21grams Mag 4o

Τεύχος 4ο | Μαρτίου-Απριλίου 2009 | Διανέµεται ΔΩΡΕΑΝ από τον φοιτητικό όµιλο 21Γραµµάρια στους χώρους του Πανεπιστηµίου Κύπρου και µέσω του www.21grammaria.com

21ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ Ανακάλυψε τις δυνατότητές σου!

21grammaria.com

Η νέα σελίδα µας είναι έτοιµη. Πλέον, µπορείτε να µας βρείτε στο www.21grammaria.com απ’ όπου µπορείτε να διαβάσετε την ηλεκτρονική µορφή αυτού του περιοδικού. Επιπρόσθετα, στο www.society. 21grammaria.com µπορείτε να ενηµερωθείτε για τα του οµίλου. Οι υπηρεσίες και δυνατότητες του συστήµατος θα αναβαθµιστούν τους καλοκαιρινούς µήνες, και επιφυλασσόµαστε για περισσότερα µε το νέο έτος

“η δραστηριότητα και η δράση, το κίνηµα και η κίνηση” Πολλά τα θέµατα που θα έπρεπε να απασχολήσουν αυτή την περίοδο τους φοιτητές…

Κείµενα για την κινητικότητα και Η Kaliush µας λέει για τον Κοντό! τις πράξεις ή την ακινησία και Η Έλλη µπαίνει στην απραξία των φοιτητών, των νέων καθηµερινότητά µας µε και της κοινωνίας. µαθηµατικούς τρόπους λειτουργίας Η Ερυκίνη µας τα λέει λίγο για τις και κάποιες φωτογραφίες µας διαδηλώσεις που δεν πήγαµε και ο δείχνουν την καθηµερινότητά µας Κουφός µας λέει για τους κόσµους µε τραγικούς τρόπους λειτουργίας. που δεν ζήσαµε.

Και, έτσι για αλλαγή, βλέπουµε τον κόσµο µέσα από τα µάτια του οπαδού και όχι από την απέναντι όχθη του ποταµού, µε την βοήθεια µιας κλασσικής κύπριας οπαδού...

Ο

OΜΙΛΟS

www.Society.21grammaria.com ΤΟ

EΝΤΥΠΟ

www.21grammaria.com

Έλα να τα πούµε

Όταν η ομάδα σου χάνει... 6:50 Αρχίζω και αγχώνοµαι. Δεν ξέρω, αλλά έχω µια κακή προαίσθηση σήµερα. Κάθοµαι ήσυχη πάνω στην κερκίδα και περιµένω τον αγώνα να αρχίσει. 7:00 και έχω ήδη ιδρώσει. Το παιχνίδι έχει αρχίσει και οι 2 οµάδες φαίνεται να µπήκαν πολύ δυνατά. Ξαφνικά, προτού καν συµπληρωθεί το πρώτο δεκάλεπτο του αγώνα, η οµάδα µου από µια εντελώς απρόσµενη φάση, δέχεται γκολ και βρίσκεται πίσω στο σκορ. Εκείνη την ώρα ήθελα να ανοίξει η γη και να µε καταπιεί. Προτού ξεπεράσω το πρώτο σοκ, έρχεται και το 2ο γκολ. Τα νεύρα µου δεν περιγράφονταν. Αν µου µετρούσε κάποιος την πίεσή µου εκείνη την ώρα, ίσως να έσπαζε και το πιεσόµετρο. Τελοσπάντων, προσπάθησα να ηρεµήσω και να αναπτερώσω τις ελπίδες µου, λέγοντας πως υπάρχει ακόµη ένα ολόκληρο ηµίχρονο και κάτι, για να ανατρέψουµε τα εις βάρος µας δεδοµένα. Η ώρα περνούσε αφάνταστα γρήγορα και το αποτέλεσµα δεν έλεγε να αλλάξει. Εγώ πάλι από την άλλη, γεµάτη από άγχος και νεύρα δάγκωνα κάθε λίγο µε µανία τα νύχια µου. Είχα χαλάσει και το µανικιούρ µου, αλλά ποιος νοιαζόταν εκείνη τη στιγµή. 10 λεπτά πριν την ολοκλήρωση του παιχνιδιού και το αποτέλεσµα, αναλλοίωτο. Αντιλαµβανόµενη πως ήταν αδύνατο να αλλάξουν τα δεδοµένα, σηκώνοµαι και φεύγω πριν την ολοκλήρωση του αγώνα, για να γλιτώσω τουλάχιστον από τους πανηγυρισµούς και τα κορναρίσµατα των οπαδών της αντίπαλης οµάδας. Μπαίνω στο αυτοκίνητο πολύ βιαστικά και ξεκινώ µε ιλιγγιώδη ταχύτητα για να προλάβω να πάω σπίτι, πριν τελειώσει ο αγώνας. Περνάω όλα τα φανάρια µε κόκκινο και µόλις που γλιτώνω από την αστυνοµία και από άλλο ένα εξώδικο. Ύβριζα το κάθε αυτοκίνητο που ήταν µπροστά µου λες και δεν είχαν και αυτοί οι άνθρωποι δικαίωµα να χρησιµοποιούν το δρόµο, ώσπου τελικά φτάνω σπίτι. Μπαίνω µέσα κτυπώντας την πόρτα πολύ δυνατά και χωρίς να µιλήσω σε κανένα, κλείνοµαι στο δωµάτιό µου. Εντωµεταξύ, τα µηνύµατα άρχισαν να έρχονται το ένα µετά το άλλο. Σηµάδι πως είχε τελειώσει ο αγώνας και άρχισαν οι φίλοι µου να µε κοροϊδεύουν για τη νέα ήττα της οµάδας µου. Φυσικά και δεν απαντούσα, γιατί απλά αν τους απαντούσα, στην κατάσταση που ήµουν θα τους ύβριζα και αυτούς. Δεν µε έφταναν αυτοί, µε παίρνει τηλέφωνο και µια πολύ καλή µου φίλη για να πηγαίναµε club. Μόνο που δεν την έβρισα και αυτήν. Δεν υπήρχε περίπτωση να πάω οπουδήποτε. Εξάλλου, είναι ρητός κανόνας! Χάνει η οµάδα µου...πάω σπίτι και κατευθείαν για ύπνο. Έτσι και έκανα. Ούτε καν µίλησα στους δικούς µου που βρίσκονταν σπίτι και αφού έβαλα τις πιτζάµες µου, κοιµήθηκα όσο µπορούσα φυσικά, γιατί από την ένταση και τα νεύρα που είχα δεν θα µε έπαιρνε και τόσο εύκολα ο ύπνος. Την επόµενη µέρα, αν τολµούσε κανείς να φέρει αθλητική εφηµερίδα στο σπίτι, δεν την γλίτωνε. Τα νεύρα βέβαια δεν είχαν φύγει, αλλά τουλάχιστον ήµουν πιο ήρεµη. Τι να κάνουµε; Υποµονή...αν και αυτή έχει και τα όριά της. Αν όχι φέτος, τότε του χρόνου πρωτάθληµα, κύπελλο, νίκη και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο...!!! Γι' αυτό, είτε οπαδός, είτε φίλαθλος είσαι της οµάδας που υποστηρίζεις, καλό θα ήταν να φανείς λιγάκι πιο ψύχραιµος. Όχι όπως εµένα, γιατί µετά δεν θα βρεις σωτηρία☺! Μια κλασσική κύπρια οπαδός!

