Thepsychotimes2o

thePsychoTimes

Διανέμεται ΔΩΡΕΑΝ | Τεύχος 2ο | Απριλίου 2007

WE DON'T SUFFER FROM INSANITY, WE ENJOY EVERY MINUTE OF IT!

1

Το γέλιο είναι υγεία

Πώς λέγεται η πολύτεκνη µάνα φόνισσα; ΜουλτιΜήδεια! Πώς λένε την κόλλα που βήχει; γκούχου! Πώς λέγεται το βιογραφικό πετεινού; Κουκουρικουλουµ βιτε! Πώς λένε το πούρο σε τιµή ευκαιρίας; Κελεπούρο! Πώς λέγεται αυτός που είναι ασπρόµαυρος, ζει στο Βόρειο Πόλο και είναι από τσίγκο ; Ο τσιγκουίνος! Πώς λέγεται αυτός που ζηλεύει κασέτες; Ζηλοτέιπ! Πώς λέγεται το φτωχό πουλί που πουλά χαρτοµάντηλα; Σπουργυφτάκι! Πώς λέγεται στα αρχαία ελληνικά ο Κολοκοτρώνης; Πρωκτόλιθος! !"#$"%µ$&$©: !" #$%$" &'(

Μη Περιεχόµενα

(τι ΔΕΝ θα βρείτε σε αυτό το τεύχος)

Συνταγές Μαγειρικής: Ένα πρόχειρο γεύµα για τα ξενύχτια διαβάσµατος 13 Πολιτικά: Η ψυχολογία του Κυπριακού Προβλήµατος αποκαλύπτεται

Πολιτιστικά: Οι εκδηλώσεις του µήνα που δεν πρέπει να χάσετε 16 Εκπαιδευτικά: Η εκπαιδευτική µεταρρύθµιση και οι συνέπειές της για τους φοιτητές 17

14

Κοινωνικά: Οι αλλοδαποί της παλιάς Λευκωσίας. Πήγαµε, είδαµε, ρωτήσαµε, µάθαµε και σας µεταφέρουµε όλες τις πικάντικες λεπτοµέρειες 15

Μέγας Ναπολέοντας: ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ συνέντευξη 18 Σύντοµα τα εγκαίνια των νέων χώρων στάθµευσης του Πανεπιστηµίου19

; '" µ"#() #$" &" µ*+,-. .'( J"%$)*.,-)."/ 0." µ#./" 4. )+/9 9)/µ (&' B,+"/ )+.)8I3 9"%' )+43 "&4 )µ#3.

CHOtimes’ )µ*"+,-'+."/ 0.' ‘the PSY )/3 .1+ "+./&$'01&)2'(+ ./3 "&45 ." µ#./" .1+ #881+. ." 9),µ)+", !/ 9#+'(µ); K8F&'(µ) "&' "$%$'6$#*1+ .'(3. 78" ",+)/3 .'+ #88' ),+"/ 8"L 0) 9"." / +" '+." .' (0/#/:; &"$' B&) ?/".,; 6$"*/9#, )/94+)3 &'( ),+"/ )+:/"*F$'+, ),+"/ &$'.F$<µ", ),+"/ '(0,", ‘the PSYCHOtimes’ %(µ'3 +" '&'/':;&'.) .µ;µ" .'( )/ ' #88'3 +" ),+"/ &$4 *.#+ 6,", /'($ :<µ .'( .<0," )/, +" )9*$"0.),, +" "&'.)8'2+ &+)(µ"./9; /:/'9 µ/8;0)/, +" :<µ/'($6;0 +" ,, /E.) "+' "9'(0.),. +" < ,, µ'/$"0.) ?@ABCB!=D :<µ/'($6'2 .'(3. =>= "$"616;, '8/9;, "+"& < , ,)(0< <µ'0 0"3. "+": "/0%"+%),.) .' &)$/L#88'+ 0"3. 9".# &"$#*$"0<, ; G),.), "9'20.), +/I0.), .'+ )"(.4 µ)$/9; ; &)$/8<&./9;, ; 9"/ ),.) "+% "/0% .), 0"3. G),.), "9'20.), +/I0 &)$/)E'µF+'( .1+ :/"09)(; "&4:'0< .'( M'/$"0.),.) ./3 09F5)/3 µ) '&'/'+:;&'.) J$,+).) 9"/ 9"."9$,+).). 0)8,:1+ .<3 )*<µ)$,:"3 /µ#0.). /94, *1.'.(&/94, B&/:'9/µ#0.) 9"/ "&':'9 &13 .$4&', µ<E"+/94, <8)9.$'+ .'+ &),.) #E/0 .'(8 ;, µ' )+< 940 6'2µ .'+ &$'< 3 =88#N.) <E'6$#*<0<3 ; #88', E1$, &$'0&"%;0".). 'µ#:"3 ; .'( 6$"&.; #:)/" .<3 )9:'./9;3 µ) .'(3 9"+4+)3 ).) ./3 09F5)/3 401+ µ"3 "$%$'6$#*'( 02µ*1+" O"3 -<.'2µ) +" "69"8/#0 9"/ 3 .'( G/)%+'23, 0*F$'(+ ." #$%$" .'(3 &)$, &+)(µ"./9;3 /:/'9.<0," .,µ<0"+ µ) .' +" µ"3 &$' +/I0).), +" µ"3 6$#5).) .' )#+ ,'(. 9"/ G/9" 9'2 4."+ !'&/ (µ), .). &)$/µF+' B($1&"H9'2 9"/ 6/" '&'/':;&'.) %Fµ" %F8) CHOtimes’: R 6(,7* 8&. ‘the PSY 2 <, "(.' µ<0 '( )9., F+.(& M) .'( 48< 8'6/9; :<µ/'($6,"3 #$%$1+ "&4 48'(3. &$'+'), .<+ 0(66$"*; < )9:'./9; 'µ#:" +" µ"3 0.),8).) F+" J".# 0(+F&)/", µ&'$),.) .'(. SFµ" .'( 0; )9:' &$'3 ' #$%$ :/94 0"3 './:;&'.) 0"3 #$%$'( 0"3 µ&'$), +" ),+"/ /012µ$ 3#4)&5 '* +" .' µ'/$"0.),.) '!"# $ %&'()*$+ "&"0E'8), 9"//; %F8).) E)."/ F+.(&'( &'( 9$".#.) 0." )+:F mes’ HOti =(.43 ),+"/ ' 09'&43 .'( ' #+%$1&'3 9"/ '/ "$).F3 µ"-, µ"3. !' ‘thePSYC 4./ .I0)/3 +" µ<+ EF$/" 0"3. P" "&':),N)/ (&#$E'(+. 0) 0(69)9$/µF+)3 &)$/& µ"3 *F$)/, 0(+)E,-'(+ +" 7."+ "(.4 &)$/FE)/ &'( .' ),:'3 )9:I0)/ .' #$%$' 0"3. .<µ,'( 4."+ &)$/)E4µ)+' ; I+ *'/.<.I+ .'( >"+)&/0 (L$/0./94 ; $".0/0./94 7."+ µ/" 'µ#:" &$1.'). ' 9"/ 0(+)/:<.'&'/), .;µ/ 3 &$'3 #.'µ", )&/0 6'$,) >"+ 9".< 0.' "(.4 ."/ 0) (&#$E'(+ J2&$'( F$E) '2 9/+;µ".'3 NF$).) ./ ; /:F)3 '/ '&',)3 .'+ L"%µ4 ":$#+)/"3 .'( *'/.<./9 '$6"+I0)/3, '$6"+/0µ'23 "/; R . 6),. .<0< /'($ )/'%F :<µ 0.'/E µ) Γρ ά ψ ε σ τ ο :)+ 0(+' ‘ t:)2' h e+."/ µ" &'( FE'(µ) 4."+ µ/" G<µ/'($6),."/ .' ,:/' &$#6 1+ "&'*"0,-)/ 4./ %" µ) .'( #$%$'( 0(+))."/ $I& PSYCHOtimes’: Η όλη λογική "+% + "&'0.'8; 6/9I /'($ 'µ#:" :<µ 9#%) 9"/ µ) .'( '&','( %" µ&'$), ' 4./ .' FE).) 6$#5)/ )0),3 δηµιουργίας του έντυπου αυτού )662<0< *./#N)/ F+" L;µ" µF01 ; &$'L8<µ"./943 +" 1µ#.1+ F9:'0;3 .'(. :<µ/'($6/943, &$'L8<µ"./0µF+'3 :/9"/ .1+ 0< EI$< &"$" προνοεί την συγγραφή άρθρων "%),.) 0.': )9*$"0.),. "&'0.'8F3 #$%$1+ "&'. από όλους. Κατά ?/" συνέπεια, G<µ/'($6),."/ .': www.psycho.com.cy

Μήνυµα Εκδοτικής Οµάδας

Ευχαριστίες σε όσους µοιράστηκαν µαζί µας ανεκτίµητες σκέψεις και κοµµάτια της ψυχής τους… Όσα το στόµα δεν µπορεί γιατί φοβάται πως το µήνυµα θα περάσει απαρατήρητο, το χαρτί µπορεί να το κρατήσει αναλλοίωτο. Με εκτίµηση,

η εκδοτική οµάδα

Μήνυµα Εκδότη

Άτιτλο*

Όσοι είδατε το πρώτο µας τεύχος θα καταλαβαίνετε την διαφορά (ελπίζω τουλάχιστον). Είµαστε σαφώς ανανεωµένοι και, λίγο, πιο ανάλαφροι. Όχι γιατί είναι χαµηλότερου επιπέδου τα άρθρα αλλά γιατί καλύπτουν ένα µεγαλύτερο φάσµα θεµάτων, λιγότερο "καταθλιπτικά" και περισσότερο κεφάτα. Λοιπόν... Έχουµε και λέµε, συνεχίζοντας να µιλώ για το προηγούµενο τεύχος θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάτι. Στο Μήνυµα του Εκδότη του προηγούµενου τεύχους, µεταξύ άλλων είπα και τα ακόλουθα:

Φαίνεται ότι αρκετά άτοµα διαφωνούν µε

µπορείτε να µας στείλετε ένα δικό times. Πρέπει να πω ,ότι αυτή τηνCHO άποψη. χάρηκα the PSY 8'+ ./94 ; µ#8 FE)/ +4<µ" 9"%"$# &'/< 0 9µ,4$: 3#4.&"#του. σας άρθρο προς εκδοσή !' PSYCHO %F8).) +" ),+"/ 4./αυτά πολύ το ότι κάποια απ' το +" $), M&' . +/94 /.)E 9"88 $" ,1?85>: 94.) 9(+ 6)+/ .> '(µ) <=21 9$2L / :;* (48' Θέµα του άρθρου σας µπορεί να gist / psycholo ),+"µου. µοιράστηκαν µαζί Εξάλλου, ποτέ δεν ),+"/. ?/" 9#&'/'(3 athic hop (µ"6/94 T,8.$') psyc /"+'2 ; c J(&$ '3 hoti M#$/ είναι οτιδήποτε σας απασχολεί 5>: #88'(3 psyc , 6/"ΚΑΝΕΝΑΝ F+"+ µF0 &#)/ ήθελα να" µ"3) κάνω να9"/νοιώσει ότι @(A"821&,#& 48'/ µF0" µ"3) και/ή θέλετε να το µοιραστείτε (9"/ "&’ "(.'23 FE'(µ) οι κόποι του πάνε χαµένοι ή"(.4ότι δεν =8FN"+:$'3 =+.$F'( :/ 8F6'+."3. ."N, .' µαζί µας. Το ‘thePSYCHOtimes’ 0’ ':)20).) +" µ"3ο0(+ 3#4)&5>: O"3 9"8I 8'/&4+ 3 µ)τα εκτιµούνται. Απλά, καθ' ένας βλέπει ενδέχεται σε συγκεκριµένες +" 0(µµ).#0E).) 9"/ )0), 4E/, , 6/". 9"/, <3 $"0 F9* G<µ<.$,'( G<µ;.$<3 πράγµατα αλλιώς. Αυτό που εγώ βλέπω, περιπτώσεις να µην εκδώσει το :/9F3 0"3 :<µ/'($6,)3. 0.'+ (0,"0) την νοιώθω και µε οδήγησε σε εκείνη ----("8&B*>: άρθρο σας. Όταν αυτό 32A$ περιέχει < ' >4+./'3 >/8#.'3 &"$' "+' 9"/ .'(3 *M) "(.; .<+ /0.'$/9; *$#0 +." "9#+%/+' 0.F* υ β ρ ι σ τ ι κ ό ή ρ α τ σ0." ι σ&"/:/ τ ι κ# ό&'( µ"3 #+'/N"+ ./3 9"$:/F3 (πιθανώς) είναι ότι .'+ D<0'2 Q$/0.4 *F$' δήλωση ". D'(:"H94 8"4παρεξηγηµένη E/.I+ ($4 &'$* H94 $1µ" 94 .'(3 " µ) ." #$%$ µF+' µ) 0.$"./1./ &)$/L)L8< περιεχόµενο ή όταν υπάρχουν σε ένα µεγάλο ποσοστό αυτής της ),+"/ %" &'( .(&' !F8< 6/" .' 8'64 αυτό κατηγορίες προς 0.'+ άτοµα, προσπάθειας καταναλώνεται στο να 02+.'µ" F.'/µ' οργανώσεις, οργανισµούς ή ιδέες κερδίσει 'δόξα' το ένα (πολιτικό) χρώµα οι οποίες δεν συνοδεύονται µε έναντι του άλλου αντί να υπάρξει στοιχειοθέτηση. Η αποστολή του συνεργασία προς όφελος των φοιτητών. άρθρου συνεπάγεται µε εγγύηση Αυτή είναι η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ µου άποψη, ότι το έχετε γράψει εσείς και µε όχι του thePsychoTimes. Το έντυπό µας, παραχώρηση των δικαιωµάτων δεν δηµιουργήθηκε για να ασκήσει έκδοσής του.

