Freddy's Vakantie Deel I Het Gevecht

Hoofdstuk 1 Freddy kijkt op van de papieren op haar bureau. Zij ziet haar nieuwe baas in de deuropening staan. Hij kijkt belangstellend naar de chaos op haar bureau. “Is dit, wat er over is van jouw administratie, of vergis ik me?” “Nee, meneer, dit is de inhoud van meneer van Puffelens bureaulades. Er is al in geen jaar naar gekeken. Nu hij er niet meer is, dacht ik, dat het maar geordend moest worden. Neemt u me niet kwalijk. Ik had u eerst om toestemming moeten vragen.” “Waarom zou ik het je kwalijk nemen? Jij doet werk, waar ik een hekel aan heb. Neem die spullen maar niet mee naar huis. Laat alles maar liggen tot morgen en maak het dan af. Ik ben morgen in mijn andere bedrijf om dat over te dragen aan mijn tweede man. Ga maar naar huis en rust goed uit. Je ziet een beetje witjes. Je hebt natuurlijk teveel verantwoordelijkheid moeten dragen, toen meneer van Puffelen zo plotseling wegviel. Jammer dat het zo gegaan is.” De man loopt het kantoor uit. Zou hij niet weten, dat Freddy intern is? Vast niet. Die kan geen werk mee naar huis nemen. Die is thuis. Zij gaat zich opknappen op haar kamer en dan gaat zij eten in het restaurant. Vandaag is er lekkere groentesoep. Dan kan zij daarna nog aan het werk. Die puinhoop uit die lades is niet het enige, waar in geen jaren naar gekeken is. De eindverantwoording moet gebeuren. En de salarissen kunnen ook niet wachten. Die moeten overmorgen de deur uit. Met de vakantiegelden. Daarna moet die nieuwe administratie- en salarisprogrammatuur worden geïnstalleerd. Hopelijk kan Freddy dan haar nuluren inbrengen, net als in het huidige programma. Als Freddy er niet mee overweg kan, kan zij haar baan verliezen en daarmee haar kamer. Zij heeft geen papieren, dus komt zij niet zo snel aan een nieuwe baan. Alles wat zij kan, heeft zij in de praktijk geleerd. Zij kan altijd proberen, of zij mag aanblijven als kamermeisje. Als zij het twee jaar kan volhouden, heeft zij die opleiding klaar en kan zij eindelijk haar diploma halen. Dan kan zij verder leren. Door het wegvallen van de eigenaar, is al het werk op haar schouders terechtgekomen en daardoor heeft zij minder tijd gehad om te studeren. Die nieuwe eigenaar is de kleinzoon van een vriend van meneer van Puffelen. Die heeft alles geërfd. Dat zal Freddy niet overkomen. Sinds haar twaalfde is zij haar ouders kwijt. Toen zij bij die pleegouders terechtkwam, is zij hem gauw gesmeerd. Gelukkig lijkt zij ouder, dan zij is. En meneer van Puffelen keek niet zo nauw. Toen die kopie van dat identiteitsbewijs moest worden ingeleverd, heeft Freddy expres de kopie op het punt van haar geboortedatum vaag gemaakt met de computer. Nu kan niemand zien wat het laatste cijfer van haar geboortejaar is. Freddy werkt al vier jaar voor meneer van Puffelen. En tot beider grote tevredenheid. Dit jaar is zij twee jaar jonger geworden. Anders zou zij duurder worden. Zij is officieel maar parttime in dienst. En de huur van haar kamer wordt met haar salaris verrekend. De maaltijden zijn eigenlijk een bedrijfsvoorziening, maar Freddy heeft altijd betaald. Het is goed eten in het restaurant. Freddy lijkt een gewone gast. Maar zij is diegene, waar alle touwtjes bij elkaar komen. De voorzieningen in het hotel zijn erg goed. Freddy hoopt, dat die nieuwe baas niet alleen komt kijken om vervolgens de boel aan een grote hotelketen te verkopen. Dan moet Freddy eruit. Die bedrijven hebben hun eigen personeel, dat ze op zulke hoge posten neerzetten. En dan telt het niet, dat Freddy de laatste jaren bijna alles alleen gedaan heeft. Meneer van Puffelen was al langer niet goed in orde. Als Freddy klaar is met haar eten, loopt zij naar de balie om te vragen naar de post. Niet dat zij ooit zelf post zou krijgen, maar de post voor het kantoor wordt ook bij de balie afgeleverd en Freddy haalt die altijd na haar maaltijd op. Nu vertelt de balieassistente, dat de grote baas de post heeft opgehaald. Freddy loopt verbaasd door naar haar kantoor. Daar vindt zij een memo op haar bureau. De nieuwe baas heeft de post opgehaald en die ligt netjes uitgezocht in de bakjes. Op de memo staat, dat hij haar een prettige dag toewenst en haar morgen weer zal zien. Maar morgen is hij toch weg? Of heeft Freddy dat verkeerd begrepen?

1

Zij gaat snel aan het werk. Zij werkt flink door en als zij bijna klaar is, is het donker geworden. Zodat zij niet goed meer kan zien en een nietmachine met een hoop lawaai van haar bureau stoot. De verbindingsdeur met het grote kantoor vliegt open. Freddy schrikt zich een hoedje. Haar nieuwe baas kijkt haar verbaasd aan. Dan wordt hij een beetje boos. Hij had Freddy toch naar huis gestuurd? Wat doet zij dan hier? Freddy legt uit, dat zij in het hotel woont. Zij heeft hier een slaapkamer. Nee, niet bij de kamermeisjes. Die slapen in het bijgebouw. Freddy heeft een kamer op zolder boven de kantoren. Met een mooi balkon. Nu, wat doet zij dan in haar kantoor, als zij een kamer met balkon heeft? Dan hoort zij in haar kamer te zijn. Op het balkon zal niet gaan. Daar is het te laat voor. Eigenlijk hoort Freddy allang in bed te liggen. Het is bijna twaalf uur. En er wordt niet overgewerkt. Freddy vertelt maar niet, dat twaalf uur niet laat is. Dan krijgt zij vast ruzie met haar nieuwe baas en dan kan zij ontslagen worden. Zij gaat een paar uur werken aan haar opleiding. Slapen is niet aan te raden. Freddy wil morgen om vier uur beginnen. Op tijd om alle lijsten voor het werk klaar te hebben, voor de koks met het ontbijt aan het werk gaan. Freddy neemt ’s-morgens heel vroeg de voorraden op. En de bestellingen op andere gebieden. Dan worden de bestellingen meteen doorgebeld, als de leveranciers open gaan. Dat zorgt ervoor, dat de bestellingen vroeg en vers worden aangeleverd.

Hoofdstuk 2 Freddy zit nog een hele poos te studeren. Het gaat iets trager. Net alsof de stof moeilijker geworden is. Als zij haar best doet, haalt zij haar diploma VWO en kan zij zich opgeven voor een opleiding management aan het HBO. Die cursus wordt gelukkig schriftelijk gegeven. Freddy spaart voor een eigen computer. Internetten doet zij beneden in het internetcafé. Daar betaalt zij netjes voor. Haar nieuwe baas zal daar niets van kunnen zeggen. Om vier uur pakt Freddy haar lijst en loopt naar de keukens. Daar is haar baas bezig zichzelf een ontbijt te maken. Hij kijkt haar vragend aan. “Kom jij iets eten? Ik maak mezelf een ontbijt, ik moet zo weg. Zal ik jou ook een snee brood smeren? Niet? Waarom ben je dan hier?” Freddy legt hem uit, dat zij de voorraden moet opnemen, voordat de koks aan het werk gaan. Zij eet straks in het restaurant. Natuurlijk betaalt zij daar voor. De man begint steeds bozer te kijken. Dan stuurt hij Freddy naar haar kamer. Zij moet lekker gaan slapen. Hij regelt alles morgen wel. Over een half uur is hij vertrokken. Freddy gaat eerst naar de bars. Daar opnemen, wat er moet komen. Vervolgens loopt zij naar de centrale voorraadkamer. Die moet iedere dag gecontroleerd worden en de karretjes van de kamermeisjes moeten goed voorzien zijn. Freddy is van slag, omdat die nieuwe baas haar rondje in de war heeft gegooid. Vreemde vogel. Wil eerst haar ontbijt maken en vervolgens stuurt hij haar weg en wil hij alleen eten. Gelukkig, hij rijdt weg. Freddy kan nog snel de keukens inspecteren, voordat de koks komen. Als zij in de keuken komt, ziet zij een grote brief op de koeling hangen, waarop staat geschreven, dat de koks de voorraden ’s-avonds moeten doorgeven aan het kantoor. Freddy verwijdert de brief, voordat Noël hem vindt. Dat is een gekke vent. Die is in staat om weg te lopen en de hotelgasten zonder ontbijt te laten zitten. Freddy zal een notitie maken voor de nieuwe baas. Anders gaat hij een aantal mensen op de tenen staan. Nu zijn niet alle tenen zo lang, als die van Noël. Dat kan ook haast niet. Hij is een redelijke kok, maar hij heeft een flink aantal kuren. Er kan niets aan gedaan worden, omdat het hoogseizoen is. Een goede kok is niet te vinden. Gelukkig is de avondkok niet zo moeilijk. Peter Morninson is gewoon een lieve man. Als er iets op de menukaart staat, dat Freddy niet lust, kookt hij voor haar een apart potje. Freddy lust veel, dus het komt niet vaak voor, maar het is hem nooit te veel.

2

Toen zij een paar dagen niet is komen eten, heeft hij haar echter in de keuken ontboden om haar de mantel uit te vegen. Hij dacht, dat zij ergens anders ging eten. Toen hij hoorde, dat zij een paar dagen geen warme maaltijd had gehad, was de boot aan. Hij heeft haar te verstaan gegeven, dat als hij haar in de eetzaal zou missen, hij haar een flink pak voor de broek komt geven. Daarom gaat Freddy iedere avond in het restaurant eten. Peter mag dan een lieve man zijn, hij is ook sterk. En als hij kwaad is, berg je dan maar. Na een kwartier is Freddy klaar met haar lijsten. Dan is het tijd om de eerste bestellingen te gaan doorbellen. Het wordt een drukke dag. Freddy slaat de lunch over. Dat doet zij vaker. Ook met haar diner is zij later. Zij ziet Peter ongerust door het glas van de tussendeuren kijken. Zij loopt naar haar eigen tafeltje. Vlakbij de keukens. Zij glimlacht naar Peter, die zijn hoofd om de hoek steekt. Hij knikt naar haar. Dan is hij weg. Simone de serveerster komt vragen, of Freddy iets anders wil, dan er op het menu staat. Het ziet er allemaal lekker uit vandaag. En zij wil hetzelfde drinken als anders. Een flesje water. Simone wil blijven praten. Zij zegt, dat zij Freddy er slecht vindt uitzien. Die is toch niet ziek? Nee, Freddy heeft een drukke dag gehad. Straks gaat het beter. Als Freddy na haar diner naar boven gaat, ontstaat er enige commotie in de centrale hal bij de balie. Daar staat een jonge vrouw, die op uitdagende manier naar meneer Gerstevens vraagt. De baliemedewerker kent deze man niet. Hij weet niet, dat de nieuwe baas zo heet. Freddy wil er heenlopen, als de baas komt binnenlopen. Die ziet de jongedame en trekt een heel lelijk gezicht. De dame kijkt hem aan en vraagt of hij niet blij is om haar zo snel weer te zien. Zij zal ditmaal iets langer kunnen blijven. Dit alles wordt gezegd met een zwoele stem. Hij draait zich naar de baliemedewerker om en zegt, dat de jongedame in zijn eigen appartement zal worden ondergebracht. Of de medewerker een karretje kan verzorgen om de jongedame te helpen haar koffers boven te brengen. Tegen de jongedame zegt hij vervolgens, om niet zo gek te doen. Hij is er niet van onder de indruk. De jongedame pruilt. Dan volgt zij hem naar boven. Freddy is doorgelopen naar haar kantoor. Daar is het tenminste lekker rustig. “Ik dacht, dat jij boven een kamer met balkon had? Wat doe jij dan op kantoor? Ik was gisteren toch duidelijk over overwerk, nietwaar?” Freddy vertelt hem, dat zij een vast salaris heeft en dat overuren niet worden uitbetaald. Het bedrijf heeft er geen schade van, als zij haar werk afmaakt. Haar baas heeft met zijn rug naar haar toe de post staan bekijken. Nu draait hij zich met een boos gezicht om. Hij zegt haar naar haar kamer te gaan. Hij heeft duidelijk gezegd: geen overwerk. Hij heeft niet gezegd, dat zij niet zou worden uitbetaald. Als zij niet kan gehoorzamen, moet hij naar haar dienstverband gaan kijken. Hij kan niet werken met zulke eigenzinnige mensen. Freddy staat een moment verbijsterd te kijken. Dan loopt zij met trillende lippen langs hem heen naar de deur van haar kantoor. Zij snapt niet, wat er mis is. Waarom mag zij haar werk niet doen? Op weg naar haar kamer komt zij de jongedame tegen. Zij glimlacht naar de dame, maar die ziet haar niet. Het is duidelijk, dat de jongedame gehuild heeft. Ook hoort zij de jongedame foeteren op een vent, die zijn afspraken niet nakomt. Hoe heeft hij haar kunnen laten zitten? Ondertussen is Nigel Gerstevens naar beneden gelopen. Daar loopt hij de keukens in. Peter grijnst een keer naar hem. Andere mensen hoeven niet zomaar diens keuken binnen te komen. Zelfs Freddy komt er niet ongenodigd binnen, tenzij zij iets moet weten voor het werk. En zij zal een serveerster laten vragen, of het uitkomt. Nigel ploft aan de tafel, die midden in de keuken staat. Dan vertelt hij Peter, dat hij bezoek heeft gekregen van Lydia. Peter fluit. Mooi lastig. Die zal menen, dat Nigel alle tijd heeft om met haar rond te toeren en leuke dingen te gaan doen. En dat terwijl Nigel het hotel moet runnen. Nigel kijkt Peter aan. Hij heeft geen achterstand in de zaken kunnen ontdekken. Weet Peter, wie er voor meneer van Puffelen heeft waargenomen? Freddy regelt allang alles zelf. Al voor meneer van Puffelen zijn eerste hartaanval heeft gehad. En zij hield hem toen ook veel gezelschap. Een fijne meid die Freddy. Volgens Nigel is zij een beetje Oost-Indisch doof en eigenzinnig. Peter staat ervan te kijken.

3

Dan vertelt hij Nigel van zijn eigen aanvaring met Freddy. Dat hij die de oren heeft gewassen. Misschien helpt dat Nigel. Nigel is ondertussen in gepeins verzonken. Hij wil van Peter weten, wanneer deze die aanvaring heeft gehad met Freddy. En hij vraagt, hoe het gaat met de lonen. Komen die op tijd? Ja, alles is in orde. Heeft Peter die brief gevonden? Nee, Peter heeft geen brief gevonden. Dan vertelt Nigel, dat Freddy vanmorgen de keuken binnenkwam om de voorraden op te nemen. Toen heeft hij een brief opgehangen, dat de koks de voorraden moeten doorgeven aan het kantoor. En hij heeft Freddy naar bed gestuurd. Peter knikt. Die kleine meid zal zich hebben schuldig gemaakt aan insubordinatie. En dat is goed, anders had het restaurant één kok minder gehad. Noël is een ramp. Een redelijke kok, maar een mannetje, dat op zijn strepen staat. En gauw aangebrand. Peter heeft zijn eigenaardigheden, dat weet Nigel, maar Noël is erger. Jammer dat ze Dave niet kunnen aantrekken. Dat is een geweldige kok voor een ontbijt en een lunch en bovendien een fantastische organisator. Peter weet, dat hij een sloddervos is, als het aankomt op papierwerk. Nigel kijkt nadenkend. Dave zou inderdaad een goede aanvulling zijn. En waarom zouden ze het niet proberen? Nigel weet, dat Dave een plekje moet hebben om zijn gebroken hart te laten helen. De relatie met Vera is uit. En Dave zal genoeg hebben gekregen van dat geflierefluit als miljonair. Hoe staat het met de plannen van Peter om een eigen restaurant te beginnen? Peter schudt zijn hoofd. Nee, hij kan het nooit zo goed krijgen, als hij het heeft. Hij heeft het naar de zin. Dat geld zegt hem niets. Hij heeft het geïnvesteerd in een aantal zaken, die zijn belangstelling hebben. En verder zal hij wel zien. Sinds Missy is weggegaan, is het leven een stuk minder gecompliceerd geworden. En dat wil Peter zo houden. Maar wat moet er met die kleine meid gebeuren? Nigel kijkt Peter aan. Kan die morgen zijn eigen voorraden bestellen? Mooi, dan zal Nigel morgen met Noël gaan praten. Dat kleintje zal tegen een schorsing oplopen. Nigel dacht trouwens, dat alle personeel van gratis maaltijden werd voorzien. Ja, alle personeel eet gratis. Maar Freddy betaalt voor haar eten. Is zij personeel of niet? Natuurlijk is zij personeel. De secretaresse van de grote baas. Of neemt Nigel een andere secretaresse? Dat zou een klap zijn voor die kleine meid. Nu, zij werkt hier al vier jaar. Zo klein zal ze niet zijn. Peter schat haar ongeveer zestien. Dan zou zij op haar twaalfde voor hele dagen zijn gaan werken. Dat kan niet. Dat mag een zestienjarige niet eens. En zeker niet de dagen maken, die Freddy gemaakt heeft. Vanavond was het dametje laat met eten. Peter dacht, dat zij niet zou komen. Dan was er oorlog uitgebroken. Hij is in staat om die meid een pak voor de broek te geven. En zo te horen zou dat verdiend zijn. Nigel zal straks gaan nakijken, hoe oud het dametje is. Tenslotte moet er van ieder personeelslid een kopie van de id-kaart zijn. En mocht zij zo jong zijn, als Peter denkt, dan heeft Nigel een probleem. En de jongedame helemaal. Nigel drinkt een kop koffie met Peter, die nu niet hoeft te koken. Er zijn geen gasten meer om te eten. En de snackers komen pas over een uur. Peter loopt zijn voorraden langs. Dan schiet hem iets te binnen. Hij vraagt Nigel, wie de andere voorraden moet opnemen. Ja, wie zou dat normaal moeten doen? De dames van de schoonmaakdienst en de baliemedewerkers. Maar die kennen dat niet. Zouden er voorraden zijn, die morgen of overmorgen al op kunnen zijn? Vast niet. Nigel zal kijken naar welke inkopen er dagelijks worden gedaan. Foei, hij heeft veel te doen. Eerst die dame het vuur aan de schenen gaan leggen. Freddy zit boven op haar kamer over haar studie gebogen. Fijn. Vandaag wil het beter vlotten. Over een uur of drie zal meneer Gerstevens naar zijn appartement zijn. Dan kan zij rustig aan het werk. Maar voor zij veel verder is met haar werk, wordt er op haar kamerdeur geklopt. Een kamermeisje komt haar waarschuwen, dat meneer Gerstevens haar in zijn kantoor wil zien. Die man weet niet wat hij wil. Freddy loopt snel naar het grote kantoor. Haar eigen bureau is helemaal leeg. Vreemd. Zij had de staten van de gewerkte uren op haar bureau laten liggen om er later aan verder te werken.

4

Zou de baas ze hebben opgeruimd? Dan zal ze de wind van voren krijgen, dat zulke dingen niet op een bureau moeten blijven liggen. Op haar kloppen krijgt zij een nurks ‘binnen’. De nieuwe baas zit achter de computer, die op het bureau staat. Het is een wat ouder ding, dat meneer van Puffelen gebruikte om iets op te zoeken. Freddy heeft een nieuwere om op te werken. Hopelijk worden die twee niet omgeruild. Dan duurt het langer voor zij klaar is. En dat met een baas, die haar niet wil zien overwerken. Hij kijkt haar aan en zegt haar te gaan zitten. Hij is op zoek naar een formulier, dat moet worden ingevuld, als iemand in dienst wordt genomen. Kan Freddy die vinden op deze aftandse olifant? Nee, die staan niet in die computer. Die staan in de computer op Freddy’s bureau. Dan ziet Freddy de urenstaten liggen. Nigel heeft haar blik gevolgd. Hij zegt, dat ze daar later aantoe komen. Hij moet het contract hebben, dat Noël getekend heeft, toen hij hier kwam werken. Freddy loopt naar de grote archiefkast in een hoek van het kantoor. Daar trekt zij de derde lade uit en neemt er een map uit. Hierin zitten alle contracten van de vaste personeelsleden. Binnen een halve minuut heeft Nigel het contract op zijn bureau liggen. Hij gebaart, dat Freddy op de stoel moet gaan zitten. Die snapt niet, wat er aan de hand is. Nigel begint te glimlachen. Nu is zijn gezicht een stuk jonger. Het is een knappe vent. Niet dat Freddy daar iets aan heeft, maar het is prettig om naar te kijken. Beter dan die chagrijnige rotkop van Noël. Die heeft iedere keer wat te zeuren over de lonen. Hij zal binnenkort wel haar kantoortje komen binnenstuiven. En dan mag zij gaan lopen draaien en doen om meneer op zijn post te houden. Zoals hij vorige week tekeer ging over het brood, dat de bakker had geleverd. Je zou haast denken, dat Freddy het persoonlijk had gebakken. Terwijl er in de taakomschrijving van Noël staat, dat die het brood hoort te bakken. Freddy begint moe te worden van het wachten en moet een gaap verbijten. Zij denkt, dat Nigel het niet gezien heeft, maar dat heeft hij wel. Het kamermeisje wist te vertellen, dat als juffrouw Martindale op haar kamer was om deze tijd, zij aan de studie zou zijn. Die zal nog niet slapen. Die schijnt nooit te slapen. Het is de eerste keer in vier jaar, dat zij Freddy op een doordeweekse dag moet ophalen. Soms op zondag. Eerder. Maar sinds meneer van Puffelen ziek is geweest niet. Dan is zij meestal aan het werk. Dit heeft Nigel gealarmeerd. Als het waar is, raakt hij straks een fantastische werkkracht kwijt, die bovendien als enige volledig op de hoogte is van het reilen en zeilen van het hotel. Oom Sjaak heeft hem wat moois nagelaten. Dat wist de man natuurlijk niet, maar het is een puinhoop. Niet het hotel of de administratie op zich. Die zijn prima in orde. Maar het management is knudde. Er moet met spoed een manager worden aangesteld. En twee nieuwe secretaresses. En alleen als Freddy kan blijven. Anders moet er een administrateur komen. Nigel vraagt haar om de personeelsadministratie van de laatste vijf jaren. Waar kan hij die vinden? En de kopieën van de id-kaarten? Als baas moet hij die kunnen vinden, nietwaar? Freddy wijst het hem allemaal. En zij geeft hem de loonadministratie, die zij vandaag in orde heeft gemaakt. Die staat voor de bank op een cd-rom, die zij vannacht moet draaien. Dan zijn morgen alle lonen overgemaakt. Maar Nigel moet toestemming geven. Meestal tekende meneer van Puffelen, wanneer het hem uitkwam. Hij liet alles aan Freddy over. Met deze nieuwe baas heeft Freddy dat niet gedaan. En dat is maar goed ook. Nigel is witheet. Hij staat met de map met id-kopieën in zijn handen. Hij heeft de kopie van Freddy’s kaart opgezocht, daar is het geboortejaar niet op te lezen. En in de loonadministratie staat zij aangegeven als een achttienjarige. Dat kan niet. Hij kijkt in de salarisadministratie van twee jaar geleden. Daar staat zij in als een achttienjarige. Nigel heeft gehoord van oudere vrouwen, die niet ouder willen worden en met hun leeftijd knoeien. Maar nooit van jonge vrouwen, die jong willen blijven. Dan schiet Nigel iets te binnen. Hij vraagt Freddy, of die kan autorijden. Nee, dat kan zij niet. Zij heeft geen rijbewijs. Nigel zegt, dat zij dat maar moet gaan halen. Hier weet Freddy een oplossing voor. Zij kan niet tegen autorijden. En een chauffeur, die om de vijfhonderd meter de auto uit moet om over te geven, is lastig. Nigel knikt. Ja, dat zal lastig zijn.

5

Goed, hij weet, wat hij weten wil. Freddy is voor een hele dag geschorst. Wegens negeren van Nigels order met betrekking tot die bestellingen. Zij dient zich uit haar kantoor te houden en geen werk te doen tot overmorgenochtend om acht uur. Dan verwacht Nigel haar in zijn kantoor. En alle maaltijden in het restaurant zijn gratis voor personeel. Ook voor Freddy. Er wordt niet voor betaald. Anders kon zij Peter gaan tegenkomen. Freddy kijkt haar baas verbaasd aan. Die knikt naar haar, dat zij het kantoor kan verlaten. Wat heeft Peter hiermee te maken? Chips. Dat wordt lastiger. Het ontbijt kan zij overslaan. Dan is Noël nog niet aanwezig. Die begint pas om negen uur. Tot die tijd valt één van de kokshulpen in. De lunch zal ook gaan. Dan is Noël er wel, maar die ziet haar niet staan. Maar het diner zal moeten. Vooral als de baas en Peter elkaar kennen. En zij heeft geen zin in een aanvaring met Peter. Hij zou eens zijn dreigement uitvoeren. Daar heeft zij weinig trek in. Zij heeft Peter een knaap van zestien zien aanpakken, die hier kwam rotzooien. Freddy had medelijden met de knaap. Maar er zal niemand zijn, die medelijden met haar heeft. Als ze geluk heeft, krijgt ze niet nog meer te brommen. Van haar salaris is zij aan het sparen voor haar vervolgopleiding. Vorige week heeft zij in de krant gelezen, dat die pleegvader en –moeder in de gevangenis zijn terechtgekomen wegens fraude en mishandeling van een aan hen toevertrouwde jongedame. Die heeft er, bij de politie, werk van gemaakt. Nu wordt er door de politie naar haar gezocht. Om haar in een ander pleeggezin onder te brengen. Maar dat zoeken van de politie zal meevallen. Die zouden haar nog niet zien, als zij naakt op het bordes van het politiebureau ging liggen. Dan hoeven ze haar ook niet terug te halen. Langzaam sjokt Freddy naar haar kamer. Zij heeft geen zin in haar schoolwerk. Zij begint met wat lijstjes, die zij voor haar werk moet maken. En wat brieven, die getypt moeten worden. Als die nieuwe baas weg is, kan zij die in orde gaan maken. Ze zal vannacht zelf die voorraden gaan opmaken en morgen alles doorbellen. Dan neemt zij de draagbare telefoon mee naar haar kamer. Kan zij gelijk wat werk meenemen om morgen overdag te doen. Er is genoeg werk, waarvoor zij niet op haar kantoor hoeft te zijn. Maar goed dat meneer van Puffelen die laptop heeft gekocht om haar werk gemakkelijker te maken. Dan kan zij hierboven werken. Valt niet op. Haar gedachten blijven draaien, maar langzaam zakt Freddy in slaap. Het is voor het eerst in een week, dat zij slaapt. Al die tijd heeft zij gewerkt of gestudeerd. Nu kan zij niet wakker blijven. Nigel heeft zijn onderzoek klaar. Noël heeft getekend voor meer, dan hij doet. Ook het opnemen van de voorraden behoort tot de taken van de chef-koks. En het bakken van de broden. En als Noël denkt te kunnen opstappen, heeft hij geen rekening gehouden met Nigel. Die heeft management gestudeerd. Die heeft dit contract al vele malen gezien. Dit is een wurgcontract. Maar in een bedrijf als dit kun je het je niet permitteren, dat er een kok vandoor gaat. Daarom staat er een ontslagbeding in. Bij een ontslag op staande voet, moet de werknemer een groot geldbedrag op tafel leggen. En Nigel meent, dat Noël dit niet zal hebben. Maar zo iemand kun je niet met voedsel laten werken, dus mag Noël een afwashulp gaan vervangen en dan kan er worden doorgeschoven, zodat die keukenhulp, die Noël weleens vervangt, chef-kok mag worden. Nigel heeft een telefoongesprek met Dave. Die wil komen kijken. Hij heeft gehoord, dat Nigel een mazzelaar is geweest. Dave heeft geen geldtekort. Die kan het lang uitzingen zonder werken, maar daar is gewoon geen lol aan. Werkt Peter in de keuken? Dan komt hij zeker. Als die kok bijdraait, heeft Nigel nog wel een ander baantje, dat Dave kan uitvoeren. Gezellig met de jongens bij elkaar. Ja, baantjes heeft Nigel wel. Er is geen chef huishoudelijke dienst. Er is geen chef tuinlieden. Er is geen chef administratie. En het management is soep. En langer dan een jaar. Hoe heeft dat hotel dat zolang volgehouden? Dat zal Dave duidelijk worden, als hij komt. Hij moet maar zo snel mogelijk komen. Desnoods midden in de nacht. Dave zorgt, dat hij morgenochtend zes uur present is. Als Nigel een kok nodig heeft, neemt Dave gelijk over.

6

Hoofdstuk 3 Om tien voor zes schrikt Freddy wakker. Zij ziet hoe laat het is en rent naar de keuken om de voorraden op te nemen. Zij komt net de keuken in, als Nigel Dave binnenlaat. Nigel kijkt haar nijdig aan en vraagt, wat zij komt doen. Het ontbijt duurt nog een uur. Vanaf zeven uur mag zij in het restaurant ontbijten. Dave staat te kijken van de manier, waarop Nigel dit jonge meisje terechtwijst. Wat doet die in de keuken? Die is gesloten voor gasten. Freddy trekt zich in het magazijn terug. Nigel en die andere man zullen zo naar boven gaan. Dan moet zij maar sneller werken. Stom, dat zij gisteren in slaap is gevallen. Ondertussen vertelt Nigel, dat de jongedame een probleem apart is. Zij is het gehele management. En naar Nigel ervan heeft begrepen, blijft de jongedame liever jong. Zij is al drie keer achttien geworden. Haar geboortedatum is niet goed na te gaan. Als zij de eerste keer de waarheid heeft ingevuld, moet zij tweeëntwintig zijn. Daar ziet zij niet naar uit. De foto op de kopie van haar id-kaart ziet eruit als van een twaalfjarige. Natuurlijk kan Nigel haar vragen om hem haar id-kaart te tonen. Maar hij maakt haar liever niet nerveus. Als zij ervandoor gaat, is het hotel onthand. Onderhand kookt hij van woede. Het dametje is vreselijk eigenwijs. Dit is de vierde of vijfde keer in vierentwintig uur, dat hij haar naar bed moet sturen. En hij wedt erom, dat zij niet gedaan heeft, wat hij haar gezegd heeft. Als hij haar aantreft, waar zij niet thuishoort, krijgt zij een pak voor de broek. Dave laat Nigel uitrazen. Hij is begonnen met het klaarmaken van het brooddeeg. Er moeten toch broodjes worden gebakken? Nee, die zijn besteld. Wat broodjes voor eigen gebruik zou niet gek zijn. Of maak er van die lekkere krentenbollen van. Die heeft Nigel in jaren niet meer gehad. Dan gaat hij eerst werken op kantoor en daarna gaat hij de voorraden opnemen. Als Noël er is, moet Dave een seintje geven. Noël mag er niet vandoor gaan. De kokshulpen moeten in de gaten worden gehouden. Wie is op tijd en wie werkt het hardst. Niets zeggen. Gewoon in de gaten houden. Als reden voor zijn aanwezigheid geeft hij door, dat hij van de baas de keuken mocht gebruiken voor zijn gebak. Dat klinkt vast logisch. Nigel loopt naar boven, net op het moment, dat Freddy haar kantoor binnengaat om haar spullen op te halen. Zij is zo bezig, dat zij niet in de gaten heeft, dat Nigel achter haar het kantoortje inkomt. Hij blijft staan, tot zij hem opmerkt. Dan laat zij de telefoon uit haar handen vallen. Die valt op haar bureau. Zij graait de lijst van de voorraden weg, maar Nigel is haar voor. Hij neemt haar pols in zijn hand en trekt haar mee naar zijn kantoor. Hij doet de deur op slot. Dan loopt hij met haar naar zijn stoel, gaat zitten en trekt haar over zijn knieën. Zij krijgt een stevig pak voor de broek. Net zolang, tot zij het uitsnikt. Als zij hem smeekt om genade, duwt hij haar van zijn schoot en trekt haar overeind. Dan ploft hij haar in de stoel. Hij blijft dreigend voor haar staan. Zijn gezicht als uit steen gehouwen. Woest is hij. Hij sommeert haar hem haar id-kaart te geven. Als hij het geboortejaar ziet, wordt hij witheet. Hij begint haar te vertellen, dat zij door haar gedrag het hotel in de problemen heeft gebracht. Zij is ontslagen. Ze moet in het hotel blijven wonen, totdat bekend is, waar zij thuishoort. En zij zal medewerking verlenen aan een aantal mensen, die haar werk komen overnemen. Hij heeft haar hoeveelheid uren bekeken. Dat is om te huilen. Zij heeft zichzelf een vast salaris gegeven op basis van twintig uur. Meer mag een zestienjarige niet werken. Zij is net zestien en zij werkt al vier jaar. Bovendien werkt zij meer dan die twintig uur in de week. Het zijn er eerder honderdtwintig. En soms zelfs meer. Hij is heel kwaad op haar. Zij zal zich heel netjes moeten gaan gedragen, anders geeft hij haar een nog harder pak voor de broek. Heeft zij dat begrepen? Ja, dat is heel duidelijk. Zij kan niet anders dan haar hoofdje knikken. Praten kan zij niet. Dan brengt hij haar naar haar slaapkamer. Daar neemt hij haar studiemateriaal in beslag. Het enige, dat zij vandaag mag doen, is slapen. Nigel zal haar komen halen voor de maaltijden. En verder blijft zij op haar kamer. Nigel kijkt op haar balkon, maar daar is geen ontsnappingsroute te bekennen. Het is een klein balkonnetje. En de kamer is ook klein. Hij kan zich voorstellen, dat zij hier geen hele dagen wil

7

doorbrengen. Nu moet het maar. Hij heeft geen andere kamer voor haar vrij. Lydia heeft zijn logeerkamer en Dave zal ook een kamer moeten hebben. Hij wil haar geen appartement in het bijgebouw toewijzen. Dan kon zij er vandoor gaan. Nigel kijkt, of zij een toilet tot haar beschikking heeft. Dat en een wasbak is het enige sanitair. Hier heeft zij vier jaar gewoond. Triest kind. Zij is midden in de kamer blijven staan. Ze weet niet, wat zij moet doen. Hij pakt haar bij de arm. Zet haar op bed, trekt haar schoenen en jeans uit en legt haar neer. Zij moest een keer worden aangepakt. Anders loopt dit fout af. Als zij van uitputting komt te overlijden, worden er vragen gesteld. Die zullen er nu al komen. Het is een geweldig ondeugende meid. Hoe heeft oom Sjaak een twaalfjarige in dienst kunnen nemen? Hij wist toch, dat kinderarbeid verboden is? Bovendien moet zo’n kind bij haar ouders wonen. En niet in een hotel, waar zij door wie weet wat voor gek kan worden verkracht. Zo’n kind heeft nog geen verweer. Zijn gedachten gaan naar dat voorval uit zijn eerste baan als hotelbediende. Hij liep stage voor de managementschool. Daar heeft hij de andere twee leren kennen. Dave en Peter werkten daar voor een stage van hun scholen. Peter als leerling-kok en Dave als manusje-van-alles. Die deed de hotelschool. Hij is later als kok gaan werken. Nigel gaat maar in de keuken kijken. Die meid zal voorlopig haar bed niet uitkomen. Nigel meent, dat hij haar vanmiddag zal moeten helpen. Die kan straks niets meer. Freddy huilt zich in slaap. Wat was die nieuwe baas boos. Zij is haar baan kwijt. En haar kans om haar opleiding af te maken. Zij moet hier weg, voordat Nigel doorkrijgt, dat zij op de vlucht is voor die pleegouders. Hij is in staat om haar rechtstreeks naar het politiebureau te brengen. Maar ze moet eerst helpen om het hotel draaiende te houden. Het zou niet eerlijk zijn tegenover de anderen, als zij nu zou vertrekken. Als hij het maar niet aan Peter vertelt. Dan krijgt zij vast een nog harder pak voor de broek. Langzaam zakt zij weg. Snikkend als een klein kind. Als Nigel in de keuken komt, komt hem de geur van Daves beroemde krentenbollen tegemoet. Hierdoor kalmeert hij. Hij wast zijn handen onder de kraan. Ze gloeien. Hij stopt ze in zijn zakken. Dave kijkt hem vragend aan. Hij zegt tegen Dave, dat hij een bepaalde muis is tegengekomen. Dave knikt. Hij kent Nigel. Hij heeft medelijden met de jongedame. Hij hoopt, dat Nigel niet te hard is geweest. Als Nigel hem aankijkt, weet Dave waar Nigel aan heeft lopen denken. Die ervaring was niet plezierig. Zij hadden er niet rechtstreeks mee te maken. Hoewel Nigel degene is geweest, die de jonge vrouw heeft gevonden. Naakt en wartaal uitslaand. Hij heeft haar meegenomen naar een kamer en de receptie gebeld, dat ze de manager moesten verwittigen. Noël is er niet en Nigel pikt snel een krentenbol van Dave. Dat levert hem een tik over de vingers van Dave op maar hij heeft lekker een krentenbol. Hij loopt naar zijn kantoor om de voorraden te gaan doorbellen. De leveranciers vragen, of er iets aan de hand is met Freddy. Anders is zij vroeger met doorbellen van de bestellingen. Ze komen direct de bestellingen brengen. Nigel gaat er niet op in. Ziek is de jongedame niet. Tenminste niet lichamelijk. Geestelijk betwijfelt Nigel het. Een normale puber mag dan ruzie hebben met haar ouders en van huis weglopen, maar ze gaan altijd terug. Ze doen niet zoveel moeite om zich in een bedrijf onmisbaar te maken, zodat zij kunnen blijven. Hij moet mensen in dienst nemen. Eerst een goede manager zoeken. Of afwachten, wat Noël gaat doen. Die komt niet opdagen. Dave heeft die dienst overgenomen. Een kwartier later komt de politie vragen, of Noël zich in het hotel heeft gemeld. Zij zijn naar hem op zoek in verband met een roofoverval met moord. Noël heeft zich niet gemeld. De politieagent zegt, dat hij waarschijnlijk gewapend is. Dus als zij hem zien, moeten zij de politie bellen en niet zelf gaan optreden. Noël is gewond. Noël is wel in het hotel. Die is niet door de keukendeur gekomen, maar door een achterdeur, die bijna niet gebruikt wordt. Hij is naar de bovenste etage gevlucht. Hij weet, dat er een zolder is boven de kantoren en een kamertje met een bed. Daar wil hij gaan slapen, tot het donker is. Dan zal hij kunnen ontsnappen met een som geld uit het kantoor en een auto van een personeelslid. Liefst die van die snoever Peter Morninson.

8

Wat hij niet verwachte, is dat die kleine meid hier woont. Die heeft toch een kamer in het bijgebouw? Waarom ligt zij dan hier? Zij is wakker geworden van Noëls binnenkomen, maar houdt zich slapende. Zij heeft gezien, wie er in haar kamer is. Noël denkt met zijn rug naar haar toe hardop na, over wat hij zal gaan doen. Hij kan dat lekkere ding wel meenemen. Dan kan zij rijden. Zij is er oud genoeg voor. En dan kan hij later op haar rijden. Daarna een messenkus. Ondertussen heeft Freddy een wandelstok gegrepen, die naast haar bed staat en slaat hem met al haar kracht neer. Zij hoort wat kraken en Noël zakt in elkaar. Dan begint Freddy te gillen. De politieman en Nigel, die in de hal van het hotel van elkaar afscheid staan te nemen, rennen naar boven. Nigel heeft haar stemgeluid herkend, hoewel hij haar nooit heeft horen gillen. Hij rent naar de zolder boven de kantoren. Hij stormt haar kamer binnen met de politie op zijn hielen. En dat is maar goed ook, want Noël begint alweer bij te komen. De politie ontwapent en arresteert hem. Hij wordt afgevoerd. Één politieman vraagt, of Freddy later in staat zal zijn om een verklaring af te leggen. Als zij is gekalmeerd en is aangekleed. Freddy slaat met een knalrood hoofd de deken om zich heen. Nigel blijft bij haar. Hij belt naar de balie, dat er een dokter moet komen voor Freddy. Die is vreselijk van streek. Freddy kijkt hem vragend aan. Nigel wenkt haar met zijn hoofd naar bed. Freddy weet niet, hoe snel zij in bed moet kruipen. Als Nigel klaar is met bellen, trekt hij een stoel naast het bed en gaat zitten. Freddy trilt van angst. Nigel weet niet, dat zij bang voor hem is. Hij ziet die angst aan voor de angst voor een indringer. Daar is Freddy nog niet aan toe. Als Nigel zachtjes tegen haar begint te praten en haar hand in zijn hand neemt om haar te troosten, kijkt zij hem een moment stom aan en vraagt hem dan fluisterend, of hij boos op haar is. Nee, waarom zou hij boos zijn? Zij heeft zichzelf voortreffelijk verweerd. Ditmaal heeft zij goed voor zichzelf gezorgd. Dit kan Freddy niet begrijpen. Wat maakt het Nigel uit, wat er met Freddy gebeurt? Zij had het fout om daar het hotel mee in gevaar te brengen, maar verder is er niets aan de hand. Als zij zorgt, dat alles wordt opgeschreven, mag zij dan gaan? Dan zoekt zij ergens anders werk. Nigel wordt boos, tot hij doorkrijgt, wat Freddy zegt. Die vindt zichzelf niet waard om voor te knokken. Terwijl zij zojuist Noël heeft neergeslagen. Waarom deed zij dat dan? Als hij haar die vraag stelt, valt zij stil. Dan vertelt zij hem, over wat haar pleegvader met haar wilde doen. Zij heeft hetzelfde gedaan. Alleen heeft zij toen niet gegild, maar is ervandoor gegaan. Rechtstreeks naar het hotel. Hier kwam zij eerder met haar ouders. Meneer van Puffelen kende haar, maar wist niet hoe oud zij was. Hij was geestelijk niet helder meer. De rest ging goed. Freddy heeft zich ingewerkt en heeft steeds meer van meneer van Puffelen overgenomen. Hij deed de laatste drie jaar niets meer. Als zijn handtekening zetten onder de papieren, die zij hem voorhield. Hij vertrouwde haar en zij heeft dat vertrouwen beschaamd, door tegen hem te liegen. Zij had hem eerlijk moeten vertellen, dat zij te jong was om te werken. Maar zij was bang om teruggestuurd te worden. Nigel heeft stil zitten luisteren. Nu vraagt hij haar nors, of er iets anders was, waarover zij gelogen heeft. Nee, verder heeft zij niet gelogen. Zij is ondeugend geweest, maar gelogen heeft zij niet. Ja, ondeugend is zij geweest. Ze wachten samen op de dokter en dan kan zij aan de politie haar verklaring afleggen. De dokter wordt boven gebracht. Als hij weg is, heeft hij medicijnen bij haar achtergelaten. Nigel komt haar halen voor het ontbijt en voor die verklaring aan de politie. Die hebben niet gewacht. Nigel zal met haar naar het politiebureau gaan. Dan moet zij gelijk een aanklacht indienen tegen die pleegvader. Freddy kan in het hotel worden opgevangen, totdat een nieuw pleeggezin is gevonden. Freddy kijkt hem met angst in haar ogen aan. Hij troost haar, dat zij niet terug hoeft naar die pleegvader. Nee, dat weet zij. Die zitten in de gevangenis. Die hebben dat vaker gedaan. En ze zijn beiden opgepakt. Maar wie zegt, dat die tweede pleegvader beter is? Dat kun je nooit zeker zeggen, maar Freddy kan zich verdedigen. Dat moet ze dan maar doen. Dan zal Nigel haar weer

9

opnemen in het hotel. Maar stel, dat zij een aardige pleegvader krijgt, dan heeft zij nog een paar goede jaren voor de boeg. Nigel neemt contact op met een vriendin, die bij de kinderbescherming werkt. Die zegt, dat het zolang gaat duren, voor er een nieuw pleeggezin is gevonden, dat deze kinderen vaak in pensions worden ondergebracht. Dan wordt er controle uitgeoefend door een ambtenaar, om ervoor te zorgen, dat ze naar school gaan. En verder moeten ze voor zichzelf zorgen. Vaak gaat het om zwervers. Nigel vraagt of de keus van het onderkomen vrij is. Ja, de kinderen mogen zelf kiezen, maar er is een beperkte vergoeding voor, dus zullen ze niet in zijn hotel terecht kunnen. Dat wil Nigel in dit geval wel. Hij is bereid om de jongedame in zijn eigen appartement op te nemen. En zelf die controle op schoolgaan uit te voeren. Als de vriendin vraagt, waarom Nigel dat wil doen, vertelt hij haar, dat deze jongedame het hotel voor een ramp heeft behoed. En daar heeft Nigel veel voor over. Kan het geen kwaad, dat hij niet getrouwd is? Nee, hij neemt haar in het hotel op. Er is geen bezwaar. Wel als hij haar in zijn gezin zou opnemen. Maar dat heeft hij niet. Nee, zonder vrouw heeft hij geen gezin. Hoe zit het met de andere dingen? Is er nog geld voor de jongedame, waarvan zij verder kan leren, of is het over twee jaar afgelopen? Deze jongedame heeft veel geld op haar wachten, dat door een voogd voor haar beheerd wordt. Nigel vraagt, waarom die voogd niet voor Freddy heeft gezorgd. Die zit in het buitenland. In iedere keer een ander land. Die zit bij de diplomatieke dienst. Net als de vader van de jongedame. Als Nigel wil weten, wie Freddy is, moet hij zoeken naar het Martindale-mysterie. Nigel voelt zich misselijk worden. Hij is bekend met dat mysterie. Zoals hij in zijn begintijd die jonge vrouw heeft gevonden, heeft hij later te maken gekregen met het Martindale-mysterie. Hij heeft de man en vrouw gevonden. Langs de weg. Naakt, koud en met ieder een gaatje in het voorhoofd. Hij is ziek geworden, toen hij de politiearts hoorde zeggen, dat hij nooit zulke mooie derde ogen gezien heeft. Die aardige inspecteur heeft Nigel geholpen en die dokter gezegd een beetje op zijn woorden te letten. Een jaar later heeft hij een beloning gekregen. Een prachtige pen. Die gebruikt hij iedere dag. Naar aanleiding van dat gebeuren heeft hij een gokje gewaagd op de beurs. Dat liep zo goed, dat hij nog eens heeft geïnvesteerd. Ook dat liep goed. Toen hebben de drie vrienden elkaar op een avond getroffen in een bar. Daar kwamen zijn gelukjes ter sprake. Ze hebben gezegd, dat ze alle drie duizend gulden zouden inzetten in een fonds. En dat Nigel dat een jaar voor hen zou beheren. Daarna zouden ze ieder hun verlies of winst nemen. Dat werd een winst van acht miljoen euro ieder. Daarna is Nigel in andere dingen gaan investeren. Peter wilde een eigen restaurant gaan beginnen en Dave wilde de bloemetjes buiten zetten. Dat is tegengevallen. Zijn relatie liep stuk en het huwelijk van Peter was dat al. Nigel heeft nooit een echte relatie gehad. Dat laat hij over aan zijn oom. Het jongste broertje van zijn moeder heeft al zijn vierde vrouw. En hij is maar vijftien jaar ouder dan zijn neefje. Lydia is zijn oudste dochter. Daarom is zij hier. Om haar neef te zien en om leuke dingen met hem te doen. De dame heeft een afwisselend beroep. Zij is journaliste voor een vrouwenblad. Zij gaat regelmatig op reis. En als zij terugkomt, heeft zij een paar dagen nodig om te acclimatiseren. Dat doet zij bij Nigel. Waar hij ook woont. Het gezin van zijn oom is daar te druk voor. Met drie pubers, vier schoolkinderen en twee kleuters. Oom Karl raakt zijn vrouwen kwijt, maar nooit zijn kinderen. Nigel heeft hem gezegd, dat hij de volgende keer met het kindermeisje moet trouwen. Oom Karl heeft hem uitgelachen. Hij noemt Nigel zijn grootste baby. Als Nigel problemen heeft, gaat hij naar oom Karl. En nu heeft hij een probleem. Een zestien jaar oud probleem. Als die gaat praten over dat pak slaag, dat zij gehad heeft, zit hij vanmiddag in de cel. Nigel zal haar niet wijzer maken. Hij zegt niets. Als hij met Freddy in de keuken komt, kijkt zij haar ogen uit. Wat moeten ze hier? Nigel zet haar aan tafel en maakt haar een ontbijt, dat hij voor haar neus neerzet. Hijzelf pikt een krentenbol. Ook dat levert hem een tik over de vingers van Dave. Nigel moet een gezond ontbijt eten, voordat hij gaat snoepen. Krentenbollen zijn geen ontbijt.

10

Nigel steekt zijn tong naar Dave uit. Hij neemt er een glas jus d'orange bij. Freddy geeft hij een glas melk. Die zit te spelen met haar eten. Dat levert haar een boze blik van Dave op. Die heeft die rode ogen gezien en de manier, waarop het dametje voorzichtig gaat zitten. Nu kan de dame netjes eten. Hoewel zij er moeite mee heeft. Nigel zegt, dat het muisje zal blijven. In zijn appartement. Freddy is heel ontsteld. Heeft hij last van muizen? Nee, het muisje is netjes op haar plaats. Die komt niet meer weg. O, hij heeft een tamme muis? Dan is er niets aan de hand. Andere muizen moeten bestreden worden. Dat kan niet in een goed hotel. Dave kijkt Nigel verbaasd aan. Waar heeft die dit muisje vandaan gehaald? Nigel glimlacht. Hij zegt dat hij met Freddy naar de politie moet om een verklaring te gaan afleggen over Noël. Dave heeft die vent niet gezien. Freddy wel. Die heeft hem een tik op zijn goggel verkocht. Toen kon de politie hem meenemen. Klaar en ingepakt. Die vent zal wel een eitje krijgen. Wat deed die vent op de slaapkamer van Freddy? Het valt Freddy niet op, dat Dave weet, dat zij in bed lag. Die is teveel bezig met andere dingen. Nigel heeft gezegd, dat zij in het hotel mag blijven. In zijn appartement. Dat heeft maar één logeerkamer. Tenzij hij de tussendeuren openmaakt. Dan wordt het een groot appartement. Meneer van Puffelen wilde dat niet, omdat hij alleen was. Misschien wil meneer Gerstevens het wel. Die kamers zijn groot. Met een bed, een bureautje en een eigen badkamer met douche en toilet. En een tafeltje, dat je kunt uitklappen. Dan zal zij geld van haar studiefonds nemen om een computer te kopen voor haar huiswerk. Zij mag niet werken. Maar ze mag blijven, totdat zij volwassen is. Er lopen tranen over haar wangen. Ze pakt snel een zakdoek en snuit haar neus. Dan ziet niemand er iets van. Dave heeft het gezien. Dave heeft geen medelijden met het kind. Nigel heeft het niet gezien, die was aan het kijken, wat een hulpkok aan het doen was. Dat is nogal een stuntel. Dave zal niet met zulk personeel willen werken. Waar haalt Nigel nieuw personeel vandaan? Dat is voor zijn kantoor al moeilijk. En daarvoor is het geen hoogseizoen. Als Freddy met hangen en wurgen haar ontbijt heeft opgegeten, zegt Nigel, dat zij haar bord moet afspoelen en in de afwasmachine moet zetten. En haar glas ook. Hij doet het haar voor. Freddy doet hem braaf na. Dan neemt hij haar door de keukendeur mee naar buiten en naar zijn auto. Het is tijd om naar het bureau te gaan. Freddy zegt, dat zij wel een taxi kan nemen. Maar er zijn geen taxi’s, die reiszieke mensen meenemen. Nigel zal iedere vijfhonderd meter stoppen. Dan wordt Freddy knalrood. Daarover heeft zij tegen Nigel gelogen. Het spijt haar. Zij dacht, dat hij bedoelde, of zij tegen meneer van Puffelen had gelogen. Tegen Nigel heeft zij meer gelogen. En zij heeft meer ondeugends gedaan. Zij heeft gisteren de hele dag gewerkt en zij heeft vanmorgen de voorraden opgenomen. En zij heeft zijn brief weggenomen. Nigel weet dat van die brief en de voorraden al. En dat van het werken gisteren heeft hij gezien. Daar is hij boos over. Dus zal zij vandaag netjes moeten doen, wat haar gezegd wordt, anders krijgt zij voor de broek. Er zal netjes gegeten moeten worden. Wat Nigel vanmorgen bedoelde, was of zij iets had meegenomen, dat niet van haar was. Nee, dat heeft Freddy niet. Zij heeft zelfs de laptop niet voor haar huiswerk gebruikt, zoals meneer van Puffelen heeft gezegd. Die is voor het kantoorwerk. Nu moet zij vertellen, welke studie zij doet. Zij is nog bezig voor haar VWO. Zij hoopt dit jaar examen te kunnen doen. Dan kan zij volgend schooljaar beginnen aan die Hbo-opleiding. Zo, de dame denkt groot. En wat voor opleiding mag dat worden? Management. Ja, Freddy weet, dat zij te jong is. Zij wil zelf haar studie betalen. En voor zichzelf zorgen. Zodat die pleegvader geen kans krijgt. Freddy kwam weinig buiten het hotel. Wat moest zij daar zoeken? Zij kent alle werkjes van het hotel. Zij heeft alles gedaan. Behalve koken. Zij blijft uit de keukens. De man, die in de keuken werkte, voor Noël er kwam, was een kortaangebonden kerel. Daar kwam zelfs meneer van Puffelen niet bij in de keuken. De voorganger van Peter was ook zo. Peter wil haar niet in de keuken zien. En bij Noël bleef zij uit de buurt. Natuurlijk heeft zij zich een eitje gebakken ’s-nachts, als zij een keer honger had. Of een hamburger. Maar koken heeft zij niet geleerd. Dat moet onder handen worden genomen. Zet Nigel Dave op. Nee, Peter is een geweldige kok, maar ongeduldig. Dan kon zij vaker niet kunnen zitten. Ja, Peter maakt zijn woorden wel waar. Zij moet hem haar excuses gaan aanbieden. Peter

11

is bezorgd over haar. Nigel zal met hem gaan praten. Hem uitleggen, wat er aan de hand is en dat Freddy er spijt van heeft. Misschien krijgt zij dan niet voor de broek van Peter. Nigel zit Freddy op te stoken. Misschien is het dametje dan in de hand te houden. Freddy durft niet naar buiten te kijken. Zij blijft naar haar handen kijken. Nigel krijgt het idee, dat zij inderdaad wagenziek is. Maar dat is het niet. Freddy kent niets van de omgeving. Zij is hier nooit geweest. Zij is met de bus in de buurt van het hotel gekomen en daarna is zij naar het hotel gelopen om er nooit meer uit te komen. Zij is vier jaar lang niet van het terrein van het hotel geweest. Het maakt haar bang. Nigel neemt haar mee het politiebureau in en meldt haar bij de balie. Een inspecteur komt haar halen. Zij kijkt strak naar de mans benen. Dan komt zij wel, waar zij zijn moet. Nigel vindt het een rare houding. In het hotel was zij zo zelfverzekerd, dat zij kon doorgaan voor iemand van achttien of een jaartje ouder. Maar sinds ze in de auto zijn gestapt, is haar hoofdje naar beneden gericht geweest. Dit heeft hij één keer eerder gezien. Toen die vrouw werd weggevoerd. Zij durfde nergens anders naar te kijken dan de grond of haar eigen handen. Dat heeft die psycholoog Nigel uitgelegd. Toen hij zelf in therapie ging. Dat was toen hij nog op school zat. Het was uitgelekt, dat hij op zijn stage-adres een slachtoffer van verkrachting had gevonden. Het schoolhoofd heeft hem naar die psycholoog gestuurd. Nigels vader was het daar niet mee eens. Hij zat zelf tussen dat soort mensen. Als politieambtenaar van de afdeling zedendelicten, had hij iedere dag met verkrachtingen te maken. Hij heeft verteld, dat die meisjes en vrouwen vaak jarenlang bang blijven. Zelfs als er niet iets is gebeurd. Freddy is niet geraffineerd genoeg om te simuleren. Die meid is panisch. Maar zij doet wat hij heeft gezegd. Zij is bang voor hem. Hij heeft haar geslagen. Natuurlijk moest zij in het gareel worden gebracht. Hij wist niets van haar pleegvader, dus het is hem te vergeven. Voor haar is dit een hel. En dat voor zo’n klootzak, die zijn handen niet kon thuishouden. En nu moet zij alles gaan vertellen aan een politieambtenaar. Nigel weet, hoe dat gaat. Hij belt nog een keer met die vriendin. Die belooft om naar het politiebureau te komen om Freddy met haar aangifte te helpen. Het is aan te raden om haar naar een psycholoog te sturen. Die wordt vergoed door de kinderbescherming. Nigel zegt, dat hij Freddy tot rust wil laten komen. En hij moet haar dat andere vertellen. Dat zal bij haar het een en ander losmaken. Zou iemand haar hebben verteld, dat haar ouders dood zijn? Dat durft de vriendin niet te zeggen. Misschien weet Freddy niet beter, dan dat haar ouders weg zijn en dat zij naar dat pleeggezin moest. Nigel moet er niet aan denken. Dat zal er vreselijk inhakken bij het kind. Natuurlijk heeft die een beschermde jeugd gehad. Rijke ouders en vader in diplomatieke dienst. En dan is alles afgelopen. De ouders weg, zij in een pleeggezin, waarvan de man zijn handen niet thuis en zijn jongeheer niet in zijn broek kon houden. En die vrouw zal geen haar beter zijn, anders waren ze niet allebei gearresteerd wegens mishandeling. Vandaar, dat Freddy kinderlijk reageerde. Hij is voor haar een pleegouder. Zij maakt alles weer mee, behalve, dat zij dit keer door een ander werd aangevallen. Of zelfs dat niet. Noël heeft haar niet aangeraakt. Nigel zit zich voor niets zorgen te maken. Freddy weet, wat er gebeurt, als zij vertelt, dat Nigel haar geslagen heeft. En zij weet, dat zij niet bij hem weg wil. Dat pak slaag was verdiend. Zij was ongehoorzaam. En als zij vanmiddag een pak voor de broek krijgt van Peter, zal zij huilen en smeken om genade, maar zij zal ze nooit aangeven bij de politie. Er is een verschil tussen de mishandeling door haar pleegouders en het slaag, dat zij vandaag heeft gekregen en misschien zal krijgen. Haar pleegouders sloegen haar voor hun plezier. Nigel heeft haar geslagen, omdat zij zichzelf in gevaar bracht. En Peter zou hetzelfde doen. Dan is een pak slaag verdiend. Het doet zeer, maar zij doet het tegenover de politieagent af als spierpijn. Dat is het ook. Meer een gekneusde spier. En dat zal een paar dagen zeer blijven doen. Die pleegouders sloegen nooit met de handen. Die sloegen met stokken en riemen. Haar bovenarm is toen gebroken geweest. Dat was, voor die vent haar op zijn kantoortje ontbood. Daar moest zij met de broek naar beneden op haar knieën gaan zitten. Toen kreeg zij er met de riem van langs. Toen hij echter zijn eigen broek liet zakken en tussen haar benen ging knielen, heeft zij zich automatisch verdedigd en hem een slag tussen de ogen verkocht. Met haar volle vuist. Zoals haar geleerd is. Zij heeft zich aangekleed en is ervandoor gegaan.

