Sadegh Hedayat - Haj Agh

  • November 2019
  • PDF

This document was uploaded by user and they confirmed that they have the permission to share it. If you are author or own the copyright of this book, please report to us by using this DMCA report form. Report DMCA


Overview

Download & View Sadegh Hedayat - Haj Agh as PDF for free.

More details

  • Words: 40,809
  • Pages: 35
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ‬ ‫ﺻﺎدق هﺪاﻳﺖ‬

‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺑﻪ ﻋﺎدت ﻣﻌﻤﻮل‪ ،‬ﺑﻌﺪ از ﺁن آﻪ ﻋﺼﺎ زﻧﺎن ﻳﻚ ﭼﺮخ دور ﺣﻴﺎط زد و هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﺗﻴﺰﺑﻴﻦ ﺧﻮد وراﻧ ﺪاز آ ﺮد و‬ ‫دﺳﺘﻮرهﺎﻳﻲ داد و اﻳﺮادهﺎﻳﻲ از اهﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﻋﺒﺎي ﺷﺘﺮي ﻧﺎزك ﺧﻮدش را از روي ﺗﺨﺖ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺳ ﻼﻧﻪ ﺳ ﻼﻧﻪ داﻻن دراز ﺗ ﺎرﻳﻜﻲ‬ ‫را ﭘﻴﻤﻮد و وارد هﺸﺘﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻳﻜﺴﺮ رﻓﺖ و روي دﺷﻜﭽﻪاي آﻪ در ﺳﻜﻮي ﻣﻘﺎﺑﻞ داﻻن ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺳﻴﻨﻪاش را ﺹ ﺎف آ ﺮد و داﻣ ﻦ ﻋﺒ ﺎ‬ ‫را روي زاﻧﻮﻳﺶ آﺸﻴﺪ‪ .‬ﻣﭻ ﭘﺎي آﭙﻠﻲ و ﭘﺮﭘﺸﻢ و ﭘﻴﻠﻪي او آﻪ از ﺑﺎﻻ ﺑﻪ زﻳﺮﺷﻠﻮاري ﮔﺸﺎد و از ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﻠﻜﻲ ﭼﺮآﻲ ﻣﻨﺘﻬﻲ ﻣﻲﺷ ﺪ‪ ،‬ﻣﻮﻗﺘ ﺎ‬ ‫زﻳﺮ ﭘﺮدﻩي زﻧﺒﻮري ﻋﺒﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺤﻮﻃﻪي هﺸﺘﻲ ﺁب و ﺟﺎرو ﺷﺪﻩ ﺑﻮد؛ اﻣﺎ ﭼﻮن هﻤﺴﺎﻳﻪ‪ ،‬ﻝﺠﻦ ﺣﻮﺿﺶ را در ﺟﻮي آﻮﭼ ﻪ ﺧ ﺎﻝﻲ آ ﺮدﻩ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻮي ﮔﻨﺪ ﺗﻨﺪي ﻓﻀﺎي هﺸﺘﻲ را ﭘﺮ ﻣﻲآﺮد‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺑﻪ ﻋﺼﺎﻳﺶ ﺗﻜﻴﻪ آﺮد و ﺑﺎ ﺹﺪاي ﻧﻜﺮﻩاي ﻓﺮﻳﺎد زد‪ :‬ﻣﺮاد‪ ،‬ﺁهﺎي ﻣﺮاد!‬ ‫هﻨﻮز اﻳﻦ آﻠﻤﻪ در دهﻨﺶ ﺑﻮد آﻪ ﭘﻴﺮﻣﺮدي ﻻﻏﺮ و ﻓﻜﺴﻨﻲ‪ ،‬ﺑﺎ ﻗﺒﺎي ﻗﺪك آﻬﻨﻪ‪ ،‬ﺳﺮاﺳﻴﻤﻪ از داﻻن وارد ﺷﺪ و دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳ ﻴﻨﻪ ﺟ ﻮاب داد‪ :‬ﺑﻠ ﻪ‬ ‫ﻗﺮﺑﺎن!‬ ‫ـ ﺑﺎز آﺠﺎ رﻓﺘﻲ ﻗﺎﻳﻢ ﺷﺪي؟ ﻝﻨﮓ ﻇﻬﺮﻩ‪ .‬در را ﭘﻴﺶ آﻦ‪ ،‬ﺑﻮ ﮔﻨﺪ ﻝﺠﻦ ﻣﻴﺎد!‬ ‫ﻣﺮاد در را ﭘﻴﺶ آﺮد و ﺑﺎ ﻝﺤﻦ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩاي ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬زﺑﻴﺪﻩ ﺧﺎﻧﻮم ﺳﺮش درد ﻣﻲآﺮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﺑﺮم ﻳﻚ ﺳﻴﺮ ﻧﺒﺎت ﺑﮕﻴﺮم!‬ ‫ـ ﻣﺮﺗﻴﻜﻪي ﻗﺮﻣﺴﺎق‪ ،‬آﻲ ﺑﻪ ﺗﻮ اﺟﺎزﻩ داد؟ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎﻝﻪ آﻪ در ﺧﻮﻧﻪي ﻣﻨﻲ‪ ،‬هﻨﻮز ﻧﻤﻲدوﻧﻲ آﻪ ﺑﺎﻳﺪ از ﻣﻦ اﺟﺎزﻩ ﺑﮕﻴ ﺮي! اﻻن ﻣ ﻦ‬ ‫از ﭘﻴﺶ زﺑﻴﺪﻩ ﺧﺎﻧﻮم ﻣﻴﺎم‪ ،‬از هﺮ روز ﺣ ﺎﻝﺶ ﺑﻬﺘ ﺮ ﺑ ﻮد‪ .‬ﭼ ﺮا ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﻧﮕﻔ ﺖ آ ﻪ ﺳ ﺮش درد ﻣ ﻲآﻨ ﻪ؟! اﻳ ﻦه ﺎ ﻏﻤ ﺰﻩي ﺷ ﺘﺮي اﺳ ﺖ‪ .‬ﺧ ﻮب‬ ‫دﻧﺪانهﺎي ﻣﻨﻮ ﺷﻤﺮدﻳﻦ! ﺑﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ ﻗﻨﺪ و ﻧﺒﺎت و ﺷﻜﺮ‪/‬ﭘﻨﻴﺮ آﻪ ﺗﻮي اﻳﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻲﺧﻮرﻧﺪ‪ .‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ اهﻞ اﻳﻦ ﺧﻮﻧﻪ آ ﺮﻩي درﻳ ﺎﻳﻲ ه ﺴﺘﻨﺪ‪،‬‬ ‫هﻤﻪ ﺑﺎ ﻧﻘﻞ و ﻧﺒﺎت زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲآﻨﻨﺪ! ﺑﺮوﻳﺪ ﺧﻮﻧﻪي ﻣﺮدم را ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ! ﻳﻚ روز ﺑﻪ ه ﻮاي ﺳ ﺮدرد‪ ،‬ﻳ ﻚ روز ﺑ ﻪ ﺑﻬﺎﻧ ﻪي ﻣﻬﻤ ﺎن‪ ،‬ﻳ ﻚ روز ﺑ ﺮاي‬ ‫ﺑﭽﻪ! ﭘﻮل را آﻪ از آﺎﻏﺬ ﻧﻤﻲﭼﻴﻨﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺳﺮش درد ﻣﻲآ ﺮد‪ ،‬ﻣ ﻲﺧﻮاﺳ ﺖ ﻳ ﻚ اﺳ ﺘﻜﺎن ﻗﻨ ﺪاغ ﺑﺨ ﻮرد! اﻳ ﻦ زﻧﻴﻜ ﻪ هﻤﻴ ﺸﻪ ﺳ ﺮدرد ﻣ ﺼﻠﺤﺘﻲ‬ ‫دارد‪.‬‬ ‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﻗﻨﺪ ﻧﺒﻮد!‬ ‫ـ ﺑﺎز ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﻓﻀﻮﻝﻲ آﺮدي‪ ،‬ﺗﻮ ﺣﺮف ﻣﻦ دوﻳﺪي! ﭼﻄﻮر ﻗﻨﺪ ﻧﺒﻮد؟ ﺹﺒﺢ زود ﻣﻦ آﻠﻴﻪي ﻗﻨﺪﺷﺎن را دادم‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﻣﻲﺧﻮان ﻧﺎﺧﻨﻚ‬ ‫ﺑﺰﻧﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻳﻜﻲ ﺑﻮد‪ ،‬دو ﺗﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﺁدم دﻝﺶ ﻧﻤﻲﺳﻮﺧﺖ‪ .‬هﺸﺖ ﻧﻔﺮﻧﺪ آﻪ ﺑﺎ هﻢ ﭼﺸﻢ و هﻤﭽﺸﻤﻲ دارﻧﺪ‪ .‬ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺧ ﺎﺗﻮن آ ﻪ ﭘﻨ ﺎﻩ ﺑ ﺮ ﺧ ﺪا‪ ،‬ﻣﻨ ﻮ ﺑ ﻪ‬ ‫ﺧﺎك ﺳﻴﺎﻩ ﻧﺸﺎﻧﺪ‪ .‬هﻲ ﻧﺴﺨﻪ ﭘﻴﭻ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲﺷﻪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺪﺗﺮ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻪ ﻣﺮﮔﺸﻪ؟! ﻣﻲداﻧﻲ‪ ،‬زﻳﺎدي ﻋﻤﺮ آﺮدﻩ!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﭼﺸﻢهﺎي ﻣﺜﻞ ﺗﻐﺎرش را وردراﻧﻴﺪ و ﺳﺮش را از روي ﻧﺎاﻣﻴﺪي ﺗﻜ ﺎن داد‪ :‬ﺁدم آ ﺎرش آ ﻪ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦﺟ ﺎ آ ﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺘ ﺮﻩ ه ﺮ ﭼ ﻪ‬ ‫زودﺗﺮ زﺣﻤﺖ را آﻢ ﺑﻜﻨﻪ! اﺳﺒﺎب دل ﻏﺸﻪ ﺷﺪﻩ‪ .‬اﻳﻦهﺎ هﻤﻪ از ﺑﺪﺷﺎﻧﺴﻲ ﻣﻨﻪ‪ .‬از ﺹﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺎم ﺟﺎن ﻣﻲآﻨﻢ‪ ،‬وﻗﺘﻲ آﻪ ﻣﻴﺮم ﺗﻮ اﻧﺪرون ﻳﺎ ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫آﻔﺶ و آﻼﻩ ﺑﭽﻪهﺎ را ﺟﻤﻊ ﺑﻜﻨﻢ‪ ،‬و ﻳﺎ دﻋﻮاي ﺹﻴﻐﻪ و ﻋﻘﺪي را و ﻳﺎ آﺴﺎﻝﺖ ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮن را ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺑﮕﻴﺮم! ﻣﺜﻼ اﻳﻨﻢ راﺣﺘﻲ ﺳﺮ ﭘﻴﺮي ﻣﻦ‬ ‫ﺷﺪﻩ‪ .‬ﺗﻮ دﻳﮕﺮ ﺧﻮدت ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲداﻧﻲ‪ .‬ﺁﻗﺎ آﻮﭼﻴﻚ را ﭼﻘﺪر ﺧﺮج ﺗﺤﺼﻴﻠﺶ آﺮدم‪ ،‬ﻓﺮﺳﺘﺎدﻣﺶ ﻓﺮﻧﮕﺴﺘﻮن‪ ،‬ﺑ ﺮاي اﻳ ﻦ آ ﻪ ﭘ ﺴﺮ اول ﺑ ﻮد و ﺑﻌ ﺪ‬ ‫از ﺁن هﻤﻪ ﻧﺬر و ﻧﻴﺎز‪ ،‬ﺳﺮ هﺸﺖ ﺗﺎ دﺧﺘﺮ ﺧﺪا ﺑﻬﻢ دادﻩ ﺑﻮد و ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ در ﺧﻮﻧﻪام را واز ﺑﻜﻨﻪ! دﻳﺪي ﭼﻪ ﺑﻪ روز ﻣﻦ ﺁورد؟ اﻣﺎن از رﻓﻴﻖ‬ ‫ﺑﺪ! ﻳﻚ ﻝﻮﻃﻲ اﻝﺪﻧﮓ ﺑﺎر ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺗﻮ آﻪ ﺷﺎهﺪي‪ ،‬ﻣﻦ وادار ﺷﺪم از ارث ﻣﺤﺮوﻣﺶ آﻨﻢ‪ .‬هﻲ ﻗﻤﺎر‪ ،‬هﻲ هﺮزﮔﻲ! ﻣﻦ آ ﻪ ﮔ ﻨﺞ ﻗ ﺎرون زﻳ ﺮ ﺳ ﺮم‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬هﻤﻪ ﭼﺸﻤﺸﺎن ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻨﻪ‪ .‬ﺳﺮ آﻼف آﻪ آﺞ ﺑﺸﻪ‪ ،‬ﺧﺮ ﺑﻴﺎر و ﺑﺎﻗﺎﻝﻲ ﺑﺎر آﻦ! ﻣﻦ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل و روز ﺧﻮدم‪ ،‬ﻳ ﻚ ﭘﺮﺳ ﺘﺎر ﻻزم دارم‪.‬‬ ‫ﺑﻨﻴﻪام روز ﺑﻪ روز ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻣﻴﺮﻩ‪ ،‬اﻳﻦ ور ﺑﻴﻀﻪي ﻻﻣﺼﺐ‪ ،‬اﻳﻦ ﺣﺎل ﻋﻠﻴﻞ‪ .‬اﻣﺮوز آﻪ ﺳﺮم را ﺷﺎﻧﻪ زدم‪ ،‬ﻳﻚ ﭼﻨﮕﻪ ﻣﻮ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺁﻣﺪ‪.‬‬ ‫ﻣ ﺮاد دزدآ ﻲ ﺑ ﻪ ﻓ ﺮق ﻃ ﺎس ﺣ ﺎﺟﻲ ﻧﮕ ﺎهﻲ آ ﺮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺣ ﺮفه ﺎ ﮔﻮﺷ ﺶ ﺑ ﺪهﻜﺎر ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ه ﺮ روز ﺹ ﺒﺢ زود از اﻳ ﻦ‬ ‫رﺟﺰﺧﻮاﻧﻲهﺎ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ و ﻣﺜﻞ ﺁدﻣﻲ آﻪ ادار ﺗﻨﺪ دارد‪ ،‬ﭘﺎ ﺑﻪ ﭘﺎ ﻣﻲﺷﺪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑ ﻮد آ ﻪ آ ﻲ ﺣﻤﻠ ﻪ ﻣﺘﻮﺟ ﻪي ﺧ ﻮد او ﺧﻮاه ﺪ ﺷ ﺪ! اﻣ ﺎ‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺳﺮ دﻣﺎغ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﮔﺮﺑﻪ آﻪ ﺑﺎ ﻣﻮش ﺑﺎزي ﻣﻲآﻨﺪ‪ ،‬هﻲ ﺣﺮف را ﻣﻲﭘﻴﭽﺎﻧ ﺪ‪ .‬ﺗ ﺴﺒﻴﺢ ﺷ ﺎﻩ ﻣﻘ ﺼﻮدي را از ﺟﻴ ﺐ ﺟﻠﺬﻗ ﻪاش‬ ‫درﺁورد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻴﺪ ﭘﻮل ﻋﻠﻒ ﺧﺮﺳﻪ؟! ﻳﺎدش ﺑﺨﻴﺮ! دﻳﺮوز ﺗﻮ آﺎﻏﺬﭘﺎرﻩهﺎم ﻣﻲﮔﺸﺘﻢ‪ ،‬ﻳﻚ ﺳﻴﺎهﻪ ﭘﻴﺪا آ ﺮدم‪ .‬ﻓﻜ ﺮش را ﺑﻜ ﻦ‪،‬‬ ‫ﺳﻴﺎهﻪي ﻣﺮﺣﻮم اﺑﻮي ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻴﺴﺖ ﻧﻔﺮ از وزراء و آﻠﻪﮔﻨﺪﻩهﺎ را ﺑﻪ ﺷﺎم دﻋﻮت آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻲداﻧﻲ ﻣﺨ ﺎرﺟﺶ ﭼﻘ ﺪر ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد؟ ﺷ ﺶه ﺰار و‬ ‫دو ﻋﺒﺎﺳﻲ و ﺳﻪﺗﺎ ﭘﻮل‪ .‬اﻣﺮوز ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺑﮕﻮ‪ ،‬زﻣﺎن ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ ﺧﺪا ﺑﻴﺎﻣﺮز‪ ،‬ﺑﺎ ﺟﻨﺪك ﺧﺮﻳﺪ و ﻓﺮوش ﻣﻲﺷﺪﻩ‪ .‬آﻲ ﺑ ﺎور ﻣ ﻲآﻨ ﻪ؟ ﻣ ﻦ ه ﻴﭻ‬ ‫وﻗﺖ ﻳﺎدم ﻧﻤﻲرﻩ‪ ،‬ﺧﻮﻧﻪي ﻣﺮﺣﻮم اﺑﻮي ﻳﻚ ﺑﻘﻠﻤﻪ درﺳﺖ آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬هﻴﭻ ﻣﻲداﻧﻲ ﺑﻘﻠﻤﻪ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ؟ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮن را ﻣﻲآ ﺸﻨﺪ‪ ،‬ﻣ ﻲﮔﺬارﻧ ﺪ ﺑﻴ ﺎت‬ ‫ﻣﻲﺷﻪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ اورﻳﺖ ﻣﻲآﻨﻨﺪ و ﺗ ﻮ ﺷ ﻴﻜﻤﺶ را از ﺁﻝ ﻮ و ﻗﻴ ﺴﻲ ﭘ ﺮ ﻣ ﻲآﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﺁن وﻗ ﺖ ﺗ ﻮ روﻏ ﻦ ﻳ ﻚ ﭼ ﺮﺧﺶ ﻣﻴﺪﻧ ﺪ و ﻣ ﻲﭘﺰﻧ ﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ ﺑﻘﻠﻤ ﻪ را‬ ‫هﻤﭽﻴﻦ ﭘﺨﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ آﻪ ﺗﻮي دهﻦ ﺁب ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺁدم دﻝﺶ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ آﻪ اﻧﮕﺸﺖهﺎﺷﻢ ﺑﺎهﺎش ﺑﺨ ﻮرﻩ! )ﺁب ده ﺎﻧﺶ را ﻓ ﺮو داد و ﭼ ﺸﻢه ﺎﻳﺶ ﺑ ﻪ‬ ‫دودو اﻓﺘﺎد‪ (.‬ﺧﺐ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﭽﻪﺳﺎل ﺑﻮدم‪ ،‬ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮن را از زﻳﺮ ﺳﺒﺪ روي ﺁب اﻧﺒﺎر درﺁوردم و ﻧﺼﻒ ﺑﻴﺸﺘﺮش را ﺧﻮردم‪ .‬ﺧﺪاﻳﺎ از ﮔﻨﺎه ﺎن‬ ‫هﻤﻪي ﺑﻨﺪﻩهﺎﻳﺖ ﺑﮕﺬر!‬

‫ﻓﺮدا ﺹﺒﺢ‪ ،‬روز ﺑﺪ ﻧﺒﻴﻨﻲ‪ ،‬هﻤﻴﻦ آﻪ ﻣﺮﺣﻮم اﺑﻮي ﺧﺒﺮدار ﺷﺪ‪ ،‬ﻳﻚ ددﻩ ﺳﻴﺎﻩ داﺷﺘﻴﻢ‪ ،‬اﺳ ﻤﺶ ﮔﻠﻌ ﺬار ﺑ ﻮد‪ ،‬اﻧ ﺪاﺧﺘﻦ ﮔ ﺮدن اون‪ .‬داد‬ ‫ﺁﻧﻘﺪر ﭼﻮﺑﺶ زدﻧﺪ آﻪ ﺧﻮن ﻗﻲ آﺮد و ﻣﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﻣﻘﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪم‪ .‬آﺴﻲ هﻢ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪ آﻪ ﻣﻦ ﺑﻮدم‪ .‬ﭘﺸﺘﺶ هﻢ اﺳ ﻬﺎل ﺧ ﻮﻧﻲ ﺷ ﺪم و ﺗ ﻮ رﺧﺘﺨ ﻮاب‬ ‫ﺧﻮاﺑﻴﺪم‪) .‬ﺗﻮي دﺳﺘﻤﺎل ﻓﻴﻦ ﭘﺮ ﺹﺪاﻳﻲ آﺮد(‪ .‬ﺁن وﻗﺖ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮن ﻳﻜﻲ ﺳﻪ ﻋﺒﺎﺳﻲ ﺑﻮد‪ .‬زﻣﺎن ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ ﺧ ﺪاﺑﻴﺎﻣﺮز‪ .‬ﻣﺜ ﻞ دﻳ ﺮوزﻩ‪ ،‬ه ﺰار ﺳ ﺎل‬ ‫ﭘﻴﺶ آﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬زﻣﺎن آﻴﻜﺎووس و اﻓﺮاﺳﻴﺎب آﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﻦ هﻨﻮز هﻤﻪاش ﻳﺎدﻣﻪ‪ .‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آ ﻪ دﻳ ﺮوز ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁن وﻗ ﺖه ﺎ ﻣ ﺮدم ﭘ ﺮ و ﭘ ﺎ ﻗ ﺮص‬ ‫ﭘﻴﺪا ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬هﻤﻪ ﺑﺎﺑﺎ‪/‬ﻧﻨﻪدار ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺜﻞ ﺣﺎﻻ آ ﻪ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﺷ ﺎﻩ ﺷ ﻬﻴﺪ ﺧ ﺪا ﺑﻴ ﺎﻣﺮز هﻤﻴ ﺸﻪ ﻣﺮﺣ ﻮم اﺑ ﻮي را ﺑ ﺎﻻي دﺳ ﺖ ﺣ ﺎﺟﻲ ﻣﻴ ﺮزا ﺁﻗﺎﺳ ﻲ‬ ‫ﻣﻲﻧﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﺁن روزهﺎ آﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺣﺎﻻ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﻣﻴﮕﻢ‪ ،‬ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﻣﻲﺷﻨﻮي‪ .‬ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻲ ﻣﺮﺣﻮم ﺣﺎﺟﻲ ﻣﻴ ﺮزا ﺁﻗﺎﺳ ﻲ آ ﻢ آ ﺴﻲ‬ ‫ﺑﻮد؟ ﺗﻤﺎم ﺳﻴﺎﺳﺖ دﻧﻴﺎ ﻣﺜﻞ ﻣﻮم ﺗﻮ ﭼﻨﮕﻮﻝﺶ ﺑﻮد‪ .‬دﻳﺮوز وزﻳﺮ ﻣﺎﻝﻴﻪ ﻣﻨﻮ اﺣﻀﺎر آﺮد‪ .‬دﻳﺪي آﻪ اﺗﻮﻣﺒﻴﻠﺶ را دﻧﺒ ﺎﻝﻢ ﻓﺮﺳ ﺘﺎد‪ .‬ﺧ ﺐ‪ ،‬ﭘﻴ ﺸﺘﺮهﺎ‬ ‫در ﺧﻮﻧﻪي ﻣﺮدم واز ﺑﻮد‪ ،‬دﺳﺖ و دلواز ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ اون ﻣﻤﻪ رو ﻝﻮﻝﻮ ﺑﺮدﻩ‪ .‬ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﺑﻬﺖ ﻣﻴﮕﻢ‪ ،‬ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﺑ ﺎورت ﻣﻴ ﺸﻪ‪ ،‬ﻳ ﺎ ﻧ ﻪ؟!‬ ‫ﭼﺎﻳﻲ آﻪ ﺁوردﻧﺪ‪ ،‬ﺧ ﻮدش ﭘ ﺎ ﺷ ﺪ ﻗﻨ ﺪان را از ﺗ ﻮي دوﻻﺑﭽ ﻪ درﺁورد و ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﻣ ﻦ اﻣﺘﺤ ﺎن آ ﺮدم‪ .‬ﻳ ﻚ ﺟﺒ ﻪ ﻗﻨ ﺪ ه ﻢ اﻳ ﻦ اﺳ ﺘﻜﺎنه ﺎ را ﺷ ﻴﺮﻳﻦ‬ ‫ﻣﻲآﻨﻪ!‬ ‫هﺮﭼﻲ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻪ ﺁدم ﺑﺮﻣﻲﺧﻮرﻩ‪ .‬راﺳﺘﺶ ﻣﻦ ﭼﺎﻳﻲ ﺗﻠﺦ را ﺳﺮ آﺸﻴﺪم‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ دو ﺳﺎﻋﺖ ﭘﺮت و ﭘﻼ ﻧﻘﻞ آ ﺮد آ ﻪ آﻠ ﻪام را ﺗﺮآﺎﻧ ﺪ‬ ‫و ﺹﺪ ﺟﻮر ﺧﻮاهﺶ و ﺗﻤﻨﺎ آﺮد آﻪ آﻮﭼﻚﺗﺮ از هﻤﻪاش دوﻳﺴﺖ ﺗﻮﻣﻦ ﻣﻲارزﻳﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ وﺟﻮدي آﻪ ﻣﻲداﻧﺴﺖ آﻪ دوديام‪ ،‬ﻧﮕﻔ ﺖ ﻳ ﻚ ﻗﻠﻴ ﺎن‬ ‫ﺑﺮاﻳﻢ ﺑﻴﺎورﻧﺪ‪ .‬ﻣﻲداﻧﻲ اﻳﻦهﺎ ﺳﺮ ﺳﻔﺮﻩي ﺑﺎﺑﺎﺷﺎن ﻧﺎن ﻧﺨﻮردﻩاﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻴﺎ ﺑﺎد و ﺑﺮوت و ﻓﻴﺲ و اﻓ ﺎدﻩﺷ ﺎن را ﺗﻤﺎﺷ ﺎ آ ﻦ! ﻣﺜ ﻞ اﻳﻨ ﻪ آ ﻪ ﻧ ﻮﻩي‬ ‫اﺗﺮ ﺧﺎن آﻜﻪ ورﭼﻴﻦ هﺴﺘﻨﺪ!‬ ‫ﻣﺮﺣﻮم اﺑﻮي از اﻋﻴﺎن درﺟﻪ اول ﺑﻮد‪ ،‬ﺳﻔﺮ ﻗﻨﺪهﺎر ﺳﻪ ﻣ ﻦ و ﻳ ﻚ ﭼ ﺎرك ﭼ ﺸﻢ درﺁورد‪ .‬وﻗﺘ ﻲ آ ﻪ ﺑﺮﮔ ﺸﺖ‪ ،‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﻣﻴ ﺮزا ﺁﻗﺎﺳ ﻲ‬ ‫آﺘﺶ را ﺑﻮﺳﻴﺪ و ﻳﻚ ﺣﻤﺎﻳﻞ و ﻧﺸﺎن ﺑﻬﺶ داد‪ .‬هﻤﻴﺸﻪ ﭘﺎي رآﺎب ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ ﺑﻪ ﺷﻜﺎر ﻣﻲرﻓﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ از ﻣﻴﺎن رﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻋﺮض‪ ،‬ﺷﺮف‪،‬‬ ‫ﺁﺑﺮو‪ ،‬ﻧﺎﻣﻮس! هﻴﭽﻲ ﻧﺒﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻓﻴﻞ ﻣﺮدﻩاش هﻢ ﺹﺪ ﺗﻮﻣﻨﻪ‪ ،‬زﻧﺪﻩاش هﻢ ﺹﺪ ﺗﻮﻣﻨﻪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﺎز هﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﺤﺘﺎﺟ ﻪ‪ ،‬از ﺳ ﺎدﮔﻲ ﻣ ﻦ ﺳ ﻮء اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ‬ ‫ﻣﻲآﻨﻪ‪ .‬ﻣﻦ هﻢ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻣﻴﮕﻢ‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬آﺎر ﺑﻨﺪﻩهﺎي ﺧﺪا را راﻩ ﺑﻨﺪازﻳﻢ‪ ،‬و در دﻧﻴﺎ هﻤ ﻴﻦ ﺧ ﻮﺑﻲ و ﺑ ﺪي ﻣﻴﻤﺎﻧ ﻪ و ﺑ ﺲ! ﻓ ﺮدا ﺑﺎﻳ ﺪ ﺗ ﻮ دو وﺟ ﺐ‬ ‫زﻣﻴﻦ ﺑﺨﻮاﺑﻴﻢ‪ .‬راﺳﺘﻲ دﻳﺮوز رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ﭘﻴﺶ وزﻳﺮ‪ .‬ﻧﻨﻪي اماﻝﺒﻨﻴﻦ ﺑﺎز ﺁﻣﺪ؟‬ ‫ﻣﺮد ﭼﺮﺗﺶ ﭘﺎرﻩ ﺷﺪ‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺁﻣﺪ رﻓﺖ ﺗﻮ اﻧﺪرون‪.‬‬ ‫ـ رﻓﺖ اﺗﺎق ﻣﺤﺘﺮم؟‬ ‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﭼﻪ ﻋﺮض ﺑﻜﻨﻢ؟ ﻣﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ﭘﺎﺧﻮرﺷﻲ ﺑﮕﻴﺮم‪.‬‬ ‫ـ اﮔﺮ ﻧﺒﻮدي‪ ،‬ﭼﻄﻮر ﻣﻲداﻧﻲ آﻪ ﻧﻨﻪي اماﻝﺒﻨﻴﻦ ﺁﻣﺪ؟‬ ‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﻣﻦ آﻪ ﻣﻲرﻓﺘﻢ‪ ،‬اون وارد ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﻣﻲﺷﻨﻮي؟ ﺗﻮ اﮔﺮ ﺁب ﺑﻪ دﺳﺖ داري‪ ،‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺨﻮري! ﻣﮕ ﺮ ه ﺰار ﺑ ﺎر ﺑﻬ ﺖ ﻧﮕﻔ ﺘﻢ؟ ﺗ ﻮ ﺑﺎﻳ ﺪ اﻳ ﻦه ﺎ را ﺑﭙ ﺎﻳﻲ! ﺗ ﻮ هﻨ ﻮز زنه ﺎ را‬ ‫ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺳﻲ‪ ،‬هﻤﻴﻦ آﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻨﻮ دور ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ )آﻤﻲ ﺳﻜﻮت( ﻣﻘﺼﻮدم اﻳﻨﻪ آﻪ هﺰارﺟ ﻮر ﮔﻨ ﺪ و آﺜﺎﻓ ﺖ ﺑ ﻪ ﺧ ﻮرد ﺁدم ﻣﻴﺪﻧ ﺪ؛ ﺑ ﺮاي ﺳ ﻔﻴﺪﺑﺨﺘﻲ‪،‬‬ ‫ﺟﺎدو و ﺟﻨﺒﻞ ﻣﻲآﻨﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺷﻨﻴﺪي؟ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ دو ﭼﺸﻢ داري‪ ،‬دوﺗﺎي دﻳﮕﺮ هﻢ ﻗﺮض ﺑﻜﻨﻲ‪ ،‬هﻮاﺷﺎن را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻲ! ﻣﺜ ﻞ اﻳ ﻦ آ ﻪ‬ ‫ﺧﻮدم هﻤﻴﺸﻪ آﺸﻴﻜﺸﺎن را ﻣﻲآﺸﻢ‪ .‬ﻓﻬﻤﻴﺪي؟!‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬ ‫ـ اﻳ ﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜ ﻪي ﻧ ﺮﻩ ﻏ ﻮل‪ ،‬ﭘ ﺴﺮ ﻋﻤ ﻮي ﻣﺤﺘ ﺮم‪ ،‬ﻧﻤ ﻲداﻧ ﻢ اﺳ ﻤﺶ ﮔ ﻞ و ﺑﻠﺒ ﻞ ﻳ ﺎ ﭼ ﻪ آﻮﻓﺘﻴ ﻪ‪ ،‬ﻣ ﺮدم ﭼ ﻪ اﺳ ﻢه ﺎ روي ﺧﻮدﺷ ﺎن‬ ‫ﻣﻲﮔﺬارﻧﺪ! ﺧﺐ‪ ،‬اﻳﻦ ﭘﺴﺮﻩ ﺑﻲ ﺁب و ﮔﻠﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬هﺮ وﻗﺖ ﻣﻴ ﺎد‪ ،‬ﺳ ﺮش را ﭘ ﺎﺋﻴﻦ ﻣ ﻲاﻧ ﺪازﻩ و ﺹ ﺎف ﻣﻴ ﺮﻩ ﺗ ﻮ اﻧ ﺪرون‪ .‬ﺧ ﺐ‪ ،‬اون ﺟ ﺎ زن و‬ ‫ﺑﭽﻪ هﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬روﻳﺸﺎن وازﻩ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺁﻣﺪﻳﻢ و ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮي ﻣﺤﺘﺮﻣﻪ‪ ،‬ﺑﻪ هﻤﻪ آﻪ ﻣﺤﺮم ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﺮدم هﺰار ﺟﻮر ﺣﺮف درﻣﻴﺎرﻧﺪ‪ .‬ﺗ ﻮي ﭼ ﻪ ﻋﻬ ﺪ و‬ ‫زﻣﻮﻧﻪاي ﮔﻴﺮ آﺮدﻳﻢ! ﺗﻮ هﻴﭻ ﺳﺮ درﺁوردي اﻳﻦ آﻴﻪ؟‬ ‫ـ ﭼﻪ ﻋﺮض آﻨﻢ؟!‬ ‫ـ هﺎن‪ ،‬ﻣﻦ راﺿﻲ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ﺗﻮ ﻳﻚ ﺟﻮري ﺣﺎﻝﻴﺶ ﺑﻜﻦ! ﺗﻮ اﻧﺪرون ﺑﺎ ﻣﻨﻴﺮ ﺟﻨﺎق ﻣﻲﺷﻜﻨﻪ و ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮدﻣﺎﻧﻲ ﺷﺪﻩ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﻦ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ‬ ‫از اﻳﻦ راﻩهﺎ ﺗﺮﻗﻲ آﻨﻢ‪ ،‬ﻳﻚ زن ﺧﻮﺷﮕﻞ اﻣﺮوزﻩ ﭘﺴﻨﺪ ﻣﻲﮔﺮﻓﺘﻢ‪ ،‬ﻝﺒﺎس ﺷﻴﻚ ﺗﻨﺶ ﻣﻲآﺮدم‪ ،‬ﻣﻲﺑﺮدﻣﺶ ﻣﺠﻠﺲ رﻗﺺ‪ ،‬ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺘﻤﺶ ﺗﻮ ﺑﻐﻞ‬ ‫ﮔ ﺮدن آﻠﻔ ﺖه ﺎ ﺗ ﺎ ﺑﺎه ﺎش ﺑﺮﻗ ﺼﻨﺪ‪ ،‬ﻳ ﺎ ﻗﻤ ﺎر ﺑ ﺎزي ﺑﻜﻨﻨ ﺪ و ﻻس ﺑﺰﻧﻨ ﺪ‪ .‬ﺁن وﻗ ﺖ ﻣﺜ ﻞ هﻤ ﻪي اﻳ ﻦ اﻋﻴ ﺎنه ﺎي اﻣ ﺮوزﻩ آ ﻼﻩ ﻗﺮﻣ ﺴﺎﻗﻲ ﺳ ﺮم‬ ‫ﻣﻲﮔﺬاﺷﺘﻢ‪ .‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻣﺮاد‪ ،‬ﺗﻮ از اﻳﻦ ﺣﺮفهﺎ آﻪ ﭼﻴﺰي ﺳﺮت ﻧﻤﻲﺷﻪ‪ .‬ﺣﻖ هﻢ داري‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻦ روزي هﺰارﺗﺎ از اﻳﻦهﺎ را ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮدم ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﻣﻦ ﻗﺪﻳﻤﻲام‪ ،‬اﮔﺮ ﻋﺮﺿﻪي اﻳﻦ آﺎرهﺎ را داﺷﺘﻢ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺣﺎل و روزم ﺑﻬﺘﺮ از اﻳﻦ ﺑﻮد آﻪ هﺴﺖ‪ .‬ﻣﻦ هﻴﭻ راﺿﻲ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ﺗ ﻮ ﻳ ﻚ ﺟ ﻮري ﺑﻬ ﺶ‬ ‫ﺑﮕﻮ آﻪ ﻣﻦ ﻣﺘﺠﺪد ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬اﻣﺎ هﻤﭽﻴﻦ ﺣﺎﻝﻲاش آﻦ آﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺘﺮم ﺑﺮﻧﺨﻮرﻩ! )ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮو رﻓﺖ(‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬دﻳﺮوز ﻋﺼﺮ ﻳﻮزﺑﺎﺷﻲ ﺣﺴﻴﻦ ﺳﻘﻂ ﻓﺮوش ﮔﻔﺖ‪ :‬اﮔﺮ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ اﺟﺎزﻩ ﺑﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺴﺎﺑﻤﺎن را روﺷﻦ ﺑﻜﻨﻴﻢ؛ ﭼﻮن ﻣﻲﺧﻮام‬ ‫ﺑﺮم زﻳﺎرت‪.‬‬ ‫ـ اﻳﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜﻪي ﻗﺮﻣﺴﺎق ﭘﺪرﺳﻮﺧﺘﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮ ﻣﻦ آﻼﻩ ﮔﺬاﺷﺘﻪ‪ .‬ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻪ ﻣﻦ ﻣﻲﺧﻮام ﺹﻨﺎر‪/‬ﺳﻪ ﺷﺎﻳﻲ اوﻧﻮ ﺑﺎﻻ ﺑﻜﺸﻢ‪ .‬ﻣﻦ اﮔ ﺮ‬ ‫ﻳﻚ ﻣﻮي ﺳﺒﻴﻠﻢ را ﺗﻮي ﺑﺎزار ﮔﺮو ﺑﮕﺬارم‪ ،‬ﺹﺪ آﺮور ﺗﻮﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺟ ﻨﺲ ﻣﻴﺪﻧ ﺪ‪ .‬آ ﺪام زﻳ ﺎرت؟ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺁﺳ ﺎﻧﻲ ﺑ ﻪ آ ﺴﻲ اﺟ ﺎزﻩ ﻧﻤﻴﺪﻧ ﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ‬ ‫اﺟﺎزﻩ و ﺑﺎﺷﭙﺮت ﻣﻲﺧﻮاد‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺎد ﭘﻴﺶ ﺧﻮدم! ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﻴﺎل اﻓﺘ ﺎدﻩ آ ﻪ ﭘ ﻮله ﺎي دزدياش را ﺣ ﻼل ﺑﻜﻨ ﻪ؟! اﮔ ﺮ راﺳ ﺖ ﻣﻴﮕ ﻪ ﺟﻠ ﻮ زﻧ ﺸﻮ‬ ‫ﺑﮕﻴﺮﻩ! از ﻗﻮل ﻣﻦ ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻮ آﻪ واﺳﻪي اﻳﻦ ﭼﻨﺪرﻩ ﻏﺎز ﻣﻦ ﻧﻤﻲﮔﺮﻳﺰم‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬ﭘﺎﺧﻮرﺷﻲ ﭼﻲ ﺧﺮﻳﺪي؟‬ ‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲداﻧﻴﺪ‪ ،‬ﺁﻝﻮ ﺑﺮﻏﺎﻧﻲ و ﺳﻴﺐ زﻣﻴﻨﻲ‪.‬‬ ‫ـ ﻣﺜﻼ ﭼﻘﺪر ﺁﻝﻮ ﺧﺮﻳﺪﻳﺪ؟‬ ‫ـ ﻳﻚ ﭼﺎرك‪.‬‬

‫ـ اﻳﻦ ﻳﻚ ﭼﺎرك ﺁﻝﻮ ﺑﻮد؟ آﺎرد ﺑﺨﻮرﻩ ﺑﻪ ﺷﻜﻤﺸﺎن! هﻤﻪ ﺷﻜﺎﻳﺖ دارﻧﺪ آﻪ از ﺳﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﮔﺸﻨﻪ ﭘﺎ ﻣﻴﺸﻨﺪ‪ .‬آﺪام ﺧﻮﻧﻪي وزﻳ ﺮ و وآﻴﻠ ﻪ‬ ‫آﻪ ﺷﺐ ﻳﻚ ﭼﺎرك ﺁﻝ ﻮ ﺗ ﻮ ﺧ ﻮرش ﻣ ﻲرﻳﺰﻧ ﺪ؟ ﺑﺮﻳ ﺪ ﺑﺒﻴﻨﻴ ﺪ! ﻣ ﺮدم ﺷ ﺐ ﺗ ﻮ ﺧﻮﻧ ﻪﺷ ﺎن ﺣﺎﺿ ﺮي ﻣ ﻲﺧﻮرﻧ ﺪ‪ .‬اﻋﻠﻴﺤ ﻀﺮت رﺿ ﺎ ﺷ ﺎﻩ ﺑ ﺎ اون‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﻴﺶ‪ ،‬ﺹﺒﺢ هﻴﺰم ﺧﻮﻧﻪ را ﺟﻠﻮش ﻣﻲآﺸﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻳﻚ ﮔﻮﺟﻪ ﻓﺮﻧﮕﻲ دﻋﻮاﻳﻲ راﻩ ﻣﻲاﻧﺪازﻩ آﻪ ﺧﻮن ﺑﻴﺎد و دﻝ ﺶ ﺑﺒ ﺮﻩ! ﺑ ﺎ اون ﻋﺎﻳ ﺪي‪ ،‬ﺑ ﺎ‬ ‫اون ﭘﻮل ﺳﺮﺷﺎر‪ .‬اﻣﺎ اﻳﻦ هﻢ ﻳﻚ ﭼﺎرك ﺁﻝﻮ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻣﻦ دﻳﮕﺮ ﭼﺸﻤﻢ آﻴﻤﻴﺎﺳﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﻮدﺗﺎن اﮔﺮ دروغ ﺑﮕﻢ‪ ،‬از ﻣﺸﻬﺪي ﻣﻌﺼﻮم ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ!‬ ‫ـ ﭘﺲ ﻣﺎل ﻣﻦ هﻤﻪاش ﺣﺮام و هﺮس ﻣﻲﺷﻪ! ﻣﻦ ﺁﻝﻮهﺎ را ﺷﻤﺮدم‪ ،‬ﺑﻌﺪ آﻪ هﺴﺘﻪهﺎﻳﺶ را ﺷﻤﺮدم‪ ،‬ﭼﻬﺎرﺗﺎش آﻢ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺎﺷﺎاﷲ ﺑﭽﻪهﺎ ﺧﻮردﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺁﻝﻮي ﺑﻲهﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻩ!‬ ‫ـ ﺁﻝﻮي ﺑﻲ هﺴﺘﻪ؟‬ ‫ـ ﻗﺪرت ﺧﺪا را ﭼﻪ دﻳﺪﻳﺪ؟‬ ‫ـ ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺮﻋﻜﺲ‪ ،‬ﭼﻮن ﺧﺪا ﺑﻨﺪﻩهﺎي ﺧﻮدش را ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﺪ آﻪ ﭼﻘﺪر دزد و دﻏﻠﻨﺪ‪ ،‬هﺴﺘﻪ ﺗﻮي ﺁﻝﻮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑ ﺸﻪ ﺷ ﻤﺮد‪ .‬ﻣ ﻦ ﭘﻮﺳ ﺘﻲ‬ ‫از ﺳﺮﺗﺎن ﺑﻜﻨﻢ آﻪ ﺣﻆ ﺑﻜﻨﻴﺪ‪ .‬هﻤﻪﺗﺎن ﭼﻮب و ﭼﻤﺎق ﻣﻲﺧﻮاﻳﻴﺪ؛ ﻣﺜﻞ ﻓﻴﻞ آﻪ ﻳﺎد هﻨﺪﺳﻮن ﻣﻲآﻨﻪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ داﺋﻤﺎ ﺗﻮ ﺳﺮﺗﺎن ﭼﻤ ﺎق زد! ﻣ ﺸﺮوﻃﻪ‪،‬‬ ‫ﺁزادي‪ ،‬ﺑﺮاي اﻳﻨﻪ آﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﻪ دزدﻳﺪ‪ .‬در آﻮزﻩ ﺑﮕﺬارﻳﺪ ﺁﺑﺶ را ﺑﺨﻮرﻳﺪ! ﻣﻦ آﻪ از…‬ ‫در اﻳﻦ وﻗﺖ در آﻮﭼﻪ ﺑﺎز ﺷ ﺪ و ﻣ ﺮد ﻣ ﺴﻨﻲ ﺑ ﺎ ﻝﺒ ﺎس ﻓﺮﺳ ﻮدﻩ وارد ﺷ ﺪ و ﻳ ﻚ آﻴ ﻒ ﻗﻄ ﻮر ﺑ ﻪ دﺳ ﺘﺶ ﺑ ﻮد‪ .‬ﭘﺮﺳ ﻴﺪ‪ :‬ﻣﻨ ﺰل ﺣ ﺎﺟﻲ‬ ‫اﺑﻮﺗﺮاب اﻳﻦ ﺟﺎﺳﺖ؟‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ‪ ،‬ﺧﻮاهﺶ ﻣﻲآﻨﻢ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ! و ﺷ ﺨﺺ ﺗ ﺎزﻩ وارد را ﺑﻐ ﻞ دﺳ ﺖ ﺧ ﻮدش ﻧ ﺸﺎﻧﻴﺪ و رو آ ﺮد ﺑ ﻪ ﻣ ﺮاد‪ :‬ﻣ ﺮاد‪ ،‬ﺑ ﺮو ﺑﮕ ﻮ‬ ‫ﺳﻤﺎور را ﺁﺗﺶ ﺑﻴﺎﻧﺪازﻧﺪ!‬ ‫آﺴﻲ آﻪ ﺗﺎزﻩ وارد ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺘﺸﻜﺮم‪ ،‬ﭼﺎﻳﻲ ﺹﺮف ﺷﺪﻩ‪.‬‬ ‫ـ ﭘﺲ ﺑﺮو ﻗﻠﻴﺎن را ﺑﻴﺎور!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﻝﺒﺨﻨﺪي ﻧﻤﻜﻴﻦ زد و ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﺗﺎزﻩ وارد ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺜﻞ اﻳﻨﻪ آ ﻪ ﺳ ﺎﺑﻘﺎ ﺧ ﺪﻣﺘﺘﺎن رﺳ ﻴﺪﻩام‪ .‬اﺳ ﻤﺘﺎن را درﺳ ﺖ ﺑ ﻪ ﺧ ﺎﻃﺮ ﻧ ﺪارم‪.‬‬ ‫ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﭘﻴﺮي اﺳﺖ و هﺰار ﻋﻴﺐ و ﻋﻠﺖ!‬ ‫ـ ﺑﻨﺪﻩ ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ اﺣﻤﺪ ﺑﻴﮕﻲ‪.‬‬ ‫ـ ﻋﺠﺐ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﺁﻗﺎ زادﻩي ﺑﺼﻴﺮ ﻝﺸﻜﺮ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ؟‬ ‫ـ ﭼﺮا!‬ ‫ـ ﻳﺎدﺗﺎن هﺴﺖ آﻮﭼﻪي ﺷﺘﺮداران ﻣﻨﺰل داﺷﺘﻴﺪ؟ اﺑﻮيﺗﺎن در ﻗﻴﺪ ﺣﻴﺎﺗﻨﺪ؟‬ ‫ـ ﺳﺎل ﻗﺤﻄﻲ ﻋﻤﺮﺷﺎن را دادﻧﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‪.‬‬ ‫ـ ﺧﺪا ﺑﻴﺎﻣﺮزدش‪ ،‬ﻧﻮر از ﻗﺒﺮش ﺑﺒﺎرﻩ! ﭼﻪ ﻣﺮد ﻧﺎزﻧﻴﻨﻲ! ﻋﺠﺐ دﻧﻴﺎ ﻓﺮاﻣﻮﺷﻜﺎرﻩ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﺮﺣﻮم اﺑﻮيﺗﺎن ﺑ ﺰرگ ﺷ ﺪﻩام و ﺳ ﺎله ﺎ‬ ‫ﻣﻲﮔﺬﺷﺖ آﻪ هﻤ ﺪﻳﮕﺮ را ﻧﺪﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬ﻳ ﺎدش ﺑﺨﻴ ﺮ! ه ﺮ روز ﺹ ﺒﺢ ﺑ ﺎ ﻣﺮﺣ ﻮم اﺑ ﻮيﺗ ﺎن ﻣ ﻲرﻓﺘ ﻴﻢ ﮔ ﺬر ﻝ ﻮﻃﻲ ﺹ ﺎﻝﺢ ﭼﺎﻝ ﻪ ﺣ ﻮض ﺑ ﺎزي‬ ‫ﻣﻲآﺮدﻳﻢ‪ .‬هﻨﻮز هﻢ هﺮوﻗﺖ ﺗﻮ ﺁﺋﻴﻨﻪ داغ زﺧﻢ ﭘﻴﺸﺎﻧﻲام را ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‪ ،‬ﻳﺎد ﺁن زﻣﺎن ﻣﻲاﻓﺘﻢ‪) .‬ﻗﻬﻘﻬﻪ ﺧﻨﺪﻳﺪ و ﺹﺪاﻳﺶ ﻣﻴﺎن ﺑﻮي ﻝﺠﻦ در ﺹ ﺤﻦ‬ ‫هﺸﺘﻲ ﭘﻴﭽﻴﺪ(‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺎن آﻴﻮﻣﺮﺙﻢ ﻗﺴﻢ‪ ،‬ﻣﻦ هﻤﻪي ﻋﻤﺮم رﻓﻴﻖ ﺑﺎز ﺑﻮدم‪ .‬اﻧﮕﺎر دﻧﻴﺎ را ﺑﻪ ﻣﻦ دادﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﭼﻮﺑﻜﺎري ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ ﻏﻼم ﺳﺮآﺎر هﻢ ﺣﺴﺎب ﻧﻤﻴﺸﻢ‪.‬‬ ‫ـ اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﺪ! ﺷﻤﺎ ﻣﺜﻞ ﭘﺴﺮ ﺧﻮدم هﺴﺘﻴﺪ‪ .‬ﻣﻦ هﻤﻴﺸﻪ ﭘﻴﺶ وﺟﺪاﻧﻢ از ﺁن دﻋﻮاي ﻣﻠﻜﻲ آﻪ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ و ﺑﺎﻋﺚ رﻧﺠﺶ اﺑﻮيﺗﺎن ﺷﺪ‪،‬‬ ‫ﺷﺮﻣﻨﺪﻩام‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺑﻨﺪﻩ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻣﺎل ورﺙﻪي ﺹﻐﻴﺮ ﺑﻮد‪ .‬وادار ﺷﺪم آﻪ اﻗﺎﻣﻪي دﻋﻮا ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﻗﺎﺑﻠﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻣﻦ هﻤﻴﺸﻪ ﻣ ﻴﮕﻢ‪ :‬ﺳ ﺮ و‬ ‫ﺟﺎن ﻓﺪاي رﻓﻴﻖ! ﻣﻦ هﻤﻴﻦ ﭼﻮب وﺟﺪاﻧﻢ را ﻣ ﻲﺧ ﻮرم‪ .‬دﻳﮕ ﺮ ﭼ ﻪ ﻣﻴ ﺸﻪ آ ﺮد؟ اﻣ ﺮوزﻩ روز آﻤﺘ ﺮ ﺁدﻣ ﻲ ﭘﻴ ﺪا ﻣ ﻲﺷ ﻪ‪ .‬ﺧ ﺐ‪ ،‬ﻣ ﺎ ﭘﻴ ﺮو ﻗ ﺪﻳﻢ‬ ‫هﺴﺘﻴﻢ‪ .‬اهﻞ ﻣﺤﻞ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ‪ .‬هﺮ وﻗﺖ ﻣﺴﺎﻓﺮت ﻣﻴﺮﻧﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﺎﻝﻲ ﭼﻴﺰي دارﻧﺪ‪ ،‬ﻳﺎ اهﻞ و ﻋﻴﺎﻝﺸﺎن را ﻣﻴﺎرﻧﺪ دﺳﺖ ﻣﻦ ﻣﻲﺳﭙﺮﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ آﻪ‬ ‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ ﺧﻴﺎﻧﺖ در اﻣﺎﻧﺖ ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬ﭼﻪ ﻣﻴﺸﻪ آﺮد؟ ﺗﻮي اﻳﻦ ﺷﻬﺮ اﺳﺘﺨﻮان ﺧﺮد آﺮدﻩاﻳﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻓ ﻮت ﻣﺮﺣ ﻮم اﺑ ﻮي ﻣ ﺮدم ﭼﺸﻤ ﺸﺎن ﺑ ﻪ ﻣﻨ ﻪ!‬ ‫اﻝﺒﺘﻪ ﺗﻮﻗﻊ دارﻧﺪ‪ .‬دﻳﺮوز ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ ﺁﺧﻮﻧﺪ ﻣﺤﻞ ـ ﺷﺨﺺ ﺷﺮﻳﻔﻲ اﺳﺖ ـ ﭘﻴﺶ ﻣ ﻦ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﻲﮔﻔ ﺖ‪ :‬واﷲ ﻣ ﻦ ﭼﻬ ﻞ ﺳ ﺎﻝﻪ ﺁﺧﻮﻧ ﺪ ﻣﺤ ﻞ ه ﺴﺘﻢ‪،‬‬ ‫ﺁﻧﻘﺪر آﻪ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻋﺘﻘﺎد دارﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ آﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ ﻣﺎل ﺹ ﻐﻴﺮ را زﻳ ﺮ و رو ﺑﻜ ﻨﻢ‪ .‬ﻳ ﻚ ﭘ ﺎﻳﻢ اﻳ ﻦ دﻧﻴﺎﺳ ﺖ و ﻳﻜ ﻴﺶ ﺁن دﻧﻴ ﺎ!‬ ‫ﺧﺐ‪ ،‬ﺧﺪا هﻢ ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﻴﺎد‪.‬‬ ‫ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ ﺑﺎ ﭘﺸﺖ دﺳﺖ ﺗﻒ ﺣﺎﺟﻲ را آﻪ روي ﻝﺒﺶ ﭘﺮﻳﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺎك آﺮد و ﺑﺎ دهﻦ ﺑﺎز ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺸﺎت اﻳﺸﺎن ﮔﻮش ﻣﻲداد‪ ،‬ﺑﻲ ﺁﻧﻜﻪ‬ ‫ﻣﻘﺼﻮدش را ﺑﻔﻬﻤﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎز ﺑﻪ ﺣﺮﻓﺶ اداﻣﻪ داد‪ :‬ﭼﻪ ﻣﻴﺸﻪ آﺮد؟! هﺮ آﺴﻲ در دﻧﻴﺎ ﻳﻚ ﻗﺴﻤﺘﻲ دارﻩ‪ .‬ﻣﻦ هﻢ ﺗﺎزﻩ اﺳ ﻢ ﺑ ﻲﻣ ﺴﻤﺎي ﺣ ﺎﺟﻲ‬ ‫ﺁﻗﺎ روم ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و آﺮ و آﺮي ﻣﻲآﻨﻢ‪ .‬هﻤﭽﻴﻦ دﺳﺘﻢ ﺑﻪ دهﻨﻢ ﻣﻴﺮﺳﻪ‪) .‬ﺑﺎ دﺳﺖهﺎي آﭙﻠﻲ ﭘﺸﻢ ﺁﻝﻮدش ﺣﺮآﺘﻲ از روي ﻧﺎاﻣﻴﺪي آﺮد(‪.‬‬ ‫ﻣﺮاد ﻏﻠﻴﺎن ﺁورد و دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ آﻨﺎر اﻳﺴﺘﺎد‪ .‬ﺁﻗﺎ رﺿﺎ ﺗﻌ ﺎرف را رد آ ﺮد‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﻏﻠﻴ ﺎن را ﺑﺮداﺷ ﺖ‪ ،‬ﻳ ﻚ ﭘ ﺎﻳﺶ را ﺑﻠﻨ ﺪ آ ﺮد و‬ ‫ﮔﺬاﺷﺖ روي ﺳﻜﻮ و در ﺣﺎﻝﻲ آﻪ ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ را دزدآﻲ ﻣﻲﭘﺎﺋﻴ ﺪ‪ ،‬ﻣ ﺸﻐﻮل ﻏﻠﻴ ﺎن آ ﺸﻴﺪن ﺷ ﺪ‪ .‬ﻏﻼﻣﺮﺿ ﺎ آﻴ ﻒ ﺧ ﻮد را ﺑ ﺎز آ ﺮد و ﭘﺎآ ﺖ و‬ ‫آﺘﺎﺑﭽ ﻪاي درﺁورد‪ .‬روي ﭘﺎآ ﺖ ﭼ ﺎپ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪“ :‬ﺷ ﺮآﺖ آ ﺸﺒﺎﻓﻲ دﻳﺎﻧ ﺖ” و ﺑ ﻪ ﺿ ﻤﻴﻤﻪ ﻳ ﻚ ﭼ ﻚ ﺳ ﻲ و ه ﺸﺖ ه ﺰار ﺗﻮﻣ ﺎﻧﻲ ﺑﺎﺑ ﺖ ﻣﻨ ﺎﻓﻊ‬ ‫ﺷﺸﻤﺎهﻪي ﺳﻬﺎم ﺷﺮآﺖ ﺑﺮاي ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ آﻪ آﺎﻏﺬ و ﭼﻚ را ﻣﻲﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬ﺷﺴﺘﺶ ﺧﺒﺮدار ﺷﺪ آﻪ ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ ﻣﺒﺎﺷﺮ ﺗﺎزﻩي آﺎرﺧﺎﻧﻪي آﺸﺒﺎﻓﻲ اﺳﺖ‪ .‬و دﻳﺪ آﻪ ﻗﺎﻓﻴ ﻪ‬ ‫را ﺑﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻮن ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ از اﻳﻦ ﻳﻚ ﻗﻠﻢ داراﺋﻲ او اﻃﻼع داﺷﺖ‪ ،‬ﺣﺮﻓﺶ را ﻋﻮض آﺮد‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬اﻣﺮوز آﺎر و آﺎﺳﺒﻲ ﻧﻤﻲﮔﺮدﻩ!‬ ‫در داﻻن ﺹﺪاي ﺑﭽﻪاي ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺷﺪ و آﻔﺶ دﻣﭙﺎﻳﻲ آﻪ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ آﺸﻴﺪﻩ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ دﻳﺪ دﺧﺘﺮش ﺳ ﻜﻴﻨﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬در ﺣ ﺎﻝﻲ آ ﻪ ﺑ ﺎ ﻳ ﻚ‬ ‫دﺳﺖ ﮔﻨﺠﺸﮓ ﻣﻔﻠﻮآﻲ را آﻪ ﭘﺮ و ﺑﺎلهﺎﻳﺶ آﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و ﭼ ﺮت ﻣ ﻲزد‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺳ ﻴﻨﻪاش ﻣ ﻲﻓ ﺸﺮد و دﺳ ﺖ دﻳﮕ ﺮش را ﻣﺤﺘ ﺮم ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪.‬‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ از در ﺑﻴﺮون ﺑﺮوﻧﺪ‪.‬‬

‫ـ از ﺹﺒﺢ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﭼﺮخ ﻣﻨﻮ ﭼﻨﺒﺮ آﺮدﻩ‪ ،‬ﺁب ﻧﺒﺎت ﻣﻲﺧﻮاد‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪي ﺑﭽﻪ‪ ،‬ﻧﻨﻪ ﻣﻲﺧﻮرﻩ ﻗﻨﺪ و آﻠﻮﭼﻪ! ﺑﮕﻮ ﺧﻮدم ﻣ ﻲﺧ ﻮام ﺑ ﺮم ﮔ ﺮدش ﺑﻜ ﻨﻢ‪ .‬ﺗ ﻮي اﻳ ﻦ ﺧﻮﻧ ﻪ اﻳ ﻦ هﻤ ﻪ ﻧﻘ ﻞ و ﻧﺒ ﺎت آﻮﻓ ﺖ‬ ‫ﻣﻲآﻨﻨﺪ‪ .‬ﻳﻚ دﻗﻴﻘﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﻮد ﻣﺮاد ﻧﺒﺎت ﺧﺮﻳﺪ ﺁورد‪ .‬ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻴﺪ ﻳﻚ ﺗﻴﻜﻪ ﺑﺪهﻴﺪ دﺳ ﺖ ﺑﭽ ﻪ! وﻗﺘ ﻲ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ﭘ ﻴﺶ ﻣ ﻦ اﺷ ﺨﺎص ﻣﺤﺘ ﺮم ه ﺴﺘﻨﺪ‪،‬‬ ‫هﻴﭻ آﺲ ﺣﻖ ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻦ ﻧﺪارﻩ! دﻓﻌﻪي هﺰارﻣﻪ آﻪ ﻣﻴﮕﻢ‪ .‬ﻣﮕﺮ آ ﺴﻲ ﺣ ﺮف ﻣﻨ ﻮ ﮔ ﻮش ﻣ ﻲﮔﻴ ﺮﻩ؟! اﮔ ﺮ از اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ رد ﺷ ﺪﻳﺪ‪ ،‬ﻧ ﺸﺪﻳﺪ! ﻗﻠ ﻢ‬ ‫ﭘﺎﻳﺘﺎن را ﺧﺮد ﻣﻲآﻨﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺁﺧﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ هﻤﻴﺸﻪ ﻳﻜﻲ ﭘﻴﺶ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﺧﻔﻪ ﺷﻮ ﺿﻌﻴﻔﻪ! ﻓﻀﻮﻝﻲ ﻣﻮﻗﻮف! ﺑﺎ ﻣﻦ ﻳﻜﻲ‪/‬ﺑﺪو ﻣﻲآﻨﻲ؟ ﻣﻨﻢ آ ﻪ ﺗ ﻮي اﻳ ﻦ ﺧﻮﻧ ﻪ ﻓﺮﻣ ﺎن ﻣﻴ ﺪم‪ .‬ﭼ ﺮا ﺑﭽ ﻪ اﻳ ﻦ ﻗ ﺪر آﺜﻴﻔ ﻪ‪ ،‬ﻳ ﻚ‬ ‫دﺳﺘﻤﺎل ﺗﻮي اﻳﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﻲﺷﻪ آﻪ ﻣﻔﺶ را ﺑﮕﻴﺮي؟ ﺁدم دﻝﺶ ﺑﻪ هﻢ ﻣﻲﺧﻮرﻩ‪ ،‬ﺁﺑﺮوي ﺹﺪ ﺳﺎﻝﻪام ﺑﻪ ﺑﺎد رﻓﺖ‪ .‬اﻳﻦ هﻤﻪ ﺑﺮﻳﺰ و ﺑﭙﺎش ﺗ ﻮ‬ ‫اﻳﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻴﺸﻪ‪ ،‬ﺑﺎز هﻢ ﻣﺜﻞ ﺧﻮﻧﻪي ﻣﻼ ﻳﺰﻗﻞ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲآﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﭽﻪ ﻣﺜﻞ اﻧﺎر ﺗﺮآﻴﺪ و ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻪ اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻣﺎدرش دﺳﺖ او را آﺸﻴﺪ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺮﻳﻢ‪ ،‬ﻣﺎدر ﺟﺎن‪ ،‬ﻏﻀﻪ ﻧﺨﻮر!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ رو آﺮد ﺑﻪ ﻃﺮف ﺑﭽﻪ‪ :‬ﻋﻴﺐ ﻧﺪارﻩ‪ ،‬ﻗﺮﺑﻮن‪ ،‬ﻣﻴﮕﻢ ﻣﺮاد ﺑﺮات ﺁب ﻧﺒﺎت ﺑﺨﺮﻩ! ﺑﺮو ﺁب ﻧﺒﺎت ﺑﮕﻴﺮ!‬ ‫ﻣﺤﺘﺮم از داﻻن ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﭽﻪ هﻢ ﮔﺮﻳﻪ آﻨﺎن ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻝﺶ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺮاد!‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬ ‫ـ ﺑﺮو اﻳﻦ ﺑﭽﻪ را ﺳﺎآﺖ آﻦ!‬ ‫ﺑﻌﺪ روﻳﺶ را آﺮد ﺑﻪ ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ‪ :‬ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺧﺪا ﻣﻼﺣﻈﻪ آﻨﻴﺪ!‬ ‫ـ ﻋﻴﺐ ﻧﺪارﻩ‪ ،‬ﻣﺎﺷﺎاﷲ ﺧﺎﻧﻪي ﺑﭽﻪدارﻳﻪ!‬ ‫ـ دورﻩي ﺁﺧﺮ زﻣﺎﻧﻪ‪ .‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﮕﻢ هﻨﻮز ﺳﺮﻣﺎﻳﻪي اوﻝﻲ ﻣﺴﺘﻬﻠﻚ ﻧﺸﺪﻩ‪ ،‬ﺗﺎ ﺧﺮﺧﺮﻩام ﺗﻮي ﻗﺮﺿﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﻜﻨﻢ؟ از ارادت ﻗﻠﺒﻲ‬ ‫اﺳﺖ آﻪ ﺑﻪ ﺁﻗﺎي ﻣﻴﻤﻨﺖ ﻧﮋاد دارم‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬اﮔﺮ ﺑﻨﺎ ﺑﺸﻪ ﻣﻦ آﻨﺎر ﺑﻜﺸﻢ‪ ،‬آﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺑﻪ‪ .‬ﻳﻚ ﻣﺸﺖ آﺎرﮔﺮ ﻝﺨﺖ ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﮔﺸﻨﻪ ﻣﻲﻣﺎﻧﻨ ﺪ‪ .‬ﺧ ﺪا‬ ‫را ﺧﻮش ﻧﻤﻴﺎد‪ .‬در ﺿﻤﻦ‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺹﻨﺎﻳﻊ ﻣﻴﻬﻦ هﻢ ﺗﺮﻗﻲ ﻣﻲآﻨﻪ‪ ،‬ﺧﻮدش ﺧﺪﻣﺘﻲ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺖ‪ .‬واﻧﮕﻬﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻳﻚ ﻝﻘﻤ ﻪ ﻧ ﺎن ﺣ ﻼل از‬ ‫ﺗﻮي ﮔﻠﻮم ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﺮﻩ‪ .‬ﻣﺎ آﻪ ﻣﺜﻞ آﺎرﺧﺎﻧﻪهﺎي دﻳﮕﺮ ﻧﺦ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ ﻧﻤﻲﺧﺮﻳﻢ آﻪ ﺟﻮراب ارزان ﺗﻤﺎم ﺑﺸﻪ‪ .‬ﺑﺎ ﭼﻪ ﺟﺎن آﻨﺪﻧﻲ اﺳ ﻌﺎر ﺧﺎرﺟ ﻪ ﺗﻬﻴ ﻪ‬ ‫ﻣﻲآﻨﻴﻢ و ﻧﺦ دو ﻗﺰ ‪ Fild,Ecosse‬اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ وارد ﻣﻲآﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ﺗﺎزﻩ ﻗﻴﻤﺖ ﺟﻮراب ﻣﺎ ﻣﺜﻞ آﺎرﺧﺎﻧﻪهﺎي دﻳﮕ ﺮﻩ‪ .‬ﭘ ﺪر رﻗﺎﺑ ﺖ ﺑ ﺴﻮزﻩ!‬ ‫ﺧﻮدﺗﺎن آﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﺴﺒﻮﻗﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎور ﺑﻜﻨﻴﺪ ﻣﻦ ﻣﺎهﻲ ﺳﻪ هﺰار ﺗﻮﻣﻦ ﺿﺮر ﻣﻴﺪم‪.‬‬ ‫در اﻳﻦ ﺑﻴﻦ در آﻮﭼﻪ ﺑﺎز ﺷﺪ و ﻣﺮد ﺁﺑﻠﻪ روي ﺳﻴﻪ ﭼﺮدﻩاي آﻪ آﺖ و ﺷﻠﻮار ﮔﺸﺎد ﺳﻴﺎﻩ ﺑﻪ ﺑﺮ و آﻼﻩ آﭙﻲ ﺑﻪ ﺳﺮ داﺷﺖ‪ ،‬وارد ﺷ ﺪ‬ ‫و ﺗﻌﻈﻴﻢ آﺮد‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺑﻲ ﺁن آ ﻪ او را دﻋ ﻮت ﺑ ﻪ ﻧﺸ ﺴﺘﻦ ﺑﻜﻨ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف او ﺑﺮﮔ ﺸﺖ و ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﺳ ﻼم ﻋﻠ ﻴﻜﻢ ﺁﻗ ﺎي ﺧﻠ ﺞ ﭘ ﻮر‪ ،‬ﺷ ﻤﺎ هﻨ ﻮز‬ ‫ﺣﺮآﺖ ﻧﻜﺮدي؟‬ ‫ـ ﻗﺮﺑﺎن ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺷﭙﺮت و ﺳﻔﺎرﺷﻨﺎﻣﻪ هﺴﺘﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﺎﺷﭙﺮت و هﻤﻪي آﺎرهﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻩ‪ .‬هﻤ ﺎن ﻃ ﻮري آ ﻪ ﮔﻔ ﺘﻢ‪ :‬دﻩ ﻃﺎﻗ ﻪ ﻓ ﺮش را ﺑ ﺎ ﻣﺸﺨ ﺼﺎﺗﻲ آ ﻪ دادم‪ ،‬هﻔﺘ ﻪي ﭘ ﻴﺶ ﺑ ﻪ ﺁدرس‬ ‫ﺳ ﻔﺎرت اﻳ ﺮان در ﺑﻐ ﺪاد ﻓﺮﺳ ﺘﺎدم‪ .‬ﺷ ﻤﺎ هﻤ ﻴﻦ اﻻن ﻣﻴ ﺮي ﭘ ﻴﺶ دوﺳ ﺖ ﻋﻠ ﻲ‪ ،‬ﺑﺎﺷ ﭙﺮت و ﺳﻔﺎرﺷ ﻨﺎﻣﻪ را از اون ﻣ ﻲﮔﻴ ﺮي و ﻓ ﻮرا ﺣﺮآ ﺖ‬ ‫ﻣﻲآﻨﻲ! ﺑﻐﺪاد آﻪ وارد ﺷﺪي‪ ،‬ﻳﻚ راﺳﺖ ﻣﻲري ﺳﻔﺎرت‪ ،‬از ﻗﻮل ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﻗﺎي ﺳﻔﻴﺮ ﻋﺮض ﺳﻼم ﻣﻲرﺳ ﺎﻧﻲ و ﻗ ﺎﻝﻲ را ﺗﺤﻮﻳ ﻞ ﻣ ﻲﮔﻴ ﺮي و‬ ‫ﻣﻴﺪي ﺑﻪ ﺷﻴﺦ ﺣﻤﺰﻩي ﺷﻤﻮﻋﻴﻠﻲ!‬ ‫ـ ﭘﻴﺸﺘﺮ آﻪ ﻃﺮف ﺷﻤﺎ اﺑﻮﻗﻨﻄﺮﻩ و ﺷﺮآﺎء ﺑﻮد!‬ ‫ـ ﺁﻗ ﺎي ﺳ ﻔﻴﺮ اﻳﻨﻄ ﻮر ﺹ ﻼح دﻳﺪﻧ ﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ ﺗﺠﺎرﺗﺨﺎﻧ ﻪ ﺧ ﻮش ﻣﻌﺎﻣﻠ ﻪﺗ ﺮﻩ‪ .‬هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر آ ﻪ ﮔﻔ ﺘﻢ هﻤ ﻴﻦ اﻻن ﺑ ﺮو ﭘ ﻴﺶ دوﺳ ﺖ ﻋﻠ ﻲ‪،‬‬ ‫ﺣﺠﺮﻩي ﻏﻀﻨﻔﺮي! ﺧﻮدت آﻪ ﻣﻲداﻧﻲ!‬ ‫ـ ﺑﻪ روي ﭼﺸﻢ!‬ ‫ـ راﺳﺘﻲ ﺧﻮب ﺷﺪ ﻳﺎدم ﺁﻣﺪ‪ .‬دو ﺹﻨﺪوق ﺗﺮﻳﺎك هﻢ ﺁﻧﺠﺎ ﭘﻴﺶ ﺣﺎﺟﻲ ﻋﺒﺪاﻝﺨﺎﻝﻖ ﺟﺎﭘﻠﻐﻲ دارم‪ .‬از ﻗﻮل ﻣ ﻦ ﺳ ﻼم ﻣ ﻲرﺳ ﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻣﻴﮕ ﻲ‬ ‫زودﺗﺮ ﺣﺴﺎﺑﺶ را ﺑﻔﺮﺳﺘﻪ! ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺷﺸﻤﺎﻩ ﻣﻲﮔﺬرﻩ آﻪ ﺧﺒﺮي ازش ﻧﺪارم‪) .‬ﺑﺎ ﺧﻮدش‪ :‬ﻋﺠﺐ اﺷ ﺘﺒﺎهﻲ آ ﺮدم‪ .‬اﮔ ﺮ ﺑ ﻪ هﻨ ﮓ آﻨ ﮓ ﻓﺮﺳ ﺘﺎدﻩ‬ ‫ﺑﻮدم‪ ،‬ﺳﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ اﺳﺘﻔﺎدﻩ داﺷﺖ(‪ .‬در هﺮ ﺹﻮرت اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﻣﺜﻞ دﻓﻌﻪي ﭘﻴﺶ ﺑﺮاﻳﻤﺎن ﺣﺴﺎﺑﺘﺮاﺷﻲ ﻧﻜﻨﻲ! ﺧﺐ‪ ،‬اﻧﻌﺎم و ﭘﻮل ﭼﺎﻳﻲ و اﻳﻦهﺎ ﭘﺎي‬ ‫ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﭼﻮن ﺷﻤﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩي ﺑﻴﺎتاﻝﺘﺠﺎر در ﻋﺮاق هﺴﺘﻴﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻴﺨﻮد ﻣﻌﻄﻞ ﻧﺸﻮ‪ ،‬هﻤﻴﻦ اﻻن ﺑﺮو ﺑﻪ آﺎرهﺎﻳﺖ ﺑﺮس!‬ ‫ـ ﺑﺮوي ﭼﺸﻢ!‬ ‫ـ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ!‬ ‫ﺧﻠﺞ ﭘﻮر ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ هﺰار ﺳﺎل درﺑﺎري ﺑﻮدﻩ‪ ،‬ﭘﺲ ﭘﺴﻜﻲ رﻓﺖ و ﻳﻚ ﺗﻌﻈﻴﻢ دﻳﮕﺮ آﺮد و ﺑﻪ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻴﺮون رﻓﺖ‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف‬ ‫ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬دﻓﺘﺮ رﺳﻴﺪ آﺎﻏﺬ و ﭼﻚ را اﻣﻀﺎء آﺮد و آﺎﻏﺬ را ﺑﺎ ﭼ ﻚ ﮔﺬاﺷ ﺖ زﻳ ﺮ دﺷ ﻜﭽﻪ و دوﺑ ﺎرﻩ ﻧ ﻲ ﻗﻠﻴ ﺎن را ﺑ ﻪ ده ﻦ ﮔﺮﻓ ﺖ‪.‬‬ ‫ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ آﻴﻔﺶ را ﺑﺴﺖ و ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪:‬‬ ‫اﺟﺎزﻩ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ؟‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ‪ :‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ زﺣﻤﺖ دادم‪ .‬روﻳﻢ ﺳﻴﺎﻩ آﻪ ﭼﻴﺰ ﻗﺎﺑﻠﻲ ﻧﺪاﺷ ﺘﻢ‪ .‬راﺟ ﻊ ﺑ ﻪ ﺷ ﻤﺎ ﺑ ﺎ ﺁﻗ ﺎي ﻣﻴﻤﻨ ﺖ ﻧ ﮋاد ﺹ ﺤﺒﺖ ﺧ ﻮاهﻢ آ ﺮد و‬ ‫اﻣﻴﺪوارم ﺑﺎز هﻢ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﺑﺮﺳﻢ!‬ ‫ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ از ﺷﺪت ﻓﻘﺮ و ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ و ﻧﺎآﺎﻣﻲهﺎﻳﻲ آﻪ دﻳﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﺮف ﺧﻮدش هﻢ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻧﺪاﺷﺖ و دﻧﻴﺎي ﺧﺎرج ﺑﺮاي او ﻣﻌﻨ ﻲ‬ ‫ﺧﻮد را از دﺳﺖ دادﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺮفهﺎ و ﺗﻌﺎرف ﭼﺮب و ﻧ ﺮم ﺣ ﺎﺟﻲ در آﻠ ﻪي او اﻧﻌﻜ ﺎس ﻋﺠﻴﺒ ﻲ ﭘﻴ ﺪا آ ﺮد‪ .‬از ﭘ ﺪرش ﺷ ﻨﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺣ ﺎﺟﻲ‬ ‫اﺑﻮﺗﺮاب ﻧﺎم ﻃﺮاري ﺑﻪ ﺣﻘﻪ و زور اﻣﻼآﻲ را آﻪ در وراﻣﻴﻦ داﺷﺘﻨﺪ و ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻤﺮ ﻣﻌ ﺎش ﺁنه ﺎ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺑ ﺎﻻ آ ﺸﻴﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬اﻣ ﺎ رﻓﺘ ﺎر ﻣﻬﺮﺑ ﺎن و‬ ‫ﻝﺤﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﻗﺪري در او اﺙ ﺮ آ ﺮد آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺑ ﻲرﻳ ﺎﻳﻲ و ﺳ ﺎدﮔﻲ ﺣ ﺎﺟﻲ اﻳﻤ ﺎن ﺁورد‪ .‬ﺑ ﻲﺁﻧﻜ ﻪ از ﻣﻨ ﺎﻓﻊ آﺎرﺧﺎﻧ ﻪ و ﻣﻌ ﺎﻣﻼت ﻗ ﺎﻝﻲ و‬