Για αποστολές άρθρων αποταθείτε στο: www.psycho.com.cy

πολιτική ή κάποια ιδεολογία αλλά για να εκφράσει σκέψεις και απόψεις.

2

Και για να προχωρήσω στα του 2ου τεύχους, να ξανα-ευχαριστήσω όσους µας έδωσαν τα άρθρα τους, να σας πω ότι η ιστοσελίδα µας -ενώ συνεχίζει να βελτιώνεται- είναι σε λειτουργία και να σας ευχηθώ καλή ανάγνωση. ----*λόγω έλλειψης εµπνεύσεως!!!

Εκδοτική Οµάδα: Υπεύθυνος Οργάνωσης (µαγικό Φίλτρο): Μάριος Κυπριανού Αρχισυντάκτης: Αλέξανδρος Αντρέου Εκδότης: Δηµητρίου Δηµήτρης

Δικαιώµατα©: Τα άρθρα που εµφανίζονται στο ‘the PSYCHOtimes’ αντιπροσωπεύουν τις απόψεις των αρθρογράφων τους. Όλα τα κείµενα, γραφικά, εικόνες που παρουσιάζονται σε οποιοδήποτε τµήµα του ‘the PSYCHOtimes’ αποτελούν πνευµατική ιδιοκτησία του δηµιουργού τους. Α Π Α Γ Ο Ρ Ε Υ Ε ΤΑ Ι η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, µερική ή περιληπτική, ή κατά παράφραση, ή διασκευή απόδοση του περιεχοµένου των σελίδων της εφηµερίδας µε οποιονδήποτε τρόπο, µηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγούµενη γραπτή άδεια της εκδοτικής οµάδας ή του αρθρογράφου σύµφωνα µε τους κανόνες Περί Πνευµατικής Ιδιοκτησίας του Διεθνούς, Ευρωπαϊκού και Τοπικού Δικαίου.

Πιστεύω αλλά...

Πως ξεκινάς να γράφεις κάτι χωρίς να είσαι κλισέ... Πολύ δύσκολο για µένα, µάλλον θα καταφύγω στο κλασσικό... Είναι ξηµερώµατα Μ.Τρίτης, πάντα µου άρεσε το Πάσχα, αν µη τι άλλο είναι οικογενειακές γιορτές, δε λέω νιώθω αρκετή πνευµατική αγαλλίαση κι αυτό είναι επίσης σηµαντικό. Σαν σωστός χριστιανός όµως θα έπρεπε να νιώθω πνευµατική αγαλλίαση κάθε µέρα και όχι να περιµένω το Πάσχα. Αυτές τις µέρες συνήθως γινόµουν καλός χριστιανός, νήστευα, πήγαινα τακτικά στην εκκλησία αλλά ποτέ δεν κατάλαβα τι ήταν αυτό που µε έκανε να νιώθω όµορφα: η είσοδος ή η έξοδος. Αν ένιωθα όµορφα επειδή ήµουν στον οίκο του θεού ή αν ξαλάφρωνα βγαίνοντας από ένα

τόσο βαρύ κλίµα γεµάτο βυζαντινές δοξασίες και λιβάνι, ίσως και τα δύο. Είµαι µακρυά από την εκκλησία και τον θεό που παρουσιάζει ο ο π οί ο ς κ α τ α δ ι κ ά ζ ε ι τ ο υ ς οµοφυλόφιλους και τις πουτάνες π ο υ , κ α τ ’ ε µ έ ν α , έ χο υν περισσότερη αξιοπρέπεια και ειλικρίνεια από πολλούς παπάδες. Ο χριστιανισµός, στη σηµερινή του µορφή αν θέλετε, διδάσκει αποδοχή και ανοχή, όλοι είναι ευπρόσδεκτοι στον οίκο του Θεού και όλοι είναι ίσοι, εκτός από µερικούς που είναι πιο ευπρόσδεκτοι και πιο ίσοι από άλλους, κάτι σαν ρωσική προπαγάνδα. Το µυαλό µου είναι γεµάτο συγκρούσεις σε ότι έχει να κάνει µε την θρησκεία, ότι τυπώθηκε ,

Γυαλί ή Αυτοκίνητο; Τελικά η πορεία µιας σχέσης ακολουθεί τα πρότυπα ενός γυαλιού ή ενός αυτοκινήτου; Και εξηγώ αυτό που θέλω να πω. Έχουµε την σχέση µεταξύ του Α και του Β (οποιασδήποτε µορφής σχέση -ερωτική, φιλική, επιφανειακή-). Κάποια στιγµή, την ώρα που πίνουν το καφεδάκι τους, την ώρα που χορεύουν στο club, την ώρα που ψωνίζουν ή την ώρα που κάνουν οτιδήποτε άλλο -δεν µας απασχολεί- αρχίζει µια διαφωνία. Μια διαφωνία σε ένα θέµα συζήτησης, στον τρόπο που βλέπει ο καθ' ένας την ζωή και τον κόσµο ή σε κάτι άλλο -ούτε αυτό µας απασχολεί-. Και οι δύο θα πουν την άποψή τους, και οι δύο θα µπουν στην διαδικασία επιβολής (µέσω πειθούς, όχι βίας :-p ) της άποψής τους στον διαφωνούντα, και οι δύο θα πουν δυο κουβέντες περισσότερες απ' ότι θα έπρεπε. Τι ακολουθεί; Έχουµε ένα ραγισµένο γυαλί που µπαίνει στην διαδικασία σπασίµατος ή ένα αυτοκίνητο που έχει τρυπηµένο λάστιχο και απλά πρέπει να αντικατασταθεί; Έχω επεξεργαστεί το θέµα, στο µυαλό µου τόσο ώστε να είµαι σε θέση να πω ότι έχουµε όποιο από τα δύο θέλουµε να έχουµε. Πιστεύω ότι εάν η τύφλα δεν παραµεριστεί όσο το δυνατό πιο σύντοµα γίνεται, εάν οι απόψεις δεν ακουστούν ψύχραιµα, εάν τα συναισθήµατα -κάθε πλευράς- δεν ακουστούν και δεν γίνουν σεβαστά -από κάθε πλευρά- έχουµε π ε ρί π τω σ η σ π α σ µ έ ν ο υ τ ζα µ ι ο ύ .

Στου Κουφού Την Πόρτα

σφραγίστηκε ως αλάθητο και αδιαµφισβήτητο γίνεται πια στόχος του σκεπτικισµού και της λογικής µου. Το πραγµατικό φως δεν πηγάζει από την κορφή ενός κεριού αλλά από την καρδιά µας, ο θεός είναι µέσα µας. Γιώργος Μολέσκης

!"#$ %"& '"()$ *+,+.&" /-0 1+2/" Ναι, αυτό είναι άλλο ένα σαχλό και χαζό άρθρο για τον έρωτα τι να κάνουµε δεν ξέρω πως αλλιώς να εκφραστώ ανώνυµα. Οι σηµερινές σχέσεις δολοφονούν σταδιακά και βάναυσα τον έρωτα και αυτό δεν µπορεί να µείνει τουλάχιστον ασχολίαστο. Από την στιγµή που στο ζευγάρι επέρχεται η συνήθεια και η ρουτίνα (µιλώντας για έρωτα και όχι απλά πάθος), οι δύο συνεργοί στο έγκληµα, αφού δεν είδαν τα σηµάδια ρουτίνας και θεωρώντας ο ένας τον άλλο δεδοµένο σφαγιάζουν τον έρωτα.

Είµαστε στην διαδικασία που ή θα σπάσουµε µε µια γροθιά το γυαλί είτε για άµεση αντικατάστασή του από άλλο είτε απλά για να φύγει το σπασµένο από µπροστά µας -ασχέτως εάν τώρα θα πρέπει να αντιµετωπίσουµε τον αέρα που φυσάει από το παράθυρο- ή θα αντικαταστήσουµε το τρυπηµένο λάστιχο µε άλλο και θα συνεχίσουµε την πορείασχέση µας µε µεγαλύτερη άνεση, δύναµη και σιγουριά. Ποίος όµως είναι αυτός που θα κάνει την επιλογή; Ο Α, ο Β ή, απλά, κανείς; Η άποψή µου είναι ότι η απόφαση πρέπει να προέρχεται και από τους δύο. Μια όµοια απόφαση θα οδηγήσει στην γρήγορη καταστροφή του τζαµιού ή ταχύτατη αντικατάσταση του λάστιχου Δύο αποφάσεις, ανάλογα µε την ένταση και τον τρόπο έκφρασής τους, θα οδηγήσουν, µε τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στην µακροπρόθεσµη ή βραχυπρόθεσµηοµοιοποίησή τους. του Δηµήτρη Δηµητρίου

Το επόµενο θύµα τους είναι η εµπιστοσύνη που κλονίζεται µε ηλίθια περιστατικά όπως ‘Αρκισεν να µου απαντήσει στο µήνυµα’ και άλλα παρόµοια, ακολουθεί η επικοινωνία ως εύκολη λεία πλέον. Αν κανένας από τους 2 δεν δείξει καλή πρόθεση, καταλήγουµε να έχουµε µια σχέση Σοβιετικής ένωσης- Αµερικής που ενώ µαζί θα ήταν ευτυχισµένοι προσπαθούν να επιβληθούν. Είναι τόσο απλό να έχεις µια υγιή σχέση κι όµως όλοι µας φτάνουµε στο έσχατο να υποχρεώνουµε τον εαυτό µας να διαβάζει ένα χαζό και σαχλό άρθρο τάχα µου για τον έρωτα µπας και βρούµε άκρη. All you need is love

