Broken Pieces Hoofdstuk 2

Hoofdstuk 2 “En Roos hoe was je eerste dag? Had je Serpentie nog?” vroeg Ashley aan mij toen we samen op de bank zaten. “Viel wel mee eigelijk. Niet eens stapels huiswerk” zei ik tevreden “naja behalve van Serpentie dus”. Professor Serpentie was onze lerares Waarzeggerij. Ze vond haar vak helemaal geweldig en gaf altijd heel veel huiswerk op. Niet om ons te plagen of zo. Nee integendeel. Ze dacht dat iedereen dat altijd leuk vond. “Het word toch wel eens tijd dat iemand haar uit de droom helpt dat iedereen waarzeggerij leuk vind” zei ze lachend. “Richt je oog op de toekomst en kijk of iemand dat ooit gaat doen” zei ik “Nou ja het is een schat van een mens, een tikje gestoord misschien maar echt niet onaardig. En wat heb je nou liever? Een leraar die veel huiswerk opgeeft, omdat hij het leuk vind om je te martelen of een leraar die veel huiswerk opgeeft, omdat ze denkt dat je het leuk vind?” “Nou Ash ik kies C” zei ik bijdehand. “Sorry lieverd die zit er niet bij” “Oh… Nou ja dan kies ik toch maar B” “EN RAAD EENS WANNEER WE NAAR ZWEINSVELD GAAN?” schreeuwde Albus in onze oren. “Veras me” zei Ashley sarcastisch. “Over een week al!!” riep hij blij “Ik neem echt terug wat ik vorig jaar over Maansteen zei. Hij is echt geweldig!!! We gaan nu naar zweinsveld om de drie weken!!!”. Oke ik was te moe om zo blij te zijn als Albus, maar ik geef toe om de drie weken naar zweinsveld klinkt niet slecht. “Komt eigelijk wel goed uit. Ik moet nodig mijn voorraad chocola aanvullen…” zei Ashley alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat je hier een chocola voorraad had. “Chocola voorraad?” en ik keek met mijn liefste blik naar Ashley. Die moest lachen en stond op en riep richting de trappen die naar de slaapzalen leidden. Ik volgde haar snel. “En ik dan?” riep Albus ons nog na. Ashley trok een klein koffertje onder haar bed vandaan. “Oke dit is top secret dus niks zeggen tegen de anderen anders is het allemaal nog sneller op” zei ze terwijl ze de inhoud aan mij liet zien en me een reep gaf. We gingen op haar bed zitten. “Oke je moet me nu echt eens vertellen hoe dat zit hoor met jou en die twee” zei ze. “Lang verhaal” lachte ik. “Ik heb de tijd” “Oke in het kort… Mijn ouders zijn vrienden met hun ouders, en hun moeder is de zus van mijn vader dus ze zijn m’n neven. Tegelijk zijn ze ook nog eens m’n buren” “Wow, je neven? Jij bent zo close met je neven?” zei ze vol verbazing. “Tja, maar ze voelen meer als broers. James lijkt af en toe misschien een eikel maar hij is echt niet minder beschermend tegenover mij dan tegenover Lily, z’n zusje van 12 jaar. En geloof me, hij is heel beschermend tegenover Lily.” “Niet tegenover Albus dan?” vroeg Ashley iets te nieuwschierig.