‫ﺗﺮﻳﺎك ﺳﺮ درﺑﻴﺎورد‪ ،‬ﺗﻌﻈﻴﻢ ﺑﻠﻨﺪي آﺮد و ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﻪ ﺷﺨﺺ ﺳ ﻠﻴﻤﻲ! ﺧ ﺐ‪ ،‬ﺣ ﺎﺟﻲ از ﺁدمه ﺎي ﭘ ﺎردم ﺳ ﺎﻳﻴﺪﻩي اﻣ ﺮوزﻩ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺑﺮاي هﻤﻴﻦ ﻣﻴﻤﻨﺖ ﻧﮋاد ﺳﺮش آﻼﻩ ﻣﻲﮔﺬارﻩ!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺳﻴﻨﻪاش را ﺹﺎف آﺮد‪ :‬ﻣﺮاد!‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬ ‫ـ ﺁب ﻧﺒﺎﺗﻲ ﭼﻴﺰي واﺳﻪي ﺑﭽﻪ ﺧﺮﻳﺪي؟‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن‪.‬‬ ‫ـ اﻳﻦ ﻏﻠﻴﺎن آﻪ ﭼﺎق ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬از ﺹﺒﺢ ﺳﺤﺮ ﺑﻮق ﺳﮓ ﺁدم را ﺑﻪ ﺧﻴﺎل ﺧﻮدش ﻧﻤﻲﮔﺬارﻧﺪ‪ .‬هﻤﻪاش دردﺳﺮ‪ .‬اﻳﻦ ﻏﻠﻴ ﺎن را اﻧ ﻴﺲ ﺁﻏ ﺎ‬ ‫ﭼﺎق آﺮدﻩ؟‬ ‫ـ اﻧﻴﺲ ﺁﻏﺎ دﺳﺘﺶ ﺑﻨﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺤﺘﺮم ﺧﺎﻧﻮم ﻏﻠﻴﺎن را ﭼﺎق آﺮد‪.‬‬ ‫ـ ﺑﮕﻮ از ﺳﺮ ﺧﻮدش واز آﺮد! ﻣﺎ ﺷﺪﻳﻢ ﺗﻮي اﻳﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﺗﻴﻜﻪي ﺳﺮ ﺳﻴﺮي‪ .‬ﭼ ﺮا هﻨ ﻮز آﻴ ﻮﻣﺮث ﻣﺪرﺳ ﻪ ﻧﺮﻓﺘ ﻪ؟ ﻣ ﻲﺗﺮﺳ ﻢ اﻳ ﻦ ه ﻢ‬ ‫ﻣﺜﻞ ﺑﺮادر ﺑﺰرﮔﺶ ﻗﺎپ ﻗﻤﺎرﺧﻮﻧﻪ از ﺁب درﺑﻴﺎد‪ .‬ﻧﻪ‪ ،‬اﺹﻼ آﺎري ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎش‪ ،‬ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺧﻮدش ﻣﻴﺮﻩ ﻳﺎ ﻧﻪ؟! ﺳﺮ ﭘﻴ ﺮي ﻗ ﺎﭘﭽﻲ ﺑﺎﺷ ﻲ در ﺧﻮﻧ ﻪ‬ ‫ﺷﺪﻳﻢ!‬ ‫ـ ﻗﺮﺑﺎن ﻳﺎدم رﻓﺖ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﻋﺮض ﺑﻜﻨﻢ‪ ،‬دﻳﺮوز آﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮدﻳ ﺪ‪ ،‬ﺁﻗ ﺎي ﺣﺠ ﺖ اﻝ ﺸﺮﻳﻌﻪ ﺗ ﺸﺮﻳﻒ ﺁوردﻧ ﺪ‪ .‬ﻳ ﻚ دواﻳ ﻲ ﺧﺮﻳ ﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﻌﺠﻮﻧﻪ! ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺪادﻧﺪ‪ .‬ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﻣﻲرﺳﻢ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ )آﻨﺠﻜﺎواﻧﻪ(‪ :‬دوا ﺁوردﻩ ﺑﻮد؟ ﮔﺮد ﺑﻮد ﻳﺎ ﺁب؟‬ ‫ـ ﭼﻪ ﻋﺮض ﺑﻜﻨﻢ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﺗﻮ آﺎﻏﺬ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﺎز هﻢ اﻳﻦ ﺁﺧﻮﻧﺪ! ﺧﺪا ﭘﺪرش را ﺑﻴﺎﻣﺮزد! راﺳﺘﻲ ﻣﺮاد ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻳﻚ ﭼﻴﺰ ازت ﺑﭙﺮﺳﻢ!‬ ‫ـ ﺑﻨﺪﻩي آﻮﭼﻚ‪ ،‬زر ﺧﺮﻳﺪم‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ زادم‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ )ﭼﺸﻤﻚ زد و ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻨﺪي آﺮد(‪ :‬ﭘﻴﺶ ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﻤﺎﻧﻪ!‬ ‫ـ اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﺪ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ!‬ ‫ـ ﮔﻔﺘﻢ ﭘﻴﺶ ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﻤﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪي؟ ﺗﻮ هﻢ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ هﻢ دﻧﺪان ﻣﻨﻲ! هﺸﺘﺎد ﺳ ﺎل ﭼ ﺮبﺗ ﺮ داري‪ .‬زن ﺁﺧ ﺮي ه ﻢ آ ﻪ ﮔﺮﻓﺘ ﻲ‪ ،‬ﺟﻮاﻧ ﻪ‪.‬‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺪاﻧﻢ ﺑﭽﻪات ﺷﺪﻩ؟‬ ‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬اﻳﻦ زﻧﻢ ﺟﻮان ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬دﺧﺘﺮ ﺧﺎﻝﻤﻪ‪ .‬ﻣﻨﻢ او را ﮔﺮﻓﺘﻢ آﻪ ﺳﺮ ﭘﻴﺮي ﭼﻚ و ﭼﺎﻧﻪام را ﺑﻨﺪﻩ و ﺁب ﺗﺮﺑﺖ ﺗﻮ ﺣﻠﻘﻢ ﺑﺮﻳﺰﻩ‪،‬‬ ‫ـ ﺗﻮ هﻤﻪاش ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻌﺎرف و ﺗﻜﻠﻒ ﻣﻲآﻨﻲ‪ .‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻳﻚ آﻠﻤﻪي درﺳﺖ از دهﻨﺖ ﺑﻴﺮون ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ‪ .‬ﺁﻳﺎ از آ ﺴﻲ ﺷ ﻨﻴﺪي آ ﻪ ﻣ ﺮد ه ﺸﺘﺎد‬ ‫ﺳﺎﻝﻪ ﻳﺎ ﻧﻮد ﺳﺎﻝﻪ ﺁنهﻢ ﺑﺎ ورم ﺑﻴﻀﻪ‪ ،‬ﻣﺜﻼ اﮔﺮ دواي ﻗﻮت آﻤﺮ ﺑﺨﻮرﻩ‪ ،‬ﺑﭽﻪاش ﻣﻴﺸﻪ؟‬ ‫ـ اﮔﺮ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬اﻝﺒﺘﻪ!‬ ‫ـ ﻣﻲداﻧﻲ آﻪ ﻣﺤﺘﺮم ﺁﺑﺴﺘﻨﻪ؟‬ ‫ـ ﺁﻗﺎ ﭼﻪ ﻋﺮض ﺑﻜﻨﻢ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ دواﻳﻲ درﻣﺎﻧﻲ ﭼﻴﺰي آﺮدﻩ!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ از ﺣﺮف ﺧﻮدش ﭘﺸﻴﻤﺎن ﺷﺪ‪ ،‬ﻝﺒﺶ را ﺟﻤﻊ آﺮد و ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮو رﻓﺖ‪ .‬ﻧﻲ ﻏﻠﻴﺎن را زﻳﺮ ﻝ ﺐ ﮔﺬاﺷ ﺖ‪ ،‬ﭼﻨ ﺪ ﺗ ﺎ ﭘ ﻚ زد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ‬ ‫ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ آﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺮاد!‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬ ‫ـ ﮔﻞ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﻮﻓﺮ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﻴﺎﻣﺪ؟‬ ‫ـ ﻧﺨﻴﺮ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﺪﻳﺪﻣﺶ‪.‬‬ ‫ـ اﻳ ﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜ ﻪ را ﺗ ﻮ ﺣ ﺒﺲ ﻣ ﻲاﻧ ﺪازﻣﺶ‪ .‬ﭼ ﺮخ اﺗﻮﺑ ﻮس را ﺧ ﺮاب آ ﺮدﻩ‪ ،‬دﻩ راﻩ ﺗ ﺎ آ ﺮج رﻓﺘ ﻪ‪ ،‬ﭘ ﻮﻝﺶ را ﺗ ﻮ ﺣ ﺴﺎب ﻧﻴ ﺎوردﻩ‪.‬‬ ‫ﻣﻲداﻧﻲ؟ ﻋﺒﺎس ﺧﻮاهﺮزادﻩي ﺑﺘﻮل ﺧﺒﺮش را ﺁورد‪ .‬ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻣﻨﻪ! ﭘﺎرﺳﺎل وﻗﺘﻲ آﻪ دو ﻧﻔﺮ را زﻳﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﻗﺮار ﺑﻮد ﺷﺶ ﺳ ﺎل ﺣﺒ ﺴﺶ‬ ‫ﺑﻜﻨﻨﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﻦ در ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﭘﺎ در ﻣﻴﺎﻧﻲ ﻧﻤﻲآﺮدم‪ ،‬ﺳﺮ ﺳﻪ روز وﻝﺶ ﻧﻤﻲآﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎ رﻓﺘﻴﻢ رﻳﺶ ﮔﺮو ﮔﺬاﺷﺘﻴﻢ و ﺑﺮاي ﮔ ﻞ روي ﻣ ﺎ ﺑ ﻮد آ ﻪ‬ ‫ﺑﻬﺶ ارﻓﺎق آﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺧﻮب ﻣﺰدم را آﻒ دﺳﺘﻢ ﮔﺬاﺷﺖ! اﮔﺮ دورﻩي ﺷﺎﻩ ﺷ ﻬﻴﺪ ﺑ ﻮد‪ ،‬هﻤ ﻴﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜ ﻪ را ﻣ ﻲﺁوردم ﺗ ﻮ ه ﺸﺘﻲ ﺑ ﻪ ﭼﻬﺎرﭘﺎﻳ ﻪ‬ ‫ﻣﻲﺑﺴﺘﻢ و ﺗﺎ ﻣﻲﺧﻮرد ﻣﻲزدﻣﺶ‪ .‬آﻤ ﺮ ﺑ ﻪ ﭘ ﺎﺋﻴﻨﺶ را ﻝ ﻪ و ﻝ ﻮردﻩ ﻣ ﻲآ ﺮدم‪ .‬ﻋﺪﻝﻴ ﻪ‪ ،‬ﻧﻈﻤﻴ ﻪ‪ ،‬هﻤ ﻪاش دزدي و رﺷ ﻮﻩ ﺧ ﻮاري و ﺣﻘ ﻪ ﺑ ﺎزي‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮﺣﻮم ﻣﻴﺮزا آﺮﻳﻢ ﺧﺎن ﺧﺪا ﺑﻴﺎﻣﺮز‪ ،‬هﺮ روز ﻓﺮاشهﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﭼﻮب ﻣﻲﺑﺴﺖ و ازﺷﺎن زهﺮ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﻣ ﻲﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﺗ ﺎ ﻧﺒﺎﺷ ﻪ‬ ‫ﭼﻮب ﺗﺮ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن ﻧﺒﺮﻩ ﮔﺎو و ﺧﺮ! ﻣﻦ اﺹﻼ دﺳﺘﻢ ﻧﻤﻚ ﻧﺪارﻩ‪ ،‬هﻤﻪ دارﻧﺪ ﺳﺮ ﻣﻦ آﻼﻩ ﻣﻲﮔﺬارﻧﺪ‪ ،‬هﻤﻴﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜﻪ ﻣﻬﻨﺪس ﻣﻬﺪوش‪ ،‬ﺷ ﻪ دوش‪،‬‬ ‫ﺗﻮ آﻪ ﺧﻮب ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻴﺶ؟!‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬ ‫ـ اﻳﻦ ﺗﻮ ﺗﺤﺪﻳﺪ ﺗﺮﻳﺎك‪ ،‬ﻋﻀﻮ دون رﺗﺒﻪ ﺑﻮدش‪ ،‬اﺧﺘﻼس آﺮد‪ ،‬ﺑﻴﺮوﻧﺶ آﺮدﻧﺪ و ﺑﺮاﻳﺶ دوﺳﻴﻪ درﺳ ﺖ آﺮدﻧ ﺪ‪ ..‬اﺹ ﻼ ﻧﻤ ﻲداﻧ ﺴﺖ‬ ‫ﻣﻬﻨﺪﺳﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ! ﻳﻜﻲ از رﻓﻘﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻮﺹﻴﻪاش را آﺮد‪ .‬ﻣﻦ هﻢ دﻳﺪم ﺟﻮان ﺑﺎ اﺳﺘﻌﺪادﻳﻪ‪ ،‬ﻣﺎﻳﻪ ﺗﻴﻠﻪ دﺳﺘﺶ دادم‪ ،‬ﻣﻘﺎﻃﻌﻪي راﻩ زﻳﺮ ﺁب را‬ ‫آﻪ ورداﺷﺘﻢ‪ ،‬اوﻧﻢ ﺑﻪ اﺳﻢ ﺳﺮ ﻋﻤﻠﻪ اوﻧﺠﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدم ﺗﺎ ﺣﺴﺎبهﺎم را ﺑﺮﺳﻪ‪ .‬ﭘﻮل ﻋﻤﻠﻪهﺎ را ﻣﺮﺗﺐ ﻣﻲﺧﻮرد‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ روي ﺧ ﻮدم ﻧﻴ ﺎوردم‪ .‬ﺳ ﻪ‬ ‫ﻧﻔﺮ از اوﻧﻬﺎ را هﻢ از درﻩ ﭘﺮت آﺮد ﭘﺎﺋﻴﻦ آﺸﺖ‪ .‬اﻣ ﺎ ﺧ ﺐ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﭘ ﺸﺘﺶ را داﺷ ﺘﻢ‪ .‬آ ﺴﻲ ﺟ ﺮات ﻧﻤ ﻲآ ﺮد اذﻳ ﺘﺶ ﺑﻜﻨ ﻪ‪ .‬ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ آ ﻢ آ ﻢ اﺳ ﻢ‬ ‫ﺧﻮدﺷﻮ ﻣﻬﻨﺪس ﮔﺬاﺷﺖ و آﺴﻲ هﻢ از اون ﻧﭙﺮﺳﻴﺪ از آﺠﺎ ﻣﻬﻨﺪس ﺷﺪﻩ؟! ﺣﺎﻻ ﺧﻮب ﺑﺎر ﺧﻮدﺷﻮ ﺑﺴﺘﻪ‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜ ﻪ را آ ﺴﻲ ﻧﻤ ﻲﺷ ﻨﺎﺧﺖ و‬ ‫ﺣﺘﻲ دزد ﺑﻪ دﺳﺘﺶ ﻧﻤﻲدادﻧﺪ آﻪ ﺑﻪ دوﺳﺘﺎﻗﺨﻮﻧﻪ ﺑﺒﺮﻩ‪ .‬اﻣﺮوزﻩ ﺳﺮي ﺗﻮ ﺳﺮهﺎ درﺁوردﻩ‪ ،‬هﻔﺖ ﻧﻔ ﺮ ﻣﻬﻨ ﺪس ﺗ ﻮي دﻓﺘ ﺮش آ ﺎر ﻣ ﻲآﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﻳ ﻚ‬ ‫اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﭘﺎآﺎرد ﻧﻮ هﻢ زﻳﺮ ﭘﺎﺷﻪ و ﺹﺎﺣﺐ ﻣﺎل و ﻣﻜﻨﺖ و هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺷﺪﻩ‪ .‬ﻣﺎل ﻣﻨﻢ ﺧﻴﻠﻲ زﻳ ﺮ و رو آ ﺮد‪ .‬اﻣ ﺎ ه ﺮ وﻗ ﺖ ﻣﻴ ﺎد ﺗﻬ ﺮان‪ ،‬از ﻣ ﻦ‬ ‫رو ﻣﻲﭘﻮﺷﻮﻧﻪ‪ .‬ﻧﻤﻲﺧﻮاد ﺑﻴﺎد ﺣﺴﺎﺑﻤﺎن را روﺷ ﻦ ﺑﻜﻨ ﻴﻢ‪ ،‬ﻃﻔ ﺮﻩ ﻣﻴﺰﻧ ﻪ )ﻣﻜ ﺚ آ ﺮد( ﻣ ﻲﺧﻮاﺳ ﺘﻢ ﺑ ﺮي ﺳ ﺮاغ ﻋﺒ ﺎس‪ ،‬ﻧ ﻪ‪ ،‬ﺹ ﺒﺮ آ ﻦ‪ ،‬ﭼ ﻮن‬

‫ﻣﻤﻜﻨﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ آﺴﻲ ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﺑﻴﺎد‪ .‬ﺣﺴﺎب اﺗﻮﺑﻮسهﺎ را ﺑﻪ ﻣﺎﺷﺎاﷲ واﮔ ﺬار ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ ،‬ﺁدم ﺑ ﺎ ﺧﺪاﻳﻴ ﻪ‪ ،‬ﻣ ﻲﺗﺮﺳ ﻢ ﻏﺮوﻝﻨ ﺪش ﺑﻠﻨ ﺪ ﺑ ﺸﻪ! اﻣ ﺎ ﻣﻴ ﺎن‬ ‫ﺧﻮدﻣﺎن‪ ،‬آﺎر زﻳﺎدي ﻧﺪارﻩ‪ .‬ﺗﺤﺼﻴﻠﺪاري ﺳﻪ دﺳﺘﮕﺎﻩ ﺣﻤﺎم و ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﻧﻪ و ﭼﻨﺪ ﺗﺎ دآﺎن آﻪ ﺁدم را ﻧﻤﻲآ ﺸﻪ! از ﺹ ﺒﺢ ﺗ ﺎ ﺷ ﻢ ﻳﻠﻠ ﻲ ﻣ ﻲزﻧ ﻪ‪.‬‬ ‫ﻣﺎﻝﻢ را ﺧﻴﻠﻲ زﻳﺮ و رو آﺮدﻩ‪ .‬واﻧﮕﻬﻲ ﺣﺴﺎب آﺎرﺧﺎﻧﻪ ﭘﺎي ﺧﻮدﻣﻪ‪ ،‬اﻣﻼآﻢ را هﻢ ﻣﻴﺮزا ﺗﻘﻲ ﺑ ﻪ آ ﺎرش ﻣ ﻲرﺳ ﻪ‪ ،‬ﻣﻴ ﺪاﻧﻲ ﻣ ﺮاد؟ هﻤ ﻪ ﻣﻨ ﻮ‬ ‫ﻣﻲﭼﺎﭘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﭼﺸﻤﻢ را هﻢ ﻣﻲﮔﺬارم‪ ،‬ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻣﻲﮔﻴﺮم‪ ،‬ﺧﻮب دور زﻣﻮﻧﻪ…‬ ‫ﻣﺮد آﺎﺳﺒﻜﺎري ﺑﺎ رﻳﺶ آﻮﺳﻪ‪ ،‬ﺷﺒﻜﻼﻩ و آﺖ و ﺷ ﻠﻮار آﺜﻴ ﻒ ﻣﺎﺷ ﻲ از در وارد ﺷ ﺪ و ﺗﻌﻈ ﻴﻢ ﻏﺮاﻳ ﻲ آ ﺮد‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ روﻳ ﺶ را ﺑ ﻪ ﺟﺎﻧ ﺐ او‬ ‫آﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻳﺎ اﷲ ﻳﻮز ﺑﺎﺷﻲ‪ ،‬اﺣﻮاﻝﺖ ﭼﻄﻮرﻩ؟‬ ‫ـ زﻳﺮ ﺳﺎﻳﻪي ﺣﻀﺮﺗﻌﺎﻝﻲ هﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﺧﺎآﺴﺘﺮ ﺗﻪ ﮔﻠﻴﻢ‪ ،‬هﻤﻴﻦ ﮔﻮﺷﻪ‪/‬ﻣﻮﺷﻪهﺎ ﻣﻲﭘﻠﻜﻴﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﺮو ﺑﭽﻪهﺎ ﭼﻄﻮرﻧﺪ؟ ﺣﺎﻻ ﺑﮕﻴﺮ ﺑﻨﺸﻴﻦ!‬ ‫ـ از ﻣﺮﺣﻤﺖ ﺣﻀﺮﺗﻌﺎﻝﻲ‪) .‬ﻳﻮزﺑﺎﺷﻲ ﺣﺴﻴﻦ روي ﺳﻜﻮي ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﺸﺴﺖ(‪.‬‬ ‫ـ ﺷﻨﻴﺪﻩام ﺧﻴﺎل زﻳﺎرت ﺑﻪ ﺳﺮت زدﻩ‪ ،‬آﺠﺎ ﻣﻲﺧﻮاهﻲ ﺑﺮي؟‬ ‫ـ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ از ﺣﻀﺮﺗﻌﺎﻝﻲ اﺟﺎزﻩ ﺑﮕﻴﺮم‪ ،‬ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮي ﺑﺎ اهﻞ و ﻋﻴﺎل ﺑﺮﻳﻢ آﺮﺑﻼ اﺳﺘﺨﻮان ﺳﺒﻚ ﺑﻜﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ـ زﻳﺎرت ﻗﺒﻮل! ﺣﺎﻻ هﻤﻪي آﺎرهﺎﻳﺖ روﺑﺮاﻩ ﺷﺪﻩ؟‬ ‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺁﻣﺪﻩام آﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ داﻣﺎن ﺣﻀﺮﺗﻌﺎﻝﻲ ﺑﺸﻢ‪ .‬دو ﻣﺎﻩ ﺁزﮔﺎرﻩ آﻪ ﺗﻮي ﻧﻈﻤﻴﻪ و اﻳﻦ ﻃﺮف و ﺁن ﻃﺮف دوﻧﺪﮔﻲ ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ ،‬آﻠ ﻲ‬ ‫ﭘﻮل ﺧﺮج آﺮدم‪ ،‬هﻨﻮز دﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﻗﺎﻩ ﻗﺎﻩ ﺧﻨﺪﻳﺪ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻲداﻧﺴﺘﻢ آﻪ ﺁﺧﺮش ﮔﺬر ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻪ دﺑﺎﻏﺨﺎﻧﻪ ﻣﻴﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬ﭼﻘﺪر ﺳﺮ آﻴﺴﻪات آﺮدﻧﺪ؟‬ ‫ـ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﭘﺎﻧﺼﺪ و هﺸﺘﺎد ﺗﻮﻣﻦ دم ﺳﺒﻴﻞ ﭼﺮب آﺮدم‪ ،‬ﺗﺎزﻩ ﺳﺮﺗﻴﭗ هﮋﻳﺮ ﺁﺳﺎ ﺣﻖ و ﺣﺴﺎب ﺧﻮدش را ﻣﻲﺧﻮاد‪.‬‬ ‫ـ ﺗﻮ را ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺎدﮔﻲ هﻢ ﻧﻤﻲداﻧﺴﺘﻢ‪ .‬دﻣﺖ را ﺧﻮب ﺗﻮي ﺗﻠﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ!‬ ‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺁدﻣﻴﺰاد ﺷﻴﺮ ﺧﺎم ﺧﻮردﻩ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺗﺎزﻩ ﭘﺸﺖ دﺳﺘﻢ را داغ آﺮدم‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪم از اول ﺑﺎﻳﺪ دﺳﺖ ﺑﻪ داﻣﺎن ﺣﻀﺮﺗﻌﺎﻝﻲ ﻣﻲﺷﺪم‪.‬‬ ‫ـ ﮔﻮﻳﺎ ﺣﺴﺎب ﺧﺮدﻩاي ﺑﺎ ﻣﺎ داري؟‬ ‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺹﺤﺒﺘﺶ را ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺎ را ﺧﺠﺎﻝﺖ ﻣﻲدﻳﺪ‪ ،‬هﺮ ﭼﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺑﺮاي ﺑﻨﺪﮔﻲ ﺣﺎﺿﺮم‪.‬‬ ‫ـ ﺣﺎﻻ ﺑﺒﻴﻨﻢ!‬ ‫ـ هﺮﭼﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ‪ ،‬ﺟﺎﻧﺎ و ﻣﺎﻻ ﺣﺎﺿﺮم‪ .‬اﻝﺒﺘﻪ از اول راﻩ ﻏﻠﻄﻲ رﻓﺘﻢ و ﻧﻤﻲداﻧ ﺴﺘﻢ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ هﺮﭼ ﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴ ﺪ‪ ،‬ﺑﻨ ﺪﮔﻲ ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ .‬ﺑﻨ ﺪﻩ از‬ ‫اﻳﻦ ﻧﻈﻤﻴﻪﭼﻲهﺎ ﭼﺸﻤﻢ ﺁب ﻧﻤﻲﺧﻮرﻩ‪ .‬ﺳﻪ روز اﺳﺘﻨﻄﺎﻗﻢ آﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ هﻢ ﻣﻲﺗﺮﺳﻢ ﺳﺮ ﺣﺪ ﮔﻴ ِﺮ ﮔﻤ ﺮك ﺑﻴ ﺎﻓﺘﻢ‪ ،‬ﻳ ﻚ ﻗﺎﻝﻴﭽ ﻪي آ ﻮﻓﺘﻲ آ ﻪ ﺑ ﺮاي‬ ‫ﺟﺎﻧﻤﺎز ﻣﻲﺑﺮم‪ ،‬از دﺳﺘﻢ درﺑﻴﺎرﻧﺪ!‬ ‫ـ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻲ آﺎري ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺹﻮرت ﺑﺪي؟‬ ‫ـ از ﺟﺎن و دل!‬ ‫ـ ﺧﻠﺞ ﭘﻮر را ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻲ؟‬ ‫ـ ﻧﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬ ‫ـ اﻳ ﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜ ﻪ از اون ﭘﺎﭼ ﻪ ورﻣﺎﻝﻴ ﺪﻩه ﺎي ﺑﺨ ﻮ ﺑﺮﻳ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣ ﻦ ﺳ ﻌﻲ ﻣ ﻲآ ﻨﻢ ه ﺮ ﭼ ﻪ زودﺗ ﺮ ﺑﺎﺷ ﭙﺮﺗﺖ را ﺑﮕﻴ ﺮم‪ .‬ﺁن وﻗ ﺖ‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ…‬ ‫در ﺑﺎز ﺷﺪ‪ ،‬ﺁدم ﻧﻮآﺮﺑﺎﺑﻲ آﻪ ﻝﺒﺎس اﺗﻮزدﻩي ﺗﻤﻴﺰي در ﺑﺮ داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﺎﺟﻲ ﺳﻼم آﺮد‪.‬‬ ‫ـ ﺳﻼم ﻋﻠﻴﻚ‪ ،‬ﻣﺤﺴﻦ ﺧﺎن‪ ،‬اﺣﻮال ﺷﻤﺎ ﭼﻄﻮرﻩ؟‬ ‫ـ از ﻣﺮﺣﻤﺖ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ!‬ ‫ـ ﺁﻗﺎي دواماﻝﻮزارﻩ ﺣﺎﻝﺸﺎن ﺧﻮﺑﻪ؟ ﻣﺪﺗﻲ اﺳﺖ آﻪ ﺑﻪ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻼﻗﺎﺗﺸﺎن ﻧﺎﺋﻞ ﻧﺸﺪم‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ!‬ ‫ـ اﺟﺎزﻩ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ‪ ،‬ﺁﻗﺎ هﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺗﻮي اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ هﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﻗﺪﻣﺸﺎن روي ﭼﺸﻢ‪ ،‬ﻣﻨﺰل ﺧﻮدﺷﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺧﻮاهﺶ ﻣﻲآﻨﻢ! )ﻣﺮد آﻮﺗﺎﻩ ﻣﺴﻨﻲ‪ ،‬ﻻﻏﺮ و زردﻧﺒﻮ ﺑﺎ ﭼ ﺸﻢه ﺎي زل و ﻣﻮه ﺎي ﺟﻮﮔﻨ ﺪﻣﻲ‬ ‫وارد ﺷﺪ(‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ )ﻧﻴﻢﺧﻴﺰ آﺮﻧﺶ آﺮد(‪ :‬ﺁﻗﺎي دواماﻝﻮزارﻩ ﺳﻼم ﻋﻠﻴﻜﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺳﻌﺎدﺗﻲ‪ ،‬ﻣﺸﺮف ﻓﺮﻣﻮدﻳﺪ‪ ،‬ﻣﺎ را ﺳﺮاﻓﺮاز آﺮدﻳﺪ!‬ ‫دوام اﻝﻮزارﻩ‪ :‬از ﻣﺮاﺣﻢ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﻳﻮزﺑﺎﺷﻲ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ اﻳﺴﺘﺎد‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ رو آ ﺮد ﺑ ﻪ او و ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﻓ ﺮدا هﻤ ﻴﻦ وﻗ ﺖ ﺑﻴ ﺎ‪ ،‬ﺧﺒ ﺮش را ﻣﻴ ﺪم‪ .‬ﭘ ﺲ ﻳ ﺎدت‬ ‫ﻧﺮﻩ‪ ،‬ﺳﺠﻞ اﺣﻮال ﺧﻮدت و هﻤﺮاهﺎﻧﺖ را هﻢ ﺑﻴﺎر‪ ،‬ﺗﺎ ﻣﻦ هﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ اﻗﺪام آﻨﻢ!‬ ‫ﻳﻮزﺑﺎﺷﻲ ﺗﻌﻈﻴﻤﻲ آﺮد و رﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ دواماﻝﻮزارﻩ‪ :‬ﻗﺮﺑﺎن ﻧﻤﻲداﻧﻢ از اﻳﻦ ﺳﻌﺎدﺗﻲ آﻪ اﻣﺮوز ﺑﻪ ﻣﻦ رو ﺁوردﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﻪ زﺑﺎن ﺗﺸﻜﺮ ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺒﺨ ﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺧﺎﻧ ﻪي‬ ‫ﻓﻘﺮاﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺑﺮﻳﻢ اﺗﺎق ﺑﻴﺮوﻧﻲ!‬ ‫دواماﻝﻮزارﻩ ﺑﺎ ﺗﻪ ﻝﻬﺠﻪي آﺎﺷﻲ آﻪ داﺷﺖ‪ ،‬ﻗﺠﺮاﻓﺸﺎر و ﺧﻴﻠﻲ ﺷﻤﺮدﻩ ﺹﺤﺒﺖ ﻣﻲآﺮد‪ :‬ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﻮدﺗﺎن هﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺧﻮب‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﺧﻮاهﺶ ﻣﻲآﻨﻢ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ ﺟﺪا ﺧﻮاهﻢ رﻧﺠﻴﺪ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ آﻪ زﺣﻤﺖ ﺷﻤﺎ را ﻓﺮاهﻢ ﺁوردم‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣﻘﺼﻮدم اﻳﻦ ﺑﻮد آﻪ از ﻓ ﻴﺾ‬ ‫ﺣﻀﻮرﺗﺎن ﻣﺴﺘﻔﻴﺾ ﺑﺸﻮم‪ .‬دو‪/‬ﺳﻪ روز ﺑﻮد آﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﺑﻮدم‪ .‬اول آ ﻪ آ ﺴﺎﻝﺖ و ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ ﮔﺮﻓﺘ ﺎريه ﺎي روزﻣ ﺮﻩ ﻣ ﺎﻧﻊ ﻣ ﻲﺷ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ‬ ‫اﻝﺤﻤﺪاﷲ آﻪ اﻣﺮوز ﺳﻌﺎدت ﻳﺎري آﺮد‪.‬‬ ‫ـ اﻧﺸﺎاﷲ آﻪ ﺑﻼ دورﻩ‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ!‬

‫دواماﻝﻮزارﻩ ﭘﻬﻠﻮي ﺣﺎﺟﻲ ﻧﺸﺴﺖ و ﻣﺤﺴﻦ ﺧﺎن هﻢ ﭘﻬﻠﻮي اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ رﻓﺖ‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﺳ ﻴﻨﻪاش را ﺹ ﺎف آ ﺮد‪ :‬ﻣ ﺮاد‪ ،‬ﺳ ﻤﺎور را ﺑ ﺪﻩ‪،‬‬ ‫ﺁﺗﺶ ﺑﻴﺎﻧﺪازﻧﺪ!‬ ‫ﻣﺮاد ﭘﻴﺪاﻳﺶ ﻧﺸﺪ‪ .‬دواماﻝﻮزارﻩ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﻻزم ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﻧﻴﺴﺖ! ﺑ ﻪ ﺳ ﺮ ﺷ ﻤﺎ ﻗ ﺴﻢ آ ﻪ ﺹ ﺮف ﺷ ﺪﻩ‪ .‬ﺧﻮدﺗ ﺎن ﻣ ﻲداﻧﻴ ﺪ آ ﻪ ﺑﻨ ﺪﻩ اه ﻞ‬ ‫ﭼﺎﻳﻲ و دود ﻧﻴﺴﺘﻢ!‬ ‫ﻣﺮاد ﺳﺮاﺳﻴﻤﻪ از ﺗﻮي داﻻن ﺁﻣﺪ و رو آﺮد ﺑﻪ ﺣﺎﺟﻲ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺷﻤﺎ را ﭘﺎي ﺗﻠﻴﻔﻮن ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ!‬ ‫ـ ﻧﭙﺮﺳﻴﺪي آﺠﺎﺳﺖ؟‬ ‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﮔﻔﺘﻨﺪ درﺑﺎر!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ آﻤﻲ ﻣﺘﻮﺣﺶ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﻪ دواماﻝﻮزارﻩ ﮔﻔﺖ‪ :‬اﻻن ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻲرﺳﻢ!‬ ‫ﻋﺼﺎ زﻧﺎن در داﻻن رﻓﺖ و ﻣﺮاد هﻢ ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻝﺶ‪ .‬دواماﻝﻮزارﻩ روزﻧﺎﻣﻪاي از ﺟﻴﺒﺶ درﺁورد و ﺑﻪ ﺣﺎﻝﺖ ﺗﻔﻜﺮ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن ﺷﺪ‪.‬‬ ‫دﻩ دﻗﻴﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻣﺪ ﺳﺮ ﺟﺎﻳﺶ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬دواماﻝﻮزارﻩ روزﻧﺎﻣﻪ را ﺗﺎ آﺮد و در ﺟﻴﺒﺶ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﺁﻗﺎي دواماﻝﻮزارﻩ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ!‬ ‫ـ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺸﺎﺗﻲ!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﺣﺎﻝﺖ ﺗﻔﻜﺮ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ را اﺣﻀﺎر ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ از اﺳﺮار ﻣﻤﻠﻜﺘﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدهﺎ ﻣﻲآﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ هﻢ ﺑﺎ اﻳ ﻦ‬ ‫ﺣﺎل ﻋﻠﻴﻞ ﻣﺠﺒﻮرم ﺷﺎﻧﻪ ﺧﺎﻝﻲ ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ آﻪ در ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻗﻌﻲ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪي اﺷﻐﺎل ﻣﺸﺎﻏﻞ و ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻋﺎﻝﻴﻪ ﺑ ﻪ ﻣﻴﻬ ﻨﻢ ﺧ ﺪﻣﺖ‬ ‫ﺑﻜﻨﻢ!‬ ‫ـ ﺣﻘﻴﻘﺘﺎ آﻪ ﺟﺎي ﺗﺎﺳﻒ اﺳﺖ!‬ ‫ـ اﻣﺎ اﻣﺮوز ﻝﺤﻦ ﺁﻗﺎي ﻓﻼﺧﻦاﻝﺪوﻝﻪ ﻓﺮق آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺜﻞ هﻤﻴﺸﻪ اﻇﻬ ﺎر ﻣﻼﻃﻔ ﺖ ﻧﻔﺮﻣﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺧ ﺐ‪ ،‬ﺷ ﺎﻳﺪ آﺎرﺷ ﺎن زﻳ ﺎد ﺑ ﻮدﻩ‪ ،‬ﭼ ﻮن‬ ‫ﺑﻨﺪﻩ زادﻩ‪ ،‬ﺁﻗﺎ آﻮﭼﻴﻚ را از ارث ﻣﺤﺮوم آﺮدم و ﻣﻴﺎﻧﻤﺎن ﺷﻜﺮﺁﺑﻪ و ﺣﺎﻻ در درﺑﺎر ﺷﻐﻞ‪ ،‬ﺑﻠﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝﻪ‪ ،‬ﻣﻲﺗﺮﺳﻢ ﭼﻴﺰي ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬اﮔ ﺮ ﭼ ﻪ‬ ‫از اون ﺑﻌﻴﺪ ﻣﻲدوﻧﻢ‪ .‬ﺁدم ﭼﻪ ﻣﻲدوﻧﻪ؟! آﺴﻲ آﻪ از ﻋﻤﺮش ﺳﻨﺪ ﭘﺎ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ! اﻝﺒﺘﻪ ﺧﻮاهﻨﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪ آﻪ ﻣﻐﺮﺿﺎﻧﻪ ﺑﻮدﻩ و ﻣﻲﺗﺮﺳﻢ ﺑ ﺮاي‬ ‫ﺧﻮد او ﻣﻀﺮ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﭼﻮن اﻣﺮوزﻩ ﺑﺎ اﻳﻦ اﻣﻨﻴﺖ و ﺁزادي آﻪ از دوﻝﺖ ﺳﺮ ﻗﺎﺋﺪ ﻣﺤﺘﺮم ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺑﺮﺧﻮردارﻳﻢ ـ ﻣﺜﻞ زﻣﺎن ﺷﺎﻩ ﺷ ﻬﻴﺪ آ ﻪ ﻧﻴ ﺴﺖ‬ ‫ـ ﺁن وﻗﺖ هﺮآﺲ را ﺑﻪ درﺑﺎر اﺣﻀﺎر ﻣﻲآﺮدﻧﺪ‪ ،‬اول وﺹﻴﺖﻧﺎﻣﻪاش را ﻣﻲﻧﻮﺷﺖ و ﺑﻌﺪ هﻢ ﺑﺮاي ﻣﻬﻤﺎن ﻳﻚ ﻓﻨﺠﺎن ﻗﻬﻮﻩ ﻣﻲﺁوردﻧﺪ؛ از ﺁن‬ ‫ﻗﻬﻮﻩهﺎي آﺬاﻳﻲ!‬ ‫ـ اﻧﺸﺎاﷲ آﻪ ﺧﻴﺮ اﺳﺖ!‬ ‫ـ اﻧﺴﺎن ﻣﺤﻞ ﻧﺴﻴﺎﻧﻪ‪ ،‬هﻤﻪ ﺟﻮر ﻓﻜﺮ ﺗﻮ آﻠﻪي ﺁدم ﭼﺮخ ﻣﻲزﻧﻪ‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬اﮔﺮ از ﻃﺮف ﺷﺨﺺ اول ﻣﻤﻠﻜﺖ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺗﻜﻠﻴﻒ وزارت و‬ ‫وآﺎﻝﺖ ﺑﻪ آﺴﻲ ﺷﺪ و هﻤﻪ را رد آﺮد‪ ،‬اﻝﺒﺘﻪ ﺹﻮرت ﺧﻮﺑﻲ ﻧﺪارﻩ!‬ ‫ـ ﺁﻗﺎ ﺷﻤﺎ وﺟﻮدﺗﺎن ﻣﻨﺸﺎء ﻓﻴﺾ و ﺧﻴﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ هﺮ ﺷﻐﻠﻲ آﻪ اﺷﺘﻐﺎل داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﻳﺎ ﻧﺪاﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬هﻤ ﻪي اه ﻞ ﻣﻤﻠﻜ ﺖ از ﭘﺮﺗ ﻮ‬ ‫ﻣﺮاﺣﻢ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ ﺑﻬﺮﻩﻣﻨﺪ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺹﺤﺒﺘﺶ را ﻧﻜﻨﻴﻢ! اﺗﻔﺎﻗﺎ دﻳ ﺸﺐ ﻣﻨ ﺰل ﺁﻗ ﺎي ﻣﻬ ﺎم ﺧﻠ ﻮت ﺑ ﻮدم‪ ،‬ذآ ﺮ ﺧﻴ ﺮ ﺟﻨﺎﺑﻌ ﺎﻝﻲ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻳﻜ ﻲ از ﻣﻘﺎﻣ ﺎت ﻣﻬ ﻢ ﺧ ﺎرﺟﻲ ه ﻢ‬ ‫ﺣﻀﻮر داﺷﺖ‪ .‬ﺹﺤﺒﺖ از زﻧﺪﮔﻲ و ﺳﻴﺎﺳﺖ و هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﺁﻣﺪ‪ .‬ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﻗﺎي ﻣﻨﺘﺨﺐ درﺑﺎر ﺗﺬآﺮ دادم‪.‬‬ ‫ـ آﺪام ﻣﻨﺘﺨﺐ درﺑﺎر؟‬ ‫ـ ﻗﻮچ ﻋﻠﻲ آﻪ ﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻴﻪ!‬ ‫دواماﻝﻮزارﻩ ﺳﺮ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺗﻜﺎن داد‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫ﺑﻌﻠﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ ﺗﻮﺹﻴﻪ آﺮدم آﻪ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاهﻴﺪ اﻳﻦ زﻣﺰﻣﻪهﺎ و اﻏﺘﺸﺎشهﺎ و ﺑﻴﻌﺪاﻝﺘﻲهﺎ ﺗﻮ ﻝﺮﺳﺘﺎن ﺑﺨﻮاﺑﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻓﻼﻧ ﻲ را آ ﻪ‬ ‫ﺳﺎﺑﻘﻪي ﻣﻤﺘﺪي در اﻳﻦ اﻣﻮر دارﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺁن ﺟﺎ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﺪ‪ ،‬آﻪ در ﻣﺎزﻧ ﺪران ﺁن ﺗﻮﻃﺌ ﻪ را ﺑ ﺮ ﺿ ﺪ اﻋﻠﻴﺤ ﻀﺮت هﻤ ﺎﻳﻮﻧﻲ ﺧﻮاﺑﺎﻧ ﺪ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ ﻧﻔ ﺮ را‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ آﺸﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ را ﺣﺒﺲ آﺮد‪ ،‬هﺮ آﻪ ﻧﺘﻖ آﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺗﻮ دهﻨﻲ زد و دﻳﮕﺮ ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲداﻧﻴﺪ! ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﮔﻔﺘﻢ آﻪ ﻣﻦ از رگ ﮔ ﺮدﻧﻢ اﻝﺘ ﺰام‬ ‫ص ﺑﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ اﺣﺘﻴﺎج دارﻳﻢ‪ .‬ﻣ ﺎ ﻣ ﺸﺖ ﺁهﻨ ﻴﻦ ﻣ ﻲﺧ ﻮاهﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﻣﻴﺪم آﻪ ﺑﺎ اﻧﺘﺼﺎب ﻓﻼﻧﻲ ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﺳﺮ و ﺹﺪاهﺎ ﺑﺨﻮاﺑﻪ؛ ﭼﻮن اﻣﺮوزﻩ ﻣﺎ ﺑﻪ اﺷﺨﺎ ِ‬ ‫ﺑﺮوﻳﺪ از ﻣﺎزﻧﺪران ﺳﺮﻣﺸﻖ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ! ﻣﻦ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﻲآﻨﻢ آﻪ از روي آﻤﺎل رﺿﺎ و رﻏﺒﺖ ﻳﻚ آﻒ دﺳﺖ زﻣﻴﻦ را آ ﻪ ﺁﻧﺠ ﺎ داﺷ ﺘﻢ‪ ،‬در ﻃﺒ ﻖ‬ ‫اﺧﻼص ﮔﺬاﺷﺘﻢ و ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺧﺎآﭙﺎي هﻤﺎﻳﻮﻧﻲ آﺮدم‪ .‬ﺣﺎﻻ هﺮ آﺲ از ﺁن ﺣﻮاﻝﻲ ﻣﻴﺎد‪ ،‬ﻣﻴﮕﻪ آﻪ ﺁن ﺟﺎ ﻣﺜﻞ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﺷﺪﻩ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﺎل ﺧﻮدم ﺑﻮد‪،‬‬ ‫ﺳﺎﻝﻲ ﻳﻚ ﻣﺸﺖ ﺑﺮﻧﺞ ﻋﺎﻳﺪي داﺷﺖ آﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺲ ﺑ ﺎ ﻣﻨﻘ ﺎش از ﺗ ﻮ ﺣﻠﻘ ﻮم آﺪﺧ ﺪا و ﻋﻤ ﺎل دوﻝ ﺖ ﺑﻴ ﺮون ﺑﻜ ﺸﻢ‪ .‬هﻤ ﻪاش ﺣﻴ ﻒ و ﻣﻴ ﻞ ﻣ ﻲﺷ ﺪ‪،‬‬ ‫ﺧﻮدﻣﻢ آﻪ ﺷﺨﺼﺎ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺑﻜﻨﻢ! اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁدم ﺧﺒﺮﻩ اﻓﺘﺎدﻩ‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ! ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺁﺑ ﺎد ﻣ ﻲﺷ ﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻳ ﺪ ادارﻩي اﻣ ﻼك ﺑ ﻪ‬ ‫دﺳﺖ ﺷﺨﺺ اول ﻣﻤﻠﻜﺖ ﭘﺪر ﺗﺎﺟﺪارﻣﺎن ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬آﻪ در زﻳﺮ ﺳﺎﻳﻪي او ﻣﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺗﺮﻗﻴﺎت روزاﻓﺰون آﺮدﻩاﻳﻢ‪ .‬ﻣﻲداﻧﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺹﺮاﺣﺖ ﻝﻬﺠ ﻪ‬ ‫دارم‪ ،‬آﺴﻲ را آﻪ ﺣﺴﺎب ﭘﺎآﻪ‪ ،‬از ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﭼﻪ ﺑﺎآﻪ؟! ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ ﺗﺬآﺮ دادم آﻪ ﻓﻼﻧﻲ ﺗﺨﻢ ﺳﻴﺎﺳﺘﻪ‪ ،‬ﭼﻨﺎن ﺑﻪ وﺿ ﻌﻴﺖ ﻝﺮﺳ ﺘﺎن ﺗﻤ ﺸﻴﺖ ﻣﻴ ﺪﻩ‬ ‫آ ﻪ ﺁب از ﺁب ﺗﻜ ﺎن ﻧﺨ ﻮرﻩ! ﺧﻴﻠ ﻲ ﺣ ﺮف ﻣ ﻦ ﺗ ﺎﺙﻴﺮ آ ﺮد و ﻣﺨ ﺼﻮﺹﺎ ﻣﻮاﻓﻘ ﺖ ﺁﻗ ﺎي ﺳ ﺎﻋﺪ هﻤ ﺎﻳﻮن را آﺎﻣ ﻞ ﺟﻠ ﺐ آ ﺮدم‪) .‬ﻝﺒﺨﻨ ﺪ‬ ‫ﺧﻴﺮﺧﻮاهﺎﻧﻪاي ﺹﻮرﺗﺶ را روﺷﻦ آﺮد(‪.‬‬ ‫ـ ﺣﻘﻴﻘﺘﺎ ﻧﻤﻲداﻧﻢ از اﻳﻦ ﺣﺴﻦ ﻧﻈﺮ و ﻝﻄﻒ ﻣﺨﺼﻮﺹﻲ آﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﻩ اﺑﺮاز داﺷﺘﻪاﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﻪ زﺑﺎن ﺗﺸﻜﺮ ﺑﻜﻨﻢ! ﺣﺎل آﻪ ﺹﺤﺒﺖ‬ ‫از ﻝﺮﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ اﺳﺘﺪﻋﺎي ﻋﺎﺟﺰاﻧﻪاي از ﺣﻀﻮر ﻣﺒﺎرآﺘﺎن ﺑﻜﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﺷﺪ‪ :‬ﺟﻮﻧﻢ‪ ،‬ﺧﻮاهﺶ ﻣﻲآﻨﻢ آﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ! ﻣﻴﺎن ﻣﺎ آﻪ از اﻳﻦ ﺣﺮفهﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫دواماﻝﻮزارﻩ ﻧﮕﺎهﻲ ﺑﻪ اﻃﺮاف اﻧﺪاﺧﺖ‪ :‬راﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﺮهﻨﮓ ﺑﻠﻨﺪﭘﺮواز اﺧﻮي زادﻩ‪ ،‬ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻲ ﺑﺪهﻢ!‬ ‫ـ ﻋﺠﻴﺐ‪ ،‬اﻳﺸﺎن اﺧﻮي زادﻩي ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ هﺴﺘﻨﺪ؟ ﺧﺪﻣﺘﺸﺎن ارادت ﻏﺎﻳﺒﺎﻧﻪ دارم‪ .‬ﺁﻗﺎ ﻧﻤﻴﺸﻪ اﻧﻜﺎر آﺮد آﻪ ﺁدم ﺑﻲ آﻔﺎﻳﺘﻴﻪ!‬

‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﭼﻨﺪي اﺳﺖ آﻪ ﺳﻮء ﺗﻔﺎهﻤﻲ رخ دادﻩ‪ ،‬ﺑﻪ اﻳ ﻦ ﻣﻌﻨ ﻲ آ ﻪ اﺷ ﺨﺎص ﻣﻔ ﺘﻦ و ﻣﻐ ﺮض ﻧ ﺴﺒﺖه ﺎﻳﻲ از ﻗﺒﻠ ﻲ اﺧ ﺘﻼس و‬ ‫ارﺗﺸﺎء و اﻋﻤﺎل ﻣﻨﺎﻓﻲ ﻋﻔﺖ و ﻗﺘﻞ و ﺧﻴﻠﻲ ﭼﻴﺰهﺎ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن دادﻩاﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻪ اﺧﻮي زادﻩي ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ؟‬ ‫ـ ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪ آﻪ ﺁﻗﺎي ﺳﺮهﻨﮓ ﺑﻠﻨﺪﭘﺮواز ﺧﻴﻠﻲ ﻃﺮف ﺗﻮﺟﻬﺎت ذات هﻤ ﺎﻳﻮﻧﻲ ه ﺴﺘﻨﺪ و ﻗﺒ ﻞ از ﺣﺮآﺘ ﺸﺎن ﺑ ﻪ ﻝﺮﺳ ﺘﺎن‪ ،‬آﻨﻔﺮاﻧ ﺴﻲ‬ ‫راﺟﻊ ﺑﻪ ﻏﺮور ﻣﻠﻲ در ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ اﻓﺴﺮان دادﻧﺪ آﻪ ﺑﻪ ﻃﺒ ﻊ رﺳ ﻴﺪﻩ و ﺑ ﺴﻴﺎر ﻣ ﻮرد ﭘ ﺴﻨﺪ ﻣﻘﺎﻣ ﺎت ﻋﺎﻝﻴ ﻪ واﻗ ﻊ ﮔﺮدﻳ ﺪﻩ‪ .‬از ﻃ ﺮف دﻳﮕ ﺮ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮ‬ ‫ﻣﺒﺎرآﺘﺎن ﻗﺴﻢ آﻪ ﭼﻮن ﻣﻦ ﺑﺎ روﺣﻴﺎت اﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﺎﻧﻮﺳﻢ‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻪ ﺟﺮات ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺑ ﺪهﻢ آ ﻪ ﺁدم ﺷ ﺮﻳﻒ و دﻝﺮﺣﻴﻤ ﻲ اﺳ ﺖ‪،‬‬ ‫ﺑﻪ ﻃﻮري آﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﻚ ﻣﻮرﭼﻪ را زﻳ ﺮ ﭘ ﺎﻳﺶ ﻝﮕ ﺪ ﺑﻜﻨ ﺪ! اﻣ ﺎ ﻗﺒ ﻞ از هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ ﻧﻈ ﺎﻣﻲ وﻇﻴﻔ ﻪ ﺷﻨﺎﺳ ﻲ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺗﺨﻠ ﻒ از اواﻣ ﺮ و‬ ‫ﻣﻘﺮرات ﻧﻈﺎم را ﺟﺎﻳﺰ ﻧﻤﻲداﻧﺪ و ﺳﺮ و ﺟﺎن را ﻓﺪاي ﻣﻴﻬﻨﺶ ﻣﻲآﻨﺪ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ از ﺗ ﺎرك ﺳ ﺮ ﺗ ﺎ ﻧ ﺎﺧﻦه ﺎي ﭘ ﺎﻳﺶ ﭼﻜﻴ ﺪﻩي ﻣ ﻴﻬﻦ ﭘﺮﺳ ﺘﻲ اﺳ ﺖ؛‬ ‫ﮔﻴﺮم آﻪ هﺮ آﺲ ﻳﻚ ﺟﻮر وﻃﻦ ﺧﻮدش را ﻣﻲﭘﺮﺳﺘﺪ‪ .‬وﻝﻴﻜﻦ ﭼﻴﺰي آﻪ هﺴﺖ‪ ،‬اﺷﺨﺎص ﻣﻔﺘﻨﻲ آﻪ اﻝﺒﺘﻪ ﺗﻮﻗﻌﺎت ﻧﺎﻣﺸﺮوع ﺑ ﺮﺧﻼف ﻣ ﺼﺎﻝﺢ‬ ‫ﻋﺎﻝﻴﻪي آﺸﻮر داﺷﺘﻪاﻧﺪ‪ ،‬و ﺑﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎهﺎي اﻳﺸﺎن ﺗﺮﺗﻴﺐ اﺙﺮ دادﻩ ﻧﺸﺪﻩ‪ ،‬از راﻩ ﻏﺮض و ﻣﺮض راﭘﻮرتهﺎﻳﻲ ﺑ ﻪ ﻣﺮآ ﺰ ﻓﺮﺳ ﺘﺎدﻩاﻧ ﺪ آ ﻪ ﺁﻗ ﺎي‬ ‫ﺳﺮهﻨﮓ‪ ،‬روﺳﺎي اﻳﻼت را ﺑﻪ ﻗﺮﺁن ﻗﺴﻢ دادﻩ و هﻤﻴﻦ آﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪﻩاﻧﺪ‪ ،‬ﺁنهﺎ را آﺸﺘﻪ و اﻳﻼت را ﺗﺨ ﺖ ﻗ ﺎﭘﻮ آ ﺮدﻩ و ﻣ ﺎل و ﺣ ﺸﻢ ﺁنه ﺎ را‬ ‫ﻏﺼﺐ آﺮدﻩ و ﻳﺎ اﻳﻦ آﻪ ﻣﺸﺎراﻝﻴﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪي ﺗﻌﻘﻴﺐ اﺷﺮار‪ ،‬ﻋﺪﻩاي از ﻣﺮدم ﺑﻴﮕﻨ ﺎﻩ را آ ﺸﺘﻪ و اﻣ ﻮال ﺁنه ﺎ را ﺗ ﺼﺎﺣﺐ آ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﭼﻨ ﺎن‬ ‫آﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي دوﻝﺖ اﺳﺖ و ﺁﻧﭽﻪ آﺮدﻩ‪ ،‬در اﻳﻦ ﺹﻮرت ﻣﻄﺎﺑﻖ دﺳﺘﻮر و اﻣﺮ ﻣﺎﻓﻮق ﺑﻮدﻩ؛ اﻣﺎ از ﻗﺮار اﻃﻼﻋﻲ آﻪ‬ ‫ﺑﻨﺪﻩ از وزارت داﺧﻠﻪ آﺴﺐ آﺮدﻩام‪ ،‬اﺷﺮاري آﻪ اﻳﺸﺎن در ﻝﺮﺳﺘﺎن ﻗﻠﻊ و ﻗﻤﻊ آﺮدﻩاﻧﺪ‪ ،‬اﺷﺮار ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻧﺒ ﻮدﻩاﻧ ﺪ و ﺣ ﺎل هﻤ ﻴﻦ اﺷ ﺮار از‬ ‫ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﺳﺮ درﺁوردﻩ و ﻣﺸﻐﻮل دﺳﺖ درازي ﺑﻪ ﺟﺎن و ﻣﺎل و ﻧﺎﻣﻮس اهﺎﻝﻲ ﺷﺪﻩاﻧﺪ‪ .‬ﻣﻘﺼﻮد از ﻃﻮل آﻼم اﻳﻦ اﺳﺖ آﻪ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ را ﺑ ﻪ‬ ‫ﺟﺮﻳﺎن وﻗﺎﻳﻊ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻜﻨﻢ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ذهﻦ ذات اﻗﺪس ﻣﻠﻮآﺎﻧ ﻪ ه ﻢ ﻧ ﺴﺒﺖ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺟﺮﻳﺎﻧ ﺎت ﻣ ﺸﻮب ﺷ ﺪﻩ و اﻝﺒﺘ ﻪ ﺧﻮدﺗ ﺎن ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﻋﻮاﻗ ﺐ وﺧ ﻴﻢ‬ ‫ﺁن…‬ ‫در اﻳﻦ وﻗﺖ ﻣﺮاد دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﺁﻣﺪ ﺟﻠﻮ ﺣﺎﺟﻲ اﻳﺴﺘﺎد‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ‪ :‬هﺎن‪ ،‬ﭼﻲ ﻣﻲﮔﻲ؟‬ ‫ـ ﻗﺮﺑﺎن اﺟﺎزﻩ ﻣﻴﺪﻳﺪ آﻪ ﭘﻴﺎز ﺑﺮاي اﻧﺪورن ﺑﮕﻴﺮم؟‬ ‫ـ اول ﻣﺎﻩ ﻳﻚ ﻣﻦ و ﻧﻴﻢ ﭘﻴﺎز ﺧﺮﻳﺪم‪ ،‬هﻤﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ؟ در دﻳﺰي وازﻩ‪ ،‬ﺣﻴ ﺎي ﮔﺮﺑ ﻪ آﺠﺎﺳ ﺖ؟ ﺗ ﻮي ﺧ ﻮرش آ ﻪ اﺙ ﺮي از ﭘﻴ ﺎز ﻧﻴ ﺴﺖ‪،‬‬ ‫ﭘﺲ هﻤﻪي ﻣﺎل ﻣﻦ ﺗﻔﺮﻳﻂ ﻣﻴﺸﻪ!‬ ‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﭼﻪ ﻋﺮض آﻨﻢ؟!‬ ‫ـ ﺧﺐ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮو دو‪/‬ﺳﻪ ﺳﻴﺮ ﭘﻴﺎز از ﻣﺸﺪي ﻣﻌﺼﻮم ﺑﮕﻴﺮ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﻌﺪ رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺑﻜﻨﻢ؛ اﻣﺎ ﻧ ﺮﺧﺶ را ﺑﭙ ﺮس آ ﻪ ﺗ ﻮي ﺣ ﺴﺎب ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﭘ ﺎ‬ ‫ﻧﺰﻧﻪ!‬ ‫ـ ﭼﺸﻢ!‬ ‫ـ ﺹﺒﺮ آﻦ‪ ،‬ﺑﮕﻮ ﭘﻴﺎز ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺧﻮب‪ ،‬ﻣﺎل ﻗﻢ ﺑﺎﺷﻪ!‬ ‫ﻣﺮاد از در ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﭼﺸﻢهﺎي ﻣﺜﻞ ﺗﻐﺎر ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ دو دو اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺑﻪ ﻃ ﺮف دواماﻝ ﻮزارﻩ ﺑﺮﮔ ﺸﺖ و ﺹ ﺪاﻳﺶ را ﺑﻠﻨ ﺪﺗﺮ آ ﺮد‪ :‬ﺑﻠ ﻪ‪،‬‬ ‫ﻣﻦ هﻤﻴﺸﻪ ﮔﻔﺘﻪام آﻪ اﻳﺮان‪ ،‬ﻗﺒﻞ از هﻤﻪ ﭼﻴﺰ اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﺁدم ﺑﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ دارﻩ! اﻳﻦ ﺟﺎ ﻗﺤﻂ اﻝﺮﺟﺎل ﺁدﻣﻪ‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ اﻣﺮوز ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﻠﺖ ﺑﻪ‬ ‫دﺳﺖ ﻗﺎﺋﺪ ﻋﻈﻴﻢ اﻝﺸﺎﻧﻲ ﻣﺜﻞ ﺷﺨﺺ اﻋﻠﻴﺤﻀﺮت ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﺪﻩ؛ اﻣﺎ ﺣﻴﻒ آ ﻪ ﻳ ﻚ ﻧﻔ ﺮﻩ‪ ،‬ﺗﻤ ﺎم اﻃﺮاﻓﻴ ﺎﻧﺶ دزد و دﻏ ﻞ و ﻣﻐ ﺮض ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣ ﺜﻼ‬ ‫هﻤﻴﻦ ﻗﻠﻊ و ﻗﻤﻊ اﺷﺮار آﻪ ﺣﺎﻻ ﮔﺰك ﺑﻪ دﺳﺖ ﻳﻚ ﻣﺸﺖ دزد دادﻩ‪ ،‬ﺑ ﺮاي ﺁﺑ ﺎدي و ﻋﻤ ﺮان ﻣﻤﻠﻜ ﺖ ﻻزﻣ ﻪ‪ ،‬ﺟ ﺰو ﺑﺮﻧﺎﻣ ﻪي دوﻝﺘ ﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﻧ ﺴﻞ‬ ‫هﻤﻪي اﻳﻼت و ﻋﺸﺎﻳﺮ را از ﻣﻴﺎن ﺑﺮداﺷﺖ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ ﻧﻔﺲ راﺣﺘﻲ ﺑﻜﺸﻴﻢ! از ﺷﻤﺎ ﻣﻲﭘﺮﺳﻢ‪ :‬اﻳﻦ هﺎ ﺑﻪ ﭼ ﻪ درد ﻣﻤﻠﻜ ﺖ ﻣ ﻲﺧﻮرﻧ ﺪ؟ هﻤﻴ ﺸﻪ‬ ‫ﺑﺎﻋﺚ اﺧﺘﻼل اﻣﻨﻴﺖ و ﻣﻮي دﻣﺎغ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮآﺰي هﺴﺘﻨﺪ و اﻣﻮال ﺗﺠﺎر ﺑﻴﭽﺎرﻩ را ﺑﻪ ﻏﺎرت ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ و ﻣﺮدم را ﻣﻲآﺸﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ هﻤﻪي ﺁنه ﺎ‬ ‫را ﻗﺘﻞ ﻋﺎم آﺮد! ﻣﺎ اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ اﺷﺨﺎﺹﻲ ﻣﺜﻞ ﺗﻴﻤﺴﺎر ﺳﺮهﻨﮓ ﺑﻠﻨﺪﭘﺮواز دارﻳﻢ‪ .‬ﻣﻲﺷﻨﻮﻳﺪ؟ ﺗﻴﻤﺴﺎر ﺧﺪﻣﺖ ﺑ ﻪ ﻣﻴﻬ ﻨﺶ آ ﺮدﻩ‪ ،‬ﺑﺎﻳ ﺪ دﺳ ﺘﺶ را‬ ‫ﻣﺎچ آﺮد!‬ ‫دواماﻝﻮزراء ﺗﻒ ﺣﺎﺟﻲ را از آﻨﺎر ﻝﺒﺶ ﭘﺎك آﺮد و ﺁهﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻨﺪﻩ ﻋﻘﻴ ﺪﻩي ﺟﻨﺎﺑﻌ ﺎﻝﻲ را ﺗﻘ ﺪﻳﺲ ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ ه ﺮ ﭼﻴ ﺰ‬ ‫راهﻲ دارد‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﭼﺸﻤﻚ زد‪ :‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺑﻨﺪﻩ در اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ هﺮ ﭼﻪ از دﺳﺘﻢ ﺑﺮﺁﻳﺪ‪ ،‬آﻮﺗﺎهﻲ ﻧﺨﻮاهﻢ آ ﺮد‪ .‬ﺑ ﺎ ﻣﻘﺎﻣ ﺎت ﻣﺮﺑﻮﻃ ﻪ ﺹ ﺤﺒﺖ‬ ‫ﻣﻲآﻨﻢ‪ .‬ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲداﻧﻴﺪ آﻪ ﻣﺮدم ﻣﺘﻮﻗﻌﻨﺪ‪ ،‬ﺁن هﻢ در ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻬﻤﻲ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ دم ﺳﺒﻴﻞ ﭼﻨ ﺪ ﻧﻔ ﺮ را ﭼ ﺮب آ ﺮد! ﻣ ﻦ رك و ﭘﻮﺳ ﺖ‬ ‫آﻨﺪﻩ ﺣﺮف ﻣﻲزﻧﻢ‪.‬‬ ‫ـ اﻝﺒﺘﻪ‪ ،‬اﻝﺒﺘ ﻪ‪ ،‬ﻣﻠﺘﻔ ﺘﻢ ﻣﺤﺘ ﺎج ﺑ ﻪ ﺗﻜ ﺮار ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﻧﻤ ﻲداﻧ ﻢ از ﻣﺮاﺗ ﺐ ﻝﻄ ﻒ و ﻣﺮﺣﻤ ﺖ ﺟﻨﺎﺑﻌ ﺎﻝﻲ ﭼﻄ ﻮر ﺗ ﺸﻜﺮ ﺑﻜ ﻨﻢ! ﺑﻨ ﺪﻩ را ﻏ ﺮق‬ ‫ﺧﺠﺎﻝﺖ ﻓﺮﻣﻮدﻳﺪ‪ .‬ﺿﻤﻨﺎ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﻋﺮض ﺑﻜﻨﻢ آﻪ در اﻳﻦ ﻣﺤﻴﻂ اﮔﺮ ﭼﻪ از ﭘﻴﺮ و ﺟﻮان ﺑﻪ دﻳﺎﻧﺖ و اﻣﺎﻧ ﺖ ﺟﻨﺎﺑﻌ ﺎﻝﻲ اﻳﻤ ﺎن آﺎﻣ ﻞ‬ ‫دارﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻐﺮﺿﺎن و دﺷﻤﻨﺎﻧﻲ هﺴﺘﻨﺪ آﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ اﻧﺘﺸﺎراﺗﻲ ﻣﻲدهﻨﺪ‪ .‬ﻣﻘﺼﻮد ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻤ ﺎﻣﻲ و ﺳ ﺨﻦ ﭼﻴﻨ ﻲ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ ،‬و در اﻳ ﻦ ﻣ ﻮرد ﺳ ﻜﻮت‬ ‫ﺑﻨﺪﻩ ﻳﻚ ﻧﻮع ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﻋﻮام دوﺳﺘﻲ…‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ :‬ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﻦ؟ ﻣﺜﻼ ﭼﻪ آﺴﻲ؟‬ ‫دواماﻝﻮزارﻩ ﺧﻴﻠﻲ ﺷﻤﺮدﻩ ﺗﻮﺿﻴﺢ داد‪ :‬از ارادت ﻗﻠﺒﻲاي آﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ دارم‪ ،‬اﻝ ﺴﺎﻋﻪ ﺟﺮﻳ ﺎن را ﺧ ﺪﻣﺘﺘﺎن ﻋ ﺮض‬ ‫ﻣﻲآﻨﻢ‪ .‬ﭘﺮﻳﺸﺐ در آﻠﻮپ اﻳﺮان‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﺁﻗﺎي ﺧﻀﻮري ﺣﺰﻗﻴﻞ ﻣﺸﻌﻞ و ﺁﻗﺎي ﺑﻨ ﺪﻩي درﮔ ﺎﻩ ﭘ ﺎرﺗﻲ ﺑﺮﻳﺠ ﻲ داﺷ ﺘﻴﻢ‪ .‬در ﺿ ﻤﻦ ﺹ ﺤﺒﺖ ﺁﻗ ﺎي‬ ‫ﺧﻀﻮري ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬راﺟﻊ ﺑﻪ ﻓﻼن آﺎر‪ ،‬اﮔﺮ ﺑﺸﻮد ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺣﺎﺟﻲ را ﺟﻠﺐ آﺮد‪ ،‬ﺧﻮب اﺳﺖ؛ ﭼﻮن ﺁدم ﺑﺎ اﻃﻼع و اﺳ ﺮارﺁﻣﻴﺰي اﺳ ﺖ‪ .‬ﺷ ﻬﺮت‬ ‫دارد آﻪ ﻋﻀﻮ ﻓﺮاﻣﻮﺷﺨﺎﻧﻪ اﺳﺖ و ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺧﺎرﺟﻲ ﺑﺴﺘﮕﻲ ﻧﺰدﻳ ﻚ دارد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻧﻈ ﺮش ﺹ ﺎﺋﺐ اﺳ ﺖ و ﺣ ﺮﻓﺶ را در هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ ﻣ ﻲﺷ ﻨﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻨﺪﻩ ﺟﺪا اﻋﺘﺮاض آﺮدم و ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ ﺗﺬآﺮ دادم‪ :‬ﻳﻜﻲ از اﺷﺨﺎص ﺑﻲ ﺁﻻﻳﺶ و دﺳﺖ و دل ﭘﺎآﻲ اﺳﺖ آﻪ در ﺗﻤﺎم اﻳﺮان ﻝﻨﮕﻪ ﻧﺪارد و آ ﺴﻲ‬ ‫ﭘﻴﺪا ﻧﻤﻲﺷﻮد آﻪ در وﻃﻦ ﭘﺮﺳﺘﻲ اﻳﺸﺎن ﺗﺮدﻳﺪ ﺑﻜﻨﺪ!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺣﺎل ﺟﺪي ﺗﻜﺎن داد و ﺑﺎد ﺗﻮ ﺹﺪاﻳﺶ اﻧﺪاﺧﺖ‪ :‬ﺁﻗﺎ ﻣ ﻦ ﺗ ﻮ اﻳ ﻦ ﺷ ﻬﺮ ﺧﻴﻠ ﻲ دﺷ ﻤﻦ دارم‪ ،‬هﻤ ﻪي ﺗ ﺎزﻩ ﺑ ﻪ دوران‬ ‫رﺳﻴﺪﻩهﺎ‪ ،‬هﻤﻪي دزدهﺎ و ﻧﻮآﻴﺴﻪهﺎ‪ ،‬هﻤﻪي اﻳﻦ ﻋﺮبهﺎ و ﻧﺼﺮاﻧﻲه ﺎي ﺳ ﻮرﻳﻪ و ﻋ ﺮاق آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻃ ﻮر ﻣﺮﻣ ﻮزي در ﺗﻤ ﺎم ﻣﻘﺎﻣ ﺎت ﺣ ﺴﺎس‬ ‫اﻗﺘﺼﺎدي ﻣﻤﻠﻜﺖ رﺧﻨﻪ آﺮدﻩاﻧ ﺪ‪ ،‬هﻤ ﻪي ﺁن ه ﺎﻳﻲ آ ﻪ ﺑﺎﺑﺎﺷ ﺎن را ﻧﻤ ﻲﺷﻨﺎﺳ ﻨﺪ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﺣ ﺴﺪ ﻣ ﻲﺑﺮﻧ ﺪ ـ ﭼ ﻮن ﻣ ﻦ داﻧ ﻢ و ﭘﻴﻨ ﻪ دوز در اﻧﺒ ﺎن‬ ‫ﭼﻴﺴﺖ! ـ ﭼﻮن ﻣﻦ ﻣﻲداﻧﻢ آﻪ از آﺠﺎ ﺁب ﻣﻲ ﺧﻮرد! ﺷﻤﺎ ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻴﺪ آﻪ ﺧﻀﻮري ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد ﺁﻣﺪﻩ و هﻤ ﻪ آ ﺎرﻩ ﺷ ﺪﻩ؟ روزي آ ﻪ وارد‬ ‫ﺗﻬﺮان ﺷﺪ‪ ،‬ﻳﻚ ﺷﻮﻓﺮ ﺑﻮد آﻪ اﮔﺮ ﻳﻚ ﻣﻦ ارزن روﻳﺶ ﻣﻲرﻳﺨﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻳﻜﻴﺶ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﻧﻤﻲﺁﻣﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮوﻳﺪ دم و دﺳﺘﮕﺎهﺶ را ﺗﻤﺎﺷ ﺎ آﻨﻴ ﺪ! اﮔ ﺮ ﻳ ﻚ‬ ‫ﺷ ﻮﻓﺮ ﻋ ﺮب اﻃﻼﻋ ﺎﺗﺶ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ از دآﺘﺮه ﺎي اﻗﺘ ﺼﺎد ﻣﺎﺳ ﺖ‪ ،‬ﭘ ﺲ ﺑﺮوﻳ ﺪ در ﻣﺪرﺳ ﻪهﺎﻳﺘ ﺎن را ﺑﺒﻨﺪﻳ ﺪ! ﭼ ﺮا ﺑﻴﺨ ﻮد ﺷ ﺎﮔﺮد ﺑ ﻪ ﻓﺮﻧﮕ ﺴﺘﻮن‬ ‫ﻣﻲﻓﺮﺳﺘﻴﺪ؟ ﻣﻨﻮ دوﺑﺎر ﻣﻬﺎراﺟﻪي دآﻦ ﺑﺮاي ﭘﺴﺖ وزارت ﺧﺎرﺟﻪاش ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد آﺮد‪ ،‬دﻋﻮﺗﺶ را ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﻧﻤﻲﺧﻮام ﻏﺮﻳﺐ ﮔ ﻮر ﺑ ﺸﻢ!‬ ‫اﮔﺮ از ﻣﻦ آﺎري ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﮕﺬارﻳﺪ ﺑﻪ درد ﻣﻴﻬﻨﻢ ﺑﺨﻮرم! ﺷﺎﻳﺪ ﮔﻨﺎهﻢ اﻳﻨ ﻪ آ ﻪ اﻳﺮاﻧ ﻲام‪ .‬اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ﺑ ﻪ دﻧﻴ ﺎ ﺁﻣ ﺪم و ﻣ ﻲﺧ ﻮام هﻤ ﻴﻦ ﺟ ﺎ ه ﻢ‬ ‫ﺑﻤﻴﺮم و ﺑﺮق ﭘﻮل اﺟﻨﺒﻲ ﻣﻨﻮ ﻧﻤﻲآﺸﺎﻧﻪ؛ اﻣﺎ اﻳﻦ ﺑﻲ ﺑﺎﺑﺎ‪/‬ﻧﻨﻪه ﺎي اﻣ ﺮوزﻩ هﻤ ﻪ ﻣ ﻲﺧﻮاﻧ ﺪ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ را ﺑﭽﺎﭘﻨ ﺪ و ﺑﺮوﻧ ﺪ ﺧﺎرﺟ ﻪ ﭘ ﺸﺘﻚ ﺑﺰﻧﻨ ﺪ و‬ ‫ﺑﺮﻗﺼﻨﺪ! ﺁﻳﺎ ﺹﻼﺣﻪ آﻪ ﻣﻦ هﻢ ﭘﺎم را آﻨﺎر ﺑﻜﺸﻢ؟ ﻣﻦ ﺁدم ﻣﺮﻣﻮزي هﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻳﺎ ﺁﻗﺎي ﺑﻨﺪﻩي درﮔﺎﻩ آﻪ اﮔ ﺮ ﺑﺎﺑ ﺎش را ﻧﺪﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ادﻋ ﺎي ﺟ ﻞ و‬ ‫ﻧﻤﺪ اﺳﺘﺮﺁﺑﺎدي ﻣﻲآﺮد؟ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ زﻧﺶ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺣﺮف ﻣﻲزﻧﻨﺪ و دﺧﺘﺮش را ﺑﻪ ﺹﺮاف دم ﺑﺎزار دادﻩ و ﻋﻨﻮان اﻋﻴﺎن و اﺷﺮاف ﺑﻪ ﺧﻮدش‬ ‫ﻣﻲﺑﻨﺪﻩ! ﭼﻮن ﺹﺮاﺣﺖ ﻝﻬﺠﻪ دارم‪ ،‬از ﻣﻦ ﺣﺴﺎب ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ‪ .‬ﻗﺒﺎﻝﻪ و ﺑﻨﭽﺎق هﻤﻪﺷﺎن ﺗﻮي دﺳﺖ ﻣﻨﻪ! ﻣﻦ ﻋﻀﻮ ﻓﺮاﻣﻮﺷ ﺨﺎﻧﻪ ه ﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻳ ﺎ ﺁنه ﺎ‬ ‫آﻪ هﻤﻪ ﻓﺮاﻣﻮش آ ﺮدﻩاﻧ ﺪ ﺗ ﺎ دﻳ ﺮوز ﭼ ﻪ آ ﺎرﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ؟ ﺑ ﻪ ﻗ ﻮل ﺟﻨﺎﺑﻌ ﺎﻝﻲ ه ﺸﺘﺎد ﺳ ﺎﻝﻪ آ ﻪ ﺗ ﻮ اﻳ ﻦ ﺁب و ﺧ ﺎك اﺳ ﺘﺨﻮان ﺧ ﺮد ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ ،‬آ ﺴﻲ‬ ‫ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻪ آﻪ ﺑﺎﻻي ﭼﺸﻤﺖ اﺑﺮوﺳﺖ! ﻣﺮﺣﻮم اﺑﻮي از زﻣﺎن ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻜﻲ ﻣﻲﮔﻔﺘﻨﺪ و هﺰارﺗﺎ از دهﻨﺸﺎن ﻣ ﻲرﻳﺨ ﺖ‪.‬‬ ‫ﺁﻳﺎ ﻣﻦ اﺣﺘﻴﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﺷﻬﺮت دارم‪ ،‬ﺁن هﻢ ﺗﻮي اﻳﻦ ﻋﻬﺪ و زﻣﺎﻧﻪ؟ ﻣﻦ از آﺴﻲ ﺧ ﻮردﻩ‪/‬ﺑ ﺮدﻩ ﻧ ﺪارم‪ .‬اﮔ ﺮ ﻣ ﻲﺧﻮاﺳ ﺘﻢ ﻣﺜ ﻞ ﺁنه ﺎي دﻳﮕ ﺮ ﭘ ﺸﺖ‬ ‫ﺧﻮدم را ﺑﺒﻨﺪم‪ ،‬ﺑﺮاﻳﻢ ﻣﺜﻞ ﺁب ﺧﻮردن ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ…‬ ‫در ﺑﺎز ﺷﺪ‪ ،‬دو ﻧﻔﺮ وارد ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺳﻼم و ﺗﻮاﺿﻊ آﺮد‪ .‬ﺁن هﺎ آﻪ ﻧﺸ ﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣ ﺪﺗﻲ ﺑ ﺎ دواماﻝ ﻮزارﻩ در ﮔﻮﺷ ﻲ ﮔﻔﺘﮕ ﻮ آ ﺮد‪ .‬ﻓﻘ ﻂ‬ ‫ﺟﻤﻼﺗﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ‪“ :‬اﻝﺒﺘﻪ ﻣﺬاآﺮﻩ ﺧﻮاهﻢ آﺮد‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷ ﻴﺪ آ ﺎر درﺳ ﺖ ﺷ ﺪﻩ” ﺟ ﺴﺘﻪ و ﮔﺮﻳﺨﺘ ﻪ ﺷ ﻨﻴﺪﻩ ﻣ ﻲﺷ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ دواماﻝ ﻮزارﻩ ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪ و ﺑ ﻪ‬ ‫ﻋﺠﻠﻪ رﻓﺖ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﭘﺲ از اﺣﻮاﻝﭙﺮﺳﻲ رو آﺮد ﺑﻪ ﺟﻮاﻧﻲ آﻪ ﻣﻮهﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﺗﻨﻚ ﺑﻪ ﺳﺮ داﺷﺖ و ﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﻀﻄﺮب اﻃﺮاﻓﺶ را ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲآ ﺮد و‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺁﻗﺎي ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ اﻳﻦ ﺟﺎ! )او هﻢ در ﺣﺎﻝﻲ آﻪ روزﻧﺎﻣﻪي ﻣﭽﺎﻝﻪاي در دﺳﺖ داﺷﺖ‪ ،‬رﻓﺖ ﭘﻬﻠﻮي ﺣﺎﺟﻲ ﻧﺸﺴﺖ‪(.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ‪ :‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ از دﻧﻴﺎ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟‬ ‫ـ اﻓﻖ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﻴﻦ اﻝﻤﻠﻠﻲ ﺳﺨﺖ ﺗﻴﺮﻩ و ﺗﺎر اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻮاﻗﺐ وﺧﻴﻢ ﺟﻨﮓ را آﺴﻲ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﺑﻜﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ در ﺣﺎﻝﻲ آﻪ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬از ﺗﺮس ﺗﻠﻔﻦ درﺑﺎر ﻻزم داﻧﺴﺖ ﺑﺮاي ﺗﺒﺮﺋﻪي ﺧﻮدش ﺧﻄﺎﺑﻪاي ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻧﻄﻖه ﺎﻳﻲ آ ﻪ در‬ ‫ﭘﺮورش اﻓﻜﺎر ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺨﺒﺮ روزﻧﺎﻣﻪي “دب اآﺒﺮ” اﻳﺮاد ﺑﻜﻨﺪ‪ :‬ﺁﻗﺎ ﺑﻲﺧﻮد ﻣﺘﻮﺣﺶ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ! ﺑﻪ ﻣ ﺎ ﭼ ﻪ! ز ه ﺮ ﻃ ﺮف آ ﻪ ﺷ ﻮد آ ﺸﺘﻪ‪،‬‬ ‫ﺳ ﻮد اﺳ ﻼم اﺳ ﺖ‪ .‬ه ﺮ آ ﺴﻲ ﻣﻴ ﺎن اﻳ ﻦ ﻣﻌﺮآ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ آ ﻼﻩ ﺧﻮدﺷ ﻮ دو دﺳ ﺘﻲ ﻧﮕﻬ ﺪارﻩ! ﻣ ﺎ ﺑﺎﻳ ﺪ ﻳ ﻚ ﻧ ﺎن ﺑﺨ ﻮرﻳﻢ‪ ،‬ﺹ ﺪﺗﺎ ﺧﻴ ﺮ ﺑﻜﻨ ﻴﻢ؛ ﭼ ﻮن‬ ‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ در ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺎرﻳﻚ‪ ،‬ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﻤﻠﻜﺖ در آﻒ آﻔﺎﻳﺖ ﻗﺎﺋﺪ ﻋﻈﻴﻢاﻝﺸﺎﻧﻤﺎن ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﺪﻩ‪ .‬اﻳﻦ را دﻳﮕﺮ آ ﺴﻲ ﻧﻤ ﻲﺗﻮﻧ ﻪ ﻣﻨﻜ ﺮ ﺑ ﺸﻪ‬ ‫آﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ و ﻋﺎﻝﻲﺗﺮﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖهﺎي ﻣﻮﺟﻮد آﻨﻮﻧﻲ‪ ،‬ذات ﻣﻘﺪس ﺷﺎهﻨﺸﺎهﻪ آﻪ اﻳﺮان ﺟﺪﻳﺪ را در ﻇ ﺮف ﻣ ﺪت آﻮﺗ ﺎهﻲ از ﭘﺮﺗﮕ ﺎﻩ ﻧﻴ ﺴﺘﻲ ﺑ ﻪ‬ ‫ﺷﺎهﺮاﻩ ﺗﺮﻗﻲ آﺸﺎﻧﺪﻩ‪ .‬اﻣﻨﻴﺖ ﺑﻪ ﻃﻮري در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ آﺸﻮر ﺣﻜﻤﻔﺮﻣﺎﺳﺖ آﻪ اﮔﺮ زﻧﻲ ﻳﻚ ﺗﺸﺖ ﻃﻼ ﺑﻪ ﺳﺮش ﺑﮕﻴﺮﻩ و از ﻣ ﺎآﻮ ﺗ ﺎ ﺑﻨ ﺪر ﭼ ﺎﻩ‬ ‫ﺑﻬﺎر ﺑﺮﻩ‪ ،‬آﺴﻲ ﻣﺘﻌﺮﺿﺶ ﻧﻤﻴﺸﻪ‪ .‬ﺑﻴﺨﻮد ﻧﻴﺴﺖ آﻪ ﻣﻴﮕﻨﺪ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﻳﺰدان‪ ،‬ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﺷﺎﻩ! وﺿﻌﻴﺖ دﻳﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﺟﻨﮓ ﭘﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ و ه ﺮج‬ ‫و ﻣﺮج داﺧﻠﻲ وﺟ ﻮد ﻧ ﺪارﻩ‪ .‬ﺑﺤﻤ ﺪاﷲ زﻳ ﺮ ﺳ ﺎﻳﻪي ﭘ ﺪر ﺗﺎﺟ ﺪارﻣﺎن ﺑ ﻪ ﻗ ﺪري در هﻤ ﻪي ﺷ ﺌﻮﻧﺎت و ﻧ ﻮاﻣﻴﺲ اﺟﺘﻤ ﺎﻋﻲ ﺗﺮﻗﻴ ﺎت ﻣﺤﻴﺮاﻝﻌﻘ ﻮل‬ ‫آﺮدﻳﻢ آﻪ هﻴﭻ دوﻝﺖ ﺧﺎرﺟﻲ ﺟﺮات ﻧﻤ ﻲآﻨ ﻪ ﺑ ﻪ ﻣ ﻴﻬﻦ ﻣ ﺎ ﭼ ﭗ ﻧﮕ ﺎﻩ ﺑﻜﻨ ﻪ‪ .‬اﻣ ﺮوز دو ﻣﻠﻴ ﻮن ﺳ ﺮﻧﻴﺰﻩ ﭘ ﺸﺖ ﺳ ﺮﻣﺎﻧﻪ‪ ،‬و ﺑ ﺎ ﺁن ﻣ ﻲﺗ ﻮاﻧﻴﻢ از‬ ‫ﻳﻜﻄﺮف ﻗﻔﻘﺎز و از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺗﺮآﺴﺘﺎن روس را ﺗﺴﺨﻴﺮ ﺑﻜﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎور ﺑﻜﻨﻴﺪ آﻪ ﻣﺎ ﭘﺸﺖ دﻧﻴﺎ را ﺑﻪ ﻝﺮزﻩ درﺁوردﻳﻢ‪ .‬ﻳﺎدﺗﺎن هﺴﺖ آﻪ دورﻩي‬ ‫اﺣﻤﺪﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻋﻮض ﺣﻘﻮق‪ ،‬آﺎﻩ و ﻳﻮﻧﺠﻪ و ﺁﺟﺮ ﻣ ﻲدادﻧ ﺪ؟ ﭘ ﺲ ﭘﺮﻳ ﺮوز ﺳ ﻼم ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻪ ﭘ ﺎﺑﻮس ﻣﻘﺪﺳ ﺸﺎن ﺷ ﺮﻓﻴﺎب ﺷ ﺪم‪ .‬ﭼﻘ ﺪر ﺑ ﻪ ﺑﻨ ﺪﻩ‬ ‫اﻇﻬﺎر ﺗﻔﻘﺪ و ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻮازي ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺧﺪا ﺳﺎﻳﻪي ﻣﺒﺎرآﺸﺎن را از ﺳﺮ ﻣﻠﺖ آﻢ ﻧﻜﻨﻪ! ﺧﺐ‪ ،‬اﻣﻨﻴ ﺖ‪ ،‬ﺁﺑ ﺎدي‪ ،‬ﻗ ﺸﻮن‪ ،‬راﻩ ﺁه ﻦ‪ ،‬ﺁﺳ ﻔﺎﻝﺖ آﻮﭼ ﻪ و‬ ‫ﺑﻨﺎهﺎي ﺣﻴﺮت ﺁور‪ ،‬هﻤﻪي اﻳﻦهﺎ را آﻲ ﺑﻪ ﺧﻮاب دﻳﺪﻩ ﺑﻮد؟‬ ‫ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ‪ :‬ﺑﻨﺪﻩ ﺗﺼﺪﻳﻖ دارم آﻪ ﺑﺎ داﺷﺘﻦ ﻧﺎﺑﻐﻪاي ﻣﺜﻞ اﻋﻠﻴﺤﻀﺮت رﺿﺎ ﺷ ﺎﻩ ه ﻴﭻ ﺧﻄ ﺮي ﻣﻠ ﺖ اﻳ ﺮان را ﺗﻬﺪﻳ ﺪ ﻧﻤ ﻲآﻨ ﺪ و ﺣﻘﻴﻘﺘ ﺎ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺪا را ﺷﻜﺮﮔﺰار ﺑﺎﺷﻴﻢ آﻪ از اﻳﻦ ﺟﻨﮓ ﺧﺎﻧﻤﺎﻧ ﺴﻮز آ ﻪ اﺳ ﺎس و ﺳ ﺎﻣﺎن ﻣﻤﺎﻝ ﻚ دﻧﻴ ﺎ را ﻣﺘﺰﻝ ﺰل آ ﺮدﻩ‪ ،‬دورﺑ ﺮ آﻤﺘ ﺮ ه ﺴﺘﻴﻢ‪ .‬اﻣ ﺎ ﻗﺎﺑ ﻞ‬ ‫اﻧﻜﺎر هﻢ ﻧﻴﺴﺖ آﻪ اﻳﻦ ﺟﻨﮓ ﺧﻮاهﻲ‪/‬ﻧﺨﻮاهﻲ ﺗﺎﺙﻴﺮ ﺷﺪﻳﺪي در اﻗﺘﺼﺎدﻳﺎت و ﻣﻌﻨﻮﻳﺎت دﻧﻴﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻴﺰي آﻪ ﺗﺎ آﻨﻮن ﻣﺎﻧﻊ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ اﻗﺘﺼﺎد و ﺗﺠﺎرت ﺷﺪﻩ‪ ،‬هﻤﺴﺎﻳﻪي ﺷﻤﺎﻝﻲ ﻣﺎﺳﺖ‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ اﻋﻠﻴﺤﻀﺮت ﻣﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪي اﻳ ﻦ ﻧﻜﺘ ﻪ‬ ‫هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﻣﻮﺙﻖ دارم‪ ،‬آﺴﻲ آﻪ ﻣﮋدﻩي ﺣﻤﻠﻪي ﺁﻝﻤ ﺎن ﺑ ﻪ ﺷ ﻮروي را ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﻊ ﻣﺒﺎرآ ﺸﺎن رﺳ ﺎﻧﻴﺪ‪ ،‬ﻣ ﻲﮔﻔ ﺖ آ ﻪ اﻋﻠﻴﺤ ﻀﺮت از ذوق‬ ‫ﺗﻮي ﭘﻮﺳﺘﺶ ﻧﻤﻲﮔﻨﺠﻴﺪ و ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻴﮕﻲ؟ ﺑﺮو ﺑﻪ ﻣﻠﺖ اﻳ ﺮان ﺗﺒﺮﻳ ﻚ ﺑﮕ ﻮ! ﭼ ﻪ ﺣ ﺮف ﺑﺰرﮔ ﻲ! آ ﻼم اﻝﻤﻠ ﻮك‪ ،‬ﻣﻠ ﻮك اﻝﻜ ﻼم! ﺑ ﻪ ﻋﻘ ﻞ‬ ‫اﻓﻼﻃﻮن هﻢ ﻧﻤﻲرﺳﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ ﭘﺸﻴﻤﺎن ﺷﺪ ﭼﺸﻤﻚ زد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭘﻴﺶ ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﻤﺎﻧﻪ! اﺳﺮار ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ‪ ،‬ﺑﻌﻼوﻩ ه ﻴﭻ اﺳ ﺘﺒﻌﺎدي ﻧ ﺪارﻩ آ ﻪ اﻋﻠﻴﺤ ﻀﺮت‬ ‫اﻳﻦ هﻮدﻩ ﺷﻬﺮ ﻗﻔﻘﺎز آﻪ ﻣﺪﺗﻴﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﺖ وﻋﺪﻩ ﻣﻴﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻪ اﻳﺮان ﻣﻠﺤﻖ ﺑﻜﻨﻪ! دﻳﺸﺐ ﺗﻮي رادﻳﻮ ﺑﺮﻝﻦ هﻴﺘﻠﺮ ﻧﻄ ﻖ ﻣ ﻲآ ﺮد‪ .‬ﭼ ﻪ ﺹ ﺪاي ﮔﻴﺮﻧ ﺪﻩاي‬ ‫داﺷﺖ! هﺮ آﻠﻤﻪ آﻪ از دهﻨﺶ ﺑﻴﺮون ﻣﻲﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺮاش دﺳﺖ ﻣﻲزدﻧﺪ‪ .‬ﺁﻗﺎ او هﻢ ﻧﺎﺑﻐﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣ ﻲﺧ ﻮاد دﺳ ﺘﮕﺎﻩ ﭘﻮﺳ ﻴﺪﻩي ﺳﻴﺎﺳ ﺖ را‬ ‫ﻋﻮض ﺑﻜﻨﻪ و ﻧﻈﻢ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻴﺎرﻩ‪ .‬ﺗﺎ ﻳﻜﻲ‪/‬دو هﻔﺘﻪي دﻳﮕﻪ آﻠﻚ روﺳﻴﻪ آﻨﺪﻩ اﺳﺖ! )ﻗﻬﻘﻬﻪي ﺧﻨﺪﻩ( ﺷﺎﻳﺪ هﻤﻴﻦ اﻻن آﻪ ﻣﻦ دارم ﺑﺎ ﺷ ﻤﺎ ﺹ ﺤﺒﺖ‬ ‫ﻣﻲآﻨﻢ‪ ،‬از ﻣﺴﻜﻮ هﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ! ﺑﻌﺪ هﻢ ﻧﻮﺑﺖ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻣﻴﺮﺳﻪ‪ ،‬ﺁن دﻳﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﺁب ﺧﻮردﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻗﻮل ﻣﻴﺪم ﺗﺎ ﻳﻜ ﻲ‪/‬دوﻣ ﺎﻩ دﻳﮕ ﺮ ﺁﻝﻤ ﺎنه ﺎ‬ ‫ﺗﻮي ﺗﻬﺮان هﺴﺘﻨﺪ‪) .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁب دهﻨﺶ را ﻓﺮو داد و ﺑﻪ ﻃﺮز ﻋﻼﻗﻤﻨ ﺪي ﺣ ﺮﻓﺶ را دﻧﺒ ﺎل آ ﺮد‪ (.‬ﺟ ﺎي ﺷ ﻤﺎ ﺧ ﺎﻝﻲ‪ ،‬ﺗ ﻮي ﺳ ﻔﺎرت ﺁﻝﻤ ﺎن ﻓ ﻴﻠﻢ‬