Στου Κουφού την Πόρτα...

Παράλληλα ΣύμΠαντα Ένα πανεπιστήµιο, όπως και κάθε άλλο σύστηµα, αναµφισβήτητα θα είναι µικρογραφία της ευρύτερης κοινωνίας. Ενώ αυτό χρησιµοποιείται συχνά ως δικαιολογία, στην περίπτωση των πανεπιστηµίων δεν θα έπρεπε να ευσταθεί. Τα πανεπιστήµια έχουν το πλεονέκτηµα της επιστηµονικής γνώσης αλλά και την νεανικής αντιδραστικότητας. Και τα δύο θεµιτά. Το ένα για ξεκάθαρη επιχειρηµατολογία και το άλλο για τάση προς βελτίωση.

ΑΣ ΜΕΤΑΦΕΡΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΣΥΜΠΑΝ. ΣΕ EΝΑΝ AΛΛΟ ΚOΣΜΟ ΠΟΥ ΜΟΙAΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚO ΜΑΣ ΑΛΛA, ΤΗΝ IΔΙΑ ΩΡΑ, ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ. Σε αυτό, λοιπόν, το σύµπαν υπάρχει και ένα Πανεπιστήµιο. Αυτό το Πανεπιστήµιο, ελλείψει πανεπιστηµιακής ιστορίας µοιάζει να έχει συγχωνευτεί πλήρως µε το κοινωνικό πλαίσιο. Έτσι, λοιπόν, στο Πανεπιστήµιο αυτό λειτουργούν διάφορες παρατάξεις.

Πρωτοπόροι και Προοδευτικοί* Αυτές οι παρατάξεις, δεν υπάρχει καµιά ανάγκη να διαχωριστούν. Θα επρόκειτο για τους εκπροσώπους των δύο µεγάλων κοµµάτων (ας τα ονοµάσουµε ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ*), στους χώρους του Πανεπιστηµίου. Όπως και οι µητρικές οργανώσεις, έτσι και οι φοιτητικές τους αντιπροσωπίες, δεν θα έµοιαζαν να λειτουργούν µε διαφορετικούς τρόπους. Συνεχώς όµως θα διαφωνούν, σε θέµατα άξιας και µη, και θα έµοιαζαν να αναλώνουν πολύ περισσότερο χρόνο σε διαφωνίες παρά σε πράξεις.

Αναγέννηση και Αγώνας* Οι δύο αυτές παρατάξεις θα ανήκαν στα µικρότερα από τις προηγούµενες κόµµατα (ας τα ονοµάσουµε αντίστοιχα ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ*). Κατά κανόνα, δεν θα τους δούµε παρά µόνο λίγες µέρες πριν την γενική συνέλευση της Φ.Ε.ΠΑΝ. ή ακόµη και λίγες ώρες πριν τις εκλογές, αναλόγως της χρονιάς.

Α.Φ.Έπαλξη* Η Έπαλξη, δεν θα εµφανιζόταν πριν τις εκλογές, µε εξαίρεση κάποιες αφίσες µε γουρούνια και πρόβατα (που, εάν υπήρχε αυτός ο κόσµος, θα έβρισκα εξαιρετικές). Θα έµοιαζε να έχει θέσεις µόνο για τα θέµατα κυπριακού. Δεν θα την

βλέπαµε να κινείται σε θέµατα άλλα από αυτό. Θα ήταν η µοναδική παράταξη που δεν θα ανήκε σε πολιτικό κόµµα, αλλά την ίδια ώρα θα ήταν σηµαδεµένη από τα χρώµατα του λογοτύπου της και τον Παρθενώνα που φιλοξενείται σε αυτό.

Πράσινη Φοιτητική Κίνηση Κυπρίων*

Ποιοι;… Μια παράταξη που θα εµφανιζόταν (αν υπήρχε αυτός ο κόσµος) δύο βδοµάδες πριν τις εκλογές και, λες και αισθάνονται κατωτερότητα, θα αρνούνταν να κατέβουν µε τους 9 που έχουν και θα έψαχναν για αγνώστους, τραπέζι προς τραπέζι, στην καφετέρια για να γεµίσουν το ψηφοδέλτιό τους (τελικά, πάλι µε 9 θα µείνουν).

Όλοι ίσοι, όλοι διαφορετικοί Στον δικό µας κόσµο αυτό θα µπορούσε να είναι µόνο το σλόγκαν κατά των διακρίσεων (αλλά δεν είναι διότι στον δικό µας κόσµο δεν υπάρχουν διακρίσεις). Δυστυχώς, όµως, αυτή η πρόταση µπορεί να χαρακτηρίσει και τις παρατάξεις αυτού του παράλληλου κόσµου.

Σεβασµός προς τους φοιτητές και τις νοµοθεσίες Κάποιος φαίνεται να έχει πείσει τις περισσότερες από αυτές τις παρατάξεις ότι όσο περισσότερο τους βλέπει ο φοιτητής, τόσο πιο πολλές είναι οι πιθανότητες να τους ψηφίσει. Δεν έχουν κι άδικο, άλλωστε οι έρευνες στον κλάδο της διαφήµισης αυτό λένε. Όµως, αυτός που είδε τις έρευνες µάλλον δεν τις διάβασε µέχρι το τέλος. Μάλλον άφησε πίσω την παράγραφο που έλεγε ότι εάν πρίσεις τους φοιτητές θα σε χέσουν. Έτσι λοιπόν, αυτές οι παρατάξεις διατηρούν παράνοµα αρχείο µε δεδοµένα των φοιτητών. ² Έτσι λοιπόν, αυτές οι παρατάξεις στέλνουν παράνοµα µηνύµατα στα τηλέφωνα των φοιτητών για να τους ενηµερώσουν για θέµατα που, συνήθως, δεν τους ενδιαφέρουν. ² Έτσι λοιπόν, αυτές οι παρατάξεις πληρώνουν ένα καταραµένο ευρώ για να τυπώσουν αφίσες που σύµφωνα µε τα µέλη τους ‘ενηµερώνουν’ και σύµφωνα µε τα µη-µέλη τους ‘ξιµαρίζουν’. Έτσι λοιπόν, αν σταθείς, χωρίς να περπατήσεις καθόλου, µπροστά από αυτό το παράλληλο

‘Δράξασθε’ µπορείς να µετρήσεις 102 αφίσες (χωρίς να µετρήσεις όσες είναι σε πίνακες ανακοινώσεων).

