Erin Kachinsky

-0-

Erins Droom

Alles in dit boek berust op fantasie.

-1-

Zaterdag 30 maart 2002 Erin komt kreunend tot zichzelf, haar hoofd doet zeer. Ze hoort voetstappen op de gang en kijkt op. Ze kruipt overeind en op dat moment komt Francis binnen. “Erin, wat doe jij hier?”Francis wil op haar toelopen, maar Erin ziet de deur dichtgaan en de moordenaar die erachter staat zijn revolver richten op de rug van Francis. “Francis, weg!!!” roept zij en duikt om het bureau heen om hem uit de vuurlinie te stoten. Er klinkt een scherpe knal en Erin voelt een brandende pijn over haar schouder. Francis draait zich om en grijpt de moordenaar bij een pols en een schouder en duwt hem tegen een archiefkast, die achter de deur staat. De moordenaar slaat met zijn hoofd tegen de kast en zij horen een scherp gekraak en de moordenaar blijft hevig bloedend liggen. Francis controleert zijn hartslag maar de moordenaar is dood. Francis haalt zijn mobiel uit zijn zak en belt het alarmnummer. Hierna kijkt hij in hoeverre Erin gewond is. “Erin, je bloedt. Kom hier, dan kan ik kijken of ik het kan stelpen.” Hij gaat in de kantine op zoek naar een verbanddoos en neemt een duidelijk geschokte en lijkbleke Erin mee. Hij zet haar op een stoel en wast haar gezicht en slaap af met een natte doek. Dan ziet hij het bloed op haar schouder en het gat in haar blouse. “Nu is de maat vol. Ik bel een ambulance.” zegt hij. “Nee!!! Ik wil niet.” roept Erin. Francis kijkt haar in het inwitte gezicht en wordt kwaad. Op dat moment verschijnt de gealarmeerde politie. Francis wordt gevraagd om alles uit te leggen. De politiedokter, die ook ter plaatse is, constateert de dood van de moordenaar. “Kunt u ook even naar een gewonde jonge vrouw komen kijken?” vraagt Francis. De dokter loopt met hem mee naar de kantine, waar Erin door een agent wordt ondervraagd over de toedracht van het gebeuren. “Dat is een lelijke wond, jonge dame” zegt de dokter. “Nee. Ik wil geen dokter” roept Erin. “Het is niet zo erg.” De overige aanwezigen kijken allemaal verbaasd op. Een klein kind kan namelijk zien, dat de schotwond op haar schouder en de wond op haar slaap wel degelijk een dokter nodig hebben. Francis kalmeert Erin. “Ga nou maar even zitten. Dan kan de dokter er even een pleister op plakken of zo” zegt hij. De dokter haalt een spuitje en een flesje uit zijn tas en maakt een injectie klaar. “Zo nu ga ik je even een prikje geven, dan voel je niet zoveel pijn meer, als ik de wonden schoonmaak.” zegt hij. “Nu moet het even inwerken en straks kom ik terug om de

-2wonden schoon te maken.” Hij neemt Francis even apart. “Dit is duidelijk een shockgeval. Ik heb haar iets rustgevends gegeven. Maar die wonden zien er echt niet zo ernstig uit. Ze heeft hooguit een hersenschudding opgelopen door de klap op haar hoofd. Ik zal alles verzorgen, maar er moet vannacht wel iemand bij haar blijven.” De dokter loopt even weg om iets versterkends te pakken voor Francis en vraagt om thee voor zijn beide patiënten. Ook Francis heeft een shock opgelopen. Een gealarmeerde Peter komt aangereden en overlegt met Francis om het kantoor de komende week gesloten te houden. Als de politie weg is gegaan, moet immers alles weer worden opgeruimd. De moordenaar heeft het hele kantoor overhoop gehaald. De dokter, die klaar is met het verzorgen van Erins wonden loopt op Francis toe. “Mag ik even storen, heren? Het lijkt mij beter, als deze jonge dame en deze heer even naar huis worden gebracht nu de politie ze hier niet meer nodig heeft.” De inspecteur van politie Hugo Verdonck voegt zich bij hen. “Ik ben het daar wel mee eens, als u in de loop van de komende dag dan op het bureau uw verklaring even komt doorlezen en ondertekenen.” Francis kijkt naar een ineengedoken Erin aan de kantinetafel. Hij zegt: “Ik kan zelf Erin wel naar huis brengen. Zij woont hier niet zover vandaan. Ik voel me redelijk goed. Dan zorg ik meteen, dat er iemand bij haar blijft. Iemand moet ten slotte voor haar zorgen.” Peter kijkt zijn vriend aan en knikt. “Neem mijn auto maar even.” zegt hij. De politie begint haar spullen uit het kantoor mee te nemen. Alle sporenonderzoek is gedaan. Het lichaam van de onfortuinlijke moordenaar is weggehaald. Hugo spreekt met Peter af, dat de politie alle medewerking zal krijgen om in de administratie naar aanwijzingen te zoeken van de reden, waarom de moordenaar hier heeft ingebroken en wat hij zocht. Onderhand is het al laat in de nacht of vroeg in de morgen geworden. Francis neemt Erin, die moeizaam is opgestaan, mee naar de auto. “Ik ga wel lopen.” zegt zij. “Anders maak ik de bekleding van de auto maar vies.” “Jij gaat in die auto zitten, anders neem ik je over mijn schouder en zet je er zelf in. Wij hebben nog steeds een appeltje te schillen met jou, over waarom jij in het kantoor aanwezig was.” snauwt Francis tegen haar. Hij doet de deur van de auto voor haar open en helpt haar instappen. Hij loopt om de auto heen en stapt zelf in. “Ik moet ook met je ouders praten.”zegt hij. Erin kijkt hem aan. “Ik ben wees. Mijn moeder is ongeveer een jaar geleden overleden. Mijn

-3vader al drie jaar geleden.” Francis rijdt naar het adres waar Erin volgens de administratie woont. Het huis ziet er aan de buitenkant erg smerig uit. Er zijn een aantal ruiten kapot. “Ik hoop, dat er dan wel iemand is, met wie ik kan overleggen.” zegt hij. Erin probeert de sleutel in het slot van de buitendeur te krijgen, maar zij trilt te hard en Francis neemt de sleutel uit haar hand. Hij opent de deur en laat Erin voorgaan naar binnen. “Wel zachtjes doen, anders wordt mijn hospita wakker.” fluistert Erin. Zij loopt naar een afgesloten deur aan de rechterkant. “Welkom in mijn appartement.” Erin krijgt nu wel het slot op de deur open. Binnen ziet het er schoon, maar zeer kaal uit. De ruiten zijn bijna allemaal kapot en het is erg koud en nat in de kamer, waar zij binnenkomen. “Is er iemand, die bij je kan blijven?” vraagt Francis. “Nee. Ik weet zo niemand.” antwoordt Erin. “Dan ga je maar met mij mee naar huis.” zegt Francis. “Pak wat spullen in, dan kunnen we gaan.” “Dat is echt niet nodig, hoor.” zegt Erin, terwijl zij de post oppakt, die op tafel ligt. “Dat is erg nodig en schiet nu maar op.” snauwt Francis. Hij begint door te lopen naar de deur, die waarschijnlijk toegang geeft tot de slaapkamer. Wat hij daar ziet maakt hem nog vastberadener, om Erin mee naar huis te nemen. Hij grijpt een weekendtas van een kast en begint lades open te trekken. “Laat mij het toch maar zelf doen.” zucht Erin. Zij weet, dat er niet met Francis te praten is, als hij in zo’n bui is. Vlug pakt zij wat spullen in de weekendtas en dan neemt Francis haar bij de arm en brengt haar naar de auto. Onder het rijden vraagt hij haar: “Wat betaal je nou voor die kamers?” Erin houdt haar mond en Francis kijkt naar haar. Zij zit met gebogen hoofd aan een zakdoekje te friemelen. Francis, die ondertussen heel boos is geworden, kalmeert een beetje. “Ik ga nu geen ruzie met je maken, maar denk erom, dat wij het hierover nog uitgebreid zullen hebben.” Hij stapt uit de auto en opent Erins portier. Hij helpt haar uit de auto en naar binnen. Ondertussen belt hij met zijn mobiele telefoon naar Peter, om hem te zeggen, waar de auto is gebleven. “Jouw auto staat in mijn oprit. Ik heb Erin meegenomen naar mijn huis, omdat er anders niemand bij haar kon blijven. We gaan nu slapen. Als ik wakker ben, zal ik je bellen, om een en ander met je door te nemen.” Francis gaat Erin voor naar de logeerkamer. “Daar is de badkamer.” wijst hij. “En maak je maar geen zorgen over kantoor, daar kom jij de eerste dagen toch niet. Welterusten.” Hij wacht tot Erin zich heeft omgekleed en in bed is gestapt. Dan gaat hij naar zijn eigen

-4slaapkamer. De volgende nacht gaat hij geregeld bij Erin kijken. Deze slaapt weliswaar onrustig, maar ze wordt wel iedere keer goed wakker. Dus een hersenschudding is onwaarschijnlijk.

-5-

Zondag 31 maart 2002 Als hij aan het begin van de morgen wakker wordt, hoort hij Erin rondstrompelen. “Au!” “Waar ben jij mee bezig? Waarom lig je niet in bed?” vraagt hij haar. “Ik ben op zoek naar de keuken, om een ontbijt voor ons klaar te maken.” “Dan ga jij maar weer naar bed. Ik breng je wel wat te eten. En je blijft de rest van de dag ook in bed.” Erin fronst en pruilt, maar Francis kijkt haar heel boos aan en zij gaat maar weer naar bed. Want met Francis valt niet te spotten. Even later komt Francis bij haar met een bord pap en een beker warme melk. Hij blijft kijken terwijl Erin alles opeet. “Zo, nu kun je vast wel weer slapen.” zegt hij en gaat weg naar zijn eigen kamer. Erin ligt even te kijken, of zij een ontsnappingspoging kan doen, maar beseft meteen, dat haar dat minstens haar baan gaat kosten. Dan nog maar even gehoorzamen. Om tien uur arriveert Peter bij Francis' huis. Hij loopt door de keuken naar binnen. Francis zit aan de keukentafel in wat papieren te bladeren. Hij wrijft zich over de ogen. "Goeiemorgen, wat ben jij vroeg op. Is alles goed?" vraagt Peter. "Wat wil je? Ik ben er al uren geleden uitgehaald door iemand die honger had." antwoordt Francis. Peter begint te lachen. "Ja, lach jij maar. Maar alle gekheid op een stokje, we moeten wel alle afspraken voor de komende dagen bekijken." Peter probeert in Francis' papieren te kijken en die schuift alles naar hem toe. Het is een werkschema, waarin voor iedereen alle taken nauwgezet zijn omschreven. Alleen Erin wordt niet vermeld. "Geef je haar vrijaf?" vraagt Peter. "Nee, ze gaat eerst met ziekteverlof en daarna moeten wij eens met haar praten, over werken in het weekend." zegt Francis. "Kijk jij na, hoeveel overuren de jongedame het laatste halfjaar gemaakt heeft?" "Denk je nog aan je verklaring voor de politie? Erin moet ook nog een verklaring afleggen." zegt Peter, als hij opstaat om naar huis te gaan. "Het is goed, dat je dat zegt, want ik was het echt alweer vergeten." Met lunchtijd maakt Francis wat te eten klaar voor Erin en zichzelf. Hij klopt aan bij haar slaapkamer en gaat naar binnen. Erin ligt heel onrustig te slapen. Zij maakt daarbij zachte, huilende geluidjes. Francis kijkt het even aan en maakt haar dan wakker. "Het is tijd om op te staan en je aan te kleden. Het eten staat klaar in de keuken. We moeten zo naar het politiebureau." Erin kijkt een beetje slaperig op haar horloge en schiet verschrikt overeind.“Ik had allang op moeten zijn. Ik ga zo weer aan het werk. Sorry, ik moet weer in slaap zijn

-6gevallen.” zegt Erin. “Ik kom er zo aan.” Francis kijkt nog eens op haar neer en gaat dan met een kwaad gezicht naar de keuken. Tien minuten later komt Erin fris gewassen en aangekleed de keuken binnen. Francis staat met zijn rug naar haar toe bij het aanrecht thee te zetten. Erin gaat aan tafel zitten. “Ik wil het met jou sowieso nog hebben over het werk, Erin. Het is zondag vandaag, dan wordt er niet gewerkt. Ik heb het werk voor de komende dagen ingedeeld, maar daar is voor jou geen plaats in. Jij bent de komende week met ziekteverlof.” Francis klinkt erg moe. Erin wil protesteren, maar als Francis zich omdraait, ziet zij dat dit geen zin zal hebben. “Goed. Dan ga ik wel weer naar huis. Kun je mij daar afzetten op de terugweg?” “Je wilt toch niet terug naar dat vieze hok, of wel? Ik denk, dat ik wel iets beters voor je weet. Blijf voorlopig maar even hier logeren. En dat is geen overlast, maar een manier om jou een beetje in de gaten te houden. Je hebt nog steeds een lichte hersenschudding, dus er moet iemand bij je zijn.” Francis is niet van plan, om haar te laten gaan. “We kunnen natuurlijk wel even langs gaan, om je spullen op te halen en de huur op te zeggen.” “Maar dan heb ik geen plaats meer om te wonen!!!” roept Erin. Ze vertrekt meteen haar gezicht, als er een pijnscheut door haar hoofd gaat. Ze had toch daarnet geen hoofdpijn? “Zoals ik al zei, kun je hier voorlopig wel blijven en we kunnen vast wel een betere plek voor jou vinden. Dat is het voordeel als je voor een makelaar werkt, hoor.” grapt Francis. “Maar je moet me nog steeds vertellen, wat je betaalt voor die vieze bedoening, die jij je thuis noemt.” Erin kijkt benepen een andere kant uit en noemt een bedrag, waarvan Francis bijna achterover van zijn stoel tuimelt. “WAT? ZOVEEL? Dat is gewoon diefstal. Laat mij vanmiddag het woord maar doen. Dit kan echt niet. Als ik dat maar eerder had geweten. Dat valt me wel een beetje van je tegen, dametje.” Erin kijkt nu echt benauwd. “Maar ik wil geen ruzie. Toen ik hier kwam wonen, was dat het enige dat ik kon vinden. Ik wil niemand tot last zijn. Alsjeblieft, Francis.” “Oké, maar je bent me niet tot last en als je weer wat opknapt, kun je voor mij wel wat dingen uitzoeken. Vanavond moeten we toch nog een gesprek hebben over overwerk, nietwaar?” Francis kijkt haar aan. Erin buigt haar hoofd. Haar hoofdpijn wordt steeds erger. De situatie loopt vreselijk uit de hand voor haar. Als Francis erachter komt, dat zij op dit moment twee banen heeft bij zijn kantoor, kan ze wel eens uit beide ontslagen worden. Francis pakt zijn autosleutels van het sleutelbord bij de keukendeur. “We moeten nu gaan. Kom mee.” Hij gaat haar voor naar de garage en helpt haar instappen in zijn auto. Zij rijden zwijgend naar het politiebureau, waar zij ieder door een andere agent worden meegenomen voor

-7verhoor. Francis legt uit wat er zijn inziens is gebeurd en hoe hij daar op gereageerd heeft. Dat hij niet de intentie heeft gehad de moordenaar te vermoorden, maar dat dit gewoon een ongeluk is geweest. Hugo, die ook in de verhoorkamer aanwezig is, wil dit wel geloven. Er zal geen aanklacht tegen hem worden ingediend. “U zult wel willen toestaan, dat wij uw medewerkster nog enkele vragen stellen, nietwaar?” vraagt Hugo. “Zeker, als jullie maar rekening houden met haar gezondheid. Ik heb zelf ook nog enkele vragen voor de jongedame.” antwoordt Francis. “Arm kind.” mompelt Hugo terwijl hij de kamer uitloopt. De agent heeft intussen Francis’ verklaring uitgetypt en geeft hem deze om na te lezen en te ondertekenen. Ondertussen komt Hugo in de kamer, waar een vrouwelijke agent het voorval met Erin heeft doorgenomen. “Uw hulp wordt zeer op prijs gesteld.” begint hij tegen Erin. “Maar kunt u mij ook vertellen, wat u daar op dat moment aan het doen was?” Erin begint te blozen. “Ik hoop, dat mijn baas hier niets van verneemt, maar ik was daar om mijn werk af te maken. Doordat ik overdag waarneem voor een zieke collega (een van de secretaresses), kan ik mijn eigen werk alleen buiten kantoortijd doen. Bovendien ben ik blijkbaar de laatste tijd veel trager geworden, want ik doe er steeds langer over, om het af te krijgen.” Hugo stelt nog een aantal vragen en ten slotte wordt haar verklaring uitgeschreven aan haar voorgelegd. Erin leest hem na en ondertekent hem. Hugo verzekert haar, dat deze verklaring niet wordt doorgegeven aan haar baas, maar raadt haar tevens aan, om er eens open en eerlijk over te praten. Dan kon er wel eens een heleboel gaan veranderen. Erin wil geen veranderingen. Ten minste niet op die manier. In de hal van het politiebureau voegt zij zich bij Francis. Francis lijkt diep in gedachten en hij neemt haar mee naar zijn auto. In zijn auto belt hij eerst naar Donja, die op deze zondag in het kantoor alvast aan het opruimen is gegaan. “Donja, kun jij mij de personeelsgegevens mailen? Dan kan ik alles nog eens thuis nakijken.” Erin trekt wit weg. Zij denkt, dat Francis dit niet ziet en ook niet, dat haar handen zijn begonnen te beven. Hij kijkt ten slotte voor zich uit. Maar Francis is het zeker opgevallen, dat Erin zich zeer nerveus gedraagt, als de personeelsgegevens ter sprake komen. Dit is haar werk en hij vraagt zich af, wat zij te verbergen zou kunnen hebben. Hij kan zich niet voorstellen, dat dit jonge meisje iets erg slechts kan doen. Ten slotte heeft zij hem gered. Als zij niet aanwezig was geweest, had de moordenaar hem doodgeschoten. Haar sprong heeft hem gered en haar verwond. Hij maakt zich zorgen, dat die wond haar misschien meer zeer doet dan hij denkt en dat zij daarom zo wit wegtrekt. Hij rijdt zo snel mogelijk naar zijn huis. Peter staat in de oprit en helpt

-8net zijn vrouw Carla uit de auto. Zij komen koffiedrinken en Peter wil werkoverleg plegen met Francis. Zij lopen met zijn allen naar de keuken, waar Erin koffie wil gaan zetten. Francis neemt het haar uit handen en parkeert haar op een stoel. “Blijf jij voorlopig maar even hier zitten.” is zijn commentaar. Carla ziet het allemaal aan. “Ik heb zojuist Donja gebeld om de personeelsgegevens” legt Francis uit aan Peter. Ook dit keer reageert Erin heel nerveus en hoewel zij het probeert te verbergen, valt het juist Carla heel erg op. Carla neemt Erin eens goed op. Dit meisje is wel heel erg nerveus, vindt zij. Die heeft vast iets ernstigs op haar kerfstok. Carla is van plan hier meer over te weten te komen. Zij vindt Erin toch wel sympathiek en zou het erg jammer vinden, als Erin het bedrijf grote schade zou hebben berokkend. Dan zou Erin moeten worden ontslagen. Carla staat op en loopt naar de keukendeur. “Ik ga zelf even kijken, hoe het er in het kantoor uitziet.” Zegt zij over haar schouder. Ze loopt over het tuinpad naar het kantoor. Erin kijkt haar na. Erin vindt Carla erg aardig. Zij wil graag vriendinnen worden met deze zachtaardige vrouw. Zij durft dit niet zo goed en houdt zich nog op een afstandje. De mannen praten er onderhand over, wat ze met het bedrijf aan moeten, nu alle activiteiten tijdelijk gestaakt zijn. “Misschien kun jij de externe contacten voor deze week allemaal voor je rekening nemen. Dan ga ik wel intern zoeken naar een oorzaak.” oppert Francis. Erin begint zich wel een beetje moe te voelen. Zij heeft ook het gevoel te zullen stikken, als zij nog langer op haar stoel moet blijven zitten. “Ik wil even in de tuin gaan kijken, of er nog iets van sporen gevonden kan worden.” zegt zij en loopt meteen naar buiten. Francis kijkt haar verbaasd na. Hij begint zich steeds meer zorgen te maken over Erin. Peter en hij buigen zich nog even over het werk, dat ze nu moeten doen. Carla is intussen in diep gesprek met Donja. De beide vrouwen kennen elkaar al jaren en zijn vriendinnen. “Donja, zou jij mij kunnen vertellen, waarom Erin zo nerveus doet?” vraagt Carla. “Nee, dat heb ik niet kunnen ontdekken. Ik ben hier nog steeds bezig met het opruimen van het kantoor. Hoewel het mij is opgevallen, dat hoofdzakelijk Michaels kantoor getroffen is. Nu ik erover nadenk. Erin heeft de baan van Karin tijdelijk overgenomen als Michaels secretaresse. Maar wie heeft dan Erins baan overgenomen? Nou ja, daar komen we ook nog wel achter. Gelukkig is Erins kantoor nu schoongemaakt. Bah, al dat bloed. Ik word er nog misselijk van.” verzucht Donja. Bij Carla gaan ondertussen alarmlampjes branden. “Kun jij mij een overzicht sturen van de urenstaten van het personeel?” vraagt ze aan Donja. “Jawel, als ik toch de personeelsgegevens naar Francis moet sturen, kan dat er ook wel bij. Dan stuur ik alles wel naar jullie allebei.”

-9Donja is duidelijk met haar gedachten bij al het werk, dat nog moet gebeuren. “Ik doe het zelf wel even.” zegt Carla. “Dan hoef jij je daar geen zorgen meer om te maken.” Zij loopt gelijk naar het kantoor, waar gisteravond zoveel geweld heeft plaatsgevonden. De rillingen lopen haar over de rug bij de gedachte. Zij kan echter Erin niet zien als een verdachte voor al dit geweld. Anders had zij toch Francis niet gered, nietwaar? Voorlopig zal dit een puzzel blijven, meent zij. Zij start Erins computer op en gaat op zoek naar de personeelsbestanden. Zij kan alles snel vinden. Alles is netjes bijgewerkt. Erin was bijna klaar met haar werk, lijkt het. Maar Erins eigen urenstaten kan Carla niet vinden. Dit verbaast haar zeer. Zij kijkt nog eens en ziet dan, dat de staten niet in het lijstje staan. Zij roept Donja erbij. Samen zoeken zij in de computer naar de urenstaten van Erin. Ten slotte vinden zij de staten in een weggemoffelde map ‘privé correspondentie’. Carla begint zich hier steeds meer over te verwonderen. Ook Donja gaat het steeds vreemder vinden, maar zij weet zeker, dat zij Erin de laatste 3 maanden aan het werk heeft gezien. Nu zij erover nadenkt, weet ze zelfs, dat Erin extra werk van haar en anderen heeft overgenomen. De dames krijgen steeds meer een vermoeden van Erins geheim. Carla moet even in zichzelf lachen van opluchting. Erin is dus niet verwikkeld in een of ander gewelddadig plan. Erin heeft misschien wel wat streken uitgehaald. Carla is vast van plan Erins ‘zonden’ boven water te halen en aan de kaak te stellen. Zij kijkt even grimmig naar buiten, waar zij Erin in de tuin ziet lopen. “Denk maar niet, dat jij er gemakkelijk vanaf komt, dametje.” fluistert zij voor zichzelf. Thuis zal ze alles nog eens helemaal uitpluizen en daarna zal zij Erin, Francis en Peter ermee confronteren. Peter en Francis zijn ten slotte verantwoordelijk voor het reilen en zeilen binnen het kantoor en zij dienen te weten, dat kleine Erin streken uithaalt. En Erin moet maar eens weten, dat het afgelopen moet zijn. Carla voelt zich ook een beetje verantwoordelijk voor het jonge meisje. Erin maakt zich zorgen. Als Francis gaat zoeken in de personeelsgegevens, vindt hij misschien wel haar geboortedatum. Dan kan hij zien hoe jong zij eigenlijk nog is. Zij zal dan zeker Karin niet langer mogen vervangen. Misschien kan zij vannacht nog iets doen, om haar eigen personeelsgegevens tijdelijk te verwijderen. Donja heeft het vast veel te druk om die gegevens nu al op te zoeken en te versturen. Erin neemt zich voor om vannacht stiekem naar het kantoor te gaan. Misschien kan zij dan gelijk wat van het werk doen, dat is blijven liggen. Zo kan zij zorgen, dat in ieder geval de personeelsadministratie bijgewerkt blijft. En misschien heeft Michael wat brieven voor haar achtergelaten, om uit te typen. Die

- 10 kan zij ook vannacht wel verzorgen. Zij moet alleen wel zorgen, dat Francis slaapt, voor zij naar het kantoor gaat. Gelukkig heeft zij een eigen sleutel van de achterdeur van het kantoor en weet zij de combinatie van het alarm. Zij neemt zich vast voor om wakker te blijven, totdat alle werk gedaan is. Aan het risico dat Francis er achter zou kunnen komen, denkt zij maar niet. Carla loopt naar de keuken van Francis’ huis. Zij kijkt Francis aan en zegt: “Ik heb je de personeelsgegevens toegestuurd. Kijk vooral Erins gegevens even goed na, maar wacht tot wij morgen bij je zijn, voordat je er wat van zegt.” Francis kijkt haar vragend aan, maar Carla zegt niets meer. Peter vraagt Carla in de auto, wat zij daarmee bedoelde. Carla legt hem uit, dat Erin met voor het bedrijf vrij onschuldige dingen bezig is, die voor Erin niet zo onschuldig zijn. Dat Francis hier wel eens heel boos over zou kunnen worden. En dat Erin het nodig heeft, dat iemand heftig aan de noodrem trekt. Ze zegt lachend: “Die twee zullen nog heel wat met elkaar te stellen krijgen.” Het vermaakt haar wel om Francis zo te zien. Zij heeft allang in de gaten, dat Francis eigenlijk wel gecharmeerd is van het kleine meidje. Dit zegt ze echter niet tegen Peter, die haar dan zal verbieden zich er mee te bemoeien. In zijn werkkamer belt Francis nog eens met Donja. “Heb jij al contact gehad met Michael? Hij zou zich nu toch wel eens gemeld moeten hebben, nietwaar?” “Nee. Ik heb hem al verscheidene keren geprobeerd te bellen op zijn huisnummer zowel als op zijn mobiel, maar ik krijg steeds zijn voicemail te pakken. En die heb ik ook al diverse malen ingesproken en hem gevraagd om naar kantoor te bellen.” Donja vindt Michael maar een akelig mannetje. Francis maakt zich nog niet direct zorgen. “Als hij morgen om tien uur nog niet heeft geantwoord, stuur je maar iemand naar zijn huis.” zegt hij tegen Donja. Hij hoort Erin rondscharrelen in de keuken en hij gaat kijken, wat zij daar doet. Erin is bezig de koelkast aan een onderzoek te onderwerpen. Zij wil een maaltijd klaarmaken voor hem. Het loopt ten slotte al tegen etenstijd. Als zij hem nu een goede, overvloedige maaltijd voorzet, zal hij vannacht ten slotte beter slapen. Francis vraagt haar, waar ze mee bezig is. Als hij hoort, dat zij voor hem wil gaan koken, stuurt hij haar de keuken uit. Vanavond mag zij nog niets doen. Hij zal wel een maaltijd bestellen bij een nabijgelegen restaurant. Francis is daar vaste klant en heeft al vaker diners thuis geleverd gekregen. Hij neemt zich voor, vanavond Erins personeelsgegevens na te kijken zoals Carla heeft gezegd. Erin gedraagt zich toch wel een beetje vreemd. Misschien komt dat alleen van de schok van vannacht, maar misschien is er ook wel een andere oorzaak voor. Hij hoopt, dat Erin niet betrokken is bij allerlei rotzooi. Hij begint

- 11 toch wel een beetje gesteld te raken op dat kleine opdondertje. Kleine heetgebakerde, donkere Erin. Erin is zich dit niet bewust, hoewel zij al enige tijd met groot respect en met verwarrende gevoelens naar deze baas van haar kijkt. Zij wil hem zo graag alles naar de zin maken. Zij zal zich nog meer inzetten, om haar werk goed te doen. Dat dít juist door Francis niet zal worden gewaardeerd, heeft zij niet in de gaten. Wel weet zij, dat het iedereen stoort, als zij legitiem overwerkt. Dus doet zij het maar stiekem. Dan heeft niemand er bezwaar tegen. Na een heerlijke maaltijd stuurt Francis Erin naar haar slaapkamer. “Jij moet maar eens goed uitrusten. Alle verwarring van de laatste dagen van je af slapen.” geeft hij haar te verstaan. Erin gaat gehoorzaam naar de kamer, die haar is toegewezen. Maar slapen zal zij de eerste uren niet gaan doen. Zij trekt een schrijfblok uit haar weekendtas en begint een lijst op te stellen van de dingen, die zij de komende dagen allemaal nog moet regelen. Daar staat ook tussen, dat zij terug gaat naar haar eigen kamers. Zij wil ten slotte geen misbruik maken van Francis’ goedheid. Francis is ondertussen naar zijn werkkamer gegaan en heeft op zijn computer de bestanden opgezocht, waar Carla hem op heeft geattendeerd. Hij zoekt eerst Erins personeelsgegevens op. Hij ziet daarin hoe jong zij nog is, maar omdat hij niet weet, dat Erin Karins baan heeft overgenomen, begrijpt hij niet helemaal, wat Carla ermee bedoelt. Als hij de urenstaten wil bekijken, valt zijn computer uit. Dit vindt hij ronduit vervelend, maar omdat hij toch wel erg moe is, besluit hij nu maar naar bed te gaan. Hij gaat maar vroeg slapen. Erin hoort hem naar zijn slaapkamer lopen. Zij sluipt naar haar kamerdeur en opent die zachtjes, om te kijken, wanneer het licht op Francis’ kamer uitgaat. Zij wacht dan nog een uur. Dan staat zij zachtjes op en sluipt haar kamer uit en via de keukendeur en het tuinpad gaat zij zachtjes naar het kantoor. Wat zij niet weet, is dat de beveiligingscode voor het kantoor is gewijzigd in verband met de inbraak. Dit was een suggestie van de politie. Omdat Erin voorlopig met ziekteverlof zou zijn, is haar de nieuwe code nog niet verteld. Dus als zij de achterdeur met haar eigen sleutel opent en de oude code invoert, gaat in Francis’ huis het alarm af. Francis schrikt en zit meteen rechtop in bed. Hij sliep net en zijn hart bonst van schrik. Dit keer gaat hij echter niet ongewapend naar het kantoor. Hij neemt zijn honkbalknuppel mee. Erin heeft haar computer aangezet en zit nu geconcentreerd te werken. Zij schrikt als Francis geluidloos in de deuropening verschijnt. Zij geeft een gil. Francis gooit de deur met een smak open, om eventuele aanvallers achter de deur knock-out te slaan. Er bevindt zich echter niemand anders in de kamer dan

- 12 Erin. Francis, die het eerst tot zichzelf komt, wordt ontzaggelijk kwaad. Hij loopt op Erin toe en pakt haar bij haar bovenarmen, schudt haar door elkaar en schreeuwt: “WAT DOE JIJ HIER???” Hij ziet Erins uitdrukking veranderen van geschrokken naar schuldig. Hij kijkt op de computer waar Erin mee bezig is. Zij had net haar urenstaten geopend. Nu begint Francis het een beetje te begrijpen. Hij laat haar los en gooit haar op haar stoel. Erin zit even als bevroren en wil dan een sprint naar de deur maken. “Dat zou ik maar uit mijn hoofd laten, als ik jou was.” snauwt Francis haar toe. “Ten minste, als je straks nog enigszins wilt kunnen zitten.” Erin kijkt hem benauwd aan en laat zich terugzakken op haar stoel. Wat zal Francis nu met haar gaan doen? Hij is zo kwaad. Woedend gewoon. Hij heeft zich nu omgedraaid naar de computer en bestudeert haar urenstaten. Dat vervult hem met een nog grotere woede. Dat kleine onderkruipsel heeft hem en iedereen het laatste halfjaar finaal bij de neus genomen. De uren die zij gemaakt heeft, rijzen de pan uit. Werkweken van het dubbele aantal uren zijn niets. Francis maakt zich erg kwaad. Met een grauw sluit hij de computer af. Hij draait zich naar Erin om met een van kwaadheid vertrokken gezicht, pakt haar bij een bovenarm en sleept haar met zich mee naar zijn eigen huis, intussen alles goed afsluitend. In zijn huis aangekomen sleept hij Erin mee naar haar slaapkamer, waar hij op het bed gaat zitten, haar over de knie legt en haar een vreselijk pak slaag geeft. Haar billen gloeien helemaal, als hij haar nogmaals beetpakt, opstaat en haar op bed gooit. “Waag het niet om zonder mijn toestemming nog uit dat bed te komen, jongedame. Dit tolereer ik niet. Jij zult je gedragen, anders is dit nog maar een klein voorproefje geweest van het pak slaag, dat je dan zult krijgen.” Francis trilt nog steeds van kwaadheid. Erin ligt zachtjes te snikken. Haar billen doen zo’n pijn. Francis is zo kwaad. Hij zal haar nu zeker zijn huis uitgooien en ontslaan. Zij krimpt ineen bij de gedachte alleen al. Francis stampt kwaad de kamer uit. Hij gaat naar de keuken, waar hij zijn handen onder koud stromend water houdt. Langzaam ebt een deel van zijn woede weg. Er komt opluchting voor in de plaats. Erin is niet betrokken bij iets, dat het kantoor kan schaden. Zij doet geen criminele dingen, hoewel wat zij gedaan heeft, natuurlijk erg genoeg is. Hij neemt zich voor, om haar de komende tijd nog extra goed in de gaten te houden. Hij hoort haar zachtjes huilen op haar kamer. Hij heeft wel een beetje spijt van, wat hij heeft gedaan. Zal hij naar haar toe gaan? Nee. Beter wachten tot morgen met goedmaken. Anders maakt het niet zo’n indruk en gaat zij misschien door met haar streken. Hij voelt zich toch weer boos worden. Hij zal die kleine eens laten voelen, dat ze

- 13 dit niet maar zo voor elkaar krijgt. Hij wacht in de keuken, totdat hij Erin niet meer hoort huilen. Dan gaat hij zachtjes bij haar kijken. Ze ligt op haar buik te slapen. Zo nu en dan schokt haar lichaam nog van een snik. Ze heeft niet eens gedurfd om een deken over zich heen te leggen. Francis voelt zich wel een beetje schuldig. Hij pakt een deken en legt die over haar heen. Zij draait zich in haar slaap op haar zij en kreunt zachtjes. Francis blijft even bij haar staan kijken en strijkt wat haarlokken uit haar gezicht. Zij piept, maar slaapt door. Teder kijkt Francis op haar neer. Het is toch nog maar een klein kind. Althans, zo gedraagt zij zich. Francis loopt naar zijn eigen slaapkamer, waarbij hij alle deuren open laat staan. Voor hij gaat slapen, maakt hij een aantal aantekeningen op het schrijfblok op zijn nachtkastje en zet hij zijn wekker. Het zal morgen nog een moeilijke dag gaan worden voor het kleine dametje, neemt hij zich voor. Zij zal ook tegenover Peter met de billen bloot moeten. Dat dan natuurlijk alleen maar figuurlijk. En zij zal haar kamers moeten ontruimen. Dit kind kan duidelijk niet voor zichzelf zorgen, dus Francis zal dat voor haar moeten doen. Hij lacht een beetje in zichzelf. Hij had niet gedacht, dat ooit nog eens voor iemand te zullen doen. Hij zal haar de verhuizing maar als straf presenteren. Dan durft zij vast niet te protesteren. Tenslotte valt ook hij in slaap.

- 14 -

Maandag 1 april 2002 De wekker loopt af. Het is niet zo vroeg meer, maar Francis heeft toch wel moeilijkheden met wakker worden. Hij hoort Erin zich omdraaien in bed. Zij durft het zeker nog niet aan om er zonder toestemming uit te komen. Het pak slaag heeft duidelijk effect gehad. Francis hoopt maar, dat zij zich ook verder rustig zal houden. Hij heeft sowieso nog een appeltje met haar te schillen. Al die uren overwerk zullen toch ook uitbetaald moeten zijn of niet? Hij moet dat zo snel mogelijk uitzoeken. Hij staat op, douchet, kleed zich aan en loopt naar de keuken om een ontbijt te maken voor Erin en zichzelf. Hij loopt naar Erins kamer. “Je kunt er nu uitkomen en jezelf omkleden.” bromt hij tegen haar. Erin krimpt in elkaar. Zij stapt uit bed en kleed zich om. Zij gaat naar de keuken, waar Francis op haar wacht. Hij legt enkele belegde boterhammen op Erins bord en geeft haar een beker melk. Erin begint zwijgend te eten. Zij houdt haar hoofd gebogen, maar als zij even opkijkt, ziet Francis haar schuldige gezichtje naar hem kijken, alsof hij haar direct weer over de knie zal leggen. Zij gedraagt zich opvallend meegaand. Dat Erin opgelucht is, dat hij haar nog niet uit huis heeft gegooid, weet hij niet. Erin speelt hoofdzakelijk met haar eten. Haar keel zit nog steeds een beetje dicht van angst. “Ik heb gezegd, dat je eten moet, niet spelen.” Francis voelt zich alweer boos worden. Erin krimpt in elkaar bij zijn woorden en doet een manmoedige poging om haar brood weg te werken. Maar na enkele momenten speelt zij toch weer hoofdzakelijk met haar brood. Francis staat op en loopt naar haar toe. Erin krimpt in elkaar en kijkt hem angstig aan. Hij trekt haar overeind, neemt op haar stoel plaats en trekt haar op zijn schoot. Erin begint een poging om van zijn schoot te glijden. “Zit stil. Als jij niet zelf kunt eten, zal ik je moeten voeren. Je lijkt zo net een baby, foei” bromt Francis is haar oor. Zij geeft haar verzet op en begint zachtjes te huilen. Francis trekt haar tegen zich aan en laat haar even huilen. Als zij uitgehuild is, voert hij haar de boterhammen en de beker melk. Hij zet haar op haar voeten en houdt haar pols vast. “Wij hebben vandaag nog wel het een en ander te bespreken. Maar dat doen we waar Peter en Carla bij zijn.” zegt hij. “Jij komt er niet zomaar mee weg, jongedame. Er zullen heel wat maatregelen genomen moeten worden.” Erins hoofd buigt alweer. Zij draait zich om en wil weglopen, maar Francis houdt haar tegen. Hij heeft andere plannen

- 15 met haar. Hij neemt haar mee naar zijn auto. Zij gaan naar het huis van Peter en Carla. Als Carla hen opendoet, ziet ze meteen aan Erins houding, dat er iets aan scheelt. Zij kijkt Francis aan en vraagt hem haar te helpen met het binnenbrengen van de koffie. Erin stuurt zij alvast naar de woonkamer. Carla verlangt van Francis een verklaring. Francis vertelt haar, wat er gisteravond is gebeurd, wat zijn eigen aandeel daarin was, wat er deze morgen is gebeurd en welke plannen hij heeft met Erin. Carla wordt eerst een beetje boos op Francis en zij zegt hem de waarheid. Hij trekt een schuldig gezicht. Maar Carla is het met hem eens, dat er nu iets moet gebeuren. Zij heeft zelf gistermiddag lange tijd nodig gehad om alles uit te zoeken. Zij heeft geconstateerd, dat Erin er in geslaagd is, om veel overwerkuren te maken, zonder die echter uit te laten betalen. Carla heeft alles uitgerekend en Erin krijgt nog een heel grote som geld van het kantoor. Carla biedt aan om tijdelijk Erins werk over te nemen, totdat er een goede oplossing gevonden kan worden. Het is werk, dat Carla thuis en in haar eigen tijd kan doen. Peter zal wel problemen maken, maar daar is Carla niet bang voor. Ze lopen samen naar de woonkamer, waar Erin is blijven staan bij de eetkamertafel. Zij doet net, alsof zij de bloemen in de vensterbank staat te bewonderen, maar Carla weet wel beter. Erins billen doen natuurlijk nog zo zeer, dat zij liever nog niet is gaan zitten. Carla heeft medelijden met Erin, die nog niet weet wat haar allemaal boven het hoofd hangt. Peter komt ook de woonkamer inlopen vanuit zijn werkkamer. Hij heeft nieuws van Donja, die nog diverse malen heeft geprobeerd om contact op te nemen met Michael. Dit is nog steeds niet gelukt. Peter heeft besloten straks zelf even naar Michaels huis te rijden om te kijken, wat er aan de hand is. Carla zegt Erin aan tafel te gaan zitten. Erin kijkt haar aan, ziet dat Carla alles al weet en gaat met een beschaamd gezicht zitten. Daarbij probeert zij zomin mogelijk op haar billen te gaan zitten. Erin schaamt zich erg diep. Peter, die van niets weet, heeft wel in de gaten, dat er iets speelt tussen Francis en Erin en dat Carla hiervan weet. Hij voelt zich even buitengesloten, maar weet, dat zowel zijn vriend als zijn vrouw hem zullen inlichten. Carla deelt koffie en koekjes rond. Als zij Erin een koekje aanbiedt, kijkt deze haar aan en vraagt woordeloos om vergeving. Carla loopt op haar toe en aait Erin over de haren. Erin slaat haar blik neer. Het gebaar van Carla brengt haar bijna aan het huilen en zij blijft met trillende lippen maar met haar hoofd gebogen zitten. Stel je voor, dat zij nu alweer gaat zitten huilen. Ze is toch niet echt een baby? Het gesprek wil niet echt op gang komen, totdat Peter zijn vriend aankijkt en zegt: “Vertel me nu maar eens, wat hier aan de hand is. Ik word gek

- 16 van jullie blikken over en weer en de spanning tussen jullie drieën.” Francis doet hem een kort verslag van wat er is gebeurd. Hij vermeldt er ook het pak slaag in, dat hij Erin heeft gegeven en Erin krimpt in elkaar onder Peters blikken. Zij schaamt zich zo erg. Wat moet Peter nu wel niet van haar denken. Peter denkt er inderdaad iets van, namelijk, dat zijn vriend wel erg hard is voor Erin. Als vervolgens Carla vertelt, wat zij heeft ontdekt over Erins praktijken, herziet Peter zijn mening. Hij begint ook boos te worden op die kleine draaikont. Erin wil protesteren, tegen hetgeen Carla te berde brengt, maar als zij de gezichten om haar heen ziet, zwijgt zij toch maar. Francis, die gezien heeft, dat Erin wilde protesteren, neemt de leiding. In niet mis te verstane woorden zegt hij Erin, hoe hij hierover denkt en wat hij denkt, dat de gevolgen moeten zijn voor Erin. “Jij zult de komende tijd niet meer aan het werk gaan, jongedame. Er is geen protest mogelijk. Je zult uitbetaald krijgen voor normale gewerkte uren en de helft van de overuren zul je bovendien in gedwongen verlof doorbrengen. Wij zullen vandaag nog al jouw spullen uit dat krot halen en naar mijn huis overbrengen. Jij zult zolang bij mij moeten intrekken. Al zul je dat misschien niet zo leuk vinden, maar dan kan ik een oogje op je houden.” Verder vertelt hij haar, wat zijn plannen zijn voor de komende dagen. Hierna wordt het even stil aan tafel. Carla staat op om nogmaals koffie in te schenken. Erin blijft met gebogen hoofd zitten. Peter kijkt eens naar haar en begint dan een gesprek met Francis over het werk, dat nog gedaan moet worden. Terwijl de mannen hierover verder praten, vraagt Carla aan Erin om haar bankrekeningnummer, want Carla heeft dat in de administratie niet kunnen vinden. Erin kijkt haar met grote ogen aan. “Een bankrekening? Die heb ik niet.” is het antwoordt. Francis is meteen weer bij de les. “Hoe heb jij dan een jaar lang kunnen leven?” is zijn vraag. Erin vertelt, dat zij gewend is om een voorschot uit te betalen uit de kas. Dit voorschot is maar iets groter dan de huur van haar kamer. Francis kan zich niet voorstellen, dat zij hier van heeft kunnen leven. “Natuurlijk heb ik ook het geld nog, dat ik bij mama Fontifica verdien.” zegt Erin. Zij is zich niet bewust van de bom, die zij nu weer tot ontploffen brengt. “Dus je hebt nog een baan?” vraagt Francis gevaarlijk kalm. Carla, die zijn stemming nu wel kan aanvoelen, wil snel tussenbeide komen. Als Francis nu ontploft, kan het voor Erin nog wel eens heel erg fout lopen. En dat kind heeft al een keer een vreselijk pak slaag gehad. Helaas is het gevaar dit keer niet direct van Francis afkomstig, maar van haar man. Deze trekt Erin van haar stoel, legt haar over zijn knieën en slaat haar zo hard voor haar toch al pijnlijke billen, dat zij het uitgilt van de pijn. Carla

- 17 en Francis zitten er als bevroren bij. Peter, die als heel rustig en vergevend bekend staat, schiet hier heel erg uit zijn slof. Hij zet vervolgens Erin op haar voeten en pakt haar arm beet. Hij brengt haar naar de keuken, waar hij haar in een hoek zet. Daar moet ze van hem blijven staan. Hij gaat weer terug naar de woonkamer, waar Carla en Francis nog steeds zwijgend aan tafel zitten. Als hij aan tafel gaat zitten, beduidt hij Carla met zijn hoofd, dat zij zich om Erin moet gaan bekommeren. “Sorry, Francis, maar zij maakte mij zo ontzettend kwaad met die streken van haar, dat ik me niet meer kon beheersen.” verzucht hij tegen zijn vriend. Francis kent Peter zo niet, maar kan wel waardering voor zijn acties opbrengen. “Je hebt me wel wat werk uit handen genomen.” grimlacht hij. Peter kijkt hem aan en weet meteen, dat Francis niet boos is op hem. “Nu moeten we ook nog een bankrekening voor dat kleine krengetje gaan regelen” verzucht hij. “Ja. En die mama Fontifica op gaan zoeken. Carla heeft mij beloofd, dat zij Erins werk wel wilde overnemen, totdat wij een betere oplossing hadden gevonden, maar ik denk, dat ik de komende dagen mijn handen vol zal hebben aan Erin. En dat misschien ook nog wel letterlijk.” Francis heeft een nadenkende trek op zijn gezicht. Peter krijgt meteen medelijden met Erin. Dat meidje zal het nog moeilijk genoeg krijgen. Toch voelt hij zich voldaan over het pak slaag, dat hij Erin gegeven heeft. Intussen is Carla naar de keuken gelopen om Erin een beetje te troosten. Als zij haar armen om Erin heen wil slaan, weert Erin haar echter af. “Het spijt me zo!!! Ik heb het allemaal verdiend.” verzucht zij. Carla kijkt haar aan. “Dat ben ik volkomen met je eens” zegt Carla “Maar dat wil niet zeggen, dat ik je niet kan, wil en mag troosten." Erin laat zich nu in Carla’s armen trekken. De tranen biggelen over Erins wangen. Zij huilt tot ze niet meer kan. Zij is compleet van de kaart. Carla laat Erin haar gang gaan. Als Erin weer wat kalmeert, geeft Carla haar wat te drinken. Dan neemt ze Erin weer in haar armen. Zij geeft Erin een kus op haar voorhoofd. Erin buigt haar hoofd in schaamte. Vervolgens zet Carla Erin weer in de hoek. “Blijf hier nog maar even een tijdje staan nadenken, over wat je gedaan hebt.” zegt zij. Erin begint weer zachtjes te huilen. Nu staat zij met haar hoofd tegen de muur te snikken. Carla loopt terug naar de kamer. Ze is eigenlijk een beetje boos op Peter, maar tegelijkertijd is zij ook trots op hem. Zij denkt, dat de situatie hiermee zeker afdoende is aangepakt. Erin zal zich nog wel twee of drie keer bedenken, voordat ze weer streken uit gaat halen. Als zij in de kamer ziet, dat Francis wil vertrekken, zegt zij: “Wacht nog maar even. Erin kan het nu nog niet helemaal aan. Ze is nog steeds van streek en ze heeft er erg veel spijt van. Laat haar nog maar even

- 18 sudderen, dan kan zij jullie straks haar excuses aanbieden. Zij zal daarna veel beter te hanteren zijn.” Peter kijkt zijn vrouw aan en knikt maar eens. “Laat mij dat straks maar even doen.” zegt hij. Francis schikt zich hier maar in. Tenslotte heeft Carla gelijk en het is wel zo gemakkelijk, als Erin werkelijk berouw heeft. Hij zal straks toch al een gevecht aan moeten gaan met die bloedzuiger van een hospita. En hij moet zeker weten, dat Erin hem daarin gehoorzaamt. Bovendien moet hij ook het adres van die mama Fontifica van haar los zien te krijgen. Het is hem nog steeds een raadsel, hoe en waarom Erin dit toch allemaal heeft gedaan. Er wordt nog even doorvergaderd. Het komt er vooral op aan, dat het kantoor geen schade oploopt door de gebeurtenis van eergisteren. Een makelaardij moet tenslotte geloofwaardig overkomen, anders gaan de klanten naar iemand anders. Peter staat op en loopt naar de keuken. Erin staat nog steeds in de hoek, waar hij haar heeft neergezet. Zij snikt zachtjes. Hij heeft wel medelijden met haar. Zij heeft nu binnen twaalf uur al tweemaal een vreselijk pak slaag gehad. En dat nog wel van mannen, die zij vertrouwde. Hij legt zijn arm om haar schouder. Zij krimpt even in elkaar, kijkt hem aan en legt dan haar hoofd tegen zijn borst. “Het spijt me zo, dat ik zo stout ben geweest.” zegt zij zachtjes. Peter strijkt haar over haar haren. Hij pakt haar armen en houdt haar iets van hem af. Dan pakt hij haar kin en dwingt haar hem aan te kijken. Hij zegt: “Ik hoop, dat je dan nu wel zult weten te gedragen. Want als ik nog klachten over jou hoor, weet jij wat er gaat gebeuren.” Zij siddert, knikt en kijkt weg. Zij bijt zichzelf op de lippen. Peter loopt naar de kraan, waar hij een washand natmaakt en een glas met water pakt. Hij loopt terug naar Erin en laat haar aan tafel plaatsnemen. Erin gaat heel voorzichtig zitten. Zij was liever blijven staan. Peter wast haar gezicht en geeft haar het glas water om te drinken. Daarna neemt hij haar mee naar de woonkamer, waar hij haar zonder woorden aan Francis overdraagt. Francis slaat zijn arm om haar heen en neemt haar mee naar buiten. Carla kijkt hen nog even na in de deuropening. Francis helpt Erin in zijn auto. Hij stapt zelf in en rijdt weg. Erin denkt eerst, dat hij naar zijn huis zal rijden, maar hij rijdt naar het huis, waar Erin haar kamers heeft. “Nu wil ik, dat jij je spullen in gaat pakken, zodat ik ze in de auto kan zetten. Als er zwaardere dingen zijn laat jij mij sjouwen. Is dat goed begrepen?” Erin knikt maar. Zij durft Francis niet eens aan te kijken. Misschien wordt hij wel zo kwaad, dat hij haar nooit meer zal willen zien. Zij heeft gisteren al het meeste ingepakt. Ze lopen naar binnen. Francis kijkt nog eens rond in dit trieste geval, dat je niet eens meer kamer kunt noemen. Hij controleert telkens of Erin wel

- 19 alles inpakt. Als hij ziet hoe weinig goede spullen zij maar heeft, schudt hij zijn hoofd. Hier moet snel iets aan gebeuren. Hij controleert zelf de kastjes, die voor keuken moeten doorgaan en het ‘toilet’, wat niet meer is dan een stinkend gat in de vloer. Hij vindt dit alles diep treurig en neemt zich vast voor, om Erin toch maar een beetje te verwennen. Als al Erins spullen in de auto liggen, helpt hij Erin instappen. Erin, die denkt, dat alles hiermee af is, haalt opgelucht adem. Maar als zij hem terug ziet lopen naar het huis, slaat haar de schrik om het hart. Als dat maar geen ruzie geeft. Francis loopt met grote passen naar de deur tegenover Erins kamers. Hij heeft Erins stiekeme bange blikken op die deur gezien, dus hij neemt terecht aan, dat hier de hospita woont. Deze komt net haar kamer uit, als Francis voor haar deur aankomt. Zij heeft het herenbezoek opgemerkt en denkt daar een slaatje uit te kunnen slaan, door de huur voor Erin nog eens te verhogen. Herenbezoek brengt tenslotte geld in het laatje van die jonge del. Dat zij nu in de ogen kijkt van een duidelijk woedend heerschap, verbijstert haar dan ook. Als zij zoetsappig vraagt of er soms iets mankeert, slaan bij Francis de stoppen door. Hij grijpt de vrouw bij de bovenarm en sleept haar mee naar de kamers, die aan Erin werden verhuurd. “Mankeert hier iets niet?” is zijn woedende antwoordt. De vrouw, die nu toch wel bang begint te worden voor deze sterke jonge vent, wil terugwijken, maar staat letterlijk met haar rug tegen de muur. Francis maakt hier gebruik van door haar eens flink de huid vol te schelden. Hij eist op hoge toon al Erins geld terug. Als de vrouw wil weigeren, dreigt hij de politie in te schakelen en alles ook door te geven aan de belastingdienst. Dit doet de hospita eieren voor haar geld kiezen. Hoewel het natuurlijk Erins geld is. Zij betaalt Francis een enorm bedrag, die haar hierop woest aankijkt, zich omdraait en naar buiten marcheert. Buiten kan hij toch een triomfantelijke glimlach niet helemaal onderdrukken. Erin zal dit geld niet zomaar in handen krijgen. Zij zal er misschien nog meer streken mee gaan uithalen. Nee, hij zal het geld goed voor haar beheren. Natuurlijk zolang totdat Erin dat zelf kan. Erin zit te bibberen in de auto. Als hij instapt, hoort hij haar nog net een gebed prevelen. Hij kijkt naar haar. “Voor wie bidt jij nu? Voor jezelf, je hospita of voor mij?” vraagt hij. Erin kijkt hem aan. Zij bloost. “Is alles goed met jou?” vraagt ze benepen. Nu begint Francis echt te lachen. Hij aait haar over het haar en start zijn auto. Maar in plaats van naar zijn huis te rijden, rijdt hij naar het dichtstbijzijnde warenhuis. “Zo, nu gaan wij winkelen voor jou. En maak je niet druk over geld, want dat regel ik en later rekenen we wel af.” Francis kijkt Erin streng aan. Erin buigt haar hoofd en volgt hem gehoorzaam de winkel in. Francis

- 20 heeft in korte tijd diverse leuke kleren voor haar uitgezocht. Ook heeft hij wat toiletartikelen voor haar gekocht. Tot zij bij een afdeling met boeken komen gaat alles goed. Francis ziet Erins heimelijk verlangende blik op al die mooie boeken. En verder naar alle leuke spulletjes waarmee je kunt tekenen en schrijven. Zij durft niets te zeggen of te laten blijken. Ze is bang, dat Francis dan boos wordt, omdat hij al zoveel geld aan haar heeft uitgegeven. Francis denkt, dat zij wel wat zou willen kopen, maar het niet durft. Hij wil haar hier ook niet vrij los laten lopen, want zij zou ook wel eens iets kunnen kopen, om streken mee uit te halen. De boeken zullen dus moeten wachten, totdat Carla of Donja met Erin mee kunnen. Hij besluit echter wel een romannetje voor haar te kopen en wat tekenspullen, zodat ze toch iets heeft om zich mee te vermaken. Erin ziet, wat Francis koopt en krijgt een kleur als een boei. Zij wil er in de winkel nog niet te veel van zeggen, maar besluit om thuis toch stevig te protesteren. Francis ziet haar blik en kijkt haar aan. Erin ziet dan toch maar af van haar plan. Ze kan het altijd nog laten liggen. Hoewel vooral de tekenspullen haar erg aantrekken. Er verschijnt een koppige trek op Francis’ gezicht. Deze kleine meid moet toch eens ervaren, wie de baas is. Dan schiet er een glimlach over zijn gezicht. Hij heeft een goed idee. De dame zal weten, dat zij te gehoorzamen heeft. Hij loopt door naar de volgende afdeling, terwijl Erin nog even verlangend bij de teken- en schilderspullen blijft kijken. Dan valt zijn oog op iets, dat perfect is om Erin cadeau te doen. Iets waar ze zeker iets aan zal hebben. Hij besluit eerst Erin met de boodschappen in de auto te zetten en dan terug te gaan. Hij loopt met Erin terug naar de auto. Hij helpt Erin in de auto en zegt haar, dat hij nog even een boodschap voor zichzelf wil doen en dat zij in de auto op hem moet wachten. Erin knikt. Zij is erg moe geworden. Als Francis weer naar binnen is, sluit zij haar ogen. Dat kan wel even. Francis komt weer naar buiten met een heel groot pak onder zijn arm. Hij legt dit voorzichtig achter in de auto en gaat dan achter het stuur zitten. Hij kijkt naar Erin, die in slaap is gevallen. Ja, dat krijg je van nachtbraken en alle emoties, die zij vandaag heeft moeten doorstaan. Hij kijkt op zijn horloge en ziet, dat de lunch er al bij in is geschoten. Hij rijdt gauw naar huis, waar hij Erin wakker maakt, door een hand op haar arm te leggen. Erin schiet met een schuldig gezicht overeind. “Kom nou maar, het is echt geen schande, dat je in slaap valt, als het zo vervelend is als wachten op iemand, hoor.” Francis doet alsof er niets aan de hand is. Erin volgt hem naar binnen. “Ik laad de auto straks wel uit. Laten we eerst maar zien, dat we iets te eten krijgen.” Hij zet thee en haalt een aantal cakejes uit een trommel. Deze snijdt hij

- 21 doormidden, bebotert ze om er vervolgens jam op te smeren. “Het zijn wel geen echte scones, maar dit zal ook wel smaken.” Hij legt er drie op een bordje voor Erin. Zij kijkt er benauwd naar, dan kijkt zij of Francis wel kijkt, maar helaas hij staat naar haar te kijken. Nu kan ze niet stiekem een cakeje van haar bord laten verdwijnen. Francis heeft allang geraden, waar Erin mee zit en komt naast haar zitten. “Je zult er toch aan moeten wennen. In dit huis wordt behoorlijk gegeten.” Francis houdt haar een cakeje voor en Erin kan niets anders doen dan ervan eten. Het is eigenlijk wel lekker en ze heeft toch wel honger. Ze eet zelf haar bord verder leeg. Als alles op is krijgt zij een aai over haar haren. Francis staat op om haar een beker thee te geven. Als zij ook deze leeg heeft gedronken, voelt zij zich voldaan, maar ook echt moe. Zij wil dit voor Francis niet weten, maar hij heeft het allang gezien. “Ga maar even een poosje naar bed. Er is nu toch niets te doen voor jou.” Erin kijkt hem aan en besluit dan, dat hij gelijk heeft. Zij loopt naar haar slaapkamer en gaat op bed liggen. Binnen vijf minuten slaapt zij. Francis, die intussen is begonnen met het uitpakken van de auto, kijkt even naar haar en legt een deken over haar heen. Wat is het eigenlijk nog een kind soms. Als hij zich herinnert hoe oud Erin nog maar is, staat hij er eigenlijk versteld van hoe volwassen zij al is. Zij is namelijk nog deels een kind. Het is gewoon niet natuurlijk. Hij gaat verder met het uitpakken van de auto. Het grote pak verdwijnt zolang naar zijn slaapkamer. Hij zal het morgen klaarmaken voor Erin. Hij gaat in zijn werkkamer aan het werk. Hij belt nog eens naar Peter, om te vragen of deze er al aan toegekomen is om bij Michael op bezoek te gaan. Peter is het eigenlijk vergeten door al het werk, maar hij zal er nu direct even heen rijden. Hij vraagt nog even naar Erin en Francis vertelt, dat Erin nu ligt te slapen. Ze is uitgeput van alle emoties. Peter stapt in zijn auto en rijdt naar het huis van Michael. Michaels auto staat voor de deur, maar als Peter aanbelt, blijft alles stil in huis. Verdacht stil. Peter besluit maar eens achterom te lopen, om te kijken of daar iets te zien is. Achter het huis gekomen ziet hij, dat de achterdeur op een kier staat. Maar verder is alles stil. Peter voelt, dat er iets niet goed is en besluit om eerst eens met Hugo Verdonck te bellen, wat hij nu het beste kan doen. Hugo vraagt hem buiten te wachten, totdat hij aanwezig is. Hij arriveert in gezelschap van twee potige agenten. “Blijft u maar even hier buiten, terwijl wij binnen een kijkje nemen.” Hij heeft allang gezien, dat het slot van de achterdeur geforceerd is. De agenten gaan voor. Zij roepen, dat er politie aanwezig is en of iemand zich kenbaar wil maken. Dan is het stil. Hugo komt na enige tijd naar buiten. “Misschien kunt u even mee naar binnen

- 22 komen. Maar ik moet u wel waarschuwen, dat het geen fraai gezicht is. Wij zouden het wel erg op prijs stellen, als u iemand kunt identificeren.” Peter gaat met hem mee naar binnen. In huis is alles overhoop gehaald. Net als in het kantoor dit weekend. In de slaapkamer treffen zij een lijk aan, dat op zijn buik ligt. Er gaapt een groot gat in zijn schedel. Hugo waarschuwt Peter voorzichtig te zijn, waar hij zijn voeten neer zet. Als Peter het gezicht van de dode ziet wordt hij even erg misselijk. “Ja, dit is onze medewerker Michael Darin.” Weet hij nog uit te brengen. Hugo brengt hem gauw weer naar buiten. Hij stelt Peter nog enkele vragen, maar die kan niet echt helpen. Hugo bedankt hem. Peter loopt met stramme benen naar zijn auto. Daar blijft hij even achter het stuur zitten. Dan pakt hij zijn mobiele telefoon en belt Francis. “We hebben Michael gevonden. Helaas is hij niet meer in staat om te vertellen, of hij de oorzaak van alle ellende kent. Hij heeft zelf nu geen ellende meer.” Francis is een moment stil. “Ik neem aan, dat jij erg aangeslagen bent. Ga maar gauw naar huis. Wij komen bij jullie. En hou je taai, hé.” Peter voelt zich al iets beter, nu hij weet, dat Francis hem begrijpt en met hem zal komen praten. Hij rijdt naar huis, waar Carla meteen kan zien, dat er iets verschrikkelijks is gebeurd. Hij vertelt Carla van de vondst van Michael, dat de politie er nu mee bezig is en dat Francis en Erin er zo aan zullen komen om alles te bespreken. Carla is aangeslagen door dit nieuws. “Is het nu wel zo’n goed idee, om dit ook aan Erin te vertellen?” vraagt Carla bezorgd. “Zij heeft het al zo moeilijk op dit moment.” Peter is het met haar eens. “Neem jij haar dan maar mee naar de woonkamer, dan gaan Francis en ik wel naar de werkkamer.” Carla schenkt haar man een glas cognac in. Normaal drinkt hij geen sterke drank en al helemaal niet zo vroeg op de dag. Maar nu heeft hij toch wel een erge schok te verwerken gehad. Hij drinkt voorzichtig van de scherpe drank en begint zich eindelijk een beetje beter te voelen. Hij loopt naar zijn werkkamer om Donja in te gaan lichten. Nu zal de werkdruk nog zwaarder worden. De politie zal natuurlijk nog meer willen onderzoeken in de administratie en zij zullen Michaels kantoor wel helemaal willen leeghalen. Donja reageert anders, dan hij verwacht heeft. “Dan lijkt het mij wijs, dat ik jou en Francis ook maar ziek ga melden. We doen naar buiten wel, alsof een ziekte ons personeel voor het grootste deel heeft geveld. Het lijkt mij ook beter, dat Carla zich de komende dagen vooral om jou bekommerd en niet om die administratie. Dat komt wel weer. Ik kan het hier voorlopig wel aan, met de werkkrachten die we hebben. Ik zal jou secretaresse wel naar je toe sturen met die dingen, die nu direct geregeld moeten worden en als er zich er

- 23 verder iets dringends voordoet zoek ik zelf Francis wel op. Maar alleen als ik denk, het niet aan te kunnen.” Peter staat versteld van de daadkracht van Donja. Zij regelt het maar weer allemaal. Zo’n goede kracht krijgen ze nooit meer. Ze moeten maar erg zuinig op haar zijn. Peter vindt, dat zij, als alles achter de rug is, maar een extra vakantie moet krijgen. Ondertussen heeft Francis Erin wakker gemaakt. “Kom we gaan nog weer even naar Peter en Carla. Er heeft zich iets voorgedaan, waar Peter en ik even overleg over moeten plegen.” Erin kijkt eerst een beetje bang naar zijn gezicht. Maar zij ziet er geen boosheid op. Dus zal zij wel niet iets hebben uitgehaald, wat niet door de beugel kan. Opgelucht stapt zij uit haar bed. Zij is helemaal stijf. Dat komt natuurlijk ook van het pak slaag, dat ze gekregen heeft. Francis pakt ondertussen wat van de tekenspullen in een tas en neemt Erin mee naar zijn auto. Donja roept hem en hij loopt even naar haar toe. Zij vertelt hem, wat zij met Peter heeft afgesproken en als hij wil protesteren, dat hij niet ziek is, zegt zij hem, maar voor Erin te zorgen. Hij legt zich maar bij de situatie neer en knikt naar Donja, dat het goed is. Donja gaat het kantoor weer binnen. Haar wacht de taak de rest van het personeel van de situatie op de hoogte te brengen. Francis loopt terug naar zijn auto. Als Erin hem verlegen vraagt, wat er aan de hand is, zegt hij haar, dat Donja hem ook wil ziek melden. Verder vertelt hij haar op dit moment niet. Hij rijdt naar Peter en Carla. Carla wacht hen op en zegt, dat Peter in zijn werkkamer is. Francis geeft Erin de tas met tekenspullen. “Ik wil, dat jij voor mij enkele tekeningen maakt over je kinderjaren. Dan leer ik jou iets beter kennen.” zegt hij haar. Erin kijkt hem aan en ziet zijn onverzettelijke blik. Zij zal nu moeten gehoorzamen. Carla neemt haar mee naar de woonkamer, waar zij aan dezelfde tafel gaan zitten, waar vanmorgen zoveel verschrikkelijks is gebeurd met Erin. Carla gaat naar de keuken om koffie te zetten voor de mannen en om voor Erin en zichzelf limonade in te schenken. Zij brengt de mannen hun koffie en trekt zich gauw weer terug. Dit is een ernstig gesprek en daarvoor moeten de vrienden alle ruimte krijgen. Zij gaat gauw naar de kamer, waar Erin de tekenspullen ondertussen uit de tas heeft gehaald. Zij zit de spullen met een liefdevolle en verlangende blik te bekijken. Als Carla bij haar komt zitten, kijkt zij Carla even aan. “Francis wil, dat ik over mijn jeugd teken.” zegt zij. Onzeker waar zij moet beginnen. “Dat is een goed idee. Ga maar gauw aan het werk, dan blijf ik hier bij je zitten en zal ik wat borduren.” Carla pakt haar borduurwerkje en gaat naast Erin aan de tafel zitten. Na nog even te hebben geaarzeld pakt Erin het tekenblok en de potloden en begint te tekenen. Carla kijkt zo nu en dan een beetje mee. Erin tekent een

- 24 raam. Een beetje vreemd raam in een vreemde muur. Het lijkt wel een muur van riet. Buiten het raam tekent zij vreemde bomen en struiken. Ook tekent zij een olifant, die geketend aan een boom op een soort binnenplaats staat. Er komt ook een groot huis met een veranda te voorschijn op de tekening. Dan tekent Erin wat er op de voorgrond staat. Een bureau bezaait met papieren, een rekenmachine, een ouderwetse typemachine en een bak met pennen. Carla vindt het maar een vreemde tekening. Erin slaat het blad om en begint aan een nieuwe tekening. Dit keer tekent zij een dorp van rieten huizen en een man te paard. Deze onmiskenbaar blanke man kijkt dreigend naar enkele zwarte mensen, die hem met tekenen van respect begroeten. Ook op deze tekening tekent Erin vreemde bomen, struiken en dieren. Een aapje gluurt bijvoorbeeld door het bladerdak van een boom. Erin kan heel goed tekenen. Maar of Francis hier zo blij mee zal zijn? Carla weet het niet. Erin is ondertussen aan een derde tekening begonnen. Haar gezicht staat afwezig en erg verdrietig. Zij tekent nu een bureau met papieren, pennen en potloden en met een grote dikke ketting eraan. Ook hangt er een lat aan de muur, waar vieze donkere vlekken op zitten. Het lijken wel bloedvlekken. Carla wordt nu echt bang. Erin begint aan een vierde tekening. Zij werkt snel, heel snel. De tekeningen zijn op zich mooi getekend, maar de onderwerpen worden steeds grimmiger. Er lopen nu tranen over Erins wangen, maar zij schijnt het zelf niet te merken. Zij is volkomen geconcentreerd op de tekeningen. Carla staat zachtjes op. Erin merkt dit niet eens. Zij werkt verbeten door. Carla loopt snel naar de werkkamer van Peter. Als zij binnenkomt zwijgen de mannen. Maar als zij zien, dat het Carla is willen zij verder gaan met hun gesprek, totdat Francis Carla’s gezicht ziet. “Wat is er mis?” vraagt hij. “Je had Erin misschien beter niet kunnen vragen om tekeningen over haar jeugd te maken, Francis. Ik denk nu, dat haar jeugd niet zo prettig is geweest. Zij zit maar te tekenen, kijkt niet op of om en de tranen lopen haar over het gezicht. En de tekeningen die zij maakt zijn technisch wel goed, maar wat er op staat vervult mij met afschuw. Ik vind dit echt erg.” Carla trilt helemaal. Francis staat meteen bij de deur. Hij wil direct naar Erin toe. Peter en Carla komen achter hem aan. Erin zit nog steeds aan tafel. Zij maakt de ene tekening na de andere. Er is er één met een man, die is afgeranseld en aan een boom opgehangen. Een andere vertoont sterren in een verder heel donkere nacht. Op deze tekening zijn alleen maar gele kattenogen te zien. Er spreekt angst uit. De volgende tekening vertoont een rieten onderkomen met een lemen vloer. Er is alleen een dichte deur, de vloer, de muur en een lelijke geroeste ketting te zien. De ketting zit

- 25 met een pen in het midden van de vloer vast en loopt naar een voet, die nog net te zien is. Hij zit met een boei om de enkel. Het is getekend alsof Erin naar haar eigen voet zit te kijken. Francis kijkt Peter en Carla geschrokken aan. Dan pakt hij Erins hand beet. “Nu heb je genoeg tekeningen gemaakt.” zegt hij tegen Erin. Het is net of zij bijkomt uit een trance. Zij kijkt niet naar de tekeningen. Francis bergt het tekenblok en de potloden op in de tas. “Ik denk, dat ik hier beter een dokter naar kan laten kijken” zegt hij tegen Peter en Carla, terwijl hij Erin aankijkt. Erin schijnt hem niet te horen. Alsof zij ver weg is. Carla gaat een glas limonade voor haar halen. Zij zet het glas voor Erin neer en neemt Erins hand in haar eigen hand. Het is of Erin uit een nare droom wakker wordt. Zij kijkt rond naar de mensen om haar heen en buigt beschaamd haar hoofd, alsof zij iets heeft gedaan, wat de anderen zeker walgelijk zullen vinden. Francis geeft haar het glas limonade aan. “Hier drink dit maar op, dan gaan we naar huis.” zegt hij. Erin neemt het glas aan en drinkt het leeg zonder iemand aan te durven kijken. Dan staat zij op. Francis pakt haar arm om haar overeind te helpen en geeft haar vervolgens een aai over haar haren. Erin kijkt hem verwonderd aan. Zij begrijpt niet helemaal, dat nu niet iedereen boos is. Zij volgt Francis naar zijn auto. Hij rijdt niet naar huis, maar stopt bij een restaurant om er iets te gaan eten. Erin heeft niet zoveel honger. Francis ziet haar met haar eten spelen, maar besluit er dit keer niets van te zeggen. Zij heeft al genoeg te verwerken gekregen vandaag. Een keer wat minder eten, zal haar niet direct schaden. Morgen wil hij op zoek gaan naar die mama Fontifica en kijken of die iets meer weet van Erins jeugd. Ook wil hij een afspraak maken met zijn huisarts Sjaak (die ook Erins huisarts is) om over de tekeningen te praten. Hij wil, dat Erin geholpen wordt. Als het waar is wat Erin getekend heeft, moet zij ernstig zijn mishandeld. Maar door wie? En waarom olifanten, apen en andere vreemde dieren, bomen en struiken? En dan die huizen van riet. En dat grote huis met die veranda. In Erins gegevens staat toch, dat zij in Nederland geboren is? Haar achternaam komt hem ook bekend voor. Hij wil dit allemaal uitzoeken. Als de maaltijd is afgelopen, staat hij op van tafel en rekent af. Erin volgt hem naar zijn auto. Hij helpt haar instappen. Zij beweegt zich steeds strammer. Zij zal best last hebben van het pak slaag, dat zij gehad heeft. En de klap tegen haar hoofd en de schotwond, die zij heeft opgelopen, doen haar natuurlijk ook geen goed. Hij besluit haar meteen naar bed te sturen, als zij thuis zijn. Erin lijkt ook nog steeds heel afwezig. Hij rijdt naar huis en helpt daar Erin naar bed. Erin laat alles over zich heen komen, alsof zij een ledenpop is. Als zij in bed ligt, valt zij

- 26 bijna direct in slaap. Francis besluit vannacht maar weer met open deuren te slapen. Hij wil eerst nog zijn verrassing voor Erin in orde maken. Hij neemt het grote pak mee naar de woonkamer, waar hij het op een bureau zet voor het raam. Als hij het uitpakt komt er een mooie nieuwe laptop tevoorschijn. Francis is best trots op zijn cadeau. Er komen ook pakken met software tevoorschijn. Francis gaat aan het werk om de software op de laptop te installeren. Dan haalt hij nog een kaart uit zijn zak, die hij in de laptop steekt. Erin zal van zijn netwerk gebruik kunnen maken. Als alles klaar is pakt hij de laptop weer in en gaat naar bed. Het is een lange en emotionele dag geweest. Hij is hondsmoe. De wekker zet hij niet. Midden in de nacht wordt Francis wakker. Wat is dat voor geluid? Het komt uit Erins kamer. Francis gaat kijken en vindt Erin, diep in slaap. Zij maakt piepende geluidjes en praat in een vreemde taal. Die taal lijkt toch wel veel op Nederlands en Francis vangt er enkele woorden van op. Hij begrijpt eruit, dat Erin iemand aan het smeken is om een leven. Heeft iemand haar willen vermoorden? Heeft zij de moord op iemand anders gezien? Francis gaat op de rand van haar bed zitten en wrijft haar over de rug. Erin wordt niet wakker, maar wordt wel rustiger, tot zij uiteindelijk weer normaal slaapt. Het is weer voorbij. Francis staat op. Hij is nu zeker van plan om contact op te nemen met Sjaak, die ook een goede vriend van hem is. Hij wil hem om advies vragen. Dit is niet goed. Francis gaat weer naar zijn eigen bed, maar kan een hele poos niet slapen.

- 27 -

Dinsdag 2 april 2002 Als hij de volgende morgen is opgestaan en in de keuken bezig is met het ontbijt, belt Patricia Vanderhaag hem op zijn mobiele telefoon. Zij is helemaal overstuur. Zij vraagt hem of hij een goede dokter weet. Hij geeft haar het adres van Sjaak. Als ze hebben opgehangen, spookt het gesprek hem nog even door het hoofd. Patricia is toch de dochter van Paul Kachinsky? Dat is dezelfde achternaam als Erin. Paul is een overleden vriend van Francis. Vreemd om dat nu zo tegen te komen. Francis haalt zijn schouders op en gaat verder met het ontbijt. Hij kijkt in de koelkast om een beker melk voor Erin in te schenken, maar ziet, dat de melk op is. Er is ook nog maar weinig broodbeleg. Francis herinnert zich, dat hij nog een pak cornflakes in de kast heeft staan. Misschien heeft Erin hier minder moeite mee, dan met brood. Er is dan wel geen melk, maar er staat nog wel een pakje vla en dat zal er ook eigenlijk wel bij smaken. Hij vindt ook een doosje aardbeien in de koelkast. Hij doet de cornflakes in een kom, giet er de vla over en begint met het snijden van de aardbeien. Erin is ondertussen wakker geworden en komt nu gewassen en aangekleed de keuken in. Als zij aan tafel zit, zet Francis de kom met cornflakes voor haar neer. Erin kijkt er met grote ogen naar. Francis ziet dit niet, want hij is bezig zijn eigen brood te smeren. Hij neemt zijn brood mee naar de tafel, geeft Erin een lepel en gaat naast haar aan tafel zitten. Met een woest gebaar schuift Erin de kom weg, legt haar hoofd op haar armen en snikt het uit. Francis is verbijsterd. Zo erg is een kom met cornflakes toch niet? Hij hoort Erin snikken om een ‘nanny Baba’. Hij begrijpt het niet. Donja komt op dat moment door de keukendeur binnen. Zij neemt de situatie op, ziet, dat Francis niet weet, wat hij hiermee aanmoet en grijpt in. Zij loopt naar Erin. Ze legt een hand op Erins rug. Deze schokt weg. “Maar het is toch niet zo erg om een kom cornflakes te eten?” vraagt zij aan Erin. Deze schudt haar hoofd. “Mijn nanny Baba maakte het mij iedere morgen. Hij heeft haar doodgeslagen. Dat is mijn schuld. Zij wilde mij verdedigen. Ik was stout en kreeg straf. Zij kwam voor mij op. Hij heeft haar toen doodgeslagen. En ik moest toekijken. Het is mijn schuld, dat nanny dood is.” huilt Erin. Francis en Donja zitten doodstil. “Hoe kan het nu jouw schuld zijn, als hij haar heeft doodgeslagen? Jij hebt dat toch niet gedaan?” fluistert een verbijsterde Francis. “Ik was stout en ik verdiende straf. Zij kwam voor mij op. Dan is het mijn

- 28 schuld.” Erin slaat haar armen over haar hoofd, dat op tafel ligt. Dan staat zij met een ruk op en rent blindelings naar haar slaapkamer. Francis wil haar achterna, maar Donja houdt hem tegen. “Laat haar maar even alleen vechten met deze demonen.” zegt zij hem. “Francis, er moet iets heel erg mis zijn met Erin. Kun jij dit allemaal wel aan?” Francis vertelt haar van zijn plan om Sjaak om raad te vragen over de tekeningen. “Bel die dokter nu.” raadt Donja hem aan. “Erin heeft direct hulp nodig.” Francis pakt zijn telefoon en belt Sjaak. Hij hoeft maar een klein beetje uit te leggen, dan zegt Sjaak, dat hij eraan komt. Na vijf minuten is Sjaak al gearriveerd. Francis neemt hem mee naar Erin, die zich helemaal onder de dekens heeft begraven. Zij snikt volkomen hysterisch. Sjaak bekijkt haar, haalt een flesje en een injectiespuit uit zijn tas en vult de spuit met de vloeistof in het flesje. Hij neemt Erins bovenarm en maakt hem schoon. Dan geeft hij haar de injectie. Erin lijkt het niet eens te merken. Zij lijkt ook de mannen in haar kamer niet eens op te merken. Zij ligt maar zachtjes te jammeren en te huilen. Na enige minuten wordt zij rustiger en valt zij in slaap. “Ik heb haar een kalmerend middel gegeven. Ik ben er voor, om haar op te laten nemen in een kliniek, maar daar wil ik eerst even met jou over praten.” Hij neemt Francis mee naar de keuken. “Nu kun je me beter even wat meer uitleggen. Dan kunnen we beslissen, wat het beste is voor deze jongedame.” zijn Sjaaks woorden. Francis gaat aan tafel zitten en vertelt, wat er de laatste dagen is gebeurd. Zelfs de klappen die zij van hem en Peter heeft gehad, verzwijgt hij niet. Hij laat Sjaak ook de tekeningen zien, die Erin de dag ervoor heeft gemaakt. Hij wil echter liever niet dat Erin naar een kliniek gaat. Hij wil graag zelf voor haar zorgen. Sjaak kijkt hem aan. “Dit wordt heel erg zwaar. Ik denk, dat je dat misschien niet aankunt. Maar als jij denkt, dat het beter is voor haar, kunnen we het proberen. Als het dan teveel wordt voor jou, moet je mij dat onmiddellijk laten weten. Dan kunnen we haar altijd nog met spoed laten opnemen. Ik zal medicijnen voor haar achterlaten voor vandaag. Morgen wil ik jullie allebei op mijn spreekuur zien. Zorg ook, dat jij veel vrienden om je heen hebt, waar je op terug kunt vallen en die mee willen helpen met de zorg voor Erin. Mijn hulp heb je in ieder geval. Als er iets is, bel je meteen. Ook al is het iets kleins. Als de situatie wat is bezonken, wil ik zorgen, dat zij professionele hulp krijgt. Dat is nu nog veel te vroeg, maar het is wel hard nodig.” Sjaak pakt de tekeningen op en zegt voor zichzelf: “een kind de schuld geven van een moord, die je zelf pleegt en haar dan ook nog laten toekijken. Hoe diep kan een mens zinken?” Francis is het helemaal met hem eens. Erin moet vandaag in bed

- 29 blijven. Pas als zij volkomen tot zichzelf is gekomen, mag zij een uurtje opstaan. Francis gaat wat mensen bellen. Hij snapt best, dat hij hulp nodig heeft. Bovendien wil hij zelf op zoek naar zoveel mogelijk aanwijzingen over Erins jeugd. Hij moet op zoek naar die mama Fontifica. Daar gaat hij beginnen. Hij belt ook naar Donja in het kantoor. Zij kwam tenslotte op zoek naar hem. Donja komt naar hem toe. “Oké, wat is er aan de hand.” vraagt zij als zij de keuken inloopt. Francis legt haar alles uit. Donja is erg boos op hem en Peter. “Wat zijn jullie nu voor mannen, om zo’n kind een pak slaag te geven.” Toch snapt zij ook wel, dat de mannen kwaad zijn geweest op Erin. Dat kleine meisje heeft er ook zo’n puinhoop van gemaakt. En dat net nu alles uit moet komen, terwijl iedereen al nerveus is over de inbraak en de moord op Michael. Hoewel Donja Michael niet mocht, gunde zij hem ook niet om op zo’n manier vermoord te worden. Donja belooft, nu even op Erin te zullen passen, terwijl Francis erachter probeert te komen, wie mama Fontifica is. “Oh, ik kwam eigenlijk niet voor jou zojuist. Er was gebeld voor Erin. Een vrouw vroeg naar haar. Zij heeft een telefoonnummer doorgegeven, waarop Erin haar kan bereiken.” Francis besluit om eerst die vrouw zelf te bellen. Hij neemt het telefoonnummer aan van Donja en loopt ermee naar zijn werkkamer. Er wordt meteen opgenomen. “Pizzeria Fontifica.” Klinkt het door de telefoon. Francis weet nu, dat hij meteen goed zit. Hij vraagt naar mama Fontifica. Hij wordt doorverbonden. Hij heeft een lang gesprek met mama Fontifica, waarbij zij hem haar adres opgeeft en hem vraagt, om zo snel mogelijk alles bij haar te komen bespreken. Het adres blijkt om de hoek van de straat te zijn. Francis belooft, dat hij meteen naar haar toe komt. Francis loopt naar Erins slaapkamer, waar Donja bij Erins bed is gaan zitten. Hij legt haar uit waar hij heengaat. Donja zal op Erin passen, zolang dit nodig is. Erin is zich van niets bewust en slaapt. In haar slaap piept zij zo nu en dan of zij beweegt heel onrustig. Maar gefluisterde onzinwoordjes van Donja kalmeren haar weer snel. Francis blijft nog even kijken en draait zich dan om, om naar mama Fontifica te gaan. Onderweg belt hij met Peter en Carla. Hij heeft hen nog niet gebeld, omdat zij het al moeilijk genoeg hebben. Hij krijgt Carla aan de lijn en vertelt haar, wat er is gebeurd. Carla kreunt een keer, maar belooft meteen om Donja te gaan aflossen. Donja heeft tenslotte nog een heleboel ander werk. Peter zal ook meekomen. Francis is blij met de hulp. Er zal nu goed voor Erin gezorgd worden, als hij niet aanwezig kan zijn. Carla belooft ook boodschappen voor hem mee te nemen. Hij heeft daar nu toch nog geen tijd voor gehad. Zijn gedachten zijn bij Erin en hij is blij, dat

- 30 iemand anders dit soort dingen voor hem wil regelen. Bij de pizzeria aangekomen wordt hij door een oudere Italiaanse vrouw opgevangen. “U bent zeker die man, die mij over mijn bambina heeft gebeld.” Weet zij hem direct te vertellen. Francis probeert uit te leggen, hoe alles volgens hem in elkaar steekt, maar de mama vraagt hem eerst mee te komen naar haar privé-woning. Daar vertelt Francis haar, wat er de laatste dagen is gebeurd, wat Erin heeft uitgehaald, wat hij te weten is gekomen over Erin en waar hij mee bezig is voor Erin. Als hij klaar is met praten, voelt hij zich uitgeperst. Mama Fontifica heeft alles zwijgend aangehoord. Zij vertelt hem nu, wat zij van Erin weet. Dat Erin iedere dag bij de pizzeria kwam eten, dat zij vriendinnen zijn geworden. Dat mama vermoedde, dat Erin geen werk had en dat zij haar daarom zo nu en dan wat voor de pizzeria liet werken. Mama voelt zich verbijsterd, een beetje voor de gek gehouden door Erin en daarom boos. Toch heeft zij ook medelijden met de kleine bambina. Zij wil Francis graag helpen en wil graag met hem meegaan naar Erin. Francis belooft haar te zullen halen als Erin weer een beetje bij kennis is, dan kan de mama Erin een beetje in toom houden. Francis verwacht namelijk, dat Erin zal proberen om net te doen, of er niets aan de hand is en zal proberen er vandoor te gaan. Hij is best een beetje bang om Erin. Die kleine dondersteen weet zich meestal overal uit te draaien. En dat is nu gevaarlijk voor Erin. In gedachten gaat Francis naar huis, waar Carla en Peter nu op hem zitten te wachten. Hij vertelt hen, wat hij van de mama heeft gehoord en welke beloftes hij de mama heeft gedaan. Hij gaat nog even naar Erin kijken. Die ligt nog steeds te slapen. Hij weet, dat het de komende dagen nog moeilijk genoeg gaat worden. Voor iedereen. De politie heeft ondertussen niet stil gezeten. Zij hebben ontdekt, dat Michael zich schuldig heeft gemaakt aan chantagepraktijken. Maar zij kunnen niet ontdekken wie hij heeft gechanteerd. Zij hebben het moordwapen gevonden en konden door middel van vingerafdrukken vaststellen, dat de moordenaar, die in het kantoor heeft ingebroken, Michael heeft vermoord. Maar ook daar kunnen zij geen verdere bewijzen vinden voor de chantage. Het vermoeden is dan ook, dat Michael de dief ergens mee heeft gechanteerd en daarom is vermoord en dat de moordenaar in het kantoor heeft ingebroken op zoek naar bewijzen. Michael heeft geen naaste familie of vrienden, die hem willen begraven, daarom organiseert het bedrijf een begrafenis. Alle personeel, behalve Erin, zal aanwezig zijn. De dief liet ook geen directe familie achter. Daarmee is voor de politie de kous af. Francis wordt niets ten laste gelegd, omdat hij alleen zichzelf heeft verdedigd. Hugo wil alleen nog een keer praten met

- 31 Erin. Hij wil een gesprek om haar te feliciteren met haar dappere optreden, maar Erin is hier nog niet toe in staat. Erin slaapt bijna de hele dag. Pas ’s-avonds wordt zij even wakker. Carla, die aan haar bed zit, geeft haar iets te drinken. Zij helpt vervolgens Erin uit bed komen en even naar de woonkamer lopen, waar Peter en Francis een spelletje schaak zitten te spelen. De mannen zijn allebei blij om Erin weer te zien. Hoewel zij nog een versufte indruk maakt. Carla gaat iets te eten klaarmaken voor Erin. Als deze wil weigeren te eten, grijpt Francis in en voert haar. Erin kijkt hem aan, ziet dat hij onverzettelijk is en eet gehoorzaam haar eten op. Dan is zij eigenlijk al weer moe. Carla helpt haar naar bed. “Ik ben nu iedereen tot last.” klaagt Erin. Zij wil het liefst, dat zij weg kan lopen, maar Francis en de anderen houden haar te goed in de gaten. Carla aait haar over haar haren en zegt: “Voor mij ben je geen last, maar gewoon iets, dat ik voor een vriendin kan doen.” Erin kijkt haar ongelovig aan. Sluit vervolgens haar ogen en slaapt meteen weer in. Even trekt er een schaduw van een glimlach over haar gezichtje. “Vriendin.” Mompelt zij in haar slaap. Carla moet erom glimlachen. Als Erin weer rustig en diep slaapt, loopt Carla naar de woonkamer om haar borduurwerkje op te halen. Peter en Carla bieden aan om te blijven logeren, maar Francis denkt het vannacht wel alleen aan te kunnen. Hij vraagt alleen wel aan Carla, of zij mee wil gaan naar Sjaak. Carla vindt het best. Die nacht slaapt Francis onrustig. Hij is iedere keer wakker en hij gaat altijd even bij Erin kijken. Deze slaapt de hele nacht door.

- 32 -

Woensdag 3 april 2002 Als ’s-morgens de wekker afloopt voelt Francis zich dan ook een beetje geradbraakt. Nou ja, het is zijn eigen schuld. Hij haalt zijn schouders op. Hij maakt het ontbijt klaar voor Erin en voor zichzelf en gaat Erin wekken. “Hallo, Zevenslaper, kom je er nu uit?” grapt hij. Erin wordt moeizaam wakker, kijkt hem even aan en schiet meteen overeind. “Hoelang heb ik wel niet geslapen! Ik ben heel lui geweest. Ik moet meteen aan het werk.” roept zij uit. Francis, die dit wel verwacht heeft, kalmeert haar en zegt, dat hij eerst met Erin wil ontbijten en dat ze dan samen met Carla naar Sjaak moeten. Erin kijkt verbaasd. Zij weet niets meer van wat er de vorige dag is gebeurd. Dat zal wel later weer terugkomen, hoopt Francis. Erin legt zich neer bij hetgeen Francis heeft gezegd. Francis pakt kleren voor haar uit de kast. Mooie nieuwe kleren. Erin wil ze eigenlijk niet aantrekken, maar haar eigen kleren zijn vies of weggegooid. Francis heeft al haar kleren doorzocht en het meeste weggegooid, omdat zij kapot, beschimmeld of volledig afgesleten waren. De rest heeft hij opgeborgen in een kast op een andere kamer. Zo zet hij Erin er toe aan, de nieuwe kleren te gebruiken. Francis helpt Erin aankleden. Erin is er verbaasd over, hoe slap zij zich voelt. Heeft zij misschien een aanval van de griep gehad? Zij vraagt er Francis naar. Hij kijkt haar aan. Als zij zoiets wil geloven, is het voorlopig goed. Hij beaamt maar, dat zij ziek is geweest. Erin is nu gerustgesteld. Dan is alles duidelijk een akelige koortsdroom geweest. En daarom moeten ze straks natuurlijk naar Sjaak. Francis pakt Erins borstel en borstelt haar haren. Dan neemt hij haar mee naar de keuken. Daar is intussen Donja binnengekomen. Zij brengt post mee voor Francis. Er zit een bedankbriefje bij met een uitleg van Patricia. Zij schrijft, dat zij zich in een kliniek zal laten opnemen. Francis leest het briefje nog een keer en haalt niet-begrijpend zijn schouders op. Toch blijft er hem iets storen. Hij schudt het van zich af en concentreert zich weer op zijn omgeving en Erin. Die heeft ondertussen één boterham opgegeten, maar heeft grote moeite met de tweede. Francis doet of hij niet ziet, dat Erin de korstjes op haar bord laat liggen. Hij is allang tevreden, dat zij zonder problemen tenminste iets eet. Ook de beker melk wordt zonder problemen leeg gedronken. Erin kijkt onder haar wimpers door naar Francis en Donja, die met elkaar zitten te praten over dingen van kantoor. Als zij meent, dat Francis en Donja genoeg zijn afgeleid wil zij opstaan

- 33 om haar bord leeg te gooien in de prullenbak en het in de afwasmachine te zetten. Maar Donja is haar voor. Die pakt het bord van tafel en zet het op het aanrecht. Francis kijkt Erin nu aan. “Dacht je dat ik het niet gezien had? Voor deze keer vind ik het niet erg, hoor.” zegt hij haar. Erin haalt opgelucht adem. Nu hoeft zij niet stiekem te doen. Carla komt de keuken binnen. Zij draagt een grote boodschappentas. Donja neemt hem over en bergt de levensmiddelen gelijk op in de kasten. Francis kijkt het maar aan. Deze vrouwen zorgen nu ook al voor hem en zijn huishouden. Maar ja, hij heeft zijn tijd nodig voor Erin en natuurlijk ook voor het bedrijf. Donja loopt even met hem mee naar zijn werkkamer, om de begrafenis van Michael met hem te regelen. Zij geeft hem ook het voorlopige verslag van de politie. Het is toch wel een opluchting, om niet beschuldigd te worden. Hij vraagt Donja om ook een nieuwe makelaar te gaan zoeken, die Michaels plaats in het bedrijf over kan nemen. Hij laat de sollicitatieprocedure en een eerste gesprek aan haar over. Zij heeft duidelijk meer mensenkennis, dan hij. Hoewel hij Michael meer heeft aangenomen om een zakenrelatie te vriend te houden en omdat Michael een neef van hem is. Michaels oom is in die tussentijd echter overleden en diens bedrijf is overgegaan naar een andere neef van Michael. Hij besluit deze neef in ieder geval uit te nodigen voor de begrafenis. Nu de daders gevonden zijn, kunnen ze met zijn allen weer proberen om naar de normale dagelijkse gang terug te keren. Hij bedankt Donja voor haar hulp en loopt met haar naar de keuken. Als Donja vertrekt, is het ook tijd geworden om naar Sjaak te gaan. Erin loopt nog steeds stijf naar de auto. Carla gaat achterin zitten. Erin gaat naast haar zitten. Francis stapt achter het stuur en rijdt naar de praktijk van Sjaak. Zij hoeven niet lang te wachten, voordat zij aan de beurt zijn. Francis heeft de tekeningen meegenomen. Sjaak onderzoekt Erin en stelt haar diverse vragen. Ook of zij iets kan vertellen over de tekeningen. Erin wil niet eens naar de tekeningen kijken. Francis’ hart gaat naar haar uit. Sjaak besluit het nog even te laten rusten. Hij schrijft voor Erin een recept uit voor kalmerende middelen. Dit recept overhandigt hij aan Carla. Hij vraagt hen dan, om samen even dit medicijn op te gaan halen bij de naast gelegen apotheek, zodat hij nog even met Francis kan praten. Francis, die denkt, dat het gesprek over Erin zal gaan, komt bedrogen uit. Sjaak vraagt hem, hoe hij zich voelt. Ook legt hij hem uit, dat Francis zelf ook een behoorlijke shock heeft gehad. Sjaak wil dan ook in de komende week, iedere dag even langs komen om de situatie in zich op te nemen en om even met Francis te praten, over hoe alles loopt. Als Francis hem vertelt, dat hij de afgelopen nacht iedere keer is

- 34 wakker geschrokken, vindt Sjaak het tijd om ook Francis maar medicijnen voor te schrijven. Francis is hier niet gelukkig mee, maar Sjaak meent, dat hij het anders niet kan volhouden. Ook raadt Sjaak hem aan, om alle beslommeringen met het bedrijf even door anderen te laten opknappen. Anders konden er binnenkort wel eens twee mensen moeten worden opgenomen. Het briefje van vanmorgen schiet Francis ineens te binnen. Hij haalt het tevoorschijn en laat het Sjaak lezen. Francis weet echt niet, wat hij er mee aan moet. Sjaak zegt Francis zich er maar niets van aan te trekken. Patricia is nu toch in goede handen. Daar hoeft Francis zich niet druk over te maken. Opgelucht haalt Francis adem. Wel raadt Sjaak hem aan om Erins geboortepapieren eens op te vragen. Misschien kunnen zij er dan achter komen, hoe dat zit met Afrika. Francis denkt er steeds harder over om een detective Erins achtergrond te laten onderzoeken.“Waarom gaan jullie vandaag niet eens een mooie wandeling maken in het bos of op het strand?” is het idee van Sjaak. “Maar laat je de komende tijd wel rijden, want die medicijnen beïnvloeden je reactievermogen.” Francis denkt hierover na. Hij neemt afscheid van Sjaak en loopt de wachtruimte in. Carla en Erin zijn nergens te bekennen. Als Francis buitenkomt, ziet hij hen staan bij zijn auto. Carla heeft haar arm om Erins schouders geslagen. Erin ziet er heel verloren uit. Als Francis bij de auto komt, kijkt Carla op en lacht naar hem. “Erin is misselijk geworden in de apotheek.” legt zij uit. Dit komt natuurlijk van de speciale geur, die altijd in een apotheek hangt. Francis grijnst. “Dan hoef ik jou dus ook niet te vragen, om mijn medicijnen voor me op te halen.” zegt hij tegen Erin. Erin bloost. Francis knipoogt naar haar. Carla biedt aan Francis’ medicijnen dan maar op te halen. Francis helpt Erin instappen en gaat dan achter het stuur zitten. Hij moet er nog maar even van genieten, als hij de komende dagen niet zelf mag rijden. Hij belt Donja met de vraag, of zij een chauffeur voor hem kan regelen. Hij legt haar uit, dat hij medicijnen heeft voorgeschreven gekregen, waarbij hij niet zelf mag rijden. Hij ziet Erin een zucht slaken. Zou zij gedacht hebben, dat zij de oorzaak was? Vast wel. Zij trekt zich alles zo aan. Hij vertelt Erin, dat Sjaak hem heeft gezegd een wandeling in het bos of op het strand te gaan maken. Hij vraagt of zij hem wil vergezellen. Dat wil zij maar wat graag. Dat de raad ook Erin betreft vertelt hij haar maar niet. Carla stapt in de auto. Als zij hoort, dat Francis niet meer zelf mag rijden, zegt zij hem direct uit te stappen en bij Erin te gaan zitten. Zij zal vandaag wel voor chauffeur spelen. Francis geeft schoorvoetend toe. Als Carla achter het stuur is gestapt, vraagt zij aan Francis, of hij Peter wil bellen, om te vertellen, waar zij heen gaan. En om Peter te

- 35 vragen zich daar bij hen te voegen. Carla weet een heel mooi plekje voor een mooie wandeling. Eerst rijdt zij even naar Francis’ huis, want niemand heeft eraan gedacht om jassen mee te nemen. Het is wel mooi weer, maar aan het strand waait het altijd en Erin mag nu niet ook nog ziek worden. Carla gaat binnen de jassen ophalen. Intussen belt Francis met Donja. Hij vraagt haar om morgen even langs te komen, om enkele dingen te bespreken, die hij wil, dat Donja voor hem regelt. Carla rijdt naar een plaatsje aan zee en zet de auto op de parkeerplaats van een restaurant neer. Het is de bedoeling om eerst maar eens iets te drinken en dan, als Peter er ook is, met zijn vieren een wandeling te gaan maken. Erin loopt eerst naar de rand van het parkeerterrein, waar men een mooi uitzicht heeft over de zee. Zij zet grote ogen op en draait zich tenslotte met een glimlach naar de anderen. “Dit heb ik nog nooit gezien. Is dit meer zo groot? Kan ik daar in zwemmen?” vraagt zij aan de anderen. Francis kijkt haar even lachend aan, maar schudt dan zijn hoofd. Hij probeert haar uit te leggen, dat dit een zee is, hoe groot een zee wel niet is en dat het nu veel te koud is voor Erin om in zee te zwemmen. Bovendien is het heel gevaarlijk om in zee te zwemmen, als je dat niet gewend bent. Erin kijkt even teleurgesteld. Dan draait zij zich nog éénmaal om naar de zee, voor zij naar binnen gaan. Binnen loopt Francis naar een aangebouwde serre. Daar blijft hij staan aan een tafeltje voor vier. Hij helpt zowel Erin als Carla te gaan zitten. Erin is nog steeds een beetje stijf in haar bewegingen. Francis bestelt een glas cola voor zichzelf, koffie met gebak voor Carla en een glas kruidenthee voor Erin. Erin is helemaal geconcentreerd op de zee. Carla kijkt om zich heen, ziet een kinderhoekje met kleurpotloodjes en vraagt aan een serveerster of zij wat papier en kleurpotloodjes mag gebruiken. De serveerster brengt een tekenblok en een nieuw doosje kleurpotloden naar de tafel. Carla vraagt aan Erin om een tekening te maken van de dingen, die zij ziet. Erin begint meteen te tekenen. Francis kijkt eerst Carla aan en dan kijkt hij over Erins schouder mee, naar wat zij tekent. De tekening is heel mooi en zeker ook vrolijk. Natuurgetrouw tekent Erin het strand. Er speelt een hond in de branding. Er zit een meeuw op een paaltje langs het strand. Een vlag wappert in de wind. Een konijntje zit voor zijn holletje. Wat kan Erin toch prachtig tekenen. De tekening is gauw klaar. Nu tekent Erin een tafeltje, dat dicht bij hen staat. Daar staat een mooie plant op. Erin tekent zelfs een modderige hondenpoot op de grond ervoor. Dan vraagt Francis haar om aan een ander tafeltje te gaan zitten en een tekening te maken van hem en Carla. Erin kijkt hem aan. Zij wil eerst weigeren, want zij vindt dit een moeilijke opdracht.

- 36 Bovendien houdt zij er niet van om mensen te tekenen, waarvan zij houdt. Het loopt steeds slecht af met die mensen. Francis ziet haar verwarring, maar dringt toch aan. Carla kijkt toe. Waar is Francis mee bezig? Erin geeft toe. Zij gaat aan een tafeltje zitten, waar zij ook de zon en het strand kan zien. Zij wil de vrolijkheid buiten erbij tekenen. Intussen is Peter binnengekomen. Hij komt bij Erin staan, om te zien waar die mee bezig is. Hij ziet de tekening ontstaan, maar hij ziet ook Erins houding verstarren, als zij Carla of Francis tekent. Hij legt een hand op haar schouder en Erin kijkt hem even aan. De verstarring neemt iets af. De tekening wordt erg mooi. Héél erg mooi zelfs. Als de tekening klaar is, slaat Erin het tekenblok dicht zonder de tekening te laten zien, maar Peter is haar voor en neemt het blok mee naar de anderen. Erins tekeningen worden uitbundig geprezen. Erin wordt er helemaal rood en warm van. Zij durft niet eens meer op te kijken. Peter, die naast haar is gaan zitten, legt zijn hand op haar rug en wrijft er zachtjes over. Het gebaar troost Erin een beetje. Zij is nog steeds verdrietig over het onheil, dat zij naar eigen denken over Francis en Carla heeft afgeroepen. Iedereen heeft onderhand zijn drinken op en er wordt besloten om eerst een lekkere wandeling te gaan maken. Zij lopen over een pad tussen de duinen naar het strand. Erin wil eigenlijk wel in zee. Carla helpt haar de schoenen en sokken uit te trekken en haar broekspijpen op te rollen, zodat zij kan pootjebaden. Erin loopt de zee in en komt er meteen weer uit gehold. Gillend en lachend, want wat is dat water koud en wat voelt dat zand raar onder haar voeten. Francis en Peter liggen bijna dubbel van het lachen. Er komt een man met een hond langslopen. De hond speelt met een stok. Francis kijkt er een beetje jaloers naar. Hij heeft ook altijd een hond willen hebben. Peter, die zijn vriend beter kent, vraagt hem, waarom hij dan zelf geen hond aanschaft. Francis kijkt hem niet-begrijpend aan, denkt eens goed na en neemt een beslissing. Hij gaat vandaag nog in het asiel kijken. Erin heeft even met de vreemde hond gespeeld en komt achter de groep aanhollen. Wat is zij nog jong. Als Francis een hond aanschaft, moeten ze ook samen vaker wandelen. Een hond moet tenslotte ook goed uitgelaten worden. Het idee lijkt steeds beter. Carla kijkt eens naar het bedachtzame gezicht van Francis en glimlacht. Deze man, die zo rijk is en zoveel vrienden heeft, mist toch wel iets, namelijk iets en/of iemand om voor te zorgen. Deze door anderen soms als hard en gesloten bestempelde man is eigenlijk heel teder en in staat om liefdevol te zorgen. Het is net voorbij het middaguur, als de vrienden weer bij het restaurant aankomen. Er wordt een lunch besteld. Dit keer hoeft Francis er niet op toe te zien, dat Erin genoeg eet. Zij

- 37 heeft echt honger. Dat komt vast van de stevige wandeling die ze hebben gemaakt of van de zeelucht. Als ze weer buiten staan zegt Peter: “We ruilen even van chauffeurspet. Carla wil even wat boodschappen doen en ik rij dan met jullie mee.” Hij loopt echter naar zijn eigen, veel grotere auto toe en blijft daar wachten op Francis en Erin. Francis helpt Erin achterin te gaan zitten en stapt in naast Peter. Als iedereen zit, rijdt Peter naar de stad, waar zij allemaal wonen. Maar hij rijdt niet naar Francis’ huis. Hij rijdt naar de andere kant van de stad. Erin kent dit deel van de stad niet. Dit is voor Francis echter een heel bekend deel van de stad. Hier liggen de golfbanen, de clubs voor de rijken en de villa’s van de welgestelden. Maar hier staat ook een mooie oude boerderij, die als dierenasiel dienstdoet. Hij vermoedt, dat zijn vriend daar heen wil. Hij krijgt helemaal gelijk. Peter zet de auto op het parkeerterrein tegenover de boerderij. Als ze uitstappen, kijkt Erin om zich heen. Het is zo’n rustige omgeving en toch is er zo’n lawaai. Het lijkt wel of er ergens een jachtpartij aan de gang is. Peter slaat zijn arm om haar schouders en neemt haar mee naar binnen. Francis is voor hen uit gelopen. Hij gaat naar een balie, waar een vriendelijke dame achter zit. “Mogen wij misschien even bij de honden gaan kijken?” vraagt hij vriendelijk. De dame staat op en loopt voor hen uit naar de hondenafdeling. “Had u iets speciaals in gedachten?” vraagt zij aan Francis. Francis vertelt haar, dat hij een hond zoekt voor zichzelf. De hond moet lief en trouw zijn en er tegen kunnen om een tijd alleen te zijn. Hij moet beweeglijk zijn en vrolijk. Hij moet niet bang zijn van kinderen, maar Francis heeft zelf geen kinderen en er komen bij hem geen kinderen over de vloer. Terwijl Francis met de vrouw staat te praten, is Erin langs de hokken gelopen. Wat een lawaai maken die honden. Maar het zijn geen boze honden. Ze zien er zelfs vrolijk uit. En goed verzorgt. Erin blijft staan bij een kooi, waarin een middelgrote hond van een onbekend ras zit. De hond heeft een mooie roodbruine kleur. Hij zit voor het hek van de kooi naar Erin te kijken, maar hij blaft niet. Hij kijkt haar alleen aan. Dan steekt hij zijn poot naar haar uit. Erin pakt de poot aan. Daardoor komt haar gezicht bij de bek van de hond. De vrouw wil haar een waarschuwing toeroepen, maar de hond geeft Erin een flinke lik in haar gezicht. De dame is met stomheid geslagen. Deze hond is afgegeven in het asiel, omdat hij vals zou zijn. Sindsdien heeft hij steeds in een hoekje gezeten, als er iemand in zijn hok kwam. Hij heeft wel niemand aangevallen, maar iedereen heeft aangenomen, dat het dier inderdaad vals is. Nu blijkt, dat de hond helemaal niet vals is. Hij is alleen mishandeld en slecht opgevoed. Francis is naar Erin en de hond toegelopen. Ook hij wordt onthaald

- 38 op een flinke lik. Nu gaat de hond op zijn rug liggen met alle vier zijn poten in de lucht. Zijn staart zwiept over de grond. Francis maakt het hok open en stapt naar binnen. Erin volgt hem. De hond vliegt overeind en springt vrolijk blaffend tegen Francis op. Hij gaat met zijn voorpoten op de grond liggen en met zijn staart in de lucht. Francis denkt, dat de hond nu met hem wil spelen. Hij pakt een bal die in het hok ligt en gooit hem naar de hond. De hond vangt de bal en brengt hem naar Francis. Hij gaat voor Francis op de grond zitten. Francis knielt bij hem. Hij haalt de hond aan. De hond kronkelt zich helemaal tegen Francis aan. Erin komt erbij zitten en haalt de hond ook aan. De hond weet niet meer, wie hij nu het eerst moet likken en bij wie hij moet gaan zitten. Francis weet, dat hij zijn hond gevonden heeft. Als hij de hond echter over de rug aait, piept de hond van angst en pijn en trekt zich terug, alsof hij bang is voor klappen. Verdorie, wie slaat zo’n mooie hond nou? Dit is toch een heel lieve hond? Die sla je toch niet. Je slaat sowieso geen dieren. Francis knuffelt de hond nog eens op de kop. Hij loopt het hok uit en de hond wil hem volgen, maar Francis sluit de deur. “Ik kom zo voor jullie terug.” zegt hij tegen de hond. Erin kijkt hem door de tralies aan. “Laat je mij ook hier?” vraagt zij hem. Even is zij bang, dat Francis niet meer terug zal komen. “Blijf jij maar even bij hem, dan weet hij, dat ik terugkom.” antwoordt Francis. Ook Erin is nu gerustgesteld. Peter, die naar buiten was gelopen om daar een beetje rond te kijken, komt het hondenverblijf weer binnen. “Ik zal wel op de twee kleintjes passen.” zegt hij tegen Francis. Erin protesteert hier tegen. Francis loopt lachend weg. De dame is ondertussen al teruggelopen naar haar balie. Zij heeft de gegevens van de hond al opgezocht. Het is al duidelijk, dat Francis de hond mee zal nemen. De hond heet Aïla en het is een teef. Zij is al wel gesteriliseerd. Hoewel het nog een jonge hond is. Zij is pas twee jaar. Francis vraagt, of hij ook de eerste levensbehoeften voor een hond in het asiel kan kopen. Het asiel blijkt een keur aan artikelen te verkopen, die voor de verzorging van dieren nodig zijn. Ook verkopen zij speelgoed voor dieren en voer. Als alles is uitgezocht, gaat Francis afrekenen. Hij geeft het asiel ook een grote gift voor alle goede werk, dat er gedaan wordt. Hij gaat eerst Peters autosleutels ophalen. Peter wil hem helpen, maar Francis knikt naar Erin en Aïla en Peter begrijpt wat hij wil zeggen. Francis laadt de spullen in de auto. Hij houdt echter de riem achter. Hij heeft ook een speciale vervoerskennel gekocht. Deze zet hij op de achterbank naast Erins zitplaats. Dan gaat hij samen met de dame de anderen ophalen. Als Aïla de riem ziet, weet ze niet meer, waar ze blijven moet van vreugde. Deze man wil met haar wandelen. Van opwinding doet zij

- 39 een plasje. Oei, dat is niet goed. Zij kijkt angstig naar de man, of hij het gezien heeft. Francis doet alsof hij niets gezien heeft. Hij praat tegen Aïla. Hij praat ook tegen Erin. “Als jij nu even de deur voor ons open wilt houden. Nee. Aan de buitenkant, anders wordt het te smal.” Aïla is zo blij, dat zij Francis bijna uit de kennel trekt. Francis heeft moeite om haar onder controle te houden. Erin moet er een beetje om lachen. Francis zet Aïla in de kennel op de achterbank. Hij helpt vervolgens Erin instappen. Er blijft niet zoveel plaats voor haar over, maar voor eventjes geeft dat niet. Als hijzelf is ingestapt, rijdt Peter naar Francis’ huis. Carla komt tegelijk met hen aan. Zij moet de nieuwe aanwinst ook bewonderen. Francis zet de mand, die hij gekocht heeft in een hoek van de keuken en Carla gaat alvast koffie zetten. Francis roept Aïla bij zich en zet haar in de mand. “Blijf.” zegt hij. Aïla kijkt hem heel zielig aan, maar hij is niet te vermurwen. Aïla draait zich een paar maal om in de mand en gaat dan liggen. Binnen een paar minuten slaapt zij. Francis, die naar haar heeft zitten kijken, kijkt nu eens naar Erin. Die ziet er nu toch wel weer erg witjes en moe uit. Als zij haar drinken opheeft en zij hem aankijkt knikt hij met zijn hoofd naar haar slaapkamer. De boodschap komt over, maar Erin heeft helemaal geen zin. “Erin!” klinkt het. Het is Carla, die de waarschuwing afgeeft. Erin doet dan toch maar, wat er van haar gevraagd is. Zij gaat naar haar bed. Zij slaat de deur achter zich dicht. Francis kijkt er van op. Carla grijnst naar hem. “Weet je zeker, dat je haar nog langer in huis wilt hebben?” komt de vraag van Peter. Francis glimlacht naar zijn vriend. Er komt nu toch wel veel leven in zijn anders zo geregelde leven. De volwassenen praten nog even onder het genot van een kop koffie. Later stuurt Carla de mannen naar de woonkamer om een potje schaak te spelen. Zij gaat beginnen met de voorbereidingen van het avondeten. De hond weet niet goed, wat zij zal doen en besluit dan toch met de mannen mee te gaan. Zij moet toch eerst de hele kamer afsnuffelen. Als zij daar mee klaar is, gaat zij op de voeten van Francis liggen. Die kriebelt haar afwezig onder de kin. OHHH, wat is het leven toch goed bij deze man. Erin is in slaap gevallen. Zij was toch wel erg moe. Dat wil zij niet toegeven aan de anderen. Zij is bang, dat zij dan niet meer mee mag, als ze gaan wandelen. Zij neemt zich voor om straks na haar dutje, een lekkere maaltijd voor Francis te koken. Als het eten klaar is, roept Carla de mannen aan tafel en daarna gaat zij Erin wakker maken. Die ligt te woelen in bed. Carla vindt ook, dat zij verdacht rood ziet. Zij voelt Erins voorhoofd. Dat is eigenlijk wel erg warm. Erin wordt wakker en kijkt Carla versuft aan. “Is het al tijd om voor het eten te gaan zorgen?” is het eerste, wat zij vraagt. Carla kijkt haar aan. “Je kunt

- 40 er voor zorgen, dat het wordt opgegeten, ja.” Erin kijkt een beetje verdrietig. Zij had zo graag eens iets teruggedaan voor alle goede zorgen, die zij heeft ervaren van deze mensen. Zij komt uit bed en loopt op blote voeten achter Carla aan naar de keuken. Francis die haar aan ziet komen, stuurt haar naar haar kamer terug om pantoffels aan te trekken. Erin trekt stiekem een gezicht naar zijn rug, maar gehoorzaamt toch. Als zij voor de tweede keer in de keuken komt, zit iedereen al aan tafel en is er al voor haar opgeschept. Er ligt best veel op haar bord, volgens haar idee. Dat Carla juist een beetje minder opgeschept heeft, ziet zij niet. Zij speelt een beetje met haar eten. De anderen zitten gezellig te praten en letten toch niet op haar. Maar als zij haar eten aan de hond wil gaan geven, komt Francis’ hand met een klap op tafel. Vlak naast haar bord. Zij schrikt zich een ongeluk en kijkt hem in het gezicht. Dat staat op onweer. Erin steekt de hap dan maar in haar eigen mond. Carla schudt haar hoofd hierover. Erin is haar streken dus nog niet verleerd. Die zal het nog wel moeilijk krijgen. Peter en Francis spreken ondertussen af, om morgen nog een keer met zijn allen te gaan wandelen. Alleen zal dit keer Aïla ook meegaan. Als het eten op is, wil Erin alle borden van tafel nemen en alle vaatwas in de machine zetten, maar één blik van Carla doet haar verstijven. “Francis, neem jij de hond en Erin mee voor een wandeling, dan ruim ik hier de boel op.” is Carla’s commentaar. Francis voelt wel voor een wandeling en hij staat direct op. Hij stuurt Erin naar haar kamer, om goede schoenen aan te trekken, trekt zelf zijn jas alvast aan en doet Aïla haar riem om. Dan komt Erin terug in de keuken. Zij trekt haar jas aan, trekt een gek gezicht tegen de rug van Carla, wat haar een zachte draai om haar oren oplevert van Francis. Hij neemt haar mee naar buiten. Ze lopen een heel eind door de verlaten straten. Aïla vindt het allemaal even mooi en blijft geregeld staan om te snuffelen. Francis legt zijn arm om Erins schouders en trekt haar even tegen zich aan. Zij ziet er nog steeds moe uit. Francis zegt haar, dat zij bij thuiskomst nog iets te drinken krijgt, haar medicijnen moet innemen en dan direct naar bed moet. Als Erin protesteert blijft hij staan, houdt haar staande en dwingt haar hem in de ogen te kijken. Zijn gezicht staat onverzettelijk. Maar toch is het een beetje bezorgd. Erin knikt en buigt dan maar haar hoofd. Francis pakt haar hand en loopt door. Als ze thuiskomen wacht er al een pot koffie en een beker warme anijsmelk voor Erin. Carla weet, dat Erin haar slaap nu hard nodig heeft. Francis pakt een glas water en haar medicijnen voor haar. Hij blijft er bij staan, totdat hij zeker weet, dat zij haar medicijnen ook werkelijk heeft ingenomen. Erin treuzelt nog een beetje met de warme melk, maar

- 41 dan is die toch op en één blik op Francis gezicht doet haar opstaan. Zij zegt iedereen welterusten. Francis wil met haar meelopen, maar Peter houdt hem tegen. “Laat haar het maar zelf doen.” zegt hij. Ze blijven nog zitten, totdat het tien uur is. Dan willen Carla en Peter naar huis. Francis wil nu ook naar bed. Ze spreken af, om met koffietijd weer bij elkaar te komen. Francis neemt zijn medicijnen in, loopt nog een rondje om het kantoor samen met Aïla en gaat dan naar bed. Hij neemt een kussen voor Aïla mee naar zijn slaapkamer. Voor hij naar zijn kamer gaat, gaat hij nog even kijken bij Erin. Die heeft alle dekens van zich afgegooid. Zij ligt vreselijk te woelen. Francis mompelt wat geruststellends en gelijk wordt Erin weer rustig. Francis dekt haar toe. Als hij de deur uitloopt laat hij deze open staan. Als ze vannacht weer onrustig wordt kan hij haar horen. In zijn bed valt hij als een blok in slaap. Hij merkt niet eens, dat Aïla bij hem in bed kruipt.

- 42 -

Donderdag 4 april 2002 De volgende morgen wekt Aïla Francis al om acht uur. Zij moet naar buiten. Francis kijkt naar haar en staat moeizaam op. Op pantoffels en in ochtendjas loopt hij een rondje met haar door de tuin. In de keuken zet hij alvast koffie en gaat zichzelf dan douchen en aankleden. Hij kijkt even of Erin al wakker is. Die ligt alweer te woelen en druk te praten in haar slaap. Hij besluit haar maar te laten slapen, ze hebben vandaag toch geen haast om ergens te komen. Bovendien zou Sjaak nog komen. Daarna kunnen ze altijd nog gaan wandelen. Francis’ telefoon gaat af. Het is Donja, die hem gezien heeft en wil weten, wat voor hond hij heeft. Zij is eigenlijk een beetje bang voor vreemde honden en wil daarom niet maar zo bij Francis naar binnen lopen. Francis zegt haar gewoon even langs te komen, dan kan zij kennis maken met Aïla. Deze ligt alweer in haar mand. Het is een eenzaam ontbijt voor Francis. Hij is de laatste dagen verwend met vrouwelijk gezelschap aan tafel. Als het ontbijt op is, gaat hij nog maar eens bij Erin kijken. Aïla loopt met hem mee. Zij ruikt even aan Erin, maar loopt dan naar Francis’ slaapkamer, waar zij op bed gaat liggen. Francis staat even naar Erin te kijken. Die ziet er een beetje verhit uit. Er lopen zweetdruppeltjes van haar voorhoofd. Komt dat van het woelen en draaien? Vast wel. Francis loopt naar zijn werkkamer. Hij moet nog een opvang voor Erin regelen voor de begrafenis morgen. Aïla komt binnendrentelen en legt zich over zijn voeten. Plotseling gaan Aïla’s oren rechtovereind staan. De hond is één en al aandacht. Dan rent zij naar de keuken. Francis loopt achter haar aan. Donja is de keuken binnengekomen en staat een beetje angstig naar Aïla te kijken. Deze kijkt ook angstig naar Donja en blaft hard. Francis zegt de hond stil te zijn, het is immers goed volk. Dan vraagt hij Donja om bij hem te komen en Aïla aan te halen. Donja is nog steeds een beetje bang, maar doet wat hij vraagt. Aïla gromt eerst een beetje, maar als zij wat beter aan de hand van Donja ruikt en deze haar begint te aaien, geeft zij Donja toch een lik over haar hand. Donja is nu niet bang meer voor Aïla en kriebelt haar onder de kin. Dan gaat zij weer rechtop staan en richt zich tot Francis. “Het is een mooie en lieve hond. Waar heb je die vandaan? Ik wist niet eens, dat jij zo graag een hond wilde hebben.” “Dat wist ik zelf niet eens echt, tot gistermiddag. Het was gisteren een fantastische dag. Het is lang geleden, sinds ik zo genoten heb.” Francis glimlacht nog bij de

- 43 gedachte. Dan geeft hij Donja een beker koffie en neemt haar mee naar zijn werkkamer, om nog wat details van de begrafenis met haar door te nemen. Hij geeft haar het adres en telefoonnummer van de neef van Michael. Aïla komt achter hen aan gedrenteld. Zij loopt nog eens naar de slaapkamer van Erin en komt snel weer terug. Zij gaat naast Donja zitten en legt haar kop op Donja’s been. Grote smekende ogen kijken Donja aan. Donja moet er even om lachen en kriebelt Aïla onder haar kin. De hond doet haar ogen dicht. AHHHH, het leven is toch zo goed. Om tien uur komen Carla en Peter aan. Carla begint meteen met verse koffie zetten. Zij heeft ook gebakjes meegenomen. Donja gaat weer naar kantoor, na even met Carla te hebben bijgepraat. Peter en Francis lopen naar de woonkamer en beginnen een spelletje schaak. Als Carla in de woonkamer komt met de koffie en het gebak, vraagt zij waar Erin toch is. Voordat Francis antwoord kan geven, gaat de deurbel. Sjaak komt even naar Erin en Francis kijken. Francis gaat hem voor, naar Erins kamer. Erin is overal doorheen geslapen. Zij ziet er nog steeds verhit uit en woelt nog erger. Sjaak pakt haar pols en zelfs daar wordt Erin niet wakker van. Francis maakt zich nu echt bezorgd. Sjaak pakt een oorthermometer. Hij neemt Erins temperatuur op. Deze is erg hoog. Erin heeft zeer hoge koorts. Sjaak roept Erin nu wakker. Zij kijkt verdwaasd om zich heen en wil meteen weer verder slapen, maar Sjaak zegt haar wakker te blijven. Sjaak stelt haar een aantal vragen en Erin heeft grote moeite om ze te beantwoorden. Zij kan maar niet met haar gedachten bij de les blijven. Carla is erbij komen staan en stuurt Francis naar de keuken, om een bord pap voor Erin te maken. Sjaak knikt maar eens. Hij blijft zijn aandacht op Erin bepalen. Misschien kan hij nu iets vernemen, wat Erin dwars zit. Maar Erins antwoorden blijven steeds langer uit. Zij moet steeds meer moeite doen om wakker te blijven. Als hij plaats maakt voor Carla, die het bord pap van Francis heeft aangenomen en Erin wil gaan voeren, pakt Erin hem bij de mouw en vraagt hem zachtjes om goed op Francis en Carla te passen, want Erin heeft hen getekend en dan gebeuren er ongelukken. Iedereen in de slaapkamer kijkt verschrikt. Dit is niet, omdat er iets zou kunnen gebeuren met Carla of Francis, maar omdat Erin hiervan overtuigd is. Hoe komt die nu weer op die onzinnige gedachte. Sjaak zegt tegen Erin, dat hij goed zal oppassen en dat zij zich geen zorgen mag maken, maar dat zij eerst maar eens beter moet worden. Erin zegt, dat zij alleen moe is maar niet ziek. Sjaak schudt zijn hoofd maar eens. Hij staat op en maakt plaats voor Carla. Deze gaat Erin het bord pap voeren, maar Erin heeft na een paar happen geen zin meer en draait haar hoofd weg. Carla

- 44 geeft haar dan maar een beker water. Als Erin deze ook wil weigeren, zegt Carla gedecideerd, dat Erin die zeker moet leegdrinken. Anders zullen er maatregelen worden genomen. Als Erin de beker leeg heeft, trekt Carla haar bed recht en schudt haar kussen op. Erin valt bijna meteen weer in slaap. Carla staat nog even naar haar te kijken met een bezorgde trek om haar mond. Peter komt nu bij haar staan. Hij vraagt, wat er aan de hand is. Carla vertelt van Erins hoge koorts en van Erins vreemde gedachte, dat zij ongeluk over Carla en Francis heeft afgeroepen, door hen te tekenen. Peter vermoedde al zoiets. Tenslotte was Erin gisteren tijdens het tekenen wel heel erg gespannen. Zij gaan naar de woonkamer, waar Francis zit met Sjaak. Sjaak is met Francis in gesprek over de dag van gisteren. Aïla ligt bij Sjaak op de grond en hij kriebelt haar op de buik, zonder daar zelf iets van in de gaten te hebben. Deze man is zo aardig, denkt Carla. Het gesprek wordt wat algemener. Peter verteld van het tekenen, dat Erin zo gespannen was. Carla vertelt van het pootjebaden. Zij maakt zich zorgen, dat Erin daardoor verkouden is geworden. Sjaak verteld haar echter, dat de koorts waarschijnlijk een gevolg is van de grote geestelijke spanning waaronder Erin geleefd heeft. Omdat daar nu iets van losgelaten is, is de koorts ontstaan. Erins lichaam kan het even niet aan en reageert vreemd. Het zal nog wel vaker gaan voorkomen in de komende tijd. Als Francis vertelt, wat Erin heeft gezegd over haar nanny, weet Sjaak zeker, dat de koorts veroorzaakt wordt door haar geestelijke problemen. Hij kijkt Francis nog eens aan. “Kun jij het echt nog wel aan? Je ziet er nu wel iets beter uit, maar dat wil natuurlijk niet alles zeggen.” Francis glimlacht een beetje. Hij heeft nu toch een nieuw maatje erbij. Nee, hij voelt zich echt goed. Er zijn wel wat trieste dingen te regelen en hij maakt zich natuurlijk ook zorgen over Erin, maar verder gaat alles goed. “Je belt mij direct als er iets is.” geeft Sjaak hem als opdracht voor hij naar huis gaat. Iedereen blijft nog even in gedachten verzonken zitten. Dan staat Carla op om nieuwe koffie te zetten. Francis besluit de mama op de hoogte te brengen van Erins ziekzijn. Misschien heeft Erin straks deze vriendin nodig om voor haar te zorgen. Ze spreken af, dat de mama op Erin komt passen, als de anderen naar de begrafenis van Michael gaan. De mama biedt ook aan om vanavond voor het avondeten te zorgen. Zij laat dit dan bezorgen. Francis wil hiervoor gewoon betalen, maar dan wordt de mama een beetje boos. Zij wil hiervan niets weten. Voor haar is dit een manier om ook voor haar bambina te zorgen. Ook wil ze op de hoogte gehouden worden van Erins ziekzijn. Na dit telefoongesprek gaan Peter en Francis maar weer een spelletje schaak spelen. Carla neemt haar borduurwerkje

- 45 mee naar Erins slaapkamer. Erin ligt te mompelen en te woelen. De koorts wordt maar niet lager. Carla maakt zich echt zorgen. Tussen de middag worden er broodjes bezorgd. Donja heeft hiervoor gezorgd. Zij komt zelf ook mee-eten. Carla vertelt haar, dat Erin heel ziek is. Donja gaat even bij Erin kijken. Die wordt net even wakker. Zij glimlacht een beetje tegen Donja. Dan vraagt zij Donja of er nog post is om uit te typen. Donja voelt even tranen opkomen, maar zegt toch maar tegen Erin, dat zij verder moet gaan slapen. Er is niets voor haar te doen nu. Erin kijkt even verschrikt, maar gaat toch weer slapen. In de keuken vertelt Donja wat Erin gezegd heeft. Het maakt Peter en Francis eigenlijk boos, maar Carla weet te vertellen, dat Erin denkt gewoon op kantoor te zijn. Het ligt natuurlijk aan de koorts. Carla is wel benieuwd, wat de tekeningen te betekenen hebben. Francis belt met een detective, die al eerder eens wat dingen voor hem heeft uitgezocht. Deze man is in ieder geval zeer discreet. Francis vertelt wat hij weet van Erin. De detective belooft, om zo snel mogelijk contact op te nemen. Nu de zaken geregeld zijn, gaan ze maar aan tafel. De stemming is niet zo erg vrolijk. Opeens verschijnt Erin in de keuken. Haar ogen schitteren van de koorts. Zij loopt op blote voeten. Wat is dit nu weer. Erin wil op blote voeten naar buiten lopen. Francis roept haar terug en vraagt haar waar zij heen wil. “Ik ga even mijn boeken halen, want ik moet mijn huiswerk nog maken.” vertelt Erin hem. Erin was van plan om op blote voeten naar het kantoor te lopen. Zij weet niet echt, wat zij doet. Francis zegt haar maar, dat zij vakantie heeft en dus geen huiswerk hoeft te maken. Hij brengt haar weer naar bed en geeft haar een glas water te drinken en stopt haar lekker onder. Hij loopt terug naar de keuken. Nu wordt het wel heel gevaarlijk voor Erin. Er moet maar steeds iemand bij haar in de kamer zitten. Als zij dan weer wil gaan wandelen, kunnen ze haar meteen opvangen. Stel, dat zij op blote voeten buiten aan het rondzwerven komt. Zij zou nog veel zieker kunnen worden. Carla zegt, dat zij wel bij Erin gaat zitten, totdat Peter en zij naar huis gaan. Peter vindt, dat ze maar eens een nachtje bij Francis moeten blijven logeren. Dan kan er vannacht ook steeds iemand op Erin passen. En Francis is hier niet echt geschikt voor, zolang hij zelf nog medicijnen heeft. Er wordt afgesproken, dat er niet iemand hoeft op te blijven, maar dat de slaapkamerdeuren open blijven. Donja belooft, dat zij aan het eind van de middag terugkomt. Dan kan zij vanavond een poosje met Carla op Erins kamer zitten. Dat is ook voor Carla veel gezelliger. Francis vraagt Donja om Erins cursusboeken en –materiaal op te zoeken en naar hem te brengen. Hij wil weten met welke cursus Erin bezig is. Donja zal al Erins privé-spullen uit het kantoor

- 46 opzoeken en meebrengen. Als Donja is weggegaan, wil Francis de vaat opruimen en de keuken schoonmaken, maar Carla stuurt hem en Peter met de hond weg. “Ga die geplande wandeling maar met jullie drieën maken. Ik zorg hier wel voor het huishouden. Maar willen jullie wel zorgen om vier uur terug te zijn? Dan kan ik even wat spullen halen voor de nacht en voor morgen.” zegt zij hen. Peter belooft, dat hij op de tijd zal letten. Francis haalt Aïla’s riem tevoorschijn. De hond is door het dolle heen, maar Francis en Peter zijn bedrukt. Ze gaan met de auto naar een nabijgelegen bos en wandelen al pratend een heel eind. Er worden stokken gegooid voor Aïla, maar het is niet echt een vrolijke boel. Carla heeft de boel snel aan kant. Zij gaat naar Erins kamer om te gaan zitten borduren. Erin wordt wakker uit een hazenslaapje en vraagt aan Carla om wat water. Als Carla het haar wil aangeven, trilt Erin zo erg van de koorts, dat zij de beker niet eens zelf kan vasthouden. Carla helpt haar overeind komen en voert haar het water. Erin voelt gloeiend aan. Dit kan nooit goed zijn. Carla belt naar het telefoonnummer van Sjaak. Als zij zegt, dat zij belt over Erin, wordt zij direct met Sjaak doorverbonden. Carla vertelt hem, wat er tussen de middag is gebeurd en dat Erin zo gloeit en zo erg trilt en bibbert, dat zij niet meer in staat is om zelf te drinken. Sjaak belooft binnen een half uur te komen. Als hij na tien minuten aankomt, onderzoekt hij Erin nauwgezet. Hij geeft haar een koortswerend middel, dat snel moet werken. Dan gaat hij met Carla naar de keuken, om een kop koffie te drinken en even te praten. Carla legt uit wat er gebeurd is en welke maatregelen er zijn getroffen. Sjaak loopt nog even terug naar Erin, om te controleren of de koorts is gezakt. Er is echter niets veranderd. Nu zal hij zwaardere maatregelen moeten treffen. Hij maakt een injectie klaar. Dit is een heel zwaar medicijn, maar dat is nu wel nodig. “Houdt haar in bed, tot de koorts helemaal is verdwenen. Dan mag zij even een half uurtje op.” geeft hij Carla als advies. “Ik kom vanavond nog even controleren hoe het gaat. Maar als het niet beter gaat, of als de koorts weer zo hoog oploopt, moet ik haar in een ziekenhuis laten opnemen. Dan kan ik het niet meer verantwoorden om haar hier thuis te laten. Hoe goed de zorg hier ook mag zijn.” Carla laat hem uit en loopt terug naar Erins kamer. Zij gaat op de rand van Erins bed zitten. Erin huilt. Zij is wakker. Als Carla vraagt, wat er is, vertelt Erin, dat de injectie zo’n pijn doet. Carla troost haar en na verloop van tijd valt Erin weer in slaap. Zij is ook zo moe. Zij voelt wel veel minder warm aan. Carla staat op, trekt het bed nog maar eens recht en zet haar stoel dicht tegen Erins bed aan. Erin draait zich op haar zij en slaapt nu veel rustiger. Carla borduurt even een poosje en kijkt dan een tijdje naar

- 47 Erin, die nu rustig slaapt. De koorts heeft haar gesloopt. Carla gaat naar de keuken om alvast koffie te zetten. De mannen zullen zo wel terug zijn. Net als zij het koffiezetapparaat aanzet, komen de mannen binnenlopen. Aïla wil naar Carla toe rennen om tegen haar op te springen, maar Francis roept haar snel tot de orde. De hond zit onder de modder. Die heeft ergens een groot gat gegraven. Francis zet Aïla in de mand, waar de hond direct gaat slapen. Carla vertelt van het bezoek van Sjaak. Ook vertelt zij, dat als het niet beter gaat met Erin, zij naar het ziekenhuis zal moeten. Francis is hier niet blij mee, maar wat moet dat moet. Erins gezondheid gaat voor. Hij gaat maar even bij zijn kleine logé kijken. Erin slaapt nog steeds, maar wordt wakker, als hij naast haar bed komt staan. Zij kijkt hem aan en vraagt of hij haar wil vergeven, dat zij er zo’n troep van maakt. Francis aait haar over de haren. Zij voelt toch nog een beetje warm. “Jij hebt niet zoveel troep gemaakt, meisje. Wordt eerst maar eens goed beter, dan praten we er wel over. Oké?” Erin knikt. Zij is zo moe. Maar nu is ze wel goed wakker. Francis staat er echter op, om eerst haar temperatuur op te nemen, voordat zij uit bed mag. Haar temperatuur is echter nog steeds iets te hoog, dus zij moet in bed blijven. Erin kijkt zo teleurgesteld, dat Francis bijna toestemming geeft, maar dat zou niet goed zijn. Erin moet in bed blijven. Carla komt weer binnen en gaat bij Erins bed zitten. “Ga jij je koffie maar opdrinken.” zegt zij, als zij haar kopje en een glas jus d’orange voor Erin op een tafeltje neerzet. Carla praat even met Erin en geeft haar het glas aan. Zij heeft er een rietje ingedaan. Dat is gemakkelijker voor Erin. Erin wordt weer gauw moe en valt middenin het gesprek weer in slaap. Carla drinkt haar koffie op en gaat dan naar de keuken om zich een tweede kopje in te schenken. De mannen hebben het schaakspel maar op de keukentafel neergezet. Dat is veel gemakkelijker. Zij drinken koffie en praten onder het spel. Francis vraagt hoe het met Erin is. Carla vertelt, dat Erin zomaar weer in slaap is gevallen. Ze zijn allemaal bezorgd over Erin. Ze praten nog een poosje. Dan staat Peter op van tafel en zegt nog even ergens heen te moeten. Hij zal dan thuis gelijk de spullen op halen, die Carla nodig vindt. Zo hoeft Carla niet weg en kan zij voor Erin zorgen, als dat nodig is. Tot die tijd moet Francis maar met haar schaken. Carla schaakt beter dan Peter, maar dat zegt hij maar niet. Carla weet dat zelf wel. Francis heeft echter nog nooit met haar geschaakt. Hij wordt verrast door haar spelniveau. Maar hij is ook veel beter dan Peter en hij kan een betere tegenspeler wel waarderen. Schaken is één van zijn hobby’s, waar hij tijd voor vrijmaakt. Hij zit ook in een Internetschaakclub. Zo gaat er een hele poos voorbij. Beiden luisteren ook met een half oor naar geluiden

- 48 uit Erins kamer. Plotseling horen zij voetstappen op de gang. Erin komt de keuken in. Zij loopt weer op blote voeten. Francis wordt een beetje boos. Carla vraagt aan Erin, wat zij wil hebben. Maar Erin reageert niet. Erin slaapwandelt. Francis neemt haar bij de arm en brengt haar zachtjes naar haar bed terug. Carla is achter hen aangelopen en gaat weer in de stoel bij Erins bed zitten. Francis gaat op de rand van Erins bed zitten. Na een paar minuten maakt hij Erin wakker. Zij is wel weer warmer geworden. Het gaat echt niet goed met Erin. Francis belt Sjaak en vertelt, dat Erins koorts weer oploopt. Deze besluit om Erin nu in een ziekenhuis te laten opnemen. Hij wil een ambulance bellen, maar Francis wil Erin zelf naar het ziekenhuis brengen. Erin jengelt, dat zij niet naar een ziekenhuis wil. Francis kijkt haar aan en Erin is meteen stil. Zij pruilt een beetje. Carla moet er eigenlijk een beetje om lachen. Het is zo net een kleuter. Francis vertelt Erin, dat Sjaak er op staat, dat zij naar het ziekenhuis gaat en dat hij (Francis) er dus op zal toezien, dat zij gaat. Carla heeft bewondering voor de manier, waarop Francis Erin nu aanpakt. Erin blijft nog wel pruilen, maar laat zich ook door Carla helpen met aankleden. Erin kan bijna niet meer op haar benen staan. Zij staat helemaal te trillen. Francis tilt haar op en draagt haar naar zijn auto. Hij gaat met haar op de achterbank zitten. Hij trekt haar helemaal tegen zich aan. Carla zal rijden. Die belt nog even met Peter, over wat er gebeurd is. Ze besluiten toch bij Francis te gaan logeren. Hij heeft hen vanavond zeker nodig. Carla rijdt zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. Daar neemt Francis Erin weer in zijn armen en loopt met haar naar binnen. Wat weegt zij maar weinig. Sjaak staat binnen op hen te wachten. Samen met een verpleegkundige, die Francis wijst, waar hij Erin in een rolstoel kan zetten. De verpleegkundige rijdt met Erin naar een afdeling. Daar wordt Erin in bed gestopt en mogen Francis en Carla afscheid van haar nemen. Sjaak loopt met hen mee weer naar de uitgang. Hij vraagt aan Francis of alles goed is. Francis knikt maar een beetje. Zijn hart is bij het meisje in dat ziekenhuisbed. Buiten belt Francis met de mama. Hij vertelt, dat Erin nu in het ziekenhuis ligt. Het is heel ernstig. De mama moet huilen. Zij belooft, zo snel mogelijk bij Erin op bezoek te gaan. Ook staat zij er nog steeds op voor het avondeten te zorgen. Zij vraagt, hoeveel personen er aanwezig zullen zijn. Francis telt Donja maar mee en geeft op voor vier personen. Dan belt hij Donja. Hij vertelt haar ook, dat Erin is opgenomen in het ziekenhuis. Donja schrikt hier heel erg van. Zij vraagt of zij ’s-avonds wel zal komen. Francis vindt, dat zij wel moet komen. Hij vertelt haar, dat er al op haar gerekend is met avondeten. Donja belooft hem vanavond mee te

- 49 gaan naar het bezoekuur. Carla rijdt de auto voor. Francis stapt in en ze rijden naar huis. Daar is Peter al weer terug. Aïla is helemaal dol, maar niemand wil nu met de hond spelen. Francis stuurt haar naar haar mand. Zij kijkt verdrietig over de rand, maar er is nu geen aandacht voor haar. Zij draait zich een paar maal om in haar mand en gaat dan liggen slapen. De stemming is erg bedrukt. Als Carla achter Francis om loopt om iets te pakken, legt zij even een hand op zijn schouder. Francis breekt nu in tranen uit. Carla is geschokt. Een volwassen man huilt niet zo gemakkelijk en Francis al helemaal niet. Die gaat door voor een koele kikker. Nu kun je zien, hoe aangeslagen Francis eigenlijk zelf is door alle gebeurtenissen van de afgelopen week. Francis huilt even uit en neemt dan een glas water om bij te komen. “Zij weegt nog maar zo weinig. Het is net of je een klein kind optilt.” is het eerste wat hij zegt. Het is duidelijk, dat hij zich grote zorgen maakt. Erin is hem heel dierbaar geworden in een paar dagen. Aïla, die haar baas heeft zien huilen, komt naar hem toe, gaat tegen hem opstaan en likt zijn gezicht. Francis slaat zijn arm even om de hals van de hond en knuffelt haar. “Ja. Jij bent ook mijn lieve vriendinnetje.” zegt hij. Aïla gaat nu bij hem liggen. Peter, die zich geen raad wist met Francis’ tranen begint nu maar over de begrafenis van morgen te praten. Er wordt gebeld. Het is de pizzakoerier. Hij komt het avondeten brengen. Tegelijkertijd stapt Donja de keuken binnen. Zij wordt uitbundig begroet door Aïla. Donja moet hier erg om lachen en knuffelt een hele poos met Aïla. Die hebben al dikke vriendschap gesloten. Dat is wel gemakkelijk, want als Francis nu weg moet, kan Donja op Aïla passen, zonder dat het extra tijd hoeft te kosten. Aïla kan best in het kantoor blijven. Francis wil weer aan het werk. Dan duurt de tijd niet zo lang. Maar hier stuit hij op verzet van de anderen. Zeker Carla vindt, dat Francis zelf ook niet helemaal gezond is en dus ziek thuis moet blijven. Hij moet ook Erin het goede voorbeeld geven in goed voor jezelf zorgen, zegt zij. Hiermee heeft zij Francis schaakmat gezet. Hij geeft mokkend toe. Donja zegt, dat zij de ziekteverloven gewoon laat doorlopen. En met een blik op Peter voegt zij eraan toe, dat dit voor iedereen geldt. Peter trekt een gezicht naar haar. Maar hij is het er wel mee eens. Het heeft geen zin om Erin iets te verwijten, als je zelf niet voor jezelf kan of wil zorgen. Francis wil even protesteren, maar knikt dan toch. Hij moet zich er maar bij neerleggen. Er wordt in stilte verder gegeten. Na het eten helpt Donja Carla even de boel aan kant brengen. Dan is het al tijd om naar het bezoekuur van het ziekenhuis te gaan. Donja gaat deze keer samen met Francis. Peter kan niet zo goed tegen ziekenhuizen en wil dus nog even wachten,

- 50 voordat hij Erin opzoekt en Carla is vanmiddag al mee geweest en wil wat tijd met Peter samen besteden. Francis stapt zwijgend in Donja’s auto. Het is druk op de afdeling, waar Erin ligt. Erin ligt stilletjes en heel witjes in bed. Zij is nu wel wakker. De koorts is weg, maar zij heeft dan ook heel zware medicijnen gekregen. Er is bovendien een infuus in haar arm ingebracht. Hierdoor krijgt zij vocht toegediend. Zij begon al iets uit te drogen. Als zij Francis ziet binnenkomen, lacht zij naar hem. Maar meteen kijkt zij heel schuldbewust. “Ik heb wel voor veel stennis gezorgd, hè?” vraagt zij hem benepen. Hij is erg opgelucht, dat Erin goed wakker is en knuffelt haar even. “Ach, het maakt niet uit. Zorg maar dat je snel beter wordt. Dat is het belangrijkste.” Hij gaat op een stoel bij haar bed zitten. Erin kijkt hem aan. “Ik heb gehoord, dat Michael vermoord is gevonden in zijn huis. Wist jij hiervan?” Francis kijkt haar aan. “Ja. Maar wij vonden het niet zo goed om jou hiermee te belasten. De politie is er achtergekomen, dat de hele inbraak en alles, wat daarmee samenhangt veroorzaakt is door Michael. Hij moet de dief met iets hebben gechanteerd.” Francis ziet wat er nu gaat komen en zegt Erin, dat zij in geen geval schuld draagt. Zij is alleen verantwoordelijk voor haar eigen vreemde gedrag. En dat is al erg genoeg. Francis kan er nog kwaad over worden. Erin ziet het en kijkt beschaamd. Donja pakt haar hand. Als Erin Donja aankijkt, knipoogt Donja naar haar. Zij zegt, dat ze Erin wel een tijdje zal missen op kantoor. Erin vindt het maar raar, dat zij zich daar een beetje blij om voelt. Zij zou zich juist heel erg moeten schamen. Dat doet zij ook wel. Maar het is ook goed te weten, dat je gemist wordt. Francis ziet, dat Erin weer moe wordt en vindt dat ze moeten gaan. Hij geeft haar een zoen op haar voorhoofd ten afscheid. Hij belooft morgenmiddag weer terug te komen. Donja knipoogt nog eens naar Erin en dan lopen zij de gang op. Erin valt vrijwel meteen in slaap. Francis en Donja lopen naar buiten, waar Francis eerst eens diep ademhaalt. Dat is ook weer goed gekomen. Erin weet nu wat er met Michael aan de hand was. Zij heeft niet gevraagd naar een begrafenis en dat blijft zo. Francis zal haar morgenmiddag wel vertellen hoe het was. Donja rijdt hem naar huis. Hij vraagt of zij binnen nog iets wil komen drinken, maar Donja wil nu naar haar eigen huis. Het is een drukke dag geweest en morgen wordt niet minder. Het personeel moet morgen maar vrij krijgen na de begrafenis, vindt Francis. Hij gaat naar binnen op zoek naar Peter om zijn idee te bespreken. Peter is het helemaal met hem eens. Er is een advertentie in de kranten gezet, dat het kantoor wegens een sterfgeval is gesloten. Dus waarom niet? Ze blijven nog even bij elkaar zitten. Om tien uur merkt Francis echter, dat hij erg moe

- 51 wordt. Peter belooft Aïla nog een keer uit te zullen laten en dus gaat Francis maar naar bed. Hij neemt zijn medicijnen in. Sjaak heeft hier niets over gezegd. Of dat hij de volgende dag nog langskomt. Dat zal wel niet meer, want Erin ligt nu toch in het ziekenhuis. Francis voelt zich er nog verdrietig over. Dat meisje zag vanavond zo wit. Hij maakt zich ook zorgen over haar gewicht. Dat kan toch niet normaal zijn. Hij zal haar goed in de gaten houden als zij weer thuis komt. Francis zakt langzaam in slaap. Aïla komt later bij hem liggen. Francis merkt het niet. Peter en Carla gaan naar de logeerkamer. Nu gaat de deur wel dicht. Als Francis hen nodig mocht hebben, horen zij hem toch wel. Peter houdt zijn vrouw in bed dicht tegen zich aan. Zij heeft emotioneel vandaag ook best wat te verstouwen gehad. Carla geniet van zijn goede zorgen. Wat is het fijn om bij hem te zijn. Zo vallen ze in slaap.

- 52 -

Vrijdag 5 april 2002 De volgende morgen loopt de wekker vroeg af. Aïla schrikt van het geluid en begint tegen de wekker te blaffen. “Ik ben al wakker, hoor.” zegt Francis tegen haar en zet de wekker af. Hij krijgt direct een lik in zijn gezicht. “Ja, ja. Schooier. Jij hoort op je eigen kussen.” bromt Francis tegen de hond. Deze springt meteen op de grond, loopt met een grote boog om het kussen heen en gaat naar de keuken, waar een bak met water en een bak met brokken voor haar klaarstaan. Francis rekt zich eens uit, gaat zich wassen en aankleden. Carla is ook al opgestaan en gaat naar de keuken om het ontbijt klaar te zetten. Peter is zich nog aan het scheren. Donja komt al door de keukendeur binnen. Zij zal met de anderen meerijden naar de begrafenis. Ze zullen iets eerder vertrekken, omdat er nog één en ander geregeld moet worden. Donja heeft gisteren contact opgenomen met de neef van Michael, maar deze heeft aangegeven, dat de familie er geen prijs op stelt, aanwezig te zijn. Wel vindt hij het een mooi gebaar van Peter en Francis om Michaels begrafenis te verzorgen. Hij heeft aangegeven de zakenrelatie met hen te willen hervatten. De kosten van de begrafenis worden dan wel gedragen door een verzekering, die alle medewerkers van het kantoor hebben, maar zij hebben de begrafenis toch maar zelf verzorgd. Peter is wel blij met deze relatie. Francis zit meer met zijn gedachten bij de lege plaats aan tafel. Plots gaat Francis’ mobiele telefoon af. Het is een kliniek voor verslavingszorg. Hem wordt gevraagd, of hij Patricia kent. Als hij bevestigend antwoordt, wordt hem verteld, dat zij vroeg in de morgen is overleden aan een overdosis binnengesmokkelde drugs. Francis is heel aangeslagen, maar vraagt waarom hij wordt gebeld. Men heeft zijn adres en telefoonnummer als enige gevonden tussen de spullen van Patricia. Hem wordt gevraagd, of hij zich nu nog om Patricia wil bekommeren. Francis geeft aan nu naar een begrafenis te moeten, maar dat hij in de loop van de dag nog contact met hen opneemt, om te horen, wat er gebeuren moet. Als hij ophangt kijken de anderen hem vragend aan. Hij legt uit wat er gebeurd is. Donja schudt haar hoofd. Dit is wel veel allemaal tegelijk. Als Francis dit maar allemaal volhoudt. Waarom willen die jonge vrouwen, dat hij voor hen zorgt. Als zijzelf veel jonger was, wilde zij liever met hem naar bed. Hij is tenslotte een lekker ding om te zien, teder tegenover vrouwen, kinderen en dieren en ook nog eens stinkend rijk. Als zij

- 53 jonger was, wist Donja wel wat zij wilde. Carla kijkt Francis aan. Het lijkt hem niet zoveel te doen. Hij is duidelijk meer bezig met Erin. Dat is wel zo goed. Carla heeft wel gezien, dat hij verliefd is op die kleine dondersteen. Erin houdt duidelijk ook van Francis. Nu moeten alleen nog alle problemen worden opgelost. Daar zijn er nog steeds genoeg van. Peter vraagt zich af, of hij vanmiddag mee zal gaan naar het ziekenhuis. Hij is daar wel een beetje bang voor, maar hij wil Erin toch graag weer zien. Als je haar leert kennen, moet je wel van haar gaan houden, al is het alleen maar als een vriend. Hij kijkt naar zijn kameraadje, waar hij al zoveel jaren gelukkig mee is. Hun grootste verdriet is, dat hij geen kinderen kan krijgen. Er is wel al eens gesproken over een spermadonor of adoptie, maar Carla wil daar niets van weten. Zij wil kinderen van hem of helemaal niet. Het voelt aan, alsof zij in Erin een klein beetje een dochter hebben gekregen. Zij hebben hier gisteren in bed nog even over liggen praten. Ook hierover, net als over zoveel andere dingen, zijn ze het volkomen met elkaar eens. Voor hen beiden is Erin heel dierbaar. Voor hem zelfs iets meer, want zij heeft tenslotte het leven van zijn beste vriend gered. Het is al bijna tijd om naar het rouwcentrum te gaan. Francis laat nog even de hond uit. Aïla moet nu tenslotte een hele poos alleen zitten. Dan stappen ze allemaal in de Peters auto en rijden naar de begraafplaats, waar ook het rouwcentrum is gelegen. Donja zorgt samen met het personeel van het rouwcentrum voor de laatste dingen. De beheerder van het rouwcentrum vraagt nog even aan Peter en Francis, of zij een toespraak willen houden. Peter voelt hier sowieso niet voor. Hij vindt het verschrikkelijk om groepen met mensen toe te moeten spreken. Zelfs al zijn het de mensen van zijn eigen kantoor zoals nu. Francis vindt het niet zo belangrijk. Michael is er tenslotte verantwoordelijk voor, dat Erin gewond is geraakt. Het enige goede, dat er uit voortgekomen is, is dat men nu weet, wat Erin aan het doen was en haar een halt toe kan roepen. Kleine Erin, die nu alleen in het ziekenhuis ligt. Zijn gedachten dwalen weer af naar Erin. De zaal begint langzaam vol te lopen met personeel van het kantoor. Nou ja, vol kun je dat niet noemen. Karin, Michaels secretaresse, is ook aanwezig. Zij komt op krukken de zaal in. Zij heeft enkele weken geleden haar kniebanden gescheurd. Daarvoor is zij twee weken geleden geopereerd. Als Francis haar condoleert, tenslotte is zij degene die in haar werk het meest met Michael te maken had, geeft zij bij hem aan, dat zij eigenlijk blij is Michael niet meer te hoeven zien. Het blijkt, dat Michael haar al diverse malen seksueel benaderd heeft. Zij had aan Francis willen vragen om overgeplaatst te worden. Nu doet dat er niet meer toe. Over de

- 54 doden niets dan goeds is in dit geval niet bepaald van toepassing. Francis voelt zich kwaad worden. Als Michael nog geleefd had, had Francis hem een stevig pak op zijn donder gegeven. Er komt nog een jonge vrouw binnen. Peter loopt op haar toe. Zij stelt zich voor en zegt Michaels vrouw te zijn. Niemand mocht hiervan weten, want Michael schaamde zich heel erg voor haar. Daarom woonden zij ook apart. Nu wordt ook Peter kwaad op Michael. Hij neemt de vrouw mee naar de anderen en stelt haar voor als Michaels vrouw. Iedereen condoleert haar, maar in hun harten feliciteren zij haar. Michael was maar een vies stuk vreten. Iemand met een slecht karakter. Donja wil na de dienst nog even met deze vrouw praten. Als er bewijs is van een huwelijk of een partnerschap, komt deze vrouw in aanmerking voor een weduwepensioen. En zo te zien aan de kleding, die de vrouw draagt zal ze dat wel nodig hebben. De dienst begint. Er worden wat algemene woorden gesproken over dood gaan en zo. Maar over Michael wordt met geen woord gesproken. En dat is goed. De jonge weduwe zit wat verloren voor zich uit te kijken. Francis kijkt eens opzij naar haar. Na de dienst is er nog een koffietafel. De weduwe wil zich terugtrekken, maar Peter staat erop, dat zij zich bij hen aansluit. Francis gaat naast haar zitten. Hij vraagt haar, of er ook kinderen zijn. De vrouw begint nu zachtjes te huilen. Francis pakt haar hand. Zij zegt, dat zij wel kinderen wilde, maar dat Michael daar niet van wilde horen. Hij blijkt haar te hebben gebruikt als een voetveeg, die niet veel had in te brengen. Zij mocht alleen zijn studie betalen. Francis stelt haar gerust over de financiële gevolgen van de dood van haar echtgenoot. Zij zal nu best een rijke vrouw worden, want het kantoor heeft voor alle medewerkers een levensverzekering lopen. Dit is veel goedkoper, dan wanneer iedereen zichzelf verzekert. Omdat een makelaardij zoveel met verzekeraars en financiers te maken heeft, heeft Francis deze regeling enkel jaren geleden kunnen afsluiten. Zo zijn er nog wel meer gezamenlijke verzekeringen. Donja zal het de jonge vrouw wel allemaal uitleggen. Deze moet maar een afspraak maken, dan kan zij gelijk een en ander in orde maken wat betreft Michaels laatste salaris en dergelijke. De jonge vrouw kijkt hem zo dankbaar aan, dat Francis meteen een brok in zijn keel krijgt. Hij moet gaan oppassen voor zijn reputatie van keihard man. Als zijn zakenrelaties wisten, wat hij de laatste tijd allemaal gedaan heeft, maken ze hem allemaal voor een watje uit. Als de koffie is rondgebracht, vraagt Francis even om de aandacht. Hij maakt bekend, dat de directie het nodig vindt, om het hele personeel de rest van de dag vrijaf te geven. Dit wordt met blijdschap ontvangen. Donja is ondertussen aan de andere kant van de weduwe gaan

- 55 zitten. Zij maakt een afspraak voor die middag met de jonge vrouw. Francis, die ondertussen weer is gaan zitten, heeft het gehoord en stoort het gesprek, met de opmerking, dat Donja nu zelf ook maar eens een paar uur vrij moet nemen. Er komen nog dagen genoeg om de dingen te regelen. Donja kijkt hem aan en gaat dan akkoord. De afspraak wordt één dag uitgesteld. Het duurt niet lang voordat iedereen weg druppelt. Tenslotte zijn alleen Donja, Francis, Peter en Carla nog over. Donja heeft aangeboden, de weduwe thuis te brengen, maar die werd door een buurvrouw opgehaald. Het is al bijna twee uur. Er wordt afgesproken, dat Peter en Carla naar Erin in het ziekenhuis gaan. Dan zal Francis vanavond gaan. Hij kan dan nu even rust nemen en met de hond gaan wandelen. Donja heeft de rest van de middag vrij. Zij spreekt af, om morgen alleen de afspraak met de weduwe te regelen en dan verder een vroeg weekend te houden. Francis neemt haar even apart en zegt haar die dag dan gewoon als gewerkt te schrijven. Zij heeft dat wel verdiend. Donja zegt dankbaar, dat zij dat lief van hem vindt. Francis trekt een gek gezicht. Hij vertelt haar, wat hij tijdens de dienst heeft zitten bedenken. Zij schatert het uit. Francis staat namelijk allang bij zijn zakenpartners bekend als Sint George. Iedereen weet, dat Francis altijd klaar staat voor mensen, die het echt moeilijk hebben. En iedereen bewondert hem daar alleen maar meer om. Hij is zakelijk echt geen softie, maar privé kan hij een goeie peer zijn. Intussen zijn zij bij de auto aangekomen. Donja rijdt iedereen naar Francis’ huis. Daarna gaat zij van haar vrije middag genieten. Peter en Carla gaan zich klaarmaken voor het bezoek aan Erin. Francis trekt iets gemakkelijks aan. Als Peter en Carla net weg zijn, wil hij met Aïla gaan wandelen, maar er wordt aangebeld. Sjaak komt eens informeren, hoe het met Francis is. Deze vertelt hem, wat er vandaag weer allemaal gebeurd is. Herinnert zich meteen, dat hij nog contact moet opnemen met de kliniek en wat hij daarvoor nog moet regelen. Sjaak zegt hem dan om de kliniek te bellen en een afspraak te maken voor de volgende week. “Ik ga met je mee. Je hebt daar hulp bij nodig, anders ga je er zelf aan onderdoor.” Francis is het niet met hem eens, maar accepteert zijn aanbod wel, want het is allemaal al moeilijk genoeg. Peter en Carla komen bij Erins kamer en vinden Erin rechtop in bed. Zij ziet veel minder moe. De koorts is weggebleven. Het infuus is eraf. Een dokter heeft het verband op haar schouder verwijderd. Het leek, of die wond maar oppervlakkig was en goed genas, maar er diep onder was alles gaan ontsteken. Dit was de oorzaak van de koorts. Die dokter heeft de wond opengemaakt en schoongemaakt. Nu gaat het weer goed met Erin. Zij mag straks al naar huis. Peter begint haar spulletjes te

- 56 verzamelen, totdat Carla hem zegt een rolstoel te gaan halen. “Maar ik kan toch zelf wel lopen.” vindt Erin. “Jij doet netjes, wat Carla je zegt.” is Peters commentaar. Erin kijkt sip. Carla is onverbiddelijk. Niet zelf lopen, niet zelf aankleden. Erin wordt als een klein kind onder handen genomen. Peter is blij, dat hij even weg kan lopen. Hij weet hoe streng zijn vrouw kan zijn. En hij vermoedt hoe tegendraads Erin kan zijn. Hij weet echter ook wel, dat Carla deze strijd zal winnen. Erin is nog lang niet zo gezond, als zij zelf wel wil geloven. Dat zal nog een hele poos duren. Een verpleegkundige komt nog even met Carla praten en wat papieren invullen en dan kan Erin gaan. Peter komt net terug met de rolstoel. De verpleegkundige knikt goedkeurend als hij Erin er in zet. Dit zijn mensen, die goed voor Erin zorgen. Dat kan zij wel waarderen. Erin kan dat nu niet zo. Zij blijft zitten mokken. Als Carla zegt, dat zij dan maar in het ziekenhuis moet blijven, gaat Erin tenslotte overstag. Zij wil heel graag naar huis. Peter rijdt voorzichtig naar Francis’ huis. Als Erin wil uitstappen, houdt Carla haar tegen. Peter tilt Erin uit de auto en brengt haar naar haar bed. Nu begint Erin van boosheid te huilen. Peter pakt haar bij de armen en schudt haar even flink door elkaar. Erin is meteen weer stil. Zij kijkt in een paar heel boze ogen. Zij herinnert zich nog heel goed, hoe hard Peters handen op haar billen aanvoelden. Dan geeft zij alle verdere protest op. Zij kijkt beschaamd. Deze vrienden hebben zoveel voor haar over gehad. En zij ligt maar te zeuren als een klein kind. Van schaamte trekt zij de dekens over haar hoofd. Carla is in de keuken bezig om koffie te zetten. Francis komt terug van zijn wandeling met Aïla. Carla vertelt, dat Erin weer thuis is. Francis loopt meteen door. Hij komt Peter in de gang tegen. Die vertelt hem, wat er zojuist gebeurd is. En dat Erin zich onder de dekens verstopt heeft. Francis loopt zachtjes Erins kamer in. Erin ligt nog steeds onder de dekens. Hij gaat op de rand van het bed zitten en trekt de dekens van Erin af. “Wat krijg ik nu weer te horen? Nog geen minuut in huis en dan al weer tegen de draad in? Dat kan echt niet, hoor, meiske.” moppert hij zachtjes op haar. Maar een klein kind kan zien, dat hij blij is haar te zien. Erin geeft hem spontaan een kus op de wang. Zij is ook wel blij weer thuis te zijn. Hij drukt haar even tegen zich aan, maar legt haar dan weer in bed. “Zo, nu ga jij weer even slapen. En na je dutje kom ik terug om je iets voor te lezen of een spelletje met je te doen.” belooft hij haar. Erin gaat gehoorzaam liggen en sluit haar ogen. Het is toch heel plezierig om weer hier te zijn. Aïla komt ook even kijken, maar Francis neemt haar weer mee naar de keuken. Daar is de koffie klaar. Peter is nog snel even gebakjes gaan halen, om Erins thuiskomst te vieren. Iedereen is blij, dat Erin

- 57 er weer is. Francis denkt meteen aan de mama, die hem belooft heeft vanavond mee te gaan naar het ziekenhuis. Hij belt haar meteen op om het goede nieuws te vertellen. Hij nodigt haar uit om Erin dan maar in zijn huis te bezoeken. De mama is daar erg blij mee. Het duurt lang voordat Erin weer wakker wordt. Zij heeft een beetje hoofdpijn. Het was toch allemaal een beetje te druk. Francis komt een spelletje met haar spelen. Dat lijdt haar wat af. Als het etenstijd is, mag Erin wel aan tafel komen zitten, maar zij moet beloven, na het eten weer te gaan slapen. Zij heeft uit het ziekenhuis zwaardere kalmerende middelen meegekregen. Erin mag dan blij zijn weer thuis te zijn, met de controle op haar eten is zij minder tevreden. Francis houdt haar scherp in de gaten. Zij moet best veel eten. Carla vindt, dat Erin maar een muizenhapje eet. Zo kan dat kind toch nooit zwaarder worden. Francis had al rekening gehouden, met het feit, dat Erin niet gewend is om veel te eten. Hij is er dus heel streng in dat zij haar bord leeg eet. Dat geeft natuurlijk weer gepruil. Maar één blik van Erin op Peter en zij eet braaf haar bord leeg. Hoeveel moeite zij er ook mee heeft. Het is net, of de boosheid, die Peter vanmiddag heeft getoond, Erin getemd heeft. Na het eten, probeert zij te treuzelen, maar ook nu is één blik van Peter genoeg om haar weer in het gareel te krijgen. Zij zegt netjes welterusten en gaat naar bed. Francis zit ervan te kijken. Peter doet of er niets aan de hand is. Hij en Carla maken zich nu ook klaar om naar huis te gaan. Francis heeft tenslotte ook zijn rust hard nodig. Francis laat de hond nog een keer uit, gaat nog even bij Erin kijken en vindt haar rechtop in bed. Zij is net wakker geschrokken uit een nachtmerrie. Zij beeft als een riet. Nadat Francis haar iets heeft laten drinken, wordt de angst minder. Zij schaamt zich, dat zij zich zo heeft aangesteld. Maar Francis, die weet, hoe erg nachtmerries kunnen zijn, slaat zijn arm om haar schouders en houdt haar nog even vast. Daarna legt hij haar weer in bed en zij gaat weer slapen. Ook dit keer laat Francis de deuren open. Hij neemt zijn eigen medicijnen in en gaat slapen. De hond ligt al gauw weer bij hem in bed.

- 58 -

Zaterdag 6 april 2002 De volgende morgen wordt Francis wakker van de deurbel en Aïla, die als een gek tekeer gaat. Hij springt in zijn sloffen en een ochtendjas en doet de deur open. Het is een postbode met een aangetekende brief. Francis neemt de brief mee naar binnen en legt hem op het aanrecht. Hij gaat eerst koffie zetten. En ontbijten. De hond wil ook naar buiten. Francis wast zich en kleedt zich aan. Hij kijkt even bij Erin, maar die is overal doorheen geslapen. Francis gaat even een wandeling maken met Aïla. Het is nog lekker rustig op straat. Het is op zaterdag nooit zo vroeg druk. Hij denkt eraan, dat hij nog boodschappen moet doen. Hij besluit Carla te vragen, om bij Erin te gaan zitten zolang. Op het moment, dat hij thuiskomt met Aïla, komen Peter en Carla net aanrijden. Carla laadt een enorme doos boodschappen uit en brengt die naar de keuken. Daar wil zij alles in de kasten opbergen, maar dat is Francis teveel. Het is toch zijn huishouden. Hij vindt het tof van Carla, dat zij hem zo helpt, maar hij kan best nog zelf wat doet. Peter is ondertussen even bij Erin gaan kijken. Deze is net wakker geworden. Zij gaat zich wassen en aankleden en zal dan in de keuken komen eten. Als Erin na tien minuten nog niet is de keuken is, gaat Carla maar eens kijken. Zij vindt Erin huilend op bed. Het wassen was zo vermoeiend, dat zij niet verder is gekomen dan halverwege het aankleden. Toen was de energie op. Voor Erin is dit heel teleurstellend. Carla glimlacht, helpt Erin weer overeind en kleedt haar verder aan. “Wie eet als een muisje, moet niet verwachten, dat zij meer kracht heeft dan een muisje.” is haar commentaar. Erin, die denkt, dat zij veel eet kijkt haar heel verbaasd aan. “Vanaf nu, zul jij eten, wat ik jou voorzet en zonder protest.” Carla kijkt of Erin het aankan om op eigen gelegenheid naar de keuken te lopen, anders zal zij Peter of Francis moeten roepen. Maar Erin kan nog wel een beetje kracht vinden. Zij loopt, door Carla ondersteund, zelf naar de keuken. Francis, die hen ziet binnenkomen, is verbijsterd. In haar ochtendjas lijkt Erin veel dikker, als zij is. In haar gewone kleren is te zien, hoe mager Erin eigenlijk is. Het is geen wonder, dat dit kind ziek geworden is. Carla helpt Erin naar tafel en maakt Erins ontbijt klaar. Als Francis dit wil doen, krijgt hij een waarschuwende blik van Carla. Hij besluit Carla haar zin te geven. Carla gaat Erin ook helpen met eten. Francis’ telefoon gaat weer eens af. De detective, die hij ingehuurd heeft, wil verslag komen

- 59 uitbrengen, van wat hij gevonden heeft. Hij heeft heel veel ontdekt zegt hij. Ook van de periode, die Erin in Afrika heeft doorgebracht. Er wordt afgesproken, dat de detective met alle bewijsmateriaal ’smiddags langskomt. Het is mooi zonnig weer en best warm, dus Francis besluit, dat ze met zijn allen wel buiten kunnen gaan zitten koffie drinken. Hij tilt Erin van haar stoel, voordat zij kan protesteren. “Wat ben je toch een licht vogeltje.” fluistert hij haar toe. Erin voelt zich heel beschaamd, dat ze nu alweer gedragen moet worden, maar zij voelt zelf geen kracht meer om naar buiten te lopen. Francis, zet haar zo neer, dat zij in het zonnetje zit, maar geen last heeft van de zon in haar gezicht. Carla gaat naast haar zitten. Aïla loopt wat rond te snuffelen. Als zij probeert een gat te graven, gooit Francis zijn sleutelbos naar haar toe. Zij vliegt een heel eind achteruit en legt zich angstig op de grond. De sleutels hebben haar niet geraakt, maar misschien, komt de baas haar slaan. Ze deed iets wat niet mag. Francis haalt zijn sleutels op en roept de hond bij zich. Die sluipt met de buik over de grond voorzichtig naderbij. Als zij bij Francis komt, pakt hij haar snoet, kijkt haar aan en zegt haar dat niet meer te doen. Dan aait hij haar over de kop. Aïla verwacht nog steeds klappen en blijft doodstil liggen. Als Francis echter opstaat en wegloopt, durft zij weer op te kijken. Zij staat op en rent achter Francis aan. Dan ziet zij Erin en springt met grote sprongen naar haar toe en pardoes op schoot. Erin slaat achterover, maar de stoel staat stevig. Francis schrikt zich te pletter. Maar alles gaat goed. Erin wordt bedolven onder de likken. Francis loopt op haar toe, pakt Aïla in het nekvel en tilt haar van Erins schoot. “Foei” zegt hij hard. Aïla schiet weg en kruipt met de staart tussen de benen onder een voetenbankje. Francis kijkt naar Erin. Die kijkt hem beduusd aan. Dan komen er tranen. Francis vraagt: “Heeft zij je zeer gedaan? Is de wond soms weer open gegaan? Is alles goed?” Erin slikt en zegt, dat alles goed is, maar dat zij erg geschrokken is. Niet zozeer van Aïla, als wel van Francis’ reactie. Carla komt naar buiten met de koffie. Voor Erin is er een glas vruchtendrank, die kan beter geen koffie drinken bij haar medicijnen. Erin is nog steeds een beetje suffig. Langzaam komt Aïla weer naar Erin toe gekropen. Zij gaat met haar snoet op Erins voeten liggen. Zij houdt Francis goed in de gaten. Francis geeft haar een hondenkoekje. Nu is de vrede weer getekend. Erin zit een beetje te dommelen in haar stoel. Als zij echt begint te knikkebollen, staat Francis op, tilt haar uit de stoel en brengt haar naar bed. Zij ligt nog niet eens of zij valt al in slaap. Dat zal voor een deel wel van de medicijnen komen, maar de koorts heeft haar natuurlijk ook uitgeput. En zij blijft zich voordoen als normaal en

- 60 gezond. Francis schudt nog maar eens zijn hoofd. Waar is hij aan begonnen. Als hij weer buiten komt, zit Sjaak bij de anderen aan tafel en drinkt een kopje koffie mee. Hij heeft gehoord, dat Erin weer thuis is en wil even kijken, hoe het er mee is. Het is een tegenvaller, dat Erin alweer slaapt. Als hij hoort, wat voor medicijnen Erin heeft voorgeschreven gekregen, vindt hij het niet meer dan logisch, dat Erin slaapt. Hij verwondert zich, dat zij zelfs nog wakker kan worden. Deze medicijnen zijn veel te sterk voor iemand met zo’n laag gewicht. Hij spreekt met Francis af, dat Erin alleen dit weekend nog deze medicijnen krijgt en dat Francis maandag een ander recept komt halen. Er wordt over en weer een beetje gepraat over Erins lage gewicht, maar niemand weet eigenlijk hoeveel Erin werkelijk weegt. “Wil jij haar op de weegschaal zetten?” vraagt Sjaak aan Carla. Die heeft daar geen bezwaar tegen. Dan kan Francis maandag gelijk haar gewicht doorgeven. Het gesprek komt nu op ziekzijn in het algemeen en vandaar op Francis. Die wil wel graag van de medicijnen af, maar Sjaak wil daar nog niets van weten. Francis is nog veel te kwetsbaar. Hij heeft zijn rust hard nodig. Als Sjaak wil opstaan, vraagt Francis, of hij niet wil mee-eten. Hij weet, dat Sjaak alleen woont. Sjaak neemt de uitnodiging graag aan. Het is lekker buiten in de zon. Hij gaat toch even naar binnen om naar Erin te kijken. Hij neemt even haar pols op. Erin wordt wakker en glimlacht naar hem. Het verwondert haar niet, dat hij er is. Zij is veel te versuft. Ze praten wat, maar Sjaak merkt, dat het Erin moeite kost om bij het gesprek te blijven. Als hij wil gaan, vraagt zij hem of hij Francis beter wil maken. Dan valt zij weer in slaap. Hij kijkt nog eens op haar neer. Dit meisje, dat zelf zo ziek is, denkt eerst aan anderen. Dat vindt hij een heel mooi iets. Als hij buiten komt, staan er al broodjes op tafel. Hij bedankt Carla voor de goede zorgen en gaat lekker zitten eten. In het zonnetje. Na het eten gaat Sjaak weer weg. Francis gaat met de hond wandelen. Carla gaat even bij Erin kijken en Peter moet nog nodig een boodschap doen. Hij wil een cadeau kopen voor Carla. Gewoon, omdat hij haar zo waardeert. Hij weet precies wat zij graag wil hebben. Hij gaat naar het warenhuis en koopt een mooie digitale camera voor haar. Carla houdt van fotograferen. Maar zij moet altijd zoveel foto’s maken om er één goede uit te halen. Zij zal best blij zijn met deze camera. Hij kijkt wat om zich heen en ziet ineens iets, waarvan hij weet, dat Francis er verguld mee zal zijn. Hij besluit dit ook te kopen. Als hij naar buiten loopt, ziet hij een ijskarretje. Hij wil zichzelf ook verwennen. Hij koopt een ijsje en gaat op een bankje in de zon zitten. Francis komt thuis en vind Carla in een stoel bij Erin. Beiden slapen. Hij moet er even om lachen. Het is een komisch

- 61 gehoor, zij ademen tegen elkaar in. Hij loopt naar buiten en gaat nog even in zijn tuin aan het werk. Dat werkt heel rustgevend. Hij kijkt naar de mooie bloemen en planten in zijn tuin en wroet een beetje in de aarde. Aïla is bij hem in de tuin. Zij zit een vlindertje achterna. Dan schiet zij weg naar het hek en begint verwoed te blaffen. Er stopt een gele auto in de oprit. Er komt een man uit in een slecht zittend pak. Francis kent hem wel. Het is een journalist van een roddelblad. Die heeft lucht gekregen van de inbraak en de gevolgen ervan. De man heeft een hekel aan Francis en Francis aan de man. Nu durft de man niet in de tuin te komen. Francis gaat naar binnen. Aïla blijft bij het hek en blaft haar keel schor tegen de man. Carla komt kijken, wat er aan de hand is. Als zij in de keuken komt vertelt Francis tegen wie Aïla zo blaft en dat hij naar binnen is gegaan om contact met de man te vermijden. Carla loopt met grote passen naar buiten. Zij vertelt de man, wat zij van hem denkt en zegt hem weg te gaan, voordat zij de politie belt. Net op dat moment komt Peter thuis. Hij is nogal breed gebouwd. Niet dik, maar breed en massief gebouwd. Heel gespierd en erg sterk. Erin heeft dit van de week al gemerkt. Hij vraagt aan Carla, wat het probleem is. De man kijkt naar Peter, kiest eieren voor zijn geld en verdwijnt. Peter hoort, wat er is gebeurd. Hij kent de werkgever van de journalist en gaat die gelijk even bellen. Nu zal er niets worden gepubliceerd. Francis is opgelucht. Hij heeft zo’n hekel aan die journalist. Nu hebben zijn vrienden hem beschermd. Dat geeft een goed gevoel. Hij bedankt Peter en Carla. Peter glimlacht. Hij haalt zijn cadeaus uit de auto. Carla is heel blij met de camera. Peter krijgt een dikke zoen van haar. Francis pakt zijn cadeau uit en blijft er stil mee in zijn handen zitten. Hij is verbluft, verrast, vertederd en natuurlijk superblij. Hij kan niet uit zijn woorden komen. Hij kijkt zijn vriend aan en die weet meteen, dat hij de goede keus heeft gemaakt. Francis houdt een portretje in zijn handen van een ouderwets gekleed meisje. Francis heeft meer schilderijen maar hij vind deze schilderes het einde. Haar schilderijen verzamelt hij. En juist dit schilderijtje vindt hij het mooiste van al. Het doet hem aan zijn moeder denken. Die woont al jaren in Amerika en kan dus niet zo vaak op bezoek komen. Hij gaat haar vanavond een e-mail sturen met een foto van het schilderijtje erbij. “Bedankt, maat.” weet hij tenslotte schor uit te brengen. Peter begrijpt het wel. Hij weet, hoe gesteld Francis is op zijn moeder en dat de vrouw op het schilderij op Francis’ moeder lijkt. Carla is bezig haar nieuwe camera te inspecteren. Peter loopt even naar Erins kamer om naar haar te kijken. Zij wordt wakker en hij gaat op de rand van haar bed zitten. “Voel jij je een beetje beter?” vraagt hij haar. Zij kijkt hem aan en

- 62 knikt. Zij vertelt heel naar gedroomd te hebben. Over woeste honden, die haar achterna zaten en zo. Peter vertelt, dat Aïla probeerde een vreemde weg te jagen. Dan moet Erin een beetje lachen. Zij wil eigenlijk even uit bed, maar zij is nog zo moe. Als zij Peter vraagt of hij haar wil helpen, schudt hij zijn hoofd. Nee, pas als het avondeten op tafel staat, mag zij weer opstaan. Hij haalt wel even een hapje voor haar, want zij heeft nog geen lunch gehad. Hij loopt naar de keuken en pakt een schaaltje met vla. Als Carla vraagt, wat hij daarmee wil, vertelt hij haar, dat het voor Erin is. Zij neemt het schaaltje meteen over. Als Erin toch wakker is, kan zij misschien meteen op de weegschaal gaan staan. Peter is een beetje teleurgesteld, maar laat Carla haar gang gaan. Hij is niet zo goed in het voeren van mensen. Carla neemt het schaaltje mee naar Erin. Eerst denkt zij, dat Erin weer in slaap is gevallen. Maar Erin doet één oog open. Als zij ziet, dat Carla binnenkomt met iets te eten, probeert zij rechtop te gaan zitten. Carla zet het schaaltje neer en helpt Erin overeind komen. Zij wil Erin eerst wegen. Erin heeft daar niet zoveel zin in, maar ziet wel, dat zij moet gehoorzamen. Carla pakt een weegschaal en zet hem dicht bij het bed. Erin gaat op de rand van het bed zitten. Met behulp van Carla staat zij voorzichtig op. Als Carla haar los laat, staat zij eerst wat te zwaaien, maar zij blijft staan. Dan helpt Carla haar op de weegschaal. Erin kan niet zien hoeveel zij weegt. Als zij naar beneden kijkt valt zij bijna. Carla neemt Erins gewicht wel op. Carla schrikt heel erg. Erin weegt véél te weinig. Zij weegt ongeveer vijftien kilo minder dan wat zij zou moeten wegen. Erin staat nu echt te zwaaien op haar voeten. Carla helpt haar weer in bed. Dan als Carla wat kussens in haar rug heeft gelegd, wil Erin graag het schaaltje vla leeg eten. Carla laat Erin haar gang gaan. Als het schaaltje halfleeg is, kost het Erin teveel moeite om te eten. Carla neemt haar het schaaltje uit de handen en gaat Erin voeren. Erin wil eerst weigeren, maar bedenkt zich als zij Carla’s gezicht ziet. Als alles op is glimlacht Carla naar haar. Carla helpt haar weer te gaan liggen. Erin valt direct weer in slaap. Carla loopt met het lege schaaltje naar de keuken. Peter, wil graag naar huis. Carla pakt haar spullen. Francis loopt met ze mee naar buiten en zwaait ze uit. Nu is hij weer alleen met Erin. Hij gaat met een goed boek bij Erins bed zitten. De hond komt bij zijn voeten liggen. Hij dommelt in. Als hij weer wakker wordt is het bijna tijd voor het avondeten. Hij wil opstaan om eten te gaan klaarmaken, als er op de deurbel gedrukt wordt. Aïla schiet blaffend naar de voordeur. “Koest.” roept hij. Het is de mama, die komt voor hem en Erin koken. Zij heeft alle ingrediënten meegebracht. Francis wil haar overhalen om hem te laten koken en zelf bij Erin te gaan zitten,

- 63 maar de mama is een echte Italiaanse. Bij haar komen er geen mannen in de keuken. Wel wil zij straks blijven mee-eten. Eerst komt zij even bij Erin kijken. Erin is wakker geworden van het geblaf. Zij lacht naar de mama. Deze moppert zachtjes op haar. Het is toch van de gekken, om twee banen tegelijk te hebben. Erin heeft haar voor de gek gehouden. Zij hoopt, dat Erin flink hard voor haar broek heeft gehad. Erin bloost en kijkt verlegen naar haar handen. Dat zij hard voor haar bips heeft gehad kan zij nu nog wel eens voelen. Dit zal ze maar niet zeggen, want de mama is niet mis. Als Erin gaat klagen over een verdiende straf krijgt zij vast van mama nog een standje op de koop toe. Mama komt bij haar op de rand van het bed zitten. Op dat moment gaat de deurbel nogmaals. Francis gaat naar de deur. Aïla volgt hem. Het is de detective, die verslag komt uitbrengen. Francis neemt hem mee naar de werkkamer. De detective overhandigt Francis een map. Hij heeft helaas niet zoveel tijd, dat hij het rapport met Francis kan doornemen. Als Francis het rapport nu doorleest en hem dan belt, kunnen zij afspraken maken, over wat er nog moet worden onderzocht. Francis gaat hiermee akkoord. Hij heeft er nu toch geen haast mee. Erins gezondheid gaat nu voor bij haar verleden. Erin praat nog even met mama. Zij wordt al snel weer moe. Mama pakt haar hand en blijft zo zitten, totdat Francis weer binnenkomt. Deze laat haar zien, waar de keuken is. Francis wijst haar waar zij alles kan vinden en wordt dan zijn eigen keuken uitgegooid. Hij gaat maar even bij Erin zitten. Deze dut een beetje, maar als zij hem hoort binnenkomen, kijkt zij hem blij aan. Francis gaat op de rand van het bed zitten. Hij veegt wat haren uit haar gezicht. “Voel jij je wel in staat om straks aan tafel te zitten?” vraagt hij haar. Erin wil eerst ‘ja’ zeggen, maar schudt dan haar hoofd. Een spijtige uitdrukking trekt over haar gezicht. Zij zucht. Het zou zo mooi zijn geweest. Maar als zij onder het eten in slaap valt of erger: van haar stoel, weet zij zeker, dat zij moeilijkheden krijgt. Francis pakt twee stoelen en een tafeltje en zet dat naast het bed neer. Als hij ook de tafel gedekt heeft en mama aangeeft, dat het eten bijna op tafel kan worden gezet, helpt hij Erin overeind te gaan zitten en hij stopt kussens achter haar rug, waar zij heerlijk tegenaan kan leunen. Mama komt met de schalen met eten. Zij heeft speciaal voor Erin iets heel licht verteerbaars gekookt. Francis schept Erin op. Zij kijkt naar het bord en begint manmoedig te eten. Zij houdt zich groot en eet het grootste deel van haar bord zelf leeg. Dan wordt het haar teveel en zij laat per ongeluk haar vork vallen. Francis raapt hem op. Hij voert Erin verder. Mama kijkt ernaar. Als Francis mama later uitlaat, stelt zij hem één vraag. Hij antwoordt bevestigend. Mama vertrekt heel tevreden. Er zal goed

- 64 voor haar bambina worden gezorgd. Francis loopt nog even bij Erin naar binnen. Zij is moe geworden van het eten en dommelt wat. Hij haalt haar medicijnen en een glas water. Ook zorgt hij voor drinken, als zij 's-nachts wakker wordt kan zij dan drinken. Erin zit nog steeds overeind tegen de kussens. Francis laat haar de medicijnen innemen en haalt dan de kussens weg. Hij helpt Erin uitkleden en een nachtjapon aandoen. Dan legt hij haar weer in bed. Erin slaapt meteen. Francis is ook erg moe. Hij gaat nog even een blokje om met de hond en dan neemt hij zijn eigen medicijnen en gaat naar bed. Alle deuren blijven weer open. Aïla springt op het bed. Francis merkt het niet meer.

- 65 -

Zondag 7 april 2002 Op zondagmorgen gaat Francis naar de kerk. Carla komt even op Erin passen. Erin merkt hier niets van. Zij slaapt door. Aïla mag naar buiten. Als Francis tegen twaalven terugkomt, is Erin nog niet wakker geweest. Carla wordt er nerveus van. Francis loopt meteen door naar Erins kamer. "Zeg, Slaapkop, wordt eens wakker." fluistert hij in Erins oor. Erin doet één oog open. Dan doet zij beide ogen open. Ze is nog moe. Zij wil slapen. Erin voelt zich niet lekker. Francis ziet het wel. En hij hoort het ook. Erin zeurt om de kleinste dingen. Zij wil uit bed. Zij wil die rode broek aan, of toch maar niet. Hij wordt horendol. Carla komt erbij en stuurt hem weg om iets te eten te pakken voor Erin. "Als je gegeten hebt, voel jij je vast veel beter." troost zij Erin. Erin voelt zich beschaamt. Iedereen doet zoveel voor haar en zij ligt te zeuren. Er loopt opeens een grote, dikke traan over haar wang. Carla trekt haar in de armen. Zij begrijpt wel, dat Erin het mist om zelfstandig te zijn. Erin lijkt in haar eigen ogen wel een baby en dat komt hard aan. Als Francis even later binnenkomt met een bakje yoghurt met suiker, ziet hij Erin alweer lachen. Heel verlegen eerst nog. Erin biedt haar excuses aan. Zij wil graag zelf eten, maar Francis denkt er niet over. Erin moet haar krachten maar sparen. Hij voert haar. Daarna wast hij haar gezicht en handen. Daar moet zij het vandaag maar mee doen. Vervolgens draagt hij haar naar de woonkamer. Hij zet haar in een fauteuil. Dan haalt hij een deken, die hij over haar heen legt. Hij zet een tafeltje voor haar neer. Carla heeft ondertussen koffie voor hem gezet en is naar huis gegaan. Francis pakt zijn koffie en het schaakspel. Hij wil Erin leren schaken. Dan komt hij bedrogen uit. Erin kan al schaken en hoe!!!! Zij is minstens even goed als hij. Francis moet zijn beste beentje voorzetten. Maar halverwege het spelletje gaat Erin domme fouten maken. Zij is alweer doodop. Francis brengt haar weer naar bed. Hij zet de schaakstukken terug naar een paar slagen geleden. Hij wil dit spel afmaken. Hij is benieuwd wie er wint. Hij loopt de tuin in. Het is vandaag bewolkt weer en een beetje winderig. Geen weer om zonder jas naar buiten te gaan. Aïla kan dat alles niet schelen, die dolt door de tuin. Zij kijkt een keer naar Francis. Zou hij mee gaan wandelen? Francis moet nog even wachten met wandelen. Donja wil nog komen kijken, hoe het met Erin is. Hij gaat naar zijn werkkamer. Als hij door de keuken loopt, ziet hij de aangetekende brief op het aanrecht liggen.

- 66 Hij neemt de brief mee naar zijn werkkamer. Daar legt hij hem op de map van de detective. Hij heeft geen zin in lezen. Hij gaat een spelletje doen op zijn computer. Na een uurtje komt Donja via de keuken binnenlopen. Aïla begint meteen te blaffen en tegen haar op te springen. “Sssst, jij lawaaibeest. Wil jij je wel eens stil houden.” moppert Donja goedmoedig. Zij knuffelt de hond. Francis komt op het lawaai af. “Hallo, fijn dat je er bent. Wil je eerst wat koffie?” vraagt Francis. “Nee, ik heb net wat gehad. Ga jij eerst maar eens een heel eind wandelen met deze dame. Ik wil jullie het eerste uur niet terug zien.” commandeert Donja. Zij loopt door naar de gang, hangt haar jas aan de kapstok en gluurt om de deur van Erins kamer. Die slaapt gelukkig nog. Francis pakt zijn jas en de riem en gaat terug naar de keuken. Donja loopt achter hem aan. “Kom op. Het is voor iedereen beter, als jij eens goed uitwaait. Als jij langs een snackbar komt, wil jij dan een reep chocolade voor mij meebrengen. Ik ben door mijn voorraad heen.” Francis loopt naar zijn voorraadkast en trekt er een heel grote reep chocolade uit. “Is dit genoeg?” vraagt hij lachend. Donja is verrukt. Chocolade is haar grootste zonde. Zij is er helemaal aan verslingerd. Francis begint maar gauw aan zijn wandeling. Donja loopt met haar chocoladereep naar Erins kamer. Erin ligt nog steeds te slapen, denkt zij. Dan doet Erin één oog open. “Ik ben wakker, hoor. Maar mijn ogen voelen zo moe.” “Oké, als die moe zijn, houdt ze dan maar dicht. Wil jij praten? Of zal ik een boek pakken en voorlezen?” vraagt Donja. “Wil jij mij wat voorlezen? Graag, dat vind ik fijn.” Donja pakt een sprookjesboek, dat Francis heeft klaargelegd. Zij begint met het sprookje van Sneeuwwitje. Erin luistert en valt al snel weer in slaap. Donja ziet dit en legt het boek opzij. Zij pakt haar eigen boek en gaat lekker zitten lezen. Dit is wat zij het liefst doet op zondagmiddag. Met een goed boek en chocolade in een luie stoel zitten lezen. En nu is Francis ook nog geholpen. Als Donja was thuisgebleven, had zij vast geen tijd gehad om te lezen. Dan komen haar jongens weer binnenwaaien. Donja vindt dat wel fijn, maar een zondagmiddag in alle rust is ook een verademing. Het duurt zeker wel een heel uur, voordat Francis terugkomt. Erin is net weer een beetje wakker. Zij vraagt om een beetje drinken. Zij vindt het vervelend, dat zij zo lastig moet zijn. Donja haalt even een glaasje vruchtensap uit de keuken, als Francis binnenkomt. Aïla stormt, vies en vuil, langs hem heen. Zij wil tegen Donja opspringen, maar wordt door Francis meteen naar haar mand gestuurd. “Blijf jij daar maar even liggen opdrogen.” lacht hij om haar. Hij kijkt Donja aan. “Zijn er hier nog problemen geweest?” vraagt hij. Donja schudt haar hoofd. Alles is rustig. Zij gaat terug naar Erin. Erin drinkt een

- 67 beetje van het vruchtensap. Dan moet zij naar het toilet. Maar hoe moet zij daar komen. Het is een heel eind. Donja ziet, dat Erin naar het toilet ligt te kijken. “Zal ik je even helpen? Dan kun je er zelf heen lopen.” zegt zij. Erin kijkt haar aan. Nee, er zelf heenlopen, lukt vast niet. Erin voelt zich heel slap. En zij is ook een beetje huilerig van binnen. Als zij niet oppast, breekt zij zo in tranen uit. En dat is niet gezellig. Francis komt de kamer in. Aïla sluipt stiekem achter hem aan en gaat op de drempel liggen. Francis ziet aan Erins gezichtje, dat er iets mis is. “Gaat het wel goed hier?” vraagt hij. Erin schudt haar hoofd. Zij durft niets te zeggen. Die vervelende tranen zijn niet ver meer. “Zij moet naar het toilet, maar kan er zelf niet naar toe.” zegt Donja. Francis kijkt Erin aan, pakt haar op van het bed, draagt haar naar het toilet en zet haar daar zachtjes op haar benen. Hij blijft haar ondersteunen. Donja komt Erin helpen. “Ga jij maar even iets te eten pakken voor Erin.” Op dat moment stuift Aïla naar de keuken. Zij blaft hard en vrolijk. Francis loopt haar achterna. Sjaak is dit keer maar achterom gelopen. Francis begroet hem en vertelt, dat hij net Erin iets te eten zou gaan maken. Hij begint meteen met koffie zetten. Sjaak haalt een pakje uit zijn jaszak en legt dit op tafel. “Misschien kun je dit beter aan Erin geven. Het is een probeerverpakking astronautenvoeding. Dat is heel geconcentreerd. Lekker is het niet, maar ik denk, dat Erin het goed kan gebruiken.” Hij loopt door naar Erins kamer. Donja wil haar net terug naar bed helpen. Sjaak pakt Erin zonder plichtplegingen op en legt haar in bed. “Zo, jongedame, daar ben je weer. Ik kwam even naar de wond op je schouder kijken. En natuurlijk even een kopje koffie bij jullie drinken. Het is hier zo gezellig.” Erin is moe, beschaamt omdat zij geholpen moet worden en huilerig. Haar gezichtje is wit van de inspanning om niet te gaan huilen. Als Sjaak dan ook nog een aai over haar haren geeft, lopen de tranen toch over haar gezicht. Zij trekt de deken over zich heen. Zij wil zich voor iedereen verstoppen. Sjaak vindt het een normale reactie, maar wel een heel vervelende. Hij weet, wat de medicijnen, die Erin krijgt, kunnen doen. Francis komt de kamer inlopen, ziet dat Erin de dekens over zich heen heeft getrokken en kijkt de anderen aan. Sjaak schudt zijn hoofd en gebaart de anderen de kamer uit. Hij gaat op een stoel naast Erins bed zitten wachten. Na een poosje doet Erin de deken een beetje naar beneden. Sjaak kijkt haar aan. “Zo ben je er weer? Rustig maar. Ik weet ervan. Jij bent moe, verdrietig en moet overal om huilen, nietwaar?” Erin kan alleen maar knikken. Haar keel zit dicht. “Dat komt van de medicijnen. Het is vervelend, maar niet te voorkomen. Probeer maar om er even aan toe te geven. Dat het niet een normale reactie is op

- 68 de medicijnen, maar dat de onderliggende emoties hier tevoorschijn komen, vertelt hij haar niet. Zij heeft het zo moeilijk. En natuurlijk is zij ook nog zwak na de koorts die zij gehad heeft. Als Erin gekalmeerd is, gaat hij naar de keuken om Donja te waarschuwen. Sjaak wil met Francis praten. “Ik weet, Sjaak, dat Erin te zware medicijnen krijgt, maar dit is te gek. Dat kind lijkt wel een dwarse kleuter.” zegt Francis als ze alleen zijn. “Dat is zij ook. En een baby. En een kind. En nog erger: een puber. Denk je dat je dat aan kunt?” “Vast wel. Alleen wordt het soms een beetje veel. Zij ligt maar te slapen. Ik maak me daar zorgen over.” Sjaak vertelt, dat dát nu wél komt van de medicijnen. De rest is flauwekul. De tranen zijn een reactie op wat er deze week gebeurd is en het dwarse gedrag is een reactie op Erins onvermogen om alles zelf te doen. “Francis, zij heeft een héél zware week achter de rug. En jij ook natuurlijk. Jullie allemaal trouwens. Dat geeft op het laatst spanningen. Wordt maar een keer boos op haar als ze dwars is. Dat kan geen kwaad. Maar laat haar ook haar tranen storten. En als ze met lichtere medicijnen wat meer wakker is, geef je haar iets nuttigs te doen. Iets dat niet veel energie kost. Dat is goed voor haar gevoel van eigenwaarde.” Francis begrijpt dit wel. Hij zou zelf niet in Erins situatie willen zitten. Dan geeft hij Sjaak het gewicht door, dat Carla gemeten heeft. Sjaak staat er verbaasd van. Het zou eigenlijk een aanleiding zijn om Erin weer te laten opnemen, maar of dat in dit geval wel zo goed is? Hij wil dat risico niet nemen. Bovendien is het voor Francis beter, als Erin hier is. “Voor wanneer heb jij een afspraak gemaakt met die kliniek?” is zijn volgende vraag. Francis heeft de volgende middag al een afspraak, om Patricia’s spullen op te halen. Omdat zij geen bekende familie meer heeft, is haar zaakgelastigde gevraagd de begrafenis te regelen. Francis is daar blij om. Twee begrafenissen regelen in één week is teveel van het goede. Sjaak gaat nog even kijken bij Erin. Hij heeft de wond nog niet verzorgd. Dat gaat hij nu eerst even doen. Erin zit nu rechtop in bed. Zij is wel erg wit. En haar ogen zien rood. Hij helpt haar het nachthemd uittrekken en dan haar hemd. Het oude verband wordt verwijderd. De wond ziet nog erg vies en is nog wel warm, maar het lijkt, dat alles goed zal genezen. Sjaak maakt de wond goed schoon. Erin doet haar best niet te gillen of te huilen van de pijn. Zij vindt het haar eigen schuld, dat zij gewond is geraakt. En dan mag je niet zeuren als het pijn doet. Net als met een verdiend pak slaag. Donja is ondertussen naar de keuken gelopen. Zij wil afscheid nemen van Francis. “Ik zie jou morgen nog. Ik wil even op kantoor komen kijken.” zegt Francis haar. Donja zegt niets maar trekt haar wenkbrauwen hoog op. “Toe, alsjeblieft.” bedelt Francis. Het is toch niet normaal, dat een baas

- 69 niet naar zijn eigen kantoor mag. Donja vindt nog steeds, dat Francis niet op kantoor moet komen. Zij zal Peter even waarschuwen. Die kan misschien wel weer beginnen. Zij gaat nu toch naar huis. Misschien is er nog iets leuks op de televisie. Francis weet niet, wat hij nu moet en loopt naar zijn werkkamer. Hij ziet de aangetekende brief en opent hem nu. Als hij het eerste deel heeft gelezen, legt hij hem neer, pakt hem weer op en steekt hem in zijn zak. Dit moet hij even met Sjaak overleggen. Sjaak is ondertussen bijna klaar met Erins wond. Het wordt haar nu teveel en zij slaakt even een korte gil. Dan verstopt zij direct haar gezicht in het kussen. Sjaak maakt het werk af en legt dan even troostend een hand op haar hoofd. “Je bent heel dapper geweest, dame. Alleen volgende keer moet jij eerder aangeven, als het pijn doet. Dan zal ik proberen het zachter te doen.” Erin reageert eerst niet. “Het geeft niet, dat het pijn doet, dat heb ik verdiend.” fluistert zij beschaamd. Sjaak kijkt haar geschokt aan. “Verdiend? Wie, jij? Dit heb jij niet verdiend. Dit kun jij nooit verdiend hebben.” is zijn antwoord. Erin kijkt hem aan. “Ik ben naar kantoor gegaan. Als ik dat niet had gedaan, was ik niet gewond geraakt.” Sjaak is dat met haar eens, maar zij heeft ook Francis gered en als zij daar niet was geweest, was Francis dood geweest. Wil zij dat dan liever? Erin ziet niet, dat Francis in de deuropening is komen staan. “Nee, natuurlijk niet!” roept zij uit. “Nee, natuurlijk wil jij dat niet. Daar ben jij veel te lief voor.” is Sjaaks antwoord. “En nu stop jij met jezelf van alles de schuld te geven. Jij bent niet van alles de schuld. En jij kunt niet alle pijn en ellende voor andere mensen voorkomen. Jij kunt alleen maar jouw eigen daden bepalen. En als jij daardoor pijn oploopt, zijn wij er om jou daar mee te helpen.” Dit is een hele preek van Sjaak. Francis kan die wel waarderen. Hij seint Sjaak, om mee te gaan naar de keuken. “Ik laat je nu even alleen, om erover na te denken. Dan kom ik straks terug. Ik ga nu koffie drinken met Francis.” Hij staat op en gaat naar de keuken. “Oef, die moet je echt aanpakken, zeg.” geeft hij als eerste commentaar aan Francis. Francis glimlacht. Hij kent Erin nu wel zo’n beetje. Het is soms een lastig portretje. Maar wel een lief portretje. Hij laat Sjaak de brief zien. “Ik denk, dat ik hier jouw advies over wil hebben.” zegt hij. “Hoe bedoel je dat? Moet ik die brief voor jou vertalen?” “Nee, Sjaak, dit is een brief van die Patricia. Geschreven voor zij stierf. Daarin staat waarom zij een overdosis genomen heeft.” “Lees hem dan maar voor.” “Oké, Hier komt hij:

Beste Francis,

- 70 -

Ik schrijf jou, omdat ik wat dingen wereldkundig wil maken. En omdat ik jou iets wil vragen om te doen. Niet voor mij, maar ter nagedachtenis aan mijn vader. Jij was zijn vriend, dus vraag ik het aan jou. Als jij dit leest, ben ik al dood. Dit is mijn eigen keus. Ik heb een rommeltje gemaakt van mijn leven en ik wil niet verder meer. Je zult je wel afvragen, waarom er is ingebroken in jullie kantoor en waarom jullie een medewerker zijn verloren. Ik ben daarvoor verantwoordelijk. Ik heb iemand betaald, om Michael te vermoorden. Hij chanteerde mij met bewijzen van mijn drugsgebruik. Dat heeft mij veel geld gekost, maar dat kan me niet zoveel schelen. Ik kon niet meer tegen de spanning van het gesnapt of verraden worden. Ik heb er geen spijt van. Wel spijt het mij, dat deze man in jullie kantoor is gaan zoeken naar die bewijzen. Dat was niet de bedoeling. Ik heb begrepen, dat er ook iemand gewond is geraakt. Ook dat spijt mij heel erg. Ik hoop, dat jij uit mijn nalatenschap deze persoon schadeloos stelt. Nu wat ik jou wil vragen. Mijn vader is voor de tweede keer getrouwd geweest. Ik was toen nog klein en woonde tijdelijk bij mijn moeders ouders. Deze vrouw is twee jaar bij hem gebleven en toen met hun kind vertrokken naar Afrika, waar zij vandaan kwam. Naar wat ik ervan weet, heeft deze vrouw papa verteld, dat zij het kind zou vermoorden, als hij zou proberen hen te vinden.

- 71 -

Hij hield zielsveel van zijn kinderen. Ja, ook van mij. Dus hij heeft nooit pogingen gedaan. Hij moest deze vrouw ook een fors maandelijks bedrag betalen. Hij heeft zijn tweede dochter (het was een meisje) nooit meer gezien. Ik weet niet eens of het kind nog leeft. Ik vraag jou nu, om dit meisje op te sporen. Mocht zij nog leven, dan is de hele erfenis voor haar. Mocht er bewijs zijn, dat zij dood is, wil jij dan zorgen, dat de erfenis uit haar naam wordt verdeeld over diverse goede doelen. De doelen kun je zelf kiezen. Ik weet, dat jij voor papa een goede vriend bent geweest en dat hij een vriend voor jou is geweest. Dus wees alsjeblieft zo goed om hier gehoor aan te geven. Mocht je geen gehoor willen geven aan deze oproep, geef dit dan even door aan mijn zaakgelastigde en mijn notaris. Mocht je wel deze taak op je willen nemen, mijn notaris heeft een map met alle benodigde informatie voor jou. Hier zit ook het geboortebewijs in. Zoek alsjeblieft mijn zusje op. Zij moet nu ongeveer zestien jaar zijn. Zij zal alle hulp wel kunnen gebruiken. Maar ik wil niet, dat die moeder ook maar op één enkele manier van het geld kan profiteren. Met veel dank, Pratricia Vanderhaag geboren Kachinsky.

- 72 -

Dit is wat zij schrijft.” “Wat wil jij doen?” “Ik vind, dat ik de opdracht wel aan zou moeten nemen, maar ik wil jouw advies hierover.” Sjaak denkt even diep na. Het is een moeilijk probleem. Het beste voor Francis zou zijn om er niet op in te gaan, maar dat past helemaal niet bij zijn karakter en zou hem met schuldgevoelens vervullen. “Ik denk, dat jij zelf moet beslissen, maar ik moet je ten stelligste ontraden, om zelf te gaan zoeken.” “Ik denk, dat ik maar begin met contact opnemen met die zaakgelastigde en die notaris.” “Dat lijkt mij ook het beste. Maar ik wil jou hierin ook wel helpen. Jij hebt mij ook al vaak geholpen. Ik heb nu trouwens ook weer een beetje hulp nodig voor een patiënte.” “Oké, vertel het maar.” “Ik heb een patiënte, die in een te groot huis woont. Zij heeft nu een leeftijd bereikt, waarop het onderhoud van dat huis teveel wordt. Zij kan zich het huis ook eigenlijk niet meer veroorloven. Nu zou zij wel willen verkopen, hoewel zij erg gehecht is aan dit huis. Haar overleden echtgenoot heeft het voor haar gebouwd. Kun jij niet eens met haar gaan praten en zorgen, dat zij, als er verkocht moet worden, in ieder geval een eerlijke prijs krijgt?” “Natuurlijk, dat weet jij wel. Dat doe ik altijd in zo’n geval. Geef me maar een naam, adres en telefoonnummer, dan ga ik er zo snel mogelijk achteraan.” “Bedankt. Dat maakt mij een stuk geruster.” “Niets te danken.” Francis staat op en schenkt nog eens koffie in. Samen drinken de mannen hun koffie op in stilte. Ieder met zijn eigen gedachten. In beide hoofden echter dezelfde naam: Erin. Sjaak staat op en loopt nog even naar Erins kamer. Hij had beloofd nog even te komen praten. Erin ligt op haar zij in bed. Zij leest in het sprookjesboek. Hoewel, zij kijkt meer plaatjes. Zij is te moe om te lezen. Zij wil niet gaan slapen, maar ze is zo moe. Als Sjaak zijn neus om de deur steekt, is zij dan ook blij. Hij komt de kamer binnen en gaat op de stoel naast haar bed zitten. “Hoe staat het leven nu hier?” wil hij weten. Erin trekt een gek gezicht. Sjaak glimlacht. “Oké, dan zeg je het niet. Voel jij je wel iets beter nu dan?” Erin knikt een beetje. Dan trillen haar lippen weer. Domme tranen. Sjaak kijkt naar haar. Erin kijkt hem aan. Dan komen de tranen toch nog. Sjaak blijft rustig zitten. Erin trekt de deken over haar hoofd. Sjaak trekt hem af. Als Erin de deken weer wil pakken pakt Sjaak haar hand. Hij knijpt er zachtjes in. Erin kijkt hem aan. Hij schudt zijn hoofd. Nu vloeien de tranen nog harder. Erin schokt van het snikken. Als zij wat gekalmeerd is, pak hij een pakje papieren zakdoekjes uit zijn zak, neemt er één uit en veegt de

- 73 tranen van haar gezicht. Hij geeft haar een kus op het hoofd. Dan gaat hij naar huis. Francis zit in de keuken nog steeds na te denken over de brief die hij kreeg. Paul was de man die hem alles leerde, toen zijn vader was overleden. Dus Paul had ook een geheim. Dat doet wel een beetje zeer. Maar hij kan het zich wel voorstellen. Paul zou nooit iemand bewust in gevaar brengen. En dan één van zijn eigen kinderen. Zou het kind op haar moeder lijken. Zou zij hetzelfde karakter hebben. Dan kan Francis er beter een eind uit de buurt blijven. Hij is hier zo moe van geworden. Zijn schouders hangen. Hij is toch niet helemaal zichzelf. Hij heeft nu een nieuwe taak. Oh, nee, twee. Hij kijkt op het briefje dat Sjaak hem gegeven heeft. Vreemd, deze naam en dit adres kent hij ook al. Is dit niet een oude vriendin van zijn moeder? Hij neemt zich voor haar morgen even te bellen. Het is niet de eerste keer, dat hij zoiets doet. En hij heeft er een aantal heel tevreden klanten aan overgehouden. Hij loopt even naar Erins kamer, om te kijken hoe het met haar gaat. Erin slaapt. Zij snikt nu en dan nog wel eens. De huilbui heeft haar uitgeput. Francis heeft medelijden met haar. Hij hoopt, dat dit volgende week, als zij lichtere medicijnen krijgt, wat minder wordt. Zij mag nu wel weer een beetje rust hebben. De laatste week is zo hectisch geweest, dat is niet normaal. Het spijt hem wel een beetje, dat hij haar heeft gedwongen om te tekenen. Maar het is ook wel een beetje een gekke meid. Wel een lieve gekke meid trouwens. En toch blijft er die levenslust in haar. Of soms niet? Was zij bewust of onbewust bezig zichzelf echt dood te werken? En Patricia, die zichzelf het leven heeft genomen. Ook al zo triest. Francis loopt terug naar de keuken en kijkt naar buiten. Het regent, dus hij kan niet in de tuin gaan werken. Dan pakt hij zich maar een goed boek en gaat in de woonkamer op de bank zitten. Aïla drentelt al een tijd achter hem aan. Nu probeert zij bij de baas op de bank te gaan zitten, maar dat is Francis te gortig. Nee, Aïla hoort op de grond. Zij gaat dan maar op zijn voeten liggen. Dan loopt hij niet weg, zonder dat zij dit merkt. Het is stil in huis. Het duurt niet lang voordat Francis indut. Het boek kan hem niet zo erg boeien nu. Na een uur gaat de bel. De mama staat voor de deur met een grote pan pasta. Zij verwachtte wel, dat Francis niet zou koken. Het is allang etenstijd geweest. Zij loopt door naar de keuken, waar zij de pan op tafel neerzet. Dan doet zij haar jas uit en gaat bij Erin kijken. Deze is wakker geworden van de bel. En van Aïla, die geblaft heeft, natuurlijk. Aïla is haar kamer binnengekomen en is op haar bed gesprongen. Zij wil hier gaan slapen, maar als mama binnenkomt, wordt zij meteen van het bed gestuurd. Dat vindt mama niet goed. Honden in bed zijn vies. Mama gaat naast Erin op bed zitten. Zij

- 74 pakt Erins hand en houdt hem vast. “Hoe gaat het vandaag met jou? Beter hoop ik.” Erin vertelt van de vermoeidheid, de kwaadheid op zichzelf en de tranen die steeds zo hoog zitten. Zij vertelt, dat dit komt van de medicijnen en dat zij morgen andere medicijnen krijgt. Dat zij veel te licht is, vertelt zij maar niet. Dan wordt mama vast helemaal boos. En die is niet mis, als zij boos is. Erin heeft dat één keer meegemaakt in de pizzeria. Daar waren toen een stel raddraaiers. Die heeft de mama meteen haar zaak uitgestuurd. En hoe!!! Nee, mama hoeft niet te weten wat Erin weegt. Mama hoeft dit inderdaad niet. Zij kan zo ook wel zien, dat Erin veel te weinig weegt. Zij is zo mager. Deze bambina moet nodig bijgevoerd worden. Daarom heeft mama lekkere hapjes voor haar meegebracht. Francis komt de kamer binnen en zet weer stoelen en een tafel bij Erins bed. Erin wil eigenlijk aan tafel zitten. Francis weet een oplossing. Hij komt met een heel grote stapel kussens aan. Die stapelt hij op Erins bed tegen de muur. Nu kan Erin tegen de kussens leunen en toch aan tafel zitten. Erin lacht. Dit is veel beter, dan alsmaar in bed liggen. Francis dekt de tafel en zet het eten op tafel. Mama verdeelt het eten over de borden. Erin kijkt met uitpuilende ogen naar het bord, dat voor haar wordt neergezet. “Vandaag ben jij geen vogeltje maar een leeuw en jij eet jouw bord netjes leeg.” is mama’s waarschuwing. Erin kijkt naar Francis, maar zijn gezicht staat neutraal. Dat wordt moeilijk om onderuit te komen. Erin trekt een lelijk gezicht. Mama heeft dit niet gezien, maar van Francis krijgt zij een waarschuwende blik. Hij duldt vanavond geen nonsens van haar. Verrekt, dit wordt heel lastig. Misschien dat wat tranen straks kunnen helpen. Maar als Erin dit probeert is Francis heel gedecideerd. Erin moet haar bord leeg eten. Anders gaat hij heel naar doen. En Erin weet nog heel goed, hoe naar Francis kan doen. Met grote moeite eet zij verder. Mama kijkt het allemaal aan. Van binnen moet zij erg lachen. Erin wordt eindelijk eens goed onder handen genomen. Die heeft al veel te lang haar streken ongestraft kunnen uithalen. Erin heeft nu eenmaal een strakke hand nodig. Anders brengt zij zichzelf schade toe. Als Erin eindelijk haar bord leeg heeft, neemt Francis de vaat mee naar de keuken en zet hij koffie voor hem en mama. Deze laatste heeft vandaag geen haast om weg te komen. Haar zoon en schoondochter hebben vandaag dienst in de pizzeria, dus voor mama is daar niet veel te doen. Zij zit en luistert naar de verhalen van Erin en Francis. Die twee zijn voor elkaar gemaakt. Francis kan Erin de leiding en de zorg geven, die zij nodig heeft. En Erin kan Francis de vrolijkheid en de mogelijkheid tot zorgen geven, die hij nodig heeft. Iedereen is hier goed mee af. Mama is hier blij om. Erin heeft al zo vaak wat voor haar gedaan.

