De Melkboer

De melkboer Ik heb het nog meegemaakt. De melkboer die bij ons thuis langskwam met de bestelde zuivelproducten. Hij wist precies wat wij dagelijks aan melk, yoghurt, vla en andere zaken gebruikten en bracht dat tot aan de voordeur. In het zeldzame geval dat er niemand thuis was, zette hij de flessen voor de deur en konden we die binnenhalen zodra we thuis waren. Ook de bakker kwam aan de deur, en de groenteboer. Reuze gemakkelijk, vooral omdat er nog nauwelijks supermarkten waren en je anders vijf winkels moest bezoeken om het eten voor een dag bij elkaar te krijgen. Het was een Reuze Simpel Systeem (RSS) en het werkte. Als je betaalde natuurlijk. Het werd 1995. De genoemde beroepsgroepen kwamen al lang niet meer aan de deur en internet was in opkomst. Ik wil niet zeggen dat dat oorzaak en gevolg was, maar lees verder. Internet 1995 is inmiddels 13 jaar geleden en het internet breidt zich uit met een duizelingwekkende vaart. We weten dat over elk onderwerp wel informatie te vinden is, zowel actueel als historisch, oppervlakkig als diepgravend, voor volwassenen en kinderen, van experts en van sitebezoekers, in een- of twee- of meerrichtingsverkeer, in de vorm van (hyper)tekst, foto’s, animaties, films, audiobestanden. Zoeken Die informatie willen we gebruiken. Dus gaan we op zoek met onze grote vriend Google en typen we in: 'rekenonderwijs'. Want we willen ons rekenonderwijs verbeteren omdat o.a. de commissie Dijsselbloem erop gewezen heeft dat het de leerlingen van tegenwoordig te vaak ontbreekt aan basisvaardigheden. Google vindt 21.300 resultaten, maar goed, we zetten koffie en bezoeken een aantal sites achter de ‘hits’. Na een half uur, drie kwartier komen we het een en ander te weten. Mooi. Taal valt ook onder basisvaardigheden, dus ‘taalonderwijs’ is de volgende zoekterm. Dan zijn de sociaal-emotionele vaardigheden van de kinderen op school ook een hot topic, dus weer helpt Google ons met ruim 30.000 resultaten, waarvan we er een stuk of 7 (0,023 %) bezoeken. En we gaan volgende week de 80-jarige oorlog bespreken, dus het zou leuk zijn als we daar leuke afbeeldingen of achtergrondinformatie bij konden vinden. Weer verder surfen. Na een paar uur zijn we best interessante zaken te weten gekomen, maar we vragen ons af: hebben we toch niet iets gemist? En moeten we nu over een maand weer gaan zoeken omdat er weer nieuwe informatie bij gekomen is? RSS Nee, dat hoeft niet. De oplossing heet RSS: Really Simple Syndication. Wat houdt dit in? Het komt erop neer dat steeds meer websites naar je toe komen. Je hoeft ze niet meer te bezoeken dus. Deze websites stellen een zogenaamde RSS-feed beschikbaar. Dat is een lijst met daarin opgenomen de artikelen op de site met titel en de eerste 10 regels. Die lijst is op de website te

vinden onder een speciaal adres. Dat adres voer je in in een programma op je computer (een zgn. Feedreader) en nu hoef je alleen maar dat programma te openen en je ziet de genoemde lijst: een overzicht van artikelen op de site, met de meest recente bovenaan. Alle sites met RSS kun je aan je Feedreader toevoegen en in hoogstens enkele minuten zie je of er interessante artikelen bij zijn gekomen. Wat je niet interessant lijkt laat je links liggen en wat je wel interessant lijkt daar klik je op. Zo kom je automatisch alsnog op de website waar je het volledige artikel kunt lezen. De website is de melkboer, zodra je de deur (de feedreader) opendoet, staat hij (de lijst) klaar om je de flessen (artikelen) te overhandigen. Andere sites (bakker, groenteboer) doen dit ook en zo kun je lekker thuisblijven. Alles wordt bezorgd. En daarbij komt: RSS, feeds en feedreaders zijn allemaal gratis. Ik kan me voorstellen dat RSS na mijn redelijk summiere uitleg nog niet duidelijk is. Dat kan, ik moest er in het begin ook aan wennen. Maar zoek in Google met “Wat is RSS?” en u kunt kiezen uit 1.830.000 resultaten. Bekijk ook het filmpje in deze nieuwsbrief, want een beeld zegt vaak meer. (Laatste tip: vergeet de Engelse afkorting en onthoud: Reuze Simpel Systeem.)