Het Wonderlijke Leven Van Mijn Zus 6

gj wielinga–het wonderlijke leven van mijn zus

6. Op Times Square pak ik de gele lijn die me neerzet onder Union Square. Het is een verademing om weer op het eiland te zijn. Washington is zo dunbevolkt als ik er over nadenk. Hier struikel je bijna over de mensen. En het is prachtig weer. Zeker veertien graden Celsius en iedereen is op straat zo lijkt het. In hun T-shirts. Ik ontwijk wat skateboarders en ga op weg naar het appartement. We wonen op East 17. Ik zeg we, want ik woon samen met Jake. Hij had me opgepikt in de Sportsbar en meegenomen naar zijn huis. Hij had net een medebewoner eruit gekickt omdat die een Tina probleem had. Tina schijnt superverslavend te zijn. Chrystal meth. Nu zat Jake met een lege kamer. Als ik iemand wist. Ik had wel zin. Ik was de studentikoze optrek waar ik nu al een paar maanden had gezeten zat. Medebewoners lieten er ook geen gras over groeien wat ze van me vonden. ʻWeirdʼ en ʻstrangeʼ waren nog de aardigste woorden die ze voor me bedacht hadden. Het boterde niet echt. Dus als ik een kamer kon huren praktisch om de hoek van de faculteit. Waarom niet? Ik trok twee dagen later in en hoewel het de bedoeling was dat Jake en ik afzonderlijke levens zouden hebben, bleek dat we er niets aan konden doen en bij elkaar in bed sliepen. Meestal was ik het die bij hem in bed kroop en na drie weken hebben we mijn matras er maar uitgegooid. Mijn kamer is nu studeerkamer. Jake is thuis, zoals verwacht. ʻHi honey!ʼ roept ʻie me toe. ʻYouʼre just in time for Hillaryʼs victory.ʼ Ik plof bij hem op de bank en hij kijkt naar me. ʻTough news right?ʼ Ik knik een beetje met mijn hoofd en laat me omarmen en zoenen door Jake. ʻItʼll be alright. Itʼs gonna be fine,ʼ fluistert hij als geruststelling. Ik bedenk me dat ik nog niet gehuild heb en dat ik er ook nog niet aan toe ben. ʻWhatʼs for dinner?ʼ probeer ik de emotrail te stoppen. Natuurlijk is het een verrassing en natuurlijk komt er een verhaal over zijn grootmoeder die zo onwaarschijnlijk fantastisch kan koken. ʻFish,ʼ raad ik. ʻClose,ʼ zegt Jake. Het blijkt inktvis te zijn en inderdaad erg lekker. Ik vertel Jake dat ik waarschijnlijk een speech moet houden in het crematorium. ʻObituary for a hooker,ʼ grapt hij. Ik laat hem begaan. Er is zoveel dat hij niet van mij begrijpt. Of van waar ik vandaan kom. Hij zegt het onwaarschijnlijk te vinden dat ik ben opgegroeid in een land waar mannen met elkaar kunnen trouwen, maar dat ik niet open ben in mijn keuze. Lastig uit te leggen dat ik het niet als een keuze beschouw. Het is nu eenmaal zo. Misschien is het een keuze om het niet te vertellen. Maar niet iedereen hoeft te weten wat ik tussen de lakens doe, of in het park, of in een donker straatje, of in een donkere kamer. Nobodies business but my own. Voor Jake is het anders. Hij is opgegroeid in Amerika en hier betekent identiteit zo ongeveer alles. Als je jezelf niet kunt classificeren dan is er iets mis met je. Zo weet Jake dat hij afstamt van Ieren, Fransen, Italianen, Russen, Siouxʼ en Zweden. Zijn jeugd bracht hij door op het eiland Nantucket, en dus is een favoriete zin van hem ʻThere once was a man from Nantucketʼ. De zin is het begin van een oude Amerikaanse limerick. There once was a man from Nantucket Whose dick was so long he could suck it. While wiping his chin, He said with a grin, ʻIf my head was an ass, I could fuck it.ʼ 15