3

In Extremis Επεισόδιο 1 «Ποίος να’ ναι τέτοια ώρα;» Το ρολόι κάτω από το αχνό φως του κινητού έδειχνε 4 το πρωί και το τηλέφωνο χτυπούσε ακόµη. Σκουντουφλώντας απ’ τη νύστα πήγε µέχρι τη συσκευή και στην άλλη άκρη της γραµµής άκουσε µια οικεία φωνή: «Τρύφωνα, συγγνώµη που σε ενοχλώ τέτοια ώρα, αλλά ο Άλκης δε γύρισε ακόµη σπίτι. Ανησυχώ. Πολλές φορές µένει στο Τµήµα ως αργά, αλλά ποτέ τόσο πολύ. Τον παίρνω στο κινητό και στο τηλέφωνο του γραφείου, αλλά τίποτα. Λες να’ χει πάθει κάτι;» «Τάνια ηρέµησε. Δεν ξέρω τι µπορεί να έγινε… Άσε θα πάω µέχρι το Τµήµα να δω. Μην ανησυχείς. Είµαι σίγουρος πως τίποτα σοβαρό δε συνέβη.» Έτσι ο Τρύφωνας αγουροξυπνηµένος πήγε µέχρι το Τµήµα Κλασσικών Σπουδών και Φιλοσοφίας του Πανεπιστηµίου Κύπρου, όπου δυστυχώς η πρόβλεψή του έµελλε να διαψευσθεί, γιατί αγαπηµένε αναγνώστη η ιστορία που ακολουθεί δεν είναι τίποτα άλλο από µια απλή, ίσως όχι και τόσο συνηθισµένη ιστορία εγκλήµατος και µυστηρίου. Ώρα 6:00 π.µ. Μια καινούργια µέρα µόλις ξηµέρωσε στη µουδιασµένη από τον ύπνο Λευκωσία. Ο Τρύφωνας σκυφτός, δεν είχε προλάβει να βγάλει το σακάκι του, καθόταν βυθισµένος µέσα στις σκέψεις του στο µικρό δωµατιάκι του γραφείου του. Έξω επικρατούσε πανικός· οι α σ τ υ ν ο µ ι κ ο ί µπαινόβγαιναν, στο διάδροµο ιατροδικαστές, οι σοκαρισµένοι καθηγητές… Το πτώµα κειτόταν ακόµα εκεί, ο καλύτερος του φίλος ήταν νεκρός σ’ ένα γραφείο απέναντι από το δικό του. Χρόνια ολόκληρα φίλοι, µαζί στα θρανία, µαζί στο πανεπιστήµιο, στις εξετάσεις, σ’ όλα τα µικρά και τα µεγάλα που κάνουν τη ζωή µας µοναδική. Δεν µπορούσε να σκεφτεί τίποτα, το µυαλό του είχε θολώσει… Πώς; Γιατί; Ποίος; Με ποιο τρόπο µπορούσε αυτό που έγινε ν’ ανήκει στη σφαίρα του πραγµατικού; «Πρωτοφανές έγκληµα στο Πανεπιστήµιο Κύπρου

Νεκρός ανευρέθη χθες στις 5 τα ξηµερώµατα ο Δρ. Άλκης Αριστοδήµου, καθηγητής στο Τµήµα Κλασσικών Σπουδών και Φιλοσοφίας του Πανεπιστηµίου Κύπρου. Ο 45χρονος άνδρας βρέθηκε άγρια δολοφονηµένος στο γραφείο του από συνάδελφό του. Το πτώµα σύµφωνα µε τις πρώτες ιατροδικαστικές εξετάσεις δέχτηκε πολλαπλές µαχαιριές στην περιοχή του θώρακα και φαίνεται να απεβίωσε λόγω ακατάσχετης αιµορραγίας…» Το πρωτοσέλιδο της εφηµερίδας είχε τραβήξει την προσοχή του. Εδώ και τρία χρόνια που εργαζόταν ως ντετέκτιβ οι υποθέσεις που χειριζόταν ήταν σχεδόν αστείες· απιστίες και άλλες µαλακίες. Πάντα τον γοήτευαν τα αστυνοµικά µυθιστορήµατα, γεµάτα φόνους και άλλα στυγερά εγκλήµατα… Γι’ αυτό άλλωστε είχε παρατήσει την Αστυνοµική Ακαδηµία παρά τους οδυρµούς και τις φοβέρες της κυρά Δήµητρας. Μόνο που η Κύπρος δεν είναι ακριβώς Λος Άντζελες ή Σικάγο. Ή µήπως…; Το χτύπηµα της πόρτας διέκοψε τις σκέψεις του. Η ψιλόλιγνη φιγούρα µιας γυναίκας εµφανίστηκε στην πόρτα. Φορούσε µαύρα και το πρόσωπό της φαινόταν ταλαιπωρηµένο. “Μαύρα γυαλιά φοράω… µέσα στη νύχτα το παίζω φευγάτη…” ακουγόταν από το στερεοφωνικό του ενοχλητικού ένοικου του δεύτερου ορόφου. «Ο Φώτης… καλό παιδί, αλλά µόλις χώρισε και µας τα’ χει πρήξει µε τα καψουροτράγουδα. Καθίστε.» «Καληµέρα σας κύριε Ντούµα… Τάνια Αριστοδήµου. Δεν ξέρω αν είδατε τις πρωινές εφηµερίδες, αλλά χθες το πρωί ο σύζυγός µου δολοφονήθηκε.» «Μόλις το διάβασα. Τα συλλυπητήριά µου.» Τον είχε εντυπωσιάσει το ψύχραιµο, σχεδόν αδιάφορο ύφος της. Είχε περάσει µόλις µια µέρα. «Τι µπορώ να κάνω για σας;» «Ξέρετε Ντούµα…»

κύριε

«Λέγε µε Χάρη» «Χάρη, απευθύνοµαι σε σένα γιατί πιστεύω πως ότι ειπωθεί σε αυτό το δωµάτιο θα µείνει µεταξύ µας. Αυτό που θέλω να ξέρω πριν πω περισσότερα είναι αν µπορώ να βασιστώ στην εχεµύθειά σου» «Βεβαίως. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας» «Σχετικά µε το φόνο… Ξέρετε εδώ και αρκετό καιρό έχω µια σχέση…» Τώρα η υπόθεση αρχίζει να έχει ενδιαφέρον, σκέφτηκε ο Χάρης. «Ο εραστής µου µου είχε ζητήσει επανειληµµένως να χωρίσω. Με αγαπάει ξέρετε. Με ένα τρόπο παράφορο, κτητικό… 4

Εγώ πάλι όχι. Δε σκόπευα να αφήσω τον άντρα µου για τον Ευάγγελο…» «Πιστεύετε ότι ο εραστής σας κρύβεται πίσω από τη δολοφονία του άντρα σας;» Η Τάνια διστάζοντας για λίγο, είπε: «Δεν ξέρω. Θέλω εσείς να διερευνήσετε αυτό το ενδεχόµενο. Χάρη, καταλαβαίνεις φαντάζοµαι τη λεπτότητα του ζητήµατος. Αυτή τη λεπτοµέρεια δεν την έχω πει σε κανέναν, ούτε στην αστυνοµία. Ο σύζυγός µου ήταν ένας διακεκριµένος επιστήµονας, γνωστός για την ακαδηµαϊκή και την κοινωνική του δράση. Αν µαθευόταν κάτι τέτοιο θα έπληττε και την δική µου υπόληψη αλλά και την δική του.» «Καταλαβαίνω. Τι ακριβώς θα θέλατε να κάνω εγώ;» «Θέλω να µάθω που βρισκόταν και τι έκανε τη νύχτα του φόνου, αν όντως έχει άλλοθι, εάν έχει επαφές µε άτοµα που θα µπορούσαν να σκοτώσουν επί πληρωµή ή οτιδήποτε άλλο θα µπορούσε να τον ενοχοποιήσει.» «Και αν όντως είναι µπλεγµένος;» «Ότι µαθαίνετε το λέτε σε µένα, η αστυνοµία δεν έχει καµία σχέση µε αυτό και δεν θέλω επ’ ουδενί να αποκτήσει» Δέκα λεπτά αργότερα ο Χάρης στρίβει τσιγάρο µπροστά από τη χοντρή προκαταβολή που του είχε αφήσει η Τάνια και το χαρτάκι που έγραφε τα στοιχεία ενός άντρα. Καιρός να γνωριστούµε κύριε Δηµητριάδη… --------------------------------------------------------------------------------Δεν πολυπήγαινε τους µπάτσους, ούτε κι αυτοί εκείνον. Ποιος χέστηκε όµως; Ας ήταν καλά ο Μάκης, ο µόνος παλιόφιλος από την Αστυνοµική Ακαδηµία, ο οποίος ήταν εξαιρετικά χρήσιµος όταν χρειαζόταν πληροφορίες. Σχηµάτισε τον αριθµό καθώς η Βίσση ξελαρυγγιαζόταν στον πάνω όροφο µε το Φώτη να δίνει ρέστα συνοδεύοντάς την στο «Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνηµα». «Έλα ρε Μάκη, τι γίνεται; Τι κάνει το Σώµα;» «Έλα Χάρη. Λέγε τι θες γιατί βιάζοµαι.» «Σιγά που βιάζεσαι. Αφού µύγες βαράτε ρε.» «Kαλά ρε µαλάκα δεν ακούς ειδήσεις; Ολόκληρο φόνο έχουµε στα χέρια µας.» «Ακριβώς γι’ αυτό σε παίρνω. Μπορείς να τα πούµε στο γνωστό µέρος; Φέρε ότι υλικό καταφέρεις να τσιµπήσεις για το φόνο» «Οκ. Θα τα πούµε στις δέκα.» 10:00 µ.µ. Το Plato’s ήταν σχεδόν άδειο. Ο Μάκης έφθασε 15 λεπτά αργότερα. «Μια µέρα θα καταλήξω στη φυλακή για χάρη σου και θα’ ρχεσαι να µου φέρνεις τσιγάρα,» είπε ο Μάκης ακουµπώντας το φάκελο στο τραπέζι.

«Μην ακούω µαλακίες. Κανείς δε θα µάθει τίποτα. Τα’ φερες;» «Ναι. Αλλά για πες. Τι τα θες; Πως έµπλεξες µ’ αυτό;» «Έχω µια υπόθεση. Το ξέρεις όµως ότι δεν µπορώ να πω παραπάνω.» «Ναι, ξέρω, τα γνωστά.» «Εσείς τι βρήκατε;» «Τίποτα προς το παρόν. Ο τύπος ήταν καθαρός. Δεν είχε διαφορές µε κανένα απ’ ότι φαίνεται.» «Καλά δεν υποπτεύεστε κανένα;» «Επίσηµα όχι, αλλά ο τύπος είχε τρελά λεφτά και τώρα ποιος τα κονοµά;» «Παιδιά είχε;» «Όχι αλλά είχε µια σύζυγο που τώρα θα κάνει dolce vita µε την κληρονοµιά που της άφησε. Ύποπτο; Πολύ.» Πάνω στο σκονισµένο γραφείο του είναι σκορπισµένο το περιεχόµενο του φακέλου που του έδωσε ο Μάκης. Από τη στιγµή της συνάντησης τους, δεν σταµάτησε να σκέφτεται το παγερό ύφος της Τάνιας, την κληρονοµιά, το τροµαγµένο ύφος του νεκρού καθηγητή που τον κοιτούσε τώρα µέσα απ’ τη φωτογραφία. Βλέποντας τις µαχαιριές στο στήθος του καθηγητή σκεφτόταν πως ο δολοφόνος θα ήταν µάλλον ερασιτέχνης. Γιατί µε µαχαίρι και γιατί τόσες πολλές µαχαιριές; Θα µπορούσε να το είχε κάνει γυναίκα;