12

Eerst heeft zij zich in de kelder verstopt, tot de man en de vrouw weggingen. Dan is zij uit de kelder gekropen, heeft haar spullen gepakt en is weggegaan. Zij heeft haar spaargeld meegenomen. En haar spaarbankpas. Daar heeft zij haar geld afgehaald. Daarna is zij met de bus naar het hotel gegaan. Papa heeft gezegd dat, als zij elkaar kwijt zouden raken op reis, zij moest teruggaan naar het hotel. En in dit hotel logeerden ze, als ze in Nederland waren. Dus is zij teruggegaan naar het hotel. Toen zij in het hotel kwam, besefte zij, dat zij nooit alleen een kamer zou krijgen. Zij heeft gedaan alsof zij naar een baan kwam solliciteren. Niet wetende, dat er een kandidate voor die post van secretaresse zou komen en dat de vrouw zich bedacht had. Omdat meneer van Puffelen niet helder was, heeft hij haar aangenomen. Nigel heeft alles ontdekt. En zij mag blijven. Hoe boos hij is, zij mag blijven. Dit herhaalt zij, als was het een mantra. Het is belangrijk, dat zij in het hotel blijft. Zij weet niet hoelang het duurt, voordat haar ouders terugkomen, maar zij moet in het hotel blijven, zodat zij elkaar niet zullen mislopen. Zelfs winkelen heeft zij niet gedaan, sinds zij haar ouders is kwijtgeraakt. Wel vreemd. Meestal gingen ze ieder jaar naar dit hotel, maar nu duurt het al vier jaar. Kunnen haar ouders niet terugkomen naar Nederland? Als de eerste verklaring is gedaan, wordt zij teruggebracht naar Nigel, die in de hal staat te praten met een mooie, wat oudere vrouw. Die glimlacht naar haar. Dan vraagt die vrouw aan de politieagent, of Freddy zelf aangifte mag doen van een seksueel vergrijp van haar pleegvader en van mishandeling door haar beide pleegouders. Dat is vier jaar geleden gebeurd. De agent kijkt in het boek op de balie en zegt, dat Freddy en de mevrouw moeten meekomen. Freddy loopt nog met haar hoofd naar beneden. De mevrouw pakt haar hand en knijpt erin. Dan komt er een moeilijk gesprek. Freddy moet precies vertellen, wat haar pleegouders hebben gedaan en hoe zij het hebben gedaan. Is die arm onderzocht door een arts? Niet? En die arm is weer recht aangegroeid? Dan heeft Freddy geluk gehad. Mogen er röntgenfoto’s worden genomen? Jawel, maar Freddy weet niet hoe dat moet. Doet de agent dat zelf? Nee, daarvoor moet Freddy naar het ziekenhuis. Maar niet meteen. Dan moet zij met een briefje van de agent naar haar huisarts en daarna naar het ziekenhuis. Daar worden de foto’s gemaakt en wordt er gekeken, of er meer schade te vinden is. Freddy mag er zoveel tijd voor nemen, als zij nodig heeft. Als het maar binnen een half jaar is gebeurd. Freddy haalt opgelucht adem. Dan kan zij wachten, totdat die blauwe billen zijn genezen. Dan zullen ze in het ziekenhuis niets vinden. Als de littekens van die riem en die gebroken bovenarm. De agent vraagt, of Freddy een adres heeft. Ja, die zal in het hotel wonen. Op persoonlijke uitnodiging van de eigenaar. In verband met die andere zaak. Had iets te maken met het buiten gevecht stellen van een gewapende man. Ja, de agent weet ervan. De jongedame is dapper geweest. Freddy durft hem niet aan te kijken. Ook dit keer wordt zij teruggebracht naar de hal, waar Nigel op haar zit te wachten. Als zij hem ziet, kijkt zij verschrikt. Als hij haar vraagt, waarom zij van hem schrikt, zegt zij, dat hij door dit gedoe met haar veel tijd is verloren. Hij moet een heleboel doen. Hij had niet op haar hoeven wachten. Zij zou met een taxi wel in het hotel zijn gekomen. Nigel heeft een heleboel zaken op het politiebureau geregeld. Freddy moet zich niet druk maken. Ze gaan samen naar het hotel. Gaat de dame mee om de huisvesting te controleren? Nee, zij vertrouwt het wel. Zij kent Nigel toch? Waarschijnlijk beter, dan hij zichzelf kent. Nigel knikt. Hij is nerveus. Hoe vertel je een zestienjarige, die al vier jaar op haar ouders wacht, dat die ouders die vier aar al dood zijn. Vermoord. Om een armzalige diamanten ketting. Die zij niet in hun bezit hadden. Het bleek, dat die diamanten ketting bij een diamantair lag. Om te worden gerepareerd. Die zal voor Freddy zijn, als zij achttien wordt. Nu is de eerste zorg de lunch. Nigel rijdt snel, maar Freddy merkt er niets van. Weer zit zij naar haar handen te kijken. Zij lijkt op het twaalfjarige meisje, dat ondeugend is geweest. Als ze bij het hotel aankomen, verandert zij. Niet, dat zij meteen blij en vrolijk is, maar zij lijkt wel zelfverzekerd. Op een vreemd onderdanige manier. Onderdanig naar Nigel. En naar Peter, die aan het werk is met de voorbereidingen voor het avondeten. Die heeft Dave al begroet. Dat was een ontmoeting van twee reuzen. De mannen zijn allebei lang en stevig. En heel sterk. Nigel is niet klein, maar niet zo breed. En diens kracht zit in zijn

13

handen. Zoals Freddy heeft mogen merken. Zij loopt naar Peter, aan wie zij zachtjes haar excuses aanbiedt. Zij is heel ondeugend geweest. Peter knikt. Hij heeft het een en ander van Dave gehoord. En ook, dat zij voor de broek heeft gekregen van Nigel. Zij moet goed luisteren en doen, wat Nigel haar zegt,anders krijgt zij van Peter voor de broek. En dat komt heel wat harder aan. Nu is het aan tafel en eten. Freddy gaat voorzichtig aan tafel zitten, waar zij door Dave een bord voor haar neus geschoven krijgt. Of eigenlijk een kom. Met soep en stukjes stokbrood met kruidenboter erbij. Lekkere, extra geroosterde stukjes stokbrood. Freddy breekt in tranen uit. Iedereen in de keuken is ontzet. Freddy kan het niet stoppen. Zij snikt het uit. Nigel legt een hand op haar schouder. Dat helpt. Nu wordt het snikken minder. Dave zegt maar, dat Freddy het zeggen mag, als zij zijn soep niet lust. Maar dat is het niet. Die broodjes waren de schuld. Eerder als zij met haar ouders in het hotel waren, kreeg zij een kop soep tussen de middag. Met geroosterde stokbroodjes met kruidenboter. Zij wacht al vier jaar en haar ouders komen niet. Nigel trekt haar tegen zich aan. Dan vertelt hij zachtjes, dat hij weet, waarom haar ouders niet komen. Hij had het haar op een mildere manier willen vertellen, maar die heeft hij niet gevonden. Hij heeft haar ouders gevonden. Nu vier jaar en twee maanden geleden. Langs de kant van de weg. Dood. Het is een schande, dat het Freddy nooit is verteld. Dat zij niet aanwezig heeft mogen zijn op de begrafenis van haar eigen ouders. Nigel is daar geweest. Freddy kijkt hem stom aan en krijst dan tegen hem, dat hij leugens vertelt. Dat hij niet weet, dat haar ouders nog zullen komen. Hij is een leugenaar. Zij staat op van tafel en vliegt de keuken uit en naar boven naar haar kamer. Iedereen in de keuken blijft doodstil staan. Dan komt alles weer tot leven, behalve de drie mannen. Die blijven stil aan tafel zitten. Wat moeten ze hiermee aan. Nigel kan haar niet opvangen, door wat er vanmorgen is gebeurd en omdat hij die ouders heeft gevonden. Dave kent Freddy niet genoeg. Die kan haar niet troosten. Peter moet zijn werk doen. Dat kan door de andere twee worden opgevangen. Wat wil Peter gedaan hebben? Alleen de groentes schoonmaken. Verder niets. Maar wel goed schoon. Dat de gasten geen zand zitten te eten vanavond. Dave grinnikt. Die opmerking heeft hij verwacht. Peter moet snel naar die kleine meid gaan. Peter loopt met grote stappen naar boven. De gasten kijken vreemd op van die kok, die met zo’n nors gezicht naar boven loopt. Het is vandaag maar vreemd in het hotel. Eerst de politie en dat gegil van boven. En dat gekrijs uit de keuken en nu die kok. Het zou de gasten niets verbazen, als er vanavond niet gekookt gaat worden. Peter weet waar de kamer van Freddy is. Die ligt voorover op haar bed te huilen, alsof haar hart breekt. Dat is ook zo. De reden van haar verblijf hier is verdwenen. De reden van haar bestaan van de afgelopen vier jaar is verdwenen. Als Peter binnenkomt, is Freddy net opgestaan en loopt zij in de richting van het balkonnetje. Peter grijpt in. Hij neemt haar bij de arm en smijt haar op bed. Als zij ooit probeert, om zelfmoord te plegen, slaat hij haar bont en blauw. Dat waagt zij niet. Freddy was dat niet van plan. Zij wilde afscheid nemen van het uitzicht. Zij zal naar Nigel gaan en hem zeggen, dat zij niet in het hotel hoeft te blijven. Zij zal alles voor hem opschrijven. Zij zal weggaan naar zo’n pensionnetje. Hij zal haar niet kunnen vergeven, dat zij zich tegen hem misdragen heeft. Zij had nooit tegen hem tekeer mogen gaan. Niet na wat hij voor haar heeft gedaan. Dat heeft hij niet verdiend. Nee, dat heeft hij niet. Maar Freddy heeft niet verdiend, dat Nigel haar na vier jaar moest vertellen, dat haar ouders dood zijn. En Nigel is volwassen genoeg om te weten, dat zij het niet zo bedoelde. En Freddy is groot genoeg om haar excuses te gaan aanbieden. Dat heeft zij net met Peter gedaan. En die flauwekul over weggaan moet zij vergeten. Peter trekt bij Nigel in. En Dave ook. Dan kunnen zij drieën haar in de gaten en in toom houden. Geen maaltijden overslaan en geen te hard werken. Alleen nog naar school en huiswerk. Nigel zal haar kunnen helpen met die vervolgstudie. Die heeft hij ook gedaan. Nigel is manager geweest. Voor hij miljonair werd. Peter en Dave zullen hier de koks zijn, tenzij er een goede tweede kok komt. Dan zal Dave iets anders gaan doen in het hotel. Freddy gaat mee naar beneden en daar gaat zij haar excuses aanbieden aan Nigel, omdat zij zich tegen hem

14

misdragen heeft en tegen Dave, dat zij zijn maaltijd niet heeft aangekeken. Freddy knikt. De tranen staan haar in de ogen. Peter pakt een tissue en laat haar haar neus snuiten. Dan pakt hij nog een tissue en veegt haar gezichtje schoon. Die reus van een vent is zorgzaam voor haar, alsof zij een kleuter is. Dan bonjourt hij haar naar beneden naar de keuken. Één van de gasten, een aardige, oudere dame, staat in de hal naar de twee te kijken. Dan vraagt zij aan de baliemedewerkster, wat er met die aardige jongedame aan de hand is. De baliemedewerkster vertelt haar, dat Freddy vandaag door iemand is aangevallen en van streek is. De baas en de beide koks zijn vrienden en hebben zich over haar ontfermd. De oudere dame vindt het sneu voor Freddy. Die is nog te jong om zulk soort toestanden te moeten meemaken. Zij hoopt, dat alles met Freddy goed komt. Dat doet de baliemedewerkster ook. Wie moet anders het hotel runnen? De grote baas is daar niet alleen toe in staat. En vast niet toe genegen. De baliemedewerkster heeft gehoord, dat de man miljonair is. Jammer, dat hij een vriendin heeft. Hij was gisteren alleen niet blij om haar te zien. Ach, hij heeft een paar drukke dagen gehad. Nigel is Lydia vergeten. Die zit niet stil. Zij is op bezoek gegaan bij haar beste vriendin. Daar heeft zij zitten klagen over die fotograaf, die haar heeft laten zitten met die reportage. En dat zij zich die duim de verkeerde kant uit geknakt heeft. Toen heeft zij zitten huilen van de pijn. Het doet haar nog zeer. En Nigel is verhuist. Hij heeft een schitterend hotel geërfd, dat hij zelf zal gaan leiden. Er werkt een opvallend jonge dame op dat kantoor. Zou dat wat zijn voor Nigel? Zij was erg jong, maar mannen vallen toch op jong? Hoe oud schatte Lydia haar? Nou, een jaar of twintig hooguit. Een vriendelijk ding. Dat zie je tegenwoordig niet veel. Alleen een beetje witjes, alsof zij iets onder de leden heeft. Zou zij overstuur zijn door de dood van die oude man? Misschien verwachte dat jonge ding het hotel te erven. Dan was zij niet zo aardig geweest voor Nigel en Lydia. Freddy komt zachtjes de keuken binnen. Zij loopt de keuken door en gaat bij Nigel staan. Als hij haar aankijkt, maakt zij haar excuses. Zij had nooit tegen hem mogen tekeergaan. Het zal voor hem een nare ervaring zijn geweest. Hij vond het geen pretje. Noch toen, noch zojuist. Toen hij het haar vertellen moest. Die reactie van haar is normaal. Hard, maar normaal en Nigel is blij, dat zij er nog is. Freddy maakt zachtjes haar excuses aan Dave voor de maaltijd, waar zij nauwelijks naar gekeken heeft. Hij heeft er zijn best voor gedaan om haar van eten te voorzien. Dave zegt niets, maar zet haar een verse kom soep voor met verse stukjes stokbrood. En hij gaat naast haar zitten. Zij eet de soep met moeite. Als zij haar soep op heeft, zegt Dave, dat het haar vergeven is. Hij knipoogt naar haar. Dan zegt hij tegen Nigel, dat die haar naar haar nieuwe kamer moet brengen, dan kan de jongedame naar bed. Want daar hoort zij thuis. En die medicijnen afgeven aan Nigel. Die kijkt vreemd op. Hij was die medicijnen vergeten. Dan staat hij op en helpt Freddy opstaan. Die is stijf geworden. Hij loopt met haar naar haar oude kamer, waar zij haar spullen bij elkaar kan pakken en dan neemt hij haar mee naar zijn appartement. Daar zijn drie kamers. Zijn eigen kamer, die hij zal delen met Peter en Dave, de logeerkamer, die voor Lydia is en een klein kamertje, waar een bed staat voor Freddy. Totdat Lydia weg is. Dan kan die de volgende keer in het kleine kamertje slapen. Hij stopt zijn vriendin toch niet in zo’n klein kamertje? Dat kan niet, hoor. Dan blijft Freddy daar slapen, als meneer Gerstevens zijn appartement niet wil uitbreiden. Zijn appartement uitbreiden? Kan dat dan? Jawel, dan moet hij die schuifwanden opendoen. Freddy weet niet, in welke staat de andere kamer zich zal bevinden. Zij heeft geregeld aangegeven, dat die kamers gereinigd moeten worden, maar hij weet, hoe die dames van de schoonmaakploeg kunnen zijn. Eerst de gastenkamers en wat er overblijft, komt een keer. Freddy hield haar eigen kamertje schoon. Nigel krijgt de neiging om haar te vragen hoeveel uur zij in de week geslapen heeft. Hij heeft de urenstaten gisteravond bekeken. Die waren verschrikkelijk. En hij is van mening, dat zij niet alles heeft geschreven en de enkele momenten, die zij voor zichzelf nam, aan die studie besteedde. Nigel zal het laten rusten. Freddy loopt naar die ene lege muur in de woonkamer. Daar pakt zij een handgreep, die Nigel niet gezien heeft en trekt eraan. De muren beginnen open te schuiven. Er komt een redelijk

15

schone kamer achter tevoorschijn. Hij ziet geen spinnenwebben of andere verontreinigingen. En hij kan goed door de ramen kijken. Bijna beter, dan in zijn eerdere woonkamer. De indeling van het tweede deel is iets anders. Er zijn daar drie, iets grotere, slaapkamers met eigen badkamers. Net als de logeerkamer en de grote slaapkamer in het eerste deel. De woonkamer wordt groter. Er komt een deel tevoorschijn met een hoge tafel. En een mooi ouderwets bureau. Het wordt een mooie kamer. Freddy is bezig om die muren weg te schuiven. Als de muur helemaal tegen de haakse wand is geschoven, licht zij hem uit een soort rail en draagt hem naar de opslagruimte. Datzelfde wil zij doen met de andere kant van de muur, maar Nigel is haar te vlug af. Die kleine meid moet niet lopen sjouwen. Die muur is niet zwaar, maar wel onhandig. En Freddy moet snel naar bed. Nigel neemt de tijd, om die drie kamers te bekijken. Dan kiest hij een kamer met een complete badkamer voor haar uit. Hier is een mooi groot bureau in gezet. Er staat een stevig eenpersoonsbed. En er is een mooie erker met een raam. Alleen het bovenraam kan open. Dat gaat soepel. Nigel trekt de gordijnen voor de ramen dicht. Het wordt donkerder in de kamer. Nigel pakt Freddy’s weekendtas en diept daaruit een nachtjapon op. Die geeft hij haar in handen en zegt haar zich in de badkamer om te kleden en naar bed te gaan. Nigel zal haar komen instoppen. Hij neemt haar weekendtas mee. Hij weet, wat er gebeurt, als hij hem laat staan. Daar krijgt het dametje geen kans voor. Als hij haar in bed heeft gestopt, neemt Nigel een kijkje in de kamers, die ernaast liggen. Die hebben ook een erker. De badkamers zijn minder luxe uitgevoerd. En de bureaus zijn kleiner. Maar de bedden zijn tweepersoons. En daarom heeft hij deze voor de mannen bewaard. Er moet worden gezorgd, dat er voldoende geluidsisolatie is. Niet dat het dametje kan meegenieten van de activiteiten van haar buren. Ze hoeven niet als monniken te leven, maar de jongedame zou zich bedreigd kunnen voelen, als zij moest meeluisteren. Dat is voor later zorg. Eerst die manager. Het uitzendbureau, waar Nigel normaal mee werkt, heeft er een voor hem gevonden. Met ervaring in een hotel. Hij werd vervangen, toen zijn baas het hotel aan een grote hotelketen verkocht. Komt voor Nigel goed uit. Het uitzendbureau heeft de man uitgebreid gescreend. Voor hoge functies doen zij dat altijd. Daarom doet Nigel zaken met hen. Hij heeft hen gevraagd om te kijken, of zij dat andere personeel kunnen vinden. Die administrateur en die secretaresses zullen niet moeilijk zijn, maar die hoofdtuinman en die hoofd huishoudelijke dienst zullen moeilijker te vinden zijn en er moet iemand komen voor de facilitaire dienst. Oftewel gewoon iemand, die de voorraden bijhoudt en de bestellingen doet. Het moet hier zo goed gaan lopen, dat Nigel rustig een paar dagen naar één van zijn andere bedrijven kan gaan, zonder dat het hotel in het gedrang komt. Nigel moet naar die andere bedrijven kijken. Niet of hij er iets mee gaat doen, maar om de bestellingen daarvandaan te betrekken. Nigel neemt zich voor om met Freddy te praten over de keuze van de leveranciers. Maar zij moet slapen en hij moet een manager ontvangen. Er wordt gebeld, dat er beneden in de hal een man staat, die naar hem vraagt. Nigel vraagt of de man naar het appartement kan worden gebracht. Hij kijkt bij Freddy om de hoek van de deur. Die ligt te slapen. Zo moet het. Hij heeft net de deur dicht, als de manager wordt aangediend. Nigel ontvangt hem vriendelijk en vraagt aan het kamermeisje, of er voor koffie en krentenbollen kan worden gezorgd. Die lekkere krentenbollen van Dave. Dan nodigt Nigel de manager uit om plaats te nemen. Die kijkt rond en neemt plaats op een fauteuil. Nigel legt uit, dat hij momenteel voor oppas speelt. Er is een jongedame in het appartement, die moet slapen, maar niet helemaal te vertrouwen is, als het aankomt op in bed blijven. Of te doen wat goed voor haar is. De manager kan dat begrijpen. Hij heeft dergelijke dingen zelf ook meegemaakt. Nigel betwijfelt dat, maar zegt het niet. Als de man Freddy ontmoet is het vroeg genoeg. Dan legt Nigel de man uit, wat de bedoeling is, welke stappen hijzelf heeft genomen en welke hij wil nemen. Dat er eventueel woonruimte aanwezig is in het bijgebouw, maar dat Nigel geen gerommel wil met de vrouwelijke werkneemsters. Dat zou een reden voor onmiddellijk ontslag betekenen. De man kan dat wel begrijpen. Woonruimte zal niet nodig zijn, want de man heeft een vrouw en kinderen en zal ’s-avonds naar huis gaan. Natuurlijk is hij in noodsituaties te

16

bereiken. En hij kan het zich voorstellen, dat hij in de hoogseizoenen geen vakantie kan nemen. Dat is normaal in het hotelwezen. Nigel zegt, dat het niet zo’n punt zal zijn, omdat Nigel zelf aanwezig is. In overleg kan een heleboel. De man komt sympathiek over. Niet overdreven, maar gewoon. En geen man met een air. Een harde werker. Dave klopt aan de deur. Zijn dienst zit erop en hij gaat zijn spullen ophalen. Dan hoort hij straks, waar Nigel hem wil onderbrengen. Als Dave de deur heeft gesloten, draait de man zich met een verbaasd gezicht naar Nigel. Hij heeft Dave herkend. Die heeft laatst in de krant gestaan. Met een mooie zangeres, waar hij verkering mee zou hebben. Toen werd er gesuggereerd, dat Dave een miljonair is. Ja, dat klopt. En een vriend van Nigel en de dagkok van het hotel. Sinds vandaag. En de avondkok komt hier ook wonen. Die is ook een vriend. Op dat moment komt Lydia thuis. Zij kijkt naar Nigel en naar de manager. Dan verontschuldigt zij zich en wil weggaan. Maar Nigel zegt haar niet zo gek te doen en gewoon binnen te komen. Zij zal de nieuwe manager snel genoeg leren kennen. Nigel stelt Lydia voor als zijn nicht. De nieuwe manager begroet Lydia alsof zij een oude vriendin is. Wat zij dan ook is. Niet zozeer van hem, maar van zijn vrouw. Nigel staat ervan te kijken, maar moet er dan om lachen. Hij zal de manager het kantoor laten zien. Nigel heeft dat zelf in gebruik, maar hij zal het ontruimen en zijn eigen werk vanuit zijn kamer in het appartement gaan doen. Hij hoopt, dat de manager snel kan beginnen. Ja, desnoods vandaag. De man heeft niets anders te doen. Dan maken ze er morgen van. Nigel heeft wat tijd om losse eindjes aan elkaar te knopen. De manager moet niet schrikken, als hij wordt ingewerkt door een zestienjarige workaholic. Die moet stevig in de hand worden gehouden. Zij is vier jaar lang alleen het volledige management geweest. Maakte vaak vierentwintig uur op een etmaal. Nu kijkt de manager Nigel verwonderd aan. Zei hij zestienjarige? Ja, het meisje is als twaalfjarige begonnen. Deed zich voor als achttienjarige. En dat is zij driemaal geweest, zonder ooit zo oud te zijn geworden. De jongedame ligt te slapen. Na een week en een afmattende dag. De manager schudt zijn hoofd. Morgen zal hij om acht uur aanwezig zijn. Nigel zal hem aan het personeel voorstellen. De jongedame zal ook aanwezig zijn. Hopelijk kan Nigel haar zolang in bed houden. De manager hoort de zorg in Nigels stem. Nogal een vreemde situatie. Als Nigel de manager zijn kantoor heeft laten zien en hem naar de hal van het hotel heeft gebracht, gaat hij snel naar het appartement. Lydia zit op de bank. Zij bladert door een vrouwenblad. Op zoek naar haar eigen bijdrage. Nigel gaat bij Freddy om een hoekje van de deur kijken. Die slaapt. Opgekruld als een baby. Arme kind. Nigel kan zien, dat haar ogen dik zijn. En haar gezichtje is vlekkerig. Alsof zij lang heeft gehuild. Wanneer zou ze dat gedaan hebben? Nigel is alle tijd in de kamer ernaast geweest en hij heeft haar niet gehoord. Zou zij stilletjes hebben liggen huilen? Haar snikken smorend in haar kussen. Maar waarom? Lydia komt naast hem staan. Nigel wil de deur dichtdoen om Freddy enige waardigheid te gunnen, maar Lydia fluistert hem iets in het oor. Hij kijkt haar aan en knikt. Dan doet hij de deur zachtjes dicht en gaat met Lydia op de bank zitten. Hij vertelt haar, wat er de afgelopen dagen is gebeurd. Wat Freddy heeft uitgehaald en zijn reactie daarop. Ook van het pak slaag vertelt hij haar. En van de bekentenis van Freddy over haar pleegouders. Van de gang naar het politiebureau vandaag. Van het vertellen van de dood van haar ouders. Maar hij vertelt niet, waarom hij er zeker van is, dat haar ouders dood zijn. Dat weet alleen oom Karl. Die moet op de hoogte worden gebracht. Dat Nigel in de problemen zit, is duidelijk. De telefoon gaat. Voor Nigel het beseft, heeft Lydia opgenomen. Zij praat verheugd door de telefoon. Dan zegt zij, dat Nigel niet aan de telefoon kan komen, omdat die in de kreukels ligt. Ja, Paps, Lydia zal goed voor hem zorgen. Nigel neemt haar de telefoon af en praat zelf met zijn oom Karl. Hij vertelt hem niets, maar hij zegt, dat hij met zijn oom wil praten over serieuze kwesties. Ja, hij zit in de penarie. Hij vertelt zijn oom, dat de drie jongens bij elkaar zijn. Ze gaan samenwerken in dat hotel, dat Nigel heeft geërfd. Een deel van die problemen heeft hij erbij geërfd. Er is een jonge vrouw bij betrokken. Hoewel, zij niet gezien kan worden als een vrouw. Ja, erg jong. Zij woont bij hem in zijn appartement.

17

Zijn oom briest hem in het oor, dat hij met zijn handen van zo’n jong ding moet afblijven. Zijn oom komt eraan. Dan wordt aan de andere kant de hoorn opgegooid. Nigel zit dwaas naar de telefoon te kijken. Lydia is naar haar slaapkamer gegaan. Die laat zich niet zien. Dave komt aan de deur kloppen. Kan hij met zijn spullen komen? Nigel had gezegd, dat Dave moest komen, of is er iets veranderd? Nee, Dave moet binnenkomen met zijn spullen. Dan mag hij een kamer uitzoeken. Er zijn er twee beschikbaar. Dat kleine slaapkamertje, zal Nigel als kantoor laten inrichten. Voor hem en zijn secretaresse. Nigel vertelt Dave, dat die zich beter kan gaan bezighouden met het inrichten van zijn kamer, of moet maken, dat hij wegkomt. Oom Karl is onderweg hiernaartoe. En hij weet, dat de drie mannen bij elkaar zijn. Dave weet hoe oom Karl kan zijn. Het zal Nigel al moeite kosten om hem te kalmeren. Als hij niet oppast, kan hij straks zelf niet meer zitten. Dave moet lachen. Oom Karl is, net als de twee anderen, een boom van een vent. En een gigantisch goede advocaat. Hij heeft Nigel vaker uit de nesten gehaald. Hoewel die nooit verkeerd met de wet te maken had. En oom Karl heeft de beide andere mannen enkele keren bijgestaan. Op menselijk vlak. Als Dave blijft, krijgt hij de oren gewassen over het verbreken van de relatie met Vera. Dat moet gek klinken uit de mond van een man, die is gescheiden van zijn derde vrouw. De jongens noemen hem gekscherend Henry de achtste. Normaal moet oom Karl daarom lachen, maar niet als hij furieus is. Dave vermoedt, dat de jongedame een nare tijd tegemoet gaat. Er wordt op de deur geklopt door een kamermeisje. De kok heeft de aandacht van de baas nodig. Dat is een vreemde mededeling. Peter zou rechtstreeks naar Nigel bellen. Nigel vraagt welke kok de dame bedoelt. Nu, de dagkok natuurlijk. Noël? Die is toch gearresteerd? Ja, maar op de een of andere manier is hij ontsnapt. En nu staat hij in de hal met een pistool te zwaaien en te schreeuwen om Freddy. Oké, Nigel weet waar hij aantoe is. Noël zal op de trap of de lift letten om Nigel neer te schieten. Die denkt, dat Freddy zijn liefje is. Daarom zal Nigel over de achtertrap naar de keuken gaan. En vandaar buitenom naar de centrale hal. De dame blijft zolang bij Dave. Nigel sluipt zachtjes naar de achtertrap. Als hij op de benedenverdieping komt, kan hij Noël horen razen. Buiten belt Nigel naar de politie. Wat er met die gevangene aan de hand is. Die staat met een pistool in de hal van het hotel rond te zwaaien. De politie is op de hoogte en ze zijn onderweg. Noël heeft zijn advocaat een pistool ontfutseld. Daarmee heeft hij de advocaat en een politieagent doodgeschoten. En hij heeft een tweede agent bedreigd. De baliemedewerkster, die dienst heeft, heeft zoveel mogelijk de centrale hal ontruimd. Er zijn in ieder geval geen gasten aanwezig. De dame moet zelf op haar post blijven. Noël is gek geworden. Hij staat maar naar die trap te staren. Hij let niet op de dingen, die achter hem gebeuren. Als Nigel in de keuken verschijnt, heeft Peter meegekregen, dat er in de centrale hal poppenkast is. Hij loopt met Nigel mee. Samen zullen ze die vent aankunnen. Ze kunnen gemakkelijk de hal doorlopen tot ze dichtbij Noël zijn. Dan ruikt die de kookgeur, die om Peter hangt. Hij begint zich naar Peter om te draaien. En richt gelijk zijn pistool op hem. Nigel grijpt zijn pols en dwingt de hand weg. Er wordt om het pistool gevochten. Als de politie de hal is binnengekomen, gaat het pistool af. Even beweegt niemand. Dan zakt Noël op de grond. Nigel staat op zijn benen te zwaaien. Zijn ogen draaien weg en hij zakt in elkaar. Zijn zij wordt rood van het bloed. Peter stort zich op zijn vriend. Hij maakt hem uit voor al wat mooi en lelijk is en zegt hem vol te houden. Er komt een dokter aan. De politie heeft Noël gecontroleerd. Die is dood. Het pistool wordt in beslag genomen. Oom Karl komt, achter de politie aan, de hal in. Op dat moment komt Nigel bij. Die is flauwgevallen van de spanning. De kogel heeft hem geschampt. Hij duwt Peter van zich af en gaat zitten. Dan vraagt hij om de EHBO-koffer. Die wordt gebracht en oom Karl trekt zijn neefje het shirt en het hemd uit. De schaafwond wordt zichtbaar. Die bloedt aardig, maar is niet levensbedreigend. Peter zakt een beetje in elkaar. Hij moppert op Nigel, dat die hem heeft laten schrikken. Nigel laat hem mopperen. Zo is Peter eenmaal. Peter moet terug naar de keuken. Het eten voor de gasten moet zo op tafel. Het is bijna tijd voor het diner. Nigel mankeert niets. Als die schaafwond. Peter moet maar een kop kamillethee drinken. Nigel weet, dat Peter gek is op kruidenthee. Oom Karl grinnikt. Ook hij weet van de passie van Peter voor kruidenthee.

18

Oom Karl helpt Nigel met opstaan. Die staat een beetje wankel op zijn benen van de schrik. Na een minuutje is hij in staat om zijn oom voor te gaan naar zijn appartement. De politie heeft aangegeven, dat Nigel geen blaam treft. Nigel heeft de situatie overzien en wil een gesprekje met die baliemedewerkster. Die moet vervangen worden. En de dame moet naar het appartement worden gebracht. Hij gaat zijn oom voor naar zijn appartement. Daar is Freddy wakker geworden van de commotie en de stemmen van het kamermeisje en Dave. Zij komt de kamer in, als Nigel, gevolgd door zijn oom, de kamer instapt. Dave kijkt met grote ogen naar de pleister in Nigels zij. Die wordt rood. Ook Freddy heeft het verband gezien. En zij heeft gehoord, dat Noël op zoek was naar haar. Zij vliegt naar Nigel en hamert hem met haar vuisten op de borst, terwijl zij tegen hem schreeuwt, dat hij haar naar beneden had moeten laten gaan. Dan was hij niet gewond geraakt. Dit is zij niet waard. Nigel is het zat. Die wond in zijn zij schrijnt. Hij is geschrokken en hij heeft moeten vechten voor zijn leven. En dan komt dat kleine, ondeugende ding hem vertellen, dat hij haar niet mocht beschermen. Hij wordt boos en legt Freddy over de knie en geeft haar een paar harde tikken voor de broek, waarna hij haar naar haar bed brengt. Hij zegt haar in bed te blijven, totdat hij bij haar komt praten. En zij zal naar hem luisteren. Dave komt de kamer in en stuurt Nigel naar zijn oom. Dave zal bij Freddy blijven. Zorgen, dat zij in bed blijft. Freddy ligt te snikken in bed. Meer van het feit, dat Nigel gewond is, dan van de tikken, die zijzelf gekregen heeft. Oom Karl en Lydia hebben staan kijken van Nigels reactie. Het kamermeisje is snel gevlucht. Die nieuwe baas is streng. Arme Freddy. Die meid doet zo haar best. En zij ging tegen die nieuwe baas tekeer. Er speelt iets tussen die twee. Het kamermeisje gelooft niet, dat het seksueel is. Eerder romantisch. Als dat kan. Nigel stampt naar zijn eigen slaapkamer om een hemd en shirt aan te trekken. Zijn oom komt hem helpen. Die kijkt zijn neefje aan en weet wat er speelt. Hij ziet de frustratie en het verdriet om oude dingen. Hij wacht, totdat Nigel uit zichzelf gaat vertellen. Die vertelt hem alles. Over zijn frustraties over het moeten vertellen van de dood van Freddy’s ouders. En van zijn zorg om haar. Vanaf het eerste moment heeft hij meer zorg om haar gehad, dan om wat het voor het bedrijf kon betekenen. Dat die zorg wederzijds is, is oom Karl duidelijk. Die heeft zijn oren niet dicht gehad. Hij moet erom lachen. Nu heeft Nigel een dochter zonder een vrouw te hebben gehad. Een puberdochter. Dat zal feest worden. Arme kind. Die zal door deze drie mannen verwend worden, maar ook strak worden aangepakt. Heeft zij zo te horen nodig. Oom Karl vraagt, of hij de jongedame in zijn gezin zal opnemen. Nee, dat mag niet. Zij mag wel in een hotel wonen. Daar is een vergoeding voor. En de dame kan een paar uurtjes in de week werken voor haar zakgeld. Dat is geen bezwaar. Het zal strak in de hand moeten worden gehouden. En geen nachtwerk. Hoe zij dat voor elkaar heeft gekregen, zonder dat iemand dat heeft bemerkt? Nigel geeft aan, dat oom Sjaak niet helder meer was. Die heeft een twaalfjarige een verantwoordelijkheid gegeven, die een veertigjarige vaak niet aankan. Nigel is boos op de oude man. Die had eerder aan de bel moeten trekken. Dan was Nigel hem komen helpen. Oom Karl knikt. Hier zitten geen juridische haken en ogen aan. Alles is, wat dat betreft, in orde. Die kleine meid zal nooit aangifte doen tegen één van de drie vrienden. Die zullen alle drie als vaders voor het kind zijn. Drie vaders en geen moeder. Lydia komt op de slaapkamerdeur kloppen. Die baliemedewerkster is gekomen. Die dame is nogal nerveus. Nigel loopt naar de woonkamer, waar de dame op een stoel is gepoot met een lekker kopje thee in haar handen. Nigel beduidt haar te blijven zitten. Hij gaat op een fauteuil zitten, waardoor er voor zijn oom en nicht alleen plaats is op de bank. Dave komt de woonkamer in. Freddy slaapt. Die zal een flinke poos blijven slapen. Dat kind is uitgeput. Dave gaat op een voetenbankje zitten. Nogal een vreemd gezicht. Zo’n boom van een vent op zo’n klein voetenbankje. Nigel vraagt aan de baliemedewerkster, of hij het goed gezien heeft, dat er, buiten de baliemedewerkster en Nigel, Noël en Peter, niemand uit het hotel in de hal was. Ja, de dame heeft iedereen de hal uitgestuurd. Zij heeft de aanwezige gasten naar het restaurant laten gaan voor een kopje thee of koffie. En het personeel heeft zij weggestuurd.

19

Zijzelf is op haar post gebleven? Ja, dat leek haar veiliger. Dan bleef Noël op zijn plaats. Die had niet in de gaten, dat de anderen weggingen. Maar toen zij achter de balie dook om iets te pakken, werd hij nerveus en ging met dat pistool staan zwaaien. Toen is zij blijven staan. Het was moedig van Nigel om met Noël te worstelen om dat pistool. Jammer dat hij gewond is. O, dat is niet veel. Een schaafwond. Als kind liep hij grotere op. En die zijn altijd geheeld. Dat zal deze ook doen. De dame moet de rest van de dag vrij nemen. Heeft zij morgen dienst? Niet? Mooi, dan heeft zij tijd om bij te komen. Nigel geeft haar een gevulde envelop met de dank van de directie. Voor haar koelbloedige optreden. Door haar inzicht en vastberaden optreden zijn er geen verdere slachtoffers gevallen. En niemand van de gasten heeft deze onverkwikkelijke dingen hoeven zien. Het lijk van Noël is afgevoerd. En de baliemedewerkster heeft het bloed van de vloer laten verwijderen, voor de hal vrijgegeven werd voor de gasten. Er is helaas een vaas gesneuveld. De kogel heeft hem geraakt en is toen in de scherven blijven liggen. De politie heeft hem meegenomen. De kogel dan. Niet de vaas. Die kan vervangen worden. Dat is geen probleem. Nigel laat de baliemedewerkster uit. Dan zakt hij op zijn stoel in elkaar. De spanning wordt hem teveel. Oom Karl zegt hem een uurtje te gaan liggen. Dave kan op de jongedame passen. Oom Karl neemt zijn dochter mee naar het restaurant. Het is tijd voor een vroeg diner. De andere kinderen zijn goed verzorgd. Zijn vriendin past op ze. Dat klikte meteen met alle kinderen. Ja, het zal wel op een huwelijk uitdraaien. Wel een lieve vrouw dit keer. En niet zo veel jonger dan Karl. Dus er komen niet meer kinderen van. En anders kunnen ze altijd wat pleegkinderen in huis nemen. Er schijnt een tekort te zijn aan goede gastgezinnen. Nigel moet lachen om het grapje van oom Karl. Hij zal een poos op bed gaan liggen. Hij vraagt Dave hem na een halfuurtje te wekken. Dan gaan ze met zijn drieën in de keuken eten. Net als eerder. Nu met die kleine meid erbij. Dave betwijfelt dat die in staat zal zijn om iets te eten. Die zal een stevige keelpijn krijgen. Van het schreeuwen en het huilen, dat zij vandaag gedaan heeft. Dat gezichtje is niet om aan te zien. Zelf ziet het kind niet veel meer. Wat zijn dat voor medicijnen, die de dokter vanmorgen heeft achtergelaten? Nigel kijkt dom. Dan herinnert hij zich die medicijnen van Freddy. Die heeft zij nog niet ingenomen. Hij zoekt het doosje op en kijkt op de bijsluiter. Dan geeft hij hem zwijgend door aan Dave. Het is een kalmerend middel. Misschien niet zo verkeerd. Moest Nigel onderhand ook voorgeschreven krijgen. Er wordt gebeld, dat er een dokter in de hal staat. Die zou zijn gebeld voor Nigel. Nigel zegt, dat de man naar boven gebracht moet worden. Dave knikt. Nigel kan zijn medicijnen krijgen. Dave gaat kijken bij Freddy. Die is wakker geworden. Als Dave de kamer binnenkomt, krimpt zij in elkaar. Hij vraagt haar, wat zij van hem verwacht. Zij kijkt hem aan en slaat haar ogen neer. Hakkelend zegt zij, dat zij erg ondeugend is geweest. Zij heeft een pak slaag verdiend. Nee, dat heeft zij niet. Tenminste niet meer, dan zij al gekregen heeft. Dat heeft zij wel verdiend. Als zij nog zo’n streek uithaalt, zal Dave zorgen, dat hij de eerste is, die Freddy voor de broek geeft. Dan zal zij merken, dat hij sterker is dan die muggendoder. En Freddy blijft in bed, tot Dave haar zegt eruit te komen. Straks gaan ze in de keuken eten. Bij Peter. Die heeft dan een uurtje rust. Tot die tijd moet Freddy rusten. Dave zal een natte doek halen voor op haar ogen. Dat voelt lekker koel. En hij heeft haar medicijnen meegenomen. Die moet zij na het eten innemen met water. Dave helpt haar met gaan zitten. Haar billen doen erg zeer. Niet het schrijnen, als wanneer je met de riem hebt gehad. Meer alsof je een enorme spierpijn hebt. Of een grote blauwe plek. Dat heeft zij ook. Twee heel grote blauwe plekken. Daar zit zij bovenop. Dat zal best zeer doen. Dave weet dat wel. Die heeft heus weleens een flink pak voor de broek gehad. Eerder van zijn moeder en later van die oom van Nigel. Die is niet mis, als je jezelf in de nesten werkt. Die man, die na Nigel de kamer in kwam, is de vader van Lydia. Als Lydia zijn dochter is, is zij de nicht van Nigel. Dan kunnen zij toch geen relatie hebben? Niet buiten de neef/nicht relatie. Nee, die hebben zij niet. Lydia komt bij Nigel bijkomen van haar reizen. Voordat zij naar het drukke gezin van haar vader gaat. Lydia gaat nooit naar haar moeder. Daar heeft zij geen goede verhouding mee. Die wilde liever geld, dan Lydia. Oom Karl is er heel kwaad om geweest. Dat is de enige keer geweest, dat oom Karl zijn vrouw heeft geslagen. Niet omdat zij het gezegd heeft, maar omdat zij het gezegd heeft,

20

waar Lydia bij was. Toen was Lydia klein. En die heeft ook weleens flink voor haar broek gekregen. Reken daar maar op. Oom Karl heeft aangeboden om Freddy in zijn eigen gezin op te nemen. Dat wilde Nigel niet hebben. Dat zou te druk zijn voor Freddy. Zij zal weleens kennismaken met de andere kinderen van oom Karl. En met zijn nieuwe vriendin. Oom Karl schijnt gedaan te hebben, wat Nigel hem een tijd geleden heeft aangeraden. Trouwen met het kindermeisje. Hoewel hij niet met de vrouw getrouwd is. En Freddy zal ook weleens kennismaken met de handen van oom Karl. Als zij ondeugend is en zich in de nesten werkt. Zij is tenslotte familie. Net als Dave en Peter. Nee, die zijn geen echte familie. Dave kent zijn familie niet. Diens moeder was een aan drank verslaafde hoer. En Dave was een bedrijfsongeval. Gelukkig heeft zij het uitgehouden tot hij volwassen was. Zij was geen lieve vrouw, maar ook geen slechte. Zij had geen slechte dronk. Zij viel gewoon in slaap. Peter heeft wel familie, maar die wonen in Nieuw-Zeeland. Die zijn geëmigreerd, toen Peter bijna volwassen was. Peter is achtergebleven. Bij een oude opa. Dat was vlak nadat de jongens elkaar hadden leren kennen. Die hebben hun eerste stage in hetzelfde bedrijf gelopen. Voor andere scholen. Maar het klikte en zij zijn vrienden gebleven. Tot dat Martindale-mysterie. Ja, de dood van Freddy’s ouders. Toen is de vriendschap veranderd in kameraadschap. In een vriendschap voor het leven. En door die stunt van Nigel kunnen ze goed leven. Dit hotel zal niet failliet gaan. Dave weet wanneer Nigel een nieuw speeltje krijgt. Nigel is zuinig op zijn speeltjes. Daar hoeft Freddy niet bang voor te zijn. Ja, er is bezoek. Een dokter, die naar Nigel komt kijken. Noël heeft zichzelf doodgeschoten en die kogel heeft Nigel een schaafwond in zijn zij bezorgd. Het is niet ernstig, maar er moet naar gekeken worden. Nigel is op van de zenuwen. Daarom kreeg Freddy dat laatste pak slaag. Dat was best verdiend. Freddy moet leren toegeven, dat zij alle moeite waard is. Er wordt op de slaapkamerdeur geklopt. Lydia komt de kamer binnen. Zij glimlacht naar Freddy. Dan zegt zij Dave, dat er een verandering van plannen is. Paps zal komen kennismaken met het nieuwe familielid en dan gaat hij naar huis. Later op de avond komt hij Lydia’s spullen brengen. Hij meent, dat er een vrouw in huis moet zijn. Als chaperonne voor Freddy. Niet, omdat hij de vrienden niet vertrouwd, maar om laster tegen te gaan. Dave knikt. Hij heeft Freddy net het een en ander uitgelegd. Karl komt de slaapkamer binnen en jaagt Dave en Lydia weg. Hij blijft met zijn rug tegen de deur naar Freddy staan kijken. Die zit in haar nachtjapon op haar bed. Zij durft hem niet aan te kijken. Dan zegt hij, dat hij erg boos is op haar. Zij zal goed naar de vrienden moeten luisteren, anders komt hij haar een pak voor de broek geven. Hij heeft haar ouders gekend. Voor zij getrouwd zijn. Haar vader was veel te soft en haar moeder was een mooie vrouw. Niet bepaald mensen om een levenslustig kind groot te brengen. Hij wil, dat Freddy zichzelf wordt. Niet die werkezel, die denkt, dat zij alleen goed is, als zij zich dood werkt. Morgen komt er een manager. Dan moet Freddy alles opschrijven van het werk, dat zij allemaal deed en waar alles te vinden is. Ook alle klusjes, die Freddy stiekem deed. En daarna mag zij een week niet meer werken. Helemaal niets. Ook geen schoolwerk. Er zal overleg komen met de kinderbescherming. Over het afmaken van haar VWO. Zij hoort nog niet zover te zijn. Raar, dat die examens voor die schriftelijke cursussen het hele jaar door worden gehouden. Terwijl op gewone scholen maar eens per jaar examen kan worden gedaan. Die vervolgopleiding zal zij zo mogelijk op een school moeten volgen. Iedere dag met een aantal andere leerlingen in een duf lokaal zitten. En als oom Karl klachten hoort, komt hij met haar praten. Of haar flink voor de broek geven. Is dat begrepen? Ja, Freddy begrijpt het. En ook, dat zij dat andere slaag verdiend heeft. Alleen weet zij niet, wat zij met die vrije week aanmoet. Daar zal Lydia wat op weten. Die gaat een aantal dingen met haar doen. Daarom en om het tegengaan van roddels komt Lydia hier wonen. Bovendien wordt het huis van oom Karl te druk voor Lydia. Freddy moet gaan leren om iedereen bij zijn voornaam te noemen. En om oom Karl te zeggen. Nu gaat hij naar zijn eigen huis. Kijken hoe het met zijn andere kinderen gaat. Lydia zal Freddy deze komende week een keer meenemen om kennis te maken.

21

Freddy knikt maar. Zij weet niet wat te zeggen. Lydia komt de kamer in. Zij geeft haar vader een kus op zijn wang. Hij gaat praten met die neef van hem. Die is niet gelukkig met de medicijnen, die hij gekregen heeft. En oom Karl moet ervoor zorgen, dat hij die inneemt. Dat is geen probleem. Dave heeft die in beslag genomen. Net als die van Freddy. Die krijgen allebei hun medicijnen bij het eten. Dave gaat erop toezien, dat ze worden ingenomen. Nigel trekt een gezicht. Daar zal hij niet onderuit komen. Oom Karl knikt. Dan zegt hij Nigel om zoveel mogelijk met Lydia en Freddy mee te gaan. Nu vertelt Nigel van het probleem, dat hij heeft geconstateerd bij Freddy. Die durft buiten het hotel niet om zich heen te kijken. Zij is bijna verkracht door die pleegvader. De daad is alleen niet geschied, omdat Freddy hem een vuistslag tussen de ogen wist te geven. Oom Karl knikt. Van dat probleem is hij op de hoogte, die medicijnen zullen daar iets aan doen. Samen met de aanwezigheid van mensen, waarbij zij zich veilig voelt. Als Freddy zich niet veilig had gevoeld bij Nigel, had zij hem meteen aangegeven. Maar juist door het pak slaag, dat hij haar gegeven heeft, voelde zij zich veilig bij hem. Zij heeft buiten de tikken voor haar broek ook de zorg voor haar gevoeld. Het kind is heel gevoelig. En Nigel moet niet soft gaan doen, want die meid heeft een strakke hand nodig. Niet meteen slaan, maar strak aanpakken. Boos worden, als zij tegen de draad is, is goed voor haar. Oom Karl gaat weg. De beide mannen in gedachten achterlatend. Peter belt naar boven, dat hij tijd heeft voor het eten. De anderen moeten komen. Nigel geeft door, dat er nog iemand in het appartement komt wonen. Die heeft al gegeten samen met haar vader. Peter heeft het verwacht, toen hij oom Karl zag zitten. Hij is met hem wezen praten. Dave is naar de slaapkamer van Freddy gelopen. Daar zit Lydia naast Freddy op het bed. Met haar arm om Freddy’s schouder. Die zit naar haar handen te kijken. Alsof Dave een ernstig gesprek gestoord heeft. Freddy moet gaan aankleden. Zij kan beter een jurkje en een paar sandalen aantrekken. Zit niet zo strak om de billen. Freddy kleurt ervan. Lydia zal haar wel helpen. Freddy heeft geen jurkje. En geen kleren op haar slaapkamer. De kleren, die zij heeft uitgetrokken, waren vies. Daar heeft zij in geslapen vannacht. Waar zijn Freddy’s kleren? Die heeft Nigel meegenomen. Dave gaat de weekendtas ophalen. Freddy vertelt aan Lydia, dat zij maar vier stel kleren heeft. Zij doet erg zuinig met haar geld, want zij wil naar school kunnen, als zij volwassen is. Lydia zegt haar, zich daar geen zorgen over te maken. Die bijdrage van de kinderbescherming is ook om kleren van te kunnen kopen. En de kinderbescherming zal een bedrag kunnen afstaan, omdat zij geen kleren meer heeft. Die pleegouders worden kaal geplukt. Die hebben die vergoeding voor Freddy al die jaren gehad, terwijl het hotel voor haar gezorgd heeft. Haar loon zal als zakgeld worden gezien. En reken er maar op, dat Nigel haar alle uren tegen het juiste uurloon zal uitbetalen. Daarom moet zij precies opgeven, hoeveel zij gewerkt heeft. Als zij iets verzwijgt en Nigel komt erachter, dan zal ze echt niet kunnen zitten. Voor gelieg en gedraai is hij overgevoelig. Dat heeft Lydia gemerkt. Als kind al. Nigel was dertien jaar ouder dan Lydia. Toen haar moeder weg was, paste Nigel veel op haar. Als zij ondeugend was geweest en zij loog erover, kreeg zij hard voor de broek. Van Nigel en later soms nog een keer van haar Paps. Als zij gewoon bekende, kreeg zij wel straf, maar geen klappen. Dave geeft de weekendtas af en gaat zich omkleden. Lydia haalt alle spullen uit de tas en geeft Freddy een rok en een blouse. Gelukkig geen strakke rok. En een schone slip. Die bedekt haar bips iets meer. Sandalen heeft Freddy niet, maar zij heeft dezelfde schoenmaat als Lydia. Verder niet, want Freddy is veel magerder. En Lydia is niet breed. Freddy ziet eruit, alsof zij enkele weken ziek is geweest. Daar moet iets aan gedaan worden. Nu met make-up. Dan ziet ze niet zo intens wit. En verder met goed voedsel en veel rust. De rok zakt af. Dat is niet mooi. Lydia doet er een ceintuur doorheen. En de blouse er los overheen. Dan valt het niet op, dat Freddy zo mager is. Verder bergt Lydia de kleren in de kleerkast en de andere spulletjes bergt zij op, op de plaats waar ze horen. Zij vindt onder in de tas een teddybeer. Die zet zij op het bed, dat zij heeft rechtgetrokken. Freddy heeft al moeite gehad om zich aan te kleden. Vooral bukken gaat niet goed. Nu loopt Freddy nog op blote voeten. Lydia neemt haar mee naar haar eigen slaapkamer. Daar zet zij Freddy op haar bed. Dat zit zachter. Zij pakt een paar mooie sandaaltjes, die goed bij het

22

rokje passen. Die trekt zij Freddy aan. Freddy moet er maar zuinig mee zijn. Dan komt alles goed. De mannen staan op Freddy te wachten, als die opgemaakt en al, in de woonkamer komt. Nigel knikt. Freddy’s ogen zien dik en rood. Verder valt het niet op. En door de lage hakken onder de sandaaltjes lijkt zij meer op het kind, dat zij is. Dave kijkt naar Freddy en neemt haar bij de arm mee naar beneden. Via de achtertrap. Nigel loopt achter hen aan. Als zij in de keuken komen, staat Peter net een paar heerlijke biefstukken te bakken. Er zijn een paar verlate gasten. Die hebben niets gehoord over de commotie in het hotel. Simone komt de keuken in om wat schalen op te halen. Zij ziet Freddy en haar mond valt open. Wat ziet die eruit. En gisteren heeft zij gezegd, dat zij niet ziek was. Foei. Freddy mag Simone niet voor de gek houden. Nigel stuurt Simone met de schalen naar de klanten. Straks wordt er uitgelegd. Peter grijnst. Maar hij blijft geconcentreerd bezig met het eten. Dat is zijn kracht als kok. Hij maakt zijn voedsel klaar met liefde. En dat proeven de mensen. Als zij tenminste opletten. Dave en Nigel zijn aan tafel gaan zitten, terwijl Freddy voor iets te drinken zorgt voor iedereen. Zij blijft liever staan. Nigel zet haar aan tafel. Peter heeft de biefstukken op de borden gelegd en Simone serveert die uit. Dan maakt Peter het eten voor hen vier klaar. Simone heeft al gegeten. Die komt erbij staan. Dan kan zij in de gaten houden, of er late gasten komen. Nigel zegt haar om het afsluittouw op te hangen met een bordje eraan, dat het restaurant wegens omstandigheden gesloten is tot het ontbijt morgen. Vanavond worden er geen snacks geserveerd. Peter knikt en gaat de ovens uitzetten. Als hij klaar is, zal hij het deeg voor de broodjes van morgenochtend gaan voorbereiden. Dave grijnst hem toe. Dan hoeft Dave dat morgen niet te doen. Maar de heren hoeven het geen van beiden te doen, want er is een contract met de bakker. Dat loopt aan het eind van de maand af. En die krentenbollen van Dave zijn veel lekkerder. Nigel krijgt die niet, als hij niet eerst een gezond ontbijt heeft gegeten. Dave kan streng zijn. Ook voor Nigel en Peter. Simone moet bij aan tafel komen zitten. Dan zal iedereen de situatie worden uitgelegd. Nigel legt tussen zijn eten door uit, wat er deze dag gebeurd is. En wat er met Freddy aan de hand is. Simone is heel boos op Freddy en zij moppert flink op haar. Mooi, een mama voor Nigels meisje. Simone is een vijftigjarige schoonheid, die heel bewust is van zichzelf. Van haar goede, maar ook haar zwakke punten. En zij weet, wat voor uitwerking zij heeft op mannen. Maar zij is enorm trouw aan haar Henk. Een stille, rustige man, die een heel gedistingeerd voorkomen heeft. Simone werkt niet voor het geld, maar als therapie. Die moet tussen de mensen komen. Veel mensen, waar zij voor kan zorgen. Henk is accountant met een eigen kantoor. Nigel weet, waar hij de administratie gaat laten controleren. Zonder te vertellen, dat die is bijgehouden door een kind. Freddy zal wel een paar fouten gemaakt hebben. En de belastingdienst moet geen reden krijgen om de boel te gaan controleren. Als er teveel betaald is, moeten ze maar proberen de boel over te hevelen. Henk zal de foefjes wel kennen. Nigel kent er wel een paar. Net als hij andere foefjes kent. Namelijk een reorganisatie van een bedrijf, zonder dat het de klanten opvalt. Morgen wordt het een zware dag. Freddy moet rustig gehouden worden. Op het maken van die lijsten na. Zij wordt steeds stiller. Zij heeft haar medicijnen niet gehad. Nigel zelf ook niet. Dave wacht, tot beiden het eten op hebben en dan legt hij de pillen naast hun bord. Ze trekken allebei een vies gezicht, maar nemen de pillen wel in. Met veel water, dat Peter naast hun bord heeft gezet. Die overlegt met Dave over het opnemen van de voorraden. Freddy zegt slaperig, dat er verse bloemen besteld moeten worden. Voor alle gastenkamers, de grote hal en voor het restaurant. Die komen iedere dag vers. De bloemist vervangt zelf de vazen op alle kamers. Dat is een afspraak met meneer van Puffelen. Maar er zijn toch tuinlieden? Waarom verzorgen die de bloemen en planten in het hotel niet? Freddy zit met open mond te kijken en trekt haar schouders op. Zij weet het niet. Zij heeft het zo overgenomen van meneer van Puffelen. Als meneer Gerstevens het anders geregeld wil hebben, zal zij het doorgeven.

23

Nigel kijkt haar verbaasd aan. Waarom spreekt zij hem met zijn achternaam aan? Dan bedenkt hij zich, dat Freddy zijn voornaam niet kent. Ook Peter spreekt zij met meneer aan en Dave helemaal. Maar Simone is gewoon Simone. Gek kind. Dat zal boven worden besproken. Als Freddy tenminste wakker kan blijven. Haar ogen worden steeds kleiner. En die waren niet groot. Dan wordt Freddy wat wakkerder. Zij zegt tegen Peter, dat hij moet denken aan de ophaaldienst voor het voedsel. Die mag geen vet meenemen. Daar moet Freddy altijd op hameren. Peter kijkt haar verbaasd aan. Dat weet hij. Freddy laat dat de laatste tijd rustig aan hem over. Er is iets niet goed. Freddy moet snel naar bed. Dave moet met die beide scharminkels naar boven lopen. Zorgen, dat ze in bed komen. Die medicijnen schijnen heftig te zijn. Freddy heeft moeite met opstaan. Maar zij loopt wel recht. Niet snel, maar wel rechtdoor. Het is, alsof zij de weg niet weet. Alsof zij niet weet, dat zij in het appartement slaapt. Zij wil de trap naar die zolderkamer nemen. Nigel heeft die trap afgesloten. Dave neemt Freddy bij de arm en neemt haar mee naar het appartement, waar Lydia haar van hem overneemt. Dan kan hij zich om Nigel bekommeren. Die heeft geen hulp nodig. Die weet de weg wel. En hij kan zichzelf uitkleden. Dat hij met een dikke tong praat, kan geen kwaad. Zolang hij daar overdag geen last van heeft. Anders lijkt hij een dronkenlor. En dat is hij niet. Dave schuift hem zijn slaapkamer in. Hij helpt Nigel uit zijn kleren en in bed. Die is net dronken. Terwijl hij geen drup alcohol gehad heeft. Straks die bijsluiter nalezen. Freddy is gemakkelijker aan te pakken. Die trekt zelf haar kleren uit en hangt ze netjes weg. Dat Lydia kan zien, hoe blauw haar bips is, heeft zij niet in de gaten. Lydia heeft medelijden met Freddy. Die moet hard voor de broek hebben gehad. Zij helpt Freddy haar nachtjapon aantrekken en in bed kruipen. Dan geeft zij Freddy de teddybeer. Die neemt hem in haar armen en steekt haar duim in de mond. Het is, alsof zij een kleutertje is. Freddy is meteen vertrokken. Dave is naar beneden gelopen om met Peter te overleggen. Hij kijkt naar de voorraden en loopt naar de bars om te vragen naar de voorraden daar. Er hoeft alleen wat frisdrank besteld te worden. En de koffie is bijna op. Mocht er morgen iets opgaan, dan kan er altijd iemand een boodschap doen. Geen probleem. Als die bloemist de vazen zelfstandig omruilt, moet er dan besteld worden? Gewoon laten zoals het is. Anders kan daar overmorgen iets aan gedaan worden. Nigel heeft gelijk. Dit soort dingen moet door het eigen personeel worden gedaan. En niet door de manager. Wat voeren die tuinlieden eigenlijk uit? Waarom worden er geen eigen kruiden en groentes verbouwd? Er is toch grond genoeg? Natuurlijk doe je dat niet in het zicht van de gasten, maar dat hoeft toch niet? Zet er een heg omheen en niemand ziet iets. Nu blijkt het organisatietalent van Dave. Hij heeft met Peter de voorraden nagekeken. En het menu. Er staan iedere dag twee gerechten op de kaart. Elke dag iets anders. Als ze daar een normaal menu van maken, als in een gewoon restaurant, is het veel voordeliger. En het trekt meer gasten, dan alleen de hotelgasten. Dan kan er met het restaurant worden uitgebreid. Dat blijft ook buiten het seizoen zijn geld opbrengen. En feestjes kunnen ook worden verzorgd. En conferenties. Het hotel mag dan goed draaien, er wordt te weinig gedaan aan de tijd buiten het hoogseizoen. Voor een hotel moet het iedere dag hoogseizoen zijn. En met zijn drieën moeten ze dat kunnen bereiken. Zonder te veel investeringen. Alleen wat tijd aan besteden. Misschien toch een tweede kok bij aantrekken? Of die hulpkok van de dagploeg bevorderen? Is die eraantoe? Ja, anders ben je hem een keer kwijt. Vraag aan die oude school na, of er stageplaatsen nodig zijn. Stagiaires zijn meestal de moeite waard. En die knapen, die willen werken, allemaal naar de dagploeg. Dan neemt Peter die luie toeters onder handen. Geef morgen een nieuw werkrooster door. Hulpkoks zijn in het hoogseizoen wel te vinden. Desnoods een aantal studenten, die een zakcentje willen bijverdienen. Kunnen ze later verder kijken. Weet Peter een telefoonnummer van die hulpkok? Ja, dat staat op het bord. In het kantoortje. Peter weet, dat het een puinhoop is. Dave kent Peter toch? Die knul heet Louis Pommerans. Een gekke naam, maar een prima kok. En er is veel van te maken. Heeft een Mbo-opleiding. Helaas kan hij niet leren. Of wel leren, maar geen examen doen. Heeft last van examenvrees. Vertel hem niet, dat hij bevorderd wordt. Alleen, dat hij moet invallen en dat hij hulp kan vragen. Moet Dave morgen overdag in dat kokskantoortje gaan zitten.

24

Dat moet worden opgeruimd. Bah, wat een troep. Geen wonder, dat die kleine meid alles zelf is gaan doen. Die administratie lijkt in orde, maar als je een la opentrekt, komen de lijken uit de kast. Wat een wonderbaarlijke zin. De enige lijken in het hotel zijn dierlijk en hangen in de koelcel. Dave belt die hulpkok. Die moet hem vervangen, omdat Dave het werk op het kantoortje moet doen. Hij kan hulp vragen, als hij het niet aankan. Louis vindt het geen probleem. Heeft hij eerder gedaan voor Noël. Als die een keer ladderzat op het werk kwam. Of de weekendkoks namen over. Ze werken met weekendkoks. Vanwege de wisseling van gasten. Geen mens houdt het zeven dagen per week vol. Zeker niet voor langere tijd. Er moet gezocht worden naar een andere verdeling. Voorlopig doorgaan. Als ze een uur verder zijn, is er veel geregeld. Peter is vermoeider geworden, dan wanneer hij was doorgegaan met koken, maar het is beter om dit geregeld te hebben. Dan kan Dave dit morgen met Nigel en die manager bespreken. En de plannen voor het restaurant. Eens zien, wat Nigel ervan zegt. De twee vrienden gaan moe, maar in een beste stemming naar het appartement. Peter zal wat lenen van Dave. Dat doen ze vaker. Die twee hebben dezelfde maat. Als ze in het appartement komen, horen ze Freddy huilen. Met lange uithalen. Wat is er aan de hand? Lydia komt haar slaapkamer uit. In een ochtendjas. Heel zedig. Dat verbaast de mannen. Die kennen Lydia anders. Zij loopt naar de slaapkamer van Freddy. Die blijkt gewoon te slapen. In haar slaap huilt zij om haar ouders. Zij roept om haar Nanny. Lydia maakt Freddy wakker en troost haar. Als het snikken minder wordt, zakt Freddy weg. Dit is niet goed. Dat kind rouwt om mensen, die al vier jaar begraven zijn. De volgende dag zal Nigel nog een keer contact opnemen met die vriendin. Kan die niet een keer met Freddy komen praten? Die wil meer weten over het hoe en waarom. En voor Nigel is dat nogal pijnlijk. Zij weet wel waarom. Nee, dat weet zij dus niet. Nu, Nigel is degene, die de mensen gevonden heeft. O, dat is ernstig. Nee, dat heeft zij niet geweten. En ook niet, dat Freddy niet was ingelicht. Zij zal het dossier eens opvragen. En dan die collega op zijn vestje spugen. Over zijn eigen gedrag en over zijn screening van de pleegouders. Die collega is dus met de noorderzon vertrokken en er blijkt, dat hij die pleegkinderen gewoon verkocht aan zulke pleegouders. Als een soort slaven. Een vreselijk schandaal. Waar niet alleen Freddy slachtoffer van is geworden. Maar Freddy was niet, net als de anderen, een zwerfstertje. Die was ook veel jonger. En dat was haar redding. Zij had nog de natuurlijke zelfverdediging. Die zwerfsters niet meer. En alles ging goed, totdat die man nog een keer dezelfde fout maakte met een iets ouder meisje. Die is naar de politie gegaan. Veel van die andere kinderen zijn als heroïnehoertjes geëindigd. Heel triest.

Hoofdstuk 4 De volgende morgen staan Dave en Lydia als eersten op. Dave gaat in de keuken helpen om de boel op orde te krijgen en Lydia gaat op Freddy passen. Die ligt te kreunen. Dave kijkt in de keuken, of alles goed gaat. Hij bespreekt met Louis, of hij niet liever altijd op deze manier wil werken. Alles zelf regelen, met de back-up van een goede kok. Of in ieder geval een redelijke kok. Dave is een goede dagkok, maar van een diner maakt hij altijd hetzelfde. Hij heeft niet die gave van Peter om alles aan het voedsel te kunnen geven. Maar hij heeft een andere gave, die Peter niet heeft. De gave van de orde. Hij begint met het uitmesten van dat kantoortje. Wat er niet thuishoort, gaat eruit. Één van de hulpkoks komt vragen, wanneer Noël terugkomt. Dave staat hem aan te kijken. Dan zegt hij, dat Noël nooit kan terugkomen. Die is er niet meer. De hulpkok zegt, dat hij met onmiddellijke ingang ontslag neemt. Dave herinnert hem aan het contract. Hij zal in ieder geval de eerste twee weken moeten uitdienen. Dan kan Dave een andere hulpkok vinden. Mocht die eerder zijn gevonden, dan kan de man eerder gaan. Zijn er

25

meer hulpkoks, die weg willen, nu Noël er niet meer is? Nog twee mannen willen weg. Vooral als zij het nieuwe rooster zien. Dave zal zien, wat hij kan doen. Hij belt naar een uitzendbureau. Daar hoort hij, dat er een chef-kok beschikbaar is. Het restaurant, waar die werkte, is door mismanagement failliet gegaan. Dave zegt hem langs te sturen. Dan kan er gepraat worden en gekeken, wat het voor kok is. Er zal wel plek zijn voor een derde chef-kok. Tenzij het karakter van de man niet strookt met dat van de mensen, die er nu werken. Tien minuten later belt de man voor een afspraak. Hij klinkt heel slaperig. Hij heeft gisteravond en vannacht gewerkt. Het restaurant is nog niet gesloten. Hij werkt voor een curator en zijn contract is verbroken. Als hij kan gaan, mag hij gaan. Als hij vandaag aan het werk moet, moeten ze het zeggen. Eerst een gesprekje met wat mensen. Over twee uur, is dat goed? Dat is heel mooi. Dave is blij, dat hij dat heeft kunnen regelen. De man klonk redelijk vriendelijk. En dat hij blijft doorwerken voor een curator, zegt veel. Over zijn bereidheid om te werken. En ze kunnen een goede werker altijd gebruiken. Dave moet naar die weekendkoks kijken. Wat zijn dat voor mensen, die alleen in de weekends willen werken? Het blijken een aantal vrouwen te zijn, die het koken als parttimebaan hebben in de weekenden, als hun mannen thuis zijn. De kwaliteit van hun eten is minder, maar redelijk. Binnen een halfuur heeft Dave drie hulpkoks gevonden, die meteen kunnen komen werken. Die drie anderen mogen hun spullen pakken. Dave houdt het in de gaten. Onder het mom van een vriendelijke man. Ondertussen zijn de anderen wakker en zij komen ontbijten. Freddy’s ogen zitten bijna dicht. En zij ziet witjes. Het gaat niet lekker met het meisje. Gelukkig hoeven die twee alleen ’s-avonds medicijnen in te nemen. Nigel is opgeknapt. Hij is rustiger. Hij is streng voor Freddy, maar ook vriendelijk. Dave geeft aan, dat hij een onderhoud wil met Nigel, Peter en die nieuwe manager. Er zijn wat ideeën en wat ontwikkelingen. Er is een andere chef-kok gevonden. En in dat kantoortje heeft Dave wat dingen gevonden, die misschien aan de politie moeten worden overgedragen. Dave vraagt aan Freddy, of er de laatste twee jaar gasten uit het hotel zijn bestolen. Nee, wel gasten in dat hotel, waar Noël was weggegaan. Nigel is blij, dat hij zeker weet, dat Noël dood is. Zijn zij doet erg zeer. En hij is een beetje warm. Dit alarmeert de beide vrienden en zijn nicht. Lydia zegt, dat zij ernaar zal kijken. En er een schone pleister op plakken. Als iedereen zijn ontbijt op heeft, wordt Nigel gebeld, dat de nieuwe manager er is. De man is netjes op tijd. Nigel zegt Freddy om mee te komen. Die moet de nieuwe manager inwerken. Samen die lijsten maken, is beter. Freddy knikt maar. Zij is opvallend stil. Als Lydia haar vraagt, wat er aan de hand is, schudt zij haar hoofd. Dan loopt zij achter Nigel aan naar de hal. Die legt zijn hand op haar schouder, als hij haar voorstelt. Dat verbaast haar en geeft haar moed. Hij is misschien niet zo boos, dat zij straks een pak voor de broek krijgt. Hoewel, als hij alles weet, moet hij het haar wel geven. En zij heeft het verdiend. Zij weet, hoe ondeugend zij geweest is. Als haar ouders dit hadden geweten, had zelfs haar papa haar over de knie gelegd. En dat was een lieve man. Ergens hoopt zij op een pak slaag. Zij zal niets meer verzwijgen. Helemaal niets meer. Ook niet van het hele dagen en nachten doorwerken. En zeker niet van het geld, dat zij zich nooit heeft laten uitbetalen. Hij zal erg boos zijn. Daarom knijpt haar keel iedere keer, als zij eraan denkt, dicht. Dan kan zij niets meer zeggen. Zij heeft moeite om haar tranen binnen te houden. Nigel kijkt verbaasd naar de timide Freddy. Dit is niet het meisje, dat hij de laatste dagen heeft leren kennen. De kleine ondeugd, die ieder bevel in de wind sloeg om te doen, wat zij goed achtte. Dit is meer het meisje, dat hij met haar blik op haar handen of de grond gericht achter die politieagent aan heeft zien lopen. Dat vreselijk bange kind. Maar voor wie of wat is zij bang? Als hij haar een zetje in de richting van de trap geeft, krijgt hij een triest glimlachje. Dan snapt hij het. Zij is bang voor hem. Voor zijn reactie op de dingen, die gaan komen. Zij snapt niet, dat zij daar haar straf al voor gehad heeft. Hoe moet hij haar dat laten weten? Haar een hele dag in angst laten zitten is gemeen. Maar een poosje aanzien en als het niet beter wordt, een gesprekje met haar inlassen. Deze dag zullen ze met zijn drieën alles doorlopen. Ook Nigel moet weten, hoe alles reilt en zeilt.