Σεβασµός προς την ειλικρίνεια και την αλήθεια Αυτές οι παρατάξεις δεν δέχονται να αλλάξουν το σύστηµα ψηφοφορίας. Θέλουν να πρέπει να επιλέξεις µια µόνο παράταξη γιατί, λένε, πρέπει να ψηφίσεις θέσεις και όχι άτοµα. Γιατί είναι αντιδηµοκρατικό το να µπορείς να ψηφίσεις άτοµα από περισσότερες από µια παρατάξεις. Δεν λένε ότι θέλουν να κρατήσουν την συσπείρωση των ψηφοφόρων τους. Δεν λένε ότι είναι αντιδηµοκρατικό το να µην µπορεί ο ψηφοφόρος να επιλέξει τα κριτήριά του.Δεν θα µπω καν στην διαδικασία να σχολιάσω ότι µια παράταξη βιώνει φάση άρνησης και δεν µπορεί να δεχθεί ότι ανήκει σε κόµµα και αποτελεί εκπρόσωπό του (τελικά, νοµίζω το σχολίασα…)¹

Σεβασµός προς τους θεσµούς Αυτές οι παρατάξεις έχουν φτιάξει µια ένωση, ας την πούµε ΦΕΠΑΝ*, για να έχουν µια φωνή και να µην φαίνεται στους εκτός του πανεπιστηµίου αυτού ότι οι φοιτητές δεν είναι ενωµένοι. Αλλά, αν η ΦΕΠΑΝ πάρει µια απόφαση που δεν τους αρέσει δεν θα συµφωνήσουν. Για καθαρά σκοπούς παραδείγµατος, αναφέρω ότι εάν αυτή η… ΦΕΠΑΝ αποφάσιζε (σε µια κρίση ειλικρίνειας) ότι η κάθε παράταξη θα έχει µόνο 1 µεγάλο πανό στο

πανεπιστήµιο αυτό, πιθανόν κάποια παράταξη να µην το αποδεχόταν γιατί δεν έχει εξουσία για τέτοιες αποφάσεις αυτή η ΦΕΠΑΝ (πράγµα που µπορεί και να είναι σωστό, αλλά αυτό δεν καθιστά την απόφαση λανθασµένη). Αν µια κυρία που εκπροσωπεί θεσµούς του κράτους πάει για επίσκεψη, ας την πούµε Επίτροπο Προστασίας Δεδοµένων Προσωπικού Χαρακτήρα, θα την πετάξουν έξω από τα γραφεία τους. ²

Η γιαγιά µου λαλεί… Ότι ένας παπάς που λειτουρκά θκιό εκκλησσιές, της µιας γελά της. Και αυτό µεταφράζεται στα αυτιά µου ότι ή θα είσαι κοµµατική παράταξη ή φοιτητική, αλλιώς του µιού γελάς του.

ΑΣ ΕΡΘΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΚΟΣΜΟ. Ευτυχώς, εδώ οι φοιτητικές παρατάξεις δεν είναι κοµµατικές και έχουν πάνω απ’ όλα το συµφέρον του φοιτητή (και καµίας κυβέρνησης, αντιπολίτευσης ή κοµµατικής συνεργασίας). Ευτυχώς, εδώ οι φοιτητικές παρατάξεις συνεργάζονται για το καλό του φοιτητή.

Ευτυχώς, εδώ οι φοιτητικές παρατάξεις σπαταλούν τα χρήµατά τους για προώθηση της ευηµερίας του φοιτητή και όχι σε ξιµαρισσιές ή µηνύµατα που θα σβηστούν πριν διαβαστούν. Ευτυχώς, εδώ οι φοιτητικές παρατάξεις σε αφήνουν να διαλέξεις εάν και πως θα ψηφίσεις. Ευτυχώς, εδώ οι φοιτητικές παρατάξεις και τα µέλη τους λειτουργούν µε τέτοιο τρόπο που χαίρεσαι που σε αντιπροσωπεύουν, που αγωνιάς να τους ψηφίσεις και που κοιµάσαι σίγουρος ότι θα γίνει το καλύτερο δυνατό για τα συµφέροντά σου. Ευτυχώς. ----------------------------------------------*όλα τα πρόσωπα και οι καταστάσεις που εµφανίζονται στο παράλληλο σύµπαν είναι απολύτως φανταστικά και η όποια προσπάθεια ισχυρισµού του αντιθέτου µόνο κακεντρεχής µπορεί να είναι. ¹Οι ισχυρισµοί Αυτοτέλειας και Αυτονοµίας, εάν υπήρχαν θα συνυπήρχαν µε την δήλωση (από το καταστατικό) ότι αγωνίζεται στα ίδια ιδεολογικά πλαίσια µε τον Δηµοκρατικό Συναγερµό και συµµετέχει σε όλα του τα όργανα στο Έντυπο Θέσεων της 15,03,2008. ² http://www.sigmalive.com/news/local/54918

❝

Είµαστε α πό τους φ οιτητές πο µέσα στην υ ακόµα κ αίθουσα το αι σχεδιασ υ πανεπισ δεν θα το µό βόµβας τηµίου, θα ν αξιοποιή µολότωφ ν το ν σ α ο π υν και κάπ α τους διδ οστηθίσου τον έχουν ν καλά, ω ου στα µέ άξεις ήδη λησµο στόσο ποτέ σα του µή νήσει. ν α µ , α µ ποτέ ετά την εν Είµαστε απ διάµεση εξ ό εκείνα τα έ τα σ η , ιδρύµατα, θα Foucault, το που παρέχ ν Heidegg ουµε δυνα er, ωστόσο της χειραψ τότητες γν , η γνωριµ ίας ή του χ ωριµίας µε ία αυτή δε ειροφιλήµα τον Russel, ν φτάνει, πα το ς . τον ρά µόνον Πώς είναι µ έχρι το ση δυνατόν ν µείο α διαβάζεις σου, ούτε θεωρίες εµ ως επιδρά φ α ο κώνωψ σ νώς επανα τ'αχαµνά σ στατικές, χ Πώς είναι ωρίς να επ ο υ , εκείνες τις δυνατόν ν ιδρούν πά ανοιχτές α α διαβάζεις νω επιδράµει υγουστιάτι µιαν “αναλ ούτε καν σ κ ε ς ν υ ύ τι χ κή βαθµολ τες; τις µύτες τω ογία” του ν ποδιών, βίου σου, πάνω στην χωρίς αυτή άπλετη επιφ να άνεια του ‘νου’ σου;

Έλενα Τορν αρίτη

Από το 3ο τεύχος του Βουκώλου voukwlos.blog (σας το συ spot.com) στήνουµε αν επιφύλακτα

❞

, θα το βρε ίτε στην κα φετέρια ή στο http://

Πάμε Πάλι… Κανόνας: Έστω ότι βιάζεσαι το πρωί να πας στο µάθηµά σου, τότε πάντα αργείς.