- 75 En niet altijd tegen betaling. Erin heeft mama ook geholpen een goede boekhouding op te zetten. En zij heeft naar mama geluisterd als mama problemen had. Erin is een goede bambina. Erin is nu toch wel erg moe. Zij wil dit eigenlijk voor de anderen niet weten. Het is zo gezellig, maar plots moet zij zo ontzettend geeuwen. Zij probeert het nog te verbergen, maar Francis heeft vandaag argusogen en ziet het meteen. Hij maakt een eind aan het samenzijn, door Erin weer in bed te stoppen, maar eerst krijgt zij nog haar medicijnen. Erin wil die niet en probeert er onderuit te komen, maar Francis heeft haar goed in de gaten. Erin moet mokkend haar medicijnen slikken. Daarna is het afgelopen met de pret. Erin moet gaan slapen en mama gaat naar huis. Erin probeert om zolang mogelijk wakker te blijven, maar als Francis terugkomt om nog iets op te ruimen, ligt zij al rustig te slapen. Francis moet erom glimlachen. Een kleuter is er niets bij. Hij gaat nog even televisie kijken en dan is het ook voor hem bedtijd. Hij laat Aïla nog even uit en gaat dan naar bed. Hij vergeet zijn medicijnen niet. Hoeveel bezwaar hij er ook tegen heeft, hij weet dat Sjaak ze hem niet voor niets heeft voorgeschreven. En morgen wordt een moeilijke dag.

- 76 -

Maandag 8 april 2002 De maandag begint al vroeg. Het kantoor gaat vandaag gewoon weer aan het werk. Francis wil graag even gaan kijken of alles goed loopt. Eerst maakt hij ontbijt klaar en kijkt of Erin al wakker is. Zij slaapt nog. Zij is erg onrustig. Francis laat haar toch maar slapen. Hij gaat maar alleen ontbijten en daarna Aïla uitlaten. Dan loopt hij meteen bij het kantoor naar binnen. Hij is hier al een week niet meer geweest. Donja komt hem tegemoet. “Ik dacht dat jij nog ziekteverlof had.” zegt zij streng. “Ja baas, ik kom alleen maar even kijken of hier alles goed is.” grapt Francis. “Ik blijf niet lang, want Erin is alleen. Gaat Peter weer aan het werk vandaag?” “Ja, ik ben er weer. Had jij mij nodig?” klinkt het achter hem. Francis vertelt aan Peter, wat de plannen voor vandaag zijn. Vertelt hem ook, dat hij voorlopig niet te veel zal kunnen werken. De zorg voor Erin zal wel veel tijd in beslag nemen en hij heeft nu die patiënte van Sjaak, die hij moet bezoeken en de beslommeringen rond Patricia. Of Peter al het werk wel alleen aan kan? Ze hebben tenslotte al één man minder. Peter zegt alles wel aan te kunnen. Er komt een beginnend makelaar via een uitzendbureau en een bevriende makelaar, die wat minder goed draait, heeft ook geïnformeerd naar de baan van Michael. Dat wordt dus snel opgelost. Francis heeft nooit volledig meegedraaid, dus dat is niet het probleem. Wat wel het probleem is, is het feit, dat Francis altijd alle personeelszaken wat betreft onderlinge ruzies en dergelijke geregeld heeft. Daar is Peter niet zo goed in. Francis belooft naar kantoor te komen, als zich dat soort situaties voordoen. Nu alles verder goed is geregeld, gaat hij gauw weer naar huis. Hij informeert nog even naar de gezondheid van iedereen en loopt dan met Aïla gauw over het tuinpad naar huis. Erin is wakker. Zij is voorzichtig opgestaan en wankelend naar het toilet gelopen. Als zij weer op bed zit, is zij uitgeput. Francis komt dan net binnen. Hij ziet aan haar gezicht, dat er iets is. Eerst wil zij niet vertellen, wat er aan de hand is. Dan vertelt zij hem, wat het haar heeft gekost om alleen maar naar het toilet te gaan. Francis is een beetje boos, dat zij dan niet op hem gewacht heeft. Maar als Erin zegt, dat zij niet weet hoe zij hem moet roepen, moet hij haar gelijk geven. Hij heeft wel een idee. Hij loopt naar zijn werkkamer. Daar heeft hij nog een wat oudere mobiel liggen met een prepaid kaart erin. Erin kan hem dan bellen op zijn mobiel. Zij kan ook andere mensen bellen, om mee te praten. Maar Francis verbiedt haar ten stelligste om naar

- 77 kantoor te bellen. Hij vertelt, dat hij straks met Sjaak weg moet. Dat Erin dus een oppas krijgt. Erin vliegt zowat tegen het plafond van die opmerking. Zij is toch geen baby, die een oppas nodig heeft. Francis lacht een beetje, zij is dan wel geen echte baby, maar nu lijkt zij er wel een beetje op. Nee, zij is geen baby. Maar zoals zij dus net zelf gemerkt heeft, kan zij zich door de medicijnen niet zo goed redden en dus komt er iemand, die haar kan helpen. Daar moet Erin zich maar bij neerleggen. Erin blijft mokken, dat zij die vervloekte medicijnen niet wil en dat zij zelf voor zichzelf kan zorgen. Francis trekt één wenkbrauw op en Erin kijkt beschaamd weg. Nu ja, als het echt moet. Carla komt door de keukendeur naar binnen. “Hallo, is er iemand?” vraagt zij als zij de kamer binnenkomt. Zij heeft de stemmen allang gehoord. Zij heeft ook gehoord, dat Erin heel boos was. Erin kijkt even naar haar en zegt goedemorgen. Dan draait zij zich met haar gezicht naar de muur. Zij is boos, verdrietig, opstandig en moe. Alles door elkaar. Francis, die het wel begrijpt, gaat naast haar op bed zitten en legt een hand op haar arm. Dit is ook wel een bittere pil voor haar. Hij zal haar straks wat lekkers brengen als ontbijt. Hij had het misschien ook anders moeten zeggen. Zij is ook wel erg gevoelig voor haar zelfstandigheid. Misschien heeft zij zelf wel in de gaten, wat voor troep zij ervan maakt. Hij loopt naar de keuken om een ontbijt te gaan maken. Carla is ondertussen in een stoel gaan zitten op Erins kamer. Zij zwijgt en wacht, totdat Erin zich weer omdraait. Als Erin zich naar haar omdraait, kijkt die in een boos gezicht. Carla vertelt haar, wat zij vindt van Erins gedrag. Francis zorgt toch goed voor Erin? Maar Erin kan alleen maar tegen de draad doen. Zij gedraagt zich als de baby, die zij zegt niet te zijn. Erin krimpt in elkaar. Carla is echt boos. Bovendien heeft zij wel gelijk. Erin zegt, dat ze er spijt van heeft. “Zeg dat maar tegen Francis.” is het antwoord. Francis komt net binnen. “Wat moet ik weten?” Hij is verbaasd over Carla’s houding, die boosheid uitdrukt. “Ik heb me net inderdaad als een baby gedragen. Ik heb er veel spijt van.” komt het van Erin. Francis is nu nog verbaasder. Erin die sorry zegt. Dat kind blijft hem verbazen. “Het is alweer goed, hoor. Het is ook wel moeilijk zo, nietwaar?” Hij zet het ontbijt voor Erin op een tafeltje. Erin kijkt ernaar. Moet zij dat allemaal opeten? Ja, wat moet, dat moet. Zij heeft echt spijt van wat zij heeft gezegd. Zij besluit zich verder de hele dag netjes te gedragen. Carla heeft de hele tijd naar Erin zitten kijken. Ook zij ziet, dat Erins berouw gemeend is. Zij gaat nu maar bij Erin zitten. Francis heeft Erin geholpen, om wat kussens in haar rug te zetten. Carla pakt het bord en houdt Erin een hap voor. Erin eet braaf. Zij durft nog steeds niet om Carla aan te kijken. Als het

- 78 bord leeg is, gaat Carla het naar de keuken brengen. Daar heeft Francis ondertussen koffie gezet. Carla schenkt zich een grote mok in. Francis zit met zijn rug naar haar toe aan de tafel. Hij leest de krant. Zij loopt naar hem toe, geeft hem een zoen op de wang en een kneepje in zijn schouder. Francis kijkt haar aan. Hij glimlacht naar haar. “Zij heeft het toch wel erg moeilijk, hoor. Dus wees maar een beetje vergevend naar haar.” Carla knipoogt naar hem. “Erin heeft gewoon zo nu en dan even een correctie nodig. Verder is het gewoon een heel lieve meid. Ik ga vandaag proberen haar wat dingen te laten doen, die ze misschien niet leuk vindt maar die wel goed zijn. Ik wil haar leren een dagboek bij te houden en om andere dingen te gaan tekenen. Om mensen en dieren te tekenen, zonder dat zij ze gezien heeft. En natuurlijk om te schaken.” “Nou vooral met het schaken wens ik jou veel succes. Zij is echt veel beter, dan jij. Dat tekenen doe maar een beetje rustig aan. Misschien kun jij haar een paar bekende kinderverhaaltjes en sprookjes voorlezen. Die schijnt zij niet te kennen.” Carla hoort ervan op, dat Erin zo goed kan schaken. Maar dat was natuurlijk te verwachten, zij is ook al zo goed met cijfers. Sjaak komt via de keukendeur binnen. Hij wil Erin nog even goede dag toewensen, voordat ze gaan. Als Carla hem vertelt, wat er deze morgen gebeurd is, moet hij even lachen. Hij haalt gelijk de nieuwe medicijnen voor Erin uit zijn zak. Hij heeft ze zelf al bij de apotheek opgehaald. Ook heeft hij een versterkend middel voorgeschreven. Hij zet alles op de keukentafel. Dan loopt hij door naar Erins kamer. “Goedemorgen. Ik hoor, dat jij je al een stuk beter voelt. Dan kun jij voor mij zeker wel opschrijven, waarom jij zo opvloog, toen Francis jou vertelde, dat er een oppas zou komen.” Zijn Sjaaks eerste woorden. Erin kijkt hem heel beschaamd aan. Zij buigt haar hoofd. Nu plaagt Sjaak haar ook al. Maar Sjaak plaagt haar niet. Het is hem ernst. Hij verwacht werkelijk, dat zij dit werk voor hem doet. En hij verwacht het te kunnen lezen, als hij met Francis terugkomt. Nu voelt Erin zich pas echt rot. Ook deze dag wordt een sof. Het blijft haar tegenzitten. Het is, dat Carla nu hier is, anders pakte zij haar eigen spullen en ging ze weg. Dan maar ontslag. Zij vindt vast wel ergens anders een baan. Ergens waar men niet oplet of iemand veel werkt. Zij zal zich vandaag nog maar rustig houden. Misschien laten ze haar dan binnenkort wel alleen blijven. Dan neemt zij haar kans en loopt weg. Alleen jammer, dat zij Francis dan niet meer zal zien en dat zij al haar vrienden dan achter moet laten. Zij begint nu toch te twijfelen. Nee, zij zal moeten doorzetten. Toch? Carla is ondertussen binnengekomen met haar beker koffie. Zij gaat in de stoel zitten. “Wil jij ook iets te drinken? Dan moet je dat even zeggen, want dan ga ik het even halen.” zegt

- 79 zij nu vriendelijk. “Ik zou graag een glaasje drinken willen. Maar misschien kun je dat beter doen, als jij een tweede beker koffie haalt. Dan hoef je niet zo vaak te lopen.” Erin houdt ook altijd rekening met anderen maar nooit met zichzelf. Carla staat op. “Nee, ik haal het nu even, dan kan ik daarna even gaan zitten voorlezen.” Erin gaat op haar zij liggen. Ze voelt zich verdrietig. Alles gaat fout. Zij bezorgt de mensen alleen maar een hoop last en verdriet en zij maakt ze allemaal boos. Zo valt ze weer in slaap. Een heel onrustige slaap. Zij mompelt van alles in haar slaap. Carla, die weer bij haar is komen zitten, kan er geen touw aan vastknopen. Totdat de nachtmerries beginnen. Dan schreeuwt Erin plotseling. Ze roept eerst weer om nanny Baba, maar vervolgens roept zij om Francis. Zij schreeuwt naar hem, dat hij weg moet, dat het gevaarlijk is voor hem. Francis, die nog in de keuken zat te praten met Sjaak, komt de kamer in gehold. Erin wordt met een schok wakker en kijkt verward om zich heen. Zij is zo bang, de droom was zo echt en Francis werd doodgeschoten. Zij begint te huilen. Twee armen worden er om haar heengeslagen en Carla trekt haar tegen zich aan. Francis en Sjaak, die achter hem aan gekomen is, halen opgelucht weer adem. Een nachtmerrie is erg, maar niet zo erg als wanneer er echt wat zou zijn met Erin. De mannen nemen gelijk afscheid en gaan op weg. Ze hebben vandaag heel wat te regelen. Erin is uitgehuild en maakt zich los uit de armen van Carla. “Dankjewel. Dat was zo eng.” “Dat kan ik me voorstellen. Maar je bent hier onder vrienden, dus je mag best wel getroost worden.” Erin is nog steeds moe, maar zij durft niet meer te gaan slapen. Carla stelt voor om wat muziek op te zetten en even te kletsen. Zij geeft Erin eerst het glas drinken, dat zij zojuist voor haar gehaald heeft. Dan loopt zij even naar de woonkamer om een Cd-speler op te halen. Als zij terugkomt, is Erin toch weer in slaap gezakt. Dit keer slaapt zij veel rustiger. Carla gaat er maar met een goed boek bij zitten. Erin slaapt een uurtje en dan leest Carla haar voor. Als de mannen terugkomen is zij net begonnen aan het werkje, wat Sjaak haar heeft opgegeven. Dat is wel heel moeilijk. Hoe schrijf je nou op wat je voelt. Zij weet er niet de goede woorden voor. Er sluipen ook wat Afrikaanse woorden tussen. Sjaak leest het zwijgend door. Dan steekt hij het in zijn zak. Hij geeft Erin een klopje op haar gezonde schouder. Dan gaat hij op de rand van het bed zitten. Erin kijkt hem even aan. Het is allemaal zo moeilijk. Haar wereld staat helemaal op zijn kop. Sjaak wacht tot Erin wat zegt. Zij kijkt even naar haar handen. Dan kijkt zij hem aan. Zij vertelt hem, dat zij heeft geleerd om hard te werken en dat zij niet snapt waarom zij dat nu niet mag. Zij voelt zich zo onnut. Onnutte mensen hebben geen

- 80 recht van leven. Sjaak kijkt heel ernstig. “Wat jou vroeger is voorgehouden, is alleen bedoeld geweest om jou ertoe aan te zetten, om zo hard mogelijk te werken voor niets. Ze hebben jarenlang misbruik van jou gemaakt. Dat is heel ernstig. Voor jou, omdat jij je slecht voelt, als jij niet kunt of mag werken. En voor je gezondheid, omdat jij daar geen rekening mee houdt. Maar ook voor je werkgever. Als jij je doodwerkt, verliest hij ineens een heel goede werkkracht. Een, die alles weet van zijn bedrijf. Voor je vrienden is het nog erger, want zij zullen ook met een schuldgevoel achter blijven, omdat zij jou niet hebben kunnen stoppen. Daarom is het belangrijk, dat jij leert accepteren, dat het soms even niet meer kan. Dat jij leert naar je lichaam en naar je vrienden te luisteren. Zij zullen jou vertellen wat goed is voor jou. Nu moet jij je maar even door ons laten leiden. Zul jij daar je best voor doen?” Erin denkt heel diep na. Zij moet hem wel even gelijk geven. Zij knikt naar hem. Zij bijt zich op haar lippen. Het is echt moeilijk en misschien wordt het nog moeilijker, maar zij zal proberen om het goed te doen. “Wil jij me daarbij dan helpen?” vraagt zij hem zachtjes. “wij zullen jou daar allemaal bij helpen.” Sjaak legt zijn hand op haar wang. Dan gaat hij naar de anderen in de keuken. Francis wil graag even naar Erin gaan kijken, maar Sjaak houdt hem tegen. Hij wil, dat Francis Erin straks ophaalt om aan tafel te eten. “Probeer het langzaam weer iets op te voeren. Dan krijgt zij zelf het gevoel, dat het beter gaat. En dan kan zij het beter volhouden.” Hij wil naar huis gaan om te eten, maar Francis haalt hem over om te blijven eten. Sjaak gaat akkoord, maar na het eten gaat hij toch naar huis. Hij wil vanmiddag nog bij een patiënte langs, die bedlegerig is. Die heeft een beetje extra aandacht nodig. Francis zet meteen de tafel klaar voor de middagmaaltijd. Dan gaat hij Erin halen. Hij zal haar naar de keuken dragen en weer terug, maar eten moet zij nu maar eens zelf doen. Erin lacht een beetje. Als zij aan tafel zit, heeft zij eigenlijk geen honger meer, maar zij weet, dat zij zich hierover heen moet zetten, anders krijgt zij gemopper van allebei de mannen. Zij eet manmoedig één boterham, maar verder komt zij niet. Sjaak geeft haar de medicijnen en een glas water. Als zij dit opheeft, zit zij helemaal vol. Ze voelt zich niet echt lekker. Een beetje hangerig. Zij zegt, dat zij graag weer naar bed wil. Zij is ook wel erg witjes geworden. Het kost nog steeds veel energie om normale dingen te doen. Francis draagt haar terug naar bed. Erin valt bijna meteen weer in slaap. Als Francis weer in de keuken komt, staat Sjaak net op het punt te vertrekken. "Bel jij vanmiddag nog naar die notaris?" wil hij weten. "Ja, dat was ik wel van plan." is het antwoord. "Goed, dan kom ik vanavond nog wel even horen." "Kom dan maar met

- 81 etenstijd, dan kun je gelijk mee-eten. Dat is wel zo gezellig." "Jij verwent mij ook. Maar goed reken maar op mij met het eten." Als Sjaak net weg is komt Donja binnenlopen. "Het lijkt hier wel een bijenkorf" grapt Francis. Donja wil meteen weer gaan, maar Francis zegt, dat hij dat niet zo bedoeld heeft. Hij vindt het wel fijn, als zij langs komt. Of zijn er moeilijkheden? Nee, er zijn geen moeilijkheden. Donja kwam alleen even vragen hoe het met hen ging. Met Francis gaat het goed. Hij is een beetje uit het lood, dat Patricia hem dit geval in de maag heeft gesplitst, maar verder voelt hij zich goed. Erin heeft het moeilijker vandaag. Hij vertelt, wat er vanmorgen vroeg is gebeurd en dat Sjaak een heel gesprek met Erin heeft gehad. Nu ligt zij net weer te slapen. Als Donja nu met de middagthee nog eens komt, dan is Erin ook weer wakker. Dan kan Donja even met Erin kletsen en Francis kan even met Aïla gaan wandelen. Donja belooft terug te komen. Vervolgens komt Peter even binnenlopen. Hij stelt zijn vriend een spelletje schaak voor. Francis wil dit graag. Als hij in de woonkamer komt, ziet hij de ingepakte laptop staan. Die zal nog wel even moeten wachten. Erin doet nog niet veel meer dan slapen. Francis zou ook nog even kijken naar de cursus, die zij volgt. Hij besluit dit meteen even te doen. Hij komt in de keuken met het schaakspel en een doos met privéspullen van Erin. Hij vindt hierin een diploma van een avondcursus VWO. Behaald binnen 6 maanden! Verder zit er een mapje in met tekeningen. Deze zijn duidelijk van Erin. Dan vindt Francis de boeken van de cursus. Erin studeert voor makelaar. Zij is al meer dan halverwege. Aan een gerenommeerd instituut voor schriftelijken computeronderwijs. Zij doet zo te zien erg haar best. Haar cijfers tot nu toe zijn echt héél goed. Hij laat alles ook aan Peter zien. Die fluit een keer. De mannen weten beiden uit ervaring, dat de studie natuurlijk niet alles is, maar deze opleiding is redelijk pittig. En die kleine dondersteen doet het even in een recordtempo. Met daarnaast een drietal banen en zij hield ook zichzelf en haar kamers nog schoon. Die moet helemaal geen tijd meer hebben gehad van slapen. Carla, die vandaag is begonnen Erins taak over te nemen, komt ook binnen. Zij heeft een rood hoofd. "Ik weet niet of ik alles volledig kan overnemen. Zoals ik het nu zie, had Erin hieraan al een volledige zware dagtaak. En als ik hoor, wat Erin nog meer van anderen heeft overgenomen. De rillingen lopen me over de rug." Francis laat haar zien, wat Erin nog meer aan het doen was. Die meid moet een ontstellend werktempo hebben gehad. Francis belt meteen met Donja. "Donja, kun jij het uitzendbureau bellen en twee mensen laten sturen om wat van de andere taken over te nemen en wil jij dan een vertrouwd personeelslid op Erins taak zetten. Als die

- 82 het niet afkan, moet er nog maar iemand op gezet worden. Carla zal die taak weer neerleggen." Carla wil protesteren, maar bedenkt zich dan. Zij kan beter vrij zijn om de zorg voor Erin een beetje van Francis over te nemen. Dan heeft deze weer een beetje vrijheid terug. Carla gaat maar koffie zetten. Francis kijkt nog eens naar Erins Vwo-diploma. Cum Laude geslaagd. Binnen 6 maanden. Francis heeft toch wel heel veel bewondering voor dat kleine dondersteentje. Die kan heel goed leren. Hij besluit om Erin ook mee te gaan nemen als hij op pad gaat. Dan kan zij alvast in de praktijk meemaken hoe het vak is. Maar eerst moet zij beter worden. Hij hoort geluid uit Erins kamer komen en loopt er heen, om te kijken, wat er aan de hand is. Erin is zo onrustig aan het slapen, dat zij de telefoon van haar nachtkastje heeft geveegd. Francis raapt hem op. Hij praat geruststellend tegen Erin en zij slaapt rustiger door. Francis hoopt, dat zij niet nog meer nachtmerries krijgt als vanmorgen. Ondertussen is er van zijn spelletje schaak nog niets terecht gekomen. Als hij in de keuken komt, staat Peter net op het punt te vertrekken. Een klant heeft gebeld met een spoedklus. Donja komt net weer binnen. Theetijd is al weer aangebroken. De tijd gaat ook wel erg hard. Donja loopt eerst even door naar Erin. Zij wil Erin wakker maken en vragen om mee te gaan naar de keuken. Erin is ondertussen al wakker geworden. Zij voelt zich niet lekker. Zij is een beetje warm en een beetje verkouden. Dat kon er ook nog wel bij. Donja gaat dit even melden in de keuken en Carla besluit om dan de thee op Erins kamer te serveren. Dat is veel gezelliger. En het leidt Erin af. Erin is heel blij met de theevisite. Nu kan zij babbelen en toch in bed blijven. Zij heeft het een beetje warm. Francis neemt voor de zekerheid toch haar temperatuur op. Erin vindt dit vervelend, maar het is wel lief, dat hij zo bezorgd is. Zij heeft een lichte verhoging. Dat wordt dus de verdere dag in bed blijven. "Nou jij maakt je er maar ineens voor het hele jaar vanaf." grapt Donja. "Jij hebt toch straf nu, dus kun je net zo goed ziek zijn." Erin kijkt verlegen naar Francis, die nu zijn hoofd schudt. "Nee, eerst beter worden en dan je straf uitzitten. Dat is de afspraak." Erin kijkt hem aan. Zij had verwacht, dat het grootspraak was die straf. Dat zij weer aan het werk zou gaan als zij beter is. Dit is een bittere teleurstelling. Francis ziet haar gezicht betrekken en het inzicht in haar ogen komen. Ja, het zal een bittere pil zijn om te slikken, maar het moet toch. Anders zal dit meidje nooit leren gehoorzamen. Carla, die erbij was, toen de straf de eerste keer ter sprake kwam knikt. Erin is zich bewust, dat zij de straf wel verdiend heeft. Zij protesteert niet. Wel loopt er een dikke traan over haar wang, maar die veegt zij nijdig

- 83 weg. Zij zal niet huilen, maar zich netjes gedragen. En zij kan altijd haar studie nog ter hand nemen. Zij vraagt aan Donja, of die haar doos met privé-spullen een keer mee wil brengen. "Die heb ik in mijn bezit." is Francis' antwoord. "Wij hebben hem vandaag bekeken. Ik wil je wel feliciteren met je Vwo-diploma. Maar als jij denkt, dat jij nu al aan die cursus kunt gaan werken, kom je nog bedrogen uit.” Erin krijgt een heel rood hoofd. Dat is namelijk precies wat zij wil. Carla begint te lachen. "Hij heeft jou goed door. En dat is ook terecht, vind je niet." Erin knikt maar een beetje. Wat moet zij dan nu gaan doen. Het sprookjesboek is wel leuk, maar dat heeft zij zo uit. Francis denkt haar gedachten wel een beetje te kunnen volgen. "Jij kunt mooi tekenen. Teken maar een keer over de verhalen, die je leest. En als je wilt kun jij een tekening maken van een paar huizen, waar ik foto's van heb." Dat is een leuk idee. Misschien kan ze ook tekeningen maken van plaatjes uit tijdschriften. Zij glimlacht. "Maar in eerste instantie moet jij uitrusten." zegt Carla nu. Erin belooft dit grif. Francis gaat haar tekenspullen voor haar halen. Hij heeft de tekeningen over Afrika uit het blok gehaald. Nu kan Erin opnieuw beginnen en nu met mooie dingen tekenen. Tijdens de thee tekent zij alvast een plaatje van Aïla. Donja, die haar tekeningen nog niet heeft gezien, is sprakeloos. Wat kan Erin mooi tekenen. Zij vraagt Erin of die ook voor haar iets wil tekenen van een foto. Natuurlijk wil Erin dit wat graag. Zij wil voor Donja graag alles doen. Donja belooft voor foto, papier en softpastels te zorgen. Dat vindt Donja het mooist. Erin is blij. De sombere tijd die ging komen is ineens veel minder somber. Zij kan iets doen, waar zij goed in is. Nou ja, goed is overdreven. Dat het niet overdreven is, zal zij in de komende tijd nog wel merken. Als de thee op is gaat Donja weer naar kantoor. "Wil jij iedereen gedag zeggen van mij?" vraagt Erin. Donja belooft het graag. Zij neemt zich voor om een beterschapkaart voor Erin rond te laten gaan. Carla vindt, dat Erin nu weer even een dutje moet gaan doen. Erin gaat heel braaf liggen en doet haar ogen dicht. Zij verheugt zich op het eind van de middag, als zij mag gaan tekenen. Wat zouden softpastels zijn? Zou zij daar ook fijn mee kunnen tekenen? Zo dut zij in. Francis, die is blijven zitten, ziet haar wegzakken in de slaap. Hij maakt zich zorgen. Erin is heel kwetsbaar. Dat laat die verkoudheid maar weer zien. Is het wel een goed idee, om haar aan het tekenen te zetten? Zou zij niet teveel energie hieraan verliezen? Als hij het er later in de keuken met Carla over heeft, vindt Carla, dat Erin er ook energie van op kan doen. Het is tenslotte iets, wat Erin graag doet. Laat Erin maar voorzichtig aan beginnen en houdt haar in de gaten. Dan kan er niet zoveel misgaan. Francis hoopt

- 84 maar, dat hij de goede beslissing heeft genomen. Hij loopt naar zijn werkkamer, waar hij belt met de notaris en de zaakgelastigde van Patricia. Hij maakt met beiden een afspraak voor een gezamenlijk gesprek. Hij ziet het rapport van de detective liggen. Zal hij het nu doorlezen? Nee, dat kan wel wachten. Hij gaat terug naar de keuken. Carla is daar een boek aan het lezen. Francis vraagt haar: "Blijf jij vanmiddag hier? Gezellig!" "Ja, ik ben vanmorgen met Peter meegekomen en ga ook weer met hem naar huis. Zullen wij hier mee-eten? Dan maak ik het eten klaar." "Het is best, dat jullie meeeten, maar ik had het idee, om het eten te laten bezorgen. Sjaak komt ook eten." "Laat maar niks bezorgen. Ik maak wel wat lekkers voor ons allemaal. Jij mag helpen met aardappels schillen." Francis trekt een gezicht. Dat vindt hij nu het smerigste werkje. Carla weet dit en begint te schateren. Zij geeft hem de riem van Aïla. "Hier ga jij maar lekker een uurtje wandelen. Ik vermaak me wel in je keuken. Pas ik gelijk even op Erin." Francis pakt zijn jas. Aïla springt al tegen hem op. Zij is helemaal dol. Lekker wandelen met de baas. Carla loopt even naar Erins kamer om te controleren of die niet wakker is geworden van het lawaai. Erin ligt nog vredig te slapen. Er ligt een vage glimlach om haar lippen. Carla gaat terug naar de keuken. Zij pakt alvast de ingrediënten, die zij nodig heeft voor haar geliefde ovenschotel. Daar komt geen aardappel in voor. Rijst is veel lichter verteerbaar en veel rijker aan voedingsstoffen. Dat is dus veel beter voor Erin. En voor de anderen ook. Zij maakt maar wat meer. Zij gaat zo Donja ook uitnodigen voor het eten. Francis zal dat heel gezellig vinden. Donja is verguld met de uitnodiging. Dan hoeft zij een keer niet alleen te eten. Zij belooft te helpen met tafel dekken. Als Francis terugkomt van zijn wandeling, Vindt hij de dames in druk gesprek bij een gedekte tafel. Sjaak is even naar Erin gaan kijken. Die is net wakker en een beetje warm. Haar verkoudheid is erger geworden. Zij heeft nu ook een zere keel. Sjaak neemt haar temperatuur op. Het blijft bij een beetje verhoging. Zij zal straks best aan tafel kunnen zitten. En vanavond moet er een gesneden ui bij haar bed gezet worden. Dan wordt de neusverkoudheid minder en daardoor ook de keelpijn. Verder krijgt zij geen medicijnen voor de verkoudheid. Zij krijgt eigenlijk al teveel medicijnen en Sjaak wil haar niet met een medicijnvergiftiging in het ziekenhuis hebben liggen. Erin is het daar helemaal mee eens. Zij vertelt van Francis' idee om leuke dingen te tekenen, van de tekening, die zij voor Donja gaat maken en zij vraagt hem, of zij voor hem ook een tekening mag maken. Sjaak vind dit een geweldig idee. Hij zal een foto meebrengen van zijn neefjes. Hij zal die tekening graag in zijn werkkamer ophangen. Erin bloost ervan. Francis komt

- 85 even kijken hoe alles gaat. Peter is ook gekomen en ze kunnen aan tafel. Nu wil Erin op eigen kracht naar de keuken lopen, maar zowel Sjaak, als Francis is het hier niet mee eens, dus Francis draagt haar nog eens naar de keuken. Daar zet hij haar op een stoel met een extra kussen in haar rug. Zij is veel te mager om tegen zo'n harde achterkant van een stoel te zitten. Sjaak gaat ook aan tafel zitten. Het is een dolle boel aan tafel. Carla kan erg goed koken. "Kun jij mij dat leren?" vraagt Erin. "Als jij beter bent zal ik jou wel wat voordoen." belooft Carla. Als Erin net zo snel is in leren koken als in alle andere dingen is Erin binnen de kortste keren chefkok met een eigen restaurant, meent Peter. Erin protesteert. Zo goed kan zij toch niet leren? Peter en Francis kijken elkaar aan. Zou Erin dat nu echt menen? Of is dat valse bescheidenheid. Donja vertelt Francis, hoe het is afgelopen met Michaels weduwe Caroline. Deze dame wil graag een baan gaan zoeken en Donja denkt er over om haar een baan op het kantoor aan te bieden. Hoe staat Francis daar tegenover? "Als zij niet Michaels weduwe was, zou jij haar dan aannemen op wat jij van haar weet?" "Jazeker. Zij heeft goede papieren en voor haar huwelijk heeft zij enige ervaring opgedaan. Ik denk ook, dat zij een gemotiveerde en harde werkster is." "Oké, maar houdt haar een beetje in de gaten. Wij hebben al genoeg toestanden gehad nu." Donja knikt. Zij heeft plannen met Caroline. Dat is een heel lieve vrouw. En Sjaak is een aardige vent. Die twee zouden goed bij elkaar passen. Het eten verloopt in een heel prettige sfeer. Als bijna alles op is zegt Donja: "De dames hebben gekookt en tafel gedekt. Nu mogen de heren afruimen en afwassen." "Oké." knipoogt Francis naar Peter. Hij heeft immers een afwasmachine. "Wat mag ik dan doen?" vraagt Erin. "Je bord leeg eten en je medicijnen innemen." geeft Sjaak ten antwoord. Francis knikt. Erins bord is nog maar half leeg. "Als jij je bord niet snel leeg eet, krijg jij geen lekker dessert." voegt hij haar toe. Erin weet niet wat een dessert is en is erg nieuwsgierig. Binnen de kortste keren is haar bord leeg. Dan zet Carla een mooie ijstaart op tafel. Peter heeft die meegenomen. Erin kijkt haar ogen uit. Francis schept haar maar een klein stukje op. "Als jij straks meer op kunt, krijg jij nog een stukje." belooft hij. Erin neemt een hapje van het ijs. OHHH, wat koud en wat lekker. Dit lust Erin wel. Bovendien wordt nu dat nare gevoel van schuurpapier in haar keel minder. Erin is gek op zoetigheid. Vooral het stukje chocolade bovenop de taart is lekker. De anderen zitten allemaal stiekem te kijken, hoe Erin zo kan genieten van zo iets simpels. Natuurlijk is de ijstaart wel lekker, maar voor hen is het toch iets, wat zij al vaker hebben gehad. Als Erins stukje taart op is zou zij nog wel een stukje lusten, maar zij

- 86 zit echt helemaal vol. Zij is bijna in tranen bij de gedachte aan het lekkers, dat nu aan haar neus voorbij gaat. "Ik zet het voor jou in de vriezer." zegt Francis. Hij heeft Erins teleurstelling allang zien aankomen. "Dan kun jij het morgen na het avondeten opeten. Als jij goed je best hebt gedaan met eten natuurlijk." Erin kijkt hem blij aan. Dat is een fijn vooruitzicht. Sjaak maakt haar medicijnen klaar. Erin is nu nog niet echt moe. Ze blijven nog wat zitten praten en dan brengt Francis haar naar bed. Hij biedt aan de schaakpartij uit te spelen, maar Erin wil liever even tekenen. Zij belooft rustig aan te doen en te gaan slapen, als zij moe wordt. Francis gaat naar de woonkamer, waar Carla en Peter nog even zijn gebleven. Donja en Sjaak zijn naar huis gegaan. Sjaak heeft belooft nog contact met Francis op te nemen over het gesprek, dat gepland is. Francis moet zelf maar aangeven, of Sjaak hierbij aanwezig zal zijn. Het is echt een goede vriend, maar Francis heeft geen babysit nodig, vindt hij. Peter wil nog even praten over hoe het op kantoor gegaan is vandaag. Het lijkt nu allemaal weer normaal te draaien, hoewel de klanten van Michael nu iets langer moeten wachten. Peter vindt, dat zij die collega een kans moeten geven en hem moeten aanbieden om freelance alvast deze zaken voor hen over te nemen. Hier moet natuurlijk wel een sluitend contract voor opgemaakt worden. Francis maakt alvast een kladje. "Ga hier maar even mee naar de advocaat morgen, die kan het wel even nakijken en juridisch kloppend maken." Dan is ook dat probleem opgelost. Francis vindt, dat zij ook de aankomend makelaar een kans moeten geven. Zij kunnen eigenlijk wel wat uitbreiden in de nabije toekomst. En hij wil ook Erin daarbij onder zijn vleugels nemen. Hoewel hij in het meisje geen goede makelaar kan ontdekken. Zij is echt veel te zacht voor het beroep. Er moet tenslotte vaak scherp onderhandeld worden. Maar misschien is het wel goed om iemand te hebben met de kennis, die niet ingezet hoeft te worden in het veld. Francis krijgt zelf steeds meer zin om weer het veld in te gaan. Zo praten ze nog een tijd door. Als Peter en Carla naar huis gaan, gaat Francis nog even lopen met Aïla. Hij ziet licht door Erins gordijnen schijnen. Verdorie, heeft zij zich toch niet gehouden aan haar belofte. Francis wordt alweer boos. Hij loopt binnen meteen naar Erins kamer. Daar ligt Erin rustig te slapen. De tekenspullen netjes weggelegd. Maar Erin heeft de lamp op haar nachtkastje aangelaten. Is zij soms bang voor het donker? Francis doet de lamp uit. Erin wordt even wakker. Zij kijkt hem aan. "Oh, sorry, was ik vergeten." Francis gaat nog even op haar bed zitten. "Kun je wel slapen zonder?" vraagt hij. Erin knikt. Zij is nu wel moe. Hij veegt enkele lokken uit haar gezicht. Erin doet haar ogen dicht en slaapt alweer. Francis blijft nog even

- 87 zitten. Zij is toch wel een mooi meisje. En zo gemakkelijk blij te maken. Hij is een beetje verliefd op haar. Een beetje heel veel. Hij wil haar beschermen voor alle gevaren op haar pad. Na een poosje staat hij op en gaat naar bed. Aïla sjokt achter hem aan.

- 88 -

Dinsdag 9 april 2002 Het is allang licht als hij wakker wordt. De wekker is niet afgelopen. Aïla ligt niet op haar plaats. Hij begint ongerust te worden. Hij schiet een ochtendjas aan en gaat naar de keuken. Daar ligt Aïla met haar neus voor de keukendeur te grommen. Er is buiten niets te zien. Hij laat Aïla naar buiten en de hond vliegt door de tuin. Achter een kat aan, die in een boom vlucht. Francis haalt opgelucht adem. Hij ziet nog net, dat er mensen het kantoor binnenlopen. Is het al zo laat? Hij kijkt op zijn horloge. Het is al bijna tien uur. Het is al lekker warm buiten, dus hij laat de deur openstaan en gaat zichzelf wassen en aankleden. Als hij weer naar de keuken wil lopen, hoort hij Erin hoesten. Dat klinkt niet goed. Hij gaat even naar haar kijken. Zij is net wakker geworden. Zij heeft erge keelpijn en moet steeds hoesten. De neusverkoudheid wordt ook steeds erger. Toch wil zij graag op eigen kracht opstaan en naar de keuken lopen. Francis vindt het best, maar hij gaat eerst de keukendeur dichtdoen. Hij zet gelijk de ontbijtspullen op tafel. Erin komt langzaam aanlopen. Zij heeft een ochtendjas aan en pantoffels. Zij gaat moeizaam aan tafel zitten. Zij is nu al moe. In eten heeft zij ook geen zin. Zij trekt een raar gezicht naar het bord pap, dat Francis voor haar neerzet. “Dat eet gemakkelijker dan brood. Vooral als je keelpijn hebt.” Erin probeert een eerste hap. Dat doet echt pijn. Zij speelt wat met haar eten. Francis komt bij haar staan. “Moet ik jou even helpen?” vraagt hij. Erin kijkt hem aan en schudt haar hoofd. Nee, zij wil niet meer als een baby gevoerd worden. Manmoedig eet zij door. Het hele bord moet leeg. Als zij klaar is, komt Peter even binnenlopen met wat post voor Francis. Die is op kantoor binnengekomen. Erin wil naar haar kamer terug. Zij is nu echt wel moe. Even gaan liggen is nu ineens heel verleidelijk. Als zij halverwege de gang is, draait de wereld om haar heen. Francis, die achter haar aan gelopen is, om zijn post in zijn werkkamer te leggen, ziet haar wankelen en pakt haar onder de arm. “Gaat het wel?” Erin bekent, dat zij zich duizelig voelt. Francis pakt haar op en brengt haar naar bed. “Hier praten we straks wel even over.” is zijn belofte. Dan loopt hij verder naar zijn werkkamer. Peter wacht in de keuken op hem, om nog iets te bespreken. Peter zet in de tussentijd koffie. Dat is wel niet zijn sterkste punt, maar de koffie wordt toch drinkbaar. Erin ligt in bed, zij is moe maar kan niet slapen. Zij is zo verdrietig. Het wil maar niet lukken om gewone

- 89 dingen te doen. Francis loopt terug naar de keuken. Hij moet straks nog maar eens een hartig woordje met Erin spreken. Zij wil alles maar kunnen en geeft zich niet eens de tijd om te herstellen. Hij komt de keuken net binnen, als Peter een heel vieze Aïla binnenlaat. Deze heeft een kat nagezeten, een gat gegraven en gesnuffeld tussen de vuilnisbakken. Francis wordt boos op haar en stuurt haar naar haar mand. Zij is helemaal beduusd. Francis bromt nog wat op haar. Peter ziet het aan. Gaat er iets mis? Ja, er gaat iets goed mis. Francis is veel te gespannen. Peter vertelt, wat er op kantoor is voorgevallen. De twee nieuwe krachten kunnen niet zo goed met elkaar overweg. Dat gaat ruzie worden. Maar ze hebben nieuwe krachten nodig. “Laat Caroline maar alvast aan het werk gaan, als zij dat tenminste aankan. Maar houdt haar wel een beetje in de gaten. We hebben aan één klein duveltje genoeg. Ontsla ook die vrouw, die op de typekamer zit. Die met die lange jurken. Die loopt er de kantjes af. Ik heb dat lang genoeg aangezien. Als jij het zelf niet wilt doen, vraag dan Donja. Er moet ook een hulp voor Donja komen. Die moet veel te hard werken en teveel van ons overnemen. Misschien is dat een idee voor die aankomende makelaar. Laat Donja maar wat meer mensen via het uitzendbureau inhuren. Als ik me goed voel, kom ik deze week nog even een personeelsvergadering bijeen roepen. Dan kunnen er wat onderlinge spanningen worden weggewerkt en kunnen wij onze waardering uitspreken voor hoe de mensen alles hebben opgevangen vorige week. Dat zal ze een hart onder de riem steken.” “Oké, jij bent de baas. Wil jij ook nog het veld in deze week? Lijkt mij nog erg aan de vroege kant, maar jij zei zoiets.” “Nee, ik heb me bedacht. Ik ga alleen morgen even naar die vrouw, wiens adres Sjaak doorgegeven heeft. Kijken wat we daar kunnen doen.” Peter staat op om terug te gaan naar kantoor, maar bedenkt zich dan en loopt even naar Erins kamer. Zij schrikt als hij binnenkomt en kijkt heel schuldbewust. “Dacht je soms, dat Francis binnenkwam?” “Ja, hij was erg boos zo straks. Ik weet wel, dat ik om hulp had moeten vragen, maar het is allemaal zo lastig. Ik wil niemand tot last zijn.” “Als jij doet wat wij jou zeggen, ben jij niemand tot last. Luisteren is inderdaad moeilijk, maar op dit moment wel belangrijk.” Peter legt een boek op het tafeltje naast Erins bed. “Dit moest ik aan jou geven van Carla. Veel plezier er mee.” Dan gaat hij terug naar kantoor. Francis is ondertussen al weer wat gekalmeerd. Het is ook wel moeilijk voor Erin en zij houdt zich zo graag groot. Hij zal met haar moeten praten. Er moet een oplossing komen. Hij loopt naar Erins kamer. Ook dit keer krimpt zij in elkaar, als zij ziet dat er iemand binnenkomt. Het doet hem zeer. Is hij zo’n boeman? Hij gaat op haar bed zitten. “Wat heb jij

- 90 van daarnet geleerd?” vraagt hij haar. Zij kijkt hem aan. Kijkt vervolgens naar haar handen. “Ik had om hulp moeten vragen.” fluistert zij. “Heb jij dat echt geleerd?” vraagt hij. Erin knikt: “Ik wil echt mijn best wel doen.” vertelt zij hem. ”Ik denk, dat daar het probleem zit. Jij wilt alles te snel. Jij wilt jezelf te groot houden. Laat dat nou maar. Geef toe, dat jij ook een mens bent en niet alles alleen kunt. Jij bent ons allemaal wel lief, ook al heb jij nu hulp nodig.” Hij kijkt haar ernstig aan. “Ik wil nu afspraken maken voor vandaag. Vertel jij maar, wat jij denkt te kunnen doen vandaag.” “En als ik dan teveel wil en het niet vol kan houden?” “Dan geef je dat zo snel mogelijk aan. En als jij vanavond nog energie over hebt en er staat niets meer op jouw programma, dan kijken wij samen, wat er nog gedaan kan worden. Is dat oké?” Erin knikt. Haar keel doet steeds meer pijn. Dan beginnen de tranen weer eens te stromen. Zij veegt ze zo snel mogelijk weer weg. Dit is zo vernederend. Zij wil niet huilen. Francis neemt haar in zijn armen. Zij stribbelt tegen, maar Francis houdt haar stevig vast. Dan eindelijk geeft zij toe aan de huilbui. Het duurt een hele tijd, voordat zij uitgehuild is. Zij is helemaal uitgeput. Francis gaat even een vochtige doek halen om haar gezicht af te vegen. Als hij bij haar terugkomt, ligt zij te slapen. Zij snikt nog zo nu en dan. Francis gaat zachtjes haar kamer uit. Hij hoopt, dat Erin nu een poosje slaapt. Dan krijgt zij tenminste wat rust. Hij moet het met Sjaak toch hebben over de medicatie. Komen deze huilbuien nu, omdat zij minder zware medicijnen heeft? Hij wil diegene, die haar dit heeft aangedaan, wel vermoorden. Carla komt door de keukendeur binnen. Francis loopt ook naar de keuken. Carla ziet aan zijn gezicht, dat er iets fout is. Francis vertelt Carla van de huilbui. Dat Erin veel te veel te snel wil. Van de afspraak. Carla zet ondertussen koffie voor hen. Dan vertelt Francis haar over wat hij zelf daarnet voor gevoelens had. Dat hij er in ieder geval achter wil komen, wie die vrouw, die nanny Baba, heeft doodgeslagen voor Erins ogen. Hij is echt moordlustig. Carla wordt bijna bang van hem. Carla heeft haar eigen gedachten hierover. Erin heeft al eens iets gezegd over een oom. Een oom in Afrika. “Francis heb jij niet wat achtergrond informatie laten opzoeken over Erin?” “Ja, ik ben er alleen nog niet aan toe gekomen om het na te lezen. Denk jij dat daar iets in staat?” “Ik denk, dat jij dat in ieder geval eens moet nalezen.” Francis loopt naar zijn werkkamer om de map van de detective op te halen. Hij wil dit niet alleen doen. Hij gaat er mee terug naar de keuken en gaat aan tafel zitten. Carla zet voor ieder een mok koffie op tafel en komt bij hem aan tafel zitten. Francis durft eigenlijk de map niet te openen. Misschien heeft de detective wel niet veel

- 91 kunnen vinden. Misschien heeft Erin wel alles gelogen. Hij kan zich dat trouwens niet voorstellen. Dan zou Erin niet die huilbuien hebben, toch? Hij maakt de map langzaam open. Bovenin ligt een brief van de detective. Hierin vertelt hij, dat Erin inderdaad vanaf haar 1e jaar tot haar 15e in Afrika heeft gewoond, bij haar moeder en diens halfbroer. Verder geeft hij aan, wel verder te willen gaan met zijn zoektocht in Afrika, maar dat dit een zeer dure zoektocht zal gaan worden, omdat hij dan collega’s in Afrika moet inschakelen. Hierna zit er een formulier met kostenberekening in de map. Dit zijn de kosten die tot nu toe zijn gemaakt en een raming van de kosten voor verder onderzoek. Francis fluit zachtjes, als hij de bedragen ziet. Carla slaat bijna achterover van het bedrag. Ze weten nu in ieder geval zeker, dat Erins verhaal niet gelogen is. Zij heeft in Afrika gewoond. Dan slaat Francis het formulier om en komt een geboortebewijs tevoorschijn. Francis wordt doodsbleek en heeft het idee, dat hij gaat flauwvallen. Carla, die hem van kleur ziet verschieten, wordt bang, dat hem iets zal overkomen. “Francis, wat is er aan de hand?” vraagt zij hem angstig. Als Francis niet uit zijn woorden kan komen, pakt Carla de telefoon en belt Peter. Die komt meteen naar het huis. In de tussentijd is Francis weer tot zichzelf gekomen. Hij leest voor. Geboren uit Paulus Kachinsky en Diana Maria Kachinsky-Du Monet: op 8 mei 1985 A.D. Erina Maria Kachinsky. Plaats van geboorte: Amsterdam. De stilte in de keuken is haast voelbaar. “Dus Erin is Pauls dochter.” stelt Peter nog eens vast. “Ja, ik kan me haast niet voorstellen, dat er nog een Paul Kachinsky in diezelfde tijd ook een dochter heeft gekregen. Natuurlijk moet het allemaal nog bevestigd worden, maar ik denk, dat ik niet ver hoef te zoeken naar de erfgenaam van Paul en Patricia.” verzucht Francis. Hij kijkt in de map. Er zit nog een kopie in van een paspoort. Van Erins moeder, waarin Erin is bijgeschreven en met stempels, die aangeven, dat beiden naar Afrika zijn vertrokken. Dan is er nog een stamboom van Erin bijgevoegd, waarop staat aangegeven, hoe deze oom heet en welke familierelatie hij met Erin heeft. Francis grijpt zijn telefoon. Hij belt de detective. “Zoek voor mij uit waar die oom woont en wat voor man dat is.” blaft Francis door de telefoon. Carla probeert Francis nog een beetje te kalmeren. “Ik moet even nadenken. Ik ga naar het bos.” Peter belt meteen naar het kantoor, dat hij voorlopig niet terugkomt. Als Francis de deur uit wil lopen en met zijn eigen auto weg wil, houdt Peter hem tegen. “Jij mag nog steeds niet rijden. Bovendien is het niet goed, als jij in deze staat alleen naar het bos gaat. Jij hebt zelfs je telefoon in de keuken laten liggen.” Francis kijkt hem aan en knikt dan. Hij gaat nu iets rustiger met Peter

- 92 terug naar de keuken. Aïla is bang in haar mand geschoten. Zo kent zij deze baas niet. Francis pakt zijn telefoon van tafel en gaat de riem pakken. Hij gaat bij Aïla’s mand op zijn hurken zitten. Hij haalt de hond aan en doet haar de riem om. “Zeg straks alsjeblieft tegen Erin, dat ik even naar het bos ben, omdat ik moet nadenken. Laat haar verder nog maar niets weten van dit alles.” verzoekt hij Carla. Die glimlacht een beetje opgelucht. Francis denkt in ieder geval nog om Erin. Dat is goed. Peter heeft even de map in Francis’ werkkamer gelegd en komt nu teruglopen. “Nou, kom op. Wij gaan even wandelen. Wij zijn met het middageten wel weer terug denk ik.” zegt hij tegen Carla. Hij loopt voor Francis en Aïla uit naar zijn auto. Het is somber weer en het waait hard, maar het is droog. Nu zullen al Francis’ zorgen wel gauw uit zijn hoofd waaien. Carla zet de vieze vaat in de machine en ruimt nog wat op. Zij is zelf ook een beetje uit haar doen. Kleine Erin, die ineens een miljoenenerfgename is geworden. Het is gek, maar voor haar blijft Erin toch Erin. Een kleine dondersteen met streken, die in de hand moeten worden gehouden. Carla lacht een beetje. Erin is al bijna zeventien jaar, maar nog steeds een beetje een klein kind. En nu zijn er mensen, die dat kleine kind kunnen, willen en zullen beschermen en troosten. Zij loopt naar Erins kamer en ziet het boek liggen, dat zij Peter vanmorgen voor Erin heeft meegegeven. Het ligt wat verloren op het nachtkastje. Erin slaapt nog. Haar gezichtje ziet er heel verhuild uit. Dikke ogen en rode vlekken op haar wangen. Erin snurkt een beetje. Zij heeft last van haar neusverkoudheid en moet door haar mond ademen. Carla gaat wat te drinken halen voor als Erin straks wakker wordt. Dan pakt zij een boek en gaat bij Erins bed in een stoel zitten. Na een half uur begint Erin wakker te worden. Zij kijkt Carla een beetje verwezen aan. Hoe komt die nu bij haar bed? Dan gaat zij rechtop zitten. Carla geeft haar het drinken aan. Erin heeft wel dorst, maar haar keel doet zo zeer. Als zij wat meer drinkt wordt het beter. Zij vraagt Carla, wat zij tegen de keelpijn kan doen. Carla geeft haar een zuurtje om op te zuigen. Dat helpt wel iets. Vanmiddag komt Sjaak weer even kijken, misschien kan die iets doen aan de keelpijn. Haar ogen prikken ook een beetje. Carla haalt een nat washandje uit de badkamer. Dat helpt wel voor de ogen. Maar Erin voelt zich lusteloos, zij wil eigenlijk niets doen. Carla geeft haar de tekenspullen aan en vraagt Erin een tekening te maken van de bloemen in de tuin. Erins raam heeft een uitzicht op de tuin en op het kantoor. Erin begint aan de tekening, maar hij wordt niet naar haar zin. Zij verscheurt hem halverwege. Dan begint zij opnieuw, maar weer wil het niet, zoals zij wil. Carla houdt haar tegen, als zij ook deze tekening wil verscheuren. De tekening is best

- 93 goed. Erin legt weer eens de lat te hoog. Alles moet perfect gedaan. Carla moppert een beetje op Erin. Dan smijt Erin het tekenblok door de kamer. Carla kijkt hier echt van op. Erin is nog niet eerder zo kwaad geworden. Zij heeft zonder protesteren tot tweemaal toe een pak slaag geaccepteerd van mannen, die niet haar vader of voogd waren en die niets over haar te vertellen hadden. Zij heeft meermaals straf geaccepteerd (wat maar goed was ook) en zichzelf van alles de schuld gegeven (wat niet goed was), maar geen enkele keer is Erin zo kwaad of opstandig geworden. En nu wordt Erin kwaad, omdat zijzelf iets niet goed doet. Dit is niet goed. Carla grijpt in. “Ga het maar weer ophalen. Dit zijn geen manieren, jongedame. Dat er iets niet wil lukken, is geen reden om meteen kwaad te worden. En al helemaal niet op jezelf.” Erin kijkt op van die straffe woorden. Beschaamd komt zij uit bed en loopt naar het tekenblok. Zij raapt het op. De tekening is helemaal verkreukeld. Dit is niet goed. Onder haar wimpers door kijkt zij naar Carla. Zal zij nu weer slaag krijgen? Zij is wel bang. Maar Carla beweegt zich niet en kijkt alleen maar naar haar. Erin loopt terug naar het bed. Zij legt het tekenblok weg en gaat liggen. Na een poosje, terwijl Carla gewoon blijft lezen in haar boek, komt Erin weer overeind. Zij is rusteloos en weet niet wat zij zal gaan doen. Carla laat Erin haar gang gaan. Erin pakt het tekenblok weer op. Zij gaat zomaar wat zitten tekenen. Er komt een hondje tevoorschijn. Het is niet Aïla, maar een puppy. Dan tekent Erin een kitten. En vervolgens komt er een eendenkuiken tevoorschijn. En daarna een leeuwenwelp en een jonge giraf en een neushoorntje en en en en en . Allemaal jonge dieren komen er tevoorschijn in Erins tekenblok. Erin krijgt het er warm van. Zij houdt erg van dieren. Nu komen er baby’s tevoorschijn. Witte baby’s, zwarte baby’s en dan weer een apenbaby. Erin blijft tekenen. En het worden allemaal baby’s. Van mensen en van dieren. Zij wrijft zich al eens in de ogen van vermoeidheid, maar zij blijft tekenen. Carla, die al een tijdje naar haar heeft zitten kijken, zegt: “Erin, heb jij nu naar je lichaam geluisterd?” Erin kijkt haar verbaasd aan. Zij is Carla helemaal vergeten. Zij denkt na over wat Carla vroeg en schudt dan haar hoofd. Nee, zij is moe, maar zij blijft toch tekenen. Dat is niet wat de anderen willen, dat zij doet. Nu legt Erin langzaam het tekenblok en de potloden weg. Zij kijkt Carla aan. “Maar het is zo moeilijk. Die tekeningen kwamen nu vanzelf. Straks gaan ze allemaal weer weg.” Carla schudt haar hoofd. Zo gaat dat altijd met mensen, die zo opgaan in wat zij doen. Die denken altijd, dat zij alles kwijtraken, als zij even stoppen. Het tegendeel is vaak waar. De mannen komen op dat moment de keuken binnen met veel lawaai. Carla gaat even kijken. Het is al

- 94 bijna etenstijd. Carla bespreekt met Francis wat te doen, nu Erin weer zo moe is. Hij vindt, dat Erin dit zichzelf heeft aangedaan en daarom maar een keertje alleen moet eten. Carla vindt dit zielig. Peter zegt, dat zij wel allemaal een broodje kunnen eten op Erins kamer, dan kan Erin gelijk in de gaten worden gehouden. Of is Francis soms vergeten, dat Erin een slechte eter is? Francis kijkt hem aan. Ja, Francis was dat even vergeten. Hij trekt een gezicht. Erin kan er ook niets aan doen, dat hij vandaag niet lekker in zijn vel steekt. Het is voor haar ook moeilijk, dat zij niet weet, wanneer zij moet stoppen. Carla maakt broodjes klaar. Peter en Francis lopen alvast naar Erins kamer, om de boel daar klaar te zetten. Erin is gaan liggen. Zij kijkt heel schuldbewust als de mannen de kamer in komen. Francis doet of hij niets ziet. Peter loopt naar het tekenblok en bekijkt Erins tekeningen. Hij houdt ze Francis voor. Die fluit een keer. Erin wordt helemaal rood en warm. Peter moet hier erg om lachen. Carla komt binnenlopen met de broodjes. “Zit Erin niet te plagen. Grote lummel, die je bent.” moppert zij tegen hem. Peter trekt een gezicht naar haar en nu moet Francis ook lachen. Erin kijkt er met grote ogen naar. “Peter, kan ik jou straks even spreken. Ik heb ergens over zitten denken en ik wil jouw mening erover horen.”zegt Francis. “Hier, Erin, je brood.” Hij geeft Erin een bordje met twee broodjes aan. Hij heeft ook een glas water en haar medicijnen bij haar neergezet. Peter steekt zijn tong uit naar Carla. Zij geeft hem een stomp. Er wordt even gestoeid. Erin wordt spierwit. “Nee, ophouden met vechten!” roept zij en gooit zich voor Carla in de strijd. Peter staat een moment verstomd en pakt haar dan beet en zet haar opzij. Hij geeft Carla een zoen op haar mond. Ook Carla is hevig verbaasd en Francis staat met Erins bord in zijn handen toe te kijken. Dat magere, kleine ding wil het tegen zo’n stoere kerel als Peter opnemen? Zij blijft nergens. Erin, die niet kan zien, wat Peter doet, blijft tegen hem vechten. Peter houdt haar alleen maar met één arm vast, totdat zij haar nagels en tanden wil gebruiken. Dan trekt hij zich terug. Erin, die door het dolle is, wil hem nog eens aanvallen, maar komt ineens Carla op haar pad tegen. Even is Erin verblindt door woede en zij wil Peter een klap geven, maar ziet op het laatste dat het Carla is. Meteen laat zij haar arm zakken. Carla spreidt haar armen uit voor Erin, die er in wegvlucht voor dat vreselijke, wat zij gedaan heeft. Zij is nu erg stil, houdt haar hoofd tegen Carla aan verborgen en hoort of ziet niets. Nu verwacht zij zeker een pak slaag. Zij trilt als een riet. Carla houdt haar even vast. Dan laat zij haar los. Erin wordt omgedraaid en opgepakt door Peter. Hij tilt haar op als een kind: op zijn arm. Hij draagt haar stevig tegen zich aan geklemd naar haar bed. In

- 95 plaats van haar in bed te leggen, gaat hij op haar bed zitten en zet haar op zijn schoot. Hij streelt haar over het haar. Francis’ handen jeuken, om haar zelf op schoot te nemen en te troosten. Erin durft niet op te kijken. Het blijft opvallend stil in de kamer. Erin kijkt tenslotte op in een paar begrijpende ogen. Zij verbergt haar gezicht nu in haar handen. Zij schaamt zich zo. Peter is tenslotte haar vriend en zij viel hem aan. “Wilde jij Carla verdedigen tegen mij?” Er klinkt ongeloof door in Peters stem. “Meisje, als wij echt gevochten hadden, had ik jou gewoon weggeduwd. Jij bent maar een veertje voor mij. En nee, jij hebt mij niet verwond. Er is niemand gewond. Carla en ik stoeiden alleen maar.” bromt hij in haar oor. Erin kijkt steels naar hem, Francis en Carla. Zij kijken wel ernstig, maar niet boos. Nu komen er tranen. “Ik dacht, dat jullie echt vochten. Ik was zo bang. Zijn jullie nu niet boos op mij?” snikt zij. “Boos op jou? MMMM, ja een beetje. Want jij was moe en moest in bed blijven. Maar ik ben ook trots op jou, want jij kwam voor Carla op. Al zou het niet veel geholpen hebben. Het betekent in ieder geval, dat jij vecht voor je vrienden. En als een kleine leeuwin.” Hij kietelt Erin in haar zij. Helaas kan die daar tegen en kijkt zij hem alleen verbaasd aan. Zij is nog nooit eerder door iemand gekieteld. Zij weet niet wat Peter doet. Dan zet Peter haar van zijn schoot en staat op. Erin snikt nog wat na. Carla geeft haar wat te drinken. Francis heeft Erins bord neergezet en is in een stoel gaan zitten. Er zit hem iets dwars, dat kan Peter zien. En hij denkt ook te weten wat. Dat kan nog erg moeilijk worden. Er wordt zwijgend gegeten. Erin heeft het er maar moeilijk mee, het brood blijft steeds in haar keel hangen. Uiteindelijk heeft zij haar bord leeg. Nu is zij wel erg moe. Plotseling klinkt uit de keuken een vrolijk geblaf. Zij horen een man brommen en dan komt Sjaak de kamer in. “Zo een bel heb je hier ook niet meer nodig.” Hij neemt Aïla mee de kamer in. “Ik kom voor mijn favoriete patiënte. Even kijken hoe het er nu mee gaat.” Hij ziet meteen, dat Erin gehuild heeft. “Wij hebben daarnet een schijngevecht gehad en Erin is daar erg van geschrokken.” legt Peter meteen uit. Hij kijkt vragend naar Francis. Die wilde toch met hem praten? Hij heeft het niet zo op dokters, hoewel Sjaak natuurlijk wel een goeie peer is. Peter en Francis lopen naar Francis’ werkkamer. Daar legt Francis uit, dat hij niet de voogd kan worden van Erin. Hij vraagt Peter of hij en Carla voogd willen worden van Erin. Het is maar voor één jaar. Peter wil dit eerst met Carla overleggen. Erin is natuurlijk niet het gemakkelijkste kind om voogd over te zijn. Het is een hele verantwoordelijkheid. Maar in zichzelf is Peter er allang uit. Natuurlijk wil hij voor dat duveltje zorgen. Sjaak heeft ondertussen geluisterd naar Carla, die uitlegt,

- 96 dat de keelpijn van Erin zoveel ernstiger is geworden. Hij kijkt met een tongspatel in Erins keel. En hij kijkt in haar oren. En hij blaast tegen haar neus. Erin ziet het allemaal verbaasd aan. Sjaak neemt ook haar temperatuur op. En haar hartslag. Dan wil hij naar haar longen luisteren. Erin moet haar hemd omhoog doen. Dat vindt zij wel erg raar. Zij schaamt zich een beetje. Dan moet zij met haar rug naar hem toe gaan zitten. Hij schuift ook daar haar hemd omhoog. Hij ziet nu een dun litteken lopen, dat hij nog niet eerder gezien heeft. Dwars over haar rug. Het maakt hem laaiend. Hij onderdrukt zijn woede. Erin kan hier niets aan doen. Voor haar is het al erg genoeg. Ook kijkt hij naar de wond op haar schouder. Die geneest nu heel mooi. Als laatste laat hij Erin op de weegschaal gaan staan. Zij is al één kilo aangekomen. Sjaak maakt haar een complimentje, dat zij zo goed gegeten heeft. Erin is heel verlegen. Zij heeft toch niet opgeschept of het eten op haar bord gelegd. Sjaak meent echter, dat zij het wel heeft opgegeten. Hij ziet wel, dat Erin heel moe is. Hij vraagt haar hoe het gaat met slapen. Erin vertelt hem, dat zij al de hele morgen wakker is geweest. Sjaak belooft, iets te geven tegen de keelpijn. Hij zal het vanavond zelf even komen brengen en voordoen, hoe het moet worden klaargemaakt. Hij knipoogt over Erins hoofd naar Carla. Carla gaat hem vervolgens voor naar de keuken. Daar vertelt zij hem van de woede-uitbarsting over een tekening. Hij knikt en kijkt droevig. Hij vertelt Carla over het litteken op Erins rug. Carla had dit nog niet gezien. Zij schrikt er een beetje van. Peter en Francis komen de keuken in. Zij vertellen Sjaak, wat zij vanmorgen ontdekt hebben en wat zij zojuist hebben besproken. Sjaak kijkt Francis aan. Hij weet wel waarom Francis geen voogd wil zijn. Carla twijfelt. Zij is gek op Erin, maar het is een meisje met een hele gebruiksaanwijzing. Zij knikt uiteindelijk naar Peter. Het is goed. Nu komt er echter een ander probleem naar voren. Francis heeft vanmiddag een gesprek met de notaris van Patricia. Dan zouden Peter en Carla mee moeten gaan. Maar dan is er geen oppas voor Erin. Op dat moment komt Donja de keuken in lopen. Dat zou een oplossing zijn. Francis vraagt haar meteen, of zij zich vrij kan maken, om bij Erin te komen zitten. Donja kijkt bedenkelijk. En het bedrijf dan? Dat kan zich nog wel een middag redden. Donja belt even naar de secretaresse van Peter, dat zij die middag bij Erin blijft. Peter neemt de telefoon van haar over en heeft een kort gesprekje met zijn secretaresse. Donja is trouwens niet met lege handen binnengekomen. Er is op kantoor geld ingezameld om voor Erin een fruitmand te kopen. Maar toen men hoorde hoe graag Erin tekent, heeft men maar besloten wat tekenspullen voor haar te kopen. Er zijn verschillende dozen met kleurpotloden. Er zijn

- 97 softpastels en vetkrijtjes. En er zijn een heleboel soorten papier. En waterverf, voor als Erin weer uit bed kan. Donja wil graag Erins gezicht zien, als zij alles uitpakt. Peter vindt, dat Erin maar wordt verwend. En terecht natuurlijk. Nu de beslissing is genomen voelt hij zich al een beetje Erins vader. Francis, Carla en Peter gaan op weg naar de notaris. Sjaak gaat verder met zijn ronde, nadat hij Francis heeft gezegd, dat hij vanavond terugkomt voor Erin. Donja loopt naar Erins kamer. Erin ligt te slapen. Die is na Sjaaks bezoek meteen in slaap gevallen. Donja gaat met een boek in de stoel bij Erins bed zitten. Fijn even lezen en dat in de baas zijn tijd. Zij voelt zich ook verwend. En Peter zou zeggen: “En terecht.” Erin slaapt meer dan een uur. Als zij wakker wordt is zij zo duf, dat zij het niet eens vreemd vindt, dat Donja naast haar bed zit. Donja gaat iets te drinken halen. Als Erin dat op heeft, komt Donja met haar verrassing tevoorschijn. Eerst helpt zij Erin eraan herinneren, dat iedereen op kantoor, die langer dan één week ziek is, een fruitmand krijgt. Er wordt niemand overgeslagen. Zelfs Erin niet. Maar omdat Erin bij Francis woont en dus geen fruit nodig heeft, was men van mening, dat een ander cadeautje beter was, daarom heeft Donja wat pakjes voor Erin bij zich. Zij zet een mand met cadeautjes op Erins bed. Erin is blij verrast. Zij durft eerst de pakjes niet aan te raken. Dan pakt zij het kleinste pakje uit de mand. Daarin zit een gum. Uit het volgende pakje komt een puntenslijper. Zo komen alle mooie pakjes aan de beurt. Erin kan niet geloven, dat al dat moois voor haar is. Zij krijgt bijna tranen in de ogen. “Donja, wil jij iedereen van mij bedanken?” Donja zal het doorgeven. Erin is helemaal in de ban van de softpastels. Zoveel mooie kleuren. En dan al dat papier. Het is te mooi om waar te zijn. Donja laat haar nog even genieten, maar als Erin meteen wil gaan tekenen, laat zij haar alles weer opruimen. Donja heeft andere plannen voor vanmiddag. Zij haalt een tafeltje dichterbij het bed en gaat dan naar Francis’ woonkamer, waar zij een spellendoos heeft zien staan. Een mooie houten spellendoos. Zij wil vanmiddag spelletjes spelen met Erin. Erin kent geen spellen. Alleen schaken en dammen. Donja laat haar kennismaken met Mens-erger-je-niet, ganzenborden, boter, kaas en eieren en nog veel meer leuke spelletjes. Erin is verrukt. Er is nog zoveel meer te doen in de wereld als werken. Zij wist hier niets van. Donja is verbijsterd. Zelfs kinderen in Afrika moeten toch spelletjes kennen. Zij begint voorzichtig vragen te stellen, over wat Erin dan vroeger op school gedaan heeft. Maar Erin kent geen school. Zij heeft alles geleerd van haar oom. En op een harde manier, zoals Donja begrijpt. Zij moest als zesjarige al hele dagen meewerken in haar ooms bedrijf. En lange dagen maken. Het kind is bijna nooit

- 98 overdag buiten geweest. Donja wordt er kwaad van. Zij probeert dit niet te laten merken aan Erin, maar gevoelig als die is voor stemmingen, zij krijgt het toch mee. Erin wordt alsmaar stiller. Tot zij bang in een hoekje kruipt. Bang van iemand, die boos is. Bang van een vriendin, die boos is om wat haar is aangedaan. Donja gaat even naar de keuken, om af te koelen. Op dat moment komen Francis en Carla weer binnen. Peter is even naar kantoor. Als Francis Donja ziet, weet hij, dat er iets erg mis is. Carla heeft het ook gezien en loopt meteen door naar Erins kamer. Daar vindt zij Erin in een hoekje van haar bed. Erin kijkt heel bang. Het eerste wat zij vraagt is: "Is Donja nog heel boos?" Carla, die niet weet wat er gebeurd is, laat Erin uitleggen, wat er gebeurd is. Erin begrijpt niet erg, waarom Donja boos is en legt het uit. Hierbij geeft zij zichzelf regelmatig de schuld van dingen, die een kind nooit gedaan kan hebben. Zij vertelt ook een slome leerling te zijn geweest en een lui meisje, dat nooit hard genoeg werkte. Dat vindt zij nog steeds van zichzelf. Daarom is zij bang, dat Donja boos is. In de keuken vertelt Donja, van het gesprek met Erin en hoe zij daar woedend om geworden is. Zij is bijna in tranen als zij vertelt, dat Erin zo bang van haar is geworden. "Ik kon er niets aan doen, Francis. Ik kan die vent wel villen. Een onschuldig kind zoiets aandoen. Dan word ik zo kwaad. Maar Erin denkt, dat ik kwaad ben op haar." Francis denkt, dat het ‘t beste is om nog eens met Erin te gaan praten, maar nu met de anderen erbij. Er moet nog meer met Erin besproken worden, waar ook Donja maar bij moet zijn. Zij is toch een goede vriendin. Donja, die alweer gekalmeerd is en nu meer bedroefd is om Erin, loopt met Francis mee naar Erins kamer. Daar heeft Carla Erin bijna gekalmeerd. Erin kijkt nog wel even bang naar Donja en Francis, maar blijft wel zitten. Zij voelt wel, dat Donja niet boos meer is. Als Donja nu op het bed gaat zitten, kruipt Erin even tegen haar aan. Donja haalt haar even aan. Zij blijft zitten met een arm om Erin geslagen. Francis moet het hele verhaal ook horen. Peter, die net is binnengekomen, hoort in de deuropening het hele verhaal. Erin heeft hem niet opgemerkt, tot hij uitroept: "Wat een gore schoft." Erin krimpt weer in elkaar. Maar nu heeft zij de arm van Donja om zich heen. Peter komt naar haar toe. Zij heeft haar hoofd gebogen. Peter pakt haar kin, tilt haar hoofd op en drukt een kus op haar voorhoofd. "Dag meisje van me." zegt hij schor tegen haar. Erin begrijpt er niets van. Zij vertelt, wat voor slecht mens zij is en iedereen wordt kwaad, maar niet op haar. Zij is volkomen verbijsterd. Francis ziet haar verbijstering, die hem net zoveel pijn doet als het verhaal, dat hij net heeft gehoord. Geen wonder, dat Erin zoveel mogelijk heeft overgewerkt. Hij twijfelt, of hij zijn

- 99 vrienden had mogen vragen om voor een zo verwrongen meisje te zorgen. Misschien is het beter, dat zij eerst in een kliniek wordt opgenomen. Peter, die hem ziet denken en bijna zijn gedachtegang kan volgen, schudt zijn hoofd naar hem. "Denk daar maar niet aan. Zij blijft bij ons." Nu begrijpt Erin er helemaal niets meer van en wordt het haar teveel. Zij valt flauw. Peter en Francis schrikken ervan. "Gaan jullie maar even buitenspelen, lummels." zegt Carla tegen hen. Donja is ondertussen al bezig om Erin weer bij te brengen. Erin wordt wakker en meteen begint haar lip te trillen. Carla gaat bij haar zitten. "Nu vergeet jij even, wat er daarnet allemaal gezegd is. Wij gaan nu koffie drinken en jij gaat mee naar de keuken. Daarna hebben wij jou en Donja nog te vertellen, wat er vanmiddag is gebeurd. Dat vindt jij vast fijn om te weten." Erin probeert te glimlachen. Het is een heel waterig glimlachje, maar het lukt toch. Carla trekt haar de pantoffels en de ochtendjas aan. Donja zal met Erin naar de keuken lopen, terwijl Carla alvast vooruit gaat, om koffie te zetten. Erin steunt wel flink op Donja, hoewel die er niet veel van voelt. Het is ook zo gek. Nu mag ze weer uit bed. Haar keel begint weer meer zeer te doen. Zal zij daar wat van zeggen? Zij besluit het Donja te zeggen. Donja luistert stil naar haar en zegt haar dan, dat zij (Donja) van haar moeder een verzachtend drankje heeft geleerd tegen keelpijn. Erin is zo blij, dat zij Donja spontaan een kus op de wang geeft. Zij schrikt daar zelf van. Donja lacht er blij om. Donja was wel een beetje bang, dat Erin geen vriendinnen meer wilde zijn. En dat terwijl Erin zo bang was, dat Donja haar zou veroordelen. Donja zet Erin op een keukenstoel en pakt gelijk een stel kussens om in Erins rug te leggen. Dan pakt zij een glas heet water en een citroen. Zij doet heel veel suiker in het glas water. Daarna doet Donja als een goochelaar het citroensap bij het warme water. Erin schatert het uit. Francis en Peter komen quasi-beteuterd binnen. "Mogen wij ook komen kijken?" vraagt Peter. Erin kijkt hem aan. Meent hij dit nou? Carla stoot hem aan. "Ga maar gauw zitten, dan krijgen jullie een lekker bakkie van mij." Francis wrijft zich de handen. Het is koud buiten. "Dan pak ik even de koekjes." Erin kijkt verlangend naar de koektrommel. Zou zij er ook een krijgen. Francis deelt gewoon rond. Hij let er niet op, dat dit voor Erin iets speciaals is. Carla ziet het wel, maar zij zegt niets. Donja heeft het ook gezien en bewaart haar koekje. Als zij denkt, dat niemand het ziet, schuift zij haar koekje naar Erin. Zij knipoogt erbij naar Erin. Die glimlacht van oor tot oor. Francis heeft dit echter wel gezien. "Zul jij dan wel je avondeten opeten?" is zijn vraag. Erin kijkt hem geschrokken aan. Hij kijkt niet boos. Alleen nieuwsgierig. Erin knikt maar. Het glas met het citroensap is nu op

- 100 temperatuur. Als Erin een slok neemt, trekt haar hele mond bij elkaar. Zij trekt een heel vies gezicht. Donja schatert. "Heb ik er te weinig suiker in gedaan?" Zij pakt gauw de suikerpot en doet nog twee flinke scheppen suiker in het glas. Nu is het lekkerder, maar nog niet echt zo lekker als een koekje. Het gesprek aan tafel gaat over huizen. Net als je kunt verwachten onder makelaars. Maar langzaam wordt het gesprek ernstiger. "Erin, wij moeten jou het een en het ander vertellen. Ik weet alleen niet zo goed waar ik beginnen moet." Francis heeft een begin gemaakt. Hij vertelt, hoe hij door de inbraak geïnteresseerd geraakt is in Erins achtergrond. Hoe hij een detective heeft aangenomen om daar iets over uit te zoeken. Hij vertelt over het telefoontje van Patricia. Hij vertelt van de brief. Dan vertelt hij, wat de detective heeft ontdekt en wat hij en Peter daaruit hebben ontdekt. Dan vertelt hij van het gesprek met de notaris en wat daar besproken is. "Begrijp jij een beetje, wat dit betekent?" vraagt hij Erin. Erin kijkt hem aan. Bedachtzaam knikt zij naar hem. "Ik denk het wel. Jullie willen graag, dat ik nu bij Peter en Carla ga wonen en dat zij een soort vader en moeder over mij zijn. Moet ik dan ook voor hen gaan werken?" "Alleen wat Carla en ik jou opdragen." bast Peter. Erin knikt nog eens. Haar gezichtje is in ernst vertrokken. Zij probeert het zich voor te stellen. Carla legt een hand op haar gezonde schouder. "Wil jij wel bij ons wonen?" Ook dit keer knikt Erin, maar zij kijkt Francis toch een beetje verdrietig aan. "Dat wil niet zeggen, dat jij hier niet meer welkom bent." Erin kijkt al weer wat blijer, totdat haar oog valt op Aïla. Dan moet zij die ook missen. Carla en Peter willen vast niet zo'n lawaaiige hond in huis. Carla heeft haar blik gezien. "Nou, dat wordt dus een rit naar het asiel." zucht zij. Erin kijkt haar aan met grote vragende ogen. Zou het echt mogen? "Dan kan ik morgen wel weer met Peter naar het werk gaan." zegt zij. "Probeer dat eens." bromt die. "Jij weet, wat er dan gaat gebeuren." Erin wordt knalrood. Jammer, nog niet. Zij wil het iedereen zo graag vergoeden. Maar zij weet geen andere manier dan werken. Carla kijkt nu quasi-verdrietig. "Nu wil zij al niet meer bij mij in huis blijven." Erin wordt nog veel roder. Zij kijkt Carla aan en wil protesteren, maar Carla knipoogt tegen haar. Erin zucht van opluchting. Het is allemaal nog goed. Zij geeft als een grote kat kopjes aan Carla. Die lacht voor zich heen. Erin moet maar alle spullen gaan inpakken. Zij schrikt. De nieuwe kleren dan die Francis heeft gekocht. Daar heeft hij nu toch niets meer aan. Francis vertelt, dat die kleren van haar zijn. Gekocht van het geld van de huur, die hij voor haar heeft terug gekregen. Hij besluit zijn cadeau nu maar te geven. Hij haalt het grote pak uit de woonkamer. Hij zet het voor Erin neer. Erin kijkt hem onzeker aan. "Is dit voor

- 101 mij?" Zij durft het grote pak niet eens aan te raken. "Het is voor jou. En het ontploft niet, dus maak maar open." Erin haalt voorzichtig het papier eraf. Zij weet wel wat een laptop is. Zij heeft genoeg mensen erop zien werken. Bovendien hebben zowel Francis als Peter er zelf een. Michael had er ook een. Dat is nodig voor het werk in het veld. Erin is helemaal perplex van deze mooie laptop. Zij staat op van tafel loopt op Francis toe en knielt aan zijn voeten. Dan legt zij zijn voeten op haar hoofd. Iedereen zit geschokt aan tafel. Francis pakt Erin bij de bovenarmen en zet haar op haar voeten. Hij kijkt haar ernstig aan. "Dit wil ik jou nooit meer zien doen. Voor niemand. Is dat begrepen?" zegt hij. Erin begint bijna te huilen. Zij heeft hem toch op de juiste wijze respect betoond? Zij kijkt Carla aan. Die ziet er geschokt uit. Ook Peter zit er raar stijf bij. Donja neemt Erin in haar armen. "Wat wilde jij daar nou mee zeggen, schatje?" vraagt zij Erin. Erin kijkt haar ernstig aan. "Ik wilde hem alleen maar mijn respect betonen en hem bedanken voor dit mooie cadeau." Nu lopen er twee dikke tranen over haar wangen. Haar lippen trillen. Zij bijt erop. Donja veegt de tranen weg. "Het is hier niet gebruikelijk om voor iemand te knielen, meiske. Als je iemand wil bedanken, zoals Francis, geef jij hem een kus op zijn wang. Ik weet niet hoe zoiets in Afrika gaat, maar zo gaat dat bij ons. En respect is alleen te betonen door netjes naar iemand te luisteren." Francis, die zich niet had gerealiseerd, hoe dit voor Erin over zou komen, trekt haar even naar zich toe en geeft haar een knuffel. "Ik ben blij met je respect en je blijdschap over het cadeau. Maar ik meen het, als ik zeg, dat ik het jou nooit meer wil zien doen. En ook nooit meer wil horen, dat jij het bij anderen doet. Begrijp jij dat nu?" Erin probeert te knikken. Weer lopen er twee dikke tranen over haar wangen. "Ik was zo bang, dat je mij niet meer lief zou vinden." "Gekke meid, ik vind jou altijd lief. Hoe boos ik ook op jou ben. Is dat goed?" Nu kan Erin weer een beetje glimlachen. Francis pakt zijn zakdoek en veegt haar tranen af. Op dat moment komt Sjaak binnen. Hij draagt meerdere plastic tasjes. "Zo ik ben even wat eten wezen halen bij de chinees. Wie lust er wat?" komt hij binnen. Dan merkt hij de spanning op. Hij ziet de laptop op tafel staan en kijkt de groep rond. Francis vraagt, of Sjaak even mee loopt naar zijn kantoor. Daar licht hij Sjaak in over wat er is besloten, over wat er is besproken en over wat er vervolgens is gebeurd. "Oef. Dat is niet niks. Voor jullie allemaal. Gaat het een beetje met jou?" Francis kijkt hem even verdwaasd aan en knikt dan. "Hoef ik nu die medicijnen niet meer te nemen?" Sjaak lacht. "Neem jij die nog maar even. En niet meer dan halve dagen werken. Veel wandelen en geregeld bij vrienden op bezoek gaan. Dokters orders. Ik zie jou

- 102 volgende week maandag voor controle." Dan gaan zij nog even kijken in de keuken. Alles is nu in rep en roer. Peter, die al die drukte niet zo ziet zitten, vraagt aan Carla en Donja om alvast Erins spullen te gaan inpakken. Het asiel zal tot morgen moeten wachten, maar hij wil Erin graag straks mee naar huis nemen. Of is Sjaak het daar niet mee eens? Sjaak vindt alleen, dat Erin zich dan even dik moet aankleden. Met mooie, nieuwe kleren. Erin wordt door Carla naar haar kamer geholpen. Zij zullen samen uitzoeken, wat Erin aan moet trekken. Francis helpt Peter alvast wat naar de auto te brengen. "Het zal wel erg stil worden voor jou. Kom je snel bij ons op bezoek?" vraagt Peter zijn vriend. Francis knikt maar. Hij denkt ook, dat hij Erin zal missen. Hij denkt, dat hij Erin heel erg zal missen, maar hij heeft hier zelf voor gekozen. Dit is het beste voor Erin. Als iedereen klaar is, zit Erin in mooie, nieuwe kleren in de keuken. De anderen zitten ook aan tafel. Sjaak heeft in de tussentijd borden op tafel gezet en bestek en eetstokjes voor wie daarmee wil eten. Hij heeft het eten in de bakken van de chinees op tafel gezet en nu zit iedereen achter een gevuld bord. Carla heeft voor Erin overal een klein hapje van op haar bord gedaan. Erin kent geen chinees eten. Zij proeft voorzichtig. Sommige dingen vindt zij erg lekker en sommige dingen vindt zij niet zo lekker. Als er sambal op tafel komt neemt zij daar ook iets van. Veel te veel dus. Iedereen moet lachen om haar gezicht en om haar dorst. "Het is wel goed tegen verkoudheid." zegt Sjaak met een stalen gezicht. Francis doet, alsof hij hem een draai om zijn oren wil geven. Sjaak duikt weg. Erin vindt sambal dus echt vies. Carla laat haar wat melk drinken. Nu brandt haar tong niet meer zo. Donja doet haar voor, hoe je sambal moet gebruiken. Een heel klein beetje door een gerecht is best wel lekker. Het is een gezellige boel. Als Erin moe begint te worden en stiekem achter haar hand gaapt, zegt Peter, dat het beter is om nu naar huis te gaan. Erin neemt afscheid van Francis, door hem een kus op zijn wang te geven. Hij trekt haar even tegen zich aan en houdt haar vast. "Lief zijn voor Carla en Peter, hè?" fluistert hij in haar oor. Zij knikt. Haar keel doet alweer pijn. Ook Aïla krijgt een laatste knuffel. Nu loopt er toch een traan over Erins wang. Zij veegt hem stiekem af met haar mouw. Peter geeft haar een nieuwe jas aan. Het is buiten erg koud. Carla helpt haar met de laatste dingen. Donja blijft nog even, om Francis te helpen opruimen. Ook Sjaak blijft nog even. Erin zwaait tot zij niemand meer kan zien. Het is maar een klein stukje rijden naar het huis van Carla en Peter. Peter stuurt zijn vrouwen naar binnen, terwijl hijzelf de auto uitruimt. Carla neemt Erin mee naar haar nieuwe kamer. Die is niet als bij Francis op de begane grond. Erin moet een trap op lopen. Zij

- 103 is echt heel moe, als zij op haar kamer komt. Dit is wel een heel gezellige kamer. Er staat ook een mooi groot bureau. En een klein zitje. En een mooi hemelbed met gazen gordijnen. Erin kijkt haar ogen uit. Mag zij hier wonen. Zij is nu zo moe, dat zij zich in een stoel laat vallen. "Nee, dame. Dat is niet de goede plaats voor jou." bast Peter, die net komt binnenlopen met een weekendtas. Hij heeft deze tas apart gehouden. Hier zitten Erins nachtspullen in en haar medicijnen. De rest komt morgen wel. Erin moet nu eerst naar bed. Carla helpt haar maar uitkleden. Erin is hier te moe voor. Na haar medicijnen te hebben ingenomen moet zij meteen naar bed. Als Peter en Carla later even gaan kijken, vinden zij haar opgekruld onder de dekens van haar nieuwe bed. Zij slaapt als een roos. Hun nieuwe dochter, die zij nog zoveel te leren hebben en ook zoveel af te leren hebben. Als alles maar goed gaat. Er moet nu nog een hoop geregeld worden. Erin is nog nooit bij een tandarts geweest bijvoorbeeld. Een huisarts is geen probleem. Sjaak is ook de huisarts van Carla en Peter. Hij heeft beloofd om morgen nog even langs te komen. Daarna moet Erin maar bij hem op het spreekuur komen. Hij komt dan alleen nog maar als vriend van tijd tot tijd aanwaaien. Hij weet best, dat Peter bang is voor artsen. Die grote vent is soms net een baby. Die nacht blijft alles rustig. Voor Francis zelfs te rustig. Erin is maar anderhalve week bij hem geweest, maar hij kan zich niet meer voorstellen, hoe het is om alleen te wonen. Gelukkig is Aïla er ook nog. Die strekt zich nog eens uit op Francis' bed. Dan valt ook Francis in slaap.

- 104 -

Woensdag 10 april 2002 De volgende morgen wordt Erin vroeg wakker. Eerst weet zij even niet waar zij is. Dan staat zij op, zij gaat zich wassen en aankleden. Zij hoort Peter en Carla al rondstommelen. Als zij op de geluiden af beneden in de keuken komt, kijken zowel Carla als Peter op. "Jij moet in bed blijven, totdat Carla jou komt wekken." bromt Peter. Hij heeft altijd wat last van een ochtendhumeur. Erin kijkt schuldig. "Ja, het is wel goed hoor. Brombeer." lacht Carla naar Peter. Zijn hart slaat een slag over. Zij noemt hem weer brombeer. Dat deed zij in het begin van hun huwelijk ook. Het is hem een dierbaar koosnaampje. Hij weet nu, dat Carla er gelukkig mee is. Peter kijkt nog eens naar Erin, die in de deuropening is blijven staan. Zij staat nog wel een beetje onvast op haar benen. "Zou je niet gaan zitten? Lijkt mij wel lastig. Staand eten." grapt hij. Erin loopt vlug naar de tafel. Carla staat op en maakt een ontbijt voor Erin. "Hoe heb jij geslapen vannacht?" vraagt zij aan Erin. Erin vertelt, dat zij net pas wakker is. Dus zij heeft fantastisch geslapen. Zij neemt haar ontbijt van Carla aan, kijkt er even naar en begint ervan te eten. Met muizenhappen. "Is het niet goed?" vraagt Carla bezorgd. Erin bloost. "Jawel, maar ik mis Francis en Aïla." Zij kijkt verdrietig. "Sorry, dat had ik niet mogen zeggen. Ik heb het hier goed naar mijn zin en jullie zijn geweldig, dat ik hier mag wonen." stottert zij. "Ja, ja. Zal ik Francis maar gelijk vragen om ook hier te komen wonen?" zegt Peter. Erin kijkt hem even blij verrast aan, beseft dan, dat hij een grapje maakt en kijkt beschaamd een andere kant uit. Peter staat op. Loopt achter haar langs en legt even een hand in haar nek. Hij schudt haar zachtjes door elkaar. "Het is goed, dat jij ze mist. Als jij ze niet zou missen, dan gaf jij ook niet om ze." Erin kijkt hem even opgelucht aan. "Ga jij naar kantoor?" vraagt zij. "Ja, en ik ga alleen. Jij hoeft echt niet te proberen om nu onder je straf uit te komen." Hij kijkt haar even boos aan. Erin wordt vuurrood. Dat was namelijk precies wat zij wilde. "AU, dat doet zeer, nietwaar?" mengt Carla zich in het gesprek. "De heren hebben jou weer meteen door. Dus waag het maar niet. Bovendien hebben wij vandaag nog een heleboel te doen. Vanmorgen moeten wij jouw spullen netjes opruimen, daarna komt Sjaak nog even naar jou kijken en ik wil nog even het een en ander met jou doornemen. Na het middageten ga jij nog even naar bed. En als jij uitgeslapen bent, gaan we naar het asiel. Maar alleen als jij je kunt gedragen." Dat is een hele lijst.

- 105 Peter gaat er gauw vandoor. Hij zal vanmiddag meegaan naar het asiel, dus moet hij nu maar snel aan het werk. Francis begint vandaag ook weer voor halve dagen. Hij wil in het veld werken, maar dat is veel te zwaar en Peter wil hem voor zijn. Carla neemt de tijd voor haar ontbijt. Nu heeft Erin ook wat meer tijd. Zij kan nog niet zo snel of zo veel eten. Vooral als alles zo spannend is niet. Peter heeft gisteren al Erins spulletjes op een logeerkamer neergezet. Dat moet nu in Erins kamer in de kasten worden opgeruimd. "Wat wil jij, dat ik doe?" vraagt Erin aan Carla. "Ga jij maar je tekenspullen en je laptop opruimen in je bureau. Je kunt hier ook internetten, maar waag het niet aan het werk te gaan, want dan krijg je echt een flink pak voor je broek van Peter." Erin is gewaarschuwd. Zij trekt een gekke snoet en doet alsof zij helemaal niet aan werken heeft gedacht. Het was haar wel door het hoofd geschoten, maar zij heeft toch een heilig ontzag voor Peters harde handen. Zij weet nog heel goed, hoe pijnlijk een pak slaag van hem is. Dan maar voorlopig niet werken. Dan maar tekenen. En misschien Carla helpen met wat dingen in huis. Carla ziet bijna haar gedachten boven haar hoofd in een wolkje verschijnen. "Ik heb een werkster, die mij alle zware werk uit handen neemt en de rest kan ik zelf wel af. De eerste drie weken mag jij niet meer doen, dan je eigen spullen opruimen, de hond uitlaten en met mij meegaan winkelen en boodschappen doen en misschien gaan wij samen nog een keer fietsen." Erin kijkt haar aan alsof zij water ziet branden. Fietsen. Zij kan helemaal niet fietsen. Of zij kan wel fietsen, maar zij heeft geen fiets. "Erin, jij bent nu een rijk meisje. Jij kunt best een fiets kopen. Peter zal jou wel helpen, om te leren met geld om te gaan. Bovendien hebben wij voor jou nog geen bankrekening geopend. Dat moeten wij ook nog doen, want jij krijgt nog veel geld van het kantoor." Als Erin wil zeggen, dat zij dit geld niet wil, kijkt Carla haar waarschuwend aan. "Ook dat is straf, meiske. Jij krijgt alle uren uitbetaald. Als Sjaak jou vandaag beter verklaart, kan je straftijd ingaan. En iedere keer, als jij in overtreding bent, komt daar minstens een week bij buiten de andere straf, die jij krijgt." Erin moet even slikken. Dat moest zij toch, want zij had haar mond vol. Het bord is bijna leeg. Erin zit akelig vol. Niet alleen haar maag. Peter en Carla zijn zo mogelijk nog strenger dan Francis. Bij Peter vergeleken is Francis een engel van geduld. En Carla is ook niet mis. Erin moet zich maar schikken. Als haar bord leeg is, volgt zij Carla naar boven. Daar mag zij al die mooie tekenspullen weer uitpakken en netjes in de kastjes en laden van haar bureau opbergen. Ook haar laptop krijgt een mooi plaatsje. Dit is zo mooi. Maar al gauw is alles opgeruimd. Als Erin zich omdraait naar Carla

- 106 met de vraag wat zij nu kan doen op haar lippen, zegt Carla: "jij mag nu even niets anders doen dan ontspannen. Ga maar een leuke tekening maken voor Francis." Dat vindt Erin een geweldig idee. Zij pakt haar nieuwe krijtjes en haar nieuwe papier. Eerst probeert zij de krijtjes uit. En dan maakt zij een tekening van Francis' tuin van een stukje, waarvan Erin weet, dat Francis daar weg van is. Zij tekent ook Aïla in die tuin. Mooie rode Aïla. Dan lopen ineens dikke tranen over haar wangen. Zij mist Aïla toch wel erg. Carla ziet de tranen wel, maar laat Erin even met rust. Erin heeft ook recht op haar verdriet. Wel op dit verdriet. De tekening is geweldig geworden vindt Carla. Erin is er niet zo tevreden over, maar die moet nog leren tevreden te zijn met dingen, die zijzelf gemaakt heeft. Zij denkt, dat zij niets goed kan doen. Dit meisje, dat zo geweldig goed kan leren en tekenen. Als alle kleren in de kast zijn opgeborgen, is het tijd voor de koffie. De deurbel gaat. Carla doet de deur open voor Sjaak. "Je mag hier ook wel achterom komen, hoor." zegt zij tegen hem. Hij is blij verrast over dit aanbod. Hij heeft hen wel leren zien als naaste vrienden in de afgelopen dagen, maar daarom hoeven zij hem niet te zien als een naaste vriend. Hij is toch maar een armzalige huisarts. Hij heeft geen geld. Hij verdient ook niet zoveel. Hij heeft namelijk nog grote studieschulden. Hij loopt met Carla mee naar de keuken, waar Erin al aan het koffie zetten is. "Zo meisje, kun jij dat al wel? Moet jij niet meer in bed liggen?" grapt hij. Erin kijkt even benauwd naar hem. Hij maakt maar een grapje. Nee, in bed hoeft niet meer de hele dag. Hij informeert naar Erins verkoudheid. Die is bijna over. Alleen haar keelpijn komt iedere keer terug. Sjaak weet wel waardoor dat veroorzaakt wordt. Als Erin moet huilen, knijpt haar keel dicht. Dat is normaal, maar dan krijgt zij ook keelpijn, omdat zij niet wil toegeven aan het huilen. En zolang zij dat niet leert, zal zij keelpijn blijven houden. Hij vertelt haar dit maar niet. Zij zal het zelf wel ervaren. Wat hij haar wel vertelt, is het recept, waarvoor hij gisteravond terug zou komen. Dat was in alle consternatie vergeten. Hij heeft een potje honing meegebracht voor Erin. Dat moet iedere avond voor het slapen in een beker warme melk. Dat moet zij opdrinken vlak voordat zij naar bed gaat. Sjaak knipoogt naar Carla, die met moeite een stalen gezicht houdt. Sjaak weet het mooi te brengen. Maar honing is echt heel goed voor Erin. Erin kent deze honing niet. Zij draait voorzichtig het potje open. Nog voorzichtiger neemt zij een vingertipje honing en steekt dit in haar mond. Dit is erg lekker. Zo zoet. Zij wil dit wel zo eten. Carla pakt een boterham en het potje honing. Zij smeert honing op de boterham en snijdt hem in kleine stukjes. Dan schuift zij de boterham naar Erin. Die kijkt haar aan

- 107 en eet dan stukje voor stukje genietend de boterham op. Een hele boterham. Zomaar bij de koffie. Sjaak knikt. Dat had Carla goed gezien. Zij is een echte moeder. Jammer, dat zijzelf geen kinderen kunnen krijgen. Het is zo'n geweldig stel. Sjaak vraagt nog hoe het gaat met de medicijnen. Hij wil wel een beetje gaan afbouwen. Erin krijgt al te lang teveel medicijnen. Hij wil haar na twee dagen op het spreekuur zien. Dan staat hij op. Hij moet naar nog meer patiënten. Erin kijkt even rond in de keuken. Het is te koud weer, anders kon zij even in de tuin rondkijken. Maar Carla is niet van plan om Erin de hele dag in huis te laten zitten. Daar wordt zij maar ziek van. Erin moet naar buiten. Carla pakt de jassen en een tas. "Jij kunt mij mooi even helpen, wat boodschappen doen." Erin trekt haar jas aan en wil de tas van Carla overnemen. "Nee, jij mag straks de kar duwen. De tas draag ik." Carla zou anders met de auto naar een grote supermarkt in de stad gaan, maar nu gaat zij lopen naar een kleinere supermarkt in de buurt. Het is best gezellig zo. Als zij vlak bij de supermarkt zijn, zien zij een kind op een fietsje over de stoep fietsen. Er komt een auto om de hoek rijden, die rechtstreeks en met flinke vaart een inrit van een parkeerplaats inrijdt, waarbij hij het kindje op de fiets bijna omver rijdt. Erin ziet het aankomen en duikt op het kindje af. Zij trekt het kind net op tijd van de fiets en tegen zich aan. De fiets komt onder de auto. Deze rijdt met een noodvaart door. Erin ziet doodsbleek. Het kind begint te huilen. Erin troost het zo goed mogelijk. De moeder van het kind komt aangerend. Zij heeft alles zien gebeuren. Zij kent de bestuurder van de auto. Zij wil de politie bellen en vraagt, of Erin en Carla willen getuigen. Carla is als bevroren blijven staan en komt nu weer tot zichzelf. Zij vraagt met trillende stem aan Erin of zij niets mankeert. Erin krijgt een kleur. Zij stond al moeilijk op de benen, maar heeft door een verkeerde beweging, haar knie verdraaid. Zij had gehoopt dit te kunnen verzwijgen, maar de pijn wordt steeds heviger. Carla ziet het zweet op Erins voorhoofd komen. Er is iets goed mis, weet zij. Erin biecht dan maar op. Carla belt meteen Peter op. Hij komt direct naar hen toe. Intussen is de moeder van het kind een stoel gaan halen, zodat Erin kan gaan zitten. Carla en de moeder helpen Erin. Sjaak komt toevallig langsrijden en vraagt, wat er aan de hand is. Carla vertelt hem, wat Erin heeft gedaan en dat zij haar knie geblesseerd heeft. Hij stapt uit de auto en komt even naar Erins knie kijken. "Hier wil ik even röntgenfoto's van gemaakt hebben. Ga maar naar de eerste hulp in het ziekenhuis. Hij schrijft gauw een briefje voor het ziekenhuis. Ik kom vanmiddag wel weer kijken. Is met koffietijd goed?" Carla moet een beetje lachen. Aan de moeder, die het allemaal niet begrijpt, legt zij uit, dat Sjaak vanmorgen ook

- 108 met koffietijd is geweest voor Erin. Peter komt al aangereden. “Laat mij maar rijden.” zegt hij. Hij pakt Erin heel voorzichtig op. Het doet toch erg pijn. Hij zet haar op de passagiersplaats met de stoel helemaal naar achteren. "Ik ga wel met haar naar binnen. Blijf jij maar in de auto." zegt Carla tegen hem. Peter vraagt hoe dit heeft kunnen gebeuren. "Ik heb mijn knie verdraaid met een domme beweging." zegt Erin. Zij kijkt zo zielig. Alsof zij straf verwacht voor het redden van een klein kind. Carla legt Peter uit, wat er nog meer gebeurd is. "Zo speel jij weer voor Supervrouw?" plaagt hij Erin. Erin weet niet wat hij bedoelt. Het is allemaal een beetje moeilijk en haar knie doet zo'n pijn. Hij begint nu te kloppen. Bij het ziekenhuis haalt Peter een rolstoel voor Erin. Hij zal bij de auto blijven. Hij heeft al een hekel aan het ziekenhuis en als zij dan ook zijn kleine meisje pijn gaan doen. Hij is bang om flauw te vallen. Carla weet dit en laat het zo. Zij loopt met Erin in de rolstoel naar de eerste hulp. De arts, die Erin komt onderzoeken, leest eerst het briefje van Sjaak. Die heeft in de brief geschreven, wat het volgens hem is en hoe Erin eraan gekomen is. "Zo weer iemand met het SupervrouwSyndroom." zegt de arts. Erin hoort hem echter niet. Zij valt bijna flauw van de pijn. De arts wil haar op de onderzoekstafel helpen, maar dat is teveel voor Erin. Zij valt flauw. De arts tilt haar uit de rolstoel en legt haar voorzichtig op de onderzoekstafel. Hij knipt haar broekspijp open. De knie van Erin is heel dik geworden. Hij is helemaal rood en hij gloeit. Er zullen foto's moeten worden gemaakt. Erin komt weer een beetje tot zichzelf. De arts loopt even weg, om röntgenfoto's te bestellen van Erins knie. Op dat moment ziet Erin de opengeknipte broekspijp. Zij begint te huilen. Carla troost haar. Vertelt haar, dat de verzekering van de automobilist een nieuwe broek moet betalen en de rekeningen van het ziekenhuis en misschien ook nog wel een bedragje aan Erin voor de pijn. "Mag ik dat dan aan dat kindje geven voor een nieuwe fiets?" vraagt Erin. De arts is net binnengekomen en hoort haar laatste woorden. Carla vertelt maar gauw, dat de verzekering ook een nieuwe fiets moet betalen. Die automobilist zal ook een flinke boete moeten betalen. "Ik hoop, dat ze hem zijn rijbewijs afnemen." bromt de arts. Erin kijkt steels naar hem. Is hij niet boos op haar? Nee, hij lacht naar haar. Zij ontspant een beetje. Maar nu doet haar knie weer heel erg zeer. De arts wil eerst foto's gemaakt hebben, voordat hij haar knie verder onderzoekt. Hij rolt haar met onderzoekstafel en al door de gang. Bij het röntgenapparaat moet er een fotoplaat onder haar knie gelegd worden en er later weer onder vandaan gehaald. De arts helpt even, door Erins been onder en boven de knie beet te pakken en alles voorzichtig op te tillen. Zo doet het niet nog meer pijn. De

- 109 assistente kijkt hier wel van op, maar zegt maar niets. Deze arts staat bekend als heel vriendelijk. De foto's zijn in één keer gelukt. Er is alleen een scheurtje in Erins onderbeen gezien. Nu moet haar hele been in het gips. Maar omdat haar knie nu zo dik is kan dat nog niet. De arts gaat een spalk aanbrengen en de knie verbinden. Dan moet Erin er mee op een stoel blijven zitten met haar been op een krukje. Zij mag ook niet op haar been staan. Zij moet met krukken lopen. Erin kan wel huilen van teleurstelling. Wat een domme pech. Nu kan zij vanmiddag nog niet naar het asiel. En wandelen kan zij de eerste tijd ook wel vergeten en fietsen al helemaal. Als Peter en Francis nu maar niet menen, dat haar straf nog meer uitgesteld moet worden. Zij kijkt even naar Carla, maar zij durft het niet te vragen. Carla is in druk gesprek met de arts. Erin moet over drie dagen terugkomen. Dan moet de knie weer dun zijn. Dan kan er gips om haar been. Zij is er helemaal triest van. Drie hele dagen op een stoel zitten of in bed liggen. Dit is pas straf. En misschien is Peter nu wel zo kwaad, dat zij voor haar broek krijgt. Zij begint nu echt bang te worden. Carla heeft wel gemerkt, dat Erin steeds stiller wordt, maar wijdt dat aan de pijn. De arts heeft wel een recept meegegeven voor pijnstillers, maar Carla wil eerst met Sjaak overleggen. De arts helpt Erin weer in de rolstoel. Dat doet nu niet zoveel pijn meer als daarstraks. Peter wacht buiten bij de ingang op hen. Hij vindt Erin maar heel onrustig. Zij kijkt ook steels naar hem. Hij rijdt de rolstoel naar de auto. Dan vraagt hij Carla om iets te gaan kopen in het winkeltje van het ziekenhuis. Hij tilt Erin in de auto en dan gaat hij bij haar op zijn hurken zitten. "Wat is er nu werkelijk aan de hand? Waar ben jij zo bang voor?" vraagt hij haar. Zij durft hem niet aan te kijken, maar hij pakt haar kin en dwingt haar hem aan te kijken. Zij slaat direct weer haar ogen neer. "Ben jij erg boos? Krijg ik straks een pak slaag?" het komt er zo zachtjes uit, dat Peter eerst denkt, dat hij het verkeerd gehoord heeft. "Waar zie jij mij voor aan? Jij hebt het toch niet expres gedaan om iemand te pesten of om jezelf te verwonden? Dan zou ik boos zijn en ja, dan krijg jij voor je broek. Maar nu heb jij alleen een klein kind gered. Dat jij daarbij gewond ben geraakt is gewoon domme pech. Vooral voor jou." Hij geeft haar een knuffel. "Ik ben best trots op jou. Niet, dat jij nu iedereen moet gaan redden, maar in dit geval heb jij het goede gedaan." "Maar nu kunnen wij niet naar het asiel." klinkt het triest. Zij had zich zo verheugd op een hondje. "Nee, dat moet wachten, totdat jij weer goed kunt lopen. Maar we kunnen wel gaan wandelen vanmiddag." Erin kijkt hem vragend aan. Hoe kan dat nu met dat gekke been van haar. Peter lacht om haar gekke toet. "We kunnen een rolstoel en krukken

- 110 huren. Ik ga daar straks op weg naar huis gelijk even langs. Alleen, nu kun jij niet in je mooie slaapkamer slapen. Nu moet jij een tijdje in de slaapkamer beneden slapen. Want een trap op met dat been, dat gaat niet." Nee, dat snapt Erin ook wel. Zij zal al haar mooie spullen wel missen. Misschien wil Carla wel wat tekenspullen naar beneden halen. "Ik bezorg jullie maar weer een boel werk." "Beter, dan dat jij was blijven staan en dat die ouders van dat kindje een boel werk hadden gehad aan haar begrafenis." Nu begint Erin te huilen. "Maar meisje, toch. Wat is er dan?" Zij legt uit, dat zij zo graag wat voor dat geschrokken kindje wilde doen, maar dat Carla heeft verteld van de verzekering. "Als jij wat wilt doen voor dat kindje, dan doe jij wat voor dat kindje. Er zijn nog wel meer dingen te doen, dan een nieuwe fiets kopen. Waarom maak jij niet een mooie tekening van dat kindje op een mooie nieuwe fiets in de zon op een veilig voetpad. Lijkt jou dat geen mooi cadeau? Dan laten wij het mooi inlijsten. Dat is ook een mooi cadeau voor haar ouders." Erin kijkt hem aan en knikt. Het is een goed idee. Nu zijn de tranen weer gedroogd. Peter geeft haar nog gauw een kus op haar voorhoofd. Carla is ook teruggekomen. Zij heeft een hele mooie grote ballon voor Erin gekocht. Die bindt zij om Erins voet. Erin moet er om lachen. Een beetje, want de pijn komt weer opzetten. Peter rijdt naar het verhuurbedrijf van rolstoelen en krukken. Erin moet mee naar binnen. Zij moet de krukken uitproberen. Wat is dat nog moeilijk. Had zij maar krukken als Mwogambi. Peter weet niet wie dat is, maar kan raden wat voor krukken dat zijn. De dame die hen helpt schiet in de lach. Nee, helaas die soort krukken zijn hier niet. Peter tilt Erin op. Zij weegt nog steeds niet veel. In de sportzaal tilt hij altijd zwaardere gewichten. Als Erin weer in de auto zit, haalt hij de rolstoel en de krukken op. De dame geeft hem ook een brief mee. Daarin staat, wanneer de rolstoel en de krukken teruggebracht moeten worden. Peter rijdt naar huis. Hij heeft aan Carla's gezicht gezien, dat alles haar ook niet in de koude kleren is gaan zitten. Zij is ook erg geschrokken. En nu moeten zij ook nog naar de politie voor een verklaring. Als ze thuiskomen, stopt er net een politieauto voor de deur. Peter helpt eerst Erin in de rolstoel. Carla pakt de krukken en de ander spullen. Uit de politieauto stapt Hugo, die ook de inbraak heeft behandeld, samen met een agent in uniform. Hij wil graag even praten met Erin en Carla. Hij heeft wel gehoord, dat Erin weer voor heldin gespeeld heeft, maar wist niet, dat zij daarbij (ook alweer) gewond is geraakt. Peter vindt, dat zij beter alles meteen achter de rug kunnen hebben. Dan kunnen Carla en Erin daarna gaan rusten. Carla heeft geen moeite met haar verklaring. Zij heeft ook het kenteken van de auto opgenomen. En zij heeft de

- 111 bestuurder goed gezien en kan hem goed omschrijven. Zij is nog steeds woedend als zij eraan denkt. Erin krimpt in elkaar. Zij voelt de woede van Carla en uit gewoonte, trekt zij zich dat zelf aan. Zij kan hier nog niets aan doen. Peter ziet het en het doet hem zeer. Maar hij kan haar daar niet bij helpen. Erin komt niet zo gemakkelijk uit haar verklaring. Zij weet niet eens welke kleur de auto had. Wel weet zij de kleur van het fietsje en de kleur van het jasje van het kind. Maar alles is een beetje vergeten door de pijn. De pijn wordt nu ook weer erger. Hugo ziet het. Als hij weggaat, zegt hij nog plagend: "Nu voorlopig geen mensen meer redden, hoor. Zo lig jij constant in de kreukels." Erin belooft heel serieus haar best te zullen doen. De agent kijkt een beetje vreemd. Hugo bedankt haar nog eens. Nu is het allang lunchtijd geweest. Francis komt binnenlopen. Peter heeft hem gebeld in de auto bij het ziekenhuis. Hij neemt lekkere broodjes mee van een warme bakker. Lekkere zoete broodjes. "Dit keer zijn er wel zoete broodjes gebakken." grapt hij. Erin kent die uitdrukking nog niet. Carla legt hem haar uit. Het is best allemaal spannend en de broodjes zijn ook wel erg lekker, maar Erin heeft geen honger. Erin heeft pijn en zij is moe. Carla ziet het allemaal. Zij gaat de logeerkamer beneden klaarmaken voor Erin. Peter gaat haar daarmee helpen. Het is geen werkje voor twee personen, maar Peter wil even knuffelen met Carla. Hij wil, dat Carla straks na het eten ook even gaat slapen. Hij blijft toch thuis. Dat is al afgesproken met Francis. Zij zullen samen werken in Peters werkkamer. Dat is dicht bij Erin, dus als die iets nodig heeft, is er hulp. Carla wil eigenlijk niet, maar als Peter dreigt haar anders een pak voor de broek te geven, kiest zij toch eieren voor haar geld. Zij weet, dat er ook met Peter niet te spotten valt. Hij zal haar niet slaan, maar toch, zij heeft niet graag ruzie met hem. Dus Carla vertrekt naar boven, nadat zij Erin in bed heeft geholpen. Erin krijgt steeds meer pijn in haar knie. Zij kan niet lekker liggen en de slaap wil niet komen. Zachtjes begint zij te huilen. Het is niet leuk zo. Zij had zich zo verheugd op vanmiddag. De tranen lopen haar over het gezicht. Maar zij geeft geen kik of snik. Zij weet, dat Peter en Francis in Peters werkkamer haar anders kunnen horen en zij wil hen niet boos maken. Zij wordt verwacht te slapen. Maar de slaap wil maar niet komen. Peter gluurt even om een hoekje. Hij ziet een dikke traan over haar wang lopen. Direct is hij bij haar. "Heb jij erg veel pijn, hartje?" Hij is zo lief tegen haar. Zij knikt en nu snikt zij het uit. Dat haar knie zo'n pijn doet. Dat de slaap maar niet wil komen. Dat zij niet lekker kan liggen. Dat zij hen niet wil storen. Dat zij zo teleurgesteld is over de middag. Peter droogt haar tranen een beetje. Hij streelt haar haren. Hij laat haar rustig uithuilen.

- 112 Zelfs als zij vertelt, dat zij zo graag met Carla naar de winkel was gegaan, maar dat daar niets van gekomen is. "Wil jij alles ruilen en dat kindje laten doodgaan?" vraagt hij haar dan. Nee!!!! Dat wil Erin niet. "Nu dan, dan hoort het er allemaal bij. Het is vervelend dat jij niet lekker kunt liggen en dat de slaap niet wil komen. Probeer een zo prettig mogelijke houding te vinden, waarin jij het nog een half uurtje kunt uithouden en dan kom ik jou halen. Dan maar niet slapen. Als jij maar even gaat rusten." Hij kijkt haar aan en zij knikt. Zij zal nog een halfuur rusten. Peter weet wel beter, dan haar te dwingen te gaan slapen. Nu bestaat er kans, dat zij nog enige slaap krijgt en anders krijgt zij in ieder geval rust. Als hij gaat dwingen, slaapt zij zeker niet en zal zij zich zo onrustig maken, dat er geen land meer met haar te bezeilen is. Hij hoopt, dat Sjaak vanmiddag niet te laat langskomt. Carla durfde Erin geen pijnstillers te geven, maar Peter vindt het ellendig om haar zo'n pijn te zien lijden. Als Peter naar zijn werkkamer wil lopen, vraagt zij slaperig: "Wie is Supervrouw?" Peter vertelt haar, dat er geen Supervrouw is, maar alleen een stripheld, die Superman heet. Die stripheld redt allemaal mensen. Alleen raakt hij daar zelf nooit bij gewond. In strips kan dat. In het echte leven komt dat niet vaak voor. Erin knikt een beetje. Zij doezelt weg. Peter gaat zachtjes naar zijn werkkamer terug. Daar vertelt hij Francis van haar tranen en waar zij zich allemaal druk over maakt. Carla komt na een uurtje beneden. Zij heeft geslapen en is weer helemaal fit. Zij gaat koffiezetten voor de mannen. Die zullen nu wel wat lusten. Dan loopt zij even naar de logeerkamer en kijkt om een hoekje naar Erin. Die ligt al weer wakker. Zij doezelt steeds even weg, maar dan komt de pijn en die maakt haar weer wakker. Zij ziet erg witjes. Zij heeft nog steeds geen honger. Maar zij wil nu wel graag even uit bed. Als dat mag tenminste. Zij durft Carla bijna niet aan te kijken. Carla belooft, dat zij één van de mannen gaat halen om Erin uit bed en in de rolstoel te helpen. Peter heeft hen horen praten en komt even kijken. Hij heeft de laatste woorden van Carla gehoord. Hij tilt Erin met gemak uit bed. Hij draait een rondje met haar door de kamer. En dan zet hij haar met een sierlijke zwaai in de rolstoel. Erin giechelt een beetje. Zij wil wel lachen, maar haar been doet pijn en alle aandacht blijft daar maar heen trekken, hoe hard zij ook haar best doet, er niet aan te denken. Sjaak klopt aan de keukendeur. Die is precies op tijd. Hij wil even alleen met Erin praten. Carla geeft hem het recept voor de pijnstillers. Hij staat ervan te kijken, dat Erin het zolang heeft uitgehouden zonder pijnstillers. Dat was niet nodig geweest. Maar het is goed, dat Carla er voorzichtig mee is. Hij heeft gelukkig altijd een aantal pijnstillers bij zich. Hij vraagt aan

- 113 Carla een glas water en geeft dit met de pijnstiller aan Erin. Dan wil Sjaak van Erin weten, wat er met haar knie aan de hand is. Erin weet het niet helemaal. Zij vertelt, dat alles om haar heen donker is geworden en dat zij toen ineens op de onderzoekstafel lag. En dat de arts heeft geholpen bij het foto's maken. En dat zij over drie dagen terug moet komen. Sjaak weet nu wel, dat het ernstiger is, dan hij had aangezien. Erin is best wel hard voor zichzelf en nu doet zij niets als klagen over de pijn. Sjaak kijkt ook nog even naar het verband om haar knie. Die knie is echt heel dik. Dat valt op bij die spillebenen van Erin. Erin is nog lang niet volgroeid. Zij is nog niet eens vrouw geworden en dat voor een meisje van zeventien. Dat moet door slechte voeding komen. Hopelijk komt daar snel verandering in. Sjaak rijdt haar met de rolstoel naar de keuken, waar de anderen bij elkaar zitten. Hij parkeert haar aan tafel. "Geen koffie voor jou helaas, dame. Jij zult het moeten doen met limonade. Warme melk is nu ook niet zo geschikt, want dat gaat de werking van de pijnstiller tegen." Carla zet een glas lekkere appelsap voor Erin neer. Zij doet er ook nog een zoet broodje bij. Hopelijk wil Erin nu wel eten. Erin eet het broodje in kleine hapjes op. Zij weet wel, dat zij goed moet eten, maar het smaakt haar niet echt. De appelsap gaat wel goed naar binnen. Zo krijgt zij tenminste nog iets binnen. Erin wordt een beetje doezelig. De pijn in haar been zakt nu wat weg. De anderen praten zachtjes met elkaar. Door een klein snurkje horen zij, dat Erin in slaap is gevallen. Carla wil haar naar bed brengen, maar Sjaak zegt, dat zij beter kan blijven zitten. Zij slaapt toch maar kort nu. Na het avondeten direct naar bed met een pijnstiller en later in de nacht misschien nog een pijnstiller, dan komt zij de nacht wel door. Zij heeft ook meer aan een goede nachtrust, dan aan nu steeds kortere periodes slapen. Het beste is om haar overdag wakker te houden. De komende drie dagen zullen moeilijk voor haar zijn en vermoeiend, maar zij kan beter weer wennen aan een normale dagindeling. Zij zal het alleen niet leuk vinden. Erin beweegt in haar slaap. Zij kreunt even. Haar been voelt nog pijnlijk, want het zit vast in de spalk. Hieraan zal zij moeten wennen. Francis kijkt naar Erin. Zijn dappere Erin. Zij heeft het maar moeilijk iedere keer. Hij heeft vandaag gebeld met de detective. Hij wil weten, wie die oom van Erin is en wat daar nog gedaan kan worden. Die man mag niet ongestraft blijven. Waarom heeft hij eigenlijk ineens Erin weggestuurd? Naar haar vader, die toen al was overleden. Paul is omgekomen bij een dom autoongeluk. Francis heeft toen de begrafenis geregeld. Hij heeft toen Patricia opgevangen, maar die heeft later laten weten, geen prijs te stellen op zijn belangstelling. Daarna is zij getrouwd met die jonge

- 114 coureur. Helaas mocht dat allemaal niet zo lang duren. Als hij zich nou wel was blijven inzetten voor Patricia, zou zij dan nu nog leven? Hij kan de tijd niet terugdraaien, maar hij vraagt het zich toch even af. Peter schenkt hem nog een beker koffie in. Dan begint hij een gesprek over golfbanen in de buurt. De drie mannen houden alledrie van deze sport en besluiten om in het weekend samen te gaan golfen. Peter zal de reservering doen. Carla belt even naar Donja en mama om te vertellen, wat Erin is overkomen. Mama belooft later in de middag even op bezoek te komen. Zij was al ingelicht over de verhuizing en wat er mee samenhangt. Francis heeft haar gisteravond nog even gebeld. Donja vindt het heel sneu voor Erin. Zij zal gelijk uitzoeken, hoe het met de verzekering zit. Zij regelt dat wel met de politie. Dat is maar een kleine moeite. Maar als zij Francis even aan de telefoon kan krijgen. Er is een nieuwe klant, die speciaal naar hem heeft gevraagd. Die is op kantoor aanwezig. Misschien kan Francis dan een afspraak maken. Als Francis hoort wie de klant is, besluit hij direct terug te gaan naar kantoor. Dit is echt een heel goede klant. Daar kunnen zij veel zaken mee doen. Hij pakt zijn autosleutels en wil weggaan. Sjaak vindt dat onverstandig. Francis mag nog steeds niet zelf rijden. Francis trekt een gezicht. Maar Sjaak heeft wel gelijk. Hij wil geen ongelukken maken. Sjaak brengt hem wel naar kantoor. De twee mannen gaan gauw weg. Carla begint de koffieboel op te ruimen. Erin wordt wakker en kijkt om zich heen, waar iedereen gebleven is. Peter zit nog steeds aan tafel. Hij leest de krant. Hij kijkt even naar Erin, die probeert te gaan verzitten. Zij voelt zich alsof zij echt een pak slaag heeft gehad. Haar billen doen zeer van het lange zitten. Haar been doet zeer van de vreemde houding. Zij voelt zich geradbraakt. Zij kijkt steels naar Peter. Die kijkt haar aan. "Is er iets, dat ik voor jou kan doen, meisje?" "Ik verveel me een beetje. Ik wil graag tekenen, maar mijn spullen liggen boven." "Nou, dan haal ik ze toch even voor jou." Erin is superblij, dat hij dit wil doen. Carla rommelt wat door de keuken. Zij begint maar alvast met het voorbereiden van de avondmaaltijd. Erin kijkt hoe zij de aardappels schilt. Zou Erin dat ook kunnen? Carla pakt een tweede mesje en doet het Erin voor. Dat is nog heel moeilijk. Geconcentreerd werkt Erin aan het schillen van een aardappel. Is dat lekker? Stiekem steekt Erin een stukje in haar mond. Nee, dat is vies. Carla heeft alles gezien en moet hartelijk lachen. Peter komt weer binnen met Erins tekenspullen. Hij hoort van Carla, dat Erin rauwe aardappelen niet lekker vindt. Nee, natuurlijk niet, die moet je eerst koken. "Oh, net als slangenvlees." zegt Erin. Peter kijkt geschokt. Hij vindt slangen net zo erg als ziekenhuizen. Erin vertelt van de

- 115 avonden, dat zij zonder eten naar haar bed werd gestuurd. Dat zij dan slangen ging vangen. Natuurlijk geen giftige slangen. Dan legde zij ze in het vuur. Dat vuur was om te zorgen, dat er geen roofdieren te dicht bij het kamp kwamen. Dan kon zij toch eten. En van de wortels, die zij zocht om op te kauwen. En van de hars van een bepaalde boom, die zij gebruikte als kauwgom. En van de keer, dat zij honing vond in een verstoord bijennest. Dat was lekker. Net zo lekker als de honing, die Sjaak vanmorgen meebracht. Nu heeft zij een hele pot honing gekregen. Erin is een zoetekauw. De aardappels zijn ondertussen geschild. Nu gaat Carla groentes schoonmaken. Dat doet zij aan het aanrecht, dus Erin kan niet meer helpen. Zij heeft haar handen vies gekregen, van het aardappels schillen. Zo kan zij niet aan haar tekenspullen zitten. Peter ziet haar naar haar vieze handen kijken. Als zij ze schoon wil gaan likken, staat hij op en pakt een natte washand. Hij wast haar handen en haar gezicht. Dan grijnst hij naar haar. Nu is zijn peutertje weer schoon. Erin wil protesteren, maar opeens gaat er weer een felle pijnscheut door haar knie. Zij hapt even naar adem. PFoe, dat deed zeer. Peter gaat naast haar zitten. "Wat ga jij nu tekenen?" vraagt hij belangstellend. Het is beter om Erin even af te leiden van de pijn. Erin laat hem een nieuw plaatje zien, dat zij heeft gevonden in een reclameblaadje voor een reisbureau. Het is een zonnig tropisch strand, met een mooie blauwe zee en een bootje op het strand. Zij pakt haar krijtjes en begint te tekenen. Maar het wil niet echt lukken. Zij kan zich niet zo goed concentreren. Als zij ook nog per ongeluk een verkeerde kleur pakt is de maat vol. Zij wordt nu echt nijdig. Gisteren gooide zij met het tekenblok, maar nu is zij zo kwaad, dat zij zichzelf begint te bijten. Dit tot bloedens toe. Peter houdt haar tegen. Hij haalt haar handen uit het bereik van haar mond. Zij draait, om toch zichzelf pijn te kunnen doen, maar Peter houdt haar met gemak in bedwang. Hij is tenslotte een heel sterke man. Als zij probeert toch zichzelf in haar arm te bijten, bijt zij bijna Peter in de hand. Zij draait op het laatste moment haar hoofd weg. Daarbij komt zij onzacht met haar hoofd in aanraking met de tafel. Peter pakt haar beet. Hij tilt haar uit de rolstoel. "Als jij zo graag pijn wilt hebben, jongedame, dan geef ik jou wel een pak voor je broek." Hij legt Erin over zijn knieën en geeft haar een paar gevoelige tikken voor haar broek. Erin kalmeert nu. Zij snikt het uit. Peter zet haar terug in de rolstoel. "Is het nu afgelopen?" Erin knikt. Zij schaamt zich heel erg. Peter pakt haar tekenspullen van tafel en legt ze weg. Erin moet maar even een poosje na gaan denken over haar gedrag. Carla heeft alles met lede ogen aangezien. Zij draait zich om naar het aanrecht. Zij moet huilen om Erin. De tranen lopen over haar wangen. Peter

- 116 komt achter haar staan. Hij kust haar in haar nek. Dan geeft hij haar de natte washand aan. Zij wast haar gezicht. Er wordt nu een hele poos niets gezegd. Erin denkt diep na over wat zij heeft fout gedaan. Peter heeft haar wel een paar tikken op haar broek gegeven en die kwamen best wel hard aan, maar echt zeer, doet het niet. Het is meer de schrik, dat zij dit heeft gedaan. Zij voelt zich zo kleintjes. Zij wordt nu vast uit huis gezet. Zij probeert haar rolstoel achteruit te rijden. Zij wil alvast in de logeerkamer wat van haar spullen gaan inpakken. Dan is zij voorbereid. "Waar dacht jij heen te gaan?" Peter klinkt een beetje boos. "Naar mijn kamer. Ik wilde alvast gaan pakken." "Pakken? Ik dacht het niet. Jij komt voorlopig dit huis niet uit." Erin kijkt hem aan. Op haar gezichtje strijden angst, opluchting en verdriet een stille strijd. Peter ziet het wel, maar hij moet Erin nu streng aanpakken, anders wordt het alleen maar erger. "Ik dacht, dat jullie mij nu niet meer wilden. Ik ben zo stout geweest." is het timide antwoord. "Jij blijft waar je bent. Jij bent inderdaad stout geweest, maar daarvoor heb jij straf gehad. Wij willen jou hier. Ook als jij stout bent. Erin, kijk mij aan. Als jij stout bent krijg jij hooguit voor je broek. Maar wij zetten jou niet buiten de deur. Heb jij dat begrepen?" Erin knikt. De opluchting heeft gewonnen. Peter schuift haar stoel weer aan tafel. Carla loopt weg naar de kelder. Daar kan zij zich even laten gaan. Peter merkt het wel, maar hij moet bij Erin blijven. Hij pakt een verbandtrommel uit de kast. Daaruit pakt hij een verbandgaasje en een flesje jodium. Dat zal erg prikken. Maar zij heeft het zichzelf op de hals gehaald. Erin zit doodstil, terwijl hij de beten verzorgd. Dan ruimt hij zonder iets te zeggen de verbanddoos weer op. Erin voelt, dat hij nog steeds heel boos is. Carla's verdriet kan zij ook voelen, maar zij snapt dit niet goed. Waarom is Carla verdrietig? Zij heeft toch geen pak slaag gehad? Erins billen beginnen nu toch wel een beetje zeer te doen. Zij moet van Peter aan tafel blijven zitten. Francis belt op, dat hij met de nieuwe klant een zakendiner houdt. Er is al stevig zaken gedaan. Donja zal hem na het eten naar Peters huis brengen met een chauffeur, zodat hij zijn auto kan komen ophalen. Dan komt hij nog wel even binnen. Hij heeft nog een klein cadeautje voor Erin gekocht. Peter vertelt hem, dat Erin dat niet echt verdiend heeft. Dan vertelt hij hem, wat er gebeurd is. Erin laat haar hoofd hangen van schaamte. Carla is weer aan het werk. Zij kookt de aardappels en de groentes en zij braad het vlees. Zo nu en dan kijkt zij steels naar Erin. Als zij in de buurt komt, streelt zij even over Erins hoofd. Erin kijkt haar schichtig aan. Carla is tenminste niet boos. Peter is doorgegaan met het lezen van zijn krant. Erin zit een beetje te schuifelen in haar stoel. Peter doet of hij niets ziet. "Ben jij nog heel

- 117 erg boos op mij?" durft Erin tenslotte zachtjes aan hem te vragen. Peter kijkt haar ernstig aan. "Als jij jezelf verwond, word ik heel boos. Maar zolang blijf ik niet boos. Als jij denkt, dat jij je weer netjes kunt gedragen, zal ik niet meer boos zijn. Is dat afgesproken?" Erin knikt. Nu loopt er een traan over haar gezicht. Het pak slaag van zojuist heeft zij zonder tranen geaccepteerd, maar de vergiffenis brengt tranen tevoorschijn. Peter pakt zijn zakdoek en veegt haar tranen weg. Hij is opgelucht, dat het zo geregeld is. Hij knuffelt Erin even. Dan begint hij met tafeldekken. Erin kan daar niet bij helpen. Zij zit te kijken, hoe Carla en Peter speels op elkaar mopperen als zij elkaar in de weg lopen en hoe Peter even een kusje steelt. Zij voelt de liefde tussen die twee mensen. Dat zij zelf ook geliefd wordt door deze mensen kan zij niet begrijpen. Zij is nog zo onzeker, over hoe mensen tegenover haar staan. Maar Peter heeft haar wel verzekerd, dat zij bij hen mag blijven wonen. Zij is gelukkig en zij begrijpt er niets van. Het eten wordt op tafel gezet en Carla schept voor Erin op. Die doet duidelijk een poging om zich van haar beste kant te laten zien. Zij eet netjes haar bord leeg. Als er een toetje op tafel wordt gezet, vraagt zij niet, of zij ook wat kan krijgen. Carla geeft haar een klein bordje pudding. Erin vindt dit echt heel lekker, maar zij vraagt niet om meer. Peter pakt haar medicijnen en een glas water voor haar. Dit keer is er ook een pijnstiller bij. Erin neemt alles gehoorzaam in. Dan brengt Carla haar naar bed. Zij blijft nog even zitten praten op de rand van het bed. Erin begint al snel weg te zakken in slaap. Peter komt ook nog even kijken bij zijn dappere, maar soms zo stoute meisje. Carla staat op en loopt met Peter naar de woonkamer. Hij slaat zijn arm om haar middel en trekt haar even tegen zich aan. Zij weten beiden: het zal moeilijk worden met en voor Erin, maar zij zullen zich erdoor slaan. Francis komt de keuken inlopen, net als Carla iets te drinken komt pakken. Hij is blij, dat hij van die nieuwe klant af is. Het is wel een goede klant, maar Francis is toch wel erg moe geworden. Hij is zulke lange dagen niet meer gewend. Hij mag eigenlijk ook maar halve dagen werken. Hij vraagt aan Carla, hoe het met Erin is. Carla vertelt, dat alles weer goed is en dat Erin nu ligt te slapen. Vannacht zal wel moeilijk worden, maar daar vinden zij wel een oplossing voor. Waarom heeft Francis zijn chauffeur niet mee naar binnen genomen? Francis kijkt beschaamd. De chauffeur is niet komen opdagen en hij dacht zelf zijn auto wel naar huis te kunnen rijden. Carla moppert, dat alle mannen net kleine kinderen zijn, die hun speelgoedjes niet kunnen missen. Zij lopen direct door naar de woonkamer, waar Peter in een vakblad zit te lezen. De televisie staat aan op een zender voor klassieke muziek. Daar houden zij beiden

- 118 van. Carla heeft zitten borduren. Dat kalmeert haar altijd. Zij zegt tegen Peter, dat hij Francis naar huis moet brengen en als Francis protesteert, kijkt zij hem nijdig aan. Francis houdt verder beschaamd zijn mond. "Het lijkt wel of ik hier een heel huis met kleine kinderen moet opvoeden." voegt zij hem toe. Peter begint te lachen. Zo kent hij zijn Carla. "Ik breng hem straks veilig naar huis in zijn eigen auto. Dan kom ik teruglopen. Dat zal me goed doen." beslist hij. "Maar ik neem wel de autosleutels mee." voegt hij Francis toe. Die kijkt zijn vriend aan. Hij knikt maar eens. Wat hij vanmorgen gedaan heeft en wat hij nu weer wilde doen is inderdaad onverantwoord. Zo kent hij zichzelf niet. Zou Erins gedrag besmettelijk zijn? Het wordt een genoeglijke avond. Als Peter terugkomt van het wegbrengen van Francis, is Carla al naar bed. Peter gaat even bij Erin kijken. Die is in een diepe slaap verzonken. Zij kreunt zo nu en dan zachtjes. Gekke meisje. Die nacht wordt Erin niet wakker. Zij was veel te moe.

- 119 -

Donderdag 11 april 2002 Maar 's-ochtends als Peter en Carla opstaan, wordt zij wel wakker, hoe zachtjes ze ook doen. Zij roept om Carla. Zij moet namelijk nodig naar het toilet. Carla helpt haar en zet haar vervolgens in de rolstoel. Aankleden is hier niet nodig en nu zelfs pijnlijk. Eerst maar eens ontbijten. Erin krijgt twee boterhammen met honing in kleine stukjes gesneden. Zij eet er langzaam van. Haar been en haar rug doen pijn. Het is niet zozeer de knie, hoewel die ook klopt en pijn doet, als wel het in een gedwongen houding moeten zitten en liggen. Erin moet daar nog aan wennen. Na het eten is er gelukkig weer een pijnstiller. En natuurlijk haar medicijnen. Het wordt steeds meer. Peter is naar het kantoor gegaan. Erin heeft nog even gedacht aan meegaan, maar dat kan zij nu toch niet. Bovendien heeft zij nu bij de gekste dingen hulp nodig en dat kan niet op een kantoor. Francis heeft gisteravond afgesproken om dit keer als oppas te fungeren, dan kan Carla straks even boodschappen doen. Het is voor Carla ook wel eens goed om er even uit te zijn. Francis wil met Erin schaken. Hij heeft de aantekeningen van hun vorige potje nog steeds op zak. Erin vindt alles best. Als zij maar iets te doen heeft. Na een poosje zitten zij beiden over het schaakbord gebogen en zij merken helemaal niet, dat Sjaak door de keukendeur naar binnen komt. "Hallo, dat is een interessante partij." is zijn commentaar. Hij wil met Erin bespreken, wat er met haar knie aan de hand is, wat er mee moet gebeuren en hoe lang alles gaat duren. Dat zal een bittere pil worden voor Erin. Het valt namelijk vies tegen. Er zit een scheur in haar scheenbeen. Vlak onder haar knie. Maar er is ook een pees ingescheurd en dat heeft eigenlijk nog meer rust nodig. Hij begint uit te leggen, wat er op de foto's te zien is. Hij heeft zijn eigen kopieën meegebracht. Dan legt hij uit, dat er nu geen gips om haar knie kan, omdat dat anders als haar knie weer geslonken is geen steun meer kan geven. Daarom moet er nu een spalk omheen blijven zitten. De knie moet absoluut beschermd worden. Erin kan dat wel begrijpen. Dan vertelt Sjaak, hoelang haar knie in het gips zal moeten blijven. Gips vanaf haar lies tot aan haar enkel. Zij mag zeker vier weken niet eens haar voet op de grond zetten. Daarna zal zij nieuw gips krijgen. Nu iets kleiner. Zij mag dan heel voorzichtig haar voet op de grond laten steunen, maar er nog niet op staan. En als alles dan goed gaat, zal zij nog zeker twaalf weken fysiotherapie moeten krijgen, om haar knie weer gezond te krijgen. Erin is wit

- 120 geworden. Zij kan niet begrijpen hoelang dit alles gaat duren en wat dat voor haar inhoud. Francis zegt: "Dus zal Erin de eerste vier maanden nog zeker niet kunnen werken." Erin kijkt hem heel verschrikt aan. Vier maanden niet? Dat is veel te lang. "Kan ik dan hier thuis geen werk doen?" vraagt zij benepen. Sjaak vindt dat een idee om later te bespreken. Zij heeft nu toch nog een schorsing lopen. Hoe lang duurt die schorsing nog? Francis plaagt: "Die zou pas ingaan als Erin beter is." Erin kijkt hem geschrokken aan. Dat zou betekenen, dat zij zeker een half jaar niet mag werken. Een half jaar niet tussen haar collega's komen. "Dan kun jij mij beter ontslaan en een ander voor mij in dienst nemen." zegt zij manmoedig. Francis schudt zijn hoofd. "Hoe lang het ook duurt, er zal altijd een plaats in ons team voor jou worden opengehouden." belooft hij haar. "En je hebt gelijk. Later als je schorsing er op zit, kun jij wel van hieruit werken. Desnoods vanuit Peters werkkamer. Maar eerst moet jij je schorsing uitzitten en die duurt nog vijftien weken." Erin kijkt hem aan, knikt en buigt haar hoofd. Gelukkig zij mag na haar straf gewoon weer aan het werk. Francis denkt, dat het goed is, dat Erin dan iets beter in de gaten te houden is. Dan kan zij niet zoveel streken uithalen. Peter zal er zeker wel de hand aan houden. Zijn vriend heeft hem verteld van het pak slaag, dat Erin van hem gehad heeft. Hij heeft ook de tekening laten zien. Volgens Francis is het zelfs een mooie tekening. Niet perfect maar wel mooi. Sjaak ziet nu ook de bijtwonden op Erins handen. Hij zegt er niets van. Erin is nog een wankel figuurtje. Hij hoopt, dat zij niet echt gaat doorslaan. Dan zal hij haar namelijk moeten laten opnemen in een kliniek. En opgesloten zitten is niets voor Erin. Die is de laatste tijd al veel te weinig naar buiten geweest. Carla is net thuis gekomen. Zij is verrast Sjaak te zien. Deze belooft, 's-middags een eindje met Erin te zullen gaan wandelen. Zijn partner in de praktijk neemt even een paar dagen voor hem waar. Die wil graag volgende week een weekje naar Parijs en dan moet Sjaak voor hem waarnemen. Sjaak vindt dit wel fijn. Carla zet voor iedereen koffie. Erin krijgt een glas lekkere zoete kruidenthee. Zij geniet hier echt van. Zij is alleen teleurgesteld, dat er geen koekje bij is. "Het is niet elke dag zondag, jongedame." vertelt Carla haar. Erin kijkt een beetje sip. Francis doet net of hij haar een klap tegen haar hoofd geeft, maar hij veegt haar door de haren. Hij is heel teder voor Erin. Sjaak kijkt ernaar. Als dit maar goed gaat. Die twee houden echt van elkaar, maar hij kent Francis' trots. Net als Francis zijn trots kent. Francis zal er op staan, dat Erin uit zichzelf en bewust voor hem moet kiezen. En hij zal niet zo gemakkelijk te overtuigen zijn. "Ben jij nog bij die patiënte van mij geweest?" vraagt hij aan

- 121 Francis. Francis knikt met zijn mond vol koffie. Hij heeft die mevrouw opgezocht. Het is een oude vriendin van zijn moeder. Hij heeft haar verteld, dat zij beter een aantal kamers kan verhuren aan nette jongedames, dan haar huis te verkopen. Dan heeft zij geld om haar huis te laten onderhouden en een hulp in de huishouding in dienst te nemen. Bovendien is er dan meestal iemand in huis, die in geval van nood in kan grijpen. Francis heeft beloofd hiermee te helpen. Maar hij weet al iemand, die graag hier op kamers wil. Het is één van de ‘meisjes’ van kantoor. Sjaak vindt dit een schitterende oplossing. Hij bedankt Francis voor zijn moeite. Francis vindt het niet zo'n moeite en hij wordt er zelf ook wat beter van. Het 'meisje van kantoor' is Donja, die heeft aangegeven, haar huis te bewerkelijk te vinden en iets kleiners te zoeken. Zo zal de oudere vrouw ook nog wat aanspraak hebben en in slechte tijden kan Donja ook nog boodschappen voor haar doen. Het is echt een kast van een huis. Zelfs nog groter dan het huis van Francis. Er kunnen zelfs meerdere appartementen van worden gemaakt. Maar dat is nu nog niet aan de orde. De oude vrouw heeft er al moeite mee, als er één appartement wordt gemaakt. Francis kon haar alleen maar overtuigen, door te benadrukken, dat zij er ook een ander mee helpt. Hij heeft Donja gevraagd eens bij de oude vrouw te gaan kennismaken. Er moeten alleen nog een aantal kleine aanpassingen worden gedaan. Francis zal zorgen, dat deze tegen kostprijs worden gedaan. Hij heeft ook met Donja een alleszins redelijke huur afgesproken. Donja wil dan haar zonen opdragen, de tuin een beetje te onderhouden. Zo is iedereen geholpen. Sjaak zegt vanmiddag nog terug te komen, om met Erin te gaan wandelen en wil opstaan om naar huis te gaan. Carla vraagt hem of hij druk is. Nee, hij heeft eigenlijk niets te doen, maar hij kan toch ook niet hier blijven zitten? Waarom niet? Francis blijft ook tot na het middageten. Hij krijgt een waarschuwende blik van Carla. Hij is vanmorgen maar komen lopen. Er is nog steeds geen chauffeur voor hem gevonden. Vanmiddag moet hij naar de bank voor een belangrijke bespreking over zijn privé-investeringen. Hij wil dan een taxi nemen. Sjaak vindt dat onzin. Hij kan Francis best even brengen en weer ophalen. Erin moet maar even wachten, totdat hij terug is. Erin trekt een gezicht naar hem. Dat durft zij nu wel. "Ik mag helemaal niet meer zelf beslissen, of ik wel naar buiten wil. Het ziet er echt guur uit." zegt zij. Sjaak schudt zijn hoofd. Nee, wandelen is dokters orders en daar valt niet aan te tornen. Zij heeft ook frisse lucht nodig. Anders wordt zij alleen maar sneller ziek. Carla ziet en hoort alles aan. Gezellig zo. Met veel mensen aan tafel. Carla neemt Erin mee naar de logeerkamer, om haar aan te kleden. Erin kan dat nu niet zelf.

- 122 Gelukkig zijn er laatst ook een paar erg wijde broeken gekocht. Nu passen die wel over haar been. Carla doet eerst heel voorzichtig een pijp over het zere been. Erin houdt haar adem in. Het doet best wel pijn, maar het is uit te houden. Dan helpt Carla haar met de rest van de broek. Haar bovenkleding kan Erin zelf wel aantrekken. En haar haren kammen gaat ook wel. Carla heeft een spiegel op een tafel gezet. Nu kan Erin zichzelf een beetje redden. Alleen naar het toilet gaan en wassen, dat is erg moeilijk alleen. Dat kan Erin niet. Carla zal haar daarbij helpen. Het middageten verloopt in een prettige sfeer. Er wordt over en weer geplaagd. Alleen Erin doet niet echt mee. Zij begint nu toch een beetje moe te worden. Zij heeft ook moeite met haar brood. Ook al heeft Carla het in kleine stukjes gesneden voor haar. Erin voelt zich zo net een kleine peuter. Zij speelt een beetje met haar eten. Francis, die dit ziet, pakt een stukje brood van haar bord en stopt het in haar mond. Er loopt een traan over Erins wang. "Wat is er aan de hand? Doet je been erg zeer?" Erin schudt haar hoofd. Zij is alleen maar moe. Francis trekt haar hoofd even tegen zich aan. Hij knuffelt haar even en voert haar dan verder haar brood. Alles gaat op, maar wel met moeite. Na het eten is het al tijd om Francis weg te brengen. Sjaak gaat gelijk even langs het benzinestation om te tanken. Als hij terugkomt, neemt hij Erin mee naar een park in de buurt. Voor zij kunnen gaan, helpt Carla Erin in haar nieuwe jas. Maar het is inderdaad guur en Erin moet stil zitten, dus heeft Carla een paar plaids tevoorschijn gehaald en die over Erins benen en schoot gelegd. Vooral het zere been wordt goed ingepakt. Carla wil Erin ook nog een sjaal omdoen, maar dat wil Erin niet. "Goed oppassen, dat jij geen kou vat." zegt Carla bezorgt. "Ja, mam." antwoordt Erin. Het is bedoeld als een grapje, maar er zit ook ernst in. Carla's ogen schieten even vol. Zij heeft nooit gedacht, dat er nog eens iemand 'mam' tegen haar zou zeggen. Erin trekt Carla naar zich toe en geeft haar spontaan een zoen op haar wang. Dan rijdt Sjaak snel weg. Dat worden teveel emoties. Ze moeten rustig aan doen. Sjaak duwt de rolstoel naar een mooi natuurparkje in de buurt. Daar kan Erin herten en geiten zien en eekhoorntjes. En misschien ook wilde zwijnen. Er staan ook een paar ezeltjes. Die komen normaal niet voor in de natuur van Nederland. Er loopt ook een kudde hooglandkoeien. Heel indrukwekkend. Sjaak en Erin kletsen wat, over wat zij zien. Erin wil even nergens anders aan denken. De pijn in haar been wordt weer erger. Het lange stilzitten is ook niet gemakkelijk. Verdraaide knie. Als zij terugkomen van de wandeling, is Francis al terug. Hij heeft een lift gehad van een zakenrelatie. Hij kijkt een beetje somber. Sjaak vraagt hem of de investeringen tegen vielen. Maar

- 123 alles was goed bij de bank. Francis is alleen een beetje down over het weer. Hij gaat naar huis lopen en dan met Aïla wandelen. Sjaak staat ook op. Nu heeft hij genoeg tijd verlummeld. Hij moet nog een paar boodschappen doen. Peter komt net thuis. Hij wil thuis verder werken. Dat is veel rustiger, want op kantoor loopt er regelmatig iemand binnen om iets te vragen. Peter is met wat moeilijke berekeningen bezig. Carla gaat boven even wat doen met de was. Nu zit Erin alleen aan tafel. Zij heeft niets te doen. Zij kijkt naar de tekenspullen, die Peter gisteren in de vensterbank heeft gelegd. Zou zij ze durven pakken? Kan zij er wel bij? Zij rijdt haar rolstoel een beetje onhandig naar de vensterbank. Daar stoot zij haar voet. AU. dat doet erg zeer. Het wordt even zwart voor haar ogen. Peter heeft haar horen schuifelen met de stoel en haar kreetje van pijn gehoord en komt kijken wat er gebeurd. "Kun jij dat dan niet even vragen? Wij kunnen jou dat zo aangeven." "Maar jullie zijn allebei zo bezig en ik moet mezelf toch kunnen redden." Peter schudt zijn hoofd over zoveel koppigheid. Nu geeft hij haar de spullen aan. "Maar je denkt wel aan, wat er gisteren is gebeurd." waarschuwt hij haar. Erin knikt. Zij zal dat niet gauw vergeten. Het pak slaag was wel niet zo hard, maar het heeft wel indruk gemaakt. Zij gaat maar geen dingen natekenen. Zij tekent gewoon, wat er in haar opkomt. Een bruggetje over een watertje. Met eendjes in het water. Een ezeltje in een wei. Een vogel op een paal. Wat mooie bloemen in een perk. Zij is lekker bezig. Dan gaat de deurbel. Peter gaat mopperend open doen. Het is Hugo Verdonck. Hij komt voor Erin een mooie bos bloemen brengen en een lekkere doos chocolaatjes. Die zijn van alle agenten van het bureau. Omdat zij zo dapper is geweest. Erin bloost ervan. Carla is naar beneden gekomen en biedt Hugo een kop koffie aan, maar hij heeft niet zoveel tijd. Hij heeft voor Carla de gegevens van de automobilist. Nu kunnen zij hem aansprakelijk stellen. Hij kijkt naar Peters grimmige gezicht en naar diens oersterke voorkomen. "Ga alleen alsjeblieft geen eigen rechter spelen. De man is zijn rijbewijs en zijn auto kwijt en hij zal ook voor de rechter moeten verschijnen. Laat het recht maar zijn eigen loop hebben." waarschuwt hij. Peter knoopt het in zijn oren. Maar er zijn nog wel andere wegen om het iemand moeilijk te maken. Peter is echt hels. Carla vraagt hem om maar naar de sportschool te gaan. Hier kan hij zijn agressie goed kwijt. Hij besluit, dat Carla gelijk heeft. Hij kijkt eens naar Erin. Hij haalt een paar dumbbells uit zijn sporttas en zet die voor Erin op tafel. "Oefen jij hier maar eens mee. Dan maak jij je armspieren en de beenspieren van je goede been wat sterker. Dan wordt jij niet alleen wat zwaarder, maar ook gespierder." geeft hij haar als opdracht. Erin probeert er één van

- 124 tafel op te pakken, maar dat is veel te zwaar. Zelfs met twee handen kan zij het ding amper baas. Carla ziet het hoofdschuddend aan. Het is op zich een goed idee, maar deze dingen zijn te zwaar voor Erin. Carla pakt ze in één beweging van tafel. Erin kijkt met grote ogen naar haar. Carla is sterker dan zij dacht. "Ik zou jou ook een stevig pak voor je broek kunnen geven, als het nodig was. En ik zal dat ook doen ook. Wanneer jij het nodig maakt. En dan zul jij merken, dat ook ik veel kracht in mijn handen heb." waarschuwt zij. Erin slikt maar eens. Zij kijkt wel uit om Carla kwaad te maken. Dan krijgt zij vast ook nog van Peter voor haar broek. Maar nu is Erin nog een brave meid en zij kreeg een mooie bos bloemen. Zij kijkt verlangend naar de doos chocolaatjes. Zij weet wel hoe lekker dat is. Maar Carla ziet haar blik en zet de doos buiten bereik. Erin trekt een sip gezichtje. "Na het avondeten, jongedame. Eerst een goede maaltijd eten." eist Carla. Erin klaart alweer op. Zij krijgt dus echt wel chocolaatjes. Carla geeft haar een mandje met een hengsel. Hierin heeft Carla wat gewichtjes gelegd. "Oefen hier maar even mee. Maar niet meer dan vijf minuten per keer." Erin kijkt haar aan. Wat is nu vijf minuten. "Dat merk je wel, als je erover heen gaat. Dan krijg jij stevige spierpijn." weet Carla. Erin gelooft het allemaal niet zo, maar durft dit niet te zeggen. Carla gaat nog even naar boven. Zij moet de was nog even uitzoeken en dan in de kasten ruimen. Erin gaat stevig oefenen met haar mandje. Dat ding weegt bijna niks. Als zij een halfuurtje geoefend heeft, is het mandje wel zwaar geworden. Haar handen doen ook een beetje zeer van het vasthouden. Zij zet het mandje nu maar weg en gaat weer tekenen. Peter komt terug van de sportschool. Hij ziet het mandje staan en vraagt of Erin hiermee geoefend heeft. Erin knikt. Haar hand doet zo vreemd. Hij bibbert helemaal. Zij kan het potlood bijna niet meer vasthouden. Zij wil dit voor Peter en Carla eigenlijk niet weten, daarom vraagt zij aan Peter om een boek. Hij haalt een roman van Carla uit de woonkamer. Carla heeft het boekje allang uitgelezen. Erin wil het van hem aanpakken, maar zij heeft ineens geen kracht meer in haar handen en laat het boekje vallen. "Hoelang heb jij zitten oefenen?" vraagt Peter argwanend. Erin kleurt. Zij weet best, dat Carla heeft gezegd niet meer dan vijf minuten te oefenen. "Een halfuur." bekent zij nu. Peter trekt één wenkbrauw op. "Nu, dan zul jij het zelf wel merken. In dit geval heb jij jezelf gestraft." Hij legt het boek voor Erin op tafel. Die laat het daar maar liggen. Zij weet niet precies, wat Peter bedoelt, het trillen zal straks toch wel over gaan? Het trillen gaat inderdaad over. Nu voelt haar arm alleen maar een beetje erg moe. Het is net alsof zij het mandje nog steeds aan haar arm heeft hangen. Het bewegen van haar armen en haar handen

- 125 gaat steeds moeilijker. Zij blijft maar een poosje zitten lezen. Dan komen Peter en Carla samen naar beneden. Peter heeft een klein potje in zijn hand. "Trek je trui eens uit." beveelt hij haar. Erin gehoorzaamt. Haar armen doen nu pijn. Het is alsof zij ze niet meer bewegen kan. Erin snapt niet hoe dit kan. Zij kijkt hem aan. Hij kijkt ernstig en een heel klein beetje boos. Hij smeert een beetje van de zalf uit het potje op haar armen. Dat begint meteen te branden. De tranen springen Erin in de ogen. Is dit de straf waarover hij het net had? Zij kijkt hem nogmaals schuldbewust aan. Hij gaat eerst zijn handen wassen. Dan helpt hij haar de trui weer aan te trekken. Haar armen doen nu echt pijn. Alle bewegingen die zij maakt doen haar pijn. Zij kreunt het bijna uit. Zij houdt zich nog net in. Peter pakt haar kin. "Nu weet je wat ik bedoelde en waar Carla jou voor gewaarschuwd heeft. Spierpijn is niet te onderschatten." Erin weet het nu inderdaad. Het was erg dom om zolang te oefenen. "Volgende keer blijf ik er wel bij." zegt Peter. "Dan kun jij niet meer van die domme dingen doen. En ongetrainde mensen hebben altijd begeleiding nodig." Erin schaamt zich. Wat is zij dom geweest. Zij kan niet eens meer een potlood vasthouden. Carla is ondertussen aan de avondmaaltijd begonnen. Dit keer maakt zij een ovenschotel. Erin zal dit vast wel lekker vinden. Erin heeft helemaal geen trek. Die voelt zich steeds vervelender worden. De zalf brandt haar huid bijna van haar armen af. Haar armen voelen zo raar zwaar. Zij kan haar handen haast niet meer gebruiken en haar been al helemaal niet meer. En ze schaamt zich zo erg. Zij is het domme, kleine meisje. Zij kan niets goed doen. Peter ziet haar steeds verder wegglijden. "Kom, geef mij eens een hand." zegt hij. Erin steekt hem een hand toe. Het gaat heel houterig en doet haar oneindig zeer. Zij krijgt haar vingers niet meer recht. Peter pakt haar hand en begint haar hand te masseren. Zachtjes maar ferm drukt hij op de verharde spieren. Erin voelt hoe de spieren zich langzaam ontspannen. Dit is goed. Zij kijkt naar Peters vingers, die haar hand kneden. Vervolgens komt haar onderarm aan de beurt. Dit doet zoveel pijn, dat Erin zich op haar tong moet bijten om het niet uit te gillen. Peter kneedt ook hier de knopen uit haar spieren. Carla kijkt een keertje om of alles goed gaat en ziet het zweet op Erins voorhoofd staan. "Peter, even stoppen. Anders kun jij haar straks opdweilen." waarschuwt zij. Peter kijkt nu naar Erins gezicht. Haar ogen staan heel flets. Het moet nog veel meer pijn doen, dan hij dacht. Hij pakt een doek en houdt die onder de warme kraan. Hij knijpt hem helemaal uit. Nu legt hij de doek om Erins arm en hand. "Domkopje, je moet het wel zeggen, als het zeer doet. Dan weet ik hoever ik kan gaan. Ik zou jou grote schade kunnen toebrengen, als

- 126 ik dat niet weet. Nu blijf jij even met die arm in de doek zitten. Dan doe ik ondertussen voorzichtig de andere arm. En vertellen, wat het doet. Ik ben ook door schade en schande wijs geworden, hoor. Die knopen moeten wel zo snel mogelijk uit jouw spieren, maar we hoeven er geen spierscheuringen van te maken. Nu geef maar aan als het te zeer doet." Hij begint nu haar tekenhand te masseren. Dat doet veel minder pijn. Ook de onderarm is veel minder pijnlijk, maar als hij de bovenarm begint te masseren, gilt Erin het meteen uit. Dat was teveel. Peter is geschrokken van Erins gil en stopt direct. "Sorry, dat was niet de bedoeling. Ik wilde jullie niet laten schrikken." Erin snikt het nu uit van de pijn. Haar handen kan zij nu wel weer gebruiken. Maar haar armen doen nog steeds veel pijn en haar been begint ook steeds meer pijn te doen en haar rug is pijnlijk en stijf van het lange zitten. Erin voelt zich diep ellendig. Peter weet wel raad. Hij helpt haar de trui uittrekken. Dan het hemd en dan moet Erin zover mogelijk naar voren gaan zitten. Met haar borst tegen de tafel. Nu gaat Peter naar een kast, waar ook de medicijnen in staan. Daar pakt hij een fles uit. Die fles ruikt naar pepermunt. Peter doet wat vloeistof uit de fles op zijn handen. Dan wrijft hij zacht over de spieren in Erins rug. Van onder tot boven en weer terug. Zo nu en dan drukt hij ietsje steviger, als hij een knoop onder zijn vingers voelt. Intussen is de pijn in Erins arm iets minder geworden. Nu komt Peter iets hoger en wrijft over de spieren in Erins nek en schouders. Dit doet weer erg pijn. Hier zitten erg veel knopen. Wat Peter ook gevoelt heeft, maar wat hij niet zegt, zijn ribbels, vlak onder de huid. En littekens, die dwars over haar rug lopen. Zij moet zijn geslagen met een stok of iets dergelijks. Peter herinnert zich de eerste tekeningen. De lat aan de muur. Hij is daar expres neer gehangen als waarschuwing. De vlekken waren echt bloed. Erins bloed. Zou die ketting? Nee, dat doe je niet met een mens, toch? Maar er is al zoveel met Erin gedaan, dat een normaal mens niet zou doen. Peter begint te begrijpen, dat alles veel ernstiger is, dan zich liet aanzien. Hij wenkt Carla zachtjes naar zich toe. Zo, dat Erin er geen erg in heeft. Hij waarschuwt Carla met zijn ogen en mond, om zich stil te houden. Dan laat hij met zijn handen zien, wat Erin is aangedaan. Erin zit nu enigszins ontspannen aan tafel. Peter pakt nu een pot verkoudheidszalf en smeert dit over heel Erins rug. Het wordt eerst heel koud, maar dan ineens lekker warm. Nu pakt Peter een speciale wollige doek uit de kast. Die legt hij over de zalf. Dan helpt hij Erin om haar hemd aan te doen. Haar trui blijft nog even uit. Peter behandelt op dezelfde manier de spieren van Erins bovenarmen. Dit is niet zo intensief als de massage van eerder. Als alles lekker warm is geworden, trekt hij

- 127 Erin haar trui aan. Hij zet haar weer rechtop in haar stoel. Zij geeft hem dankbaar een kus op de wang. Hij staat op en loopt naar boven. Daar haalt hij twee heel dikke kussens en een groot dik vest van zichzelf. Hij vraagt Carla om even te helpen. Zij moet even één van de kussens in de stoel leggen, als hij Erin optilt. Nu kan Erin zachter zitten. Dan pakt Peter het andere kussen en legt dat tegen de rugleuning. Daarna trekt hij Erin het dikke vest aan. Het is veel te groot. Erins handen komen niet uit de mouwen. Dat is ook goed. Dan pakt Peter een warmwaterzak. Hij vult die met heet water en doet er een handdoek omheen. Die legt hij op Erins buik. Dat is lekker warm. Erin wordt er een beetje doezelig van. De ovenschotel is ondertussen klaar en Carla heeft de tafel gedekt. Zij heeft Erins tekenspullen naar de woonkamer gebracht. Peter schept twee borden op. Één voor zichzelf en één voor Erin. Hij voert Erin kleine hapjes. Erin mag zelf niets doen, als in haar stoel blijven zitten en haar kruik vasthouden. En eten natuurlijk. Zij krijgt langzaam iets meer kleur in haar gezicht en haar ogen worden ook helderder. Zij kan steeds meer ontspannen. Peter voelt zich een beetje schuldig. Hij heeft haar tenslotte gezegd te gaan trainen. Erin kan er eigenlijk niets aan doen. Die is nu eenmaal gewend om meteen alles hard aan te pakken. En vooral om hard te zijn voor zichzelf. Als Erins handen weer goed aanvoelen, wil zij zelf weer gaan eten, maar Peter weigert. Nu legt hij de kruik onder haar arm. Dat doet eerst wel een beetje zeer in haar spieren, maar later voelt het heel lekker. Peter, zowel als Carla weten, dat Erin voorlopig wel een paar dagen spierpijn zal houden. Maar niet meer de verstijving van de spieren, die zij deze middag gezien hebben. Carla geeft Peter nu alle ruimte om Erin te verzorgen. Haar beurt komt nog wel. Als haar bord leeg is, kijkt Erin verlangend naar de doos met chocolaatjes. Carla moet lachen, maar geeft er Erin nu een paar. Erin zuigt ze langzaam op, genietend van de zoete smaak. Erin krijgt haar medicijnen, maar nog niet haar pijnstiller. Het is de bedoeling, dat zij die pas vlak voor het slapen gaan krijgt. Erin wordt door Carla naar de woonkamer gereden. Dit is nieuw. Peter heeft intussen een cd met klassieke muziek opgezet. Hij wil vanavond lekker rustig gaan zitten. Hij pakt een spel uit de kast. Monopoly vindt hij het leukste spel. Dat kan hij nog wel winnen denkt hij. Hij zal Erin helpen met het verzetten van haar pion. Zij hoeft alleen maar de dobbelstenen te gooien en te zeggen, wat zij wil. Dat dit een typisch spel is voor een makelaar, zegt Carla maar niet. Zij zitten een hele tijd gezellig te spelen. Erin heeft het meeste geluk en inzicht, maar zij wil altijd rekening houden met de anderen, dus wordt zij niet echt rijk. Peter is het rijkste. Die is toch in het spel iets harder van karakter. Carla

- 128 verliest weer eens in dit spel. Zij mist het inzicht van wanneer te kopen en zij heeft vooral vanavond geen geluk. Na een tijdje begint Erin grote fouten te maken. Peter kijkt eens goed naar haar. "Jongedame, volgens mij had jij iets moeten zeggen." Erin wordt knalrood. Zij kijkt hem aan, probeert te liegen, wat zij niet kan en hakkelt nog wat. "Niet liegen. Dat vind ik het ergste dat je kunt doen. Als jij tegen mij liegt krijg je zo'n pak voor je billen, dat ze een week later nog gloeien. Is dat goed begrepen?" Erin knikt. Zij kan helemaal niet liegen, maar weet dat zelf niet. Peter is heel streng. Vooral waar het leugens betreft. Carla staat op om Erins medicijnen en pijnstiller te halen. Erin kijkt Peter even smekend aan. "Wat wil jij nu? Dat ik jou de leugens vergeef of dat ik jou vergeef, dat jij niets gezegd hebt." "Dat ik niets gezegd heb. Ik vond het zo gezellig. Ik wilde nog niet naar bed. Maar ik ben wel moe. En mijn been doet nu veel meer pijn. Het spijt mij." "Oké, daar kan ik mee leven. En jij bent tot nu toe de enige die er last van heeft. Het doet geen echte schade en leert jou toch, dat jij op tijd moet waarschuwen." Peter heeft een glimlachje voor haar over. Erin trekt een schuin gezicht. "Ik ben echt moe, maar ik vindt dit zo'n leuk spel. Ik wil nog niet stoppen. Toe nou. Nog even een half uurtje?" Peter schudt zijn hoofd. Erin klinkt als een kind, dat haar zin wil hebben. Hij moet wel lachen. Maar houdt zich in. Anders zou zij er misbruik van maken. "Nee, dametje. Het is bedtijd voor jou." Carla rijdt de rolstoel naar de logeerkamer en helpt Erin naar bed. Erin pruilt een beetje. Carla laat Erin haar gang gaan. Erin heeft moeite haar armen te bewegen. Dat moet ontiegelijke pijn doen. Peter komt nog even bij haar kijken. Zij ligt net in bed. "Doen we snel weer een spelletje? Ik vind spelletjes wel leuk." Erin is al half in slaap. "Ja, dit weekend zullen wij nog een spelletje doen." Erin glimlacht en slaapt dan. Carla en Peter blijven nog even bij haar kijken en gaan dan terug naar de woonkamer. Ieder met zijn eigen gedachten, maar toch in verbondenheid. Als zij later net in bed liggen, horen zij Erin gillen. Zij horen niet wat zij roept, maar in paniek rennen zij de trap af naar haar toe. Erin zit rechtop in bed. Zij staart met niets ziende ogen naar de muur tegenover haar bed. Zij roept en bid en smeekt in het Afrikaans. Zij slaapt en heeft een gigantische nachtmerrie. Carla legt haar arm om Erin heen. Zij maakt Erin wakker. "Erin, het is maar een nachtmerrie. Wordt eens wakker, meisje." Erin wordt wakker, kijkt hen aan en beseft, dat zij hen wakker moet hebben geschreeuwd. Zij schaamt zich. Peter heeft een glas water voor haar gehaald. "Kom op, zeg. Wij hebben allemaal wel eens last gehad van nachtmerries. Zelfs nu heb ik er wel eens last van. En Carla dan met mij. Het is voor jou erger, dan voor ons." Er stromen

- 129 tranen over Erins wangen. Zij merkt er niet veel van. "Het was zo eng. Hij ging mij doodslaan. Maar eerst vermoorde hij jullie allemaal." "Su, su, het was maar een droom." Carla troost Erin. Peter maant haar alvast naar bed te gaan. Hij blijft nog even bij Erin. Als Carla weg is heeft hij een vraag aan Erin. "Hoe oud was jij, toen hij jouw nanny doodsloeg?" Hij weet, dat zij over haar oom heeft gedroomd. "Ik was twaalf jaar." Zij bibbert helemaal. Van angst en verdriet, maar ook van de kou. Peter loopt even naar de keuken, om haar kruik te warmen. Hij gaat bij haar bed zitten, legt de kruik in haar rug en stop haar lekker in. "Ik blijf hier bij jou zitten, totdat jij weer lekker slaapt." "Maar jij moet morgen weer gaan werken." "Ja, maar dat is het voordeel als je baas bent." grijnst hij. "Dan kun je beginnen wanneer je wilt." Hij pakt haar hand en houdt hem stevig vast. Erin geeft even een dankbaar kneepje. Al spoedig is haar ademhaling rustig en haar hand verslapt. Peter legt haar hand onder de deken en dekt haar nog eens goed toe. Dan gaat hij weer naar bed. Carla wordt nog even wakker. "Is alles goed?" vraagt zij. Er klinkt alleen nog een gebrom en Peter kruipt lekker dicht tegen haar aan. Veilig dicht tegen haar aan. Zij voelen zich beiden veilig. Konden zij Erin hun veiligheid ook maar geven.

- 130 -

Vrijdag 12 april 2002 De volgende dag is een beetje een baaldag. Peter is met een slecht humeur opgestaan. Carla laat hem maar lekker mopperen en blijft uit zijn buurt. Erin slaapt wat langer. Zij is nog zo moe. Maar om negen uur komt Carla haar wakker maken, wassen en aankleden. Erin wil haar ontbijt niet opeten en ze krijgt ruzie met Carla, die haar direct terugrijdt naar haar slaapkamer. Daar kan de jongedame wat afkoelen. Erin begint zich langzamerhand te vervelen. Zij kan nu niet veel doen. Als Carla na een halfuur komt kijken biedt Erin haar excuses aan. Carla zet haar nogmaals aan tafel om haar brood op te eten. Nu eet zij braaf haar bord leeg. Maar de verveling blijft. Erin voelt zich niet helemaal lekker. Het regent buiten. Nu kunnen zij niet naar buiten. In de loop van de dag gaat de regen over in natte sneeuw. Erin zit uit het raam te kijken en zij voelt zich triest. Carla gaat haar gang met wat huishoudelijke karweitjes. Erin heeft niet eens aangeboden te helpen. Dat is helemaal niets voor Erin. Carla kijkt maar eens naar haar. Erin ziet zo witjes. Peter komt tussen de middag thuis om te eten. Zijn humeur is erg opgeknapt. Ook hem valt het op, dat Erin maar wat stilletjes voor zich uit staart. Zij zit te spelen met haar eten. Toch hoeft niemand te zeggen, dat zij door moet eten. Na het eten rolt zij zich zelf terug naar haar slaapkamer. Peter trekt zijn schouders op en gaat naar zijn werkkamer. De middag is al voor een deel stilletjes voorbij gegaan, als Carla bij Peter naar binnen stapt. Zij omhelst hem en geeft hem een zoen in zijn nek. Hij lacht naar haar en kust haar op de mond. Hij trekt haar op schoot. Zij knuffelen even een tijdje met elkaar. "Kom je zo koffie drinken?" vraagt Carla. Peter bromt wat in haar nek. Carla staat op en loopt naar de keuken. Zij zet koffie en gaat Erin halen. Zij vindt Erin voor het raam zitten. Erin staart naar buiten. Haar gezicht staat triest. Net zo triest als het weer buiten. Carla neemt haar mee naar de keuken. Erin heeft de hele dag nog niets gedaan. Zij heeft ook niet geklaagd en na de ruzie van vanmorgen is zij ook wel weer meegaand. Carla vindt aan deze Erin niets aan. Zij maakt zich zorgen en weet eigenlijk niet waarom. Peter komt koffie drinken. Lekker even pauze houden van het werk, waar hij mee bezig is. Carla en hij bespreken wat nieuws over kennissen en over het nieuws uit de krant. Erin zit aan tafel en drinkt haar drinken en zegt niets. Als Carla of Peter haar iets vragen geeft zij beleefd en vriendelijk antwoord, maar uit zichzelf

- 131 zegt zij niets. Er drijft een regenbui over. Het regent hard tegen de ramen. Peter kijkt naar buiten. Wat een guur weer. Er wordt op de achterdeur geklopt. Sjaak komt binnen. Precies op tijd voor de koffie. Hij komt eigenlijk even naar Erin kijken. Maar binnen de kortste keren is hij met Peter in een druk gesprek gewikkeld. Nu valt het Carla helemaal op, dat Erin zo stil is. Zij mist iets in Erin. Anders is Erin zo levenslustig en vrolijk en nu is Erin triest. Sjaak heeft het ook al opgemerkt. Hij vraagt iets aan Erin. Hij krijgt een beleefd, maar nietszeggend antwoord terug. Erin reageert niet goed. Net of zij niet echt aanwezig is. Sjaak neemt haar pols en als Erin wegtrekt, trekt hij zijn wenkbrauw op. Een tweede keer kijkt hij haar waarschuwend aan. Geen flauwekul zegt zijn blik. Haar polsslag is een beetje hoog, maar verder lijkt er niet veel aan de hand. Carla vraagt Erin om te helpen met koekjes ronddelen. Daar is Erin anders altijd voor te vinden. Nu neemt zij beleefd de koektrommel aan, houdt hem netjes iedereen voor en geeft dan de koektrommel terug, zonder een koekje te nemen. Nu gaan de alarmbellen bij Carla helemaal rinkelen. Erin, die geen koekje blieft? Dat is uitzonderlijk. Erin rijdt zichzelf weer naar de slaapkamer. Carla is verbijsterd. Peter kijkt er ook van op. Maar hij trekt zijn schouders op. Erin is een vrouw en die begrijpt hij toch al niet zo best. Sjaak zoekt Erin even op en stelt haar een aantal vragen over haar knie. Hij vraagt hoe zij zich voelt. "Oh, wel goed." is het antwoord. Dan gaat hij maar weer naar huis. De volgende dag zal hij met Peter en Francis gaan golfen. Er wordt beter weer voorspeld. Peter gaat weer aan het werk. Carla blijft alleen over in de keuken. Vandaag kookt zij niet. Op vrijdag gaan zij altijd uit eten. Dat willen zij vandaag ook doen. Zij gaat even bij Erin kijken. Erin zit weer uit het raam te staren. Een triest figuurtje. Als Carla vraagt of er iets scheelt, antwoordt Erin van niet. Zij heeft alleen geen zin om iets te doen. Als het etenstijd is gaan zij eerst naar Francis, die met hen mee uit eten zal gaan. Peter heeft Erin voor in de auto gezet en de rolstoel opgeklapt in de achterbak gestopt. Francis stapt bij Carla achterin. Hij verbaast zich over Erins lauwe welkom. De paniek in Carla's ogen begint te groeien. Peter rijdt naar een restaurant buiten de stad. Het is mooi gelegen aan een meer. Het gezelschap krijgt een mooie tafel met uitzicht op het meer, waar op dat moment net een groep herten komt drinken. Carla en Peter zijn meteen helemaal weg. Erin reageert nog steeds enigszins lauw. Francis kijkt verwonderd naar haar. Erin kijkt ongeïnteresseerd naar buiten. Peter bestelt iets te drinken voor iedereen. Dan komen de menukaarten. Er wordt over en weer besproken wat er gegeten zal worden, maar als Peter aan Erin vraagt, wat zij wil eten zegt zij

- 132 vriendelijk, dat hij maar iets voor haar uit moet zoeken. Nu merkt Peter ook iets aan Erin. Maar hij kan er zijn vinger niet op leggen. Wel ziet hij de angst in Carla's ogen groeien. Erin blijft beleefd en vriendelijk, maar het is net of Erin er niet meer is. Het levenslustige meisje, de kleine dondersteen is weg. Misschien heeft zij vandaag wat meer last van haar knie, of zij heeft meer last van haar spierpijn, dan zij wil toegeven. Het eten is van goede kwaliteit en er wordt verder enthousiast gepraat over een komende vakantie. Het etentje verloopt perfect. Als het dessert moet worden uitgekozen, weigert Erin. Zij zit al helemaal vol, zegt zij. Wel moet zij even naar het toilet. Zij kan zich zelf wel redden. Er is hier een mooi invalidentoilet. Zij rolt zelf in de richting van de toiletten. Als zij na twintig minuten nog niet terug is, gaat Carla haar zoeken. Zij is nergens te vinden. Er komt een ober naar Carla toe, om te vragen, wat zij zoekt. Als zij zegt, dat zij een jonge vrouw in een rolstoel zoekt, zegt hij, dat die al tien minuten eerder is vertrokken met een invalidentaxi. Zij heeft wel een briefje achtergelaten, voor als er naar haar gevraagd zou worden. Carla's angst staat groot in haar ogen te lezen. Zij opent met bevende handen het briefje, leest het en valt flauw. Peter, die net de hal in loopt, ziet haar flauwvallen en is in twee stappen bij haar. Als zij bijkomt, stamelt zij tegen hem: "Zij is er vandoor. De nachtmerrie. Zij gelooft, dat hij echt is." Dan begint zij te huilen. Peter heeft het briefje van haar overgenomen en leest het zelf. Hij staat wit als een doek op. Hij is bang voor wat er met Erin kan gebeuren, maar tegelijk is hij zo kwaad op Erin, dat als zij bij hem was, hij haar een gigantisch pak slaag zou geven. Hij helpt Carla te gaan zitten op een bankje. Dan loopt hij terug naar de tafel, waar Francis nog zit te wachten. Die ziet al van verre aan zijn vriend, dat er iets goed mis is. Peter roept een ober bij zich en vraagt of hij met spoed de rekening kan krijgen. De gerant, die is komen toelopen, gaat gelijk de rekening opmaken. Als Peter betaald, vraagt de gerant hem nog, of er soms iets niet naar wens is geweest. Peter legt uit, dat een jonge vrouw uit hun gezelschap in de problemen is geraakt en dat zij weg moeten om haar te helpen. Het eten was perfect en onder betere omstandigheden, willen zij het graag nog eens over doen. De gerant wenst hen veel geluk bij de reddingsactie. Peter haalt Carla op. Francis is al naar de garderobe gelopen voor de jassen. Erins jas hangt er nog. Is zij zonder jas weggegaan? Peter helpt Carla in de auto. Zij is helemaal over haar toeren. Francis is al een aantal mensen gaan bellen, die kunnen helpen zoeken. Gelukkig is er maar één bedrijf met invalidentaxi's in de stad, dus daar is gemakkelijk na te gaan, waar Erin heen is. Francis belt ook mama Fontifica, of zij Erin soms gezien heeft. Zij

- 133 geeft meteen al haar koeriers, die Erin ook wel kennen, opdracht naar haar uit te kijken. Dan belt Francis Sjaak op. Hij legt hem uit, dat Erin er vandoor is gegaan en waarom. Peter zit de hele weg naar huis te vloeken. En Erin te verwensen. En te dreigen met wat hij zal doen, als zij wordt teruggevonden. Carla en Francis weten, dat dit grootspraak is. Peter maakt zich grote zorgen. En hij geeft zich zelf de schuld, dat hij haar angst voor die droom gisteren niet beter begrepen heeft. De politie waarschuwen heeft nu nog geen zin. Die kunnen de eerste vierentwintig uur toch niets doen. Sjaak komt tegelijk met de anderen bij het huis van Peter en Carla aan. Hij stelt voor, dat hij en Peter met de auto’s gaan zoeken, waar Erin mogelijkerwijs naar toe zou kunnen zijn gegaan. Carla en Francis gaan dan alle vrienden en bekenden bellen om een grotere zoektocht op te zetten. Als zij het huis in komen lopen, gaat de telefoon. Mama's koerier heeft Erin gevonden. Zij houdt zich schuil in een portaal van een groot warenhuis in het centrum. De koerier heeft haar aangesproken en blijft bij haar. Hij zorgt, dat zij blijft waar zij is. Het is een al wat oudere jongeman, die Erin al wat langer kent. Sjaak kijkt naar Peter. "Peter, het heeft geen zin om nu tegen haar tekeer te gaan, of haar straf te geven. Laat dat maar een keer aan mij over. Zorgen jullie maar, dat zij liefdevol ontvangen wordt." Peter kijkt hem verontwaardigd aan, maar trekt dan een schuldbewust gezicht. Hij heeft wel beweerd, dat hij haar een gigantisch pak slaag zou geven. Hij wil haar nu alleen nog maar in zijn armen houden. Hij staat al met zijn sleutels in zijn handen. Sjaak neemt ze hem af en geeft hem in plaats daarvan een borrel. "Ik haal haar voor jullie op." Hij loopt naar buiten en rijdt weg. Het is een hele tijd stil in de kamer. Dan vraagt Francis, wat er precies is voorgevallen, dat Erin er vandoor is gegaan. Peter vertelt hem van Erins nachtmerrie van gisteravond. Dat zij bang was, dat haar oom hen allemaal ging vermoorden en haar dan zou doodslaan. Dan vertelt Carla hem, dat Erin al de hele dag zo stil, meegaand en toch zo afwezig is geweest en zij laat hem het briefje lezen. Zij trilt nog steeds en Peter houdt haar vast. Francis schenkt een borrel voor haar in. Peter heeft al een borrel gehad en hijzelf mag geen alcohol. Nu begint het grote wachten. Sjaak is in het winkelcentrum aangekomen. Hij heeft al gauw de scooter van de koerier gevonden. De koerier zit met Erin te praten. Als Sjaak aan komt lopen, staat hij op. "Laat mij maar even weten, wat voor straf jij krijgt." zegt de koerier nog tegen Erin. Sjaak denkt: 'alweer een verovering voor Erin en zij heeft niets in de gaten.' Erin ziet hem met vrees komen. Zij krimpt in elkaar als hij vlak bij haar is. Hij heeft haar jas meegenomen. Die geeft hij haar aan. "Aantrekken. Dan praten we in

- 134 mijn auto." Erin doet braaf, wat haar wordt gezegd. Zij schaamt zich wel. Zij wilde niemand verdriet doen, maar zij heeft dat duidelijk wel gedaan. Sjaak rijdt haar naar zijn auto en helpt haar instappen. Nu wordt zij niet opgetild in sterke armen, om zachtjes weer op de stoel te worden neergezet. Nu moet zij zelf opstaan uit de rolstoel en voorzichtig gaan zitten en haar been binnenboord brengen. Dat doet veel meer pijn. Sjaak doet de deur dicht en brengt vervolgens de rolstoel naar de achterbak. Dan stapt hij zelf in. "Wat denk jij wel om iedereen zo in angst te laten zitten." Sjaak is duidelijk boos op haar. "Ik wilde niemand verdrietig maken of angst bezorgen, daarom heb ik mijn briefje geschreven. Ik heb geschreven, dat zij zich geen zorgen moesten maken, dat ik ergens anders heen ging om hen te beschermen." Erin klinkt heel kleintjes. "En denk jij hen te kunnen beschermen, door weg te lopen. Als jouw oom inderdaad Carla, Peter en Francis wil vermoorden, dan doet hij dat ook wel, als jij al weer weg bent." Erin ziet Sjaaks logica nu wel in. Zij krimpt in elkaar bij de gedachte, dat zij haar vrienden niet kan beschermen. "Erin, het zijn bijna allemaal volwassen en sterke mannen en vrouwen. Die kan jouw oom niet zomaar allemaal vermoorden. En als jij veilig bij ons blijft, kan hij jou ook geen kwaad meer doen. Erin kijkt naar haar handen op haar schoot. Zij had dus beter na moeten denken. "Weet jij hoe wij dat noemen? Paniek." Sjaak is dus toch niet zo boos. Hij is best wel aardig. Streng maar aardig. "Jij, dame, zult er niet afkomen zonder straf." Erin slikt. Natuurlijk kan zij een pak slaag verwachten. "Jij zult de komende maanden minstens één maal per week een gesprek hebben met mij en een bevriende psychologe. En dat zal best pittig worden en als jij nog ooit zo'n streek uithaalt, waarbij jij jezelf in gevaar brengt en anderen in angst laat zitten, dan laat ik jou opsluiten in een kliniek. Is dat begrepen?" Erin knikt. "Ik denk, dat de anderen met smart op ons zitten te wachten. Dus vooruit, we gaan jou thuis brengen." Hij rijdt haar naar huis. Hij rijdt de rolstoel voor en helpt haar instappen. Dan laat hij haar zelf naar binnen rijden. Erin is best wel bang. Zij verwacht veel boze gezichten, woorden en veel klappen. Maar als zij binnen komt vliegt Carla haar om de nek. Zij huilt van opluchting. Erin weet niet, wat zij ermee aanmoet. Peter staat te wachten. Hij tilt Erin uit de rolstoel, neemt haar voorzichtig op schoot en houdt haar tegen zich aan. Erin laat zich knuffelen. Als zij merkt, dat Peter huilt, begint zij ook te huilen. Zij kijkt Francis aan, smekend om genade. Hij streelt haar haren. Hij kijkt zo opgelucht. Erins huilt nu nog harder. Zij fluistert zachtjes in Peter oor: "Geef me alsjeblieft een heel hard pak voor mijn broek. Ik heb het echt verdiend." Peter schudt zijn hoofd. "Nee, meisje. Jij

- 135 wilde alleen het goede doen. Het was niet leuk, om jou zo kwijt te zijn, maar ik ben niet boos." Erin legt haar hoofd tegen zijn borst en snikt het nu uit. Zij huilt een hele tijd alsof haar hart breekt. Als zij kalmeert, valt zij bijna in slaap van vermoeidheid. Zij geeuwt alsof haar leven ervan afhangt. Carla, die bij hen is komen zitten en Erins handen vasthoudt wil haar naar bed brengen, maar Sjaak kijkt haar aan en schudt zijn hoofd. Erin moet nu nog geruime tijd geknuffeld en liefdevol bejegend worden, voordat zij naar bed kan. Hij rommelt in Erins medicijnen. De kalmerende middelen haalt hij er nu in ieder geval uit. De pijnstillers heeft zij echt nodig en hard ook. Hij geeft haar een slaappil en maakt een injectie klaar met een wat sterker kalmerend middel. "Zo jongedame, nu moet je broek naar beneden. Ik moet je even een prik geven in je bil.” Peter helpt haar even de broek naar beneden doen. Sjaak maakt de plaats voor de injectie schoon en plaatst de spuit met precisie. Erin voelt er bijna niets van. Carla maakt haar kleren weer in orde. Dan gaat zij koffie zetten voor alle aanwezigen, behalve Erin. Erin krijgt een beker lekkere, warme melk met veel suiker. Sjaak kijkt naar Carla. Hij geeft haar een pil. "Innemen als je naar bed gaat. Alleen voor vandaag." zegt hij haar. Hij ziet, dat zij eerst wil weigeren, maar zich dan bedenkt. Sjaak komt dicht bij haar staan. "Is er een mogelijkheid, dat jullie in de nabijheid van Erin slapen? Dan kan zij jullie voelen in haar slaap. Dat houdt haar rustig." Carla knikt. Zij zal straks Peter zeggen een logeerbed op te maken in de woonkamer. Peter zet nu een gekalmeerde Erin in haar rolstoel. Francis gaat bij haar zitten en neemt haar handen in de zijne. Hij praat zachtjes tegen haar. De koffie is klaar. Carla zet de kan op tafel en pakt mokken uit de kast. Nu warmt zij lekker veel melk, die zij opklopt tot schuim. Dit is voor Erin, maar ook voor in de koffie. Sjaak ziet de doos chocolaatjes in de kast staan en zet hem op tafel. Die moeten maar op bij de koffie vindt hij. Hij weet, dat in chocolade een stof zit, die gelukkiger maakt. Die stof versterkt ook op ongevaarlijke wijze de werking van het kalmerende middel, dat hij Erin heeft gegeven. Peter trekt nu Carla op schoot. Hij fluistert haar wat in het oor. Zij schudt haar hoofd en geeft hem een kus op zijn neus. Zij fluistert hem nu iets in het oor. Hij knikt en kijkt naar Sjaak. Die geeft hem een knipoog. Sjaak wil eigenlijk ook Peter iets geven voor de nacht, maar weet dat Peter daar niet van houdt. Dan schrijft hij op een receptenblaadje een recept voor Peter. Hij geeft het hem. Peter kijkt ernaar en begint te lachen. Dat medicijn lust hij wel. Francis kijkt over Peters schouder mee en leest: voor het slapen gaan in te nemen: één grote borrel. Ook Francis moet lachen. "Kun je mij dat recept niet beter voorschrijven dan die

- 136 pillen, die ik nu van je krijg?" vraagt hij aan Sjaak. Sjaak kijkt hem aan. "Als het bij één blijft wel. Dat is beter, dan wat jij nu krijgt. Dat heb jij toch niet meer nodig." Hij grijnst als hij Francis verheugde reactie ziet. Erin zit een beetje glazig te kijken. Zij is nu wel gekalmeerd en iedereen is lief voor haar, maar haar knie begint weer te zeuren. Zij is trouwens wel blij, dat Peter geweigerd heeft haar een pak slaag te geven. Hoewel zij nog steeds van mening is, dat zij het verdiend heeft. Zij zal de komende dagen maar heel lief en gehoorzaam zijn. Iedereen is zo lief voor haar. Zij soest een beetje weg, maar de pijn in haar knie houdt haar wakker. Sjaak ziet, dat zij iedere keer even wegzakt. Het is nu tijd voor de pijnstiller. Hij zet een glas voor Erin neer en geeft haar een pil. Braaf neemt zij hem in. Daarna neemt zij stiekem nog een chocolaatje. Sjaak vraagt Francis, of hij hem straks thuis zal afzetten. Francis knikt. Carla haalt een spelletje Mens-erger-je-niet tevoorschijn. Erin mag niet meedoen. Zij slaapt toch al bijna. Het wordt best een gezellige boel. Het is al later op de avond, als Sjaak en Francis naar huis vertrekken. Met de belofte Peter de volgende morgen te zullen ophalen. Erin zit nu te slapen in haar stoel. Carla rijdt haar voorzichtig naar haar slaapkamer. Peter maakt in de woonkamer een logeerbed van de bank. Dit heeft hij Carla beloofd. Carla maakt Erin zachtjes wakker. Zij moet nog uitkleden en een nachtpon aan. Erin moet ook nog even naar het toilet. Als dat klaar is komt Peter net haar kamer in om welterusten te zeggen. Hij pakt Erin op. Zwaait haar voorzichtig in het rond en legt haar zachtjes in bed. Voor Carla het licht heeft kunnen uitdoen, slaapt Erin. Carla en Peter slapen wat later, hoewel ook zij een onverwachte nachtrust hebben. Dit komt door de voorgeschreven medicijnen.

- 137 -

Zaterdag 13 april 2002 De volgende morgen is niemand vroeg op. Peter is nog het fitste. Carla komt een beetje duf uit bed en Erin blijft bijna tot het middaguur slapen. Dat terwijl Carla plannen had om te gaan winkelen. "Pas goed op haar." waarschuwt Peter. Hij is bang voor een herhaling van de vorige dag. Hij hoeft niet bang te zijn. Als Carla Erin helpt aankleden vraagt Erin haar ineens zachtjes: " Wil jij mij alsjeblieft dat verdiende pak voor mijn broek geven." Carla is perplex. Zij draait zich om en kijkt Erin aan. Als zij ziet, dat het Erin ernst is pakt zij haar vast, gaat op het bed zitten, legt haar over de knie en geeft haar een stevig pak slaag. Erins billen branden. Dan legt zij Erin voorzichtig in bed. Dit is wat Erin nodig heeft. Zo is voor haar het evenwicht hersteld. Zij heeft iets stouts gedaan en daar hoort een pak slaag bij. Zij snikt zachtjes voor zich heen. Zij wil niet laten merken, dat het toch erg zeer doet. Carla weet wel, dat het erg zeer moet doen. Ooit heeft zij een keer een stevig pak voor haar bips gehad van Peter. Dat was voor zij getrouwd waren. Toen kon zij een paar dagen moeilijk zitten. Zij laat Erin even alleen met haar verdriet. Als Carla weg is snikt Erin het uit. De angst van gisteren, de pijn van het afscheid, de pijn in haar billen, alles doet haar het uitsnikken. Als zij na tien minuten gekalmeerd is, staat Carla weer naast haar. Die helpt haar de kleren weer in orde maken en dan in de rolstoel gaan zitten. Carla heeft de kussens eens flink opgeschud. Dan trekt zij Erin de jas aan en gaat met haar naar haar eigen auto. Carla helpt Erin instappen en legt de rolstoel achterin. Daarna rijdt zij naar een naburige grote stad. Erin is hier nog nooit geweest. Carla helpt haar uit de auto en in de rolstoel. Dan gaan de dames een gelegenheid zoeken om te lunchen. Zij zien een snackbar en besluiten daar te gaan eten. Carla bestelt broodjes en drinken. Als zij al een tijdje zitten, komt er een zeer luidruchtig stelletje pubers binnen. Één van de jongens wil stoer doen en loopt opzettelijk tegen Erins gewonde been. Zij schreeuwt het uit van de schrik en de pijn. Een man in een donker leren pak staat op, loopt op de jongen toe en grijpt hem in de kraag. Het is een zeer stoer uitziende man. Hij lijkt een motorduivel. Hij schudt de jongen door elkaar. "Jij zult nu naar dat meisje toegaan en je verontschuldigingen aanbieden of anders." De jongen is nogal dom en wil een gevecht beginnen. Hij denkt, dat zijn 'vrienden' hem wel zullen steunen. "Wat of anders, Opa?" spuwt hij de man toe. De

- 138 man haalt uit en geeft de jongen een klinkende oorvijg. De vrienden van de jongen zijn ineens verdwenen. De jongen wil zich niet laten kennen en wil de man te lijf gaan. Deze neemt hem met groot gemak in een klemgreep, legt hem over de knie en geeft hem een vreselijk pak voor zijn broek. Het kletst door de hele zaak. De jongen begint te huilen en te snotteren en om genade te roepen. De man zet hem op zijn benen en zegt: "Dat of anders en nu je verontschuldigingen." De jongen kijkt hem aan, draait zich om naar Erin en zegt: "Het spijt me." Dan holt hij hard weg. De hele zaak applaudisseert. Erin is in elkaar gekrompen. Zij heeft alles met grote angstogen aangezien. Carla biedt de man een drankje aan. Hij komt bij hen aan tafel zitten. Zij raken in gesprek. De man blijkt een directeur van een groot bedrijf te zijn. Hij lijkt een beetje op Peter. Hij vindt Erin wel aardig. Hij vraagt haar, hoe zij aan het zere been is gekomen. "Ik heb mijn knie verdraaid." zegt Erin. "Bij het redden van een klein kind." voegt Carla eraan toe. De man heeft nu een heel hoge achting voor Erin. Hij loopt nog even een eindje met hen mee de stad in. Dan wisselen Carla en hij telefoonnummers uit. Als de man het visitekaartje ziet, dat Carla gebruikt herkent hij meteen de naam van Peter. Hij blijkt een neef van Peter te zijn. Carla legt uit, dat zij en Peter getrouwd zijn en voogd zijn van Erin. De man belooft te bellen en langs te komen, als hij in de buurt is. Hierna lopen de dames een warenhuis in. Tenminste Carla loopt en zij duwt Erin. Erin wil wel zelf rijden, maar zij mag van Carla niet weg. Carla is toch nog een beetje boos over gisteren. Erin wil heel graag naar de boekenafdeling. Zij heeft zakgeld gekregen van Peter en zij wil wat boeken en schriften kopen en wat schrijfmateriaal. Carla neemt haar echter mee naar de kledingafdeling. Erin heeft wat nieuwe kleren nodig, vindt Carla. Zij zoekt wat leuke kleren uit. Erin vindt alles best. Zij vindt nieuwe kleren niet zo nodig. De oude zijn toch nog niet versleten. Bij de schoenen wordt het wat moeilijker. Het is voor Erin belangrijk, dat zij goede stevige schoenen heeft. Die heeft zij nu nog niet. Maar het passen van schoenen, vooral aan haar linkerbeen, doet haar pijn. En zij voelt zich nog naar van de klap, waarmee de jongen tegen haar been is gelopen. Als alles geregeld is, gaan ze eindelijk naar de boekenafdeling. Daar is Erin haast niet meer weg te krijgen. Zij koopt enkele boeken. Wat nieuwe kleurkrijtjes, een nieuw tekenblok, een aantal schrijfbloks, een mooie agenda, pennen, schrijfpotloden, een passer en viltstiften gaan ook mee. Als zij bij de linialen komt kijkt zij gauw de andere kant op. Eigenlijk vindt zij dit eng, maar Carla is bij haar. Carla neemt haar mee naar de make-up afdeling, maar Erin is daar nog niet aan toe. Zij heeft nog geen

- 139 belangstelling. Op de weg naar de uitgang komen zij langs een sportafdeling. Erin ziet hier iets hangen, wat zij kent. Een badpak. Dat heeft zij altijd al willen hebben. Zij wil zo graag weer kunnen zwemmen. Carla voelt met haar mee, want met haar been in het gips kan Erin niet zwemmen. Een badpak moet dus nog maar even wachten. Dan komen zij op de speelgoedafdeling. Erin kijkt haar ogen uit. Zoveel speelgoed. Zij heeft zelf nooit speelgoed gehad. Dan ziet zij pluchen dieren. Allerlei soorten. Er is ook een olifant, een enorm dier. Erin roept: "Maharadja!" Zij wil persé deze olifant. Carla gaat met het enorme dier naar de kassa. "Moeten wij hem even voor u inpakken, mevrouw?" vraagt de caissière. Carla schudt haar hoofd. Nee, Erin wil hem meteen meenemen. Als Carla ook wat dingen voor zichzelf heeft gekocht is het alweer koffietijd. Zij willen op de bovenste verdieping van het warenhuis naar het restaurant. Daar kan Erin echter niet naar binnen. Er zit een trapje voor het restaurant. Zij willen net vertrekken, als er een bediende aan komt lopen. "Dames, gaat u maar even mee deze kant op." Hij leidt hen naar een ander gedeelte van het restaurant, waar een schuine strook is aangelegd voor rolstoelers. Carla bedankt de bediende. Erin zit er maar even bij te kijken. Wat is het toch lastig, als je in een rolstoel zit. Carla zoekt een mooi plekje bij een raam. Daar hebben zij een fantastisch uitzicht over de stad. Zij zet Erin alvast aan een tafeltje en gaat dan voor beiden iets te drinken halen. Als zij terugkomt bij het tafeltje, zit Erin te tekenen. Er staan enkele mensen om haar heen. Zij kijken allemaal naar de tekening, die Erin maakt. Als Carla wil gaan zitten komt één van de dames naar haar toe en vraagt of Erin dit vaker doet. "Waarom vraagt u het haar zelf niet? Zij is niet doofstom, hoor." antwoord Carla. Zij vindt dat zo storend, dat mensen doen alsof Erin er niet is, omdat zij in een rolstoel zit. De vrouw kijkt schattend naar Erin en vraagt dan heel duidelijk en heel eenvoudig aan Erin, of zij wel vaker tekent. Zij behandelt Erin als een simpel kind. Carla kookt. Erin heeft gezien en gevoeld, dat Carla boos is op de vrouw. Erin is hier eigenlijk een beetje bang voor. Zij legt heel simpel als tegen een klein kind aan de vrouw uit, dat mensen wel eens tekenen. Een wat oudere heer, die al een tijdje heeft staan kijken en luisteren en zich ook ergerde aan de vrouw, begint te schateren. De vrouw trekt zich nu beledigd terug. De oudere heer vraagt, of hij Erins tekeningen eens mag zien. Erin geeft ze aan hem. Hij kijkt ze door. Hij heeft haar zien werken en haar werktempo gezien. Het eindresultaat vindt hij fenomenaal. Hij vraagt, of Erin de tekeningen ook verkoopt. Nee, Erin verkoopt geen tekeningen. Hij kijkt een beetje teleurgesteld. Hij heeft een heel mooie tekening van de stad in zijn hand. Het is duidelijk, dat hij

- 140 deze tekening zou willen kopen. Erin geeft hem de tekening. "Ik verkoop geen tekeningen, ik geef ze weg aan aardige mensen." is haar antwoord. De man is heel blij met de tekening en met Erins woorden. Hij geeft Erin een visitekaartje met zijn naam en adres. Erin heeft geen visitekaartje. Zij zet haar adres op de achterkant van de tekening. Carla wil nu eigenlijk wel naar huis. Er is voor Erin nog een verrassing gepland. Carla zou pannekoeken bakken. Erin heeft die nog nooit gegeten. Op weg naar beneden schiet het door Carla's hoofd, dat het wel gemakkelijk zou zijn, als Erin een eigen telefoon heeft. Zij besluit om een mooie mobiele telefoon te kopen met een prepaid card. Dan kan Erin gemakkelijker opwaarderen. Een abonnement is nog niet mogelijk, want Erin is nog geen achttien en zij heeft nog geen bankrekening. Erin mag de telefoon zelf uitzoeken. Zij kiest een functioneel toestel uit met een agenda en een ingebouwd notitieblok. Daarna schaft zij zich een Prepaid Card aan. En zij koopt ook een opwaardeerkaart. Dan kan zij altijd bellen. Buiten wil zij hem meteen proberen. Zij belt Carla. Wat zou het telefoonnummer zijn van Francis? Zij durft het niet te vragen. Op de terugweg komen zij over een markt. Dat is een heel andere markt dan in Afrika. Carla doet onderweg nog wat boodschappen. Wat groentes en fruit, een stuk kaas, wat eieren, wat kruiden en wat snoepjes voor Erin. Nu is de rolstoel van Erin wel handig, want er hoeft niemand te sjouwen, dat doet de stoel wel. Bij de auto legt Carla eerst de andere boodschappen in de auto en als laatste de enorme olifant. Nu kan de rolstoel er nog maar net bij. Erin zit al in de auto. Die heeft het dit keer zelf gedaan. Zij zit even met dichte ogen. Haar knie doet nu echt heel zeer. Hij klopt weer. "Er was iets gezegd, over niet over je grenzen gaan, toch?" vraagt Carla als zij instapt. Erin kijkt heel schuldig. Oei, nu heeft Carla het toch gemerkt. Dat was nu net niet de bedoeling. Erin zit te spelen met haar gordel. Carla kijkt opzij naar haar. Dan doet zij net, alsof zij Erin een draai om haar oren geeft. Erin schrikt hier echter van en krimpt in elkaar. Zij kijkt nog schuldiger en durft nu helemaal niet meer op te kijken. Carla zucht en start de auto. Als Erin zich velletjes van de handen gaat zitten plukken, geeft Carla haar wel een tik op de vingers. Erins lippen trillen nu. Nee, zij wil niet huilen en daarmee Carla's dag verpesten. Zij houdt zich goed. Tot het moment, dat zij thuis komen en er staat meteen al iemand klaar om haar uit de auto te tillen. Dan loopt er stiekem een traan over haar wang. Carla heeft het wel gezien, maar zij ziet ook het steelse gebaar waarmee Erin de traan wegveegt. Zij wil dus niet huilen. Zij mag zich nog even groot houden, maar zij zal door de knieën (figuurlijk dan). Erin praat honderduit met Francis en Sjaak. Peter helpt Carla

- 141 met uitpakken van de auto. Erin wil ook helpen. Dan ziet Peter de enorme olifant. Hij draait met zijn ogen. Wat moet hij nou met zo'n ding. Carla geeft de olifant gauw aan Erin. Die houdt haar schat in haar armen. De olifant schiet het door Francis’ hoofd. De olifant is belangrijk voor haar. Dan komen er een heleboel tassen en tasjes uit de auto. Erin wil alles naar binnenbrengen, maar dat kan niet. Het pad hier is veel te smal. Peter lacht haar uit, maar Carla knipoogt naar haar. "Nu moet Peter alles zelf naar binnenbrengen. Eens kijken hoe leuk hij dat vindt." fluistert zij in Erins oor. Erin rolt zelf naar binnen en gaat gelijk door naar haar slaapkamer om de olifant weg te brengen. Zij duwt haar gezicht in het gezicht van de olifant. Zo kan zij even een traantje van pijn wegvegen. Haar knie klopt steeds harder. Als zij even een paar keer diep adem heeft gehaald, gaat het wel weer en gaat zij naar de keuken terug. Carla is alle boodschappen aan het opruimen en geeft Erin een heleboel tassen om netjes op te ruimen. Erin zoekt naar haar nieuwe telefoon. Zij komt ook het nieuwe tekenblok tegen. Nou ja, nieuw. Het is al half vol. Peter wil alle verhalen horen. Hij en Francis hebben ook een verhaal. Over een dikke patser, die dacht Sjaak in de zeik te zetten. Die hebben zij lekker teruggepakt. Carla slaat haar handen voor haar oren. De mannen gebruiken zulke vieze woorden. Bah. Peter kijkt een beetje beteuterd. Hij weet wel, dat Carla daar later over zal mopperen. Dat vindt hij niet leuk. Carla gooit een visitekaartje op tafel. Peter pakt het meteen op. Wat is dat? Carla loopt nooit rond met visitekaartjes van andere mannen. Erin vertelt enthousiast. Het hele verhaal van de jongen die tegen haar knie aan liep, van de man die hem een pak voor zijn broek gaf en dat het een aardige man is. Nu zijn er twee jaloerse mannen in de keuken. Carla kent haar man wel. Hij heeft wel vertrouwen in haar, maar voelt zich toch kwetsbaar vanwege zijn kleine probleempje. Zij geeft hem het kaartje in handen en vraagt hem of hij de naam herkent. Hij kijkt eens goed. "Verrekt, Douwe!" roept hij. Nu wordt Carla echt boos. "Peter, ga je mond wassen." Peter kijkt heel schuldig. Sjaak zit stiekem te gniffelen. Hij heeft Peters grote verhalen wel gehoord tijdens het golfen. Carla vertelt over het tekenen van Erin en over de man, die Erins tekeningen wilde kopen. Erin moet haar tekeningen laten zien. Zij zijn erg goed gelukt. Tekeningen van een stad van boven. Tekeningen van een afdeling in het warenhuis. Tekeningen van dieren. Tekeningen van mooie gevels of andere bezienswaardigheden van de stad. Erin geniet van de aandacht, die haar tekeningen krijgen. Zij zijn niet perfect, maar het is toch wel fijn. Dan komt de telefoon tevoorschijn. Sjaak en Francis willen Erins telefoonnummer. Peter zet het ook meteen in

- 142 zijn telefoon. Mooi gemakkelijk. Als zij nu zoekraakt kunnen zij haar bellen. Erin heeft ook kleine cadeautjes gekocht voor de mannen. De kleren moeten worden bekeken. De schoenen ook. Maar Erin wil ze absoluut niet aan. Zij wordt steeds witter. Haar knie klopt steeds harder en wordt steeds warmer. Sjaak ziet ook rode plekken op haar wangen verschijnen. Peter klaagt, dat zijn vrouwen zoveel uitgeven. Het is maar een grapje, maar Erin denkt, dat het ernstig bedoeld is en voelt zich heel erg schuldig. Opeens is die olifant veel te duur. En de telefoon eigenlijk niet nodig. En al die kleren heeft zij ook niet nodig. Francis ziet haar rekenen. Hij geeft Peter een stomp. "hou je mond, wees blij, dat ze geld kunnen uitgeven. Jij hebt meer dan genoeg." Peter kijkt hem even verbaasd aan. "Tuurlijk, heb ik meer dan genoeg, maar laat mij nou even lekker klagen, jah?" Nu beseft Erin dat het een grapje was. Zij bekent Peter wel sipjes, dat zij de helft van haar zakgeld al heeft uitgegeven. "Aan tekenspullen zeker?" weet Peter. Hij streelt haar over het hoofd. Als zij met een schuldig gezicht knikt, lacht hij haar uit. Zijn meisje toch. "Maak er maar mooie tekeningen mee, dan is je zakgeld goed besteed." Erin kijkt een beetje opgeluchter. Zij wrijft stiekem even over haar zere knie. "Erin!" Sjaak kijkt haar boos aan. "Wat is er met die knie?" "Hij doet een beetje pijn." piept Erin. Dat ziet er niet best uit. Als Sjaak echt boos wordt, berg je dan maar. En als Sjaak er achterkomt hoeveel pijn haar knie doet, dan zal hij zeker heel erg boos worden en met hem alle anderen. Er waren ten slotte afspraken en zij heeft zich er niet aan gehouden. Erin krijgt het heel benauwd. Zij ziet zich al weer over de knie liggen en een fors pak voor haar broek krijgen van Peter. Erins gezicht is een open boek voor de anderen. Sjaak staat op en legt voorzichtig een hand op haar knie. Zelfs die zachte aanraking, brengt haar al bijna aan het gillen van de pijn. Sjaak voelt de hitte door het verband heen komen. Hij schudt zijn hoofd in ongeloof. Hij pakt nu haar kin. Hij dwingt haar hem aan te kijken. "Wanneer is dit begonnen?" vraagt hij. "Nadat die jongen tegen mijn been was opgelopen." Carla hapt naar adem. Dan moet Erin de hele middag al steeds ergere pijn hebben gehad. En zij heeft niets gemerkt. Erin kijkt haar heel schuldig aan. Er ligt een vraag om genade in haar ogen. Carla staat op van tafel en begint ineens druk te redderen. Zij begint pannekoekenbeslag maken. Peter komt even achter haar staan. Hij fluistert in haar oor: "Ze is wel een harde noot om te kraken, hè?" Carla kijkt hem even aan en knikt. Een kind, dat vraagt om een pak slaag. Een kind, dat een hele middag steeds ergere pijnen heeft geleden, om Carla's plezier niet te bederven. Opeens kan Carla er niet meer tegen. Zij snikt het uit. Peter neemt haar in zijn armen.

