Tumori Maligni I Benigni.docx

Opšta patologija tumora Pod tumorom podrazumevamo lokalno, atipično, autonomno I nekontrolisano štetno bujanje tkiva. Tumori su gradjeni na poseban način, osnovu čini mreža vezivnog tkiva-stroma. Oblici tumora mogu biti različiti I mogu da rastu u obliku polipa, papile, ciste ili dendrični tumori. Benigni tumori Tumori se dele na one koji potiču od epitelijalnih tkiva I tumore koji počinju od svih ostalih tkiva (mezenhimnih). Naziv benignog tumora se gradi tako što se na ime tkiva od kog tumor potiče dodaje nastavak – OMA. Imena maligdnih tumora poreklom od neepitelijalnih tkiva grade se tako što se na ime tkiva doda nastavak –SARKOMA. Vrsta benigdnih tumora su: -fibroma (poreklo od vezivnog tkiva), -lipoma (tumor poreklom od masnog tkiva), -mioma (tumor poreklom od mišićnog tkiva), -hondroma ( tumor od hrkavičevog tkiva), -ostoma ( tumor koštanog tkiva), -angioma (tumor krvnih sudova), -ganglioma (tumor centralnog nervnog sistema), -neurionoma (tumor živaca). Benigni tumori epitela su: papiloma, polipi, adenomi I cistodenomi. Maligni tumori Maligdni tumori poreklom od epitelijalnih tkiva nazivaju se karcinom. Sarkom je opšti naziv za sve maligne tumore nastale iz mezenhimnih tkiva. Glavna histološka odlika malignih tumora je izražena aplazija tj. pretvaranje u embrionalni tip tkiva. Sarkom je tumor beličasto ružičaste boje, raste veoma brzo infiltriše okolinu tkiva I razara ih. Vrste sarkoma : -fibrosarkom, -liposarkom, -kondrosarkom, -osteosarkom, -angeosarkom, -miosarkom, -gliosarkom. Karcinom je opšti naziv za maligne tumore koji potiču od epitelijanih tkiva. On zauzima prvo mesto među maligdnim tumorima a javlja se u dobi od 4060godina. Češće se javlja kod žena (zbog komplikacije sa matericom I dojkama). Kod karcinoma anaplazija se brzo širi I infiltriše okolno tkivo. Svi karcinomi se dele na karcinome koji potiču od pokrovno pločastoslojevitog epitela I na karcinome poreklom od žlezdanog epitela ( adenokarcinom). Tumor je patološki nekontrolisani rast ćelije, koji se može desiti u svim tkivima i svakom mjestu u organizmu, koje sam organizam ne kontroliše samo se preko njega hrani. TUMOR-uvećanje tvrde konstrukcije, nastaje iz vlastitih ćelija, parenhimetozan, nije fluidan, invazivan Benigni tumori se šire na mjestu gdje nastaju Karcinom urasta Biopsija uzimanje isječka na PH analizu Maligni tumor se širi na susjedne organe kanalikuarno, hematogeno, limfogeno Primarna podjela tumora na osnovu tkiva iz kojeg raste: Fibroma-benigni tumor vezivnog tkiva Sakroma-maligni tumor vezivnog tkiva

Osteoma- benigni tumor koštanog tkiva Osteosakroma-maligni tumor koštanog tkiva Adenoma-benigni tumor žljezdanog tkiva Angioma-benigni tumor krvnih sudova Limfangioma-benigni tumor limfnih ćelija Benigni tumori rastu sporo, jasno su ograničeni od okoline, često imaju opnu, ne šire se u okolinu i ne daju metastazu, ne daju recidive. Opasni su jer svojim položajem i oblikom potiskuju okolna tkiva i organe pa nastaju funkcionalne smetnje: pritisak na mozak, kičmenu moždinu, periferne nerve isl. Maligni tumori rastu infiltrantno pa prožimaju i razaraju tkiva. Prodiranjem u limfne i krvne sudove maligne ćelije se šire po cijelom organizmu – metastaziraju. Rastu brzo i nepravilno u okolna tkiva i organe, pritiskaju ih, razaraju, remete njihovu funkciju. Nakon hirurškog odstranjivanja skloni su da daju recidive, direktno utiču na metabolizam i ugrožavaju i uništavaju život bolesnika. Opšti simptomi se javljaju kada se maligni proces proširi na cijeli organizam, a manifestuju se gubitkom apetita i tjelesne težine, malaksalašću, opštom slabošću, edemima, bolovima... Dijagnoza se postavlja na osnovu anamneze, kliničke slike, biohemijske analize, endoskopije, rengena, ultrazvuka, CT-a, magnetne rezonace... z akonačnu dijagnozu su neophodni biopsija i patohistološki pregled tkiva. Dijagnostika malignog tumora treba da ustanovi njegovu vrstu, rast i razvoj, širenje metastaza. I benigne i maligne tumore treba hiruški odstraniti a liječenje po potrebi dopuniti zračenjem. Terapija zračenjem doprinosi privremenom poboljšanju a rijeđe izliječenju. Primjenjuje se rendgensko i radijumsko zračenje a u novije vrijeme i zračenje radioaktivnim izotopima. Terapija hormonima i hemoterapija koriste se u kombinaciji sa drugim metodama liječenje. Smatra se da izvjesni hormoni sprečavaju razvijanje malignih ćelija a nekada ih i uništavaju. Daju se preoperativno i posle operacije. Obolelim muškarcima se daju ženski hormoni a obolelim ženama muški hormoni. Medikamentozna terapija podrazumjeva hemioterapiju citostaticima, hormonsku terapiju i imunoterapiju. TNM klasifikacija T-tumor N-nodus M-metastaza ULKUS Indikacije za hirurško liječenje ulkusne bolesti su apsolutne i relativne. Apsolutne indikacije za operaciju su. -perforacija gastrodudenalnog ulkusa sa difuznim peritonitisom -stenoza pilorusa s lošim opštim stanjem, koje se stalno pogoršava -akutno gastrodudenalno krvarenje, koje se ponavlja više puta u toku 24-48h -maligna alteracija ulkusa želuca i penetracija ulkusa u pankereas i dr. Organe Relativna indikacija za operaciju je višegodišnje konzervativno liječenje ulkus gastrodudenuma, koje se i pored terapije ne povlači.