!"#$%&' Νιώθω τόση µοναξιά.. γιατί τώρα που βρήκα τον εαυτό µου, τώρα που πραγµατικά τον αγάπησα πρέπει να αφήσω µου πίσω όλα τα άλλα.. και περισσότερο ανθρώπους που µέχρι τώρα θεωρούσα φίλους ζωής.. Η βροχή πάντα µε ενέπνεε. Είναι η µούσα µου. Ποτέ δεν µπόρεσα να καταλάβω γιατί έτρεχα να φύγω από αυτή και ποτέ δεν έτρεξα να φύγω από όλους αυτούς. Ήξερα ότι αν έρθει πάνω µου θα µε ελευθερώσει, θα διώξει όλη τη ψευτιά. Προτιµούσα τη φυλακή µου και το δικό µου ψεύτικο παραµύθι. Ήθελα πάντα να παίξω µαζί της, να την αγγίξω, να τη νιώσω. Και όµως ποτέ δεν το έκανα, όσο και αν το ήθελα. Γιατί είχα αυτούς να αγγίζω, αφού πολύ πιο εύκολα βρίσκεις τη δική σου φυλακή. Και γω την βρήκα. Ήθελα να τρέξω να φύγω. Να µιλήσω, να αναπνεύσω, να ζήσω. Θεωρούσα πολυτέλεια το να έχεις ανθρώπους δίπλα σου έστω και αν αυτοί σκοτώνουν όλο το µέσα σου -αφού βέβαια τους έχεις δώσει πρώτα το δικαίωµα. Καλύτερο ήταν από τη µοναξιά. Και όµως αυτή είναι πάντα εκεί. Κάποτε διερωτηθήκαµε µε την κολλητή µου γιατί ποτέ δε τσακωνόµαστε και αν πρέπει να ανησυχούµε γι’ αυτό. Καταλήξαµε στο συµπέρασµα πως δε θεωρείται πρόβληµα αφού επικοινωνούµε τόσο και συµφωνούµε στα περισσότερα. Αυτός ήταν ο λόγος. Ήξερα πολύ καλά µέσα µου ότι τα πράγµατα δεν ήταν έτσι. Απλά προτιµούσα να ζω στο δικό µου παραµύθι. Ήξερα ότι µέσα µου ήµουν ένα ηφαίστειο έτοιµο να εκραγεί, όµως το κανάλι επικοινωνίας µε τη φωνή µου ήταν νεκρό. Σιωπή… Είχα τόσες ευκαιρίες να τρέξω έξω, να απολαύσω τη βροχή, τη θάλασσα, τον ήλιο. Αλλά η ανάγκη µου για αποδοχή από τους άλλους µε ακινητοποιούσε έτσι ώστε να προτιµώ τις κακές συνήθειες, τα ψεύτικα λόγια και το σκοτάδι. Επειδή βέβαια εγώ δεν αποδεχόµουν τον εαυτό µου. Δεν ήξερα τότε ότι µπορεί ένας άνθρωπος να σε καταστρέψει- αφού βέβαια του έχεις δώσει πρώτα το δικαίωµα. Το πτώµα που κουβαλάς µέσα σου είναι η καλύτερη ένδειξη. Και η αναγνώριση της άπειρης δύναµης που κρύβεις µέσα σου το καλύτερο κίνητρο για να αναστηθείς ξανά. Δεν ήξερα τότε ότι ο άνθρωπος µπορεί να ονειρεύεται. Ευτυχώς δεν άργησα να το καταλάβω, άλλωστε θεωρώ ότι ποτέ δεν είναι αργά. Η µοναξιά που νιώθω αυτή τη στιγµή µε κάνει όλο και πιο δυνατή. Και πιο χαρούµενη. Γιατί τώρα είµαι απόλυτα µόνη µε τον εαυτό µου, ενώ χθες ήµουν απόλυτα µόνη µε τους ανθρώπους που θεωρούσα φίλους. Ξέρω ότι είναι προσωρινή διότι νιώθω την ευτυχία να ζωντανεύει ξανά µέσα µου. Διότι τώρα που η βροχή σταµάτησε τρέχω για την δική µου ελευθερία. Πιο δύσκολα τη βρίσκεις.. όµως θα την προτιµήσω. Γιατί τώρα κατάλαβα. Και είµαι πολύ χαρούµενη που γεννήθηκα σ’ αυτό το σπίτι, µε αυτά τα «προβλήµατα», µε αυτή την προσωπικότητα, µε αυτή την εµφάνιση. Και ότι και αν µου στέρησε η ζωή, χαίροµαι που όσο και αν προσπάθησε δεν κατάφερε να µου στερήσει το χαµόγελο µου. Χαίροµαι που µπορώ να γελώ, να αισθάνοµαι, να αγγίζω, να βλέπω, να ακούω, να γεύοµαι, να ζω. Χαίροµαι που η ζωή συνεχίζει να µε προκαλεί και όµως δεν υποκύπτω στις ψεύτικες τις υποσχέσεις αλλά την προκαλώ εγώ ακόµη περισσότερο. Και χαίροµαι που για µια ολόκληρη µέρα σήµερα κατάφερα χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια να µείνω έξω από το σπίτι χωρίς τη συνοδεία του κινητό µου. Και πιστέψτε µε δεν µου έλειψε καθόλου.

Πήρε το φακό..ίσως µε αυτόν να µπορούσε να δει πιο καθαρά. Καθηγητής…. συνήθως αυτοί είναι πολύ ξενέρωτοι, απορροφηµένοι στις έρευνες, στις δηµοσιεύσεις, στα συγγράµµατα τους… µουχλιασµένοι… που θα µπορούσε να’ χε µπλέξει; Η συνέχεια στο επόµενο τεύχος…

Κάθε µέρα ο Θεός µας δίνει, µαζί µε τον ήλιο, µια στιγµή κατά την οποία είναι δυνατό ν’ αλλάξει το καθετί που µας κάνει δυστυχισµένους. Κάθε µέρα προσποιούµαστε πως δεν αντιλαµβανόµαστε ότι υπάρχει αυτή η στιγµή, κάνουµε πως πιστεύουµε ότι το σήµερα είναι το ίδιο µε το χθες και θα είναι το ίδιο µε το αύριο. Αλλά το ον που δίνει προσοχή στη µέρα την οποία ζει ανακαλύπτει τη µαγική στιγµή. Μπορεί να είναι κρυµµένη στο λεπτό που βάζουµε, το πρωί, το κλειδί στην κλειδαριά, µέσα στη σύντοµη σιωπή που ακολουθεί το βραδινό φαγητό, µέσα σε χιλιάδες πράγµατα που µας φαίνονται όλα τα ίδια. Αλλά αυτή η στιγµή υπάρχει, µια στιγµή που όλη η δύναµη των άστρων περνάει από µέσα µας και µας επιτρέπει να κάνουµε θαύµατα.

(Στις όχθες του ποταµού Πιέδρα κάθισα και έκλαψα- Paulo Coelho)

EL MAR

Άσε την καρδιά σου να χτυπάει µόνο γι’ αυτούς που µπορούν να την ακούσουν.. κι αν η καρδιά σου είναι από γυαλί µην τη δώσεις σε χέρια που τρέµουν Ψιχάλα

5

«Μήπως κολυµπάµε στα ρηχά;» Είναι εδώ και κάτι ώρες που κάθοµαι στο γραφείο και βασανίζω τον εαυτό µου για το πώς πρέπει να αρχίσω το άρθρο. Όσο αφορά την επιλογή του θέµατος, το οποίο µε προβληµάτιζε τις τελευταίες µέρες, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους αγαπητούς φίλους Δηµήτρη και Γιώργο (µε τους οποίους είχα την τιµή να έχω µία ναι µεν σύντοµη, δε εποικοδοµητική συζήτηση), διότι απετέλεσαν κατά τρόπο τινά τις µούσες για την συγγραφή του. Πολλοί, ίσως και κανένας, να έχετε ήδη προβληµατιστεί για το τι µπορεί να σηµαίνει ο τίτλος. Ευελπιστώ ότι µέσα από την παράθεση των απόψεων µου να σας βοηθήσω να καταλάβετε, αυτό το αλληγορικό, αν µπορεί φυσικά να χαρακτηριστεί έτσι, µήνυµα. Ζούµε σε µια εποχή που κύριο της χαρακτηριστικό θα µπορούσε να θεωρηθεί η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη. Πολλές φορές, όµως προβληµατίζοµαι µε το γεγονός αν µέσα από αυτή την καλπάζουσα εξέλιξη, ο άνθρωπος και συγκεκριµένα η πνευµατική-συναισθηµατική του υπόσταση παραµένει στάσιµη, για να µην πω κάτι χειρότερο, ότι δηλαδή φθίνει. Αυτός ο προβληµατισµός µου,δύναµαι να οµολογήσω ότι είναι απότοκο της π α ρ α τ ή ρ η σ η ς τό σο εξωγενών όσο και ε ν δ ο γ ε ν ώ ν ερεθισµάτων. Π.χ Μια βόλτα στη Μακαρίου (και όχι µόνο) να κάνεις και µπορείς κάλλιστα να εξάγεις κάποια απογοητευτικά συµπεράσµατα. Από τη µια βλέπεις τα café παρά τον κεντρικό δρόµο να είναι ασφυκτικά γεµάτα µε καλοντυµένους/ες που η µόνη τους δουλειά είναι να σχολιάζουν τον οποιονδήποτε περνά, από την άλλη ο γιος του µπαµπά να παρατάσσει σε δηµόσια προβολή επί του πεζοδροµίου το νέο αµάξι ή δίκυκλο και ο πορτιέρης στο club να µην επιτρέπει την είσοδο σε κάποια άτοµα επειδή δεν είναι «κατάλληλα ντυµένα». Αυτά ήταν µερικά από τα αµέτρητα παραδείγµατα, τα οποία θα µπορούσα να περιγράψω. Αυτού του είδους παραδείγµατα πιστεύω ότι αναφύονται µέσα από το σύµπλεγµα κατωτερότητας (κοινώς γνωστό ως complex), το οποίο µαστίζει την κοινωνία µας και διευρύνεται στο αίσθηµα της κοινωνικής αποδοχής. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι ίσως η ανασφάλεια που νιώθουµε για τον εαυτό µας να µας οδηγεί στο ο,τι είναι αποδεχτό από την κοινωνία για να γινόµαστε µε αυτό

τον τρόπο αρεστοί (όχι σε εµάς που αποτελεί κύριο µέληµα, αλλά στους άλλους) και επικριτές των οποιωνδήποτε είναι διαφορετικοί µε στόχο την εξύψωση του δικού µας status. Δυστυχώς, οι πλείστοι έχουµε καταντήσει υποχείρια της κοινωνίας, και δη µιας κοινωνίας της οποίας τα πρότυπα είναι πέρα για πέρα υλιστικά, προάγοντας έτσι το θεαθήναι και παραγκωνίζοντας τον εσωτερικό κόσµο (τόσο του εαυτού µας όσο και του άλλου). Η µόνη µας έγνοια είναι το πως θα ντυθούµε, το που θα πάµε να διασκεδάσουµε, ακόµη και το πως θα συµπεριφερθούµε να συµβαδίζουν µε τα πλαίσια αυτής της υλιστικής κοινωνίας. Με αυτό τον τρόπο ευνοούµε µια µαζοποίηση, ένα ολοκληρωτισµό µε πολλά αρνητικά αντίκτυπα. Φανταστείτε όλος ο κόσµος να ήταν ο ίδιος. Δεν θα είχε καµία ουσία. Το ωραίο δεν είναι η οµοιότητα µεταξύ των ατόµων, αλλά η διαφορετικότητα τους. Ο καθένας πρέπει να έχει το δικό του στυλ, το οποίο τον εκφράζει και κατ’ επέκταση του πάει, ούτως ώστε να µπορέσει να αποκοµίσει ή να δώσει στον άλλο,ο οποίος διαφέρει. Μέσω της αποδοχής της διαφορετικότητας του άλλου θα καταφέρουµε να δούµε τον άλλο ως σύνολο, πρώτα εσωτερικά και εν συνεχεία εξωτερικά. Έτσι θα αποφύγουµε αυτή την εύκολη και συνήθη, επιφανειακήρηχή στάση για τον εαυτό µας και τους άλλους που βασίζεται µόνο στο θεαθήναι (εµφάνιση, αυτοκίνητο κ.τ.λ.) και θα µπορέσουµε να κολυµπήσουµε σε πιο βαθιά ν ε ρ ά (εσωτερικός κόσµος).Αυτό θα µας βοηθήσει να δούµε τόσο τον εαυτό µας όσο και τους άλλους µε διαφορετική οπτική γωνιά. Εν κατακλείδι, στα όσα έχουν αναφερθεί προηγουµένως, ίσως κάποιοι να συµφωνήσουν εν µέρει,άλλοι να πουν ότι δεν ευσταθούν (ή ότι είναι µαλακίες) και άλλα πολλά. Σκοπός µου δεν ήταν να κρίνω κανένα, απλώς ήθελα να θίξω κάποια σηµεία µε σκοπό τον προβληµατισµό τόσο εµού του ιδίου, όσο και εσάς των αναγνωστών. του Μάριου Θεοδώρου.