- 143 Erin zit als bevroren in haar stoel. Dit is zo verschrikkelijk. Zij heeft dit gedaan. Zij heeft Carla zo'n verdriet gedaan. Plotseling verschuift het beeld in haar hoofd. Zij ziet haar moeder op de veranda van het grote huis staan. Zij stampvoet en huilt. Zij is beledigd, door één van de buren. Haar broer troost haar. Later komt hij naar Erin en slaat de lat over haar rug, totdat het bloed erover loopt. Erin voelt nog steeds de pijn. De angst. Zij wordt stevig beetgepakt. Sjaak zegt tegen haar: "Erin, kom terug. Het is niet meer zo. Het is nu anders. Kom terug. ERIN!!!" Zij kijkt hem aan als een angstig konijntje. Zij de dappere leeuwin, die gevochten heeft voor haar vriendin, die een man gered heeft, die een kind gered heeft van een aanstormende auto. Die Erin veranderd voor zijn ogen in een vreselijk bang konijntje. Dat alleen omdat er een vrouw huilt. Carla snikt nog gedempt. Peter kan Erin niet zien. Die staat met zijn rug naar haar toe. En even weet Sjaak niet, wat hij moet doen. Erin steekt in doodsangst een hele vuist in haar mond. Hij ziet haar angst, maar kan haar niet bereiken. Dat kan alleen Carla. Op dat moment komt Donja binnen. Zij zou vanavond mee komen helpen pannekoeken bakken. En eten natuurlijk. Zij overziet de situatie, ziet Erins doodsangst en Carla, die huilt. Zij loopt naar Carla. "Kijk naar Erin." fluistert zij haar in. Carla kijkt haar door haar tranen aan. Dan kijken zowel zij als Peter naar Erin. Peter is met twee stappen bij zijn kleine meisje. Hij haalt zachtjes de knuist uit haar mond. "Erin, schatje, kom je bij ons terug? Je bent niet meer daar. Kom alsjeblieft bij ons terug." Peter houdt zachtjes haar handen vast. Het beeld in Erins hoofd verschuift weer. De doodsangst maakt weer plaats voor schuld. En toch weer angst, maar geen doodsangst meer. Angst om Carla dit keer. Donja troost nu Carla, die nog steeds huilt. Sjaak heeft zijn telefoon al in zijn hand. Hij belt een studiegenoot en vriend, die psychiater is. De man beloofd direct te komen. Een uitzondering, maar wel belangrijk. Ondertussen stromen er ook tranen over Erins gezicht. Zij geeft geen geluid, maar de tranen blijven stromen. Sjaak is bang, dat er nu iets onherstelbaar beschadigd is in Erin. Peter blijft zachtjes Erins handen strelen. Het huilen van Carla wordt nu minder. Haar hele lijf schokt nog van de snikken, maar het wordt minder. Hoe moet Sjaak nu aan Erin duidelijk maken, dat deze huilbui voor Carla nodig is. Ook Carla moet een keer kunnen huilen. De minuten tikken weg. De deurbel gaat en Sjaak loopt naar de voordeur. Hij legt daar uit wat de situatie is. Dat hij bang is, dat Erin nu onherstelbaar beschadigd is en dat hij nog nooit zo'n doodsangst heeft gezien. Hij vertelt van de tekeningen, van de nachtmerries, van de verhalen, die Erin soms vertelt, dat Erin zich van bijna alles

- 144 de schuld geeft. "Man, jíj hebt er al zowat een psychiater bij nodig, laat staan dat meisje. Is de moeder nu weer rustig?” Dan legt Sjaak ook uit, dat Erins moeder dood is en dat Carla pas sinds een paar dagen haar voogd is. Dat zij meer vriendinnen zijn. Zijn studievriend heeft gelukkig wel medicijnen bij zich. Hij wil Erin onderzoeken maar ook Carla even. De hele situatie is heel interessant. En als hij hoort, wat Sjaak van plan is, wil hij ook bij de sessies aanwezig zijn en aantekeningen mogen maken. Sjaak is daar heel blij mee. Hij is ten slotte maar een huisarts. Die weten niet zoveel van deze materie. Sjaak stelt zijn vriend voor: Christiaan Beinem. Sjaak loopt naar Erin. "Erin, Christiaan wil graag even met jou praten. Wil jij met ons meegaan?" Erin kijkt hem aan. Nu is hij lief voor haar. Nu is hij niet boos. Zij knikt. Sjaak wil haar naar haar slaapkamer rijden, maar zij pakt zelf de wielen en rijdt al weg. Een laatste blik achterom op Carla en Peter en dan is zij weg. Sjaak gaat Christiaan voor. De anderen blijven stil achter. Peter loopt weer op Carla toe. Zij zakt een beetje tegen hem aan en hij ondersteund haar. Zij zijn allebei diep geschokt. Francis zit op een stoel voor zich uit te kijken. Ook hij is diep geschokt. Hij houdt zo van dat meisje. Zijn hart bloedt voor haar. Donja komt nu naast hem zitten. Zij legt een hand op zijn arm. Hij kijkt haar aan. "Het is allemaal zo moeilijk." herhaalt zij de woorden van Erin. Hij kijkt haar aan. Er staan nu ook tranen in zijn ogen. "Donja, als die schoft nog leeft, ga ik naar hem toe en zal ik hem doen, wat hij haar heeft gedaan." Donja schudt haar hoofd. "Jongen, jij kunt dat niet en dat is goed, want jij zou het voor haar en voor jezelf erger maken. Wees er hier voor haar, dat is het allerbelangrijkste." "Hoe kan iemand zo doen? Zij was zelfs van zijn eigen vlees en bloed. Zo erg." Francis laat zijn hoofd hangen. Donja weet het ook niet. Sjaak en Christiaan zijn achter Erin aan naar haar slaapkamer gelopen. Erin zit strak rechtop. Zij trilt en beeft. Zij is echt doodop. Iedere beweging doet pijn. Lichamelijk, zowel als geestelijk. Chistiaan wil weten, of Erin een andere situatie zag. Zij hoeft niets te vertellen, als zij niet wil. Erin knikt alleen maar. Zij kan geen woord uitbrengen. Zij pakt Sjaaks hand en brengt hem naar haar keel. Sjaaks ogen worden groot. Christiaan kijkt alleen toe. Erin kan niet meer praten. Christiaan weet uit ervaring, dat dit snel weer kan overgaan in een liefhebbende omgeving. En dat deze jongedame wordt bemind is duidelijk. Zelfs Sjaak, de droogstoppel, heeft haar in korte tijd in zijn hart gesloten. En dat de jongedame zelf over veel levenswil en -kracht beschikt is hem ook wel duidelijk. Hij is van mening, dat er wel iets met haar is gebeurd vandaag, maar dat dit eerder ten goede dan ten kwade is. Hij ziet echter ook de

- 145 ontreddering bij haar, zowel als bij haar omgeving. Hij vraagt aan Sjaak, welke medicijnen die heeft voorgeschreven. Sjaak vertelt hem welke kalmerende middelen zij krijgt, welke pijnstillers zij krijgt en waarvoor en welke versterkende middelen zij krijgt en waarom. Hij vertelt ook, dat Erin zo weinig weegt, wat de bal aan het rollen heeft gebracht, wat er daarna is gebeurd en welke medicijnen zij nog meer heeft gehad in die korte periode. Christiaan gaat het één en ander zitten uitrekenen. Hij maakt een rekenfout en Erin wijst het aan. Vreemd, zij heeft wel belangstelling voor haar omgeving. Hij vermoedt, dat Erin supergevoelig is geworden voor stemmingen. Dit gebeurt vaker bij slachtoffers van jarenlange mishandelingen. Hij begint zijn berekening opnieuw. Erin schrijft een getal op. Hij is nog niet eens halverwege. Zij rekent uit haar hoofd en hij met een rekenmachine en haar antwoord is goed. Hij begint voor de show aan een tweede berekening. Weer heeft Erin het goede antwoord sneller, dan hij met de rekenmachine kan. Hij vraagt haar iets in het Frans. Erin knikt. Dan iets in het Duits. Weer geknik. Engels. Geknik. Deens. Geknik. Hebreeuws. Geknik. Oudgrieks. Geknik. Hedendaags-Grieks. Geknik. Italiaans. Geknik. Spaans. Een duidelijk Ja. Portugees. Ja. Latijn. Ja. Swahili. Angst. Afrikaans. Erin slaat haar ogen neer. Nu is haar angst haast voelbaar. Japans. Een schuchter ja. Dit kind is fenomenaal. Zowel rekenkundig als taalkundig zeer onderlegt. Christiaan vraagt haar om op te schrijven, wanneer en waar zij geboren is. Precies goed. Hij stelt wat geschiedenis vragen. Goed. Aardrijkskunde. Goed. Dan vraagt hij haar om een simpel poppetje te tekenen. Het poppetje lijkt op hem. Een hondje. Levensecht. Een kikker. Een groot vraagteken. Een Pinguïn. Vraagteken. Leeuw. Levensecht. Poes. Komt van het papier. Peter. Geschud. Christiaan. Met tegenzin. Sjaak. Nee. Hij tekent wat smileys. Nu vraagt hij Erin een smiley te tekenen voor Donja. Lachebekje. Carla. Hartje. Peter. Beertje. Francis. Nee. Sjaak heeft het zitten bekijken. Nu lacht hij achter zijn hand. Hij weet wel, wat Erin voor Francis voelt. Christiaan vraagt Erin te doen, alsof zij boos is. Lukt niet. Blij. Lukt helemaal niet. Nu vraagt Christiaan Erin om iets op te schrijven, wat niet klopt. Een leugen. Zij weigert. Heel halsstarrig. Hij vraagt haar de naam van haar oom op te schrijven. Doodsangst. Het duurt een hele tijd, voordat Erin terug durft te komen. Christiaan legt uit, dat hij dit onderzoek moet doen, dat hij haar nergens toe dwingt. Hij gaat een stukje toneel spelen. Hij doet alsof hij met haar gaat vechten, maar glimlacht blij. Puur onbegrip. Hij valt haar 'echt' aan. Zij blijft zitten, verdedigt zich niet eens. Hij doet of hij Sjaak aanvalt. Erin valt hem aan. Zij verdedigt Sjaak. Het duurt heel lang, voordat zij gekalmeerd is. Zij wordt

- 146 steeds witter en vermoeider. Sjaak roept het nu een halt toe. Zij kan fysiek niet meer. Christiaan knikt, steekt Erin een hand toe. Zij kijkt hem wantrouwig aan. Hij glimlacht en wacht. Zij neemt zijn hand aan. "Vrede, het onderzoek is afgelopen. Uit. Nu zijn wij weer vrienden." Erin knikt een beetje. Zij heeft nog steeds geen stom woord gezegd. Zij gaat dicht bij Sjaak zitten. Sjaak kijkt haar aan. Christiaan legt Sjaak uit, wat hij denkt van de medicijnen, die Erin moet krijgen en in welke hoeveelheden. Sjaak schrikt van de doses. Zo zwaar? Christiaan knikt. Om plotselinge herinneringen en nachtmerries te voorkomen. Christiaan gaat recht voor Erin zitten. Hij wil, dat zij hem aan blijft kijken. Hij vertelt haar, wat er gebeurt, als iemand niet genoeg kan of wil toegeven aan zijn emoties. Dit is wat er een beetje met Erin is gebeurd. Nu legt Christiaan uit, dat verdriet een volkomen natuurlijke emotie is. Iedereen is wel eens verdrietig. Huilen hoort bij verdrietig zijn. Carla heeft gemeend, dat Erin veel pijn heeft en omdat Carla een beetje Erins mama is, doet dat Carla verdriet. Carla moet dan huilen, anders wordt Carla ziek. Nu kan Erin doen alsof zij geen pijn heeft, maar is dat wel goed. Erin schudt haar hoofd met veel tegenzin. Christiaan is het met haar eens, dat is niet goed, want dan wordt Erin alleen maar zieker en wordt uiteindelijk Carla's verdriet veel groter. Dan kan Erin ook vertellen, waar zij pijn heeft. Nu begint Carla te huilen, maar als Carla uitgehuild is, helpt zij Erin met de pijn, zij maakt de pijn minder. Is dit goed? Erin knikt maar een beetje. Christiaan zegt dat het goed is. Erin hoeft niet bang te zijn als Carla huilt. Niemand zal Erin iets doen als Carla huilt om pijn, die Erin voelt. Carla is niet die ander. Er gebeurt niets. Nu gaat Christiaan naar Carla kijken en met haar praten en Sjaak blijft bij Erin en zal naar haar knie kijken en haar een prikje geven, waardoor Erin wat doezelig wordt. Is dat niet een goed idee? Erin knikt. Christiaan loopt de kamer uit. Sjaak kijkt Erin aan. Zij pakt weer zijn hand en legt hem op haar keel. Hij wil wel naar haar keel kijken. Hij pakt een spatel en kijkt in haar keel. Haar keel is lelijk ontstoken. Sjaak kijkt haar aan. "Is dat, waarom jij niet praat?" vraagt hij haar. Erin schudt. Hij zal haar iets voorschrijven voor de keelpijn. Nu wil hij eerst naar haar knie kijken. Erin kijkt heel angstig. Sjaak gaat even Donja halen om te helpen. Christiaan praat met Peter en Carla in Peters werkkamer. Donja zit in de keuken met Francis te praten. "Kunnen jullie mij even helpen. Ik wil Erins knie bekijken, maar er moeten mensen zijn om de spalk op zijn plaats te houden. Denk er echter wel om, dat Erin niet kan praten, zij heeft een heel erge keelontsteking." Donja en Francis staan meteen klaar. Zij lopen naar Erins kamer. Daar is Erin maar in bed gaan liggen. Dat is gemakkelijker. Sjaak

- 147 legt haar voet op wat kussens. Zo kan hij het verband gemakkelijker van haar knie halen. Donja houdt de spalk boven Erins knie en Francis houdt de spalk bij Erins enkel vast. Sjaak knipt voorzichtig het verband van haar been. Haar knie is rood en heet, er is een nieuwe bloeduitstorting te zien. Het ziet er echt ernstig uit. Sjaak vertrouwt het niet. Maar nu naar het ziekenhuis gaan, is teveel voor Erin. Dat kan zij niet aan. Hij zal het scherp in de gaten moeten houden. "Ik hoop, dat de kont van die jongen twee keer zo blauw ziet als jouw knie." zegt hij tegen Erin. Hij begint met zekere gebaren en een nieuwe rol verband, haar knie opnieuw in te pakken. Hij pakt het iets steviger in. Dat geeft meer steun. Erin is nu lijkwit en het zweet staat op haar voorhoofd. Sjaak gebaart naar Donja, dat zij de spalk kan loslaten en zich om Erin bekommeren. Donja pakt een vochtige doek en veegt Erins gezicht af. Dan pakt zij Erins handen één voor één en wast ook die af. Zij maakt gebaren uit de gebarentaal naar Erin. Erin knikt enthousiast terug en begint dan rad in gebarentaal tegen Donja te praten. Donja moet haar vragen om rustiger te praten. Sjaak kijkt achterom naar de dames. Dit zal Christiaan interessant vinden. Nog iets wat het dametje goed kan. Sjaak fluistert tegen Francis: "nooit Swahili of Afrikaans spreken in haar buurt." Francis had dit al begrepen. Hij knikt zijn hoofd. Nu kán hij ook geen Swahili of Afrikaans spreken, dus dat is niet zo'n probleem. "Erin kun jij voor mij opschrijven hoeveel en welke talen jij kunt verstaan, spreken en/of lezen en schrijven?" vraagt Sjaak haar ineens over zijn schouder. Zij denkt even na en trekt hem dan aan de jas. Hij kijkt om en zij steekt eerst tien vingers op en dan nog een zeven. Sjaaks mond valt open. "Zeventien talen?" Hij is echt perplex. Erin maakt nu een gebaar voor schrijven en spreken en horen. "Alles?" Donja heeft de gebaren gezien en vraagt met gebaren, of gebarentaal er één van is. Erin schudt haar hoofd. "Achttien dus." corrigeert zij. Francis valt zowat van het bed. "Hé, spalk wel vasthouden, hoor!" roept Sjaak. Christiaan komt even tegen Sjaak zeggen, dat hij naar huis gaat. Hij ziet de dames druk gebaren naar elkaar. "Dus dat ook nog." zegt hij. "Achttien horen, zien en zwijgen." zegt Sjaak. Hij heeft te laat in de gaten, dat hij zich verspreekt. Hij krijgt een kleur als een biet. Hij is anders nooit zo tactloos. Erin trekt hem aan de mouw. Zij wijst op haar keel en trekt een pijnlijk gezicht. "Ja, daar zullen we het maar op houden." zegt hij. Christiaan heeft de woordeloze communicatie gezien en haalt één wenkbrauw op. "Erin heeft keelontsteking." verduidelijkt Sjaak. Christiaan knikt begrijpend. Een zonderling mooi en goed meisje. Maar nu wel erg moe. Sjaak is klaar met verbinden. Christiaan heeft de injectie voor Erin alvast klaar

- 148 gemaakt en geeft hem aan Sjaak. Die steekt hem resoluut in Erins dij, net boven de spalk. Erin trekt even weg. Dan is alles over. Alles behalve de pijn in haar knie. Die wordt nog erger. Sjaak loopt even naar de keuken en pakt een pijnstiller en wat water. Erin krijgt hem meteen nu voor het eten. Donja is met Francis alvast weer naar de keuken gelopen. Sjaak zegt Erin nog even op bed te blijven liggen. Hij zal haar dan straks voor het eten komen halen. Hij loopt met Christiaan naar de deur. Deze vertelt welke afspraken hij met Peter en Carla heeft gemaakt en wat voor medicijnen hij heeft voorgeschreven. Sjaak maakt er een notitie van. Hij bedankt Christiaan. "Je laat me wel even weten, wanneer je die sessies met haar gaat doen, hè?" Sjaak belooft hem te zullen bellen. Ook wil Christiaan graag een kopie van die eerste tekeningen hebben. "Komt in orde." is het laatste wat Sjaak kan zeggen. Dan is Christiaan weg. Sjaak loopt eerst even naar de keuken, om de situatie daar te bekijken. Peter komt even bij hem staan. "Bedankt, makker. Dat was even erg onaangenaam. Je hebt het geweldig opgelost." Sjaak kijkt hem aan. Peter trekt een gezicht. "Alleen die medicijnen vind ik maar niks." bromt hij. Carla is weer gekalmeerd. Donja is haar aan het helpen met het pannekoekenbeslag. "Ga jij Erin even halen, Peter?" vraagt Carla. "Het bakken kan bijna beginnen." Zij is zelf vruchtjes aan het snijden. Er staat ook al een grote schaal slagroom op tafel. En er ligt spek en kaas op het aanrecht. Peter is al onderweg naar zijn meisje. Zij ligt een beetje te doezelen met de grote olifant in haar armen. "Kom je mee? De grote show gaat zo beginnen." Erin kijkt hem niet-begrijpend aan. ‘Gaan we weg? Nu nog?’ denkt zij. Zij heeft eigenlijk geen zin om weg te gaan. Zij heeft een beetje trek. "De grote kookgoochelshow." Hij pakt Erin op en zet haar in de rolstoel. Erin snapt er niets van. Peter neemt haar mee en net als zij de keuken binnenkomen, gooit Carla de eerste pannekoek de lucht in. Erin kijkt ernaar en als Carla de pan weer op het gas heeft gezet, begint zij te klappen. Dat is echt een mooie show. Carla maakt een kleine buiging naar haar. Peter zet haar aan tafel en gaat naast haar zitten. "Lekker pannekoeken. Dat zou je echt vaker moeten doen, mijn lief." zegt hij. "Ja, ja. En dan jouw cholesterol omhoog laten schieten zeker." Carla lacht naar hem. Het is duidelijk te zien, dat die twee van elkaar houden. "Zeg komen jullie volgende week allemaal bij mij barbecuen?" vraagt Donja. "Ja, gezellig." zegt Francis. "Mag ik dan die maffe hond van mij meenemen?" "Tuurlijk, hoe meer zielen, hoe meer vreugd." "Ik wil ook graag iemand meenemen." zegt Sjaak. 'Oh, nee laat hij niet al een vriendin hebben.' denkt Donja. "Mijn zusje komt het komende weekend over uit Australië. Dan komt ze een tijdje bij mij logeren."

- 149 "Natuurlijk. Neem maar mee." "Jongens, we gaan eerst hier eten. De eerste pannekoek is klaar. Erin, kom op, houdt je bord eens bij." Erin reageert niet. Zij is een beetje weggezakt. Zij zit een beetje te luisteren, wat de anderen zeggen, maar zij is er niet helemaal bij met haar gedachten. Dit gaat niet goed. Peter stoot haar aan. Erin schrikt overeind. Peter houdt Erins bord bij. Carla kijkt naar Erin. Zij zal wel moe zijn. Nog nooit gewinkeld op die manier en dan nog al die emoties en pijn erbij. Zij brandt zich. “AU! jjasdjwehrqjbbqeu!" Zij steekt de vinger in haar mond. "Ja, ga je mond maar spoelen." Peter neemt wraak. "Het lijkt mij beter om je vinger te spoelen. Onder een koude kraan." komt het uit Sjaaks mond. Donja pakt de lege pan van het vuur en doet er vet in. Zij gaat verder met bakken. Erin zit toe te kijken. Peter zet het bord voor haar neus. "Wat wil jij op je pannekoek?" Erin wijst naar de aardbeien. En stukjes appel en rozijnen. Peter legt het op haar pannekoek. Hij denkt, dat Erin weer superverlegen doet. Dan geeft hij haar een klein stukje. "Pas op. Het kan heet zijn." waarschuwt hij. Erin neemt een hap. En het is erg lekker. Alleen het slikken wil niet. Sjaak ziet een pot honing staan. Hij staat op en pakt een lepel uit een la. Erin zal dit vast veel lekkerder vinden. Sjaak komt naast haar zitten. Hij neemt een grote lepel uit de pot honing. "Mond open." Hij steekt de hap honing in Erins mond. Erin neemt de hap honing. Zij voelt hem zachtjes naar beneden glijden, maar dan moet zij weer slikken. Dat doet zeer. Het doet wel minder zeer. Sjaak neemt het voeren van Erin over. Peters eigen pannekoek is nu ook klaar. Hij belegt zijn pannekoek met stroop. Erin wil ook graag stroop proeven. Zij kijkt ernaar en probeert Sjaak erop attent te maken. Sjaak heeft het gezien. “Nee, meisje, dat is niet goed voor je keel. Daar voelt je keel heel gauw rauw van." Peter, die nog niet weet, dat Erin een keelontsteking heeft, kijkt Sjaak aan. "Erin heeft een heel fraaie keelontsteking en zij kan niet praten." legt Sjaak uit. Hij gaat door met voeren. Als Erin de pannekoek half heeft opgegeten, draait zij met haar ogen en duwt zij zijn hand weg. Donja, die weer aan tafel zit, gebaart haar een vraag. Erin schudt haar hoofd. Zij plukt weinig enthousiast een paar rozijnen van haar bord. De aardbeien zijn zo lekker zoet en nu kan zij ze niet eten. Plotseling lopen er toch weer tranen over haar wangen. Donja gebaart naar haar. Erin knikt maar. "Carla heb jij een foodprocessor?" wil Donja weten. "Jawel, in de grote kast." Donja kijkt in de grote kast en komt terug met een apparaat. Zij sluit het aan. "Peter, weet jij de ijsklontjes te vinden in de diepvries?" Erin zit te kijken, wat Donja van plan is. Peter is gauw terug met een heel grote schaal ijsklontjes. Donja doet er een flink aantal in het apparaat. Dan schenkt zij er honing bij. Daarna gaan

- 150 er aardbeien bij en appeltjes. Ten slotte zet Donja het apparaat aan. Het maakt een vreselijk lawaai. Na enige minuten schakelt Donja het apparaat weer uit. Zij schenkt, wat in het apparaat zit in een hoge beker. Zij zet er een rietje in. Dit is voor Erin. "Zo een shake, zonder milk." lacht zij naar Erin. Zij gebaart naar Erin, dat die de shake moet opdrinken. Erin heeft eigenlijk geen zin meer, maar zij wil geen spelbreker zijn in dit gezellig samenzijn. Zij drinkt de shake. Het doet eerst zeer. Zij miauwt als een katje. Sjaak kijkt haar aan. Dus zij is haar spraak nog niet volledig kwijt. Gelukkig. Sjaak krijgt nu een pannekoek. Lekker met veel suiker. Niet goed voor hem, maar wel heel lekker. Hij eet met genoegen. Iedereen eet naar behoefte. Donja neemt het bakken nu en dan over van Carla, dan kan die ook lekker meedoen. Sjaak kijkt ook nog even naar Carla's vinger. Er is niets ernstigs mee aan de hand. Het is al bijna over. Als Carla een keer op Peters plaats aan tafel gaat zitten, kruipt Erin even helemaal tegen haar aan. Carla haalt haar vingers door Erins haar. Donja maakt nog een keer zo'n shake voor Erin. Nu gaat het drinken en slikken al gemakkelijker. Erin seint naar Donja, dat zij het erg lekker vindt. Donja knikt. Het eten is afgelopen en de borden worden opgeruimd. Maar niemand heeft zin om te gaan, dus schenkt Peter drankjes in voor iedereen. Alles alcoholvrij, want wie niet hoeft te rijden heeft wel medicijnen en vice versa. Het is een heel gezellig samenzijn. Er worden raadspelletjes gedaan. Sjaak vraagt aan Erin om haar laatste tekeningen aan Donja te laten zien. Donja herkent veel van de dingen, die Erin heeft getekend. Donja is in die stad geboren en getogen. Dan haalt Erin een mooie tekening van een voorgevel van een oud grachtenhuis uit het blok. Zij geeft deze tekening aan Donja. Donja vindt de tekening heel erg mooi. Francis is een beetje stil. Hij kijkt naar Erin, die zich zonder stem kan redden. Zou zij haar stem terugkrijgen? Hij hoopt het zo. Erin seint naar Donja, dat zij moe is. Zij weet niet meer, hoe zij dat aan Carla of Peter kenbaar moet maken. Die twee zijn net als twee tortelduiven: even helemaal onbereikbaar. "Carla, vindt jij het vervelend, als ik vanavond Erin naar bed help." Carla kijkt Donja even aan. "Ja, eigenlijk wel. Ik wil dat zelf graag even doen." Donja glimlacht. Carla gedraagt zich als een jonge moeder. Carla draait zich naar Erin om. "Wil jij naar bed?" Erin knikt. "Kom maar gauw dan." Sjaak geeft Carla Erins medicijnen nog mee. In de keuken wordt er nog even verder gekletst, maar iedereen maakt zich toch klaar om te gaan vertrekken. Carla helpt Erin uitkleden. Nog even naar het toilet en dan in bed. De olifant moet mee. Carla vindt de olifant echter te groot en zet hem op het voeteneind. Dan geeft zij Erin haar medicijnen. Een laatste knuffel en de belofte, dat Carla

- 151 dicht bij Erin blijft slapen. Erin slaapt. Carla gaat terug naar de anderen. Donja helpt Carla even met opruimen. Een knuffel en dan gaat iedereen naar huis. Peter en Carla zwaaien ze uit. "Kom schatje. Even onze medicijnen en dan naar bed." Het grote logeerbed in de woonkamer staat nog steeds voor hen klaar. Zij knuffelen nog wat en dan vallen zij dicht tegen elkaar in slaap.

- 152 -

Zondag 14 april 2002 Op zondag staat Peter meestal vroeg op om een eind te gaan hardlopen. Dan is het echt lekker rustig. Deze zondag wordt hij heel laat wakker. Er staat iemand hard op de deurbel te drukken. Peter kijkt naar Carla, die slaapt nog. Hij trekt even een broek aan en gaat dan open doen. "Hè, hè, wat duurt dat lang om jullie wakker te krijgen." Francis staat met Aïla voor de deur. Er staat een mooie en grote auto voor de deur. Er is afgesproken om samen te gaan wandelen. Maar er is nog niemand wakker. Peter neemt Aïla even over en Francis zegt tegen de chauffeur, dat het nog minstens één uur gaat duren. Hij loopt achter Peter aan naar binnen. Hij gaat in de keuken alvast koffie zetten. Peter maakt iedereen wakker en gaat zich wassen en aankleden. Hij doet gemakkelijke kleren aan. Hij wil in het bos wat gaan hardlopen. Francis is naar Erin gegaan. Hij zit met haar te praten. Of eerder tegen haar te praten. Zij is nog heel duf en zij kan nu ook al niets zeggen. Als zij wat wakkerder is, geeft Francis haar een lekker koel glas water. Erin kijkt ernaar, alsof het een slang is. "Netjes opdrinken, dat is goed voor je." Erin kijkt hem opstandig aan. Hij loopt terug naar de keuken, waar Peter het ontbijt klaar maakt. Carla is gewassen en aangekleed bezig de medicijnen uit te zoeken. Ieder krijgt zijn deel. Peter gromt als een oude dikke beer, als hij zijn medicijnen bij zijn bord ziet liggen. "Nu zitten we weer, met een makelaar, die niet kan rijden. En ik heb deze week een aantal belangrijke bezichtigingen. Ik denk klanten te hebben voor die bedrijfspanden, die we tot nu toe niet kwijt konden." "Mooi, dan neem ik die wel over. Geef je agenda maar even, dan kijk ik wel, wat ik overneem en wat er voor Harry is. Die wil echt graag. Jij blijft voorlopig thuis. Ga maar plezier maken met je vrouwen." Francis heeft zijn eigen agenda al tevoorschijn gehaald. Peter gromt nog harder. "Straks werk jij mij nog uit de firma. Ik ben nog wel in staat om te werken, hoor." "Ja, natuurlijk kún jij wel werken, maar dat wil ík niet. Ga jij nou maar eens lekker genieten. Het is al moeilijk genoeg geweest voor jou. Ga ook eens naar een dierentuin met het stel en zoek je familie op." "De apen zeker?" "Nee, de Grizzly's." Carla moet lachen om de schermutselingen tussen de vrienden. "Geef hem alsjeblieft wel wat kantoorwerk, Francis. Anders is hij helemaal niet te genieten." Francis schudt zijn hoofd. Carla gaat Erin helpen met wassen en aankleden. Erin is intussen al bijna klaar. Zij is naar de badkamer gereden met de rolstoel en

- 153 heeft zich beholpen. Alleen nog haren kammen en een broek aan. Dat laatste kan zij niet zelf. Zij moet nodig een joggingbroek kopen. Carla heeft een oude joggingbroek van zichzelf meegenomen. Die is Erin veel te groot, maar dat maakt niet zoveel uit in de rolstoel. Morgen moet Erin toch naar het ziekenhuis, dan gaan zij gelijk even een nieuwe broek kopen voor Erin. Bovendien moeten zij nog naar een bank. Erin moet nu een rekening openen. De dames gaan naar de keuken, waar Francis ondertussen een heerlijke shake heeft gemaakt voor Erin. Hij heeft goed gekeken, hoe Donja dat gisteravond deed. Erin is erg blij, dat zij geen brood hoeft te eten. Peter vraagt: "Heb jij nu echt een chauffeur ingehuurd? Ik dacht, dat jij weer zelf mocht rijden." "Mag ik ook wel. Deze chauffeur is voor jullie deze week. Een klein cadeautje van mij. De chauffeur is op proef. Hij werkt voor een uitzendbureau en ik denk erover hem voor het bedrijf aan te nemen als manusje-van-alles. Ten slotte worden we steeds groter." Peter gromt nog maar eens. "Maar als er een chauffeur is, dan kan ik ook mijn werk wel doen." Francis reageert meteen: "Mooi niet. Lekker Puh. Jij hebt mij laatst ook thuis laten blijven. Nu is het jouw beurt." Hij steekt zijn tong uit naar Peter. Hij knipoogt naar Carla. Erin zit ernaar te kijken. Zij is er nog niet helemaal bij. Die nieuwe medicijnen zijn wel een beetje sufmakend. En zij heeft nog geen pijnstiller gehad. Haar knie klopt weer gemeen. De shake wil trouwens wel naar binnen en haar keel doet al veel minder zeer. Zij kijkt Carla even aan en beduidt, dat zij best een tweede shake zou lusten. Carla haalt haar wenkbrauwen op en knikt. "Dus jij lust er nog wel één? Nou ik weet niet, of dat wel kan. De aardbeien zijn op." Erin kijkt nu heel teleurgesteld. "Ik kan zien of kersen net zo lekker zijn." Erin knikt even. Carla staat al met haar neus in de koelkast. Die raakt aardig leeg. Peter komt naast haar staan en pakt een flesje met een sportdrankje. "Jij ook wat?" vraagt hij aan Francis. Die wil ook wel. Als het ontbijt op is en alles opgeruimd, gaan zij naar de nieuwe auto. De chauffeur wil hen helpen met instappen, maar dat is niet nodig. Peter zet Erin voorzichtig op een achterbank. In deze auto zitten twee achterbanken. Hij zet Erin zo neer, dat haar been op de bank ligt. Carla gaat op de andere bank zitten. De banken staan tegenover elkaar. Peter gaat naast Carla zitten. Francis stapt in naast de chauffeur. Hij heeft nog een verrassing voor zijn vrienden. Hij wil namelijk zelf ook wel naar een dierentuin en dus wil hij nu gaan. "Oké, Frits. Naar het afgesproken punt, graag." De chauffeur rijdt netjes weg. De man weet nog niet, dat hij de hele dag met hen mee zal gaan. Hij denkt lange uren in de auto te zullen zitten. Maar Francis en Peter houden niet zo van die afstand tussen directie en

- 154 personeel. Daarom gaat het in het bedrijf ook altijd zo goed. Erin heeft een tekenblok en kleurtjes meegenomen voor in de auto. Zij kijkt gespannen naar buiten. Zij zoekt iets moois om te tekenen. Zij ziet alleen maar gebouwen en wegen langszoeven. Als ze buiten de stad komen ziet zij wat meer, maar nog steeds niets om te tekenen. "Berg je tekenspullen maar even op. Die zul je vanmiddag nog nodig hebben." zegt Francis. "Ik heb overigens een kleine verandering aangebracht in de bestemming." zegt hij nu tegen Peter. Die haalt zijn schouders op. Alles is goed, als hij maar even een eind kan rennen. Maar daar houdt Francis best rekening mee. Als zij bij de dierentuin aankomen, staan Peter en Carla wel even te kijken. Francis heeft ondertussen met de chauffeur afgesproken, dat hij vandaag meegaat de dierentuin in, om Erin te duwen. Zo kan die gaan en staan waar zij wil en wordt zij toch in de gaten gehouden. Er wordt nog even gewacht op de chauffeur en dan lopen ze naar de kassa's. "Loop maar achter mij aan." zegt Francis. Erin kijkt haar ogen uit. Wat zijn er hier veel mensen. En ook zoveel kinderen en iedereen staat netjes in de rij. Zij sluiten niet in de rij aan. Zij lopen naar een andere ingang. Die is voor mensen, die al een kaartje hebben. Als Francis een speciale kaart laat zien, springt de portier in de houding. "Zeker, meneer. Welkom, meneer. Ik zal even een gids voor u oproepen, meneer." Het lijkt wel of de minister-president op bezoek is. Francis zegt geen gids te willen. Hij loopt met zijn gezelschap gewoon naar binnen. Peter kijkt hem even vragend aan. Francis laat hem de kaart lezen. Hier staat op, dat Francis een heel grote bijdrage heeft gedaan aan deze dierentuin. Peter fluit eens. Erin kijkt met grote ogen naar de papegaaien en kaketoes die nu te zien zijn. Zij wil meteen haar tekenblok pakken. Maar Francis houdt haar even tegen. "We kunnen altijd hier even terugkomen, maar ik wil eerst, dat jij even goed rondkijkt. En als ik mij niet vergis, teken jij ook altijd goed uit je geheugen." Peter en Carla lopen hand in hand vooruit. Zij zijn zo blij als de kinderen, die hier volop rondlopen. Francis neemt de leiding weer. "Ik wil graag langzaam naar de olifanten lopen en vandaar naar het woestijngedeelte." Erin hoort alleen 'olifanten'. Zij is helemaal van slag. Zij gaat nu uitkijken naar olifanten. Zij zou bijna voorbij gaan aan alles, wat er nog meer te zien is. Er zijn giraffes, zebra's en antilopes te bewonderen. Erin kent deze al. De giraffes vindt zij wel erg mooi en er loopt een kleintje tussen. Dan komen zij bij een verblijf van kamelen. Er is een wat hogere muur omheen gebouwd. Nu kan Erin het niet goed zien. Peter tilt haar met groot gemak uit de rolstoel. Hij laat haar de kamelen zien. Er blijft een klein kind staan kijken naar Peter en Erin. Hij loopt een tijdje achter hen aan.

- 155 Als Erin weer in de stoel zit, komt het kind voorzichtig dichterbij. De chauffeur is even bezig met Francis iets te bespreken. Carla staat op een afstandje naar Erin te kijken. Het kind vraagt verlegen aan Erin: "Is jouw been ook te klein geboren? Dat van mijn broertje is te klein geboren en nu kan hij er ook niet mee lopen. Hij wijst op een vrouw achter een kleine rolstoel. De vrouw kijkt zoekend om zich heen. Zij kan het kind niet zien. "Nee." schudt Erin. Zij aait het kind over de haren. Het kind kijkt haar nog even aan, geeft een kusje op haar zere knie en loopt dan hard naar zijn moeder, die hem opgelucht opvangt. Hij wijst nog even naar Erin en zij zwaait naar hem. Carla heeft alles zien gebeuren en weet, dat Erin weer een vriend heeft gemaakt. Zij is gewoon een vriendelijke jonge vrouw. Maar soms zijn er mensen, die daar misbruik van zullen maken. Carla hoopt maar, dat Erin dan niet gekwetst zal worden. Francis komt naar hen toe lopen en Peter komt van de andere kant. Hij heeft even een eindje vooruit gerend en komt nu weer terug. "Straks rennen wij om het hardst om de waterpartij." stelt Francis hem voor. "Maar nu heb ik eigenlijk zin in een kop koffie. Erin hoort het. Zij wil maar één ding. Naar de olifanten. Het gezelschap loopt naar een restaurant. Ondertussen naar diverse dieren kijkend, die hier hun verblijf hebben. Maar Erin ziet nog steeds geen olifanten. Peter gaat in de richting van een terras, dat wat verscholen ligt achter wat bosjes. De chauffeur loopt achter hem aan en duwt Erins rolstoel het terras op. Carla en Francis zijn naar binnen gelopen. Francis wil van hieraf Erins reactie zien en Carla, die niet in de gaten heeft waar het bewuste terras aan grenst, wil even naar het toilet. Francis houdt haar nog even tegen en wijst door een grote glazen wand naar het terras. Daar komt net Erin om de hoek. Zij heeft nog even niets in de gaten, maar ziet dan ineens de grote kolossen in hun verblijf, dat grenst aan het terras. De chauffeur rijdt Erin tot bij de afrastering. Één van de olifanten komt langzaam Erins kant uit en steekt zijn slurf in haar richting. Erin is niet bang en blaast een klein beetje adem in de slurf, terwijl zij hem aait. De olifant voelt nu met zijn slurf in haar gezicht. Erin blijft de slurf aaien. Dan trekt de olifant zijn slurf weer terug en loopt weg om te gaan eten. Carla heeft met verbazing staan kijken. Erin wordt nu naar een tafeltje gereden, waar plaats is voor wel tien mensen. Op dit terras zitten niet veel mensen. Dit is een terras voor Vipmensen, zoals Francis. Zijn verrassing voor Erin is gelukt. Hij is heel tevreden. Iedereen gaat aan tafel zitten en bestelt wat te drinken. Voor Erin wordt er een milkshake besteld. "Wat vind jij, Erin? Zijn die olifanten groot genoeg?" plaagt Francis. Erin knikt enthousiast. Dan pakt zij haar tekenspullen. Zij tekent olifantenoren. En nog eens. Het ene stel is

- 156 groter dan het andere. Zij kijkt Francis vragend aan. "Ja. Deze olifanten hebben kleinere oren. Dit zijn Indische olifanten. In deze dierentuin zijn geen Afrikaanse olifanten. Indische olifanten leven in bossen. Maar verder is er niet zo heel veel verschil. Zij zijn net zo lief en net zo gevaarlijk als Afrikaanse olifanten." Erin kijkt hem blij aan. Hij is zo lief voor haar. Er wordt wat heen en weer gepraat over lunchen of niet en wanneer dan en wat met het diner. Erin neemt er geen deel aan. Zij zit te kijken naar de olifanten. En in snel tempo tekent zij zonder er naar te kijken drie mooie tekeningen van die olifanten. Zij kunnen bijna van het papier afstappen. Er komt een lange grijze heer in een net pak aanlopen. Het is de directeur van de dierentuin. Hij komt even een praatje maken met Francis en de rest van het gezelschap. Hij kijkt even, wat Erin aan het doen is. Dan ziet hij dat zij tekent. Hij bekijkt haar tekening. Nu zit zij een groep Afrikaanse olifanten te tekenen op de savanne. Er zijn ook zebra's en antilopes bij. En er is een waterpoel met wat gnoes. De directeur is geweldig onder de indruk. Erin is er niet meer bij. Zij is in haar herinneringen. Geen slechte herinneringen deze keer. Zij tekent het gezicht van een zwarte man. Zij aait over de tekening en zucht eens. Dan wil zij haar tekeningen opbergen, maar Peter neemt ze van haar over. Hij zit tegenover haar en heeft de tekeningen niet goed gezien. De directeur vraagt aan Francis, of hij hierover contact met hem mag opnemen en hij wijst op de tekeningen. Francis weet, dat de man een boek aan het schrijven is over de vele reizen, die hij gemaakt heeft. Het moet een mooi boek worden met mooie foto's. Natuurlijk vindt Francis dat goed, maar hij kan voor Erin niets beloven. Erin zit nu iets op te schrijven in haar notitieblok. Zij geeft het even aan Carla. "Of er ook leeuwen zijn in de dierentuin." "Jazeker" zegt de directeur. En als hij Erins angst ziet zegt hij er achteraan. "Maar die zitten veilig achter een brede gracht." Erin kijkt opgelucht. Leeuwen maken haar wel bang, maar niet doodsbang. Dat doet alleen een ander roofdier. Een op twee benen. Peter legt het tekenblok op tafel. "Mag ik even kijken?" vraagt de directeur aan Erin. Die knikt. De directeur trekt een wenkbrauw op. Hij heeft deze jonge vrouw nog niet horen praten. Zij zal toch niet stom zijn, hoopt hij. Hij kijkt naar de tekeningen in het blok. Geweldig goed. Zij zal zijn idee voor zijn grote boek best eens uit kunnen voeren. "Kunt u ook van foto's tekenen?" vraagt hij Erin. Die kijkt verschrikt achter zich en opzij. Zij is op zoek naar de persoon, die door de directeur wordt aangesproken. "Jij bent ook een u, hoor." geeft Francis haar te verstaan. Hij moet er wel even om lachen. Het doet hem denken, aan een reclame, die hij eens gezien heeft. Erin geeft met haar hand aan, dat zij niet zo goed kan

- 157 tekenen vanaf foto. Zij tekent meer vanuit sfeer. Dat wordt best moeilijk vanaf een plat vlak. De directeur vraagt of hij één van de tekeningen van de Indische olifanten mag houden voor op zijn bureau. Erin knikt enthousiast. Zij is blij, dat iemand een tekening van haar wil hebben. En nog wel één die niet eens zo goed gelukt is. Dat de directeur daar heel anders over denkt, weet en snapt zij niet. Erin weet niet, dat andere mensen niet zo mooi kunnen tekenen. De directeur neemt afscheid. Het groepje maakt zich ook weer op om te gaan lopen. Er is nog zoveel te zien. Erin kijkt nog éénmaal om naar de olifanten. Zij lopen uren rond in de dierentuin. Erin ziet allemaal nieuwe dieren. Dieren uit koude klimaten, dieren uit de regenwouden, maar zelfs in de kinderboerderij, waar zij langs lopen staan dieren, die zij niet kent. Als zij op papier aan Carla vraagt, wat dit voor dier is, zegt Carla: "Heb jij nog nooit een varken gezien?" Erin schudt haar hoofd. De chauffeur neemt een besluit en rijdt Erin naar binnen in de kinderboerderij. Daar vangt hij handig een biggetje, wat daar rondscharrelt. Hij zet het op Erins schoot. Carla kijkt toe. Deze man is goed voor het bedrijf, denkt zij. De chauffeur is alleen bang, dat hij nu de baan niet zal krijgen. Hij heeft die baan wel nodig, maar dit was toch belangrijker. Peter en Francis, die even een hardloopwedstrijdje hebben gedaan, blijven bij Carla buiten de kinderboerderij staan. Zij kijken, hoe Frits, de nieuwe chauffeur, Erin laat kennismaken met diverse jonge dieren, zonder dat Erin hier last van kan hebben. Francis is even jaloers, als Erin tegen de man lacht, maar vervolgens kijkt zij hem zo dankbaar aan, alsof hijzelf haar alle dieren aangeeft. Die Frits is goed en dus aangenomen. Die komt er wel. Francis weet, dat Frits geen hoge opleiding heeft genoten en meer dan een jaar in de WW heeft gezeten. Maar deze jonge man kan goed autorijden, goed voor kwetsbare mensen zorgen en als het waar is, wat Francis heeft gehoord, alles maken, wat zijn handen zien. Carla geeft Francis een kus op zijn wang. Francis kijkt haar vragend aan. "Dit is het mooiste wat jij haar ooit kan geven, Francis. Jij laat haar kennismaken met dieren, die zij niet kent en zo kan zij haar geest verruimen. En die Frits is gewoon een aardige kerel, met een klein hartje. Ik ken zijn moeder. Hij heeft een mooie vriendin, dus jij hoeft niet bang te zijn." Francis is blij met haar lof en minder blij, dat zij hem doorzien heeft. Frits duwt nu Erin weer naar buiten. Zij ziet er moe, maar zeer gelukkig uit. Het is voor het eerst, dat Francis zó geniet van wat hij de dierentuin gegeven heeft. Hij heeft geld genoeg, maar dit kun je niet kopen. Erin pakt zijn hand en drukt een kusje op de binnenkant. Hij aait haar even over de wang. "Wordt jij niet een beetje te moe?" vraagt hij een beetje streng. Erin knikt. Zij

- 158 lacht. Het is tot nu toe zo'n mooie dag. Wat kan er nu nog misgaan dan? Peter komt naar hen toe lopen. "Zullen we even wat gaan drinken en eten. Ik heb zelf wel honger." Erin heeft ook honger, maar hoe moet zij nu eten. Zou het niet heel erg zeer doen? Nu heeft zij niet zoveel last van haar keel, maar als zij gaat eten dan? Carla komt naast haar lopen. Zij steekt haar hand uit naar Carla's hand. Die drukt haar hand even en blijft hem vast houden. "Moe?" Erin knikt. Zij heeft zoveel gezien en geleerd, het is best vermoeiend. En haar knie blijft maar zeuren. Het is niet zo erg, maar langzaam wordt het weer erger en warmer. Zij geeft Carla even een kneepje in haar hand en als Carla haar aankijkt wijst zij even voorzichtig naar haar knie. Nu maar hopen, dat er niet direct iemand boos wordt. "Doet het zeer?" vraagt Carla zachtjes. Erin knikt maar een beetje. "En je keel?" Erin haalt haar schouders op. "Het komt wel goed. We gaan nu iets eten en drinken en dan krijg jij nog een pijnstiller. Je had hem al mogen hebben, dus dat geeft niet. Netjes, dat je dat aangeeft." Carla knijpt nog eens zachtjes in haar hand. Nu gaan ze naar een zelfbedieningsrestaurant. Carla vraagt aan Erin, wat zij graag zou willen eten, als zij het kan. Erin schrijft iets op een blaadje. Carla neemt dit mee naar Peter, die dit keer samen met haar voor iedereen het eten en drinken gaat halen. Carla ziet ineens potjes met babyvoeding staan. Zij zet er een paar op het dienblad. Voor als Erin toch niet goed kan eten. Dan ziet zij kleine potjes honing. Dat is ook een goed idee. Er is ook lekker koele, verse sinaasappelsap. Dat is Erins favoriet weet Carla. Peter rekent af en zij lopen naar de tafels. Erin zit in het midden. Carla zet wat Erin besteld heeft voor haar neer. Erin zet haar tanden erin en neemt een grote hap. Ten minste groot voor Erin. Zij kauwt en kauwt. Dan slikt zij. Het doet even pijn, maar dan is het weer over. Zij neemt nog een hap. Carla houdt haar steels in de gaten. Erin is zo blij, dat zij nu weer kan eten, dat zij haar bord in no-time leeg heeft. Peter klopt haar op het hoofd. "Grote meid. Maar past er straks nog wel een ijsje in?" Erin knikt enthousiast. Eerst krijgt zij van Carla nog haar pijnstiller onder tafel aangereikt. Erin neemt hem netjes in. Zij wil vandaag geen boze gezichten zien. Iedereen is nu klaar met eten, maar zij zijn allemaal moe geworden van het geslenter. Frits ruimt de borden weg. Het drinken blijft nog even op tafel staan. Erin pakt haar tekenblok weer. Zij tekent een portret van een man die iets verderop aan een tafel zit. Dan nog een tekening van een klein kindje, dat in een buggy ligt te slapen. Die is erg goed gelukt. Erin trekt nu aan Carla's mouw. Zij schrijft iets op een blaadje. Zij geeft Carla de tekening. Die kijkt ernaar, knikt en loopt ermee naar de jonge vrouw, die naast de buggy zit. "Mevrouw, mag ik u iets

- 159 aanbieden?" De vrouw kijkt haar eerst een beetje argwanend aan. "Mijn vriendin zag uw kleine meisje en vond haar zo schattig. Zij heeft haar toen getekend. Nu vindt zij, dat u de tekening moet hebben." Zij biedt de vrouw de tekening opgerold aan. De vrouw kijkt haar nog eens aan en pakt de tekening. Zij rolt hem open. "Oh, wat mooi. Zegt u maar, wat u er voor wilt hebben." "Nee, wij willen alleen maar, dat u de tekening bewaart." De vrouw knikt. Zij kan even niets meer zeggen. Carla loopt terug. Zo heeft Erin weer iemand blij gemaakt. De vrouw laat blij de tekening aan een oudere vrouw zien, die aan haar tafeltje is komen zitten. De oudere vrouw kijkt even in hun richting. Dan staat zij op en loopt op hen toe. "Ik wil u nog bedanken voor de mooie tekening, die u voor mijn dochter heeft gemaakt." De vrouw kijkt naar Erin, die alweer zit te tekenen. Deze kijkt haar aan en lacht stralend. "Erin wil u zeggen, dat zij het graag gedaan heeft. Zij kan nu niet praten, vanwege een keelontsteking, maar ik weet zeker, dat zij u en uw dochter het beste wil toewensen.” De mannen kijken nu ook naar Erin. Die malle meid heeft weer eens een goede daad gedaan. Erin bloost. Zij slaat haar ogen neer. Zij gaat snel verder met tekenen. Zij tekent een indianenbeeld. Nu lijkt het of de indiaan zo weg kan lopen. Daarna komt een hoekje met kinderen voor een televisie. En heel veel mooie bloemen. Er staat vlakbij een mooie hibiscusstruik met heel grote bloemen. Deze tekent Erin nog iets groter uit. Een heel blad vol bloem. Het is een schitterende tekening. Nu is het tekenblok vol. Erin kijkt zo teleurgesteld, dat Peter moet lachen. Hij pakt een tas, waar hij wat spullen in meegenomen heeft, en neemt er een leeg tekenblok uit. Hij geeft dit niet zomaar aan Erin. "Eerst wil ik een kusje van jou." zegt hij. Erin trekt hem naar zich toe en geeft hem een enorme kus op zijn wang. Dan wrijft zij haar wang tegen zijn trui. Hij geeft haar het tekenblok. Francis zit te kijken. Hij is een beetje jaloers. Hij staat op en gaat naar de wc. Hij heeft even tijd nodig om met zijn gevoelens in het reine te komen. Peter ziet hem gaan. Jammer, dat Francis het er nu zo moeilijk mee heeft. "Laat hem maar even. Hij leert er wel mee omgaan. Hij moet er gewoon op leren vertrouwen, dat Erin voor hem kiest, omdat hij is wie hij is en niet omdat hij lief voor haar is geweest. Een van de eerste dingen, die hij met haar deed was haar een stevig pak slaag geven. Dat was niet echt lief, maar toen al hield zij van hem. Anders had hij nu in de gevangenis gezeten en jij erbij." Peter kijkt zijn Carla eens aan. Hij geeft haar een kus op haar neus. Dan gaat hij achter Francis aan. "Wat ben jij een kwal zeg. Denk jij nu alleen dat Erin jou mag om je geld of je mooie snuitje? Zij houdt van jou omdat jij goed voor haar bent en omdat zij nou eenmaal van je

- 160 houdt. Dus ga nou niet zo lopen griepen." Peter heeft deze methode gekozen om Francis op te beuren. Francis kijkt hem aan. "Zij houdt niet van mij. Zij denkt van mij te houden. Hoe kan zij nou houden van zo'n ouwe sok als ik. Ik heb nog nooit een relatie gehad, die langer dan een week duurde." "Kom op, Francis. Jij weet ook wel beter. Zo oud ben jij nog niet en jij zoekt nou eenmaal altijd van die gekke meiden uit, die van jou van alles verwachten, maar nooit iets terug willen geven. Dan valt het tegen, als jij niet zo gul bent met geld, als zij willen. Jij bent wel gul, maar met dingen die niet in geld te meten zijn. Erin is er ook zo een. Jij laat haar niet in de steek, hoor. Zij heeft jouw liefde net zo hard nodig, als jij de hare. Doe dus geen gekke dingen. Als je wilt, dat zij ondubbelzinnig voor jou kiest, geef haar dan de tijd en maak haar het hof. Wees een ouderwetse ridder op het witte paard. Maar vooral, wees jezelf. Dan komt alles wel goed." Francis kijkt hem nog steeds aan. Knikt dan en slaat zijn arm om Peters schouders. "Jij bent de beste vriend, die een man kan hebben." Hij heeft heel wat te overdenken gekregen. De mannen komen druk pratend het restaurant binnen. Carla wil net Erin meenemen naar het toilet. "Blijf je niet te lang weg, hartje. Ik wil zo nog een andere laan nemen om de Australische dieren nog te bekijken en dan moesten we maar weer op huis aan. Het is al laat in de middag." Erin kijkt heel teleurgesteld. "Ik heb nog een verrassing voor jullie." komt Francis er tussen. Peter kijkt hem aan. Francis draait met zijn ogen en zegt niets. De mannen lopen verder naar de tafel waar zij gezeten hebben. Frits zit daar op wacht bij de spullen, die zij bij zich hebben. Hij heeft even tijd gevonden om zijn meisje te sms-en. Dat deze baan waarschijnlijk ook niets wordt. De mensen zijn erg aardig, maar hij heeft het zelf verknald. "Zo jongeman, moet jij nog naar het toilet? Dan kan je beter nu gaan. Want je zult voorlopig geen tijd meer krijgen. Ik wil jou straks nog even spreken over wanneer je kunt beginnen." Frits kijkt hem even ongelovig aan, draait zich om en gaat in draf naar het toilet. Zijn vriendin gelooft dit nooit. Hij heeft een baan. "Weer één gelukkig. Hoe doe jij dat?" vraagt Peter. Francis lacht. Hij is zelf ook weer gelukkig. Carla helpt Erin even in het invalidentoilet. Wat is dit lastig. Erin zal blij zijn als zij weer zelf kan lopen. Zij is al moe en nu moet zij ook nog op één been blijven staan. Carla helpt haar zo goed mogelijk. Erin kan niet lang genoeg blijven staan en valt tegen de muur aan. Hier vindt zij nog genoeg steun. Carla helpt haar te gaan zitten. Nu doet Erins arm ook zeer. Zij doet even haar ogen dicht. "Ben je het erg moe, meisje?" Erin kijkt haar aan. Zij knikt maar zo'n beetje. Domme knie. Carla gaat nu zelf even snel naar het toilet. Daarna helpt zij Erin weer aankleden. Die is ondertussen

- 161 weer wat bijgekomen. Dit gaat leuk worden. Die knie doet maar een beetje zeer. Hij klopt maar een beetje. Morgen mag zij naar het ziekenhuis. Dan kan er gips omheen. Zij wil zo graag weer beter zijn. Met zo'n knie kan zij niet eens stiekem het kantoor binnenglippen, om een internetcode te pikken. Dan kan zij rustig thuis werken, zonder dat iemand ervan weet. Als Peter of Francis zou weten wat Erin dacht zouden er heel veel klappen vallen. Voor haar broek zou ze krijgen. Maar goed dat gedachten niet te lezen zijn. Als men nog een tijdje heeft rondgeslenterd, begint het ineens keihard te regenen. In de regen door een dierentuin lopen is nu niet echt iets leuks. Iedereen trekt een jas aan, maar Erin heeft geen jas voor haar zieke been. Francis gooit zijn eigen jas over haar been. Erin kijkt hem geschokt aan. Hij houdt zijn vinger tegen zijn lippen. Frits zal hard vooruit lopen en alvast de auto voorrijden. Peter duwt Erin door de regen. Carla en Francis rennen vooruit op zoek naar onderdak. Het gaat goed. Als zij bij de uitgang komen, staat de auto al voor. Frits doet eerst een deur open voor Francis. Die schiet gauw naar binnen. Dan wordt Erin als eerste in de auto gezet. Vervolgens stappen Carla en Peter in, terwijl Frits de rolstoel opbergt. Hij gaat achter het stuur zitten. De auto rijdt weg. Op de weg naar huis staat een oude boerderij. Die doet dienst als restaurant. Hier parkeert Frits de auto vlak voor de ingang. De rolstoel wordt uitgepakt. Francis loopt snel naar binnen. Hij is in de dierentuin toch goed nat geworden. Er brandt een lekker haardvuur in de verzamelruimte. Hij gaat er dicht bij staan. Carla komt binnen met Erin en Peter loopt achter hen aan. "Komt Frits nog?" vraagt Francis. "Ik geloof het niet. Zal ik hem gaan halen?" "Ja, doe maar." Peter loopt nog even terug naar buiten. Carla zet Erin dicht bij het vuur. Francis gaat naast Erin zitten. Zij ziet hem rillen. Zij pakt zijn trui en voelt eraan. Als zij voelt, hoe nat de trui is, probeert zij hem uit te trekken. "Hé, niet zo snel. We kunnen heus nog wel even wachten tot na het eten." lacht hij. Carla kijkt hem bestraffend aan. Erin begrijpt het niet. Zijn grapje blijft dus hangen. Erin kan zijn trui niet uitkrijgen en wenkt naar Carla om te helpen. Carla staat direct naast haar. Ook zij voelt meteen, dat Francis veel te nat is. Zij moppert op hem en neemt hem even mee een gang in waar de toiletten zijn. Zij heeft de tas met spullen bij zich. Zij haalt hier een reservetrui van Peter uit. Zij duwt die hem in de handen en duwt hem naar de toiletten. Francis gaat zich maar braaf omkleden. Intussen zijn Peter en Frits binnen gekomen en Erin schrijft een briefje, dat zij aan Peter geeft. Peter leest haar briefje en lacht dan hardop. "Nee, moedertje, dat vecht je zelf maar met hem uit. En anders zet je Carla maar in. Ik bemoei me daar niet mee. Ik ben zijn

- 162 vriend en niet zijn moeder. Als hij in een natte trui blijft rondlopen, is dat zijn zaak en als hij ziek wordt, heeft hij alleen daarvan te lijden." Op dat moment komt Francis met Carla weer bij het vuur. "Zeg, Peter, kun jij je vrouwvolk niet bij je houden. Zij willen me allebei uitgekleed hebben." grapt Francis. Hij voelt zich voor gek lopen in Peters veel te grote trui. "Zo te zien hebben ze jou inderdaad in de tang genomen. Is die trui echt heel erg nat, hartje?" Peter strekt zijn hand uit naar de trui, die over Carla's arm ligt. Het water druipt er bijna uit. Peter gaat op zoek naar een serveerster. Hij wil vragen, of Francis' trui misschien even in een droger mag. Dat mag en als Peter later terugkomt bij het vuur, ziet hij, dat Francis een grote bel cognac in zijn handen heeft. Peter weet, dat Francis nooit zoveel drinkt en al helemaal geen cognac, dus het verbaast hem niets als hij Carla hoort bitsen, dat hij toch beter zou moeten weten. Francis steekt zijn armen omhoog in een gebaar van overgave. Frits is even weggelopen, om te vragen naar de reservering. Francis heeft duidelijke instructies gegeven. Het gezelschap kan al bijna gaan eten. Hij loopt terug om te zeggen, dat zij aan tafel kunnen gaan. Als hij Francis ziet in de veel te grote trui, moet hij glimlachen. "Als jij lacht, laat ik je de hele week archiefwerk doen." dreigt Francis zogenaamd. "Dat kan niet, want jij had mij beloofd, dat hij ons mocht rondrijden." grijnst Peter naar Frits. Hij knipoogt. Frits hoeft echt niet bang te zijn voor Francis. Frits vindt de beide directeuren maar een beetje vreemd. Zij gedragen zich zoals zijn neven zouden doen. De buitendeur gaat open, als zij net naar binnen willen gaan. Er komt een grote stoere man naar binnen. Netjes in het pak. Een ober loopt op hem toe. Hij vertelt de man, dat zij helaas vol zitten. Peter bekijkt de man nog eens. De man is duidelijk teleurgesteld. Dit is namelijk al het derde restaurant en hij heeft nu wel echt honger. "Douwe? Man, hoe gaat het met jou? Mag deze heer aan onze tafel mee-eten?” Één persoon meer is niet zo'n probleem. “Fijn. Ik heb hier twee dames bij me, die blij zullen zijn jou te zien." Al pratend lopen Peter en zijn neef Douwe de eetzaal in. Erin kijkt op en ziet Douwe. Zij herkent hem meteen. Zij zwaait heel opgewonden naar hem. "Hallo, hoe is het met jou, jongedame? Carla, je ziet er fantastisch uit." Douwe is even uit het lood geslagen, als hij Francis ziet, maar hij geeft hem gewoon een hand. En ook Frits krijgt een hand. Carla legt uit, dat Francis een ongelukje heeft gehad met een regenbui. Douwe kijkt hem aan. Hij grijnst. "Dat zou ik nou niet gedacht hebben. Ik dacht, dat ik achterliep bij de mode." Francis grijnst terug. Hij mag Douwe wel. Douwe heeft in de gaten, dat Erin niets zegt. Hij kijkt haar aan. "Zeg jij mij geen goedendag?" Erin schudt haar hoofd en wijst naar haar

- 163 keel. "Erin heeft een lelijke keelontsteking, zij kan niet praten. Tenzij jij gebarentaal kent." zegt Carla voor haar. Douwe kijkt Carla even aan, draait zich terug naar Erin en begint druk te gebaren. Erin glimlacht en gebaart net zo hard terug. Peter kijkt het aan. "Heb jij dat geleerd voor je moeder?" vraagt hij aan Douwe. "Nee, die kon het niet meer leren. Zij was al te oud. Ik heb een tijdje iets gehad met een lerares aan het instituut waarin mijn moeder toen verbleef." Er glijdt een trieste blik over zijn gezicht. Hij draait zich terug naar Erin. Hij denkt, dat niemand het heeft opgemerkt. Erin legt haar hand tegen zijn wang. Hij is overrompeld. Door haar observatievermogen en door haar begrip. Niemand hier weet, dat die vrouw is overleden door een auto-ongeluk. Zij was zwanger van hun kind. Het doet nog steeds een beetje pijn. Er wordt nu over en weer gepraat. De soep wordt opgediend. Er wordt voor Erin opgeschept. Zij trekt een gezicht. "Je hoeft niet alles op te eten, hartje, maar doe wel je best. Als je teveel afvalt, moet je weer naar het ziekenhuis en dat willen we geen van allen." geeft Carla haar als advies. Peter, Francis en Douwe praten over zaken. Carla vraagt Douwe, of hij nog problemen heeft gekregen met dat joch. Douwe kende de ouders. Het zijn best aardige lui. "Ik denk, dat als hij zou klagen tegen zijn vader, hij er niet beter op zou kunnen zitten." zegt Douwe. "Speel jij wel vaker voor koene ridder?" wil Peter weten. "Nou, nee. Maar als jij er bij geweest was, denk ik niet, dat de jongeman nog had kunnen wegstrompelen. Ik kan mij nog iets herinneren van een grote jongen uit de zesde klas." Hij trekt zijn wenkbrauwen op. Peter bloost. Erin seint naar Douwe 'vertellen'. "Nee, meisje, als Peter dat vertelt wil hebben, doet hij dat zelf wel." Nu is het Erins beurt om te blozen. Douwe vraagt haar of haar been nog erg zeer doet. Erin kijkt even rond. Peters aandacht is bij iets wat Frits vertelt en Carla en Francis zijn in discussie over natte truien. Erin seint: 'Alsjeblieft niets zeggen. Mijn knie doet erg zeer. Hij klopt. Als ik er iets van zeg, zullen ze mij naar huis willen brengen of misschien zelfs wel naar het ziekenhuis. Dan is alle sfeer verdwenen. Zo is het echt beter. Alsjeblieft.' Douwe kijkt haar doordringend aan. 'Doe jezelf niet te kort om anderen het naar de zin te maken. Geef toe, dat het zeer doet. Ik zal niets zeggen, maar ik vindt wel, dat jij dat moet doen.' Erin kijkt schuldig. Zij knikt. Dan trekt zij even aan Carla's mouw. Als die haar aankijkt legt Erin even voorzichtig haar hand op de zere knie. Carla trekt even haar wenkbrauwen op. Zij kijkt even op haar horloge en knikt. Dan haalt zij een pil voor Erin uit haar tas. Erin kijkt haar dankbaar aan. Geen ophef, geen boosheid en ook niet weggaan. Oef, dat is een opluchting. Zij neemt snel haar pil in. Zij heeft ongeveer de helft van de soep gegeten. Zij wil ook nog iets van het hoofdgerecht eten. Misschien krijgt zij dan nog wel een ijsje.

- 164 Erin is dol op ijsjes. Zij begint weer te gebaren naar Douwe. 'Ik heb gisteren nog iets getekend in die stad. Kun jij mij eerlijk zeggen wat er jij ervan vindt?' 'Laat maar eens zien.' Erin pakt haar volle tekenblok. Peter trekt zijn wenkbrauw op. Als zij het aan Douwe geeft, kijkt hij weer naar Frits. Douwe bekijkt de tekeningen. Wat Erin niet weet, is dat Douwe ook nog even leraar tekenen is geweest op een middelbare school. Voordat hij zijn eigen reclamebureau begon. Bovendien werkt hij ook zo nu en dan als creatief therapeut. Hij ziet meteen, dat Erins tekeningen van een uitzonderlijke klasse zijn. Hij weet ook, dat kleine foutjes juist een tekening echter maken. Er zijn zelfs kunstenaars, die ze expres maken. Daarom zegt hij niets tegen Erin. Hij neemt een tekening van een afdeling in het warenhuis en bekijkt hem tweemaal. Dan pas valt het hem op, dat Erin een diefstal heeft getekend. Hij wijst op de dief en trekt zijn wenkbrauw op tegen Erin. Erin kijkt naar haar handen en steekt ze dan in overgave omhoog. Carla zit verwonderd te kijken. "Waar hebben jullie het over?" vraagt zij. "Over de diefstal, die deze jongedame heeft getekend. Zij heeft het niet beseft, maar het wel gezien. Deze tekening is eigenlijk een verklaring aan de politie. Ik vroeg haar of zij het gemeld heeft." Carla neemt nu de tekening van Douwe over en hij wijst haar, waar de diefstal te zien is. "Dan is er een groot probleem. Erin is niet in staat om een mondelinge- of schriftelijke verklaring bij de politie af te gaan leggen. Ik denk ook niet, dat haar verklaring in behandeling zou worden genomen, als zij wisten welke medicijnen Erin allemaal krijgt." Douwe kijkt nu Carla doordringend aan. Hij knikt een keer. "Erin kan hem zelf vertellen, wat er aan de hand is. Dan kan zij net zoveel vertellen als zij wil, zonder dat iemand hen afluistert of per ongeluk overhoort." zegt Peter. Carla en Erin knikken. Erin vertelt Douwe van wat er de laatste tijd is gebeurd. Het slaag van Francis, Peter en Carla noemt zij niet. Maar zij vertelt wel, dat zij gistermorgen zelf gevraagd heeft aan Carla om straf. Dan vertelt zij van de middag winkelen en van het thuis komen en van de pijn in haar knie, die steeds erger werd. Dat Sjaak dit gemerkt heeft en dat Carla toen zo moest huilen. Zij vertelt niet van Afrika, maar zij vertelt wel, dat zij héél erg geschrokken was van het huilen van Carla. Zij zegt, dat zij toen is weggeweest. Dat daarna een vriend van Sjaak is geweest, die haar dingen heeft gevraagd. Van de gebarentaal en van de prikken. Van de pijn in haar knie en de nieuwe blauwe plek en Sjaak, die zo boos was op die jongen. En van het pannekoeken eten. En van het niet kunnen praten. Zij zegt tegen Douwe, wat zij de anderen niet wil vertellen. Wat een geheim was tussen haar en Sjaak. Dat niet de keelontsteking de schuld is van haar verlies van spraak. Dat

- 165 gewoon haar stem is weggevlogen. Douwe ziet het allemaal aan. ‘Vertel het Peter en Carla. Zij komen er snel genoeg toch achter. Wil jij hen nog meer verdriet doen? Zeg het vandaag nog. Het is heel belangrijk, dat zij het weten.' Erin schudt eerst haar hoofd. Douwe dringt aan. Dan geeft Erin toe. Zij huilt een beetje. Carla troost haar meteen. Zij kijkt Douwe boos aan. Hij heeft haar meisje aan het huilen gemaakt. Erin schudt haar hoofd tegen Carla. Dan pakt zij haar schrijfblok. Zij schrijft op, wat zij niet zeggen kan en eigenlijk niet wilde. Zij geeft het briefje aan Carla. Peter heeft al een hele tijd zitten kijken. Nadat Carla het briefje heeft gelezen, geeft zij het zwijgend en met een wit gezicht aan hem. Zij neemt Erins hoofd tegen zich aan en kust haar op haar voorhoofd. Peter leest het briefje. Hij vloekt heel hard en loopt van tafel naar het toilet. Erin schrikt en duikt in elkaar. Zo kent zij Peter niet. Francis kijkt even naar Carla, die naar hem knikt. Dan gaat Francis achter Peter aan naar het toilet. "Misschien kan ik nu beter gaan." zegt Douwe en hij wil opstaan. "Zitten. Jij hebt dit niet gedaan en ik sta ook niet toe, dat jij ervoor wegloopt. Peter heeft het gewoon even te kwaad. Het is even een grote teleurstelling voor hem. Laat hem er maar even overheen komen, dan zal hij er later wel met jou over kunnen praten. Dat zal goed zijn voor hem." Frits zit aan tafel met een heel bang gezicht. Er is iets aan de hand, maar hij weet niet wat. "Frits, man, kijk niet zo bang. We vreten je niet op. Jij zult het trouwens deze week ook wel merken. Erin kan niet praten. We hopen, dat het tijdelijk is, maar dat is niet zeker. Erin praat voorlopig alleen in gebarentaal of op papier. Ik hoop, dat jij er geen problemen mee hebt. Wij zouden het heel erg vinden, als jij daarom niet voor ons zou willen werken." Frits slikt. "Sorry, mevrouw, ik heb er helemaal geen problemen mee, maar kan ik iets doen?" "Ja, zo gewoon mogelijk dooreten. De sfeer zal straks wel weer opklaren. Mijn man kennende is hij nu met zijn vuist het toiletgebouw aan het renoveren. Hij zal zo wel terugkomen. Bovendien heb ik liever, dat jij mij aanspreekt met mijn voornaam. Ik heet Carla." "Graag. Mevrouw... eh, Carla." Peter is inderdaad met zijn vuisten op een muur aan het rammen. Alleen is het een buitenmuur. Francis is bij hem. "Nou, je hebt Erin wel weer mooi aan het schrikken gemaakt. Vertel jij mij ook waarom? Ik begin nu wel nieuwsgierig te worden. Wat is er zo erg, dat jij hier je vuisten kapot ramt. Is zij langzaam stervende? Laat het me weten, man." Peter geeft hem het briefje. Hij staat nu met gebogen hoofd tegen de muur te leunen. Wat een rotzak is hij. Om zijn kleine meisje zo te laten schrikken. Om zo weg te lopen. Om...... Hij huilt. De grote stoere vent huilt. Dan is er Francis' hand op zijn schouder. Hij wordt omgedraaid en omarmt. Francis weet dat Peter aan het eind

- 166 van zijn Latijn is. Alle spanningen van de laatste weken zijn teveel geworden. "Zij wilde goed doen, door hard voor ons te werken voor een hongerloontje en wat doen wij, wij slaan haar verrot. Zij wil nog steeds hard voor ons werken en wij verbieden haar zelfs, om met haar vrienden op kantoor om te gaan. Wij willen alsmaar van alles van haar, wat zij niet kan begrijpen. Francis, het is ....... Waarom treft dit mijn kleine meisje. Nu kan zij niet meer zeggen, wat zij wil. Ik ben bang, man, wat ben ik bang, dat er iets ernstigs met haar zal gebeuren." Francis laat hem even uitrazen. Hij bekijkt Peters knokkels, die gelukkig nog heel zijn. "Ben je nu zover, dat je weer naar binnen kunt?" Peter knikt. De beide mannen lopen terug naar het gezelschap aan tafel. Als Peter achter Erin langs loopt, slaat hij zijn armen even om haar heen en geeft haar een kus op haar haren. Zij kijkt hem even schuldig aan. Hij schudt even zijn hoofd, maar zegt niets. "Sorry, ik moest even plotseling weg." Er wordt verder gedaan of er niets aan de hand is. Douwe 'praat' weer met Erin. 'Zorg, dat je hen niet onnodig kwetst. Anders gebeurt er met jou hetzelfde als met die jongen. Je kunt niet voorkomen, dat andere mensen pijn hebben, maar bezorg het ze niet onnodig. Meestal kun je beter vertellen, wat jou mankeert of dwarszit, want anders zullen zij zich alleen maar gekwetster voelen.' 'Ik wil ze niet pijn doen. Nu heb ik ze allebei pijn gedaan.' 'Alledrie bedoel je. Francis weet er nu ook van. Of dacht jij, dat Peter, dit voor zijn beste vriend zou verzwijgen?' 'Waarom werd Peter nou boos op een muur?' 'Peter is niet boos op een muur, maar op wat we het noodlot noemen. En ik denk ook op zichzelf, omdat hij niet heeft kunnen voorkomen, dat jij je stem kwijtraakte. Dat komt soms hard aan bij een man.' Erin kijkt verbijsterd. Waarom wil Peter voorkomen, dat er iets ergs met haar gebeurt? Zij moet voorkomen, dat andere mensen en ook dieren gekwetst raken. Peter hoeft dat toch niet. Het is niet zo erg, dat zij gekwetst word. Maar als zij dat zegt, wordt iedereen ineens boos. Erin snapt er niets meer van. Douwe heeft wel een beetje door, hoe het maalt in Erins hoofd. Hij pakt Erins tekeningen nog eens op. Hij wijst haar op een klein foutje in het perspectief van een tekening. Erin is afgeleid van haar sombere gedachten. Erin leert. Douwe zoekt de mooiste tekeningen uit het blok. Dat is natuurlijk een tekening van de olifanten en de tekening van de indiaan. 'Stond daar iemand, die als indiaan verkleed was?' 'Nee, dat is een beeld.' 'Juist, want hier lijkt hij te leven. Dat is niet natuurgetrouw getekend dus. Maar wel erg mooi. Iets wat niet helemaal waar is kan dus wel mooi zijn.' Erin begrijpt het niet helemaal. Heeft zij nu een leugen getekend. 'Nee, het is gewoon een "foutje" in de techniek.' Erin zucht opgelucht. Liegen mag niet. Liegen is dodelijk. Verzwijgen mag. De tekening van de olifanten is Douwes favoriet. Erin moet haar naam eronder zetten en de datum. Dan vraagt Douwe, of hij de tekening mag lenen. Erin schudt haar hoofd. 'Nee, niet lenen. Houden. Douwe, ik word zo moe.' Erin trekt Carla aan

- 167 haar arm. Het eten is afgelopen. Zij hebben alleen nog geen dessert gehad. Carla kijkt Erin aan. Erin sluit haar ogen en houdt haar hoofd scheef. Carla begrijpt, dat zij moe is. "Ja, kindje, kun jij het nog even volhouden? We gaan zo naar huis." Erin knikt. Peter en Francis willen meteen opstaan om te betalen. Douwe loopt achter hen aan. Hij wil, dat ieder één derde betaalt van de rekening. Hij heeft ten slotte ook van hun gezelschap mogen genieten. Er worden over en weer wat grappen gemaakt en dan wordt alles in der minne geschikt. Douwe maakt een afspraak met Peter om langs te komen. Frits is intussen naar buiten gegaan, om de auto op te halen. De trui van Francis is ook al weer droog en hij kan hem lekker aantrekken. Dat is toch wel prettiger. Het is gestopt met regenen, dus iedereen kan zijn eigen jas aan. Douwe neemt afscheid van iedereen en loopt naar zijn eigen auto. Hij moet naar huis. Het gezelschap stapt in de grote auto. Francis zegt tegen Frits. "Nou joh, rijdt er maar snel mee naar huis. Het is de laatste keer, dat je er mee rijden mag. Morgen moet je met die ouwe bak van Peter." "Ouwe bak, je neus. Die auto is nog brandnieuw. Pas twee jaar oud." reageert Peter. Iedereen moet lachen. Erin doet niet mee. Die heeft even stiekem haar ogen gesloten. Zij zakt langzaam weg. Zij is ook zo moe. Carla heeft het wel gezien. "Peter, een beetje zachtjes doen. Ons meidje slaapt." Peter kijkt vertederd naar deze jongedame, die in zijn ogen nog maar een klein meisje is. Zij is hem in twee weken erg lief geworden. Is het pas twee weken? Het lijkt een eeuwigheid. Thuis aangekomen maakt Carla Erin wakker. Zij moet haar medicijnen nog innemen en zij moet naar bed geholpen. Morgen moet zij voor controle naar het ziekenhuis. Het is nog niet zo laat, maar Francis laat zich nu ook naar huis brengen. Morgen zal Frits zich om acht uur in de morgen moeten melden bij Peter. Dus hij moet ook naar huis om te gaan slapen. Peter loopt naar Erins kamer, waar hij in de deuropening blijft staan kijken. "Zeg ouwe brombeer, kun je niet even helpen? Kun jij haar niet even optillen in bed? Dan hoeft zij dat niet zelf te doen." zegt Carla glimlachend tegen hem. Hij staat meteen naast Erin en tilt haar uit de stoel. Zij is al klaar voor de nacht, maar moet nog in bed. "Wat krijg ik als ik jou niet laat vallen?" vraagt hij lachend aan haar. Erin geeft hem een kus op de wang. "Nooit direct beginnen met je hoogste bod. Dan ben je meteen uitgehandeld." bromt hij in haar oor. Erin bloost van plezier. Peter legt haar zachtjes in bed en zij geeft hem een kus op elke wang. Hij geeft haar een kus op haar voorhoofd. Carla krijgt ook een kus op haar wang. Dan slaapt Erin. Carla kijkt nog een tijdje naar haar. Dan gaat zij haar eigen en Peters medicijnen halen. Morgen wordt een zware dag, dus ze

- 168 moeten vroeg gaan slapen. Het is vroeg stil in het huis. Erins raam staat een beetje open. Er sluipt een schaduw door naar binnen. Een schaduw, die een plekje vindt op Erins bed. Tegen de grote olifant. Erin merkt niets.

- 169 -

Maandag 15 april 2002 Als Carla de volgende morgen Erin wil komen wakker maken, ziet zij de insluiper. Die ziet ook haar, maar houdt zich doodstil. Carla loopt naar het raam en sluit het af. Dan doet zij de deur dicht. De insluiper heeft een bandje om zijn nek, dus hij is niet wild. Carla maakt Erin voorzichtig wakker. "Erin, wakker worden. Zachtjes aan. Jij hebt visite, maar die kan wel eens fel worden als hij schrikt. Erin kijkt haar vragend aan. Carla wijst met haar hoofd naar het katje op Erins voeteneind. Het katje miauwt. Maar er komt haast geen geluid uit. Het ziet ook erg mager. Het loopt nu naar Carla. Die haalt hem aan. Het katje snort. Hij blijft Carla kopjes geven. Zij kan hem zo oppakken. Zij houdt het katje tegen zich aan. "Zo kleine boef, heb jij honger? Kom maar even met mij mee." Zij loopt met de kat in haar armen naar de keuken. Daar zet zij het katje op de grond en geeft het een beetje worst. Ook zet zij een bakje water voor het katje neer. Peter komt de keuken in. Het katje schrikt van die grote man en kruipt in een hoekje en probeert te blazen. Het maakt niet veel indruk. Peter kijkt naar het katje. "Waar heb je die zo snel vandaan getoverd?" Peter is eigenlijk gek van katten. "Dit is een verstekeling, Kapitein. Binnengeslopen door de patrijspoort." grapt Carla. Het katje durft al weer bij het bakje met water te komen. Peter zet de ontbijtspullen op tafel en gaat de krant zitten lezen. Dat doet hij iedere morgen. Het katje begint een beetje rond te lopen. Het snuffelt eens aan Peters broekspijp. Dan geeft het Peter een kopje. Peter pakt het katje voorzichtig op en zet het op zijn schoot. Het katje is eerst een beetje bang, maar nestelt zich dan op Peters schoot. Daar ligt het toch niet zo fijn. Peter moet er iedere keer overheen reiken naar de krant. Het katje besluit het hogerop te zoeken en springt in Peters nek. Peter kriebelt het even achter de oren. Het katje strekt zich uit in Peters nek. Het is net of Peter een bontstola om heeft. Carla komt samen met Erin binnen en moet er om lachen. Erin kijkt even naar het katje en grijpt dan naar haar tekenspullen, maar Carla houdt haar tegen. "Nee, dame, eerst eten en dan pas tekenen. Peter, we moeten toch even uitzoeken, van wie dit katje is. Wil jij daar even naar kijken, als wij straks weg zijn." Peter bromt wat. Hij wil eigenlijk niet uitzoeken, of het katje een andere baas heeft. Hij wil het katje houden. Er wordt gebeld. Carla gaat naar de voordeur. Zij doet voorzichtig de deur naar de keuken dicht. Frits komt om zijn dienst te beginnen. "Kom erin. Wij zijn nog

- 170 aan het ontbijten. Wil je koffie? Ik neem aan, dat jij hebt ontbeten. Anders moet je het maar even zeggen. Er is genoeg." Frits staat versteld. Hij komt zich melden bij zijn baas en hij wordt onthaald als een oude vriend. Hij heeft gisteren zijn vriendin nog even gebeld en vertelt hoe de dag verlopen was. Dat hij nu een baan heeft. Zij is zo blij voor hem. Hij loopt met Carla mee naar de keuken. Hij ziet het katje om Peters nek liggen. Het katje ziet hem en springt op tafel om miauwend naar hem toe te komen. "Zo, schooier, zit jij hier. Heb jij je eindelijk laten vangen?" vraagt hij het diertje. Hij haalt het aan. Carla haalt het van tafel. Zij is gek op katten, maar niet op tafel. Erin zit er bij te kijken, alsof zij niet weet, wat zij er mee aanmoet. Carla zet het katje op Erins schoot. Hier draait het katje in het rond en gaat dan lekker liggen slapen. "Weet jij waar hij vandaan komt?" bromt Peter. "Jawel. Zij was van een oude vrouw bij ons in de straat. Die had een heleboel katten. Zij is drie weken geleden overleden. Zij had geen familie, dus alle katten zijn naar het asiel gegaan, maar deze dame liet zich niet vangen en is er vandoor gegaan." "Mooi zij heeft dus geen eigenaar op dit moment. Dan moet zij maar hier blijven.” Peter loopt naar de kelder. Hij zoekt een grote doos uit en wat doeken om er in te leggen. Zo heeft de poes een mandje. Totdat er een betere mand komt. Peter is blij met de poes. Hij wil er vandaag nog wel mee naar de dierenarts. En hij moet naar de dierenspeciaalzaak. Hij kijkt naar Erin, die de poes op schoot heeft. Zij aait het katje, maar zij kijkt ook een beetje teleurgesteld. "Erin schrijf eens op, waarom jij verdrietig bent." Zijn 'bevel' komt onverwachts voor Erin. Zij dacht, dat niemand het kon zien. AU. Peter ziet ook alles. Zij begint te schrijven. Het wordt een hele brief met veel verontschuldigingen. Er staat ook in, dat Erin nu wel begrijpt, dat er geen hond kan komen. Peter leest het briefje. "Waarom niet?" is het enige wat hij vraagt. Hij pakt meteen een boterham voor Erin, die niet eet. Die keelontsteking is nu zo goed als over, dus Erin moet nu weer zonder flauwekul eten. Zij kijkt naar haar bord en dan nog eens naar Peter. Hij kijkt erg streng terug. Erin begint maar te eten. Als zij niet kijkt, geeft Peter het briefje aan Carla. Die leest en haalt haar schouders op. "We moesten vanmiddag maar eens informeren." is het enige wat die kwijt wil. Erin zit met lange tanden te eten en opzettelijk te treuzelen. Maar als zij opkijkt in boze ogen, kan zij ineens snel eten. Als Peter echt boos wordt, berg je dan maar. Carla zet haar medicijnen klaar, maar dit keer krijgt Erin nog geen pijnstiller. Over een halfuur moeten zij in het ziekenhuis zijn. Frits maakt alvast de auto klaar. De rolstoel gaat alvast in de auto. Peter zal Erin straks naar de auto dragen. Erin heeft nu haar ontbijt op. Carla haalt nog

- 171 even een borstel door Erins haar. Dan pakt Peter haar op. "Heel wijs van jou om toch alles op te eten. Als je was blijven spelen, had ik jou een flink pak voor je broek gegeven.” bromt hij in haar oor. Zij kijkt hem aan en weet, dat hij de waarheid zegt. Zij is vandaag heel dicht bij de grens geweest. Peter is weer heel streng geworden. "Lief zijn en netjes aangeven als iets pijn doet. Als je lief bent, heb ik nog wel een verrassing voor jou." krijgt zij mee. Frits rijdt naar het ziekenhuis. Daar zal hij Erin en Carla afzetten en dan naar huis rijden, om Peter met het katje naar een dierenarts te brengen. Hij rijdt maar even naar huis, om een reismandje te halen voor het poesje. Het wordt een drukke dag. Hij heeft een mobiele telefoon bij zich. Dan kan Carla hem bellen, als hij hen weer kan komen ophalen. In het ziekenhuis loopt Frits nog even mee naar de goede afdeling en neemt dan afscheid. Erin is bijna direct aan de beurt. Zij heeft een brief van Sjaak meegekregen. Die moet de arts, een vriend van Sjaak, eerst lezen. "Wat heb je me nou gemaakt. Ik denk, dat er eerst maar eens goede foto's moeten worden gemaakt. Daarna doen we dan nog een echoscopie. Dan kunnen we wat beter eventuele beschadigingen van spierweefsel en pezen zien." Hij begeleidt hen naar de röntgenafdeling. Hier moeten zij even wachten. Erin heeft een tekenblok en kleurtjes meegenomen. Zij gaat lekker zitten tekenen. Er zit een klein meisje met haar arm in het verband. Erin tekent haar. Dan komt er een oude man binnen. Hij wordt ondersteund door een vrouw, die kennelijk zijn dochter is. Zij zorgt goed voor de oude man. Zij helpt hem te gaan zitten. Erin tekent beiden, zodat de zorg en liefde, die de dochter aan haar vader besteedt, goed naar voren komt. Erin zet hier haar naam en de datum onder. Zij heeft dit gisteren geleerd van Douwe. Zij gebaart Carla, dat die de tekening aan de oude man moet geven. Carla staat zuchtend op. Erin is altijd bezig mensen kleine genoegens te doen. Maar Carla vindt het maar moeilijk om vreemden zomaar cadeautjes te geven. Dat is men hier niet gewend. "Mijn vriendin wil u dit graag geven." zegt zij maar aan de oude man en steekt hem de tekening toe. Hij neemt de tekening aan en bekijkt hem. "Uw vriendin heeft een goede gave. Laat zij er maar niet te zuinig mee zijn. Haar gave verlicht de wereld. Zij kan namelijk met kleine dingen mensen gelukkig maken." Hij glimlacht naar Carla. "Zij zal zelf ook heel gelukkig worden. Wees maar niet bang. Dit meisje zal nog lang niet bij jullie weggaan. Zij zal alle problemen achter zich laten en opstijgen als een vlinder. En toch zal zij bij jullie blijven." Carla glimlacht maar naar de man. Zij gelooft niet zo wat hij zegt. Hij laat de tekening aan zijn dochter zien. Die is geroerd. Ook zij bedankt Carla. Carla vindt het maar moeilijk, om de bedankjes voor

- 172 Erin in ontvangst te moeten nemen. De volgende keer doet Erin dit maar zelf. Carla zal haar dan wel duwen. Erin heeft intussen nog meer tekeningen gemaakt. Het is maar goed, dat Carla zaterdag wat meer tekenbloks heeft ingeslagen. Als zij klaar zijn en weer in de behandelkamer komen, geeft Erin ineens een tekening opgerold aan de arts. Hij heet Bob Tremaine. Zij heeft Bob getekend. Zoals hij liefdevol en netjes een patiënt behandelt. Dit was een wat oudere vrouw met een gebroken pols. Erin heeft dit door een open deur kunnen zien. Bob is vreselijk blij met de tekening. Hij belooft Erin, dat hij hem in zijn kamer zal ophangen. Erin gelooft hem niet helemaal. Artsen krijgen natuurlijk wel vaker tekeningen en kunnen echt niet alles ophangen. Zij laat het maar zo. Hij heeft alleen een heel vervelende mededeling voor haar. Door de klap, die haar knie zaterdag heeft gehad is de scheur in haar scheenbeen groter geworden en er is een stukje van de pees afgescheurd. Zij zal moeten worden geopereerd. Dit valt Erin erg rauw op het dak. Zij wil niet in het ziekenhuis blijven. Bob moet een afspraak maken om zo snel mogelijk een operatie te plannen. Dit zal enige dagen duren. Zij zal weer naar huis moeten met de spalk om haar been. Erin haalt, een beetje opgelucht, adem. Zij hoeft nu nog niet in het ziekenhuis te blijven. Wat later komt, ziet zij wel. Misschien is het dan toch niet nodig. Bob verbindt de knie opnieuw. Nu gaat het verband er nog iets strakker omheen. Als hij klaar is, doet Erins been echt veel pijn. Erin beduidt naar Bob, dat hij het been er maar af moet zagen. Hij doet of hij haar niet begrijpt. Hij pakt een injectie, die hij had klaargelegd, en steekt die boven het verband in haar been. Dan geeft hij Erin een gewone pijnstiller. "Het is een plaatselijk verdovingsmiddel." zegt hij tegen Carla, als hij haar de naald laat zien. “Dat is nu even nodig, want door het gepor en geprik, dat wij net hebben zitten doen, doet die knie nu behoorlijk veel pijn. Bovendien zit er een ontstekingsremmend middel in, om de ontsteking in die knie de baas te worden. Zij mag nog drie pijnstillers per etmaal hebben. Ik hoop haar snel terug te zien. Ik zal zelf de operatie doen. Zij mag nu naar huis." Erin en Carla nemen afscheid van Bob. Allebei een beetje opgelucht, dat Erin weer mee naar huis mag en allebei onder de indruk van het slechte nieuws. Carla gaat even naar buiten om Frits en Peter te bellen. Erin laat zij binnen staan. Dan kan die geen kou vatten. Er waait een lelijke wind om het ziekenhuis. Frits stond al op het parkeerterrein te wachten. Hij rijdt meteen voor. Erin wordt in de auto geholpen. Dan als iedereen zit, rijdt hij hen naar huis. Peter zit thuis op hen te wachten. Het katje is gezond verklaard. Het is alleen te mager. Het moet dus de komende tijd goed te eten krijgen. Peter

- 173 heeft plannen voor vanmiddag, maar wil ze nog niet aan Erin vertellen. Carla weet er al van. Er moet nu eerst koffie gedronken worden. Frits wil weer weggaan. "Waar wil je dan heen?" vraagt Peter. "Ik wacht wel in de auto, totdat u mij weer nodig hebt." is zijn antwoord. "Doe niet zo raar. Of wil jij niet met ons koffiedrinken?" zegt Peter. Hij kijkt Frits aan. "Hier in huis en altijd als jij privé voor mij werkt, hoor je gewoon bij de familie en eet en drink je gewoon met ons mee." Peter kijkt er streng bij. Carla knikt, pakt Frits bij de schouder en duwt hem op een stoel. "Met melk en suiker?" vraagt zij. Erin kijkt naar Peter en dan naar Frits. 'Ben jij nu ook bang van Peter? Hij maakt mij een beetje bang als hij zo streng is.' schrijft zij aan Frits. Deze lacht naar haar en schudt zijn hoofd. Nee, hij hoeft niet bang te zijn voor Peter. Dat is een goede vent. Een heel beste baas. Nog beter dan die andere, als dat kan. Er wordt op de keukendeur geklopt en Sjaak stapt binnen. "Ik kom even vragen, hoe het in het ziekenhuis is afgelopen." Erin kijkt verdrietig. Haar lip trilt. Sjaak heeft al zo iets verwacht. Hij loopt op haar toe en gaat bij haar op een stoel zitten. "Was het zo erg? Deed het veel pijn?" Erin schudt haar hoofd. Er loopt nu toch een traan over haar wang. Zij wil hem snel wegvegen, maar Sjaak is haar voor. "Erin moet worden geopereerd. Zij heeft het er moeilijk mee, dat zij dan in het ziekenhuis moet blijven." "Ik weet ervan. Bob heeft mij gebeld. Ik heb echter gezegd, dat dát niet goed is voor Erin. Nu wordt het een poliklinische operatie. Weet jij, wat dat betekent, Erin?" Erin schudt haar hoofd. "Dat betekent, dat jij 's-morgens erg vroeg naar het ziekenhuis moet. Jij mag dan niet meer eten of drinken vanaf tien uur de avond ervoor. Dan zullen de zusters jou naar de operatiezaal brengen en zul jij een prik krijgen. Je zult in slaap vallen en als jij wakker wordt, lig je op een speciale uitslaapkamer. De operatie is dan al achter de rug. Als jij dan goed wakker bent en alles gaat goed, dan mag jij 's-middags weer naar huis. Maar er zal dan weer een spalk om jouw been zitten. Ik moet dan iedere dag komen, om het verband van jouw knie te halen en de wond te bekijken. Dat zal best veel pijn doen, maar is zeker nodig. Vind jij het zo fijner?" Erin knikt enthousiast en geeft hem een kus op zijn wang. "Maar ik wil niet, dat jij zulke gekke dingen meer zegt, als zaag hem er maar af." zegt Sjaak nu streng. Erin wordt knalrood. Bob heeft het dus toch begrepen. Peter moet lachen. "Heb jij jouw been niet meer nodig dan? Ik dacht dat jij weer wilde kunnen lopen en zwemmen en zo?" plaagt hij Erin. "Peter!" zegt Carla. Peter kan Erin ook zo plagen. Het meisje heeft het moeilijk. Erin neemt vragend Carla's hand. "Ja, ik blijf zoveel mogelijk bij je." zegt Carla. "Mooi. Nu wil ik nog even

- 174 naar jouw keel kijken." "Erin heeft ons gisteravond vertelt, dat haar spraakverlies niets te maken heeft met die keelontsteking." bromt Peter nu. Je kunt merken, dat hij het er nog een beetje moeilijk mee heeft. "Nou, dat is niet helemaal waar. Het is wel één van de oorzaken, maar niet de hoofdoorzaak. Het staat trouwens niet helemaal vast, hoelang het zal gaan duren, maar we hebben goede hoop, dat Erin met een aantal weken of desnoods maanden weer zal kunnen praten. Het ziet er zeker naar uit, dat het tijdelijk is." vertelt Sjaak. Nu is het Peters beurt om ongelofelijk opgelucht te kijken. Zijn meisje zal niet haar hele leven stommetje hoeven spelen. Sjaak krijgt van Carla een grote mok koffie met een flinke dot slagroom erop. Hij brengt ten slotte heel goed nieuws. Hij drinkt snel zijn koffie op. "Ik moet nog meer visites rijden. Ik neem nu waar voor mijn collega. Hou jij je sterk? En niet smokkelen met pijn, hè?" zegt hij nog tegen Erin. Erin knikt maar wat. Zij is echt niet van plan nu een piepert te worden. Carla en Peter weten, dat zij haar goed in de gaten moeten houden. Frits ziet de ondeugd in Erins ogen ook en neemt zich voor om goed voor dit meisje te zorgen. Peter wil nog een aantal boodschappen gaan doen en Frits moet mee. Het katje ligt nu in de doos te slapen. Het krijgt vanmiddag nog een mooi mandje. Peter heeft alleen brokjes kunnen meenemen bij de dierenarts. Hier mag het diertje er een aantal keren per dag een afgepaste hoeveelheid van. De dierenarts is hier heel duidelijk in geweest. Als het diertje teveel ineens te eten krijgt, wordt het ziek. Dat wil Peter niet. Hij wil goed voor het katje zorgen. "Erin wil jij even op bed uitrusten van vanmorgen?" vraagt Carla haar. Erin schudt haar hoofd. Zij kijkt Carla smekend aan en maakt typende bewegingen. "Dus jij wilt je laptop?" Erin knikt. Carla belooft hem van boven te halen en in de keuken op tafel te zetten. Douwe heeft gisteren Erin een paar sites gegeven, waar zij plaatjes van vreemde dieren kan vinden. Dan is zij eigenlijk in een virtuele dierentuin. Hoewel die dieren niet bewegen. Dat Erin hoopt, om een inlogsleutel te krijgen voor het werk, dat weten Peter en Carla niet. Als zij erachter komen zal het Erin niet goed gaan. Dan zal zij zo hard voor haar broek krijgen, dat zij niet meer zal kunnen zitten. Daar is het pak slaag, dat zij eerder van Peter heeft gekregen nog helemaal niets bij. Erin mag zeker de eerste drie maanden nog niet werken. Carla zet de laptop voor Erins neus op tafel. Het is een mooi apparaat, maar Erin heeft nog geen kans gekregen om erop te werken. Nu kijkt zij eerst even rond, of zij er nog meer programma's op kan vinden. Er zitten ook spelletjes op de laptop. Ook een mooi schaakprogramma. Dan kan zij via e-mail tegen Francis schaken. Zij besluit hem meteen uit te dagen voor een wedstrijd. Er komt meteen een e-mail

- 175 terug. Francis is verrast, dat zij de laptop gebruikt. Hij wil van haar weten, hoe het vandaag in het ziekenhuis is gegaan en hij wil wel tegen haar schaken, maar hij heeft zo een bespreking, dus zij moet even wachten tot in de lunchpauze. Zij mag wit zijn. Erin schrijft hem een lange e-mail terug. Zij vertelt alles, behalve van de tekeningen. Dat heeft Carla ook vergeten. Het is eigenlijk ook niet belangrijk. Er wordt gebeld. Er staat een bloemist voor de deur met een heel mooi groot bloemstuk. Dit is voor Erin. Carla neemt het mee naar de keuken. Er zit een kaartje in van Douwe.

"Veel succes in het ziekenhuis. Douwe."

staat er op. Erin vindt dit heel lief van Douwe. Zij wil hem graag een berichtje sturen. Carla zoekt het visitekaartje op en daar staat ook een e-mailadres op. Nu stuurt Erin Douwe een e-mail met alles, wat er vanmorgen gebeurd is. Aan Douwe vertelt zij wel van de tekeningen. Dan gaat zij op zoek naar de plaatjes van dieren. Zij besluit er een paar op te slaan om later te leren natekenen. Douwe wil haar hier bij helpen. Hij zal de foto's vergelijken met haar tekeningen en haar dan vertellen, wat er fout is. Peter en Frits komen terug, maar zij blijven buiten en sjouwen met palen en gaas en nog veel meer. Het lijkt wel, alsof zij het hele huis gaan verbouwen. Als zij binnenkomen, gaan zij meteen naar Peters werkkamer. Erin kan Peter niet eens vragen, of zij de printer mag gebruiken. Zij wil graag één van de plaatjes uitgeprint hebben. Dan kan zij beginnen te tekenen. Dat doet Erin nog het allerliefst. En rekenen vindt Erin ook leuk. De laptop is nu even niet leuk meer. Zij doet hem dicht. Carla komt net weer de keuken in. Die moest even wat was in de machine doen. Nu gaat zij de lunch op tafel zetten. Zij roept de mannen, dat er gegeten kan worden. Dan ziet zij het materiaal in de tuin liggen. "In hemelsnaam, Peter, wat ga jij nu doen? Ga je de hele tuin afrasteren?" Peter legt uit, dat hij een soort gazen kooi wil maken, waar het katje straks vrij in rond kan lopen. Dan heeft het katje de ruimte en Peter hoeft niet bezorgd te zijn, dat er iets buiten met het katje gebeurt. Bovendien kan er dan gemakkelijker een zonnescherm aan worden opgehangen en dan kunnen zij deze zomer lekker buiten zitten. Anders is het veel te heet in de tuin. Carla moet om hem lachen, maar vindt het voor eventuele kostgangers inderdaad een goede oplossing. Kan hij het vanmiddag wel afkrijgen dan? Peter schudt zijn hoofd. Nee, vanmiddag lukt niet meer, maar morgenochtend is alles netjes in orde. Er wordt gebeld aan de voordeur. Nu gaat Peter opendoen. Het is nog een bloemist. Met een groot bloemstuk. Van kantoor. Voor Erin. Peter neemt het mee naar de keuken en zet het voor Erin op

- 176 tafel. Nu heeft zij al tweemaal bloemen gekregen. Carla zet beide bloemstukken zolang op het aanrecht. Er moet eerst gegeten worden. Het is een gezellige maaltijd. Na de maaltijd ziet Erin er wel erg moe uit. De pijnstiller begint een beetje uit te werken en zij mag voorlopig nog geen nieuwe. Zij heeft het ook een beetje koud. Carla brengt haar zonder pardon naar bed. "Ga jij maar eens lekker even rusten, dame." Zij geeft Erin een lekker warme kruik voor op haar buik en dan gaat zij terug naar de keuken. De mannen gaan buiten aan het werk. Stilletjes komt het katje door de opengelaten deur naar binnen. Het springt op Erins bed en zoekt een lekker warm plekje om te slapen. Naast Erins hoofd op het kussen. Erin legt haar hoofd er tegenaan. Door de regelmatige ademhaling van het katje valt ook zij in slaap. Dit heeft zij even nodig. Als Carla na tien minuten even komt kijken, ziet zij, dat Erin slaapt. Zij moet lachen. Zachtjes loopt zij weer weg. Als het koffietijd is, maakt Carla Erin toch maar wakker. Anders slaapt zij vannacht niet goed. Erin komt duf uit bed en laat zich door Carla naar de keuken rijden. Daar zijn de mannen net moe en bezweet binnen gekomen. Carla stuurt ze direct naar de badkamer, om zich te wassen. Peter heeft zich op de duim geslagen en vraagt nu Carla, om er even een pleister op te plakken. Als Carla er jodium op doet, prikt het zo hard, dat Peter een heel lelijk woord roept. "Ga jij maar even naar buiten. Zulke lelijke woorden wil ik hier niet horen." zegt Carla heel boos. Peter kijkt schuldbewust en loopt naar buiten. Hij weet, dat Carla hier geen geduld mee heeft. Na een minuutje kijkt hij om de deur. "Ja, kom maar weer binnen. Maar geen lelijke woorden meer." Erin heeft het allemaal zitten bekijken. 'Wat ben ik blij, dat ik geen lelijke woorden kon zeggen vanmorgen. Anders had ik de hele middag buiten moeten blijven.' schrijft zij aan Peter. Peter kijkt haar aan. Dan geeft hij haar een kus op de haren. Zij geeft hem een kopje. "Nu heb ik twee kattenkopjes in huis. Wat ben ik daar blij mee." Het katje heeft ook de slaap uit en komt kijken, of er nog iets lekkers te halen valt. Zij wil op tafel springen, maar Carla wil daar niets van weten. Peter pakt het katje op en zet het op zijn schoot. Hij aait het katje terwijl hij aan Erin uitlegt, wat hij en Frits aan het doen zijn in de tuin. "Hallo, gaan jullie het huis uitbreken?" komt Francis binnen. "Ja, nu we zoveel gezinsuitbreiding krijgen wordt het huis te klein." grapt Peter terug. Het katje is van zijn schoot gesprongen en verbergt zich voor Francis onder een bankje. Francis kijkt er met opgetrokken wenkbrauwen naar. Dit is een vreemde kat voor hem. Sinds wanneer hebben Peter en Carla een kat? "Zij is vannacht komen aanlopen. Het is een inbrekertje." legt Peter uit. Francis gaat aan

- 177 tafel zitten. "Waar was jij nou met je schaakspel?" vraagt hij aan Erin. "Zij moest van mij naar bed." geeft Carla hem ten antwoord. Francis knuffelt Erin even. Hij heeft al veel van haar gehoord over het ziekenhuis bezoek. Hij weet wel, dat Erin moe geweest moet zijn. Zij ziet er nog steeds niet helemaal wakker uit. "Waar wil je nu vanmiddag het eerst naartoe?" vraagt hij Peter. "Naar dat ene adres van laatst." is Peters antwoord. Francis knikt. "Ik heb al even gebeld en zij hadden waarschijnlijk iets heel speciaals voor ons." komt er nog cryptisch achteraan. Carla kijkt haar mannen aan. "Gaan we met zijn allen?" vraagt zij. "Ja, Francis zal Erin in de auto nemen en achter ons aan rijden. Dan kunnen wij de boodschappen beter kwijt." Peter heeft het weer allemaal goed geregeld. Francis staat soms te kijken van het regeltalent van Peter. Hij heeft het maar mooi getroffen met deze vriend en zakenpartner. Zij vullen elkaar goed aan. Als de koffie op is gaat iedereen naar de auto's. Het katje blijft alleen in de keuken. Erin wordt door Peter voorin Francis' auto gezet. Hij en Carla stappen samen achter in zijn eigen auto. Frits moet rijden. Peter hoeft hem niet te vertellen hoe. Frits weet de weg wel. Erin kent deze weg nog niet. Frits neemt expres een kleine omweg. Erin mag nog niet weten waar zij heen gaan. Als zij op plaats van bestemming aankomen, weet zij het meteen. Het asiel. Zij gaan in het asiel kijken. Zou Peter nog meer poezen willen, of zou misschien toch? Zij wordt nu heel zenuwachtig. Peter komt haar uit de auto halen. "Verrassing. Goed, hè?" zegt hij zachtjes tegen haar. Zij wrijft haar wang tegen de zijne. Carla neemt haar mee naar een andere deur. Die naar de receptie heeft een te hoge drempel. Dat zou Erin pijn kunnen doen. Maar door de andere deur komen zij ook bij de kennels van de honden. Dit keer zitten er niet zoveel honden. Gelukkig maar. Er zijn maar twee kennels bezet. In één zit een wat oudere Schotse Collie. Hij kijkt naar hen, maar verroert zich niet. De dame van de receptie is er weer. "Deze meneer is weggelopen van huis en wordt straks door zijn baasje opgehaald." legt zij uit. Er komt nu een grote sterke man de kennels inlopen. "U hebt mijn hond hier opgevangen. Mag ik hem misschien even zien?" vraagt hij. Nu is de Collie overeind gekomen. Hij staat tegen het hek en jankt om zijn baas. Die loopt erheen. "Ja, stoute hond. Nu ben je wel weer blij om mee te mogen, Hè? Jij verdient een pak voor je broek. Maar goed voor jou, dat je er geen hebt." moppert de man zachtjes tegen de hond. Hij haalt het dier aan. Je kunt zien, dat baas en dier gek zijn op elkaar. De baas heeft de riem van de hond bij zich. "Zal ik eerst maar even met u afrekenen?" vraagt hij aan de dame. "Nee, ben je gek? Hij is hier nog geen halfuur geweest. Iemand kwam hem hier brengen. Ik denk, dat het een vergissing

- 178 was. Hij heeft de hond bij uw adres in het weiland gevonden en toen meegenomen naar hier." De man moet lachen. Hij vindt het wel een goede mop. De hond is dus toch niet weggelopen. De riem gaat om en de hond mag mee. De hond springt van blijdschap om de baas heen. Maar die heeft het in de gaten en draait met de hond mee. Dan gaan zij gauw naar huis. Erin heeft zitten kijken. Het is zo'n mooi gezicht. Dan komt de mevrouw van het asiel weer naar hen toe. Zij neemt hen mee naar de laatste kennel in de rij. Als Erin ziet wat er in die kennel zit, wil zij meteen opstaan en de kennel inlopen. Plotseling ligt er een grote hand op haar schouder, die haar in haar stoel houdt. Zij kijkt Peter aan. "Nee, juffertje Ongeduld. Jij moet wachten, totdat zij uit het hok worden gehaald. Er is er nog maar één te koop, dus er valt niet te kiezen. Als het niets is, moeten wij gewoon nog een tijdje wachten op een volgende fijne hond." Carla is met de mevrouw van het asiel de kennel ingelopen en krijgt een puppy in haar handen geduwd. Zij gaat er mee naar Erin. Erin steekt haar armen ernaar uit. De puppy wringt zich los en springt op Erins schoot. Hij begint haar meteen in het gezicht te likken. Erin giechelt. Peter vindt dat zo'n mooi geluid. Dan neemt Erin zachtjes het snuitje van de puppy in een hand en blaast in zijn neus. Net zo als zij bij de olifant deed. Zij aait de puppy. Die geeuwt, draait zich op haar schoot op en slaapt. Hij is veilig, dus kan hij slapen. Eigenlijk is zij veilig. De puppy is een teefje. Een hondje voor Erin. Het is een echt rashondje, maar haar eigenaar kon dit nest niet kwijtraken en heeft toen de pups maar naar het asiel gebracht. Hij heeft dat 's-nachts gedaan en de pups in een gesloten doos voor het hek gezet. Niemand weet wie de eigenaar is. Maar de pups zijn alledrie goed terecht gekomen. De andere twee worden vanavond opgehaald. Die nieuwe eigenaren moesten vanmiddag weg. Erin moet een naam bedenken voor deze wonderschone Canadese Witte Herder. Zij wil het hondje Mgabi noemen. Dit is een held in Afrika geweest, die de mensen hielp en beschermde. Dat heeft Erin de stamoudsten horen vertellen. Erin vindt het een mooie naam. Peter is het volkomen met haar eens. Er moeten nog spullen voor Mgabi worden uitgezocht en voor de kleine Snoes, die thuis moest blijven. Peter en Carla zullen zich van deze taak kwijten. Erin en Mgabi blijven achter onder de hoede van Francis. Frits zal helpen alles is de auto's te laden. Francis gaat op zijn hurken bij Erin en het hondje zitten. "Ben je nu niet erg blij?" vraagt hij haar. Erin knikt. Er loopt een traan over haar wang. Zij glimlacht een beetje beverig naar Francis. Die veegt zachtjes de traan weg. Hij begrijpt het wel. "Als jij helemaal beter bent, gaan wij wandelen met Mgabi en Aïla. Beloofd?" Erin knikt enthousiast. Zij drukt een kus op haar vingers

- 179 en houdt die tegen Francis’ wang. Francis pakt haar vingers, drukt er een kus op en houdt ze tegen haar wang. Zij kijken elkaar vol liefde aan. Zij weten alleen nog niet, dat zij voor de ander de enig mogelijke levenpartner zijn. Peter komt met de riem voor Mgabi binnen. Die kent nog geen riem, maar zal er toch aan moeten wennen. Hij probeert nu nog in de riem te bijten. Of in Peters vingers. Erin pakt weer Mgabi's snuitje en houdt het vast. Zij blaast weer haar adem in de neus van de hond. Nu kan Peter de riem gemakkelijk omdoen. Mgabi probeert hem weer af te doen, maar Erin pakt haar stevig vast en houdt het hondje in bedwang. Zij aait het hondje en stelt het zo gerust. Er zit een stevige ketting aan de riem en Mgabi probeert die nu door te knagen. Erin laat Mgabi haar gang gaan. Dit kan geen kwaad. Later moet Mgabi leren niet in de riem of de ketting te bijten, maar dat is nu nog niet nodig. Carla komt Erin ophalen. Peter heeft alles geregeld, maar hij en Francis zijn nog even met de mevrouw van het asiel in gesprek over mogelijke financiële hulp. Ook willen zij wat folders van het asiel in hun welkomstpakket voor klanten stoppen. Zo kunnen meer mensen kennismaken met het goede werk van het asiel. Iedereen stapt in de auto's. Frits heeft Erin al in Francis' auto geholpen. Met Mgabi op schoot, want zij wil het hondje niet afgeven. Als Francis dit ziet, is hij onverbiddelijk. Mgabi moet in de reiskennel, die op de achterbank staat. Anders is het veel te gevaarlijk. Erin pruilt. "Jij kunt pruilen, wat je wilt, maar honden horen in een reiskennel. En ik wil dit pruilgezicht niet meer zien, is dat goed begrepen?" Erin kijkt hem schuldig aan en knikt. Francis start de auto en rijdt achter Peters auto aan. Mgabi piept in haar reiskennel. Dit is eng. Erin vindt het niet leuk, maar Francis heeft gelijk. Thuis mag Mgabi uit de kennel en weer op Erins schoot. Als zij in de keuken komt, staat Snoes al voor de deur te miauwen. Zij is nu lang genoeg alleen geweest. Zij wil gezelschap. Zij springt bovenop Erins schoot. Zij komt bovenop Mgabi terecht, die meteen begint te keffen. Snoes schrikt zich een ongeluk en trekt een sprint van Erins schoot over de tafel over een stoelrugleuning op een hoge kast. Daar blijft zij blazend zitten. Peter komt net binnen. Hij plukt haar meteen van de kast en aait haar. Zij krult zich helemaal om zijn nek. Hij geeft haar een kus op haar poezesnuitje. "Zo, was de kennismaking niet zo goed?" bromt hij tegen haar. Carla ligt in een deuk en doet het bijna in haar broek van het lachen. "Snoes sprong bovenop Mgabi." hikt zij. Erin zit erbij alsof zij niet zo snel heeft kunnen bijhouden wat er gebeurde. Zij aait Mgabi automatisch Deze keft noch een beetje. Dan geeuwt zij en gaat weer slapen. Francis heeft het hele circus net gemist en komt met zijn armen vol binnenlopen. Ook Peter staat

- 180 nog met van alles in zijn hand en hij heeft een deel van zijn vracht laten vallen om Snoes van de kast te plukken. Francis ziet Carla lachen en vraagt wat er aan de hand is. Erin trekt hem aan de mouw en schrijft het voor hem op. Zij maakt er een heel komisch verhaal van. Ook Francis moet er om lachen. Dan schiet hem iets te binnen. "Erin, kun jij hier een tekening bij maken, hoe het gebeurd is?" vraagt hij haar nieuwsgierig. Erin knikt. Dat is toch gemakkelijk. Francis kijkt Peter aan en die vraagt: "Weblog?" Francis knikt. Het is prachtig om een aantal van dit soort verhalen en de mooie tekeningen van Erin op Internet te zetten. Voor Francis en Peter is dat een fluitje van een cent. Frits komt binnen met de laatste boodschappen. Snoes is alweer gekalmeerd. Zij is nieuwsgierig. Zij snuffelt aan al die nieuwe dingen. Carla pakt een mooie poezenmand en zet hem op de plaats van de doos. Zij legt de doeken zorgvuldig over het mooie zachte kussentje. Zo weet Snoes meteen, dat dit haar plekje is. Ook maakt Carla een kattenbak voor Snoes klaar, Deze zet zij naast de mand. Er komen ook mooie voerbakjes en waterschaaltjes tevoorschijn, maar die moeten eerst worden afgewassen. En speelgoed. Snoes krijgt een balletje met een belletje. Zij vliegt ermee door de hele keuken. Zij is niet meer te stoppen. Totdat Peter wat brokjes is haar bakje doet. Dan gaat het eten voor. Mgabi wil nu ook van Erins schoot, maar Peter had daar al op gerekend en heeft Snoes haar bakje op een tafeltje gezet. Nu krijgt Mgabi ook een paar brokjes in haar bakje en natuurlijk een beetje water. Als Mgabi het water ziet, doet zij meteen een plasje. "Foei." roept Peter hard. Mgabi kruipt helemaal in elkaar. Zij heeft iets gedaan wat stout is. Peter pakt Mgabi op en gaat met haar naar buiten. Daar houdt hij de riem vast, terwijl Mgabi een plaatsje zoekt om te plassen. Zij plast op het gras. Nu prijst Peter haar. Zij krijgt een lekker brokje van hem. Zij kwispelt bijna haar staart eraf. Nu heeft zij het goed. Zij begrijpt het een beetje. Mgabi mag nu weer mee naar binnen. Daar staat nu ook voor haar een mand klaar. Mgabi heeft uit het asiel een dekentje meegekregen. Daar zit haar eigen geur aan. Mgabi wordt in de mand gezet. Als zij er uit wil kruipen, zet Peter haar terug. Mgabi gaat dan maar slapen. Snoes, die nieuwsgierig is, gaat even bij Mgabi kijken. Mgabi besnuffelt Snoes, geeft haar een lik en gaat weer liggen. Snoes komt bij haar liggen. Even later slapen er twee dieren in één mand Erin tekent ze vlug. Carla moet alweer lachen. "Peter, we hadden maar één mand hoeven kopen.” Dit is goed. Francis geniet van de sfeer. Alles is zo lekker ongedwongen. Peter bekijkt de dieren en dan de mensen om hem heen. Frits is naar buiten gelopen. Die wil nog graag verder met de afrastering. Hij komt binnenlopen. "Peter, als jij mij nou nog

- 181 even helpt, krijgen wij het vanavond misschien nog af. Dan kan ik dat kattenluik er straks nog even inzetten en dan kunnen Snoes en Mgabi vannacht naar buiten als ze wat moeten doen." Peter kijkt hem aan. "Maar jij hebt je werk er om vijf uur opzitten." "Ohh, dan werk ik wel over vandaag." "SSSSt, dat is een heel vies woord hier. Dat mag niet gezegd worden." Peter kijkt naar Erin. Erin kijkt hem quasi-onschuldig aan. Frits begrijpt er niets van. Francis loopt met hem mee naar buiten. "Misschien lukt het met zijn drieën sneller." zegt hij in het voorbijgaan tegen Peter. Deze loopt met hen mee. "Jij hoeft niet zo onschuldig te kijken, jongedame. Jij weet best waar Peter het over heeft." Erin bloost. Zij kijkt Carla aan. Die glimlacht tegen haar. Opluchting. Erin gaat nog even zitten tekenen. Zij heeft nu een groot vel papier gepakt en is met de zachte krijtjes een tekening van de slapende dieren aan het maken. Het wordt een prachtige tekening. Met veel detail en sfeer. Vooral het contrast tussen de witte Mgabi en de rode Snoes is erg goed uitgekomen. Dan valt er zachtjes een bloem uit een bloemstuk in de mand. Snoes doet even één oogje open en slaapt dan door. Nu ligt er een helrode bloem in de mand bij de kat en de hond. Erin tekent hem gauw ook in haar tekening. Dat is zo mooi. Nu is de tekening echt af. Carla heeft even iets opgeborgen in de woonkamer en komt nu de keuken weer in. Zij ziet de tekening en is meteen verliefd. Zij wil, dat Erin haar naam en de datum op de tekening zet. Daarna loopt zij met de tekening naar Frits. Zij vraagt hem iets en hij knikt. Hij kijkt Peter aan en die haalt zijn schouders op en knikt ook. Dan lopen Carla en Frits naar de auto en rijden weg. Peter komt even binnen twee flesjes Sportdrank halen. Hij pakt er ook een voor Erin en zet hem voor haar neer. Bovenop de tekening, waar zij nu weer mee bezig is. Dit is een onuitgewerkte schets. Dat is dus niet zo erg. "Zal ik jou eens met houtskool leren tekenen?" vraagt Peter. Erin knikt enthousiast en wil meteen beginnen. "Nee, na het avondeten. Als jij je best hebt gedaan met eten." Erin trekt een gezicht. Dat verrekte eten ook altijd. Peter is weer naar buiten gelopen. Hij heeft Francis een flesje gegeven en zij staan nu te drinken en te overleggen. De afrastering is al bijna klaar. Alleen nog een dak. Zij bespannen lattenramen met gaas en maken die op de afrastering vast. Daarbij moet Peter op een trap gaan staan. Francis is tien centimeter langer dan Peter en kan nog net bij het dak. Het wordt een soort kooi, maar hier zullen ook mensen in wonen. Het moeilijkste is de deurdoorgang. Vanwege Erins rolstoel mag de dorpel niet te hoog zijn en moet de doorgang breed genoeg zijn. Maar voor de dieren moet de deur en de panelen ernaast juist heel stevig zijn. Binnen een halfuur is het dak op de kooi. Alles zit goed

- 182 dicht. Nu alleen de deur nog en het kattenluik in de keukendeur. Zij hebben een heel groot kattenluik genomen, want Mgabi moet er later ook nog door kunnen. "Laat jij Erin Mgabi meenemen, als zij uit huis gaat?" vraagt Francis zijn vriend. "Natuurlijk, het is haar hond. Carla en ik hebben Snoes. En er zullen heus wel dieren bijkomen." Francis kijkt naar Erin, die nu weer verbeten zit door te werken. "Ik denk, dat jij haar even van dat werk moet halen. Ik weet niet wat zij tekent, maar het bevalt mij niet." Peter kijkt om naar Erin, loopt naar binnen en kijkt naar de tekening. Dan ligt zijn grote hand meteen op de tekening. "Hier hou jij nu mee op." Peter klinkt heel beslist. Hij is niet boos, maar hij wil zeker weten, dat Erin stopt. Zij tekent weer tekeningen over akelige taferelen. Er staat een hond op, die wordt afgeranseld. Een leeuw, die is gedood en aan zijn achterpoten aan een boomtak bengelt. Een giraffekop naast een barbecue. Een apenlijkje ondersteboven aan een muur gespijkerd en als pijlschietdoel gebruikt. Er staat nog meer wreedheid tegen dieren op. Het is niet goed voor Erin om daar nu weer mee bezig te zijn. "Moet ik Sjaak gaan bellen? Die laat je zo opnemen in een kliniek als hij hoort, dat je hier niet mee wilt stoppen." Peter kijkt Erin streng aan. Erin schudt haar hoofd. Zij kijkt heel schuldig. "Stop je ermee? Ook als je alleen bent?" Erin knikt. Zij meent het. En zij weet, dat Peter heel erg boos wordt, als hij er achter zou komen, dat zij door zou gaan. Als zij dat zou doen. Zij wil het niet doen. Zij probeerde alleen lucht te geven aan die dingen. Maar het is inderdaad beter om dat niet alleen te doen. "Oké, maar ik laat deze tekening wel zien aan Sjaak en Christiaan. Reken daar maar op. Ik denk, dat die twee hevig op jou zullen mopperen. Ik berg de tekening nu weg, want ik wil niet, dat Carla hem ziet. Begrepen?" Erin knikt. Haar hoofdje hangt nu helemaal naar beneden. "Mooi en nu ga je iets vrolijks tekenen of een stukje lezen of zo. Wil jij mee naar buiten op het terras?" Erin knikt. Zij pakt een boek en Peter duwt haar naar buiten. Een buiten, dat ook binnen is. Carla en Frits komen net terug. Peter heeft nog geen tijd gehad om de tekening weg te bergen. Carla loopt met een groot pak naar binnen. "Frits heeft zijn moeder gebeld, dat hij hier eet en nog even helpt de klusjes af te maken. Die uren neemt hij dan morgenochtend weer vrij." Zij loopt langs Peter terwijl zij hem een kus geeft. Dan komt zij de keuken binnen en ziet meteen de tekening liggen. "VER........." "Carla!!!!" Peter staat meteen vlak achter haar. "Het is al goed. Zij heeft beloofd het niet meer te doen, als zij alleen is." Hij wil de tekening oppakken en hem wegleggen. Dan pakt Frits de tekening. "Wat een wreedheid. Heeft zij dit gezien? Geen wonder, dat zij zo van streek is, dat zij niet meer kan praten." Peter en Carla kijken

- 183 elkaar aan. Frits moet het weten. Ten slotte moet hij haar soms tegen zichzelf beschermen. "Frits, dit is maar een klein stukje van de wreedheid, die zij heeft meegemaakt. Wij weten nog lang niet alles, maar ik weet wel, dat de meeste wreedheid gericht was tegen Erin. Zij is net zo slecht behandeld als die hond of welk van de andere dieren ook. Zij leeft alleen nog, omdat zij een heel goedkope werkkracht was en bovendien geld opbracht. Ik weet, dat toen Erin twaalf was er een vrouw is doodgeranseld, omdat zij Erin verdedigde. Dit is voor Erins ogen gebeurd. Erin moest toekijken. Deze vrouw was als een moeder voor Erin geweest. Erin heeft de schuld gekregen. Er is haar verteld, dat zij schuld was van de afranseling. Ik denk, weet zeker, dat Erin zelf diverse malen op een geraffineerde wijze is afgeranseld. Ik denk, dat de mensen, die dit gedaan hebben ook daar Erin de schuld van hebben gegeven. Erin heeft niet alleen lichamelijk littekens, maar ook geestelijk. Daar moet aan gewerkt worden. Jij zult haar straks naar dat soort sessies moeten rijden. Altijd samen met een van ons. Maar het kan voorkomen, dat jij moet helpen Erin tegen zichzelf te beschermen. Als jij je wilt bedenken, kunnen we altijd nog iemand anders voor die ritten inschakelen, natuurlijk zonder dat je baan in gevaar komt. Ik wil het jou alleen vragen, omdat ik weet dat jij goed zult zijn voor haar." "Oh, ik vind het fijn om dat voor haar te mogen doen. Ik heb van haar alleen maar goeds gezien. Ik wil haar best helpen." "Bedankt. Ik hoop, dat je met niemand over deze tekeningen zult praten. De rest kan niet schelen, maar die tekeningen zijn niet goed. Als jij haar ooit zulke tekeningen ziet maken, waar geen begeleiding bij is, sla je alarm." Hierna loopt Peter met de gewraakte tekening naar zijn werkkamer. Frits loopt naar buiten, om Francis verder te helpen met de kooideur. Carla blijft in de keuken staan met het grote pak nog in haar handen. Snoes is wakker geworden en draait kopjesgevend om haar heen. Zij merkt het niet eens. Haar gedachten zijn net zo wreed als de tekening. Alleen is het onderwerp een mens. En niet een man, maar een vrouw. Peter komt de keuken weer in. "Wat eten we straks?" vraagt hij. "Erins lievelingseten: Pizza." glimlacht zij naar hem. Zij weet, dat Peter daar ook dol op is. "Ja, ja. Verwen haar maar niet te hard. Morgen moet je haar maar een keer echt aan het werk zetten. Laat haar maar een keertje helpen in het huishouden. Dat is goed voor haar." Carla knikt. Dat was haar plan ook. Vreemd, dat het vandaag pas twee weken geleden is, dat Erin voor het eerst bij hen kwam. Toen heeft zij van Peter een geweldig pak slaag gehad. En nu. Nu woont zij bij hen als hun dochter. Carla loopt met het pak naar de tafel. Erin moet dit pak straks uitpakken. Daarna kan het

- 184 opgehangen worden in de woonkamer boven de schouw. Waar nu nog een schilderij hangt van wat koeien in de wei. De telefoon gaat. Carla neemt op. Hugo Verdonck belt om te horen, of hij een keer een gesprekje mag hebben met Erin. Hij heeft vandaag een e-mail gekregen met daarbij een scan van Erins tekening. Douwe heeft dus toch aangifte gedaan. Carla aarzelt en vertelt Hugo over de situatie rond Erin. Dat zij uiterst kwetsbaar is. Dat is geen bezwaar voor Hugo. Hij zal haar niet onder druk zetten. Het komt allemaal in orde. Het gaat in dit geval niet om een officiële verklaring, maar om een nieuwsgierigheid van zijn kant. Peter en Carla moeten natuurlijk bij het gesprek aanwezig zijn. Carla spreekt af voor de avond. Maar het mag niet te laat worden. Hugo wil graag om zeven uur komen. Het bezoekje hoeft maar een uurtje te duren. Carla hangt op en loopt naar Peter. Zij vertelt hem, dat Hugo wil komen praten. Het is een gesprekje geen verhoor. Peter trekt zijn schouders op. Hij vindt, dat Erin er in gekend moet worden. Zíj moet 'praten'. "Die Hugo krijgt altijd een geschreven verklaring." grapt hij. Carla vindt het niet zo grappig. Zij loopt naar Erin. Erin doet of zij in het boek leest, maar in wezen houdt zij iedereen in de gaten. Nu is zij bang voor Carla en Francis. Als die de tekening zien, worden zij dan boos? Krijgt Erin dan tikken? Zij is zo bang. Als Carla naar haar toe komt lopen met een boze uitdrukking op haar gezicht, wil zij het liefst heel hard wegrennen. Als Carla dichtbij haar komt, zegt deze omkijkend: "Mannen. Daar heb je ook nooit eens wat aan." Dan pas kijkt zij Erin aan. Die is nog steeds heel bang. "Schatje, waar ben jij zo bang voor? Heeft iemand je iets gedaan?" Erin kijkt haar verwezen aan. Carla is nu weer heel bezorgd voor haar. Hoe kan dat nu? 'Ben jij niet boos op mij? Ik ben toch stout geweest? Ik wilde die tekening niet

maken, maar hij kwam gewoon. Ik zal het niet meer doen. Alsjeblieft niet boos zijn.'

Erin geeft het briefje aan Carla. Die leest het en verscheurt het meteen. "Jij bent niet stout!!! Jij bent lief, maar de tekening is stout. Die komt zomaar uit jou hoofd. Dat is niet goed voor jou. Niemand is boos op jou. Lieverd, luister nu eens naar mij. Jij bent de liefste meid, die ik ken. Maar daarom keek ik niet kwaad. Ik kreeg net een telefoontje van Hugo. Douwe heeft jouw tekening naar hem doorgemaild. Nu wil hij even met jou komen praten. Enkel maar praten. Toen ik dat tegen Peter zei, kwam er een niet zo leuke reactie van hem. Daarom was ik een beetje boos. Niet op jou, maar op Peter. Dit is niets om bang voor te zijn." Zij knuffelt Erin. Erin is zo opgelucht. Nu gaat Carla op een terrasstoel zitten. Zij kijkt Erin aan. "Erin, ik wil graag, dat jij opschrijft, wat jij het ergste vind, dat er kan gebeuren. Wat jij zojuist verwachte, dat er zou gebeuren. Wat

- 185 jij een terechte straf zou vinden, als het bestraft had moeten worden. En natuurlijk, waarom jij vindt, dat jij straf hebt verdiend. Ik wil, dat jij er goed over nadenkt. Stel jezelf eens voor, dat het om een ander mens gaat. Kun je dat? Wil je dat voor mij doen? Je mag er zolang over doen als jij wilt." Erin kijkt haar aan. 'Ik wil dat wel, maar hoe stel ik me voor dat het om een ander mens gaat?' "Doe maar net alsof ik die tekening heb getekend. Kun jij dat?" Erin knikt. "Oké, maar doe het niet meteen nu. Denk er eerst maar eens goed over na." Peter staat dichtbij te luisteren. Carla is weer bezig. Maar dit keer is het heel terecht. Erin moet leren, dat zij niet bang van hen hoeft te zijn. Ze zijn dan wel niet goed begonnen, maar zij zijn geen mensen, die om het minste of geringste met slaag klaarstaan. Daar is Erin wel bang voor. Carla ziet Peter dichtbij staan. Zij kijkt hem aan. Hij knipoogt en doet of hij haar een kusje geeft. Carla moet glimlachen. Zij kijkt Erin aan, maar Erin is er opeens niet meer. Erin zit in zichzelf. Zij is alles aan het overdenken. Carla aait Erin over de handen, dan staat zij op. Zij zal eens de bestelling gaan doorbellen aan Pizzeria Fontifica. Misschien komt mama zelf wel even kijken. Mama komt graag zelf even kijken bij haar bambina. Het is dat mama zelf een paar dagen slecht in orde is geweest, anders was zij al eerder gekomen. Zeker na wat er laatst is gebeurd. Carla vraagt haar om vooral niet boos tegen Erin te doen. Zij heeft het nu erg moeilijk. Mama belooft dat graag. Frits heeft de keukendeur uit de sponning genomen om het gat voor het kattenluikje erin te maken. Snoes denkt er gebruik van te kunnen maken, door weg te lopen. Mgabi komt achter haar aan waggelen. Omdat de kooideur al dicht zit, kan er niet veel gebeuren. Snoes springt op de buitentafel. Mgabi wil erbij maar kan niet zo hoog springen. Nu keft zij tegen Snoes, dat zij er bij wil. Francis pakt Mgabi op en zet haar op Erins schoot. Die schrikt ervan. Zij kijkt Francis heel schuldbewust aan. Heel erg schuldbewust. Francis voelt nattigheid. Wat heeft die dondersteen nu weer gedaan. Hij trekt zijn wenkbrauwen op en wacht af. "Francis ik kan het je beter even laten zien." zegt Peter. Erin kijkt hem smekend aan. Peter kijkt gewoon terug. Francis loopt met Peter naar binnen, om te kijken naar de tekening, die Erin gemaakt heeft. Op dat moment wordt er gebeld. Peter, die het dichtst bij de voordeur is, gaat opendoen. Sjaak staat voor de deur. "Ik zag, dat jullie een kooi om de tuin hebben gebouwd. Is dit om Erin binnen te houden?" vraagt hij halfserieus. "Nee, die is voor Snoes en Mgabi. Die zouden anders weglopen en onder een auto kunnen komen." Is Peters antwoord. "Maar loop eerst maar eens mee naar mijn werkkamer. Wij wilden net een tekening gaan bekijken, die Erin vanmiddag getekend

- 186 heeft." Sjaak kijkt Peter aan. "Ernstig?" "Ja." de mannen lopen gedrieën naar Peters werkkamer. Daar ligt de tekening op Peters bureau. Francis schrikt nog steeds van dit soort tekeningen. Sjaak knikt en kijkt nog eens goed. Hij heeft iets gezien. Er staat een olifantenslagtand naast de man, die de hond afranselt. Bijna bij alle tekeningen is een olifantenslagtand te zien. "Heeft Erin wat met olifanten?" Francis en Peter draaien zich gelijktijdig naar Sjaak. "Heb je haar knuffelolifant gezien? Dat is één van de eerste dingen, die zij voor zichzelf kocht en het enige waarvan zij erop gestaan heeft het te kopen. Carla zei, dat zij hem Maharadja noemde." "Denk om de olifanten gisteren in de dierentuin. Zij kon er goed mee omgaan. Zij tekende hen ook met liefde. Het is zelfs de directeur opgevallen." "Oké, dan denk ik wat haar verklaring met deze tekening moet zijn. Zij kan het niet zeggen, schrijven of zelfs tekenen, maar zij laat er wel aanwijzingen van zien. Kijk maar. Overal naast de man een olifantsslagtand. Op de andere tekeningen ook onderdelen van een olifant. De barbecue staat bijvoorbeeld op een olifantenpoot. Het aapje is vastgebonden met een olifantenstaart. Diezelfde staart wordt door de man gebruikt om de hond af te ranselen. De leeuw hangt ook aan een olifantenslagtand. Dat is geen boomtak. Zij tekent de dood van de olifant." "Mijn God. Hij heeft alles waar zij van hield vermoord." "Daarom was zij zo bang om jullie. Haar vlucht vrijdag was een liefdesverklaring." Peter laat zich spierwit op een stoel zakken. "Sjaak, hoe ernstig wordt dit vluchtgedrag? Zal zij er weer vandoor gaan? Moet jij haar echt laten opsluiten?" "Voorlopig proberen we zonder. Wij hebben haar liever bij jullie. Zolang jullie het aankunnen. Het is beter voor haar. Als zij nog een beetje vrijheid heeft, gaat het beter. Zodra zij echter weer gaat weglopen of zichzelf gaat beschadigen of erger, moet ze weg." "Oké, dan weten we waar we mee af zijn. We hebben ook Frits ingelicht, wat hij kan verwachten. Hij moet ten slotte meehelpen." "Mooi. Hoe meer zielen, hoe meer veiligheid. Zij is heel belangrijk. Vergis je niet. Deze sessies zijn experimenteel, maar heel belangrijk. Het gaat om de samenwerking. Men denkt erover meer van dit soort teams samen te stellen. Voor de behandeling van mishandelingslachtoffers is het belangrijk, dat er een team is van vertrouwde mensen. Normaal gesproken zouden we dit soort patiënten moeten opsluiten. Maar juist dat heeft een averechts effect. Nu kunnen we kijken of onder normale omstandigheden en met goede begeleiding die patiënten beter genezen." "Het zou verdomd vervelend moeten zijn, om proefkonijn te zijn. Maar ik ben eigenlijk wel blij mee. Wij willen allemaal het beste voor Erin." "Peter, geloof me, als ik het daar zelf niet mee eens was geweest,

- 187 had ik nee gezegd, toen Susan het mij voorstelde. Ik wil ook alleen maar het beste voor die kleine dondersteen. Waarom? Omdat zij zich altijd voor de volle duizend procent inzet voor anderen. En ik zeg het goed Duizend procent." "Wohhh, kalm maat. Iedereen gelooft je wel. Wij willen het allemaal. Wij maken ons er allemaal sterk voor. Peter en Carla, Donja, Frits, Mama Fontifica, Douwe, Christiaan, jij en ik." Francis praat nooit zo gevoelig tegen Sjaak. "Jongens, laten we dat ding opruimen. Het geeft mij de kriebels. Bah, wat een rottekening. Jullie moeten trouwens nog iets weten. Ik heb een detective laten uitzoeken, wie Erins moeder en dus ook haar oom zijn. Ik heb nog geen bericht ontvangen. Ook laat ik nazoeken, of het klopt, dat Erins moeder dood is, onder welke omstandigheden, hoe zij bekend stonden/staan in hun omgeving, of er mysterieuze dingen gebeurd zijn. Dat soort dingen. Volledig diepgaand antecedentenonderzoek dus. Ik laat ze nog beter doorlichten, dan door de CIA. Ik ben dat aan Paul en Patricia verplicht, maar zeker ook aan Erin." Peter en Sjaak kijken Francis aan en knikken. Francis zit er driedubbel in. Sjaak kijkt nog eens naar hem met de ogen van een arts. "Pas jij wel goed op jezelf? We hebben er geen van allen iets aan, als ook maar iemand van dit plan instort. En zeker jij niet. Heb je nog iets gehoord van die Hugo Verdonck over een eventuele aanklacht?" "Ja, direct al. Zelfverdediging. Geen aanklacht." "Hij komt om zes uur." Peter geeft de mededeling even door. "Wie?" "Hugo. Die komt met Erin praten. Douwe heeft die tekening van het warenhuis naar de politie gemaild. Nu komt die Hugo met haar praten." "Goed dat ik dat weet. Ik wil daar wel bij aanwezig zijn. We moeten Erin ook daarin beschermen. Helaas kan het slecht zijn voor haar, maar het kan ook goed zijn." "Heren, komen jullie eten? Ik moet van Carla doorgeven, dat de pizza's eraan komen." Frits verstoort de vergadering. De mannen staan op. Francis pakt een prop papier van het bureau en gooit die baldadig naar Frits' hoofd. "Vangen." Frits vangt de prop gemakkelijk en gooit hem achteruitlopend terug naar Francis. "Nog één stap jongeman en je bent dood vlees." Mama staat vlak achter hem. Hij draait zich om en neemt de dozen met pizza’s van haar over. Francis ziet haar en komt op haar af. Hij pakt haar om het middel en walst met haar rond. Hij is gewoonweg baldadig. Mama snuift zijn adem. Laat hem stoppen en kijkt hem diep in de ogen. Dan geeft zij hem zachtjes een draai om zijn oren. "jij moet maar eens met mijn jongens komen voetballen. Dan kun jij die vervelende energie wel kwijt. Zorg jij wel goed voor jezelf? Anders krijg jij met mij te doen, hè." Ja mama, goed mama. Ik ben zo blij, jou weer te zien." Hij geeft haar een zoen op iedere wang. Zij pakt

- 188 zijn hoofd vast en geeft hem een zoen op zijn voorhoofd. "Jij bent een goede bambino voor de mama. Als jij het moeilijk hebt, kom jij bij mij, ja?" Francis knikt. "Maar nu eerst Erin. En jouw grandioze pizza's." "Vleier. Jij wilt vast een extra stuk." Iedereen lacht. Carla heeft intussen Erin naar binnen gereden en aan tafel gezet. Erin is weer in het land der levenden gekomen, toen zij de auto van de pizzeria hoorde. Snoes heeft een jolige bui en speelt weer met haar balletje. Mgabi is lui en ligt in haar mand. Zij geeuwt. Straks als er lekkers op tafel staat komt zij wel in actie. Denkt zij. Vlak voor iedereen binnenkomt roept Carla: "Hoed u voor de kat. Betreden op eigen risico." Nu lacht iedereen. Peter vist Snoes van de grond. Maar die wil nog spelen. Peter haalt haar even aan. Dat is ook wel lekker. Snoes legt zich als een stola in zijn nek. Nu komt Mgabi in actie. Zij loopt luid keffend op Frits af, die de dozen met pizza draagt. Frits is bang, dat hij haar op de poten zal gaan staan en blijft plotseling stokstijf staan. "Mgabi in de mand." Peters stem klinkt overal bovenuit. Mgabi kruipt in elkaar. Zij doet nog één poging, maar als Peter een stap in haar richting zet, schiet zij jankend naar de mand. "Zo doen wij met ongehoorzame hondjes." Peter knipoogt naar Erin. Frits zet nu de pizza's op het aanrecht. Mama begint met snijden en ronddelen. Erin krijgt het eerste stukje. Zij geeft mama er een zoen op de wang voor. Mgabi komt stiekem naast Erin zitten. "Als je haar iets durft te geven, krijg je het met mij aan de stok." zegt Peter. "Het is niet goed voor haar, je leert haar ermee bedelen en jij moet je eigen eten opeten." Erin kijkt hem begrijpend aan. Zij weet wel, dat zij Mgabi niet op die manier mag gebruiken. De hond zou binnen de kortste keren ziek zijn. Dat wil Erin haar kleine vriendje niet aandoen. Carla komt naast Erin zitten. Erin eet netjes van haar pizza. Niet zo snel, maar gewoon op de Erin-manier. Carla legt even haar hand over Erins hand. "Is het lekker?" vraagt zij aan Erin. Erin knikt enthousiast. Zij gebaart, dat zij heel dik is. "Nog lange niet. Jij moet eerst nog een heleboel zwaarder worden voordat jij dik kunt worden." Francis bemoeit zich nu ook met het gesprek. Mgabi kruipt onder tafel door naar de beste kandidaat om bij te bedelen. Zij gaat bij Sjaak zitten en kijkt hem heel zielig aan. Als dat niet helpt, legt zij een poot op zijn been. En als dat zelfs niet lukt, gaat zij tegen hem aanstaan en probeert zelf iets van zijn bord te pikken. "Mgabi! FOEI!" roept Peter hard. Mgabi schiet weg. Zij komt daarbij in botsing met mama. Die zou bijna over haar struikelen, als Francis haar niet ondersteund had. Snoes is hevig geschrokken van Peters uitroep en schiet weg richting mand. "Nu is het genoeg. Als jij jezelf niet netjes kunt gedragen, ga jij maar een poosje buiten zitten." Peter loopt op Mgabi af, die in elkaar kruipt. Hij pakt haar

- 189 in het nekvel en draagt haar naar de keukendeur. Hij zet haar buiten neer en op dat moment schiet Snoes langs hem heen ook naar buiten. Dan doet Peter de deur dicht. Erin kijkt met grote ogen naar wat er gebeurt. Zij is verantwoordelijk voor Mgabi's gedrag. Dit ging niet goed. Peter kijkt haar aan. Ziet aan haar gezicht, wat zij denkt en zegt: "lieverd, zonder stem kun jij Mgabi voorlopig niet baas. Laat dat dus maar even aan mij over, ja?" Erin knikt. "Mama, ga jij ook aan tafel zitten om te eten? Iedereen heeft al en anders zijn wij groot genoeg om het zelf te pakken." Peter begint op dreef te raken. Mama laat zich meteen op een stoel zakken. Zij kijkt Peter aan. Zij weet, dat hij nu de Pater Familias is. Carla kijkt maar eens naar die rare man van haar. Francis blijft in een jolige bui. Nu heeft hij een stukje papier gevonden, wat hij in kleine propjes scheurt. Dan begint hij met de propjes te schieten. Eerst zomaar nergens naartoe en dan naar Erin, Carla, Frits, Sjaak. Peter wordt het een beetje zat. "Francis, wil jij ook even kijken hoe koud het buiten is?" de vraag wordt onschuldig genoeg gesteld. Francis kijkt hem aan en wil een gek antwoord geven, maar houdt plotseling op. "Sorry, ik liet me even meeslepen." "Mooi, dan kun jij straks de keuken wel vegen." doet ook Carla een duit in het zakje. "Arme jij. Ben je een keer vrolijk, straffen ze je zo af." beklaagt Sjaak hem zachtjes. Francis krijgt een rood hoofd. Zou Sjaak het niet gemerkt hebben. Dat hij een beetje doorgedraaid is. Hij is eigenlijk niet vrolijk. Hij moet eigenlijk een potje huilen. Maar dat kan nu niet hier. Daar zou Erin nog harder van schrikken. "Erin heb jij straks zin om samen met mij een spelletje te doen?" vraagt Francis haar. Erin knikt enthousiast. Spelletjes zijn leuk. Sjaak heeft echter andere plannen. "Hoe gaat het nu met jouw been?" Erin schrijft iets op, vouwt het briefje dicht en reikt dit Sjaak aan. Deze pakt het aan en leest: 'Mijn

been doet best pijn, maar het is uit te houden. Mijn keel begint ook weer een beetje pijn te doen. Ik heb spierpijn in mijn armen, maar dat gaat wel weer over. Wat ik het ergste vind, is dat ik een tekening gemaakt heb, die stout is. Zul jij nu boos op mij worden?' Sjaak staat op en loopt naar Erin. Hij gaat op een knie bij haar zitten. "Meisje, ik heb jouw tekening gezien. Ik ben niet boos op jou. Waarom zou ik boos zijn? Het is niet goed van die tekening, om te komen, als wij er niet bij zijn, om jou te beschermen tegen de pijn, die dat doet. Daarom mag je die tekeningen niet maken als er niemand bij is. Snap je dat?" Erin schudt haar hoofd. Waarom moet iemand haar beschermen voor pijn? Kleine Erin moet anderen beschermen, niet beschermd worden. Sjaak ziet haar onbegrip en zucht eens. Dit gaat nog heel moeilijk worden. "Zul jij proberen om dit soort tekeningen niet meer te tekenen, als er niemand bij is?"

- 190 'Dat heb ik al beloofd aan Peter. Maar mag ik dan niet meer tekenen?'

"Natuurlijk wel. Teken maar veel mooie, vrolijke dingen. Heb jij al een tekening gemaakt van Mgabi en Snoes?" 'Ja, hij moet hier ergens liggen, geloof ik.' "Mensen, mag ik even jullie aandacht. Het eten is nu zo'n beetje op, dus ik vindt het moment gekomen om Erin iets te laten uitpakken." Carla heeft het grote pak tevoorschijn gehaald. Peter heeft snel de tafel afgeruimd. Carla legt nu het pak voor Erin op de tafel. Deze kijkt eens naar Carla, naar het pak en dan naar Peter. "Pak hem maar uit. Dan kunnen we allemaal zien wat er in zit." Erin haalt voorzichtig het papier van het pak. Er zit een mooie lijst in met daarin de tekening, die zij vanmiddag heeft gemaakt van de jonge dieren. Alsof Mgabi het weet, begint zij voor de keukendeur te piepen en te janken. Peter staat op en laat haar erin. Ook nu loopt Snoes met haar vriendin mee. Iedereen heeft slechts oog voor de tekening. Erin weet niet wat ze zeggen moet. Sjaak, die nog steeds naast haar geknield zit, is volkomen overdonderd. En dat terwijl hij toch al gewend was aan haar tekeningen. Mama, die nog geen tekeningen van Erin heeft gezien, is volkomen sprakeloos. Zij slaat een hand voor haar mond. Er verschijnt een traan in haar oog. Erin kijkt haar aan en denkt dat mama het schandalig vindt. "Mijn kindje, wat wonderschoon. Stel jij dit tentoon?" Erin kijkt haar aan alsof zij het niet begrijpt. Dat doet ze dan ook niet. Wat een ophef over een simpele tekening. Erin hoopt, dat Carla hem niet op een zichtbare plek hangt. Zo goed is die tekening toch niet? "Het is de bedoeling om de tekening op te hangen op de schouw in de woonkamer. Dan kunnen de bezoekers zien, hoe lief Mgabi en Snoes eens waren." Nu snapt Erin het. Die twee kleintjes zijn natuurlijk echt leuk om te zien. Dan is het goed. Zij zal Carla wel eens vragen om een mooie foto van het stel te maken. Dan kan die in de lijst gehangen worden. Dat is vast veel mooier. Erin ziet nog steeds de waarde van haar tekeningen niet. Er wordt gebeld. Het is al zeven uur. Hugo Verdonck komt de keuken binnen gevolgd door Peter, die hem binnen gelaten heeft. Hij blijft in de keukendeur staan en kijkt de tafel rond. "Wat gezellig is het hier." Dan ziet hij de tekening. "Ik kan zien, wie dit getekend heeft. Wat mooi. Ah, ik zie ook de onderwerpen." "Inspecteur, moeten we altijd aangifte doen van inbraak? We zitten hier met een kleine inbreekster." Carla houdt hem de poes voor. "Nee voor katten gaat het meestal om uitbrekers." speelt hij mee. Frits staat nu op, om de rommel buiten op te gaan ruimen. Francis gaat hem helpen. Mama geeft Erin een kus op haar voorhoofd. "Als je wat meer van dit soort tekeningen hebt, moet jij ze mij maar een keer laten zien. Ik kom aan het eind

- 191 van de week wel weer naar jou kijken." Dan gaat zij weer naar de pizzeria. Nu zitten Sjaak, Carla, Peter, Hugo en Erin nog aan tafel. Carla staat op om koffie te zetten. Zij kan niet goed tegen de spanning. Hugo haalt een tekening van Erin uit zijn zak. Het is de bewuste tekening van de diefstal. "Erin, kun jij mij vertellen, wat er op deze tekening gebeurt?" Erin grijpt haar schrijfblokje en haar pen. 'Ik kan niet praten op dit moment. Ik zal proberen te beschrijven wat ik heb

gezien. Ik zag de man met het zwarte jasje de vrouw op de schouder tikken. Hierna ging hij een gesprek aan met de bediende. Hij liet zich enkele dure ringen showen. Dan een paar dure armbanden en vervolgens enkele horloges. De trays met de sieraden bleven op de toonbank staan. Nu draaide de man zich om naar de man met het blauwe jack, zogenaamd om te vragen, of hij een bepaald horloge zou kopen. In die tijd haalde de vrouw de onderste tray weg en leegde hem in haar tas. Toen legde de man het horloge terug op de toonbank. De man met het blauwe jack pakte toen een veel goedkoper horloge en de mannen hebben dat afgerekend. De vrouw was toen al naar het restaurant gegaan. Daar heb ik hen alledrie weer gezien. Maar toen werd ik afgeleid en ik heb hen niet zien vertrekken.' Hugo leest het briefje. "Mag ik dit briefje

meenemen?" Erin knikt. "Mooi daar heb jij mij heel erg mee geholpen. Ik zal jou naam er niet bij vermelden. Het is ook niet nodig om een officiële verklaring af te leggen. Mijn schoonzuster is de verkoopster. Nu kan zij jouw tekening en verklaring gebruiken om zich bij de directie van het warenhuis vrij te pleiten." Peter kijkt hem aan. "Sorry, dit was privé. Toen ik die tekening zag, herkende ik meteen mijn schoonzuster." Erin kijkt hem aan. "Dankjewel, je bent een grote schat. Hoe gaat het nu met jou? Gaat het al wat beter met je been?" "Nee, Erin moet van de week geopereerd worden. Er is zaterdag iemand keihard tegen haar knie opgelopen en nu is de verwonding erger geworden." legt Carla uit. "Dat spijt me voor jou. Wanneer moet je naar het ziekenhuis?" 'Donderdag. Dan word ik geopereerd, maar ik mag wel weer naar huis.' "Oké, dan kom ik vrijdagmiddag even kijken of alles goed gaat. Als dat mag tenminste." "Je komt maar. Als je van haar niet meer vraagt dan een briefje, ben je hier altijd welkom. Maar Erin kan nu geen officiële verklaringen meer afleggen." "Goed, als zij belooft geen mensen meer te gaan redden. We zijn trouwens nog steeds bezig met het papierwerk betreffende die inbraak. De officier wil weten, wie er allemaal gewond geraakt zijn. Hij wil dat doorgeven aan bureau Slachtofferhulp." "Alsjeblieft niet. Erin krijgt de komende tijd al genoeg van dat soort mensen te spreken. Het is goed bedoeld, maar niet het juiste voor haar." meent Peter. Sjaak heeft tot nu toe

- 192 nog niets gezegd. Hugo kijkt hem aan "En u, dokter bent u het daarmee eens?" "Geheel en al. Wij willen met zijn allen Erin beschermen tegen dit soort invloeden, die alleen maar nare herinneringen naar boven halen." Erin zit al een tijdje niet meer te luisteren. Zij heeft haar tekenblok en kleurtjes gepakt. Sjaak houdt met een half oog de tekening in de gaten. Het is een tekening van Michaels kantoor. Er klopt alleen iets niet. Het hele kantoor is in spiegelbeeld. Sjaak heeft het kantoor wel eens gezien. Hij probeert Peters aandacht te trekken, zonder dat Erin er iets van merkt. Erin tekent door. Er komt nu een stoel te staan onder een raam. Michael staat over de stoel gebogen. Hij steekt iets in de voering van de zitting. Peter kijkt ook naar de tekening nu. Hugo kijkt over zijn schouder mee. "Erin, waar heb jij dit gezien? Was jij in Michaels kantoor? Heeft hij jou toen gezien?" Erin schudt haar hoofd. Zij schrijft op een blaadje. 'Ik was in zijn kantoor. Hij dacht, dat ik zat te typen.

Maar dat kan ik blind. Ik zag hem in de spiegel boven de schouw. Ik denk, dat hij zich niet eens bewust was van mij. Hij verborg wel vaker dingen in die stoel. Die stoel staat nu op mijn kantoor. Mijn stoel ging kapot en ik heb hem maar omgeruild.'

"Erin!! Hoe kun jij zoiets nu doen. Begrijp jij niet, dat het gevaarlijk kan zijn. Hij had jou wel kunnen doden. Of het laten doen. We zullen zo eens kijken, wat er in die stoel verborgen zit. Maar als er ooit zoiets weer gebeurt, wil ik, dat jij mij of Francis waarschuwt. Dom kind, het had je dood kunnen worden." Erin snapt niet waarom Peter nu boos is. Het is toch niet erg, als zij wordt gedood. Het is erg, dat Michael is gedood. Peter en Hugo pakken hun jassen en Hugo belt om assistentie. Peter loopt nog even naar buiten. Naar Francis. Die moet ook op de hoogte worden gesteld. "Erin, kijk mij eens aan." Sjaak zit weer naast haar. "Trek het je niet aan, dat Peter heeft gezegd, dat je dom bent. Dat ben je niet en hij vindt dat ook niet." Carla is het met Sjaak eens. "Peter is bang, dat er iets met jou had kunnen gebeuren." 'Geeft dat dan? Dat was toch niet erg. Michael was

een makelaar. Die was belangrijk. Ik was maar een administratieve kracht.' "Jawel, maar dat ben je nu niet meer en zelfs als administratieve kracht ben je belangrijk. Jij nu bent Peters kleine meisje. En dat van mij." zegt Carla. Zij strijkt over Erins haren. Erin kijkt alsof zij iets niet snapt. "Erin, jij bent nu erg belangrijk voor een aantal mensen. Jij moet mij beloven, dat jij daar aan denkt, als jij je weer in gevaarlijke situaties wilt begeven. Jij bent nu verantwoordelijk voor jezelf, maar ook voor hun geluk of verdriet. Beloof jij mij, om in het vervolg iets voorzichtiger te zijn en iets beter voor jezelf te zorgen?" Erin kijkt Sjaak aan. Dan kijkt zij Carla aan. Francis en

- 193 Frits komen net binnen. Zij kijkt Francis even aan. Dan knikt zij naar Sjaak. Die pakt haar handen en drukt ze even. Misschien weerhoudt dit Erin straks van een wanhoopsdaad. "Wat hoor ik nu van jou? Hou jij van stuivertje wisselen met stoelen?" Francis wil het allemaal niet zo zwaar maken. 'Ik had gewoon een nieuwe stoel nodig.' "Waarom heb je daar dan niet om gevraagd? Alle andere kantoren hebben goede kantoorstoelen, alleen in het jouwe stond nog een ouderwetse keukenstoel. Precies zo'n zelfde als in Michaels kamer voor het raam. Ik zorg, dat als jij terug mag komen naar kantoor, jij een mooi nieuw ingericht kantoor krijgt." 'Maar dat kost toch een heleboel

centjes. Dat moet je niet doen voor mij. Dat is zonde. Ik kan wel op een gewone stoel zitten, hoor.' "Als jij zo nog een tijdje doorgaat kun je straks helemaal niet meer zitten. Dan wordt er iemand heel erg boos op jou." Francis knipoogt naar Erin. Hij strijkt haar over de wang. De telefoon gaat over. Het is Peter. Er zijn een heleboel bewijzen gevonden van chantage door Michael. Het blijkt, dat hij nog meer slachtoffers had. Allemaal drugsgerelateerde. Nu komt er ook een andere verdenking naar boven. Peter wil met Francis bespreken, wat zij hiermee aanmoeten. Dit straalt ten slotte ook af op het bedrijf. Erin trekt Francis aan een mouw. 'Ik ben inderdaad dom geweest, om dit bekend te

maken. Nu heeft het effect op het bedrijf. Dat is niet goed. Stuur dit domme kind maar weg. Dan kunnen jullie zeggen, dat het mijn schuld is. Peter vindt mij toch al dom.' Als Carla ziet, wat Erin heeft geschreven, geeft zij haar een

stevige draai om haar oren. "Ben je nu helemaal. Peter vindt jou niet echt dom. Dat weet je best. Jij weet ook, dat jij niet verantwoordelijk bent voor Michaels daden. Dan gaan wij jou ook niet de schuld geven. Nu gedraag jij je als een stout meisje. Wat heb je nu net aan Sjaak beloofd?" Erin kijkt haar aan als een gewond dier. Zij huilt niet. Zij heeft een rode vlek op haar wang. Erin buigt haar hoofd. Nu heeft zij het alweer fout gedaan. Sjaak grijpt Carla bij de bovenarm en zet haar op een stoel. "Carla, bedaar. Er wordt niemand weggestuurd. Er wordt niemand bestraft voor iets, wat zij niet zelf hebben gedaan. Erin bedoelde het vast niet zo. Zij is een beetje in de war. Jij bent ook in de war. Er gebeurt veel te veel in te korte tijd. Hier moet nu een eind aan komen. Francis, jij zorgt, dat Erin, Peter, Carla en jij voorlopig de eerste twee weken niet met het bedrijf in aanraking komen. Laat Donja deze zaak afhandelen. Die kan dat heel goed. Jullie gaan met zijn vieren een beetje uitrusten. Het lijkt mij ook het beste, als Francis zolang niet in de buurt van het kantoor komt. Dat betekent, dat jij ergens anders moet gaan logeren. Jij kunt wel bij mij intrekken. Ik heb ruimte zat." Carla

- 194 kijkt Sjaak aan. Dan kijkt zij naar Erin, die er nog steeds bij zit als een gewond dier. Zij gaat naar Erin toe. Zij neemt Erin in haar armen. "Erin, toe wees niet boos op mij. Ik was zo bang, dat jij weer jezelf iets aan zou doen, dat ik even door het lint ging. Ik had jou nooit mogen slaan. Toe niet boos zijn." Erin kijkt haar steels even aan. Als zij het verdriet en de angst in Carla's ogen ziet, strekt zij haar armen uit naar Carla. Zij geeft Carla een kus op de wang. 'Ben jij nu niet meer boos op mij?' "Nee, liefje, ik wil helemaal niet boos zijn op jou. Dat heb jij niet verdiend. Kom maar hier, lieverd" Carla knuffelt nu even met Erin. Sjaak bestudeert Erin van een afstandje. Hij heeft veel emoties op haar gezicht gezien: angst, verdriet, verwonding alles door elkaar, maar geen enkele keer boosheid. Zelfs niet toen zij onverdiend een klap kreeg. Francis en Frits hebben de uitval van Carla met verwondering aangezien. Het is Francis duidelijk, dat Sjaak gelijk heeft. Dat dit ook niet goed is voor Carla. Hij is zelfs bereid om het bedrijf te verkopen, om te voorkomen, dat Carla of Erin er aan onderdoor gaan. Dit ziet er niet goed uit. Als Sjaak wil, dat zij uit het bedrijf wegblijven, dan gebeurt dat. Hij zal Peter desnoods wel overtuigen. Frits is stil geworden. Carla lijkt zo'n lieve vrouw, die is nu zo uitgevallen. Het gaat hier niet, zoals het moet. Hij hoopt, dat hij kan helpen. Sjaak wenkt hem. Hij loopt met Frits naar buiten. "Kun jij die twee een beetje in de gaten houden. Carla is op het randje van een nervous breakdown. En Erin is nu eenmaal een beetje verdraaid. Helaas." Frits knikt. Dat wil hij wel doen, maar wie moet hij waarschuwen, als er iets fout gaat? In eerste instantie natuurlijk Peter en Sjaak en Francis. Die zorgen dan voor de opvang. Frits gaat weer naar binnen, terwijl Sjaak nog even met Christiaan gaat bellen. "Hallo zeg, die krijgen ook alles tegelijk op hun brood. Geef die Carla maar een keer een dubbele dosis. Of nee, heb jij een dosis van Xelathonylion? Dan kun je haar dat extra geven. Erin geef je wat chocola. Dat maakt de werking van haar medicijnen wat sterker. Verder wil ik zeker ook deze week nog een gesprek met Carla en Peter en het zou goed zijn, als Francis daar ook bij is. Die sessie gaat morgen gewoon door?" "Ja, juist nu is dat heel belangrijk." "Oké, ik zal daar ook bij aanwezig zijn. Kunnen we het niet zo regelen, dat Carla en Peter wel kunnen meeluisteren, maar niet te zien of te horen zijn?" "Jawel, daar is al voor zorggedragen." "Oké, tot morgen en succes." Op dat moment komt Peter de kooi instappen. "Peter, het is hier zojuist een beetje fout gelopen. Carla kon het niet meer aan. Erin vindt, dat zij maar weggestuurd moet worden en zij denkt, dat jij haar maar dom vindt." "Shit, ik heb geloof ik zoiets gezegd. Stom natuurlijk. Zij

- 195 neemt alles zo letterlijk. Erin moet leren begrijpen, dat zij nu bij ons hoort. Ik luister naar alles, wat jij voorstelt." "Mooi, ik heb namelijk al gezegd, dat jullie vier. Jij, Carla, Erin en Francis een tijdje uit het bedrijf moeten wegblijven. Twee weken zijn jullie alle vier ziek. Francis komt zolang bij mij wonen. Ik heb ruimte genoeg." Peter knikt. Zij lopen samen naar binnen. Daar zit Carla nog steeds met haar armen om Erin. De rode plek in diens gezicht begint al weg te trekken. Erin heeft haar gezicht verder verborgen tegen Carla's schouder. Frits staat erbij alsof hij ieder moment op de vlucht kan slaan. "Frits, moet jij niet naar je moeder? Ik verwacht jou niet voor de middag weer hier." Peter knipoogt naar Frits, die afscheid neemt en er snel vandoor gaat. Dan loopt Peter naar Carla. Hij beduidt haar te zwijgen. Hij knipoogt naar haar. Dan pakt hij haar hand en geeft er een harde tik op. "Zo doe ik dat met stoute handen." Carla kijkt hem even heel schuldig aan. Erin reageert meteen. Zij duwt Peter weg. Tenminste dat probeert zij. Zij tikt hem met een vinger tegen de borst terwijl zij tegen hem praat, er komt alleen geen geluid uit haar mond. "Ja, meisje. Ik was ook fout. Ik moet mijn mond gaan spoelen. Ik heb jou dom genoemd, terwijl jij de slimste bent van ons allemaal. De politie heeft alle bewijs gevonden. Het is goed. Zal ik een kus op Carla's hand geven? Zal dan alles weer over zijn?" Erin knikt hard. Peter pakt Carla's handen. Hij drukt kussen op allebei haar handen. Op de binnen- en de buitenkant. Carla kijkt hem liefdevol aan. Zij geeft hem een kus op de mond. Erin zit er met tranen in haar ogen naar te kijken. Dan rijdt zij haar rolstoel naar achteren en wil zij naar haar kamer gaan. Sjaak staat ineens achter haar stoel en duwt haar weer terug. "Nee, jongedame, jij blijft nog even hier. Carla, Peter, willen jullie even aan tafel gaan zitten. Ik moet even iets ophalen. Francis, probeer ze allemaal even bij elkaar aan tafel te houden. Sjaak loopt even naar zijn auto. Daar haalt hij zijn dokterstas uit. Hiermee gaat hij terug naar de keuken. Peter moet even rillen als hij de tas ziet. "Sorry Peter, het is nu even nodig. Ik weet, dat jij het niet leuk vindt." Hij maakt een spuitje klaar. En als hij het gezicht van Erin ziet, neemt hij ook een klein pilletje uit zijn tas. Erins gezicht ziet een beetje grauw. Zij is erg vermoeid. Alle emoties hebben haar gesloopt. "Peter, jij en Francis houden iedereen die niet op mijn lijstje voorkomt buiten de deur. Die kunnen na die twee weken terugkomen. Sjaak schrijft een lijstje met namen. Dit overhandigt hij aan Peter. "Carla, het spijt mij, maar zelfs jouw werkster mag niet komen. Nu ga jij niet alle werk doen. Laat het werk maar twee weken liggen. Ga leuke dingen doen, maar alleen die dingen, die geen energie kosten. Dus helaas geen dierentuin bezoeken of musea of pretparken. En zomin mogelijk

- 196 winkelen of boodschappen doen. Laat de boodschappen maar thuisbrengen. We moeten nu even prikkels zoveel mogelijk beperken. Carla, dit geldt voor jou net zo goed als voor Erin. Jullie twee gaan 's-avonds om tien uur naar bed. En jullie staan niet eerder op dan acht uur. Jullie gaan zoveel mogelijk rusten. Begrepen, dames?" Erin en Carla knikken. "Oké, Carla kun jij je bovenarm even ontbloten?" Carla kijkt hem verbijsterd aan. Zij dacht, dat de injectie voor Erin zou zijn. Carla is geen held met spuitjes. Als zij niet reageert, pakt Peter haar arm en trekt haar mouw omhoog. Dit lukt niet ver genoeg en dus trekt hij Carla's arm uit de mouw. "Het moet echt, vrouwtje." fluistert hij in haar oor. Zij laat haar gezicht tegen zijn schouder rusten. Sjaak maakt een plekje schoon en plaatst de spuit in haar arm en heeft hem er alweer uit voor Carla door heeft, dat hij gaat spuiten. Erin heeft de hele tijd zitten kijken. Nu draait Sjaak zich om naar haar. "Zo nu jij dame, deze is voor jou. Netjes innemen, dan krijg jij straks ook je spuitje." Erin kijkt hem aan. Zij schudt haar hoofd. Zij wil geen spuitje. "Jongedame, ik duld van jou geen tegenspraak. Denk erom. Jij doet wat jou wordt opgedragen." Francis moet even lachen. Erin getemd. Carla wordt getroost door Peter. Hij kust eerst het plekje van de injectie. Dan kust hij haar in de nek, terwijl hij haar arm weer in haar mouw helpt. "Doet het erg zeer?" fluistert hij in haar oor. Dan drukt hij een kusje op haar oorlel. Carla wrijft haar wang tegen zijn schouder. Erin kijkt een beetje steels naar hen. Gelukkig zijn zij niet meer boos op elkaar. Zij gaat weigeren om medicijnen te gebruiken. "Erin, denk er niet eens aan meisje. Je weet, wat er dan gebeurt. Wil jij, dat wij alle vier boos op jou worden. Heel erg boos. Je trekt toch aan het kortste eind." Erin kijkt hem aan, of hij dat meent. Dan kijkt zij naar Francis. Die kijkt haar streng aan en trekt een wenkbrauw op. Hij vindt het moeilijk, maar Erin is er niet bij gebaat, als hij nu soft gaat doen. Peter is ook weer bij de les. "Hoezo weigeren? Er wordt niets geweigerd. Anders zal ik niets weigeren. Dametje, jij zult je heel braaf moeten gaan gedragen de komende tijd, anders krijg je met mij te maken." Mgabi komt zich nu in het gesprek mengen. Zij gaat tegen Erins stoel staan. Zij denkt, dat Erin iets lekkers heeft. Erin neemt het hondje nu op schoot en verbergt haar gezicht in de vacht. Dan pakt zij de pil en het glas water en neemt de pil in. Francis pakt Mgabi van haar schoot en Sjaak geeft ook Erin een spuitje in haar bovenarm. Francis geeft Mgabi terug. Erin knuffelt het hondje. Dit is meer troost voor haar, dan voor de hond. "Zo, nu gaan de dames naar bed. Ik weet dat het vroeg is, maar jullie zijn beiden toe aan een goede nachtrust. De heren blijven even bij mij in de keuken. O, Carla wil jij voor mij een lijstje

- 197 maken van de dingen, die jij ontspannend vindt?" Carla rijdt Erin naar haar slaapkamer. "Het spijt me zo, Erin. Het ging zo goed en nu zitten we allebei in het zelfde schuitje. Liefje, kun je mij vergeven. Ik had, jou nooit mogen slaan." Erin grijpt Carla's hand en drukt er een kus op. Dan houdt zij de hand tegen haar eigen wang. Carla helpt Erin gauw naar bed. Als er vanavond getreuzeld wordt, moet dat betaald worden. Carla weet precies hoe Peter is. Hij zal toch nog een flinke tijd op haar brommen. Carla is normaal niet zo'n volgzaam vrouwtje, maar zij kent de grenzen en de gevolgen, als zij die overschrijdt. Peter is normaal heel geduldig, maar er is de laatste tijd veel van zijn geduld gevraagd. Als Erin in bed ligt, komt Peter nog even om de hoek kijken. "Ga jij maar alvast naar bed, ik moet nog even mijn popje goeienacht wensen en dan kom ik bij jou." zegt hij tegen Carla. Hij gaat op Erins bed zitten. "Zo, jongedame. Dat was wel weer feest. Jij weet ook wel de boel op zijn kop te zetten. Niet bang zijn. Ik ben niet boos. Niemand is boos. Er is geen schuld, denk daarom. Het is goed, dat die papieren gevonden zijn. Ik wilde alleen, dat jij dat soort dingen het eerst aan mij of Francis of Sjaak kon laten zien. Nu kwam er meer ophef over. Geeft niet. De lucht is geklaard en Carla is nu ook beter af. Anders was dit misschien wat later gebeurd met meer schade. Luister, ik wil dat jij lekker gaat slapen. Ik zal later nog naar jou komen kijken. Dan kom ik vannacht nog een keer. Ik denk, dat jij vannacht nog wel een pijnstiller nodig kunt hebben. Welterusten, meisje van me." Hij geeft haar een kus op de wang en gaat de kamer uit. Hij laat de deur iets open staan. Meteen komt er een schaduw om de hoek kijken. Snoes heeft de weg naar Erins bed gevonden. Zij springt op het bed en gaat op Erins buik liggen. Erin vindt dit wel prettig en zij aait het bolletje wol eventjes. Zij valt snel in slaap. Peter zit ondertussen bij Carla op bed. "Wat een puinhoop. Wil jij nu, dat jij er nooit aan begonnen was?" "Nee, jij?" "Nee, ik vind het best zo. Wat goed is voor haar, gaat voor." "Peter, ben je erg boos op me? Ik heb er wel weer een potje van gemaakt." "Mijn lief, ik ben niet boos op jou. Dit kon jij gewoon niet meer aan. Nu weten we tenminste waar we zijn. Het is een puinhoop, maar we komen er wel weer uit. Vreemd, we hebben pas twee weken echt contact met Erin en we zijn al zo hecht als een echt gezin. Ja, met alle bijkomende emoties en strubbelingen. Jammer, dat wij haar niet veel jonger bij ons mochten krijgen." Carla knikt en Peter geeft haar een welterustenkus. Ook Carla is erg moe en valt snel in slaap. Peter loopt terug naar de keuken. Daar zitten Sjaak en Francis in een druk gesprek verwikkelt. Francis is van mening, dat het voor Sjaak veel te moeilijk is, om Francis in huis te nemen. "Oké, we kunnen

- 198 het wel kort houden. Francis, jij haalt spullen op voor drie dagen en haal ook Aïla op. Dan kom je hier logeren. Ik heb wat hulp nodig om die dames een beetje in bedwang te houden. Sjaak, helaas zul jij het nog een poosje alleen uit moeten houden." Peter is weer de man die goed kan regelen. Sjaak kijkt hem aan. "Oké, hoor. Je misgunt mij gewoon mijn gezelschap. Ik hoor het alweer." grapt hij. Francis klopt hem op de schouder. Hij gaat gauw zijn spullen halen. "Maar gaat dat wel met Snoes en Mgabi? Wat doen we als het niet gaat?" "Tuurlijk gaat dat. Gewoon niet op letten. En als het te hard gaat, zijn wij erbij. Waar is Snoes? Oh, en Mgabi is ook al weg." "Raad maar eens waar die zullen zijn." Peter en Sjaak lopen naar Erins kamer. Daar liggen vier figuren in één bed. Erin met Snoes en Mgabi aan haar voeten. Snoes en Mgabi liggen lekker tegen elkaar aan. En de olifant in Erins armen. Erin is diep in slaap. Peter pakt Snoes en Mgabi op en neemt ze mee naar de keuken. Sjaak loopt achter hem aan en doet de keukendeur goed dicht. Peter zet de deugnieten samen in Mgabi's grote mand. "En nu netjes hier blijven vannacht." bromt hij. Hij en Sjaak gaan aan tafel zitten. "Oké, laten we het even over jou hebben. Hoe voel jij je? Kun jij het redden met de medicijnen die je krijgt? Hoe sta jij nu werkelijk tegenover de maatregelen, die ik genomen heb?" Sjaak heeft een heleboel vragen voor Peter. "Één ding tegelijk. Met mij gaat het nu beter, dan zaterdag. Ik vind, dat ik geen medicijnen nodig heb. En de maatregelen, die jij genomen hebt, zijn goed voor de situatie. Minder goed voor onze financiën, maar we redden het best. Ik ben niet armlastig binnen veertien dagen. We hebben trouwens een derde kandidaat gevonden voor de baan van Michael. Die kan nu op proef beginnen.” "Weet jij wat Erin heeft, dat zij mensen zo kan inspireren tot bescherming van haar?" "Ja, goedheid. Het kind probeert zelf iedereen te beschermen en gelukkig te maken. Zij roept ook ouderlijke gevoelens op. Van een gewone zestienjarige, zou je deze flauwekul niet nemen. Maar haar moet je beschermen. Zelfs tegen zichzelf. Het is trouwens heel goed, dat je Douwe op het lijstje hebt gezet. Ik heb nog een appeltje met hem te schillen. En mijn vrouwen zijn dol op die zwerver." Peter glimlacht erbij. Hij is niet echt boos op Douwe. Vroeger waren de mannen echte vrienden. Die vriendschap is een beetje verwaterd, maar het is nooit te laat om de banden weer aan te halen. "Nu moeten we alleen Donja nog laten weten, dat de barbecue niet doorgaat." "Waarom geef je hem niet gewoon hier? Als iedereen, die een gast wil meenemen, die eerst even aan mij meldt, kunnen we ongewenste gasten van te voren elimineren. Van de lijst dan natuurlijk." "Dat is goed, als jij voor een cateraar zorgt. Donja heeft het de komende dagen te druk. En ik wil

- 199 Carla pas op het laatste moment inlichten. Anders is die niet in de hand te houden. Hoop maar op veel mooi weer." Francis komt net door de keukendeur naar binnen. Hij heeft Aïla aan de riem. Mgabi begint te keffen, terwijl Snoes direct op Aïla afloopt en aan haar snuffelt. Als Aïla gaat zitten en Snoes een lik geeft, begint die kopjes te geven en zich tegen Aïla aan te wrijven. Aïla laat alles toe. Mgabi komt luid keffend op Aïla af, maar die doet net of Mgabi er niet is. Mgabi snuffelt een keer aan Aïla en Aïla snuffelt aan Mgabi, die zich terstond op de rug laat vallen. Aïla gaat over haar heen staan en likt haar buikje. Nu loopt Mgabi overal achter Aïla aan. Zij probeert Aïla bij de bek te pakken. Die laat het toe, totdat het haar verveeld. Dan gromt zij een keer en het is af. Aïla ziet de grote mand en legt zich hierin te slapen. Mgabi komt bij haar liggen en ook Snoes komt erbij liggen. Nu is de grote mand wel een beetje vol. De mannen kijken even zwijgend naar de dieren. "Zo, dat is geregeld." zegt Francis. Hij zal zijn bedgenootje wel missen vannacht. Hij heeft zijn tassen op de grond gezet naast zijn stoel. "Sjaak, waarom wil jij, dat wij ons niet met het bedrijf bemoeien? Is het niet beter, om vanuit Peters werkkamer het bedrijf te leiden? Dan hoeft niemand eronder te lijden. Er is een derde kandidaat makelaar. Deze vrouw wil graag naar deze stad verhuizen. Zij komt uit het westen en wil zich hier graag vestigen." "Ik vind het best, als jullie bij toerbeurt werken, maar jullie houden het bedrijf weg van de dames. Er worden ook geen problemen in hun bijzijn besproken. Ik wil, dat de dames in ieder geval na de middagmaaltijd even een uurtje gaan rusten. Gebruik die tijd dan om eventueel overleg te plegen. We hebben net besloten, om de barbecue zaterdag hier te geven. Eventuele gasten moeten van tevoren aan mij worden gemeld." "Dat is fantastisch. Maar wat doen we met de dames? Als wij hele dagen op elkaars lip zitten, komt het vast tot uitbarstingen." "Ga daar maar een keer mee naar het bos. Wandelen is goed voor iedereen. Neem de honden maar mee. Poes kan ook wel mee aan een lijntje. Peter, wat hebben jullie het in één dag toch druk gekregen in dit huis." "Ja. Gezellig wel. Ik weet niet, hoe we het zolang zonder huisdieren hebben uitgehouden." Sjaak blijft nog even praten. Het gesprek komt weer op golfen. Er worden ook sterke verhalen vertelt. Het is al wat later, als Sjaak wil vertrekken. "Hoe doen we dat nu met mijn medicijnen?" vraagt Peter. "Neem nog maar. Je zult ze echt nodig hebben. Ik zie jou en de dames morgen bij Susan. Heren, houdt u sterk." Hiermee loopt hij naar buiten. Peter stelt voor nog even een blokje te lopen met de honden. Francis is het hier gelijk mee eens. Als zij weer thuiskomen, wijst Peter Francis een logeerkamer. De huisdieren blijven in de keuken. Mgabi piept even, maar Aïla haalt

- 200 haar weer naar het nest. Langzaam wordt het rustig in het huis.

- 201 -

Dinsdag 16 april 2002 Francis is de volgende morgen als eerste op. Hij zet alvast koffie. Carla, die wat hoort in de keuken komt kijken. Zij ziet er een heel stuk uitgeruster uit. "Goedemorgen schone vrouwe. Goed geslapen?" vraagt Francis. "Wat ben jij vrolijk? Pas maar op voor Peter. Die heeft 's-morgens niet zo'n goed humeur." "Weet ik toch. Ik ken hem al heel lang hoor. En we zijn ook al wel eens samen op vakantie geweest. Weet je nog wel?" Zij gaan minstens éénmaal per jaar gezamenlijk op vakantie. Francis houdt Carla graag voor de gek. Carla kan daar nu wel weer tegen. Zij geeft hem een kus op de wang en schenkt zichzelf een grote mok koffie in. "Wat zal ik doen met Erin? Nu wakker maken of wachten tot zij uit zichzelf wakker wordt?" "Hoef je niet op te wachten." gromt Peter uit de deuropening. "Zij is al wakker en bezig zich in haar stoel te hijsen. Ik mocht niet helpen." Carla loopt gauw naar Erins slaapkamer. "Morgen. Sorry, ik ben nog niet echt goed wakker. Geef mij eens een broodje met jam." Francis, die aan het aanrecht brood staat te smeren, geeft zijn vriend gelijk een bordje met brood. Hij legt ook de krant neer voor zijn vriend. Dan kan die even wakker worden met het nieuws. Francis weet, dat Peter hier moeite mee heeft. Peter is nou eenmaal geen ochtendmens. Carla wil Erin helpen met opstaan. Maar Erin heeft niet zo lekker geslapen en is tegendraads. "Dan doe je het zelf maar. Maar denk erom, geen geintjes met dat been." Erin kijkt haar even aan. 'Sorry, Carla ik had mij beter moeten gedragen. Kun je me alsjeblieft helpen?' schrijft zij op een briefje. Carla vindt het best. Zij helpt Erin met naar het toilet gaan en met wassen en aankleden. Nu is Erin weer verzorgd. Carla glimlacht naar haar. "Je ziet er uit om op te vreten." 'Dan zal ik mij nu maar voor de leeuwen gaan werpen.' schrijft Erin. Zij rolt zichzelf naar de keuken, terwijl Carla naar haar slaapkamer gaat om zichzelf aan te kleden. Erin komt in een gezellige, volle keuken. Francis heeft Mgabi even naar buiten gedaan, voor een plasje. Snoes zit op Peters krant. Die vindt dat niet erg en haalt Snoes lekker aan. Er staat al een bord met brood klaar voor Erin. Zij zucht als zij ziet hoeveel Francis voor haar heeft gesmeerd. Als hij haar vragend aankijkt, gebaart zij eerst naar hem, dan naar zichzelf en dan doet zij alsof zij een heel dikke buik heeft. "Ja, iemand moet jou een beetje vetmesten. Je bent nog steeds veel te mager. Je mag best wat meer vlees op je botten

- 202 krijgen. En iets spek kan ook geen kwaad." 'Ik hoef niet vetgemest te worden. Ik ben geen paaskalf. Ik zal het wel opeten, maar wil jij mij er dan iets te drinken bij geven? Alsjeblieft.' het briefje moet voor Peters neus langs. Die

pakt het af en leest het. "Leer jij ook al nette manieren?" plaagt hij Erin. Die wordt rood. Is zij zo onbeleefd geweest? Peter lacht haar uit. Hij knuffelt haar en gaat naar de slaapkamer om zich aan te kleden. Nu heeft hij wel weer een goed humeur. Hij heeft zijn dagelijkse portie zoetigheid gehad. Carla is nog bezig het bed recht te trekken. Peter geeft haar een kus in haar nek. "Zo, prinses. Een mooie dag om eens te gaan wandelen. Wat vindt jij ervan?" Carla draait zich om. Zij kijkt hem even triest aan. "Erin voelde zich niet goed vanmorgen. Hoe moet dit nu vanmiddag? Zal het niet te zwaar voor haar worden?" "Maak jij je daar maar geen zorgen over. Sjaak zal heus goed op haar passen. En die Christiaan let ook wel op. Zij moet hier echt doorheen, anders gebeuren er echt een keer ongelukken. Het enige, wat wij voor haar kunnen doen, is haar steunen en haar een zo prettig mogelijke tijd geven." Hij knuffelt zijn vrouw en houdt haar even stijf tegen zich aan. Zij hebben het zo goed met elkaar. Het zal allemaal wel goed gaan. "Heb jij al gegeten?" "Nee, ik heb geen trek. Ik zit al vol." "Geen pardon. Eerst gaan ontbijten. Één magere spriet in huis is al genoeg. Ik wil niet, dat jij er straks aan onderdoor gaat, omdat je niet genoeg eet. Liefje, daar ben je me veel te dierbaar voor. Kom, Francis heeft al brood gesmeerd." Peter slaat zijn arm om Carla heen en neemt haar mee naar de keuken. Daar is het ondertussen een heibels kabaal. Mgabi zit tegen Aïla te keffen, want zij wil spelen, maar Aïla laat zich niet verleiden. Zij weet, dat er eten op tafel staat. Dan is het ook tijd voor brokken. Aïla heeft honger. Snoes is maar op de vensterbank gekropen. Ook zij miauwt om voedsel. Erin zit met haar handen voor haar oren. Peter pakt Mgabi in het nekvel. "Stil jij." Mgabi is meteen stil van schrik. Dan pakt Peter de voerbakjes en doet ze allemaal vol. Die van Snoes zet hij wat hoger. Aïla en Mgabi krijgen ieder hun eigen bak. Als Mgabi probeert eerst uit Aïla's bak te eten, geeft dit veel gegrom. Nu pakt Peter Mgabi onder de arm en zet haar met voerbak buiten de keukendeur. "Zo, eet jij maar even hier. Onruststoker." Hij doet de keukendeur dicht. Nu is het weer even rustig in de keuken. Peter zet de radio aan op een zender voor klassieke muziek. Erin vindt dit heel mooi en neuriet mee. Francis is even naar zijn slaapkamer gelopen en heeft Frits gebeld, om hem te vragen toch vroeg te beginnen. Dan kan Frits hen mooi naar het bos rijden. Frits vindt het helemaal geen probleem. Hij vraagt meteen of alles goed gaat. Alles gaat goed. Peter past een beetje op

- 203 de harem. Francis loopt terug naar de keuken, als er wordt aangebeld. Wie is dat zo vroeg op de morgen? Francis doet de deur open voor Douwe. Peter heeft hem gisteravond gebeld. Nu komt Douwe even kijken of alles goed gaat. Hij is op de motor gekomen en heeft zijn ruige motorpak weer aan. Francis weet niet of hij zo blij moet zijn met Douwes bezoek. "Kom erin. We wilden net koffie gaan drinken. We willen vanmorgen gaan wandelen in het bos." "Mooi, dan kom ik net op tijd. Ik heb nieuws voor Peter." "Alsjeblieft, niet te veel prikkels. Het loopt hier al zo hectisch." "Oké, dan vertel ik het hem wel alleen." Douwe stapt de keuken in. "Hallo, wat een beestenboel hier. Jullie hadden mij niet verteld, dat jullie zoveel huisdieren hadden." "Goedemorgen. Nee, dat konden we ook niet, want wij hebben ze pas sinds gisteren. Behalve die rode hond, die nu aan je voeten staat te snuffelen. Die is van Francis. Die heeft haar al een week. Douwe kijkt naar Erin, die breeduit naar hem lacht. Zij is wel blij om hem te zien. "Zo, kleintje. Ben jij wel zoet geweest?" Erin knikt heftig. Dan begint zij tegen Douwe te gebaren. Dat Hugo Verdonck hier is geweest en dat zij weer een tekening heeft gemaakt. En dat zij zo blij is dat zij met iemand kan praten. Douwe pakt haar handen beet. "Dan moest je maar gauw weer leren praten, niet?" Erin kijkt hem aan en laat dan haar hoofd zakken. Douwe pakt haar kin en kijkt haar ernstig aan. "Ik weet wel, dat jij er zelf niets aan kunt doen, dat jij je stem kwijt bent. Maar er moet wel een stimulans blijven om hem weer terug te vinden. Als iedereen met jou in gebarentaal gaat praten, is het moeilijker om de kracht te vinden om je stem te blijven zoeken. Jij bent een lieve meid." Douwe aait even haar wang. Francis draait zich abrupt om en gaat koffie inschenken. "En hem moet je maar eens uitleggen, dat ik je oudoom ben." grapt hij tegen Francis' stijve rug. Die draait zich meteen om en kijkt Douwe aan. Douwe kijkt rustig terug. Hij maakt Francis duidelijk, dat die van hem geen concurrentie hoeft te verwachten. Francis knikt en glimlacht naar Douwe. Zo is het beter. Hoewel hij zich ook wel schaamt. Hoe kan hij nu zo jaloers doen. Hij is toch veel te oud voor Erin. Zij heeft een jongere man nodig. Één waarmee zij plezier kan maken en kinderen kan krijgen. Erin zit het allemaal met grote ogen te bekijken. ‘Ben jij mijn oudoom? Moet ik nu ook voor jou werken?’ ‘Ja, als Peter jouw papa is, ben ik een oudoom. Zo noemen de mensen hier dat. Ik dacht, dat jij al een baan had? Bij Peter en Francis, toch? Of hebben zij jou ontslagen? Ik dacht dat jij een straf uitzat.’ “Douwe, het is heel vervelend, dat wij niet kunnen volgen, wat er gezegd wordt. Zou jij zo vriendelijk willen zijn om voor ons te vertalen? Dan kan iedereen aan het gesprek deelnemen.” Peter heeft zich er aan geërgerd, dat hij buitengesloten is van deze gesprekken. “Dat wil ik wel doen, als

- 204 Erin het ermee eens is.” Erin knikt maar. Als zij niet toestemt, is zij geen goede dochter. “Oké, Erin heeft wat moeite met familieverhoudingen. Zij wist niet, wat een oudoom is. Toen ik het haar uitlegde, vroeg zij mij, of zij ook voor mij moest werken. Ik dacht, dat zij al een baan heeft bij jullie en vroeg haar daarnaar.” “Erin denkt, dat zij voor alle ooms en andere familie moet werken. Dat is haar ingeprent. Erin heeft en houdt een baan bij ons kantoor. Zij mag nu niet werken, omdat zij straf heeft en dat weet zij dondersgoed. Zij probeert hier nog steeds onderuit te komen. Erin, ik wil geen gepraat meer over werk, is dat goed begrepen, meiske?” Erin knikt beschaamd. Zij heeft het weer eens fout gedaan. Carla loopt op haar toe. “Erin luister, als wij jou nu eens wat kleine klusjes geven om te doen? Kun jij dat dan zien als werken? Dan werk jij toch een beetje en ben jij niet lui meer. Maar dan moet jij wel gehoorzamen. Anders werkt het niet.” Erin denkt na en knikt dan. Iets is ten slotte beter dan niets. Carla kijkt even naar Peter en die knikt. Francis trekt een bedenkelijk gezicht. Bij Erin moet je altijd zo oppassen. “Ik wil, dat jij een lijst gaat opstellen. Jij moet daar heel goed over na denken. Een lijst over welk werk jij denkt het beste te kunnen doen. Zo precies mogelijk. Daarna maak jij een lijst met welk werk jij het leukste vind om te doen. Ook hier moet jij goed nadenken. Tot slot maak jij een lijst van alle dingen die jij kunt in volgorde van genoegen. Dus dingen die jij leuk vindt om te doen komen bovenaan de lijst. Kun jij dat denk je?” Erin knikt langzaam. Dit is wel een moeilijke opdracht. “Ik wil, dat jij er eerst twee dagen over nadenkt en dan pas begint met de lijsten. Jij mag ze pas over zeven dagen inleveren.” Op dat moment komt Frits de keuken binnen en schiet Mgabi langs hem heen. “Hallo, nog meer beestenspul?” Douwe wordt meteen door Mgabi besnuffeld. De kleine dondersteen probeert op zijn schoot te kruipen. "O nee, dame, jij bent geen schoothondje." bast Peter. Mgabi kijkt hem aan en draaft naar hem toe. Het is een koddig gezicht. Erin zit een beetje jaloers te kijken. Douwe ziet het allemaal. "Is die hond ook van jullie?" vraagt hij maar. "Deze schone dame is van Erin. Alleen kan zij haar nog niet baas zonder stem." antwoordt Carla. Ook zij heeft Erins reactie gezien. Het is een min of meer gezonde reactie. Het betekent, dat Erin zich aan de hond gehecht heeft. Carla loopt naar Peter, pakt Mgabi op en zet haar in de mand. "Ga jij daar maar even in. Lawaaidame." Mgabi wil meteen de mand weer uitkruipen maar Carla pakt haar in het nekvel en zet haar terug in de mand. Mgabi gaat nu heel zielig liggen janken. Erin wil er naar toe rijden om Mgabi op schoot te nemen. "Nee, Erin, ook Mgabi moet leren gehoorzamen. Dat lukt niet, als jij haar iedere

- 205 keer gaat troosten." Erin kijkt Peter aan, kijkt naar Mgabi en nog eens naar Peter. Dan rijdt zij de rolstoel met een zucht weer aan tafel. Zij krijgt van Douwe een klopje op haar schouder. Frits meldt, dat de auto voorstaat en dat ze kunnen vertrekken, als men klaar is. Peter helpt Carla even de boel opruimen. Erin pakt snel een tas met tekenspullen. "Ik ga vandaag met jullie mee, als jullie het niet erg vinden. Ik rij wel achter jullie aan." "Ga jij dan maar bij mij in de auto, dan is er meer plaats voor iedereen." zegt Francis. Iedereen loopt naar de auto's. Dit keer is Francis Peter voor en zet hij Erin heel zachtjes in de auto. "Je bent een beetje zwaarder geworden, meisje. Komt dat nu alleen van die spalk of wordt jij al iets dikker?" Als Erin aanwijst, dat zij dikker wordt, zegt hij: "Mooi zo. Hoe meer er van jou is, des te meer plezier wij ervan hebben." Hij knipoogt naar haar. Zij glimlacht met een rood gezicht. Maakt hij nu een grapje of niet? Als iedereen op zijn plaats zit, rijdt Frits voorop weg. Hij heeft met Francis afgesproken, waar de rit naar toe gaat. Naar een groot restaurant middenin de bossen. Daar is het nu nog erg rustig, maar zij kunnen er wel koffiedrinken en lunchen. Er is ook een mooie route door het bos met goede wandelpaden, waar ook Erins rolstoel goed overheen kan. Frits zal Erin duwen. Eerst gaan ze lekker koffiedrinken. Het restaurant is gelegen bij een bosven. Ze gaan naar binnen en zoeken een plaatsje bij een raam. Erin kijkt even naar buiten. Zij ziet een ree langzaam en voorzichtig uit de bosrand stappen. Als alles rustig blijft volgen twee reekalfjes hun moeder naar de waterplas. Erin grijpt haar tekenblok. Zij maakt een mooie tekening van de hertjes. Dan vliegt er een reiger op uit het riet. Zij kijkt hem na en probeert hem in de tekening te tekenen. Het is een heel mooie tekening. De volwassenen praten over het weer en de plannen voor vandaag. Douwe gaat vanmiddag een huurhuis zoeken in de stad, zodat hij dicht bij Peter en Carla kan blijven. Francis vindt dit onzin en biedt zijn woning aan. "Dan kun je meteen mijn computer wel gebruiken voor je zaken. Dat vind ik niet erg. En wil jij dan zorgen voor mijn planten en mijn post?" Douwe geeft toe en wil best op Francis' huis passen. Erin heeft meegeluisterd. 'Kom jij dan vaker bij ons op visite?' vraagt zij verlegen aan Douwe. "Ja, en dan kan ik ook beter op jou passen. Dan zul jij vast wel een braaf meisje zijn. Jij hebt gezien wat ik kan." Hij trekt zijn wenkbrauwen op en probeert heel streng te kijken. Erin moet even lachen. De anderen genieten van het geluid. Erin vrolijk horen is zo mooi. De honden zitten nog in de auto's en Snoes is thuisgebleven. Dit is geen plaats voor een poes. Douwe kijkt eens naar de tekening van Erin. "Erin, jij kunt blindtypen en blindschrijven, nietwaar? Kun jij ook blindtekenen?" Erin knikt. Dat kan zij best. "Goed, kijk

- 206 dan even goed naar deze vaas met bloemen. Daarna kijk je naar mij en teken jij gelijk, die vaas na. Kun je dat?" Erin knikt. Zij kijkt even naar de vaas. Het is een kleine glazen vaas met kleine roosjes erin. Daarna kijkt zij, hoe Douwe een sprookje vertelt met zijn handen. Zonder op de tekening te kijken, tekent Erin de vaas, maar zij tekent meer. Zonder, dat zij het zelf doorheeft, tekent zij de kabouter, waar Douwe over praat. Als Erin klaar is met tekenen, houdt Douwe op met 'praten'. "Dames en heren, mag ik even jullie belangstelling. Ik heb zojuist aan Erin een sprookje over een kaboutertje verteld met handgebaren. Erin heeft toen een tekening gemaakt van een vaas, zonder daarbij te kijken, wat zij tekende. Zullen wij nu even kijken, wat zij tekende?" Carla pakt als eerste de tekening. "Erin heb jij jouw tekening al gezien?" vraagt zij. Erin schudt haar hoofd. Carla glimlacht en kust Erin op de wang. "Jij kunt maar een boel dingen. Jij bent een knappe meid." Erin kijkt haar aan. Hoe kan Carla dat nu zeggen. Peter had gelijk gisteren. Erin is maar dom. Erin slaat haar ogen neer en bloost. Francis zit naast Carla en neemt haar de tekening af. Hij bekijkt hem samen met Frits, die naast hem zit. "Goed zeg. Ik wou, dat ik zo kon tekenen." zegt Frits. Erin krijgt het nu benauwd. Zij wordt vast geplaagd. Zij glimlacht maar een beetje. Peter krijgt als volgende de tekening. Hij kijkt en zegt niets. Hij geeft de tekening aan Douwe. Die kijkt hem zwijgend aan. "Ik denk, dat jouw experiment gelukt is. Ik vind, dat deze tekening vanmiddag ook mee moet." Douwe glimlacht naar hem. Als laatste steekt hij de tekening, die hij uit het blok heeft gehaald, in zijn tas. Erin mag de tekening niet meer zien. Als iedereen zijn koffie opheeft, gaan ze eindelijk beginnen aan de wandeling. Peter, Francis en Douwe lopen steeds om het hardst. Zij vinden dit een fijne manier om te ontspannen. Carla loopt met Aïla aan de riem. Die wil alsmaar meerennen en trekt heel hard aan de riem. Mgabi is nog te klein om zulke lange einden te lopen en zij weet nog niet zo goed hoe zij aan de lijn moet lopen. Carla zet haar zo nu en dan op de grond om even met Aïla mee te lopen, maar het grootste deel van de wandeling zit Mgabi bij Erin op schoot. Erin heeft er moeite mee, om de kleine hond in bedwang te houden. Zij wordt ook snel moe. "Mannen, wij hebben hulp nodig." roept Carla, die Erins gezichtje ziet betrekken. Als de mannen weer bij hen zijn, geeft Carla de riem van Aïla aan Francis en Mgabi aan Peter. "Zo zorgen jullie maar even voor deze onruststokers. Het is toch al tijd om terug te gaan." De hobbelige ondergrond mag dan goed zijn voor een wandelpad, maar Erins been doet er wel meer pijn door. Zij wil hier niet over klagen, maar als Frits per ongeluk door een gat in de weg rijdt, schreeuwt zij het even uit van de pijn. Douwe staat

- 207 meteen naast haar. "Ik zal jou wel een eindje dragen. Dat doet minder pijn." Hij tilt haar uit de rolstoel. Frits schaamt zich diep en verontschuldigt zich uitgebreid. "Jij kunt er niets aan doen, dat de weg een beetje ongelijk is, joh." bromt Peter in zijn oor. "Als jij nu deze bengel overneemt, hol ik even vooruit, om alvast de lunch te bestellen." Frits neemt Mgabi over en Peter holt alvast weg. Francis doet of hij pruilt. "Waarom hij wel?" vraagt hij zogenaamd verdrietig. Erin reikt naar hem en legt haar hand even tegen zijn wang. "Bedankt, knuffeltje, dat maakt alles weer goed." zegt hij tegen haar. Nu verbergt Erin verlegen haar gezicht tegen Douwes schouder. Die bromt een liedje voor zich heen. Carla kent dit liedje ook en zingt het met hem mee. Carla heeft een mooie stem. Erin kijkt naar haar. Er loopt een traan langs haar neus. "Zo erg was het toch niet?" plaagt Carla haar. Erin schudt verwoed haar hoofd. Zij probeert Carla duidelijk te maken, dat zij het erg mooi vindt. Dat gaat moeizaam, want Erin heeft haar armen om Douwes nek geslagen. Vlak voor de deur van het restaurant zet Douwe haar weer in de rolstoel. Het is mooi zonnig weer en hier is niet zoveel wind, dus zij kunnen nu buiten op het terras zitten. Daar komt al snel een blad met lekkere, belegde broodjes en krentenbollen op tafel te staan. Vanwege de medicijnen wordt de koffie nu vervangen door frisdrank, melk en chocolademelk. Dit laatste is Erins favoriet. Ook komt er water op tafel voor de medicijnen. Erin krijgt ook een pijnstiller. Al gauw loopt Peter naar binnen om af te rekenen. Ze moeten nu naar de praktijk van Susan, de met Sjaak bevriende psychologe. Er zal vandaag een eerste gesprek plaatsvinden. Op grond daarvan zal een behandelplan worden opgesteld. In de auto naar huis geeft Carla Erin een kneepje in haar hand. "Ben je nerveus?" vraagt zij. Erin kijkt haar aan. Zij knikt. Er staat angst te lezen in haar ogen. "Waar ben jij bang voor?" Erin pakt haar notitieboekje en schrijft: 'Zal Christiaan niet verschrikkelijk boos op mij zijn over de tekeningen? Hij was wel lief en ik wil niemand boos maken.' Carla schudt haar hoofd. Zij trekt Erin tegen zich aan. Er is Erin al diverse keren verteld, dat er niemand boos op haar zal worden. Zij blijft bang. Hier zal zij zelf mee moeten leren omgaan. Zij zal zelf moeten leren, wanneer mensen boos worden en wanneer mensen blij zijn, dat zij er is. Carla kan haar hier alleen maar in steunen. En hopen, dat hun verkeerde start niet averechts werkt. Misschien blijft Erin haar zien als iemand, die haar slaag geeft, als zij daar om vraagt. Carla moet daar met Sjaak over praten. Zij voelt zich nog steeds beschaamd, dat zij eraan toegegeven heeft. Zij wil dit zeker niet vertellen, waar Peter bij is. Het zal hem zo'n pijn doen. Peter merkt,

- 208 dat zijn vrouwen steeds stiller en nerveuzer worden, naarmate zij dichter bij de praktijk komen. Francis en Douwe zullen nu met de dieren doorrijden naar huis en daar alvast alles klaarmaken, voor als zij terugkomen. Als zij aankomen bij de praktijk staat Christiaan al buiten op hen te wachten. Sjaak is nog niet aanwezig, die moest nog even naar een noodgeval. Hij vraagt hen om binnen te komen en alvast kennis te maken met Susan. Die biedt hen iets te drinken aan. Als zij terugkomt met wat glazen frisdrank, komt net Sjaak binnen. "Zullen we meteen beginnen. Dan hebben we iets meer tijd om af te sluiten." Zijn voorstel wordt met algemene stemmen aangenomen. Alleen Erin laat zich niet horen. Zij kijkt alsmaar steels naar Christiaan. Die loopt op haar toe. "Wat wil jij van mij weten?" 'Ben jij erg boos over de tekeningen?' "Waarom zou ik boos zijn? Doen zij mij pijn of doen zij iemand anders schade?" 'Zij doen pijn. Peter en Carla en Francis waren boos. Sjaak is alleen maar lief.' "Meisje, voorlopig ben ik alleen maar toeschouwer. Na afloop zal ik jou vertellen of ik boos ben en hoe boos ik ben en wat jij kunt doen om mij minder boos te maken of een volgende keer te voorkomen, dat ik boos wordt. Zullen wij dit afspreken? Ik ben er wel, maar nu kan ik even niet reageren. Ik moet even alleen maar opschrijven, wat mij opvalt." Hij geeft Erin nog een aai over haar wang. Dan duwt hij haar de gespreksruimte in. Peter en Carla worden door Susan naar een andere kamer gebracht. Daar staat een soort televisie. Hierop zullen zij de sessie kunnen volgen. Er is afgesproken, dat Christiaan bij hen gaat zitten en hen in de gaten zal houden. Als er een noodsituatie ontstaat, kan hij op een knop drukken en zo ingrijpen. Sjaak neemt alvast met Erin plaats in de gespreksruimte. Hij wil haar aansluiten op een soort monitor, om te meten, of het niet teveel voor haar wordt. Erin vindt dit maar eng, maar Sjaak wil het graag, dus zij laat hem zijn gang gaan. Als Susan in de ruimte komt, kan het gesprek beginnen. Susan vertelt eerst aan Erin, dat alles wordt opgenomen op video en dat alles wat er wordt besproken en geschreven vertrouwelijk wordt behandeld. Eerst worden er wat gegevens met Erin doorgenomen. Als zij bij de naam van haar vader komen, trekt Erin haar schouders op. Zij heeft haar vader nooit gekend. Als Sjaak haar vraagt om de naam van haar moeder op te schrijven, trekt zij zich in zichzelf terug en er blijft alleen een angstige blik in haar ogen achter. Susan ziet het met lede ogen gebeuren. Sjaak wacht, tot Erin weer terug durft te komen, dan schrijft hij zelf de naam van haar moeder op en vraagt aan Erin of het goed is. Die kijkt ernaar en knikt huiverend. Dit is niet goed. Een kind, dat zo bang is als alleen de naam van haar moeder al

- 209 genoemd of geschreven wordt. De naam van de oom wordt maar helemaal niet genoemd. Er wordt nu aan Erin gevraagd, om op te schrijven wat zij het liefste doet en waarom. Hoeveel talen zij spreekt of zij ze ook lezen en schrijven kan. Welke hobby's zij heeft. Erin heeft het hier moeilijk mee. Zij weet niet wat hobby's zijn en als Sjaak het uitlegt, weet zij niet, wat zij er mee aanmoet. Iets doen omdat het alleen maar leuk is, is niet goed. Als haar gevraagd wordt om op te schrijven waar zij zelf denkt voor gestraft te moeten worden en hoe, begint haar lip te trillen, maar zij schrijft een hele lijst. Als haar nu gevraagd wordt, waarvoor zij een beloning denkt te zullen krijgen en hoe die beloning eruit zal zien, wordt het maar een heel klein lijstje. Bovenaan die lijst staat natuurlijk: heel hard werken beloning: eten. Er wordt nergens geschreven over mensen redden of mensen een plezier doen of cadeaus geven. Dit meisje heeft alleen geleerd zichzelf volkomen weg te cijferen. Als Sjaak haar vraagt, waarom haar oom haar naar Nederland heeft gestuurd, bloost Erin en weigert zij een antwoord. Dit is de eerste keer, dat zij volkomen weigert. Zij kijkt in paniek eerst naar Sjaak en vervolgens naar de deur en het raam. "Blijf maar rustig zitten, ik zal niet verder vragen. Dit is een geheim, dat jij voorlopig mag houden." stelt hij haar gerust. Erin blijft een beetje onrustig, totdat hij haar vraagt om naar haar eigen tekening van deze morgen te kijken. Erin kijkt hem vragend aan. Hoe komt Sjaak aan die tekening? Erin kijkt en ziet meteen de kabouter achter het vaasje tevoorschijn komen. Die heeft zij toch niet getekend. Daar heeft Douwe over verteld. Erin heeft het niet in de gaten, maar ineens zit zij druk met haar handen te gebaren. "Erin, wij begrijpen geen gebarentaal, schat. Wil jij het voor ons even opschrijven?" vraagt Susan haar. Erin schrijft een heel lange brief met vooral verontschuldigingen, omdat zij iets heeft getekend, dat er niet was. Dit is in haar ogen een grote leugen en liegen mag niet. Zij kruipt steeds verder in elkaar in haar rolstoel. Susan legt haar uit, dat dit niet echt een leugen is, maar een beetje fantasie, die expres door Douwe is opgeroepen. Sjaak heeft hem gevraagd om dit te doen. Sjaak weet, dat Douwe tekenleraar is geweest en ook wel als tekentherapeut heeft gewerkt. Erin kijkt Sjaak aan. Tekenleraar? Maar dan moet Douwe weten, hoe slecht Erin kan tekenen. Maar hij wilde zelf een tekening van haar hebben. Erin snapt het niet. Dan legt Sjaak de andere tekeningen op tafel. "Erin, is er in deze tekeningen ook iets van fantasie te zien?" vraagt hij. Erin begint hevig te zweten en wordt wit. Zij knikt heel benepen. Als Sjaak haar vraagt om de fantasie aan te wijzen, wijst zij op de olifantenslagtanden naast de man. Als Sjaak haar

- 210 duidelijk vraagt naar de eerste tekeningen, is haar onrust wel duidelijk, maar niet verontrustend. Zij schudt heftig haar hoofd. Hier is geen fantasie in. Dan trekt zij haar rechter broekspijp iets omhoog en haar sok omlaag. Er staan nog steeds littekens op van een ijzeren boei. Sjaak moet zich even verontschuldigen. Hij moet even naar de wc. Erin heeft niet in de gaten, dat hij bijna groen ziet van misselijkheid. Susan ziet hem gaan. Zij staat op om Erin te helpen haar kleren weer in orde te maken. Dan klinkt er een belletje. Dit is een sein van Christiaan. Carla is volkomen overstuur geraakt en het litteken was de druppel. Zij is begonnen te krijsen en Peter heeft de grootste moeite zijn vrouw te kalmeren. Uiteindelijk huilt Carla in zijn armen, totdat zij uitgeput is. "Hoe kan een moeder, dit met haar kind laten gebeuren. Ik wil haar wel verscheuren. Mijn arme meisje." Deze laatste woorden brengen ook bij Peter de tranen tevoorschijn. Ook hij kan het niet begrijpen. Maar hij is realistischer. Hij accepteert meer, dat het gebeurd is. Maar zijn hart huilt ook om dit kind, dat nu hun kind is. Sjaak komt terug in de gespreksruimte en Susan vertelt hem, dat het belletje heeft geklonken. Nu is het tijd om rustig af te sluiten. Sjaak loopt even naar de andere kamer. Hier heeft Christiaan de situatie al weer onder controle. Carla zit nog wel te snikken, maar het gaat alweer iets beter. Peter kijkt Sjaak aan. "Komt dit ooit nog goed?" vraagt hij. Sjaak denkt van wel. Erin heeft een enorme geestkracht. Zij zal altijd proberen om het goede te doen. Het is nu aan hen allemaal, om deze kromgroei, weer netjes terug te lijden naar een rechte stam. Net als wanneer Erin krom zou lopen door te korte spieren. Die kunnen immers ook langzaam worden opgerekt. Dat doet pijn, maar dat lukt wel. Dit zal Erin ook wel pijn doen, maar met hun hulp, zal alles wel goed gaan. Het zal alleen niet snel kunnen gaan, anders zou, net als met de spieren, er iets kunnen beschadigen. Sjaak stelt voor om voor alle drie huiswerk mee te geven. Dat kunnen zij deze week maken en dan kan Sjaak dagelijks controleren, hoe het gaat. Carla krijgt nu een dubbele dosis van haar medicijnen. Zij moet echt eerst eens tot rust komen. Sjaak geeft haar gelijk met haar gevoelens voor Erins moeder, maar daar is niets meer te veranderen en er kwaad over worden kan Erin schaden. Carla begrijpt dit wel. Zij komt langzaam weer tot zichzelf. Zij vraagt nog wel om een kleine adempauze, voordat zij weer naar Erin gaan. Christiaan belooft bij hen te blijven. Erin heeft intussen de lijsten, die zij moest schrijven aan Susan gegeven. Die heeft er even in gekeken. Zij is wel geschrokken van de lijst met straffen, maar laat dit niet merken. Zij zal deze lijsten pas met haar collega's bespreken als Erin weer weg is. Zij vraagt Erin om iets te tekenen,

- 211 wat Erin zelf graag zou willen zien gebeuren. Zij legt uit, dat zij bedoelt, dat Erin nu fantasie moet gebruiken. Dus iets tekenen, waarvan Erin denkt, dat het nooit zou kunnen, maar wat zij wel graag zou willen. Erin gaat aan de slag en er komen een huis en een aantal dieren tevoorschijn. Dan tekent Erin een feest met allemaal mensen, Susan kan Carla en Peter ontdekken en een man, die wel wat op Peter lijkt, en Sjaak en Christiaan staan ook op de tekening en zij ziet zichzelf ook. Dan tekent Erin een echtpaar met kleine kinderen. De man draagt een peuter op zijn arm en de vrouw, die op Erin lijkt, een baby. Op de grond voor de voeten van de vrouw zit nog een kleuter op een mooi geel fietsje. Het is echt een mooie tekening. Als de tekening af is, neemt Susan hem af en hangt zij hem op een wand, waar al meer tekeningen hangen. "Nu gaan wij eraan werken, om zoveel mogelijk te zorgen, dat dit echt wordt. Niet alles zal echt worden misschien, maar we gaan het wel proberen. Vind jij dat een goed idee?" Erin knikt. 'Moet Sjaak deze tekening ook zien?' schrijft zij een beetje angstig aan Susan. Die knikt en Erins angst wordt iets groter. Sjaak komt net binnen. "Ah, ik zie, dat jullie de verlanglijst al hebben getekend." Hij komt erbij staan. "Hallo, dat is een mooie. Ik zie allemaal bekenden." Als hij de angst in Erins ogen ziet, knielt hij bij haar neer. "Denk jij, dat ik dit aan Francis zal vertellen? Ik mag niet eens iets vertellen, wat hier gebeurd. Dan moet ik de gevangenis in. Maar ik wist allang, dat jij van hem houdt. Meisje, daar hoef jij je echt niet voor te schamen. Ik denk, dat de vervulling van jouw dromen dichterbij is, dan jij denkt. Hoop er maar op en werk eraan. Nu wil ik jou huiswerk opgeven. Ik kom iedere avond een uurtje bij jullie, dan tekenen wij samen. Ik wil dat jij wacht met het tekenen van dingen, die jij je herinnert, totdat ik bij jou ben. Dan mag jij tekenen, wat er in jou opkomt. Goed of slecht maakt dan niet uit. Leugen, fantasie of waarheid maakt dan ook niet uit. In dat geval mag je net zoveel liegen, als jij wilt. Het zal geen gevolgen voor jou hebben. Begrijp en geloof jij mij?" Erin kijkt hem aan, haalt haar schouders op en knikt een beetje. "Oké. Stukje bij beetje. Als je het niet anders durft, teken jij maar de waarheid. Desnoods alleen wat jij kunt zien. Het is alleen van belang, dat jij tekent, niet wat. Overdag als ik er niet bij ben mag jij alleen maar mooie dingen tekenen. Je mag wel tekenen. Bovendien wil ik graag, een volledige lijst met werk, dat jij al eens gedaan hebt. En vraag aan Peter en Carla om een lijst met spelletjes en hobby's en sporten. Dan kunnen we daar volgende keer over praten. Vind jij het goed? Wil jij wel weer komen praten?" Erin knikt heel duidelijk. Zij wil wel komen, als zij kan werken naar haar dromen. Al zou het alleen

- 212 maar zijn om ze te dromen. Plotseling krijgt Erins gezicht een dromerige uitdrukking. Zij rijdt naar Susan. Zij pakt haar handen en drukt op beide palmen een kus. Nu schieten er tranen in Susans ogen. Zij glimlacht door haar tranen heen en aait Erin over de wang. Erin weet even niet wat zij verkeerd gedaan heeft. "Dom hè, die tranen van geluk. Meisje, je hebt me gelukkig gemaakt. Dank je wel." Erin is opgelucht en gegeneerd tegelijk. Iemand hoeft je toch niet te bedanken voor zoiets normaals. "Erin, je zult nog wel merken, dat het niet normaal is, dat iemand je gelukkig maakt. Vooral niet op de manier waarop jij dit doet." fluistert Sjaak in haar oor. Hij heeft haar gedachten geraden. Nu komen Carla, Peter en Christiaan binnen. Erin ziet Peter meteen naar haar 'verlanglijstje' gaan kijken. Hij bekijkt hem goed en knikt dan goedkeurend. Hij kijkt Erin aan en knipoogt naar haar. Erin is verstomd. Hij keurt haar verlangens goed. Hij is echt een geweldige man. Zij is zo blij met hem en Carla. Carla zit een beetje van haar af op een stoel. 'Ben jij boos op mij, of ben jij moe?' Carla kijkt haar aan. "Ik ben hoofdzakelijk moe en verder ben ik een beetje boos op iemand, die nu niet aanwezig is. Maar echt niet op jou. Ik vind jou een hele lieve en dappere meid. Krijg ik nog een knuffel van jou?" Erin vliegt zowat in Carla's armen. Zij wil ook graag een knuffel van Carla. Dat voelt zo goed. Peter komt bij hen zitten. "Nou meisje, jij bezorgt ons allebei maar weer huiswerk. Heb jij ook zoveel te doen gekregen?' Erin kijkt hem aan en ziet hem lachen. Hij is dus niet boos om het werk. "Nee, ik ben niet boos. Ik vind het leuk om te doen. Wij moeten iedere dag samen een paar spelletjes spelen. Vind jij dat ook leuk?" 'Is dat

huiswerk? Ik vind dat geen werk. Ik vind dat heel leuk. Mogen we ook samen iets leren?' "Dat denk ik nog niet. Ik denk, dat we daar nog mee moeten

wachten. Weet jij nog van de spierpijn? Toen ik jouw armen probeerde te masseren, gingen ze alleen maar meer pijn doen, nietwaar? Maar toen we wat langzamer aan deden ging de pijn weg. Zo moeten we nu ook niet te snel gaan. We kunnen beter te langzaam dan te snel gaan." Erin kijkt hem aan en legt haar hand op zijn wang. Peter ziet hoe moe zij is. "Ik denk zo, dat we genoeg hebben gehad voor vandaag." 'Zul jij nu Francis vertellen van de tekening?' Erin durft hem niet meer aan te kijken. "Wil jij dat?" Erin schudt resoluut haar hoofd. Carla trekt vragend haar wenkbrauw op naar Peter. Hij schudt zachtjes zijn hoofd. Zijn lippen vormen het woord: "thuis". Erin hangt nu een beetje in haar stoel. Sjaak ziet het wel. Hij komt nogmaals bij haar op een knie zitten. "Meisje, ben jij er zo moe van? Wil jij graag naar huis om te rusten? Ik zal vanavond wel

- 213 komen, dan kunnen wij fijn samen tekenen. Is dat goed? Ga jij dan nu thuis even een poosje rusten?" Hij praat zachtjes tegen haar, terwijl hij haar hand pakt. Erin knijpt even in zijn hand en glimlacht tegen hem, terwijl zij zachtjes knikt. Zij is ook zo moe. Peter helpt haar even om beter in de stoel te gaan zitten en dan nemen zij afscheid. Frits staat al voor de deur met de auto. Hij heeft op hen gewacht. Hij ziet meteen, dat iedereen erg moe is. Hij rijdt hen gauw naar huis. Hier stopt Carla Erin meteen in bed, om vervolgens op haar echtgenoot te stuiten, die haar direct zelf naar bed stuurt. Er is geen ontkomen aan. Peter gaat naar de keuken, waar de mannen bijeen zitten met de koffie, die Frits heeft gezet. Hij zet erg goede koffie. Peter doet een beetje verslag van de middag, maar dan zegt hij, dat hij een uurtje gaat liggen. De mannen vermaken zich wel. Frits moet nu naar huis gaan. Het is gisteren al heel laat geworden. Vandaag hebben zij hem niet meer nodig. Als hij dan morgen om negen uur aanwezig wil zijn, dan gaan zij nog eens wandelen met de dames. Frits neemt afscheid en Peter gaat naar de woonkamer, waar Carla al in bed ligt te slapen. Zij wordt een beetje wakker, als hij bij haar in bed komt. Zij schuift tegen hem aan en hij trekt haar in zijn armen. Zo vallen zij beiden in slaap. Na een uur schrikt iedereen op door een keiharde gil. Erin zit rechtop in bed en probeert uit bed te komen. Zij slaapt nog steeds. Zij gaat slaapwandelen. Francis is het eerste bij haar. "Hartje, wat is er met je? Waar ben jij zo bang voor?" Erin mompelt iets en begint dan in rad Afrikaans uit te leggen wat er gebeurd. In haar slaap kan Erin dus wel praten. Francis kan er uit opmaken, dat Erin moet vluchten, om iemand niet in gevaar te brengen. Dat zij is ontvlucht aan haar ???? Zal wel haar oom zijn. Dat zij op weg is naar die man, waarvan zij heeft gedroomd. Die man, die haar roept. Dan gaat zij verder in een taal, die Francis helemaal niet begrijpt. Francis sust haar. Erin laat zich nu weer in bed leggen. Zij slaapt verder. Iedereen staat voor haar slaapkamer. Carla kijkt met grote schrikogen toe. Douwe zet net zijn telefoon uit. Hij heeft het hele gesprek van Erin opgenomen. Peter neemt Carla mee naar de keuken. Francis blijft bij Erin. Hij laat haar nog tien minuutjes slapen en maakt haar dan wakker. "Hallo, Schone Slaapster, wordt nu maar wakker. Je hebt ons ook wakker gemaakt. Kom nu je bed maar uit." Hij praat zachtjes tegen haar. Zij kijkt hem een beetje slaperig aan. Zij wil tegen hem praten, maar er komt nog steeds geen geluid. Hij troost haar. "Jouw stem komt heus wel terug. Kom maar, dan gaan we lekker wat drinken. Ik denk, dat er zelfs een koekje bij hoort." Erin laat zich echter niet afleiden. 'Heb ik iedereen

- 214 wakker gemaakt?' schrijft zij op haar notitieblok. "Ja, je had een heel nare nachtmerrie en toen gilde je. Maar dat geeft helemaal niets." Erin kijkt heel beschaamt en kleintjes als hij haar in de rolstoel tilt en naar de keuken rijdt. Daar wordt zij bestormd door de hele beestenboel. Nu moet zij wel lachen. Maar zij durft niemand aan te kijken. Carla wil naar haar toelopen en het uitpraten, maar Peter beduidt haar niets te zeggen. Iedereen gaat daarmee verder, waarmee ze bezig waren. Douwe is een tekening aan het maken voor een bepaald merk pindakaas. Hij moet een nieuw etiket ontwerpen. Erin kent geen pindakaas. Zij is nieuwsgierig, wat er in die pot zit en wil hem open maken. Nu krijgt zij van Douwe een zachte tik op haar vingers. "Nee, die is van mij. Straks als ik klaar ben, mag jij kijken." Erin trekt gauw haar hand terug. Zij kijkt bang, maar niemand let erop. Dan rijdt zij voorzichtig haar stoel naar Douwe. Zij gaat naast hem zitten en trekt hem even aan zijn jasje.'Ben jij erg boos nu? Ik wilde jou niet storen. Wat doe jij?' Douwe kijkt haar eens schuin aan. "Ik ben deze pot pindakaas aan het natekenen. Ik moet een nieuw etiket ontwerpen. Ik ben dus aan het werk. Jij stoort mij niet, maar ik wil wel verder tekenen. Ik kan tekenen en praten tegelijk." 'Wat is pindakaas? Is dat net zoiets als kaas van koeien of paarden?' "Nee, dat wordt gemaakt van gemalen pinda's. Ken jij geen pinda's?" 'Jawel, die zijn voor de dieren. Ik kreeg ze ook wel eens. Die zijn niet zo lekker, maar wel voedzaam. Lijkt mij niet zo lekker, hoor. Moet jij er daarom reclame voor maken?' "Maar pindakaas is best lekker. Ik lust het wel. Ik maak geen reclame voor dingen, die ik zelf niet zou willen gebruiken. Wacht ik zal je een beetje laten proeven." Hij pakt een klein potje uit een tas, die naast zijn stoel staat. Hij draait het deksel van de pot en pakt een lepeltje. Nu pakt hij een beetje pindakaas op het lepeltje en houdt het Erin voor. Die kijkt er eens naar en ruikt er eens aan en neemt dan voorzichtig een proefje. Haar gezicht klaart op. 'Dit is lekker. Mag ik ook tekenen?' "Jawel, maar met je eigen spullen. Erin pakt het kleine potje en het lepeltje. Zij schept een beetje uit het potje. Nu legt zij het lepeltje op het omgekeerde deksel van het potje. Zij zet alles zo naast de grote pot, dat Douwe er geen last van heeft. Nu pakt zij haar tekenspullen. Die heeft zij bij zich in een tas, die Carla aan de rolstoel heeft vastgemaakt. Snoes komt ook even kijken. Carla heeft haar niet gezien, anders moet zij van tafel. Snoes ruikt aan het lepeltje en neemt dan een likje. Snoes vindt pindakaas ook lekker en zij eet de hele lepel leeg. "Nu kun je weer opnieuw beginnen met je compositie." zegt Douwe haar. Hij heeft er even naar zitten kijken. Carla ziet, wat Snoes doet, haalt haar brommend van tafel, pakt het

- 215 lepeltje en geeft Erin een nieuwe. Dan kijkt zij even, naar wat Erin getekend heeft. "Oh, wat leuk. Erin, dit is echt een leuke tekening." Douwe kijkt even opzij, hij heeft niet in de gaten gehad, dat Erin al zat te tekenen. Hij kijkt nog eens goed. Erin heeft Snoes getekend, zoals die bij de pot pindakaas zat, maar Snoes is nu haar snoetje aan het wassen, alsof zij net iets heel lekkers heeft gegeten. "Erin, Schat, jij hebt heel goede ideeën. Mag ik deze tekening gebruiken? Als ik hem voor de reclame ga gebruiken, zal ik hem jou betalen." Hij kijkt Erin aan. Eerst wil die hem de tekening geven, maar als hij praat over betalen, schudt zij heftig haar hoofd. ‘Niet betalen. Mag niet werken, mag niet centjes verdienen.' Zij kijkt met een scheef oog naar Peter en Francis. "Mag jij niet werken?" Peter kijkt op. "Nee, Erin heeft straf. Zij heeft veel te veel overwerkuren gemaakt zonder toestemming en zonder zichzelf uit te laten betalen. Erin mag niet werken. Maar als Erin toevallig een tekening heeft gemaakt, die jij kunt gebruiken, mag jij haar wel betalen. Erin moet dat accepteren. Nietwaar, meisje? Net als alle loon, dat jij nog tegoed hebt." Erin zit er met een rood hoofd bij. Nu heeft Douwe gehoord, dat zij stout is geweest. Zal hij nu ook boos worden en haar voor de broek geven? Zij kijkt eens steels zijn kant op. Hij kijkt haar aan. 'Dat heb jij mij niet verteld. Vertel eens wat er precies aan de hand is.' 'Echt alles?' Erin kijkt nu verschrikt. 'Echt alles en niets weglaten.' Erin krijgt het nu echt benauwd. Zij vertelt hem van de overwerkuren, die steeds meer werden. Van het overnemen van Karins baan, toen die ziek werd. Van de inbraak. Als zij vertelt over het redden van Francis, poetst zij zoveel mogelijk van haar eigen dapperheid weg en geeft zij zichzelf de schuld. Dan van de boosheid van Francis over haar kamers. Dat zij bij hem moest komen logeren, Van het opgevangen gesprek. Over die nacht, toen zij het kantoor binnenging. Dat Francis haar heeft aangetroffen en zo verschrikkelijk kwaad werd, dat hij haar een hard pak voor haar broek gaf. Over de volgende dag en het gesprek met Carla en Peter. Over Peters woedeaanval toen zij vertelde van mama. Over het pak slaag, dat hij haar heeft gegeven. Over alles wat daarna is gebeurd. Tot en met het pak slaag, waar ze Carla om gevraagd heeft. Zij geeft zichzelf van alles de schuld. Ten slotte vertelt zij, gelukkig te zijn met Carla en Peter, die haar als het nodig is een stevig pak voor haar broek geven. Zij heeft veel meer verdiend. Zij verdiend niet eens om hun schoenen te mogen likken. Zij durft niet te vertellen van de laptop en wat er toen gebeurd is. Douwe heeft dat in de gaten. "Ik had gezegd niets weglaten." Hij klinkt heel beslist, maar niet boos. Erin bloost nog erger. Dan vertelt zij, hoe zij de laptop van Francis heeft gekregen en hoe boos hij werd, toen zij hem respect wilde betonen. Dat zij belooft heeft

- 216 dat nooit meer te doen. Hoe moeilijk zij het soms vindt, dat de mensen hier anders reageren. In Afrika had ze allang met de lat gehad. Zij zou nooit zomaar hebben mogen tekenen. Zij zou nooit centjes hebben gekregen voor haar werk en dan zelf voedsel en onderdak moeten betalen. Zij zou niet worden gestraft met nog meer centjes en niets doen. Zij begrijpt het niet helemaal. "Vindt jij wel, dat jij straf verdiend hebt?" Erin knikt heftig. “Accepteer dan de straf, die jij krijgt. Voor jou is niets doen meer straf, dan een pak slaag zou zijn. En die centjes, dat komt wel. Dat is niet echt straf.” Douwe kijkt even naar Peter, die iets wil zeggen en gebaart hem stil te zijn en met hem mee te gaan naar buiten. Carla zit stilletjes aan tafel. Zij denkt wel te weten, waar het gesprek over gegaan is. Zij heeft Erins gezicht in de gaten gehouden en daarop staat heel veel te lezen. Carla durft Douwe niet aan te kijken. Douwe knijpt haar even in haar schouder, voordat hij even met Peter naar buiten loopt. Francis wil eigenlijk mee naar buiten en als Douwe hem wenkt om ook mee te gaan is hij direct bij de deur. De mannen bespreken het hele gesprek tussen Douwe en Erin. Douwe vertelt, dat hij Francis en Peter niet kan veroordelen. In hun situatie, zou hij waarschijnlijk hetzelfde hebben gedaan. Vooral voor Peter is dat een opluchting. Hij zou het heel erg hebben gevonden, als zijn neef hem de rug zou toekeren. Dan liever in elkaar geslagen worden. Het is ook voor Francis een opluchting, hij had niet graag ruzie gekregen met deze vriendelijke reus, die hij nu steeds meer gaat waarderen. Als Douwe vertelt, dat Erin zich van alles de schuld geeft, staan bij de beide andere mannen de tranen in de ogen. Zij schudden hun hoofden. "Het is logisch, dat zij dat doet. Dat is haar geleerd. Wij moeten leren, om dat te ondervangen. Zij weet niet beter. Zij is die bundel verkrampte spieren, die weer losgemaakt moet worden. Het heeft geen zin om te zeggen: "Dat had nooit mogen gebeuren." Dan ga je voorbij aan het feit, dat het wel is gebeurd. Voorlopig moeten we haar nog 'straf' blijven geven, die goed voor haar is." Als beide andere mannen knikkend te kennen geven het hiermee eens te zijn, is ook Douwe opgelucht. Als alle neuzen dezelfde kant op staan kunnen zij meer steun betekenen voor deze jonge 'boom'. Douwe stelt voor, om alles nog eens met Sjaak door te nemen. Het is belangrijk, dat die weet, wat er in Erins hoofd rondspookt. De anderen zijn het wel met hem eens. Kan Douwe Erin er niet toe krijgen, om alles eens goed op papier te zetten. Bijvoorbeeld vanaf dat zij bij het kantoor kwam werken. Douwe wil dit eerst met Sjaak en Christiaan overleggen. Hij vertelt, waarom hij nu speciaal hier is. Christiaan is een vriend van Douwe. Zij kennen elkaar van een workshop over bepaalde creatieve therapieën, die zij samen hebben

- 217 gevolgd. Toen Christiaan Douwe belde, of die niet met Erin wilde werken in de sessies, heeft Douwe hem verteld, dat hij de familie kende en waarom. Toen is er met Christiaan en Sjaak afgesproken, dat Douwe op een onopvallende manier met Erin zal gaan werken. Dit is beter, om verkramping te voorkomen. Douwe kijkt zijn neef verontschuldigend aan. "Het spijt mij, dat ik als een soort paard van Troye hier binnen ben gekomen." Peter vindt het meer een pil in een plakje leverworst. Niet altijd lekker, maar wel nodig om beter te worden. "Nou laten we hem Erin dan maar door de strot duwen. Ik hoop, dat ik wel mag blijven, zolang het nodig is. Als het te lang gaat duren, huur ik wel een huisje in de buurt." "Wat een flauwekul, als het te lang duurt, hebben wij in het bedrijf wel een aantal panden, waarvoor wij oppassers zoeken." is het antwoord van Francis. Hij hoopt voor Erin, dat het niet zo lang duurt. De mannen lopen naar binnen, waar Carla net aan het eten wil gaan beginnen. "Sorry, schat, orders van Sjaak, jij mag niet koken deze week. Jij mag alleen maar koekjes bakken en andere lekkere dingen, die je samen met Erin kunt doen." Peter is heel serieus. Francis loopt naar de telefoon en bestelt een goede maaltijd bij zijn favoriete traiteur. Carla schudt haar hoofd. Dit wordt wel erg duur. "Niets is te duur voor ons meisje." fluistert Francis in haar oor. Zij kijkt hem aan en slaat dan haar ogen neer. In dit geval is zij dat meisje. Francis kan toch zo lief zijn. Een goed halfuur later wordt er een kompleet diner afgeleverd. Erin kijkt met grote ogen naar de gerechten, die worden uitgepakt. Zij vreest met grote vreze, dat zij vandaag niet aan haar verplichtingen kan voldoen. Zij voelt zich uitgewrongen en nog steeds moe. Er wordt nogmaals aan de voordeur gebeld. Sjaak komt mee-eten. Dan kan hij na het eten met Erin werken. Anders is zij misschien te moe. Douwe heeft de deur opengedaan. Hij verwachtte Sjaak al. Zij hadden dit samen afgesproken. Douwe laat eerst Sjaak de opname van Erins nachtmerrie horen. Sjaak kan niet alles verstaan, maar weet er wel de essentie uit te halen. Daarom wilde zij niet vertellen, waarom haar oom haar naar Nederland heeft gestuurd. Zij is gevlucht met hulp van iemand. Zo te horen, is zij als verstekeling aan boord van een schip naar Nederland gevaren. Een heel riskante onderneming voor zo'n jong meisje. Weken van angst. Dan in Nederland ontdekken, dat haar vader, waarnaar zij op zoek was, allang dood is. Zij heeft niets geweten van een halfzuster. Zij dacht alleen op de wereld te staan en voor zichzelf te moeten zorgen. Ergens moet er in haar een verschrikkelijke overlevingsdrang zitten, anders had zij wel zelfmoord gepleegd. Het is zaak, om deze overlevingsdrang te gebruiken, om haar beter te maken. Maar wel heel voorzichtig.