Απόδειξη: Έστω ότι άργησες να σηκωθείς από το κρεβάτι: Το ξενύχτησες το προηγούµενο βράδυ Δεν πήρες χαµπάρι το ξυπνητήρι που κουδούνιζε για να σε ξυπνήσει το πρωί Σταµάτησες και το κινητό σου που έπαιξε 3-4 φορές Άνοιξες τα µάτια σου 20 λεπτά πριν το µάθηµα

Συνεπώς, πετάχτηκες απότοµα από το κρεβάτι, ντύθηκες πολύ γρήγορα, µπήκες στο µπάνιο, έριξες λίγο νερό βιαστικά στο πρόσωπο και είδες ότι φόρεσες τη φανέλα σου ανάποδα. → Χάνεις χρόνο µέχρι να τη φτιάξεις Τα καταφέρνεις τελικά, αµελείς να χτενιστείς µήπως κερδίσεις χρόνο και φτάσεις έγκαιρα στο µάθηµα, παίρνεις τα κλειδιά, βγαίνεις από το σπίτι, τρέχεις και µπαίνεις στο αυτοκίνητο. Εκεί συνειδητοποιείς ότι ξέχασες να πάρεις τα βιβλία σου (καµιά κόλλα δηλαδή και κανένα στυλό για να περάσεις την ηµέρα σου). → Επιστρέφεις πίσω στο σπίτι χάνοντας άλλα 4 λεπτά

Ξεκινάς επιτέλους για το πανεπιστήµιο, έχεις 12 λεπτά ακόµα για το µάθηµα και ξέρεις ότι θέλεις 8 λεπτά να φτάσεις εκεί και ακόµα 4 για να πας από το «πάρκινγκ» στην αίθουσα όπου έχεις µάθηµα. Όµως, στο δρόµο µπροστά σου βρίσκεις ένα «L» αυτοκίνητο (learner στα πρώτα του µαθήµατα), όλα τα φανάρια ανάβουν κόκκινο, έχουν σήµερα ξεκινήσει οδικά έργα που αυξάνουν την κίνηση και όταν επιτέλους βρίσκεις την ευκαιρία να προσπεράσεις τον «L» βρίσκεις µπροστά σου λεωφορείο. → Φτάνεις έξω από το πάρκινγκ του ucy 1 λεπτό πριν το µάθηµά σου Είσαι έτοιµος να µπεις να παρκάρεις, µπαίνεις σε µια ευθεία για να βρεις θέση και αλτ!, έχουν κάποιοι κλείσει το πέρασµα και ο µόνος τρόπος να βγεις από κει είναι βάζοντας πισινή. Πολύ εκνευρισµένος επιστρέφεις, κάνεις ακόµα 2-3 γύρους και επιτέλους παρκάρεις 1km µακριά. → Αγκοµαχώντας φτάνεις τελικά στις αίθουσες του πανεπιστηµίου 6 λεπτά καθυστερηµένος Εποµένως, έχεις ήδη αργήσει.

∎ …άρα αποφασίζεις, αφού έχεις ήδη αργήσει, να πας να πάρεις ένα καφέ µήπως και βγάλεις έτσι τη µέρα, στην καφετέρια συναντάς φίλους που και εκείνοι έχουν αργήσει για το µάθηµα και αποφασίζετε τελικά να καθίσετε να παίξετε µπιρίµπα και θα µπείτε στο επόµενο µάθηµα.

Υπενθύµιση: : Υποδεικνύει ισοδυναµία, δηλαδή προτάσεις που σηµαίνουν το ίδιο πράγµατα → : Υποδεικνύει «συνέπεια», δηλαδή κάποιο αποτέλεσµα ∎ : Υποδεικνύει το τέλος της απόδειξης Έλλη

Σημειώσειs αΠό μια διαδήλωση Η Ερυκίνη σας το Σάββατο το πρωί δεν καθάρισε (είµαι ανοικοτζύρευτη άλλωστε), δεν διάβασε (τα Σαββατοκυρίακα τα κλείνουµε, µόνο έτσι θα διατηρήσω και κάποιο ίχνος ζωής), δεν πήγε για καφέ, ούτε για ψώνια (που λεφτά για πέταµα;). Πήγε όµως στο κέντρο της πόλης, γιατί τούτο το Σάββατο οι Κύπριοι πολίτες έκαµαν τζι εβίωσαν κάτι πολλά καινούργιο, µια διαδήλωση, µαζικότατη, όχι για το ψευδοκράτος, όχι για το Πολυτεχνείο, όχι λόγω κάποιας επετείου, όχι ενάντια στους «ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΑΜΕ-ΡΙ-ΚΑ-ΝΟΥΣ», αλλά ως διαµαρτυρία για το κράτος, το υπέροχο αυτό κράτος της Κυπριακής Δηµοκρατίας, που φροντίζει να φκάλλει κούππαν άπαννην τους «δικούς» του τζαι διά το παραθυρούδιν στους νοµικούς να καταπατούν τες αρχές της λογικής, όι καµιάς δύσκολης, (αν p τότε q τζαι τέθκοια), της κοινής. Παρατήρησα πολλά και διάφορα που τώρα δεν θυµάµαι να καταγράψω, µόνο σκόρπιες εικόνες µου έρχονται στο νου: Μια γιαγιά στην Πλατεία Ελευθερίας αναζητά το χέρι µου για στήριγµα γιατί πρέπει να περάσει µέσα από τα πλακάτ. Μας συνόδεψε σ’ όλη την πορεία. Θα µπορούσε να ήταν η γιαγιά µου. Μια κοπέλα κρατά το παιδάκι της στην αγκαλιά. Βρέφος. Αναρωτιέµαι αν του έβαλε κάτι στ’ αφτιά γιατί τα σφυρίγµατα εξεκουφάναν µε, πόσο µάλλον το µωρό. Πόσο παράξενο, τόση φασαρία τζαι εν κλαίει, εν ενοχλείται, κατ’ ακρίβειαν απολαµβάνει το. Χαµογελά συνέχεια. Ίντα πορεία. Κοπελλούθκια, παπάες, µανάες, γιαγιάδες, σιηλλούθκια. Κατάλληλο για όλη την οικογένειαν. Τι υπέροχον πράµαν… Μια κυρία (που θα µπορούσε να ήταν θεία µου) περνά µε το αυτοκίνητο τζαι παίζει πουρούες. Κουνά το χέρι της προς τους διαδηλωτές υποστηρικτικά. Εµφανιστήκαν τζαι οι φοιτητικές παρατάξεις (επιτέλους), είδα τζαι πέντε-έξι φοιτητές του UCY