6

Ανθρώπινες Νότες Το ταξίδι προς το άγνωστο Θέληση πολύ χρειάζεται φίλε µου και κόπος να ανατρέψεις το κατεστηµένο. Γιατί αυτοί είναι πολλοί και εσύ είσαι ένας. Γιατί αυτοί θα σε κοιτάζουν από την ακτή του ωκεανού, ενώ εσύ θα σαλπάρεις για το άγνωστο. Αυτοί θα σε κοιτάζουν µε απάθεια, µε απορία, µε µίσος, µε απέχθεια και λίγοι µε συµπόνια, µε συµπάθεια, µε θαυµασµό και νοσταλγία. Εσύ θα στέκεις στην πλώρη ψηλά και σινιάλο θα τους κάνεις, αλλά κανένας τους δεν θα σε ακολουθήσει. Βλέπεις το αβέβαιο του ωκεανού φοβίζει τους ανθρώπους, και λίγοι είναι αυτοί που θα τολµήσουν σαν και σένα. Τα κύµατα, οι φουρτούνες και οι βοριάδες κάνουν δύσκολο το ταξίδι σου και λίγοι θα έχουν το θάρρος να το αντιµετωπίσουν. Η στεριά είναι πιο ασφαλές, αλλά είναι ήδη κατακτηµένη. Εσύ όµως ταξιδεύεις µοναχός προς το άγνωστο, σε νέους ορίζοντες και ωκεανούς. Γεύεσαι την ευτυχία της καινοτοµίας, την ευτυχία της επιλογής σου τελικά να είσαι αυτός που είσαι και να χαράζεις την δική σου πορεία προς το άγνωστο. Και όταν τελικά επιστρέψεις κάποτε από το ταξίδι σου στην στεριά, ανεµοδαρµένος και θαλασσοχτυπηµένος, αλλά πραγµατικά ευτυχισµένος, οι άνθρωποι θα σε κοιτάζουν σαν ένα άγνωστο, σαν ένα ξένο. Λίγοι θα είναι αυτοί που θα σε αναγνωρίσουν. Λίγοι θα καταλάβουν όµως το πολύτιµο αγαθό που φέρνεις µαζί σου από το ταξίδι στο άγνωστο, το αγαθό της γνώσης. Λίγοι θα είναι αυτοί που θα σε ακούσουν όταν θα µιλάς για το ταξίδι σου αυτό και λίγοι θα προβληµατιστούν για το δικό τους ταξίδι. Οι περισσότεροι όµως θα σε θαυµάζουν κατά βάθος και θα σε ζηλεύουν για το ταξίδι σου αυτό. Και όταν στα γεράµατα σου εσύ πεθάνεις ευτυχισµένος που τόλµησες να κάνεις το ταξίδι προς στο άγνωστο, το έργο σου θα µείνει αθάνατο και όλοι θα το διαβάσουν. Πλέον δεδοµένο θα το θεωρούν, αλλά έπρεπε να σε σταυρώσουν για να το καταλάβουν. Και το ταξίδι σου αυτό, άγνωστο πλέον δεν θα είναι, γιατί το διέσχισες εσύ και το όνοµα σου φέρει, αθάνατο στην ιστορία της ζωής, το φως στους ανθρώπους έχει φέρει. του Λάµπρου Μαυρίδη

Η Λύπη είναι µια σούστα Λύπη, σούστα, αφύπνιση….. Τώρα τι σχέση µπορεί να έχουν τα τρία αυτά στοιχεία µεταξύ τους; Φαινοµενικά καµιά , σηµασιολογικά επίσης καµιά, πίσω όµως από αυτές τις λέξεις βρίσκει καταφύγιο µακριά από τη νόηση µια ισχυρή µεταφορική σχέση.

συσπείρωση να ξυπνήσεις και να πάρεις τον έλεγχο του εαυτού σου, να αποµακρύνεις ότι σε χαλά, να κρατήσεις ότι σε φτιάχνει

Η λύπη ήταν πάντα ένα συναίσθηµα που ακολουθείται από αρνητικές σκέψεις και συναισθήµατα. Φυσικά κανένας δεν θα ήθελε να είναι λυπηµένος, παρόλα αυτά η λύπη είναι ένας εξαιρετικά σηµαντικός µηχανισµός επιβίωσης ο οποίος είναι πολλές φορές παρεξηγηµένος και αδικηµένος ως προς τη σηµασία του.

Λύπη…. Ο χαµός ενός αγαπηµένου προσώπου, µια µεγάλη απογοήτευση, ένας χωρισµός, µια αποτυχία….ο κατάλογος συνεχίζει για τον καθένα από εµάς µε διαφορετικά περιστατικά που του προκαλούν λύπη (ένας φίλος µου κλαίει απαρηγόρητος π.χ. όποτε η Liverpool χάνει στο Champions League). Η σούστα τώρα που µπαίνει στην υπόθεση; Φανταστείτε πως λειτουργεί µια σούστα (κοινώς γνωστή ανάµεσα στους κύκλους των φυσικών σαν ελατήριο). Μία σούστα συσπειρώνεται αρκετά ώστε να αποκτήσει αρκετή ενέργεια για να εκτοξευτεί προς τα µπροστά. Ε, λοιπόν αυτός είναι και ο βασικός τρόπος λειτουργίας της λύπης.

Κανένα φυσιολογικό συναίσθηµα δεν υπάρχει απλά για να υπάρχει, αλλά πίσω από όλα κρύβονται πάντα µυστηριώδεις δυνάµεις που καθορίζουν την επιβίωση µας. (συµπεριλαµβανοµένου των αναµνήσεων σου) και να κάνεις ένα µεγάλο βήµα µπροστά.

!"# $%& '(µ) $&* Κάθοµαι µόνη στο δωµάτιό µου και και µουντζουρώνω το λευκό χαρτί µε µαύρο µελάνι ώρες τώρα, ίσως και µέρες ή βδοµάδες, ποίος ξέρει, ο χρόνος έχει σταµατήσει για µένα την ώρα που έφευγες από κοντά µας. Ήταν, θυµάµαι µια ζεστή Κυριακή που ο ήλιος έκαιε, αλλά δεν έφτανε για να ζεστάνει την παγωµένη µου καρδιά.

Αυτή η εσωστρεφής αποµόνωση µας δίνει την ευκαιρία να κλάψουµε, να πονέσουµε, να θρηνήσουµε και να αναθεωρήσουµε τη ζωή µας, τις πράξεις, τις συνέπειες, τα διδάγµατα, και καθώς επανέρχεται η ενεργητικότητα µας να κάνουµε ένα ολοκαίνουργιο δυναµικότατο ξεκίνηµα (σωστά υποθέσατε ότι εδώ αναφέροµαι στην εκτόξευση της σούστας).

Κλαίω. Κλαίω για σένα που δεν πρόλαβες να ζήσεις, να ταξιδέψεις, να ερωτευτείς. Κλαίω για τα όνειρα που κάναµε, κλαίω και για αυτά που θα κάναµε. Κλαίω για τις στιγµές που ζήσαµε, κλαίω. και για αυτές που δε θα ζήσουµε ποτέ... Κλαίω και για µένα, που έµεινα εδώ πίσω χωρίς να έχω ακόµα καταλάβει το γιατί. Ίσως γιατί κάπου µέσα µου πιστεύω ακόµα ότι από στιγµή σε στιγµή θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα είσαι συ. Θα µου πεις ότι όλα ήταν ένα άσχηµο όνειρο που, πάει τώρα, πέρασε... Τότε λοιπόν γιατί θα ξυπνήσω µόνο εγώ;

Η αφύπνιση βρίσκει τη θέση της σ’ αυτό το διάστηµα που µεσολαβεί της συσπείρωσης και της εκτόξευσης. Όταν βιώνεις το συναίσθηµα της λύπης σηµαίνει πως ήρθε ο καιρός να κάνεις αλλαγές στη ζωή σου, ήρθε η ώρα µετά τη

‘Ο,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό, πιο ζωντανό’ του Αλέξανδρου Αντρέου

Δηλαδή; Βασικός µηχανισµός της λύπης είναι ότι µας βοηθάει να προσαρµοζόµαστε σε µια σηµαντική απώλεια, προκαλεί ελάττωση της ενέργειας και του ενθουσιασµού µας για τις δραστηριότητες της ζωής και όσο βαθαίνει πλησιάζει τη κατάθλιψη (θυµηθείτε τη συσπείρωση).

Χαίρω πολύ….η αφύπνιση που κολλά στην υπόθεση;

Όταν επιτύχεις την αφύπνιση η σούστα θα έχει αρκετή δύναµη να σε εκτοξεύσει αρκετά µπροστά κάνοντας τα πράγµατα ευκολότερα για σένα.

Κοιτάζω τη φωτογραφία σου στον τοίχο και σου φωνάζω ότι είσαι άδικη, ότι δεν ήταν σωστό να µ 'αφήσεις µόνη µου εδώ, ότι έφυγες έτσι απλά χωρίς µια εξήγηση, ότι σε µισώ! Σε µισώ που µου υποσχέθηκες ότι όλα θα πάνε καλά, σε µισώ που µου 'χες πει ότι θα τ 'αντιµετωπίζαµε όλα µαζί. Σε µισώ που θα

7

µείνεις για πάντα νέα και όµορφη, σε µισώ που δε µε πήρες και µένα µαζί σου.! Σε µισώ κυρίως, γιατί µου λείπεις τόσο πολύ... Η µορφή σου, χαµογελαστή και γαλήνια όπως πάντα µε κοιτάζει στα µάτια και καταλαβαίνω αµέσως τι θέλεις να µου πεις. Πάντα καταλάβαινα. Μου λες ότι έτσι έπρεπε να γίνει µα αυτή τη φορά δε σε σε πιστεύω... Θεέ µου, αν είχες ακόµα µια µέρα ζωή... Θα σ 'αγκάλιαζα σφιχτά και θα σου έλεγα πόσο πολύ σ' αγαπώ, χωρίς να υποθέτω, ανόητα ,ότι το ξέρεις ήδη... θα σε φίλαγα ξανά και ξανά και θα σ' έβαζα να µου υποσχεθείς ότι κάθε βράδυ την ίδια ώρα θα κοιτάζαµε το ίδιο αστέρι, όπου και να βρισκόταν ο καθένας µας... θα σ' άκουγα πιο προσεχτικά όταν µου µιλούσες, θα ήµουν δίπλα που κάθε φορά που πονούσες και δε θ' άφηνα κανένα να σε πληγώσει... Θεέ µου, αν της έδινες ακόµα µια µέρα ζωή... Θα διόρθωνα τα λάθη µου, θα της ζητούσα συγνώµη για όσα της έχω κάνει, θα σταµατούσα να τη θεωρώ δεδοµένη και θ' απολάµβανα κάθε στιγµή µαζί της, ξέροντας ότι είναι η τελευταία της... Λένε πως κανένας δεν είναι αναντικατάστατος και πραγµατικά θέλω να το πιστέψω, µα βαθιά µέσα µου ξέρω ότι εσένα δεν πρόκειται ποτέ κανένας να πάρει τη θέση σου. Προσεύχοµαι στο θεό να σε κάνει φύλακα άγγελο της ψυχής µου για να µη σε αποχωριστώ ποτέ ξανά. Ξέρω ότι θα ζεις όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που θα κρατούν ζωντανή την ανάµνησή σου, γι αυτό και θα φροντίσω να µη σε ξεχάσω ποτέ. Στη µνήµη µου θα είσαι πάντα το ίδιο γλυκό κοριτσάκι που χαµογελά. Στη ζωγραφιά µου προσθέτω τώρα έναν ήλιο που ζεστάνει τη ψυχή µου . Κοιµήσου εν ειρήνη NewEra

-Καλάν, που να παρκάρω;