‫ﺷﻜﺴﺖ ﻓﺮاﻧﺴﻪ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدادﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻦ هﻢ دﻋﻮت داﺷﺘﻢ‪ .‬ﺳﺮﺑﺎز ﺁﻝﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻧﮕﻮ‪ ،‬ﻳﻚ ﭘﺎرﭼﻪ ﺁهﻦ ﺑﮕ ﻮ! دﻳﮕ ﺮ ﺗ ﻮي دﻧﻴ ﺎ ﻗ ﺸﻮﻧﻲ ﻧﻴ ﺴﺖ آ ﻪ ﺑﺘﻮﻧ ﻪ‬ ‫ﺟﻠﻮ ﺁنهﺎ را ﺑﮕﻴﺮﻩ! ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﻣﻴﮕﻢ‪ ،‬ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﻣﻲﺷﻨﻮﻳﺪ! ﺑﮕﺬارﻳﺪ هﻴﺘﻠﺮ ﺑ ﺎ ﻧﻈ ﻢ ﻧ ﻮﻳﻨﺶ دﻧﻴ ﺎ را ﺗﻤ ﺸﻴﺖ ﺑ ﺪﻩ! اﻗ ﻼ ﺁﻗ ﺎي ﻣ ﺎ ﻋ ﻮض ﻣﻴ ﺸﻪ‪،‬‬ ‫ﺧﻮدش ﻓﺮﺟﻪ! هﻤﻪي ﻋﻼﻣﺎت ﻇﻬﻮر ﺣﻀﺮت ﺹﺎﺣﺐ را دارﻳﻢ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬ﺁﻗﺎ ﻣﺮام اﺷﺘﺮاآﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﭼ ﻲ؟ اﮔ ﺮ ﺧﻮﺑ ﻪ‪ ،‬ﻣ ﺎل ﺧﻮدﺷ ﺎن‪،‬‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺎ دﻳﮕﺮان ﭼﻪ آﺎر دارﻧﺪ؟ ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ ﺑﻠﺸﻮﻳﻚ ﺑ ﺎزي‪ ،‬ﻣ ﻦ ﺳ ﺎﻝﻲ دﻩ ه ﺰار ﺗ ﻮﻣﻦ )ﺁن ه ﻢ ه ﺰار ﺗ ﻮﻣﻦ ﺁن وﻗ ﺖ( ﭘﺮﺗﻘ ﺎل ﺑ ﻪ روﺳ ﻴﻪ‬ ‫ﺹ ﺎدر ﻣ ﻲآ ﺮدم‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ ﻣ ﺮدﻣﺶ ﻳ ﻚ ﺗﻜ ﻪ ﻧ ﺎن ه ﻢ ﻧﺪارﻧ ﺪ ﺑﺨﻮرﻧ ﺪ‪ ،‬ﭼ ﻪ ﺑﺮﺳ ﻪ ﺑ ﻪ ﭘﺮﺗﻘ ﺎل! واﻧﮕﻬ ﻲ ﺗ ﻮي دﻧﻴ ﺎ ﻳ ﻚ ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪهﻲ ﮔﻔﺘﻨ ﺪ‪ ،‬ﻳ ﻚ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري! ﭘﺲ ﺑﺮوﻧﺪ ﺑﺎ ﻗﻀﺎ و ﻗﺪر ﺟﻨﮓ ﺑﻜﻨﻨ ﺪ! ﭼ ﺮا ﻣ ﻦ ﺁﻗ ﺎ ﺷ ﺪم‪ ،‬ﻣ ﺮاد ﻧ ﻮآﺮ ﻣ ﻦ ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬ﭼ ﻮن آ ﻪ ﺧ ﺪا ﺧﻮاﺳ ﺘﻪ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﭼ ﻪ؟ از اﻳ ﻦ‬ ‫ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺟﺎن ﻣﻲآﻨﻢ‪ ،‬آﺎر ﻣﻲآﻨﻢ‪ ،‬ﻳﻜﺸﺎهﻲ‪/‬ﺹﻨﺎر ﻣﻲآﻨﻢ‪ .‬دﻧﻴﺎ ﻧﻈﻢ دارﻩ‪ ،‬هﻤﻪ آﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ وزﻳﺮ ﺑﺸﻮﻧﺪ! ﻳﻜ ﻲ ﺷ ﺎﻩ ﻣﻴ ﺸﻪ‪ ،‬ﻳﻜ ﻲ ه ﻢ ﮔ ﺪا‬ ‫ﻣﻴﺸﻪ! ﻣﻦ از آﺪ ﻳﻤﻴﻨﻢ ﻋﺮق رﻳﺨﺘﻢ‪ ،‬دو ﺗﺎ ﺁﺟﺮ روي هﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪ ،‬ﺧﻮﻧﻪ ﺳﺎﺧﺘﻢ‪ ،‬ﺗﻮش ﻧﺸﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ ﻣﻔ ﺖ و ﻣ ﺴﻠﻢ ﺁن را ﺑ ﺪم ﺑ ﻪ ﻣ ﺸﺪي ﺣ ﺴﻦ‬ ‫ﭘﻬﻦ ﭘﺎ زن؛ ﻓﻘﻂ ﭼﻮن ﮔﺮدﻧﺶ آﻠﻔﺘﻪ؟! ﭘﺲ دﻳﮕﺮ آﺴﻲ ﭘﻲ آﺎر ﻧﻤﻴﺮﻩ‪ ،‬ﺁﺑﺎدي ﻧﻤﻴﺸﻪ‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﺮاد ﺑﺸﻪ ﺣﺎﺟﻲ و ﺣﺎﺟﻲ‪ ،‬ﻣﺮاد!‬ ‫ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ‪ :‬هﻤﻴﻦ ﻃﻮر اﺳﺖ آﻪ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ! در دﻧﻴﺎ اﻝﺒﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮاﺗ ﻲ رخ ﺑﺪه ﺪ و ﻧﻈ ﻢ ﻧ ﻮﻳﻨﻲ ﺑﺮﻗ ﺮار ﺑ ﺸﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻧ ﻪ اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺳ ﻴﺮ‬ ‫ﻗﻬﻘﺮاﻳﻲ را ﻃﻲ ﺑﻜﻨﻨﺪ!‬ ‫ـ ﻣﻴﮕﻨﺪ هﻴﺘﻠﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺷﺪﻩ و روي ﺑﺎزوﻳﺶ ﻻ اﻝﻪ اﻻ اﷲ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺟﺪا ﺑﻪ اﻳﺮان ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﮕﺮ ﺧﺒﺮهﺎي اﻣﺮوز را ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻔﺮﻣﻮدﻳﺪ؟‬ ‫ـ ﻧﺨﻴﺮ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻘﺎﻝﻪي هﻤﺖ ﻋﺎﻝﻲ ﺷﻤﺎ را آﻴ ﻮﻣﺮث واﺳ ﻪام ﺧﻮاﻧ ﺪ‪ .‬راﺳ ﺘﻲ ﺑ ﺮاي ﺁن دﻩ ﺑﻠ ﻴﻂ اﺳ ﺐ دواﻧ ﻲ آ ﻪ ﺑ ﻪ داراﻝﻤ ﺴﺎآﻴﻦ ﺗﻘ ﺪﻳﻢ‬ ‫آﺮدﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬داد ﺳﺨﻦ دادﻩ ﺑﻮدﻳﺪ‪ .‬هﺪﻳﻪي ﻧﺎﻗ ﺎﺑﻠﻲ ﺑ ﻮد و ﺑﺎﻋ ﺚ ﺧﺠﺎﻝ ﺖ ﻣ ﻦ ﺷ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ از ﻝﺤ ﺎظ ﺳﺮﻣ ﺸﻖ ﺑ ﺮاي اﻳ ﻦ آ ﻪ دﻳﮕ ﺮان ﺗﺒﻌﻴ ﺖ ﺑﻜﻨﻨ ﺪ‪،‬‬ ‫ﻣﻄﺎﻝﺐ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ داﺷﺖ‪ .‬ﺁﻗﺎي ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﺒﺮﻳﻚ ﻣﻴﮕﻢ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻳﻜﻲ از ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎن دﻧﻴﺎ هﺴﺘﻴﺪ‪ .‬راﺳﺘﻲ اﻳﻦ اﻝﻔ ﺎظ و ﻋﺒ ﺎرات‬ ‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﻗﺸﻨﮕﻲ را از آﺠﺎ ﭘﻴﺪا آﺮدﻩ ﺑﻮدﻳﺪ؟‬ ‫ـ ﺑﻨﺪﻩ وﻇﻴﻔﻪي اﺧﻼﻗﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺧﻮدم را اﻧﺠﺎم دادﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻘﺎم رﻳﺎﺳﺖ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮدﻧﺪ آﻪ ﻗﺪري اﻏﺮاق ﺁﻣﻴﺰ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﻋﺠﻴﺐ!‬ ‫ـ ﺑ ﻪ ﻋ ﻼوﻩ ﻋﻘﻴ ﺪﻩﻣﻨ ﺪ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ در ﺹ ﻔﺤﻪي ﺳ ﻮم ﭼ ﺎپ ﺑ ﺸﻮد‪ ،‬وﻝ ﻴﻜﻦ ﺑ ﻪ اﺹ ﺮار ﺑﻨ ﺪﻩ ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ در ﺹ ﻔﺤﻪي اول ﭼ ﺎپ ﺷ ﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺨ ﺼﻮﺹﺎ ﻣﻼﺣﻈ ﻪ ﻓﺮﻣﻮدﻳ ﺪ آ ﻪ ﺑﻨ ﺪﻩ ﺗ ﺬآﺮ دادﻩام ﺣ ﺎﺟﻲ ﺑ ﻪ ﮔ ﺮدن هﻤ ﻪي اﻳﺮاﻧﻴ ﺎن ﺣ ﻖ دارد و ﻳﮕﺎﻧ ﻪ ﻓﺮزﻧ ﺪ اﻧﻘ ﻼب اﺳ ﺖ و ﻣ ﺎ ﺁزادي‬ ‫ﻣﺸﺮوﻃﻪي ﺧﻮدﻣﺎن را ﻣﺪﻳﻮن اﻳﺸﺎن هﺴﺘﻴﻢ؛ ﺑﻪ ﺧﺼﻮص اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻧﻮع ﭘﺮور ﻣﻌﺎرف ﭘﮋوﻩ آﻪ ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮش را ﺑﺎ ﺷ ﺮاﻓﺖ و ﭘﺎآ ﺪاﻣﻨﻲ و‬ ‫ﭘﺮهﻴﺰﮔﺎري ﮔﺬراﻧﻴﺪﻩ‪ ،‬ﻳﻜﻲ از ذﺧﺎﻳﺮ ﻣﻠﻲ اﻳﺮان اﺳﺖ و ﻣﺎ ﺑﻪ داﺷﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻨﺎﺹﺮ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪار ﻋﺎﻝﻴﻘﺪري اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻲآﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﻣﺮاد ﺑﺎ دﺳﺘﻤﺎل ﭘﻴﺎز وارد ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎ ﭼﺸﻢهﺎي ذوق زدﻩ ﺑﻪ ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲآﺮد و ﻣ ﻲﺧﻮاﺳ ﺖ ﭼﻨ ﺪ آﻠﻤ ﻪي ﺁﺑ ﺪار در ﺗﻤﻠ ﻖ او‬ ‫ﺑﮕﻮﻳﺪ آﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺹﺪاي زﻧﻲ از ﺗﻮي داﻻن ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺷﺪ آﻪ ﻣﻲﮔﻔﺖ‪ :‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮن ﺣﺎﻝﺶ ﺑﻪ هﻢ ﺧﻮردﻩ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﮔﻮﺷﺶ را ﺗﻴﺰ آﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﻔﻪ ﺷﻮ ﺿﻌﻴﻔﻪ! ﻣﮕﺮ هﺰار ﺑﺎر ﻧﮕﻔﺘﻢ؟ ﻣﺮاد ﺑﺮو ﺑﺒﻴﻦ ﺑﺎز دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺧﺒﺮﻩ؟‬ ‫ﺹﺪاي زن‪ :‬ﺧﺎك ﺑﻪ ﮔﻮرم‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﺎﺟﻲ ﺑﮕﻮ‪ :‬ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ اﻧﺪرون‪ ،‬ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮن ﺗﻤﺎم آﺮد!‬ ‫ﺹﺪاي هﻤﻬﻪي ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻣﻲ از داﻻن ﻣﻲﺁﻣﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ رو آﺮد ﺑﻪ ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ‪:‬‬ ‫ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﺁﻗﺎي ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ‪ ،‬ﮔﻮﻳﺎ ﻗﻀﻴﻪي ﻣﻮﻝﻤﻪاي رخ دادﻩ‪ .‬ﻣ ﻦ ﺗﻮﺹ ﻴﻪي ﺷ ﻤﺎ را ﺑ ﻪ ﺁﻗ ﺎي رﺋ ﻴﺲ روزﻧﺎﻣ ﻪي “دب اآﺒ ﺮ” ﺧ ﻮاهﻢ آ ﺮد! اﺟ ﺎزﻩ‬ ‫ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ؟‬ ‫ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ و هﻤﺮاهﺶ دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﺧﺪاﻧﮕﻬﺪاري آﺮدﻧﺪ و رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻪ ﺗ ﺎﻧﻲ ﻋ ﺼﺎﻳﺶ را ﺑﺮداﺷ ﺖ و آﺎﻏ ﺬهﺎﻳﻲ را آ ﻪ زﻳ ﺮ دﺷ ﻜﭽﻪ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ دﻗﺖ ﺗﺎ آﺮد و در ﺟﻴﺐ ﮔﺸﺎد ﺟﻠﺬﻗﻪاش ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ رو آﺮد ﺑﻪ ﻣﺮاد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﻣﻴﺮم اﻧﺪرون‪ ،‬ﺗﻮ ﻣﻮاﻇﺐ دﺷﻜﭽﻪ ﺑ ﺎش! ﺑ ﺮو زود‬ ‫ﺣﺠﺘﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ را ﺧﺒﺮ آﻦ!‬ ‫ﺑﻌﺪ ﻋﺼﺎ زﻧﺎن داﺧﻞ داﻻن ﺷﺪ‪.‬‬ ‫* * *‬ ‫ﺣ ﺎﺟﻲ اﺑ ﻮﺗﺮاب در ﻣ ﺎﻩ ذﻳﺤﺠ ﻪ‪ ،‬ﺷ ﺐ ﻋﻴ ﺪ ﻗﺮﺑ ﺎن ﺣ ﺎﺟﻲ و ﺣ ﺎﺟﻲ زادﻩ ﺑ ﻪ دﻧﻴ ﺎ ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬اﮔ ﺮ ﭼ ﻪ ه ﺸﺘﺎد و ﻧ ﻪ ﺳ ﺎل از ﻋﻤ ﺮش‬ ‫ﻣﻲﮔﺬﺷﺖ و ﻳﺎدﮔﺎر زﻣﺎن ﻧﺎﺹﺮاﻝﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﻨﺶ هﻨﻮز ﺷﻜﺴﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد و ﺧﻴﻠﻲ ﺟﻮانﺗﺮ ﻧﻤﻮد ﻣﻲآﺮد‪ .‬ﻗﻴﺎﻓ ﻪي او ﺑ ﺎ وﻗ ﺎر‬ ‫ق ﻃﺎس و ﻣﻮهﺎي ﺗﻨﻚ رﻧﮓ و ﺣﻨﺎ ﺑﺴﺘﻪ داﺷ ﺖ و هﻤﻴ ﺸﻪ ﺗ ﻪ رﻳ ﺶ ﺳ ﻔﻴﺪ‬ ‫و ﺣﻖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺑﻮد‪ .‬آﻠﻪي ﻣﺎزوﻳﻲ‪ ،‬ﮔﻮﻧﻪهﺎي ﭼﺎق و ﭘﺮ ﺧﻮن‪ ،‬ﻓﺮ ِ‬ ‫و زﺑﺮي ﻣﺜﻞ ﻗﺎﻝﻴﭽﻪي ﺧﺮﺳﻚ ﺑﻪ ﺹﻮرﺗﺶ ﭼﺴﺒﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺒﻴﻞ آﻠﻔﺖ ﺹ ﻮﻓﻲ ﻣﻨ ﺸﺎﻧﻪاي زﻳ ﺮ دﻣ ﺎغ ﺗ ﻚ آ ﺸﻴﺪﻩاش ﻣﺜ ﻞ ﭼﻨﮕ ﻚ ﺁوﻳ ﺰان ﺑ ﻮد و‬ ‫ﭼﺸﻢهﺎي ﻣﺜﻞ ﺗﻐﺎرش آﻪ رﮔﻪهﺎي ﺧﻮن در ﺁن دوﻳﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬زﻳ ﺮ اﺑﺮوه ﺎي ﭘﺮﭘ ﺸﺘﺶ ﻏ ﻞ ﻏ ﻞ ﻣ ﻲزد‪ .‬وﻗﺘ ﻲ آ ﻪ در ﺧﺎﻧ ﻪ ﺷ ﺒﻜﻼﻩ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮ ﻣ ﻲ‬ ‫ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬آﻠﻪاش ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﮔﻼﺑﻲ ﻣﻲﺷﺪ و ﻏﺒﻐﺐ آﻼﻧﻲ آﻪ زﻳﺮ ﭼﺎﻧﻪاش ﻣﻮج ﻣﻲزد‪ ،‬ﺳﺮش را ﺑﺪون ﻣﻴﺎﻧﺠﻴﮕﺮي ﮔﺮدن ﺑﻪ ﺗﻨﺶ ﻣﻲﭼ ﺴﺒﺎﻧﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺎﻻي ﭘﺮكهﺎي ﮔﻮﺷﺶ را آﻪ هﻤﻴﺸﻪ زﻳﺮ آﻼﻩ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﺹﺎف و ﻧﺎزك ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و دﻧﺪانهﺎي ﻋﺎرﻳﻪاش آﻪ هﺮ وﻗﺖ ﻣﻲﺧﻨﺪﻳﺪ‪ ،‬ﻳﻚ ﭘﺎرﭼﻪ‬ ‫ﻣﺜﻞ ﻃﻼي ﭼﺮك ﺑﻴﺮون ﻣﻲاﻓﺘﺎد‪ ،‬ﻗﻴﺎﻓﻪاش را ﺗﻜﻤﻴﻞ ﻣﻲآﺮد‪ .‬ﺑﺎﻻﺗﻨﻪي ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻠﻨﺪ و ﭘﺎهﺎﻳﺶ آﻮﺗﺎﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ وﻗﺘﻲ آﻪ ﻧﺸ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد‪،‬‬ ‫ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻗﺪ و زﻣﺎﻧﻲ آﻪ راﻩ ﻣﻲرﻓﺖ آﻮﺗﺎﻩ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻲآﺮد؛ اﻣﺎ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ آﻤﻲ ﺧﻤﻴﺪﻩ ﺑﻮد و ﻗﻮز داﺷﺖ‪.‬‬ ‫در ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﻝﺒﺎس او ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻳﻚ ﭘﻴﺮهﻦ ﻳﺨﻪ ﺣﺴﻨﻲ و ﻳﻚ زﻳﺮﺷﻠﻮاري ﮔ ﺸﺎد ﺑ ﻮد و در ه ﺸﺘﻲ آ ﻪ ﺟﻠ ﻮس ﻣ ﻲآ ﺮد‪ ،‬هﻤﻴ ﺸﻪ ﻳ ﻚ‬ ‫ﺟﻠﺬﻗﻪي ﮔﺸﺎد هﻢ آﻪ ﺟﻴﺐهﺎي ﻓﺮاخ داﺷﺖ‪ ،‬ﻣﻲﭘﻮﺷﻴﺪ و ﻳﻚ ﺷﺒﻜﻼﻩ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ و ﻗﺒﺎي ﻧﺎزآﻲ هﻢ ﺑﻪ دوش ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺑﺎ وﺟ ﻮد اﻳ ﻦ‪،‬‬ ‫ﭼﻮن ﺁﺳﺘﻴﻦ ﭘﻴﺮهﻨﺶ دﮔﻤﻪ ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ ،‬دﺳ ﺖه ﺎي ﺧﭙﻠ ﻪ و ﭘ ﺸﻤﺎﻝﻮدش هﻤﻴ ﺸﻪ ﺑﻴ ﺮون ﻣ ﻲاﻓﺘ ﺎد و از درز ﻳﺨ ﻪي ﭘﻴ ﺮاهﻨﺶ ﺗ ﺎ زﻳ ﺮ ﻏﺒﻐ ﺒﺶ ﭘ ﺸﻢ‬ ‫زﻣﺨﺖ ﺧﺎآﺴﺘﺮي رﻧﮕﻲ ﺑﻪ رﻳﺸﺶ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬در ﺣﺎل ﻧﺸﺴﺘﻪ وﻗﺘﻲ آﻪ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻧﻤﻲاﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬ﻋﺎدت داﺷﺖ آﻪ ﺑﺎ دو دﺳ ﺖ ﺷ ﻜﻢ ﮔﻨ ﺪﻩاش را‬ ‫ﻧﻮازش آﻨﺪ‪ .‬در زﻣﺴﺘﺎن ﺳﺮداري ﺑﺮك ﻗﺪﻳﻤﻲ ﭼﺮآﻲ آﻪ ﭘﺸﺘﺶ ﭼﻴﻦهﺎي رﻳﺰ ﻣﻲﺧﻮرد‪ ،‬ﻣﻲﭘﻮﺷﻴﺪ و ﺑﻪ ﻗﻮل ﺧﻮدش اﻳﻦ ﺳ ﺮداري ﺗ ﻦﭘ ﻮش‬ ‫ﻣﺒﺎرك ﺑﻮد و ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻣﻲآﺮد آﻪ ﻳﻚ روز ﻧﺎﺹﺮاﻝﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ در ﺷ ﻜﺎرﮔﺎﻩ‪ ،‬اﺑ ﻮي ﻣﺤﺘ ﺮﻣﺶ را ﻣﺨﺎﻃ ﺐ ﻗ ﺮار دادﻩ و ﮔﻔﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ :‬ﻣﺮﺣ ﻮم ﻣﻘﺘ ﺪر‬

‫ﺧﻠﻮت‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﭘﺪر ﺳﻮﺧﺘﻪ! اﻳﻦ ﺗﻦﭘﻮش ﻣﺎل ﺗﻮ! ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ ﻗﺒﻞ از ﻣﺮﮔﺶ او را ﻣﺮﺣﻮم ﺧﻄﺎب ﻣﻲآﺮدﻩاﻧﺪ! اﻣﺎ در ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻳﻦ ﺗ ﻦﭘ ﻮش را از‬ ‫دﺳﺖﻓﺮوش ﺧﺮﻳﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬در آﻮﭼﻪ هﻢ آﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺧﺎآﺴﺘﺮي و ﺷﻠﻮار ﺳﻴﺎﻩ ﻣﻲﭘﻮﺷﻴﺪ و آﻼﻩ ﮔﺸﺎد ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬از وﻗﺘﻲ آﻪ ﺑﺎد ﻓﺘﻖ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬ﻳﻚ ﻋﺼﺎي ﺳﺮﻧﻘﺮﻩاي هﻢ دﺳﺘﺶ ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ و ﮔﺸﺎد ﮔﺸﺎد راﻩ ﻣﻲرﻓﺖ‪.‬‬ ‫هﺮﭼﻨﺪ ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻴﺮوﻧﻲ و اﻧﺪروﻧﻲ و اﺗﺎقهﺎي ﭼﻴﺪﻩ و واﭼﻴﺪﻩ داﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻤﺎم ﭘﺬﻳﺮاﺋﻲ او در هﺸﺘﻲ ﺧﺎﻧﻪاش اﻧﺠﺎم ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺹ ﺒﺢ‬ ‫زود ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺷﺒﻴﺨﻮن ﻣﻲزد و اﮔﺮ در ﺧﺎرج آﺎري ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﺗﺎ ﺳﺮﺷﺐ در هﻤﺎن ﺟﺎ ﻣﺸﻐﻮل دﻳﺪ و ﺑﺎزدﻳﺪ و آﺎرﭼﺎق آﻨ ﻲ و ﺑ ﻪ ﻗ ﻮل ﺧ ﻮدش‬ ‫رﺗﻖ و ﻓﺘﻖ اﻣﻮر ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﺎ وﻗﺘﻲ آﻪ از اﻧﺪرون ﺧﺒﺮ ﻣﻲآﺮدﻧﺪ آﻪ ﺷﺎم ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎ ﺑ ﻲرﻳ ﺎﻳﻲ از اﻋﻴ ﺎن و اﺷ ﺮاف و رﺋ ﻴﺲاﻝ ﻮزراء‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﻣﻼي ﻣﺤﻞ و ﺑﻘﺎل ﺳﺮﮔﺬر و ﺣﺘﻲ زالﻣﺤﻤﺪ در هﻤﺎن ﺟﺎ ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ ﻣﻲآﺮد‪ .‬در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﻋﺘﺮاﺿ ﻲ آ ﻪ در ﺑ ﺎرﻩي ﺷ ﺨﺺ اﺧﻴ ﺮ ﺑ ﻪ او‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﻮاب دادﻩ ﺑﻮد‪“ :‬اﻳﻦ هﻢ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺁدﻣﻪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ هﻤﻪي ﺁنهﺎي دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻝﻮﻝﻮﺧﻮرﺧﻮرﻩ آ ﻪ ﻧﻴ ﺴﺖ! اﺗﻔﺎﻗ ﺎ ﻧﻈﻤ ﻲ آ ﻪ زال ﻣﻤ ﺪ ﺑ ﻪ ﺷ ﻬﺮﻧﻮ‬ ‫دادﻩ‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﺑﻠﺪﻳﻪ ﺑﺎ ﺑﻮدﺟﻪ و ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻨﺶ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺷ ﻬﺮ ﺗﻬ ﺮان ﺑﺪه ﺪ‪ .‬ﺧﻮﻧ ﻪي ﻓﺎﺣ ﺸﻪه ﺎ را ﻃﺒﻘ ﻪﺑﻨ ﺪي و ﻣ ﻨﻈﻢ آ ﺮد‪ ،‬ﺑﺮاﻳ ﺸﺎن ﺳ ﻴﻨﻤﺎ و‬ ‫ﺗﻴﺎﺗﺮ ﺳﺎﺧﺖ؛ اﻣﺎ ﺑﻠﺪﻳﻪي ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﺳﺖ ﻳﻚ ﺗﻴﺎﺗﺮ ﺑﺴﺎزد‪ ،‬ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺧﺮاب آﺮد و از ﺳﺮ ﻧﻮ ﺳﺎﺧﺖ و از آﻨ ﺎرش ﭼﻨ ﺪ ﺗ ﺎ دزد ﻣﻴﻠﻴ ﻮﻧﺮ ﺷ ﺪﻧﺪ‬ ‫و ﺁﺧﺮش هﻢ ﻧﻴﻤﻪﺗﻤﺎم ﻣﺎﻧﺪ! واﻧﮕﻬﻲ آﺎري آﻪ دﻳﮕﺮان در ﺧﻔﺎ ﻣﻲآﻨﻨﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻲﺗﻘﻴﻪ و ﺑﻲرﻳﺎ ﻣﻲآﻨﻪ‪ .‬ﺑﻌﺪش هﻢ ﻣﺎ آﻪ ﺿﺎﻣﻦ ﺑﻬ ﺸﺖ و دوزخ‬ ‫آﺴﻲ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ و ﺗﻮي ﮔﻮر دﻳﮕﺮان ﻧﻤﻲﮔﺬارﻧﺪﻣﺎن! ﻣﮕﺮ هﻤﻪي آﻠﻪ ﮔﻨﺪﻩهﺎ و زﻣﺎﻣﺪاراﻧﺘﺎن ﺑﺎهﺎش دﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﻜ ﻲ ﻧﻴ ﺴﺘﻨﺪ؟ ﻣ ﻦ ﺹ ﺮاﺣﺖ ﻝﻬﺠ ﻪ‬ ‫دارم‪ ،‬ﻧﻪ اﻳﻦ آﻪ ﻳﻜﻲ ﻻزﻣﻪ آﻪ ﺷﻬﺮﻧﻮ را ادارﻩ ﺑﻜﻨﻪ‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ ﻣﺮدم ﻋﻴﺎﻝﻮار ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ زﻧﺸﺎن را ﻧﮕﻬﺪارﻧ ﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺗ ﻮ ﺟﺎﻣﻌ ﻪ‪ ،‬ﺷ ﺎﻩ و وزﻳ ﺮ و‬ ‫وآﻴﻞ هﻢ ﻧﺒﺎﺷﻪ‪ ،‬زال ﻣﻤﺪ ﻻزﻣﻪ! ﻣﻦ هﻤﻪي اﻋﻴﺎن و اﺷﺮاف و ﻧﺠﺒﺎي اﻳﻦ ﺷﻬﺮ را ﺧﻮب ﻣﻲﺷﻨﺎﺳ ﻢ‪ .‬در ﻣﻌﺎﻣﻠ ﻪي ﺳ ﺎﺧﺘﻦ ﺳ ﻴﻨﻤﺎ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ‬ ‫ﻣﻘﺎﻃﻌ ﻪ دادﻧ ﺪ‪ ،‬ﻳ ﻚ ﺳ ﺮ ﺳ ﻮزن اﺧ ﺘﻼف ﺣ ﺴﺎب ﻧﺪاﺷ ﺘﻴﻢ‪ .‬ﺣﻴ ﻒ آ ﻪ ﺗ ﻮي اﻳ ﻦ ﻣﻤﻠﻜ ﺖ ﻗ ﺪردان ﻧﻴ ﺴﺖ‪ ،‬وﮔﺮﻧ ﻪ ﻣﺠ ﺴﻤﻪاش را ﺗ ﻮي ﺷ ﻬﺮﻧﻮ‬ ‫ﻣﻲﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ!‬ ‫وﻝﻴﻜﻦ از ﺁن ﺟﺎ آﻪ هﺸﺘﻲ ﺣﺎﺟﻲ ﭼﻬﺎر ﻧﺸﻴﻤﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﻣﻬﻤﺎنهﺎي او هﻴﭻ وﻗﺖ از ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺗﺠﺎوز ﻧﻤﻲآﺮد‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ هﻤ ﻴﻦ آ ﻪ‬ ‫ﺷﻠﻮغ ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺟﻴﻢ ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ و ﺟﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﻪ ﺗﺎزﻩ واردﻳﻦ ﻣﻲدادﻧﺪ‪ .‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﺑﻮد آﻪ اﮔﺮ روزي ﺑﺨﻮاهﻨ ﺪ ﺗﻴ ﺎﺗﺮ او را ﻧﻤ ﺎﻳﺶ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺑﺪهﻨﺪ‪ ،‬از ﻝﺤﺎظ ﺹﺮﻓﻪ ﺟﻮﻳﻲ‪ ،‬ﺗﺰﺋﻴﻦ ﺳﻦ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻳﻚ هﺸﺘﻲ ﺑﺎﺷﺪ!‬ ‫ﭘﺪر ﺣﺎﺟﻲ‪ ،‬ﻣﺸﻬﺪي ﻓﻴﺾاﷲ در ﺑﺎزارﭼﻪي زﻋﻔﺮان ﺑﺎﺟﻲ دآﺎن ﺗﻨﺒ ﺎآﻮ ﻓﺮوﺷ ﻲ داﺷ ﺖ‪ .‬ﺳ ﺎل ﻗﺤﻄ ﻲ آﻠ ﻲ ﻣ ﺎل ﺣ ﺮام و ﺣ ﻼل را‬ ‫زﻳﺮ و رو آﺮد و ﭘﺸﺖ ﺧﻮدش را ﻣﺤﻜﻢ ﺑﺴﺖ‪ .‬ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ وﻗﺘﻲ آﻪ ﻣﻴﺮزاي ﺷﻴﺮازي ﺗﻨﺒ ﺎآﻮ را ﺗﺤ ﺮﻳﻢ آ ﺮد‪ ،‬ﻣ ﺶ ﻓ ﻴﺾاﷲ ﻳﻜ ﻲ از ﺣﺎﺷ ﻴﻪ‬ ‫ﻧﺸﻴﻦهﺎي ﺧﺎﻧﻪي ﻳﺤﻴﻲ ﺧﺎن ﻣﺸﻴﺮاﻝﺪوﻝﻪ ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ از ﺁن آﻪ ﻣﻼ ﻋﺒﺪاﷲ واﻋﻆ ﻏﻠﻴﺎن آﺸﻴﺪ و دوﺑﺎرﻩ ﺗﻨﺒﺎآﻮ ﺣ ﻼل ﺷ ﺪ و ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ وﺳ ﻴﻠﻪ ﻋ ﺬر‬ ‫آﻤﭙﺎﻧﻲ رژي را ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺶ ﻓﻴﺾاﷲ در اﻳﻦ ﻣﻴﺎن ﻝﻔﺖ و ﻝﻴﺲ ﻏﺮﻳﺒﻲ آ ﺮد؛ ﻳﻌﻨ ﻲ ﺗﻨﺒ ﺎآﻮي ﺗﺤ ﺮﻳﻢ ﺷ ﺪﻩ را آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻗﻴﻤ ﺖ ارزان ﺧﺮﻳ ﺪﻩ و‬ ‫اﻧﺒﺎر آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﮔﺮان ﻓﺮوﺧﺖ و ﻣﻠﻴﻮنهﺎ ذرع زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ دو ﺗﺎ ﭘﻮل از ﻣﻴﺮزا ﻋﻴﺴﻲ وزﻳﺮ ﺧﺮﻳﺪ و واﺟﺐاﻝﺤ ﺞ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻳ ﻚ ﺳ ﻔﺮ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻜﻪ رﻓﺖ و ﭘﻮﻝﺶ را ﺣﻼل آﺮد و ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮش در ﺣﺠﺮﻩ ﻧﺸﺴﺖ و ﻣﻮي را از ﻣﺎﺳﺖ آﺸﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺳﺮ ﻧﻮد و ﺳﻪ ﺳ ﺎﻝﮕﻲ‬ ‫از ﺷﺪت ﺧﺴﺖ و ﻝﺌﺎﻣﺖ ﻣﺮد‪ ،‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ آﻪ ﻗﻮﻝﻨﺞ ﺷﺪ و ﺣﻜﻴﻢ ﺑﺎﺷﻲ ﻧﺴﺨﻪ داد‪ .‬او از دواي ﻣﺎﻝﻴﺪﻧﻲ آﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻮرد و ﻣﺮد‪.‬‬ ‫ﺗﻤﺎم ارث ﺣﺎﺟﻲ ﻓﻴﺾاﷲ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﻳﻜﻲ‪/‬ﻳﻜﺪاﻧﻪاش ﺣﺎﺟﻲ اﺑﻮﺗﺮاب رﺳﻴﺪ آﻪ ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ واﻧﻤﻮد ﻣ ﻲآ ﺮد آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻣﻜ ﻪ‬ ‫رﻓﺘﻪ اﺳﺖ و ﺣﻜﺎﻳﺖهﺎﻳﻲ آﻪ از ﭘﺪرش راﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ ﻣﻜﻪ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﺧﻮدش ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ و ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪهﺎي زﻧﺪﮔﻲ ﺧ ﻮدش ﻧﻘ ﻞ‬ ‫ﻣﻲآﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎﺟﻲ اﺑﻮﺗﺮاب دآﺎن ﺗﻨﺒﺎآﻮ ﻓﺮوﺷﻲ را ﺑﻪ هﻢ زد و ﺹﺎﺣﺐ اﻣﻼك و ﻣﺴﺘﻐﻼت ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻮن ﭘﺪرش را آﺴﻲ ﻧﻤ ﻲﺷ ﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬ﺣ ﺎﺟﻲ‬ ‫از اﻳﻦ اﺳﺘﻔﺎدﻩ آﺮد و ﻝﻘﺐ ﺣﺎج ﻣﻘﺘﺪر ﺧﻠﻮت را ﺑ ﻪ ﭘ ﺪرش داد و او را ﻳﻜ ﻲ از ﻣﻼزﻣ ﺎن رآ ﺎب و درﺑﺎرﻳ ﺎن ﺑ ﺴﻴﺎر ﻧﺰدﻳ ﻚ ﻧﺎﺹ ﺮاﻝﺪﻳﻦ ﺷ ﺎﻩ‬ ‫ﻗﻠﻤﺪاد ﻣﻲآﺮد‪ .‬هﻤﻴﺸﻪ هﻢ ورد زﺑﺎﻧﺶ ﺑﻮد آﻪ ﻣﺎ اﻋﻴﺎن درﺟﻪ اول‪ ،‬ﻣﺎ ﻧﺠﺒﺎء! در ﺧﺴﺖ و ﭼ ﺸﻢ ﺗﻨﮕ ﻲ از ﭘ ﺪرش دﺳ ﺖ آﻤ ﻲ ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ .‬هﻨ ﻮز‬ ‫ﺣﺴﺎب ﻗﺮان آﻬﻨﻪهﺎي زﻣﺎن ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﺮدﻩ ﺑﻮد و ﺳﺮ دهﺸﺎهﻲ اﻝﻢ ﺷﻨﮕﻪ ﺑﻪ ﭘﺎ ﻣﻲآﺮد‪:‬‬ ‫ﻣﻨﻮ ﭼﺎﭘﻴﺪن! ﻣﻌﻘﻮل ﺁن وﻗﺖ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ داﺷﺘﻴﻢ!‬ ‫ﺑﺎ وﺟﻮد درﺁﻣﺪ هﻨﮕﻔﺘﻲ آﻪ از اﻣ ﻼك و ﻣ ﺴﺘﻐﻼت و دآ ﺎن و ﺣﻤ ﺎم و ﺧﺎﻧ ﻪي اﺟ ﺎرﻩاي و ﻣﻌ ﺎﻣﻼت ﺑ ﺎزار و آﺎرﺧﺎﻧ ﻪي آ ﺸﺒﺎﻓﻲ و‬ ‫ﭘﺎرﭼﻪ ﺑﺎﻓﻲ اﺹﻔﻬﺎن و آﺎرﭼﺎق آﻨﻲهﺎي آﻼن داﺷﺖ و ﺣﺘﻲ ﺑﺎ ﺳﻔﺮاي اﻳﺮان در ﺧﺎرﺟﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻮد و اﺟﻨﺎس ﻗﺎﭼ ﺎق ﻣﻌﺎﻣﻠ ﻪ ﻣ ﻲآ ﺮد‪ ،‬ه ﺮ‬ ‫روز ﺟﻴﺮﻩي ﻗﻨﺪ ﺧﺎﻧﻪاش را ﻣﻲﺷﻤﺮد‪ ،‬هﻴﺰم را ﻣﻲآﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺎر و ﺑﻨﺪﻳﻞ ﺹ ﻴﻐﻪه ﺎﻳﺶ را وارﺳ ﻲ ﻣ ﻲآ ﺮد و در ﻗ ﺪﻳﻢ آ ﻪ اﺹ ﻄﻼح ﻣ ﺸﺮوﻃﻪ‬ ‫هﻨﻮز ﺑﺎب ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﻠﻮ هﺸﺘﻲ ﺧﺎﻧﻪاش‪ ،‬رﻋﻴﺖهﺎ و ﻧﻮآﺮش را ﺑﻪ ﭼﻮب ﻣﻲﺑﺴﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻇﺎهﺮي ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﻩ داﺷ ﺖ و ﻗﻴﺎﻓ ﻪي ﺣ ﻖ ﺑ ﻪ ﺟﺎﻧ ﺐ ﺑ ﻪ‬ ‫ﺧﻮد ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮري آﻪ هﻤﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﻣﻲﮔﻔﺘﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﭼﻪ ﺁدم ﺣﻠﻴﻢ و ﺳﻠﻴﻤﻲ اﺳﺖ!‬ ‫هﻤﻴﻦ ﻇﺎهﺮ ﺁراﺳﺘﻪ و اهﻦ و ﺗﻠﭗ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻬﺮﺗﺶ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و ﻣﻌﺮوف ﺑﻮد آﻪ ﺁدم آﺎراﻧﺪاز و ﺧﻴﺮﺧﻮاﻩ و ﺧﻠﻴﻘﻲ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد آﻪ هﺰار دوﺳﺖ آﻢ و ﻳﻚ دﺷﻤﻦ زﻳﺎد اﺳﺖ‪ ،‬ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ ﺟﻬ ﺖ ﺑ ﺎ ه ﺮ آ ﺲ ﮔ ﺮم ﻣ ﻲﮔﺮﻓ ﺖ و دل هﻤ ﻪ را ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ‬ ‫ﻣﻲﺁورد و ﺑﺎ ﻣﺤﻴﻂ ﺧﻮدش ﺳﺎزش ﭘﻴﺪا آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬از اﻳﻦ رو ﺧﻴﻠﻲهﺎ ﻓﺪاﻳﻲ او ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در ﺳﻴﺎﺳﺖ هﻢ هﻤﻴﺸﻪ دﺧﺎﻝﺖ ﻣ ﻲآ ﺮد‪ .‬وآﻴ ﻞ و وزﻳ ﺮ‬ ‫ﻣﻲﺗﺮاﺷﻴﺪ و ﺧﻮدش هﻢ آﺒﺎدﻩي رﻳﺎﺳﺖ وزراء را ﻣﻲآﺸﻴﺪ‪ .‬ﺣﻼل ﻣﺸﻜﻼت هﻤﻪ ﺑﻮد‪ .‬هﻤﻴﺸﻪ ﻣ ﻲﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﻣ ﺎ ﻣ ﻲﺧ ﻮاهﻴﻢ ﭼﻬ ﺎر ﺹ ﺒﺎﺣﻲ ﺗ ﻮي‬ ‫اﻳﻦ ﻣﻤﻠﻜﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻜﻨﻴﻢ و از ﻧﺎن ﺧﻮردن ﻧﻴﻔﺘﻴﻢ و ﻳﻚ ﻗﻠﭗ ﺁب راﺣﺖ از ﺗﻮي ﮔﻠﻮﻳﻤﺎن ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﺮود!‬ ‫اﻣﺎ ﺣﺎﺟﻲ ﺳﻮاد ﺣﺴﺎﺑﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬زﻣﺎن ﻧﺎﺹﺮاﻝﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﭘﻴﺶ ﻣﻌﻠﻢ ﺳﺮﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﮔﻠﺴﺘﺎن و ﺑﻮﺳ ﺘﺎن را ﺧﻮاﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و ﻣ ﺸﻖ ﺧ ﻂ و ﺳ ﻴﺎق‬ ‫را ﻳﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬وﻝﻴﻜﻦ ﺣﺎﻓﻈﻪي او ﻗﻮي ﺑﻮد و ﺣﺮفهﺎي دﻳﮕﺮان را از ﺑﺮ ﻣﻲآﺮد ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ و ﻳﺎ ﺑﻲﻣﻮﻗﻊ ﺗﻜﺮار ﻣﻲآﺮد‪ .‬هﺮ وﻗﺖ هﻢ آ ﻪ‬ ‫اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻲآﺮد‪ ،‬از رو ﻧﻤﻲرﻓﺖ‪ .‬ﻣﺜﻼ ﻣﻲﮔﻔﺖ آﻪ ﻣﺮﺣﻮم اﺑﻮي در درﺑﺎر ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ ﺑﺎﻻي دﺳﺖ ﺣﺎﺟﻲ ﻣﻴﺮزا ﺁﻗﺎﺳﻲ ﻣﻲﻧﺸﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻳﺎ در زﻣﺎن‬ ‫آﺮﻳﻤﺨﺎن زﻧﺪ ﺳﻪ ﻣﻦ و ﻳﻚ ﭼﺎرك ﭼﺸﻢ درﺁوردﻩ‪ ،‬ﻳﺎ ﻣﻬﺎراﺟﻪي دآﻦ دﻋﻮﺗﺶ آﺮدﻩ آﻪ ﭘﺴﺖ وزارت ﺧﺎرﺟ ﻪاش را ﺑ ﻪ او ﺗﻔ ﻮﻳﺾ آﻨ ﺪ و از‬ ‫اﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﭼﻴﺰهﺎ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺎ رﺟﺎل درﺟﻪ اول و زﻣﺎﻣﺪاران ﻣﻤﻠﻜ ﺖ دﻣﺨ ﻮر ﺑ ﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺳ ﻮاد ﺁنه ﺎ ه ﻢ ﺑ ﻪ او ﻧﻤ ﻲﭼﺮﺑﻴ ﺪ و ﺧﻴﻠ ﻲ ﺑ ﻪ ﺣ ﺎﺟﻲ و‬

‫اﻇﻬﺎر ﻋﻘﻴﺪﻩاش اﻃﻤﻴﻨﺎن داﺷﺘﻨﺪ؛ در ﺹﻮرﺗﻲ آﻪ ﮔﺎهﻲ ﺣﺎﺟﻲ از دهﻨﺶ در ﻣﻲرﻓﺖ و ﻣ ﻲﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﺑﻠ ﻪ دﻳ ﮓ‪ ،‬ﺑﻠ ﻪ ﭼﻐﻨ ﺪر! ﺗ ﻮي اﻳ ﻦ ﻣ ﺮدم و‬ ‫اﻳﻦ ﻣﻠﻚ‪ ،‬ﻣﺎ هﻢ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪارش هﺴﺘﻴﻢ!‬ ‫از وﻗﺘﻲ آﻪ وارد ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺮﺗﺐ روزﻧﺎﻣﻪ را ﺑﻪ ﭘﺴﺮ آﻮﭼﻜﺶ آﻴﻮﻣﺮث آ ﻪ از ﻣﺪرﺳ ﻪ ﺑﺮﻣ ﻲﮔ ﺸﺖ‪ ،‬ﻣ ﻲداد و او ه ﻢ ﺑ ﺎ‬ ‫ﺹﺪاي دورﮔﻪي ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺷﺪﻩاش روزﻧﺎﻣﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ و ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﺣﺎﻝﺖ ﭘﺮﻣﻌﻨﻲ ﺳﺮش را ﻣﻲﺟﻨﺒﺎﻧﺪ؛ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ در ﻣﻴﺎن ﺧﻂه ﺎ ه ﻢ رﻣ ﻮزي‬ ‫آﺸﻒ ﻣﻲآﺮد آﻪ هﻤﻪ آﺲ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻔﻬﻤﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ آﺘﺎب اﺧﻼق و ﮔﻠﺴﺘﺎن ﺳﻌﺪي ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد و از ﺗﺎرﻳﺦ ه ﻢ ﺑ ﻲ ﺁن آ ﻪ اﻃﻼﻋ ﻲ داﺷ ﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺨﻮد ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲآﺮد‪ .‬دو‪/‬ﺳﻪ ﺑﺎر ﻝﻐﺖ اﺷﺘﺒﺎهﻲ ﺑﺮاي آﻴﻮﻣﺮث ﻣﻌﻨﻲ آ ﺮد و ﺳ ﺒﺐ ﺷ ﺪ آ ﻪ ﻃﻔﻠ ﻚ روز ﺑﻌ ﺪ در ﻣﺪرﺳ ﻪ آﺘ ﻚ ﻣﻔ ﺼﻠﻲ‬ ‫ﻧﻮش ﺟﺎن ﺑﻜﻨﺪ و از اﻳﻦ ﺟﻬﺖ دﻳﮕﺮ اﺷﺘﺒﺎهﺎت ﺧﻮد را از ﭘﺪرش ﻧﻤﻲﭘﺮﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﺷ ﻬﺮت دادﻩ ﺑ ﻮد آﺘ ﺎب اﺧﻼﻗ ﻲ در دﺳ ﺖ ﺗ ﺎﻝﻴﻒ دارد‪،‬‬ ‫اﻣﺎ آﺴﻲ را ﺳﺮاغ ﻧﺪاﺷﺖ آﻪ اﻳﻦ آﺎر را ﻣﻔﺖ و ﻣﺴﻠﻢ ﺑﺮاي او اﻧﺠﺎم ﺑﺪهﺪ‪ .‬ﺑﻌﻼوﻩ ادﻋﺎي ادﺑ ﻲ ه ﻢ داﺷ ﺖ و ﺑ ﺰرگﺗ ﺮﻳﻦ ﻓﻴﻠ ﺴﻮف ﻋ ﺎﻝﻢ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻧﻈﺮش ﻗﻮﺳﺘﺎوﻝﻮﺑﻮن ﺑﻮد آﻪ زﻳﺎد اﺳﻤﺶ را ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮد و ﺗﺮﺟﻤﻪي ﻏﻠﻂ آﺘﺎﺑﺶ را ﻣﺠﺎﻧﺎ ﺑﻪ او ﺗﻘﺪﻳﻢ آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در اﻧﺠﻤﻦهﺎي ادﺑﻲ ه ﻢ ه ﺮ‬ ‫وﻗﺖ ﻣﻲرﻓﺖ‪ ،‬هﻤﻴﺸﻪ در ﺹﺪر ﻣﺠﻠﺲ ﻣﻲﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺟﻠﻮ هﺮ آﺴﻲ ﺗﻮاﺿﻊ ﻣﻲآﺮد و ﻏﺮﻏ ﺮ ﻏﻠﻴ ﺎن ﻣ ﻲآ ﺸﻴﺪ و ﭼ ﺎي ﺷ ﻴﺮﻳﻦ ﻣ ﻲﺧ ﻮرد‪ .‬ه ﺮ‬ ‫ﻗﻄﻌﻪ ﺷﻌﺮ آﻪ ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﺁﻧﻘ ﺪر آ ﻒ ﻣ ﻲزد آ ﻪ ﺗ ﺎ دو روز دﺳ ﺘﺶ درد ﻣ ﻲﮔﺮﻓ ﺖ و ﺑ ﺮاي اﻳ ﻦ آ ﻪ ﻋﻘﻴ ﺪﻩي ﺑﻜ ﺮي اﻇﻬ ﺎر آ ﺮدﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ‪،‬‬ ‫هﻤﻴﺸﻪ در اﻳﻦ اﻧﺠﻤﻦهﺎ از ﺷﻌﺮ ﻗﺎﺁﻧﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲآﺮد‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ دﻳ ﻮان او را ﻧﺪﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻳﻜ ﻲ‪/‬دو ﺷ ﻌﺮ وﻗ ﻴﺢ او را در ﺟ ﻮاﻧﻲ ﺷ ﻨﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﺎﺿﺎﻓﻪ ﺧﻴﻠﻲهﺎ ﺗﻌﺮﻳﻒ از اﻧﺴﺠﺎم ﺷﻌﺮ او ﻣ ﻲآﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﻣﺠ ﺎﻝﺲ ﭘ ﺮورش اﻓﻜ ﺎر و ﻓﺮهﻨﮕ ﺴﺘﺎن ه ﻢ ﻣﺮﺗ ﺐ ﺑ ﻪ ﻗ ﺪوم ﺣ ﺎﺟﻲ ﻣﻔﺘﺨ ﺮ ﻣ ﻲﺷ ﺪ آ ﻪ‬ ‫ﻋﻀﻮﻳﺖ رﺳﻤﻲ ﺁن ﺟﺎ را داﺷﺖ و در هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ اﺷ ﺘﺒﺎهﺎت ﻣ ﻀﺤﻚ ﻣ ﻲآ ﺮد‪ .‬ﻓﻘ ﻂ ﺳ ﺮ ﺣ ﺴﺎب ﭘ ﻮل‪ ،‬ﻣ ﻮي را از ﻣﺎﺳ ﺖ ﻣ ﻲآ ﺸﻴﺪ‪ .‬ه ﺮ ﭼﻨ ﺪ‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ هﻤﻴﺸﻪ از دﺳﺖ دﻧﻴﺎ ﮔﻠﻪﻣﻨﺪ ﺑﻮد و ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﺷ ﻐﺎل ﻣﺮدﮔ ﻲ ﻣ ﻲزد و ورد زﺑ ﺎﻧﺶ ﺑ ﻮد آ ﻪ‪ :‬ﻋﻬ ﺪ و زﻣﺎﻧ ﻪ ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻪ و دورﻩي ﺁﺧ ﺮ‬ ‫زﻣﺎﻧﻪ!‬ ‫ﭼﻮن هﻤﺴﺎﻳﻪ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪاش را ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺘﻲ آﻪ ﺣﺎﺟﻲ ﻣﺸﺘﺮي ﺑﻮدﻩ‪ ،‬ﻧﻔﺮوﺧﺘﻪ‪ ،‬ﻳﺎ آﻮﭼﻪ ﺑﺮاي اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ او ﺗﻨﮓ اﺳﺖ و ﻳﺎ اﺗﻮﻣﺒﻴ ﻞ ﺳ ﻮاري‬ ‫او ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺳﺎل ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻳﺎ درﺧﺖ ﻧﺎرﻧﺠﺶ ﺑﺎر ﻧﺪادﻩ‪ ،‬ﻳﺎ ﻣﺮدم ﺑﻲﺗﺮﺑﻴﺖ ﺷﺪﻩاﻧﺪ؛ ﭼﻮن ﺳﺮ ﺧﺘﻢ ﺷﻴﺦ ﻋﺒﺪاﻝﻐﻔﻮر ﻳ ﻚ ﺟﻮاﻧ ﻚ ﺑ ﻪ او زل زل‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ آﺮدﻩ و ﻣﺤﻠﺶ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ و ﻣﺘﻮﻗﻊ ﺑﻮد آﻪ هﻤﻪي ﻣﺮدم ﺑﺎ اﻳﻦ ﺑﺪﺑﺨﺘﻲهﺎي او هﻤﺪردي ﺑﻜﻨﻨﺪ!‬ ‫اﻣﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻮد آﻪ در اﻳﻦ اواﺧﺮ ﻓﻜﺮ او را ﺳ ﺨﺖ ﺑ ﻪ ﺧ ﻮد ﻣ ﺸﻐﻮل آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ :‬ﻳﻜ ﻲ دل ﺧ ﻮﻧﻲ از دﺳ ﺖ ﺳ ﺮﺗﻴﭗ اﷲ وردي‬ ‫داﺷﺖ آﻪ زﻣﻴﻦهﺎي ﻗﻨﺎت ﺁﺑﺎدش را ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﻧﺎزل ﺧﺮﻳﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ ﭘﻴ ﺮي و ﺑ ﺎد ﻓﺘ ﻖ و از هﻤ ﻪ ﺑ ﺪﺗﺮ از ﻃ ﺮف زنه ﺎﻳﺶ ﺳ ﺨﺖ ﻧﮕ ﺮان ﺑ ﻮد‪.‬‬ ‫ﭘﻴﺮي آ ﻪ درد ﺑ ﻲدرﻣ ﺎﻧﻲ ﺑ ﻮد و ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ ﻣﻨﺎﺳ ﺒﺖ ﺑ ﻪ آﻤ ﻚ ﺣﺠ ﻪاﻝ ﺸﺮﻳﻌﻪ ﻣﻌﺠ ﻮنه ﺎﻳﻲ از روي آﺘ ﺎبه ﺎي اﻝﻔﻴ ﻪ و ﺷ ﻠﻔﻴﻪ و ﻣ ﺎء اﻝﺤﻴ ﻮﻩ و‬ ‫راهﻨﻤﺎي ﻋﺸﺮت ﺗﻬﻴﻪ ﻣﻲآﺮد و ﺑﻪ آﺎر ﻣﻲﺑﺮد و اﻏﻠﺐ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻓﺮاش ﻣﻲآﺮد‪ .‬دﻳﮕﺮ ﺑﺎد ﻓﺘﻖ ﺑﻮد آﻪ هﺮ ﭼﻨﺪ او را از ﭘﺎ در ﻧﻴﺎوردﻩ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮد آﻪ ﻋﻤﻞ در ﺳﻦ او ﺧﻄﺮﻧﺎك اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻋﻼوﻩ ﺑﻪ ﺣﻜﻴﻢ ﻓﺮﻧﮕﻲ و ﻳﺎ ﻓﺮﻧﮕﻲ ﻣﺂب و دواهﺎي ﺁنه ﺎ ه ﻢ ه ﻴﭻ اﻋﺘﻘ ﺎدي ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ .‬ﻣﮕ ﺮ‬ ‫ﭘﺪرش را دواي ﻓﺮﻧﮕﻲ ﻧﻜﺸﺖ؟ ﭼﺮا ﺗﻦ ﺧﻮد را زﻳﺮ ﺗﻴﻎ ﺣﻜﻴﻢ ﺑﻴﺎﻧﺪازد؟ ﺗﻘﺪﻳﺮ هﺮ آﺲ ﻣﻌﻴﻦ ﺷﺪﻩ و روي ﭘﻴﺸﺎﻧﻲاش ﻧﻮﺷﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﭼﺮا ﺑﻲﺧ ﻮد‬ ‫آﻤﻚ ﺑﻪ اﺟﻞ ﺑﻜﻨﺪ؟ در ﺹﻮرﺗﻲ آﻪ ﻓﺘﻖ ﺑﻪ اهﻤﻴﺖ و اﻋﺘﺒﺎر او در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻲاﻓﺰود‪.‬‬ ‫اﻣﺎ ﻣﻮﺿﻮع زنهﺎﻳﺶ ﺟﺪي ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻴﻼن زﻧﺪﮔﻲ زﻧﺎﺷﻮﻳﻲ ﺣﺎﺟﻲ ﻋﺒﺎرت ﺑﻮد از ﺷﺶ زن ﻃﻼق ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﭼﻬﺎر زن آ ﻪ ﺳﺮﺷ ﺎن را‬ ‫ﺧﻮردﻩ ﺑﻮد و هﻔﺖ زن دﻳﮕﺮ آﻪ در ﻗﻴﺪ ﺣﻴﺎت ﺑﻮدﻧﺪ و اه ﻞ ﺑﻴ ﺖ او را ﺗ ﺸﻜﻴﻞ ﻣ ﻲدادﻧ ﺪ‪ .‬زن اوﻝ ﺶ اﻗﻠﻴﻤ ﻪ ﺗﺮﻳ ﺎك ﺧ ﻮرد و ﻣ ﺮد‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ ه ﻢ‬ ‫ﻧﺎﻣﺮدي ﻧﻜﺮد و هﻤﻪي داراﻳﻲاش را ﺑﺎﻻ آﺸﻴﺪ‪ .‬ﻳﻜﻲ ﺳﺮ زا رﻓﺖ‪ ،‬ﻳﻜﻲ از ﭘﺸﺖ ﺑﺎم ﭘﺮت ﺷﺪ و ﺁﺧﺮي هﻢ ﺣﻠﻴﻤﻪ از دلدرد آﻬﻨﻪ ﻣ ﺮد‪ .‬ﺁنه ﺎ‬ ‫هﻢ آﻪ ﻃﻼق ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻬﺮ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺣﻼل و ﺟﺎﻧﺸﺎن را ﺁزاد آﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻴ ﺎن زﻧ ﺪﻩه ﺎ اﻳ ﻦ دو ﺹ ﻴﻐﻪي ﺁﺧ ﺮي‪ ،‬ﻣﻨﻴ ﺮ و ﻣﺤﺘ ﺮم آ ﻪ ﺟ ﻮان و‬ ‫ﺑﭽﻪﺳﺎل ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻓﻜﺎر ﺣﺎﺟﻲ را ﺳﺨﺖ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻣﻲآﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻨﻴﺮ زﻳﺎد ﺑﻪ ﺧﻮدش ور ﻣﻲرﻓﺖ و ﺧﻴﻠﻲ ﭼﺎﺧﺎن و ﺳﺮزﺑﺎندار ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺘﻲ وﻗﺎﺣ ﺖ‬ ‫را ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ رﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﺑﻮد آﻪ ﺟﻠﻮ اهﻞ ﺧﺎﻧﻪ هﻤﻴﺸﻪ اداي ﺣﺎج ﺁﻗﺎ را درﻣﻲﺁورد و ﺷﻌﺮهﺎي ﺑﻨﺪ ﺗﻨﺒ ﺎﻧﻲ در هﺠ ﻮ او ﻣ ﻲﺧﻮاﻧ ﺪ‪ .‬ﻣﺤﺘ ﺮم ه ﻢ ﻳ ﻚ‬ ‫ﺑﭽﻪي دو ﺳﺎﻝﻪ داﺷﺖ و ﺣﺎﻻ ﺑﺎز هﻢ ﺷﻜﻤﺶ ﺑﺎﻻ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬در ﺹﻮرﺗﻲ آﻪ ﺑﻌﺪ از آﻴﻮﻣﺮث ﺷﺎﻧﺰدﻩ ﺳﺎل ﻣﻲﮔﺬﺷ ﺖ آ ﻪ ﺣ ﺎﺟﻲ ﺑﭽ ﻪاش ﻧ ﺸﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬ﺁن وﻗﺖ اﻳﻦ ﻣﺮدآﻪي ﻧﻜﺮﻩي ﭼﻬﺎر زﻝﻒ ﺗﺮﻧﺠﻲ ﮔﻞ و ﺑﻠﺒﻞ آﻪ ﺑﻪ اﺳﻢ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮ ﻣﻲﺁﻣﺪ‪ ،‬از ﻣﺤﺘﺮم دﻳ ﺪن ﻣ ﻲآ ﺮد‪ ،‬و هﻤ ﻪي اﻧ ﺪورﻧﺶ‬ ‫را ﻣﻲدﻳﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺹﻴﻐﻪاي ﺑﻮد؟ﭼﺮا ﭼﺸﻢ و اﺑﺮوي ﺳﻜﻴﻨﻪ ﺷﺒﻴﻪ اﻳﻦ ﮔﻞ و ﺑﻠﺒﻞ ﺑﻮد؟ دﺧﺘﺮ ﺗﻪ ﺗﻐﺎري آﻪ ﺁﻧﻘﺪر ﻋﺰﻳﺰ درداﻧﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺑﻪ هﻤ ﻴﻦ‬ ‫ﻋﻠﺖ از ﭼﺸﻤﺶ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻼوﻩ رﻓﺘﺎر اﻳﻦ ﺹﻴﻐﻪهﺎي ﺟﻮان هﻢ ﺑﺎ ﺁن ﭼﻴﺰهﺎ آﻪ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺁنهﺎ ﻣﻲﺷﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺸﻜﻮك ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺜﻼ‬ ‫ﺁن روز آﻪ ﺗﻠﻔﻦ دروغ آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺣﺎﺟﻲ را ﺑﻪ ﻣﺤﻀﺮ ﺷﻤﺎرﻩ ‪ 12‬اﺣ ﻀﺎر آﺮدﻧ ﺪ‪ ،‬وﻗﺘ ﻲ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺧﺎﻧ ﻪ ﺑﺮﮔ ﺸﺖ‪ ،‬دﻳ ﺪ ﻣﻨﻴ ﺮ ﺣﻤ ﺎم رﻓﺘ ﻪ و‬ ‫هﻨ ﻮز ه ﻢ ﺑﺮﻧﮕ ﺸﺘﻪ؛ ﺁن ه ﻢ ﺑ ﻲاﺟ ﺎزﻩي او! ﺧ ﺐ‪ ،‬ﮔﺮﭼ ﻪ ﻣﻨﻴ ﺮ ﺧ ﺪﻣﺘﻜﺎرش ﺑ ﻮد و ﺣ ﺎﺟﻲ او را ﺹ ﻴﻐﻪ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ اﮔ ﺮ ﺁب روي دﺳ ﺘﺶ‬ ‫ﻣﻲرﻳﺰد‪ ،‬ﺑﻪ او ﺣﻼل ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ زن ﺷﺮﻋﻲ ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻮد و ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﻦ و ﺳﺎل هﻤﻴﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد آﻪ ﺑﺮاﻳﺶ ﺣﺮف درﺑﻴﺎورﻧﺪ!‬ ‫اﺹﻼ ﭼﺮا ﺣﻤﺎم رﻓﺘﻦ زنه ﺎ و ﺹ ﻠﻪي ارﺣ ﺎم ﺑ ﻪ ﺟ ﺎ ﺁوردﻧ ﺸﺎن ﺁﻧﻘ ﺪر ﻃ ﻮﻻﻧﻲ ﺑ ﻮد؟ ﻳﻜ ﻲ‪/‬دوﺑ ﺎر ه ﻢ ﺗﺤﻘﻴﻘ ﺎت آ ﺮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻧﺘﻴﺠ ﻪي‬ ‫ﻣﺸﻜﻮك ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻪ آﺲ ﺑﺪﮔﻤﺎن ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﻣﺮاد‪ .‬ﺗﺼﻮر ﻣﻲآﺮد هﻤﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﻲ آﺮدﻩاﻧﺪ‪ ،‬آﻼﻩ ﺳﺮش ﺑﮕﺬارﻧﺪ‪ .‬ﭼﻴﺰي آﻪ ﺑ ﻪ‬ ‫آﺎرش ﮔﺮاﺗﻪ ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻮد آﻪ ﺣﺎﺟﻲ دﻝﺶ ﻧﻤﻲﺁﻣﺪ اﻧﻌﺎم ﺑﺪهﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ زنه ﺎﻳﺶ اﻧﻌ ﺎم ﻣ ﻲدادﻧ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ در اﻳ ﻦ ﺹ ﻮرت ﭘ ﻮل از آﺠ ﺎ ﻣ ﻲ‬ ‫ﺁوردﻧﺪ؟ اﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪهﺎ ﺗﺎﺙﻴﺮ ﺑﺪي در ﺧﻠﻖ و ﺧﻮي ﺣﺎﺟﻲ آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ هﺮ ﭼﻪ ﺗﻤﺎمﺗﺮ از اه ﻞ ﺧﺎﻧ ﻪ زه ﺮ ﭼ ﺸﻢ ﻣ ﻲﮔﺮﻓ ﺖ و ﺧﻴﻠ ﻲ‬ ‫زود ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻣﻲﺷﺪ؛ ﺣﺘﻲ زﺑﻴﺪﻩ را آﻪ ﺑﻲ اﺟﺎزﻩي او ﺗﺮﺷﻲ ﭘﻴﺎز ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﭼﻨﺎن ﺑﺎ ﻋﺼﺎ ﺑﻪ ﻣ ﭻ ﭘ ﺎﻳﺶ زد آ ﻪ هﻨ ﻮز ﻣ ﻲﻝﻨﮕﻴ ﺪ‪.‬‬ ‫ﻓﻠ ﺴﻔﻪي اﻧﺘﺨ ﺎب ه ﺸﺘﻲ ﺧﺎﻧ ﻪ از ﻳ ﻚ ﻃ ﺮف ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ ﻋﻠ ﺖ ﺑ ﻮد ﺗ ﺎ در ه ﺸﺘﻲ آ ﺸﻴﻚ زنه ﺎﻳﺶ را ﺑﻜ ﺸﺪ‪ .‬اﺷﺨﺎﺹ ﻲ را آ ﻪ وارد ﻳ ﺎ ﺧ ﺎرج‬ ‫ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬وارﺳﻲ ﻣﻲآﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻼوﻩ ﮔﺎهﻲ هﻢ ﺳﺮ آﻮﭼﻪ ﭼ ﺸﻢ ﭼﺮاﻧ ﻲ ﻣ ﻲآ ﺮد‪ .‬ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺗﺮﺗﻴ ﺐ زﻣ ﺴﺘﺎن ه ﻢ در ﮔﺬاﺷ ﺘﻦ آﺮﺳ ﻲ ﺟﺪاﮔﺎﻧ ﻪاي‬ ‫ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﺹﺮﻓﻪ ﺟﻮﻳﻲ ﻣﻲﺷﺪ و ﺑﺎ ﻣﻨﻘﻠﻲ آﻪ ﻣﻴﺎن ﭘﺎهﺎﻳﺶ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ و دﺳﺘﺶ را ﮔﺮم ﻣﻲآﺮد‪ ،‬از ﻣﺨﺎرج زﻳﺎدي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻣﻲ آﺮد‪.‬‬ ‫ﭘﺴﺮ اوﻝﺶ ﺁﻗﺎ آﻮﭼﻴ ﻚ آ ﻪ ﺳ ﺮ ﭘﻴ ﺮي و ﺑﻌ ﺪ از ه ﺸﺖ دﺧﺘ ﺮ ﭘﻴ ﺪا آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻋﺮﻗﺨ ﻮر و ﺳﻔﻠﻴ ﺴﻲ و ﻗﻤﺎرﺑ ﺎز از ﺁب درﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ اﺳﺘﻨﺎد ﻓﺮﻣﺎﻳﺶ ﺣﻀﺮت اﻣﻴﺮ آﻪ ﺑﭽﻪهﺎﻳﺘﺎن را ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ دوران ﺑﭙﺮواﻧﻴ ﺪ‪ ،‬ﺁﻗ ﺎ آﻮﭼﻴ ﻚ را ﺑ ﻪ ﻓﺮﻧﮕ ﺴﺘﺎن ﻓﺮﺳ ﺘﺎد‪ .‬اﻣ ﺎ ﺁﻗ ﺎ آﻮﭼﻴ ﻚ‬ ‫ذوق و اﺳﺘﻌﺪاد زﻳﺎدي در ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻧﺸﺎن ﻧﺪاد و هﻤﻴﻦ آﻪ ﺑﻪ اﻳﺮان ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ ،‬زﻝﻒهﺎﻳﺶ را ﺑﺮاق ﻣﻲآﺮد‪ ،‬ﻝﺒﺎسهﺎي ﺷﻴﻚ ﻣﻲﭘﻮﺷﻴﺪ‪ ،‬اﺗﻮﻣﺒﻴ ﻞ‬