χωρίς αυτοκόλλητα στο πέττον, µπράβο τους. Εκτιµώ τους παραπάνω που τους άλλους. Ειρωνεία: τα παιθκιά µε το πανό της Πρωτοπορίας περπατούν δίπλα που έναν άνθρωπο (λλίον πιο νέο που τον παπά µου) µε το σύνθηµα «Κοµµατική νεολαία του σήµερα, µπάτσοι που δέρνουν αύριο». Γελώ. Γενικά οι των παρατάξεων εφανήκαν µου νάκκον µακκωµένοι. Ίσως να µεν εν συνηθισµένοι σε τέθκοιου είδους διαδηλώσεις. Ούτε τζι εµείς, αλλά φωνάζουµεν ρε παιθκιά. Τα καφέ στο κέντρο εν γεµάτα κόσµο. Σκέφτουµαι πόσοι αθκιανοί τα Σάββατα το πρωίν κάθουνται τζαι πίννουν τον καφέ τους. Ε, έννεν ούλλοι σαν εσέναν Ερυκίνη µου, που είσαι αθκιανόν κοπρόσκυλον ούλλες τες άλλες µέρες. Εν αντρέπεσαι. Το σύνθηµαν «Εσείς που µας κοιτάτε µε τόση απορία, αφήστε τον καφέ κι ελάτε στην πορεία», άκουσα το πρώτη φορά που κάτι φίλους καλαµαράες την προηγούµενην εβδοµάδα. Εν το αγαπηµένο µου. Ταιρκάζει νοµίζω πολλά στην περίπτωση µας. Των Κυπραίων δηλαδή. Όι ότι εφκερώσαν τζαι τα καφέ µε το που επεράσαµεν. Πολλοί εφκάλλαν φωτογραφίαν άµαν επερνούσεν η πορεία. Έτσι πράµαν εν εξανάδαµεν. Σαν τους τουρίστες. Θα φκάλω καινούργιο σύνθηµα που θα πάει κάπως «Δε θέλουµε να βγάλεις άλλη φωτογραφία, άσε το φακό και έλα στην πορεία» Είµαι

άθλια

στη

«Εσείς που µας κοιτάτε µε τόση απορία, αφήστε τον καφέ κι ελάτε στην πορεία»

δηµιουργία συνθηµάτων. Το χειρότερο που σκέφτηκα ήταν το «Άσε τη Lui, (Vitton) και πιάσε το σφυρί». Εµπνευσµένο από τη Στασικράτους. Αν το πιστεύκετε, εν ξέρω πως γράφεται η Lui Vitton, αυτοσχεδιάζω. Λαλείς ναν λάθος; Ένας διαδηλωτής περνά που το Flo τζι αρπάσσει τζαι µιαν CityPress. Την ίδιαν ώρα θκυό κοπέλλες Λευκωσιάτισσες (µε τες τσαντούες τζαι το γυαλλίν) διστάζουν λλίον στο πεζοδρόµιο. Θέλουν να περάσουν απέναντι αλλά περνά η πορεία. Να παν ή να περιµένουν να φύουν τούτοι ούλλοι; Τελικά, θαρραλέες, αποφασίζουν να περάσουν διαµέσου. Τρέχοντας και µε προσοχή, µεν τους τζίησει κανένας διαδηλωτής. Στον Αστυνοµικό σταθµό Λυκαβητού µια σειρά µπανάνες προτείνει µια εναλλακτική χριστουγεννιάτικη διακόσµηση. Νοµίζω η Αστυνοµία Κύπρου να το κρατήσει για τα επόµενα Χριστούγεννα. Άρεσε µου. Στο τέλος της πορείας ο πατέρας τζείνου του παιθκιού µας ευχαριστεί (νοµίζω δηλαδή ότι εν ο παπάς του, αν δεν είναι, γίνουµαι ρεζίλι δηµοσίως, αλλά εν η πρώτη φορά;). Θθυµούµαι τζείνον τον άνθρωπον της αστυνοµίας που ελάλεν στην τηλεόρασην (εν αντρέπεται τα µούτρα του) ότι εάν ήταν το παιδίν του εν θα αντιδρούσεν τόσο ψύχραιµα, όσον τούτος ο άνθρωπος. Σκέφτουµαι ότι τούτος ο άνθρωπος µε την αντίδρασην του επροώθησεν πολλά πιο µεγάλον πλήγµαν στην Αστυνοµίαν από ότι εάν εσαπάτζιαζεν µε τα ίδια του τα σιέρκα τζείνους τους δέκα. Ακόµα να καταλάβει η Αστυνοµία (ή η Κυβέρνηση) τη σηµασίαν τούτης της αντίδρασης, αλλά πάντα ήταν νάκκον αργοί. Σιγά-σιγά εννά καταλάβουν. Λύκοι υπάρχουν όσον υπάρχουν πρόβατα. Τζαι τα πρόβατα, επεθάναν αγαπητοί κύριοι. Εθαφτήκαν µαζί µε τη δικαιοσύνη σας.

