Drita E Syve Te Mi

Drita e Syve te Mi Kulmi. Ora shenonte dymbedhjete. Poshte kodres se thate gjiri me i shemtuar mbushej me te penduarit. Ne rradhe viheshin per te pritur zbritjen, ‘Zbritjen e Rrezeve’. Dielli reren digjte, ruante inteligjencen, pergjonte pafajesine e te miturve: ‘Bijve te Drites’. E perseri, pas faqes se asaj kodre, fundi i botes fshihej. Ishte andej ku erera te forta do fershellenin... Femijet qeshnin tutje. Ne breg dallget perthyeshin lehte, si te lodhura nga udhetimi i gjate. Lagnin me rradhe reren e zeze. Gati s'dukeshin, shkembinjte brenda ne ujin e kripur. Me syzet blu, peshqit e zmadhuar poshte ajo ndiqte. I prekte me kembet e vogla sa nje pellembe. Nga lumturia, peshtyma i rridhte anash nofulles… Flladi i shtatorit ndjehej me zor, sa i perkedhelte pa deshire shkurret kafe. Pleq te nxire luanin muzike me fizarmonika. Bubullimat e largeta nuk trembnin akoma. Hijet sa vinin e iknin. Si me urdher, te gjithe ngrenin syte lart, lart ne qiell. Per fat te mire, asgje te re. Vetem re te bardha, nga avione linjeje te shperndara keq. Kaos? Te qara vogelushesh prishnin lojen e te rinjve. Dmth: shikime, puthje, zili e me vone Boshllek... Prinderit lexonin gazeta bajate. Kenaqeshin me titujt, shtypur me shkronja te trasha. Ne pak sekonda, palosnin faqet katrore. Te pergjumur, enderronin te dashura imagjinare, pasuri faraonike. Qeshnin. Vreri u vinte nga lypesat me ngjyre. Kthenin kokat e me peshqiret e shtrenjte fshiheshin. Pasqyrimi i rrezeve mbi uje po ndodhte i plote, cuditerisht verberues ate te merkure. Afer fundit te oqeanit, ajo ndiqte peshkun ngjyre-floriri. 1

Ne lekuren e bute si sfungjer dominonte e bardha. Te tjeret neper cadra mbyllnin syte, luteshin per kohe me te mire, per me shume diell. Luteshin per nxehtesi, te ngjashme me ate te Ferrit. Hijet… hijet horizontalisht u zgjaten. Flladi u shnderrua ne ere te ngrohte. Si ajer i ndenjur u spostua. Rete u gufuan. Kapelet e pushuesve flakeruan tej, me lart se balonat tauke ate mesdite. Muzika u pre si me thike. Prinderit u nxituan, mallkuan fundjaven e kote, grisen veshjet ngjyre-ylberi, urryen unazat ne gisht, moren udhe te ndryshme… Harruan! “Lundrues, ku shkoi dashuria juaj? Ndriconi edhe njehere…”: trasmetonte nje radio, akoma e ndezur. Nishanet asaj iu zmadhuan. Irida e syve ndryshoi ngjyre. Trupi iu tkurr. Buleza vezake djerse avulluan… Zeri i tij me timber unifom, afroi shpende te zinj. Format e dallgeve me fatkeqe e turbulluan. Vargjet e zeza, perseritese, gjeten vend ne stuhine verore. Shiu zbriti me fuqi. Me lotet mbi fytyra, piklat u perzien… Ata te dy vraponin. Te hutuar therrisnin “Era, Era…”. Vone? Ngurtesohen. Gjunjezohen... Luten per Fundin. Me plot vullnet, vogelushi po recitonte: “dhe Oqeani do ta… marre, Valet do te luajne…”. Ne uje te gjithe peshqit ishin zhdukur.

__________________________________________________ (marre nga vellimi “Poezite po zbresin”) sKENDER kOLLCAKU :: [email protected] shtator ‘09 2