‫ﻝﻮآﺲ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺣﺎﺟﻲ را ﻣﻲراﻧﺪ و ﺑﺎ ﺳﮓ ﺑﻐﻠﻲ ﻧﮋاد ﭘﻜﻦ در آﺎﻓﻪ‪/‬رﺳﺘﻮرانه ﺎي درﺟ ﻪ اول ﺷ ﻬﺮ ﺁﻣ ﺪ و ﺷ ﺪ ﻣ ﻲآ ﺮد و ﻃﻠﺒﻜﺎره ﺎي‬ ‫ﺟﻔ ﺖ و ﺗ ﺎق ﺧ ﻮد را ﺑ ﻪ ﺳ ﺮ ﭘ ﺪرش ﺣﻮاﻝ ﻪ ﻣ ﻲداد‪ .‬از ﻗ ﻀﺎ ﻳ ﻚ ﺷ ﺐ در ﻋ ﺎﻝﻢ ﻣ ﺴﺘﻲ اﺗﻮﻣﺒﻴ ﻞ را ﺑ ﻪ درﺧ ﺖ زد و ﺷﻜ ﺴﺖ‪ .‬ﭘ ﺪرش ﭘ ﺲ از‬ ‫آﺸﻤﻜﺶ ﻣﻔﺼﻞ او را از ﺧﺎﻧﻪ راﻧﺪ و از ارث ﻣﺤﺮوﻣﺶ آﺮد‪ .‬وﻝﻴﻜﻦ ﺁﻗﺎ آﻮﭼﻴﻚ هﻢ ﻣﺎﻧﻨ ﺪ ﭘ ﺪرش ﭘﻴ ﺸﺎﻧﻲ داﺷ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻋﻠ ﺖ ﺁراﺳ ﺘﮕﻲ ﺳ ﺮ و‬ ‫وﺿﻊ‪ ،‬ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ وﺟﺎهﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﻮﻓﺮ درﺑﺎر ﻣﻔﺘﺨﺮ ﮔﺮدﻳﺪ؛ هﺮﭼﻨﺪ ﻃﺮف ﺗﻮﺟﻪ ﺗﻮﺟﻬﺎت ﻣﺨﺼﻮص ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻋﺎﻝﻴﻪ و اﻧﺪرون واﻗﻊ ﺷﺪ‬ ‫و هﻤﻪ از او ﺣﺴﺎب ﻣﻲﺑﺮدﻧﺪ و راﻩ ﺗﺮﻗﻲ و ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺑﺮاﻳﺶ ﺑﺎز ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ رگ ﻏﻴ ﺮت ﺣ ﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ ﺑﺮﺧ ﻮرد آ ﻪ ﭼ ﺮا ﭘ ﺴﺮ ﺑ ﺰرﮔﺶ ﺑﺎﻳ ﺪ ﭼﻨ ﻴﻦ‬ ‫ﺷﻐﻠﻲ را اﻧﺘﺨﺎب ﺑﻜﻨﺪ! ﺑﻌﺪ هﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﭼﻴﺰهﺎ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﻣﻲﮔﻔﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺑﻪ ﻃﻠﺒﻜﺎرهﺎي ﭘﺴﺮش ﺟﻮاب ﻣﻲداد‪:‬‬ ‫ﻣﻦ اﺳﺘﺸﻬﺎد ﺗﻤﺎم آﺮدﻩام و ﺗﻮي روزﻧﺎﻣﻪهﺎ هﻢ ﭼﺎپ آﺮدﻩام آﻪ دﻳﮕﺮ ﺁﻗﺎ آﻮﭼﻴﻚ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻓﺮﻧﮓ‪ ،‬اﺧﻼﻗﺶ را ﺧﺮاب آﺮدﻩ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎن از دوﺳﺖ ﺑﺪ! ﭘﺴﺮ ﻧﻮح ﺑﺎ ﺑﺪان ﺑﻨﺸﺴﺖ‪ ،‬ﺧﺎﻧﺪان ﻧﺒﻮﺗﺶ ﮔﻢ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻌﻘﻮل ﺑﭽﻪاي ﺑﻮد ﺳﺮي ﺑﻪ راﻩ‪ ،‬ﭘﺎﻳﻲ ﺑﻪ راﻩ‪ ،‬زﻳﺮ ﭘﺎﻳﺶ ﻧﺸ ﺴﺘﻨﺪ‬ ‫و اﻓﺘﺎد ﺗﻮي هﺮزﮔ ﻲ و وﻝﻨﮕ ﺎري‪ .‬او دﻳﮕ ﺮ ﻧﻤ ﻲﺗﻮﻧ ﻪ در ﺧﻮﻧ ﻪي ﻣﻨ ﻮ واز ﺑﻜﻨ ﻪ‪ .‬از اﻳ ﻦ ﺟﻬ ﺖ ﺗﻤ ﺎم اﻣﻴ ﺪ و ﺁرزوي ﺣ ﺎﺟﻲ ﺑ ﻪ ﭘ ﺴﺮ دوﻣ ﺶ‬ ‫آﻴﻮﻣﺮث ﺑﻮد و ﻋﻼﻗﻪي ﻣﺨﺼﻮﺹﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او اﺑﺮاز ﻣﻲداﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺑﻪ هﻤﻪي ﺣﺮفهﺎﻳﻲ آﻪ در روز ﻣﻲزد‪ ،‬ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻧﺒﻮد و از وﻗﺘﻲ آﻪ ﺷﻚ ﺑﻪ ﺳﻜﻴﻨﻪ ﺑﭽﻪي ﺳﻮﮔﻠﻲ ﺧ ﻮد ﭘﻴ ﺪا آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ‬ ‫هﻤﻴﺸﻪ ﺗﻮي هﺸﺘﻲ ﺟﻠﻮش ﻣﻲﭘﻠﻜﻴﺪ‪ ،‬ﻋﻼﻗﻪاش ﺑﻪ ﺑﭽﻪ و اﻳﻦ ﺟﻮر ﭼﻴﺰهﺎ هﻢ ﺳﺴﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻲﮔﻔﺖ‪ :‬ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﻣﺎﺷﺎاﷲ ﺑﺰرگ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﭘ ﺴﺮ اوﻝ ﻢ‬ ‫را ﻝﻮس ﺑﺎر ﺁوردم‪ ،‬ﻧﺘﻴﺠﻪاش را دﻳﺪم‪ .‬واﻧﮕﻬﻲ ﻣﻌﻨﻲ ﻧﺪارﻩ آﻪ ﺑﭽﻪ ﺗﻮي هﺸﺘﻲ ﺑﻴﺎد! اﺷﺨﺎص ﻣﺤﺘﺮم ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﻣﻴﺎﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﭼﻴﺰ ﺑﻮد آﻪ‬ ‫از ﺗﻪ دل اﻳﻤﺎن داﺷﺖ‪ .‬اول ﺑﻪ ﺧﻮردن‪ .‬وﻗﺘﻲ آﻪ ﺹﺤﺒﺖ از ﺧﻮراآﻲ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﻣﻲﺁﻣ ﺪ‪ ،‬ﭼﻬ ﺮﻩاش ﻣ ﻲﺷ ﻜﻔﺖ‪ ،‬ﺁب ده ﻨﺶ را ﻗ ﻮرت ﻣ ﻲداد و‬ ‫ﺣﺪﻗﻪي ﭼﺸﻤﺶ ﮔﺸﺎد ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ ﺧﻮراآﻲهﺎي ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺮﻣﺎ و ﺣﻠﻮ و ﺑﺎﻗﻠﻮا و ﭘﻠﻮهﺎي ﭼﺮب و ﺷﻴﺮﻳﻦ را زﻳﺎد دوﺳﺖ داﺷ ﺖ‪.‬‬ ‫ﺳﺮ ﻏﺬا هﻢ ﺑﺴﻢاﷲ ﻣﻲﮔﻔ ﺖ و ﺁﺳ ﺘﻴﻨﺶ را ﺑ ﺎﻻ ﻣ ﻲزد و ﺑ ﺎ اﻧﮕ ﺸﺖه ﺎي ﺗﭙﻠ ﻲاش آ ﻪ روي ﻧ ﺎﺧﻦه ﺎﻳﺶ را ﺣﻨ ﺎ ﺑ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻝﻘﻤ ﻪ ﻣ ﻲﮔﺮﻓ ﺖ و‬ ‫هﻤﻴﺸﻪ دوﺳﺖ داﺷﺖ آﻪ از ﻻي اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ روﻏﻦ ﺑﭽﻜﺪ‪ .‬هﺮ ﻏﺬاﻳﻲ آﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﻣﺸﻜﻮك ﻣﻲﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻣﻲﮔﻔﺖ‪“ :‬وان ﺿ ﺮرﺗﻨﻲ ﻝﺨ ﺼﻤﻚ ﻋﻠ ﻲ‬ ‫اﺑﻦ اﺑﻴﻄﺎﻝﺐ!” و ﺑﻌﺪ ﻣﻲﺧﻮرد‪ .‬ﭼﺸﻢهﺎﻳﺶ در ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻮردن ﻝﻮچ ﻣﻲﺷﺪ و ﺷﻘﻴﻘﻪهﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻲاﻓﺘﺎد و ﻣﻠ ﭻ‪/‬ﻣﻠ ﻮچ راﻩ ﻣ ﻲاﻧ ﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ‬ ‫ﺁروغ ﻣﻲزد و ﻣﻲﮔﻔﺖ‪“ :‬اﻝﻬﻲ اﻝﺤﻤﺪ ﷲ رب اﻝﻌﺎﻝﻤﻴﻦ!” و ﺑﺎ ﻧﺎﺧﻦ دﻧﺪانهﺎﻳﺶ را ﺧﻼل ﻣﻲآﺮد و ﺗﺎ ﻣ ﺪﺗﻲ ﺑﻌ ﺪ از ﻏ ﺬا از ﺳ ﺮ ﺟ ﺎﻳﺶ ﺗﻜ ﺎن‬ ‫ﻧﻤﻲﺧﻮرد‪ .‬ﺑﻌﺪ هﻢ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺣﻤﺎم و ﻣﺸﺖ و ﻣﺎل را ﺧﻴﻠﻲ دوﺳﺖ داﺷﺖ‪ .‬اﻣﺎ از وﻗﺘﻲ آﻪ ﻧﺮخ ﺣﻤﺎم ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ دﻳﺮ ﺑﻪ دﻳ ﺮ ﺣﻤ ﺎم‬ ‫ﻣﻲرﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن در ﺹﺤﻦ هﺸﺘﻲ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻮي ﻋ ﺮق ﺗﻨ ﺪ ﺗﺮﺷ ﻴﺪﻩي ﺣ ﺎﺟﻲ در ه ﻮا ﭘﺮاآﻨ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬در ﺣﻤ ﺎم ﻳ ﻚ ﻣ ﺸﺖ ﺁب از‬ ‫ﺧﺰﻳﻨﻪ ﻣﻲﺧﻮرد و دهﻨﺶ را ﻣﺴﻮاك ﻣﻲآﺮد‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﻣﻲﺧﻮاﺑﻴﺪ و زﻳﺮ ﻣ ﺸﺖ و ﻣ ﺎل دﻻك از روي آﻴ ﻒ‪ ،‬ﺁﻩ و ﻧﺎﻝ ﻪ ﺳ ﺮ ﻣ ﻲداد و ﺷ ﻜﺮ ﺧ ﺪا را‬ ‫ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬در ﻣﻮرد ﺧﻮاب هﻢ ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻲﻃﺎﻗﺖ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻲ ﺧﻮاﺑﺶ ﻣﻲﺑﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻦ آﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑ ﻪ ه ﻢ ﻣ ﻲرﻓ ﺖ‪ ،‬ﺧ ﺮوﭘﻔﺶ ﺗﻤ ﺎم‬ ‫ﻓﻀﺎي ﺧﺎﻧﻪ را ﭘﺮ ﻣﻲآﺮد؛ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ دوﻳﺴﺖ ﻧﻬﻨﮓ ﻝﺠﻦ ﻏﺮﻏﺮﻩ آﻨﻨﺪ!‬ ‫اﻣﺎ ﺣﺎﺟﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ زن ﺑﻲﻃﺎﻗﺖ ﻣﻲﺷﺪ و ﺑﺎ وﺟﻮدي آﻪ اﻧﺪروﻧﺶ هﻤﻴﺸﻪ ﭘﺮ از ﺹﻴﻐﻪ و ﻋﻘﺪي ﺑﻮد‪ ،‬هﺮ وﻗﺖ زﻧﻲ را ﻣﻲدﻳ ﺪ آ ﻪ‬ ‫ﻃﺮف ﺗﻮﺟﻬﺶ واﻗﻊ ﻣﻲﺷﺪ ـ و ﻋﻤﻮﻣﺎ اﻳﻦ زنهﺎ ﺧﺎﻝ ﻪ ﺷ ﻠﺨﺘﻪ و ﭼ ﺎدر ﻧﻤ ﺎزي ﻣ ﭻ ﭘ ﺎ آﻠﻔ ﺖ و اﺑ ﺮو ﭘﺎﭼ ﻪ ﺑ ﺰي ﺑﻮدﻧ ﺪ ـ ﭼ ﺸﻤﻬﺎﻳﺶ آﻼﭘﻴ ﺴﻪ‬ ‫ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﻧﻔﺴﺶ ﺑﻪ ﺷﻤﺎرﻩ ﻣﻲاﻓﺘﺎد‪ ،‬ﺁب ﺗﻮي دهﺎﻧﺶ ﺟﻤﻊ ﻣﻲﺷﺪ و ﻝﻪ ﻝﻪ ﻣﻲزد و ﺧﻮن ﺗﻮي ﺳﺮش ﻣﻲدوﻳﺪ‪ .‬ﺗﺎ ﭘﺎرﺳ ﺎل ﭼﻴ ﺰي ﻧﻤﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺎﻻ‪ ،‬زن ﻳﻮزﺑﺎﺷﻲ ﺣﺴﻴﻦ ﺳﻘﻂ ﻓﺮوش دم ﭼﻬﺎر ﺳﻮق ﺑﺸﻮد و ﺣﺘﻲ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ آﻪ هﻨﻮز ﺑﺎد ﻓﺘﻖ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺑ ﺎ رﻓﻘ ﺎي ﺟ ﺎن‬ ‫در ﻳﻚ ﻗﺎﻝﺐ و هﻤﺪﻧﺪانهﺎﻳﺶ ﮔﺎهﻲ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﻧﻮ هﻢ ﮔﺮﻳﺰ ﻣﻲزد و ﺧﺎﻧﻪاي را ﻗﺮق ﻣﻲآﺮد‪.‬‬ ‫اﻣﺎ از هﻤﻪ ﻣﻬﻢﺗ ﺮ دﻝﺒ ﺴﺘﮕﻲ ﺣ ﺎﺟﻲ ﺑ ﻪ ﭘ ﻮل ﺑ ﻮد‪ .‬ﭘ ﻮل ﻣﻌ ﺸﻮق و درﻣ ﺎن و ﻣﺎﻳ ﻪي ﻝ ﺬت و وﺣ ﺸﺖ او ﺑ ﻮد و ﻳﮕﺎﻧ ﻪ ﻣﻘ ﺼﻮدش در‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲرﻓﺖ‪ .‬از اﺳﻢ ﭘﻮل‪ ،‬ﺹﺪاي ﭘﻮل‪ ،‬ﺷ ﻤﺎرش ﭘ ﻮل دل ﺣ ﺎﺟﻲ ﻏ ﻨﺞ ﻣ ﻲزد و ﺑ ﻲﺗ ﺎب ﻣ ﻲﺷ ﺪ‪ .‬او ﭘ ﻮل را ﺑ ﺮاي ﭘ ﻮل ﺑ ﻮدﻧﺶ‬ ‫دوﺳﺖ داﺷﺖ و ﻣﻲﭘﺮﺳﺘﻴﺪ و ﺗﻤﺎم وﺳﺎﻳﻞ را ﺑﺮاي ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁوردن ﺁن ﺟﺎﻳﺰ ﻣ ﻲداﻧ ﺴﺖ؛ ﻣﺜ ﻞ اﻳ ﻦ آ ﻪ در ﻋ ﺎﻝﻢ ذر ﻣﻘ ﺪر ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ وﺟ ﻮد‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺮاي اﻧﺪوﺧﺘﻦ و ﭘﺮﺳ ﺘﺶ اﻳ ﻦ وﺳ ﻴﻠﻪي ﻗ ﺮاردادي در ﺟﺎﻣﻌ ﻪ ﻣﺎﻣﻮرﻳ ﺖ دارد و ﻃﺒﻴﻌ ﺖ ﺗﻤ ﺎم اﺑ ﺰار و وﺳ ﺎﻳﻞِ ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ ﺁوردن ﺁن را‬ ‫ﺑﻲدرﻳﻎ در اﺧﺘﻴﺎر ﺣﺎﺟﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻪ و او را در ﻣﺤﻴﻂ ﻣﻨﺎﺳ ﺒﻲ ﺑ ﻪ وﺟ ﻮد ﺁوردﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬از ﺹ ﺒﺢ زود آ ﻪ ﺑﻠﻨ ﺪ ﻣ ﻲﺷ ﺪ‪ ،‬ﺣﺘ ﻲ در ﺧ ﻮاب ه ﻢ ﺗﻤ ﺎم‬ ‫هﻮش و ﺣ ﻮاس ﺣ ﺎﺟﻲ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺟﻠ ﺐ ﻣﻨﻔﻌ ﺖ و دﻓ ﻊ ﺿ ﺮر ﺑ ﻮد و ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ ﻣﻨﺎﺳ ﺒﺖ در ه ﺮ ﮔﻮﻧ ﻪ ﻣﻌﺎﻣﻠ ﻪاي ﺷ ﺮآﺖ ﻣ ﻲآ ﺮد و از اﻳ ﻦ راﻩ‬ ‫ﻣﻴﻠﻴﻮنهﺎ ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﺁورد؛ اﻣﺎ از ﺗﺮس زﻣﺎﻣﺪاران وﻗﺖ و ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﺷﺨﺺ اول ﻣﻤﻠﻜﺖ آﻪ داﺋﻤ ﺎ ﺗﻤﻠﻘ ﺶ را ﻣ ﻲﮔﻔ ﺖ‪ ،‬هﻤﻴ ﺸﻪ ﺑ ﻪ ﺧ ﻮدش‬ ‫ﻗﻴﺎﻓﻪاي ﻣﻔﻠﺲ و ﺑﺪﺑﺨﺖ ﻣﻲداد و ﮔﺪاﺑﺎزي درﻣﻲﺁورد و ﻣﻌﺎﻣﻼت ﺑﺰرگ و ﺧﺮﻳﺪ و ﻓﺮوش را ﺑﻪ اﺳﻢ ﭘﺴﺮ و ﻳﺎ زنهﺎﻳﺶ اﻧﺠ ﺎم ﻣ ﻲداد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ‬ ‫هﻢ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻧﻴﻚ و ﺷﻬﺮﺗﻲ آﻪ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﻴﺪا آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ دﻝﺒﺴﺘﮕﻲ داﺷﺖ؛ زﻳﺮا از اﻳﻦ راﻩ اﺳﺘﻔﺎدﻩهﺎي آﻼﻧﻲ ﻣﻲﺑﺮد‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﻣﻨﺎﻓﻊ را زود ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﻲآﺮد؛ اﻣﺎ اﮔﺮ ﺧﺪاي ﻧﺨﻮاﺳﺘﻪ زﻳﺎﻧﻲ ﻣﺘﻮﺟﻬﺶ ﻣﻲﺷﺪ ـ ﭼﻴﺰي آﻪ آﻤﺘﺮ اﺗﻔﺎق ﻣﻲاﻓﺘﺎد ـ در اﺧﻼق‬ ‫و رﻓﺘﺎرش ﺗﻐﻴﻴﺮ آﻠﻲ روي ﻣﻲداد‪ .‬ﻗﻴﺎﻓﻪي ﺑﻲﮔﻨﺎهﺶ ﻋﻮض ﻣﻲﺷﺪ و ﺁن روي ﺳﮕﺶ ﺑﺎﻻ ﻣﻲﺁﻣﺪ و اﻏﻠﺐ در ﺧﺎﻧ ﻪ ﻋ ﺼﺎي ﺳ ﺮ ﻧﻘ ﺮﻩاياش‬ ‫ﺑﻪ آﺎر ﻣﻲاﻓﺘﺎد‪ .‬ﻳﻜﻲ از ﺧﺎﻧﻪهﺎﻳﺶ را ﻣﺮدم ﻧﺎﺑﺎﺑﻲ اﺟﺎرﻩ آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ دﺳﺖ روي دﺳﺘﺶ ﻣﻲزد و ﻣﻲﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫ﺁﺑﺮوي ﺹﺪ ﺳﺎﻝﻪام ﺑﻪ ﺑﺎد رﻓﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﻮي اﻳﻦ ﻣﻠﻚ اﺳﺘﺨﻮان ﺧﺮد آ ﺮدﻩام‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻧﻤ ﻲﺗ ﻮاﻧﻢ ﺧﻮﻧ ﻪام را ﺑ ﻪ ﻣﻔ ﺖ ه ﻢ اﺟ ﺎرﻩ ﺑ ﺪهﻢ؛ ﭘ ﺲ‬ ‫هﻔﺖ ﺳﺮ ﻋﻴﺎل را آﻲ ﻧﺎن ﻣﻴﺪﻩ؟‬ ‫ﺑﺮاي روز ﻣﺒﺎدا‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﻣﺬهﺐ هﻢ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد؛ اﮔﺮ ﭼﻪ ﺧﻮدش ﻣ ﻲﮔﻔ ﺖ‪“ :‬آ ﻲ از ﺁن دﻧﻴ ﺎ ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻪ؟ اﮔ ﺮ راﺳ ﺖ ﺑﺎﺷ ﻪ!” و ﻣﺜ ﻞ‬ ‫ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺳﻴﺎﺳﻲاش ﺑﻪ ﺁن دﻧﻴﺎ هﻢ اﻋﺘﻘﺎد ﻣﺤﻜﻤﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﭘﻮل ﻧﻤﻲﺷﺪ ﺣﺞ و ﻧﻤﺎز و روزﻩ را ﺧﺮﻳﺪ؟ ﭘﺲ ه ﺮ آ ﺲ ﭘ ﻮل داﺷ ﺖ‪ ،‬دو دﻧﻴ ﺎ‬ ‫را داﺷﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺬهﺐ را ﺑﺮاي دﻳﮕﺮان ﻻزم ﻣﻲداﻧﺴﺖ و در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﻘﻴﻪ ﻣﻲآﺮد و ﺑﻪ ﻇﻮاهﺮ ﻣﻲﭘﺮداﺧﺖ‪ .‬ﺑﻪ هﻤ ﻴﻦ ﻋﻠ ﺖ ه ﻢ در ﻣ ﺎﻩ ﻣﺤ ﺮم‬ ‫ﺗﻮي ﺗﻜﻴﻪهﺎ و ﺣﺴﻴﻨﻴﻪهﺎ و ﻣﺠﺎﻝﺲ روﺿﻪﺧﻮاﻧﻲ در ﺹ ﺪر ﻣﺠﻠ ﺲ ﺟ ﺎ ﻣ ﻲﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﻧ ﺬر آﻴ ﻮﻣﺮث را ه ﻢ ﺳ ﻘﺎﻳﻲ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺧ ﺮج زﻳ ﺎدي‬ ‫ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و در دهﻪي ﻋﺎﺷﻮرا او را ﺑﺎ ﻝﺒﺎس ﺳﻴﺎهﻲ آﻪ ﺑﺮاﻳﺶ آﻮﺗﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬و آﺸﻜﻮل و ﭘﻴﺶﺑﻨﺪ ﺳﻔﻴﺪ‪ ،‬ﺗﻮي ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻣﻲﻓﺮﺳﺘﺎد آ ﻪ ﺑ ﻪ‬ ‫راﻳﮕﺎن ﺁب ﺑﻪ ﻝﺐهﺎي ﺗﺸﻨﻪ ﺑﺮﺳ ﺎﻧﺪ‪ .‬ه ﺮ وﻗ ﺖ ه ﻢ ﮔ ﺬارش ﺑ ﻪ ﻣ ﺴﺠﺪ ﻣ ﻲاﻓﺘ ﺎد‪ ،‬دﺳ ﺖ وﺿ ﻮﻳﻲ ﻣ ﻲﮔﺮﻓ ﺖ و ﻳ ﻚ ﻧﻤ ﺎز ﻣﺤ ﺾ رﺿ ﺎي ﺧ ﺪا‬ ‫ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺳﺎﻝﻲ ﻳﻜﺒﺎر هﻢ ﭘﻮل ﺧﻤﺲ و زآﺎﺗﺶ را ﺑﻪ دﻗﺖ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﺮد و ﻳﻚ ﭼﻚ ﭼﻨﺪ ﺹﺪ ﺗﻮﻣﺎﻧﻲ ﻣﻲﻧﻮﺷﺖ و داﺧﻞ ﭘﻴﺖ ﺧﺮﻣﺎ ـ آﻪ از‬

‫اﻣﻼك ﺟﻨﻮﺑﺶ ﻣﻲﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ ـ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺁن وﻗﺖ ﺣﺠ ﻪاﻝ ﺸﺮﻳﻌﻪ را اﺣ ﻀﺎر ﻣ ﻲآ ﺮد و اﻳ ﻦ ﭼ ﻚ و ﺧﺮﻣ ﺎ را از ﺑﺎﺑ ﺖ ﺧﻤ ﺲ و زآ ﺎت ﺑ ﻪ او‬ ‫ﻣﻲداد‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﻔﺮوﺷﺪ و ﻳﺎ ﻋﻴﻦ ﺧﺮﻣﺎ را ﺑﻪ ﻓﻘﺮاء ﺑﺪهﺪ! ﺑﻌﺪ در هﻤﺎن ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻣﻲﺁورد آﻪ‪“ :‬ﻣﻦ ﻋﻴﺎﻝﻮارم‪ .‬ﺑﭽﻪهﺎ دﻳﺪﻧ ﺪ و دﻝ ﺸﺎن ﺧﻮاﺳ ﺘﻪ‪.‬‬ ‫ﺗﻮي ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ!” و ﺧﺮﻣﺎ را ﻓﻲاﻝﻤﺠﻠﺲ ﺑ ﻪ ﻧ ﺮخ روز ﺣ ﺴﺎب ﻣ ﻲآ ﺮد و ﭘ ﻮﻝﺶ را آ ﻪ ﻋﻤﻮﻣ ﺎ از دﻩ ﺗﻮﻣ ﺎن زﻳ ﺎدﺗﺮ ﻧﻤ ﻲﺷ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﻪ‬ ‫ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ ﻣﻲﭘﺮداﺧﺖ و ﺑﻌﺪ ﭼﻚ ﺧﻮد را در ﻣﻲﺁورد و ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻲآﺮد‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ دﻝﺶ ﺧﻮش ﺑﻮد آﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ وﺳﻴﻠﻪ ﺧﻤﺲ و زآﺎﺗﺶ را دادﻩ اﺳﺖ؛ ﮔﻴﺮم ﻋﻮض اﻳﻦ آﻪ ﺧﺮﻣﺎ در ﺑﺎزار ﺧﺮﻳ ﺪ و ﻓ ﺮوش ﺑ ﺸﻮد‬ ‫و ﭼﻚ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﺎﺷﻨﺎﺳﻲ ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ‪ ،‬ﺧﻮدش ﺁن را ﺧﺮﻳﺪﻩ و در ﺿﻤﻦ اداي ﻓﺮﻳﻀﻪ هﻢ آﺮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﺷﺮاب هﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﻋﻼﻗﻤﻨ ﺪ ﺑ ﻮد و در‬ ‫ﻣﺠﺎﻝﺲ ﻣﻬﻤﺎﻧﻲ ﺑﻲرﻳﺎ ﻣﻲﻧﻮﺷﻴﺪ‪ .‬هﺮ وﻗﺖ هﻢ ﺑﺮاﻳﺶ ﺳﻮﻏﺎت ﻣﻲﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ‪ ،‬ﺁن را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان “دوا” ﺗﻮي ﻗﻮري ﻣﻲرﻳﺨﺖ و ﻣ ﻲﺧ ﻮرد؛ اﻣ ﺎ‬ ‫ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮد آﻪ ﭘﻮل ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺶ ﺑﺪهﺪ‪ .‬ﻗﻤﺎر هﻢ ﻣﻲآﺮد‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﭘﺎﺳﻮر و ﺗﺨﺘﻪﻧﺮد‪ ،‬ﺁن ه ﻢ وﻗﺘ ﻲ آ ﻪ ﻣﻄﻤ ﺌﻦ ﺑ ﻮد آ ﻪ از ﺣﺮﻳ ﻒ ﺧﻮاه ﺪ ﺑ ﺮد‪ .‬ﻣ ﺎﻩ‬ ‫رﻣﻀﺎن ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪي آﺴﺎﻝﺖ روزﻩ را ﻣﻲﺧﻮرد‪ ،‬اﻣﺎ ﺟﻠﻮ ﻣﺮدم ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺖ و اﺳﺘﻐﻔﺎر ﻣﻲﻓﺮﺳﺘﺎد و در ﻣﻨﺎﻗﺐ روزﻩ ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ ﻣ ﻲآ ﺮد‪.‬‬ ‫هﺮ وﻗﺖ آﻪ ﺧﻮاب ﺑﻮد و ﻳﺎ ﺑﺎ زنهﺎﻳﺶ آﺸﻤﻜﺶ داﺷﺖ و اﺣﻴﺎﻧﺎ آﺴﻲ ﺑﻪ دﻳﺪﻧﺶ ﻣﻲﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻣﺮاد ﻋﺎدت آﺮدﻩ ﺑﻮد آﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪“ :‬ﺁﻗﺎ ﺳ ﺮ ﻧﻤ ﺎزﻩ!”‬ ‫ﻳﺎ “ﺁﻗﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ رﻓﺘﻪ!”‬ ‫از ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺒﻲاي آﻪ ﺣﺎﺟﻲ داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺧﻮدﻧﻤﺎﻳﻲ در ﺳﻴﺎﺳﺖ و آﺎرهﺎي ﻝﻮچ دﺧﺎﻝﺖ ﻣﻲآﺮد‪ .‬از ﺟﺎﺳﻮﺳ ﻲ ه ﻢ روﺑﺮﮔ ﺮدان ﻧﺒ ﻮد‬ ‫و ﺑﻪ اﻳﻦ وﺳﻴﻠﻪ ﻣﺤﺮم ﺑﺴﻴﺎري از اﺳﺮار ﻣﮕﻮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮاي اﻳﻦ آﻪ در هﻤﻪ ﺟﺎ ﻧﻔﻮذ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﻮد را ﺑﻬﺘﺮ ﻧﮕﻬﺪارد‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫اﻗﺮار آﺮد آﻪ از اﻳﻦ راﻩ ﻣﻨﺎﻓﻊ هﻨﮕﻔﺘﻲ ﻋﺎﻳﺪش ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺳﻴﺎﺳﺖ را ﻳﻚ ﺟﻮر ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲآﺮد و ﺧﻮدش را ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪار‬ ‫دوران ﻣﻲداﻧﺴﺖ‪ .‬از ﺑﺲ آﻪ در هﻤﻪ ﺟﺎ ﺟﺎﻳﺶ ﺑﻮد‪ ،‬و هﻤﻴﺸﻪ ﺟﻠﻮ ﻣﻲاﻓﺘﺎد و ﺣﺎﻝﺖ ﺑﺰرﮔﻤﻨ ﺸﻲ ﺑ ﻪ ﺧ ﻮد ﻣ ﻲﮔﺮﻓ ﺖ و ﺗ ﻮي ﺣ ﺮف دﻳﮕ ﺮان‬ ‫ﻣﻲدوﻳﺪ‪ ،‬ﻳﻚ ﻧﻮع ﺟﺴﺎرت ﺟﺒﻠﻲ ﭘﻴﺪا آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺮﻓﺶ آﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﺗﻮي ﭼﺸﻢ ﻃ ﺮف ﺗ ﺎﺙﻴﺮ ﺣ ﺮف ﺧ ﻮد را ﺟ ﺴﺘﺠﻮ ﻣ ﻲآ ﺮد‪ .‬ﺑ ﺮاي اﻳ ﻦ‬ ‫آﺎر اﺳﺘﻌﺪادي ﺧﺪادادي هﻢ داﺷﺖ؛ زﻳﺮا ﺣﺮاف‪ ،‬ﺳﺮزﺑﺎندار‪ ،‬ﭘﺮرو و ﻧﺨﻮد هﺮ ﺁش ﺑﻮد و ﺑﻪ زﺑﺎن ه ﺮ آ ﺲ ﻣ ﻲﺗﻮاﻧ ﺴﺖ ﺹ ﺤﺒﺖ ﺑﻜﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ‬ ‫ﺣﺮف دﻳﮕﺮان ﺑﻪ دﻗﺖ ﮔﻮش ﻣﻲداد و ﺹﻮرت ﺣﻖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬اﻇﻬﺎر هﻤﺪردي ﻣﻲآﺮد و وﻋ ﺪﻩي آﻤ ﻚ و ﺗﻮﺹ ﻴﻪ ﻣ ﻲداد؛‬ ‫اﻣﺎ ﻋﻤﻼ آﺎري اﻧﺠﺎم ﻧﻤﻲداد؛ ﻣﮕﺮ اﻳﻦآﻪ ﺳﻮدي در ﺁن ﺑﺎﺷﺪ و ﻳﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺮاي روز ﻣﺒﺎدا دﻝﻲ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﻴﺎورد‪ .‬هﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﺎ ﺳﻼم و‬ ‫ﺹﻠﻮات وارد ﻣﻲﺷﺪ؛ در ﻣﻄﺐ دآﺘﺮ‪ ،‬در اﺗﺎق وزﻳﺮ‪ ،‬ﺳ ﺮ ﺣﻤ ﺎم و ﺣﺘ ﻲ در ﺷ ﻬﺮﻧﻮ و در هﻤ ﻪي ﺟﺎه ﺎﻳﻲ آ ﻪ ﺑ ﺴﻴﺎري از ﻣ ﺮدم در اﻧﺘﻈ ﺎر‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎ ﻋﺰت و اﺣﺘﺮام و ﺑﺪون آﻢﺗﺮﻳﻦ ﻣ ﺎﻧﻌﻲ وارد ﻣ ﻲﺷ ﺪ و آ ﺎرش را اﻧﺠ ﺎم ﻣ ﻲداد‪ .‬ﺣﺘ ﻲ ﮔ ﺎهﻲ در ﺹ ﺤﺒﺖ ﺑ ﺎ اﺷ ﺨﺎص ﻣﻬ ﻢ‪،‬‬ ‫آﻠﻔﺖ هﻢ ﺑﺎرﺷﺎن ﻣﻲآﺮد و ﺣﺮفهﺎي ﮔﻨﺪﻩ ﮔﻨﺪﻩ ﺑﺮﺧﻼف ﻣﺼﺎﻝﺢ ﻋﺎﻝﻴﻪي آ ﺸﻮر از ده ﻨﺶ ﻣ ﻲﭘﺮﻳ ﺪ؛ وﻝ ﻴﻜﻦ از اﺣﺘﺮاﻣ ﻲ آ ﻪ ﺑ ﺮاﻳﺶ ﻗﺎﺋ ﻞ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ و اﻃﻤﻴﻨﺎﻧﻲ آﻪ ﺑﻪ او داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺮﻓﺶ را ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﻣﻲﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ هﻤﻪ از او ﺣﺴﺎب ﻣﻲﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻏﻠﺐ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺧﻨ ﺪﻩي ﮔ ﺴﺘﺎﺧﺎﻧﻪاي‬ ‫از ﺗﻪ دل ﻣﻲآﺮد آﻪ در اﻳﻦ اواﺧﺮ ﺑﺎد در ﺑﻴﻀﻪاش ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺖ و دردش ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫هﺮ ﭼﻨﺪ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ ورد زﺑ ﺎﻧﺶ ﺑ ﻮد آ ﻪ‪“ :‬ﻣ ﻦ از آ ﺴﻲ ﺧ ﻮردﻩ‪/‬ﺑ ﺮدﻩ ﻧ ﺪارم” ؛ اﻣ ﺎ ﺷ ﻬﺮت داﺷ ﺖ آ ﻪ ﺟﺎﺳ ﻮس ﺷ ﻬﺮﺑﺎﻧﻲ اﺳ ﺖ و‬ ‫ﺗﺎآﻨﻮن ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻧﻔﺮ ﺑﻲﮔﻨﺎﻩ را ﺑﻪ ﺟﺮم ﺟﻌﻞ اآﺎذﻳﺐ ﺑﻪ زﻧﺪان اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺘﻲ رﺋﻴﺲ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻲ از او ﺣﺴﺎب ﻣﻲﺑﺮد‪ ،‬ﭼ ﻮن ﺑ ﻮ ﺑ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ‬ ‫ﺑﺎ “ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻣﻬﻢ ﺧﺎرﺟﻲ” دﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻴﺰي آﻪ ﻏﺮﻳﺐ ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ هﻤﻴﺸﻪ اﻋﻀﺎي آﺎﺑﻴﻨﻪي ﺟﺪﻳ ﺪ را ﻗ ﺒﻼ ﻣ ﻲداﻧ ﺴﺖ و در ﺑ ﺎزار‪،‬‬ ‫ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﻲ و ﺣﺘﻲ ﺷﺮط ﺑﻨﺪي هﻢ ﻣﻲآﺮد و هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺁﺳﺎﻳﻲ ﺣﺪس او درﺳﺖ درﻣﻲﺁﻣﺪ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ هﻤﺎن ﻗﺪر از ﺑﻠﺸﻮﻳﻢ ﺑﻲاﻃ ﻼع ﺑ ﻮد آ ﻪ از ﻓﺎﺷﻴ ﺴﻢ؛ اﻣ ﺎ ﮔﻤ ﺎن ﻣ ﻲ آ ﺮد آ ﻪ اﮔ ﺮ روزي ﭘ ﺎي روسه ﺎ ﺑ ﻪ ﺗﻬ ﺮان ﺑﺮﺳ ﺪ‪،‬‬ ‫ﻞ دار ﺧﻮاه ﺪ رﻓ ﺖ‪ ،‬و‬ ‫ﺑﻲدرﻧﮓ اﻣﻼك و داراﻳﻲ او را ﻏﺼﺐ ﻣﻲآﻨﻨﺪ و زن و ﺑﭽﻪاش را ﺑ ﻪ ﭼﻬ ﺎر ﻣ ﻴﺦ ﻣ ﻲآ ﺸﻨﺪ و آﻠ ﻪي او و اﻣﺜ ﺎﻝﺶ ﮔ ِ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﺧﻮدش ﺣﺪس ﻣﻲزد آﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺟﻨﮓ ﺑﻴﻦاﻝﻤﻠﻠﻲ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺷﺪﻩ آﻪ روسهﺎ ﻃﻤﻊ ﺑﻪ داراﻳﻲ او آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ؛ در ﺹﻮرﺗﻲ آﻪ ﺁﻝﻤﺎﻧﻲهﺎ‬ ‫ﺑﻪ آﻤﻚ او ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺮاي ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ اﻓﻜﺎر و ﻣﻘﺎﺹﺪ و ﻧﻘﺸﻪهﺎي او ﻣﻲﺟﻨﮕﻴﺪﻧ ﺪ‪ .‬ه ﺮ ﺷ ﺐ ﺑﺮﻧﺎﻣ ﻪي ﻓﺎرﺳ ﻲ رادﻳ ﻮ ﺑ ﺮﻝﻦ را ﺑ ﻪ دﻗ ﺖ‬ ‫ﮔﻮش ﻣﻲداد و ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖهﺎي ﺁﻝﻤﺎن‪ ،‬ﻗﻨﺪ ﺗﻮي دﻝﺶ ﺁب ﻣﻲﺷﺪ و آﻠﻤﺎت ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ را وﺣﻲ ﻣﻨ ﺰل ﻣ ﻲداﻧ ﺴﺖ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ ﻣﻮﺳ ﻴﻘﻲ ﻋﺮﺑ ﻲ را‬ ‫ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﻧﻌﺮﻩهﺎﻳﻲ آﻪ ﻣﺜﻞ ﺹﺪاي ﺷﺘﺮ ﻓﺤﻞ از ﺗﻮي رادﻳﻮ درﻣﻲﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻝﺬت ﮔﻮش ﻣ ﻲداد و در ﻋ ﺎﻝﻢ ﺧﻠ ﺴﻪ ﻣ ﻲاﻓﺘ ﺎد‪ .‬اﻣ ﺎ ﻇ ﺎهﺮا ﺑ ﻪ‬ ‫هﻤﻪ رﻧﮓ درﻣﻲﺁﻣﺪ و ﺣﺮفهﺎي ﺿﺪ و ﻧﻘﻴﺾ ﻣﻲزد‪ .‬ﺑﺮاي اﻳﻦ آﻪ ﺑﻪ ﻗ ﻮل ﺧ ﻮدش‪“ :‬از ﻧ ﺎن ﺧ ﻮردن ﻧﻴﻔﺘ ﺪ‪ ”.‬ﭼ ﻮن ﺣ ﺎﺟﻲ ﻣﻌﺘﻘ ﺪ ﺑ ﻮد آ ﻪ‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻘﻠﺐ‪ ،‬دروغ‪ ،‬ﺗﺰوﻳﺮ‪ ،‬ﭘﺸﺖ هﻢ اﻧﺪازي و آﻼﻩﺑﺮداري؛ زﻳ ﺮا ﺟﺎﻣﻌ ﻪي او روي اﻳ ﻦ اﺹ ﻮل درﺳ ﺖ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و ه ﺮ آ ﺲ ﺑﻬﺘ ﺮ‬ ‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ آﻼﻩ ﺑﮕﺬارد و ﺳﻤﺒﻞ آﺎري آﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮ ﮔﻠﻴﻢ ﺧﻮد را از ﺁب ﺑﻴﺮون ﻣﻲآﺸﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﺣ ﺎﺟﻲ وﺟ ﻮد ﺧ ﻮدش را ﻣﺜ ﻞ وﺟ ﻮد دﻳﮕ ﺮان ﮔﻨ ﺎﻩآ ﺎر ﺗ ﺼﻮر ﻣ ﻲآ ﺮد و ﺑ ﺮاي ﺗﺒﺮﺋ ﻪي ﺧ ﻮدش از ه ﻴﭻ دﺳﻴ ﺴﻪ و ﺳ ﺎﻝﻮس و‬ ‫ﺣﻘﻪﺑﺎزياي روﮔﺮدان ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻣﻲاﻧﺪﻳﺸﻴﺪ آﻪ زﺑﺎن ﻳﻚ ﺗﻜﻪ ﮔﻮﺷﺖ اﺳﺖ آﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﺁن را ﺑﻪ هﺮ ﺳﻮ ﮔﺮداﻧﺪ و از اﻳﻦ رو آﺎرﭼﺎق آﻨﻲ‪ ،‬ﭘﺸﺖ‬ ‫هﻢ اﻧﺪازي‪ ،‬ﺟﺎﺳﻮﺳﻲ‪ ،‬ﭼﺎﭘﻠﻮﺳﻲ و ﻋﻮامﻓﺮﻳﺒﻲ ﺟﺰو ﻏﺮﻳﺰﻩي او ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬زﻣﺎﻧ ﻪ اﻳ ﻦ را ﻣ ﻲﭘ ﺴﻨﺪﻳﺪ و او ه ﻢ از ﻣﺮدﻣ ﺎن ﺑﺮﺟ ﺴﺘﻪي زﻣ ﺎن‬ ‫ﺧﻮد ﺑﻮد و ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺖ در اﻳﻦ ﺑﺎزار آﻼﻩ ﺑﺮداري دﻧﻴﺎ‪ ،‬آﻼﻩ ﺳﺮش رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ! از وﻗﺘﻲ آﻪ از ﭘﺴﺮ اوﻝﺶ ﺳﺮ ﺧﻮرد‪ ،‬ﭘﻨ ﺪ و اﻧ ﺪرزهﺎﻳﻲ را‬ ‫آﻪ در دورﻩي زﻧﺪﮔﻲاش ﺑﻪ ﻣﺤﻚ ﺁزﻣﺎﻳﺶ زدﻩ ﺑﻮد و ﺷﺎﻳﺪ ﻋﺼﺎرﻩاي از آﺘﺎب ﻣﻮهﻮم اﺧﻼﻗﻲاي ﺑ ﻮد آ ﻪ وﻋ ﺪﻩي ﺗ ﺎﻝﻴﻔﺶ را ﻣ ﻲداد و ﺗﻤ ﺎم‬ ‫ﻓﻠ ﺴﻔﻪي ﺣ ﺎﺟﻲ در ﺁن ﺧﻼﺹ ﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺧ ﻮرد آﻴ ﻮﻣﺮث ﻣ ﻲداد و ﻣ ﻲﮔﻔ ﺖ‪“ :‬ﺗ ﻮي دﻧﻴ ﺎ دو ﻃﺒﻘ ﻪ ﻣ ﺮدم ه ﺴﺘﻨﺪ؛ ﺑﭽ ﺎپ و ﭼﺎﭘﻴ ﺪﻩ؛ اﮔ ﺮ‬ ‫ﻧﻤﻲﺧﻮاهﻲ ﺟﺰو ﭼﺎﭘﻴﺪﻩهﺎ ﺑﺎﺷﻲ‪ ،‬ﺳﻌﻲ آﻪ دﻳﮕﺮان را ﺑﭽﺎﭘﻲ! ﺳﻮاد زﻳﺎدي ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺁدم را دﻳﻮاﻧﻪ ﻣﻲآﻨﻪ و از زﻧﺪﮔﻲ ﻋﻘ ﺐ ﻣ ﻲاﻧ ﺪازﻩ!‬ ‫ﻓﻘﻂ ﺳﺮ درس ﺣﺴﺎب و ﺳﻴﺎق دﻗﺖ ﺑﻜﻦ! ﭼﻬﺎر ﻋﻤ ﻞ اﺹ ﻠﻲ را آ ﻪ ﻳ ﺎد ﮔﺮﻓﺘ ﻲ‪ ،‬آ ﺎﻓﻲ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﺑﺘ ﻮاﻧﻲ ﺣ ﺴﺎب و ﭘ ﻮل را ﻧﮕﻬ ﺪاري و آ ﻼﻩ‬ ‫ﺳﺮت ﻧﺮﻩ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪي؟ ﺣﺴﺎب ﻣﻬﻤﻪ! ﺑﺎﻳﺪ آﺎﺳﺒﻲ ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮي‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﺮدم ﻃﺮف ﺑﺸﻲ‪ ،‬از ﻣﻦ ﻣﻲﺷﻨﻮي ﺑﺮو ﺑﻨﺪ آﻔﺶ ﺗﻮ ﺳﻴﻨﻲ ﺑﮕﺬار و ﺑﻔﺮوش‪،‬‬ ‫ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺗﺎ ﺑﺮي آﺘﺎب ﺟﺎﻣﻊ ﻋﺒﺎﺳﻲ را ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮي! ﺳﻌﻲ آﻦ ﭘﺮرو ﺑﺎﺷ ﻲ‪ ،‬ﻧﮕ ﺬار ﻓﺮاﻣ ﻮش ﺑ ﺸﻲ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﻣ ﻲﺗ ﻮاﻧﻲ ﻋ ﺮض اﻧ ﺪام ﺑﻜ ﻦ‪ ،‬ﺣ ﻖ‬ ‫ﺧﻮدت را ﺑﮕﻴﺮ! از ﻓﺤﺶ و ﺗﺤﻘﻴﺮ و ردﻩ ﻧﺘﺮس! ﺣﺮف ﺗﻮي هﻮا ﭘﺨﺶ ﻣﻴﺸﻪ‪ ،‬هﺮ وﻗﺖ از اﻳﻦ در ﺑﻴﺮوﻧ ﺖ اﻧﺪاﺧﺘﻨ ﺪ‪ ،‬از در دﻳﮕ ﺮ ﺑ ﺎ ﻝﺒﺨﻨ ﺪ‬ ‫وارد ﺑﺸﻮ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪي؟ ﭘﺮرو‪ ،‬وﻗﻴﺢ و ﺑﻲﺳﻮاد؛ ﭼﻮن ﮔﺎهﻲ هﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻈﺎهﺮ ﺑﻪ ﺣﻤﺎﻗﺖ آﺮد‪ ،‬ﺗﺎ آﺎر ﺑﻬﺘﺮ درﺳﺖ ﺑﺸﻪ!‬

‫ج اﻳﻦ ﺟﻮر ﺁدمهﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮد روز ﺷﺪ‪ .‬اﻋﺘﻘﺎد و ﻣﺬهﺐ و اﺧﻼق و اﻳﻦ ﺣﺮفهﺎ دآﺎﻧﺪاري اﺳﺖ؛ اﻣﺎ ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻣﺎ اﻣﺮوز ﻣﺤﺘﺎ ِ‬ ‫ﺗﻘﻴﻪ آﺮد‪ ،‬ﭼﻮن در ﻧﻈﺮ ﻋﻮام ﻣﻬﻤﻪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺮدم اﻋﺘﻘﺎد ﻻزﻣﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑ ﻪ ﺁنه ﺎ ﭘ ﻮزﻩﺑﻨ ﺪ زد؛ وﮔﺮﻧ ﻪ اﺟﺘﻤ ﺎع ﻳ ﻚ ﻻﻧ ﻪي اﻓﻌ ﻲ اﺳ ﺖ‪ .‬ه ﺮ آﺠ ﺎ‬ ‫دﺳﺖ ﺑﮕﺬاري‪ ،‬ﻣﻴﮕﺰﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮدم‪ ،‬ﻣﻄﻴﻊ و ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ ﻗﻀﺎ و ﻗﺪر ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﺑ ﺎ اﻃﻤﻴﻨ ﺎن ﺑ ﺸﻪ از ﮔ ﺮدﻩي ﺁنه ﺎ آ ﺎر آ ﺸﻴﺪ! ﭼﻴ ﺰي آ ﻪ ﻣﻬﻤ ﻪ‪،‬‬ ‫ﻃﺮز ﻏﺬاﺧﻮردن‪ ،‬ﺳﻼم و ﺗﻌﺎرف‪ ،‬ﻣﻌﺎﺷﺮت‪ ،‬ﻻس زدن ﺑﺎ زن ﻣﺮدم‪ ،‬رﻗﺼﻴﺪن‪ ،‬ﺧﻨﺪﻩهﺎي ﺗﻮ دل ﺑﺮو و ﻣﺨ ﺼﻮﺹﺎ ﭘﺮروﻳ ﻲ را ﻳ ﺎد ﺑﮕﻴ ﺮ!‬ ‫دورﻩي ﻣﺎ اﻳﻦ ﺟﻮر ﭼﻴﺰهﺎ ﺑﺎب ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻧﺎن را ﺑﻪ ﻧﺮخ روز ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮرد! ﺳﻌﻲ آﻦ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻋﺎﻝﻴﻪ ﻣﺮﺑ ﻮط ﺑ ﺸﻲ‪ ،‬ﺑ ﺎ ه ﺮ آ ﺲ و ه ﺮ ﻋﻘﻴ ﺪﻩاي‬ ‫ﻣﻮاﻓﻖ ﺑﺎﺷﻲ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺘﻮاﻧﻲ ﻗﺎﭘﺸﺎن را ﺑﺪزدي! ﻣﻦ ﻣﻲﺧﻮام آﻪ ﺗﻮ ﻣﺮد زﻧ ﺪﮔﻲ ﺑ ﺎر ﺑﻴ ﺎﻳﻲ و ﻣﺤﺘ ﺎج ﺧﻠ ﻖ ﻧ ﺸﻲ‪ .‬آﺘ ﺎب و درس و اﻳ ﻦه ﺎ دو‬ ‫ﭘﻮل ﻧﻤﻲارزﻩ! ﺧﻴﺎل آﻦ ﺗﻮ ﺳ ِﺮ ﮔﺮدﻧﻪ داري زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲآﻨﻲ! اﮔﺮ ﻏﻔﻠﺖ آﺮدي‪ ،‬ﺗﻮ را ﻣﻲﭼﺎﭘﻨﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ اﺹﻄﻼح ﺧﺎرﺟﻲ‪ ،‬ﭼﻨﺪ آﻠﻤ ﻪي‬ ‫ﻗﻠﻨﺒﻪ ﻳ ﺎد ﺑﮕﻴ ﺮ‪ ،‬هﻤ ﻴﻦ ﺑ ﺴﻪ! ﺁﺳ ﻮدﻩ ﺑ ﺎش! ﻣ ﻦ هﻤ ﻪي اﻳ ﻦ وزراء و وآ ﻼء را درس ﻣﻴ ﺪم‪ .‬ﭼﻴ ﺰي آ ﻪ ﻣﻬﻤ ﻪ اﻳﻨ ﻪ آ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ ﻧ ﺸﺎن داد آ ﻪ دزد‬ ‫زﻳﺮدﺳﺘﻲ هﺴﺘﻲ آﻪ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻲ ﻣﭽﺖ واز ﻧﻤﻲﺷﻪ و ﺟﺰو ﺟﺮﮔﻪي ﺁنهﺎﻳﻲ و ﺳﺎزش ﻣﻲآﻨ ﻲ! ﺑﺎﻳ ﺪ اﻃﻤﻴﻨ ﺎن ﺁنه ﺎ را ﺟﻠ ﺐ آﻨ ﻲ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﺗ ﻮ را از‬ ‫ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺪاﻧﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﺗﻮي ﺳﺮ ﮔﺮدﻧﻪ دارﻳﻢ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲآﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫اﻣﺎ ﻋﻤﺪﻩي ﻣﻄﻠﺐ ﭘﻮﻝﻪ‪ .‬اﮔﺮ ﺗﻮي دﻧﻴﺎ ﭘﻮل داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ‪ ،‬اﻓﺘﺨﺎر‪ ،‬اﻋﺘﺒﺎر‪ ،‬ﺷﺮف‪ ،‬ﻧﺎﻣﻮس و هﻤﻪ ﭼﻴﺰ داري‪ .‬ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻲﺟﻬﺖ ﻣﻴﺸﻲ‪،‬‬ ‫ﻣﻴﻬﻦ ﭘﺮﺳﺖ و ﺑﺎهﻮش هﺴﺘﻲ‪ ،‬ﺗﻤﻠﻘﺖ را ﻣﻴﮕﻨﺪ و هﻤﻪ آﺎر هﻢ ﺑﺮاﻳﺖ ﻣﻲآﻨﻨﺪ‪ .‬ﭘﻮل ﺳﺘﺎر اﻝﻌﻴﻮﺑﻪ!‬ ‫اﮔﺮ ﭘﻮل دزدي ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﻲ ﺣﻼﻝﺶ ﺑﻜﻨﻲ و از ﺷﻴﺮ ﻣﺎدر ﺣﻼلﺗﺮ ﻣﻴﺸﻪ‪ .‬ﺑﺮاي ﺁن دﻧﻴﺎ ه ﻢ ﻧﻤ ﺎز و روزﻩ و ﺣ ﺞ را ﻣﻴ ﺸﻪ ﺧﺮﻳ ﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ دﻧﻴﺎ و ﺁن دﻧﻴﺎ را هﻢ داري‪ .‬ﺣﺘﻲ ﭘﻮﻝﺖ آﻪ زﻳﺎد ﺷﺪ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ اﺟﺎزﻩ داري ﺑﺮي ﺧﺎﻧ ﻪي ﺧ ﺪا را ه ﻢ زﻳ ﺎرت ﺑﻜﻨ ﻲ! هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ ﺟﺎﺗ ﻪ و هﻤ ﻪ‬ ‫ازت ﺣﺴﺎب ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ و ﺳﺮ ﺳﺒﻴﻞ ﺷﺎﻩ هﻢ ﻧﻘﺎرﻩ ﻣﻲزﻧﻲ‪ .‬آﺴﻲ آ ﻪ ﭘ ﻮل داﺷ ﺖ‪ ،‬هﻤ ﻪي اﻳ ﻦه ﺎ را دارﻩ و آ ﺴﻲ آ ﻪ ﭘ ﻮل ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ ،‬هﻴﭽﻜ ﺪام را‬ ‫ﻧﺪارﻩ! ﮔﻮﺷﺖ را واز آﻦ! ﭘﻮل ﭘﻴﺪا آﺮدن ﺁﺳﺎﻧﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﭘ ﻮل ﻧﮕﻬﺪاﺷ ﺘﻦ ﺳ ﺨﺘﻪ! ﺑﺎﻳ ﺪ راﻩ ﭘ ﻮل ﺟﻤ ﻊ آ ﺮدن را ﻳ ﺎد ﺑﮕﻴ ﺮي! ﻣ ﻦ ﻣﻮه ﺎم را ﺗ ﻮي‬ ‫ﺁﺳﻴﺎب ﺳﻔﻴﺪ ﻧﻜﺮدﻩام‪ .‬ﭘﻴﺪا آﺮدن ﭘﻮل ﺑﻪ هﺮ وﺳﻴﻠﻪ آﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﺟﺎﻳﺰﻩ‪ ،‬ﺣ ﺴﻦ ﺁدم ﺣ ﺴﺎب ﻣ ﻲﺷ ﻪ‪ ،‬اﻳ ﻦ را از ﻣ ﻦ داﺷ ﺘﻪ ﺑ ﺎش! ﺁن وﻗ ﺖ ﻣﻬﻨ ﺪس‬ ‫ﺗﺤﺼﻴﻞ آﺮدﻩ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻲآﻨﻪ آﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ آﺎرﺧﺎﻧﻪي ﺗﻮ را ﺑﻪ آﺎر ﺑﻨﺪازﻩ‪ ،‬ﻣﻌﻤﺎر ﻣﺠﻴ ﺰت را ﻣﻴﮕ ﻪ آ ﻪ ﺧﻮﻧ ﻪات را ﺑ ﺴﺎزﻩ‪ ،‬ﺷ ﺎﻋﺮ ﻣﻴ ﺎد ﻣ ﻮس‬ ‫ﻣﻮس ﻣﻲآﻨﻪ و ﻣﺪﺣﺖ را ﻣﻴﮕﻪ‪ ،‬ﻧﻘﺎﺷﻲ آﻪ هﻤﻪي ﻋﻤﺮش ﮔﺸﻨﮕﻲ ﺧﻮردﻩ‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳﺮت را ﻣﻲآﺸﻪ‪ ،‬روزﻧﺎﻣﻪﻧﻮﻳﺲ‪ ،‬وآﻴﻞ و وزﻳﺮ هﻤﻪ ﻧ ﻮآﺮ‬ ‫ﺗﻮ هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻮرخ ﺷﺮح ﺣﺎل ﺗﻮ را ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻪ و اﺧﻼق ﻧﻮﻳﺲ از ﻣﻜﺎرم اﺧﻼﻗﻲ ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﻣﻴﺎرﻩ! هﻤﻪي اﻳﻦ ﮔﺮدنﺷﻜ ﺴﺘﻪه ﺎ ﻧ ﻮآﺮ ﭘ ﻮل ه ﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻲداﻧﻲ ﻋﻠﻢ و ﺳﻮاد ﭼﺮا ﺑﻪ درد زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻤﻲﺧ ﻮرﻩ‪ ،‬ﺑ ﺮاي اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑ ﺎز ﻧ ﻮآﺮ ﭘﻮﻝ ﺪارهﺎ ﻣﻴ ﺸﻲ‪ ،‬ﺁن وﻗ ﺖ زﻧ ﺪﮔﻲات ه ﻢ ﻧﻔﻠ ﻪ ﺷ ﺪﻩ‪ .‬ﺗ ﻮ هﻨ ﻮز‬ ‫ﻧﻤﻲداﻧﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ؟! ﺗﻮ ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻲ ﻣﻦ از ﺹ ﺒﺢ ﺗ ﺎ ﺷ ﺎم ﺑﻴﺨ ﻮد وراﺟ ﻲ ﻣ ﻲآ ﻨﻢ و ﭼﺎﻧ ﻪام را ﺧ ﺴﺘﻪ ﻣ ﻲآ ﻨﻢ و ﺑ ﺎ ﻣ ﺮدم ﺑ ﻪ ﺟ ﻮال‬ ‫ﻣﻴﺮم؟ ﺑﺮاي اﻳﻨﻪ آﻪ ﭘﻮﻝﻢ را ﺑﻬﺘﺮ ﻧﮕﻬﺪارم‪ .‬ﭘﻮل‪ ،‬ﭘﻮل ﻣﻴﺎرﻩ‪ ،‬از در و دﻳﻮار ﻣﻲﺑﺎرﻩ‪ .‬ﻣﺜﻼ ﺹﺒﺢ دﻩ ﻋﺪل ﭘﻨﺒﻪ ﻣﻲﺧﺮم آﻪ ﻧﺪﻳ ﺪﻩام و ﻧﻤ ﻲداﻧ ﻢ‬ ‫آﺠﺎﺳﺖ! ﺷﺐ آﻪ ﻣﻲﻓﺮوﺷﻤﺶ‪ ،‬ﭘﻮﻝﺶ دو ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻮي دﺳﺘﻢ ﻣﻴﺎد!‬ ‫اﻳﻦ ﻧﺼﺎﻳﺢ را ﺧﻮد ﺣﺎﺟﻲ از روي ﺧﻠﻮص ﻧﻴﺖ ﺑﻪ آﺎر ﻣﻲﺑﺴﺖ‪ .‬ﻣﺜﻼ ﺑﺎ ﺟﻮاﻧﺎن اﻳﻦ ﻃﻮر ﺣﺮف ﻣﻲزد‪:‬‬ ‫ﻣﻦ ﭘﻴﺮم‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﻜﺮم ﺟﻮاﻧﻪ‪ .‬ﺁﻗﺎ ﺗﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﺪ‪ ،‬ﺧﻮش ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬آﻴﻒ آﻨﻴﺪ! ﻣﻦ هﻢ ﺟ ﻮان ﺑ ﻮدم‪ ،‬ﺷ ﻜﺎر ﻣ ﻲرﻓ ﺘﻢ‪ ،‬ﻗﻤ ﺎر ﻣ ﻲزدم‪ ،‬ﻣ ﺸﺮوب‬ ‫ﻣﻲﺧﻮردم؛ اﻣﺎ ﺣﺎﻻ دﻳﮕﻪ ﺗﻮﺑﻪ آﺮدم؛ ﭼﻮن ﻗﻮﻩ و ﺑﻨﻴﻪام ﺑﻪ ﺗﺤﻠﻴﻞ رﻓﺘﻪ‪ .‬ه ﺮ ﺳ ﻨﻲ ﺗﻘﺎﺿ ﺎي ﻳ ﻚ ﭼﻴ ﺰ را ﻣﻴﻜﻨ ﻪ‪ ،‬ﺑ ﺎ وﺟ ﻮد اﻳ ﻦ ﻣ ﻦ از هﻤ ﻪي‬ ‫ﺗﺤﺼﻴﻠﻜﺮدﻩهﺎ ﻣﺘﺠﺪدﺗﺮ و ﻣﺘﺮﻗﻲﺗﺮم‪ .‬اول آﺴﻲ آﻪ آﻼﻩ ﭘﻬﻠﻮي ﺳﺮش ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻮدم‪ .‬اول آﺴﻲ آﻪ ﺷﺎﭘﻮ ﺳﺮش ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﻣ ﺮا‬ ‫ﺗﻜﻔﻴﺮ آﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺁﻗﺎ آﻼﻩ ﻋﻘﻴﺪﻩي ﺁدم را ﻋﻮض ﻧﻤﻲآﻨﻪ‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺁدم اﻳ ﻦ ﺟ ﻮر ﺳ ﺎﺧﺘﻪ ﺷ ﺪﻩ آ ﻪ آﻴ ﻒ ﺑﻜﻨ ﻪ‪ .‬ﺗﻔ ﺮﻳﺢ ه ﻢ در زﻧ ﺪﮔﻲ ﻻزﻣ ﻪ! از ﻣ ﻦ‬ ‫ﺑﺸﻨﻔﻴﺪ‪ ،‬آﻴﻒ آﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺳﺮ ﭘﻴﺮي ﭘﺸﻴﻤﺎن ﻧﺸﻴﻦ!‬ ‫ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻳﻲ ﻣﻲﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬ﻣﻲﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫ﻣﻦ ﺧﻮدم ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺘﻌﺼﺐ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﻲداﻧﻢ آﻪ هﺮ زﻣﺎن اﻗﺘﻀﺎي ﻳﻚ ﭼﻴ ﺰ را ﻣ ﻲآﻨ ﻪ‪ .‬ه ﻴﭻ ﻣ ﺬهﺒﻲ ﻧﻴﺎﻣ ﺪﻩ آ ﻪ ﺑﮕ ﻪ زﻧ ﺎ ﺑﻜﻨﻴ ﺪ‪،‬‬ ‫دزدي ﺑﻜﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺁدم ﺑﻜﺸﻴﺪ! ﺧﺐ‪ ،‬اﻳﻦ ﭘﺎﻳﻪي هﻤﻪي دﻳﻦهﺎﺳﺖ‪ .‬ﺁن وﻗﺖ هﺮ آﺪام ﭘﻴﺮاﻳﻪهﺎﻳﻲ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﻋﻬﺪ و زﻣﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺴﺘﻨﺪ آﻪ ﻓﺮق‬ ‫ﻣﻲآﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ هﻤﻪاش ﺑﺎ ﺁﺧﻮﻧﺪهﺎ آﺸﻤﻜﺶ دارم‪ .‬ﻣﻴﮕﻨﺪ‪ :‬ارﻩ آﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁﺧﻮﻧ ﺪ ﺑﻴﻔﺘ ﻪ‪ ،‬دﻧﺪاﻧ ﻪ دﻧﺪاﻧ ﻪاش را ﺣ ﻼل ﻣ ﻲآﻨ ﻪ و ﻗ ﻮرت ﻣ ﻲدﻩ‪ .‬اﻳ ﻦ‬ ‫هﻤﻪ ﺟﺮم‪ ،‬ﻓﺤﺸﺎء و ﻗﺘﻞ و ﻏﺎرت آﻪ ﺑﻪ اﺳﻢ ﻣﺬهﺐ ﺗﻮي دﻧﻴﺎ ﺷﺪﻩ‪ ،‬هﻨﻮز هﻢ ﺑﺎز دﺳﺘﺎوﻳﺰ ﺳﻴﺎﺳﺘﻪ! ﻣﻦ ﺁدمهﺎﻳﻲ را ﺳ ﺮاغ دارم… از ﻣﻄﻠ ﺐ‬ ‫ﭘﺮت ﻧﺸﻴﻢ! ﻣﺜﻼ اﻣﺮوز آﺴﻲ آﻪ دزدي آﺮد‪ ،‬دﻳﮕﺮ دﺳﺘﺶ را ﻧﻤﻲﺑﺮﻧﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺑﺮدﻩ ﻓﺮوﺷﻲ دﻳﮕﺮ وراﻓﺘﺎدﻩ‪ ،‬اﻳﻦهﺎ ﻣﺎل زﻣﺎﻧﻬﺎي ﻗﺪﻳﻢ ﺑﻮدﻩ‪ .‬ﺣﺎﻻ‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻘﺘﻀﻴﺎت روز ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺁورد! ﻣﺜﻼ ﻳﻚ وﻗﺖ اوﻻد دﺧﺘﺮ را زﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﮔﻮر ﻣﻲآﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻣﺮوزﻩ دﻳﮕ ﺮ آ ﺴﻲ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﻓﻜ ﺮ ﻧﻤ ﻲاﻓﺘ ﻪ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ زنهﺎ ﭼﺎدر هﻢ ﻧﻤﻲﺧﻮاﻧﺪ ﺳﺮﺷﺎن ﺑﻜﻨﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺳﻦ و ﺳﺎل ﻧﺒﺎﻳﺪ ﭘﻴﺸﻘﺪم ﺑﺸﻢ‪ .‬ﻣﻦ زنهﺎ را ﺧﻮب ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬ﺣﺎﻻ آ ﻪ ﺗ ﻮي‬ ‫ﭼﺎدرﻧﺪ‪ ،‬ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﺧﺪا!‬ ‫ﺑﺎ ﻃﺮﻓﺪاران ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﻣﻲﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫ﻣﻦ ﺧﻮدم ﭘﻴﺸﻘﺮاول ﺁزادي ﺑﻮدم‪ ،‬اﻳﻦ را دﻳﮕﺮ آﺴﻲ ﻧﻤﻲﺗﻮﻧﻪ اﻧﻜﺎر ﺑﻜﻨﻪ‪ .‬ﻳﺎدﺗﺎن هﺴﺖ وﻗﺘﻲ آﻪ ﻣﺠﻠ ﺲ را ﺑ ﻪ ﺗ ﻮپ ﺑ ﺴﺘﻨﺪ؟ ﻣ ﻦ از‬ ‫ﺳﺮﺟﻨﺒﺎنهﺎي اﻧﻘﻼب ﺑﻮدم‪ .‬هﻤﺎن ﺷﺐ ﺁﺳﻴﺪﺟﻤﺎل ﻣﺮﺣﻮم ـ آﻪ ﻧﻮر از ﻗﺒﺮش ﺑﺒﺎرﻩ ـ ﻣﻨﻮ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪي ﺧﻮدش ﭘﻨﺎﻩ داد‪ .‬ﻗﺰاقهﺎ رﻳﺨﺘﻨ ﺪ و‬ ‫ﺧﻮﻧﻪاش را ﭼﺎﭘﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﭼﺎدر ﺳﻴﺎﻩ از ﺧﻮﻧﻪي هﻤﺴﺎﻳﻪ ﮔﺮﻳﺨﺘﻢ‪ .‬ﺗﻮي راﻩ ﻳﻚ ﺳﻴﻼﺧﻮري ﺟﻠ ﻮم را ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﺧﻴ ﺎﻝﺶ آ ﻪ ﻣ ﻦ زﻧ ﻢ‪.‬‬ ‫ﻳﻚ وﺷﮕﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺑﺎزوم ﮔﺮﻓﺖ آﻪ اﮔﺮ ﻓﺮﻳﺎد زدﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬ﮔﻴﺮ ﻣﻲاﻓﺘﺎدم و ﺣﺎﻻ هﻔﺖﺗﺎ آﻔﻦ ﭘﻮﺳﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮدم‪) .‬ﻗﻬﻘﻪ ﻣﻲﺧﻨﺪﻳﺪ( و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ه ﺰار ﺧ ﻮن‬ ‫ﺟﮕﺮ ﺧﻮدم را ﺑﻪ ﺳﺮﺣﺪ رﺳﺎﻧﺪم و داﺧﻞ ﻣﻬ ﺎﺟﺮﻳﻦ ﺷ ﺪم‪ ،‬روزﻧﺎﻣ ﻪ ﭼ ﺎپ آ ﺮدم و آﺎره ﺎ ﺹ ﻮرت دادم‪ .‬ﺑﻠ ﻪ‪ ،‬ه ﺮ آ ﺎري اول ﻓ ﺪاآﺎري ﻻزم‬ ‫دارﻩ! ﻣﺎ دﻳﮕﺮ ﭘﻴﺮ ﺷﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﻧﻮﺑﺖ ﺷﻤﺎ ﺟﻮانهﺎﺳﺖ!‬ ‫وﻗﺘﻲ ﺑﺎ ﻣﺴﺘﺒﺪ ﻣﻲﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻲاﺧﺘﻴﺎر رودﻩ درازي ﻣﻲآﺮد و ﻣﻲﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫ن هﻤ ﺎن دورﻩي ﺧﻮدﻣ ﺎن! ﻣ ﺸﺮوﻃﻪ‪ ،‬ﺑ ﺮ ﭘ ﺪر اﻳ ﻦ ﻣ ﺸﺮوﻃﻪ ﻝﻌﻨ ﺖ! از وﻗﺘ ﻲ آ ﻪ ﻣ ﺸﺮوﻃﻪ‬ ‫ن هﻤ ﺎن دورﻩي ﺷ ﺎﻩ ﺷ ﻬﻴﺪ! ﻗﺮﺑ ﺎ ِ‬ ‫ﻗﺮﺑﺎ ِ‬ ‫ﺷﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻪ اﻳﻦ روز اﻓﺘﺎدﻳﻢ‪ .‬ﺁن دورﻩهﺎ ﻣﺮدم ﭘﺮ و ﭘﺎﻳﺸﺎن ﻗﺮص ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎﺑﺎ‪/‬ﻧﻨﻪدار ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ هﻤﻪي دزديهﺎ و دﻏﻠﻲهﺎ و ﭘﺪرﺳﻮﺧﺘﮕﻲه ﺎ ﺑ ﻪ‬ ‫اﺳﻢ ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﻣﻴﺸﻪ‪ .‬ﻣ ﺎ آ ﻪ اﻳ ﻦ ﻣ ﺸﺮوﻃﻪ را ﻧﮕ ﺮﻓﺘﻴﻢ‪ ،‬اﻳ ﻦ ﺣﻘ ﻪ ﺑ ﺎزيه ﺎ را اﺟﻨﺒ ﻲ ﺑ ﻪ ﻣ ﺎ زورﭼﭙ ﺎن آ ﺮد‪ .‬ﺧﻮاﺳ ﺘﻨﺪ دﻳ ﻦ و اﻳﻤﺎﻧﻤ ﺎن را از‬

‫دﺳﺘﻤﺎن ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ هﻤﻪ ﭼﻴﺰﻣﺎن را ﺑﻪ ﺑﺎد دادﻳﻢ‪ .‬ﻧﻪ ﺁﺋﻴﻦ‪ ،‬ﻧﻪ آﺴﻲ از آﺴﻲ ﺣﺴﺎب ﻣﻲﺑﺮﻩ‪ ،‬ﻧ ﻪ آﻮﭼ ﻚﺗ ﺮ ﺑ ﻪ ﺑ ﺰرگﺗ ﺮ اﺣﺘ ﺮام ﻣ ﻲﮔ ﺬارﻩ!‬ ‫ﺧﺐ‪ ،‬ﻳﻚ ﭘﻠﻴﺲ ﻣﺨﻔﻲ هﻢ ﻻزﻣﻪ‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ ﻣﺮدم هﻤﺪﻳﮕﺮ را ﻣﻲﺧﻮرﻧﺪ!‬ ‫ﻣﻲداﻧﻴﺪ‪ ،‬اﺹﻼ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ ﭘﻨﺠﻪي ﺁهﻨﻴﻦ ﻗﻮي هﻤﻴﺸﻪ ﺗﻮ ﺳﺮ ﻣﺮدم ﺑﺰﻧﻪ! اﻝﺒﺘ ﻪ آ ﻪ اﺳ ﺎس و ﭘﺎﻳ ﻪي ﻣﻤﻠﻜ ﺖ‪ ،‬دﻳ ﻦ و ﻣﺬهﺒ ﻪ‪ ،‬اﻣ ﺎ هﻤ ﻪي‬ ‫آﺎرهﺎ را آﻪ ﻣﺬهﺐ ﻧﻤﻲﺗﻮﻧﻪ ﺑﻜﻨﻪ! اﮔﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﺮا ﻧﻈﻤﻴﻪ و اﻣﻨﻴﻪ و ﻋﺪﻝﻴﻪ درﺳﺖ ﻣﻴﺸﻪ؟ ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﻳ ﻚ ﻧﻔ ﺮ ه ﻮاي ﻣ ﺮدم را داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻪ‬ ‫آﻪ هﻤﺪﻳﮕﺮ را ﻧﺨﻮرﻧﺪ‪ .‬ﺁزادي ﺷﺪﻩ آﻪ هﺮ آﺲ هﺮ ﭼﻪ دﻝﺶ ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﺑﮕﻪ و ﺑﻜﻨﻪ! ﺧﺪا ﺧﺮ را ﺷﻨﺎﺧﺖ آﻪ ﺷﺎﺧﺶ ﻧ ﺪاد‪ .‬ﻣ ﺮدم ﭼ ﻮب و ﻓﻠ ﻚ‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺁزادي‪/‬ﻣﺎزادي آﺎر ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻧﻤﻲﮔﺬرﻩ! ﻣﻦ ﺧﻮدم ﻳﻚ وﻗﺖ ﺗﻮ هﻤ ﻴﻦ ﺟﻠ ﻮ ﺧ ﻮان‪ ،‬ﻣ ﺮدم را ﺑ ﻪ ﭼ ﻮب ﻣ ﻲﺑ ﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻋﺪﻝﻴﻪ و ﻧﻈﻤﻴﻪ ﺷﻜﺎﻳﺖ آﺮد‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻮل ﺗﻤﺒﺮ داد و ﺷﺶ ﺳﺎل دوﻧﺪﮔﻲ آﺮد‪ ،‬ﺁﺧﺮﺷﻢ ﻣﺎﺳﺘﻤﺎﻝﻲ ﻣﻴﺸﻪ!‬ ‫هﻤﺎن ﻃﻮر آﻪ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﺸﻨﺎس در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁﺙﺎر آﻬﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ اﺣﺘﺮام ﻣﻲﻧﮕﺮد‪ ،‬ﻣﺮدم هﻢ ﺑﻪ رﻳﺨﺖ و هﻴﻜﻞ و اﻓﻜﺎر ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ آ ﻪ ﻣﻈﻬ ﺮ‬ ‫دورﻩي ارزاﻧﻲ و ﻗﻠﺪري ﺑﻮد‪ ،‬اﺣﺘﺮام ﻣﻲﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬هﻤﻪ او را ﻣﺘﻨﻔﺬ ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ و از او ﺣﺴﺎب ﻣﻲﺑﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﺟ ﺎﻧﺶ ﻗ ﺴﻢ ﻣ ﻲﺧﻮردﻧ ﺪ‪ .‬اﻏﻠ ﺐ‬ ‫وﺹﻴﺘﻨﺎﻣﻪ و ﻳﺎ در ﻣﻮﻗﻊ ﻣﺴﺎﻓﺮت‪ ،‬زن و ﺑﭽﻪﺷﺎن را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺣﺎﺟﻲ ﻣ ﻲﺳ ﭙﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﺑ ﻪ ﻧﻈﺮﺷ ﺎن ﻣ ﺮدي درﺳ ﺘﻜﺎر و ﻣﺘ ﺪﻳﻦ و ﺁﺑﺮوﻣﻨ ﺪ‬ ‫ﺑﻮد و اﻏﻠﺐ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻣﻲﺷﺪ‪:‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﻧﮕﻮ‪ ،‬ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﮕﻮ!” ﻓﻘﻂ اهﻞ ﺧﺎﻧﻪ و ﺑﻪ ﺧﺼﻮص زنهﺎﻳﺶ ﻋﻘﻴﺪﻩي آﺎﻣﻼ ﻣﺨﺎﻝﻒ ﻋﻤﻮم و دل ﭘﺮﺧﻮﻧﻲ از دﺳ ﺖ ﺣ ﺎﺟﻲ‬ ‫داﺷﺘﻨﺪ و داﺋﻤﺎ زﻣﺰﻣﻪهﺎﻳﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ‪“ :‬ﺑﻪ ﻋﺰراﺋﻴﻞ ﺟﺎن ﻧﻤﻲدﻩ! از ﺁب روﻏﻦ ﻣﻲﮔﻴﺮﻩ! ﻣﮕﺲ ﺗﻔﺶ ﺑﻨﺸﻴﻨﻪ ﺗﺎ ﭘﺘﻠﭙﺮت دﻧﺒﺎﻝﺶ ﻣﻴ ﺮﻩ! اﻝﻬ ﻲ ﭘ ﺎﺋﻴﻦ‬ ‫ﺗﻨﻪاش روي ﺗﺨﺘﻪي ﻣﺮدﻩﺷﻮرﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﻔﺘﻪ! ﺷﻬﻮت آﻠﺐ دارﻩ! ﺁﺗﻴﺶ ﺑﻪ رﻳﺸﻪي ﻋﻤﺮش ﺑﮕﻴﺮﻩ و ﻏﻴﺮﻩ!” ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺣﺘ ﻲ ﻣ ﺮاد‬ ‫هﻢ در اﻳﻦ ﺹﺤﺒﺖهﺎ ﺷﺮآﺖ ﻣﻲآﺮد و در ﺧﺎﻧﻪ ﻝﻘﺐ “ﭘﻴﺮ آﻔﺘﺎر” ﺑﻪ او دادﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻗﻀﺎﻳﺎي ﺳﻮم ﺷﻬﺮﻳﻮر آﻪ ﭘ ﻴﺶ ﺁﻣ ﺪ‪ ،‬ﻝﻄﻤ ﻪي ﺷ ﺪﻳﺪي ﺑ ﻪ ﺣ ﺎﺟﻲ زد‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻃ ﻮري آ ﻪ ﺷ ﺒﺎﻧﻪ دﺳ ﺘﭙﺎﭼﻪ از ﺗ ﺮس ﺟ ﺎن ﺑ ﺎ ﻣﻨﻴ ﺮ آ ﻪ از‬ ‫هﻤﻪي زنهﺎﻳﺶ ﻣﺸﻜﻮكﺗﺮ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ اﺹﻔﻬﺎن ﮔﺮﻳﺨﺖ؛ ﭼﻮن ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد آﻪ او را ﺧﻮاهﻨﺪ آﺸﺖ‪ .‬هﻤﻴﻦ آﻪ ﺁبه ﺎ از ﺁﺳ ﻴﺎب رﻳﺨ ﺖ و هﻤ ﻪي‬ ‫دزدهﺎ و ﺧﺎﺋﻦهﺎ و ﺟﺎﺳﻮسهﺎ و ﺟﺎﻧﻲهﺎ و هﻤﻜﺎران ﺣﺎﺟﻲ آﻪ ﺑﺎ او هﻤﺴﻔﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﭘﻴﺮوزﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﻬﺮان ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ هﻢ ﺑﻌﺪ از ﺁن آﻪ‬ ‫ﺑﺎ ﺹﺎﺣﺒﺎن آﺎرﺧﺎﻧﻪهﺎي ﺁنﺟﺎ ﺑﻪ ﻗﻮل ﺧﻮدش “ﮔﺎب ﺑﻨﺪي” آﺮد و ﺑﻪ ﺣ ﺴﺎب ﺳ ﻮﺧﺘﻪه ﺎﻳﺶ رﺳ ﻴﺪﮔﻲ آ ﺮد‪ ،‬در ﺳﻴﺎﺳ ﺖ ﺧ ﻮدش ﺗﺠﺪﻳ ﺪ ﻧﻈ ﺮ‬ ‫ﻧﻤﻮد؛ اﮔﺮ ﭼﻪ ﺿﺮر ﻓﺎﺣﺸﻲ ﺑﻪ او ﺧﻮرد و ﮔﻠﮕﻴﺮ اﺗﻮﻣﺒﻴﻠﺶ در راﻩ ﺹﺪﻣﻪ دﻳﺪ و دوازدﻩ آﻴﻠ ﻮ از ﭘﻴ ﻪ ﺷ ﻜﻤﺶ ﺁب ﺷ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ هﻤ ﺎن راﻩ را در‬ ‫ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺖ آﻪ هﻤﻜﺎراﻧﺶ در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫* * *‬ ‫ﭘ ﺲ از ﻣﺮاﺟﻌ ﺖ از اﺹ ﻔﻬﺎن‪ ،‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ ﻣ ﺪت ﻳ ﻚ ﻣ ﺎﻩ در ﺧﺎﻧ ﻪ اﻃ ﺮاق آ ﺮد و آ ﻢﺗ ﺮ در ه ﺸﺘﻲ ﺧﺎﻧ ﻪاش ﺁﻓﺘ ﺎﺑﻲ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻣﻼﻗﺎتهﺎي ﻣﺸﻜﻮك و ﻳﺎ دﻧﺒﺎل ﺳﻮداﮔﺮي ﻣﻲرﻓ ﺖ‪ .‬از راﻩه ﺎي ﭘ ﻮل درﺁري ﺗ ﺎزﻩاي آ ﻪ ﭘﻴ ﺪا ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺣ ﺎﺟﻲ اﻇﻬ ﺎر ﺧﺮﺳ ﻨﺪي ﻣ ﻲآ ﺮد و‬ ‫ﻣﻲﮔﻔﺖ‪“ :‬ﺑﺮ ﭘﺪرﺷﺎن ﻝﻌﻨﺖ آﻪ ﺑﻲﺧﻮد ﻣ ﺎ را از دﻣﻮآﺮاﺳ ﻲ ﻣ ﻲﺗﺮﺳ ﺎﻧﻨﺪ! اﮔ ﺮ دﻣﻮآﺮاﺳ ﻲ اﻳﻨ ﻪ‪ ،‬ﻣ ﻦ هﻤ ﻪي ﻋﻤ ﺮم دﻣ ﻮآﺮات ﺑ ﻮدم!” اﻣ ﺎ‬ ‫روي هﻢ رﻓﺘﻪ وﺿﻊ و ﻗﻴﺎﻓﻪاش ﺗﻐﻴﻴﺮاﺗ ﻲ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺹ ﻮرﺗﻲ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ و ﺟ ﺪي داﺷ ﺖ و در ﭼ ﺸﻤﺎﻧﺶ ﺗ ﺸﻮﻳﺶ و اﺿ ﻄﺮاب دروﻧ ﻲ ﺧﻮاﻧ ﺪﻩ‬ ‫ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬دﻳﮕﺮ از ﺗﻪ دل ﺧﻨﺪﻩ ﺳﺮ ﻧﻤﻲداد و ﻇﺎهﺮا ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻲﺁﻣ ﺪ و ﺑ ﺎ ﺣ ﺮﻣﺶ ﺑ ﺪرﻓﺘﺎري ﺑﻴ ﺸﺘﺮي ﻣ ﻲآ ﺮد‪ .‬ﻳﻜ ﻲ ﺑ ﻪ ﻋﻠ ﺖ ﺗﻐﻴﻴ ﺮ‬ ‫ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ اوﺿﺎع و ﻓﺮار ﻣﺮﺗﺐ هﻤﻜﺎراﻧﺶ ﺑﻪ ﺧﺎرﺟﻪ و ﺗﺤﻮﻻت ﺟﻨﮓ ﺑﻮد آﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﺘﻴﺠﻪاش را ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﺑﻜﻨﺪ و دﻳﮕﺮي ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳ ﺒﺖ‬ ‫ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ ﺗﺎزﻩاي ﺑﻮد آﻪ ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﮕﻴﺮش ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬اﻏﻠﺐ ﻣﺮدم ﻣﺘﻔﺮﻗﻪ آﻪ ﺑﻪ دﻳﺪن ﺣﺎﺟﻲ ﻣﻲﺁﻣﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺮاد ﺁنهﺎ را ﺟﻮاب ﻣﻲآﺮد‪ ،‬ﻣﮕ ﺮ اﻳ ﻦ آ ﻪ‬ ‫ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ و ﻳﺎ اﻣﺮ ﻣﻬﻤﻲ در ﭘﻴﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺁن وﻗﺖ ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﻣﻲﺁﻣﺪ و ﺳ ﺮ ﺟ ﺎي ﻣﻌﻤ ﻮﻝﻲ ﺧ ﻮدش ﻣ ﻲﻧﺸ ﺴﺖ و ﭘ ﺲ از “رﺗ ﻖ و‬ ‫ﻓﺘﻖ اﻣﻮر” دوﺑﺎرﻩ ﺑﻪ اﻧﺪرون ﻣﻲرﻓﺖ و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻌﺎﻣﻼت ﺧﻮد را ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪي ﺗﻠﻔﻮن اﻧﺠﺎم ﻣﻲداد‪ ،‬وﻝﻴﻜﻦ اﮔ ﺮ اﺷﺨﺎﺹ ﻲ ﻣﺎﻧﻨ ﺪ ﺣﺠ ﻪاﻝ ﺸﺮﻳﻌﻪ‬ ‫ﻣﻲﺁﻣﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ در اﺗﺎق اﻧﺪرون ﺑﺎ ﺁنهﺎ ﺧﻠﻮت ﻣﻲآﺮد‪.‬‬ ‫ﭘﺲ از ﻳﻚ رﺷﺘﻪ دوا‪/‬درﻣﺎن ﺧﻮدﻣﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺷﺪ ﺑﻪ دآﺘﺮ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﺑﻜﻨﺪ و دآﺘﺮ ﺗﻮﺿﻴﺢ داد آﻪ اﻳﻦ ﻣﺮﺿ ﻲ اﺳ ﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﻧﺎم ﻓﻴﺴﻮر ‪) Fissure‬ﺷﻘﺎﻳﻖ( آﻪ ﺑﺎ ﺑﻮاﺳﻴﺮ ﻓﺮق دارد و اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎر دردﻧﺎك اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻌﺎﻝﺠﻪي ﺁن ﺑﺴﻴﺎر ﺳﻬﻞ و ﺳﺎدﻩ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ آﻪ ﻋﻤﻞ ﺑﻲﺧﻄﺮ آﻮﭼﻜﻲ ﻻزم دارد‪ ،‬وﻝﻴﻜﻦ از ﺁن ﺟﺎ آﻪ ﺣﺎﺟﻲ از ﻋﻤﻞ و ﺣﻜ ﻴﻢ ﻓﺮﻧﮕ ﻲ ﻣ ﺂب و اﺗ ﺎق ﺟﺮاﺣ ﻲ ﺗ ﺮس ﻣﺒﻬﻤ ﻲ داﺷ ﺖ‪،‬‬ ‫ﺣ ﺮف دآﺘ ﺮ را ﺑ ﺎور ﻧﻜ ﺮد و ﭘﻴﻮﺳ ﺘﻪ درد ﻋﺠﻴﺒ ﻲ ﻣ ﻲآ ﺸﻴﺪ؛ ﺑ ﻪ ﻃ ﻮري آ ﻪ ﺹ ﺪاي ﺁﻩ و ﻧﺎﻝ ﻪاش ﺹ ﺤﻦ ﺧﺎﻧ ﻪ را ﭘ ﺮ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد و ﻣ ﺪام ﺑ ﻪ‬ ‫زنهﺎﻳﺶ ﻣﻲﭘﻴﭽﻴﺪ و از ﺁنهﺎ اﻳﺮاد ﺑﻨﻲ اﺳﺮاﺋﻴﻠﻲ ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮن آﻪ در ﺧﺎﻧﻪي او دﻗﻤﺮگ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻌ ﺪ از ﻣ ﺮﮔﺶ ﭘ ﻴﺶ ﺣ ﺎﺟﻲ ﻋﺰﻳ ﺰ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و ﺳﺮآﻮﻓﺖ او را ﺑﻪ ﺳﺮ زنهﺎي دﻳﮕﺮش ﻣﻲزد؛ اﻣﺎ ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ از ﻓﻌﺎﻝﻴﺖ ﺣﺎﺟﻲ ﭼﻴﺰي ﻧﻜﺎﺳ ﺖ‪ ،‬ﻓﻘ ﻂ دﻧﺒ ﺎل ه ﺮ ﺟﻤﻠ ﻪ‪ ،‬ﭼﻨ ﺪ “ﺁخ و‬ ‫واي” ﻣﻲاﻓﺰود و ﺹﻮرﺗﺶ را از ﺷﺪت درد ﺑﻪ هﻢ ﻣﻲآﺸﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ ﺑﻌﺪ از ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﺷﻬﺮﻳﻮر‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﻃﺮﻓﺪار ﺟﺪي دﻣﻮآﺮاﺳ ﻲ و ﻳﻜ ﻲ از ﺁزادﻳﺨﻮاه ﺎن دو ﺁﺗ ﺸﻪ و ﻣﺨ ﺎﻝﻒ دﻳﻜﺘ ﺎﺗﻮري‬ ‫رﺿﺎﺧﺎﻧﻲ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬در ﺳﻔﺎرﺗﺨﺎﻧﻪهﺎي ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ و اﻧﺠﻤﻦهﺎي ﻓﺮهﻨﮕﻲ ﺁنهﺎ ﻋﺮض اﻧ ﺪام ﻣ ﻲآ ﺮد و در ﻣﺠ ﺎﻝﺲ ﺷ ﺐ ﻧ ﺸﻴﻨﻲ ﺑ ﺎ ﻓ ﺮاك‪ ،‬ﮔ ﺸﺎد‬ ‫ﮔﺸﺎد راﻩ ﻣﻲاﻓﺘﺎد و ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﻲ ﭘﻴﺮوزي ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ ﻣﺸﺮوب ﻣﻲﻧﻮﺷﻴﺪ و دﺳﺘﮕﺎﻩ ﺳﺎﺑﻖ را ﺑﻪ راﻳﮕﺎن زﻳﺮ ﻓﺤﺶ و دﺷﻨﺎم ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪:‬‬ ‫“ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﭼﻪ ﺧﺮ ﺗﻮ ﺧﺮي ﺑﻮد آﻪ وزارت ﻣﻌﺎرف‪ ،‬ﺣﻖاﻝﺘﺎﻝﻴﻒ آﺘﺎب اﺧﻼق را ﺑﻪ ﻣﻦ داد؛ اﻣﺎ ﻳﻚ ﺑﺎر از ﻣ ﻦ ﻧﭙﺮﺳ ﻴﺪﻧﺪ‪ :‬ﭘ ﺲ آﺘﺎﺑ ﺖ‬ ‫آﻮ؟ اﻳﻦ دﺳﺘﮕﺎﻩ ﻣﺤﻜﻮم ﺑﻪ زوال ﺑﻮد!”‬ ‫از ﻧﻴﺶ زدن درﻳﻎ ﻧﺪاﺷﺖ و ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪي ﺣﻖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﻣﻜﺎرش ﻝﺒﺨﻨﺪ ﻣﻲزد و ﻣﻲﮔﻔﺖ‪“ :‬ﺗﻮ ﺁن دورﻩ ﻣﺮدم ﺑ ﻪ ﺟ ﺎن و ﻣ ﺎل ﺧﻮدﺷ ﺎن‬ ‫اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﻼك ﻣﻨﻮ ﺗﻮ ﻣﺎزﻧﺪران ﺑﻪ ﻳﻚ ﻗﺮان ﻣﺼﺎﻝﺤﻪ آﺮدﻧﺪ و ﻣﺠﺒ ﻮرم آﺮدﻧ ﺪ ﻗﺒﺎﻝ ﻪاش را ﺑﺒ ﺮم‪ ،‬ﺗﻘ ﺪﻳﻢ ﺧﺎآﭙ ﺎي رﺿ ﺎ ﺧ ﺎن ﺑﻜ ﻨﻢ!‬ ‫آﺴﻲ ﺟﺮات ﻧﻤﻲآﺮد ﺟﻴﻚ ﺑﺰﻧﻪ!”‬