- 218 Vandaag ging het dus al weer veel te hard. "Ik wil je ook nog iets vertellen over wat er later is voorgevallen, maar laten we eerst gaan eten. Anders wordt iedereen boos op ons." lacht Douwe. Zij lopen samen naar de keuken, waar het nu heerlijk ruikt en waar de dieren nu hun eigen eten naar binnen aan het werken zijn. "Ik wil iedereen waarschuwen. Wie iets aan de honden of de kat voert, krijgt met mij te maken." waarschuwt Peter. Mgabi zit al smekend naar Erin te kijken. Peter gaat naast Erin zitten. Hij heeft allang gezien, hoe moe Erin is. "Zou jij niet iets zeggen?" vraagt hij haar zachtjes. Zij kleurt vuurrood. 'Ik wilde jullie niet ongerust maken. Ik ben wel een beetje moe en mijn knie klopt weer.' Peter geeft haar briefje aan Sjaak, die aan zijn andere kant zit. Douwe is aan Erins andere kant gaan zitten en heeft Mgabi weggestuurd. Sjaak staat op van tafel en gaat aan Peters kant even naast haar staan. Hij voelt haar pols en kijkt haar eens goed in het gezicht. "Heb je weer last van je keel?" Erin schudt haar hoofd. Nee, haar keel voelt niet pijnlijk. Zij is alleen heel moe. Haar ogen doen een beetje pijn. Sjaak voelt nog even naar haar keel. Dan legt hij heel voorzichtig de buitenkant van zijn hand tegen haar linkerknie. Hoe voorzichtig hij ook doet, de tranen schieten Erin in de ogen. Zij knippert ze weg. "Niet best, meisje. Ik kijk er straks naar. Als het niet gaat, ga jij na het eten direct naar bed. Dan kom ik morgen wel met jou tekenen. Is dat goed?" Erin schudt haar hoofd. 'Niet naar bed, alsjeblieft niet. Ik durf niet.' "Maar meisje, je kunt niet de hele nacht opblijven. Dan wordt jij ziek. Ik geef je wel iets tegen de nachtmerries. Is dat beter?" Erin knikt. 'Maar ik wil nog zo graag met jou tekenen.' "Alleen als jij niet te moe bent en goed eet." beslist Sjaak. Erin kijkt hem even aan en slaat dan haar ogen neer. Zij bijt even op haar onderlip. "Heb jij zo'n honger, dat jij je lip al begint op te eten?" maakt Peter een grapje, terwijl hij een lepel soep op haar bord doet. Erin schudt haar hoofd. Zij neemt haar lepel en begint langzaam haar bord leeg te eten. Het gaat toch beter, dan zij gedacht heeft. Zij kan zelfs alles op, wat Peter haar op haar bord schept. Totdat het dessert op tafel komt. Dan zit Erin echt vol. Als zij ziet, hoe er een lekkere pudding op tafel komt, lopen er langzaam twee tranen over haar gezicht. Peter kijkt haar even aan. Zij boent de tranen stiekem weg. Het is haar eigen schuld. "We zullen maar even wachten met je pudding. Ik zal jouw stukje in de koelkast zetten en dan kun jij hem desnoods morgen met de koffie opeten." Erin kijkt hem aan met een trillende onderlip. Zij pakt zijn hand en drukt er een kus op en dan houdt zij zijn hand tegen haar wang. "Mogen Erin en ik alvast van tafel?" vraagt Sjaak nu. Hij eet ook geen dessert. Hij wil niet te dik worden. Carla kijkt even

- 219 nadenkend en knikt dan. Erin gaat met spijt van tafel. Zij zit erg vol, maar alles was zo lekker. "Peter, mag ik gebruik maken van jouw werkkamer?" Peter staat gelijk op en loopt met hem mee. Hij zal even voor materiaal zorgen. Dan kan Erin haar eigen kleurtjes blijven gebruiken voor mooie tekeningen. Als Sjaak en zij tegenover elkaar aan Peters bureau zitten, kijkt Erin hem aan. 'Moet ik iets tekenen? Of mag ik dat zelf weten?' "Teken maar, wat jij wilt. We kunnen ook gewoon wat praten en dan kijken, wat onze handen doen." Erin vindt dit wel een leuk idee. "Oké, wat vindt jij van Susan? Is zij wel aardig?" Erin knikt enthousiast. Susan is heel aardig. Erin begint te tekenen. Eerst zijn het mooie dingen, maar al snel veranderd het thema van de tekeningen. Zij tekent nu verbrand riet. Uiteen getrokken huizen en afgeslacht vee. Gebieden met grote droogte. Stofwolken. Grote leeuwen, die een gnoe onderuit halen. Dit is allemaal erg, maar niet onoverkomelijk. Dan praat Sjaak over boten en varen. Over grote zeeën en kleine slootjes. Dan tekent Erin een duistere tekening van een klein hokje. Van een deur achter een stapel kisten. Van touw met knopen erin. Dan een boos gezicht. Dan tekent zij zichzelf terwijl zij een pak slaag krijgt van een onbekende man. Dan een bord brood met een kom soep. Een paspoort. Een douanier. Een rij mensen voor een loket. Een trein en een bus. Een groot huis. Met een dichte deur. Een vrouw, die om een heg heen gluurt. Een verlaten steeg. Een mes. Bloed. Een kwade politieagent. Een verbandje om een arm. Een vuilnisbak met weggegooid eten. Een verfrommelde krant. Een advertentie. Het kantoor van Francis en Peter. Haar eigen kantoor. Karins kantoor. Dan stopt zij met tekenen. Sjaak blijft doorpraten. Nu over mooie wandelingen langs het strand en door de bossen. Over dierentuinen. Meteen begint Erin weer te tekenen. Winkels, strand, bossen, lieve kleine kindjes op gele fietsjes. Zij tekent de auto, die over het fietsje rijdt. Zij tekent het betraande gezichtje van het kind. Dan tekent zij het ziekenhuis van binnen. De röntgenafdeling. Bob. Dan een afgezaagde knie. Veel donkere kleuren en helder rood erom heen. Sjaak kijkt Erin aan. Zij kleurt dieprood en kijkt heel schuldig. Zij weet best, wat Sjaak hiervan zal zeggen. Zij is best bang voor straf, maar eigenlijk heeft zij dit bewust uitgelokt. Zij verlangt naar een pak slaag. Dan is voor haar de wereld weer normaal. Sjaak trapt daar niet in. Zijn ogen bestraffen haar genoeg en anders weet hij nog wel een andere straf. "Erin, dit vind ik niet leuk. Het is niet goed om mensen op die manier te manipuleren. Ik weet best waar jij mee bezig bent en nee, jij krijgt van mij geen pak slaag. Ik weet iets veel beters. Voor straf ga jij morgen opschrijven, wat jij de hele dag doet. En dat is geen straf voor de tekening maar

- 220 voor het feit, dat jij mij probeert te manipuleren." Erin kijkt nu echt sip. Zij kijkt hem niet aan, maar hij ziet toch de teleurgestelde blik in haar ogen. "Meiske, probeer het ook maar niet bij de anderen, want zij zullen jou ook je zin niet geven. Dat is een afspraak." Hij loopt op haar toe. Hij pakt haar kin en dwingt haar hem aan te kijken. "Lieve schat. Jij bent zo vaak geslagen, dat het voor jou een normaal iets is geworden. Het is niet normaal. Wij gaan niet bevestigen, dat het normaal is. Jij zult het nu moeten doen zonder slaag. Dat wil niet zeggen, dat wij niet boos zullen worden en dat jij zomaar geen straf meer krijgt. Dat betekent alleen, dat wij straffen, op een manier, die voor jou ook aanvoelt als straf. Het is heel moeilijk, maar we zullen het met elkaar wel redden. Beloof jij mij, dat je mee zult werken?" 'Ik wil wel meewerken. Ik vind alleen zo erg, dat ik

niet echt iets mag doen. Als ik dan aangeef, straf te hebben verdiend krijg ik dat zelfs niet. Het is allemaal een beetje moeilijk te begrijpen. Ik heb vanmiddag gedroomd en iedereen wakker gegild, maar niemand, die mij een pak slaag geeft. Ik vind het niet zo erg een pak slaag te krijgen. Ik ben zo bang, dat zij het niet vol kunnen houden en dat ik dan weg moet en nooit meer terug mag komen. Sjaak, een pak slaag doet zeer, maar weggestuurd worden doet zeerder.' Sjaak neemt haar

gezicht in zijn handen. "Jij wordt alleen weggestuurd, als het helemaal uit de hand loopt. Als jij jezelf gaat verminken of erger. Dan moet jij naar een soort ziekenhuis. Maar zelfs dan mag jij zo nu en dan naar huis. Dit is jouw huis en deze mensen hebben gekozen jouw familie te zijn. Wees maar erg blij met ze. De meeste kinderen hebben geen ouders, die zo duidelijk voor hen hebben gekozen. Tegenwoordig kiezen de ouders nog wel bewust voor kinderen, maar niet voor dat speciale kind. Het is maar net wat eruit komt. Helaas hebben jullie niet zoveel tijd met elkaar gehad nog. Erin, we houden allemaal van jou, gewoon om wie jij bent. Of jij nu stout bent, of lief. Of jij nu wel of niet je best doet. En zelfs als jij tijdelijk weg moet, blijven wij van jou houden. Dat kun jij nooit meer wegnemen. En ik weet toevallig, dat jij van ons allemaal houdt. Jij hebt Susan vanmiddag heel erg aan het schrikken gemaakt. Zij heeft zitten huilen toen zij ons jouw straflijstje liet zien. Maar toch wil zij doorgaan. Want zelfs al kent zij jou maar een uurtje, zij houdt van jou, net als jij van haar. Jij hebt haar ook tussen jouw vrienden getekend. En nu gaan wij samen even een stukje lezen uit een sprookje. Ik zal jou voorlezen. Ik wil, dat jij heel goed luistert en mij later precies vertelt, waar het over gaat. De tekenspullen laten wij nu liggen tot morgen." Sjaak pakt een mooi getekend boekje over Roodkapje. Erin zit heel ingespannen te luisteren. Sjaak ziet haar

- 221 eerst spannen en later ontspannen. Dit is goed. Hij laat haar het verhaal vertellen en wat zij ervan geleerd heeft. Erin ziet er nu wat minder moe uit. Net alsof het tekenen de spanning, die in haar leeft, iets verminderd heeft. Als het verhaaltje echt uit is, gaan zij samen naar de keuken. "Hallo, komen jullie op de geur van de koffie af? Hij is net klaar. Erin, heb jij nu misschien trek in jouw pudding?" Carla is een beetje druk. Sjaak ziet het wel. "Zo, nu gaan we eerst voor medicijnen zorgen. Carla, het spijt mij, schat. Jij bent ook vanavond aan de beurt. Wil je alsjeblieft aan tafel gaan zitten." Als Carla wil protesteren, neemt Peter haar in een soort houdgreep op schoot. Hij kietelt haar ondertussen in haar zij. Zij kijkt hem heel verontwaardigt aan. Dan moet zij giechelen, want zij kan niet tegen kietelen. Zij friemelt op Peters schoot, om eraf te komen. Hij houdt haar echter stevig vast. "Jij mag kiezen. In je bovenarm of in je blote kont. En bij het laatste kun je ook nog een paar harde tikken krijgen." fluistert hij in haar oor. Carla kijkt hem nogmaals aan en ziet, dat het hem ernst is en geeft zich direct over. Zij bijt zich op de lip, om niet te gaan huilen. Zij heeft verloren. Nu is haar man de baas. Dan huilt zij echt. Zij schokt tegen hem aan. Haar gezicht verbergt zij tegen zijn schouder. Zij probeert geen geluid te maken, om Erin niet te laten schrikken. Erin zit met grote schrikogen te kijken. Maar voor zij in paniek kan raken zit Sjaak naast haar. Die dwingt haar hem in de ogen te kijken. "Denk aan wat ik jou zojuist verteld heb. En wat ik jou zaterdag verteld heb." Erin kijkt Douwe aan. 'Heb ik dit gedaan?' vraagt zij hem. "Nee, popje, Carla heeft het gewoon moeilijk met spuitjes." Nu wijkt de paniek langzaam voor begrip. Erin pakt Carla's hand en knijpt hem even. Nu schokt Carla helemaal. Als zij uitgehuild is, kijkt zij Erin beschaamd aan. "Heb ik jou erg laten schrikken? Een grote volwassen vrouw, die zo bang is voor een prikje. Maar ik ben daar echt heel bang voor." Terwijl Carla met Erin praat, heeft Sjaak haar de injectie al gegeven. "Waar ben jij nu bang voor dan?" vraagt hij met een lach in zijn stem. Carla kijkt hem aan en beseft meteen, dat het al klaar is. "Bedankt Sjaak. Ik stel me weer eens aan." "Nee, je bent alleen te gespannen. Daar kunnen we alleen iets tegen doen met de medicijnen, die ik jou net gegeven heb." Hij klopt Carla op haar schouder. "Zo Erin, nu ben jij aan de beurt. Wil jij even jouw mouw omhoog doen." Erin kijkt hem even sip aan, maar doet toch haar mouw omhoog. Sjaak kijkt even naar Mgabi, die probeert om over Aïla heen te kruipen. "Moet je die twee eens zien." wijst hij. Als Erin kijkt, geeft hij haar snel de injectie. "Zo klaar. Nu is het tijd voor iets lekkers. Jullie twee krijgen geen koffie. Drinken jullie maar warme melk met honing. Hé, ik denk, dat ik maar meedoe. Carla mag dat?" Carla kijkt hem aan, of

- 222 hij het echt meent. Hij meent het echt. Dus zij maakt twee bekers warme melk met honing klaar. Zijzelf neemt een glas kruidenthee. Zij houdt niet van warme melk. Erin is blij, dat zij niet de enige is, die iets anders drinkt. Peter schenkt koffie in. Erin wil nu haar pudding wel, maar zij durft er niet echt om te vragen. Zij speelt met haar pen. Douwe kijkt haar aan. 'Durf jij dat niet eens te vragen? Waar ben jij bang voor?' 'Ik wil niemand boos maken. Ik wacht anders wel tot morgen, of zo. Als ik iemand boos maakt gooien zij het misschien wel weg.' Nu begint haar onderlip gevaarlijk te trillen. Zij bijt erop. Peter kijkt naar Douwe. "Hier wil ik graag een vertaling van, Douwe. Erin zit bijna te huilen. Wat heb jij haar verteld?" "Dat zij best mag vragen om haar pudding. Zij wil niemand boos maken. Zij is bang, dat jullie anders haar pudding weggooien. Zij wil hem ook eventueel wel bewaren tot morgen." Erin durft nu helemaal niet meer te kijken. Peter pakt haar hand en houdt hem vast, totdat zij hem aankijkt. Als zij hem eindelijk steels even durft aan te kijken ziet zij alleen een vragende uitdrukking. Zij kijkt hem nu helemaal aan. "Lust jij jouw pudding nu wel dan?" vraagt hij haar. Erin knikt zachtjes. Peter staat op en pakt haar pudding uit de koelkast. Hij zet het net buiten haar bereik op tafel. Nu gaat hij weer zitten. Hij zet de pudding zodanig neer, dat hij er wel en zij er niet bij kan. "Dan moet je nu je mond maar open doen." Erin doet haar mond open en Peter stopt er een hapje in. Erin vindt het helemaal niet leuk om gevoerd te worden. Peter weet dat wel. Als alles op is zegt hij dan ook: "Kindjes, die te klein zijn om zelf te vragen zijn ook te klein om zelf te eten." Erin weet, dat zij zo straf heeft gekregen, omdat zij hem niet vertrouwde. Het doet best een beetje pijn. Nu begint trouwens de pijn in haar knie ook wel erg toe te nemen. Hij klopt weer geweldig. Zij mag zo een pijnstiller hebben, weet zij. Zou zij hier ook om moeten vragen. Zij drinkt een grote slok melk, om moed te verzamelen. Dan schrijft zij aan Peter: 'Ik wil heel

graag een pijnstiller. Mag dat? Mijn knie doet pijn. Of moet ik tot morgen wachten?' Peter leest het briefje en laat het even aan Sjaak zien. "Ik

zou nog naar die knie kijken. Het lijkt mij echter beter, als jij eerst die pijnstiller inneemt. Helaas mag jij dan niet de rest van de melk opdrinken. Erins beker is nog bijna vol. Zij kijkt er teleurgesteld naar. Zij schuift de beker echter naar Sjaak. Hij lust hem vast nog wel. Sjaak staat op en pakt een pijnstiller voor haar en een glas lekkere limonade. Erin neemt haar pil in en blijft nog even zitten kijken naar Carla. Die is bezig met een borduurwerkje, terwijl de mannen praten. 'Carla, mag ik dat ook leren? Het lijkt mij zo mooi.' "Natuurlijk. Ik zal morgen een merklapje voor jou klaarmaken. Daar kun jij steken mee oefenen. Kun jij wel al naaien?" Erin schudt haar

- 223 hoofd. Draadjes door gaatjes rijgen kan zij nog wel, maar verder niet. Zij hoopt, dat Carla haar nog meer wil leren. Wat Carla echter niet kan en Erin wel, is houtbewerking. Erin heeft geleerd, hoe je mooie houten kralen kunt maken. Hoe je een plaatje ivoor kunt bewerken, tot een mooi sierraad. Hoe je een plaatbrood moet maken. Maar niet hoe je koekjes bakt. Erin moet nog veel leren vindt zijzelf. Dat de anderen vinden, dat zij andere dingen moet leren, weet zij niet. Sjaak verbreekt het gezellig samenzijn met een gebromd: "Zo jongedame, bedtijd voor jou. Kom maar mee, dan breng ik jou wel naar bed." Erin kijkt hem met grote ogen aan. Een man, die haar naar bed brengt. Dat kan niet. Zij moet ook naar het toilet en uit- en aangekleed worden. Carla ziet Erins schaamte en wil haar helpen, maar Sjaak kijkt haar even aan. "Nou kom, ik ben ook verpleger geweest in een ziekenhuis, dus ik heb alles al wel een keer meegemaakt. Je hoeft je niet te schamen." Nu kijkt iedereen naar Sjaak en Erin. Erin is vuurrood geworden. Sjaak weet, wat er in haar hoofd rondgaat. Hij wacht geduldig af. Erin rolt met tegenzin haar stoel naar achteren. Bij het wegrijden trekt zij nog even aan Peters mouw. Hij kijkt haar aan en geeft haar een kus op haar wang. "Welterusten meisje. Ik kom straks nog wel even kijken." Erin rijdt langzaam naar Sjaak, die haar vervolgens naar bed brengt. "Weet jij waarom Carla dit vandaag niet mag doen?" Erin knikt met tegenzin. Carla is veel te moe. "Juist. Carla heeft rust nodig en jij ook. Geen opwinding vlak voor het slapen gaan. Nu ik jou in bed heb, ga ik je een verhaaltje vertellen en dan ga jij slapen. Beloofd?" Nu knikt Erin duidelijk. Zij wil wel slapen. Zij is best moe. En een verhaaltje voorgelezen krijgen is fijn. Sjaak vertelt het verhaal van Zwaan Kleefaan. Erin moet erom lachen. Sjaak zegt welterusten en dekt haar nog eens toe. Als hij de kamer uit wil gaan, loopt hij bijna tegen Peter op, die in de deuropening heeft staan luisteren. "Niet te lang en niet emotioneel." fluistert Sjaak hem toe. Peter knikt. Hij loopt de kamer verder in. Erin kijkt hem blij en een beetje slaperig aan. Peter gaat in de rolstoel zitten, die naast het bed staat. Hij pakt Erins hand en zegt: "Ga jij maar lekker slapen. Ik blijf zolang wel hier en houdt je hand vast. Dan krijg ik maar van Sjaak wat te brommen, als jij maar lekker slaapt. Erin schudt haar hoofd en probeert haar hand terug te trekken. Peter geeft er een kus op. Zij wordt weer rustig en gaat lekkerder liggen. Peter dekt haar met zijn vrije hand beter toe. Langzaam zakt Erin steeds dieper weg. Er zweeft een glimlach om haar mondhoeken. Zij geeft nog een kneepje in Peters hand en dan verslapt zij langzaam. Erin slaapt diep. Peter staat op en drukt nog een kus op haar voorhoofd. Als hij in de keuken komt kijkt Sjaak hem een beetje

- 224 boos aan. "Ik weet, dat je gezegd hebt niet te lang te blijven, maar ik heb gewacht, tot zij diep in slaap was." Sjaak knikt nu met tegenzin. Hij is met Carla bezig aan een spelletje schaak. Hij moet alle zeilen bijzetten om niet verslagen te worden. Francis en Douwe zitten erbij te kijken. Er wordt geen commentaar gegeven, maar als Sjaak heeft verloren, zegt Francis: "Speel voorlopig maar niet tegen Erin. Die maakt jou binnen twee minuten in." Douwe trekt zijn wenkbrauwen op. Nu zijn hij en Francis aan de beurt. "Heb jij al eens tegen haar gespeeld?" "Ja, een onafgemaakte partij. Ik moest nog vies oppassen, om niet verslagen te worden. Die meid is hardstikke goed." Douwe wint de partij maar net. Hij en Francis zijn van hetzelfde niveau. Sjaak heeft ondertussen een gesprekje gehad met Carla. Peter heeft het allemaal aangehoord. Carla moet nu ook naar bed. Zij wil pruilen, maar ziet aan Peters gezicht wel, dat dit toch geen zin heeft. De anders zo zachtaardige man heeft zich de laatste dagen van een nogal strenge kant laten zien. Zij is ook wel moe, maar zij is nu wel gastvrouw. Zij is toch geen klein meisje meer. Douwe staat op, om naar huis te gaan. Ook Sjaak pakt zijn sleutels. "Nee, blijven jullie nog maar even. Ik ga al. Welterusten." Carla gaat enigszins beledigd de keuken uit. Peter grijnst naar Francis. Sjaak gaat weer aan tafel zitten. Douwe loopt naar de koelkast en pakt voor iedereen wat te drinken. Hij blijft bij het aanrecht staan en kijkt naar buiten. Hij mag die vrouwen van zijn neef wel. Misschien wordt het voor hem ook tijd, om weer rond te gaan kijken. Zijn vriendin zou het niet fijn hebben gevonden, als zij wist, dat hij zolang om haar rouwde. Maar hij mist haar wel heel erg. Peter ziet bijna de gedachten in Douwes hoofd. "Was zij erg mooi?" vraagt hij zachtjes aan Douwe. Douwe schudt zijn hoofd. "Nee, maar het leek alsof we voor elkaar gemaakt waren. Zij stierf met onze baby in haar buik." Peter legt een hand op Douwes schouder. Dat voelt goed. Sjaak en Francis zitten ondertussen de plannen voor de volgende dag te bespreken. "Peter, hoeveel houdt Carla van winkelen? Is het voor haar iets ontspannends?" "Ja, die mag erg graag winkelen. Meestal ga ik wel mee. Ik hou daar ook wel van." "Oké. Dan stel ik voor, dat jullie morgen samen gaan winkelen. Neem Frits mee als chauffeur. Die vindt dat vast niet erg. Dan blijft Douwe met Erin thuis. Zij kunnen dan wat tekenen en wat nieuwe technieken behandelen. Francis wil graag een dag naar kantoor. Donja belde net, dat er wat strubbelingen zijn met de nieuwe makelaars. Hij wil ook alvast het een en ander regelen voor zaterdag. Ik hoop, dat iedereen een gast meebrengt. Maar zij moeten wel eerst worden aangemeld. Donja wilde Caroline meebrengen, maar dat heb ik afgewezen. Dat geeft teveel spanningen. Ik neem mijn zusje mee.

- 225 Die arriveert overmorgen en blijft twee maanden bij mij logeren. Peter en Carla hebben geen gasten gevraagd, dus blijft voorlopig Francis nog over en Christiaan en Susan natuurlijk. Vraag ook die nieuwe makelaars maar. Dat geeft meer het idee van een welkomstfeestje. Maar wel rustig aan en geen alcohol. Ik heb trouwens net naar Erins knie gekeken en het ziet er echt iets rustiger uit. De pijn waarover zij klaagt, kan ook verhevigd worden, door haar geestelijke opwinding. Peter kun jij vannacht een bandopname apparaat in Erins kamer zetten, of zo iets. Als zij dan nachtmerries mocht krijgen, kunnen we horen, wat zij zegt. Daar kon wel eens heel veel informatie uitkomen. De tekeningen, die wij vanavond hebben gemaakt, neem ik mee." "Ik wil die tekeningen graag zien, Sjaak. Dan weet ik waar ik op moet letten." zegt Douwe. Sjaak knikt. Je zou helemaal vergeten, dat Douwe hier is om mee te helpen in het team. "Erin heeft mij trouwens vanavond fantastisch geholpen met haar tekening. Ik heb een geweldig idee voor die reclame." Nu wordt het hele verhaal aan Sjaak verteld en de tekening wordt tevoorschijn gehaald. Sjaak moet erom lachen. Die kleine duvel kan ook zoveel. Zij heeft het alleen zelf niet in de gaten. Nu moet alleen nog de balans worden gevonden, die alles voor Erin in een gezond geheel brengt. Erin zal altijd wel hard blijven werken, maar dat hoeft niet bezwaarlijk te zijn, als de balans maar goed is. Sjaak neemt om negen uur echt afscheid. Douwe gaat met hem mee. Hij wil vandaag nog even wat e-mails versturen. Dat kan hij met Francis' computer. Dan kan hij ook in alle rust even zijn idee uitwerken. Peter en Francis blijven nog een uurtje op. Zij praten even over zaken. "Weet jij, dat Karin weer aan het werk wil. Ik vind eigenlijk, dat zij moet wachten, totdat die knie genezen is." "Laat haar maar voor een paar halve dagen wat licht typewerk doen. Zij zit nu hele dagen alleen thuis. Dat is ook niet goed voor haar. Laat Donja maar een oogje in het zeil houden." is Peters mening. Hij is geschokt geweest, over de bekentenis van Karin op de begrafenis van Michael. "Francis, wat is dat met ons bedrijf, dat iedereen zich het liefst uit de naad werkt? Veel van onze medewerkers willen harder werken, dan goed is. Waar ligt dat nu aan?" Francis lacht om Peters nadenkende gezicht. Peter weet het heus zelf wel. De sfeer in het bedrijf is altijd heel goed geweest. De bazen zetten zich ook in voor het personeel. De oude garde weet van de moeilijkheden met Erin en is heel belangstellend. Donja wordt iedere dag overstelpt met vragen, hoe het nu gaat met Erin en de twee bazen. "Harry heeft besloten, zijn bedrijfje helemaal stop te zetten en bij ons in dienst te treden. Hij wil liever een vast dienstverband of een kleine bedrijfsdeelname. Wat vindt jij ervan?" "Ik mag Harry wel. Die

- 226 past wel voor vast in ons team. Een bedrijfsdeelname zou het bedrijf wel eens een financiële injectie kunnen geven. Maar hebben we dat nodig?" "Nee, we kunnen het nu zelfs niet eens gebruiken. Ik denk, dat we hem in dienst nemen met een optie op bedrijfsdeelname. Dat lijkt mij veel beter. Dan kan hij ook zijn financiën beter op orde krijgen. Als Karin beter is, kan zij zijn secretaresse worden. Het is een fatsoenlijke vent, dus herhaling van Michaels gerommel hoeven wij niet te vrezen. Die nieuwe vrouwelijke makelaar doet het tot nog toe goed, hoewel je dat na een paar dagen nog niet kunt zeggen. Het lijkt mij een goede keus. Die aankomend makelaar is mij teveel een meneertje. Hij zal misschien wel goed worden in het vak, maar ik vindt hem niet echt bij ons passen. Zal ik Donja hier nog naar vragen?" "Nee, jij kunt beter op je gevoel afgaan. Dat heeft je nog niet in de steek gelaten. Ik weet, dat jij je bedenkingen had tegen Michael, toen jij hem in dienst nam." Francis knikt. Hij staat op en maakt zich klaar om naar bed te gaan. "Ik weet niet, hoe jij erover denkt, maar ik vindt vandaag weer eens heftig verlopen." Peter knikt. Het is maar goed, dat Francis nu niet alles weet. Hij zou stante pede naar Afrika vertrekken. Peter gaat nog even bij Erin kijken. Zij slaapt rustig. Als hij de dekens nog even rechttrekt, pakt Erin zijn hand en geeft er een kusje op. "Ben je wakker?" vraagt Peter zachtjes. Erin opent een oog. Zij knikt. "Wat is er aan de hand? Doet je knie weer erg pijn? Had jij een nachtmerrie? Heb ik je wakker gemaakt?" Bij de laatste vraag knikt Erin een beetje. "Sorry meisje. Ga maar weer lekker slapen. Ik ga ook naar bed. Wij zijn dicht bij jou. Welterusten." Erin knijpt even in zijn hand en geeft er nog een kus op. Dan zakt zij weer in slaap. Peter gaat gauw naar de woonkamer, waar Carla en hij nog steeds slapen. Hij kleedt zich uit en stapt bij Carla in bed. Zij draait zich naar hem om. Ook zij is wakker. Zij wil graag nog even met hem knuffelen. Hij moppert een beetje op haar. Dat zij nog niet slaapt. Hij zegt haar, dat zij in de morgen niet te vroeg mag opstaan. Zij slapen in elkaars armen in. Het is rustig in huis. Niemand merkt de donkere figuur op, die een zak vastbindt aan de kooi.

- 227 -

Woensdag 17 april 2002 Als Peter de volgende morgen wakker wordt, hoort hij Erin rondschuifelen. Hij staat zachtjes op en loopt snel naar Erins kamer. Zij probeert zelf met de rolstoel naar het toilet te rijden. "Zal ik maar even helpen? Daar kun jij toch niet komen." Erin wordt rood van schaamte. "Trek het je maar niet aan. Soms heeft een mens wel eens hulp nodig waarvoor men zich schaamt. Ik ben nu jouw papa, dus ik help jou. Ook met moeilijke dingen." Hij helpt Erin met naar het toilet gaan en met aankleden. Hij laat haar zoveel mogelijk zelf doen. Dan neemt hij haar mee naar de keuken. Daar is Francis al bezig voor de dieren te zorgen. Het ontbijt staat op tafel. Mgabi moet nodig even naar buiten en zit voor de deur te piepen. "Zal ik jou u even uitlaten, kleine meid. Kom maar." Peter stapt met haar naar buiten. Mgabi doet een plas en snuffelt nog even rond. Als Peter haar weer wil oppakken om naar binnen te gaan, springt zij tegen de deur van de kooi op. Zij blaft verwoed. Peter ziet de zak, die aan de deur is vastgebonden. De zak beweegt. Peter schuift eerst Mgabi de keuken in en opent dan de deur. Hij maakt de zak los en kijkt even in de zak. Dan neemt hij de zak mee naar binnen. Wat in de zak zit blaat. "Francis, we hebben vannacht een presentje gekregen. Ik denk, dat we de politie maar weer moeten bellen. Dit mag een particulier volgens mij niet in zijn bezit hebben." Francis kijkt in de zak en begint te lachen. "Volgens mij wel, maar het is goed om het te melden. Zullen we het maar in de reisbench zetten." Peter knikt. Hij steekt zijn hand in de zak en haalt er een klein hertje uit. Het trilt helemaal. Aïla staat meteen tegen hem op, om aan de kleine aanwinst te kunnen ruiken. Francis pakt de reisbench en zet hem in de keuken. Hij heeft zijn telefoon al in de hand. Hij belt met de politie en met een dierenarts. De dierenarts beloofd zo snel mogelijk te komen. Hij vindt zo'n klein hertje wel spannend. De politie zal het doorgeven en indien nodig het asiel bellen. Francis biedt aan zelf naar het asiel te bellen. Erin kijkt haar ogen uit. Zij rijdt haar stoel tot vlak bij de reisbench. Het hertje komt naar de deur. Erin steekt haar vinger naar binnen en het hertje sabbelt erop. "Hij heeft honger en heeft troost nodig." zegt Peter tegen haar. "Maar jij hebt iets anders nodig. Aan tafel, dametje." Hij rijdt Erin naar haar plaats aan tafel. Zij trekt een pruillip, maar gehoorzaamt. Zij eet de boterham, die hij op haar bord heeft gelegd snel op. Frits komt binnen door de keukendeur.

- 228 Hij kijkt rond en ziet meteen het hertje. "Waren er nog niet genoeg huisdieren?" vraagt hij Peter. Peter vertelt, dat hij het hertje heeft gevonden in een zak, die aan de deur van de kooi was gebonden. De deurbel gaat. De dierenarts komt naar het hertje kijken. Tegelijk komt Douwe aanrijden op zijn motor. Hij kijkt vreemd, als de dierenarts zijn tas uit de auto pakt. Het lijkt, alsof er een dokter is. Hij kijkt Peter bezorgd aan. "Nee, we hebben er een nieuwe gast bij. Die moet onderzocht worden." Nu kijkt Douwe helemaal verbaasd. Hij snapt er helemaal niets meer van. Carla heeft de deurbel gehoord en is nu ook uit bed gekomen. Iedereen gaat naar de keuken. Het hertje wordt er helemaal wild van. Francis pakt de reisbench op en brengt hem naar buiten. De dierenarts volgt. De rest blijft in de keuken, hoewel Mgabi probeert mee naar buiten te gaan. Peter zag dit al aankomen en onderschept de deugniet. Hij zet Mgabi bij Erin op schoot. "Hou jij deze kleine lastpost eens in bedwang." Erin houdt Mgabi goed vast. Buiten onderzoekt de dierenarts het hertje. Het is helemaal gezond, maar nog veel te jong om bij haar moeder weg te mogen. Het is een wijfje. De dierenarts legt aan Francis uit, wat er moet gebeuren. Als de flesvoeding teveel is voor het gezin, of als men het hertje niet wil houden, kan men het naar het asiel brengen. Het hertje zal alleen nooit meer in de vrije natuur kunnen worden geplaatst. Peter heeft intussen een briefje gevonden, dat onderin de zak zat. Er staat in geschreven, dat het hertje voor de slacht bedoeld was. En dat de 'ontvoerder' aan het hertje gehecht is. Daarom heeft hij/zij het hertje naar een veilige plaats gebracht. Er staat nergens een naam, adres of aanwijzing op. Peter bewaart het voor de politie. De dierenarts komt samen met Francis binnen en legt uit, wat voor werk er allemaal aan zo'n klein hertje zit. Francis en Peter kijken elkaar aan en knikken. Dat hertje gaat hier niet weg. Dan maar wat meer werk. Douwe ziet het gebeuren. Hij vindt het wel grappig. Deze mannen, die een complete harem om zich heen verzamelen. "Kijk eerst maar eens, of het met de honden en de kat samengaat." adviseert hij. 'Mogen we het houden?' seint Erin naar hem. "Ik denk het niet, meisje. Er wordt eerst uitgezocht van wie het hertje is. Als niemand het heeft verloren, dan misschien." Erin ogen houden hun glans. Zij hoopt, dat het hertje mag blijven. Carla heeft ondertussen van de dierenarts voeding en een babyflesje gekregen. Zij maakt een flesje klaar voor het hertje. Francis zal het voeren. Hij zorgt ervoor, dat de andere dieren zolang niet bij het hertje kunnen. Als het hertje verzorgd is, gaat het weer in de reisbench. Dan mogen de honden en de kat naar buiten. Aïla snuffelt eens aan de vreemde kostganger. Mgabi zit voor de bench te keffen en te grommen. Aïla geeft haar een duw met haar snuit en er

- 229 wordt wat gespeeld door de honden. De kat klimt op de bench en blijft daar in de ochtendzon liggen. Zij heeft niet zoveel op met die drukte. Francis gaat nu binnen koffie drinken. Peter en Carla zijn nu druk in discussie over het winkelen. Carla wil wel zeker weten, dat het hertje goed verzorgd wordt. "Dan schrijven jullie maar alles op en zal ik wel voor jullie nieuwe aanwinst zorgen." lacht Douwe. Hij heeft nog steeds zijn stoere motorpak aan. Erin kijkt schattend naar de grote man. Dan schudt zij met een grijns haar hoofd. 'Denk jij niet, dat ik dat kan?' seint Douwe. Hij kijkt alsof hij boos is, maar hij knipoogt tegen haar. Zij schatert het uit. Peter neemt Carla gauw mee. Francis gaat nog even wandelen met de honden. Dan gaat hij naar kantoor. Douwe en Erin blijven nu samen in de keuken achter. "Nu gaat er gewerkt worden, meiske. We gaan jou eens wat nieuwe technieken leren." Erin kijkt hem nieuwsgierig aan. Zij houdt van het leren van nieuwe dingen. "Wat weet jij van tekenmaterialen? En wat weet jij van perspectief? Teken eens een kubus?" Erin kijkt hem even aan. Wat is een kubus? Zij haalt haar schouders op. "Jij kunt wel wiskundige berekeningen maken, maar weet niet wat een kubus is? Nou, ik zal er een voortekenen. Nee, wacht ik pak er wel een." Hij pakt zijn rugzak. Hij heeft vandaag een heel grote rugzak meegebracht. Er zit ook een rol aan vastgemaakt. Uit de rugzak pakt hij een houten blokje. Hij legt het even in Erins hand. Daarna stopt hij het weer in de tas. "Nu moet jij er één tekenen." Erin knikt en laat Douwe haar tekening zien. Haar kubus is perfect. Douwe kijkt hier even van op. Zij is sneller, dan hij verwacht heeft. "Oké, nu een glas met water." Hij pakt een glas uit de kast en vult het met water. Hij zet het niet helemaal recht voor haar. Zij tekent. Nu wordt het glas niet helemaal goed. Douwe wijst haar, waar zij een klein foutje heeft gemaakt. Zo werken zij een uurtje door. "Nu is het tijd voor een pauze. Ik heb zin in een kop koffie. Kom, dan trekken wij onze jassen aan." Erin kijkt hem even verbijsterd aan. Waarom moet je jassen aantrekken om koffie te zetten. Zij gehoorzaamt een beetje traag. Douwe is even niet te volgen. Hij duwt haar stoel naar buiten. Mgabi probeert mee te gaan, maar Douwe zet haar in de mand neer en loopt snel naar buiten. Hij doet het huis goed op slot. Dan duwt hij de rolstoel naar de weg. Hij gaat met Erin een wandeling maken. Er is een park dichtbij, waar herten rondlopen en waar een koffieboerderij is. Hij duwt haar eerst naar de omheining waarbinnen een roedel reeën grazen. Ook is er een groep wilde zwijnen en wat schaapjes te zien. Verderop zijn wat mannen bezig een omgewaaide boom te kappen. Verder is het rustig in het park. De koffieboerderij is bijna helemaal verlaten. Er zitten alleen een jonge en een oude vrouw, die met

- 230 elkaar aan het koffiedrinken zijn. Zij hebben ook een gebakje voor zich staan. Erin kan haar ogen er haast niet vanaf houden. Douwe ziet het wel. "Lust jij ook wel een gebakje?" vraagt hij haar. Zij knikt, maar dan kijkt zij sip. "Wil jij geen gebakje?" 'Gebakjes zijn niet goed voor mij. Dan eet ik niet goed meer. Carla heeft mij verboden gebakjes te eten.' "Oké, netjes, dat jij mij dat vertelt. Ik weet het goed gemaakt. Jij krijgt vanmiddag van mij geen boterham maar een gebakje. Vind jij dat niet een goed idee?" Erin kijkt hem aan of hij een grapje maakt en knikt dan enthousiast. Douwe bestelt koffie en frisdrank en voor ieder een gebakje. Erin smult ervan. Zij neemt heel kleine hapjes om er extra van te kunnen genieten. Douwe kijkt er met genoegen naar. Als alles op is, pakt Erin haar tekenblok en kleurtjes. Die heeft zij tegenwoordig altijd bij zich. Zij begint te tekenen. De hertjes, het interieur van de koffieboerderij. Het uitzicht uit het raam. Een boos kijkende Francis. Douwe legt zijn hand op de tekening. "Dat zouden we niet doen." Erin wijst. Daar komt Francis binnen. Er staat wrevel op zijn gezicht. Douwe trekt een wenkbrauw op. "Dus daarom tekende jij een boze Francis. Francis, wat is er aan de hand?" "Ik kreeg net een bon, voor te hard rijden. Nu ben ik boos op mezelf." Douwe moet even glimlachen. Ja, wie te hard rijdt, krijgt een bekeuring. Francis bestelt koffie en gebak voor zichzelf en nog eens koffie en frisdrank voor Douwe en Erin. Hij ziet Erins blik op zijn gebakje wel. "Jij hebt al een gebakje gekregen. Dat is wel genoeg voor vandaag. Snoepkont. Je wordt steeds meer een zoetekauw. Tegen de tijd, dat jij naar de tandarts kan, heb jij allemaal gaatjes in je tanden. Dat doet heel zeer." Erin kijkt snel een andere kant uit. Zij vindt, dat Francis wel gelijk heeft, maar taartjes zijn zo lekker. Zij tekent maar een gebakje voor zichzelf. "Hoe loopt het? Alles in orde gekomen?" vraagt Douwe. Francis knikt met volle mond. "Het loopt prima. Bij jullie ook? Hard gewerkt, krullenbol?" Erin heeft steil donker haar. Dus zij is de krullenbol niet. Dat Francis haar toch bedoelt, snapt zij niet. "Ik maak maar een grapje. Jij hebt geen krullen. Maar jij hebt wel mooi haar." Hij aait er eens over. Lieve Francis. Erin kijkt verlegen naar haar tekeningen. Nu gaat zij serieus en met volle aandacht een tekening maken van de koffieboerderij, zoals die er aan de buitenkant uitzag, toen zij hierheen kwamen wandelen. Zij merkt niet, dat de mannen elkaar briefjes geven. "Zeg het wordt weer tijd om verder te gaan. Kom jij nog tussen de middag bij ons eten?" Deze laatste vraag is voor Francis. Deze knikt. Hij staat op en rekent af. Douwe wil protesteren, maar ziet aan Francis' gezicht, dat hij dan ruzie krijgt. Dat is niet goed voor Erin. Volgende keer zal hij wel betalen. Hij duwt Erin nog even verder door het park en dan via een andere weg

- 231 naar huis. Als iedereen weer is verzorgd, gaat Douwe bij Erin aan tafel zitten. "Zo, nu gaan we weer verder met de les. Ik wil van jou een lijstje met materialen, waarmee jij al eens getekend hebt. Zelfs met een stokje in het zand." Hij schuift Erins schrijfblok wat dichterbij. Erin begint braaf te schrijven. Douwe kijkt over haar schouder mee. "Jij hebt dus nog nooit met waterverf gewerkt." 'Nee, ik heb een mooie doos gekregen, maar die ligt boven in mijn kamer en ik ben er nog niet aan toegekomen.' "Oké, dan laat ik jou nu met die mogelijkheden kennismaken. Eerst leg ik even een groot stuk plastic over de tafel tegen vlekken. Dan zet ik er een paar potjes met water op. Nu pak ik wat kwasten en penselen uit mijn tas en een doos met tubes waterverf. Ik neem ook vier potten plakkaatverf, dan kun jij ook daarmee knoeien. Het is de bedoeling, dat jij zoveel mogelijk uitprobeert. Begin maar eens met een dikke kwast uit te zoeken." Douwe laat Erin een hele poos oefenen met het materiaal. Dan doet hij haar voor, welke technieken er nog meer met waterverf te doen zijn. Hij maakt een redelijke aquarel. Erin doet hem na. Zij maakt een aquarel over het bos. Dan nog een over het strand. Tenslotte pakt zij haar tekenblok en tekent met potlood een tekening van Douwe met die jongen over de knie. "Ja, deugniet, daar kun je wel om lachen, maar als jij stout bent, krijg jij ook straf van mij." Hij kijkt Erin serieus aan. Erin knikt. Zij pakt zijn hand en legt hem tegen haar wang. "Ja, je bent wel lief. Word jij een beetje moe?" Erin knikt. Zij wil even iets anders doen. Zij pakt een stuk hout, dat Douwe uit zijn tas heeft gehaald. Zij pakt een scherp mesje uit de keukenla en wil het stukje hout bewerken. "Weet jij wel, wat jij gaat doen?" Erin knikt, maar Douwe pakt haar het mesje af. "Dat lijkt mij niet zo geschikt. Dan krijgen we vast ruzie met Carla. Ik weet iets beters." Hij pakt een zakmes uit zijn zak. Dit geeft hij aan Erin. "Pas wel op. Het is erg scherp." 'Je snijdt je eerder aan een bot mes, dan aan een scherp.' "Daar heb je gelijk in." Erin begint het stuk hout te onderzoeken. Zij zet er eens haar tanden in. Douwe zit het met opgetrokken wenkbrauwen te bekijken. Hij houdt Erin nu goed in de gaten. Hij is niet gelukkig met deze combinatie. Erin is ondertussen begonnen kleine snippers hout af te snijden. Langzaam komt er een figuur tevoorschijn. Een mooi miniatuurtje van Carla. Netjes uitgesneden en perfect voorzien van details. Douwe laat Erin haar naam en de datum in de onderkant snijden. Nu staat er een kleine Carla op tafel. Erin kijkt Douwe aan. 'Ik moet dit zo snel mogelijk aan Carla geven. Dan kan zij het goed opbergen. Haar geest zit hierin.' "Heb jij dat geleerd? Carla's geest zit in Carla, hoor. Die kan niet in een poppetje worden gestopt. Maar geef haar maar het miniatuur. Ik

- 232 denk, dat zij er heel blij mee zal zijn. Ben jij nu klaar?" Erin knikt. Zij geeft hem het mes terug. "Dan ga ik nu opruimen. Dan kunnen wij de tafel dekken. Francis zal lekkere broodjes meebrengen en hij kan ieder moment hier zijn. Het is tijd voor de lunch. Heb jij wel een klein beetje ruimte voor een broodje?" Erin knikt. Zij helpt Douwe, door het zoveel mogelijk alles aan te geven. Zij vertelt hem ook, waar hij borden en dergelijke kan vinden. Als de tafel net klaar is, komt Francis door de keukendeur. Het is nu een beetje druilerig weer buiten, dus hij doet de keukendeur gauw dicht. Hij maakt eerst een flesje voor het hertje. Hij haalt de bench naar binnen en haalt het hertje eruit. Hij gaat vlak naast Erin zitten en geeft haar het hertje en de fles aan. Erin mag het hertje de fles geven. Zij is zo blij. Het beestje valt op haar schoot in slaap. Aïla komt even snuffelen. Mgabi volgt haar voorbeeld, net als zo vaak. Snoes draait om Douwe. Die neemt haar op schoot. Snoes houdt meer van de aandacht, die zij zelf kan krijgen. Het hertje wordt nu weer teruggezet in de bench. Het deurtje blijft nu open. Aïla kruipt bij het hertje in de bench. Ook Mgabi kruipt er bij in, maar er wordt gegeten en dus moet Mgabi erbij zijn. Douwe legt een lekker broodje met pindakaas voor Erin neer. 'Jij verwent mij. Dankjewel.' "Het is al goed, poppetje." Hij haalt haar even aan. Erin eet haar broodje gauw op. Dan krijgt zij van Douwe nog een pijnstiller. Zij wordt nu echt wel even moe. Francis ziet het ook. "Moet jij niet even naar bed?" Erin trekt een gezicht maar knikt toch. Zij weet nog net een gaap te verbergen. Douwe lacht. "Kruip jij er maar lekker in. Zal ik even helpen?" Erin schudt haar hoofd. Nu kan zij het even zelf. Francis neemt zich voor straks nog even bij haar te gaan kijken. Hij blijft nog even met Douwe praten. Vanmiddag heeft hij een bespreking met de twee nieuwe makelaars. De assistent moet nog maar even meedraaien. Hij heeft dit even doorgenomen met Harry. Die wil hem wel een weekje of wat onder zijn hoede nemen. Als dan de scherpe kantjes er niet af zijn, gaat hij er alsnog uit. Er zijn ook wat problemen met een klant, die een onverkoopbaar huis direct verkocht wil hebben. Francis neemt dit huis nu zelf wel over. De klant zal een andere makelaar zoeken voor een taxatie. Het loopt tenminste weer. De inbraak raakt vergeten. Francis is hem zelf nog niet vergeten. Wat hij aan de anderen niet verteld heeft, vertelt hij nu aan Douwe. Hij heeft nog steeds nachtmerries van de inbraak. Hij ziet Erin voor zijn ogen neergeschoten worden. Dan ziet hij de inbreker weer opstaan en wordt hij zelf doodgeschoten. Hij wordt dan altijd zwetend wakker. "Ik denk, dat jij eens moet praten met Christiaan. Hij kan jou wel helpen. Het is dom om daarmee rond te blijven lopen. Denk daarbij ook aan Erin. Man, zij heeft je leven

- 233 gered. Doe dit dan voor haar. In deze stad kun je ook nog met de fiets terecht." Francis moet even lachen. Hij ziet zich al op de fiets naar een klant rijden. Dan wordt hij weer ernstig. Hij zucht. "Jij zult wel gelijk hebben. Verdikke. Ik praat ook wel met Sjaak en Peter.” Hij slaat zijn handen voor zijn gezicht. Douwe legt zijn hand op zijn schouder. "Moeilijk, hè? Ik heb dat ook wel eens meegemaakt." . Als Francis weggaat, loopt hij nog even naar Erins kamer. Zij slaapt. Zij heeft de grote olifant in haar armen. Hij legt een deken over haar heen. Zij mompelt wat in haar slaap. Hij geeft haar een kus op haar haren. Hij gaat weer naar kantoor. Hij moet ook nog even met Donja praten over zaterdag. Donja zal vanavond nog langs komen om naar Erin te komen kijken. Morgen is de grote dag. Francis is wel een beetje bang. Dat alles teveel wordt voor zijn kleine vriendinnetje. Douwe blijft alleen achter. Hij gaat nog even werken aan een opdracht voor een reclame. Na een uur komen Peter en Carla thuis. Carla ziet er heel moe uit. Peter stopt haar direct in bed. Douwe hoort hem zachtjes op haar mopperen. Carla krijgt eens flink onder uit de zak. Dan hoort hij Peter naar de keuken lopen. "Ging het niet naar wens?" Peter bromt wat. "Wil je erover praten?" "Ja, Carla wilde verbergen, dat zij zo moe is, dat zij niet eens meer op haar benen kan staan. Vrouwen, moeilijk te begrijpen." Hij gaat koffie zetten. Dan draait hij zich om en kijkt naar Douwe. "Hoe ging het hier?" "Alles ging perfect. Zij is uit zichzelf naar bed gegaan. Zij is erg lief vandaag. Wist jij trouwens, dat het meisje ook kan houtbewerken? Hier een tekening, die zij maakte in de koffieboerderij. Francis kwam van de parkeerplaats. Zij kan hem niet eerder hebben gezien. Hij heeft een bekeuring gekregen voor te snel rijden. Zij tekende hem voordat hij in zicht was. Toen ik er iets van zei, kwam hij binnen met een gezicht als een oorwurm. Zij moet zijn boosheid hebben gevoeld, toen hij uit de auto stapte." Peter knikt. Het was hem al eerder opgevallen. Er klinkt gestommel. Erin komt langzaam de keuken in. 'Mag ik al uit bed?' "Ja, kom maar, meisje. Je hebt goed gerust." Erins gezicht vertoont een rode streep. Zij heeft zichzelf in haar gezicht gekrabd. Douwe kijkt haar eens aan. Zij ziet er nog steeds een beetje moe uit. Als zij aan tafel zit, strijkt Peter zachtjes over de krabbel. "Per ongeluk?" Erin kijkt hem vragend aan. Zij weet niet eens, dat zij zich gekrabbeld heeft. Hij doet net alsof hij haar een draai om haar oren geeft, maar trekt haar vervolgens even heel zachtjes aan haar oor. "Lieve meid. Heb jij wel lang genoeg geslapen? Je ziet er nog moe uit." 'Ik ben net wakker. Ik word nog wel wakker. Wil jij een spelletje met mij spelen? Alsjeblieft?' Zij kijkt hem smekend aan. Peter ruikt onraad. "Welk spelletje wil jij dan

- 234 spelen?" 'Mens erger je niet.' "Douwe doe jij mee aan een spelletje Mens-erger-je-niet? De jongedame wil een spelletje spelen?" "Oké, als de dame dat graag wil." 'Wat ben jij van plan, Erin?' 'Peter is heel boos. Ik wil graag, dat hij niet boos meer is. Als hij een spelletje wint is hij vast niet boos meer.' Peter komt terug met het spelletje en zet dat op de tafel. "Er wordt niet vals gespeeld." gromt hij. Erin kijkt hem aan en knikt gelaten. Hij heeft haar plan door gehad. Nu werkt het toch niet meer. Er worden wat spelletjes gespeeld. Sjaak belt even om te vertellen, dat hij vanavond het eten meebrengt. Francis komt om vier uur thuis. Douwe zet koffie. Erin krijgt een glas fris. Zij begint zich steeds onprettiger te voelen. Peter kijkt het nog eens aan. 'Wat is er aan de hand?' De vraag komt van Douwe. 'Ik voel me niet zo lekker. Er zit een bal in mijn buik. Er is iemand heel bang. Ik weet niet wie het is.' Douwe kijkt haar aan. 'Zou jij het weten, als die persoon Carla of Peter is? Ben jij het niet zelf?' 'Ik zou het weten, ja. En nee, ik ben het niet zelf. Ik ben wel een beetje bang voor morgen, maar niet zo bang. Dit is echte angst. Het is niet iemand, die ik ken. Het maakt mij bang. Alsof er een bange leeuw in de buurt is. Die vallen bij het minste of geringste aan.' "Peter, er is iets niet goed. Neem Erin mee naar je werkkamer." 'Douwe, nee! Niet op zoek gaan. Dat is gevaarlijk.' "Liefje, ik zal goed uitkijken." Peter kijkt hen vragend aan. "Ik kijk even de buurt na. Of ik iemand kan ontdekken, die zich nerveus gedraagt." Erin wil Douwe tegenhouden. Peter houdt haar tegen. "Douwe heeft gezegd naar de werkkamer, dus wij gaan naar de werkkamer." Tien minuten later komt Douwe terug. "Ik heb niets kunnen vinden." 'Ik voel niets meer. Het is weg. Douwe, dat was hardstikke dom.' Erin kijkt Douwe boos aan. Hij geeft haar een kus op haar voorhoofd. "Liefje, er is niets gebeurd." Francis komt van boven, waar hij een douche heeft genomen. Hij heeft alle opwinding gemist. Peter licht hem in over wat er gebeurd is. Francis trekt zijn wenkbrauwen op. Hij wijt het aan Erins nerveusiteit voor de operatie van morgen. Hij zegt dit niet. Carla komt nu ook de keuken binnen. Zij gaat bij Peter zitten. "Ben jij nog steeds boos op mij? Het spijt me erg." fluistert zij hem in het oor. "Als jij er maar rekening mee houdt, dan is het goed." bromt hij terug. Hij geeft haar een zoen. "Peter, zou het heel erg bezwaarlijk zijn, om tijdelijk je werkkamer naar boven te verhuizen en van de werkkamer een slaapkamer te maken? Dan kunnen we de woonkamer ook weer gebruiken.” Peter vindt het wel een goed idee. Hij wil met de mannen ook wel eens sport op televisie kunnen kijken. Dat kan nu niet, omdat de woonkamer nu slaapkamer is. Er wordt even over gesproken, om dit zaterdag te doen. Erin zit een beetje verwezen voor zich uit te staren. Douwe heeft het wel in de gaten. Hij kijkt nog eens goed naar haar. Hij kan er eigenlijk geen

- 235 touw aan vastknopen. Erin gezicht vertrekt van verdriet. Dan is ineens alles over. Zij kijkt op in zijn ogen. 'Wat was er aan de hand? Waar ben jij geweest?' "Douwe, wil jij jullie conversatie algemeen houden?" komt de scherpe vraag van Carla. "Sorry, schone dame, maar Erin was even afwezig en ik vroeg haar, wat er gebeurd is." 'Er is in Nederland niets gebeurd.' "Oké, in Nederland dus niet. Dus jij bent niet in gevaar?" Erin schudt haar hoofd. Iedereen gaat verder, waarmee hij bezig was. Carla loopt door de keuken, om alles op te ruimen. Dan gaat zij alvast de tafel dekken. Zij is zo druk bezig, dat Peter haar maar op schoot trekt. Zij wil boos protesteren, maar hij kust haar op de mond en houdt haar stevig vast. Zij laat zich knuffelen. Zij leunt even tegen hem aan. Francis is bezig het hertje een fles te geven. Erin tekent Francis met het hertje en Aïla aan zijn voeten. Sjaak komt door de keukendeur met een aantal plastic tassen. "Heb jij de chinees weer leeg gekocht?" vraagt Douwe lachend. Sjaak kijkt hem aan. "Lust jij geen chinees? Ik kan ook wel even een patatje voor jou halen." Nu moet Douwe helemaal lachen. "Nee, ik ben gek op chinees. Maar het is zoveel, daar kunnen we een maand van leven." Sjaak kijkt hem twijfelend aan. "Geeft niets, wat er overblijft, stoppen we gewoon in de diepvries. Dat blijft best lang goed." zegt Carla. Zij vindt, dat Douwe Sjaak niet zo plagen mag. "Heb je ook sambal voor Erin?" Francis wil ook even plagen. Douwe kijkt Erin aan en ziet haar rood worden. De anderen schateren het uit. "Hallo, het is hier een vrolijke boel." komt Donja binnen. "Peter, heb jij een kooi voor Erin gebouwd?" Peter legt Donja uit, dat de kooi is voor het beestenspul. Hij stelt haar voor aan Snoes en Mgabi. Dan laat hij haar het hertekalfje zien. "Carla, verdedig je. Straks heb jij niets meer te vertellen in je eigen keuken en is het een stal geworden." roept zij lachend uit. Carla lacht met haar mee. Nu iedereen aanwezig is, gaat men aan tafel. Er wordt veel gelachen aan tafel. Er worden leuke verhalen vertelt. Het wordt een gezellige boel. Erin wordt steeds stiller. Sjaak houdt haar in de gaten. Hij zit vlak naast haar. Zij trekt hem opeens aan zijn mouw. 'Sjaak, mag ik morgen dan ook geen pijnstiller? Ik bedoel voordat ik naar het ziekenhuis ga.' "Natuurlijk wel. Je mag ook wel een beetje water drinken. Maar niet teveel. En ook geen tandenpoetsen." Erin zucht van opluchting. Zij begon een beetje bang te worden. Haar knie doet nu al fors pijn. Zij wil met de pijnstiller liever wachten, totdat zij naar bed gaat. Sjaak knijpt haar even in de hand. "Vanavond wordt er niet gewerkt. Heb jij je huiswerk gemaakt?" Erin knikt. Sjaak geeft haar nog iets op haar bord, waarvan Erin niet helemaal kan zien, wat het is. Als zij er een stukje afsnijdt, ziet zij banaan. Zij is gek op banaan. Zij geeft Sjaak

- 236 een kus op de wang. Hij lacht naar haar. Peter zit tegenover Erin. Hij ziet, hoe blij zij kan zijn met zoiets simpels als een stukje banaan. Ergens vindt hij het heel ontroerend. Hij knuffelt Carla, die naast hem zit, nog maar eens. Als iedereen vol zit, wordt de tafel afgeruimd. Dan komt er een spel op tafel. Dit keer is het een quizspel. Peter speelt quizmaster. Hij stelt de vragen en wie het eerst het goede antwoord geeft, krijgt een fiche. Na 100 vragen is het spel af. Wie dan de meeste fiches heeft, heeft gewonnen. Erin mag alle antwoorden opschrijven. Er wordt veel gelachen. Erin weet een heleboel antwoorden, maar zij is niet altijd de snelste. Als het spel afgelopen is heeft zij toch gewonnen. Zij is reuze blij. Zij krijgt van Carla een extra koekje. Er wordt nu koffie gedronken. Sjaak komt weer met zijn akelige spuitje. Erin zucht maar eens. "Je bent een lieve meid. Wees maar even dapper en kijk eens naar dit plaatje voor mij." Hij geeft haar een foto. Er staan twee kleine jongetjes op. Die spelen in een tuin. Het is een mooie kleurenfoto. Het is ook een mooie tuin. Op de achtergrond staat een jonge vrouw. "Dit is mijn zusje, die komt morgen naar Nederland. Of eigenlijk is zij al onderweg." Erin mag deze jonge vrouw wel. 'Waarom woont zij in Australië?' "Mijn vader is een tweede keer getrouwd met een vrouw uit Australië. Lydia is hun dochter. Ik ben grootgebracht door mijn moeders ouders. Hoewel, ik was al achttien, toen hij naar Australië vertrok. Lydia is nu ook achttien. Ik heb nog steeds een goed contact met mijn vader. En nu wil Lydia haar grote broer komen opzoeken. Deze twee boefjes zijn de kinderen van een jongere zus van mijn stiefmoeder. Ik ben een paar jaar geleden naar Australië geweest. Het zijn zulke lekkere boeven. Zou jij ze voor mij willen proberen te tekenen?" Terwijl hij Erins aandacht op de foto en het verhaal vasthoudt geeft hij haar de injectie. Zij heeft niets in de gaten. Hij legt nu een pil voor haar op tafel. Het is een andere, dan zij anders krijgt. Zij kijkt Sjaak aan. "Ja, omdat jij vannacht een goede nachtrust nodig hebt, hebben we besloten, om jou een zwaardere pijnstiller te geven." Erin neemt de pil gehoorzaam aan. Zij neemt hem in met wat water. Zij begint toch wel een beetje moe te worden. Carla is nu aan de beurt. Zij kijkt naar Peter voor hulp. "Wil jij mij weer vasthouden?" fluistert zij . Peter knikt. Zij legt haar hoofd tegen zijn schouder, zodat zij niet hoeft te kijken. Peter houdt haar stevig vast en fluistert gekke woordjes in haar oor. Douwe kijkt Francis aan en draait met zijn ogen. "Daar kun jij een voorbeeld aan nemen, Lummel." zegt Donja lachend tegen Douwe. De sfeer is goed en vriendschappelijk. Erin mag nog even opblijven, maar dit keer vraagt zij zelf om naar bed gebracht te worden. 'Sjaak ik ben zo moe. Ik

- 237 wil graag naar bed. Wil jij mij nog weer een verhaaltje voorlezen? Alsjeblieft.'

Sjaak kijkt haar aan. "Natuurlijk, als jij in bed ligt, kom ik nog even bij jou kijken en voorlezen. Carla, deze jongedame is heel moe. Breng jij haar naar bed?" Carla staat meteen op. Zij kijkt Donja vragend aan. Donja knikt en staat ook op. De dames trekken zich even terug. Erin is blij, dat Donja ook even meegaat. Het gaat niet helemaal, zoals het moet en Erins zere been komt een beetje in de knel. Dat doet wel veel pijn, maar zij zegt er niets van. "Nog steeds zo hard als een bikkel voor jezelf, hè?" vraagt Donja. Erin glimlacht maar even. Zij knijpt even in Donja's hand. 'Dom van mij. Het wordt straks wel weer beter.' Als Erin eindelijk in bed ligt, moet Donja de olifant nog even bewonderen. 'Kom jij morgen of overmorgen nog even naar mij kijken?' vraagt Erin met haar handen. "Nee, ik kom zaterdag de hele dag." Erin kijkt heel even teleurgesteld. Carla en Donja geven haar een kus op haar voorhoofd. "Slaap jij morgen maar zolang mogelijk uit." krijgt zij van Carla de raad. Als de dames naar de keuken gaan, staat Sjaak al in de deuropening te wachten. Hij heeft een mooi sprookje uitgezocht. Van Vrouw Holle. Een sprookje dat misschien Erin wel zal aanspreken. Erin zakt tijdens het lezen langzaam in slaap. Als Sjaak klaar is met het verhaal, komt Peter nog even kijken. Hij geeft Erin nog een kus op haar voorhoofd en loopt dan met Sjaak naar de keuken. Voor zij de keuken in gaan houdt Peter Sjaak tegen. "Hoeveel kans is er, dat het nooit meer goed komt?" "Hoeveel weet ik niet precies, maar erg weinig. Het is op zich niet zo'n zware operatie en de herstelperiode na de operatie is ook korter. Maar er is altijd een risico van een infectie. Daarom zal ik de komende tijd iedere dag de wond moeten controleren en dat doet erg veel pijn. Als zij voorzichtig is met haar been, is er zelfs veel minder pijn." Peter denkt hier nog over na als zij de keuken binnengaan. Donja staat op het punt van vertrekken. Douwe heeft ook zijn motorpak al weer aan. Francis zit nog aan tafel. Douwe geeft hem een knipoog. Carla gaat de anderen alvast uitlaten. "Sjaak, kan ik jou en Peter straks even spreken?" "Beter nu meteen." De mannen lopen naar Peters werkkamer. Francis vertelt hen, wat hij vanmiddag aan Douwe heeft verteld. Van de nachtmerries en van de angst, dat hij Erin kwijt zal raken. Peter luistert en knikt. Hij heeft al een tijdje in de gaten, dat zijn vriend ergens mee zit. Doordat Francis boven slaapt is het nog niet zo opgevallen. Sjaak kijkt verstoord. "Dit had je mij eerder moeten vertellen. Jij bent soms net zo'n klein kind als Erin. Ik zet jou nu dus ook op de medicijnen. Jij hebt een ongeschonden nachtrust nodig. Die nachtmerries zullen wel slijten en verder moet je jezelf

- 238 minder druk maken en je ogen gebruiken." Sjaak is echt een beetje boos op Francis. Hij schrijft een recept voor Francis uit en geeft hem een pil uit zijn eigen voorraad. Dan kijkt hij nog even naar Francis. "Ik mag mezelf onderhand ook wel op de lijst gaan zetten. Sorry, dat ik zo uitviel. Het is ook voor mij spannend, hoe het morgen allemaal loopt. En dan dat gedoe met mijn zusje." "Overwerk jij je maar niet." bromt Peter. Sjaak grijnst naar hem. Nu neemt ook hij afscheid. Peter en Francis lopen samen naar de keuken. Daar is Carla de laatste dingen aan het opruimen. "Hallo, hartje van me, is alles nog niet schoon genoeg? Heb jij ook de zenuwen al?" zegt Peter. Carla kijkt hem aan en knikt. "Ik moet alsmaar aan Erin denken. Morgen moederziel alleen op die operatietafel." "Als zij daar moederziel alleen is, is er iets absoluut niet goed. Stil maar, ze zullen goed voor ons meiske zorgen." Peter knuffelt haar nog even. Peter en Francis lopen nog even een blokje om met de honden. Daarna sluit Peter alles goed af. Iedereen gaat naar bed. Francis gaat in de loop van de nacht een paar keer uit bed, om het hertekalfje eten te geven. Hij zal ook de volgende dag thuis blijven.

- 239 -

Donderdag 18 april 2002 Om acht uur loopt de wekker bij Peter en Carla af. Carla stapt uit bed. Zij gaat thee zetten en het ontbijt klaarmaken. Zij laat ook de honden en de poes naar buiten. Dan maakt zij een lekkere boterham met jam voor Peter. Deze morgen wil zij hem ontbijt op bed brengen. Bij de keukendeur loopt zij bijna tegen Francis op. "Goeiemorgen. Lekker. Is dat voor mij?" Hij grijnst. "Verwen die grote beer maar eens. Hij heeft het moeilijk genoeg met die harem van hem." Lachend loopt hij de keuken in. Carla schudt haar hoofd maar eens. Francis is veel te vrolijk. Zij loopt door naar de woonkamer. Als zij binnenkomt, draait Peter zich net om op zijn rug. Hij doet zijn ogen open. "Een ontbijt voor mijn brombeer, zodat hij zich lekker voelt." zegt Carla. "Kom dan nog maar even bij me in bed." Carla schudt haar hoofd. "Nee, ik ga me boven lekker douchen. Dan ben ik straks op tijd klaar om Erin te helpen." "Pech. Nou dan de boterham maar." Hij gaat rechtop zitten en pakt het bordje van Carla aan. Hij trekt haar aan haar hand naar hem toe en geeft haar een flinke kus op haar mond. "Ik vind jou veel zoeter, dan de jam." fluistert hij. Carla gaat lachend naar boven. Erin is ondertussen al een hele poos wakker. Zij heeft iedereen al wakker horen worden. Zij is eigenlijk een beetje bang. Zij durft niemand te roepen. Zij is bang, dat ze boos zullen worden. Zij heeft gisteravond immers beloofd lang uit te slapen. Als Peter aangekleed is kijkt hij op weg naar de keuken even bij haar om de deur. Hij ziet, dat Erin wakker is. "Hallo schoonheid. Ben jij nu al wakker? Kon je niet meer slapen?" Erin schudt haar hoofd. Zij kijkt heel schuldig. Peter kijkt haar verbaasd aan. "Maar liefje, waarom roep je dan niet even?" 'Maar ik mag toch nog niet uit bed?' "Oh, Moppie, dat was niet de bedoeling. Het was de bedoeling, dat jij je niet druk zou maken." Erin kijkt hem vragend aan. 'Mag ik dan nu alsjeblieft uit bed?' "Ik zal jou nu in de stoel zetten, dan zal Carla jou straks wel wassen en aankleden." Hij neemt haar mee naar de keuken. Zij pakt haar tekenblok en maakt een tekening van Aïla. Zij geeft de tekening aan Francis. Hij is er erg blij mee. Hij geeft haar een kus op haar wang. Dit is een heel mooie beloning. Zij kleurt ervan. Mgabi draait achter haar eigen staart aan. Erin probeert er een tekening van te maken, maar dat lukt niet echt. Zij verscheurt de tekening maar. Dan komt Carla de keuken in. "Zo ben jij er al uit? Ga eerst maar mee naar je kamer, dan zal ik je helpen met aankleden." Erin laat zich rustig

- 240 meenemen. Zij krijgt gemakkelijke kleren aan. Carla heeft gisteren een trainingsbroek voor haar gekocht. Dan past haar been gemakkelijker in de pijp. Verder een lekker oversized T-shirt en een warm vest. Carla wast nog even haar gezicht en handen. Dan gaan zij terug naar de keuken. Daar is Sjaak net binnengekomen. Frits is er ook al. "Ik ga met jullie mee naar het ziekenhuis. Dan kan ik gelijk zien, hoe zoiets gaat." zegt Sjaak. Het is al tijd om naar het ziekenhuis te gaan. De auto staat al voor. Sjaak rijdt in zijn auto achter hen aan. De hele karavaan gaat op weg. Erin wordt netjes op de afdeling gebracht. Daar wordt zij in een bed gestopt. Als Bob komt om nog even wat door te spreken, gaat Sjaak nog even met hem op de gang praten. Bob wil ook nog wel even met Erin praten. Hij maakt ook kennis met Peter, die nu toch echt mee naar binnen is gegaan. Vlak voor tien uur, wordt Erin naar de operatiekamer gereden. Carla en Peter gaan mee. Sjaak is al weer weggegaan. Hij moet nog werken. Erin moet overwippen naar een operatietafel. Daar krijgt zij een kapje op haar neus en mond. Zij moet tot tien tellen. Als zij bij tien is wordt zij wakker. De operatie is dan al achter de rug. Zij voelt zich nog heel slaperig. Carla zit naast haar bed. Erin glimlacht maar eens naar haar. "Voel jij je ook misselijk, meisje?" vraagt Carla haar. Erin schudt. Nee, misselijk is zij niet. Maar zij kan Carla niet vertellen, dat zij honger heeft. Dat zij wil weten, wanneer de operatie nu eigenlijk begint. Zij kan de spalk voelen zitten, maar haar knie doet geen pijn. Hij klopt niet meer. Erin slaapt nog even verder. Als zij nu weer wakker wordt, staat er een verpleger bij haar bed. Hij vraagt haar, of zij goed wakker is en of zij ook misselijk is. Zij schudt nee. Dan gebaart zij met haar handen: 'Maar ik heb zo'n honger. Wanneer begint de operatie nu?' De verpleger kijkt haar vreemd aan en gebaart: 'De operatie is al geweest. Hij is goed geslaagd. Eten mag je nog niet, maar ik kan je een klein beetje water brengen. Ben jij doof?' Erin glimlacht naar hem. 'Nee, ik ben alleen mijn stem kwijt. Die is weggevlogen. Maar ik ben blij, dat u mij begrijpt. Dank u wel.' De broeder haalt gauw een bekertje met een beetje water voor haar. Carla heeft het allemaal aangezien. Weer een verovering voor Erin. Na tien minuten komen er twee verpleegsters naar haar bed. "U mag mee naar de afdeling. Dan mag u daar nog even bijkomen. Om vier uur komt de chirurg nog even naar u kijken en als alles goed gaat, mag u dan naar huis." Erin wordt met bed en al naar de afdeling gereden. Daar is het drukker. Erin slaapt nog even. Als zij weer wakker wordt, wordt er net een bord met een sneetje brood naast haar bed neergezet. Als zij niet misselijk is, mag zij proberen iets te eten. Carla helpt haar rechter op te gaan zitten. Erin heeft echt honger. Zij eet de boterham genietend op. Zij beduidt Carla, dat zij wil weten

- 241 hoe laat het is. Carla laat haar op het horloge kijken. Het is al tien voor vier. Peter komt ook kijken. Hij is vandaag naar kantoor geweest. Er was een belangrijke bespreking met klanten voor die bedrijfspanden. Om vier uur komt ook Sjaak nog even. Bob komt snel daarna. Hij praat wat met Erin en dan neemt hij Peter en Sjaak mee naar de gang. De operatie is gelukt, maar er zat een ontsteking achter, daarom deed Erins knie zo zeer. Bob heeft er een drain in gezet en Sjaak moet het goed in de gaten houden. Erin hoeft nu niet zoveel pijnstillers meer te slikken. Erin krijgt nog even wat instructies en dan mag zij aankleden en naar huis. Peter is nog opgeluchter dan Erin, als zij eindelijk buiten staan. Erin heeft het een beetje koud. Frits heeft de auto al voor gereden. Peter tilt Erin in de auto en Carla legt een deken over haar heen. Erin vindt dat maar wat fijn. Frits helpt de anderen instappen als een echte chauffeur. Dan rijdt hij naar huis. Sjaak is al naar zijn eigen huis. Hij komt vanavond nog even kijken en een verhaaltje voorlezen. Erin wordt uit de auto getild en in de rolstoel gezet. Peter gaat met haar door de voordeur naar binnen. De dieren zijn zolang in de kooi opgesloten. Peter rijdt Erin naar de keuken. Daar is een enorme bloemenzee. Er hebben een heleboel mensen bloemen gestuurd. Ook de ouders van de jongen, die tegen Erins knie is gelopen, hebben bloemen gestuurd. Bloemen met verontschuldigingen. Later vertelt Douwe aan Erin, dat de jongen nog een vreselijk pak slaag heeft gehad van zijn vader. Er zijn ook bloemen van de schoonzus van Hugo Verdonck. Met een bedankje. Maar het mooiste vindt Erin een beeldje van een Afrikaanse olifant. Dit beeldje heeft een briefje om zijn hals hangen.

"Er komt nog een verrassing vanavond. Francis"

staat er op. Alleen het briefje zou Erin al heel lief zijn geweest, maar de olifant is echt een schot in de roos. Zij wil Francis graag bedanken, maar hij is niet thuis. Douwe is er wel. Hij heeft ook een cadeautje voor Erin. Hij heeft een heel mooie kaftan voor haar gekocht. Erin kijkt er met grote ogen naar. Zij kijkt Douwe met tranen in de ogen aan. 'Dit is een kaftan voor jonge vrouwen, hoe wist jij dat? Nu mag ik deel uitmaken van jouw stam. Jij mag mij nu uithuwelijken.' Douwe kijkt haar verbaasd aan. "Dat wist ik niet. Ik vond de kleur zo mooi. Ik vind het fijn, dat jij bij mijn familie of stam hoort, maar uithuwelijken doe ik jou niet. Jij moet zelf je echtgenoot zoeken en Peter mag jou weggeven." Erin wil de kaftan meteen aantrekken. Zo'n kaftan heeft als voordeel, dat zij zichzelf kan aankleden. Alleen sokken en pantoffels moet Carla haar dan nog aantrekken. De kaftan is hoofdzakelijk helderblauw. Carla vindt hem Erin heel goed

- 242 staan. Peter kijkt trots toe. Ook Peter en Carla hebben een cadeautje voor Erin. Carla geeft Erin een envelop. In de envelop zitten vier kaarten. Één voor een theatershow naar keuze, één voor een dagje uit naar keuze, één voor een diner naar keuze en één voor een zwembadabonnement. Erin zwemt graag. Erin is er zo blij mee, dat zij eerst Carla en dan Peter om de hals valt. Peter is verguld met zijn meisje. Hij knuffelt haar voorzichtig. Sjaak heeft ook een cadeautje voor Erin. Hij heeft een mooi Afrikaans beeldje gekocht in de Wereldwinkel. Erin is hier ook heel blij mee. Erin is nog heel gauw moe. Carla stelt voor, dat zij nog een uurtje gaat rusten, tot het eten komt. Erin knikt. Peter brengt haar naar haar bed. Hij legt haar voorzichtig op bed. Dan geeft hij haar een kus op haar voorhoofd en gaat weer naar de keuken. Francis komt door de keukendeur naar binnen. "Het engeltje is net naar bed." zegt Carla. Peter legt een stapel post op het aanrecht. Het zijn beterschapkaarten van bekenden. Niemand hoeft voor eten te zorgen, want mama komt vanavond en die neemt eten mee. Donja heeft Francis een klein pakje meegegeven. Er wordt gebeld. Er staat een bezorgdienst voor de deur met een groot pak. Peter neemt het pak aan. Dit zal ook wel voor Erin zijn. Het is nogal zwaar. Peter brengt het naar de keuken. Daar is het al een gezellig samenzijn. Mgabi weet niet bij wie zij moet zijn om aangehaald te worden. Zij draaft van de een naar de ander. Snoes ligt om Douwes nek te snorren. Hij kriebelt haar achter het oor. Het hertje ligt bang in de bench. Voor haar is er teveel lawaai. Peter besluit de bench zolang in zijn werkkamer te zetten. Helaas moet hij daarvoor naar boven. Carla begint de bloemstukken naar de woonkamer te brengen. Douwe helpt haar. Vandaag hebben de mannen de werkkamer van Peter naar boven verhuisd en de woonkamer weer vrij gemaakt. Sjaak en Francis blijven even aan de keukentafel zitten praten. Dan gaat Francis weer weg. Frits zal hem rijden. Sjaak gaat even bij Erin om een hoekje gluren. Die slaapt vredig. De narcose werkt nog. Carla komt ook binnenlopen. "Moeten we haar alvast wakker maken? Het eten komt zo." zegt Sjaak. Carla wil dan liever de tafel gaan dekken. Sjaak zal Erin wakker maken en uit bed helpen. Erin doet een oog open. Zij is al wakker geworden van de stemmen. Carla loopt vlug naar de keuken. Sjaak pakt eerst een vochtige washand en wast Erins gezicht en haar handen. Dan trekt hij haar pantoffels aan. Carla heeft gisteren een mooi paar leeuwenkoppen gekocht. Mooie, lekker warme pantoffels. Erin komt op de rand van het bed zitten en Sjaak helpt haar het zere been op te tillen. Dat is nu te zwaar voor Erin en het mag absoluut niet op de grond komen. Erin wipt handig in de rolstoel. De kaftan valt mooi om haar heen. Sjaak

- 243 legt de kaftan zo over haar zere been, dat er weinig van te zien is. Erin speelt even met de pantoffels en rijdt dan op eigen kracht naar de keuken. Sjaak houdt de deuren voor haar open. In de keuken is het nu haast kaal geworden. 'Waar zijn nu al die bloemen gebleven?' vraagt Erin aan Douwe. "De bloemen en jouw cadeautjes zijn naar de woonkamer verhuisd. Daar kun jij ze na het eten bewonderen." Douwe zegt nu weer alles hardop. Alleen als zij een geheimpje hebben voor de anderen praat hij nog met zijn handen. Nu gaat Erin naast hem aan tafel zitten. 'Douwe, wil jij mij helpen met een

verrassing voor Peter en Carla? Zij hebben zoveel voor mij gedaan. De anderen ook. Ik wil graag iedereen iets teruggeven. Ik weet alleen niet hoe. Kun jij mij helpen?' schrijft Erin op een briefje en schuift het dubbelgevouwen onder zijn hand. Douwe kijkt ernaar en denkt na. Hij pakt Erins pen en schrijft terug: 'Jij hebt al heel veel voor iedereen gedaan, maar als je echt

iets moois wilt geven, maak dan een mooi portret van Peter en Carla en een portret van Peter en Francis. Dan laat ik die inlijsten. Het portret van Peter en Carla hangen we dan in de hal en dat van Peter en Francis in de hal van het kantoor.' Hij geeft Erin haar pen en briefje terug. Zij knikt.

Dat is een mooi idee. Zij zal extra haar best doen op de tekeningen. Zij bergt het briefje zorgvuldig op. Sjaak heeft argusogen. Hij ziet, dat Erin en Douwe een geheimpje delen. Hij zal straks Douwe er op aanspreken. Francis komt binnen met Frits en mama. Frits zal ook mee-eten. Francis draagt een stapel dozen. Die zet hij op het aanrecht. Mama loopt eerst naar Erin. "Fijn jou te zien, mia bambina. Heb jij erg veel pijn? Ik heb iets voor jou meegebracht. Van alle koeriers en medewerkers." Zij geeft Erin een pakje. Een klein pakje. Erin pakt het uit en ziet een prachtige zilveren armband in een mooi doosje. Zij is even volkomen overdonderd. Sprakeloos was zij al. Zij geeft mama een dikke kus op beide wangen. Dan moet zij de armband aan proberen van mama. Hij staat erg mooi. Er loopt een traan van vreugde over Erins wangen. "Daar hoef jij niet om te huilen, lieverd." 'Ik ben zo blij, mama. Het maakt mij aan het vliegen.' schrijft zij op haar notitieblok. Zij geeft mama nu een mapje met tekeningen. Die heeft zij deze week gemaakt. Het zijn tekeningen van de pizzeria. Erin heeft de sfeer echt te pakken gekregen. Nu loopt er een traan over mama's wang. 'Zijn ze zo slecht?' schrijft Erin. "Nee, dit maakt míj aan het vliegen." is het antwoord. Douwe kijkt nog even mee. Hij heeft gezien, hoe de tekeningen tot stand kwamen. Er zijn verschillende technieken gebruikt. Als de

- 244 tekeningen voor reclamewerk moesten worden gebruikt, zijn zij perfect. Erin heeft goed haar best gedaan. "Ik ga daar binnenkort eten. Dat is een mooi restaurant." is zijn commentaar. Mama is nu helemaal blij. Zij gaat de tekeningen zeker laten inlijsten en ophangen. Erin is blij, dat haar tekeningen zo goed zijn ontvangen. Ondertussen heeft Carla de pizza's gesneden en verdeeld. Er is ook pasta voor wie geen pizza's lust. Er wordt flink gegeten. Erin eet nog niet zoveel, maar ook zij eet met smaak. Mama zit naast haar. Francis zit een beetje op zijn stoel te schuiven. "Aan tafel zitten we netjes stil. Jij moet toch eens iets doen aan dat teveel aan energie, bambino." wijst mama hem terecht. Francis kijkt beteuterd. Een man in de kracht van zijn leven en dan als een klein kind te worden terecht gewezen. Hij weet wel, dat zij allemaal voor mama gelden als jonge mensen. "Dat is niet eens zo'n gek idee. Wat denken jullie van een spelletje golf?" merkt Sjaak op. De mannen reageren meteen enthousiast. Er wordt voor de volgende dag afgesproken. Sjaak is altijd vrij op vrijdag. Carla kan wel één dag alleen voor Erin zorgen. Mama schudt haar hoofd. Nee, Carla kan dat niet. Daarvoor is de zorg voor Erin te zwaar. Maar er is wel iemand, die kan helpen. Zij glimlacht een beetje. Erin zit nu even met haar ogen dicht. Het gesprek gaat even langs haar heen. 'Douwe, wil jij mij even helpen? Ik moet even iets doen op mijn slaapkamer.' "Is het erg belangrijk, meisje. We zitten nu wel aan tafel. Kan het nog even wachten?” Erin schudt haar hoofd. Nu kijkt hij haar aan. Er ligt iets van angst in haar ogen. Hij staat op van tafel en loopt met Erin naar haar slaapkamer. 'Douwe, er is iemand, die mij kwaad wil doen en daarom op zoek is naar jullie. Ik kan voelen, dat zij dichterbij komt. Ik ben heel bang. Douwe, wat moet ik doen?' "Kalmeren. Deze dreiging pakken we met zijn allen aan. Weet jij iets meer van deze persoon? Waarom wil zij jou kwaad doen? Wie is zij?" 'Ik weet niet, wie zij is. Zij voelt alleen erg gevaarlijk. Als een hyena, die gewond is. Zij weet wie jullie zijn. Het is een jaagster.' Erin wordt steeds verwarder. Douwe slaat even zijn armen om haar heen. "Waarom vind jij het jouw taak om een groep volwassen mannen en vrouwen te beschermen? Kunnen wij jou niet beter beschermen? Lieve schat, de beste verdedigers zijn ook de beste jagers. En wij zijn goede jagers. Jij hebt mij gewaarschuwd. Ik zal jouw waarschuwing doorgeven. Ik zal ook proberen, de invloed, die zij op jou heeft, te doorbreken. Ik meen, dat zij jou alleen wil treffen. Zonder ons. Daarom doet zij alsof zij ons kwaad wil doen. Om te proberen jou van ons weg te lokken. Wij zullen jou nu nog beter in ons midden houden. Probeer je te ontspannen. Probeer de angst, die zij in jou opwekt, te negeren. Zul jij dat proberen?" Erin kijkt hem nadenkend aan en knikt. Zij laat zich door hem knuffelen. "Ik zal de waarschuwing doorgeven." Ze

- 245 gaan samen naar de keuken. Mama zet net een bord voor Douwe apart. Hij was nog niet klaar met eten. Carla is bezig de tafel af te ruimen. Francis is naar de auto gelopen. Hij wil Erins verrassing ophalen. Erin gaat weer aan tafel zitten. Sjaak kijkt haar een keer aan. Hij pakt haar hand en knijpt er in. Het is ook zeer vermoeiend voor Erin. Maar Erin vindt het allemaal zo mooi. Peter gaat Francis helpen en Carla doet ineens alle lichten uit. Het wordt donker in de keuken. Daar gaat de keukendeur open en Francis brengt een ijstaart naar binnen met allemaal vuurwerk erop. Het is een prachtig gezicht. Erin is helemaal perplex van zo iets moois. Dit wil zij kunnen tekenen. Carla doet het licht weer aan. Nu snijdt mama de taart aan. Erin krijgt een groot stuk. Zij geniet hier zo van. Maar veel kan zij niet op. Carla zet de rest van haar ijsje in het vriesvak. Dan heeft Erin morgen ook nog iets. Erin is zo blij en tevreden. Nu gaan de meeste mensen naar de woonkamer. Erin moet nog even dat grote pak uitpakken, dat voor haar gekomen is. Als Erin het pak openmaakt, blijkt het vol te zitten met folders van het asiel. Iedereen moet erom lachen. Peter zit met een schaapachtig gezicht te kijken. 'Het geeft niets. Ik heb toch al veel meer gekregen, dan ik verdien.' schrijft Erin aan hem. "Jij hebt alles verdiend, wat jij nu gekregen hebt en nog veel meer." De ouders van het kleine meisje hebben ook gehoord, dat Erin geopereerd moest worden. Zij hebben een mooie kaart gestuurd. Erin heeft Peter gevraagd om voor een nieuw fietsje te zorgen. Het zal morgen worden bezorgd. De verzekering heeft nog niets van zich laten horen. Douwe ziet als eerste, dat Erin zit te dommelen. Hij wijst Sjaak erop. "Wil jij vanavond nog met haar werken? Of wil je dat uitstellen tot morgen?" vraagt hij. "Morgen maar. Die is nu veel te moe. Ik hoef vanavond niet eens een verhaaltje voor te lezen." grijnst Sjaak. Hij rijdt Erin naar haar slaapkamer. Erin wordt even wakker. Als zij wil protesteren, snoert Sjaak haar snel de mond. Hij helpt haar naar het toilet en met uiten aankleden. Dan helpt hij haar in bed en geeft haar de medicijnen. Nu krijgt zij geen pijnstiller meer. Hij stopt haar lekker onder en Erin slaapt. Zij krijgt nog een kus op haar voorhoofd. Peter heeft Sjaak met Erin zien weggaan en komt even kijken. Hij ziet hoe teder Sjaak omgaat met haar. "Een heel lief ding, nietwaar?" vraagt hij hem als Sjaak de kamer wil verlaten. Sjaak knikt. Samen lopen zij nog even naar de woonkamer. Daar wordt het stiller. Mama is al naar huis gegaan. Zij komt morgen terug. Douwe pakt zijn spullen en gaat ook weg. Sjaak geeft nu Carla haar spuitje. Dat moet nog een aantal dagen. Carla vindt dat niet nodig, maar zij kan er niet onderuit. Sjaak gaat ook vroeg naar huis. Hij moet straks zijn zusje ophalen van het vliegveld. Francis gaat even alleen wandelen met de

- 246 honden. Hij heeft even behoefte aan een frisse neus. Het hertje wordt nog een keer gevoed. Snoes nog een keer aangehaald en dan gaan Peter en Carla naar bed. Zij knuffelen nog even en dan vallen zij na een drukke, moeilijke dag in slaap. Als Francis thuiskomt met de honden, ziet hij een donkere figuur rondhangen. Aïla begint vreselijk te grommen en laat haar tanden zien. Als Francis nog eens kijkt is de figuur weg. Er is verder niets te zien. Francis denkt, dat het wel een zwerver zal zijn geweest. Hij neemt de honden mee naar binnen. Hij laat wel het kattenluik open. Dan kunnen de dieren naar buiten als zij willen. Dan sluit hij alle deuren goed af.

- 247 -

Vrijdag 19 april 2002 De volgende morgen hangen er een tiental dode vogels aan het gaas van de kooi gebonden. Francis, die als eerste buitenkomt om de honden uit te laten, schrikt zich een ongeluk. Hij verwijdert snel de lijkjes, maar maakt eerst een aantal foto’s met zijn mobiel. Hij legt de lijkjes netjes naast elkaar in een plastic tas op de terrastafel. Hij wil niet, dat één van de vrouwen de vogels zal zien, maar Peter en ook Douwe moeten ze wel zien. Dan kunnen zij beslissen, of de politie erbij moet worden gehaald. Erin slaapt vanmorgen lang. Carla is er al snel uit. Zij heeft een goed humeur. Zij geeft haar man een ontbijt op bed. Dat is voor hem het beste. Peter, die nu langzaam wakker mag worden, voelt zich een stuk beter en het vooruitzicht om te gaan golfen, maakt hem vrolijk. Als hij in de keuken komt, valt hem direct op, dat Francis erg tam is en een beetje bezorgd kijkt. Meestal is Francis 's-morgens heel vrolijk. Frits verschijnt vanmorgen heel vroeg. Hij zal voor de heren als chauffeur dienen. Als zij hem nodig hebben. Eerst zal hij mama ophalen, maar Carla heeft hem gevraagd te komen ontbijten. Als hij door de kooi loopt, ziet hij de plastic tas liggen en hij werpt er nieuwsgierig een blik in. Hij wordt bijna misselijk. Hij komt heel bleek de keuken binnen. Francis ziet zijn geschrokken gezicht en de vraag, die hem op de tong brandt. Hij schudt zijn hoofd naar Frits. Peter ziet het allemaal aan. Hij gaat naast Francis aan tafel zitten. Carla loopt even naar de kelder om iets op te halen. "Oké, wat is er aan de hand?" bromt Peter. Francis pakt zijn mobiel en laat Peter de foto's zien. Peter schrikt er van. "Het is waarschijnlijk gedaan om ons bang te maken." "Ons of Erin?" Peter wordt vreselijk boos. "Wat wil jij doen? Halen we de politie erbij?" vraagt Francis. Peter wil eerst ja zeggen, maar dan komt Carla uit de kelder en glimlacht naar hem. Hij trekt zijn schouders op. "Afwachten." wil hij nog wel kwijt. Douwe komt aanrijden op zijn motor. Als hij de zak ziet liggen, gluurt hij er in en dan weet hij, dat Erin gelijk heeft. Er is iemand, die haar kwaad wil doen. Dit is een uitlokking. Erin mag hier absoluut niets van weten. Hij pakt zijn mobiel en belt een vriendin, die hij al eens heeft geholpen. Deze vriendin is paranormaal begaafd. Hij legt uit, wat er met Erin aan de hand is. Dat er echt iemand is en dat die probeert Erin zo bang te maken, dat die domme dingen gaat doen. Zij vraagt hem om een foto van Erin. Hij mag die per telefoon aan haar doorsturen. Dan wil zij proberen Erin

- 248 af te schermen. De vrienden moeten dan zorgen, dat de fysieke bangmakerij van Erin wordt weggehouden. Douwe gaat de keuken in. Hij ziet aan de gezichten, dat de mannen er in ieder geval van weten. Peter seint hem de mond te houden. "Is Erin nog niet wakker?" vraagt Douwe. "Nee, ik ga haar zo wakker maken." zegt Carla over haar schouder. "Als je ontbijt wilt, weet je het te vinden." Douwe knikt en geeft haar een kus in haar nek. "Je bent een schat, maar ik heb al ontbeten. In een chauffeurscafé. Ik ben al vanaf vijf uur op. Ik ben al een eind wezen rijden en ik moest nog een opdracht afleveren." Carla kijkt hem verschrikt aan. "Vanaf vijf uur? Dan ben je vast al toe aan een lekker kop koffie." Zij wil gelijk koffie gaan zetten, maar Douwe neemt het haar uit handen. "Help jij Erin maar. Dan zet ik wel koffie." Peter gromt quasi-boos: "Uitslover." Douwe gooit hem een theedoek naar het hoofd. Er wordt gelachen. Als Carla de keuken uit is, is iedereen ineens weer serieus. "De verklaring graag." zegt Peter. Douwe begint: "Erin heeft mij gisteren gewaarschuwd, dat er iemand was, die ons kwaad wilde doen. Er werd haar angst aangejaagd. Ik denk, dat het bedoeld is, om haar uit onze bescherming te lokken. Ik heb dit ook tegen Erin gezegd. Nu zijn ze over gegaan op fysieke bangmakerij. Als Erin dit ziet, flipt zij helemaal. Dan kan niemand haar meer afdoende beschermen. Nu heb ik zojuist een telefoontje gepleegd met een paranormaal begaafde vriendin. Die wil haar afsluiten voor die overgevoeligheid voor anderen. Dit zal maar tijdelijk zijn, maar in dit geval voldoende. Ik moet daarvoor een foto van Erin maken met mijn mobiel." "Die vogels moeten zo snel mogelijk ongezien ergens worden opgeborgen. Kan dat in de kofferbak van de auto?" vraagt Peter. Frits knikt een beetje. Hij staat meteen op en gaat de tas in de kofferbak plaatsen. Francis vraagt: "Moeten we de dames niet waarschuwen? Stel, dat er iets gebeurt als wij weg zijn." Peter vindt, dat het eerst besproken moet worden met Sjaak. Hij is ervoor om naar de politie te gaan. Francis is bang, dat de dames er dan toch van zullen horen. Hij wil vooral Carla en Erin beschermen. Mama is er wel tegen opgewassen. Douwe is het met hem eens. Peter wil liever Carla wel inlichten. Hij weet, hoe lelijk Carla kan doen, als er iets voor haar verzwegen wordt. Sjaak komt net de kooi inlopen. Hij wordt begroet door Aïla. Die is heel zenuwachtig aan het snuffelen. Frits stapt ook de kooi weer in. Nu begint Aïla hem af te snuffelen. Zij snuffelt noch eens aan de poort en begint dan te grommen. "Als dat geen goede bescherming is weet ik het niet meer." zegt Frits. Hij gaat even zijn handen wassen en dan mama ophalen. Carla rijdt net Erin de keuken in, als Sjaak binnenkomt. "Goedemorgen dames. Goed geslapen?" informeert hij. Erin kijkt hem aan. Zij schudt haar

- 249 hoofd. "Niet? Wat mankeerde eraan?" vraagt hij bezorgd. 'Veel te kort.' schrijft zij op met een zijdelingse blik op Carla. Nu begint Sjaak hard te lachen. "Carla deze jongedame klaagt, dat jij haar hebt wakker gemaakt. Zullen wij haar de rest van de dag maar in bed stoppen?" plaagt hij Erin. Erin schudt verwoed haar hoofd. Nu lacht Carla. "Nee, hoor. Blijf jij maar lekker op. Jij krijgt een lekker ontbijt van mij en dan ga ik jou wat uitleggen over borduren. Dat wilde jij toch zo graag?" Erin kijkt heel blij. Zij geeft Carla een kushandje. Peter heeft Sjaak intussen geseind even mee te gaan. Hij neemt Sjaak mee naar buiten. Hij heeft Francis’ mobiel meegenomen. Hij laat Sjaak de foto's zien en legt hem alles uit. Nu vertelt hij hem van de angst, die hijzelf voelt en van zijn dilemma. Hij overlegt met Sjaak, of zij de politie moeten inschakelen. Sjaak is daar zeker voor. "Jij hebt toch wel eens contact met die Hugo? Ik ken hem ook wel. Ik geloof zelfs, dat hij belooft heeft, om vandaag te komen. Ik heb een briefje voor mijn zusje achtergelaten, waarop ik haar vraag om mij te bellen, als zij wakker is. Ik denk, dat ik vandaag maar niet met jullie meega. Ik heb zogenaamd last van mijn voet. Ik heb daar wel een blessure, maar die is niet zo erg. Maar nu is het een mooi excuus." Peter vindt het sneu voor Sjaak. Die golft zo graag. Frits komt met mama de kooi binnen. Als hij Sjaak en Peter ziet schrikt hij. Mama zegt meteen: "Wat is er hier gebeurd? Ik kan aan jullie gezichten zien, dat jullie met geheimen bezig zijn." Peter kijkt Sjaak aan en deze knikt. Dan legt Peter de hele situatie uit. Mama vindt, dat de politie het zeker moet weten. En Carla ook. Vooral om het huwelijk van Peter en Carla niet onnodig te beschadigen. Anders heeft de persoon, die dit heeft uitgedacht, nog gewonnen. De mannen knikken. Iedereen gaat naar binnen. Douwe heeft nu zijn mobiel tevoorschijn gehaald. Hij heeft foto's gemaakt van Mgabi. Nu wil hij een mooie foto maken van Erin met Mgabi op schoot. Erin moet Douwe aankijken. Erin is daar helemaal niet zo blij mee. Zij wil niet zo graag op de foto. Zij voelt zich heel verlegen. Dan komt Carla erbij zitten. "Gaan wij samen op de foto dan?" vraagt zij aan Erin. Nu wil Erin wel. Douwe maakt een aantal foto's. Ook één van Erin alleen. Dan stuurt hij een mms naar zijn vriendin. Nu kan Erin beschermd worden. Mama kijkt hem aan en knikt goedkeurend. Die neef van Peter is een goede vent. Al deze kerels zijn goede kerels. Zij is blij, dat zij ze heeft leren kennen. Sjaak klaagt over zijn voet. Mama zegt hem niet te gaan zitten klagen, maar met de andere mannen mee te gaan. Zij kijkt hem doordringend aan. Hij geeft toe. Peter heeft Carla meegenomen naar hun slaapkamer. Daar heeft hij haar uitgelegd, wat er aan de hand is. Dat Erin beschermd moet worden. Carla rilt ervan en Peter neemt haar in zijn armen. "Wil jij

- 250 liever, dat ik thuis blijf. Voor jou en Erin doe ik dat met plezier." Carla weigert. Peter heeft ook zijn pleziertjes nodig. En nu weet zij wat er aan de hand is. Arme Erin. Zo mishandeld en misbruikt en nu weer achtervolgd. Erin vermaakt zich ondertussen best met Douwe en Francis. Die zitten elkaar een beetje voor de gek te houden. Mama lacht er ook om. Frits is een beetje stil. Sjaak kijkt hem aan. Frits schudt zijn hoofd. Het heeft niets met Erin te maken. Hij voelt zich alleen niet zo lekker. Hij heeft een beetje keelpijn. Erin ziet hem eens naar zijn keel grijpen. Zij pakt meteen het potje honing en een lepel. Zij tikt Frits op zijn rug en beduidt hem zijn mond open te doen. Dan schuift zij een grote lepel honing in zijn mond. Frits trekt een heel vies gezicht. Hij lust helemaal geen honing. Erin begrijpt dit niet. Zij vindt honing zo lekker. Sjaak moet erg lachen. "Speel jij nu voor verpleegster? Wij nemen Frits straks toch mee naar de golfbaan, hoor." Mama geeft Frits een grote kop thee. Hier kan hij de smaak van de honing goed mee wegspoelen. Frits doet net, alsof hij boos is. Maar hij vindt het best leuk om zo bemoederd te worden. Erin zet het potje weer weg. Zij gaat naast Sjaak zitten. Hij haalt haar even aan. Dan gaat zijn mobiel af. Het is zijn zusje. Zij kan nu ook niet meer slapen. Sjaak vraagt haar, wat zij het liefste wil doen. Met hem mee naar de golfbaan, alleen thuisblijven en zichzelf vermaken of bij de dames gaan zitten en lekker kletsen. Zijn zusje vraagt of de dames geen bezwaar hebben tegen zo'n vreemde eend in de bijt. De dames hebben zelfs veel zin om met Sjaaks zusje kennis te maken. Sjaak gaat nu snel zijn zusje ophalen en dan wordt er nog even koffie gedronken. Sjaak neemt in zijn auto ook even contact op met Hugo Verdonck. Die is het eens met de maatregelen, die er genomen zijn. Helaas kan hij verder niets doen, dan de vogels laten onderzoeken. Dit zal echter niet veel resultaat opleveren. Sjaak haalt zijn zusje op en gaat gauw terug. Hij vindt, dat zijn zusje niet teveel moet weten over de dames, waar zij bij terecht komt. Hij vertelt alleen, dat Erin gisteren geopereerd is. De koffie is gauw gezet. Er is voor Erin een lekker stukje ijstaart. Zij is nu al blij. Zij is minder blij met de opdracht, die zij van Douwe krijgt als huiswerk. Zij moet een tekening maken met enkel tekenpotlood. Dus zwart-wit. Zij wil graag in kleur werken. Zij trekt even een beetje boos gezicht. "Ja, meisje, het is niet allemaal leuk. Huiswerk kan erg stom of moeilijk zijn. Vraag maar aan iedere middelbare scholier." Carla glimlacht. Haar meisje is soms een heel normale puber. Als Erin Peter aankijkt ziet zij een waarschuwende blik. Die blik zegt: "Netjes je huiswerk maken of jij krijgt met mij te doen." Erin pruilt. "Zal ik zo een foto van jou maken?" vraagt Francis nu. Erin kleurt helemaal rood en

- 251 schudt haar hoofd. Iedereen doet zoveel voor haar en nu zit zij te zeuren. Zij verlegt haar zere been een beetje. Sjaak komt net binnen. Hij stelt zijn zusje aan iedereen voor. Zij spreekt redelijk Nederlands. Erin kijkt ernaar. Lydia lijkt haar een aardig meisje. Als Sjaak haar aan Erin voorstelt, antwoordt Erin schriftelijk in het Engels op haar vraag hoe het gaat. Lydia vindt dit heel fijn. Nu kan zij met iemand praten, als het Nederlands niet zo wil. Zij gaat naast Erin aan tafel zitten. Er wordt wat over en weer gepraat. Mama ziet, dat Erin haar belangstelling verliest en een beetje ongedurig wordt. Net alsof zij in haar stoel zit te dansen. "Bambina, zit eens stil. Jij lijkt nu net een dansende slang." Erin kijkt heel schuldig. "Is er iets, Erin?" vraagt Carla. Erin knikt. Zij moet even naar het toilet, maar zij wil niet weggaan, nu het zo gezellig is. Carla kent nu geen pardon en neemt Erin mee. Sjaak besluit alsnog om niet met de andere mannen mee te gaan. Hij verontschuldigt zich. Hij heeft nu echt last van zijn voet. De andere mannen vertrekken. Sjaak blijft even met mama en Lydia praten. Hij wil eigenlijk even naar huis, maar kan niet goed lopen. Mama stuurt hem en Lydia naar de woonkamer en begint de keuken op te ruimen. Carla en Erin gaan ook maar naar de woonkamer. Carla zet Erin aan de hoge tafel. Erin kijkt haar even aan. De herinnering aan die vorige keer, dat zij hier gezeten heeft komt omhoog. Toen liep het voor Erin niet zo goed af. Nu pakt Carla Erins mooiste tekenspullen van haar kamer boven en legt ze voor haar op tafel. "Teken eerst maar eens, wat jij leuk vindt en maak daarna je huiswerk. Misschien wil Lydia wel met je meedoen." Erin kijkt Lydia vragend aan. Zij kan de vraag niet stellen. Sjaak vertaalt de vraag even. Hij kent zijn meisje toch. Hij vraagt of hij ook mag meetekenen. Erin knikt enthousiast. Carla gaat met een breiwerk met mama aan een laag tafeltje zitten. Dan kunnen de vrouwen lekker kletsen. Ook mama heeft een breiwerkje bij zich. Sjaak kan goed tekenen. Ook Lydia tekent niet slecht, maar Erin tekent echt goed. Zij tekent een tijdje dingen, die zij gezien heeft. Dan pakt zij de foto, die zij van Sjaak heeft gekregen. Zij probeert de foto na te tekenen. Het lukt haar heel goed om de sfeer te pakken, maar technisch is het niet helemaal correct. Erin is niet tevreden en wil de tekening verscheuren. Sjaak houdt haar tegen. "Laat deze tekening eerst maar eens aan Douwe zien. Dan kan hij jou vertellen, wat er niet goed aan is." stelt hij voor. Erin knikt nu. Zij legt nu de foto weg. Zij heeft van Peter een aantal tekenpotloden gekregen. Het zijn eigenlijk maar kleine stompjes, die hijzelf niet meer kan gebruiken. Nu begint Erin aan haar huiswerk. Zij probeert een bloemstuk te tekenen, dat zij gisteren gekregen heeft. Zij is niet tevreden. Het is technisch wel heel mooi gelukt. Dan kijkt

- 252 zij in het rond, wat zij nu eens zal tekenen. Zij ziet Lydia's hoofd. Licht gebogen over het papier. Met een geconcentreerde uitdrukking. Terwijl Erin naar Lydia kijkt, tekenen haar vingers. Lydia komt heel mooi op papier. Sjaak ziet het gebeuren. Erin tekent beter, als zij er niet naar kijkt. "Mag ik die tekening hebben, voordat jij er naar kijkt, Erin?" Erin kijkt hem aan. Zij knikt. Natuurlijk krijgt Sjaak de tekening. Híj kan hem net zo goed weggooien. Sjaak pakt de tekening aan. Hij wil opstaan, om met de tekening weg te lopen en nu doet zijn voet wel erg veel pijn. Hij vloekt een keer. "Sjaak!! Ga jij je mond maar gauw spoelen. Zulke taal wil ik hier niet horen." valt Carla tegen hem uit. Sjaak kijkt haar schuldbewust aan. Hij durft zijn voet niet te belasten. Carla ziet, dat hij één voet opgetild houdt. "Doet die voet zo'n pijn? Zal ik Erins krukken maar voor jou halen?" biedt zij aan. Sjaak knikt maar even. Als hij nu iets moet zeggen, zal Carla wel helemaal kwaad worden. Het doet zo zeer, dat hij er bijna van huilen moet. Hij is gisteren in een roestige spijker gaan staan. Hij heeft vergeten, de wond schoon te maken. Dat is nu net, wat hij zijn patiënten altijd voorhoudt. Dit is zijn straf. Hij gaat langzaam weer zitten. Mama staat bij hem en wil zijn voet zien. Zij moppert op hem. Dit is niet zoals een dokter moet doen. Sjaak trekt een heel schuldig gezicht. Zijn voet is een beetje dik en de wond is een beetje ontstoken. Erin kijkt met grote bezorgde ogen naar zijn voet. Zij trekt mama aan haar arm. 'Een warm voetenbad met soda is van belang.' schrijft zij op een blaadje. Mama leest het en knikt. Zij gaat aan Carla vragen om een bak met soda. Sjaak kijkt Erin aan. 'Iedereen

doet wel eens iets stoms. Beter voor jezelf zorgen, hoor. Dit doet veel te veel pijn.'

"Ja, moedertje, je hebt gelijk. Het is stom van mij." Lydia kijkt met grote ogen toe. Deze vreemde mensen, die allemaal voor haar grote broer zorgen. Een grote broer, die dokter is en toch zo'n wond niet verzorgt. Het is haar een raadsel. Dan ziet zij de tekening, die Sjaak in zijn hand heeft. Zij wil hem vragen, of hij die getekend heeft. Zij is er erg blij mee. Sjaak seint haar echter om te zwijgen. "Erin, wil jij voor mij nu even jouw naam en de datum onder deze tekening zetten? Dan vergeet ik niet meer, dat ik ook mijn eigen verwondingen moet verzorgen." Erin pakt de tekening aan en zonder dat zij ernaar kijkt zet zij haar naam en de datum onder de tekening. Carla komt nu de kamer in met de krukken van Erin. En mama heeft een warm voetenbad voor Sjaak, met een zachte handdoek en verbandmiddelen. Zij is nog steeds aan het mopperen. Maar zij zet wel een lekker kopje koffie voor Sjaak neer. Dan strijkt zij hem door de haren. Net alsof hij een kleine jongen is. Sjaak

- 253 bloost ervan. Het voetenbad is wel een verademing. Hij blijft er een hele tijd in zitten met zijn voet. Hij tekent nog maar iets. Erin is ondertussen begonnen zijn voet te tekenen. Met de wond. In kleur. Sjaak moet er eigenlijk wel een beetje om lachen. Erin moppert op haar manier op hem. Straks als de mannen thuis zijn wordt hij natuurlijk helemaal voor de gek gehouden. De postbode belt aan. Die heeft een pakketje voor Peter. Carla pakt het aan. Erin kijkt een beetje rond. Zij heeft tenslotte haar huiswerk gemaakt. Zij heeft nu even geen zin meer in tekenen. Het borduurwerkje komt er ook even niet van. Zij begint maar een verhaaltje te schrijven. Eerst in het Nederlands, dan in het Engels, vervolgens in het Frans, Deens, Slowaaks en nog een aantal talen. Zij verveelt zich nog steeds. "Zullen wij een spelletje doen. Erin?" vraagt Sjaak haar. Erin knikt. Zij wil wel een spelletje doen. Carla geeft een spellendoos aan. Nu gaan Sjaak en Erin een spelletje Ganzenborden. Er wordt veel bij gelachen. Als het spel uit is, wil Lydia ook graag een spelletje meespelen. Het wordt een gezellige boel. Carla gaat met mama de tafel alvast klaarzetten. De mannen zullen zo wel thuiskomen. De bakker brengt straks lekkere, belegde broodjes. Francis heeft die besteld. Carla was daar een beetje boos over, maar hij wilde dat heel graag. Erin wordt een beetje moe van het zitten en probeert een fijne houding te vinden. Sjaak voelt met haar mee. Hij is klaar met zijn voetenbad. De voet voelt een stuk beter. Nu verzorgt Sjaak de wond wel heel goed. Dat doet even heftig pijn, maar is wel nodig. Dan doet hij er een verbandje op en stopt zijn voet in zijn schoen. Het doet niet eens zo heel veel pijn. Hij probeert erop te staan. Dat gaat ook goed. Het doet wel een beetje pijn, maar niet zoveel. Nu heeft hij de krukken niet nodig. Hij loopt naar de keuken, om Carla iets te vragen. Hij neemt Erins tekening van Lydia mee. In de keuken wordt hij meteen op een stoel gezet. Dit valt hem wel tegen. De dames mopperen nog steeds op hem. De mannen komen terug van de golfbaan. Frits heeft een kleur. Hij heeft hard moeten werken. Hij moest het golfkarretje rijden. Peter en Francis lachen hem een beetje uit. Douwe komt ook aanrijden op zijn motor. Hij helpt Frits wel een beetje. En zo komen zij lachend binnen. Zij merken meteen, dat er gemopperd wordt in de keuken. Peter kijkt zijn vrouw aan en Carla legt uit, wat er met Sjaak aan de hand is. Francis loopt door naar de woonkamer om Lydia en Erin op te halen. Hij ziet, wat Erin heeft getekend. Hij maakt haar een complimentje met haar huiswerk. 'Sjaak heeft de andere tekening.' schrijft Erin. Lydia kijkt haar aan. Nu weet zij, wie haar getekend heeft. Zij is er best blij mee. Het is een geweldig mooie tekening. Erin wordt door Francis naast zichzelf neergezet. Hij vindt het fijn

- 254 om naast haar te zitten. Peter zit aan haar andere kant. Het is wel een verandering om in zo'n harem binnen te komen, nadat zij de hele morgen met mannen onder elkaar zijn geweest. Sjaak wordt genadeloos gepest, dat hij met een gewonde voet in zo'n harem heeft gezeten. Hij neemt het nogal goed op. Peter bromt, dat hij het erg stom vindt van Sjaak. Een dokter zou beter moeten weten. Sjaak kijkt hem even schuldig aan. Peter knikt. Nu is er een balans gekomen. Als er iets is met Peter, zou Sjaak ook mopperen. Lydia kijkt de tafel eens rond. Zij voelt de hechtheid van de groep en voelt zich daar een beetje buitenstaan. 'Douwe, ik geloof, dat Lydia zich niet helemaal prettig voelt. Wat kan ik daaraan doen?' "Meisje, daar hoef jij niets aan te doen. Laat het maar, dat komt wel goed. Wees jij maar jezelf. Heb jij je huiswerk al af?" Erin knikt. Sjaak heeft de tekening van Lydia nog bij de hand. Hij laat hem aan Douwe zien. De bakker belt aan. Carla loopt naar de voordeur. Iedereen bewondert de tekening, alleen voordat hij bij Erin komt, pakt Sjaak hem weer aan. Nu heeft Erin hem nog niet zelf gezien. 'Douwe, wil jij mij straks vertellen, wat ik fout gedaan heb?' "Ik denk, dat jij na het eten eerst even moet gaan slapen. Daarna kan ik naar jouw tekeningen kijken. Misschien krijg jij vanmiddag wel bezoek." Sjaak knikt als Douwe vertelt, dat Erin naar bed moet. Carla ziet dit en zegt: "En jij gaat straks even met die voet omhoog zitten. Laat vandaag maar eens anderen voor jou lopen." Zij moppert nog steeds op hem. Sjaak vindt dit niet leuk, maar nog wel verdiend. Hij trekt een onschuldig gezicht. Daar trapt Carla echter niet in. Peter moet erom lachen. De broodjes smaken iedereen goed. Erin zit een beetje te spelen met haar tweede broodje. Zij knabbelt er kleine stukjes af. Zij is bezig om een beetje te treuzelen, dan hoeft zij nog niet naar bed. Ook hierin is Carla steenhard. Als de anderen klaar zijn, moet Erin naar bed. Zij trekt een heel boos gezicht, maar kijkt meteen in Peter boze gezicht. Nu buigt Erin haar hoofd. "Geen flauwekul meer, jongedame." buldert Peters stem. Erin schudt haar hoofd. Zij gaat braaf met Carla mee. Zij is ook wel moe, maar wil zo graag bij de anderen blijven. Peter en Francis gaan alvast boodschappen doen voor morgen. Carla gaat zelf ook even liggen op aandringen van Sjaak en Peter. Douwe gaat naar Erins tekeningen kijken. Lydia wordt door mama meegenomen naar de pizzeria. Zij gaan even lopen, dan kunnen zij meteen een frisse neus halen. Mama spreekt ook Engels, dus dat is wel gemakkelijk voor Lydia. Sjaak moet van Carla op de bank blijven zitten met zijn voet op een stapel kussens. Hij heeft van Peter een krant en een aantal sportbladen gekregen. Douwe komt bij hem zitten met de tekeningen van Erin en de twee mannen praten even over de tekeningen. Sjaak vertelt, dat als Erin ergens erg haar best

- 255 op doet, het niet zo mooi wordt als wanneer zij zonder kijken gewoon iets tekent. Hij laat nogmaals de tekening van Lydia zien. "Die heeft zij gemaakt zonder te kijken?" vraagt Douwe. "Ja, zij zat naar Lydia te kijken. Daar moet trouwens jaren van studie in gezeten hebben." antwoordt Sjaak. "Ik denk, dat de jongedame nog geen uur les heeft gehad voor zij hier kwam. Zij is volgens mij een gigantisch natuurtalent." zegt Douwe nadenkend. Nu zitten de mannen zwijgend bij elkaar. Dan komt Douwe het blaadje met het verhaaltje tegen. "Heeft Erin dit ook gemaakt? Dat moet haast wel, want het is wel haar handschrift." zegt Douwe. Sjaak kijkt ernaar. "Achttien talen verstaan, spreken, lezen en schrijven en dat is inclusief gebarentaal. Bovendien een kei in wiskunde, economie, natuurkunde, scheikunde, hoofdrekenen, geschiedenis, biologie, aardrijkskunde, noem maar op. Een schriftelijk Vwo-diploma in zes maanden. En nog geen school van binnen gezien." Douwe is nu echt verrast. Dit meisje is een wereldwonder. Nu moeten ze nog even kijken of zij muzikaal is. Douwe weet echter, dat hij zijn meisje nooit aan beroemdheid zal blootstellen. Dat zou haar werkelijk slopen. Dit meisje, dat denkt nooit goed genoeg te zijn. Sjaak verlegt zijn voet en gromt. Die voet begint weer zeer te doen. "Ga er dan mee naar een dokter, man. Zo is er niet mee door te gaan." Douwe is eigenlijk een beetje boos. "Welke dokter? Ik ben zelf dokter, weet je nog?" "Is je partner nog niet terug? Bel die dan even. Ik wil je straks wel even wegbrengen." Sjaak zwicht en belt zijn partner. Die moppert flink op hem en zegt hem niet te gaan lopen. Hij komt eraan. Hij wil ook wel eens kennismaken met deze vrienden van zijn partner. Sjaak zucht. Dit kan hij niet gebruiken. Nu moet hij zelf blijven zitten, terwijl hij nog zoveel wil doen. Hij wil zijn zusje Nederland laten zien en hij moet zijn huis nog schilderen en....... Zijn gedachten worden steeds somberder. Douwe ziet het aan zijn gezicht. "Het komt wel goed, man." zegt hij. Hij geeft Sjaak een kneepje in zijn schouder en staat op om iets te drinken te gaan pakken. Peter en Francis komen net de keuken binnenlopen met grote dozen met boodschappen. Frits komt even later met een flink aantal plastic tassen. Douwe zet gauw koffie. Hij vertelt Peter van Sjaaks voet. Dat Sjaaks partner zo zal komen om ernaar te kijken en dat Sjaak steeds somberder wordt. Francis moet er om lachen, maar hij vindt het toch erg sneu voor zijn vriend. En natuurlijk ook een beetje voor Lydia. Peter gromt een beetje. Hij krijgt zo steeds meer dokters over de vloer. Carla heeft de mannen gehoord en komt kijken, of zij kan helpen. Zij hoort nog net wat Peter zegt. "Hoezo dokter?" vraagt zij. Douwe legt uit, wat er aan de hand is. Carla heeft wel een beetje spijt, dat zij Sjaak vanmorgen zo op zijn huid

- 256 heeft gezeten. Zij gaat hem een lekker kopje koffie brengen. "Neem de hele koffieboel maar mee naar de kamer, dan komen wij ook zo." zegt Peter haar. Carla neemt dus alles maar mee. Mama en Lydia komen ook net binnenlopen. Francis neemt hen mee naar de kamer. Lydia ziet Sjaaks gezicht en gaat meteen bij hem zitten. Hij vertelt haar, dat zijn voet weer zeerder doet, dat hij zo niet met haar mee kan om haar Nederland te laten zien en nog meer dingen. Hij voelt zich er echt schuldig over. Lydia stelt hem een beetje gerust. Zij heeft twee maanden minimaal. Desnoods kan zij een jaar blijven. Zij heeft in Australië geen werk of school, dus daar hoeft zij niet voor naar huis. Zij zal zolang voor hem zorgen. Alleen autorijden wordt een probleem. Zij heeft geen rijbewijs. Francis heeft het laatste gehoord. Hij kijkt Sjaak strak aan en zegt, dat het niet direct een probleem hoeft te zijn. Sjaak wil protesteren, maar ziet, dat zijn vriend hier niets van wil weten. Francis kan soms erg boos worden, als mensen tegenstribbelen. Sjaak zucht maar eens. Natuurlijk heeft Francis wel gelijk. Hij mag zijn trots niet in de weg laten staan, als het om het geluk van zijn zusje gaat. Hij zal wel een manier vinden, om het Francis terug te betalen. Er wordt aangebeld. Peter gaat opendoen. Hij verwacht een dokter voor de deur te vinden, maar het is Hugo Verdonck met een grote bos bloemen. Hij komt even kijken, hoe het met Erin is. Hij vraagt Peter eerst even naar de vogels. Peter vertelt hem, dat iedereen behalve Erin en Lydia op de hoogte is. Dan neemt hij hem mee naar de kamer. Peter hoort Frits in de keuken rommelen met de boodschappen. Hij gaat kijken, wat Frits aan het doen is. Frits is alle boodschappen aan het opruimen. "Laat dat nog maar even staan. We gaan eerst koffiedrinken." Frits kijkt hem even aan en wil weigeren, maar loopt dan toch naar de woonkamer. Peter gaat even kijken of Erin misschien wakker geworden is. Zij ligt te kijken naar de deur. "Waarom heb jij je niet even gemeld, meisje? Ben je al lang wakker?" vraagt hij haar. 'Ik ben net wakker. Er was iemand aan de deur. Ik

dacht, dat jullie wel een keer zouden komen kijken. Jullie zijn druk genoeg, zonder dat jullie steeds voor mij moeten rennen.' "Jij meldt je als je iets nodig hebt.

Dat is de afspraak. Als je wakker bent en bij ons wilt zijn, meldt jij je. Als wij even geen tijd hebben, laten we dat wel weten." Peter is heel gedecideerd. Hij pakt Erin op en zet haar zachtjes in de rolstoel. "Zit jij zo goed? Dan neem ik jou mee naar de woonkamer. Hugo Verdonck is hier voor jou." Erin kijkt heel verschrikt. Zij heeft toch niets fout gedaan? "Hij komt even kijken hoe het met jou is? Niet bang zijn, er is niets aan de hand." Peter gaat nu eerst op zijn hurken bij haar zitten. "Zeg eens eerlijk, doet jouw knie nu erg

- 257 pijn?" Erin schudt haar hoofd. 'Maar een klein beetje. Alleen als ik een verkeerde beweging maak, doet hij meer pijn. Ik ben toch wel blij met die operatie.' Peter is er blij om. Hij duwt Erin naar de woonkamer, waar het een drukte van belang is. Hij zet haar aan de hoge tafel. Zij kijkt hem even aan. Beiden herinneren zich die eerste keer. "Nooit meer, hè Hartje?" fluistert Peter. Erin geeft hem een dikke zoen op zijn wang. Carla heeft het gezien en begrepen. Douwe komt naast Erin zitten. Hij heeft Erins tekeningen van deze morgen netjes in een mapje gedaan. Hij gaat ze straks met haar bespreken. Hugo Verdonck zit ook aan de hoge tafel. Daar heeft Carla hem neergezet. Hij vraagt Erin hoe het gaat. Of zij nog veel pijn heeft. Hij geeft haar ook de mooie bos bloemen. Zij is er heel blij mee. Zij vertelt maar over de operatie en dat haar been nu bijna geen pijn meer doet. En dat alles nu veel beter gaat. Sjaak ziet het, maar weet wel beter. Erin blijft natuurlijk wel Erin. Die knie moet wel pijn doen. Erin kijkt even naar Sjaak. Zij is bezorgd om hem. Carla heeft zijn voet op een poef gelegd. Nu kunnen er meer mensen op de bank zitten. Er wordt weer aangebeld. Nu gaat Francis naar de deur. Carla wilde gaan, maar zij wordt tegengehouden door Peter, die naast haar zit. Geen vrouwen naar de deur, als er een gevaarlijk persoon hier in de buurt rondzwerft. Het is dit keer de vader van het kleine meisje. De fiets, die Erin het meisje heeft gegeven, is aangekomen. De vader komt Erin bedanken. Hij heeft een klein cadeautje voor Erin bij zich. Francis nodigt hem binnen en gelijk komt er een dokter aanlopen. Francis kent de partner van Sjaak wel van gezicht. Hij houdt de deur voor hem open. "Laat wel je tas even hier in de hal staan. Er is iemand, die allergisch is voor artsen. Als hij een dokter ziet, gaat hij grommen." zegt hij. Leo kijkt hem vreemd aan. Hij kent Francis wel een beetje, maar weet niet of die zijn woorden ernstig meent. Francis gaat de mannen voor naar de woonkamer. Daar is nog net genoeg plaats. Mama loopt snel naar de keuken, om koffie bij te zetten. Aïla zit voor de kooideur te grommen. Zij springt ook tegen het gaas aan. Mama wil haar tot de orde roepen en doet de keukendeur open. Dan ziet zij het dode konijntje aan de kooideur hangen. Helemaal bloederig. Zij wordt kwaad. Zij loopt naar de kamer en vraagt: "Douwe, wil jij mij even ergens mee helpen? Ik kan ergens niet bij." Erin voelt haar boosheid, maar weet niet waarom dat is. Zij krimpt ineen. Douwe staat op en geeft Erin een kneepje in haar schouder. “Dat is niet over jou in ieder geval.” Erin zucht even opgelucht. Zij heeft dus niets fout gedaan. Mama laat Douwe het konijntje zien. "Dit is niet best. Laat maar even hangen. Ik neem Aïla mee naar de kamer. Als Hugo straks weggaat, zal ik hem wel

- 258 uitlaten. Ik stuur zo Peter wel hierheen." Mama knikt. Carla komt nieuwsgierig even kijken, of zij ook kan helpen. Mama houdt haar tegen. Het is geen prettig gezicht. Carla wordt heel boos. Wie dit doet moeten ze zelf opknopen, vindt zij. Het maakt haar ook wel een beetje bang. Hoelang kunnen ze dit van Erin weghouden en wat gaat die doen, als zij erachter komt. Douwe is intussen teruggegaan naar de woonkamer. "Peter, ik denk, dat jij beter even kunt gaan helpen. Ik ben daar niet zo goed in." zegt hij. Dan gaat hij bij Erin aan tafel zitten. Erin heeft een cadeautje gekregen van de vader van het kleine meisje. Zij zit het nu uit te pakken. Er zit een beeldje in van een hummeltje. Het zijn echt mooie beeldjes. Erin is er heel blij mee. Zij is er verlegen van. Douwe zegt: "Deze kun jij mooi leren natekenen." Daarmee maakt hij de sfeer iets lichter. De vader bedankt Erin nogmaals, maar hij blijft niet voor de koffie. Hij heeft zijn dochter beloofd met haar te gaan fietsen. Francis laat hem even uit. De dokter is bij Sjaak gaan zitten. Hij vraagt hem van alles. Hij moppert ook op Sjaak. Zijn dokterstas heeft hij toch maar bij zich gehouden. "We kunnen beter één van de slaapkamers gebruiken om naar mijn voet te kijken. Het is nu niet bepaald iets voor bij de koffie." zegt Sjaak. Hij probeert op te staan, maar hij kan niet op zijn voet staan. Francis helpt hem overeind. Hij ondersteunt Sjaak op weg naar Erins slaapkamer. Daar zet hij hem op haar bed. De dokter is met hen mee gelopen. Carla heeft de krukken weer in een hoekje van Erins kamer gezet. Francis pakt de krukken en geeft ze aan Sjaak. Die kijkt er boos naar. "Kijk jij maar boos in de spiegel." zegt zijn partner Leo Lichtgever. "Ik schakel wel een vervanger in, hoor. Ik wil niet drie weken dubbele dienst draaien." Sjaak vliegt zowat tegen het plafond, als hij dat hoort. Hij wil geen drie weken thuis gaan zitten. Een paar dagen hooguit. Leo schudt zijn hoofd. Drie weken is het minimum. Sjaak weet dat ook wel. Leo onderzoekt Sjaaks voet. Het ziet er erger uit, dan Sjaak dacht. Er is niet alleen een ontsteking, maar er zijn ook pezen beschadigd. Dit vraagt om gehele rust. Dus Sjaak mag niet meer op zijn voet staan. Punt uit. En een dokter op krukken kan niet. Francis, die gebleven is, gniffelt. Het levert hem een boze blik van Sjaak op. "Denk maar zo. Nu voel jij beter, hoe Erin zich voelt." Au, dat doet Sjaak een beetje zeer. Maar Francis heeft wel gelijk. Deze pakt een paar sloffen van zichzelf en geeft ze aan Sjaak. "Hier die zitten vast beter, dan die knellende schoen." Sjaak is hem wel dankbaar. Hij kent deze man tenslotte als een vriendelijke gulle vriend. Hij berust maar in zijn lot. Nu zal hij drie weken thuis moeten zitten. Peter komt de slaapkamer binnen. Sjaak ziet meteen aan zijn gezicht, dat er iets mis is. Het staat heel grimmig. Peter heeft niet eens gezien, dat er

- 259 een dokter is. Hij knikt wel naar Leo. "Francis, rottigheid bij de kooideur. Niet iets voor Erin om te zien." Francis vliegt zowat de deur uit naar de kooi. Sjaak kijkt Peter aan. "Iemand heeft een konijntje de kop bijna afgesneden en die aan de kooideur gehangen." legt Peter uit. Als Sjaak wil opstaan om te gaan kijken, ligt er een massieve hand op zijn schouder. "Het heeft voor jou geen zin er nu naar toe te gaan. Maar ik vindt dit wel walgelijk. Wie doet nu zoiets met weerloze dieren?” In zijn hoofd speelt de vraag: "Wat zal die figuur doen met mijn weerloze Erin, als hij of zij haar te pakken krijgt?" Deze vraag speelt in meerdere hoofden. Francis staat te kijken naar het konijntje. Hij pakt zijn telefoon. Hij belt de detective, om te vragen hoe het zit met het onderzoek. Deze heeft echter nog geen nieuws van zijn collega's. Dan vraagt Francis hem, of de detective weet, waar Francis een betrouwbaar beveiligingsbureau kan vinden. Als hij de detective de situatie uitlegt, fluit deze even en geeft dan een telefoonnummer. Francis belt dit nummer. Hij legt de situatie nogmaals uit. Er wordt hem beloofd, dat er mensen op worden gezet. Hij zal zo snel mogelijk worden teruggebeld met de resultaten. Dan gaat Francis weer naar Sjaak. Hij legt hier uit, wat hij gedaan heeft. Leo is nu klaar met Sjaaks voet. "Niet op lopen en al helemaal niet autorijden. Zorg maar voor een chauffeur." zegt hij nog tegen Sjaak, voordat Francis hem gaat uitlaten. Als Leo de kamer uit is, zegt Peter: "Jij en Lydia blijven nu natuurlijk hier slapen. Ik zal straks Frits wel vragen om met Lydia naar jouw huis te rijden, om wat spullen op te halen." Als Sjaak wil protesteren, steekt Peter zijn hand op. "Ik wil niet, dat we straks moeten horen, dat er iets met jou is gebeurd, omdat jij jezelf niet meer kan verdedigen. Er sluipt een heel verknipt figuur rond, die Erin wil raken. Hoe kan dat beter, dan door haar vrienden aan te vallen." Sjaak vindt, dat hij zichzelf nog wel kan verdedigen, maar hij is het wel met Peter eens, dat er geen risico mag worden gelopen. Hij is wel erg boos. Hij neemt de krukken en wil er wel mee rondmeppen. Maar dan maakt hij Erins spulletjes kapot en dat kan niet. Hij staat met behulp van de krukken op en strompelt achter Peter aan naar de kamer. Erin voelt zijn boosheid. Vooral als hij aan de hoge tafel komt zitten. Sjaak ziet het aan haar gezicht en moppert op die stomme Leo, en die stomme krukken en die stomme voet. Dan kijkt hij Erin aan en trekt een lelijk gezicht. Zij moet even lachen, maar kijkt hem dan medelevend aan. Zij schuift hem haar mooie tekenspullen toe. Hugo trekt een wenkbrauw op. Sjaak legt uit, dat hij een stommiteit heeft uitgehaald. Nu moet hij drie weken op krukken lopen en kan hij niet werken. Erin kijkt hem aan. "Peter wil, dat Lydia en ik hier komen logeren, zodat hij mij op mijn kop

- 260 kan zitten." zegt Sjaak tegen haar. Erin heeft nu helemaal medelijden met Sjaak. Zij pakt zijn hand en knijpt er even in. Sjaak glimlacht even naar haar. Zij is gewoon erg lief. Carla ziet het even aan. Dan komt zij tussenbeide. Dit is niet goed voor Francis. Zij biedt Sjaak nog een kop koffie aan. Zij kijkt hem aan en kijkt even snel weg naar Francis. Die zit met een boos gezicht naar buiten te kijken. Dit is echter niet om Sjaak en Erin. Erin wordt een beetje ongedurig van zoveel boosheid. Hugo neemt nu ook afscheid. Francis loopt met hem mee. Hij wil Hugo laten zien, wat er nu weer gebeurd is. En met hem de maatregelen bespreken, die hij genomen heeft. Erin zit even stil aan tafel. 'Douwe, heb ik iets stouts gedaan? Iedereen is zo boos vandaag. Ben ik stout geweest?' “Waarom denk jij dat jij iets verkeerd hebt gedaan? Andere mensen kunnen toch ook iets verkeerd doen?” Erin denkt hierover na en knikt dan. Zij heeft dus niets fout gedaan. Gelukkig. Douwe pakt het mapje met tekeningen. "Zullen we hier even naar kijken?" Erin knikt. Douwe pakt de tekening van de foto. "Wat is hier mis mee?" 'Het klopt niet. Ik denk, dat ik de verhoudingen niet helemaal goed heb.' "Juist, maar het is wel een heel goede tekening. Er zit meer leven in dan in de foto. Ik kan haast zien, wat die deugnieten hierna gaan doen. Ik denk, dat jij deze tekening maar in het groot moet gaan uitwerken. Het geeft niet, dat de tekening technisch niet zo perfect is, maar de sfeer is geweldig." Dan wil hij de volgende tekening pakken. Erin blijft echter nog even naar de tekening van de jongens kijken. Zij zit nog met een vraag. 'Geeft het echt niet, dat het niet perfect is? Maar alles moet toch perfect zijn?' "Meisje, als jij de tekening perfect had gemaakt, was de sfeer verloren gegaan en had Sjaak beter een vergroting van de foto kunnen laten maken." Erin kijkt Sjaak even aan. Die heeft mee zitten kijken en knikt nu. Lydia komt nu ook naar de hoge tafel. Zij bekijkt de tekening. "Hé, dat zijn Sjef en Dan. En dat ben ik. Leuk. Een heel goede tekening. Mag ik die hebben? Dan kan ik die aan moeder sturen." "Nee, die moet Erin nog gebruiken om voor mij een mooie grote tekening te maken voor in mijn werkkamer." geeft Sjaak als antwoord. Erin kijkt van de een naar de ander. Dan geeft zij de tekening aan Lydia. 'Ik kan wel een betere maken voor Sjaak.' seint zij naar Douwe. "Oké, maar zet hier dan wel jouw naam en de datum onder. Net zoals het hoort. Dat doe je nog steeds niet. Dat hoort onder iedere tekening. Ook onder kladtekeningen." Erin kijkt even schuldig. Zij vindt het maar vreemd om haar naam erop te zetten. Zij doet wat Douwe heeft gezegd en geeft Lydia dan de tekening. Die is er heel blij mee. Zij steekt even haar tong tegen Sjaak uit. Die doet of hij boos is, maar hij knipoogt even naar Erin. Dan weet die,

- 261 dat hij niet echt boos is. Erin kijkt naar de volgende tekening, die Douwe wil bespreken. Het is het bloemstuk. "Dit is wel een mooi onderwerp. Ik kan alleen zien, dat jij het niet leuk vindt om in zwart-wit te werken. Hier zit geen leven in. Daarom was jij er ook niet tevreden mee." Hij kijkt Erin aan. Zij bloost hevig. Zij heeft zich verzet tegen een opdracht. Dat geeft natuurlijk straf. Zij is nu wel bang van Douwe. Hij is erg sterk. Hij doet of hij niets ziet. "Nu moet jij er je naam en de datum nog onder zetten. Dan kun je deze tekening later gebruiken als studiemateriaal." Erin kijkt een beetje schuins naar hem. Hij is niet kwaad. Nu is zij helemaal in de war. Een tekening, die niet perfect is, wordt graag gezien en een tekening, die technisch wel perfect is, maar niet met gevoel gemaakt, wordt afgekeurd en als lesmateriaal gebruikt. En Douwe is niet eens boos. Erin weet het nu niet meer. Douwe pakt nog een tekening. Één van een bloemstuk in kleur. Dat was een probeersel om er weer even in te komen. "Deze tekening heeft wel die sfeer. Ik kan de bloemen bijna ruiken. Maar er zit teveel detail in. Hij had iets vager gemogen. Nu zie je echt een foto. Een tekening hoeft niet zo gedetailleerd. Het is wel een mooie tekening. Ik denk, dat je hem zeker een keer als cadeautje kunt gebruiken. Of verkopen in een lijstje." Erin kijkt hem met grote ogen aan. Wil Douwe, dat zij tekeningen gaat maken voor hem om te verkopen? Dat is wel leuk werk. 'Hoeveel tekeningen moet ik per dag voor jou maken? Verdien jij daar wel genoeg aan? Ga jij Peter en Carla dan betalen voor mijn kost en inwoning? Of moet ik dat zelf doen?' "Ho, ho, dametje. Nu stoppen. Ik heb gezegd, dat jíj die wel zou kunnen verkopen. Ik dacht, dat jij niet werken mag. Ik wil niet aan jou verdienen en ik weet zeker, dat jij Peter en Carla zult beledigen, als jij voor jouw kost en inwoning wilt betalen." Erin snapt er nu echt niets meer van en als zij Peter hoort opstaan, kruipt zij in elkaar. De tranen komen in haar ogen. Peter komt naast haar staan. Zij durft nu helemaal niet meer op te kijken. Lydia ziet het allemaal met grote ogen aan en wil reageren, maar Sjaak legt een hand op haar arm en schudt zijn hoofd. Lydia is geschokt. Peter gaat op zijn hurken zitten en dwingt Erin hem aan te kijken. "Wat hoor ik over werken en kostgeld betalen? Kun jij me dat uitleggen? Ik denk, dat ik daar toch duidelijk genoeg over geweest ben. Jij mag níét werken. En kostgeld betaal je al. Daar hebben wij niet meer van nodig. Luister, Erin. Ik ben niet boos. Maar jij moet het tekenen niet gaan zien als werk. Dat is voor geen van ons allen prettig. Heb jij mij begrepen?" Erin kijkt hem aan. Hij kijkt wel streng, maar niet boos. Erin barst nu in huilen uit. Zij schokt helemaal. Peter neemt haar in zijn armen en laat haar uithuilen. Zij is helemaal overstuur, omdat zij het niet meer

- 262 begrijpt. Douwe streelt haar even over de haren. "Dat was misschien een stomme opmerking van mij." zegt hij nu. Erin durft hem nog steeds niet aan te kijken. Carla komt aanlopen met een natte washand en een zakdoek. Zij schuift Peter zachtjes opzij en veegt Erins gezicht af. Dan geeft zij Erin de zakdoek, tilt haar hoofd op en geeft haar een kus op het voorhoofd. "Je leert het nog wel. Luister maar goed naar Douwe. En maak je maar niet druk over werken. Kun je nu weer verder, of moet ik eerst iets te drinken halen?" Erin schudt even haar hoofd. Zij kan wel weer naar Douwe luisteren. Zij durft hem of een van de anderen nog steeds niet rechtstreeks aan te kijken. Lydia zit er verbijsterd bij. "Erin heeft een schorsing lopen en mag niet werken. Zij meent echter, dat als zij niet werkt, zij geen waarde van leven heeft." legt Sjaak haar zachtjes uit. Lydia bekijkt Erin nu ineens met andere ogen. Die meid is gek. Lydia weet niets van Erins achtergrond. Daarover heeft Sjaak haar nog niet kunnen vertellen. Douwe heeft intussen de volgende tekening voor Erin neer gelegd. Het is de tekening van Lydia. Deze heeft Erin nog niet gezien. Erin kijkt ernaar. Zij ziet zo wat schoonheidsfoutjes en wil een gum en een potlood pakken. Douwe houdt haar tegen. Nu moet Erin Douwe wel aankijken. Douwe schudt. "Nee, meisje. Deze tekening heb je al weggegeven. Daar mag je niets meer aan veranderen. Ik wil je alleen wijzen, waarom dit een heel mooie tekening is. Je hebt Lydia precies getekend, zoals jíj haar zag. Dit is een erg lief portret van de jongedame." Douwe buigt even naar Lydia. Die zit hem even aan te kijken, alsof ook hij gek is. Dan kijkt zij nog eens naar de tekening. Het is inderdaad een mooie tekening. Zij ziet er zo erg lief uit. Nu kijkt Lydia nog eens naar Erin. Zij ziet de onzekerheid in Erins ogen en glimlacht. Erin mag dan gek zijn, maar zij is wel lief. Sjaak strekt zijn hand uit naar de tekening. Hij is erg blij met deze tekening. Hij wil hem inscannen en naar zijn familie in Australië mailen en dan laat hij er een mooie lijst omheen maken. De tekening zal het goed doen boven de schouw in zijn woonkamer. Francis komt nu ook even kijken. Hij kijkt nog eens naar de tekening en dan naar de tekening met het bloemstuk. "Welke tekening vindt jij nu het mooist?" vraagt Douwe hem en legt nu alle vier de tekeningen naast elkaar. Francis denkt even na en kiest dan voor de tekening van de jongens. "Ik houd ook meer van een kleurentekening. Maar deze portrettekening is ook geweldig goed." Erin kijkt hem aan en geeft hem dan een kopje als een kleine kat. "Ja, hoor. Jij bent een kleine kattenkop. Goed je best doen, betekent nog niet, dat jij je dood moet werken. Ik weet een beter idee. Peter heeft hier een televisie staan en een dvd-speler. Ik ga voor jou een dvd huren. Dan wil ik daar samen met jou naar kijken

- 263 en daarna maak jij er een mooie tekening over voor mij. Is dat een goed idee? Wil jij graag een dvd over een sprookje?" Erin knikt. Zij wil graag iets samen met Francis doen. "Hier op mij blijven wachten, hoor. Ik kom zo terug." Douwe lacht. Hij ziet Francis niet zo naar een tekenfilm kijken. Francis loopt echter meteen de deur uit. Hij gaat een dvd kopen. Voor Erin. Carla schudt glimlachend haar hoofd naar mama. Die knipoogt naar haar. Peter zit weer naast Carla op de bank. Hij was een studieblad aan het lezen. Nu pakt hij Carla's breiwerkje uit haar handen en trekt haar bij zich op schoot. "Zullen wij ook meekijken naar een sprookje, of gaan wij ons eigen sprookje maken?" fluistert hij in haar oor. Carla giechelt en bijt zachtjes in zijn oorlelletje. "Laten we maar voor chaperonne spelen. Wijs jij Sjaak eens een slaapkamer. Ik denk, dat die niet mee wil kijken. Die wil vast liever sport zien op televisie." fluistert zij terug. Mama kijkt hen quasi-boos aan. "Kunnen jullie weer niet van elkaar afblijven. Jullie zijn net een stel verliefde tieners." moppert zij. Maar iedereen hoort haar goedkeuring er bovenuit. Zij staat nu op. "Het is tijd, dat ik weer eens ga kijken, hoe het thuis loopt. Ik kom graag morgen terug." Zij loopt naar Erin om haar meisje te knuffelen. Die vindt het wel jammer, dat mama nu al weg gaat. Douwe loopt even met mama naar de deur. Hij wil mama naar huis brengen, maar die vindt dat niet nodig. Zij is een volwassen vrouw en goed in staat om zichzelf te verdedigen. "Blijf jij maar hier en pas op mijn bambina. En op de andere vrouwen." Douwe belooft te zullen opletten. Hij kust mama op beide wangen. Zij loopt lachend weg. Douwe gaat naar binnen. In de woonkamer zitten nu alleen Carla en Erin nog. Frits is even met Francis mee naar een warenhuis. Francis mag nog steeds niet rijden. Hij moet ook zijn medicijnen nog ophalen bij de apotheek. Frits helpt hem hier fijntjes aan herinneren. Hij moet steeds een beetje lachen om dit stel bazen. Hij heeft er vreselijk mee geboft. "Neem jij morgen je meisje mee naar de barbecue?" vraagt Francis hem. Frits wil eigenlijk niet toegeven, dat hij niet op de barbecue durft te komen. "Zeg wie moeten we anders aan het spit steken?" grapt Francis tegen hem. "Ik hoop, dat je geen andere plannen hebt." Nee, Frits heeft geen andere plannen en zijn meisje zal best graag meekomen. Douwe gaat ondertussen weer naast Erin zitten. Hij heeft nog een aantal tekeningen in de map zitten. Hij pakt er een blad met allemaal kleine tekeningetjes uit. Het zijn allemaal jonge dieren. Allemaal zonder moeder. "Vindt jij jonge dieren leuk om te tekenen?" vraagt hij aan Erin. Erin knikt. Jonge dieren wekken haar moederinstincten op. Maar dat weet Erin niet. Mgabi komt gapend overeind en probeert nu op Erins schoot te kruipen. Douwe helpt haar. Daar gaat Mgabi weer liggen slapen.

- 264 Carla gaat nog maar eens voor het hertje zorgen. Dat kan al flink drinken. Het wordt tijd, dat de bench weer naar beneden gaat. Het hertje zal toch moeten wennen aan veel mensen. Het huis lijkt nu tegenwoordig wel een bijenkorf. Met Erin als koningin. Douwe kijkt naar de jonge dieren. Er klopt iets niet, maar hij weet niet wat. Tot hij het ziet. Alle jonge dieren zijn van dezelfde hoogte getekend. Net of de tekenares op de grond lag, toen zij ze tekende. Daardoor kijk je een beetje tegen de onderkant van een jong kalfje. "Ik heb huiswerk voor jou voor volgende week. Jij moet een hele week iedere dag een aantal tekeningen maken van een fotoboek, dat ik jou straks zal geven. Jij zoekt de foto's uit, die jij natekent. We zullen Sjaak vragen, of hij jou wil helpen. Hij zit nu toch de hele dag op een stoel. Ik wil graag, dat hij de foto's ook natekent. Ik weet, dat hij een vrij goede tekenaar is. Hij heeft al verscheidene cursussen gedaan. Ook bij mij. Dan wil ik na afloop met jullie allebei de tekeningen gaan vergelijken. Het is niet de bedoeling, dat de tekeningen hetzelfde worden, maar dat jullie ieder in jullie eigen stijl de tekeningen maken." Erin kijkt hem aan. Dit is wel een heel moeilijke opdracht. Douwe strijkt wat haarlokken achter haar oor. "Het is alleen van belang, dat jij er lol in hebt. Denk daar aan." Erin knikt beduusd. Francis en Frits komen terug en Francis heeft een vijftal hele mooie dvd's gehaald. Er is er ook een van een bepaald tijdschrift, over de wildernis van Afrika. Erin mag kiezen, welke dvd er eerst gekeken wordt. Carla en Peter komen erbij zitten. Douwe gaat een luchtje scheppen op zijn motor. Lydia komt verlegen even kijken. Carla vraagt haar ook te komen kijken. Of vindt zij zich te groot voor dit soort films. Lydia schudt haar hoofd. Zij is een grote fan. Vooral van de film, die Erin heeft uitgezocht. Hij gaat over het sprookje Doornroosje. Nu zit iedereen lange tijd ingespannen te kijken naar een mooie film. Francis zit naast Erin en als er een eng stukje in de film is, mag Erin in zijn hand knijpen. Hij heeft ook een arm om haar heen geslagen. Het is heel gezellig. Als de film is afgelopen, horen zij Frits en Sjaak in de keuken lachen. Carla gaat even kijken. Frits heeft een prullenmand voor de keukendeur gezet en Sjaak zit op twee stoelen op een flinke afstand. Hij heeft een aantal balletjes van Snoes in zijn schoot liggen en hij probeert die in de prullenmand te gooien. Als hij mist, rent Snoes als een gek achter het balletje aan. Wanneer hij een keer raakt, springt Snoes in de prullenmand en haalt het balletje eruit. Zij brengt alle balletjes naar Sjaak, die haar dan eventjes achter haar oren kriebelt. Carla moet lachen om die gekke Snoes. Maar nu is het spel uit. Sjaak moet maar weer naar de kamer gaan en Frits moet naar huis. Hij heeft morgen een lange dag voor de boeg. Eerst moet hij helpen met de

- 265 organisatie van het feest. Dan moet hij naar huis om zich te wassen en om te kleden en zijn vriendin op te halen om naar het feest te komen. Hij moet bovendien onderweg wat mensen oppikken en weer afleveren. Frits is nu door het dolle en geeft Carla pardoes een zoen op haar wang. Zij is er wel blij mee. Zij houdt van vrolijke mensen om zich heen. Sjaak hobbelt op zijn krukken naar de kamer. Hij is helemaal opgeklaard van het spel, wat Frits bedacht heeft. Gekke Snoes. Hij moet nog om haar lachen. Francis heeft ondertussen Erin weer aan de hoge tafel gezet. Zij moet immers een mooie tekening voor hem maken. Douwe komt de keuken binnen. "Het eten komt eraan. Ik heb maar wat besteld onderweg. Dan hoef jij niet zoveel drukte te maken." zegt hij tegen Carla. Zij is hier eigenlijk wel blij om. Het eten koken is niet zo erg, maar waar haalt zij de pannen vandaan, die groot genoeg zijn voor zo'n groot gezelschap. Het huis wordt steeds voller. Douwe heeft de post voor Francis bij zich. Daar zit een vreemde brief bij. Francis wil deze niet in bijzijn van Erin openen. Hij loopt even naar de keuken, waar Peter nu bezig is, om een flesje Sportdrank leeg te drinken. Peter heeft eigenlijk wel zin om eens een eind te rennen. Hij wordt ongedurig. Totdat hij Francis gezicht ziet. Die heeft de bewuste brief geopend. Er komt een veer uit vallen. Er zit alleen een kaartje in waarop staat: ‘Jij bent de volgende.’ Francis trilt van woede. Het is een getypt kaartje. Hier zal de politie wel niet veel aan hebben. Francis stopt de brief weg in de binnenzak van zijn jasje. Peter houdt zijn hand echter op en Francis legt de brief erin. Peter fluit als hij de kaart leest. "Hier ga je wel mee naar de politie. Dit wordt steeds erger. Ga jij vanavond met Douwe mee. Dan nemen jullie Carla's auto maar mee. Ik vind, dat er niemand meer alleen ergens kan gaan slapen." "Ook niet meer alleen ergens heen. Dit moeten we zo snel mogelijk met Douwe bespreken." Douwe komt net even de keuken inlopen om iets te drinken te pakken. "Wat wil je met mij bespreken?" Peter geeft hem de envelop. Douwe kijkt Francis aan en die knikt. Douwe bekijkt de kaart en vloekt hartgrondig. "Het is maar goed, dat Carla dat niet gehoord heeft. Anders kun je de hele, volgende week schuimbekken." zegt Peter. Douwe kijkt hem even aan. Dan legt Francis hem uit, wat de plannen zijn. Peter kijkt erg zuur als hem duidelijk wordt, dat hij het rennen nu ook wel kan vergeten. "Ik ga straks wel even met je mee. Ik heb die beweging ook nodig." beurt Douwe hem op. Zo staan er drie grote sterke kerels bij elkaar. Francis belt met zijn mobiel even naar de politie. Hij vraagt naar Hugo en die is toevallig aanwezig. Francis vertelt hem van de anonieme dreigbrief. Hugo wil de brief graag zien en zal zien, of er extra surveillance kan worden ingezet. Francis moet even naar het

- 266 bureau komen. Douwe gaat met hem mee. Er wordt gebeld. Peter gaat open doen. Er staat een catering bedrijf voor de deur met een volledig verzorgde maaltijd. Het eten wordt in de keuken gezet. Er zijn zelfs glazen, borden en bestek bij. De vieze vaat wordt vanavond om tien uur weer opgehaald. Carla, die is komen kijken vindt dit eigenlijk veel te gek. Die gekke Douwe. Nu merkt zij, dat Douwe en Francis weg zijn. "Die zijn even samen een boodschap doen. Francis wil vannacht weer naar zijn eigen huis. Ik heb gezegd, dat zij jouw auto mogen gebruiken. Carla is het daar wel mee eens, maar vindt het toch wel vreemd, dat Francis nu ineens naar zijn eigen huis wil. Peter vertelt haar toch maar van de dreigbrief. Carla is een beetje boos, dat hij het eigenlijk niet wilde vertellen. Zij kan het wel begrijpen, dat Peter haar wil beschermen, maar is het er niet mee eens. Sjaak moet er ook van weten. Lydia moet trouwens ook begeleid worden, als zij uitstapjes gaat maken. De situatie wordt steeds grimmiger. Peter neemt Carla in zijn armen en knuffelt haar. Zij gaan naar de kamer. Erin heeft meteen in de gaten, dat zij allebei bedrukt kijken. 'Is er iets erg gebeurd? Heb ik iets verkeerd gedaan? Moet ik nu weg?' schrijft zij in een briefje aan Carla. Die verscheurt het briefje. "Het heeft helemaal niets met jou te maken. Maak je er maar geen zorgen over." Zij glimlacht naar Erin. Die is weer gerustgesteld. Lydia zit aan tafel te kijken, hoe Erin de ene mooie tekening na de andere maakt voor Francis en ze allemaal weer afkeurt. Zij heeft ook papier en kleurtjes gekregen van Erin. Zij tekent zo nu en dan. Nu heeft zij een goed idee. Zij verzamelt de afgekeurde tekeningen. Zij legt ze op volgorde. Dan schrijft zij in kleur op de achterkant van de tekeningen het verhaal in haar eigen woorden. Zo nu en dan moet zij een woord aan Carla vragen. Zo ontstaat er een soort prentenboek. Sjaak heeft door, wat zij wil doen. Hij glimlacht erom. Nu is Erin weer een vriendin rijker. Hij neemt zich voor om Lydia vanavond uit te leggen, hoe de vork aan de steel zit. Zij zal misschien Erin kunnen helpen zich te gedragen als haar leeftijdgenoten. Zij zijn tenslotte van ongeveer dezelfde leeftijd. "Het eten duurt nog even, want Douwe en Francis moesten nog even een boodschap doen. Als die terug zijn, kunnen we aan tafel." zegt Carla. Lydia wil Carla graag helpen met tafeldekken, maar Peter stuurt haar terug aan de tafel. Lydia mag vandaag nog niet meehelpen. Morgen mag zij nog genoeg helpen. Erin ziet haar tegenzin en schrijft haar op een briefje: 'Welkom in de club van mensen die niets mogen doen.' Lydia kijkt haar even aan en Erin trekt even een lelijk gezicht. Sjaak heeft het briefje ook gezien en moet lachen. "Ja, welkom in de club, zusje." Hij mag nu immers ook niets doen. Zijn

- 267 voet doet anders geweldig pijn nu. Erin gebaart wat met haar handen. Lydia gebaart onzeker terug. Het is wat moeilijker te begrijpen, maar gebarentaal is internationaal. Erin is verrukt, dat Lydia ook gebarentaal kent. Nu kan zij rechtstreeks met Lydia praten. "Waar heb jij gebarentaal geleerd?" vraagt Sjaak aan zijn zus. "Het hoorde bij mijn opleiding als verzorgende. In Australië moet je een opleiding volgen, ook al zul je nooit iets mee doen." "Nou, dat wordt dus gegiebel om gebarentaal." verzucht hij. Lydia grijnst naar Erin. 'Dat is mooi. Kunnen wij elkaar geheimpjes vertellen, zonder dat de ouderen ervan weten.' 'Helaas Douwe en Donja kunnen ook gebarentaal spreken. Dus het is niet helemaal geheim. Maar ik ben er wel heel blij mee.' De meisjes beginnen meteen een heel gesprek. "Het is wel prettig, dat het zo stil is als die meiden zitten te kletsen." grapt Peter tegen Sjaak. Die ziet het maar eens aan. Dit kon ook wel eens helemaal verkeerd zijn voor Erin. Maar dat lossen ze dan ook wel weer op. Carla komt de kamer binnen en ziet de meisjes druk naar elkaar gebaren. Zij schudt haar hoofd. Zij moest ook maar eens gebarentaal gaan leren. Peter vindt dat een goed idee. Hij wil wel meedoen. Erin kijkt hem aan en beduidt, dat zij het hem wel wil leren. Zij doet al enkele woorden voor. Maar zij gaat veel te snel voor Peter. "Erin, ik leer niet zo snel meer als jij. Ik ben al een stukje ouder, hoor." Erin schudt verwoed haar hoofd. Peter is niet oud. Hij loopt op haar toe en haalt haar even aan. "Je bent een lieve meid, maar ik denk, dat Douwe een betere leraar voor ons is." Erin kijkt een beetje teleurgesteld. Francis en Douwe komen net de kamer in lopen. "Betere leraar? Waarin?" vraagt Douwe. "In gebarentaal. Carla en ik willen het ook graag leren. Dan kunnen wij deze meisjes een beetje in de gaten houden, dat ze geen kattenkwaad uit gaan halen." gromt Peter quasi-boos. Erin kijkt hem heel onschuldig aan. Francis schiet meteen in een lachstuip. "Ja, ja, dame. Ik ken jou al langer." Sjaak doet ook een duit in het zakje. Lydia gebaart een vraag naar Erin. Die wil het wegwuiven, maar Douwe gebaart streng, dat zij een eerlijk antwoord moet geven. Erin trekt een lelijk gezicht, maar gehoorzaamt hem wel. Lydia begint er al iets meer van te begrijpen. "Zullen we nu maar aan tafel gaan? Dan kunnen we onze handen ergens anders voor gebruiken." zegt Carla. Iedereen gaat naar de keuken. Sjaak hobbelt met zijn krukken voor Erin uit, die door Lydia naar de keuken wordt gereden. Erin seint een beetje flauw naar haar: 'Zal ik hem een lift aanbieden?' Lydia ligt meteen dubbel van het lachen. Douwe heeft het gezien. "Erin!! Als je niets beters kunt verzinnen, houdt jij je handen maar eens een poosje stil." Sjaak kijkt even verwonderd om. Hij ziet de schuldige uitdrukking op Erins gezicht, het gezicht van zijn zusje, die haar lachen nu

- 268 probeert in te houden en een boos gezicht van Douwe. "Hou jij die meisjes maar in het gareel. Jonge meiden, foei." Nu kijkt Erin helemaal schuldig. Zij hadden niet om Sjaak mogen lachen. Een zere voet is niet leuk. In de keuken worden Lydia en Erin uit elkaar gezet. Douwe plaatst de meisjes ieder aan een kant van hem. "En geen flauwekul onder het eten." zegt hij streng. Carla kijkt hem nieuwsgierig aan. Hij is niet van plan iets te verklappen. Erin zit achter haar bord en durft niets meer te gebaren. Douwe is niet mis, als hij boos is. Dat Douwe niet echt boos is merkt zij pas, als hij haar hand een kneepje geeft. "Ik kan het niet toestaan, als jij een vriend belachelijk maakt, maar het was wel een beetje grappig. Als jij netjes belooft niet meer iemand belachelijk te maken, zal ik niet meer mopperen." fluistert hij in haar oor. Erin kijkt hem nu aan. Zij pakt zijn hand en drukt er een kus op. Hij is blij met dit lieve gebaar. Sjaak krijgt een briefje met een verontschuldiging van haar. Hij trekt een wenkbrauw op. Het is natuurlijk niet leuk, om het middelpunt van spot te zijn, maar het is wel een natuurlijke reactie van iemand van Erins leeftijd. Daar is hij wel blij om. Hij steekt het briefje in zijn zak. Hij wil dit aan Christiaan en Susan laten zien. Hij kijkt naar Lydia. Die kijkt hem even schuldbewust aan. Hij knipoogt naar haar en zij grijnst naar hem. Nu is de vrede weer getekend. Erin heeft een heel klein beetje op haar bord opgeschept. Zij wil niet teveel eten. Douwe houdt haar goed in de gaten. De anderen zitten te praten, maar ondertussen ook op Erin te letten. Als Erin haar bord leeg heeft, denkt zij te kunnen blijven zitten. "Denk jij, dat jij genoeg gehad hebt?" klinkt Douwes bromstem. Erin kijkt hem snel even aan. Dan weet zij wel hoe laat het is en dat zij hier niet mee weg komt. Douwe pakt haar bord en schept op. "Zo en nu netjes eten. Je bent geen peuter meer." gromt hij. Lydia volgt het een beetje verwonderd. Carla schudt haar hoofd maar eens. Erin ook altijd met haar kuren. Goed van Douwe om dat meteen aan te pakken. Erin eet nu met gebogen hoofd haar bord leeg. "Zie je wel, dat je het kunt." Douwe is nu tevreden. Dit keer is er geen ijstaart of pudding als dessert. Dit keer zijn er vruchten. Erin mag een vrucht van de schaal kiezen. Zij ziet een peer. Deze vrucht kent zij niet. Zou die lekker zijn? Zij zit de peer even te bekijken. Zij weet niet echt, of zij hem moet schillen of hem met schil en al kan opeten. "Ken jij nog geen peren? Je kunt hem met schil en al opeten, maar hij is lekkerder, als hij geschild is. Zal ik hem voor jou schillen?" vraagt Douwe haar nu. Erin knikt. Zij wil wel zien, hoe Douwe dat doet. Douwe schilt de peer voor haar en legt stukjes op haar bordje. Dan pakt hij een perzik van de schaal. "Ken je deze?" Erin schudt haar hoofd. Douwe schilt ook de perzik voor haar en haalt de pit

- 269 eruit. Erin kijkt er gefascineerd naar. Nu voert Douwe haar de perzik en de peer. Dan pakt hij een kiwi. "Ken jij deze?" Erin schudt weer. Dan schilt Douwe ook de kiwi voor haar. Hij voert hem haar. "Welke vindt jij nu het lekkerste?" wil Douwe weten. Erin wijst een perzik aan. Er liggen ook druiven op de schaal. Douwe pakt een trosje witte druiven. Hij voert Erin de druiven. Die kent Erin wel. Die groeien ook in Afrika. Dan volgt een appel. Ook die voert Douwe haar. Erin mag niet zelf eten. Douwe grijnst een beetje naar Francis, die een lelijk gezicht naar hem trekt. Douwe is Francis aan het plagen. Gelukkig weet Francis dit wel. Hij weet ook, dat Douwe hem niet in de wielen zal rijden. Douwe is gewoon gek op dit "achternichtje". Carla maakt een eind aan het spelletje, door de schaal van tafel te halen. Zij legt een aantal vruchten op een bordje. Dat is vanavond voor Erin. Dan mag Francis haar voeren. Carla weet wel hoe erotisch dat kan zijn. Douwe en Peter staan op en willen gaan rennen. "Zijn jullie gek geworden? Op een volle maag gaan hardlopen. Dat kan niet. Wacht nog maar even een halfuurtje." maakt Carla daar direct korte metten mee. De mannen weten wel, dat zij gelijk heeft. Iedereen verhuist weer naar de kamer, alleen Sjaak vraagt Lydia, om even bij hem in de keuken te blijven. Lydia denkt, dat hij haar een standje wil geven, over het grapje van Erin. Maar als hij vertelt wat er allemaal met Erin is gebeurd en wat Erin allemaal zelf doet, hoe Erin reageert op bepaalde situaties, snapt zij, waarom al deze mensen zo begaan zijn met Erin en waarom zij van haar houden. Het is niet niks. Lydia moet ervan huilen. Het is toch gewoon treurig, wat die moeder en oom gedaan hebben. Even weet Lydia niet, hoe zij zich tegen Erin moet gedragen. "Gedraag je maar gewoon als jezelf. Ik heb je dit alleen verteld, omdat het ook jou kan gaan treffen en omdat jij dan beter weet waarom Erin in sommige situaties anders reageert. Het is nu van het grootste belang, dat Erin in de veiligheid van de groep blijft. Maak maar gewoon plezier met Erin. Misschien kun jij haar beter duidelijk maken, dat zij gewoon een uiterst getalenteerd meisje is. Haar een klein beetje zelfvertrouwen geven." Sjaak drukt zijn zusjes hand. Hij vindt haar medeleven met Erin hartverwarmend. Samen gaan zij naar de anderen in de kamer. Erin is weer aan de hoge tafel gezet. Nu ligt er een spel op tafel. Monopoly wordt er weer eens gespeeld. Zij zullen het wel niet uit kunnen spelen, maar dat geeft niet. Douwe en Peter zitten wat achteraf. Francis zit aan tafel. Carla loopt heen en weer. Het wachten was nog op Sjaak en Lydia. Zij worden gevraagd om mee te spelen. Dat willen zij wel. Vooral Lydia is dit niet gewend. Kijken de mensen hier geen televisie? Thuis zou zij op haar kamer kijken,

- 270 computeren of met vrienden rondhangen. Vooral op het laatste is Lydia een beetje uitgekeken. Haar leeftijdgenoten zijn haar allemaal te kinderachtig. Haar vader en moeder zijn vaak met hun eigen zaken bezig. Soms kijkt zij met haar vader naar een detective op televisie. Maar meestal is er niet veel aan. Daarom is Lydia op deze reis naar haar broer gegaan. Na een halfuur gaan Douwe en Peter hardlopen. Carla gaat alvast een keer koffie zetten. Er wordt ’savonds wel niet zoveel koffie gedronken, maar zij wil gewoon iets te doen hebben. Zij is een beetje ongedurig. Zij zit te lang in huis opgesloten. Morgen gaat zij met Peter wat boodschappen doen. Er zal vast wel iets te verzinnen zijn. Zij moet er even uit. Het is maar goed, dat Peter bijna de hele tuin heeft afgegaasd. Nu kunnen ze morgen mooi allemaal in de kooi barbecuen. Er kunnen ook mooie lichtjes worden opgehangen als het avond wordt. Carla loopt nog maar eens naar de kamer. Zij ziet Erin stiekem achter een hand gapen. En ook Lydia ziet er niet echt fit meer uit. "Zo dames, nu heb ik jullie betrapt. Niet genoeg geslapen. Dat wordt heel vroeg naar bed." bromt zij, terwijl zij Erin door de haren strijkt. Lydia heeft nog geen slaapkamer gekregen. Ineens schiet Carla een goed idee door het hoofd. Peter en Douwe moeten straks maar even een extra bed op Erins kamer zetten. Dan kunnen die meiden bij elkaar op de kamer slapen. Dan kan Sjaak wel de slaapkamer krijgen die voor hen bedoeld is. Hoeft hij ook niet naar boven te strompelen. Francis kijkt haar aan en ziet haar denken. Hij weet, wat Carla graag wil. Hij moet er eigenlijk om lachen. Peter heeft nog een zware tijd voor de boeg. "Kan ik de dames en heren iets te drinken brengen?" is Carla's vraag. Peter steekt net zijn hoofd om de deur. Een heel bezweet hoofd. "Ja graag, ik lust wel een emmertje of zo." is zijn commentaar. "Ga jij jezelf eerst maar even douchen. Ik heb straks nog een klus voor jullie twee." "Dan kunnen we beter eerst die klus doen, denk ik. Anders gaan we vast weer zweten." lacht Douwe, die ook in de deuropening is verschenen. Ook hij heeft een heel rood hoofd. Peter en Douwe lopen met Carla mee, als zij hen gaat uitleggen, wat zij heeft bedacht. Het is een werkje van niks en als alles in orde is, gaan Peter en Douwe even douchen. Carla gaat intussen nu echt iets te drinken inschenken. Zij geeft ook de vruchten voor Erin aan Francis. Die trekt één wenkbrauw op en glimlacht naar haar. Hij schilt eerst de vruchten en snijdt er stukjes van. Dan houdt hij er Erin één voor. Zij kijkt hem aan en neemt dan het hapje aan. Als zij het met haar hand wil aanpakken, houdt hij haar tegen. Hij wil haar voeren. Zij laat zich nu voeren. Zij blijft hem aankijken. Zo voert hij haar een aantal stukjes. "Hallo, een seksfilm is er niets bij. Zullen we het spelletje maar opruimen?" vraagt Sjaak

- 271 lachend. Francis kijkt hem blozend aan. Au, dat deed zeer. Zijn vrienden kunnen nu alles zien. Peter knipoogt naar hem. Iedereen weet toch, wat Francis voor Erin voelt. Erin bloost ook. Zij durft niemand meer aan te kijken. Zij begint driftig haar geld te tellen. Binnen een minuut weet zij hoeveel geld en waardestukken zij heeft. Lydia ziet het met open mond gebeuren. Dit is echt fenomenaal. Als zij dit thuis zou vertellen, zou niemand haar geloven. Eerst een erotische show en direct daar achteraan een voorstelling van werelds eerste menselijke rekenmachine. Zij seint naar Erin: 'Jij hebt je vast vergist.' Nu gaat Erin alles nog eens narekenen. Weer is alles binnen één minuut geteld. Met hetzelfde getal als uitkomst. "Lydia, zit Erin niet voor de gek te houden. Dat is niet aardig." bromt Douwe. Lydia kleurt nu hoogrood. "Sorry, Erin. Het was niet aardig, maar ik wilde jou nog zo graag zien rekenen. Het spijt me." Erin kijkt haar verbaasd aan. Wat valt er nu te zien aan rekenen. En waarom zou Lydia nu sorry zeggen? Erin is daar toch voor? Douwe knipoogt nu naar Lydia. Die gaat haar eigen geld maar uitrekenen. Erin telt automatisch mee. Lydia maakt een telfout en Erin verbeterd haar. Sjaak schudt zijn hoofd. "Meisje, wij zijn niet van die snelle en goede rekenaars. Geef ons alsjeblieft een beetje krediet." 'Maar daar ben ik toch voor? Om het rekenwerk voor jullie te doen? Wat moet ik anders doen?' Nu maakt Erin het helemaal bont. "Nee, jij bent er niet om voor andere mensen het werk te doen. Wij moeten onze eigen boontjes doppen." Erin kijkt hem vreemd aan. Zij kent geen boontjes doppen. "Wij moeten zelf ons geld tellen, Erin." zegt Francis nu. "Boontjes doppen is in dit geval een uitdrukking. Carla zal jou wel eens laten zien, wat echt boontjes doppen is." Carla knikt. Sjaak en Francis tellen nu tegelijk ieder hun eigen geld. Dat kan Erin niet meer volgen. Dit gaat wel veel langzamer. Francis heeft gewonnen. Dat mag ook wel voor een makelaar. Lydia heeft verloren. Die nam veel te veel risico. Sjaak heeft het goed gedaan, hoewel hij een paar keer vreselijke pech heeft gehad. Erin is veel te lief geweest voor de anderen. Dat is iets, waar zij vaker last van heeft. Bovendien is zij erg moe. Haar knie doet nu wel niet zoveel zeer meer, maar de narcose is nog niet helemaal uitgewerkt. Het is nu bijna acht uur. Peter komt aanlopen met de medicijnen. Carla trekt een grimas. Vervelende vent. Waarom nou niet vergeten. Sjaak kijkt haar strak aan. Carla kijkt snel weg en bloost. Er is geen woord gezegd. Lydia ziet, hoe haar broer als dokter is. Hij kan best behoorlijk streng zijn. Carla is toch in ieder geval een beetje van zijn eigen leeftijd. Dat Peter er ook nog is, weet Lydia natuurlijk niet. Het is hier maar een gek, maar leuk stel. Lydia is ook wel moe. Zij

- 272 heeft nog last van het tijdsverschil. "Zo Erin, nu ben jij als eerste aan de beurt. Rol je mouw maar even op." commandeert Sjaak. Erin trekt een pruillip, maar doet wat hij zegt. Francis helpt haar even met haar mouw. Die wil niet blijven zitten. Erin kijkt weg van de naald. "Zo, daar komt hij." zegt Sjaak, als hij de naald er alweer uithaalt. Erin spant nu haar spieren een beetje. Sjaak legt de naald op tafel. Erin kijkt hem verbaasd aan. Wanneer gaat hij de injectie nu geven? "Het is allang achter de rug, meiske. Ik heb je alleen even afgeleid. Dat vindt je toch niet erg, nietwaar?" Erin schudt verward haar hoofd. Zij heeft niets gevoeld. Nu krijgt zij van Peter nog een glas drinken. Zij kijkt Peter aan. Hij trekt een wenkbrauw op. Zij doet alsof zij hem een kusje geeft. Nu glimlacht hij naar haar. Die gekke meid. Zij drinkt haar glas leeg. Lydia wil vragen, waar haar slaapkamer is. Dan kan ook zij zich gaan klaarmaken voor bed. Carla zegt: "Ik heb een verrassing voor de dames. Jullie slapen bij elkaar op de kamer. Sjaak slaapt op de kamer naast jullie, dus niet keten 's-nachts. Ik zal jullie wijzen en Erin even naar bed helpen. Dan kan Peter de spullen van Sjaak naar zijn kamer brengen." Sjaak is opgelucht, dat hij nu geen trap hoeft te lopen. "Ik heb jullie toch niet van jullie plek verdrongen, hè?" vraagt hij nog even zachtjes aan Carla. "Nee, het is ons een beetje te gehorig daar. Wij gaan liever naar onze eigen slaapkamer." Zij schenkt hem een stiekem glimlachje. Sjaak moet nu hartelijk lachen. "Peter, ik denk, dat ik jou medicijnen maar moet aanvullen." zegt hij lachend. Peter gromt even en knipoogt dan. Hij neemt toch maar zijn eigen medicijnen. Hij heeft wel in de gaten, dat Carla probeert er onderuit te komen. Sjaak heeft het ook in de gaten. Die komt nog van een koude kermis thuis. Erin wordt intussen even geholpen. "Ik kan dat ook doen, als jullie dat liever willen." stelt Lydia voor. "Nee, het is lief aangeboden en 's-nachts is het misschien gemakkelijk, maar nu doe ik het. Dat is een soort ritueel geworden van ons. Niet, poppetje?" zegt Carla. Erin knikt heel verlegen. Zij weet, dat zij hulp nodig heeft, maar zij vindt het nog steeds niet leuk. Zij zorgt liever voor anderen. Lydia kleedt zich ook om. Als de meiden in bed liggen, doet Carla het licht uit. "Nu geen geklets meer. Jullie gaan allebei slapen. Morgen is er nog genoeg tijd." Zij geeft nog gauw Erin een knuffeltje. De meisjes vallen gauw in slaap. Zij horen niet meer, dat Peter en Sjaak allebei op Carla brommen. Die wordt even de oren gewassen over medicijnen en dergelijke. Francis en Douwe zijn maar even met de honden gaan wandelen. Die wisten al wat er komen ging. Als zij terugkomen is alles al achter de rug. Nu is Sjaak de enige nog die medicijnen moet nemen. Hij neemt ze in met een glas water. Hij trekt er een raar gezicht bij. "Smaken ze erg vies?"

- 273 wil Peter nog even zout in de wond wrijven. "Nee, maar het is gewoon een gek idee. Hoewel de meeste artsen wel aan de medicijnen zijn. Ik gebruik bijna nooit medicijnen, maar nu moet het wel." is zijn antwoord. Peter heeft best achting voor Sjaak en die stijgt nu nog meer. Een dokter, die op zo'n manier met medicijnen omgaat is geweldig. Carla is nog steeds boos. Zij vindt het niet eerlijk, zoals zij door beide mannen is aangepakt. Zij zit stevig te breien. Peter kijkt even naar haar. Hij zal haar straks in bed nog wel het een en ander influisteren. Bijvoorbeeld over het goede voorbeeld geven. Francis gaat nog even het hertje voeden. Na morgen kan die ook weer naar buiten. Douwe praat nog even met Peter over vroeger en welke streken ze allemaal hebben uitgehaald. Er wordt alweer gelachen. Als om tien uur het cateringbedrijf de spullen komt ophalen, staan Douwe en Francis klaar om naar huis te gaan. Zij zijn ook wel moe en zij willen de omgeving van het kantoor en de woning nog even controleren. Dat zeggen ze maar niet aan de anderen. Die hebben het al moeilijk genoeg. Sjaak gaat ook naar bed. Peter sluit het huis nu goed af. Snoes en Mgabi moeten vannacht binnenblijven. Stel dat er iets gebeurt. Dan gaan Peter en Carla ook naar bed. Carla wil tegen Peter klagen, over de manier waarop zij is aangepakt, maar krijgt van hem dan de wind nog een keer van voren. Dit keer is hij echt boos. Hij belooft haar een flink pak voor haar broek, als zij nog een keer probeert eronder vandaan te komen. Carla begint nu te huilen. Zo was het toch niet bedoeld. Zij is nu eenmaal bang voor spuitjes. Peter, die er ook geen held mee is, troost haar nu. Bang zijn is niet erg, maar het moet toch. Samen knuffelen zij nu een tijdje, voor zij de liefde bedrijven. Nu zijn zij allebei moe en voldaan en vallen zij dicht tegen elkaar aan in slaap. Niemand ziet de donkere figuur, die weer iets weerzinwekkends aan de deur van de kooi bindt. Hoewel, er is iemand, die het gezien heeft en die volgt nu de persoon, die voor deze ellende verantwoordelijk is. Als die persoon op plaats van bestemming is, keert de achtervolger terug naar het huis en verwijdert het lijkje van een hertekalfje van de deur. Dit hoeven de bewoners niet te zien. Er is even radioverkeer tussen de achtervolger en de centrale en dan is alles weer stil.