26

Als zij haar kantoor binnenkomen, kijkt zij eerst naar de planten in het raamkozijn. Die hebben water nodig. Zij grijpt haar gieter en draait zich om, om water te pakken. Nigel pakt hem haar uit handen en zet hem op haar bureau. Die planten mankeren niets. En ze neemt ze straks mee naar haar kamer. Dan kan zij er daar voor zorgen. Eerst aan het werk, dan kan zij daarna gaan rusten. Freddy kleurt ervan. Nigel is best streng. Hij duwt haar het grote kantoor binnen. Daar moet zij op de stoel voor zijn bureau gaan zitten. De manager, die Frank Walters heet, neemt op Nigels gebaar achter het bureau plaats, terwijl Nigel op een hoek gaat zitten. Frank kijkt hem aan. Dan legt Nigel uit, wat de bedoeling is. Freddy zal haar dagen gaan beschrijven. Zoals zij normaal verlopen. Al het werk, dat zij doet en waar bepaalde dingen te vinden zijn. Frank zal overal aantekeningen van maken. Freddy moet de tijden noemen van het opstaan, vaste momenten over de dag en het naar bed gaan. Ze moet maar bij het opstaan beginnen. Daar stokt het gesprek al. Nigel kijkt naar Freddy, die met haar hoofdje naar beneden zijn boze bui afwacht. Dan probeert hij het anders. Wanneer gaat Freddy voor het hotel aan het werk? Om vier uur in de morgen. Dan begint zij met het opnemen van de voorraden voor de keukens, de bars, de voorraadkamer, de bloemen en geeft zij alle planten water. Dan controleert zij de voorraden van de balie en de recreatieruimte. Vervangt kapot geraakte spelletjes en speelkaarten. Controleert, of de hulpkoks op tijd aan het werk gaan en wie er die dag is. Dan controleert zij de wagentjes van de kamermeisjes en legt er schone spullen op. Zij zorgt, dat de was netjes in de schappen wordt gepakt en dan is het meestal een uur of half acht. Tijd om de bestellingen te gaan doorbellen. Meestal ontbijt zij niet voor tien uur. Eerst wordt de post behandeld, de betalingen uitgezocht en zonodig naar de bank gestuurd. De dagstaten ingebracht op de computer en nieuwe urenschema’s gemaakt. Die moeten voor elf uur op het prikbord in de personeelsruimte hangen. Vervolgens loopt zij naar de balie om te vragen, of er problemen zijn gemeld. Zo niet, dan gaat zij ontbijten, zo wel, dan lost zij eerst het probleem op. Om elf uur moet zij alle kamers controleren en alle bedden voorzien van een chocolaatje op het kussen. Vervolgens gaat zij de administratie verzorgen. Rapporten schrijven en brochures voor het hotel rondsturen. Boekingen bevestigen en kamers vastzetten voor gezelschappen. Het gewone werk in een hotel. Meestal tot een uur of drie. Daarna gaat zij kijken, of Peter is aangekomen en welke hulpkoks er zijn. Dat zijn meestal dezelfden. Tenzij er een ziek is, maar die melden zich netjes ziek. Vervolgens gaat zij de ziekmeldingen afhandelen. Die moeten voor half vijf worden doorgegeven. Vervolgens komen de dagstaten van de dagploeg weer. Ingeven in de computer. Problemen worden tussendoor opgelost. Een gast, die iets kwijt is of iets gebroken heeft, wordt geholpen. De rekeningen voor de gasten worden opgemaakt. Ook voor de gasten, die de volgende dag zullen vertrekken. Om zes uur gaat zij dineren. Kan wat later worden. Er is een poosje geweest, dat zij daar de tijd niet voor wilde nemen. Daar heeft Peter een eind aan gemaakt. Dat durft zij niet meer. Nigel rolt met zijn ogen. Frank kijkt op van de lijst, die hij op de computer zit te schrijven. Hij heeft voor meer dan voor vier man werk genoteerd en Freddy lijkt nog niet klaar met haar lijst. Veel van het werk hoort bij andere mensen en is door Freddy overgenomen, omdat anderen het niet goed of helemaal niet deden. In plaats van iemand te wijzen op zijn taken, nam Freddy alle werk op haar eigen nek. Dit is een vreselijk geval van onbedoeld misbruik van een kinderwerkkracht. Een volwassen werkkracht had anderen aangesproken op hun verantwoordelijkheden, maar een kind durft dat niet en om niet voor een volwassene onder te doen, nam die kleine alle werk op haar eigen nek. Zo triest. Freddy gaat verder met haar lijst. Om elf uur hebben de hulpkoks gedaan. Dan gaat zij controleren, of alles goed is in de personeelsruimte en zorgen, dat er schone uniformen hangen. Dan administratie en rekeningen verzorgen. De betalingen van die dag naar de bank versturen per Internetverbinding. Alles met elkaar is het dan één uur in de morgen. Dan gaat zij naar haar kamer. Verder vertelt zij niet. Nigel zal boos genoeg zijn. Maar hij kijkt naar haar. Dan vraagt hij haar, wanneer zij naar bed gaat. Het blijft stil. Vervolgens vraagt hij haar, wat zij in het weekend doet. Precies hetzelfde, behalve, dat zij voor de weekendkoks zorgt, meer rekeningen moet uitschrijven en alles in de gastenkamers moet

27

aanvullen. Frank zit met een wit gezicht en strakke handen te typen. Aan alles is te zien, dat hij woest is. Woest op diegene, die dat kind in dit keurslijf heeft gedwongen. Maar dat was een oude man, die niet helder was en een twaalfjarige aanzag voor een achttienjarige, omdat zij hem dat zei. Of eigenlijk waren het de ouders van het kind, die haar hadden gezegd, dat zij naar dit hotel moest komen om op hen te wachten. Terwijl zij al dood waren. Maar ook die pleegouders en die ambtenaar van de kinderbescherming waren fout. En als oom Sjaak niet was overleden, was dit kind gegaan. Nu is er kans en daar gaan ze vanuit. Als ieder mishandeld kind, reageert Freddy op de woede van Frank. Zij duikt in elkaar. Zij durft nergens anders naar te kijken, dan haar handen. Nigel stuurt Frank weg om voor hen drieën een kop koffie te gaan halen. Als Frank wil protesteren, gebaart Nigel hem om stil te zijn. Dan wijst hij naar Freddy. Frank kijkt met afgrijzen naar het zielige, in elkaar gekropen, stukje mens, dat deze kleine meid nog maar is. Er is iets mis. Hij verlaat snel de kamer. Nigel blijft zitten. Freddy, die alle woede voelt weggaan, kijkt voorzichtig op. Dan kijkt zij Nigel in de ogen. Daar is geen woede te zien. Boosheid is er wel. Boosheid op een kind, dat ondeugend is geweest. Niet de woede, die Nigel gisteren liet zien, toen zij zichzelf bleek te vernietigen. Toen heeft zij klappen gehad. Nu zal zij straf krijgen, maar misschien valt het nog mee. Nigel ziet het begrip in haar ogen opstijgen. Hij ziet haar voorzichtig overeind komen. Als een bloem, die zich naar de zon ontvouwt. Hij ziet een aantal emoties in haar ogen om de voorrang strijden. Schuld, angst, spijt, opluchting, blijdschap en vertrouwen. Dan vullen haar ogen zich met tranen. Als van ieder klein kind, dat iets heeft bekend, waarvan het weet, dat het ondeugend is, maar ook weet, dat als de straf voorbij is, alles goed is. Nigel knikt. Hij zegt, dat Freddy er niet zonder straf afkomt. Maar haar straf zal te overkomen zijn. Twee weken geen werk. Geen enkel werk. Dus ook geen huishoudelijk werk in het appartement. Geen hulp aan de koks. Geen hulp aan de managementstaf, zonder toestemming van Nigel. En geen werk voor school. Het enige wat zij mag, is haar plantjes verzorgen en met Lydia leuke dingen gaan doen buiten het hotel. Proberen buiten het hotel veilig te zijn. Die pleegvader zit in de gevangenis. En die pleegmoeder ook. Die ambtenaar kan haar niets doen en Nigel moet nu voor haar zorgen. Samen met de drie anderen. En een klein beetje Simone. Maar er is nog iemand, die voor Freddy moet gaan zorgen. Iemand, die er de laatste vier jaar een verschrikkelijk potje van heeft zitten maken. En die moet flink aan de oren getrokken worden. Freddy buigt haar hoofdje. Zij weet wel, wie Nigel bedoelt. Er is gebleken, dat zij helemaal niet voor zichzelf kan zorgen. Dat dit logisch is voor iemand, die heeft meegemaakt, wat zij heeft meegemaakt, vertelt Nigel haar niet. Hij wil haar de goede kant op sturen. Niet in de grond stampen. Frank komt met een blad met kopjes koffie het kantoor binnen. Hij is afgekoeld. De koffie niet. Het is niet zijn probleem. Hij heeft niet zoveel met Freddy te maken. De volgende lijst komt aan de beurt. De lijst, waar wat te vinden is. Freddy moet alles opnoemen, waarvan zij weet, waar het thuishoort. Ook dat is een gigantische lijst. Tot in detail. Die meid moet een goed geheugen hebben. Frank wordt verteld, welke straf Freddy heeft gekregen. Hij trekt zijn wenkbrauwen op. Hij vindt, dat zij er gemakkelijk afkomt. Als zijn kinderen zoiets zouden uitvreten, kregen ze een flink pak voor de broek. Aan de kleur, die Freddy krijgt en de schichtige blik op Nigel, ziet Frank, wat er tussen die twee heeft gespeeld. Mooi, die jongedame wordt aangepakt. Dat moet ook. Zulke kinderen denken, dat zij alles weten en kunnen. Dan zegt Nigel, dat aangezien de kinderbescherming maar een klein bedrag aan levensonderhoud betaalt, Freddy haar eigen zakgeld moet verdienen. Zij moet al het geld, dat zij heeft, afgeven aan Nigel. En hij zal alle geld, dat zij tegoed heeft van het hotel, daarbij voegen. Dat zoekt Nigel uit. Dit geld, zal worden vastgezet, totdat Freddy volwassen is. Tot die tijd zal zij alle materialen voor haar onderwijs en alle spullen voor haar levensonderhoud van Nigel krijgen. Daar wordt niet over gediscussieerd. Nigel zal haar vertellen, wat Freddy mag en moet doen voor haar zakgeld. Als zij dat niet precies doet, krijgt zij geen zakgeld. Ook als zij teveel doet, krijgt Freddy geen zakgeld. Is dat duidelijk? Ja, dat is heel duidelijk. Dan zal zij zich zaterdag over twee weken om tien uur in de morgen melden bij Simone in het restaurant. Die zal Freddy begeleiden. Er wordt niet meer gedaan dan een paar uur bedienen in het restaurant.

28

Het is tijd voor de lunch. Na de lunch zal Freddy een uur naar bed gaan. Daarna zal Lydia haar meenemen in de auto naar een aantal winkels om wat nieuwe kleren en schoenen voor Freddy te kopen. Er werd niet gediscussieerd. Frank merkt, dat Nigel de jongedame héél strak aanpakt. En dat Freddy zich eraan overgeeft. Een poosje moet die de zekerheid hebben, dat anderen voor haar zorgen. Dat zij alles aan die anderen moet overlaten. Van daaruit kan een nieuwe zelfstandigheid worden opgebouwd. Een echte zelfstándigheid. Nigel zegt Frank om mee te gaan naar de keuken voor de lunch. Verder is het de bedoeling, dat Frank op gezette tijden luncht in de personeelsruimte of het restaurant. Nigel zal altijd in de keuken eten, omdat zijn vrienden daar zijn. In de keuken wordt Frank als eerste voorgesteld aan Dave, die de organisatie van het restaurant op zich heeft genomen. En aan Louis, die voorlopig de chef-kok van de dagploeg is. Daarna aan Peter, die nog geen dienst heeft, maar de chef-kok van de avondploeg is. Frank wordt voorgesteld aan de diverse hulpkoks, afwashulpen en serveersters. Simone komt binnen, om haar dienst te beginnen. Zij begint met het dekken van de tafel voor het ‘gezin’. Lydia komt met veel gelach de keuken binnen stuiteren, waar zij door Peter meteen uitgezet wordt. Hij neemt haar mee naar de gang achter de keukens. Daar veegt hij haar de mantel uit over haar gedrag. Ten eerste is zij te laat en vervolgens maakt zij een herrie als een kudde olifanten. Zo kunnen de koks zich niet concentreren, op wat zij aan het doen zijn. En die concentratie hebben zij vandaag hard nodig. Als zij zich niet kan gedragen, moet zij maar merken, hoe het is om in de keukens te werken. Dan moet zij een dienst draaien als afwashulp. Nu kan Lydia rustig zijn. Zij maakt haar excuses. Zij had er geen idee van. Het spijt haar. Nu komen die twee rustiger de keuken binnen en gaan aan tafel zitten. Omdat het vroeg is voor de lunch, kan Louis niet bij aan tafel komen zitten. Normaal luncht het ‘gezin’ wat later. Nigel stelt voor om in het vervolg ergens anders te lunchen. Dave is geen dagkok meer. Peter begint later en Freddy moet op tijd eten. Vooral als zij naar school moet. Lydia zal alleen in haar vakanties overdag thuis zijn. Nigel lijkt het beter om in het vervolg in het appartement te lunchen. Dan kan Frank daar komen lunchen. En een gewone lunch hoeft niet te zijn als in het restaurant. Peter komt aan tafel lopen met een schaal belegde broodjes en een kop soep voor Freddy. Die moet aankomen. Lydia moet vanmiddag kleren op de groei kopen. En niet in de lengte. Helaas voor Peter, gaat Freddy in de lengte schieten. Pas na een jaar wordt zij ietsjes dikker. Niet veel, maar toch is zij dan niet mager meer. Wel heel slank. Ook ontbijten zal in het appartement gebeuren. Nigel wil dineren in het restaurant niet missen. Peter grijnst en waarschuwt Nigel, dat hij dan over een jaar niet zo’n draadnagel meer is. Ook hier heeft Peter geen gelijk. Nigels stofwisseling ligt anders. Er wordt gepraat onder het eten en er worden grappen verteld en gelachen. Freddy wordt steeds stiller en stiller. Zij is bang voor het moment, waarop Nigel aan de anderen zal vertellen, wat zij vanmorgen verteld heeft. Bang voor de reactie van Dave en Peter. Maar ook dat Lydia niets meer met haar te maken wil hebben. Nigel ziet het gebeuren en weet, waaraan Freddy zit te denken. Die moet leren vertrouwen, dat Nigel degene is, die de baas is. Dat zij maar eenmaal gestraft wordt voor één ‘misdaad’. Dus vertelt hij aan de anderen wat Freddy vanmorgen bekend heeft en wat daarvan de gevolgen voor haar zijn. Peter trekt haar zachtjes aan een oor en zegt haar, dat als hij merkt, dat zij niet naar Nigel luistert, zij een flink pak voor de broek van hem krijgt. Zonder pardon. Dan is Nigel een keer geen baas. Dave knikt. Die hoeft niet in te grijpen. Diens kracht is niet nodig om Freddy te overtuigen. Lydia is van mening, dat Freddy een beloning heeft verdiend, omdat zij eerlijk alles heeft opgebiecht. Nigel kijkt de anderen aan en knikt. Vooruit, Freddy zal wat zakgeld meekrijgen naar de winkels. Kan zij iets voor zichzelf kopen. Maar er wordt geen snoepgoed gekocht. Freddy moet leren om goed te eten. Freddy heeft moeite met de kom soep, die Peter haar gegeven heeft. Louis komt vragen, of alles in orde is en kijkt zorgelijk naar de kom van Freddy. Is de soep niet goed? Jawel, maar Freddy heeft niet zoveel honger. Zij zit een beetje vol. Dat zij vol zit met onvergoten tranen, hoeft zij niemand te vertellen. Dat kunnen ze zien.

29

Nigel houdt haar aan tafel, totdat de kom leeg is. Dan neemt hij haar mee naar het appartement, waar hij haar overdraagt aan Lydia. Die zal ervoor zorgen, dat Freddy een uur gaat slapen. Slapen en niet gaan liggen piekeren. Laat de zorgen aan een ander over. Nigel heeft een bespreking met Dave, Peter en Frank. Frank is blij met de ideeën van Dave en Peter. Nigel is van mening, dat er eerst schoon schip gemaakt moet worden. Eerst in het hotel alles op orde en dan uitbreiden. Het idee is heel gezond en zeker te vervullen. Dave wordt gevraagd naar die nieuwe chef-kok. Hoe denkt hij daarover? Dat is een goede kok. Een beetje als Peter. Niet zó goed, maar Peter is ook een klasse apart. Die heeft door dit systeem ondermaats gepresteerd. Heeft zijn liefde voor het koken een beetje verloren, omdat de rest zo’n puinhoop was. Louis ondersteunt Peter geweldig. Het zou jammer zijn om die andere chef-kok als dagkok aan te nemen. De avonden kunnen beter verdeeld worden en dan de weekendkoks naar de dag zetten. Desnoods in drie ploegen werken. Eerst kijken, wat de weekendkoks ervan maken. Peter heeft nu twee weken vakantie. Hij heeft al twee jaar geen vakantie gehad. Kan hij nieuwe kracht opdoen. Die nieuwe chef-kok zal het overnemen. Wanneer kan die beginnen? Dave heeft hem gevraagd om vanavond te komen kennismaken met Peter. En met de rest van de staf. Dave moet de man bellen, dat hij vanavond aan de bak moet. Peter kan wat van die ideeën op papier gaan zetten. Nigel heeft hem gehoord over een cateringservice. En misschien is een soort luxe tafeltje-dek-je te overwegen. Met een soort abonnees. En een luxere dessertkaart mag wel. Peter draait met zijn ogen. Nigel loopt met Frank naar het kantoor. Er moeten spijkers met koppen worden geslagen. Wie moet wat gaan doen, hoeveel personeel moet erbij komen en waarvandaan? Er lopen wat van die kamermeisjes rond, die meer potentieel hebben. Die dames doen het al jaren, die gaan niet gauw weg. Frank meent, dat in ieder geval die voorraden door een centrale figuur geregeld moeten worden. Niet alles zelf opnemen. De taken neerleggen, waar die horen. De bars bij de barmannen, de keukens bij de koks, en de voorraden voor de huishoudelijke dienst bij een hoofd huishoudelijke dienst. Die moet de dingen gaan regelen, als de controles op de kamermeisjes en het personeel, dat voor schone was zorgt. Het oplossen van problemen hoort bij de baliemedewerkers en anders bij de manager. Het uitschrijven van de rekeningen voor de gasten moet door een administratieve kracht gebeuren, die ook de rekeningen van de leveranciers moet controleren en betaalbaar stellen. De betalingen moeten in het vervolg via Internet worden gedaan. Dat nieuwe salarisprogramma doet de betalingen automatisch. Er moeten een tweetal administratieve mensen bijkomen. Één voor het inbrengen van de gewerkte uren van het personeel en één voor de boekhouding. Die laatste moet meer bevoegdheid hebben. Dus een boekhouder. Er moet een typiste komen en een secretaresse voor Frank. En een voor Dave. En er moet een secretaresse komen voor Nigel. Daar heeft hij om gevraagd. Wat gaat Dave doen? Nigel zit na te denken. Dan tekent hij voor Frank een soort diagram. Een bedrijfsdiagram. Dave wordt hoofd-keukens. Die zorgt voor de keukenvoorraden en de werkschema’s van het keukenpersoneel. Zodat Peter en die nieuwe chef-kok gewoon kunnen doen, waar ze het beste in zijn. Het creëren van goede maaltijden. En iets meer. Het restaurant moet een trekker worden. Dan een hoofd-huishoudelijke dienst. De tuinmannen gaan zorgen voor bloemen in het hotel. Haal iemand binnen, die kan bloemschikken. De kamermeisjes zorgen voor het verwisselen van de bloemstukken op de gastenkamers en het neerleggen van de chocolaatjes. Het controleren van de gastenkamers moet steekproefsgewijs gebeuren. Kost minder tijd en energie. Zo krijgen de gasten in het vervolg minder mensen over de vloer. Is rustiger voor de gasten en geeft minder kans op klachten. Een eigen reparatieteam hoort onder de huishoudelijke dienst. En die moeten alles kunnen. Van het vervangen van lampjes voor de gasten tot het repareren van de vriezers in de keuken. O, dat kan niet, omdat er een koelcel is. Nou ja, het was bij wijze van spreken. Frank weet ongeveer, hoe een hotel geleid moet worden. Ja, dat weet hij. Wil dat zeggen, dat hij vrije hand heeft in het organiseren van het hotel? Nou, laat hij een plan van aanpak maken, dan zal Nigel er met hem naar kijken en het met hem bespreken.

30

Nigel gaat zich met huishoudelijke zaken bezighouden. Van zijn eigen huishouden. Hij heeft plotseling een gezin gekregen en daar moet van alles voor geregeld worden. Frank heeft ongeveer een uur de tijd. Dan gaan ze verder. Als hij in zijn kamer is, zakt Nigel vermoeid op zijn bed. Dit is een interessant project, maar door het wegvallen van Freddy is de zaak onder druk komen staan. Nigel gaat achter de kinderbescherming aan. Wat kan er geregeld worden betreffende school? Wat moet er geregeld worden betreffende verzekeringen? Freddy heeft bijna geen kleren. Is daar een vergoeding voor vrij te maken? Of moet Nigel wachten, tot die vergoeding bij die andere pleegouders is weg geplukt? Die vergoeding is al onderweg, inclusief een extra vergoeding in verband met de slechte kledingvoorziening van Freddy. Nigel vertelt zijn vriendin, welke straf hij Freddy heeft opgelegd, voor het vele werken, dat zij gedaan heeft. Die moet erom lachen. En dat vastzetten van die gelden is een goede zet. Daar is zelfs een speciale regeling voor bij de kinderbescherming. Dan krijgen de kinderen meer rendement op die gelden. Zal zij Nigel informatie over sturen. En zij komt deze week een keer praten over de taken van pleegouders. Hij is officieel geen pleegouder, maar hij gedraagt en voelt zich wel zo. Voor die school kan helaas niets anders worden geregeld. Die opleiding waar Nigel zelf op heeft gezeten, neemt geen mensen onder de achttien aan. En dat geldt voor alle Hbo-opleidingen, die dagscholen hebben. En Mbo-opleidingen willen geen mensen met Vwodiploma’s. Als Freddy verder wil, zal zij toch die schriftelijke cursus moeten gaan doen. Maar zij moet ook aan sport gaan doen. Dat is niet moeilijk te organiseren. Er is een sportaccommodatie bij het hotel. Daar kan Nigel Freddy heen sturen. En onder begeleiding laten sporten. Zien of er spieren aan die draadnagel te krijgen zijn. De vrouw van de kinderbescherming vond Freddy enigszins verwaarloosd. Wie was er verantwoordelijk voor Freddy in de tijd, dat zij in het hotel werkte? Freddy zelf. Die deed, alsof zij volwassen was. En er heeft niemand aan de bel getrokken, dat het fout ging? Volgens Nigels vriendin moet Freddy een flink pak voor de broek krijgen. Dan zal dat zelfvernietigende gedrag wel overgaan. Vreemd genoeg komt dat veel voor bij slachtoffers van verkrachtingen en mishandeling. En die aanpak werkt. Tenminste als hij met mate wordt toegepast. Freddy is automatisch verzekerd. Voor ziektekosten, overlijdensrisico en wettelijke aansprakelijkheid. Rechtsbijstand krijgt zij vanuit de kinderbescherming. Als er iets niet in orde mocht zijn. Nigel moet haar goed op de hoogte houden van de vorderingen van Freddy. Als hij niet verder komt met de dame, zal die vriendin met haar komen praten. En zij zal deze week alle papieren voor Freddy komen langsbrengen. Dat is snel geregeld. Nu een goede computer. Dat is ook geen punt. Nigel bezit een bedrijf, dat computers maakt. Daar belt hij naartoe, dat hij iemand heeft, die een goede computer nodig heeft, maar die te trots is om hem aan te nemen en te arm om hem te kopen. Die moet in het testteam worden opgenomen. Ook voor software en internetverbindingen. De man aan de andere kant van de lijn vraagt, hoe luxe het mag. Hij heeft een heel luxe systeem, dat nog uitgetest moet worden. Nigel vertelt, dat het voor een schoolkind is, dat onder zijn hoede is geplaatst. Even is het stil aan de andere kant. Dan vraagt de man, of hij het goed gehoord heeft. Ja, hij heeft het goed gehoord. Stuur dat ding nu maar. De man breekt in lachen uit. Nigel hangt gauw op. Oom Karl belt om te informeren, hoever Nigel is met de regelingen voor Freddy. Nigel brengt verslag uit. Oom Karl zegt, dat hij vanavond met de jongedame komt praten. Hij heeft iets ontdekt. Nee, geen ondeugende dingen van haar, maar iets betreffende die moordzaak. En Nigel moet Freddy meenemen naar het graf van haar ouders. Dan kan het meisje het beter aanvaarden. Lydia komt op de deur kloppen, dat zij Freddy gaat meenemen. Nigel heeft haar zakgeld beloofd. Als hij wil meelopen, kan hij het zelf aan Freddy geven. Lydia loopt naar Freddy’s slaapkamer, waar ze de jongedame achter het bureau vindt. Die heeft een flink aantal lijsten zitten schrijven. Van dingen, die er gedaan moeten worden voor het hotel en dingen, die er geregeld moeten worden, nu Freddy niet mag werken. Als Lydia binnenkomt, krimpt Freddy ineen. Zij probeert de papieren weg te bergen, zonder dat Lydia ze gezien heeft, maar die heeft het allang in de gaten en valt flink tegen Freddy uit. Nigel heeft het ook vanuit de

31

deuropening gezien. Hij is met twee stappen bij Freddy. Hij houdt zijn hand op en Freddy legt er kleintjes de lijsten in. Dan zegt Nigel Lydia om de kamer te verlaten. Als de deur dicht is achter Lydia’s rug, pakt hij Freddy beet en legt haar over de knie. Zij krijgt een flink pak voor haar broek en dan legt hij haar op bed. Het winkelen zal moeten worden uitgesteld. Tot Freddy echt een uur op bed heeft gelegen. En Nigel verwacht van Freddy, dat zij zich in het vervolg netjes zal gedragen. Hij neemt de lijsten mee naar de woonkamer. Daar smijt hij ze op tafel. Vervolgens gaat hij zijn handen wassen onder de koude kraan. Hij zegt Lydia, dat zij het winkelen moet uitstellen tot over een uur. Lydia knikt zachtjes. Zij heeft medelijden met Freddy, tegelijk is zij boos op haar. Nigel loopt ondertussen naar het kantoor. Er zal extra kantoorruimte moeten worden vrijgemaakt. Er staan een aantal kantoren leeg. Dat moet geen probleem zijn. Er moet een kantoor voor Nigel en zijn secretaresse worden vrijgemaakt. Geen jonge deerne, die denkt met haar baas te kunnen trouwen. Liever een wat oudere vrouw, die het klappen van de zweep kent. Frank is klaar met zijn schema. Het enige, dat gedaan moet worden, is kijken naar de ruimte om de mensen in onder te brengen. En welke mensen zijn er, die op andere posten gezet kunnen worden. Daarvoor moet Frank goed kennismaken met alle personeelsleden. Nigel bekijkt het schema en verandert hier en daar een kleinigheid. Dan vult hij namen in op een aantal posten. Hij geeft aan, dat het idee van Dave om stageplaatsen aan te bieden heel goed is. Er kan bij uitzendbureaus worden aangegeven, dat er een soort ervaringsplaatsen kunnen worden gecreëerd. Voor mensen zonder verdere opleiding. Die kunnen als kamermeisje, tuinman en hulpkok of afwashulp worden aangenomen. Er moet een hoofd-barman komen, die voorraden en dergelijke gaat regelen. Maak er een stevige kerel van, dan kan hij ook problemen met gasten gaan oplossen. Nee, Nigel is niet in de bars geweest. En dat sportgedeelte moet meer geïntegreerd worden. Biedt wat fitnessmogelijkheden aan bij de gasten. Een uurtje fitness onder begeleiding bijvoorbeeld. Of aquafitness. Is heel gewild. En er is een prachtig zwembad. Daar is Nigel wel geweest. Ook vanmorgen. Heeft daar iemand de leiding? Mooi, die moet Nigel spreken. Voor Freddy. Die is weer beziggeweest. Zij heeft allerlei lijsten zitten schrijven. Moet Frank maar doorlezen. Die leest er snel overheen. Daar had hij al aan gedacht. Kan Nigel een beetje verlies lijden? Dan bestelt Frank van alles, wat er normaal besteld wordt, tweemaal zoveel. Hij heeft bij die bakker geïnformeerd, maar er is geen contract. Die bakker zou het jammer vinden, als het hotel geen gebruik zou maken van zijn diensten. Dat kan Nigel zich voorstellen. Maar het gaat erom, wat het beste is voor het hotel. En de kwaliteit, die de bakker nu levert, is niet goed genoeg. Eerst moeten ze Louis zelf broodjes laten bakken. Dan kunnen ze zien, of die het in zich heeft om betere kwaliteit te leveren. Frank zal Louis vragen om na zijn dienst naar het kantoor te komen voor een bespreking. Dan zal hij hem gelijk zijn bevordering tot chef-kok dagploeg meedelen. Daar wil Nigel bijzijn. Zien welke reactie er komt. Die knul is onzeker over zijn eigen kunnen. Daar weet Frank wel raad mee. Geen degradatie, maar een toezichthouder. Dan kan die knul ervaring opdoen. Hij is jong voor chef-kok. En er zit potentieel in. Als die knaap meer op zijn benen komt te staan, zou hij net zo goed kunnen worden als Peter. Er wordt gebeld, dat de nieuwe chef-kok zich heeft gemeld. Wat moet er gedaan worden? Peter moet hem aan iedereen voorstellen, hem alles wijzen en vertellen, wat er op het menu staat en dan moet Peter als de bliksem maken, dat hij in het kantoor komt. Dan kunnen ze vandaag zien, wat die man in zijn mars heeft. Nigel heeft het idee, dat hij beter Peter op Freddy kan zetten, dan zelf overal achteraan rennen. Hij heeft genoeg te doen. Hij begint moe en gespannen te worden. En zijn hand doet zeer. Verdorie, die ondeugende meid ook. Het is tijd om die weer uit bed te halen. Nigel vraagt aan Frank om te bellen voor koffie. Nigel moet naar zijn ‘gezin’. Als hij het appartement binnenkomt, zit Lydia een puzzel te maken aan de hoge tafel. Zij heeft de deur van Freddy’s slaapkamer op een kier gezet. Die ligt op haar buik te slapen. Lydia vertelt zachtjes, dat Freddy een hele tijd heeft liggen huilen. En volgens Lydia niet om dat pak slaag. Volgens Lydia is er in Freddy een verdriet, dat zij geen ruimte kan geven. Als

32

zij een pak slaag uitlokt, kan zij huilen, zonder dat het opvalt. Net alsof zij niet zou mogen huilen. Nigel zegt, dat hij er moe van wordt. Freddy moet wakker worden gemaakt. Anders is er te weinig tijd van winkelen. De dames moeten op tijd terug zijn. Anders wordt Peter kwaad. En dat willen Lydia en Freddy niet meemaken. Lydia loopt naar Freddy. Die komt een beetje stram uit bed. Lydia zegt haar het gezicht en de handen te wassen. Freddy’s ogen zitten nog bijna dicht en door het huilen van daarnet zijn ze heel rood. Freddy komt verlegen de woonkamer in. Daar staat Nigel op haar te wachten. Die geeft haar een portemonneetje met wat geld. En niet alles opmaken aan make-up en dat soort troep. Maar Freddy gebruikt nooit make-up. Dat was Lydia duidelijk. Freddy heeft het een en ander nodig. Zij moeten opschieten, want er is maar weinig tijd. Nigel geeft Lydia een envelop mee. Daaruit moeten de gewone spullen voor Freddy betaald worden. Lydia neemt al babbelend Freddy mee naar haar auto. Freddy moet Lydia helpen om de weg te vinden. Dus Freddy moet op de weg letten en niet op haar handen. Die zijn al veel te ruw. En niet op haar vingers gaan zitten bijten, anders verstaat Lydia haar niet. Freddy is nerveus, maar als er geen gekke dingen gebeuren, let zij meer op haar omgeving. Er is niemand, die haar kwaad kan doen. Dat verandert, als zij bij de winkels komen. Dan is Freddy weer het superbange kind, dat niet verder durft te kijken dan de vloer of haar handen. Tot Lydia boos wordt en zegt, dat zij niet van plan is om Freddy’s werk te doen. Die kijkt haar verschrikt aan. Maar Freddy mag niet werken. Dit is werk, dat alleen Freddy kan doen. Kleren uitzoeken is werk. Alleen zal Nigel het niet als zodanig zien. En voor jezelf zorgen is ook werk. En zwaar werk ook. Freddy kijkt stiekem rond. Zij is lang niet meer in een winkel geweest. Zij is bang om Lydia kwijt te raken. Die neemt haar hand en loopt naar de kledingafdeling van een warenhuis. Daar zoekt zij een aantal broeken uit voor Freddy. Die moet passen. Hoe kocht Freddy eerder haar kleren? Nu, via postorder. Dan kun je thuis alles passen. Dat kon mooi tussen het werk door. Zou Nigel het erg vinden, als Freddy haar plantjes gaat ophalen? Vast niet. Vooral als zij dat samen met Lydia gaat doen. Als er iemand bij is, mag zij het wel. En er mogen best plantjes in de woonkamer komen staan. En ook bloemen. Daar zorgt Lydia voor. En niet Freddy. Die mag nog niet haar eigen kopje naar de keuken brengen. Nigel heeft haar volstrekte rust en veel plezier voorgeschreven. Maar eerst de kleren. Er worden een paar lekker losse truitjes uitgezocht. En wat mooie rokjes. Nee, geen strakke modellen. Daar is Freddy veel te mager voor. Dan ziet zij eruit als een kind uit een hongergebied. Kan zij op tv. In een inzamelingsprogramma voor ontwikkelingshulp. Zo kan ze niet in het hotel rondlopen. Zij gaat niet hele dagen in het appartement rondhangen. Er wordt weggegaan. Lydia wil morgen naar de dierentuin. En Freddy moet mee. Rondkijken. Er een mooi stukje over schrijven voor in een brochure. Al pratend tegen Freddy loopt Lydia rond. Als zij Freddy loslaat, grijpt die haar vast. Freddy is panisch om Lydia kwijt te raken. Lydia moet daar wat aan doen. Haar mobiel gaat af en Lydia neemt op. Het is haar vader, die vertelt, dat hij vanavond haar laatste spulletjes zal meebrengen. Mist zij nog iets? Nee, of ja, dat moet zij nu kopen. Zij wil een nieuwe mobiel hebben. Gaat zij naar kijken. Bedankt voor de tip. Karl weet niet helemaal, wat Lydia bedoelt. Maar het is goed, dat zij blij is met zijn onbedoelde hulp. Eerst wordt er gepast en betaald. Daarna wil Lydia naar de afdeling, waar zij mobiele telefoons verkopen. Daar weet zij precies welk toestel zij wil hebben. Dat is heel voordelig en er zit een pre-prepaidkaart in. Gelukkig van dezelfde provider, waar Lydia haar abonnement van heeft. Dus geen problemen met sim-locks. Dan neemt Lydia Freddy mee naar het restaurant. Daar is het rustig. Lydia neemt voor hen beiden een kop koffie en voor Freddy een klein kinderijsje. Die zal dat heel lang niet hebben gehad. Zul je Peter vanavond horen, als zij het hem vertelt. Freddy zit naar het ijsje te kijken, alsof zij niet weet, wat zij ermee moet. Lydia gaat aan de gang met haar mobiel. Zij verwisselt de simkaarten en installeert de batterij van de nieuwe telefoon. Zij heeft een telefoon gekocht, waar je meteen mee kunt bellen. Dus de batterij hoeft niet te worden opgeladen. Nu heeft haar oude mobiel een nieuw nummer. Daarmee belt zij haar eigen nieuwe telefoon. Daarin programmeert zij dit nieuwe nummer als zijnde van Freddy. Bovendien

33

neemt zij een foto van Freddy achter het ijsje. Die zet zij als meldingsicoon in haar telefoon. Dan neemt zij de oude telefoon en belt die met haar nieuwe telefoon. Dan programmeert zij haar eigen nummer als zijnde haar telefoonnummer. En hier zet zij een fotootje van zichzelf als meldingsicoon in. Dan zet zij Nigels telefoonnummer in de telefoon. En die van Dave en Peter. Dan is de alarmtelefoon klaar. Zij steekt de nieuwe mobiel in haar zak. De oude telefoon geeft zij aan Freddy. Die zit ermee in de handen. Zij weet niet, wat zij ermee moet. Ze weet wel, hoe een mobiele telefoon werkt, maar zij snapt niet, waarom Lydia háár een mobiel geeft. Totdat Lydia haar uitlegt, dat dit is om Freddy’s angst minder te maken. Als Lydia wegloopt naar de wc, moet Freddy alleen blijven aan tafel. Met niemand praten en blijven zitten. Als Freddy in paniek begint te raken, mag zij Lydia bellen. Dan kan zij horen, dat Lydia er nog is en haar niet is vergeten. Als zij straks in de winkel zijn, gaan ze dat op dezelfde manier doen. Lydia loopt zoekend rond en dan moet Freddy ergens blijven zitten of staan. Als zij in paniek raakt, belt zij Lydia. Is dat begrepen? Ja, dat begrijpt Freddy. Het is eng, maar zij begrijpt het wel. Goed, dan steekt Freddy die mobiel in haar zak en gaat Lydia naar het toilet. En dat ijsje moet Freddy opeten. Lekker van genieten. Concentreren op het ijsje. Freddy begint met kleine hapjes van het ijsje te eten. Lekker is dat. Het roept een hoop herinneringen op. Herinneringen aan haar ouders en de goede tijden. Er loopt een traan over haar wang. Maar zij doet, wat Lydia haar heeft gezegd. Zij concentreert zich op het ijsje. Als het ijsje op is, kijkt zij schuw om zich heen. Dan ziet zij Lydia langzaam naar zich toe lopen. Die wordt tegengehouden door een kennis. Duidelijk nogal een vervelende kennis. Freddy kan zien, dat Lydia boos is. Maar die man heeft Lydia bij de bovenarm gepakt. En hij wil haar kussen. Meteen is Freddy overeind en bij de man. Die geeft zij een klap tegen zijn hoofd. De man heeft hem goed gevoeld. Hij laat Lydia los en wrijft zich over het hoofd. Dan zegt hij, dat Lydia wel had kunnen zeggen, dat zij niet wilde. Vervolgens stampt hij boos weg. Lydia kalmeert Freddy, die in paniek is. Er is niets gebeurd. Lydia kon de man wel aan, maar bedankt voor de hulp. De man zal daar een flinke bult aan overhouden. Nu krimpt Freddy in elkaar. Weer is er alleen een bang kind over. Lydia ziet het en belt met Nigel. Dit gaat niet. Het is te moeilijk geworden voor Freddy. Vervelende vent. Nigel zegt, dat Peter naar hen toekomt. Die zal hen ophalen. Om het voor Freddy veiliger te maken. Dan moet dit experiment worden uitgesteld. Lydia heeft al geweldige resultaten bereikt. Rustig aan beginnen. Niet forceren. Lydia gaat met Freddy naar buiten. Daar durft Freddy heel schuw om zich heen te kijken. Peter wordt door een taxi gebracht. Hij zal met de dames terugrijden. Lydia geeft hem haar autosleutels en stapt bij Freddy achterin de auto. Daar gaat zij tegen Freddy zitten praten over alle mooie aankopen. Freddy wil haar de mobiele telefoon teruggeven, maar die moet Freddy houden, totdat zij geld bij elkaar heeft kunnen sparen voor een eigen telefoon. Het is belangrijk voor Freddy om een alarmtelefoon bij zich te hebben. Freddy knikt. Peter bromt op haar. Hij heeft van Nigel gehoord, dat zij vanmiddag aan het werk is geweest. Foei. Lydia bekent, dat zij Freddy een ijsje heeft laten eten. Tegen de paniek. Peter gromt. Dat kan toch geen kwaad? Als die kleuter maar niet denkt, dat zij minder kan eten. Er moet vanavond goed geproefd worden. Er is een nieuwe chef-kok. Freddy is heel belangstellend. Zij leeft nog voor het hotel. Dat zal langzaam moeten veranderen. Peter heeft de goede snaar kunnen raken. Hij kijkt via de achteruitkijkspiegel Lydia aan en knipoogt. De rit naar het hotel duurt niet lang en het lijkt een wonder, zoals Freddy in het hotel opbloeit. Daar is zij veilig. Het is al later in de middag. Nigel en Frank hebben hard zitten werken. Er zullen morgenochtend twee dames komen voor een sollicitatiegesprek als secretaresse. Nigel is het zat. Hij heeft een aantal dagen hard gewerkt. Straks is hij net zo’n workaholic aan het worden als Freddy. Hij kapt ermee voor vandaag. Hij moet met Freddy gaan praten. Kijken, wat de dames gekocht hebben en met Freddy naar het sportcentrum van het hotel. Frank heeft het een en ander te regelen en er staat een verbod op overwerk. Anders is Freddy niet in de hand te houden. Natuurlijk mag Frank erover nadenken en het een en ander op papier zetten, maar niet overdrijven. Denk aan vrouw en kinderen.

34

Frank salueert. Nigel trekt een scheef gezicht. Hij heeft geen goede herinneringen aan zijn diensttijd. Lange dagen vol verveling en een aantal vervelende slapies. Hij miste zijn vrienden. Die zaten bij andere legeronderdelen. Hij loopt naar zijn appartement, waar Lydia en Freddy bezig zijn met het uitpakken van de boodschappen. Alles wat Lydia uit de tassen trekt om te laten zien, wordt door Freddy netjes opgevouwen en op keurige stapeltjes gelegd. Tot en met de sokken. Labeltjes en stickers worden netjes verwijderd. De bonnen worden netjes op elkaar gelegd. Het valt Nigel mee, dat ze nog niet op de computer zijn ingegeven. Hoewel dat natuurlijk niet kan. Freddy heeft geen computer. Die zal straks worden gebracht. Nigel heeft aan Frank doorgegeven, welke bedrijven hij nog meer bezit en wat die leveren. Frank gaat prijzen en stalen opvragen. Hij moet zeggen, dat Nigel hem gestuurd heeft. Als Nigel binnenkomt, kijkt Lydia een beetje wanhopig naar Freddy, die alles uit haar handen trekt om het op te vouwen. Dan ziet Nigel het badpak, dat Lydia voor Freddy gekocht heeft. Dat is mooi. Kan Freddy zwemmen? Nee, ze waren altijd onderweg van het ene land naar de andere staat. Een paar maanden hier, een jaartje daar. Altijd luxewoningen, volop personeel en ouders met sociale verplichtingen. Peter gromt, dat ze er een paar vergeten zijn. Freddy’s moeder gaf zelf onderwijs. Daardoor is Freddy niet achterop geraakt. Freddy heeft altijd een stevig werktempo gehad. Op vierjarige leeftijd schreef zij een correcte bedankbrief aan het staatshoofd van het land, waar zij toen verbleven, voor het verjaarscadeau, dat hij haar stuurde. In het Engels. Dat cadeau heeft zij nog. De teddybeer. Hij had haar een zilveren slavenarmband willen geven, maar volgens haar moeder was zij daar te jong voor. Haar polsjes waren te dun. Als kind was Freddy al niet breed. En ook toen sloeg zij maaltijden over en bleef zij hele nachten op. Soms moest dat, als het in een bepaald land roerig werd. Dan moesten zij ieder moment kunnen vluchten. Daarom had papa die regel ook opgesteld. Als je elkaar kwijtraakt, zo snel als mogelijk naar het hotel terug om te hergroeperen. Gelukkig hebben ze het niet eerder nodig gehad. Hier in Nederland hadden ze geen eigen huis. Ze verbleven altijd in het hotel. Maar nooit meer dan een paar weken. Freddy spreekt, verstaat, schrijft en leest meer dan veertien talen. Waaronder Engels, Duits, Frans, Spaans, Portugees en Nederlands. Dat komt goed van pas in het hotel. Japans kan zij een beetje verstaan en spreken, maar niet lezen of schrijven. Van Chinees brengt zij niets terecht. Net als van Russisch. Nigel zit stil aan tafel. Dan vraagt hij haar, of zij kan fietsen. Nee en in andere sporten is zij ook niet goed. Alleen rennen kan zij wel. Touwtje springen? Nee. Hoepelen? Nee. Spelletjes? Nee. Kaarten? Ja, pokeren. Geleerd van de chauffeurs. En verder alle schoolvakken. En alle werkjes, die er in het hotel te doen zijn. Dan wordt het tijd, dat Freddy wat dingen gaat leren. Zwemmen, fietsen, hardlopen, touwtje springen. Fitness. Dat soort dingen. Wat spieren kweken. Peter gromt. Die kweek je niet alleen met sporten. Daarvoor moet je goed eten. Ja, Nigel weet het. Peter denkt nog steeds, dat Nigel niet genoeg eet. Maar Nigel eet evenveel als Peter en die is veel gevulder. Nee, dik is Peter niet. Maar wel sterker. Nigel kijkt wel uit om met Peter of Dave te gaan vechten. Dit zegt hij met een vette knipoog naar de dames. Dan zegt hij Freddy, dat zij moet meegaan. Hij moet iets met haar doen. Nee, ze gaan het hotel niet uit. Freddy zucht van opluchting. Zij is vandaag genoeg buiten geweest. Nigel neemt Freddy binnendoor mee naar het sportcentrum. Ook daar is Freddy aan het werk geweest. Niet als instructeur. Dat zou een flop zijn geworden. Hier legde zij iedere avond schone handdoeken neer. De sportinstructeur kent haar wel. Die is verbaasd om de nieuwe baas en Freddy samen te zien. Er gaat een roddel door de personeelsruimtes, dat Freddy ontslagen is. Dat is ze ook, maar zij woont bij de directeur. Als gezinslid. Daarom zijn ze hier. Toen Freddy werkte, had zij geen tijd om te gaan sporten, nu heeft zij veel tijd. En er moeten een paar spieren worden aangekweekt. Een heleboel dingen worden geleerd. Freddy kan niet zwemmen, niet touwtje springen, niet dansen, niet gewoon hardlopen. Alleen wegrennen voor enge mannen. Zij moet zelfverdediging leren. Klimmen kan zij alleen op trappen. Daar moet iets aan gedaan worden. De sportinstructeur stelt voor om met eenvoudige dingen te beginnen. Zwemmen,

35

touwtje springen en een lichte vorm van zelfverdediging. Rustig opbouwen en later dingen vervangen of toevoegen. Wat speelde zij als kind? Spelen? O, hij bedoelt leren. Wel, zij leerde converseren en correct brieven schrijven. En talen en schoolvakken. En pokeren van de chauffeurs, als die in de keuken op haar ouders zaten te wachten. En koekjes bakken met een kokkin. Of andere gerechten klaarmaken. Koken heeft zij nooit geleerd. Tekenen heeft zij geleerd van de secretaresse van haar vader. Toen woonden zij een jaartje in Honoloeloe. En glimlachen. Daar zijn wel honderd verschillende manieren voor. Nigel bedenkt zich, dat die ouders lieve mensen mogen zijn geweest, maar zij hebben hun dochter vreselijk misvormd. En zo te horen ook misbruikt. Dan vraagt de sportinstructeur, wat zij met haar poppen deed. Poppen? Dat kent Freddy niet. Alleen een teddybeer. En daar knuffelt zij mee. Niet te vaak, want die is hard en zwaar. Dan kijkt Freddy naar de wanden van het kantoortje. Daar ziet zij een foto hangen. Zij zegt, dat zij die kent. Dat zijn haar papa en mama. En dat is zijzelf. Freddy heeft geen foto’s van haar ouders. Foto’s zijn moeilijk mee te nemen. Nigel neemt de foto van de haak. Het vijfjarige meisje op de foto netjes in een soort miniuitgave van haar moeders jurk. Zelfde soort schoentjes aan. Haren opgemaakt. Een kleine uitgave van de vrouw. Met een ernstige blik in de ogen. Alsof zij alle lasten van het gezin moest dragen. Nigel vermoedt, dat dit ook zo was. Hij is van plan op jacht te gaan naar alle foto’s die er te vinden zijn van het gezin Martindale. Lydia eens vragen. Die kan daar meer mee. Hij kijkt op zijn horloge. Het is bijna tijd voor het diner. En daarna wil oom Karl komen praten. Nee, niet over de dingen, die Freddy heeft uitgehaald. Over iets anders. Misschien is het goed voor Freddy om op te schrijven, wat zij zich kan herinneren van haar jeugd. Maar niet meer, dan een uurtje per dag. Nu moeten ze zich gaan omkleden. Of opfrissen. Voor een bezoekje aan de keuken kleed je je niet om. Freddy loopt het kantoortje uit. Nigel zegt tegen de sportinstructeur, dat hij een kopie moet laten maken van die foto. De man kijkt zijn nieuwe baas na. Rare vent. Doet alsof hij de vader van Freddy is. Die avond belt Nigels vriendin, dat zij contact heeft gehad met de voogd van Freddy. Die heeft aangegeven, dat er een bankkluis is met herinneringen, foto’s en dergelijke. Freddy weet waar en zij heeft een sleutel. Als Nigel Freddy hiernaar vraagt, kijkt zij wat afwezig en knikt. Zij haalt een kettinkje uit haar blouse en laat hem een sleutel zien. Zij weet ook de bank te noemen. Mooi, dan gaan ze daar morgen naartoe. Alles eruit halen. Frank kan zich wel alleen redden. Ze gaan naar het appartement, waar de anderen al klaar zijn. Peter geeft door, dat de nieuwe kok niet op zijn vingers gekeken moet worden door de eigenaar, dus ze eten in het restaurant. Iedereen is al gekleed. Freddy rent naar haar kamer en trekt haar uniform aan. Zwarte rok, witte blouse en een kort zwart jasje. Net een serveerster. En een paar stevige zwarte schoenen. Netjes gepoetst. Netjes de haren kammen en handen en gezicht wassen met koud water. Freddy’s ogen zitten bijna dicht. Daar is niets aan te veranderen. Maar verder ziet zij er presentabel uit. Meent zijzelf. Dat de anderen daar anders over denken, heeft zij niet in de gaten. De meningen lopen uiteen van gratenpakhuis tot zieke kanarie. Nigel kijkt haar aan en knikt. Het is hem duidelijk, waar dit gedrag vandaan komt. Lydia kijkt verwonderd naar Freddy. Ze hebben vandaag zulke leuke kleding gekocht en nog trekt Freddy die pinguïnkleren aan. Iedereen loopt verder in vrijetijdskleding. Freddy valt vreselijk uit de toon. Nigel neemt Lydia apart. Hij legt haar uit, dat Freddy dit gedrag nodig heeft. Dit zal vanavond besproken worden, als Freddy naar bed is. Dan gaat hij naast Dave lopen. Daaraan vraagt hij om zijn medicijnen later te krijgen. Die werking was heel heftig. Nee, hij heeft er geen kater van gekregen. Maar hij voelde zich wel dronken. Bah, wat een rotgevoel. Dave moet lachen. Hij weet, dat Nigel best van een goed glas houdt. Maar die zal nooit dronken worden. Die heeft Dave’s moeder een paar maal meegemaakt. En dat was een goed geneesmiddel. Als ze bij het restaurant komen, komt Simone de keuken uit. Zij glimlacht naar hen. De gastvrouw brengt hen naar een tafeltje voor zes. Oom Karl komt het restaurant inlopen. Lydia

36

rent op hem toe en omhelst hem. Er wordt geknuffeld. Dan komt zij aan tafel bij de anderen. Nigel staat op om Lydia en oom Karl aan tafel te helpen. Oom Karl kijkt de kring rond. Freddy zit naar haar handen te staren. Karl maakt eenmaal veel indruk op haar. En hij is heel streng. Maar aan tafel wordt er niet gepraat over ondeugend zijn of straf krijgen. Daar zitten ze tussen de gasten. Er wordt alleen gesproken over de plannen, die zijn verwezenlijkt. Nu komt Freddy tot leven. Vooral als er gesproken wordt over de nieuwe chef-kok en de andere veranderingen in de keukens. Dat die drie mannen weggegaan zijn, is niet verbazend. Die hingen altijd om Noël heen. Wat is er met die spullen gebeurd? Dave heeft de politie gebeld. En die is het komen ophalen. Netjes aan de achterdeur. Geen probleem. Er is een formulier uitgeschreven over de vondst. Vreemd genoeg zat er één stuk bij, dat Dave aan Freddy deed denken. Vooral omdat de naam Freddy in de achterkant is gegraveerd. Een klein meisjeskopje. Goud aan een kapot gouden kettinkje. Dave heeft er een foto van gemaakt met zijn mobiel. Hij laat hem aan Nigel zien. Freddy kijkt met hem mee. Dan roept zij om mama. De tranen lopen over haar wangen. Nigel kijkt haar ontsteld aan. Karl pakt hem de mobiel af en klapt hem dicht. Dan pakt hij zijn zakdoek en veegt de tranen van Freddy’s gezicht. Die kalmeert. In eten heeft zij geen zin. Helaas voor haar zitten er een stel strenge mannen aan tafel. Zij krijgt geen kans haar eten te laten staan. Peter zit ernstig te proeven. Dave geniet gewoon van het eten. Nigel is afgeleid door Freddy, maar komt snel ter zake. Oom Karl houdt die kleine meid in de gaten. Hij proeft wel, wat hij eet en dat smaakt goed. Bijna net zo goed als dat van Peter. Dat was van de week onder de maat. Niet zoals oom Karl van hem gewend is. Peter bloost. Hij weet van zichzelf, dat zijn koken onder de maat was. En het heeft hem verdriet gedaan. Hij weet, dat hij veel beter kan. Eerst kwam het door de scheiding. En daarna was het gemakkelijk. De hotelgasten waren tevreden. Zelfs als Peter minder goed kookt, is het op het niveau van een goede kok. Maar Peter kan een tovenaar zijn met voedsel. Oom Karl heeft gelijk. En Peter weet, dat hij hierover meer te horen zal krijgen. Dave grijnst naar hem. Die weet, dat hij door oom Karl zal worden aangepakt. Over zijn relatie met Vera en over zijn geflierefluit. Daar zal oom Karl het niet mee eens zijn. Zelfs Nigel zal het een en ander te horen krijgen. Volgens Dave is degene, die vanavond niet van oom Karl te brommen zal krijgen, de enige, die het hard nodig heeft. En dat is een tactiek. Dat zorgt ervoor, dat de anderen beter op haar gaan letten. Dave is er te oud voor geworden. Die heeft de tactiek van oom Karl door. Lydia houdt het gesprek aan tafel gaande. Freddy is stilgevallen. Zij houdt zich bezig met het voedsel op haar bord. Voor haar is de lol eraf. De nieuwe chef-kok komt de keuken uit, om te vragen, of alles naar wens was. Jawel, het is erg goed. Vergeef die kleine meid maar. Die is geschrokken en kan wat moeilijker eten. De chef-kok heet Antoine. Freddy kijkt hem snel aan. Dan kijkt zij weer naar haar bord. Maar hij heeft haar dikke ogen gezien. Die komen niet van de schrik. Die komen van het huilen. Dit kind moet een heleboel hebben gehuild de laatste tijd. Antoine heeft het een en ander gehoord. Dat zij ontslagen is en aangevallen door de vorige chef-kok. Een jong meisje. Hoe kan een vent dat doen? En wat voor werk zij deed, is niet duidelijk, maar iedereen heeft bewondering voor haar. Simone heeft gezegd, dat het een ondeugende kleuter is. En dat zij die kleuter zal leren wat goed werken is. Maar Simone is een grapjas. Noemt die baas ook een kleutertje. En dat is echt een grote volwassen vent. Niet zo breed als die andere drie, maar net zo lang. Als ze staan, komen ze een kop boven Antoine uit. En die is niet klein. En best sterk, maar hij heeft die Peter vandaag een staaltje zien weggeven, waar Antoine niet aan begint. Vreemd genoeg lijkt die oudere heer de baas te zijn, terwijl die lange magere de eigenaar is. Antoine gaat nadenkend naar zijn keuken terug. De maaltijd is geweldig gegaan. Die keuken is goed voorzien. Alle voorraden netjes bijgewerkt. Dat heeft hij ook anders meegemaakt. En die eigenaar is er pas een week. Die moet er echt de wind onder hebben. Dat niet Nigel maar Freddy voor de voorraden zorgde, weet Antoine niet, totdat hij een goed gesprek heeft met Dave. Die heeft het allemaal vandaag gehoord en moet zijn ei bij een ander kwijt. Dat dit Antoine is, maakt hem niet zoveel uit. Antoine wel. Die beziet die kleine meid met andere ogen. Een zo jong meisje, dat in staat is om vier jaar lang een tophotel te runnen. Wow.

37

Wat een meid. En dat moet nog opgroeien. Als die later in het hotel komt te werken, kan zij er een soort Hilton van maken. Dit hotel heeft veel potentieel. Hij heeft het een keer getroffen. Als hij hier mag blijven werken. Hij moet goed zijn best doen. Hij weet, dat hij beter kan. Maar hij was het zo moe om iedere keer een naam op te bouwen en die dan door zulke k***** te laten verpatsen. Hier zal dat niet zo gauw gebeuren, meent hij. De volgende dag merken de gasten al, dat de keuken beter is geworden. Het gerecht, dat dan op tafel komt, is veel beter, dan de dag ervoor. Dave herziet zijn mening over de nieuwe. En Peter weet, dat hij concurrentie heeft. Dat is leuk. Een beetje tegengas is goed voor een mens. Zet hem aan tot betere prestaties. Bovendien raakt Peter meer uitgerust. Na de maaltijd gaan ze naar het appartement en daarna worden de medicijnen rondgedeeld. Nigel legt de zijne op tafel naast het glas water. Dave kijkt hem waarschuwend aan. Nigel grijnst naar hem. Freddy heeft minder geluk, die moet de pil meteen innemen. ze wordt door Lydia meteen naar bed gebracht. Daarna wordt er gepraat. Nigel legt uit, waar hij vandaag achtergekomen is. Over wat Freddy zelf uitgespookt heeft en waarom. Wat haar ouders met haar hebben gedaan. Van die moeder, die van haar kind een exacte kopie van zichzelf heeft gemaakt. Oom Karl mag het een mooie vrouw hebben gevonden, Nigel vindt het een eng mens. Een vierjarige een correcte brief in het Engels leren schrijven. En Freddy knuffelt niet eens graag met die teddybeer. Is haar te hard en te zwaar. Lydia kijkt hem aan. Dat was haar ook opgevallen. En vanavond heeft Freddy hem op het nachtkastje gezet. Dat maakte veel geluid. Ze moeten kijken, of er iets aan gedaan kan worden. Freddy slaapt nu. Lydia haalt de beer op. Oom Karl houdt zijn hand op en zij zet de beer erop. Die is veel te zwaar. Het lijkt, alsof hij vol zit met stenen. Lydia kijkt naar de rugnaad van het beest. Die is slordig dichtgenaaid. Als Lydia hem heeft losgemaakt, rollen er inderdaad stenen uit. Een heleboel stenen. Maar geen gewone kiezels. Het zijn allemaal perfect geslepen diamanten. Een mooi gouden collier met ontstellend grote diamanten. Iedereen aan tafel is ervan geschrokken. Zou Freddy hiervan weten? Vast niet, anders had zij niet gezegd, dat die beer haar te hard en te zwaar was. Dan had zij haar mond gehouden. Zouden haar ouders hiervan geweten hebben? Misschien. En niemand weet, of die legaal aan dit snoer zijn gekomen. Er moet een goede foto van gemaakt worden. Lydia heeft een goede, digitale camera. Die maakt een foto van het snoer. Dan haalt zij een zakje met vulmateriaal uit haar koffer. Daarmee stopt zij de beer op, totdat het een mooie, goedgevulde beer is. Lekker zacht en knuffelig. Dan naait zij de beer netjes dicht. Veel netter. Zij loopt terug naar Freddy’s slaapkamer en legt de beer in diens armen. Freddy draait zich mompelend om. De beer tegen zich aanhoudend. Nu knuffelt zij ermee. Onwetend als een kind. Oom Karl meent, dat het collier moet worden weggebracht naar een nachtkluis van een bank. Dan kunnen ze nagaan, of het een legitieme erfenis van Freddy is. Als dat het geval is, moet het worden aangegeven bij de belastingdienst. Anders bij de politie. Ook als het collier wettelijk van Freddy’s ouders is, zal de politie ervan moeten weten. Het maakt namelijk het motief voor de moord duidelijker. Er is geen dader, geen motief en geen moordwapen gevonden. En morgen moet naar de politie worden gebeld, dat de dochter van die vrouw haar ketting heeft herkend. Nigel heeft nog contact met die inspecteur, nietwaar? Moet hij die bellen. Een halfuurtje later komt Freddy de kamer inlopen. In nachtjapon en met de beer in haar arm. Zij lijkt niets te merken. Als Nigel haar vraagt, of zij iets nodig heeft, reageert zij niet. Lydia loopt naar haar toe en kijkt haar aan. In ogen, die niets zien, van wat er om haar heen gebeurt. Freddy slaapwandelt. Lydia wuift de anderen weg. Zij wil weten, wat Freddy wil gaan doen. Die loopt naar de buitendeur van het appartement en doet hem op slot. Dan gaat zij ervoor op de grond zitten. Zij trekt haar knieën op en kruipt helemaal in elkaar. Zij slaat de handen voor haar oren. Dan begint zij zachtjes te kermen. Als een gewond kind. Een kind, dat zijn ouders kwijt is. Zij begint heen en weer te wiegen. Iedereen in de kamer zit doodstil. Lydia gaat naast Freddy op de grond zitten. Zij gaat zachtjes zitten neuriën. Dan praat zij zachtjes tegen Freddy. Die vraagt zij, wat er aan de hand is. Waarom is Freddy bang? Hoort Lydia die geweren niet? Papa heeft gezegd, dat ze moeten vluchten. Mama heeft alles ingepakt. Kokkie heeft Freddy gewoon naar bed gebracht. Papa heeft alles in de auto geladen en

38

toen is hij met mama naar bed gegaan. Als ze weg moeten, zal papa haar komen halen en op de speciale manier kloppen. Eerder op de dag is de koning verdwenen. Hij zou zijn ontvoerd. Freddy weet waar hij is. In de kast. Met die doek voor zijn mond. Die heeft zij eraf gehaald. En die touwen waren niet stevig vastgemaakt. Die heeft zij losgemaakt. Maar verder kan zij niets voor hem doen. Hij is te zwaar om hem in bed te leggen. Zij heeft hem haar drinken gegeven. Mondje voor mondje. Eten heeft Freddy niet. Snoepjes krijgt zij nooit. Dat is slecht voor de tandjes. En broodjes komen morgenmiddag pas. Freddy moet de wacht houden. Zorgen, dat niemand die lieve man iets kan doen. Die heeft haar over het hoofd geaaid en gezegd, dat zij moest gaan spelen. Wat dat ook mag zijn. Freddy is maar in haar studieboek gaan lezen. Nu liggen alle boeken in de auto. Klaar om naar Nederland te gaan. Als de koning maar wakker werd, dan kon hij een einde maken aan dat geschiet. Freddy vindt dat eng. Freddy zal nog een beetje water voor hem pakken. Zij staat op en loopt naar haar slaapkamer. Daar leidt Lydia haar naar bed. Freddy gaat liggen en slaapt verder. Zij is een beetje koud geworden, maar dat zal snel opwarmen. Lydia stopt haar lekker onder. Dan draait Freddy zich om en vraagt, zachtjes of Lydia voor de koning wil zorgen. Ja, met de koning is alles goed. Freddy moet lekker gaan slapen. Het schieten is gestopt. Hoort Freddy wel? Alles is veilig. Er hoeft niet gevlucht te worden. Freddy slaakt een zucht en slaapt verder. In de woonkamer is alles doodstil, tot Lydia terugkomt aan tafel. Dan zegt zij, dat Freddy slaapt. Er is nu duidelijk geworden, dat Freddy een of andere koning het leven moet hebben gered. Nigel vertelt, wat Freddy hem heeft verteld over de teddybeer. Die heeft zij van een koning gekregen. Toen zij vier jaar was. De koning wilde haar een slavenarmband geven, maar mocht dat niet van Freddy’s moeder. Waarschijnlijk om de symboliek. Niet om dat zilveren of gouden armbandje. En dus gaf de koning haar een teddybeer. Voor haar verjaardag. Een teddybeer, waar zij niet mee knuffelde, omdat hij te hard en te zwaar was. Een teddybeer, die de hele wereld rond geweest is. Altijd in de handen van een kind. Nooit in de gewone bagage, dus nooit gescand. Nigel kijkt naar het collier op tafel. Het geschenk van een koning voor zijn redster? Het wordt steeds gekker. Oom Karl pakt een schone theedoek uit een keukenkastje. Dan pakt hij met de doek het collier en wikkelt het in de doek. Het is heel belangrijk, dat ermee naar de politie wordt gegaan. Lydia moet mee. Die is de enige, die het collier heeft aangeraakt, sinds het uit de beer is gekomen. Oom Karl vraagt, of Nigel die inspecteur kan bellen. Kijken of die man bereikbaar is. Hij blijkt zelfs op het politiebureau te zijn. Oom Karl moet maar met de jongedame en Nigel naar het bureau komen, dan kan alles worden uitgezocht. Er is vandaag al meer in die oude zaak gevonden. Zal Nigel interesseren. Die duikt trouwens ook op in die zaak. En die familie ook. Heeft Nigel al gehoord, dat er een dochter was? Ja, en hoe. Maar nu moet er worden gezorgd, dat dié jongedame in bed blijft. Die heeft een nachtmerrie gehad. De inspecteur vindt het vervelend om dat te horen. Hoe kent Nigel die dochter? Zal hij straks uitleggen. Dave en Peter zullen achterblijven om op de kleine meid te passen. Die moet het niet nog een keer proberen om uit bed te komen. Koning of niet. Dan krijgt zij voor de broek. Nigel zegt Peter een beetje in te binden. Die grootspraak moet hij ergens anders houden. Hij is zelf gek op die meid. Anders had hij haar eerder niet zo aangepakt. Ja, dat heeft het dametje vanmorgen zitten vertellen, waar Frank bij was. Oom Karl zet aan tot spoed, hij heeft kinderen in huis. En een vriendin, die al voor de tweede avond achter elkaar op hem zit te wachten. Alleen omdat zijn kleintjes het niet zelf afkunnen. Nigel wil tegen hem uitvallen, als hij de twinkeling in zijn ooms ogen ziet. Verdikkie, die zit hem op te stoken. Lydia trekt een jasje aan en dan lopen ze naar de auto van Nigel. Oom Karl volgt met zijn eigen auto. Op het bureau worden alle vingerafdrukken genomen. Ook van Nigel en Lydia. Nigel zit ervan te kijken. Hij heeft dat collier niet aangeraakt. Nee, maar misschien wel het moordwapen. Nigel kijkt de inspecteur verbijsterd aan. Hij heeft die mensen toen langs de kant van de weg gevonden. Toen waren zij al negen uur dood. O, maar de inspecteur heeft niet beweerd, dat Nigel daarmee te maken heeft.