‫ﻳﺎ ﻣﻲﮔﻔﺖ‪“ :‬ﻣﻦ ﺟﻠﻮ ﺧﻴﻠﻲ از ﮔﻨﺪآﺎريهﺎ را ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﺎزي ﻣﻲآﺮدم‪ .‬ﻳﻚ روز ﻣﻠﺖ ﻣﻲﻓﻬﻤﻪ و ﻣﺠﺴﻤﻪي ﻃﻼي ﻣﻨﻮ ﺑﻪ‬ ‫ﺟﺎي ﻣﺠﺴﻤﻪي رﺿﺎﺧﺎن ﺳﺮﮔﺬرهﺎ ﻣﻲﮔﺬارﻩ! ﮔﻨﺎهﻢ اﻳﻦ ﺑ ﻮد آ ﻪ رك ﮔ ﻮ ﺑ ﻮدم؛ ﭼ ﺮا در ﺗﻤ ﺎم اﻳ ﻦ ﻣ ﺪت ﻣ ﻦ ه ﻴﭻآ ﺎرﻩ ﺑ ﻮدم و ﻧﻤ ﻲﺧﻮاﺳ ﺘﻢ‬ ‫داﺧ ﻞ آ ﺎر ﺁنه ﺎ ﺑ ﺸﻢ؟ ﺑ ﺮاي اﻳ ﻦ آ ﻪ وﺟ ﺪاﻧﻢ اﺟ ﺎزﻩ ﻧﻤ ﻲداد‪ .‬از ﺷ ﻤﺎ ﭼ ﻪ ﭘﻨﻬ ﺎن‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﭘﻴ ﺸﻨﻬﺎد وزارت و وآﺎﻝ ﺖ ه ﻢ آﺮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﭼ ﻮن ﻣ ﻦ‬ ‫ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻧﻮآﺮ ﺧﺼﻮﺹﻲ و دﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﺪﻩ ﺑﺸﻢ‪ ،‬رد آﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺳ ﻨﻢ اﺟ ﺎزﻩ ﻧﻤﻴ ﺪﻩ! ﺧ ﺐ‪ ،‬ﺑ ﺮاي اﻳ ﻦ ﺑ ﻮد آ ﻪ از ﻧ ﺎن ﺧ ﻮردن ﻧﻴﻔ ﺘﻢ‪ .‬ﺗﻘﻴ ﻪ‬ ‫ﺟﺎﻳﺰﻩ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﻴﺸﻪ آﺮد؟”‬ ‫از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻝﻴﺖ ﺗﺠﺎرﺗﻲ ﺣﺎﺟﻲ اﻓﺰودﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺠﻞ ﻣﺮدﻩ ﻣﻲﺧﺮﻳﺪ‪ ،‬آﻮﭘﻦ ﺗﻘﻠﺒﻲ ﻗﻨﺪ و ﺷﻜﺮ درﺳﺖ ﻣﻲآﺮد و زﻣﻴﻦهﺎ‬ ‫و ﻣﺤﺼﻮل ﺧﻮدش را ﺹﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻲﻓﺮوﺧﺖ‪ .‬ﺣﺘﻲ هﻨﻮز ﺑﺎ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻲ راﺑﻄﻪ داﺷﺖ و از درﺁﻣﺪ ﺟﻮاز ﻋﺒﻮر و ﻣ ﺮور ﺷ ﺐ ﺣﻜﻮﻣ ﺖ ﻧﻈ ﺎﻣﻲ‬ ‫ﺳﻬﻤﻲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺎج ﺳﺒﻴﻞ ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ در ﻋ ﻴﻦ ﺣ ﺎل ﺑ ﺮاي ﻓﻘ ﺮاء دﻝ ﺴﻮزي ﻣ ﻲآ ﺮد و ﺑ ﺮاي زﻧ ﺎن ﺑ ﺎردار اﻋﺎﻧ ﻪ ﺟﻤ ﻊ ﻣ ﻲآ ﺮد‪ .‬در اﺙ ﺮ‬ ‫ﺗﺰﻝﺰل اوﺿﺎع‪ ،‬اﺑﺘﺪا ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮار ﺑﻪ اﻣﺮﻳﻜﺎ اﻓﺘﺎد و ﻣﻘﺪاري هﻢ از ﺳﺮﻣﺎﻳﻪاش را ﺑﻪ ﺁن ﺟﺎ اﻧﺘﻘﺎل داد‪ ،‬وﻝ ﻴﻜﻦ ﺑﻌ ﺪ آ ﻪ دﻳ ﺪ رﻓﻘ ﺎﻳﺶ از‬ ‫ﻓﺮار ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪﻧﺪ و ﺗﻤﺎم آﺎرهﺎي ﺣﺴﺎس را دوﺑﺎرﻩ ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪ آﻪ ﺑ ﻪ ه ﻴﭻ وﺟ ﻪ ﺗﻐﻴﻴ ﺮي در اوﺿ ﺎع ﭘﻴ ﺪا ﻧ ﺸﺪﻩ و ﻓﻘ ﻂ ﻝﻐ ﺖ‬ ‫دﻣﻮآﺮاﺳﻲ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻝﻐﺖ دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري ﺷﺪﻩ اﺳﺖ! از ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺧﻮد ﻣﻨ ﺼﺮف ﺷ ﺪ‪ .‬هﻤﻜ ﺎران ﺣ ﺎﺟﻲ ﻣﻄ ﺎﺑﻖ دﺳ ﺘﻮر ﺑ ﻪ وﺳ ﻴﻠﻪي ﺁﺧﻮﻧ ﺪ ﺑ ﺎزي و‬ ‫ﺷﻴﻮع ﺧﺮاﻓﺎت و ﭘﺨﺶ اﺳﻠﺤﻪ ﻣﻴﺎن اﻳﻼت و ﺗﻮﻝﻴﺪ ﺟﻨﮓ ﺣﻴﺪري‪/‬ﻧﻌﻤﺘﻲ و رﺟﺎﻝﻪ ﺑﺎزي و هﻮﭼﻴﮕﺮي در ﺹﺪد ﭼﺎرﻩ ﺑﺮﺁﻣﺪﻧ ﺪ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ ﺗﻤ ﺎم ه ﻢ‬ ‫ﺁنهﺎ ﺑﺮاي ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁوردن اآﺜﺮﻳﺖ ﻣﺠﻠﺲ ﺹﺮف ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻧﻘﺸﻪي ارﺑﺎﺑﺎن ﺧﻮد را ﻋﻤﻠﻲ آﻨﻨﺪ!‬ ‫اﻣﺎ ﺹﺤﺒﺖ از ﺟﻤﺎهﻴﺮ ﺷﻮروي آﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﻣﻲﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ ﺑﭽﻪي ﻣﻮل ﻧﻨﻪي ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺁﺗﺶ آﻴﻨﻪاش زﺑﺎﻧﻪ ﻣﻲآﺸﻴﺪ و ﺑ ﺎ‬ ‫ﺧﺮ ﻣﻮذيﮔﺮي ﺟﺒﻠﻲ آﻪ داﺷﺖ‪ ،‬ﺟﻌﻞ اﺧﺒﺎر و زهﺮﭘﺎﺷﻲ ﻣﻲآﺮد و ﻣﻲﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫“ﻣﺼﺎﻝﺢ ﻋﺎﻝﻴﻪي آﺸﻮر اﻳﻦ ﻃ ﻮر اﻗﺘ ﻀﺎ ﻣ ﻲآﻨ ﻪ!” ﮔﻤ ﺎن ﻣ ﻲآ ﺮد اﮔ ﺮ ﻗ ﺸﻮن ﺷﺎهﻨ ﺸﺎهﻲ ﭘ ﻞ آ ﺮج را ﺧ ﺮاب آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻗ ﺸﻮن‬ ‫ﺷﻮروي هﻤﺎن ﺟﺎ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﻲﺷﺪ و ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﮔﺬﺷﺘﻲ آﻪ ﺣﺎﺟﻲ در ﺧﻮد ﺳﺮاغ داﺷﺖ‪ ،‬اﻳﻦ ﺧﻄﺎي ﻗﺸﻮن ﻇﻔﺮﻧﻤﻮن ﺑﺮاﻳﺶ ﭘ ﻮزش ﻧﺎﭘ ﺬﻳﺮ ﺑ ﻮد‪.‬‬ ‫ﻧﺰدﻳﻚ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت دورﻩي ﭼﻬﺎردهﻢ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻝﻴﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ و اﻗﺘﺼﺎدي ﺣﺎﺟﻲ اﻓﺰودﻩ ﺷ ﺪ و ﻏﺮﻳ ﺐ اﻳ ﻦ آ ﻪ آ ﺴﻲ آ ﻪ آﺒ ﺎدﻩي رﻳﺎﺳ ﺖ وزراﻳ ﻲ را‬ ‫ﻣﻲآﺸﻴﺪ‪ ،‬و ﺣ ﺎل و ﺳ ﻮداي وآﺎﻝ ﺖ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮش زدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬از ﺹ ﺒﺢ ﺗ ﺎ ﺷ ﺎم ﻣ ﺸﻐﻮل ﺗﺒ ﺎﻧﻲ و دﺳ ﺘﻮر و ﻣﻼﻗ ﺎت ﺑ ﺎ روزﻧﺎﻣ ﻪﭼ ﻲ و آﺎﺳ ﺒﻜﺎر و‬ ‫ﺑﺎزاري و ﺁﺧﻮﻧﺪهﺎي ﻧﻮﻇﻬﻮر دﻣﻮآﺮاﺳﻲ و ﮔﺎبﺑﻨﺪي ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺘﻲ ﺹﻐﺮ ﺳﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﭘﺸﺖ هﻢ اﻧﺪازي ﻣﻮﻓﻖ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد از ﻣﺠ ﺮاي‬ ‫ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺳﻨﺶ را ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﻴﺎورد‪ ،‬ﺗﺎ ﻣﻤﻨﻮعاﻝﻮآﺎﻝﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ و ﺗﻜﺮار ﻣﻲآﺮد‪:‬‬ ‫“ﭼﻪ ﻣﻴﺸﻪ آﺮد؟ ﻣﺼﺎﻝﺢ ﻋﺎﻝﻴﻪي آﺸﻮر در ﺧﻄﺮﻩ!”‬ ‫از اﻳﻦ رو دوﺑﺎرﻩ ﻣﺠﺎﻝﺲ هﺸﺘﻲ داﻳﺮ ﺷﺪ و ﺑﺎ وﺟﻮد درد و ﺑﻲﺗﺎﺑﻲ ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ ﺗﺎزﻩ آﻪ ﺗﺎ اﻧﺪازﻩاي ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺑ ﻪ ﺁن ﺧ ﻮ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪،‬‬ ‫ﺑﺎ آﻼﻩ ﭘﻮﺳﺘﻲ ﺑﻠﻨﺪي ﺷﺒﻴﻪ ﺧﺎﺧﺎمهﺎي ﻳﻬﻮدي در هﺸﺘﻲ ﺟﻠﻮس ﻣﻲآﺮد و ﻣﺸﻐﻮل رﺗﻖ و ﻓﺘﻖ اﻣﻮر ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺮض ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ رو ﺑﻪ ﺷﺪت ﺑﻮد و ﺑﺎ وﺟﻮد ﺗﺮس از دواي ﻓﺮﻧﮕﻲ ﻣﺠﺒﻮر ﺑ ﻮد ﺑ ﺮاي ﺗ ﺴﻜﻴﻦ درد اﻧﮋآ ﺴﻴﻮن ‪ Donaltin‬ﺑﺰﻧ ﺪ و‬ ‫ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ راﺿﻲ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﺮود و اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻣﺨﺘﺼﺮ را روي او ﺑﻜﻨﻨﺪ! اﻣﺎ ﺑﻪ ﻗﺪري آﺎر او زﻳﺎد ﺑﻮد آﻪ ﺣﺘﻲ روز ﻗﺒﻞ از ﻋﻤﻞ‪ ،‬ﺑﻌﺪ‬ ‫از ﺁن آﻪ وﺹﻴﺘﻨﺎﻣﻪي ﺧﻮد را ﺑﻪ آﻤ ﻚ ﺣﺠ ﻪاﻝ ﺸﺮﻳﻌﻪ ﻧﻮﺷ ﺖ و ﻣﻬ ﺮ و ﻣ ﻮم آ ﺮد و در ﮔ ﺎو ﺹ ﻨﺪوق‪ ،‬ﺟ ﺰو ﺳ ﻬﺎم و اوراق ﺑﻬ ﺎدار ﮔﺬاﺷ ﺖ‪،‬‬ ‫ﺹﺒﺢ زود ﻣﺮاد زﻳﺮ ﺑﻐﻠﺶ را ﮔﺮﻓ ﺖ و در ﺣ ﺎﻝﻲ آ ﻪ ﻳ ﻚ ﺳ ﺮ ﺑﻨ ﺪ ﺷ ﻠﻮارش از ﭘ ﺸﺘﺶ ﺁوﻳ ﺰان ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺁﻣ ﺪ در ه ﺸﺘﻲ ﺳ ﺮﺟﺎﻳﺶ روي دﺷ ﻜﭽﻪ‬ ‫ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﭼﻮن ﺣﺎﺟﻲ از ﻣﺂل اﻧﺪﻳﺸﻲاي آﻪ داﺷﺖ‪ ،‬هﻤﻴﺸﻪ ﻗﺒﻼ ﺑﻨﺪﺷﻠﻮارش را زﻳﺮ ﺟﻠﺬﻗﻪاش ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ ﺗﺎ در ﺹﻮرت ﻝﺰوم ﻝﺒﺎس ﭘﻮﺷ ﻴﺪﻧﺶ‬ ‫ق روي ﭘﻴ ﺸﺎﻧﻲاش را‬ ‫ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ اﻧﺠﺎم ﮔﻴﺮد! ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎ رﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪﻩي ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺧﺎآﺴﺘﺮي ﺑﻪ ﻋﺼﺎﻳﺶ ﺗﻜﻴﻪ آﺮدﻩ ﺑﻮد و ﻓﺎﺹﻠﻪ ﺑﻪ ﻓﺎﺹ ﻠﻪ ﻋ ﺮ ِ‬ ‫ﺧﺸﻚ ﻣﻲآﺮد‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺖ و ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن ﻣﻲداد‪:‬‬ ‫“اوي‪ ،‬اوي‪ ،‬ووي‪ ،‬ووي‪ ،‬ووي!”‬ ‫ﻣﺮاد ﺟﻠﻮ او دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد‪ :‬ﻗﺮﺑﺎن ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻳﻨﺸﺎﻻ ﺧﻮب ﻣﻴﺸﻪ!‬ ‫ـ اﻳﻦ ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ ﻣﺮا ﺗﺮاﺷﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺁب آﺮد‪ ،‬اﻣﺮوز ﺗﻮ ﺁﺋﻴﻨﻪ آﻪ ﻧﮕﺎﻩ آﺮدم‪ ،‬ﺧﻮدﻣﻮ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﺁدم‪ ،‬ﺁﻩ و دﻣﻪ‪ ،‬ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ ﺑﺪ ﭼﻴﺰﻳﻪ‪ ،‬ﺁدﻣﻮ ﻣﻲﺗﺮاﺷﻮﻧﻪ‪.‬‬ ‫ـ ﻣﺮاد‪ ،‬ﭼﻨﺪ وﻗﺘﻪ آﻪ هﻤﻪاش ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﺁن دﻧﻴﺎ ﻣﻲاﻓﺘﻢ‪ .‬ﺑﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﻲداﻧﻢ؟ ﺁدم ﭘﻴﺮ ﻣﻴﺸﻪ‪ ،‬ﺑﻨﻴﻪاش ﻣﻴﺮﻩ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬ﻣﺮاد‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﻤ ﻲﺧ ﻮام‬ ‫ﺑﻪ اﻳﻦ زودي ﺑﻤﻴﺮم! ﺑﭽﻪهﺎم ﻳﺘﻴﻢ و ﺑﻴﻜﺲ ﺑﺸﻨﺪ‪ ،‬هﻨﻮزوﺟﻮدم ﺑﺮاي ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻻزﻣﻪ!‬ ‫ـ ﻣﺎﺷﺎاﷲ ﭼﻬﺎر ﺳﺘﻮن ﺑﺪﻧﺘﻮن درﺳﺘﻪ‪.‬‬ ‫ـ ﻧﻤﻲداﻧﻲ ﭼﻪ دردي دارﻩ! اﮔﺮ ﮔﻨﺎهﺎم ﺑﻪ اﻧﺪازﻩي ﺑﻠﮓ درﺧﺖ هﻢ ﺑﻮد‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﺁﻣﺮزﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩام‪ .‬هﺮ ﭼ ﻲ ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻲآ ﻨﻢ ﻣ ﻦ ه ﻴﭻ آ ﺎر‬ ‫ﺑﺪي ﺗﻮ ﻋﻤﺮم ﻧﻜﺮدﻩام‪ .‬ﻧﻪ ﻋﺮﻗﺨﻮر ﺑﻮدم‪ ،‬ﻧﻪ ﻗﻤﺎرﺑﺎز‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬اﮔﺮ ﻳﻚ وﻗﺖ ﺷﻴﻄﺎن زﻳﺮ ﺟﻠﺪم رﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺗﻔﺮﻳﺢ ﺑﻮدﻩ‪ ،‬ﺑﺮاي اﻳﻦ آﻪ ﻣﻴﺎن ﺳﺮ‬ ‫و هﻤﺴﺮ ﺑﺪﻗﻠﻘﻲ ﻧﻜﺮدﻩ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﻣﻴﮕﻨﺪ ﺧﺪا رﺣﻴﻤﻪ و هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻣﻲﺑﺨﺸﻪ؟ ﻣﻦ هﻤ ﻪاش آ ﺎر ﻣ ﺮدم را راﻩ اﻧ ﺪاﺧﺘﻢ‪ ،‬ه ﺮ ﭼ ﻲ از دﺳ ﺘﻢ‬ ‫ﺑﺮﻣﻴﺂﻣﺪﻩ‪ ،‬آﺮدم‪ .‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ درد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﺸﻢ؟ اوف‪ ،‬اوف‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺗﻮ هﻢ اﮔﺮ هﺮ ﺑﺪي‪ ،‬هﺮ ﭼﻴﺰي از ﻣﺎ دﻳﺪي‪ ،‬ﺣﻼﻝﻤﺎن ﺑﻜﻦ! ﺁخ‪ ،‬ﺁخ!‬ ‫ـ اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﺪ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ! ﻣﻦ ﮔﻮﺷﺖ و ﭘﻮﺳﺘﻢ از ﺷﻤﺎﺳﺖ‪.‬‬ ‫ـ وﻗﺘﻲ ﻓﻜﺮش را ﻣﻲآﻨﻢ آﻪ ﻓﺮدا ﻳﻜ ﻲ از اﻳ ﻦ دآﺘﺮه ﺎي ﺧﺪاﻧ ﺸﻨﺎس روﭘ ﻮش ﺳ ﻔﻴﺪ ﭘﻮﺷ ﻴﺪﻩ‪ ،‬آ ﺎرد دﺳ ﺘﺶ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ‪ ،‬ﻣﻨ ﻮ روي ﺗﺨ ﺖ‬ ‫ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪﻩ‪ ،‬ﻣﻮهﺎي ﺗﻨﻢ ﺳﻴﺦ ﻣﻴﺸﻪ‪ .‬ﻣﺮاد‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﻤﻲﺗﻮﻧﻲ ﺗﺼﻮرش را ﺑﻜﻨﻲ‪ ،‬ﻣﺮﺣﻮم اﺑﻮي را هﻤﻴﻦ دآﺘﺮهﺎ آﺸﺘﻨﺪ‪ .‬اخ‪ ،‬اخ!‬ ‫ـ اﻳﺸﺎﻻ ﺧﻴﺮﻩ!‬ ‫ـ ﻧﻪ ﺁﻧﺠﺎ دﻳﮕﺮ ﺷﻮﺧﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬آﺎرد و ﮔﻮﺷﺖ آﻪ ﺑﺎ هﻢ ﺳﺎزش ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬ﺁن وﻗﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﻮزن ﻣﻲزﻧﻨ ﺪ‪ ،‬ﺑﻴﻬ ﻮش ﻣﻴ ﺸﻢ‪ ،‬ﺧ ﺐ‪ ،‬آ ﺎرد‬ ‫را ﻣﻲﮔﺬارﻧﺪ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﻓﺮﺹﺖ “اوخ” ﮔﻔ ﺘﻦ دارم ﻳ ﺎ ﻧ ﻪ! ﺗ ﻨﻢ ﺁن ﺟ ﺎ ﺑ ﻲﺣ ﺲ و ﺣﺮآ ﺖ اﻓﺘ ﺎدﻩ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﺁن را ﻧﻤ ﻲﺷﻨﺎﺳ ﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ‬ ‫روﺣﻢ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻣﻲﺑﻴﻨﻪ و ﻣﻲﻓﻬﻤﻪ‪ .‬اوف‪ ،‬اوف! اﻣﺎ ﻣﻦ هﻤﻪي ﻳﺎدﮔﺎرهﺎم‪ ،‬هﻤﻪي زﻧﺪﮔﻲام ﺑﺎ هﻤﻴﻦ ﺟﺴﻤﻤﻪ‪ ،‬وﻗﺘﻲ آﻪ ﺟﺴﻤﻢ را ﻧ ﺸﻨﺎﺳﻢ‪،‬‬

‫هﺎن‪ ،‬دﻳﮕﻪ ﭼﻲ ﺑﺮام ﻣﻲﻣﺎﻧﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﻣﻲﺗﻮﻧﻪ ﺑﺮام ارزﺷﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ؟! ﻓﻘﻂ ﺣﺴﺮت‪ ،‬اﺳﺘﻐﻔﺮاﷲ! ﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻤﻲﺧﻮام‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از ﺧ ﻮدم اﻳ ﻦ هﻤ ﻪ‬ ‫زنهﺎي ﺧﻮﺷﮕﻞ‪ ،‬اﻳﻦ هﻤﻪ ﻏﺬاهﺎي ﺧﻮب را ﺗﻮي دﻧﻴﺎ ﺑﺎ ﺣﺴﺮت ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺑﻜﻨﻢ! ﭘﺲ ﻓﺎﻳﺪﻩي اﻳﻦ هﻤﻪ زﺣﻤﺖ ﭼﻲ ﺑﻮد؟ ﻣﻲﻓﻬﻤﻲ ﻣﺮاد‪ ،‬ﻧ ﻪ‪ ،‬ﻧ ﻪ‪،‬‬ ‫ﻣﻦ ﻧﻤﻲﺧﻮام ﺑﻤﻴﺮم!‬ ‫ـ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﺧﺪا ﻧﻜﻨﻪ‪ ،‬ﭼﺮا ﻧﻔﻮس ﺑﺪ ﻣﻲزﻧﻴﻦ؟!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎ دﺳﺘﻤﺎل ﭼﻬﺎرﺧﺎﻧﻪي ﺑﺰرﮔﻲ دﻣﺎﻏﺶ را ﮔﺮﻓﺖ‪ :‬ﺁخ‪ ،‬واي‪ ،‬دﻳﺸﺐ هﻴﭻ ﺧﻮاﺑﻢ ﻧﺒﺮد‪ .‬دآﺘﺮ آﻪ ﺳﻮزﻧﻢ زد و رﻓﺖ‪ ،‬ﺑﺮاي دو‬ ‫دﻗﻴﻘﻪ ﭼﺸﻤﻢ رو هﻢ ﻧﺮﻓﺖ‪ .‬راﺳﺘﻲ ﻣﻲداﻧﻲ ﭼﻲ ﺗﻮ ﺧﻮاب دﻳﺪم؟ ﺧﺪا ﺑﻴﺎﻣﺮزﻩ‪ ،‬ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮن ﺗ ﻮي ﺧﻮﻧ ﻪي ﻣ ﻦ ﺧﻴﻠ ﻲ زﺟ ﺮ آ ﺸﻴﺪ‪ .‬ﺳ ﻪ ﻣﺮﺗﺒ ﻪ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮﻩ اﻣﺎﻣﺰادﻩ داوود‪ ،‬ﻧﺬر و ﻧﻴﺎز داﺷﺖ‪ ،‬ﻣﻦ اﺟﺎزﻩاش ﻧﺪادم‪ .‬ﻳﺎدت ﻣﻴﺎد ﺁن روز آﻪ ﭘﻴﺮهﻦ ﺳﻤﻨﻘﺮ ﻧﻮش را ﺑ ﻪ ﺗ ﻨﺶ ﭘ ﺎرﻩ آ ﺮدم؟ ﻳ ﻚ‬ ‫ﺟﺎﻧﻤﺎز ﺗﺮﻣﻪ داﺷﺖ‪ ،‬ﺁﻩ‪ ،‬ووي‪ ،‬ووي‪ ،‬ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﺷﺪم‪ ،‬ﺧﺪا از ﺳﺮ ﺗﻘﺼﻴﺮ هﻤﻪي ﺑﻨﺪﻩهﺎش ﺑﮕﺬرﻩ! اﻳﻦ دﻓﻌﻪي ﺳﻮﻣﻪ آﻪ ﺧﻮاﺑﺶ را ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‪.‬‬ ‫ـ اﻳﺸﺎﻻ آﻪ ﺧﻴﺮﻩ!‬ ‫ـ ﺧﻮاب آﻪ دﻳﮕﺮ دروغ ﻧﻤﻴﺸﻪ! ﺧﺪا ﺑﻴﺎﻣﺮزدش! ﭼﻪ زن ﻧﺎزﻧﻴﻨﻲ ﺑﻮد! اﻳﻦ هﻤﻪ ﺹﻴﻐﻪ و ﻋﻘ ﺪي آ ﻪ ﺳ ﺮش ﺁوردم‪ ،‬اﻳ ﻦ زن ﺧ ﻢ ﺑ ﻪ‬ ‫اﺑﺮوش ﻧﻴﺎﻣﺪ‪ ،‬ﻳﻚ “ﺗﻮ” ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬هﻤﻪاش ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ ﺑﻮد آﻪ ﻣﻨﻮ وﺳﻮﺳﻪ ﻣﻲآﺮد‪ .‬اﻧﺴﺎن ﻣﺤﻞ ﻧﺴﻴﺎﻧﻪ! دﻝﻢ ﻣ ﻲﺧﻮاﺳ ﺖ ﺗ ﻮ ه ﻢ‬ ‫ﻳﻚ ﻧﻈﺮ ﻣﻲدﻳﺪﻳﺶ! ﺗﻮي ﻳﻚ ﺑﺎغ درﻧﺪﺷﺖ ﺳﺒﺰ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻤﻲداﻧﻲ ﻣﺮاد‪ ،‬ﺧﻮﺷﮕﻞ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻣﺎﻩ ﺷﺐ ﭼﻬﺎردﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻨﻮ آﻪ دﻳﺪ‪ ،‬ﺁﻣﺪ دﺳ ﺘﻢ را ﻣ ﺎچ‬ ‫آﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﺧﻮش ﺁﻣﺪي‪ ،‬ﺹﻔﺎ ﺁوردي‪ .‬ﻣﻦ اﮔﺮ…‬ ‫در ﺑﺎز ﺷﺪ‪ .‬ﺟﻮان ﺗﺮﮔﻞ و ورﮔﻞ ﺷﻴﻚ ﭘﻮﺷﻲ ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪاي ﺷﺎداب‪ ،‬ﮔ ﺮدن آﻠﻔ ﺖ و ﭼ ﺸﻢه ﺎي درﺷ ﺖ و ﻣﻮه ﺎي ﺳ ﻴﺎﻩ ﺑ ﺮاق‪ ،‬آ ﻼﻩ ﺑ ﻪ‬ ‫دﺳﺖ وارد هﺸﺘﻲ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺳﻼم آﺮد‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻌﺪ از ﺳﻼم و ﺗﻌﺎرف او را ﭘﻬﻠﻮي ﺧﻮدش دﻋﻮت آﺮد‪ .‬هﻤﻴﻦ آﻪ درﺳﺖ دﻗﺖ آﺮد‪،‬‬ ‫دﻳﺪ “ﮔﻞ و ﺑﻠﺒﻞ” ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮي ﻣﺤﺘﺮم اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻓﺎﺣﺸﻲ در ﻝﺒﺎس و ﺳﺮ و وﺿﻊ او دﻳﺪﻩ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬زﻳﺮا هﻤﻴﻦ ﺷﺨﺺ آﻪ ﺗﺎ ﻳﻚ ﺳﺎل ﭘ ﻴﺶ‬ ‫ﺑﺎ ﻳﺨﻪي ﺑﺎز و ﻣﻮي ﺷﻮرﻳﺪﻩ و رﻳﺶ ﻧﺘﺮاﺷﻴﺪﻩ و ﺷﻠﻮار اﺗﻮ ﻧﺰدﻩ و ﮔﻴﻮﻩي ﭼﺮك در اﻧﺪرون ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻣﺪ و ﺷﺪ ﻣﻲآ ﺮد‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ ﺑ ﻪ آﻠ ﻲ ﻋ ﻮض‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و ﺑﻪ رﻳﺨﺖ و اﻃﻮار ﺁﻗﺎ آﻮﭼﻴﻚ درﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد و روي هﻢ رﻓﺘﻪ ﺑﻪ او ﺑﻲﺷﺒﺎهﺖ هﻢ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﺎ آﻤﺎل ﻧﺰاآﺖ ﺁﻣﺪ و ﭘﻬﻠﻮي ﺣﺎﺟﻲ ﻧﺸ ﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﺮاد رﻓﺖ در داﻻن‪.‬‬ ‫ـ ﻳﺎاﷲ‪ ،‬ﺁﻗﺎي ﮔﻞ و ﺑﻠﺒﻞ‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎل دوﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺴﺎل ﺁﺷﻨﺎ‪ ،‬ﻣﺪﺗﻴﻪ آﻪ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﻧﻤﻲرﺳﻴﻢ‪ .‬ﭼﻨ ﺎن ﺗﻐﻴﻴ ﺮ ﻣﺎهﻴ ﺖ دادﻩاﻳ ﺪ آ ﻪ ﺷ ﻤﺎ را ﺑ ﻪ ﺟ ﺎ‬ ‫ﻧﻴﺎوردم‪ .‬در ﺁﺳﻤﺎن ﻣﻲﮔﺸﺘﻢ‪ ،‬روي زﻣﻴﻦ ﺷﻤﺎ را ﭘﻴﺪا آﺮدم‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ!‬ ‫ـ ﺑﻨﺪﻩ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎر ﺷﺮﻓﻴﺎب ﺷﺪم‪ ،‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻧﺪاﺷﺘﻴﺪ‪.‬‬ ‫ـ اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬ﻣﻦ ﺗﺮﺳﻴﺪم آﺪورﺗﻲ ﺣﺎﺹﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺳﺎل ﻣﻴﺸﻪ آﻪ ﺷﻤﺎ را ﻧﺪﻳﺪﻩام‪ .‬ﻣﺤﺘﺮم هﻢ از ﺷﻤﺎ ﺧﺒﺮي ﻧﺪاﺷ ﺖ‪.‬‬ ‫ﺗﺼﻮر آﺮدم ﺧﺪاي ﻧﻜﺮدﻩ ﻧﻘﺎهﺘﻲ ﻋﺎرض ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻣﻨﻮ آﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻲآﻨﻴﺪ‪ ،‬اوف!‬ ‫ـ ﺧﺪا ﺑﺪ ﻧﺪﻩ!‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬آﺎرم ﺑﻪ ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ آﺸﻴﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﻣﻴﺸﻪ آﺮد؟! اخ‪ ،‬اخ‪ ،‬ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲداﻧﻴﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜﻪي ﻝ ِﺮ ﭘﺎ ﭘﺘﻲ‪ ،‬ﻣﻘﺼﻮدم ﻣﺮادﻩ‪ ،‬ﺣﺮف‬ ‫روزاﻧﻪاش را ﺑﻠﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺰﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻲﺗﺮﺳﻢ ﭼﻴﺰي ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪم اﻧﺪورن ﺷﻜﺎﻳﺖ آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ آﻪ دﺳﺖ و ﭘﺎﺷﺎن واز ﺑﻮدﻩ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﺑ ﻲﺧﺒ ﺮ‬ ‫وارد ﻣﻲﺷﺪﻳﺪ‪ .‬ﺧﻮدﺗﺎن ﻣﻲداﻧﻴﺪ‪ ،‬اﻳﻦهﺎ اﻣﻞ و ﻗﺪﻳﻤﻲ هﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻋﺎدت ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﺷ ﻤﺎ ﺟ ﺎي ﭘ ﺴﺮ ﺧ ﻮدم ه ﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣﻤﻜﻨ ﻪ ﭘ ﺸﺖ ﺳ ﺮ ﻣ ﻦ‬ ‫ﮔﻮﺷﻪاي‪ ،‬آﻨﺎﻳﻪاي زدﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﻣﺮاد ﭼﻴﺰي ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ آﻪ رﻧﺠﺶ ﺗﻮﻝﻴﺪ ﺑﺸﻪ!‬ ‫ـ هﺮﮔﺰ‪ ،‬اﻳﻦ ﭼﻪ ﺣﺮﻓﻲ اﺳﺖ! ﺑﻨﺪﻩ ﻗﺮﻳ ﺐ ﻳﻜ ﺴﺎﻝﻪ آ ﻪ زﻳ ﺮ ﺳ ﺎﻳﻪي ﺁﻗ ﺎزادﻩي ﺣ ﻀﺮﺗﻌﺎﻝﻲ ﺁﻗ ﺎ آﻮﭼﻴ ﻚ در درﺑ ﺎر ﻣﺘ ﺼﺪي آﺎره ﺎي‬ ‫ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ هﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻗﺪري ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺑﻮدم آﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﭘﻴﺶ از اﻳﻦهﺎ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺮﺳﻢ و اﻣﺮوز در اوﻝﻴﻦ ﻓﺮﺹﺖ…‬ ‫ـ ﻋﺠﺐ‪ ،‬ﻣﻦ هﻴﭻ ﻧﻤﻲداﻧﺴﺘﻢ آﻪ ﺷﻤﺎ از ﻣﻜﺎﻧﻴﻚ هﻢ ﺳﺮ رﺷﺘﻪ دارﻳﺪ!‬ ‫ـ در ﻗﺴﻤﺖ اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻪ ﺑﻪ‪ ،‬ﭼﻪ از اﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮ! ﺷﻤﺎ هﻢ ﺁن ﺟﺎ ﻣﺸﻐﻮل هﺴﺘﻴﺪ؟ ﻣﻦ هﻴﭻ ﻧﻤﻲداﻧﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﺷ ﻤﺎ ﺗﺒﺮﻳ ﻚ ﻣ ﻴﮕﻢ‪ .‬اﻝﺒﺘ ﻪ ﺁﺗﻴ ﻪي درﺧ ﺸﺎﻧﻲ ﺧﻮاهﻴ ﺪ‬ ‫داﺷﺖ‪ .‬اوف‪ ،‬اوف‪ ،‬ﻣﻦ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲﺧﻮام اﺳﻢ ﺁﻗﺎ آﻮﭼﻴﻚ را ﺑﻪ زﺑﺎن ﺑﻴﺎرم‪ .‬هﻤﻴﻦ آﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﺑﺮام آ ﺎﻓﻲ اﺳ ﺖ‪ .‬دﻳ ﺮوز ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻳﻜ ﻲ از‬ ‫ﻃﻠﺒﻜﺎرهﺎش ﺁﻣﺪ در ﺧﻮﻧﻪي ﻣﻦ‪ ،‬رﺳﻮاﻳﻲ ﺑﻪ ﺑﺎر ﺁورد‪ .‬ﻣﻦ اﻻن ﻧﺎﺧﻮﺷﻢ‪ ،‬رو ﺑﻪ ﻣﺮﮔﻢ‪ ،‬ﻓﺮدا ﻣﻴﺮم ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ‪ ،‬وﻇﻴﻔﻪي ﻣﻦ آ ﻪ ﻧﻴ ﺴﺖ ﺑ ﺮم‬ ‫از اون دﻳﺪن ﺑﻜﻨﻢ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ!‬ ‫ـ ﺑﻨﺪﻩ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻗﻮل ﻣﻴﺪم آﻪ ﺁﻗﺎ آﻮﭼﻴﻚ روﺣﺶ اﻃﻼع ﻧ ﺪارﻩ آ ﻪ ﺣ ﻀﺮﺗﻌﺎﻝﻲ آ ﺴﺎﻝﺖ دارﻳ ﺪ‪ ،‬وﮔﺮﻧ ﻪ ﺑ ﻪ ﭘﺎﺑﻮﺳ ﺘﺎن‬ ‫ﻣﻲﺁﻣﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ آﺎرش ﺧﻴﻠﻲ زﻳﺎدﻩ‪ ،‬ﻳﻜﺴﺮ ﺑﺎ ﺑﺎﺷﭙﺮت ﺳﻴﺎﺳﻲ رﻓﺖ ﺑﻪ ﻣﺼﺮ و ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﻣﻲداﻧﻴﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﻃﺮف اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻋﺎﻝﻴﻪ ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻨ ﺪﻩ‬ ‫هﻢ ﺑﻲ اﻧﺪازﻩ ﮔﺮﻓﺘﺎرم‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺳﻪ روز ﻣﺮﺧﺼﻲ ﮔﺮﻓﺘﻢ آﻪ ﺑﻪ آﺎرهﺎﻳﻢ رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺑﻜﻨﻢ؛ ﭼﻮن دﻝ ﻢ ﺑﺮاﻳﺘ ﺎن ﺑ ﻲﻧﻬﺎﻳ ﺖ ﺗﻨ ﮓ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑ ﻪ‬ ‫اوﻝﻴﻦ ﻓﺮﺹﺖ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن رﺳﻴﺪم‪ .‬ﺿﻤﻨﺎ اﺳﺘﺪﻋﺎي آﻮﭼﻜﻲ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن دارم‪ ،‬اﮔﺮ اﺟﺎزﻩ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ؟!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪي ﺟﺪي ﮔﻮشهﺎﻳﺶ را ﺗﻴﺰ آﺮد‪ :‬ﺧﻮاهﺶ ﻣﻲآﻨﻢ!‬ ‫ﮔﻞ و ﺑﻠﺒﻞ ﺑﺎ ﺧﻀﻮع و ﺧﺸﻮع‪ :‬ﺑﻨﺪﻩ اﺣﺘﻴﺎج ﻣﺒﺮﻣﻲ ﺑﻪ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺗﻮﻣﺎن ﺑﺮاي ﻣﺪت دو ﻣﺎﻩ ﭘﻴﺪا آﺮدم‪ .‬ﺑ ﻪ ﻳﻜ ﻲ از رﻓﻘ ﺎ رﺟ ﻮع آ ﺮدم‪،‬‬ ‫ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮت رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﻢ از ﺣﻀﺮﺗﻌﺎﻝﻲ ﺧﻮاهﺶ ﺑﻜﻨﻢ‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ ﺗﺎ ﻋﻤﺮ دارم‪ ،‬ﻣﻤﻨﻮن ﺧﻮاهﻢ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮو رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬اوف‪ ،‬اوف‪ ،‬ﺧﺪا ﺑﻪ ﺳﺮ ﺷﺎهﺪﻩ آﻪ ﻋﺠﺎﻝﺘﺎ ﺁﻩ در ﺑﺴﺎﻃﻢ ﻧﻴﺴﺖ و آﻤﻴﺘﻢ ﺳﺨﺖ ﻝﻨﮕﻪ‪ .‬ﻓﺮدا ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﺮم‬ ‫ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻤﻴﺪاﻧﻢ ﭘﻮل ﺣﻜﻴﻢ و دوا را از آﺠﺎ ﺗﻬﻴﻪ آﻨﻢ‪ ،‬اوف‪ ،‬اوف‪ ،‬اﮔﺮ ﺗﺎ ﭘﺲ ﻓﺮدا ﺹﺒﺮ آﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻨﻪ؟!‬ ‫ـ ﻣﺎﻧﻌﻲ ﻧﺪارﻩ!‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻣﻴﺎن ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻣﻦ اﻻن ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺤﺘﺎج ﭘﻮﻝﻢ‪ ،‬اﻓﻼس ﻧﺎﻣﻪ آ ﻪ ﻧﻤ ﻲﺗ ﻮاﻧﻢ ﺑ ﺪهﻢ‪ .‬راﺳ ﺘﺶ آ ﺴﻲ از ﻋﻤ ﺮش ﺳ ﻨﺪ ﭘ ﺎ ﺑ ﻪ ﻣﻬ ﺮ‬ ‫ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﻲﺗﺮﺳﻢ زﻳﺮ ﻋﻤﻞ‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬آﺴﻲ ﭼﻪ ﻣﻲدوﻧﻪ‪ ،‬اﺟﻞ آﻪ ﺑﻴﻜﺎر ﻧﻨﺸﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺑ ﺎري‪ ،‬ﺧ ﻮدم ﺧﻴ ﺎل داﺷ ﺘﻢ از ﻳ ﻚ ﺗ ﺎﺟﺮ ﻧﻮآﻴ ﺴﻪاي آ ﻪ از‬

‫وﻻﻳﺎت ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﻮل ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺶ ﺑﺴﺘﻪ‪ ،‬هﺰار ﺗﻮﻣﻦ ﻗﺮض ﺑﻜﻨﻢ آﻪ ﺑﻪ زﺧﻢ ﺧﻮدم ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬ﺣﺎﻻ آﻪ ﺷﻤﺎم اﺣﺘﻴﺎج دارﻳﺪ‪ ،‬اﮔﺮ زﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻳﻢ‪ ،‬هﺰار و‬ ‫ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺗﻮﻣﻦ از اون ﻣﻲ ﮔﻴﺮم‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺷﺮط!‬ ‫ـ ﺧﻮاهﺶ ﻣﻲآﻨﻢ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ!‬ ‫ـ ﮔﻔﺘﻢ آﻪ ﺗﺎﺟﺮ ﺑﺪﮔﻤﺎن‪ ،‬دودل و ﮔﻨﺪ دﻣﺎﻏﻴﻪ‪ .‬ﺟﺮات ﻧﻤﻲآﻨﻪ ﺑﺪون وﺙﻴﻘﻪ ﻗﺮض ﺑ ﺪﻩ‪ .‬ﺑﺪﺷﺎﻧ ﺴﻲ اﻳ ﻦ ﺟﺎﺳ ﺖ آ ﻪ ﻣ ﻦ زﻣﻴﻨﮕﻴ ﺮ ﺷ ﺪم‪،‬‬ ‫وﮔﺮﻧﻪ آﺴﺎﻧﻲ هﺴﺘﻨﺪ آﻪ ﺣﺎﻻ ﺗﺎ ﭘﺲ ﻓﺮدا‪ ،‬آﻲ زﻧ ﺪﻩ‪ ،‬آ ﻲ ﻣ ﺮدﻩ؟ ﺑ ﻪ ه ﺮ ﺣ ﺎل اﮔ ﺮ ﺟ ﺎن از دﺳ ﺖ ﻋﺰراﺋﻴ ﻞ در ﺑ ﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﭼ ﻮن اﻳ ﻦ ﺗ ﺎﺟﺮ ﻣﻨ ﻮ‬ ‫ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺳﻪ‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲداﻧﻴﺪ آﻪ ﻣﺮدم ﭘﻮل و زن و ﺑﭽﻪﺷﺎن را ﻣﻴﺎرﻧﺪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻦ ﻣﻲﺳﭙﺮﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﻤﻜﻨﻪ ﭘ ﺲ ﻓ ﺮدا ﺳ ﺎﻋﺖ‬ ‫دﻩ آﻪ اﻳﻦ ﺗﺎﺟﺮ ﭘﻴﺶ ﻣﻨﻪ‪ ،‬اﺗﻔﺎﻗﺎ آﺴﻲ ﻧﻴﺎد آﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻣﺎﻧﺘﻲ ﺑﺴﭙﺮﻩ! ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي اﻃﻤﻴﻨﺎن اوﻧﻪ‪ ،‬ﺳﺮ ﺳﺎﻋﺖ دﻩ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﺎﻳﻴ ﺪ دم در‪ ،‬ﻣ ﺮاد ﻣﻘ ﺪاري‬ ‫ﭘﻮل و ﺟﻮاهﺮ آﻪ ﻣﺎل ﺑﭽﻪي ﻳﺘﻴﻤﻪ و ﭘﻴﺶ ﻣﻦ اﻣﺎﻧﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﺪﻩ‪ ،‬هﻤﻴﻦ آﻪ از در وارد ﺷﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺟﻠﻮ اون اﻳ ﻦ ﺑ ﺴﺘﻪ را ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﻣﻴﺪﻳ ﺪ‬ ‫و ﺑﻲ ﺁن آﻪ ﭘﻮل را ﺑﺸﻤﺎرﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻴﮕﻴﺪ‪“ :‬ﺣﺎﺟﻲ‪ ،‬ﺗﻤﺎم داراﺋﻲ ﺧ ﻮدم را ﭘ ﻴﺶ ﺷ ﻤﺎ اﻣﺎﻧ ﺖ ﻣ ﻲﮔ ﺬارم‪ ،‬ه ﺮ وﻗ ﺖ از ﺳ ﻔﺮ ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻢ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﭘﺎﺑﻮﺳ ﺘﺎن‬ ‫ﺧﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻣﻴﺮم آﻪ ﺑﭽﻪهﺎ را راﻩ ﺑﻨﺪارم!”‬ ‫ﻣﻦ هﺮ ﭼﻪ اﺹﺮار ﻣﻲآﻨﻢ آﻪ ﺑﺸﻤﺎرﻳﺪ و ﻳﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ رﺳﻴﺪ ﺑﺸﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻴﮕﻴﺪ‪“ :‬ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺗﻨﺘﺎن ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺎﺷﻪ!”‬ ‫اﮔﺮ اﻳﻦ آﺎر را ﺑﺎ ﻣﻬﺎرت اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ آﻪ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺳﺮ ﻣﻴﮕﻴﺮﻩ و هﻤﺎن روز ﻋﺼﺮ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺗ ﻮﻣﻦ را ﺑﻨﮕ ﻲ ﺧ ﻮاهﻢ آ ﺮد‪،‬‬ ‫اوف‪ ،‬اوف!‬ ‫ﮔﻞ و ﺑﻠﺒﻞ آﻪ ﺗﺎ ﺣﺪي ﺣﺎﺟﻲ را ﻣﻲﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬ﺗﻌﺠﺐ آﺮد آﻪ آﺎر او ﺗﺎ اﻳﻦ اﻧﺪازﻩ آﺴﺎد ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﭼﻮن ﺧﻴﺎل رد آﺮدن ﭘ ﻮل را‬ ‫ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺣﺎﺟﻲ را ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫در اﻳﻦ وﻗ ﺖ در ﺑ ﺎز ﺷ ﺪ و ﻣ ﺮد آﻮﺳ ﻪاي ﺷ ﺒﻴﻪ ﺑ ﻪ ﺟﻐ ﺪ ﺑ ﺎ ﻋ ﺮﻗﭽﻴﻦ و ﻗﺒ ﺎي ﺳ ﻪ ﭼ ﺎك دراز هﻤ ﺮاﻩ ﺟ ﻮاﻧﻲ ﻗ ﻮزي و رﻳ ﺸﻮ‪ ،‬ﺗﻴ ﭗ‬ ‫ﺑﺎزاري وارد ﺷﺪﻧﺪ و ﺗﻌﻈﻴﻢ آﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻌﺪ از ﺳﻼم و ﺗﻌﺎرف‪ ،‬اول ﮔﻞ و ﺑﻠﺒﻞ را ﺟﻮاب آﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭘﺲ ﻓﺮدا ﺳﺎﻋﺖ دﻩ ﻣﻨﺘﻈﺮم!‬ ‫ﺑﻌ ﺪ روﻳ ﺶ را آ ﺮد ﺑ ﻪ ﻣ ﺮد آﻮﺳ ﻪي دراز و ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﺁﻗ ﺎي ﻣﻴﺨﭽﻴ ﺎن‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴ ﺪ اﻳﻨﺠ ﺎ )ﺟ ﺎي ﮔ ﻞ و ﺑﻠﺒ ﻞ را ﺑ ﻪ او ﻧ ﺸﺎن داد(‪ .‬ﺁﻗ ﺎي‬ ‫زاﻣﺴﻘﻪاي‪ ،‬ﺧﻮاهﺶ ﻣﻲآﻨﻢ ﺷﻤﺎ هﻢ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ! اوخ‪ ،‬اوخ!‬ ‫ﮔﻞ و ﺑﻠﺒﻞ ﺗﻌﻈﻴﻢ آﺮد و ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻴﺨﭽﻴ ﺎن ﭘﻬﻠ ﻮي ﺣ ﺎﺟﻲ ﻧﺸ ﺴﺖ و ﺑ ﺎ ﻗﻴﺎﻓ ﻪي وﺣ ﺸﺖ زدﻩاي ﭘﺮﺳ ﻴﺪ‪ :‬ﺧ ﺪا ﺑ ﺪ ﻧ ﺪﻩ‪ ،‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ‪،‬‬ ‫رﻧﮕﺘﺎن ﭘﺮﻳﺪﻩ‪.‬‬ ‫ـ اي اﻳﻦ ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ ﺑﻲآﺘﺎب‪ ،‬ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﺁآﻠﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﺁﺗﻴﺸﻪ ﻳﺎ ﭼﻪ آﻮﻓﺘﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺪﺗﺮ از هﻤﻪ ﺧﻮد دآﺘﺮهﺎ ﻧﻤﻲداﻧﻨﺪ ﭼﻴﻪ؟! ﻣﻲﺧﻮاهﻨ ﺪ ﺑ ﺎ‬ ‫ﺳﺮ آﭽﻞ ﻣﺎ اﺳﺘﺎد ﺑﺸﻨﺪ! ﺧﺪا هﻴﭻ ﺗﻨﺎﺑﻨﺪﻩاي را ﺑﻪ اﻳﻦ روز ﻧﻨﺪازﻩ! ﻣﻦ در ﻋﻤﺮم ﺑﻪ ﻳ ﺎد ﻧ ﺪارم آ ﻪ اﻳ ﻦ ﻃ ﻮر درد آ ﺸﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷ ﻢ‪ .‬ﭘ ﺪرم درﺁﻣ ﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺮاد‪ ،‬ﺑﺮو ﺁن ﻗﻮﻃﻲ دوا را از ﺳﺮ ﺗﺎﻗﭽﻪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﭼﻜﻪ ﺁب ﺑﻴﺎر‪ ،‬ﻏﻠﻴﺎن هﻢ ﻳﺎدت ﻧﺮﻩ!‬ ‫ﻣﺮاد آﻪ ﺟﻠﻮ در داﻻن ﻇﺎهﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﻋﻘﺐﮔﺮد آ ﺮد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺣ ﺎﺟﻲ روﻳ ﺶ را آ ﺮد ﺑ ﻪ ﻣﻴﺨﭽﻴ ﺎن‪ :‬ﺁﻗ ﺎ ه ﻴﭻ ﻓﺎﻳ ﺪﻩ ﻧ ﺪارﻩ‪ ،‬ﻓﻘ ﻂ وﻗﺘ ﻲ‬ ‫ﺳﻮزن ﻣﻲزﻧﻢ‪ ،‬ﻳﻚ ﺧﺮدﻩ ﺑﻲﺣﺲ ﻣﻲﺷﻢ‪ ،‬آﺮﺧﺖ ﻣﻲﺷﻢ‪ ،‬ﺑﻌﺪ دوﺑﺎرﻩ هﻤﺎن ﺁش و هﻤﺎن آﺎﺳﻪ!‬ ‫ـ آﺴﺎﻝﺘﺘﺎن هﻨﻮز ﺧﻮب ﻧﺸﺪﻩ؟ ﻣﻦ ﻳﻚ ﻋﻄﺎر ﺗﻮي ﺑﺎزار آﻨﺎر ﺧﻨﺪق ﺳﺮاغ دارم آﻪ دواﻳﻲ ﻣﻴﺪﻩ ﻣﺜﻞ ﻣﻮم و ﻣﻠﻬﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﻣﻲداﻧﻢ ﻗﻨﺒﺮﻋﻠﻲ را ﻣﻴﮕﻴ ﺪ‪ .‬دواي هﻤ ﻪﺷ ﺎن را اﺳ ﺘﻌﻤﺎل آ ﺮدم‪ ،‬هﻴﭽﻜ ﺪام ﻓﺎﻳ ﺪﻩ ﻧﻤﻴ ﺪﻩ‪ .‬اﻳ ﻦ‪ ،‬ﻳ ﻚ ﻣ ﺮض ﺗ ﺎزﻩ درﺁﻣ ﺪﻩ‪ ،‬ﻓ ﺮدا ﻣﻴ ﺮم‬ ‫ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻲآﻨﻢ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻝﺒﻢ رﺳﻴﺪﻩ‪ ،‬هﺮ ﭼﻪ ﺑﺎداﺑﺎد! ﺧﺐ‪ ،‬دﻧﻴﺎﺳﺖ دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺑﺪياي‪ ،‬ﺧﻄﺎﻳﻲ از ﻣﺎ ﺳﺮ زدﻩ‪ ،‬ﺣﻼﻝﻤﺎن آﻨﻴﺪ!‬ ‫ـ اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﺪ‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ‪ ،‬اﻳﻦ ﺣﺮفهﺎ ﭼﻴﻪ‪ ،‬ﺧﺪا اون روز را ﻧﻴﺎرﻩ!‬ ‫در ﺑﺎز ﺷﺪ‪ ،‬ﺁدم ﺷﻜﺴﺘﻪي ﺷﻮرﻳﺪﻩاي ﺑﺎ ﻝﺒﺎس ﻓﺮﺳﻮدﻩ و آﻼﻩ ﭘﺎرﻩ و ﭼﺸﻢهﺎي آﻨﺠﻜ ﺎو وارد ﺷ ﺪ‪ ،‬آﻼه ﺶ را ﺑﺮداﺷ ﺖ و ﺳ ﻼم آ ﺮد‪ .‬ﭘﻴ ﺸﺎﻧﻲ‬ ‫ﻃﺎس و ﻣﻮهﺎي ﺟﻮ‪/‬ﮔﻨﺪﻣﻲ ژوﻝﻴﺪﻩ و ﭼﻬﺮﻩي اﻓﺴﺮدﻩاي داﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ‪ :‬ﺳﻼم ﻋﻠﻴﻜﻢ‪ ،‬ﺁﻗﺎي ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴ ﺪ )ﺑ ﻪ ﺳ ﻜﻮي دﻳﮕ ﺮ اﺷ ﺎرﻩ ﻣ ﻲآﻨ ﺪ( ﺁﻗ ﺎي ﻣﻴﺨﭽﻴ ﺎن‪ ،‬ﺷ ﻤﺎ ﺁﻗ ﺎي ﻣﻨ ﺎدياﻝﺤ ﻖ‪ ،‬از‬ ‫ﺷﻌﺮاي ﺣﺴﺎس و ﺟﻮان ﻣﻌﺎﺹﺮ را ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺳﻴﺪ؟‬ ‫ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن ﺗﻌﺎرﻓﻲ آﺮد‪ ،‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ از ﺳﺮ ﺧﻮد ﺑﺎز ﺑﻜﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ ﭘﺲ از اﻧﺪآﻲ ﺗﺮدﻳﺪ‪ ،‬رﻓﺖ و روي ﺳﻜﻮ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن ﻧﮕﺎهﻲ دور هﺸﺘﻲ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣ ﻦ ﺧﻴﻠ ﻲ ﻣﺘﺎﺳ ﻔﻢ‪ ،‬اﮔ ﺮ‬ ‫ﻣﺰاﺣﻢ ﺷﺪﻳﻢ‪ ،‬زﺣﻤﺖ را آﻢ ﺑﻜﻨﻴﻢ!‬ ‫ـ ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺮﻋﻜﺲ‪ ،‬ﻣﺸﻐﻮل آﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬درد را آﻤﺘﺮ ﺣﺲ ﻣﻲآﻨﻢ‪ .‬واﻧﮕﻬﻲ ﺑﺮام ﻓﺮق ﻧﻤﻲآﻨﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻪ ذات اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻧﺪارم‪ ،‬ﺑﻪ هﺮ ﺣ ﺎﻝﻲ‬ ‫آﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬درد هﺴﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ هﻢ وﻇﻴﻔﻪي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻣﻘﺪﺳﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮم وﻇﻴﻔﻪ ﺷﻨﺎس ﺑﻮدم‪ ،‬ﻣ ﻲﺧ ﻮام ﺗ ﺎ ﺁﺧ ﺮﻳﻦ ﻧﻔ ﺲ ه ﻢ وﻇﻴﻔ ﻪي ﺧ ﻮدم را‬ ‫اﻧﺠﺎم ﺑﺪم‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬وﺿﻊ ﺑﺎزار ﭼﻄﻮرﻩ؟‬ ‫ـ ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬اﺟﻨﺎس رو ﺑﻪ ﺗﺮﻗﻴﻪ‪.‬‬ ‫ـ ﺁﺳﻮدﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﭼﻴﺰي ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻧﻤﻴﺎد‪ .‬ﻣﻦ ﺷﻨﻴﺪم از اﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﺨﭽﻪ ﺑﺨﭽﻪ ﻧﺦ ﺟﻮراب از ﻣﺎ ﻣﻲﺧﺮﻧﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻴﺪ آ ﻪ دﻳﮕ ﺮ‬ ‫ﺟﻮراب ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻴﺎد؟‬ ‫ـ اﻣﺎ ﺟﻮراب ﻓﻠﺴﻄﻴﻨﻲ و اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ وارد ﻣﻴﺸﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ارزان؛ ﭼﻮن ﺟﻮرابهﺎي اﻳﻦ ﺟﺎ ﮔﺮاﻧﻪ‪ ،‬ﺁنهﺎ هﻢ ﮔﺮانﺗﺮ ﻣﻲﻓﺮوﺷﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ دﺳﺘﻤﺎل را از ﭘﻬﻠﻮﻳﺶ ﺑﺮداﺷ ﺖ‪ ،‬دﻣ ﺎغ ﻣﺤﻜﻤ ﻲ ﮔﺮﻓ ﺖ‪ :‬اﻳ ﻦه ﺎ ﺑ ﺮاي رﻗﺎﺑﺘ ﻪ‪ ،‬ﻣ ﻲﺧﻮاﻧ ﺪ اﺟﻨ ﺎس ﺑ ﺎزار را زﻣ ﻴﻦ ﺑﺰﻧﻨ ﺪ‪ .‬از‬ ‫ﺷﻮروي هﻢ ﺟﻮراب وارد آﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻳﻚ آ ﺎﻣﻴﻮن‪ ،‬دو آ ﺎﻣﻴﻮن آﺠ ﺎ ﺟ ﻮاب ﻣ ﺼﺮف ﺟ ﻮراب ﻣﻤﻠﻜ ﺖ را ﻣﻴ ﺪﻩ؟! دو روز دﻳﮕ ﻪ ﭘﻨﺠ ﺎﻩ ه ﺰار‬ ‫ﻝﻬﺴﺘﺎﻧﻲ وارد ﻣﻴﺸﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﻣﻮﺙﻖ دارم‪ ،‬اﻳﻦ هﺎ ﻧﺎن و ﺁب ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ!‬ ‫ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن‪ :‬ﺟﻮراب آﻪ ﺳﺮ ﺟﻤﻊ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻧﻤﻴﺸﻪ‪ ،‬اﻣﺮوز ﺣﻠﻘﻪي ﻻﺳﺘﻴﻚ از هﻤﻪ ﺑﻬﺘﺮﻩ!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ‪ :‬اﮔﺮ وﺳﻴﻠﻪي ﺗﺎزﻩاي ﭘﻴﺪا ﺷﺪ )ﭼﺸﻤﻚ زد( ﻣﺎم هﺴﺘﻴﻢ‪.‬‬

‫ـ ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﺑﮕﻢ ﺑﺨﻨﺪﻳﺪ! دﻳﺮوز ﺗﻮ ﻋﺪﻝﻴﻪ ﺑﻮدم‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮردم ﺑﻪ ﺁﻗﺎي آﻮﭼﻚ ﻝﻮ‪ ،‬ﻳﻚ آﺎﻏﺬ ﻣﻬﺮ و اﻣﻀﺎء ﺷﺪﻩ ﺑﻪ اﺳﻢ ﺧ ﻮدش‪،‬‬ ‫ﺗﺼﺪﻳﻖ از ادارﻩي ﻣﺘﻮﻓﻴﺎت داﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺨﻨﺪد‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ‪ :‬در اﻳﻦ ﺹﻮرت دﻓﻌﻪي هﺸﺘﻤﻪ آﻪ ﺁﻗﺎي آﻮﭼﻚ ﻝﻮ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﺮگ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪.‬‬ ‫ـ ﭘﺲ ﺷﻤﺎ هﻢ اﻳﺸﺎن را ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻴﺪ!‬ ‫ـ اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ارادت دارم‪ .‬ﺁﻗﺎ ﻣﻦ آﻤﺘﺮ آﺴﻲ ﺑﻪ اﻳ ﻦ زرﻧﮕ ﻲ و ﺑﺎهﻮﺷ ﻲ در ﻋﻤ ﺮم دﻳ ﺪﻩام‪ .‬ه ﺮ دﻓﻌ ﻪ آ ﻪ دوﺳ ﻴﻪي‬ ‫ﻗﺎﭼﺎق ﻻﺳﺘﻴﻚ ﺑﻪ ﺟﺎي ﻧﺎزك ﻣﻲآﺸﻪ‪ ،‬و ﺑﺎﻳ ﺪ روش اﻗ ﺪام ﺑﻜﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﻣﻴ ﺮﻩ ﭘ ﻮل ﻣﺨﺘ ﺼﺮي ﻣﺎﻳ ﻪ ﻣ ﻲﮔ ﺬارﻩ‪ ،‬اﻏﻠ ﺐ ﺑ ﺎ ﺹ ﺪ ﺗ ﻮﻣﻦ ﺗ ﺼﺪﻳﻖ ﻣ ﺮگ‬ ‫ﺧﻮدش را از ادارﻩي ﻣﺘﻮﻓﻴﺎت ﻣﻲﮔﻴﺮﻩ‪ ،‬ﺹ ﺪ ﺗ ﻮﻣﻦ ه ﻢ ﺗ ﻮي ﻋﺪﻝﻴ ﻪ ﺗﻔ ﺲ ﻣ ﻲآﻨ ﻪ و دوﺳ ﻴﻪ ﺑ ﺴﺘﻪ ﻣﻴ ﺸﻪ‪ .‬ﭘ ﺲ ﺗ ﺎ ﺣ ﺎﻻ ه ﺸﺖ دوﺳ ﻴﻪ ﺑ ﻪ اﺳ ﻢ‬ ‫ﺧﻮدش ﺗﻮ ﻋﺪﻝﻴﻪ دارﻩ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ﻓﺮدا ﺑﺎز زﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﻪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ اﻗﺪام ﻣﻲآﻨﻪ؟!‬ ‫ت ﻣﺜﻞ ﺟﻐﺪ ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن آﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺹﺪاي ﺑﺮﻳﺪﻩ‪ ،‬ﺧﻨﺪﻩي ﻧﺎﺗﻤﺎﻣﻲ آﺮد‪ ،‬در ﺹﻮرﺗﻲ آﻪ زاﻣ ﺴﻘﻪاي ﺑ ﺎ ﻗﻴﺎﻓ ﻪاي‬ ‫ﺗﻤﺎم اﺳﺒﺎب ﺹﻮر ِ‬ ‫ﺟﺪي اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﺗﻠﻘﻲ آﺮد‪.‬‬ ‫ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن ﺗﻒ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ را از ﺹﻮرﺗﺶ ﭘﺎك آﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬اﻳﻦ آﻪ ﻣﺰاﺣﻢ ﺷﺪﻳﻢ‪ ،‬راﺟﻊ ﺑﻪ ه ﮋدﻩ ﺹ ﻨﺪوق ﻣ ﻴﺦ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺗﻮﺳ ﻂ ﺗﻠﻔ ﻦ‬ ‫ﻧﺮﺧﺶ را ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﻋﺮض آﺮدم‪ .‬اﮔﺮ ﺑﻪ هﻤﺎن ﻣﻈﻨﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬آﺎ را ﺗﻤﺎم ﺑﻜﻨﻢ!‬ ‫ـ ﺁﻗﺎي ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن‪ ،‬ﺑﻲﻝﻄﻔﻲ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪ .‬وﺿﻌﻴﺖ ﻣﻨﻮ آﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﺐ‪ ،‬ﭼﻮن ﻗﻮل دادﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬ﺳﺮ ﻗﻮﻝﻢ ﻣﻲاﻳﺴﺘﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺷﻤﺎ ﻗﺴﻢ آﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ دﻩ ﺗﺎ ﻣﺸﺘﺮي را رد آﺮدم‪ ،‬از ﺁن ارادﺗﻲ آﻪ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن داﺷﺘﻢ‪ ،‬ﻧﺨﻮاﺳﺘﻢ وﻋﺪﻩي ﺧﻼﻓﻲ آﺮدﻩ ﺑﺎﺷ ﻢ‪ ،‬ﺑﻌ ﺪ‬ ‫هﻢ هﻔﺖ ﺗﺎ ﺹﻨﺪوق ﺳﻮﻝﻔﺎت دوﺳﻮد ﻣﻮﺟﻮد دارﻳﻢ‪.‬‬ ‫ـ از هﻤﺎن دوازدﻩﺗﺎ آﻪ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺧﺒﺮ دادﻳﺪ؟ اوخ‪ ،‬اوخ!‬ ‫زاﻣﺴﻘﻪاي آﻪ ﺁن ﻃﺮف ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭘﺮﻳﺮوز آﻪ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻮن ﺟﻮاب ﻣﻨﻔﻲ دادﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ ﺁن دوازدﻩﺗﺎ را ﺑ ﻪ ﺣ ﺴﺎب ﺧ ﻮدم ﮔﺬاﺷ ﺘﻢ و ﻣ ﻲداﻧﻴ ﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﻪ ﻧﺮخ اﻣﺮوز ﺑﺨﻮاهﻢ ﺑﻔﺮوﺷﻢ‪ ،‬هﺸﺖ ﺗﺎ ﻧﻔﻊ دارﻩ‪ .‬اﻣ ﺮوز ﺳ ﺮاي ﺣ ﺎﺟﻲ آ ﺎﻇﻢ ﺷ ﻴﺶ ﺹ ﻨﺪوق ﺳ ﺮوم دﻳﻔﺘ ﺮي آ ﺎر آﺎرﺧﺎﻧ ﻪي “ﺑ ﺎﻳﺮ”‬ ‫ﺁﻝﻤﺎﻧﻲ ﺣﺮاج ﻣﻴﺸﻪ‪ ،‬ﻳﻜﻲ از ﺁنهﺎ ﺁب دﻳﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻘﻴﻪاش ﺳﺎﻝﻤﻪ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ را ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﺗﻤﺎم ﺑﻜﻨﻢ؟‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎ ﺣﺎﻝﺖ ﻋﺠﺰ و اﻧﻜﺴﺎر‪ :‬ﺁﻗﺎي زاﻣﺴﻘﻪاي‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﻧﻈﺮ ﻝﻄﻒ و ﻣﺮﺣﻤﺖ دارﻳﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻲداﻧﻴﺪ آﻪ اﻳﻦ ﭘﻮل ﻣﺎل ﺑﭽ ﻪي ﺹ ﻐﻴﺮﻩ‪،‬‬ ‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ ﻣﺸﻐﻮلذﻣﻪي ﻣﺮدﻩ ﺑﺸﻢ‪ ،‬وﻝﻴﻜﻦ ﺑﺎ ﺁن ﻣﻈﻨﻪ آﻪ ﻓﺮﻣﻮدﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ هﻤﺎن ﺳﻨﮓ ﺳﻴﺎهﻲ آﻪ دورش ﻃﻮاف آﺮدم‪ ،‬ﻣﻐﺒﻮن ﻣﻴﺸﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺧﻮدﺗﺎن‪ ،‬ﻣﻦ از ﺁن ارادﺗﻲ آﻪ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ دارم‪ ،‬ﺳﻌﻲ ﻣﻲآﻨﻢ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺷﻤﺎ ﺗﻤ ﺎم ﺑ ﺸﻪ! دﻳ ﺮوز ﻣﺨ ﺼﻮﺹﺎ ﺑ ﺎ ﺁﻗ ﺎي‬ ‫ﺑﻴﺎتاﻝﺘﺠﺎر ﺹﺤﺒﺖ آﺮدم‪ .‬اﻳﺸﺎن ﻣﻮاﻓﻘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺘﺸﻜﺮم )ﺑﻌ ﺪ رو آ ﺮد ﺑ ﻪ ﻣﻴﺨﭽﻴ ﺎن( دو هﻔﺘ ﻪ ﭘ ﻴﺶ ﺑ ﻪ اﺹ ﺮار ﺷ ﺎﻃﺮ ﺣ ﺴﻴﻦ‪ ،‬روﺑﻨ ﺪ ﺷ ﺪم‪ ،‬اوف اوف‪ ،‬دو ﺹ ﻨﺪوق‬ ‫ﻧﻮرﻩ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ آﺮدم‪ ،‬ﭼﻮن ﭘﻮﻝﺶ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻮم ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮن ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻤﻲﺧﻮام زﻳﺮ دﻳﻦ ﻣﺮدﻩ ﺑﺮم‪ .‬اﻳﻦ آﻪ ﻣ ﻲﺧﻮاﺳ ﺘﻢ ﺑ ﺪاﻧﻢ ﺗﺮﻗ ﻲ آ ﺮدﻩ‪ ،‬ﻳ ﺎ‬ ‫ﻧﻪ‪ ،‬ﺁن هﻢ در ﻳﻚ هﻤﭽﻮ ﻣﻮﻗﻌﻲ آﻪ ﻣﻴﮕﻨﺪ ﻣﺮض ﺗﻴﻔﻮس ﺁﻣﺪﻩ و ﻣﺮدم اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ازاﻝﻪي ﻣﻮ دارﻧﺪ‪ .‬اﻝﺒﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ دوﻝﺖ اﻗﺪاﻣﺎت ﻣﺠﺪاﻧﻪ ﺑﻜﻨﻪ!‬ ‫ـ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺎ آﻤﺎل اﻓﺘﺨﺎر ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﻲآﻨﻢ و ﺧﺒﺮش را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﺪم‪.‬‬ ‫ﻣﺮاد ﺑﺎ ﻏﻠﻴﺎن و ﻝﻴﻮان ﺁب وارد ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﻳﻚ ﺣﺐ از ﺗ ﻮي ﺷﻴ ﺸﻪ درﺁورد و ﺑﻠﻌﻴ ﺪ و ﺹ ﻮرﺗﺶ را ﺑ ﻪ ه ﻢ آ ﺸﻴﺪ و ﺷﻴ ﺸﻪي دوا را ﺑ ﻪ ﻣ ﺮاد‬ ‫ﭘﺲ داد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻏﻠﻴﺎن را ﺑﻪ ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن ﺗﻌﺎرف آﺮد‪ ،‬او هﻢ ﮔﺮﻓﺖ و ﻏﻠﻴﺎن را ﭼﺎق آﺮد و ﻣﺸﻐﻮل آﺸﻴﺪن ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ‪ :‬ﺁﻗﺎي ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن‪ ،‬در ﺑﺎب هﻔﺖ ﺹﻨﺪوق ﺳﻮﻝﻔﺎت دوﺳﻮد ﺑﺎﻳﺪ اول ﻣﻴﺮزا ﺗﻘﻲ را ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺧﺒ ﺮ ﻣﻴ ﺪم‪ .‬ﻣﻈﻨ ﻪي دوﻻر‬ ‫ﭼﻴﻪ‪ ،‬اوف‪ ،‬اوف!‬ ‫ـ دوﻻر از دﻳ ﺮوز ﺗ ﺎ ﺣ ﺎﻻ ﭘﻨﭽ ﺸﺎهﻲ و دو ﺗ ﺎ ﭘ ﻮل ﺗﻨ ﺰل آ ﺮدﻩ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣ ﻮﻗﺘﻲ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ ﺷ ﻤﺎ ﺧﺮﻳ ﺪش را ﺗﻮﺹ ﻴﻪ ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ ،‬ﭼ ﻮن‬ ‫ﺳﺮﺑﺎزهﺎي ﺧﺎرﺟﻲ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺧﻮب دوﻻر ﺧﺮج ﻣﻲآﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻳﻜﻬﻮ ﺟﻠﻮش را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺷﻨﻴﺪم آﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺁنهﺎ اﺳﻜﻨﺎس اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ را ﻣﻴﺪﻧ ﺪ‪.‬‬ ‫اﻣﺎ ﻝﻴﺮﻩ اﺹﻼ هﻮاش ﭘﺴﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﻮﺹﻴﻪ ﻧﻤﻲآﻨﻢ‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﺎ اﻳﻦ ﺟﻨﮓ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻲ از ﺁب درﻣﻴﺎد؟!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪ‪ ،‬ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد‪ :‬اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوي‪ ،‬ﺁﻗﺎي ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن‪ ،‬ﻣﻦ از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻮﺙﻖ ﺧﺒﺮ دارم آﻪ ﭘﻮل ﻣﺎ ﻝﻨﮕﺶ ﺑﻪ‬ ‫هﻮاﺳﺖ‪ .‬ﺗﻮي ﺑﺎﻧﻚ ﻣﺎﺳﺘﻤﺎﻝﻲ ﻣﻴﺸﻪ و ﺑﻪ زور ﺳﻴﻠﻲ روي ﺧﻮدﺷﺎن را ﺳﺮخ ﻧﮕﻪ ﻣﻴﺪارﻧﺪ‪ .‬ﻳﻜﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﺑ ﺮﻩ ﺧﺮاﻧ ﻪي آ ﺸﻮر را وارﺳ ﻲ ﺑﻜﻨ ﻪ‪.‬‬ ‫ﺷﺮباﻝﻴﻬﻮد ﻣﻴﺸﻪ‪ .‬هﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺑﺴﺘﻪهﺎي اﺳﻜﻨﺎﺳﻪ آﻪ ﺑﻴﺤﺴﺎب و آﺘﺎب ﺑﺎ هﻮاﭘﻴﻤﺎ وارد ﻣﻴﺸﻪ و ﭘﺨﺶ ﻣﻲآﻨﻨﺪ‪ .‬ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ ﺳﻤﺎورﺷﺎن را‬ ‫ﺑﺎ اﺳﻜﻨﺎس ﺁﺗﻴﺶ ﻣﻲاﻧﺪازﻧﺪ!‬ ‫ـ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﻲ ﻣﻲآﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺎ آﻪ اﺳﻜﻨﺎس ﻧﮕﻪ ﻧﻤﻲدارﻳﻢ؛ واﻧﮕﻬﻲ زﻣﺎن رﺿﺎ ﺷﺎﻩ هﻢ ﺑﻴﻼن ﺑﺎﻧﻚ ﭼﻬﺎر ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻋﻮض ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ـ اﻳﻦ ﻗﺎﺋﺪ ﻋﻈﻴﻢاﻝﺸﺎن آﻪ هﻤﻪي هﺴﺘﻲ ﻣﻤﻠﻜﺖ را ﺑﺎﻻ آﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺟﻮاهﺮات ﺳﻠﻄﻨﺘﻲ را دزدﻳﺪ و ﻋﺘﻴﻘ ﻪه ﺎ را ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدش ﺑ ﺮد‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ ﻳ ﻚ‬ ‫ﻣﺸﺖ ﻋﻜﺲ رﻧﮕﻴﻦ ﺧﻮدش را ﺗﻮي دﺳﺖ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻳﺎدﮔﺎر ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻝﻌﻨ ﺖ ﺷ ﻴﻄﺎن ه ﻢ ﻧﻤ ﻲارزﻩ‪ .‬ﻳﻜ ﻲ ﻧﺒ ﻮد ازش ﺑﭙﺮﺳ ﻪ‪ :‬ﻣﺮﺗﻴﻜ ﻪ ﭘ ﻮل‬ ‫ﻣﻠﺖ را آﺠﺎ ﻣﻲﺑﺮي؟ ﺑﺮاي اﻳﻨﻪ آﻪ هﻤﻪي ﺁنهﺎﻳﻲ آﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻧﺪ‪ ،‬هﺮ ﻳﻚ ﺷﺮﻳﻚ دزد و رﻓﻴﻖ ﻗﺎﻓﻠﻪ هﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ـ اﻣﺎ اﻗﻼ ﻇﺎهﺮ را ﺣﻔﻆ ﻣﻲآﺮد و ازش ﺣﺴﺎب ﻣﻲﺑﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﻣﮕﺮ ﻣﺴﺌﻮل وﺿﻌﻴﺖ آﻨﻮﻧﻲ ﻧﻨﻪي ﺣﺴﻨﻪ؟ ﻧﺘﻴﺠﻪي ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ آﺎر اوﻧﻪ آﻪ ﻣ ﺎ را ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ روز ﻧ ﺸﺎﻧﺪ‪ ،‬اﺷ ﺘﺒﺎﻩ ﻧﻜﻨﻴ ﺪ‪ ،‬اﮔ ﺮ رﺿ ﺎ ﺧ ﺎن‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬از ﺁنهﺎي دﻳﮕﺮ ﺑﺪﺗﺮ ﻣﻲآﺮد‪ .‬ﻣﮕﺮ هﻤﻴﻦهﺎ آﻪ ﺣﺎﻻ ﺳﺮ آﺎرﻧﺪ‪ ،‬ﭘ ﺎدوي او ﻧﺒﻮدﻧ ﺪ؟ ﭼ ﺮا راﻩ دور ﻣﻴﺮﻳ ﺪ! اﺳ ﺘﺎدهﺎي او اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ه ﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺧﻮدش هﻢ ﺁﻝﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻚ ﻣﺮﺗﻴﻜﻪي ﺣﻤﺎل ﺑﻮد آﻪ ﺧﻮدش را ﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎر ﺧﻮدش را ﺗﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ دﻗﻴﻘﻪ ﺑﺴﺖ‪ ،‬ﺷﺎم ﺳﻲ ﺷﺒﺶ را‬ ‫آﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪ رﻳﺶ ﻣﻠﺖ ﺧﻨﺪﻳﺪ و ﺑﺎ ﺁن رﺳﻮاﻳﻲ دك ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ هﺮ آﺪام از ﺗﺨﻢ و ﺗﺮآﻪاش ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺹ ﺪ ﭘ ﺸﺖ دﻳﮕ ﺮ ﺑ ﺎ ﭘ ﻮل اﻳ ﻦ ﻣﻠ ﺖ‬ ‫ﮔﺪا‪/‬ﮔﺸﻨﻪ ﺗﻮي هﻔﺖ اﻗﻠﻴﻢ ﻣﻌﻠﻖ و وارو ﺑﺰﻧﻨﺪ‪ .‬ﺁن وﻗﺖ ﺁن ﺟﻮر اﻗﺘﻀﺎ ﻣﻲآﺮد؛ اﮔﺮ ﺧﻮد رﺿﺎ ﺷﺎﻩ هﻢ اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺎﻻ از ﻃﺮﻓﺪاران هﻔ ﺖ‬ ‫ﺧﻂ دﻣﻮآﺮاﺳﻲ ﻣﻲﺷﺪ و ﺑﻪ ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﻣﻠﺖ‪ ،‬ﺳﻴﻞ ﺧﻮن ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲآﺮد‪ .‬او ﺑﻮد آﻪ راﻩ دزدي را ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻳﺎد داد‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ!‬