- 274 -

Zaterdag 20 april 2002 Zaterdagmorgen begint voor Erin al vroeg. Om zes uur wordt zij wakker met kramp in haar zere been. Zij weet niet, hoe zij van de pijn af moet komen. Zij hapt een paar keer naar adem, maar dat helpt niet veel. Lydia is wakker geworden en doet een lichtje aan. Zij ziet aan Erins gezicht, dat er iets is. "Wat is er? Heb je pijn?" Erin knikt en wijst naar haar voet. Die ligt er heel verkrampt bij. Lydia stapt uit bed en gaat kijken, wat er met Erins voet aan de hand is. Als zij de tenen van de voet omhoog duwt, schiet de kramp los. Erin slaakt een diepe zucht. Vervolgens lopen haar de tranen over de wangen. Dat deed echt heel zeer. Nu zijn de meiden echt wakker. "Zal ik in de keuken kijken of er iets te eten is? Ik heb eigenlijk wel een beetje honger. Of zouden ze dat erg vinden?" 'Ja, lekker. Ik denk niet, dat Peter en Carla bezwaar hebben. Maar doe wel zachtjes, we willen niemand wakker maken.' Lydia gaat op weg naar de deur, als die plotseling openzwaait. "Wat is hier aan de hand?" Sjaak is wakker geworden van Lydia's geklets. Nu staat Lydia als een betrapte kleuter met haar voet te draaien, met een hoogrood gezicht. Erin kijkt Sjaak smekend aan. Hij kan zien, dat zij heeft gehuild. Hij kijkt de beide meisjes streng aan. "Ik heb honger en wilde even kijken, of er iets te eten is. Ik hoop, dat het niet erg onbeleefd is." zegt Lydia kleintjes. Sjaak kijkt haar aan. "Waarom heeft Erin dan gehuild? Heb jij haar wakker gemaakt?" Erin schudt heel hard haar hoofd. Zij beduidt, dat zij Lydia heeft wakker gemaakt. Sjaak kijkt Lydia aan en trekt een wenkbrauw op. "Nou?" "Erin had kramp. Ik heb geprobeerd haar te helpen. Ik hoop, dat ik het goed gedaan heb. Zij moest ineens huilen. Daarom wilde ik iets te eten halen. Dat leidt haar misschien af van de pijn." Lydia klinkt erg kleintjes. Sjaak trekt haar naar zich toe en knuffelt haar. "Jullie zijn een stelletje gekke meiden. Ga maar gauw kijken of er iets te eten is." Hij knipoogt naar Erin. "Ook voor mij graag." Hij loopt op Erins bed af en gaat op de rand zitten. "Nu jij. Wat is dat over kramp?" Nu kijkt hij weer heel streng. Erin kijkt schuldig. 'Ik had zo'n pijn in mijn linkerkuit. Ik heb Lydia wakker gemaakt. Het

spijt mij echt. Toen Lydia mijn voet omhoog duwde ging de pijn ineens over. Toen kwamen de tranen vanzelf. Dat is niet Lydia's schuld. Ik wilde jullie niet wakker maken. Echt niet. Het spijt me.' schrijft Erin. Sjaak leest gelijk mee. Als

zij nog meer verontschuldigingen wil schrijven, kapt hij haar af. "Jij had Lydia wel wakker moeten maken. Jij kunt er niets aan doen,

- 275 dat jij kramp hebt. Niet dat jij het krijgt en niet om het te laten weggaan. Lydia deed het enige, wat een beetje helpt. We moeten misschien zorgen, dat jou kuit niet zo snel verkrampt. En nu is het uit met al je verontschuldigingen. Wij zijn hier om jou te helpen. Voor deze keer, totdat jij helemaal beter bent. Dan mag jij weer mensen gaan helpen. Maar wel uitkijken, dat je niet weer gewond raakt." Hij strijkt de laatste tranen van Erin gezicht. Meteen beginnen de tranen weer te lopen. Hij geeft haar nu een zakdoek. Erin went haar hoofd af. Zij schokt even van de snikken, maar er komt geen geluid als Erins onregelmatige ademhaling. Lydia komt zachtjes binnen. Zij heeft voor ieder een kom cornflakes met suiker en melk bij zich. Zij plaatst ze op een tafeltje. Zij geeft Sjaak zijn kom aan. Zij kijkt nu naar Erin, maar weet niet echt wat zij ermee aanmoet. Sjaak schudt zijn hoofd. Hij strijkt Erin over de rug. Het snikken wordt erger, maar nog steeds hoor je niets ander dan Erins schokkerige ademhaling. Sjaak trekt zijn schouders op en laat Erin maar even huilen. Er is een heleboel waarover Erin mag huilen. Het is gezond voor haar. Hij eet zijn cornflakes. Lydia kijkt met een sip gezicht in haar kom. Zij eet ook, maar het smaakt haar niet echt. Sjaak raakt even haar hand aan. Zij kijkt hem even aan. In zijn ogen staat de vraag te lezen. Zij knikt. Nu kijkt zij al iets vrolijker. Zij kan er dus niets aan doen, dat Erin huilt. Erin moet het gewoon even zelf uitvechten met haar demonen. Als Erin kalmeert, is haar hele gezicht vlekkerig. Sjaak pakt de zakdoek van haar over. Hij is helemaal nat. Sjaak trekt een doos tissues naar zich toe. Nu veegt hij Erins gezicht schoon en haar handen, die zij gebruikt heeft om haar snikken te smoren. Er staan verschillende gemene tandafdrukken in. Sjaak kijkt even naar Erin. Zij durft nog steeds niemand aan te kijken. 'Het spijt me, Lydia. Ik had jou niet wakker mogen maken. Nu is Sjaak ook nog boos op jou. Het spijt me echt heel erg. Ga jij nu weg?' Lydia kijkt met steeds grotere verbazing naar de gebaren, die Erin maakt. Zij weet het nu echt niet meer. "Sjaak?" is het enige wat zij uit kan brengen. Sjaak heeft wel in de gaten, dat er iets ernstigs aan de hand is, maar kan de handgebaren van Erin niet lezen. Hij beduidt Lydia Erin de kom met cornflakes te geven. Dan houdt hij zijn vinger tegen de lippen. Laat Erin dan maar even een tijdje zweten. Hij beduidt Lydia hem te volgen naar zijn kamer. "Jij gaat even mee naar mijn kamer." zegt hij streng tegen Lydia. Meteen geeft hij haar een knipoog. Zij lopen de kamer uit. In zijn slaapkamer vraagt hij zachtjes aan Lydia, wat Erin heeft "gezegd". Als hij het hoort, vloekt hij zachtjes. "Sorry, Lydia, als Carla me zou horen moest ik mijn mond wassen. Die meid is alleen zo verschrikkelijk eigenwijs. Nu kunnen we hier wel op ingaan, maar bereiken we er iets mee?" Hij

- 276 denkt er diep over na. Het is voor Lydia niet leuk, als Erin zo blijft doen, maar aan de andere kant heeft Erin nu niet genoeg slaap gehad en is het logisch, dat zij dan huilerig is en in oud gedrag vervalt. "Weet je, negeer het hele geval. Zeg haar alleen, dat je alleen blijft, als zij zich niet meer verontschuldigt. Dan gaan jullie alletwee weer slapen. Zij is nog veel te moe. Zij is donderdag pas geopereerd. Dit kan een geestelijke terugslag zijn daarop. Jij bent vast ook nog moe en anders ga je maar liggen lezen. Je kunt best een lampje aanlaten, als jij dat wilt." Lydia geeft hem een kus op zijn wang en loopt naar haar eigen slaapkamer. Erin heeft de kom half leeggegeten. Zij ligt nu te wachten, totdat Lydia terugkomt. Lydia ziet haar op haar lip bijten. Dan ziet zij de blauwe plekken op Erins handen. Gekke Erin. Lydia pakt Erins handen. "Jij bent vreselijk ondeugend geweest. Sjaak is echt boos op jou. Voor straf moet jij in je bed blijven, totdat je minstens nog drie uur hebt geslapen. Maar eerst moet jij je eten opeten. Ik ga je voeren en geen tegenwerking. Dus zitten en mond open." Erin kijkt haar aan en opent haar mond gehoorzaam. Zij kijkt erg bedrukt. 'Nu heb ik het voor jou heel vervelend gemaakt. Dat spijt mij erg. Zul jij niet boos op mij zijn?' "Hou die handen stil. Ik wil nu even niet met je praten. Als jij je eten op hebt, zal ik je vertellen, hoe ik erover denk.” Erin eet braaf haar eten op. Zij weet, dat Lydia nu boos is. Zij heeft Lydia boos gemaakt. Als Erin alles opheeft, zet Lydia de kom weg. "Zo. Nu even een woordje. Ik blijf. En jij houdt nu op met sorry zeggen tegen mij. Wij zijn vriendinnen, dus ik kan heel veel van je hebben. Anders zal ik je heel duidelijk vertellen, wat ik er van denk. Is dat duidelijk?" Erin knikt. Haar lip trilt, maar zij huilt niet. Dan pakt Lydia haar handen. "Dit wil ik niet meer zien. Als jij moet huilen, huil je. Als je moet schreeuwen, schreeuw je. Maar je bijt niet meer op je handen of op iets anders. Als ik merk, dat jij jezelf zeer doet, pak ik mijn spullen en ga weg. Of naar een hotel of naar het huis van mijn broer." Erin kijkt haar aan. Lydia kijkt streng terug. Erin knikt. Zij weet niet wat zij moet 'zeggen'. "Oké, en dat van Sjaak heb ik niet gelogen, dus ga maar gauw slapen. Ik laat een lampje branden, voor als je bang bent. Zij kruipt nu zelf ook weer in bed. Erin doet braaf haar ogen dicht. Na tien minuten slaapt zij. Lydia probeert ook te slapen. Als dat niet lukt, pakt zij een damesblad. Dan valt ook zij in slaap. Als om acht uur Carla opstaat, slapen de meisjes nog lekker door. Sjaak wordt wel wakker. Hij staat op en gaat naar de keuken, om Carla te vertellen, wat er gebeurd is. Hij heeft ook de woorden van Lydia aan Erin duidelijk kunnen horen. Hij heeft Erin helemaal geen straf gegeven en hij is ook niet boos op haar, maar Lydia heeft het goed aangepakt. Hij heeft stiekem even om het hoekje gekeken en de

- 277 meisjes slapen allebei. Carla kijkt hem aan en knikt. Zij vindt het afschuwelijk, dat Erin weer zo moet huilen. Zij doet een beetje zachtjes. Zij gaat boven met Peter eten. Het bevalt goed om hem ontbijt op bed te brengen. Sjaak neemt nog een boterham met honing. Dan gaat hij zich zachtjes aankleden. Hij kan zichzelf redden, al is het lastig. Hij voelt wel een beetje mee met Erin. Om negen uur komen Peter en Carla beneden. Zij doen erg zachtjes. Lydia is nu ook op, maar loopt nog in haar pyjama. Zij wil Erin niet wakker maken. Die slaapt nu eindelijk een keer rustig. Douwe en Francis komen ook de keuken in. Zij doen wat luidruchtig en uitgelaten, maar Peter kijkt ze één keer aan en ze doen meteen zachtjes. "Wat is er aan de hand? Waarom heerst hier zo'n grafstemming? Is er iets met Erin? Is er weer iets gevonden?" Douwe is nerveus. "Nee, maar zij heeft vanmorgen vroeg een soort nerveuze aanval gehad. Nu slaapt zij uit." Douwe haalt opgelucht adem. "Was het echt erg?" vraagt Francis. "Kijk maar niet naar haar handen." zegt Lydia. Douwe kijkt haar aan en trekt zijn wenkbrauwen op. "Lydia heeft Erin vanmorgen afgeholpen van een kramp. Daarna sloeg Erin door. Waarschijnlijk mijn schuld. Ik deed alsof ik boos was op de meisjes. Toen ging Erin eraan onderdoor. Zij kon mij niet eens de kans geven om het uit te leggen. Later heeft Lydia haar nog even aangepakt en sinds die tijd slaapt ze." legt Sjaak uit. "Ik denk, dat de laatste dagen teveel voor haar zijn geweest. Ze hield zich zo groot. Ze deed zo mooi mee. Waarschijnlijk heeft zij zich onbewust aangepast aan wat wij van haar willen. Die huilbui is een goed teken, maar laat het niet te ver gaan." vindt Douwe nu. Peter en Francis gaan even lopen met de honden. Carla gaat het hertje een fles geven. Die moet vandaag nog boven blijven. Sjaak, Douwe en Lydia blijven zwijgend aan tafel zitten. "Moet ik haar niet een keer wakker maken?" vraagt Lydia nu nerveus. "Nee, laat maar slapen. Pak maar zachtjes je kleren en kleed je op mijn kamer maar aan. Nu wegwezen." Als Lydia weg is zucht hij tegen Douwe: "Meiden, moeilijk te doorgronden." Douwe lacht. "Hoelang wil je haar laten slapen? Tot ze uit zichzelf wakker wordt?" Lydia komt terug in de keuken. "Erin is niet wakker, maar zij ligt enorm te kreunen." Douwe staat meteen naast haar. Hij loopt met grote stappen naar Erin. "Meisje, nu wakker worden. Je bent nu bij ons. Kijk mij eens aan. Poppetje, wakker worden. Nu." Zijn stem klinkt dringend. Erin reageert even, maar wordt niet wakker. Zij blijft nog steeds onrustig aan de dekens plukken. Douwe gaat op de rand van het bed zitten en pakt Erins handen. Nu schrikt zij wakker. Zij gilt heel schril. Dan ligt zij trillend en bang naar Douwe te kijken. Alsof zij hem niet ziet. Carla komt van de trap af rennen. Zij staat bijna direct naast

- 278 Douwe. Zij wil hem wegduwen, maar hij blijft zitten en weert Carla af. "Erin, je bent nu bij ons, meisje. Wees maar niet bang. Ik doe jou niets. Ken je mij nog?" Erin probeert haar handen vrij te krijgen. Er trekt een vlaag van pijn over haar gezicht. Douwe laat langzaam haar handen los. Dan vliegen haar handen door de lucht. Zij vertelt het verhaal van haar nachtmerrie aan Douwe. Halverwege ziet zij de geschrokken gezichten om zich heen en trekt zij de deken over haar hoofd. Douwe pakt weer haar handen. Nu wringt hij de deken uit haar handen en trekt hem van haar af. "Nu wordt er geluisterd. Jij hebt een nachtmerrie gehad en een heel erg enge ook. Daar hoef jij je niet voor te schamen. Die hebben we allemaal wel eens. Dan laten we wel eens mensen schrikken. Dat geeft niets. Ik wil nu, dat jij mij in detail vertelt, wat jij gedroomd hebt en wat daarvan in werkelijkheid gebeurd is. De anderen zullen nu de kamer uitgaan, tenzij jij wilt, dat er iemand blijft. Ik ga een geluidsopname maken en ik ga hardop vertellen, wat jij mij met jouw handen vertelt. Uiteindelijk laat ik jou de opname afluisteren en dan stel ik een verklaring op, die jij ondertekent. Ben jij het hier mee eens?" 'Ja, alles wat je maar wilt. Maar hoef ik dan niet weg? Alsjeblieft, hoef ik niet weg?' Erin is nog steeds helemaal in paniek. "Carla, Erin vraagt of zij niet weg wordt gestuurd." Nu geeft Douwe Carla ruimte om bij Erin te komen. "Maar meisje toch, wij sturen jou nooit meer weg. Als jij zelf een verstandig besluit neemt om te gaan en wij weten zeker, dat jij het aankunt, laten we jou gaan. Eerder niet. Dan blijf je fijn bij ons. Poppetje toch. Zo bang. Kom maar hier, mijn meisje." Carla wiegt Erin in haar armen. Douwe is ondertussen even naar de keuken gelopen, waar zijn jas hangt. Hij haalt een geluidsrecorder uit zijn zak. Sjaak komt achter hem aan gelopen. "Ik hoop maar, dat dit goed gaat. Mijn god. Zij krijgt heel zware medicijnen, juist om dit soort situaties te voorkomen." "Waarschijnlijk een bijverschijnsel van de narcose. Het is gebeurd en nu moeten we er maar gebruik van maken." Douwe is eigenlijk hels. Hij heeft al begrepen, wat Erin straks gaat vertellen. "Douwe, in hoeverre heb ik dit veroorzaakt? Ik bedoel door te doen, of ik kwaad was?" "Niet. Dit is door iemand anders veroorzaakt. Ik dacht, dat zij beschermd was. Maar ze hebben een tijdbom in haar geest geplaatst." Douwe kijkt Sjaak aan. "Hier kun jij niets aan doen, man. Voel je er niet schuldig over. We hebben genoeg aan één persoon, die zich onterecht schuldig voelt." Hij geeft Sjaak een kneepje in zijn schouder. "Zorg wel voor een lekkere, warme kop chocolademelk, straks als ik klaar ben met haar." Sjaak knikt. Als Douwe in Erins kamer komt zit Carla haar nog steeds te wiegen. Erins trillen is nu sterk verminderd. Zij trilt nog wel. Lydia staat er bij te kijken, alsof zij misselijk is. "Ga naar je

- 279 broer in de keuken. Zeg hem jou het zelfde recept te geven als Erin straks. Blijf bij hem en zorg straks dat de anderen en ook je broer hetzelfde recept krijgen. Dan ben jij een fidele meid." fluistert hij haar in het oor. Zij kijkt hem aan en knikt. "Maak jij haar beter?" fluistert ze terug. Douwe schudt zijn hoofd. "Dat kan ik niet. Dat moet zijzelf doen. Ik kan haar wel helpen en steunen. Net als jij." Lydia ziet een beetje grauw. Zij heeft meegekregen, wat Erin Douwe vertelde. Lydia loopt als een slaapwandelaar naar de keuken. Sjaak ziet haar binnenkomen. "Hallo, wat een welkom in Nederland. Meisje, jij ziet er niet goed uit. Ga zitten en vertel wat er scheelt." Francis is achter Lydia aan gelopen. Douwe heeft ook Carla en Peter weggestuurd, maar die willen even samen op verhaal komen. "Jij moest mij hetzelfde recept geven, als Erin straks en de anderen moesten dat ook hebben. Iedereen. Sjaak wat heeft zij daar werkelijk van meegemaakt?" Francis kijkt Sjaak vragend aan. "Welk recept? Nog meer medicijnen?" "Nee, chocolademelk, maar ik kan het niet maken. Veel cacao en veel, heel veel suiker." "Oké, komt eraan." Francis begint de chocolademelk klaar te maken. "Meisje, ik weet niet, wat Erin vertelde. Ik kan geen gebarentaal lezen. Ik weet ook zeker, dat Erin niet in de gaten heeft gehad, dat jij erbij was. Anders had zij niet zoveel verteld. Schrijf maar even op, wat jij ervan hebt meegekregen." Sjaak heeft zachtjes gesproken en werpt een blik op Francis' rug. "Francis en Erin houden van elkaar." fluistert hij Lydia in het oor. Lydia kijkt even naar Francis en knikt. Zij pakt een schrijfblok en een pen en begint te schrijven. Het is een afgrijselijk verhaal, dat in een horrorfilm niet zou hebben misstaan. Sjaak kijkt mee terwijl Lydia schrijft. Hij weet, dat het meeste ervan echt is. Hij hoopt, dat de rest maar nachtmerrie is. Als het verhaal af is geeft hij door onderstrepen aan, wat werkelijkheid is. Nu wordt Lydia pas echt grauw. Francis draait zich net om. Sjaak ziet het niet. "Lydia, stop je hoofd tussen je benen. Rustig maar. Diep adem halen. Rustig aan. Foei, meisje toch. Nu niet gaan flauwvallen, hoor." Francis helpt Lydia. Sjaak steekt gauw het papier weg. Zelfs als de rest nachtmerrie is, is de werkelijkheid genoeg om Francis over de rooie te jagen. Lydia komt snel weer tot zichzelf. Peter en Carla komen binnen. Peter heeft zijn arm om Carla heen geslagen. Zij ziet heel bleek. Francis schenkt voor iedereen een beker chocolademelk in. Carla schuift hem weg. "Carla, dokters orders, iedereen een beker chocolademelk. Sorry, het moet. En die orders zijn dit keer niet van mij." Sjaak schuift de beker terug naar Carla. Zij kijkt hem aan. "Waarom verwacht zij om weggestuurd te worden, als zij alleen maar een nachtmerrie heeft gehad? Sjaak, wie heeft haar zo verknipt? Wat kan ik eraan doen? Ik wil mijn meisje niet zo

- 280 zien lijden. Zij is echt doodsbang." Carla is erg overstuur en barst in tranen uit. Peter trekt haar tegen zich aan. Ook hij heeft het te kwaad. Op dat moment komt Frits door de keukendeur binnen. Christiaan loopt achter hem aan. Die wil graag helpen met de organisatie. Zij kijken beiden op van de verslagen stemming in de keuken. "Oh-oh. Dit ziet er niet uit. Is er iets gebeurd? Groot Probleem?" vraagt Christiaan. "Erin heeft zojuist het hele huis bij elkaar gegild, na een nachtmerrie. Douwe is nu bij haar. Hij wil het hele verhaal opnemen. Nu is iedereen nog van streek, door Erins reactie. Carla, Erin was nog niet goed wakker. Als zij zich straks van haar omgeving bewust is, zal zij het wel weten. Zij moet het nog leren. Lieverd, het is bij haar niet ingebakken, zoals bij andere kinderen. Ik weet, dat het jou ook zeer doet, maar zij meent niet, dat jij haar kwaad wil doen. Zij is alleen erg onzeker. Het enige wat we kunnen doen is haar een beetje zekerheid en liefde geven. Keer op keer. Net zolang, totdat het is ingebakken. Denk je dat jij dat aankunt?" Carla kijkt hem fel aan. "Ik laat haar niet in de steek. Al moet ik twintig jaar lang zo voor haar zorgen. Ik zal het volhouden. Correctie: wij zullen het volhouden." Carla kijkt Peter liefhebbend aan. Hij houdt haar de beker chocolademelk voor en zij drinkt hem braaf leeg. Dan drukt hij een kusje op het puntje van haar neus. Alle aandacht is nu even bij Peter en Carla. Sjaak steekt zijn hand in zijn zak en geeft Christiaan snel het briefje. Die kijkt er even snel naar en stopt het gauw weg. Lydia heeft het wel gezien. "Mooi, daar zijn we het dus over eens. Gaan we gewoon door vandaag? Of kan iemand dat niet aan?" Christiaan kijkt iedereen aan. "Geef mij nog even tijd. Dan kan ik even tot mezelf komen. Ik ga wel even met Frits wat boodschappen doen." zegt Francis. Christiaan knikt. "Goed idee. Peter en Carla gaan straks even wat winkelen. Haal voor Erin een leuk stel kleren. Weet ik veel? Nee, ik weet niet waar zij van houdt. Geef haar maar iets leuks." Carla haalt bibberend adem. Krijgt zij haar winkelen toch nog. "Zo en nu jij. Wat is er met jou aan de hand? Waarom heb jij hier krukken staan? Man, wat heb jij gedaan?" vraagt hij Sjaak. Sjaak haalt zijn schouders op. "Ik ben in een roestige spijker gaan staan. Daarna heb ik de wond niet goed verzorgd. Het is een ontsteking en een beschadiging van een pees. Ik ben voor drie weken uit de running. Nu logeer ik min of meer gedwongen hier. Nee, Peter, ik neem het gedwongen terug." Peter deed net of hij Sjaak een rechtse wilde verkopen. Sjaak doet net of hij bang is. Hij weet ook wel, dat die reus geen mens kwaad doet en maar zelden uit zijn slof schiet. Christiaan ziet het aan. De gewone kameraadschappelijke sfeer begint terug te keren. Het Spaanse graan heeft de orkaan weer doorstaan. Dan verlegt Christiaan zijn

- 281 aandacht naar de jongedame, die naast Sjaak zit. "En wie bent u, jongedame? Ik neem aan een vriendin, want anders zou u niet in nachtgoed hier rondlopen. Hebt u hier ook gelogeerd?" "Christiaan, mag ik je voorstellen aan mijn zusje Lydia. Zij is donderdag aangekomen uit Australië. Omdat ik hier logeer, hebben Peter en Carla haar ook gevraagd. Zij is sindsdien een vriendin van Erin geworden en de dames kunnen met elkaar praten." Sjaak laat zijn handen wapperen. "Jij weet duidelijk niet wat je zegt. Carla laat hem maar zijn handen wassen. Hij zit te vloeken." grapt Lydia nu. Zij is nu een beetje bijgekomen. Chocolade werkt dus wel en humor ook. Omdat verder iedereen weggelopen is zegt Sjaak nog: “Dat briefje is een vertaling door Lydia van Erins verhaal over de nachtmerrie." Christiaan trekt nu het briefje weer tevoorschijn. "En die onderstrepingen?" "Dat was ik net aan Lydia aan het uitleggen, totdat de dame bijna flauwviel. Sorry, schat, het is ook een beetje veel voor één keer. Jij denkt een leuke vakantie te krijgen en dan krijg je zoiets op je dak." Christiaan knikt. "Hoeveel van het andere denk je dat echt is?" Sjaak kijkt even steels naar zijn zus. "Ik hoop niks." Christiaan begrijpt het. "Lydia, heb jij je kleren nog gepakt? Dan kun jij je beter even in de badkamer boven omkleden. Wil je dat doen?" Lydia staat op en pakt haar kleren. Vlak voor zij de keuken uitloopt steekt zij haar tong uit naar haar broer. Die ziet het echter niet. "Een pittig meisje. Leuke zus. Een nakomertje? Jullie schelen nogal in leeftijd, niet?" Sjaak kijkt Christiaan aan en knikt. "Nee, zij is mijn stiefzusje. Mijn vader is hertrouwd met een Australische. Ik was toen al bijna volwassen en studeerde al. Zij is hun enige dochter samen. Mijn stiefmoeder heeft nog wel twee oudere, getrouwde dochters. Een heerlijk stel bij elkaar. Ik ben er al verscheidene keren geweest." Christiaan luistert vol belangstelling. Een leuke meid, die Lydia. Dan keren zijn gedachten terug naar het briefje. "Je hebt nog maar de helft onderstreept. Nu nog een keer mijn vraag beantwoorden, maar dan eerlijk." "Ik denk, dat het een volledige herinnering was. Geen nachtmerrie zomaar. Douwe is ervan overtuigd, dat er iemand een tijdbom in haar geest heeft gepland. Wat hij daar precies mee bedoelt, weet ik niet. Ik denk, dat door de narcose, de medicijnen niet goed genoeg werken." Christiaan staart een hele tijd nadenkend voor zich uit. "Wat niet kan is nog nooit gebeurd, maar ik heb nog nooit gehoord, dat een narcose invloed had op deze medicijnen. Ik weet wel ongeveer wat Douwe bedoeld. En dat is akelig gevaarlijk." Nu licht Sjaak Christiaan in over wat er nog meer is gebeurd en wat er aan gedaan is. Middenin hun gesprek komen Peter en Carla binnen. “Wij gaan even winkelen. Ik heb een taxi gebeld en die kan ieder moment hier

- 282 zijn. Hoe moet dat nu met Erin? Als jullie klaar zijn met deze sessie, wie is er dan om haar te troosten?" Peter is dit keer wel echt recht voor zijn raap. "Wij. En Lydia natuurlijk. En jullie zijn er straks ook weer." zegt Sjaak. Peter kijkt hem aan en knikt dan. "Sorry, maar ik maak me nou eenmaal zorgen over mijn meidje." "Goed, een gezond teken. Ga jullie nou maar even ontspannen. Wij zullen erg goed voor haar zorgen." Christiaan legt even zijn hand op Peters schouder. Het lijkt wel of Peter jaren ouder is geworden. "Peter, dit had eigenlijk in kleine stukjes in de sessies moeten gebeuren. Maar nu is het in één keer gebeurd. Er is ook een voordeel aan. Nu wordt het helingsproces versneld." geeft Sjaak hem te overdenken. "Denk je dat echt?" Sjaak knikt. Hij is er echt van overtuigd. Peter ziet er ineens een stuk ontspannener uit. Als hij wegloopt, loopt hij bijna te dansen. "Zou er nog chocolademelk zijn?" vraagt Chistiaan. "Kijk maar in de koelkast, maar laat voor Erin en Douwe genoeg over voor ieders twee bekers. Dat zullen zij zeker nodig hebben." "Heb jij nog genoeg medicijn hier? Dan geef ik haar straks een extra dosis." Christiaan staat met zijn neus in de koelkast. "Zou je dat wel doen? Zij krijgt al een heftige dosis. Met alle andere medicijnen mee wordt dat wel erg veel. We kunnen nu geen medicijnvergiftiging riskeren." Sjaak is niet zo voor zoveel medicijnen. "Beter een beetje risico lopen nu. Als Douwe gelijk heeft, kan er nog zo'n tijdbom liggen. Die moeten we onschadelijk maken. In ieder geval voor vandaag." Dat is Sjaak wel met Christiaan eens. Sjaaks mobiel gaat af. Als hij opneemt, vraagt Douwe om de medicijn, die hij heeft laten klaarmaken. Hij klinkt erg moe. Sjaak vraagt aan Christiaan om even twee bekers chocolademelk te brengen. Christiaan pakt ook de medicijnen en een spuit. Dan loopt hij naar de slaapkamer van Erin. "Goedemorgen, uw persoonlijke ober voor vandaag." grapt hij bij het binnenkomen. Erin ziet er heel slecht uit. Zij heeft een grijze gelaatskleur en dikke wallen onder haar ogen en bovendien rode vlekken in haar hals en gezicht. Haar ogen zien er behuild uit. Douwe ziet er ook niet jofel uit. Hij houdt zich bezig met het opruimen van zijn spullen. Hij wil Erins beker van het blad pakken en aan haar geven, maar Christiaan houdt hem tegen en duwt Douwe in een stoel. Hij duwt hem zelf een beker in de hand. Douwe laat hem even zijn gang gaan. Christiaan pakt nu de spuit, die hij vult met medicijn. Hij maakt een plekje op Erins bovenarm schoon. Zij trilt en probeert haar arm weg te trekken. "Nee, dametje, eerst de spuit en dan de chocola." Nu kijkt zij Christiaan aan. Haar ogen staan een beetje hol, maar er komt al meer leven in. Zij trekt even met haar mond. "Dat geldt niet als glimlach." stelt Christiaan vast. Dan geeft hij Erin de injectie. Dat doet goed zeer. Er schieten tranen

- 283 in Erins ogen. Christiaan veegt ze voorzichtig weg. Dan geeft hij haar de chocolademelk. Erin drinkt er gretig van. Als de beker leeg is geeft zij een diepe zucht en wil weer gaan liggen. "Nee, nee, dame. Jij moet aankleden. Ik help je wel met je nachthemd en je mooie jurk. Douwe, nu naar de keuken." Douwe staat op als een oude man. Hij neemt het blad met lege bekers mee. In de keuken zegt hij tegen Sjaak: "Leeft Alfred Hitchcock nog? Ik heb hier een nieuw scenario voor hem. Verdomme. Het was puur een herinnering." Dan pakt Douwe een beker van het blad en gooit hem stuk. Mgabi en Snoes vliegen weg. "Ruim je het zelf op? Of zal ik dat even doen?" vraagt Lydia vanuit de deuropening. "Sorry. Ik zal het zelf wel opruimen. Ik zal ook Carla een nieuwe beker moeten geven." Douwe klinkt zo moe, dat Lydia zijn hand beetpakt en hem naar een stoel brengt. Daar zet zij hem neer. Dan loopt zij naar de koelkast en schenkt hem een nieuwe beker chocolademelk in. Zij ruimt de rommel op. De dieren komen langzaam weer tevoorschijn. Snoes loopt op Douwe af en kroelt langs zijn benen. Douwe pakt haar op en knuffelt haar. Nu wil ook Mgabi geknuffeld worden. Douwe haalt de dieren aan. Zij zijn tenminste niet zo moeilijk. Een moederpoes mag dan wel eens één van haar jongen doden, maar zij zijn er niet zo wreed mee, als wat Douwe nu gehoord heeft. Hij is er nog misselijk van. Hij moet eigenlijk even weg, maar dat kan hij niet maken tegenover Erin. Sjaak ziet de gedachten en behoeften op Douwes gezicht. "Douwe, wil jij alsjeblieft, als jij je wat beter voelt, even Donja gaan ophalen? Frits zou dat doen, maar die moest met Francis mee. Donja kan Erin goed kalmeren." Douwe geeft graag toe. "Kunnen jullie je wel met haar redden dan?" "Jawel, ga jij maar en kom niet te snel terug." Lydia heeft Erins tekenspullen uit de kamer gepakt. "Sjaak kunnen wij nog even praten? Voordat Erin hierheen komt." Lydia zit er nog steeds mee. Sjaak kijkt haar aan. "Vraag, als ik kan zal ik antwoorden." "Wat is er waar van het verhaal, dat ik heb opgevangen?" vraagt Lydia. "Zit je dit keer wel stevig? Alles en nog veel meer. Ik was nog maar aan de helft van wat wij al wisten, toen jij bijna onderuit ging. Tenminste van wat jij hebt opgeschreven. Wij wisten al veel meer, maar het blijkt een echte horrorfilm te zijn. Sorry, Lydia, maar we weten nog steeds niet, hoe het uiteindelijk met Erin zal gaan. Zij is vreselijk misbruikt, mishandeld en geestelijk verkracht. En toch zit er nog steeds een beetje veerkracht in." Sjaak is bijna in tranen. Lydia slaat haar arm om hem heen. "Dit zou ik nu even met Erin willen doen." Sjaak glimlacht waterig naar haar. "Doe dat straks dan ook maar. Die is voorlopig nog stevig van slag. Wil jij vannacht soms ergens anders gaan slapen? Als Erin weer van die enge nachtmerries krijgt..."

- 284 Lydia schudt beslist haar hoofd. "Weet je, ik zou graag met Erin willen wandelen. Even naar buiten. Dat is misschien een goede afleiding." Sjaak houdt zijn hoofd scheef en denkt hierover na. "Ik denk, dat dát wel goed is, maar jullie gaan absoluut niet alleen samen. Jullie wachten op Peter en Douwe. En ik wil, dat ook Christiaan meegaat." Lydia kijkt hem aan. "Waarom in colonne? Is er iets, wat jullie ons niet hebben verteld?" Zij klinkt zeer argwanend. "Ja, en ik ga het je ook niet vertellen, maar zelfs de volwassenen gaan nu niet alleen. Behalve Douwe dan. Die heeft het even nodig om alleen te zijn." "Ohhhh. Dat is serieus." Zij zitten nog even bij elkaar, als Christiaan met Erin de keuken inkomt. Erin ziet er al iets beter uit. Christiaan parkeert haar aan tafel en schenkt haar nog een beker chocolademelk in. 'Nog meer medicijn?' seint Erin. Zij bedoelt een injectie. "Ja een hele beker vol. En netjes leegdrinken." is Lydia's antwoord. Erin kijkt haar even aan. Dan proeft Erin van de chocolademelk. 'Dit medicijn wil ik wel altijd.' "Sjaak, dit wordt nog vervelend. Die meiden houden ons straks finaal voor de gek." klaagt Christiaan. Lydia giechelt. Zij kijkt Erin aan en dan schateren de meisjes het uit. Het is goed om Erin te horen lachen. Dat is het beste medicijn. "De jongedames hebben mij gisteravond al te pakken gehad." zegt Sjaak wrang. Lydia en Erin kijken even schuldbewust, maar als zij elkaar aankijken krijgen zij opnieuw een lachstuip. Francis en Frits komen net met een aantal dozen binnen. "Wat een vrolijke boel hier." is Francis' commentaar. Hij vindt het prettig, dat Erin nu weer kan lachen. "Ja, de dames komen niet meer bij over gisteravond." zegt Sjaak. "Ik dacht, dat Douwe daar een eind aan gemaakt had. Is hij soms niet in de buurt?" vraagt Francis. Hij wist al, dat Douwe er niet was, omdat die hem gebeld heeft. Erin wordt weer serieus. Zij kijkt beschaamd. ‘Sorry Sjaak, dat was niet netjes.' schrijft zij op een briefje. "Maar wel even nodig, niet, popje?" krijgt zij als antwoord. Zij pakt zijn hand en plant er een zoen op. Zo wil zij het goedmaken. 'Lydia, kun jij mij even naar het toilet helpen?' "Als de heren ons even willen excuseren, gaan wij even toilet maken." vertaald Lydia. Zij rijdt meteen Erins rolstoel naar de slaapkamer. "Sjaak, wij hebben een verrassing voor jou. Wij zijn zojuist nog even naar het verhuurbedrijf geweest en hebben voor jou ook een rolstoel gehaald. Niet protesteren. Eerst luisteren. Jij kunt op krukken geen lange wandelingen maken, dan krijg je de blaren op je handen te staan. Nu hadden wij gedacht om jou en Erin vanmiddag als alles door anderen wordt klaargezet, mee te nemen naar het bos voor een wandeling. Hoe denk je daarover?" Sjaak moet er eerst even over nadenken en even iets wegslikken.

- 285 Dan knikt hij. "Lydia kwam ook al met een dergelijk plan. Maar er moet een goed escorte zijn." Het wordt nog even doorgesproken. Het is beter als Carla en Peter meegaan met Douwe als derde. Dat moet genoeg zijn. Bovendien moet Frits mee als chauffeur. Zo wordt er nog het een en ander voor vandaag geregeld. Lydia houdt Erin een poos bezig, door haar te vertellen over Australië. Zij laat foto's zien van haar familie en de omgeving waarin zij woont. Erin vertelt iets over Afrika. Over de wildernis en de stammen en hun gebruiken. Zij weet hier een heleboel vanaf. Net alsof zij bij ze geleefd heeft. Zij vertelt een spannend verhaal over een wildebeeststier, die door een aantal leeuwen werd gedood. Ondertussen tekent Erin aan één stuk door. Dit houdt haar rustig. Francis heeft net weer een aantal tekenbloks en kleurpotloden gehaald. Christiaan zit met zijn hoofd scheefgehouden aan tafel te luisteren. Als Lydia weer een mooi verhaal vertelt, tekent Erin hem. Zij tekent de straling in zijn ogen, zoals hij naar Lydia kijkt. Zijn zachte mond. Zijn sterke kaaklijn. Het kuiltje in zijn wang. De kleine lijntjes bij zijn ogen en mond, die aanduiden, dat Christiaan van lachen houdt. Het bobbeltje in zijn neusbrug, waar een patiënt zijn neus al eens heeft gebroken. Zijn oren, die niet helemaal symmetrisch zijn. Zijn mooie wildkrullende haar. Zij tekent hem in detail. Als zij klaar is na nog geen tien minuten, zet zij haar naam en de datum eronder, zoals zij heeft geleerd van Douwe. Dan wil zij met een nieuwe tekening beginnen, maar Douwe komt binnen met Donja. Er wordt over en weer begroet en voorgesteld. Erin kijkt. Zij kijkt naar Donja, die er goed uitgerust uitziet. "Zo mijn knuffeltje, hoe gaat het met jou? Heb jij nog erg veel pijn? Donja komt bij haar op een stoel zitten. Erin gebaart druk. Nu kan zij alles aan Donja vertellen. Alleen van de nachtmerrie vertelt zij niet. Donja weet het allang. Zij heeft eerst Douwe uit de put moeten halen. Donja heeft een klein cadeautje voor Erin bij zich. Erin krijgt een klein doosje. Zij maakt het voorzichtig open . Er zit allemaal gele watten in. Erin vindt dat maar vreemd. Dan helpt Lydia haar door de watten van elkaar te trekken. Daar ligt een fraaie zilveren ketting met een kleine hanger eraan. Die hanger bestaat uit een kruisje, een ankertje en een hartje. "Geloof, hoop en liefde." zegt Francis zacht. Hij kent de symbolen. Deze zijn zo van toepassing op Erin. Er schiet hem een brok in de keel. Douwe kijkt hem aan en die moet ook even slikken. Donja doet Erin het kettinkje om. Het past precies. Erin ligt gelijk om Donja's hals. Zij is er zo blij mee. Nu staan er tranen van geluk in beider ogen. Lydia is er stil van. Wat is dit mooi. Erin heeft het ook wel verdiend. Lydia kent Donja nog niet zo goed, maar zij sluit de vrouw meteen in haar hart. Op Erins voorstel gaan de vrouwen even naar

- 286 haar slaapkamer, die nu ook van Lydia is. Daar wordt hevig gekletst, maar niemand hoort er iets van. In de keuken wordt onderhand stevig vergaderd. Na een uur zijn ook Carla en Peter terug. Carla wordt meteen naar de slaapkamer gestuurd. De keuken is nu mannenterrein. De mannen maken ook de lunch klaar. De dames zullen wel geroepen worden. Carla klopt op de deur van de kamer. Zij ziet, hoe de dames met elkaar 'praten'. Hier is zij een vreemde eend in de bijt. Donja ziet haar als eerste. Zij staat op om Carla te omhelzen. Erin seint naar Lydia: 'vertalen'. Vervolgens seint zij een berichtje voor Carla. Lydia vertaalt. Carla glimlacht. Erin vertelt ook van de mooie ketting. Als Donja en Lydia naar Erin willen seinen, seint zij terug: 'Nee, praten, anders hoort Carla er niet bij. Willen jullie mijn gebaren even vertalen? Alsjeblieft.' Donja knikt. Dit meisje houdt nog steeds veel rekening met anderen. Carla heeft hiervan niets meegekregen. Donja en Lydia laten het zo. Er wordt nog even gezellig gekletst. Carla moet vertellen, wat zij heeft gekocht. Maar zij doet er heel geheimzinnig over. Peter steekt zijn hoofd om de deur. "Komen jullie even wat kleur en gezelligheid brengen? Die kerels kunnen niks anders dan sterke verhalen vertellen en elkaar in de haren zitten." Hij doet erg zielig. De dames weten wel beter. Zij volgen Peter naar de keuken. Carla loopt achter Erins rolstoel. Zij haalt Erin even aan. Die kijkt haar even aan en glimlacht. Zij is blij, dat Carla er weer is. Peter, die de deur van de keuken voor de dames openhoudt, ziet het met genoegen. Als Erin bij hem komt, pakt zij zijn hand en houdt die even tegen haar wang. Nu glimlacht Peter van oor tot oor. Carla en hij kijken elkaar even aan. Zij voelen een gemeenschappelijke opluchting. De mannen hebben een geweldige lunch verzorgd. Er zijn stapels sandwiches. Erin kijkt er met genoegen naar. Het ontbijt is ook alweer een tijd geleden. Zij seint naar Lydia: 'Nooit meer met een volle maag gaan slapen.' Donja en Douwe zien alles. Zij schudden hun hoofd. Erin zoekt de oorzaak van haar nachtmerrie buiten zichzelf. Erin voelt zich wat suffig. Zij weet best, dat de nachtmerrie niet van het ontbijt kwam. Zij durft alleen niet meer te gaan slapen. Erin is bang om te slapen. Nooit meer zo'n nachtmerrie. Christiaan heeft het best in de gaten. Hij kent wel meer patiënten, met die reactie. Nu moet hij weer ingrijpen. Hij kijkt Sjaak eens aan. Die is niet zo voor medicijnen. Dan begint hij te glimlachen. Zij gaan vanmiddag toch wandelen. En Sjaak gaat mee. En Sjaak kan goed sprookjes vertellen. En Erin slaapt op sprookjes. "Goed eten, hoor Erin, we willen straks nog even gaan wandelen met jou en Sjaak." Carla en Peter kijken hem aan. Hij zegt verder niets, maar er speelt een glimlach om zijn mond. Erin is al helemaal dol bij het idee. Eindelijk weer even het

- 287 huis uit. Als de lunch op is, gaat iedereen zich klaar maken. Carla komt met een paar plaids voor Erins benen. Zij krijgt een dikke jas aan. Een echte winterjas. Carla neemt ook een groot stuk plastic mee. Voor Sjaak worden dezelfde maatregelen genomen. Er zal met twee auto's worden gereden. Dat is ook wel nodig met acht mensen. Francis blijft thuis met Donja en de nieuwe makelaar Harry, die met zijn vrouw Inge net na de lunch is gekomen. Die zullen alvast tafels en stoelen en dergelijke klaar gaan zetten en lampjes ophangen. Er zal ook zachte muziek worden gespeeld. Het vlees en dergelijke wordt vanavond door een cateringsbedrijf afgeleverd. Er is uiteindelijk besloten om alle medewerkers te vragen. Natuurlijk zonder aanhang. Alleen de vrouw van Harry komt mee, omdat zij een kennis is van Peter, Carla en Francis. Tevens zijn er wat geselecteerde mensen uitgenodigd. Zoals Bob met zijn vrouw Theresa, Christiaan en Susan. Als iedereen klaarstaat voor vertrek, krijgt Francis nog een telefoontje van het beveiligingsbureau. Hij schrikt, als hij hoort, wat er vannacht is gebeurd. Dit wordt steeds dreigender. Hij waarschuwt Peter nog, om goed zijn ogen open te houden. Het bureau heeft beloofd, om te blijven beschermen. Als Francis vertelt, van de dreigbrief, die hij heeft ontvangen en dat hij en Douwe nu in zijn huis slapen, stelt de dame, die hij aan de lijn heeft, voor om dat pand en het kantoor ook te beveiligen. Francis gaat akkoord. Hij is bang om Aïla. De honden gaan trouwens ook mee naar het bos. Frits zal voorop rijden. Hij weet een mooi bos, vlak bij een prachtig meer en daar is ook een restaurant voor de koffie aanwezig. Het is prachtig weer. Terwijl de anderen weg zijn praat Francis Donja bij, over wat er gebeurd is. Donja echter zwijgt over de nachtmerrie van Erin en wat daarvan echt is. Als zij eraan denkt, wat Douwe haar verteld heeft, krijgt zij het Spaans benauwd. Zij weet hoe opvliegend Francis kan zijn. Zij heeft ook een idee, dat Douwe haar maar een fractie verteld heeft. Douwe zag er vanmorgen echt beroerd uit. Raar, dat die neef van Peter ineens zo hecht is met deze groep. Het lijkt alsof Erin dit soort mensen aantrekt als een magneet ijzer. Die jongere zus van Sjaak kent Erin pas één dag en gaat nu al voor haar door het vuur. Maar Erin zou hetzelfde doen. Zelfs zonder iemand te kennen. Gekke meid. Wat Erin haar vanmorgen heeft verteld over het ziekenhuis. Donja schudt haar hoofd. Jammer, dat het meisje nu in een rolstoel zit. Hoewel, als dat niet zo was, was zij nog moeilijker te beschermen. Erin en Sjaak worden in de rolstoelen gezet. Voor Sjaak gaan de krukken mee. Een beetje beweging is goed voor hem. Peter heeft de honden aan de lijn. Mgabi is vervelend aan het doen. Dan weer bijt zij naar Aïla, dan weer loopt zij de verkeerde kant op en een andere keer gaat zij

- 288 zitten en wil niet opstaan. Peter bromt op haar. Zij trekt zich er niets van aan. Erin wil haar op schoot nemen, maar Peter houdt haar tegen. Mgabi heeft zo'n dwarse peuterbui. Die moet eens goed rechtgezet worden. Het was niet Peters plan, dat Aïla dat zou doen, maar voor hij Mgabi kan aanpakken, heeft Aïla haar al eens flink gebeten. Mgabi jankt en gaat plat op de grond liggen. Aïla gromt nog steeds en nu draait Mgabi zich op de rug. Aïla besnuffelt haar en loopt dan op stijve poten weg. Mgabi blijft plat op de grond liggen. Erin is bang, dat het te hard is gegaan, maar Peter legt haar uit, dat Mgabi dan niet zou blijven liggen. Die staat nu op en sjokt met de staart tussen de benen achter Aïla aan. Het hele lijfje straalt berouw uit. Nu pakt Peter Mgabi op en neemt haar onder de arm. Hij moppert op het hondje. Die probeert hem te likken, maar Peter weert haar af. Na een poosje wordt Mgabi weer op de grond gezet en is alles weer normaal. Erin kijkt eens naar Peter. Hij is gespannen. Erin denkt, dat zij dit heeft veroorzaakt. Carla ziet er ook zo gespannen uit. Carla duwt de rolstoel van Sjaak. Zij zijn verwikkeld in een zacht gesprek. Lydia en Christiaan lopen samen voorop. Ook zij zijn verwikkeld in een gesprek. Douwe loopt wat tegen steentjes te trappen. Het is net alsof hij niet mee wilde. Dan vindt hij een dennenappel. Die mept hij weg alsof het een tennisbal is. Hij vindt een stok en gooit hem voor Aïla weg. Die vindt het een grandioos spel. Mgabi probeert ook mee te doen. Douwe wordt steeds baldadiger, totdat hij vlakbij het restaurant een pirouette draait. Carla begint te klappen en Douwe buigt voor haar. Dan begint hij te zingen. Hij heeft een prachtige bas. Hij is uitgelaten. Letterlijk en figuurlijk. Het bos doet hem goed. Als ze nog dichter bij het restaurant komen, krijgen ze plotseling een prachtig uitzicht over het meer. Het is echt een groot meer. Er lopen verscheidene groepjes mensen over het strand en in de buurt van het restaurant. Frits stuurt Erins rolstoel naar een terras. Daar kan zij lekker in de zon zitten. Carla komt erachteraan met Sjaak. Peter verzamelt iedereen om zich heen. Hij moet Lydia en Christiaan tweemaal roepen, voordat zij hem horen. Hij schudt glimlachend zijn hoofd. Hij begint zich ook steeds meer te ontspannen. Alleen Sjaak raakt steeds gespannener. Die heeft het er moeilijk mee, dat hij in een stoel moet zitten. Op het terras valt het niet zo op. Daar zitten tenslotte de meeste mensen. Nu krijgt Sjaak de krukken van Carla. Hij gaat gauw naar binnen. Carla glimlacht fijntjes naar Peter en die weet meteen, wat er aan de hand is. Hij moet zelf eigenlijk ook even. Frits heeft Erins stoel zo neergezet, dat zij in de zon zit, zonder er last van te hebben. Erin trekt nu haar jas uit en rolt haar mouwen op. Zij zit in de zon en uit de wind. Daar is het best al wel warm.

- 289 Erin pakt meteen haar tekenblok. Zij luistert met één oor naar de gesprekken om haar heen en tekent gelijk zonder te kijken. Aïla en Mgabi liggen samen in de zon naast Erins stoel. Peter bestelt voor hen een bak water. Voor de rest van het gezelschap wordt thee besteld. Bijna iedereen heeft namelijk medicijnen. Douwe is uitgedold. Hij zit met Frits te praten over motoren en auto's. Erin tekent Douwes motor. Dan tekent zij die mooie grote auto, die Francis gehuurd had. Vervolgens een scooter van de pizzeria. Dan een auto van de parkeerplaats. Maar dit onderwerp heeft niet echt haar hart. Erin tekent liever levende dingen. Zoals planten, dieren en het liefst mensen. Zij tekent het meer, met groepjes mensen op het strand. Dan tekent zij datzelfde meer, als het heel hard regent en stormt, er is niemand meer te zien, als een eenzame wandelaar, die zich naar het restaurant rept. Dan tekent Erin een groepje meisjes van haar eigen leeftijd, dat op het terras zit. De meiden zitten lekker onder elkaar te kletsen en te giebelen. Erin tekent er een groep jongens dichtbij. Deze jongens zijn zich verderop op het strand aan het uitsloven. Christiaan werpt een blik op Erins tekening. Dan begint hij te lachen. "Goed gezien, Erin." is het enige, wat hij zegt. Douwe kijkt op en kijkt ook even naar de tekening, dan kijkt hij naar de meisjes en jongens. De jongens hebben een bal. Douwe kijkt er verlangend naar. Hij zou best graag willen voetballen. Ook Frits en Peter hebben hier wel oren naar. Peter kijkt even rond en ziet dan een kiosk, waar ze dit soort dingen verkopen. Hij loopt er snel naar toe en koopt een bal. Hij gooit de bal naar Douwe, die aan de andere kant van het terras staat. Deze vangt hem met gemak. De mannen lopen het strand op. Het is een beetje ongelijk. Twee van die brede grote kerels en een gewone middelmaat ertussen. Frits is niet echt klein of smal, maar tussen de twee anderen lijkt hij nog een kind. Zij gooien de bal naar elkaar over. Dan proberen ze volleybal te spelen, maar dat gaat een beetje moeilijk met z'n drieën. Christiaan is lekker blijven zitten en Sjaak komt net terug van het toilet. Hij kan toch niet meedoen. Als hij echter de andere mannen ziet ballen, wordt hij behoorlijk chagrijnig. Lydia ziet het en moet lachen. "Eigen schuld." zegt zij. Sjaak kijkt haar heel boos aan. Dan zucht hij. Zij heeft gelijk. Hij glimlacht berouwvol naar haar. Zij knipoogt. Erin tekent maar door. "Meisje, denk jij ook even aan je thee? Wacht ik weet wel iets. Ik ben zo terug." zegt Carla en loopt het restaurant in. Lydia bekijkt eens, wat Erin tekent. Erin tekent nu een klein meisje met krulletjes, dat zich op haar bips over het terras beweegt. Het is een peutertje, waar de ondeugendheid afstraalt. De moeder houdt het goed in de gaten. Geregeld moet zij opstaan om haar dochter op te halen. Erin heeft

- 290 de peuter heel groot getekend. Echt de juiste toon, om de ondeugd van het meisje te tonen. Erin kijkt schattend naar de tekening. Dan zet zij haar naam en de datum eronder. Zij kijkt Lydia aan en seint dan een vraag. Lydia schudt haar hoofd. Erin seint nog dringender en smekender. Lydia schudt nog eens haar hoofd. Carla komt terug en ziet wat er gebeurd. Als Erin Carla ziet, wil zij een vraag opschrijven. "Ik denk er niet aan, doe het zelf maar." geeft Carla meteen ten antwoord. Christiaan en Sjaak zien de zwijgende communicatie aan. Dan kijkt Erin Christiaan smekend aan en wil hem een vraag schrijven. "Als de vrouwen het niet voor je willen doen, zeg ik ook nee. Dus spaar je de moeite." Hij heeft er eigenlijk wel plezier in. Erin wil iets gedaan hebben, dat ze niet zelf wil doen. Nu gaat Erin zitten pruilen. Lydia seint iets. Erin doet of zij niets ziet. "Hé, geen gemok nu. Als jij iets gedaan wilt hebben, doe jij het zelf maar. Dat kun jij best." wijst Christiaan terecht. Hij weet niet precies wat het is, maar heeft wel een vermoeden. Als Erin op haar keel wijst, wijst hij op het schrijfblok. Nu is Erin verslagen. Zij rijdt de rolstoel in de richting van de moeder. Zij doet het heel verlegen. Dan schrijft zij een briefje, dat zij tegelijk met de tekening aan de moeder geeft. Door de gebaren van de moeder kan het gezelschap het gesprek ongeveer volgen. Erin zit eerst haar hoofd te schudden. Dan schrijft zij nog een briefje, dat zij de moeder snel in de handen drukt en dan rijdt zij snel weg. Zij laat een verraste moeder achter. Als zij aan tafel terugkomt, kijkt zij niemand aan. Zij heeft een hoogrode kleur van verlegenheid. "Was zij er erg blij mee?" wil Sjaak nu weten. Hij weet, dat Erin het er moeilijk mee heeft, maar wil haar laten weten, dat iedereen er achter staat, dat zij haar eigen zaken oplost. Erin haalt haar schouders op. Zij buigt zich over een volgende tekening. Nu een tekening van Aïla en Mgabi, die om de voeten van de mannen springen, om die mooie bal te krijgen. Dan van een kleuter, die aan de aandacht van de ouders is ontsnapt en nu in de richting van het water loopt. Christiaan beziet de situatie en staat snel op en rent op het kind af. Het kindje is al helemaal nat. Christiaan wordt ook tot zijn knieën nat. En zijn overhemd wordt ook nat van het kind. Hij trekt het kind uit het water. Het kind begint te huilen. De ouders kijken geschokt op. De vader komt op Christiaan afrennen, om het kind over te nemen. De mensen op het terras zien hen tegen elkaar praten. En dan neemt de vader Christiaan mee naar de plaats, waar hij en zijn vrouw zitten. Christiaan krijgt een handdoek aangereikt. De man bedankt Christiaan meermaals. De moeder vliegt Christiaan om de hals en geeft hem dikke zoenen op zijn wangen. Het kind wordt opgetild en getroost. Dan loopt de moeder snel met het kind in een handdoek

- 291 gewikkeld op haar arm en een tas aan haar andere arm naar het restaurant. De vader wil zijn portemonnee trekken, maar Christiaan houdt hem tegen. Blijkbaar geeft hij de vader ook een preek. Deze kijkt tenminste heel schuldbewust en knikt. Hij pakt de rest van de spullen bij elkaar en loopt zijn vrouw achterna. Christiaan loopt terug naar het terras. De andere mannen hebben het zien gebeuren en lopen met hem mee. Peter gebaart naar de parkeerplaats en Frits zet het op een lopen. Als de drie mannen bij het terras komen, klinkt er een applaus voor Christiaan. Die bloost ervan. De manager van het restaurant komt naar Christiaan toelopen en vraagt hem iets. Christiaan loopt met hem mee. Peter en Douwe lopen door naar het gezelschap. Lydia weet niet wat er gebeurde, maar vindt het helemaal prachtig. Wat is Christiaan een held. "Christiaan wordt even gedroogd en krijgt iets te drinken in de kamers van de manager." is Peters enige commentaar. Frits komt hard aanlopen. Als hij bij tafel komt en uitkijkt naar Christiaan zegt Douwe: "Chris is even naar binnen om gedroogd te worden. Helaas hebben wij jou voor niets laten lopen." Frits haalt zijn schouders op. Erin wil de tekening wegstoppen, maar Sjaak heeft het in de gaten en pakt haar tekenblok af. Hij bekijkt de tekening en geeft hem vervolgens aan Douwe. Die fluit en geeft hem aan Peter. Deze trekt zijn wenkbrauw op en kijkt Erin aan. Zijn gezicht is heel neutraal. Erin kijkt heel verlegen naar haar handen. Als zij Peter durft aan te kijken, slaat zij gauw haar ogen weer neer. Carla begrijpt het niet helemaal en wil de tekening uit Peters handen pakken, maar deze houdt haar tegen en schudt zijn hoofd. Dan laat hij haar de tekening zien. Lydia kijkt van de één naar de ander. Zij begrijpt het helemaal niet meer. Christiaan komt net naar buiten lopen met een andere broek en overhemd aan. Hij gaat weer aan tafel zitten, na Erin over de haren te hebben gestreken. "Lieverd, trek het je maar niet aan. Het is allemaal goed gekomen. Door jouw tekening wist ik wat er ging gebeuren en konden we het voorkomen. Erin, kijk mij eens aan. Jij hebt geholpen, dat kleine kind te redden. Dat is goed, hoor je?" Erin kijkt hem even tersluiks aan. Dan kijkt zij Peter nog een keer snel aan. "Leg uit." is het enige, wat hij op neutrale toon zegt. Erin schrijft hem een briefje. Hij laat het de groep rondgaan. Peter houdt zijn hoofd schuin terwijl hij naar Erin kijkt. "Nu moet ik voor straf een ijsje voor jou kopen." Erin kijkt hem snel verbaasd aan. "Mijn straf, niet de jouwe." grimast Peter. Hij pakt Erins kin en tilt haar hoofd op. "Jij hebt het goed gedaan." Hij geeft haar een kus op haar voorhoofd en loopt naar binnen om een ijsje te kopen voor zijn kleine meid. Carla geeft Erin het tekenblok terug. Erin is verbaasd. Zo'n tekening en niemand is boos? Nu ziet Lydia de tekening ook.

- 292 Erin heeft een man getekend. Het is niet te zien wie. Deze man staat tot zijn heupen in het water en houdt het slappe lichaam van het kind in zijn armen, als hij uit het water komt. Er staat een verschrikte groep mensen op het strand en de vader en moeder houden elkaar verslagen omarmt. Het is een tekening, van wat had kunnen gebeuren. Lydia drukt even Erins hand. Erin seint: 'Ik mag niet zulke lelijke tekeningen tekenen. Daarom was ik bang dat ze boos zouden worden.' Lydia kijkt de anderen schattend aan en seint terug: 'Ik denk niet dat zij om zoiets boos worden. Alleen om tekeningen over jou die zo lelijk zijn. Die willen zij niet graag zien. Daar zijn zij bang voor. Die tekeningen kunnen jou ziek maken.' Erin kijkt haar aan en haalt opgelucht adem. Douwe ziet het even aan. Als Erin weer naar Lydia wil gaan seinen zegt hij: "dames, zullen we het gesprek algemeen houden? Dan kunnen wij het ook volgen." Erin wordt knalrood. Lydia steekt haar tong tegen hem uit. Dit levert haar een boze blik van haar broer op. Christiaan moet lachen. Peter komt buiten met een ijsje voor Erin. Het is een kinderijsje met een verrassing erbij. Lydia klapt in haar handen als zij het ziet. Zij lacht er om. Erin ziet alleen het ijsje. Zij snoept het genietend op. Het genot is aan haar gezicht te zien. Na enige tijd komt een serveerster Christiaan waarschuwen. Zijn eigen kleren zijn weer droog. Hij gaat zich nog een keer omkleden. Erin zit alweer te tekenen. Nu tekent zij de lege schaal waar haar ijsje in gezeten heeft. Douwe ziet het. Hij ziet ook het verlangen in haar ogen. "Nee, poppetje, daar zou jij maar misselijk van worden. Weet je, alleen het eerste ijsje is lekker. De volgende ijsjes worden steeds iets minder lekker, totdat jij misselijk bent en dan lust jij nooit meer een ijsje." Dit is natuurlijk niet helemaal waar. Maar Erin knikt. Dan de volgende keer maar weer. Als Christiaan weer buitenkomt, geeft hij Erin een kus op haar wang. "Er is al afgerekend. En nu hebben wij genoeg goede daden gedaan voor vandaag. Niet, hartje?" Peter trekt een wenkbrauw vragend op. Christiaan wil doen of hij hem niet begrijpt en vertelt Peter van de tekening van de peuter. Peter schudt zijn hoofd. Als zij teruglopen naar de auto's gaat hij even naast Christiaan lopen. "Wie heeft nu eigenlijk onze rekening betaald?" vraagt hij. "De vader van dat kindje. Hij heeft gezegd, dat de rekening voor hem was. Zij zijn zo blij, dat er niets ernstigs is gebeurd en ik vond, dat hij ook wel een beetje mocht betalen voor hun onachtzaamheid." Christiaan trekt even een gezicht. Erin zit nu met dichte ogen te genieten van de geur van het bos en de geluiden. Zij geeft haar ogen maar even wat rust. Zij gaat niet slapen, want dan krijgt zij misschien een nachtmerrie en dat wil zij de anderen niet aandoen. Zij vindt het zelf trouwens ook erg eng. Zij rilt even bij de herinnering. Carla ziet het en trekt de plaid iets hoger op. Na 100

- 293 meter slaapt Erin. Peter en Christiaan zien het gebeuren. Carla kijkt ook vertederd naar Erin. Lydia loopt nu achter de rolstoel van Sjaak. Zij zijn in druk gesprek over de plannen, die Lydia had. Lydia wil veel liever bij Erin blijven. En natuurlijk een beetje voor haar grote broer zorgen. Dit laatste levert haar een boos antwoord op en zij schatert. Sjaak, die in de gaten heeft, dat hij geplaagd wordt, zwijgt verontwaardigd. Erin zit nu scheefgezakt in haar stoel. Als ze bij de auto’s komen, wil Carla haar wakker maken, maar Christiaan waarschuwt haar. Als Erin blijft slapen is dit beter voor haar. Douwe pakt Erin heel voorzichtig uit haar stoel en zet haar in de auto. Hij doet haar meteen de gordel om. Zij snurkt een keertje en draait haar hoofd om en slaapt dan verder. Nu stapt iedereen in en worden de rolstoelen opgeborgen. Douwe stapt naast Erin in de auto. Hij zal hen naar huis brengen. Hij voelt zichzelf ook een beetje moe. Straks maar even vragen, of er een mogelijkheid is om een dutje te doen. "Ga straks maar even op Erins kamer boven liggen." biedt Carla aan, voordat hij iets heeft kunnen zeggen. Zij heeft hem doorgehad. Peter knuffelt met Carla. Douwe wacht tot Frits wegrijdt en dan rijdt hij er achteraan. De rit naar huis verloopt stil. Thuis neemt Peter een nog steeds slapende Erin in zijn armen uit de auto. Zij hangt maar slap. Dan nestelt zij zich in haar slaap tegen hem aan. Er gaat een heel warm gevoel door hem heen. Hij brengt haar heel voorzichtig naar bed. Daar legt hij haar neer. Zij nestelt zich en slaapt verder. Ondanks het lawaai, dat er nu toch in huis is. Erin heeft het gevecht met de slaap finaal verloren. En goed ook. Dat komt natuurlijk nog deels door de narcose. Carla rijdt Erins stoel de kamer in. Zij blijven even vertederd staan kijken en gaan dan gearmd terug naar de keuken. Daar is het een drukte van belang. Douwe is naar boven geglipt. Francis werpt even een blik op zijn slapende lief. Hij heeft alweer wat gehoord van reddingen en weggegeven tekeningen. Er wordt veel gelachen deze middag. Tegen zes uur gaat Frits een aantal genodigden ophalen. Onder andere Mama Fontifica. Die wilde komen lopen, maar Peter wil daar niets van weten. Directe vrienden van Erin worden opgehaald of komen met meerdere tegelijk. Ook Caroline wordt opgehaald. En natuurlijk Karin, met wie het nu steeds beter gaat. Zij is alweer aan het werk. Nu voor Harry en dat klikt geweldig. Ook met Inge. Douwe is ook weer opgedoken. Er is een bar ingericht en Francis gaat voor barman spelen. Eigenlijk is het de bedoeling, dat de gasten zelf hun drinken halen, maar in het begin staat altijd iedereen te kijken. Het wordt steeds drukker. Carla gaat maar eens bij Erin kijken. Die mist zo alle gezelligheid. Erin ligt net een paar minuten wakker. Zij heeft gedroomd. Nu was het een heel mooie droom. Een droom van

- 294 een toekomst. Een toekomst met eigen kinderen. Erin ligt nog na te genieten. Als Carla om de deur kijkt, glimlacht Erin oprecht verheugd. Carla helpt haar in de rolstoel. Erin is nu een beetje stijf. Carla geeft haar een lekker warme omslagdoek. Het kan best fris worden, als het donker wordt. Hoewel er ook kachels op het terras staan. Erin rijdt zelf naar de keuken en vervolgens naar buiten. Frits komt net aan met zijn derde vracht genodigden. Bob en Theresa komen vlak achter hen aan en lopen maar mee naar binnen. Frits brengt iedereen rechtstreeks naar de kooi. Daar lopen Peter en Carla rond om de gasten te verwelkomen. Donja neemt de honneurs waar bij de voordeur, terwijl Douwe bij haar in de buurt rondhangt. Er wordt ook nu geen enkel risico genomen. Het is al heel gezellig. Sjaak zit bij Erin op een terrasstoel. Zijn krukken staan verdekt opgesteld in de buurt. Niet iedereen hoeft direct te weten, dat Sjaak niet kan lopen. De barbecue wordt aangestoken. Dit gaat met veel vlammen gepaard. De mannen vinden dit een mooi gezicht. Carla vindt het maar eng en Erin wordt herinnerd aan kampvuren van langgeleden. Ondanks, dat het een alcoholvrij feestje is, is er toch een opgewekte sfeer. Erin ziet veel collega's, die zij nu al een tijdje niet meer heeft gesproken. Velen komen even een praatje maken. Vooral de wat jongere meiden, die toch een hecht team hebben gevormd. Als Erin aan één van de meiden ‘vertelt’, dat zij voor straf een schorsing moet uitzitten en waarom, zegt het meisje, dat zij van haar ouders een stevig pak slaag zou krijgen, als zij zoiets probeerde. Erin kleurt er helemaal van. Bob komt even tussen Sjaak en Erin inzitten. "Zo zijn er nu twee patiënten?" is het eerste wat hij vraagt. Sjaak grimast. Hij kent Bob goed en zij zijn goede vrienden. "Stom, maar ja. Het is gebeurd. Leo is best boos. En terecht natuurlijk." geeft Sjaak toe. Leo is ook uitgenodigd en staat een eindje verderop. Hij heft zijn glas naar Sjaak. Sjaak doet hetzelfde. "En hoe gaat het met jouw been, jongedame? Heb jij nog veel pijn?" Erin schudt haar hoofd. Zij seint naar Lydia, die heeft beloofd haar vertaler te zijn voor vanavond. "Erin heeft bijna geen pijn meer in haar been. Zij bedankt u heel hartelijk. Maar is er iets te doen aan kramp in haar kuit. Dit zegt Erin trouwens niet, maar zij heeft hier vanmorgen heel erg last van gehad." Erin schudt haar hoofd naar Lydia. Die steekt haar tong uit. "Ik zou die tong van jou maar niet zo vaak uitsteken, Lydia. Straks ben je hem nog een keer kwijt." zegt Sjaak. Bob kijkt hem vragend aan. Dan wordt hij door Sjaak voorgesteld. "Jij hebt maar een heleboel mooie dames om je heen. Pas goed op jezelf, hè. En jij ook, jongedame. Ik zie jou volgende week weer. Voor Lydia schrijf ik straks wel iets op een briefje." Hij knipoogt naar Sjaak. Donja komt bij hen zitten met

- 295 Caroline. Het is een verlegen jonge vrouw. Vooral als zij hoort, wie Erin is. Zij vindt, dat Erin maar veel te lijden heeft gehad van Michael. "Jij ook." zegt Donja dan. Sjaak wil daar meer van horen. Hij vindt de jonge vrouw heel aantrekkelijk. Er wordt druk over en weer gepraat. Carla komt regelmatig met kleine hapjes voor Erin en Sjaak aanlopen. Peter grapt een keer, dat zij net een moedervogel is, die twee hongerige jongen moet voeren. Er wordt zachte dansmuziek gedraaid en Peter ontvoert Carla voor een dansje. Francis komt Donja halen. Frits strijkt nu neer aan de tafeltjes met zijn vriendin. Er wordt gekletst en gelachen. Christiaan staat al een hele tijd van een afstandje de boel in de gaten te houden. Hij wil niet aan de tafeltjes gaan zitten, om zich niet op te dringen, maar hij houdt Lydia wel in het oog. Susan komt naast hem staan. Zij heeft hem al even een tijdje staan opnemen. "Als jij haar wilt, moet jij je kans wagen. Ga er naartoe en vraag haar ten dans." "Hoe weet jij dat nu weer?" vraagt Christiaan zonder haar aan te kijken. "Ik heb mijn bronnen. Ik heb ook gehoord, dat jij voor kinderredder speelt." Zij kijkt hem nu over de rand van haar glas aan. Christiaan kleurt helemaal rood. Gelukkig is dat niet zo goed te zien nu het donkerder wordt. Hij twijfelt nog steeds. "Maar zal zij niet vinden, dat ik me opdring?" "Ik denk niet, dat de jongedame daar bezwaar tegen zou hebben. Volgens mij, zou zij nergens bezwaar tegen hebben. Zij is niet als Erin, die superverlegen is en op dat gebied zeker achter bij haar leeftijdsgenoten." Als zij Christiaan nog een klein duwtje in de rug geeft, loopt hij op Lydia af, om haar voor de rest van de avond te claimen. Erin ziet het met lede ogen, maar ook met plezier gebeuren. Nu heeft zij geen vertaalster meer en moet zij weer veel schrijven. Maar het is toch fijn om Lydia en Christiaan zo samen te zien. "Koppelaarster." fluistert Sjaak haar in het oor. Hij wijst met zijn hoofd naar Susan. Deze komt glimlachend op hen toe lopen. Zij brengt voor Sjaak een bordje met eten mee. "Zo heb jij ook iets om je mond te houden." grapt zij tegen hem. Zij kijkt Erin eens schattend aan en zegt: "Jij ziet er beter uit. Was de wandeling zo mooi? Dan ga ik binnenkort ook even naar het bos, om te wandelen." Erin bloost. Zij schrijft haar antwoord op een briefje. Daar moet Susan om lachen. Zij praat nog even een tijdje met Erin. Het wordt al heel laat. Het meeste voedsel is al op. Nu wordt er iets modernere muziek gedraaid. Helaas kan dat niet te hard. Anders krijgen Peter en Carla ruzie met de buren. Na tienen gaan een hoop jonge mensen weg. Die willen vanavond nog gaan stappen. Christiaan heeft Lydia ook gevraagd, maar die legt uit, dat zij nog moe is van de laatste dagen. Christiaan vindt dat helemaal niet erg. Die wil Lydia liever een beetje voor zichzelf. Als hij even met een

- 296 drankje naast Sjaak neerploft gromt die zachtjes: "Doe je wel een beetje rustig aan. Zij blijft altijd nog mijn kleine zusje. En jij bent mijn vriend. Ik haat het als ik daartussen zou moeten kiezen. Of als ik aan mijn vader moet uitleggen, waarom ik haar niet heb verdedigd." Christiaan kijkt hem aan. "Ik wil met haar trouwen." zegt hij plompverloren. "Nou, dan doe je best maar. Maar bedenk wel, dat de dame een eigen wil heeft." Sjaak knikt. Hij ziet zijn vriend graag zijn zwager worden. En Lydia is nu eenmaal een fantastische jonge vrouw. Er druppelen steeds meer mensen weg. Frits zit aan een tafeltje iets verderop met zijn vriendin te praten. Peter gaat er bij aan tafel zitten en praat op Frits in. Deze schudt eerst heel verontwaardigt zijn hoofd, maar uiteindelijk trekt hij zijn schouders op en vraagt iets aan zijn vriendin. Zij antwoordt en Peter knikt. Hij staat op en legt een hand op Frits' schouder. Carla komt erbij staan en ook Frits en zijn vriendin staan op. Zij nemen afscheid. Douwe komt net aanlopen. Peter maakt een opmerking en Douwe knikt lachend. Dan lopen Frits en zijn vriendin de kooi uit de nacht in. Er zijn nu nog maar weinig gasten over. Alleen Christiaan, Caroline, Donja, Harry en Inge. De stagiair is al vroeg vertrokken. Hij voelde zich niet zo thuis in het gezelschap. Het wil nog steeds niet beter gaan. Hij voelt zich nog steeds ver verheven boven de anderen. Peter vindt het een grote kwal. Zelfs Harry is al een paar keer zijn geduld verloren. En dat wil wat zeggen. Voordat er opgeruimd gaat worden, zitten zij nog even bij elkaar om nog wat te drinken. Erin is wel een beetje moe geworden van al die mensen om haar heen. Donja komt naast haar zitten en neemt Erins hand in haar eigen hand. Zo zitten ze even naar de anderen te luisteren. Dan besluit Carla om het ergste maar naar binnen te zetten en de rest morgen op te ruimen. Donja belooft terug te komen en ook Christiaan wil wel komen helpen. Omdat die dan twee keer een heel eind moet rijden, nodigt Peter hem uit om de nacht over te blijven. Er zijn toch nog bedden genoeg. Francis en Douwe zullen de anderen naar huis brengen en Harry en Inge gaan op eigen gelegenheid naar huis. Caroline biedt schuchter aan om morgen ook te komen helpen opruimen en Francis regelt, dat hij en Douwe, Donja en Caroline zullen ophalen. Peter heeft Frits gezegd lekker met zijn meisje naar zee te gaan met Peters auto. Frits wilde eerst weigeren, maar Peter heeft toch doorgezet. Frits heeft geen eigen auto. Douwe krijgt nu wel een beetje haast om naar huis te komen. Hij wil het verslag van Erins nachtmerrie uittypen. Hij zegt dit maar niet. Christiaan kan echter zijn gezicht zien. "Dat zou ik maar niet nu doen. Geef maar aan mij, dan zorg ik, dat het in orde komt." Douwe kijkt hem aan, knikt dan en geeft Christiaan zijn

- 297 geluidsrecorder. Christiaan glimlacht. "Grote jongen. Nu gauw naar huis en lekker gaan slapen." Hij pest Douwe even, maar die kan er nu wel tegen. Hij legt een grote hand op Christiaans schouder. "Let jij maar op, dat je vannacht in je eigen bed blijft. Ik denk, dat de dame erg heet is." fluistert hij in Christiaans oor. Die kleurt tot in zijn tenen en kijkt gauw een andere kant op. Nu heeft Douwe hém beet. Dat Douwe zelf vanavond iemand heeft ontmoet, die hij leuk vindt, vertelt hij niemand. Dat hij bij Francis dan buiten de waard heeft gerekend, ziet hij niet. Die vraagt hem op weg naar huis, wat Douwe nu met Karin wil. Douwe vloekt een keer. Dan gaat hij dom zitten grijnzen. Aïla, die in een speciaal tuig op de achterbank ligt, blaft hard. "Zo, dat zul jij weten, je mag niet vloeken." zegt Francis. Dan lachen de mannen en zuchten tegelijk. Zij zijn beiden onmogelijk verliefd. Peter wijst Christiaan een slaapkamer en geeft hem een pyjama. Die past Christiaan helemaal niet. Christiaan is wel even lang, maar lang niet zo fors als Peter. Maar goed, het is aardig. Lydia kijkt ze na als ze de trap op lopen. Carla, die achter haar staat, zegt: "Ik zou het maar uit mijn hoofd laten. Ik wil geen gerotzooi in mijn huis. Als jullie verloofd zijn of zo kan het mij niet schelen, maar nu niet." Lydia wordt knalrood en kijkt haar beschaamd aan. "Sorry, Carla. Maar het is ook zo'n lekker stuk." "Welke de magere of de brede?" vraagt Carla met een opgetrokken wenkbrauw. "De slanke natuurlijk." lacht Lydia. Carla lacht mee en schudt haar hoofd. Erin komt de gang in op weg naar haar slaapkamer. Zij wil eigenlijk niet gaan slapen, maar ze weet, dat ze naar bed moet. Ze seint een vraag naar Lydia. Die vertaalt naar Carla en deze loopt met Erin mee naar haar slaapkamer. Lydia loopt zuchtend achter hen aan. Zij loopt op wolken. Er zijn er nog meer. Sjaak heeft er ook last van. Carla vraagt later, als zij in bed liggen, aan Peter: "Zou er vanavond iets in het drinken of eten hebben gezeten?" Peter gromt in haar oor. Hij is zelf al jaren verliefd. Zijn vrouw heeft datgene, wat hem iedere keer weer opwindt. Hij kietelt haar en zij giechelt als een jonge meid. Deze nacht kan geen enkele donkere gedacht doordringen. Erin, die niet wilde slapen, valt als één van de eersten in slaap. Deze keer heeft zij haar medicijnen van Christiaan gekregen. Dat was niet zo fijn, als wanneer Sjaak het doet. Die weet het iedere keer weer pijnloos te doen. Bovendien heeft zij van Christiaan iets te mopperen gekregen over haar voornemen. Hij had haar toch doorzien. Erin dacht, dat niemand het gezien had. Als Peter het gezien zou hebben, zou er wel wat meer zijn gebeurd, dan wat gemopper. Erin kan zich best voorstellen, dat zij dan flink straf zou krijgen. Peter is als papa niet echt gemakkelijk. Maar hij is wel de liefste papa van de hele wereld.

- 298 Christiaan ligt nog het langste wakker. Hij heeft nog even een stukje van de geluidsopname afgeluisterd. Hij vindt het walgelijk. Hij is al veel tegen gekomen, maar dit is één van de smerigste dingen. Arme Erin. Maar nu zijn er bewijzen te vinden tegen Erins oom. Die kan nu wettelijk worden aangepakt. De laatste gedachte van Christiaan is voor Lydia. Alles is rustig in huis.

- 299 -

Zondag 21 april 2002 Dat duurt, totdat de deurbel iedereen wakker maakt. Het is dan al tien uur. Douwe en Francis hebben de dames al opgehaald. Zij lachen de anderen uit, die zo lang geslapen hebben. Carla maakt voor iedereen een lekker ontbijt. Peter heeft zich gisteravond wat suikerklontjes meegenomen naar boven en heeft die opgegeten, voordat hij zich ging aankleden. Nu is hij alweer in een goed humeur. Het was weer eens een goed idee van zijn vrouwtje. Lydia heeft vanmorgen Erin geholpen met toilet maken en zij verschijnen samen in de keuken. Sjaak loopt vlak achter hen op zijn krukken. Er gaan een aantal hoofden omhoog, als zij binnenkomen. Erin rijdt eerst naar Donja. Carla is nu veel te druk. Als Erin haar begroet heeft, seint zij naar Douwe. Die grijnst naar haar, maar schudt zijn hoofd. Het is een gezellige puinhoop in de keuken. De dieren doen daar nog even lekker aan mee. Als Mgabi probeert te bedelen bij Caroline, is voor Peter de maat vol. Hij pakt de pup in het nekvel en zet haar buiten de deur. Daar gaat zij zielig zitten piepen. Erin kijkt heel verdrietig. Die heeft medelijden met het diertje. Peter kijkt haar even aan en zij kijkt naar haar bord. Zij weet, dat zij zich er niet mee mag bemoeien. Caroline zoekt een beetje het gezelschap van Erin. Daar voelt zij zich veilig. Peter, Francis en Douwe benemen haar nog steeds de adem met de kracht, die zij uitstralen. Ook Christiaan heeft dit wel en Sjaak heeft gewoon een heel rustige kracht in zichzelf. Caroline weet alleen niet, wat zij daarmee aanmoet. Zij is net weduwe en verlangt alweer naar een man. In dit geval eerst eens als vriend, maar toch. Na het ontbijt gaat iedereen aan het werk. Erin wil ook meewerken, maar wordt door Peter resoluut in de zon geparkeerd. Hij fluistert haar iets in het oor en zij knikt beschaamd. Daarna blijft zij braaf zitten tekenen. Zo nu en dan strijkt een van de anderen op een terrasstoel naast haar neer en maakt een praatje. Op een gegeven moment komt Christiaan naast haar zitten. Hij zegt lange tijd niets. Hij kijkt alleen naar de tekeningen, die zij gemaakt heeft. Dan vraagt hij haar om eens de tuin te tekenen en er nu haar fantasie op los te laten. Maar zij moet wel iets vrolijks tekenen. Hij knipoogt naar haar als hij opstaat. Erin doet even haar ogen dicht en tekent met dichte ogen de tuin. Als Carla komt kijken, wat Erin toch tekent met haar ogen dicht, ziet zij haar tuin met allemaal kaboutertjes en elfjes en een ondeugend klein konijntje en egeltjes. En heel veel vogeltjes. De

- 300 bloemen hebben allemaal gezichtjes. Een elfje is de bloemetjes aan het schilderen. Het is een geweldige tekening. Carla geniet gewoon van het kijken naar de tekening. Christiaan komt erbij staan. Als Erin nog iets wil toevoegen houdt hij haar hand tegen. Erin kijkt hem aan. Christiaan schudt zijn hoofd. "Het is goed zo." Erin kijkt nu naar de tekening. Zelfs zij vindt het wel een leuke tekening. Caroline komt erbij en bekijkt de tekening. Zij vindt de tekening gewoon geweldig. Erin wil haar de tekening geven, maar Caroline wil daar niets van weten. Zij wil alleen ruilen voor iets, dat zijzelf heeft gemaakt. Caroline maakt zelf sieraden. Zij wil voor Erin een mooie ketting maken en die ruilen voor de mooie tekening. Sjaak die in de buurt van Erin op een terrasstoel zit moet erom lachen. Erin wil altijd maar geven en nu is haar de voet een keer dwarsgezet. Christiaan kijkt hem even aan. De mannen verstaan elkaar zonder praten. De rommel is bijna opgeruimd. Francis is even een eindje gaan lopen met de honden. Als hij bij een nauw stuk in de weg komt, roept hij de honden dicht bij zich. Plots komt er een auto de hoek om gestoven. Door achteruit te duiken en de honden mee te sleuren, kan Francis voorkomen, dat er iets met hen gebeurt. De auto raakt aan het slingeren en knalt tegen een boom. Direct zijn er meerdere mensen ter plaatse, die alles gezien hebben. Zij helpen Francis overeind. Net op tijd om de bestuurder uit de auto te zien kruipen en hem te zien wegrennen. Er wordt wel geroepen en enkele mannen proberen de automobilist in te halen, maar tevergeefs. Francis heeft zijn arm zeer gedaan, maar verder niets meegekregen. De honden zijn van slag, maar mankeren niets. De politie wordt er bijgehaald en Francis moet mee naar het bureau voor een verklaring. Hij mag iemand bellen voor de honden en de politie wil hem naar de eerste hulp in het ziekenhuis brengen. Francis belt naar Peter en legt het hele verhaal uit aan Douwe, die toevallig de telefoon oppakt. Deze scheldt hem vervolgens de huid vol. Douwe is echt vreselijk boos. Hij gooit de telefoon op de haak en loopt naar buiten. Daar roept hij Christiaan om mee te gaan. Christiaan rent achter Douwe aan. Douwe legt hem uit, wat er gebeurd is. Zij gaan Francis ophalen. Eerst brengen zij de honden thuis en dan gaan zij met Francis naar de eerste hulp. Als Douwe Francis ziet, is zijn boze bui goeddeels over. Hij moppert wel op hem, maar neemt hem ook zorgzaam mee. Christiaan loopt erachter en moet er bijna om lachen. De honden worden thuisgebracht en Francis blijft in de auto. Hij is echt heel erg geschrokken en zijn arm doet veel pijn. Douwe neemt hem mee naar de eerste hulp. Christiaan loopt erachteraan. Op de eerste hulp komen zij een bekende tegen. Bob komt net een behandelkamer uit. Hij ziet Francis aan komen lopen

- 301 en houdt meteen een deur voor hem open. Francis wordt bij een behandeltafel gezet en de heren vertellen het hele verhaal. Ook over de bedreigingen. Francis vertelt, dat er vandaag opzettelijk op hem en de honden is ingereden. Bob vloekt de hele boel bij elkaar. Ook hij moppert flink op Francis. Douwe vraagt aan Francis hoe zij dat thuis moeten uitleggen. "Gewoon wat er echt is gebeurd. Ik ben achterover gestruikeld en op mijn arm gevallen. Nu heb ik mijn pols gekneusd. Au. Verdomme." Dit laatste, omdat Bob zijn pols beetpakte. "Laten we eerst maar eens foto's maken, voor we tot die laatste conclusie komen." gromt deze. Het duurt nogal lang, voordat Francis met een arm in een doek weer naar huis mag. Zijn onderarm is gebroken en voor minstens vier weken in het gips gezet. Als zij buiten zijn en Christiaan de auto ophaalt, zegt Douwe: "Sorry, dat ik zo tegen je uitviel. Ik was werkelijk geschrokken. Je had wel dood kunnen zijn. Man. Dit wordt echt eng." "Geen sorry. Je hebt volkomen gelijk. Ik dacht zelf ook, dat ik er geweest was. Ik heb iets heel erg stoms gedaan. Verdomme, ze gaan wel erg ver." Francis is echt geschrokken. Christiaan komt voorrijden en de mannen stappen in. "Douwe, wil jij straks even alleen naar binnen gaan? Ik wil even praten met Francis." zegt Christiaan tijdens de rit. "Moet ik me nu zorgen gaan maken?" grapt Francis. "Daar zou ik maar mee beginnen, ja." is het antwoord. Francis kijkt even vluchtig naar Christiaans gezicht en kijkt dan gauw weg. Dat wordt straks zeker een donderpreek. Net waar Francis op zit te wachten. Douwe kijkt Christiaan via de spiegel even aan. Dan knikt hij. Natuurlijk moet er met Francis gepraat worden. Arme Francis. Peter zal ook woest zijn en Sjaak weet hem natuurlijk ook wel het een en ander in te fluisteren, om van Donja en Carla maar te zwijgen. Iedereen weet wat er gebeurd is, zonder dat dit verteld hoeft te worden. Christiaan stopt de auto en Douwe wil uitstappen. "Wacht even. Het verhaal is, dat Francis gestruikeld is en is opgevangen door aardige mensen. Wij hebben hem daar opgehaald. Omdat zijn pols zeer deed zijn we naar de eerste hulp gereden. Hier leg je Sjaak het zwijgen op. Francis heeft zijn onderarm gebroken, maar verder is er niets aan de hand. Oké?" Douwe knikt. Hij stapt uit en gaat naar binnen. "Zo en nu vertellen. Waarom ga jij in je eentje wandelen, terwijl je weet, dat ze ver gaan en jij een dreigbrief hebt ontvangen. Wil je dood, of zo?" Francis kijkt even naar zijn handen. "Ik weet niet wat me bezielde. Ik had zo'n behoefte aan een beetje frisse lucht. Even geen mensen om me heen. Even lekker een eind wandelen. Ik had beter na moeten denken. Verdomme, ik heb net dát gedaan, waardoor Erin er aan onderdoor kan gaan. Als er iets was gebeurd met de honden, ik had het mezelf nooit vergeven." Christiaan zit even voor

- 302 zichzelf uit te kijken. Hij vindt dat laatste een vreemde opmerking. "Kun jij het wel aan? Er is een mogelijkheid, om even alleen te zijn in alle rust. Geef het aan, als je er behoefte aan hebt. Dan breng ik je er naartoe. Als je ook nog behoefte hebt aan lichamelijke beweging, kunnen we desnoods erheen lopen. En nu gaan wij naar binnen. Jij krijgt van mij een kalmerend middel en wij maken een afspraak voor morgen. Ik wil je in de spreekkamer hebben, voordat dit uit de klauw loopt. Oh ja, ga vanmiddag maar even naar bed. Ik denk, dat Peter er nog wel een voor je over heeft." Christiaan is niet mis te verstaan. Francis stapt uit de auto en wankelt even. Christiaan is direct bij hem en neemt hem bij de goede elleboog. Hij geeft Francis de kans zijn evenwicht weer te vinden en wacht even om er zeker van te zijn, dat Francis op eigen kracht naar binnen kan. Daarna lopen de mannen naar binnen. Francis is nog niet de kooi binnen of Carla ligt hem al om de hals. Direct wordt hij naar een stoel gebracht en beklaagd door de vrouwen. Alleen Erin kijkt van een afstandje toe. Sjaak kijkt de toestand even een tijdje aan. "Dames, even wat lucht graag. Jullie smoren de man bijna. Carla, kun jij even een bed voor hem klaarmaken, dan kan hij straks even wat gaan rusten. Donja, wil jij even een lekker broodje of zo voor hem klaarmaken?" Caroline zit erbij te kijken, hoe Sjaak de situatie aanpakt. Zij heeft echt bewondering voor deze vriendelijke man. Als Carla en Donja weg zijn, rijdt Erin naar Francis. Zij raakt zijn goede hand aan. Als hij haar aankijkt, ziet hij medeleven en zorg en nog iets anders. Zij ziet een beetje bleek. Dan raakt zij voorzichtig het gips om zijn andere arm aan. Francis trekt een beetje verdrietig gezicht. Hij heeft dit zelf niet in de gaten. Erin maakt nu tekenende bewegingen over het gips. "Wil jij een tekening maken op mijn gips? Erin, ik zou dat heel erg fijn vinden." Erin schudt haar hoofd. Zij wenkt naar Lydia, die probeert Christiaan aan het praten te krijgen. Lydia komt haar helpen. Erin seint iets naar Lydia en die zegt: "Erin denkt niet, dat jij leuk zou vinden, wat zij tekent. Zij zal een kladje voor jou tekenen. Zij heeft het maar steeds over een auto. Zij is een beetje boos, geloof ik." Lydia weet niet, wat zij ervan vinden moet. Francis kijkt Erin aan en kijkt dan schuldig weg. Christiaan hapt naar adem. Erin kijkt nu hem aan. Nu is er veel meer boosheid op haar gezichtje te zien. Hierna rijdt zij haar stoel naar binnen en naar haar slaapkamer, waarbij zij de deur met een klap achter zich dicht doet. Douwe heeft al die tijd verderop met Peter staan praten. Hij kijkt met grote ogen toe. Nu vloekt hij stevig. Carla, die net weer buiten komt, kijkt hem woedend aan. "Sorry, Carla, maar er loopt iets gigantisch mis. We moeten nu erg goed op Erin gaan letten. Christiaan, wat doen we hieraan?" "Rustig blijven. Ik denk, dat

- 303 Francis nu gaat slapen. Dan houden wij een vergadering. Lydia wil jij alsjeblieft even naar Erin toegaan. Ik denk, dat zij wat hulp nodig zal hebben en iemand om mee te praten. Om stoom af te blazen." Donja komt net naar buiten met een broodje voor Francis, terwijl Christiaan naar de keuken loopt voor het kalmerende middel. Dit keer is het Francis, die een spuitje krijgt. Lydia kijkt Sjaak even vragend aan. "Ik zal het jou later uitleggen. Ik ben bang, dat jouw hulp nu extra nodig zal zijn, maar ik wil nu wel, dat jij de risico's begrijpt." Douwe vraagt aan Christiaan, als die weer buiten komt: "Heb jij de geluidsopname nog afgeluisterd? Dan kan ik hem wel gaan uittypen." "Ja, ik heb hem deels afgeluisterd en nee, je krijgt hem even niet terug." Christiaan kijkt Douwe aan en houdt hem de spuit voor. Douwe geeft gauw toe. Ook hij heeft het niet zo op spuitjes. Christiaan geeft Francis de injectie. Carla trekt haar wenkbrauwen op. Zij kijkt Peter aan, die er nu met een somber gezicht bij komt zitten. Hij zit naast Francis. Die kijkt hem aan met een schuldig gezicht. Dan geeft Peter hem een klap tegen het achterhoofd, alsof Francis een kwajongen is, die een streek heeft uitgehaald. De tranen schieten Francis in de ogen. "Ga naar bed. NU." zijn Peters boze woorden. Francis staat op en loopt naar binnen. Zijn schouders zijn gebogen. De vrouwen zitten met grote ogen te kijken. Lydia staat ook op en loopt naar de slaapkamer. De deur kan niet open. "Erin, mag ik alsjeblieft even binnenkomen. Ik wil graag even met jou praten." De deur gaat nu wel open. Erin rijdt haar stoel naast het bed. Zij wil in bed kruipen. Zij voelt zich ellendig. Praten helpt niet. Buiten gaat iedereen bij elkaar zitten. "Oké, nu de waarheid op tafel. Wat is er aan de hand?" Carla klinkt vermoeid. Christiaan antwoordt: "We weten allemaal, dat Francis een dreigbrief heeft ontvangen van onze mysterieuze tegenstander. Nu is hij vanmiddag een eindje wezen wandelen. Alleen met de honden. Hij heeft op dit moment grote behoefte om even alleen te zijn. Het wordt hem allemaal een beetje teveel. Nu was er afgesproken, dat niemand meer alleen ergens naar toe zou gaan. Dus wat hij deed, was gewoon stom, maar dat kan gebeuren. Ik denk, dat we daar nu niet teveel woorden meer aan vuil moeten maken. Hij heeft tenslotte zichzelf gestraft. Wat er nu gebeurd is, is het volgende. Hij werd op een smal stuk weg bijna doodgereden door een auto, die expres op hem en de honden inreed. Hij heeft zowel zichzelf als de honden gered, door zich in de berm te gooien. Daarbij is hij op zijn arm gevallen. De bestuurder reed tegen een boom maar wist te ontkomen. Francis belde vanaf het politiebureau hierheen en Douwe en ik hebben hem daar opgehaald. Ik kan jullie wel vertellen, dat Francis al het een en ander te horen heeft

- 304 gekregen, voordat wij hier aankwamen. En niet alleen van ons. Nu hebben wij een kleine, zeer gevoelige dondersteen in ons midden, waarom deze hele poppenkast is begonnen. Deze dame is erg gevoelig voor Francis. Zij gebaarde, dat zij een tekening zou maken, van wat er werkelijk gebeurd is. Zij is woedend, dat Francis en wij gelogen hebben. Voor haar is liegen iets verschrikkelijks. Zij kan zelf niet eens liegen. Zij heeft een idee gekregen, dat er meer achter schuilt. Het is nu tijd, om te zorgen, dat zij in ons midden blijft. Wat doen we eraan? Liegen we nog een stukje aan elkaar? Of vertellen wij haar de waarheid? En hoeveel vertellen wij haar? Hoe zorgen we, dat zij er niet vandoor gaat om ons te beschermen? Iemand een idee?" De groep blijft stil bij elkaar zitten. In gedachten verzonken. "Ik denk, dat wij moeten vertellen van de dreigbrief, die Francis heeft ontvangen, maar haar duidelijk moeten maken, dat zij daar niets aan kan veranderen. Dat de leugen is verteld, om haar niet aan het schrikken te maken, omdat zij het al zo zwaar heeft gehad. Hoe lijkt dat? Een leugen verpakt in de waarheid." Is het voorstel van Peter. Iedereen knikt. "Ik wil Lydia wel volledig inlichten. Ik vind, dat zij moet weten aan welke risico's zij bloot wordt gesteld, als zij hier blijft." Sjaak kijkt er echt heel somber bij. Iedereen is het daar wel mee eens. Peter staat op. "Ik ga even mijn excuses maken bij Francis. Ik had niet zo kwaad mogen reageren. Hij verdient mijn steun, niet mijn kwaadheid." Carla staat ook op en geeft hem een kus. Caroline, die van niets wist, zit een beetje achteraf. Donja krijgt haar in het oog. "Sjaak, ik denk, dat Caroline ook ingelicht moet worden. Het is niet eerlijk, als zij mocht blijven denken, dat dit iets met Michael van doen zou kunnen hebben." Caroline bloost en slaat haar ogen neer. Donja heeft het goed begrepen. Christiaan kijkt eens naar deze stille vrouw, die net weduwe, niet eens rouwt om haar echtgenoot en hem van het ergste verdenkt. Wat moet die voor leven hebben gehad. Zij en Erin lijken wel een beetje op elkaar. Niet fysiek, maar geestelijk. Alleen, Caroline is wel gewend aan de Westerse cultuur en voelt zich ergens schuldig over. Als Christiaan haar steelse blik op Sjaak ziet, weet hij ook waarover. Hij glimlacht. Dit is een mooie grap. Als hij Sjaaks reactie ziet op Donja’s woorden, moet hij echt even lachen. Hij staat op en loopt naar Carla, die naar Erins slaapkamer staat te kijken. "Wat heb jij in het water gedaan? Of ben jij een heks, die ons allemaal een liefdesdrankje heeft gevoerd?" fluistert hij in haar oor. Als zij hem aankijkt, zegt hij zacht: "Het komt wel goed. Nu is zij boos, straks komt zij wel weer tevoorschijn. Zij weet, dat er dingen verzwegen mogen worden. Zij weet ook zelf, dat het gewoon een verstandige beslissing is geweest. Laat haar maar even boos zijn. Dat is ook

- 305 goed voor haar." Erin is inderdaad boos. Zij gaat in bed liggen. Althans dat probeert zij. Zij komt er niet goed in. Als Lydia haar wil helpen, weert zij dat in eerste instantie af. "Ik weet ook niet wat er speelt, Erin. Voor mij is het even rot. Sluit jij mij nu ook niet buiten. Dan voel ik me zo alleen." Nu laat Erin haar helpen. Zij gebaart heftig naar Lydia. Boze gebaren. Er lopen tranen over haar wangen. Zij veegt ze driftig af. Dit is niet, wat zij wil. Zij wil gooien met dingen. De zachtaardige Erin is razend. Teveel kleine irritaties en teleurstellingen. Nu is de kous een keer af. Lydia laat haar een poosje razen. Zij kijkt niet eens naar de gebaren. Als Erin moe begint te worden komen er meer tranen. Dan breekt er echt een huilbui door. Met echt verdriet. Nu gaat Lydia naast haar op het bed zitten en laat zij Erin alles vertellen. Nu let zij wel op wat Erin zegt. Zij troost Erin. Als Erin helemaal leeg is, haalt Lydia een vochtig washandje en wast zij zachtjes Erins gezicht en handen. "Is het een erg grote opluchting, om het even allemaal kwijt te zijn?" vraagt zij. Erin knikt en durft haar niet aan te kijken. Zij seint: 'Het spijt mij, dat ik niet aan jou gedacht heb. Ik had moeten denken aan hoe het voor jou is, om al mijn problemen maar aan te moeten horen. Zul jij alles nu weer gauw vergeten? Alsjeblieft.' Lydia staat te kijken van de zorgzaamheid van Erin. Haar verdriet mag het een ander niet moeilijk maken. "Maar ik wil het helemaal niet vergeten. Ik wil eraan denken de volgende keer, als ik eens mezelf heel zielig vindt omdat ik mijn zin niet krijg." maakt zij de situatie iets lichter. Erin kijkt haar aan en ziet, dat Lydia het meent. Zij knikt en voelt zich een beetje opgelucht. 'Zullen we maar weer naar buiten gaan? Excuses maken aan de anderen.' seint zij. "Naar buiten gaan is best, maar ik denk, dat de anderen geen excuses willen horen. Dat geeft hen de kans om het af te doen als tienerprobleem." Weer heeft Erin het idee, dat Lydia gelijk heeft. Ze rijden Erin naar buiten, waar de anderen al weer bezig zijn. Er wordt koffie gezet en gepraat, al is het niet zo vrolijk meer als eerder op de dag. Christiaan ziet de meisjes het eerst. "Zo is de storm weer gaan liggen? Mooi zo. Dan kunnen we nu koffie gaan drinken met iets lekkers. Erin, Sjaak en ik willen jou straks na de koffie even spreken. Nu niet weer boos of bang worden, maar we moeten jou even iets uitleggen. Is dat goed?" Erin knikt. Zij voelt zich wel een klein meisje. Met erge nukken. Zij kijkt steels naar Carla en Peter, die samen buiten zitten. Zijn zij niet boos op haar? Carla zit met haar ogen dicht een beetje achterover en Peter zit tegen haar te praten. Erin weet niet wat hij zegt. Zij zien er niet echt boos uit. Erins knie doet een beetje zeer. Misschien van het in bed proberen te komen. Nu kijkt zij steels rond naar Sjaak. Hij is afwezig en Caroline is er ook niet. Donja komt naar binnen voor de koffie. "Ah,

- 306 Erin, Douwe wacht op jou. Hij heeft je nieuwste tekeningen bekeken." Erin kijkt haar aan. Donja is niet boos. Erin voelt geen boosheid. Is er niemand boos op haar? Langzaam rijdt zij zichzelf naar buiten. Carla kijkt even op (of eigenlijk neer). Zij glimlacht naar de meisjes. Peter praat door: "En op school was hij ook al een waaghals. Hij heeft meerdere keren op zijn donder gehad van de leraren, als hij weer iets gevaarlijks uithaalde." Dan ziet hij Erin. "Hallo, meisje. Ben je weer een beetje bijgekomen? Het was nou niet het geweldigste feestje vanmiddag, hè?" Erin knikt even. Zij rijdt tot vlak bij hen en strekt dan haar armen naar hen uit. Peter neemt haar even uit de rolstoel en zet haar op zijn schoot. Hij knuffelt haar. Carla doet één oog open en kijkt er glimlachend naar. Dan krijgt zij van Erin een zoen op haar wang. "Ja, meisje, het is fijn, dat jij er weer bent." Douwe kucht even. Hij kijkt Erin aan. Die ziet zijn glimlach en een beetje een ondeugende blik in zijn ogen. Nu is zij nieuwsgierig. Peter tilt haar weer in de stoel. Het is beter. Erin rijdt naar de tafel, waaraan Douwe zit met een map met tekeningen voor zich. Eigenlijk zijn het twee mappen. Een klein mapje en een heel dikke map. Erin kijkt nieuwsgierig naar de mappen. "Ga eerst maar eens goed zitten en drink iets." Douwe zet een glas sap voor Erin neer. Zij drinkt er iets van. Maar zij is veel te nieuwsgierig om veel dorst te hebben. Douwe zit haar te plagen. Dan pakt hij de onderste dikke map. "Dit is een map met de beste tekeningen, van alle leerlingen, die ik op de middelbare school in de klas heb gehad. Dat zijn allemaal mensen van jouw leeftijd. Ik wil, dat jij ernaar kijkt en mij vertelt, wat jij vindt, dat verbeterd kan worden." Hij geeft Erin de map. Zij begint bij de eerste tekening. Het is wel een mooie tekening, maar niet van Erins niveau. Erin gebaart iets naar Douwe. Zij is echt niet eerlijk in de beoordeling. Zij geeft iedereen veel meer krediet, dan zij verdienen op grond van de tekeningen. Het geeft niet. Erin komt zelf ook aan de beurt. Als de laatste tekening besproken is, opent Douwe de dunne map. "Hierin zitten tekeningen van mensen, met wie ik gewerkt heb. Het zijn naar mijn idee heel mooie tekeningen. Ik wil nu, dat jij hetzelfde doet als bij de andere tekeningen." Erin kijkt in de map. Deze tekeningen zijn echt veel mooier. Zij bekijkt de tekeningen en bespreekt ze weer met Douwe. Zij heeft een grote favoriet. Het is een tekening van een bos. Douwe knikt. Dit is een echt mooie tekening. Dat is Douwe meteen met haar eens. Hij laat Erin nu uitleggen, waarom zij het een mooie tekening vindt. Zij hemelt de tekening geweldig op. Het is ook werkelijk een geweldige tekening. Christiaan is achter hen komen staan. Hij weet, wat Douwe aan het doen is. Erin tekent zoveel, dat zij niet helemaal meer weet, wat zijzelf getekend heeft. Dit is één van

- 307 Erins mindere tekeningen. Als Erin klaar is met haar uitleg zegt Douwe: "Meisje ik ben het helemaal met je eens. Deze tekenares steekt met kop en schouders boven de anderen uit. Kijk maar eens op de achterkant." Erin kijkt hem bevreemd aan en draait de tekening om. Dan ziet zij haar naam en de datum staan. Dat is nog geen week geleden. Deze tekening heeft zij zelf in het bos gemaakt. Erin kijkt Douwe verbijsterd aan. Hoe kan dit nu? Douwe knikt. "Nu heb jij zelf kunnen zien, hoe geweldig goed jouw tekeningen zijn. Nu mag je van mij nooit, maar dan ook nooit meer jouw tekeningen afkraken. Ik wil, dat jij trots bent op je tekeningen. Jij kunt goed tekenen. En ik wil, dat jij met plezier blijft tekenen. Dat is echt heel belangrijk. Jij hoeft echt je tekeningen niet te verkopen. En jij hoeft er niet mee te lopen pronken, als dat niet goed voelt voor jou. Maar als jij in het vervolg een tekening van jezelf weggeeft, wil ik, dat jij de waarde daarvan ziet. Dat jij weet, dat andere mensen jouw tekeningen echt goed vinden. Beloof je me, dat je probeert een beetje in jezelf te geloven?" Erin kijkt nog steeds of zij het niet snapt. Dan seint ze een vraag naar Douwe. Hij knikt. Dan kijkt zij naar Christiaan en stelt hem met haar ogen een vraag. Hij doet of hij haar niet snapt. Dan schrijft Erin de vraag voor hem op papier. Christiaan leest de vraag mee en als Erin klaar is, pakt hij haar pen en schrijft er iets onder. Erin blijft naar het papier kijken. Wel een hele minuut. Dan geeft zij zowel Christiaan als Douwe een zoen op allebei hun handen. Zij pakt het papiertje en vouwt het dicht en stopt het in haar zak. Haar gezichtje straalt. Douwe pakt de mappen op en gaat naar binnen om ze weer weg te bergen. Hij is zuinig op zijn tekeningen. Sommige van de tekeningen zijn van echt beroemde tekenaars. Christiaan gaat naast Erin zitten. Nu legt hij haar voorzichtig uit, wat er met Francis aan de hand is. De versie, die Peter verzonnen heeft. Erin kijkt weer even donker. Christiaan praat nog even langer met haar. Herinnert haar aan haar eigen gedrag en Erin kijkt nu heel beschaamd. Zij knikt als Christiaan haar een vraag stelt. Als hij haar nog een vraag stelt kijkt zij hem twijfelend aan. Zij schrijft op een papiertje: 'Zou hij dat nu nog wel willen?

Ik ben zo lelijk tegen hem uitgevallen. Dat had ik nooit mogen doen. Denk je dat hij nu erg boos is op mij?' Christiaan stelt haar gerust. Francis is boos op

zichzelf niet op haar. Hij is een beetje bang, dat zij nog boos is op hem. En dat is wel terecht. Erin had reden om boos te zijn, dus mag zij boos zijn. Dat hoort er allemaal bij. Verdriet hebben, boos zijn, lachen, blij zijn, huilen van blijdschap, opluchting, woede of verdriet en bang zijn. Het hoort bij het leven. Iedereen heeft deze gevoelens. Die horen in balans te zijn. Maar bij Erin heeft iemand een

- 308 zwaardere last in de schaal van de angst en het verdriet gelegd. Nu moeten zij met z'n allen proberen, om dat extra gewicht weer in balans te krijgen. Christiaan weet zeker, dat Erin daar minstens net zo hard aan gaat werken als de anderen. Erin knikt. Zij kijkt nu een beetje bedrukt. Als Christiaan aan haar vraagt om te 'vertellen', waar zij aan denkt, schrijft zij iets op een blaadje. Christiaan verscheurt het blaadje meteen. "Niet aan denken, denk eraan, dat jij beter wilt worden. Denk aan jouw tekening bij Susan. Daar werken wij met ons allen naar toe. En wij zijn er allemaal trots op en blij om, dat wij jou mogen helpen." Dan geeft hij haar een kus op haar wang en staat op. Als Lydia naar Erin toe wil lopen, houdt hij haar tegen. "Zij heeft vandaag een behoorlijke boel te verwerken gekregen. Laat haar maar even met rust. Heeft Sjaak al kans gezien om met jou te praten?" "Nee, hij is verdwenen met Caroline. Christiaan, het komt mij heel dreigend over. Niet goed voor Erin. Ik ben bang, dat Sjaak mij weg gaat sturen." Christiaan schudt zijn hoofd. "Ik ben bang, dat jij zelf weg zult willen." Hij kijkt Lydia niet meer aan. "Waarom heb jij mij dat niet gezegd? Domme kerel, nu hebben we een hele nacht voorbij laten gaan." zegt zij lachend. "Ho, ho. Ik wil eerst met jou trouwen, voordat daar sprake van kan zijn." Christiaan bloost ervan. "Oké, wanneer kun jij je vrijmaken?" Christiaan kijkt haar nu aan en zij lopen samen weg, om het een en ander te regelen en te bespreken. Erin kijkt ze na. Zij is niet alleen op Francis ingesteld, maar ook op anderen. Onder andere ook op Lydia en Christiaan. Zij weet precies, wat er aan de hand is. Zij kent Lydia's tevreden gevoel en haar haast om alles te regelen. Zij moet erom glimlachen. Donja komt nu naast haar zitten. Die heeft gezien, hoe Erin naar Lydia en Christiaan kijkt. "Oké, vertel maar. Wat is er met die twee?" Erin schudt haar hoofd. Dan seint zij naar Donja: 'Dat zullen we binnen twee weken weten. Lydia is niet van plan om lang te wachten.' "Apenkop." scheldt Donja lachend op Erin. Dan wordt zij ernstig. "Wat doen we aan Francis?" 'Niets. Ik maak een mooie tekening op zijn gips. En verder doen we of we zijn verhaal geloven. Hij is nu toch tot niets meer in staat. Die arm houdt hem wel even rustig.' Erin weet, dat er ook nog wel andere dingen zijn, die Francis rustig zullen houden. Dingen met de naam Peter, bijvoorbeeld. Die wordt met de dag meer Papa. Erin kijkt met liefde naar hem en Carla. Peter zit Carla nu te plagen. Hij kietelt haar met een veertje onder haar neus. Carla slaat het boos weg. Zij wil even lekker in de zon zitten. 'Kun jij voor mij even aan Peter vragen om met mij te gaan wandelen? Dan krijgt Carla even haar uurtje in de zon.' "Nee, dat kan zij zelf wel regelen. Jij drinkt nu je drinken op en gaat wat tekenen. Niet mee bemoeien, dametje." Donja heeft dit zo hard gezegd, dat Peter en Carla haar hebben gehoord. Peter kijkt even

- 309 schuldbewust en stopt met Carla te plagen. Hij verontschuldigt zich en gaat naast haar in de zon zitten. Erin is ook een gek kind. Hij houdt het niet lang vol. Hij is ongedurig. Douwe ziet hem bijna op en neer springen op de stoel. "Peter, zullen wij even naar de sportschool gaan. Ik heb wel zin in een potje Squash." Peter kijkt hem aan en knikt. Dat zal wel helpen. Er gaat een telefoon over. Francis, die net de keuken inloopt neemt op. Hij heeft mama aan de lijn. Die heeft iets gehoord over een ongeluk. Zij wil komen horen. Francis legt haar uit, wat er aan de hand is en krijgt een vreselijk standje over zich heen. Hij is bijna in tranen. Als mama aanbiedt om naar hen toe te komen, waarschuwt hij haar, om vooral niet alleen te komen, maar om zich te laten brengen. Als zelfs een gezonde volwassen kerel niet veilig is.... Mama maakt korte metten met hem. Ze waarschuwt hem ook om Erin geen verdriet te doen, anders krijgt hij van haar een stevig pak voor zijn broek. Francis slikt eens. Hij kan zich dit levendig voorstellen. Hij wil geen ruzie met mama. Of met Peter en Carla of één van de anderen en al helemaal niet met Erin. Hij is echt onder de indruk, dat zij boos is weggegaan. Francis is eigenlijk een beetje bang om nu naar buiten te gaan. Peter en Douwe komen de keuken in op weg naar de Sportschool. Zij geven Francis een klopje op zijn gezonde schouder. Die vertelt, dat mama alleen, lopend naar hen toe wil komen. Peter loopt naar de telefoon en belt. Nu krijgt ook mama geen kans meer om ergens alleen heen te gaan. "Ik regel dat later wel met haar. Wij gaan nu weg. Veel sterkte met de vrouwen." zegt hij met een uitgestreken gezicht. Francis zucht maar een keer. Hij is een geweldige stomkop geweest. Aïla komt bij hem staan en wil aangehaald worden. Francis kriebelt haar achter een oor. "Jij bent tenminste niet boos op mij. Jij bent mijn lieve meisje." Hij gaat rechtop staan en loopt naar buiten. Zijn hele houding drukt spijt uit. Hij lijkt op een klein jongetje, wat straf gehad heeft. Carla moet echt om hem lachen. Zij klopt op de stoel naast haar. Hij loopt op haar toe en gaat zitten. "Denk je nu echt, dat we zo lang kwaad op je blijven. Als je maar weet, dat jij dit niet meer moet uithalen en waarom, dan is het goed." Francis glimlacht beschaamd naar haar. "Ik maak er ook wel een potje van." zucht hij. Erin komt langzaam dichterbij. Zij zet haar rolstoel voor hem neer, zodat zij bij hem kan komen. 'Kun jij mij mijn boosheid vergeven? Alsjeblieft.' schrijft zij. "Nee, die was terecht en dan is er niets te vergeven. Kun jij mij mijn stommiteit vergeven?" Erin knikt heel zeker. Zij maakt tekenende gebaren naar het gips. "Wil jij nu nog het ongeluk erop tekenen?" vraagt Francis een beetje onzeker. Erin schudt duidelijk. Zij gebaart Francis, zijn gipsarm op tafel te leggen. Dan pakt zij de potloden en

- 310 tekent een heel mooie tekening. Francis is er zo blij mee, dat hij haar spontaan een zoen geeft. Die komt niet op haar wang terecht, maar vol op haar mond. Zij maakt hier gelijk gebruik van. Als de kus wordt verbroken kijken zij elkaar aan. Donja verstoort het samenzijn. "Kom op Francis, laat het eens zien. Dat hebben wij wel verdiend, lijkt mij." Sjaak komt net naar buiten met Caroline. Zij ziet er nog meer verlegen uit en een beetje rood. "Wat hebben wij verdiend?" vraagt hij. Donja rolt met haar ogen. "Ik weet niet of jij nog meer verdiend? Jij hebt zo te zien de Jackpot al." grapt Carla. Caroline wordt zo mogelijk nog roder, maar zij glimlacht wel. Erin pakt Sjaaks hand en geeft er een kus op. Dan pakt zij met haar andere hand Carolines hand en geeft daar een kus op en dan houdt zij de handen tegen elkaar. Sjaak wordt nu ook helemaal rood. Erin seint nu naar Donja. "Erin vindt, dat zij jullie nu getrouwd heeft. Op Afrikaanse wijze. Nu moeten jullie handen bij elkaar gebonden worden en dan moeten jullie zeven keer om het kampvuur lopen." Iedereen begint te lachen. Nu is Erin diegene, die rood wordt. Carla haalt haar even aan. "Ik denk, dat Sjaak en Caroline te zijnertijd, liever door de ambtenaar van de Burgerlijke Stand worden getrouwd, meisje. Maar ze zijn hier vast wel blij mee." Erin kijkt even naar Sjaak. Hij gaat op een stoel naast haar zitten en zet zijn krukken weg. Dan geeft hij Erin een zoen op haar wang. Hij trekt Caroline er ook bij. Die legt haar hand even tegen Erins wang. Erin grijpt de hand en kust hem. Christiaan en Lydia komen net naar buiten. "Hebben we wat gemist?" vraagt Christiaan. "Erin wilde net Sjaak en Caroline trouwen. Helaas is zo'n huwelijk in Nederland niet geldig." zegt Donja. Mama komt de kooi binnen. Zij is zo te zien echt een beetje boos. "Waar is Peter?" is haar eerste vraag. "Die is weggevlucht naar de sportschool. Ik weet zeker, dat hij wat op zijn kerfstok heeft." antwoord Carla. Mama kijkt haar aan en grijnst dan. "Nee, hij probeert alleen oude mensen de wet voor te schrijven." Dan ziet mama Francis aan tafel zitten. Daar heeft zij nog wel een appeltje mee te schillen. Zij trekt hem aan een oor. "Jij zult de volgende keer goed naar je vrienden luisteren, anders krijg jij van mij voor de broek. Denk daarom." voegt zij hem toe. Francis kijkt heel schuldbewust. Hij knikt naar mama. Zij gaat bij hem zitten en kijkt hem in de ogen, dan trekt zij zijn hoofd tegen haar boezem. "Wees een volgende keer voorzichtiger. Erin is niet de enige die jou zou missen." fluistert zij tegen hem. Hij gaat weer rechtop zitten en moet even wat wegslikken. Er dreigen tranen, maar hij is een volwassen vent en die huilen niet maar zo. Bovendien zou hij Erin aan het schrikken kunnen maken. Dan ziet mama de tekening op het gips. "Dat is een heel mooie tekening. Ik hoef niet te vragen,

- 311 wie die getekend heeft. Er is mij al meerdere keren gevraagd, of ik de tekeningen, die nu in de pizzeria hangen, wil verkopen. En er is veel geld voor geboden ook." Erin kijkt haar een beetje verbijsterd aan. Zij snapt nu wel een beetje, dat zij goed kan tekenen. Maar dit had zij toch niet verwacht. Christiaan begint te lachen om haar gezichtje. "Geloof je het nog niet helemaal, liefje?" vraagt hij. Iedereen komt nu om de tafel zitten. De gipsarm van Francis wordt even bewonderd. Dan wordt het gesprek even wat algemener. Christiaan en Lydia zitten naast elkaar en zitten elkaar steeds even te plagen en aan te halen. Mama kijkt er maar eens naar, maar zegt niets. Sjaak zit met zijn arm om Caroline. Hij zit haar iets uit te leggen. Donja kijkt Carla met rollende ogen aan. Deze moet lachen en gaat iets te drinken inschenken. Erin kijkt haar na. Zij heeft haar tekenblok en kleurtjes weer bij de hand. Zij tekent nu zonder te kijken. Na een halfuur komen Peter en Douwe terug van de sportschool en komen buiten bij de anderen zitten. Mama kijkt Peter even doordringend aan, maar Peter kijkt rustig terug. En streng ook. Uiteindelijk knikt mama. Zij geeft volledig toe. Peter is de baas. Erin heeft het met stomme verbazing zitten bekijken. Zij heeft iets van de titanenstrijd gevoeld. Zij weet niet waar het over gaat, maar zij voelt wel, dat zelfs mama aan Peter toegeeft. Peter en Douwe bewonderen de tekening op Francis' gips. Douwe kijkt nu even, waar Erin mee aan het tekenen is. Maar dat is onschuldig genoeg. Zij tekent trouwringen en rozen en bruidsjurken en een trouwtaart. Douwe haalt zijn wenkbrauwen even op en fluistert in haar oor: "Voor jou zelf?" Erin schudt spijtig haar hoofd. "Komt nog wel." hoort zij hem nu brommen. Als nu iedereen aan tafel zit met iets te drinken, tikt Christiaan tegen zijn glas. "Lydia en ik hebben een aankondiging te doen. Wij hebben besloten om samen ons leven voort te zetten. Wij willen zo spoedig mogelijk gaan trouwen. Wij hebben zojuist via de email de familie in Australië hiervan in kennis gesteld en hun fiat ontvangen. Wij hopen, dat jullie blij voor ons en met ons kunnen zijn." Er gaat een enorm geloei op. Het jonge paar wordt van alle kanten gefeliciteerd. Erin kijkt naar deze vrienden met zoveel geluk in haar ogen, dat het Lydia bijna teveel wordt. Zij valt Erin om de hals. De meisjes kussen en lachen, maar als Erin Lydia's hand pakt en er een kus op drukt, komt Donja tussenbeide. "Nee, Erin ook dit paar mag jij niet trouwen. Dat is gewoon niet wettig." Christiaan, Lydia, Peter, Douwe en mama kijken Donja vragend aan. Waar praat die nu weer over. Erin wordt knalrood. De anderen lachen. Carla legt uit, dat Erin heeft geprobeerd om Sjaak en Caroline te trouwen. Op Afrikaanse wijze. "Ik wil best op Afrikaanse wijze worden getrouwd, maar dan als ik al voor de wet

- 312 ben getrouwd." Christiaan knipoogt erbij naar Erin. Die is echt blij. Sjaak en Caroline krijgen nu ook van iedereen gelukswensen, hoewel hier van een huwelijk nog lang geen sprake kan zijn. In Nederland moet een weduwe een jaar wachten, voordat zij kan hertrouwen. "Carla, wat zit er hier in de grond? Heb jij jullie trouwringen soms is deze tuin begraven?" vraagt mama lachend. Carla moet hier hartelijk om lachen. Nee, zij heeft haar trouwring nog steeds om en Peter ook. Die gaan voorlopig ook niet af. Francis zit er wat afwezig bij te kijken. Hij is wel blij voor zijn vrienden, maar hij zou zo graag zelf Erin willen vragen. Daar zal wel nooit iets van komen. Zij moet eerst beter worden en alle ellende achter zich kunnen laten en dan moet zij een eerlijke kans krijgen op haar eigen geluk. Francis weet niets van de tekening in Susans praktijk. Peter, Christiaan, Carla en Sjaak kijken elkaar even aan. Zij weten beter. "De wegen zijn weer heel hobbelig hier." bromt Douwe. Erin snapt niet, wat hij hiermee bedoelt. Het is onderhand allang tijd voor het avondmaal. Carla kijkt het groepje langs. Wat moet zij hier nu weer mee. Het maakt geen verschil of zíj nu kookt of één van de anderen. Zij heeft nu eenmaal niet genoeg pannen, die groot genoeg zijn om nu in te koken. Zij kijkt Peter eens wanhopig aan. Die knipoogt. Dan pakt hij een papier en maakt een schema voor de auto's. Hij verdeelt het hele gezelschap over zo min mogelijk auto's. Er zijn niet zoveel chauffeurs. "Vooruit mensen, laten wij ons even klaarmaken om op weg te gaan. Ik heb honger. Donja rijdt jij ons in Carla's auto? Dan kan Christiaan Lydia, Sjaak en Caroline in de auto nemen. Tenslotte kan Douwe dan met Francis' auto rijden en Francis en mama meenemen.” Douwe grijnst. Hij heeft dit al met Peter besproken en er is al gebeld voor een reservering. Donja protesteert, dat zij ook wel in haar eigen wagentje kan rijden. "Jawel, lieverd, maar dan kan Erin niet zo goed voorin." legt Peter uit. Die houdt die "dochter" van hem graag een beetje in de gaten. Er is ook afgesproken, dat niemand van de gewonden ergens alleen heen gaat. Vooral Erin niet. Francis zal dat door Douwe nog even worden "ingefluisterd" en Peter zal straks Sjaak even apart nemen. Erin kijkt Peter even vragend aan. "Nee, meisje, dat is nog een verrassing." Het hele gezelschap neemt plaats in de auto's. Douwe rijdt als eerste weg. Hij rijdt door een mooie bosrijke omgeving naar een klein restaurant. Aan de buitenkant is het niet veel bijzonders, maar binnen ziet het er erg gezellig uit. Er is een vuur in een open haard in het midden van de zaal. Aan de ene kant van de zaal staat een buffet opgesteld. Langs de andere kanten staan verschillende tafels. Peters gezelschap wordt naar een van de tafels gebracht. Erin wordt zo neergezet, dat zij alles goed kan zien. Er wordt iets te

- 313 drinken gebracht en dan wordt men uitgenodigd, om aan het buffet het eten te kiezen, dat men lust. Er volgt een opsomming van de gerechten. Dat is de grootste verrassing. Vooral voor Erin en Lydia. Dit restaurant serveert iedere zondagavond Oud-Hollandse stamppotten en ovenschotels. Ook is er een mooie, echte, gebraden ham en lekkere, gebakken kip. Erin kent alleen de ham en de kip. Carla zal voor Erin eten halen en Caroline wil graag voor Sjaak zorgen. Francis wordt geholpen door Donja. Die is trouwens best nog een beetje boos op hem. Zij fluistert hem iets in het oor, waarvan hij verschiet. Au, dat kwam aan. Donja heeft hem dus ook voor een aantal weken geschorst. Zij waarschuwt hem, dat als hij ook maar iets van werk doet de komende vier weken, zij op staande voet ontslag zal nemen. Francis kijkt haar heel berouwvol aan. Maar dat helpt hem niets. Nu krijgt hij een klein beetje het gevoel, wat Erin moet doormaken. Peter zal de komende week dus alleen werken. Dat Peter dit van tevoren even met Donja heeft besproken, hoeft Francis niet te weten. Aan tafel zit Francis hierover even goed na te denken. Als zijn gezicht somber staat, legt Erin, die naast hem is gezet een hand op zijn hand. Zij kijkt hem vragend aan en schrijft hem of hij pijn heeft. Hij schudt zijn hoofd en vertelt haar dan fluisterend, wat Donja gezegd heeft. Erin kijkt hem verschrikt aan. 'Ga jij haar nu ontslaan?' schrijft zij. Francis schudt zijn hoofd. Nee, dit keer is hij diegene, die straf verdiend heeft. Bovendien is Peter er ook nog. Die moet mee beslissen. Peter is vanmiddag even bij hem komen praten. Francis wilde niets weten van verontschuldigingen. Wat hij gedaan heeft, is stom. Hij heeft niet alleen zichzelf en de honden in gevaar gebracht, maar ook Erin, het bedrijf en zijn vrienden. Hij heeft echt berouw en vindt ook wel, dat hij straf verdiend heeft. Als Erin zoiets gedaan had, zou zij een gigantisch pak slaag hebben gekregen. Hij weet dat hij fout was. Erin troost hem een beetje. Hij moet hierom glimlachen. Er is ook wel een zonzijde aan de schorsing. Hij kan nu meer tijd doorbrengen met Erin. Dat denkt hij tenminste. Hij heeft echter buiten een aantal andere heren aan tafel gerekend. Die zullen hem de komende weken wel bezig houden en niet teveel tijd geven met Erin. Er is niet alleen gesproken over het ongeluk, maar ook over de twijfels van Francis aan zichzelf. Daar moet stevig aan gewerkt worden. Peter zal contact opnemen met Francis' moeder, om haar uit te leggen, wat er aan de hand is. Natuurlijk in een gekuiste versie. Dat zal Francis helemaal niet leuk vinden. Dan kan hij uit die hoek ook een standje verwachten. En niet over zijn arm. Peter is ervan overtuigd, dat zijn vriend een steuntje in de rug moet hebben. Er wordt vrolijk gepraat aan tafel en ook Erin en Francis doen weer volop mee. Een

- 314 serveerster die langskomt, ziet de tekening op Francis' gips. Zij is idolaat van deze tekening. Erin heeft Francis' huis en tuin getekend. Natuurlijk met Aïla in de tuin. Zij ziet de serveerster bij Francis hangen en voelt zich ineens ongelukkig. Zij weet niet wat haar overkomt. Carla, die aan haar andere kant zit, legt even een hand op Erins hand. "Let er maar niet op. Zij is zo weer weg." fluistert Carla. Die heeft Erins donkere blik wel gezien. Jaloezie is moeilijk, maar voor zo'n onzeker persoon als Erin ook wel begrijpelijk. Erin weet zelf niet wat dat is. Die is hierin als een kind. Francis vindt de aandacht van de serveerster eerder storend. Dit is het soort meiden, dat hij altijd om zich heen had hangen. Douwe komt hem redden. "Juffrouw, heeft u nog iets te drinken voor een aantal dorstige kelen." De serveerster verschiet van kleur en loopt door. Erin zit nu een beetje te spelen met haar eten. Zij voelt zich er niet lekker over. Zij vangt Christiaans blik op en die trekt een wenkbrauw op. Erin verschiet van kleur. Nu weet zij het helemaal niet meer. Peter loopt even achter haar langs, als hij nog iets te eten gaat halen. Hij pakt haar in de nek. Hij streelt hem als hij tegen haar fluistert: "Beetje jaloers, mijn hartje? Vergeet haar maar. Hij is voor jou, als jij dat wilt. En nu eet jij gewoon door, anders kom ik jou voeren." Hij kijkt haar even waarschuwend aan. Zij begint meteen weer te eten. Maar het smaakt niet meer zo goed. Zij eet netjes haar bord leeg, maar Carla hoeft niets meer voor haar te halen. Nu is Erin diegene, die even alleen wil zijn. Voor haar is die kans echter nog kleiner. Dus pakt zij haar tekenspullen maar. Peter wil er iets van zeggen, maar Christiaan fluistert hem iets in. Dan haalt hij zijn schouders op. Er wordt mooie lichtklassieke muziek gespeeld. Erin begint voor zichzelf mee te neuriën. Zij heeft dit niet eens in de gaten. Het geeft haar tafelgenoten echter een idee van haar muzikaliteit. Die is net als alle andere dingen heel groot. Francis ziet wat Erin tekent. Hij is nog steeds onder de indruk. Zij tekent het interieur van het restaurant. Het is een heel smaakvolle tekening. Later tekent Erin Douwe. Francis ziet de tekening en meteen voelt hij een steek van jaloezie. Zij tekent Douwe met zoveel liefde. Dan ziet hij, dat Douwe een halsketting krijgt met een K eraan. Nu moet Francis even in zichzelf lachen. Kleine Dondersteen gebruikt haar ogen. Erin tekent ook Peter en Carla, die met elkaar zitten te lachen. Er straalt zoveel liefde uit de tekening, dat Francis even een brok moet wegslikken. Dan volgt er een tekening van Sjaak en Caroline en van Christiaan en Lydia. Vervolgens van Donja. Ook daar kun je aan de tekening zien, hoeveel Erin van haar houdt. De volgende tekening is van mama. Die wordt getekend, alsof zij de Madonna is. Ook hier liefde, maar ook eerbied en respect. Dan tekent Erin een tekening van

- 315 iemand, die aan de andere tafel zit. Een oudere man. Hij kijkt naar zijn vrouw. Er straalt liefde uit zijn ogen. Maar er is ook verdriet in verborgen. Francis grijpt nu in. "Erin. Schatje, mensen houden er niet altijd van om een spiegel voorgehouden te krijgen. Deze tekening mag je niet weggeven. Beloof je me dat?" Erin kijkt hem aan en knikt. Nu gaat zij maar bloemen tekenen en dieren. Als iedereen genoeg heeft gehad, pakt Erin iets uit haar tas. Het is netjes ingepakt. Nu trekt zij Carla aan haar mouw en wil zij haar het cadeautje in de handen frommelen. Carla kijkt haar met grote ogen aan. "Maar meisje toch, krijg ik nu een cadeautje van jou?" Dit trekt de aandacht van de tafelgenoten. Douwe kijkt Erin aan en zij kleurt knalrood. Zij had dit moeten doen, als zij alleen waren. Carla pakt het pakje uit en stuit op een gesneden houten beeldje van zichzelf. Zij is hier zo blij mee, dat zij niet weet, wat te zeggen. Zij geeft Erin een zoen op beide wangen. Peter zit het beeldje te bewonderen. Hij sluit zijn meisje voor de zoveelste maal in zijn hart. "Peter, ik denk, dat je dat beter even rond kunt geven. Dan kunnen de anderen het ook bewonderen en er hun zegen aan geven." Douwe kijkt Erin strak aan en als zij wil protesteren trekt hij één wenkbrauw op. Zij is toch een gek kind, maar nu zal hij haar bijgeloof, tegen haar zelf gebruiken. Het beeldje wordt van de een naar de ander doorgegeven. Iedereen is het er mee eens, dat het een schitterend cadeau is. Carla is er maar wat trots op. Erin is er helemaal ongemakkelijk van geworden. Francis geeft het beeldje weer aan Carla. 'Carla, je moet het nu goed opbergen. Jouw ziel zit erin en nu ook

de zegeningen. Beloof me alsjeblieft, dat jij het zo opbergt, dat nooit iemand het tegen jou kan gebruiken.' Erin geeft het briefje onder tafel aan Carla. Die leest

het en zegt alleen. "Ik beloof het je. Je hoeft er niet bang voor te zijn." Dan glimlacht zij Erin zo gelukkig toe, dat die haar ogen neerslaat. Het is nu echt tijd om te vertrekken. Maar voordat ze opstaan zegt Donja: "Nu hebben we vandaag al een heleboel gelukkige mededelingen gehad. Dus zal ik mijn boon ook maar in de pot doen. Ik ga volgende week verhuizen. Ik ga bij een oudere vrouw inwonen, die iets meer gezelschap nodig heeft. Zo heb ik ook iets meer aanspraak en hebben we beiden minder onderhoud aan onze huizen." Dit wordt met veel felicitaties ontvangen. Iedereen is het ermee eens, dat zij Donja willen helpen verhuizen. Erin, die toch niet kan helpen, neemt zich voor, die tekening voor Donja te maken, die zij haar al beloofd had. Douwe zal haar wel willen helpen. Bijvoorbeeld om er een lijst omheen te laten maken. Hij moet klaar zijn als Donja in haar nieuwe huis trekt. Sjaak zit een beetje chagrijnig voor zich uit te kijken. Caroline vraagt hem zachtjes wat

- 316 er is en schatert om zijn antwoord. Hij is boos, dat hij niet mee kan helpen. Nu kijkt ook Francis erg zuur. En hij heeft nog wel geregeld, dat Donja daar kon gaan wonen. Sjaak en Francis kijken elkaar aan. "Oh nee, heren, daar komt niets van in. Jullie mogen je er niet mee bemoeien. Jullie hebben al genoeg gedaan." zegt Donja nu. Au. Die komt aan. Moeders heeft ook alles door. "Goed zo, pak die belhamels maar flink aan." is mama's commentaar. Nu vindt Peter, dat er genoeg geplaagd is. Er wordt opgebroken. Douwe gaat gauw even betalen en iedereen gaat weer naar de auto’s. Peter heeft even een gepeperd gesprekje met Christiaan. Die geeft tenslotte met tegenzin toe. Hij trekt een gekke bek naar Peter en krijgt meteen een zachte draai om zijn oren. Peter heeft er de wind wel onder. Christiaan kan er wel om lachen. Deze zachtaardige reus is niet zo vriendelijk en lief, als je hem in de weg gaat staan en hij is een goede vader. Nu voor de hele groep. Om te plagen roept Christiaan hem daarom maar na: "Ja, Papa, zal ik doen." Hij krijgt meteen antwoord. "Dat is je maar geraden ook." Peter is er eigenlijk best trots op, om Papa genoemd te worden. Zelfs voor de gein. Hij voelt zich ook verantwoordelijk voor de anderen. Er wordt afgesproken, dat Christiaan gelijk Caroline naar huis brengt. Donja zet mama thuis af. Later zal Douwe achter Donja aan naar haar huis rijden. Hij en Francis gaan dan gelijk door naar hun eigen huis. Peter was hier niet echt over te spreken, maar hij is niet de enige "Papa" in de groep. Tegen zijn neef kan hij niet op. En Francis is nu genoeg gestraft. Het heeft geen zin hem nu ook nog uit zijn eigen huis te halen. Francis arm begint hem nu trouwens best wat last te geven. Thuis geeft Sjaak dit keer Erin en Carla weer hun injectie. Helaas voor Christiaan, vinden de dames dat toch fijner. Christiaan vindt het best, als zij het spuitje maar krijgen. Sjaak heeft trouwens ook best last van zijn voet en is blij met zijn pijnstiller. Carla helpt Erin nu naar bed. Zij is zo trots op haar meisje, dat zij haar nog eens lekker knuffelt. Gek, de dames kennen elkaar maar iets langer dan een jaar, zijn nog amper drie weken "moeder" en "dochter" en toch zijn zij zo verknocht aan elkaar. Erin valt snel in slaap. Lydia vertelt haar nog iets van de verliefdheid, die zij voelt, maar merkt al snel, dat Erin al slaapt. Zij moet hier even om lachen. Dan gaat zachtjes de kamerdeur op een kiertje open. Het is Sjaak, die nog even zijn meisjes welterusten komt wensen. Hij vraagt aan Lydia, of de familie overkomt voor de bruiloft. Lydia kijkt hem even aan en zegt verder niets. Ach, hij zal wel zien. Christiaan is al naar boven gegaan. Die wil nog even een uurtje werken aan het uitschrijven van het verslag. Dat dit een hele nacht zal worden zit niet helemaal in de planning, maar als hij eenmaal begonnen is, durft hij eigenlijk

- 317 niet meer te stoppen. Hij is na het werk helemaal van streek en durft niet te gaan slapen.

- 318 -

Maandag 22 april 2002 Als Peter hem de volgende dag ziet, krijgt hij flink wat te horen en wordt hij alsnog naar bed gestuurd. Uiteindelijk zou hij toch beter moeten weten. Sjaak staat er echt van te kijken. Hij had Christiaan toch hoger ingeschat. Totdat hij het relaas te lezen krijgt. Dan heeft hij echt veel achting voor Christiaan, dat die het allemaal aankon. Sjaak leest het verslag met walging. Met kleine stukjes tegelijk. Hij bespreekt met Christiaan een mogelijke impact op Susan. Zij besluiten, om de sessie met Erin te veranderen. Douwe zal met haar en Sjaak werken. Dan zal Christiaan voorzichtig een deel van het verslag met Susan bespreken. Peter en Carla kunnen dit verslag nooit in zijn geheel aan. Zelfs niet in kleine stukjes. En Francis mag dit zelfs nooit weten. Die gaat echt faliekant door het lint. Er moet nu meer aandacht zijn voor de huidige dreiging. Daar ging Francis al bij onderuit. Het is echt een explosieve situatie. Sjaak zal even contact opnemen met Hugo Verdonck. Gelukkig heeft Christiaan geen vaste afspraak gemaakt met Francis en heeft hij op maandag altijd vrij. Als Francis hoort, dat dit keer Christiaan in de mangel is genomen, vindt hij het wel erg sneu. Hij mag Chris echt graag. Hij zal wel wachten, tot hij wakker is. Douwe gromt alleen maar. Hij heeft zoiets eigenlijk wel verwacht. Hij weet nog, hoe ziek hij zich heeft gevoeld. Hij is er trouwens niet helemaal zonder kleerscheuren afgekomen. Maar hij kan zich in zijn kunst goed uiten. Er is alleen goed tekenpapier verbrand. Hij loopt even naar Sjaak en stelt voor, om na ieder stuk van het verslag even samen te werken aan de verwerking. Sjaak is erg blij met dit voorstel. Misschien, dat Christiaan later mee kan doen. De groep wordt steeds hechter. Er komt een telefoontje van Donja voor Douwe. Hij luistert even en vloekt dan hartgrondig. Carla, die dicht bij staat, kijkt hem bestraffend aan. Hij wil naar zijn motor rennen. Peter komt net uit de keuken. Hij houdt Douwe tegen. Het is net of er twee beren met elkaar worstelen, totdat Douwe weer tot zichzelf komt. Peter kijkt hem aan en vraagt hem wat er aan de hand is. "Donja heeft zojuist het kantoor van Erin gevonden. Geheel met donkerbloedrode verf besmeurd." Douwe heeft niet gezien, dat Erin net van buiten komt. Peter ziet het wel. Hij ziet ook de verbijstering en het dagende begrip. Hij ziet haar in zichzelf kruipen. Dan ziet hij haar besluit. "Nee, Erin, jij blijft hier. We geven ons niet gewonnen om een pot verf, die verknoeid is." 'Maar wel om een vriend, die bijna

- 319 doodgereden is.' seint zij. Zij denkt er niet meer aan, dat Peter dit niet begrijpt. Maar Douwe wel. Die heeft zich al naar haar omgedraaid. Binnen één seconde is hij bij haar. Erin kan niets doen als hij haar uit haar stoel plukt. "Wat ben jij van plan. Kijkt me aan. Jij geeft nu niet op. Wij zullen jou én elkaar beschermen en we zullen deze figuur vinden. Dan zal er recht worden gedaan. Als jij maar denkt aan alleen naar buiten gaan, krijg je van mij zo'n pak voor je broek, dat je volgend jaar nog niet kunt zitten. Is dat begrepen?" fluistert hij haar in het oor. Hij gaat op een stoel zitten met Erin op zijn schoot. 'Maar ik heb jullie nu allemaal in gevaar gebracht. Het spijt mij. Ik wist niet, dat zijn kracht zo groot zou zijn. Ik hoopte, dat hij mij niet zou kunnen vinden.' Iedereen is op het lawaai afgekomen. Zij zijn allemaal stil en kijken naar wat er wordt ‘besproken’. Peter en Carla begrijpen het niet helemaal. Lydia kijkt naar Erins handgebaren. Christiaan komt aangelopen. "Wat is er aan de hand?" Dan ziet hij Lydia wit wegtrekken. Erin is verder gegaan met haar 'verklaring'. Het zijn hoofdzakelijk excuses, maar het gaat ook over haar oom. Hij zou een zwarte tovenaar voor zich hebben werken. Die man zou echt in iemands geest door kunnen dringen. Hij zou al jaren door haar oom en haar moeder in grote luxe zijn onderhouden. Zij heeft rituelen voor hem moeten voltrekken. Walgelijke dingen. Die zouden zijn kracht hebben vergroot. Douwe laat Erin 'doorrazen' tot zij zo moe is, dat zij haar handen niet eens meer in de lucht kan tillen. Hij houdt haar echter stevig op zijn schoot. Zij krijgt geen kans om weg te komen. "Weet je wat ik denk? Ik denk, dat die tovenaar helemaal niet zo machtig is. Hij heeft misschien via die rituelen jouw geest een beetje aangetast. Maar zelfs dat is niet echt stevig. Ik weet toevallig, dat er een mens van vlees en bloed bezig is met een zielig spel. Er is wel een degelijk onderzoek gedaan naar jou. Dat kan ook, als jij meer dan een jaar wegbent. De figuur, die dit op touw zet, wil jou uit onze handen halen. Maar waarom? En waarom kon jij ineens aan jouw oom ontsnappen, terwijl jij anders altijd werd vastgelegd? Ik denk, dat er iets anders achter zit. Wie heeft jou laten weten, dat jij een vader in Nederland had?" 'Ik heb mijn oom zoiets meerdere keren horen zeggen tegen een opzichter. Die moest zorgen, dat ik niet kon ontsnappen, anders zou ik naar mijn rijke vader in Nederland gaan. Toen vond ik tussen zijn stukken een brief aan mijn moeder met het adres. Het was al een oude brief.' Douwe zit te knikken. "Vies spelletje. Zij hebben nu, wat zij altijd wilden. Jij bent een rijke erfgenaam. Straks komt jouw oom naar Nederland en eist de voogdij over jou op. Hij neemt je mee naar Afrika en jij krijgt een ongeluk." Erin huivert. 'Of niet.' De anderen hebben alleen Douwes commentaar gehoord. Maar Lydia heeft ook Erins bewegingen gezien. "Nee, dat mag je niet geloven. Oh, Erin,

- 320 dat mag je niet geloven. Wij zullen jou beschermen." Lydia vliegt op Erin af en laat zich bij haar op de knieën vallen. Zij huilt nu en Erin kijkt ernaar alsof haar ziel in tweeën scheurt. Er is al zolang op dit kind ingebeukt, dat zij niet echt anders kan, dan geloven. Zij wil wel anders. Het is net alsof er langzaam iets in Erin groeit. 'Ik zal hier blijven en nergens alleen heen gaan, maar ik wacht niet, totdat er doden vallen. Daarvoor is iedereen me te lief.' Douwe kijkt haar aan. Zij kijkt gewoon terug. "Wij maken hier zo snel mogelijk een eind aan." is zijn antwoord. Dan kruipt zij in elkaar tegen hem aan en hij slaat zijn armen stevig om haar heen. Na een poos zet hij haar weer in de stoel. Zij rolt zichzelf naar de slaapkamer. Christiaan loopt met haar mee. Carla troost een nog steeds verdrietige Lydia. Als zij in de slaapkamer komen schrijft Erin: 'Christiaan, hoe gek vindt jij, dat ik ben? Hoor ik in een gesticht? Zou dat zijn wat hij gaat beweren?' "Erin, volgens mij ben jij één van de gezondste mensen, die ik ken. In aanmerking genomen, wat jij voor jeugd hebt gehad en dan alleen maar geestelijk gesproken. Want jij bent lichamelijk nog steeds niet gezond en veel te licht. Geestelijk ben jij een zwaargewicht en niet kapot te krijgen." Erin kijkt hem aan. 'En maakt hij bij een andere deskundige kans?' "Nee, daarvoor vertoon jij teveel littekens. Wij kunnen aantonen, dat jij inderdaad die verschrikkelijke jeugd hebt gehad. Erger nog als hij in Nederland komt, kan hij gearresteerd worden en veroordeeld wegens mishandeling. Jij bent altijd nog Nederlands Staatsburger. Bovendien is de voogdij al rechtmatig aan Peter en Carla toegewezen en kan dat in Nederland niet meer worden aangevochten. Dat is een deel van zijn plan, dat hij niet goed overdacht heeft. Of niet kent. We weten, dat er onderzoek naar jou gedaan is. Maar niet of er recentelijk nog dingen zijn doorgelekt. Hij kan jou niet meer bereiken, lieverd. Wat dat betreft ben jij veilig. Nu heeft hij waarschijnlijk iemand ingeschakeld voor intimidatie. Ik denk zelfs, dat er geen doden zouden mogen vallen. Dat ongeluk gisteren zou bij een ongeluk gebleven zijn. Misschien, dat één van de honden er bij zou zijn overleden. Maar dat is niet zeker te zeggen. Ik ben van mening, dat wij ons niet zo bang moeten laten maken. Kom we gaan vragen, wie er meegaat naar het bos." 'Christiaan, heb jij het verhaal van die nachtmerrie gelezen?' "Ja, ik weet wat hij heeft gedaan. Maar hier kan hij dat niet. Hier is hij niemand. Hier is hij diegene, die met argwaan wordt bekeken." Erin zucht. Dan barst zij alsnog in tranen uit. Zij snikt haar hart uit. Christiaan laat haar gaan. Hij houdt alleen haar handen vast en streelt ze. Als zij uitgehuild is, veegt hij de tranen van haar gezicht. "Beter?" vraagt hij. Erin knikt

- 321 en kijkt hem opgelucht aan. Haar gezicht ziet helemaal vlekkerig en haar ogen zijn rood, maar zij voelt zich beter en dat is te zien. Zij rolt haar stoel weer naar buiten. Nu met een zeldzame veerkracht en sterkte, die verbazend is in zo'n jong meisje. In de keuken zitten de anderen een beetje bedrukt bij elkaar. Douwe is boos op zichzelf, dat hij niet beter heeft opgelet. Hij tekent heel lelijke dingen. Verwrongen hoofden. Hoofden met bijlen erin. Afgehakte armen. Erin komt naast hem zitten en pakt zijn tekenblok af. Zij verscheurt zijn tekeningen en kijkt hem bestraffend aan. 'Dat mag jij ook niet. Stoute jongen.' Douwe kijkt haar aan. Dan begint hij te lachen. Hij heeft gezien, dat zij terug is. En hoe!!!! Deze Erin kennen niet veel mensen. Lydia zit met open mond naar Erin te kijken. Alle anderen kijken verbaasd. Erin, die iemand anders tekeningen verscheurt. Waar is de lieve verlegen Erin gebleven? Deze jongedame kennen zij niet. Dan keert Erin haar stoel en kijkt Carla verlegen aan. Zij vraagt met haar ogen om een knuffel. Carla is meteen bij haar. Erin wordt stevig geknuffeld. Eerst door Carla, dan door Peter en vervolgens door een enthousiaste Lydia. Christiaan neemt Peter even apart. Er wordt iets afgesproken. Het lijkt of een zwarte wolk oplost boven het gezelschap. Of iedereen ruimer kan ademhalen. Dan doet Douwe, wat hij het eerste van plan is geweest. Hij pakt zijn motor en rijdt naar het kantoor, om de schade op te nemen. Daar komt hij aan het denken. Het is allemaal te toevallig. Er is iemand binnen het bedrijf, die omgekocht is. Anders kan het niet. Er is geen alarm afgegaan. Er is niet ingebroken en men wist welk kantoor van Erin was. Het wordt trouwens momenteel niet gebruikt. De schade blijft beperkt tot wat meubilair, vloer- en wandbedekking en een monitor. De bijbehorende computer staat is een afgesloten kastje. Daarvan heeft Francis uit voorzorg (tegen Erins werkdrang) de sleutel bij zich gestoken. Donja staat naast hem te trillen. Hij weet niet of dit van angst of woede is. Of misschien wel allebei. Douwe kijkt haar aan. "Afsluiten. Dat regelt Francis, als hij terug is. Jij gaat nu naar huis. Ik rijd achter jou aan. Thuis kruip jij met een warme kruik in bed en ga je lekker slapen. Deze nachtmerrie is nu voorbij. Erin weet ervan en heeft besloten, om met ons mee te werken. En hoedt je maar. Het is een andere Erin. Ik heb al wat te horen gekregen." Hij trekt even een gezicht. Nu begint Donja te huilen. Het zijn tranen van opluchting, maar ook van verdriet en woede. Douwe houdt haar vast en laat haar huilen. Als zij uitgehuild is, kijkt zij hem schuchter aan. Dan breekt er een lachje door. "Wat een huilebalken toch tegenwoordig, hè?" "Het is soms nodig." is het enige commentaar. Donja geeft even door, dat zij ziek is en naar huis gaat. Als zij buiten komt, draait de wereld even om

- 322 haar heen. Douwe pakt haar onder de arm en neemt haar de autosleutels uit de hand. Hij zet haar in de auto. "Kun je het hier nog even uithouden?" Donja knikt even. Zij knapt alweer op. Zij gaat even achterover zitten. Douwe zet zijn motor weg. Dan stapt hij achter het stuur. "Gaat het weer een beetje? Ik neem je mee naar Peter. Dan kun je daar wel even gaan rusten." Donja wil dit eigenlijk liever niet en kijkt hem aan om te protesteren, maar zijn blik legt haar het zwijgen op. Zij laat zich maar meenemen. Peter staat even te kijken, als Douwe de auto parkeert, maar Carla wijst Donja meteen een slaapkamer, waar zij even kan gaan liggen. "Volgende slachtoffer?" vraagt Peter nu aan Douwe. "Ja, van de opluchting. Francis, ik heb het kantoor op slot laten doen en ik wil jullie allebei even spreken. Nu." De mannen gaan even in de woonkamer zitten. Alle anderen zijn nu buiten. Het is geweldig weer. Het is al bijna weer tijd voor de lunch. Christiaan heeft zich uitgestrekt in de zon en zit te dutten. Lydia en Erin zitten met elkaar te kletsen en Sjaak zit met zijn voet op een krukje in het zonnetje te tekenen. Hij laat het hele verslag maar even liggen. Hij heeft vandaag al genoeg opwinding gehad. Hij zal Susan straks bellen, om de afspraak maar te verzetten. Het is niet zo'n goed idee, om dit nu nog te gaan behandelen, na vandaag. Waarschijnlijk is de geestelijke schade aan Erin nu voor een deel hersteld. Zoals ook een verkrampte spier wel eens losschiet. Het is beter dit zichzelf te laten herstellen. Even een moment van rust inbouwen. Foei, dat heeft hijzelf ook wel verdiend. Vandaag is wel weer goed begonnen. Peter en Francis komen naar buiten. Hun gezichten staan grimmig. Het is niet leuk, om te beseffen, dat iemand van je eigen personeel je kwaad wil doen. En dit is al de tweede keer in drie weken, dat zij zoiets meemaken. Christiaan doet één oog open. Hij kijkt de mannen aan en ziet weer een storm op zich afkomen. De mannen gaan aan weerszijden van hem zitten. Hij krijgt het even te kwaad. Als hij rechtop wil gaan zitten hoort hij Peter grommen: "Zitten blijven en verder slapen. Jij hebt al teveel slaap gemist, door die verrekte situatie. Wij willen alleen even bij je in de zon zitten." Christiaan laat zich weer achterover zakken en sluit zijn ogen weer. "Ik had het plan, om vanmiddag te gaan wandelen. Wat denken jullie daarvan?" Peter blijft even stil en zegt dan: "Ik denk niet meer vandaag. Mijn hersens willen niet meer functioneren. Dit brengt ons bedrijf grote schade, weet je dat wel?" Nu kijkt Christiaan hem oprecht verbaasd aan. "Dat jouw hersenen niet meer functioneren? Ja, dat kan ik me wel voorstellen." Francis grijnst. "Nee, dat de topmensen van het bedrijf nu allemaal ziek zijn. En dat we een verrader in ons bedrijf hebben. Vooral dat. Want die heeft onze hersenen stop gezet." Hij is

- 323 steeds grimmiger geworden. "Maak je maar niet bezorgd. Die werken straks dubbel zo hard. Dan is alles zo opgelost. Hoe zit het trouwens met de vrouwen? Zijn die allebei gaan rusten?" "Nee, ik ben niet gaan rusten. Ik ben, geloof ik, nog de enige die wat doet. Iedereen zit maar lui te zijn in de zon." Horen ze nu Carla vlakbij zeggen. Peter schiet overeind en wil al opstaan om haar te helpen. "Blijf zitten, dikkerd. Het is zo'n mooi gezicht. Drie van die kleine kleutertjes languit in de zon." lacht Carla nu. Peter doet een uitval naar haar en trekt haar op schoot. Hij kietelt haar tot zij het uitschatert. "Wie noem jij hier een dikkerd?" gromt hij. Carla laat zich lachend tegen hem aanvallen en geeft hem een kus. "Ik begin niet eens, aan een lunch klaarmaken. Ik heb niet eens genoeg spullen in huis. Dus ik heb maar een warme bakker gebeld. Die brengt straks wat belegde broodjes." Zij blijft op Peters schoot zitten. Lekker dicht tegen hem aan. Douwe komt naar buiten. Hij heeft ook tekenspullen bij zich. Hij kijkt even, waar hij het beste kan gaan zitten. Hij wil zich nu niet meer opdringen. Dat is niet meer nodig. Erin ziet hem kijken en 'vraagt' hem, om bij haar te komen zitten. Zij wil hem iets vragen. Het is heerlijk rustig in de tuin. Niemand zegt een woord en iedereen geniet van de rust na de uitbarsting van vanmorgen. Erin vraagt Douwe: 'Douwe, kun jij mij helpen? Ik wil heel graag een mooie tekening maken voor Donja. Ik heb al een foto, maar ik wil hem ook mooi laten inlijsten. Weet jij iemand, die dit kan voor het weekend?' "Jawel, hartje. Zo iemand weet ik wel. Nu laat mij nu eerst maar eens die tekeningen zien van gisteravond." Hij doet een uitval naar het tekenblok, dat zij voor zich heeft liggen op tafel. Hij heeft het te pakken, voordat zij het weg kan steken. Douwe kijkt alle tekeningen door voor hij ze gaat bespreken. "Jij bent een ondeugd." gromt hij. Erin kleurt en kijkt heel verlegen. Hij trekt haar zachtjes aan haar oor, terwijl hij haar de tekening van hem laat zien. Erin voelt wel, dat hij niet echt boos is. Dan begint hij met de tekeningen, die zij het eerst heeft getekend. Hij wijst haar op een paar foutjes en doet één tekening helemaal af als slecht getekend. Als Erin sip kijkt, kijkt hij haar even aan. "Daar praten we straks nog over." Dan komt hij bij de tekening van zichzelf. "Dit vind ik wel lief van jou. Ik wilde, dat dit een grote tekening was. Dan liet ik hem inlijsten en hing ik hem in mijn huis in de hal." Erin kijkt hem nu verbaasd aan. Dan schattend. Zij heeft een idee. Douwe kijkt al naar de volgende tekening. "Deze zou je echt in het groot moeten uitwerken. Dit is echt een meesterwerk. Meiske, wat zullen zij hier blij mee zijn. Ik help je met uitwerken, Oké?" 'Nee. Dat doe ik zelf. Desnoods doe ik er een jaar over. Het enige, waarbij jij mag helpen, is het inlijsten en aanbieden. Douwe, blijf alsjeblieft bij ons komen.' Douwe kijkt haar sprakeloos aan. Hij heeft niet

- 324 eens voor zichzelf toegegeven, dat hij weer weg moet gaan. Dat hij nu nog weg kan. "Lieve meid, ik kan niets beloven. Ik weet zelf niet, of ik het kan." 'Wij helpen jou wel. Niet meer wegvluchten. Toe Douwe, doe het niet voor mij. Doe het voor jezelf. Alsjeblieft.' Peter heeft iets gehoord, maar Lydia heeft iets gezien. Zij wil iets zeggen, maar zwijgt dan hulpeloos. Zij kijkt Christiaan aan om hulp. "Ik kan niet helpen, als ik niet weet, wat er aan de hand is, liefste," fluistert hij in haar oor. "Erin heeft het tegen Douwe over wegvluchten. Zij probeert hem tegen te houden?" is het bijna niet te horen antwoord. Christiaan kijkt naar de stoere Douwe en weet meteen, wat er aan de hand is. Douwe zit met zichzelf in de knoop. En goed ook. Douwe is al jaren op de vlucht. Maar je kunt niet vluchten voor jezelf. Douwe moest beter weten. Christiaan neemt zich voor Douwe eens onder handen te nemen. Die mag de Cirkel niet doorbreken. Douwe gaat verder met tekeningen bekijken. De tekeningen van de groep worden allemaal besproken. Dan komt de tekening van de oudere man aan de andere tafel. "Erin, wat is hiermee aan de hand? Deze man viel mij ook op. Waarom viel hij jou op?" 'Hij is een wandelende dode. Douwe, de man is al dood. Hij wist al, dat hij die nacht niet zou overleven.' "Erin! Verdorie meid. Dat soort dingen mag jij niet tekenen. Wanneer leer jij nou eens luisteren." Douwe kijkt haar kwaad aan. Erin kijkt terug. 'Douwe, ik mocht geen dingen tekenen, die mij zeer doen of beschadigen. En hoewel ik medeleven voel met zijn vrouw, voel ik geen verdriet, als ik zo'n zieke man zie, die naar zijn bevrijding gaat.' Douwe gooit het tekenblok hard op tafel. Het zeilt aan de andere kant op de grond. Hij staat zo snel op, dat de stoel omvalt. Hij kijkt Erin kwaad aan. "Eigenwijze drol." Hij beent weg naar de uitgang van de kooi. Daar komt hij Francis tegen, die voor de uitgang staat. Douwe kijkt hem aan en loopt nu in de richting van de keuken. Daar wordt hij onderschept door zijn neef. Douwe wil langs hem heenlopen, maar wordt tegengehouden. "Ik dacht, dat Erin jou iets gevraagd heeft. Maak jij daarom ruzie met haar? Is dat jou manier, om onder je belofte uit te komen? Wij willen dat graag weten." De woorden worden gevaarlijk zacht uitgesproken. Douwe zit nu zelf in de val. Als een gewond, gevangen dier probeert hij nog van zich af te bijten, maar hij kan niet meer en moet zich gewonnen geven. Hij zakt door zijn knieën en rolt zich als een foetus op. Zijn schouders schokken. Het is ontstellend, hoe de stoere woeste beer, nu verandert in een klein bang kind, dat huilt. Alle anderen staan stokstijf stil. Carla komt naar Douwe toegelopen en gaat bij hem op de grond zitten. Zij trekt die grote lobbes tegen zich aan. “Zij stierf door mijn fout. Verdomme, het is mijn fout. Zij stierven allebei. Ik had bij hen moeten zijn. Waarom heb ik niet naar haar geluisterd? Ik had het moeten weten, maar ik was te bezig met mezelf. Met wat

- 325 ik wilde bereiken." Carla maakt sussende geluidjes. Douwe blijft huilen en schokken. Erin kijkt. Nu is zij niet in paniek. Christiaan gaat bij haar zitten. Hij pakt haar linkerhand. "Kun jij het voor mij opschrijven?" Erin kijkt hem aan. 'Ik voel een heel groot verdriet bij Douwe

en de neiging, om weg te rennen. Hij wil gaan, omdat hij bang is verliefd te zijn op Karin. Mijn tekening gaf de doorslag, denk ik. Eigenlijk spijt me dat niet. Het moet er nu maar eens uit.' Christiaan knikt. Erin denkt weer aan

anderen, maar heeft nu eens geen spijt, van wat zij heeft gedaan. "Jij hebt hem nu niet aan het huilen gemaakt? Heeft jouw tekening hem geen pijn gedaan? Bedoel je dat?" Erin knikt. 'Hij was zelfs blij

met mijn tekening. Zoals hij ook blij is met deze kans. Alleen weet hij dat nog niet. Maar ik kan het voelen. Daarom heb ik geen spijt. Ik vind het vervelend, dat hij verdriet heeft, maar ik kan niets anders doen, om zijn verdriet minder te maken. Ik heb de tekening niet echt met opzet gemaakt.' Christiaan haalt haar even aan.

Douwe zit nu alleen nog maar te schokken en zachte piepgeluidjes te geven. Christiaan loopt naar de keuken en neemt een injectiespuit en een flesje uit de keukenkast. Hij vult de spuit. Bij de keukendeur gebaart hij Peter naar Douwe. Hij loopt zelf naar Douwes andere kant. Als hij Douwes arm wil pakken voor de injectie, wil die wegtrekken, maar Peter houdt hem stil. Nu is Peter veel sterker. Carla neemt Douwes hoofd in haar armen en troost hem. Christiaan plaats de injectie en gebaart Peter, om Douwe nu maar los te laten. Na een minuut of drie gaat er een rilling door Douwe. Hij zakt een beetje in. Nu zegt Christiaan: "Peter, neem hem mee en leg hem ergens op bed. Douwe, kom op. Op de benen. Je bent veel te zwaar om te tillen en je kunt best lopen." Douwe staat wankelend op. Hij houdt zijn hoofd naar beneden en durft niemand aan te kijken. Peter slaat zijn arm om Douwes schouders en neemt hem mee naar binnen. Douwe wordt zolang in Sjaaks bed gelegd. Hij zakt meteen weg in slaap. Christiaan staat nog met de spuit in zijn handen. Sjaak komt bij hem staan. "Nou, nog meer poppenkast. Volgens mij kunnen we jouw plannen beter even vergeten. Ga jij ook maar naar bed. Anders ben jij de volgende." Christiaan kijkt hem nadenkend aan. "Daar stond ik net zelf ook aan te denken. Het spijt me voor jullie, maar ik ga Carla even vragen, of ik nog een bed kan krijgen." Hij loopt naar de keuken, waar Carla net bezig is. Hij vraagt haar iets en zij knikt. Zij kijkt hem doordringend aan en geeft hem dan spontaan een zoen op zijn voorhoofd en een duwtje in de richting van de trap. Peter komt net de keuken in. Hij moet glimlachen om dit tafereeltje, maar hij loopt nog wel even achter Christiaan aan. Die krijgt nog even iets te

- 326 horen over niet goed voor jezelf zorgen. Christiaan kijkt heel schuldig. Hij geeft Peter volkomen gelijk. Buiten zit iedereen nog even verbaasd te kijken. Francis loopt naar een stoel en valt er in neer. Erin komt bij hem zitten. Zij strijkt hem over de schouder. Francis kijkt haar even glimlachend aan. Dan pakt hij haar hand. Die houdt hij even vast. Sjaak komt er bij zitten. "Dapper van je, om daar te gaan staan. Voor hetzelfde geld had hij je finaal overlopen." Francis kijkt hem aan en schudt dan zijn hoofd. "Je woont geen week met iemand samen, zonder hem een beetje te leren kennen." Lydia komt nu naast Sjaak zitten. Zij kijkt een beetje sip. Sjaak kijkt haar aan. "Is er iets? Waarom kijk jij zo sip?" "Ik had een plannetje voor vanmiddag, maar als Christiaan nu naar bed gaat, gaat mijn plannetje niet door. Nu moet het worden uitgesteld. Jullie hebben morgen die sessie en woensdag en donderdag is Christiaan erg druk in de praktijk. Jammer, maar helaas." Zij trekt haar schouders op. Carla komt de keuken uit. De bakker heeft net de broodjes gebracht. "Heeft er hier iemand trek in broodjes, of zullen we nog even wachten met lunchen?" Sjaak trekt haar naast zich en kijkt haar aan. Zij kijkt rustig terug. Verdrietig maar rustig. Nu kijkt Erin wel schuldig weg. Zou zij nu toch verantwoordelijk zijn voor het verdriet van Carla en Peter. Carla ziet het wel. Zij gaat aan Erins andere kant zitten. "Erin, wil jij mij helpen? Ik voel me zo verdrietig, dat Douwe hiervan niets heeft gezegd. Kun jij misschien iets uitleggen?" Erin kijkt haar een beetje bang aan. Niet bang voor Carla, maar om Carla. 'Ik voel alleen een groot verdriet in hem en de neiging om

weg te rennen. Ik kan niet voelen waarom verdriet of hoelang. Ik weet alleen, dat hij niemand wil lastig vallen. Hij denkt, dat hij zich opdringt. Hij voelt zich snuffelaar. Hij mag alleen helpen. Niet laten helpen.' Carla strijkt haar door de haren. "Fijn, bedankt. Nu weet ik iets meer. Mijn verdriet is niet minder, maar ik weet nu meer en dus is het gemakkelijker te dragen." Erin knikt. Peter komt nu ook aan tafel zitten. "Hij slaapt. Als een blok. Ver....... Sorry, meisje. Ik zal niet vloeken. Maar het is wel weer erg veel op één dag. Ik word het nu ook moe." Sjaak kijkt hem even aan. Dan knikt Peter. "Eerst lunchen lijkt mij. Het wordt vandaag maar een rommeltje. Wij lunchen nu. Dan gaat iedereen op zijn manier rusten. Erin, jij gaat even op bed liggen, schat. Dan krijgt jouw been meer rust. Carla, ga jij straks met mij mee? Sjaak, als jij wilt gaan liggen. In de woonkamer kun jij nog wel op de bank. Francis?" Carla houdt nu een hand voor zijn mond. "Ja, papa, maar je hoeft niet alles te regelen. Kom even mee, dan kunnen we de broodjes op tafel zetten." fluistert zij in zijn oor. Hij knikt en gaat met haar mee. Francis kijkt hen na en grijnst. Sjaak kijkt hem even vragend aan.

- 327 "Ik blijf in de tuin. Blijf jij in de kamer? Als die grote kleuter dan probeert alsnog weg te komen, kunnen we alarm slaan." is het commentaar van Francis. Erin maakt een boos geluidje. "Nee, dit keer hebben we het niet over jou." zegt Francis. Hij staat op en gaat alle autosleutels verzamelen. Dan belt hij naar Harry op kantoor. Die vraagt hij, om voor de zekerheid een extra slot aan te brengen op de motor van Douwe. Deze zou een beetje bang zijn, dat zijn motor anders gestolen kan worden. De sleutel kan Harry dan vanavond wel even komen aanreiken. Hij bedankt hem alvast. Nu kan Douwe niet meer weg, of hij moet gaan lopen. Frits komt zich nu melden. Er is afgesproken, dat hij een aantal morgens thuis zou blijven om de extra gemaakte uren van de vorige week te compenseren. Hij staat echt te kijken van de sfeer die er heerst. Hij wordt snel ingelicht door Peter. Frits vindt het heel jammer. Hij vindt Douwe een fijne vent. Peter heeft wel een karweitje voor Frits. Die moet een boodschappen doen. Frits knikt. Francis waarschuwt hem de autosleutels weg te houden. Peter en Carla hebben alvast de broodjes en borden op tafel gezet. Als Erin geen aanstalten maakt om te eten, pakt Peter een bordje en twee broodjes voor haar. En als zij probeert te weigeren, krijgt zij een heel boze blik. Zij eet maar gauw haar brood. Het smaakt haar helemaal niet. Carla geeft haar iets te drinken. Lydia zit ook een beetje te kieskauwen. Sjaak kijkt het aan. "Lust jij je broodje niet? Is de teleurstelling zo groot?" "Nee, ik ben, geloof ik, ook erg moe. Sorry, Carla, het zijn best lekkere broodjes, maar ik heb nu niet zo'n honger." Carla kijkt haar aan. "Ga maar lekker even liggen, dan kun je straks nog wel een broodje eten. Moet ik er een voor je wegzetten?" Lydia schudt haar hoofd. "Nee, er zullen er heus nog wel wat zijn en anders heb ik gewoon pech. Daar ga ik niet dood aan." Zij staat op en fluistert Erin iets in het oor. Die knikt en rijdt naar Peter en Carla. Zij kust ze welterusten en Lydia neemt haar mee naar hun slaapkamer. Peter en Carla trekken zich ook terug en Sjaak gaat op de bank in de woonkamer liggen lezen. Francis strekt zich uit op een ligbed in de tuin. Hij wil eerst even een poosje nadenken. Het wordt nu heel stil in en om het huis. Rust, die hard nodig is. Na een uurtje komt Donja bij Francis zitten. Zij praten even. Francis legt Donja uit, wat zij gemist heeft. "Volgende keer ga ik niet direct naar bed." zegt zij. Zij heeft medelijden met Douwe. Francis kijkt haar eens aan. Donja bloost. "Ik denk, dat wij nu allemaal ons portie stomme streken uithalen." zegt zij kleintjes. "Dat herstelt de verhoudingen een beetje." is Francis' antwoord. Peter en Carla komen nu samen weer tevoorschijn. Zij zien er wel beter uitgerust uit, maar Peter kijkt nu een beetje verdrietig. Hij denkt, dat zijn meisje nu heel snel

- 328 volwassen zal worden en hij zal de rol van papa best missen. Hij weet wel, dat zij hem niet zal laten vallen, maar het zorgen voor haar voelde zo goed. "Neem nog maar geen afscheid van die rol, Peter." hoort hij nu Christiaan achter zich zeggen. Die is tegelijk met hen wakker geworden en heeft wel een idee, wat er bij Peter aan scheelt. Peter kijkt hem vragend aan. "Zij zal nu wel iets steviger in haar schoenen staan, maar zij zal nog vaak genoeg terugvallen. Zij is nog lang niet aan het einde van de verwerking. En er zijn anderen, die ook moeten beginnen met verwerking. Steun jij Douwe ook? Dan heb jij ook veel steun nodig." De band in de groep wordt alsmaar sterker. Zelfs als er mensen wegvallen, blijven zij in de groep opgenomen. Carla en Donja zitten even te kletsen. Dan komt Lydia naar buiten. Zij kijkt een beetje verwezen. De angst slaat Christiaan al om het hart, maar als Lydia hem ziet, begint zij stralend te glimlachen. Zij heeft heel diep geslapen en is pas wakker. Zij gaat naast Christiaan zitten en zij kussen elkaar. Als zij dreigen te ver te gaan, kucht Peter even waarschuwend en zij laten elkaar blozend los. "Is Erin niet met jou meegekomen?" vraagt Donja. Lydia schudt haar hoofd. "Nee, die slaapt nog. Het hele gebeuren heeft haar een beetje uitgeput." Peter staat op en loopt naar binnen om de overgebleven personen te controleren. Sjaak ligt nog steeds te lezen. Hij blijft nog even binnen. Erin slaapt nog en heeft een beetje rode wangetjes. Bij Douwe komt er nu beweging in. Hij kijkt Peter lodderig aan. "Het was toch maar een nachtmerrie, hè?" vraagt hij hees. Peter gaat bij hem zitten. Hij schudt zijn hoofd. "Jij bent echt te ver gegaan. Dat jij dat zolang geheim hebt gehouden. Ik kan het echt niet leuk vinden. Het doet mij zeer, dat jij mij niet genoeg vertrouwde." Douwe kijkt naar zijn handen. "Peter, jullie zijn de eersten, die er ooit van horen. Ik vertrouw mezelf niet eens. Ik durf er niet eens echt aan te denken. Ik schaam me wel voor het theater, wat ik er van gemaakt heb. Is Erin erg overstuur geraakt?" Peter pakt Douwes handen even vast. "Erin heeft er ijskoud naar zitten kijken. Hoewel ijskoud? Dat is zij voor jou nooit. Het doet haar ook verdriet, maar zij weet, dat het nodig was. Zij wil jou graag om zich heen. En niet voor een jaartje of zo. Zij wil jou voor eeuwig als vriend. Net als wij allemaal. Denk daar straks maar even over na. Nu eerst meekomen naar buiten en eten." Douwe wil eerst weigeren en kijkt Peter aan, maar komt er gauw op terug. Peter kijkt niet boos of streng, maar wel onverzettelijk. Douwe zit nu echt in de klem. Hij weet het en is eigenlijk blij. Hij is het vluchten moe. Langzaam staat hij op. Hij wankelt nog even en Peter pakt hem bij een arm, totdat hij weer stevig staat. Hij loopt met Peter langzaam naar buiten. Het is net, alsof alle energie uit hem is

- 329 weggestroomd. Sjaak staat ook op en volgt hen naar buiten. Als zij buiten komen, wil Douwe zijn excuses aanbieden, maar Francis snoert hem de mond. "Als je daar ook maar een woord over zegt, krijg je van mij een pak op je sodemieter, waar de honden geen brood van lusten." is zijn kortaf gegeven commentaar. Douwe kleurt en gaat langzaam zitten. Carla pakt een bordje en wat broodjes voor hem. Zij aait hem door de haren en als hij iets tegen haar wil zeggen, legt zij haar vinger op zijn lippen. Zij glimlacht naar hem. Donja komt naast hem zitten. Hij kijkt haar steels aan. Zij lacht om hem. "Wij maken allemaal onze gekke bokkensprongen. Kom vergeet die scène nu maar en ga eraan werken. Grote jongens zijn niet altijd zo sterk, als zijzelf denken. Ook jij moest voor de bijl. Heb jij trouwens al een patroon kunnen ontdekken?" Hij kijkt haar vragend en een beetje duf aan. Dan daagt het besef. Hij buigt zijn hoofd. "Ik ben het stijfkoppigst, denk ik. Nu doet het erg zeer. Ik had beter eerder toe kunnen geven." bekent hij. "Dat kun jij niet. Dat ligt in jouw karakter. Maak je er maar niet te druk over. Pot alleen niet weer alles op." Christiaan geeft Douwe een briefje. Deze leest het en knikt. Hij kijkt nu wel een beetje sip. Hij weet het wel. Hij moet het goedmaken met Erin. Christiaan heeft een afspraak met hem gemaakt in Peters werkkamer, zodra hij klaar is met eten. Douwe verwacht om vreselijk de oren gewassen te krijgen. Hij heeft Erin weer teveel belast. Mooi, lief meidje. Hij kijkt om zich heen. Als hij haar niet ziet, raakt hij bijna in paniek. "Rustig maar, zij ligt nog te slapen. Carla, wil jij even bij haar gaan kijken? Zij zag er zojuist wel een beetje verhit uit." Carla loopt naar de kamer van de meisjes. Erin ligt nu een beetje te woelen. Als Carla binnenkomt, begint zij te hoesten. Dat klinkt echt niet goed. Zij wordt nu wakker. Carla staat haar bezorgd aan te kijken. Die loopt vervolgens terug naar de keuken en pakt een oorthermometer. Zij gaat terug, om Erins temperatuur op te nemen. Die kijkt nu erg sip. Zij wil niet ziek zijn. Niet nu. Als het net gezellig kan gaan worden. Zij wil graag naar het bos vanmiddag. De koorts valt echter niet mee. Die is best aan de hoge kant. Erin mag nu niet uit bed. Carla helpt haar uitkleden en een nachtjapon aandoen. Dan gaat zij iets te drinken halen en de anderen inlichten. Misschien willen Lydia of Donja wel even bij Erin komen zitten. Maar die krijgen geen kans. Sjaak staat op en loopt naar Erin. Hij wil even controleren, wat er precies aan de hand is. Hij blijft toch dokter, zelfs als hij niet goed kan lopen. Erin ziet hem eigenlijk nu liever niet, maar zij wil wel met hem praten. "Dit gaat niet echt lekker, hè? Heb je nu weer kou gevat? Hoe moet jij nu herstellen, als je iedere keer ziek wordt. Kijk mij eens aan." Sjaak kijkt eens goed naar haar ogen. Die zien er een beetje rood uit. "Heb

- 330 jij stilletjes liggen huilen? Zonder iemand wakker te maken? Ik denk, dat dát de druppel was. Niet het huilen is de oorzaak, maar het stilhouden. Wanneer leer je dat af?" Erin kijkt hem schuldbewust aan. Dan schokt haar lichaam van de hoest. Sjaak helpt haar even overeind. Dan kan zij wat beter lucht krijgen. Zij hoest, tot zij de tranen in de ogen heeft staan. Dan zakt zij vermoeid achterover. Er loopt één traantje langzaam over haar gezicht. "Is het zo erg? Meisje toch. Ik bel Leo wel even voor een recept voor een hoestdrankje." Met die belofte staat hij op. Lydia komt net de kamer in. Zij gaat echter niet bij Erin zitten, maar pakt een vest voor zichzelf. Christiaan gaat met Douwe praten en nu gaat Lydia even wandelen met Francis en de honden. Donja komt zo bij Erin zitten. Lydia loopt de kamer weer uit. Erin is even alleen. Er loopt nog een traan over haar gezicht. "Is die van de hoest of van teleurstelling?" Peter staat in de deuropening. Erin steekt haar arm naar hem uit. Hij komt de kamer binnen en veegt de traan af. Dan gaat hij op haar bed zitten. 'Ik ben wel teleurgesteld, maar niet erg. Ik moet alleen steeds zo

hoesten en dat doet zeer. Die traan was meer van de pijn. Vind jij mij nu stout?'

"Nee, jij kunt hier niets aan doen. Dit komt gewoon. Ieder mens wordt wel eens ziek en jouw weerstand is nu wel erg laag. Volgende keer zullen wij wat beter op moeten letten. Blijf maar lekker een poosje in bed en laat je vertroetelen. En geef er nu wel een keertje aan toe." Hij kijkt haar toch een beetje streng aan. Zij pakt zijn hand en geeft er een kusje op. Hij strijkt haar over de wang. Donja staat het even in de deuropening te bekijken. Dan kucht zij. Erin kijkt haar geschrokken aan. 'Heb jij ook een verkoudheid opgelopen? Ben jij nu ook ziek?' seint zij naar Donja. Die lacht. "Nee, lieverd. Ik kuchte even om te laten weten, dat ik de kamer inkom. Ik ben niet verkouden of ziek. Dat was ik vanmorgen even. Toen ik zag, wat ze met jouw kantoor hadden gedaan. Francis heeft mij trouwens al verteld, dat jouw kantoor toch opgeknapt zal gaan worden. Dus de schade is beperkt gebleven." Peter maakt plaats voor Donja. Hij loopt stilletjes de kamer uit. Erin kan wel met Donja praten. Ook als zij moet hoesten, of keelpijn krijgt. Peter wil Douwe toch een keer vragen, om hen les te geven in gebarentaal. Erin is echt een beetje ziek. Zij kan haar aandacht niet zo goed bij een gesprek houden. Zij doezelt steeds even weg. Donja pakt een sprookjesboek en leest voor. Carla komt even kijken en wat te drinken brengen voor de dames. Erin slaapt net, dus Donja en zij praten even. Zo gaat een groot deel van de middag voorbij. Douwe is intussen bij Christiaan. Die heeft hem stevig de les gelezen en een paar heel strenge voorwaarden gesteld. Douwe gaat overal mee akkoord. Hij is zo moe. Dan begint hij te

- 331 vertellen. Dat hij naar zijn werk is gegaan, terwijl zijn vriendin had gevraagd, om thuis te blijven. Zij was vier maanden zwanger. Hij is toch gegaan. Zijn kantoor lag aan de andere kant van de stad en hij reed altijd over de rondweg. Toen het koffietijd werd, is zijn vriendin op het idee gekomen, om hem op te zoeken. Zij is in haar auto gestapt en is naar zijn kantoor gereden. Zij nam niet de rondweg, maar een buitenafweggetje. Daar reed een vrachtwagen in de tegenovergestelde richting. Die moest uitwijken voor een stel fietsers en heeft de auto van Douwes vriendin niet gezien. Het moet een verschrikkelijke klap zijn geweest. De vrachtwagenchauffeur was ook dood. Douwe heeft zijn vriendin nooit meer mogen zien. Hij geeft zich zelf de schuld, dat hij niet bij haar is gebleven, toen zij hem toch nodig had. Christiaan laat hem een tijdje doorrazen. Als Douwe te moe wordt, om nog verder te praten, vertelt Christiaan hem over mensen, die hun eigen beslissingen nemen en dat ook mogen. Over het lot, wat toch iedereen een keer treft. Over hoe verkeerd het is, om iemand geen afscheid te laten nemen van een geliefde. Hij vraagt Douwe, wat ze nu kunnen doen. Douwe haalt zijn schouders op. Hij weet even niets meer. Het verdriet is al zolang weggestopt, dat laat zich niet in één gesprek oplossen. Christiaan is het daar mee eens. Hij schrijft ook Douwe nu medicijnen voor. Hele zware. Douwe grimast. "Nu blijven er wel heel weinig mensen over, die mogen rijden." "Jij had al die tijd al niet mogen rijden. Douwe, het is echt heel erg. Wat jij gedragen hebt, is een heel zware last. Wij gaan die proberen te verlichten. Steentje bij steentje eraf slopen. Maar nu heb jij een steuntje nodig. Deze medicijnen zijn deel van dat steuntje. Wij zijn ook een groot deel. Als jij de behoefte hebt, om te praten, zoek je ons op. Niet denken 'ze zien me weer komen', gewoon doen. Wij zijn blij, om naar jou te mogen luisteren. Wij zijn blij met jouw vertrouwen." Douwe kijkt hem aan en knikt dan. Hij weet het wel, van zijn eigen werk met mensen, maar heeft het nooit op zichzelf kunnen betrekken. Nu heeft hij een vertrouwde vriendengroep gevonden. Nu hoeft hij niet meer weg te lopen. Nu heeft hij het gevoel te zijn thuisgekomen. Zij gaan samen naar beneden. Als Douwe hoort, dat Erin ziek is, kijkt hij heel schuldig. "Douwe, kom op man. Daar kun jij toch niets aan doen. Trek het je maar niet aan. Zij zal wel vaker ziek worden. Zij is nu eenmaal lichamelijk niet zo sterk. En zij wil teveel. Ga maar even bij haar kijken." Douwe loopt naar Erins kamer en sluipt naar binnen. Donja zit in een boek te bladeren en ziet hem binnenkomen. Erin ligt even te slapen. "Kom er in. Dan maak ik plaats voor je. Ik ga even met de anderen kletsen. Maar wel zachtjes met mijn meisje, hè?" Douwe knikt. Hij strijkt even een haarlok uit Erins verhitte

- 332 gezichtje. Zij draait haar gezicht weg. Zij is erg onrustig. Als Douwe haar iets toefluistert, wordt zij rustiger. Na tien minuten wordt zij wakker. Zij kijkt hem erg koortsig aan. 'Voel jij je weer iets beter? Hebben zij je erg in de tang genomen? Ga jij nu weg?' "Nee, ik kom jou mijn excuses aanbieden. Nee, luister. Niet weg wapperen. Ik probeerde jou als excuus te gebruiken, om weer weg te lopen. Dat was niet goed en niet eerlijk. Jij had gelijk. Het spijt me, dat ik zo tegen jou uitviel. Zo, nu heb ik dat gezegd. Dat is een opluchting voor mij. En zij hebben me nog steeds in de tang, lieverd. Dat is nodig. Ik weet dat wel en ben ze er ook dankbaar voor. Ik loop nu niet meer weg. Als ik wegga, is het om terug te kunnen komen. Vind jij dat goed?" Erin knikt een beetje. Zij is wel blij voor Douwe, maar kan het niet helemaal volgen. Zij krijgt een enorme hoestbui. Carla komt net binnenlopen met de hoestdrank. Frits heeft die snel opgehaald. Erin moet het innemen. Het smaakt heel vies, dus krijgt zij er ook iets anders te drinken bij. Nu ligt Erin even weer uitgeput in bed. Na ongeveer tien minuten begint zij tegen Douwe te gebaren. Zij knapt nu iets op en zij wil heel graag wat tekenen. Douwe houdt haar goed in de gaten. Hij gaat zelf ook wat zitten tekenen. Dat is wel heel genoeglijk. Als Erin weer moe wordt neemt hij haar het blok en de kleurtjes af. Als zij wil protesteren kijkt zij in een streng gezicht. "Nee, meisje. Je kunt nog steeds geen loopje met mij nemen. Nu ga jij weer even slapen. Dan komt er straks vast iemand anders naast jou zitten. Lieverd, wordt maar snel beter." Erin zakt toch snel in slaap. Dit keer slaapt zij wat rustiger. Christiaan komt kijken hoe het met hen beiden is. "Kom je mij even aflossen? Mooi, ik moet even weg. Nee, naar het toilet, man. Daarna ga ik even bij de anderen kijken. Zal ik straks Francis vragen, even bij haar te gaan zitten?" "Nee, doe maar niet. Ik blijf wel een uurtje bij haar. Daarna komt Carla wel even. En denk om jezelf. Je bent nog lang niet de ouwe." Douwe knikt. Dat kan hij wel voelen. Hij voelt zich nog steeds uitgewrongen. Hij weet, dat dit nog wel een hele tijd kan duren. Als hij in de keuken komt, ziet hij, dat iedereen zich hier heeft verzameld. Buiten is het nu gaan regenen. Peter zit met Francis te praten. Zij willen beiden wel weer aan het werk. Donja kijkt Francis aan. Die bloost. De schorsing geldt dus nog steeds. Sjaak zit een kruiswoordraadsel op te lossen. Carla en Lydia zijn bezig voor iedereen drinken in te schenken. Donja is op een stoel gezet. Zij heeft een tekening van Erin in de handen. Het is de tekening van het bos. Die was buiten blijven liggen. Douwe kijkt er even naar. "Niet een van haar mooiste tekeningen, maar mooi genoeg voor wat wij ermee van plan waren." is zijn commentaar. "Ben jij weer een beetje opgeknapt?" vraagt Francis hem. "Eerder

- 333 afgeknapt. Man, ik voel me uitgewrongen als een dweil. Maar aan de andere kant is er ook een stuk spanning weg en dat voelt zo goed. Dat wil je niet weten." Peter en Francis knikken. Sjaak maakt plaats aan tafel. Douwe wordt gewoon weer opgenomen in de groep. Carla zet hem een kop thee voor. Hij kijkt haar glimlachend aan. "Jij zorgt maar goed voor al die stumpers. Gaat het met jou ook nog een beetje?" vraagt hij haar. "Met mij is alles best en jij bent geen stumper. Dat zijn de zwervers op straat, die nergens meer heen kunnen." Douwe buigt beschaamd het hoofd. "Douwe, ik wil jouw verdriet niet wegpoetsen, maar ik wil ook niet, dat jij jezelf als een stumper gaat zien." Zij legt even een hand op zijn schouder. Hij knikt nu en kijkt haar aan. Dan pakt hij haar hand en drukt een kus op haar handpalm. Peter kucht even en iedereen schiet in de lach. "Ja, ouwe brombeer. Het is al goed. Wil jij ook een lekker kop thee?" "Nee, ik wil jou." Peter trekt Carla nu op schoot. Zij geeft hem een kus en blijft even zitten. "Peter, wat doen we met het eten? En wat doen we met de slaapplaatsen? Francis en Douwe kunnen nu niet naar huis. Christiaan moet ook nog maar een nachtje blijven, als dat kan. Voor het geval dat. Denk je dat Donja wil blijven slapen?" Carla fluistert het hem in het oor. "Mama, dat regelen we straks in goed onderling overleg. Het diner moeten we vanavond maar bestellen. Zullen we de pizzeria maar weer bellen?" Carla kijkt hem even aan. Dan knikt zij. Frits komt de keukendeur binnen. Hij is helemaal natgeregend. Hij sjouwt een krat met boodschappen naar binnen. Als hij wil teruglopen naar de auto ligt er ineens een grote massieve hand op zijn schouder. "Ik ruim de auto uit, terwijl jij opdroogt en thee drinkt. We moeten nu heel zuinig zijn op onze chauffeurs." grapt Peter. Hij grijpt snel een regenjas en loopt naar buiten. Snoes wil hem volgen, maar ziet de regen en bedenkt zich. Zij gaat maar bij Douwe bedelen, om gekroeld te worden. Die geeft haar gelijk haar zin. Mgabi ligt in de mand en gaapt. Aïla ligt nu op Francis' voeten. Het hertje is weer naar beneden verhuisd en komt nieuwsgierig, een beetje wankel en een beetje bang kijken, wat er toch allemaal gebeurt. Het komt even bij Carla staan, in de hoop een flesje te zullen krijgen. "Nee, kleintje jij bent nog niet aan de beurt. Straks krijg jij pas weer een flesje, als wij hebben gegeten." praat zij tegen het diertje. Die gaat nu eens kijken bij de hondenmand. Het snuffelt aan Mgabi, die een oog opendoet en stapt dan pardoes in de mand en laat zich naast Mgabi zakken. Die vindt het wel best. Lekker warm. Zo slapen er al snel twee dieren in de mand. Snoes ligt om Douwes nek. Peter is binnengekomen met de rest van de boodschappen en ruimt nu alles in de kasten. Carla helpt hem daarbij. Donja overlegt nu toch met Francis, wat hij kan

- 334 doen voor het bedrijf. Zij kunnen niet alles op Harry's schouders laten neerkomen. De vrouwelijke makelaar, Adèle, moest nog iets in het Westen afhandelen. Die zal deze week niet terugkomen. Dat was al afgesproken, dus daar kunnen ze niet op terugkomen. Het is gelukkig nog rustig op de huizenmarkt. Maar daar kan snel verandering in komen. Er is bovendien nu minder concurrentie. Harry is in het bedrijf gekomen en een aantal makelaars, die klanten probeerden te winnen in deze stad, is failliet gegaan. Die hebben het niet meer kunnen redden. Die beginnende makelaar zit ook Donja niet echt lekker. Dat heertje maakt zich steeds drukker om klanten, die hij nog lang niet aankan. Donja verdenkt hem ervan voor zichzelf te willen beginnen. En dan klanten van Francis en Peter mee te willen nemen. Francis lacht daarom. Die klanten gaan niet zomaar naar een ander. Daar is een serieuze relatie mee opgebouwd. Maar het is nu wel tijd, om met een botte bijl te gaan hakken. Er moet bovendien een verrader worden opgespoord. Dat doet nog het meeste pijn. Donja zal wat voorwerk gaan doen morgen en Francis belooft een paar uur te komen, maar zich niet te druk te maken. Hij wil alleen die kwal eruit werken en wat klanten bellen. Die moet hij nodig weer eens warm houden. Vreemd genoeg heeft Francis nooit een secretaresse gehad. Als hij er een nodig had, leende hij die van Peter of Michael. Zijn agenda en klantenbestand regelde hij liever zelf. Bovendien heeft Francis niet zo'n groot klantenbestand. Dit omdat hij maar voor zijn lol werkte. Peter gaat morgen wel weer gewoon aan het werk. Erin kan nu toch nergens heen met die verkoudheid. Sjaak kan ook nergens heen, dus die kan mooi op Erin passen en Carla blijft ook gewoon thuis. Douwe zal ook nog wel niet kunnen werken en hij kan sowieso niet rijden. Zelfs op een fiets wordt riskant voor hem. Misschien wil Lydia wel een kijkje komen nemen in het bedrijf. Lydia schudt glimlachend haar hoofd. Zij heeft zojuist een heftig gefluisterd gesprek gehad met Christiaan. Zij waren het roerend met elkaar eens. Er moet zo snel mogelijk getrouwd worden. Zij konden nu al nauwelijks van elkaar afblijven. Zij zullen vanavond vertrekken. Nu gaat Lydia haar broer even apart nemen. Zij fluistert Sjaak even wat in het oor. Die pakt zijn krukken en gaat haar voor naar de slaapkamer, die hij hier gebruikt. Carla ziet ze gaan. Zij voelt een vreemde spanning. Er loopt van alles door elkaar. Peter is naar Erins slaapkamer gelopen. Christiaan komt nu snel tevoorschijn en loopt naar de keukendeur. Hij moet nog snel een boodschap doen zegt hij. Nu is Carla helemaal van slag. Zij kijkt Donja maar een keer aan. Die schiet haar te hulp. "Wat is er? Heb je hulp nodig?" "Nee, maar iedereen loopt zo door elkaar, dat ik niet eens een fatsoenlijk diner kan

- 335 bestellen, laat staan op tafel krijgen. Peter wil weer bij de pizzeria bestelt hebben, maar wat voor pizza's moet ik nu bestellen en moet ik ook nog wat anders bestellen? Ik weet het even niet meer." "Waarom bestel je niet een heleboel chinees. Dat vindt Peter vast niet erg. Dan kan ieder naar eigen smaak eten. En Erin is dol op chinees. Misschien eet ze dan iets meer." Donja heeft niet zo'n trek in pizza. "Ik bel mama wel even, om te vertellen, dat alles hier opgelost is en dat Erin verkouden is geworden." Zij voegt de daad bij het woord. Als zij mama aan de lijn krijgt, hoort zij, dat ook die behoorlijk verkouden is en in bed ligt. Haar zoon heeft haar al een stevig standje gegeven. Zij is blij, dat alles opgelost is en vraagt Donja, om Douwe namens haar een knuffel te geven. Donja wenst haar beterschap en hangt op. Als zij zich omdraait naar de rest van het gezelschap, ziet zij zoveel vragende gezichten, dat zij in een lachstuip schiet. Dan vertelt zij, dat ook mama verkouden is en niet kan komen. Zij geeft Douwe de knuffel van mama door. Er schieten tranen in zijn ogen. Erin is wakker en vraagt aan Peter, of zij alsjeblieft aan tafel mag eten. Peter kijkt haar even aan en knikt dan. Maar wel goed warm inpakken en gelijk na het eten weer in bed. Erin belooft dat grif. Zo grif, dat Peter zijn wenkbrauwen optrekt. 'Als ik dat niet doe, mag ik vast de eerstkomende dagen helemaal niet meer uit bed.' schrijft zij. "Juist. Verstandig." is Peters enige commentaar. "Als ik morgen naar kantoor ben, kom jij er ook niet uit. Begrepen?" Erin knikt gelaten. Ze had nog wel zo gehoopt dan beter te zijn en weer op te kunnen staan. Carla heeft ondertussen chinees besteld en die wordt net afgeleverd. Peter steekt even zijn neus om de deur en hoort van Carla, dat het eten op tafel staat. Hij helpt Erin om lekker dik aan te kleden. Hij trekt haar ook de mooie leeuwenpantoffels aan. Dan tilt hij haar voorzichtig in de stoel. Hij rijdt haar naar de keuken. Iedereen komt eten. Christiaan komt net de keukendeur binnen. Hij lacht en knikt naar Lydia. Sjaak kijkt een beetje boos. Hij vindt iets niet leuk. Als iedereen aan tafel zit, staat Christiaan weer op en zegt: "Vrienden, mag ik jullie nog even een momentje van jullie eten afhouden? Ik wil nog even iets doen en ik wil graag, dat jullie daarbij aanwezig zijn." Dan loopt hij naar Lydia. "Lydia Westering, wil jij mij bij dezen beloven mijn vrouw te worden?" "Ja, dat wil ik." is haar antwoord. Hij steekt haar een doosje toe. Lydia maakt het doosje open en er komt een heel mooie ring uit met een diamantje. Christiaan pakt de ring van haar over en schuift hem aan haar vinger. Lydia geeft hem een kus. De vrienden klappen. Lydia krijgt er een rood hoofd van. De dames willen allemaal de ring bekijken. Dan wordt er toch echt gegeten.

- 336 Erin zit naast Christiaan. Zij geeft hem onder tafel een briefje. Als Christiaan het leest, verslikt hij zich. Als hij weer op adem komt fluistert hij in Erins oor: "Natuurlijk, kleine dondersteen. Wat denk je nu van mij. Als we terug zijn, brengen we wat voor jou mee. Niet protesteren." Erin lacht maar een beetje. Dan krijgt zij weer een hoestbui. Zij kan nauwelijks adem krijgen. Als de hoestbui over is, zakt zij een beetje in elkaar in de stoel. Zij wordt zo moe van die hoest. Zij kan bijna niet eten. En zij vindt chinees altijd zo lekker. Christiaan begint haar nu kleine hapjes te voeren. Erin weigert echter. Dan staat Christiaan op, pakt haar bij de beide bovenarmen. Hij zet haar rechtop en fluistert haar nu iets in het oor, waardoor zij van kleur verschiet. Zij kijkt hem aan. Dan knikt zij. Nu eet zij gehoorzaam, wat hij haar voorhoud. Zij bibbert een beetje. Carla, die aan haar andere kant zit, voelt even in haar nek. Zij trekt een bezorgd gezicht. Erin is weer heel heet. Dan schrijft Erin haar: 'Het

spijt me echt, maar ik heb het zo koud. Mag ik alsjeblieft van tafel? Ik wil graag terug naar bed. Ik weet, dat ik nog zou moeten eten, maar ik voel me niet lekker. Alsjeblieft.' Carla knikt en wil opstaan, maar Erin houdt haar tegen.

Zij werpt iedereen een kushandje toe, bij wijze van welterusten en rijdt dan zelf naar de slaapkamer. Dat zij niet zelf in bed kan komen, daar heeft zij niet zo gauw aan gedacht. Peter is echter achter haar aangelopen en tilt haar uit de stoel en in bed. Hij helpt haar uitkleden en in bed gaan liggen. "Kon jij het niet volhouden, hartje? Kom eens hier. Even koorts opnemen. Nee, geen protest. Carla zal wat eten voor je achter houden. Dan krijg je straks nog een beetje." Hij neemt de oorthermometer en neemt Erins koorts op. Die is weer flink opgelopen. Peter stopt Erin lekker in. "Ga maar lekker even slapen. Ik haal even mijn eten op en kom dan bij je zitten. En dat is geen moeite. Stil, niets zeggen. Ik laat jou nu niet alleen." Peter loopt even terug naar de keuken en legt uit, dat Erin hoge koorts heeft en dat hij bij haar gaat zitten. Christiaan zegt nog: "Peter, ik vind, dat jullie moeten weten, dat ik Lydia voor een paar dagen meeneem, om haar het een en ander te laten zien. We zijn waarschijnlijk morgenavond weer hier. Wens Erin welterusten en beterschap van ons." Peter kijkt hem aan en dan even naar Lydia en Sjaak. Hij knikt even kort. Dan loopt hij met een bord eten naar Erins kamer. Zij ligt nog steeds wakker. Nu bibbert zij niet meer zo. Als Peter is gaan zitten, zakt zij langzaam in slaap. Deze slaap doet haar goed. Als zij later wakker wordt, is de koorts weer wat gezakt. Dan haalt Peter het eten voor haar. Hij voert haar kleine hapjes. Als alles op is legt hij haar weer neer en wil weer gaan zitten. Op dat moment komt Francis net binnen. "Mag ik nu even?" vraagt die. Als

- 337 Erin verrast overeind wil gaan zitten om te praten, legt hij haar meteen weer neer. "Nee, nu netjes gaan slapen. Dan ben je morgen weer een stuk beter en kunnen we misschien nog een potje schaak spelen." Erin kijkt hem aan. Dan vallen langzaam haar ogen dicht. Zo slaapt zij een hele tijd achter elkaar. Francis zit bij haar te kijken en te lezen. Nu heeft hij toch nog zijn tijd met Erin gehad. Na twee uur komt Carla hem even aflossen. Het eerste wat zij doet is de koorts opnemen. Die wil maar niet weg. Hij is nu niet zo hoog meer, maar nog steeds hoog genoeg. Erin wordt wakker en krijgt nog een lepel hoestdrank. Zij trekt een heel vies gezicht. "Ja, meisje, dit krijg je niet voor het lekker." Sjaak komt nog even kijken naar zijn vriendinnetje en haar de medicijnen geven. Hij kijkt Carla vragend aan en die geeft hem de temperatuur door. Nu voelt Sjaak Erins pols en luistert naar haar longen. "De eerste dagen lig jij dus in bed. Niet meer aan tafel om te eten. Zomin mogelijk vermoeienis. Rustig wat tekenen en wat spelletjes. Ik kom jou morgen zo nu en dan wat voorlezen. Dan houden wij elkaar bezig. Ik heb alleen een vervelende mededeling voor jou. Christiaan heeft Lydia ontvoerd en nu heb jij voor vannacht geen maatje." "Sorry, Sjaak, maar dat is al opgelost. Donja blijft vannacht hier slapen in Lydia's bed." is Carla's commentaar." 'Gelukkig. Dan hoeven jullie niet meer op de bank in de kamer.' schrijft Erin aan Carla. "Bliksem. Wie zegt, dat wij dat niet doen. Het is net een hotel hier. Nee, Douwe slaapt in de woonkamer. Francis slaapt boven en wij ook." 'Ben jij erg boos op Lydia en Christiaan? Jij vindt het helemaal niet leuk, hè? Dat ze nu gaan trouwen.' schrijft Erin aan Sjaak. "Erin!!!!! Heeft Lydia jou dit verteld? Nee, ik vind het alleen niet leuk, dat ik er niet bij mag zijn. Dat doet een beetje zeer. Ik heb gevraagd, of ik Lydia's getuige mocht zijn en dat heeft zij geweigerd. Daarom ben ik een beetje boos. Ik ben gewoon een gekke vent. Nu is mijn kleine zusje nog eerder getrouwd, dan ik." verzucht hij. Carla loopt even de kamer uit. In de keuken treft zij Peter in de koelkast aan. Hij wil iets te drinken pakken. Zij fluistert hem iets in het oor. "Potverdikkie. Daarom moest hij haar dus meenemen. Maar hoe? OHHHH, natuurlijk. Schotland." De anderen begrijpen niet veel van wat Peter zegt. "Wat is er met Schotland, Peter?" vraagt Donja. "Gretna Green." is het antwoord. Nu is het iedereen duidelijk. Francis schiet in de lach. "Die laten er geen gras over groeien." Douwe zit nog wel aan tafel, maar hij is eigenlijk nog te moe om op te staan om naar bed te gaan. De dag is hem echt niet in de kouwe kleren gaan zitten. "Douwe, zal ik jou even helpen?" vraagt Peter nu met een bezorgde blik. "Ja, kom me maar een schop onder mijn hol verkopen. Dan kan ik misschien eindelijk opstaan.

- 338 Ik voel me zo lamlendig, dat dát me zelfs teveel is." Direct staan er twee mannen naast hem en helpen hem omhoog. Peter neemt hem mee naar de woonkamer. Daar maakt hij het bed voor hem klaar. Douwe kleed zich uit en laat zich in het bed vallen. Zodra zijn hoofd het kussen raakt, slaapt hij. Peter controleert de kamer en gaat dan weg. "Laat ik ook maar gaan, voordat ik naar bed gestuurd wordt." grijnst Francis naar Peter. Die bromt iets. "Wil je morgenochtend meerijden, of kom je 's-middags pas." vraagt hij Francis nog. Die denkt even na. "Ik rij liever morgenochtend mee. Dan kan ik 'smiddags naar mijn eigen huis." Peter kijkt hem aan. "Mooi niet. Jij kruipt niet alleen in dat huis, voordat wij alles hebben opgelost. Weet je wel, dat jij in drie weken al twee aanslagen op je leven hebt overleefd. Drie keer is scheepsrecht. Dus jij logeert hier, totdat alles achter de rug is. Kijk je post maar na en dan blijf jij morgenmiddag mooi hier. We hebben jou trouwens hier nodig." Francis trekt eerst een lelijk gezicht en knikt dan. Hij draait zich om. "Donja, dat wordt weer wat extra werk voor jou. Ik heb nu een extra chauffeur, een tuinman en een beveiligingsman nodig. Bovendien wil ik een mooie grote wagen gehuurd hebben voor de komende vier weken." Donja kijkt hem met grote ogen aan. Dan knikt zij sprakeloos. Zij maakt even een notitie. Francis zegt iedereen welterusten en vertrekt naar de hem toegewezen slaapkamer. "Ik denk, dat ik Sjaak maar ga wegsturen en ook naar bed ga. Jullie hebben het gehoord. Ik heb morgen een hoop werk te doen. Peter, zal ik jullie morgenochtend maar alletwee meenemen? Dan kan Frits jullie wel tussen de middag op komen halen." Peter knikt. Nu blijft hij met Carla achter. Hij gaat bij haar aan tafel zitten. Hij kijkt even voor zich uit. Sjaak komt nog even welterusten zeggen en Carla haar medicijnen geven, voor hij naar bed gaat. "Carla, wil jij mij morgen even voor het ontbijt wekken. Ik wil graag met jullie mee-eten." Dan is hij ook vertrokken. "Carla, wat gebeurt er nu allemaal? Het lijkt wel, alsof ons hele leven in een stroomversnelling is geraakt, waarbij de één na de ander kopje onder gaat en weer boven komt. En dat alles met Erin als middelpunt." "Ik denk, dat jij dat wel goed gezien hebt. Alleen hoop ik niet, dat Erin eraan ten onder zal gaan, zoals normaal in een stroomversnelling met het middelpunt gebeurd. Ik ben er nu trouwens niet zo bang meer voor. Ons kleine meisje is taaier, dan de tegenpartij gedacht heeft. En veel liever, dus trekt zij meer hulp aan. Dat is een eigenschap, die haar oom onderschat heeft. Misschien omdat hij hem zelf niet heeft." Carla rilt even, als zij aan Erins oom denkt. Dan trekt zij Peter overeind. Zij gaan de boel afsluiten en naar bed. Die nacht wordt Donja verscheidene malen wakker van een hoestbui van Erin. Gelukkig slaapt zij ook

- 339 weer gauw in. Douwe heeft een nachtmerrie en wordt rillend wakker. Het duurt even voordat hij weer kan slapen. Dan is ook daar de rust weergekeerd.

- 340 -

Dinsdag 23 april 2002 Als 's-morgens de wekker afloopt, neemt Peter eerst zijn suikerklontjes en wil dan nog even met Carla in bed blijven liggen. Maar zij staat meteen op en haast zich naar beneden, om het ontbijt voor iedereen klaar te maken en diverse personen wakker te gaan maken. Als zij Francis wil wekken, merkt zij, dat hij een eigen wekker bij zich had en al op is. Zij wekt Sjaak en Donja. Daarna gaat zij in de keuken koffie en thee maken en de ontbijtboel op tafel zetten. Als dit klaar is, wil zij bij Erin gaan kijken, maar nu komt zij Peter tegen, die haar aan tafel dirigeert. "Erin kan wel even wachten. Ga eerst zelf maar even eten. En rustig aan. De dag is nog lang genoeg. Denk jij trouwens, dat je het wel kunt uithouden met al die kerels om je heen?" Peter is hier wel in geïnteresseerd. "Ik red me best. Ik kan die kleuters heus wel aan. Maar ik kan inderdaad beter even wat gas terugnemen. Anders rij ik straks nog over anderen heen. Dat is niet goed." Zij gaan beiden aan tafel zitten en Francis en Donja nemen ook plaats. Sjaak is wat langzamer, maar die heeft ook alle tijd. Douwe laten ze slapen. Die heeft dat gewoon nodig. Het wordt een heel gezellig ontbijt. Donja neemt Peter en Francis mee naar het werk. Francis gaat eerst even zijn eigen post uit de bus halen. Er zit weer zo'n rare brief bij. Francis wordt daar echt razend van. Peter kijkt er peinzend naar. Dan begint hij te grijnzen. "Laat dit je niet opwinden, joh. Wij hebben eigenlijk al gewonnen. Nu alleen even de laatste restjes wegruimen en dan kunnen we weer verder gaan." Francis kijkt hem aan alsof hij gek geworden is en Peter loopt fluitend naar kantoor. Francis volgt hem wat trager. Hij ziet zeker niet, wat Peter heeft gezien. Peters secretaresse heeft zich plotseling ziek gemeld. Dat is niet zo verontrustend, dus niemand let er op, behalve Donja, die nu even alles vreemd vindt. Francis heeft gisteren de sleutel van Erins kantoor gekregen. Hij maakt het nu open. Hij kijkt er even triest naar. Één van de dames van de boekhouding komt net langs lopen. Zij kijkt verschrikt naar binnen. "Ohh, wat gemeen. Wat een gemeen kreng. Zij zei tegen mij, dat zij haar huis wilde opknappen." Francis draait zich langzaam om. "Ik neem aan, dat jij die uitspraak kunt verklaren." Zijn stem klinkt gevaarlijk kalm. De jonge vrouw kijkt hem bang aan. Zij knikt. Zij durft nu niets meer te zeggen. Francis is nu niet meer zomaar Francis. Hij is nu de grote baas. De man, die haar zomaar kan ontslaan. "Dan wil ik jou en eventuele

- 341 getuigen over een half uur in mijn kantoor zien." Hierop sluit hij de deur weer af. Hij loopt nu naar het kantoor, dat aan Harry is toegewezen. De stagiair is niet aanwezig. "Harry, bedankt voor het invallen, joh. Bevalt het een beetje? Wij gaan nu ook weer aan het werk, hoewel je kunt zien, dat ik niet op volle kracht zal kunnen meewerken." Harry kijkt naar zijn arm. "Wat heb jij uitgevreten?" Harry is niet bang voor zijn baan. Hij weet wel, hoe Francis in elkaar steekt. Zij zijn al lang kennissen en ook al lang meer collega's, dan concurrenten. "Ik dook weg voor een auto. Die had het op mijn leven voorzien, of deed alsof. Helaas is mijn onderarm gebroken en kan ik hem vier weken zeker niet gebruiken. Ik ga zolang niet het veld in. Shit, daar had ik nog niet aan gedacht." Harry kijkt hem aan, alsof hij een wereldwonder ziet. "Een aanslag op je leven en daar blijf jij zo kalm onder?" "Ja, je went er tenslotte aan. Het is al het tweede in drie weken. Ik neem aan, dat jij al gehoord hebt, hoe Erin bij ons terecht is gekomen." Het is meer een constatering dan een vraag. "Nee, iedereen is daar nogal vaag over. Ik weet wel, dat de meesten een grote achting hebben voor haar." Francis licht nu Harry in over wat er de laatste weken bij het bedrijf en bij hen privé gebeurd is. "Bedenk je nog maar een keer, voordat je hier voor vast komt werken." geeft hij Harry als advies. "Mooi niet. Jullie zitten nu aan ons vast. Jullie weten, dat Inge mijn secretaresse is?" Francis knikt. Dit is wel een mooie oplossing. Karin draait toch nog niet op volle kracht en die vrouwelijke makelaar moet straks ook een secretaresse hebben. "Nu we het toch over secretaresses hebben. Die van Peter maakte laatst een heel rare opmerking. Zij vond Erin maar een aanstelster. De andere meisjes gingen daar erg tegen in. Kan dat een kleine revolutie ten gevolge hebben?" Francis kijkt Harry aan, alsof hij water ziet branden. "Hallo, wat heb ik gezegd? Is er iets vreemds?" Francis heeft zich omgedraaid en loopt naar Peters kantoor. "Nee, bedankt." roept hij nog over zijn schouder. Harry haalt zijn schouders op en sluit de deur van zijn kantoor. Hij vindt Francis’ reactie een beetje vreemd. Het zal zich wel weer rechtstrijken. Francis stormt Peters kantoor zonder kloppen binnen. Peter en Donja schrikken ervan. Zij waren in bespreking over een aantal klanten. "Sorry, dit gaat even voor. Peter, jij zei mij, dat jouw secretaresse ziek is. Harry maakte net een vreemde opmerking over haar. Over tien minuten komt één van de dames op mijn kantoor, die wat meer weet over de verf. Ik wil graag, dat jullie daar allebei bij aanwezig zijn. Is daar bezwaar tegen?" Peter en Donja schudden beiden hun hoofd. Er is hen ook een licht opgegaan. Maar over het waarom tast nog iedereen in het duister. Eerst moeten er bewijzen komen voor de verdenkingen.