39

Misschien heeft hij het vandaag aangeraakt. En zijn handen zullen vol zitten met kruitsporen. Nigel begrijpt er niets van. Hij heeft vanmorgen gevochten tegen een man met een pistool in zijn handen. Toen heeft Nigel dat wapen misschien aangeraakt. Oom Karl houdt scherp zijn adem in. Dus Noël was degene, die die mensen heeft omgebracht. Wel waarschijnlijk. Daarom lag dat kettinkje in die la van dat bureau. Dat was allemaal buit uit bedrijven, waar Noël gewerkt had. Hij was een slechte kok. Maar hij was ook op zoek naar iets anders. En stom genoeg had hij het al gevonden. Hij zocht de dochter van het echtpaar. Noël was vroeger raadgever van een koning in een Afrikaans land. Militair raadgever. Hij heeft een couppoging gedaan. Om een bepaald collier in handen te krijgen. Een collier, dat zogenaamd magische krachten heeft. Het zou de bezitter onnoemelijke kracht geven. Dat is een fabeltje. Nigel zal maar niet vertellen, wat die kleine meid allemaal heeft meegemaakt. Dat hoeft hij niet. De inspecteur is aardig op de hoogte. Nigel mag gaan uitleggen, wat hij in dat hotel doet. Nigel heeft dat hotel geërfd. Van een vriend van zijn opa. De man was de laatste vier jaar niet helder meer. Hij heeft een meisje aangenomen als zijn secretaresse. Dat meisje beweerde achttien te zijn, iedereen moet aan haar hebben kunnen zien, dat zij pas twaalf was. Maar niemand heeft iets tegen hem gezegd. En dat kind heeft dat hotel vier jaar lopende gehouden. Nu loopt zíj op haar laatste benen. En Nigel zit met de gebakken peren. Verdorie, die meid is niet alleen door die oom van Nigel misbruikt. Nee, niet seksueel, maar als werkkracht. Haar eigen ouders hebben haar jaren misbruikt. Als miniuitgave van haar moeder. Dat moest mensen vertederen. Het enige, dat het deed, was dat kind misvormen. Weet de inspecteur ook hoeveel talen dat kind beheerst? Veertien vloeiend en een aantal wat minder. Een kind van twaalf. Dat zal ze niet in het hotel hebben geleerd. En alle schoolvakken. Bovendien de administratieve vakken. Anders was het opgevallen, dat zij niets kon. En dan komen ze in Nederland en worden haar ouders vermoord. Om zo’n stom ding. En het kind wordt in volledige onwetendheid gelaten. Verkocht aan een stel pleegouders als een slavin. Geslagen, mishandeld en bijna verkracht. Zij neemt de benen en kan zich redden tot het hotel, dat haar eigen ouders haar hadden aangewezen als punt, waar zij op hen moest wachten. Dat heeft zij die vier jaar gedaan. Gewerkt, geleerd, en gewacht. Er was haar niets verteld, dus zij is op haar ouders blijven wachten. Toen ging die oom dood. Nadat zij hem heeft verpleegd. Zij blijft achter, zij heeft in ieder geval een baan en zij wacht op haar ouders. Dan komt er een eigenwijze nieuwe baas, die haar aanpakt, omdat zij te hard werkt, eigenwijs is en niet slaapt. Verdorie, dat kind heeft in die vier jaar veel te weinig slaap gehad. Dat redt zij nooit in twee weken. Zij weet niet wat ze verkeerd doet en doet gewoon haar werk. Bang om anders te worden weggestuurd. Toen kwam er vanmorgen die aangifte op het politiebureau. Over die aanval van Noël. Of eigenlijk was het nog geen aanval, maar een geplande aanval. Die k***** dacht ook, dat zij al achttien is. Wilde haar de vluchtauto laten rijden en haar daarna verkrachten en vermoorden. Vervolgens komt uit, wie zij is en wordt de kinderbescherming ingeschakeld. Die zeggen niets voor die kinderen te doen, dan wat geld beschikbaar stellen. Nigel neemt haar op in het hotel. Wel zo eerlijk, nietwaar? Maar zij is haar baan kwijt. Goed, zij heeft een plek om te wonen. Nog steeds in dat hotel. Dus zij kan nog steeds wachten op haar ouders. Tot die knuppel van een baas haar vertelt, dat haar ouders al vier jaar dood en begraven zijn. Dat kind is zelfs niet bij de begrafenis van haar eigen ouders geweest. Volkomen overgeslagen. En dan hoort ze later, dat Noël haar loopt te zoeken om haar om te brengen. En die knuppel van een baas gunt haar zelfs dat niet. Die laat liever zichzelf neerschieten. En als ze er iets van zegt, krijgt ze klappen. Er wordt op haar gemopperd tot en met en ze wordt gedwongen om te eten en verder mag ze niets doen. En dan krijgt zij, ondanks haar medicijnen, nachtmerries. Bovendien moet ze dingen gaan doen, die zij niet kent. Zwemmen, touwtje springen, hoelahoep, spelen, spelletjes doen. Met poppen leren spelen, leren fietsen. En vooral om buiten het hotel te komen. Zij is vier jaar lang gevangen geweest in dat hotel. Nigel wordt heel emotioneel. Oom Karl kalmeert zijn neefje. Lydia zit erbij te kijken. Nigel heeft de wereld getekend door de ogen van Freddy. Ze wist, dat hij een gevoelige man was, maar dat

40

hij zoveel psychologisch inzicht had, wist zij niet. Is wel logisch. Had zijn vader ook. Die was politieman. De inspecteur ziet een knaap, die behoorlijk aangeslagen is. Het is niet niets. En hij kent de achtergrond van die knaap. Zoon van een man, die een speciaal team leidde. Een team dat zedendelicten onderzoekt. Een knaap, die op jonge leeftijd met dit soort dingen wordt geconfronteerd. Heeft op tienjarige leeftijd geholpen met het oplossen van deze zaken. Juist door die gevoeligheid. Dat inzicht in het slachtoffer. Op achttienjarige leeftijd vindt hij tijdens een stage in een hotel één van de kamermeisjes, die verkracht en mishandeld is. Ook die zaak helpt hij oplossen. Tussen neus en lippen door. Nadat hij het slachtoffer van een trauma heeft afgeholpen. Vier jaar geleden vindt hij een echtpaar aan de kant van de weg liggen. Naakt, verkracht, gefolterd en vermoord. En die knaap is op de begrafenis geweest. Vierendertig jaar oud. En in de maanden daarna lagen er steeds verse bloemen op die graven. En ieder jaar op de dag, dat hij ze vond. Nu is die knaap achtendertig. Miljonair geworden op eigen kracht. Eigenaar van een twaalftal verschillende bedrijven. En nog werkt hij zelf. Dan krijgt hij een week, zoals hij net beschreef. Niet niets voor zo’n knul. Het is gewoon een lieve knul en als die meid klappen heeft gekregen van hem, zal zij ze verdiend hebben. Natuurlijk wist zij niet beter. Maar ze moet wel leren luisteren, anders gaat zoiets niet goed. Maar goed, hij is achtendertig en hij moet voor een meisje van zestien zorgen, zonder haar als klein meisje te hebben meegemaakt. Allebei met een gigantische achtergrond. Als dat maar goed gaat. De inspecteur neemt zich voor om geregeld wat over die zaak te moeten gaan vragen. Tot hij er zeker van is, dat alles goed gaat. Oom Karl ziet welke uitwerking Nigel heeft op deze inspecteur. Hij heeft dat al eerder gezien. Bij een heleboel wat oudere mannen en vrouwen. En hij weet, dat hij er zelf ook een tik van heeft meegekregen. Die behoefte om voor die knul te zorgen. Om voor hem te zorgen als voor een baby. Daarom noemt hij Nigel zijn grootste baby. En dat zal hij blijven, totdat één van hen beiden doodgaat. Oom Karl ziet ervan komen, dat hij er een baby bij heeft. Of in ieder geval een peuter. Die moet bij hem thuis komen kijken. Oom Karl praat zachtjes met zijn oudste dochter, voor hij in zijn auto stapt en naar huis gaat. Vanavond wordt er niet meer gepraat. Nigel neemt Lydia mee in zijn auto. Het collier blijft op het politiebureau, tot de eigendomsrechten zijn vastgesteld. Het kan zijn, dat het terug moet naar het Zuid-Afrikaanse land. Dat is niet zeker. Nigel vertelt Lydia van zijn plannen om met Freddy naar die bank te rijden en daar die herinneringen op te halen. Misschien zitten daar foto’s bij. Dan heeft Freddy tenminste wat herinneringen aan haar ouders. Andere dan Nigel heeft. Die ziet hen nog steeds naakt en met een gaatje in hun voorhoofd. Hoe zij er verder uitgezien hebben, zal hij nooit aan een buitenstaander vertellen. Geen nagels meer. Snijwonden over hun hele lichaam. Sommige delen letterlijk ontveld. Met grote smerige stinkende wonden. Ontstoken. Veel brandwonden ook. Striemen. Over hun hele lichaam. Ook over hun geslachtsdelen. Zelfs de handpalmen en de voetzolen waren bewerkt. En van de gezichten was alleen een blauwe massa over. Met op beide wangen dat brandmerk. Een leeuwenkop op een olifantenlijf. Afzichtelijk. Ze hebben de lijken aan de hand van de tanden van de man moeten identificeren. Die zaten er nog in. Hij hoopt, dat Freddy nooit die details hoeft te horen. Nigel heeft er nachtmerries van gehad. Een heel jaar lang. Tot hij een keer met oom Karl heeft gepraat. Zelfs die weet niet hoe erg het was. Daaraan heeft hij alleen verteld, dat de lijken verminkt waren. En dat zelfs de inspecteur er misselijk van geweest is. De vent die hen dit aangedaan heeft, heeft voor Nigels brood gezorgd. Heeft zijn eten klaargemaakt. Nigel rent door naar het appartement en naar zijn badkamer. Daar geeft hij stevig over. Hij kan niets in zijn maag houden. Dave komt achter hem aanlopen. Die helpt hem overeind, als zijn maag helemaal leeg is. Lydia heeft ondertussen in de woonkamer verteld, dat die Noël de ouders van Freddy heeft vermoord en dat Nigel die toen gevonden heeft. Dan weet Peter meer. Ook aan hen heeft Nigel nooit iets

41

verteld. Toen zijn de vrienden met oom Karl wezen praten. Die heeft hen een tweetal foto’s laten zien uit dat dossier. De vrienden zijn nog nooit zo ziek geweest. Wat een smerigheid. Met die vent heeft Peter twee jaar lang gewerkt. Maar die vent was niet slim. Niet slim genoeg om de waarde van dat collier te zien. Er moet nog iemand achter zitten. Een heel belangrijk iemand. En die gasten, die vandaag ontslag hebben genomen, moeten op de hoogte zijn geweest. En hebben geholpen met de daad. De politie is op dezelfde gedachte gekomen. Alle koks en hulpkoks, die met Noël hebben gewerkt, worden ondervraagd.

Hoofdstuk 5 Louis komt de volgende morgen heel beledigd op zijn werk. Niet beledigd over zijn werk of zijn werkgever, maar over de politie, die hem vanmorgen vroeg uit zijn bed belde. Dave is in de keuken bezig. Hij heeft de mengkuip voor het deeg helemaal ontsmet. Alles is blinkend schoon. Voor het maken van broodjes voor het ontbijt is het te laat. Er is afgesproken, dat Louis de broodjes voor de lunch zal bakken. En dan kijken, of er verschil is en in wiens voordeel dat uitvalt. Louis kijkt een moment nadenkend naar de mengkuip. Dave is bang, dat Louis zal terugkrabbelen, als Louis zijn mouwen opstroopt en het systeem van de menghaken uit de houder trekt. Ook dat heeft Dave gereinigd. En netjes opnieuw gesmeerd. Louis knikt. Mooi, nu kan hij aan het werk. Vanaf dan staat er een uitdrukking van concentratie op het gezicht van Louis. Die is niet alleen bezig met het deeg, maar ook met al die dingen, die geregeld moeten worden voor de gasten kunnen worden ontvangen. En Louis is een heel goede dagkok. Beter dan Noël ooit had kunnen worden. Zelfs met een opleiding. Louis is pas begonnen. Hij zal Peter zeker naar de kroon gaan steken. En Peter is daar dol op. Daar komen de beste recepten uit voort. En de beste ideeën. Na een uur komt Freddy op de deur van de keuken kloppen. Zij is vanmorgen de voorraden vergeten op te nemen. Mag zij er nog in? Louis zegt haar meteen door te lopen naar het kantoortje. Dave heeft iets gehoord en komt het kantoor uit. Hij neemt Freddy zwijgend bij de arm en brengt haar naar boven. Daar krijgt zij een flink pak voor de broek. Dit keer van Dave. Als hij met haar klaar is, snikt Freddy het uit. En zij blijft op bed liggen, zoals hij haar heeft neergelegd. Zij durft zich niet te bewegen. Dave zal dit met Nigel bespreken. Zij zal nog meer straf krijgen. Dat uitstapje naar de dierentuin kan zij vergeten. De beide anderen zijn de woonkamer binnengekomen. Nigel is nog bijna in coma. Die heeft zijn medicijnen heel laat gekregen en op een nuchtere maag. Hij kon niets binnenkrijgen. Daarom is hij nog van de wereld. Dave vertelt de andere twee, wat Freddy probeerde te doen en wat hij daaraan heeft gedaan. Zijn hand doet er zeer van. Lydia wil naar Freddy toegaan, maar Peter houdt haar tegen. Laat Freddy maar een poosje smoren. Daarna kan Lydia haar gaan troosten. Dat wilde Lydia helemaal niet. Het is beter. Lydia moet het troostpunt zijn voor Freddy. Die moet weten, dat wat zij ook uitvreet, er iemand is, waarbij zij troost kan zoeken. Dave gaat terug aan het werk. Hij vraagt Peter om Frank in te lichten. Vooral over het uitvallen van Nigel sinds gisteravond. Frank komt netjes op tijd. Hij heeft een aantal ruwe ideeën opgeschreven en die wil hij gaan uitwerken. Hij mist Nigel niet direct. Peter komt vertellen, wat er allemaal is voorgevallen. Als Frank hoort, wat Freddy heeft uitgevreten en wat daarvan het gevolg is, moet hij een lach verbijten. Het is sneu voor het meisje, maar ergens is het komisch. Zij wil maar blijven doorgaan, alsof er niets is gebeurd. Misschien dat het helpt, als Frank met haar praat. Haar duidelijk maakt, dat als zij over de schreef blijft gaan, het alleen langer duurt, voordat zij aan het werk mag. Haar probeert te vertellen, hoe een dag van een gewone tiener eruit zou zien. Hoe gaan ze het doen met het ontbijt? Gewoon aan tafel. Nigel zal blijven slapen en Freddy moet maar op een paar pijnlijke billen zitten. Daar leert het dametje van. Peter gaat terug naar het appartement, waar Dave is teruggekomen. Hij heeft broodjes uit de keuken meegebracht.

42

Lekkere belegde broodjes. De bakker heeft beter zijn best gedaan. Die is wakker geschrokken. En die bloemist heeft ook geen contract, maar er is afgesproken, dat hij voorlopig bloemen blijft leveren. Er komt volgende week al een nieuwe kracht voor het verzorgen van de planten en bloemen in het hotel. Als aanvulling op de tuinmannen. Nigel vindt dat idee van Peter om een groenten- / kruidentuin aan te leggen bij de keukens een goed idee. Als Peter door Freddy’s oude kantoortje loopt, ziet hij haar plantjes staan. Die staan er mooi bij. Hij vindt het wel zielig. Dus neemt hij de plantjes en de gieter mee om haar te troosten. Lydia zit aan tafel. Peter zet de plantjes en de gieter op een tafeltje en gaat ook aan tafel zitten. Ze horen Dave tegen Freddy praten. Ze kunnen niet horen, wat hij haar zegt. Lydia weet het wel. Zij zal Freddy vandaag naar het huis van haar vader brengen en dan moet Freddy daar blijven, terwijl Lydia en Peter uitgaan. Dat die twee wat speelgoed voor Freddy gaan kopen, vertelt Dave niet. Wel, dat Freddy haar telefoon mag gebruiken om Lydia te bellen, maar dat Lydia haar niet mag komen halen. Niet tot Freddy geleerd heeft om een zoet meisje te zijn. En ze moet maar heel lief zijn bij de vader van Lydia, anders krijgt zij nog meer tikken voor de broek. Als Dave uitgepraat is, maakt Freddy zachtjes haar verontschuldigingen. Ze was niet helemaal wakker en dacht, dat alles een droom was geweest. Net als al die andere dromen van vannacht. Plotseling snikt ze het uit. Nu neemt Dave haar in zijn armen. Hij zegt, dat zij dit eerder had moeten zeggen. Dan was haar een pak voor de broek bespaard gebleven. Domme Freddy. Is zij nu wakker? Kan ze gaan ontbijten? Ja, ontbijten moet. Net als lunchen en dineren. Er hoeft niet gevlucht te worden. Alles is veilig. En morgen gaan Dave en Freddy koekjes bakken. Samen. Nee, dat is geen werken. Of liever gezegd, ze maken er spelen van. Want dat moet Freddy leren. Nu kijkt Freddy moeilijk. Dave knuffelt haar. Hij vindt het heel triest, dat dit meisje haar hand niet omdraait voor het leren van een nieuwe taal of een nieuwe wiskundige formule, maar benauwd wordt, als haar gezegd wordt te leren spelen. Een volledig misvormd kind. Een kind, dat zo bang is voor de dingen, die om haar heen gebeuren, dat zij terugvalt in oud gedrag, zodra zij wakker wordt. Of niet helemaal wakker wordt. Als ze in de woonkamer komen, legt Dave uit, dat Freddy niet ondeugend wilde zijn, maar nog niet wakker was. Dus zal zij geen straf krijgen. Niet meer straf ten minste. Dit verandert de plannen een beetje. Nu zullen Freddy en Lydia naar de winkels gaan. Peter zal hen rijden. Daarna gaan zij gedrieën naar oom Karl. Daar pikken ze Lydia’s zusje van acht op. En dan gaan ze naar de dierentuin. En Freddy zal vandaag netjes doen, wat Lydia en Peter zeggen. Freddy zit met een behuild gezichtje naar haar bord te kijken. Dan barst zij in tranen uit. Lydia zit meteen naast haar en probeert haar te troosten. Dan vertelt Freddy, dat zij aan haar papa heeft gevraagd, wat een dierentuin is en die heeft beloofd, dat ze daarheen zouden gaan, als ze de volgende keer in Nederland kwamen. Papa moest weg. En mama en Freddy zouden meegaan. Eerst moesten papa en mama met iemand gaan praten. Zij kwamen nooit terug. Peter pakt haar van de stoel en zet haar op zijn schoot. Daar houdt hij haar, totdat zij geeuwend in slaap is gevallen. Dan brengt hij haar naar bed. Dit gaat gewoon niet. Dat kind is op. Lydia heeft haar vader gebeld. Die zegt om een dokter te bellen. Er moet iets aan gedaan worden. Hij komt zo kijken. Zodra hij zich kan vrijmaken. Hij krijgt nog een aantal heel belangrijke cliënten. Als die weg zijn, komt hij. Dat uitstapje gaat voorlopig niet door. Ze zullen heel langzaam aan moeten gaan doen. Eerst veiligheid inbouwen en dan nieuwe dingen leren. En veel rust. Hoe is het met Nigel? O, niet best om te horen. Dan zal oom Karl die onder handen moeten nemen. Die eist ook teveel van zichzelf. Kan Lydia Dave aan de telefoon geven? Met Dave spreekt oom Karl een aantal dingen af. Dave belt als eerste de sportinstructeur, dat Freddy niet komt. Zij is ziek geworden en er moet voorzichtig met haar worden omgegaan. Even geen nieuwe dingen. De dokter komt na een halfuurtje. Dan is Freddy net wakker. Lydia is bij haar bed gaan zitten. Als Freddy uit bed wil komen zegt Lydia, dat eerst de dokter moet komen. Die moet zeggen, of Freddy uit bed mag. Wil zij iets eten? Of drinken? Drinken wil Freddy wel. Zij heeft haar water aan de koning gegeven. Nu heeft zij dorst. Mag de teddybeer ook een beetje water? Nee, teddy’s drinken andere dingen.

43

Lydia schenkt Freddy water in uit een kan, die op de tafel staat. Dat is een vreemde kan, die heeft Lydia nooit gezien. Ja, die heeft Freddy gekregen van Noël. Op haar vierde verjaardag. Zij heeft hem niet eerder gebruikt, maar gisteravond had zij zo’n dorst. Toen heeft zij hem gevuld onder de kraan in de badkamer. En vanmorgen had zij ook al dorst. Zou de koning dat weten? Lydia moet hem straks wat te drinken geven. Lydia neemt de kan en het glas mee naar de woonkamer en haalt daar een schoon glas water. Dit brengt zij naar Freddy. Zij heeft Peter gezegd, van het glas en de kan af te blijven. Die heeft verwonderd gekeken, maar verder niet gereageerd. Als Lydia bij Freddy terugkomt, ligt die te draaien in bed. Net alsof zij niet stil kan liggen. Op haar vraag of Freddy pijn heeft, krijgt Lydia een vreemd antwoordt. Freddy zegt, dat de olifanten geen leeuwenkoppen hebben. De leeuwen hebben olifantenkoppen. De ring van Noël is niet goed. Die is andersom. Als van de neef van de koning. Die heel rijke man. Die kijkt altijd lelijk naar de koning. Als niemand het ziet, maakt hij dat teken. Welk teken? Nu dat lelijke teken, dat iemand ziek moet maken. Dat heeft Freddy geleerd van Kokkie. Toen zij het na probeerde te doen, heeft zij tikken voor de broek gekregen van de chauffeur. Heel hard. En dat doet pijn. Haar bips gloeit ervan. De rest van Freddy gloeit ook. Van de koorts. Als de dokter komt, vertelt Lydia hem meteen, dat Freddy misschien vergiftigd is door één of ander Afrikaans gif. Iets wat in de kan heeft gezeten. De dokter ruikt aan de kan en aan het glas. Dan vraagt hij Lydia hoeveel Freddy ervan gedronken heeft. Twee glazen heeft Freddy gezegd. Zij zou de kan hebben volgedaan onder de kraan in de badkamer. De dokter gooit het glas leeg in de kan. Dan kan hij zien, om hoeveel water het ongeveer gaat. Hij kent dit gif wel. In kleine doses is het een hallucinerend middel, dat ook koorts veroorzaakt. In grote doses is het dodelijk. Vooral als het vers is. Als het ouder is, zwakt de werking af. Er is geen ander tegengif, dan goed uitzieken en veel water te drinken geven. En probeer wat voedsel naar binnen te krijgen. Desnoods wat babyvoeding. Of heel dun aangemaakte pap. Minstens driemaal daags. Hij komt vanmiddag een keer kijken. Peter laat hem uit. Lydia belt naar haar vaders huis. Zij krijgt zijn nieuwe vriendin aan de lijn. Daaraan legt zij uit, dat Freddy ziek is geworden door vergiftigd water. Nu heeft Lydia babyvoeding nodig of peuterpap of zo. Om Freddy nog iets te eten te kunnen geven. De dame aan de andere kant zegt, dat zij ook een tuitbeker mee zal geven. Dat is gemakkelijker drinken. En Freddy niet tegenhouden, als zij uit bed gaat, alleen zorgen, dat zij goed aangekleed is en niet het appartement uit kan. De dame is bekend met zulke hoge koortsen. Vooral bij kinderen. En dat is Freddy. Na een half uur is oom Karl in het hotel. Hij vraagt naar Dave. Die zit nog te werken. Hij heeft Frank doorgegeven, dat Freddy ziek is geworden. Goed ziek. Oom Karl overlegt met Dave, wat er moet worden gedaan. Kan Frank het hotel overnemen? Nee, dat kan hij niet. Dat is ondoenlijk. Al die taken moeten nog georganiseerd worden. En Nigel is nog niet boven water. Nee, Dave heeft niet gekeken. Die is druk met het werk in de keukens. Dat gaat een stuk sneller, maar het doet zichzelf niet. En als Dave het nu laat liggen, raakt alles in de knoop. Oké, dan weet oom Karl dat. Het is goed, dat Dave dat werk doet. Minder zorgen voor Nigel. En Peter is een lieve jongen en een goede vriend, maar geen organisatietalent. Die laat voor die twee zorgen. Gelukkig heeft Lydia vakantie. Oom Karls vriendin heeft ook vakantie. Ja, die werkt ook. Als kinderopvang. Nee, oom Karl gaat zo naar huis. Lekker van zijn vakantie genieten. Ja, oom Karl heeft vakantie. Die cliënten van vanmorgen waren de laatsten. En dat werd niet wat. Die zochten een strafpleiter voor een crimineel. En Dave weet, dat oom Karl dat niet doet. Voor iemand, die per ongeluk de fout ingegaan is en spijt heeft, wil hij wel werken, maar niet voor criminelen. Dave moet lachen. Hij is zelf ook met oom Karl in aanraking gekomen. Buiten dan de vriendschap. Of liever gezegd, net nadat de jongens vrienden geworden zijn. Toen heeft Nigel Dave alleen het telefoonnummer van zijn oom gegeven. Niet gezegd, dat het een oom van hem is. Toen was Dave ten onrechte beschuldigd van moord. En hij wist niet, hoe hij zich moest verdedigen. Hij was die nacht bij een meisje geweest, wiens ouders zogenaamd niets mochten weten. En hij kon haar niet verraden.

44

Na de rechtszaak kwam hij erachter, dat die meid met zowat iedereen sliep. En dat haar ouders ervan wisten. Het deed ze een heleboel pijn. Dave heeft nog contact met ze. Het zijn lieve mensen, die zo’n dochter niet verdiend hebben. Toen heeft hij zijn eerste pak slaag van oom Karl gehad. En hij was zelf toen al geen kleintje meer. Maar oom Karl legde hem met gemak over de knie en gaf hem voor de broek. Wat was oom Karl nijdig. Dave schudt zijn hoofd en gaat aan het werk. Hij is bijna klaar met het werk voor deze week. Dan heeft hij vroeg weekend. Als oom Karl in het appartement komt, komt Nigel net zijn slaapkamer uit. Hij is zo duf als een konijn. Hij loopt naar het kleine aanrecht, dat in de woonkamer is aangebracht. Daar staat de kan nog. Die moet naar de politie. Nigel wil hem pakken en vullen met water om hem leeg te drinken. Hij heeft dorst. Maar hij krijgt een tik over de vingers van zijn oom. Au, dat doet zeer. Beter dan vergiftigd te worden. Dat is Freddy overkomen en ze hebben geen behoefte aan twee zieke mensen in huis. Nu is Nigel wel wakker. Is Freddy ziek? Waar is ze? Is het ernstig? Hij wil naar haar kamer rennen. Maar oom Karl houdt hem tegen en poot hem aan de ontbijttafel. Peter komt de woonkamer in. Hij heeft wat dingen voor Frank geregeld. Wat leveranciers gebeld. En wat dingen besteld. Nigels nieuwe secretaresse komt over een half uur voor een sollicitatiegesprek. En om gelijk aan de slag te gaan. Die zal eerst in het hotel worden ingezet. Later zal zij Nigel gaan helpen met het organiseren van al zijn bedrijfsbelangen. Oom Karl is bezig om Nigel uit te leggen, wat er vanmorgen gebeurd is. Die knikt en gaat snel verder met ontbijten. Frank zal die secretaresse wel opvangen. Nigel wil dat zo snel mogelijk afgehandeld hebben. En hij wil bij Freddy gaan kijken. Lydia komt de kamer in. Freddy slaapt rustig. En Lydia laat de deur openstaan. Dan kan zij Freddy zien. Lydia vertelt Nigel over de kan en wat Freddy daarover gezegd heeft. Dat Freddy zo’n rare opmerking heeft gemaakt over leeuwen met olifantenkoppen, die geen olifanten met leeuwenkoppen waren. Nigel wordt bijna groen. Oom Karl helpt hem over de misselijkheid heen. Nigel kan zijn maaltijd gelukkig binnenhouden. Lydia schrikt ervan. Peter is geschrokken van de opmerking van Lydia. Ook hij weet ervan. Oom Karl kijkt hem aan. Peter heeft een stevigere maag. Die is niet gauw misselijk. Hij kijkt naar buiten, waar het prachtig weer is. Het appartement heeft een groot balkon. Met een stevige balustrade. Er staan al terrasstoelen en een tafel. Er komt een kamermeisje op de deur kloppen. Zij wil graag het appartement schoon maken, kan dat? Nee, vandaag moet een keer worden overgeslagen. Het is goed, dat de dame het komt vragen, maar er is een zieke en die heeft rust nodig. De dame heeft ervan gehoord. Is er iets, dat zij kan doen? Niet? Dan gaat zij verder. Peter loopt naar Frank. Daar vertelt hij, dat Nigel wel wakker is, maar dat het even duurt voordat hij in staat is om te werken. Hij is misselijk geworden. Nee, van een schrik, die hij gehad heeft. Ja, het was over Freddy, maar alles is onder controle. Als Frank die secretaresse kan opvangen, is alles perfect. En Peter heeft die dingen besteld. Komt allemaal in orde. Als hij iets voor Frank kan doen? Dat hoort er allemaal bij. Samen komen ze er wel uit. Frank blijft stil zitten, staat dan op en loopt naar de balie in de centrale hal. Daar vraagt hij aan de baliemedewerkster, of er genoeg voorraden zijn. Eerst kijkt zij hem verbaasd aan en dan kijkt zij de voorraden na. Alles is aanwezig. Waarom vraagt Frank dat aan haar? Nu, omdat zij dat moet bijhouden. Dat hoort bij het werk achter de balie. Dan zegt de jonge vrouw, dat er geen rekeningen zijn uitgeschreven voor vertrekkende klanten. Zal zij iemand oproepen om dat te doen? Ja, dat zou mooi zijn. Kunnen de dames dat zelf? Ja, natuurlijk. Zij hebben op de hotelschool gezeten. Mooi, zulke mensen kan Frank goed gebruiken. Moet zij in haar pauze boven komen praten. En die vriendin ook. Op dat moment komt er een oudere vrouw de hal instappen. Die vraagt naar Nigel. Frank denkt, dat het de secretaresse is en vraagt of zij voor die sollicitatie komt. Nee, zij wist niet, dat er iemand gezocht werd.

45

Zij is een zus van Nigels moeder. O, er is al een broer van Nigels moeder boven. Zo, Karl is er al. Dat is haar kleine broertje en die heeft een boodschap op haar telefoonbeantwoorder ingesproken. Dat zij hiernaartoe moest komen, omdat Nigel in de problemen zat. Frank schiet in de lach. Dan stelt hij zich voor als de nieuwe manager. En hij is van de situatie op de hoogte. Hij zal haar naar boven begeleiden. Als de baliemedewerksters die sollicitante willen opvangen, dan komt hij die ophalen. Als hij de dame bij het appartement komt afleveren, komt Nigel naar buiten. Hij kijkt nijdig. Hij heeft woorden gehad met zijn oom. Die wilde hem voor de rest van de dag op een stoel zetten. Als hij ook Frank nog ziet met zijn tante Cecilia achter zich, kreunt hij een keer en wil ervandoor gaan. Maar daar krijgt hij van Frank geen kans voor. Die spreekt hem aan. Dat hij dat sollicitatiegesprek zelf doet en dan met de dame naar het appartement komt. Om kennis te maken. Dat hij zal doorgeven, dat Nigel ziek is. En dat hij later langs komt met de plannen, die er op stapel staan. Dan hoeft Nigel daar alleen zijn goedkeuring aan te geven. Nigel kijkt hem nijdig aan en gromt, dat hij helemaal aan de kant wordt gezet. Met een boos gezicht gaat hij het appartement in. Gevolgd door zijn tante, die naar Frank knipoogt. Die kan Nigels frustratie begrijpen, maar het is beter om hem rust te laten nemen. En Frank kan het alleen aan. Dave mag denken van niet, maar Frank heeft wel voor hetere vuren gestaan. En hier is de sfeer onder het personeel goed. Het hele personeel leeft mee met het nieuwe gezin. Nou ja, gezin! Het is niet bepaald een standaard gezin. Frank loopt naar beneden. Daar komt die nieuwe secretaresse voor Nigel de hal in. Precies op tijd. Ook dit is een iets oudere vrouw. Maar niet een moederlijk type, of een zakelijk type. Eerder een oudere femme fatale. Tenminste dat moet zijzelf van zich vinden. Ze ziet er redelijk goed uit, maar ze doet, alsof zij met Nigel zal gaan trouwen, in plaats van zijn secretaresse worden. Dit is niets. Ze koert tegen Frank, dat hij haar nieuwe baas moet zijn. Die zegt meteen, dat hij enkel het sollicitatiegesprek zal doen. Daarna zal hij haar eventueel voorstellen aan de eigenaar. Haar belangstelling verslapt meteen. Er blijft een keihard wijf over. Die vliegt er dus uit. Voor de vorm neemt Frank haar mee naar het kantoortje achter de balie. De baliemedewerkster staat daarvan te kijken, maar moet dan glimlachen. Zijzelf is ongeveer een jaar of vijfentwintig. Getrouwd met een schat van een vent. Hij is manager van een plaatselijke supermarkt. Ze kunnen geen kinderen krijgen. Dat weten ze van elkaar. En samen is goed. Helaas moet zij als baliemedewerkster ook nachtdiensten draaien. Dat vindt zij niet leuk. Dan heb je niets te doen. Overdag is er al niet veel te doen. Maar dan komen er wel gasten een praatje maken. Als Frank de secretaresse heeft uitgelaten, vraagt hij haar uit gein, of zij geen secretaresse wil worden. Ja, dat wil ze wel. Nou, dan moet ze iemand anders roepen voor de balie en meelopen naar boven. Frank wacht wel. Ze heeft snel iemand opgetrommeld. Als Frank haar uitlegt, wat Nigel wil en waar hij bang voor is, moet zij lachen. Nee, met haar baas zal zij niets beginnen en zij denkt Nigel wel te kunnen temmen. Nu moet Frank lachen. Nigel zal het moeilijk gaan krijgen. Maar er zitten wel een paar haken en ogen aan. Ze zal ook in het weekend moeten werken en kinderen zullen dat moeilijk maken. Dan vertelt zij, dat zij geen kinderen kan krijgen. En in de weekends werken is niet altijd leuk, maar beter dan hele nachten niets zitten te doen. Nu moet zij ook in de weekends werken. Dus dat is niet anders. Nigel kent zij al. Een knappe vent, maar niet haar smaak. Voor het geld hoeft zij het niet te doen. Haar vent verdient genoeg. Frank knikt. Dan zal hij haar aan Nigel gaan voorstellen als zijn nieuwe secretaresse. Ze moet zich maar niet laten afschrikken, want Nigel is vandaag in een pesthumeur. Bianca knikt maar. Ze weet van de situatie. Nee, zij heeft de oude eigenaar niet gekend. Die was al heel ziek, toen zij hier kwam werken. Zij weet wel, dat Freddy er heel jong uitzag. Maar sommige mensen lijken een paar jaar jonger, dan zij zijn. Freddy dus niet. Die was jonger. En vreselijk ondeugend. En nu is zij ziek. Ja, dat is bekend. In het hotel blijft niet veel geheim. En dat Nigel niet goed in orde is, is ook bekend. Daarom moeten gasten, die naar de eigenaar vragen ook eerst aan Frank gemeld worden. Dat hoefde zojuist niet, omdat Frank er bijstond. Frank staat ervan te kijken, dat de sfeer zó goed is. Dat is geweldig om mee te werken. Die sfeer moet zoveel mogelijk behouden blijven. Dat komt het hele hotel ten goede.

46

Als zij bij het appartement komen, klopt hij aan en loopt dan naar binnen. Eigenlijk moet hij een dame laten voorgaan, maar hij wil zelf eerst de wind opvangen. Die is duidelijk gaan liggen. Of wordt liggende gehouden. Nigel zit op het balkon met een glas drinken onder handbereik. Hij zit nog nors te kijken. Oom Karl zit bij hem en praat met hem. Tante Cecilia is in Freddy’s slaapkamer bezig om die wat drinken te voeren. Freddy ziet er erg verhit uit. Lydia zit zachtjes met Peter te overleggen, terwijl Dave zijn slaapkamer uitkomt. Die heeft zich omgekleed. Hij wil bij Nigel op het balkon gaan zitten. Bianca krijgt een glimlach van hem en Frank een grijns van verstandhouding. Dave weet, wat Frank van plan is. Dat is nogal logisch. Frank laat Bianca als eerste de deur naar het balkon doorgaan. Ook oom Karl heeft hen al gezien. Nigel zit met zijn rug naar de kamer. Maar als Frank het balkon opkomt met Bianca, kijkt hij naar hen. Dan knikt hij alleen. En nodigt Bianca aan tafel. Hij zegt Frank, dat hij hem later wil spreken. Als hij zijn kamer mag verlaten. Dit laatste wordt met een grimas gezegd. Net alsof Nigel een gestraft jongetje is. Of een klein knulletje, dat voor zijn eigen bestwil in bed moet blijven, terwijl hij zich niet ziek voelt. Frank gaat lachend weer naar zijn kantoor. Dat is nu zijn eigen kantoor. Nigel heeft zijn spullen weggehaald. Frank kijkt naar alle leegstaande kantoren. Daarvan moet er een mooie voor Nigel en Bianca worden uitgezocht. En dat moet met spoed worden schoongemaakt en ingericht. Frank heeft snel iets gevonden. Dan geeft hij opdracht aan de schoonmaakdienst om alle kantoren een keer een goeie beurt te geven. Maar het kantoor voor Nigel en Bianca moet met spoed. Frank loopt terug naar het appartement om met Nigel te overleggen, wat die voor inrichting in zijn kantoor wil. En wat er voor Bianca moet komen. Nigel is daar net mee klaar. Het is heel handig als je meerdere bedrijven hebt. Oom Karl komt de slaapkamer van Freddy uit in gezelschap van zijn zus. Die praten ernstig met elkaar. Freddy is nu minder ziek, maar ook moeilijker in de hand te houden. Zojuist vroeg zij, wanneer zij uit bed mag. Zij is een beetje timide van het pak slaag, dat zij vanmorgen van Dave heeft gehad. Dat heeft toch geholpen. Oom Karl heeft haar gezegd, dat zij een hele dag in bed moet blijven. Ook als de koorts weg is. Toen heeft zij maar geknikt. Nu ligt zij een vreemd liedje te neuriën. Vreemd, maar wel mooi. Net alsof zij een baby in slaap wil neuriën. En zij knuffelt met haar beer. Het is een goed idee geweest van Lydia om die beer leeg te halen en opnieuw te vullen. Peter en Lydia staan op het punt om weg te gaan. Een leuk stel die twee. Ondanks de dertien jaar leeftijdsverschil. Oom Karl ziet dat wel zitten. En Dave vindt ook wel iemand. Die andere baby zal altijd baby blijven. Die zal geen partner vinden voor dit leven. En Karl zal hem zo lang mogelijk beschermen. Misschien zal hij er nog een hebben. Dat weet hij nog niet. Die baby kan zich nog ontwikkelen. Hoewel het niet waarschijnlijk is. Die dame is zo beschadigd. Toen Cecilia het verhaal hoorde, kon zij haar ogen niet van het kind afhouden. Ook een kloek. Zit in de familie. Karl gaat naar huis. Frank gaat snel aan het werk. De sollicitante voor zijn eigen secretaresse komt over een uurtje. Dan wil hij een stuk verder zijn met zijn werk. Eerst gaat hij kennismaken en praten met de heren en dames van de bardienst. Die zijn bezig om alles voor vanmiddag en vanavond klaar te zetten. Frank heeft snel zijn hoofd-bardienst gevonden. Een uit de kluiten gegroeide jonge knaap, die heel slim is en niet opziet tegen hard werken en wat verantwoordelijkheden. Een vriendelijke beleefde knul. Hij is blij met zijn bevordering. De anderen vinden het best. Deze Ferdinand zal straks alle voorraden doorgeven. En welke voorraden moeten worden aangevuld. Dat weet hij wel. Nee, heeft hij nooit zelf gedaan. Was altijd al gedaan, voor hij aan het werk ging, maar daarom weet hij het wel. Ja, dat gelooft Frank graag. Die knaap is niet dom. Dan loopt Frank naar de keukens. Daar is Louis bezig met broodjes maken. Het ontbijt is afgelopen en er wordt hoofdzakelijk koffie en thee geserveerd. Met taart. Louis heeft gisteren het initiatief genomen om een aantal taarten te bakken. Die staan nu op de menukaart. En er is gretig aftrek. Louis is alweer aan het bakken voor straks. Anders moeten ze nee verkopen en dat wil hij liever niet. Gelukkig staan er een aantal ovens in de keukens. Dan kunnen de broodjes tegelijk met de taart gebakken worden.

47

Nee, Louis vergeet zijn pauze niet. Hij wil ook nog wat ideeën uitwerken en straks met Frank bespreken. Voor morgen. Nee, dan heeft Louis geen dienst. Dan is het weekend. Maar Louis wil komen kijken. En wat dingen uitproberen. Nee, er wordt niet overgewerkt. Louis moet wachten tot maandag. Dan komt alles wel in orde. Dat is dus een tegenvaller. En het bord met diensten is van het kantoortje verhuist naar de muur in de hoofdkeuken. Daar kan iedereen zien, wie er wanneer dienst heeft. Dave heeft voor twee weken vooruit gepland. Frank kan precies zien, wanneer Louis moet werken. Liegen daarover heeft geen zin. En dan kon Frank eens heel boos worden en Dave ook. Geen heren om woorden mee te krijgen. Dat ook Louis zijn mannetje kan staan, ziet hijzelf niet. Dan moet hij thuis maar wat dingen uitproberen. Misschien kan hij één van de weekendkoks zover krijgen om te ruilen. Dan neemt Louis die dagen later wel. Zeggen ze, dat de dame zich niet lekker voelde. Louis is er over na aan het denken, als Frank hem zegt er maar niet aan te denken, als de weekendkoks ziek zijn, zal één van de hulpkoks inspringen. Louis heeft een vrij weekend. Of hij het leuk vindt of niet. Frank moet een beetje lachen om het enthousiasme van al die mensen. Maar er moet strikt de hand aan gehouden worden, anders vliegen ze straks uit de bocht. Alles gaat snel genoeg. Die vriendin van Bianca staat achter de balie, als Frank de centrale hal weer inkomt. Hij is de vrouw niet vergeten. En ook niet, dat Bianca door een ander werd vervangen. Maar die moest naar het toilet. En zij is snel terug. Iedereen is enthousiast over de veranderingen en probeert eraan mee te doen. Frank vraagt die vriendin, of zij liever wat meer wil doen met het opmaken van de rekeningen voor gasten en het verspreiden van folders en zo. Misschien is het een goed idee, als zij met een assistente de boekingen gaat bijhouden. Dan kan zij in het kantoortje achter de balie gaan zitten en inspringen als het nodig is, of als haar eigen werk niet druk is en zij wat afwisseling wil. De dame is daartoe zeker bereid. Er staat een computer, waarop de boekingen kunnen worden bijgehouden en de rekeningen worden gemaakt. Bovendien kunnen ze daar gemakkelijker een database op aanleggen van gasten, die zijn geweest en bedrijven, die belangrijk kunnen zijn voor het hotel. Die zal de dame opzetten en onderhouden. Is niet moeilijk. En als alles beter op poten staat, kan er een grote folderactie komen. Frank zegt haar alle ideeën op te schrijven. Ook ideeën, die door anderen worden aangedragen. Dan zullen ze die volgende week bespreken. Frank loopt gauw naar de personeelsruimte, waar de dames van de schoonmaakploeg pauze houden. De gastenkamers zijn gebeurd. En heel netjes. Hier is al een vrouw, die eerder zelf het voortouw heeft genomen. En de anderen vinden dat best. Zij is een goede organisatrice en zij zorgt, dat iedereen goed werk aflevert. Maar zij staat ook voor iedereen klaar met een luisterend oor en goede raad. Dit is een figuur, zoals Frank ze nodig heeft. Hij overlegt met haar, dat hij haar tot chef huishoudelijke dienst wil maken. Dan moet zij meer dingen gaan regelen. Zoals de technische dienst en het bijhouden van de voorraden en het verzorgen van de planten en bloemen in het hotel. Nou, dat wil zij graag. Zij wordt wat ouder en dan valt dat poetsen niet altijd mee. Maar zij is nog te kien om niets te gaan doen. Nu kan zij gewoon doorgaan met haar werk. Als zij of één van de anderen ideeën heeft, zal zij ze opschrijven en doorgeven aan het kantoor. Frank vraagt, hoe het zit met het schoonmaken van die kantoren. Die zullen de volgende week in gebruik moeten worden genomen. Die zijn bijna allemaal klaar. De dames hebben er de versnelling opgezet. Maar dat kan niet altijd. Er moet versterking komen. Er moeten ongeveer vier nieuwe dames bijkomen. Kan Liesbet dat zelf regelen? Jawel, dat is niet moeilijk. Als het kantoor naar het uitzendbureau wil bellen, want daartoe is zij nog niet gemachtigd. Frank zal het uitzendbureau persoonlijk bellen voor de nieuwe krachten en gelijk doorgeven, dat Liesbet gemachtigd is om personeel aan te trekken. Er komt iemand praten over dat bloemschikken. Dat wordt in eigen hand genomen. Frank gaat tevreden naar zijn kantoor, waar hij meteen gebeld wordt. Er is een probleempje met een reisbureau. Kan hij dat oplossen? En die sollicitante is er, moet die in de wacht worden gezet? Nee, die moet naar boven worden gebracht en over dat reisbureau wil Frank meer informatie. Dan zal hij ze wel terugbellen. Over een halfuurtje. Ondertussen heeft Frank in de klantengegevens gekeken. Dat reisbureau is slecht van betalen. Daar moet hij meer over weten.

48

Frank belt met een ander hotel. Werken die met dat reisbureau? Is dat safe? Niet? Mooi, bedankt voor de informatie. Nee, Frank is nieuw in dit hotel. Eerder zat hij in dat andere hotel. Ja, hij is overgestapt. Hij werd vervangen door een Amerikaan. En dit hotel zat verlegen om een goede manager. Ja, als ze eens iets nodig hebben moeten ze maar bellen. Nou, misschien kan Frank een adres geven van een goede koffieleverancier. Hoeft niet goedkoop, als de kwaliteit maar goed is. Dat weet Frank dus wel. Die laat ze wat informatie en een proefpakket sturen. Komt in orde. Frank belt gelijk met dat andere bedrijf van Nigel. Die vragen, of hij een aanbrengpremie wenst. Het moet alleen doorgegeven worden aan Nigel. Dan komt het wel goed. Heeft die ook een leuk berichtje vandaag. Is er iets met de baas? Ja, die is een beetje ziek. Goh, wat zielig. Maar hoe weet Frank dat? Omdat Nigel in het hotel woont. Dit hotel is eigendom van Nigel. Oh, dan moeten de goederen direct worden verzonden. Komen er vandaag nog aan. Moet hij Nigel maar beterschap wensen. Als Frank heeft opgehangen, belt hij naar de balie, waar die sollicitant blijft. Die heeft rechtsomkeert gemaakt. Frank was in gesprek. Dus konden zij hem niet bellen. Was er iets aan de hand? Het hotel was de dame te netjes. Daar vond zij zichzelf niet in passen. Mooi is dat. Nu zit Frank nog zonder secretaresse. En heeft hij er hard een nodig. De jonge vrouw achter de balie weet wel iemand. Is nog niet helemaal zeker, of zij geslaagd is en komt rechtstreeks van school. Maar het is een flinke en doortastende meid. Haar nichtje zoekt nog een baan. Heeft Mbo-administratie gedaan. Weet nog niet of zij geslaagd is. Tante meent van wel. Anders slaagt er niemand. Frank zegt haar die nicht op te bellen, of zij als vakantiekracht als zijn secretaresse wil werken. Kunnen ze kijken of het wat is en of de dame geslaagd is. Liefst nog binnen het halve uur. Want Frank verdrinkt in het werk. Hij heeft niet eens koffie gehad. Dave komt waarschuwen, dat de lunch er is. Frank zegt, dat hij daar geen tijd voor heeft. Dan staat Dave naast hem en trekt hem aan zijn oor omhoog. Au, dat doet zeer. Ja, en een schop onder je kont ook. En daar kan Frank op rekenen, als hij niet snel maakt, dat hij naar het appartement komt. Maar, Frank heeft zoveel te doen. Ja, en dat blijft wel liggen. Het heeft geen benen. Dus vooruit, eten. Frank wil zijn lunchtrommel pakken, maar Dave pakt hem bij de arm en neemt hem mee. Hij is dat getreuzel zat. En Frank moet in het vervolg geen lunchtrommel meenemen. Alle voedsel is gratis voor personeelsleden. Dus flink zijn en aan tafel gaan. En eerst netjes handen wassen. Foei, kleine kindjes moet je ook alles vertellen. Dave blijft goedmoedig mopperen op Frank. Tante Cecilia heeft ondertussen Nigel behoorlijk in de tang genomen. Lydia is maar met Peter boodschappen gaan doen. Die weet precies hoe tante Cecilia is. Een vreselijk lief mens, maar erg streng over goed voor jezelf zorgen. En daarin zijn er twee daar geen sterren. Die twee zouden elkaar een hand kunnen geven. Daarom werd Nigel ook zo nijdig op Freddy. Omdat hij zichzelf herkende. Ook hij is als kind misvormd. Maar dat weet en ziet hij niet. Zijn vader en moeder waren gescheiden. En zijn moeder heeft hem als klein kind mishandeld. Toen is hij op achtjarige leeftijd bij zijn vader komen wonen. Die nam hem mee naar zijn werk. En wat voor werk. Daar heeft Nigel een stevige tik van gekregen. Het is maar goed, dat paps zich over hem ontfermd heeft. Tante Cecilia woonde toen in Oostenrijk. In Wenen. Zij werkte daar bij een grote klokkenmakerfirma. Nu is zij met pensioen en teruggekomen naar Nederland. Voor de lunch zijn Peter en Lydia teruggekomen. Die willen ook proeven, wat Louis ervan gemaakt heeft. Frank vertelt meteen van de taarten, die Louis gebakken heeft en dat het een groot succes is. Dat Louis al probeerde in het weekend door te werken en dat Frank daar een eind aan gemaakt heeft. Bianca zit ook aan tafel. Die houdt zich stil en luistert. Een goede eigenschap voor een secretaresse. Peter moet lachen om het enthousiasme van Louis. En die nieuwe is ook enthousiast. Dat is een goede kok. Zomaar invallen valt niet mee. Hij heeft het netjes gedaan. De broodjes zijn smakelijk. Veel beter dan van de bakker. Zelfs als die zijn best heeft gedaan, zoals vanmorgen. En veel voordeliger. Voor Louis is het een hoop werk meer. Maar die is blij met dat beetje werk meer. Die verveelde zich stierlijk. De verantwoording is hem een beetje teveel, maar verder voelt hij zich in zijn element. Ze moeten alleen goed de balans in de gaten houden. Hij mag niet teveel

49

hooi op zijn vork gaan nemen. Rustig aan uitbreiden. Laat hem maar knoeien met zijn taarten en zijn broodjes. Dan zullen ze over een poosje wel zien. Zeg hem maar, dat zijn ideeën goed zijn, maar dat het hotel er nog niet aan toe is. Over een week of twee wel. Dan heeft de knul tijd van wachten. Als er problemen zijn moet Frank Peter bellen. Die weet, hoe hij Louis moet aanpakken. Frank knikt met zijn mond vol. Als hij zijn mond leeg heeft, gaat zijn telefoon. Hij neemt op en hoort, dat de sollicitante er is. Hij zegt, dat hij haar komt ophalen. Hij wil zo van tafel rennen. Nigel heeft hem meteen bij de arm beet en zet hem weer aan tafel. Hij kan best zijn glas melk leegdrinken. Daar krijgt de jongedame niets van. Foei, wanneer is Frank van plan op te stijgen. Nou, morgen. Nee, geen gekheid. Morgen stijgt Frank op. Als piloot. Hij doet een cursus vliegen. En om aan zijn vlieguren te komen, moet hij iedere zaterdagmiddag twee uur vliegen. Met een instructeur aan boord. Ja, hij wilde graag een vliegbrevet. Gewoon voor de lol. Misschien is het een keer handig. Ja, dat lijkt Nigel wel. Daar praten ze over, zodra Frank geslaagd is. Nu moet Frank hollen. Niet te hard en uitkijken op de trappen. Frank gaat toch maar gewoon lopen. Een manager, die rent is geen gezicht in een hotel. Hij maakt zijn excuses aan de sollicitante. Hij moest lunchen. Ja, hij werd er bij zijn oren bijgesleept. Letterlijk. Als ze naar zijn kantoor gaan, kunnen ze overleggen. Dat zal niet zo heel lang in beslag nemen. De jongedame is blij met deze kans. Als zij niet is geslaagd, heeft zij een vakantiebaan, waar zij ervaring kan opdoen. En dat staat altijd goed op een CV. Ja, Frank weet het. Zo heeft hij het ook gedaan. Maar laten ze gelijk aan het werk gaan. Er is een heleboel te regelen. En Frank moet straks met Nigel overleggen. Dan moet Caroline maar meegaan. Kan zij kennismaken met het gezin. Haar voorgangster ligt helaas ziek in bed. En dat was ook Franks voorgangster. Dat dametje deed vier banen tegelijk. En klusjes van anderen. Die is niet voor niets ziek geworden. Frank en Caroline werken ongeveer twee uur geconcentreerd door. De jongedame heeft een paar verfrissende ideeën. Na twee uur komt Peter kijken, of de mensen al koffie hebben gehad. Orders van tante Cecilia: er moet op gezette tijden pauze worden gehouden. Die vrouw is net een generaal. Foei, Nigel wordt heel erg aangepakt nu. Hij mag nog geen koffiekopje wegzetten. Bij wijze van spreke dan. Hij is in een vreselijk humeur, dus als Frank wat ideeën heeft, neem ze maar gauw mee, dan klaart hij wel op. Gelukkig blijft tante Cecilia niet logeren. Die heeft haar flatje in de stad. Ze blijft wel dineren. Moet Frank doorgeven aan Antoine. Kan die zich lekker zenuwachtig maken. Nee, dat doet Frank niet. Het is zo al moeilijk genoeg. Foei, Peter mag niet plagen. Peter lacht erom. Die heeft lekker vakantie. Verplicht weliswaar, maar toch. Het komt nu goed uit. Hij heeft vanmorgen wat boodschappen gedaan met Lydia. Voor Freddy. Moet Frank straks maar kijken. Peter is in een vrolijke bui. Met Nigel valt het wel mee. Die wordt door zijn tante flink verwent. Dat is voor hem moeilijk, maar zo erg is het niet. En die rust heeft hij nodig. Na zo’n hectische week. Freddy zit ook op het balkon. In het zonnetje. In een dikke ochtendjas en met pantoffels aan. Zij ziet erg moe en haar ogen zijn dik, maar verder lijkt het goed met haar te gaan. Ook zij wordt verwent, maar zij weet er geen raad mee. De knuffelbeer zit bij haar in de stoel. Tante Cecilia probeert Freddy een taartje te laten eten. Maar die heeft niet zo’n zin. Frank zegt gedag en ziet meteen de belangstelling aanfloepen in haar ogen. Maar die sterft snel uit. Dan zegt hij, dat zij niet moet kliederen met haar gebakje. Dan wordt Louis boos. Die heeft zulke lekkere taarten gebakken. Als hij hoort, dat Freddy niet wil eten van zijn gebak, is hij vast beledigd. Nu kan Freddy het gebakje snel opeten. Dan zakt zij in elkaar en is weer weg. Nigel luistert naar de plannen, die Frank aan de gang heeft gezet en wat er voor initiatieven vanuit het personeel zelf zijn gekomen. Heel goede plannen. Sommige voor op de lange termijn, maar wel goed. Als hij hoort, hoe ver Frank is, dat hij ook een tweede hotel heeft doorverwezen naar die koffiehandel en dat die het niet goed begrepen hebben, dat het hotel van Nigel is, weet hij, dat hij met Frank een goede manager in handen heeft. Echt een goede. Een strakke werker. En iemand om in ere te houden. Maar aan de korte lijn voorlopig.

50

Niet zozeer wat betreft de uitvoering van zijn plannen, want die zijn gezond, maar wat betreft de werkuren. Er zijn al teveel mensen onderuit gegaan op de troep, die oom Sjaak achterliet. Nigel zegt Frank rustig aan af te bouwen naar het weekend. Dan zien ze hem maandag weer. In noodgevallen zullen ze bellen. Eerder niet. Maar Nigels definitie van noodgevallen is anders dan van Frank. En dat weet Frank. Dus die neemt Dave onder handen. Hij wil gewaarschuwd worden, als er zich vreemde dingen voordoen, of als er mensen gaan uitvallen. Dave knikt. Dan kijkt hij Frank aan en loopt mee naar het kantoor. Ook Caroline loopt mee en als die aan haar eigen bureau wil gaan zitten, wenkt Dave haar het grote kantoor in. Daar vertelt hij de beide medewerkers, hoe hij denkt over werken in het weekend. Tenminste voor mensen, die de hele week gewerkt hebben. Dat gebeurt niet. Frank mag verwachten, dat hij op de hoogte wordt gehouden, maar hij zal alleen een verslag op zijn bureau vinden. Maandagmorgen. Nigel wil een weekendmanager, maar die zijn moeilijk te vinden. En die zijn alleen nodig, als er problemen zijn met gasten. Heeft Frank nog achter dat reisbureau aangebeld? Ja, die wilden een forse korting, omdat zij zogenaamd veel zaken zouden doen met het hotel. Maar Frank heeft het nagekeken en zij doen niet zoveel zaken met het hotel en bovendien hebben zij een slechte naam. Als klanten en voor klanten. Geen reisbureau om zaken mee te doen. Toen heeft dat bureau gedreigd de openstaande rekeningen op te schorten. Frank heeft daar meteen een incassobureau achteraan gestuurd. Dat is van een bekende en die man heeft er meteen heen gebeld. Hij is vreselijk uitgescholden en bedreigd, maar hij heeft het geld kunnen innen. Kan Frank iets meer doen voor die man, dan de gewone rekening betalen? Ja, stuur hem maar zo’n taart van Louis. Frank begint te lachen. Een goed idee, maar Louis heeft geen taarten meer. Die is er compleet doorheen. Ook door zijn grondstoffen. Bovendien kan hij geen taart meer zien of zeggen. Dat was een grandioos succes. Vooral die luxe taarten, die hij vanmiddag heeft gebakken. Maar eens iets anders. Waarom was Freddy vanmiddag zo tegen de draad? Ligt dat nog aan het gif? Nee, dat is puber. Of kleuter. Die doen hetzelfde. En dat heeft Freddy nooit kunnen doen. Nu begint het heel voorzichtig. En ze laten haar de gang een klein beetje gaan. Tot het te erg wordt. Dan wordt het een halt toegeroepen. Heeft Frank gezien, wat Lydia en Peter voor haar hebben gekocht? Nee, wat dan? Een pracht van een babypop. En wat spelletjes. Een legpuzzel en een quizspel voor algemeen gebruik. Maar dat zal het dametje wel altijd winnen. Tenzij Nigel meespeelt. Dat zijn twee computers. Wat je erin stopt, blijft erin. Er zit niet eens een deletetoets op. Trouwens, Nigel heeft een computer voor het kleintje laten komen. Die staat op haar kamer. Daar is zij wel mee aan het spelen geweest. Freddy kwam vanmiddag met een goed idee voor het hotel. Een service aan de gasten. Een kinderopvang/oppasservice. En dan ook beschikbaar maken voor werknemers. Dan is het gemakkelijker om personeel te vinden. Ja, dat is logisch. Dat je dan gemakkelijker personeel vindt, maar ook de service op zichzelf. Vooral met de sportfaciliteiten erbij. Maar exclusief voor gasten en personeel. Niet voor buitenstaanders, die alleen van het restaurant of de sportfaciliteiten gebruik maken. En al helemaal niet voor mensen, die de bars induiken. Die zullen er vandaag veel zijn. Van die managers, die chic willen zuipen. Sorry, niet persoonlijk bedoeld. Maar wel aangenomen, want Frank heeft daar ook een hekel aan. Hij drinkt weleens wat, maar daar hoef je geen liters van te maken. Bovendien wordt Frank nooit dronken. Vreemd maar waar. Hij wordt vreselijk misselijk en gooit alles eruit, maar dan is hij ook alles kwijt. En als hij drinkt, zal hij niet in de auto stappen. Nu Frank moet er maar een eind aan breien. Aan het werk voor vandaag dan en naar huis gaan. Morgen moet hij op scherp staan. In de lucht is het gevaarlijker dan op de weg. Frank moet erom lachen. In de lucht is er minder verkeer en het is beter geregeld. En als ze je daar met alcohol in je bloed pakken, ben je meteen je brevet kwijt. Nee, dat doet hij niet. Goed, dan ziet hij de mensen maandag weer. Caroline moet haar bureau maar netjes opruimen. En zorg, dat alles op slot zit. Frank zal ook alles afsluiten. En de sleutels komt hij aan Dave afgeven. Dan kan die er in het weekend bij, als het nodig is. Als Frank naar buiten loopt, ziet hij de eersten van die beruchte groep managers komen aanlopen. Er zijn een paar mensen, die Frank herkennen en hem vragen om een borrel te komen

51

meedrinken, maar hij heeft een mooie smoes. Zijn baas heeft gedreigd hem te ontslaan, als hij hem na kantoorsluiting in het hotel aantreft. En Frank is in zijn proeftijd. Dat is trouwens meer letterlijk. Op weg naar buiten is hij naar de keukens gelopen om afscheid te nemen voor het weekend. Louis stond op hem te wachten met een viertal gebakjes voor zijn gezin. Moet hij voorproeven. Of het wat is voor het hotel. Het is veilig voor kleine kinderen. Of die veilig zijn voor die gebakjes is iets anders. Frank moet ze maar goed hoog wegzetten. Frank moest hierom lachen. Zijn zoon is langer dan Frank. Ook Caroline werd niet vergeten. Die moet in de keuken proeven. Die kan dat wel hebben. Ook een gratenpakhuis. Lijkt wel besmettelijk. Maar Caroline meent, dat Louis eens in de spiegel moet kijken. Hij is geen goede kok. Of in ieder geval geen goede reclame voor zijn eigen kookkunst. Frank is meteen alert, als hij die twee tegen elkaar tekeer hoort gaan. Hij kijkt Antoine aan en die draait met zijn ogen en neuriet een liefdeslied. De twee anderen hebben het niet in de gaten, maar de hulpkoks wel en er wordt algemeen gelachen. Frank jaagt Caroline lachend naar huis. Als hij ziet, dat zij op de fiets is en hoort, dat zij door het bos naar huis moet, pakt hij haar fiets, zet hem op de fietsendrager en zegt haar in te stappen. Volgende week moet zij iemand zien te vinden om mee te rijden. Geen meisjes alleen op de fiets door het bos. Veel te gevaarlijk. Hij zet haar netjes thuis af. Als zij aan haar vader vertelt, wat Frank heeft gezegd, knikt de man. Zij heeft een goede baas getroffen. Maar dat was bekend. Gelukkig heeft haar tante volgende week dezelfde dienst en kan zij met haar meerijden. Dat lost het probleem voor een week op. Bianca heeft vanmiddag gewerkt aan het inrichten van het kantoor voor Nigel en haar. Zij zullen één kantoor delen. Om vier uur heeft Peter haar laten weten, dat zij naar huis moet gaan, maar zij gaat nog niet. Zij heeft een afspraakje met haar man. Om in het restaurant te gaan eten. In het appartement is het rustig. Freddy is lief geweest vanmiddag. Buiten, dat zij haar gebakje niet wilde opeten. Maar verder, heeft zij zich netjes gedragen. Zij is nog niet zover, dat zij beneden kan eten. En dat is vervelend. Ze kunnen wel de roomservice bellen, maar dat wil Nigel niet. Die wil met Antoine praten. Dan zegt tante Cecilia, dat zij met Freddy boven blijft. De heren nemen straks eten voor hen mee. Hoeven ze de roomservice niet te bellen. Peter grijnst. Komt in orde. Nigel gromt. Maar zo is het inderdaad beter. Freddy moet gauw beter worden. De politie is vandaag die kan komen ophalen. Freddy moest weer aangifte doen. Maar dit keer kon dat thuis. Omdat zij te ziek is om naar het bureau te gaan. Zij moest vertellen, van wie zij de kan heeft gekregen. Wiens vingerafdrukken er op de kan zijn gekomen vandaag en waarom zij hem niet eerder gebruikt heeft. Nou, ze heeft hem niet eerder nodig gehad. Vannacht had ze dorst en ze had niets anders op de kamer. Meestal heeft ze een flesje water uit het restaurant op de kamer, maar omdat zij hier net woont, was zij dat gisteren vergeten. Dat zij niet zomaar bij de voorraden kan komen, vertelt ze niet. Als ze dat zou vertellen, moet ze ook vertellen, dat zij overal netjes voor betaalde en dan wordt Nigel vast erg boos. Bovendien kon ze alleen gisteren niet bij de voorraden, omdat zij behoorlijk verdoofd was de avond ervoor. Toen heeft zij de voorraden niet kunnen opnemen. Anders had ze zeker nog meer klappen gehad. En die van vanmorgen zijn heel hard aangekomen. Nu kan zij bijna niet meer zitten. Ze is blij, als ze naar bed mag. Ze is moe. Ze heeft de hele dag niets gedaan. Hoe kan ze nu moe zijn? Is het misschien van het niets doen? Dan moet ze weer aan het werk. Maar dat mag ze niet. Of zou het soms van de medicijnen komen? Dan neemt ze die niet. Er is een trucje voor. Deed ze met meneer van Puffelen ook. Dan deed zij of zij zijn medicijnen innam. Hij wilde zijn medicijnen niet. Als zij deed alsof het snoepjes waren en dat zij ze ook innam, nam hij ze zonder klagen. Dat Dave betere ogen heeft en een helderder verstand, daar houdt zij geen rekening mee. En Dave is erop voorbereid, dat het dametje trucs zal gaan gebruiken. Gelukkig voor haar doet hij het af met een reprimande. Als zij nog eens trucs gaat gebruiken om onder haar medicijnen uit te komen, weet zij, wat er gaat gebeuren. Dan klaagt zij, dat zij er moe van wordt. Maar dat moet juist. Freddy moet slapen. Veel slapen. Ze heeft van enkele jaren slaap in te halen. Nee, dat is geen gein. Een mens heeft, net als voedsel, slaap nodig om gezond te blijven en te kunnen presteren. En om te kunnen groeien.