“Mwa… Daar is z’n ego te groot voor. Maar dat is dan ook wel weer z’n ‘kleine broertje’” “Zit wat in. Maar jij kent hem dus erg goed…” “Ashley,” zei ik, op het punt om in lachen uit te barsten “heb je toevallig een oogje op mijn neef?” En volgens mij zat ik wel goed, want haar gezicht begon helemaal te kleuren. “Misschien” mompelde ze zachtjes en ik moest lachen. “Sorry, da’s niet aardig. Hoelang al?” “Paar maanden…” “Eindelijk een vriendin voor James mét hersens. Echt ze waren allemaal á la Lavendel” “Geef me een goede reden waarom hij iets met mij zou willen Roos.” “Je bent hartstikke leuk en slim en ik ken mijn neef en ik ga jou eens uitgebreid vertellen hoe hij in elkaar zit. Echt waar voor je het weet valt hij als een blok voor je” “Als ik mijn haar blond verf en mijn hersens tien keer verklein ja!” “Ash, toe… Laat me je helpen. Ik weet het goed gemaakt. Of je laat me je helpen of ik jat al je chocola” Ik keek poeslief naar haar. “Durf je niet” zei ze zelfverzekerd. “Let maar eens op” Ik sprong van haar bed af en trok de koffer mee en rende als een speer naar de leerlingen kamer waar, precies zoals ik had gehoopt, James zat. Verder was het leeg. Het was natuurlijk al zowat etenstijd, dus iedereen was naar de grote zaal. “AAH ASHLEY JE KRIJGT ME TOCH NIET” schreeuwde ik lachend naar haar “James red me, Ashley draait door” Hij was ondertussen opgestaan vanwege het geluid en ik ging achter hem staan. “Ahh toe help je me?” fluisterde ik in zijn oor. “Speelkwartier is over Ash” zei hij zo serieus mogelijk. Ashley probeerde om hem heen te komen maar James liet haar er niet langs. “Ze heeft mijn chocola!!” zei Ashley, duidelijk beledigd dat hij mijn kant koos. “Chocola? Dat veranderd de zaak” Hij draaide zich om en trok de koffer uit mijn handen. Niet dat dat voor Ashley iets op schoot, want nu ging James er vandoor met het koffertje. “JAMES!” schreeuwde ze en ze keek kwaad naar mij en ik gaf haar mijn liefste glimlach. James was ondertussen al bovenaan de trap en ik seinde met mijn hoofd dat ze achter hem aan moest gaan. “NEE ASHLEY” werd er na een paar minuten geroepen en Ashley rende snel weer naar beneden, op de voet gevolgd door James natuurlijk. Nu was ik degene die er tussenin stond. Helaas voor Ashley was hij natuurlijk heel wat sterker dan mij –wat ook wel mag na al dat trainen van de afgelopen vier jaar- dus hij kwam zo langs me en kreeg Ashley op de bank. “Geef je je over?” vroeg hij. Ze keek naar mij en ik schudde van nee. “Nooit” “Dan ga je nu de kieteldood beleven” Hij begon haar te kietelen, iets waar ik, en blijkbaar Ashley, slecht tegen kon. “Geef je je over” probeerde hij na 5 minuten nog een keer. “Nooit” zei ze nog een keer. “Vervelend meisje ben jij” Hij gaf het op en ging op de bank zitten –dit keer niet half op Ashley-. “Maar je mag wel een reepje hoor” zei ze met een grote grijns.

Toen we even later de grote zaal in liepen was de eerste persoon die we zagen, helaas, Lavendel. Ze stormde op James af die aan zijn gezichtsuitdrukking te zien, het het liefst op een lopen wilde zetten. “Wanneer beginnen de zwerkbaltrainingen weer James?” zei ze op haar ‘oh zo zeikerige toontje’. “Geen idee” en hij liep met een grote bocht om haar heen. “Ja maar ik mag toch wel komen kijken he?” “Geen idee” zei hij weer. “Mogen wij komen kijken?” vroeg ik op mijn allerliefst, meer om van Lavendel af te komen dan James te irriteren. “Tuurlijk” Lavendel’s ogen leken wel vuur naar ons te spuwen. “Kom James ik heb honger” zei Ashley snel, duidelijk net zo bang voor Lavendel als ik. Ze haakte haar arm in die van James en trok mij aan mijn hand mee. “Ik vind haar echt eng” zei ze lachend. “Welkom bij de club” zeiden James en ik tegelijk. “Hey Al” riep ik naar Albus en ik ging naast hem zitten. “Ga je mee daar zitten?” vroeg James, die duidelijk geen zin had om naast zijn kleine broertje te zitten. “Lekker chocola gegeten?” vroeg Albus droogjes terwijl James en Ashley aan een andere plek aan de