gj wielinga–het wonderlijke leven van mijn zus

Ik voel me altijd een beetje ongemakkelijk bij folklore, maar het heeft ook zijn voordelen. Met een romantische blik op je leven hoef je weinig uit te leggen. Al moet ik bekennen dat ʻBeing Dutchʼ in de Engelse taal nogal veel connotaties heeft waar ik me niet onmiddellijk lekker bij voel, al begrijp ik wel dat de betekenis van Nederlands zijn een eigen begrip krijgt zodra je over de grens stapt. Zeker in Engelstalige gebieden. Meestal sla ik het woord ʻDutchʼ of ʻThe Netherlandsʼ maar over en ga vaag met ʻEuropeanʼ of direct met ʻAmsterdamʼ. De a natuurlijk uitgesproken als een aa en niet als een èh. Dat schept vaak wel wat verwarring maar meestal herneemt men zichzelf en zegt dan: èhmsterdèhm! Waarna er als van nature een opsomming volgt van wat er te zien is (hoeren achter ramen) en wat te doen (stoned door het Van Gogh lopen). Jake zou graag mee willen morgen. Een andere keer zeg ik. Hij wil er voor me zijn, ook in moeilijke tijden. ʻJe bent er toch?ʼ vraag ik. Daarbij, ik ben volgende week weer terug. Ik wil het college over de grondwet niet missen. Amsterdam is iets wat ik alleen moet doen. Hoewel ik het gezicht van mams wel zou willen zien als ik met een veertig jaar oude man op de proppen kom als ʻmijn vriendʼ. Een andere keer. ʻMoet je ook niet werken?ʼ vraag ik me af. Jake is invaller bij de Sportsbar en serveert op sterrenfeestjes. Gemakkelijk werk met redelijke verdienste. Eigenlijk is Jake acteur, maar behalve zo nu en dan een spotje wordt hij weinig meer gevraagd. ʻProbably my size,ʼ zegt ʻie daarover. Jake gaat dagelijks naar de gym en heeft een lichaam waar bodybuilders jaloers op zijn. Vol met gevaarlijke tatoes. Ik begrijp dat het mijn geluk is dat hij op schriele jongetjes als ikzelf val, anders had hij de hele stad gehad. De ʻMadonna thingʼ is pas over twee weken, vertelt Jake en ja, zaterdag en zondag staat ʻie in de Sport. Ik voel me alsof ik hem heb afgewezen, maar Jake is snel genoeg om te begrijpen dat echtelijk drama vanavond beter niet op het programma staat. ʻSo, what you gonna say?ʼ doelend op Lin. Ik zeg dat ik een bad ga pakken en daarover na ga denken. Ons appartement is niet groot, maar wel comfortabel. Als je door de voordeur binnenkomt, wandel je zo de woonkamer binnen. In de hoek staat een eettafel. Links is de keuken. Niet ruim opgezet en het raam kijkt uit op een blinde muur. Achter de woonkamer is, achter een opstap, een klein gangetje. De deur links is de badkamer en de deur rechts mijn kamer. Rechtdoor, het trappetje op, is de ʻmaster bedroomʼ. Jake heeft het appartement ingericht in een stijl die hij ʻNew York City eclecticʼ noemt. Een wandkleed boven de bank heeft voor het kleurenschema gezorgd, vertelde hij me. Een monsterlijk stuk stof. Verscheurde lakens met ruwe wollen draden verknoopt. ʻMy mother used to teach arts and crafts,ʼ verduidelijkte Jake trots. Veel beige, grijs, wit en chocoladebruin. Hier en daar een fel oranje detail en alles uit verschillende tijdsgewrichten. De badkamer is mintgroen betegeld. En al het andere keramiek is in een niet te plaatsen zachtgroen. Het raampje naar buiten staat open. Ik sluit het en raak met mijn vingers het gebubbelde glas aan, terwijl de badkuip volstroomt met heet water. Dat is een extra pluspunt van dit appartement: het bad. In Dokkum hadden we een bad en ik miste nadien urenlang in bad liggen. De studentenkamers waar ik tot dusver woonde hadden alleen maar douches. 16

