Verhaal Les 1

De teddybeer die steeds verhuist -

-

-

-

Hallo, ik ben Maja, de marionet. Wie ben jij? Ik ben brombeertje. Brombeertje? Zo’n rare naam! Hoe kom je aan deze naam? Deze naam heb ik van de mensen gekregen omdat ik vaak mopper en triest ben. Dat zie ik aan je gezicht! Hoe komt het dat je steeds triest bent? Dat is een heel lang verhaal hoor… Ik heb tijd. Ik zit al 3 maanden in deze etalage in deze grote speelgoedwinkel en ik verveel mij. Oké, ik zal je vertellen wat er allemaal is gebeurd. Zoals je ziet ben ik al een oude beer. Ooit was ik nieuw en stond ik ook in een grote speelgoedwinkel met een mooie strik rond mijn nek. Ik zat te wachten tot iemand mij wou kopen. Op een mooie dag stond er een mama met haar zoontje naar mij te kijken voor de etalage. Het jongetje, Jonas, mocht een cadeautje voor zijn verjaardag kiezen. En hij koos mij. Dat is toch leuk! Naar mij hebben nog niet veel mensen gekeken nu ik in de etalage zit. Ik ben veel te lelijk denk ik. Maar jij had geluk dat Jonas jou uitkoos. Ja, ik was heel blij dat ik met Jonas mee naar huis mocht. Hij pakte mij heel stevig vast tussen zijn armen. Ik voelde mij echt thuis bij hem. Wat is er toen gebeurd? Jonas had nog een stoute en gemene zus. Zijn zus vond mij maar een stomme en saaie beer. Jonas vond dat niet. Vaak maakten Jonas en zijn zus ruzie met elkaar. Dat is niet leuk. Ik hou niet van ruzie. Ik vond dat ook niet leuk. Maar elke dag was er ruzie. Een keer was er een grote ruzie en die stoute en gemene zus van Jonas deed niet lief tegen mij. Wat heeft die stoute en gemene zus gedaan? Ze nam mij vast aan mijn poten en trok er heel hard aan. Zo hard dat ze een poot van mijn lichaam trok. Zo erg! Jonas zal heel verdrietig geweest zijn toen hij jou zo zag, een beer met maar een poot. Ik heb Jonas nooit meer gezien. Zijn zus was zo geschrokken dat ik een poot kwijt was, dat ze mij in de grote vuilnisbak, buiten in de tuin, heeft gegooid met mijn poot erbij. BAH, zo vies, in een vuilnisbak. Heeft de vuilnisman jou toen meegenomen? Nee, de vuilnisman heeft mij niet meegenomen. Ik heb een paar dagen in de vuilnisbak gezeten toen er een rare man in de vuilnisbak snuffelde. Toen hij mij zag liggen, helemaal vies en stinkend, pakte hij mij eruit en nam mij mee naar zijn huis. Was jij niet bang van die vreemde man? Eerst was ik heel bang, maar toen ik hij hem thuis was, viel het wel mee. Hij waste mij zodat ik weer mooi was en hij naaide mijn been eraan. Hij was erg lief voor mij. Maar waarom ben je nu dan hier? Die vreemde man gaf mij weg, aan een arm kindje die niet veel speelgoed had, enkel wat oud speelgoed van zijn mama waar hij mee kon spelen. En was dat kindje lief voor jou? Ja heel lief. Maar er gebeurde iets erg met dat kindje. SNIF SNIF SNIF … Waarom huil je nu? Wat is er met dat kindje gebeurd? Dat kindje was ziek en is dood gegaan.

-

Oei, dat is heel erg… ik weet niet wat ik moet zeggen Toen heeft die moeder mij naar hier gebracht. Nu zit ik opnieuw te wachten op een kindje dat mij wil hebben. We zullen samen veel plezier maken, hier in deze speelgoedwinkel. En hopelijk vinden we allebei een lieve familie waar we kunnen blijven. Ik hoop het ook, ik heb al zoveel meegemaakt. Maar ik voel mij hier ook thuis, bij jou. Misschien blijven we hier wel altijd. Dan kunnen we misschien samen spelen. In de speelgoedwinkel staan er zoveel spelen. Samen spelen? Ja, jij en ik, en misschien nog anderen die meespelen, bv een gezelschapspel ofzo. Is dat moeilijk om te doen, samen spelen. De kinderen hebben altijd met mij gespeeld. Dat valt wel. Er zijn wel spelregels waaraan je je moet houden. Spelregels? Ja, zodat je niet vals gaat spelen en dan weet je hoe je het spel moet spelen. Je moet het me dan maar uitleggen als we samen gaan spelen hé. Dat is goed. Zal ik je eens rondleiden in de speelgoedwinkel, dan kan ik je de verschillende soorten speelgoed eens laten zien. Ja, leuk. Kom mee!