tafel gingen zitten. “Heerlijk” zei ik sarcastisch. Hij was duidelijk ietsjes chagrijnig, dus ik ging er maar niet verder op in en schepte wat aardappeltjes op. Vanuit mijn ooghoek gluurde ik naar James en Ashley die het zo te zien erg gezellig hadden. Het zou echt leuk zijn als ze wat kregen. James zijn vriendinnen waren ECHT allemaal stuk voor stuk types als Lavendel. Maar ze waren ook niet allemaal zo verschrikkelijk hoor. Met sommige kon je wel lachen. Maar goed zwerkbal held James had een enorme fanclub –voornamelijk gevuld door meisjesdus vele hielden het niet lang vol. “Zal ik mee doen voor de try-outs voor zwerkbal?” vroeg Albus na een enorm lange stilte. “Ik zeg al drie jaar dat je het moet proberen. Als je je ego maar niet zo groot laat worden als die van James hoor je mij niet klagen” “Ja maar denk je dat ik het kan?” “Al, please. Jij en James hadden eerder leren vliegen van jullie vader dan hij jullie leerde lopen. Vraag het dan aan hem!” “Hij is mijn vader, natuurlijk zegt hij dat ik mee moet doen, natuurlijk zegt hij dat ik net zo goed ben als James. En trouwens ik wil geen zoeker worden maar drijver en daar zit een groot verschil in Roos. Een groot verschil” “Al, denk nou niet zoveel na over alles wat je doet. Wie weet haal je het wel!” “En wat als ik het niet haal?” “Nou, dat maakt niet uit, want je kan jezelf nooit voor schut zetten met de manier waarop jij kan vliegen” Zo te zien had ik hem omgepraat, want hij richtte zich weer op zijn spaghetti. “James! James! JAMES!” He, he, hij hoorde me. “Wat is er Roos?” vroeg hij droogjes.

“Kan je een goed woordje doen bij Melissa? Voor Albus bedoel ik. Hij wilt volgens mij eindelijk mee doen met de try-outs” Melissa Bomas was de aanvoerder van het zwerkbalteam van Griffoendor. Ik zag al aan alleen zijn gezicht dat hij daar niet veel zin in had. “Jij en ik weten beiden even goed dat hij een geweldige drijver is én ik weet dat Melissa nieuwe drijvers zoekt, omdat Eric hopeloos is. Bovendien heb ik gehoord dat Vikky Pleasmo de nieuwe drijver voor Zwadderich word en ik weet niet of je het gezien heb maar dat kind heeft spieren nog groter dan jouw ego” Ashley schoot in de lach. “Dat zijn hele grote spieren James” zei ze lachend. “Ja, ja, ik zal kijken wat ik kan doen. Maar ik beloof niets!” Ik zuchtte. Het is een begin. Griffoendor zou hem echt goed kunnen gebruiken. Volgens mijn vader spelen zwadderaars na al die jaren niet veel anders dan ze vroeger deden. Vals dus. “Je hebt hem dus eindelijk zover gekregen?” vroeg hij voorzichtig. “Ha zie je wel?! Stiekem wil je ook dat hij in het team komt!” Hij leek even over zijn antwoord na te denken –ook een heel groot wonder aangezien hij de grootste flapuit is die ik ken-. “Nou ja, zoals je al zei Eric is hopeloos en…” “En Al is gewoon een geweldige drijver” maakte ik zijn zin af. “Nou daar kunnen we nog even over praten Roosje” “En noem me nou geen Roosje! Alleen Teddy mag dat!” De verschrikkelijke grijns kwam weer tevoorschijn. Ik zuchtte. “Ik geef hem weer zijn zin he?” vroeg ik zachtjes aan Ashley, die begon hevig te knikken. “Maar goed ik heb Ashley even nodig” zei ik toen James net over zwerkbal begon te praten. Ik trok haar mee naar de slaapzalen. “Nou, waarom nou?” vroeg ze. “Als James eenmaal over zwerkbal begint is het het verstandigst om het snel op een lopen te zetten… Anders zit je er morgenochtend nog” “Hm… Klinkt wel een beetje als James ja” lachte ze “Altijd erg leuk hoor. Wedstrijden kijken, maar verder… Nee” “Vlieg je zelf niet dan?” vroeg ze verbaasd. “Op de een of andere manier vinden bezems me nooit erg aardig” “Of je kan er gewoon niks van” lachte ze. “Jij… Oh wat ben jij gemeen!” Ik smeet een kussen naar haar hoofd die zowaar raakte. “Wacht maar Wemel!” En natuurlijk kreeg ik nog een kussen met dezelfde vaart weer terug. “Oh je bent dood” lachte ik toen mijn haar helemaal omhoog stond. Ik pakte de eerste kussens die ik tegen kwam en begon Ashley te bombarderen met kussens.