Τιμοκατάλογοs Έσιει µιαν κυπριακήν έκφρασην που λαλεί η µάνα µου... άµαν θκυό πλάσµατα µοιάζουν πάρα πολλά στη συµπεριφορά, ταιρκάζουν, κουβαλούν τον ίδιον νουν, κάµνουν τες ίδιες βλακείες, η µάνα µου λαλεί ότι φακκούν ττακκάζιν. Ε, τα δικαστήρια Κύπρου-Ελλάδος φακκούν ττακκάζιν. Μπορούν να καταρρίψουν κάθε κανόνα λογικής µε την ίδιαν ευκολίαν, τζι όταν λέµεν λογικής εννοούµεν της κοινής, τζείνης που έχουν τζαι τα µωρά. Μετά τες εξαιρετικές επιδόσεις των κυπριακών δικαστηρίων, τα οποία βλέπουν έναν ελέφαντα, τζαι µεταξύ της πιθανότητας να είναι όντως ελέφαντας τζαι του να εν ένα µυρµηγκάκι που µεταµφιέστηκε σε ελέφαντα, θεωρούν πιο αξιόπιστον το δεύτερον, έρκουνται τα ελληνικά δικαστήρια µε έναν τιµοκατάλογον αδικηµάτων που ξεπερνά τη λογική και τη φαντασία (ακόµα τζαι του Spielberg). Άγριος ξυλοδαρµός (κοινώς σαπάτζιασµαν) αόπλου και ανήµπορου να αντιδράσει φοιτητή στα καλά του καθουµένου = 5000 ευρώ (µε έκπτωση άµαν εµφανίσεις κάρταν πολυτέκνου) Υποψία εµπλοκής σε τροµοκρατική οργάνωση, κατοχή µολότωφ και υποψία συµµετοχής σε σπάσιµο βιτρίνας τραπεζικού υποκαταστήµατος = 15000 ευρώ και κλείσαµε. Χάτε τζαι αγνόησα τη λέξην υποψία στη δεύτερην περίπτωσην. Συγγνώµην ρε παιθκιά, που πότε το να σπάζεις µιαν βιτρίνα εν πιο ακριβόν που το να σπάζεις τα µούτρα νιού πλασµάτου; Εν σαν να χρεώνεις τη σαλάταν πιο πολλά που το κυρίως πιάτον. Τωρά εννά µου πεις παρά να τρώεις µούχτιν....

Θα τα πούµε στην επόµενη διαδήλωση. Μόνον µεν ανοίξετε ταβέρναν ρε παιθκιά, εννά παττίσετε. Ερυκίνη

www.erykini.blogspot.com

Εβδομάδα 23-27 Μαρτίου πιο κάτω ένα κείµενο που έγραψα για το Βουκώλο εν βρασµώ ψυχής και τελικά δεν µπήκε. Το αναρτώ (στο blog) για όσους ενδιαφέρονται.

ΔΕΥΤΕΡΑ 23 ΜΑΡΤΙΟΥ. Πέρασε κιόλας µια εβδοµάδα. Μια γεµάτη εβδοµάδα. Με φοιτητικές εκλογές στο Πανεπιστήµιο Κύπρου την Πέµπτη, µια αθωωτική απόφαση, µια διαδήλωση την Παρασκευή και µια αυθόρµητη πορεία το Σάββατο. Δευτέρα πρωί και οι δύο µεγάλες παρατάξεις του Πανεπιστηµίου Κύπρου διανέµουν παντού τα καθιερωµένα εβδοµαδιαία ενηµερωτικά δελτία τους, που λίγες ώρες µετά θα γίνουν εβδοµαδιαία ενηµερωτικά σκουπίδια (λόγω αργίας είµαι ευγενική και δεν τα αποκαλώ εξαρχής εβδοµαδιαία ενηµερωτικά σκουπίδια). Πάρτε βαθιά ανάσα και πάµε αγαπητοί αναγνώστες.

Στην κουρτίνα Νούµερο 1. Οι Μπλε. Το τετρασέλιδο της Πρωτοπορίας: ωραιότατο. Στην πρώτη σελίδα το πανηγυρικό ποσοστό νίκης σε τεράστιο µέγεθος γραµµατοσειράς (για να δουν κι οι τυφλοί) και στις επόµενες δύο τα σχετικά των εκλογών και των ψηφισθέντων εκπροσώπων. Που είναι η ανακοίνωση για τη σηµερινή διαδήλωση; Ο τύπος στο παγκάκι των Μπλε µου είπε πως έχουν ενηµερωθεί για τη σηµερινή εκδήλωση και το γράφουν στο δελτίο τους. Α, έτο ρε. Στην τέταρτη και τελευταία σελίδα. Πάνω πάνω. Ακριβώς πάνω από τα καυτά ερωτήµατα που ταλανίζουν τους απανταχού Πρωτοπόρους. Όλα βέβαια περιστρέφονται γύρω από το τι λέει και τι κάνει η Προοδευτική. Σαν ερωτευµένα πιτσουνάκια. Άλλα ερωτήµατα, όπως «Βάση ποιων κριτηρίων αθωώθηκαν οι 10 αστυνοµικοί; Τι έκαµαν θκυό φοιτητές για να τρων έτσι ξύλον; Τούτοι οι άνθρωποι εννά παν πίσω στες δουλειές τους;» κλπ., δεν είναι και τόσο καυτά, µάλλον χλιαρά, γι’ αυτό δεν µπαίνουν στο τετρασέλιδο. Δεν υπάρχει χώρος για δευτερεύοντα, συγγνώµη.

εκλογών. Ενηµερώνουν τους φοιτητές για τους εκλεχθέντες αντιπροσώπους. Η τρίτη σελίδα αναφέρεται στις επερχόµενες Ευρωεκλογές και τους Ακελικούς υποψηφίους. Η τέταρτη και τελευταία σελίδα: διαφηµίσεις. Γιατί ένα διάλειµµα το χρειάζεσαι. Ή γιατί δεν είχαν τι άλλο να βάλουν, ξέρω γω; Από ερωτήµατα οι Προοδευτικάριοι µηδέν αυτή τη βδοµάδα στο ενηµερωτικό. Βλέπετε είναι Μάρτης και το Μάρτη στην Προοδευτική κάνουν διάλειµµα. Αχ, τούτοι οι δικαστές. Εν εµπορούσαν να αφήσουν την απόφαση για τον Απρίλη; Για να µπορούν και οι της Προοδευτικής να απορήσουν µαζί µας.

Οι φοιτητικές µας παρατάξεις κυρίες και κύριοι. Και έχεις δίκιο. Άφησε τα κοµµατόσκυλα, ούτως ή αλλιώς τίποτα δεν κάνουν, πήγαινε στον απλό φοιτητή, µίλα του, ως ένας απλός συµφοιτητής του να δεις πως ήδη ξέρει, πως ενηµερώθηκε κι αν δεν ξέρει, θα θέλει να µάθει. Τι λε ρε; Σε ποιο πανεπιστήµιο ζεις εσύ; Η αδιαφορία, η πλήρης αδιαφορία. Μόνον εάν εγίνουµουν καµικάζι ήταν να εσηκώννετουν κανένας που την καφετέρια (για να κάτσει πιο κάτω να µεν τον έβρουν τα γαίµατα). Που λαλείτε φίλοι αναγνώστες, εν πιο πιθανόν στις διαδηλώσεις τούτες τες µέρες να δείτε τους καθηγητές του Πανεπιστηµίου, τη µάνα µου, τη θκειά µου τζαι τη γιαγιά µου µε το τσεµπέριν, παρά τους φοιτητές του UCY, υπογράφω σας το άµα θέλετε (µε κότζινο σαν τον Αρχιεπίσκοπο). Όσον περνά ο τζαιρός τόσο βεβαιώνουµαι ότι οι άνθρωποι πόξω που τούτον το πανεπιστήµιον εν σιήλιες φορές καλλύττεροι που τζείνους που εν µέσα. Ένας τόπος που καταφέρνει να «ξυπνήσει» 1 στους 100 τζαι να «τζοιµίσει» ακόµα παραπάνω τους υπόλοιπους 99. Ξεφτίλα. Ούστ.