- 342 Francis loopt weer weg. Hij is momenteel net een wervelwind. Hij heeft ook dezelfde energie, nerveus en agressief. Nu is de stagiair aan de beurt. Francis vindt hem op de typekamer, waar hij staat te praten met een typiste. Deze jonge vrouw moet duidelijk niets van hem weten, maar kan hem niet weg sturen. De jonge kwast vindt zichzelf zo geweldig, dat hij dat niet eens in de gaten heeft. Francis sommeert hem naar zijn kantoor. De jongeman, die denkt nu rechtstreeks voor Francis te gaan werken en daardoor dus promotie te maken, loopt opgewekt achter hem aan. Hij komt echter heel vreemd op zijn neus te kijken, als hij Francis' beslissing hoort. Hij kan binnen tien minuten vertrekken. Hij verlaat het kantoor met hangende pootjes. Juist op dat moment komt de jonge vrouw van de administratie bij Francis' kantoor aan. Het aanzien van de vertrekkende jongeman maakt haar nog zenuwachtiger. Peter en Donja komen ook net aanlopen. Donja ziet de jonge vrouw de stagiair nakijken en ziet, dat zij erg nerveus reageert. Zij pakt de jonge vrouw bij de arm. "Kom, zo erg zal het vast niet zijn. Francis heeft nog nooit iemand opgegeten." De jonge vrouw kijkt haar even aan en glimlacht dan een beetje. Zij is er nog niet helemaal gerust op. Maar de aanwezigheid van Donja stelt haar toch gerust. De dames lopen allemaal weg met de oudere vrouw. Dat is tenminste een fidele cheffin. Als zij binnenkomen in Francis' kantoor, staat deze door het raam naar zijn eigen huis te kijken en een beetje op zijn voeten te wippen. "Francis, gedraag je. Je maakt zo iedereen bang. Man, je kookt zowat over van de energie." De jonge vrouw schrikt van de strenge woorden van Donja. Francis is ten slotte de grote baas. En hij kan iedereen ontslaan. Ook Donja. Francis draait zich om en kijkt berouwvol. "Sorry, ik ben nogal nerveus. Jij weet wel waarom." "Laten we maar allemaal gaan zitten en even luisteren wat de jongedame te vertellen heeft. Maak je nu maar niet naar. Niemand heeft iets tegen jou. We willen alleen iets van jou weten." Peter probeert zo de situatie wat losser te maken. Iedereen gaat zitten. "Wat ik graag van je wil weten, is wie jij vanmorgen bedoelde, toen jij haar een kreng noemde. Het is voor ons heel belangrijk om dit te weten, omdat wij vermoeden, dat er een pestcampagne tegen Erin is gestart." De jonge vrouw kijkt Francis nu aan en noemt de naam van Peters secretaresse. Zij vertelt nu, dat deze haar heeft gevraagd om een donkerbloedrode verf mee te brengen uit de verfwinkel van de ouders van de jonge vrouw. Haar is verteld, dat de secretaresse haar woning wilde opknappen en daarom die bepaalde kleur verf nodig had. Dit was op zich niet zo bijzonder, omdat wel meer mensen dat doen. Voor de andere drie is het bewijs nu afdoende geleverd. Dan begint de jonge vrouw ook nog iets te

- 343 vertellen over het motief. Zij heeft Peters secretaresse al meerdere malen erop betrapt, met een bepaalde blik naar Francis te kijken. Peter vertelt haar nu, het hele geval maar af te doen als kinderachtige jaloezie. Er zal met zijn secretaresse worden gepraat en er moet maar niet teveel aandacht aan worden besteed. Dat maakt het voor Erin straks zoveel moeilijker. De jonge vrouw vraagt nu naar Erins gezondheid. Zij vindt het erg naar voor Erins, dat zij ziek is. De jonge vrouw gaat nu weer aan het werk. Als de deur dicht zit verandert Peters gezicht in een kil masker. Er gaan nu koppen rollen. Francis is al bezig om de mogelijkheden na te vragen bij de advocaat. Als hij de hoorn heeft opgehangen zegt Donja: "Ik ga vandaag nog met haar praten en probeer dan uit te vissen, wie haar heeft aangezet. Ik zal haar ook vertellen, dat zij beter zelf ontslag kan nemen. Dat scheelt ons een hoop rompslomp en haar een hoop ellende. Als de anderen hier achter komen, wordt haar het leven echt wel zuur gemaakt. Erin is erg gezien hier." Deze opmerking doet zowel Peter als Francis heel erg goed. Donja heeft dat niet eens in de gaten. Francis valt nu in zijn bureaustoel neer. Alle energie is ineens verdwenen. Hij haalt een hand (zijn goede) over zijn gezicht. Hij voelt zich ineens erg moe. Donja kijkt naar hem en zegt: "Het lijkt mij, dat jij nu maar naar huis moet gaan. Neem een taxi en ga thuis lekker ontspannen. En niet hier thuis, maar bij Peter. Die klanten kun je ook morgen wel bellen. Zal ik een taxi voor je bellen?" "Nee, bel het uitzendbureau maar voor een chauffeur. Of beter een autoverhuurbedrijf voor een luxeauto met chauffeur. Peter, ik ontvoer vanmiddag jouw vrouw. Ik beloof haar heelhuids terug te zullen brengen, Mag wel, hè?" Peter kijkt hem schattend aan. "Dan mag je wel iets heel erg goeds te bieden hebben, anders gaat zij nooit bij Erin weg." Donja lacht om die twee gekke bazen. "Laat het personeel jullie maar niet horen. Dan gooien die jullie er nog uit. En nu aan het werk. Peter, jij zou nog iets voor mij regelen. Francis, denk even na over wat jij met Erins kantoor wil. Dan kan ik alvast het een en ander gaan regelen." Zij loopt Francis' kantoor uit. Francis steekt zijn tong uit tegen haar rug. "Slavendrijfster." moppert hij. Peter krijgt een lachstuip en het hele kantoor ligt bijna stil. Dat is lang geleden, dat de grote bazen zo aanwezig waren. De laatste weken was het maar een saaie boel. Het hele kantoor veert op. Er wordt harder gewerkt. "Wat ga jij nu doen zonder secretaresse?" vraagt Francis aan Peter, als deze het kantoor uit wil lopen. "Een nieuwe aannemen. Voor Karin is het nog veel te vroeg en die willen we liever toewijzen aan die vrouwelijke makelaar, vooral gezien Karins ervaringen met Michael. Maar blijf alsjeblieft uit de buurt. Ik wil geen herhalingen." "Weet je er zit op de

- 344 typekamer misschien een geschikt type. Zij wimpelde die kwal vanmorgen ook af. Ga eens praten met Donja. Die weet wel, wat voor vlees dat in de kuip is. Als we iemand uit het bedrijf een promotie kunnen geven voor hard werken, stimuleert dat de anderen." "Nog meer die hard werken? Ik dacht, dat we daar onze bekomst van hadden." grapt Peter. Hij kijkt Francis even aan en die knikt even. "Nou ja, niet zó hard." Peter loopt nu weg om Donja te zoeken. Francis loopt nog even door het kantoor te dolen. Dan gaat hij de receptioniste even lastig vallen. Tenslotte komt Donja hem meedelen, dat de auto met chauffeur ieder moment kan arriveren en dat hij zijn spullen moet gaan pakken. "Jawel, generaal." grapt Francis. Donja trekt één wenkbrauw op. "Sorry, ik weet niet wat ik heb vandaag." Francis toont zich berouwvol. De receptioniste ziet het allemaal met open mond aan. Donja pakt nu Francis bij zijn goede arm en stuurt hem naar zijn kantoor, om zijn spullen te halen. "Doe nu maar weer je mond dicht, dame. Het tocht hier anders." grapt Donja tegen de receptioniste. Die is wel wat gewend, maar vandaag slaat alles. Als haar vriendinnen dit horen. Zij heeft toch maar een heel interessante baan. Er komt een chauffeur in uniform de hal inlopen. Hij meldt zich aan de balie bij de receptioniste. Deze belt naar Francis' kantoor. "Uw auto staat voor, meneer." meldt zij hem netjes. "Oké, heeft die vent wel een apepakkie aan?" hoort zij Francis in haar oor vragen. Zij ligt bijna dubbel van het lachen, maar zet een stalen gezicht op. "Dat kunt u beter even zelf komen bekijken, meneer." weet zij nog uit te brengen. De dames van de typekamer hebben iets gehoord en komen even nieuwsgierig kijken. Francis komt de hal binnen lopen. Hij doet net, alsof hij echt een heel verwaande directeur is. Als hij de deur al bijna uit is, werpt hij echter een kushandje achterom naar de dames. Die schieten meteen allemaal in de lach. Peter en Harry, die net samen de hal in komen lopen bekijken het allemaal hoofdschuddend. "Hij is volgens mij een beetje te uitgelaten. Even naar huis bellen, dat zij hem in de gaten houden." mompelt Peter. "Denk je dat hij begint door te draaien? Kan ik helpen?" vraagt Harry. Peter kijkt hem glimlachend aan. "Nee, iedereen is nu al een keer onder geweest. En jij helpt ons nu al echt. Trouwens nog bedankt, dat jij het hier zo fantastisch hebt opgevangen." Harry is echt blij met het compliment en dat zijn hulp wordt aanvaard. Alleen die opmerking over ondergaan snapt hij niet helemaal. Voor hem is deze baan niet alleen een redding van de financiële ondergang. Hij weet, dat hij hier vrienden heeft. Vrienden, die hem in hun kring zullen toelaten, wanneer hij wil. Vrienden, die hem waarderen. Dat geeft een goed gevoel. Hij staat nog even uit het

- 345 raam te kijken naar de vertrekkende auto. Donja komt achter hem staan. "Welkom in de familie, Harry. Het is hier altijd een fijn bedrijf geweest om in te werken, maar het wordt steeds meer een echte hechte familie." Dan loopt zij naar haar eigen kantoor. Harry gaat zijn vrouw bellen, dat zij vanmiddag kan beginnen. Zij zal ook in deze familie worden opgenomen. Ze hebben het een keer goed getroffen. Erin is deze morgen maar moeizaam wakker geworden. Carla is al twee keer bij haar wezen kijken. Haar kleur is nog steeds niet goed en zij zweet ook nog erg. Als zij uiteindelijk wakker wordt, voelt zij zich geradbraakt. Voor Carla wil zij dit niet weten. Als die met de medicijnen en een boterham komt lacht Erin haar toe. Zij heeft alleen zelf niet in de gaten, wat een zielige vertoning dit is. Carla begint dan ook met koorts opnemen. Dit valt vies tegen. Nu maakt dat voor Erin niet zoveel uit, want die moest toch al in bed blijven, maar Carla maakt zich wel zorgen. Sjaak komt ook even kijken en Carla laat hem de thermometer zien. Hij schudt zijn hoofd maar eens. Hij durft Erin echter geen koortswerend middel meer te geven. Zij krijgt zoveel en zulke zware medicijnen. Dan gaat het vast niet goed. "Veel laten drinken. Breng ons maar een kan limonade, dan voer ik het haar wel regelmatig." is zijn advies. "Maar.." begint Carla. "Nee, jij neemt even rust. Dan kun jij het vanmiddag even overnemen, als ik ga rusten." Erin is alweer in slaap gesukkeld. Sjaak laat haar maar even slapen. Carla loopt de kamer uit en gaat maar even bij de andere langslaper om de hoek kijken. Douwe is zich net aan het aankleden. "Ik kom er zo aan. Kan ik misschien nog een boterham krijgen? Alsjeblieft. Als het niet kan, haal ik wel even een broodje, hoor." "Jij komt vandaag niet eens de deur uit, jongeman. Brood en drinken staan voor je klaar in de keuken. Schiet maar gauw op. Ik hoop, dat jij je wat beter voelt nu." Douwe knikt. Hij loopt achter Carla aan naar de keuken. Daar wordt hij gelijk belaagd door twee aandachttrekkers. Mgabi en Snoes willen allebei meteen aangehaald worden. Aïla blijft wat meer op afstand, maar als Mgabi weer weg waggelt, om haar volgende kattenkwaad uit te halen, komt Aïla ook bij Douwe. "Hallo, meisje, ben jij vandaag hier achtergelaten? Net als ik?" Douwe praat even tegen Aïla. "Doe maar niet zo zielig, je hebt het er zelf naar gemaakt." berispt Carla hem. Hij knikt. "Ja, meisje, dat heb ik. Ik weet het wel. Ik zal straks maar aan mijn huiswerk gaan. Hoe gaat het met Erin vanmorgen? Voelt zij zich al wat beter?" Carla schudt haar hoofd en vertelt, dat Erins koorts zo hoog blijft. Dat zij ook steeds weer in slaap valt. Carla maakt zich zorgen. Intussen is Erin alweer wakker geworden en Sjaak heeft haar rechtop in bed gezet. Eerst geeft hij haar de medicijnen en dan voert hij haar het brood. Erin

- 346 pruilt, maar krijgt geen poot aan de grond. Letterlijk en figuurlijk. Zij heeft naar Sjaak te luisteren. Erin geeft maar toe. Blijven pruilen kost teveel energie. Bovendien is Sjaak best aardig en zorgzaam. Zodra Erin toegeeft gaat alles iets sneller. Sjaak geeft haar een flinke hoeveelheid limonade te drinken. Dan gaat hij nog eens luisteren naar haar longen. Daar is nog niet veel aan de hand. Het blijft gelukkig bij een verkoudheid. Hij helpt Erin nu om weer te gaan liggen en leest haar een verhaaltje voor. Erin slaapt zo nu en dan. Sjaak laat haar veel drinken. Dat heeft dus tot gevolg, dat Erin ook regelmatig naar het toilet moet worden geholpen. Sjaak moet daarvoor Carla inschakelen. Als Erin weer eens op het toilet moet worden geholpen, geeft zij ineens Carla een zoen op haar wang. Carla glimlacht naar haar. Als Erin terugkomt in de slaapkamer, wordt zij met een zwaai uit de rolstoel geplukt. "Hoe gaat het met mijn favoriete dochter?" Peter is thuisgekomen voor de lunch. Erin giechelt een beetje. Dan geeft zij ook hem een dikke kus op de wang. Peter legt haar gauw in bed. Carla dekt haar toe. "Nu even slapen. Sjaak gaat nu eten. Douwe komt nu even bij jou zitten. Straks kom ik jou een boterhammetje geven." Carla legt even een hand tegen Erins wang. Zij voelt al veel minder warm. Peter geeft haar een kus op haar voorhoofd. "Voor ik straks weer wegga, kom ik nog even praten. Is dat goed?" Erin knikt. Zij zakt al weer in slaap. Douwe komt de kamer binnen en neemt plaats op de stoel naast haar bed. Hij begint zachtjes een liedje te zingen. Het maakt niemand uit, dat het een wiegeliedje is. Carla en Peter horen hem buiten de kamer en moeten een beetje lachen. Die gekke Douwe ook. Francis is al een paar uur thuis, maar hij heeft zich op zijn slaapkamer teruggetrokken. Hij was echt moe. Frits komt de keuken binnen. Hij kijkt reuze sip. Hij heeft de auto met chauffeur voor de deur zien staan. Die heeft ook Peter opgehaald. "Kijk niet zo sip, man. Jij bent hier nodig. En haal die man naar binnen. Ik hou daar niet van. Francis heeft weer eens een gek idee." Peter draait zich om en loopt naar Francis' slaapkamer om hem te roepen voor de lunch. Hij ziet dus niet, dat het gezicht van Frits pure opluchting uitdrukt. "Frits, laat ik nooit meer merken, dat jij zo aan jezelf twijfelt. Jij bent lid van het gezin. Ga jij die dikdoener maar gauw ophalen. Dan kan hij even lekker in een warme keuken zitten en krijgt hij een vers kop koffie." Carla is heel duidelijk. Als Frits voor haar salueert, gooit zij hem een krant naar het hoofd. Frits schiet lachend naar buiten. Hij gaat zijn 'collega' ophalen. Deze wil echter niet mee naar binnen. Hij wil de auto niet onbewaakt achterlaten. Frits trekt zijn schouders op en loopt snel naar binnen. Het weer is omgeslagen en het is nu guur en nat weer. Als Frits weer in de keuken komt, geeft hij door,

- 347 dat de andere chauffeur niet binnen wil komen. Carla haalt haar schouders op. Dan niet. Frits gaat aan tafel zitten. Francis legt zijn plan uit. Hij kijkt hierbij zo smekend naar Carla, dat die bijna in de lach schiet. Zij wil eigenlijk liever niet weggaan nu Erin zo ziek is, maar Sjaak en Francis weten haar ervan te overtuigen, dat de achterblijvenden goed voor haar zullen zorgen. Ten slotte is er een dokter in huis. Dan geeft Carla toe. Peter heeft intussen zijn eten al bijna op. Hij wil nog even wat tijd doorbrengen met zijn meisje. Of liever één van zijn meisjes. Hij propt het laatste stuk brood in zijn mond en wil meteen opstaan. Carla legt haar hand op zijn arm en kijkt hem streng aan. "Zitten blijven. Eerst rustig eten en dan kun je gaan kijken. Jij kunt beter iets later naar kantoor gaan, dan je zo te haasten. Als er erg veel werk is, kun je desnoods vanavond wel thuis werken. Hoewel ik dat ook niet leuk vind. Zijn er trouwens nog klanten weggegaan de laatste tijd?" Nee, er zijn geen klanten weg. Vreemd, je zou toch denken, dat als de top van een bedrijf zolang met iets anders bezig is, er wel klanten zouden verdwijnen. Zowel Peter als Francis staat er even verwonderd bij stil. Er zijn eigenlijk zelfs wat klanten bijgekomen. Dan lacht Peter. Hij loopt naar de telefoon en belt Donja, om de middag verder vrij te nemen. Het bedrijf loopt nog steeds goed, dus het kan echt wel. Als hij klaar is met het gesprek gaat hij weer aan tafel zitten en neemt op zijn gemak nog een kop koffie. Carla kijkt hem aan en knikt. Snoes komt bij Peter vragen om aangehaald te worden. Hij pakt haar op en knuffelt haar even. Dan zet hij haar weer op de grond. De anderen zijn nu ook gaan eten. Carla heeft ook een boterhammetje voor Erin gesmeerd. Met lekkere honing, waar Erin zo dol op is. Zij snijdt het in kleine stukjes. Als Peter nu wil opstaan, geeft zij hem het bord aan. "Ik zal Douwe even aan tafel sturen." Peter is al weg. Douwe kijkt op uit het boek, waar hij uit heeft zitten voorlezen. Erin is wakker. Haar ogen glimmen niet meer zo. Haar wangen zijn niet meer zo rood. Het ziet ernaar uit, dat de koorts is gedaald. "Douwe, ga jij even eten. Dan kun jij het over een uurtje wel weer van mij overnemen." Erin kijkt hem verheugd aan. Hij wil wel een heel uur bij haar blijven. Douwe maakt plaats met een teleurgestelde uitdrukking op zijn gezicht. Hij had gehoopt, de hele middag op zijn meisje te mogen passen. Erin ziet even zijn gezicht. Zij pakt zijn hand en kijkt hem aan. Zij grijnst even en maakt dan tekenende bewegingen. Douwe kijkt al iets vrolijker. Hij knikt naar haar. "Maak je dan maar niet te moe. Dan gaan we straks samen tekenen." Hij geeft haar nog een knipoog en gaat naar de keuken. Peter gaat in de rolstoel zitten, die naast het bed is gezet. Hij zet het bord op het nachtkastje. "Nou laat maar eens zien hoeveel jij bent

- 348 opgeknapt. Kun jij deze boterham met lekkere honing in één keer op of moet ik jou alles in kleine beetjes voeren." Hij helpt Erin overeind te gaan zitten en begint haar te voeren. 'Geef mij zelf het bord maar. Ik kan wel zelf eten.' schrijft Erin. "Nee, ik vind dit veel te leuk. Jij laat jezelf vertroetelen en ik mag jou voeren. Daarna ga ik je lekker onderstoppen en dan lees ik jou een verhaaltje voor. Als mijn uurtje om is, wil ik dat jij genoeg energie hebt om met Douwe te tekenen. Dat is goed voor jullie allebei. Bovendien wil ik nog graag een mooie tekening van jou hebben. Dus vingers stil en mondje open." Erin moet wel toegeven. Zij eet de boterham braaf op en ook neemt zij de hoestdrank en het drinken, dat Peter haar geeft. Dan wordt zij lekker warm ingestopt. Peter neemt dit keer een roman, om uit voor te lezen. Hij wil Erin wel eens wat anders voorlezen dan kindersprookjes. Zo gaat er een uurtje voorbij. Erin rust goed uit en de koorts zakt nog meer. Haar temperatuur is al bijna weer normaal. Sjaak komt even een blik om de deur gooien. Als hij ziet hoe Erin erbij ligt, moet hij glimlachen. "Goed zo, meisje, doe maar goed je best en wordt maar gauw beter.” Douwe komt aanlopen met een tekenblok onder zijn arm. Hij ziet er wel een beetje moe uit. Het gaat even niet zo lekker, maar hij heeft het Erin beloofd. "Wat denk jij te komen doen? Ga jij maar gauw naar bed. Dit is geen plaats voor jou nu. Hup, vooruit." jaagt Peter zijn neef weg. Erin kijkt hem na. Zij is wel een beetje teleurgesteld, maar kan ook best nog wel een uurtje wachten. Misschien komt Francis nog even een potje schaak spelen. In plaats daarvan komt Sjaak de kamer in. Hij heeft een spelletje bij zich. Als Erin hem schrijft, dat zij het wel zielig vindt voor Douwe, zegt Sjaak: "Hij mag blij zijn als hij geen flink pak voor zijn broek krijgt. Douwe moet nu even streng worden aangepakt. Net als jij als jij zo'n bui hebt." Hij knipoogt naar Erin. Erin bloost. Sjaak zet een tafeltje tegen het bed. Als het spelletje bijna is afgelopen, komt Peter met koffie voor Sjaak en zichzelf de kamer in. Erin krijgt nog eens een flink glas limonade. 'Mag Douwe nu ook weer bij ons komen? Ik vind het zo zielig voor hem.' schrijft Erin aan Peter. "Sorry schatje, maar Douwe heeft even net zoveel rust nodig als jij en moet nog even lekker slapen. Jullie komen vanmiddag heus nog wel aan het tekenen. Ga jij straks ook nog maar even rusten. Lust jij misschien wel een half boterhammetje met honing?" Peter wil haar verlokken iets meer te eten. Erin knikt gretig. Honing is nog steeds één van haar favorieten. Peter haalt haar een bordje met een halve boterham in kleine stukjes. Als Erin alles op heeft, moet zij weer gaan slapen. Sjaak gaat naast haar zitten. Hij heeft maar een goed boek meegenomen. Hij sukkelt echter ook in slaap. Na een uur

- 349 komt Douwe op kousenvoeten de kamer in. Peter heeft hem wakker gemaakt, anders slaapt hij vannacht niet. Nu kan hij met Erin gaan tekenen. Erin is net wakker geworden. 'Sjaak slaapt. Niet wakker maken.' seint zij naar Douwe. Die grinnikt in zichzelf. Dan loopt hij maar naar de andere kant van Erins bed. Hij geeft haar het tekenblok en de kleurtjes aan en helpt haar wat rechter op te gaan zitten. Hij stapelt een stel kussens in haar rug, dan kan zij lekker achterover leunen. Erin is nu niet warm meer. Wel moet zij nog iedere keer hoesten, maar het zijn niet meer de slopende buien als eerder. Douwe en Erin werken al een poosje, als Sjaak wakker wordt. Die knippert met zijn ogen. "Hallo, jullie hadden me wel wakker mogen maken. Hoewel het wel lekker is zo'n dutje. Hebben jullie fijn getekend?" "Teken je even met ons mee. Ik heb nog wel wat spullen voor je." Douwe wil eigenlijk graag, dat Sjaak erbij blijft. Sjaak wil dat wel. Daarna zitten zij gedrieën te tekenen. Op een gegeven moment trekt Erin Sjaak aan zijn mouw. Zij slaat terug in haar tekenblok en laat hem een tekening zien. Zij grijnst er bij. "Deugniet. Foei. Oudere mensen voor de gek houden. Van wie heb jij dat geleerd." lacht hij. Erin heeft hem getekend, toen hij lag te slapen. Nu lacht zij met hem mee. Zij geeft hem gauw de tekening. Douwe heeft hem ook al gezien. Hij grijnst naar Sjaak. Het voelt hier echt als een warme douche. Dan betrekt ineens Erins gezichtje. Zij kijkt Douwe aan en er komen tranen in haar ogen. Douwe schrikt een beetje. 'Douwe, ik ben de tekening voor Donja vergeten. Nu kan hij niet meer op tijd klaar zijn. Wat moet ik nu doen?' "Meisje, ik had hem toch niet weg kunnen brengen. Maak je maar niet naar. Geef haar maar die tekening, die jij zondagavond van haar hebt gemaakt. Daar kan Peter wel even een lijstje om laten maken. Dan kun je die andere tekening wel aanbieden, als zij jarig is. Dat duurt nog een maand." Peter komt net de kamer in om zich bij de anderen aan te sluiten. Hij heeft zitten werken, maar heeft er even geen zin meer in. "Wat hoor ik over een tekening inlijsten? Is Erin weer aan de gang?" Hij kijkt haar aan alsof hij boos is, maar zij ziet wel, dat hij eigenlijk lacht. 'Peter, wil jij alsjeblieft een tekening voor mij laten inlijsten? Die wil ik in het weekend aan Donja geven, voor in haar nieuwe huis.' schrijft zij hem. Peter knikt. "Komt in orde, hoor. Kun jij het nu goed volhouden of wordt je ook al weer moe?" 'Nee, ik ben nog niet moe. Maar ik wilde nog even een

spelletje schaak spelen met Francis. Ik heb hem nog helemaal niet gezien vanmiddag.' "Lieverd, Francis heeft Carla voor vanmiddag ontvoerd. Ik weet niet wat ze zijn gaan doen, maar Carla heeft wel een middagje vrij verdiend, niet?" Erin knikt. Carla heeft dat zeker. Zij moet maar steeds voor iedereen zorgen. Peter pakt een boek en gaat erbij zitten

- 350 lezen. Het is heel knus en gezellig zo. Hij werpt zo nu en dan een blik op de tekeningen van Douwe en Erin. Die twee mogen niet maar zo alles tekenen. Douwe heeft zich tot nu toe voorbeeldig gedragen. Hij heeft echt zijn best gedaan, om er het beste van te maken. Peter is best heel trots op die neef van hem. Toch doet het hem verdriet, dat Douwe zolang met zijn last is blijven rondlopen en ook oude vriendschappen heeft afgekapt. Nu werkt Douwe aan een idee voor een reclame. Zijn eigen bedrijf gaat immers ook door. Hij heeft wel regelmatig contact gehad met zijn medewerkers, maar toch. Peter heeft hem vanmiddag nog gezegd, zijn secretaresse op te bellen, om zich ziek te melden. Douwe heeft toen maar gelijk zijn tweede man gevraagd om de boel voor een aantal maanden over te nemen. Hij zal zeker zolang nodig hebben om weer tot rust te komen en om te herstellen. Aan het eind van de middag klinkt vanuit de keuken: "Hallo, is er nog iemand thuis?" Christiaan en Lydia zijn weer thuis. Sjaak loopt zo snel mogelijk naar de keuken, om ze te feliciteren. "We zitten met zijn drieën bij Erin op de kamer. Die is alweer een stuk beter en zo was het veel gezelliger. Kom er lekker bij zitten. Willen jullie koffie of iets anders te drinken?" Christiaan schudt zijn hoofd en omhelst zijn zwager even. Dan loopt het drietal naar Erins kamer. Die gaat meteen rechtop zitten en strekt haar armen naar hen uit. Lydia vliegt er gelijk in. Er wordt stevig geknuffeld. Ook Christiaan komt aan de beurt. Ook Peter en Douwe knuffelen het pasgetrouwde paar. Als alle opwinding weer een beetje is afgezakt en iedereen met iets te drinken is gaan zitten, geeft Christiaan Erin een pakje. "Dit heb ik jou beloofd. Ik wil, dat jij het rustig openmaakt en het als aandenken aan onze trouwdag bewaard." Erin neemt het pakje met enig ontzag aan. Zij pakt het eerbiedig uit. Het bevat een boek met trouwrituelen van over de hele wereld. Het is natuurlijk in het Engels geschreven, maar dat is voor Erin geen probleem. Er loopt een traantje over haar wang en zij kijkt Lydia en Christiaan glimlachend aan. Haar onderlip trilt wel een beetje. 'Vindt jij het niet mooi?' seint Lydia. Die weet wel beter, maar zij plaagt Erin een beetje. Die houdt het boekje dicht tegen zich aan en seint: 'Het mooiste cadeau. Ik ben jullie zo dankbaar. Worden jullie maar heel gelukkig samen.' 'Jouw zegenwens is mijn mooiste cadeau.' "Er komt natuurlijk nog wel een groot bruiloftsfeest, maar daarop moeten we nog even wachten, want de familie uit Australië moet ook over kunnen komen." kondigt Christiaan aan. Erin kijkt Peter even vragend aan. Een huwelijksfeest kent zij niet. Dat heeft zij nog nooit meegemaakt. Douwe kijkt er glimlachend naar. Wat een schat is het eigenlijk. "Wat is het hier kaal." horen ze Carla zeggen in de keuken. Iedereen loopt nu naar de keuken, om alles te gaan vertellen aan en te horen

- 351 van de nieuwkomers. Erin kijkt sip. Nu blijft zij alleen achter. Dan gaat de kamerdeur open en komt Carla binnen. Erin strekt haar armen naar haar uit, maar Carla knuffelt haar nu niet. "Ik kom even jouw temperatuur opnemen. Als hij laag genoeg is mag je mee aan tafel, anders kom ik bij jou eten. Is dat goed?" Erin knikt maar. Zij kan er toch verder niets aan doen. Ze moet wel gehoorzamen. Carla pakt de thermometer en neemt Erins temperatuur. Die is bijna weer normaal. "Goed zo, meisje, we kleden je wel lekker dik aan en dan kun je mee. Maar wel zeggen als je moe wordt." Erin is wat blij, dat zij nu even uit bed mag. Zij helpt zelf hard mee. Dit levert haar natuurlijk weer een hoestbui op. "Ja, nu wil je weer te hard gaan. Laat het maar aan mij over." Carla is hier heel laconiek. Zij duwt Erin naar de keuken en zet haar tussen Douwe en Peter. Francis kijkt even een beetje zuur. Hij heeft er zelf voor gekozen om vanmiddag met Carla te gaan winkelen. Het was een hele verademing. Hij heeft iets gezien op Erins geboorteakte. Erin is over twee weken jarig. Die heeft vast nooit een verjaardagsfeest meegemaakt. Nu heeft Francis een verjaardagsfeestje voor haar georganiseerd. Samen met Carla. Zij hebben al uitnodigingen verstuurd naar de meeste mensen en Carla heeft een mooi cadeau voor haar besteld. Nu geeft Francis een uitnodiging aan de anderen in de keuken. Daarom heeft Carla zolang getreuzeld. Als Erin in de keuken komt, is er geen uitnodiging meer te zien. Peter heeft een ovenschotel in de oven gezet en die kan nu op tafel. Carla heeft die klaargemaakt, voordat zij ging winkelen. Iedereen gaat aan tafel. Frits, die de hele middag aan het opruimen is geweest in Erins kantoor, komt even langs om te vertellen hoe het ermee staat. De schade valt erg mee. De verf is gemakkelijk van de meubels te krijgen, behalve van de stoel en die moest toch al vervangen worden. Helaas heeft de monitor het niet overleefd. Die wordt vervangen en de muren worden opnieuw behangen. Er komt ook nieuwe vloerbedekking. Daar mag aan tafel in bijzijn van Erin niet over gesproken worden, dus wordt ook Frits aan tafel gezet. Het is erg gezellig aan tafel. Erin eet zoveel zij kan. Carla staat ervan te kijken. 'Dat was erg lekker. Jammer, dat ik niet meer op kan. Dank je wel.' schrijft Erin aan Carla. Die glimlacht. "Zal ik nog een beetje voor je bewaren voor vanavond?" vraagt zij. Erin knikt enthousiast. Dus zet Carla een beetje weg in een schaaltje. Zij ziet Peter ernaar kijken met glimmende ogen. "Nee, dat is niet voor jou, brombeer. Dat is voor Erin. Jij kunt nú genoeg eten." Peter bloost. Iedereen lacht hem uit. Iedereen behalve Erin. 'Jij mag het wel opeten, als jij honger hebt, hoor.' schrijft zij hem. Hij geeft haar een knuffel. "Nee, jij moet ervan

- 352 groeien. Carla heeft gelijk. Ik kan nu genoeg eten." Als het later wordt, wordt Erin vermoeider en zij gaat een beetje hangen in de stoel. "Erin!! Jij zou waarschuwen, weet je nog? Nu is het bedtijd voor jou. En geen gepruil. Naar Bed." Sjaaks stem klinkt echt streng. Peter kijkt haar aan en trekt zijn wenkbrauwen op. Erin wordt vuurrood. Zij zwaait welterusten en gaat braaf naar haar kamer. Peter loopt achter haar aan, om haar in bed te helpen. Als hij haar uit de stoel tilt, vraagt hij haar: "Was jij vergeten, wat jij beloofd had? Of was jij ondeugend?" Erin geeft aan, dat zij het vergeten was, het was ook zo gezellig. "Nu vooruit dan maar. Dan zal ik het je maar vergeven. Anders kreeg jij nu een flink pak voor je broek. Want ik wil niet, dat jij jezelf weer tekort gaat doen." Erin kijkt heel sip en geeft hem een knuffel. Zij helpt zo goed mogelijk mee met uitkleden en gaat dan braaf liggen. "Nu even een dutje doen. Dan komt Francis straks nog even voor dat spelletje schaak." bromt Peter. Hij blijft even op de rand van Erins bed zitten en houd haar hand vast. Zij doet gehoorzaam haar ogen dicht en valt langzaam in slaap. Peter loopt terug naar de keuken. Daar is een hele discussie ontstaan over het verjaardagsfeest. "Jongens, laten we een beetje rustig doen. Straks kan zij het horen. Het moet wel een verrassing zijn." Francis neemt weer even de leiding. Iedereen mag en kan meedoen aan het organiseren. Mama is ook in kennis gesteld en er is haar gevraagd voor het gebak te zorgen. Italiaans gebak is het lekkerste. Er wordt aan de voordeur gebeld. Het is Harry. "Ik kom even die sleutel afgeven. Ik ben het helemaal vergeten." "Loop maar door naar de keuken. Maar niets tegen Douwe zeggen. Geef de sleutel maar gewoon aan Francis. We zijn bezig Erins verjaardag te regelen." Peter loopt achter Harry weer naar de keuken. Daar geeft Harry de sleutel aan Francis. Het bevreemd hem een beetje, totdat hij Douwe ziet. "Heb jij een duw gehad, maat? Je ziet er beroerd uit. Goed voor jezelf zorgen, hè?" Iedereen kijkt hem aan. "Ik heb al eens een workshop bij hem gedaan. Toen was dat het thema." grijnst hij. Dan geeft hij Douwe een klopje op zijn schouder. "Als je me nodig hebt, kun je me vinden." zegt hij zachtjes. Douwe knikt. Hij kan even niets zeggen. Het is toch wel hartverwarmend zoveel vrienden te hebben. Hij geeft Harry een hand. "Beloofd." is zijn schorre antwoord. De anderen zijn er even stil van. "Ik hoorde iets over Erins verjaardag. Kunnen wij nog iets doen? Ik heb al zoveel over haar gehoord." Hij wordt uitgenodigd te gaan zitten. Het wordt nog een gezellig uurtje. Dan gaat Sjaak even kijken bij Erin. Die ligt naar het plafond te staren. Hij kan zien, dat zij ergens mee zit. "Is er iets, lieverd? Heb jij iets nodig? Doet je knie weer zeer?" Erin schudt haar hoofd. Zij kijkt

- 353 hem niet aan zoals anders. Nu gaat hij zich een beetje zorgen maken. Hij gaat op de rand van het bed zitten. Dan voelt hij haar pols. Die is regelmatig. Erin draait haar hoofd af. Dat is Sjaak niet gewend. "Oké, vertellen. Wat is er aan de hand. Er is iets niet goed."

'Ik ben niet goed. Hoe kan ik nu een goede vriendin zijn voor Lydia, als ik haar niet eens haar huwelijksgeluk gun. Ik wil haar graag bij me houden. Ik wil niet, dat zij met Christiaan meegaat. Ik wil graag, dat zij bij mij slaapt. Ik ben een slecht mens. Laat mij maar alleen. Dan kan ik proberen om die slechtheid eruit te krijgen.'

Nu is Sjaak echt gealarmeerd. Hij slaat de dekens een eindje weg. Dan ziet hij de krabbels op haar benen en armen. Hij trekt zijn wenkbrauwen op. "Hier maak ik dus wél werk van. We hebben een afspraak, dame. Dit blijft niet zonder gevolgen. Als jij ergens mee zit wordt er over gepraat. Jij mag jezelf geen kwaad doen. Ik ga nu naar Christiaan en Peter en dan komen we hier even praten. Geloof maar niet, dat je hier zomaar mee wegkomt." Hij is heel boos. Hij loopt naar de keuken. Peter ziet meteen, dat er iets mis is. "Nee. Sjaak, is ze zieker geworden? Is de koorts opgelopen?" "Peter, wil jij even meekomen?" Hij wenkt Christiaan even met zijn hoofd. Die wordt wit. Hij loopt de beide mannen achterna. Lydia ziet ze gaan, kijkt Carla aan en ziet de tranen in diens ogen opkomen. Lydia loopt op haar toe en slaat haar armen om Carla heen. Zo wachten ze stil op wat komen gaat. Peter en Christiaan kijken Sjaak even aan, voor ze de slaapkamer ingaan. "Ernstig?" vraagt Christiaan. "Ja, voor ons wel. Het is wel te begrijpen, maar niet goed. Wat moeten we hier nu weer mee. Zij heeft zichzelf helemaal kapot gekrabd. Niet echt ernstig, maar toch. Eigenlijk gaat dit te ver." Peter wordt woest en wil de slaapkamer inlopen. Christiaan houdt hem tegen. "Nee, Peter, slaag werkt nu verkeerd. Dat is wat zij verwacht en eigenlijk ook wil. Er moet een straf gevonden worden, die hard aankomt, zonder schade te doen, aan wat wij hebben bereikt. Ik denk, dat ik beter eerst kan gaan horen naar het hoe en waarom." Sjaak zegt zachtjes: "Ik ben bang, dat juist jíj dat nooit uit haar loskrijgt. Zij is jaloers op jou. Tenminste een beetje. Daarom vindt zij zichzelf slecht. Omdat zij niet weet hoe anders, probeert zij die slechtheid uit te krabben. Nu heb ik behoefte aan een borrel." Christiaan kijkt hem aan. Er staat een besliste uitdrukking op zijn gezicht. "Oké, ik ben dus diegene, die haar aan moet pakken. Ik weet al iets. Ik zal het dametje even de oren wassen. Peter, jij gaat terug naar de keuken. Maak je niet kwaad. Vergeef haar maar, ze weet nog niet beter. Brom een beetje op haar. Vertel de anderen, wat zij heeft gedaan en waarom. Dit zal Lydia verdriet doen. Daar kunnen we helaas niets aan doen. Die kan dat wel hebben en het zal wel weer overgaan. Het

- 354 is de bedoeling, dat niemand anders tegen haar doet, dan op haar brommen. Begrijp me goed, dat zal haar behoorlijk van streek maken. Het brengt de boodschap beter over dan een pak slaag of een boetepreek. Maak het haar verder naar de zin. Of juist net niet, want dan zou ze dat pak slaag in tienvoud krijgen en zijn we nog niets verder. Vertroetel haar. Doe lieve dingen voor haar, maar mopper wel even. Niet langer dan vandaag. Zorg, dat iedereen nog even bij haar kan. Niet méér medicijnen, maar wel een kop lekkere, warme chocolademelk. Bij ieder ander zou je zo fout gedrag belonen, maar bij haar werkt het nu eenmaal anders. Peter, ik weet dat het gek klinkt, maar zij is erger gestraft, als jullie lief voor haar zijn. Ik ga nu even de kwade pier uithangen." Hij gaat zonder kloppen Erins slaapkamer binnen. Erin ziet hem komen. Er is pure angst in haar ogen te zien, als zij aan zijn gezicht ziet, dat hij alles weet. Hij gaat bij haar bed staan en trekt het beddek af. Nu is enigszins de omvang te zien van wat zij heeft gedaan. Alles, wat zij kon bereiken vertoont bloedige krabbels. Alleen haar gezicht, hals en handen zijn vrij. "Ben ik dat?" Christiaans stem klinkt kil. "Ben jij zo jaloers op mij? Ik denk, dat jij je jaloezie een beetje misbruikt. Nietwaar, Erin?" Erin blijft hem aankijken. Dan komt er weer leven in haar ogen en schaamte, verdriet en ook verwarring. Nu gaat Christiaan zitten. Hij pakt een zakmes uit zijn zak. "Als ik jou dit mes geef, wie steek jij er dan mee? Mij? Ik ben tenslotte met Lydia getrouwd en heb haar bij jou weggehaald? Of jezelf? Om wat voor reden je er maar aan wil geven. Je zegt, dat jij slecht bent, omdat je wilt, dat jouw vriendin bij jou blijft. Maar ben je ook zo slecht, om haar echt bij je te houden? Als jij hiermee bezig blijft, zal Lydia bij jou willen blijven. Wil jij dat? Of wil jij, dat zij met mij meegaat en gelukkig wordt. Nu kiezen." 'Ik wil, dat jullie gelukkig worden. Ik heb er

grote spijt van, dat ik mezelf zo misdragen heb. Ik wilde jullie niet pijn doen. Ik heb niet goed nagedacht. Laat me maar opsluiten. Neem alsjeblieft Lydia mee en zeg haar, dat dit niet was om haar, maar dat ik gek geworden ben en niet meer weet wat ik doe.' Christiaan sluit zijn ogen. Er trekt een pijnlijke uitdrukking over zijn gezicht. Hij kijkt Erin aan. Nu ligt er een verdrietige blik in zijn ogen. "Meisje, wat doe jij nu allemaal. Je maakt jezelf en iedereen helemaal van streek, terwijl er helemaal niet zoveel aan de hand is." Zijn stem klinkt vermoeid. "Als jij hierover had gepraat, kan iedereen je wel vertellen, dat jaloerse gevoelens wel eens voorkomen. Iedereen heeft zijn onzekerheden. Daar komt jaloezie uit voort. Eigenlijk is het angst om verlaten te worden. Of niet te krijgen, wat jij denkt nodig te hebben. Bovendien is jouw jaloezie helemaal niet zo groot. Jij gunt Lydia liever aan mij, dan haar

- 355 verdriet te doen. Verdikkie, als jij het niet zover had laten komen, maar eerder had gepraat, was er niets aan de hand geweest. Natuurlijk vind jij het niet leuk, dat Lydia niet meer bij jou slaapt. Maar als jij de keus hebt, denk je toch eerst aan haar geluk. Jij krijgt trouwens dat mes echt niet. Sjaak is woest. En ik ook een beetje, om van de anderen nog maar te zwijgen. Over wat jij hebt gedaan, niet over wat jij hebt gedacht of gevoeld. Het enige slechte in jou is de gedachte, dat jij slecht bent. Jij bent mens. Je kunt geen god zijn. Jij bent trouwens wel een lief mens. Ik ga Sjaak zijn boosheid op jou laten botvieren. Hij zal flink op je mopperen, denk ik en dan alle wonden met jodium behandelen. Ik garandeer je dat dát zeer doet. En niet alleen jou, maar ook hem. Verder zal iedereen even met jou komen praten. Jou vertellen, hoe zij erover denken. Ik heb helaas morgen en donderdag geen tijd, maar vrijdag ben ik hier weer aanwezig. Dan gaan wij samen werken. Nu ik kom als laatste nog even bij je kijken. En laat Carla jouw nagels knippen. Die wil ik heel kort zien. Dit gebeurt niet weer." Met die woorden staat hij op en geeft haar een kus op haar voorhoofd. Erin is er helemaal ondersteboven van. In plaats van slaag, krijgt zij een kus. Als Christiaan wegloopt, loopt er een traan over haar wangen. Zij wil hem snel wegvegen, maar Sjaak heeft hem al gezien. "Van verdriet, schaamte of woede?" 'Schaamte en verdriet, om wat ik anderen aan verdriet heb gedaan.' Erin blijft stil liggen, terwijl Sjaak zwijgend haar wonden verzorgt. Hij doet dit zo zachtjes mogelijk en hij gebruikt ontsmettende zalf en geen jodium. Het prikt dus helemaal niet. Als hij klaar is blijft hij even stil zitten. "Moet ik op jou mopperen? Erin, kijk me aan. Ik heb verdriet, dat jij mij niet genoeg vertrouwde om erover te praten. Als je dat gedaan had, kon ik je vertellen, dat ik ook liever gezien had, dat ze nog even gewacht hadden. Ik gun ze hun geluk wel, maar ik wilde ook nog heel veel met Lydia gaan doen, wat zij nu met Christiaan zal gaan doen. Nee, ik mopper niet op jou. Maar ik hoop. Ik hoop, dat jij hiervan leert. Het is misschien wel het moeilijkste, wat er te leren is. Ik wil dat jij leert vertrouwen. Jij, die zo weinig reden hebt gehad om te vertrouwen. Ik wil je helpen, dat te leren. Zullen we dat samen proberen te leren?" 'Krijg ik nu geen straf van jou?' De verbijstering is van Erins gezicht te scheppen. "Ga jij mij meer vertrouwen, als ik jou nu straf geef? Zeker voor iets, waar ikzelf ook nog mee worstel? Worden we daar beter van?" Erin schudt schuchter haar hoofd. Dan komen de tranen. En een stevige hoestbui. Sjaak houdt haar vast en kalmeert haar. "Wil jij, dat ik wegga, of dat ik bij jou blijf? Zeg het maar, hartje." 'Als ik nu kies voor weggaan, kom je dan straks nog wel terug?' "Ja, ik

- 356 kom nog terug. Je krijgt je medicijnen ook nog. Ik laat nu Peter bij jou. Ik denk, dat Christiaan wel met hem gepraat zal hebben. Wees maar niet bang." Hij loopt de slaapkamer uit en laat Peter naar binnen gaan. Erin durft hem niet aan te kijken. Zij schaamt zich zo hard, dat haar hele gezicht rood is. Peter loopt op haar toe en gaat op haar bed zitten. "Zat er weer een kronkel in je hersenen? Was die er nog niet uitgestreken, meisje? Je hebt ons even heel erg laten schrikken. Maar alles is weer goed. Christiaan wil, dat we op jou mopperen, maar dat wil ik niet. Ik wil alleen een knuffel en een welgemeend sorry van jou. Is het zo goed? Of verlang jij nog steeds naar een flink pak voor je broek?" Erin schudt haar hoofd. Met gebogen hoofd schrijft zij: 'Ik heb wel een pak slaag verdiend. Ik ben echt niet

goed bezig geweest. Domme kronkels. Het spijt mij echt heel erg, dat ik iedereen verdriet heb gedaan. Ik wil het heel graag goed maken. Mag ik alsjeblieft toch de knuffel?' Peter neemt haar in zijn armen en knuffelt haar stevig,

totdat hij haar naar adem hoort happen. Hij laat haar los, trekt het dek van haar af en bekijkt de verwondingen. Erin durft hem nu helemaal niet meer aan te kijken. Als hij haar weer netjes en zachtjes toedekt, kijkt zij steels zijn richting uit. "Doet het erg zeer?" Erin schudt. Nee, het doet alleen zeer als je er op drukt. De zalf van Sjaak heeft de meeste pijn eruit gehaald. Hier en daar schrijnt het nog een beetje. Dan pakt Peter haar kin en dwingt haar hem aan te kijken. "Goed. Zo moet het blijven. Die krabbels zijn over een paar dagen wel over en dan ziet niemand er meer iets van. Jij krijgt nog een kusje van mij en dan ga ik Carla even halen." Hij geeft haar de kus en loopt weg. Erin ligt te wachten. Misschien is Carla wel zo boos, dat zij helemaal niet wil komen. Dan gaat de deur open voor Carla. Die heeft iets in haar handen. In de ene hand heeft zij een kan met drinken en in de andere heeft zij een bakje met chocolaatjes. Ook zij gaat op Erins bed zitten. Erin kijkt haar even heel schichtig aan. Zij ziet alleen maar bezorgdheid en liefde. Nu trekt het schaamrood over Erins gezicht. 'Kun jij mij dit ooit vergeven? Ik

heb er zo'n theater van gemaakt en iedereen laten schrikken en verdriet gedaan. Ben jij erg boos?' "Nee Erin, ik ben niet boos. Sjaak heeft het ons allemaal uitgelegd. Zelfs Christiaan vindt niet meer, dat er op jou gemopperd moet worden. En natuurlijk, wij zijn geschrokken en het doet ons verdriet, dat jij dit hebt gedaan, maar we weten allemaal, dat jij het wel eens heel moeilijk hebt met jezelf. Wat ik wel wil doen is kijken, of de koorts nu niet is teruggekomen." Zij neemt Erins temperatuur. Die is nog steeds iets te hoog, maar niet schrikbarend. "Mooi nog iets naar beneden en dan kun je weer voorzichtig uit bed. Dan kun

- 357 je donderdag toch voor controle naar het ziekenhuis. Ik denk trouwens, dat je daar wel wat te mopperen zult krijgen. Dus bereid je maar voor. Nu wil ik even bij je komen zitten en ik heb iets lekkers voor jou meegebracht. Ik ben vandaag nog amper bij jou geweest. Carla aait Erin even over de wang. Dan houdt zij haar de chocolaatjes voor. "Ik heb erover nagedacht. Ik wil niet, dat jij vannacht zonder hulp bent. Nu vindt Peter dat ook, dus hebben wij besloten, dat ik voor vannacht hier slaap. Maar alleen voor vannacht. Morgen bedenken we wel weer een oplossing. Nee, geen tegenspraak. Wij kunnen nog lang genoeg bij elkaar slapen. Het geeft niets, als ik eens een nachtje bij jou logeer. Maar ik ben wel strenger dan Lydia. Ik zet de kan met drinken en de chocolaatjes hier neer en ga de volgende roepen. Ik zie jou straks nog wel. Sterkte, meisje." Douwe steekt net zijn neus om de deur. "Mag ik al binnenkomen? Of zal ik nog even op de gang blijven wachten?" Carla geeft nog snel Erin een kus op haar voorhoofd. Dan verlaat zij snel de kamer. Douwe kijkt naar Erin. Die kijkt naar haar handen. Zij durft hem niet aan te kijken. "Is de schade erg groot?" Nu kijkt Erin hem even aan. Zij haalt haar schouders op. Douwe gaat in de rolstoel zitten. Hij ziet de chocolaatjes staan en kijkt nog eens naar Erin. "Vreemd gevoel, hè? Als je iets doet, waar je verwacht een fikse straf voor te krijgen en dan door iedereen verwend te worden. Maar denk erom, ze verwennen jou alleen, omdat jij er spijt van hebt. Het mag geen tweede keer voorkomen." Erin schudt nu verwoed haar hoofd. 'Ben jij erg boos? Krijg ik straf van jou? Wil jij mij nu nog wel helpen? Wil jij nog wel bij mij blijven? Nu je weet, wat ik heb gedaan?' "Maar liefje, denk je eens in, dat ik dat gisteren had gedaan. Zou jij mij dan niet meer willen zien? Zou jij dan zo boos op me zijn, dat ik straf zou krijgen? Of zou jij mij willen troosten, als ik er spijt van had? Natuurlijk ben ik ook wel een beetje boos en verdrietig, dat jij het hebt gedaan, maar jij hebt oprecht spijt, dus het wordt je vergeven. Zo gaat dat in de wereld." Douwe houdt haar handen even een poosje vast. "Wil jij nog, dat ik jou help? Ik heb iets gedaan, wat minstens even erg is." Erin kijkt hem verbijsterd aan. Douwe heeft nooit iets gedaan, om een ander pijn te doen. "Lieverd, soms is verzwijgen veel erger dan liegen. In iedere leugen zit een stukje waarheid, zit een stukje verwerking. Het is niet goed, maar soms, heel soms is niets zeggen erger." Erin begrijpt het eerst niet, maar dan beseft zij, dat Douwe het over zichzelf heeft. Dan kan zij het begrijpen. Zij grijpt zijn hand en houdt die tegen haar wang. Dan drukt zij er een kus op. "Ja, troost jij maar gauw weer een ander. Nu ben jij diegene, die troost nodig heeft, Moppie. Geef het niet op, hè? Dan probeer ik het ook vol te houden. Oké, ik ga Francis zeggen, dat hij eindelijk even bij je

- 358 mag. Hij is haast niet meer te houden." Douwe geeft haar een knuffel en gaat weer. Nu duurt het iets langer. Als Francis om de hoek kijkt staat zijn gezicht strak. Erin voelt meteen, dat Francis wel boos is. Hij moppert wel. Zij krijgt nu echt de oren gewassen. "Waar dacht jij mee bezig te zijn? Foei, ik had je toch wel wijzer verwacht. Waar zijn we nu al die tijd mee bezig? En dat alleen, omdat je een beetje jaloers bent op iemand. Als iedereen dat deed, die jaloers was, dan hield niemand een velletje over. Dan zijn er wel mensen, die veel harder gestraft moeten worden. Niet meer doen, hè, schattebout? Beloof je me dat?" Erin kijkt hem aan en knikt. Nu is de boze bui van Francis over. Hij heeft zijn zegje gedaan. Nu is alles weer goed. Hij neemt haar handen en kust al haar vingers. Dan kust hij haar wang. Hij staat op. "Lydia wil jou nog erg graag spreken en Christiaan heeft ook nog een preek voorbereid geloof ik." lacht hij. Hij kust haar nog een keer op haar voorhoofd en loopt dan de kamer weer uit. Na een poosje komt Lydia om de deur kijken. "Mag ik binnenkomen?" Erin knikt. Zij durft Lydia helemaal niet aan te kijken. Die gaat op een stoel zitten. Als Erin haar steels even bekijkt, ziet zij de sporen van tranen op Lydia's gezicht. Zij veegt ze zacht weg. Haar gezicht staat heel beschaamt. Lydia pakt haar pols vast. "Weet jij, waarom ik gehuild heb? Omdat ik in mijn verlangen naar Christiaan, niet meer heb gedacht aan de mensen, die me lief zijn. Aan mijn broer en mijn vriendin. Als we er iets rustiger mee omgegaan waren, had jij er eerst aan kunnen wennen. Kun jij mij mijn haast vergeven?" Erin kijkt haar nu niet-begrijpend aan. 'Ik hoef jou niets te vergeven. Jij volgt je hart. Ik moet daar rekening mee houden. Ik mag niet jaloers worden, omdat ik niet krijg, wat ik hebben wil. Het spijt mij echt, dat ik je trouwdag nu heb verpest.' "Hé, die is niet verpest hoor. Het beste komt zelfs nog. Maak jij je daar maar geen zorgen over. Vrijdag zijn we weer hier. Dan maak ik lekker veel tijd voor jou vrij. Gaan we lekker kletsen en dat huwelijksritueel opzoeken. Ik wil graag door jou getrouwd worden op ons huwelijksfeest. Doe jij wel, hè? Ik ga nu. Christiaan wil jou nog even de oren wassen. Hij is, geloof ik, wel een beetje boos. Laat hem maar even stoom afblazen. Dan heb je dat ook weer gehad. Niet bang zijn. Hij blijft niet boos en wij laten jou nooit in de steek. Kom, geef me een kus." De meisjes knuffelen en kussen elkaar en dan loopt ook Lydia de kamer uit. Nu loopt er een traan over Erins gezicht. Voor zij de kans krijgt hem af te vegen staat Christiaan al naast haar en veegt de traan met een tissue af. "Gaat alles nog goed hier? Wat de anderen jou ook verteld hebben, ik ben niet boos. Een beetje verdrietig, maar absoluut niet boos. Tenminste niet op jou. Wel op de mensen, die jou hebben geleerd, dat jij slecht bent. Dat ben je absoluut niet. Jij bent een heel lieve

- 359 meid en ik heb jouw vriendin ingepikt en dat is een teleurstelling. Tutje, jij bent niet echt jaloers. Niet op mij. Jij bent alleen maar teleurgesteld, dat Lydia niet bij jou blijft. Dat is niet slecht. Dat is een compliment aan Lydia. Jij laat zien, dat jij van Lydia houdt. Geef me een kus. Ben je al een beetje bekomen?" Erin geeft hem een kus op de wang. 'Christiaan, ik wil jullie twee echt feliciteren. Ik wens jullie

alletwee alle goeds. Goed voor elkaar zorgen. Ik hoop, dat jullie nu nog wel een keer komen.' "Ja, Suffie. Natuurlijk. Of dacht je onder je straf uit te

komen. Ik heb je eerder straf gegeven, of ben jij dat vergeten?" Erin schudt haar hoofd. "Wij komen vrijdag al weer. Misschien komt Lydia donderdagmiddag nog even, als jij naar het ziekenhuis bent geweest. Nou, een beetje beter op jezelf passen en lief zijn. Ik ga nu met Lydia naar huis. En laat ik geen klachten horen, anders kom ik aan je oren trekken." Christiaan geeft haar nog een flinke knuffel en gaat dan de kamer weer uit. Het is al bijna negen uur. Sjaak komt samen met Carla binnen. Carla draagt een blaadje met de medicijnen en drie bekers warme chocolademelk. "Zo meiske, tijd voor de medicijnen. En daarna lekker slapen. Je zult nu wel weer uitgeknepen zijn. We beginnen met je temperatuur. Geen protest, anders moet ik echt boos worden." 'Ik zal niet protesteren, maar als morgen de koorts weg is, mag ik dan even uit bed?' Zij kijkt heel zielig als zij Sjaak dit briefje geeft. "Alleen als je echt koortsvrij bent." Sjaak doet weer een onderzoek en is duidelijk tevreden. Daarna maakt hij de medicijnen klaar en geeft Erin haar prik. Als laatste krijgt zij de beker chocolademelk. "Netjes leegdrinken, ook dat is medicijn. Ik zie, dat jij weer een mooi volle kan met drinken hebt. Maak er gebruik van, dat verlaagt de koorts en spoelt je lichaam schoon. Ik heb ook een dieet voor jou geschreven, want zo komen we nergens. Telkens, als jij wat zwaarder wordt, wordt jij weer ziek en dan val je weer net zo hard af. Morgen zal ik het je laten lezen. Je moet trouwens ook maar eens beginnen met wat oefeningen. En niet zonder toezicht, want Peter heeft mij al verteld, wat er toen is gebeurd. Nu even lief zijn, dan kan ik Carla nog even onder handen nemen." Carla rilt. Zij weet wel, dat Sjaak altijd goed kan spuiten, maar zij is nog steeds een beetje bang voor spuitjes. "Hoe lang nog, Sjaak? Kan ik niet beter overstappen op pillen? Ik voel me toch goed?" Sjaak kijkt haar aan. "Je weet zelf het antwoord. Dus dat is een overbodige vraag. Nu mouw omhoog. Dan je andere medicijn innemen en lief zijn. Anders zal ik het Peter laten weten." Carla trekt een grimas. Dan steekt zij haar tong uit naar Sjaaks rug. "Dat heb ik wel gezien, maar deert me niet. Geef mij mijn medicijnen eens aan, als je wilt." Hij is op Erins bed gaan zitten. Hij krijgt van

- 360 Carla zijn pijnstiller en zijn beker chocolademelk. Nu wordt er even zwijgend genoten. Als ze allemaal hun bekers leeg hebben, legt Sjaak Erin weer in bed en dekt haar lekker toe. "Nu lekker slapen, hè, prinses? Morgen is er weer een dag." Hij geeft haar een kusje op haar voorhoofd en gaat de kamer uit. Carla begint zich nu uit te kleden. Zij gaat ook naar bed. Eerst krijgt Erin nog een knuffel en dan stapt Carla in bed. Peter komt net de kamer inlopen. "Ah, mijn meisjes gaan lekker slapen. Droom maar fijne dingen. Carla, ik wil, dat jij morgen uitslaapt. Francis wil voor het ontbijt zorgen. Dus welterusten." Erin krijgt nog een voorzichtige knuffel en wordt nog eens lekker ingestopt en dan krijgt Carla een nachtzoen en een knuffel. "Pas een beetje op die kleine flapdrol van ons." fluistert hij Carla nog in het oor. Erin slaapt al. Peter en Carla kijken nog even samen naar haar, dan legt Peter Carla ook in bed en stopt haar in, alsof zij Erin is. Hij geeft haar een laatste kus in haar nek en loopt dan de kamer uit. Hij doet gelijk het licht uit. Het is stil in de kamer. Langzaam valt Carla ook in slaap. In de loop van de nacht wordt Carla drie keer wakker van Erin. Twee keer van een hoestbui en één keer, omdat Erin een nachtmerrie heeft. Zij woelt verschrikkelijk en roept maar steeds om de vrienden. Vooral Carla, Peter en Francis. Dan roept Erin: "Nee, nee, niet doen. Niet Francis. Laat hem leven, alstublieft, niet Francis. Nee." Zij schiet overeind en haar lichaam schokt van het snikken. Carla is direct bij haar en troost haar. Het is maar een droom geweest. Erin wordt weer rustiger. Carla geeft haar iets te drinken en dan gaan ze weer slapen. Maar voordat zij gaat slapen, schrijft Carla nog iets in een boekje. Douwe moet dit morgen weten. Als iedereen weer slaapt, sluipt er een geheimzinnige figuur naar de deur van de kooi en bevestigd er iets aan. In het donker wordt hij niet opgemerkt.

- 361 -

Woensdag 24 april 2002 Frits is in de morgen de eerste, die het ziet. Hij vindt het een heel vreemd iets. Hij verwijdert het van de deur en neemt het mee naar de keuken. Daar kijkt men er ook van op. Peter wordt een beetje boos. Hij wil het graag weggooien, maar er is beloofd, om niets meer voor elkaar te verzwijgen. Dus geeft hij het aan Sjaak, om aan de anderen te laten zien. Voor Erin is dit maar goed ook. Peter en Francis gaan naar kantoor. Sjaak blijft nog even zitten en Frits gaat naar de schuur. Hij is daar de hele morgen druk aan het klussen. Als Carla om negen uur wakker wordt, ligt Erin al een tijdje wakker. "Goedemorgen. Hoe voel jij je? Voel jij je goed?" Erin knikt een beetje. Carla staat langzaam op en loopt op haar toe. Zij voelt even in Erins nek. Dan pakt zij de thermometer. Erin heeft geen koorts meer. "Waarom voel jij je niet goed? De koorts is weg." 'Ik voel me zo

beschaamd. Ik heb me gisteren zo aangesteld en iedereen is zo lief, terwijl ik straf verdiend heb.' Carla schiet in de lach. "Misschien maakt dit meer indruk, dan straf." Zij kroelt door Erins haren. Dan helpt zij Erin naar het toilet en met aankleden. Intussen kleed zij ook zichzelf aan. De dames gaan gekleed naar de keuken voor een ontbijt. "Hallo, wat ziet mijn oog, geen koorts meer, hartje?" Sjaak kijkt verheugd op. Erin schudt glimlachend haar hoofd, om vervolgens weer heel verlegen te kijken. Sjaak lacht er hardop om. "Nou kom maar gauw aan tafel, dan zullen we even naar jouw dieet kijken. Ik wil, dat jij dit zelf gaat doen, Dus klaarmaken en eten. Als je weigert zal ik je een flinke tik voor je broek verkopen." Sjaak is erg streng geworden. Erin knikt. Zij wil wel gehoorzaam zijn. Zij krijgt van Sjaak een briefje met haar maaltijden in handen. "Dit is een kopie. Ik heb een kopie en Carla ook. Bovendien hangt er één aan het prikbord. We zullen je allemaal in de gaten houden, totdat we zeker weten, dat alles goed gaat. Denk daar maar om. Nu, dan eet jij nu een boterham. Het beleg mag je zelf uitzoeken. En een beker melk. Als wij koffie drinken, krijg jij een boterham met honing en een appel. Plus een beker kruidenthee. De rest zien we wel met de lunch. Ga maar lekker eten.” De dames eten rustig en als zij bijna klaar zijn komt ook Douwe aan tafel. Hij ziet er niet echt fit uit. Hij heeft een wat moeilijke nacht gehad en heeft ook nog een tijdje wakker gelegen. Hij wil zijn ontbijt overslaan, maar krijgt van Erin geen kans. Zij smeert hem een boterham. Dan vraagt zij hem welk beleg hij erop wil. Hij kijkt een beetje chagrijnig maar eet zijn

- 362 boterham. Daarna voelt hij zich een beetje beter. Sjaak kijkt het even aan, maar laat die twee hun gang gaan. Carla heeft ook gezien wat Erin gedaan heeft. Zij kroelt nog eens door Erins haar. "Goed zo. Geef hem maar geen kans eronderuit te komen. Er wordt bij iedere maaltijd gegeten," Carla kijkt Douwe even streng aan. Hij bloost zowaar. 'Erin, zullen wij straks lekker even gaan tekenen? Wij samen? Gewoon lekker tekenen?' "Douwe! Jij kunt praten, dus doe dat dan ook. Geen geheimpjes jullie twee." Carla is nu echt een beetje boos.

'Douwe, vroeg mij om te tekenen. Mam, er is niets aan de hand. Ik denk, dat Douwe zich een beetje verdrietig voelt.' Carla leest het en knikt. Dan kroelt

zij ook door Douwes haar. "Dat had je ook hardop kunnen zeggen, Gekkie." "Dames en heer, in het kader van algehele eerlijkheid moet ik jullie meedelen, dat er deze morgen weer iets aan de kooideur hing. Dit voorwerp is er vannacht op bevestigd." Sjaak houdt het vreemde ding omhoog. Erin wordt wit. De tranen schieten haar in de ogen. 'NIET WEGGOOIEN!!!! IS KRACHTIGE GOEDE TOVER!!!!!' Erin zit heel druk te gebaren. "Sjaak, ik geloof, dat het heel veel voor Erin betekent. Ik denk, dat zij er heel erg blij mee is. Misschien kan zij opschrijven wat het is en wat het zou moeten doen. Als zij wat tot rust kan komen. Rustig schatje, ik kan je niet volgen. Je gaat veel te snel voor me. We gooien nog niets weg. Als het goed is mag het bewaard blijven. Rustig nou maar. Straks wordt je weer ziek. Carla wil jij haar iets te drinken inschenken." Douwe wil het ding pakken om het te bestuderen, maar hij krijgt geen kans. Zodra Sjaak het heeft neergelegd, werpt Erin zich erop en houdt het dicht tegen zich aan. Zij huilt zachtjes en zit in haar stoel te schommelen. Zij streelt het vreemde ding. Zo gaat zij een tijdje door. Sjaak kan zien, dat zij in een andere wereld is. Dan komt er langzaam rust in haar terug. Zij pakt haar schrijfblok en begint te schrijven. Over de broer van nanny Baba. Dat die een medicijnman heeft ingeschakeld. Die medicijnman heeft Erin geholpen. Bij haar ontsnapping heeft hij haar van de ene stam naar de andere gebracht. Hij heeft haar lange tijd verstopt. Hij heeft haar aan boord van de boot gebracht. Hij had de kapitein geld gegeven om voor haar te zorgen. Het pak slaag, dat zij aan boord kreeg, was niet, omdat zij een verstekeling was, maar omdat zij zich verstopt had en al enkele dagen niet gegeten had. De kapitein was toen heel boos geweest. Ngolo Ngolo Mgabi wil zorgen, dat nanny's geest wordt gewroken. Daar heeft hij voor betaald gekregen. Maar hij wil nog liever Erin helpen, want die heeft hem ooit gered van een slangenbeet. Toen was Erin nog maar acht jaar. Hij heeft beloofd naar Nederland te komen, als hij het redden kon. Nu moet hij hier ergens zijn. Dit voorwerp is één van zijn

- 363 geluksbrengers. Hij heeft hem aan de kooi gehangen, niet alleen om Erin te laten weten, dat hij er is, maar ook om haar te beschermen tegen kwade krachten. Het zal niet echt helpen tegen fysiek kwaad, maar meer tegen boze geesten. Erin wil heel graag, dat het wordt teruggehangen aan de kooideur, maar nu aan de binnenkant, zodat het niet kan worden weggehaald. En mocht er nog eens iemand komen om iets lelijks op te hangen, dan zullen zij weten, dat Ngolo Ngolo Mgabi in de buurt is. "Heb jij Mgabi naar hem vernoemd?" wil Douwe graag weten. 'Nee, naar Ngolo Ngolo Mgabi's voorvader. Dat was een groot strijder en een voortreffelijk leider.' "Mag ik deze geluksbrenger tekenen?" 'Jawel. Zelfs de tekening van zo'n geluksbrenger brengt geluk.' Er verschijnt een nadenkende uitdrukking op Erins gezicht. 'Hij is hier al langer. Hij is al langer voor mij en voor jullie aan het zorgen. Douwe, jij bent niet voor niks aan de beurt gekomen.' "Nou van mij had hij dan wel weg mogen blijven." 'Niet waar. Jij wilde wel van je verdriet af. Anders had hij toch niets bereikt. Hij kan alleen iets bereiken, als jij wilt.' Douwe kijkt haar aan en knikt dan. "Je hebt wel gelijk, maar laat dat maar onder ons blijven." Douwe pakt zijn tekenspullen en tekent de geluksbrenger van alle kanten na. Erin doet met hem mee. Zij maakt er zelfs verscheidene kleine tekeningen van. Dan vraagt zij Carla om een schaar en knipt het papier in kleinere stukken, zodat op ieder stuk een geluksbrenger staat. Nu heeft zij een heleboel kleine tekeningen. Zij geeft er één aan Sjaak en gebaart hem, dat hij die bij zich moet dragen. Dan geeft zij er ook één aan Carla. Die geeft haar er een kus voor. Als Frits binnenkomt voor de koffie kijkt hij verbaasd naar het rare ding, dat vanmorgen aan de kooideur hing en de ijverig tekenende Douwe en Erin. Erin geeft hem ook een kleine tekening en Carla laat hem het relaas lezen. Dan vertelt zij hem, dat de tekening is bedoeld om hem te beschermen en dat hij hem bij zich moet dragen. Frits haalt zijn schouders op en steekt de tekening in zijn broekzak. Carla heeft lekker koffie gezet. De mannen krijgen koffie met een koekje. Erin zit er sip naar te kijken. "Als jij je boterham en jouw appel op hebt, mag jij ook een koekje." belooft Sjaak haar. Nu lacht Erin en gaat een boterham smeren met honing. De appel wil zij graag in stukjes hebben, maar dat wil haar niet echt lukken. Zij kijkt naar Carla voor hulp. Carla doet haar voor, hoe zij de appel in partjes kan verdelen en dan gemakkelijk het klokhuis eruit halen. Nu eet Erin eerst de boterham en de appel. Dan drinkt zij haar kruidenthee. Als alles op is kijkt zij smekend naar Carla. 'Mag ik nu alsjeblieft een koekje?' Carla knikt. "Netjes gevraagd en alles is op. Hier is je koekje." Erin eet er maar kleine hapjes van. Dan kan zij er langer van genieten. Zij wordt nu

- 364 wel een beetje moe. Zij rijdt zich naar de slaapkamer en probeert zelf in bed te komen. Dat wil nog steeds niet echt lukken. Het been in de spalk is gewoon te zwaar. "Zou jij niet om hulp vragen?" Douwe is achter haar aan gelopen. Erin verschiet van kleur. 'Ik wilde het zo graag zelf doen, maar mijn been wil niet meewerken. Ik ben moe en wil even op bed gaan liggen. Dat is toch wel goed, hè?' "Ja, op bed gaan liggen als jij moe bent is goed, maar je moet niet zoveel zelf willen doen. Nu vooruit in bed dan. Ik help nu. En ik kom over een uurtje kijken, hoe het gaat." 'Dank je wel.' Voor Douwe de kamer uit is, slaapt Erin. Alles is ook zo vermoeiend. Nu Erin slaapt, laat Carla het boekje aan Douwe zien. Er staat precies in opgeschreven, wat Erin in haar slaap allemaal heeft gezegd. Douwe moet zelf ook een droomdagboek bijhouden. Hij is hier niet echt gelukkig mee, maar hij vindt het wel een passende straf. Nu gaat hij even lekker zitten tekenen. Sjaak doet met hem mee. Als Erin deze tekeningen zou zien, kreeg hij vast een flink standje, maar Douwe mag deze tekeningen wel maken. Het is zelfs goed voor Douwe. Als hij genoeg heeft van het tekenen, gaat hij ze verbranden in de open haard. Hij wil absoluut niet, dat Erin ze kan zien. Het zou haar heel erg van streek maken. Op weg naar de keuken, kijkt Douwe nog even bij Erin binnen. Zij slaapt met een duim in haar mond. Douwe neemt er snel een foto van. In de keuken laat hij deze aan Carla en Sjaak zien. Die moeten er allebei om glimlachen. Sjaak moet vanmiddag even voor controle naar de praktijk. Frits zal hem brengen. Het is wel even slikken voor Sjaak, om als gewone patiënt in de wachtkamer te moeten gaan zitten. Douwe gaat vanmiddag een eind wandelen met Francis. Peter komt weer thuis werken, zodat Carla even wat boodschappen kan gaan doen. Die moet dan met de wagen met chauffeur. Dat zal wel een groot succes worden. Niet heus. De dieren worden verzorgd en omdat het nu redelijk mooi weer is en er ook een afdak is, wordt de reisbench met het hertje naar buiten gezet. De honden kruipen er lekker bij in en snoes gaat op het dak in de zon liggen. Het is al bijna lunchtijd, als Erin Douwe sms't, of hij haar uit bed wil helpen. Hij loopt naar haar slaapkamer. "Heb jij het eindelijk een beetje geleerd, dametje? Goed zo. Kom maar. Ik help wel even. Nee, deels zelf doen. Dan wordt je andere been niet zwakker. Anders kun jij straks helemaal niet meer lopen. Als jij in de stoel zit gaan wij even wat oefeningen doen.” Erin staat te wankelen op één been. Zij pakt de leuningen van de rolstoel en laat zich in de stoel zakken. Douwe helpt haar been op zijn plaats leggen. "Zie je wel, zo gaat het ook. Samen doen. Nu de oefeningen. Eerst een kinderliedje.” Douwe pakt Erins polsen gekruist in zijn grote handen, Dan begint hij te zingen. Het klinkt niet echt als een kinderliedje als het wordt gezongen door

- 365 een mannenbas. Maar de oefening is wel leuk. Erin is dan ook teleurgesteld, als het af is. Maar Douwe is nog niet klaar met haar. Hij gaat op een stoel tegenover haar zitten ongeveer ter hoogte van haar knieën. Nu zet hij haar gezonde voet op zijn schouder en hij buigt iets naar voren. "Nu moet jij proberen mij weg te duwen." Erin duwt, totdat het zweet op haar voorhoofd staat. Zij is helemaal rood geworden, maar Douwe is geen millimeter van zijn plaats gekomen. "Nou krachtpatser, dat is dus helemaal niks. Hoe heb jij in hemelsnaam Francis omver kunnen duwen? We rusten even uit. Jij bent helemaal bezweet. Dat is niet de bedoeling. We moeten oefenen om je spieren weer in conditie te krijgen, niet om een gewichtheffer van jou te maken. Oké, geef je linkerhand." Douwe pakt Erins kleine handje in zijn kolenschoppen en begint dan zachtjes de spieren in haar hand te masseren. Daarna is haar onderarm aan de beurt, dan haar bovenarm en tenslotte haar schouder. Alles wordt goed los gemasseerd. Dan draait Douwe de rolstoel iets en begint nu haar rechterkant te masseren. Hij is heel voorzichtig, maar als hij aan haar bovenarm komt, wil zij terugtrekken. Daar zitten een aantal lelijke en pijnlijke knopen in. Erin krijgt geen kans om terug te trekken. Ook die arm wordt zachtjes los gemasseerd. Tot en met haar schouder. Nu pakt Douwe haar gezonde voet. Ook deze masseert hij. Hij ziet de littekens onder haar voet wel. Hij doet extra voorzichtig. Hij voelt gelijk naar eventuele geheelde botbreuken. Als hij de tenen wil masseren, trekt Erin zich met kracht uit zijn greep. 'Sorry, daar kan ik niet tegen. Niemand mag aan mijn tenen komen.' "Jammer voor jou, dan." Douwe pakt nu met één hand haar enkel en houdt haar voet stil. Met de andere masseert hij haar tenen. Ook hier voelt hij enkele geheelde botbreuken. Ze hebben dus haar tenen gebroken. Waarschijnlijk om te voorkomen, dat zij weg zou lopen of als straf voor weglopen. Erin probeert met alle geweld om los te komen. Zij wil zelfs haar gewonde been gebruiken, maar Douwe legt zijn onderarm erop en gaat rustig verder. "Sorry, lieve schat. Dit moet echt gebeuren." Erin is in huilen uitgebarsten. 'Nee, alsjeblieft laat me los.' "Nee, meisje dit moet echt. Kom niet meer huilen. Doet het zo'n pijn dan?" 'Nee, geen pijn.' Erin is nu echt overstuur. Sjaak komt waarschuwen, dat het eten zo op tafel staat en hoort Douwes laatste vraag en ziet Erins toestand. Hij is nu snel bij Erin. Hij laat zich op het bed vallen en pakt een tissue voor Erins tranen. Hij laat haar even uithuilen. Douwe zit erbij met een ongelukkig gezicht. "Oké. Genoeg voor nu. Eerst tot rust komen. Hier heb je wat te drinken. Sorry, Douwe, je hebt zo je best gedaan. Het gaat gewoon even niet meer. Ben jij weer opgeknapt, Erin? Ga maar alvast naar de keuken. Wij komen zo." Als Erin de kamer uit is, doet Douwe de

- 366 deur dicht. Hij zucht een keer diep. "Valt niet mee, hè? Wil je wel verder gaan? We kunnen het ook op een andere manier doen." "Nee, zo is het beter. Dit is de drie-in-één methode. Onderzoek, massage en vertrouwen bouwen in één. Wil je het echt weten?" Sjaak knikt. "Ja, anders had ik het je niet eens gevraagd." "Oké, links: drie middenhandsbeentjes, onderarm, onderhuidse littekens op de schouder. Been nog niet bekend. Rechts: bovenarm, ook hier onderhuidse littekens op de schouder, onderhuidse littekens aan de achterkant van de kuit, twee gebroken tenen, littekens van brandwonden en striemen op de voetzool. De rest heb ik nog helemaal niet kunnen doen. Oh, er is ook nog een litteken rond haar enkel, alsof de huid er af is geschaafd, maar dat wisten we al. Klopt met haar verhaal en de tekeningen. Er zit nog maar weinig kracht in ons popje. Misschien ben ik al wel te ver gegaan. Ver....... Het doet pijn, Sjaak. Vooral, omdat ik haar moest dwingen. Jammer, dat we haar niet in een warm bad kunnen stoppen. Ik denk, dat ik dat vanmiddag dan maar ga nemen. Vanavond verder? Of wil je iets anders?" "We gaan nu eerst eten." In de keuken zit al bijna iedereen aan tafel. Erin zit een beetje slapjes in haar stoel. Vooral die laatste behandeling heeft haar de das om gedaan. Zij kijkt lusteloos op haar dieetschema. Gelukkig maar één boterham en een beker melk. Als zij halverwege haar boterham is beginnen ineens de tranen haar over de wangen te lopen. Ze is ook zo moe. Sjaak zit naast haar en pakt haar hand vast. Hij trekt haar tegen zich aan. Weer laat hij haar uithuilen. Intussen naar de anderen gebarend om toch door te eten. Sjaak houdt haar alleen maar vast. Als de tranenvloed opdroogt, heeft hij nog geen snik gehoord. Daar heeft Erin de kracht niet meer voor. "We proberen straks wel verder te eten, schatje. Peter brengt jou nu naar bed. Jij moet nu gaan slapen. Heb jij ergens pijn? Nee, anders krijg je een pijnstiller van me. Oké, nu lekker naar bed. Carla brengt je straks wel een lekkere warme kruik en een beker warme melk." Peter is al opgestaan en neemt Erin mee naar haar slaapkamer. Daar legt hij haar niet in bed, maar gaat met haar op schoot op het bed zitten. Hij houdt haar stevig tegen zich aan in een enorme knuffel. Zo blijft hij zitten, totdat Erin diep in slaap is. Dan staat hij voorzichtig op en legt haar zachtjes in bed. Hij stopt haar lekker in. Dan gaat hij nog even op de rand van het bed naar haar zitten kijken. Als een oude man loopt hij terug naar de keuken. Carla zit openlijk aan tafel te huilen. Sjaak probeert haar te troosten. Peter gaat naast haar zitten en duwt Sjaak weg. Hij trekt haar tegen zich aan, zoals hij zojuist met Erin heeft gedaan. "Het gaat allemaal goed komen, liefste. Dat moet. Dat zijn ze aan haar verplicht." fluistert hij in Carla's haren. Wie ‘ze’

- 367 zijn blijft in het midden. Douwe ziet een beetje grauw. Hij kijkt schuw naar Peter. Die kijkt hem even in de ogen. "Jou spreek ik straks nog, over te ver gaan. Maar niet eerder, dan dat jij in een spiegel hebt gekeken." Nu kijkt Douwe echt even bang. Hij wil geen ruzie met zijn neef. Francis heeft echter beter begrepen, wat Peter bedoelde en neemt Douwe mee naar de woonkamer, waar hij hem op bed zet. Hij pakt een spiegel uit de badkamer en houdt hem Douwe voor. Die ziet nu zijn eigen grauwe gezicht. Hij verbergt zijn gezicht in zijn handen. "Wat denk jij, dat Peter bedoelde?" is alles wat Francis vraagt. Douwe schudt zijn hoofd en begint zijn tas in te pakken. Dat levert hem een geweldige klets tegen zijn hoofd op. Hij buigt zijn hoofd, maar in plaats, dat Francis hem verder in elkaar ramt, pakt die hem beet en gooit hem weer op bed. "Stommeling, kruip in bed en ga slapen. Jij komt voorlopig niet meer weg." Nu kijkt Douwe hem niet-begrijpend aan. "Stomme hond, denk jij, dat Peter kwaad is, omdat jij Erin iets hebt aangedaan. Kun je het niet eens zien in je spiegelbeeld? Je ziet volkomen grauw. Je bent over je eigen grens gegaan. Reken er maar op, dat je dát ingepeperd krijgt. Reken er ook maar op, dat Sjaak ook wat te horen krijgt. En Christiaan zal zich ook wel laten horen." Francis is helemaal buiten adem. Nu dringt het echter langzaam tot Douwe door. Hij zit te trillen en laat zich ineens op bed vallen. Francis duwt hem er helemaal op en dekt hem een beetje onhandig toe. "Hier blijven en gaan slapen. Waag het niet om stiekem weg te lopen. Gekke vent, je bent toch onze vriend." Francis legt even zijn goede hand op Douwes schouder. Die drukt de hand even en ontspant dan in de slaap. Francis gaat zachtjes weg. In de keuken zitten Carla en Peter nu met de armen om elkaar aan tafel. Sjaak is niet te bekennen. Frits is maar naar de schuur ontsnapt. Francis gaat hem even opzoeken. "Gek huishouden, hè?" "Ik heb Peter nog nooit zo kwaad gezien. Sjaak sloop gewoon naar zijn kamer. En Douwe zal zeker wel weggaan nu. Is dit het einde van de Cirkel?" "Nee, eerder het begin. Peter zal Sjaak en Douwe flink de kast uitvegen. Dan zal vanavond Christiaan hetzelfde nog eens komen doen. Douwe had dit nooit alleen mogen doen. Man, wat is die over zijn grenzen gegaan. De behandeling was goed en noodzakelijk. Misschien moet hij in kleinere gedeeltes worden opgebroken. Jij weet, hoe het mij aan het hart gaat, om haar zo te zien, maar dat is niet de schuld van Sjaak of Douwe. We hebben gezamenlijk afgesproken, dat we het zo zouden doen, maar er moet dus wel toezicht zijn voor Douwe. Die stomme hond gaat bij zichzelf veel te ver." Frits kijkt Francis nu aan. "Dus ik kan me vanmiddag met de koffie beter niet binnen vertonen. Als die twee beren mot krijgen?" "Man, denk maar niet,

- 368 dat Douwe kans krijgt om tegen te stribbelen. Die loopt nu al akelige kans op een portie billenkoek. Je weet hoe streng Peter kan zijn. Nou, ik kan mijn wandeling dus wel vergeten. Ach ja, jammer, maar niet onoverkomelijk. Ik ga maar even een spelletje doen op de computer, tenzij jij goed kunt schaken. Ach, jij bent hier nog druk. Ik zie je wel met de koffie." Francis loopt door de keuken naar Sjaaks kamer. Die zit somber voor zich uit te kijken. "Ik ben een grote steenezel. Ik had op hem moeten letten. Maar hij wilde het zo graag alleen doen. Dan kon Erin zich beter geven. Ik had beter moeten weten. Hij is niet eens halverwege gekomen. Toen kon ze al niet meer. En hij al helemaal niet meer. Dat is mijn schuld. Ik zal mijn spullen maar alvast gaan pakken. Ik zal wel een taxi bellen." "Begin jij ook al? Ik zou er maar verder niet eens aan denken. Anders kon jij vandaag nog wel eens voor een verrassing komen te staan. Peter is terecht woest. Jullie zijn een stelletje keutels bij elkaar. We kunnen jullie nog geen vijf minuten alleen laten. Ga nou maar even rusten. Neem je wat te lezen. Peter zal straks wel wat komen opzeggen en Christiaan zal vanavond jullie ook nog wel wat influisteren. Wees maar blij, dat het bij woorden blijft. Ik ga nog even bij die twee kijken." Nu loopt hij weer terug naar de keuken. Carla is de tafel aan het afruimen. "Weer een beetje opgeknapt?" vraagt hij haar zachtjes. Carla knikt. Zij glimlacht naar hem. "Ben jij voor lijmpot aan het spelen?" Francis trekt een gekke bek. "Ik heb er twee weten hier te houden en één komt straks met de koffie weer naar binnen. Als Peter straks is ontploft kan ik misschien wéér beginnen." "Ga jij maar lekker aan tafel zitten, dan krijg jij van mij nog een lekker kop koffie." Peter gromt een keer. "Ja, jij ook, lieverd." Peter heeft de krant voor zich op tafel gelegd. Francis gaat tegenover hem zitten. Hij kan wel zien, dat Peter er met zijn gedachten niet bij is. Hij kan namelijk de krant prima lezen. Dus voor Peter moet de krant op z'n kop liggen. "Leest dat nou fijn?" Francis kijkt Peter met een uitgestreken gezicht aan. Die kijkt hem vragend aan. Dan ziet hij de twinkeling in Francis' ogen en kijkt naar de krant. "SH..... Sorry, schat. Ik zal niet vloeken." Hij draait de krant om. "Wat moet ik nou met zo'n stelletje geitenbreiers. Hoe ik Douwe aan moet pakken weet ik wel. Die krijgt van mij een geweldig pak slaag. Maar Sjaak? Die kan er eigenlijk ook niks aan doen. Douwe is ook zo eigenwijs." "Goh, zit dat in de familie?" Francis zit zijn vriend te stangen. "Francis!!" "Sorry, Carla. Ik zal niet meer plagen." Carla geeft hem een kop koffie en komt erbij aan tafel zitten. "Wat doen we met de kleine." "Hoe oud wordt Erin nu eigenlijk echt? Ik dacht dat ze al zeventien werd. En niet twee." "Francis, hou op! Je bent nu niet leuk. Erin is voor mij mijn kleine

- 369 meisje. En ik vind het verschrikkelijk om haar zo te zien.” "Ik geloof je, Carla. Ik vind het ook ellendig. Maar we moeten even wachten op wat er uit het onderzoek is gekomen. Als ik Sjaak moet geloven is er veel mis. We moeten het toch inventariseren. Maar we moeten nu toch echt wachten op Chris." Peter kijkt hem aan. "Kun jij het aan, om te horen wat er allemaal aan de hand is?" Francis kijkt even een tijdje voor zich uit. "Ja, ik moet het weten. Als ik het niet weet, blijft het in mijn hoofd spoken. Ik wil haar kunnen helpen." Peter knikt. Hij heeft het wel begrepen. Onzekerheid is het allerergste. "Oké, we zullen maar beginnen met haar flink verwennen. Het dieet streng aanhouden en verder flink in de watten leggen." Carla gaat even bij Erin kijken. Die wordt net wakker. 'Mam, ik ben een beetje bibberig. Ik wil

wel slapen, maar ik kan niet lekker liggen. Mam, ik ben drammerig, laat me maar. Ik blijf de hele dag verder wel in bed.' Carla kijkt het eens aan. Zij loopt

meteen terug naar de keuken. "Peter, er is er daar een, die een flink pak voor haar broek nodig heeft. Die denkt dat zij de hele dag in bed kan blijven liggen." Zij gooit hem het briefje toe. Peter leest het en staat op. Hij loopt naar Erin. “Hallo, ben jij een beetje aan het dwarsliggen? Carla komt mij zeggen, dat jij een pak voor je broek moet hebben. Hoe zit dat nu?" Erin kijkt hem bang aan. "Wat denk jij nu? Dat ik jou werkelijk ga slaan, omdat jij je een beetje vervelend voelt. Meisje, kom nou toch. Kijk me nu eens aan. Als jij echt in bed wilt blijven, mag dat best. Maar wij hebben het idee, dat jij er nu een potje van maakt. Vertel me maar, waarom jij je niet lekker voelt. Heb je pijn?" Erin schudt haar hoofd. Haar lip trilt. 'Ik

heb me niet eens aan mijn dieet kunnen houden. Ik voel me een beetje misselijk. Ga jij nu ruzie maken? Alsjeblieft, Peter, maak geen ruzie met de anderen.' "Ah, jij gaat

je dus verstoppen. Ben jij nu een kleine lafaard? Het meisje met het Supervrouw-Syndroom is ineens een lafaard geworden. Dat zijn we niet van jou gewend. En daar geven we je ook de kans niet voor. Kom meisje, eruit." Hij pakt haar op en zet haar met een zwaai in de rolstoel. Dan pakt hij een deken en stopt haar daarmee in. Hij rijdt haar naar de keuken. "Zo en nu geeft Carla jou een beker lekker warme chocolademelk. Ik ga even kijken bij die andere kleuters." Hij geeft haar een kusje op haar haren. Hij loopt naar de woonkamer. Douwe ligt nog steeds te slapen. "Nu komt er maar weer uit. Het is nu tijd om te praten." Douwe schrikt wakker. Als hij Peter naast zijn bed ziet staan, wil hij al opstaan. "Zitten. Ik wil praten." Peter laat zich naast Douwe op het bed ploffen. Hij slaat zijn arm om Douwes schouders. "Dacht jij nou echt, dat jij het allemaal alleen zou kunnen dragen. Man, dat kan niemand. Christiaan zit dagelijks in

- 370 dit soort situaties en kan nog niet de helft aan. Jij hebt al vaker met dit soort dingen te maken gehad en je gaat er onderdoor. En nu, pas een paar dagen later, denk jij, dat jij het wel alleen aan kunt. Man, kun jij je even vergissen. Nu Erin is er momenteel nogal kapot van. Zij voelt zich niet goed en is huilerig. Er wordt vandaag niet verder geoefend. Als Christiaan ermee akkoord gaat, neem ik de gewone oefeningen op me. Verder worden deze oefeningen even stopgezet. Jij gaat je de komende dagen lekker ontspannen. Als het hier niet lukt, gaat er een van ons met je naar een plaats, waar het je wel lukt. Nou, kom overeind. Ga straks nog even met Francis wandelen. Verder ga jij tekenen voor je lol en niet voor verwerking. Knuffel straks ook nog even met Erin. Die zit flink in de put. Zij denkt, dat ik ruzie met jullie ga maken. Kom, we gaan lekker een kop koffie pakken. Ik zou moeten werken vanmiddag, maar ik heb er geen zin meer in. Ik roep ook Sjaak even." Douwe laat zich overhalen mee te gaan naar de keuken. Carla geeft hem een kop koffie. Frits komt even binnen voor een pleister. Hij heeft zich met een handzaag in de vinger gezaagd. Carla moppert op hem. Sjaak komt net de keuken in. Hij ziet Frits de wond uitwassen en loopt naar de verbanddoos. Hij is nog steeds dokter. Hij maakt voor Frits de wond schoon. Als hij er jodium op doet slaakt Frits een knoop, die Carla in woede doet ontsteken. Zij veegt beide mannen flink de mantel uit. Sjaak kruipt helemaal in elkaar. "Carla, laat Sjaak met rust. Hij kan er niets aan doen, dat jodium zeer doet." Peter is weer Papa. Sjaak kijkt hem aan. Peter kijkt rustig terug. Hij geeft hem een knipoog. Frits zit er met een sip gezicht bij. Sjaak legt een verbandje aan. Peter schenkt Frits een goed kop koffie in. Erin hangt een beetje in haar stoel. Het is net of alle fut er uit is. Mgabi komt even kijken of er iets te halen valt. Zij gaat even tegen Erins stoel opstaan. Deze negeert Mgabi helemaal. Peter trekt een wenkbrauw op. Dit ziet er echt niet goed uit. Hij staat op en pakt Erin uit de stoel. Hij gaat op zijn stoel zitten met Erin op schoot. Hij slaat zijn arm om Erins rug, zodat zij tegen hem aanleunt. Dan legt hij met zijn andere hand haar hoofd tegen zijn schouder, zoals hij met een klein kind zou doen. Hij neuriet de melodie van een kinderliedje voor haar, terwijl hij zijn koffie roert. Carla zet Erins beker onder zijn handbereik. Zo blijft hij een hele tijd zitten terwijl hij met Francis en Sjaak overlegt, wie er vanavond voor het eten mag betalen en wat er besteld moet worden. Carla wil protesteren, maar krijgt gewoon geen gehoor. Erin zit stilletjes tegen hem aan. Zij zakt langzaam in slaap. Peter blijft gewoon zitten. Zij zit hem niets in de weg. Peter pakt zijn telefoon en belt naar Lydia. Hij meldt haar, dat er bij hem thuis zal worden gegeten. Dan belt hij

- 371 Christiaan. "Chris, er is hier vanmorgen iets misgegaan. Kom straks eten, dan leggen we het uit. Ik heb Lydia al gebeld. Wat wil jij het liefste eten? Oké, komt in orde." Als Erin wakker wordt wil zij beschaamd terug naar haar stoel, maar Peter houdt haar stevig vast. "Nee, lieverd, netjes blijven zitten. Jouw plaats is even bij mij." Hij legt opnieuw haar hoofdje op zijn schouder. Zij ziet nog steeds erg bleek. Er zit nog niet veel energie in. Weer sukkelt Erin weg. Carla fluistert in Peters oor: "Hoelang houdt je haar daar?" Peter kijkt haar eventjes aan. "Zolang als nodig is. Hoezo? Wil jij er ook bij?" Hij grijnst naar haar. Ook hij heeft zachtjes gesproken. Douwe komt even naast hem zitten. Hij streelt Erin even over de wang. Zij wordt niet eens wakker. "Hoelang zou dit gaan duren? Ik had het nooit moeten doen. Het spijt me echt." "Ik denk, dat er nu maar eens resultaten van jouw onderzoek op tafel moeten komen." is Peters antwoord. Sjaak schuift dichter naar hen toe. Carla komt ook bij aan tafel zitten. Sjaak pakt het lijstje wat hij vanmorgen geschreven heeft. Hij noemt alles op, wat Douwe gevonden heeft en wat hij heeft kunnen onderzoeken. Francis staat op en loopt even naar de schuur. Even later horen zij een vreselijk kabaal. Na een poosje komt Francis terug. Hij gaat weer aan tafel zitten. "Gaat het weer een beetje?" Peter houdt zijn vriend in de gaten. Francis knikt even. Nu valt er een trieste stilte aan tafel. Erin schurkt nog eens tegen Peter aan. Hij streelt haar even over de wang. Zij slaapt weer rustig verder. "Sjaak, van jouw dieet komt vandaag niets terecht. Deze kleine meid, eet weer eens niet veel vandaag. Hoe gaan we dat nu aanpakken. Weet jij nog iets, wat wij eraan kunnen doen?" "Gewoon, morgen opnieuw beginnen. Het kan wel anders hoor, maar wil jij haar nu naar een ziekenhuis brengen?" Peter rilt even. Nee, dat wil hij niet. Erin reageert meteen onrustig. Peter sust haar weer. Weer slaapt Erin verder. Lydia en Christiaan komen de keuken in. Christiaan draagt een aantal tassen. Zij blijven verbaasd staan kijken naar Erin, die op Peters schoot zit. Carla loopt op ze toe en neemt de tassen over. "Ze slaapt zo al enkele uren. Het gaat echt niet goed. Peter zal jullie straks wel uitleggen, wat er gebeurd is." Lydia helpt haar met het klaarzetten van de tafel. Het eten komt dit keer van een Grieks restaurant. Als iedereen een bord heeft, helpt Carla Peter. Hij heeft nu maar één hand en een beperkte reikwijdte. Dan vertelt Peter, wat er die morgen is gebeurd en tot welke gevolgen dat heeft geleid. Christiaan kijkt Sjaak en Douwe aan. Beide mannen kijken maar naar hun borden. Zij schamen zich. Peter wiegt Erin maar een beetje. Zij zucht even in haar slaap en verlegt haar hoofd. Christiaan kijkt nu naar Peter, die zijn aandacht nu bij Erin heeft. Christiaan glimlacht even stilletjes voor

- 372 zich heen. Erin werd van het ene op het andere moment van een puber, weer een klein meisje. Natuurlijk alleen maar zolang zij zo moe en slap is. Lydia zit naar Erin te kijken met pijn in haar hart. Ze kan wel huilen. Haar vriendin is nu aan het einde van haar krachten. Het is maar goed, dat zij niet weet, wat voor littekens Erin uitwendig en inwendig op haar lichaam heeft. Sjaak steekt Christiaan steels een briefje toe. Hij durft zijn zwager nog steeds niet aan te kijken. In deze is Christiaan toch de meerdere. Hoewel hij enkele jaren jonger is. Christiaan bekijkt het lijstje wat hem is gegeven en wordt een beetje misselijk. Lydia kijkt hem even bezorgd aan. Zo kent zij Christiaan niet. Christiaan slikt een paar keer voor het misselijke gevoel wegzakt. Carla geeft hem iets te drinken en knijpt hem even in zijn hand. Zij kijken elkaar even aan. Christiaan blijft een tijdje stil zitten. De stemming aan tafel is vanavond toch al niet zo geweldig uitgelaten. Iedereen kijkt van tijd tot tijd even naar Erin. "Wanneer moet zij weer voor controle naar het ziekenhuis?" is het eerste wat Christiaan vraagt. "Morgenochtend." krijgt hij als antwoord. Nu kijkt Sjaak hem wel aan. "Sjaak, jij kunt verzoeken om een scan. Dat is in dit geval wel terecht. Vertel haar maar, dat het is om haar knie te controleren. Sorry, Carla, ik zal even naar buiten gaan." Christiaan staat op en loopt naar buiten, waar hij een potje gaat staan vloeken. Hij huilt er bij. Het heeft hem erg aangegrepen. Hij zorgt, dat hij weer rustig is voor hij naar binnen gaat. Lydia wordt steeds ongeruster. Zij kijkt Sjaak aan om hulp. Die seint: 'later.' Erin blijft tot het einde van de maaltijd slapen. Dan wordt zij even wakker. "Heb jij misschien een beetje trek, hartje? Wil jij wat eten?" probeert Peter. Erin schudt haar hoofd. Als zij Douwe naar haar ziet kijken seint zij: 'Ik voel me wat slap. Ik heb dorst, mag ik iets te drinken?' Douwe pakt meteen een glas appelsap met een rietje voor haar. "Hier liefje, sorry, jij voelt je zo slap van de massage. Ik had niet zover mogen gaan. Ik zal het niet meer doen. Zul jij nu niet boos op mij zijn?" Erin kijkt hem verwonderd aan. 'Ik ben niet boos. Dat is Peter, geloof ik. Ik geloof, dat hij jou dreigde met een pak voor je broek, maar ik kan dat ook gedroomd hebben. Dat heb ik toch wel gedroomd, toch?' “Nee, hij heeft me er inderdaad mee gedreigd, omdat ikzelf ook te ver gegaan was. Maar we hebben het weer goed gemaakt. Peter is niet boos meer. Wil jij voor mij een beetje proberen te eten? Een klein beetje maar. Alsjeblieft.” Erin knikt. Zij wil het wel proberen. Zij probeert een beetje rechter op te gaan zitten, maar Peter houdt haar in een ijzeren klem. Nu even niets op eigen kracht. Zelfs het glas mag zij niet zelf vasthouden. Douwe zoekt de lekkerste en voedzaamste hapjes voor Erin uit. Dan houdt hij haar een klein beetje voor. Zij hapt als een klein vogeltje. Zij heeft moeite om de happen weg te

- 373 krijgen. Zelfs eten kost teveel energie. Na tien happen kan zij niet meer. Carla neemt het bord eten uit Douwes hand en maakt wat pap voor het hertje voor Erin klaar. Dit mag Erin door een rietje opdrinken. Sjaak knikt. Dat was een goed idee van Carla. "Peter, hoelang hou jij het nog vol?" vraagt Sjaak hem zachtjes. Peter kijkt hem aan. "De hele avond wel.” Sjaak knikt. Hij schrijft iets op en geeft dat aan Carla. "kan dat? Of heb je dan niet genoeg? Ik heb, geloof ik thuis nog wel een blik ergens staan, maar ik kan niet naar huis." Carla kijkt even in de kast en knikt dan. Er is meer dan genoeg. Nu knikt ook Sjaak. Dat wordt wel een latertje vanavond, maar voor Erin is dit wel nodig. Christiaan weet wel ongeveer, wat Sjaak in gedachten heeft. Lydia is het nu zat. Zij kijkt Douwe woedend aan. 'Nu vertellen: wat mag ik niet weten? Wat is er gebeurd, dat Erin nu zo is. Hoe ernstig is het en wat kan er aan gedaan worden. In handgebaren graag.' Douwe kijkt heel schuldbewust. Hij kijkt even naar Christiaan. Die trekt een wenkbrauw op en knikt. Hij mag dan wel geen gebarentaal kunnen lezen, maar wel het gezicht van zijn vrouwtje. Hij ziet dus ook, dat Douwe, als hij uitverteld is, er flink van Lydia van langs krijgt. Zijn vrouwtje koeioneert een volwassen boom van een kerel, die bijna tweemaal zo oud is als zij. Hij krijgt fors de oren gewassen. Bij wijze van spreken dan. Als het uit de hand dreigt te lopen, grijpt Peter Lydia's handen vast en schudt zijn hoofd. Nu is het genoeg. Dan is Lydia ineens weer een jongedame en Peter is de Papa van de groep. Dan vraagt Lydia Sjaak, om even met haar naar buiten te gaan. Christiaan ziet nog net, hoe Sjaak door zijn kleine zusje de oren gewassen krijgt. Dan barst zij in huilen uit en slaat Sjaak zijn armen om haar heen. Het is goed zo. Laat die twee maar schuiven. Erin heeft met moeite het glas met babymelk leeggedronken en ligt nu weer tegen Peter aan te soezen. Zij slaapt nog niet echt, maar wakker is zij ook niet. Wat er in de keuken gebeurt en wat er gezegd wordt gaat helemaal langs haar heen. Carla streelt haar eens over de haren en vraagt haar iets. Erin schudt haar hoofd. Peter glimlacht en zegt nu plagend iets tegen Erin. Die kijkt hem even verwezen aan en schudt dan beslist haar hoofd. Peter legt haar weer tegen zich aan en Erin zakt weer langzaam in slaap. Sjaak en Lydia komen weer de keuken in. Lydia's ogen zijn een beetje rood. Bij Peter blijft zij even staan en streelt Erin even over de wang. Deze groep mensen hebben zich geschaard om deze bijzondere dame. Zij is tegelijk baby, peuter, kleuter, kind, puber, volwassene en naar ervaring wijze oudere. En dat alles in het gemartelde lichaam van een bijna zeventienjarige. Christiaan gaat naast zijn zwager zitten om zachtjes te overleggen. "Wat doen we nu? Een scan? Maar ik denk, dat het ook wijs is om naar eventuele andere lichamelijke

- 374 schade te kijken. Bijvoorbeeld, is zij ook seksueel misbruikt. Zijn er organen beschadigd? Dat soort dingen. Het is eigenlijk nodig, dat wij haar binnenstebuiten keren, zonder dat zij het merkt. Hoe krijgen we dat voor elkaar? Bovendien mogen wij haar absoluut niet belasten. Zij is echt bijna aan het eind. Sorry, Sjaak. Als er ook nog maar iets mis gaat laat ik haar opnemen. Op een gesloten afdeling. En wat doen we aan Douwe? Die heeft heel hard hulp nodig. We redden dit niet met z'n tweeën. Laten we nu contact opnemen met Susan. Nu direct." Sjaak kijkt rond en kan er zo nog wel een paar opnoemen, die hulp nodig hebben. Hij knikt zonder iets te zeggen. Dan zet hij zijn ellebogen op tafel en legt zijn hoofd in zijn handen. Lydia komt naast hem zitten en legt troostend een hand op zijn schouder. Hij kijkt haar aan en glimlacht even en dan zegt hij zachtjes: "Ik wilde, dat Caroline hier was, maar zij is bang om zich op te dringen en ik kan niet naar haar toe." "Heb jij haar nummer in jouw mobiel?" "Jawel, wat wil jij daar nu weer mee?" "Gaat jou even niet aan. Geef je mobiel, dat regel ik wel." Sjaak is echt murw, want hij geeft zonder verdere vragen zijn mobiel aan Lydia. Lydia loopt ermee naar Peter en vraagt hem iets. Hij knikt. Dan loopt zij naar Peters werkkamer. Geen kwartier later stopt de auto van Caroline voor de deur. Caroline en Donja stappen uit en lopen door de kooi de keuken in. Lydia komt weer naar beneden. Peter wenkt haar bij zich. Hij schrijft iets op een briefje en geeft haar dit. Lydia loopt terug naar zijn werkkamer. Als zij terugkomt, glimlacht zij even naar hem. Het is in orde. Hulptroepen zijn al onderweg. Lydia heeft ook even contact opgenomen met mama over wat er gebeurd is. Ook uit die richting komt nu hulp. Christiaan heeft contact opgenomen met Susan. Die is helaas de rest van de week in het buitenland. Zij zal komen, zodra zij weer thuis is. Sjaak is heel blij, dat Caroline gekomen is. Donja deelt meteen mee, dat zij bij Erin blijft slapen vannacht. Zij heeft Karin gebeld. Die weet het meeste van Donja’s werk. Karin heeft beloofd, het werk van Donja voor een paar dagen over te nemen. Hierbij kan zij blijven zitten, dus dan hoeft zij verder geen rust meer te nemen. Bij problemen wordt er telefonisch overleg gepleegd. Francis en Douwe, die een eindje met de honden hebben gewandeld, treffen de keuken een stuk drukker aan, dan toen zij weg gingen. Als Donja van de regeling met Karin vertelt, zegt Francis: "Wel alle haringtonnen. Nu moeten we nog een nieuwe secretaresse hebben voor Adèle." Als Donja hem bevreemd aankijkt, vervolgt hij: "Je denkt toch niet, dat jij nog alles aankunt zonder assistentie, als wij zo gaan uitbreiden, wel? Maak je borst maar nat. Als alles weer een beetje rustig is, wil ik, dat jij twee of drie kandidaat-makelaars opsnort en aanneemt. Die gaan we een

- 375 gedegen opleiding geven en langzaamaan opnemen in het bedrijf. Voor als wij wat ouder worden. Dan kunnen wij het wat rustiger aandoen." Peter begint te grommen en te snuiven bij die mededeling. "Peter, doe een beetje normaal, tegen de tijd, dat je die jonge gasten een beetje fatsoenlijk hebt ingewerkt en zij in staat zijn om echt met grote klanten te gaan werken, zijn we minstens vijftien jaar verder." Nu kijkt Peter hem aan en knikt dan. Francis is degene met de langetermijnvisie. Carla heeft voor Erin nog een glas babyvoeding klaargemaakt. Nu maakt Peter Erin wakker. Zij is erg duf, maar merkt wel een beetje verrast, dat de keuken veel voller is geworden. Zij geeft de nieuwkomers een slaperige glimlach. Als zij het glas babyvoeding voorgehouden krijgt wil zij niet drinken, maar Peter duldt geen tegenspraak. Als het glas bijna leeg is vraagt Erin via Lydia of zij niet te zwaar wordt voor Peter. "Dan moet je eerst nog heel veel meer drinken en eten, popje. Jij bent nu nog veel te licht voor mij. Ik moet meer moeite doen om je niet fijn te knijpen." gromt hij in Erins oor. Ook het laatste deel van de babyvoeding moet op. Dan legt Peter haar weer tegen zich aan. Binnen drie minuten slaapt zij weer. Nu begint zij een beetje te bibberen. Carla haalt een deken en een warme kruik voor haar. Zij pakt Erin lekker warm in. Peter glimlacht over het hoofd van Erin naar zijn vrouw en geeft haar een zoen. Francis krijgt een sms op zijn mobiel. Hij loopt naar buiten en belt. Hij praat nogal heftig met de persoon aan de andere kant. Als hij weer binnenkomt, trekt hij een narrig gezicht naar Peter en zegt: "Bemoeial. Nu komt ze met het eerste vliegtuig hierheen." Peter lacht zachtjes. Sjaak, Douwe en Christiaan kijken Peter aan. "Zijn moeder." is zijn antwoord op hun zwijgend gestelde vraag. Donja kijkt op van haar gesprek met Carla. "Komt zij naar Nederland? Goed zo." "Ja, ja, span maar weer tegen mij samen. Bah, niks leuk." gromt Francis nu. Nu beginnen alle mannen aan tafel te lachen. Erin wordt er een beetje onrustig van, maar Peter sust haar snel weer. Zo wordt er nog een genoeglijk half uurtje doorgebracht. Als Carla het volgende glas babyvoeding voor Erin op tafel zet en haar wakker maakt, nemen Christiaan en Lydia gelijk afscheid. Lydia belooft de volgende middag ook te komen. Zowel Christiaan als Lydia praten een tijdje tegen Erin. Christiaan een beetje strenger. Als zij weg zijn, seint Erin even naar Douwe. "Erin moet even naar het toilet." geeft hij door. Peter tilt zijn meisje op en draagt haar naar de badkamer. Douwe zit te tekenen. Als hij denkt, dat niemand het ziet haalt hij even vermoeid een hand over zijn gezicht. "Douwe!! Naar bed. Opschieten." Peter heeft het net gezien. Douwe knikt, wil zijn tekenspullen pakken, maar Sjaak is hem te snel af. Die legt ze buiten bereik. Douwe gromt even boos. Als hij

- 376 opkijkt, kijkt hij in Peters boze gezicht. Hij maakt zich snel uit de voeten. "Het begint steeds meer te lijken op een gezin met kleine kinderen." fluistert Peter in het voorbijgaan in Carla's oor. Die knikt maar eens. Als Peter is gaan zitten wil Erin rechtop zitten op zijn schoot, maar hij legt haar weer netjes tegen zich aan. Zij wordt ook weer lekker ingestopt. Nu moet zij eerst het glas babyvoeding leegdrinken. Erin gehoorzaamt pruilend. Als het glas eindelijk leeg is, legt Peter haar weer neer. Zij slaapt direct weer. "Jij kunt tegensputteren en pruilen wat je wilt, maar je zult het opdrinken." gromt Peter nog in haar oor. Erin wrijft nu haar gezichtje tegen zijn schouder. Carla lacht er vertederd over. "Sjaak, Francis, ik geloof, dat het kinderbedtijd is." Peter stuurt zijn vrienden nu ook naar bed. Francis snuift protesterend, maar ook hier is een boze blik van Peter genoeg. Sjaak maakt eerst nog medicijnen klaar en geeft zowel Erin als Carla hun injectie. Erin piept even in haar slaap. Peter wiegt haar. Dan gaat ook Sjaak naar bed. Hij heeft wel een idee, wat zijn zusje op Peters werkkamer heeft gedaan en wat de gevolgen zullen zijn. Hij hoopt alleen, dat zijn vader niet al te streng zal zijn. Hij heeft al genoeg aan één vader. Peter heeft er de wind goed onder. Die man groeit echt in zijn rol. Het was wel fijn, dat Lydia Caroline heeft gebeld. Die is ook even door Carla onder handen genomen. Die vindt het niet meer dan normaal, dat Caroline komt als zij zin heeft. Die hoort ook tot de familie. Wel raar eigenlijk, een groep van individuen zonder directe bindingen, die nu gezamenlijk hebben besloten om een gezin te vormen. En dat alles met die kleine dondersteen als middelpunt. Stel, dat Francis Erin niet de moeite had gevonden, om zich voor in te zetten en haar niet dat eerste pak voor haar broek te geven. Dan zou ze nu vast al dood zijn geweest. Zij moet toen al weinig bij te zetten hebben gehad. Het is eigenlijk vreemd, dat de enige plaats, waar je een klein kind zou slaan, als het echt noodzakelijk is, door haar oom altijd is ontweken. Sjaak weet vrijwel zeker, dat Erins moeder en oom een seksuele relatie hadden, Maar is Erin hier in betrokken, of.... En als zij verkracht is, hoe reageert Francis daar dan op. En hoe moet dat worden rechtgetrokken voor Erin. Sjaak heeft eigenlijk wel het idee, dat Erin niet echt met seks in aanraking is geweest. Anders had zij wel anders gereageerd op het pak slaag, dat zij van zowel Francis als Peter heeft gehad. Sjaak was trouwens wel even geschokt van Carla's bekentenis. Maar hij is wel blij, dat het tussen de echtelieden is besproken. Sjaak ligt nog een tijdje te piekeren, totdat hij de deur van Erins slaapkamer hoort open- en weer dichtgaan. Het is net elf uur. Erin ligt trouwens nog niet in bed. Donja heeft alleen even haar nachtkleding op de kamer neergelegd. Zij neemt

- 377 weer aan de keukentafel plaats bij Peter en Carla, die nog steeds met Erin aan de gang zijn. Nu is Erin een poosje langer wakker, maar praten kost teveel energie. Donja heeft een sprookjesboek gepakt en leest Erin voor. Die meid is ook zo gek op sprookjes. Francis heeft met Peter afgesproken, dat Peter morgen weer een dag thuisblijft om voor Erin te zorgen. Als het enigszins kan moet Erin voor controle naar het ziekenhuis. Morgenochtend zal er weer babyvoeding voor haar worden gemaakt. Morgenmiddag kan zij dan wat dikkere pap krijgen. Als Erin eindelijk het laatste glas heeft leeggedronken, staat Peter op en draagt haar naar bed. Hij helpt haar eerst even naar het toilet. Dan legt hij haar in bed en dekt haar heel goed toe. Carla geeft haar nog een lekkere kruik. Dan gaan zij ook naar bed en Donja kruipt er ook maar in. Die nacht is het binnen rustig. Buiten sluipt een figuur rond, die op de ramen en aan de kooi allemaal dezelfde dingen neerhangt, als er die morgen zijn gevonden. Ook Ngolo Ngolo Mgabi past op zijn kleine vriendinnetje. Hij vindt het heel erg, dat hij haar niet beter tegen haar oom heeft kunnen beschermen, hoewel hij over de 'zwarte tovenaar' hetzelfde denkt als Douwe. Erins oom had heel veel macht op zijn eigen land. Maar die is hier niet van kracht. Het heeft Ngolo Ngolo Mgabi vele jaren gekost om het brein van Erins oom zo te bewerken, dat die Erin naar Nederland heeft laten gaan. Die vent dacht ook nog, dat hij slim was. Hah. Nu wordt er nog zachtjes een lied gezongen. De incarnatie van de grote Mgabi blijft nu beschermt. Die geest is naar Afrika teruggebracht om beweging in gang te zetten. Die beweging is er nu. De geest kan nu verder met het leven in Nederland, dat hij gekozen heeft. Of is het, dat zij gekozen heeft. Ngolo Ngolo Mgabi is trouwens nooit ver weg geweest. Hij weet van de keren, dat Erin een pak slaag heeft gehad, zowel op zee, als van de drie mensen, die nu het belangrijkste voor haar zijn. Hij weet ook, dat het goed was. De tijd is bijna gekomen. Alleen het laatste stukje weg zal hij Erin niet kunnen begeleiden. Daar gaat zij haar eigen pad. Daar is hij niet meer de nakomeling, die voor de incarnatie moet zorgen. Dan gaat zijn pad weer terug naar zijn thuisland. Hij is moe, maar hij voelt haar geest. Die geest, die altijd voor anderen zal willen zorgen. Die is als het skelet, waaraan Erins verkrampte spieren zijn vastgezet. Die spieren zijn de emoties en de ideeën, die er aan zijn vastgemaakt. Dan sluimert het hele huis. Als er later een andere duistere figuur verschijnt, ontsteekt die in grote woede. Hier kan hij niets meer doen. Hier kan hij niet doordringen. Deze figuur maakt zich snel uit de voeten. En weer is alles rustig.

- 378 -

Donderdag 25 april 2002 Totdat de wekker afloopt. Dan staat Francis op. Hij is de enige, die zo vroeg opstaat. Hij maakt voor zichzelf een ontbijt en wacht op zijn chauffeur en op Frits. Die weet nog niet, hoe het gisteravond is afgelopen. Francis trekt een gezicht. Vanmiddag moet hij zijn moeder van het vliegveld afhalen. Nou, ze zal met grote egards ontvangen worden. Een kleine wraakneming. Zijn moeder zal dat niet zo leuk vinden. Vanavond zal hij weer in zijn eigen huis slapen. Hij zal ook Christiaan aanbieden om de gasten uit Australië in zijn huis onder te brengen. Dat is toch groot genoeg. Frits komt als eerste binnenstuiteren. "Het hele huis hangt vol met die hocuspocus. Die waar Erin zo gek op is." Daar is gistermiddag bij de maaltijd nog even over gesproken. "Nou voor zover de bewakingsdienst." is Francis' commentaar. Hij verteld Frits wat er allemaal is voorgevallen en wat de plannen zijn voor vandaag. Frits is wel een beetje teleurgesteld, dat hij niet mee kan naar het vliegveld, maar hij is het met Francis eens, dat Erin voorgaat. Die moet in goede handen zijn. Als Frits net koffie aan het zetten is komt Peter naar beneden. Frits vertelt hem van de hocus-pocus. Peter vraagt Frits om Stand-by te staan. Het is niet zeker, dat ze naar het ziekenhuis gaan, maar toch. Sjaak komt ook al snel opduiken en Douwe en Carla laten niet lang op zich wachten. Als Peter het ontbijt opheeft en een kop koffie heeft gehad, gaat hij Erin ophalen. Hij klopt op de deur. Als hij binnenkomt, helpt Donja net Erin weer in bed. Die moest even naar het toilet. Peter slaat Erins armen om zijn nek en tilt haar op. "Donja, neem jij straks de rolstoel mee?" Als Erin wil protesteren: "Nee meisje, jij blijft ook nu bij mij op schoot. Niet tegenstribbelen." Zo wordt Erin weer bij Peter op schoot gezet. Er is nu iets meer kracht in Erin, maar niet zoveel en zij moet vandaag nog naar het ziekenhuis. Sjaak gaat bellen naar Bob. Carla heeft al een glas babyvoeding klaargemaakt. Erin zit weer in een bankschroef en moet wel gehoorzamen. Nu gebaart zij echter naar Donja, die net de keuken inkomt: 'Donja wil jij aan Carla vragen of er de volgende keer wat honing in mag?' "Natuurlijk lieve schat. Carla, Erin wil graag een lepeltje honing in haar volgende voeding." Carla knikt. Het is prima. Peter legt Erin weer lekker tegen zijn schouder en ook nu soest zij weer weg. Donja schudt haar hoofd. Een andere huisarts had Erin allang laten opnemen in een ziekenhuis. Dan was dit poppetje een hoop liefde misgelopen. Er

- 379 wordt lekker gekletst aan tafel. Als Erin een beetje eerder wakker wordt, dan zij haar voeding moet hebben, vertelt Peter aan iedereen, dat het hele huis is behangen met geluksbrengers. Op dat moment belt Francis. Om even te horen hoe het met Erin gaat. Hij vertelt, dat ook het kantoor en zijn huis zijn volgehangen. Hij is trouwens ook even naar Sjaaks huis gereden om de post op te halen en dat hangt ook vol. "Nou, die Ngolo vent is wel druk geweest vannacht. Sjaak, zelfs jouw huis hangt vol." Erin zegt iets in het Swahili. De anderen verstaan dat niet, maar kunnen nog wel horen, dat het een Afrikaanse taal is. "Wat zei je Humpie?" vraagt Peter. "Humpie zegt Ngolo Ngolo Mgabi goede vriend." Iedereen kijkt naar de oude zwarte man in de deuropening. Erin kijkt hem aan. Zij strekt haar armen naar hem uit. "Ngolo Ngolo Mgabi!! Eindelijk." Dan valt haar hoofdje tegen Peters borst. Hij schrikt. "Niet nodig schrikken. Zij moeten slapen. Niet ongehoorzaam zijn." Nu kijkt Peter de oude man met grote ogen aan. "Kon ik dat ook maar, dan was het nooit zover gekomen." De oude man buigt voor Peter. Die gebaart naar een stoel. Carla brengt al een glas drinken. Zij weet niet waarom, maar zij heeft het idee, dat deze man dat wel lekker vindt. Nu gebaart Ngolo Ngolo Mgabi naar Donja. Die kijkt haar ogen uit. "Zeker, u kunt met ons meerijden naar het ziekenhuis. Denkt u dan, dat zij gevaar loopt? Peter, Carla, Douwe. Deze heer vraagt of hij met ons mee mag rijden naar het ziekenhuis. Als ik het goed heb begrepen, denkt hij, dat er gevaar schuilt in het ziekenhuis. Carla, jij mag haar geen minuut alleen laten. Ik heb zo het idee, dat Erin ook daarom zo snel in slaap viel. Hij moest ons een aantal dingen vertellen, waarbij zij niet mocht meeluisteren. Hij kent Erin ook wel zo'n beetje, geloof ik." Dat laatste heeft zij glimlachend gezegd. De oude man lacht. Carla vraagt de man, of hij iets wil eten. Hij weigert beleefd. Als hij ziet hoe Carla een voeding voor Erin klaarmaakt, moet hij nogmaals lachen. Als Carla het glas op tafel zet, grijpt hij haar hand. Hij bekijkt de binnenkant en lacht dan. "Erin goede moeder gevonden. Mevrouw veel dank." Dan pakt hij Peters hand. Deze wil terugtrekken, maar ondanks dat de man maar mager en oud is en Peter een bonk van een kerel, die bovendien regelmatig met gewichten traint, kan de man Peter met gemak bedwingen. "Niet bang. Doet niet zeer. Niet in hand, niet in hart. AHHH, Erin ook goede Papa. Mooi, mooi. Kindje heeft twee levens. Weet wat Erin betekend in Swahili? Is zij die voortleeft. Moeder wist niet. Domme kind. Heel kwade kind. Voor oppassen. Denk aan: dode kan niet mama zijn." Dan blijft de man verder zwijgend zitten. Als Sjaak de keuken in komt, blijft hij verrast staan. De oude man komt weer tot leven. Hij kijkt Sjaak aan. Die voelt zich even duizelig worden.

- 380 "Dokter goede vriend. Vriend goede dokter. Zult vriend zijn van kindskinderen van vrienden. Zult vader zijn voor groot gezin. Niet allemaal eigen van lichaam, maar wel van ziel. Leer grote vriend, leer." Dan loopt de man naar buiten en gaat op het gras zitten. Op dat moment wordt Erin weer wakker. "Zo slaapkopje. Jij hebt weer wat moois gemist. Wij zijn net tot Papa en Mama van het jaar verkozen." grijnst Peter. "Niet, heb ik al eerder gedaan." klinkt nu Erins schorre stem. Iedereen in de keuken kijkt verstomd naar Erin. Douwe grijpt zijn telefoon. Hij belt Christiaan. Deze heeft toevallig even koffiepauze. Hij staat verstomd van het nieuws. "Dus toch. Gelukkig heeft zij hem nu terug. Laat haar niet teveel praten. Het is verlokkelijk, maar kost teveel energie. Wij komen vanavond." Douwe loopt naar buiten en gaat naast de oude man op het gras zitten. Hij begint een gesprek in gebarentaal. Als zij een tijdje hebben gepraat neemt de oude man Douwe mee naar een ligstoel. Hier laat hij hem plaatsnemen. Dan raakt de man Douwe licht aan met één vinger en Douwe zakt langzaam in elkaar. De man legt Douwe goed neer en legt dan een plaid over hem heen. Vervolgens gaat de man weer op hetzelfde plekje zitten. "Waarom heb ik nou het idee, dat ik Douwe beter zie worden?" vraagt Peter aan niemand in het bijzonder. "Omdat dat zo is." komt het schor van zijn schoot. "Jij mag niet teveel praten. Dus mondje dicht en slapen, anders vraag ik Ngolo om je weer in slaap te maken." bromt Peter nu. Erin giechelt een beetje, maar zij gaat wel weer tegen hem aanliggen. Zij slaapt. "Wat zou Ngolo bedoelen met 'dode kan niet mama zijn'?" fluistert Carla bang. Donja antwoord: "Daar kom je vanzelf achter. Nu ga ik ook met jullie mee. Dan kan ik helpen met Erin beschermen. Na een half uurtje, vlak voor ze naar het ziekenhuis moeten gaan, wordt Douwe wakker. Hij staat een beetje wankel op, loopt naar de oude man, buigt voor hem en loopt naar binnen. Iedereen kan zien, dat zijn stap veel veerkrachtiger is dan eerder. "Zo gaan jullie mee? Erin, Popje, nu moet je even wakker worden." Douwe lijkt de oude, maar er is wel iets veranderd. Nu gaat er een heel groot gezelschap naar het ziekenhuis. Donja rijdt met Carla's auto achter Frits aan. Als zij bij het ziekenhuis aankomen, houdt de oude man Peter tegen. "Jij niet binnen. Binnen niet goed voor papa. Jij buiten. Letten op auto's. Ik bij jou blijf." Als Peter wil weigeren, staat ineens Douwe voor zijn neus. "De oude man heeft gelijk, man. Binnen ben jij niks waard. Zodra die dokter een witte jas aantrekt, ga jij onderuit. Blijf jij maar buiten, dat is beter voor iedereen. Ik zorg wel voor jouw meisje." Douwe geeft hem nog een duwtje richting auto's. Sjaak is ook meegegaan, in verband met het onderzoek. Douwe duwt de rolstoel. Erin is zo in de kussens gezet,

- 381 dat zij overal gesteund wordt. Dit kost minder energie. Frits loopt ook mee naar binnen. Carla loopt voorop en Donja loopt een beetje achteraan te treuzelen. Dit doet zij expres, om meer overzicht te hebben en zij kan de anderen prima bijhouden. Als zij op de goede afdeling zijn, komt Bob hen al tegemoet lopen. "Zo, hoe gaat het met de jongedame? Goed genoeg om hier te komen? Wat hoor ik nu, ben jij weer zo ziek geweest?" "Jawel, dokter, maar ik wordt al wat beter." Erins stem klinkt nog steeds erg schor. Bob zet grote ogen op. "Ik hoor het, je hebt je stem terug." "Ja, en ze gebruikt hem veel te veel." Sjaak kijkt Erin boos aan. Die kijkt beschaamd naar haar handen. Nu kijkt Bob Sjaak aan. "Kom even mee, dan kun je het uitleggen. De dames en overige heren mogen doorlopen naar de volgende deur. Wij komen straks binnendoor naar de onderzoekskamer. Carla wordt steeds nerveuzer. Donja pakt haar bij de arm en schudt haar even zachtjes door elkaar. "Denk aan Erin. Dit kost haar energie. Hou je een beetje in de hand." Carla kijkt beschaamd en loopt naar binnen. Douwe duwt de rolstoel naar binnen. Hij legt dan even zijn hand op Carla's schouder. "Ik ga bij Frits op de gang zitten. Wij horen niet in de onderzoekskamer. Sjaak komt jullie zo helpen. Als er iets is, of als jullie hulp nodig hebben, geef je een gil. Erin, lief zijn en doen wat er gevraagd wordt. En goed voor jezelf zorgen. Denk erom, anders kom ik even achterom." Carla kijkt hem niet-begrijpend aan. Erin seint zachtjes. 'Ik zal mijn best doen, Douwe.' Douwe geeft haar nog gauw een kus op haar voorhoofd. Donja gaat Erin helpen, haar lange broek uit te trekken. Het enige wat Erin mag doen is even opwippen. Donja trekt ook haar pantoffels en sokken uit. Carla is naast Erin op een krukje gaan zitten. Na tien minuten komen Bob en Sjaak de onderzoekskamer binnen. Donja heeft zolang een deken om Erin heen gewikkeld. Bob kijkt Erin een tijdje aan. Hij gaat op de weegschaal staan en verzet er iets aan. Dan pakt hij Erin uit de rolstoel en gaat met haar op de weegschaal staan. Hij zet Erin meteen weer terug en dekt haar weer onder. Nu pas kijkt hij hoeveel Erin weegt. Hij schrijft het op Erins kaart. Hij pakt een oorthermometer en neemt Erins temperatuur op. Vervolgens meet hij Erins bloeddruk. Daarna neemt hij Erin weer voorzichtig uit de rolstoel. Hij tilt haar op de onderzoekstafel. Dan legt hij de deken zorgvuldig om haar heen. Hij houdt alleen het gewonde been vrij. Vervolgens knipt hij het verband van Erins been. De spalk valt weg. Erins knie ziet er goed uit. De wond is netjes gesloten. De chirurg gaat heel voorzichtig met Erins knie om. Dan gromt hij een keer. "Nee, Sjaak, ik doe het niet. Nog niet. Het is nog te vroeg. Ons poppetje kan dat niet aan. Nee, meisje, niet protesteren. We moeten

- 382 nog veel aan dat been van jou doen. Sjaak luister. Ik doe nieuw verband om die spalk. Gips is voor haar gewoon veel te zwaar. Weet je wat, ik pak zelfs een lichtgewichtspalk. Normaal worden die alleen voor kinderen gebruikt, maar Erins been heeft nog een kindermaatje. Geeft niet meiske, dat verandert nog wel. Volgende week zelfde tijd kom je terug en dan doen we dat onderzoek. Dan heeft Erin een week om wat aan te komen. En daar ga jij je best voor doen, nietwaar, Erin? Nee, niets zeggen, alleen knikken of schudden. Oké, jullie blijven hier bij haar. Ik ben zo terug." Nu dekt hij Erins gewonde been ook toe. Hij loopt de deur naar de gang door. Hij laat de deur openstaan. Er loopt iemand in verpleegstersuniform langs, die naar binnen kijkt. Erin wordt zenuwachtig. "Mam, slecht." klinkt het schor. Carla staat direct naast haar. "Wat is er, hartje, voel jij je niet goed? Wacht ik haal even wat te drinken." Donja staat op en pakt Carla bij de arm. "Jij blijft bij Erin, alsof je aan haar vastgelijmd zit. Ik haal wel wat, als Erin dat wil. Erin kleine gebaren. Vertel." 'Vrouw, slecht, Mam hier, Donja hier. Douwe hier snel.' Erins ogen beginnen te draaien in hun kassen. Dan valt zij flauw. Donja is al bij de deur. "Douwe, hier, Erin heeft je nodig." Douwe is met twee stappen de kamer in. Dat is precies op tijd. Uit de dokterskamer komt een lange, slanke vrouw in verpleegstersuniform. "Jammer voor jullie. Ik kom mijn dochter ophalen. Zelfs een in Nederland toegewezen voogdij geldt niet als een natuurlijke ouder zijn kind komt opeisen. Allemaal bij haar weg. Ik neem haar mee. Dan zullen we eens zien, hoe rijk die klootzak eigenlijk was. Mij afschepen met een hongerloontje. Wat dacht hij wel. Het is mijn geld. Ik heb dat jong gebaard. En nu opgelazerd." De vrouw wil de onderzoekstafel met Erin erop wegrijden. Carla blijft ervoor staan. Zij heeft nog steeds Erins hand vast. Donja en Douwe lopen van beide kanten naar de vrouw. Carla zegt ineens: "Een dode kan geen mama zijn. Erins natuurlijke moeder is dood. Misschien niet echt maar wel wettelijk. Er is wettelijk gezien geen natuurlijke ouder meer. Laat haar Erin niet meenemen, zij mag dan wel niet kunnen erven, maar zij kan Erin wel ontvoeren. Douwe, neem haar vast, dan geven wij haar aan wegens poging tot kidnapping. Volgens alle wetten ben ik Erins voogdes en dus moeder." Douwe grijpt de vrouw bij beide armen van achter vast. Die probeert op allerlei manieren te ontsnappen. Zij scheldt in het Afrikaans. Niemand, die dat verstaat. Er komen allerlei mensen op het spektakel af. Bob komt de onderzoekskamer binnen. "Wat is hier aan de hand?" Als hij Sjaak grauwe gezicht ziet, schrikt hij echt. De vrouw begint steeds harder te gillen en te schreeuwen. Donja vraagt Bob of zij even de politie mag bellen. Die

- 383 knikt en werkt alle mensen, die niet in de kamer hoeven te zijn naar buiten. Dan doet hij de kamer aan de binnenkant op slot. Nu kan alleen via zijn kantoor iemand naar binnen of buiten. Als de situatie geregeld is kijkt Bob eerst naar Sjaak. Die mankeert niets, maar hij is wel hevig geschrokken. Zijn gezonde kleur komt al snel terug. Dan gaat Bob naar Erin, die nog steeds bewusteloos op de onderzoekstafel ligt. Carla houdt nog steeds haar hand vast en drukt er kusjes op. Bob vloekt als een ketter en het valt Carla niet eens op. Die is alleen met Erin bezig. Erin komt niet bij. Bob controleert alle vitale functies en alles is goed. Dan gaat hij eerst beginnen met het verbinden van Erins gewonde been. Hij brengt de lichtgewichtspalk aan en daarom heen legt hij een stijf verband aan. Nu kan hij proberen Erin weer bij te krijgen. Hij geeft Erin een paar zachte tikjes tegen de wangen. "Hé, Erin, meisje, kom eens terug bij me." Langzaam komt er beweging in Erin. Zij slaat haar ogen op naar Bob. Dan ziet zij Carla. "Mam." Vervolgens hoort zij de vrouw krijsen en krijgt zij haar in het oog. Erin is gelijk weg. Dit keer valt zij niet flauw. Weer is er die onbeschrijflijke doodsangst. Erin kruipt helemaal in elkaar. Sjaak ziet het gebeuren. Dan weet hij met zekerheid: Deze vrouw is Erins natuurlijke moeder. Op dat moment stappen twee politieagenten via het kantoor binnen. Douwe duwt de vrouw voor hen uit het kantoor in. De agenten gaan met hem en Donja mee het kantoor in. Bob sluit de deur achter hen. Één blik op Erin was genoeg, om hem bijna een hartstilstand te laten krijgen. Hij heeft nog nooit zo'n doodsangst gezien. Carla staat stilletjes bij Erin te huilen. Zij heeft nog steeds Erins hand vast. Sjaak is er nu ook bij gaan staan. "Erin, alsjeblieft, hoor je me? Kom bij ons terug. Liefje, we houden van je. Wij zullen jou en elkaar beschermen. Zij zal jou nooit meer kwaad kunnen doen. Erin, zij is nu weg. Poppetje, kom alsjeblieft terug, meisje. Blijf niet daar, dan moeten wij jou zo missen." Sjaak fluistert dit in haar oor. Er volgt geen reactie. Bob loopt met grote passen naar een kast in een hoek. Hij pakt zijn sleutels uit zijn zak en draait de kast open. Dan pakt hij een flesje en een spuit. Hij vult de spuit uit het flesje. Er gaat een minuut voorbij, twee, vijf. Bob geeft intussen Erin de injectie. Het duurt uiteindelijk tien lange minuten, voordat er een klein glimpje van Erin weer te zien is. Daarna duurt het nog steeds geruime tijd, voordat Erin echt terug durft te komen. Als zij er weer is, begint het gebibber. Bob pakt nu een aantal vreemde pakjes uit de kast. Hij gooit Sjaak de pakjes toe. Die vangt ze op en maakt er een vreemde beweging mee. Dan legt hij ze bij Erin onder de deken. De pakjes worden nu warm. Vervolgens schuift Bob een stoel onder Carla. Die staat nog steeds als versteend Erins hand vast te houden. Nu pakt

- 384 hij een tweede spuit en hij vult die met de rest van de vloeistof uit het flesje. Dan geeft hij Carla een injectie. Die slaat haar vrije hand voor haar mond en begint erbarmelijk te huilen. "Mam, niet huilen." Erin knijpt even in Carla's hand. Sjaak legt zijn hand over Erins andere hand en fluistert: "Laat haar maar, dan is zij het kwijt. Weet je nog? Huilen kan heel gezond zijn, liefje." Sjaak veegt even wat haarlokken uit Erins gezichtje. Het bibberen neemt langzaam af. Als alles een beetje rustiger wordt, komt Douwe de onderzoekskamer in. Hij fluistert Bob iets in het oor. Die loopt meteen nogmaals naar de kast. Pakt er enige verbandmiddelen en wat geneesmiddelen uit. Hij wijst op Carla en zegt tegen Douwe: "Zorg jij zolang voor haar. Dan loopt hij zijn kantoor in. Daar zit Donja met een bloedende wond in haar bovenarm. De feeks heeft haar gestoken met een brievenopener, die op het bureau lag. Bob maakt de wond schoon geeft Donja een verdovingsspuitje en als dat is ingewerkt begint hij de wond te ontsmetten en te hechten. Hij verbindt de wond en hangt vervolgens Donja’s arm in een draagdoek. Als zij wil protesteren, duwt hij haar een afsprakenkaartje in de handen. "Eerst jij, dan Erin. Mooi gemakkelijk. Kunnen jullie samen komen. Vervolgens geeft hij haar een gemene spuit tegen Tetanus. "Is er nog meer assistentie? Anders roep ik een aantal broeders op. Ik heb hiernaast nog een aantal mensen, die niet kunnen lopen." Donja knikt en loopt naar de deur om Frits te roepen. "Oké, ik loop wel mee. Je kunt van hieruit Peter wel bellen, om de auto's voor te laten rijden." "We hebben alle chauffeurs hier. Nu zitten we met twee auto's en één chauffeur." "Kan Douwe niet rijden?" "Nee, medicijnen." "Oké, ik weet wel een oplossing. Laten we maar alvast naar de uitgang gaan." Hij pakt een oproepapparaat uit zijn zak. Nu toetst hij een nummer in. Er meldt zich iemand aan de andere kant. Bob voert nu een kort gesprek en hangt weer op. Ondertussen is Frits twee rolstoelen gaan halen. Frits ziet een beetje wit. Bob parkeert Carla in de eerste rolstoel. Die wil er meteen weer uitstappen. "Zitten blijven. Anders kom je mij tegen." Dan neemt hij Sjaak bij de arm en ploft hem in de tweede rolstoel. Ook deze wil protesteren, maar één blik op het gezicht van zijn vriend doet hem zwijgen. Dat levert hem een knipoog op. Sjaak gromt wat. "Goh, zei je wat?" jent Bob nog even. Als laatste tilt hij Erin heel voorzichtig op en zet hij haar in haar eigen rolstoel. Hij zorgt, dat de warmtepakketjes lekker rond Erin worden verdeeld. Dan dekt hij haar zorgvuldig toe. Erin legt haar hand tegen zijn wang. Hij pakt haar hand, drukt een kus op de binnenkant en stopt hem onder de deken. "Goed op jezelf passen en goed je best doen met aankomen. Ik zie jou volgende week terug. " Frits neemt de rolstoel van Erin

- 385 mee, Douwe neemt Carla mee. "Mooi, dan kun jij mij nu eens vertellen, wat jij met dat onderzoek wil." Sjaak geeft hem het lijstje, dat hij gisteren met Douwe heeft kunnen opstellen. Bob leest het lijstje en begint stevig te vloeken. "Het is maar goed, dat Carla jou nu niet kan horen, dan was je een week aan het schuimbekken." Donja loopt op Bob toe en pakt hem het lijstje uit de hand. Zij werpt er een blik op en geeft het dan aan Sjaak terug. Met een beetje wit gezicht zegt zij: "Ik neem aan, dat het een opsomming is van de botten in een mensenlichaam." Sjaak kijkt haar aan. "Denk jij, dat wij dat nog nodig hebben?" "Sjaak, ik denk, dat ik dit niet wil weten." "Goed, ik zeg niets meer." Donja loopt snel weg. "Voor iemand, die het niet wil weten, is zij wel nieuwsgierig." is het droge commentaar van Bob. Sjaak moet lachen. Vervolgens slaakt hij een verdrietige zucht. "Ik dacht, dat we Erin meteen hier konden laten. Man, ik dacht echt, dat mijn hart stil bleef staan." Zijn vriend geeft hem een klopje op zijn schouder. "Dat dacht ik dus ook. Ik zag jou ook hier blijven." Ondertussen zijn ze in de hal gekomen. Hier neemt Bob afscheid, nadat hij een verpleegster aan hen heeft voorgesteld. Deze verpleegster heeft haar dienst er op zitten. Zij wil wel voor chauffeur spelen. Zij moet toch in de buurt zijn. Frits krijgt de familie in de auto. De anderen gaan in Carla's auto. Het hele verhaal wordt verteld. Als de auto's voor de deur worden geparkeerd, gaat er een zucht van verlichting door de groep. Als er neuzen worden geteld, blijkt de oude man te zijn verdwenen. Peter haalt Erin uit de auto. Hij zorgt, dat de deken goed om haar heen zit. Hij loopt met haar in zijn armen rechtstreeks naar de keuken. Daar gaat hij aan tafel zitten met Erin op schoot. Douwe volgt hem op de voet met Carla in de rolstoel. Hij zet haar in de keuken af en helpt haar op de stoel naast Peter. Peter slaat zijn arm om haar schouders. Hij trekt haar tegen zich aan. "Sorry, meisje, dat ik er niet bij was. Ik had mee moeten gaan naar binnen. Dan was het misschien niet gebeurd. Kun je mij vergeven?" Carla kijkt hem aan. "Peter, de oude man, hij had gelijk. Hij had in alles gelijk. Erins natuurlijke moeder leeft. Zij kan Erin alleen niet opeisen, omdat zij officieel dood is. Wij zijn er nog niet vanaf. Erins moeder zit nu vast op het politiebureau. Zij wordt vastgehouden op verdenking van poging tot kidnapping. Maar ze komt hier nooit meer los. Als ze niet wordt veroordeeld, wordt ze uitgezet." Carla praat heel zachtjes, om Erin niet onrustig te maken. Dat meisje is alweer in slaap gesukkeld. Zij heeft zo'n verschrikkelijke ervaring gehad vanmorgen. Carla zit even tegen Peter aan. "Meiske, ga maar gauw naar bed. Of heb je erg veel honger? Dan vraag ik Douwe even om een boterham voor je te maken." "Maar ik moet..." "Jij moet en mag alleen goed

- 386 voor jezelf zorgen nu." "Toe, Peter, ik ben de gastvrouw." "Jij bent mijn vrouw. Jij zult doen wat ik jou zeg of de consequenties dragen, dametje. Nu heb jij de keuze of eten of nu naar bed. En als jij meent, dat jij het niet redt, om alleen naar bed te komen, moet je het nu zeggen. Douwe kan Erin wel even op schoot nemen. En ik geloof, dat ik Francis hoor aankomen. Die wil erg graag met me ruilen. En Erin wil dat ook wel, denk ik." Erin knikte tegen zijn schouder. "Hallo, meisje ben jij nog wakker? Nou dan ga jij lekker even bij Francis op schoot." Francis komt via de keukendeur binnen. "Jij komt als geroepen." Peter verkneukelt zich. Francis kijkt hem vragend aan. Sjaak schiet in de lach. Peter kijkt hem verstoord aan. "Sjaak, ik geloof, dat jij ook maar moest gaan slapen. Ik hoorde iets over een vermoeden van hartproblemen." Peter trekt één wenkbrauw op. Francis kijkt verbijsterd en bezorgd. Sjaak maakt gauw, dat hij weg komt. Douwe, die ook aan tafel zit, kijkt zijn neef aan. Hij schudt zachtjes zijn hoofd. Peter steekt zijn tong uit. "Francis, wil jij even iets voor mij doen? Ik wil Carla even naar bed helpen. Zij heeft vanmorgen een hele schok te verwerken gekregen. Zou jij voor mij even Erin willen overnemen?" Francis wordt vuurrood. "Ik....geloof wel." Francis komt haast niet uit zijn woorden. Daar wordt hem de hemel en de hel tegelijk aangeboden. Peter staat op met Erin in zijn armen. Hij loopt voorzichtig met haar naar Francis, waar hij haar voorzichtig weer neerzet, alsof zij een zeepbelletje is. Francis slaat meteen zijn goede arm om haar heen. Erin doet, alsof zij een goede houding moet zoeken en wrijft zich tegen Francis aan. Tot zij Douwe in de ogen kijkt. Daar ziet zij een uitdrukking, die haar met een berouwvol gezichtje stil doet zitten. Francis houdt haar vast alsof zij zijn grootste schat is. Wat ze ook wel is. Douwe houdt het scherp in de gaten. Hij is het er niet mee eens, dat Francis geplaagd wordt met zijn onzekerheid. Bovendien kan Francis haar niet zo goed vasthouden met één arm. Peter pakt Carla op van de stoel en draagt haar naar boven. Als zij wil protesteren, kust hij haar protest weg. Hij brengt zijn liefste naar bed. Hij zegt haar, maar eens heel goed te gaan rusten. Dan gaat hij Francis bevrijden. In de keuken begint het nu stilletjes te worden. Peter neemt Erin weer over van Francis en gaat met haar op schoot zitten. Donja komt uit de badkamer, waar zij zich even een tijdje heeft teruggetrokken. Haar arm klopt. Zij pakt een stoel en gaat er bijna naast zitten. Peter heeft al berouw van zijn plagerij. "Sorry, Francis. Je hebt geweldig op haar gepast. Ik had jou daar niet mee mogen belasten." Erin kijkt met één oog Peter aan. "Nee, liefje, het is niet eerlijk." fluistert hij haar in het oor. Zij kruipt iets dichter tegen hem aan. Hij controleert, of zij wel goed is ingestopt. Dan legt

- 387 hij met zijn grote hand haar hoofdje tegen zijn schouder recht. "Oké, nu zitten we met een groot probleem. Er zijn vanmorgen weer twee mensen uitgevallen. En Sjaak is nog zwaarder aangeslagen. En dan dit dametje, dat veel verzorging nodig heeft de komende week." "Alleen nog maar vandaag." "Mond dicht, jij mag niet praten." Francis zit met wijdopen mond te kijken. "Erin, je hebt je stem terug. Wat fijn." "Francis, luister, jij moet over een uur op het vliegveld zijn. Eet snel een boterham en ga. Neem Douwe mee, die kan jou bijpraten over wat er vanmorgen is voorgevallen. Dat vindt jij toch wel oké, of niet, Douwe?" Douwe kijkt Peter aan. "Wie wil jij dan voor de mensen hier laten zorgen? Frits kan dat niet alleen. Frits kan best goede koffie zetten of een boterham smeren, maar verder reiken zijn culinaire kunsten niet. Dus laat Donja met Francis meegaan. Is dat goed, mevrouwtje? Of heb jij ook teveel meegekregen vanmorgen? Waar is trouwens je draagdoek?" Donja wordt vuurrood. Zij heeft de draagdoek afgedaan als flauwekul. Ai, dat valt tegen. Douwe is op dit moment de papa, terwijl Peter meer voor mama speelt, nu Carla is uitgevallen. De rollen wisselen hier zo snel, dat is bijna niet meer bij te houden. En die verrekte arm doet steeds meer zeer, nu de verdoving begint uit te werken. "Het zal wel lukken, denk ik. Ik zal mijn draagdoek wel weer omdoen." Het komt er een beetje tam uit. Douwe gromt even en staat dan op en maakt Francis en Donja allebei een boterham klaar. Donja geeft hij er een pijnstiller en een glas drinken bij. Zij knikt braaf. "Francis, houdt die dame een beetje in de gaten. Die is vanmorgen aangevallen met een briefopener. Stomme arts, wie laat nu zoiets op zijn bureau liggen?" "Douwe, waar heb jij jouw briefopener liggen?" Douwe zwijgt. Dan grijnst hij. "Ja, sorry. Ik draaf door. Goed, ik maak even hier het eten klaar voor mens en dier. Frits kan mij wel helpen. Ik zal Sjaak ook even vragen te komen eten. Dat slaapt wat beter. Ik dacht echt even, dat we hem meteen daar konden laten." "Douwe, rustig nu. Niet weer doordraven. Rust nemen. Er komt hulp aan. De dieren zullen niet één, twee, drie verhongeren. Maak eerst maar wat voor Sjaak en jezelf. Als jullie dan klaar zijn kun jij wat voor Erin en mij klaarmaken en eventueel een flesje voor het hert. Frits kan de rest doen. Als Sjaak en Carla weer zijn opgeknapt, kunnen die ook weer inspringen. En verder is straks Francis' moeder er. Jij brengt toch wel je moeder eerst hier of niet? Neem jij haar gelijk mee naar je eigen huis?" Francis kijkt Peter even dom aan. "Daar had ik helemaal niet aan gedacht. Ik neem aan, dat we vanavond naar mijn huis gaan. Douwe kan ook weer mee. De andere gasten komen morgen in de loop van de dag. Die zullen ook bij mij logeren. Iedereen kan eigenlijk wel bij mij logeren. Maar kan dat wel met

- 388 Erin? Wordt dat niet teveel? En de dieren? Het hertje kan mee en Mgabi ook. Maar hoe hou je Snoes bij je? Een tuigje omdoen en vastleggen? Of binnen in een kamer opsluiten? Ik vind dat Donja zo ook niet voor zichzelf kan zorgen. Ik heb nog wel vijftien kamers leegstaan. Dus iedereen kan bij mij logeren. En dat is ook gemakkelijker als je eens hulp nodig hebt. Er is meestal wel iemand op kantoor." "Rustig, het is allang goed. Wij verhuizen dus. Erin weer in haar oude kamer en jij in de jouwe. Dan zijn we weer terug bij af." Peter grijnst naar Francis. Die wordt vuurrood. Hij heeft maar mooi veel mazzel vandaag. Nu moet hij rennen, om zijn moeder op te halen. Donja staat al klaar. Frits heeft intussen de boterhammen voor de anderen gesmeerd en Douwe heeft twee flesvoedingen gemaakt. Één met en één zonder honing. Alleen, Douwe heeft per ongeluk beide voedingen in een fles gemaakt. Nu vliegt Erin dus straks tegen het plafond. Frits is Sjaak gaan waarschuwen en die komt duf aangestrompeld. "Sliep je al? Sorry, het was niet de bedoeling om je wakker te maken." Peter blijft vandaag vreemde opmerkingen maken. "Nee, ik sliep niet. Ik ben wel erg moe. Ik denk, dat ik toch meer heb meegekregen, dan ik dacht. Ik dacht echt, dat ik er in bleef. Erin heeft een enorme klap gehad daar. Ik ben bang voor haar. Of om haar. Hoe zeg je dat? Man, wat ben ik duf. Peter, mag Frits mij straks even naar de praktijk brengen? Ik denk, dat ik me toch even laat checken." Peter en Douwe kijken elkaar aan. Dit is niet goed. "Frits brengt jou ook wel zonder mijn toestemming. Ik bel nu wel even." Peter pakt zijn telefoon en belt de praktijk. Hij wordt meteen doorverbonden en als hij het uitlegt, krijgt hij te horen, dat Leo eraan komt. Meteen. "Heb jij je brood op? Dan kun je beter naar bed gaan, anders krijg je straks van Leo wat door de benen. En ik erbij." Sjaak wil opstaan, maar kan even de kracht niet vinden. Douwe staat meteen naast hem en tilt hem alsof hij een veertje is. Hij moppert zachtjes op Sjaak. Peter zit even alleen met Erin in de keuken. Hij maakt Erin even wakker. "Hartje, wakker worden. Je eten staat klaar. Popje, jij moet eten." Erin doet lodderig één oog open. Peter pakt de fles en als Erin haar mond opendoet om het rietje te pakken, steekt hij de speen in haar mond. Zij heeft het niet eens in de gaten en lurkt de fles leeg. Dan valt ze snel weer in slaap, denkt hij. Frits was net binnengekomen. Hij moet een beetje lachen om die grote baby. Nu wel. Hij heeft vanmorgen haar doodsangst gezien en dat heeft heel grote indruk op hem gemaakt. "Peter, als ik haar iets zou willen geven, wat kan ik dan het beste geven?" "Je aandacht, een spelletje, een sprookjesboek, tekenspulletjes van goedkope waterverf tot dure softpastels, alles is goed. Maar het liefst iets, dat jijzelf hebt

- 389 gemaakt of uitgezocht, want dat heeft de meeste waarde." "Dus het is eigenlijk net zo goed om een keer een spelletje met haar te spelen, als een duur cadeau te geven, wat je niet zelf hebt uitgezocht?" "Beter. Maar leer haar alsjeblieft niet gokken. De dame is een rekenwonder. Ze zou alle casino's bankroet maken, zonder het te weten." Erin schudt tegen zijn borst. "Mag ik niet. Ik mag niet gokken, dat is niet eerlijk." "Apenkop. Je bent wakker en hebt alles gehoord. Bovendien mag jij niet praten. Ga maar weer gauw slapen." Er wordt gebeld. Douwe loopt naar de deur. Leo komt binnen en Douwe brengt hem meteen naar Sjaak. Daarna loopt Douwe naar de keuken. Hij ziet er moe uit. Hij kijkt ook erg sip. "Is het heel erg met Sjaak?" Erin slaapt nog steeds niet. Zij begint zich nu zorgen om Sjaak te maken. "Erin ga slapen. Jij mag niet praten en je al helemaal geen zorgen maken over anderen. Als Sjaak jou hoort krijg je voor de broek." Peter legt Erin wat beter tegen hem aan. Binnen twee minuten merkt hij al, dat zij slaapt. Na nog eens tien minuten begint zij bange piepgeluidjes te maken. Peter bromt wat in haar oor en wiegt haar een beetje en het is over. Na nog eens tien minuten begint het opnieuw. Nu komt Leo net de keuken binnen. Die kijkt vreemd op, zo'n grote baby. En dan die angst. Peter bromt weer wat en wiegt haar opnieuw. Nu werkt het echter niet, de geluidjes worden dringender. "Erin, wakker worden. Nu. Je hebt een nachtmerrie. Lieverd, wakker worden." Erin schiet overeind. Peter houdt haar echter gemakkelijk in bedwang. Zij trilt helemaal. Peter sust haar. Dan zakt zij opnieuw in slaap. Leo heeft er naar zitten kijken. "Is zij al lang zo?" "Hoe bedoel je zo?" "Ik bedoel zo angstig." "Wat heeft Sjaak jou verteld over vanmorgen?" "Ohh, ja. Nou sterkte ermee. Ik wil trouwens Sjaak deze week een beetje in de gaten houden. Het is niet zijn hart wat opspeelt, maar een langzame emotionele uitputting. Ik wil hem rust voorschrijven." "Nou, doe je best maar. Wij proberen al drie weken rust in de tent te krijgen. Het is nog steeds niet gelukt. En Sjaak nu losweken kan ook niet meer. Hij is vergroeid met deze groep. Maar we laten hem niet kapot gaan. Desnoods sluiten we hem op in zijn kamer of binden hem vast in bed." Leo kijkt Peter aan, of hij het meent. Hij weet, dat het een vreemde, zeer hechte groep is. Douwe heeft al die tijd stommetje gespeeld. Hij doet Leo koffie in. "Chris weet wel wat te doen. Die pakt Sjaak wel aan. En anders is Caroline er nog. Verlegen leeuwinnen zijn gevaarlijk." is Douwes commentaar. Leo kijkt en luistert. "Dokter niet zorgen. Dokterman moet leren. Nu bezig leren." Ngolo Ngolo Mgabi staat in de deuropening. Douwe staat op en buigt voor hem. Dan trekt hij een stoel voor hem bij en geeft hem iets te drinken. De oude man kijkt Peter aan. Peter kijkt

- 390 kwaad terug. "Jij goed gedaan. Jij beschermen iedereen tegen autoboem. Jij niet onnut." Peter wordt wit. "Gaan zij zo ver?" "Zij nu strijd leven en dood. Jij vannacht weg. Leeuwtje meenemen." Snoes springt bij de oude man op schoot. Daar begint zij luid snorrend een nestje te maken. Dan draait zij zich op en slaapt. Peter kijkt ernaar. Hij kijkt de man aan. Ja, hij neemt zijn leeuwtje mee. Leo zit er met een vreemd gezicht bij te kijken. Douwe staat op en stelt Ngolo voor. Peter zit nadenkend te kijken. "Ngolo kunt u hier iets aan doen?" Hij aait Erin over het hoofd. Er trekt een droeve uitdrukking over het gezicht van de oude man. Hij schudt zijn hoofd. "Nee, zij strijden nu alleen. Vasthouden beste. Jij doen. Ik nu moeten gaan. Denk om. Strijd niet over nog." Dan is de oude man weer weg. De stemming aan tafel is erg grimmig geworden. Erin begint in het Swahili te praten. Zij is nu weer onrustig. Peter strijkt haar over het hoofd. Dan is zij weer rustig. "Hoe is het nu met haar? Moet zij niet onderhand een keer opgenomen worden?" "Heb jij gehoord, wat er vanmorgen in het ziekenhuis is gebeurd? Dacht jij dan, dat ik haar daar achterliet? Wij beschermen haar. Er is ook politie op gezet.” Douwe doet Leo nog eens koffie in. "Is er nog iets, wat ik kan doen?" vraagt deze. "Ja, zorg dat je goed bereikbaar blijft de komende dagen en nachten. Het gaat echt spoken." Douwe rilt een keer en sloft dan naar de tafel. Erin wordt even wakker, kijkt hem aan, glimlacht naar hem en zakt weer in slaap. "Daar doen we het voor." is Douwes commentaar. "Oké, nu even terug naar Sjaak. Jullie kennen Christiaan, heb ik begrepen. Zou hij Sjaak medicijnen kunnen voorschrijven, denk je?" Peter kijkt Leo aan. "Ik denk wel meer. Weet jij, dat zij zwagers zijn? Of heeft Sjaak dat nog niet verteld?" "Sinds wanneer? Ik wist niet eens, dat Sjaak getrouwd was." "Sjaak is dat ook nog niet. Chris wel. Met Sjaaks zusje. Sinds dinsdag. Chris kan Sjaak wel aan. Er zijn ook hulptroepen onderweg. Sjaaks vader en stiefmoeder landen over acht uur." Leo schudt zijn hoofd. Het gaat hem te snel. "Oké, jullie weten me te vinden. Hier is mijn mobiele nummer. Bel me als er iets is. Met wie dan ook. Ik heb Sjaak nu een licht slaapmiddel gegeven, dus die maft wel even een tijdje. Als jullie naar een ander adres verhuizen, laat het me even weten. Ik ga weer verder. Ik heb eigenlijk geen dienst. Maar dit kon ik niet aan de vervanger overlaten. See you in better times." Dan is hij vertrokken. Frits komt de keuken in. Hij heeft zich maar een poosje schuilgehouden. De morgen is ook hem niet in de koude kleren gaan zitten. "Zo Frits, kun jij nog autorijden denk je? Het wordt straks een hele verhuizing. Denk jij, dat je dat nog aan kunt?" Peter kijkt Frits schattend aan. "Ik denk het wel. Beter, dan met rolstoelen. Ik denk, dat ik niet zo goed ben in

- 391 ziekenhuizen." Nu begint Peter een beetje te lachen. "Als ik deze meid niet op schoot had, zou ik je de hand schudden. Ik voelde me behoorlijk opgelucht vanmorgen, toen Ngolo zei, dat ik buiten moest blijven. Ik ga Karin maar even bellen, dat Donja ziek gemeld moet worden. Jammer, ik had Karin zich wat rustiger willen laten inwerken." Hij haalt zijn mobiel tevoorschijn en belt naar kantoor. Hij geeft gelijk door, dat morgen iedereen bij Francis logeert. Nu is het een poosje rustig in de keuken. Frits vertrekt naar de schuur, om daar nog even verder te gaan aan wat hij in elkaar aan het knutselen is. Douwe zit met zijn hoofd op zijn armen aan tafel te dutten. Als hij even wakker schrikt zegt Peter: "waarom ga jij nou niet even lekker languit? Jij kunt nu toch even niets doen." "Nee, ik blijf hier. Jij kunt niets doen met haar op schoot. Ik ben nu even jouw handen. Geeft niets. Ik slaap zo ook wel. Wil jij nog iets te drinken. Het is ook weer tijd voor haar voeding." Hij staat langzaam op en gaat Erins flesvoeding klaarmaken. Hij schenkt ook Peter iets in. Dan zet hij alles bij Peter neer. "Ik neem aan, dat ik haar niet een poosje van jou mag overnemen." "Jawel, na de fles. Ik moet zo even weg. Even de benen strekken. Ik wil ook even naar Sjaak kijken. Bedankt, maat. Voor wat jij weer allemaal voor ons doet." Op dat moment komen Christiaan en Lydia binnen. "Hoe is het hier?" Christiaan overziet het slagveld. "Waar is iedereen?" "Carla en Sjaak liggen in bed. Beiden uitgeteld. Donja en Francis zijn naar het vliegveld. Samen één paar armen. Leo is net weg. Ngolo vliegt in en uit. Wie wil je nog meer weten?" Lydia is doorgelopen en naast Peter gaan zitten. Zij aait Erin nu even over de wang. Zij ziet de flesvoeding op tafel staan en trekt een wenkbrauw vragend op. Peter negeert haar vraag. Hij wekt Erin en geeft haar de fles. Ook nu heeft Erin het niet eens in de gaten. Lydia ziet het met grote ogen gebeuren. Douwe zit Christiaan in te lichten, over wat er vandaag weer allemaal gebeurd is. Wat er met hem zelf gebeurd is met Ngolo Ngolo Mgabi, noemt hij niet. Maar Christiaan ziet wel, dat er veel in hem veranderd is. "Oké, we hebben dus weer de spannende dingen gemist. Hoewel gemist? Ik denk niet, dat ik dat mis. Ik ga eerst even bij Carla kijken, daarna naar Sjaak en dan neem ik jullie wel onderhanden." Hij knipoogt naar Peter. Hij vertrekt naar boven. Peter doet een poging om op te staan, maar het lange zitten met Erin op schoot heeft hem wel kracht in zijn benen gekost. Douwe staat op en neemt voorzichtig Erin over. Hij gaat nog voorzichtiger met haar zitten en legt haar goed in zijn enorme armen. Zij slaapt rustig door. Peter pakt zijn drinken, slaat het achterover en staat voorzichtig op. Hij loopt eerst naar de badkamer en van daar naar boven naar Carla. Lydia kijkt Douwe vragend aan. "Als jij wilt

- 392 weten, wat er allemaal gebeurd is, zul je moeten wachten op de volgende ronde verslaglegging. Als je wilt weten, hoe het met mij is, ik voel me stukken beter. Zelfs na wat er vanmorgen in het ziekenhuis gebeurd is. Als je nog iets anders wilt weten, zul jij je vraag hardop moeten stellen. Maar ik stel voor, dat jij even naar je broer gaat kijken. Hoewel die natuurlijk slaapt." "Ik ga wel even naar Sjaak kijken, maar ik wilde vragen wat ik kan doen. Ik hoor het straks wel. Ik laat de deuren open, dus als je iets nodig hebt, geef je een gil." Zij geeft Douwe een kus op zijn haar en loopt naar Sjaaks slaapkamer. Weer is het even rustig in de keuken. Nu duurt de rust wel tien minuten. Dan komen Francis en Donja binnen met de moeder van Francis. "Hallo, waar is iedereen?" is het eerste wat Donja vraagt. Zij ziet erg witjes. "Sjaak en Carla liggen op bed, waar jij ook thuishoort. Christiaan is bij Carla en Peter is daar ook heen. Lydia is bij Sjaak, die een slaapmiddel heeft gekregen van Leo. Frits is in de schuur. Die heeft het nu ook te pakken. En deze jongedame slaapt. Ngolo is ergens daarbuiten. Karin en Caroline zijn op kantoor. Wie wil je nog meer weten? Niemand? Dan verdwijn jij nu naar bed." Donja kijkt hem aan. Protesteert niet eens en loopt meteen door naar de slaapkamer. Francis fluit zachtjes. Zijn moeder kijkt hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. Francis stelt Douwe voor. Wijst haar Erin aan en wekt door zijn stem haar belangstelling voor Erin. Dan nodigt hij zijn moeder uit om plaats te nemen. Hij zet een grote pot koffie. Dan kijkt hij even een beetje jaloers naar Douwe. Douwe zit met zijn rug naar hem toe. "Jij hebt haar al eerder mogen vasthouden, jongeman. Dus hou je koest en ga zitten. Neem een pijnstiller voor die arm en wacht dan maar op de anderen, dan kunnen we alles in één keer afhandelen." Francis loopt naar de keukenkast en neemt zich een pijnstiller. Dan gaat hij netjes aan tafel zitten. Zijn moeder zit stilletjes voor zich uit te lachen. Als Francis naast haar aan tafel komt zitten, woelt zij even door zijn haar. "Zo, jongen, eindelijk getemd?" Francis kijkt haar aan en draait beschaamd zijn hoofd weg. Het duurt een hele poos, voor Peter, Christiaan en Lydia in de keuken verschijnen. Na het voorstellen en begroeten vraagt Peter: "Waar zijn Donja en Frits?" "Douwe heeft Donja naar bed gestuurd en Frits heeft zich in de schuur verschanst." Is Francis' antwoord. Peter kijkt Douwe even aan. Dan neemt hij Erin weer uit Douwes armen en gaat weer met haar op schoot zitten. Zij wordt even iets wakker. "Papa is weer terug. Ga maar weer lekker slapen." bromt Peter haar in het oor. Zij zakt meteen weer weg. Douwe staat op en schenkt voor iedereen koffie in. Christiaan is doorgelopen naar de schuur om Frits op te halen uit de schuur. Na een paar minuten komen zij de keuken in.

- 393 Frits heeft zichzelf gesneden met een scherp mes. Christiaan helpt hem met het schoonmaken en verbinden van de wond. Als hij de wond ontsmet valt Frits bijna flauw. Het is best een diepe en lange snee. "Ik neem deze jongeman even mee. We komen zo snel mogelijk terug. Peter bel even naar jullie kantoor, om een andere chauffeur." Als Frits wil protesteren neemt Christiaan hem bij de arm en duwt hem voor zich uit naar buiten. Peter zucht en pakt zijn telefoon. Hij krijgt Karin aan de telefoon en regelt met haar iemand, die kan autorijden. Eigenlijk liever drie. Bovendien vraagt hij naar Caroline, aan wie hij uitlegt, wat Leo over Sjaak heeft gezegd en wat Christiaan ervan denkt. Peter nodigt Caroline uit voor het avondeten in Francis' huis. "Neem Karin ook mee en als jullie dan iets te eten verzorgen, dan zien we jullie wel om een uur of zes. Laat Karin die chauffeurs maar om vijf uur sturen." Peter kijkt het gezelschap eens rond. "Lydia wil jij even Carla gaan helpen met pakken. Zij is al een poosje wakker, maar wil nog niet meteen beneden komen. Het is haar even allemaal te druk. Douwe wil jij voor jezelf en voor Sjaak gaan pakken? Bedankt. Francis, wil jij Donja gaan waarschuwen en zonodig helpen. Lydia kan straks wel Erins spullen inpakken. Dan kunnen we gaan, als de chauffeurs hier zijn. Snoes moet ook mee. En onze hinde." Iedereen staat op en gaat doen, wat er gedaan moet worden. Francis' moeder Simone blijft alleen met Peter achter. "Kun jij mij vertellen, wat er aan de hand is?" is haar eerste vraag. Zij kijkt hem doordringend aan. "Nu niet. Er is een luistervinkje bij. Nietwaar, schatje? Jij bent al een tijdje wakker, niet?" Erin knikt even. Zij opent haar ogen en kijkt een beetje rond. "Gaan we weg?" "Ssst. Jij mag niet praten. Ja, we gaan bij Francis logeren. Diens huis is groter. Dan zijn we allemaal bij elkaar. Er is zelfs plaats voor Ngolo Ngolo Mgabi." Als Erin nog iets wil zeggen, kijkt Peter haar streng aan. Erin houdt haar mond en legt haar hoofdje weer neer. Haar ogen blijven nu echter op Simone gericht. Zij glimlacht even. Simone knikt. Zij zet haar ellebogen op tafel en laat haar kin op haar handen rusten. Zo blijft zij even nadenkend naar Erin kijken. "Waarom krijg ik nu een naar gevoel in mijn buik?" vraagt Peter. "Jij hebt alles zelf in werking gezet, jochie. Voor haar mag je papa spelen. Voor mij ben jij gewoon een kwajongen." Erin giechelt een beetje. Peter kijkt haar even aan en zij sluit gauw haar ogen en gaat braaf weer liggen. Francis' moeder trekt een wenkbrauw op. "Je weet wel, hoe je ze allemaal moet aanpakken. Goed zo. Vertel. Wat heb je nog meer voor hulptroepen. Of ben ik de enige?" "Nee, je zult ze nog wel ontmoeten later. Als de hele familie compleet is. Erin zit stil. Als je naar het toilet moet, kun je dat wel even zeggen." Erins gezichtje wordt

- 394 vuurrood. Zij gaat maar eens lekker liggen en valt al snel weer in slaap. Bij Peter heeft zij geen schijn van kans, om flauwekul uit te halen. Die is echt superstreng geworden. Donja komt de keuken in. Zij ziet er al een beetje beter uit. De pijnstiller werkt. Zij heeft haar rugzak al meegenomen. Lydia is nu bezig Erins spullen in te pakken. Carla komt ook de keuken in. Zij ziet nog erg wit. Zij begroet Simone. Zij kennen elkaar al. Dan gaat Carla vermoeid naast Peter zitten. Zij kijkt teder naar Erin, strijkt een paar lokken uit haar gezichtje en kijkt vragend naar de babyfles op tafel. Peter trekt Carla even tegen zich aan en kust haar op het voorhoofd. "Idee van Douwe. Maar goed, dat zij het nog niet gemerkt heeft. Dan was de keuken te klein." "Ach, kom. Jij hebt haar volkomen in de hand nu. Letterlijk en figuurlijk." "Je weet, hoe zij is." is zijn antwoord. Carla knikt en geeft hem een kus op de mond. Zij gaat weer rechtop zitten, maar als zij wil opstaan, om koffie in te gaan schenken, ligt er een massieve hand op haar schouder. Deze keer niet van Peter. Douwe staat achter haar. Hij kijkt haar streng aan. "Jij blijft mooi de rest van de middag zitten. Oh, Peter. Bob heeft zojuist opgebeld. Of het erg is, dat hij vanavond nog even komt praten. Ik heb hem Francis' adres maar doorgegeven." Douwe loopt naar de telefoon en belt even met mama. Hij vertelt haar lang niet alles. Alleen over het opnieuw spalken van Erins been en de verhuizing. Hij gaat morgen wel even bij mama praten. Carla zit te praten met Simone. Die ziet er een beetje vermoeid uit van de reis. Donja wil opstaan, om voor koffie te zorgen, maar één blik van Peter houdt haar op haar stoel. Douwe schenkt koffie in. Francis komt druk pratend met Lydia, de keuken in. "Nee, Francis, dan heb je straks een verhuiswagen nodig. Jij hebt thuis vast ook wel een paar spelletjes en boeken voor haar. Anders neem ik vanavond wel iets mee." "Zorg je wel, dat je de laptop bij je hebt?" wil Douwe weten. "Ja, die heb ik al voor haar ingepakt. Hoewel, zij kan de eerste paar dagen nog niet eens tekenen, laat staan iets op die lap doen." zegt Lydia. "Mam, denk om je poppetje." klinkt het van Peters schoot. "Doe ik, schat. Ik denk hele dagen aan jou. Ga maar lekker weer slapen. Dat andere poppetje neem ik ook wel mee. Maak jij je maar geen zorgen. Dat kost veel teveel energie. Laat ons maar een keer alles regelen." Peter glimlacht om Carla's grapje. Die komt al weer bij. Wat is die vrouw van hem toch taai. Douwe staat tegen het aanrecht geleund toe te kijken. Even voor vijf uur arriveert Christiaan met Caroline, Inge en Peters nieuwe secretaresse Ida Karlson. Christiaan heeft Frits meteen naar huis gebracht. Die was bijna in tranen, omdat hij niet mocht meehelpen met de verhuizing, maar hij is zeker voor een week uitgeschakeld. Zijn hand is gehecht. Als Donja schrikt en wil

- 395 opveren, staat Douwe achter haar. "Die verhuizing stellen we wel een weekje uit. Dan krijg je alle hulp. Bel die vrouw straks maar even op." Sjaak komt de keuken in strompelen. Hij kijkt erg duf en ziet er echt niet goed uit. Douwe zet hem meteen op een stoel. Daarna gaan Douwe en Christiaan samen met de chauffeurs de bagage in de auto's bergen. De dieren worden ook ingepakt en allemaal in één auto gezet. Samen met alle spullen voor de dieren. De chauffeur van deze auto vertrekt alvast. Dan worden Sjaak, Donja en Simone in een auto gezet en weggestuurd. Daarna stappen de anderen allemaal in de gereedstaande auto's. Douwe helpt Peter met instappen, zodat hij Erin op schoot kan houden. Die is extra goed ingepakt. Douwe sluit het huis en de tuin goed af en neemt nog een geluksbrenger mee in de auto. De karavaan gaat op weg. Bij Francis' huis is het even een drukte van belang. Hij deelt de kamers in en iedereen krijgt zijn bagage op zijn kamer afgeleverd. Inge en Ida gaan weer gauw naar kantoor. Peter heeft zich zolang met Erin op haar oude slaapkamer teruggetrokken. Zij is wakker geworden en kijkt even rond. "Hier is alles begonnen." Peter bromt op haar. Hij is in een gemakkelijke stoel gaan zitten. Nu zet hij Erin beter op zijn schoot, trekt haar dichter tegen zich aan en legt haar hoofdje weer op zijn schouder. Als zij probeert rechter op te gaan zitten, kijkt zij ineens in een heel boos gezicht. Zij laat zich heel beschaamd weer tegen hem aantrekken. Binnen een paar minuten slaapt zij weer. Carla komt even de kamer in om te kijken. Zij ziet er alweer een stuk beter uit. "Het eten staat in de keuken op tafel. Misschien is het een goed idee, als jij in de rolstoel gaat zitten met haar op schoot, dan kunnen wij jou beter meenemen." Peter vindt het een goed idee en neemt plaats in de stoel. "Vraag Douwe maar even, of hij de rolstoel wil komen duwen. Ga jij maar alvast aan tafel zitten." Er is voor Sjaak een tweede rolstoel opgeduikeld. Hij vindt het helemaal niet leuk, maar krijgt geen kans om te protesteren. Daar zorgt Lydia wel voor. Het is heel druk in de keuken, maar toch is het er wel gezellig. Zeker gezien de omstandigheden. Karin heeft een traiteur gebeld en een groot buffet besteld. Zij is blij, dat zij nu ook mee mag doen. Zij is ook een vriendin van Erin. Douwe kijkt stiekem de hele tijd naar haar. Christiaan, die naast hem zit, fluistert hem in het oor: "Wacht nog maar even. Dat komt wel goed. Je bent vandaag al een heel eind verder gekomen, maar je bent er nog niet helemaal. Geweldig van je. Jij hebt vandaag een grote sprong voorwaarts gemaakt. Ik ben best heel trots op je." Douwe kijkt hem aan en bloost. Hoe hartverwarmend vriendschap kan zijn. Erin is wakker geworden en als Carla een flesvoeding voor haar neerzet, wil zij luidkeels protesteren, maar Peter bromt haar iets in

- 396 het oor en ze laat zich met een vuurrood, schuldig gezichtje voeren. Christiaan kijkt er glimlachend naar. Lydia kijkt hem aan en pakt zijn hand onder tafel. Hij streelt zachtjes haar vingers. Helaas zullen zij vannacht niet veel aan slapen toe komen. Zij moeten Lydia's ouders van het vliegveld halen. Bovendien moeten ze nog gaan pakken, om zolang hier te komen logeren. Als Erin weer in slaap gesukkeld is, is het eindelijk tijd om het hele verhaal te vertellen. Francis, Peter en Douwe vertellen Erins levensverhaal, voor zover zij dat kennen en durven vertellen, en hoe alles aan het rollen is gekomen. Als laatste wordt iedereen bijgepraat over de afgelopen dag. Simone en Karin zitten er heel witjes en stilletjes bij te luisteren. Simone kijkt naar Francis en Erin. Zij maakt zich zorgen. Later op de avond strikt zij Christiaan en Douwe voor een kleine vergadering. Peter heeft het nu even te druk met Erin. Babyvoeding is eigenlijk veel te weinig voor Erin. Die heeft meer voedingsstoffen nodig. Bob komt even aanwippen. Hij weet een oplossing. Hij schrijft een recept uit en stuurt Christiaan even naar de nachtapotheek. Die moet speciale sondevoeding halen. Dat is wel niet echt lekker, maar een lepel honing doet dan wonderen. Bob haalt Erin even aan. Zij wordt wakker en glimlacht verlegen naar hem. "Hallo, ben je er weer? Grote meid. Lekker veel slapen, goed eten en weinig doen. Ik zie jou volgende week weer voor controle. Lief zijn hoor, anders kom ik jou iets influisteren." Zo neemt hij afscheid. Francis zit aan tafel en doet even zijn draagdoek af om zijn nek rust te gunnen. Nu valt de tekening op zijn gips pas op. Zijn moeder en Karin bewonderen de tekening. "Wie heb jij dat laten doen? Kan dat tegenwoordig? Het is een schitterende tekening." is het commentaar van zijn moeder. Lydia vertelt, dat Erin dit voor Francis getekend heeft. Als Simone verbaasd opkijkt, trekt Douwe Erins tekenblok tevoorschijn en laat enige tekeningen zien. Lydia die naast Simone zit fluistert haar in: "Het is maar goed, dat zij niet haar eerste plan heeft getekend. Zij was woedend op hem." Als Simone haar even aankijkt, vertelt Lydia haar fluisterend, wat er werkelijk gebeurd is met Francis. Van de eerste aanslag, van de dreigbrieven en van de wandeling met de honden. Hoe kwaad Erin toen geworden is. En hoe boos iedereen op Francis is geweest. Simone knikt maar eens. Zij heeft ook nog wel een appeltje te schillen met die zoon van haar. Peter heeft haar al een beetje uitgelegd, waarom hij haar gevraagd heeft, om te komen. Nu zij Erin heeft gezien en heeft gehoord, wat die allemaal heeft meegemaakt en gedaan, vindt zij het tijd, dat zij er eens wat aan gaat doen. Simone kijkt nog eens naar Erin. Zo'n begaafde tekenares. Douwe heeft Simones gedachten geraden. Nu knikt hij. Francis zal de hulp van

- 397 Simone kunnen gebruiken. "Zij is meer dan begaafd. En in meer dingen dan tekenen. Francis, vertel jouw moeder eens van jullie eerste schaakpartij. "Die is nog niet af." klinkt het schor. "Erin, lieverd, wanneer leer jij je mond te houden? Doe jij maar liever, wat je gezegd wordt." Douwe is nu best een beetje boos op haar. Francis zit Simone nu te vertellen van die ene partij, die hij nog niet gewonnen heeft. Leo komt nog even langs om te kijken hoe het gaat. Hij overlegt met Christiaan over Sjaaks medicijnen. Hij zal wat medicijnen achterlaten. Als hij naar Erin vraagt, probeert die rechtop te gaan zitten. "Nee, netjes blijven liggen. Kijk mij eens aan. Bob heeft de praktijk nog even gebeld over de voeding. Steek je tong eens uit. Mooi die is er nog. Houdt hem goed stil, die heb je nog nodig. Geen koorts meer? Fijn. Als alles goed is met jou, kan ik ook weer rustig slapen." Christiaan ziet Erins gezicht. Dat staat een beetje ondeugend. Leo gaat weer naar huis. Maar Christiaan blijft Erin in de gaten houden. Die doet nu pogingen, om de mensen een rad voor ogen te draaien. Alleen zijn de meesten al zo vaak door haar in de luren gelegd, dat zij er niets mee bereikt. Peter blijft haar stevig op schoot houden. Carla geeft haar nog steeds haar voeding in een babyfles en ook Douwe houdt haar met argusogen in de gaten. Lydia komt naast Christiaan zitten. Erin doet nu een poging, om Francis zover te krijgen een spelletje met haar te spelen. Peter wordt even afgeleid door Carla. "Liefste, ik denk, dat jij daar nog iets van kunt leren. Kijk eens wat Erin doet." Lydia kijkt en als het te ver gaat, roept Christiaan het een halt toe. Dat levert hem een verbaasde blik van Peter en een boze blik van Erin op. Hij kijkt Erin aan. Net zo lang, totdat haar hoofdje van schaamte naar beneden gaat. Nu krijgt zij nog wat te mopperen van Peter en Carla. Peter dreigt haar naar haar slaapkamer te brengen, als zij niet onmiddellijk gaat slapen. Zij gaat braaf tegen hem aan liggen en doet haar ogen dicht. Alleen haar lip trilt nog even. Zij valt snel weer in slaap. Simone schudt haar hoofd. Daar had Francis zich bijna in de luren laten leggen. Simone kijkt hem eens aan. Hij kijkt nog steeds enigszins verbaasd. "Jongen, nu had zij jou bijna te pakken." "Maar waarom? Zij wordt daar toch niet beter van?" "Gewoon, omdat zij het kan. Zij is haar macht aan het verkennen. Op zich niet zo verkeerd, maar op het verkeerde tijdstip. Ik denk ook, dat zij expres probeerde iemand kwaad te krijgen. Ik weet niet waarom." "Ik denk ik wel? Chris, de dame is weer bezig." Francis maakt zich echt bezorgd. "Weet ik allang. Ergens een goed teken. Maar Peter zal het nog druk krijgen." "Weet ik ook, maak je maar niet druk. Ze zal nog op flinke tegenstand stuiten." is Peters commentaar. "Kleine meisje last van grote wil. Beetje ondeugend. Beetje ziek. Lieve papa

- 398 zijn niet altijd goed." Ngolo Ngolo Mgabi is binnengekomen, zonder dat iemand het gehoord heeft. "Goede waakhond ben jij." zegt Francis tegen Aïla, die op zijn voeten ligt. Deze gaapt en slaapt verder. "Grote vriend niet boos. Hond lief. Goed volk niet blaffen. Slecht volk niet blaffen bijten." verdedigd de oude man haar. "Waar dokterman. Hij leren moet. Hij belangrijk. Volgende strijd komen gauw." "Sjaak is even gaan wandelen in de tuin, met zijn vriendin." zegt Douwe. "Ahhh, moet storen. Niet leuk." zegt de oude man teleurgesteld. Dan is hij al weer weg. "Die zou ik niet graag tegen me hebben." is Francis' commentaar. Douwe kijkt hem bevreemd aan. Caroline komt alleen binnen en schenkt een beker koffie in. Christiaan en Lydia zitten samen te smoezen en te kussen. "Weten jullie wel, dat er een klein kind bij is." plaagt Douwe hen. Ze kleuren allebei en laten elkaar los. Simone begint te lachen. Karin kijkt haar ogen uit. "Zullen wij zo naar huis gaan?" vraagt zij aan Caroline. Die knikt en staat op. Zij zal Karin weer naar huis brengen. Sjaak heeft nu toch geen tijd meer. Die moet leren. De oude man heeft gezegd, dat hij Sjaak beter wil maken. Zij is vandaag erg geschrokken van Sjaak. Douwe staat op en loopt naar zijn kamer. Als hij terugkomt, heeft hij zijn tekenspullen bij zich. Erin wordt net weer even wakker. Als zij zijn tekenspullen ziet, wil zij ook graag tekenen. Maar Peter maakt korte metten met haar. De dames praten over allerlei onderwerpen. Christiaan en Peter zitten er naar te luisteren. Francis schenkt voor iedereen iets te drinken in. Dat is lastig met maar één hand, maar hij wil geen hulp. Douwe kijkt zijn gemodder even aan, pakt hem bij de goede elleboog en zet hem op een stoel. Als hij wil protesteren, krimpt hij ineens in elkaar van de pijn. Boos draait hij zich om naar Douwe. Die fluistert hem iets in het oor. Dan is Francis ineens heel erg tam. Carla is opgestaan, om voor Erin een voeding klaar te maken. Dit keer weer in een glas met een rietje. Zij doet er ook een beetje honing in. Het glas zet zij bij Peter neer. Die voert zijn meisje weer. Erin wil eigenlijk niet. Zij durft nu niet te weigeren, want zij heeft vanavond al enkele keren wat te brommen gehad en zij weet, dat als Peter uit zijn slof schiet, het erg hard gaat. Zij gedraagt zich voorbeeldig. Deze voeding is echt heel vies. "Mam, mag ik nog iets lekkers te drinken?" vraagt zij Carla zachtjes. Die kijkt haar aan en Erin trekt een heel vies gezicht. Er zit nog een heel klein beetje in het glas en Carla ruikt eraan. Dan knikt zij en geeft zij Erin wat sinaasappelsap. Die drinkt het in heel kleine slokjes op. Dit is echt lekker. Als het op is, legt Peter haar weer neer. Zij doet haar best om weer te gaan slapen. Maar nu wil de slaap niet komen. Zij wordt een beetje verdrietig. Dat duurt een tijdje en dan opeens loopt er

- 399 een traan over haar wang. Zomaar. Peter sust haar. Christiaan legt zijn hand in haar nek. Geen koorts. Carla zit ernaar te kijken. Die maakt zich zorgen. Zou dit de weerslag zijn van vanmorgen? Plots zakt Erins hoofdje opzij en slaapt Erin. "Bedankt Ngolo." zegt Peter. Hij heeft hem nog niet gezien. "Is nog te vroeg voor dit verdriet. Is niet sterk. Erin niet alleen laten. Twee daag, Twee nach niet. Meisje veel ziek in hart." Dan is hij weer weg. Nu kijkt Peter heel zorgelijk. Christiaan deelt zijn zorgen. "Peter, misschien moeten we bij toerbeurten gaan werken. Dan kun jij tenminste slapen en wordt zij niet alleen gelaten. Ik denk, dat Douwe haar wel een poosje wil overnemen." Douwe kijkt hem meteen aan. Dan kijkt hij steels naar Francis, die nu door zijn moeder op de huid wordt gezeten. "Nee, nu nog niet, laat hem maar een beetje meer verlangen. Dat is goed voor allebei." is Christiaans zachte commentaar. Douwe kijkt hem aan en schudt lachend zijn hoofd. "Oké, graag. Die dondersteen moet slapen en eronder gehouden worden met ferme hand. Dat kan hij nu niet. Moet ik niet in haar slaapkamer gaan zitten?" "Nee, blijf maar hier. Hoe meer mensen om haar heen, hoe rustiger zij is." is Peters commentaar. Douwe schuift zijn stoel achteruit en neemt Erin over. Hij zorgt, dat zij goed tegen hem aan komt te liggen. Dan schuift hij voorzichtig weer aan tafel. Gelukkig kan hij met zijn andere hand nog tekenen. Simone begint te gapen. Zij heeft een hele reis gemaakt en is nu moe. Francis wijst Simone haar kamer en zij gaat slapen. Peter heeft Carla al meegenomen. Douwe en Christiaan zullen vannacht voor Erin zorgen. Christiaan en Lydia moeten nu naar het vliegveld, om de rest van de familie op te halen. Sjaak is ook al weer binnen gekomen. Hij ziet er wel nog ziek uit. Nu wil hij mee naar het vliegveld. Christiaan pakt hem bij de arm en neemt hem mee naar de hal. Daar volgt een pittige verhandeling. Uiteindelijk gaat Sjaak triest en met gebogen hoofd naar bed. Christiaan komt Lydia in de keuken ophalen. Francis zal opblijven, totdat Christiaan terug is. Hij schenkt nog wat te drinken in. Dan gaat hij aan tafel zitten, legt zijn hoofd op zijn gipsarm en slaapt. "Hij meer rusten. Hij belangrijk. Zij geluk vinden." moppert Ngolo. "Ik weet het. Maar het is een volwassen man. Die kun je niet om zeven uur naar bed sturen. Die is zo eigenwijs, als hij groot is." "Familie?" "Dank je, nee, niet echt. Kom jij helpen waken? Of kom je controleren of alles goed is?" "Kom waarschuwen. sluipt roofdier rond. Ander roofdier. Niet voor Erin. Voor hem mama. Zij komen nu blijven. Vinden mannetje. Roofdier weghouden. Douwe doen. Hem moeder beschermen jullie doen. Ngolo weer gaan. Vreemde roofdier zoeken. Ik helpen." "Bedankt Ngolo." Dan is het weer stil. Francis wordt na tien minuten wakker. Zijn wang doet zeer van het gips.

- 400 "Wat is er gebeurd? Waarom ben ik in slaap gevallen? Hoelang ben ik eigenlijk weggeweest?" "1. Ngolo is geweest om mij iets te vertellen, waar hij geen luistervinken bij wou hebben. 2. Ngolo doet dat wel vaker. 3. vijftien minuten. Nu genoeg antwoorden gehad? Neem maar even wat te drinken. Geen koffie, jij moet straks slapen, anders hou je het morgen niet vol. Nu wil ik het even hebben over die woningen, waarvoor jullie oppassers zoeken. Ik zoek iets, waarin ik ook een werkkamer heb met Internetaansluiting. Bovendien wil ik iets van een spreekkamer kunnen maken. En ik wil een garage of grote schuur. Een huur- of koopwoning is ook goed. Ik ga me hier vestigen. Denk je iets voor me te kunnen vinden?" Francis denkt even na. "Je kunt zolang wel hier intrekken. Dit is toch veel te groot voor mij. Dan kun je rustig rondkijken wat er is. Ik zal je de map van momenteel beschikbare en nieuwbouwhuizen geven, dan kun je hem doorneuzen. Als ik hem zondagavond maar weer terugheb." Erin beweegt even. “Douwe? Ik moet even nodig.” "Ik zal je helpen, Schat. Peter slaapt. Die neemt jou morgen weer voor zijn rekening. Orders van Ngolo. Die zegt, dat jij ziek bent. En een beetje ondeugend. Hij heeft Peter gewaarschuwd strenger te zijn. Dus maak je borst maar nat." Al pratend is hij met haar naar het toilet gelopen, waar hij haar helpt. Zij trekt een beschaamd gezicht. "Is dat omdat ik jou nu moet helpen, of omdat Ngolo gelijk heeft?" "Ngolo heeft gelijk. Ben jij nu boos?" Douwe kijkt haar schattend aan. "Wat wilde jij uithalen? Geen smoesjes. Vertellen. Met kleine gebaren." 'Ik wilde Peter een beetje een poets bakken. Ik wilde een lelijke tekening maken. Ik ben echt ondeugend geweest. Ik heb er spijt van.' "Heb jij die tekening dan al gemaakt?" 'Nee, maar ik wilde stout zijn. Ik wilde hem pijn doen, dat mag niet.' "Nee, zo werkt het niet. We willen allemaal wel eens iemand pijn doen. Vooral als het in onszelf pijn doet. Waar het om gaat, is wat we ermee doen. Of we onszelf in de hand kunnen houden. Dat je spijt hebt van die gedachte kan ik me voorstellen, maar het maakt je niet slecht als je die gedachten hebt." Erin knikt even. Als zij klaar is, helpt hij haar weer en draagt haar naar de keuken, waar hij haar weer op zijn schoot neerzet. Omdat het weer tijd is voor haar voeding, heeft Francis die al voor haar neergezet met een glas limonade ernaast. Erin trekt een vies gezicht. Als Douwe het haar voorhoudt drinkt zij toch alles op. Douwe knuffelt haar even lekker en legt haar dan weer goed neer om te slapen. Binnen vijf minuten slaapt zij. Francis heeft al die tijd zitten puzzelen in de krant. Na een kwartier horen zij autoportieren open- en dichtgaan. Aïla begint te blaffen. Francis sust haar. Dan komen Christiaan en Lydia binnen met Lydia's ouders en een oudere halfzus. Na het voorstellen vraagt Lydia’s vader Henk: "Waar is die kwajongen?" "Ik neem aan,

- 401 dat u uw eigen zoon bedoelt? Die is enkele uren geleden door uw schoonzoon naar bed gebonjourd. Als u een van de andere kwajongens bedoelt, moet u even een naam noemen." zegt Douwe droog. Henk kijkt hem wel een minuut aan en lacht dan. "Mooi een stel fijne knullen bij elkaar." "En mooie meisjes." laat Erin zich horen. "Ja hoor, meisje, jij bent mooi. Maar jij moet je stil houden." Douwe kijkt haar waarschuwend aan. 'Ik ben niet mooi. Lydia wel. Ik ben een lelijk monster....' Nu pakt Douwe haar vingers beet en kijkt haar heel boos aan. "Erin!!! Wat is er nu gezegd. Luisteren, dame." Erin krimpt in elkaar. Nu is Douwe echt heel boos. Francis kijkt heel verontwaardigd toe. Christiaan schudt zijn hoofd naar hem. Lydia kijkt boos naar Erin. Als Christiaan merkt, dat zij van boosheid staat te trillen, vraagt hij haar heel zachtjes om niets tegen Erin te zeggen, maar wel hem alles uit te leggen. Als hij haar ook nog een zoen in haar nek geeft, draait zij zich naar hem toe en vertelt hem fluisterend en boos sissend, wat Erin net heeft verteld. "Had je anders verwacht? Als jou je hele leven wordt voorgehouden, dat je een monster, iets minderwaardigs bent, dan zou jij dat toch ook denken?" fluistert hij. Lydia kijkt hem geschokt aan. Zij draait zich weer naar Erin, die met een beschaamd gezicht tegen Douwe zit. Douwe houdt nog steeds haar handen in een ijzeren greep. Hij zit met een boos gezicht op haar neer te kijken. "En nu ga jij weer slapen. Ik wil minstens een uur niets meer van jou merken. Is dat begrepen?" Douwe pakt het meisje heel hard aan. Erin knikt heel nederig en gaat braaf tegen hem aan liggen. Er loopt een traan over haar wang. Zij steekt haar duim in haar mond, maar Douwe haalt hem er meteen weer uit. Nu streelt hij haar hand en houdt hem even vast. Dan legt hij zijn vrije hand over haar hoofd. Hij kijkt Francis aan. "Niets zeggen. Dat is niet goed voor haar. Ga jij maar gauw slapen. Sorry, ik moest haar even strak aanpakken." Francis kijkt hem aan, om vervolgens met een zucht zijn boosheid los te laten. Hij knikt. Hij wendt zich tot zijn gasten, die enigszins verbaasd hebben staan kijken. Lydia's ouders weten niet, wat er allemaal speelt. Christiaan heeft geprobeerd het een beetje uit te leggen. Nu helpt hij zijn schoonouders naar een slaapkamer en naar bed. Ook Lydia moet naar bed. Er is al een kleine ruzie geweest over wel of niet naar bed gaan. Lydia wilde eigenlijk ook opblijven. Dat heeft zij dus echt verloren. Zij streelt Erin even over de haren. Die trilt even en er loopt nog een traan over haar gezicht. Douwe veegt die met een duim af. Hij kan voelen, hoe zij op zijn schoot trilt van ellende. Lydia verlaat met een welterusten de keuken. Francis kijkt nog even naar Douwe en Erin en loopt dan naar zijn slaapkamer. "Erin niet stout zijn. Erin luisteren. Stout meisje." Ngolo's stem

- 402 klinkt een beetje boos. Erin krimpt nog meer in elkaar. "Ik heb haar wel erg hard aangepakt." zegt Douwe nu. "Nee. Bijna niet hard genoeg. Erin nodig jou. Jij nodig Erin. Vasthouden nu. Ik maken haar weggaan." Gelijk zakt Erin in een diepe slaap weg. "Nu even niet wakker. Geen voedsel. Nu slaap. Erin nodig slaap. Chrisman nodig rust. Niet slaap. Niet praten. Kom terug." weg is Ngolo. De keukendeur gaat zachtjes open. Christiaan komt de keuken binnen. Hij pakt zich iets te eten en te drinken. Hij geeft Douwe ook iets. Als hij een gesprek wil beginnen wordt hem het zwijgen op gelegd. Douwe geeft hem de raad, om rust te nemen. Hij moet niet gaan slapen maar wel iets rustigs doen. Bijvoorbeeld iets lezen of tekenen. Dat laatste wil Christiaan wel. Hij staat op om zijn tekenspullen te pakken. Hij weet, dat Douwe zijn spullen niet graag afstaat. "Hier neem de mijne maar." Douwes woorden verbazen en verwarmen Christiaan. Hij pakt Douwes spullen aan. Hij kijkt niet naar de tekeningen, die er al instaan. Die zijn van Douwe. Hij tekent en rust uit. Er wordt niet gepraat. Erin slaapt en blijft slapen. Douwe koestert haar. Zo gaan er uren voorbij.

- 403 -

Vrijdag 26 april 2002 Bij het ochtendgloren wordt Erin een beetje wakker. 'Douwe, ik heb dorst.' "Oké, liefje, jij krijgt iets te drinken." Christiaan is al opgestaan en heeft al wat ingeschonken. Douwe houdt het glas voor Erin vast. Zij drinkt het glas leeg. Dan sukkelt zij weer weg. Om negen uur komt er beweging in het huis. Carla komt de keuken in. "Goedemorgen. Alles goed hier." Douwe knikt een beetje vermoeid. Het is niet Erins gewicht, maar meer het stilzitten, waar hij moe van geworden is. En zijn eigen gedachten. Doordat er niets gezegd werd, heeft hij alle tijd gekregen, om na te denken. Hij weet, dat Ngolo het zo heeft gewild. Hij heeft de man er zelf om gevraagd. "Jij weten. Jij lieve jongen. Lieve Erin. Chrisman goed gewerkt? Carla niet goed slapen. Teruggaan." Ngolo kijkt Carla boos aan. Die draait zich om en loopt terug naar haar bed. Als Peter haar bevreemd aankijkt komen de tranen. Zij huilt tegen hem uit. Vertelt, dat zij slecht geslapen heeft. Dat Ngolo boos is geworden. Dat hij haar naar bed heeft gestuurd. Dat zij zich gestraft voelt. Peter tilt haar kin op, kust haar op het voorhoofd en stopt haar in bed. "Vanmorgen blijf jij hier en je gaat slapen. Ik zal je straks een ontbijtje brengen." Dan is hij weg. Als hij in de keuken komt is Ngolo nergens te bekennen. Douwe grijnst hem tegemoet. "Is het erg?" vraagt hij. Peter kijkt hem grijnzend aan. "Kun jij nog even volhouden? Moet eerst voor ontbijt zorgen." Douwe knikt even. Peter maakt ontbijt voor Carla en Douwe. Dan brengt hij Carla's ontbijt naar haar toe. Onderweg komt hij Donja tegen. Zij kijkt een beetje bevreemd. Peter houdt zijn vinger tegen zijn lippen. Als hij weer in de keuken komt, heeft Douwe Donja ingelicht, is Christiaan naar bed gegaan en heeft Donja een voeding klaargemaakt voor Erin. Peter gaat zitten en neemt Erin over van Douwe. Die maakt een ontbijt klaar voor Peter. Hij schudt zijn hoofd. Hij praat Peter even bij over vannacht en wat Ngolo heeft gezegd. Dan gaat ook hij naar bed. "Wat heb ik over jou gehoord? Ben jij stout geweest vannacht?" vraagt Peter Erin, als zij haar voeding op heeft. Zij kijkt hem heel schuldig aan en knikt. "Douwe handelt dat vandaag met jou af, als hij heeft geslapen. Nu wil ik vandaag geen streken meer van jou. Anders verlies ik mijn geduld en jij weet, wat er dan gebeurd. Erin kijk me aan. Ik zal vandaag extra streng zijn. Daar kun je wel van op aan. En nu ga jij slapen en wil ik niets meer horen of zien van jou." Hij legt haar lekker tegen zich aan met haar hoofd tegen zijn schouder. Dan legt

- 404 hij zijn vrije hand op haar hoofd en aait haar. Zij draait even haar hoofd, kust zijn hand en gaat slapen. Donja heeft met verbijstering, maar stilletjes zitten luisteren naar de manier, waarop Peter Erin aanpakt. "Waarom zo streng, Peter? Zo ben jij normaal niet." "Nee, Ngolo waarschuwde. We moeten haar afleiden door erg streng te zijn. Jij moet Simone onder je hoede nemen. Hoe gaat het nu met jouw arm?" "Wel goed. Het trekt een beetje maar doet niet echt pijn. Waarom Simone?" "Nu niet meer." Simone komt de keuken binnen. Donja is verbijsterd. Peter zit met zijn rug naar de deur, zij heeft Simone niet gehoord. Hoe kon Peter nu weten, dat Simone eraan kwam? Als Simone bijna klaar is met ontbijten, wil Donja koffie gaan zetten. Dat lukt niet zo goed met maar één arm. Simone neemt het van haar over. "Donja wilde jij niet vandaag gaan winkelen? Jij moet natuurlijk nog een boel spullen kopen, voordat jij volgende week in je nieuwe woning trekt." Donja weet meteen, waar Peter mee bezig is. "Ik wilde naar mijn geboortestad, ja. Helaas kan ik niet rijden. Dan moet ik maar met openbaar vervoer." "Neem de wagen met chauffeur maar. Anders neemt een ander hem maar." Simone kijkt naar Donja. "Wil jij met zo'n arm gaan winkelen? Dan kun je niets sjouwen. Zo'n chauffeur doet dat echt niet voor je, hoor." "Verdorie, daar heb ik niet aan gedacht. Dan moet je het maar een paar dagen uitstellen, niet?" Peter speelt met Simone. "Ach waarom? Ik kan best even met Donja meegaan. Dat is gezelliger ook. Ik heb ook wel zin in winkelen. Of wil je liever niet, dat ik meega?" "Nou ik vindt het best gezellig. En natuurlijk heb ik ook wel het een en ander nodig. Peter, moet ik voor hier nog iets meenemen?" Donja knikt in Erins richting. "Ja kilometers papier, bergen potloden en krijtjes, dozen verf en stapels kwasten. Neem maar een boel mee, als je wilt. OHH, zij heeft nog een verlanglijstje geschreven met een bepaalde kleur verf, die zij graag wilde hebben. Kunnen jullie daar misschien even naar kijken?" Peter kijkt Donja waarschuwend aan. Zij knikt. "Hoe laat worden wij terugverwacht in verband met het avondeten?" "Neem onderweg maar iets." zegt Peter zachtjes. "Zolang?" is het enige wat Donja zachtjes vraagt. "Ja, we moeten zorgen, dat het aas weg is." is zijn zachte maar onbegrijpelijke antwoord. Omdat er verder nog niemand op is, gaan de dames maar gauw op weg. Ze zijn net weg, als Sjaak de keuken inkomt. Hij maakt zich ontbijt en gaat bij Peter aan tafel zitten. Hij ziet er nog steeds niet goed uit. Zijn voet doet zeer. Hij zit eigenlijk best in zijn rats, over wat zijn vader zal zeggen over Lydia's overhaaste huwelijk. Hij werd tenslotte verwacht op haar te passen. "Ik heb nog niemand gezien en dat zal nog wel uren duren ook. Waarom ontspan jij je niet even?" Peter heeft het weer goed geraden.