52

Freddy is zestien en nog een kind en niet een beginnende vrouw, zoals ze zou moeten zijn. Het viel niet op, omdat zij vreselijk mager is, maar ze had al borsten moeten hebben en ze is zo plat als een plank. Ze weet, dat de anderen boos zijn, omdat ze slecht voor zichzelf heeft gezorgd. Daar hoort dat niet-slapen ook bij. Vreemd genoeg heeft ze dat van haar ouders geleerd. Die hadden beter moeten weten. Dat een volwassene een keer een nacht niet slaapt, is niet erg. Die haalt het wel in. Maar een kind heeft zijn slaap nodig. En meer slaap, dan een volwassene. Dave krijgt steeds meer het vermoeden, dat haar ouders haar veel meenamen naar die feesten en ontvangsten. Nu kijkt Freddy verbaasd. Natuurlijk ging zij mee. Vooral toen zij goed kon schrijven. Dan hield zij hun agenda’s bij. En zij maakte aantekeningen over de gesprekken, die zij voerden. Gelukkig kon zij een beetje onthouden, wat er werd gezegd. Dat was handig, als er iemand in de tang werd genomen. Nee, dat deed mama, papa was daar te lief voor. Die wilde ook eigenlijk niet, dat Freddy mee zou gaan. Maar hij kon niet tegen mama op. Die zei altijd, dat het goed zou zijn voor papa’s carrière. Dat zullen ze niet hebben gedaan, als die koning erbij was, zeker? Die klonk als een normale vent. Nee, als de koning kwam, moest Freddy bij Kokkie blijven. Maar als hij er niet was, moest zij mee. Dan waren er meer mensen met die verkeerde ringen. Je weet wel, met olifanten met leeuwenkoppen. Dave krijgt het even benauwd. Hij weet wat Freddy bedoeld. Dus die ouders waren ergens in verstrikt geraakt en hebben Freddy erin meegesleurd. Freddy heeft iets verteld over een gebaar, dat mensen ziek moest maken? Wat kan zij daarover vertellen? Behalve, dat zij een flink pak voor de broek heeft gehad. Er waren nog twee andere gebaren, die niet mochten. Voor de een kreeg zij een tik over de vingers, maar voor de andere kreeg ze voor de broek. En heel hard. Wel net zo hard als het pak slaag, dat zij vanmorgen van Dave heeft gehad. Het eerste gebaar maakte iemand arm, maar met het tweede gebaar, wenste je iemand dood. Die chauffeur was erg boos. Ook op mama. Hij is toen ontslagen. Vreemd, als je bedenkt, dat hij de zoon van de koning was. Nee, mama wist dat niet, maar Freddy heeft dat gezien. Het was een lieve man. Maar hij kon heel hard slaan. Dan deden haar billen echt zeer. Heeft ze meer klappen van hem gehad? Ja, toen zij een keer verdwaald was in het paleis. Toen kwam zij in een kamer, waar die chauffeur en de koning met elkaar aan het praten waren. In het Afrikaans. Zij wist toen niet waarover het gesprek ging. Toen heeft ze ook van de koning voor haar broek gekregen. Hij was heel boos. Ook op papa en mama. Toen moest ze op een bed blijven liggen, totdat papa en mama klaar waren om te vertrekken. De chauffeur heeft hen gezegd, dat Freddy onwel was geworden. Mama was boos op haar. Omdat zij niet bij mama in de buurt was gebleven. Dat moest altijd. Maar soms waren die gesprekken zó saai. Over honden, die leeuwen konden verscheuren. En over tovenaars in de bossen. En over olifanten, die het deden met leeuwen. En als zij thuiskwamen, moest Freddy altijd alle verhalen uitschrijven. Dan kon mama het de volgende middag lezen, als zij wakker werd. Tot die tijd moest Freddy bij Kokkie blijven en koekjes bakken. Wil Dave morgen wel koekjes met haar bakken, als zij zo stout is geweest? Ja, Dave gaat morgen koekjes met haar bakken. Maar nu moet Freddy net als haar mama tot in de middag gaan slapen. Zal ze daar haar best voor doen? Freddy knikt. Dan neemt zij haar pil alsnog in en gaat liggen om te slapen. Na vijf minuten is zij in slaap. Dave loopt naar de anderen. Daar schrijft hij op, wat hij heeft onthouden van het gesprek met Freddy. Hij geeft zijn aantekeningen door aan tante Cecilia. Die leest het en slaat haar handen voor haar mond in afgrijzen. Hoe kan een vrouw haar eigen kind op zo’n manier gebruiken. Misbruiken eigenlijk. En waren zij in het complot tegen de koning betrokken? Heeft Freddy per ongeluk de koning het leven gered. Hebben de ouders van Freddy het collier met opzet in de teddybeer verstopt? Nee, dat zal toch niet? De vrienden en Lydia zijn beneden in het restaurant gaan eten. Daar was Bianca ook. Met een knappe jonge vent. En die had alleen oog voor zijn vrouw. Zij zaten genoeglijk te praten. Nigel is er heen gelopen, om zichzelf voor te stellen aan haar echtgenoot en om kennis met hem te maken. Bianca was blij om hem te zien. De echtgenoot bleek een aardige humoristische man te zijn. Hij heeft Bianca al gefeliciteerd met haar promotie. Nu kreeg zijn vrouw eindelijk de kans om te laten zien, wat zij in haar mars heeft.

53

Nigel heeft Bianca gevraagd, waar zij die verstopt had. Hij heeft haar namelijk helemaal niet met een mars gezien. Die man moest heel hard lachen. Bianca is rood geworden en toen trok zij een minirugzak onder tafel vandaan. Toen moest ook Nigel lachen. Ja, maar daar kan nooit veel in. Maar volgens Bianca ging het niet om kwantiteit, maar kwaliteit. En daar moest Nigel haar volkomen gelijk in geven. En Bianca heeft laten zien, dat zij veel kwaliteit heeft. Hij ziet haar maandag weer. Als hij aan het werk mag. Hij wordt op de kop gezeten door een oom en een tante. En door zijn vrienden. Die spannen allemaal samen om hem op een stoel te houden. Maar liever zagen zij hem hele dagen op bed. Vooral omdat die schaafwond ontstoken is. Dat gaat wel over. Daar maakt hij zich geen zorgen over. Nu gaat hij kijken wat Antoine van het eten gebrouwen heeft. Bianca rolt met haar ogen. Het eten was vandaag goed. Meer dan goed. Nu zitten ze te wachten op een dessert, dat mysterie van de chef heet. Dat heeft Antoine vandaag aan de kaart toegevoegd. Ze zijn erg benieuwd. Nigel ook. Peter heeft de toevoeging al gezien. En hij heeft om zich heen het commentaar gehoord. Dat het eten steeds beter wordt. Jammer, dat de gasten naar huis moeten. En ze komen gauw terug. Verderop zit een stel jonge ouders met twee jengelende kleuters. Duidelijk een tweeling. De kindjes zijn moe, maar de ouders willen gaan sporten. Hoe doen ze dat nu? Maar om de beurt gaan? Is niet zo leuk, maar moet maar. Lydia loopt ernaartoe. Zij stelt zich voor als iemand van het hotel. Zij heeft per ongeluk hun gesprek overhoord. Zou er belangstelling zijn voor een nieuwe service van het hotel? Het is nog in een experimentele fase, maar het hotel wil een opvang/oppasservice aanbieden. De opvang is helaas nog niet gereed. Zouden de ouders wel gebruik willen maken van de oppasservice. Dan kunnen zij samen gaan sporten en past Lydia zolang op de kleuters, die gewoon naar bed kunnen. Die zijn duidelijk moe. De mensen zijn enthousiast over deze service. De kosten maken niet uit. Het is zo lang geleden, dat zij samen zijn weggeweest, dat zij die kosten ervoor over hebben. Maar Lydia doet het zelf, nietwaar? Ze laten hun kindjes niet zomaar bij iedereen. Nee, Lydia komt over een kwartier naar hun kamer. Moeten ze een naam en een kamernummer opgeven. En mocht er iets aan de hand zijn, dan zal zij hen laten berichten in het sportcomplex. Dan kunnen zij lekker ontspannen. Zonder bang te zijn, dat hun kindjes iets overkomt. Lydia loopt terug naar de tafel, waar het eten geserveerd wordt. Nigel gromt tegen haar, dat die service nog niet gereed is. Jawel, dat is hij wel. Lydia kan best oppassen. Heeft zij vaker gedaan. En zij zal zelf een tarief uitrekenen. Daarbij moet zij uitgaan van het gewone uurloon van een achttienjarige. Anderen mag het hotel niet inzetten. Ouder wel, maar die zijn een stuk duurder. En de mensen moeten worden gescreend. Nigel mag zich er niet mee bemoeien. Het is een experiment. Dus daar hoort een laag tarief bij. Het eten is verrukkelijk. Antoine komt kijken, hoe het de baas bevalt. Die zit ervan te genieten. Hij voelt zich toch meer ontspannen. En kan beter van zijn voedsel genieten. Toch krijgt hij het idee, dat Antoine vandaag beter zijn best heeft gedaan. Antoine kijkt een beetje geschokt, maar Nigel ziet wel, dat dit toneelspel is. Antoine is duidelijk een betere kok, dan hij gisteren wilde laten weten. Nigel kan dit begrijpen. Hij heeft Antoine’s CV gelezen en geïnformeerd naar een paar van die restaurants en wat ermee is gebeurd. Antoine schijnt gewoon de verkeerde werkgevers te hebben getroffen. Dat heeft zijn levenslust een beetje beschadigd. Die is nu terug. En dat proef je in zijn eten. Nigel wil dat dessert proberen. Hij heeft zelf gezegd, dat de dessertkaart mag worden uitgebreid. Hij gaat een wedstrijd uitschrijven voor alle koks. Ook de hulpkoks. Om lekkere recepten in te leveren voor desserts. De tien lekkerste recepten zullen op een speciale lijst komen te staan op de dessertkaart. En een recept krijgt altijd de naam van de bedenker. Maar het moeten wel originele gerechten zijn. Peter en Antoine kijken elkaar aan. En bedenken meteen, dat Nigel hiermee voor de goede sfeer zorgt in de keukens. Een beetje gezonde concurrentie. Die hoort er in een keuken bij. Dat zet de mensen op scherp. Daarna komt een poging om de mensen tot samenwerking te krijgen. En om de onderlinge sfeer goed te krijgen en te houden. Concurrentie is goed, maar het moet niet te ver gaan. De onderlinge sfeer is heel belangrijk. Vooral als je werkt met dingen, die zo’n invloed hebben op de gasten. Als het eten en de verzorging van de kamers goed zijn, dan is de gast snel geneigd om een keer terug te komen, of om mondelinge reclame te maken. Dat is voor een hotel gewoon onbetaalbare reclame.

54

Als het eten op is, komt Antoine met het dessert aan tafel. Dat wordt netjes uitgeserveerd. Het is een soort bom. Zo heet dat in keukentermen. Het is een kersenbonbon met daaromheen verrukkelijk mintijs, waarover een dikke laag karamel is gesmeerd, die bedekt is met een dikke laag gesmolten chocolade. En bovenop ligt een enkel rood Frans vruchtje. Door de kou van het ijs wordt de chocolade erg knapperig en door de warmte van de gesmolten chocolade worden de karamel en het ijs wat zachter. Het is echt een heerlijk gerecht. Ook om gewoon te eten op een warme middag. Dus niet alleen als dessert. Nigel zit nadenkend te kijken. Als er meer van dit soort gerechten worden gemaakt, kunnen ze ook een ijskaart maken. Voor gewoon op tafel. Net als in een gewoon restaurant. En daar ook de taarten en gebakjes opzetten. Dan krijg je drie menukaarten. Het gewone menu, met het gewone voedsel en de snacks. Eventueel ook de lunchgerechten. Dan de ijs/gebakkaart en als laatste de dessertkaart. En Nigel neigt ernaar om van het ontbijt een buffet te maken. Dat is veel gemakkelijker. Bovendien kunnen de mensen dan zelf kiezen, wat zij graag willen eten. En hoe zij het willen eten. Zou Louis kunnen meegaan met dat idee? Peter denkt van wel. Aan het ontbijt heeft Louis niet zoveel werk, als het bakken van de broodjes. En die maakt hij de middag ervoor zover klaar. Die kunnen meteen van de koeling in een voorverwarmde oven. Dat kan een hulpkok ook. En het koken van de eieren en het bakken van eieren, wordt al gedaan door de hulpkoks. Net als het beleggen van de broodjes. Daar ben je straks vanaf, omdat de mensen zelf hun brood gaan beleggen. Voor alle zoetwaren zijn kleine portieverpakkingen te koop. En kaas en vleeswaren kunnen vooraf worden gesneden. Is het alleen werk om de sinaasappelen te persen. Nee, er wordt met verse sinaasappelen gewerkt. En dat blijft zo. Dat smaakt lekkerder. Bovendien is het gezonder. Kunnen ze ook yoghurt en muesli aanbieden. In diverse smaken. Ook in kleine portieverpakkingen. En fruit. En eventueel pannenkoeken. Nee, die eet je ’s-middags. Maar mensen kunnen erom vragen. Net als om gebakken eieren of uitsmijters. Lydia neemt afscheid van de heren, die lekker aan het brainstormen zijn. Probeer zoiets eerst in het weekend uit. Mooi gemakkelijk voor die weekendkoks. Lydia gaat aan het werk. Nigel kijkt haar met open mond aan. Dan kijkt hij Dave aan. Kan die het organiseren voor zondag? Noemen ze het een zondagsbrunch. Blijft het buffet open van acht tot twaalf. En voor een vaste prijs. Bereken, wat een normale persoon ongeveer eet. En drinkt. Ook de dranken inbegrepen. Kopjes koffie of thee. Koude melk, karnemelk, yoghurt, sinaasappelsap en chocolademelk. Ook de chocolademelk zelf maken. Met echte cacao. Peter zit er met een chagrijnig gezicht bij. Waarom is die boos? Hij mag er niet aan meedoen. Ja, hij heeft vakantie. Maar hij mag wel meedenken. En meedoen met de beoordeling. Dan gaan ze zondag zo mogelijk in het restaurant ontbijten. En lunchen en dineren. Want ze moeten weten, wat die weekendkoks ervan bakken. Peter bedenkt zich, dat ze beloofd hebben eten mee te nemen voor de twee dames boven. Hij loopt naar de keuken. Daar kijkt Antoine hem verstoord aan, tot hij uitlegt, wat hij komt doen. Hij zal voor roomservice spelen. Antoine hoort, dat Freddy moeilijk kan eten. Dan heeft hij wel iets voor het kleine dametje. Wat zachter voedsel. En geen vlees. Dat is slecht verteerbaar. Een keer geen dierlijke eiwitten kan geen kwaad. Wel een dag zonder vitamines. Dat is veel gekker. Dus een lekker glaasje sinaasappelsap. En een fruitsalade als dessert. Of liever een smoothie. Dan krijgt zij toch die dierlijke eiwitten. Lekker fris met yoghurt. Antoine maakt er een heleboel werk van. Ook voor tante Cecilia. Dan geeft hij Peter een serveerdoek en een karretje om het voedsel netjes op mee te nemen. Alles netjes afgedekt. Peter trekt een grimas. Hij komt straks het karretje met het vaatwerk terugbrengen. Als ze bovenkomen, ligt Freddy te slapen. Tante Cecilia zegt, dat de jongedame heel zoet is geweest. Ze heeft met haar beer liggen knuffelen en is met haar duim in de mond in slaap gevallen. Net een echte peuter. Nu wordt ze wakker gemaakt en moet aan tafel gaan zitten. Als zij een beetje treuzelt, helpt Peter haar overeind. Die laat haar enkel voelen, hoe sterk hij in zijn handen is. Dan kan het dametje wel opschieten. En er is geen boos woord gezegd. En geen tik uitgedeeld. Maar de bedoeling kwam over. Als de dames aan de hoge tafel zitten, serveert Peter vakkundig het eten uit. Freddy kijkt naar de maaltijd, die zij op haar bord heeft liggen. Dat ziet er smakelijk uit en is gemakkelijk te eten. Zij is erg moe. Waarschijnlijk heeft dat iets met dat gif te maken. Maar dat beseft Freddy niet. Die

55

eet deze keer met smaak alles op. Maar dan zit zij heel vol. Ze heeft zelfs moeite met haar dessert. Maar dat is zo lekker, dat zij het wil opmaken. Na het eten brengt Dave haar naar bed. Dan geeft hij haar de medicijnen. Peter en Nigel schrijven de plannen van vanavond op en gaan dan verder met brainstormen. Als Dave zijn verhaal aan tante Cecilia heeft laten zien, is hun aandacht meteen verdwenen. Die is dan gericht op het verhaal. Het lijkt erop, dat Freddy vanaf haar geboorte is klaargestoomd als spion. Maar volgens Nigel zullen die ouders niets hebben geweten van het collier. Hij gaat maandag met Freddy naar die bank. Kijken, wat er voor herinneringen zijn overgebleven. Lydia moet mee. Kunnen ze tegelijk wat kleren gaan kopen voor Freddy. Die vergoeding zal niet hoog zijn, maar dat maakt niet uit. Peter weet wel, dat Nigel er geen cent armer van wordt, als hij een keer voor sinterklaas speelt. Die computer is een testexemplaar. Daar moet Freddy verslag over uitbrengen. Dat is geen zwaar werk. En die software is erop uitgezocht om haar aan het spelen te krijgen. Nee, kinderspelletjes. Meestal computerversies van bordspellen en kaartspellen. Ook Bridge en Schaken. En een scheikundesimulatieprogramma. Heeft Nigel haar voorgedaan. Heeft hij zijn lab opgeblazen. Eerst heeft Freddy er verschrikt naar zitten kijken, maar toen hij opnieuw kon beginnen, heeft zij hem iets voorgedaan. Die ontploffing was enorm groot. Het is maar goed, dat het niet in het echt gebeurd is. Nigel vermoedt, dat dit dingen zijn, die Freddy al kende, toen zij twaalf was. Nigel krijgt zijn medicijnen van Dave. Als Nigel zegt, dat hij nog een aantal dingen wil bespreken, pakt Dave hem bij een oor en trekt er aan. Er wordt niets meer overlegd en besproken. Nigel neemt zijn medicijnen in en gaat naar bed. Anders kan hij Freddy achterna. Nigel kiest eieren voor zijn geld en neemt zijn pillen in. Hij gromt en stampt boos naar zijn kamer. Tien minuten later slaapt hij. Peter brengt tante Cecilia naar haar huis. Die zal morgenochtend worden opgehaald. Lydia komt om tien uur naar het appartement. Nee, zij heeft geen geld aangenomen, maar gezegd, dat het op de rekening zou worden vermeld. Ja, zij weet ongeveer hoe duur het gaat worden. En dat heeft zij doorgegeven aan die ouders. Die vonden het helemaal niet duur. Morgen wil Lydia de hele dag naar haar paps. Lekker naar de rest van het gezin. Freddy kan niet mee. Dat is te onveilig voor haar. Daarom heeft paps tantetje ingeschakeld. Die moet het veiliger maken voor Freddy. Als Peter thuis is, wordt er een spelletje poker gespeeld. Om lucifers. Als het spel is afgelopen kan Dave het doosje vullen. Die heeft alle lucifers gewonnen. Volgens Peter speelt Dave vals. Die heeft altijd veel geluk. Dan praten ze na over dat Martindale-mysterie. Lydia hoort voor het eerst, dat de ouders van Freddy gefolterd waren, toen Nigel ze vond. En dat hij er langer dan een jaar last van nachtmerries van gehad heeft. Peter vertelt haar van de brandmerken. En wat die betekenen. Nu is het zaak om uit te zoeken, wat er met Freddy gebeurd is, hoe diens ouders erin stonden, en wie dat collier in die beer heeft verstopt. Dan gaan ze maar naar bed.

Hoofdstuk 6 Die nacht is het tenminste rustig. En Freddy heeft geen last van nachtmerries of halfwakker zijn. Zij blijft in bed, totdat Dave om een hoekje van de deur kijkt en haar zegt eruit te komen. Dan kan zij lekker ontbijten. Het is al elf uur. Hij maakt Freddy een complimentje, dat zij netjes heeft gedaan, wat hij haar heeft gezegd. Nigel is vandaag een stuk opgeruimder. Het is weekend en dan heeft hij iets meer te doen. Hij kan niet in de spullen op kantoor komen, maar een groot deel van de computerbestanden heeft hij overgenomen op zijn eigen laptop. Bovendien is hij bezig met het plannen van dingen. Niet met dingen, die zijn gebeurd. En als Dave ook nog vraagt, of hij meedoet met koekjes bakken in de keukens, is hij helemaal tevreden. Dan kan hij ongemerkt kijken, hoe die weekendkoks werken. Peter gaat vandaag voor zichzelf zorgen. Hij haalt zijn spullen uit zijn flat en trekt definitief in zijn kamer in het appartement. Zijn flat verhuurt hij aan een bekende. Gemeubileerd en al.

56

De flat is zijn eigendom. De rest van het gebouw ook. Net als Nigel, heeft Peter investeringen gedaan met zijn geld. Dave heeft er een heel jaar op los geleefd. Tenminste, zo leek het. Maar het is reuze meegevallen. Ook hij heeft geïnvesteerd. En hij heeft geprobeerd Nigels stunt na te doen. Maar op een andere markt. En dat is hem goed gelukt. Uiteindelijk is hij, net als de anderen, alleen rijker geworden. Maar zelf iets nuttigs doen, is veel leuker. En nu gaan de anderen koekjes bakken. In de keukens is doorgegeven, dat de grote baas met twee anderen komt koekjes bakken om te ontspannen. Dus zij zullen de ruimte krijgen. Ze kunnen in de kleine keuken werken. Die wordt in het weekend niet gebruikt. Doordeweeks wordt die gebruikt om groentes schoon te maken en vleeswaar en kaas te snijden. Dat doen de weekendkoks niet. De dagploeg doordeweeks zorgt voor gesneden vleeswaar en kaas. De groentes worden gesneden besteld. Dat is een regeling van meneer van Puffelen. Freddy heeft een nieuwe spijkerbroek aan met een effen truitje erop. Een beetje wijder, dan zou moeten. Het floddert helemaal om haar heen en de spijkerbroek zakt af. Omdat Lydia al weg is, weet Freddy niet helemaal, wat zij eraan moet doen. Dave weet het wel. Hij loopt met haar mee. Dan doet hij een riem in haar broek en een sjaaltje om haar heupen. Daarover laat hij het truitje een beetje blousen. Dan lijkt het niet, of Freddy meteen van de graat zal vallen, als je naar haar kijkt. Freddy zegt, dat zij nooit van de graat valt. Dave kijkt haar aan. Zou je anders niet zeggen. Als hij een keer hard blaast, vliegt ze weg. En nu naar beneden en aan het werk. Freddy rent naar Nigel. Die staat op haar te wachten. Hij knikt als hij haar ziet. Ze ziet verschrikkelijk wit, maar haar ogen zijn niet meer dik en zij kijkt helderder uit. Ze moet weten, dat ze er beter uitziet, want zij lijkt zichzelf te worden. Een beetje zelfverzekerder. Dave volgt de andere beiden naar de keukens. In de hal is het een drukte van belang. De meeste rekeningen zijn gisteren uitgeschreven. En die dame van gisteren heeft vandaag dienst. Dus het uitreiken van de diverse rekeningen gaat heel vlot. Sommige mensen krijgen geen rekening. Die zijn hier via een reisbureau. Er is zelfs een kleine groep wandelaars, die gezamenlijk geboekt heeft. Die krijgen ook een gezamenlijke rekening. Er staat een doos op de balie, waarin de gasten een formulier kunnen werpen, dat hen bij uitchecken wordt aangereikt. Nigel vist zo’n formulier uit de doos. De baliemedewerkster laat hem zijn gang gaan. Het is een soort enquêteformulier. Een initiatief van die andere baliemedewerkster. De mensen geven daarin aan, of ze op de hoogte willen worden gehouden van ontwikkelingen in het hotel en of zij een nieuwe prijzenfolder willen ontvangen. En natuurlijk hoeft het formulier niet direct ingeleverd te worden. Het mag ook worden opgestuurd. Of via e-mail worden doorgegeven. Het e-mailadres van het hotel staat erop. Dat doet Nigel eraan denken, dat hij naar de website moet kijken. Misschien kan hij die laten verbeteren. Daar heeft hij tenslotte ook een bedrijf voor. In gedachten noteert hij het. Frank krijgt het volgende week druk. Dan bedenkt Nigel, dat hij het door Bianca kan laten doen. Die heeft tenslotte niet zoveel te doen, nu Nigel verplicht ziek is. Oom Karl heeft gezegd, dat hij vandaag komt kijken, hoe Nigel zich houdt. Als hij ondeugend is geweest, krijgt hij voor de broek. En dat is een ervaring, die Nigel liever aan zich voorbij laat gaan. Peter neemt straks tante Cecilia mee. In de keukens blijkt, dat de weekendkok niet zo vriendelijk is. Het gaat om een dertigjarige moeder. Dave heeft meteen medelijden met de kinderen, als hij hoort, hoe de vrouw de hulpkoks afbekt. Er zijn er twee, die doordeweeks ook al een paar dagen hebben gewerkt. Die kijken verlangend naar Dave. Nigel stelt zich aan de dame voor als de nieuwe eigenaar van het hotel. Dat had de dame begrepen, anders was hij niet in gezelschap van dat eigenwijze scharminkel. Dan stelt Nigel Dave voor als hoofd-keukens. Dus als de chef van de vrouw. Dat is tegen het zere been. Alles is goed en wel, maar ze moeten haar niet gaan vertellen, hoe zij haar werk moet doen. Dat doet ze al jaren en het is altijd goed geweest, dus moeten ze zich koest houden. Ze kunnen koekjes bakken in de kleine keuken en zelf alle rotzooi opruimen. Daar is de vrouw niet voor. Dave neemt de anderen mee naar de kleine keuken. Hij heeft Nigels blik steeds donkerder zien worden. Dit gaat niet goed.

57

De broodjes waren vanmorgen van die bakker. Daar willen ze toch vanaf? Ja, maar die vrouw weigert om mee te werken. Dan moet ze naar de doordeweekse avondploeg als hulpkok. Kan Peter haar in het gareel helpen. Is er een van die hulpkoks geschikt om de boel over te nemen? Ja, er loopt een jonge vrouw tussen. Net begonnen aan de hotelschool, maar een goede kok en een rustig karakter. Zij is nog erg jong. Dus die heeft ondersteuning nodig. Doet Dave vandaag en morgen wel. Hij heeft pas een paar dagen gewerkt. En die jongedame heeft het nodig. Om de anderen duidelijk te maken, dat zij de nieuwe chef is. Moet Dave meteen ingrijpen? Freddy zit er stilletjes bij. Deze situatie heeft zij laten ontstaan. Zij kon niet tegen die vrouw op. Er loopt een traan over haar gezicht. Zij pakt een zakdoekje en doet alsof zij haar neus snuit. Daarna wast zij haar handen. Dat doe je, als je met voedsel werkt. Nigel en Dave hebben het wel gezien. Dave zegt, dat dit niet Freddy’s schuld is. Er mag van een twaalfjarige niet zoveel verwacht worden. Zelfs als zij toentertijd echt achttien was geweest, was dit allemaal te hoog gegrepen geweest. Dave is al achtendertig en vindt het nog moeilijk. Het is gewoon een tang. Ze maken eerst deeg. Dave zal helpen met maken, maar Freddy en Nigel moeten het goed kneden. Dave begint alles af te wegen. Hij laat een soort zandtaartdeeg maken. Dat kun je goed gebruiken voor koekjes. Dan geeft hij ieder de helft van de ingrediënten. Die moeten ze in de goede volgorde door elkaar mengen in een grote mengkom. Met de handen. Dus iedereen moet schone handen hebben. En een mutsje over de haren. Dat hebben ze al gedaan. Ook de handen zijn gewassen. Freddy zet alle ingrediënten in de juiste volgorde. Dat vindt zij gemakkelijker. Dan begint zij met het maken van het deeg. Je kunt zien, dat zij dit als kind geleerd heeft. Nigel heeft er meer moeite mee. Freddy doet het hem een paar maal goed voor. Maar als het op kneden aankomt, is Nigel in het voordeel. Freddy heeft niet zoveel kracht. Dat is net een muisje. Dan schiet er Freddy iets te binnen. Waar heeft Nigel die muis? Op zijn slaapkamer? Mag Freddy die zien? Dan moet Freddy straks naar haar badkamer lopen, dan kan zij de muis zien. Wat doet Nigels muis in Freddy’s badkamer? En wanneer heeft hij die ernaartoe gebracht? Nu eergisteren. Dat kan niet. Freddy heeft geen muis gezien in haar badkamer. Jawel, maar zij heeft het niet geweten. Het was namelijk een grapje tussen Dave en Nigel. De muis is Freddy zelf. Nigel heeft haar een muisje genoemd, omdat zij zo klein en mager is en zo hard loopt. En overal tussendoor schoot. Maar nu is zijn muisje gevangen. Freddy bloost ervan. Zij vindt het niet leuk om een muisje te zijn. Dat zijn heel schadelijke dieren. Nee, dat zijn heel lieve dieren. En heel intelligent. Maar ze brengen ook ziektes over en denken, dat alle voedsel, dat zij vinden, voor hen is. Daarom hebben mensen zo’n hekel aan muizen. En ratten zijn nog erger. Ja, die zijn erg. Terwijl tamme ratten lieve aanhankelijke en intelligente dieren zijn. En bovendien heel schoon op zichzelf. Nog schoner dan een poes. Nigel vindt konijntjes en cavia’s leuker. Die zijn iets groter. En vinden knuffelen gewoon lekkerder. Ze moeten eens kijken of die in het appartement kunnen worden gehouden. Een cavia gaat wel. Maar een konijn, die de hele dagen in een hokje moet zitten, is toch zielig? Ja, maar het kan misschien wel. Nigel zal het met de anderen overleggen als straks iedereen bij elkaar is. Vanmorgen is iedereen in het restaurant gaan ontbijten. Alleen Freddy niet. Die sliep nog. En die heeft zo te zien goed geslapen. Grote meid. Dat ontbijten in het restaurant was vanmorgen geen succes. De bakker was nog slechter in kwaliteit van zijn broodjes en er was geen prettige sfeer. Die serveersters werken zeker alleen in het weekend? Ja, zo’n beetje wel. De meesten zouden meer willen werken, meent Freddy. Dat wilde meneer van Puffelen niet. Dat was teveel werk. De weekendploeg bleef bij elkaar. Misschien beter om een enquête te houden onder de hulpkoks, afwashulpen en serveersters, wie er wanneer wil werken. Of onder het hele personeel. Oud en nieuw. Ook kantoor. Maar zo plannen, dat mensen niet teveel kunnen werken. En iemand aannemen voor de planningen. Dave is ondertussen naar de dagkok gegaan. Die heeft hij vriendelijk gevraagd om een onderhoud in het kantoortje. De vrouw is vreselijk tegen hem uitgevallen. Toen heeft hij haar zachtjes de keus gegeven om haar spullen te pakken en de boete voor direct ontslag te betalen, of om mee te gaan naar het kantoortje. Toen heeft de vrouw geschreeuwd, dat zij geen minuut langer bleef. En die boete moesten ze maar van haar loon aftrekken. Dave heeft het bedrag van

58

de boete genoemd. Kon haar niets schelen. Ze moesten maar zien, dat zij het geld kregen. Zij ging weg. Zij liet Dave staan, trok haar jas aan en ging. Dave stond ervan te kijken. Het was een rustig moment in de keuken, dus hij heeft snel de teugels gegrepen en heeft de taken verdeeld. Daarbij heeft hij die jonge vrouw de taak van chef-kok gegeven. En ze moet met hem komen praten, want er moet een boel geregeld worden voor morgen. Dat kan beter meteen. Omdat het rustig is. Dave knikt waarderend. Zo gedraagt een chef-kok zich. Rustig blijven en inspelen op de situatie. Perfect. Die meid brengt het ver. Hij neemt haar mee naar het kantoortje. Daar legt hij haar uit, wat de bedoeling is. De voorraden zijn al besteld. En ook voor de weekendkoks geldt, dat de hele keuken wordt schoongemaakt en dat voorraden worden opgenomen en doorgegeven aan het kantoor. In het weekend hoeft dat maar eenmaal. Omdat er in het weekend geen voorraden kunnen worden ingeslagen. Dat kan wel. Zelfs op zondag. Via Internet bestellen en binnen twaalf uur bezorgd. De dame heeft zich hierover geïnformeerd voor een feest, dat haar school moest verzorgen. Het werkte nog goed ook. Ze zijn niet zoveel duurder dan normaal en leveren goed spul. Mooi. Adres opgeven, dan bestellen ze nu, wat er nog niet is voor morgen. Nee, vindt Nigel wel goed. Dave heeft vrije hand. En hij is toch haar chef? Hij doet de inkopen. En anders zal hij het zelf wel betalen. Wordt hij niet zoveel armer van. Misschien kan hij Nigel overhalen om hem een deel van het hotel te verkopen. Heeft Dave zoveel geld? Oef, dat moet veel kosten. Wel meer dan een miljoen euro. Nou, wel meer dan vijf. Voor een derde deel dan. Het hotel is veel waard. Nu valt het meisje bijna flauw. Ze durft bijna geen adem meer te halen in Dave’s nabijheid. Dan vraagt zij hem, waarom hij nog hier gaat werken, als hij zo rijk is. Hij vertelt haar van de laatste twee jaar. Dat hij dat nietsdoen gauw zat was. En dat Nigel hem deze week heeft gebeld, of Dave hem niet wilde komen helpen. Nou, als een vriend dat vraagt, doe je dat. Maar waarom heeft Nigel het hotel niet meteen verkocht? Die hoefde dan ook nooit meer te werken, toch? Dat hoefde Nigel toch al niet meer. Maar hij doet het wel. Al die jaren al. Die heeft twaalf eigen bedrijven. En Peter werkt toch ook? Ja, die is ook net zo rijk. En de drie mannen zijn vrienden. Dit is een speeltje voor Nigel. Ze hoeft zich niet ongerust te maken, want Nigel maakt zijn speeltjes altijd tot een succes. Hij is er erg zuinig op. Hij heeft geen enkel bedrijf verkocht. En hij heeft ze allemaal van de grond af opgebouwd. Nou, het meisje is niet zo benauwd over haar eigen baan, maar wat gaat er met Freddy gebeuren? Er gaan geruchten in de personeelsruimtes en de keuken rond, dat zij ontslagen is. Maar zij is nog in het hotel. Ja, en die blijft er voorlopig ook nog. Officieel is zij door de kinderbescherming in het hotel ondergebracht in afwachting van nieuwe pleegouders. Maar die zullen er voor haar nooit komen. Officieus heeft Nigel haar een beetje geadopteerd. Maar dat mag zij zelf nog niet weten. Zij mag alleen weten, dat zij geen pleegouders meer krijgt. En dat Nigel en de anderen voor haar zorgen. Dat kan zij nog niet. En Dave betwijfelt eigenlijk, of zij dat ooit zelf zal kunnen. Hoe oud is Freddy dan? Zij vertelde, dat zij al achttien is. Ja, voor de derde keer in vier jaar. Mooi niet, dus. Dat kind is pas zestien. Maar dan was ze twaalf, toen zij hier kwam werken? Ja, veel te jong. Eigenwijs en ondeugend. Ze mag niet meer werken. Twee weken niet. En daarna maar een paar uur per week. Voor haar eigen zakgeld. En ze mag ook niet leren nu. Die wil binnenkort examen doen. Waarvoor? VWO. Dat kan helemaal niet. In vier jaar VWO doen en ook hele dagen werken. Of werkte ze alleen in het weekend? Nee, die werkte vaak meer dan 120 uur per week. En de rest van de tijd studeerde zij. Maar een mens moet toch slapen? Zij schijnbaar niet. Dat zijn ze haar aan het leren. Oké, dat is die website. Even kijken, wat Dave heeft opgeschreven, dat gehaald moet worden. Wilde hij in de supermarkt halen. Maar dit is goedkoper zo te zien. Je moet meer kopen, maar dat is voor een hotel alleen gunstig. Hé, dat is ook goed om mee te bestellen. Goed, dan nu eens zien, of ze het hotel willen leveren en of ze inderdaad binnen twaalf uur op de stoep staan. Verdikkie, moet Dave weer dat inschrijvingsnummer opzoeken. De jonge dame lacht erom. Dan pakt zij een sticker, schrijft het inschrijvingsnummer erop en plakt dat op de rand van het beeldscherm. Nu heeft hij het altijd bij de hand.

59

Zij is mooi slim. Maar iets anders. Heeft zij al brood gebakken met zo’n grote kneedkom? Ja, op school. Zij weet hoe het ding werkt, maar zij weet niet, hoe zij het mechanisme eruit moet halen om het schoon te maken. Dat zal Dave doen. Dave wil graag, dat zij het deeg gaat maken, waar ze morgenochtend broodjes mee kunnen bakken. Die bakker levert waardeloos spul. Dat komt door het gist, dat de bakker gebruikt. De jongedame heeft het gist in de koeling zien liggen. Hier wordt gewoon gist gebruikt. De bakker gebruikt zogenaamd korrelgist. En dan is er nog poedergist. Nu is korrelgist van de slechtste kwaliteit, maar wel het goedkoopste. En gewoon gist is het beste, maar het duurste. Poedergist is vooral handig, als je niet veel bakt. Maar in een hotel is gewone gist het beste. Dat had die bakker moeten beseffen. Dom van hem. Of gewoon een manier om zoveel mogelijk aan het hotel te verdienen. Nu verdient hij straks niets meer. En die taarten waren een succes gisteren. Erg lekker. Jammer, dat zij die vandaag niet kan serveren. Ja, die site verkoopt ook bakkersvoorraden. Zelfs voor banketbakkers. En ook gereedschappen. Eigenlijk is het een groothandel voor bakkerijen, hotels en dergelijke. Ze verkopen er ook groente, vlees, gevogelte en wild. Noem maar op. Dan moeten er maar voorraden gekocht worden voor die taarten. Louis wilde maandag wat gaan halen, maar dit is gemakkelijker. En denk erom, dat er genoeg besteld wordt. Beter mee, dan om verlegen zitten. Het komt wel een keer op. Dave moet terug naar zijn kleutertjes. De jongedame kijkt hem aan. Hij heeft hier toch geen kleuters. Of zijn die boven? Heeft hij kinderen? Nee, hij bedoelt die twee in de kleine bakkerij. Anders snoepen die alles op en dan kunnen ze geen koekjes bakken. De nieuwe chef-kok kijkt hem hoofdschuddend na. Zij gaat snel naar de voorraden kijken en bestelt dan een heleboel. Eerst is zij bang veel te veel besteld te hebben, maar Dave heeft duidelijk gezegd: veel bestellen. Alles gaat goed. Nu is het wachten op de leverancier. Die arriveert zelfs binnen een uur. Hij vraagt wel een voorschot van tien procent. Daar heeft Nigel geen moeite mee. Moet maar uit de kassa worden gehaald. Dan worden de voorraden gecontroleerd, opgeruimd en vervolgens wordt er een staal geprobeerd. Dave kijkt met de nieuwe chef-kok mee. Nu heeft ze nog niet veel besteld. Volgende keer iets meer bestellen. Nee, Dave begrijpt, dat zij dat niet durfde, maar het moet wel. Heeft zij eigen taartrecepten, of moet Dave er een paar opdiepen? En hoe zit het met haar tijd? Nou, ze kan best langer werken, maar niet later dan acht uur vanavond. Dan moet zij thuis zijn. Zij mag niet laat over straat. Zij woont hier dichtbij. Zij gaat altijd lopen. Dan brengt Dave haar vanavond naar huis. Hij wil zeker weten, dat zij veilig is. En morgen? Kan zij dan ook wat langer werken? Ja, graag. Dan kan zij nog een lekker centje verdienen. Ze spaart voor haar rijbewijs. Omdat veel werkgevers toch mensen met een rijbewijs willen hebben. Ze moet haar naam opgeven. Nu kijkt zij hem met grote ogen aan. Hij heeft zelf het werkschema gemaakt voor de komende twee weken. En hij heeft haar zelf als chef-kok gekozen en dan weet hij niet, wie zij is? Nee, hij heeft haar om haar kwaliteiten gekozen. De jongedame bloost ervan. Zij is Suzanne Loverink. En die oudere cheffin, is Margriet Kweintjens. Goed, dat zij dat zegt, dat moet Dave doorgeven. Die oude taart mag denken, dat ze niets doen, maar het hotel stelt haar aansprakelijk voor die boete. Goed, Suzanne maakt lekkere taarten en brooddeeg en gaat alvast alles voor morgen voorbereiden. Ondertussen moet zij de anderen aansturen. Kan ze dat? Of moet Dave komen meehelpen? Nee, geeft niets. Is er een hulpkok, die koekjes kan bakken met kleine kindjes? Mooi, dan mag die naar de kleine keuken. En goed op de peutertjes letten. Dit zegt Dave met een knipoog naar Suzanne. De vrouw, die als hulpkok naar de kleine keuken wordt gestuurd, heeft hem door. Zij heeft hem met de grote baas en Freddy de kleine keuken zien ingaan. En die twee zijn niet teruggekomen. Er is geen andere in- of uitgang aan de kleine keuken. Nigel en Freddy hebben goed hun best gedaan om een mooie platte koek van ongeveer een halve centimeter dik te krijgen. Het lukt Freddy beter dan Nigel. Die klaagt, dat zij al eerder les heeft gehad. Maar zij lacht er niet om, zoals zijn bedoeling is. Hij wil haar aan het lachen maken. Maar ze wordt steeds sipper. En hij snapt niet, wat er aan de hand is.

60

De hulpkok pakt voor beiden een mesje en wat uitsteekvormpjes. Het is de bedoeling, dat alle koekjes even groot worden. Freddy knikt. Zij weet het. Dan begint zij mooie figuren uit het deeg te snijden. Nigel staat met grote ogen te kijken. Dan legt Freddy de figuren op de bakplaat, die zij heeft ingevet. Die bakplaat heeft de hulpkok haar gegeven. Die heeft er Nigel ook een gegeven. Die helpt ze met zijn koek. Het is best moeilijk een eerste keer. Maar door ervaring leert men. De vrouw houdt met één oog Freddy in de gaten. Het is een Afrikaanse vrouw. Plotseling vraagt zij Freddy iets in het Afrikaans. Freddy knikt en antwoord haar. Zonder van haar werk op te kijken. Nigel vraagt, of ze dat in het Nederlands kunnen vertalen. Hij is geen talenwonder. Hij spreekt er maar tien. Dan zegt de vrouw, dat zij Freddy heeft gevraagd, of die alleen de Momba-symbolen maakt. Momba is eigenlijk alles wat goed is. Meestal worden ook de Goeba-symbolen gemaakt. Goeba is alles wat slecht is. Dan wordt alles gebakken en worden de Goeba-symbolen kapot gegooid, fijngestampt en aan de vogels gevoerd. Freddy heeft geantwoord, dat er hier geen Tjatjaks zijn. Dat is de soort vogels, waaraan bij voorkeur wordt gevoerd. Omdat men van mening is, dat die het slechte van de Goeba kunnen omzetten in het goed van de Momba. Nu zal Freddy alleen de Momba-symbolen maken. Dan zijn zij maar half zo krachtig. Ieder symbool stelt een eigenschap voor. Freddy zal voor iedereen, die aanwezig zal zijn, een eigen set symbolen maken. Dan zal zij iedereen een volledige set voorhouden. Zodat iedereen de eigenschap kan kiezen, die hem het meeste aanspreekt. De koekjes, die over zijn, gaan in een koektrommel voor een volgende ronde, net zolang tot er één van de symbolen niet meer is. Dan worden de koekjes gewoon opgegeten. Nigel kijkt naar Freddy, die bloost. De vrouw vertelt verder, dat er algemeen geloofd wordt, dat de eigenschap van het eerste koekje, dat je pakt, zich in je zal vastzetten. Zo krijgt je dus die goede eigenschap. Eigenlijk is het gewoon een gelukswens. Nigel glimlacht naar Freddy en naar de vrouw. Hij is druk met het uitsteken van letters en cijfers. Nu steekt hij een hele zin uit en legt die op de bakplaat. Als hij geen vormpjes meer kan uitsteken, maakt de vrouw weer een bal van het overgebleven deeg en rolt hem opnieuw uit. De bakplaat van Nigel is bijna vol en Freddy is aan een tweede begonnen. Die is bijna klaar. Wat zij overhoudt van het deeg, legt zij apart. Zij moet wachten op Nigel, dan kunnen alle koekjes ineens in de oven. Zij voelt zich niet lekker. Een beetje rillerig. Net als gisteren. Maar zij kan toch geen gif hebben binnengekregen? Zal zij vragen, of zij wat te drinken mag? Dan ineens krijgt zij een vreemde kriebel in haar keel. Zij draait zich om en hoest hees. Het lijkt wel of die hoest uit haar tenen moet komen. En ze voelt zich er alleen zieker van. Zij wast haar handen. Dan schept zij een beetje water in haar hand en drinkt. De vrouw geeft haar een glas aan. Daar drinkt Freddy uit. Zij rilt en trilt een beetje. Het glas slaat tegen haar tanden. Nigel staat naar haar te kijken. En als zij het glas met twee handen beetpakt en haar schouders hoog optrekt om beter te kunnen drinken, heeft hij door, wat er aan de hand is. Freddy heeft een flinke kou gevat en heeft koorts. En hoog, zo te zien. Hij geeft de vrouw een wenk, dat zij het moet overnemen. Dan kunnen de koekjes in de oven en kan de vrouw ze er uithalen en naar boven laten brengen. Freddy moet zo te zien naar bed. Freddy grijpt snel het kleine deegballetje, dat zij overheeft en legt dat op de bakplaat. Dan zet zij haar duim erin. De vrouw belooft om zelf de koekjes naar boven te komen brengen. Freddy moet snel naar bed gaan. Nigel neemt Freddy mee. Midden op de trap krijgt zij weer zo’n hoestbui. Nu krijgt zij bijna geen adem meer. Dat klinkt niet goed. En Freddy is meteen doodop. Ze kan nog amper lopen. Nigel pakt haar op en draagt haar verder. Die meid weegt ook niets. Peter komt net aanlopen met tante Cecilia. Als die Freddy ziet, schudt zij haar hoofd. Dat was dus te verwachten. Die heeft geen weerstand meer. En met al die toestanden van deze week is het teveel geworden. Nou moet Freddy lekker naar bed. En in bed blijven. Bij de knuffelbeer. Tante Cecilia heeft een middeltje tegen die vreselijke hoest. Een verkoudheidszalf. Daar haal je gemakkelijker adem door. Dan kan Freddy gemakkelijker slapen. Eerst op haar buik in bed liggen. Als tante Cecilia haar hemdje omhoog trekt, ziet zij ook, hoe blauw Freddy’s billen zijn. Daar zal straks met de heren over gesproken moeten worden. Dan moet Freddy omdraaien op

61

haar rug. Tante Cecilia ziet ook de littekens van de riem en de stok wel. Ook daar moet over gepraat worden. Er is tante Cecilia alleen verteld, dat Freddy erg angstig is en iemand extra nodig heeft om zich veilig bij te voelen. Dat zij het hotel niet uit durft. Nu krijgt tante Cecilia het idee, dat er meer aan de hand is. De heren moeten maar eens met de billen bloot. In het ergste geval letterlijk. Dan krijgen ze met oom Karl te maken. Die komt straks horen, hoe het met iedereen gaat. Die neemt zijn nieuwe vriendin mee om kennis te maken. Als tante Cecilia klaar is met smeren, krijgt Freddy weer zo’n hoestbui. Ook nu krijgt zij bijna geen adem meer. Maar nu hoeft zij niet te lopen. Ze ligt lekker in bed. Tante Cecilia trekt haar de nachtjapon aan en geeft haar de beer in de armen. Freddy moet op haar zij gaan liggen, dan zal tante Cecilia haar lekker onderdekken. Freddy moet proberen te slapen. Even de zalf zijn werk laten doen. En na de lunch een pijnstiller. Die werken koortswerend. Freddy kan niet stoppen met bibberen en klappertanden. Langzaam zakt zij in slaap. Dan wordt het bibberen minder om tenslotte te stoppen. Freddy begint vreselijk te zweten. Na een half uurtje wordt zij met dorst wakker. Nu gloeit zij niet meer en de bibbers zijn over. Tante Cecilia zit naast haar bed te breien. Freddy ligt er met grote ogen naar te kijken. Wat doet tante Cecilia? Die maakt een omslagdoek. Voor Freddy. Lekker warm voor als zij uit bed mag. Dat zal nog wel een poos duren. Maar tante Cecilia wil iets van Freddy horen. Die wil van Freddy horen, waarom diens billen zo blauw zijn. En geen flauwekul als van de trap gegleden. Eerlijk vertellen. Dan vertelt Freddy van de eerste dagen met Nigel. Hoe zij maar niet begreep, wat Nigel van haar wilde. Dat Nigel zo boos is geworden, toen zij zo jong bleek. Dat zij dingen heeft gedaan, die hij meerdere keren had verboden. Dat hij niet wilde, dat zij zichzelf kwaad deed. Maar dat Freddy dat niet kon begrijpen, omdat dat toch haar werk was. Dat Nigel Freddy heeft ontslagen en dat zij toch wil blijven werken. Dat Nigel zo goed voor haar is geweest. Dat zij tegen hem tekeer is gegaan, toen hij gewond was geraakt. Van het pak voor haar broek, dat zij gisteren van Dave gehad heeft. Dat het een vergissing was. Freddy was vergiftigd en niet goed wakker, maar dat wist Dave niet. Die dacht, dat Freddy ondeugend wilde zijn en toch wilde werken. Van het liegen tegen Nigel vertelt zij. En dat Nigel nog boos op haar is. Om het werken. Dat weet zij wel. En dat is terecht. Zij had het hotel niet in gevaar mogen brengen. Als ze dit weten bij de kinderbescherming, wordt het hotel gesloten. Dat is heel erg. Dan is Nigel zijn centjes kwijt. Dan vraagt tante Cecilia naar die andere littekens. Nu hakkelt Freddy. Dan vertelt zij eerlijk over de pleegouders. Over niet weten, dat haar ouders dood zijn. Over het slaag, dat zij iedere keer kreeg. Ook als zij deed, wat die mensen hadden gezegd. Van die keer toen zij bijna verkracht is. Dat zij toen is weggelopen en naar het hotel is gereisd. Dat zij heeft gezegd, dat zij voor een sollicitatie kwam. Dat zij niet wist, dat kindjes van twaalf jaar in Nederland niet mogen werken. Dat heeft meneer van Puffelen haar verteld. Maar hij was niet helemaal helder meer en dacht dat zij achttien was. Dat heeft zij toen maar bevestigd. Van Noël en dat die haar vroeger heeft gekend. Dat hij haar vroeger die kan heeft gegeven. Met snoepjes erin. Maar die mocht Freddy niet opeten. Die waren slecht voor haar tanden. Die heeft mama weggegooid. Nu vraagt tante Cecilia naar de beer. Was de beer al zo zwaar en bonkig, toen Freddy hem kreeg? Ja, die was al zo. De koning had haar een klein sieraad willen geven, maar dat mocht van mama niet. Daar was Freddy te klein voor. Dat was de eerste keer, dat mama zei, dat Freddy te klein was. Trouwens ook de enige keer. Later heeft Freddy gehoord, dat de koning pas kon worden vervangen, als er een stamsieraad werd teruggevonden. Daar was die neef van de koning naar op zoek. Die avond, dat de koning in haar kast lag. Die neef is het land uit gevlucht. Toen heeft iedereen die ringen afgedaan. Maar later had Noël hem weer om. Stom, dat Freddy hem toen niet herkend heeft. Maar Noël zag er zo anders uit. Die had geen haar meer in zijn gezicht. En diens gezicht was veel minder bruin. En er zaten littekens op zijn handen. Hij was een kootje van zijn linkerpink kwijt. Was door een ongelukje met een mes gebeurd, heeft hij gezegd. Bij de teddybeer heeft Freddy ook een briefje gekregen in het Afrikaans. Dat kon mama niet lezen. En papa ook niet. Freddy wel. Toen nog niet, maar nu wel. Het is een rare brief. Een brief met alle symbolen van Momba erin als letters gebruikt. Maar geen enkel Goeba-symbool. Wel

62

heel lief van die koning. Die was twee weken ervoor nog boos op haar. Toen heeft hij haar voor de broek gegeven. Omdat zij ’s-nachts over de gangen liep te zwerven. Hij heeft tegen haar gezegd, dat zij voor de broek verdiende, omdat zij nog niet sliep. Maar zij moest met papa en mama mee. Toen heeft ze ook van FoeTsoe een pak voor de broek gekregen. Zij had het lelijke gebaar naar hem gemaakt en hij heeft haar toen heel hard geslagen. Toen moest zij van de koning op een bed blijven liggen. Als zij eraf durfde te komen, kreeg zij van de koning nog een keer voor haar broek. Hij was heel boos op haar. Toen heeft zij een poos geslapen. Zij heeft de beer daar voor het eerst gezien en vast gehad. Dat was de beer van FoeTsoe. Nee, mama wist dat niet. En Freddy durfde het niet te zeggen. Dan was mama zo boos geworden, dat zij weer in de koffer moest. Vreemd, toen was de beer even zacht als nu. Volgens Freddy moet FoeTsoe de beer heel erg missen. Omdat het zo’n lieve beer is. Heeft Freddy dat briefje van die koning nog? Jawel. In de weekendtas. Onder de bodem. Daar bewaart zij haar brieven. Ja, zij heeft er later drie van FoeTsoe gekregen. In het hotel. Die kreeg zij steeds van iemand, als papa en mama weg waren. Ze weet alleen niet meer van wie. Het was een aardige mevrouw. Die laatste avond in het hotel kreeg zij er ook een. Een hele vreemde. Die snapt zij nog niet. Er staat in, dat zij het zusje is van FoeTsoe. Maar dat kan niet. Want zij is het kindje van papa en mama. En hij schrijft ook, dat hij de leeuw is, die met de olifant zal paren. Freddy is de kolibrie, die vrij zal rondvliegen. En zij zal bij hem zijn en hij bij haar, als zij de beer terugstuurt. Maar zij mag de beer niet op de post doen. Of met iemand meegeven. Zij moet in Nederland blijven en hij zal in Afrika blijven en zij zal hem de beer teruggeven op het moment, dat zij de beer niet meer nodig heeft. Op dat moment zal hij met de olifant paren. En dan zal hij de leeuw worden met het olifantenkop. Net als zijn vader is. Die wordt trouwens al behoorlijk oud. Freddy is moe van het praten. Zijn de koekjes al klaar? Nee, die zijn er nog niet. Dat duurt al heel lang. Nee, die koekjes zijn misschien net klaar met bakken. Die moeten nog afkoelen. Die zullen wel komen. Waarom vraagt Freddy naar die koekjes? Die vrouw weet ook van de Momba-symbolen, dus zij moet de brieven ook kunnen lezen. Misschien snapt zij ze beter dan Freddy. Tante Cecilia troost haar, dat het nu niet nodig is om daar wat mee te doen. Die vrouw is bekend bij de administratie. Die werkt hier toch ook? Ja, dat is waar. Die werkt hier al jaren. Gelukkig wel. Freddy is langzaam in slaap gezakt. Tante Cecilia loopt naar de woonkamer. Daar zit Peter tegen Nigel te praten. Duidelijk is hij bezig Nigel ergens van te overtuigen. Die zit met een boos gezicht te kijken. Dave is nergens te vinden. Als tante Cecilia vraagt, waar Dave is, zegt Peter, dat die naar de keuken is gegaan om naar de koekjes te kijken. En hij heeft Nigel huisarrest gegeven. Peter snapt niet waarom. Dat zal oom Karl wel uit die twee knijpen. Hij komt na de lunch. Die zal Dave vandaag meebrengen. Ze zouden beneden gaan lunchen, maar dat kan niet. Er zijn er nu twee, die het appartement niet mogen verlaten. Nee, als Dave zegt blijven, kan Nigel beter blijven. Ten eerste is Dave een behoorlijk stuk sterker dan Nigel. Ten tweede zegt Dave dat nooit zomaar. Nigel kent Dave beter. En Nigel ziet er inderdaad niet goed uit. Een beetje moe en zo. Bespreek het nu maar. Misschien is het allemaal niet zo bedoeld. Wacht maar tot oom Karl er is. Nigel staat abrupt van tafel op en loopt naar zijn kamer, waar hij zich op bed laat vallen. Binnen vijf minuten is hij vertrokken. Hij was ook heel moe. Maar hoe kan hij zo moe worden van koekjes bakken? Als Dave tien minuten later met het roomservicekarretje het appartement binnenkomt, is Peter net wezen kijken. Hij moest erom lachen. Nu is Nigel bijna die eigenwijze peuter, waar Dave hem voor heeft uitgemaakt. Dave is weer helemaal opgeklaard. Die heeft voor vanmiddag een paar stukken taart meegebracht. Zien er goed uit en ruiken verrukkelijk. Maar hij mocht niet weten, wat de dame erin heeft gedaan. Zij heeft een heleboel smaakstoffen besteld. Die zouden natuurlijk zijn. En de broodjes zijn heel vers. Lekker uit eigen bakkerij. Nu hebben ze vier chef-koks. Ze hebben er nog twee nodig. Dan hebben ze een gezonde poule. En vier hulpkoks per chef-kok. Die twee van de dagploeg moeten met spoed worden opgeleid voor de avondploeg.

63

Vreemd, Freddy vertelde, dat zij met die Kokkie ook andere gerechten had leren klaarmaken? Maar dan zegt zij er achteraan, dat zij nooit heeft leren koken. Dave gaat Freddy naar die gerechten vragen. En dan die hulpkok vragen of zij ze een keer voor hem wil klaarmaken. Freddy is voor langere tijd uitgeschakeld. Als die koortsvrij is, moet die eerst worden bijgevoerd. Misschien mee naar een dokter. Goed laten onderzoeken en versterkende middelen laten voorschrijven. Er is ook iets natuurlijks te vinden. Dave gaat met een vriend bellen. Dat is een natuurfreak. Die weet dat soort dingen. Die is net zo gek van kruidenthee als Peter. Maar waar Peter ze drinkt voor het lekker, drinkt die man ze voor de genezende krachten. De man raadt hem aan om bepaalde kruiden te halen bij een reformzaak. Die kruiden werken versterkend en koortswerend. Maar ook ontstekingsremmend. Anders zou Freddy’s lichaam teveel te lijden hebben van die ontsteking van de luchtwegen. Dat is een verkoudheid altijd. En Freddy moet goed warm gehouden worden en veel schoon water drinken. Liefst bronwater. Dat is genoeg in huis. Hoezo? Woont hij bij een bron? Nee, hij woont in een hotel. En daar hebben ze genoeg bronwater in flesjes. Dat verkopen ze er. De man moet lachen. Dan vraagt hij, waarom Dave in een hotel woont. Zijn verkering met Vera was toch uit? Ja, maar hij woont bij Nigel. Die heeft dat hotel geërfd. Peter woont hier ook. Wie Freddy dan is? Nu dat is een meisje, dat het hotel heeft gerund voordat Nigel het in handen kreeg. Ja, een meisje en geen jongedame. Dat komt nog. Dave komt een keer bij de man kijken. Nu moet hij ophangen. Er moet geluncht worden. Peter heeft borden op tafel gezet. Nigel en Freddy moeten blijven doorslapen. Tante Cecilia heeft nog bij Freddy gekeken en heeft de deur open laten staan. Als Freddy wakker wordt, wordt zij gezien en kan zij geholpen worden. En zij kan iets te eten krijgen. Dave vertelt van de thee, die de man heeft aangeraden. En dat Dave die kruiden zal gaan halen bij de reformwinkel. Nu wordt er gegeten. Tante Cecilia is een beetje zwijgzaam. Maar Dave en Peter merken dat niet, omdat die met hun eigen gedachten bezig zijn. Als ze bijna klaar zijn met eten, klopt oom Karl aan de deur en loopt naar binnen. Die ziet meteen, dat er twee mensen aan tafel ontbreken. Verdorie. Wat is er aan de hand? Nou, het ene peutertje is ziek geworden en de andere erg moe. Dus Dave meent, dat die twee al bevordert zijn tot peuters? Baby’s zijn het allebei. En die kleine meid moest voor de broek krijgen. Karl heeft gisteren gezegd, dat zij in bed moest blijven. Daar kon Freddy niets aan doen. Cecilia meende, dat het goed was voor Freddy en heeft haar op het balkon in de zon gezet. Goed ingepakt en met pantoffeltjes aan. Toen wist Cecilia niet, wat zij nu weet. En Karl had er beter aan gedaan, als hij Cecilia volledig had ingelicht. Hij wist, wat het kind had uitgespookt. Ja, en wat die knulletjes eraan gedaan hebben, weet Karl ook. En hij kan aan Cecilia’s gezicht zien, dat die het weet. Ja, en deels is het terecht geweest. Maar het kind wist niet beter. En dan is het hard. Ja, vooral omdat de jongens pas later hebben vernomen, dat Freddy door haar moeder zo misvormd is. Karl weet niet hoe erg. En de jongens ook niet. Cecilia heeft het een en ander gehoord. En als dat waar is, is zij blij, dat die moeder dood is. Voor Freddy dan. Die is niet alleen opgevoed om spion te zijn, maar ook mishandeld. Alleen om de ambitie van haar moeder waar te maken. Vreemd eigenlijk dat vooral die periode in Afrika zo’n indruk gemaakt heeft. Daarna zijn ze nog in vele landen geweest. En vaak ook voor langere tijd. Nigel geeft aan, dat hij Freddy heeft gevraagd om over haar jeugd te schrijven, maar dat is er niet van gekomen. Dan gaat hij bij aan tafel zitten. Dave geeft hem een bord met wat broodjes. En een beker melk. Nigel trekt een gezicht naar hem. Dave weet het wel. Sorry zeggen is moeilijk. Oom Karl zit erbij te kijken. Als Nigel zijn lunch op heeft, zal hij hem wel onder handen nemen. Dave’s straf echt maken. Nigel is op. Teveel jaren van hard werken en de laatste tijd teveel spanningen. Dat werken heeft hem overeind gehouden, maar het was beter geweest, als hij had toegegeven. Peter zegt, dat Freddy alleen die tijd in Afrika genoemd heeft, omdat die periode nu terugkomt. De rest is voor haar niet belangrijk. Die is afgedaan. Maar Peter vermoedt, dat er meer rotzooi tevoorschijn zal komen. Als hij ziet, hoe die moeder omging met een vierjarige. Tante Cecilia is de persoon, die daar meer over te weten kan komen. Die heeft het meeste toegang tot Freddy.