‫ـ ﺁﺧﺮ ﻧﻤﻴﺸﻪ ﻣﻨﻜﺮ ﺷﺪ آﻪ ﺁﺑﺎديهﺎﻳﻲ آﺮد‪ ،‬ﻗﺸﻮﻧﻲ درﺳﺖ آﺮد‪ .‬ﻣﻦ ﮔﻤﺎن ﻣﻴﻜﻨﻢ اﻳﻦ هﻢ ﺳﻴﺎﺳ ﺖ ﺧ ﺎرﺟﻲ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺧﻮاﺳ ﺘﻨﺪ ﺁﺑ ﺮوي‬ ‫هﻤﻪي آﺎرهﺎي ﻧﺎﻗﺼﻲ را هﻢ آﻪ از دﺳﺖ ﻣﺎ ﺑﺮﻣﻲﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺑﺒﺮﻧﺪ!‬ ‫ـ ﭘﻪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻴﺪ آﻪ هﺮ اﻗﺪاﻣﻲ ﻣﻴﺸﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي رﻓﺎﻩ ﺣﺎل ﻣﺮدم و ﻳﺎ ﺁﺑﺎدي ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺑﻮد؟ ﻓﻘﻂ راﻩ دزدي ﺗﺎزﻩاي ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻘﺎﻣ ﺎت‬ ‫ﻋﺎﻝﻴﻪ ﻣﻲرﺳﻴﺪ و اﺟﺮا ﻣﻲآﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﻗﻲاش را هﻢ از ارﺑﺎﺑﺶ دﺳﺘﻮر ﻣﻲﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﺧ ﻮدش ﻧﻤ ﻲداﻧ ﺴﺖ ﭼ ﻪ آ ﺎر ﻣ ﻲآﻨ ﻪ‪ ،‬اﮔ ﺮ ه ﻢ ﻣ ﻲﺧﻮاﺳ ﺖ‪،‬‬ ‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ هﻢ دﻳﺮ ﻧﺸﺪﻩ‪ ،‬ﺑﮕﺬارﻳﺪ ﻗﺸﻮن ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ ﭘﺎش را از دروازﻩهﺎي ﺗﻬﺮان ﺑﻴﺮون ﺑﮕﺬارﻩ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ه ﺮ آ ﺪام از اﻳ ﻦ ﻧﻈ ﺎﻣﻲه ﺎي‬ ‫ﺳﻮم ﺷﻬﺮﻳﻮري ﺑﺮاي ﺧﻮدﺷﺎن ﻳﻚ رﺿﺎﺧﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ اﻣﺜﺎل ﺳﺮﺗﻴﭗ اﷲ وردي ﺧﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي ﺁن دورﻩ زﺑﺎن ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺁدمهﺎﻳﻲ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜ ﻪ‬ ‫آﻪ ﺑﺮاي ﻳﻚ ﭘﻴﺎز ﺳﺮ ﻣﻲﺑﺮﻩ‪ ،‬ﭼﻄﻮر ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨ ﺪ ﺟ ﻮانه ﺎي ﻣ ﺎ را ﺗﺮﺑﻴ ﺖ ﺑﻜﻨﻨ ﺪ؟ ﺑﺮﻳ ﺪ ﺑﺒﻴﻨﻴ ﺪ ﭼ ﻪ دﺳ ﺘﮕﺎهﻲ ﺑ ﻪ ه ﻢ زدﻩ‪ ،‬ﭘ ﻮﻝﺶ از ﭘ ﺎرو ﺑ ﺎﻻ‬ ‫ﻣﻲرﻩ‪ .‬ﺗﺎ دﻳﺮوز ﺷﭙﺶ ﺗﻮي ﺟﻴﺒﺶ ﭼﻬﺎرﻗﺎب ﻣﻲزد‪ .‬ﻳﻚ ﻣﺸﺖ دزد ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎ زﺑ ﺎن ﺑﻨ ﺪان آﺮدﻧ ﺪ و آ ﺎر ﻣ ﺎ را ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ آ ﺸﺎﻧﺪﻧﺪ! ﺧ ﺐ‪،‬‬ ‫ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ ﻣﺤﺘﺮم‪ ،‬ﺑﺎز ﺧﺪا ﭘﺪرﺷﺎن را ﺑﻴﺎﻣﺮزﻩ! ﺑﺎ ﻣﺎ ﺧﻮﺷﺮﻓﺘﺎري ﻣﻲآﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮدم ﭼﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ؟ ﻧﺎن و ﺁب ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ‪) .‬دﺳﺘﻤﺎﻝﺶ را ﺑﺮداﺷﺖ و‬ ‫دﻣﺎغ ﻣﺤﻜﻤﻲ ﮔﺮﻓﺖ(‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ از ﻝﺤﺎظ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﻴﻬﻦ ﺑﮕﻢ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ آﻪ ﭼﺎﻧﻪاش ﮔﺮم ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺮﻓﺶ را ﺑﺮﻳﺪ‪ :‬ﻣ ﻦ رك ﮔ ﻮ ه ﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺑ ﺮاي هﻤ ﻴﻦ ﺗ ﻮي زﻧ ﺪﮔﻲ ﻋﻘ ﺐ اﻓﺘ ﺎدم‪ .‬وﻃ ﻦ ﺑ ﺮاي ﺷ ﻤﺎهﺎ‬ ‫ﺳﻨﮓ و آﻠﻮﺧﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ اول ﺁدمهﺎش را ﻧﺠﺎت داد! ﻣﻦ ﺗﻮ هﻤﺎن دورﻩ هﻢ ﻣﻲﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬از آﺴﻲ واهﻤﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪ .‬آﺪﺧﺪاي ﺷﻬﺮ آﻪ ﻣﺮﻏﺎﺑﻲ ﺑﺎﺷ ﺪ‪،‬‬ ‫در ﺁن ﺷﻬﺮ ﭼﻪ رﺳﻮاﻳﻲ ﺑﺎﺷﺪ! ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻗﻠﺘﺸﻦ را ﺁوردﻧﺪ‪ ،‬هﺴﺘﻲ و ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑ ﻪ دﺳ ﺘﺶ ﺳ ﭙﺮدﻧﺪ و ﻳ ﻚ دﺳ ﺘﻪ رﺟﺎﻝ ﻪ ه ﻢ دورش ه ﻲ‬ ‫ﺧ ﻮش رﻗ ﺼﻲ آﺮدﻧ ﺪ و ﺳ ﻴﻨﻪ زدﻧ ﺪ و دﻣ ﺶ را ﺗ ﻮي ﺑ ﺸﻘﺎب ﮔﺬاﺷ ﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﻣ ﺎ را ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ روز ﻧ ﺸﺎﻧﺪﻧﺪ‪ .‬آﻴ ﻮﻣﺮﺙﻢ ﺑﻤﻴ ﺮﻩ‪ ،‬ﭼﻨ ﺪ ﺑ ﺎر رﺿ ﺎﺧﺎن‬ ‫اﺣﻀﺎرم آﺮد و ﺗﻜﻠﻴﻒ آﺮد آﻪ ﺷﻐﻞ وزارت را ﻗﺒﻮل ﺑﻜﻨﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﺷﺎﻧﻪ ﺧﺎﻝﻲ آ ﺮدم‪ ،‬ﭼ ﻮن ﻧﺘﻴﺠ ﻪاش را ﻣ ﻲداﻧ ﺴﺘﻢ‪ .‬ﺁﺧ ﺮ ﻣ ﻨﻢ ﺳ ﺮم ﺗ ﻮ ﺣ ﺴﺎب‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬درﺳﺘﻪ آﻪ ﺧﺎك ﺗﻮ ﭼﺸﻢ ﻣﺮدم ﭘﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪهﺎي ﻣﺮدم را ﺧﺮاب آﺮد‪ ،‬اﻣﻼك ﻣﻨﻮ ﺗﻮ ﻣﺎزﻧﺪران ﻏﺼﺐ آﺮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣﮕ ﺮ راﻩ ﺁه ﻦ را ﺑ ﺮاي‬ ‫ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ آﺸﻴﺪ؟ ﺑﺎ ﭘﻮل ﻣﺮدم آﺸﻴﺪ‪ ،‬اﻣﺎ دﺳﺘﻮرش را از ارﺑﺎﺑﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﮕﺮ ﻧﺘﻴﺠﻪاش را ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻴﺪ؟ ﺁﺧﺮ ﻣﻦ وارد ﺳﻴﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬ﻣ ﻲداﻧ ﻢ از‬ ‫آﺠﺎ ﺁب ﻣﻲﺧﻮرﻩ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ! ﻣﺮدم دﻳﻦ و ﻧﺎﻣﻮس و داراﻳﻲ ﺧﻮدﺷﺎن را از دﺳﺖ دادﻧﺪ‪ .‬ﻣﮕﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﭽﻪﻣﺎن ﺑﻌ ﺪ از ﻣ ﺎ ﺗ ﻮي اﻳ ﻦ ﺁب و ﺧ ﺎك‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻜﻨﻪ؟! ﻋﺎﻳﺪي ﺳﺮﺷﺎر ﻧﻔﺖ دورﻩي ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ ﺧﺪا ﺑﻴﺎﻣﺮز ﻧﺒﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺮدم ﺑﻬﺘﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲآﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ ﻧﺎﺑﻐ ﻪ هﻤ ﻪاش ﺗ ﻮي ﻣﺮﻏ ﺪاﻧﻲ‬ ‫ﺷ ﻜﺎر ﻣ ﻲآ ﺮد‪ ،‬اﻳﻼﺗ ﻲ آ ﻪ ﺧﻠ ﻊ ﺳ ﻼح ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﺗ ﻮي ﺷ ﻜﻤﺶ ﻣﺴﻠ ﺴﻞ ﻣ ﻲﺑ ﺴﺖ‪ .‬اﻣ ﺎ ﭼ ﺮا ﺁرارات را ﻣﺸﻌ ﺸﻌﺎﻧﻪ از دﺳ ﺖ داد‪ ،‬ﭼ ﺮا در‬ ‫اﺧﺘﻼف ﺳﺮ ﺣﺪي‪ ،‬اﻓﻐﺎن ﺑﻪ رﻳﺸﺶ ﺧﻨﺪﻳﺪﻧﺪ و در ﺑﺎب آﺸﺘﻴﺮاﻧﻲ ﻓ ﺮات ﺗ ﻮ دهﻨ ﻲ ﺧ ﻮرد‪ ،‬ﭼ ﻮن اﻣ ﺮ ﺑ ﻪ ﺧ ﻮدش ﻣ ﺸﺘﺒﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬اﻣ ﺎ ﺑ ﺮاي‬ ‫ﺗﻤﺪﻳﺪ ﻗﺮارداد ﻧﻔﺖ آﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻳﻚ ﻣﺎدﻩاش هﻢ اﺟﺮا ﻧﺸﺪﻩ‪ ،‬ﺟﺸﻦ ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﺮدم را رﻗﺼﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﻈﺎم ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ‪ ،‬اداي ﻗ ﺸﻮن را درﺁوردﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪،‬‬ ‫ﺗﺎزﻩ ﺑﺎ ﺁن هﻤﻪ اهﻦ و ﺗﻠﭗ آﻪ ﻣﺎﻧﻮر ﻣﻲدادﻧﺪ‪ ،‬اﻓﺴﺮهﺎش ﺳﻪ ﺷﺐ ﺳﻪ ﺷﺐ ﮔ ﺸﻨﮕﻲ ﻣ ﻲﺧﻮردﻧ ﺪ‪ ،‬ﺁن وﻗ ﺖ ﺗ ﻮي ﺷ ﻠﻮﻏﻲ ﺟﻨ ﮓ ﻣ ﻲﺧﻮاﺳ ﺖ‬ ‫ﺁذوﻗﻪ ﺑﻪ اﻓﺮاد ﺑﺮﺳﺎﻧﻪ! ﺳﻮم ﺷ ﻬﺮﻳﻮر ﺧ ﻮدم ﺗ ﺎﻧﻜﭽﻲ دوﻝ ﺖ را ﺑﻴ ﺮون دروازﻩ ﺷ ﺎﻩ ﻋﺒ ﺪاﻝﻌﻈﻴﻢ دﻳ ﺪم آ ﻪ از ﻣﺨ ﺰن ﺗﺎﻧ ﻚ ﺑ ﻪ اﺗﻮﻣﺒﻴ ﻞ ﻓ ﺮاري‬ ‫ﺑﻨﺰﻳﻦ ﻣﻲﻓﺮوﺧﺖ؛ ﺁن وﻗﺖ اﻳﻦهﺎ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ از ﺟﺎن و ﻣﺎل و ﺣﻴﺜﻴﺖ ﻣﺎ دﻓﺎع ﺑﻜﻨﻨﺪ؟! ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻣﺎ ﺗﺎ ﺳﺮﺑﺎزﻩ‪ ،‬ﺗﻮﺳ ﺮي ﻣ ﻲﺧ ﻮرﻩ‪ ،‬هﻤ ﻴﻦ آ ﻪ‬ ‫درﺟﻪ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺗﻮ ﺳﺮي ﻣﻲزﻧﻪ و ﻣﻲدزدﻩ و دﻳﮕﺮ ﺷﻤﺮ هﻢ ﺟﻠﻮدارش ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻗﺸﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺁن وآﻼي ﭘﺴﺖ ﺧﺎﺋﻦ ﺟﺎﺳﻮس‪ ،‬ﻧﻤﺎﻳﻨ ﺪﻩي‬ ‫ﺑﻨﺪﻩ و ﺷﻤﺎ ﺑﻮدﻧﺪ؟!‬ ‫ـ راﺳﺘﻲ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺷﻨﻴﺪم آﺎﻧﺪﻳﺪ وآﺎﻝﺖ هﺴﺘﻴﺪ!‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﺑﻪ اﺹﺮار ﻣﻠﺖ‪ ،‬ﺑﻪ اﺹﺮار ﻣﺮدم!‬ ‫ـ ﭘﻨﺞ هﺰار ﺗﺎ راي‪ ،‬ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺑﺎﺷ ﻴﺪ‪ ،‬ﻧﻤ ﻴﮕﻢ ﭘﻨﺠ ﺎﻩ ه ﺰار ﺗ ﺎ‪ ،‬ﭘ ﻴﺶ ﻣ ﻦ دارﻳ ﺪ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺘ ﺎ اﮔ ﺮ ﺷ ﻤﺎ ﻗﺒ ﻮل وآﺎﻝ ﺖ ﺑﻜﻨﻴ ﺪ آ ﻪ ﺑﺎﻋ ﺚ اﻓﺘﺨ ﺎر‬ ‫ﻣﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻣﻠﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻣﺎ هﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩاي در ﻣﺠﻠﺲ دارﻳﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺪﻩ‪ ،‬ﻳﻚ دﻧﻴﺎ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارم‪ .‬از ﻣﺮاﺣﻢ رﻓﻘﺎي ﻣﻬﺮﺑﺎن آﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎﻝﻢ ﻣﻴﺸﻪ‪ ،‬ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ﺧﺠﻠﻢ‪ .‬ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﺑﻪ ﭼﻪ زﺑ ﺎن‬ ‫ﺗﺸﻜﺮ ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪﻩ‪ ،‬راﺳﺘﻲ ﺗﻮ ﺑﺎزار از ﺟﻨﮓ ﭼﻲ ﻣﻴﮕﻨﺪ؟‬ ‫ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن)ﺑﻪ ﺣﺎل ﺗﺎﺙﺮ(‪ :‬ﺷﻨﻴﺪم آﻪ روسهﺎ ﺟﻠﻮ ﺁﻝﻤﺎنهﺎ را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ )ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺨﻨﺪد‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ(‪ :‬ﻣﻦ ﺗﻮي ﻓﻴﻠﻢ دﻳﺪم‪ .‬ﻗﺸﻮن ﺁﻝﻤﺎن ﻣﺜ ﻞ ﺁه ﻦ و ﻓ ﻮﻻد روﻳ ﻴﻦ ﺗﻨ ﻪ‪ ،‬ﻣﮕ ﺮ آ ﺴﻲ ﻣ ﻲﺗﻮﻧ ﻪ ﺟﻠ ﻮش را‬ ‫ﺑﮕﻴﺮﻩ؟ ﺑ ﺎ ﺧ ﺪادادﮔﺎن ﺳ ﺘﻴﺰﻩ ﻣﻜ ﻦ‪ ،‬آ ﻪ ﺧ ﺪا دادﻩ را ﺧ ﺪا دادﻩ! ﺑ ﺮﻋﻜﺲ‪ ،‬ﺁﻝﻤ ﺎنه ﺎ ﺁن ﻗ ﺪر از روسه ﺎ آ ﺸﺘﻨﺪ آ ﻪ ﺧﻮدﺷ ﺎن رﺣﻤ ﺸﺎن ﮔﺮﻓﺘ ﻪ‪.‬‬ ‫هﻤﻪاش ﺗﻘﺼﻴﺮ اﺳﺘﺎﻝﻴﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺴﻠﺴﻞ ورداﺷﺘﻪ‪ ،‬هﻤﻪي اهﺎﻝﻲ ﻣﻤﻠﻜﺘﺶ را ﻣﺜﻞ ﮔﻠﻪي ﮔﻮﺳﺒﻨﺪ ﺟﻠﻮ آﺮدﻩ‪ ،‬ﻣﻲﻓﺮﺳﺘﻪ ﺟﻠﻮ ﺗﻮپ! دﻳﮕ ﺮ ﺗ ﻮي روﺳ ﻴﻪ‬ ‫ﺁدﻣﻲ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ‪ ،‬هﻤﻪ آﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺁﻝﻤ ﺎنه ﺎ ﻣ ﺴﻠﻤﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬دﻝﺮﺣﻴﻤﻨ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﺧﻮدﺷ ﺎن ﻣﻴﮕﻨ ﺪ‪ :‬ﭼ ﺮا ﺁﻧﻘ ﺪر اﻳ ﻦ ﺑﻴﭽ ﺎرﻩه ﺎ را ﺑﻜ ﺸﻴﻢ؟ ﺧ ﺪا را ﺧ ﻮش‬ ‫ﻧﻤﻴﺎد! )ﺁب دهﻨﺶ را ﻓﺮو داد( دﻳﺮوز ﻳﻚ ﻣﺴﺎﻓﺮ از ﺳﻠﻤﺎس ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻧﻘ ﻞ ﻣ ﻲآ ﺮد آ ﻪ دو هﻔﺘ ﻪ ﭘ ﻴﺶ هﻮاﭘﻴﻤﺎه ﺎي ﺁﻝﻤ ﺎﻧﻲ ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ روي‬ ‫ﺷﻬﺮ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﺮدم دﻳﺪﻧﺪ آﻪ از ﺗﻮي هﻮاﭘﻴﻤﺎ ﻗﻮﻃﻲهﺎي ﺑﺎﻝﺪار ﻣﻴﺎد ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧ ﻪﺷ ﺎن‪ .‬اول ﺗﺮﺳ ﻴﺪﻧﺪ آ ﻪ ﻣﺒ ﺎدا ﺑﻤ ﺐ ﺑﺎﺷ ﻪ‪ ،‬هﻤ ﻴﻦ آ ﻪ درش را‬ ‫واز آﺮدﻧ ﺪ ـ ﻓﻜ ﺮش را ﺑﻜﻨﻴ ﺪ ـ ﻣ ﺜﻼ ﭼ ﻲ ﺁن ﺗ ﻮ ﺑ ﻮدﻩ؟ ﻗ ﻮﻃﻲه ﺎي ﺳ ﻴﺮاﺑﻲ و ﺟﮕ ﺮك ﺑ ﺴﻴﺎر ﻣﻤﺘ ﺎز آ ﻪ ﺗ ﻮي ده ﻦ ﺁب ﻣ ﻲﺷ ﺪﻩ‪ .‬ﻧ ﻪ از اﻳ ﻦ‬ ‫ﺳﻴﺮاﺑﻲهﺎي اﻳﻦ ﺟﺎ‪ ،‬اﻣﺎ هﻤﻪ ﺷﺴﺘﻪ و ﺗﻤﻴﺰ‪ .‬روي ﻗﻮﻃﻲ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪“ :‬ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ اﻳﺮان‪ ،‬ﭼﻮ اﻳﺮان ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺗﻦ ﻣﻦ ﻣﺒﺎد!”‬ ‫اﻣﻀﺎء هﻴﺘﻠﺮ‬ ‫ﻣﻦ ﻗﻮﻃﻲاش را دﻳﺪم‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬هﻴﺘﻠﺮ از ﺁن ﻋﻼﻗﻪاي آﻪ ﺑﻪ اﻳﺮان دارﻩ‪ ،‬ﻣﻲﺧﻮاد دﺷﻤﻦهﺎي ﻣﺎ را ﺑﻴﺮون ﺑﻜﻨﻪ‪ ،‬روسهﺎ ﺟﻠ ﻮ هﺪﻳ ﻪي‬ ‫ﺁﻝﻤﺎنهﺎ را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻗﻮل ﻣﻴﺪم آﻪ ﺗﺎ ﻳﻜﻲ‪/‬دوهﻔﺘﻪي دﻳﮕﺮ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ روﺳﻲ ﺑﺮاي ﻧﻤﻮﻧﻪ زﻧﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻳ ﻦ ه ﻢ ﻧﺘﻴﺠ ﻪي رژﻳ ﻢ ﺑﻠ ﺸﻮﻳﻚ!‬ ‫اوخ‪ ،‬اوخ! ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮرﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻦ از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻮﺙﻘﻪ ﺧﺒﺮ دارم‪ ،‬هﻤﻴﻦ روزهﺎ ﺁﻝﻤﺎنهﺎي ﺧﻮدﻣﺎن وارد ﺗﻬﺮان ﻣﻴﺸﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻳﻚ ﮔﺎو دادم ﭘﺮوار ﺑﻜﻨﻨ ﺪ‬ ‫آﻪ ﺟﻠﻮ ﭘﺎي هﻴﺘﻠﺮ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬ﻋﺠﺎﻝﺘﺎ ﺑﺎﻳﺪ آﺠﺪار و ﻣﺮﻳﺰ آﺮد‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬ﻣﺮاد!‬ ‫ﻣﺮاد )ﺳﺮاﺳﻴﻤﻪ از داﻻن ﺁﻣﺪ(‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن!‬ ‫ـ اﻣﺮوز ﻧﺎهﺎر ﭼﻲ دارﻳﻢ؟‬

‫ـ ﻗﺮﺑﺎن ﺁش اﻣﺎج‪.‬‬ ‫ـ ﺗﻮ اﻧﺪرون ﺑﮕﻮ آﻪ ﻧﺎهﺎرﺷﺎن را ﺑﺨﻮرﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻦ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ! ﺧﻮدت هﻢ ﻣﻴﺮي دم ﺳﻘﺎ ﺧﻮﻧﻪ ﭘﻴﺶ آﻠﺐ زﻝ ﻒ ﻋﻠ ﻲ‪ ،‬ﺑﻬ ﺶ ﻣ ﻲﮔ ﻲ‬ ‫ﺳﻪ ﺗﺎ‪ ،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﭘﻨﺞ ﺗﺎ ﺳﻴﺦ ﺟﮕﺮك ﻣﻤﺘﺎز ﺧﻮب واﺳﻪي ﻣﻦ آﻨﺎر ﺑﮕ ﺬارﻩ‪ ،‬ﺁن وﻗ ﺖ ﺳ ﺮ ﻇﻬ ﺮ ﺧﺒ ﺮت ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ .‬ﻣﻴ ﺮي ﺁنه ﺎ را ﺑ ﺎ ﻧﻌﻨ ﺎ و ﺗﺮﺧ ﻮن‬ ‫ﻣﻲﮔﻴﺮي و ﻣﻴﺎري! ﻓﻬﻤﻴﺪي؟‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬ ‫ﻣﺮاد رﻓﺖ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺳﻴﻨﻪاش را ﺹﺎف آﺮد‪ .‬ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن ﻏﻠﻴﺎن را ﺑﻪ ﺣﺎﺟﻲ ﺗﻌﺎرف آﺮد‪ .‬او هﻢ ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﺸﻐﻮل آ ﺸﻴﺪن ﺷ ﺪ‪ .‬در اﻳ ﻦ‬ ‫وﻗﺖ ﺁدم ﻧﻮآﺮﺑﺎﺑﻲ ﺑﺎ ﻝﺒﺎس ﺷﻴﻚ از در وارد ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺣﺎﺟﻲ ﺳﻼم آﺮد‪.‬‬ ‫ـ ﺳﻼم ﻋﻠﻴﻜﻢ ﻣﺤﺴﻦ ﺧﺎن‪ ،‬ﻣﺪﺗﻴﻪ آﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺁﻗﺎي ﻣﻘﺎم اﻝﻮزارﻩ‪ ،‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺁﻗﺎي دوام اﻝﻮزارﻩ ﻧﺮﺳﻴﺪم‪ .‬اﺣﻮاﻝﺸﺎن ﭼﻄﻮرﻩ؟‬ ‫ـ اﮔﺮ اﺟﺎزﻩ ﺑﺪهﻴﺪ اﻻن ﺷﺮﻓﻴﺎب ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ!‬ ‫ـ ﺑﻪ روي ﭼﺸﻢ‪ ،‬ﺧﻮاهﺶ ﻣﻲآﻨﻢ!‬ ‫ﻣﺤﺴﻦ ﺧﺎن ﺑﻴﺮون رﻓﺖ و ﭘﺸﺖ ﺳﺮش دواماﻝﻮزارﻩ وارد هﺸﺘﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﻧﻴﻤﻪ ﺧﻴﺰ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺳﻼم ﺁﺑﺪاري آﺮد‪ :‬ﺑ ﻪ‪ ،‬ﺑ ﻪ‪ ،‬ﺧﻴﻠ ﻲ‬ ‫ﻣﺸﺮف ﻓﺮﻣﻮدﻳﺪ!‬ ‫ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن و زاﻣﺴﻘﻪاي ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ ﺳﺮ ﺟﺎﻳﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺟﺎي ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن را ﺑﻪ دواماﻝﻮزارﻩ ﺗﻌﺎرف آﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ‬ ‫از ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻲ ﺑﻪ ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن وﻋ ﺪﻩ داد آ ﻪ ﺑ ﻪ وﺳ ﻴﻠﻪي ﺗﻠﻔ ﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠ ﻪ را ﻗﻄ ﻊ ﺧﻮاه ﺪ آ ﺮد‪ .‬ﺁنه ﺎ آ ﻪ رﻓﺘﻨ ﺪ‪ ،‬رو آ ﺮد ﺑ ﻪ دواماﻝ ﻮزارﻩ‪ :‬ﺑﻨ ﺪﻩ را‬ ‫ﺳﺮاﻓﺮاز ﻓﺮﻣﻮدﻳﺪ‪ .‬ﻣﺪتهﺎﺳﺖ آﻪ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﻧﺮﺳﻴﺪﻩام‪ .‬ﺣﺎﻝﺘﺎن ﭼﻄﻮرﻩ؟ ﻣﻲداﻧﻴﺪ آﻪ ﺁن ﻣﻮﺿﻮع را درﺳﺖ آ ﺮدم‪ .‬اﮔ ﺮ ﺧ ﺪﻣﺘﺘﺎن ﻧﺮﺳ ﻴﺪم‪ ،‬ﺑ ﻪ‬ ‫ﻋﻠﺖ آﺴﺎﻝﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﺮدا ﻣﻴﺮم ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ!‬ ‫دواماﻝﻮزارﻩ )ﻣﺘﻮﺣﺶ(‪ :‬ﺑﻨﺪﻩ در ﺷﺐ ﻧﺸﻴﻨﻲ ﺳﻔﺎرت ﭼﻴﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷ ﺪم‪ .‬ﻓﺮﻣﻮدﻳ ﺪ آ ﺴﺎﻝﺖ ﺟﺰﺋ ﻲ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺗ ﺼﻮر آ ﺮدم ﺗ ﺎ ﺣ ﺎﻻ رﻓ ﻊ‬ ‫ﺷﺪﻩ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﺁﻧﻘﺪر ﻣﻬﻢ ﺑﻮد آﻪ آﺎر ﺑﻪ ﻣﺮﻳﻀﺨﺎﻧﻪ آﺸﻴﺪ؟‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬اﻳﻦ هﺎ هﻤﻪ از ﺑﺪﺑﺨﺘﻴﻪ‪ ،‬درد ﺑﻲ دواﺳﺖ‪ .‬ﻣﻴﺎن ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬اﻳﻦ ﺣﻜﻴﻢ ﻓﺮﻧﮕﻲ ﻣ ﺂبه ﺎ ه ﻢ ﭼﻴ ﺰي ﺳﺮﺷ ﺎن ﻧﻤﻴ ﺸﻪ‪ .‬راﺳ ﺘﺶ‬ ‫ﻣﻦ اﻋﺘﻘﺎدي ﺑﻬﺸﺎن ﻧﺪارم‪ .‬ﭘﺎرﺳﺎل اول ﺑﻬﺎر ﻏﻔﻠﺖ ﺷﺪ‪ ،‬ﻳﺎدم رﻓﺖ آﻪ ﺑﻪ ﻋﺎدت هﺮﺳﺎل ﺣﺠﺎﻣ ﺖ ﺑﻜ ﻨﻢ و ﺁب ﺷ ﺎﻩ ﺗ ﺮﻩ و آﺎﺳ ﻨﻲ ﺑﺨ ﻮرم‪ .‬اﻳﻨ ﻪ‬ ‫آﻪ ﭘﻴﺶ ﺧﻮدم ﻣﻴﮕﻢ ﺷﺎﻳﺪ از ﮔﺮﻣﻲ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬از ﻣﺴﺎﻓﺮت اﺹﻔﻬﺎن آﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻜﻴﺪﻩ ﺷﺪم‪ .‬هﺮ ﭼﻲ ﺗﻘﻮﻳﺖ آﺮدم‪ ،‬دﻳﮕﺮ رو ﻧﻴﺎﻣﺪم‪ .‬هﻮل و‬ ‫ﺗﻜﺎن‪ ،‬ﺑﺪي راﻩ‪ ،‬ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻳﻚ روز ﺹﺒﺢ از ﺧﻮاب ﭘﺎﺷﺪم ـ ﮔﻼب ﺑﻪ روي ﺷﻤﺎ ـ اول ﺗﺼﻮر آﺮدم آﻪ ﺑﻮاﺳ ﻴﺮ ﻳ ﺎ ﻧﻮاﺳ ﻴﺮﻩ‪ ،‬ﺧ ﺐ‪ ،‬ﺧﻴﻠ ﻲه ﺎ ﺑ ﻪ‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺮضهﺎ دﭼﺎرﻧ ﺪ و از ﭘ ﺎ درﻧﻤﻴﺎﻧ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ ﻧﻤ ﻲدوﻧﻴ ﺪ ﭼ ﻪ درد و ﻋ ﺬاﺑﻲ دارﻩ‪ ،‬ﺧ ﺪا ﻧ ﺼﻴﺐ آ ﺎﻓﺮ ﻧﻜﻨ ﻪ! ه ﺮ ﭼ ﻲ دوا‪/‬درﻣ ﺎن آ ﺮدم‪ ،‬ﺧﻨﻜ ﻲ‬ ‫ﺧﻮردم‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﻧﻪ اﻧﮕﺎر‪ .‬دﻳﮕﺮ ﺑﻪ اﺹﺮار رﻓﻘﺎ‪ ،‬ﺧﺪا ﺑﻪ ﺁﻗﺎي ﺟﺒﺎر ﺳﻠﻄﺎن ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺪﻩ‪ ،‬ﻣﻨﻮ ﺑﺮدﻧﺪ ﭘﻴﺶ ﺟﺎﻝﻴﻨﻮس اﻝﺤﻜﻤ ﺎ‪ ،‬ﻣﻨ ﻮ ﺗ ﻮ ﻣﺮﻳ ﻀﺨﻮﻧﻪ‬ ‫ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ آﺮد و هﻤﻪاش ﺑﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﻗﻮت ﻗﻠﺐ داد آﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ و آﺎ ِر ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺘﻪ! ﺧﻮﻧﻪ آﻪ ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻢ‪ ،‬اﺳ ﺘﺨﺎرﻩ آ ﺮدم‪ ،‬ﺑ ﺪ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬اﻳﻨ ﻪ آ ﻪ‬ ‫ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﺎهﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ ،‬هﺮ ﭼﻪ ﺑﺎداﺑﺎد!‬ ‫ـ ﺑﻨ ﺪﻩ ﺑ ﺎ ﺁﻗ ﺎي ﺟ ﺎﻝﻴﻨﻮساﻝﺤﻜﻤ ﺎء دوﺳ ﺖ ﻗ ﺪﻳﻤﻲ ه ﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﺨ ﺼﻮﺹﺎ ﺳ ﻔﺎرش ﺧ ﻮاهﻢ آ ﺮد‪ .‬از ﺁﻗ ﺎي رﺋ ﻴﺲاﻝ ﻮزارﻩ ه ﻢ ﺗﻮﺹ ﻴﻪاي‬ ‫ﻣﻲﮔﻴﺮم‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﺰاﺣﻢ ﺷﺪم‪ ،‬ﻣﺮﺧﺺ ﺑﺸﻮم؟!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ )دﺳﺘﻤﺎل را ﺑﺮداﺷﺖ و ﻓﻴﻦ ﻣﺤﻜﻤﻲ آﺮد(‪ :‬ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﻮدﺗﺎن ﻗﺴﻢ‪ ،‬ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﺧﻴ ﺮ‪ ،‬ﺑ ﺮﻋﻜﺲ ﺑ ﺎ ﺟﻨﺎﺑﻌ ﺎﻝﻲ آ ﻪ ﮔﻔﺘﮕ ﻮ ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ ،‬اﮔ ﺮ‬ ‫ﺗﻤﺎم ﻏﻢهﺎي دﻧﻴﺎ را هﻢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﻲآﻨﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﻝﻄﻒ و ﻣﺮﺣﻤﺖ دارﻳﺪ‪) .‬دواماﻝﻮزارﻩ ﻧﮕﺎﻩ آﻨﺠﻜﺎواﻧﻪاي ﺑ ﻪ ﻣﻨ ﺎدياﻝﺤ ﻖ آ ﺮد و ﮔﻔ ﺖ(‪ :‬اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑﻨ ﺪﻩ ﻣ ﺰاﺣﻢ ﺷ ﺪم‪ ،‬ﻣﻘ ﺼﻮدم اول‬ ‫اﺣﻮاﻝﭙﺮﺳﻲ و ﺑﻌﺪ هﻢ ﺗﺸﻜﺮ از اﻗﺪاﻣﺎت اﺧﻴﺮ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺳ ﺮهﻨﮓ ﺑﻠﻨ ﺪ ﭘ ﺮواز ﺑ ﻮد‪ .‬اﺟﻤ ﺎﻻ ﺧ ﺪﻣﺘﺘﺎن ﻋ ﺮض ﻣ ﻲآ ﻨﻢ اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑﻌ ﺪ از‬ ‫ﻗﻀﺎﻳﺎي ﺷﻬﺮﻳﻮر ﺁﻗﺎي ﺳﺮهﻨﮓ ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺮواز ﺑﻪ ﻃﺮز ﺑﺴﻴﺎر ﺁﺑﺮوﻣﻨ ﺪي ﺑ ﺎ ﻧﻬﺎﻳ ﺖ ﺧﻮﻧ ﺴﺮدي و ﻣﺘﺎﻧ ﺖ‪ ،‬ﺳ ﺮﺑﺎزان وﻇﻴﻔ ﻪ را در ﻝﺮﺳ ﺘﺎن ﺧﻠ ﻊ‬ ‫ﺳﻼح آﺮدﻩ و ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻗﻮاي ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ آﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ اﻳﻦ وﺳ ﻴﻠﻪ از ﺧ ﻮﻧﺮﻳﺰي ﺑﻴﻬ ﻮدﻩ ﺟﻠ ﻮﮔﻴﺮي ﺷ ﺪ‪ .‬اﻝﺒﺘ ﻪ در ﭼﻨ ﻴﻦ ﻣ ﻮاﻗﻌﻲ ﺑ ﻪ ﻃ ﻮري ﺷ ﻴﺮازﻩي‬ ‫اﻣﻮر از هﻢ ﮔﻴﺴﺨﺘﻪ اﺳﺖ آﻪ ﻓﺮﺹﺖ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻣﻨﻈﻢ اﺳﻠﺤﻪ ﺑﻪ ﻣﺮآﺰ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻤﻲﺷﻮد و ﮔﻮﻳﺎ ﻣﻬﻤﺎت ﺑﻪ دﺳﺖ اآﺮاد و اﻝﻮار اﻓﺘﺎدﻩ‪ .‬اﮔ ﺮ ﭼ ﻪ در‬ ‫ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺹﻨﺪوقهﺎ اﺳﻠﺤﻪ و ﻣﻬﻤﺎت آﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻣﺮﺗﺐ ﻣﻴﺎن ﺹ ﺤﺮا ﻣ ﻲﮔﺬارﻧ ﺪ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ ﺑﻮﻳﺮاﺣﻤ ﺪي و ﻗ ﺸﻘﺎﻳﻲ ﺑﻴﻔﺘ ﺪ‪ .‬اﻝﺒﺘ ﻪ اﻳ ﻦ ﭼﻨ ﺪ ﻗﺒ ﻀﻪ‬ ‫ﺗﻔﻨﮓ در ﺗﻀﻤﻴﻦ اﺳﺘﻘﻼل ﺁﻳﻨﺪﻩي ﻣﺎ ﺗﺎﺙﻴﺮي ﻧﺨﻮاهﺪ داﺷﺖ‪ .‬دﻝﻴﻞ واﺿﺢ اﻳﻦ آ ﻪ ﻳ ﻚ ﻣ ﺎﻩ ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬ﺳ ﺮهﻨﮓ ﺑﻠﻨ ﺪ ﭘ ﺮواز ﺑ ﻪ ﻣﻘ ﺎم ﺳ ﺮﺗﻴﭙﻲ ارﺗﻘ ﺎء‬ ‫ﻳﺎﻓﺖ و ﺑﻪ اﺧﺬ ﻣﺪال درﺟﻪ اول ﻧﻈﺎم ﻣﻔﺘﺨﺮ ﺷﺪ‪ .‬هﻢ ﭼﻨ ﻴﻦ ﺗﻘ ﺪﻳﺮ ﻧﺎﻣ ﻪه ﺎﻳﻲ ﺑ ﺮاﻳﺶ ﺹ ﺎدر ﺷ ﺪ‪ .‬رﻓﺘ ﺎر اﻳ ﺸﺎن ﺑ ﻪ ﻗ ﺪري ﻣ ﻮرد ﭘ ﺴﻨﺪ ﻣﻘﺎﻣ ﺎت‬ ‫ﻋﺎﻝﻴﻪي اﻳﺮان و ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ واﻗﻊ ﺷﺪ آﻪ ﻣﻴﺠﺮ واﻻﺳﻨﮕﻪ ﺑﺎ اﻧﺘﻘﺎل اﻳ ﺸﺎن ﺑ ﻪ ﻣﺮآ ﺰ ﻣﺨﺎﻝﻔ ﺖ ورزﻳ ﺪ و ﺁن ﻣﻮﺿ ﻮع ﺗﻬﻤ ﺖ اﺧ ﺘﻼس و ﻗﻠ ﻊ و ﻗﻤ ﻊ‬ ‫اﺷﺮار آﻪ اﻝﺒﺘﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺒﺎرآﺘﺎن ﻣﺒﺴﻮق اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ آﻠﻲ ﻣﻨﺘﻔﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﺁﻗﺎ دﻣﻮآﺮاﺳﻲ ﺧﻮب ﭼﻴﺰي اﺳﺖ! ﺣﻴﻒ آﻪ ﻣﺎ ﻗ ﺪرش را ﻧﻤ ﻲداﻧ ﺴﺘﻴﻢ‪ .‬در‬ ‫ﺁن دورﻩ ﻗﺪر و ﻣﻨﺰﻝﺖ ﺧﺎدم و ﺧﺎﺋﻦ ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻦ را ﺗﻤﻴﺰ ﻧﻤﻲدادﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ )ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺼﺪﻳﻖ آﺮد(‪ :‬هﻤﻴﺸﻪ ﻣﻦ هﻤﻴﻦ را ﮔﻔﺘﻪام‪.‬‬ ‫ـ ﺑﺎري در ازاي ﻝﻄﻒ ﺑﻲﭘﺎﻳﺎﻧﻲ آﻪ در ﺑﺎرﻩي ﺳﺮﺗﻴﭗ ﻣﺒﺬول ﻓﺮﻣﻮدﻩ ﺑﻮدﻳﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺑﻨﺪﻩ از ﻃﺮف ﻣ ﺸﺎراﻝﻴﻪ ﻣ ﺎﻣﻮرم هﺪﻳ ﻪي ﻧﺎﻗ ﺎﺑﻠﻲ‬ ‫را آﻪ ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩاﻧﺪ‪ ،‬ﻓﺮدا ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﮔﻤﺎﺷﺘﻪ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺑﺪارم‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻨﺪي ﺑﻪ ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﺑﻨ ﺪﻩ را ﻏ ﺮق درﻳ ﺎي ﺧﺠﺎﻝ ﺖ ﻓﺮﻣﻮدﻳ ﺪ‪ .‬ه ﺮ ﭼﻨ ﺪ ﺗ ﺎآﻨﻮن زﻳ ﺮ ﺑ ﺎر ﭼﻨ ﻴﻦ ﺗﻜﻠﻴ ﻒ‬ ‫ﺷﺎﻗﻲ ﻧﺮﻓﺘﻪام و ﭼﻴﺰي از آﺴﻲ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻪام‪ ،‬وﻝﻲ از ﺁن ﺟﺎﻳﻲ آﻪ ﻋﺪم ﻗﺒﻮل ﺑﻨﺪﻩ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻨﻪ ﺑﺎﻋﺚ رﻧﺠﺶ ﺑﺸﻪ و ﮔﻤﺎن آﻨﻨ ﺪ‪ ،‬اوف‪ ،‬اوف‪ ،‬وﻝ ﻴﻜﻦ‬ ‫ﺑﻨﺪﻩ ﻓﺮدا در ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ ﺧﻮاهﻢ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻪ ﻃﻮري آﻪ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﻮدﻳﺪ‪ ،‬ﻋﻤﻞ ﻣﺨﺘﺼﺮي اﺳﺖ آﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺤﺚ ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ! ﺑﻨﺪﻩ هﻤ ﺎنﺟ ﺎ ﺷ ﺮﻓﻴﺎب ﺧ ﻮاهﻢ ﺷ ﺪ و در ﺧ ﺪﻣﺘﺘﺎن‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ﺑﺮﻣﻲﮔﺮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫ﻣﺮاد از در وارد ﺷﺪ و در داﻻن رﻓﺖ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪاش ﺷﮕﻔﺖ‪:‬‬

‫ﺧﺪا از دهﻨﺘﺎن ﺑﺸﻨﻮﻩ! ﻣﻦ هﺮ وﻗﺖ ﺑﻪ ﻓﻜﺮش ﻣﻲاﻓﺘﻢ‪ ،‬ﭼﻨﺪﺷﻢ ﻣﻴﺸﻪ‪ .‬ﻓﻜﺮش را ﺑﻜﻨﻴﺪ آﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺳﻦ و ﺳﺎل ﻧﻤﻲداﻧﻢ اﻣ ﺸﺐ ﺧ ﻮاﺑﻢ ﻣ ﻲﺑ ﺮﻩ‪ ،‬ﻳ ﺎ‬ ‫ﻧﻪ! اﻣﺎ اﻣﺮوز ﻣﻲﺧﻮام ﺗﺎ ﻣﻤﻜﻨﻪ ﺧﻮدم را ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻜﻨﻢ آﻪ ﻳﺎدم ﺑﺮﻩ؛ ﺷﺎﻳﺪ هﻢ آﻪ در اﺙﺮ ﻧﺎﺧﻮﺷﻴﻪ‪ .‬ﺁﻳﺎ هﺮ آﺲ ﻧﺎﺧﻮش ﻣﻴﺸﻪ‪ ،‬اﻳ ﻦ ﻃ ﻮر ﻓﻜ ﺮ‬ ‫ﻣﻲآﻨﻪ‪ ،‬اﻣﺮوز ﺑﻪ هﻤﻪ آﺲ ﺣﺴﺮت ﻣﻲﺑﺮم؛ ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﻣﮕﺲ را هﻢ آﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‪ ،‬وﻗﺘﻴﻜﻪ ﻓﻜﺮ هﻮل و هﺮاس را ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ ،‬ﺁرزو ﻣ ﻲآ ﻨﻢ آﺎﺷ ﻜﻲ‬ ‫ﺟﺎي اون ﺑﻮدم‪ .‬زﻧﺪﮔﻲ ﭼﻴﺰ ﻋﺠﻴﺒﻴﻪ! ﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﻣﻠﻌ ﻪ ﺑ ﻪ ﻣ ﺎ ﭼ ﺴﺒﻴﺪﻩ‪ ،‬ول آ ﻦ ه ﻢ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﭼ ﺮا‪ ،‬ﻧﻤ ﻲداﻧ ﻢ‪ ،‬اﻳ ﻦ ﺟﺎﻧﻮره ﺎ روز ﺑ ﻪ روز زﻧ ﺪﮔﻲ‬ ‫ﻣﻲآﻨﻨﺪ‪ ،‬و ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮدا هﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ و هﺮ ﭼﻴﺰي را اﺣﺘﻜﺎر ﻧﻤﻲآﻨﻨﺪ و ﺗﻮﻗﻌﻲ هﻢ ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﺁنهﺎ هﻢ ﭼﺴﺒﻴﺪﻩ‪ .‬ﻳﺎدﻣﻪ ﺑﭽﻪ آ ﻪ ﺑ ﻮدم‪،‬‬ ‫ﺟﻠﻮ ﺧﻮﻧﻪﻣﺎن ﻳﻚ ﺑﭽﻪ ﮔﺮﺑﻪ رﻓﺖ زﻳﺮ ﮔﺎري و آﻤﺮش ﺷﻜﺴﺖ‪ .‬ازش ﺧﻮن ﻣﻲﭼﻜﻴﺪ و وﻧﮓ ﻣﻲزد‪ .‬ﺑﺎ ﭘﻨﺠﻪهﺎﻳﺶ ﺗﻮي ﮔﻞ آﻮﭼﻪ ﺧﻮدش را‬ ‫ﻣﻲآﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد ﺑﻪ آﻲ اﻝﺘﻤﺎس ﻣﻲآﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺴﺎﺑﻲ درد ﻣ ﻲآ ﺸﻴﺪ‪ .‬ﭘﻴ ﺪا ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻣ ﻲﺧﻮاﺳ ﺖ از ﺧ ﻮدش‪ ،‬از ﺟ ﺴﻤﺶ آ ﻪ ﺑ ﻪ او ﭼ ﺴﺒﻴﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﮕﺮﻳﺰﻩ و ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺶ را ﻋﻮض ﺑﻜﻨﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ زﻧﺪﻩ هﻢ ﺑﻤﺎﻧﻪ‪ .‬ﻧﻤﻲداﻧﺴﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﭼﻴ ﻪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺗ ﻨﺶ او را ول ﻧﻤ ﻲآ ﺮد‪ .‬دردش ﺑ ﻪ‬ ‫دﻧﺒﺎﻝﺶ ﻣﻲﺁﻣﺪ و ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻤﻴﺮﻩ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ!‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺹﺤﻴﺢ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺸﺮ ﺁﻧﻘﺪر آﻪ از ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻣﻲﺗﺮﺳﺪ‪ ،‬از ﻣﺮگ ﻧﻤﻲﺗﺮﺳﺪ و ﺑﺮاي ﺑﻘﺎي وﺟﻮد ﺧﻮدش اﺳ ﺖ آ ﻪ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﻋ ﻮاﻝﻢ‬ ‫ﻣﻌﻨﻮي و ﺷﺌﻮﻧﺎت اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬آﺴﺎﻧﻲ هﺴﺘﻨﺪ آﻪ ﺑﻪ اﻣﻴﺪ زﻧﺪﮔﻲ اﺑﺪي‪ ،‬ﺑﺎ رﺿﺎ و رﻏﺒﺖ ﻣﺮگ را اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﻲآﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ )دﻣﺎﻏﺶ را ﮔﺮﻓﺖ و دﺳﺘﺶ را آﻪ ﺁﻝﻮدﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ داﻣﻦ ﻋﺒﺎﻳﺶ ﭘﺎك آﺮد(‪ :‬ﻣﻦ هﻴﭻ وﻗﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻓﻜﺮه ﺎ ﻧﻴﻔﺘ ﺎدم‪ .‬ﻧﺎﺧﻮﺷ ﻲ‬ ‫اﻓﻜﺎر ﺁدم را ﻋﻮض ﻣﻲآﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﺷﺮاب ﻣﺴﺘﻲ ﻣﺨﺼﻮﺹﻲ دارﻩ و هﻤﻴﻦ ﺑﺪﻩ! ﭼﻴﺰهﺎي ﻣﻌﻤﻮﻝﻲ آﻪ هﺮ روز ﻣﻲدﻳﺪم‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺟﻮر دﻳﮕ ﺮي ﺑ ﻪ‬ ‫ﻧﻈﺮم ﻣﻴﺎد‪ .‬اﻣﺮوز ﺁﻗﺎي ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن آﻪ ﭘﻬﻠﻮﻳﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬از ﻧﮕﺎﻩهﺎش ﭼﻴﺰهﺎ دﺳﺘﮕﻴﺮم ﻣﻴﺸﺪ‪ .‬ﻓﺮق ﺁدم ﺑﺎ ﺣﻴ ﻮان اﻳﻨ ﻪ آ ﻪ ﺁدم ﻗﺒ ﻞ از اﻳ ﻦ آ ﻪ‬ ‫آﻤﺮش زﻳﺮ ﮔﺎري ﺑﺸﻜﻨﻪ‪ ،‬اﻝﺘﻤﺎس ﻣﻲآﻨﻪ و از زﻧﺪﮔﻲ ﮔﺪاﻳﻲ ﻣﻲآﻨﻪ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ آ ﻪ زﺧ ﻢ وردارﻩ‪ ،‬زﺧ ﻢ را ﺣ ﺲ ﻣ ﻲآﻨ ﻪ و ﻣﺜ ﻞ ﮔﺮﺑ ﻪ ﻧﺎﻝ ﻪ‬ ‫ﻣﻴﻜﺸﻪ‪ .‬ﺹﺤﺒﺘﺶ را ﻧﻜﻨﻴﻢ!‬ ‫ـ ﺁﻗﺎ ﭼﻴﺰي آﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻣﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺳﻪ ﺑﺎر ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﻲ آﺮدﻩام و ﻳﻚ آﻠﻴﻪام را درﺁوردﻩاﻧﺪ‪ .‬ﻣﻲداﻧﻢ ﻓﻜﺮش ﺁدم را اذﻳﺖ ﻣﻲآﻨ ﺪ‪،‬‬ ‫ﺁن هﻢ دﻓﻌﻪي اول‪ ،‬وﻝﻲ ﻋﻤﻞ ﺷﻤﺎ از ﺧﺘﻨﻪ هﻢ ﺁﺳﺎنﺗﺮ اﺳﺖ‪ ،‬ﺁن هﻢ ﺷﺨﺼﻲ ﻣﺜﻞ ﺁﻗﺎي ﺟ ﺎﻝﻴﻨﻮساﻝﺤﻜﻤ ﺎء آ ﻪ در واﻗ ﻊ اﻋﺠ ﺎز ﻣ ﻲآﻨ ﺪ و اﻳ ﻦ‬ ‫ﻋﻤﻞ ﺑﺮاﻳﺶ ﻣﺜﻞ ﺁب ﺧﻮردن اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺹﺤﺒﺘﺶ را ﻧﻜﻨﻴﻢ! ﺧﺐ‪ ،‬از دﻧﻴﺎ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ دارﻳﺪ؟‬ ‫ـ ﻣﻄﻠﺐ ﻗﺎﺑﻞ ﻋﺮض‪ ،‬هﻴﭻ‪ .‬هﻤﻴﻦ وﺿﻊ ﻣﻐﺸﻮﺷﻲ آﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪ .‬اﻓﺴﺎرﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ﻋﻤﻮﻣﻲ و ﺗﺸﺘﺖ اﻓﻜﺎر‪ .‬ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ‬ ‫آﻪ دورﻩي ﻇﻬﻮر ﺣﻀﺮت هﻤﻪي ﺷﺌﻮﻧﺎت ﻣﺎدي و ﻣﻌﻨﻮي رو ﺑﻪ اﻧﺤﻄﺎط و اﺿﻤﺤﻼل ﻣ ﻲرود‪ .‬ﺣ ﺎل ﺑ ﻪ راياﻝﻌ ﻴﻦ ﻣ ﺸﺎهﺪﻩ ﻣ ﻲآﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﻓ ﺴﺎد‬ ‫اﺧﻼﻗﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ در زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎ رﻳﺸﻪ دواﻧﻴﺪﻩ‪ .‬ﺁﻗﺎ ﻣﻦ اﻋﺘﻘﺎدم از اﻳﻦ ﺟﻮاﻧﺎن ﻓﺮﻧﮓ رﻓﺘﻪ هﻢ ﺳﻠﺐ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺮﻳﺮوز ﺑﻪ دﻳﺪن ﭘﺴﺮ ﻋﻢ ﺧ ﻮدم ﺁﻗ ﺎ‬ ‫زادﻩي ﺁﻗﺎي ﺳﻴﻤﻴﻦ دوات آﻪ ﺗﺎزﻩ از اروﭘﺎ وارد ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﭼﻴﺰه ﺎﻳﻲ ﻣ ﻲﮔﻔ ﺖ و ﻋﻘﺎﻳ ﺪي اﻇﻬ ﺎر ﻣ ﻲداﺷ ﺖ آ ﻪ در ﺣﻘﻴﻘ ﺖ ﺑﻨ ﺪﻩ‬ ‫ﻣﺘﺎﺙﺮ ﺷﺪم‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ )ﺷﺘﺎب زدﻩ(‪ :‬از ﺟﻨﮓ ﭼﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲآﺮد؟‬ ‫ـ در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻗﺪري ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺷﺪم آﻪ ﺳﻮاﻝﻲ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﻧﻜﺮدم‪ .‬اﻳﻦ ﺟﻮاﻧﺎن ﭼ ﺸﻢ و ﮔ ﻮش ﺑ ﺴﺘﻪ ﻣ ﻲروﻧ ﺪ ﺑ ﻪ ﺧﺎرﺟ ﻪ و‬ ‫ﻓﻘﻂ ﻇﻮاهﺮ ﺁن ﺟﺎ اﻳﻦهﺎ را ﻣﻲﻓﺮﻳﺒﺪ! وﻗﺘﻲ آﻪ ﺑﻪ ﺁب و ﺧﺎك ﺁﺑﺎء و اﺟ ﺪادي ﺧﻮدﺷ ﺎن ﺑﺮﻣ ﻲﮔﺮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﻳ ﻚ ﻧﻔ ﺮ ﺑﻴﮕﺎﻧ ﻪ ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﻜﺎﻳ ﺖ زاﻏ ﻲ‬ ‫اﺳﺖ آﻪ ﺧﻮاﺳﺖ روش آﺒﻚ را ﺑﻴﺎﻣﻮزد و راﻩ رﻓﺘﻦ ﺧﻮدش را هﻢ ﻓﺮاﻣﻮش آﺮد!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ )ﺑﺎ دل ﭘﺮ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد(‪ :‬ﻣﺜﻞ ﺁﻗﺎ آﻮﭼﻴﻚ ﺧﻮدﻣﺎن‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﻲﻓﻬﻤﻢ آﻪ ﺟﻨﺎبﻋﺎﻝﻲ ﭼﻲ ﻣﻲﮔﻴﺪ‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬ﻣﻌﻘ ﻮل ﭘ ﻴﺶ از اﻳ ﻦ‬ ‫آﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻧﮓ ﺑﺮﻩ‪ ،‬ﺟﻮاﻧﻲ ﺑﻮد ﺳﺮي ﺑﻪ راﻩ و ﭘﺎﻳﻲ ﺑﺮاﻩ‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ ﻳ ﻚ اﻝ ﻮاط ﻗﻤﺎرﺑ ﺎز از ﺁب درﺁﻣ ﺪﻩ‪ ،‬ﻗﺒﺎﺣ ﺖ ه ﻢ ﺳ ﺮش ﻧﻤﻴ ﺸﻪ‪ ،‬ﺟﻠ ﻮ ﻣ ﻦ ﺳ ﻮت‬ ‫ﻣﻲزد‪ ،‬ﺳﻴﮕﺎر ﻣﻲآﺸﻴﺪ‪ ،‬و از ﺹﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺎم ﺟﻠﻮ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﺧﻮدش را ﺑﺰك ﻣﻲآ ﺮد و ﻳ ﻚ ﺳ ﮓ ﺗﻮﻝ ﻪ ه ﻢ ﺑ ﻪ دﻧﺒ ﺎﻝﺶ ﻣ ﻲاﻧ ﺪاﺧﺖ و ﻣ ﻲرﻓ ﺖ ﺗ ﻮي‬ ‫رﻗﺎﺹﺨﻮﻧﻪهﺎ‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬وﻇﻴﻔﻪي ﭘﺪرﻳﻪ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﺑﺮاي اﻳﻦ آﻪ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺑﺸﻪ‪ ،‬از ارث ﻣﺤﺮوﻣﺶ آﺮدم‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻨﻜﺮ ﻣﻬﺮ ﭘﺪر و ﻓﺮزﻧﺪي آﻪ ﻧﻤﻴﺸﻪ ﺷﺪ‪ .‬دﻝ ﻢ‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ آﻪ ﺑﺮم ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺒﻴﻨﻤﺶ‪ ،‬اﻣﺎ روي هﻢ رﻓﺘﻪ ﻓﺮﻧﮓ ﺑﺪ ﭼﻴﺰﻳﻪ!‬ ‫دواماﻝﻮزارﻩ )ﺗﺼﺪﻳﻖ آﺮد(‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻓﺎﻳﺪﻩاش ﭼﻴﺴﺖ؟ روي هﻢ رﻓﺘﻪ اﻓﻜﺎر اﻧﻘﻼﺑﻲ‪ ،‬وﻃﻦﭘﺮﺳﺘﻲ آﺎذب و ﻋﺎدات ﻧﻜﻮهﻴ ﺪﻩ ﺑ ﺎ ﺧﻮدﺷ ﺎن‬ ‫ﺳﻮﻏﺎت ﻣﻲﺁورﻧﺪ‪ .‬ﺧﺪا رﺣﻢ آﻨﺪ‪ ،‬ﺁﻗﺎ! اﻳﻦ ﺟﻮان آﻪ ﻣﻦ ﻣﻲﮔﻔ ﺘﻢ‪ ،‬ﻗﺒ ﻞ از ﺣﺮآ ﺖ ﺑ ﻪ ﻓﺮﻧ ﮓ ﺑ ﺴﻴﺎر ﻣﺤﺠ ﻮب و ﭘ ﺎيﺑﻨ ﺪ ﺁداب و ﺳ ﻨﻦ ﻣﻴﻬ ﻨﺶ‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﻳﻚ ﺁدم ﺑﺨﻮ ﺑﺮﻳﺪﻩي وﻗﻴﺢ آﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﻌﺎﺋﺮ و ﻣﻘﺪﺳﺎت ﻣﻠﻲ ﻣﺎ ﺗﻮهﻴﻦ ﻣﻲآﻨﺪ؛ ﻣﺜﻼ ﻣﻲﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫“اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ روي ﻧﻘﺸﻪي ﺟﻐﺮاﻓﻲ ﻝﻜﻪي ﺣﻴﺾ اﺳﺖ‪ .‬ه ﻮاﻳﺶ ﺳ ﻮزان و ﻏﺒ ﺎرﺁﻝﻮد‪ ،‬زﻣﻴ ﻨﺶ ﻧﺠﺎﺳ ﺖﺑ ﺎر‪ ،‬ﺁﺑ ﺶ ﻧﺠﺎﺳ ﺖ ﻣ ﺎﻳﻊ و‬ ‫ﻣﻮﺟﻮداﺗﺶ ﻓﺎﺳﺪ و ﻧﺎﻗﺺاﻝﺨﻠﻘﻪ‪ ،‬ﻣﺮدﻣﺶ هﻤﻪ واﻓﻮري‪ ،‬ﺗﺮاﺧﻤﻲ‪ ،‬از ﺧﻮد راﺿﻲ‪ ،‬ﻗﻀﺎ و ﻗﺪري‪ ،‬ﻣﺮدﻩ ﭘﺮﺳ ﺖ‪ ،‬ﻣ ﺎﻓﻨﮕﻲ‪ ،‬ﻣ ﺰور‪ .‬ﻣﺘﻤﻠ ﻖ و‬ ‫ﺟﺎﺳﻮس و ﺷﺎخ ﺣﺴﻴﻨﻲ و ـ ﺑﻼ ﻧﺴﺒﺖ ﺷﻤﺎ ـ ﺑﻮاﺳﻴﺮي هﺴﺘﻨﺪ‪”.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ )ﺑﻪ ﺣﺎﻝﺖ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ(‪ :‬اﻳﻦ ﺟﻮان آﺎﻓﺮ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ اذان ﺑﻐﻞ ﮔﻮﺷﺶ ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ و ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻜﻨﻪ! ﻋﻘﻴﺪﻩي ﺁﻗﺎي ﺳﻴﻤﻴﻦ دوات ﭼﻴﻪ؟‬ ‫ـ ﺁﻗﺎ هﻴﭻ‪ ،‬ﻣﺮد ﺑﻲﺣﺎﻝﻲ اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ آﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺣﺮفهﺎﻳﻲ ﻣﻲزد آﻪ ﻣﻮ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺁدم ﺳﻴﺦ ﻣ ﻲﺷ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻲﮔﻔ ﺖ‪“ :‬ﻓ ﺴﺎد ﻧ ﮋاد ﻣ ﺎ از‬ ‫ﺑﭽﻪ و ﭘﻴﺮ و ﺟﻮاﻧﺶ ﭘﻴﺪاﺳﺖ‪ .‬هﻤﻪﻣ ﺎن اداي زﻧ ﺪﮔﻲ را درﺁوردﻩاﻳ ﻢ‪ .‬آﺎﺷ ﻜﻲ ادا ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺑ ﻪ زﻧ ﺪﮔﻲ ده ﻦآﺠ ﻲ آ ﺮدﻩاﻳ ﻢ‪ .‬اﮔ ﺮ ﭼ ﻪ ﺑ ﻪ ﻗ ﺪر اﻻغ‬ ‫ﭼﻴﺰي ﺳﺮﻣﺎن ﻧﻤﻲﺷﻮد و هﻤﻴﺸﻪ آﻼﻩ ﺳﺮﻣﺎن ﻣﻲرود؛ اﻣﺎ ﺧﻮدﻣﺎن را ﺑﺎ هﻮشﺗﺮﻳﻦ ﻣﺨﻠﻮق ﺗﺼﻮر ﻣﻲآﻨ ﻴﻢ‪ .‬هﻤﻴ ﺸﻪ ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﻳ ﻚ ﻗﻠ ﺪرﻳﻢ آ ﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﺠﺰ ﺁﺳﺎ ﻇﻬﻮر ﺑﻜﻨﺪ و ﭘﻴﺰي ﻣﺎ را ﺟﺎ ﺑﮕﺬارد‪ .‬ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎل دﻝﻘﻚهﺎي رﺿﺎ ﺧﺎن ﺗﻮ ﺳﺮﻣﺎن زدﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ه ﻢ ﺹ ﺪاﻳﻤﺎن در ﻧﻤ ﻲﺁﻳ ﺪ و‬ ‫هﻤﺎن ﮔﺮﺑﻪهﺎي ﻣﺮدﻧﻲ را ﺟﻠﻮ ﻣﺎ ﻣﻲرﻗﺼﺎﻧﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ هﻮش ﻣﺎ در هﻴﭻ ﻳﻚ از ﺷﺌﻮن ﻓﺮهﻨﮕﻲ ﻳﺎ ﻋﻠﻤﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺑﺮوز ﻧﻜﺮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬هﻨﺮﻣﺎن‬ ‫ﻝﻮﻝﻬﻨﮓ‪ ،‬ﺳﺎزﻣﺎن وزوز ﺟﮕﺮﺧ ﻮاش‪ ،‬ﻓﻠ ﺴﻔﻪﻣ ﺎن ﻣﺒﺎﺣﺜ ﻪ در ﺷ ﻜﻴﺎت و ﺳ ﻬﻮﻳﺎت و ﺧﻮراآﻤ ﺎن ﺟﮕ ﺮك اﺳ ﺖ‪ .‬ﻧ ﻪ ذوق‪ ،‬ﻧ ﻪ هﻨ ﺮ‪ ،‬ﻧ ﻪ ﺷ ﺎدي‪،‬‬ ‫هﻤﻪاش دزدي‪ ،‬آﻼهﺒﺮداري و روﺿﻪﺧﻮاﻧﻲ‪ .‬ﻣﺎ در ﺣﺎل ﺗﻌﻔﻦ و ﺗﺠﺰﻳﻪ هﺴﺘﻴﻢ‪ .‬از ﺹﻮﻓﻲ و دروﻳﺶ و ﭘﻴﺮ و ﺟﻮان و آﺎﺳﺒﻜﺎر و ﮔﺪا‪ ،‬هﻤﻪ‬ ‫ﻣﻨﺘﺮ ﭘﻮل و ﻣﻘﺎم هﺴﺘﻨﺪ؛ ﺁن هﻢ ﺑﻪ ﻃﺮز ﺑﻲﺷﺮﻣﺎﻧﻪي وﻗﻴﺤﻲ‪ .‬ﻣﺮدم هﺮ ﺟﺎي دﻧﻴﺎ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ آﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﻳﺎ ﺣﻘﻴﻘﺘﻲ ﭘﺎيﺑﻨﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻣﮕ ﺮ‬ ‫اﻳﻦ ﺟﺎ آﻪ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪي ﭘﺴﺘﻲ و رذاﻝﺖ را ﻣﻲدهﻨﺪ‪ .‬دورﻩي ﻣﺎ دورﻩي ﺗﺤﻘﻴﺮ و اخ و ﺗﻒ اﺳﺖ‪”.‬‬

‫ﺧﻴﻠﻲ ﭼﻴﺰهﺎي دﻳﮕﺮ هﻢ ﻣﻲﮔﻔﺖ آﻪ‪“ :‬اﻳﻦ ﺟ ﺎ وﻃ ﻦ دزده ﺎ و ﻗﺎﭼ ﺎقﭼ ﻲه ﺎ و زﻧ ﺪان ﻣﺮدﻣ ﺎﻧﺶ اﺳ ﺖ‪ .‬ه ﺮ ﭼ ﻪ اﻳ ﻦ ﻣ ﺎدر ﻣ ﺮدﻩي‬ ‫ﻣﻴﻬﻦ را ﺑﺰك ﺑﻜﻨﻨﺪ و ﺳﺮﺧﺎب ﺳﻔﻴﺪاب ﺑﻤﺎﻝﻨﺪ و ﺗﻮي ﺑﻐﻞ ﻳﻚ ﺁﻝﻜﺎﭘﻦ ﺑﻴﺎﻧﺪازﻧﺪ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﻧﺪارد؛ ﭼﻮن ﻋﻼﺋﻢ ﺗﻌﻔﻦ و ﺗﺠﺰﻳﻪ از ﺳﺮ و روﻳﺶ‬ ‫ﻣ ﻲﺑ ﺎرد‪ .‬زﻣﺎﻣ ﺪاران اﻣ ﺮوز ﻣ ﺎ دورﻩي ﺷ ﺎﻩ ﺳ ﻠﻄﺎن ﺣ ﺴﻴﻦ را روﺳ ﻔﻴﺪ آ ﺮدﻩاﻧ ﺪ‪ .‬در ﺗ ﺎرﻳﺦ‪ ،‬ﻧﻨ ﮓ اﻳ ﻦ دورﻩ را ﺑ ﻪ ﺁب زﻣ ﺰم و آ ﻮﺙﺮ ه ﻢ‬ ‫ﻧﻤﻲﺷﻮد ﺷﺴﺖ! ﻣﺎ در ﭼﺎهﻚ دﻧﻴﺎ دارﻳﻢ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲآﻨﻴﻢ و ﻣﺜﻞ آﺮم در ﻓﻘﺮ و ﻧﺎﺧﻮﺷ ﻲ و آﺜﺎﻓ ﺖ ﻣ ﻲﻝ ﻮﻝﻴﻢ و ﺑ ﻪ ﻧﻨﮕ ﻴﻦﺗ ﺮﻳﻦ ﻃ ﺮزي در ﻗﻴ ﺪ‬ ‫ﺣﻴﺎﺗﻴﻢ‪ ،‬و ﻣﻀﺤﻚ ﺁن ﺟﺎﺳﺖ آﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﻲآﻨﻴﻢ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ را دارﻳ ﻢ‪”.‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ ﻣﻼﺣﻈ ﻪ ﻣ ﻲآﻨﻴ ﺪ آ ﻪ ﻣﺒ ﺎﻧﻲ اﺧﻼﻗ ﻲ و ﻣﻌﻨ ﻮي ﺗ ﺎ ﭼ ﻪ‬ ‫اﻧ ﺪازﻩ ﻣﺘﺰﻝ ﺰل ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ؟ ﺷ ﺎﻳﺪ ﺣ ﻖ ﺑ ﻪ ﺟﺎﻧ ﺐ رﺿ ﺎ ﺷ ﺎﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ اﻏﻠ ﺐ ﺟﻮاﻧ ﺎن ﻓﺮﻧ ﮓ رﻓﺘ ﻪ را از دم ﺳ ﺮﺣﺪ ﻣ ﻲ ﮔﺮﻓ ﺖ و در زﻧ ﺪان‬ ‫ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺣﺮفهﺎ ﺑﻮي ﺧﻮن‪ ،‬ﺑﻮي اﻧﻘﻼب ﻣﻲدهﺪ و ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﻮﺑﻲ ﻧﺪارد!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﻋﻄﺴﻪ آﺮد‪ .‬دواماﻝﻮزارﻩ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻋﺎﻓﻴﺖ ﺑﺎﺷﺪ! ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻣﻘﺼﻮدم اﻳﻦ ﺑﻮد آﻪ در اﺧﻼق ﺁنهﺎ ﺳﺨﺘﮕﻴﺮي ﻧﺸﺪﻩ‪ .‬هﻤ ﻪي ﺟﻮاﻧ ﺎن‬ ‫ﻣﺎ ﺑﺪﺑﻴﻦ هﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺟﺰ ﭼﻨ ﺪ ﻧﻔ ﺮ آ ﻪ اﻝﺤﻤ ﺪاﷲ ﻓﺮﻧ ﮓ در ﺁنه ﺎ اﺙ ﺮ ﺳ ﻮء ﻧﺒﺨ ﺸﻴﺪﻩ و هﻨ ﻮز ﺁداب ﺁﺑ ﺎء و اﺟ ﺪادي ﺧ ﻮد را ﻓﺮاﻣ ﻮش ﻧﻜ ﺮدﻩاﻧ ﺪ و‬ ‫ﺳﺮﺷﺎن ﺗﻮي ﺣﺴﺎب اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻘﻴﻪ هﻤﻪ ﺑﻲاﻋﺘﻘﺎدﻧﺪ‪ ،‬اﺣﺘﺮام آﻮﭼﻚ ﺑﻪ ﺑﺰرگ وراﻓﺘﺎدﻩ‪ ،‬اﻳﻤﺎن ﺑﻪ زﻋﻤﺎي ﻗﻮم‪ ،‬ﺳﺴﺖ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻣﻦ ﮔﻤﺎن ﻣ ﻲآ ﻨﻢ آ ﻪ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪي ﻣﺎ ﺳﻴﺮ ﻗﻬﻘﺮاﻳﻲ ﻣﻲرود و اﮔﺮ اﻗﺪام ﻓﻮري‪ ،‬ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ از ﻝﺤﺎظ ﻣﻌﻨﻮي و اﺧﻼﻗﻲ ﻧﺸﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﺮﺗﮕﺎﻩ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺧﻮاهﻴﻢ رﻓﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﻋﻘﻴﺪﻩي ﺷﻤﺎ را آﺎﻣﻼ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻣﻲآﻨﻢ‪ .‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻣﻦ هﻢ اﻳﻦهﺎ را از ﻗﺪﻳﻢ ﺣﺲ آﺮدﻩ ﺑﻮدم‪ .‬ﻣﺎ ﻣﺤﺘﺎج ﺑﻪ اﻗ ﺪام ﻓ ﻮري و ﺗﻘﻮﻳ ﺖ روﺣ ﻲ و‬ ‫اﺧﻼﻗﻲ هﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻋﺪﻩي آﺜﻴﺮي ﺑﻨﺪﻩ را ﻧﺎﻣﺰد وآﺎﻝﺖ آﺮدﻩاﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ‪ ،‬اوف‪ ،‬اوف‪ ،‬اﮔﺮ ﭼ ﻪ ﺧ ﻮدم هﻨ ﻮز ﺗ ﺼﻤﻴﻢ ﻧﮕﺮﻓﺘ ﻪام‪.‬‬ ‫ﺧﻮدﺗﺎن ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ آﻪ اﻳﻦ ﺷﻐﻞ ﺑﺮازﻧﺪﻩي ﻣﻘﺎم ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ؛ اﻣﺎ ﺑﻨﺪﻩ ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدم ﺣ ﺎﻻ آ ﻪ ﻣ ﺼﺎﻝﺢ ﻋﺎﻝﻴ ﻪي آ ﺸﻮر در ﺧﻄ ﺮﻩ‪ ،‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﺎ‬ ‫ﺗﻤﺎم ﻗﻮا ﻣﺠﻬﺰ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ هﻢ وﻇﻴﻔﻪي وﺟﺪاﻧﻲ و اﺧﻼﻗﻲ هﺮ ﻓﺮد ﻣﻴﻬﻦﭘﺮﺳﺘﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻼوﻩ ﭼﺸﻢ اﻣﻴﺪ ﻣﺮدم ﺑﻪ اﻣﺜﺎل ﻣﺎﺳﺖ‪.‬‬ ‫دواماﻝﻮزارﻩ )ﺗﻒ ﺣﺎﺟﻲ را از روي ﺹﻮرﺗﺶ ﭘﺎك آﺮد(‪ :‬ﻣﻦ از ﺹﻤﻴﻢ ﻗﻠﺐ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ را ﺑ ﻪ ﺷ ﻤﺎ ﺗﺒﺮﻳ ﻚ ﻣ ﻲﮔ ﻮﻳﻢ‪ .‬رﻓﻘ ﺎﻳﻢ ﺷ ﺎهﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻦ هﻤﻴﺸﻪ ﮔﻔﺘﻪام آﻪ ﺣﺎﺟﻲ ﺷﺨﺺ ﺟﺴﻮر و ﺑﺎ ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ﺣﻴﻒ آﻪ از دﺧﺎﻝﺖ در اﻣﻮر دوﻝﺖ ﺧﻮدداري ﻣﻲآﻨﺪ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺘ ﺎ ﺑﺎﻋ ﺚ اﻓﺘﺨ ﺎر‬ ‫ﻣﻠﺖ اﺳﺖ آﻪ در ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻗﻊ هﺮج و ﻣﺮﺟﻲ‪ ،‬اﺷﺨﺎﺹﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ ﭼﻨﻴﻦ وﻇﻴﻔﻪي ﺧﻄﻴﺮي را ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ )درﮔﻮﺷﻲ( ﺁﻳ ﺎ ﺣﺎﺿ ﺮﻳﺪ‬ ‫آﻪ ﺑﺎ ﺁﻗﺎي ﺳﻠﺴﻠﻪﺟﻨﺒﺎن آﻨﺎر ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ؟‬ ‫ـ ﻣﻦ ارادت ﻏﺎﻳﺒﺎﻧﻪ ﺧﺪﻣﺖ اﻳﺸﺎن دارم‪ .‬از ﺟﺎن و دل ﺣﺎﺿﺮم‪ ،‬وﻝﻴﻜﻦ ﭼﻴ ﺰي آ ﻪ ه ﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻨ ﺪﻩ ‪ 135‬ه ﺰار راي دارم‪ ،‬ﻣ ﻲﺷ ﻨﻮﻳﺪ‪،‬‬ ‫‪ 135‬هﺰار راي ﺙﺎﺑﺖ و ﻣﺴﻠﻢ‪ .‬ﺁﻳﺎ اﻳﺸﺎن ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪي ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻳﻌﻨﻲ اﺳﺘﻄﺎﻋﺖ دارﻧﺪ؟ اوخ‪ ،‬اوخ!‬ ‫ـ ﺑﻨﺪﻩ اﻣﺮوز ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﻣﺬاآﺮﻩ ﺧ ﻮاهﻢ آ ﺮد و ﻧﺘﻴﺠ ﻪاش را ﻋ ﺮض ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ .‬راﺳ ﺘﻲ ﺗﻘﺎﺿ ﺎي آ ﻮﭼﻜﻲ از ﺣ ﻀﺮﺗﻌﺎﻝﻲ داﺷ ﺘﻢ‪ .‬ﺁﻗ ﺎي‬ ‫ذواﻝﻔﻀﺎﻳﻞ آﻪ از اﺷﺨﺎص ﺑﺎﻧﻔﻮذ هﺴﺘﻨﺪ و ﻧﻈﺮ ﺧﺎﺹﻲ ﺑﻪ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ دارﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺎﻳﻠﻨﺪ ﻧﺎﻳﺐاﻝﺘﻮﻝﻴﻪي ﺁﺳﺘﺎﻧﻪي ﻗﺪس ﺷ ﻮﻧﺪ‪ .‬اﻝﺒﺘ ﻪ ﺗﺎﺣ ﺪي زﻣﻴﻨ ﻪ را‬ ‫ﺣﺎﺿﺮ آﺮدﻩاﻧﺪ‪ ،‬وﻝﻲ از ﻝﺤﺎظ ﺗﺴﺮﻳﻊ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ اﺳﺘﺪﻋﺎ آﻨﻢ‪ ،‬در ﺹﻮرﺗﻲ آﻪ…‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ )ﺑﻪ دﻗﺖ ﮔﻮش داد و ﺑﺎ ﻝﺤﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻲ( ﮔﻔ ﺖ‪ :‬دﻳﮕ ﺮ ﺗﻤ ﺎم ﺷ ﺪ‪ .‬از ﻗ ﻮل ﻣ ﻦ ﺑ ﻪ اﻳ ﺸﺎن ﺳ ﻼم ﺑﺮﺳ ﺎﻧﻴﺪ و ﺑﮕﻴ ﺪ آ ﻪ ﭼﻤ ﺪانه ﺎي‬ ‫ﺳﻔﺮﺷﺎن را ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ! دﻳﮕﺮ ﺣﺮﻓﺶ را ﻧﺰﻧﻴﺪ! ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺹﺤﺒﺖ ﺧﻮاهﻢ آﺮد‪.‬‬ ‫ـ ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ در ﺣﺪود دوازدﻩ ﺗﺎ ﺗﻘﺪﻳﻢ آﻨﺪ‪.‬‬ ‫ـ اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﺪ! ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴ ﺪ آ ﻪ ﺑ ﻲاﻧ ﺼﺎﻓﻲ اﺳ ﺖ‪ .‬اﻳ ﻦ ﻣﺒﻠ ﻎ ﻧ ﺼﻒ درﺁﻣ ﺪ ﺧ ﺎﻝﺺ و ﻣ ﺸﺮوع ﻳ ﻚ ﻣﺎه ﻪي ﺁن ﺟﺎﺳ ﺖ‪ .‬اﻣ ﺎ ﺑ ﺎ‬ ‫اﺷﻜﺎﻻت ﻓﻨﻲاي آﻪ در ﭘﻴﺸﻪ‪ ،‬ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲداﻧﻴﺪ آﻪ ﺑﻨﺪﻩ از ﺳﻬﻢ ﺧﻮدم ﭼﺸﻢ ﻣﻲﭘﻮﺷﻢ و ﭼﻮن ﺷﻤﺎ ﭘﺎ در ﻣﻴﺎﻧﻲ آﺮدﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺳ ﻲ و ه ﺸﺖ ﺗ ﺎ‬ ‫ﺗﻤﺎم ﻣﻲآﻨﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻢ آﻪ ﻣﻘﺪور ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺸﻮد‪.‬‬ ‫ـ ﺧﻮدﺗﺎن ﻣﻲداﻧﻴﺪ آﻪ ﺁﻗﺎي ﺗﺎجاﻝﻤﺘﻜﻠﻤ ﻴﻦ آ ﻪ ﻧ ﺎﻣﺰد اﻳ ﻦ ﺷ ﻐﻞ ه ﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﺿ ﺮﻧﺪ ﺧﻴﻠ ﻲ ﺑ ﻴﺶﺗ ﺮ از اﻳ ﻦه ﺎ ﺑﭙﺮدازﻧ ﺪ‪ .‬ﻣﺤ ﺾ ﺧ ﺎﻃﺮ‬ ‫ﺟﻨﺎبﻋﺎﻝﻲ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺞﺗﺎ ﺗﻤﺎم ﻣﻲآﻨﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﺮط اﻳﻦ آﻪ اﻳﻦ دﻓﻌﻪ هﻤﻪاش اﺳﻜﻨﺎس ﺹﺪ ﺗﻮﻣﻨﻲ ﺑﺎﺷﻪ آﻪ ﺷﻤﺮدﻧﺶ ﺁﺳﺎنﺗﺮﻩ!‬ ‫ـ ﺣﻘﻴﻘﺘﺎ ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﺑﻪ ﺷﻜﺮاﻧﻪي اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﺑﺎ ﭼﻪ زﺑﺎﻧﻲ ﺗﺸﻜﺮات ﺧﻮدم را…‬ ‫در ﺑﺎز ﺷﺪ و ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ آﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺨﺒﺮ ﺑﻪ ﺳﺮدﺑﻴﺮي روزﻧﺎﻣﻪي “دب اآﺒﺮ” ارﺗﻘﺎء ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺟ ﻮان ﭼ ﺎق و ﻗ ﺪ آﻮﺗ ﺎهﻲ وارد‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻏﺮاﻳﻲ ﺑﻪ ﺣﺎﺟﻲ و دواماﻝﻮزارﻩ آﺮد‪.‬‬ ‫ﺣ ﺎﺟﻲ‪ :‬ﺑ ﻪ ﺑ ﻪ‪ ،‬ﭼ ﻪ ﻋﺠ ﺐ‪ ،‬ﺁﻗ ﺎي ﻣﺰﻝﻘ ﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻧ ﻴﻢﺳ ﺎﻋﺖ ﭘ ﻴﺶ ذآ ﺮ ﺧﻴ ﺮ ﺳ ﺮآﺎر ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﺪﺗﻲ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺧ ﺪﻣﺘﺘﺎن ﻧﺮﺳ ﻴﺪﻩام‪ .‬ﺁﻗ ﺎي‬ ‫دواماﻝﻮزارﻩ را ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻴﺪ؟‬ ‫ـ اﻓﺘﺨﺎر ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ اﻳﺸﺎن را دارم‪ .‬ﮔﻮﻳﺎ هﻤﻴﻦ ﺟﺎ در ﻣﺤﻀﺮ ﺣﻀﺮتﻋ ﺎﻝﻲ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﻓ ﻴﺾ ﻋﻈﻤ ﻲ ﻧﺎﻳ ﻞ ﺷ ﺪم‪ .‬دوﺳ ﺖ ﺹ ﻤﻴﻤﻲ ﺧ ﻮدم‬ ‫ﺁﻗﺎي ﺧﻴﺰران ﻧﮋاد را ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲآﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﻌﺪ از ﺳﻼم و ﺗﻌﺎرف‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﻗﻠﻴﺎن را ﺑﺮداﺷﺖ‪ ،‬ﭘﻚ زد و ﻣﺮاد را ﺹﺪا آﺮد و ﻗﻠﻴﺎن را آﻪ از ﺣﺎل رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻓﺮﺳﺘﺎد در اﻧ ﺪرون‬ ‫ﺗﺎزﻩ آﻨﻨﺪ!‬ ‫ﻣﺰﻝﻘ ﺎﻧﻲ‪ :‬ﺑ ﺎ ﺁﻗ ﺎي ﺧﻴ ﺰران ﻧ ﮋاد از اﻳ ﻦ ﻧﺰدﻳﻜ ﻲ ﻣ ﻲﮔﺬﺷ ﺘﻢ‪ ،‬اﺟ ﺎزﻩ ﺑﺪهﻴ ﺪ اﻳ ﺸﺎن را ﺧ ﺪﻣﺘﺘﺎن ﻣﻌﺮﻓ ﻲ ﺑﻜ ﻨﻢ‪ .‬ﭘ ﺴﺮ ﻣﺮﺣ ﻮم‬ ‫ﺷﻮآﺖاﻝﻮاﻋﻈﻴﻦ و ﻳﻜﻲ از ﺟﻮاﻧﺎن ﺑ ﻲﺁﻻﻳ ﺶ ﭘﺮﺷ ﻮر و ﺁزادﻳﺨ ﻮاﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬در دورﻩي رﺿﺎﺷ ﺎﻩ ﺑ ﻪ ﺟ ﺮم ﺟﻌ ﻞ اآﺎذﻳ ﺐ زﻧ ﺪاﻧﻲ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑﻠ ﻪ‪ ،‬در‬ ‫ﺧﺪﻣﺘﺸﺎن ﺑﻮدم‪ ،‬دﻳﺪم ﺣﻴﻒ اﺳﺖ آﻪ اﻳﺸﺎن از درك ﻓﻴﺾ ﺣﻀﻮرﺗﺎن ﺑﻬﺮﻩﻣﻨﺪ ﻧﺸﻮﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﻮد آﻪ در ﻣﻘﺎم ﺟﺴﺎرت ﺑﺮﺁﻣﺪم‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ )ﺣﺮﻓﺶ را ﺑﺮﻳﺪ(‪ :‬اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﺪ‪ ،‬ﻣﺸﺮف ﻓﺮﻣﻮدﻳﺪ‪ .‬اوخ‪ .‬اوخ!‬ ‫ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ )ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪي ﻣﺘﺎﺙﺮ(‪ :‬ﺧﺪا ﺑﺪ ﻧﺪهﺪ! هﻨﻮز آﺴﺎﻝﺘﺘﺎن رﻓﻊ ﻧﺸﺪﻩ؟‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺁن هﻢ ﭼﻪ ﻣﺮﺿﻲ!‬ ‫ـ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ از دﺳﺖ ﺑﻨﺪﻩ ﭼﻲ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ؟‬