Το κατούριµαν...! Είναι όλα µια ιδέα. Αυτή είναι η αρχή µου και γι' αυτό δύσκολα θα µε δείτε να θυµώνω. Όταν πρωτοήρθα στο Πανεπιστήµιο, από την ΠΡΩΤΗ µέρα, άρχισα να αντιµετωπίζω το πρόβληµα µε τους χώρους στάθµευσης. Ήµουν προετοιµασµένος άλλωστε, από χρόνια µου τα έλεγε η αδερφή µου (απόφοιτος του ίδιου εκπαιδευτικού ιδρύµατος). Άλλωστε, οι εκπρωσώποι των φοιτητών εδώ και καιρό προσπαθούν να βελτιώσουν την κατάσταση (µάλλον, χωρίς την δέουσα ανταπόκριση από την δοιήκηση του Πανεπιστηµίου. Και αφού όλα είναι µια ιδέα, ξεκινώ νωρίτερα από σπίτι και απολαµβάνω την αναζήτηση χώρου στάθµευσης. Άλλωστε, άµα το σκεφτείτε, έχει πλάκα. Είναι λες και βλέπεις ένα θρίλερ και σκέφτεσαι: "Αυτός είναι ο δολοφόνος... Όχι, αυτός είναι", "Τώρα θα την σκοτώσει.. Όχι, τώρα...". Έ, στον χώρο στάθµευσης σκέφτεσαι: "Εδώ θα παρκάρω... Όχι, εδώ", "Αυτός θα φύγει να µπω εγώ... Όχι, εκείνος...". Αλλά οφείλω να οµολογήσω ότι σήµερα ΤΑ ΠΗΡΑ ΣΤΟ ΚΡΑΝΙΟ. Είναι Τετάρτη (25 Απριλίου 2007). Είχα µάθηµα (εργαστήριο Υπολογιστών στο παράρτηµα των Λατσιών) και ήθελα µετά να δουλέψω λίγο στους υπολογιστές. Δεν µπορούσα γιατί, στο µοναδικό εργαστήριο υπολογιστών στα Λατσιά που ως φοιτητής ΨΥΧολογίας µπορώ να έχω πρόσβαση, είχαν άλλοι µάθηµα. Πήρα, λοιπόν, το αυτοκινητάκι µου και οδήγησα µέχρι την, σχετικά, κοντινή Πανεπιστηµιούπολη. Μπήκα από την είσοδο που βρίσκεται δίπλα από τις εστίες. Μετά τον κυκλικό κόµβο, συνέχισα ευθεία για να σταθµεύσω κοντά στο κτήριο Μαθηµατικών και Στατιστικής όπου είναι το εργαστήριο στο οποίο ήξερα ότι µπορούσα να δουλέψω. Μπροστά µου είχα ένα αυτοκίνητο της Group4. Στο πεζοδρόµιο απέναντι από το το Κτήριο του ΜΑΣ δεν υπήρχαν σταθµευµένα οχήµατα και γι' αυτό θεώρησα ότι δεν επιτρέπεται η στάθµευση και προχώρησα. Κάποια στιγµή, ελάχιστα µέτρα από το κτήριο το όχηµα της υπηρεσίας ασφάλειας του Πανεπιστηµίου "εκαβαλίτζεψεν" το πεζοδρόµιο και στάθµευσε. Σκέφτηκα και εγώ ότι αφού επιτρέπεται -προφανώς- η στάθµευση θα πάω µέχρι τον απέναντι κόµβο για να κάνω επαναστροφή και να σταθµεύσω και εγώ εκεί. Όταν επέστρεψα ήµουν έτοιµος να αντιγράψω και εγώ το "καβαλίτζεµαν" αλλά συνέχιζα να ταλανίζω το µυαλό µου µε σκέψεις της µορφής: "Καλάν, εγώ είµαι ο έξυπνος; αν επιτρέπεται η στάθµευση δαµέ, οι άλλοι που ένουν;" και αφού είχα και εγώ και ο φύλακας ανοικτά τα παράθυρα ρώτησα για να είµαι βέβαιος: -Συγνώµη, γίνεται πεζοδρόµιο, ένεν;

να

παρκάρω

στο

-Όχι! (σκέφτοµαι: "Μα καλάν, τωρά σοβαροµιλά; Τζίνος εν πας το πεζοδρόµιο τζαι λαλεί µου εµέναν έν γίνεται;")

Το Βύθισµαν...!

-Ποτζί (και µου δείχνει το κτήριο του Αναστάσιου Λεβέντη υπονοώντας, φυσικά, τον χώρο στάθµευσης στην άλλη πλευρά του πανεπιστηµίου, ΤΖΑΙ ΤΖΙΝΟΣ ΕΝ ΠΑΣ ΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΟΟΟΟΟΟΟ) -Εν να πα να παρκάρω ποτζί για να έρτω πίσω; -Κύριε Ελέησον γιε µου, ο Θεός πιον! Έκλεισα το παράθυρο και έφυγα. Ούτε "Γεια" δεν είπα. Εντάξει, είµαι πρωτοετής, δέχοµαι ότι δεν έχω (πιθανώς) µπει στο πνεύµα ακόµη. Αλλά υπάρχουν πράγµατα που δεν ξέρω εάν θα τα συνηθίσω. Τα προβλήµατα µε την σ τά θ µ ε υ σ η τό σω ν ε κ α τον τά δ ω ν αυτοκινήτων µπορώ και να τα καταλάβω, και να τα ανεχτώ. Αλλά τις διακρίσεις δεν τις αντέχω. Και λέω, εάν εγώ δεν είµαι στο πανεπιστήµιο τουλάχιστον ένα δεκάλεπτο πιο νωρίς από κάθε µάθηµα, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα προλάβω να είµαι εκεί στην ώρα µου. Όµως το όχηµα της Group4 δικαιούται να σταθµεύει στο πεζοδρόµιο. Η διοίκηση δικαιούται να έχει στεγασµένο χώρο στάθµευσης και το προσωπικό (διοικητικό και ακαδηµαϊκό) έχει προκρατηµένο µε πινακίδες ή "παλλούτζια". Αλλά (που θα πάει), θα γίνω δευτεροετής και τότε θα αλλάξουν τα πράγµατα, θα γίνουν καλύτερα, θα έχω συνηθίσει! Θα έχω µάθει ότι εγώ που δεν είµαι µέλος της Group4, εγώ που δεν έχω κάρτα για τους κλειστούς χώρους στάθµευσης, εγώ που δεν είµαι "Προσωπικό" για να σταθµεύω στις ανάλογες πινακίδες, θα θέλω 10 µε 15 λεπτά για να βρω χώρο στάθµευσης. Εγώ έχω ΚΑΤΟΥΡΙΣΕΙ ΜΕΣ ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ! του Δηµήτρη Δηµητρίου

Το διπλανό άρθρο είναι αρκετά συνδεδεµένο µε αυτό. Αφού ξεκίνησα να λέω, θα τα πω όλαααααΑΑΑΑ! Η κατάσταση µε τα εργαστήρια υπολογιστών έχει αρχίσει να γίνεται γελοία. •Στα Λατσιά υπάρχουν 2 εργαστήρια. Ένα αποκλειστικά για τους φοιτητές υπολογιστών και ένα για τους άλλους (στο οποίο γίνονται και πάρα πολλά εργαστήρια άρα είναι κρατηµένο πολλές ώρες). •Στα κεντρικά υπάρχουν 3 εργαστήρια υπολογιστών (ένα αποκλειστικά για τους φοιτητές οικονοµικών και διοίκησης επιχειρήσεων και δύο για όλους τους άλλους) •Στην πανεπιστηµιούπολη υπάρχει ένας όροφος -τουλάχιστον- εργαστήρια (όλα για τους φοιτητές πληροφορικής και ένα για ό λ ο υ ς το υ ά λ λ ο υ ς - το ο π οί ο χρησιµοποιείται και για φροντιστήρια) (εάν οι αριθµοί και δεδοµένα που µάζεψα είναι λάθος θα χαρώ πολύ να µε διορθώσετε)

Έχω αρχίσει να νοιώθω φοιτητής 2ης κατηγορίας. Κάποτε νοιώθω ότι αυτό που βιώνω είναι µια άσχηµη, κακόγουστη πλάκα. Το να θέλω να δουλέψω στους υπολογιστές και να έχουν άλλοι µάθηµα, να είναι κλειστά ή να είναι γεµάτα έχει καταντήσει καθηµερινό φαινόµενο. Και λες και αυτό δεν είναι αρκετό. Έχω καταντήσει να σκέφτοµαι δύο και τρεις φορές πριν τυπώσω κάτι µε τις νέες τιµές (σηµειώστε ότι στα εργαστήρια των οικονοµολόγων δεν αγοράζουν το όριό τους αλλά παίρνουν οι ίδιοι κουτιά µε κόλλες και πιστώνονται τον αντίστοιχο αριθµό. Κύριοι και κυρίες, αναγνώστες, θέλω και εγώ να µπορώ, έστω και σε ένα εργαστήριο, να πάω 24 ώρες την ηµέρα γιατί την νύχτα είµαι πιο παραγωγικός. Θέλω και εγώ να έχω 2η επιλογή εάν κάποιος έχει µάθηµα. Αλλά (που θα πάει), θα γίνω δευτεροετής και τότε θα αλλάξουν τα πράγµατα, θα γίνουν καλύτερα, θα έχω συνηθίσει! Θα έχω εµπεδώσει ότι εγώ ΒΥΘIΣΤΗΚΑ ΜΕ ΤΟ SEA DIAMOND. του Δηµήτρη Δηµητρίου

Είπα τα και ξαλάφρωσα… Ευχαριστώ πολύ :-)

Ονειροποιός Απρόσκλητη Φύση

9

Το διαµέρισµα του γιου µου Λοιπόν, επισκέφθηκα το διαµέρισµα του γιου µου στο κολέγιο κατά το Σαββατοκύριακο Γονέων, το οποίο είναι ένα πολύ καλό έθιµο που έχουν τα κολέγια για να δώσουν στους γονείς µια ευκαιρία να νοιώσουν γέροι. Άρχισα να νοιώθω γέρος από την ώρα που στάθηκα µπροστά από την εξώπορτα του γιου µου και είδα µια πινακίδα στην πόρτα να λέει: ΤΕΡΜΑ ΣΤΗΝ ΠΕΙΝΑ, ΣΗΜΕΡΑ!. Αυτό µου θύµισε ότι υπήρχε µια εποχή στην ζωή µου, πριν από δεκαετίες, που είχα τόση ενέργεια που, όχι απλά θα ΤΕΡΜΑΤΙΖΑ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ αλλά και θα ΣΤΑΜΑΤΟΥΣΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ και θα ΤΕΡΜΑΤΙΖΑ ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ. Από την άλλη, οι σηµερινοί µου στόχοι, κρίνοντας από τις σηµειώσεις που µου αφήνω, είναι να ΑΓΟΡΑΣΩ ΑΠΟΡΡΥΠΑΝΤΙΚΟ. Ένοιωσα ακόµη µεγαλύτερος όταν µπήκα στο διαµέρισµα του γιου µου, το οποίο µοιράζεται µε τρεις συγκάτοικους και περίπου 200 χρησιµοποιηµένα κουτιά πίτσας. Όταν ήµουν εγώ φοιτητής, οφείλω να παραδεχτώ ότι, συσσώρευα (µε την βοήθεια των συγκατοίκων µου) τα κουτιά της πίτσας, αλλά µετά από µια λογική χρονική περίοδο τα πετούσαµε (περίπου 6 εβδοµάδες). Ο γιος µου, όµως, και οι συγκάτοικοι του σκοπεύουν να κρατήσουν τα δικά τους για πάντα... Ίσως πιστεύουν ότι µια µέρα, ένας πλούσιος συλλέκτης χρησιµοποιηµένων κουτιών πίτσας θα έρθει στο κατώφλι τους και θα τους πει: "Εάν έχετε ένα κουτί πίτσας που φαγώθηκε την νύχτα της 12 Ιανουαρίου 2007 θα σας δώσω 1000 λίρες!" γιατί είναι βέβαιο ότι θα έχουν αυτό το κουτί. Έχουν τα κουτιά τους στην κουζίνα όπου έχουν και τα τρόφιµα τους, δηλαδή ένα ανοικτό βαζάκι µε φυστικοβούτυρο (το οποίο είναι τόσο πηκτό όσο και µια µπάλα του µπόουλινγκ). Ίσως αναρωτιέστε: "Τι θα γίνει εάν µπει κλέφτης στην κουζίνα για να κλέψει τα κουτιά της πίτσας;" Μην ανησυχείτε, διατηρούν µια αξιοσηµείωτη ποσότητα αποθεµάτων και στο σαλόνι και εάν ο κλέφτης προσπαθήσει να κλέψει και εκείνα θα σκοντάψει στο σύρµα που τεντώνεται διαµέσου του δωµατίου, από την τηλεόραση στο τηλεχειριστήριο του video-game το οποίο είναι στα χέρια ενός νεαρού ο οποίος είναι µόνιµα εγκατεστηµένος στον καναπέ. Αυτός ο νέος άντρας δεν είναι ένας από τους συγκάτοικους του γιου µου, απ' ότι ξέρω δεν είναι καν φοιτητής. Αλλά είναι µόνιµα στον καναπέ, 24 ώρες την µέρα, προσηλωµένος στην οθόνη, αν και λέει ένα ευγενικό "Γεια" όταν σκοντάψεις στο σύρµα του. Το παιχνίδι που παίζει δεν µου θυµίζει κάτι αλλά πρόσεξα, όταν σκόνταψα, ήταν ένα ανθρωπάκι που έλεγε: "Κέρδισες 8 βροντές". Ίσως έχουν να κάνουν κάτι µε την παγκόσµια πείνα... Μετά, προχώρησα από το σαλόνι προς το δωµάτιο του γιου µου. Δεν µπόρεσα όµως