Και πάµε στο έτερον ήµισυ, στην κουρτίνα Νούµερο 2. Οι Κόκκινοι.

Το εορταστικό πρόγραµµα για την επέτειο της 25ης Μαρτίου τελειώνει άδοξα κάπου εδώ. Η Ερυκίνη σας πάει να ξεράσει.

Ένα άλλο συγκλονιστικό τετρασέλιδο. Στολίδι. Οι πρώτες δύο σελίδες είναι αφιερωµένες στα των

Ερυκίνη

Περιμένονταs… τον (Γ)κοντό! Έπαιξε το τηλέφωνο…

-Πάµε θέατρο, ρωτά η Κάτιουsh.

αλλά µπράβο σου για την προσπάθεια…πάω σε πολλά σαν άτοµο…είδα σε να παίζεις τζαι σε παράσταση στο πανεπιστήµιο,   τζαι ήσουν πολλά καλός, αλήθκεια…γι’ αυτό νοµίζω να µείνεις προς το παρόν στην υποκριτική τζαι άηστο για πιο ύστερα το συγγραφικόν ποτέθκειον.

Εκτός από σινεφίλ είµαι και θεατρόφιλη! Αρέσκει µου το θέατρο πολλά, αλλά στην Κύπρο εν πολλές οι θεατρικές παραστάσεις που έθελα να κόψω φλέβα, τζαι πολλά λίες τζείνες που µε ενθουσιάσαν!

Η αλήθκεια ένι ότι άρκετές φορές εσκέφτηκα να φύω που παράσταση αλλά ποττέ δεν το έκαµα, όσο χάλια τζαι αν µου εφάνηκε. Είσσεν όµως µια παράσταση που εµετάνιωσα που ΔΕΝ έφυα στη µέση…

π.χ Σήµερα για πρώτη φορά έφυα στη µέση που µια θεατρική παράσταση. Εν εξανάκαµα τέθκον πράµα τζαι ούτε πρόκειται να κάµω ποττέ ξανά. Καθώς έφευκα…εσκέφτουµουν ότι εν ντροπή που τους ηθοποιούς, που τζείνον που το έγραψε τζαι έβαλε ένα κοµµάτι του πάνω στο έργο…

Εξηγούµαι:

-Αλόου; Έλα Κάτιουsh! (Ναι, εν συγγένισσα, εξού και η ίδια κατάληξη! Όπως τα ονόµατα που τελιώνουν σε -ακη, είναι όλοι Κρητικοί;! Έτσι!)

καλά εξαρτάται φυσικά τζαι πιο κοµµάτι του βάλλει  κάποιος πάνω στο έργο. Προτιµούµεν να εν που το λαιµό τζαι πάνω… :ρ Όι ρε ήταν καλή προσπάθεια. Τζαι είσσε µέσα καλούτσικες ερµηνείες… από άτοµα που εν είχαν τελειώσει καν δραµατική σχολή… τζαι µπράβο τους… αλλά άκουα κάτι µέσα µου να λαλεί: ” Σήκου…σήκου φύε”. Εν εκατάλαβα ποιός εµίλαν! Ήταν άραγες σου η εσωτερική µου φωνή ή ο διπλανός µου που µε άκουεν να κατσιαρίζω; Είπα… εν είµαι σίουρη! Στο διάλειµµα αδράξαµε την ευκαιρία µε την φίλη µου που τζαι τζείνη εβαρέθηκεν τα µάλα… τζαι κοπέ του βούρ! Στην πόρτα καθώς εβκαίναµε µε κατεβασµένα τα κεφάλια έµπαινε ο τυπάς που έγραψε το έργο (πρώτη φορά έγραφε)… προηγουµένως του είχα πει, αφού τον γνώρισα, πως θα του έλεγα την γνώµη µου για το έργο. Όι πως θα   τον   ενδιέφερε τζαι πολλά η δική µου γνώµη, αλλά…τέσπα,  δεν έπρεπε να φύω τρέχοντας τουλάχιστον…ήντα µήνυµα εδίουν…   αν το δκιεβάζεις το ποστ φίλε που έγραψες το έργο… εεεε… αµ σόρρυ µα έχω δει καλύτερο στόρυ (να το εισηγηθώ στην Κοκκίνου να κάµει τραγούδι τούτη την ατάκα…κάτι µου λέει ότι εν να γίνει χιτ-άκι…)

Τίτλος: Περιµένοντας τον Γκοντό (En attendant Godot) είναι ο τίτλος του θεατρικού έργου (1948) του Σάµιουελ Μπέκετ, στο οποίο οι χαρακτήρες περιµένουν έναν άνθρωπο που δεν έρχεται ποτέ. Η απουσία αυτή του Γκοντό έχει αποτελέσει το θέµα για πάµπολλες ερµηνείες του έργου από την πρώτη του θεατρική παρουσίαση.   Έχει υπότιτλο “τραγικωµωδία σε δυο πράξεις“.  τζαι συνεχίζω τον τηλεφωνικό διάλογο µε την Κάτιουsh: … ένα λεπτό τζαι εν πιάνει σήµα…ποιόν κοντό να περιµένουµε; … Α… η παράσταση… Ε. Ναι. Να πάµε! Ήντα ώρα; Χωρίς να το καταλάβω εβρέθηκα 2η σειρά να περιµένω µε αγωνία να δω τον Γκοντό: Πρώτο µισάωρο: Οι 2 ηθοποιοί να ξεκινούν ένα µονόλογο ο καθένας εναλλάξ. -Πεινάω!, λέει ο ένας -Πότε θα έρθει,πού είναι… να του απαντά ο άλλος (άσχετα). Αµέσως µετά να ξεκινά ο ένας να πηαίνει πάνω κάτω επί 10λεπτά χωρίς να λέει τπτ. Βουρά τον που πίσω ο άλλος να τον πιάσει (σε µια σκηνή 4 επί3). Πιάνει τον τζαι αρχίζουν να κτυπιούνται….ΟΚ… χµµµ