‫ـ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺘﺸﻜﺮم‪ .‬ﻓﺮدا ﻣﻴﺮم ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ‪.‬‬ ‫دواماﻝﻮزارﻩ )ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و( ﮔﻔﺖ‪ :‬از زﻳﺎرت ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ آﻪ ﺳﻴﺮ ﻧﻤﻲﺷﻮم‪ .‬ﺑﺎ ﺁﻗﺎي ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺟﻨﺒﺎن راﺟﻊ ﺑﻪ ﺁن ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺬاآﺮﻩ ﺧ ﻮاهﻢ‬ ‫آﺮد و ﻓﺮدا ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﺧﻮاهﻢ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﺳﺎﻳﻪي ﻋﺎﻝﻲ ﻣﺴﺘﺪام!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ )ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪ(‪ :‬ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻋﺎﻝﻲ زﻳﺎد!‬ ‫ﺑﻌﺪ ﺣﺎﺟﻲ‪ ،‬ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ را ﺁورد و آﻨﺎر ﺧﻮدش ﻧﺸﺎﻧﺪ و ﺟﺎ ﺑﺮاي رﻓﻴﻘﺶ ﺧﻴﺰران ﻧﮋاد ﺑﺎز ﺷﺪ و ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﺧ ﺐ‪ ،‬ﺁﻗ ﺎي ﻣﺰﻝﻘ ﺎﻧﻲ‪ ،‬از دﻧﻴ ﺎ‬ ‫ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟ ﻣﻦ از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻮﺙﻘﻪ ﺷﻨﻴﺪم آﻪ روسهﺎ ﺟﻠﻮ ﺁﻝﻤﺎنهﺎ را ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ اﻳﻦهﺎ ﭘﺮوﭘﺎﮔﺎن ﺳﻴﺎﺳﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻤﻲﺷﻮد ﺑﺪون ﻗﻴﺪ و ﺷﺮط ﺑﺎور آﺮد‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﭘﺎي رادﻳﻮ ﺑﻮدم‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﻮل ﻣﺤﺎﻓﻞ ﻧﻴﻤﻪ ﺹﻼﺣﻴﺖ دار‪،‬‬ ‫ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ هﻤﻪي ﺟﺒﻬﻪهﺎ ﻣﺘﻮﻗﻒ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﺷﺎﻳﺪ از ﺣﻘﻪهﺎي ﺟﻨﮕﻲ ﺁﻝﻤﺎﻧﻪ!؟ ﺁن ﻗﺸﻮﻧﻲ آﻪ ﻣﻦ ﺗﻮي ﻓﻴﻠﻢ دﻳﺪم‪ ،‬ﻝﺸﻜﺮ ﺳﻠﻢ و ﺗﻮر هﻢ ﻧﻤﻴﺘﻮﻧﻪ ﺟﻠﻮش را ﺑﮕﻴ ﺮﻩ؛ ﺁن وﻗ ﺖ روس‬ ‫و اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ ﺟﻠﻮ ﺁنهﺎ را ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ! )ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺨﻨﺪد‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ( ﻣﻴﮕﻨﺪ‪ :‬ﺗﻮي ﺟﻬ ﻨﻢ ﻣﺎره ﺎﻳﻲ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺁدم ﭘﻨ ﺎﻩ ﺑ ﻪ اژده ﺎ ﻣﻴﺒ ﺮﻩ‪ .‬ﺧ ﺐ‪،‬‬ ‫ﺑﺎز هﻢ اﻧﮕﻠﻴﺲ؛ اﻣﺎ اﻳﻦ ﺷﻤﺎﻝﻲهﺎ ﭼﻲ ﻣﻴﮕﻨﺪ؟! ﻣﮕﺮ ﺑﺪون ﺗﺎﺟﺮ و ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ هﻢ ﭼﺮخ دﻧﻴﺎ ﻣﻲﭼﺮﺧﻪ؟ از ﻗﺪﻳﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ آﻪ دﻧﻴﺎ ﺑ ﻪ ﺑﺎزرﮔ ﺎن ﺁﺑ ﺎدﻩ!‬ ‫اﮔﺮ ﺗﺠﺎرت ﻧﺒﺎﺷﻪ و داد و ﺳﺘﺪ ﺑﺨﻮاﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻨﻴﻪي اﻗﺘﺼﺎدي آﺸﻮر از ﻣﻴﺎن ﻣﻴ ﺮﻩ‪ .‬ﺁﻗ ﺎ اﻳ ﻦ ه ﻢ ﺷ ﺪ رژﻳ ﻢ آ ﻪ از ﺹ ﺒﺢ ﺗ ﺎ ﺷ ﺎم ﻣ ﺮدم را ﺑﻴﺨ ﻮد و‬ ‫ﺑﻲﺟﻬﺖ ﺑﻜﺸﻨﺪ و ﺑﻪ آﺸﺘﻦ ﺑﺪﻧﺪ؟ ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ هﻢ ﻣﻴﺸﻪ ﺟﻨﮕﻴﺪ؟ هﺮ ﭼﻪ ﻧﺼﻴﺐ اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ آﻢ ﻣ ﻲدهﻨ ﺪ‪ ،‬ور ﻧ ﺴﺘﺎﻧﻲ ﺑ ﻪ ﺳ ﺘﻢ ﻣ ﻲدهﻨ ﺪ! از‬ ‫اول دﻧﻴﺎ اﻳﻦ ﻃﻮر ﺑﻮد آﻪ ﻳﻜﻲ از ﮔﺸﻨﮕﻲ ﺑﻤﻴﺮﻩ‪ ،‬ﻳﻜﻲ از ﺳﻴﺮي ﺑﺘﺮآﻪ‪ ،‬اﻳﻦ هﻤﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ و ﺣﻜ ﻴﻢ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ‪ ،‬هﻤ ﻪ هﻤ ﻴﻦ را ﺗ ﺼﺪﻳﻖ آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ‬ ‫ﺟﻠﻮ ﻣﺮگ را ﻣﻴﺸﻪ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ را هﻢ ﻣﻴﺸﻪ ﻋﻮض آﺮد‪ .‬اوف‪ ،‬اوف‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺁﻝﻤﺎن ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻣﻨﻈﻮر و ﺣﻘﻴﻘ ﺖ ﻋ ﺎﻝﻲ ﻣﻴﺠﻨﮕ ﻪ‪ ،‬اﻣ ﺎ‬ ‫ﻳﻜﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﭙﺮﺳﻪ اﻳﻦهﺎ ﺑﺮاي ﭼﻲ ﻣﻴﺠﻨﮕﻨﺪ؟ هﻤﻪاش ﻣﻴﮕﻨﺪ آﺎرﮔﺮ و اﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎرﻩهﺎ را ﺑﻪ آﺸﺘﻦ ﻣﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ اﺹ ﻼ دﺳ ﺘﻢ ﻧﻤ ﻚ ﻧ ﺪارﻩ‪ ،‬ﺑﺮﻳ ﺪ از‬ ‫رﻋﻴﺖهﺎ ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ! ﺁﻧﻘﺪر آﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺁنهﺎ ﺧﻮش ﺳﻠﻮآﻲ ﻣﻲآﻨﻢ ـ ﺑﻪ ﻃﻮري آﻪ ﻣﻨﻮ ﻣﻲﭘﺮﺳﺘﻨﺪ ـ اﺳﺘﺎﻝﻴﻦ ﺑﺎ آﺎرﮔﺮهﺎش ﻧﻤﻴﻜﻨﻪ‪) .‬ﺑ ﺎ دﺳ ﺖ ﺳ ﻘﻒ‬ ‫هﺸﺘﻲ را ﻧﺸﺎن داد( ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻝﻪ آﻪ اﻳﻦ ﺗﺎر ﻋﻨﻜﺒﻮت را ﺑﺎﻻي ﺳﺮم ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‪ ،‬ﻳﻚ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﻪ ﻣ ﺮاد ﻧﮕﻔ ﺘﻢ آ ﻪ‪ :‬ﻣﺮﺗﻴﻜ ﻪ اﻳﻨ ﻮ ﭘ ﺎآﺶ آ ﻦ! ﺣ ﺎﻻ ﻣ ﻦ‬ ‫ﺑﻠﺸﻮﻳﻜﻢ ﻳﺎ ﺁنهﺎﻳﻲ آﻪ دم از ﻣﻨﺎﻓﻊ رﻧﺠﺒﺮ ﻣﻲزﻧﻨﺪ؟!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ )ﻓﻴﻦ ﻣﺤﻜﻤﻲ ﻣﻴﺎن دﺳﺘﻤﺎل ﮔﺮﻓﺖ و( ﮔﻔﺖ‪ :‬اوف‪ ،‬اوف‪ ،‬ﻣﻲداﻧﻴﺪ ﭼﺮا ﻗﻴﻤﺖ اﺟﻨﺎس ﺑ ﺎﻻ رﻓﺘ ﻪ؟ ﺗﻘ ﺼﻴﺮ ﺗﺠ ﺎر ﺑﻴﭽ ﺎرﻩ ﭼﻴ ﻪ؟‬ ‫دﻩ ﻣﻴﻠﻴﻮن زن و ﺑﭽﻪي روﺳﻲ از ﺗﺮس ﺁﻝﻤﺎنهﺎ ﮔﺮﻳﺨﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺗﻮ ﺁذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺗﻘﺎﺿﺎ آﺮدﻧﺪ آﻪ ﺗﺒﻌﻪي اﻳﺮان ﺑﺸﻨﺪ؛ اﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻘﻴ ﺪﻩي ﻣ ﻦ دوﻝ ﺖ‬ ‫ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎي ﺁنهﺎ ﺗﺮﺗﻴﺐ اﺙﺮ ﺑﺪﻩ! ﻓﺮدا آﻪ ﺁﻝﻤ ﺎنه ﺎ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ‪ ،‬ﭼ ﻲ ﺟﻮاﺑ ﺸﺎن را ﺑ ﺪﻳﻢ؟ اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬ﻏ ﺼﻪ ﻧﺨﻮرﻳ ﺪ! در ه ﺮ ﺹ ﻮرت ﺗ ﺎ ﭼﻨ ﺪ‬ ‫روز دﻳﮕ ﻪ ﺁﻝﻤ ﺎنه ﺎ ﺗ ﻮ ﺗﻬﺮاﻧﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ ﻳ ﻚ ﻋ ﻮاﻣﻠﻲ آ ﻪ دروغ ﻧﻤﻴ ﺸﻪ! ﭘ ﺲ ﭘﺮﻳ ﺸﺐ در “اﻧﺠﻤ ﻦ ارواﺣﻴ ﻮن اﻳ ﺮان” ﺑ ﻮدم‪ .‬روح ﺣﺎﺿ ﺮ‬ ‫ﻣﻲآﺮدﻧﺪ‪ .‬روح ﻣﺮﺣﻮم ﺣﺎﺟﻲ ﻣﻴﺮزا ﺁﻗﺎﺳﻲ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪ‪ .‬اون آﻪ دروغ ﻧﻤﻴﮕﻪ‪ .‬ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ :‬ﺟﻨﮓ را آﻲ ﻣﻲﺑﺮﻩ؟ ﺟﻮاب داد‪ :‬ﺑﺎد ﺑﻪ ﺑﻴﺪق هﻴﺘﻠ ﺮ‬ ‫ﻣﻲوزد‪ .‬ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﭼﻪ ﺟﻤﻠﻪي ﻗﺸﻨﮕﻲ! ﺧﺐ‪ ،‬او هﻢ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪار و هﻢ ادﻳﺐ ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﻮدﻩ‪ .‬ﻣ ﻦ ﻣ ﻲﺗﺮﺳ ﻢ زﻳ ﺮ ﻋﻤ ﻞ ﺑ ﺮم و ﺁﻝﻤ ﺎنه ﺎي ﺧﻮدﻣ ﺎن را‬ ‫ﺗﻮي ﺗﻬﺮان ﻧﺒﻴﻨﻢ!‬ ‫ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ‪ :‬اﻧﺸﺎءاﷲ ﺑﺎ هﻢ ﮔﻞ ﻧﺜﺎر ﻗﺪوم هﻴﺘﻠﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ آﺮد!‬ ‫ﺣ ﺎﺟﻲ )ﻧﮕ ﺎﻩ ﺗﺤ ﺴﻴﻦ ﺁﻣﻴ ﺰي ﺑ ﻪ ﻣﺰﻝﻘ ﺎﻧﻲ اﻧ ﺪاﺧﺖ(‪ :‬ﺷ ﻤﺎ ﮔﻤ ﺎن ﻣ ﻲآﻨﻴ ﺪ آ ﻪ ﻗ ﺸﻮن ﺁﻝﻤ ﺎن ﺳ ﻮار ﻣﻮرﭼ ﻪ ﺳ ﻮارﻳﻪ‪ ،‬ﻳ ﺎ ﻣﺜ ﻞ ﻗ ﺸﻮن‬ ‫ﺷﺘﺮﻳﺰﻩي ﺷﺎهﻨﺸﺎهﻴﻪ آﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﭘﻞ آﺮج را ﺧﺮاب ﺑﻜﻨﻪ و ﺟﻠﻮ ﺑﻠﺸﻮﻳﻚهﺎ را ﺑﮕﻴﺮﻩ؟ اوي‪ ،‬اوي‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬از اوﺿﺎع ﺳﻴﺎﺳﺖ داﺧﻠﻲ و ﺑ ﺎزار‬ ‫ﭼﻪ ﺧﺒﺮ دارﻳﺪ؟‬ ‫ـ دﻳﺮوز ﺑﻌﻀﻲ از اﻳﻦ روزﻧﺎﻣﻪهﺎي ﻣﻌﻠﻮماﻝﺤﺎل ﺑﻪ ﻣﺤﺘﻜﺮﻳﻦ دارو ﺣﻤﻠﻪ آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺁﻗﺎ‪ ،‬اﻳ ﻦه ﺎ ﭘ ﻮل از ﻣﻘﺎﻣ ﺎت ﺧ ﺎرﺟﻲ ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻲﺧﻮاﻧ ﺪ ﻣ ﺎ را ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف ورﺷﻜ ﺴﺘﮕﻲ ﺑﻜ ﺸﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﺁﻗ ﺎ از ﻣ ﻦ ﺑ ﻪ ﺷ ﻤﺎ ﻧ ﺼﻴﺤﺖ‪ ،‬از‬ ‫ﺷﻤﺎﻝﻲهﺎ ﺑﺮﺣﺬر ﺑﺎﺷﻴﺪ! هﻤﻪي روزﻧﺎﻣﻪﭼﻲهﺎ آﻪ ﺑﺎ وﺟﺪان ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ! ﺣﺎﻻ از ﺧﻮدﺗﺎن ﻣﻲﭘﺮﺳ ﻢ‪ :‬ﮔﻨ ﺎﻩ ﺗ ﺎﺟﺮ ﭼﻴ ﻪ؟ اﮔ ﺮ ﻳ ﻚ ﺁﻝ ﻮي آﺮﻣ ﻮﻳﻲ ﺗ ﻮ‬ ‫ﺧﻴﻚ دوﻝﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﭼﺮا ﺧﻮدش داروهﺎ را ﺣﺮاج ﻣﻲآﻨﻪ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ﮔﻨﺎﻩ را ﺑ ﻪ ﮔ ﺮدن ﺧﺮﻳ ﺪار ﻣ ﻲاﻧ ﺪازﻩ؟ دوﻝ ﺖ دزدﻩ و ﻣﻠ ﺖ را ﻣﻴﭽﺎﭘ ﻪ‪ ،‬ﺁن‬ ‫وﻗﺖ دوﻗﻮرت و ﻧﻴﻤﺶ هﻢ ﺑﺎﻗﻴﻪ! ﻳﻚ ﻣﺸﺖ ﻋ ﺎﺟﺰي ﮔ ﺪا‪/‬ﮔ ﺸﻨﻪ را اﺳ ﻤﺶ را ﻣﻠ ﺖ ﮔﺬاﺷ ﺘﻪاﻧ ﺪ‪ .‬آ ﻮ دﻝ ﺴﻮز؟ ﭼ ﺮا ﺷﺎﺷ ﺖ از ﭘ ﺴﻪ‪ ،‬ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﭼ ﻪ‬ ‫ﭼﻴﺰم ﻣﺜﻞ هﻤﻪ آﺴﻪ؟ ﺁن وﻗﺖ ادﻋﺎﻳﺸﺎن ﺁدم را ﻣﻴﻜﺸﻪ! اﻳﻦ ﻣﺮدﻣﻲ آﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺁﺳﺎﻧﻲ ﺳﺎلهﺎﺳﺖ هﻤﺎن ﮔﻮلهﺎ را ﻣﺮﺗﺐ ﻣﻲﺧﻮرﻧ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻀﺤﻚ‬ ‫اﻳﻦﺟﺎﺳﺖ آﻪ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﺎهﻮشﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮدم دﻧﻴﺎ هﻢ ﻣﻲداﻧﻨﺪ‪ .‬آﺪام ﺷ ﺎهﻜﺎري داﺷ ﺘﻪاﻳ ﻢ؟ ﻧﺎﺑﻐ ﻪاش اﻋﻠﻴﺤ ﻀﺮت ﭘﻬﻠ ﻮي ﺑ ﻮد‪ .‬ﻳ ﻚ دﮔﻤ ﻪ‪ ،‬ﻳ ﻚ‬ ‫ﺳﻮزن را ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﺴﺎزﻳﻢ‪ ،‬اﻣﺎ هﻤﻪي ﻣﺸﺮوﺑﺎت ﻓﺮﻧﮕ ﻲ را ﺳ ﺮ ﺳ ﻪ روز درﺳ ﺖ آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬ه ﺮ ﺳ ﺮآﻪ‪/‬ﺷ ﻴﺮﻩ را رﻧ ﮓ زدﻳ ﻢ و ﺗ ﻮي ﺷﻴ ﺸﻪ‬ ‫ﭼﭙﺎﻧﺪﻳﻢ و “ﺑﻪ ﺑﻪ” ﮔﻔﺘﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﺗﻘﻠﺐ و ﺳﻤﺒﻞآﺎري را ﺑﺎ هﻮش اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻲآﻨﻴﻢ‪ .‬آﺪام ﺹﻨﻌﺖ‪ ،‬آﺪام ﻋﻠﻢ‪ ،‬اﻳﻦ هﻤ ﻪ دآﺘ ﺮ دارﻳ ﻢ‪ ،‬ﺑ ﺎز آ ﺴﻲ ﺳ ﺮش‬ ‫درد ﺑﮕﻴﺮﻩ‪ ،‬اﮔﺮ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻩ ﻓﺮﻧﮕﺴﺘﻮن‪ .‬هﻤﻴﻦ ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ ﻣﻦ‪ ،‬اﮔﺮ دآﺘﺮ ﺣﺴﺎﺑﻲ داﺷﺘﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺎ ﻳﻚ دوا‪ ،‬ﺑﺨﻮر ﻳﺎ ﭼﻴﺰي‬ ‫ﭼﺎق ﻣﻲآﺮد‪ .‬ﻣﻦ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺳﻮزن زدم‪ ،‬ﻓﺮدا ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮم ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺟﺎﻧﻢ را زﻳﺮ آﺎرد دآﺘﺮ ﺑﻴﺎﻧﺪازم‪ .‬دﻋﻮاي ﻧﻔﺖ آﻪ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺑﺎ وﺟ ﻮد اﻳ ﻦ‬ ‫هﻤﻪ دآﺘﺮ ﺣﻘﻮق‪ ،‬ﻣﺴﺘﺸﺎر ﻓﺮﻧﮕﻲ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬هﻤﻴﺸﻪ اﻳﻦ ﻣﻠﺖ ﭼﺸﻢ ﺑﺮاﻩ ﻳﻚ ﻗﻠﺘﺸﻨﻪ آﻪ ﻋﺮ و ﺗﻴﺰ ﺑﻜﻨﻪ و ﺗﻮ ﺳﺮش ﺑﺰﻧﻪ! ﭼﻨﺪ ﺑﺎر آﻨﺎر آﻮﭼﻪه ﺎ‬ ‫درﺧﺖ آﺎﺷﺘﻴﻢ و آﻨﺪﻳﻢ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎر اداي ﻓﺮﻧﮕﻲهﺎ را درﺁوردﻳﻢ و ﻧﺸﺪ! از زﻣﺎن ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ ﺧﺪا ﺑﻴﺎﻣﺮز‪ ،‬ﺷﺎﮔﺮد ﺑﻪ ﻓﺮﻧﮕ ﺴﺘﻮن ﻓﺮﺳ ﺘﺎدﻳﻢ و اﻳ ﻦ‬ ‫هﻢ ﺣﺎل و روزﻣﻮﻧﻪ! اﻣﺎ ژاﭘﻦ آﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻌﺪ از ﻣﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺹ ﺮاﻓﺖ اﻓﺘ ﺎد‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ آ ﺴﻲ ﻧﻴ ﺴﺖ ﺑﻬ ﺶ ﺑﮕ ﻪ ﺑ ﺎﻻي ﭼ ﺸﻤﺖ اﺑﺮوﺳ ﺖ! اوخ‪ ،‬اوخ!‬ ‫)دﺳ ﺘﻤﺎل را ﺑﺮداﺷ ﺖ و ﻓ ﻴﻦ ﻣﺤﻜﻤ ﻲ ﮔﺮﻓ ﺖ(‪ :‬اﺹ ﻼ ﺧ ﺎك ﻣ ﺮدﻩ ﺗ ﻮي اﻳ ﻦ ﻣﻤﻠﻜ ﺖ ﭘﺎﺷ ﻴﺪﻧﺪ! هﻤ ﻪ ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ ﺑﻌ ﺪ از دﻣﻮآﺮاﺳ ﻲ‪،‬‬ ‫روزﻧﺎﻣﻪهﺎ از ﻣﻀﺎر ﻓﺴﺎد اﺧﻼق و دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري و ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺑﻪ ﺹﻠﺢ و ﺳﻠﻢ و دﻳﻦ و ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻨﻮﻳ ﺴﻨﺪ‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ هﻤ ﻪاش ﺑ ﺎ دﻋ ﻮت ﺑ ﻪ ه ﺮج و ﻣ ﺮج‪،‬‬ ‫ﺗﻮﻃﺌﻪ‪ ،‬اﺟﻨﺒﻲ ﭘﺮﺳﺘﻲ ورقﭘﺎرﻩهﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را ﭘﺮ ﻣﻲآﻨﻨﺪ‪ .‬اﻝﺒﺘﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻠﺨﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ اذﻋﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ آﻪ ﻧﮋادﻣ ﺎن ﻓﺎﺳ ﺪ ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬ﻧ ﻪ ﻋﻠ ﻢ‪،‬‬ ‫ﻧﻪ هﻨﺮ‪ ،‬از ﻣﻠﺘﻲ آﻪ ﻝﺬﻳﺬﺗﺮﻳﻦ ﺧﻮراآﺶ ﺟﮕﺮآﻪ‪ ،‬ﭼﻲ ﻣﻴﺸﻪ ﺗﻮﻗﻊ داﺷﺖ؟ هﻮا و زﻣﻴﻦ و ﺁﺑﻤﺎن ﭘﺮ از آﺜﺎﻓﺖ و ﻣﻴﻜﺮوﺑﺎﺗ ﻪ! ﺑ ﺎور آﻨﻴ ﺪ آ ﻪ ﻣ ﺎ‬ ‫دارﻳﻢ ﺗﻮ ﭼﺎهﻚ دﻧﻴﺎ زﻧ ﺪﮔﻲ ﻣ ﻲآﻨ ﻴﻢ و ﻣﺜ ﻞ آ ﺮم ﺗ ﻮ ه ﻢ ﻣﻴﻠ ﻮﻝﻴﻢ‪ .‬زﻣﺎﻣ ﺪاراﻧﻤﺎن هﻤ ﻪ دزد و دﻏ ﻞ و رﺷ ﻮﻩ ﺧﻮرﻧ ﺪ! ﺑﻠ ﻪ‪ ،‬دﻳﮕ ﺮ ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﭼ ﻲ‬

‫هﺴﺘﻴﺪ؟ اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬ﻗﺪﻳﻢ اﻋﻴﺎن ﺑﺎﺑﺎ‪/‬ﻧﻨﻪ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ ﺁب و ﺧﺎآﺸﺎن داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ هﺮ دﺑﻮري‪ ،‬هﺮ دﻳﺰي ﭘﺰي ﻣﻲﺧﻮاد وآﻴ ﻞ ﺑ ﺸﻪ‪ ،‬ﺗ ﺎ‬ ‫ﺑﻬﺘﺮ ﻣﺮدم را ﺑﭽﺎﭘﻪ و ﺑﻌﺪ ﺑﺮﻩ ﺧﺎرﺟﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻜﻨﻪ!‬ ‫ﺧﻴﺰران ﻧﮋاد )وارد ﺹﺤﺒﺖ ﺷﺪ(‪ :‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ آﻪ هﻤﻪي اﻳﻦهﺎ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺧﻮدﻣﺎن اﺳ ﺖ آ ﻪ ﻣ ﻲداﻧ ﻴﻢ و ه ﻴﭻ اﻗ ﺪاﻣﻲ‬ ‫ﻧﻤﻲآﻨﻴﻢ‪ .‬هﻤﻴﻦ ﺑﻴﻌﻼﻗﮕﻲ و ﻧﺪاﻧﻢ آﺎري ﺟﻠﻮ هﺮ اﻗﺪام ﺳﻮدﻣﻨﺪي را ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ .‬هﺮ آ ﺲ ﻣ ﻲﮔﻮﻳ ﺪ‪ :‬ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﭼ ﻪ؟ ه ﺮ آ ﺲ ﻣ ﻲﺧ ﻮاد در ﻣﻴ ﺎن اﻳ ﻦ‬ ‫هﺮج و ﻣﺮج و ﺑﺨﻮر و ﺑﭽﺎپ و ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪي اﻳﻦ آﻪ “از ﻧﺎن ﺧﻮردن ﻧﻴﻔﺘﻴﻢ” ﮔﻠﻴﻢ ﺧﻮدش را از ﺁب ﺑﻴﺮون ﺑﻜﺸﺪ‪ .‬دﺳﺖ ﺑﻪ اﺹ ﻼﺣﺎت اﺳﺎﺳ ﻲ‬ ‫ﻧﻤﻲزﻧﻴﻢ‪ .‬ﺁﺧﺮ ﺗﻌﺎدل و ﺗﻮازﻧﻲ ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬هﻴﭻ ﺟﺎي دﻧﻴﺎ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﺟﺎ ﺷﺘﺮ‪/‬ﮔﺎو‪/‬ﭘﻠﻨﮓ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬از ﻳ ﻚ ﻃ ﺮف دﺳ ﺘﻪي اﻧﮕ ﺸﺖ ﺷ ﻤﺎري ﻗ ﺼﺮهﺎي‬ ‫ﺁﺳﻤﺎن ﺧﺮاش ﺑﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ وﺳﺎﻳﻞ ﺁﺳﺎﻳﺶ دارﻧﺪ و ﺣﺘﺎ آﺎﻏﺬ اﺳﺘﻨﺠﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را از ﻧﻴﻮﻳﻮرك وارد ﻣ ﻲآﻨﻨ ﺪ‪ ،‬از ﻃ ﺮف دﻳﮕ ﺮ اآﺜﺮﻳ ﺖ ﻣ ﺮدم‪،‬‬ ‫ﺑﻲﭼﻴﺰ و ﻧﺎﺧﻮش و ﮔﺮﺳﻨﻪاﻧﺪ و ﺑﺎ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺎﻗﺒﻞ ﺗ ﺎرﻳﺨﻲ آ ﺎر ﻣ ﻲآﻨﻨ ﺪ و ﻣ ﻲﺧﺰﻧ ﺪ‪ .‬ﻣﮕ ﺮ ﻣﻤﺎﻝ ﻚ اروﭘ ﺎ از روز اول ﺁﺑ ﺎد ﺑ ﻮدﻩ‪ ،‬ﻳ ﺎ ﻣ ﺮدﻣﺶ‬ ‫هﻤﺎﻧﻨﺪ آﻪ از هﺰار ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﺑﻮدﻩاﻧﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﻣﺎ در ﺗﻤﺎم دورﻩي ﺗﺎرﻳﺦ اﻳﺮان ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺁدم ﺣﺴﺎﺑﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻪاﻳﻢ؟ ﭘﺲ اروﭘﺎﺋﻴ ﺎن‪ ،‬زﻣﺎﻣ ﺪاران ﺑﺎﻋﻼﻗ ﻪ‬ ‫داﺷﺘﻪاﻧﺪ و دﻝﺴﻮزي آ ﺮدﻩاﻧ ﺪ و آ ﺎر را از ﭘ ﻴﺶ ﺑ ﺮدﻩاﻧ ﺪ؛ در ﺹ ﻮرﺗﻲ آ ﻪ ﺹ ﺪ ﺳ ﺎل اﺳ ﺖ آ ﻪ ﻣ ﺎ هﻤ ﻪاش دﻝ ﻪ‪/‬دزدي و ﺟﺎﺳﻮﺳ ﻲ و دﻏﻠ ﻲ‬ ‫آﺮدﻩاﻳﻢ و ﺣﺮف ﺹﺪﺗﺎ ﻳﻚ ﻏﺎز زدﻩاﻳﻢ و ﻣﻠﺖ را در ﻓﻘﺮ و ﻓﺸﺎر ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪاﻳﻢ و هﻨﻮز هﻢ ﻣﺸﻐﻮﻝﻴﻢ! ﺑﺎﻳﺪ دﻳﺪ ﺁﻳﺎ ﺗﻤ ﺎم اﻳ ﻦ ﺧﺮاﺑ ﻲه ﺎ ﺗﻘ ﺼﻴﺮ‬ ‫ﻣﻠﺖ اﺳﺖ؟ هﺮ ﻣﻠﺘﻲ ﻣﺮﺑﻲ ﻻزم دارد‪ ،‬رهﻨﻤﺎ ﻻزم دارد‪ .‬هﻤﻴﻦ اﻳﺮان آﻪ زﻣﺎن اﺷﺮف اﻓﻐﺎن‪ ،‬ﻣﺮدم روﺣﻴﻪﺷ ﺎن را ﺑﺎﺧﺘ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ و ﺹ ﺪ ﻧﻔ ﺮ‬ ‫ﺹﺪ ﻧﻔﺮ از ﺟﻠﻮ ﺗﻴﻎ دﺷﻤﻦ ﻣﻲﮔﺬﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬و ﺹﺪا از آﺴﻲ درﻧﻤﻲﺁﻣﺪ‪ ،‬ﭼﻄﻮر ﺷﺪ آﻪ ﺷﺨﺼﻲ ﻣﺜﻞ ﻧﺎدر ﭘﻴﺪا ﺷﺪ و ﺑﺎ هﻤﺎن ﻣ ﺮدم‪ ،‬هﻨﺪوﺳ ﺘﺎن را‬ ‫ﻓﺘﺢ آﺮد؟ ﻣﻘﺼﻮدم ﻗﻠﺪر و ﻧﻜﺮﻩ ﭘﺮﺳﺘﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬هﺮ دورﻩ ﻳﻚ ﭼﻴﺰي اﻗﺘﻀﺎ ﻣﻲآﻨﺪ‪ .‬ﻧﻪ ﺷﺨﺼﻲ ﻣﺜﻞ رﺿﺎ ﺷﺎﻩ آﻪ ﺁﻝﺖ دﺳﺖ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺧ ﺎرﺟﻲ‬ ‫ﺑﻮد! اﻣﺎ ﻋﻴﺐ آﺎر اﻳﻦ ﺟﺎﺳﺖ آﻪ ﻣﺮﺑﻴﺎن ﻣﻠﺖ ﻓﺎﺳﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺧﺎرﺟﻲ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺧﻮدﻣﺎن ﺗﻮ ﺳ ﺮ ﺧﻮدﻣ ﺎن ﻣ ﻲزﻧ ﺪ! وﻗﺘ ﻲ آ ﻪ رﺋ ﻴﺲ ﻣﻤﻠﻜ ﺖ‬ ‫دزدﻳﺪ‪ ،‬وآﻴﻞ و وزﻳﺮ و ﻣﻌﺎون ادارﻩ و رﺋﻴﺲ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻲ هﻢ دزدﻳﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ﭼﻪ ﺗﻮﻗﻊ ﺑﻲﺟﺎﻳﻲ اﺳﺖ آﻪ از ﻣﺸﺪي ﺣﺴﻦ ﺑﻘﺎل داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ و‬ ‫ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻜﻨﻴﻢ آﻪ ﻣﻴﻮﻩاش را ﻣﻲﮔﻨﺪاﻧﺪ و دور ﻣﻲرﻳﺰد‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ارزان ﺑﻔﺮوﺷﺪ! هﻤﻪي اﻳ ﻦه ﺎ ﻣﺜ ﻞ زﻧﺠﻴ ﺮ ﺑ ﻪ ه ﻢ ﺑ ﺴﺘﮕﻲ‬ ‫دارد‪ .‬ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ اﺹﻼح اﺳﺎﺳﻲ ﺑﺸﻮد و ﻳﺎ ﻏﺼﻪ ﺧﻮري ﺑﺮاي ﻣﺎدران ﺑﺎردار و ﺟﻤﻊ آﺮدن اﻋﺎﻧﻪ ﺑﺮاي ﻳﺘﻴﻤﺎن و ﻓﻘﺮا‪ ،‬ﺧﻮدﻧﻤﺎﻳﻲ ﺑﻲﺷﺮﻣﺎﻧﻪاي‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﺹﺤﺒﺖ‪ ،‬آﺎر ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻧﻤﻲآﺸﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮات اﺳﺎﺳﻲ داد‪ ،‬ﻣﺜﻞ هﻤﻪ ﺟ ﺎي دﻧﻴ ﺎ آ ﻪ آﺮدﻧ ﺪ و ﻧﺘﻴﺠ ﻪاش را دﻳﺪﻧ ﺪ و ﻳ ﺎ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻧﻨﮕﻴﻦﺗﺮﻳﻦ ﻃﺮزي ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﺰ اﻧﻘﻼب ﭼﺎرﻩي دﻳﮕﺮي ﺳﺮاغ ﻧﺪارم‪.‬‬ ‫ﺣ ﺎﺟﻲ )ﺳ ﻴﻨﻪاش را ﺹ ﺎف آ ﺮد‪ ،‬ﻋ ﺮق روي ﭘﻴ ﺸﺎﻧﻲاش را ﭘ ﺎك آ ﺮد و ﺣ ﺮﻓﺶ را ﭘ ﺲ ﮔﺮﻓ ﺖ(‪ :‬ﻣ ﻦ ه ﻢ اﻏ ﺮاق آ ﺮدم‪ .‬اﻣ ﺎ ﻣ ﻦ‬ ‫ﺷﺨﺼﺎ ﺑﺎ روﻝﻮﺳﻴﻮن ‪ Revolution‬ﻣﺨﺎﻝﻔﻢ‪ .‬ﻏﻠﻄﻪ‪ ،‬ﺧﻮن رﻳﺰﻳﻪ! ﻣﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻳﻴﻢ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪي اووﻝﻮﺳﻴﻮن ‪ Evolution‬ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺑﻜﻨﻴﻢ!‬ ‫ـ از اﻳﻦ ﺣﺮفهﺎ زﻳﺎد ﻣﻲزﻧﻨﺪ آﻪ ﻣﺎ در دورﻩي ﺗﺮاﻧﺰﻳﺴﻴﻮن واﻗﻊ ﺷﺪﻩاﻳﻢ و ﺑﻌﺪ اووﻝﻮﺳ ﻴﻮن ﺧ ﻮاهﻴﻢ آ ﺮد‪ .‬اﻳ ﻦ ﭼ ﻪ دورﻩاي اﺳ ﺖ‬ ‫آﻪ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻧﺪارﻩ؟ هﺰار ﺳﺎل اﺳﺖ آﻪ ﻣﺎ در دورﻩي ﺗﺮاﻧﺰﻳﺴﻴﻮن ﮔﻴﺮ آﺮدﻩاﻳﻢ‪ .‬ﺑﺮوﻳ ﺪ ﻣﻤﺎﻝ ﻚ دﻳﮕ ﺮ را ﺑﺒﻴﻨﻴ ﺪ و ﻣﻘﺎﻳ ﺴﻪ ﺑﻜﻨﻴ ﺪ آ ﻪ از‬ ‫ﺧﻴﻠﻲ ﺟﻬﺎت از ﻣﺎ ﻋﻘﺐ ﺑﻮدﻩاﻧﺪ‪ .‬ﭼﻪ در اﻗﺘﺼﺎد و ﭼﻪ در ﺳﺎﺑﻘﻪي ﻓﺮهﻨﮕﻲ و اﻣﺮوزﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ درس ﺑﺪهﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ اﻝﻔ ﺎظ و اﺹ ﻄﻼﺣﺎت ﺑ ﺮاي‬ ‫ﻣﺎ “ﻻﻻﻳﻲ” درﺳﺖ آﺮدﻩاﻧﺪ‪ .‬ﺳﺎلهﺎﺳﺖ آﻪ اﻣﺘﺤﺎن ﺧﻮدﻣﺎن را دادﻩاﻳﻢ‪ .‬هﻢ اﺳﺘﺒﺪاد داﺷ ﺘﻪاﻳ ﻢ‪ ،‬ه ﻢ ﻣ ﺸﺮوﻃﻪ‪ ،‬ه ﻢ ﺁزادي و ه ﻢ دﻳﻜﺘ ﺎﺗﻮري و‬ ‫ﻧﺘﻴﺠﻪاش اﻳﻦ اﺳﺖ آﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﺪ! ﺑﺪون رودرواﺳﻲ ﺷﺨﺺ ﻻﻳﻖ هﻢ ﻧﺪارﻳﻢ‪ .‬هﻤﻪ اﻣﺘﺤ ﺎن ﺧﻮدﺷ ﺎن را دادﻩاﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺮﻋﻜﺲ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﻣﻌﺘﻘ ﺪم آ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫ﺧﻮﻧﺮﻳﺰي ﺑﺸﻮد‪ ،‬ﺑﻪ درك آﻪ ﺗﺮ و ﺧﺸﻚ ﺑﺎ هﻢ ﺑﺴﻮزﻧﺪ! ﺹﺪ ﺳﺎل اﺳﺖ آ ﻪ در اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ﺟﻨ ﮓ و ﻳ ﺎ اﻧﻘ ﻼب ﻣﻠ ﻲ ﺑ ﻪ ﺗﻤ ﺎم ﻣﻌﻨ ﻲ ﻧ ﺸﺪﻩ‪ ،‬ﻣ ﺮدم‬ ‫هﻤﻴﺸﻪ زﻳ ﺮ ﭼﻜﻤ ﻪي اﺳ ﺘﺒﺪاد و دﻳﻜﺘ ﺎﺗﻮري‪ ،‬ﻣﺮﻋ ﻮب و ﺧﻔ ﻪ ﺷ ﺪﻩاﻧ ﺪ و رﻣﻘ ﺸﺎن رﻓﺘ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬از اﻳ ﻦ ﺟﻬ ﺖ ﺑ ﻪ ﺧ ﻮن ﺧﻮدﺷ ﺎن زﻳ ﺎد اهﻤﻴ ﺖ‬ ‫ﻣﻲدهﻨﺪ و از رﻧﮓ ﺧﻮن ﻣﻲﺗﺮﺳﻨﺪ؛ در ﺹﻮرﺗﻲ آﻪ در روز هﺰاران هﺰار از ﺁنهﺎ را ﺑﺎ ﭘﻨﺒﻪ ﺳﺮ ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎل آﻪ ﻣﻠﺖ ﻣﺤﻜ ﻮم ﺑ ﻪ ﻣ ﺮگ‬ ‫ﺑﻄﺌﻲ اﺳﺖ‪ ،‬اﻗﻼ ﺑﺎﻳ ﺪ اﺟ ﺎزﻩي ﻳ ﻚ ﺗﻜ ﺎن را ﺑ ﻪ او داد‪ ،‬ﺷ ﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮاﻧ ﺪ ﻳ ﻮغ ارﺑ ﺎبه ﺎﻳﺶ را ﺗﻜ ﺎن ﺑﺪه ﺪ و ﺳﺮﻧﻮﺷ ﺖ ﺧ ﻮدش را ﺗﻌﻴ ﻴﻦ ﺑﻜﻨ ﺪ‪ .‬ﺗ ﺎ‬ ‫ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻧﺸﻮد‪ ،‬آﺎر ﺑﻪ ﺳﺎﻣﺎن ﻧﺮﺳﺪ!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ )ﺳﮕﺮﻣﻪهﺎﻳﺶ را در هﻢ آﺸﻴﺪ(‪ :‬اﻧﻘﻼﺑﻲ آﻪ ﺑﻪ آﻤﻚ و ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﺧﺎرﺟﻲ اﻧﺠﺎم ﺑﮕﻴﺮﻩ‪ ،‬ﭼﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪاي دارﻩ؟‬ ‫ـ هﻤﻪي اﻧﻘﻼبهﺎي دﻧﻴﺎ ﻣﺘﻜﻲ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻧﺒﻮدﻩ‪ ،‬ﻣ ﺮدم ﮔ ﺪا و ﮔﺮﺳ ﻨﻪ ﭼ ﻪ وﺳ ﻴﻠﻪاي ﺑ ﺮاي دﻓ ﺎع دارﻧ ﺪ؟ ﺗﻤ ﺎم زور و ﭘ ﻮل ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ‬ ‫ﻃﺒﻘﻪي ﺣﺎآﻤﻪ اﺳﺖ آﻪ از ﻣﺮدم ﺗﻮﻗﻊ اﻧﻘﻴﺎد و اﻃﺎﻋﺖ ﻣﺤﺾ دارد ﺗﺎ ﺑﻲدردﺳﺮ ﺁﻧﭽﻪ را آﻪ ﻣﻲﺧﻮرد‪ ،‬ه ﻀﻢ ﺑﻜﻨ ﺪ‪ .‬ﻣﻠ ﺖ ﻧﺎﭼ ﺎر اﺳ ﺖ ﻣﻮﻗ ﻊ‬ ‫را ﺑﺴﻨﺠﺪ و ﺳﻮد و زﻳﺎن ﺧﻮد را در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮد و آﻤﻜﻲ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺑﻜﻨﺪ‪ .‬اﻣﺮﻳﻜﺎ در ﺟﻨﮓ اﺳﺘﻘﻼل ﺧﻮد آﻤﻚ از ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻣ ﻲﮔﺮﻓ ﺖ و ﻓﺮاﻧ ﺴﻪ‬ ‫از اﻧﮕﻠﻴﺲ و ﻗﺲ ﻋﻠﻴﻬﺬا! اﻳﻦ هﻴﺌﺖ ﺣﺎآﻤﻪ هﻤﻪ ﺟﻮر اﻣﺘﺤﺎن ﺧﻮدش را دادﻩ‪ .‬ﻧﻪ ﺷﺨﺼﻴﺘﻲ دارﻳ ﻢ و ﻧ ﻪ وﺳ ﻴﻠﻪاي‪ .‬اﮔ ﺮ ﻣ ﺮدم اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ دزد و‬ ‫ﺣﻤﺎل و ﭼﺎﻗﻮآﺸﻨﺪ‪ ،‬در اﺙﺮ ﺗﺮﺑﻴﺖ زﻣﺎﻣﺪاراﻧﺶ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ رﺳﻴﺪﻩاﻧ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻴﻦ اﺳ ﺖ آ ﻪ ه ﺴﺖ‪ .‬اﻣ ﺎ رﺟﺎﻝ ﻪه ﺎﻳﻲ آ ﻪ ﺑ ﺮ اﻳ ﻦ ﻣﻠ ﺖ ﺣﻜﻮﻣ ﺖ‬ ‫ﻣﻲآﻨﻨﺪ‪ ،‬هﻴﭻ ﺑﺮﺗﺮياي ﺑﺮ ﻣﻠﺖ ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺎﻻ ﺗﻜﺎن ﺑﺨﻮرد و ﻳﺎ هﻴﭻوﻗﺖ!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ )ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪي ﮔﺮﻓﺘﻪ(‪ :‬ﺁﻗﺎي ﺧﻴ ﺮزان ﻧ ﮋاد‪ ،‬ﺧﻴﻠ ﻲ ﺗﻨ ﺪ ﻧﺮﻳ ﺪ! از ﺁن ﻋﻼﻗ ﻪاي اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺷ ﻤﺎ دارم‪ .‬ﺷ ﻤﺎ ﺟ ﻮان و ﭘﺮﺣ ﺮارت‬ ‫هﺴﺘﻴﺪ‪ .‬ﻣﻦ هﻢ روزي از اﻳﻦ ﺣﺮفهﺎ ﻣﻲزدم‪ .‬ﻣﻦ ﺧﻮدم ﻓﺮزﻧﺪ اﻧﻘﻼﺑﻢ‪ ،‬دورﻩي ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﻣ ﻦ ﻳﻜ ﻲ از ﺳ ﺮ ﺟﻨﺒﺎﻧ ﺎن ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺳ ﺘﺎرﺧﺎن و ﺑ ﺎﻗﺮ‬ ‫ﺧﺎن را آﻲ ﺑﻪ ﺗﻬﺮان ﺁورد؟ ﻣﻦ ﺧ ﻮدم ﺗﺨ ﻢ ﺁزاديﺧ ﻮاهﻲ و دﻣﻮآﺮاﺳ ﻲام‪ .‬اﻣ ﺎ اﻣ ﺮوز ﻋﻘﻴ ﺪﻩام ﻋ ﻮض ﺷ ﺪﻩ‪ .‬در ه ﺮ آ ﺎري اﺣﺘﻴ ﺎط ﻻزﻣ ﻪ‪.‬‬ ‫روﺳﻴﻪ هﻢ اﻧﻘﻼب آﺮد‪ ،‬ﭼﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪاي ﮔﺮﻓﺖ؟ هﻤﻪي ﻣﺮدﻣﺶ از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬هﻴﺘﻠﺮ هﻢ ﺗﻤ ﺎم ﺧ ﺎآﺶ را اﺷ ﻐﺎل آ ﺮد‪ .‬رﻓ ﺖ ﭘ ﻲ آ ﺎرش‪ .‬دورﻩي‬ ‫رﺿﺎ ﺷﺎﻩ هﻢ ﻳﻚ ﺟﻮر اﻧﻘﻼب ﺑﻮد‪ .‬اﻧﻘﻼب آﻪ ﺷ ﺎخ و دم ﻧ ﺪارﻩ! اﻣ ﺎ ﺁﻳ ﺎ ﺑ ﻪ ﻧﻔ ﻊ ﻣﻠ ﺖ اﻳ ﺮان ﺗﻤ ﺎم ﺷ ﺪ؟ اوخ‪ ،‬اوخ‪) ،‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﺣ ﺮف را ﻋ ﻮض‬ ‫آﺮد( راﺳﺘﻲ ﺑﻴﺨﺸﻴﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ ﺑﻲﭘﻴﺮ ﻧﺴﻴﺎن ﻣﻴﺎرﻩ‪ .‬ﺁﻗﺎي ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ از ﺷﻌﺮاي ﺣﺴﺎس و ﺟﻮان ﻣﻌﺎﺹﺮ را ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲآﻨﻢ )ﺑﻪ‬ ‫ﻃﺮف ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ اﺷﺎرﻩ آﺮد( ﺁﻗﺎي ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ ﺳﺮ دﺑﻴﺮ روزﻧﺎﻣﻪي آﺜﻴﺮاﻻﻧﺘﺸﺎر “دب اآﺒﺮ” و ﺁﻗﺎي ﺧﻴﺰران ﻧ ﮋاد آ ﻪ اﻓﺘﺨ ﺎر ﺁﺷ ﻨﺎﻳﻲ اﻳ ﺸﺎن‬ ‫را ﭘﻴﺪا آﺮدم‪.‬‬ ‫ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ ﭼﺮﺗﺶ ﭘﺎرﻩ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ )ﭘﺎ ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﻌﻈﻴﻤﻲ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ آﺮد و ﮔﻔﺖ(‪ :‬ذآﺮ ﺧﻴﺮ اﻳﺸﺎن را ﺧﻴﻠﻲ زﻳﺎد ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮدم‪ .‬ﺑﻪ ﻗﺪري اﻳ ﺸﺎن ﻣﺤﺠ ﻮب‬ ‫و ﮔﻮﺷﻪ ﻧﺸﻴﻦ هﺴﺘﻨﺪ آﻪ ﻣﺜﻞ ﺳﻴﻤﺮغ و آﻴﻤﻴﺎ اﺳﻤﺸﺎن هﻤﻪ ﺟﺎ هﺴﺖ و ﺧﻮدﺷﺎن را آﺴﻲ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﺪ! ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺑﺎ ﭼﻪ اﻓﺴﻮﻧﻲ ﺗﻮاﻧ ﺴﺘﻪ‬

‫اﻳﺸﺎن را ﺗﺴﺨﻴﺮ ﺑﻜﻨﺪ؟! ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﻪ درك ﺣ ﻀﻮرﺷﺎن ﻣﻔﺘﺨ ﺮ ﺷ ﺪم‪ .‬ﺁﻗ ﺎي ﻣﻨ ﺎدياﻝﺤ ﻖ‪ ،‬اﺙ ﺮ ﺗ ﺎزﻩ ﭼ ﻪ در دﺳ ﺖ دارﻳ ﺪ؟ روزﻧﺎﻣ ﻪي ﻣ ﺎ را‬ ‫ﻣﻮﺷﺢ ﻧﻤﻲﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ؟‬ ‫ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ‪ :‬ﭼﻴﺰ ﻗﺎﺑﻠﻲ ﻧﺪارم‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ‪ :‬ﺁﻗﺎي ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﻮﺹ ﻴﻪ ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ ،‬اوف‪ ،‬اوف‪ ،‬از اﺷ ﻌﺎر ﺁﻗ ﺎ ﻏﺎﻓ ﻞ ﻧﺒﺎﺷ ﻴﺪ و در روزﻧﺎﻣ ﻪي ﺧﻮدﺗ ﺎن درج آﻨﻴ ﺪ! ﻳ ﻚ‬ ‫ﻧﻘﺎش زﺑﺮدﺳﺖ هﻢ ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬ﺁﻗﺎي زرﻳﻦ ﭼﻨﮕﺎل آﻪ ﻋﻴﻨﺎ اﺧﻼق ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ را دارد و آﻤﺘﺮ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻋﺮض اﻧﺪام ﻣﻲآﻨ ﺪ‪ .‬ﺁﻗ ﺎ ﺗ ﺎﺑﻠﻮﻳﻲ از‬ ‫روي ﻣﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ آﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻣﻮ ﻧﻤﻴﺰﻧﻪ! ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﺪ از آﺎرهﺎي اﻳﺸﺎن هﻢ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﺑﻜﻨﻴﺪ!‬ ‫ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ )ﭘﻴﺮوزﻣﻨﺪاﻧ ﻪ دﺳ ﺘﺶ را ﺑﻠﻨ ﺪ آ ﺮد(‪ :‬ﺑﻨ ﺪﻩ ﭘﻴ ﺸﻨﻬﺎد ﻣ ﻲآ ﻨﻢ آ ﻪ ﻋﻜ ﺲ ﺣ ﻀﺮﺗﻌﺎﻝﻲ‪ ،‬ﻣﻘ ﺼﻮد آﻠﻴ ﺸﻪي هﻤ ﻴﻦ ﺗﺎﺑﻠﻮﺳ ﺖ‪ ،‬در‬ ‫روزﻧﺎﻣﻪي “دب اآﺒﺮ” ﭼﺎپ ﺑﺸﻮد و ﺷﺮح ﺣﺎﻝﻲ هﻢ از ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت زﻳﺮ ﻋﻨﻮان “ﭘﺪر دﻣﻮآﺮاﺳﻲ” در ﺹﻔﺤﻪي اول روزﻧﺎﻣ ﻪ‬ ‫درج آﻨﻴﻢ!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ‪ :‬ﺁﻗﺎي ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ ﻣﺎ را ﺧﺠﺎﻝﺖ ﻣﻴﺪﻳﺪ؟!‬ ‫ـ اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ از ﺹﻤﻴﻢ ﻗﻠﺐ ﻋﺮض ﻣﻲآﻨﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻠﺖ ﻧﻮاﺑﻎ ﺧﻮدش را ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي آﺴﺐ اﺟﺎزﻩ ﺁﻣﺪﻩام‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻼوﻩ‬ ‫اﻋﻼﻧﻲ آﻪ دﺳ ﺘﻮر دادﻩ ﺑﻮدﻳ ﺪ‪ ،‬روﻧﻮﻳ ﺴﺶ را ﺗﻬﻴ ﻪ آ ﺮدﻩام‪ .‬اﻝ ﺴﺎﻋﻪ از ﻝﺤﺎﻇﺘ ﺎن ﻣ ﻲﮔ ﺬراﻧﻢ‪ .‬اﮔ ﺮ ﻣﻨﺎﺳ ﺐ اﺳ ﺖ ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ ﺷ ﻜﻞ ﭼ ﺎپ ﺷ ﻮد!‬ ‫)آﺎﻏ ﺬي از ﺟﻴ ﺒﺶ درﺁورد و ﺧﻮاﻧ ﺪ(‪“ :‬ﺁﻗ ﺎي ﺣ ﺎج اﺑ ﻮﺗﺮاب از ﺧ ﺎﻧﻮادﻩه ﺎي اﺹ ﻴﻞ اﻳﺮاﻧ ﻲ آ ﻪ در داﻣ ﻦ زه ﺪ و ﺗﻘ ﻮي ﭘ ﺮورش ﻳﺎﻓﺘ ﻪ و‬ ‫ﻣ ﻴﻬﻦ ﭘﺮﺳ ﺘﺎن‬ ‫ﻣﺒﺎرزات اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﻓﺪاآﺎريهﺎي ﺁزادﻳﺨﻮاهﺎﻧﻪي اﻳﺸﺎن ﺑﺮ هﻴﭻ آﺲ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاهﺶ ﮔ ﺮوﻩ ﺑﻴ ﺸﻤﺎري از‬ ‫و ﺁزاديﺧﻮاهﺎن ﻧﺎﻣﺰد وآﺎﻝﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺿﻤﻨﺎ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ آﻪ در اوﻝﻴﻦ ﻓﺮﺹﺖ ﺟﺎدﻩي ﭼﻬﺎردﻩ ﻣﻌﺼﻮم را ﺑﺮاي رﻓ ﺎﻩ ﺣ ﺎل هﻤﻮﻃﻨ ﺎن‬ ‫ﻋﺰﻳﺰ اﺳﻔﺎﻝﺖ ﺑﻜﻨﻨﺪ‪ .‬اﻧﺘﺨﺎب اﻳﺸﺎن را ﺑﻪ ﺗﻤﺎم روﺷﻨﻔﻜﺮان و ﺁزادﻳﺨﻮاهﺎن ﺗﻮﺹﻴﻪ ﻣﻲآﻨﻴﻢ‪ .‬ﻝﺬا از ﻋﻤﻮم ﻋﻼﻗﻤﻨﺪان ﺗﻤﻨﺎ ﻣﻲﺷ ﻮد وﺟ ﻮهﻲ را‬ ‫آﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺁﺳﻔﺎﻝﺖ ﺟﺎدﻩي ﭼﻬﺎردﻩ ﻣﻌﺼﻮم ﺟﻤﻊ ﺁوري ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﺷﻤﺎرﻩي …… ﺑﺎﻧﻚ ﻣﻠﻲ ﺑﭙﺮدازﻧﺪ!”‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ )ﻣﺘﺎﺙﺮ(‪ :‬زﺑﺎن ﺑﻨﺪﻩ آﻪ از ﺗﺸﻜﺮ ﻣﺮاﺣﻢ ﺳﺮآﺎر اﻝﻜﻨﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻗﺪرت ﻗﻠﻢ در اﻳﻦ ﺟﻮر ﺟﺎهﺎ ﻣﻌﻠ ﻮم ﻣﻴ ﺸﻪ‪ .‬ﻋﻴﻨ ﺎ ﻣﺜ ﻞ ﻣﻨ ﺸﺂت ﻗ ﺎﺋﻢ‬ ‫ﻣﻘﺎم ﮔﺮوﺳﻲ رﻓﻴﻖ ﻣﺮﺣﻮم اﺑﻮي اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ‪ :‬ﺑﻨﺪﻩ از ﺳﺎﺣﺖ ﻣﻘﺪﺳﺘﺎن ﺗﻘﺎﺿﺎﻳﻲ داﺷﺘﻢ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ )ﻣﺸﻜﻮك(‪ :‬اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﺪ‪ ،‬ﺧﻮاهﺶ ﻣﻲآﻨﻢ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ!‬ ‫ـ ﺣﺎل آﻪ ﺧﻠﻮص ﻧﻴﺖ و ﻣﻘﺎم ارادت ﭼﺎآﺮ را درك ﻓﺮﻣﻮدﻩاﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ اﺳﺘﺪﻋﺎي ﻋﺎﺟﺰاﻧﻪاي ﺑﻜﻨﻢ آﻪ ﺑﺎ وزﻳﺮ ﻣﺤﺘ ﺮم ﺧﺎرﺟ ﻪ‬ ‫راﺟﻊ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺬاآﺮﻩ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ در ﺹﻮرت اﻣﻜﺎن ﺑﻨﺪﻩ را در ﺳﻔﺎرت اﻳﺮان ﻣﻘﻴﻢ واﺷﻴﻨﮕﺘﻦ )از ﺗﺮس اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺣ ﺎﺟﻲ ﻧﻔﻬﻤ ﺪ ﺗ ﺼﺤﻴﺢ آ ﺮد(‬ ‫ﻳﻌﻨﻲ ﻳﻨﮕﻪي دﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان واﺑﺴﺘﻪي وﻳﮋﻩ ﻧﺎﻣﺰد ﺑﻜﻨﺪ! اﻝﺒﺘﻪ ﺳﻌﻲ ﺧﻮاهﻢ آﺮد آﻪ رﺿﺎﻳﺖ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻋﺎﻝﻴﻪ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﺑﻜﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ )آﻪ ﺑﺪﮔﻤﺎن ﺑﻮد و ﺗﺼﻮر ﺗﻘﺎﺿﺎي ﻣﺎﻝﻲ ﻣﻲآﺮد‪ ،‬راﺣﺖ ﺷﺪ(‪:‬‬ ‫اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦهﺎ ﺣﻖ ﺑﻪ ﮔﺮدن ﻣﺨﻠﺺ دارﻳﺪ‪“ .‬واﺑ ﺴﺘﻪي وﻳ ﮋﻩ” ﻧﻜﻨ ﻪ آ ﻪ از ﻝﻐ ﺖه ﺎي ﺗﺨﻤ ﻲ ﻓﺮهﻨﮕ ﺴﺘﺎن ﺑﺎﺷ ﻪ؟! اﮔ ﺮ ﭼ ﻪ‬ ‫ﺧﻮدم ﻋﻀﻮ ﻓﺮهﻨﮕﺴﺘﺎﻧﻢ‪ ،‬اﻣﺎ زﺑﺎﻧﻢ ﺑﺮﻧﻤﻲﮔﺮدﻩ اﻳﻦ ﻝﻐﺖهﺎ را ﺑﮕﻢ و ﻣﻌﻨﻲاش را هﻢ ﻧﻤﻲداﻧ ﻢ‪ .‬ﻣ ﺎ ﺑ ﻮدﻳﻢ و ﻳ ﻚ زﺑ ﺎن آ ﻪ ﺁن را ه ﻢ ﺳﻴﺎﺳ ﺖ‬ ‫ﺧﺮاب آﺮد‪ .‬ﺑﻪ هﺮ ﺣﺎل ﻣﻦ درﺳﺖ ﻧﻤﻲﻓﻬﻤﻢ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ وزﻳﺮ ﻣﺨﺘﺎر ﻳﻨﮕﻲ اﻣﺎم؟ اوف‪ ،‬اوف!‬ ‫ـ ﺧﻴﺮ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺷﻐﻞ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺎﭼﻴﺰي در ﺳﻔﺎرت اﻳﺮان ﻣﻘﻴﻢ واﺷﻴﻨﮕﺘﻦ در اﻣﺮﻳﻜﺎﺳﺖ آﻪ هﻴﭻ ﻣﺴﺌﻮﻝﻴﺘﻲ ﻧﺪارد‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ )دﻣﺎغ ﭘﺮﺹﺪاﻳﻲ ﮔﺮﻓﺖ(‪ :‬ﻣﻦ ﺹﻼح ﻧﻤﻲداﻧﻢ‪ .‬ﺷﻤﺎ اﻗﻼ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺳﺎﺑﻘﻪي روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕ ﺎري و ﻣﻌﻠﻮﻣ ﺎت ﺑﺎﻳ ﺪ وزﻳ ﺮ ﻓﺮهﻨ ﮓ و‬ ‫ﻳﺎ وزﻳﺮ ﻣﺨﺘﺎر ﺑﺸﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﺴﺌﻮﻝﻴﺘﺘﺎن ﺑﻪ ﺹ ﻔﺮ ﺑﺮﺳ ﻪ! ﻣ ﺴﺌﻮﻝﻴﺖ آﺪاﻣ ﻪ؟ ﻣﮕ ﺮ ﺷ ﻤﺎ ﻓ ﺮد اﻳ ﻦ ﺟﺎﻣﻌ ﻪ ﻧﻴ ﺴﺘﻴﺪ؟ ﻣﮕ ﺮ ﺷ ﻤﺎ ﮔﻤ ﺎن ﻣ ﻲآﻨﻴ ﺪ وزﻳ ﺮ‬ ‫ﻣﺨﺘﺎر اﻳ ﺮان ﻏﻴ ﺮ از اﻳ ﻦ آ ﻪ ه ﺎرت و ﭘ ﻮرت و ﺧﻨ ﺪﻩي ﺳ ﺎﺧﺘﮕﻲ و آ ﺮﻧﺶ ﺑﻜﻨ ﻪ و زﺑ ﺎن ﭼ ﺮب و ﻧ ﺮم داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻪ و ﺑ ﻪ ﺷ ﺐ ﻧ ﺸﻴﻨﻲه ﺎ و‬ ‫ﻣﻬﻤﺎﻧﻲهﺎ ﺑﺮﻩ و هﻤﻴﺸﻪ از آﺎر زﻳﺎد و ﺑﺪي ﺁب و هﻮا ﺑﻨﺎﻝﻪ و ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺧﺎرﺟﻲ ﮔﺎب ﺑﻨﺪي ﺑﻜﻨ ﻪ و ﺑ ﻪ آ ﺎر اﻳﺮاﻧ ﻲه ﺎي ﻣﻘ ﻴﻢ ﺧﺎرﺟ ﻪ ﮔﺮاﺗ ﻪ‬ ‫ﺑﻨﺪازﻩ و ﺑﺎﺷﭙﺮت و ورﻗﻪي ﺗﺎﺑﻌﻴﺖ ﺑﻔﺮوﺷﻪ و اﺟﻨﺎس ﻗﺎﭼﺎق ﺧﺮﻳﺪ و ﻓﺮوش ﺑﻜﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺴﺌﻮﻝﻴﺖ دﻳﮕﺮي هﻢ دارﻩ؟‬ ‫ـ راﺳﺘﺶ را ﻣﻲﺧﻮاهﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺐ ﻧﻴﺴﺘﻢ و ﭼﻮن از راﻩ ﻗﻠﻢ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪي ﻧﺎﭼﻴﺰي در اﻣﺮﻳﻜﺎ اﻧﺪوﺧﺘ ﻪام‪ ،‬ﺧﻴ ﺎل دارم زﻳ ﺮ ﺳ ﺎﻳﻪي‬ ‫ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ ﺗﺠﺎرتﺧﺎﻧﻪي ﻗﺎﻝﻲ اﻳﺮاﻧﻲ در ﺁن ﺟﺎ ﺗﺎﺳﻴﺲ ﺑﻜﻨﻢ آﻪ ﺿﻤﻨﺎ ﺗﺒﻠﻴﻐﻲ هﻢ ﺑﺮاي ﺹﻨﺎﻳﻊ ﻣﻴﻬﻨﻲ در اﻣﺮﻳﻜﺎ ﺷ ﺪﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﻋﺠﺎﻝﺘ ﺎ در آ ﻼس‬ ‫اآﺎﺑﺮ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن زﺑﺎن اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ هﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑﺎري ﻣﻨﻈﻮرم اﻳﻦ اﺳﺖ آ ﻪ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ وﺳ ﻴﻠﻪ ﺧ ﺮج ﺳ ﻔﺮ ﻧﭙ ﺮدازم و ﻣﺠﺒ ﻮر ﻧ ﺸﻮم اﻳ ﻦ ﺹ ﻨﺎر‪/‬ﺳ ﻪ‬ ‫ﺷﺎهﻲ را ﺑﻪ اﻳﻦ و ﺁن رﺷﻮﻩ ﺑﺪهﻢ‪ .‬ﻣﻘﺼﻮد ﻋﻨﻮان رﺳﻤﻲ و ﮔﺬرﻧﺎﻣﻪي ﺳﻴﺎﺳﻲ اﺳﺖ!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ )ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪي ﻣﺘﺎﺙﺮ(‪ :‬ﻓﻜﺮ ﺷﻤﺎ را از ﺗﻪ دل ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻣﻲآﻨﻢ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻓﻬﻤﻴﺪم آﻪ ﺣﻘﻴﻘﺘ ﺎ ﻣ ﺮد آ ﺎر و ﻋﻤ ﻞ ه ﺴﺘﻴﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤ ﺌﻦ ﺑﺎﺷ ﻴﺪ آ ﻪ‬ ‫هﺮ ﭼﻪ از دﺳﺘﻢ ﺑﺮ ﺑﻴﺎد‪ ،‬آﻮﺗﺎهﻲ ﻧﺨﻮاهﻢ آﺮد‪ .‬اوخ‪ ،‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﻣﻲﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﻪ اﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﺮﻳﺪ‪ ،‬ﭼﺮا زﺑﺎن اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻧﻴﺪ؟!‬ ‫ـ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در راﻩ اﺣﺘﻴﺎج ﭘﻴﺪا آﻨﻢ‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ زﺑﺎن اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﻲداﻧﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﺎركاﷲ‪ ،‬ﺑﺎركاﷲ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﺒﺮﻳﻚ ﻣﻴﮕﻢ آﻪ ﻣﻌﻨﻲ زﻧﺪﮔﻲ را ﺧﻮب ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﺴﻞ ﺟﻮان اﻣﻴﺪوار ﺷﺪم‪ .‬دﻳﮕﺮ آﺎرﺗﺎن ﻧﺒﺎﺷﻪ! ﻓﻘ ﻂ‬ ‫اﺳﻢ ﺷﻬﺮ را روي آﺎﻏﺬ ﺑﻨﻮﻳﺴﻴﺪ و ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻳﺪ آﻪ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﻨﻢ‪ .‬ﻓﺮدا اﮔﺮ از زﻳ ﺮ دﺳ ﺖ دآﺘ ﺮ زﻧ ﺪﻩ ﺟ ﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺳ ﻌﻲ ﺧ ﻮاهﻢ آ ﺮد اﺷ ﻜﺎﻻت را‬ ‫ﺑﺮﻃﺮف ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻣﻨﻢ ﺑﺮاي اﻳﻦ ورم ﻓﺘﻖ ﻣﺠﺒﻮرم ﺳﻔﺮي ﺑﻪ اﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﺮم‪ .‬ﺑﻴﺨﻮد ﻋﻤﺮﻣ ﺎن ﺑ ﻪ ﺑﻄﺎﻝ ﺖ ﮔﺬﺷ ﺖ‪ .‬دﻳﮕ ﺮ ﺹ ﺤﺒﺘﺶ را ﻧﻜﻨﻴ ﺪ!‬ ‫اﻳﻦ ﻣﻤﻠﻜﺖ آﺎرش ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻴﺸﻪ‪ ،‬ﺁﻳﻴﻨﻪ و ﺣﻠﻮاش را ﺟﻠﻮ ﺟﻠﻮ ﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﺗﺸﻴﻴﻊ ﺟﻨﺎزﻩاش ﺁنهﺎي دﻳﮕﺮ هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬هﻤﻴﻦ ﺷﻌﺮ و ﻣﻨﻘﻞ و واﻓﻮر‬ ‫و ﺧﻴﺎﻝﺒﺎﻓﻲ و ﻣﻘﺎﻝﻪ ﻧﻮﻳﺴﻲ و اﻓﻜﺎر اﻧﻘﻼﺑﻲ و هﺎي و هﻮي‪ ،‬آﺎر ﻣﺎ را ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ آﺸﺎﻧﺪﻩ‪ .‬اﻣﺮوزﻩ ﻣﺮد آﺎر ﻣﻲﺧﻮاهﻴﻢ‪ .‬هﺮ اﻳﺮاﻧ ﻲ را ﺟﻠ ﻮش‬ ‫را ﺑﮕﻴﺮي‪ ،‬ﻳﻚ ﺑﻴﺎﺿﭽﻪي ﺷﻌﺮ ﻧﻈﺮ ﺑﻮق ﻋﻠﻴﺸﺎﻩ ﺗﻮي ﺟﻴﺒﺸﻪ! ﺁﻗﺎ از ﻣﻦ ﻣﻲﺷﻨﻮﻳﺪ‪ ،‬آﺎر ﻣﺎ ﺗﻤﺎﻣﻪ‪ ،‬ﻣ ﻦ ه ﻢ اﮔ ﺮ ﺳ ﻦ ﺷ ﻤﺎ را داﺷ ﺘﻢ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﺣ ﺎﻻ‬ ‫رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم‪ .‬ﺁﻝﻮدﮔﻲهﺎي زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻨﻮ ﭘﺎيﺑﻨﺪ آﺮدﻩ‪ .‬اﻳﻦ ﺟﺎ ﻗﺒﺮﺳﺘﻮن هﻮش و اﺳﺘﻌﺪادﻩ‪ .‬اﻗﻼ ﺑﺮﻳﺪ دﻧﻴﺎ را ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺧﻮدش ﻏﻨﻴﻤﺘﻪ!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﺑﺎ ﻝﺤﻦ اﻧﺪوهﻨﺎآﻲ ﮔﻔ ﺖ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ دﺳ ﺖ آ ﺮد ﺳ ﺎﻋﺖ ﻃ ﻼي ﺑﺰرﮔ ﻲ را از ﺟﻴ ﺐ ﺟﻠﺬﻗ ﻪاش درﺁورد و ﻧﮕ ﺎﻩ آ ﺮد و‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺮاد!‬

‫ﻣﺮاد )از ﺗﻮي داﻻن ﺁﻣﺪ(‪ :‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬ ‫ـ اﻻن ﻣﻴﺮي دﻧﺒﺎل ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ‪ ،‬ﻣﻦ آﺎر واﺟﺒﻲ ﺑﺎهﺎش دارم‪ .‬هﺮ ﺟﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﻴﺪاش آﻦ و ﺑﻴﺎرش!‬ ‫ـ ﭼﺸﻢ!‬ ‫ﻣﺮاد ﺑﻪ ﻋﺠﻠﻪ از در ﺑﻴﺮون رﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ )آﺎﻏﺬي ﺑﻪ دﺳﺖ ﺣﺎﺟﻲ داد و ﺑﺎ ﺧﻴﺰران ﻧﮋاد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ(‪ :‬اﺟﺎزﻩي ﻣﺮﺧﺼﻲ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ؟!‬ ‫ـ ﻗﺮﺑﺎن ﻣﺤﺒﺖ ﺳﺮآﺎر‪ ،‬راﺟﻊ ﺑﻪ اﻳﻦ آﺎر‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﺷﺪ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻓﻜﺮش را ﻧﻜﻨﻴﺪ! ﻧﻤﺮﻩي ﺣﺴﺎب ﺑﺎﻧﻚ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﻣﻲآﻨﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺳﺎﻳﻪي ﻋﺎﻝﻲ ﻣﺴﺘﺪام‪ ،‬ﺑﺎز هﻢ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮاهﻢ رﺳﻴﺪ!‬ ‫ﺁنهﺎ از در ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻨﺪ و ﺣﺎﺟﻲ ﻧﻴﻢﺧﻴﺰ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬در ﺣﺎﻝﺘﻲ آﻪ ﺧﺴﺘﻪ و ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲﺁﻣﺪ‪ ،‬رو آﺮد ﺑﻪ ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫ﺁﻗ ﺎ ﺧﻴﻠ ﻲ ﺑﺒﺨ ﺸﻴﺪ! ﺧﻮدﺗ ﺎن آ ﻪ ﻣﻼﺣﻈ ﻪ آﺮدﻳ ﺪ‪ ،‬اﻳ ﻦ هﻤ ﻪ دردﺳ ﺮ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ! اﮔ ﺮ اﺟ ﺎزﻩ ﻣﻴﺪﻳ ﺪ ﺑ ﺎ ﺷ ﻤﺎ ﻣ ﺸﻮرﺗﻲ ﺑﻜ ﻨﻢ‪ .‬ﺷ ﻨﻴﺪم آ ﻪ ﺷ ﻤﺎ‬ ‫ﻗﺼﻴﺪﻩهﺎي ﻋﺎﻝﻲ ﻣﻲﺳﺎزﻳﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻨﺪﻩ در ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮم ﻗﺼﻴﺪﻩ ﻧﮕﻔﺘﻪام‪.‬‬ ‫ـ ﻣﻘﺼﻮد ﺷﻌﺮﻩ‪ ،‬ﻗﺼﻴﺪﻩ ﻳﺎ ﺗﺼﻨﻴﻒ ﻓﺮﻗﻲ ﻧﻤﻴﻜﻨﻪ‪ .‬ﻣﻲداﻧﻴﺪ آﻪ ﻣﻦ ﻋﻀﻮ ﻣﺤﺎﻓﻞ ادﺑﻲ هﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﻤﺮم ﺹ ﺮف ﻋﻠ ﻢ و ادب ﺷ ﺪﻩ‪،‬‬ ‫ﭘﻴﺶ ﺁﺧﻮﻧﺪ ﻣﻼآﺎﻇﻢ ﺟﺎﻣﻊ ﻋﺒﺎﺳﻲ و ﺟﻔ ﺮ ﺧﻮاﻧ ﺪﻩام‪ .‬ﺑ ﻪ ﻋﻘﻴ ﺪﻩي ﻣ ﻦ از ﻗ ﺎﺁﻧﻲ ﺷ ﺎﻋﺮ ﺑ ﺰرگﺗ ﺮي در دﻧﻴ ﺎ ﻧﻴﺎﻣ ﺪﻩ‪ .‬اﮔ ﺮ ﻓﺮﺹ ﺖ داﺷ ﺘﻢ دﻩ ﺗ ﺎ‬ ‫دﻳﻮان ﺷﻌﺮ ﻣﻲﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬اﻣﺎ اﻣﺮو ِز روز اﻳﻦ ﺟﻮر ﺗﻔﺮﻳﺤﺎت ﺑﻪ درد ﻣﺮدم ﻧﻤﻲﺧﻮرﻩ! ﺣﺎﻻ ﺑﺎ داﺷﺘﻦ اﻳﻦ هﻤﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎري و ﺑﻌﺪ ه ﻢ اﻳ ﻦ ﻧﺎﺧﻮﺷ ﻲ‪،‬‬ ‫اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻢ ﻓﺮﺹﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺷﻌﺮي ﺑﮕﻢ! از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﭼﻮن ﻗﻮل دادﻩام آﻪ در ﻳﻜﻲ از ﻣﺠﺎﻝﺲ ادﺑﻲ ﻗ ﺼﻴﺪﻩاي راﺟ ﻊ ﺑ ﻪ‬ ‫“دﻣﻮآﺮاﺳﻲ” ﺑﺨﻮاﻧﻢ‪ ،‬اﻳﻨﻪ آﻪ از ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﺸﻤﻨﺪم اﮔ ﺮ ﻣﻤﻜﻨ ﻪ ﺷ ﻌﺮي ﭼﻴ ﺰي راﺟ ﻊ ﺑ ﻪ “دﻣﻮآﺮاﺳ ﻲ” ﺑﮕﻴ ﺪ‪ .‬اﻝﺒﺘ ﻪ اﻳ ﻦ ﺧ ﺪﻣﺖ را ﻓﺮاﻣ ﻮش‬ ‫ﻧﺨﻮاهﻢ آﺮد و ﺷﻤﺎ را ﺁن ﻃﻮر آﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑ ﻪ ﻣﺠ ﺎﻣﻊ ادﺑ ﻲ ﻣﻌﺮﻓ ﻲ ﺧ ﻮاهﻢ آ ﺮد‪ .‬ﻣ ﻲداﻧﻴ ﺪ ﺣ ﺎﻻ دﻣﻮآﺮاﺳ ﻲ ﻣ ﺪ ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬ﻳ ﻚ وﻗ ﺖ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺷ ﻌﺮا‬ ‫ﻣﺪاﺣﻲ ﺷﺎﻩ و اﻋﻴﺎن و ﺑﺰرﮔﺎن را ﻣﻲ آﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﻦ هﻢ ﺧﻴﻠﻲهﺎ ﺷﻌﺮ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ .‬ﻻﺑﺪ ﺷﻤﺎ هﻢ ﻃﺒﻊ ﺧﻮدﺗﺎن را در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ ﺁزﻣﻮدﻩاﻳﺪ؟! ﺣﺎﻻ‬ ‫دﻳﮕﺮ ﻣﺪ ﻋﻮض ﺷﺪﻩ‪ .‬اﻝﺒﺘﻪ ﺷﻌﺮ هﻢ ﻳﻚ ﺟﻮر اﻇﻬﺎر ﻝﺤﻴﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻴﺨﻮام ﺑﮕﻢ اﻣﺮوز ﻋﻮض ﺷﺎﻋﺮ‪ ،‬ﻣﺤﺘﺎج ﺑﻪ ﻣﺮد آﺎر هﺴﺘﻴﻢ آﻪ هﻔﺖ در را‬ ‫ﺑﻴﮓ دﻳﮓ ﻣﺤﺘﺎج ﺑﻜﻨﻪ! اﻣﺎ ﺧﺐ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻓﺮﻣﺎﻝﻴﺘﻪ ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ آﻪ دورﻩي اﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﻪ‪ ،‬ﺗﺎﺙﻴﺮ دارﻩ‪ .‬اﻳﻨﻪ آﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﻠ ﻮت ﺑﻜ ﻨﻢ‪.‬‬ ‫اﻝﺒﺘﻪ اﺟﺮﺗﺎن ﭘﺎﻣﺎل ﻧﻤﻴﺸﻪ‪.‬‬ ‫ـ ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻢ ﺳﻮء ﺗﻔﺎهﻤﻲ رخ دادﻩ‪ .‬ﺑﻪ ﺁن ﻣﻌﻨﻲ آﻪ ﺷﻤﺎ ﺷﻌﺮ ﻣﻲﺧﻮاهﻴﺪ‪ ،‬از ﻋﻬﺪﻩي ﺑﻨﺪﻩ ﺧﺎرج اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ـ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﻧﻔﺴﻲ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ! ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ آﺎري ﻧﺪارﻩ‪ .‬ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ از ﺷﻌﺮاي ﻣﻌﺎﺹﺮ را ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﻝﺐ ﺗﺮ آﺮدﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺳﺮ و‬ ‫دﺳﺖ ﻣﻲﺷﻜﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ از ﺗﻌﺮﻳﻒهﺎﻳﻲ آﻪ از ﻣﻘﺎم ادﺑﻲ ﺷﻤﺎ ﺷﻨﻴﺪم و ﻣﻲداﻧﺴﺘﻢ آ ﻪ ﺁدم ﮔﻮﺷ ﻪ ﻧ ﺸﻴﻦ و ﻣﺤﺘ ﺎج ﺑ ﻪ ﻣﻌﺮﻓ ﻲ و ﭘ ﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ه ﺴﺘﻴﺪ‪،‬‬ ‫اﻳﻦ ﺑﻮد آﻪ ﺷﻤﺎ را در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺷ ﻤﺎ اﺷ ﺘﺒﺎﻩ ﻣ ﻲآﻨﻴ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻦ اﺣﺘﻴ ﺎﺟﻲ ﺑ ﻪ ﻣﻌﺮﻓ ﻲ و ﻋ ﺮض اﻧ ﺪام ﻧ ﺪارم‪ .‬از آ ﺴﻲ ه ﻢ ﺗ ﺎ ﺣ ﺎﻻ ﺹ ﺪﻗﻪ ﻧﺨﻮاﺳ ﺘﻪام‪ .‬ﺑ ﺮاي ﺷ ﻤﺎ ﺷ ﻌﺮ‬ ‫ﺑﻲﻣﻌﻨﻲ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻀﺮ اﺳﺖ و ﺷﺎﻋﺮ ﮔﺪاﺳﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ دزدهﺎ و ﺳﺮدﻣﺪاران و ﮔﺮدﻧ ﻪﮔﻴﺮه ﺎ و ﻗﺎﭼ ﺎﻗﭽﻲه ﺎ ﻋﺎﻗ ﻞ و ﺑﺎهﻮﺷ ﻨﺪ و ﻓﻘ ﻂ آ ﺎر ﺁنه ﺎ در‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ارزش دارد‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ آﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﻳﻦ ﺟﻮاب ﻧﺒ ﻮد‪ ،‬از ﺟ ﺎ در رﻓ ﺖ و زﺑ ﺎﻧﺶ ﺑ ﻪ ﻝﻜﻨ ﺖ اﻓﺘ ﺎد‪ :‬ﺷ ﻤﺎ ه ﻢ ﻋ ﻀﻮ هﻤ ﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌ ﻪ ه ﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﮔﻴ ﺮم دزد ﺑ ﻲ‬ ‫ﻋﺮﺿﻪ!‬ ‫ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ ﺣﺮﻓﺶ را ﺑﺮﻳﺪ‪ :‬ﺣﻖ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ! در اﻳﻦ ﻣﺤﻴﻂ ﭘﺴﺖ اﺣﻤﻖ ﻧﻮاز ﺳﻔﻠﻪ ﭘﺮور و رﺟﺎﻝﻪ ﭘﺴﻨﺪ آﻪ ﺷﻤﺎ رﺟﻞ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪي ﺁن‬ ‫هﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬زﻧﺪﮔﻲ را ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺣﺮص و ﻃﻤﻊ و ﭘﺴﺘﻲهﺎ و ﺣﻤﺎﻗﺖ ﺧﻮدﺗﺎن درﺳﺖ آ ﺮدﻩاﻳ ﺪ و از ﺁن ﺣﻤﺎﻳ ﺖ ﻣ ﻲآﻨﻴ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻦ در اﻳ ﻦ ﺟﺎﻣﻌ ﻪ آ ﻪ ﺑ ﻪ‬ ‫ﻓﺮاﺧﻮر زﻧﺪﮔﻲ اﻣﺜﺎل ﺷﻤﺎ درﺳﺖ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ ﻣﻨﺸﺎء اﺙﺮ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬وﺟﻮدم ﻋﺎﻃﻞ و ﺑﺎﻃﻞ اﺳﺖ‪ ،‬ﭼ ﻮن ﺷ ﺎﻋﺮهﺎي ﺷ ﻤﺎ ه ﻢ ﺑﺎﻳ ﺪ ﻣﺜ ﻞ ﺧﻮدﺗ ﺎن‬ ‫ﮓ دزده ﺎ و ﻃﺮاره ﺎ و ﺟﺎﺳ ﻮسه ﺎ‬ ‫ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻲآﻨﻢ آﻪ در اﻳﻦ ﭼﺎهﻚ ﺧﻼ آﻪ ﺑ ﻪ ﻗ ﻮل ﺧﻮدﺗ ﺎن درﺳ ﺖ آ ﺮدﻩاﻳ ﺪ و هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ ﺑ ﺎ ﺳ ﻨ ٍ‬ ‫ﺳﻨﺠﻴﺪﻩ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬و ﻝﻐﺎت ﻣﻔﻬﻮم و ﻣﻌﺎﻧﻲ ﺧﻮد را ﮔﻢ آﺮدﻩاﻧﺪ‪ ،‬در اﻳﻦ ﭼﺎهﻚ هﻴﭻ آﺎرﻩام‪ ،‬ﺗﻮي اﻳﻦ ﭼﺎهﻚ ﻓﻘﻂ ﺷﻤﺎهﺎ ﺣ ﻖ دارﻳ ﺪ آ ﻪ ﺑﺨﻮرﻳ ﺪ‬ ‫و آﻠﻔﺖ ﺑﺸﻮﻳﺪ! اﻳﻦ ﭼﺎهﻚ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ارزاﻧﻲ! اﻣﺎ ﻣﻦ ﻣﺤﻜﻮﻣﻢ آ ﻪ از ﮔﻨ ﺪ ﺷ ﻤﺎهﺎ ﺧﻔ ﻪ ﺑ ﺸﻮم‪ .‬ﺁﻳ ﺎ ﺷ ﺎﻋﺮ ﮔ ﺪا و ﻣﺘﻤﻠ ﻖ اﺳ ﺖ ﻳ ﺎ ﺷ ﻤﺎهﺎ آ ﻪ داﺋﻤ ﺎ‬ ‫دﻧﺒﺎل ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻮس ﻣﻮس ﻣﻲآﻨﻴﺪ و آﻼﻩ ﻣﺮدم را ﺑﺮﻣﻲدارﻳﺪ و ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪي ﻋﻮام ﻓﺮﻳﺒﻲ از ﺁنهﺎ ﮔﺪاﻳﻲ ﻣﻲآﻨﻴﺪ؟!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ از روي ﺑﻲﺣﻮﺹﻠﮕﻲ‪ :‬ﺑﻬﻪ‪ ،‬اوﻩ‪ ،‬آﻔﺮي ﺑﻪ آﻤﺒﺰﻩ ﻧﺸﺪﻩ آﻪ! ﺷﻌﺮ آﻪ ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﻧﺎن و ﺁب ﻧﻤﻴﺸﻪ! ﻗﺎﺑﻠﻲ ﻧﺪارﻩ‪ ،‬از ﺹﺒﺢ ﺗ ﺎ‬ ‫ﺷﺎم ﻣﺪح هﻤﻴﻦ دزدهﺎ را ﻣﻴﮕﻴﺪ و ﺑﺎ ﮔﺮدن آﺞ ﭘﺸﺖ در اﺗﺎﻗﺸﺎن اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲآﺸﻴﺪ آﻪ ﺷﻌﺮﺗﺎن را ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ و ﺹﻠﻪ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ! )ﺣ ﺎﺟﻲ از ﺣ ﺮﻓﺶ‬ ‫ﭘﺸﻴﻤﺎن ﺷﺪ( اﺟﺎزﻩ ﺑﺪﻳﺪ ﻣﻘﺼﻮدم…‬ ‫ـ ﻣﻘﺼﻮدﺗﺎن ﺷﻌﺮاي ﮔﺪاي ﭘﺴﺖ ﻣﺜﻞ ﺧﻮدﺗﺎن اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻗﻀﺎوت ﺷﻌﺮ و ﺷﺎﻋﺮي ﺑﻪ ﺗ ﻮ ﻧﻴﺎﻣ ﺪﻩ‪ .‬ﺷ ﻤﺎ و اﻣﺜﺎﻝﺘ ﺎن ﻣﻮﺟ ﻮدات اﺣﻤﻘ ﻲ‬ ‫هﺴﺘﻴﺪ آﻪ ﻣﻲﺧﻮرﻳﺪ و ﺁروغ ﻣﻲزﻧﻴﺪ و ﻣﻲدزدﻳﺪ و ﻣﻲﺧﻮاﺑﻴﺪ و ﺑﭽﻪ ﭘ ﺲ ﻣ ﻲاﻧﺪازﻳ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ ﻣ ﻲﻣﻴﺮﻳ ﺪ و ﻓﺮاﻣ ﻮش ﻣ ﻲﺷ ﻮﻳﺪ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ ه ﻢ از‬ ‫ﺗﺮس ﻣﺮگ و ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻣﻘﺎﻣﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮدت ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪﻩاي‪ .‬هﺰاران ﻧﺴﻞ ﺑﺸﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺎﻳﺪ و ﺑﺮود‪ ،‬ﺗﺎ ﻳﻜﻲ‪/‬دو ﻧﻔﺮ ﺑ ﺮاي ﺗﺒﺮﺋ ﻪي اﻳ ﻦ ﻗﺎﻓﻠ ﻪي ﮔﻤﻨ ﺎم‬ ‫آﻪ ﺧﻮردﻧﺪ و ﺧﻮاﺑﻴﺪﻧﺪ و دزدﻳﺪﻧﺪ و ﺟﻤﺎع آﺮدﻧﺪ و ﻓﻘﻂ ﻗﺎزورات از ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﻪ ﻳﺎدﮔﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﺁنهﺎ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﺪهﺪ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺁنه ﺎ ﺣ ﻖ‬ ‫ﻣﻮﺟﻮدﻳﺖ ﺑﺪهﺪ! ﺁﻧﭽﻪ آﻪ ﺑ ﺸﺮ ﺟ ﺴﺘﺠﻮ ﻣ ﻲآﻨ ﺪ دزد و ﮔﺮدﻧ ﻪ ﮔﻴ ﺮ و آ ﻼش ﻧﻴ ﺴﺖ؛ ﭼ ﻮن ﺑ ﺸﺮ ﺑ ﺮاي زﻧ ﺪﮔﻲ ﺧ ﻮدش ﻣﻌﻨ ﻲ ﻻزم دارد‪ .‬ﻳ ﻚ‬ ‫ﻓﺮدوﺳﻲ آﺎﻓﻲ اﺳﺖ آﻪ وﺟﻮد ﻣﻴﻠﻴﻮنهﺎ از اﻣﺜﺎل ﺷﻤﺎ را ﺗﺒﺮﺋﻪ ﺑﻜﻨﺪ و ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﻲ‪/‬ﻧﺨﻮاهﻲ ﻣﻌﻨﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮدﺗ ﺎن را از او ﻣ ﻲﮔﻴﺮﻳ ﺪ و ﺑ ﻪ‬ ‫او اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻲآﻨﻴﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎل آﻪ ﻋﻠﻢ و هﻨﺮ و ﻓﺮهﻨﮓ ازاﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ رﺧﺖ ﺑﺮﺑﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮم ﻣ ﻲﺷ ﻮد آ ﻪ ﻓﻘ ﻂ دزدي و ﺟﺎﺳﻮﺳ ﻲ و ﭘ ﺴﺘﻲ ﺑ ﻪ‬ ‫اﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻌﻨﻲ و ارزش ﻣﻲدهﺪ‪.‬‬ ‫هﻤﺎي ﮔﻮ ﻣﻔﻜﻦ ﺳﺎﻳﻪي ﺷﺮف هﺮﮔﺰ‬ ‫ﺑﺮ ﺁن دﻳﺎر آﻪ ﻃﻮﻃﻲ آﻢ از زﻏﻦ ﺑﺎﺷﺪ!‬