64

Dave staat op van tafel en loopt naar de deur, terwijl hij zegt, dat hij een boodschap gaat doen. Peter gromt eens, dat hij ook weg wil. Oom Karl schudt zijn hoofd. Nee, Dat kan nu niet. Hij moet zo voor een baby zorgen. En tante Cecilia moet beschikbaar zijn voor Freddy. Oom Karls vriendin Liliane zegt, dat Peter snel weg moet gaan. Zij zal wel voor de rest zorgen. En hij moet een boodschap voor haar doen. Peter kijkt haar vragend aan. Zij geeft hem een blaadje waarop zij een aantal dingen heeft geschreven. Als Peter het ziet, moet hij lachen. Ja, die dingen zal hij halen. Als oom Karl hem grommend vraagt, wat dit voor iets is, geeft Peter hem het briefje. Dan knikt oom Karl. Ja, dat is goed. Moet Peter nog iets weten? Ja, maar daar kijkt hij zelf naar. Hij loopt fluitend het appartement uit. Nigel heeft zijn brood intussen op. Zijn thee volgt snel. Dan kijkt hij oom Karl voorzichtig aan. Die neemt hem mee naar zijn slaapkamer om hem stevig de oren te wassen. En dan maakt hij Dave’s straf nog een beetje erger. Ook Nigel moet vanaf nu in bed blijven. Alleen eruit om naar het toilet te gaan en om te eten. Verder in bed. En die wond moet beter verzorgd worden. Nigel weet zelf ook, dat hij de laatste twintig jaar veel te hard heeft gewerkt. Dat hijzelf is, zoals Freddy. Dat hij het goede voorbeeld moet gaan geven. Goed, Nigel heeft dan meer uur geslapen. Maar nog lang niet genoeg. En het eten slaat hij vaak over. Als hij zo doorgaat, geeft hijzelf geen goed voorbeeld. Nigel knikt maar. Het is hem al duidelijk geworden. Dave had gelijk. Hij heeft zich gedragen als een eigenwijze peuter. Hij schaamt zich. Maar hij wil dit project graag tot een succes maken. Nu gaan anderen ermee aan de haal. De oorzaak van de ruzie met Dave was, dat hij Dave geen derde van het hotel wilde verkopen. Ja, Nigel weet, dat het niet eerlijk is. Dave heeft dat niet verdiend. Nigel is nooit goed geweest in het delen van zijn speeltjes. Dat weet oom Karl. Ja, oom Karl weet er alles van. Maar het is goed om er met die andere twee over te praten. Te laten zien, dat hij het kan leren. Het is goed voor de vriendschap. En ook voor het hotel. Als Nigel wegvalt, zijn de andere twee er om hem te vervangen. En datzelfde geldt voor Dave en Peter. Dan hoeft niemand alles alleen te dragen. Dus wat gaat Nigel doen? Hij meent, dat hij beter aan de beide anderen kan verkopen. Maar een schip vaart niet met drie kapiteins aan boord. Daarom stelt oom Karl een raad van bestuur voor. Of eigenlijk een raad van eigenaars. Frank krijgt de volledige bevoegdheid over het hotel. En hij brengt verslag uit en legt verantwoording af aan de raad. Daar zullen de drie jongens inzitten en oom Karl. Als voorzitter. Dus als admiraal. De drie anderen zijn schout-bijnacht en Frank is de kapitein. Eerst wordt er een vergadering belegd over de verkoop en de richting, die men wil uitgaan met het hotel. Vervolgens wordt dit aan Frank voorgelegd en dan wordt de uitwerking aan hem overgelaten. Nigel is voorlopig overwerkt. Oom Karl had hem dat graag bespaard. Maar dat krijg je, als je op tienjarige leeftijd het werk doet, waarvoor een dertigjarige nog amper geschikt is. Ja, dat heeft oom Karl vaker tegen zijn zwager gezegd. Maar die kon niet anders. Nigels moeder was een kreng. Ja, zij was de zus van oom Karl. En dat heeft hij altijd betreurd. Maar soms zijn mensen, zoals zij zijn. Nee, er was geen reden voor te geven. Meestal is die er. Geldig of niet, maar hiervoor heeft Karl geen reden kunnen ontdekken. En hij heeft geprobeerd, om zelf Nigel bij zijn zus weg te halen. Maar daar kreeg hij geen kans voor. Nigel geeft aan, dat hij het geweten heeft. Vanaf zijn zesde jaar. Toen heeft zijn moeder zich versproken tegen die vriend van haar. Die zogenaamde pastoor. Die kwam alleen om met zijn moeder naar bed te gaan. En om Nigel naar de verdoemenis te preken. Tot die dag kwam, dat hij Nigels moeder lens sloeg. Toen heeft zij een mes van het aanrecht gepakt en hem doodgestoken. Vervolgens heeft zij geprobeerd Nigel te vermoorden en daarna zelfmoord te plegen. Alleen de moord op Nigel lukte niet. Omdat hij ervandoor ging. Zo snel zijn benen hem konden dragen. Het heeft zijn vader drie dagen gekost om hem te vinden. Dat is oom Karl bekend. Er is oom Karl meer bekend. Maar nu moet er het een en ander worden geregeld. Ook voor de andere bedrijven van Nigel. Nigel mag menen, dat hij alle touwtjes in handen mag houden, maar dat ziet hij verkeerd. Alle huidige managers van die bedrijven zijn in staat om de bedrijven voor drie maanden te besturen, zonder tussenkomst van Nigel. Dan heeft Nigel drie maanden om aan zijn nieuwe situatie te wennen. Net als Freddy. Die kan over twee weken verdergaan met haar studie tot zij examen heeft gedaan. Oom Karl meent, dat dit op zich

65

nog twee weken duurt. Daarna is er voor haar volstrekte rust. Tot die drie maanden afgelopen zijn. Voor geval er iets met de bedrijven aan de hand mocht zijn, zal Nigel oom Karl als zijn wettelijke vertegenwoordiger aanstellen. En hem volledige bevoegdheid geven. Nigel kijkt hem aan en buigt zijn hoofd. Hij weet, dat oom Karl toch zijn zin zal krijgen. Dit kan beter op de gemakkelijke manier. Anders kan Nigel straks niet uit bed komen. En kan hij niet aan tafel zitten. Maar om drie maanden op bed te moeten blijven is zuur. Niet drie maanden. Maar in ieder geval dit weekend. Tot zeker is, dat die ontsteking over is en Nigel zich aan de regels zal houden. En hij zal luisteren. Ja, het is Nigel duidelijk. Maar mag hij in het weekend wel beneden gaan eten? Ja, dat mag, maar hij mag alleen commentaar geven en verder niets. Dave is tot tijdelijk manager benoemd. Tot er een tweede manager is gevonden, die Frank kan bijstaan. Dan is Frank de directeur en is die ander de manager. Maar dat zullen voorlopig alleen titels zijn. Bianca zal zolang voor Karl werken. Om het contact met de andere bedrijven te onderhouden. Karl zal alle papieren in orde maken en dan kan Nigel die ondertekenen. Hij gaat in die drie maanden lekker plezier maken met zijn meisje. Samen vakantie houden. Maar wel in het hotel. Niet weg. Tenzij het voor één dag is. Dus wel naar een dierentuin of pretpark, maar niet naar een ander hotel. En het zoeken naar die zaak in Afrika is voor oom Karl. Is dat begrepen? Ja, het is erg duidelijk. En Nigel zal zich gedragen. Freddy is wakker geworden. Zij glimlacht naar tante Cecilia, die naast haar bed zit te breien. Als tante haar vraagt, of zij wat te drinken en te eten wil, zegt zij, dat zij dorst heeft, maar ook keelpijn. Zij is bang, dat zij niet goed zal kunnen eten. Zij krijgt een bordje pap. Dat eet gemakkelijker. Jammer, de broodjes zijn erg lekker vandaag. Ja, deze dagkok is een goede. Nee, de koekjes zijn er nog niet. Het is heel druk in de keukens. Die taarten gaan hard. En het restaurant is afgeladen. Ook met bezoekers uit de stad. Die hebben van de taarten gehoord. Er is ook een taartje voor Freddy. Voor bij de thee. Freddy wil geen taartje. Freddy wil graag een bordje pap en wat te drinken en dan gaat zij slapen. Die medicijnen maken haar steeds slaperiger. Goed zo. Ja, Freddy moet een poos lekker slapen. Dan is zij snel beter. Dave is speciale thee voor Freddy gaan halen. Kruidenthee. Freddy moet erom lachen. Zeker overgenomen van Peter. Van het lachen, krijgt Freddy een hoestbui. Deze keer niet erg. Het hoesten gaat beter. Liliane komt de kamer in met een beker drinken. Freddy kijkt vreemd naar die tuitbeker. Wat is dat voor ding? Dat is een beker, waaruit peuters leren drinken. Liliane bedoelt niet, dat Freddy een peuter is, maar zij kan niet goed rechtop zitten en dan is zo’n tuitbekertje handig. Freddy kan ook een beker met een rietje krijgen. Liliane moet maar niet zoveel moeite doen. Freddy zal netjes uit de tuitbeker drinken. En dat is nog moeilijk genoeg. Liliane heeft schoon bronwater in de beker gedaan, dus de lakens worden een beetje nat, maar dat kan geen kwaad. Tante Cecilia zegt, dat Freddy beter met een rietje uit een flesje kan drinken. Dave moet maar een flink aantal flesjes halen. Er wordt op de deur van het appartement geklopt, maar voor iemand heeft kunnen opendoen, komt Dave pratend tegen een Afrikaanse vrouw het appartement inlopen. Zij heeft twee koektrommels bij zich. Dave zegt haar de trommel voor Freddy maar persoonlijk aan haar te gaan geven. Tante Cecilia heeft de brieven van Freddy gepakt. Dat wilde zij Freddy niet laten weten. Nu loopt tante Cecilia naar de woonkamer, waarbij zij de slaapkamerdeur dichtdoet. Dan vraagt zij de jonge vrouw, of die Afrikaans kan lezen en schrijven. Jawel, dat kan de vrouw wel. Dat moet zij voor haar moeder ook altijd doen. Zou de jongedame wat brieven willen vertalen voor het gezin? Het zijn brieven gericht aan Freddy, maar het is belangrijk, dat het gezin ervan op de hoogte is, wat erin staat, om Freddy goed te kunnen helpen beter worden. De jonge vrouw knikt. Net alsof zij van de situatie op de hoogte is. Dan pakt zij de brieven van tante Cecilia aan. Voor zij de brief van de koning opent, haalt zij een ketting uit haar blouse. Daarop staat een leeuw met een olifantenkop afgebeeld. Dave kijkt er met grote ogen naar. Dus deze vrouw komt uit het kamp van de koning? Ja. En zij was niet op de hoogte van het verblijf van die verrader hier. Anders was hij al eerder gestorven. Nu is het beter geweest. Hij heeft zichzelf vermoord. Maar zij wist ook niet, wie Freddy was. Voor haar zijn alle Europese meisjes

66

hetzelfde. En zij heeft Freddy’s leeftijd niet kunnen schatten. Anders had zij Freddy beter kunnen helpen. Het wachten was op Freddy of haar ouders. Tot die zich bekend zouden maken. Er zijn nog steeds grote tegenstanders. Dus Freddy is alleen veilig in het hotel, of in de armen van het gezin. De jongedame leest eerst alle brieven en vertaalt dan de twee eerste brieven van FoeTsoe. Dit zijn brieven waarin hij Freddy waarschuwt om voorzichtig te zijn met de beer. Niemand mag weten, dat zij hem heeft. Die is van FoeTsoe. Zij is belangrijk. Want de beer en de kolibrie zullen samenzijn, als de leeuw met de olifant paart. Als de tijd daar is. Dan vertaalt de vrouw de brief van de koning. Daarin staat zoveel, dat zij gerechtigd is om alles te gebruiken, wat zij in zijn geschenk vindt. En dat zij voor hem is als een eigen kind. Hij vraagt alle Momba-goden om te waken over Freddy. Zoals zij die nacht over haar hebben gewaakt. In een aanvullend deel schrijft hij, dat hij hoopt, dat die ervaring voor haar voldoende is geweest. Anders zal hij haar eraan komen herinneren. Tante Cecilia schiet in de lach. Arme Freddy. Iedereen wil haar maar voor de broek geven. Voor dingen, waar zij niet beter weet. Dat zal die koning ook duidelijk moeten worden gemaakt. En die ouders zijn er niet meer op aan te spreken. Dan neemt de jonge vrouw de laatste brief van FoeTsoe. Zij begint steeds erger te trillen. Dan pakt zij een papier en schrijft het een en ander op. Dat papier geeft zij aan tante Cecilia. Zij staat op en maakt, dat zij wegkomt. Tante Cecilia verbaasd achterlatend. Tot zij het papier leest. Daarop staat, dat Freddy alles zal ervaren, zodra zij de beer in haar bezit heeft. Die zal binnen drie dagen bij haar terugkeren. Tante Cecilia zit er vreemd naar te kijken. Die beer is toch bij Freddy? Op dat moment belt de inspecteur van politie. Die heeft nog een aantal vragen aan Nigel en wat aan Freddy. Of hij mag langskomen. Dan kan hij gelijk iets terugbrengen. Nou, tante Cecilia zal vragen, of Nigel bezoek mag ontvangen. Bij Freddy zal het niet mogelijk zijn. Die is ziek. De inspecteur vraagt, of de spierpijn soms erger is geworden. Ja, hij is ervan op de hoogte. Maar het wordt nergens in een rapport genoemd en zolang de jongedame er met geen woord over rept, is er niets om achteraan te gaan. Freddy heeft niet meer spierpijn gekregen. Die heeft een flinke verkoudheid opgelopen. En echt flink. Het meisje is goed ziek. Als de inspecteur een momentje heeft, zal tante Cecilia vragen, of Nigel vandaag nog gasten mag ontvangen. Mag ontvangen? Ja, de inspecteur zal tante Cecilia’s broertje wel kennen. Die is nog altijd baas. De inspecteur denkt wel te weten, wat zij bedoelt. Maar hij wist niet, dat Karl een zuster had. Buiten dan de moeder van Nigel. Ja, Nigel kent hij al heel lang. Die kwam eerder met zijn vader op het bureau. Nigel heeft de inspecteur nooit gekend, maar een veertienjarige, die een verkrachtingszaak oplost en een slachtoffer van een trauma geneest, herinner je je lang. Nigel deed dat soort dingen vanaf zijn tiende. En hij kwam vanaf zijn achtste met zijn vader mee. De inspecteur was toen nog agent. Vreemd genoeg was Nigel er de reden van, dat de inspecteur is gaan verder leren. Daarom wist hij ook, dat Nigel die mensen nooit vermoord kon hebben. Hij kende Nigel al heel lang. En hij weet wel ongeveer, waartoe Nigel in staat is. Nigel is in staat tot doodslag, maar niet tot moord. En zeker niet tot zo’n moord. Iedereen is in staat tot doodslag. In de meeste gevallen in zelfverdediging of ter verdediging van mensen, die iemand na liggen. Daarom is de inspecteur ook zo blij, dat Nigel Freddy in huis heeft genomen. Die heeft dit soort mensen hard nodig. Ondertussen is tante Cecilia naar Nigels slaapkamer gelopen en wenkt zij Karl naar buiten. Daaraan vraagt zij zachtjes, of de inspecteur Nigel mag bezoeken. Jawel, maar Nigel moet rustig aan doen. Die is goed onderuit gegaan. Karl zal wel oppassen. Die heeft op gladder ijs gestaan. En hij is gewaarschuwd. Dave komt het appartement in. Hij heeft een tas van het reformhuis bij zich. Daarin zit een groot pak met theezakjes voor Freddy. En een doos lekkere kruidenthee voor algemeen gebruik. Peter zal er het meeste van drinken. En een doosje theezakjes speciaal voor Nigel. Om wat rustiger te worden. Dit is een handreiking. Hij hoort van tante Cecilia, dat Nigel in bed moet blijven van oom Karl. Dat vindt hij sneu. Dat was zijn bedoeling niet. Maar hij krijgt geen kans om naar Nigel toe te gaan. Oom Karl komt de slaapkamer uit en neemt Dave mee naar diens eigen slaapkamer. Ook Dave krijgt fors de oren gewassen. Dan vertelt oom Karl, wat hij met Nigel heeft afgesproken.

67

En oom Karl is niet zomaar hoofd van de raad van eigenaren. Hij is van plan de jongens alle drie goed in de gaten te houden. En ze kunnen alle drie straf verwachten, als zij de fout ingaan. Nigel heeft geen straf. Nee, hij moet in bed blijven om die wond rust te geven. Tot die ontsteking weg is. En verder is Nigel overwerkt. En Dave mag gaan uitkijken, anders is hij de volgende. Maar Dave wil graag in de keuken gaan kijken, hoe die dagkok het verder heeft gedaan en hoe de avondkok is. Dat kan wachten tot na de thee. En die lekkere gebakjes. Freddy heeft de hare geweigerd. Die heeft teveel keelpijn. Wil Dave straks een kratje bronwater meenemen? Voor Freddy. Die kan beter met een rietje uit een flesje drinken. Liliane heeft ondertussen gezorgd voor een bordje pap voor Freddy. En zij heeft het haar gevoerd. Daar is Freddy erg verlegen mee. Zij kan zich niet herinneren, dat er een tijd is geweest, dat zij niet zelf gegeten heeft. Kokkie wilde altijd dingen in Freddy’s mond stoppen, maar mama wilde dat niet hebben. Mama hield in de gaten, wat Freddy at. Behalve hier in het hotel. Freddy mocht absoluut geen snoepjes eten. En ijsjes alleen, als zij deel uitmaakten van een diner. Geen koekjes of gebakjes, tenzij je daarmee een gastvrouw of -heer beledigde. Ja, zelfs in de tijd, dat Freddy alleen in het hotel woonde, heeft zij zich aan die regel gehouden. Liliane zegt, dat Freddy die regel moet vergeten. Alles wat de familie haar te eten of te drinken geeft, is veilig. En voeren is ook veilig. Mama en papa zijn er niet meer. Daarom is het gevaar voor Freddy minder geworden. Ontsteld houdt Liliane haar mond. Freddy heeft niets in de gaten. Liliane heeft beseft, dat zij heeft gezegd, dat de ouders van Freddy slecht waren voor de veiligheid van hun dochter. Dat is in haar ogen een gruwelijk iets. Ouders, die hun kinderen mishandelen, begrijpt Liliane niet. Zij weet niet, wat er allemaal met Freddy en Nigel is gebeurd. Nigel heeft meer te lijden gehad van zijn moeder, dan Dave van diens moeder. En Peter heeft liefhebbende ouders gehad, die hem zelfs hebben gegund om zijn eigen weg te gaan. Daarom kan Peter ook zo vrolijk zijn. Een echte ondeugende kleine kleuter. Maar op een leuke manier. En Peter is op zijn manier een goede vriend en een gevoelige man. Een goed luisteraar. Peter komt net op tijd voor de thee. Hij heeft een aantal tassen bij zich. Die geeft hij aan Liliane. Of tante Liliane, zoals hij haar noemt. Zij bloost ervan. Oom Karl kijkt haar lachend aan. De kinderen noemen haar al mama. En dat is vreemd, want hun eigen moeders noemen ze allemaal bij de voornaam. Behalve Lydia, die haar moeder mevrouw noemt. Nu laat Lydia’s moeder zich nooit in de buurt van haar dochter of haar ex zien en voor diens grote gezin heeft zij geen belangstelling. Oom Karl heeft haar willen afkopen, totdat het duidelijk werd, dat zij een minnaar had. Al voor het begin van het huwelijk. En daar is zij mee blijven omgaan. Karl heeft een vaderschapstest laten doen. Hij was inderdaad de vader van Lydia en daarom heeft hij de volledige voogdij over Lydia gekregen. En omdat Lydia’s moeder tegen een aantal vriendinnen heeft beweerd, dat zij haar dochter zou verzuipen, als zij haar toegewezen zou krijgen. Dat heeft de rechter veel pijn gedaan. Die was een dochter door verdrinking verloren. En dat was een gewoon ongeluk. En omdat oom Karl de volledige voogdij kreeg toegewezen en zij een vriend en minnaar had, hoefde oom Karl geen alimentatie voor haar te betalen. De andere dames zijn allemaal uit eigen vrije wil vertrokken. Die vonden, dat Karl beter voor de kinderen kon zorgen. Ook de laatste vrouw is weggegaan. Een aardige vrouw, die liever een baan in Zwitserland wilde accepteren, dan bij haar eigen twee kinderen blijven. En geen van de kinderen heeft moeite gehad met één van zijn stiefmoeders. Alleen Karl is er steeds weer door van slag. Die hoopt ooit die vrouw te vinden, die bij hèm wil blijven. Cecilia zit te kijken naar haar broertje, die zich in zichzelf terugtrekt. Daar is hij goed in. En als hij dan naar buiten komt, is hij helemaal fris en kan hij alles aan. De slaapkamerdeuren van de twee zieken staan open. Oom Karl roept Peter en Dave om samen naar Nigels kamer te gaan. Hij heeft niet zoveel tijd, want hij wil naar zijn kinderen. Lydia zit alleen met die wilde bende. En dat wil hij haar niet aandoen. De jongens geloven hem niet, maar dat zullen zij nooit zeggen. Lydia heeft geen problemen met haar halfbroertjes en –zusjes. En de kinderen van Karl zijn geen wilde bende. Het is er druk, dat kan niet anders, met zoveel mensen in huis, maar het is geen bende. Daar geeft oom Karl ze geen kans toe. Die is voor zijn eigen kinderen net zo streng, als voor zijn aangenomen kinderen.

68

Oom Karl hoeft zijn huis niet open te stellen voor pleegkinderen. Hij heeft er al een stuk of acht. De drie jongens en Freddy en een aantal jonge knullen, die hij heeft verdedigd in een rechtszaak een jaar geleden. Die knapen werden ten onrechte beschuldigd van poging tot doodslag. Zij zouden een oude man in elkaar hebben geslagen. Maar zij hebben alles gedaan om diens leven te redden. Dat werd pas bekend, toen het slachtoffer tijdens de rechtszaak met hen werd geconfronteerd. Die wees een viertal anderen op de publieke tribune aan als daders. De politie had zijn werk niet goed gedaan. Nu heeft oom Karl die jongens onder zijn vleugels genomen. Die zijn wat trager van begrip. Maar het zijn wel goede handwerkslui. Er zit een geweldige elektriciën bij en een timmerman, een tuinman zonder weerga en de laatste is goed in het oppassen van kinderen. Een heel lieve knul. Die vier zijn uit een pleeggezin. Die pleegouders kijken niet naar ze om. Zolang de jongens niet in de problemen komen, krijgen zij gewoon te eten en een kamer om te slapen. Één kamer voor hen vieren. Gelukkig worden die jongens volgende maand achttien. Niet, dat ze rijp zijn om de grote wereld in te gaan, maar dan kan oom Karl meer voor ze doen. Gisteren heeft hij er één nog een fiks pak voor de broek moeten geven. Die was een hele nacht weggeweest. Kwam hij doodleuk de volgende dag bij oom Karl aan met een bebloed gezicht en twee geschaafde knokkels. Was hij betrokken geweest bij een gevecht tegen een stel studenten. Tegen die studenten heeft hij zich verdedigd, maar om het pak slaag van oom Karl heeft hij als een klein kind zitten huilen. En oom Karl heeft hem zelf naar die pleegouders gereden. En hem daar naar bed gebonjourd. Als een klein joch. Die pleegvader heeft alleen zijn schouders opgetrokken. Karl heeft gezegd, dat die knapen op de dag, dat zij achttien worden, zich met hun spullen bij hem moeten melden. Dan zal Karl de zorg voor hen overnemen. Dave zit iets op te schrijven en schuift zijn briefje onder Peters neus. Die kijkt er naar en knikt. Dat is een goed idee. Kunnen zij die knapen in de gaten houden. En onder de duim. Nigel kijkt naar zijn vrienden en zijn oom. Het is tijd om orde op zaken te stellen. Oom Karl legt de beide anderen uit, wat de bedoeling is van deze vergadering. Nu zal worden vastgesteld, of iedereen akkoord gaat met de koop/verkoop van gedeeltes van het hotel. Daarna bespreken zij de overnamesom. Dan zal oom Karl daar een contract van maken. Vervolgens zullen ze de toekomst van het hotel bespreken, zoals de jongens hem zien. Peter vraagt, aan wie Nigel dan wil gaan verkopen. Dat wil hij wel graag van tevoren weten, anders gaat hij zijn baan opzeggen. Oom Karl geeft hem een draai om de oren. Peter heeft niet geluisterd. Hij moet wakker worden. Peter schudt zijn hoofd en wrijft zijn pijnlijke oor. Dan daagt bij hem het begrip. Dus Nigel wil een deel van zijn hotel aan Dave en Peter verkopen. Of doet oom Karl ook mee? Nee, die heeft daar niet genoeg geld voor. Hij is niet armlastig en mag zelfs doorgaan voor vermogend man, maar die sommen geld heeft hij niet. En die heeft hij niet nodig. Hij redt zich prima zo. Nigel zal de twee anderen ieder een derde van het hotel verkopen. Is er al enig idee, waarvoor de belastingdienst Nigel heeft aangeslagen? Met betrekking tot de successierechten. Ja, de belastingdienst houdt de erfenis voor ongeveer veertien miljoen waard. Maar bij vrije verkoop is het dan het dubbele waard. Dave en Peter stellen, dat hun deel ongeveer negen miljoen zal gaan kosten. Daar kunnen zij het mee eens zijn. Beiden kunnen die hoeveelheid geld wel vrijmaken. Ze houden minstens het dubbele over. Maar Nigel protesteert, dat hij er niet zoveel voor wil hebben. Zij zijn vrienden onder elkaar. Hij wil de verkoopprijs stellen op vijf miljoen. Iets meer, dan het volgens de belastingdienst waard is. Maar dat is veel gemakkelijker. Nigel wil wel stellen, dat het hotel nooit mag worden opgedeeld. Als één van de drie het niet meer ziet zitten en verder wil, hebben de andere twee voorrang in de verkoop. Tegen ongeveer een derde van de dan bij de belastingdienst geldende waarde. De inbreng in het hotel zal ook door alle drie gelijkwaardig worden gedaan. En de twee anderen krijgen hun gewone salaris, zolang zij werken in het hotel. Daar kan iedereen het mee eens zijn. Maar zij zullen ook alle drie in gelijke mate worden belast voor de zorg voor het gezin. En niet alleen financieel. Die kleine meid is niet alleen de zorg van Nigel. Nigel trekt een verontwaardigd gezicht, maar geeft snel toe, als hij de gezichten van de andere drie ziet. Oké, dat zijn tenminste sluitende afspraken. En nu de richting van het hotel. Iedereen is het eens met de huidige plannen voor het restaurant. Dan moeten er nog wat andere plannen worden besproken. Er is sprake van een gewoon hotel met een hoogseizoen in de

69

vakantieperiode. Geen congressen of andere aantrekkelijkheden buiten het seizoen. Geen andere aantrekking, dan het restaurant en het sportgedeelte. Wat zijn ze van plan? Nu, er moet een mogelijkheid zijn, om van het hotel inderdaad een congrescentrum te maken. Het sportcentrum is behoorlijk uitgebreid en er is veel natuurschoon in de omgeving. Die congressen moeten niet de rust in het hotel gaan verstoren. Daarvoor wordt een speciale vleugel geschikt gemaakt. Dan kunnen in de rest van het hotel de andere gasten worden ondergebracht. Gasten, die voor bepaalde feesten komen. Denk daarbij aan bruiloften. Of gasten, die een speciale sport- en ontspanningsweek willen. Niet alles op één pijl zetten. Maar ook niet teveel verdelen. Het is zo mooi. Het hotel hoeft niet veel groter te worden. Dan, het sportcentrum mag worden uitgebreid met een afdeling, waar bijvoorbeeld yoga en andere ontspanningsoefeningen worden gegeven. En een eigen fysiotherapeut is geen luxe. En ontspanningsmassages moeten ook worden gegeven. Net als er mogelijkheid moet zijn tot het nemen van ontspannende baden. Sauna, modderbaden. Schoonheidssalon? Ja, waarom niet? Dan de plannen die er nog liggen voor het restaurant. De groente- en kruidentuin kan dit jaar niet meer worden gebruikt, maar moet zo snel mogelijk worden aangelegd. Dan die ideeën over tafeltje-dek-je en de catering is goed te combineren. Gewoon de mensen de kans geven om een dag vooruit te bestellen. En voor grote groepen meerdere dagen vooruit. Er zijn beneden nog een viertal ongebruikte zalen. Daar zouden wat andere projecten van start kunnen gaan. De oppas-/opvangservice, die Lydia gisteren al van start heeft laten gaan. En twee grote zalen voor bruiloften. Die kunnen dan verhuurd worden inclusief eten, drinken en bediening. Alles heel mooi verzorgd. Maar daar moet wel speciaal personeel voor worden aangetrokken. Er is trouwens ook een aparte woning op het terrein. Voor de directeur. Die is al jaren niet meer in gebruik. Niet sinds oom Sjaak de boel overnam van zijn voorganger. Wat doen ze daarmee? Aanbieden aan Frank? Of een andere manager mee zien te lokken. Eerst aanbieden aan Frank. Als die nee zegt, kun je de woning altijd nog aan een ander aanbieden. Is er nog plaats voor een kindvriendelijke speeltuin? Liefst met een terras erbij. Ja, die plaats is er. Er is zelfs vroeger een speeltuin geweest. Alles is helemaal dichtgegroeid. Maak die speeltuin niet te luxe. Het hoeft geen pretpark te worden. En dan nog iets van vertier in het bargedeelte. Wat entertaining in de vorm van muzikanten en zangers/zangeressen. En een filmzaal. Waar in het weekend beroemde films draaien. Zijn er genoeg plannen? Oké, dan kan Frank ermee aan de slag. Oom Karl legt uit, wat zijn idee is voor de structuur van de top van het bedrijf. Dan vertelt hij de andere twee heren, wat hij Nigel heeft opgelegd. En dat dit met hen ook kan, als zij erop onderuitgaan. Peter geeft oom Karl het briefje, dat Dave heeft geschreven. Oom Karl glimlacht en knikt. Hij zal het met Frank overleggen. Die knapen zijn een beetje moeilijk in de hand te houden. Dan vertelt hij van die knul, die hij gisteren heeft moeten aanpakken. Die zal het wel uit zijn hoofd laten om te vechten. Goed als alles geregeld is, gaan ze aan tafel thee drinken. Nigel mag erbij zijn, maar daarna naar bed. En laat tante Cecilia die wond verzorgen. Nigel knikt. Hij weet het wel. Dan vertelt oom Karl, dat hij de inspecteur toestemming heeft gegeven om met Nigel te komen praten. Die had wat vragen. Oom Karl meent, dat die meer betrekking hebben op de gezondheid van Nigel en Freddy. En hij kwam iets terugbrengen. Zal dat kettinkje voor Freddy zijn. De vier mannen lopen naar de woonkamer, waar de beide oudere vrouwen zitten te wachten met de thee en de inspecteur. Freddy’s slaapkamerdeur staat wijd open, maar zij slaapt. Tante Cecilia geeft oom Karl de briefjes, met de vertalingen van die Afrikaanse brieven. Als hij het laatste briefje ziet, trekt hij zijn wenkbrauwen op. Daar klopt niets van. Freddy is de beer niet kwijt. Zij heeft hem duidelijk in haar armen. De inspecteur heeft al thee en een gebakje gekregen. Het gebakje van Freddy. Die wilde niet. Zij heeft een heel flesje bronwater leeggedronken. Zij heeft geen koorts meer. Alleen een beetje verhoging en een lelijke hoest. De inspecteur is bij haar geweest om haar beterschap te wensen. Helaas heeft een klunzige laborant gisteren die kan laten stukvallen. Het gif is wel vastgesteld kunnen worden, maar de kan is stuk. Daarvoor krijgt Freddy een passende vergoeding. Oom Karl zegt, dat die kan Freddy toch alleen maar ellende heeft gebracht.

70

Dan heeft de inspecteur drie kettingen voor Freddy. Die zal hij alle drie achterlaten. Eerst het gouden kettinkje met het meisjeskopje. Dan de diamantenketting, die bij de juwelier was. En als laatste het diamantencollier. Geen sieraad voor die kleine meid. Meer voor een man. Nogal grof en groot. Er staat ook een beer in afgebeeld. Kijk maar naar de voorstelling op de voorkant. Ja, nu de inspecteur het zegt, kun je daar een gestileerde berenkop in zien. Heel mooi. De inspecteur legt het collier op tafel. Dan wordt er wat gepraat en de inspecteur vraagt naar de gezondheid van alle heren. Nigel heeft die wond aardig ontstoken. Daarom moet hij zo naar bed. De inspecteur knikt. Dan vraagt hij aan Nigel, of die een prikkend gevoel heeft gehad op zijn handen. Nee, daar heeft Nigel geen last van. Mag de inspecteur Nigels handen van dichtbij zien? Jawel, maar er is niets aan te zien. Nee, en dat bewijst, dat er geen kruitsporen op Nigels handen hebben gezeten. Er zaten ook geen vingerafdrukken van Nigel op het moordwapen. Nee, want die had niet het wapen, maar Noëls pols vast. Ja, dat is vast komen te staan. En dan mag Nigel van geluk spreken, dat hij er zo goed afgekomen is. Voor hetzelfde geld was hij dood geweest. Iedereen aan tafel schudt zich bij het idee. Goed, dan gaat de inspecteur maar. Bedankt voor de thee, het gebakje en de antwoorden. En als het niet teveel gevraagd is, wil hij in de komende week nog een keer komen praten met Freddy. Hij is welkom, als zij iets beter is. Als hij weg is, moet Nigel naar bed. Die wil het collier beter bekijken en neemt het mee naar zijn slaapkamer. Op het moment, dat hij het aanraakt, is hij in een andere wereld. In die wereld is hij een beer. Hij ziet een grote leeuw met een enorme manenkam. En een oude leeuw met een olifantenkop. Echt zoals die tekens van die koning. De leeuw vraagt Nigel, waar de kolibrie is. Waarom heeft de kolibrie de beer niet. Zij heeft hem nodig om zich te kunnen verdedigen. Nigel zegt, dat ze de beer pas hebben ontdekt en Freddy is ziek. Die heeft een verkoudheid. De oude leeuw lacht. Voorzover een leeuw kan lachen. Hij legt uit, dat er in deze wereld geen Freddy bestaat. En ook geen Nigel. Hier zijn zij de kolibrie en de beer. Nigel vraagt, of de leeuw ook weet, hoe de ouders van de kolibrie in de hele geschiedenis hebben gestaan. Die waren medestanders van de koning. Maar zij hebben nooit geweten, dat de koning de beer aan de kolibrie heeft meegegeven. Die heeft de beer heel hard nodig. En het is bijna tijd. Weet de beer ook wat de symboliek is van de leeuw, die met de olifant paart en dan een leeuw met een olifantenkop wordt? Ja, natuurlijk weet de beer dat. De leeuw is een moedig man. En de olifant staat voor de voorouders. Zij die niet vergeten mogen worden. Maar ook voor de stam als geheel en het land, wat erbij hoort. En als de leeuw met de olifant paart en een leeuw met een olifantenkop wordt, betekent dat, dat de moedige man in het vervolg altijd eerst zal denken aan het belang van de stam. Van het land en de voorouders. Maar de volgende leeuw zal meer hebben dan een olifantenkop. Hij zal ook het hart hebben van de olifant. En dat maakt de leeuw krachtiger. En de oudere leeuw met het olifantenkop zal niet sterven maar wegtrekken uit zijn land. Hij zal dan het olifantenhart verkrijgen, maar het olifantenkop verliezen. En hij zal zich voegen bij de beer en de kolibrie. Dan klinkt er een enorm leeuwengebrul en olifantengeschetter. Er verschijnen een heleboel hyena’s om de leeuwen en de beer. Maar de leeuw is niet bang. Het is nog geen tijd. De hyena’s kunnen niets doen. De beer mag de kolibrie niet alleen laten. Dat is te gevaarlijk. De beer kent de werking van de beer. Daar moet hij rekening mee houden. Tot de volgende keer. Dan staat Nigel weer bij de tafel in de woonkamer. Peter en Dave kijken hem verschrikt aan. Nigel heeft het collier op tafel laten vallen. Hij stond helemaal te schokken. Is alles goed? Nee, hij voelt zich niet lekker. Misschien is hij te snel opgestaan. Hij gaat op bed liggen. Dave loopt met hem mee. Als Nigel op bed ligt, geeft hij hem het doosje theezakjes en legt uit, waar die voor zijn. Nigel bedankt hem. En dan zegt hij glimlachend, dat hij heel blij is met hun vriendschap. Maar Dave mag het collier niet met blote handen aanraken. Nog niet. En ook Peter niet. Freddy mag het ook niet in handen krijgen. Eerst meer verdedigers vinden. Die vrouw uit de keukens. Die hulpkok. Die moet morgen naar boven worden geroepen. Zijn die koekjes van Freddy gelukt? Ja, die zijn fantastisch gelukt. En die van Nigel ook. Mooi, Nigel gaat slapen. Dan gaat Dave naar de keukens. De avondkok van de weekendploeg aan een onderzoek onderwerpen. Mag Dave zeggen, dat hij een nieuwe eigenaar is? Ja, fijn. Dat maakt

71

indruk. Vertel die chef-kok van de dagploeg maar, hoe het zit. En netjes met dat meisje. Anders komt Nigel zijn bed uit om Dave aan de oren te trekken. Natuurlijk doet Dave netjes met dat kind. En als Nigel het in zijn hoofd haalt om zijn bed uit te komen, gaat hij Freddy achterna. Dave geeft zijn vriend geen kans om zichzelf te vernietigen. Nee, dat weet Nigel en hij is er dankbaar voor. Dave gaat naar de keukens en Peter gaat een poos bij Nigel zitten. Peter probeert Nigel aan het praten te krijgen, over wat er zojuist gebeurde, maar Nigel zegt, dat hij moe is en wil slapen. Hij zou het fijn vinden, als Peter op hem past, maar dat hoeft niet noodzakelijk naast zijn bed. Peter vindt het maar vreemd. Nigel is nooit zo geweest. Die draait zich liever onder iedere controle uit. En slapen overdag is iets, wat Nigel ook niet doet. Nu gaat hij voor de tweede keer op één dag slapen. Net alsof hij ziek is. En goed ziek. Oom Karl heeft het allemaal gezien. Hij wil het collier van tafel pakken, maar het is, alsof het hem tegenhoudt. Dan rolt hij het weer in het papier, waarin de inspecteur het heeft meegebracht. Nu kan oom Karl het meenemen. Hij loopt naar de slaapkamer van Nigel. Die slaapt nog net niet. Als oom Karl binnenkomt, bespeurt Nigel het collier bij hem. Dan zegt hij, dat oom Karl het collier moet achterlaten. Om Freddy te beschermen. Oom Karl meent, dat het beter naar een bankkluis kan worden gebracht, maar Nigel wordt helemaal geïrriteerd en dus legt oom Karl het in het laatje van Nigels nachtkastje. Daar zal een eventuele dief het niet zoeken. Nigel meent, dat het collier zichzelf tegen dieven zal beschermen. Nu trekt oom Karl een bezorgd gezicht. Hij voelt Nigel in de nek, maar die is niet te warm. Nigel pakt zijn ooms hand en bedankt hem voor de goede zorgen, maar het gaat om Freddy en de beer. Wat is er toch met die knuffelbeer? Dat kind heeft die beer toch? Nu week je hem haast niet meer uit haar armen. Nigel begint te lachen. Nee, niet de knuffelbeer, maar het collier. Dat is de beer. Die teddy is van de zoon van die Afrikaanse koning. Die FoeTsoe. Een aardige vent, die een klein meisje in het gareel probeerde te krijgen en door haar ouders werd weggestuurd. Die moeder wilde van haar dochter een perfect instrument maken om haar vaders carrière te bevorderen. Want dat was de ambitie van haar moeder. Die wilde verkeren onder de machtigsten van de aarde. En door hen gewaardeerd worden. Om de dingen, die haar dochter kan. Het heeft Freddy kapotgemaakt. En de ouders van Freddy vermoord. Later blijkt, dat die moeder van alles heeft gedaan, als Freddy dingen leren als talen en alle andere dingen, waardoor Freddy de ideale secretaresse werd. En bovendien een spion, die niemand ziet. Een braaf kind met een studieboek in haar handen wordt altijd over het hoofd gezien. Als zo’n kind het geheugen heeft van Freddy, heb je geen microfoons nodig. Die moeder was net begonnen Freddy te leren om bommen te maken en te leggen. Freddy blijkt een scherpschutter met diverse wapens. Maar diezelfde wapens maken haar doodsbang. Zo bang, dat zij een keer flauwvalt, als er wat worden getoond op televisie. Als die sportinstructeur haar zelfverdediginglessen gaat geven, blijkt, dat zij alleen die gedeeltes heeft geleerd, waarbij zij de aanvaller is. En heel goed. Zo goed, dat zij de eerste keer de sportinstructeur verwond. Hier heeft zij grote spijt van, terwijl hij haar erom bewondert. Oom Karl trekt zijn schouders op en gaat met Liliane naar huis. Dan kan Lydia de wacht bij de anderen betrekken. Dave is naar de keukens gegaan om met die nieuwe chef-kok te overleggen en haar te vertellen, dat die taarten grandioos smaken. Hij werd bijna meteen de keukens uit gemikt. Door de weekendavondkok. Die vrouw neemt haar kookkunst wel serieus. Verder is zij van plan en in staat om zich aan te passen. Als zij hoort, wie Dave is, maakt zij haar excuses. Zij was een beetje te snel in haar reactie. Zij heeft geen opleiding gehad, maar zij houdt van koken en toen meneer van Puffelen haar vroeg om voor hem te komen werken als chef-kok, heeft zij meteen ja gezegd. Toen kon zij alleen in het weekend werken. Zij was pas gescheiden en had nog jonge kinderen, die overigens ieder weekend bij hun vader zijn. Zij heeft geen ruzie met haar ex-man. Het ging alleen niet meer samen. Hij verlangde steeds meer naar zijn vrijheid. Niet zozeer seksueel, als gewoon zijn vrijheid om te doen, wat hij wil, wanneer hij het wil. Zonder de druk van het gezin. En hij kon de stress van zijn baan en het gezin niet tegelijk aan. Hij werd er ziek van. Nu gaat het beter met

72

hem. De kinderen voelen zich er goed bij. En de vrouw heeft sinds kort een vriend. Iemand die kan rentenieren. Die is zo rijk, dat hij zonder werk kan leven. Als Dave haar vraagt, of zij ook doordeweeks zou willen gaan koken als hulpkok, is zij meteen bereid. Vooral als zij van grote koks als Peter kan leren koken. Dave lacht en zegt, dat hij dat niet aan Peter zal vertellen, omdat die genoeg eigendunk krijgt de laatste tijd. De vrouw kijkt hem vreemd aan. Dan legt Dave uit, dat Nigel, Peter en hij vrienden zijn. En ook gezamenlijk eigenaar van het hotel. Nigel heeft vandaag een derde van het hotel verkocht aan Peter en Dave. Nu hebben zij ieder evenveel te vertellen in het hotel. Niets meer. Frank is tot directeur benoemd. Maar die weet het nog niet en hij mag niet werken in het weekend. Daarom is Dave tijdelijk ook manager. Voor in het weekend. En hij is chefkeukens. Dus uiteindelijk blijft hij de chef van de vrouw. Momenteel zijn er vier chef-koks. Twee voor de dagploeg en twee voor de avondploeg. Daarmee moeten ze het kunnen redden. In een poule. Maar de twee chef-koks van de dagploeg moeten zo snel mogelijk op niveau worden gebracht van de avondploeg. En de vrouw zal zo snel mogelijk op niveau moeten worden gebracht. Eerst van een chef-kok van een dagploeg. En daarna van een avondploeg. Dat is hard werk, maar geeft wel voldoening. Als de vrouw het niet in zich heeft om chef-kok te worden, is het geen ramp. Zij heeft in ieder geval haar baan. Deze Marije is een kanjer. Iemand, die zonder opleiding zo kan koken, kan met een opleiding vast veel meer. Dave gaat kijken bij de nieuwe chef-kok van de dagploeg. Hij kijkt of hij Suzanne ergens kan ontdekken, maar die is niet te zien. Dan zegt Marije, dat Suzanne in de koeling is. Die is daar al een tijdje bezig. Dave staat meteen bij de koeling. Iemand heeft de deur dichtgedaan. Dat is niet normaal. Dave doet de deur weer open. Suzanne kijkt op van haar werk en glimlacht naar Dave. Zij heeft een dikke jas aangetrokken. Zij heeft zelf de deur dichtgedaan, omdat zij ook de voorraden achter de deur wilde opnemen. Van alles noteert zij, hoeveel er is en wanneer de eerstvolgende uiterste vervaldag is. Er blijken wat goederen over datum te zijn. Dave laat die weghalen. Dan ziet hij iets, wat hij absoluut niet kan tolereren. Één van de afwashulpen staat van een teruggestuurd stuk gebak te eten. Dave loopt op hem toe en zegt, dat hij niet wil, dat dit gebeurt. Er is voldoende eten en wat iemand terugstuurt, wordt weggegooid. Als de knaap een stuk gebak wil eten, kan hij dat rustig in zijn pauze doen. Maar niet tijdens het werk en zeker niet, wat een gast heeft teruggestuurd. De knaap is helemaal rood geworden. Hij heeft begrepen, dat Dave wil, dat het voedsel wordt weggegooid, maar de knaap vond het zo zonde om een goed stuk gebak weg te gooien. Ja, dat lijkt het, maar de knaap weet niet, wie er aangezeten heeft en welke ziektes, die persoon heeft gehad. In een keuken is strikte hygiëne een eerste vereiste. Is dat begrepen? Jawel. Dat begrijpt de knaap wel. Hij wilde niets tegen de regels doen. Dat snapt Dave, maar zulke strenge regels moeten er nu eenmaal gelden in een eersteklas restaurant. En dat mag het restaurant nog niet zijn, maar dat gaan ze er met zijn allen van maken. Een trekker voor het hotel. De knaap kijkt Dave verwonderd en vervolgens bewonderend aan. Dan gaat hij met dubbele energie weer aan het werk. Als hij straks op zijn CV kan zetten, dat hij in een restaurant heeft gewerkt, dat een eersteklas restaurant is geworden, kan hem dat flink vooruit helpen. Hij is niet van plan afwashulp te blijven. Hij wil graag de hotelschool gaan doen. En dan zelf chef-kok worden, of manager van een hotel. Of gerant in een gerenommeerd restaurant. Maar het koken heeft toch zijn grootste belangstelling. Als Dave dat doorheeft, plaatst hij hem bij de hulpkoks. Onder Peter. Dan krijgt de jongen een goede opleiding. Als Peter hem een weekje heeft meegemaakt en van zijn toekomstplannen hoort, zegt hij hem voor de koksschool te kiezen. Hij heeft het in zich om op zijn minst een redelijk goede kok te worden. En hij moet maar hulpkok blijven in het weekend. Dan leert hij een heleboel in de praktijk. De jongen is helemaal idolaat van Peter. En als hij bij een kennismakingsgesprek op de koksschool vermeldt, dat hij als hulp-kok onder Peter werkt, wordt hij meteen aangenomen. Suzanne heeft ondertussen de goederen, waarvan de uiterste houdbaarheidsdatum is verlopen, uit de koeling gehaald. Dit zijn er niet zoveel. Het leek haar wel handig om de goederen op volgorde van datum te zetten. Met de nieuwste datum achteraan. Dave geeft aan, dat dit de

73

goede volgorde is. Zijn er nog meer goederen, waarvan de datum bijna is verlopen? Ja, maar die gaan snel genoeg, dus die worden voor die tijd wel gebruikt. Dan lopen Dave en Suzanne de andere voorraden na en plaatsen ook daar de nieuwste data achteraan. Dan is de lijst van Suzanne kompleet. Nu weet zij, wat er allemaal aanwezig is. Zij kan gaan uitzoeken, wat er niet gebruikt wordt. Die spullen zullen langzaam worden vervangen door andere dingen. Door het uitzoeken van de koeling is daar meer ruimte gekomen voor de taarten en de ongebakken broodjes voor morgen. Suzanne heeft een flink aantal taarten gebakken. Zij kan geen taart meer zien. Dave heeft wel gehoord, dat het restaurant bijna de hele middag vol heeft gezeten. Die ene hulpkok is een goede banketbakker. Die vrouw, die vanmorgen de bakles heeft overgenomen. Die is iets eerder weggegaan. Zij zag heel witjes. Net alsof zij erg geschrokken was. Toen heeft Suzanne haar naar huis gestuurd. Die vrouw mompelde iets over een beer en een kolibrie. Dave weet, dat zij een schok heeft gekregen. Hopelijk komt de dame morgen terug. Ze hebben haar hard nodig. En niet alleen als hulpkok. Maar Dave is van mening, dat het morgenmiddag weleens storm kon lopen. Is er voldoende materiaal voor het bakken van taarten? Nee, Suzanne heeft bijna alles al opgebruikt. En zij dacht, dat zij genoeg taarten had gebakken. Er staan er dertig in de koeling. Dat moet toch genoeg zijn voor morgen? Dave weet het niet zeker. Suzanne moet maar flink veel nieuwe voorraad bestellen. Dan kunnen ze morgen opnieuw bakken. En ze moeten ook zorgen, dat er genoeg voorraad is voor Louis om mee te beginnen. Suzanne mag eventueel maandag terugkomen om Louis te bedanken voor zijn idee. Dave moet erom lachen. Suzanne kijkt een beetje zuur. Maar dan lacht zij weer. Louis zal ook zijn handen vol hebben aan die taarten. Ja, het loopt geweldig. Maar dat zal straks weer een beetje verflauwen. Als het nieuwe eraf is. Suzannes taart smaakte hemels. Was het een eigen recept? Mooi, dan moet zij het maar een naam geven en op de kaart zetten. En zij mag haar eigen naam erin gebruiken. Kan Dave nog helpen met het voorbereiden van de zondagsbrunch? Nee, die moet weer naar boven gaan. Als de nieuwe voorraad er is, zal hij worden gebeld. Dave loopt nog naar de chef-kok voor de avondploeg. Daarmee spreekt hij de nieuwe regels door. Ook het opnemen van de voorraden en het reinigen van de keuken. Dan vraagt de vrouw of Margriet ziek geworden is. Nee, die heeft ontslag genomen. Die kon het niet eens zijn met de nieuwe regels en zij kon zich niet vinden in het feit, dat Dave chef-keukens is geworden. Marije haalt opgelucht adem. Zij kon niet zo goed met Margriet overweg. Die schold altijd iedereen de huid vol. Ook als zijzelf fout was. En daar kan Marije niet goed tegen. Dave ook niet. Mooi, dan gaat Dave naar boven. Komt hij straks kijken. En Marije moet zich niet zenuwachtig maken. De eigenaren komen straks in het restaurant eten. Om kennis te maken met Marije en omdat zij eten moeten. Peter heeft vakantie en Nigel is ziek, dus die mogen niet koken. Dave is een redelijke kok, maar die is vandaag al bezig geweest. Terwijl hij zich op andere zaken zou moeten richten. Bovendien is hij moe. Zeg dat maar niet, waar de anderen bij zijn. Dan ligt Dave binnen de kortste keren in bed. Marije bekijkt hem kritisch en schudt dan haar hoofd. Zij begrijpt daar niets van. Totdat zij Peter ziet. Die is minstens even sterk als Dave. Zoniet sterker. Dave kan merken, dat de sfeer in het restaurant beter is geworden. En het is drukker dan normaal. Hij loopt door de centrale hal naar het appartement. In de hal is het een drukte van belang. Dave blijft een poosje staan kijken. Er staan drie dames achter de balie te helpen. Omdat die alle drie hetzelfde doen, lopen zij elkaar in de weg. Dave loopt erop toe. Dan zegt één van de drie, dat het zo niet gaat. Ze zullen moeten samenwerken. Dus één neemt de reserveringspapieren aan, dan pakt de tweede op haar aanwijzingen de sleutels en de folders. En de derde helpt gasten met vragen. Het hotel heeft geen piccolo’s. Wel een pracht van een lift. En karretjes voor de bagage. Nu er is georganiseerd, loopt de inschrijving een stuk sneller en zijn de gasten sneller geholpen. Daarom komen er minder gevallen bij de derde dame. Die kan gaan invallen bij de verstrekking van folders. Die staan allemaal in aparte dozen. Deze derde dame maakt er setjes van, zodat de sleuteldame ze gemakkelijker kan pakken. Plotseling is er een klein oproer. Er is een gast binnengekomen, die een kamer heeft, waarvan de sleutel is uitgegeven. Het is een iets oudere dame. Dave loopt naar de balie en stelt zich voor als

74

de nieuwe en tijdelijke manager. Kan hij misschien helpen? Ja, de baliemedewerkster kan niet zien, welke reservering de juiste is. De dame bij de balie heeft een reservering via een reisbureau. En die andere mensen hadden een rechtstreekse reservering. Dit kan zij alleen controleren in het kantoortje. Dave zegt haar door te gaan met de volgende gast, dan kan de derde baliemedewerkster zich ontfermen over deze dame. Dave zal de reservering controleren. Frank heeft deze week aangegeven, dat er geen zaken mogen worden gedaan met dat reisbureau. Als Dave kijkt naar de reservering, ziet hij, dat het reisbureau niet gereserveerd heeft. Ook niet voordat Frank die maatregel van kracht stelde. Hij gaat naar de dame toe en neemt haar mee naar het kantoortje. Hij belt met het restaurant om een kopje koffie te bestellen. Dat wordt snel gebracht. Dave glimlacht naar Suzanne, die het kopje koffie komt brengen. Zij knipoogt naar hem. Dave vertelt de dame, dat het reisbureau zich schuldig heeft gemaakt aan het verkopen van boekingen, die het nooit heeft gedaan. En die het niet heeft betaald. Het is een hele teleurstelling voor de dame. Zij is in tranen. Waar vindt zij nu zo’n mooi hotel? Op zo korte termijn. Er zijn in het hotel wel een paar kamers, die worden vrijgehouden voor noodgevallen, maar dan zal de dame wel de normale huurprijs moeten betalen. Dave zal voor haar een brief opstellen, waarin namens het hotel wordt verklaard, dat het reisbureau zijn boekje te buiten is gegaan. Daarmee kan de dame naar een garantiefonds stappen. Als dat reisbureau erbij is aangesloten, zal de dame haar geld voor de eerste boeking terugkrijgen. Onder aftrek van een klein bedrag aan administratiekosten. En als het reisbureau er niet bij aangesloten is, zal het garantiefonds zijn best doen om de dame haar geld terug te bezorgen. De dame gaat hiermee akkoord. Dave laat de dame naar een andere kamer brengen. Dan draait hij een lijst van kamers, die verhuurd zijn, uit. Hij gaat de sleutels controleren. Misschien zijn er meer mensen, die via dat reisbureau zijn binnengekomen. Dat blijkt inderdaad het geval. Het gaat om een vijftal gasten. Waarvan één in een heel dure kamer. Die meneer is erg boos. Niet zozeer op het hotel, als op het reisbureau. En die meneer heeft de mogelijkheid om er iets aan te doen. Hij is namelijk een journalist voor een speciaal blad over reizen. Hij is niet van plan om over het hotel te schrijven. Hij is echt zelf op vakantie. Maar dat reisbureau moet rekenen op een flinke antireclame. Hij wil graag die kamer huren, waar hij inzit. Dat kan. Die kamer was nog leeg. En Dave zal ook in dit geval diezelfde brief opstellen. Dat doet hij in alle gevallen. Ook de andere gedupeerde gasten willen graag de kamers toch huren. Gelukkig zijn al die kamers niet verhuurd. Dus alles is snel opgelost. Dave krijgt een idee voor aan de balie. Hij loopt terug naar de balie, waar hij de lijst heeft neergelegd. De dames hebben meteen gecontroleerd, of alle boekingen klopten. En er zijn geen problemen meer. Als extra pleister op de wonde laat Dave naar alle gedupeerden een fruitmandje brengen met de complimenten van de directie. Dat dit gebaar wordt gewaardeerd, merken ze een maand later, als er een venijnig artikel over dat reisbureau in dat reisblad staat. Daarin staat ook, dat het hotel de zaak netjes en fideel heeft afgehandeld. Het hotel krijgt echt een goede kritiek. Ook voor het hele verblijf daar. Frank is daar erg blij mee. Frank is ondertussen thuis bij zijn vrouw en kinderen. Hij maakt zich zorgen. Hij heeft bericht gehad van zijn huisbaas, dat hij binnen een maand uit zijn huis moet, omdat het huis gesloopt gaat worden. Als hij niet uit zichzelf gaat, zal de huisbaas hem wel helpen. Dan kan het gezin in het ziekenhuis gaan wonen. Frank kent de huidige eigenaar. Die is zo. Het is de zoon van de eigenaar, waarbij Frank oorspronkelijk de woning heeft gehuurd. Die man is een half jaar geleden overleden. Frank weet niet, wat hij moet doen. Hij belt naar oom Karl. Of die hem wat raad kan geven. Als hij het hele geval heeft uitgelegd, zegt oom Karl hem, om naar het hotel te komen. Naar het restaurant. Daar zal Karl op hem wachten. En Frank moet die brief en het oorspronkelijk huurcontract meenemen. Als Frank tien minuten later in het restaurant arriveert, zit Karl inderdaad op hem te wachten. En Dave ook. Die gromt, dat het van de gekken is. Dan is Frank nog moeilijker onder controle te houden. Maar oom Karl glimlacht. Dat is niet helemaal waar. Frank is ook gemakkelijker is de gaten te houden. Heeft Dave de goede sleutel kunnen vinden? Ja, hij heeft hem geprobeerd. Oké, dan kan er worden onderhandeld.

75

Eerst moet Frank dat huurcontract en die brief laten zien. Dat is een moeilijke zaak. Die vent is als een keiharde crimineel bekend. Daar kom je niet onderuit. Maar er valt een heleboel te halen. Daar zal oom Karl voor zorgen. Frank moet ook maar oom Karl gaan zeggen. Frank zit ervan te kijken. Dave grijnst naar hem en heet hem welkom in de club. Oom Karl gromt. Nu heeft hij dus nog meer kindjes en dit keer echte kindjes. Nou, Franks kinderen zijn niet zo jong meer. Dat zijn echte pubers. Een zoon van veertien en een dochter van vijftien. Karl grijnst. Hij voelt met Frank mee. Hij heeft ook een stel in die leeftijden. En wat jongere kinderen. Tot een peuter van twee jaar. Maar hij heeft ook iets voor Frank. Nee, geen kinderen. Een huurcontract. Als Frank het huis tenminste wat vindt. Het moet goed worden schoongemaakt. En opnieuw behangen en geverfd. Maar verder is het leeg, dus hij kan er snel in. Frank zit met een mond vol tanden. Waar heeft oom Karl zo snel een huis vandaan? Dat zal Frank straks zien. Die heeft eerst een stevig kop koffie nodig. Er worden net drie kopjes koffie gebracht. Dave brengt verslag uit over die boekingen door dat reisbureau. Er moet met terugwerkende kracht worden gecontroleerd. Als dat kan. Ja, zover had Freddy de administratie in orde. En het is misschien beter, dat er ook een computer bij de balie komt te staan. Dat de baliemedewerkers meteen kunnen controleren. Ja, en die setjes moeten eerder worden gemaakt. Er wordt geklaagd, dat de mensen ’s-nachts niets te doen hebben. Dat hoeft helemaal niet. Maar even wat belangrijkere dingen. Zit Frank goed op zijn stoel? Oké, dan zal oom Karl het een en ander vertellen. Nigel heeft aan zijn beide vrienden ieder een derde van het hotel verkocht. Nu zijn Peter en Dave ook eigenaar. Dat wordt nogal lastig, als die heren ieder een andere kant uit willen, dus is er besloten tot een nieuwe indeling van de top. De drie eigenaren zullen samen met oom Karl in een raad van bestuur komen. Die zal alleen de grote lijnen aangeven van de richting waarin zij de voorzieningen van het hotel willen hebben. Er is vandaag al een principeakkoord vastgesteld. Er moeten nog handtekeningen worden gezet, maar dat is alles. Dan zal Frank tot algemeen directeur worden benoemd. Hij brengt alleen verslag uit aan de raad van bestuur. Dave zal zolang werken als interim-manager. En Peter blijft als kok in de keuken. Dave zal dan tijdelijk zijn werk als chef-keuken moeten overdragen. Aan Bianca. Nee, dan moet Bianca maar interim-manager worden. Dave wil chef-keuken blijven. Dat vindt hij veel leuker. Oké, zal oom Karl naar Bianca bellen. Die moet meteen naar het hotel komen. Oom Karl krijgt de echtgenoot van Bianca aan de lijn. Die zal zijn vrouw roepen. Nee, ze heeft niet veel te doen op het moment. En haar man moet zo weg. Zijn moeder is gevallen en ligt in het ziekenhuis. Daar moet hij naartoe. Oom Karl wenst die moeder beterschap. Maar het kan zijn, dat Bianca dit weekend moet werken. Daar heeft de man totaal geen bezwaar tegen. En Bianca waarschijnlijk ook niet. Dan komt Bianca aan de telefoon. Zij schrikt, als zij hoort, wie er aan de telefoon is. Er is toch niets met Nigel of Freddy? Nee, en het hotel is ook op orde. Maar wil Bianca de komende tijd gaan optreden als interim-manager? Het hotel heeft er een nodig. Heeft Frank alweer ontslag genomen? Nee, maar die is net bevorderd. Tot algeheel directeur. Als Bianca komt praten, zal haar alles worden uitgelegd. Dan heeft zij eerst tijd om met haar echtgenoot te eten. Bianca belooft om er over een uur te zijn. Frank zit nog steeds een beetje glazig voor zich uit te kijken. Oom Karl bergt zijn telefoon op en vraagt Frank, of die er problemen mee heeft. Nee, niet met de zaken van het hotel. Dat vindt hij prachtig. Maar met de woonruimte. Dan staat oom Karl op en gaat de beide anderen voor over een pad door de tuinen. Die zien er redelijk verzorgd uit. Maar veel fantasie is er niet in gebruikt. Daar moet Frank iets aan laten doen. Daar moet een tuinarchitect bij worden gehaald. Een expert. Frank knikt. Dat heeft hij wel gezien. Na een paar minuten lopen, zien ze net het dak van een huis. Het ligt aan de bosrand. Er ligt een grote tuin omheen. Met wat wilde bloemen erin. Verder is het een puinhoop. Er is vroeger een vijvertje geweest. Dat is nog te zien. Ook daar moet wat aan gedaan worden. Maar dat zal de vrouw van Frank zelf willen doen. Die houdt van tuinieren.

76

Het huis is groter, dan het op een afstand lijkt. Een mooi huis ook. Frank kijkt naar de kozijnen en de deuren. Die zitten slecht in de verf. Daar moet wat aan gebeuren. Maar verder ziet het huis er aan de buitenkant goed uit. En met de tuin in de goede richting. Er ligt opzij van het huis een terras. En aan de andere kant zijn twee garages. De mannen lopen de woning in. Die is nog volledig gemeubileerd. Alles is afgedekt met stoflakens. Als Dave er één wegtrekt, komt er een mooie antieke sofa onder vandaan. Frank krijgt zowat een hartverlamming. Die meubelen moeten weg. Hij vindt ze niet lelijk. Eerder het tegendeel, maar hij kan die meubelen niet combineren met zijn kinderen en zijn hond. Of eigenlijk is het de hond van de kinderen. Een superlieve Sint-Bernard. Dan moet er een goed hek om het huis worden gezet. Dat de hond niet bij het hotel kan komen. De woonkamer en de keuken worden bezichtigd. Er is ook een slaapkamer beneden. En boven zijn er vier slaapkamers. Met een badkamer. Hierboven is nog een ruime zolder met een vaste trap. Er is een open haard in de woonkamer. En er is centrale verwarming. De ketel is zo te zien redelijk goed. Die moet Frank laten nakijken. En alle leidingen laten controleren. Als Dave aan een kraan in de keuken draait, krijgt hij meteen water. Dat is geen probleem. Blijft over de huur. Nou, dat hoeft ook geen probleem te zijn. Frank krijgt met zijn bevordering ook opslag, en die zal even groot zijn als de huur van de woning. Alleen moet hij zelf gas, water en elektra gaan betalen. En ook de onroerendgoedbelasting voor huurders. Frank wil alleen graag een intranet in het hotel hebben. Dan kan hij zelfs thuis inloggen. Oom Karl vindt dat niet zo’n goed idee. Dan is Frank niet meer te controleren op overwerk. En dat is niet goed. Ze hebben deze week al moeite gehad om hem aan tafel te krijgen. Maar hij moet zijn vrouw en kinderen gaan inlichten over de voorgenomen verhuizing. Heeft hij hen verteld over die brief? Nee, en dat wil hij ook niet doen. Nu kan hij zeggen, dat hij een bedrijfswoning krijgt toegewezen. Dat klinkt heel anders. Hij laat wel kabeltelevisie aanleggen naar het huis. Dat is volgens oom Karl niet meer nodig. Hij wijst op een aantal stopcontacten dichtbij de grond in de hal. Daar kan Frank zijn televisie wel op aansluiten. Nou, Frank dacht eerder aan de computer en de telefoon. Dat heeft hij nu niet, maar de kinderen zeuren er al maanden om. En het is zelfs voordeliger, dan zijn huidige telefoonabonnement. Ja, Karl weet ervan. Die heeft dat ook al. Moest wel met die telefoonrekeningen van die twee oudste meiden. Dave zegt, dat ze weer naar het hotel moeten gaan. Hij heeft honger en hij wil kijken, of Nigel genoeg is opgeknapt om in het restaurant te gaan eten. Is Nigel ook al ziek? Ja, die is flink overspannen. Mag de eerste drie maanden niet meer werken. Als wat gezonde lichamelijke arbeid. Maar dat is hem niet verteld. Eerst maar zien, dat die schotwond goed geneest. Die is ontstoken. Waarom verhuizen de drie mannen en Freddy niet naar deze woning? Dan neemt Frank zijn intrek in het appartement. Nee, dan is er niet genoeg toezicht op Frank. En ze willen voorkomen, dat die doordraait. Dave ziet de spijtige blik in de ogen van Frank. Hij laat hem voelen, hoe sterk Dave is. Frank verschiet van kleur. Goed, de boodschap is overgekomen. Nu moet Frank thuis de boodschap gaan overbrengen. Dat nieuwe contract heeft geen proeftijd. Frank heeft zich al laten kennen. Ja, en hij kent ook de anderen al. Man, wat zijn die sterk. Hij zal voorlopig geen kans krijgen om over te werken, terwijl er zoveel te regelen is. Hij loopt naar zijn auto. Daar schiet een schaduw weg. Frank vindt dit maar vreemd. Hij rijdt langzaam een eindje achteruit. Zijn auto staat op een kleine helling, die eindigt in een greppel. Als Frank remt om de auto weer in het vooruit te zetten, merkt hij dat hij niet kan remmen. Hij trekt de handrem aan. Dan staat de auto met een schok stil. Net op de rand van de greppel. Frank is snel zijn auto uit. Hij ziet een grote vlek op de plaats, waar zojuist zijn auto stond. Daarin ligt een beschilderde steen. Karl komt net het hotel uitlopen om naar huis te gaan. Hij ziet Frank staan met een inwit gezicht. Hij loopt meteen op hem af. Als hij dichterbij komt, ziet hij , wat er aan de hand is. Frank wijst hem op de tekening op de steen. Een olifant met een leeuwenkop. Maar waarom de auto van Frank? En wie was die vent, die net bij Franks auto wegsloop? Ze kijken naar de auto van Dave. Die heeft precies dezelfde auto in dezelfde kleur. Dus het kan ook voor Dave bedoeld zijn. Die gasten, die deze week ontslag hebben genomen als hulpkok. Die zouden hier achter kunnen zitten. Karl belt naar Dave. Die vertelt hij het hele verhaal.