gj wielinga–het wonderlijke leven van mijn zus

Speciaal voor dit bad heb ik Kneipp badolie gekocht bij de Duane. Eucalyptus. Ik laat een flinke scheut in het water los. De blauwgroene stof lost zich in lange slierten op. Lin. Niemand was sprankelender dan mijn zus. De meest depressieve momenten wist zij om te bouwen naar een onbesuisd magisch feest. Hoeveel zinnen zullen nog voor zaterdag door mijn hoofd gaan rollen? Ik moet wel een begin maken voordat ik in Amsterdam aankom omdat ik anders te veel afgeleid zal worden. Aan de andere kant is het onmogelijk om te voelen wat de juiste woorden zijn zonder haar leven op mijn huid te voelen. Ik zal Harry moeten spreken. En misschien wat van haar vriendinnen. Dat kan pas als ik haar telefoon heb en haar computer. Ik moet de fotoʼs zien van hoe we opgroeiden en de muziek horen, waar zij de afgelopen jaren naar heeft geluisterd. Het is niet anders. Een speech zit er niet eerder in dan dat ik op de Overtoom ben. Er komt een moment voorbij in mijn gedachten die me schokt. Een herinnering die me even koud om het hart slaat, hoewel de temperatuur van het badwater me tot zweten heeft gedwongen. Net nadat paps was ontslagen op school had mams Lin gevraagd of paps haar ooit had aangeraakt. Intiem. Lin had huilend op mijn bed gelegen. Ze hield van paps en paps van haar, maar ik denk niet dat er ooit iets was voorgevallen tussen die twee wat verder ging dan het liefdevolle contact van vader en zijn prinsesje. Het was waar dat paps van jonge vrouwen hield. In zekere zin was het een verrassing dat anderen daar pas zo laat achterkwamen. Altijd had hij wel een naakt in de studio. ʻWellustige boerendochters,ʼ zoals hij ze noemde. Dat hij de vergissing gemaakt had om twee van die wellustige boerendochters tegelijkertijd het hof te maken zonder zich af te vragen of hartsvriendinnen jaloers op elkaar konden worden, is eigenlijk onbegrijpelijk. Gerdien en Sanne zaten bij elkaar in de klas, droegen dezelfde kleren en deden vrijwel alles samen. In een goed huwelijk moet je niet stoken. Maar paps had zijn verstand in zijn pik zitten die lente. Ik denk niet dat hij ze alle twee tegelijk heeft liggen naaien, maar ik ben er bijna zeker van dat hij ze domweg niet uit elkaar heeft weten te houden. Mams wist natuurlijk van niets toen het nieuws zich verspreidde door stad en land. Zij zat koffie te drinken met de plattelandsvrouwen of een christelijk clubje wat haar aanwezigheid nodig had toen ze erop aangesproken werd. Dat wil zeggen, toen de moeder van Gerdien, een ferm manwijf uit Moddergat haar in het gezicht sloeg en haar verantwoordelijk stelde voor de daden van haar man. Blijf dan maar eens christelijk. Mams stapte uit de raad, scheidde van paps en die zomer zaten we met zijn drieën op een camping in Frankrijk. Lin was druk in de weer met jongens versieren, ik heb me door een stapel boeken heen geworsteld en mams kwam ineens op de proppen met de dikke. De dikke zat in het dorp verderop in een hotel. Op een zaterdagavond gingen we met zijn vieren dineren op een terrasje. Jake klopt aan. Of ik een glas wijn wil. Dat wil ik wel. Of hij bij me in bad mag. Hij heeft kaarsjes mee en dessert. Ik heb me zelden zo vertrouwd en geborgen gevoeld als met hem.

17