- 405 Sjaak trekt een grimas. Hij wrijft zich door het gezicht. Dan ziet hij Erin liggen. "Hoe is het vandaag met haar?" "Een beetje ondeugend. Zodra zij weer wat kracht opdoet, probeert zij het ook weer te verspillen. Dat wordt dus vandaag veel botsingen en strak aanpakken. Ik heb Donja weggestuurd met Simone. Die blijven de hele dag weg. Carla is vanmorgen door Ngolo aangepakt en terug naar bed gestuurd. Ik ben blij, dat ik geen ruzie met hem heb. Het is niet iemand om tegen je te hebben." "En niet iemand om bij tegen te stribbelen." is Sjaaks antwoord. "Wil jij een spelletje schaak spelen? Ik speel wel niet zo goed, maar ik wil wel even wat anders, dan alleen maar zitten. Peter kijkt Sjaak even aan. Die loopt naar de woonkamer, waar hij weet, dat Francis' schaakspel staat. Zij spelen al een hele tijd, als zij ineens horen: "papa, paard E7-H6." "Erin. Je bent gewaarschuwd, Dame. Geen flauwekul. En mond dicht. Laat mij maar alleen verliezen en ga slapen. Anders vraag ik Ngolo nog een keer." Erin legt haar hoofdje weer recht. Er staat een verdrietige uitdrukking op. Peter doet toch maar, wat zij hem heeft gezegd en beschermd daarmee zijn dame. "Klein kind veel denken veel weten. Niet altijd kunnen zwijgen. Erin moet slapen. Blij zijn met papa." Ngolo Ngolo Mgabi staat in de keukendeur. Erin kijkt hem aan. Zij knikt. Zij is ook wel blij met Peter, maar niet met zijn strengzijn. Zij weet donders goed, dat zij veel moet slapen. Zij legt haar hoofd weer goed en slaapt meteen in. "Ngolo goedemorgen. Wilt u iets drinken of eten? De dame is weg. En mijn vrouw blijft de hele morgen in bed." Ngolo neemt een glas water van Sjaak aan. Dan knikt hij naar Peter. "Ngolo weet. Dame nu veilig. Vandaag roofdier wegjagen. Komt nooit meer terug. Erin kleine dondersteen. Jij veel plezier maken vanmiddag. Ngolo op jacht. Jij zorgen Erin. Erin zuster/voorvader Ngolo." Weg is Ngolo weer. "Het is, dat ik hem heb zien eten en drinken, anders zou ik in geesten geloven." Peter is onder de indruk. Nu moet hij weer plezier gaan maken. Erin slaapt nu lekker ontspannen. "Heb jij hem verteld, dat wij Erin een kleine dondersteen noemen?" Sjaak kijkt hem aan. "Nee, dat hoef ik niet. Dat doe jij zelf. Jij bent een open boek voor hem. Daarom is Erin bij jullie terecht gekomen. Als hij jullie niet de beste had gevonden, had hij doorgezocht." Peter kijkt hem verbijsterd aan. Dit voelt een beetje dubbel. Peter vindt het niet zo leuk, dat er iemand ongemerkt in zijn gedachten zit. Maar aan de andere kant, Carla en hij zijn dus het beste voor die kleine meid. Dat kleine wereldwonder. Dat voelt zo goed. Hún kleine meid. "Wat leer jij eigenlijk? Ik dacht, dat hij jou beter zou maken." Sjaak schudt zijn hoofd. "Hij leert mij veel, heel veel. Ook, dat ik mijzelf beter moet maken. Ik weet alleen niet hoe mijn pa zal reageren, als ik hem vertel, dat hij binnen twee jaar

- 406 vijf kleinkinderen zal hebben. En dat van twee kinderen." Er wordt op de keukendeur geklopt. Als Sjaak de deur opendoet staan zijn vader en zijn stiefmoeder in de gang. "Kom er maar in, hoor. Hier hoef je niet te kloppen." Peter reageert meteen. Hij weet hoe nerveus Sjaak hiervoor is. Sjaaks vader kijkt zijn zoon aan en neemt hem dan in zijn armen. Het is net of er een stop uitgetrokken wordt en alle spanning uit Sjaak wegloopt. "Zoveel jaren. Man, wat zie jij er uit. Je moet toch beter voor jezelf zorgen. Het wordt tijd, dat jij jezelf een vrouw zoekt." Sjaak bloost. Hij kijkt een beetje ongemakkelijk. Hij weet niet, wat zijn vader van Lydia heeft gehoord. "Pa, wat heeft Lydia jullie verteld?" "Nou, niet veel over jou. Alleen, dat wij hier zouden logeren. Dat zij hier een vriendin heeft. Dat die gekke vent, die zij haar echtgenoot noemt, jouw vriend is. En verder een heel verhaal over Engeland. Zij heeft niet eens verteld, dat jij op krukken loopt. Wel stuurde zij een e-mail, om te vragen of wij hierheen wilden komen, om jou te helpen. Dus jij mag nu gaan vertellen. Ik neem aan, dat je dat niet hier wilt doen." "Ik denk, dat jullie eerst beter kunnen ontbijten, niet Sjaak?" mengt Peter zich in het gesprek. "Beter allebei tegelijk. Pa, ik heb niet veel geheimen voor deze vrienden. Zij zouden ze er toch maar uitschudden, als ik ze had. Ga zitten, dan zal ik jullie voorstellen." Als de voorstelronde is afgelopen komt net Francis binnenlopen en kan het voorstellen nog eens beginnen. Dan vertelt Sjaak zijn ouders alles. Over Erin, over de aanslagen op Francis, over zijn eigen ongelukje, over Christiaan en Lydia, over de lessen van Ngolo, over de vrienden en wat zij voor elkaar betekenen, over Caroline en over de schrik, die hij heeft opgelopen gisteren, toen Erin weg was en hij haar niet terug kon krijgen. Hoe ziek hij zich nu voelt en als laatste, dat hij hoopt, dat ze niet kwaad op hem zijn, dat hij Lydia niet heeft tegengehouden. "Ik denk, dat ik kwaad zou zijn, als jij haar wel had tegengehouden. Maar daarbuiten, waarom meld jij jezelf niet verdorie. Dacht jij, dat jij mijn kind niet meer bent. Dat jij alles maar alleen moet opknappen? Man, toen ik hoorde, dat jij hulp nodig had en zelf geen contact dorst op te nemen, was ik gigantisch nijdig." Zo worden Sjaak toch nog de oren gewassen. Hij zit er met een beschaamd gezicht bij. Henk is vlak naast Peter gaan zitten. Als hij adem haalt, om nog even door te gaan, wordt er aan zijn mouw getrokken. Erin kijkt hem smekend aan en houdt haar vinger tegen haar lippen. Hij kijkt haar stomverbaasd aan. "Erin!!! Verdikkie. Zit stil en bemoei je er niet mee. Nu ga je echt te ver, dametje. Liggen en slapen." Peter dondert tegen haar. Zij kijkt heel schuldbewust en gaat weer braaf liggen en doet haar ogen dicht. Sjaaks vader is volkomen overdonderd. Hij kijkt naar Sjaak, maar die kijkt bezorgd naar Erin,

- 407 die zich nu stilhoudt. Dan kijkt hij zijn vader aan en trekt een gezicht. "Sorry, pa, zij weet zich niet te beheersen. Zij mag niets op dit moment, als slapen en eten. Ik zal jullie er straks meer over vertellen. Ik weet niet, of ik zo blij ben met haar interventie." "Bedoelt zij nou, dat ik niet meer tegen jou tekeer mag gaan of, dat ik zachtjes moet praten?" "Wat denkt u zelf? Deze dondersteen houdt er niet van als er op mensen gemopperd wordt of als er ruzie is. Dan neemt zij liever het risico zelf straf te krijgen. Nietwaar, poppedein?" Peter probeert het uit te leggen. Sjaaks stiefmoeder Viola begrijpt niet echt, waarom deze grote man hier in de keuken zit met een zo te zien volwassen meisje op zijn schoot, waartegen hij ook nog eens zo tekeer is gegaan. Zij heeft Sjaaks verhaal niet zo goed kunnen volgen. Haar man zal het haar straks wel uitleggen. Lydia komt de keuken in. "Hallo, goedemorgen. Peter, je moet niet zo te keer gaan tegen Erin. Hoe is het nu met haar? Slaapt zij?" Erin doet stiekem één oog open en kijkt Lydia aan. Dan trekt zij haar mond even samen, als om Lydia tot zwijgen te manen. "Nee, wat ik ook zeg, deze kleine meid wil niet doen wat zij moet doen, namelijk gaan slapen." Peter bromt nog steeds op Erin, maar pakt haar wel beter beet, zodat zij lekkerder tegen hem aan kan liggen en aait haar even over de haren. Lydia en Henk zien het gebeuren. Ook zien zij Erins schuldige gezichtje. Dan ineens zakt haar hoofd weg en slaapt zij. "Bedankt Ngolo." Peter klinkt opgelucht. "Hij is niet hier, Peter, maar hij weet het wel." is Sjaaks commentaar. Nu staan de vraagtekens bijna op het voorhoofd van Henk ingebrand. "Pa, kom, dan gaan we even de tuin in." Sjaak gaat zijn vader voor de tuin in. Daar komt Francis net het hek binnenlopen met de honden. Sjaak kijkt verstoord. "Ik ben alleen even naar kantoor geweest." verdedigd Francis zich gauw en gaat naar binnen. Lydia zit aan het ontbijt. Viola zit tegen haar te praten in het Engels. Niet dat het enige invloed heeft, want iedereen in huis spreekt vloeiend Engels. Viola weet dat echter niet. Francis en Peter kijken elkaar even aan. Wat de vrouw zegt is niet allemaal zo netjes. Als zij vraagt, of Peter een seksuele relatie heeft met Erin, kleuren beide mannen vuurrood. Lydia's gezicht betrekt steeds meer. "Mama. Hou eindelijk je mond. Erin is Peters dochter. Zij heeft een speciale behandeling nodig. Zij kan alleen slapen in zijn armen, of in de armen van één van de andere vertrouwde mannen. Bovendien kan iedereen hier in huis jou verstaan. Welke taal jij ook spreekt. Foei, jij hebt mij altijd geleerd om te proberen niemand te beledigen." Na deze tirade neemt Lydia Viola, die het schaamrood op de kaken staat, mee naar de slaapkamer van haar ouders. Daar wordt Viola even fijntjes alles uit de doeken gedaan. Peter kan nu eigenlijk zijn lachen niet meer

- 408 houden, maar houdt zich in voor Francis. Die zit echt heel boos te kijken. "Jongman niet boos. Vreemd vrouw bezorgd. Moeder. Jongman niet zoveel pieker. Erin lief. Peter, Moeder Erin wegweg Nederland morgen. Maar blijf oppas." "Bedankt Ngolo. Wees welkom. Dit huis is jouw huis." Francis weet geen andere manier om Ngolo Ngolo Mgabi welkom te heten en hem te laten weten, dat hij niet hoeft te vragen, als hij iets nodig heeft. "Ngolo weet. Jongman goed mens. Ngolo weet voor Erin kom hier." Weg is Ngolo weer. Francis kijkt Peter verschrikt aan. Wat heeft dat nu weer te betekenen. "Ja, wij zijn voor haar verkozen door Ngolo. Wij zijn het beste voor haar." Peter kijkt er een beetje vreemd bij. In zijn achterhoofd groeit een verdenking. Francis is dus ook uitverkoren, maar niet als haar papa. Nu kijkt Francis helemaal narrig. "Kop op, Francis, het komt allemaal wel weer goed. Kom laten we even een spelletje schaak spelen, voordat iedereen ons om de oren komt vliegen." Francis zet het schaakbord klaar. Eerst wordt er een poos zwijgend gespeeld. Zoals gewoonlijk verliest Peter. Lydia’s halfzuster Jaquelien komt nu aankloppen. Francis maakt haar een ontbijt en schenkt voor iedereen koffie in. Lydia komt ook de keuken weer in. Zij heeft Viola alles verteld en geadviseerd op haar slaapkamer te blijven. Francis vraagt Lydia een voeding klaar te maken. Deze zet binnen de kortste keren een babyfles bij Peter neer. Als Peter zijn wenkbrauw optrekt zegt Lydia: "Laat zij er maar aan wennen. Dit kost minder energie." Peter maakt Erin wakker. Die kijkt bevreemd om zich heen. Jaquelien krijgt een verlegen glimlach en Lydia een verheugde. Als Peter haar de fles voorhoudt, trekt zij even een gezichtje, maar drinkt hem toch leeg. Dan zakt zij meteen weer in slaap. Sjaak komt binnen met zijn vader. Als Henk ziet, dat zijn vrouw ontbreekt, kijkt hij Lydia vragend aan. "Mama heeft het verkeerde geweer meegenomen." is haar enigszins vreemde antwoord. Dit is een familie-uitdrukking voor bokken schieten. Sjaak is naast Peter gaan zitten en neemt Erins pols in zijn hand. Dan pakt hij haar hand en speelt even met haar vingers. Erin wordt wakker en kijkt hem aan. Zij glimlacht naar hem. "Oké, Erin, nu nog even weer gaan slapen, dan mag jij straks even wat vertellen aan Lydia. Maar met kleine gebaren." Erin kijkt hem aan, doet haar ogen weer dicht en slaapt met een glimlach om haar lippen weer in. Sjaak kijkt Peter even aan. "Nu kun jij langzaam de teugels iets laten vieren. Ik ga nog even een poosje rusten en leren op mijn kamer. Bedankt voor jullie geduld." Hij staat op en loopt naar zijn kamer. Henk zoekt Viola op. Lydia neemt Jaquelien mee naar buiten. Francis is even naar kantoor gegaan. Het is al bijna lunchtijd. Peter pakt zijn mobiel en belt een bakker voor belegde

- 409 broodjes. Douwe komt de keuken alweer binnen. Hij is nog een beetje duf, maar hij heeft goed geslapen. Kort maar heel heftig. "Moet jij niet op bed liggen?" vraagt Peter streng. "Peter niet vraag. Peter denk. Hij weet. Douwe goed wakker. Douwe help. Pas op. Roofdier komt." dan is Ngolo weer weg. "Ik wilde, dat ik hem beter begreep soms." zucht Peter. Douwe kijkt hem aan en schudt zijn hoofd. "Ik begrijp hem ook vaak niet direct. Wacht maar af. Dan komt het wel goed. Heb jij Christiaan al gezien?" Peter schudt zijn hoofd en gaat even iets verzitten. "Kun jij haar voelen groeien?" vraagt Douwe. Peter knikt. Hij vertelt zachtjes, wat er zich deze morgen alweer heeft afgespeeld. "Ik denk, dat het Francis toch harder heeft aangepakt, dan hij laat merken. Hij heeft het er moeilijk mee. Hij is nu naar kantoor. En Ngolo blijft maar tegen hem zeggen, dat Erin lief is. Dat weet Francis toch ook wel." "Hij zegt niet, dat Erin lief is. Hij noemt Francis haar lief. Hij vertelt, dat hij Francis heeft uitgezocht, om haar partner te worden. Maar hij wil dat niet begrijpen. Hij is veel te onzeker van zichzelf. Man, hij heeft zijn hele leven bijna alles goed gedaan en nog vindt hij zichzelf niet goed genoeg. Hij heeft zijn eigen fortuin gemaakt, toen hij nog erg jong was. Hij heeft een goed vak geleerd. Hij is goed voor andere mensen en voor dieren. Hij leeft naar zijn eigen hoge standaard en nog vindt hij zich niet goed genoeg voor die kleine meid. Die stelt niet zulke hoge eisen aan hem, als hij zelf doet. Soms wil ik hem met zijn kop tegen een muur rammen." Douwe schudt zich even, om de boosheid kwijt te raken. "Douwe, nu even iets heel anders. Ik heb belegde broodjes besteld bij een bakker. Die kunnen ieder moment arriveren. Wil jij de deur opendoen en ze op schalen op het aanrecht zetten? Dan kan iedereen nemen wat hij wil. Er zijn mensen, die heel laat ontbeten hebben. Ik heb Donja de hele dag weggestuurd met Simone. En Ngolo heeft Carla weer naar bed gestuurd. Die was er zeer van onder de indruk. Ik zit te raaskallen, maar ik weet even niet meer, wat ik allemaal moet doen. Ik moet twee dagen met haar op schoot zitten, maar Ngolo zegt, dat ik vanmiddag veel plezier met haar moet maken. Hoe doe ik dat?" "Ga jij nu maar even een beetje achterover zitten en doe je ogen dicht, dan komt alles vanzelf goed." Douwe streelt Erin even over de haren. Peter zet zich lekkerder in de stoel en sluit zijn ogen. Binnen een minuut slaapt hij. Zijn armen stevig om Erin heen. Douwe blijft in de buurt. Hij zorgt, dat de bakker niet aanbelt. Hij zet alles klaar zonder teveel geluid te maken. Francis komt terug van kantoor en gaat even met Douwe zitten praten. De mannen eten en drinken wat. Henk komt vragen, of hij kan helpen. "Ja, neem even uw vrouw en haar dochter mee voor een lange wandeling. Vertel uw vrouw

- 410 maar, dat alles vergeten is. Helaas kunnen zij beter niet meemaken, wat er vanmiddag gaat gebeuren. Daarna zal uw steun voor Sjaak en Lydia hard nodig zijn." Lydia komt de keuken in. "Hallo, pap, gaat het een beetje met jou? Ik ben net bij Christiaan wezen kijken en hij komt er zo aan. Hij wilde niet de hele dag in bed blijven." "Goedemiddag, wat een wervelwind. Ben jij altijd zo? Of ben jij hier veranderd?" Haar vader kijkt haar eens goed aan. Zij glimlacht tegen hem. "Ik was altijd al zo, maar hier valt het meer op." Haar vader knikt en loopt naar zijn vrouw en stiefdochter, om hen mee te nemen op een tripje. Op de trap komt hij Christiaan tegen en vertelt hem, dat hij de familie even meeneemt. Christiaan loopt door naar de keuken. Hij pakt een paar broodjes en iets te drinken. Dan ploft hij op een stoel. Hij kijkt Peter en Douwe aan. "Laten we een lijstje maken van personen in ons 'gezinnetje' en wat ermee aan de hand is. Ik begin de draad kwijt te raken. De groep wordt onderhand wel erg groot. Waar is Sjaak en hoe gaat het nu met hem?" Peter kijkt hoe hij een hap in zijn mond steekt. Douwe zet net borden met broodjes voor Peter en zichzelf op tafel. "Sjaak is naar zijn slaapkamer. Tot rust komen en leren. Die heeft vanmorgen jouw schoonvader alles uitgelegd. Hij kreeg ook zijn oren uitgewassen, totdat deze jongedame tussenbeide kwam. Ik geloof, dat het nu een stuk beter met hem gaat. Ik geloof, dat Lydia even naar de woonkamer is gelopen." "ja, maar ik ben al weer terug. Ik ging alleen een spelletje ophalen. Kunnen we straks samen iets anders doen dan zitten en schaken. Jij bent volgens mij een betere dammer. Of is het drammer?" zij grijnst naar Peter. "Jongedame, jij mag Peter niet zo plagen, anders weet jij wat er gebeurt. Ik wil eerst een kus van jou." Christiaan trekt Lydia op zijn schoot en krijgt zijn kus. Dan wipt zij er weer af en pakt zich een bordje met broodjes. "Is Carla nog niet wakker, of durft zij nog niet uit bed?" is haar volgende vraag. "Ga straks maar even bij haar kijken. Nu zal zij wel genoeg geslapen hebben. Nee, eet eerst maar even rustig." Peter is even zeer beslist. Francis staat op en loopt naar zijn werkkamer. Hij wil nog even wat mensen bellen. Douwe heeft hem ook gevraagd, even bij mama langs te gaan. Die weet niet, hoe de stand nu is. Bovendien maakt Douwe zich een beetje zorgen over haar verkoudheid. Lydia heeft haar eten op en loopt naar Carla's slaapkamer. Als zij langs Peter komt geeft zij hem een kus op zijn wang en Christiaan een knipoog. Die doet net of hij haar wil pakken en zij glipt lachend de keuken uit. "Christiaan, mag ik iets te drinken van jou?" Erin is wakker geworden. "Natuurlijk, lieverd. Ik zal even wat klaarmaken." Christiaan maakt Erin gelijk ook een voeding klaar. Peter voert haar weer. "Hoe gaat het met mijn

- 411 poppetje?" Carla komt een beetje duf de keuken in. Lydia loopt achter haar aan. "Met deze kleine meid gaat het al wat beter, nietwaar? Zij begint weer ondeugd uit te halen. Maar nu moet zij nog even een poosje slapen. Kom meisje, lekker gaan liggen en oogjes toe." Carla is naast hem gaan zitten en krijgt van Lydia een bordje met broodjes voorgezet. Francis komt de keuken weer in. Hij heeft even naar mama gebeld, of het uitkomt, dat hij komt. De zoon van mama, Ricardo, heeft hem gezegd, dat hij Francis komt ophalen. Hij wil niet van tegenwerpingen weten. Hij wil bovendien even kijken, hoe het met Erin is. Hij kent haar ook goed en heeft ook al veel aan haar te danken. Als hij ziet, in wat voor staat Erin verkeert, schieten hem de tranen in de ogen. Hij aait haar even over de haren. Erin wordt niet eens wakker. Hij neemt Francis mee en belooft hem ook terug te brengen. Tevens belooft hij voor het avondeten te zullen zorgen. Lydia heeft de spelletjesdoos opengemaakt en er een spelletje Ganzenbord uitgenomen. Dit is een spelletje, waar iedereen aan mee kan doen. Iedereen behalve Erin, die nog steeds moet slapen. Na een half uur wordt Erin wakker. Peter kijkt haar even aan. "Pap, mag ik wat drinken?" Hij knikt. Carla zet een glas sinaasappelsap met een rietje op tafel. Nu is Erin iets wakkerder. Als zij het drinken op heeft, legt zij haar hoofd weer tegen Peter aan, maar blijft kijken naar het spelletje. Zo geniet zij van de aanwezigheid van haar vrienden. "Hoef jij niet meer te slapen?" Erin kijkt Peter even smekend aan. "Eventjes dan nog en dan weer lekker liggen, dametje. Jij moet veel rusten." Erin knikt. Na tien minuten zakken haar ogen weer dicht. Peter glimlacht. De deurbel gaat. Douwe staat op en gaat open doen. Er is een vreemde man aan de deur. Aïla begint te grommen en Mgabi keft zich schor. Erin wordt er wakker van. Peter probeert haar te sussen. De man aan de deur vraagt naar Simone en laat zich door Douwe niet wegsturen. Als Douwe de deur dicht wil doen, trekt de man een mes en steekt Douwe. Doordat die zich verweert, komt het mes in zijn bovenarm terecht. Lydia, die net de hal instapt, ziet het gebeuren. Zij gilt. Nu draait de man zich met het mes naar haar toe en doet een stap in haar richting. Christiaan is al bij haar en schuift haar achter zich. Het mes vliegt door de lucht. Het heft raakt Christiaan tegen de slaap en hij gaat onderuit. Douwe, die heftig bloedt, schudt zijn hoofd om het helder te krijgen. De pijn in zijn arm maakt hem wazig. Nu wil de messentrekker naar de keuken lopen, maar dat is Douwe te gortig. Daar zijn Erin en Peter, die beiden kwetsbaar zijn. Met grote krachtsinspanning neemt Douwe de vreemde man in een wurggreep. Deze wurggreep blijft hij zolang aanhouden, totdat hij merkt, dat de man verslapt is. De man zakt nu uit zijn arm. Douwe

- 412 zakt naast hem op de grond. Hij is duizelig. Carla, die ook naar de hal is gerend en Lydia, die zich onder Christiaan vandaan heeft gewerkt, proberen Christiaan bij te brengen. Nu komt Sjaak de hal in. Hij ziet het bloed over Douwes arm stromen. Het eerste, wat hij doet is de alarmtelefoon bellen. Dan knielt hij naast Douwe. Hij stelpt eerst het bloeden en roept Carla om een verbanddoos. Intussen voelt hij naar een pols bij de aanvaller. Die is zeer zwak. Deze man zal niet zo snel weer opstaan. Op dat moment komt er iemand de voordeur binnen. Hugo Verdonck kwam nog even met Francis praten over de aanslag. Als hij ziet in wat voor staat Douwe verkeert, loopt hij terug naar zijn auto en roept hulptroepen op. Vervolgens gaat hij terug naar binnen, waar hij de polsen van de aanvaller achter zijn rug in de boeien slaat. Sjaak heeft ondertussen de wond in Douwes arm verbonden. Nu bekommert hij zich even om Christiaan. Die komt al snel bij met een barstende hoofdpijn. Lydia houdt hem stevig in haar armen. Als laatste controleert Sjaak de aanvaller. Carla is nu bij Douwe op de grond gaan zitten. Hij ziet inwit. De politie is de eerste, die arriveert, maar kort daarachter komen twee ambulances. Zowel de aanvaller, als Douwe en Christiaan worden meegenomen. Lydia gaat met Douwe en Christiaan mee. Carla blijft bij Peter en Erin. Sjaak weet even niet, of hij mee zal gaan of blijven, maar besluit toch mee te gaan. Hij mag in een politiewagen meerijden. Carla is duidelijk erg aangeslagen. Als zij, geholpen door Hugo, weer in de keuken komt, laat Peter bijna Erin vallen. Hugo helpt Carla naar de stoel naast Peter. Hij kijkt even naar Erin, die met grote ogen ligt toe te kijken en vervolgens probeert zich uit Peters arm te worstelen. De schrik is duidelijk groot bij deze jongedame. Carla zit onder het bloed van Douwe. Peter moet zijn best doen om Erin op schoot te houden. Plotseling verslapt zij. Nu kan Peter Carla in zijn andere arm trekken. Vervolgens arriveert Leo. Die is opgeroepen door de politie. Hij neemt Carla mee naar haar slaapkamer. Intussen heeft Peter naar kantoor gebeld voor assistentie. Hij wil Erin in de rolstoel zetten, om naar Carla te kunnen gaan. "Peter Erin vasthouden. Nu gevaarlijk. Niet alleen laten. Alles komt goed. Zal Carla helpen. Chrisman komt goed. Douwe ook. Francis roepen nu. Kom terug snel." en weg is Ngolo weer. Peter belt nu naar de pizzeria. Daar vraagt hij naar Ricardo, die hij alles uitlegt. Deze zal Francis zo snel mogelijk terugbrengen. Karin heeft Harry doorgegeven, dat er een overval is geweest op Francis' huis en dat er gewonden zijn gevallen. Hij komt door de keukendeur binnengestormd. "Waar kan ik helpen, wat kan ik doen? Wie zijn er gewond? Heb jij niets? De vrouwen ongedeerd?" Hij is er helemaal van buiten adem. Als Peter

- 413 zijn opwinding en angst om de bekenden ziet, zakt zijn eigen paniek. "De vrouwen mankeren niets meer, dan een shock. Douwe is gewond aan zijn arm, Christiaan aan zijn hoofd. Sjaak en Lydia zijn mee naar het ziekenhuis ter ondersteuning. Erin is weggemaakt. De rest was afwezig. Francis kan ieder moment hier zijn. Wil jij wat dames vragen, om straks de boel te komen opruimen. Ik weet wel, dat het geen werksters zijn, maar onze eigen vrouwen kunnen dat voorlopig niet. Misschien willen ze wel even helpen. En wil jij Caroline vertellen, dat Sjaak gezond en wel is? Ik ga zo Donja bellen. Die moet dit ook weten." In het ziekenhuis worden Douwe en Christiaan naar de eerste hulp gebracht. Sjaak en Lydia gaan ieder met één van de mannen mee. Als Sjaak bij Douwe zit te wachten, komt Bob binnen. Hij is ook eerstehulparts. Als hij ziet, wie zijn patiënten zijn, vraagt hij: "Willen jullie misschien een kortingskaart hebben? Ik heb jullie, geloof ik, al allemaal hier gehad. Oké. Wie eerst." "Ik ben nu even niet aan de beurt." is Sjaaks antwoord. "Ik ben alleen hier als vriend en geestelijke steun." "Dat zien we straks dan nog wel." bromt zijn vriend. Douwe zit witjes tegen de onderzoekstafel. Hij voelt zich echt beroerd. Bob knipt het verband en de mouw van Douwes overhemd weg. De wond begint opnieuw te bloeden. Douwe krijgt eerst een verdovingsspuitje en vervolgens wordt de wond gereinigd en gehecht. Nu is het bloeden wel gestopt. Bob verbindt de wond strak. De arm wordt in een doek gehangen. Nu is de pijn even weg en knapt Douwe wat op. Bob controleert of Douwe soms bloed moet krijgen toegediend. Gelukkig is dit niet nodig. Wel krijgt Douwe een recept voor een aantal stevige pijnstillers. Nu krijgt Douwe even tijd om op adem te komen, terwijl Bob naar Sjaak gaat kijken en het verhaal van de overval uit hem gaat trekken. "Echt, Bob, ik heb zelf niets meegekregen dit keer. Ik was in de keuken toen het gebeurde en toen ik in de hal kwam, was alles al voorbij. Als jij hier klaar bent met hem, kan ik dan even gaan informeren naar Christiaan?" "Dat is niet nodig. Ik zal je wel vertellen, hoe ik me voel." klinkt het uit de deuropening. Christiaan komt een beetje wit naar binnen lopen. Op zijn slaap een fors blauw ei. Lydia, die achter hem aan naar binnenloopt, gaat rechtstreeks naar Douwe. Die glimlacht haar even toe. Hij voelt zich al een stuk beter. "Nou, laat maar eens horen dan." is de mening van Bob. "Ik heb een beetje hoofdpijn en een fikse blauwe plek. Verder voel ik me rot, dat Douwe gewond is en de vrouwen van streek. Ik vraag me af, hoe het met Erin en Carla is. Peter staat er helemaal alleen voor. Ik wil zo snel mogelijk naar huis. Ik heb een vriend hier gevraagd, ons naar huis te rijden. Kunnen jullie mee of niet? Douwe, gaat het een beetje?" Lydia is

- 414 intussen even bij Sjaak gaan staan en heeft een zacht gesprek met hem. "Ik denk, dat jullie Douwe wel weer mee kunnen nemen. Sjaak hou ik even hier. Die ziet er nog niet uit. Ik heb mijn dienst er eigenlijk al op zitten, dus zodra ik met hem klaar ben, breng ik hem zelf wel thuis. Dan kan ik gelijk even kijken, hoe het verder bij jullie is." Christiaan knikt voorzichtig. "Douwe, voel jij je al weer in staat om mee te gaan? Of zal ik een rolstoel halen?" "Als je mij in zo'n ding wilt zetten, krijg je er nog een ei bij." gromt Douwe, terwijl hij voorzichtig opstaat. Lydia wil hem helpen en wordt voorzichtig opzij geschoven, alsof zij niets weegt. Christiaan moet er eigenlijk om lachen. Douwe krijgt weer steeds meer kleur. "Ik wil zo snel mogelijk naar huis. Peter zit er nu alleen voor. Hij wil nu natuurlijk graag voor Carla zorgen, maar Erin is er ook nog. Bovendien moeten we de boel opruimen, voordat Francis thuiskomt." Douwe krijgt ineens haast. Hij bedankt Bob voor de goede zorgen en gaat na een laatste klopje op Sjaaks schouder met Christiaan en Lydia mee. "Zo en nu jij. Het is jou niet gegund om een beetje te bekomen, zeker? Waarom treft dit jullie allemaal? Heeft dit weer iets met Erin te maken? Hoe gevaarlijk is die situatie eigenlijk? Ik dacht, dat ze die vrouw hadden gearresteerd en afgevoerd. Waren er meer?" "Kun jij nog meer vragen tegelijk stellen? Oké, ik voel me eigenlijk redelijk goed. Niet slechter, dan voor het gebeuren in ieder geval. Dit akkefietje had dus eens niets met Erin te maken. Dit had te maken met Francis' moeder. Ik weet de reden niet, maar die vent wilde de woning binnendringen en Douwe hield hem tegen. Toen trok die vent een mes en viel Douwe aan, vervolgens Lydia, die alles gezien had en stond te gillen, toen heeft Christiaan zich voor Lydia gegooid en die kreeg het heft van het mes tegen zijn hoofd. Toen heeft Douwe de aanvaller bijna gewurgd. Ik denk, dat Lydia nog wel een klap zal krijgen. Gelukkig zijn pa en haar moeder er. En haar zus Jaquelien. Maar als je het niet erg vind, ik wil graag weer naar huis. Daar valt nog wel het een en ander te doen. Ik denk, dat ik er zelf een ziekenhuis kan beginnen." Bob knikt. "Ik ga nog even met je mee. Theresa is toch niet thuis. Die is een weekend op stap met vriendinnen. Mijn kinderen zijn naar hun grootouders. Dus ik heb vandaag alle tijd. Ik ga me even afmelden en dan kom ik jou oppikken. Netjes hier blijven zitten." Hij is meteen doorgelopen. Na ongeveer vijf minuten komt hij terug en neemt hij Sjaak in zijn auto mee naar huis. "Ik wil wel eens kennismaken met jouw oude heer. Als jij er tenminste geen bezwaar tegen hebt. Hij lijkt mij wel een aardige vent. Als hij bij jullie is, waarom heeft hij dan niet geholpen?" "Peter heeft hem vanmorgen weggestuurd, omdat mijn stiefmoeder een verschrikkelijke bok geschoten heeft. Die dacht, dat

- 415 niemand Engels zou spreken en vroeg aan Lydia of Peter en Erin een seksuele relatie hebben. En dat waar Peter en Francis bij waren. Ik dacht echt even, dat Francis ze uit huis zou kegelen." Henk is intussen met vrouw en dochter weer in het huis aangekomen. Daar stikt het nog van de politie en dames van kantoor, die komen helpen schoonmaken. Viola en Jaquelien willen meteen helpen met opruimen, als zij horen, wat er gebeurd is. Henk gaat Peter helpen. "Weet jij al hoe het met de gewonden is? Is alles goed met Sjaak en Lydia? Shit, dat dit jullie nu weer moet overkomen. Kan ik helpen? Zal ik haar even overnemen? Dan kun jij naar je vrouw." Hoe verleidelijk dat aanbod ook is, Peter schudt zijn hoofd. Ngolo heeft gezegd, dat hij Erin moet vasthouden. Francis komt zijn huis instormen, met Ricardo achter zich aan. "Erin, is alles goed met haar? Waarom is zij zo slap? Zal ik haar overnemen?" Dat is het eerste, wat Francis zegt. Hij kijkt niet eens naar de schade aan zijn huis. Als Peter zijn hoofd schudt kijkt Francis zelfs even teleurgesteld. "Wie zijn er gewond? Ben jij in orde? Carla? Waar is ze? En Douwe en Christiaan, Sjaak en Lydia. Waar zijn die? Ik kan jullie nu ook geen minuut alleen laten. Was dit weer een aanval op Erin. Waarom willen ze er zelfs voor moorden?" "Francis, kop dicht en zitten. Ricardo, plant hem even op een stoel. Voor jouw informatie, Francis, ze waren niet uit op Erin deze keer, maar op één van de andere vrouwen. Douwe is gewond en Christiaan ook. Sjaak en Lydia zijn mee naar het ziekenhuis ter ondersteuning. Ik heb zo'n vermoeden, dat Lydia nog wel een klap zal krijgen. Erin is redelijk goed. Ngolo heeft haar weggemaakt. Die zou ook helpen bij Carla. Leo is momenteel met haar bezig. Harry verzorgt de hulptroepen. De politie is bijna klaar met zijn onderzoek. De dader is gearresteerd en naar het ziekenhuis vervoerd. Douwe heeft hem bijna doodgeknepen, als ik Hugo mag geloven. Die kwam net vragen, hoe het precies met die aanslag op jou zat. Hoezo, toeval? Of Ngolo?" Peter begint nu een beetje uitgeput te raken. Carla verschijnt heel witjes en met grote ogen, maar in schone kleren in de deuropening. Zij gaat naast Peter zitten. Ze legt Erin iets beter neer. "Heeft zij er iets van meegekregen, denk jij? Wat gebeurde er nu met haar? Was dat Ngolo? Hoe is het met de anderen? Waarom horen we niets?" "Wat wil je horen, Carla? Wij zijn al weer terug. Alleen Sjaak niet. Bob heeft hem nog even achtergehouden en brengt hem zo thuis." Douwe staat in de deuropening en loopt naar de andere plaats naast Peter. Hij streelt Erin even over de haren. Lydia helpt Christiaan aan tafel, die haar gelijk op schoot trekt en haar niet meer wil laten gaan. Hij fluistert haar iets in het oor, waardoor zij

- 416 vuurrood wordt en haar hoofd tegen zijn schouder verstopt. Hij wiegt haar even. Als Viola de keuken binnenkomt, vliegt Lydia in haar armen. Viola neemt haar mee naar haar slaapkamer. Henk ziet het met lede ogen aan. Hij kijkt zijn schoonzoon eens aan. "Voel jij je wel helemaal lekker? Volgens mij hoor jij in bed. Dat is een fraai ei. Kan ik iets voor jullie doen?" Christiaan kijkt hem aan en knikt. "Heel dom, maar jij kunt wel even zorgen voor koffie en chocolademelk. Sjaak komt er zo aan met een studiegenoot. Misschien kun je Lydia over een half uurtje bevrijden. Die heeft nu haar moeder nodig, maar ik ken mijn meisje goed genoeg, om te weten, dat dát nooit lang zal duren. Carla, is alles goed met jou?" Carla glimlacht een beetje zielig naar hem. Hugo komt melden, dat de politie klaar is en nu zal vertrekken. Hij zal vanavond terugkomen, voor verder onderzoek en verklaringen. Nu laat hij de familie alleen. Douwes verklaring is in het ziekenhuis al opgenomen. Die van Christiaan en Lydia ook. Harry en de dames van kantoor hebben de ergste rommel opgeruimd. Alle bloed is weggewassen. De schade valt erg mee. Francis zit met Douwe te praten. Deze vertelt, dat de man naar Simone heeft gevraagd. De hele groep is aangeslagen. Peter zit zachtjes met Carla te praten. Hij wil haar zover krijgen, dat zij naar bed gaat. Ricardo heeft naar huis gebeld en blijft nog even. Het avondeten heeft nu geen voorrang meer. Ricardo heeft zich aan de koffie en chocolademelk gezet. Hij heeft Henk opdracht gegeven even naar zijn dochter te gaan kijken. Als Carla blijft weigeren naar bed te gaan, ondanks haar witte gezicht en het feit, dat zij duidelijk aangeslagen is, kijkt Douwe Peter eens aan. Die trekt in wanhoop zijn schouders maar op. Met Erin op schoot kan hij nu niet veel doen. Douwe staat op en neemt Carla bij de arm mee naar de hal. Daar fluistert hij haar iets in het oor, waardoor zij plotseling wel ervoor kiest om naar bed te gaan. Christiaan loopt achter haar aan. Douwe knikt maar eens naar hem. "Wat heb jij haar nu gezegd?" vraagt Peter, als Douwe weer naast hem komt zitten. "Dat ik Erin van jou zou overnemen, als zij niet snel naar bed ging." grijnst Douwe nu. Peter schudt glimlachend zijn hoofd. Francis is ook duidelijk aangeslagen. Sjaak en Bob komen door de keukendeur binnen. Sjaak kijkt de keuken rond. "Iedereen gaan rusten? Mooi, we moeten zien hier zo snel mogelijk weer overheen te komen. Douwe, waarom ben jij niet naar bed?" "Wat moet ik daar nu doen? Ik ben niet moe. Ik ga straks nog even wandelen met de honden. Dan kan ik ook even tot rust komen." Ricardo zet voor iedereen een kop koffie of chocolademelk op tafel. "Kan ik mama zeggen, dat alles weer goed is? Behalve wat verwondingen en vrouwen, die van streek zijn? Of komt er nog een

- 417 golf van geweld deze kant uit. Ik zou bijna denken, dat de maffia het op jullie voorzien heeft." "Het zo ook spannend genoeg, hoor. Ik heb mijn buik er nu wel vol van. Bah. Ricardo, bedankt voor alle hulp. Als jij je koffie op hebt, moet jij je door ons maar niet laten ophouden. Jij moet tenslotte ook je geld verdienen. We gaan zo spoedig mogelijk een keer op bezoek bij mama. Jullie zijn ook altijd hier welkom. Doe thuis de groeten en wens je moeder beterschap.” Peter is duidelijk moe. Ricardo neemt afscheid en gaat naar huis. "Zal ik haar even van je overnemen? Dan kun jij even bij Carla gaan kijken. Is zij bewusteloos of slaapt ze? Ze is zo slap." Bob kijkt bezorgd naar Erin. "Neem haar maar heel even over. Ik moet heel even weg. Ik neem aan, dat zij slaapt. Zij heeft waarschijnlijk ook een klap meegekregen. Carla kwam eerst mij vertellen, wat er in de hal had plaatsgevonden en zij zat onder Douwes bloed. Bovendien denk ik, dat zij Douwes pijn gevoeld heeft en een hoop verdriet van de anderen. Het zal haar wel weer aangrijpen, maar ik denk niet, dat zij voorlopig wakker wordt." Bob neemt Erin over uit Peters armen en gaat heel voorzichtig met haar zitten. Christiaan kijkt het eens aan. "Als een steen in een vijver. Of een magneet. Zij blijft mensen aantrekken." is zijn commentaar tegen Douwe. Die knikt. "Hoe is het met jouw hoofdpijn? Kun je het nog een beetje uithouden? Zou jij ook niet naar bed gaan?" Douwe maakt zich duidelijk zorgen over hem. "Mijn hoofdpijn is al een stuk minder. Mijn hoofd blijft wel zitten hoor. Het is niet de eerste keer, dat ik een dreun krijg. Jij wilt toch ook niet naar bed? Waarom zou ik dan gaan? Ik ga even bij mijn schoonfamilie kijken, denk ik." Henk komt net de keuken in. "Blijf maar zitten. De rest komt er zo aan. Sjaak, hoe gaat het met jou? Alles goed?" Hij gaat naast zijn zoon zitten en begint een gesprek met hem. Twee minuten later komt Lydia de keuken in. "Mama en Jaquelien zijn even gaan kijken, of er een drogist in de buurt is. Peter is even bij Carla, maar komt direct terug. Ik moest Bob doorgeven, dat Erin nog een voeding nodig heeft. Of jij dat even wilt doen. Ik zal hem wel even klaarmaken. Christiaan, hoe voel jij je? Gaat het weer een beetje?" Lydia loopt redderend in de keuken rond. Eerst maakt zij een flesvoeding voor Erin en dan schenkt zij nog eens voor iedereen koffie of chocolademelk in. Als laatste komt zij bij Christiaan. Zij kijkt hem aan en hij trekt haar op schoot. Sjaak is opgestaan en komt nu achter hen staan. "Bob zal Erin nooit wakker kunnen krijgen. Die is weggemaakt door Ngolo. Die meid heeft er best een hele schok aan meegekregen. Ik denk, dat we even moeten wachten op Peter." Hij heeft heel zachtjes gesproken. Op dat moment komt Erin echter weer tot leven. Eerst wil zij zich nog vrijvechten, maar als zij

- 418 wakkerder wordt, wordt zij ook rustiger. "Papa, mam, waar zijn ze?" "Erin, rustig meisje. Er is niets meer aan de hand. Peter is even naar Carla kijken. Die is een beetje overstuur. Zij is geschrokken, meer niet. Nu een braaf meisje zijn en eten. Bob helpt jou nu. Ik kan je helaas niet meer op schoot houden. Maar dat komt wel weer." Douwe grijpt snel in. Francis zit er met een bokkig gezicht bij. Hij vindt het helemaal geen leuk idee, dat Bob nu Erin in zijn armen houdt. Ook al is deze getrouwd, zeker tweemaal zo oud en duidelijk lief voor Erin. Bob zit eerst even te kijken naar de fles, die op tafel is gezet. Hij is dan wel vader van drie kinderen, maar die zijn al groot en het is een lange tijd geleden, dat hij een kind de fles heeft gegeven en al helemaal niet zo'n groot kind. Als hij Erin de fles voorhoudt, weigert zij eerst, totdat Douwe in grijpt. "Erin, gedraag je, meisje, anders weet je wat er gebeurt. Jij moet eten, of dat nu door Peter of door Bob gegeven wordt." Nu kijkt Erin heel schuldig en neemt de fles aan. Dit keer mag zij hem zelf vasthouden. Francis loopt boos naar buiten. Daar vangt Ngolo hem op. Deze houdt een hele preek tegen hem. Het schaamrood komt Francis op de kaken te staan. Douwe ziet het door het keukenraam gebeuren en voelt met zijn vriend mee. Het is niet zomaar wat, om door Ngolo op het matje te worden geroepen. Peter loopt net de hal in, als de auto met Donja en Simone voor de deur stopt. Beide dames zien er witjes en angstig uit. Peter doet de deur voor hen open. Hij legt hen uit, wat er gebeurd is en wie er hoe gewond zijn geraakt. Dan gaan zij samen naar de keuken. Die begint nu wel erg vol te worden. Peter stuurt bijna iedereen naar de woonkamer. Alleen Douwe, Donja en Bob blijven bij hem achter. En natuurlijk Erin. Als die de fles leeg heeft, neemt Peter haar weer over van Bob. Zij nestelt zich tegen hem aan. "Ben je erg geschrokken, hartje van me? De schade valt, geloof, ik nog wel mee. Ik geloof, dat Douwe het meeste heeft meegekregen. Zul jij nu weer gewoon gaan slapen? Of moet ik even een sprookje voorlezen?" Erin schudt haar hoofd. Nee, zij gaat wel weer slapen. Zij is weer zo moe. Zij doet haar ogen dicht en slaapt. De anderen in de keuken zien dit met schrik in hun hart gebeuren. "Kan ik haar hier ergens onderzoeken. Ik ben bang, dat ze nu echt heel dicht bij de grens is." "Bobdokter niet bang zijn. Erin lief. Gehoorzaam. Schrik groot. Beter slaap. Peter ook slaap nu. Douwe mee. Dokterman komt." Op het moment, dat Ngolo het zegt valt Peter in slaap. Bob zit er van te kijken. Hij wil Ngolo vragen, hoe die dat doet, maar Ngolo en Douwe zijn al weg. Sjaak komt de keuken in. "Hoe? Wat?" Bob zit even naar adem te happen. "Vraag er maar niet naar, Bob. Dit wil jij niet weten. Doe het maar af als hersenspinsels. En voor jou is dat het beste. Weet alleen dat Ngolo Ngolo Mgabi een

- 419 Afrikaanse medicijnman is met een uitzonderlijke paranormale kracht." Sjaak kan het niet anders uitleggen. Donja zit nog steeds heel witjes aan tafel. "Wat moeten we nu verder? Het begint hier echt op een ziekenhuis te lijken. Ik ben niet opgeleid voor verpleegster, hoor." "Jij bent één van de gewonden, Donja. Laat jij je maar vertroetelen door de gezonden. Bob, ik denk, dat jij vanavond maar hier mee moet eten. Je bent, geloof ik, zelf ook wel een beetje aangeslagen. Nu een lijstje van de zieken en gewonden: allereerst Erin, Carla, Douwe, Francis, Donja, Christiaan, en ik. Nu een lijst van de hulptroepen: Peter, Simone, Caroline, Harry en Karin indien nodig, hoewel Karin eerder bij de eerste groep hoort, Lydia en Pa, Viola en Jaquelien. Dan ben ik Frits nog bij de gewonden vergeten en Ricardo bij de hulptroepen. Nu ja, er is nog steeds evenwicht. Bob, als jij wilt, kan ik jou ook bij de hulptroepen zetten." Bob knikt. Hij zou vanavond gaan stappen met een oude vriend, maar wil toch liever hier blijven om te helpen. "Fijn, dan nu het plan. Ngolo telt niet mee, omdat hij onze beveiliging is. Als ik hem goed begrepen heb, krijgen we nu even tijd om adem te halen. Erins moeder wordt over enkele uren het land uit gezet. Ja, Bob, die vreselijke vrouw is Erins natuurlijke moeder. Alleen, zij heeft zich dood laten verklaren in Afrika. Dus de situatie blijft, zoals die is. We zetten zoveel mogelijk hulp in op Erin, die is het zwakst. Verder worden gewonden zoveel mogelijk geholpen en moeten zij zich laten helpen. Helaas voor mij, ook ik val hieronder. Douwe wordt nu door Ngolo onderhanden genomen. Die zal zich ook wel laten verzorgen. Simone krijgt eerst de gelegenheid om te bekomen van de schrik. Dit geldt ook voor Lydia. Pa en Viola zullen die wel aanpakken en anders is Christiaan er nog. Christiaan wordt iets moeilijker. Hoewel ik denk, dat hij inderdaad alleen een ei op zijn hoofd heeft. Als we Ricardo nu vragen iets voor ons te koken, dat ook voor de mensen met één arm gemakkelijk te eten is? Dan kan hij dat gewoon in de pizzeria doen. We krijgen zo ook nog bezoek van de politie. Donja, wil jij zorgen, dat Simone opgevangen wordt. Die zal wel een forse duw krijgen. Schakel Francis maar in. Dan kan die niet jaloers hierheen gaan zitten doen. Het is nu echt vervelend, dat hij zo onzeker is van zichzelf. Ngolo zal hem wel goed hebben aangepakt. Als jij het wilt, Bob, kun jij voor de medicijnen zorgen. Donja, wil jij Christiaan even vragen hier te komen?" Sjaak zit een beetje uitgeteld aan tafel. "Zeg, ik dacht, dat jij ook onder de gewonden en zieken viel? Zou jij de touwtjes niet een keer uit handen geven? Vraag je vader maar om de hele boel te regelen. Dan heeft die ook iets te doen. Ga jij maar even lekker smoezen met Caroline." Bob kijkt Sjaak strak aan. "Ja dokter, zal ik doen. Je

- 420 hebt gelijk. Ik zal mijn vader vragen, dit verder aan te pakken. Wil jij hem helpen?" "Natuurlijk, als hij dat toelaat." Sjaak hijst zich op en loopt de keuken uit. In de hal komt hij Henk al tegen. "Pa, zou jij alsjeblieft het stuur hier even kunnen overnemen? Bob zit in de keuken op je te wachten. Die zal je wel een beetje helpen. Ik ben moe en ga me laten vertroetelen door Caroline." Henk is al weg naar de keuken. Peter wordt net een beetje wakker. "Foei, Ngolo, alsjeblieft niet weer zo. Mijn nekspieren zijn helemaal stijf. Hoe is het hier? Alles nog normaal?" "Peter, we hebben besloten, dat jij je alleen maar met Erin en Carla mag bemoeien. Tenminste zolang zij bij elkaar zijn. Zal ik Erin nog even overnemen? Dan kun jij nog eens bij Carla gaan kijken en iemand even naar die nekspieren laten kijken. Je moet nog een hele tijd met die meid op schoot zitten. Sjaak wil even een gesprekje hebben met zijn stiefmoeder over nieuwe geneesmethoden." Henk lacht. "Jammer, dat ik daar niet bij kan zijn. Ik zal proberen een beetje rust in deze tent te krijgen. Bob, kun jij mij uitleggen, wat Sjaak al geregeld heeft. Dan hoef ik dat niet nog een keer te doen." Bob en Henk gaan aan tafel bij elkaar zitten. Peter zet Erin even iets beter op zijn schoot. Daar blijven ze nog even van af. Die hoort bij hem. Carla slaapt toch nog wel. Hij neuriet een kinderliedje. Bob zit steels naar hem te kijken. Die had gehoopt, dat Peter haar nog eens zou overgeven.”Oké, wat is er geregeld voor het eten? Welke gewonden of zieken hebben nu direct hulp nodig? Verzorg jij de medicijnen en dergelijke, Bob?” Bob is meteen weer bij de les. “Sjaak had het over Ricardo, die voor ons zou koken. Wie belt hem om te vragen, wat hij voor ons kan klaarmaken, dat ook door éénhandigen gegeten kan worden? Als ik nu een lijst opstel van zieken en gewonden in volgorde van hulpbehoevendheid. Natuurlijk heeft iedereen zijn eigen verantwoordelijkheid, behalve Erin dan. Medicijnen verzorg ik in samenwerking met Leo.” “Het is goed om te horen, dat we zoveel medicijnmannen in ons midden hebben, maar ik denk, dat we eerst moeten beginnen met de gewone eerste levensbehoeften.” Christiaan komt de keuken verder in en gaat naast Peter zitten. “Hoe is het met ons meisje? Moet die alweer bijna een voeding krijgen? Is ze erg geschrokken van deze hele situatie?” “Erin heeft inderdaad zo een voeding nodig. Wil jij die voor haar klaarmaken?” Peter geniet van zijn dochter. Zou Ngolo dit bedoeld hebben? Christiaan is bezig met de bereiding van Erins voeding, als Douwe de keuken weer inkomt. Hij pakt de stoel naast Peter en gaat er achterstevoren opzitten. Zo kan hij zijn arm op de rugleuning steunen. “Heeft Ngolo jou nog niet naar bed gestuurd?” Peter kijkt zijn neef eens ernstig aan. “Nee, anders had ik daar best al gelegen. Die spreek je niet tegen. Echt

- 421 niet.” “Beter zo. Peter rustig zitten blijven. Komt meer hulp. Erin lief kind nu.” De oude man knikt naar Peter. Christiaan geeft Peter Erins voeding aan. Bob en Henk kijken hun ogen uit. “Bedankt, Ngolo. Voor alles wat je voor ons doet. Is dit gevaar nu geweken of moeten we ons opmaken voor een vervolg?” Peter kijkt hem aan. “Roofdier nu weg. Komt nooit terug. Hem moeder nu vrij.” Op dat moment gaat de deurbel. Henk gaat opendoen. Er staan twee mannen op de stoep. Hugo Verdonck komt kijken, of hij iets kan doen voor de familie en Leo komt nog even wat medicijnen afgeven en kijken hoe iedereen zich houdt. Henk neemt ze eerst mee naar de keuken, waar Peter nu Erin haar fles geeft. De beide mannen staan hiervan te kijken. “No comment, please.” zegt Henk. Hij denkt daarbij de mannen ongemerkt te kunnen waarschuwen. “Henk, 18 talen, horen, spreken, lezen en schrijven inclusief gebarentaal. Jij kunt geen taal bedenken, die zij niet kan verstaan en/of lezen.” Deze waarschuwing komt van Christiaan. Ngolo zit intussen al enige tijd aan tafel. Het lijkt of hij een beetje zit te dutten. “Mooi. Komt meer hulp. Peter Erin straks even overgeven. Meekomen dan.” Peter kijkt de oude man even aan. Wat heeft hij nu weer fout gedaan? Op dat moment komen Harry en Inge door de keukendeur binnen. “Hoe gaat het allemaal hier? Kunnen jullie onze hulp nog gebruiken? Peter, alles goed met jou? Hoe is het met Carla? Foei, jullie hebben ons wel weer laten schrikken. Sorry, ik ben nog steeds een beetje van slag.” Ngolo geeft Peter een seintje, om Erin over te geven aan Harry. Peter kijkt hem even vragend aan. “Harry, wil jij even Erin overnemen? Inge, ik hoop, dat jij hier geen bezwaar tegen hebt. Dan kan ik even mijn nekspieren laten behandelen. Ga maar even goed zitten, dan kan Christiaan haar wel even overzetten.” Christiaan kijkt Peter vreemd aan. Waarom Erin overgeven aan Harry, terwijl Bob er zojuist om gevraagd heeft. Maar Peter is nu diegene, die beslist, waar Erin blijft. Of toch niet? Christiaan kijkt even naar Ngolo. Die knikt even naar hem. Nu pakt Christiaan Erin van Peters schoot en zet haar nog voorzichtiger op Harry’s schoot. Deze neemt haar even voorzichtig maar stevig in zijn armen. Erin wordt even wakker. Zij kijkt direct in Ngolo’s gezicht. Hij lacht haar toe. Zij knikt en sluit haar ogen. Inge zit er vertederd naar te kijken. Ngolo raakt haar hand aan. Zij kijkt de oude man aan. “Ik spreken jou later.” Is zijn belofte. Inge knikt. “Dat is goed.” is alles, wat zij zegt. Dan staat zij op en schenkt voor ieder iets te drinken in. Ngolo is verdwenen met Peter. Douwe heeft alles stilletjes zitten bekijken. Hij ziet, hoe voorzichtig Harry omgaat met Erin en hoe Inge dit alles accepteert. Hij ziet ook hoe Bob en Henk een beetje jaloers naar Harry zitten te kijken. Hij weet een beetje, wat er nu met Erin

- 422 gebeurt. En wat er gebeurt met haar omgeving. “Douwe, weet jij hoe we contact opnemen met die Ricardo? En wat we moeten bestellen? Wij weten nog niet zoveel van hoe het hier reilt en zeilt.” Henk kijkt Douwe een keer goed aan. “Bestel maar een heleboel pizza’s. Ik zal zelf wel even bellen. Pizza is het gemakkelijkst te eten. En wat pasta voor diegene, die geen pizza lust en/of kent. Bob jij krijgt heus nog wel eens een kans.” Bob kleurt meteen rood. Was het zo duidelijk te zien? Intussen is Hugo naar de woonkamer gelopen voor een gesprek met Francis en Simone. Hij vertelt Simone, dat de identiteit van de bezoeker is vastgesteld op Carlos Petterson. Simone schrikt hier erg van. Dan vertelt zij aan Hugo, hoe haar baas de als zeer vijandig en gevaarlijk bekend staande Carlos heeft ontslagen na een rel in haar kantoor. Carlos was daar, om haar te dwingen met hem te trouwen. Hij denkt, dat zij verliefd op hem is, maar dit niet wil bekennen. Zij wil echter helemaal niets van hem weten. Bovendien wordt Carlos nog in diverse staten van Amerika gezocht wegens geweldpleging, autodiefstal en overvallen. Hugo begint nu te glimlachen. Mooi, dan kan hij deze signor laten uitleveren. Francis is best geschrokken van het relaas van zijn moeder. Hij wil haar zo snel mogelijk naar bed hebben. Hij wil zich zelf trouwens ook wel terugtrekken, want de preek van Ngolo spookt hem nog steeds door het hoofd. Daar was de boosheid van de anderen van afgelopen zondag helemaal niets bij. Hij voelt zich er knap beroerd van. Sjaak zit hem al een tijdje te bestuderen. “Francis, zou jij niet even naar bed gaan? Ik denk, dat het nu wel een beetje veel wordt. Jij moet zorgen, dat je fit blijft, joh.” Francis knikt en verontschuldigd zich tegenover zijn gasten. Simone ziet hem somber weglopen. Zij maakt zich steeds grotere zorgen over deze jongen van haar. “Vreemd, zoals hij steeds weer gevaarlijke situaties aantrekt. Eerst die inbraak, toen die documenten, daarna die bedreigingen en die aanslag op hem en nu weer een aanslag in zijn huis. Zeker iemand om een beetje in de gaten te houden.” Hugo schudt zijn hoofd maar eens. Simone kijkt Hugo een keer goed aan en knikt dan. “Daarom ben ik ook hier.” “Daar zul je wel veel werk aan hebben. Mooi, ik ga nog even in de keuken kijken, of ik nog kan helpen. Die kleine meid heeft het nu toch echt wel te pakken.” Leo zit nu met Sjaak te overleggen, hoelang deze denkt afwezig te zijn. Leo vindt het zeker niet verantwoord om hem na drie weken alweer te laten beginnen. Daar is Sjaak in zijn ogen veel te ziek voor. Sjaak gaat akkoord met een controle over tien dagen, om vast te stellen, hoe ziek hij dan nog is. “Bovendien zul jij de eerst komende dagen je handen nog wel vol hebben aan de mensen in dit huis. Ga maar na hoe vaak je vandaag al hier bent geweest.” Douwe heeft ondertussen naar Ricardo gebeld

- 423 en na overleg is er besloten, om naast een flink aantal pizza’s ook een grote pan soep en brood te verzorgen. Mama wil dit zelf straks komen brengen. Ricardo komt dan met haar mee. Mama is heel geschrokken van het nieuws en wil zelf komen kijken, hoe het met haar vrienden gaat. Peter heeft een gesprek met Ngolo. Ngolo wijst hem erop, dat Erin geneest. Niet alleen zichzelf, maar ook allen om zich heen. Hij vertelt Peter ook, dat Erin slechts de oudste van zijn kinderen zal zijn. Peter breekt daarop in tranen uit. Ngolo laat hem huilen. Het is goed voor Peter om dit verdriet eruit te laten. Ngolo geeft hem de raad om zich door een dokter te laten onderzoeken, zodra de situatie weer echt veilig is. En om Carla te blijven steunen. Deze is en zal erg onzeker zijn. Dan legt Ngolo aan Peter uit waarom al deze mensen zich om Erin hebben verzameld. De groep bestaat uit incarnaties van Mgabi’s vrienden en adviseurs. Deze zullen hem (of haar in dit geval) bijstaan in het gevecht tegen een kwaad, dat zo duister is, dat het een gewone man in een monster heeft veranderd. Erins oom was eens een aardige gewone man, totdat zijn zuster haar macht over hem ging uitoefenen. Helaas was Ngolo toen niet in staat om in te grijpen. Voor Peter is het nu de opdracht om voor Erin te zorgen en om onderhuids de groep tot een geheel te smeden. Ngolo zal hem daarbij helpen. Maar Peter moet zelf leren, om op zijn gevoel af te gaan. Hij moet leren om beter te voelen. Ngolo heeft ondertussen de nekspieren van Peter gemasseerd. Het is voor Peter net, alsof er een colonne mieren over zijn nek marcheert. Als zijn nek weer goed voelt heeft hij een licht gevoel in zijn hoofd. Hij gaat weer op weg naar de keuken, om Erin van Harry over te nemen. Ngolo zal dan een gesprekje hebben met Inge. Deze vrouw kan anderen helpen zich bewust te worden van de krachten, die in hen sluimeren. Bob heeft een poosje zitten kijken naar Harry. Ook Henk kan zijn aandacht niet meer bij het werk houden. Deze jongedame verwondert hem. Zo’n klein meisje en toch sterk genoeg om al die mensen aan te trekken. Hij heeft van Sjaak het een en ander gehoord over Erins achtergrond. Hij heeft ook het gevoel, dat Sjaak een heleboel heeft verzwegen. Hij zal bij Sjaak nog maar eens gaan vissen naar meer aanwijzingen. Hoewel die zoon van hem niet veel wil vertellen. Nu eerst maar eens de belangrijkste zaken gaan regelen. “Bob, kunnen we eerst die lijst met gewonden maken? En wil jij dan bij iedereen langsgaan, om te kijken hoe zij eraan toe zijn? Dan zal ik kijken naar de voorraden, die in huis zijn, betreffende voedsel en dergelijke. Even kijken wat we vandaag en morgenochtend nodig hebben. Daarna plannen maken over de voedselvoorziening voor het weekend en voor de werkverdeling. Er is toch een heleboel werk, dat verzet moet worden.” “Sjaak heeft hier

- 424 al een lijstje geschreven met namen van gewonden en hulptroepen. Ik denk, dat er ook nog wel het een en ander aan zal wijzigen. Carla heb ik nog niet gezien, maar ik denk, dat we daar vandaag en waarschijnlijk ook morgen nog niets aan hebben.” “Daar zou ik inderdaad nog maar niet op rekenen, Bob. Die is best aangeslagen en voorlopig heeft die veel rust nodig. Bovendien moet zij mij helpen met de zorg voor Erin.” Peter komt net de keuken weer in. Hij loopt eerst naar de koelkast, om zich wat te drinken te pakken. “Jongens is er al eten onderweg? Ik begin honger te krijgen.” Hij kijkt Douwe even aan. Deze knikt. “Mama komt zodadelijk met Ricardo hierheen. Kun jij er weer even tegen?” Peter glimlacht even. “Ngolo is een wonder als het om nekspieren gaat. Ook trouwens als het om andere dingen gaat.” Christiaan kijkt op van het tijdschrift, waarin hij heeft zitten lezen. “Heb jij dat ook meegekregen?” “Ja, en nog meer boodschappen.” Peter trekt even een gek gezicht. “Wil jij Erin weer even overzetten? Dan ga ik alvast weer zitten. Het zal nog wel een tijdje duren. Helaas Douwe, voor jou nu geen nachtwacht.” Christiaan neemt Erin van een teleurgestelde Harry over en zet haar weer bij Peter op schoot. Als zij een beetje wakker wordt, glimlacht hij naar haar. “Pap, ik moet even naar het toilet.” Erin heeft heel zachtjes gesproken. “Oké, hartje van me, ik zal er even met jou heengaan.” Hij staat op en neemt Erin in zijn armen mee. “Peter mag dan menen, dat er voor mij geen nachtwacht is, maar ik zal vannacht toch aanwezig moeten zijn.” is Douwes zachte commentaar aan Christiaan. Deze knikt. Ook hij zal aanwezig zijn en nog een aantal mensen. Vannacht zal het echt gaan spoken. Dit is hen duidelijk gemaakt door Ngolo. Hugo komt de keuken inlopen, om te vragen of hij kan helpen. “Heb jij dit weekend nog dienst?” is het eerste, wat Christiaan hem vraagt. Hugo schudt zijn hoofd. “Nee, alleen het opnemen van verklaringen hier in huis en straks nog even doorgeven op het bureau, wat er met die vreemde snuiter moet gaan gebeuren. Die zal zo snel mogelijk aan Amerika worden uitgeleverd. Dat soort figuren kunnen we hier erg goed missen.” Douwe kijkt hem grinnikend aan. “Ik in ieder geval wel.” “Hoe voel jij je nu? Gaat het een beetje? Mijn officier krijgt de kriebels van al die zaken, waarbij er niemand naar Slachtofferhulp wil. Dat is zo’n beetje een stokpaardje van hem en nu wil er niemand gebruik van maken.” Hugo kijkt Douwe even onderzoekend aan. “Kom nou, we hebben hier zelf genoeg van dat soort figuren rondlopen. Nee, Christiaan, dat is geen verwijt of minachting van jouw beroep. Ik bedoel alleen, dat we de hulp hier al in huis hebben.” Christiaan gaat weer zitten, nadat hij quasi-dreigend naar Douwe wilde toelopen. Deze vrienden weten wel, wat zij aan elkaar hebben.

- 425 Ondanks wat er gebeurd is, of misschien wel door wat er gebeurd is, is de groep heel hecht geworden. En er komen nog steeds mensen bij, die zich bij deze groep aansluiten en ermee versmelten. “Jongens, kan ik eigenlijk nog wat doen?” Harry begint zich een beetje te vervelen, nu hij niet meer voor Erin mag zorgen. “Ja, wil jij even in de woonkamer gaan vragen, of er mensen zijn, die iets te drinken willen? We kunnen nu niet allemaal in de keuken, dus moet er een soort catering naar de woonkamer worden opgezet. Ik geloof, dat jij heel geschikt bent in het verzorgen van dat soort activiteiten.” Peters woorden strelen Harry’s ego wel een beetje. Hij loopt eerst nog even langs Peter, om Erin over de wang te strelen. Intussen hebben Henk en Bob de voorraden nagekeken. Die zijn echt niet toereikend voor zo’n groot gezelschap. Henk maakt een lijst van benodigde voorraden en gaat naar de kamer, om met Viola en Lydia te overleggen, wie de boodschappen kan gaan doen. Simone bemoeit zich er ook nog even mee. Er wordt besloten, dat Viola en Simone Caroline mee zullen nemen. Die doet dienst als chauffeur en wegwijzer. Zij nemen Peters grote auto mee. Lydia en Harry overleggen ondertussen, hoe het eten en drinken verzorgd moet worden voor zo’n grote groep mensen. Christiaan is even naar Carla gaan kijken. Die slaapt nu rustig. Het is ook de bedoeling, dat zij voorlopig even blijft slapen. Leo is naar de keuken gelopen. Om met Bob te overleggen. Welke medicijnen zijn nu nodig en wie moet wie van medicijnen voorzien. Zijn er nog meer medische handelingen nodig of kan men toe met wat er al geboden is. Henk komt er even bij zitten. Christiaan komt ook de keuken weer in. “Het wordt hier weer steeds drukker. Bob, kun jij zodadelijk nog even naar Sjaak kijken? Ik denk, dat hij zich toch niet genoeg in acht neemt. En ik ben nu niet de persoon om hem aan te pakken. Dat zou Pot verwijt Ketel zijn.” “Ik pak hem straks wel even aan. En jou ook, als dat nodig is. Geen kwajongensstreken nu. Ook jij bent belangrijk. Ga maar even wat rusten na het eten. Volgens mij heb jij nog heel wat werk te verzetten, nietwaar?” Henk kijkt zijn schoonzoon een keer streng aan. Ricardo en mama komen door de keukendeur binnen. Ricardo heeft een grote pan soep bij zich. Mama draagt een stapel dozen. Zij ziet er nog niet echt florissant uit en moet van Douwe dan ook direct aan tafel gaan zitten. Hij staat zelf op en loopt naar de koelkast. Mama zit nu naast Peter, die haar even heel strak aankijkt. Zij buigt haar hoofd. “Alleen even kijken, hoe het hier gaat en dan weer naar huis en naar bed.” voegt hij haar zachtjes toe. Zij knikt maar even. Zij kijkt schuins naar Ricardo. Ook die pakt haar wel aan. Douwe zet nog een voeding voor Erin bij Peter neer. “Henk, ik hoop wel, dat je honing op je

- 426 boodschappenlijstje hebt gezet. De kleine dame is er verslingerd aan en gebruikt op dit moment echt veel. De pot is al bijna weer leeg.” Henk knikt. Daar heeft hij aan gedacht. Waar nog niet aan gedacht is, is hoe men een grote groep mensen ’s-avonds bezig moet houden. “Speel maar een aantal spelletjes. Daar vermaken de meesten zich wel mee. Er kunnen ook mensen gaan wandelen, maar zorg, dat men niet alleen op stap gaat.” Deze waarschuwing komt van Douwe. Mama haalt Erin even aan. Deze krijgt haar drinken weer voorgehouden. “Liefje, het is weer tijd om te drinken. Wordt eens wakker. Je zult toch moeten eten, schattebout.” Peter maakt Erin voorzichtig wakker. Die kijkt hem even aan en knikt. Zij neemt de fles aan. Deze keer heeft zij wat meer moeite, om hem leeg te drinken. Zij is nog steeds erg moe. Als de fles leeg is kijkt zij even naar mama en glimlacht. Dan legt zij haar hoofd weer tegen Peter en slaapt gelijk weer in. Mama schudt bedroefd haar hoofd. “Maak je maar niet al te bezorgd. Zij is nu alleen toe aan een heel goede rust. Dat weet ze zelf wel en daarom is ze ook gehoorzaam nu.” Peter haalt zijn kleine meisje even aan. Die schurkt zich in haar slaap even tegen hem aan. “Carla is in bed. Die moet nog even een hele poos slapen. Die heeft vanmiddag een behoorlijke klap gehad. En dat na de toestanden van gisteren was iets teveel. Christiaan zorgt nu voor haar.” “Waar is Francis dan? Is die ook gewond geraakt? Douwe, hoe zit dat met jou?” “Wees maar niet ongerust, mama. Ik ben redelijk goed in orde en Francis heeft zich teruggetrokken, nadat hij op z’n donder heeft gehad van Ngolo. Dat kwam nogal hard aan. Hij heeft nu heel wat te overdenken.” Douwe komt even naast mama staan. Ricardo heeft de pizza’s al in de pizzeria gesneden, dus de mensen kunnen zich zo bedienen. Nu is hij bezig om voor Peter een bord eten klaar te maken. Mama biedt aan om Peter een kom soep te voeren. “Lief bedoelt, maar nee. Ik kan zelf wel eten. Dan eet ik wel iets, wat ik met één hand baas kan.” Douwe kijkt hem aan en knipoogt. De kans, dat hij Erin mag overnemen is toch al heel klein. Dus voor hem maakt het geen verschil. “Misschien wil Henk haar nu even overnemen.” fluistert hij Peter in het oor. Deze schudt zijn hoofd. “Waar is Jaquelien eigenlijk? Is die met de vrouwen mee boodschappen doen?” vraagt Peter nu aan Henk. Deze schudt zijn hoofd. “Nee, die heeft zich teruggetrokken. Die heeft weer eens hoofdpijn. Dat heeft zij de laatste tijd geregeld. Ik denk, dat de reis daar ook in mee speelt.” Christiaan, die heeft zitten lezen aan tafel veert overeind. “Zal ik straks even bij haar gaan kijken?” biedt hij aan. “Nee, kijk jij maar naar je bed. Jij moet even rust nemen. Ga maar gauw eten en dan wegwezen.” Henk weet precies, hoe hij deze jonge knaap moet

- 427 aanpakken. Christiaan trekt een lelijk gezicht, maar krijgt meteen een bord soep voor zijn neus gezet door Ricardo. Peter moet er even om lachen. Die weet wel, dat Christiaan nog een lange nacht krijgt. Hij is blij, dat hij de verantwoordelijkheid voor de anderen in de groep even aan een ander kan overlaten. Leo wil afscheid nemen en naar huis gaan. “Moet jij niet eten, dan? Of lust jij geen Italiaans?” Douwe kijkt hem vragend aan. Hij weet van Sjaak, dat Leo ook alleen woont. “Jawel, dat lust ik wel, maar dan hebben jullie niet genoeg. Ik kan best voor mezelf zorgen.” Ricardo staat al achter hem met een kom soep. “Zitten en eten. Er is op iedereen gerekend. En anders kan ik nog wel wat bijhalen.” Leo kijkt hem aan en laat zich weer op de stoel zakken. Ricardo zet de kom voor hem op tafel en loopt naar de volgende. Nu is Bob aan de beurt. Die heeft alles al een poosje zitten aankijken. “Ricardo, ik pak straks zelf wel iets. Wil jij zorgen, dat de zieken en gewonden in de woonkamer van eten worden voorzien? Dat zou ik heel fijn vinden. En ik denk, dat je moeder ook snel weer naar huis moet. Ze ziet er nog niet echt goed uit. Als jij Harry en Lydia laat weten, dat het eten hier klaar staat, zullen zij het wel verder verdelen.” Ricardo knikt even en loopt naar de woonkamer. Mama werpt een boze blik op Bob. “Nee, mama Bob heeft gelijk. Je bent nu lang genoeg hier geweest. Jij moet ook goed voor jezelf zorgen.” Peter fluistert het haar in het oor. Nu knikt zij. Voor deze man heeft zij oneindig veel respect. Hij zorgt zo goed voor haar lieve vriendinnetje. Wat heeft die het nu moeilijk. Erin wordt even wakker, krijgt mama in de gaten en glimlacht verheugd naar haar. Mama staat op en geeft Erin een kus op haar voorhoofd. Dan geeft zij Peter een kneepje in zijn schouder en maakt zich klaar om naar huis te gaan. Bob zit het met belangstelling te bekijken. Hij krijgt nogmaals een boze blik van haar. Hij lacht hierom. “Niet boos zijn. Het is in ieders belang, als u gezond blijft.” Nu kijkt mama hem nog eens aan. Nog een dokter. Daar zwermt het hier van. Leo kent mama ook wel. Hij mag dan niet haar huisarts zijn, maar hij komt wel geregeld in de pizzeria. Mama weet wel, dat hij Sjaaks partner is. “Peter, ik dacht, dat jij allergisch was voor artsen. Nu lijk jij ze wel om je heen te verzamelen.” Zij kan het niet laten, om Peter even te plagen. “Je kunt overal aan wennen. Zonder witte jas en een dokterstas vallen ze zelfs best mee.” Peter grijnst even naar Bob en Leo. Douwe lacht. Henk kijkt verwonderd. Hij heeft nog nooit gehoord, dat iemand allergisch kan zijn voor artsen. “Als Peter een arts in functie ziet, dan begint hij te grommen als een oude beer.” Kan Douwe het niet laten om Peter te plagen. Ricardo komt terug in de keuken en neemt mama weer mee naar huis. De dames van de bevoorradingsploeg komen net thuis en de gezonde mannen helpen

- 428 met het uitladen van de auto. Als ook Christiaan wil komen helpen, vraagt Henk hem, of hij zijn eten opheeft. Als Christiaan knikt, pakt Henk hem bij de arm en neemt hem mee naar de hal. Daar wordt Christiaan wat in het oor gefluisterd. Deze gaat dan maar gelijk door naar zijn slaapkamer. Peter knikt naar Henk, als die weer door de keuken loopt. Een paar uur rust zullen Christiaan echt geen kwaad doen. Erin wordt even wakker van de onrust in de keuken. “Pap, mag ik iets te drinken? Ik heb een beetje dorst.” Douwe staat op en haalt haar een lekker glas appelsap. “Hier, engeltje, kun jij dat wel op, denk jij?” Erin knikt even zachtjes naar hem. Peter houdt haar het glas voor. Er zit natuurlijk weer een rietje in. Erin drinkt met kleine slokjes. Zij kijkt naar de dames, die de boodschappen aan het opruimen zijn. Haar hoofd zakt langzaam wat opzij. Zij slaapt weer. Peter legt haar goed neer en gaat ook zelf wat beter zitten. Als alle boodschappen zijn opgeruimd en de dames hebben gegeten, neemt Lydia iedereen, die niet in de keuken hoeft te zijn, mee naar de woonkamer. Henk en Bob blijven in de keuken achter samen met Peter en Erin. Douwe is even met de honden gaan lopen. Hij heeft eerst Ngolo Ngolo Mgabi een slaapkamer toegewezen. Dan kan deze zich daar terugtrekken, mocht dit nodig zijn. Francis heeft zich even bezig gehouden met het verzorgen van de dieren. Hij heeft zijn moeder laten zien, welke dieren er allemaal zijn. Ook heeft hij haar voorgedaan, hoe het hertje moet worden verzorgd. Simone bekijkt het allemaal belangstellend, maar als zij probeert met Francis te praten over andere dingen, doet hij of hij haar niet begrijpt. Simone zwijgt nog maar een tijdje. Het weekend is nog langer. Er zal heus wel gepraat gaan worden. Misschien kan zij die Hugo nog eens spreken. Die zal vast nog wel meer weten, over wat er gebeurd is. Een aanslag op Francis’ leven is niet zomaar iets. Dat klinkt echt serieus. De meeste mensen gaan vandaag vroeg slapen. Harry en Inge gaan ook vroeg naar huis. Peter wilde ze wel vragen om te blijven slapen, maar kon toch een beetje moeilijk uitleggen, waarom hij dit eigenlijk wil. Hij heeft Harry wel gevraagd, om zijn mobiel overal mee naar toe te nemen en altijd aan te laten staan. Mocht er dan hulp nodig zijn, kan er gebeld worden. Als Hugo weggaat, loopt hij ook nog even in de keuken aan. Hier blijft hij even bij Peter zitten kijken naar Erin. “Welke van de twee roept nu het meeste geweld op?” is zijn vraag. Peter kijkt hem even aan, maar geeft geen antwoord. Dat is ook niet nodig. “Ben jij vannacht bereikbaar? Als er weer iets mocht gebeuren? Of heb jij er nu genoeg van?” Peter stelt zijn vraag zachtjes, zodat de anderen hem niet zullen horen. Hugo kijkt ook eens naar de andere mannen. “Vertrouw je hen niet? Of is er een andere reden, waarom zij je

- 429 vraag niet mogen horen? Ik ben voor jullie altijd bereikbaar. Zelfs onder de douche. Ik zal je zo mijn mobiele nummer geven. Maar laat het alsjeblieft niet slingeren, want ik wil niet door iedereen rechtstreeks gebeld worden. Als jullie iets nodig hebben bel je. Punt uit.” Ook Hugo praat zachtjes. “Het gaat in dit geval niet om vertrouwen, maar om hun rust. Ik vermoed, dat zij anders niet gaan slapen en dat is wel heel nodig. Het weekend zal al druk genoeg worden met al die mensen, die nu aanwezig zijn.” Hugo knikt een keer. “Bob, kan ik jou een lift aanbieden? Of ben jij met eigen vervoer hier?” Bob kijkt hem aan alsof hij hem nu pas ziet. “Nee, Sjaak heeft mij verzocht vannacht hier te blijven slapen. Om toezicht te houden op de medicatie morgenochtend.” Peter kijkt even op en knikt. Slim idee van Sjaak. Hugo neemt nu ook afscheid van de anderen en geeft zijn kaartje aan Peter. Deze steekt het in zijn zak bij zijn mobiel. Lydia komt nog even welterusten zeggen en even kijken naar Erin. Die wordt even wakker en glimlacht verheugd naar haar vriendin. ‘Lekker blijven liggen en veel slapen. Morgen zien we elkaar weer. Zorg maar, dat je dan wat beter bent en wat meer energie hebt. Dan kunnen we misschien samen even wat tekenen.’ “Lydia, ik zou graag willen, dat ook jij gewoon praat. Ik weet niet of het wel zo goed is voor Erin, als jullie zo geheimpjes delen.” Peter kijkt Lydia een beetje verstoord aan. Erin geeft hem maar een kopje, om het goed te maken. “Ja, ja. Jij moet zoveel mogelijk slapen, popje. Je bent nog lang niet beter.” Bromt Peter op haar. “Henk, kun jij Erin zo even overnemen? Ik moet even alleen weg.” Henk kijkt hem verheugd aan. Erin trekt even een lelijk gezicht. “Ik kom heus wel weer terug, hoor.” fluistert Peter in haar oor. “Zal ik haar even overzetten?” Bob is al opgestaan. Hij neemt Erin voorzichtig van Peters schoot. Henk pakt haar van hem over en zet haar zachtjes op zijn eigen schoot neer. Als Erin nu probeert om flauwekul uit te halen, kijkt zij ineens in een heel boos gezicht. “Nee, jongedame, ook met mij kan dat niet. Of dacht jij, dat ik niet gezien had, wat voor onzin jij uit probeerde te halen. Ik heb ook Sjaak en Lydia al opgevoed, dus ik ken het klappen van de zweep wel.” Dat deze onschuldige opmerking voor Erin heel iets anders betekent, weet Henk niet, maar Erin laat nu alle pogingen varen. Zij zakt langzaam tegen hem in slaap. Op dat moment komt Viola de keuken in. Zij blijft even staan kijken. Even lijkt het erop, dat zij boos tegen Henk zal uitvaren, maar dan loopt zij naar hem toe en haalt Erin even aan. “Take good care. She is rather important to some people here.” fluistert zij Henk in het oor. Henk knikt en kijkt naar zijn dochter, die nog steeds naar Erin zit te kijken. “Ik dacht, dat jij naar bed wilde. Ik denk, dat het voor jou allang bedtijd is

- 430 geweest. Kom op. Jij hebt morgen weer heel veel te doen.” Lydia staat op en na een laatste welterusten vertrekken moeder en dochter naar hun slaapkamers. In de hal komen zij Peter alweer tegen. Hij is even naar het toilet geweest en is even bij Carla wezen kijken. Die ligt nog steeds te slapen. Dat heeft zij nu echt nodig. Douwe komt net de keukendeur binnen. Hij heeft de honden in hun nest gelegd. Het is trouwens een prachtige avond om te wandelen. “Hoe is het nu met de pijn in je arm?” is het eerste wat Bob vraagt, als hij hem ziet. “Die is nu over. Het trekt alleen nog een beetje. Ngolo wist er wel raad mee.” Bob kijkt hem vreemd aan. Peter komt de keuken binnen en gaat weer zitten. Als Bob hem aankijkt, schudt hij even zijn hoofd. “Nee, ik neem haar straks wel weer over, maar ik wil eerst even iets anders doen. Douwe, het lijkt mij beter, als jij nu ook naar bed gaat.” Douwe knikt even en loopt na een welterusten gelijk door naar zijn kamer. Peter staat nog weer op en loopt naar de kamer, waar de dieren zijn ondergebracht. Hij controleert het raam en sluit de gordijnen. Nu kan niemand vanbuiten zien in welke kamer de dieren zich bevinden. Mgabi komt bij hem bedelen om aangehaald te worden en Snoes draait ook om zijn voeten. Hij haalt de dieren even allemaal aan. Daarna controleert hij alle deuren, of zij op slot zitten. Eventuele aanvallers moeten het niet gemakkelijk krijgen. Nu is het tijd om terug te gaan naar de keuken en Erin weer over te nemen van Henk. Dan kan die alvast gaan slapen. “Bob, wil jij zo vriendelijk zijn om Erin weer bij mij op schoot te zetten en de eerste wacht met mij te betrekken?” Peter maakt zich op voor een lange nacht. “Jij eerst slapen. Bobdokter zorgen voor Erin nu.” Ngolo staat in de doorgang naar de hal. “Wat jij wilt. Zal ik Erin dan maar overgeven? Veel sterkte. Moet ik niet nog een voeding klaarmaken?” Peter is toch wel teleurgesteld. Ngolo kijkt hem aan en schudt zijn hoofd. “Jij goed rusten nu. Ik jou roepen.” Peter knikt en loopt naar zijn slaapkamer. Ngolo neemt Erin uit Henks armen en geeft haar over aan Bob. Deze slaat zijn armen om haar heen en gaat er goed voor zitten. Ngolo maakt nu een voeding voor Erin klaar. Dit keer zonder honing. Henk wenst iedereen welterusten en gaat naar bed. Het is langzaam rustig geworden in huis. Sjaak komt de keuken in. Ngolo kijkt hem aan en Sjaak knikt. Hij draait zich om en gaat naar zijn slaapkamer. “Wij straks praten. Nu Erin wakker maken.” Bob roept Erin wakker en geeft haar de fles in handen. Ook nu mag zij hem zelf vasthouden. Dit keer gaat het alleen niet zo goed en laat zij hem halverwege bijna vallen. Bob kan de fles nog net grijpen. Erin ziet er heel erg moe uit. “Gaat het even niet, meisje? Zal ik even helpen? Kom maar, dan houd ik hem wel vast. Jij zult hem toch moeten

- 431 leegdrinken, poppetje. Goed zo. Hij is bijna leeg.” Als de fles leeg is, legt Bob Erin recht in zijn armen en zij slaapt meteen weer in. “Zij slapen nu. Jij wachten Peter. Ik jou vertellen. Jij luister.” De eerste uren van de nacht worden door Ngolo gebruikt, om Bob te leren, wat het doel is van deze bijeenkomst. Bob luistert verwonderd naar de oude man. Soms begrijpt hij niet meteen wat er bedoeld wordt, maar het meeste is hem toch wel duidelijk.

- 432 -

Zaterdag 27 april 2002 Na enkele uren komt Sjaak als eerste weer de keuken in. Ngolo knikt hem toe. “Zij komen nu. Bobdokter Erin overgeven Peter.” Op dat moment komen Peter en Douwe samen de keuken inlopen. Peter neemt voorzichtig Erin uit Bobs armen en gaat met haar zitten. Zij wordt even wakker, kijkt hem aan, glimlacht verheugd en zakt meteen weer terug in slaap. “Bobdokter slapen nu. Kunnen nu niet helpen. Morgen beter maken veel mensen.” “Bedoel je hier, Ngolo? Ik hoop, dat ik hier toch wel zo’n beetje klaar ben. Komt er nog meer geweld deze kant uit?” Ngolo kijkt hem verwijtend aan. Bob kleurt ervan. Hij wenst de anderen welterusten en gaat naar zijn kamer. Peter gromt even. Ngolo kijkt hem vragend aan. “Sorry, ik zat even niet zo lekker. Douwe, kun jij mij even iets te drinken inschenken? Misschien willen de anderen ook wel.” Ngolo zit er nu weer bij alsof hij slaapt. Ook Sjaak lijkt te slapen. Peter en Douwe weten wel beter. Douwe schenkt voor iedereen een glas water in. Peter kijkt hem even dankbaar aan. Douwe pakt zijn tekenspullen en gaat een poosje zitten tekenen. Peter wiegt Erin een beetje. Hij neuriet een melodietje. Als Carla dat liedje zou horen, werd ze erg boos. Het is namelijk een nogal schunnig lied. Erin schurkt zich in haar slaap een keer tegen Peter aan. Zij zoekt een andere plek voor haar hoofd. Peter legt haar weer recht. Zo is zij weer gerustgesteld. “Douwe Francis tegenhouden nu. Jongman denken alarm.” Ngolo is weer even bij gekomen. Op dat moment gaat de deur van Francis’ kamer open en komt Francis de keuken in gestormd. “Het alarm van het kantoor gaat. Ik ga erheen. Blijven jullie maar hier op Erin passen.” “Francis, ga zitten en hou je koest. Jij bent nu hier nodig. Er gaat zo iemand naar dat alarm kijken.” Douwe pakt Francis bij zijn goede arm en poot hem op een stoel. Francis kijkt hem even verwezen aan. Dan knikt hij naar Douwe. “Wie gaat er heen dan? Toch niet één van de anderen hoop ik.” Douwe schudt zijn hoofd. Hij heeft zijn mobiel al in de hand en heeft de politie al gebeld. Als hij ophangt, kijkt hij Francis vragend aan. “Ik dacht, dat jij de boel liet bewaken? Dan ga je er toch niet zelf op af. Zeker niet na wat er de vorige keer is gebeurd.” Francis kleurt en knikt maar een beetje. Douwe pakt ook voor hem een glas met water. Nu klinkt er een harde knal bij de garage. Francis schiet weer omhoog, maar kan geen stap doen, omdat Douwe hem in het nekvel heeft gegrepen. “Zitten. Overlaten aan anderen. Jij blijft hier. Jij bent hier nodig.”

- 433 Peter kijkt nu ook een beetje geschrokken en Erin wordt een beetje wakker. Peter sust haar weer in slaap. “Ze gaan wel erg ver nu, nietwaar? Douwe, is onze beveiliging nog steeds in orde?” “Peter niet vragen. Weten.” Peter kleurt van deze terechtwijzing. Hij gaat wel wat rustiger zitten. Hij vindt het nog steeds erg moeilijk, om zich geen zorgen te maken en alles maar aan Ngolo en de anderen over te laten. Hij is ten slotte verantwoordelijk voor zijn dochter en zijn vrouw, maar ook voor de dieren. En hij wil hen allemaal graag beschermen. Nu klinkt er glasgerinkel uit de buurt van het kantoor. Als er sirenes loeien in de verte, horen de mannen in de keuken meerdere voetstappen wegrennen. Dan komen er auto’s met gierende banden tot stilstand en is er buiten een hoop herrie. Er wordt geschreeuwd en gevloekt. Donja en Lydia komen verschrikt in de keuken kijken. “Wat is daar gaande. Wat een lawaai. Is er iemand van hier bij betrokken? Het lijkt wel of het kantoor bestormd wordt.” Donja ziet spierwit. Ook Francis is heel wit geworden. Maar dat is meer van woede. Hij kan nog steeds nergens naar toe, want Douwe houdt hem stevig op een stoel. “Donja, ga zitten. Maak je maar niet naar. Het komt allemaal wel goed. Ik denk, dat het ergste nu al geweest is.” Peter wordt zelf steeds kalmer. Het voelt, alsof er een grote last van zijn schouders wordt genomen. Er wordt op de keukendeur geklopt. “Politie, kunt u de deur even openmaken?” Sjaak staat op en opent de keukendeur voor een geschrokken politieagent en Hugo, die er behoorlijk toegetakeld uitziet. Er zit een snee boven zijn wenkbrauw en die bloed nogal heftig. Bovendien is één van zijn ogen dichtgeslagen. Sjaak wenkt Hugo meteen naar een stoel. Douwe zorgt, dat de verbanddoos op tafel wordt gezet. “Ik dacht, dat jij geen dienst meer had. Wat doe jij dan nu hier?” Peter trekt zijn wenkbrauw op tegen Hugo. “Ik kon niet slapen en dan ga ik altijd liggen luisteren naar de alarmcentrale. Ik hoorde de oproep voor het kantoor en ben gaan kijken. Daar liep ik tegen een aantal vuisten op, voordat de collega’s mij konden ontzetten. Vreemd. Er was een hele groep donkere mannen en zij leken allemaal wel verdoofd. Net of zij niet wisten, wat zij deden.” Hugo is duidelijk heel geschrokken. “Francis, heb jij nog een kamer over voor Hugo. Het lijkt mij beter, dat hij nu ook maar hier blijft.” Peter kijkt zijn vriend even aan. Deze komt langzaam weer tot zichzelf en knikt maar eens. “Hij kan wel zolang in Erins kamer slapen. Zij zit toch hier. Het lijkt mij beter, dat hij nu niet meer naar huis gaat. Wat is dat nu voor iets? Waarom een hele groep mannen?” “Ik denk, om jou naar buiten te lokken. En misschien ook mij en Douwe. Dan kunnen zij bij Erin komen, of zij kunnen één van ons kwaad doen, zodat zij ervandoor gaat om ons

- 434 te beschermen.” “Peter goed. Aanval nu over. Sjaak nu veel werk doen. Niet buiten gaan. Niemand.” Dan is Ngolo vertrokken. “Ik dacht, dat hij zei “niemand”. Nou ja, hij is zelf groot. Hij weet wat hij doet.” Peter haalt zijn schouders maar eens op. “Dames, willen jullie zo direct voor drinken zorgen voor de slachtoffers? Als ik het goed begrepen heb, is Ngolo nu een aantal mensen naar binnen aan het halen, om verzorgd te worden.” Lydia en Donja kijken Peter aan en knikken gelijktijdig. Christiaan komt nu ook de keuken in. “Moet ik Bob ook wakker maken? Of moet Leo gebeld worden?” “Laten we eerst maar eens zien, om hoeveel slachtoffers het gaat. In eerste instantie hebben we nog maar één slachtoffer. Kun jij even zorgen voor wat ijsblokjes. Dan kan Hugo die op zijn oog leggen.” Sjaak blijft er heel rustig onder. De schade aan Hugo’s gezicht valt achteraf wel mee. Maar zijn hand heeft meer schade opgelopen. Hij heeft zich goed geweerd. De knokkels zijn allemaal ontveld en dat begint nu behoorlijk zeer te doen. Bovendien heeft hij hoofdpijn. Als Sjaak bijna klaar is met Hugo, stapt het volgende slachtoffer binnen. Het is een onbekende man in burgerkleren. Hij draagt een embleem van het beveiligingsbedrijf op zijn jas. “Sorry, ze hebben me finaal overlopen. Ik heb er al melding van gemaakt aan de centrale.” Deze man houdt zijn linkerarm ondersteund met zijn rechterarm. Douwe leidt hem naar tafel en poot hem op de stoel, die Hugo net heeft vrijgemaakt. Sjaak kan zo blijven zitten. Dat is wel zo gemakkelijk. Hij kan niet veel voor de man doen. Deze heeft waarschijnlijk zijn onderarm gebroken. Francis kan met de man meevoelen. Hij kijkt eens opzij naar Peter. Erin ligt nog steeds te slapen. “Ngolo?” Peter knikt even. “Zij heeft haar rust erg hard nodig. Dus hij heeft ervoor gezorgd, dat zij hier niet wakker van wordt.” Langzaam komen er nu wat meer slachtoffers van de vechtpartij naar binnen. Er wordt een grote neger binnengebracht door twee potige agenten. De man lijkt volkomen afwezig. Net of hij niet weet, wat er om hem heen gebeurt. Sjaak kijkt er naar en schudt zijn hoofd. Deze patiënt moet meteen naar het ziekenhuis. Die wil hij niet behandelen. De man moet meteen het huis uit. Als de agenten de arrestant weer mee naar buiten willen nemen, begint hij ineens te worstelen om naar Erin te komen. Douwe en Christiaan grijpen meteen in. De man wordt met vereende krachten naar buiten gewerkt. Dan wordt er doorgegeven aan de politie, dat er geen arrestanten naar binnen gebracht mogen worden. Sjaak zal deze buiten behandelen. Met Douwe en Christiaan als bewaking. Er komen ook een aantal potige agenten bijstaan. Na een uur zijn de meeste mensen al weer weg. De politie moet alleen nog controleren op sporen. Dat doen ze liever bij daglicht. Er komt een collega van

- 435 Hugo even praten met Peter en Francis. Er blijkt alleen maar glasschade in het kantoor en er is met een auto tegen de garagedeur van Francis’ garage gereden. “Donja, nu kun je weer van voren af aan beginnen.” verzucht Francis. “Ach, wat. Dat is snel genoeg opgeruimd. Alleen het glas vervangen zal langer gaan duren. Maar dat mag Karin morgen regelen. Ik ben niet van plan om een hele morgen op zoek te gaan naar een glaszetter. Ik ben ziek, weet je nog wel?” Peter kijkt Donja eens aan. Deze kleurt en kijkt beschaamd naar haar handen. “Goh, nu dacht ik toch echt, dat jij het goede voorbeeld ging geven.” Peter is het duidelijk met Donja eens, dat zij nu maar eens niet alles hoeft op te lossen. Francis kijkt Peter even aan en knikt. Hij heeft wel gelijk. Donja staat altijd voor hen klaar en nu mag zij wel eens ziek zijn. Hij geeft Donja een handkus. “Zeker jij bent ziek. Jij mag zelfs niet werken. Anders kun jij het goede voorbeeld niet geven. Ik neem morgen direct zelf contact op met een glaszetter.” De man van het beveiligingsbureau wordt door een collega naar het ziekenhuis gebracht. Bob komt de keuken in. “Wat zijn jullie hier nu weer allemaal aan het uithalen? Nu wordt ik al uit mijn bed gebeld, omdat er een record aantal gewonden van dit adres komt binnenstromen. Waar is Sjaak? Die zou ze doorsturen naar het ziekenhuis. Volgens mij moet die ook eens aangepakt worden. Is Henk nog in de buurt?” Bob blijft nog een tijdje grommen. Als Sjaak uiteindelijk naar binnen komt, krijgt hij geweldig de wind van voren. Bob is dus niet zo vriendelijk, als je hem wakker maakt. “Bobdokter niet zo boos. Dokterman alleen helpen.” Ngolo komt met Douwe en Christiaan naar binnen. De oude man ziet er heel moe uit. Bob kijkt hem beschaamd aan. “Sorry, Ngolo, ik ben niet goed wakker. Ik moet nu maar naar het ziekenhuis gaan. Als ik klaar ben zal ik dan terugkomen, of hebben jullie mij niet meer nodig?” “Ik denk, dat jij je bed dan nodig hebt. En dat staat hier nog steeds op je te wachten. Morgen is er dan weer een dag. Of eigenlijk begint die al over een paar uur.” Douwe knikt Bob nog even toe, voordat deze door de keukendeur naar buiten stapt. Gelijk stapt Leo naar binnen. “Ik had beter hier kunnen blijven volgens mij. Sjaak, voel jij je wel lekker? Man, je ziet er nog steeds niet uit en dan draai jij even een nooddienst. Nou, dat wordt dus nog langer ziekteverlof voor jou. Sorry, ik weet wel, dat jij je een beetje doorgedraaid moet voelen. Ik voel me tenminste wel zo.” Leo laat zich op een stoel neer vallen en wordt door Lydia van koffie voorzien. “Christiaan, je hebt een schat van een vrouw. Weet je er daar nog meer van te vinden?” Christiaan geeft Lydia een zoen in haar nek. “Nee, zoek jij je eigen vrouw maar op. Dat moeten we allemaal doen.” Er wordt even gelachen. “Zeg hoeveel artsen zijn er

- 436 eigenlijk nodig geweest? Ik dacht, dat de politie haar eigen dokter had.” Peter zit er nu een beetje verbaasd bij te kijken. “Die hebben ze ook. Hij komt zo dadelijk nog een kop koffie halen. Als de laatste gewonde verzorgd is.” Sjaak klinkt oneindig moe. “Ngolo wat doen we nu? Ik denk, dat Sjaak dit niet lang meer volhoudt. U ziet er zelf ook niet al te fris meer uit. Proberen zij onze bescherming uit te putten? Kunnen wij ons daar tegen verweren?” Peter begint zich nu echt zorgen te maken. Ngolo lacht hem toe. “Putten hen meer uit. Moeten meer moeite doen. Nu wij hebben rust. Paar dagen. Leeuwdokter blijven hier. Bobdokter komen straks. Politieman slapen. Dokterman rusten nu. Peter zorgen Erin nog één nacht één dag. Douwe en Chrisman jou helpen nu. Lydia en Donja slapen nu. Erin lief kind. Francis rusten.” Ngolo kijkt Francis even aan en deze neemt meteen de benen naar zijn slaapkamer. Hugo zit dit met grote ogen aan te zien. “Zal ik jou even een slaapplaats aanwijzen?” Christiaan staat achter Hugo. Deze kijkt hem aan en knikt. Dan vertrekt hij zijn gezicht even. Zijn hoofd doet aan alle kanten zeer. “Ik denk, dat het raadzaam is, om Hugo enkele keren wakker te maken, om te controleren, of hij geen hersenschudding heeft opgelopen. Misschien kunnen we samen op één kamer slapen? Dan maak ik hem wel regelmatig wakker.” Leo wil graag helpen. Douwe kijkt eens naar Peter. “Dat kan dan niet op Erins kamer. Daar staat maar één bed. In de kamer naast de dieren staan twee bedden. Die zijn nog niet in gebruik. Er liggen nog wel dekens in de kast op de gang.” Maar goed, dat Peter de weg weet in Francis’ huis. De dames gaan gezamenlijk naar boven. Op dat moment komen de politiedokter en de inspecteur, die nu dienst heeft gezamenlijk binnen. “Zo Hugo, jij ziet er fraai uit. Moet ik je thuis laten brengen? Of moet je gelijk door naar het ziekenhuis?” “Dat kan niet meer. Dat zit al helemaal vol.” Bob komt nu de keukendeur binnen. Hij ziet erg wit. “Man, wat een hoop volk. Er was nog een cafégevecht aan de gang. Die negers waren trouwens allemaal behoorlijk high. Sorry, Ngolo. Ik weet niet echt hoe ik het anders moet zeggen.” Ngolo kijkt hem even aan en grinnikt dan. “Zij niet high. Zij very low.” Bob knikt maar eens. “Als niemand mij meer nodig heeft, ga ik nu naar bed. Ik ben kapot. Gelukkig heb ik dit weekend geen oproepdienst meer. Die is nu op een ander overgegaan. Trusten allemaal. Als jullie me nodig hebben, geef je maar een harde gil.” Hij wil direct doorlopen naar zijn slaapkamer. “Bobdokter vergeten. Hij niet slapen nu. Hij eerst eten. Dan beter slapen.” Ngolo pakt meteen een bordje met brood voor Bob. Die wordt door Douwe aan tafel gepoot. “Foei, wat streng zijn jullie. Nou vooruit dan maar. Als jullie het zeggen. Helpen jullie Henk morgenochtend, dan kan ik uitslapen.”

- 437 Douwe knikt. “Wij helpen elkaar allemaal. Dat weet je wel. Dat doe jij ook.” Erin wordt even wakker. “Pap, ik moet even nodig.”klinkt het zachtjes. Dan kijkt zij in het rond en ziet Hugo en Sjaak. “Ssst, niets zeggen. Alles is voorbij. Er was een gevecht op straat en daar zijn wat gewonden bij gevallen. Dat is niet jouw schuld en daar kun jij ook niets aan veranderen.” Peter bromt dit in haar oor. Zij wrijft even haar wang tegen zijn schouder. Christiaan helpt Peter even opstaan met Erin in zijn armen. De politiedokter zit het allemaal met grote ogen te bekijken. Douwe helpt ondertussen Hugo en Leo naar hun slaapkamer. Christiaan heeft de politiedokter een kop koffie ingeschonken. De inspecteur krijgt een glas frisdrank. Dan maakt Christiaan nog een voeding voor Erin en iets te eten en te drinken voor Ngolo. “Kunt u nu ook gaan rusten, Ngolo? Of blijft u waakzaam, totdat alles achter de rug is?” Christiaan is heel nieuwsgierig. Ngolo kijkt hem alleen even aan. Christiaan knikt even en trekt een beschaamd gezicht. Als de inspecteur en de politiedokter hun drinken op hebben, gaan zij weer op weg naar het politiebureau. Bob heeft nu zijn eten ook op en gaat naar bed. Hij wankelt even bij het opstaan, maar Christiaan is in de buurt en helpt hem zijn evenwicht te vinden. Douwe komt de keuken weer in. Hij gaat met zijn tekenspullen aan tafel zitten. “Wil jij ook tekenen, Christiaan? Of wil jij liever iets lezen of een spelletje spelen?” “Ik doe wel even met jou mee. Ik had er al een beetje op gerekend. Ik heb mijn tekenspullen in de woonkamer liggen. Ik haal ze even op.” Peter komt weer de keuken in en gaat zitten met Erin op schoot. Hij ziet de fles voor Erin en het eten en drinken voor hemzelf. “Ze hebben maar weer heel goed voor ons gezorgd, poppetje. Nu mogen we hen niet teleurstellen, door het niet op te eten, nietwaar? Jij krijgt eerst je voeding en dan als jij weer even gaat slapen, ga ik eten.” Hij neemt Erin iets beter vast en houdt haar de fles voor. Zij drinkt de voeding langzaam op. Zij is zo moe. Nu kan zij niet zo snel drinken. Zij doet wel erg goed haar best. Als alles op is krijgt zij nog een lekkere knuffel van Peter en dan legt hij haar weer goed neer om te slapen. Christiaan is in die tussentijd ook alweer aan tafel komen zitten. Erin kijkt hem even aan en krijgt van hem een knipoog. Dan sluit zij haar ogen en slaapt weer in. Veilig in de armen van haar Papa. Douwe ziet het gebeuren. Hij ziet, dat zij zich veilig begint te voelen. Dit is zo goed. Hij neuriet een liedje uit een kinderprogramma. Christiaan kijkt hem even aan en valt dan in. Ngolo lacht een beetje. Dan staat hij op en gaat naar bed. Peter zit met Erin op schoot en begint zich steeds suffer te voelen. “Waarom ga je niet even wat beter zitten en doe jij je ogen dicht. Er kan nu niets meer gebeuren. Ngolo hoeft niet wakker te zijn om de wacht te

- 438 houden. Als er iets gaat gebeuren, zal hij ons wel waarschuwen. Ik denk, dat het daarom vanavond ook zo is meegevallen.” Douwe kijkt Peter even aan. Peter zet nu grote ogen op. “Is het meegevallen? Ik zou toch denken, dat er genoeg geweld is geweest. Als ik al die artsen zo hoor klagen en zie, hoe zij eruit zien. En dan al die gewonden, die hier binnen werden gebracht. Als dat is meegevallen, hoe erg had het dan niet moeten worden, als het was tegengevallen?” “Daar kun je beter niet over nadenken. Peter, het is goed, dat wij niet alles weten. Iedereen leeft nog en er zijn geen zwaargewonden gevallen. Ik denk, dat we heel erg blij mogen zijn met Ngolo.” Peter knikt. Hij is ook zeker wel blij met de hulp, die Ngolo biedt. Die is van essentieel belang. Hij zal zich maar proberen te ontspannen. Als hij het zich wat gemakkelijker heeft gemaakt, zakt hij langzaam in slaap. “Wie had het ook alweer over eigenwijs?” Christiaan kijkt Douwe grijnzend aan. Douwe knikt maar eens. Peter en hij lijken toch wel op elkaar. En niet alleen lichamelijk. Nu valt een lange stilte in, waarin Douwe en Christiaan al tekenend de wacht houden bij de slapende Erin en Peter. Om negen uur komt er leven in het huis. Langzaam komen Viola, Henk, Caroline en Simone tevoorschijn. Douwe verzorgt hun ontbijt, totdat Simone het van hem overneemt en hem aan tafel poot met een bord met brood voor zich. Hij grijnst even naar haar. “Hebben jullie goed geslapen? Geen last gehad van lawaai?” Henk kijkt hem vragend aan. “Nee, wat voor lawaai dan? Is er weer iets gebeurd?” Christiaan knikt met volle mond. Als hij zijn mond leegheeft, vertelt hij het hele verhaal van de nachtelijke aanval op het kantoor. Dat er nu meer mensen logeren en wie dat zijn. Op dat moment wordt er op de keukendeur geklopt. Een verschrikte Frits verschijnt in de deuropening. Zijn arm hangt in een draagdoek. Achter hem staan drie opgeschoten jongemannen. “Hallo, ik kwam vragen, of wij soms ergens mee kunnen helpen vandaag. Mijn neven wilden wel meekomen. Er zijn twee jongens met rijbewijzen bij en de derde wil wel helpen met sjouwwerk. Wij dachten, dat er misschien nog boodschappen gedaan moeten worden. Wat hebben jullie in hemelsnaam met het kantoor gedaan? Is daar een bom ontploft? Alle ramen zijn kapot. Hebben jullie al een glaszetter gevonden? Anders weet ik misschien nog wel iemand.” “Frits, jongens, ga alsjeblieft even zitten en drink eerst maar een kop koffie. Ik weet wel een paar mensen, die blij verrast zullen zijn door jouw aanbod. Trouwens ook dat van jouw neven. Ik ben er ook één van. Hebben jullie al wel ontbeten?” De jongens knikken gedrieën. Zij zitten allemaal een beetje te kijken naar Erin, die nog steeds bij Peter op schoot zit. “Gaat het al wat beter nu?” Frits kijkt ook naar Erin, maar zijn belangstelling is

- 439 anders. Hij kent Erin tenslotte. Peter kijkt hem even aan. “Dat vertel ik je later wel. Nu moeten we ons even bezighouden met de toestand na vannacht. We hebben afgelopen nacht een aanval op het kantoor gehad door een groep “verdoofde” zwarte mannen. Al onze dokters zijn nu uitgeteld. Douwe en Christiaan trouwens ook. Die moeten nu maar naar bed gaan.” Peter kijkt de beide mannen aan. Die knikken, hoewel zij niet echt enthousiast lijken. “Kun jij je dan nu redden?” komt de vraag van Douwe. “Ik krijg nu andere helpers, Douwe. Jij moet nu rusten, om me later weer bij te kunnen staan.” “Peter, wat bedoel je met ál onze dokters? Ik dacht, dat alleen Sjaak hier logeerde. Zo te horen heb ik weer veel gemist hier.” Frits kijkt Peter nu een beetje verschrikt aan. “Douwe, waarom heb jij je arm eigenlijk in een draagdoek? Ben jij vannacht gewond geraakt?” Henk komt nu met een bord met brood naast Peter staan. “Hier heb je jouw ontbijt. Moet zij ook alweer een ontbijt, of kan dat nog even wachten?” “Henk, maak eerst jezelf maar ontbijt en kom dan even hier bij zitten, dan kunnen er beslissingen genomen worden. Misschien beter, als er ook even voorgesteld wordt en als de andere gasten worden vermeld.” Iedereen zit nu aan de tafel. Er wordt over en weer voorgesteld. Dan vertelt Peter, wie zich allemaal nog meer in het huis bevinden. Frits’ ogen worden steeds groter. Wat een hoop mensen bij elkaar. “Frits, kun jij met jouw neven zorgen, dat de rommel van het kantoor wordt opgeruimd en dat de ramen worden vervangen? Jij zult daarbij dan het regelwerk moeten doen, want jij kunt met die hand niet werken. Daarna kan dan misschien nog gekeken worden, welke boodschappen er nog gedaan moeten worden. Jullie zijn echt geweldig.” “Oké, wij gaan alvast aan het werk. Jongens, koffie op? Dan nu aan de slag. Ik denk, dat het wel een paar uurtjes gaat duren.” Frits gaat zijn neven voor naar het kantoor. Op dat moment komt Francis net de keuken in en Peter stuurt hem eerst achter de jongens aan, omdat anders het alarm weer af zal gaan. Nu komt Donja de keuken in. “Wat is er nu weer aan de hand? Ik hoorde allemaal stemmen bij het kantoor. Heb jij hulp geregeld? Peter, dat wordt nog teveel voor jou. Zorg jij maar voor Erin.” Peter kijkt haar even aan. “De hulp heeft zichzelf aangeboden. Dat was Frits met een stel neven, die willen komen helpen. Ik hoef alleen maar te vertellen, wat er gedaan moet worden. En dat kan ik best, omdat Erin voornamelijk slaapt en ik ook het grootste deel van de nacht heb geslapen. Dus maak je maar geen zorgen. Als Francis straks terug is en iedereen heeft ontbeten, kunnen we eens spijkers met koppen gaan slaan. Henk, wil jij nog weer even kijken naar de voorraden? Ook naar de medische voorraden in dit geval. De dokters hebben er vannacht nogal een

- 440 aanslag op gepleegd. We hebben vannacht een aanval gehad op het kantoor. Die was bedoeld, om ons of in ieder geval Francis naar buiten te lokken, zodat Erin domme dingen zou gaan doen. Als ik de politieberichten moet geloven, gaat het om een groep van ongeveer veertig gedrogeerde Zuid-Afrikaanse zwarte mannen. Vooral het feit, dat alle mannen oorspronkelijk uit Zuid-Afrika komen en daar nog steeds familie hebben wonen, is heel belangrijk volgens Ngolo. Dat zeg maar niet tegen Francis.” Na een minuut stapt Francis weer naar binnen. “Mijn garagedeur is helemaal ontzet. Nu kan ik mijn auto niet meer uit mijn garage krijgen. Ik hoop, dat de daders verzekerd zijn, want anders wordt de schade ook nog niet vergoed.” Francis kijkt heel duister. Hij is best heel boos, over wat er vannacht is gebeurd. “Francis, pak jezelf een ontbijt en kom bij ons aan tafel zitten. Die schade komt later wel. Nu moeten we eerst zorgen voor de mensen in het weekend. Het lijkt mij een geweldig idee, om voor die mensen, die niet mee kunnen helpen, een boswandeling te organiseren. Ik denk, dat Harry dat beter kan doen. Bel jij straks Karin even, Francis. Dan weet die ook, wat er hier speelt. Donja, wil jij Carla een beetje onder je hoede nemen? Ik ben bang, dat zij nog steeds erg aangeslagen is en ook het nieuws over de aanval zal niet goed zijn voor haar.” Peter maakt zich nu steeds meer zorgen. Erin wordt een beetje onrustig. Hij streelt haar over de haren en zij wordt weer rustig. Na tien minuten wordt zij wakker. “Pap, ik heb een beetje dorst. Mag ik een beetje drinken?” Haar stem klinkt nog steeds schor. Viola staat op en pakt een beetje appelsap voor Erin. Erin kijkt haar glimlachend even aan. Viola knikt. Zij kijkt nu even Simone aan en de beide vrouwen knikken. Nu kijken Henk en Peter elkaar maar eens aan. Zij weten, dat de vrouwen een complot smeden. Arme Francis. Francis heeft het niet in de gaten. Hij ziet wel, dat de vrouwen iets gemeenschappelijks hebben en dat dit Erin betreft, maar hij heeft geen idee, dat dit op hem slaat. Erin heeft de appelsap bijna helemaal opgedronken. Carla komt de keuken binnen in gezelschap van Lydia. Simone verzorgt voor beide vrouwen een ontbijt. Daarna zet zij koffie. Er zullen vandaag liters koffie worden gedronken. “Francis, heb jij ook een aantal thermoskannen? En kunnen die gevuld worden in de kantine van het kantoor? Dan kunnen wij het hier beter bolwerken.” Frits komt een beetje wit de keuken binnen. Als hij Francis ziet zitten, gaat hij maar heel dicht bij Peter staan en vertelt hem zachtjes, dat er in Erins kantoor veel schade is aangebracht aan de meubelen. Dat is het enige kantoor, dat verstoord is. De aanvallers hebben geweten, in welk kantoor zij moesten zijn. Dat zal wel zijn gekomen door de donkerbloedrode verf, die nog overal op de

- 441 muren en de vloerbedekking zit. Er zijn met zwarte verf enkele rare tekens op de meubels en de muren geschilderd. Frits heeft nu de tekening van de geluksbrenger maar in zijn broekzak gestoken. Die had hij donderdag niet bij zich, toen hij gewond raakte. Die tekening ritselde en kraakte de hele tijd, toen Frits in Erins kantoor was. Hij vindt het maar eng. “Frits eindelijk denken. Zwarte tekens niet verwijderen zelf. Ngolo doen eerst. Kantoor Erin op slot doen nu.” Ngolo staat in de doorgang naar de hal. Frits knikt maar eens naar hem. Hij vindt het nog steeds een vreemde man. Hij is een beetje bang voor deze zwarte man. Francis kijkt op. “Wat is er met Erins kantoor? Is dat nu ook al weer een doelwit geweest? Nu is echt de maat vol. Ik ga kijken.” Hij wil naar het kantoor stormen, maar kan niet van zijn plaats komen, omdat zijn moeder hem op zijn stoel houdt. “Jij gaat nu even nergens naartoe. Regel eerst maar eens, wat er geregeld moet worden. Kwaad worden, doe je maar als er weer tijd en plaats voor is. Nu moet er eerst worden opgeruimd.” Als Francis haar aankijkt en haar tegen wil spreken, kijkt zij hem strak aan en hij laat beschaamd zijn hoofd zakken. Hij is nog steeds haar jongen, die haar moet gehoorzamen. Au, dat doet wel een beetje zeer. Peter knikt maar even. Francis ziet dit niet. Nu zet Viola een voeding voor Erin op tafel. Peter kijkt haar aan. “Heb je er wel honing in gedaan? Ik ben bang, dat zij het anders niet wil drinken.” Carla heeft het allemaal zitten bekijken. “Carla, kom jij even naast mij zitten, dan kun jij zolang Erin wel even overnemen. Ik moet even weg. Als jij haar dan de voeding geeft, neem ik haar na die tijd weer over.” Peter weet niet waarom, maar het voelt belangrijk, dat Carla even met Erin op schoot gaat zitten. Ngolo kijkt hem aan en knikt even. Dan zakt hij weer in die halfslapende toestand. Nu kijkt Carla hem met grote gretige ogen aan. Zij schuift op de stoel naast hem en neemt Erin over. Die is niet echt zwaar, maar voor Carla toch een stuk zwaarder, dan voor Peter. Henk komt naast Carla zitten, om als het nodig is, te kunnen assisteren. Erin is wakker geworden van het overnemen. “Mam. Fijn jou weer te zien.” glimlacht zij. “Erin je mag nog steeds niet veel praten, meisje. Dus netjes gaan eten nu. Als ik terug ben, wil ik, dat jij de hele fles leeggedronken hebt.” Met die woorden staat Peter langzaam op. Hij moet zich even aan de tafel vasthouden, om zijn beenspieren weer te laten wennen aan zijn gewicht. Dat lange zitten is toch niet zo prettig voor je spieren. Dan gaat hij naar het toilet en zich even douchen en schone kleren aantrekken. Als hij in de keuken komt, is het er net een bijenkorf. Erin ligt met grote ogen rond te kijken. Frits en zijn neven zijn net binnengekomen voor een kop koffie en Harry en Inge komen ook net binnen. Francis heeft Aïla en Mgabi meegenomen om met hen te

- 442 gaan wandelen. Nu moet hij wachten op Leo, die met hem mee wil gaan. Mgabi staat nu bij Carla. Peter stuurt Mgabi weg en gaat naast Carla zitten. Hij neemt Erin weer van haar over. Die geeft hem een kus op zijn hand en laat zich door hem recht leggen. Carla zit even verdrietig te kijken, maar draait zich dan om, om zich met de organisatie van de bevoorrading te gaan bemoeien. Hierbij stuit zij echter op Henk, die haar nu met Donja, Lydia en Caroline naar de woonkamer stuurt. “Wat denkt die nu wel? Dat ze nu weer alles kan? Laat ze eerst maar eens goed uitrusten.” Henk kijkt heel verstoord. Peter zit een beetje in zichzelf te lachen. “Zo, meisje, ga jij ook weer rusten nu? Henk zal iedereen wel wegsturen of zal ik op je slaapkamer gaan zitten?” Erin sluit nu braaf haar ogen weer en Peter legt zijn vrije hand over haar hoofd. “Francis, wil je even buiten gaan wachten met de honden? Leo zal er zo wel aankomen. Anders wordt het hier zo druk.” Frits gaat even op de vrije stoel naast Peter zitten. Henk is ondertussen met Viola een lijst aan het maken. Een lijst van alle benodigdheden. Frits en één van zijn neven zullen meegaan met Viola en Simone om boodschappen te doen. De lunch en het diner zullen worden besteld. Ook het diner van zondag zal worden besteld, maar een lunch zal dan door de vrouwen worden verzorgd. Na tien minuten is het weer rustig in de keuken. Lydia komt even kijken, of zij koffie kan zetten. “Pa, wat is het hier stil.” “Ja, nu kunnen wij tenminste werken. Kunnen jullie alles baas in de woonkamer? Of moet ik daar nog even komen kijken?” Henk kijkt zijn dochter aan, maar die knikt hem even toe. In de woonkamer is alles rustig. “Wie wil je de lunch laten verzorgen? Ik denk, dat er nu wel gebeld mag gaan worden.” Lydia voelt zich zelf een beetje overbodig. “Meisje, dat regelen wij. Zorg jij maar, dat Carla en Donja genoeg rust krijgen. Als de andere gewonden tevoorschijn komen, stuur ik ze na een ontbijt ook naar de woonkamer. Alleen je broer wil ik nog even onder handen nemen.” Henk knikt erbij. “Weten de dames al wat er vannacht gebeurd is?” Peter maakt zich een beetje zorgen om Carla. “Nee, ik wil wachten, tot iedereen aanwezig is en dan een algehele vergadering uitroepen. Dan kunnen we gelijk iedereen inlichten over het belang van deze aanval. Gaan dit soort dingen nu vaker voorkomen of was dit een op zichzelf staand incident? Ik dacht echt even, dat Francis zou ontploffen, toen hij hoorde van dat kantoor.” Henk schudt zijn hoofd. “Ngolo kan ons meer vertellen over de aanval en wat die betekend. Misschien dat Sjaak ook wel meer weet. Ik zou hem maar niet te hard aanpakken, als ik jou was. Hij heeft vannacht onder leiding van Ngolo gestaan, dus het zal allemaal wel goed komen.” Ngolo grinnikt even bij Peters woorden. “Niet vertellen

- 443 allemaal. Francis niet. Jongman erg boos. Hij rusten dees dag. Erin slaap. Zij gehoorzaam. Carla veel moe. Nog slaap. Peter zelf vertellen Carla.” Peter kijkt even donker voor zich uit. Erin wordt er onrustig van. Peter wiegt haar even. Bob komt de keuken in. Hij ziet er nog wel moe uit. Hij pakt zich een kop koffie en komt aan tafel zitten naast Peter. Hij kijkt naar Erin. “Wordt zij nu al iets beter? Of zie ik dat verkeerd? Man, wat een nacht. Wat was er nu aan de hand? Ik ben nog steeds niet echt uitgerust, hoor. Laat me eerst maar even bijkomen, dat help ik hier wel weer.” Henk staat al naast hem met een ontbijt. Bob, die anders zelden ontbijt, kijkt hem even raar aan. “Verplicht. Iedereen moet ontbijten, lunchen en dineren. Huisregels. Gelden alleen niet voor Ngolo. Maar die noemt zichzelf toch al ‘niemand’.” Henk is heel beslist. Bob knikt maar eens en werkt het ontbijt weg. “Er komt hier straks een vergadering, om alles uit te leggen aan zoveel mogelijk mensen. Ik heb van Ngolo begrepen, dat Carla en Francis niet mee mogen doen en dat Erin overal doorheen zal slapen.” Peter kijkt even met een schuin oog naar de oude man, die weer in zijn halfslapende toestand aan tafel zit. Daar komt nog geen beweging in, dus zal hij het wel goed begrepen hebben. Henk gaat nu aan Bob uitleggen, welke beslissingen er vanmorgen al genomen zijn en welk werk er al wordt en is verzet. Nu komt ook Hugo de keuken in. Hij heeft nog steeds stevige hoofdpijn, maar wil geen pijnstiller slikken. Zijn oog zit nu echt dicht en is pimpelpaars. Het is eigenlijk geen gezicht. Henk zet hem aan tafel met een ontbijt en een kop koffie. “Zet dat kop koffie maar weer weg, Henk. Deze man heeft meer aan een glas water en een stevige pijnstiller. Sorry, Hugo, maar jij bent zo niets waard. Misschien als straks de pijn iets gezakt is en anders moet je maar zoveel mogelijk in bed blijven.” Hugo gromt een keer. Hij kijkt Bob met één kwaad oog aan. “Ik wil helemaal geen pijnstiller. Die hoofdpijn zal zo ook wel overgaan. Ik ga straks wel even kijken, of ik nog iets aan dat kantoor kan ontdekken. Is de politie al geweest?” “Hugo, het opvolgen van dokters orders is net als ontbijten, lunchen en dineren, verplicht in dit huis. Daar komt niemand onderuit. Dat kantoor loopt niet weg en de politie heeft vanmorgen al heel vroeg sporenonderzoek gedaan. Alles is al vrijgegeven en wordt nu al weer opgeknapt. Daar zijn al mensen op ingezet. Als ik Donja goed begrepen heb zojuist, komen haar zonen straks nog even kijken of er mensen mee willen gaan naar het bos. Die kunnen dan in een groep even gaan wandelen. Ik denk, dat Francis en Carla maar mee moeten. Anders sturen we die naar bed. Francis gaat bij het minste of geringste al door het lint en Carla denkt, dat zij alles wel weer aankan. Niet dus.” Peter is een beetje buiten adem van deze tirade. Hugo kijkt

- 444 hem nu aan en knikt dan voorzichtig. Hij is er nog steeds niet gelukkig mee, maar moet zich er nu maar bij neerleggen. Naar huis gaan wil hij nu eigenlijk niet doen. Ze kunnen hem hier nog nodig hebben. Misschien kan hij Francis helpen onder de duim houden. Die Simone heeft maar wat te stellen met die zoon van haar. Hij kijkt even vertederd naar Erin, die al weer een tijdje tegen Peter aan ligt te slapen. “Peter rust nemen. Slapen nu.” Ngolo grijpt even in en Peter zakt meteen in slaap. “Politieman zorgen Francis. Hem moeder vrij nu.” Ngolo glimlacht. “Douwe komt. Zorgt Peter.” Ngolo zakt meteen weer weg. Douwe stapt de keuken in. Hugo zit nog hoogst verbaasd naar Ngolo te kijken. Hoe weet die nu, wat hij voor Simone voelt. Deze bijzondere en sterke vrouw is net, wat Hugo denkt nodig te hebben. Hij hoopt, dat zij hem ook aardig vindt. Douwe smeert zich brood en neemt een kop koffie. “Is Peter weer eens te ver gegaan. Nou ja, Ngolo grijpt wel in. Hoe staat het leven hier verder?” Henk licht Douwe in, over wat er vanmorgen allemaal weer is gebeurd. Dan komt de bevoorradingsploeg weer terug. Douwe loopt naar buiten, om ze te waarschuwen, niet allemaal door de keuken te lopen, maar de boodschappen maar in de hal neer te zetten en dan één persoon ze te laten opbergen. Dat is minder onrustig voor Erin. Wel kunnen ze allemaal even een kop koffie komen drinken. Frits en zijn neef pakken de auto uit, maar nog niet alle boodschappen zijn gedaan en zij nemen Viola nog een keer mee om de laatste boodschappen te gaan doen. Simone zal dan de boodschappen gaan opruimen met hulp van Caroline. Francis en Leo komen net ook thuis met de honden. Douwe vraagt Francis om zich even om de dieren te bekommeren. Dan is die ook weer even bezig. Leo loopt met Douwe mee naar de keuken. Daar wordt hij aan tafel gezet met een ontbijt en een kop koffie. Er wordt ook een kan koffie naar de dames in de woonkamer gebracht. “Simone, als jullie klaar zijn, wil jij dan zolang de leiding nemen in de woonkamer? Hugo, jij hoort daar ook. Heb jij je medicijnen al ingenomen? Waar zijn de anderen, die nog niet ontbeten hebben? Henk, die dochter van jou, heeft die al ontbeten?” Bob is al weer op gang gekomen. Nu is het weer een vriendelijke maar doortastende man. Douwe grijnst even voor zich uit. Dan legt hij Erin iets beter in Peters armen en gaat naast Peter zitten. Hij moet zorgen, dat Peter zich nu een beetje rustig houdt. Die is weer veel te veel bezig om alles te regelen. Francis komt nu de keuken ingelopen voor een kop koffie. Hugo neemt hem gelijk mee naar de woonkamer, om daar maar een kop koffie te pakken. Simone en Caroline doen zo stil mogelijk met het opruimen van de boodschappen. Als alles op zijn plaats staat, gaan ook zij in de woonkamer een kop koffie drinken.

- 445 Harry en Inge, die de wandeltocht hebben geregeld en de lunch en het diner hebben besteld, komen nu vanuit het kantoor de keuken weer binnen. “Henk, de lunch wordt over een half uur afgeleverd. Zullen we de helft maar in de woonkamer zetten? Dan kan iedereen nemen, wat hij of zij lust.” Harry loopt meteen door naar de woonkamer, om met Donja te gaan praten. Inge gaat even bij Peter staan. Zij legt haar handen op zijn nekspieren. “Dan heeft hij ze straks niet zo in de knoop zitten.” glimlacht zij. Dan loopt ook zij naar de woonkamer. Na vijf minuten wordt Peter wakker. Hij gromt even en kijkt verstoord naar Ngolo. “Je haalt het jezelf op de hals, jongen. Ngolo moest mij laten komen om voor jou en Erin te zorgen.” Douwe spreekt heel zachtjes tegen Peter. Erin wordt nu ook wakker. “Pap, ik moet even.” Peter kijkt haar even aan. Nu moet hij weer opstaan met haar in zijn handen. “Zet haar maar zolang bij mij op schoot. Dan kun jij eerst zorgen, dat je stevig staat, voor je haar weer overneemt.” Douwe heeft een goede oplossing. Erin wordt op Douwes schoot neergezet en Peter staat moeizaam op. Als zijn benen het gewicht weer goed kunnen dragen, neemt hij Erin weer over van Douwe. Dan gaat hij met haar naar de badkamer. Hij wast haar ook een beetje. Als alles klaar is, helpt hij haar weer en neemt haar in zijn armen mee naar de keuken. Daar gaat hij weer op zijn stoel zitten. Er staat voor allebei eten en drinken klaar. Peter geeft eerst Erin de flesvoeding en dan iets lekkers te drinken. Daarna legt hij haar weer lekker tegen zich aan en dan kan zij weer lekker slapen. Nu schuift Douwe Peters bord dichter naar hem toe. Peter kijkt hem even aan. Douwe is nu de papa en Peter moet gehoorzamen. Dat doet wel een beetje zeer. Hij eet zijn eten op en krijgt dan van Douwe een lekker kop koffie. Nu kan hij er weer even tegen. Henk is even in de woonkamer gaan kijken, hoe alles daar reilt en zeilt. Christiaan komt nu de keuken in. Hij neemt zich een ontbijt, wat tevens lunch is. Hij heeft een beetje hoofdpijn. Hij heeft te diep geslapen. Hij neemt naast Ngolo plaats aan tafel. Deze steekt zijn hand uit en legt hem in Christiaans nek. Nu is de hoofdpijn snel verdwenen. “Bedankt Ngolo” Christiaan kijkt even schuins opzij. Ngolo glimlacht naar hem. Sjaak is gelijk doorgelopen naar de woonkamer en krijgt daar van zijn vader en zus het een en ander te mopperen. Caroline zit het allemaal even aan te zien en loopt dan naar de keuken om Sjaak een ontbijt te maken. Ze laat de anderen maar op Sjaak mopperen. Dan kan zij hem straks troosten. Henk kijkt eens om zich heen, maar kan Jaquelien nog niet ontdekken. Als hij Viola ernaar vraagt, zegt die, dat Jaquelien nog steeds erge hoofdpijn heeft. Sjaak zit meteen overeind. Hij wil wel even gaan kijken, of hij kan helpen. Dat veroorzaakt een nieuwe golf van

- 446 gemopper. Henk loopt naar de keuken en vertelt aan Bob en Leo, wat er speelt. Leo zal even bij Jaquelien gaan kijken en Bob loopt even mee naar Sjaak. Hij wil Sjaak sowieso nog een keer onderzoeken. Hij weet wel, dat Ngolo voor Sjaak zorgt, maar toch. Dat geeft een hoop rust bij de familie en ook bij hemzelf. Sjaak gaat schoorvoetend akkoord. Leo komt in de keuken terug met een bezorgde trek om zijn mond. Jaquelien heeft hem de medicijnen laten zien, die haar eigen huisarts heeft voorgeschreven. Deze medicijnen worden hier in Nederland niet voorgeschreven, maar Leo heeft er wel iets over gelezen. In een vakblad. Dat is hem bij gebleven. Dat artikel ging over hersentumoren. Leo heeft Jaquelien gevraagd, waarom zij deze medicijnen heeft voorgeschreven gekregen. Zij wilde niet rechtstreeks antwoorden. Zij is hier om afscheid te nemen van haar kleine zusje en haar pleegbroer. Dit zal waarschijnlijk haar laatste bezoek hier worden. Haar moeder en stiefvader weten nog niets en dat wil Jaquelien nog even zo houden. De hoofdpijn valt op zich wel mee, maar door de tumor kan Jaquelien soms niet meer op haar benen staan. Dat is ook nu het geval. De tumor drukt op de zenuw, die de prikkels naar haar benen doorgeeft. Dit zal met een paar uur wel weer overgaan. Leo zegt maar tegen Henk, dat rust nu het beste is voor Jaquelien. Hij zal nu zorgen voor een ontbijt voor haar. Misschien kan Leo zorgen, dat Jaquelien ongemerkt naar beneden wordt verhuisd. Dan kan zij desnoods nog in een rolstoel deelnemen aan de activiteiten. “Leeuwdokter niet zorgen. Vrouw komt goed. Komt hier beter worden.” Ngolo heeft zachtjes gesproken. Leo kijkt hem aan. Ngolo kan veel, maar hij is geen neuroloog en heeft Jaquelien nog niet eens aangeraakt, laat staan onderzocht. Dus kan hij ook niet weten, wat voor ramp Jaquelien heeft getroffen. “Ik weten zonder aanraken.” Ngolo glimlacht. Hij weet, dat Leo niet in hem gelooft. Daar zal nog wel verandering in komen. En Leo hoeft niet in Ngolo te geloven. Erin doet haar ogen open en glimlacht naar Ngolo. Ngolo knikt haar toe. Dit kleine meisje bezit een geweldige veerkracht. Zij groeit nu. Christiaan ziet de zwijgende communicatie tussen Erin en Ngolo. Hij weet, dat Erin steeds sterker wordt. “Pap, mag ik iets te drinken. Ik heb zo’n dorst.” Erin kijkt Peter even aan. Haar stem klinkt nu al iets krachtiger. Peter knikt en Douwe staat op om haar een glas appelsap in te schenken. “Doe gelijk maar een voeding, Douwe. Deze jongedame heeft veel voeding nodig. Zal ik het even overnemen?” Christiaan staat al naast Douwe. Die knikt. Erin trekt even een gezichtje maar legt zich er toch bij neer. Peter glimlacht naar haar. De flesvoeding en een beetje sinaasappelsap wordt bij Peter neergezet. Die geeft Erin eerst de voeding. Die gaat snel naar

- 447 binnen. De mannen zitten er verbaasd naar te kijken. “Volgens mij had jij ook honger. Wordt jij weer een beetje beter, poppetje? Ga jij straks wel weer slapen dan?” Erin knikt even. “Ik ben nog een beetje moe.” “Oké, praat dan maar niet teveel nu. Dan kun je aan het eind van de middag misschien even een spelletje doen.” Christiaan weet, dat Erin dit het allerleukste vindt en dus haar best zal doen om zover beter te zijn. Zij knikt een beetje. Als de sinaasappelsap ook op is, gaat zij weer tegen Peter aanliggen en sluit haar ogen. Zij zakt meteen weer weg in de slaap. Peter kijkt verbaasd op in Ngolo’s ogen. Die grijnst even naar hem. “Vergadering nu houden. Iedereen komen nu. Frits ook komen. Neven niet.” Als Bob wil opstaan, om iedereen op te halen, komen de anderen al de keuken inlopen. Iedereen behalve Carla, Francis en Jaquelien. Die zullen allemaal rusten. Erin zal alleen lichamelijk aanwezig zijn. Daar zorgt Ngolo voor. Nu wordt er eerst uitgelegd, wat er in de afgelopen nacht gebeurd is. Dat is wel even schrikken voor diegenen, die ’s-nachts niet aanwezig zijn geweest. Dan wordt door Douwe uitgelegd, wat er nu in het weekend gaat gebeuren. De hulpverlening aan de gewonden en zieken wordt besproken en ook de recreatie voor de anderen komt ter sprake. Het is de bedoeling, om zoveel mogelijk zonder conflicten met elkaar om te gaan. Dat is in zo’n grote groep best een geweldige opgave. Ook de speciale hulp aan Erin wordt nu uitgelegd. Die zal vandaag nog in de keuken op Peters schoot worden gehouden, maar daarna zal zij in haar kamer verzorgd moeten worden en met zoveel mogelijk mensen uit de groep in contact moeten komen. Iedereen wordt verzocht hieraan mee te werken. Ook Carla, Francis en Jaquelien zullen hierbij worden ingezet. Alles onder supervisie van Sjaak, Douwe, Christiaan, Peter en Bob. En natuurlijk Ngolo. Er worden nog wat vragen gesteld en over en weer wat dingen opgelost. Als de vergadering is afgelopen, neemt Ngolo Simone en Hugo even apart. Daar wordt nog even besproken, wat er kan worden gedaan aan de woede, die in Francis leeft. En aan zijn zelfvertrouwen. Nu is Francis even de zwakste schakel in het geheel. De rest van de middag gaat in plezierige harmonie voorbij. Carla komt even in de keuken bij Peter zitten en hij verteld haar zachtjes, wat er in de afgelopen nacht is gebeurd. Dat er een groep dronken mannen is geweest, die de ruiten van het kantoor hebben ingegooid en dat de politie de meeste van de groep hebben opgepakt. Dat dit los staat van wat er verder gebeurd is en dat de politie zorgt voor extra surveillance. Carla is nog zo duf, dat ze niet eens door heeft, dat het toch wel heel toevallig is, dat net het kantoor wordt aangevallen. Als het tijd is voor het diner, wordt er aangebeld door een

- 448 cateringbedrijf. Die hebben voor vanavond een buffet geregeld. Het voedsel wordt in de hal neergezet, zodat iedereen zichzelf kan bedienen. Of in ieder geval zelf kan kiezen. Alleen Peter wordt van eten voorzien door Carla. Als hij Erin verlangend naar zijn bord ziet kijken, vraagt hij haar, of zij een hapje wil proberen. Dat wil ze wel en zij eet een aantal kleine hapjes van zijn bord. Dat is lekkerder dan de voeding, die zij nu krijgt. Zij heeft de voeding natuurlijk nog wel nodig. Want eten gaat nog niet echt goed. Christiaan zet nog een flesvoeding voor Erin neer. Die trekt een lelijk gezicht, maar drinkt hem wel leeg. “Kun jij dat allemaal wel op? Ben jij zo’n grote meid? Misschien is er nog wel een klein stukje pudding voor jou over. Lust jij dat nog wel?” Peter kijkt teder neer op Erin, die zo haar best doet. Die schudt echter haar hoofd. Zij zit nu helemaal vol. Christiaan zet een bordje met pudding in de koelkast. Dan heeft Erin na de volgende voeding nog iets lekkers. Douwe bekijkt het allemaal even. Hij heeft zijn eten op en voor hem is het nu tijd om te gaan rusten. Hij zal vannacht weer moeten aantreden. Peter zal vannacht eindelijk weer eens in bed slapen. Bob heeft Sjaak onderzocht en geconstateerd, dat deze er zeker niet slechter op is geworden. Eerder beter. Sjaak heeft hem beloofd zoveel mogelijk te gaan rusten. Ngolo heeft dat ook al aan Sjaak doorgegeven, maar dat weet Bob niet. Bob zal zelf ook vroeg gaan rusten. Hij weet nog niet, dat Ngolo hem vroeg in de morgen zal roepen, om te helpen met de verzorging van Erin. Het is van het grootste belang, dat de kopstukken van de verdediging deze nacht en de volgende dag tot één geheel worden gesmeed. Ngolo moet nog wel zorgen voor de aanwezigheid van zowel Bob als Leo op het moment van de werkelijke aanval. Bovendien moet Bobs vrouw Theresa ook nog in de groep worden opgenomen. En er zijn nog meer mensen, die de groep moeten komen ondersteunen. Die zullen in de komende dagen langskomen. Zelfs als Ngolo slaapt of rust, is hij druk aan het werk. Er is nog veel te regelen. Ook Sjaak doet een deel van het regelwerk. Nu is het eerste, wat gebeuren moet, Bob bijbrengen, hoe hij bij Erin kan voelen, welke schade er is aangebracht. Dan kan dat later door een scan worden bevestigd. Het is van het grootste belang, dat Bob dit kan leren voelen. Zowel voor Bob zelf, als voor de groep. Sjaak zal bij een aanval niet meer kunnen functioneren als arts, omdat hij op een ander niveau moet werken. Leo zal niet kunnen werken met de gave van Bob. Die heeft een andere gave. Ngolo zal ook hem onder handen moeten nemen. Alleen zal dat niet mondeling kunnen gebeuren, omdat Leo hem op afstand wil houden. Leo is bang. Bang voor zijn eigen kracht. Als het diner is afgelopen, wordt er op Christiaans mobiel gebeld. Christiaan neemt

- 449 op. Het is Susan, die weer thuis is. Zij vraagt, of zij nu nog nodig is. Anders komt zij direct naar hen toe. Christiaan legt haar de situatie uit, vraagt haar of zij al heeft gegeten en nodigt haar dan uit in Francis’ huis. Hij zegt haar vooral ook spullen voor de nacht mee te nemen. Voor alle zekerheid. Hij zal wat te eten voor haar apart houden. Susan beloofd meteen te komen. Christiaan hoopt haar op Francis te kunnen inzetten. Douwe heeft haar nu al niet meer nodig en Carla is nog niet fit genoeg. Misschien, dat Susan Lydia en Simone onder handen kan nemen. Hoewel Simone niet zoveel last schijnt te hebben van de aanval van vrijdag. Die lijkt meer in beslag genomen door Hugo en Francis. En natuurlijk het zorgen voor de groep. Zij is een fantastische aanwinst. Douwe en Christiaan hebben vannacht nog zitten praten. Over wat hen beiden bezig houdt. Nu gaat Christiaan even Francis opzoeken, om met hem te bespreken, of Susan kan blijven slapen. Francis vindt het een geweldig idee. Hij heeft wel in de gaten, dat ook Susan voor Erin een grote steun is. Er zijn nu nog wel een aantal slaapplaatsen over. Frits en zijn neven zijn weer naar huis gegaan. Frits heeft beloofd, morgen terug te komen, met de twee chauffeurs en een oom, die ook wel wil helpen. Zo kan er nog een wandeltocht worden georganiseerd. Francis stelt voor, om ook Harry en Inge te vragen om te blijven slapen. Christiaan knikt even. Dat is een geweldig idee. Christiaan zal zich hiermee wel belasten. Als Christiaan aan Francis vraagt, hoe het nu met hem gaat, krijgt hij een nietszeggend antwoord. Hij is hier echt niet gelukkig mee en Francis kan dan ook een echt antwoord niet verborgen houden. Als Christiaan hem goed onder handen neemt, komt naar voren, dat hij zich heel rot voelt na de reprimande van Ngolo. Hij is er nu eenmaal van overtuigd, dat Erin beter af is met een jongere partner. Zijn meiske moet alle kans op geluk krijgen, die er is. Dat Erin daar ook een stem in moet hebben, ziet hij over het hoofd. Hij gaat er van uit, dat Erin nu nog niet weet, wat goed voor haar is. Hij vindt zichzelf te oud voor Erin. Het leeftijdsverschil is te groot. Dat hij nu tegen de verkeerde praat, heeft Francis niet eens in de gaten. Christiaan is ook getrouwd met een veel jongere vrouw. Dat zegt hij maar niet. Hij zegt Francis wel, dat zij samen een gesprek moeten hebben. Morgen als iedereen weg is om te wandelen, zal Christiaan Francis meenemen naar een plek, waar zij ongestoord kunnen praten. Dat is erg hard nodig. Want als Francis inderdaad vindt, dat Erin een betere kans verdiend op haar eigen geluk, dan moet hij ook zijn jaloersheid kunnen loslaten. Die zit de werking van de groep in de weg. En dat is niet goed voor de komende strijd. Dan kan alles verloren gaan. Alles waarvoor iedereen zich tot nu toe heeft ingezet. Francis knikt maar eens. Hij

- 450 wil wel voorkomen, dat er iets misgaat met de groep. Hij zal meewerken met, wat Christiaan voorstelt. Susan belt aan de voordeur. Francis laat haar binnen. Hij stelt haar meteen voor, om de rest van het weekend maar te blijven slapen. Zij kijkt hier erg van op. Als zij Christiaan in de keukendeur naar haar ziet knipogen, weet zij wel hoe laat het is en neemt de uitnodiging van Francis graag aan. Zij loopt met hem eerst naar de keuken, om kennis te maken en goedendag te zeggen. Peter kijkt Susan vragend aan. Zij vertelt hem, dat Francis heeft gevraagd om te blijven slapen. Peter knikt een beetje. Hij heeft een gevoel, welke richting de hulp nu uitgaat. Hijzelf zal ook nog een gesprekje moeten hebben met Francis. Die mag niet alles weggooien, omdat hij in werkelijke leeftijd nogal wat ouder is dan Erin. Tenslotte is de werkelijkheid maar betrekkelijk. Erin is veel ouder dan de jaren, die zij geleefd heeft. En ook veel jonger. Aan Erin is geen echte leeftijd te geven. Aan Francis trouwens ook niet. Die gedraagt zich nu zo nu en dan als een dwarse kleuter. Of een lastige puber. Ngolo kijkt even op. “Peter Erin bed brengen. Erin slapen. Peter bij haar blijven.” Peter kijkt even verrast op. Dat is veel vroeger, dan hij verwacht heeft. Henk staat al naast hem, om Erin even over te nemen, zodat Peter op kan staan. Als Peter weer stevig staat, geeft Henk haar weer over in zijn armen en loopt Peter met haar naar de slaapkamer. Daar heeft Lydia eerder op de avond een kruik in het bed gelegd. Dit ook op aanwijzing van Ngolo. Als Peter Erin in bed legt, wordt zij even wakker. Zij glimlacht even een beetje onzeker naar hem. “Ga jij nu weg?” vraagt zij hem. Peter schudt zijn hoofd. “Nee, nu netjes weer gaan slapen. Ik blijf nog even bij jou. Straks ga ik ook slapen, maar dan komt er iemand anders bij jou zitten. Wij laten jou nu niet in de steek. Wel netjes je mond dicht houden. Kom oogjes dicht en slapen.” Erin pakt zijn hand en drukt een kus op de handpalm. Dan doet zij haar ogen dicht en gaat lekkerder liggen. Peter maakt het zich gemakkelijk in de stoel naast haar bed. Hij houdt haar hand vast. Christiaan komt de kamer binnen. Hij heeft twee koppen koffie bij zich en een spelletje. “Dan kunnen wij de tijd beter doorbrengen met een spelletje. Het heeft geen zin om nu maar te gaan zitten. Jij moet nog enkele uren bij haar blijven en ik blijf bij jou. Lydia komt mij straks waarschuwen, als het tijd is om naar bed te gaan. Henk komt mij dan aflossen. Jij zult worden afgelost door Simone. Die heeft daar zelf voor gekozen. Ngolo had geen bezwaar.” Peter haalt zijn schouders op en strekt zijn rug even. Hij is helemaal stijf van het lange zitten. “Wil je soms eerst wat oefeningen doen? Ik kan ook wel even alleen bij haar blijven, hoor.” “Nee, het gaat zo wel. Ngolo heeft gezegd, dat ik bij haar moet blijven, dus blijf ik bij haar. Er zal

- 451 nog genoeg tijd komen voor oefeningen en anders helpt Ngolo wel weer.” Christiaan zet een tafeltje en een tweede stoel bij het bed en de mannen drinken hun koffie en spelen het spelletje. Vooral voor Peter is dit een grote verandering. Het voelt wel goed, om nu even wat anders te doen. Vreemd genoeg voelt de band met Erin nu heel erg stevig. Alsof zij echt zijn kind is. De band is de laatste dagen heel erg gegroeid. Hij had toch al het gevoel, dat zij bij hen hoorde, maar nu is het alsof zij echt van zijn vlees en bloed is. Alsof hij zijn baby in zijn armen heeft gehouden. “Peter juist zien. Erin begint tweede leven. Wordt moeilijk nog. Peter nu slapen. Hem moeder komen.” Ngolo staat in de deuropening. Achter hem komt Simone aangelopen. Peter staat op en maakt plaats. Hij haalt nog even een kop koffie voor Christiaan en Simone en neemt dan Carla mee naar bed. Die is nog steeds flink van slag. Peter knuffelt haar maar. Daarna bedrijven zij teder de liefde en vallen samen voldaan in slaap. Ngolo glimlacht. Dit was hard nodig. Er moet aan een volgende generatie worden gewerkt. Dat is ook een opdracht van zowel Erin als Ngolo. Om te zorgen, dat er een volgende generatie wordt opgestart. Een generatie, die alle voordelen van deze groep met zich mee zal dragen. Een belofte voor de toekomst. Christiaan en Simone hebben ondertussen een stevig gesprek. Over Francis, over de gevolgen van de aanslag voor Simone, maar ook over Christiaan en die krijgt van Simone best wat te mopperen. Hij trekt even een gek gezicht, maar dat brengt alleen maar meer gemopper teweeg. Als hij dan maar een keer knikt, dat zij gelijk heeft, is alles weer goed. Nu kunnen zij samen een spelletje spelen. Als het spelletje bijna af is, komt Henk Christiaans plek overnemen. Hij stuurt Christiaan naar bed met de boodschap om vooral niet te vroeg op te staan. Anders moet Henk maatregelen gaan nemen. Als Christiaan in de hal komt, staat Lydia daar al op hem te wachten. Ook voor hen is het tijd. Henk en Simone zitten ondertussen met elkaar het een en ander voor de volgende dag door te nemen. Henk is van mening, dat Simone eens een beetje meer rust moet nemen, om alles even een beetje te laten bezinken. Zij is toch pas uit Amerika hier naartoe gekomen en heeft nu alweer van alles meegemaakt. Simone geeft hem te overdenken, dat dit ook voor hem geldt. Henk trekt nu een gek gezicht en beaamt haar woorden. Hij wil dan ook morgen met zijn vrouw een poosje ertussenuit knijpen. Om een en ander van de streek te gaan zien. Ngolo heeft zoiets gesuggereerd. Misschien wil Simone wel meegaan? Maar Simone denkt niet aan meegaan. Die heeft morgen belangrijkere dingen te doen. Hugo zag er vandaag niet uit en die hoofdpijn wil niet echt beter worden. Simone wil hem morgen een beetje vertroetelen. Zo’n

- 452 man alleen heeft extra zorg nodig, als hij ziek is. Henk moet even glimlachen. Hij weet niet, wat het is in deze groep, maar er is iets aan de hand. Hij heeft gehoord van de verschillende paartjes, die al gevormd zijn en de huwelijken, die betrokken zijn, lijken allemaal een stuk sterker te worden. Alleen tussen Peter en Carla is er niets veranderd. Die hadden al een geweldig huwelijk. En Francis durft nog steeds niets naar Erin te laten blijken. De vrouwen zullen hem wel een geweldige verrassing bereiden. Vreemd, Ngolo weet altijd alles, maar de vrouwen heeft hij nog niet tegengehouden. “Henk weet. Vrouw nooit tegenwerken. Henk rusten nu. Ngolo overnemen wacht.” Ngolo kan een grijns niet onderdrukken. Henk schudt lachend zijn hoofd. Simone kleurt helemaal. Henk wenst ze welterusten en gaat Viola opzoeken. Nu blijft het een lange tijd rustig in huis. Bijna alle mensen zijn nu naar bed. Alleen Ngolo en Simone zitten nog met elkaar te praten en Bob houdt in de keuken de wacht. Ngolo heeft hem hierom gevraagd. Zo gaat het eerste deel van de nacht voorbij.

- 453 -

Zondag 28 april 2002 Als het voor Simone moeilijker wordt om wakker te blijven verschijnt Viola in de deuropening. Zij zal de wacht nu van Simone overnemen. Zij vindt het wel eng, om hier te zitten met die zwarte man, die iedereen naar zijn hand weet te zetten. Maar voor dit kleine meisje heeft zij veel over. Toen Sjaak haar duidelijk heeft uitgelegd, wat er allemaal met Erin aan de hand is, heeft zij zich heel hard geschaamd, voor haar woorden. Zij wil ze graag goed maken. Ook zij is begaan met het lot van dit jonge meisje. Dat Sjaak maar een klein deeltje heeft verteld, van wat er is gebeurd met Erin, weet zij niet. Dat hoeft zij ook niet te weten. Het zou alleen maar een belasting zijn voor haar. Henk heeft geprobeerd om Sjaak zover te krijgen, om meer te vertellen. Deze wil zich nog niet zover uitlaten over wat er is gebeurd. Ngolo heeft Sjaak gewaarschuwd, vooral voorzichtig te zijn. Ze hebben er niets aan, als Henk net zoveel woede ten toon gaat spreiden als Francis. Dat is alleen maar nadelig voor Erin. Tussen Viola en Ngolo wil het gesprek niet echt vlotten. Ngolo vindt dit niet erg. Hij weet, wat hij aan Viola heeft. Ook die is een open boek voor hem. Anders zou zij niet in de groep zijn toegelaten. Als zij langere tijd hebben gezwegen, begint Viola te praten. Over de zorgen, die zij zich maakt over Erin en over de blijdschap over Lydia’s huwelijk. En tenslotte over de zorgen, die zij zich maakt over de hoofdpijnen van Jaquelien en dat die zulke rare medicijnen heeft gekregen. Dat Viola voelt, dat Jaquelien niet de waarheid vertelt. Dat dit Viola pijn doet. Na deze bekentenis breekt zij in tranen uit. Ngolo houdt haar handen vast en zij wordt weer rustiger. Zij kijkt hem aan en ziet de wijsheid in zijn blik. “Dochter komen hier blijven. Dochter komen hier genezen en gaan weer. Jij komen hier helpen beide. Ik helpen jouw dochter.” Met deze belofte komen de tranen bij Viola nog een keer. Als zij nu opkijkt, is Ngolo verdwenen en staat Douwe in de deuropening. Leo komt ook de hal inlopen. Hij weet niet echt, wat hem gewekt heeft. Als hij Douwe ziet, vraagt hij of hij kan helpen. Douwe kijkt hem aan en vraagt: “Wat kwam jij anders doen? Jij bent niet voor niets wakker gemaakt, hoor.” Douwe pakt Leo bij de arm en neemt hem mee naar Erins bed. “Nu is het tijd om de wacht te betrekken. Later zal Ngolo jou nog wel het een en ander vertellen. Als jij maar eens naar hem wilde luisteren. Hij is echt geen slecht mens. Jij bent alleen bang. Laat die angst nu maar varen, daar wordt jij alleen maar rijker van.”

- 454 Leo kijkt Douwe aan, alsof hij gek is geworden. Dan buigt hij zijn hoofd. Hij schudt zijn hoofd. “Ik durf het niet aan. Het maakt teveel los. Douwe, jij weet niet, wat er kan gebeuren, als je met dat soort dingen in aanraking komt.” “Denk jij, dat ik er niet mee in aanraking ben? De hele groep is er mee in aanraking. Dat is onderdeel van ons samenzijn. Daarom zijn wij hier. Omdat wij er allemaal mee te maken hebben. Natuurlijk ook vanwege Erin. Maar dat is eigenlijk hetzelfde. Zij roept diegene, die er mee te maken hebben. Daar hoor jij ook bij.” Leo kijkt hem met grote angstogen aan. Hij wil het nog steeds niet geloven. “Laat maar even zitten. Laten we het ons vannacht maar gemakkelijk maken. Wil jij een spelletje spelen, tekenen, lezen of gewoon wat praten?” Ze nemen nu plaats in de stoelen bij het bed. “Laten we maar even een spelletje spelen. Kun jij trouwens schaken? Zal ik even een schaakspel ophalen? Ik heb altijd een klein spel bij me.” “Wacht maar. Ik haal dat van Francis wel even op. Als jij goed kunt schaken, zul jij Francis wel een groot genoegen kunnen doen. Dat is een hartstochtelijke schaker.” Leo kijkt hiervan op. Hij kent Francis niet zo goed. Die lijkt altijd veel oppervlakkiger, dan hij is. Douwe komt al snel terug met het schaakspel en drinken voor hen beiden. Hij heeft ook nog even in de keuken gekeken, of de wacht Bob niet teveel wordt. Deze is echter al vervangen door Hugo. Die is toch wakker geworden en kon niet meer slapen en heeft toen Bob maar naar bed gestuurd. Douwe trekt zijn schouders maar even op. Als Ngolo het er niet mee eens is, doet die er zelf wel iets aan. Douwe geeft ook Hugo iets te drinken. “Ik kom jullie straks wel even iets brengen. Alles is zo rustig in huis, dat ik wel even wil komen kijken bij jullie.” Douwe neemt ook iets te drinken mee voor Erin. Als die wakker wordt, wil zij vast iets te drinken. Leo zet het schaakspel op en de beide mannen zitten even een tijdje zwijgend te spelen. Douwe is duidelijk beter, dan Leo, maar veel verschil is er niet. Als Erin wakker wordt, kijkt Douwe even naar haar. “Douwe, ik moet even. Kun jij mij helpen?” fluistert zij. Zij schaamt zich tegenover Leo, dat zij zichzelf niet kan helpen. Leo trekt even een wenkbrauw op. Daar hoeft niemand zich voor te schamen, toch? Douwe tilt Erin uit bed en loopt naar het toilet. Hij weet, dat Erin zich meer schaamt voor het feit, dat zij geholpen moet worden, dan waarmee zij geholpen moet worden. Erin vindt, dat zij alles zelf moet kunnen en alleen anderen mag helpen. Eigenlijk is dat hetzelfde, als waar Douwe last van heeft. Als Erin weer naar bed kan, knuffelt Douwe haar maar eens extra. “Ga jij nu weer lekker slapen? Dan houden wij de wacht bij jou. Totdat Peter weer bij jou komt. Nu moet jij nog even rusten. Morgen krijg jij het nog druk genoeg.” Erin knikt even. Zij doet haar

- 455 ogen dicht en slaapt langzaam weer in. Douwe staat er van te kijken. Erin die zo gehoorzaam is. Hij zou haast gaan geloven, dat zij streken wil gaan uithalen. Hij glimlacht even voor zich uit. Daarna concentreert hij zich weer op het spel. Leo begint te vertellen. Over zijn jeugd bij de paters op school. Over de strenge straffen. Over zijn vader, die zo streng gelovig was. Totdat Leo’s zuster non wilde worden. Dat mocht echt niet. Dat zijn zuster toen in aanraking is gekomen met een waarzegster en daardoor belangstelling heeft gekregen voor het occulte. Dat zij gek is geworden na een seance. Zij heeft zich toen van het leven beroofd. Dat heeft Leo’s vader geknakt. Die is nooit meer helemaal hersteld. Hij is langzaam afgegleden naar de dood. Leo en zijn moeder hebben het allemaal machteloos moeten aanzien. Zij konden er niets aan veranderen. Douwe luistert en zegt niets. Hij laat Leo praten. Hij laat Leo ook praten over zijn redenen om huisarts te worden. Leo praat tot hij helemaal leeg is. Al die dingen, die hem al jaren dwars hebben gezeten, worden er nu uitgegooid. Hij snapt zelf niet goed, waarom hij dit alles aan Douwe vertelt, terwijl hij Douwe nog maar zo kort kent. “Hoelang ben jij al op zoek naar iemand, die wil luisteren? Heb jij dit echt nooit aan iemand verteld? Ben jij nooit in de verleiding geweest, om dit aan Sjaak te vertellen?” Douwe kan het zich bijna niet voorstellen. “Jawel, Sjaak zou het wel begrijpen, maar die heeft zijn eigen problemen. Zijn leven is al zwaar genoeg geweest. Die val ik hier niet mee lastig. Ik waardeer Sjaak echt wel als vriend en partner, dus val ik hem niet lastig met mijn probleempjes.” Douwe kijkt hem ongelovig aan. “Probleempjes? Ik denk, dat als Sjaak hoort, wat jij mij nu verteld hebt, hij geweldig gekwetst zal zijn. Gekwetst, omdat jij hem niet genoeg vertrouwde en omdat jij jouw problemen bagatelliseert. Ik adviseer jou, om dit zo snel mogelijk met hem te bespreken. Hij zal jou best kunnen begrijpen. Maak gebruik van de vriendschap, die hij jou biedt. Pas dan kunnen jullie echt vrienden en partners zijn.” Nu heeft Leo alweer iets te overdenken gekregen. Als hij Douwe vraagt, wat die voor werk doet, hoort hij, waarom hij zich bij Douwe zo op zijn gemak voelt. Leo heeft niet geweten, dat Douwe ook therapeut is. Hij vindt het maar een rare combinatie. Reclamemaker en therapeut. Douwe haalt zijn schouders op. Voor reclame maken is tenslotte ook psychologisch inzicht nodig. En omdat Douwe zo goed is in reclame maken, kan hij uitkiezen, waarvoor hij reclame wil maken. Dan kan hij reclame maken, voor die dingen waar hij achter kan staan. Ook voor ideële reclame is hij te vinden. Dan vertelt Douwe over de plannen, die hij nu heeft. Over zijn behoefte om meer te doen op het gebied van creatieve therapie. Over de

- 456 ontwikkeling, welke hij nu doormaakt. Over wat Ngolo voor hem betekent. Over wat er gebeurd is en wat dat heeft veroorzaakt in Douwe. Over de groep en de hechtheid binnen de groep. Over het feit, dat iedereen zijn eigen geheimen mag houden, maar iedereen ze toch prijsgeeft. Over dat iedereen vrij gelaten wordt, maar dat de groep niemand echt laat vallen. Ook Leo nooit meer. Ook Leo heeft nu een plaats in dit grote gezin. Waar iedere keer een andere papa en mama zijn. Waarin iedere keer een ander voor je klaar staat. Waar er ook plaats is om voor een ander klaar te mogen staan. Om anderen naar eigen kunnen te helpen. Dat Ngolo de groep wel stuurt, maar niet bestuurt. Dat de groep wel degelijk ook een nadeel heeft. Als je de fout ingaat, kom je niet één boos persoon tegen, maar een heel aantal. Douwe weet dit uit ervaring. Tenslotte vertelt Douwe, dat iedereen zijn eigen beslissingen blijft nemen en zijn eigen verantwoordelijkheid blijft dragen. Tegenover zichzelf en tegenover de mensen om zich heen. Of dit nu de groep is of een gezin, waar men deel van uitmaakt. De mannen spelen nu nog een hele poos zwijgend verder, totdat Douwe het spel gewonnen heeft. Het is alweer tijd voor het ontbijt. In de keuken komen de eersten alweer bij elkaar. Hugo staat een beetje stijf op van tafel. Lydia heeft hem al een ontbijt gegeven. Hij wil nu één van de mannen in Erins slaapkamer gaan vervangen, maar stuit op Christiaan, die met hem meeloopt naar zijn slaapkamer en hem een behoorlijke preek geeft. Zo leert ook Hugo de werking in de groep kennen. Hij heeft zich er maar bij neer te leggen. Christiaan is er danig door uit zijn hum geraakt. Als hij weer in de keuken komt, om zichzelf een kop koffie te nemen, vraagt Peter hem om een eind te gaan rennen. Hij denkt hier even over na en knikt dan. Het is een goede manier om over zijn boosheid heen te komen. Peter houdt er wel rekening mee, dat Christiaan niet zo’n goede conditie heeft als Peter zelf. Hij zal nu niet zo hard kunnen lopen, maar het is hem al veel waard om weer even in beweging te zijn. Er worden ook buig- en strekoefeningen gedaan onderweg. Gaandeweg gaat de stijfheid in Peters spieren weg. Ook Christiaan voelt zich langzaam weer beter. De boosheid, die tot uitdrukking kwam in de preek, die hij Hugo heeft gegeven, trekt langzaam weg. Hugo was niet de oorzaak van deze boosheid, maar de spreekwoordelijke laatste druppel. Als zij thuis komen zijn beide mannen gereed om de ochtend bij Erin door te brengen. Christiaan zal hier slechts hand- en spandiensten verrichten, maar Peter zal echt aan het werk moeten. Er moet begonnen worden aan het smeden van de wapenrusting van de groep. Deze wapenrusting bestaat uit eenheid in verscheidenheid. Iedereen moet op zijn eigen manier aan de groep bijdragen. Men wil dit wel, maar er moeten ook

- 457 rimpels worden gladgestreken tussen de verschillende karakters. Anders komen er conflicten en die kunnen door de tegenpartij gebruikt worden om de groep op aan te vallen. Peter begint maar eens met de belangrijkste figuren uit de groep bij Erin te laten. Peter kan dan beoordelen in hoeverre er sprake is van beginnende conflicten. Als eerste is natuurlijk Carla aan de beurt. Die krijgt nu even een hele poos de tijd om mama over Erin te spelen. Hoewel het niet echt spelen is. Zij is ook Erins mama. Niet de natuurlijke maar wel die in gevoel. Een gekozen en verkozen mama. Dit voelt nog steeds zo goed voor Peter. Vannacht was het weer vanouds. Hij heeft zijn vrouw toch wel gemist in de laatste paar dagen. Hij weet, dat Carla hem ook gemist moet hebben. Erin is dat allemaal waard. Nu is alles weer een beetje bij het oude. Maar ook bij het nieuwe. Carla wordt afgelost door Lydia. Die mag even een poosje met Erin praten. Dat Lydia het praatwerk doet en Erin vooral luistert, geeft niet. Dat is heel gezond nu. Erin doet echt haar best, om goed voor zichzelf te zorgen. Zij wil nu niemand boos maken. Daarvoor is deze periode te belangrijk. Zij weet hoe belangrijk. Ngolo heeft haar dit verteld. Diep vanbinnen wist zij dat al. Na een klein uur wordt Erin weer erg moe. Nu maakt Lydia plaats voor Sjaak. Die zal met Erin een nieuw dieet bespreken en haar even kort onderzoeken. Hij wacht tot Erin weer uitgerust is. Dan is het al bijna tijd voor de lunch. De voedingen van Erin gaan vandaag gewoon door. Tot aan het diner vanavond. Dan mag Erin een ‘normale’ maaltijd eten. En voor het slapengaan is er dan nog een flesvoeding. Zo wil Sjaak Erin nog een tijdje meerdere keren per dag een goede maaltijd laten gebruiken. De voeding, die zij nu krijgt is goed voor haar, maar zij zal toch moeten overschakelen op normale voeding. Beetje bij beetje zal die overschakeling plaats vinden. Sjaak geeft Erin een overzicht van de voedingen, die de komende dagen gegeven zullen worden. Zij trekt even een gekke snoet, maar knikt wel naar hem. Als hij zijn wenkbrauw optrekt schrijft zij hem: ‘Deze voeding is echt niet lekker. Ik ben blij, dat ik ook weer wat anders mag eten.’ Sjaak moet even lachen. “Oké, doe je best maar, dan komen we tenminste ergens. Jij bent de laatste tijd zoveel gewicht verloren, dat ik jou bijna niet meer thuis kan laten blijven.” fluistert hij haar in het oor. Dan bespreekt hij met haar, wat er voor oefeningen op het programma staan. En wat Erin vandaag mag doen. Ook geeft hij haar te overdenken, om te waarschuwen, als een bepaald bezoek teveel van haar vergt. Dit is heel belangrijk. Niet alleen voor haar gezondheid, maar ook voor de eenheid in de groep. Als het tijd is voor de lunch komt Simone een flesvoeding voor Erin brengen en Peter even waarschuwen, dat er

- 458 eten voor hem in de keuken klaarstaat. Peter zal eerst lunchen en daarna zal Christiaan gaan. Sjaak zal plaats maken voor de volgende, als Erin haar voeding gehad heeft. Het onderzoek zal wachten, tot de volgende keer, dat Sjaak langskomt. Dat is nu toch teveel voor Erin. Christiaan helpt Erin overeind komen en stapelt kussens in haar rug, zodat zij voldoende overeind kan zitten om haar fles leeg te drinken. Erin is echter al zo moe geworden, dat het niet lukt om de flesvoeding zelf helemaal leeg te drinken. Sjaak helpt haar met het laatste beetje. Hij legt haar neer en moppert een beetje zachtjes op haar. “Nu heb jij je toch weer veel te druk gemaakt. Meisje, probeer het nu eens eerder aan te geven. Het is heel belangrijk. Nu, ga maar lekker slapen. Dan blijven wij bij jou.” Erin sluit haar ogen en slaapt meteen in. Peter komt gauw de slaapkamer weer in en Sjaak vertelt hem, wat er is voorgevallen. Hij waarschuwt Peter, om nog voorzichtiger te doen. Erin ligt nu een hele poos te slapen. Als zij wakker wordt kijkt zij beschaamd naar Peter. Hij trekt een wenkbrauw op. “Heb jij expres niets gezegd, of weet jij nog niet wanneer jij moet waarschuwen?” “Ik wist niet, dat ik al zo moe was. Kun jij het mij vergeven?” Erin wil duidelijk echt haar best doen. “Jawel, dat kan ik wel. Alleen, nu zal ik wat beter op jou moeten gaan letten. Dit moet niet te vaak gaan voorkomen.” Christiaan komt terug van zijn lunch en neemt Douwe mee. Die wordt met een verheugde glimlach ontvangen. Er wordt even een poos gepraat door de mannen. Erin ligt te luisteren. Hierna pakt Douwe het sprookjesboek en leest Erin voor. Zij sukkelt langzaam weer in slaap. Zij voelt zich zo veilig nu. Een veiligheid die zij nog niet eerder ervaren heeft. Na een halfuur beginnen de nachtmerries. Erin piept en woelt. Douwe maakt haar zachtjes wakker. Erin schiet niet meer als anders geschrokken overeind, maar blijft even stil naar Douwe liggen kijken. Als zij weer rustig is, gaat Douwe de volgende roepen, om bij haar te gaan zitten. Francis mag nu even bij Erin gaan zitten. Hij is hier heel blij mee. Hij worstelt nog steeds met zichzelf. Met zijn wensen en zijn overtuiging. Met zijn jaloezie. Met zijn onzekerheid. Hij stelt Erin voor om nog even een spelletje te spelen, maar Erin geeft aan te moe te zijn. Als Francis nu met Peter of Christiaan gaat schaken, kijkt Erin wel toe. Christiaan biedt zich aan om Francis partij te geven. Ook Christiaan mag graag schaken. Erin en Peter kijken toe. Het duurt een hele poos, voordat Francis deze partij gewonnen heeft. Christiaan is sterker, dan hij dacht. Dat Christiaan hem expres heeft laten winnen, heeft hij niet gezien. Erin wel. Als Francis weer weg is, spreekt zij Christiaan hierop aan. “Hij had het gewoon even nodig. Volgende keer zal hij niet zo gemakkelijk winnen.” lacht Christiaan naar haar. Erin knikt maar

- 459 even. “Het wordt tijd, dat wij een spelletje schaken.” Is haar commentaar. Nu moet Christiaan echt hard lachen. Hij weet wel ongeveer hoe dat gaat aflopen. Hij weet alleen niet zeker, of hij op die manier wel afgedroogd wil worden. Erin is niet voor niets een rekenwonder. Christiaan heeft zich ook verwonderd over de schaakpartij, waar Francis over verteld heeft. Christiaan meent, dat Erin ook probeert om Francis te laten winnen. Ngolo komt de kamer binnen. “Erin nu rusten. Straks eten. Peter rusten. Chrisman waken nu. Kwade komen niet zo snel. Iets gebeurd. Zien snel.” Ngolo lijkt een beetje verbijsterd en ook ongerust. Net of hij niet weet wat hij moet denken over iets. Dit verwonderd Peter enigszins. Die kreeg de indruk, dat Ngolo almachtig was. Ngolo kijkt hem nu even heel verstoord aan. Peter kijkt beschaamd weg. Hij neemt maar gauw de benen. Hij moet gaan rusten. Dat kan hij het best in het gezelschap van hen die hem dierbaar zijn. Hij zoekt dus Carla maar op en neemt haar mee naar hun slaapkamer. Daar gaan ze even een poosje samen in bed liggen knuffelen. Christiaan heeft plaatgenomen in de stoel naast Erins bed. Erin heeft de ogen maar even gesloten. Ngolo komt op de grond naast het bed zitten. Hij gaat weer in die halfslapende toestand, waarin hij zo vaak verkeert. Het lijkt, of hij nu Erin meeneemt. Als na een klein uurtje Douwe de kamer binnenkomt, staat Ngolo net op. Erin is ook alweer wakker. Christiaan is een beetje stijf geworden. Douwe wil Erin uit bed halen en in de rolstoel plaatsen. “Peter halen. Peter Erin dragen. Peter Erin vasthouden.” is Ngolo’s commentaar. Douwe loopt meteen weg om Peter op te halen. Die was al onderweg naar zijn meisje. Hij zal haar ophalen, om in de keuken met haar aan tafel te gaan zitten. Ngolo loopt met hen mee. Hij blijft echter niet in de keuken, maar loopt meteen door naar het kantoor. Francis is daar nog even aan het werk geweest. Francis kijkt even naar Ngolo. “Jij aan tafel gaan. Erin eten nu. Jij eten nu. Jij beter weten.” Ngolo klinkt een beetje korzelig, als tegen een ondeugend kind. Francis verschiet van kleur. Hij is de preek van Ngolo nog niet vergeten. Francis maakt dan ook, dat hij naar de keuken komt. Om met Erin samen te eten. Nou ja, niet alleen met Erin dan. Er zit een klein gezelschap aan de tafel in de keuken. Francis neemt ook plaats. Peter kijkt hem even aan en knikt. Sjaak heeft eten voor Erin op een bord gelegd. Het is niet al te veel, maar het is in dit geval ook alleen bedoeld om de smaak te pakken te krijgen. Erin zit het te bekijken en er speelt een glimlach om haar mond. Nu vindt zij het niet eens zo erg, om gevoerd te worden. Peter heeft ook zijn eigen bord bij zich staan. Er wordt weinig gepraat onder het eten. Erin heeft bijna al haar aandacht bij het eten dat Peter haar in de mond stopt. Als

- 460 alles op is zit zij echt vol, maar is zij ook teleurgesteld. Teleurgesteld, dat het op is. Het was allemaal zo lekker. Peter eet nog even zelf door. Erin legt zich weer eens tegen hem aan en kijkt belangstellend rond naar de vrienden die hier om haar heen zitten. Natuurlijk zit ook Carla aan tafel. Die lacht naar haar meisje. Zij is zo blij, dat Erin weer aan tafel kan zitten. Dan Sjaak en Henk, die samen zitten te overleggen. Erin kan niet horen, wat zij zeggen, maar het lijkt, of Henk Sjaak een beetje de les leest. Henk is best ook een strenge papa. Henk kijkt even op in Erins ogen en glimlacht tegen haar. Francis wordt door Simone onderhouden over te laat aan tafel verschijnen. Hij knikt maar. Hij zit stiekem naar Erin te kijken. Zijn Erin of toch niet? Simone wordt horendol van die zoon van haar. Helaas is het nog geen tijd om hem eens iets strakker aan te pakken. Dat zou het plan van Ngolo ernstig in gevaar kunnen brengen. Dus nog maar even wachten. Simone kijkt nu ook even naar Erin. Erin knikt even naar haar. Die heeft wel iets van Simones frustratie gevoeld. Ngolo komt weer binnen. Hij neemt nu plaats naast Peter aan tafel. Simone geeft hem iets te eten en een glas bronwater. Ngolo nijgt zijn hoofd naar haar, zoals hij in Afrika naar een gastvrouw zou doen. Erin ziet het allemaal aan. Dan legt zij haar hoofd tegen Peter aan en slaapt weer even in. Eten en aan tafel zitten is nog heel vermoeiend. Ngolo eet en kijkt. Als iedereen klaar is, staat Peter weer op met Erin in zijn armen en loopt met haar naar de slaapkamer. Carla wil met hem meelopen, maar wordt door Ngolo tegengehouden. “Jij straks. Voor Erin slapen. Nu Simone.” is het enige wat Ngolo zegt. Simone loopt naar Erins slaapkamer en gaat bij Erins bed zitten. Peter neemt plaats op een stoel van een zitje en wacht op diegene, die vannacht de wacht zal houden. Simone praat zachtjes tegen Erin over hoe Francis was als kind. Hoe hij op vrij jonge leeftijd zijn vader verloor. Hoe Paul Kachinsky zich om Francis bekommerde. Hoe hun vriendschap groeide. Hoe Paul Francis heeft geholpen, om zijn fortuin te maken. Hoe hij hem heeft gestimuleerd, om voor makelaar te gaan leren. Dat Paul en Francis een beetje als vader en zoon waren. Hoe boos Paul kon worden op Francis, als die weer eens een streek had uitgehaald. Van de keren, dat Paul Francis tot de orde riep na ruzies met Simone. Van die keer toen Francis echt te ver was gegaan. Dat Paul hem toen heeft meegenomen naar een sportschool om hem te leren boksen en hem toen een enorm pak slaag heeft gegeven. Hoe Francis daar van geschrokken was. Van het golfen, dat zij beiden samen deden. Van het schaken en de boswandelingen met z’n vieren. Van Patricia en Paul als vader. Simone begrijpt niet helemaal, waarom Ngolo haar heeft gevraagd, om Erin veel over

- 461 Paul te vertellen, maar als hij erom vraagt, vertelt zij. Zij weet, dat Ngolo Erin en Francis wil helpen. Wat zij niet weet, is, dat Erin Pauls dochter is. Dat heeft nog niemand haar verteld. Peter zit en luistert. Hij heeft wel een vermoeden, wat Ngolo hiermee wil bereiken. En dat wordt dus ook bereikt. Erin vraagt steeds meer over Paul en Patricia. Zij wordt nu nieuwsgierig naar haar echte familie. Dat is zeker goed. Erin moet haar wortels kennen. Paul is haar vader, zoals Peter haar Papa is. Peter weet wel, dat Paul dat nooit meer van hem af kan nemen. En hij wil Paul ook zijn vaderschap over Erin niet afnemen. Over Erins moeder zijn zijn gedachten wel anders. Bob heeft Theresa vandaag opgebeld, waar hij is en wat hij daar doet. Theresa vindt, dat hij daar moet blijven. Zij zal de kinderen opvangen. Als zij in de loop van de avond belt, dat de kinderen hun vakantie liever bij hun grootouders doorbrengen, wordt haar door Carla verzocht ook te komen. Dat is tenslotte veel gezelliger. Zo wordt de eerste wacht bij Erin betrokken door Henk en Bob. Deze overleggen zachtjes, wat er de komende dagen gedaan moet worden. Welke voorraden gehaald moeten worden en wat er aan recreatie geboden moet worden. Dan komt het gesprek op Sjaak. Hoe slecht die er uit ziet. Dat Henk zich zorgen maakt om die zoon van hem. Dat hij zich schuldig voelt, dat hij Sjaak al zo vroeg op eigen benen heeft laten staan. Dat hij er toen niet voor hem geweest is. Dat Henk zich wel een beetje gekwetst voelt, dat Sjaak geen contact dorst op te nemen, toen hij hulp nodig had. Bob weet uit te leggen, dat dit in Sjaaks karakter schuilt. Die wil alles zelf doen. Wil alleen maar voor anderen zorgen. Zo zijn er trouwens nog meer figuren in deze groep. Bob legt aan Henk uit, dat Sjaak een heel trots karakter heeft, dat het hem moeilijk maakt om hulp te aanvaarden. Vooral als hij daar niets tegenover mag stellen. Hulp geven is altijd goed. Dat Sjaak zich ook kwetsbaar voelt door zijn vermeende slechte financiële positie. Dat hij toch veel mensen, die het slechter hebben een steuntje in de rug geeft. Of de juiste mensen weet op te sporen om dit te doen. Bob weet wel zo ongeveer, wat er speelt. Hij weet van een aantal gevallen, waarin Sjaak hulp heeft gekregen van Peter en Francis. Ook weet hij, dat Leo ook vaak helpt. Deze stad heeft een paar heel sociaal denkende mensen in de gelederen. En dat is maar goed ook. Bob weet ook wel andere gevallen te noemen. Waar dokters nog echt afstand nemen van hun patiënten. Waar er nooit een echt luisterend oor is. Waar dokters alleen maar dokter zijn geworden, om te kunnen sleutelen aan lichamen. Zo zijn Sjaak en Leo gelukkig niet. Henk mag best trots zijn op zijn zoon. Dat die het zichzelf moeilijker maakt, dan zou hoeven, daar moet Henk zich nu maar

- 462 niet meer zo druk om maken. Daar zal deze groep wel iets aan gaan doen. Deze groep is prima in staat, om dat soort gedrag uit te slijpen. Sjaak zal door zijn vrienden best onder handen worden genomen. Bob en Henk hebben niet in de gaten, dat Ngolo al een tijdje in de deuropening staat en dat Erin al een poosje wakker is. Ngolo kucht even en kijkt Erin even strak aan. Die sluit direct haar ogen weer en doet een poging om te gaan slapen. Zij kleurt toch wel een beetje. Henk en Bob maken plaats voor Ngolo. Die brengt hen een kop koffie. Dan raakt Ngolo Erins hand even aan. Zij breekt in tranen uit. Als Henk en Bob haar willen troosten legt Ngolo hen met een blik het zwijgen op. Hij aait Erin over de hand. Als Erin is uitgehuild, moet zij enorm geeuwen en valt zij direct in slaap. “Erin veel verdriet. Soms huilen goed. Soms slapen beter.” is Ngolo’s enige commentaar. Dan laat hij Henk en Bob weer alleen. Nu pakt Bob een briefje en schrijft voor Henk op, wat Sjaak met Erin wil. Van de scan die gemaakt zou worden. Van de littekens, die op en in Erins lichaam nu al zijn gevonden en wat er nog maar is onderzocht. Van het vermoeden van Bob, dat er veel meer achter schuilgaat. Omdat anders niet zo’n getalenteerd psychiater als Christiaan zich er zo voor in zou zetten. Henk hoort hier van op. Hij weet wel, dat Christiaan psychiater is en dat die redelijk jong is voor dat beroep, maar dat Christiaan zo goed is in zijn beroep, dat wist Henk niet. Bob heeft iets gehoord, over een gemiste nacht in verband met een nachtmerrie van Erin. Hij weet niet het fijne, maar hij meent, dat Christiaan het toen even heel moeilijk heeft gehad. Hij waarschuwt Henk ook maar eens op zijn schoonzoon te letten. Die doet zich vast ook veel sterker voor, dan hij is. Bob maakt zich zorgen om de artsen in de groep. Henk moet hier even om lachen. Bob is tenslotte zelf ook een arts in die groep. Erin had eigenlijk allang in het ziekenhuis moeten liggen. Zij is veel te licht. Veel te vaak ziek geweest en lichamelijk veel te zwak om thuis te blijven. Maar alle artsen (en dus ook Bob zelf) willen haar liever in het huis houden. Dat is ook beter voor haar. Kijk maar wat zij hier voor liefde en vriendschap krijgt. Wat er een verzorging is voor haar. En ook voor de andere gewonden. Dat kan tegenwoordig niet meer in een ziekenhuis. Noem eens een ziekenhuis, waar er binnen tien minuten drie specialisten bij een bed kunnen staan. Hier kan dat. Nu moet Henk echt even lachen. Zij maken een lijst van artsen en therapeuten en hun specialiteiten. Als zij dan Ngolo niet meerekenen, komen zij op 2 specialisten, 2 huisartsen en 2 therapeuten op 5 gewonden en zieken. En dan alle hulptroepen nog. Geen enkel ziekenhuis kan dat leveren. Henk oppert alleen, dat er ook wat artsen en therapeuten onder de zieken en gewonden vallen.

- 463 Bob beaamt dit. Sjaak en Douwe zouden eigenlijk niet meegeteld mogen worden. En Christiaan is een twijfelgeval. Als Henk aan Bob vraagt, wat er nu echt in de nacht van vrijdag op zaterdag is gebeurd, trekt die de schouders op. “Die Afrikaners waren allemaal high. Ngolo zegt trouwens, dat zij very low waren. Wat hij daar nu weer mee bedoelt? Gek, dat alle mannen uit Zuid-Afrika kwamen. Als ik me niet vergis, komt ook Ngolo daar vandaan. Als hij Erin daarvandaan kent. Dan zou zij daar dus ook vandaan moeten komen. Ik heb Erins echte moeder gezien. Die sprak volgens mij ook Afrikaans. Dat was trouwens een gek en gevaarlijk mens. Als er één in een inrichting hoort. Stak zo maar iemand met een briefopener, omdat zij haar zin niet kreeg. Probeerde Erin te ontvoeren. Officieel is Erins moeder dood. Hoe kwam ze dan aan een andere identiteit? Nou ja, misschien kan Hugo daar iets meer over vertellen.” Henks twijfels groeien. Er is veel meer aan de hand, dan Sjaak en Christiaan willen loslaten. Hij gaat Sjaak eens iets steviger aan de tand voelen. Hij maakt zich er een beetje kwaad over, dat alles voor hem verzwegen wordt. Ook hij houdt van Erin. Net als iedereen in de groep. Het is ook zo’n gek kind. Hij kijkt nog eens op het eerste lijstje van Bob. “Bob, kijk eens naar dit lijstje. Kijk dan eens naar Erin. Zo mager, je kunt bijna haar botten zien. Nergens scheefgroei. Haar botten zijn allemaal weer keurig gezet. Waarom? Omdat zij moest kunnen blijven functioneren? Kijk nu nog eens naar het lijstje en noem de letsels op, die niet met botten te maken hebben. Alles lijkt wel gedaan om Erin zoveel mogelijk pijn te bezorgen, zonder haar functionaliteit aan te tasten.” “Sorry, pa, jullie zijn te goede puzzelaars. Het is beter als jullie met mij meegaan. Dan kan Douwe de wacht bij Erin wel overnemen.” Sjaak en Douwe staan in de deuropening. Henk knikt. Hij heeft in de gaten, dat zijn zoon hier degene is met de verantwoordelijkheid. Sjaak, Peter en Ngolo. Sjaak knikt. “En meer. Ieder op zijn eigen vlak. Ook jij, pa en ook Bob.” Nu kijkt Henk Sjaak even scherp aan. “Niet meer dan jij mij toelaat.” Bob staat er even met open mond bij te kijken. Douwe legt zijn hand op Bobs schouder “Ga maar even met Sjaak mee. Dan wordt je een hoop duidelijk. Dat kan beter niet hier gebeuren.”

- 464 -

Maandag 29 april 2002 Ondertussen is het buiten al licht geworden. Sjaak neemt Henk en Bob mee naar de tuin. Daar wacht Ngolo op hen. Hij heeft een mapje met papieren bij zich. Bij het zien van die papieren wordt Sjaak al even groen. Henk ziet het gebeuren. “Is het zo erg?” vraagt hij bezorgd. Ngolo neemt hen mee naar het kantoor. Hij heeft een sleutel en de code om binnen te komen. “Francis?” vraagt Henk verbaasd. Ngolo schudt zijn hoofd. “Peter.” “Ohhhhh.” is Henks antwoord. Bob wordt nu steeds kriegeliger. “Heren, kunnen we ook nog in begrijpelijke taal spreken? Ik snap het even niet meer.” Ngolo kijkt hem even aan. “Sorry, Ngolo, ik zou niet zo kwaad moeten worden. Maar ik begrijp er echt even niets meer van. Nu kan het me niet zoveel schelen, van wie jij de sleutel hebt gekregen, maar ik wil wel weten, wat er met Erin aan de hand is.” Sjaak neemt hen mee naar de kantine en daar nemen zij plaats. “Ik zal een deel voorlezen uit een herinnering van Erin over haar jeugd. Ik hoop echt, dat ik dit niet allemaal hoef voor te lezen. Ik ben er al diverse malen behoorlijk misselijk van geweest. Ik denk, dat zelfs Ngolo het gedeelte wat ik ga voorlezen nog niet kent. Ik moet alleen iedereen verzoeken om niet meer bij Erin in de buurt te komen, voordat er uitgebreid getest is of alle woede is verdwenen.” Henk kijkt hem aan. “Laat maar eens horen. Waarom maar een klein deel. Afgezien van het feit, dat jij er duidelijk niet tegen kunt.” “Pa, ik ken maar één mens, die het helemaal achter elkaar heeft gelezen. En die is er ook een hele dag kapot van geweest. En dat terwijl het zijn beroep is. Ja, ook Christiaan is hierbij onderuit gegaan. Die kon niet eens meer slapen, toen hij het uitgetypt heeft.” Bob kijkt even op en slikt nerveus. Hij kent Christiaan als een heel gelijkmatig persoon. Iemand die nooit kwaad wordt. Sjaak moet zich er duidelijk toe zetten, maar dan begint hij het begin van het verslag voor te lezen. Hij leest, totdat Ngolo hem laat stoppen. Die zit met een bezorgd gelaat naar Sjaak te kijken. Sjaak kan het bijna niet meer aan. Hij is echt kapot. Henk ziet het, maar is zo van de kaart door wat Sjaak heeft voorgelezen, dat het niet echt tot hem doordringt. Bob is ondertussen al misselijk naar de wc gegaan. Als Bob terug is aan de tafel, is Sjaak weer zover opgeknapt, dat hij kan zeggen: “dat waren de eerste vijf pagina’s van een vijftig pagina’s dik verslag van Erins jeugd. Sorry, Ngolo, ik kan niet meer. Wil jij het even overnemen.” Sjaak laat zijn hoofd op zijn armen zakken en snikt het uit. Henk

- 465 slaat meteen zijn arm om hem heen en trekt hem tegen zich aan. Bob zit er verslagen bij te kijken. Dan kijkt hij even naar Ngolo. Diens gezicht is als een masker. “Jij wist dit ook nog niet, wel, Ngolo? Heb jij het verslag nog niet gezien?” Natuurlijk een rare vraag, maar Bob weet niet hoe hij anders door Ngolo’s schild moet komen. Ngolo schudt even zijn hoofd. “Ngolo kent de oorzaak. Veel kwaad. En dom kind.” Nu zitten alle mannen verslagen om de tafel. Als de gemoederen weer iets zijn bedaard, vraagt Bob: “Wie kennen de volledige inhoud van het verslag?” Sjaak haalt langzaam adem. “Erin natuurlijk, Douwe, die heeft het opgenomen, Christiaan, die heeft het uitgetypt en ik heb het doorgelezen. Verder kennen de meeste mensen om Erin heen wel een klein stukje van wat er met haar gebeurd is. Er zijn mensen, die niet eens van het bestaan van dit verslag mogen weten.” Bob knikt. “Ik denk, dat je Francis weg kunt bergen, als die de eerste drie pagina’s mocht lezen.” “Vergis je niet. Francis is nu heel kwaad, omdat hij van Erin al veel heeft meegekregen, wat er met haar is gebeurd. En Peter en Carla weten nog meer. Lydia weet er ook een groot deel van, omdat zij erbij aanwezig was, toen Erin het eerste stuk in gebarentaal aan Douwe vertelde. Als Erin dat had geweten, had zij het nooit verteld. Dan was zij nu al dood geweest waarschijnlijk. Pa, gaat het een beetje.” Henk is een beetje onderuit gezakt. Hij knikt. “Ngolo, in hoeverre kan het kwaad voor jouw plannen, als Francis iets meer hiervan te weten komt?” “Pa, hoe snel wil jij Francis in een gekkenhuis laten opsluiten?” Ngolo schudt zijn hoofd. “Mag niet weten. Peter en Carla beschermen.” “Oké, dan zorg, dat het verslag en alles, wat er mee samenhangt hier zo snel mogelijk weg komt. Francis komt namelijk deze kant op.” Bob pakt het verslag van tafel en neemt het mee naar het toilet. Ngolo kijkt Sjaak nog eens aan. Die glimlacht een beetje triest naar hem. Francis komt de kantine binnen. “Sjaak, Douwe zei, dat ik jou hier kon vinden. De politie heeft net voor je gebeld. Of jij ze terug wilt bellen. In verband met een auto-ongeluk. Sorry, ik stoor in jullie vergadering. Sjaak je ziet er erg beroerd uit. Jij zou moeten rusten en je niet met het huishouden moeten bemoeien. Laat dat nu eens aan anderen over, man. Jouw vader kan dat ook heel goed.” Hij geeft Sjaak een briefje met een telefoonnummer. “Verdorie, dat is nog veel te vroeg.” Francis kijkt hem even vreemd aan. “Nou, dan bel je toch gewoon wat later terug. Zoveel haast zal het toch niet hebben?” Dan loopt hij weer de deur uit. “Hoe komt het, dat ik denk, dat jij niet de tijd van de dag bedoelde, Sjaak?” Henk kijkt zijn zoon aan. Die trekt even een gek gezicht. “Sorry, pa, ik had dit niet willen vertellen voordat er inderdaad sprake van was, maar ik denk, dat alles een beetje vroeger komt. Ik ben bang, dat ik

- 466 je vandaag je eerste kleinkinderen ga bezorgen.” Henk kijkt even verbaasd, maar knikt dan maar. “Ik heb er anders niets van gemerkt, dat Caroline zwanger was. Of heb jij ergens een andere vrouw verstopt?” “Pa!!! Natuurlijk is Caroline niet zwanger. Tenminste niet van mij. Het zou kunnen, dat zij nog zwanger is van Michael. Maar dat denk ik niet. Dan had ik dat wel gevoeld. En nee, wij hebben nog geen gemeenschap gehad. Dat bewaren we tot na ons huwelijk, denk ik. Hoewel, dit zet nu wel weer alles op losse schroeven.” Sjaak trekt een heel nadenkend gezicht. Ngolo kijkt hem nieuwsgierig aan. Bob komt net de kantine weer in. Henk kijkt hem even aan. “Bob kun jij mij helpen, om iets verstandigs uit Sjaak te krijgen. Hij slaat wartaal uit.” “Dat kan ik mij voorstellen.” is Bobs sombere antwoord. Hij ploft op een stoel neer. “Sorry, Bob, ik kreeg net bericht, dat ik vader wordt vandaag.” Sjaak kijkt zijn vader even aan. “Of liever pleegvader. Deze kinderen zijn niet van mij, maar van een ouderpaar, dat vanmorgen dodelijk is verongelukt.” Ngolo kijkt Sjaak even aan. Hij knikt. De kinderen zijn te vroeg. Dit maakt Sjaak misschien kwetsbaarder. Of…. Misschien toch ook niet. Ngolo kijkt nog eens goed naar de situatie en glimlacht dan even. Dit is misschien de afleiding, die Sjaak nodig heeft om vol te kunnen houden. Ngolo is al weer een plannetje aan het smeden. “Jij Caroline vragen. Nu.” Sjaak kijkt hem verbaasd aan. “Wat vragen? Ik heb haar al gevraagd. Voor zover ik weet alles al. Of ze wil trouwen, of ze kinderen wil. Voor zover ik kan nagaan alles. En zij wil. Helaas de wetgever nog niet.” Ngolo schudt zijn hoofd. “Jij Caroline vragen kinder ophalen. Nu. Samen.” Sjaak kijkt hem even aan en begint dan zijn spullen bij elkaar te pakken en loopt zo snel hij kan naar het huis om Caroline te vragen mee te gaan. Hij gaat zijn kinderen ophalen. “Ho, Ngolo, dit gaat mij even te snel. Ik wordt ineens tot opa gebombardeerd. Kan Sjaak dit allemaal wel aan? Die knul is er nog echt kapot van.” Henk ziet het even niet zitten. “Maak je maar niet teveel zorgen. Ik denk, dat dit voor Sjaak wel eens de perfecte afleiding zou kunnen zijn. Niet, Ngolo? Dat bedoelde je toch?” Ngolo knikt naar Bob. “Dokterman hij zorgen teveel. Nu hij zorgen kinder.” Bob begint te lachen. “Jij bent sluw, Ngolo. Is dit soms iets, wat ze tegen ons wilden gebruiken en wat jij tot een voordeel omsmeedt?” Ngolo kijkt nadenkend. Dan verzinkt hij weer in die halfslapende toestand, om er na enkele minuten weer uit te komen. “Jij gelijk voor tegenstander. Niet gelijk voor Ngolo. Ngolo niet weten alles.” Het klinkt een beetje beledigd. “Sorry, Ngolo, ik wilde je niet beledigen. Ik vindt, dat jij het geweldig hebt opgelost.” “Hoe leg ik dat nu weer uit aan de familie? Alles gaat hier zo snel. De mensen in Australië kunnen het al helemaal niet

- 467 bijhouden.” Henk zit even met zichzelf in de knoop. “Henk, wil jij nog geen opa worden? Of heb jij bezwaar tegen pleegkleinkinderen?” Bob kijkt Henk even onderzoekend aan. Deze zucht en schudt zijn hoofd. “Nee, ik denk, dat alles gewoon zo snel gaat, dat ik mezelf niet eens bij kan houden en dan dat geval met Erin. Die meid verdient veel beter. Bah.” Nu weet Bob wat er bij Henk speelt. Hij voelt zich ook nog wel een beetje uit het lood, als hij er aan denkt. Hij geeft nu het verslag maar terug aan Ngolo. “Ik denk, dat wij vandaag maar niet naar Erin moeten gaan. Of wel, Ngolo?” Ngolo schudt. “Rusten nu jullie doen.” Bob loopt naar Henk en helpt hem overeind. “Het is toch echt. Zo vader, zo zoon. Of bij jullie andersom. Kom Henk, voordat ook jij er aan onderdoor gaat. Jouw zoon haalt zijn kinderen op. Jij moet rusten. Dan kun jij vanmiddag opa zijn. Ik ga ook maar rusten. Ik denk, dat Theresa wel zal mopperen. Ngolo, goed op jezelf passen. Je bent voor ons heel veel waard. Denk daar maar om.” Bob helpt Henk naar het huis. Ngolo kijkt hem verbaasd na. Dit was niet de bedoeling. Nu begint de groep ook al zijn tentakels over hem uit te spreiden. Hij haalt zijn schouders op en loopt met het verslag in zijn hand naar binnen. Daar is een heerlijke chaos. Sjaak en Caroline staan op het punt weg te gaan. Sjaak heeft voor de zekerheid en om alles normaal te laten lijken, naar het politiebureau gebeld. Daar is hem verzocht om de kinderen te komen ophalen. Deze kinderen zijn wezen en de ouders wilden graag, dat hun huisarts de kinderen zou groot brengen, mocht hen iets overkomen. Caroline weet even niet, wat zij er mee aanmoet. Zij wil deze kinderen dolgraag, maar zij heeft ook net een baan en wat moet ze daar nu mee? Carla komt met een oplossing. Carla wil wel op de kinderen passen voor enkele dagen in de week. Dan kan Caroline toch nog parttime blijven werken. En dan heeft Carla ook weer iets te doen, als Erin straks weer aan het werk mag. De perfecte oplossing dus. En zolang Erin zo ziek is, is er toch genoeg hulp. Sjaak en Caroline gaan gauw op weg naar het politiebureau. Carla loopt weer terug naar Erins slaapkamer. Daar wordt het nieuws ook doorgegeven. Francis komt in de keuken en hoort, wat er met Sjaak en Caroline aan de hand is. Hij besluit om zijn eigen slaapkamer, die het grootst is, dan maar voor Sjaak en Caroline beschikbaar te stellen. Die zullen ze wel nodig hebben. Hij verhuist dan wel naar boven. Toen hij voorstelde, om naar zijn huis te verhuizen, had hij zich voorgesteld, dat hij Erin wat vaker te zien zou krijgen, maar dat valt nog vies tegen. Hij krijgt gewoon geen tijd om even bij Erin te gaan zitten. Hij voelt zich heel triest vandaag. Triest en jaloers. Jaloers op Sjaak met zijn mooie kindjes en op de vrouwen en dokters, die nu bij Erin zijn. En op al zijn vrienden, die

- 468 bijna allemaal een vriendin hebben of getrouwd zijn. Nou ja, Douwe dan nog niet. Hij gaat Douwe dan maar even opzoeken. Douwe wil hem alleen niet opbeuren. Die moppert een beetje op Francis. Dat Francis een bril moet gaan kopen. En dat Francis beter naar zijn moeder moet luisteren. Douwe is een beetje boos op Francis. Francis loopt maar naar kantoor. Daar komt nu ook beweging in. De werkweek gaat weer beginnen. Veel werknemers hebben vandaag vrij. Maar omdat het kantoor laatst zoveel stilgelegen heeft, heeft het voltallige personeel besloten, om vandaag te komen werken. Zo kan een beetje de achterstand worden weggewerkt. Francis gaat maar even met Karin praten. Misschien moet er nog meer personeel bij worden aangenomen. Francis wil ook met Karin praten over zijn toekomstplannen en haar plaats daar in. Harry is trouwens ook aanwezig. Die kon vandaag in het huis niet veel doen, dus is hij maar gaan werken. Inge is wel in het huis achter gebleven. Die wil samen met de andere vrouwen voor Erin zorgen. Zij is als één van de eersten aan de beurt en daarna komt ook zij naar kantoor. Francis wil heel graag even alleen zijn, maar daar kan nu geen sprake meer van zijn. Zeker niet na wat er vorige week is gebeurd. Misschien moet hij toch Christiaan maar eens vragen. Hij is alleen bang, dat Christiaan zich dan ook zal herinneren, dat hij nog steeds een gesprek moest hebben met Francis. En daar zit Francis nu niet echt op te wachten. Hij is bang, dat Christiaan hem dan de kast zal uitvegen. Chris is best een fijne vent, maar hij kan ook gigantisch streng zijn. Dat heeft Francis vorige week wel meegekregen. Zo blijft Francis een beetje met zijn ziel onder zijn arm rondlopen. Hij denkt, dat de anderen het niet merken, maar dan heeft hij de werking van de Cirkel misrekend. Het is iedereen opgevallen. En iedereen wacht in spanning af, hoelang dit nog kan gaan duren. Douwe heeft vandaag al op Francis lopen mopperen. De anderen zullen nu gauw volgen. Ngolo zal hen daartoe aanzetten. Zoals laatst Erin onder handen genomen moest worden door iedereen, zo moet nu Francis onder handen genomen worden. Als Donja, Peter en Simone nu ook al tegen hem zijn uitgevaren, belt hij maar naar mama, of hij bij haar kan komen. Ricardo moet toch in de buurt zijn, die pikt hem wel op. Hij laat even weten, dat hij bij mama zal lunchen en gaat met Ricardo mee. Nu staat hem daar een nog onplezieriger verrassing te wachten. Mama veegt hem even de kast uit, over zijn ogen gebruiken. Hij snapt toch niet, wat iedereen toch met zijn ogen moet. Die zijn nog heel goed. Hij heeft nog lang geen bril nodig. Als hij dan ook nog even door Ricardo onder handen wordt genomen, is de maat vol. Hij breekt volledig in tranen uit. Ricardo ziet het even aan en belt dan naar Christiaan.

- 469 Die komt Francis met de auto oppikken. Wat hij met Francis van plan is kan niet met Erin in de buurt, dus hij neemt Francis mee naar zijn praktijk. Daar worden Francis de oren gewassen over eigen verantwoordelijkheid ontlopen en over niet nakomen van afspraken. Vervolgens wil Christiaan van hem weten, of hij wel of niet wat voelt voor Erin. Hij moet nu echt met de billen bloot. Francis heeft het er heel erg moeilijk mee. Natuurlijk houdt hij heel veel van Erin. Anders was hijzelf haar voogd geworden. Maar Erin heeft recht op een eerlijke keus. En die kan zij nu nog niet maken. Christiaan vraagt zich af waarom niet. Als Francis met al zijn redenen komt, waarom Erin niet met hem zou moeten trouwen, Is Christiaans reactie anders dan hij verwacht. “Jij geeft geen redenen, waarom Erin niet met jou moet trouwen, jij geeft jouw redenen, om jou af te kammen. Ik wil hier niet meer naar luisteren. Ik ga het komende jaar minstens één maal per week met jou werken. Begin maar eens met een precieze levensloop op papier te zetten vanaf je achtste jaar. En ik bedoel precies. Als het niet goed is kun je het over doen. Net zolang tot het wel goed is. Bovendien zal ik je nu op veel sterkere medicijnen zetten. Sjaak is een heel goede huisarts en een geweldige vriend en zwager, maar in dit soort gevallen is hij een wanhoop. En natuurlijk is er de controle. Van ons allemaal. Je kent de leden van de Cirkel. Je bent er zelf ook lid van. Daar kun jij jezelf pas uit bevrijden, als wij jou laten gaan. En dat doen we pas, als jij jezelf waardig toont en ook echt weg wilt. Tot die tijd zit je met ons opgescheept. We gaan jou een spoedcursus communiceren geven. Er loopt altijd wel iemand van ons rond, waartegen je kunt praten. Of waarnaar je kunt luisteren. Dus maak je borst maar nat. Jij krijgt nog een heel druk jaar. Als jij echt van Erin houdt, dan ga jij nu hiermee akkoord. Zoniet, dan kun je nu nog gaan, maar dan gaan wij ook. Allemaal. Noem het maar chantage, want dat is het ook, maar nu moet dat even. Dus nu kiezen.” Francis legt zijn hoofd op zijn armen en blijft. Hij kan niet meer weg. Hij kan niet meer. Christiaan legt zijn hand op Francis’ schouder en geeft even een kneepje. Hij mag dan streng zijn, hij kan ook troost bieden. Hij pakt de sleutels van zijn medicijnkast en maakt een injectie klaar voor Francis. Dit kalmerende middel is nu direct nodig. Vervolgens schrijft Christiaan een recept uit. Dit steekt hij in zijn eigen binnenzak. Hij zal dat vandaag zelf voor Francis ophalen. “Oké, grote jongen, nu in de benen. Dan gaan we naar huis. Jij hebt de komende week huisarrest. Je mag alleen onder begeleiding met de honden gaan wandelen of naar het bos. En vandaag mag je alleen nog naar je bed. Je moeder zal je wel van maaltijden voorzien. Zij zal heel gelukkig zijn met deze maatregel. Dan kan zij nu aan haar

- 470 eigen geluk gaan denken. Of had jij nog niet gezien, dat zij een nieuwe partner heeft gevonden.” Francis knikt maar een beetje. Hij heeft wel iets gemerkt van de spanning tussen zijn moeder en Hugo. Hij vindt het wel best. Hugo is een aardige, fatsoenlijke kerel. Francis mag hem graag. Hij is nu alleen te versuft om er echt over na te kunnen denken. Christiaan neemt hem mee naar huis en brengt hem naar bed. Francis heeft moeite om wakker te blijven, totdat hij in bed ligt. Nu is Christiaan degene, die de autosleutels verzamelt. Hoewel, Francis kan toch niet weg met zijn eigen auto. Die staat in de garage en de deur kan niet meer open. Als Christiaan in de keuken komt om zichzelf een lunch te maken, zitten Peter, Ngolo, Simone en Hugo op hem te wachten. Douwe komt achter hem de keuken in. Simone heeft al een bordje met broodjes voor Christiaan klaar staan. Hij mag eerst gaan eten en dan legt hij de vrienden de maatregelen uit, zoals hij ze aan Francis gepresenteerd heeft. “Als dit ooit bekend wordt, raak ik gigantisch mijn vergunning kwijt, maar dat is hij mij wel waard.” zucht Christiaan. Dan wrijft hij zich even door het gezicht. “Chrisman rusten nu.” is Ngolo’s bevel. “Ja, ik ga eerst even naar mijn nieuwe neefjes kijken.” Ngolo kijkt hem even aan. “Oké, nu dus. Sorry, Ngolo. Welterusten allemaal.” Christiaan beent naar zijn slaapkamer, laat zich op zijn bed vallen en slaapt. Ngolo schudt zijn hoofd even. Peter staat op en legt even zijn hand op Ngolo’s schouder. “We komen er wel, Ngolo. Ik weet nog niet waar, maar we komen er wel. Ik denk, dat ik ook maar naar bed ga. Als ik niemand ontrief.” Hij loopt voorzichtig naar zijn kamer. Hij voelt zich net een oude man. Zijn energie is even op. Ngolo ziet hem gaan. Hij maakt zich een beetje zorgen over Peter. De laatste paar dagen hebben een forse wissel op hem getrokken. Misschien is hij niet in staat om snel genoeg weer op te laden. En Ngolo moet ook nog een geheim onthullen. Dat zal ook weer veel van Peter vragen. En ook van Douwe. Jammer het zijn zulke fijne kerels. Nu moet hij hun wereld op zijn kop gaan zetten. Maar het moet. Alles moet rechtgezet worden. Voordat het kwaad kans krijgt het te gebruiken. Ngolo schrijft een briefje. Hij kan wel geen Nederlands schrijven, maar wel Engels en Douwe en Peter kunnen Engels lezen. Hij geeft het briefje aan Douwe. “Douwe zoeken.” Dan trekt Ngolo zich in zijn binnenwereld terug en vraagt zichzelf om vergeving voor de pijn, die hij deze mensen moet gaan doen en nog meer mensen. Na enkele minuten komt hij terug in de werkelijkheid. Dit maal schrijft hij een brief aan Simone. Hij biedt hem haar met zwier aan. Simone leest de brief, loopt naar Erins slaapkamer en kijkt naar de tekening, die Erin in de tussentijd al voor haar heeft getekend. Een tekening van

- 471 de man, die haar in haar dromen heeft geroepen. Een tekening van een man waarvan Ngolo beweert, dat het Erins vader is. Dan loopt Simone naar de zolder van Francis’ huis en haal daar een map en een oud fotoboek. Die neemt zij mee naar de keuken. Hugo zit nog een beetje verbijsterd aan tafel. Simone legt de map voor hem neer. Hij kent de inhoud. "Dus jouw zwager is vermoord. Zijn er bezwaren?" "Nee, Francis is geen eigen kind. Hij weet dit niet, maar ik kan geen kinderen krijgen. Hij is geadopteerd. Daar zijn wel bewijzen van en zij hebben nooit lang bij elkaar in één huis gewoond. Zij weten niet eens, dat zij ook neef en nicht hadden kunnen zijn. Verdorie. Dit is knap ingewikkeld. Stomme Paul. Waarom heeft hij het niet verteld? Dan hadden we eerder kunnen ingrijpen." "Vreemd, dat Francis nooit geweten heeft, dat Paul zijn oom was." Nu begint Simone te lachen. "Ja, Paul was niet de enige met geheimen." "Ik krijg het vermoeden, dat dit niet de enige geheimen zullen zijn, die ontrafeld worden. Vind jij het erg, als Francis te horen krijgt, dat hij geadopteerd is?" "Nee, nu niet. Dat maakt voor hem de wereld een klein beetje draaglijker." Hugo schudt zijn hoofd maar eens. "Ik hoop, dat jij voor mij niet van die akelige geheimen zult hebben. Ik hoop echt, dat wij eerlijk tegenover elkaar kunnen zijn." Simone kijkt hem even in de ogen. "Ik weet het wel zeker. Meneer, u bent een open boek voor mij." Dan schieten zij in de lach. Een heel bevrijdende lach. Een lach die ver doorklinkt. Tot in Zuid-Afrika. Daar wordt hij gehoord door de vrouw, die Erin zo mooi een Gewonde Hyena noemde. Deze vrouw is op sterven na dood. Zij was eens een mooie vrouw. Ongeveer een jaar of drie geleden. Nu is er niets meer over van haar schoonheid. Die is geofferd aan een boosaardig beest. Een beest op twee benen. Erins oom. De lach bevrijdt ook haar van haar aardse bestaan. Erin ervaart het sterven als een losgelaten worden. Intussen is Peter weer wakker geworden en Ngolo is teruggekeerd in de keuken. Peter zoekt hem daar op. Als Peter de keuken in komt, komt Douwe net achter hem aan lopen. Hij heeft de dingen waar Ngolo naar gevraagd heeft. "Meenemen Erin." Ngolo pakt zelf het oude fotoboek van tafel. "Peter meenemen paspoort." Peter kijkt Ngolo even verschrikt aan. "Moet ik nu ook al een paspoort hebben om in Erins kamer te worden gelaten?" grapt hij maar. Hij pakt zijn portefeuille en controleert, of zijn paspoort hierin zit. Dat is als altijd aanwezig. Peter haalt zijn schouders op. De drie mannen lopen naar Erins kamer. Hier gaan alle mensen weg, behalve Carla en Christiaan, die net komt aanlopen. Ngolo gaat in de stoel naast Erins bed zitten. Erin kijkt hem aan en knikt lichtjes. Alleen Christiaan heeft het gezien. Erin weet dus, wat er gaat gebeuren. Ngolo legt het fotoboek

- 472 op Erins knieën en legt een aantal kussens in haar rug ter ondersteuning. Hij slaat het boek open en laat haar de foto's zien van Francis met een vreemde man. Een man, die Erin meteen herkent. "Hé, dat is Francis' fotoboek over Paul. Erin, dit is jouw vader. En dat is jouw zus Patricia, toen ze klein was. Deze foto's zijn genomen, toen zij elkaar pas kenden. Dat is nu ongeveer dertien jaar geleden.” Simone en Hugo komen zachtjes binnen. "Zij kenden elkaar al veel langer. Francis wist dit alleen nog niet." Simones stem klinkt een beetje moe. Peter kijkt haar bevreemd aan. "Peter jullie moeten iets weten. Francis is niet mijn zoon. Francis is geadopteerd. Ik kan geen kinderen krijgen. Paul was niet zomaar een vriend van Francis. Hij was mijn zwager. Hij was getrouwd met mijn zus. Patricia was mijn nichtje." Deze mededeling slaat in als een bom. Peter heeft moeite om alles nu uit elkaar te houden. "Maar dan zijn Francis en Erin toch ook neef en nicht? Of niet?" Simone schudt haar hoofd. "Nee, omdat Francis is geadopteerd, zijn zij geen neef en nicht. Ik denk, dat zij wel een speciale vergunning zullen moeten aanvragen om te kunnen trouwen, maar dat moet geen probleem geven." Nu haalt Peter opgelucht adem. Erin knikt even. Zij zit te kijken naar een latere foto van Patricia. Op deze foto is Patricia ongeveer zeventien jaar. Even oud als Erin nu."Wij lijken niet eens op elkaar." is haar commentaar. "Nee, lieve kind, jullie twee niet. Hoewel ik wel familiegelijkenis zie. Jij lijkt veel meer op Paul en Patricia op mijn zus." Simone is nu op de rand van Erins bed komen zitten. "Ben jij dan nu mijn tante?" "Ja, meisje, dat ben ik. En nee, je hoeft ook voor mij niet te werken." Er schitteren lichtjes in Simones ogen. Zij heeft al veel gehoord over de verwarring die in Erin leeft over familie. Dat wordt dus straks nog moeilijker. Erin kijkt even naar Peter en Douwe, die nu met de hoofden bij elkaar naar het fotoboek zitten te kijken. "Je zou toch denken, dat wij op elkaar moesten lijken als Peter en Douwe." Simone kijkt haar aan. Dit was bijna te bot. "Meiske, wij zijn neven van ongeveer de zelfde leeftijd. Dan kan dat voorkomen." Peter reageert meteen. Douwe knikt. "Peter en Douwe één kind." is Ngolo's commentaar. Peter kijkt Ngolo verbaasd aan. "Dat kan niet, Ngolo. Wij zijn neven geen broers." "Kijken spiegel. Peter en Douwe één kind." Nu kijkt Peter in paniek naar Douwe. Dit kan niet. Zij zijn neven. Toch? "Kijk dan in jullie paspoorten. Daar kun je het wel in vinden." is het zachte commentaar van Simone in Peters oor. Peter wil het nog steeds ontkennen. Dit kan toch niet. Douwe kijkt naar de spiegel, die hij van Ngolo mee moest nemen. Hij wordt vreselijk kwaad. "Wie heeft dit verteld? Of niet verteld?" Zijn stem begint te beven. "Jullie gezichten, de manier waarop jullie je bewegen, de spiegel dus. Kijk

- 473 en ervaar. Bekijk jullie paspoorten maar. Bekijk desnoods jullie geboorteaktes. Maar accepteer het wel. Uit naam van de Cirkel. Douwe, nu niet kwaad worden. Dit moet rechtgezet worden." Alle kwaadheid loopt ineens uit Douwe weg. Zijn gezicht weerspiegelt echt Peters gezicht in ongeloof. Wat Simone zegt kan niet waar zijn. Langzaam pakken beide mannen hun paspoorten. Die leggen zij naast elkaar. Het maakt hen wel een aantal dingen duidelijk. Zoals, waarom zij nooit op dezelfde scholen en clubs mochten zitten. "Een tweeling?" Carla stamelt het zachtjes voor zich heen. "Waarschijnlijk zelfs een ééneiige tweeling, zoals Ngolo beweert. Zij zien er ongeveer gelijk uit, terwijl zij duidelijk in twee totaal verschillende gezinnen zijn opgegroeid. Zij hebben zelfs een aantal hobby's gemeen. En waarschijnlijk ook een voorkeur voor dezelfde dingen. In ieder geval wel voor dezelfde vrienden." Simone moet er eigenlijk in zichzelf om lachen. Het is alleen treurig om de verbijstering te zien op de gezichten van de twee mannen. Eerst lijkt het wel, of zij helemaal niet blij zijn met elkaar en dan kijken zij elkaar eens goed aan. Het is verwarrend, maar ook ergens verwarmend. Dan kijkt Peter boos op. "Er is er maar één, die uitsluitsel kan geven. Ik ga er heen. Douwe, jij past op de winkel hier. Ik ga deze confrontatie alleen aan. Als ik terugkom ben jij hoe dan ook mijn broer." Nu rent hij de kamer uit. Een verbaasde Carla en Erin achterlatend. Maar als Douwe naar Erin kijkt ziet hij even, dat zij een weten verbergt. Die dekselse meid wist het. Maar ook nu kan hij het haar niet kwalijk nemen. Hij zal haar wel even de oren wassen. Straks als hij alleen met haar is. Maar dan komt hij bedrogen uit. Hij wordt door Ngolo en de dokters de kamer uitgewerkt. Dit zou niet goed zijn voor Erin. Als hij weer in de keuken is met Ngolo kijkt hij hem boos aan. "Hoezo niet goed voor Erin? Die meid wist het allang. Al veel langer dan wij in ieder geval. En jij ook. Foei. Ons zo voor de gek houden. Hoe is het nu werkelijk met Erin? Ngolo, nu even geen flauwekul." Ngolo kijkt hem even aan. "Met Erin gaat het op dit moment niet echt goed. Dit heeft haar best wel uitgeput. Maar het moest naar voren komen. Het is het enige, dat de Cirkel kon redden." Douwe kijkt Ngolo aan, alsof hij water ziet branden. "Shit. Jouw Hollands is er snel op vooruit gegaan." Ngolo trekt even zijn wenkbrauwen op. "Ik arme Afrikaner medicijnman. Dat houdt rijke blanke Afrikaners lang voor de gek. Ik kan het helaas alleen niet lezen en schrijven. Wel Engels trouwens." "Is deze charade nog lang nodig dan?" Ngolo knikt even. Dan schrijft hij voor Douwe een briefje in het Engels met verontschuldigingen en uitleg, waarom Ngolo nog langer Ngolo moet spelen. "Weet Erin ervan?" "Nee. Erin denken Ngolo is wat hij is." 'OhOh, foute boel dus. Die meid heeft alles meteen door

- 474 tegenwoordig en zij heeft een gruwelijke hekel aan liegen. Peter trouwens ook. Ik heb best een beetje medelijden met zijn moeder. Die twee kunnen toch al niet zo goed met elkaar overweg, sinds Peters vader dood is. Is het eigenlijk wel zijn vader en moeder, of was het mijn vader en moeder? Nu wil ik het ook graag weten." "Wees maar niet bang. Ik zal het je straks wel vertellen. Nu even nog niet." Ngolo is verdwenen. Lydia komt de keuken in met een verschrikt gezicht. "Douwe, Christiaan kwam heel kwaad bij me over een toneelstukje, wat zou zijn opgevoerd. In Erins slaapkamer. Hij is echt boos. Niet over het toneelstukje, maar over de aanslag, die het op Erin heeft gedaan." "Oké, ik zal hem wel iets geven om zich op af te koelen. Ik ga wel even met hem praten. Hij mag nog niet uit de school klappen en jij ook niet. Denk daar maar om. Waar is hij nu?" "In onze slaapkamer. Ik denk, dat hij probeert uit te vogelen, waar Ngolo zich bevindt" "Dan kan hij lang zoeken. Maar dat weet hij wel." Douwe loopt naar de slaapkamer, die aan Lydia en Christiaan is toegewezen. Hij klopt zachtjes op de deur. Christiaan trekt woest de deur open. "Oh, ben jij het? Kom binnen. Ga zitten en vertel." "Wat wil je weten? Of het voor mij een verrassing was zojuist? Ja, dat was het en het is nog steeds een beetje irreëel. Of bedoel je, dat ik weet, dat Erin hier in betrokken is? Ja, dat weet ik nu wel. Die kleine dondersteen weet soms dingen, die ons niet duidelijk zijn. Ik neem aan, dat jij ook wel eens gewerkt hebt met mensen, die werkelijk paranormaal begaafd zijn. Erin is dit in grote mate. Er zijn er trouwens meer in de Cirkel. Ik denk, omdat zij ons gemakkelijker kan roepen. Jij bent ook paranormaal begaafd, Christiaan. Of noem jij het anders?" "Oké, zo kan die wel weer. En nee, ik noem het niet anders. Maar die flauwekul beneden was niet goed voor dat meisje. Daar maak ik me kwaad om. En nu ga jij me vertellen, dat zij degene is die de dienst uitmaakt." Douwe kijkt hem even aan en knikt dan nadenkend. "Wel eens gehoord van grote geesten, die terugkeren, om kromme dingen recht te maken? Ik denk, dat zij er een is. Erin is Mgabi en ook Erin. Als Mgabi klaar is, wordt zij weer Erin. Hoe vertel je nu zoiets. Goed, Mgabi, de voorvader van Ngolo is dus teruggekeerd om de Cirkel te starten. De Cirkel is in eerste instantie bedoeld om mensen te helpen. Om mensen bij elkaar te brengen, die uit elkaar gedreven zijn. Dan om een aantal paranormaal begaafden bij elkaar te brengen, die als een team kunnen werken, om mensen beter te gaan maken. En dan als een groot gezin voor al deze individuen, die dat allemaal nodig hadden. Klopt dit volgens jou een beetje?" Christiaan is op bed neergezegen en houdt nu zijn hoofd vast. "Stop. Dit gaat me te snel. Schrijf het alsjeblieft even voor me op. Dan kan ik erover nadenken.