77

Oké, dan moet Frank Daves auto maar zolang meenemen. Daar kan hij toch al mee rijden. Dan laat Dave de auto van Frank wel wegslepen en repareren. En die auto’s moeten in een afgesloten garage. Die van Frank in de garage bij zijn nieuwe huis en die van het gezin in de bedrijfsgarage. Ja, die is er ook. Tegen de achterkant van het bijgebouw. En oom Karl moet in het vervolg zijn auto ook maar daarin zetten. Geen risico’s nemen. Het is een vreselijk stelletje criminelen. Frank moet zijn gezin volgende week een keer meenemen naar het appartement om kennis te maken. Dave komt eraan met de sleutels. Blijf bij de auto’s. Ook bij die van Karl. Karl moet zijn auto eerst nakijken. Bah. Karl grimast eens. Hij is wel bekend met het gegeven. Hij kijkt altijd onder zijn auto. Omdat er ooit een kleuter onder zijn auto was gekropen. Die had hij gelukkig snel in de gaten. En die heeft van zijn eigen papa een flink pak voor de broek gehad. Nee, dat was een buurjongetje. Frank is erg geschrokken. Als Dave bij hem komt, zegt die, dat het goed is, dat Frank al heeft gevlogen vandaag. Frank bedankt hem voor de auto en gaat snel naar huis. De aanvaller weet niet, dat de auto niet van Dave is en dat er geen schade is opgelopen. Hij verwacht een overlijdensadvertentie voor Dave te zien. En het is niet één van die drie andere mannen. Die zitten vast op het politiebureau. Wegens verdenking van medeplichtigheid aan de moord op het echtpaar Martindale. Er is van één van hen een aantal haren op de lijken aangetroffen. En van de andere twee, zijn er vingerafdrukken gevonden. Als de drie wat meer en intensiever aan de tand worden gevoeld, draait er één door. Die bekent en wijst Noël aan als mededader. Maar niet degene, die de moorden heeft gepleegd. Dat was een neger. Een kleine zwarte kerel. Die heeft ook het vingerkootje van Noël afgesneden. Omdat die dat kleine kind niet te pakken kreeg. Ze weten niet welk klein kind. En ook niet, waar dat kind zich zou moeten bevinden. Noël is samen met die neger, degene geweest, die de folteringen heeft uitgevoerd. De drie hebben alleen geholpen om de lijken te vervoeren. Er wordt op hun aanwijzingen een plaats gevonden, waar de folteringen hebben plaatsgevonden. Daar blijkt een heel wapenarsenaal te zijn. Zo te zien woont er niemand en komt er ook niemand meer. Alles wordt leeggehaald. En door DNA-tests, komt vast te staan, dat de heer Martindale hier inderdaad is gefolterd en vermoord. Ook nu is het een groot schandaal. In de krant en op radio en televisie. Maar ook dit keer krijgt Freddy er niets van mee. Die is ziek en de anderen houden het nieuws bij haar vandaan. Nigel krijgt het wel mee, maar door de medicijnen, kan hij er gemakkelijker mee omgaan. Of zou het niet aan de medicijnen liggen? In die folterkamers worden wat interessante spullen gevonden. Die een idee geven van de achterliggende oorzaak. Er worden een aantal ruwe diamanten gevonden van onwaarschijnlijke grote en helderheid. En aangezien er geen andere aanwijzingen zijn, wordt er aangenomen, dat dit eigendommen zijn van de heer en mevrouw Martindale. Net als de kleren, die er gevonden worden. En de sieraden, die er liggen in een kluis. Deze sieraden en diamanten, zullen tezijnertijd aan Freddy ter beschikking worden gesteld. Waarbij blijkt, dat één van de stenen net zoveel opbrengt als het hotel. Onderhand is het tijd geworden voor het diner. Nigel komt voorzichtig zijn bed uit. Tante Cecilia heeft zijn wond verzorgd. Dat deed heel zeer, maar het ziet ernaar uit, dat de ontsteking begint te verminderen. Hij kleedt zich netjes aan. Peter en Dave staan samen met Lydia op hem te wachten. Ook dit keer zal er een maaltijd voor tante Cecilia en Freddy worden meegebracht. Marije is hiervoor gewaarschuwd, omdat Freddy nog niet goed kan eten. Marije heeft iets gemaakt voor haar, dat gemakkelijk te eten is en toch heel voedzaam. Als de drie mannen en Lydia in het restaurant aankomen, is het er druk. Nu is dat op zaterdagavond heel normaal, dus niemand kijkt ervan op, maar toch heeft Dave het idee, dat er veel mensen van buiten het hotel zijn. Dave vraagt snel in de keuken, of er soms een zaal bij geopend kan en moet worden. Kunnen en moeten eigenlijk wel, maar er is niet voldoende bedienend personeel. Hoeveel man moet erbij komen? Nu, minstens zeven man bedienend personeel en een gastvrouw. Zijn die in het bijgebouw aanwezig? Jawel, maar die hebben geen dienst. Goed, dan vragen ze, of die mensen extra dienst willen draaien. Wie weet welke kamernummers? Dave krijgt van Suzanne een lijst in zijn handen gedrukt. Zij moet als tweede chef-kok dienst doen. Peter komt de keuken in. Die grijpt een schort en is meteen de grote chef-kok.

78

Hij neemt het stuur van de beide vrouwen over. Dan wordt de werkkracht in de keuken beter gebruikt. Dave zorgt voor het oproepen van extra bedienend personeel, terwijl Lydia zorgt voor het dekken van extra tafels en het klaarmaken van de toegang. Er staan een aantal mensen te wachten, totdat zij naar binnen kunnen. Binnen een kwartier is alles geregeld. Dan wordt de druk op het personeel wat minder. Dave gaat in de keuken helpen. Nigel probeert in de keuken te gaan helpen, maar wordt zonder pardon aan zijn oor de keuken uitgebracht en bij Lydia aan tafel gezet. Die is aan tafel gezet. Beiden met een drankje voor zich. Het is nog nooit zo druk geweest in het restaurant. En Peter is op zijn best. Een ware tovenaar met het voedsel. Maar nu is hij niet zo geduldig, als hij anders kan zijn. Iedereen moet keihard werken om alles in orde te krijgen. Die ene afwashulp heeft veel geluk. Die moet de hulpkoks gaan versterken. Hij kan zijn lol niet op. Vooral omdat hij mag dienen onder een kok als Peter. Zelfs als hij een flink standje van Peter krijgt, vindt hij dat niet erg. Het was bovendien terecht. Hij maakte een domme fout. Die zal hij nooit meer maken. Na een uur druppelt het een beetje na en dan is de drukte weer achter de rug. De extra zaal wordt afgesloten. Het extra personeel wordt gevraagd om in de kleine keuken bij elkaar te komen. Daar wordt hen door Dave een grote bonus uitbetaald. De uren zullen zij gewoon schrijven. De bonus is voor de bereidheid om in te springen. Dit motiveert het personeel nog meer. Eigenaars, die niet te lui zijn om zelf bij te springen en die ook zien, of anderen extra hun best doen. Er wordt alleen een opmerking gemaakt over Nigel. Die heeft de hele avond op een stoel gezeten. Dat is niemand van hem gewend. Dave zegt, dat men er aan moet wennen. Nigel is overspannen en mag niet werken. Bovendien heeft hij eergisteren die schotwond opgelopen en die is gaan ontsteken. Zo iemand mag nooit in aanraking komen met voedsel, dat voor anderen bestemd is. Dus als je gewond bent, moet je dat altijd melden. Nu zullen Suzanne en Marije de keuken weer overnemen. Peter kijkt een beetje sip. Mag hij dan niet voor één keer? Nee. Hij moet netjes aan tafel gaan zitten. Dave krijgt een berichtje, dat de bars bijna het aantal gasten niet aankunnen. Hij gaat kijken. Maar het valt geweldig mee. Ferdinand heeft het allemaal in de hand. Er is alleen een stelletje vervelende kerels, dat de gasten zitten te pesten. Ferdinand heeft hen al gewaarschuwd. Het zijn een aantal jonge mannen, die uit de wat rijkere families van de stad komen. Ook nu zijn zij bezig. Ferdinand en Dave kijken elkaar aan. Dave zegt, dat die groep maar ergens anders naartoe moet worden gebracht. Hij en Ferdinand lopen op de groep toe en het volgende moment worden ze aangevallen door de groep. De beide mannen weten er wel raad mee. Tot één van de onruststokers een mes trekt en naar Ferdinand uithaalt. Dan pakt Dave hem stevig bij de pols. Hij knijpt in die pols. De jongeman laat het mes vallen en gilt, dat Dave zijn pols heeft gebroken. Er is aan die pols niet veel te zien. Maar de knaap maakt een hoop misbaar. Dave is het zo zat, dat hij de groep sommeert mee te gaan, of Dave laat hen allen oppakken door de politie. En dan konden ze weleens heel erg in de problemen komen. Één van de knapen zegt, dat zijn pa dan wel de beste advocaat in de stad in de arm zal nemen. Dave kijkt hem vragend aan. Dan noemt de knaap de naam van oom Karl. Niet wetende, dat die net achter hem staat. Die kent de knaap inderdaad. En ook diens vader. Een aardige vent. Oom Karl kucht en vraagt dan, of Dave en Ferdinand het samen kunnen redden. Die knaap moet maar een andere advocaat zoeken. Oom Karl laat zich niet voor dit soort dingen misbruiken. Bovendien is Dave een aangenomen zoon van oom Karl en Ferdinand een werknemer. De groep knullen is meteen getemd. En zij gaan uit zichzelf naar buiten. Karl belt naar de vader van die knaap. Die vertelt hij, wat er heeft plaatsgevonden en wie erbij aanwezig waren. Dan is het voor altijd afgelopen met dit soort gedrag. De jongemannen krijgen allemaal vreselijk op hun donder van de verschillende ouders. Als oom Karl een aanklacht had ingediend voor die aanval op die barman, hadden ze allemaal kunnen rekenen op een veroordeling. En die zou niet af te kopen zijn geweest. Daarna wordt het rustig in de bars. Oom Karl loopt samen met Dave naar het restaurant. Daar zou hij een gesprek hebben met Bianca. En Dave heeft zelf aangegeven, dat hij chef-keukens wilde zijn. Nu is hij toch weer als

79

manager aan het optreden geweest. En als kok. En Peter heeft ook zijn verplichte vakantie geschonden. En niemand heeft nog gegeten. En de dames boven zitten nog te wachten op eten. Nee, Dave heeft daar een afwashulp naartoe gestuurd met eten. Dan wordt het misschien niet zo netjes opgediend, maar de dames hebben wel te eten gehad. En Nigel en Lydia zouden ook eten, maar die waren te eigenwijs. Ja, net zo eigenwijs als die andere twee stuntels. Oom Karl is boos op alle vier. Bianca zit rustig en stilletjes aan tafel. Vanaf de andere tafeltjes is er enige belangstelling. Het is de mensen duidelijk, dat dit de groep nieuwe eigenaars is. En die oudere man zal wel de belangrijkste eigenaar zijn. Die veegt de anderen allemaal de mantel uit. Als oom Karl een beetje gekalmeerd is, wordt het eten door Marije zelf opgediend. Zij heeft verder niets meer te doen. Het restaurant is op zaterdag- en zondagavond na het diner gesloten. Dan worden er geen snacks verzorgd. Juist omdat er dan veel mensen komen van buiten het hotel. En die willen nogal eens dronken raken. Dan valt het voedsel niet goed en dat geeft zo’n smeerboel. Nu is het in de bars een gezellig geheel. Er staat in één van de bars een ouderwetse piano. Een stel wat oudere jongeren heeft hem ontdekt en Ferdinand gevraagd, of zij erop mogen spelen. Ze mogen hun gang gaan, zolang zij geen overlast geven voor de overige gasten. Één van die gasten is een goede pianospeler. Hij neemt erachter plaats en speelt een bekend lied. De dame, die met hem is binnengekomen, zet meteen in. Zij zingt zo een aantal liederen. Ferdinand zorgt, dat deze mensen genoeg te drinken krijgen. Hij noteert alles. Als het rustiger wordt in de bars, zingt de vrouw een heel mooi liefdeslied. Dat is nog nergens bekend. Zij heeft het zelf geschreven. Ferdinand heeft een tijdje staan luisteren. Hij houdt zich vrij van de bardienst om indien nodig te kunnen ingrijpen. Hij bedient aan de tafels. Daar is niet veel meer te doen. Dan wat opruimen. Daar is hij mee bezig. Als het lied is afgelopen, applaudisseert iedereen. De man achter de piano sluit hem af en staat op. Hij loopt naar de bar. Ferdinand zorgt, dat hij daar ook is. De man wil met hem afrekenen. Ferdinand zegt, dat hij de man niets kan betalen, omdat er geen afspraak was en de directie geen toestemming aan Ferdinand heeft gegeven om iemand in te huren. Daar zijn wel plannen voor. Voor deze avond moet de man maar genoegen nemen met het bedrag van de drankrekening. De man kijkt hem verbaasd aan. Hij heeft het spelen op die piano voor zijn lol gedaan. Niet om ervoor betaald te krijgen. Maar hij heeft er anderen een hoop plezier mee bezorgd, dus moet hij het maar nemen, zoals het komt. Als meneer genegen is om vaker op te treden, zal Ferdinand contact opnemen met de manager. Daar zegt de man geen nee tegen. En de vrouw ook niet. Ferdinand belooft, dat hij morgenavond om zes uur antwoord zal hebben van de manager. Dan gaat de groep, waartoe de man en vrouw behoren naar huis. Die waren gewoon een avondje uit. Ferdinand heeft bijna gedaan. Net als alle andere bartenders. Hij moet alleen nog de voorraden opnemen. Als hij daarmee bezig is, hoort hij een gerucht achter zich, maar voor hij zich kan omdraaien, wordt hij van achteren neergeslagen. Hij loopt hierdoor een bloedende wond op zijn achterhoofd op. En hij raakt buiten westen. Als hij bewusteloos is, wordt hem een ketting afgenomen, die hij om zijn hals heeft hangen. De ketting wordt kapot getrokken. Maar Ferdinand merkt er niets van.

Hoofdstuk 7 De wond op zijn achterhoofd is niet erg en zijn hersenpan is tegen een stootje bestand, maar toch blijft hij buiten bewustzijn, totdat een dame van de huishoudelijke dienst hem vindt. Die slaat alarm bij de balie. De baliemedewerker belt met het appartement, waar hij Lydia aan de lijn krijgt. Die wekt Dave. Die slaapt nog. Oom Karl heeft hem gisteren verboden om tegelijk met de ochtendploeg te gaan werken. Dave is niet gek en belt eerst naar Bianca. Die zegt hij, dat hij Ferdinand alvast gaat helpen. Met hem naar het ziekenhuis gaat. Of een ambulance belt. Ligt aan de toestand van Ferdinand. Als Dave beneden in de bar komt, wordt Ferdinand net overeind geholpen door een forse man. Dit is één van de gasten. Die was vroeg aan de wandel en heeft de commotie opgemerkt. De man is arts. Als Dave hem later bedankt voor zijn hulp, zegt hij, dat hij blij is lekker ontspannen iets

80

voor een ander te kunnen doen. De man is geneesheer-directeur in een ziekenhuis. Hij komt niet meer toe aan de praktijk. En dat vindt hij erg jammer. Maar het is beter met Ferdinand naar een eerstehulppost te gaan. Daar kan worden vastgesteld, of hij een hersenschudding heeft, of zelfs meer ernstige schade heeft opgelopen. Bovendien moet die wond worden gehecht. Ferdinand komt steeds meer bij. Hij voelt om zijn nek. Dan voelt hij om zich heen. Hij ziet als eerste het verbogen metaal van de hanger. De indringer wilde de hanger stelen, maar hij verloor hem en toen kwam de hanger tussen de deur. Ferdinand wil opstaan, maar Dave houdt hem op zijn plaats. Dan wijst Ferdinand op de hanger. Hij vertelt Dave, dat die hanger belangrijk voor hem is. Die heeft hij van zijn grootmoeder gekregen. Nou ja, zijn stief-grootmoeder. De moeder van zijn stiefvader. Een enorme zwarte man. Een schat van een man, die jaren gelukkig getrouwd is geweest met de moeder van Ferdinand. Hij heeft Ferdinand opgevoed. Diens vader is overleden, toen Ferdinand pas twee jaar oud was. Zijn moeder is hertrouwd, toen Ferdinand zes jaar was. Eerst wilde hij niets van zijn stiefvader weten. En hij haalde allerlei kattenkwaad uit. Dan kreeg hij steeds flink voor de broek. Toen is Ferdinand een keer weggelopen. Hij liep weg en kon later de weg terug niet vinden. Hij heeft uren lopen huilen en niemand keek naar hem om. Tot zijn stiefvader hem eindelijk vond. Die was de hele dag naar hem op zoek. Toen ze thuiskwamen, heeft zijn stiefvader niets gezegd, heeft zijn eigen spullen ingepakt en wilde weggaan. Toen heeft Ferdinand hem gesmeekt om te blijven. Hij heeft gesmeekt om een stevig pak voor de broek. Hij was heel ondeugend geweest. Toen heeft zijn stiefvader hem meegenomen naar zijn slaapkamer, hem diep in de ogen gekeken en hem een vreselijk pak voor de broek gegeven. Toen heeft hij hem opgepakt en op schoot gezet en met hem geknuffeld. Hem verteld, hoe erg hij het vond, dat Ferdinand wilde weglopen en dat hij hem niet had kunnen vinden. Toen heeft Ferdinand bekend, dat hij alleen maar niets van zijn stiefvader wilde weten, omdat zijn vriendjes van school hem hadden wijsgemaakt, dat die man hem snel het huis uit zou gooien. Toen hebben ze elkaar verteld, dat zij ondanks alle problemen wèl van elkaar hielden. Nu is die stiefvader de beste vriend voor Ferdinand. Vooral omdat zijn moeder twee jaar geleden is overleden. Tijdens een verkeersongeluk met een stadsbus. Zij wilde niet leren autorijden, omdat zij een auto gevaarlijk vond. Zijn stief-grootmoeder zat naast haar. Die heeft het ongeluk ook niet overleefd. Dave raapt de hanger voor Ferdinand op. Hij kijkt naar het ding, dat hij in zijn handen heeft en heeft het gevoel, dat hij een klap met een voorhamer op zijn hoofd krijgt. Er staat een leeuw op met een olifantenkop. Hij geeft de hanger aan Ferdinand, en zegt, dat hij hem welkom heet bij de club. Ferdinand kijkt hem vragend aan. Maar Dave zegt niets meer. Hij neemt Ferdinand bij een arm mee naar de auto van Nigel. Dave heeft daar de sleutel van om te voorkomen, dat Nigel ervandoor gaat. Bovendien heeft Dave die auto gisteren in de garage gezet. Daar rijdt hij hem nu uit en gaat met Ferdinand naar het ziekenhuis. Hij laat dit aan Peter en Bianca weten. Peter moet met de anderen naar de zondagsbrunch gaan. Dave gaat wat later. En Dave heeft nog iets te vertellen over Ferdinand. Ferdinand zelf wordt steeds nieuwsgieriger. Dave vertelt van de avonturen van Freddy in Afrika. Dat zij een Afrikaanse koning heeft gered van zijn tegenstanders. Dat die koning dit merkteken heeft. Dat haar ouders in Nederland zijn vermoord om zoiets. Alleen dan veel meer waard. Dat Freddy dat nooit heeft geweten en dat zij vier lange jaren in het hotel op hen heeft gewacht. Dat Freddy pas zestien is. En pas twaalf was, toen zij in het hotel kwam werken. Dat zij diegene was, die eerder alle voorraden opnam. Dat Freddy nu bij Nigel, Peter en Dave inwoont, omdat zij geen pleegouders meer krijgt en de mannen haar officieus hebben geadopteerd. En dat Freddy iets moet doen voor die verre Afrikaanse koning, met ditzelfde beeldmerk. Maar niemand weet wat. Dat Dave daarin geen gelijk heeft, weet hij niet. Nigel gaat vandaag een drukke dag krijgen. Hij weet, wie hij allemaal moet inwijden en hoe hij het moet doen. Maar hij mag niet uit bed. Dus moet hij beginnen bij de mensen, die de anderen naar hem toe kunnen brengen. Peter komt bij Nigel kijken, of die wakker is. Nigel lacht hem tegemoet. Komt Peter kijken, of Nigel al wil gaan eten? Niet? Is er iets mis? Ja, Ferdinand is aangevallen. Gisteravond laat. In het hotel. En er is een soort hanger van hem gestolen, met zo’n voorstelling erop. Je weet wel. Zo’n leeuw met een olifantenkop. Ja, Nigel kan dat ding wel dromen.

81

Zullen ze eens kijken naar die mooie ketting van Freddy? Ja, waarom niet. Peter moet maar op Nigels bed komen zitten. Nigel blijft liggen. Dan belast hij die zij niet. Die wond voelt een stuk beter. Daar moet maar naar gekeken worden. Maar eerst die mooie ketting. Kijk eens wat een mooi stuk. Nigel houdt hem speciaal met het papier vast. Hij hoeft het collier niet aan te raken. Maar Peter moet dat wel. Dus laat Nigel Peter het collier beetpakken. Die is meteen bij de beide leeuwen en de beer. Zijn lijf is slank en krachtig. Hij heeft het gevoel, dat hij heel snel zal zijn. Hij is een cheetah. De leeuw met de manen zegt tegen de beer, dat dit de eerste steun is. Die ander moet ook zo snel mogelijk. En daarna de wolf. Allemaal voor de kolibrie. En dat moet vandaag allemaal gebeuren. Die anderen hebben last van een vreemde verstoring. Daarom moet het zo snel mogelijk. Anders krijgen de hyena’s kans om te hergroeperen. Als die afgeleid zijn, kunnen zij minder efficiënt aanvallen. De beer zegt, dat alles zo snel mogelijk wordt afgehandeld. Is de volgorde vast? De panter is weg met de neushoorn. Nee, de volgorde is niet vast. Begin maar met anderen. Maar de kolibrie als laatste. En zij moet de beer dragen als een sieraad. Op haar blote bovenlijf. Er klinkt een getrompetter van olifanten. Dan zijn Peter en Nigel weer in de werkelijke wereld. Nigel kan komen en gaan, zonder die duizeligheid. En zonder dat het opvalt. Maar Peter is er behoorlijk duizelig van. Hij laat het collier verschrikt los. Wat was dat voor iets? Nigel legt hem uit, dat dit een geestenwereld is. Een wereld, waarin een strijd gestreden gaat worden, die voor de gewone wereld van groot belang is. En al helemaal voor hun gezin en al hun vrienden. Dit is de wereld, waar die symbolen van de koning op slaan. En alle ingewijden zullen vanmiddag in het appartement aanwezig moeten zijn. Daarvoor moeten er wat mensen worden ingewijd. Peter moet Nigel helpen, want die mag zijn bed niet uit. Peter moet beginnen met Lydia naar de slaapkamer te lokken. Nee, Peter zal erbij zijn. Rustig maar, de tweede keer heeft het niet meer zo’n effect. Peter zal zonder aanraking uit vrije wil kunnen overstappen. Kom, ga Lydia maar halen. Peter kijkt in de woonkamer. Daar loopt Lydia net rond om te gaan kijken bij Freddy. Peter zegt haar, dat ze eerst bij Nigel op de kamer naar dat mooie collier moet komen kijken. Het is heel mooi. Lydia laat zich wantrouwig meevoeren. Als zij de kamer binnenkomt, krijgt zij een verheugde glimlach van haar neef. Dit vertrouwt zij niet. Wat is er aan de hand met dat collier? Zijn de mannen gek geworden? Nee, moet zij eens kijken hoe mooi. Die lijnen van die beer moet je eigenlijk voelen. Ga eerst op het bed zitten. Peter laat zich op de grond zakken. Voor het geval dat. Hij is meteen over. Dan ziet hij de beer verschijnen met een wolvin aan zijn zijde. Die grauwt een keer naar iedereen, maar haar hoeft niets te worden uitgelegd. Zij weet. Net als Peter. Hij kan zich bijna niet beheersen om een flink eind te rennen. Dat kan nog niet. Eerst deze taak voltooien. De wereld zijn ze voor eeuwig binnengegaan. Ze kunnen wel weg, maar zij kunnen ook eeuwig terugkomen. Dan zijn ze ineens weer met hun drieën terug in Nigels slaapkamer. Lydia kijkt Nigel aan. Hoeveel kracht kost hem dit? Niets. Het geeft hem zelfs wat energie. En het helpt hem genezen. Tenminste lichamelijk. Geestelijk moet hij zelf doen. Lydia knikt. Zij gaat haar vader bellen. Moet de hele familie maar meekomen? Ja, maar niet naar het appartement. En zij moet Frank bellen en die hulpkok van gisteren. Die Afrikaanse vrouw. Eerst moet er beneden gekeken worden, of die soms aan het werk is. Kan Peter dat doen? Of krijgt hij dan mot met iemand? Ja, met oom Karl. Nee, dat doet Peter niet. Maar hij weet iets. Hij belt naar beneden. Freddy moet een bordje pap krijgen. Dat kan deze vrouw komen brengen en gelijk Freddy voeren. Het zal nog niet zo druk zijn. Wil Lydia kijken, of Freddy wakker is? Ja, die is wakker. Lydia heeft haar gehoord. Dat zij lag te hoesten. Het klinkt niet zo erg meer. Peter belt naar de keuken en vraagt of die Afrikaanse hulpkok er is. Ja, die is er. En die is behoorlijk opgewonden. Zij loopt rond in een heel chic pakje. Net alsof zij zo naar de kerk zal gaan. Wil Suzanne die vrouw naar het appartement sturen met een bordje pap voor Freddy? Alsjeblieft? Ja hoor, zij komt eraan. En Peter moet niet zo gek doen. Suzanne weet wel van

82

gisteravond. Van de preek van oom Karl. Ja, hij heeft haar gezegd, dat tegen hem te zeggen. Zij snapt niet helemaal waarom, maar als hij dat graag wil, doet zij dat. Nou, dan moet zij zich maar tot de familie gaan rekenen. Is zij gisteravond goed thuisgekomen? Ze was zo moe. Ja, ze is prima thuisgekomen en haar moeder heeft het gebaar van Dave zeer op prijs gesteld. Suzanne gaat gauw verder met het klaarzetten van de zondagsbrunch. Het is tijd, om het restaurant open te doen en zo te zien komt er een stormloop. Wel, misschien moet er weer een tweede zaal worden klaargemaakt. Moeten ze goed in de gaten houden. Die stormloop valt mee, maar het is zeker druk voor ’s-morgensvroeg op een zondag. Het blijkt dan ook een speciale zondag te zijn. Een grote groep mensen in het hotel hebben speciaal hier een kamer geboekt, omdat er in een nabijgelegen stad een Concours Hippique wordt verreden. En in die stad zijn de hotels van beduidend mindere kwaliteit. Babaoe klopt al op de deur van het appartement. Nigel is uit bed gekomen, om naar beneden te gaan. Hij zit met het collier in zijn handen aan de hoge tafel. Peter doet de deur open en laat Babaoe binnen. Die heeft een dienblad met een afgedekt bord in de handen. Peter zet haar eerst aan tafel. Op een stoel. Nigel houdt haar het collier voor. Hij zegt haar, dat Babaoe wist, dus hoeft zij niet bang te zijn. Zij steekt haar hand uit en iedereen is meteen in die andere wereld. De wolvin grauwt met rechtopstaande haren naar de verstrooide hyena’s. De giraf staat een beetje vreemd tussen al die roofdieren. Zij weet zich wel te verdedigen en ook hen, die aan haar worden toevertrouwd. Dan zijn ze weer in de werkelijkheid. Babaoe huilt een moment. Nigel wil haar troosten, als zij zegt, dat zij zo blij is, dat zij hiervoor is uitverkoren. Dan zegt Peter nuchter, dat zij ook ergens anders voor is uitverkoren. Zij mag die ondeugende kleine meid gaan voeren. En goed onder de duim houden. Dat is nergens voor nodig, want Freddy is heel blij, Babaoe te zien. En ook het bord pap. Met het voeren is zij minder blij. Tot Babaoe haar vertelt, dat alle sets Momba-symbolen zijn gelukt. En ook de beker. Daar kan genoeg honing in. Dan zal de kracht van de bijen ook bij hen zijn. Babaoe heeft honing gehaald bij een imker. En zij heeft er zelf bij gestaan, toen de honing werd geslingerd en in de pot gedaan. Het is allemaal zorgvuldig voorbereid. De symbolen zullen zoveel mogelijk kracht hebben. Babaoe zal bij Freddy blijven, totdat de anderen klaar zijn met ontbijten. Freddy mag Babaoe vertellen van haar avonturen met de koning en de ervaringen in Afrika. Vertel maar alles over Kokkie. Daar heeft Dave het gisteren over gehad. Dat Freddy met Kokkie koekjes leerde bakken en meer gerechten leerde maken, maar nooit had leren koken. Welke gerechten waren dat? Er wordt een hele poos gesproken over de gerechten, die Kokkie Freddy leerde maken. En daardoor halen ze herinneringen van Freddy op, die heel plezierig zijn. Ook enkele minder plezierige. Over de strengheid van FoeTsoe. Die heeft Freddy vaker wat voor de broek gegeven. Als Freddy een beetje ondeugend was. Als zij bijvoorbeeld niet wilde gaan slapen, als Kokkie dat zei. Of toen zij haar kleren een keer heel vies had gemaakt. Dat was een keer, toen er een klein jongetje in een slootje was komen vast te zitten. Dat was vlakbij het huis. Toen heeft Freddy hem losgetrokken. Daarbij schoot zij zelf in de modder. Toen was zij helemaal vies. Toen heeft zij echt heel hard voor de broek gekregen. Zij had nooit van het terrein van het huis af mogen gaan. FoeTsoe was heel boos toen. Hij heeft haar zelf naar bed gebracht. En haar gezegd in bed te blijven. Later heeft hij tegen haar moeder gezegd, dat Freddy koorts had. Maar die had geen koorts. Alleen haar billen branden. Freddy heeft toen een paar dagen moeilijk gezeten. Twee dagen later bleek FoeTsoe gelijk te hebben. Er werd een klein blank meisje vermoord gevonden in een greppel bij haar woning. Toen heeft Freddy nederig om vergeving gevraagd aan FoeTsoe. Die heeft haar op de tafel gezet en is op een stoel voor haar gaan zitten. Hij heeft haar diep in de ogen gekeken en haar gezegd, dat hij gelukkig was, dat hij haar kon vergeven. Dat hij het haar kon vertellen. Toen heeft Freddy hard gehuild. Nog harder dan van het pak slaag. Maar FoeTsoe heeft haar getroost. Toen was hij weer een heel lieve man. Bijna net zo lief als haar papa. Hoewel die niet zoveel met Freddy deed. Die was altijd met mensen aan het praten, of speeches aan het voorbereiden, of met mensen aan het golfen. Of een andere sport. Ja, papa sportte graag. En mama was meestal bij hem. En dan moest Freddy er ook bij zijn. Maar mama en Freddy deden nooit mee. Behalve met tennis. Dan speelde mama

83

wel mee. Freddy mocht niet meedoen. Niet eens als ballenjongen. Nee, Freddy moest in een hoekje zitten en opletten, wat er werd gezegd en in haar boeken kijken. Ja, Freddy kon twee dingen tegelijk. Een nieuwe wiskundeformule leren en tegelijk een gesprek afluisteren. En soms vertelde zij mama dingen niet. Als papa eens zo’n vreemde bui had. Dan nam hij een wildvreemde mevrouw mee achter wat bosjes of naar een apart huisje of zo en dan deed hij het met die mevrouw. En later werd daar dan om gegiecheld. Dat vond Freddy niet leuk. Dat vertelde zij mama niet. Maar hoe oud was Freddy dan? Nu, het begon in het jaar, voordat zij naar Afrika gingen. En het stopte vlak voor zij met elkaar weer naar Nederland gingen vanuit Honoloeloe. Dat was vlak voor Freddy naar die pleegouders werd gestuurd. Dan was Freddy net drie toen zij al twee dingen tegelijk leerde doen. Ja, en ook de talen kende zij toen al wel. Later heeft zij er nog tien bij geleerd. Niet leren schrijven en lezen. En wanneer leerde Freddy dan die wiskundeformules? Nou in Afrika en daarna in Japan de natuurkundeformules. En in Paraguay leerde zij scheikunde en dat duurde tot in Honoloeloe. Daar leerde zij het hoofdzakelijk toepassen. Toen heeft zij nog een lelijke brandwond opgelopen. Van een ontploffend reageerbuisje. Toen had Freddy alles te snel bij elkaar gedaan. Toen heeft haar moeder haar een hele dag in de koffer gestopt. Zonder eten en drinken. Mama was boos. Freddy moest beter haar best doen. In een koffer gestopt? Ja, dat deed mama altijd, als zij boos was. Dan moest Freddy in de koffer zonder eten of drinken. En niet naar de wc. Soms duurde dat wel vier dagen. En een andere keer mocht Freddy er weer met vier uur uit. Dan kreeg zij nog met de schoenlepel. En soms kreeg Freddy eerst met de schoenlepel en daarna ieder uur. Dan was mama heel boos. Bijvoorbeeld, als Freddy een schrijffout had gemaakt. Babaoe laat niets blijken, maar haar hart bloedt voor dit meisje, dat door haar eigen moeder zo mishandeld is en daarna door die pleegouders. Daarom heeft zij dus geen aangifte gedaan van die mishandeling. En daarom ook heeft zij geen aangifte gedaan van de tikken, die zij van Nigel en Dave heeft gehad. Hoewel die voor Freddy meer zijn als de klappen, die zij van FoeTsoe kreeg. Vreemd, dat Freddy daar verschil in heeft. Babaoe weet. Meer nu zij is ingewijd. En ook zij kan gemakkelijk naar die andere wereld. De kolibrie is er nog niet. Babaoe waakt bij de kolibrie. Die is de belangrijkste. Samen met de beer. Bijna nog belangrijker dan de leeuw en de leeuw met het olifantenkop. Lydia komt de slaapkamer van Freddy in. Zij is klaar met haar ontbijt. Babaoe moet naar de keuken terug. Dan kan zij vanmiddag met Freddy komen praten. Babaoe loopt de kamer uit. Maar zij gaat aan de hoge tafel zitten en schrijft alles op, wat Freddy haar verteld heeft. Tot in detail. Dit verslag geeft Babaoe aan Dave, die in de woonkamer zit te wachten op oom Karl, tante Liliane en tante Cecilia. Die zullen samen met hem naar de zondagsbrunch gaan. Ze zullen eerst hier komen. Ferdinand heeft een flinke tik gehad, maar er is verder niets beschadigd, dan de huid op zijn schedel. Dave heeft hem kunnen ompraten om een paar uur te komen slapen in het appartement. In die kleine slaapkamer. Gewoon bijkomen van die klap. Als vanmiddag alles goed is, kan hij aan het werk, als hij dat wil. Nou, alleen omdat Ferdinand anders niet mag werken. Nu heeft hij geen tijd gehad om Bianca te vragen over die muzikanten. Dan doet hij dat vanmiddag aan Frank. Die komt kijken naar Nigel en Freddy. En overleggen met Dave. Hoe dat moet met die auto. Dave staart naar de papieren in zijn hand. Daarna kijkt hij naar de trotse vrouw, die het appartement verlaat. Hij zucht een keer. Hij is verliefd. Maar zij zal niets van hem willen weten. Dan kijkt hij in de papieren. Eerst is het een relaas over het koken van Freddy. Met alle recepten en de bereidingswijzen. Dan verandert het langzaam. En in hetzelfde tempo voelt Dave zich steeds vervelender worden. Tot hij de laatste gruwelijke details leest. Dan heeft hij nog meer spijt van het pak slaag, dat hij Freddy heeft gegeven. Peter komt naast hem zitten en zegt tegen hem, dat Nigel hem iets wil laten zien. Dave zegt, dat hij Peter iets wil laten lezen. Dan geeft hij Peter de papieren en gaat naar Nigels slaapkamer. Nigel ligt weer braaf in bed. Die zal het niet in zijn hoofd halen om tegen de draad in te gaan. Dat brengt het project in gevaar. Nigel nodigt Dave uit om op het bed te komen zitten. Dan laat hij Dave het collier zien. Dave is er een beetje verbaasd over. Dat hebben ze toch al gezien? Ja, maar moet je die contourlijn van die beer zien. En voel hem eens.

84

Dave steekt zijn hand uit naar het collier en meteen is hij in die andere wereld. Een vreemde kale wereld. Maar er bevinden zich wel een aantal figuren. De leeuwen zijn er en de beer. Een giraffe en een wolvin. En die olifant, met die verkeerde kop. Die hyena’s zijn vreselijk onder elkaar aan het vechten. Die olifant probeert ze op de leeuwen af te sturen. Maar dat lukt hem niet. Er sluipt alleen een jakhals rond de groep. Die wil naar iedereen happen, maar hij komt niet ver. Net alsof er een beschermend schild om de groep ligt. Dat is ook zo. Maar als de olifant komt om te paren, valt het schild weg. En dan moeten de leeuwen, de olifant, de beer en de kolibrie beschermd worden. Tot alles zich heeft voltrokken. Daarna zullen de leeuwen ook meestrijden. De beer en de kolibrie moeten te allen tijde worden beschermd. De beer gromt. De panter spint. Net alsof hij de beer uitlacht. Op een broederlijke manier. Dan zijn Nigel en Dave weer in de slaapkamer. Dave voelt zich even vervelend. Maar dat gaat snel over. Dan glimlacht hij pesterig naar Nigel, die een boos gezicht trekt. Die vindt het niet leuk, dat hij niet aan de strijd mag deelnemen. Oom Karl komt de kamer in. Hij kijkt naar die knullen van hem. Hij ruikt gewoon, dat die twee met iets ondeugends bezig zijn. Dave maakt plaats voor hem op het bed. Hij laat zichzelf erbij op de grond zakken. Oom Karl gaat op het bed zitten en wil Nigel in de nek voelen, maar die houdt het collier ervoor. Dan wordt ook de wolf opgenomen in die andere wereld. En ook hij weet ineens, wat er aan de hand is en waartoe het dient. Hij weet zelfs meer. Hij weet ook waartoe de kennismaking met deze andere wereld deze mensen gaat brengen en wat het voor de wereld om hen heen gaat betekenen. Dan huilt hij naar de rest. Ze zijn terug in de slaapkamer. Oom Karl steekt toch zijn hand uit naar de nek van Nigel. Nee, die heeft geen koorts. Hij heeft zich aan de regels gehouden. En als alles achter de rug is, zal hij nog een extra dag rust houden. Liliane komt vragen, of het lang duurt. Nee, maar Nigel wil haar alleen spreken. Moet zij maar bij hem gaan zitten. Als oom Karl opstaat om plaats voor haar te maken, voelt hij zich een beetje licht worden. Het is snel over en Liliane heeft niets in de gaten. Die gaat op Nigels bed zitten. Dave en Karl maken, dat ze wegkomen. Nigel vraagt Liliane om eens naar het mooie collier te kijken. Liliane kijkt hem bevreemd aan. Wat heeft die knul nu? Hij houdt haar dat ding zowat onder de neus. Zij pakt het ding, om het weg te duwen. Dan is zij in die andere wereld en weet zij alles. Zij slaat met haar staart. Die olifant moet gewaarschuwd zijn. Een tijgerin is een vervaarlijke tegenstandster. Vooral als zij iets te verdedigen heeft. En dat heeft zij. Dan zit zij weer op het bed van Nigel. Zij voelt zich een beetje gedesoriënteerd. Zij kijkt Nigel aan met een paar ogen, die inderdaad de ogen van een tijger kunnen zijn. Hij wordt bijna bang van haar. Dan fluistert zij hem in, dat hij dat ook maar moet zijn. Zij is rustig in staat om hem voor de broek te geven, als hij ondeugende dingen gaat doen. Hij heeft zich te gedragen. Nigel wordt knalrood. Verdorie, hoe heeft zij dat geraden? Als zij hem aanpakt, krijgt oom Karl argwaan en dan kan hij meer tikken verwachten. En veel hardere, dan zij hem kan geven. Tante Liliane staat op en loopt naar de anderen. Tante Cecilia kijkt haar aan om te vragen, of ze eindelijk kunnen gaan ontbijten. Ja, ze kunnen gaan. Dan kan tante Cecilia straks naar dat verband kijken. Peter en Lydia zijn al aan een kop thee toe. Het is maar een rare zondagmorgen. Dat ontbijtbuffet is een grandioos succes. Suzanne heeft gisteren een heleboel verschillende broodjes klaargemaakt. Zowel wit als bruin en zelfs een paar volkoren. Heel kleine broodjes, maar ook wat grotere. Zoals Kaiserbroodjes en pistolets. En natuurlijk krentenbollen. Dave mag wel menen, dat krentenbollen geen ontbijt is, maar andere mensen zijn dat niet met hem eens. En er zijn ook verse beschuiten. Gemaakt van beschuitbollen, die geroosterd worden. Er zijn verschillende soorten eieren te bestellen. Er is altijd een serveerster bij het buffet, die de bestellingen kan doorgeven. Net als de broodjes, of het broodbeleg, dat opraakt. Er is een tweede buffet met dranken. Daar kunnen de mensen ook yoghurt halen voor de muesli. Of om zo te eten. Met of zonder suiker. Iedereen geniet. De gasten zijn enthousiast. Dat is een fijne manier om je zondag te beginnen. Echt feestelijk. Er kan met acht serveersters gemakkelijk worden gewerkt. Er zijn geen lange

85

wachtrijen en iedereen krijgt, wat hij graag hebben wil. Iemand mag zovaak teruggaan naar het buffet als hij wil. Suzanne is druk met taarten bakken. Dave heeft haar laten weten, dat hij na de lunch bij haar komt kijken. Als hij het kan redden. Anders wordt het later. Bianca komt kijken, hoe alles loopt. Het buffet is een succes. Het diner gisteren heeft een recordopbrengst opgebracht. Zelfs als Bianca rekening houdt met alle extra kosten. Via via heeft zij de oorzaak van die toeloop achterhaalt. Er is bekend geworden, dat er een vrijgezelle miljonair in het hotel woont. Die zou zich nooit laten zien. Nu wil iedereen zelf in dat hotel gaan kijken. De bediening is deze week zo vooruitgegaan, dat ook dat gasten trekt. Zelfs voor de hotelkamers. Ze krijgen boekingen voor volgende week. En dan zit alles vol. En de drie weken erna ook. En die drie weken daarna zit al voor vijfenzeventig procent vol. Er worden zelfs boekingen gedaan voor eind oktober. En rond de kerst is ook al volgeboekt. Er is een bruidspaar, dat een hele week met al zijn gasten in het hotel wil verblijven. En zij willen zelfs de huwelijksvoltrekking in het hotel laten doen. Het betreft hier een groep van veertig mensen. Dit zou een Finse traditie zijn. Nee, de mensen zelf zijn Nederlands. En de totale som is bij vooruitbetaling voldaan. De dames aan de balie worden bijna gek. Anders is er niets te doen en nu kunnen ze het bijna niet aan. De folders zijn niet aan te slepen. Er worden wel twee adressen per minuut genoteerd. Dat is echt veel. Er zijn nu vier dames ingezet. Twee achter de balie en twee in het kantoortje. Er is zolang een computer op de balie geplaatst, die een netwerk vormt met de computer in het kantoortje. Dat heeft iemand van Nigels andere bedrijf gedaan. Met spoed. Er zijn ook drie telefoonlijnen, die bijna constant bezet zijn. De vierde dame verzorgt de vragen van gasten en de uitgave van folders aan belangstellenden, die langskomen. Bianca heeft ervoor gezorgd, dat de dames om de twee uur worden afgelost. Maar wat moet zij ermee, als alles tot volgend jaar is volgeboekt? Gewoon in het volgende jaar verder gaan. Als de mensen daar geen bezwaar tegen hebben, is het alleen gunstig. Vier uur later krijgt Bianca een telefoontje, waarvan zij naderhand flauwvalt. Er worden tien hotelkamers voor onbepaalde tijd gehuurd, waarschijnlijk voor een periode van tien jaar. En de kosten zullen per maand worden voldaan. Per bankmachtiging. Als Bianca bij oom Karl navraagt, zegt hij, dat dit bekend is en dat zij moet accepteren. Er zal een uitbreiding komen met dat aantal kamers. Een zeer luxe uitbreiding. In het gedeelte boven het restaurant. Daar is de bovenste verdieping nog niet in gebruik. Die zal in de komende week met spoed worden ingericht. Zodat de kamers klaar zijn, als de bewoners arriveren. Dat is op dezelfde verdieping als de kantoren en het appartement. Er zijn op die verdieping nog een tweetal appartementen beschikbaar. Maar die zijn niet voor gasten. Die zijn voor uitbreidingen van de familie. Bianca overlegt met oom Karl om Frank te bellen. Schoorvoetend gaat oom Karl akkoord. Dat dit is, wat hij wil, laat hij niet blijken. Er moeten nog drie mensen worden toegevoegd. Tante Cecilia en Ferdinand zijn in huis. Nu is het wachten op Frank en dan kan iedereen worden bijeengeroepen. Voor de ceremonie. Frank vraagt, of Bianca een practical joke met hem wil uithalen. Nee, hij moet zelf komen kijken. Oké, dan komt hij gelijk naar die twee ondeugende peuters kijken. Die moeten goed in de gaten worden gehouden. Vooral dat knulletje. Bianca giechelt. Haar baas een peuter en een knulletje noemen, doet de waarheid geweld aan. Zij weet wel, dat de man een gigantische spetter is. En bovendien heel rijk. En vreselijk intelligent. Maar helaas niet in staat om een seksuele relatie aan te gaan. En dus geen huwelijksrelatie. En datzelfde geldt voor de andere ‘peuter’ hoewel die een stuk jonger is. Achter haar mompelt oom Karl, dat die twee nog steeds baby’s zijn en nooit meer zullen worden. Als Bianca dit in gedachten voor zich ziet, krijgt zij last van de slappe lach. Zij kan pas stoppen, als zij er pijn in de zij van krijgt. De familie gaat ondertussen naar het appartement. Daar gaat tante Cecilia op verzoek van Karl kijken naar het verband van Nigel. Die vraagt haar om bij hem op bed te gaan zitten. Dan zal hij haar het collier laten zien. Voel die stenen eens. Die zijn niet koud, maar warm. Tante Cecilia strijkt over de stenen en strijkt neer. Zij hipt in het rond, om weer op te stijgen en de boel te overzien. Ook zij is in die andere wereld. In deze wereld is zij een adelaar. Zij ziet, dat die hyena’s bijna in staat zijn om zich te hergroeperen.

86

Dan is zij weer in de kamer van Nigel. Zij is misselijk. In haar gewone leven, heeft zij last van hoogtevrees. Hoewel zij zeker weet, dat zij daarvan genezen is. Zij kijkt Nigel aan en zegt, dat ze moeten opschieten. Nigel knikt. Maar er moeten nog twee mensen worden toegevoegd voor de ceremonie. Pas na de ceremonie kan de kolibrie worden ingewijd. En tante Cecilia moet helpen de ceremonie te voltrekken. Zij moet als laatste de symbolen aan Freddy aanbieden. Nigel weet iets om die hyena’s een tijdje langer te laten vechten. Hij belt naar de inspecteur. Die geeft hij een klein beetje informatie door. Nigel heeft zich dit net herinnerd. De inspecteur neemt het argeloos aan. En zet die mannen onder druk. Daar komt het een en ander uit. Nu een schuilplaats. Die wordt onderzocht en leeggehaald. In die andere wereld, ziet het eruit, alsof de hyena’s harder met elkaar vechten. Tante Cecilia gaat naar Ferdinand kijken. Die ligt languit op bed. Hij kan niet slapen. Hij heeft het vreemde idee, dat zijn stief-grootmoeder bij hem is. Hij moet trouwens zijn stiefvader nog laten weten, dat alles goed is. Als hij dat niet doet, krijgt hij een pak voor de broek, als hij thuiskomt. Loopt hij toch al kans op. Dan moet hij eerst bij Nigel gaan praten. Nee, die wil gewoon met hem praten. Ga nu maar. Die knul moet in bed blijven. Ferdinand vindt het vreemd. Vooral als hij Nigel in bed vindt liggen. Die nodigt hem uit om op het bed te komen zitten. Hoe is het met het hoofd van Ferdinand? Heeft hij geen hoofdpijn? Mooi, dan heeft Nigel iets, dat hij aan Ferdinand wil laten zien. Kijk wat een mooi collier. Raak het maar rustig aan. Het volgende moment stampt Ferdinand kortzichtig om zich heen. Die hyena’s doen hem niets. En die olifant kan hij ook wel aan. Natuurlijk niet allemaal tegelijk, maar wel één voor één. Maar hij weet, dat het om de samenwerking zal gaan. Niet om de enkele strijder. En de beer en de kolibrie moeten levenslang worden beschermd. En daar zal zijn pantser voor moeten dienen. Het volgende moment is Ferdinand terug op het bed van Nigel. Hij is een beetje draaierig. Nigel kijkt chagrijnig. Die wil er niets over horen. Op dat moment stapt Frank de kamer in. Die vraagt meteen, waarover Nigel niets wil horen. Heeft Ferdinand iets misdaan? Frank hoorde, dat hij was aangevallen. Dan heeft hij toch niets verkeerds gedaan? Nee, Ferdinand niet. Die kan beter naar de woonkamer gaan. Tot het tijd is om aan het werk te gaan. Ferdinand gaat weg met een grijns om zijn mond. Dat heeft Nigel mooi gezegd. Nu wordt er gebeld voor Babaoe. Of die met een bordje pap voor Freddy boven kan komen. Zij komt eraan. Zij wist, dat Freddy zo een lunch nodig had. Nigel nodigt Frank uit om op het bed te komen zitten. Dan hoeft Nigel niet naar boven te kijken. Moet Frank eens kijken, wat Nigel heeft. Nigel houdt Frank het collier voor. Die kijkt ernaar, tot Nigel hem zegt, dat hij het rustig mag aanraken. Dan is Frank in de andere wereld. Daar ziet hij die rare olifant en die hyena’s, waar hij nerveus van wordt. Hij laat zijn kop in hun richting zakken. Hij weet. Het is tijd. Iedereen is aanwezig, behalve de kolibrie. Het is tijd voor de ceremonie. Dan is Frank in Nigels slaapkamer. Hij is duizelig, maar dat gaat snel over. Nigel komt langzaam overeind. Frank staat op en helpt Nigel opstaan. Die neemt het collier ingepakt mee naar de woonkamer. Babaoe is Freddy gaan ophalen. Die moet weer aan tafel gaan eten. De koorts is weg. Dus het moet kunnen. Als Freddy in de woonkamer komt, staat zij te kijken van het aantal aanwezigen. Dan telt zij ze nog een keer en knikt. Zij loopt voorzichtig naar de tafel, waar de koektrommel met haar koekjes staat. Zij moet iedereen een volledige set voorhouden. Zij zal beginnen met Lydia en eindigen met Nigel. Iedereen neemt het symbool, dat hem het meest aanspreekt. Als iedereen een koekje heeft, houdt tante Cecilia Freddy een volledige set voor. Ook zij pakt een koekje. Dan worden alle koekjes opgegeten. Als ze op zijn, vraagt Nigel Freddy om haar borst te ontbloten. Tante Cecilia helpt haar daarbij. Dan hangt Nigel Freddy het collier om. En meteen is iedereen in die andere wereld. Freddy heeft een onwerkelijk gevoel, maar dan ziet zij de leeuw. Zij vliegt op hem af en blijft tien centimeter voor zijn neus hangen. In haar geest, voelt zij zijn liefde, maar ook zijn boosheid, over de ondeugendheid, die zij heeft begaan. Datzelfde komt van die andere leeuw. Hier nadert zij omzichtiger. Die slurf zou haar uit de lucht kunnen grijpen. Het trompetteren van de olifant klinkt dichterbij. De olifant met de leeuwenkop, probeert de hyena’s op te zwepen tot een aanval. Maar dat mislukt jammerlijk. Dan stormt er een reusachtige olifant het terrein op. Ze

87

voelen zich allemaal een beetje meegezogen in die olifant. Ze weten, dat zij moeten standhouden. Voor de beer en de kolibrie en voor deze olifant zelf. De leeuw-olifant probeert zelf een aanval te doen op de olifant, maar hij wordt geblokkeerd door de neushoorn. De wolven cirkelen om hem heen. De hyena’s janken en lachen. Zij zijn helemaal in paniek. Na een felle trap van de giraffe, vluchten de laatsten. In de tussentijd heeft de leeuw de olifant bereikt en zij gaat voor hem op de knieën. Hij bestijgt haar en bevrucht haar. En op dat moment is hij niet langer de leeuw, maar de leeuw met het olifantenkop. En met het hart van een olifant. De olifant met het leeuwenkop is veranderd in een rat. Die wordt door de wolven verscheurd. En de oude leeuw is bijna helemaal leeuw. Hij heeft alleen het hart van een olifant. Op het moment, dat de rat het leven laat, vraagt de leeuw met het olifantenhart aan de kolibrie om de beer aan de leeuw met het olifantenkop te geven. Hij zal het nodig hebben ter verdediging. De kolibrie schudt haar borstveren, tot zij neerdwarrelen op de borst van de leeuw met het olifantenkop. Daar vormen zij het collier. En dan is het collier weg. En iedereen weet, dat zij vaker met elkaar hier zullen komen om alle kwaad en onrecht in de wereld te bestrijden. De beer en de kolibrie weten, waarom deze wereld nodig is. Op dat moment zit iedereen weer aan de tafel. Freddy bedekt haar borst. Het collier is verdwenen. Niemand in de kamer kijkt daar vreemd van op. Freddy heeft hem immers aan FoeTsoe gegeven. Op dat moment gaat er een bericht de wereld in. Een staatshoofd in Afrika heeft plaats gemaakt voor zijn troonopvolger. De zoon, die hij bij een bijvrouw verwekte. Die draagt in het openbaar een schitterend halssieraad. Bezet met grote perfect geslepen diamanten. Het oude staatshoofd geeft aan, zich uit zijn land terug te trekken en zich tot zijn dood ergens in Europa gaat vestigen. Hij is niet langer koning. De inspecteur krijgt steeds meer gegevens uit de gevangenen. Die verlinken een aantal medeplichtigen en dan uiteindelijk wordt de verblijfplaats van de leider genoemd. Als de politie daar aankomt, vinden zij een kaal schriel mannetje, dat is gestorven aan een hartaanval. Er is niets van diens charisma over. Er worden gegevens gevonden, die deze man aanwijzen als het grote brein achter een couppoging in dat verre land in Afrika. En als de man, die verantwoordelijk is voor de dood van een Nederlandse diplomaat en diens vrouw. Daarmee is het Martindale-mysterie opgelost. De medeplichtigen worden tot lange gevangenisstraffen veroordeeld. Vooral als blijkt, dat de heren zich ook hebben schuldig gemaakt aan drugs- en wapenhandel. En aan mensensmokkel. In de woonkamer van het appartement staan de meesten op van tafel om te gaan lunchen. Alleen Babaoe en Freddy zullen achterblijven. Freddy vindt dit niet leuk. Zij had gehoopt, dat zij mee mocht naar het restaurant. En als Babaoe haar de pap begint te voeren, wil zij niet eten. Babaoe is erop voorbereid. Die kan dit kleine meisje wel aan. Zij staat op en zegt, dat zij Dave naar boven zal sturen om Freddy verder te helpen. Freddy zal wel eten. Freddy weet, wat er gaat gebeuren, als Dave naar boven moet komen. Dan krijgt zij een hard pak voor de broek. En als zij zich niet gedraagt, zal zij straks van de oude koning ook voor haar broek krijgen. En die slaat hard. Dus eet Freddy, wat haar wordt voorgehouden en daarna moet zij naar bed. Misschien mag zij vanavond aan tafel zitten. Als zij lief is. De hoest is een stuk beter. Freddy gaat liggen met de teddy in haar armen. Hij ruikt nog naar FoeTsoe. Het volgende moment is Freddy in het privé-vertrek van de jonge koning. Hij is alleen. Hij draagt het collier. Hij kijkt Freddy aan en zegt haar dan, dat zij zich de geur maar goed moet herinneren. Hij zal haar iets sturen, waardoor zij nooit meer vergeet. En als hij een volgende keer merkt, dat Freddy ondeugend is, komt hij bij haar en geeft haar zelf voor de broek. En dat kan hij, dat weet zij wel. Zelfs al is zij tachtig jaar en hij allang dood. En het zal haar pijn doen. Is dat begrepen? Ja, Freddy begrijpt het wel. En ook, waarom FoeTsoe zo boos is, maar kan hij haar alsjeblieft vergeven. Zij vindt het heel naar, als FoeTsoe boos op haar is. En niet vanwege het pak voor de broek. Dan haalt hij haar aan. Zij is toch zijn zusje. Hij zal haar hele leven voor haar blijven zorgen. Net als die anderen. Zij is nu veilig. En FoeTsoe heeft niet geweten, hoe ambitieus haar moeder was.

88

En hoe oppervlakkig haar vader. Een lieve man? Nooit niet. En die moeder van haar was niet zo geweldig. Freddy moet goed luisteren naar wat de drie musketiers haar zeggen. Freddy moet giechelen om wat FoeTsoe zegt. Hij trekt haar tegen zich aan en kust haar op het voorhoofd. Dan zakt zij weg in een diepe slaap. Babaoe zit naast haar bed. Zij ziet de jonge koning, die naast Freddy op het bed zit. Als zij wil opstaan om voor hem te buigen, houdt hij haar tegen. Nee, zij is een uitverkorene. Net als dit kleine zusje van hem. Zij buigt niet voor een vriend. Als zij haar huwelijk met die andere vriend voltrekt, zal hij aanwezig zijn. Niemand zal weten, wie hij is, maar de uitverkorenen kennen hem. En ze moet zich niet bang maken. Alles komt wel goed. Die vriend kent haar toch. Hij is alleen verlegen. Dat weet zij. Zij moet het initiatief nemen. Niet de man vragen, maar hem het hoofd op hol brengen. Zij weet, hoe dat moet. Dat deed zij al, toen zij veertien was. Ja, zelfs FoeTsoe was van haar onder de indruk. Maar het was niet zijn lot. Zijn eerste vrouw maakt hem gelukkig. Die kleine boef van een zoon van hem groeit goed. Zijn vrouw heeft haar handen vol aan hem. Als een maand later een Westerse journalist aan hem vraagt, waarom hij zijn vrouw traditioneel in de vrouwenvertrekken houdt en niet laat meedoen aan ontvangsten, kijkt hij de man verbaasd aan. Natuurlijk mag zij meedoen aan ontvangsten, maar zij vindt het gewoon fijner, als zij zelf voor hun zoon kan zorgen. Bovendien voelt zij zich niet lekker, nu zij voor de tweede keer zwanger is. En de jonge koning hoopt op een dochter. Een mooi klein meisje met karakter. Een klein half jaar eerder is de koning met een tweede vrouw getrouwd. Een lieve zachte vrouw, die hij wel aan ontvangsten laat meedoen. Iedereen denkt, dat hij genoeg heeft van zijn eerste vrouw, maar het was een politiek huwelijk. Het geeft zijn tweede vrouw een mogelijkheid om nuttig te zijn, zonder een man te hoeven plezieren. Dat doet zij wel, want de koning heeft plezier van haar. En zij van hem. Maar er is geen seksuele relatie. Die is er alleen met de eerste vrouw. Bovendien helpt de tweede vrouw haar met de verzorging van de kinderen. En soms is zij heel streng voor haar mede-echtgenote. Als die teveel hooi op haar vork neemt. De tweede vrouw functioneert meer als secretaresse. Die regeling houdt alle drie de mensen gelukkig tot aan de dood van de koning. Op zeer hoge leeftijd. De twee vrouwen kwijnen dan weg. Op dat moment draagt de oudste zoon van de koning de beer alweer vijftien jaar. En ook hij heeft een huwelijk als zijn vader. De oude koning heeft zijn spullen bij elkaar gepakt en is bezig om zijn zaken in zijn geboorteland af te handelen. Het is niet, dat hij nooit zal terugkomen, maar niet meer als koning. Hij is blij, dat hij de staatszaken aan zijn zoon kan overlaten. De vrede in het land is bewaard gebleven. De ambitieuze moeder van zijn neef is ingelicht over de vondst van haar zoon. Zij heeft zich in volledige rouw gedompeld. Zo volledig, dat zij gek wordt en met kracht moet worden beteugeld, als haar zoon op de brandstapel wordt gelegd. Zoals traditioneel gebruikelijk heeft de koning, als het meest geëerde mannelijk familielid, de brandstapel aangestoken. De moeder rukt zich los uit de armen van de familieleden en gooit zich op het lichaam van haar zoon. Iedereen kijkt met afgrijzen toe, hoe de vlammen beide lichamen verteren. Alleen de koning weet, hoe toepasselijk dit is. De avond voor het vertrek van de oude koning, heeft die nog een genoeglijk onderhoud met zijn zoon. Die zal hij blijven ondersteunen. Net als alle andere koningen, die hem in die andere wereld zijn voorgegaan. En vader en zoon kunnen nog gemakkelijk fysiek contact hebben. Als zij willen. En ook met de anderen van de groep. Het is zelfs zo, dat er iedere maand een partijtje poker wordt gespeeld tussen drie miljonairs en een jonge koning, die ettelijke duizenden kilometers bij hen vandaan is. Er wordt niet om geld gespeeld en de beide oudere mannen zitten er altijd bij te schaken. Terwijl die andere twee mannen met elkaar dammen. Het is dan een gezellig herenavondje in de woning. En voor het ochtend wordt, is de koning thuis. De anderen genieten van de lunch in het restaurant. Suzanne is goed op dreef. De mensen kunnen kiezen voor verschillende soorten broodjes. Lekker knapperig of juist zacht. Of een lekker brosse beschuit of cracker. En natuurlijk zijn er ook de bekende lunchgerechten. Bovendien zijn er vier verschillende salades aan het menu toegevoegd. Lekker fris en heel gezond. Het is druk in het restaurant. Terwijl het al laat is voor een lunch. Frank heeft nagevraagd, hoe het verder met de lunch is gelopen. Er is een poos geweest, dat de mensen in de rij hebben gestaan voor een tafeltje. Omdat niemand de directie kon bereiken,

89

hebben zij geen tweede zaal geopend. De gasten vonden het overigens geen punt. Er waren een flink aantal stoelen neergezet, zodat de mensen niet hoefden te blijven staan. Bianca komt met een wit gezichtje bij de balie vandaan om zich bij de anderen aan te sluiten. Als Frank haar bezorgd vraagt, wat er aan de hand is, stottert zij, dat het hotel voor vijfennegentig procent is volgeboekt. Voor het lopende jaar. En voor het volgende jaar voor negenendertig procent. En dat buiten die vreemde boeking voor tien jaar vooruit. Oom Karl troost haar. Zij heeft geweldig werk verzet. En de baliemedewerkers ook. Daar moet vanavond goed aandacht aan worden besteed. Hij vraagt, hoe het met haar schoonmoeder is. Die knapt aardig op. Het been staat netjes aan elkaar en is met schroeven en een plaatje vastgezet. De operatie was goed gelukt. En haar echtgenoot komt aan het eind van de middag thuis. Dan moet Bianca maar zorgen om thuis te zijn. Of nog beter, om hem tijdens het bezoekuur op te halen. Wie moet de zaken in het hotel dan regelen? Er is heel veel werk. Dat blijft wel liggen tot maandag en als er problemen zijn, zal oom Karl ingrijpen. De kinderen worden vandaag opgevangen door een buurvrouw. Die wil ermee naar de dierentuin. Die had van Michelle gehoord van dat tripje, dat niet doorging, omdat Freddy ziek was geworden. Toen heeft zij gezegd, dat zij ook naar een dierentuin wilde, maar dat zij er alleen niets aan vindt. Daarom heeft zij de kinderen een beetje ontvoerd. Ze hebben alles stiekem geregeld en vanmorgen in alle vroegte zijn ze het huis uit geslopen. Ze hebben wel een berichtje achtergelaten. Oom Karl wist trouwens, dat de kinderen iets van plan waren. Hij heeft ze vanmorgen tegen elkaar horen praten en fluisteren. Kleintjes kun je niet rustig houden, als zij een dagje uitgaan. Tante Liliane moet erom lachen. De kinderen hebben ‘stil’ gedaan om, zoals zijzelf zeiden, Paps met zijn nieuwe mama te laten slapen. Toen de kinderen weg waren, hebben zij er samen smakelijk om gelachen. Oom Karl heeft een gesprekje gehad met Frank over zijn andere pleegkinderen. Hij maakt zich er zorgen over. Die pleegouders kijken nergens naar om. Die hebben niet eens gemerkt, dat Karel een hele nacht niet thuis was geweest. Frank heeft zijn wenkbrauwen opgetrokken en gezegd, dat die knapen morgen maar intern moeten beginnen. En als ze ondeugend zijn, kunnen ze flink voor de broek krijgen. Dat appartement naast het gezin is vrij. Daar kunnen die knapen in ondergebracht worden. Als reden geven ze op, dat de knapen in de gaten moeten worden gehouden. Vanwege hun verstandelijke belemmering. Richard kan een uurtje of wat voor clown spelen in een opvanghoekje in de centrale hal. Daar kunnen kinderen van gasten worden entertaint. Met wat teken- en kleurmateriaal en wat spelletjes en puzzels. Vooral houten puzzels. En wat autootjes en poppen. Echt voor kleine kinderen. Maar dan moet er een gediplomeerde opvang bij. Tante Liliane zucht, maar oom Karl wil daar niets van weten. Zij heeft een verdiende vakantie. Na die vakantie kan erover gepraat worden. Eerst navragen bij het aanwezige personeel. Inderdaad heeft één van de kamermeisjes de opleiding voor kinderopvang met succes volbracht. Zelfs met heel mooie cijfers, maar er was voor haar geen werk te vinden, omdat zij van Indische afkomst is. Toen is zij maar poetswerk gaan doen. Ze moet toch iets doen om te leven? Nee, zij wil geen uitkering, als zij kan werken. Oom Karl vraagt haar, of zij die opvang wil regelen. Maar niet in de centrale hal. In een zaal tegenover het restaurant. En alleen voor kinderen, die in het hotel logeren. Die krijgen bij aankomst een plastic kaartje met het kamernummer erop. Iedere week een andere kleur. En kinderen van personeelsleden krijgen een witte kaart met een versierde P erop. Kan Lolaya die vandaag maken? Dan zal oom Karl haar doorgeven om hoeveel kinderen het gaat. Kinderen in de leeftijd van twee tot twaalf. En Lolaya mag de komende week ook Richard onder haar hoede nemen. Het is een lieve jongen, die verstandelijk niet helemaal honderd procent is. Een beetje traag van begrip. Maar heel lief met kinderen. Vooral met de allerkleinsten. De groteren plagen hem nogal eens. Niet dat hij dat in de gaten heeft, maar het is niet nodig. Dan kan Richard volwaardig werk doen. Net als zijn pleegbroers. Ja, vier verstandelijk belemmerde jongens bij elkaar in een pleeggezin. En alle vier heel lief. Maar zo nu en dan ondeugend. Net als kleine kinderen. Dat zullen ze altijd blijven. En dan moeten ze goed voor de broek krijgen. Ook voor Karel, Boudewijn en Guido is er snel een plaatsje gevonden in het hotel. Een begeleide werkplek. En een veilige woonplek. Oom Karl belt met de pleegvader van de jongens,

90

dat hij een interne werkplek heeft gevonden voor de vier jongens, waar zij alle vier bij elkaar kunnen blijven. De jongens moeten gelijk intrekken. Dat is toch geen probleem, nietwaar? Jawel, want Boudewijn en Guido zijn samen verdwenen. Die zijn vanmorgen naar de kerk gegaan en niet teruggekomen. Oom Karl komt eraan. Hij rijdt naar het huis van de pleegouders, waar hij Richard en Karel zegt hun spullen in te gaan pakken. Ze gaan verhuizen. Karel is heel zenuwachtig aan het doen. Richard is gewoon zichzelf. Hij heeft snel alles ingepakt, wat hij heeft en gaat voor Boudewijn en Guido hetzelfde doen. Heel netjes en zorgvuldig. Karel kijkt steeds schichtig naar oom Karl. Die heeft het wel in de gaten, maar laat hem zweten. Dan vraagt hij aan Karel, of die weet waar Boudewijn en Guido zijn. Karel staat erbij met zijn voet te draaien als een klein kind. Hij blijft naar zijn handen kijken en knikt. Zal oom Karl de broers niet voor de broek geven? Karel vindt dat zielig. Hij heeft zelf van de week voor de broek gehad. Oom Karl belooft niets. Als de jongens ondeugend zijn en zichzelf of anderen in gevaar brengen, moeten ze voor de broek krijgen om te leren, dat het niet mag. Snapt Karel dat? Ja, Karel weet het wel, maar hij vindt het zielig. Wat hebben de broers uitgevreten? Die zijn gisteravond stiekem de deur uit geslopen om naar de kermis in het volgende dorp te gaan. Daar wilden ze een grote beer gaan schieten voor de verjaardag van Richard. Maar ze zijn beroofd en in elkaar geslagen. Nu zijn ze bang voor straf en ze durven niet tevoorschijn te komen. Waar zijn de jongens? Karel wijst met zijn hoofd naar een gammele schuur in de tuin. Oom Karl zegt Karel en Richard om alle bagage in de auto te stoppen en afscheid te gaan nemen van hun pleegvader. Oom Karl gaat hen naar een plaats brengen, waar ze werk en onderdak zullen krijgen. En goed te eten. Ze wonen en werken daar onder toezicht. En ze zullen centjes verdienen om als zakgeld uit te geven. Dus snel maken, dat alle werk gedaan wordt. Dan zal oom Karl met die twee kwajongens gaan praten. Hij loopt naar de schuur. Daar zitten de twee pleegbroers stijf van angst tegen elkaar aan. Het is duidelijk te zien, dat de jongens zijn geschopt en geslagen. Boudewijn heeft een heel grote jaap over zijn wang. Die is niet eens schoongemaakt. De jongens zien er niet uit. Oom Karl zegt ze om uit de schuur te komen. Dan moeten ze ook maar afscheid gaan nemen van hun pleegvader. Oom Karl gaat ze meenemen. De rest zal hij hen wel uitleggen, als ze er zijn. Guido houdt zijn arm krampachtig vast. Oom Karl kijkt ernaar. Hij ziet, dat vooral de pols dik en blauw is. Hij loopt naar zijn auto en haalt daar de verbandtrommel uit. Dan roept hij de twee jongens bij zich. Hij maakt ze schoon en kijkt hun verwondingen na. De pols van Guido is niet gebroken, maar flink gekneusd. Die hangt hij in een doek. Daar moet een dokter naar kijken. Guido wil niet naar een dokter en jengelt als een klein kind. Oom Karl kijkt hem flink boos aan en het is afgelopen. Als alle afscheid is genomen, neemt oom Karl de jongens in zijn auto mee naar het hotel. De jongens kijken hun ogen uit. Oom Karl neemt ze achterom mee naar binnen. Dit om de gasten niet te laten schrikken. De jongens moeten zelf hun bezittingen dragen. Behalve Guido, die veel last heeft van die pols. Oom Karl dirigeert de jongens direct naar het appartement naast dat van het gezin. Dit is een heel stuk kleiner. Maar groot voor die vier knapen. Er zijn twee grote kamers en een gezamenlijke badkamer. Een woonkamer met klein keukenblok. In die woonkamer staat een gezellige zithoek en een hoge tafel met vier stoelen. Oom Karl wijst de jongens hun slaapkamers en hun bedden. Boudewijn en Guido moeten vandaag voor straf binnen blijven. Alleen op het balkon. En ze moeten zo meteen mee naar een dokter, maar eerst moeten ze gaan douchen en schone kleren aantrekken. Dat kunnen ze zelf. Anders helpt één van de anderen. En voorzichtig met de verwondingen. Nee, de jongens krijgen nu niet voor de broek. Ze hebben huisarrest gekregen. Morgen zullen ze kennismaken met het andere gezin en met de andere mensen in het hotel. Dan zullen ze alle vier aan het werk worden gezet. Ze hebben nu alle vier een baan. Morgen beginnen. De jongens zullen worden meegenomen door twee sterke mannen. Die wonen hier. Die gaan met die twee naar een dokter. En daarna met alle vier eten in het restaurant. Netjes gedragen, anders weten ze het. Alle vier de jongens zijn onder een hoedje te vangen.

