Ndryshk Dhe Mjalte

Ndryshk dhe Mjalte Muzg tetori ne token time Kur hene e re shndrit Grumbuj dheu ne forme petullash vihen ne levizje Kuzhineta karrocash prej kompensate zhurma harmonike kompozojne Arnat e mureve aq te zeza krisa fatale vizatojne Eterniti gri me monotoni mbulon kokat tona plumb Corapet e reja cdo mbremje djegim Te gjithe Zien uji Era e gjelles me njomeshtina kupa me vere te kuqe rrudhat e nenes zbusin i

Bishtat e qepeve te ftohta akull kafshojne Si kermillat pas shiut ne rruge dalin Zgjohen nga gjumi ndezin motoret falso Llamarina te shkelqyera Nuk e dine te varferit Me boje kepucesh te lyera Siper ne qiell mbi afro gjashtedhjete e gjashte metra ne lartesi gjashte pleq me mjekerr te bardhe po fluturojne Me gojen plot me hudher te rinjve u japin keshilla Kuadratet ne peceta jane te vetmit dergues te formes Gjeometri pa asnje permbajte Struktura pa shije Ne pellgun me gjol peshq te kuq qeshin ii

Faret e veturave i ndricojne Poshte tullave femijet turren Qeska karamelesh qe vetem zanat i hajne gjejne Me dylbi ushtarake mbi tarrace rrushin e thate hipi te vjel I djallit je shurup I embel si endrra qe falem te shoh Trupi i zgjatej permes telave Leveret e varura mblidhte Te sajat ne mes te gjunjeve i fuste Automatikisht vetem nje ngjyre dominoi Fosforeshence e bardhe verdhoshe Si qelqurina e lenteve perpara syve Refrene kengesh te huaja fishkelleva U err ne oborr iii

Fitili ne fener u ndez Uluni dashamires te jarges Me kujdes! Perreth nxehtesise te gjithe sipas prioritetit gjenealogjik Vallezime sufi lutemi te fillojne Burra e gra Te gjithe ithtare rrefenjash Te ndryshkut dhe te mjaltit

:: sHTOJCE :: kur e pyeten te riun: “perse shkruan kesisoj poezish?”, ai iu pergjigj: “ndodh vetvetiu... eshte sikur une shkruaj ato poezi qe doja prej shume e shume kohesh te lexoja, por qe nuk ekzistonin, nuk gjendeshin ose thjesht nuk ishin shkruar akoma. As nga te tjeret...”

marre nga vellimi “Porta e Qilarit”, (nentor '09) sKENDER kOLLCAKU, ([email protected]) iv