- 475 Ik ben zo moe. Vanmorgen dat gedoe met Francis, toen dat theater beneden. Toen de artsen een beetje kalmeren. Sjaak vloog zowat door het dak, toen hij zag hoe Erin er aan toe was. En nu jouw verklaring. Het is me nu een beetje teveel. Sorry, Douwe, dat ik zo straks zo tegen je uitviel. Ngolo heeft me dus niet voor niets naar bed gestuurd. Nu kan ik hem ook al niet meer als kwade genius voorstellen." "Nee, hij is een doodgewone vent. Nou ja, niet helemaal doodgewoon dan. Maar hij is nog steeds mens. En ook hij maakt dus wel eens foutjes. Anders was jij er niet eens achter gekomen." Ook Douwe gaat nu op de rand van het bed zitten. "Waar zou Peter nu zijn? Waar is hij eigenlijk heen gegaan?" Douwe kijkt Christiaan aan. "Naar de vrouw, die als een moeder voor hem geweest is, totdat haar man stierf. Toen was het ineens uit. Dat was voor hem een rottijd, want toen ontdekte hij net, dat hij onvruchtbaar is (Of was?). Hij moet het haar hebben verteld.” Douwe zwijgt nu een poosje. "Zij woont dus in de Dordogne. Hij is in zijn toestand dat hele roteind gaan rijden. Nee, dat kan niet. Hij heeft medicijnen. Dan rijdt hij echt niet. Hij is de verantwoordelijke van de groep. Hij is de Papa. Hij heeft natuurlijk een taxi genomen naar het vliegveld. Ik bel hem even, dat ik met hem mee wil." Douwe grijpt zijn telefoon en belt Peters nummer. Hij krijgt Peter gelijk aan de lijn. Als hij hem vraagt te wachten, krijgt hij een hele tirade over zich heen. Peter wil echt alleen. Douwe moet nu even voor Carla en Erin en de groep zorgen. Peter heeft een rekening te vereffenen. "Oké, ik zal hier voor je oppassen, maar doe wel voorzichtig. Zij is nog altijd mijn familie en daar heb ik er maar weinig van. Pas goed op jezelf." Douwe hangt glimlachend op. Christiaan kijkt hem nieuwsgierig aan. "Tegen de tijd, dat die in de Dordogne is, is hij razend en krijgt zij een keer de wind van voren. Jij kent haar niet. Maar ik gun het haar eigenlijk wel." Douwe staat op en loopt de kamer uit. Hij loopt rechtstreeks naar Erins slaapkamer. Daar gaat hij binnen zonder kloppen. Erin ligt echt doodstil in bed. Haar gezichtje staat erg moe. Zij kijkt hem aan met een schuldige blik. "Wat heb jij uitgevreten? Beken maar meteen, dan ben je er ook meteen af." "Ben je erg boos, Douwe, over wat er zojuist is gebeurd?" Hij kijkt haar een paar minuten aan en knikt dan. "Ja, jij hebt jezelf weer over de kop gewerkt. Voor straf mag je vandaag je bed niet meer uit. En niet zelf eten." Au, dat komt hard aan. Erin kijkt heel sip. Zij draait haar gezichtje naar de muur om te verbergen, dat zij erom moet huilen. "Je mag er best om huilen. Je mag best verdrietig zijn. Dat maakt mijn besluit niet anders, maar wel mijn troost." Nu kijkt Erin hem even verbijsterd aan. "Ik heb mijn besluit genomen, omdat jij het nu niet aan kunt om aan tafel te gaan. Peter is even weg. Hij heeft mij de opdracht

- 476 gegeven om goed voor jou en Carla te zorgen. Goed, jij blijft dus in bed tot ik terug ben. Ik zoek Carla op en dan komen we samen bij jou zitten. Lief zijn, anders lig je morgen ook de hele dag in bed. Denk daar maar om." Douwe loopt rechtstreeks naar de keuken. Daar zit Carla met een bedrukt gezicht achter een kop koffie. Zij zit met haar rug naar Douwe toe. "Carla, waarom ben jij bedroefd? Ben jij bang, dat Peter iets zal overkomen of is er iets anders?" Douwe vraagt het haar zachtjes. Zij kijkt hem even in de ogen. Haar lippen trillen. "Gaat de hele groep nu uit elkaar vallen? Wie blijven er dan nog over? Kom jij dan nog wel bij ons? Douwe, ik ben bang." Douwe zakt bij haar op een knie. "Meiske, de groep wordt op deze manier gesmeed tot een stalen wapen. Een wapen, dat niet bij het minste of geringste breekt. De groep blijft netjes bij elkaar. Peter is morgen al weer terug, denk ik. Francis zal zich in de toekomst wel gedragen en wij gaan nu voor die kleine dondersteen zorgen. Chris neemt zolang de anderen voor zijn rekening. Sjaak is net vader geworden en moet nog wennen. Caroline ook. Waar is Donja? Die moet jou even helpen. En Lydia, die kwam mij roepen. Ik ben bang, dat Christiaan Ngolo gaat verraden. Shit, dat heb ik hem niet gezegd. Nou dan Simone maar even inschakelen. Kan die alleen de wind geweldig van voren krijgen. Nou, is ook eigenlijk wel een beetje verdiend." Douwe belt even met Simone, dat zij met Christiaan moet gaan praten over Ngolo. Zij wil eigenlijk niet, maar Douwe maakt daar korte metten mee. Dan belt hij Donja op haar mobiel, om haar te vragen, waar zij uithangt. Hij heeft haar nodig. Donja was even de tuin in gelopen met Viola. Zij komt meteen naar Erins kamer. Douwe pakt nu Carla onder de arm en neemt haar mee naar Erins kamer. Erin ligt er een beetje zielig bij. Als Carla haar vraagt, waarom zij zo zielig kijkt, legt zij uit, dat Douwe haar straf heeft gegeven en waarom. Carla heeft wel een beetje medelijden met Erin, maar kan er niets aan doen. Douwe is nu even Papa. Tot Peter terugkomt. En Papa's zijn de baas. "Op opa's na dan." Henk komt even om de hoek kijken. Hij knipoogt naar Douwe. "Douwe, wil jij even met Sjaak komen praten. Hij is gigantisch nijdig en Caroline krijgt hem niet rustig." Douwe trekt zijn wenkbrauwen op. "En jij ook niet?" Henk moet lachen. "Nee, ik wil nog even welkom blijven. Het zijn schatten van baby's." Douwe lacht. "Oké, ik kom al." Net komt Donja binnenlopen. Zij kijkt Douwe vragend aan. "Even een beginnend brandje blussen. Er is vuurwerk geconstateerd." Nu loopt Douwe met Henk naar de kamer waar Sjaak en Caroline zijn ondergebracht. Daar gaat hij een stevig gesprek aan met Sjaak. Nu is Douwe even de verantwoordelijke. Hij verteld Sjaak ook van de ‘straf’ die hij Erin heeft opgelegd. Dan bekoelt Sjaak enigszins. Francis' idee is er niet

- 477 van gekomen en Francis zelf mag de hele dag niet uit bed. Chris is nu erg streng. Dat is ook wel nodig. Francis heeft alle rust nodig. Douwe loopt later op de dag nog even bij hem binnen. Christiaan is er dan ook. Francis slaapt aan een stuk door. Christiaan is eigenlijk een beetje ongerust. Dat het al te lang heeft geduurd. Dan is het herstel ook langduriger. En pijnlijker. Douwe bekijkt de slapende Francis eens goed. Het is ook nog zo'n jongen. Een lange pezige slungel. Douwe weet wel, dat Francis ook heel sterk is, maar hij is ook veel te mager. Weer één die bijgevoerd moet worden. Sjaak is er ook al zo één. Die denkt dan ook nog, dat hij te dik zal worden. En Christiaan heeft ook al niets bij te zetten. Douwe kan wel zien, dat de voorbije nerveuze weken er diep hebben ingehakt. Zelfs Bob, die toch nooit echt slank is geweest is een aantal kilo's kwijtgeraakt. En dat terwijl hij niet eens direct betrokken was, tot op het laatste moment. Douwe moet trouwens ook nog even hallo zeggen tegen Theresa. Die heeft hij nog helemaal niet gezien. Douwe vraagt Christiaan nu om een mannenvergadering op te roepen. Er moet gepraat worden. Anders valt straks de boel wel uiteen. En dat wil Douwe echt niet. Christiaan wijst Francis met zijn hoofd aan. "Die is nu geen man. Die is even niet aanwezig. Gewoon laten liggen." Douwe maakt daar korte metten mee. Hij belt nog wel even naar Frits en Ricardo. Die moeten ook maar even komen als het kan. Dan loopt hij nog even naar het kantoor om Harry op te halen. Die is ook nodig. Helaas ontbreken nu Peter en Francis. De twee mannen waar het mee begonnen is. Harry en Douwe komen onderweg naar huis Ngolo in de tuin tegen. Die nemen ze ook maar even mee. Hij krijgt nu geen kans van protesteren. "Jij bent ook een man. Alle betrokken mannen, die aanwezig kunnen zijn. Dus ook jij." Leo was eigenlijk al naar huis gegaan, maar komt nog even iets ophalen. En natuurlijk even naar de twee baby's kijken. Het zijn twee heerlijke jongens. Douwe krijgt ineens een goed idee. Hij loopt naar de kamer van Sjaak en Caroline. Daar stuurt hij Caroline weg. Als Sjaak wil protesteren fluistert Douwe hem iets in het oor. Sjaak kijkt hem even aan en geeft dan schoorvoetend toe. De vergadering wordt in de woonkamer gehouden. Alle aanwezige vrouwen worden naar de keuken gestuurd. Douwe zal de vergadering openen met de mededeling, dat er enige geheimen aan het licht zijn gebracht. Dat er maatregelen zijn genomen tegen enkele leden van de Cirkel, Dat de Cirkel weer is uitgebreid met enkele volwassen leden en dat de eerste kinderen in de Cirkel hun intrede hebben gedaan. De geheimen worden door iedereen behandeld. Dat Francis geadopteerd is, is eigenlijk voor de Cirkel niet zo van belang, behalve dat het de verhouding tussen Erin en Francis weer

- 478 vrijmaakt. De maatregelen tegen Francis zaten er toch al aan te komen. Daar was iedereen al van overtuigd. Alleen de invulling en de afwerking zijn nogal verrassend. De maatregelen tegen Erin zijn gewoon een voortvloeisel uit haar onvermogen om gewone dingen te doen. De nieuwe leden zullen aan de heren worden voorgesteld. Dit is de eerste keer, dat nieuwe leden op deze wijze zullen worden voorgesteld. Douwe belt even naar Donja in de keuken. Die vraagt Susan en Theresa om even met de beide baby’s naar de woonkamer te gaan. De dames in de keuken vragen zich af, waarom Susan en Theresa dit moeten doen. De heren worden aan Susan en Theresa voorgesteld. Alleen Bob hoeft niet echt aan Theresa worden voorgesteld. Als hij Sjaak een beetje vreemd aankijkt geeft deze hem ter overdenking, dat de leden ook zelf lid zijn en niet aangetrouwd. Daarom is Jaquelien ook niet aanwezig geweest bij de vorige vergadering. Jaquelien is geen lid, maar komt herstellen. Dit vertelt Sjaak maar niet. Bob heeft het er al moeilijk genoeg mee. Susan houdt alle mannen Sjaaks oudste zoontje voor. De kleine Ralf Messink. Dan showt Theresa zijn broertje Conrad. Deze knulletjes worden door alle mannen bewonderd en geknuffeld. Ngolo kijkt beide kinderen in de ogen en knikt. Hij geeft Ralf aan zijn pleegvader en neemt zelf Conrad op de arm. Sjaak kijkt hem aan. Dan kijkt hij Ralf aan en er loopt een enkele traan over zijn wang. Douwe slaat zijn arm om Sjaaks schouders en troost hem. Ralf en Conrad zijn een ééneiige tweeling. Dan wordt het laatste geheim aan de vergadering onthuld. Douwe doet de mededeling, dat is komen vast te staan, dat hij een ééneiige tweeling vormt met Peter. Dat één van hen is geadopteerd door een oom en tante. Dat daarom Peter op deze vergadering ontbreekt, omdat hij op zoek is naar de waarheid over hun bestaan, om de Cirkel te beschermen tegen verval door geheimen. Hij benadrukt, dat de tegenstanders, wie dat ook moge zijn, gebruik zullen proberen van deze oude geheimen. Dat daarom de Cirkel zal worden gebouwd op zoveel mogelijk openheid. Dit houdt niet in, dat iemand geen geheimen mag hebben. Met een blik op de artsen in hun midden. Er is zelfs sprake van beroepsgeheim. Maar de Cirkel zelf zal geen geheim zijn. Het is geen geheim genootschap. Het is slechts een vergadering van gelijkgestemden in diversiteit. De heren worden verzocht de baby’s weer af te staan aan de dames en zich bij diverse dames in de andere vertrekken te voegen, om het nieuws van deze avond door te geven. Helaas was het niet mogelijk, om allemaal in één vertrek bij elkaar te komen, daarom is er gekozen voor een mannenvergadering. Misschien zal er volgende keer worden gekozen voor een vrouwenvergadering. De mannen gaan weer aan het werk, voor zover dat er is. Douwe loopt

- 479 zich een beetje te verbijten. Er zit hem iets dwars, maar hij weet niet wat. Het is net, of hij iets verwacht, maar niet kan zeggen wat en dat hij graag wil, dat het komt. Hij wordt helemaal kriegel van zichzelf. Uiteindelijk zoekt hij Christiaan maar op. “Chris, ik word gek van mezelf. Mag ik met jou komen praten? Misschien wordt het mij dan duidelijk. Sorry, ik ben niet erg duidelijk." "Kom jij maar eerst eens tot rust, jochie. Je bent net een gestresste kip, man. Het is voor jou wel weer een beetje veel geweest, nietwaar? Zitten en ademhalen. Dan kun je straks wel weer je handen laten wapperen." Douwe kijkt hem perplex aan. "Christiaan, weet jij wat je net gezegd hebt? Kun jij Lydia opzoeken? Ik wil Ngolo zo snel mogelijk spreken. Wij zijn jagers dus de beste verdedigers. Nu hebben we een heleboel te verdedigen. Vooral die twee lekkere knullen. En Erin natuurlijk. Wat is de jagerstaal van oudsher? Christiaan, denk na." Douwe wil meteen wegrennen, om Ngolo te gaan zoeken, maar nu grijpt Christiaan in. "Wohhhh, rust. Eerst tot jezelf komen. Dan pas de boel opzetten. Je zocht een klankbord. Nu heb je er één. Vertel rustig, wat wil je gaan doen?" Douwe is haast niet te houden. Hij is heel nerveus. "Douwe, kalm aan. Denk even goed na." Ngolo komt de kamer in. Christiaan kijkt hem even ontstemt aan. Dan kijkt hij een beetje verbluft. "Ngolo, hoe snel leer jij een taal spreken?" is zijn verwonderde vraag. Ngolo lacht even. "Daar doe ik langer over dan Erin. Geloof me maar. Douwe, ik denk, dat jij er ook langer over doet om de mensen hier gebarentaal te leren. Die tijd hebben we niet meer. Maar een paar gebaren kan wel." "Ho, wacht even. Nu kan ik jullie echt niet meer volgen. Even een beetje kalmer." Christiaan trilt helemaal. Hij heeft het gevoel, dat hij zelf helemaal over gaat koken. "Laten we even wat rust nemen. Dan komen we er sneller. Geloof me maar." Ngolo knikt. "Oké, nu allemaal zitten en rustig. Christiaan, voor jouw informatie en alleen de jouwe, ik spreek al langer dan dertig jaar goed Nederlands. Ik kan het alleen niet lezen of schrijven. Wel Engels. Ik heb in mijn jonge jaren in Newport gestudeerd. Toen kwam ik wel eens in aanraking met een Nederlander. Vandaar. Bovendien heb ik op de grote vaart gewerkt. Die kapitein was een vroegere maat van mij. Één die ik kan vertrouwen. Hij komt trouwens hierheen. Ik denk, dat hij morgen wel zal arriveren. Nu Douwe, rustig jouw idee uitleggen." "We kunnen iedereen een paar tekens uit de gebarentaal leren, zodat wij ongehoord kunnen communiceren met elkaar. Zo kunnen we elkaar dingen duidelijk maken, die we niet voor onze tegenstanders willen weten. Als ik het goed begrepen heb, richten zij microfoons op ons? Of hoe doen zij dat?" Het is voor Douwe nog heel verwarrend. "Nee, geen microfoons. Maar wel een soort gedachtenet. Dat vangt helaas

- 480 voor hen alleen gesproken woorden op. En niet overal. Ik heb er op gestaan, dat Christiaan en Lydia in deze kamer werden ondergebracht. Die ligt recht boven de kamer van Erin. Dit deel van het huis is beschermd." Christiaan kijkt Ngolo aan en bloost dan heftig. "Nee, ook daartegen." lacht Ngolo. Nu bloost Christiaan nog heftiger en ook Douwe moet erg lachen. "Nu even weer serieus. Welke tekens moeten we leren? Zetten we dat op schrift? Waar hebben we een vrije ruimte om te oefenen? Laten we nu maar alvast wat op papier zetten." Er wordt nu een uurtje stevig gewerkt door de drie mannen. Dan gaat Douwes mobiel af. "Douwe. Ja, Peter, ik kan je goed horen. Waar ben je? Op het vliegveld? Ben je al weer terug uit Frankrijk? Wat? Heb je haar meegenomen? Ja, ik kom zo snel mogelijk. Doe maar kalm. Chris zal me vast wel even willen rijden." Douwe kijkt nu Christiaan even aan. Die knikt even. "Oké, we komen er aan. Tot zo." Christiaan kijkt naar het verbijsterde gezicht van Douwe. "Heeft hij zijn moeder meegenomen hiernaartoe? Zij stond in Parijs op het vliegveld op hem te wachten. Waarom? Ik dacht, dat zij niet goed met elkaar overweg konden." Christiaan pakt even een jasje en zijn sleutels en loopt met Douwe naar beneden. Hier gaan ze even naar Erins slaapkamer, om te melden, dat zij Peter en zijn moeder gaan ophalen. Carla is helemaal perplex en een beetje kwaad. Die mag haar schoonmoeder niet zo erg. Niet na wat er toen is gebeurd. Dan lopen ze nog even naar Francis' slaapkamer en melden ook daar, dat zij even samen weggaan, om Peter en zijn moeder op te halen. Simone kijkt even op. Zij zit naast Francis' bed. "Geef haar maar een slaapkamer voor de nacht. Dan hoeft ze niet in een hotel. Ik denk, dat die allemaal vol zullen zitten nu. Pas op in het verkeer. De Koninginnenacht begint zo." Dan lopen de mannen door de keuken, waar zij zich ook even afwezig melden, naar Christiaans auto. Het is best fris buiten. Zij halen Peter en zijn moeder op van het vliegveld en brengen ze naar Francis' huis. Daar is het nog een drukte van belang. Het diner is een beetje verlaat gebracht, want de cateringservice heeft pech gehad met een auto. Daarom moeten de meeste mensen nog eten. Alleen Erin heeft haar bordje met eten al naast het bed staan. Carla ziet er scherp op toe, dat Erin in bed blijft. De straf, die zij van Douwe heeft gekregen, was wel verdiend. Dat Carla nu weer zo nerveus is over het bezoek van haar schoonmoeder, is niet echt bevorderlijk voor Erin. Als Sjaak even komt kijken, hoe alles met Erin gaat, jaagt hij Carla ook snel de kamer uit. Lydia moet het maar een keertje overnemen. De baby's liggen nu toch in bed. Daar kan ze nu niet mee tuttelen. Sjaak heeft vanmiddag amper kans gezien, om zijn jochies te zien, laat staan vast te houden. Hij is een

- 481 beetje uit zijn hum. Hij gaat zelf even bij Erin zitten. Die doet moeite om haar eten allemaal binnen te krijgen. Door haar vermoeidheid kan zij nu niet goed eten. Sjaak bromt een beetje op haar. Zij kijkt heel schuldbewust. Gelukkig is dit een extra maaltijd en niet haar echte voeding. Als zij met veel moeite haar bord heeft leeggegeten, legt hij haar weer in bed en moet zij gaan slapen. Als Peter hoort, hoe moe Erin is geworden van die stunt van vanmiddag, dan zwaait er vast wat voor haar. Erin kijkt een beetje bang. Peter is echt geen gemakkelijke Papa. Die is echt streng. En Douwe natuurlijk ook. Dat is ook iets, dat ze gemeen hebben. Erin gaat maar gauw slapen. Als Peter een halfuur later aankomt, ligt zij net lekker te slapen. Peter heeft van Douwe al gehoord, wat die voor straf gegeven heeft. Nu komt hij even om een hoekje kijken. Zijn moeder is in de keuken gebleven. Hij heeft haar onderweg verteld van deze dochter van hen. Zij heeft even geknikt. "Ik ben dus al oma." was haar commentaar. Zijn moeder heeft hem wel het een en ander uitgelegd, over waarom zij het contact heeft afgehouden en waarom zij hem toen niet heeft kunnen steunen. Maar wat er precies aan de hand is, wil zij alleen in bijzijn van Carla en Douwe vertellen. Daar moeten ze dan straks maar even voor gaan zitten. Ngolo heeft hem aangeraden, om dat in Erins slaapkamer te doen. Erin heeft er namelijk ook mee te maken. Wel moeten conflicten zoveel mogelijk worden voorkomen. Daarom zullen ook Sjaak en Christiaan aanwezig zijn. Peter heeft nu eigenlijk helemaal geen honger. Helaas heeft zijn moeder al aangegeven, dat er geen maaltijd werd geserveerd in het vliegtuig, dus hij kan niet doen, alsof hij al heeft gegeten. Zijn hart klopt in zijn keel. Ergens is hij echt heel erg boos. Maar aan de andere kant wil hij het ook graag goedmaken met zijn moeder. Zij is ook een goede moeder voor hem geweest toen hij nog een kind was. En ergens kan hij haar beweegredenen wel begrijpen nu, maar het is nog steeds niet leuk. Ngolo deed daarnet anders wel een beetje vreemd. Het is, dat Peter nu druk is met andere dingen, anders ging hij nu op onderzoek uit. Hij kijkt nog even naar zijn kleine meisje en gaat zich dan maar een bord eten halen. Het wordt buiten al donker. De lampen op straat gaan aan. Als Erin een klein uurtje later wakker wordt kan zij naar buiten kijken. Daar is alles donker behalve één gezicht. Een gezicht vlak bij haar slaapkamerraam. Zij gilt hoog en hard. En zij blijft gillen. Bang ineen gedoken op haar bed. Christiaan stormt als eerste haar kamer in. Ziet waar zij naar kijkt en trekt als eerste de gordijnen dicht. Dan slaat hij zijn armen om Erin heen en probeert haar te sussen. Hij is zelf ook heel erg misselijk geworden, toen hij zag, wat zich voor dat raam bevond. Erin is hysterisch. Sjaak baant zich een weg, door de mensen, die

- 482 komen kijken, wat er aan de hand is. Christiaan ziet Hugo staan. Als Sjaak Erin overneemt en haar een injectie met een kalmerend middel geeft, loopt Christiaan naar Hugo en neemt hem even apart. Vertelt, wat hij en Erin hebben gezien. Hugo neemt nu Douwe en Peter mee naar buiten en loopt om het huis heen naar Erins slaapkamer. Daar vinden zij een stellage met een mensenhoofd eraan vastgemaakt. De rest van het lijk ligt eronder. Naakt. Vreselijk verminkt. De mannen worden er alledrie erg misselijk van. Hugo is direct bij zijn auto en roept versterking op. De politie is binnen vijf minuten aanwezig. Het lijk wordt zo snel mogelijk verwijderd. Als het lijk wordt opgetild, komt er een paspoort onder vandaan. Hugo raapt het voorzichtig op, als het is gefotografeerd. Hij kijkt in het paspoort en laat het aan de beide andere mannen zien. Nu weten zij ook, waarom Erin zo enorm hysterisch was. Het lijk is van haar oom. Voor haar moet het hebben geleken, alsof hij door het raam naar binnen kon komen. Peter is volkomen van de kaart. Zijn hartje is al zo ziek en dan dit er nog bij. Ngolo komt nu ook kijken. Als hij het paspoort ziet begint hij vreselijk te trillen. Hij is helemaal grauw in zijn gezicht en kan bijna niet meer op zijn benen staan. Douwe brengt hem samen met Peter meteen naar de keuken. Bob ziet Ngolo, als hij binnenkomt en staat meteen naast hem. Ngolo wordt neergelegd en Bob voelt meteen naar een pols. Die is nog redelijk voor iemand die zo'n shock heeft gekregen. Bob laat Christiaan even roepen. Leo was ook nog even aanwezig en komt meteen mee. Hij ziet de gezichten van Peter en Douwe en poot ze allebei op een stoel. Hij roept om Henk en Ricardo, die ook nog even gebleven is. Die komen meteen de keuken in gestormd. "Hou die twee op hun stoel. Ik haal even mijn tas. Het wordt hier een steeds grotere puinhoop." Ngolo komt langzaam wat bij. Bob houdt hem op de grond, totdat duidelijk wordt, dat alles goed gaat. Op dat moment komt net Christiaan aanlopen. Hij heeft eerst Sjaak even geholpen met Erin. Hij heeft zelf ook wel een klap gekregen. Susan komt nu ook aanlopen. Die kijkt Peter even in het gezicht. "Dit gaat dus niet goed. Christiaan heb jij nog medicijnen hier staan?" Christiaan knikt. Hij is even bezig met Ngolo. Die wil hem wegduwen en opstaan. "Nee, jij blijft waar je bent. Nu ben jij even aan de beurt. Sorry, Ngolo, maar ook jij bent maar een mens en je kunt niet alles hebben. Erin is nu even onder controle." Ngolo zakt terug. Zijn gezicht krijgt weer een beetje kleur. Leo komt ook de keuken in met zijn dokterstas. Die neemt Douwe voor zijn rekening, terwijl Susan zich over Peter ontfermt. Als een gealarmeerde politiedokter arriveert, is bijna alle leed alweer geleden. Er is alleen nog een zeer geschokt huishouden. De vrouwen proberen zoveel

- 483 mogelijk te helpen. Wie niet direct kan helpen, maakt plaats. Als Ngolo, Peter en Douwe wat opknappen, richt Leo zich op Hugo, terwijl Susan nu samen met Bob Christiaan onder handen neemt. Die staat nu ook te trillen als een riet. Hij weet wat Erin heeft gezien. Dit zal hem nog wel een aantal nachten uit zijn slaap houden. Peter staat langzaam en beverig op en loopt naar Erins kamer. Daar ligt Erin slap op bed. Carla zit er met tranen in de ogen bij. Als zij Peter in de gaten krijgt, verschiet zij helemaal van kleur. Zij komt meteen naar hem toe. Dan ligt de arm van zijn moeder om zijn schouders en die brengt hem naar een stoel, waar hij in gaat zitten. Hij trekt Carla op zijn schoot en wil haar niet meer laten gaan. Hij fluistert haar iets in het oor. Zij wordt helemaal wit en kijkt hem verbijsterd en bezorgd aan. Lydia komt de kamer in en loopt op Erin af. Op dat moment wordt Erin even iets wakker. Zij wil weer gaan gillen, maar er komt geen geluid. De aanwezigen in de kamer vrezen het ergste. Dan hoest Erin een paar keer en kreunt. Zij ziet groen en moet meteen overgeven. Zij is zo misselijk. Sjaak komt nog even kijken, of alles goed gaat. Hij ziet wat er met Erin gebeurd en dat Lydia dit goed in de hand heeft. Hij knikt. Dit gaat vast wel goed. Dan kijkt hij naar Peter, die met grote angstogen naar zijn kleine meisje zit te kijken. Die ziet een beetje grauw, maar niet zo erg meer als eerder. Sjaak loopt op Peter toe en voelt even naar zijn polsslag. Die is aan de hoge kant, maar dat is nu niet meer dan normaal. Peter kijkt Sjaak even aan, Schrijft iets op een papiertje en geeft het aan Sjaak. Die leest het en tuimelt bijna ondersteboven. Lydia ziet het gebeuren maar kan niet ingrijpen. Peter gelukkig wel. Die vangt zijn vriend even op. De mannen verlaten nu de slaapkamer en gaan terug naar de keuken. Hier verzamelen zich nu alle aanwezige mannen. De vrouwen worden naar de woonkamer en de slaapkamers gestuurd. Simone heeft van de opwinding niet veel meegekregen en Francis is overal doorheen geslapen. Als Simone hoort, wat er gebeurd is, komt zij even in de keuken naar Hugo kijken. Hij stelt haar snel gerust. De politiedokter en een collega van Hugo zijn de enige mannen, die nog niet aangeslagen zijn. Ricardo moet zo snel mogelijk naar huis, om te voorkomen, dat zijn vrouw en moeder geruchten te horen krijgen. Henk verdeeld zijn aandacht over zijn zoon en zijn schoonzoon. Hij probeert beide ertoe te krijgen om naar bed te gaan. Als dat niet direct wil lukken, komen Leo en Bob hem even helpen en de twee mannen worden even netjes onder handen genomen. Leo neemt Sjaak mee naar zijn slaapkamer en veegt hem even fors de mantel uit. Sjaak laat zich dan in bed helpen. Bob heeft iets meer moeite met Christiaan, die dan ook een aardig eind eigenwijzer is. Hier

- 484 komt Henk even te hulp. Ook Christiaan wordt meteen in bed gestopt. Geen pardon. Dan keren Henk, Bob en Leo terug naar de keuken om de volgende patiënten aan te pakken. Douwe ontfermd zich over Ngolo en brengt hem naar zijn slaapkamer. Dan gaat Douwe zelf even bij Peter kijken. Zij kijken elkaar aan en lopen gezamenlijk naar Erins slaapkamer. Daar moeten zij aanwezig zijn. De anderen kunnen op hun hoofd gaan staan. Er wordt eerst voor Erin gezorgd. En voor Carla. Douwe duwt Peter weer in de stoel met Carla in zijn armen en gaat zelf bij Erin op de rand van het bed zitten. Erin is nu niet misselijk meer. Zij ziet er nog heel slecht uit, maar knapt toch een beetje op. Hugo's collega komt nog even alles in ogenschouw nemen en besluit meteen, dat er extra beveiliging moet komen. Hij zegt dit hardop, zodat Erin hem kan horen. Hij heeft op het bureau al aardig wat over Erin te horen gekregen. Van reddingswerk tot tekeningen als verklaringen en fietsjes, die weggegeven worden. Hugo heeft al veel verteld over dit lieve dametje. Hij hoopt, dat zijn opmerking een beetje een opluchting voor Erin zal zijn. Erin krijgt het niet helemaal mee, maar voelt wel zijn intentie en lacht verlegen naar hem. Er wordt even overleg gepleegd, wie er nu voor Erin zouden zorgen. Dat zijn Leo en Bob. Die zullen samen bij Erin waken. De gordijnen zullen gesloten blijven. De mannen praten zachtjes met elkaar. Eerst over de vondst en wat dit met de mensen in het huis heeft gedaan en dan over hun beroep. Over Leo's twijfels over zijn beroepskeuze. Dat hij vindt, dat hij een slechte huisarts is. Daar zit Bob echt van te kijken, want Sjaak en Leo zijn wat van de beste huisartsen, die hij kent. Hij heeft zelf een andere huisarts, maar zou best willen overstappen. Dit zegt hij niet, want hij weet wel, dat Leo dat niet wíl horen. Hij laat Leo nu maar even praten. Morgen of overmorgen gaat hij er wel mee naar Susan, Sjaak en Christiaan. Die moeten weten van Leo's twijfels aan zichzelf. Want het is wel duidelijk, dat Leo veel meer twijfelt aan zichzelf dan aan zijn beroepskeuze. Dan vertelt Leo Bob iets, wat hij nog nooit iemand heeft verteld. Eerst vertelt hij van de school bij de nonnen en de paters. Dan over wat er met hem in de vijfde klas is gebeurd. Dat hij bepaalde mensen in een ongeoorloofde positie heeft overlopen. Van het pak rammel, dat hij toen heeft gekregen. Van de angst, dat anderen het zouden ontdekken. Van de angst, dat het zijn zuster heeft vermoord. Dat hij door zijn zwijgen zijn zus heeft vermoord. Van het niet kunnen ingrijpen in het afglijden van zijn vader. Dat hij zichzelf de schuld hiervan geeft, omdat hij bang is, het niet gewild te hebben. Dat hij bang is geen goed mens te zijn, omdat hij zijn vader zo heeft gehaat. Van de moeite die hij heeft om iemand te vertrouwen. Dat hij dan

- 485 zelf ook niet te vertrouwen is. Dat hij bang is iemand iets aan te doen, zonder het te willen. Dat hij heeft gemerkt, dat hij soms van patiënten weet, dat zij niet beter zullen worden. Dat hij dan uit schuldgevoel de neiging heeft te ver te gaan. Dat hij dit niet wil voelen. Het lijkt of Leo een hele woordenstroom aan het overgeven is. Als het te erg wordt en Bob hem niet meer kan stoppen, gaat Bob snel naar de keuken, waar Douwe op wacht zit. Die haalt Susan op en Leo krijgt een kalmeringsmiddel toegediend en wordt afgevoerd naar bed. Douwe komt dan maar bij Bob zitten. Die stelt voor om Theresa de wacht in de keuken over te laten nemen. Bob voelt zich daar veel veiliger bij. Dan vallen de mannen stil. Er wordt even niet gesproken. "Douwe, wat gebeurt hier allemaal. Ik weet, dat de meesten van de anderen paranormaal begaafd zijn. Ik weet ook, dat Erin dit in grote mate is. Ik ben niet gek en ik weet, dat er meer is onder de zon. Sjaak wil mij hier niet veel over vertellen en blijft een gesprek hierover maar afhouden. Ngolo wil maar met me praten. En volgens mij niet alleen over Erin. Als het klopt, wat ik over Ngolo heb opgevangen, is die heel erg paranormaal begaafd. Zelfs nog meer dan Erin? Ik weet, dat Theresa ook paranormaal begaafd is. Zij wil dit niet, maar zij is het wel. Maar wat doe ik hier dan? Ach, wat zeur ik nou. Ik ben zelf komen aanlopen. Die kleine meid moet echt in de gaten worden gehouden. Nu even over vanavond. Kun en wil jij er over praten? Ik wil graag weten, wat er precies is gebeurd. Kan dat trouwens wel hier? Of krijgt zij er teveel van mee? Kunnen wij er misschien later over praten of weet jij iemand, die mij hiermee kan helpen?" Bob is even buiten adem. Douwe zit hem even aan te kijken. "Nee, daar wil ik nu en hier niet met jou over praten. En niet om haar, maar nu is dat niet goed voor jou. Jij bent niet komen aanlopen, zoals jij dat noemt. Jij hebt gereageerd op haar oproep. Sorry, Bob maar meer vertel ik je nu nog even niet. We worden zo afgelost en dan neem ik jou mee. Dan zullen we praten. Laten we nu maar even een spelletje gaan doen. Jij bent niet zo'n schaker, dus laten we maar eens kijken, of jij mij kunt verslaan met dammen. Ik denk echt, dat Peter een veel betere dammer is, maar die wil nou eenmaal een goede schaker worden. Hem is voorgehouden, dat schaken netter is dan dammen. Schaken zou een denksport zijn en dammen maar een spelletje. Mijn neus. Gekke Peter. Hij moest onderhand toch beter weten." Douwe praat met veel warmte over Peter. Het voelt nog steeds vreemd, maar nu begint hij een beetje te wennen aan het idee, dat hij en Peter broers zijn. En nog meer dan broers. Broers met die speciale band, die eeneiige tweelingen kunnen hebben. Simone en Donja komen zachtjes pratend de kamer binnen. Donja probeert Simone te

- 486 bewegen terug te gaan naar Francis' kamer, waar Simone heeft liggen slapen op een bijgeplaatst bed. Dan kan Simone voor Francis zorgen. "Donja, die is zo weg van die medicijnen van Chris, dat hij niet eens zou merken, dat er een bom op hem valt. Zelfs als die niet afging." Simone weet wat zij wil. Zij wil nu bij haar toekomstige schoondochter zitten. Die kleine meid heeft haar harder nodig nu. Douwe knikt. Dan pakt hij Simone bij de arm en neemt haar weer mee de kamer uit. Daar staat Ngolo al op hen te wachten. Die brengt Simone terug naar haar bed op Francis' kamer. Dit valt haar heel erg tegen, maar zij legt zich er maar letterlijk bij neer. Susan komt nu vanuit de keuken Erins slaapkamer in. De twee mannen lopen samen naar de keuken. Daar komt Ngolo bij hen zitten. Ngolo beduidt Bob om even te zwijgen. Dan gaan hij en Douwe in die befaamde halfslapende toestand. Het is trouwens de eerste keer, dat Bob Douwe dit ziet doen. Hij weet wel, dat Sjaak dit kan. Het schijnt een soort trans te zijn. Het lijkt een beetje, op wat Erin toen deed in de behandelkamer, maar dan bewuster en positiever. Bob wacht maar rustig af. Hij weet, dat Douwe hem nu een heleboel gaat uitleggen. "Oké, de kust is veilig hier. Zij wordt trouwens veel zwakker nu. Dus zij kan niet zoveel meer spioneren. Stom mens. Een zwarte weduwe is er niets bij." Bob kijkt Ngolo oprecht verbaasd aan. Waar is nu de gebrekkige taal gebleven? Ngolo moet even lachen om zijn gezicht. "Het is nu niet meer nodig om de charade vol te houden. De man waarvoor dat bedoeld was is dood. Alleen Erin moet nog worden ingelicht. Dat zal ik zelf wel doen." Ngolo trekt er een gek gezicht bij. Erin zal wel heel kwaad op hem worden. Dit lieve kleine meisje is niet altijd zo lief. Zij kan heel boos worden. En Ngolo vindt het niet leuk, als Erin boos is op hem. Net als Erin het niet leuk vindt, als Ngolo boos is op haar. Helaas heeft Erin niet altijd haar paranormale krachten in de hand en zijn die een stuk sterker dan die van Ngolo. "Nu het volgende. Bob, jij wilt weten, wat er vanavond nu werkelijk is gebeurd. Nou, er is een lijk voor Erins slaapkamerraam geplaatst. Op zo'n manier, dat het leek, dat het hoofd alleen naar binnen zou komen. Dat was een speciale truc, om Erin te laten geloven, dat haar oom haar gevonden heeft en zou gaan ontvoeren. Dit lijk, was het lichaam van haar oom uit Zuid-Afrika. Het lichaam is verschrikkelijk verminkt. Veel van die verminkingen moeten zijn aangebracht toen de man nog leefde. Douwe, nu niet flauwvallen, jongen. Je weet, dat hij Erin jarenlang heeft gemarteld. Nu was het zijn beurt. Als Francis hiervan zou weten, zou hij echt blij zijn. Het is trouwens beter, dat hij er nooit iets van hoort. Hij zou er blij om zijn, maar tegelijk zou hij zich hier weer schuldig over voelen en dat zou aan hem gaan vreten. Hem

- 487 wordt een gekuiste versie verteld morgen. Douwe, voel jij je wel goed? Peter is op de hoogte gebracht. Vervelend, dat jullie dit nu ook mee moesten krijgen. Jullie hebben al zoveel te verwerken en jullie zijn echt heel belangrijk voor Erin nu. Oké, terug naar het voorval. Erin schrok dus gigantisch. Zij gilde en Christiaan greep in. Gelukkig hield die zijn hoofd er nog enigszins bij. Hij heeft meteen de gordijnen dicht getrokken. Nu hebben maar weinig mensen meegekregen, wat er werkelijk is gevonden en gezien. Die mensen zijn onderhand al bijeen geweest, om alles uit te leggen en om maatregelen te nemen. Hugo heeft zijn collega onder handen genomen en Sjaak heeft nog een gesprek gehad met de politiedokter. Sjaak is zelf trouwens ook weer heel erg aangeslagen. Verdomme, hij is zo belangrijk, maar hij gaat iedere keer te ver. Wat er vanochtend gebeurd is in de kantine was ook al niet zo best voor hem. Ik dacht echt, dat hij zou opknappen van die kleine knulletjes. Dat ongeluk is trouwens ook geen ongeluk geweest. Dat was een moordaanslag. Nu de stand van zaken. Erin is compleet van de wereld nu. Die wordt door Christiaan en Sjaak min of meer bewusteloos gehouden. Totdat zij weer wat meer kracht heeft opgedaan. Gelukkig was zij al krachtiger, dan de tegenstanders dachten. Sjaak laat morgen overdag een infuus komen. Dan kan zij hier worden aangesloten. Dan hoeft zij ook niet meer worden wakker gemaakt om te eten. Helaas Douwe dit moet even." "Waarom morgen pas? Waarom niet nu? Sjaak kan dat niet in het midden van de nacht, maar ik wel. Ik ga wel even wat uit het ziekenhuis bietsen." Bob wil meteen opstaan, maar wordt door Douwe tegengehouden. "Het is goed, dat jij dat wilt doen, maar je moet nog heel even wachten. Je kunt nu toch niet meer ergens heen rijden. Je hebt net ik weet niet hoelang zitten waken bij iemand. Bovendien ben je al de hele dag op geweest." Bob kijkt hem even glimlachend aan. "Dat is nu een dokterstraining. Vooral voor eerstehulpartsen. Die moeten soms achtenveertig uur achter elkaar werken. En dan rijden ze ook gewoon naar huis. En niet op een fiets. Ik ben trouwens vanmorgen wel gaan rusten na onze kleine vergadering. Ook zo'n voordeel voor eerstehulpartsen. Je leert op ieder moment te gaan slapen. Hoe groot de geleden spanning ook is." Douwe kijkt nu met een enorm respect naar deze toch nog vrij jonge man. "Oké, nu weer even aan het werk. Jongens, even de aandacht er bij houden." Ngolo roept de beide anderen tot de orde. "Erin is dus al geregeld. Francis wordt koest gehouden door Christiaan en Simone. Sjaak door Caroline, Ralf, Conrad, Lydia, Henk en Viola. Ik ga morgen met Jaquelien aan de slag. Dan is er nog de kwestie van Peter en Douwe, die wordt morgen ook geregeld. Leo wordt getemd

- 488 door Susan. Laat die twee maar schuiven." Nu kijkt Douwe Ngolo aan. "Niet nog meer toch?" "Ja, die werking gaat gewoon door. Frits moet nog maar even wachten. Die moet maar even niet teveel hier komen. Bob kun jij die morgen laten weten, dat hij thuis moet gaan zitten uitzieken? Hij hoort hier wel, maar hij is een verrassing. Ricardo en mama moeten nog even onder handen worden genomen, maar dat kan wel wachten tot later in de week. Nu wat betreft jou, Bob. Jij moet morgen maar eens aan de bak. Jij denkt, dat Theresa degene is van jullie twee, die paranormaal begaafd is. Maar waarom voel jij dan zo vaak waar iemand gewond is geraakt? Waarom ben jij zo goed in het opsporen van verborgen verwondingen? Jij durft daar nog steeds niet echt naar te kijken, hé jochie? Geeft niet. Dat gaan we dus morgen even aanpakken. Hé, nu niet kwaad worden. Ik kan er niets aan veranderen. Het zit nu eenmaal in jou. Daarom viel je ook op Theresa. Omdat je het in haar herkende. En je gebruikt het ook al wel een beetje, maar je zou er veel meer mee kunnen. Dat gaan we jou leren." "Ik werd niet kwaad, omdat je me dat leren wil. Maar ik ben geen jochie meer. Ik ben een volwassen vent en vader van kinderen, die zelf al bijna volwassen zijn. Dan noem je iemand geen jochie meer." Bob is heel beledigd. Ngolo begint te lachen. "Voor mij ben je nog steeds een kleine broekemans. Ik ben bijna tweemaal zo oud als de meesten van jullie." Bob kijkt hem nu verbaasd aan. Het is natuurlijk wel te zien, dat Ngolo al wat ouder is, maar zo oud had Bob hem nog niet geschat. Dan staat hij op van tafel. "Ik ga de spullen voor Erin halen. Dan kan ik ook nog even het een en ander overdenken. Zijn jullie er nog, als ik terugkom?" Douwe schudt zijn hoofd. "Voor mij is het nu wel welletjes. Ik ben niet opgeleid voor hulparts, hoor. Ik heb nu eenmaal mijn slaap nodig. En morgen wordt weer een drukke dag." Ngolo knikt alleen maar. Henk verschijnt nu in de deuropening. Bob pakt zijn autosleutels en gaat. Douwe gaat naar bed. En Ngolo en Henk houden de wacht in de keuken.

- 489 -

Dinsdag 30 april 2002 Het is al vroeg in de morgen, als Bob weer thuiskomt. Hij loopt meteen door naar Erins kamer en legt een infuus bij haar aan. Donja en Susan kijken even geschrokken toe. "Alleen voor de zekerheid. Om te voorkomen, dat zij teveel verliest door deze toestand." Is Bobs commentaar. Susan knikt even. Gisteren was een hectische dag en vandaag zal wel niet veel beter worden. Als Bob de slaapkamer uitkomt, staat Theresa hem al op te wachten. Zij heeft een zeer ontstemde uitdrukking op haar gezicht. "Het is niet wat jij denkt, schat." wil Bob een grapje maken. Theresa trekt haar wenkbrauwen op. "Wat denk ik dan? Ik vind je poging om grapjes te maken flauw en tekenend voor de situatie. Dat doe jij alleen, als je erg van streek bent of erg moe. Dat zul je nu alletwee wel zijn. Dus jouw plaats is nu in bed. Je eigen bed. Hier dan wel te verstaan. Hoelang heb jij nu geen dienst? Kun je nog ruilen met een collega, of moet jij jezelf ziek melden? Je moet wel hier blijven de komende week. Ik ga naar huis, als de kinderen thuiskomen. Jij bent hier nodig. En nu meekomen." Theresa is echt boos. Bob laat het maar zo. Hij gaat braaf met haar mee. Hij weet, dat als hij tegenwerkt, hij alleen maar meer onder handen genomen zal worden. En hij vermoedt, dat dit keer niet alleen Theresa hem onder handen zou nemen. In de keuken knikt Ngolo even. Die houdt zijn kinderen goed in de gaten. Hij is gisteren echt heel erg geschrokken. En niet alleen van de situatie rond Erins oom. Hij was bijna zijn kinderen kwijt geweest. Zijn geestelijke kinderen dan wel te verstaan. Ngolo heeft lichamelijk geen kinderen. Die heeft hij nooit kunnen krijgen. Maar de ziekte, waardoor hij zijn lichamelijke vruchtbaarheid verloor, bracht hem de mogelijkheid om zijn geestelijke kinderen te ontmoeten en nu om hem heen te verzamelen. Hij is jarenlang erg boos en gefrustreerd geweest over zijn onvruchtbaarheid, maar nu is hij er vreselijk dankbaar voor. Nu keert er nog even een periode van rust aan, tot om negen uur de verschillende mensen de keuken in beginnen te komen om te eten. Donja en Susan worden vervangen door Lydia en Carla. Die hebben hun ontbijt maar meegenomen. Donja licht de beide dames maar snel in over het infuus. Dat dit gedaan is uit voorzorg en niet omdat het direct nodig is. Dat is toch wel een verademing. Vooral voor Carla. Die vindt het toch al erg, om Erin nu weer zo te zien liggen. Peter heeft ze ook maar te verstaan gegeven nog een hele poos in

- 490 bed te blijven. Die wilde nu ook al opstaan. Gekke vent. Lydia heeft vanmorgen al soortgelijke woorden gesproken, maar die heeft niet gewonnen. Christiaan laat zich niet zo gemakkelijk de wet voorschrijven. Nu is het wel een nadeel, dat Lydia veel jonger is. Maar Henk zal Christiaan vast wel onder handen nemen. En anders Ngolo wel. Christiaan heeft een heilig ontzag voor deze oudere man. In de keuken wordt Henk echter door Viola onder handen genomen. Zij komt hem ophalen om naar bed te gaan. Als Henk hier niet van wil horen, begint zij hem iets in te fluisteren. Henk verkleurt en schiet gauw de keuken uit. Ngolo kijkt Viola even aan. Die kijkt heel verstoord naar hem. "Jij hoort ook in bed. Je bent nog steeds niet meer dan een mens." fluistert ze hem nu in het oor. Nu is het Ngolo's beurt om van kleur te verschieten. Viola heeft tenslotte gelijk. Ngolo haalt dan zijn schouders maar op en gehoorzaamt maar. De anderen in de keuken zien het met verbazing gebeuren. Christiaan komt net de keuken in als Ngolo hem verlaat. Hij kijkt Ngolo aan. Dan geeft hij hem even een knipoog. Als hij echter zijn ontbijt op heeft, merkt ook hij, dat zijn schoonmoeder best wel streng kan zijn. Ook hij wordt weer naar bed gestuurd. Dit valt hem heel erg tegen. Maar hij krijgt geen kans om tegen te stribbelen. Zo worden de kopstukken van de Cirkel even allemaal recht gezet. Sjaak houdt zich wel gedeisd. Hij wil vandaag kunnen genieten van de knulletjes, die aan zijn zorg zijn toevertrouwd. Omdat hij zich rustig houdt, wordt hem die mogelijkheid gegund. Maar hij wordt wel strak in de gaten gehouden. Leo komt wat later uit bed en wordt door Susan van een ontbijt voorzien. Zij bespreekt met hem, wat zijn mogelijkheden zijn voor vandaag. Ook Francis komt nu opduiken. Hij is wel nog vreselijk duf. Zijn moeder heeft hem al verteld, dat iedereen op de hoogte is van de maatregelen die genomen zijn. Hij is een beetje schichtig. Als hij net achter zijn ontbijt zit, komt Peter ook de keuken in. Zij kijken elkaar aan en vragen zich meteen af, wat er in één maand allemaal kan gebeuren. Peter gaat naast Francis aan tafel zitten. "Gaat het een beetje?" Francis knikt en kijkt dan Peter eens goed aan. "Jij ziet er uit, zoals ik me nu voel. Doorgehaald. Is er met jou ook iets gebeurd, wat ik nog niet weet?" Peter knikt even. "Daar praten we later wel weer over. Nu eerst even rustig aan. Dat is beter voor ons allebei." is Peters antwoord. Peter kijkt nu even de tafel rond en verwonderd zich een beetje over Leo's uiterlijk. Als die opkijkt, weet Peter echter wel hoe laat het is. "Nog een slachtoffer?" vraagt hij nu aan Susan. Die grijnst naar hem. "Niet druk over maken, anders ben jij de volgende. Vandaag wordt al spannend genoeg voor jou. Na de middag zal er een vergadering worden belegd. Dan hoor je meer."

- 491 Dat ook Susan er al een lange ruk op heeft zitten, vermeldt zij maar niet. Viola weet echter wel beter. Zij laat Susan nog even haar zin doen, maar dan maakt zij ook daar een eind aan. Ook Susan moet rusten. Donja heeft zich na het ontbijt gelijk op haar slaapkamer teruggetrokken om te rusten. Die is echt nog niet honderd procent. Harry en Inge komen samen met Karin even kijken, of zij kunnen helpen. Dat was gisteren al afgesproken. Peter heeft even een kleine samenspraak met Harry. Hij belt Adéle ook nog even. Dat is alleen het verschil tussen Harry en Adéle. Harry is lid van de Cirkel. Alleen heeft hij het nog niet in de gaten. Nog een slachtoffer voor Ngolo. Peter moet er eigenlijk wel een beetje om lachen. Hij regelt, dat Harry en hij morgen eerst een personeelsvergadering gaan houden. Daar zal kaf van koren worden gescheiden. Dat weet alleen nog niemand. Karin wordt ook nog niet ingelicht. Net als Inge, maar die zal wel wat ervaren hebben. Als Douwe in de keuken opduikt, voelt Peter zich ineens een stuk lekkerder. Oké, er is veel te doen en weinig tijd, maar er zijn ook wel leuke dingen te doen en te ervaren. Eerst wil Peter even bij zijn vrouwen gaan kijken. Hij gaat op weg, maar komt Donja in de gang tegen, die hem even tegenhoud. Zij vertelt hem alvast, wat Bob vannacht heeft gedaan en waarom. Peter knikt. Hij heeft iets opgevangen. Hij bedankt Donja en loopt door. Als hij de kamer in komt is Sjaak net even bij Erin om te controleren of alles goed gaat. Hij is vanmorgen al eerder gewaarschuwd, omdat hij anders naar de apotheek van het ziekenhuis zou zijn gereden. Dat was niet meer nodig. Hij is erg blij, dat Bob hem dit uit handen heeft genomen. Dan kan hij straks lekker met Caroline en de jongens gaan wandelen. "Waar wil je die knuffelapen in meenemen?" Deze vraag van Peter overvalt Sjaak een beetje. Hij was niet voorbereid op de zwijgende communicatie die binnen de groep plaats gaat vinden en al helemaal niet van Peter. Peter lijkt vaak niet echt paranormaal begaafd. En bovendien heeft hij ook niet gedacht aan hoe hij de kinderen mee zal nemen. Als hij zich dat beseft, wordt hij een beetje boos. Nu kan zijn wandeltochtje niet doorgaan. Peter staat hem nog steeds nieuwsgierig op te nemen. Die weet, hoe het maalt in Sjaaks hoofd. Sjaak weet nog niet, hoe hij zijn gedachten onder controle moet houden. Hij weet wel, dat hijzelf andermans gedachten kan lezen, voor zover die dit toestaan. "Waar zijn de spullen van de jongens? Zit daar soms ook een briefje van de ouders bij? Kun jij in hun huis komen, om hun eigen spullen te gaan ophalen?" Peter is al weer aan het regelen. Sjaak wordt een beetje wit. Het gaat hem allemaal een beetje te snel. "Oké, wat rustiger. Wacht even tot je vader weer opduikt en vraag hem, om dit voor je te regelen. Wij komen er vast samen wel

- 492 uit. Nu even mijn meidje. Hoe gaat het daar mee?" Sjaak slikt een keer. "Met Erin gaat het gezien de omstandigheden goed. We houden haar nog een paar dagen verdoofd. Deze schok kwam echt heel hard aan. De schade lijkt mee te vallen, maar dat weten we niet zeker. Chris hoopt vandaag nog een beetje de schade te kunnen opnemen, maar hij schijnt zelf in de kreukels te liggen nu." "Ja, ik weet ervan. Je stiefmoeder is echt boos op hem. Laat hem maar een beetje uit de buurt blijven. Trouwens beter, dat hij ook een beetje leert gehoorzamen. Het is een eigenwijze slungel. Goed. Ik neem zodadelijk hier het strijdtoneel over. Mijn moeder moet toch vertellen. Waarom niet aan het afgesproken idee vasthouden? Lijkt mij wel gezond. Erin krijgt het ook wel mee, als zij slaapt. Die ligt nu trouwens ondanks jullie medicijnen toch mee te luisteren. Nietwaar, hartje?" Sjaak kijkt even naar Erin en ziet haar een kleur krijgen. Zij doet even haar ogen open. "Lief zijn. Als je niet meer slapen kunt, blijf je rusten. Geen opwinding meer voor jou. Als jij denkt, dat je het niet aankunt, moet je het zeggen, dan neem ik Carla, Douwe en mijn moeder mee naar het kantoor." Erin schudt zachtjes haar hoofd en sluit haar ogen. Peter heeft er nu echt goed de wind onder. Sjaak staat het even aan te zien. Dan schudt hij zijn hoofd. "Meer medicijnen geef ik haar echt niet. Peter, die meid krijgt al veel te veel. Ik weet wel, dat Christiaan mij een wanhoop noemt op medicijngebied, maar dit kan echt niet meer." "Hoeft ook niet. De jongedame zal wel meewerken dit keer. Maak je maar niet naar, zij krijgt nu even geen kans. Er is er één, die haar helemaal in de hand heeft. Die is nu hard aan het werk." Sjaak kijkt hem vragend aan. "Ngolo? Maar zelfs die kan haar niet altijd van kattenkwaad afhouden." "Nee, Mgabi zelf." Sjaak kijkt hem verbijsterd aan. "Hoe kan.... Maar.. Peter welke Mgabi?" "Mgabi is zelf aan het werk, om alles weer recht te krijgen, Sjaak. Jij weet het wel. Laat hem maar aan het werk. Erin zal onder de duim worden gehouden." Dit deel van hun gesprek is gefluisterd. Peter wil Carla niet teveel opwinden. Hij weet wel, dat ook zij onderdeel is van het plan, maar haar kwaliteiten zijn gewoon anders. Carla weet geweldig goed, wat iemand nodig heeft, maar van plannen maken en dergelijke moet zij niet veel hebben. En dat is goed. "Douwes plan is al weer overbodig gemaakt door Mgabi. Of eigenlijk heeft Mgabi Douwes plan overgenomen en uitgevoerd. Maar op een ander niveau." Douwe komt nu ook de slaapkamer inlopen. "Ja, uren met werk worden zo even overgenomen en ongedaan gemaakt." Douwe doet alsof hij er boos over is, maar zowel Sjaak als Peter kunnen zijn tevredenheid voelen. "Liegen wordt zo wel een stuk moeilijker. Dus laten we maar eens wat mensen aan de tand gaan voelen." Douwe kijkt Peter nu

- 493 aan en knikt. "Eerst je moeder? Of eerst die ander?" is zijn vraag. "Nee, eerst Ngolo en Chris. Dan die nieuwe man, die komt en dan mijn moeder. Die heeft wel een goede verklaring nodig. En als laatste die dwarsligger." is Peters antwoord. Sjaak schudt zijn hoofd. "Denk er wel om, dat al jullie gezwegen communicatie langs Mgabi gaat. Die moeten jullie niet teveel afleiden." Peter kijkt hem aan. "Hij moet er van weten." is het enige wat hij zegt. Ngolo en Christiaan komen nu gezamenlijk de kamer inlopen. "Nee, niet hier heren. Jullie gaan mee naar het kantoor." Peter is nu even weer Papa. Ook over Ngolo. Die mag dan minstens twee keer zo oud zijn, hij heeft wel te luisteren nu. Peter gaat de anderen voor. Als zij door de keuken lopen, wil Francis met hen mee lopen. Peter kijkt hem even heel ijzig aan. "Wat denk jij te gaan doen? Jij hebt straf, weet je nog wel?" Het komt er heel zacht maar toch dreigend uit. Francis maakt meteen, dat hij wegkomt. Met deze Papa wil hij echt geen ruzie. Trouwens ook niet met de rest van de mannen. Hij heeft het akelige gevoel, dat hij vandaag toch al door de mangel zal worden gehaald. Daar zal het gesprek met Christiaan van gisteren bij in het niet verdwijnen, veronderstelt hij. Er glijdt een glimlach over Erins gezicht, die er eigenlijk niet op past. Er wordt gesmeed en verstevigd. De grote strijd is nabij. Mgabi voelt het en voelt ook de opwinding, die aan een strijd vooraf gaat. Wat hij ook voelt, is het verzwakken van de basis van de tegenstander. Niet dat dit de strijd onnodig maakt, maar het wordt nu wel interessanter. Twee mensen zijn nu al uit het kamp van de tegenstander verdwenen. En hun geesten kunnen niet blijven hangen. Peter doet de achterdeur van het kantoor open en voert de code in. Dan gaat hij de anderen voor naar zijn eigen kantoor. "Waarom hier, Peter? Je was toch de kantine van plan?" Douwe kijkt even om zich heen. "Nu niet, straks wel. Dit is mijn heiligdom. Zo, nu mogen de heren gaan vertellen. Ngolo?" "Wat wil jij van mij weten, Peter? Ik kan niet alles uit je gedachten halen, daar ben ik nu te moe voor." "Mooi, goed antwoord. Nu jij, Chris?" "Ik voel me een stuk beter. Ik ga alleen geen discussie met mijn schoonmoeder aan. Of met Henk." "Chris, dat is niet het juiste antwoord. Overnieuw." Christiaan wordt vuurrood. Dan laat hij zijn hoofd hangen. Verdikkie, dit wordt moeilijk. "Oké, ik voel me niet echt goed. Niets tegen de anderen zeggen, ik wil vandaag nog graag meedoen." Peter schudt zijn hoofd. "Nu kunnen we praten. Niet proberen te liegen of je beter voor te doen. Dat wordt meteen gevoeld, Chris, en meteen afgestraft ook. We kunnen dat in de komende strijd niet gebruiken. Daarna wordt er wel weer gekeken. Jij mag vandaag beperkt meedoen. Je moet jezelf wel in acht nemen. Als je te ver gaat, worden er maatregelen

- 494 genomen. Je bent echt heel belangrijk en niet alleen maar in de komende strijd. Ook voor ons allemaal. Lief zijn dus." Christiaan trekt een gezicht. Hij voelt zich echt als een betrapte en bestrafte kleuter. "Ben je dan ook." fluistert Douwe in zijn oor. Peter trekt een wenkbrauw op naar Douwe en schiet dan in de lach. "Zo, nu weten we hoe jullie je voelen. Ik voel me echt heel moe. En er is vandaag nog heel veel te regelen. Ngolo, jouw vriend staat bijna voor de deur van de Cirkel, ga hem even ophalen, wil je?" Peter kijkt Ngolo aan. Die zet grote ogen op. Hij heeft niet gemerkt, dat Peter en Douwe zo snel zijn gegroeid. Deze kinderen zijn hun vader al bijna voorbij gestreefd. Het voelt wel goed. Hij gaat via de achterdeur het kantoor weer uit en vangt de oudere man op, die net uit een taxi stapt en naar de voordeur van Francis' huis wil lopen. Er wordt hartelijk begroet. Deze zeekapitein is een oude maat van Ngolo. Die komt zich aansluiten bij de Cirkel, voor zolang hem nog gegeven is. Na de begroeting neemt Ngolo hem mee naar het kantoor. Daar zijn de mannen ondertussen verhuisd naar de kantine. Douwe vangt Ngolo en Marius op bij de achterdeur. Marius kijkt hem aan. "Één van de twee-eenheid. Welke? Niet de regelaar, geloof ik." Het contact is dus wel bemerkt. Dat geeft een goed gevoel. "Loop maar even mee. We gaan nu even in de kantine zitten. Marius, ik denk, dat jij wat te drinken nodig hebt. Geen koffie zeker?" Al pratend zijn ze in de kantine terechtgekomen, waar Douwe Marius zorgzaam op een stoel helpt. "Juist, de zorgzame. Goeiemorgen heren. Ik ken jullie bijna allemaal al. Alleen deze jonge hond nog niet. Wie ben jij?" Marius heeft zich tot Christiaan gericht. Peter trekt zijn wenkbrauw op en glimlacht. Marius is wel echt recht door zee. Peter kan hem nu beter afvoelen. Dat doet hem even verdriet. Hij weet waarom Marius pas nu mee komt doen. Douwe kijkt hem even hoofdschuddend aan. Hij geeft Marius een glas drinken. "Denk erom, medicijnen, dokters orders en drie maaltijden zijn in de groep verplicht. Geen gesjoemel meer met rusttijden. En ook geen alcohol meer." Douwe is heel direct. Marius trekt een gezicht. "Foei, wat zijn jullie twee streng. Ik ben een heel oude man, hoor. Die laten zich niet graag de wet voorschrijven door jonge honden." "Het kan ook door een nog oudere. Maar ik ben bang, dat het echt een beetje hard zal aankomen voor jou. Mgabi heeft niet zoveel geduld met jou. En dat weet je. Net als jij geen geduld had met Erin." Marius kijkt Peter even aan. Hij trekt zijn schouders op en vraagt: "Hoe gaat het nu met het engeltje? Zou zij het mij nog kwalijk nemen, denk je?" "Erin, is eerder bang, dat jij het haar kwalijk neemt. Zij is er nu even niet. Haar lichaam ligt op bed en is even overgenomen door Mgabi. Je weet dat het zou plaatsvinden." "Ja, maar ik wist niet, dat het al zo

- 495 laat was. Neem jij het mij kwalijk? Jij bent toch haar Papa?" "Ik kan je niks kwalijk nemen, wat ikzelf ook gedaan heb. Ik ben inderdaad Erins voogd en Papa. Douwe is mijn broer en dus nu Erins oom. Enige oom nu nog." Marius kijkt hem met grote ogen aan. "Is de klootzak dood? Hoe weten jullie dat? Hij woont toch in Zuid-Afrika?" Peter en Douwe kijken allebei even weg. Het wordt even stil. "Sorry, Marius, ik ben er nog steeds van slag van. Gisteravond werd het afgeslachte, gefolterde en verminkte lichaam en hoofd van Gustaaf Du Monet op een speciale stellage voor Erins slaapkamerraam achtergelaten. Toen heeft Mgabi de boel maar overgenomen." Peters verklaring hakt er ook bij de anderen nog steeds behoorlijk in. Douwe en Ngolo hebben het lichaam gezien en Christiaan heeft gezien, wat Erin gezien heeft. Hij wordt nog steeds erg misselijk bij de gedachte alleen al. "Chris, nu even rustig aan. Wil je weg? Anders ga je nu even goed zitten en haalt even diep adem." De zorg in Douwes stem doet Christiaan goed. Hij haalt even een paar keer diep adem en doet tegelijk een ontspanningsoefening. Dan gaat het wel weer. "Moest je mij ook maar eens leren." Peter kijkt hem even aan. Christiaan knikt. "Waarom gebruiken jullie je stemmen nog, als jullie alles ook rechtstreeks kunnen? Is dat niet veel gemakkelijker?" Marius is er nieuwsgierig naar. "Omdat je stem ook in gebruik moet blijven en het op anderen niet zo raar over komt. De mensen in de Cirkel zijn niet allemaal in staat tot stilzwijgende communicatie. Mijn vrouw heeft er geen gebruik voor. Dan wordt zij er ook niet mee belast. Donja trouwens wel. Die voelt zich echt niet lekker. Christiaan, zorg jij straks even, dat zij zich door Bob laat controleren. Die arm doet haar veel te zeer." "Oké, waarom eerst hier? Waarom niet later? OHHHH, ja, het zou kunnen. Maar het is echt niet zo. Ik weet nu, dat jullie dat ook weten." "Laat je nu maar even onderzoeken door Bob. Die zal nu wel weer tevoorschijn zijn gekomen. En anders vraag je Theresa maar even. En denk erom dokters orders verplicht opvolgen. Carla kan je wel een slaapkamer toewijzen. Laat Francis maar even met rust." Ngolo neemt zijn maat mee naar het huis. Er wordt nu even niet gepraat. "Christiaan, jij moet nog langer mee. Na het volgende gesprek ga jij slapen en geen tegenspraak. Verdorie, vent, zo komen we er niet." Peter foetert even flink op Christiaan. Die trekt een gezicht, maar knikt toch. Hij weet, dat er toch geen ontkomen is. De drie mannen lopen naar het huis en naar Erins slaapkamer. Peters moeder komt ook net aanlopen. Peter kijkt haar even aan en knikt dan. Douwe kijkt verwonderd. Eigenlijk is het komende gesprek voor hen niet meer nodig. Maar wel voor een aantal andere mensen. Als ook Ngolo zich bij hen heeft gevoegd, gaan zij naar binnen. Bob komt ook aangelopen. Sjaak zou

- 496 in eerste instantie aanwezig zijn, maar die voelt zich nog steeds niet goed en mag dus niet meedoen. "Bob, kun jij geen medische assistentie krijgen? Dit gaat niet goed. Er moet nog minstens één dokter bij. Hallo, hoor mij nou. Ik was toch allergisch? Nee, alle gekheid op een stokje. Er moeten hulptroepen worden ingeschakeld." Peter heeft zachtjes tegen Bob gesproken. Die knikt en loopt even weg. Hij gaat meteen een en ander regelen. Leo moet Sjaaks vervanger ook nog bellen. Hij is nu niet meer in staat om te werken. Dus hij moet ook vervangen worden. Anders kost deze strijd de stad ook een aantal fijne huisartsen. En dat kan niet. Als Bob Leo er over aanspreekt, vliegt deze verschrikkelijk uit zijn slof, maar wordt meteen door Henk op zijn plaats gezet. Susan zit het even glimlachend aan te zien. Dan slaat zij haar armen van achter om Leo heen en fluistert hem iets in het oor. Leo kijkt haar aan, verschiet van kleur, wordt vervolgens knalrood en knikt een beetje. Hij laat zich door Susan meenemen voor een privé-gesprek. Bob moet enorm lachen. Henk kijkt hem quasi-boos aan en grijnst dan zelf ook. Weer een man verloren. Bob loopt terug naar de slaapkamer, waar er op hem gewacht wordt. "Die werking is er voortdurend, Bob. Ook op de getrouwde stellen." Peter heeft pretlichtjes in zijn ogen. Ook Douwe zit te gniffelen. Carla zit er een beetje vreemd naar te kijken. Nu worden de heren weer ernstig. Peter vraagt zijn moeder om haar verklaring. Zij verteld van voor de geboorte van de jongens. Dat haar man onvruchtbaar was. Dat dit een aandoening was, die door de vrouwen in de familie werd doorgegeven. Dat wist men toen nog niet. Dat de echte moeder van de jongens, de vrouw, die Douwe zijn moeder noemt, zo vaak ziek was. Dat zij lichamelijk en geestelijk geen twee kinderen zou aankunnen. Dat zij toen in verwachting is geraakt. Gewild dat wel. Dat het een tweeling bleek. Dat de dokter heeft gewaarschuwd, dat het nooit goed zou gaan. Hoe Peters vader graag een kind van zijn zuster wilde overnemen. Dat zijzelf graag beide jongetjes heeft willen overnemen, maar dat niet mocht. Dat zo de broers dus gescheiden zijn. Dat ze als kleine kindjes altijd zo aan elkaar hingen. Dat daarom besloten werd, om tegen haar zin de jongens nog verder uit elkaar te halen. Dat zij niet opkon tegen haar man en zwager. Dat zij zo geschrokken is van het nieuws van Peter, dat hij onvruchtbaar is. Dat zij zo'n verdriet heeft gehad, toen zijzelf geen kinderen van haar man kon krijgen. Dat zij dit verdriet niet nog een keer van Carla kon meemaken. Zij vraagt Carla om vergeving, omdat zij toen zo verschrikkelijk lelijk tegen hen heeft gedaan. Dat zij naar Frankrijk is vertrokken om niet bij hen in de buurt te komen. Van het verdriet om haar man en haar zoon, die zij tegelijk

- 497 kwijtraakte. Dan is zij leeg. Er valt een enorme stilte. Carla gaat naast Peters moeder, Bea, zitten. Er wordt door de vrouwen nog even zachtjes gepraat. Ook over Erin. Bea wil heel graag ook voor Erin een oma zijn. "Het is best, ma, maar ze mag niet voor jou werken. Maak haar dat maar meteen duidelijk." Peter kijkt zijn moeder even aan. Die kijkt even vreemd terug. Dan begint zij even te lachen. Nu kijkt Douwe op. "Niet nog één. Sorry, tante Bea. Het wordt me hier alleen een beetje te druk." Bob kijkt hem even onderzoekend aan. "Nee, niet zo. Maar ik kan het gewoon even niet meer bijhouden. De Cirkel groeit steeds harder." Bob kijkt nu even naar Bea en knikt dan. "Ik ga verder voor medische begeleiding zorgen. Erin, schatje, jij moet goed rusten. Dus niets zeggen. Laat Mgabi nog maar even weer overnemen." Nu is het Carla's beurt om verwonderd op te kijken. Zij kijkt naar het bed van die verdraaide dochter van haar. Erin kijkt haar even aan en doet, alsof zij haar een kus geeft. Dan doet zij haar ogen weer dicht. Er glijdt even een glimlach over haar gezichtje. "Ja, meisje, zo krijg jij maar een heel mooie, grote familie." Douwe fluistert even tegen haar. Iedereen heeft het toch gehoord. Maar Peter, Ngolo en Douwe horen meer. Die horen van liefde en beloning. Zij knikken gedrieën. "Oké, Christiaan, nu naar bed. En vlot. Ma, jij moet zo even in de keuken helpen. Ik geloof, dat Lydia zich niet helemaal lekker voelt. Stuur die ook maar even naar bed." Bij die laatste woorden blijft Christiaan even staan en kijkt Peter ongerust aan. Deze kijkt echter heel streng terug en Christiaan vliegt zowat de deur uit naar zijn slaapkamer. Peter heeft er echt goed de wind onder. Bea loopt even langs hem heen en aait hem door de haren. Dan kijkt zij verlangend naar Douwe. Die loopt naar haar toe en omhelst haar even. Hij neemt haar mee naar de keuken. Peter komt hen achterna. Douwe en Peter nemen nu Francis even in ogenschouw. Die zit triest voor het raam naar buiten te kijken. Hij is even helemaal in gedachten. "Francis meekomen. Nu." Peter klinkt zo streng, dat alle mensen in de keuken hem even aankijken. Henk heeft even medelijden met Francis. Die gaat nu pas goed op z'n donder krijgen. Arme jongen. Maar ja, het is wel nodig. Francis moet nu eenmaal kiezen. En moet er niet meer op terug kunnen komen. Francis staat langzaam en moeilijk op. Hij loopt met Peter en Douwe mee naar de zolder. Daar hangt een boksbal aan het plafond. Francis gebruikt die wel, als hij even wat wil trainen, maar geen tijd heeft om naar de sportschool te gaan. Nu gaat Douwe er voor staan en geeft de bal een enorme lel. Francis moet even iets wegslikken. Dit krachtsvertoon is niet voor niets. En hij weet, dat Peter minstens even sterk is. Francis heeft eigenlijk ook Ngolo verwacht, maar die is er niet bij. "Nee, die moet

- 498 nu even rusten. En die doet dat ook, omdat hij de gevolgen ook wel kent. Trouwens, dat lichamelijke vertoon is nog niets, als wat er gaat gebeuren, als jij liegt of er omheen draait. Dan zul jij pas merken, wat wij aan kracht hebben. Nu vooruit vertellen. Je weet waar het over gaat." Francis wil nu eigenlijk vluchten, maar hij kan geen kant uit. Bovendien zou hij dan heel ver van zijn eigen huis en bedrijf weg moeten vluchten en nooit meer terug kunnen komen. Dan zal hij ook alles verliezen, waar zijn hart naar uitgaat. Zijn lief, zijn moeder, zijn hondje, zijn vrienden. Alles. Hij begint maar te praten. Over hoe hij zich over zichzelf voelt. Over wat hij voor Erin voelt. Hij is nu kompleet in tranen. Over hoe hij in de knoop zit. Wat Christiaan van hem verlangt. Dat hij meent het niet te kunnen volbrengen. Alles komt er nu uit als pus uit een ontstoken wond. Dat is het tenslotte ook. Hij gaat zelfs terug naar zijn echte vader. Die heeft hem nooit gewild als zoon. Die wilde een meisje. Francis heeft zichzelf altijd naar de maatstaven gemeten van die verbitterde man. Een man die niet kreeg wat hij wilde en toen maar om zich heen bleef meppen als een boos klein kind. Francis' moeder heeft het nooit meer recht kunnen trekken. Haar man heeft haar ook buitengesloten. Francis vertelt ook over zijn vreemde verhouding met Paul. Hoe hij zich bij hem op z'n plaats heeft gevoeld. Hoe hij voor Paul alles goed wilde doen. Hoe hij geschrokken is, toen Paul hem zo in elkaar heeft geslagen onder het mom van een boksles. Hoe hij maandenlang niets tegen zijn moeder heeft durven zeggen. Welke angst er nu nog in hem leeft. Dat hij bang is, de oorzaak te zijn van Pauls dood en de dood van Patricia en daardoor Erin haar familie heeft ontnomen. Hoe laag bij de gronds hij zichzelf eigenlijk vindt. Peter blijft hem constant aankijken, terwijl Douwe zich bezighoudt met de geluidopname, die hij nu aan het maken is. Als Francis echt niet meer kan, blijft Peter hem nog geruime tijd aankijken. Dan zakt Francis langzaam onderuit. Douwe vangt hem op. Hij legt hem op een gereedstaande bank neer. Douwe en Peter kijken elkaar aan. "Hoe krijgen we die wond nu schoon en genezen? Moeten we hier Christiaan niet op zetten? Of Susan? Ik kan dat niet zo goed aan. Daarvoor ben ik teveel betrokken en zelf nog teveel beschadigd. Ik weet wel, dat het geneest bij mij, maar dat moet nog even tijd hebben. Peter, nee. Echt, dat kan je niet doen. Dat gaat vast veel te hard. Natuurlijk maken zachte heelmeesters stinkende wonden. Dat weet ik ook wel, maar wat jij van plan bent is echt een paardenmiddel. En dan kun je het doel ook voorbij schieten. Ik wil haar ook gelukkig zien." Peter knikt nu even. Dan maar iets langzamer. Erin moet zelf ook nog genezen. En nog meer betrokkenen. De mannen wachten even een poos bij de slapende

- 499 Francis. Als die tekenen van leven begint te vertonen, maakt Peter hem wakker en brengen zij hem weer naar de keuken. Simone is daar druk in de weer met het eten. Nu nemen Peter en Douwe haar mee. Simone nemen ze mee naar het kantoor. Peter vertelt haar onomwonden, wat er nog speelt bij Francis. Wat er dus ook nog speelt bij haar. Dat het er uit moet, voordat zij zich echt bindt aan Hugo. Haar wordt de keus geboden tussen Christiaan of Susan. Simone buigt haar hoofd en kiest vermoeid voor Susan. Met een vrouw praten is voor haar toch gemakkelijker. Nu is deze kwestie verholpen. Peter helpt Simone terug naar de keuken. Douwe blijft nog even in het kantoor. Hij ruikt onraad. Ngolo komt binnen en samen gaan de mannen in die halfslapende toestand. Peter is teruggekomen en is naar zijn eigen kantoor gelopen. Daar houdt hij de wacht over de beide anderen. Als Douwe en Ngolo weer bij komen, voegt hij zich bij hen en belt Hugo om even op het kantoor te komen. Nu pas hebben Douwe en Peter in de gaten, dat het al bijna tijd is voor het diner. Zij hebben de gouden regel van drie maaltijden per dag nu zelf gebroken. Dat gaat dus echt gemopper geven. Gelukkig weet Carla er niet van. Maar Peters moeder wel. Au. Als Hugo binnenkomt, neemt hij ook een briefje van Bob mee. Peter en Douwe worden maar alvast gewaarschuwd. Zij trekken allebei een gezicht. Hugo moet er echt om lachen. "Hebben jullie een spiegel gebruikt om te oefenen?" Nee, de gelijkenis is onmiskenbaar. Er wordt met Hugo gesproken over de politiebescherming, die zijn collega beloofd heeft. Denkt Hugo, dat dit ernstig bedoeld is en kan worden uitgevoerd? Of is het beter om anderen in te schakelen. Er komt een bedreiging aan en het is beter, om die niet te dicht bij het huis te laten komen. Niet, dat Erin weer verleidt kan worden tot domme dingen, maar er zijn nu kleine kinderen in het huis. Dat begint nu best wel krap te worden. Misschien moet er maar weer verhuist worden. Peter heeft net een hotel aangeboden gekregen. Dat staat al langer op de lijst voor faillissementen, maar het is nog wel draaiende. Zover mogelijk dan. Er zijn nu geen gasten meer. Normaal zou dit niet iets zijn voor het makelaarskantoor van Francis en Peter, maar Peter weet, dat Mgabi hier voor gezorgd heeft. De verhuizing zal toch plaatsvinden. Men moet alleen het juiste tijdstip kiezen. De groep moet nog wat uitgebreid worden met buitenstaanders. "Nog meer buitenstaanders? Alhoewel, volgens mij ben ik de enige, of niet?" vraagt Hugo aan Douwe. "Nee, jij bent geen buitenstaander. Man, wat denk jij wel? Jij bent ook lid. Er zijn ook nog leden, die niet mee kunnen. Nu nog niet. Iedereen, die gisteren bij de vergaderingen is geweest, is lid. En natuurlijk ook Francis en Erin. De vrouwen hebben hun eigen vergadering gehad. Morgen

- 500 komen er nog enige leden bij. Nu, we wachten nog op antwoord. We moeten wel gaan eten zo, anders zijn we helemaal de pineut. Er zal nu al geweldig gemopperd gaan worden. Maar daar wil ik het toch wel bij laten. Ik wil niet ook nog door iemand in de tang worden genomen." Peter rilt bij het idee. Hugo pakt zijn mobiel en belt even. "Er wordt een klein cordon om de huidige woning gelegd. Maar jouw huis kan niet beschermd worden, Peter. Het gaat allemaal in het geheim, dus officieel is er geen bescherming, maar die groep wordt wel weggehouden." Hugo staat alvast op en de anderen volgen zijn voorbeeld. Als ze in de keuken komen zien ze al een aantal heel boze gezichten. Peter en Douwe krijgen even de kast uit geveegd. Zij kijken heel schuldbewust. "Nu staat er voor jullie nog een late maaltijd op het programma. En verder moet alles maar tot morgen wachten." Bob is heel beslist. Peter fluistert hem nog iets in. "Nou, alleen omdat het echt moet. Maar jij bent ook aan je rust toe." Peter knikt. Hij kan het nu wel voelen. Maar zijn taak zit er bijna op. Dan kan hij zich gaan bezighouden met het verzorgen van Erin/Mgabi. Fysiek dan. Dat is niet zo zwaar en dan kan hij lekker even uitrusten. Hij schept zich een bord vol en gaat er mee naar Erins slaapkamer. Daar merkt hij, dat Erin nog geen eten heeft gekregen. Hij roept Sjaak even op. Als die de kamer binnenkomt, knikt hij meteen naar Peter en loopt naar de keuken om Erin een bordje eten te halen. Hij neemt gelijk wat fruit mee. "Douwe, neem ook je bord mee en kom daar eten." Douwe kijkt blij op en gaat gelijk met Sjaak mee. Nu kan hij met Peter ook even samen bij Erin zitten. Carla wordt even naar de keuken gestuurd. De twee mannen overleggen even zwijgend over wie vannacht bij Erin zal waken. Dit blijft nodig. Maar de wacht in de keuken wordt opgeheven. Ricardo meldt zich in de keuken om even naar iedereen te informeren en natuurlijk ook naar Francis en Erin. Hij ziet Francis aan tafel zitten spelen met zijn voedsel. Francis is nog echt niets waard. Hij is heel uitgeknepen. Ricardo neemt hem bij de gezonde arm en neemt hem en zijn bord mee naar zijn kamer. Daar gaat Ricardo hem als een klein kind zitten voeren. Francis trekt een gek gezicht, maar laat alles toe. "Ga nu maar lekker slapen. Jij hebt nu je rust heel hard nodig. Genezen kost heel veel energie. Joh, we komen er wel. Laat je maar even een tijdje verzorgen. Ik ga nu even bij Erin kijken en dan weer gauw naar huis. Morgen kom ik weer kijken." Met die woorden laat Ricardo Francis alleen. Die laat zich pardoes op zijn bed vallen en snikt het uit. Als alle tranen vergoten zijn, valt hij in een diepe, droomloze slaap. Simone komt hem later onderdekken. Zij slaapt ook vannacht bij hem op de kamer. Nu meer, omdat het aantal kamers nu erg krap begint te worden. Er zijn nu twee jonge artsen

- 501 bij gekomen. Die zijn op Bobs verzoek hier komen logeren. Bob kent hen van een conferentie, die hij vorige winter heeft bijgewoond. Dit zijn beginnende eerstehulpartsen. Hoewel beginnend hier betrekkelijk is. Ze hebben natuurlijk al enkele jaren meegelopen in stages en assistentenwerk. Maar nu zijn zij eindelijk "volleerd" en volgens Bob zijn het echt goede kerels. Peter en Douwe hebben even met hen gepraat. Om hen welkom te heten. En natuurlijk om hen de huisregels uit te leggen. Zij hebben ook kunnen zien, dat die regels ook voor Douwe en Peter gelden. Zij moesten er wel een beetje om lachen. Maar het heeft ook wel iets duidelijk gemaakt. Hier heerst een strak regiem. Dat de heren ook op andere niveaus zijn ondervraagd, hebben zij zelf niet in de gaten gehad. Maar aan het eind van het gesprek hebben Peter en Douwe nog even wat met Bob gepraat. Die zette grote ogen op. Nog meer leden. Straks natuurlijk ook meer huwelijken. Bob weet, dat deze jonge gasten nog geen verkering hebben. Die zijn nog veel te druk met werken. Harold heeft wel enkele losse vriendinnen gehad, maar niet echt iets ernstigs en Sjoerd kijkt nog niet naar vrouwelijk schoon. Behalve als dit iets mankeert en verzorgd moet worden. Bob schudt zijn hoofd maar eens. Deze jonge knapen moeten maar op zijn afdeling in zijn ziekenhuis komen werken. En zo snel mogelijk. Voordat de Cirkel ze op een ander pad zet. "Nee, dit zijn echt artsen. Bob, jij bent degene, die hen opleidt. Maar eerst jijzelf. Nu is het tijd om jou aan te pakken." Ngolo staat naast hem. Bob kijkt hem aan. Dan volgt hij Ngolo naar Erins slaapkamer. Ngolo gebruikt de volgende vier uur om Bob te instrueren over wat hij moet doen en om met hem te oefenen. En natuurlijk om de lijst met gevonden littekens kompleet te maken. Na afloop voelt Bob zich echt heel erg misselijk. "Nee, Bob, je kunt nu niet meer gaan wandelen. Zelfs niet onder begeleiding. Helaas vannacht niet. We hebben jou te hard nodig. Sorry, ik neem je wel even mee naar de zolder. Daar kun je het wel even kwijt." Douwe staat in de deuropening. Bob kijkt hem echt verbaasd aan. Waarom mag hij nu niet gaan wandelen? Op zolder verteld Douwe, wat er aan de hand is. Dan begrijpt Bob ook een aantal opmerkingen van Harold en Sjoerd. Douwe vloekt een keer hartgrondig. Peter komt net binnen. "Hallo, Douwe, wil jij zeep eten? Laat maar, er wordt al voor gezorgd. Is geregeld." Douwe grijnst even. Nee, zeep lust hij niet. Hij weet wel hoe Carla is. Maar die is er gelukkig niet bij. Stel, dat zij ook de zwijgende communicatie zou kunnen horen, dan waren de rapen echt gaar. Nu lacht Peter even met hem mee. "Heren, jullie binnenpretjes komen nogal vreemd over. Leer letten op wat je zegt en doet. Nu is het niet natuurlijk." Peter kijkt Bob even aan en knikt dan. Bob

- 502 heeft gelijk. Het is wat vreemd om iemand aan te spreken op dingen, die hij denkt. Dat komt niet goed over op mensen, die niet mee mogen of kunnen doen. Maar er is nu even geen tijd om daarop te letten. Dat komt na het gevecht. Nu staat Bob op. Hij geeft de boksbal een lel, die Douwe en Peter verbaast en stuurt de beide mannen vervolgens direct naar bed. "En niet nog even gaan kijken. Geen van tweeën." De broers kijken allebei heel schuldbewust. Zij gaan gezamenlijk naar beneden. Daar lopen Douwe en Peter gelijk door naar hun eigen slaapkamers. Ze weten ook wel, dat ook zij moeten gehoorzamen. Morgen wordt weer een zware dag. De wacht bij Erin wordt betrokken door Henk en Ngolo. Alle anderen, die nog op zijn, worden nu door Bob naar bed gestuurd. Alle deuren worden op slot gedaan en alle ramen worden gecontroleerd. Alle gordijnen gesloten. Ook die op de hogere verdiepingen. Dan gaat ook Bob slapen.

- 503 -

Woensdag 1 mei 2002 In de loop van de nacht pakt de politie een aantal feestvierders op, die wat te luidruchtig zijn en duidelijk onder invloed verkeren. Het gaat hier om een grote groep gekleurde Zuid-Afrikaanse mannen en vrouwen. Vooral het feit, dat er ook aardig wat vrouwen in de groep zijn, trekt de aandacht. Die hebben zich het felst verdedigd. Of tegen arrestatie verzet, zoals het heet. De groep is een stuk groter dan de vorige keer. Het gaat om ongeveer een honderdtal mensen. De volgende morgen doet Hugo's collega hem even verslag. En ook van de verscheidene verwondingen, die er bij de politie zijn gevallen. Veel van de mensen uit de groep zijn trouwens illegaal in Nederland en zullen worden uitgezet. Na een rustige nacht komt om acht uur beweging in het huis. Peter en Douwe zijn de eersten, die in de keuken verschijnen. Peter zet de ontbijtboel alvast klaar, zodat iedereen zijn eigen ontbijt kan maken. Dan maakt hij voor Douwe en zichzelf een ontbijt. "Kom maar binnen, heren. Jullie mogen zelf je ontbijt maken. Goed geslapen? Oké, Sjoerd, je moet iets doen aan die hoest. Daar loop je teveel slaap door mis." Sjoerd kijkt Peter met grote ogen aan. Hoe kan die nu weten, dat hij zo moet hoesten iedere keer. "Dat heb je me zelf verteld, jongen. Ik kan alleen horen, wat jij mij wilt vertellen, trouwens. Tenzij het de veiligheid van de groep in gevaar zou brengen." Peter kijkt ook Harold even aan. Die grijnst even naar hem. "Wat wil jij, dat we gaan doen?" Harold weet wel, wie de groep bestuurt. "Nee, dat zie je een beetje verkeerd. De groep bestuurt zichzelf. En ook ik wordt in de tang genomen, als het nodig is. Zelfs door jullie, als het moet. Er is geen echte rangorde. Geen constante tenminste." Peter probeert het Harold een beetje uit te leggen. Die heeft het een beetje moeilijk met dit concept. Dat zal zich wel wijzen. "Wat ik wil, is nu niet zo heel erg belangrijk voor jullie. Bob zal jullie wel aan het werk zetten en anders Sjaak wel. Leo is nog niets waard en Christiaan moet ook nog uitrusten. Susan heeft haar handen nu even vol. Hou alleen Sjaak een beetje rustig. Die heeft de neiging om te hard te lopen. Beetje lastig nu. Stuur hem maar zoveel mogelijk naar zijn knuffelapen." Nu zitten zowel Harold als Sjoerd met grote ogen te kijken. Harold zit zelfs met zijn mond open. Hij wilde net een hap in zijn mond steken. "Doe die mond even dicht, heren. Het wordt hier een beetje koud." Donja komt net de keuken inlopen. "Peter, ik wil heel graag mee vandaag. Toe, alleen vandaag." Peter kijkt haar even streng aan. Donja

- 504 vertrekt haar gezicht. "Sjoerd, als jullie klaar zijn met je ontbijt, heb je hier je eerste patiënt. Nee, Donja, niet protesteren. Je hebt nog veel te veel last van die arm. Heeft Bob die gisteren nog gezien? Niet dus. Geen protest heb ik gezegd." Douwe neemt Donja echt onder handen. Peter heeft haar een ontbijt gemaakt en zet dit bij haar neer. Harold geeft haar er een kop koffie bij. Dan gaat hij nieuwe koffie zetten. Deze jongeman pakt meteen alles aan, wat hij op zijn weg vindt. Sjoerd kijkt liever nog even de kat uit de boom. Niet omdat hij niet wil helpen, maar omdat hij nogal onzeker is. Niet als arts, maar als mens. Dat wordt er wel uitgehaald. Harry en Inge verschijnen nu ook in de keuken. Harry wil meteen doorlopen naar het kantoor. "Nee, Harry. Denk om de gouden regels. Eerst ontbijten. Dan kom je maar naar kantoor. Ik ga alvast." Peter staat al bij de deur. "En denk erom, dat je rust neemt voor je ontbijt." Harry is nu helemaal uit het veld geslagen. Au, dat kwam echt even aan. Inge zit te gniffelen. Zij kent haar Harry wel. Peter loopt naar het kantoor en doet de deuren van het slot. Er is nog niemand, maar daar komt snel verandering in. Karin is één van de eersten. Peter zit dan in zijn kantoor al de koop van het hotel te regelen. Hij mag dan wel geen multimiljonair zijn als Francis, hij heeft ook een fors spaarpotje. Als Francis hiervan hoort, zal hij trouwens wel mee willen doen. Zodra Karin haar hoofd om de deur van zijn kantoor steekt, staat Peter op en loopt met haar naar het kantoor van Donja. Dat is nu ook Karins kantoor. "Karin, als iedereen er is wil ik een vergadering beleggen in de centrale hal. Er zullen vandaag geen klanten worden geholpen. Wil jij dit alvast even doorgeven en dan iedereen verzamelen. Douwe komt trouwens straks ook nog even. Kijk niet zo bang. Hij is erg lief en ik wil jou best als mijn schoonzus." Karin kijkt hem aan alsof hij plotseling twee hoofden heeft. Zij heeft nog niet gehoord, dat Douwe en Peter broers zijn. "Aangetrouwde nicht bedoel je zeker?" "Nee, Douwe is mijn tweelingbroer. Dus wordt je mijn schoonzus. Maak je borst maar nat. Het is een heel gekke familie. En die groeit op het moment bijna net zo hard als de Cirkel. Maar, lieve kind, je kunt je uit geen van twee meer terugtrekken. Jij kunt Douwe niet afwijzen. Dus geef alle verzet maar snel op." "Peter, dit vind ik niet leuk. Ik had haar zelf willen vragen. Nu ben je mij te snel af geweest." Douwe staat in de deuropening een beetje boos naar zijn broer te kijken. Dan loopt hij naar Karin en neemt haar even apart. Er wordt een klein doosje tevoorschijn gehaald en open gemaakt. Dan schuift Douwe Karin een mooie ring om haar ringvinger. Er wordt even geknuffeld en gekust. Dan gaat Karin de andere werknemers in het bedrijf waarschuwen. Douwe loopt naar Peters kantoor. Daar veegt hij zijn

- 505 broer de kast even uit. Die lacht hem echter uit. "Had je maar op moeten schieten. Nu is je kans, om te blijven twijfelen, verkeken." De broers zijn ook echte broers, die elkaar ook kunnen plagen. En voor elkaar opkomen als het nodig is. Als Karin het sein geeft, dat de vergadering kan beginnen lopen de beide broers gezamenlijk naar de centrale hal. Daar gaat Douwe voor de voordeur staan. Die doet hij ook nog op slot. Heel demonstratief. Ngolo is door de achterdeur binnengekomen en heeft deze op slot gedraaid. Niemand heeft dit echter gezien. "Oké, Dames en heren, ik open de vergadering. Ik wil jullie ten eerste heel erg bedanken, voor de hulp in welke vorm dan ook, die de laatste tijd gegeven is door jullie. Dan wil ik een aantal mensen nu gaan wegsturen. Harry, Karin en Ida zullen gezamenlijk naar het huis gaan. Ga maar via de achterdeur. Iris, jij gaat nu naar huis. Wees maar blij, dat ik je niet door je moeder laat ophalen, dametje. Eerst beter worden, voor je terugkomt. Ook via de achterdeur, graag. Dan wil ik Marije vragen om een advertentie op te stellen voor de regionale dagbladen, waarin wordt aangekondigd, dat het kantoor voor twee weken wordt gesloten in verband met een reorganisatie. Lea en Sophie zullen de grote klanten met dezelfde mededeling gaan bellen, als ze willen. Dan zal er door Lia en Magda contact worden opgenomen met de klanten, die nu nog een lopende zaak hebben. Hein, jij moet echt niet zo over je laten lopen, jongen. Jij wilt vast wel voor de catering vandaag zorgen, nietwaar. Tineke, jou willen we even spreken op mijn kantoor. Ben je al bekomen van je gesprek met Francis van vorige week? Nu even voor jullie weglopen de volgende mededelingen. Francis is momenteel voor langere tijd uitgeschakeld. Die is helaas erg ziek geworden. Dan willen wij straks even met een aantal van jullie even een privé-gesprek hebben in mijn kantoor. Ik zal diegene laten roepen, als het zover is. Deze gesprekken zullen worden bijgewoond door mijn tweelingbroer Douwe. Ik vraag jullie alleen, om niet te praten over die gesprekken en ook om elkaar er niet naar te vragen. Het heeft niets met het bedrijf te maken, maar is voor ons allen wel van belang. Mariëlle komt niet meer terug. Zij heeft ervoor gekozen om op staande voet ontslag te nemen. Misschien hebben sommige mensen al gehoord, wat er afgelopen weekend hier heeft plaats gehad. Dat is gelukkig nu allemaal opgelost. Alle ramen zijn al weer vervangen. Mocht er schade zijn aan privé-spullen van jullie, willen jullie dat dan even schriftelijk melden? Voor de belangstellenden onder jullie doet Erin jullie allemaal de groeten en zij wordt langzaam weer iets beter. Helaas is ook zij erg ziek en zal het nog geruime tijd duren, voor zij hier terug kan komen. Adéle, mag ik jou verzoeken om enkele zaken over te

- 506 nemen? Ik zal straks met je doornemen, wat ik bedoel. Ik ben echt heel blij met jouw hulp. Oké, mensen zullen we nu met z'n allen aan het werk gaan? Nogmaals bedankt." Peter kijkt even rond. Hij heeft al een idee, wie er vandaag door de mand gaan vallen. Hij loopt samen met Tineke en Douwe naar zijn kantoor. Deze jongedame kan gelijk ingeschreven worden op de lijst van hulpkrachten. Het is wel gemakkelijk, als je zo kunt voelen. Voor de vorm zal er toch een gesprekje plaats vinden. En er moet nog even gevraagd worden of zij genegen is om in het hotel te komen helpen. Zij mag ook weigeren. Maar als Tineke hoort, wat Peter van haar wil, is zij dolenthousiast. Zij is trots, dat zij de eerste mag zijn op de lijst. Zij gaat gelukkig aan het werk, dat Peter haar heeft meegegeven. Harry verschijnt weer op kantoor. Hij was in huis niet meer te houden. Als hij Peter tegen het lijf loopt, (letterlijk dit keer) kijkt die hem heel dreigend aan. Hij wordt meegenomen naar Peters kantoor en door de twee broers even flink de waarheid gezegd. Hij druipt meteen maar weer af. Ngolo lacht even stilletjes. Dit kind van hem moet nog onder handen worden genomen, maar het is wel zo gemakkelijk, als hij al een beetje getemd is door anderen. Ngolo blijft voor portier spelen. Vandaag is dit erg belangrijk. Tineke is de eerste, die door Douwe wordt weggestuurd. Zij moet maar naar huis gaan. Haar werk zit er nu even op. Morgen zal er wel weer contact met haar worden opgenomen. Hein is de volgende, die onder handen wordt genomen. Deze enige jongen op het kantoor, heeft het nogal zwaar gehad de laatste weken. Hij is eigenlijk een stagiair van een handelsschool. Hij zit vlak voor zijn examens. Daarna is zijn studie klaar en Francis en Peter waren het er over eens, dat zij hem een vaste baan gingen aanbieden. Dat aanbod wordt dus nu vervroegd. "Hein, Francis en ik wilden eigenlijk wachten, totdat jij je examen gehaald hebt, maar het is ineens erg belangrijk geworden, dat jij in dit bedrijf blijft. Als jij wilt dan. Dus bij dezen bied ik jou een vaste baan aan in dit bedrijf, als het over twee weken weer open gaat. Ik zal dat met jouw school gaan regelen. Ik wil wel, dat jij je studie afmaakt." Hierna wordt ook Hein gevraagd om zich op de lijst met hulpkrachten te laten plaatsen. Er zal wel rekening worden gehouden met zijn studie. En hij zal daar ook best nog wel bij geholpen gaan worden ook, maar dat wordt hem maar niet verteld. Deze jongeman is zo verlegen. "Durf je wel tussen al die pestkoppen te blijven werken?" is dan ook Douwes vraag aan hem. Hein knikt heel enthousiast. Hier is weer iemand gelukkig gemaakt. Ook Hein wordt direct na het middaguur weggestuurd met de mededeling, dat er morgen contact met hem wordt opgenomen. Dan volgen er twee twijfelgevallen. Één van die dames valt echt door de mand. Haar

- 507 wordt gevraagd ander werk te gaan zoeken. Zij zal zelf ontslag mogen nemen, maar zij mag niet terugkeren op de werkvloer. Douwe begeleidt haar naar de achterdeur. De andere dame blijkt een heel ander geheim bij zich te dragen. Als Peter er naar vraagt, breekt zij in tranen uit. Zij wordt na een tweede onderzoek doorgestuurd naar het huis, om met een dokter te gaan praten. Daarna moet zij naar huis van Peter. Die is best wel een beetje boos op haar. Zieke mensen horen thuis in bed. Zo komen er nog een aantal dames aan de orde. Als het tijd is voor de lunch, wordt deze aan de voordeur door Douwe en Hein aangenomen. Zij zetten ook samen alles klaar en zorgen, dat iedereen ook van de lunch gebruik maakt. Ook Peter, die nog even is gaan werken. Nu is het Ngolo, die hem de kast uitveegt. Peter is nu veel te belangrijk, om zich niet aan de regels te houden. Peter trekt een heel schuldbewust gezicht. Als hij in de kantine komt, kijkt Douwe hem ook nog even heel streng aan. Peter wil zich eigenlijk nu wel weer omdraaien, maar Douwe heeft hem al op een stoel gepoot. Hij moppert zachtjes op zijn broer. Het komt alleen een beetje harder aan. Ook Douwe heeft niet altijd zijn krachten onder controle. Nu komt Ngolo even tussenbeide. Zo streng hoeft nu ook weer niet. Douwe pakt Peter maar gauw een lekkere lunch om het goed te maken. Dan gaan de broers even bij elkaar zitten eten. Er wordt even gevoeld naar de mensen in het huis. Als zij al weer een poosje aan het werk zijn, verschijnt Christiaan plotseling op het kantoor. Hij wordt door Ngolo binnengelaten. Chris is duidelijk een beetje boos. Hij loopt Peters kantoor binnen, net als Adéle het verlaat. "Peter, ik had jou echt slimmer verwacht. Waar denk jij mee bezig te zijn? Nu stoppen. Man, je werkt je kompleet over de kop. Rust nemen. Anders neem ik maatregelen. Douwe, ik dacht, dat jij hem in de gaten zou houden. Ngolo laat mij hier opdraven, omdat Peter begint door te draaien." Chris loopt meteen naar Peter toe. Die haalt nu een hand door zijn gezicht. "Oké, ik neem even pauze. Sorry, Christiaan. Ik weet wel, dat ik had moeten stoppen. Douwe kan er nu niets aan doen. Die is teveel bezig met de anderen onderzoeken. Nee, ik ga al naar de kantine. Douwe, laat me nu maar." Douwe neemt zijn broer direct mee. Dit is al de tweede keer vandaag, dat hij op Peter moet mopperen. Die laat zich een beetje uitgeteld op een stoel zakken. Er is ook nog zoveel te doen. Hij probeert ondertussen ook nog enkele andere dingen te regelen. Die zijn ook belangrijk. Niet zozeer voor het bedrijf als wel voor de Cirkel. "Peter, luister nu eens. Jij bent niet de enige, die dingen kan regelen. Nu moet het even uit zijn." Christiaan is met hem mee gelopen. Hij gaat naast Peter aan tafel zitten. Douwe geeft hem een lekker kop koffie en gaat er ook bij

- 508 zitten. Peter krijgt geen koffie, maar een beker kruidenthee. Hij trekt een heel vies gezicht. "Wil jij de rest van de dag in bed liggen?" Douwe vraag komt zacht maar dreigend over. Peter schudt zijn hoofd maar. Hij zal de thee wel opdrinken en minstens een uur pauze houden. Hij had alleen alles zo snel mogelijk willen afmaken, om dan lekker even bij zijn vrouw en dochter te gaan zitten. "Dan doe je dat nu maar even. Eerst je thee opdrinken en ik ga mee, om je in de gaten te houden. Denk daar maar om." Christiaan is heel streng nu. Douwe zal in het bedrijf blijven met Ngolo. Harry komt even wat dingen van Peter overnemen. Zo is alles toch nog goed geregeld. Als Peter na een uur weer verschijnt, ziet hij er veel beter uit. Er wordt nu even stevig doorgewerkt en als het kantoor sluit, zijn er vier dames op straat gezet. Potentiële saboteurs en spionnen van de tegenstander. Het doet Peter echt wel een beetje pijn. Maar aan de andere kant heeft niemand zelfs maar erover gedacht om te weigeren op de lijst met hulpkrachten te worden geplaatst. Er zijn er zelfs een paar die beledigd zouden zijn, als het zou worden geopperd. Alleen de jongedame, die vanmorgen naar de dokter is gestuurd en Iris zijn nog niet gevraagd. Die hebben de mededeling gekregen zich eerst maar eens te melden, als zij echt beter zijn. Dan kan er met hen worden gepraat. Deze dames zijn echt triest vertrokken. Peter heeft Iris wat langer gevolgd en weet, dat die door haar moeder echt over de knie is gelegd. Dat meisje weet nu dus, dat er niet gewerkt mag worden, als ze ziek is. Iris is een nieuw lid van de Cirkel. Zij moet alleen ook weten, dat zij zich aan regels dient te houden. Bovendien hoeft zij niet mee te doen aan de komende strijd. Dus is het beter, dat zij dan niet aanwezig is. Iedereen gaat nu naar het huis en Peter sluit het kantoor een beetje triest af. Als hij in de keuken komt, zit Francis daar een spelletje schaak te spelen met Christiaan. Hij weet nu wel, dat Christiaan hem laatst heeft laten winnen. Dat hoeft Christiaan niet eens te vertellen. Als Peter binnenkomt, begint Francis naar hem te grijnzen. "Zo, heb jij ons bedrijf maar ontmanteld. Je had ook mogen zeggen, dat je er geen zin meer in hebt, hoor." Peter kijkt hem even geschrokken aan. Dan voelt hij iets van Francis' plezier. Die zit hem dus weer eens te stangen. Peter doet maar, of hij Francis een draai om zijn oren wil geven. Die moet ontzettend lachen. Hij voelt zich nu stukken beter. Hij is zijn vrienden echt heel erg dankbaar. Hij mocht vanmiddag een uurtje bij Erin zitten. Het deed hem verdriet, dat zij nu aan een infuus ligt, maar hij is ook opgelucht, want hij heeft een beetje haar kracht gevoeld. Hij begint langzaam te hopen, dat alles goed gaat komen. Christiaan heeft hem vandaag verteld van de geluidsopname en van het werk,

- 509 dat nog gepland staat. "Ben jij vandaag al wezen wandelen met de honden?" Peter vraagt het hem heel zachtjes. Francis schudt zijn hoofd. "Mooi, dan gaan wij straks na het eten met zijn drieën. Jij, Douwe en ik. Ik wil ook wel even naar buiten." "Mooi niet, Peter. Jij gaat eten en naar bed. Ik ga wel in jouw plaats." Christiaan kan hem nooit gehoord hebben, maar Peter weet wel beter. Dit is trouwens wel erg zuur. "Je hebt het er zelf naar gemaakt. Jij moest zonodig vandaag alles alleen regelen. Delegeren komt zeker niet in jouw woordenboek voor." Christiaan is echt een beetje boos. Dit is al de tweede keer, dat hij Peter moet aanpakken. Nu maar een keer wat strenger. Peter haalt zijn schouders even op. "Nee, daar krijg je ook geen kans voor." mengt nu Douwe zich in het gesprek. "Er wordt door jou niet gewaakt vannacht." Peter wordt nu even hard in de tang genomen. Francis ziet het maar even aan. Hij staat op en haalt zijn vriend een bord met eten. Als hij het voor Peter neer heeft gezet, geeft hij die ook nog een kneepje in zijn schouder. Dan laat Francis zich door Ricardo meenemen naar zijn slaapkamer. Douwe en Christiaan zullen wel voor Peter zorgen. En natuurlijk Ngolo. Die laat zijn kinderen nu geen onnodige risico's meer nemen. Douwe eet met Peter mee en als ze klaar zijn, brengt hij zijn broer naar bed. Die is echt even op. En morgen komt er alweer een heel drukke dag. Douwe en Christiaan nemen Francis even mee voor een wandeling. Dan kan die ook even naar buiten. En Douwe heeft het ook even nodig. Die is vandaag ook de hele dag binnen geweest. En hij heeft Peters verdrietige gevoel ook meegekregen. Over de ontmanteling en over de dames, die ontslagen moesten worden. Nu kan Douwe dat mooi even van zich af wandelen. Peter slaapt toch. Douwe heeft alleen wel een extra noodlijntje naar zijn broer gelegd. Om die van domme dingen af te houden. Peter is ook ontzettend eigenwijs. Ze zouden wel familie kunnen zijn. Christiaan begint ineens te lachen. Die ziet er de grap wel van. Het wordt een heel ontspannende wandeling. Vannacht hoeft er ook niet meer bij Erin te worden gewaakt. Ngolo heeft zich een bed laten neerzetten en zal bij Erin gaan slapen. Dan kan Marius zijn slaapkamer krijgen. Nu Karin ook in het huis is getrokken, wordt het wel erg krap. Ida is nog een keer naar haar eigen huis gegaan. Die zal morgen met haar spullen rechtstreeks naar het hotel komen. Douwe waarschuwt iedereen in het huis, dat er morgenochtend heel vroeg zal worden begonnen. Dat iedereen moet zorgen, dat ze goed hebben gerust. Er zullen ook hulptroepen komen. Christiaan en Bob nemen Marius nog even onder handen. Die voelt zich iets beter na een hele dag van rust. "Oké, voor jou geen alcohol meer. Veel rust, goed eten en jezelf laten verzorgen, als het nodig is." Dat zijn de eisen, die Christiaan hem

- 510 stelt. "En ook geen tochten op zee meer." voegt Ngolo aan. "Voor jou en mij geen zeemansgraf." Marius knikt. "Jullie nemen wel alle spanning uit het leven hoor. Nou, ik denk, dat ik dat nog wel een maandje of zo uit kan houden." "Dan maak je borst maar nat over de volgende drie jaar en vijf maanden." voegt Ngolo hem zachtjes toe. Marius kijkt hem aan en er loopt langzaam een traan over zijn gezicht. Christiaan en Bob nemen Marius mee naar zijn slaapkamer en gaan dan zelf ook naar bed. Ngolo zoekt nog even de omgeving af. Dan gaat ook hij slapen. Bij zijn lieve meisje op de kamer. Dan is hij er voor haar, als zij vannacht iets nodig heeft.

- 511 -

Donderdag 2 mei 2002. De dag begint al heel vroeg. Peter zit om zes uur al in de keuken. Na tien minuten komt ook Douwe bij hem zitten. Peter trekt zijn wenkbrauw even op. "Jij bent nu nog niet nodig. Waarom blijf jij niet even slapen." "Ik ben nu erg nodig, jongetje. Ik moet jou in het gareel houden. Zorgen, dat jij je niet weer over de kop werkt. Ik blijf de hele dag aan je geplakt zitten. Sorry, Peter, maar dat moet even. Jij bent nu te kwetsbaar en een beetje te eigenwijs." Au, dat komt echt hard aan. Peter gaat maar even verder met zijn ontbijt. Ondertussen wil hij alvast beginnen met het opstellen van de benodigde lijsten. Douwe pakt echter zijn schrijfblok en pen af. "Nu begin je al verkeerd. Eerst even ontspannen eten. Werken komt straks pas." Douwe geeft hem maar snel een lekker kop koffie. Peter heeft het er best wel moeilijk mee. Die is zo gewend om al het regelwerk zelf te doen. Nu komen er langzaam wat meer mannen de keuken in. De eerste vergadering wordt belegd, als deze mannen hun ontbijt op hebben. Langzaam komen er dingen op gang. Als om tien uur de laatste mensen hebben ontbeten, zijn de eersten al klaar met pakken van hun eigen spullen. Er moeten ook spullen ingepakt worden voor mensen, die er zelf niet toe in staat zijn. Vooral Francis is nu een probleem. Die moet tenslotte ook nog zijn eigen huis achterlaten. Hij laat wel alles gelaten toe. Als er iets is, dat hij echt wil meenemen, geeft hij dit netjes aan. Hij werkt echt goed mee. Peter begint nu alweer vermoeidheidsverschijnselen te vertonen. Douwe wil gaan ingrijpen, maar Peter staat zelf al op van tafel en loopt even naar Erins slaapkamer. Daar gaat hij een poosje bij zijn vrouwen zitten. Harry, komt even wat regelwerk overnemen in de keuken. En Henk doet het in de woonkamer, waar nu alle goederen, die mee gaan, worden opgestapeld. Om half elf verschijnt er een verhuisbusje. Die zal de goederen naar het hotel vervoeren. Dan komt er een ambulance aangereden. Die zal zorgen voor het vervoer van Erin. Die moet liggend worden vervoerd. Bob heeft dit allemaal geregeld. Die gaat ook in de ambulance mee. Vervolgens komen er twee grote bussen voorgereden. Iedereen stapt nu in en Douwe sluit Francis' huis heel goed af. Ngolo en hij blijven nog even een poosje staan kijken. Dan stappen ook zij in de bus en wordt er vertrokken naar het hotel. Daar krijgt iedereen een sleutel uitgereikt. Iedereen krijgt een eigen kamer. Dit zal in de toekomst erg nodig blijken. Ook de echtparen krijgen ieder een eigen kamer.

- 512 Hoewel zij natuurlijk maar in één kamer zullen wonen. Er wordt even een beetje vriendschappelijk gekibbeld, maar grote problemen doen zich niet voor. Peter is nu eenmaal een goede regelaar. En een goede Papa voor de groep. Hij heeft iedereen die kamer toegewezen, die het beste bij hen past. Ook hij heeft een eigen kamer. Daar poot Douwe hem snel even neer. "Zo, nu even rusten. Anders ben jij over een uur doorgedraaid en komt Christiaan jou weer onder handen nemen." Douwe geeft Peter nog iets te drinken en gaat dan naar zijn eigen kamer. Douwe moet nog zijn spullen uitpakken. Carla doet dit voor Peter. Behalve de spullen, die Peter in een speciale tas heeft gepakt. Die moet Peter zelf opruimen. Peter gaat nu maar even op bed liggen. Hij is best wel moe. Het werk zit er nu bijna op. Hij valt even in slaap. Na een uurtje staat hij op en gaat weer aan het werk. Ricardo komt even kijken, hoe de keukens hier zijn. Hij brengt gelijk mama mee, die nu ook in de Cirkel zal intreden. Zij zal in het hotel gaan wonen, totdat de strijd gestreden is. Zij vindt het niet leuk, om de pizzeria achter te laten, maar Ricardo heeft haar echt onder handen genomen. Hij zal zelf trouwens voor alle maaltijden komen zorgen. Voor de pizzeria zijn nog meer koks beschikbaar. Die zullen daar het werk zoveel mogelijk overnemen, totdat de strijd gestreden is. Ricardo zal niet altijd zelf hoeven te koken. Er is ook voor een cateringbedrijf gezorgd. Maar alle voedsel zal wel moeten worden gecontroleerd. Henk komt even met Ricardo overleggen, hoe de maaltijden van vandaag geregeld gaan worden en welke voorraden er aanwezig zijn en moeten worden besteld. Ricardo heeft goede contacten onder de groothandels. En natuurlijk heeft het hotel ook nog wel zijn eigen adressen. De eetzaal wordt door de dames van het kantoor in orde gebracht. De tafels worden zo neer gezet, dat er een cirkel ontstaat. Hoewel het meer een ovaal is. Dan worden er schalen met belegde broodjes op de tafels gezet en melk, thee en koffie. Bovendien wordt er bij ieder bord een naamplaatje neergezet. De dames en heer van kantoor zullen ook mee-eten. Na het eten zal er eerst een welkomstwoord worden gesproken en als dan de dames van kantoor alles van de lunch hebben opgeruimd, zal één van hen de wacht bij Erin overnemen en zal de eerste Algehele Vergadering in de eetzaal worden gehouden. Ngolo opent hem. "Hallo, allemaal, iedereen weet, waarom we hier zijn. Ik hoop echt, dat jullie je hier thuis voelen. Peter heeft erg zijn best gedaan. Probeer conflicten zoveel mogelijk te voorkomen en als ze ontstaan, praat ze uit. Nu willen de dokters nog even wat zeggen. En daarna zal Peter iedereen wegwijs maken in het schema van maaltijden en gezamenlijke momenten van de dag." Bob doet namens de artsen nog enige mededelingen. Hij vertelt iedereen, dat er een medisch

- 513 centrum is ingericht en waarschuwt iedereen, niet de hand te lichten met de gouden regels. Dan licht Peter iedereen in over het schema van de maaltijden en de geplande vergaderingen voor de komende dagen. Ook hij noemt nog even de gouden regels. Die zullen strikt worden aangehouden. Dan gaat ieder zijn weg. Langzaam wordt het rustiger in het hotel. Er is een heel mooie tuin achter het hotel gelegen en nu het mooi weer is gaan veel mensen daar even een kijkje nemen. Peter trekt zich terug in het kantoor van de hotelmanager. Hij wil hier even een poos gaan werken. Douwe komt de kamer binnen. Als Peter hem bevreemd aankijkt zegt Douwe: "Ik heb je gewaarschuwd vanmorgen. Dus rustig aan." Peter knikt maar even. Hij begint met enkele telefoontjes. Zo werkt hij een uurtje stevig door. Douwe heeft nu even niets anders te doen dan te tekenen en zijn broer en beetje in de gaten te houden. Dat hij dit serieus neemt, merkt Peter, als hij zich na een teleurstellend telefoontje zit op te winden. Dan grijpt Douwe in. "Rust. Nu. Anders vraag ik Ngolo, om je weg te maken. Hij kan dat nog steeds bij jou." Peter kijkt hem even verdwaasd aan. Hij is vergeten, dat Douwe nog in de kamer is. Peter staat moeizaam op en loopt naar een koelkastje, dat in de hoek van het kantoor staat. Hij haalt hier twee flesjes sportdrank uit, geeft er Douwe één en gaat met zijn flesje even rustig zitten. Hij kijkt uit het raam en geniet even van de mooie dag. "Die tuin is groot genoeg, om flink in rond te rennen. Dat gaan wij dus straks even doen. Dan kun jij even je gedachten verzetten." Douwe is naast hem komen staan. Hij legt zijn hand op Peters schouder. Dat rennen lijkt Peter wel wat. Hij begint stijf te worden van het vele zitten van de laatste dagen. In de kelder is trouwens ook nog een kleine sportzaal. Met gewichten. Peter voelt zich gelijk een stukje vrolijker. "Die gewichten laat nog maar even liggen. Dan kom jij de eerste dagen niet meer overeind van de spierpijn. Maar er zijn nog wel meer dingen te doen." Douwe lacht er bij. Peter weet het wel. Hij wil niet net als Erin straks geen hand meer kunnen gebruiken. "Sjaak zal later wel blij zijn, dat de golfbaan hier dichtbij is. Die is echt gek van golf. Sneu, dat hij nu niet mee kan doen." Er wordt nog even lekker gekletst en dan gaat Peter weer even aan het werk. Nu is hij alleen veel ontspannener, dus alles gaat veel vlotter. Als er een uur om is, heeft hij alles geregeld, wat geregeld moest worden. Dan is het tijd om zich om te kleden. Om dat dit handiger is, hebben hij en Carla een suite gekregen. Een suite met twee slaapkamers. Als Douwe is omgekleed, gaat hij in Peters suite even bij Erin kijken. Die slaapt in de ene slaapkamer. Carla en Peter zijn even druk in de andere slaapkamer. Die knuffelen even met elkaar. Dat is nu hard nodig.

- 514 Zij hebben elkander de laatste dagen weinig gezien. En er is veel gebeurd. Na een kwartiertje gaat Peter met Douwe rennen. Er zijn meer mensen in de tuin, die mee willen doen. Francis is er ook. Hij heeft een poos op een bankje in de zon zitten genieten. Christiaan zat naast hem. Maar Francis heeft ook behoefte aan beweging en Christiaan is iets luier aangelegd. Die maakt zich liever niet te moe. Nu moet hij er echter ook aan geloven. Peter en Douwe komen ook hem ophalen. Dit is even goed voor Christiaan. Sjaak zit het aan te zien. Hij zit op een bankje bij de wandelwagen met zijn twee knuffelaapjes. Die liggen lekker te slapen. Caroline is in de buurt met Lydia aan het praten. Het is lekker vredig in de tuin. Zelfs met al die kerels, die rondrennen. Susan en Ida zijn trouwens ook mee gaan rennen. Het tempo wordt bewust niet te hoog opgedreven. Dan kunnen er meer mensen meedoen en diegenen, die al langer niet hebben gerend, lopen minder risico op spierpijn. Ook worden er rek- en strekoefeningen gedaan. Sjaak heeft ineens een idee. Een idee, dat hij even met Bob moet bespreken. Die komt net naar buiten lopen en gaat bij Sjaak op de bank zitten. "Oké, zeg het maar. Ik zal zien wat ik kan doen." is zijn eerste opmerking. "Als we nu eens een fysiotherapeut konden inhuren voor een paar uur per dag. Één, die ook les kan geven in oefeningen. Dat zou ook straks voor Erin handiger zijn. Jammer, dat dit hotel geen zwembad heeft. Dat zou helemaal ideaal zijn geweest." Sjaaks idee is best goed. "Ik denk, dat jij je maar niet naar moet maken. Ik vermoed, dat er de komende dagen nog enkele mensen bij zullen komen. En daar zal best iemand bij zitten, die in dit soort behoeftes kan voorzien." Bob staat nog steeds te kijken van de werking van de Cirkel. Peter en Douwe komen nu even bij het bankje uithijgen. Hoewel, voor deze heren valt er niets te hijgen. Voor hen was het maar een laag tempo. "Ik denk, Bob, dat jij wel eens gelijk kunt krijgen." Peter staat een beetje gemeen te lachen. Dit is namelijk één van de dingen, die hij vanmiddag heeft geregeld. "Shit, was ik weer eens te laat met mijn idee." lacht Sjaak nu. Peter legt dan uit, wat hij van plan is. Hij wijst met zijn hoofd naar het bijgebouw, waar ook de medische afdeling haar plaats heeft gekregen. Dit bijgebouw is zowel binnendoor als buitenom goed te bereiken. Hierin zal zich ook een fysiotherapeut gaan vestigen. En ook voor Douwe zal er een werkplek zijn. Die wil een aantal cursussen gaan opzetten. Het is een heel ontspannen gesprek, waar ook de andere artsen en therapeuten aan mee komen doen. Als Caroline vraagt, of zij er niet cursussen mag gaan geven in wat creatieve technieken, zijn de anderen echt enthousiast. Zo zal het centrum toch nog zijn eigen geld blijven genereren. Misschien niet genoeg, maar toch. Er klinkt

- 515 een bel en iedereen gaat naar binnen naar zijn kamer, om zich om te kleden voor het diner. Dat wordt een feestelijk geheel. Er worden steeds meer banden gesmeed. De oorspronkelijke groep was al heel hecht en er komen steeds meer mensen bij, die ermee vergroeien. Het is nu al een klein dorpje. En er wordt iets uitgezonden. Iets wat niet met elektrische apparaten is op te vangen. Na het eten gaan de hulptroepen weer naar huis. Die zullen morgen na het ontbijt weer aantreden. Morgen zullen voorlopig de laatste nieuwe leden zich aan komen melden. Er komen nog een drietal mensen aan. Één daarvan is gebeld. De anderen komen op geschreven verzoeken. Na een rustige avond, trekt iedereen zich vroeg terug, want het is weer eens een drukke dag geweest. Peter en Carla overleggen nog even. Peter wil het huis eigenlijk liever niet verkopen, maar Carla vindt het onzin om het aan te houden, als ze toch in het hotel zullen blijven wonen. Zij vindt, dat hun meubels en spullen maar zo snel mogelijk moeten worden opgehaald. Dan kan Erin eindelijk weer in haar eigen mooie kamer slapen. Dit geeft voor Peter de doorslag. Hij gaat akkoord en zal morgen de verhuizing gaan regelen. Douwe komt even aankloppen. Hij wil ook even overleggen. Hij heeft besloten om zijn huis te verkopen en wil graag, dat Peter ook voor hem een verhuizing regelt. Maar Peter mag zich hier niet te druk mee maken. Hij kan dan beter even wachten, totdat de strijd gestreden is. Als nu ook Bea even komt aankloppen, is de familie kompleet. Ook Bea heeft besloten weer in Nederland te komen wonen. Zij zal niet in het hotel komen wonen. Dat is voor haar te dicht op elkaar. Zij wil Peters woning graag overnemen. Peter wil hem dan liever aan haar verhuren. Er wordt een eerlijke huur afgesproken en Peter wil ook de verhuizing voor Bea regelen. Maar hier komt hij zijn moeder even tegen. Dat wordt allemaal veel te zwaar voor Peter. Bea kan dat zelf wel. Peter moet nu eerst een paar dagen uitrusten. Sjaak komt nog even naar Erin kijken en vindt de hele familie in overleg. Hij wordt meteen ingelicht over de plannen. Hij knikt maar eens. De verhuizingen van Peter en Douwe heeft hij wel al aan zien komen en de verhuizing van Bea is er een natuurlijk vervolg op. Hij loopt even Erins kamer in en ziet een genietende uitdrukking op Erins gezicht. "Kleine apenkop. Jij hebt alles meegekregen, nietwaar? Niet te veel afluisteren, hoor. En heel voorzichtig zijn. Laat je hand eens voelen. Juist. Morgen voorzichtig weer even uit bed. Niet teveel visite, maar wel een spelletje met Peter en even tekenen met Douwe. En als je lief bent nog even schaken met Francis. Maar wel eerlijk deze keer. Dat is nu veel beter voor hem. Nu lekker gaan slapen." Sjaak gaat het nieuws in de woonkamer van de suite meedelen. Peter is er geweldig blij mee. Erin zal ook weer zelf gaan eten. Maar het infuus

- 516 blijft voorlopig aangesloten. En er zal heel strikte controle zijn voor het hele gezin. Dus ook voor Bea, die nu echt naar bed moet. Als ook Sjaak en Douwe zijn vertrokken, gaan Carla en Peter nog even kijken bij de inmiddels weer slapende Erin. Dan gaan ook zij slapen. Er hoeft nu niet meer bij Erin gewaakt te worden. Wel blijven de deuren in de suite allemaal open staan. Snoes en Mgabi zijn ook weer aanwezig en dus zijn die nu bij Erin in bed gekropen. Het wordt stil in het hotel. Iedereen slaapt. Rust uit voor de komende strijd. Die komt snel dichterbij.

- 517 -

Vrijdag 3 mei 2002. Het ontbijt wordt verzorgd door Viola, Simone, Susan, Lydia en Hein, die vandaag erg vroeg wil beginnen. Hij moet dan van Peter ook maar mee-eten. Voor Hein, die niet gewend is om te ontbijten, valt dit vies tegen. De ontbijtploeg zet het buffet klaar en zet koffie, thee en heet water klaar. Dan gaan zij eerst zelf ontbijten, voordat zij de gewonden en zieken zullen gaan helpen. Henk, Bob en Peter trekken zich na het ontbijt een poosje terug in het kantoor. Als Peter echter ook nog de verhuizing van zijn eigen woning wil gaan regelen, wordt hem door Henk een halt toe geroepen. Dat regelt Henk. Peter mag vandaag alleen maar gaan ontspannen met zijn vrouwen. Hij heeft een paar heel zware dagen achter de rug en moet nu even een flink aantal stappen terug doen. Peter wordt nu het kantoor uit gestuurd. Die gaat dan maar naar de suite. Ook Sjaak en Caroline hebben een suite toegewezen gekregen. En ook voor Bob en Theresa is er een suite. Dan kunnen de kinderen ook in het hotel komen logeren zolang. Theresa haalt hen vandaag bij hun grootouders op. Bob zal morgen gewoon weer aan het werk gaan. Daar is geen enkel bezwaar tegen. Frits komt zich vanmorgen even bij Bob melden. Die zal de wond in Frits' hand nog een keer controleren en indien nodig de hechtingen verwijderen. Frits kan dan maandag weer aan het werk gaan, denkt hij. Dat Bob hem nog zeker een week ziekteverlof voorschrijft valt Frits dan ook zo tegen, dat hij heftig protesteert. Douwe staat meteen in de kamer. Die maakt even korte metten met de jonge vriend. Frits heeft Bob te gehoorzamen. Of hij het leuk vindt of niet. En hij kan het beter leuk gaan vinden, want anders valt het hem alleen zelf maar zwaarder. Laat Frits zijn vriendin maar eens mee uit nemen. De wagen met chauffeur is nog steeds beschikbaar. Er is doorgegeven, dat er verhuisd is. Frits vindt dit echt te erg. Hij is de chauffeur van het bedrijf en nu moet hij zich laten rijden, door zo'n vent in een apepakkie? Nee, dat laat Francis zelf maar doen. Frits gaat wel met de trein en de bus. Douwe moet lachen om Frits' verontwaardiging. Hij loopt even met Frits mee naar buiten om afscheid te nemen. Bob blijft lachend in zijn kantoortje achter. Hij gaat maar eens bij Erin kijken. Kijken of zij niet te moe wordt. Onderweg komt hij Donja tegen. Als hij haar gezicht ziet, maakt hij rechtsomkeert en neemt Donja gelijk even mee. Hij bekijkt de wond in haar arm. Die geneest niet goed. Hij is niet echt ontstoken, maar het is net alsof Donja er

- 518 teveel mee doet. Als Bob haar hiernaar vraagt, antwoordt zij ontwijkend. Maar ook Bob kan nu goed voelen en Donja krijgt echt even flink de wind van voren. Dit kan nu niet. Iedere gewonde dient zich te laten verzorgen, rust te nemen en dokters orders op te volgen. Anders worden er zwaardere maatregelen genomen. Ook dit keer komt Douwe meteen de kamer in. Hij kijkt even zeer ontstemd naar Donja en die weet nu wel hoe laat het is. Zij zucht maar eens en legt zich dan bij de genomen maatregelen neer. Dus nog meer rust. Niet meer meehelpen in het huishouden en zich zoveel mogelijk laten vertroetelen. En nu direct naar bed. Bob en Douwe zijn heel streng. Douwe neemt Donja mee naar haar kamer. Daar wordt de zorg even overgenomen door Lydia. Die helpt Donja naar bed. Erin is intussen al een beetje moe geworden. Zij is niet meer gewend, om zolang wakker te zijn. Zij geeft aan een beetje te willen slapen nu. Peter, die bij haar in de slaapkamer zit, helpt haar lekkerder te gaan liggen en gaat dan naast haar bed zitten. Erin sluit haar ogen en slaapt. Peter zit naast haar en kijkt naar haar. Ook hij rust nu. En hij geniet van zijn oudste dochter. Binnenkort zullen zich zijn andere kinderen gaan aandienen. Helaas zal hij geen dochters krijgen, maar Erin maakt dat helemaal goed. Ngolo is nu even erg druk. Hij heeft een aantal gesprekken met nieuwe leden van de Cirkel. Hier wordt hij bij geholpen door Douwe en Bob. En hij behandelt nu ook Jaquelien nog een keer. Dit is al de vierde dag van de behandelingen. Jaquelien kan weer gewoon lopen en de hoofdpijnen zijn ook stukken minder geworden, maar het gezwel wil niet echt weggaan. Ngolo wil hier Christiaan aan zetten. Christiaan moet met Jaquelien gaan praten. Hij moet de oorzaak opsporen. Dan kan Ngolo die aanpakken en de boel verder genezen. Maar Christiaan is vanmorgen opgestaan met een lichte verkoudheid en door Sjaak weer naar bed gestuurd. Die kan dus vandaag niet helpen. Ngolo moest wel even lachen, toen hij Sjaak tegen Christiaan hoorde tekeergaan. Sjaak begint steeds meer bij te komen. Die kleintjes zijn echt een zegen. Ngolo gaat ook vaak even bij ze kijken. Het zijn zulke leuke baby's. Ngolo gaat Lydia even opzoeken, om ook haar maar even naar bed te sturen. Die moet nu even goed rusten. Even geen wervelwinden nu. Lydia moet voor de volgende generatie gaan zorgen. Ngolo neemt dan ook Carla maar even onder handen. Ook die moet veel rusten. Met hetzelfde doel. Carla weet dit echter nog niet. Ngolo moet maar eens een keer met haar gaan werken. Dan wordt haar gave ook iets duidelijker. Dat zal alleen moeten wachten tot na het gevecht. Mgabi ziet toe. Henk ontvangt intussen enkele nieuwe leden. De fysiotherapeute Yvonne Verheull, de huisarts Lydewij Verstappen en de jonge bakker Theo

- 519 Wientjes. Theo is verzocht, om te zorgen voor brood en dergelijke voor het ontbijt en de lunch. Zo kan de Cirkel meer in haar eigen behoeften gaan voorzien. De fysiotherapeute en de huisarts zijn gevraagd eens in het nieuwe medische centrum te komen kijken. De dames hebben beiden nog geen eigen praktijk. Peter heeft dit allemaal geregeld met steun van Mgabi. Die vindt het wachten op zijn tegenstander een beetje vervelend worden. Maar er is al een vermoeden van het tijdstip. Een symbolisch tijdstip. Iedereen krijgt een kamer toegewezen. Ook dit is al door Peter geregeld. Wat nog niet geregeld was en waar Peter nu aan komt te denken, is de post. Die moet nog bij de verschillende woningen worden opgehaald. En er moet ook voor de diverse huishoudens voor planten en dergelijke gezorgd worden. En Donja's huis moet nog leeggehaald en overgehuisd worden. Die verhuizing moet nog maar een keer worden uitgesteld. Donja kan nog lang niet voor zichzelf zorgen. Peter weet, wat er vanmorgen is voorgevallen. Peter roept Henk even, om de diverse problemen te bespreken. Dan mag Henk een oplossing bedenken. Peter mag nu lekker uitrusten. Hij staat op uit de stoel naast Erins bed en gaat voor het raam naar buiten staan kijken. Het is vandaag een beetje somber weer met verscheidene regenbuien. Peter is blij nu binnen te kunnen blijven. Henk komt de suite inlopen. Het roepen van Peter, ervaart hij nog als zijn eigen idee. Peter loopt naar de woonkamer en bespreekt met Henk, wat hij wilde doorgeven. "Pak ook je schoonzoon even aan. Die is weer vreselijk eigenwijs aan het doen." Henk kijkt Peter even aan. Hoe die soms dingen weet, is Henk nog een raadsel, maar het blijkt vaak wel waar. Henk loopt dus maar even naar de slaapkamer van Christiaan en Lydia. Daar is even een kleine ruzie aan de gang over wel of niet in bed blijven. Lydia wil Christiaan in bed houden. Hij heeft ook best hoge koorts. Maar Christiaan wil nu aan het werk. Hij wordt een beetje chagrijnig van die verplichte rust. Als Henk aanklopt, denkt Christiaan het pleit te hebben gewonnen. Hij komt echter heel bedrogen uit, als Henk Lydia even wegstuurt. Dan worden hem fors de oren gewassen en stopt Henk hem direct weer in bed. En nu voor de rest van de dag. Christiaan krijgt geen kans om geintjes uit te halen. Anders wordt Ngolo ingeschakeld. En die is al druk genoeg. Dus ook erg korzelig. Henk foetert nog even door. Dan als Christiaan bijna slaapt, gaat Henk weer weg. Hij heeft Lydia even naar haar moeder gestuurd. Die zal wel zorgen, dat Lydia zich rustig houdt. Henk weet niet waarom dat nodig is, maar hij voelt wel dat het nodig is. Als het tijd is voor de lunch zijn alle kwesties weer geregeld. Iedereen gaat gezamenlijk aan tafel, behalve Erin, Christiaan en Donja. Die moeten alledrie het bed houden. De lunch

- 520 is dit keer nog verzorgd door een bakker. Dit is niet de bakker, die normaal de lunch levert. Deze bakker is van iets mindere kwaliteit. Er wordt even een beetje gemopperd. Op de bakker wel te verstaan. Als Theo de kwaliteit ziet en het gemopper om hem heen hoort, weet hij, dat hij op de juiste plaats is. "Had je daar dan aan getwijfeld?" Douwe is even naast Theo komen zitten. Die kijkt nu naar de reus met zijn arm in een doek. "Laat het je niet bang maken? Ik zal jou niet opeten. Ik eet liever het brood, dat je gaat bakken." Douwe knipoogt erbij. Theo kijkt hem nu heel verbluft aan. Hij kent Douwe nog niet en hij heeft net pas zijn besluit genomen om de baan aan te nemen. Hoe kan Douwe nu weten, dat Theo brood gaat bakken. "Theo, denk even na. Jij komt hier niet voor niets. Kijk en luister maar goed de komende dagen. Ik ben trouwens Douwe. Die andere reus met hetzelfde gezicht is mijn tweelingbroer Peter. Die staat vandaag even op non-actief. Hij is degene, die jou heeft geschreven. Luister, laat ik je vanmiddag even rondleiden en voorstellen aan de diverse mensen hier. Jij zult dat goed kunnen onthouden. Je moet maar gaan samenwerken met Carla en Simone. Die hebben dat ook een beetje. En zorg, dat je die knie niet teveel belast. We hebben hier nu al genoeg gewonden rondlopen." Theo heeft nu wel het een en ander te overdenken. Het begint een beetje vreemd te worden. Maar het voelt toch wel prettig. Net of Theo hier thuishoort. Een zeldzaam gevoel. Een goed gevoel. Peter heeft zich naast Yvonne neergezet. Die zit de aanwezigen in de zaal rustig in zich op te nemen. "Jij bent al langer geoefend. Denk je, dat je kunt aarden hier? Of moeten we je overhalen?" Peter heeft heel zachtjes gesproken, maar Yvonne heeft hem duidelijk gehoord. "Het heeft niets met aarden te maken. Eerder met het tegenovergestelde. En ja, dat kan ik hier. Maar dat weet je al, nietwaar? Anders zou je mij niet hebben uitgenodigd, toch?" Peter begint te lachen. Yvonne heeft dus iets van het onderzoek gevoeld. "Hoeveel kreeg je ervan mee? Ik ben wel nieuwsgierig." "Ik voelde alleen even iets langs mijn gedachten strijken. Wat was je aan het doen?" Yvonne is alleen belangstellend. "Een belangrijke test. Je bent volkomen geslaagd. Maar dat was je eigenlijk al. De grote man heeft je zelf uitgezocht. En nee, die is hier niet aanwezig. Nu even wat anders. Ik draag jou straks over aan Bob. Dat is op dit moment het hoofd van de medische dienst. Voor zover je van hoofd kunt spreken in de Cirkel. Hij zal je een beetje wegwijs maken, je jouw kamer wijzen in het medisch centrum en enige dingen met je doornemen over de gouden regels hier. Onder andere over eten. We hebben hier al genoeg mensen rondlopen, die te mager zijn. En ook overwerkt. Dus pas maar op. En vertel hem ook maar van die brandblaar op je pols. Hij

- 521 zal hem wel verzorgen." Peter heeft intussen zijn bord leeg en loopt nu naar Lydewij. Daar jaagt hij Hein even weg. Die moet maar even ergens anders gaan zitten. Als Hein weg wil lopen, strijkt Peter hem even door de haren. Hein kijkt hem even met trillende lippen aan en krijgt een knipoog van Peter. Dan vertrekt Hein naar de keuken. Daar is nu even niemand. Peter gaat nu zitten. Lydewij heeft het allemaal aangezien. "Je zoon?" is alles wat zij vraagt. "Nee, die moeten nog geboren worden. Hein is werknemer bij de makelaardij. Ik ben één van de eigenaren. Maar Hein is ook nog een jongen. Een jongen, die wat extra aandacht nodig heeft. Lydewij kijkt Peter nu even heel onderzoekend aan. "Wat doe je nu? Waarom zit jij nu hier en niet in je kantoor?" "Dat hebben we gesloten, om hier naartoe te kunnen verhuizen. Bovendien ben ik ziek en zorg ik voor mijn kleine meisje. Je zult haar vandaag nog wel ontmoeten. Nee, Erin zit niet aan tafel. Die ligt al dagen op bed. Nu even iets anders. Ik neem jou vanmiddag mee, en stel je aan de mensen voor. Probeer maar niet alles te onthouden, dat kun je toch niet en daar heb je ook niets aan. Als je het nodig hebt, komt het wel weer terug. En meer, maar dat weet je wel. Lydewij, ik moet eerst vertellen over de rangorde in de Cirkel. Ik merk, dat jij je afvraagt wie of wat ik ben. Ik ben Peter, die knaap aan de overkant, met zo'n zelfde gezicht is mijn tweelingbroer Douwe. Ik ben directeur van een makelaardij. Samen met die lange slungel daar rechts van je. Die heet Francis. Ik ben zo nu en dan de Papa van de groep. Maar iedere man is dat wel eens. Ik ben wel de Papa van Erin. Erin is nu bijna zeventien. Alles hier is met haar begonnen. Ik ben niet de natuurlijke vader van Erin. Ik ben haar voogd. Samen met mijn vrouw Carla. De structuur van de oorspronkelijke groep is een beetje moeilijk uit te leggen. Vooral omdat er pas nog van alles aan gewijzigd is. Douwe en ik zijn bijvoorbeeld opgegroeid als neven. Sinds afgelopen week weten we dat we broers zijn. Tweelingbroers. Een eeneiige tweeling. Met een heel speciale band. Foei, ik word moe van de informatie, die ik aan jou moet doorgeven. Oké, waar was ik. Oh, ja, jij bent hier als vervanger van Leo. Die is deze week ondergegaan. Sjaak en Leo zijn partners in hun huisartsenpraktijk. Sjaak is de man, die met die baby op schoot zit. Die baby is Ralf. Een pleegzoon van Sjaak en Caroline, die met de andere helft van de tweeling op schoot naast hem zit. Die baby heet Conrad. Goed, Sjaak en Leo zijn dus de huisartsen tot nu toe. Dan is er Christiaan, die nu niet aan tafel zit. Die is door zijn schoonvader onder handen genomen en naar bed gestuurd. Hij is dus echt ziek. Christiaan is psychiater. Ik neem aan, dat je al eens van hem hebt gehoord. Dat zal Sjaak je wel uitleggen. Sjaak is de zwager van Christiaan. Dan Bob. Die is

- 522 chirurg en eerstehulparts. In het plaatselijke ziekenhuis. Hij is degene, die het medisch centrum indeelt. Als jij in de praktijk komt, zal die ook hier gevestigd gaan worden en komen jij en Leo in het medisch centrum. Sjaak zal er dan uitstappen. Die gaat in de praktijk van Christiaan werken, die ook hier gevestigd gaat worden. Volgende. Harold en Sjoerd. Twee jonge eerstehulpartsen. Harold wil dit blijven doen en voor Sjoerd is het een opstap naar de chirurgie. Die worden nu door Bob bewerkt om hier in het ziekenhuis op zijn afdeling te komen werken. En natuurlijk in ons medisch centrum. En hier in huis. Die drie vormen de noodgevallenlijn. Zoals jij met Sjaak en Leo de ziektelijn vormen. Dan hebben we nog Susan, die nu zit te spelen met Leo's haar. Die is psychologe/psychotherapeute. Die heeft nu een eigen praktijk, maar die laat ze versmelten met die van Christiaan. En dan als laatste die gekke broer van me. Die is directeur van een reclamebedrijf. En tekentherapeut. Of creatieve therapeut is beter. Hij gaat ook in de praktijk van Christiaan werken. Yvonne is fysiotherapeute en heeft net besloten, om inderdaad hier te komen werken. Net als jij dus. Mens, waarom moet jij nu zoveel weten? Sorry, daar kun jij ook niets aan doen. Mgabi vindt het belangrijk, maar ik ben een beetje te moe nog." Peter is echt uitgeknepen. Douwe werpt hem een waarschuwende blik toe. Peter haalt maar zijn schouders op. Lydewij kijkt Peter schuins aan. "Loop even mee. Dan kun je mij dat medisch centrum laten zien en kan ik jou even onder handen nemen." Peter kijkt haar aan en begint te schateren. Als hij uitgelachen is laat hij zich door Lydewij overeind helpen en gaat hij haar voor naar het medisch centrum. Carla ziet ze weglopen en maakt zich zorgen. "Geen zorgen. Hij wordt nu even goed onderzocht. Ik weet, dat hij moe is en moet rusten, maar dit is belangrijk." Ngolo komt naast Carla zitten. "Jij moest ook veel meer rusten, liefje. Het zal jou niet zo vergaan als je schoonmoeder. Denk om de werking van de Cirkel. Nou, ga je straks even liggen dan?" Carla kijkt hem aan en knikt glimlachend naar hem. "Als dat jou een plezier doet. En jij? Hoe sta jij ervoor? Wordt het jou niet allemaal teveel?" Ngolo grijnst. "Ik heb het werk een beetje aan Peter moeten overlaten de laatste paar dagen. Die was daar veel beter in dan ik. Hij is mij al bijna voorbij gestreefd. En Douwe natuurlijk ook. Die zijn samen één. Maar dat wist je al." Nu staat Ngolo weer op en geeft hij Carla een hand om haar te helpen opstaan. Carla zal nu even gaan liggen. Ngolo geeft haar niet zomaar een hand. Hij onderzoekt haar zo ook. En alles gaat goed. De volgende tweeling is al onderweg. Nu moet Ngolo nog even met Lydia praten. Die zit nu bij Sjaak en Caroline. Zij wil proberen om een van die twee een baby

- 523 uit handen te kletsen. Maar die willen niet. Ralf en Conrad blijven lekker bij hun nieuwe papa en mama op schoot. Tot het tijd is om ze naar bed te brengen. Ngolo komt er even bij staan en legt zijn hand even op Lydia's schouder. Zo kan het ook. Ook hier gaat alles goed. Nog een tweeling. Dat wordt een geweldige verrassing voor Henk en Lydia. Ngolo voelt trouwens ook de zorg en vermoeidheid van Lydia. "Jongedame, ik denk, dat jij nu naar je bed moet. En niet bij die slungel. Die moet maar even alleen slapen. Jij hebt nu rust nodig. En geen gerotzooi." Ngolo praat op gewone toon. Lydia kleurt ervan. Sjaak kijkt haar even aan. Knikt dan en geeft Ralf nu even aan Ngolo. Hij pakt zijn krukken en wil opstaan. Lydia, die wel kan raden, wat er nu komt, zegt maar welterusten en verdwijnt naar haar bed. Sjaak maakt er maar even gebruik van. Hij moest toch even weg. En Ngolo is gewoon gek op de aapjes. Vooral op Ralf. Als de rondleidingen en voorstelrondes achter de rug zijn, zoekt Bob Douwe even op. "Ga jij even met mij mee? Ik wil even naar die arm kijken. En even wat zeggen over te hard werken." Au. Wat nu weer. Douwe heeft zich zo rustig mogelijk gehouden. "Nee, niet jij. Die gekke broer van je." Oef, opluchting. Douwe loopt mee naar het nieuwe medisch centrum. Of eigenlijk menselijk centrum. Er worden tenslotte niet alleen medische beroepen in gevestigd. Bob bekijkt de wond in Douwes arm en verklaart die genezen. Hij haalt de hechtingen eruit, plakt er een grote pleister over en neemt de draagdoek van Douwe over. "Wel nog even mee oppassen. Niet teveel gebruiken. En zeker nog geen gewichten heffen. Ik heb die dingen ook in de kelder zien liggen. Die moeten maar een poosje aan de ketting. Nu even over Peter. Heb jij hem zojuist zien terugkomen van de voorstelronde. Dat ziet er dus niet uit. Nu kan ik daar wel wat van zeggen, maar hij is zo eigenwijs, dat hij groot is. En dat is dus wel heel groot. Kun jij hem niet wat beter in de hand houden? Anders moeten er echt andere maatregelen genomen worden. Ik weet wel, dat hij Mgabi's werk doet. Maar straks gaat hij echt onderuit en daar heeft Mgabi ook niets aan." "Zoals je dus al zei is hij echt heel groot. Hij is gewoon niet beter in de hand te houden. Niet zonder speciale maatregelen. Daar is Ngolo beter tegen opgewassen. Die moet hem maar even een pak voor zijn broek gaan geven. Ik begin daar nu even niet aan. Dan lig ik straks echt in de kreukels. En niet fysiek, want dan zijn we aan elkaar gewaagd. In de kracht ook wel, maar die wil ik niet tegen hem gebruiken. Dat ging gisteren al per ongeluk te hard. Gelukkig kwam Ngolo tussenbeiden. Ik zal wel even met Ngolo praten over jou bevindingen. Heb je al met Lydewij gesproken? Die zou hem onderzoeken." Bob laat Douwe een verslag zien. Dit is trouwens een

- 524 openbaar verslag. Peter heeft daar schriftelijk toestemming voor gegeven. Bob vermoedt, dat het geheime medische verslag nog erger zal zijn. "Neem maar mee naar Ngolo. Die moet het ook weten." Nu staat Bob op en gaat even op zijn kamer liggen rusten. Ngolo komt de kamer binnen. Hij strekt zwijgend zijn hand uit naar het verslag, dat Douwe nog aan het lezen is. Die geeft het met tegenzin aan Ngolo. Nu zal Peter helemaal onder handen worden genomen. Het is wel nodig, maar Douwe vindt het toch ook wel zielig. Als Ngolo het verslag heeft gelezen kijkt hij Douwe even aan. "Sluit je af. Dit gaat echt donderen. Daar hoef jij geen last van te hebben. Die knaap moet maar eens weten, waar de grenzen zijn. Hij is vaak genoeg gewaarschuwd. En jij bemoeit je er niet mee. Niet eerder dan na het diner. Dan kun je hem gaan troosten." Douwe knikt maar eens. Hij begint aan de gezangen, waarvan hij weten, dat die zijn geest afsluiten voor de band met Peter. Het trekt even in zijn geest, als Peter doorheeft, wat Douwe doet. Douwe voelt even Peters angst. De angst voor de straf, die Peter gaat krijgen. Dan is alles weer rustig. Douwe gaat langzaam naar zijn eigen kamer. Hij gaat maar even een hele poos tekenen. Na een uur komt Ngolo zijn kamer binnen. Trillend van woede. Douwe trekt even wit weg. Dan kalmeert Ngolo. "Sorry, Douwe. Hij was alleen zo irritant. Hij zal deze streken voorlopig wel niet meer uithalen. Hij zal nu wel onder een hoedje te vangen zijn. Ik hoefde zelf niet veel te doen. Mgabi heeft hem zelf even onder handen genomen. Dat ging echt hard." Nu heeft Douwe nog meer medelijden met Peter. Maar er is gezegd, dat hij moet wachten tot na het diner. Douwe kijkt Ngolo even aan. Die knikt even bevestigend. "Jawel, dat is wel goed. Tot die tijd neem ik hem onder mijn hoede. Carla hoeft het niet te weten en de anderen ook niet." "Kan ik wel naar Erin nu? Ik zou even met haar tekenen vanmiddag." Ngolo houdt even zijn hoofd scheef en schudt dan. "Nee, dat meisje heeft teveel meegekregen. Die moet vanmiddag rusten. Arme Erin. Nou ja, niets aan te doen. Ga jij Karin maar even opzoeken. Neem haar mee winkelen. Dat is voor jullie allebei goed." Douwe knapt meteen op. Ja, winkelen met zijn lief. Hij loopt met Ngolo zijn kamer uit en gaat Karin halen. De wagen met chauffeur staat toch maar niets te doen. Francis komt even langslopen. "Wil jij voor mij dan het sportblad meebrengen? En even een puzzelblad. Ik verveel me een beetje." Douwe legt even zijn hand op Francis schouder en geeft een zacht kneepje. Als Francis pijnlijk wegtrekt, kijkt Douwe hem even aan. "Spierpijn? Kom ik later wat aan doen. Ik ga even melden, dat wij met het diner niet aanwezig zullen zijn. Gaan we lekker ergens samen uit eten." Karin komt net aanlopen. Zij loopt nog steeds op krukken. Dat zal ook nog wel een tijdje

- 525 duren. Het valt haar meteen op, dat Douwe zijn arm weer kan gebruiken. Als zij hoort, hoe goed de wond geneest, geeft zij hem een kus. Dat wordt echt een heel lange kus. Er staan enkele mensen te kijken, maar die zeggen even niets. Laat die twee maar even van elkaar genieten. Bij het diner zijn nog minder mensen aanwezig, als bij de lunch. Nu moet Peter ook het bed houden. Ngolo heeft voor eten voor Peter en zichzelf gezorgd. En Douwe en Karin zijn dus nog niet terug. En Francis voelt zich ook niet lekker. Die heeft ook een koutje gevat. Hij blijft maar op zijn kamer. Ricardo komt hem eten brengen. En een poosje met hem praten. Als Ricardo weg is, komt mama even bij Francis kijken. Zij hebben elkaar nog niet weer gezien. Nu moet Francis haar maar eens vertellen, wat er aan de hand is. Dat wordt dus een heel lang verhaal. Mama belooft hem morgen even met hem te gaan wandelen. Nu is het al bedtijd voor Francis. Die trekt even een gekke snuit, maar gehoorzaamt wel. Hij is ook wel moe en die verkoudheid is ook erg vermoeiend. Na twee uur komt Douwe zachtjes zijn kamer binnen. Francis is net wakker geworden uit een nachtmerrie. Douwe gaat op de rand van zijn bed zitten. Daar praten de vrienden even. Douwe voelt even in Francis' nek. Die gloeit helemaal. Dan neemt Douwe even temperatuur op. Die is echt hoog. Nu roept Douwe Lydewij op. Het duurt even voor zij op de deur klopt. Zij kijkt nogal verward. Douwe glimlacht naar haar. "Daar wen je wel aan. Deze heer, is verkouden geworden en nu is zijn koorts nogal hoog opgelopen. Kun jij hem even onderzoeken? Dan wacht ik wel even op de gang." "Nee, Douwe, blijf alsjeblieft. Ik vind dat niet erg. Ik heb liever, dat je er bij blijft." Francis komt een beetje moeilijk uit zijn woorden. Douwe gaat dan maar bij hem zitten. Lydewij onderzoekt Francis, schrijft hem wat medicijnen voor en geeft ze hem gelijk om in te nemen. Dan knikt zij even naar Douwe. Die loopt even met haar mee de kamer uit. "Laat hem maar veel drinken en houdt hem nog twee dagen in bed. En zeker niet naar Erin. Die is te kwetsbaar. En ook niet bij de baby's. En kijk zelf ook even uit, dat je het niet overbrengt. Vooral niet rechtstreeks van hem naar Erin lopen." Dan is Lydewij weg. Zij wil vroeg naar bed. Douwe loopt terug de kamer in. Francis ligt een beetje te dommelen. Hij kan niet echt slapen, maar wakker blijven gaat ook niet. Douwe helpt hem even overeind. Dan trekt hij Francis het overhemd en het hemd uit. Ook helpt hij hem uit zijn pantalon en sokken. Vervolgens trekt hij hem een pyjamabroek aan en legt hem op zijn buik op bed. Nu pakt Douwe een fles met massagevloeistof en begint Francis' schouders en nek te masseren. Zo gaat hij door, totdat de spieren van Francis' rug, schouders, nek en armen weer

- 526 soepel zijn en alle knopen verwijderd zijn. Francis ligt dan allang te slapen. Douwe smeert zijn rug en borst in met verkoudheidszalf en trekt hem het hemd en een pyjamajas aan. Dan legt hij de deken over Francis heen. Die kan nu heerlijk de hele nacht slapen. Douwe gaat zachtjes naar zijn eigen kamer. Ook hij gaat nu slapen. Hij is een van de laatsten. Morgen komt er weer een dag. Die wordt druk genoeg. Douwe is vanavond ook nog even bij Peter geweest. Die heeft hij getroost. Wat was Peter er slecht aan toe. Wat Mgabi heeft gedaan, hakt er wel in. Peter zal zich nog wel een paar dagen gedragen. Het wordt stil in het hotel. Mgabi glimlacht om Douwes gedachten. Het is goed, dat die medelijden heeft met zijn broer. Zo hoort het. Mgabi houdt de wacht. Erin slaapt. De dreiging is al dichtbij.

- 527 -

Zaterdag 4 mei 2002. Voor Theo begint de dag heel vroeg. Hij zet zich om vier uur al aan het bakken van diverse broden. Het deeg heeft hij gisteravond al voorbereid. Ook maakt hij krentenbollen en lekkere zoete broodjes. Als de broden voor het ontbijt in de oven staan, gaat Theo alvast aan de gang met het deeg voor de lunch. Als alles klaar is, wil hij nog even doorgaan met klaarzetten van spullen voor het ontbijt. Nu staat Douwe in de deuropening van de keuken. "Zou ik maar niet doen, jongen. Dat soort praktijken wordt hier meteen afgestraft. Ga maar lekker naar je bed. En vanmiddag na de lunch ook. Anders houdt jij dit nooit lang vol. We zijn hier zuinig op onze mensen. Op de dieren trouwens ook. Waarom haal jij je hond niet op? Er zijn er al meer hier. Doe vanmorgen maar. En denk nu eens aan die knie. Ga vandaag nog naar Harold en laat hem dat ding intapen." Al pratend heeft Douwe Theo bij een arm genomen en hem meegenomen naar zijn kamer. Als Theo weer naar bed is, gaat Douwe nog even naar Francis kijken. Die heeft weer een enorm akelige nachtmerrie gehad. "Wil je er over praten, of wil je het liever vergeten? Hoe is het met je koorts? Al iets beter?" Douwe praat zachtjes tegen Francis. Die kijkt hem even aan en begint dan te huilen. Die tranen komen iedere keer. Francis schaamt zich er eigenlijk een beetje voor. Een echte vent huilt toch niet. "Jawel, juist wel. Als het moet. En bij jou moet het er even allemaal uit. Zie het maar als wondvocht, dat een wond schoonmaakt en zorgt, dat die kan genezen." Dit is een interessant idee. Er wordt nog even gepraat en dan gaan beide mannen weer slapen. Als het tijd is voor het ontbijt ontbreken beiden aan tafel. Douwe heeft een briefje voor Henk en Bob achtergelaten, waarin hij uitlegt, wat er is gebeurd. Zij zullen voor hem een ontbijt achterhouden en voor Francis wordt een ontbijt op bed verzorgd. Net als voor Christiaan, die nog steeds niet beter is en nu echt vervelend ligt te doen. Dit keer wordt hij door Bob even aangepakt. Dan is het weer rustig. Het is de hele morgen heel erg rustig in het hotel. De mensen gaan veel rustige dingen doen of veel slapen. Ze weten niet waarom, maar allemaal voelen zij de dreiging dichterbij komen. Er wordt gerust voor de strijd. Zij zijn allemaal met hun beste wapens uitgerust en waakzaam. Nu is het wachten op de tegenstander. Peter brengt zijn dag door op zijn kamer. Ngolo heeft hem te verstaan gegeven, dat hij de komende drie dagen kamerarrest heeft. Dat betekent, dat hij buiten de

- 528 maaltijden maar steeds een korte tijd van zijn kamer mag. Die tijd is dan om naar Erin en Carla te gaan. En Ngolo begeleidt hem, als hij zijn kamer verlaat. Peter moet echt rusten nu. Lydewij heeft een vergaand verlies van energie ontdekt. Peter is bijna aan het eind van zijn krachten. Dat is natuurlijk niet alleen veroorzaakt door het harde werken van de laatste dagen. Ook de voorgaande weken hebben hem niet onberoerd gelaten. Vanaf de moord op Michael tot aan de rondleiding van gisteren is Peters kracht langzaam gesloopt. Nu moet hij opzij stappen en rust gaan nemen. Anderen zullen nu de strijd gaan voeren. Daarna, als hij weer is opgeknapt kan hij de leiding van de Cirkel weer op zich nemen. Douwe maakt zich nu op voor de strijd, die gaat komen. Erin zal vanmiddag en vanavond aan tafel komen eten. Zij is zover opgeknapt, dat Bob het infuus heeft verwijderd. Hij heeft nog niet de spullen weggebracht. Hij is ook vanmiddag even naar de apotheek geweest. Hier heeft hij verschillende geneesmiddelen en verbandmiddelen gehaald voor het medisch centrum. Hij heeft niet door, dat dit een beetje vreemd is. Een medisch centrum bestelt dat soort dingen meestal bij een groothandel. Ook Harold, Sjoerd, Sjaak en Lydewij hebben soortgelijke maatregelen genomen. Leo moest weer even getemd worden. Tegen de middag knappen Francis en Christiaan geweldig op en komen voorzichtig uit bed. Zij gaan in de eetzaal met elkaar zitten schaken. Langzaam verzamelen zich meer mensen in de eetzaal. Ngolo loopt nerveus van de eetzaal naar Erins slaapkamer. Hij is bang, dat de tegenstander een truc wil gaan uithalen. Als de aanval eerder plaatsvindt, is hun zwakke punt niet zo goed beschermd. Tenminste, dat denkt hij. Tot Mgabi hem zelf tot rust maant. Dat vallen alle gedachtelijnen even stil. Erin wordt door Douwe in een rolstoel meegenomen naar de eetzaal. Daar is iedereen aanwezig. Er wordt gewoon gegeten. Tot plotseling de deuren worden opengestoten. Er komen een tiental zwarte grote mannen de zaal binnen. Zij worden gevolgd door een lange slanke blonde vrouw. Een vrouw, die Carla nog heel goed kent. De natuurlijke moeder van Erin komt haar dochter nogmaals ontvoeren. Dat probeert ze in ieder geval. Er ontstaan enkele schermutselingen tussen de zwarte mannen en de mannen en vrouwen van de Cirkel die willen voorkomen, dat de zwarte mannen aan de strijd kunnen deelnemen. De werkelijke strijd zal plaatsvinden tussen Erin en haar natuurlijke moeder. Of liever gezegd tussen Mgabi en het kwaad, dat Erins moeder in zijn macht houdt. Die strijd wordt op een ander niveau uitgestreden. Een voor gewone mensen niet waarneembaar niveau. Alleen zijn deze mensen niet zo gewoon. Zij zijn allemaal paranormaal begaafd en daardoor

- 529 kunnen zij hun aandeel aan de grote strijd leveren. Omdat Erins moeder zo aards is, heeft het kwaad er ook niet mee gerekend, dat er mensen kunnen zijn, die op dat andere niveau kunnen strijden. Vooral Francis en Christiaan leveren strijd tegen het kwaad. Zij strijden daar zij aan zij met Mgabi. In de werkelijke wereld ziet het er iets anders uit. Daar lijkt het alleen op een woordenstrijd tussen enerzijds Erin, Christiaan en Francis en anderzijds Erins moeder. De zwarte mannen worden langzaam weggevoerd. Onder leiding van Hugo worden zij stuk voor stuk in de kelder opgesloten. De politie zal ze daar komen ophalen. Nu kunnen de mensen, die niet meer tegen de zwarte mannen hoeven te vechten, worden ingezet in de strijd op het andere niveau. Tot de moeder van Erin ziet, dat zij alleen is achtergebleven. Dan raakt zij zodanig in paniek, dat het kwaad even geen macht meer over haar heeft. Zij vlucht door een raam en springt in een gereedstaande sportwagen. Het kwaad met zich meenemend. Mgabi uit een strijdkreet, die in alle hoofden doorklinkt. Deze strijd is gewonnen. Nu afwachten, of het kwaad zich kan hergroeperen. De moeder van Erin vlucht in de sportauto naar een drukke verkeersweg. Zij rijdt met grote snelheid door een rood verkeerslicht. Van de andere kant komt een grote vrachtwagencombinatie. Die kan niet meer remmen. De sportwagen wordt kompleet in tweeën gescheurd. Als het lijk van Erins moeder wordt geborgen, komt er een agent bijlopen, die toen in het ziekenhuis ook aanwezig is geweest. Hij heeft hier ook een gesprek over gehad met Hugo. Hij weet, dat Hugo geïnteresseerd is in deze vrouw. Hij belt Hugo op zijn mobiel. Hugo overlegt met Ngolo en Douwe. Vervolgens wordt besloten, dat Erin mee moet. Zij kan de vrouw het beste identificeren. Mgabi zal Erin beschermen. Erin wordt zorgvuldig voorbereid. Dan gaat zij met Hugo, Douwe en Ngolo naar het mortuarium, waar de resten van haar moeders lichaam heen gebracht zijn. Voordat Erin naar binnen kan gaan, gaan Douwe en Ngolo in die befaamde halfslapende toestand. Zij controleren of er nog iets over is van het kwaad. Zij voelen niets meer. Enkel een enorme kilte. Dan wordt Erin meegenomen naar een kamertje, waar zij het gezicht van haar moeder mag bekijken. De rest van wat er over is van het lichaam blijft bedekt. Het lijkt, of Erin het lijk identificeert als dat van haar moeder. Maar in wezen heeft Mgabi deze taak van haar overgenomen. Alleen Douwe en Ngolo merken dit. Die zijn blij met de genade, die Mgabi Erin betoond. Net zo goed als Mgabi blij is met de steun, die Douwe en Ngolo Erin betonen. Ondertussen is het al na middernacht.

- 530 -

Zondag 5 mei 2002. Iedereen blijft op om Erin weer in hun midden te ontvangen. De strijd is nu gestreden. Dit kwaad is verslagen. Nu kan er gewerkt worden aan die andere taak van de Cirkel. De andere taken. Want er zijn er meer. Er is ook nog een taak van het zorgen voor de eigen groep en versmelten tot één grote familie. Er zullen nu mensen weggaan, maar zij zullen onderdeel blijven van de Cirkel. Zij zullen van tijd tot tijd terugkomen en zij zullen het werk van de Cirkel verspreiden over de hele wereld. Iedereen is moe, als Douwe, Ngolo, Hugo en Erin weer thuiskomen. Er is nog steeds politie aanwezig. Die is bezig met het opnemen van verklaringen betreffende de huisvredebreuk door de zwarte mannen, die nu zijn weggevoerd. Bob, Harold en Sjoerd moeten de gewonden nog verzorgen. En wat mensen moeten door Christiaan en Susan onder handen worden genomen. Ook Sjaak wil zijn deel doen, maar wordt door Henk teruggefloten. Sjaak moet zichzelf maar laten behandelen. Hij is in de loop van de gevechten een beetje in het gedrang gekomen en heeft een forse klap op zijn kaak gekregen. Bovendien is hij neergeslagen en daarbij op zijn zere voet terecht gekomen. Die wordt nu helemaal dik. Als Erin binnen wordt gebracht, staan Peter en Carla al op haar te wachten. Die sluiten haar direct in de armen. Het valt Peter op, dat Erin niet zo heel aangeslagen aanvoelt. Er is even contact met Mgabi. Peter is gerustgesteld. Hij stelt op zijn beurt Carla en Bea gerust. Peter neemt Erin uit de rolstoel en blijft met haar in zijn armen een poos staan rondkijken. De schade valt reuze mee. Sjaak is het ernstigst gewond. Bob moet even met hem naar het ziekenhuis. Er moeten foto's worden gemaakt van zijn kaak en voet. Caroline wil wel mee, maar zij wil eigenlijk de baby's niet zo maar achter laten. Viola stuurt haar met Sjaak mee. Viola zal op deze kleinkinderen passen. Als Bob, Sjaak en Caroline na een uur terugkomen is alle rommel al opgeruimd en is bijna iedereen naar bed. Alleen Douwe en Peter zijn nog op. Die vernemen nu, dat de kaak van Sjaak alleen maar blauw zal worden en dat hij een paar dagen moeilijk zal kunnen eten. Maar zijn voet heeft een hardere klap gekregen. Die is nu zodanig gekneusd, dat Sjaak er zeker acht weken niet op mag lopen. Sjaak is er gewoon triest van. Caroline probeert hem wat op te beuren, maar dat wil nu even niet lukken. Sjaak wil zich nu terugtrekken op zijn eigen kamer en de suite aan Caroline overlaten. Maar dan heeft hij buiten zijn

- 531 vrienden gerekend. Douwe pakt hem op en brengt hem naar bed. Het bed, dat hij met Caroline deelt. Douwe neemt de krukken mee. Die krijgt Sjaak pas de volgende dag terug. Nu moet hij eerst maar eens een nacht rustig slapen en ook nog even knuffelen met zijn meisje. Sjaak bloost ervan. Gekke Douwe. Caroline is even naar de tweeling wezen kijken. Zij heeft de babyfoon uitgezet en komt nu Sjaak helpen. Nu is Caroline wel heel blij met de kracht van Douwe. Hij krijgt een verlegen kus op de wang van haar. Hij geeft haar een kus op het voorhoofd en gaat dan weg. Douwe loopt in de gang bijna tegen zijn broer op. Die heeft op hem gewacht. Peter loopt met hem mee naar Douwes slaapkamer. Daar wordt er nog even gesproken over wat er in het mortuarium is gebeurd. Peter heeft meegevoeld. Daar heeft Mgabi voor gezorgd. Nu kan hij Douwe er mee helpen. Na een halfuur staat Peter als een oude man op. Hij gaat naar zijn eigen suite. Slapen bij zijn vrouwen. Eerst even kijken bij Erin en dan lekker bij Carla in bed. Die wordt nog een beetje wakker. Zij knuffelen nog even en vallen dan in elkaars armen in slaap. Het duurt deze zondag erg lang, voordat er iemand in de eetzaal verschijnt voor het ontbijt. De bakker heeft vannacht niet gebakken. Theo was te zeer aangeslagen en hij is in een gevecht k.o. geslagen. Hij heeft dan ook niet zo'n beste nacht gehad. Als hij wakker wordt en in de eetzaal Peter en Douwe in gesprek treft, wil hij zich uitgebreid gaan verontschuldigen. "Zitten. Nu. Straks val je nog om. Hebben ze jou gecontroleerd? Heb jij geen hersenschudding? Geen hoofdpijn? Knul, je ziet er niet uit. Als jij vannacht was gaan bakken had je van ons een stevig pak voor je broek gekregen. Denk daar maar om. Dan waren jouw verontschuldigingen beter op zijn plaats geweest." Theo zit Peter met open mond aan te kijken. Maar hij is toch aangenomen als bakker? "Nee, je bent hier komen leven, omdat je nu lid bent van de familie. Theo, rustig aan jochie. Geen paniek. Het is geen pleeggezin. Dit is nu jouw echte familie. Een familie die jou graag ziet, omdat jij jij bent. Je weet het wel. Je hoort hier gewoon. En nu knulletje, wat ga jij vandaag doen? Haal je haar op? Gaat vast wel goed met de andere honden." Theo blijft nog even aangeslagen zitten en staat dan op en loopt de deur uit. Peter kijkt even geschrokken. Dan zakt hij onderuit. Er komt een tevreden glimlach om zijn mond. "Een halfuur hooguit." is het commentaar van Douwe. En inderdaad is Theo binnen een halfuur terug met een mooie zwarte labrador aan een riem. Hij heeft ook haar spullen meegenomen. Die brengt hij rechtstreeks naar zijn slaapkamer. Dan doet hij zijn Nouschka de riem af en gaat naar de tuin met haar. Daar zijn Aïla en Mgabi al druk aan het spelen. Als Nouschka er bij komt, wordt er even geblaft en gekeft, maar vervolgens gespeeld.

- 532 Het hertenkalfje zit nu in een soort ren. Dan kan het niet weglopen. En Snoes is daar ook. Die kan daar vanuit de suite zelf in komen. De suite van Peter en Carla en die van Sjaak en Caroline liggen op de begane grond. Op de twee verdiepingen er boven bevinden zich steeds weer twee suites. En in een apart bijgebouw zijn zelfs een tiental kleine woningen gemaakt. Bedoeld om als vakantiewoning te worden verhuurd, maar straks voor de jonge stellen, die kinderen gaan krijgen. Erin wordt door Carla de tuin ingereden. Zij zit nu weer in de rolstoel. Zij is al een stuk sterker geworden. Maar zij is nog lang niet gezond. Sjaak heeft een heel streng dieet voor haar geschreven en ook een oefenschema. Bob wil nog eens naar haar knie kijken. Dat had eigenlijk afgelopen donderdag al gemoeten, maar toen kon dat niet. Nu moet het maar wachten tot morgen. Bob heeft dan wel geen dienst, maar hij kan wel gebruik maken van de andere afdelingen. Dus foto's en scans kunnen er gemaakt worden. En ook een echoscopie. Bob heeft een hele lijst van dingen gevonden. Het meeste is mooi genezen, maar er blijft wat schade, waar nu iets aan moet gebeuren. Douwe is even naar de suite van Sjaak en Caroline gelopen, om Sjaaks krukken terug te brengen. Sjaak is heel erg woest op hem geworden en die zit nu in de zon te mokken. Totdat zijn vader het verhaal uit hem getrokken heeft. Dan krijgt Sjaak zelf vreselijk op zijn falie. Zo heeft Henk hem niet opgevoed. Wat Douwe deed was het beste voor Sjaak. Als Henk eindelijk klaar is en nijdig wegloopt, voelt Sjaak zich heel kleintjes en beschaamd. Hij wil Douwe zijn excuses gaan aanbieden maar die wil niet naar hem luisteren. Hij blijft maar in de zon zitten en net doen alsof hij Sjaak niet hoort. Als Sjaak nu zucht, dat hij dan maar de hele dag in de kelder gaat zitten, wordt hij bij de arm gepakt en naast Douwe op de bank getrokken. "Nu mond dicht. Jij hebt gisteren gedaan wat moest. Daar raakte je gewond bij. Toen heb ik gedaan wat moest. Dus staan we quitte. Het is alleen erg vervelend, dat ik nu nog niet met je kan golfen. Ik kom wel met je oefenen, hoor. En je armen masseren. Die hebben nu al weken heel veel te verduren gehad. Zullen we een spelletje spelen of wil je liever tekenen?" Douwe maakt alles weer gewoon. Peter en Henk kijken toe. Henk is nog steeds nijdig op Sjaak. "Laat maar varen. Hij is nu een beetje verdraaid omdat hij weer niet aan het werk kan. Tenminste dat denkt hij. Christiaan zal hem wel wat anders vertellen. Sjaak moet weer naar school. En Christiaan zal hem ook wel even aanpakken over die verdomde trots van hem. Laat Chris maar even. Nu jullie. Hoelang blijven jullie nog? Hoelang mogen we nog op jullie rekenen, bedoel ik. Jaquelien zal nog zeker een week nodig hebben, maar dan gaat die zo snel mogelijk naar huis. Maar

- 533 jij en Viola moeten nog leren. Hoeveel tijd geven jullie ons daarvoor?" Henk kijkt Peter een beetje onbegrijpend aan. "Hoe bedoel je: jullie moeten nog leren? Wat moet ik nu nog leren? Man, ik ben een oude vent. Ik ben al met pensioen. Dan ga je toch niet meer iets nieuws leren?" "Nou, weer een klant voor Ngolo, hoor ik. Henk, je komt hier om te leren. Dus doe nou niet zo moeilijk." "Ik kwam hier om voor mijn jongen te zorgen. En dat ga ik doen ook. Totdat hij weer echt voor zichzelf kan zorgen. En voor zijn vrouwtje en zijn twee aapies. Lief spul toch. Nooit gedacht dat ik zo snel opa zou worden." "Je zult nog wel veel vaker opa worden. Reken maar op veel kleinkinderen. Vooral de eerstkomende negen maanden." Henk is er nu van overtuigd, dat Peter gisteren een klap van de malle molen heeft gekregen. Die is echt niet helemaal goed. Hij begint zich nu bezorgd te maken over Peter. Dat is toch wel een fijne knul. "Laat maar zitten. Ik ben prima in orde. Tenminste voor zover dat kan na dat pak slaag van Mgabi. Dat dreunt nog wel even na. Ik regel voorlopig ook niks meer. Ik ga lekker uitrusten en spelletjes spelen met mijn kleine meisje. En knuffelen met Carla. En misschien even stoeien met die gekke broer van me. En schaken met Francis. Dan kan die ook weer een keer winnen. Christiaan heeft hem nu al drie keer ingemaakt. En hij mag van Christiaan niet met Erin spelen, tot hij echt van Christiaan heeft gewonnen. Chris wil straks trouwens een partij tegen Erin spelen. Na de lunch. Dat zal me wat worden. Christiaan is er van overtuigd, dat hij een vreselijk pak voor zijn broek gaat krijgen. Hij wil alleen wel proberen te winnen. Ik weet niet. Mgabi zal zich er wel buiten houden. Maar Erin is een echt rekenwonder. Henk, speel nooit poker tegen Erin. Die wint alles." Zo kabbelt de morgen voorbij. Er worden maar broodjes besteld bij Ricardo. Theo mag nog steeds niet de keuken in. Ricardo komt even kijken. Hij heeft van zijn moeder al gehoord, wat er vannacht heeft plaatsgevonden. Als hij aankomt, heeft hij een grote mand met gerezen broodjes bij zich, die nog even moeten worden afgebakken. Mama, Bea en Simone helpen hem. Dan is er snel voor iedereen een lekkere lunch. Ricardo en Theo maken nu kennis. Zij praten en praten. Binnen de kortste keren staan zij toch samen in de keuken allemaal lekkere dingen klaar te maken. Na een uurtje komt Douwe daar een eind aan maken. "Sorry, Ricardo, deze jongeman is nog lang niet in orde. Hij doet maar alsof. Theo, nu naar bed. En snel." Theo schiet er als een speer vandoor. De tranen staan hem in de ogen. Wat moet Ricardo nu wel niet van hem denken. Om zo als een kleine jongen aangepakt te worden. Douwe schudt zijn hoofd even. "Die leert het nog wel. Ricardo, zorg, dat hij een lekker groot stuk krijgt van die taart, die je nu staat te

- 534 maken. Breng het hem zelf maar even. Naar jou wil hij vast wel luisteren. Het is weer zo'n verdraaide, die alleen maar werken wil. Dat blijft hier het grote struikelblok." Met deze woorden loopt Douwe weer naar buiten. Buiten in de zon is nu een tafel met een schaakspel neergezet. Erin heeft nog even een uur gerust en komt nu in de rolstoel naar buiten. Christiaan zit al op haar te wachten. Hij vindt het toch wel spannend. Hij heeft een schaakklok gevonden. Die is ook op de tafel gezet. Erin zit hier even heel verbaasd naar te kijken. Christiaan legt uit, waar de klok voor dient en hoe hij werkt. Susan zal als scheidsrechter fungeren. Verder kijkt iedereen van de Cirkel toe. Erin is er verlegen van. Maar dat heeft geen effect op haar spel. Als Susan de klok gestart heeft, mag Christiaan met wit beginnen. Hij doet echt verbeten zijn best, maar Erin heeft hem in een kwartier tweemaal ingemaakt. Dan geeft Christiaan het op. Erin speelt op het niveau van de beste grootmeesters. Daar kan Christiaan echt niet tegenop. Dat wist hij al wel. Francis heeft met open mond zitten kijken. Nu draait hij zich beschaamd om. Die dekselse meid wilde hem laten winnen. Daar moet ze nog moeite voor hebben gedaan ook. "Zij wilde jouw trots niet krenken. Zij wilde jou een plezier doen." Simone weet precies, hoe ze Francis nu moet aanpakken. Die knikt even. Het is tenslotte zijn eigen schuld. Hij zou haar wel eens leren schaken heeft hij gezegd. Wat voelde hij zich trots toen. Hij moet nu eigenlijk om zichzelf lachen. Douwe komt naast hem zitten. "Ik ben wel een stomkop geweest. En een arrogante zak. En zij wilde mijn trots niet krenken. Het is echt een meid van goud." verzucht Francis nu tegen zijn vriend. Die aait hem nu even door de haren en gaat hem een kop koffie halen. Met een lekker stukje taart. Ricardo en Theo zijn wel bezig geweest. Ricardo heeft met Theo gepraat. Hem vertelt, wat er met Erin is gebeurd. Dat te hard willen werken en over je eigen grenzen gaan, meteen wordt afgestraft in deze groep. In deze familie. Dat Ricardo ook lid is van de familie. En mama natuurlijk. Dan probeert Ricardo een beetje uit te leggen, dat deze familie bestaat uit mensen, die allemaal paranormaal begaafd zijn. Dat al deze mensen ook een beetje verdraaid zijn om de een of de andere reden. Dat de familie daarom bestaat. Gewoon om deze mensen een familie te geven, waarin zij gewoon zichzelf kunnen zijn. Anders en uniek en toch een beetje van het zelfde. Dat de mensen niet uitgenodigd worden, maar geroepen worden. Dat Theo wel is uitgenodigd, omdat hij niet wilde reageren op de oproep. Hij wilde niet aan zichzelf toegeven. Hij was wantrouwig naar een familie. Zelfs op dat andere niveau. Dus heeft Peter maar een omweg gebruikt. Dat er meer zijn, die nog niet toe willen geven, dat zij in de Cirkel thuis horen. Dat

- 535 die ook nog wel zullen komen. Dat Theo zal leren omgaan met zijn gave. Dat het goed is. Ricardo is buiten adem, als hij uitgepraat is. En Theo heeft met een wit afgetrokken gezicht zitten luisteren. Als Ricardo klaar is draait Theo zich om en laat zich op zijn buik op het bed vallen. Daar breekt hij in tranen uit. Hij is even helemaal over stuur. Ricardo seint Lydewij even in. Die komt samen met Christiaan. Er wordt nu verder even door die twee voor Theo gezorgd. Ricardo gaat even mama gedag zeggen en dan weer naar huis. Het eind van de middag is alweer gekomen. Voor het diner van vanavond is er weer eens chinees besteld. Dat is voor Erin natuurlijk een bof. Die is echt gek op chinees. Het is een echt feestelijke maaltijd. Iedereen is aan tafel aanwezig. Theo wordt nog wel goed in de gaten gehouden, door zowel Douwe en Peter, als door Bob en Sjoerd. Voor de gelegenheid zijn ook Ricardo en Frits gevraagd om aanwezig te zijn. Na de maaltijd zal een vergadering worden gehouden. Nu de dreiging is opgeheven, zullen er mensen naar hun eigen woningen willen terugkeren. Natuurlijk blijven hun kamers in het hotel voor hen beschikbaar. Ook Ricardo en Frits krijgen nu een kamer toegewezen. Douwe en Peter willen heel graag weten, wie er weg wil gaan. Sommige mensen zal dat nog niet worden toegestaan. Dat geldt hoofdzakelijk voor de gewonden en zieken. Er zullen ook mensen zijn, die voor vast in het hotel willen komen wonen. Dat kan ook geregeld worden, maar Peter is de komende week daarvoor nog niet beschikbaar. Na de vergadering wil Ricardo nog even een gesprekje met de twee broers. "Jongens, waarom moet ik zonodig een kamer in dit hotel hebben? Ik heb mijn huis en bedrijf dichtbij, dus ik kan hier altijd snel zijn. Kunnen jullie die kamer niet beter aan iemand anders geven? Het zal hier ook nog wel veel drukker worden, neem ik aan. Ik heb die kamer niet nodig. Ik slaap altijd bij mijn vrouwtje." "Ricardo, die kamers zijn niet allemaal om in te gaan slapen. Ook ik heb een eigen kamer. En hoewel ik er al wel heb geslapen, (toen ik van Mgabi op mijn donder heb gehad) lig ik ook liever bij Carla in bed. Je weet, wat voor familie dit is. Jij mag dan nog denken, dat jullie buitenstaanders zijn, die alleen maar vrienden zijn, die de helpende hand toesteken. Jij en mama zijn net zo goed lid van de familie. En dat weten jullie allebei drommels goed. Ook met jou zal gewerkt gaan worden. En niet in tijden, dat jij je geld moet verdienen. Als je hier komt leren, zoals wij dat noemen, zal je hier een eigen plek moeten hebben. Alle kamers zijn afgeschermd. Dus je kunt hier rustig jezelf zijn. En bij leren hoort ook fouten maken. Alleen worden sommige fouten in deze familie streng afgestraft. Dat heb jij vanmiddag fijn aan Theo zitten uitleggen." Peter houdt Ricardo al

- 536 een tijdje in de gaten. Die zit nog steeds ontkennend zijn hoofd te schudden. "Kom op, Ricardo. Je kunt nu wel blijven ontkennen, maar feiten zijn feiten. Jij bent een zoon van je moeder. Zij heeft haar 'dromen' en jij hebt soms het idee, dat je dingen weet, zonder het te kunnen weten. Dat heeft ons vandaag maar mooi weer geholpen, nietwaar?" mengt Douwe zich in het gesprek. "Oh, bedoel je dat? Dat is gewoon toeval. Ik raad soms wel eens iets goed, ja. Maar dat heeft er toch niets mee te maken?" Peter en Douwe kijken elkaar even aan. Weer een voor Ngolo. Mama was toch iets meegaander. "Nu. Hou die sleutel maar. Ga er een keer of wat kijken en zie wat je er mee doet. Die kamer is voor jou, of je hem wilt of niet. Daar hebben wij dus ook niets over te zeggen." Met die woorden staan de twee broers op en gaan even naar Erins slaapkamer. Die ligt weer in bed te slapen. De dag is nog steeds erg vermoeiend voor haar, maar zij gaat met sprongen vooruit. Francis duikt nu ook even op in haar slaapkamer. Hem wordt een paar minuten gegund, maar dan wordt hij door Peter de kamer uitgewerkt. "Daar heb jij niets meer te zoeken, jongeman. Jij komt niet meer in haar slaapkamer, totdat jullie getrouwd zijn." Francis kijkt even een klein beetje zuur. Dat duurt hem eigenlijk veel te lang. Erin is nog lang geen achttien. "Waarom wil je daar nu weer op wachten? Mijn toestemming krijg je toch wel en die van Carla ook. Ga nu niet meer problemen maken, dan er zijn." "Blijft dat doorgaan? Ik dacht, dat de strijd gestreden was." Het is duidelijk, dat Francis geschokt is, dat Peter nog steeds zijn gedachten kan lezen. "Het zal zelfs worden uitgebreid. Jij komt ook nog aan de beurt. Dat was trouwens wel een enorm gevecht gisteren. Hoeveel heb jij ervan overgehouden, jochie? Ik kon op een gegeven moment jouw pijn duidelijk voelen. Man, dat was echt niet mis. Jij moet je minstens net zo beroerd voelen, als ik na dat pak slaag van Mgabi." Peter kijkt zijn vriend even goed aan. Francis trekt een scheef gezicht. "Ik voel me ook niet goed. En dan komt Erin er nog even overheen. Die schaakpartij vanmiddag was een demonstratie. Een reprimande voor mij en Christiaan tegelijk. En Erin is bijna net zo krachtig als Mgabi nu. Die twee worden nu één." Peter knikt. Hij heeft het ook gevoeld en geweten. Hij weet ook, dat Francis iets voor hem verzwijgt. In woorden dan. "Oké, en nu nog eens. Hoeveel heb jij meegekregen?" "Blijf je bezig. Ik vertel je dat niet. Laat me dat zelf maar even uitvechten." Francis wil echt niet voor zijn vrienden weten, dat hij nog maar nauwelijks genoeg kracht heeft om een beetje rond te lopen. "Mooi niet dus. Je hebt het ons zojuist al verteld. Weet jij trouwens, dat jij naast Mgabi hebt meegestreden? Weet jij ook, wat dat betekent? Nee, duidelijk nog niet. Kom je

- 537 vanzelf wel achter. Nou lig jij dus de hele week op bed. Alleen tijdens de maaltijden even op. Vooruit, naar bed met jou. Kom, ik help je wel even." Douwe slaat Francis' arm om zijn nek en tilt Francis alsof hij een klein kind is uit de stoel. Hij brengt Francis naar zijn eigen bed. Die zal echt veel moeten rusten. "Ik neem het hier wel over. Ga jij Peter maar weer in de gaten houden. Als Mgabi nog een keer moet ingrijpen, kon het wel eens veel harder aankomen." Ngolo staat in de deuropening. Douwe knikt en gaat naar buiten. Waar Peter nu in de tuin naar de sterren staat te kijken. "Ben jij mijn oppas? Ngolo hoeft zich niet echt zorgen te maken. Ik kijk wel even uit. Mgabi is mij een beetje te sterk om tegenin te gaan. Gek idee, nietwaar." Peter grijnst eens naar zijn broer. "Nu als jij toch mijn oppas moet zijn. Wat wil je gaan doen? Nee, ik bedoel een spelletje of zo. Bah, niet nog meer. Ik dacht, dat ik rust moest houden." Douwe heeft geen woord gezegd. Peter heeft wel een beetje gelijk. Hij moet rust houden, maar er zijn ook nog dingen, die nu gedaan moeten worden. En Peter en Douwe kunnen dat het best samen doen. "Nog één. Dan kunnen we morgen echt even uitrusten.” Beide broers gaan nu naar binnen om in het kantoor op het volgende slachtoffer te wachten. Na vijf minuten komt Hugo het kantoor binnen. Zijn gezicht ziet er nu helemaal niet meer uit. Zijn ene oog wordt al geel en groen aan de randen, zijn andere oog is roodomrand van te weinig slaap en hij heeft nu ook een arm in een draagdoek hangen. In het gevecht van vannacht is zijn arm ernstig gekneusd. Hij wilde dat voor de anderen niet weten, maar Bob en Harold hebben hem in de tang genomen. Bob heeft hem ook vandaag nog even de oren gewassen. Daarom wil Hugo nu maar weggaan. Dan kan Bob niet zo in zijn nek gaan zitten hijgen, over die vreemde steken rond zijn hart. Hij wil dit niet aan Bob vertellen, anders ligt hij straks in het ziekenhuis. En als de keuringsarts er achter komt, dat hij hartproblemen heeft. Dan kan hij de actieve dienst wel dag zeggen. "Doe dat toch maar. En dokters orders zijn verplicht op te volgen. Je hebt ook gehoord vanavond, dat gewonden en zieken het hotel niet mogen verlaten. En zeker de familie niet. Wees maar blij, dat Francis nog niet al te sterk is. Anders had die je allang aangepakt." Douwe kijkt Hugo strak aan. Die ziet dus niet, dat Peter zich voor de deur opstelt. "Hugo, vergeet dat maar. Hier kom je niet langs. Harold komt hierheen. Die gaat naar jouw hart luisteren en als het nodig is, lig jij vanavond nog in het ziekenhuis. Maar alleen als het nodig is. We hebben hier niet voor niets een medisch centrum." Harold klopt op de deur en komt het kantoor binnen. Hij weet niet zeker, maar hij heeft zijn dokterskoffer maar meegebracht. En wat medicijnen. Hij stond er

- 538 van te kijken, toen hij ze pakte. Als hij Hugo ziet, begint hij te lachen. "Heb jij je te druk zitten maken? Oké, laat maar eens horen. Waar zit de pijn precies? Ben je dan ook benauwd? Nee, dacht ik wel. Je hebt er ook last van als je teveel gegeten hebt, nietwaar? Of te scherp. Ik denk, dat we even een andere kant uit moeten kijken. Ik wil, dat jij deze week nog een afspraak maakt met een internist. Bob zal je wel een verwijsbrief schrijven. Nu schrijf ik jou wat medicijnen voor en een rustperiode. Echte rust. Dus zoveel mogelijk op bed. Laat je maar een tijdje vertroetelen. En niet door je meisje. Die moet voor haar jochie zorgen." Hugo kijkt hem verbijsterd aan. Wat is dit nu voor onderzoek. En wat is dat over Francis? Is die ziek? Hugo wil al naar Francis toegaan, maar wordt door Douwe op zijn stoel gehouden. Als hij probeert zich los te worstelen, wordt de druk even iets vergroot. Dan kan Hugo wel stilzitten. Hij kijkt even boos naar Douwe. "Heb je het zelf naar gemaakt. Er is jou rust voorgeschreven. En dat betekent ook echt rust. Je kent de gouden regels. Je hebt je maar te schikken." Harold heeft ondertussen het recept uitgeschreven en steekt het in zijn eigen zak. "Haal ik zelf voor je op. En ik controleer ook of je het inneemt. Nu even de dosis voor vanavond. Hier dit is voor die maagzweer. Nu nog even je mouw omhoog. Dit is voor het teveel aan spanningen, waar jij mee rondloopt. Susan zal je daar nog wel op aanspreken. Douwe heeft trouwens gelijk. Je kunt nu beter eens gaan denken aan dat idee van jou over preventie." Hugo hapt even naar adem. "Hoever wordt ik hier uitgekleed? Dit is niet normaal meer. Peter, Douwe, wat gebeurt hier?" "Maak je nu maar niet druk. Er wordt alleen voor je gezorgd. Dat doe jezelf veel te weinig. Zoals de meesten hier. Het is een familieprobleem. Niet voor jezelf zorgen, maar wel voor anderen. Daar is deze familie voor bedoeld. Om daar een eind aan te maken. En natuurlijk om gewoon een gezellige familie te zijn voor al deze mensen. Douwe zal je nu even naar bed brengen. En morgen kom je hier om een afspraak te maken met die internist. Dan kun je dat niet 'vergeten'." Peter gaat opzij voor Douwe, die Hugo nu bij zijn goede arm heeft genomen en hem naar zijn bed brengt. Harold is nog even blijven zitten. "Ja, Harold. Ik weet het. Veel rusten en goed voor mezelf zorgen. Heeft Mgabi me echt wel duidelijk gemaakt." Harold staat nu op en de twee mannen gaan ieder naar hun eigen slaapkamer. Peter loopt eerst nog even bij Erin naar binnen. Dan loopt hij naar zijn eigen slaapkamer, waar hij van Carla nog wat te mopperen krijgt over voor zichzelf zorgen. Hij probeert haar af te leiden, maar dat maakt het gemopper alleen maar erger. Hij gaat maar gauw slapen. Bijna het hele hotel slaapt al. Één van de leden is echter onderweg naar de voordeur. Hij blijft even staan kijken.

- 539 Zal hij nu weggaan. Ze kunnen zich nu uitstekend zelf redden. Nee, Mgabi wil, dat hij nog even blijft. Maar dan wordt hij teveel verweven om nog naar zijn geboorteland terug te keren. Dit was niet voorzien. Niet dat hij heimwee heeft naar Zuid-Afrika, maar hij wil de ontwikkelingen daar graag volgen. Dan neemt hij een besluit. Hij blijft. Hij hangt het ding, dat hij in zijn hand heeft aan de voordeur en gaat naar bed. Douwe draait zich even om in zijn bed. Hij hoeft gelukkig niet in te grijpen. Mgabi wil Ngolo hier houden. Hier is veel beter voor Ngolo.

- 540 -

Woensdag 8 mei 2002. De dag begint al vroeg voor de familieleden en hulpverleners. Er is veel te doen vandaag. Erin moet nog in bed blijven tot Peter haar om negen uur komt halen. Hij helpt haar met wassen en aankleden. Hij geeft haar de mooie kaftan, die zij van Douwe heeft gekregen. Als zij er even vreemd naar kijkt, zegt hij haar, dat dit gemakkelijker is. Dan trekt hij haar de leeuwenkoppen aan. Zij moet er nog steeds een beetje om giechelen. Voor Erin is het nu nog geen bijzondere dag. Maar dat gaat het wel worden. Als zij beneden in de eetzaal komen, lijkt het eerst, of iedereen al gegeten heeft. Er is niemand te bekennen. Maar er staan wel nog grote schalen met broodjes op tafel. En in het midden van de 'cirkel' staat nu een tafel met iets erop, dat met een groot laken is toegedekt. Erin vindt het maar vreemd. Peter rijdt haar nu naar het 'hoofd' van de cirkel. Daar wordt Erin aan tafel gezet. En niet als gewoonlijk op haar vaste plaatsje. Erin vindt dit maar niets. Het gaat net zo vreemd, als afgelopen maandag in het ziekenhuis. Toen heeft Bob haar meegenomen naar verschillende afdelingen, om onderzocht te worden. Zij is toen ook in een vreemd apparaat geweest, waar zij stil in moest blijven liggen. Dat was echt eng. Bob heeft gezegd, dat dit was om haar knie te onderzoeken, maar zij kon wel voelen, dat dit niet helemaal waar was. Wat er wel aan de hand was, weet zij niet. Toen zij Bob probeerde af te zoeken, heeft hij hevig op haar gemopperd. Als Erin aan de tafel zit, komen de andere familieleden de eetzaal binnen. Dit keer allemaal. En nog wat bekenden, die niet direct tot de familie behoren. Carla en Peter gaan aan weerszijden van Erin zitten. Dan komen Francis en Douwe naast hen zitten. Francis is een beetje zenuwachtig. Hij heeft dit van te voren diverse keren met Peter, Douwe, Christiaan en Ngolo besproken en iedere keer zeggen de anderen, dat hij door moet zetten. Hij heeft zijn cadeau voor Erin niet op de tafel gezet. Hij heeft twee kleine doosje in zijn jaszakken zitten. Hij weet alleen niet, of hij het ene cadeautje wel zal geven in deze volle zaal. Hij durft eigenlijk niet zo goed. Stel dat zij nee zegt. Christiaan komt even naast hem staan. "Je moet het doen, Francis. Het kan niet anders. Wij zijn er om jou te steunen. En dat laatste vergeet maar weer snel. Je weet wel beter." Er wordt heel zacht gesproken. Francis voelt ook een warm gevoel langs zijn geest strijken. Dan is alles weer goed. Als iedereen aan tafel zit, staat Francis op en gaat voor Erin aan de andere kant van

- 541 de tafel op een knie zitten. "Erin Kachinsky, op deze heuglijke dag van jouw zeventiende verjaardag, wil ik jou in bijzijn van al onze vrienden en familieleden vragen of jij mijn vrouw wilt worden." Zo het grote woord is er uit. Erin kijkt hem met grote ogen aan. Dan vullen die zich met tranen. Francis houdt zijn hart vast. "Ja, dat wil ik." fluistert Erin nu. Zij kan haar tranen van vreugde nu niet meer binnenhouden. Francis heeft haar echt ten huwelijk gevraagd. Zij is zo blij. En verbijsterd. Francis moet eerst nog even nadenken over, wat Erin nu gezegd heeft en dan staat hij op en geeft haar een kus over tafel. Een heel lange kus. Peter kucht even. Dan verbreekt Francis de kus met een rood hoofd. Nu neemt hij het doosje uit zijn rechterzak. Hij geeft dit aan Erin. Die maakt het verrast open. Krijgt zij nu maar zo een cadeautje? Er komt een heel mooie ring uit het doosje. Een ring met een diamantje. Francis neemt de ring uit het doosje en schuift hem om Erins rechterringvinger. Dan kust Francis de ring en haar vinger. Daarna haalt hij het cadeautje uit zijn linkerzak en gaat ermee voor Erin staan. "Erin, wij hebben gemeend, dat jij waarschijnlijk nog nooit een verjaardagsfeestje hebt meegemaakt. Daarom willen wij jou nu een verjaardagsfeest aanbieden. Ik mag bij dezen de eerste zijn, die jou zijn cadeau mag aanbieden. De anderen hebben hun cadeaus op deze tafel gezet." Meteen wordt door twee hulpverleners het laken verwijderd. "Alsjeblieft, Erin, voor jouw zeventiende verjaardag." Hierbij geeft Francis haar het cadeautje, dat hij in zijn handen houdt. Het is een lang plat doosje. Als Erin het heeft uitgepakt, komt er een doosje tevoorschijn met daarin een horloge aan een schakelketting. En aan die schakelketting hangen allemaal kleine zilveren olifantjes. Er komen tranen van geluk in Erins ogen. Francis geeft haar plagend een zakdoek. Hij doet haar zelf het horloge om. Dan moet er eerst worden gegeten. Peter houdt ook vandaag streng toezicht op Erins dieet. Als zij is uitgegeten, kroelt hij haar even door de haren. Dan staat hij als eerste op en pakt een cadeau van de tafel. Dit krijgt Erin van hem en Carla. Hij heeft alle vrienden en familieleden hun naam en handtekening op een groot vel papier laten zetten. Ook staat er op, dat zij van harte gefeliciteerd wordt met haar zeventiende verjaardag. Dit vel papier heeft Peter mooi laten inlijsten. Douwe heeft hem daarmee geholpen. Die wist iemand, die dat echt mooi kon. Nu is het echt een kunstwerk geworden. Erin is er echt geweldig blij mee. Het zal op haar eigen kamer worden neer gehangen. Die is niet in de suite van Peter en Carla, maar in de suite erboven. Omdat er een lift is in het hotel, is dit geen probleem voor Erin. Zij slaapt nog even bij Peter en Carla, maar als zij straks echt beter is, mag zij verhuizen naar boven. Na Peters cadeau is

- 542 Douwe aan de beurt. En dan alle anderen. Erin krijgt een heleboel mooie, lieve cadeaus. Zij is er enorm ondersteboven van. Dan als laatste ligt er nog één cadeautje op de tafel. Dit is een rolletje papier. Nu heeft iedereen al een cadeautje gegeven. Carla staat op en pakt het laatste cadeautje en geeft dit aan Erin. "Dit meisje kan vandaag niet aanwezig zijn, maar zij wilde je dit toch geven." Als Erin het rolletje uitrolt, ziet zij de tekening, die het meisje op het fietsje heeft gemaakt. Er staan twee poppetjes op, die elkaars handen vasthouden en een mooie, gele fiets. Erin breekt nu in tranen uit. Mama geeft haar een zakdoek. "Daar hoef je toch niet om te huilen, liefje." "Mama, daar vliegt mijn hart van. Zo'n mooie tekening." Douwe, die achter haar staat, schiet in de lach. "Nee, meisje, je hebt gelijk. Voor een kind van die leeftijd is het een mooie tekening. En ook wat jij bedoelt. Maar ik moest even aan jouw eigen tekeningen denken." Hij aait Erin even door de haren. Dan rijdt hij haar naar buiten, de tuin in. Het is de hele dag een komen en gaan van mensen. Erin wordt er echt moe van en moet van Peter en Sjaak geregeld even gaan rusten. Als zij tenslotte door Carla voor de nacht in bed wordt gelegd, zegt zij: "Mam, weet je wat het mooiste cadeau was vandaag? Dat er zoveel mensen zijn gekomen. Dat vindt ik zo fijn." Dan krijgt zij nog een laatste kus en knuffel van Carla en Peter en gaat zij gelukkig slapen.

- 543 -

Dinsdag 21 mei 2002 Erin, Peter en Carla staan even te kijken naar het notariskantoor, voor zij naar binnen gaan. Hier zullen de erfenissen van Paul en Patricia worden afgehandeld en zullen zij te horen krijgen hoe het zit met de erfenissen van Gustaaf Du Monet en Erins moeder. Die zullen dan later moeten worden afgehandeld, omdat daar veel in Zuid-Afrika moet worden geregeld. Francis is op eigen gelegenheid naar het notariskantoor gegaan. Hij is executeur-testamentair voor Pauls en Patricia's erfenissen. Bovendien wil Peter hem erbij hebben om Erin kalm te houden, als de andere erfenissen ter sprake komen. Als iedereen in de kamer van de notaris zit te wachten, komt de notaris binnen. Erin herkent hem meteen. De notaris herkent haar ook. Hij heeft nog een tekening van zijn geboortestad van haar gekregen. Hij wilde altijd nog contact opnemen, om de tekening te laten signeren. Dat kan Erin nu gelijk wel even doen. Dan komt het gesprek op ernstiger zaken. Erin blijkt echt heel veel geld en goederen te hebben geërfd. Van Paul en Patricia was dit al bekend. Peter heeft dit al voor Erin beheerd. Erin leert van hem, wat zij het beste kan doen, om zelf dit geld later te beheren. Francis zal haar wel blijven helpen, maar Erin moet het ook zelf kunnen. Dan wordt er verteld, hoeveel geld en goederen er in de erfenis van Erins moeder zitten. Als Erin deze erfenis wil weigeren, helpt Francis haar herinneren, dat dit ook eigenlijk geld van Paul is en dat Erin er veel goeds mee kan doen. Dan accepteert zij de erfenis van haar moeder. Vervolgens leest de notaris een brief van Gustaaf Du Monet voor. Dit is een brief voor zijn erfgenaam. Het is een verklaring, waarom Erin zo slecht is behandeld door haar oom. Nu zijn daar geen excuses voor mogelijk, maar het is toch goed om te weten, dat het niet aan Erin lag, maar aan haar moeder. Gustaaf kon zijn mooie zusje en minnares niets weigeren. En die duldde geen andere vrouwen in Gustaafs leven. Zelfs haar eigen dochter niet. Dan legt de notaris aan Erin uit, wat er gaat gebeuren, als Erin deze erfenis weigert. Dat dan de stammen, die op Gustaafs land nog enigszins traditioneel leven, zullen worden verjaagd en dat de Zuid-Afrikaanse regering het hele land zal overnemen. Als Erin dus alles wil vergoeden, wat Gustaaf deze mensen heeft aangedaan, kan zij beter de erfenis wel aannemen. Erin knikt maar. Zij zal doen, wat moet worden gedaan. Als Erin zou willen weigeren, neemt Mgabi het toch over. Die wil wel voor deze mensen zorgen. Maar ook Erin heeft

- 544 goede gevoelens voor de stammen. Die zullen het nu iets beter krijgen. Genoeg om op de traditionele manier verder te leven. Van het landgoed zal een reservaat worden gemaakt. Een reservaat, waar het verboden is om dieren te doden. En vooral geen olifanten. Er zullen wel een stel neushoorns worden gevangen en aan de dierentuin in Nederland worden geschonken. Dit omdat deze dierentuin wil meedoen aan een fokprogramma. Daardoor kunnen andere neushoorns weer worden uitgezet. Zo wordt er nog heel veel besproken die dag. En rechtgemaakt wat krom was.

- 545 -

Woensdag 14 augustus 2002 Carla blijft even liggen, totdat het misselijke gevoel afzakt. Dit is nu al de zoveelste keer, dat zij 's-morgens zo misselijk is bij het opstaan. Zij gaat toch een keer met Sjaak praten. Die mag dan uit de praktijk willen stappen, hij is nog steeds huisarts. Als Carla in de eetzaal komt, wordt zij alweer misselijk. Zij weet, dat een ontbijt verplicht is, maar vandaag kan zij het echt niet. Dan wordt zij bij de arm gepakt en neemt Sjaak haar mee aan tafel. "Zitten. Eerst een droge beschuit. En een beetje slappe thee. Dan even een poosje rust. Kom later maar even naar me toe. Ik wacht op je. Dan loopt hij naar de praktijk, die naar het bijgebouw is verhuist. Zogenaamd, omdat met de komst van de derde huisarts, de ruimte te klein werd. Sjaak draait nog halve dagen mee, maar zijn studie slokt een hoop van zijn andere tijd op. Christiaan is al even met hem gaan praten. Nu zijn er afspraken, dat Sjaak alleen de middaguren mag gebruiken voor zijn studie. Alle andere uren zijn voor rust en voor zijn gezin. Caroline is nu weer voor halve dagen aan het werk en Ralf en Conrad worden dan door Simone en Bea opgevangen. En natuurlijk door alle vrouwen, die toevallig in het hotel aanwezig zijn. De mannen helpen ook mee. Peter en Francis zijn weer aan het werk. Erin mag ook weer werken, maar wordt erg kort gehouden. En dat is goed, want zij probeerde de eerste week alweer streken uit te halen. Toen heeft zij van Peter echt een vreselijk standje gehad. Carla's gedachten blijven malen. De misselijkheid zakt nu af. De angst komt terug. Nu is het tijd om naar Sjaak te gaan. Als Carla bij de assistente komt, doet Sjaak de deur van zijn spreekkamer al voor haar open. Er volgt nu een ernstig gesprek. Een gesprek waarin Carla eerst verbijsterd wordt en vervolgens zich heel veel zorgen gaat maken. "Carla, je zult het hem toch moeten vertellen. Beter nu meteen. Hij kan toch voelen, dat jij ergens mee zit. Ga maar meteen naar hem toe. Niet mee blijven lopen. Zelfs al zou het niet van hem zijn, wat niet zo is, dan nog zal hij er erg blij mee zijn. Niet zo piekeren. Zal ik met je mee lopen?" Carla schudt haar hoofd. Nu moet zij het moeilijkste gesprek in haar leven gaan voeren met haar man. Zij is helemaal verdrietig. En verbijsterd. Zij heeft nooit omgang gehad met een andere man. Hoe kan dit nu gebeuren. Sjaak moet zich vergist hebben. Maar Sjaak kan zich hierin toch niet vergissen. Die weet het nog beter, dan een gynaecoloog. Carla loopt al piekerend naar het kantoor, waar zij weet, dat Peter nu is.

- 546 Die is vandaag thuis aan het werk. In het hotel moet namelijk ook een boel geregeld worden. Adéle en Harry vangen dat in de makelaardij op. Voor de deur van het kantoor staat zij nog een poos te dralen, tot Peter zelf de deur maar opendoet en haar bij de arm pakt. "Zitten. Je ziet lijkbleek. Dat hoeft helemaal niet. Carla, ik weet wat er aan de hand is. Jij moest het ook weten. Foei, wat heeft Ngolo jou nu geleerd. Niet huilen, meisje. Nu, ik heb hier iets voor jou om te lezen. Ik ben deze week maar naar Harold gegaan en die heeft het voor mij laten onderzoeken." Hierbij geeft hij Carla een dossier. Die zit er met grote ogen naar te kijken. Dan leest zij, wat er in vermeld staat. "Maar dat kon toch niet? Peter, ze hebben ons toen gezegd, dat het ongeneeslijk was." Peter lacht even. "Voor de artsen, ja. Voor Mgabi, nee. Voor die is veel mogelijk. Waarom, denk je dat ik zolang met Erin op schoot moest blijven zitten. Dat was echt niet alleen voor haar. Hoewel het voor haar ook heel belangrijk was. En ik heb het gedaan, zonder hier eerst van te weten. Dat kwam pas later. Nu moeten wij samen even een gesprek hebben met een aantal betrokkenen en dan zullen we vanavond samen de aankondiging doen. Ben je er niet gelukkig mee? Je weet, dat alles goed gaat komen met die twee." Carla staat op en Peter neemt haar in een grote knuffel. "Ik kan ze al voelen groeien. Mooi is dat, hé?" Peter is er echt gelukkig mee. Samen lopen zij naar hun suite, waar ook de anderen tegelijk aankomen. De dierbaarste vrienden en familieleden worden nu ingelicht over het wonder dat geschied is. Een uur later komt Lydia uit de spreekkamer van Leo. Zij is in de wolken. Vanmiddag is Christiaan thuis en zij zullen samen een strandwandeling gaan maken. Een ideale gelegenheid om het hem te vertellen. De rest van de familie krijgt het zo snel mogelijk te horen. Pa en Ma hebben besloten om nog twee jaar in Nederland te blijven. De familie in Australië komt volgende week over voor het huwelijksfeest. Dat is een mooie gelegenheid. Lydia, Christiaan en Erin hebben er veel werk van gemaakt. Vooral van de Afrikaanse trouwerij. Die zal in het donker plaatsvinden. Dan is het effect groter. Als Christiaan maar niet moeilijk gaat lopen doen nu. Ach, dan pakken de anderen hem wel aan. Lydia loopt naar de kamer, die zij nu met Christiaan deelt. Douwe heeft gisteren al iets door laten schemeren over een verhuizing. Terwijl hij net verhuist is. Hij woont nu samen met Karin in de suite naast Erin. Die moet nog bij Peter en Carla blijven. Die heeft fors straf gekregen, toen zij weer eens streken heeft uitgehaald. Peter was echt heel boos. Het heeft maar weinig gescheeld, of Erin had echt een flink pak voor haar broek gekregen. Gekke meid. Maar wel een heel lieve vriendin. Lydia danst naar de kamer, die zij met Christiaan deelt. Die avond worden

- 547 er twee zwangerschappen aangekondigd. Twee toekomstige tweelingen. Henk kijkt Peter even aan. Hij is nooit die avond in mei vergeten. Na het grote gevecht. Nu krijgt Peter toch nog gelijk. Of wist hij het toen al? Peter knikt even. Hij wist en hij is gelukkig.

- 548 -

Donderdag 15 mei 2003 Dit wordt de grote dag. Hij is zo nerveus. Hier is zo lang naar toe gewerkt. Hij heeft zijn best gedaan. Hij is veel over zichzelf te weten gekomen. Hij is ook veel over de kracht te weten gekomen. En over de andere niveaus. Lang niet alles, maar dat kan een mens ook niet. Hij weet, dat deze dag heel belangrijk wordt voor de toekomst. Voor zijn toekomst en ook..... Erin is zenuwachtig. Alle vrouwen hebben zich in haar suite verzameld. Carla heeft al enkele keren lopen huilen. Meer tranen van geluk, dan van verdriet. De kleintjes zijn er jengelig van geworden. Die gekke kleine apekoppies. Haar kleine broertjes. Niet haar natuurlijke broertjes, maar Peter en Carla hebben haar verzekerd, dat zij hun dochter blijft. En ook Bea wil niets horen over een andere verhouding dan grootmoederkleindochter. En Douwe blijft natuurlijk haar lieve oom. Die is nu al vijf maanden getrouwd. Hij heeft Erin haar trouwjurk cadeau gedaan. Een symbool. De vrouwen zullen haar nu helpen, om deze mooie kaftan aan te trekken en om de versieringen aan te brengen. De tatoeages zullen dit keer worden opgeschilderd. Die zijn in deze cultuur niet gewenst, dus moeten ze worden verwijderd. Dat geeft niets. De eetzaal is al helemaal ingericht als trouwzaal. De ambtenaar is zo vriendelijk geweest, om hier aanwezig te willen zijn. Nu kan iedereen er bij zijn. In de trouwzaal van het stadhuis pasten maar veertig mensen. De familie heeft nu al zestig leden. Het hotel is bijna vol. Voor deze gelegenheid is de hele familie aanwezig. Ook diegenen die in het buitenland wonen. Ngolo is tijdelijk teruggeweest naar Zuid-Afrika. Die heeft het een en ander voor de stammen geregeld en nanny's broer verteld, hoe Gustaaf Du Monet is gestorven. Dat gaf rust aan nanny's broer. Die heeft er nu vrede mee. Ook van de stammen zijn er huwelijksgeschenken gekomen. Dan is daar het grote moment. Het huwelijk tussen Francis Portland en Erin Kachinsky wordt eerst door de ambtenaar van de Burgerlijke Stand voltrokken en vervolgens door Ngolo op Afrikaanse wijze. Het kampvuur is hiervoor vervangen door een vuurkorf. Dit Afrikaanse huwelijk is trouwens ook rechtsgeldig, omdat Ngolo erkent medicijnman is. Die mag voor de ZuidAfrikaanse wet de huwelijken bij de stammen voltrekken. Gelukkig voor de stammen, zijn er meer erkende medicijnmannen. Ngolo zal namelijk in Nederland blijven. Bij zijn kinderen. Bij zijn familie. Het huwelijksfeest is een enorme happening. Er komt zelfs een stukje

- 549 over in de krant te staan. Erin en Francis maken er maar stukjes van mee. Die zijn meer met elkaar bezig. Eindelijk echt samen. Als alles achter de rug is, neemt Francis Erin mee voor een eerste huwelijksnacht. Peter en Douwe maken er nog een paar grappen over, maar kijken het paar toch gelukkig na. Dan gaan ook zij hun vrouwen opzoeken en meenemen naar bed.

- 550 -

Zondag 8 mei 2006 Erin wordt al vroeg wakker. De baby heeft een voeding nodig. Deze kleine meid is altijd goedlachs en huilt niet zo vaak, maar Erins borsten doen zeer van de spanning. Francis staat op om zijn kleine meisje uit bed te halen en te verschonen, voordat zij bij haar mama mag komen. Als Erin de kleine Monica de borst geeft gaat Francis nog even om de hoek kijken bij zijn twee andere kanjers. Gwen ligt met haar duim in de mond te slapen. Dat is de slaapkop van de familie. Maar Stephen heeft de slaap ook al uit. Francis haalt hem maar uit zijn bedje, voordat hij Gwen wakker gaat krijsen. Er zal nu toch niets meer komen van slapen. Dan maar vanmiddag, als de kinderen hun dutjes doen en Gwen even bij opa en oma gaat spelen, een poosje met Erin in bed gaan liggen. Francis weet wel, dat Leo gezegd heeft, dat Monica te vroeg is verwekt, maar hij zal nu echt iets voorzichtiger zijn. Erin wil zo graag. Die is soms echt onverzadigbaar. Francis glimlacht stil voor zich uit. Carla had het vandaag over foto's maken en een tekening van Erin onthullen. Erin heeft daar zelf toestemming voor moeten geven. Francis vindt het maar een beetje raar. Erin heeft ook het hotel van Peter overgenomen. Dan kan die de studie van zijn vier zoons veilig stellen. Er zijn nu echt veel kleine kinderen in het hotel. Of in de Cirkel zoals het genoemd wordt. De grootmoeders hebben het maar druk met de kinderdagopvang. Alle moeders 'moeten' namelijk blijven werken. Maar omdat er altijd wel iemand is, is dit enorm goed geregeld. Ook voor een avondje uit hoef je niet ver te zoeken naar een oppas. Dat is ook wel belangrijk, omdat de meesten, naast een drukke baan ook nog ander werk doen. Erin dus ook. Alleen die moet extra in de gaten worden gehouden. Nog steeds. Maar het gaat al beter. Francis kruipt met zijn zoon bij Erin en Monica in bed. Er wordt gelachen en gepraat. En gekieteld en gespeeld. Na een poosje komt ook Gwen tevoorschijn. Dan komen de cadeautjes tevoorschijn. Francis heeft voor Erin een mooi gedicht geschreven. Dat is voor Erin een mooier cadeau, dan wat er in de winkel te koop is. Zo begint de dag al mooi. Maar de dag wordt nog mooier. Francis, Peter en Douwe zijn weken bezig geweest, om dit feestje voor Erin te organiseren. Vandaag zullen alle familieleden thuis komen. Allemaal, behalve Marius. Die is nu echt thuis. Helaas heeft de familie afgelopen winter afscheid van hem moeten nemen. Ngolo heeft gezorgd, dat Marius' as over zee is uitgestrooid. Ngolo was er

- 551 erg verdrietig van. In de loop van de middag worden er wat statiefoto's gemaakt. Van de familie en van Francis met Erin en de kinderen. Peter heeft Gwen expres een mooi geel fietsje cadeau gedaan vandaag. Die is er nu niet meer af te krijgen. Dat dit de bedoeling is, weet Francis niet. Ook worden er foto's gemaakt van het hotel en van de dieren. Van alle mooie honden. Het worden het er steeds meer. Niet omdat er mee gefokt wordt, maar omdat steeds meer familieleden een huisdier krijgen. Het hertje is helaas vorig jaar overleden. Iedereen is er kapot van geweest. Als de foto's zijn afgedrukt, worden zij in een collage verwerkt en ingelijst. Speciaal hiervoor is een vriend van Douwe overgekomen. Die heeft ook die tekening van Erin ingelijst. Als het diner is afgelopen, worden er twee kamerezels voor Erin neergezet. Op alletwee staat een bedekt schilderij. Erin moet eerst het rechterschilderij onthullen. Dit blijkt de fotocollage te zijn. Erin staat er sprakeloos en met tranen in haar ogen naar te kijken. Dan pakt zij het doek, dat de tekening bedekt en onthult ook deze. Erin heeft toen precies getekend, wat vandaag is gefotografeerd. Haar wensen zijn dus allemaal uitgekomen. Erin kijkt even naar Susan. Die knikt. Zij glimlacht. Iedereen komt nu de fotocollage en de tekening bekijken. Dit is een tekening, die de toekomst heeft voorspeld en bepaald. Een mooie tekening. Van Erin Kachinsky, die ooit een wereldberoemde tekenares zal zijn.

Einde.