-Δώσε µου ένα καρόττο, πετάσσεται ξανά, ο πεινασµένος. Ο άλλος του δίνει ρεπανάκι… ΟΚ… -Σαν µασουλά το ρεπανάκι, κάθετε χαµέ…περνούν 5 λεπτά µασουλίµατος… τζαι ρωτά: -Ποιον περιµένουµε; -ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΓΚΟΝΤΟ!, απαντά του ο άλλος (από τις λίες φορές που επιτεύθηκε διάλογος) Ξαφνικά, ο ένας που τους δκυό προσπαθεί να φκάλει το παπούτσι του. Αγωνίζεται, µάσσιεται…σκοτώνεται…πέφτει κάτω… έρκεται ο άλλος να τον βοηθήσει… δρώνουν…µουγκρίζουν… Τελικά…µετά που 10 λεπτά,   φκάλουν το παπούτσι…Τζαι αµέσως µετά προσπαθεί να το ξαναφορήσει…άλλα 10 λεπτά. ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ… ήρτε µου να βάλω τα κλάµατα τζαι να φκάλω το δικό µου παπούτσι να τους το σείρω… έσπασα… εβαρέθηκα ως τζει που δεν επήαινεν άλλο! Τούτο επαναλάβαν το 25 φορές… τζαι πάντα ένα που τους θκυό έλεε στο τέλος…ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΓΚΟΝΤΟ! Ποίος τα γέριµα εν ο Γκοντό; Θωρώ το διαφηµιστικό της παράστασης τζαι ανάθεµά τα… Έλεε: Όλοι µας περιµένουµε ένα Γκοντό στη ζωή µας, είτε αυτός είναι ο Θεός ή το χρήµα ή τον ιδανικό άνθρωπο…τζαι κάµποσες τσιόφτες. Το θεατρικό δεν διαδραµατίζεται σε συγκεκριµένο χρόνο ή τόπο. Οι ήρωες δεν καταφέρνουν να επικοινωνήσουν µεταξύ τους, έγραφε! ΣΩΠΑ! Αν δεν το έγραφε εν θα εκαταλαµβαίναµε! Είχε 1 µισή ώρα που επασχίζαν οι ηθοποιοί να µιλήσουν µεταξύ τους σε ένα απροσδιόριστο χώρο, µε απροσδιόριστες ταυτότητες, σε απροσδιόριστο χρόνο. Ού κιάολε! Τζαι ήταν ανάγκη να τους δώσω τες λίρες µου (τότε) τζαι το χρόνο µου για να δρώνουν πάνω στη σκηνή, να βουρούν γυρώ γυρώ τζαι να περιµένουν κάτι που ούτε οι ίδιοι εν ηξέραν;

Πιο ενδιαφέρον θα ήταν να θωρείς το γείτονα µου µε την σκεµπούδα του, την τρυπητή του τ ε λ α ν τω τ ή φανελούδα τζαι την αξύριστη µασχαλούδαν, να   κουρεύκει το γρασίδι. ΔΩΡΕΑΝ. Τζαι το µόνο π ο υ περιµένει τζείνος είναι να τελειώσει µε τον κήπο τζαι να πάει να δει το µατς… µε Γκοντό µε τπτς! Στο διάλειµµα του έργου τα 2 τρίτα των θεατών εφύαν. Εµείναµε µόνο εγώ, η αρφή µου τζαι η ξάδελφη τζαι ένας που ετζοιµάτουν πίσω µας τζαι δκύο ηλικιωµένοι µπροστά µας. Εν είδα ποττέ µου τέτοια διαρροή   από θέατρο. Αλλά, αλήθεια δεν αδικώ κανένα τους. Ήθελα να φύω τζαι γω. Μάλιστα έρκετουν µου να σηκωστώ να περάσω δια µέσου της σκηνής τζαι να τους πώ ήρτα, είµαι ο Γκοντό, εθέλετε µε τπτ; Να σταµατήσουν να περιµένουν… ή να σηκωστώ να   φωνάξω: ΚΑΝΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!  Ο Γκοντό δεν εµφανίζεται ποτέ στο 3ωρο έργο! Πραγµατικά εγώ ακόµα ψάχνω το νόηµα του έργου… Πόσο µεθυσµένος ήταν ο συγγραφέας, να δούµε τι εφούµαρε την ώρα που το έγραφε… αλλά εν τζαι φταίει τζείνος…φταίνε τζεινοι που το επήραν σοβαρά! Που το εκάµαν παράσταση… Φταίµε τζαι εµείς που επήαµε να το δούµε! Φταίει τζαι ο Γκοντό που εν ήρτε ποτέ! Kalioush

Photo Stories Η Ευρώπη στην Ζωή µας… Η Καφετέρια στην Σχολή µας… Το Νερό στην Τροφή µας...

Ναι, ζηλεύω… Θέλω κι εγώ να σταθµεύω στον χώρο για τον κάλαθο… Βασικά, θέλω κι εγώ να σταθµεύω κάπου αλλού εκτός από τους χώραφους και τις λάσπες.

ο επόµενος παρακαλώ,...

Οδηγείται Προσεκτικά!!! Leon-Art-Do

Αυτή η πένα πρέπει να έχει δικό της µυαλό, κάθε φορά που νιώθω λυπηµένος, της δίνω το δεξί µου χέρι και ξεκινά να γράφει. Αυτή τη φορά δεν της έρχεται κάτι καλό να γράψει, έτσι θα περιοριοριστεί στα συνηθισµένα. 

Έρωτας! (Ναι, τόσο συνηθισµένα) Σου δίνει φτεράαα, τύφλα να 'χει το red bull, άµα όµως σου τα πάρει πίσω, τύφλα να 'χει η λοβοτοµή.  Αυτό είναι το θέµα µε τον έρωτα ή ακόµα πιο βαθιά την αγάπη. Όταν πεις σε κάποιον ότι τον αγαπάς (όχι µε τις ορµόνες σου, µε την ψυχή σου), είναι σαν να του δίνεις ευθύνες, σαν να του δίνεις και αυτού ένα τιµόνι στο αυτοκίνητο της ζωής σου! Και να του λές “πάρε µε στην ευτυχία...“ (µετά να συνέρχεσαι τζαι να σου λαλεί ο ταξιτζής “ααααα;” γεµάτος απορία).  Μερικοί δίνουν σε λάθος άτοµο το τιµόνι τους, και χτυπούν βάναυσα τον τοίχο της πραγµατικότητας, έχοντας τραύµατα για µια ζωή, άλλοι του λένε “σταµάτα και δος µου πίσω το τιµόνι µου!” µόλις καταλάβουν την διαδροµή.  Οι λιγότεροι δίνουν το τιµόνι τους και παίρνουν ένα άλλο πίσω.. και οδηγούν µαζί σε κοινό, συµφωνηµένο προορισµόο..( την κολασηηηηααα!!) την ευτυχία, απολαµβάνοντας φυσικά την διαδροµή και όχι τον προορισµό. (εδανίστηκα το..)

www.

com ARIA. AMM

21GR