91

Oom Karl loopt naar het appartement, waar iedereen aanwezig is. Daar legt hij uit, wat er is gebeurd. En wat hij de jongens heeft gezegd. Tante Liliane vindt het sneu voor die twee jongens. Oom Karl geeft aan, dat weglopen naar een kermis juist deze jongens in gevaar brengt. Dat is te zien. Dus daar moeten ze van worden weerhouden. Niet dat de jongens niet naar de kermis mogen, maar ze moeten onder begeleiding gaan. Nu vraagt hij aan Peter en Dave, of die met de jongens naar een dokter willen gaan. En daarna in het restaurant met die vier wat gaan eten. Die jongens hebben de hele dag nog niets gehad. Daar moeten ze in het weekend zelf voor zorgen en dat kunnen ze niet. Dus eten ze dan maar een patatje en laten het er verder bij zitten. Die jongens zitten niet op school en ze moeten zich de hele dag maar vermaken. Het is nog een wonder, dat er geen grotere ongelukken zijn gebeurd. Oom Karl loopt met Dave en Peter naar het andere appartement. Daar stelt hij hen voor. De jongens zitten bang naar die sterke kerels te kijken. Tot Richard genoeg moed bij elkaar heeft verzameld en Dave voorzichtig vraagt, of die hen een pak voor de broek komt geven. Dave lacht naar hem. Nee, maar als de broers ondeugend zijn, krijgen ze wel voor de broek en hard ook. Dan zullen ze niet meer kunnen zitten. En als ze lief zijn, komt Dave leuke dingen met hen doen. Karel vraagt verlegen, of ze dan in het park gaan wandelen en of de jongens dan op de schommel mogen. Netjes wachten op hun beurt en niets kapotmaken. Dave zal weleens zien. Vandaag kan dat niet. Dave heeft zelf straf gekregen van oom Karl. Die mag alleen met de jongens weg en moet verder in het hotel blijven. Ja, Dave was gisteren ondeugend. Die heeft teveel en te hard gewerkt. Dat mogen de jongens ook niet. Maar daar zullen ze geen kans voor krijgen. Zij zullen begeleiding krijgen in hun werk. Een collega, die hen vertelt, wat zij moeten doen. En die op ze past. Ja, er is ook werk voor Richard. Maar die moet eerst samen met Karel met oom Karl mee. Om het hotel beter te bekijken. Zodat ze niet verdwalen. Het hotel werkt met mooie kaartjes, waar een foto en de naam van een personeelslid opstaan. Die kunnen gemakkelijk op de kleding worden vastgemaakt. Zo kunnen de gasten gemakkelijker het personeel herkennen. En dat geldt ook voor de vier jongens. Die kunnen zo zien, of zij iemand om de weg kunnen vragen, als zij hem kwijt zijn. En hun huisje heet Tulp. Het grotere huis ernaast, waar het gezin woont, heet Roos. En dan is er aan de andere kant nog een appartement, dat leeg staat en dat heet Lelie. Het balkon loopt langs alle huisjes. En daar mogen zij allemaal komen. Maar niet in de andere huisjes naar binnen zonder uitnodiging. Dan neemt oom Karl de beide jongens mee naar de kantoren. Hij legt uit, dat de jongens daar niet zomaar naar binnen mogen gaan. Dit zijn de kantoren. En netjes zijn tegen de dames, die er werken. Trouwens tegen alle dames. En ook tegen alle heren. En tegen de kinderen. Maar dat hoeft oom Karl niet te vertellen. De jongens zijn altijd netjes en beleefd. Karel komt langzaam een beetje los. Hij was nog steeds bang voor een nieuw pak voor de broek. Omdat hij niet eerder heeft gezegd, dat de broers ondeugend waren. Maar oom Karl legt een hand op zijn schouder en zegt, dat hij liever niet heeft, dat Karel op die manier gaat lopen klikken. Alleen als iemand bezorgd is over de andere jongens en wil weten, waar ze uithangen en wat ze hebben misdaan, dan moet hij vertellen. Net als zostraks. Hij heeft het vandaag goed gedaan. Karel moet huilen van opluchting. Oom Karl veegt de tranen met een zakdoek weg. Kom, Karel is een grote jongen. Hij kan weer verder. Dan loopt oom Karl met de jongens over de grote trap naar de volgende verdieping. Hij laat hier de nummers op de deuren zien. Dit is de verdieping, waar de kamers voor de gasten zijn. Die mag je niet lastig vallen. Die zijn hier op vakantie. Alleen als zij op een kamer moeten zijn, voor bijvoorbeeld een reparatie of om een kind naar zijn ouders terug te brengen, dan mogen ze naar deze kamers gaan. Maar eerst kloppen en wachten, totdat iemand opendoet. Kijk, alle kamers beginnen hier met een drie. Dit is de derde verdieping. Dan lopen ze weer een verdieping naar beneden. Ook hier zijn enkel gastenkamers. Die beginnen allemaal met een twee. En op de volgende verdieping beginnen ze allemaal met een één. Maar nu gaat oom Karl met de jongens in de lift. Dat durven ze toch wel? Ja, een lift is mooi. Maar het is geen speelgoed. Je mag ermee naartoe gaan, waar je wilt of moet zijn, maar je mag er niet mee spelen. Nu gaan ze naar beneden.

92

Dan komen ze in de centrale hal. Daar is de receptie met de balie. Ga maar bij die dames kijken. Maar nergens aankomen. Het is vrij druk met reserveringen. Oom Karl staat ervan te kijken. Maar hij weet waarom. En dat heeft niets met die vrijgezel te maken. Iedereen krijgt zijn eigen beloning. En dit is een gepaste beloning voor allemaal. Dan neemt oom Karl de jongens mee naar de sportafdeling. Daar kijken de jongens hun ogen uit. Mogen zij ook een keer gaan zwemmen? Jawel, maar geen gasten lastig vallen. Dat geldt overal. En de jongens moeten meer aan sport gaan doen. Een beetje kracht opdoen. En het luie zweet eruit werken. Nee, oom Karl heeft niet gezegd, dat de jongens lui zijn. Alleen het zweet. De sportinstructeur komt aan oom Karl vragen, hoe het is met Freddy. Die is goed ziek geweest. Een fikse verkoudheid en geen weerstand. Nu heeft ze niets meer om bij te zetten. Eerst maar een poosje goede voeding. Daarna komt die sport wel. Dat kent zij nog niet. En deze kwajongens zijn net in het hotel komen wonen. Die komen hier werken. En ze willen graag een beetje sporten. Kan de instructeur ze een beetje onder zijn hoede nemen? Zodat ze zichzelf en anderen geen schade doen. Ja, hij zal die knapen aan het werk zetten. Wanneer komen ze? Een vaste dag en tijd is beter voor ze. Er zijn er nog twee. Die zijn naar een dokter. Die zijn gisteravond beroofd en mishandeld. Waren op weg naar een nabijgelegen dorp om naar de kermis te gaan. Nu kijkt de sportinstructeur nadenkend. Ja, hij is op die kermis geweest. Met wat vrienden. Een gemengd gezelschap. Toen hebben ze een aantal van die skinheads horen praten over lammetjes, die zich gemakkelijk lieten slachten. En dat ze er veel van hadden geplukt. Wel duizend pop ieder. Van één van die kerels, weet de sportinstructeur, waar hij woont. Toevallig heeft hij een foto van hem. In de krant van gisteren staat hij. Moeten die knapen straks maar komen kijken. Dan kan er aangifte worden gedaan. Misschien krijgen ze dan een deel van het geld terug. Oom Karl knikt. Richard staat al een poos te kijken naar een grote vent op een fitnessapparaat en hij probeert zich achter oom Karl te verbergen. Die kijkt hem verbaasd aan. Dan kijkt hij naar de man. Hij snapt het. Die man lijkt op de stiefvader van Richard. Die heeft de knaap mishandeld. Die stiefvader is dood. Gestorven aan een overdosis. De man stapt van het apparaat en kijkt hun kant uit. Hij ziet de bange Richard en komt langzaam naar hen toelopen. Hij glimlacht. Dan stelt hij zich aan oom Karl voor. Hij is een politieman op vakantie. Hij vindt het lekker om zijn lichaam goed te onderhouden. Het volgende moment heeft hij Richard in het nekvel. Dan vraagt hij hem, waarom Richard bang voor hem is. Heeft hij iets gedaan, wat niet mag? Niet? Dan hoeft Richard toch niet bang te zijn? Nu vertelt oom Karl van de gelijkenis. En dat die stiefvader dood is. Die heeft ook zijn vrouw vermoord. Daarom is Richard in het systeem van pleeggezinnen terechtgekomen. Hij is gelijk bij dat gezin terechtgekomen. Hij heeft het er niet slecht gehad. Weinig aandacht, maar wel een dak boven zijn hoofd. En een drietal broers, die even oud zijn. Richard kijkt nog goed naar de politieman. Dan volgt hij een litteken in diens hals. Helemaal tot onderaan de buik van de man. Richard kan dit niet zien, want de man heeft een T-shirt aan. De man staat hem met grote ogen aan te kijken. Dan knikt hij. Het was te verwachten. Deze knaap is de stiefzoon van de neef van de politieman. Een vreselijke kerel en er is inderdaad enige gelijkenis. Dat litteken heeft de politieman aan zijn neef te danken. Die was vreselijk dronken en kwam hem na met een mes. Voor de ogen van zijn stiefzoon. Alleen omdat de politieman er iets van had gezegd, dat de man de jongen had geslagen. Toen de politieman was genezen, is hij zijn neef gaan zoeken om te kijken, of hij iets voor de jongen kon doen. Maar het gezin was met de noorderzon vertrokken. Dus Richard is een stief-achterneefje. Mooi, dan kan de man hem eens komen opzoeken. En ervoor zorgen, dat er wat spieren aan die slungel komen. Dit zegt de man lachend. Dan aait hij Richard plagend door de haren. Dat levert hem een dikke kus op de wang op. De man staat er verbaasd van. De twee jongens lopen alvast naar de uitgang. Oom Karl kijkt de politieman aan en legt uit, dat dit is veroorzaakt door hersenletsel, dat Richard heeft opgelopen door het vele slaag, dat die van zijn stiefvader kreeg. Nu blijft Richard altijd een kleine jongen. Net als de andere jongens trouwens. Karel is ook zo. Die heeft echter als kind een ziekte gehad, waardoor hij zo is. Boudewijn heeft tijdens de geboorte hersenletsel opgelopen en Guido heeft een auto-ongeluk gehad.

93

Is oom Karl met die knapen op vakantie? Nee, hij heeft zich over de knapen ontfermd en heeft hier een veilige woon- en werkomgeving voor ze gevonden. De jongens gaan hier alle vier morgen aan het werk. Ja, ook als Guido gewond is. Dan kan hij vast wel gereedschap en spijkers aangeven. De jongens krijgen alle vier een vaste begeleider. Of in het geval van Richard een begeleidster. Richard komt in de kinderopvang. Ja, een kind kan kinderen het beste bezighouden. Maar nu gaat oom Karl achter die twee knapen aan, voordat ze kattenkwaad uithalen. Hij wil vandaag niet op ze moeten brommen. Laat ze zich vandaag maar een keer lekker veilig voelen. Oom Karl loopt met de jongens, die overigens netjes op hem hebben staan wachten, naar het restaurant. Alleen kijken. Dave en Peter nemen hen mee om iets te eten. Karel vraagt zachtjes, of zij werkelijk in een restaurant gaan eten. Dat is hartstikke duur. De jongens zullen vaker in het restaurant eten. Dat hoort erbij, als je in een hotel woont. Vooral als je tot de familie behoort. Ja, de jongens zijn lid van de familie. Oom Karls familie. En de familie van Dave, Peter en Nigel. Die zijn de eigenaren van het hotel. En ook Frank is familie. Die is de directeur van het hotel. En daarom moeten de jongens goed naar de mannen luisteren. Nu is niet alleen oom Karl degene, die de jongens voor de broek geeft, als ze ondeugend zijn, of die ze troost, als ze verdrietig zijn. En als ze in de problemen zitten, waar dan ook mee, kunnen ze altijd naar iemand toegaan. Beter een keer een flink pak voor de broek, dan alsmaar die knagende angst in je binnenste. Oom Karl wijst de keukens aan. Maar daar mogen ze niet naar binnen. Daar is het heel druk. Dan wijst hij hen de bars. Daar mogen de jongens niet komen. Alleen als Ferdinand ervan weet of erbij is. Bijvoorbeeld om naar mooie muziek te luisteren. Geen alcohol. Nu niet en ook niet, als zij achttien zijn. Als oom Karl of één van de anderen dat ontdekt, krijgen ze heel hard voor de broek. Is dat begrepen? Ja, dat weten de jongens wel. Dat heeft oom Karl al vaker gezegd. Dat is ook gevaarlijk met de medicijnen, die de jongens hebben. Mooi, oom Karl is trots op de jongens, dat ze dat goed onthouden hebben. Dan gaan ze nu naar buiten in de tuin. Karel mag gaan meehelpen in de tuin. Kijk maar hoe groot. Helemaal tot achter het bos. Ook het bos hoort tot de tuin. En daar staat het huis van Frank. Die heeft een heel grote, lieve hond. Die moet bij het huis blijven. Die mag niet in het hotel komen. Dus als de jongens naar het huis van Frank gaan, moeten zij dat hek goed dichtdoen. Daar is het bijgebouw. Daar wonen een heleboel mannen en vrouwen, die in het hotel werken. Net als de jongens, maar dan in een apart gebouw. Aan de achterkant zijn de garages, waar de auto’s staan. Karel heeft de muren van het bijgebouw bekeken. Die zijn begroeit met klimop. Karel staat er zowat bij te springen van opwinding. Oom Karl vraagt hem, wat er aan de hand is. Karel legt uit, dat er kevertjes in de klimop zitten, die de andere mooie planten zullen opeten. Die kevers moeten worden gedood. En dan moet die klimop worden weggehaald. Die is slecht voor het gebouw. Rozenstruiken erlangs leiden is mooier. Oom Karl zegt, dat Karel het morgen aan zijn begeleider moet vertellen. Oom Karl heeft geen verstand van planten. Hoewel hij rozen ook mooier vindt dan klimop. Oom Karl hoort de auto van Peter aankomen. Hij loopt met de beide jongens naar de garages. Daar stappen Dave en Peter uit de auto. Zij helpen de twee jongens uitstappen. Boudewijn heeft een grote pleister in zijn gezicht en een verband om zijn knie. En Guido heeft zijn pols in het verband en een heel verhuild gezicht. Het deed hem veel pijn. De pols is niet gebroken, maar hij moest stevig worden ingepakt. Guido is de langste en de slungeligste van de jongens. Hij is ook de jongste. Richard is de oudste. Die wordt zaterdag achttien. Oom Karl zegt, dat Dave en Peter de jongens iets lekkers moeten gaan geven in het restaurant. Maar eerst dat gezicht wassen. Dat is geen gezicht. Dan schrikken de mensen van Guido. Peter neemt de knaap mee naar het toilet, terwijl Dave en oom Karl met de andere jongens blijven wachten. Dan vraagt oom Karl aan Dave om met die twee knaapjes naar het sportgedeelte te gaan. De sportinstructeur heeft een foto, waar ze naar moeten kijken. Misschien moeten ze dan mee naar het politiebureau. Boudewijn schrikt erg. Gaat oom Karl hem dan laten opsluiten? Nee, dan gaan ze samen zorgen, dat die lelijke mannen van gisteren geen andere mensen pijn gaan doen.

94

Maar oom Karl wil toch even praten met Boudewijn en Guido. Over het geld, dat de beide knullen hebben meegenomen. Oom Karl krijgt het idee, dat het veel geld is geweest. Boudewijn knikt beschaamd. Heel veel. Dat hadden Boudewijn en Guido verdient met vakken vullen bij de supermarkt. En ze wilden zo graag een beer voor Richard winnen. Die zegt steeds maar, dat hij bij de beer wil wonen. Dave en oom Karl kijken elkaar aan. Dan zijn ze samen in die andere wereld. Er is een konijn bij hen. Die heeft niet meegedaan aan het gevecht, maar hij zal in de toekomst wel gaan meedoen. En het vreemde is, dat hij in deze wereld wel intelligent is. Of eigenlijk is hij dat in de andere wereld ook, maar daar komt het er niet uit. Dan zijn ze terug. Richard staat een beetje zielig te kijken. Het is zijn eerste keer geweest. Dave zegt hem rustig adem te halen en hij zal straks met de beer kennismaken. Hij mag wonen bij de beer. En bij al die anderen. Nu kijkt Richard opgelucht. Zij vinden het niet gek. Al die andere mensen vonden hem maar raar. En zelfs zijn broers hebben het niet begrepen. Maar oom Karl begrijpt alles. En Dave is ook een goeie vent. Bijna net zo lief als de echte beer. Dave haalt hem aan. Als Peter terugkomt met Guido, gaan de twee mannen met de vier jongens het restaurant in, terwijl oom Karl naar boven gaat. Daar is Nigel op bed gaan liggen. Freddy ligt op bed te praten met Lydia. Zij heeft even genoeg geslapen. Nu wil ze wakker zijn. Peter heeft oom Karl een stapeltje papieren in de hand geduwd, voor ze het restaurant inliepen. Die wil hij gaan bekijken. Hij heeft zelf ook een aantal papieren. Wat verkooppapieren voor het hotel. En de lijst van de voorgenomen veranderingen voor het hotel. Frank is naar huis gegaan. Bianca heeft eerst geregeld, dat de telefoon op de beantwoorder wordt gezet. Het hotel zal morgenochtend weer bereikbaar zijn. Er is een speciaal nummer voor noodgevallen. Dit komt gewoon bij de balie uit. Nu is het vreemd rustig achter de balie. De medewerker staat wat gasten uit te leggen, waar zij het beste heen kunnen gaan, als zij een fijne boswandeling willen maken. Precies het werk, wat er aan de balie gedaan hoort te worden. In het kantoortje achter de balie zitten drie dames een enorme stapel aanvragen voor folders af te werken. Dit zijn niet allemaal baliemedewerksters, maar gewoon mensen, die intern zijn en een extra uurtje of wat wilden werken op zondag. Het is geen moeilijk werk en de sfeer is goed. De dames lachen wat af met zijn drieën. Oom Karl gaat aan tafel zitten met zijn papieren. Eerst maar die papieren van Peter bekijken. Als hij ze openvouwt, ziet hij meteen, dat het niet Peters handschrift is, maar het handschrift van een vrouw. En aangezien hij de handschriften van de andere vrouwen kent, weet hij, wie dit geschreven heeft. Vooral als hij het eerste gedeelte doorleest. Dan wordt ook hij steeds misselijker. En als hij aan het eind is, is hij regelrecht woest. Hoe kan hij zich zo vergist hebben in die twee. Een egocentrische zakkenwasser en een overambitieus gedrocht. Hoe moet Freddy worden rechtgebogen? Dit zullen ze zelfs in een jaar niet kunnen verhelpen. En dan denkt oom Karl niet aan de geestelijke schade. Tante Cecilia zit een tijdje naar haar broertje te kijken. Zij kan haar aandacht niet bij het gesprek met haar aanstaande schoonzus houden. De beide vrouwen kijken naar oom Karl. Ze kijken elkaar aan en staan als één vrouw op. Dan gaan zij aan weerszijden van Karl zitten. Die begint zachtjes vanaf het begin voor te lezen. De twee vrouwen zijn iets beter tegen het verhaal bestand, maar als hij klaar is, zijn ook zij kwaad. Nu wordt Freddy, wiens slaapkamerdeur openstaat, nerveus. En behoorlijk ook. Tante Cecilia staat op van tafel loopt met afgemeten passen naar het bed en stuurt Lydia weg. Dan gaat tante Cecilia zitten. Zij kijkt Freddy in de ogen. Dan zegt zij, dat zij niet weet, hoe je iemand moet vertellen, dat diens ouders een stelletje zelfzuchtige monsters zijn geweest. Freddy is verbijsterd. Zij snapt best, dat tante Cecilia het over haar heeft. Maar waarom is tante Cecilia boos op de ouders van Freddy? En is zij ook boos op Freddy? Nee, dat is tante Cecilia duidelijk niet. Die aait Freddy over de haren. Dan vertelt zij, dat oom Karl het verhaal van Freddy heeft gelezen. Het verhaal, dat Babaoe heeft opgeschreven. Het is goed, dat de anderen dat kennen. Dan kunnen ze Freddy helpen. Met een beetje te worden als de andere mensen. En dan is er begrip voor de reacties van Freddy. Dan kunnen ze Freddy helpen

95

zien, waar zij beter voor zichzelf kan zorgen. Dat willen de anderen graag. Freddy helpen en voor Freddy zorgen. Want Freddy is de kolibrie. En zij is hun kindje. Freddy begint te huilen. Met grote snikken. Tante Cecilia tilt haar op schoot en houdt haar tegen zich aan. Net zolang, tot Freddy is gekalmeerd. Nigel is ondertussen moeilijk in bed te houden. Zijn kleine meisje huilt. Hij moet haar troosten. Nee, daar is een ander mee bezig. Oom Karl weet waarover het gaat en daar is Nigel niet aantoe. Daar is Nigel zelf te ziek voor. Hij moet eerst tot rust zijn gekomen. Hij heeft zelf veel te veel meegemaakt. En hij heeft beloofd om zich aan de regels te houden en in bed te blijven. Om die wond rust te geven. Straks trekt hij alles open en gaat het opnieuw ontsteken en dan is hij verder van huis. Nigel laat zich tenslotte kalmeren. Freddy krijgt een vreselijke hoestbui. Maar dit keer raakt zij niet buiten adem. Wel wordt ze er heel moe van. Tante Cecilia houdt haar lekker op schoot. Daar valt Freddy in slaap. Zo blijven die twee zitten, totdat de andere mannen het appartement inkomen. Die hebben die grote knapen meegebracht. Dan kunnen die kennismaken. Dave is naar die sportinstructeur gelopen en heeft die krant opgehaald. Die gaan ze doorkijken. Peter loopt naar de slaapkamer van Freddy om te kijken, of het meisje wakker is. Dan kan zij kennismaken. Maar Freddy slaapt. Nu met haar duim in de mond. Ze sabbelt erop in haar slaap. Peter neemt haar over van tante Cecilia en legt haar in bed. Dan geeft hij haar de teddy in de armen en aait haar over de haren. In haar slaap geeft Freddy hem een kopje als een aanhalige poes. Dan draait zij zich om en slaapt verder. Tante Cecilia gaat mee naar de kamer. Daar heeft oom Karl Lydia meegenomen naar het balkon voor een ernstig gesprek. Hij heeft haar het papier gegeven en zij heeft het gelezen. Dan haalt zij haar schouders op. Freddy is, zoals zij gevormd is. En daar moeten ze vanuit gaan. Het is goed om te weten, maar niet goed om daar kwaad over te worden. Dat is energieverspilling. Ook de anderen moeten dit weten. Eigenlijk is Freddy net als die vier andere knapen. Een eeuwig kind. Vijf knapen dus. Ook Nigel is zo. Ook bij hem is er sprake van zware mishandeling en misbruik. Niet alleen door zijn moeder. Ook zijn vader heeft zich er schuldig aan gemaakt. Zonder het zelf te beseffen. Net als Freddy’s vader. Die andere vier knapen zijn trouwens niet allemaal mishandeld of misbruikt. Richard wel, maar de anderen zijn zo geworden door ziekte of ongelukken. Richard is één van de groep. Een konijn. Lydia moet erom lachen. Wordt een mooie combinatie. Een konijn en twee wolven. Iedereen gaat aan tafel voor de thee. Er is naar de roomservice gebeld voor die lekkere gebakjes van Suzanne en de chef-kok zelf. Suzanne komt inderdaad zelf een taart brengen. Een nieuw model. Een vierkante taart. Gemakkelijker te verdelen. Maar dat is niet het enige bijzondere aan de taart. Het is een taart, die is opgebouwd uit verschillende lagen room. Ieder met een eigen kleur en smaak. En bovenop ligt een enkele rode roos. Van suiker. Nee, die heeft Suzanne niet zelf gemaakt. Dit is alleen een idee voor een bruidstaart. Of de mensen willen voorproeven en willen vertellen, wat zij ervan vinden. Dat wordt dus een serieus proefstukje. De jongens krijgen ook een stukje. Ze kijken hun ogen uit. Dit is lekker. En ze hebben vanmiddag al lekker gegeten in het restaurant. Ze worden verwend. Is er iemand jarig? Nee, de jongens moeten werk doen voor de chef-kok. Die wil de taart voorgeproefd hebben. Zodat de gasten geen onaangename ervaringen opdoen. Richard is de enige, die het begrijpt. Hij zit naar Suzanne te kijken. Dan zegt hij, dat hij haar lief vindt. Hij loopt blozend met zijn gebakje naar het balkon. De rest van de familie blijft verbijsterd achter. Oom Karl schudt zijn hoofd. Nu zul je dat krijgen. Nigel begint te lachen. Die heeft door, wat Richard bedoelt. Suzanne moet er niet teveel achter zoeken. Richard is niet gewend, dat meisjes en vrouwen naar hem kijken. Of aan hem denken, als het aankomt op het goede der aarde. Dus voedsel. Die pleegmoeder moet alleen hebben gekookt en dan het verdelen aan haar man hebben overgelaten. En zijn eigen moeder heeft nooit iets voor hem gedaan. Suzanne is de eerste vrouw, die Richard voedsel aanbiedt. Daarom vindt hij haar lief. Gewoon, zoals een kleuter zijn juffrouw lief kan vinden.

96

Guido zit er sip bij. Lydia vraagt hem, of hij veel pijn heeft. Nee, maar als Richard Suzanne lief vindt, zal hij Guido niet meer lief vinden. En Guido vindt Richard wel lief. Maar Guido vindt Karel toch ook lief? En Boudewijn? En oom Karl? Ja, maar dat zijn familieleden. Suzanne is ook familie. Dus Richard kan best Suzanne lief vinden en tegelijkertijd ook Guido lief vinden. Lydia denkt niet, dat het zal veranderen. Richard zal Guido meestal lief vinden. Alleen als ze ruzie maken niet. Net als met andere mensen. Maar wie zorgde in het pleeggezin voor het eten? Pa. Die zorgde overal voor. Als de controleur kwam, was die mevrouw er ook. En anders was zij boodschappen doen. Moesten de jongens zeggen. Nee, die mevrouw wilde niet bij Pa en de jongens wonen. En de jongens deden de boodschappen en stofzuigen en ramen lappen en de tuin bijhouden. Dat soort dingen. Alleen koken mochten ze niet. En wassen ook niet. Niet sinds Karel een rode sok in de witte was heeft gedaan. Die heeft toen een pak voor de broek gehad. En hij had het niet expres gedaan. Karel zit er met een rood hoofd bij. Hij kijkt schuw om zich heen. Maar nu zullen de jongens zelf de was moeten gaan doen, toch? Karel zal goed opletten. Nee, de jongens doen niet zelf de was. Dat doet iemand anders. Iemand van de wasserij. De was wordt gelabeld en gaat mee naar de wasserij. Op het label komt de naam van de jongens te staan en de naam van het hotel. Dan kunnen de mensen in de wasserij zien, dat die was bij de was van het hotel hoort. En dan wordt die was per naam netjes verpakt weer teruggebracht. Gewassen, gedroogd en gestreken. En ramen wassen en stofzuigen moeten de jongens op hun eigen kamers doen. En alles netjes houden. Ook in de woonkamer. Dan maakt een mevrouw de woonkamer en de badkamer schoon. En wie doet dan de boodschappen? De jongens mogen zelf wat dingen voor hun eigen zakgeld gaan kopen en verder kan er het een en ander uit het restaurant worden meegenomen. Niet teveel snoepen. Er moet goed gegeten worden. Maar wie moet dan de boodschappen voor het hotel halen? Die worden gebracht. Net als bij de supermarkt. Als je niet kunt komen, brengen ze het thuis. Maar dat kost wel centjes. Ja, maar minder dan al die mensen heen en weer laten gaan naar de winkels. In een hotel zijn een enorme hoeveelheid goederen nodig. Net zoveel als in een supermarkt. Mogen de jongens dan vakken vullen? Dan kunnen ze wat centjes verdienen. Nee, de jongens krijgen ander werk. En ze krijgen in het vervolg zakgeld en kleedgeld. Oom Karl gaat ze daarmee helpen. En wat er over is, mogen ze sparen. En als ze iets duurs voor zichzelf willen kopen, hebben ze centjes. Hoe zit het met die krant? Dave, geef die krant eens aan. Boudewijn en Guido moeten goed in de krant kijken, of ze een foto zien, waarop die mannen van gisteravond staan. Dan gaat oom Karl met ze naar het politiebureau om te vertellen, wat die lelijke mannen hebben gedaan. Dan moeten die lelijke mannen worden opgesloten. Nee, de jongens hoeven niet de cel in. En oom Karl is bij ze. De foto is snel gevonden. Er staan vijf skinheads op. Drie ervan waren gisteravond bij die groep. En er waren er nog vier. Maar die staan niet op de foto. Nu gaat oom Karl de krant en de jongens meenemen naar het politiebureau. Boudewijn moet echt. En oom Karl is een beetje boos. De jongens mochten niet stiekem alleen gaan. En zeker niet met zo’n hoop geld. Weten de jongens ook, hoeveel geld ze bij zich hadden? Ja, Boudewijn had twaalfhonderd en twintig euro bij zich en Guido elfhonderd en negenendertig. En de portemonnee. Een mooie portemonnee. Met een hertje op de binnenkant. Daar is Boudewijn verdrietig over. Die portemonnee heeft hij van een lieve meneer gekregen voor het halen van de boodschappen. Die waren zwaar, maar dat vond Boudewijn niet erg. Wat waren dat voor boodschappen? Nu, tegels en zand en een zak cement. Die heeft Boudewijn stuk voor stuk naar het huis van die meneer gebracht. En die heeft Boudewijn ook een lolly gegeven. Een lekkere lolly. Oom Karl bedenkt zich, dat die jongens weer eens zijn uitgebuit door één of andere linkmiechel. Zulk zwaar sjouwwerk voor een portemonnee en een lolly. En als hij later op het politiebureau het portemonneetje ziet, kan hij wel huilen. Een kinderportemonnee. Een gratis gekregen geval. De politie heeft de daders al vast zitten op het bureau. Die hebben de truc gisteravond nog een keer willen uithalen, maar die ‘lammetjes’ bleken wolven te zijn. Een stel Japanse toeristen.

97

Maar die waren bedreven in vechtsporten. Zij hebben de skinheads overmeesterd en de politie gewaarschuwd. Die skinheads zijn er erger aan toe dan de jongens. Toen de politie zoveel geld op die knapen vond, hebben zij ze eens flink aan de tand gevoeld. De heren hebben er kiespijn van. Toen heeft de groep bekend al eerder op de avond twee jonge knapen te hebben overvallen. En daarbij is zo te zien behoorlijk veel onnodig geweld gebruikt. Boudewijn en Guido moeten opgeven, hoeveel geld ze kwijt zijn en dan moeten zij in een kamertje wachten. Samen. Oom Karl moet mee. Nee, de jongens hoeven niet in de cel, maar de agent meent wel, dat de jongens een flink pak voor de broek verdiend hebben. En niet meer stiekem weglopen om naar de kermis te gaan. De twee jongens zitten berouwvol naar de punten van hun schoenen te kijken. Die zullen die streken niet meer uithalen. De agent neemt oom Karl mee naar de kamer van de officier van Justitie. Die kennen elkaar heel goed. Soms zijn ze tegenstanders en soms werken ze samen. Het zijn in ieder geval vakgenoten. En deze officier heeft toen die zaak tegen de jongens geleid. Hij is heel boos geweest op de politie, dat die niet verder heeft gekeken en gevraagd. Nu gaat hij het een beetje goedmaken. Die Japanners waren geen toeristen, maar zakenlieden, die hier rondkeken om een fabriek neer te gaan zetten. De heren zijn zeer verbolgen en hebben de ambassade ingeschakeld om de skinheads veroordeeld te krijgen. Dan is het beter om er een simpele zaak van te maken. Er wordt door de jongens geen aangifte gedaan. Wel door die zakenlieden. De jongens krijgen hun geld en portemonnees terug en zij krijgen een klein bedrag voor de geleden schade. Die komt uit een speciale pot, voor gevallen, waarbij nooit een dader wordt gevonden. Dat is geen probleem. Waarom is trouwens oom Karl met die jongens meegekomen en niet die pleegvader? Dan legt oom Karl de situatie uit. Dat de jongens een veilige woon- en werkomgeving hebben in het hotel van zijn neefje en diens beide vrienden. Dat oom Karl daar in de raad van bestuur zit. Als voorzitter. Om al die kleine jongens en meisjes in de gaten te houden. Ja, oom Karls Lydia woont er ook. En een jongedame, die er door de kinderbescherming is geplaatst. Freddy Martindale. De officier verslikt zich in zijn glaasje water. Bedoelt oom Karl dé Freddy Martindale? Van het mysterie, dat nu opgelost is? Ja, die bedoelt oom Karl. Een kleine ondeugende meid, die flink onder de duim gehouden moet worden. Dan heeft de officier een nieuwtje. Er is een bericht binnengekomen, dat die koning, die dat kind ooit gered heeft, naar deze stad komt. Om er te komen wonen. Dat is geen nieuws. Dat wist oom Karl al. Vanmiddag is de boeking bevestigd. De man komt volgende week maandag aan. De officier zucht. Is er iets, dat oom Karl niet weet? Nou, dát zou oom Karl dus niet weten. De beide mannen breken in lachen uit. Ze mogen elkaar wel. Oom Karl gaat terug naar de jongens. Die hoeven niet naar het verhoorkamertje. De aangifte gaat niet door. Oom Karl heeft met de officier afgesproken, dat die het bedrag zal overmaken op de bankrekeningen van de beide jongens. Boudewijn krijgt zijn portemonneetje terug en Guido de zijne. Maar het geld wordt overgemaakt. Want de jongens mogen niet met zoveel geld over straat. En hij wil weten, of dit al het geld is, dat de jongens hebben. Nee, nu nog niet. Straks met de anderen erbij. Alle anderen. En hoe het zit met de bankrekeningen van de jongens? Heeft die pleegvader daar toegang toe? Ja, hij verzorgde de centjes en de jongens zijn zuinig geweest. Ze hadden niet veel nodig. En Pa had hen gezegd, dat ze het huis uit moesten. Zodra ze achttien werden, moesten zij het huis uit. Dan moesten ze maar werk gaan zoeken. Meer uren gaan werken bij de supermarkt, of bij meer supermarkten gaan werken. Of op de markt of in de bouw. Daar kunnen ze domme krachten gebruiken. Ondertussen heeft Dave het resultaat besproken met Suzanne. Het is voor een bruidstaart een heel lekkere taart, maar dan is de vorm niet zo mooi. Bovendien moet een bruidstaart uit verschillende lagen bestaan en niet alle lagen in één taart. Hier hebben ze om zitten lachen. Toen kwam Richard binnen. Die sloop langs Dave heen naar zijn eigen huisje. Maar Dave heeft hem in het nekvel gegrepen en op de stoel naast hem neergezet. En iedere keer, als Richard wil opstaan, ligt die hand weer in zijn nek. Net alsof Dave weet, wanneer Richard wil opstaan. Freddy is wakker geworden. Zij ziet, dat het druk is geworden in de woonkamer. Tante Cecilia zit met tante Liliane te praten. Peter giebelt een beetje met Lydia en Dave is met Suzanne aan

98

het overleggen. En dan zijn er twee vreemde knullen. Één daarvan wordt door Dave op zijn plaats gehouden. Karel staat als bevroren stil. Hij is bang voor Peter. En voor Dave. Die zijn zo sterk. En Karel heeft meer uitgehaald. Dat heeft hij niet aan oom Karl durven vertellen. Die zal kwaad worden. Het is, alsof de munt een gat in zijn zak brandt. En ook in het been van Karel. Die munt, die hij gevonden heeft. Gisteravond, toen de andere jongens weggingen. Toen heeft Karel een mooie munt gevonden op straat. Maar hij moet het aan oom Karl vertellen. Zijn gezicht wordt steeds angstiger. Peter gaat tussen hem en de deur staan. Dan is zijn gedrag nog meer dat van een dier in het nauw. Hij springt bijna een gat in de lucht, als oom Karl met de beide andere jongens de kamer binnenkomt. Freddy ziet het wel. Oom Karl ziet twee dingen. Dat Freddy en Nigel geen bezoek op de slaapkamer hebben en dat Karel heel angstig is. Die heeft iets uitgevreten. Eerst Karel maar. En de andere knullen. Oom Karl zegt de jongens aan de hoge tafel te gaan zitten. Goed, ze beginnen met opbiechten. Karel heeft vast iets op te biechten. Hij doet heel zenuwachtig. Weet hij nog, wat oom Karl vanmiddag beneden gezegd heeft? Jawel, dat weet Karel wel. Hij is alleen bang, dat hij ondeugend is geweest. Hij heeft gisteren een mooie munt gevonden op straat. Die heeft hij opgeraapt en in zijn zak gestoken. En hij heeft het niemand verteld. Oom Karl kijkt hem aan. Dan moet hij die munt laten zien. Karel haalt met trillende vingers de munt uit zijn zak. Peter is dichterbij gekomen om de munt beter te kunnen zien. Karel wordt daar nog banger van. Hij laat uit angst de munt vallen. Op tafel. Het is een gouden munt. Een heel mooie munt. En geen nieuwe. Een oude. Honderden jaren oud. Peter fluit, als hij die munt ziet. Dat is een mooie munt. En veel geld waard. Oom Karl houdt zijn gezicht in de plooi. Hij vraagt waar Karel precies de munt heeft gevonden. Nu, Karel is gisteravond toen de andere jongens waren weggegaan, een eindje gaan wandelen. Toen is hij langs die nieuwe supermarkt gelopen. Alleen om te kijken, of hij daar soms een baantje kan krijgen. En ze zoeken wel mensen. Maar toen heeft hij die munt zien liggen langs de stoep. Gewoon op straat. Toen heeft hij hem opgeraapt. Eerst dacht hij er niet aan, dat het verkeerd kon zijn. Maar oom Karl heeft gezegd, dat hij alles moet opbiechten en dan maar een pak voor de broek moet krijgen. Dat het beter is dan de angst in je binnenste. Maar Karel is zo bang. Hij begint ervan te huilen. Peter komt achter hem staan. Hij aait Karel over het hoofd. Dit is toch niet iets, wat ondeugend is? Deze munt heeft Karel eerlijk gevonden. Hij moet het vertellen, want dan kunnen ze de eigenaar van de munt zoeken en die zijn munt teruggeven. Maar verder is het niet ondeugend. Het is niet goed, als de jongens alleen gaan wandelen of naar kermissen gaan, zonder dat zij vertellen, waar zij heengaan. Maar vorig jaar, toen die supermarkt werd gebouwd, is Karel een keer op het bouwterrein wezen kijken en toen heeft hij een zak met die munten gevonden. Ook zulke mooie, maar ook wat rode munten en een paar van die grijze. Een mooie leren zak was het. Toen heeft hij hem aan Pa laten zien, en die heeft hem helemaal bont en blauw geslagen. Hij moest Pa vertellen, waar hij was geweest. En Pa heeft hem verboden daar ooit nog te komen. Oom Karl kijkt de twee andere mannen aan. Dit is een vies zaakje. Weer een zaak voor de politie. Oom Karl belt nogmaals naar het bureau. Hij vraagt naar de officier. Die legt hij het hele geval uit. Karel is niet in staat om aangifte te komen doen van zijn vondst. Die is helemaal overstuur. Hij is bang voor straf en voor de politie. Dat kan de officier begrijpen. En de knul heeft niets strafbaars gedaan. Gisteren dan niet. En vorig jaar, wist hij niet beter. Tijd om die Pa aan te pakken. Wegens mishandeling van de aan hem toevertrouwde pleegkinderen en van valsheid in geschrifte. De officier weet, dat de man een nieuwe aanvraag heeft gedaan voor pleegkinderen. En daarin heeft hij opgegeven, dat hij getrouwd is en samenwoont met zijn vrouw. Dat is duidelijk niet het geval. Bovendien hoorden die jongens op school. Die zijn nog geen achttien. Als oom Karl deze week nog tijd kan vinden om met Karel naar het bureau te komen, zou de officier dat heel fijn vinden. Karel moet worden uitgelegd, dat hij die munt niet mag houden. Als over een jaar niemand heeft kunnen bewijzen, dat hij de eigenaar is, mag Karel hem hebben. Zo is de wet. Dat weet oom Karl wel. Ja, oom Karl is helemaal op de hoogte. Maar hij wil graag op de hoogte worden gehouden. Oké, daar kan de officier helemaal inkomen. Er zullen wat mensen op worden gezet. Dan vraagt de

99

officier ineens, of die vondst voor of na die overval was. Oom Karl vraagt het na aan Karel. Die vondst was voor de overval. Daarna hebben de jongens drie maanden in de cel gezeten. De officier schreeuwt woest in de telefoon, dat oom Karl dat moet liegen. Er staat in de papieren, dat de jongens diezelfde avond zijn opgepakt en na drie dagen weer zijn losgelaten. Nee, oom Karl liegt niet. Hij vond het toen ook een schande. Maar hij heeft die zaak overgenomen van een collega, die ermee wou uitscheiden. Bovendien vond die man het een verloren zaak. De officier zal een intern onderzoek starten en als het waar is, krijgen de drie jongens nog een flinke schadevergoeding. Foei, zulke jongens drie maanden lang opsluiten. Geen wonder, dat die knapen bang zijn voor de politie. Gelukkig hebben ze met zijn vieren in één cel gezeten. Arme knulletjes. Oom Karl klapt zijn telefoon dicht en bergt hem op. Dan kijkt hij Karel ernstig aan. Die trilt helemaal. Dan zegt oom Karl, dat Karel er heel goed aan gedaan heeft om alles te vertellen. Er wordt uitgezocht, waarom de jongens vorig jaar drie maanden in de gevangenis hebben gezeten. En Karel moet over een paar daagjes met oom Karl mee naar het bureau. Daar gaan ze de munt aan de politie geven. Tot die tijd zal oom Karl hem bewaren. Die munt moet een jaar in de cel. Als dan niemand heeft kunnen bewijzen, dat die munt van hem is, krijgt Karel de munt. Zo is de wet. En Karel moet ook vertellen, waar precies hij vorig jaar die munten in die zak heeft gevonden en welke munten het zijn. Oom Karl zal zorgen, dat Karel ze op plaatjes kan aanwijzen. En omdat Karel zo’n grote jongen is geweest, krijgt hij een klein stukje taart. Oom Karl schuift hem het laatste stukje taart met daarop de suikeren roos toe. Karel weet niet hoe hij het heeft. Dan begint hij genietend van het gebakje te eten. De roos likt hij af en legt hij ernaast. Richard kijkt er een beetje teleurgesteld naar. Maar eerlijk is eerlijk, Karel heeft het verdiend. En Richard is blij, dat Karel vandaag geen klappen krijgt. Dan zegt oom Karl, dat er nog meer moet worden opgebiecht. De jongens zijn gisteren met veel geld naar de kermis gegaan. Veel te veel. Nu wil oom Karl van alle jongens weten, hoeveel geld zij hebben en hoeveel centjes zij op hun bankrekeningen hebben. Beginnen met Richard. Die heeft vierduizend euro in zijn spaarvarken en twee cent op zijn bankrekening. Dan Boudewijn. Die heeft nu nog drieduizend in zijn spaarpot en twintig cent op zijn bankrekening. Vervolgens Karel. Die heeft tweeduizend in zijn spaarpot en vierduizend op zijn bankrekening. En als laatste Guido, die heeft nog vijfhonderd in zijn linnenkast en drie euro op zijn bankrekening. Hier klopt niets van. Oom Karl wil alle afschriften van de jongens van hun bankrekeningen. Richard zal die samen met Dave ophalen. En Peter moet bij aan tafel gaan zitten, want hij maakt Karel bang. Peter gaat naast Karel zitten en legt zijn grote sterke armen om diens magere schouders. Wie maakt Karel bang? Dan zal Peter hem een lesje leren. Karel is zijn knulletje, nietwaar? Freddy, die ligt mee te luisteren, moet erom giechelen. Peter knipoogt naar haar. Karel kijkt naar haar. Hij heeft haar nog niet eerder opgemerkt. Dan fluistert hij zachtjes tegen Peter, dat daar een meisje in bed ligt. Ja, dat weet Peter. Die is ziek. Ze mag alleen aan tafel komen om te eten. Verder moet zij in bed blijven. Dat is Freddy. Maar Freddy is toch een jongensnaam? Nee, in Amerika wordt de naam ook voor meisjes gebruikt. En de mama van Freddy vond dat mooi. Freddy heeft Peters commentaar gehoord en zegt nu, dat haar mama een jongetje wilde hebben. Daarna draait zij zich om en blijft met haar rug naar de kamer liggen. Peter wil al opstaan, maar oom Karl houdt hem tegen. Laat Freddy maar alleen met haar verdriet. Die accepteert eindelijk, dat haar ouders haar hebben verraden. Dave en Richard komen terug met een viertal tassen met papieren erin. Er is geen touw aan vast te knopen. Maar Dave zou Dave niet zijn, als hij niet snel orde in deze chaos had. Alles netjes op zijn plaats in een viertal ordners. Die heeft Dave uit het kantoor gehaald. En op iedere ordner heeft hij de naam van een van de knapen geschreven. Dan kunnen oom Karl en Dave zien, dat de jongens flink bestolen zijn door hun pleegvader. Toen de jongens bij hem kwamen, hadden ze alle vier een fors bedrag op hun bankrekening staan. Dat is er in grote bedragen afgeboekt. En zelfs nu de jongens het laatste jaar hebben gewerkt, zijn er regelmatig bedragen verdwenen. Naar dezelfde bankrekening. Geen wonder, dat die vent vier van die jongens wilde, die niet helemaal wijs zijn.

10

Oom Karl gaat met Nigel praten. Over die vriendin bij de kinderbescherming. Oom Karl wil die morgen benaderen. Vragen, of zij voor hem kan uitzoeken, wie die jongens aan die pleegvader heeft toegewezen. Oom Karl heeft een vermoeden. En hij gaat morgen met alle vier de jongens naar het politiebureau. Aangifte doen van diefstal. Door die pleegvader. Karel is voorzichtig naar Freddy’s slaapkamer geslopen. Hij vindt haar zielig. Hij wil haar troosten. Hij weet, hoe het voelt, als iemand je niet wil hebben. Ja, dat weet hij wel. Hij was al veertien, toen hij bij die pleegvader kwam. Alle andere gezinnen wilden Karel niet. Omdat Karel weleens foutjes maakt. En dan wordt hij zenuwachtig en gaat hij in bed plassen. Ook nu nog. Maar nu zorgen zijn broers, dat hij zijn bed wel verschoont. En zichzelf. Eerder deed hij dat niet, omdat hij bang was voor billenkoek. Hij heeft al veel billenkoek gehad. Ook nu is hij er bang voor. Peter is heel sterk en Dave is niet minder. Als ze het niet goed vinden, dat hij bij het zieke meisje gaat kijken, krijgt hij vast billenkoek. Heel hard. Maar dat heeft hij er dit keer voor over. Hij moet haar troosten. Hij knielt bij haar bed neer en legt voorzichtig zijn hand op haar schouder. Hij kan voelen, dat zij huilt. Zachtjes en geluidloos, maar hij kan het voelen. Hij aait haar zachtjes over haar arm. Dan neuriet hij een liedje voor haar. Dat kan hij zich herinneren. Iemand zong dat altijd voor hem. Meer weet hij niet meer. Plotseling staat Peter achter hem. Karel schiet overeind. Bang, dat hij iets verkeerds heeft gedaan. Hij zou bijna zijn evenwicht verliezen en vallen, als Peter hem niet had opgevangen. Freddy kijkt met behuilde ogen achterom, naar wat er gebeurt. Karel kijkt Peter bang aan. Die schudt zijn hoofd. Hij kijkt verdrietig naar Freddy. Dan zegt hij tegen Karel, dat die best bij Freddy mag gaan zitten. Dat is juist lief. Als Karel Freddy wil troosten. Freddy is verdrietig. En zij is ziek. Peter wil ook Freddy troosten. Dat veroorzaakt een gierende huilbui bij Freddy. Nu komt tante Cecilia de slaapkamer in. Die jaagt Peter de kamer uit en zegt hem die grote knul mee te nemen. Allebei de slaapkamer uit. En Freddy met rust laten. Iedereen wil Freddy troosten, maar dat is niet wat Freddy nodig heeft. Die heeft rust nodig. Tante Cecilia doet de deur achter Peter en Karel dicht. Peter legt zijn arm om de schouders van Karel. Dan kijkt hij hem verdrietig aan. Arme Freddy. Lieve Karel. Grote jongen. Karel kijkt Peter voorzichtig aan. Dus troosten mag? Maar dat mocht hij eerder niet. Dan kreeg hij tikken en werd er tegen hem geschreeuwd. Hij snapt het niet. Peter ziet het in zijn ogen. Hij trekt Karel tegen zich aan. Dan legt hij hem uit, dat de regels hier in huis anders zijn dan eerder in die andere huizen. Hier mag troosten. En verdriet hebben ook. De anderen in de woonkamer hebben alles kunnen volgen. Peter zet Karel aan tafel en hij gaat tussen hem en Richard inzitten. Dan legt Peter zijn grote sterke armen om de twee jongens. Hij trekt ze tegen zich aan en zegt dan, dat hij vier grote knullen heeft gekregen om voor te zorgen. Die kunnen hem mooi een keer helpen. Met iets lekkers maken. Maar de jongens mogen niet koken. Maar ze gaan niet koken. Ze gaan eerst andere dingen maken. Die moeten in de koeling. Niet op het vuur of in de oven. Dan kunnen de jongens zich niet zeer doen. Later zullen de jongens leren koekjes bakken en koken. En ze moeten allemaal een keer bij Peter in de keuken komen helpen. Zodat ze weten, wat er in de keukens voor werk gedaan wordt. Wat er allemaal moet gebeuren om een goede maaltijd te maken voor de gasten. Oom Karl komt de woonkamer in. Hij is in gezelschap van Nigel. Het is tijd om te gaan dineren. Hoe moet het met Freddy? Die blijft nog boven. Morgen kan zij weer naar het restaurant om te gaan eten. Verder in bed blijven. En oom Karl vindt, dat Nigel maar uit bed moet. Nog veel rusten. En niet werken. Veel op het balkon zitten of beneden op het terras van het restaurant. Terras? Ja, er ligt toch een terras naast het restaurant? Kijk maar. Ja, oom Karl heeft gelijk. Maar het is niet in gebruik. Er staan wat oude kapotte stoelen en verder is het een lege, kale vlakte. De ogen van Nigel schitteren. Nee, hij mag zich er niet mee bemoeien. Nee, weet hij wel, maar hij mag daar wel lekker in de zon gaan zitten en naar de mensen kijken. Niet hier boven, waar hij meer in de weg zit, dan dat hij kan helpen. Dan wordt het tijd, dat hij wat voor de anderen gaat doen. Nigel moest maar meer voor Freddy gaan doen. Houdt die maar een uurtje bezig. Dan kan zij niet wegzakken in haar verdriet. Het is goed, dat zij eraan kan toegeven, maar het moet niet te hard gaan.

10

Nigel glimlacht naar oom Karl. Ja, dat is een goed idee. Dan kan hij haar een paar dingen leren. Oom Karl wil zeggen, dat het niet te snel moet gaan, maar dan zegt Nigel, dat hij Freddy gaat leren spelletjes doen. Beginnen met een spel, dat zij kent. Pokeren. En dan andere kaartspelletjes en dan bordspellen. Vooral schaken, omdat dat aansluit op de wiskunde, die zij kent. En als zij aan het eind van de week beter is, neemt hij haar mee naar het restaurant of het terras en dan doen ze een observeringsspelletje. Niet meer dan een paar uur per dag. Zowel Freddy als Nigel moeten een middagslaapje doen. Bah. Dan is hij net een baby. Is hij toch ook? Oom Karls grootste baby. Oom Karl moet lachen om Nigels gezicht. Die kijkt heel verbolgen. Ze gaan terug naar binnen. Tante Cecilia blijft bij Freddy. De anderen zijn klaar om naar het restaurant te gaan. De vier jongens zijn verbijsterd. Ze hebben toch al gegeten vanmiddag? Lusten ze dan niet meer? Jawel, maar het is zondag. Dan eet je maar één keer per dag. En vandaag hebben ze eens niet patat hoeven halen. Ze hebben heel lekker mogen eten. En ze hebben een taartje gekregen. Ja, en de jongens moeten leren, dat er drie keer per dag wordt gegeten. Op alle dagen, dus ook op zaterdag en zondag. En nu gaan ze alle vier mee en ze gedragen zich netjes. Als ze dat kunnen, mogen ze een toetje. De vier jongens lopen netjes met de anderen mee. Ze zullen met de lift gaan. Dat is wat minder vermoeiend. Richard bedelt of hij op het knopje mag drukken. Jawel, dan mag Guido, als ze naar boven gaan. Boudewijn kijkt een beetje sip. Maar die wordt niet overgeslagen. Oom Karl heeft ook voor hem iets speciaals. Maar dat vertelt hij nog niet. Boudewijn is alweer gerustgesteld. In het restaurant worden ze naar een grote tafel gebracht. De jongens worden tussen de anderen neergezet. Ze zitten netjes stil. Maar dan gaan ze meer om zich heen kijken. Naar alle mensen, die hier komen eten. Ze blijven netjes aan tafel. De serveerster komt aan tafel vragen, wat men wil drinken en met een menu. Er is keuze uit twee menu’s of een kindermenu. De jongens kijken verlangend naar oom Karl, die de bestellingen zal doorgeven. Hij bestelt voor iedereen een normaal menu, behalve voor de jongens. Die krijgen een kindermenu. Die hebben vanmiddag laat gegeten. En zo te zien zijn ze niet gewend om veel te eten. De jongens zijn reuzeblij. Want bij het kindermenu hoort een verrassingsijsje. Het lijkt echt kermis vandaag. Het drinken wordt snel gebracht en er wordt gezellig gepraat aan tafel. De jongens kijken hun ogen uit. De politieman van vanmiddag komt met zijn vrouw het restaurant in. Die hebben vanmiddag gekeken naar het Concours Hippique. Als hij Richard ziet, komt hij gedag zeggen. Richard lacht naar hem. Het eten wordt gebracht en netjes gegeten. De jongens krijgen hun patat. Met kip en appelmoes. Er wordt om gelachen. De jongens zijn enthousiast. Richard vraagt zachtjes aan oom Karl, of die niet veel voor hen moet betalen. Ze wonen in het hotel en ze hebben vandaag veel te eten gekregen in het restaurant. Dat is toch heel duur? Oom Karl legt hem uit, dat de jongens zelf voor hun eten en inwoning gaan werken. Ieder op zijn eigen plek. En de jongens zullen zakcentjes krijgen. En centjes om kleren voor te kopen. Daarom moéten de jongens werken. Maar ze krijgen allemaal werk, dat zij leuk vinden. Maar Richard kan niets. Karel kan de tuin doen, Boudewijn kan radio’s en televisies maken en lampen repareren en Guido kan timmeren. Maar Richard kan dat niet. Nee, maar er is werk, dat Richard kan doen. Dat zal Peter hem morgen vertellen. Als hij de jongens naar hun werk brengt. Richard twijfelt. Meer aan zichzelf, dan aan oom Karl. Als de jongens hun eten ophebben, wordt hun ijsje gebracht. Ze kijken hun ogen uit. Een echt ijsje. Niet eens een waterijsje. Met een mooie waaier erin. Een lekkere suikerwaaier. En een lepeltje. De jongens eten hun ijsjes met smaak op. De anderen genieten ervan mee. Het is mooi om het te zien. Onderin de coupe zit een verrassing. Een plastic doosje met daarin een klein plastic speelgoedje. Heel goedkoop, maar voor de jongens veel waard. Oom Karl krijgt er vier kussen voor. Als ze het restaurant uitgaan, lopen er een stel stoere knullen langs. Die willen het restaurant in en duwen zich een weg. Richard wordt omver geduwd. Hij valt en verdraait daarbij zijn knie. Peter en Dave zien het gebeuren en spreken de jongens aan op hun gedrag, terwijl oom Karl en Nigel Richard overeind helpen. Hij zegt niets van de zere knie. Alles gaat goed. Hij kijkt bang.

10

Als hij vertelt van de knie, zal hij morgen niet mogen werken en kan hij geen centjes verdienen. Dan krijgt hij geen eten. De stoere binken hebben tegen Peter en Dave een grote mond. Ze komen hier alleen maar eten. Ze logeren niet in het hotel. Het zijn walgelijke macho’s. De politieman heeft gezien, wat er met Richard is gebeurd en komt vragen, of hij zich zeer heeft gedaan. Als hij hoort, hoe de jongens tegen Peter en Dave tekeer gaan, sluit hij zich bij de twee mannen aan. Die kijken snel naar Nigel en oom Karl. Die laatste maakt een gebaar met zijn hoofd naar de hoofdingang. Maar Peter en Dave hebben een beter idee. Die nemen de heren mee via de keukens naar de afvalbakken. Daar hoort zulk geboefte. Bovendien krijgen die knapen dan minder kans om stennis te schoppen. De binken worden verzocht mee te gaan. Dan zullen Peter en Dave hen de uitgang laten zien. Zij zijn in dit hotel niet welkom. Hier wordt netjes met medeburgers omgegaan. Of ze nu zwakker zijn of niet. De knullen lachen de mannen uit. Wie denken ze niet dat ze zijn? Peter vertelt, dat zij de eigenaren van het hotel zijn en dus gerechtigd om bepaalde gasten te weigeren. De knullen willen doorlopen naar het restaurant, maar worden door Peter en Dave snel in de kraag gegrepen. De politieman doet mee. Dan worden de knapen naar buiten gebracht en ze worden gewaarschuwd, dat ze de volgende keer, als zij binnenkomen, door de politie zullen worden opgepakt. Dan is de branie ineens verdwenen. Peter en Dave bedanken de politieman voor de hulp. Die legt uit, dat Richard familie van hem is en dat hij dit niet kon laten gebeuren. Ondertussen hebben oom Karl en Nigel de dames en de jongens meegenomen naar boven. De politieman en zijn vrouw krijgen een drankje voor de moeite. Als iedereen boven is, gaan de jongens naar hun eigen huisje. Ze mogen nog televisie kijken en dan moeten ze naar bed. Oom Karl vertelt hen precies, hoe laat zij moeten gaan slapen. Richard heeft niets tegen de anderen gezegd, maar als die naar bed gaan, kan Richard niet meer van tafel opstaan. Dus moet hij maar blijven zitten. Als hij na een half uur nog niet in bed ligt, gaat Boudewijn kijken en omdat hij Richard niet overeind kan krijgen, gaat hij hulp halen bij de Roos. Peter loopt met hem mee. Die ziet meteen, dat er iets fout is aan die knie. Hij doet er een stevig verband omheen en zegt, dat ze daar morgen mee naar de dokter moeten. Richard is bang voor dokters. Hij slaapt de hele nacht niet. Van angst en pijn.

10