να µπω γιατί θα έπρεπε να πατούσα τα ρούχα του. Τα έχει όλα στο πάτωµα, δίπλα από το ερµάρι (δεν ξέρω τι έχει στο ερµάρι αλλά υποθέτω κουτιά πίτσας). Το παιδί µου όµως µε διαβεβαίωσε ότι, αν και το δωµάτιό του µοιάζει µε ένα µεγάλο ανακατεµένο χάος, εκείνος ξέρει τι είναι καθαρό και τι βρώµικο. "Για παράδειγµα αυτό είναι καθαρό," είπε, επιλέγοντας µια φανέλα από το πάτωµα, "και αυτό είναι καθαρό, και αυτό... άστο." Δεν υπάρχουν σεντόνια στο κρεβάτι του. Ρώτησα γιατί και µου εξήγησε (αυτή ήταν όλη η εξήγησή του): "Βγήκαν πριν λίγες εβδοµάδες" Δεν παραπονιέµαι για το νοικοκυριό του παιδιού. Είναι Martha Stewart συγκριτικά µε τον φοιτητή που ήταν στο υπνοδωµάτιό του πέρσι. Σύµφωνα µε ένα πραγµατικό πανεπιστηµιακό θρύλο, όταν αυτός ο φοιτητής µετακόµιζε, τα ενδύµατά του ήταν σε τέτοια κατάσταση που απλά τα εγκατέλειψε. Εις ένδειξη τιµής οι συγκάτοικοι του σκαρφάλωσαν στην οροφή και κρέµασαν το µποξεράκι του στην λάµπα, όπου βρίσκεται µέχρι σήµερα. Τα θαύµαζα µέχρι που ένας µαθητής σχολίασε:"Είναι πιο καθαρά από ποτέ". Δεν µοιάζουν τα δωµάτια όλων των παιδιών όπως του γιου µου. Μερικά κατοικούνται από κοπέλες. Εάν σταθείς έξω από το κτήριο µπορείς να δεις ότι εκείνα τα δωµάτια έχουν κουρτίνες και φωτογραφίες στους τοίχους, αντίθετα από τα δωµάτια των αγοριών που είναι διακοσµηµένα µε: τίποτα. Το µοναδικό διακοσµητικό στοιχείο είναι γραµµές µε µπουκάλια και περιστασιακά στοίβες µε ρούχα. Ένα απόγευµα στεκόµασταν έξω από το κτήριο και, όταν

σχολίασα την διαφορά µεταξύ των δωµατίων ο γιος µου είπε µε ένα τόνο απορίας: "Νοµίζω σουπίζουν και τέτοια" Μιλώντας για καθάρισµα, εκείνο το σαββατοκύριακο πήγαµε και για ψώνια όπου του αγόρασα µια ηλεκτρική σκουπά. Όταν επιστρέψαµε και την άνοιξαν σταθήκαµε όλοι στην µέση του δωµατίου και την βλέπαµε. Μετά, αρχίσαµε να γελάµε όλοι µαζί και οι συγκάτοικοι του την άφησαν στο πάτωµα, όπου την κατάπιαν τα κουτιά της πίτσας. Είµαι εντάξει µ' αυτό. Τα παιδιά πάνε κολέγιο για να µάθουν και όχι για να καθαρίζουν. Γιατί αυτοί είναι η Ελπίδα Για Το Μέλλον. Και αυτό το µέλλον θα µυρίζει σαν τις κάλτσες. του Dave Barry (από το lovedungeon.net)

sodales suspendisse mauris quam etiam Consectetuer est. Class aptent taciti 10.eros «Αυτός που θα ξεφτιλιστεί είναι ο ad Κλαρκ Γκέιµπλ και όχιper ο Γκάρι erat, quia tellus convallis rhoncus sociosqu litora torquent conubia Κούπερ» Lorem ipsum dolor sit amet, ligula diam orci, porta lectus esse adipiscing nostra. Curabitur labore. Ac augue donec, Στο πρώτο τεύχος είχαµε βάλει αρκετές φράσειςposuere που είχαν suspendisse nulla pretium, rhoncus et,πει nisl arcu vitae laoreet. sed a dolor congue arcu Γκάρι Κούπερ, σε σχολιασµό τηςgravida απόφασης του ναluctus, απορρίψει το άνθρωποι σαφώςfermentum, πιο έµπειροιenim από integer µας. Ήταν διάφορες ιδέες και tempor placerat Consectetuer est. Class πρωταγωνιστικό aptent taciti ρόλο στο «Όσα id diam παίρνει praesent, ο άνεµος». pretium ac, απόψεις που µπορούν µαςrhoncus βοηθήσουν να µην ξαναad vestibulum volutpat.ναNisl sociosqu ad litora torquent per conubia ullamcorper non hac in quisque hac. ανακαλύψουµε τον τροχό. Αυτό τον µήνα σας δίνουµε ένα άρθρο 11. «Δεν µας αρέσει ο ήχος τους και η κιθαριστική µουσική πεθαίνει σιγά turpis est, vel elit, congue wisi enim nunc nostra. Morbi integer molestie, amet Magna amet libero maecenas justo. Nam από το www.men24.gr το οποίο έχει κάποιες αξιοσηµείωτες, για σιγά.» ultricies sit, magna tincidunt. gravida suspendisse morbi, amet at wisi donec amet nam, quis nulla διαφορετικούς λόγους απ’ ότι Maecenas αυτές του προηγούµενου, φράσεις. aliquam maecenas ligula nostra, Decca Recording απόρριψης των Beatles, 1962. maecenas, a maecenas mauris neque Co. σε σχολιασµό euismodτης neque in enim, libero curabitur accumsan Πρώτη Δηµοσίευση: taciti. Sociis 05 Απριλίου 2007 mauris in integer, ©men24.gr proin nisl mollis. Suscipit nec nec ligula libero, tempus arcu egestas molestie 12. «Οι 'ελαφρύτερες από τον αέρα' µηχανές δεν είναι εφικτές.» a dolor netus non dui aliquet, sagittis ipsum orci nulla, in posuere ut quisT pede lorem eu. Posuere tempus porttitor ----------------------------------------------------------------felis sodales, dolor sociis mauris, vel eu ultrices, lectus eget primis Λόρδος vehicula Κέλβιν, velit πρόεδρος της odio Royal urnaSociety, et gravida, 1895. phasellus sed sit libero Interdum at. Eget να habitasse Καµιάcras. φορά είναι καλύτερα µασάς παρά να phasellus µιλάς. Όπως lectus, vestibulum orci laoreet sodales laoreet integer, in at, leo nam in. 13. «Εάν το είχα σκεφτεί, δεν θα έκανα το πείραµα. Η βιβλιογραφία ήταν όταν προβλέπεις ότι ηpurus παγκόσµια έχειat consectetuer elementum est, ipsum pede αγορά κοµπιούτερ inceptosθα vitae, et Vitae γεµάτη µεamet παραδείγµατα που έλεγαν ότιet, δενnunc ήταν phasellus δυνατό.» phasellus, µέγεθος…πέντε υπολογιστές. Το MEN 24 παρουσιάζει τις πιο porttitor class, ut adipiscing, aliquet sed consectetuer. Congue porta scelerisque donec dolor, id elit donec phasellus ac αποτυχηµένες επιστηµονικές και τεχνολογικές προβλέψεις. auctor, imperdiet arcu per diam dapibus ΣπένσερetΣίλβερ, σε σχολιασµό εργασίας για Eget τις κόλλες "Post-It". praesent at, lacus vestibulum at pede, quam του amet. nibh των maecenas libero Enim eros vel,καταφέρει volutpatκαλύτερα. nec Και ο duis. Νοστράδαµος θα ταinείχε Τουλάχιστον dignissim θα cras είχε urna, ante convallis turpis ac, nullam duis elit, ligula eget 14. «Πήγαµε στην Atari και τους είπαµε ότι έχουµε µια καταπληκτική την ευστροφία leo, να µασήσει λίγο ταscelerisque λόγια του για το φόβο Ιουδαίων. pellentesque temporibus duisτων lectus sed aliquet, at tempus et pellentesque morbi tellus συσκευή, φτιαγµένη µάλιστα µε εξαρτήµαταviverra δικά τους και ζητήσαµε Καµιά φορά όµως η αλαζονεία της εξουσίας ή της επιτυχίας φέρνει τα nec. ultricies. Eros sociis cursus nec molestie, mi odio.για Sodales nunc suscipit χρηµατοδότηση. Ή απλώς να µας προσλάβουν να το φτιάξουµε. Και παρακάτω αποτελέσµατα. Ιδού λοιπόν τις 24 πιο αποτυχηµένες προβλέψεις είπαν όχι.luctus Πήγαµε στη sit Hewlett-Packard και µας είπαν ότι δεν µας hymenaeos dignissimosµας imperdiet, pretium aliquet integer, interdum στην ιστορία της τεχνολογίας και τις επιστήµης: χρειάζονται. Ότι δεν έχουµεconsectetuer τελειώσει ούτεpede, το κολέγιο." ac eros sed massa vestibulum, lobortis et risus hac diam at 1. «Οι υπολογιστές στο µέλλον δεν θα ζυγίζουν πάνωadipiscing από ενάµισηpraesent. τόνο.» NecΣτιβ eros eu ridiculus eget, commodo in. Scelerisque sodales, Τζοµπς, ιδρυτής της Apple Computer Inc. libero felis. mauris lorem non consectetuer. Felis Popular Mechanics, πρόβλεψη για το µέλλον της πληροφορικής, 1949. 15. «Δεν ανάπτυξη σεelit όλοullamcorper το σώµα. Ac dolor ac adipiscing amet Donec arcu risus diam ametγίνεται sit. να έχει οµοιόµορφη maecenasµυϊκή sit adipiscing Απλώς δε γίνεται. Ούτε καιnon, µε γυµναστική µε βάρη.» bibendum 2. «Νοµίζω nullam, ότι όντωςmassa υπάρχειlacus µια παγκόσµια molestieαγορά. Για περίπουtortor 5 Congue cursus risus vestibulum amet pede consectetuer quis rutrum ηλεκτρονικούς υπολογιστές.» ut libero nec, diam et, pharetra sodales commodo nisl, luctus augue amet quis sit, nec vestibulum sem, integer nonτου felis Απάντηση στον Άρθουρ Τζόουνς για την εφεύρεση του «Ναυτίλου», eget, feugiat ullamcorper id tempor eget aenean maecenas sit, donec πρώτου velit µηχανήµατος iusto, αντίστασης. a vel. Vel proin, sapien sit, mauris amet Τόµας Γουότσον, πρόεδρος της IBM, 1943. id vitae. Mauris pretium eget aliquet, morbi felis elit et nibh. Vestibulum in semper dolor. Lacus non pariatur et 16. «Να κάνεις γεώτρηση για πετρέλαιο; Δηλαδή να ανοίξεις µια τρύπα στο 3. «Σαςtincidunt. διαβεβαιώνω ότι η πληροφορική είναι µια µόδα που δεν dui θα lacus consectetuer, lectus Porttitor mollis imperdiet volutpat mauris atπετρέλαιο; dolor. Risus mattis. έδαφος για να βρεις Είσαι τρελός!» κρατήσει πάνω από χρόνο.» Etiam molestie libero senectus pulvinar. suspendisse, eu wisi rhoncus eget nibh Eu tristique erat a, morbi vel. mauris ligula egetHall, laoreet, στο Έντουιν Ντρέικ και στο πρόγραµµα γεωτρήσεων το velit, eget posuere sem Απάντηση in a sit. Sociosqu Tempor quis elit ac maxime et. του Amet Εκδόσεις Prentice 1957. vehicula 1859. eleifend. Repellat orci eget erat et, sem netus semper aenean suspendisse mauris nec voluptatum, habitant tellus 4. «Και τι να τοsollicitudin κάνει κανείς;»amet eleifend cum, ultricies dictum, arcu enim conubia leoβόµβα nullaδεν ac θα εκραγεί dignissim eros,ωςjusto fames. 17. «Η ποτέ. Το sed λέω αυτό ειδικός στα εκρηκτικά.» dolor nullam erat, malesuada est leo ac. nibh, purus hendrerit ut mattis nec Convallis vestibulum vehicula, Μηχανικός της IBM σε σχολιασµό για την εφεύρεση του µικροτσίπ, 1968. Ναύαρχος Γουίλιαµ Λέιχι σεpellentesque σχολιασµό γιαrhoncus το πρόγραµµα της ατοµική Varius natoque turpis elementum est. maecenas, quo ac, vivamus praesent maecenas sodales βόµβας. 5. «Δεν υπάρχειtellus λόγοςlobortis για να θέλει κάποιος στο σπίτι.» Duis montes, lacus amet έναν υπολογιστή metus eget viverra ante. Natoque placerat nec, natus aliquam aliquet sem lacus arcu et. In vitae vel, wisi at, id praesent sedCorp. sit hendrerit, dapibus molestiae nunc dui suspendisse 18. velit «Ο Τσαρλς Λίντµπεργκ metus, δεν θα τα καταφέρει ποτέ. Είναι vestibulum, Κεν Όλσον, πρόεδρος και ιδρυτής της Digital Equipment bibendum libero faucibus porta egestas, leo a, ut lorem sit et lacus καταδικασµένος.» aliquam. placerat nullam lobortis vulputate arcu quisque 6. «Αυτό praesent το ‘τηλέφωνο’ ipsum έχειfermentum πολλά µειονεκτήµατα γιαSodales να θεωρείται µέσο nulla ante auctor excepturi wisi, neque lorem. Χάρι Γκουγκενχάιµ, εκατοµµυριούχος και ερασιτέχνης αεροπόρος. επικοινωνίας. Η συσκευή αυτή auctor, µας είναιerat άχρηστη.» dolor lacinia dignissim eros placerat tempor. Curabitur mollis sed fusce, turpis σηµείωµα, vivamus 1876. a condimentum dis pellentesque, sodales 19. «Οι µετοχές φαίνεται να έχουν φτάσει σε ένα µόνιµο ζενίθ.» Western Union εσωτερικό dictumst congue magnis. Aliquam amet lacus nunc, feugiat at. In orci ligula Ίρβινγκ Φίσερ, Καθηγητής Οικονοµικών, Πανεπιστήµιο Γέιλ, 1929. 7. «Αυτό το ασύρµατο µουσικό κουτί δεν έχει εµπορική αξία. Ποιός θα sed dolor ullamcorper dignissim molestie, gravida suscipit luctus, eleifend πληρώσει για ένα µήνυµα δεν απευθύνεται σε κάποιον συγκεκριµένα;» mollis. Tortor vitae wisiπου facilisis. aliquam dui, ut diam mauris, 20. «Ταsollicitudin αεροπλάνα είναι ενδιαφέροντα παιχνίδια αλλά δε θα έχουν ποτέ Consectetuer arcuΣαρνόφ ipsumσε ornare sed nislτου tempus. πολεµικές χρήσεις.» Συνεργάτες του Ντέιβιντ απάντηση στις εκκλήσεις για pellentesque in 1920. vehicula diam, επενδύσεις στοvehicula, ραδιόφωνο, Φέρντιναρντ Φος, Καθηγητής Στρατηγικής, Ανωτάτη Σχολή Πολέµου ornare magna erat felis wisi a risus. Justo (Γαλλία). 8. «Η εργασία ενδιαφέρουσα και καλοδιατυπωµένη αλλά, για να fermentum id.είναι Malesuada eleifend, tortor πάρει πάνω από τη βάση, η ιδέα θα πρέπει να είναι εφικτή.» molestie, a fusce a vel et. Mauris at 21. «Ο άνθρωπος δεν θα πατήσει ποτέ το φεγγάρι παρά τις όποιες επιστηµονικές ανακαλύψεις.» suspendisse, Καθηγητής τουneque Γέιλ σεaliquam σχολιασµό faucibus εργασίας του Φρέντ ΣµιθUtπου προτείνει facilisis ante in dui ac suscipit, µια αξιόπιστη µεταφορική εταιρεία. Ο Φρεντ Σµιθ είναι ο ιδρυτής της adipiscing, vivamus in. Consectetuer est. turpis voluptatum donec, Δρfusce Λι Ντε Φόρεστ, εφευρέτης του καθοδικού σωλήνα και πατέρας της Federal Express Corp. Decca Recording Co. σε σχολιασµό της απόρριψης Class aptent taciti sociosqu ad litora suspendisse, quasi luctus amet urna τηλεόρασης. των Beatles, 1962. torquent per conubia nostra. Wisi mattis tempor amet sit. Cras volutpat mattis 22. «Ό,τι να εφευρεθεί έχει ήδη εφευρεθεί.» leo 9. «Ποιός suscipit τέλος necπάντων amet, θέλει nisl fermentum να ακούει τους ηθοποιούς να µιλάνε;» phasellus justo massa sed, odioµπορεί feugiat tempor ac a, augue in eleifend in gravida nunc praesent. Quam ligulaεπίτροπος στο αµερικάνικο γραφείο ευρεσιτεχνιών, 1899. Τσαρλς ac Ντούελ, Χάρι Γουόρνερ, Warner Brothers, 1927. venenatis, cras sit id in risus lectus dapibus, nunc lectus velit, vel 23.in«Ηtellus θεωρία του Λουί Παστέρ είναι γελοία.» vestibulum placerat odio, vestibulum nam,

Donec quis nunc

Τάδε έφη… βλάκας

Curabitur vulputate auctor

Maecenas interdum

Sed tellus suscipit aliquam

felis in, sed ligula. In

eros amet fusce phasellus Πιέρfacilisis. Πασέ, Καθηγητής Φυσιολογίας, Τουλούζη, 1872. Vehicula sed, class dignissim ullamcorper «Στην κοιλιακή χώρα, στο στήθος και στον εγκέφαλο δεν θα µπει ποτέ eros, mauris consequat 24. ut lacinia. νυστέρι.» Aliquam amet est, quamανθρώπινο leo maecenas mauris turpis leo pharetra, vulputate Σερ Τζον Έρικ Έρικσεν, βρετανός χειρούργος παρά τη βασίλισσα Βικτόρια, lacus. Ad ornare donec,1873. fringilla feugiat augue imperdiet laoreet, ipsum enim sit lectus felis at, aliquam blandit donec pede, luctus platea etiam mauris ut. Dui vel diam, vitae et scelerisque erat volutpat viverra velit, risus pellentesque tellus nullam nibh, morbi posuere.

11

Donec quis nunc Curabitur vulputate auctor Ac dolor ac adipiscing amet bibendum nullam, massa lacus molestie ut libero nec, diam et, pharetra sodales eget, feugiat ullamcorper id tempor eget id vitae. Mauris pretium eget aliquet, lectus tincidunt. Porttitor mollis imperdiet libero senectus pulvinar. Etiam molestie mauris ligula eget laoreet, vehicula eleifend. Repellat orci eget erat et, sem cum, ultricies sollicitudin amet eleifend dolor nullam erat, malesuada est leo ac. Varius natoque turpis elementum est. Duis montes, tellus lobortis lacus amet arcu et. In vitae vel, wisi at, id praesent bibendum libero faucibus porta egestas, quisque praesent ipsum fermentum placerat tempor. Curabitur auctor, erat mollis sed fusce, turpis vivamus a dictumst congue magnis. Aliquam amet ullamcorper dignissim molestie, gravida mollis. Tortor vitae wisi facilisis. Consectetuer arcu ipsum ornare pellentesque vehicula, in vehicula diam, ornare magna erat felis wisi a risus. Justo fermentum id. Malesuada eleifend, tortor molestie, a fusce a vel et. Mauris at suspendisse, neque aliquam faucibus adipiscing, vivamus in. Consectetuer est. Class aptent taciti sociosqu ad litora torquent per conubia nostra. Wisi mattis leo suscipit nec amet, nisl fermentum tempor ac a, augue in eleifend in venenatis, cras sit id in vestibulum felis in, sed ligula. In sodales suspendisse mauris quam etiam erat, quia tellus convallis eros rhoncus diam orci, porta lectus esse adipiscing posuere et, nisl arcu vitae laoreet. Consectetuer est. Class aptent taciti sociosqu ad litora torquent per conubia nostra. Morbi integer molestie, amet gravida suspendisse morbi, amet maecenas, a maecenas mauris neque proin nisl mollis. Suscipit nec nec ligula ipsum orci nulla, in posuere ut quisT ultrices, lectus eget primis vehicula velit phasellus lectus, vestibulum orci laoreet inceptos vitae, at consectetuer amet et consectetuer. Congue porta scelerisque praesent at, lacus vestibulum et at dignissim cras urna, ante convallis turpis duis lectus sed aliquet, at tempus et ultricies. Eros sociis cursus nec hymenaeos dignissimos imperdiet, luctus ac eros sed massa vestibulum, lobortis adipiscing praesent. Nec eros eu ridiculus libero felis. Donec arcu risus diam amet sit. Congue tortor cursus risus vestibulum commodo nisl, luctus augue amet quis aenean maecenas sit, donec velit iusto, morbi felis elit et nibh. Vestibulum volutpat dui lacus consectetuer, mauris at

suspendisse, eu wisi rhoncus eget nibh velit, eget posuere sem in a sit. Sociosqu netus semper aenean suspendisse dictum, arcu enim conubia leo nulla ac nibh, purus hendrerit ut mattis nec maecenas, quo ac, vivamus praesent metus eget viverra ante. Natoque placerat sed sit hendrerit, dapibus velit molestiae leo a, ut lorem sit et lacus aliquam. Sodales nulla ante auctor excepturi wisi, dolor lacinia dignissim eros condimentum dis pellentesque, sodales lacus nunc, feugiat at. In orci ligula suscipit luctus, sed dolor eleifend aliquam dui, ut diam mauris, sollicitudin sed nisl tempus.

Sed tellus suscipit aliquam Ut facilisis ante in dui ac suscipit, turpis voluptatum donec, fusce suspendisse, quasi luctus amet urna tempor amet sit. Cras volutpat mattis phasellus justo massa sed, odio feugiat gravida nunc praesent. Quam ac ligula risus lectus dapibus, nunc lectus velit, vel placerat odio, vestibulum in tellus nam, eros amet fusce phasellus facilisis. Vehicula sed, class dignissim ullamcorper eros, mauris consequat ut lacinia. Aliquam amet est, quam leo maecenas mauris turpis leo pharetra, vulputate lacus. Ad ornare donec, fringilla feugiat augue imperdiet laoreet, ipsum enim sit lectus felis at, aliquam blandit donec pede, luctus platea etiam mauris ut. Dui vel diam, vitae et scelerisque erat volutpat viverra velit, risus pellentesque tellus nullam nibh, morbi posuere. Consectetuer est. Class aptent taciti sociosqu ad litora torquent per conubia nostra. Curabitur labore. Ac augue donec, sed gravida a dolor luctus, congue arcu id diam praesent, pretium ac, ullamcorper non hac in quisque hac. Magna amet libero maecenas justo. Nam at wisi donec amet nam, quis nulla euismod neque in enim, libero curabitur libero, tempus arcu egestas molestie pede lorem eu. Posuere tempus porttitor odio urna et gravida, phasellus sed sit sodales laoreet integer, in at, leo nam in. Vitae et, nunc phasellus phasellus, donec dolor, id elit donec phasellus ac pede, quam amet. Eget nibh maecenas ac, nullam duis elit, ligula eget pellentesque viverra morbi tellus molestie, mi odio. Sodales nunc suscipit sit pretium aliquet integer, interdum consectetuer pede, et risus hac diam at eget, commodo in. Scelerisque sodales, mauris lorem non consectetuer. Felis maecenas sit adipiscing elit ullamcorper non, amet pede consectetuer quis rutrum sit, nec vestibulum sem, integer non felis a vel. Vel proin, sapien sit, mauris amet in semper dolor. Lacus non pariatur et dolor. Risus mattis.

12

Eu tristique erat a, morbi vel. Tempor quis elit ac maxime et. Amet mauris nec voluptatum, habitant tellus dignissim sed eros, justo fames. Convallis vestibulum vehicula, pellentesque rhoncus maecenas sodales nec, natus aliquam aliquet sem lacus metus, nunc dui suspendisse vestibulum, placerat nullam lobortis vulputate arcu neque lorem.

Maecenas interdum