‫ﺣﻖ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ آﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻠﺖ ﻓﺤﺶ ﻣﻲدهﻴﺪ‪ ،‬ﺗﺤﻘﻴﺮش ﻣﻲآﻨﻴﺪ و ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ ﻝﺨﺘﺶ ﻣﻲآﻨﻴﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ اﻳ ﻦ ﻣﻠ ﺖ ﻏﻴ ﺮت داﺷ ﺖ‪ ،‬اﻣﺜ ﺎل‬ ‫ﺷﻤﺎ را ﺳﺮ ﺑﻪ ﻧﻴﺴﺖ آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻠﺘﻲ آﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺶ را ﺑﻪ دﺳﺖ اراذل و…‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ وﺣﺸﺖ زدﻩ ﺧﻮدش را ﺟﻤﻊ آﺮد‪ :‬ﺣﺮف دهﻨﺖ را ﺑﻔﻬﻢ! ﺑﻪ ﻣ ﻦ ﺟ ﺴﺎرت ﻣ ﻲآﻨ ﻲ؟ از ده ﻦ ﺳ ﮓ‪ ،‬درﻳ ﺎ ﻧﺠ ﺲ ﻧﻤﻴ ﺸﻪ! ﻣ ﻦ‬ ‫هﻔﺘﺎد ﺳﺎﻝﻪ آﻪ ﺗﻮي اﻳﻦ ﻣﺤﻠﻪ ﺑﻨﺎﻣﻢ‪ ،‬ﻣﺮدم اﻣﺎﻧﺘﺸﺎن را ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﻣﻲﮔﺬارﻧﺪ‪ ،‬زﻧﺸﺎن را ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻲﺳﭙﺎرﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ آﺴﻲ…‬ ‫ـ هﻔﺘﺎد ﺳﺎل اﺳﺖ آﻪ ﻣﺮدم را ﮔﻮل زدي‪ ،‬ﭼﺎﭘﻴﺪي‪ ،‬ﺑﻪ رﻳﺸﺸﺎن ﺧﻨﺪﻳﺪي‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ﭘ ﻮله ﺎي دزدي را ﺑ ﺮدﻩاي آ ﻼﻩ ﺷ ﺮﻋﻲ ﺳ ﺮش‬ ‫ﺑﮕﺬاري‪ ،‬دور ﺳﻨﮓ ﺳﻴﺎﻩ ﻝﻲ ﻝﻲ آﺮدي‪ ،‬هﻔﺖ ﺗﺎ رﻳﮓ اﻧﺪاﺧﺘﻲ و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ آﺸﺘﻲ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻓﺪاآﺎري ﺗﻮﺳ ﺖ‪ .‬اﻣ ﺎ ﭼ ﺮا ﻣ ﺮدم ﭘﻮﻝ ﺸﺎن را ﺑ ﻪ‬ ‫ﺗﻮ ﻣﻲﺳﭙﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي اﻳﻦ آﻪ ﭘﻮل‪ ،‬ﭘﻮل ﻣﻲآﺸﺪ‪ ،‬از ﺹﺒﺢ زود ﻣﺜﻞ ﻋﻨﻜﺒ ﻮت ﺗ ﺎر ﻣ ﻲﺗﻨ ﻲ‪ ،‬دزده ﺎ و ﮔﺮدﻧ ﻪﮔﻴﺮه ﺎ و ﻗﺎﭼ ﺎﻗﭽﻲه ﺎ را ﺑ ﻪ ﺳ ﻮي‬ ‫ﺧﻮدت ﻣﻲآﺸﻲ‪ .‬آﺎرت آﻼهﺒﺮداري و ﺷﻴﺎدي اﺳﺖ‪ .‬ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻲ آ ﻪ ﭘ ﺸﺖ در ﭘ ﺸﺖ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﻧﻨ ﮓ اداﻣ ﻪ ﺧ ﻮاهﻲ داد؟ )ﺧﻨ ﺪﻩي ﻋ ﺼﺒﺎﻧﻲ(‬ ‫اﺷﺘﺒﺎﻩ اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﺗﺎ ﻳﻚ ﻧﺴﻞ دﻳﮕﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ اﻳﻦ ﻣﺮدم ﺑﻪ دﺳﺖ ﺷﻤﺎهﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻧﺎﺑﻮد ﺧﻮاهﺪ ﺷ ﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ دور ﺧﻮدﺗ ﺎن را دﻳ ﻮار ﭼ ﻴﻦ ه ﻢ ﺑﻜ ﺸﻴﺪ‪،‬‬ ‫دﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻋﻮض ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﺷﻤﺎهﺎ آﺒﻚوار ﺳﺮ ﺧﻮدﺗﺎن را زﻳﺮ ﺑﺮف ﻗﺎﻳﻢ آﺮدﻩاﻳﺪ‪ .‬ﺑﺮ ﻓﺮض آ ﻪ ﻣ ﺎ ﻧ ﺸﺎن ﻧ ﺪهﻴﻢ آ ﻪ ﺣ ﻖ ﺣﻴ ﺎت دارﻳ ﻢ‪،‬‬ ‫دﻳﮕﺮان ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻲ ﺟﺎي ﻣﺎ را ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﺁن وﻗ ﺖ ﺧ ﺪاﺣﺎﻓﻆ ﺣ ﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ و ﺑ ﺴﺎﻃﺶ! اﻣ ﺎ ﺁﺳ ﻮدﻩ ﺑ ﺎش‪ ،‬ﺁن وﻗ ﺖ ﺗﺨ ﻢ و ﺗﺮآ ﻪات ه ﻢ ﺗ ﻮي‬ ‫هﻤﻴﻦ ﮔﻮري آﻪ ﺑﺮاي هﻤﻪ ﻣﻲآﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻪ درك واﺹﻞ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺎ ﭘﻮﻝﺖ ﺑﻪ ﺧﺎرﺟﻪ هﻢ ﻓﺮار ﺑﻜﻨﻲ‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ ﻣﺤ ﺾ ﻣ ﺼﻠﺤﺖ روزﮔ ﺎر ﺗ ﻮ‬ ‫روﻳﺖ ﻝﺒﺨﻨﺪ ﻣﻲزﻧﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﺮدا ﺑﻪ ﺟﺰ اخ و ﺗﻒ و اردﻧﮕﻲ ﭼﻴﺰي ﻋﺎﻳﺪت ﻧﻤﻲﺷﻮد‪ .‬هﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﺠﺒﻮري ﻣﺜﻞ ﮔﺮﺑﻪي آﻤﺮ ﺷﻜﺴﺘﻪ‪ .‬اﻳ ﻦ ﻧﻨ ﮓ را‬ ‫ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺧﻮدت و ﻧﺴﻠﺖ ﺑﻜﺸﺎﻧﻲ!‬ ‫ـ ﺧﺠﺎﻝﺖ ﺑﻜﺶ‪ ،‬ﺧﻔﻪ ﺷﻮ!‬ ‫ـ وﻗﺘﻲ آﻪ ﺁدم ﺳﺮ ﭼﺎهﻚ “ﺳﺎﺧﺖ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎهﺎ” ﻧﺸﺴﺘﻪ‪ ،‬از ﻣﮕﺲهﺎي ﺁنﺟﺎ ﺧﺠﺎﻝ ﺖ ﻧﻤ ﻲآ ﺸﺪ‪ .‬ﻣﻮﺟ ﻮداﺗﻲ ﻗﺎﺑ ﻞ اﺣﺘ ﺮام ه ﺴﺘﻨﺪ آ ﻪ‬ ‫آﺎرﺷﺎن ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﻜﺸﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫رﻧﮓ ﺣﺎﺟﻲ ﻣﺜﻞ ﺷﺎﻩ ﺗﻮت ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ :‬ﺑﻪ ﺗﺮﺑﺖ اﺑﻮي ﻗﺴﻢ‪ ،‬اﮔﺮ زﻣﺎن ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ…اوف‪ ،‬اوف…‬ ‫ـ ﭘﺪرت هﻢ ﻣﺜﻞ ﺧﻮدت دزد ﺑﻮدﻩ‪ .‬ﺁدﻣﻴ ﺰاد ﻝﺨ ﺖ و ﻋ ﻮر ﺑ ﻪ دﻧﻴ ﺎ ﻣ ﻲﺁﻳ ﺪ و هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر ه ﻢ ﻣ ﻲرود‪ .‬ه ﺮ آ ﺲ ﭘ ﻮل ﺟﻤ ﻊ آ ﺮدﻩ‪ ،‬ﻳ ﺎ‬ ‫ﺧﻮدش دزد اﺳﺖ و ﻳﺎ وارث دزد‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻮ دو ﺿﺮﺑﻪ ﻣﻲزﻧﻲ‪.‬‬ ‫ﭼﺸﻢهﺎي ﺣﺎﺟﻲ ﻣﺜﻞ آﺎﺳﻪي ﺧﻮن ﺷﺪ‪ :‬ﺣﺎﻻ دارم ﺑ ﻪ ﻣ ﻀﺎر دﻣﻮآﺮاﺳ ﻲ ﭘ ﻲ ﻣ ﻲﺑ ﺮم‪ .‬ﻣ ﻲﻓﻬﻤ ﻢ آ ﻪ ﺗ ﻮ دورﻩي رﺿ ﺎ ﺧ ﺎن ﻣﻌﻘ ﻮل‬ ‫ﺗﺎﻣﻴﻦ ﺟﺎﻧﻲ و ﻣﺎﻝﻲ داﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﭘﺴﺮﻩي ﺑﻲﺣﻴﺎ ﭘﺎ ﺷﻮ ﮔﻢ ﺷﻮ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ!‬ ‫ﺹﺪاي ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ ﻣﻲﻝﺮزﻳﺪ‪ :‬ﺑﺮو هﻨﺒﻮﻧﻪي آﺜﺎﻓﺖ‪ ،‬ﺗﻮ داري ﻧﻔﺲ از ﻣﺎﺗﺤﺘﺖ ﻣﻲآﺸﻲ‪ ،‬هﻤﻪي ﺣﻮاﺳﺖ ﺗﻮي ﻣﺴﺘﺮاح و ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ‬ ‫و رﺧﺘﺨﻮاب اﺳﺖ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ﻣ ﻲﺧ ﻮاهﻲ وآﻴ ﻞ اﻳ ﻦ ﻣﻠ ﺖ ه ﻢ ﺑ ﺸﻮي‪ ،‬ﺗ ﺎ ﺑﻬﺘ ﺮ ﺑﺘ ﻮاﻧﻲ ﺑ ﻪ ﺧ ﺎك ﺳ ﻴﺎهﺶ ﺑﻨ ﺸﺎﻧﻲ‪ ،‬دﺳ ﺘﭙﺎﭼﻪي ﺗﻮﻝﻴ ﺪ ﻣﺜ ﻞهﺎﻳ ﺖ‬ ‫هﺴﺘﻲ‪ ،‬ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﻨﺤﻮﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺮدﻣﺎن ﺁﺗﻴﻪ هﻢ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﺑﺸﻮد‪ .‬ﻣﻲﺧﻮاهﻲ ﺑﻌﺪ از ﺧﻮدت در اﻳﻦ هﺸﺘﻲ ﺑﺎز ﺑﻤﺎﻧﺪ و ﺑﺎز ﻳﻚ ﻧﻔ ﺮ ﺑ ﺎ ﺷ ﻬﻮت و ﺗﻘﻠ ﺐ‬ ‫ﻲ ﺧﻮدت اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ و ﮔﻮش ﻣﺮدﻣﺎن ﺁﻳﻨ ﺪﻩ را ﺑﺒ ﺮد‪ .‬ﺗ ﻮ وﺟ ﻮدت دﺷ ﻨﺎم ﺑ ﻪ ﺑ ﺸﺮﻳﺖ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﻧﺒﺎﻳ ﺪ ه ﻢ ﻣﻌﻨ ﻲ ﺷ ﻌﺮ را ﺑ ﺪاﻧﻲ‪ ،‬اﮔ ﺮ‬ ‫و ﺑﻴﺸﺮﻣ ِ‬ ‫ﻣﻲداﻧﺴﺘﻲ ﻏﺮﻳﺐ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻮ هﻴﭻ وﻗﺖ در زﻧﺪﮔﻲ زﻳﺒﺎﻳﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻲ و ﻧﺪﻳﺪي و اﮔﺮ هﻢ دﻳﺪي ﺳﺮت ﺑﻠﻨﺪ ﻧ ﺸﺪﻩ‪ .‬ﻳ ﻚ ﭼ ﺸﻢ اﻧ ﺪاز زﻳﺒ ﺎ هﺮﮔ ﺰ ﺗ ﻮ را‬ ‫ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻳﻚ ﺹﻮرت ﻗﺸﻨﮓ ﻳﺎ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ دﻝﻨﻮاز ﺗﻮ را ﺗﻜﺎن ﻧﺪادﻩ و آﻼم ﻣﻮزون و ﻓﻜﺮ ﻋﺎﻝﻲ هﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﻗﻠﺒﺖ اﺙﺮ ﻧﻜﺮدﻩ‪ ،‬ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ اﺳ ﻴﺮ ﺷ ﻜﻢ و‬ ‫زﻳﺮ ﺷﻜﻤﺖ هﺴﺘﻲ‪ ،‬ﺣﺮص ﻣﻲزﻧﻲ آﻪ اﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻨﮕﻴﻦ را آﻪ داري‪ ،‬در زﻣﺎن و ﻣﻜﺎن ﻃﻮﻻﻧﻲﺗﺮ ﺑﻜﻨﻲ‪ ،‬از آﺮم‪ ،‬از ﺧﻮك هﻢ ﭘﺴﺖﺗ ﺮي‪،‬‬ ‫ﺗﻮ ﭘﺴﺘﻲ را ﺑﺎ ﺷﻴﺮ ﻣﺎدرت ﻣﻜﻴﺪي‪ .‬آﺪام ﺧﻮك ﺟﺎن و ﻣﺎل هﻢ ﺟﻨﺲ ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﺑﺎزﻳﭽﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻳ ﺎ ﭘ ﻮل ﺁنه ﺎ را اﻧﺪوﺧﺘ ﻪ و دواي ﺁنه ﺎ را‬ ‫اﺣﺘﻜﺎر آﺮدﻩ؟ ﺗﻮ ﺧﻮن هﺰاران ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ را از ﺹﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺎم ﻣﺜﻞ زاﻝﻮ ﻣﻲﻣﻜﻲ و آﻴﻒ ﻣﻲآﻨﻲ و اﺳﻢ ﺧﻮدت را ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪار و اﻋﻴﺎن ﮔﺬاﺷﺘﻪاي‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺤﻴﻂ ﭘﺴﺖ ﻧﻨﮕﻴﻦ هﻢ اﻣﺜﺎل ﺗﻮ را ﻣﻲﭘﺴﻨﺪد و ﺗﻮ را ﺗﻘﻮﻳ ﺖ ﻣ ﻲآﻨ ﺪ و ﻗ ﻮاﻧﻴﻦ ﺟﻬﻨﻤ ﻲ اﻳ ﻦ اﺟﺘﻤ ﺎع ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﺮاي دﻓ ﺎع از ﻣﻨ ﺎﻓﻊ ﺧ ﻮكه ﺎي‬ ‫ﺟﻬﻨﻤﻲ اﻓﺴﺎر ﮔﺴﻴﺨﺘﻪاي ﻣﺜﻞ ﺗﻮ درﺳﺖ ﺷﺪﻩ و ﻣﻴﺪان اﺳﺐ ﺗﺎزي را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ دادﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻒ ﺑ ﻪ ﻣﺤﻴﻄ ﻲ آ ﻪ ﺗ ﻮ را ﭘ ﺮورش دادﻩ؛ اﮔ ﺮ ﻝﻴﺎﻗ ﺖ‬ ‫اخ و ﺗﻒ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ! ﺑﻪ ﻗﺪر ﻳﻚ ﺧﻮك‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﺪر ﻳﻚ ﻣﻴﻜﺮب ﻃﺎﻋﻮن در دﻧﻴﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻮ ﻣﻌﻨﻲ ﻧﺪارد‪ .‬هﺮ روزي آﻪ ﺳﻪ‪/‬ﭼﻬﺎر ه ﺰار ﺗ ﻮﻣﻦ‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮ دزدﻳﺪي‪ ،‬ﺁن روز را ﺟﺸﻦ ﻣﻲ ﮔﻴﺮي‪ .‬ﺑ ﺎ وﺟ ﻮدي آ ﻪ رو ﺑ ﻪ ﻣﺮﮔ ﻲ و از درد ﭘ ﻴﭻ و ﺗ ﺎب ﻣ ﻲﺧ ﻮري‪ ،‬ﺑ ﺎز ه ﻢ دﺳ ﺖ ﺑ ﺮدار ﻧﻴ ﺴﺘﻲ!‬ ‫ﻃﺮﻓﺪاري از دﻣﻮآﺮاﺳﻲ ﻣﻲآﻨﻲ‪ ،‬ﺑﺮاي اﻳﻦ آﻪ دوا و ﻏﺬاي ﻣﺮدم را اﺣﺘﻜﺎر ﺑﻜﻨﻲ؛ ﺣﺘﻲ از اﺣﺘﻜﺎر واﺟﺒﻲ هﻢ روﮔ ﺮدان ﻧﻴ ﺴﺘﻲ‪ .‬ﻣ ﻲداﻧ ﻲ‪،‬‬ ‫ﺗﻮﺑﻪي ﮔﺮگ‪ ،‬ﻣﺮگ اﺳﺖ‪ .‬ﺁﺳﻮدﻩ ﺑﺎش! ﻣﻦ دﻳﮕﺮ ﺣﺮﻓﻪي ﺷﺎﻋﺮي را ﻃﻼق دادﻩام‪ .‬ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ و ﻋﺎﻝﻲﺗ ﺮﻳﻦ ﺷ ﻌﺮ در زﻧ ﺪﮔﻲ ﻣ ﻦ‪ ،‬از ﺑ ﻴﻦ‬ ‫ﺑﺮدن ﺗﻮ و اﻣﺜﺎل ﺗﻮﺳﺖ آﻪ ﺹﺪهﺎ هﺰار ﻧﻔﺮ را ﻣﺤﻜﻮم ﺑﻪ ﻣﺮگ و ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﻣﻲآﻨﻴﺪ و رﺟﺰ ﻣﻲﺧﻮاﻧﻴﺪ‪ ،‬ﮔﻮرآﻦهﺎي ﺑﻲﺷﺮف!!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ رﻧﮕﺶ آﺒﻮد ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و ﻣﺎﺗﺶ زدﻩ ﺑﻮد؛ ﺑﻪ ﻃﻮري آﻪ درد ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ را ﺣﺲ ﻧﻤﻲآ ﺮد‪ .‬ﻣﻨ ﺎدياﻝﺤ ﻖ ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪ و در آﻮﭼ ﻪ را‬ ‫ﺑﻪ هﻢ زد و رﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎ ﺹﺪاي ﺧﻔﻪاي ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺁهﺎي ﻣﺮاد‪ ،‬هﻮار‪ ،‬ﺑﻪ دادم ﺑﺮﺳﻴﺪ!‬ ‫ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﺑﻮد آﻪ اﻧﻌﻜﺎس ﺹﺪاي ﺧﻮدش را ﺷﻨﻴﺪ‪ .‬هﻤﻪ ﺟﺎ ﺳﺎآﺖ ﺑﻮد‪ .‬وﺣﺸﺖ آﺮد‪ .‬دوﺑﺎرﻩ ﮔﻔﺖ‪ :‬آﻴﻪ اﻳﻦﺟﺎ؟ اﻳﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜﻪ ﺳﻮءﻗﺼﺪ دارﻩ! ﺑﻌﺪ‬ ‫ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪ‪ .‬دﺳﺘﻤﺎل را ﺑﺮداﺷﺖ و دﻣﺎﻏﺶ را ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ دﻗﻴﻘ ﻪ ﮔﺬﺷ ﺖ‪ ،‬در ﺑ ﺎز ﺷ ﺪ‪ ،‬ﻣ ﺮاد و ﺣﺠ ﻪاﻝ ﺸﺮﻳﻌﻪ ﺑ ﺎ رﻳ ﺶ رﻧ ﮓ و ﺣﻨ ﺎ ﺑ ﺴﺘﻪ‪،‬‬ ‫ﭼﺸﻢهﺎي وردرﻳﺪﻩ‪ ،‬ﻋﻤﺎﻣﻪي ﺳﻮرﻣﻪاي و ﻋﺒﺎي ﺷﺘﺮي آﻬﻨﻪ وارد ﺷﺪ و ﺳﻼم ﻏﻠﻴﻈﻲ آﺮد‪.‬‬ ‫ـ ﺹﺒﺤﻜﻢاﷲ ﺑﺎﻝﺨﻴﺮ!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺗﻜﻴﻪ ﺑﻪ ﻋﺼﺎﻳﺶ آﺮد و ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻧﻔﺲ ﺑﺰرﮔﻲ آﺸﻴﺪ‪:‬‬ ‫ﻋﻠﻴﻜﻢاﻝﺴﻼم‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬ﺁﻗﺎي ﺣﺠﺖ دﻳﺮ ﺁﻣﺪﻳﺪ‪ .‬از ﺧﻄﺮ ﺑﺰرﮔﻲ ﺟﺴﺘﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜﻪي ﺷﺎﻋﺮ‪ ،‬اﻳ ﻦ ﺑﻠ ﺸﻮﻳﻚ‪ ،‬اﮔ ﺮ زﻣ ﺎن ﺷ ﺎﻩ ﺷ ﻬﻴﺪ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻲدادم ﮔﻮش و دﻣﺎﻏﺶ ﻣﻲآﺮدﻧﺪ‪ ،‬دور ﺑﺎزار ﻣﻲﮔﺮداﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﻋﺒ ﺮت دﻳﮕ ﺮان ﺑ ﺸﻪ! ﺁزادي ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬دﻣﻮآﺮاﺳ ﻲ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﺮاي اﻳ ﻦ آ ﻪ اﻳ ﻦ‬ ‫ﻣﺮﺗﻴﻜﻪي ﭘﺪرﺳﻮﺧﺘﻪي ﺑﻲﺳﺮوﭘﺎ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻮم اﺑﻮي اﺳ ﺎﺋﻪي ادب ﺑﻜﻨ ﻪ! ﺗ ﺎ ﺣ ﺎﻻ ﺑ ﻪ ﻳ ﺎد ﻧ ﺪارم آ ﻪ اﻳ ﻦ ﻃ ﻮر ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﺟ ﺴﺎرت آ ﺮدﻩ ﺑﺎﺷ ﻨﺪ! ﺁﻗ ﺎ‬ ‫ﻓﻜﺮش را ﺑﻜﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻴﮕﻪ‪“ :‬اﻳﻦ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻣﺜﻞ ﭼﺎهﻚ ﺧﻼﺳﺖ و ﺁدمه ﺎﻳﺶ ه ﻢ ﻣﺜ ﻞ ﻣﮕ ﺲ ﺁن ﺟ ﺎ ه ﺴﺘﻨﺪ!” ﻣ ﺮاد‪ ،‬ﮔﻮﺷ ﺖ را واز آ ﻦ‪ ،‬اﻳ ﻦ‬

‫دﻓﻌﻪ اﮔﺮ ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ‪ ،‬هﻤﻴﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜﻪي ﺷﺮﻧﺪﻩ آ ﻪ ﺁن ﺟ ﺎ ﻧﺸ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد و ﻣ ﻦ ﭘ ﻴﺶ ﺧ ﻮدم ﺟ ﺎﻳﺶ ﻧ ﺪادم‪ ،‬اﮔ ﺮ اﻳ ﻦ ﺁﻣ ﺪ‪ ،‬ﺟ ﻮاﺑﺶ ﺑﻜ ﻦ‪ ،‬ﺑﮕ ﻮ‪ :‬ﺁﻗ ﺎ‬ ‫آﻤﻴﺴﻴﻮن دارﻩ! اﻳﻦهﺎ را ﺑﺎﻳﺪ آﺸﺖ و ﻧ ﺎﺑﻮد آ ﺮد؛ ﭼ ﻮن اﻧﮕ ﻞ ﺟﺎﻣﻌ ﻪ ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺧ ﺐ‪ ،‬ﻣﺮﺗﻴﻜ ﻪ‪ ،‬ﺷ ﻌﺮ ﺗ ﻮ آ ﻪ ﺷ ﻌﺮ ﻗ ﺎﺁﻧﻲ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻨ ﺪ ﺗ ﺎ ﻗﺎﻓﻴ ﻪ‬ ‫ﻣﻲدزدي‪ ،‬ﺳﺮ هﻢ ﻣﻲآﻨﻲ و وﺳﻴﻠﻪي ﮔﺪاﻳﻲ ﺧﻮدت ﻗﺮار ﻣﻴﺪي‪) .‬ﺁهﺴﺘﻪ( هﻴﺲ‪ ،‬ﻣﺮاد ﺑﺮو ﺑﺒﻴﻦ‪ ،‬ﻧﻜﻨﻪ آﻪ ﭘﺸﺖ در ﮔﻮش واﻳﺴﺎدﻩ ﺑﺎﺷﻪ!‬ ‫ﻣﺮاد رﻓﺖ‪ ،‬ﻧﮕﺎهﻲ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﻮان اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ :‬ﻧﻪ ﺧﻴﺮ ﻗﺮﺑﺎن!‬ ‫ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ‪ :‬اﺳﺘﻐﻔﺮاﷲ‪ ،‬اﻳﻦ ﻋﻬﺪ و زﻣﺎﻧﻪ ﻣﺮدم ﻧﻤﻚ ﻧﺸﻨﺎس ﺷﺪﻩاﻧﺪ‪ .‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ از ﻣﻴﺎن رﻓﺘﻪ‪ ،‬اﺣﺘﺮام‪ ،‬ﻋﺮض‪ ،‬ﺷﺮف‪ ،‬ﻧﺎﻣﻮس!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ‪ :‬ﺁﻗﺎ اﻳﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜﻪ ﺟﺎﺳﻮس ﺧﻄﺮﻧﺎآﻴﻪ‪ ،‬ﺣﺘﻤﺎ ﺑﻠﺸﻮﻳﻜﻪ‪ ،‬ﺳﺮش ﺑﻮي ﻗﻮرﻣﻪ ﺳﺒﺰي ﻣﻴﺪﻩ‪ ،‬ﺁﻗﺎ وﻗﺘﻲ آﻪ ﺁدم از ﻣﺎل ﭘﺲ و از ﺟ ﺎن‬ ‫ﻋﺎﺹﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﻄﺮﻧﺎآﻪ! ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮش را زﻳﺮ ﺁب آﺮد! ﺑﮕﺬارﻳﺪ از ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ آﻪ درﺁﻣﺪم‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ را ﻣﻲاﻧﺪازﻣﺶ ﺗﻮي هﻠﻔﺪوﻧﻲ‪ ،‬ﺗﺎ‬ ‫ﻗﺪر ﻋﺎﻓﻴﺖ را ﺑﺪوﻧﻪ! ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺧﻮدﻣﻪ آﻪ ﺑﻪ اﻳﻦهﺎ رو ﻣﻴ ﺪم‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺳ ﺮدﺑﻴﺮ روزﻧﺎﻣ ﻪي ﻣﺤﺘ ﺮم “دب اآﺒ ﺮ” ﻣﻌﺮﻓ ﻲاش ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ .‬ﭘ ﺪر ﺳ ﻮﺧﺘﻪي‬ ‫ﺑﻲﺷﺮف‪ ،‬ﺑﻲﻧﺎﻣﻮس‪ ،‬ﺗﻮ روي ﻣﻦ ﭘﺮﺧﺎش ﻣﻲ آﻨﻪ؛ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ ارث ﺑﺎﺑﺎش را از ﻣﻦ ﻣﻲﺧﻮاد! اﻳﻦ دﻓﻌﻪ ﻗﻠﻢ ﭘﺎش را ﻣﻲﺷﻜﻨﻢ آ ﻪ ﺑﺨ ﻮاد از‬ ‫دم اﻳﻦ در رد ﺑﺸﻪ!‬ ‫ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ‪ :‬در ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺁﻣﺪﻩ آﻪ زﻣﺎن ﻇﻬﻮر‪ ،‬ﻣﻄﺮب و ﺷﺎﻋﺮ و دﻝﻘﻚ زﻳﺎد ﻣﻲﺷ ﻮد‪ .‬ﺷ ﻌﺮ و ﻧﻘﺎﺷ ﻲ و ﻣﻮﺳ ﻴﻘﻲ و ﻣﺠ ﺴﻤﻪ‬ ‫ﺳﺎزي ﻓﻌﻞ ﺷﻴﻄﺎن اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ‪ :‬ﻣﺮاد‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ آﺠﺎهﺎ ﺳﺮك ﻣ ﻲآ ﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻨ ﻪ ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدش ﻣﻴﻜﺮوﺑ ﺎت ﻧﺎﺧﻮﺷ ﻲ ﺑﻴ ﺎرﻩ‪ ،‬ﺳ ﺮ ﺟ ﺎش رو ﺧ ﻮب‬ ‫ﺟﺎرو ﺑﺰن و ﺁهﻚ ﺑﺮﻳﺰ آﻪ ﺑﭽﻪهﺎ واﮔﻴﺮ ﻧﻜﻨﻨﺪ!‬ ‫ـ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺳﺎﻋﺘﺶ را ﻧﮕﺎﻩ آﺮد و ﺑﻪ ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﺑﺒﺨ ﺸﻴﺪ اﮔ ﺮ ﻣ ﺰاﺣﻢ ﺷ ﺪم‪ ،‬آ ﺎر ﻻزﻣ ﻲ ﺑ ﺎ ﺷ ﻤﺎ داﺷ ﺘﻢ‪ ،‬ﻓﺮﺹ ﺖ ﺳ ﺮﺧﺎراﻧﺪن‬ ‫ﻧﺪارم‪ .‬ﻧﻤﻲﮔﺬارﻧﺪ ﻧﻤﺪي ﺁﻓﺘﺎب ﺑﻜﻨﻢ‪ ،‬از ﺑﺲ آﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ و ﺁن ﺟﻮال رﻓﺘﻢ‪ ،‬آﻼﻓﻪ ﺷﺪم‪ .‬اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬ﻣ ﻲﺗﺮﺳ ﻢ ﺑ ﺎز ﺑﻴﺎﻧ ﺪ ﺳ ﺮ ﺧ ﺮ ﺑ ﺸﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴ ﺪ‬ ‫اﻧﺪرون!‬ ‫ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ‪ :‬ﻣﻴﻞ‪ ،‬ﻣﻴﻞ ﻣﺒﺎرك اﺳﺖ! ﺑﺮاي اﺳﺘﻤﺎع ﻓﺮﻣﺎﻳﺸﺎت ﺣﻀﺮتﻋﺎﻝﻲ ﺣﺎﺿﺮم!‬ ‫داﻻن دراز و ﺗﺎرﻳﻜﻲ را ﭘﻴﻤﻮدﻧﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻝﻲ آﻪ ﻳﻚ ﺳﺮ ﺑﻨﺪ ﺷﻠﻮار از ﭘﺸﺖ ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻣﻲآﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺟﻠﻮ در اﻧ ﺪرون ﺹ ﺪاي ه ﺎي‬ ‫و هﻮي ﺑﭽﻪ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺳﻴﻨﻪاش را ﺹﺎف آﺮد و ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ “ﻳﺎ اﷲ” ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﭘﺮدﻩي ﻣﺘﻘﺎل آﺜﻴﻔﻲ را آ ﻪ وﺹ ﻠﻪ ﺧ ﻮردﻩ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬ﻋﻘﺐ زدﻧﺪ‪ .‬آﻴﻮﻣﺮث ﺑﺎ دﺧﺘﺮي آﻪ ﺳﺮش را ﺗﺮاﺷﻴﺪﻩ و زﻓﺖ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬دﻧﺒﺎل ﻣﻮﺷﻲ ﻣﻲدوﻳﺪﻧﺪ آﻪ ﺁﺗﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﺹﺪاي ﺑﻠﻨﺪ‪ :‬ﺧﻔﻪ ﺷﻴﻦ‪ ،‬ﻻل ﺷﻴﻦ! اﮔﺮ ﻣﻨﻮ ﺗﻮ هﺸﺘﻲ ﺧﻔﻪ ﺑﻜﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻳ ﺎ ﺗ ﺮور ﺑﻜﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﺗ ﻮي اﻳ ﻦ ﺧﻮﻧ ﻪ آ ﺴﻲ ﻧﻴ ﺴﺖ ﺑ ﻪ ﻓﺮﻳ ﺎدم‬ ‫ﺑﺮﺳﻪ! ﺧﻔﻪ ﺷﻴﻦ‪ ،‬ذﻝﻴﻞ ﺷﺪﻩهﺎ‪ ،‬ﺟﻮاﻧﻤﺮگ ﺷﺪﻩهﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﻔﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﮔﺮاﻧﻲ ﺗﻔﺮﻳﺢ ﻣﻲآﻨﻴ ﺪ؟! اﮔ ﺮ ﻣ ﻮش ﻣ ﻲرﻓ ﺖ ﺗ ﻮ زﻳ ﺮ زﻣ ﻴﻦ‪ ،‬ﺧﻮﻧ ﻪام ﺁﺗ ﻴﺶ‬ ‫ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺹﺒﺮ آﻨﻴﻦ ﺑﻬﺘﺎن ﺧﻮاهﻢ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ!‬ ‫ﻣﻮش ﺁﺗﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ آﻪ زق و زق ﺹﺪا ﻣﻲآﺮد‪ ،‬رﻓﺖ ﺗ ﻮي ﺳ ﻮراخ راﻩ ﺁب‪ .‬ﺑﭽ ﻪه ﺎ ﭘﺮاآﻨ ﺪﻩ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬زﻧ ﻲ آ ﻪ ﺑﭽ ﻪي آ ﻮﭼﻜﻲ را ﻝ ﺐ‬ ‫ﭼﺎهﻚ ﺳﺮ ﭘﺎ ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ و دﻳﮕﺮي آﻪ رﺧﺖ ﻣﻲﺷﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﮔﻮﺷﻪي ﭼﺎدرﻧﻤﺎز روي ﺧﻮدﺷﺎن را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬هﻤﻪ ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ ﺑ ﺎز‬ ‫ﺳﺮﻓﻪ آﺮد‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف ﭼ ﭗ ﭘﻴﭽﻴ ﺪ‪ ،‬از دو ﭘﻠ ﻪ ﺑ ﺎﻻ رﻓ ﺖ‪ .‬در اﺗ ﺎﻗﻲ را ﺑ ﺎز آ ﺮد آ ﻪ ﺗ ﺎ ﺳ ﻘﻒ ﺁن ﻗ ﺎﻝﻲ روي ه ﻢ ﭼﻴ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ و ﺑ ﻮي‬ ‫ﻧﻔﺘﺎﻝﻴﻦ ﺗﻨﺪ در هﻮا ﻣﻮج ﻣﻲزد‪ .‬ﻳﻚ دﺳﺘﮕﺎﻩ ﺗﻠﻔﻮن دم در ﺑﻪ دﻳﻮار ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮ ﺑﺨﺎري آﺎرت ﭘﺴﺘﺎلهﺎي زنهﺎي ﻝﺨﺖ و ﺑﺎﺳﻤﻪاي ﻋﻴﺴﻲ و ﻣﺮﻳﻢ‬ ‫دﻳﺪﻩ ﻣﻲﺷﺪ و ﻳﻚ دﻋﺎي ﭘﻨﺞ ﺗﻦ هﻢ ﺁن ﺑﺎﻻ ﺑﻪ دﻳﻮار ﺑﻮد‪ .‬ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺷﺶ اﺑﺘﺪاﻳﻲ آﻴﻮﻣﺮث آﻪ ﻗﺎب ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬در درﮔ ﺎﻩ ﺁوﻳ ﺰان‬ ‫ﺑﻮد‪ .‬در ﻣﺤﻮﻃﻪي ﺗﻨﮕﻲ آﻪ ﻣﻴﺎن دو ﮔﺎوﺹﻨﺪوق اﺣﺪاث ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ اﻳﺴﺘﺎد و ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ هﻢ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳ ﻴﻨﻪ ﺟﻠ ﻮ او ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﻓﺮﻣ ﺎن‬ ‫ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻗﻴﺎﻓﻪي ﺣﺎﺟﻲ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺣﺮف ﻣ ﻲزد‪ :‬اﻳ ﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜ ﻪي ﻣﻨ ﺎدياﻝﺤ ﻖ ﻓﻜ ﺮم را ﺧ ﺮاب آ ﺮد‪ ،‬اوف‪ ،‬اوف‪ ،‬ﺗ ﺎ‬ ‫ﺣﺎﻻ آﺴﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻳﻦ ﺟﻮر ﭘﺮﺧﺎش ﻧﻜﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑﻴﺎﻳﻴ ﺪ روي ﺧ ﻮش ﺑ ﻪ ﻣ ﺮدم ﻧ ﺸﺎن ﺑﺪﻳ ﺪ‪ ،‬ﭘﻴﺰﻳ ﺸﺎن را ه ﻢ ﺟ ﺎ ﺑﮕﺬارﻳ ﺪ‪ ،‬ﺁن وﻗ ﺖ دوﻗ ﻮرت و‬ ‫ﻧﻴﻤﺸﺎن هﻢ ﺑﺎﻗﻲ اﺳﺖ!‬ ‫ﺑﻌﺪ روي ﭼﺎرﭘﺎﻳﻪاي آﻪ در ﺁن ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ هﻢ روي ﻳﻜﻲ از ﮔﺎوﺹﻨﺪوقهﺎ ﻧﺸﺴﺖ و ﺗﻜﻴﻪ ﺑﻪ ﺑﺎزوﻳﺶ آﺮد‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺹﺪا زد‪ :‬ﻣﺮاد!‬ ‫ﻣﺮاد از ﺗﻮي ﺣﻴﺎط وارد ﺷﺪ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬ ‫ـ هﺮآﺲ ﺁﻣﺪ ﻣﻨﻮ ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﺑﮕﻮ‪ :‬ﺁﻗﺎ ﻣﻨﺰل ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﺎﻳﻲ ﺣﺎﺿﺮﻩ‪ ،‬دو ﺗﺎ ﭘﻴﺎﻝﻪ ﺑﺮاﻳﻤﺎن ﺑﻴﺎر!‬ ‫ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ دﺳﺘﻮر داد‪ :‬اﺳﺘﻜﺎﻧﺶ ﻧﻘﺮﻩ ﻧﺒﺎﺷﺪ!‬ ‫ﻣﺮاد آﻪ رﻓﺖ‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺷﻤﺎ هﻤﺎن ﻗﺪر از ﻃﻼ و ﻧﻘ ﺮﻩ ﺑ ﺪﺗﺎن ﻣﻴ ﺎد آ ﻪ ﻣ ﻦ! اﻣ ﺮوز ﺣ ﺮفه ﺎي ﺟ ﺪيﺗ ﺮي دارﻳ ﻢ‪ .‬ﻣ ﻲﺧﻮاﺳ ﺘﻢ‬ ‫راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻤﻲ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺹﺤﺒﺖ ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬هﻤﻴﻦ ﻗﺪر ﺳﺮﺑﺴﺘﻪ ﻣﻴﮕﻢ آﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺴﻴﺎر وﺧﻴﻤﻪ و ﺑﺎﻳ ﺪ دﺳ ﺖ ﺑ ﻪ اﻗ ﺪاﻣﺎﺗﻲ زد! ﺗ ﺎ ﺣ ﺎﻻ از‬ ‫اﻳﻦ دو ﻣﺴﺎﻓﺮت آﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎل رﻓﺘﻴﺪ و ﺷﻬﺮته ﺎﻳﻲ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻧﻔ ﻊ ﻣ ﺎ دادﻳ ﺪ‪ ،‬اﺳ ﺘﻔﺎدﻩه ﺎي زﻳ ﺎدي ﺑ ﺮدﻳﻢ‪ .‬اﻝﺒﺘ ﻪ ﺧ ﺪﻣﺎت ﺷ ﻤﺎ ﻣﻨﻈ ﻮر ﺧﻮاه ﺪ ﺷ ﺪ!‬ ‫ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲداﻧﻴﺪ آﻪ اﻳﺮان ﺑﻮي ﻧﻔﺖ ﻣﻴﺪﻩ‪ ،‬ﻳﻚ ﺟﺮﻗﻪ آﺎﻓﻴﻪ آﻪ ﺁﺗﺶ ﺑﮕﻴﺮﻩ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از اﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻣﺎ ﻣﺤﺘﺎج ﺑﻪ ﻣﻠﺖ اﺣﻤ ﻖ و‬ ‫ﻣﻄﻴﻊ و ﻣﻨﻘﺎد هﺴﺘﻴﻢ؛ اﻣﺎ ﺗﺸﻜﻴﻞ اﻳ ﻦ اﺣ ﺰاب و دﺳ ﺘﻪه ﺎﻳﻲ آ ﻪ راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻩ و دم از ﺁزادي و ﻣﻨ ﺎﻓﻊ آ ﺎرﮔﺮ ﻣ ﻲزﻧﻨ ﺪ و زﻣﺰﻣ ﻪه ﺎﻳﻲ آ ﻪ ﺷ ﻨﻴﺪﻩ‬ ‫ﻣﻴﺸﻪ‪ ،‬ﺧﻄﺮﻧﺎآﻪ! ﺧﻄ ﺮ ﻣ ﺮگ دارﻩ‪ ،‬ﻧﺒﺎﻳ ﺪ ﮔﺬاﺷ ﺖ ﭘ ﺸﺖ ﻣ ﺮدم ﺑ ﺎد ﺑﺨ ﻮرﻩ و ﻳ ﻮغ اﺳ ﺎرت را از ﮔﺮدﻧ ﺸﺎن ﺑﺮدارﻧ ﺪ و ﺗﻜ ﺎﻧﻲ ﺑﺨﻮرﻧ ﺪ! ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫دﺳﺘﮕﺎﻩ ﻗﺪﻳﻢ را ﺗﻘﻮﻳﺖ آﺮد‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺠﺴﻤﻪي ﺷﺎﻩ ﺳﺎﺑﻖ اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ!‬ ‫ـ ﺑﻨﺪﻩ آﺎﻣﻼ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﻲآﻨﻢ‪ .‬اﻣﺎ در ﻃﻲ ﻣﺴﺎﻓﺮت اﺧﻴﺮ‪ ،‬ﻣﺮﺗﻜﺐ ﭼﻨﺪ ﻓﻌﻞ ﺣﺮام ﺷﺪم آﻪ ﭘﻴﺶ وﺟﺪان ﺧﻮدم ﺧﺠﻠﻢ‪ .‬ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﻋ ﺮض‬ ‫آﻨﻢ آﻪ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ دهﺎﺗﻲ را ﻧﺰدﻳﻚ اردﺑﻴﻞ ﺑﻪ دﺳﺘﻮر ﻣﺎﻝﻚ ﺗﻜﻔﻴﺮ آﺮدم‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﺁنهﺎ را ﺁن ﻗﺪر زدﻧﺪ آﻪ دﻧﺪﻩاش ﺷﻜ ﺴﺖ‪ .‬ﻳﻜ ﻲ دﻳﮕ ﺮ را ه ﻢ‬

‫آﻪ ﺟﺮﻣﺶ ﺑﺮ ﻣﻦ واﺿﺢ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺗﺒﻌﻴﺪ آﺮدم‪ .‬ﺁن وﻗﺖ اﮔﺮ ﺑﺪاﻧﻴﺪ‪ ،‬زن و ﺑﭽﻪي ﻓﻘﻴﺮ ﺁنهﺎ ه ﺮ روز ﻣ ﻲﺁﻣﺪﻧ ﺪ و داﻣ ﻦ ﻋﺒ ﺎﻳﻢ را ﻣ ﻲﺑﻮﺳ ﻴﺪﻧﺪ و‬ ‫ﺗﻀﺮع ﻣﻲآﺮدﻧﺪ و ﺗﻘﺎﺿﺎي ﻋﻔﻮ!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺣﺮﻓﺶ را ﺑﺮﻳﺪ‪ :‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺑ ﺎﻗﻲاش را ﺧﻮاﻧ ﺪم‪ .‬ﻏ ﺼﻪ ﺧ ﻮري ﺑﻴﺠ ﺎ! ﻳ ﻚ ﻧﻔ ﺮ‪ ،‬دﻩ ﻧﻔ ﺮ‪ ،‬ه ﺰار ﻧﻔ ﺮ؟ ﺑ ﻪ درك آ ﻪ ﻣﺮدﻧ ﺪ! ﻣ ﻦ از‬ ‫آﻠﻴﺎت ﺣﺮف ﻣﻲزﻧﻢ‪ .‬ﻓﺮدا آﻪ ﻗﺪرت اﻓﺘﺎد دﺳﺖ هﻤﺎن دهﺎﺗﻲ ﺑﻴﭽﺎرﻩ آﻪ ﺑﺮاﻳﺶ دﻝﺴﻮزي ﻣﻲآﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ زن و ﺑﭽﻪي ﻣ ﻦ و ﺷ ﻤﺎ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﺮﻩ‬ ‫ﻖ‬ ‫ﺑﻪ دﺳﺖ و ﭘ ﺎي هﻤ ﺎن ده ﺎﺗﻲ ﺑﻴﻔﺘ ﻪ و اﺳ ﺘﻐﺎﺙﻪ ﺑﻜﻨ ﻪ! ﺑﻠ ﻪ‪ ،‬ﻳﻌﻨ ﻲ اﮔ ﺮ ﻗ ﺮار ﺑ ﺸﻪ آ ﻪ ﻣ ﺮدم اﻓ ﺴﺎر ﺳ ﺮ ﺧ ﻮد ﺑ ﺸﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺜ ﻞ ﻣﻨ ﺎدياﻝﺤ ﻖ ﻳ ﺎ رﻓﻴ ِ‬ ‫ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ‪ ،‬آﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﻳﺎدم ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺧﻴﺰراﻧﻲ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﺟﺎي ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﻴﺴﺖ! ﺗﺎ ﻣ ﻮﻗﻌﻲ آ ﻪ ﻣ ﺮدم ﺳ ﺮ ﺑﮕﺮﻳﺒ ﺎن وﺣ ﺸﺖ ﺁن دﻧﻴ ﺎ و ﺷ ﻜﻴﺎت و‬ ‫ﺳﻬﻮﻳﺎت ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬در اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻣﻄﻴﻊ و ﻣﻨﻘﺎد ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﻣﺎﻧﺪ! ﺁن وﻗ ﺖ ﻣﺎه ﺎ ﻧﻤ ﻲﺗ ﻮاﻧﻴﻢ ﺑ ﻪ زﻧ ﺪﮔﻲ ﺧﻮدﻣ ﺎن ﺑﺮﺳ ﻴﻢ‪ .‬ﺗ ﺎ ﺗ ﺮس و زﺟ ﺮ و ﻋﻘﻮﺑ ﺖ‬ ‫دﻧﻴﻮي و اﺧﺮوي در ﻣﻴﺎن ﻧﺒﺎﺷﻪ‪ ،‬ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻴﺪ آﻪ ﻣﻴﺎﻧﺪ ﺑﺮاي ﻣﻦ و ﺳﺮآﺎر‪ ،‬آﺎر ﻣﻲآﻨﻨﺪ؟ اﻳﻦ ﭘﻨﺒﻪ را از ﮔﻮﺷﺘﺎن درﺑﻴﺎرﻳﺪ! واﺿﺢﺗﺮ ﺑﮕﻢ؛‬ ‫اﮔﺮ ﻣﺎ ﻣﺮدم را از ﻋﻘﻮﺑﺖ ﺁن دﻧﻴﺎ ﻧﺘﺮﺳﺎﻧﻴﻢ و در اﻳﻦ دﻧﻴﺎ از ﺳﺮ ﻧﻴﺰﻩ و ﻣﺸﺖ و ﺗ ﻮ ﺳ ﺮي ﻧﺘﺮﺳ ﺎﻧﻴﻢ‪ ،‬ﻓ ﺮدا آ ﻼﻩ ﻣ ﺎ ﭘ ﺲ ﻣﻌﺮآ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬اﮔ ﺮ‬ ‫ﭘﺴﺮ ﻣﻦ آﻪ ﺗﺎزﻩ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺷﺪﻩ‪ ،‬زن ﻧﺪارﻩ و ﻣﻦ ﺟﻠﻮ او ﺟﻔﺖ و ﺗﺎق ﺹﻴﻐﻪ ﻣﻲﮔﻴﺮم‪ ،‬ﻋﻘﻴﺪﻩاش ﺳﺴﺖ ﺑﺸﻪ‪ ،‬دﻳﮕﺮ دﻧﺒﺎل ﻣﻮش ﺁﺗﺶ زدﻩ ﻧﻤﻴ ﺪوﻩ‪.‬‬ ‫ﻧﻈﻢ و ﻗﺎﻧﻮن را ﺑﻪ هﻢ ﻣﻲزﻧﻪ‪ .‬اﮔﺮ ﻋﻤﻠﻪ روزي دﻩ ﺳﺎﻋﺖ ﺟﺎن ﻣﻲآﻨﻪ و آﺎر ﻣﻲآﻨﻪ و ﺑﻪ ﻧﺎن ﺷﺐ ﻣﺤﺘﺎﺟﻪ و ﻣﻦ اﻧﺒﺎر ﻗﺎﻝﻲام ﺗﺎ ﺳﻘﻒ اﺗ ﺎق‬ ‫ﭼﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺎﺷﻪ آﻪ ﺗﻘﺪﻳﺮ اﻳﻦ ﺑﻮدﻩ! ﻓﺮدا ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﺁنهﺎ ﺑﮕﻮ آﻪ هﻤﻪي اﻳﻦهﺎ ﭼﺮت و ﭘﺮﺗ ﻪ آ ﻪ اون آ ﺎر آ ﺮدﻩ و ﻣ ﻦ آﺎرﺷ ﻜﻨﻲ‬ ‫آﺮدم‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ﺧﺮ ﺑﻴﺎر و ﺑﺎﻗﺎﻝﻲ ﺑﺎر آﻦ! دﻳﮕﺮ ﺟﺎي زﻧﺪﮔﻴﻲ ﺑﺮاي ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﻲﻣﻮﻩ‪ ،‬دﻳﮕ ﺮ آﺎرﺧﺎﻧ ﻪ و آ ﺸﺒﺎﻓﻲ دﻳﺎﻧ ﺖ‪ ،‬ﻣﻨ ﺎﻓﻌﺶ را‬ ‫ﺳﺮ ﻣﺎﻩ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻧﻤﻲﻓﺮﺳﺘﻪ‪ ،‬دﻧﻴﺎ ﺑﻠﺒﺸﻮ ﻣﻴﺸﻪ!‬ ‫دﺳﺘﻤﺎل را ﺑﺮداﺷﺖ و دﻣﺎغ ﻣﺤﻜﻤﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪ :‬ﻣﻘﺼﻮدم اﻳﻨﻪ آﻪ ﻝﭗ ﻣﻄﻠﺐ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻢ‪ ،‬ﺗﺎ ﭼﺸﻢ و ﮔﻮﺷﺘﺎن ﺑﺎز ﺑﺸﻪ و داﻧﺴﺘﻪ اﻗﺪام‬ ‫ﺑﻜﻨﻴﺪ! ﻗﺪﻳﻤﻲهﺎ هﻤﻪي اﻳﻦهﺎ را ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﻣﺮدم ﺑﺎﻳﺪ ﮔﺸﻨﻪ و ﻣﺤﺘ ﺎج و ﺑﻴ ﺴﻮاد و ﺧﺮاﻓ ﻲ ﺑﻤﺎﻧﻨ ﺪ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﻣﻄﻴ ﻊ ﻣ ﺎ ﺑﺎﺷ ﻨﺪ! اﮔ ﺮ ﺑﭽ ﻪي ﻓ ﻼن‬ ‫ﻋﻄﺎر درس ﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬ﻓﺮدا ﺑﻪ ﺟﻤﻠﻪهﺎي ﻣﻦ اﻳﺮاد ﻣﻲﮔﻴ ﺮﻩ و ﺣ ﺮفه ﺎﻳﻲ ﻣ ﻲزﻧ ﻪ آ ﻪ ﻣ ﻦ و ﺷ ﻤﺎ ﻧﻤ ﻲﻓﻬﻤ ﻴﻢ؛ ﺁن وﻗ ﺖ ﺧ ﺪاﺣﺎﻓﻆ ﺣ ﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ و‬ ‫ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ! ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺎي او ﻗﻮﻃﻲ آﺒﺮﻳﺖ ﺑﻔﺮوﺷﻴﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﭽﻪي ﻣﺸﺪي ﺗﻘﻲ ﻋﻼف ﺑ ﺎهﻮش و ﺑ ﺎ اﺳ ﺘﻌﺪاد از ﺁب درﺁﻣ ﺪ و ﺑﭽ ﻪي ﻣ ﻦ آ ﻪ‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ زادﻩ اﺳﺖ ﺗﻨﺒﻞ و اﺣﻤﻖ ﺑﻮد‪ ،‬واﻣﺼﻴﺒﺘﺎ! ﭘﺲ ﻣ ﺎ ﺑ ﻪ ﻧﻔ ﻊ ﺧﻮدﻣ ﺎن و ﺑ ﺮاي ﺧﻮدﻣ ﺎن اﻗ ﺪام ﻣ ﻲآﻨ ﻴﻢ‪ .‬دﻧﻴ ﺎ دارﻩ ﻋ ﻮض ﻣﻴ ﺸﻪ‪ ،‬اﻳ ﻦ هﻤ ﻪ‬ ‫ﺟﻨﮓ و آﺸﺘﺎر آﻪ در اروﭘﺎ درﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻴﺨﻮدي ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺮاي اﻳﻨﻪ آﻪ ﻣﺮدم ﭼﺸﻢ و ﮔﻮﺷﺸﺎن واز ﺷﺪﻩ و ﺣ ﻖ ﺧﻮدﺷ ﺎن را ﻣ ﻲﺧﻮاﻧ ﺪ‪ .‬در اﻳ ﻦ‬ ‫ﺹﻮرت ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻣﺮدم اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﺸﻴﻢ‪ ،‬ﺗﺎ دﻧﻴﺎ ﺑﻪ آﺎم ﻣﺎ ﺑﮕﺮدﻩ‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ ﺳﭙﻮر ﺳﺮﮔﺬر ﺧﻮاهﻴﻢ ﺷﺪ‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ زﻣﻴﻨﻪ ﺑﺮاي‬ ‫ﻣﺎ ﻣﺴﺎﻋﺪﻩ! وﻇﻴﻔﻪي ﻣﺎﺳﺖ آﻪ ﻣﺮدم را اﺣﻤﻖ ﻧﮕﻪ دارﻳﻢ‪ ،‬ﺗﺎ ﺳﺮ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﺒ ﺎن ﺧﻮدﺷ ﺎن ﺑﺎﺷ ﻨﺪ و ﺗ ﻮ ﺳ ﺮ ه ﻢ ﺑﺰﻧﻨ ﺪ! ﺣ ﺎﻻ ﻓﻬﻤﻴﺪﻳ ﺪ؟! ﻣ ﻦ ﻓ ﺮدا‬ ‫ﻣﻴﺮم ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺑﻢ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ زﻳﺮ ﻋﻤﻞ ﺁب ﺑﻪ ﺁب ﺷﺪم‪ .‬آﺴﻲ آﻪ از ﻋﻤﺮش ﺳﻨﺪ ﭘﺎ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ! اﮔﺮ اﻣﺮوز ﺗﻤ ﺎم ﻣﻄﺎﻝ ﺐ را ﺹ ﺎف‬ ‫و ﭘﻮﺳﺖ آﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﮕﻢ‪ ،‬ﺑﺮاي اﻳﻨﻪ آﻪ داﻧﺴﺘﻪ اﻗﺪام ﺑﻜﻨﻴﺪ! ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ و ﺑﭽﻪهﺎﻳﻤﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ اﻗﺪاﻣ ﻪ‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ ﺟﺎﻣﻌ ﻪ ﻣ ﻲﺧ ﻮاد‬ ‫درﺳﺖ ﺑﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻲﺧﻮاد هﺮﮔ ِﺰ ﺳﻴﺎﻩ هﻢ درﺳﺖ ﻧﺸﻪ! ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ! ﻋﺠﺎﻝﺘﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮔﺎو ﺷ ﻴﺮدﻩي ﻣﺎﺳ ﺖ و دﻧﻴ ﺎ ﺑ ﻪ آ ﺎم ﻣ ﺎ ﻣ ﻲﭼﺮﺧ ﻪ‪،‬‬ ‫ﺑﮕﺬارﻳﺪ اداﻣﻪ ﭘﻴﺪا ﺑﻜﻨﻪ! هﻤﻴﺸﻪ در اﻳﻦ ﺁب و ﺧﺎك دزدهﺎ و ﻗﺎﭼﺎقﭼﻲهﺎ هﻤﻪ آﺎرﻩ ﺑﻮدﻩاﻧﺪ؛ ﭼﻮن آﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺹﻼﺣﻴﺘﺪار ﺧﺎرﺟﻲ اﻳ ﻦ ﻃ ﻮر‬ ‫ﺹﻼح دﻳﺪﻩاﻧﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ اﻳﻦ رﺟﺎل و اﻋﻴﺎن ﻣﻤﻠﻜﺖ را ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﻲداﻧﻢ زﻳ ﺮ دﻣ ﺸﺎن ﭼﻘ ﺪر ﺳ ﺴﺘﻪ! ﻣ ﺸﺪي ﺣ ﺴﻦ ﺧﺮآﭽ ﻲ از ﺁنه ﺎ ﺑﻬﺘ ﺮ‬ ‫ﭼﻴﺰ ﺳﺮش ﻣﻴﺸﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻣﺎﺳﺖ آﻪ هﻤﻴﻦ رﺟﺎل ﺳﺮ آﺎر ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬اوف‪ ،‬اوف!‬ ‫ـ در اﻳﻦ ﺹﻮرت ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻌﺎﺋﺮ ﻣﺬهﺒﻲ را ﺗﻘﻮﻳﺖ آﺮد!‬ ‫ـ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺎ ﻧﻤﻲﺧﻮاهﻴﻢ آﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮوﻳﺪ و ﻧﻤﺎز و روزﻩي ﻣﺮدم را درﺳﺖ ﺑﻜﻨﻴﺪ؛ ﺑﺮﻋﻜﺲ‪ ،‬ﻣﺎ ﻣﻲﺧ ﻮاهﻴﻢ آ ﻪ ﺑ ﻪ اﺳ ﻢ ﻣ ﺬهﺐ‪،‬‬ ‫ﺁداب و رﺳﻮم ﻗﺪﻳﻢ را رواج ﺑﺪهﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﻪ اﺷﺨﺎص ﻣﺘﻌﺼﺐ ﺳﻴﻨﻪزن و ﺷ ﺎخ ﺣ ﺴﻴﻨﻲ و ﺧ ﻮش ﺑ ﺎور اﺣﺘﻴ ﺎج دارﻳ ﻢ‪ ،‬ﻧ ﻪ دﻳﻨ ﺪار ﻣ ﺴﻠﻤﺎن! ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫آﺎري آﺮد آﻪ ﺑﺰرﮔﺮ و دهﻘﺎن ﺧﻮدش را ﻣﺤﺘﺎج ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ ﺑﺪاﻧﺪ و ﺷﻜﺮﮔﺰار ﺑﺎﺷﺪ! ﺑﺮاي اﻳﻦ آ ﻪ ﻣ ﺎ ﺑ ﻪ ﻣﻘ ﺼﻮد ﺑﺮﺳ ﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻳ ﺪ او ﻧ ﺎﺧﻮش و‬ ‫ﮔﺸﻨﻪ و ﺑﻲﺳﻮاد و آﺮ و آﻮر ﺑﻤﺎﻧﺪ و ﺣﻖ ﺧﻮدش را از ﻣﺎ ﮔﺪاﻳﻲ ﺑﻜﻨﺪ! ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺣﻔﻆ ﺑﺸﻪ‪ ،‬وﮔﺮﻧ ﻪ هﻤ ﻪي ﻣ ﺮدم ﻣﺜ ﻞ ﻣﻨ ﺎدياﻝﺤ ﻖ‬ ‫هﺮهﺮي ﻣﺬهﺐ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺳﺮﺗﻴﭗ اﷲ وردي را آﻪ ﺳﺮم را آﻼﻩ ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪ اﻣﺜﺎل ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲدهﻢ؛ ﭼﻮن از ﺧﻮدﻣﺎن اﺳ ﺖ و‬ ‫ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺸﺘﺮك دارﻳﻢ؛ اﻣﺎ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﻨﻴﺪ آﻪ ﻇﺎهﺮا ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﺑﺎﻳﺪ اﻇﻬﺎر هﻤﺪردي و دﻝﺴﻮزي آﺮد‪ ،‬ﭼﻮن اﻣﺮوز ﻣﺪ ﺷﺪﻩ‪ ،‬اﻣﺎ در ﺑﺎﻃﻦ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﭘﺪرﺷﺎن را درﺁورد! ﻳﻚ ﺣﺮفهﺎﻳﻲ اﺳﺖ آﻪ ﻣﺪ ﻣﻴﺸﻪ و اﻳﻦ ﺣﺮﺑﻪي ﻣﺎﺳﺖ‪ .‬ﻣﺜﻼ اﻣﺮوز ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻴﻢ آﻪ ﻋﻠﻮم و ﻣﻌﺎرف ﺧﺮاﺑﻪ‪ ،‬رﺿﺎ ﺷﺎﻩ هﻢ‬ ‫هﻤﻴﻦ را ﻣﻲﮔﻔﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻣﺮدم آﺎر آﺮد؟ در ﻋﻤﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﺑﺸﻴﻢ و ﺧﺮاﺑﻜﺎري ﺑﻜﻨﻴﻢ‪ .‬هﻴﭻ ﻣﻲداﻧﻴﺪ آﻪ ﻣﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﮔﺪا دارﻳ ﻢ‪،‬‬ ‫ﺗﺎ ﮔﺪا ﺑﻪ ﻣﺎ‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺼﺪق ﺑﺪﻳﻢ‪ ،‬اﻋﺎﻧﻪ ﺟﻤ ﻊ ﺑﻜﻨ ﻴﻢ‪ ،‬ﻏ ﺼﻪ ﺧ ﻮري ﺑﻜﻨ ﻴﻢ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﻧﻤ ﺎﻳﺶ دادﻩ ﺑﺎﺷ ﻴﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻋ ﻼوﻩ وﺟ ﺪان ﺧﻮدﻣ ﺎن را راﺣ ﺖ‬ ‫ﺑﻜﻨﻴﻢ؛ وﮔﺮﻧﻪ ﺳﮓ آﻨﺎر آﻮﭼﻪ ﺑﺎ ﮔﺪا ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﭼ ﻪ ﻓﺮﻗ ﻲ دارﻩ!؟ در ه ﺮ ﺹ ﻮرت ﻣ ﺴﺌﻮﻝﻴﺖ ﻣﻬﻤ ﻲ ﺑ ﻪ ﮔ ﺮدن ﻣﺎﺳ ﺖ‪ .‬ﻧﺒﺎﻳ ﺪ در ﭼﻨ ﻴﻦ روزي‬ ‫ﺁنهﺎ را ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﮕﺬارﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺮاي هﻤﻴﻨﻪ آﻪ ﺧﻴﺎل وآﺎﻝﺖ ﺑﻪ ﺳﺮم زدﻩ‪ .‬ﺁﻳﺎ در ﺧﻮر ﺷﺎن ﻣﻨﻪ‪ ،‬ﻧ ﻪ‪ ،‬ﺑ ﺮاي اﻳﻨ ﻪ آ ﻪ ﺑﻬﺘ ﺮ ﺁنه ﺎ را دهﻨ ﻪ‬ ‫ﺑﺰﻧﻢ‪ ،‬اوف‪ ،‬اوف!‬ ‫ـ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ آﻪ اﻣﺮ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻄﻴﺮي اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮن در دورﻩي رﺿﺎﺧﺎن ﻋﻘﻴﺪﻩ و اﻳﻤﺎن ﻣﺮدم را ﺗﻀﻌﻴﻒ آﺮدﻧﺪ و ﻣﺮدم ﺑ ﻪ راﻩ‬ ‫ﺿﻼﻝﺖ ﻣﻨﺤﺮف ﺷﺪﻧﺪ و ﺣﺎل هﻢ ﻣﻄﻠﻖاﻝﻌﻨﺎن ﺑﺎر ﺁﻣﺪﻩاﻧﺪ و ﺑﻪ ﺷﻌﺎﺋﺮ دﻳﻨﻲ اﺳﺘﺨﻔﺎف را ﺟﺎﻳﺰ ﻣﻲﺷﻤﺎرﻧﺪ!‬ ‫ﻣﺮاد اﺳﺘﻜﺎﻧﻲ ﭼﺎي ﺁورد‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ ،‬رﻓﺖ از ﺗﻮي دوﻻﺑﭽﻪ ﺳﻪ ﺣﺒﻪ ﻗﻨﺪ آﻮﭼﻚ ﺁورد‪ .‬ﻣﺮاد دوﺑﺎرﻩ ﺑﻴﺮون رﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ در ﺣﺎﻝﻲ آﻪ ﭼﺎي دﻳﺸﻠﻤﻪ را ﺳﺮ ﻣﻲآﺸﻴﺪ‪ :‬ﺑﻠ ﻪ‪ ،‬ﺷ ﻤﺎ اﺷ ﺘﺒﺎﻩ ﻣ ﻲآﻨﻴ ﺪ! رﺿ ﺎ ﺧ ﺎن ﺧ ﻮدش ﻧﻤ ﻲداﻧ ﺴﺖ ﭼ ﻪ ﻣ ﻲآﻨ ﺪ! ﻣﻄ ﺎﺑﻖ‬ ‫دﺳﺘﻮر رﻓﺘﺎر ﻣﻲآﺮد‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ اﮔﺮ در ﻇﺎهﺮ آﻼﻩ را ﻋﻮض آﺮد‪ ،‬ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺑﻮد آ ﻪ ﻣﻤﺎﻝ ﻚ هﻤﺠ ﻮار اﺳ ﻼﻣﻲ را ﺑﺮﻧﺠﺎﻧ ﺪ! اﻣ ﺎ آﻤ ﻚ ﺑ ﻪ اﺗﺤ ﺎد‬ ‫اﺳﻼم ﻣﻲآﺮد‪ .‬ﺁﺳﻮدﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬هﻤﻴﻦ اﺗﺤﺎد ﻋﺮب آﻪ زﻣﺰﻣﻪاش راﻩ اﻓﺘﺎدﻩ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑ ﻪ اﺗﺤ ﺎد اﺳ ﻼم ﺧﻮاه ﺪ ﺷ ﺪ و ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ دم ﻣ ﺎ را ﺗ ﻮي ﺗﻠ ﻪ‬ ‫ﺧﻮاهﻨﺪ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺗﻤﺎم دﺳﺘﮕﺎ ِﻩ ﺁن وﻗﺖ و اﻗﺪاﻣﺎت ﺳﻴﺎﺳﻲاي آﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺠ ﺰا آ ﺮدن اﻳ ﺮان از هﻤ ﺴﺎﻳﻪه ﺎﻳﺶ و از ﺑ ﻴﻦ ﺑ ﺮدن‬ ‫اﺧﺘﻼف ﺷﻴﻌﻪ و ﺳﻨﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﺁﻳﺎ در زﻣﺎن ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ ﺧﺪا ﺑﻴﺎﻣﺮز آﺴﻲ ﻣ ﻲﺗﻮاﻧ ﺴﺖ “ﺷ ﺮح ﺣ ﺎل ﺣ ﻀﺮت ﻋﻤ ﺮﺑﻦ ﺧﻄ ﺎب” را در اﻳ ﺮان ﭼ ﺎپ‬

‫ﺑﻜﻨﺪ؟! اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺹﻼﺣﻪ آﻪ اﻗﺪاﻣﺎت رﺿﺎ ﺧ ﺎن را ﭘﻴ ﺮاهﻦ ﻋﺜﻤ ﺎن ﺑﻜﻨ ﻴﻢ و ﺑ ﻪ او ﻓﺤ ﺶ ﺑ ﺪﻳﻢ و ﻧﺎﺳ ﺰا ﺑﮕ ﻴﻢ؛ ﺑ ﺮاي اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑﻬﺘ ﺮ ﺑ ﻪ ﻣﻘ ﺼﻮد‬ ‫ﺑﺮﺳﻴﻢ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ!‬ ‫ـ ﺧﺐ‪ ،‬از دﺳﺖ ﺑﻨﺪﻩ ﭼﻪ آ ﺎري ﺳ ﺎﺧﺘﻪ اﺳ ﺖ؟ ﺧ ﺎﻃﺮ ﻣﺒﺎرآﺘ ﺎن ﻣ ﺴﺒﻮق اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺁن ﭼﻨ ﺪ ﻣ ﺎﻣﻮرﻳﺘﻲ آ ﻪ از ﻃ ﺮف ﺣ ﻀﺮتﻋ ﺎﻝﻲ‬ ‫رﻓﺘﻢ‪ ،‬آﺎرهﺎ آﺎﻣﻼ ﺑﺮ وﻓﻖ ﻣﺮاد اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫ـ “اﻧﺠﻤﻦ” از ﺷﻤﺎ ﻗﺪرداﻧﻲ ﺧﻮاهﺪ آﺮد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ در اﻳﻦ ﺳﻔﺮ وﻇﻴﻔﻪي دﺷﻮارﺗﺮي ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩي ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬ﺹﺎف و ﭘﻮﺳ ﺖ آﻨ ﺪﻩ ﺑ ﻪ ﺷ ﻤﺎ‬ ‫ﺧﺎﻃﺮﻧﺸﺎن ﻣ ﻲآ ﻨﻢ آ ﻪ ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﻪ وﺳ ﻴﻠﻪي ﺷ ﻴﻮع ﺧﺮاﻓ ﺎت و ﺗﻮﻝﻴ ﺪ ﺑﻠ ﻮا ﺑ ﻪ اﺳ ﻢ ﻣ ﺬهﺐ ﻣ ﻲﺗ ﻮاﻧﻴﻢ ﺟﻠ ﻮ اﻳ ﻦ ﺟﻨ ﺒﺶه ﺎي ﺗ ﺎزﻩ را آ ﻪ از ﻃ ﺮف‬ ‫هﻤﺴﺎﻳﻪي ﺷﻤﺎﻝﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ ﺳﺮاﻳﺖ آﺮدﻩ‪ ،‬ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ! ﺑﻌﺪ هﻢ ﻳﻚ ﻧﺮﻩ ﻏﻮل ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﻣﻲﺗﺮاﺷﻴﻢ‪ ،‬ﺗ ﺎ اﻳ ﻦ دﻓﻌ ﻪ ﺣ ﺴﺎﺑﻲ ﭘﺪرﺷ ﺎن را درﺑﻴ ﺎرﻩ! اﻳ ﻦ‬ ‫ﺁﺧﺮﻳﻦ اﺳﻠﺤﻪ ﺑﺮاي ﻣﺎﺳﺖ‪ .‬در ﺹﻮرت ﻝﺰوم ﻣﺎ ﺑﺎ اﺟﻨﻪ و ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ هﻢ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﻲ ﺧﻮاهﻴﻢ ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﻧﮕﺬارﻳﻢ وﺿ ﻌﻴﺖ ﻋ ﻮض ﺑ ﺸﻪ! ﻋ ﻮض‬ ‫ﺷﺪن ﺟﺎﻣﻌﻪ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺮگ ﻣﺎ و اﻣﺜﺎل ﻣﺎ‪ .‬ﭘﺲ وﻇﻴﻔﻪي ﺷﻤﺎ رواج ﻗﻤﻪ زﻧﻲ‪ ،‬ﺳﻴﻨﻪ زﻧﻲ‪ ،‬ﺑﺎﻓﻮرﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺟﻦﮔﻴﺮي‪ ،‬روﺿﻪ ﺧﻮاﻧﻲ‪ ،‬اﻓﺘﺘﺎح ﺗﻜﻴ ﻪ و‬ ‫ﺣﺴﻴﻨﻴﻪ‪ ،‬ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺁﺧﻮﻧﺪ و ﭼﺎﻗﻮآﺶ و ﻧﻄﻖ و ﻣﻮﻋﻈﻪ ﺑﺮ ﺿﺪ آﺸﻒ ﺣﺠﺎﺑﻪ! ﺑﺎﻳﺪ هﻤﻴﺸﻪ اﻳﻦ ﻣﻠﺖ را ﺑﻪ ﻗﻬﻘﺮا ﺑﺮﮔﺮداﻧﻴﺪ و ﻣﺘﻮﺟﻪي ﻋﺎدات و‬ ‫رﺳﻮم دو‪/‬ﺳﻪ هﺰار ﺳﺎل ﭘﻴﺶ آﺮد! ﺳﻴﺎﺳﺖ اﻳﻦ ﻃﻮر اﻗﺘﻀﺎ ﻣﻲآﻨﻪ‪ .‬ﺁﺳﻮدﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬ﻳﻜﻲ از اﻳ ﻦ ﻣﻠ ﺖ ﺑ ﺎهﻮش از ﺧ ﻮدش ﻧﻤ ﻲﭘﺮﺳ ﻪ آ ﻪ ﭼ ﺮا‬ ‫ﺟﺎهﺎي دﻳﮕﺮ دﻧﻴﺎ هﻤﻴﻦ آﺎر را ﻧﻜﺮدﻧﺪ؟! اﮔﺮ ﻧﺎﺧﻮش ﻣﻴﺸﻨﺪ‪ ،‬ﺟﻦﮔﻴﺮ و دﻋ ﺎﻧﻮﻳﺲ ه ﺴﺖ‪ .‬ﭼ ﺮا دواي ﻓﺮﻧﮕ ﻲ ﺑﺨﻮرﻧ ﺪ آ ﻪ ﺟﮕﺮﺷ ﺎن داﻏ ﻮن‬ ‫ﺑﺸﻪ؟ﭼﺮا ﭼﺮاغ ﺑﺮق ﺑﺴﻮزاﻧﻨﺪ آﻪ اﺧﺘﺮاع ﺷﻴﻄﺎن ﻓﺮﻧﮕﻲ اﺳﺖ؟ ﭘﻴﻪ ﺳﻮز روﺷﻦ ﺑﻜﻨﻨﺪ آﻪ ﭘﻮﻝﺸﺎن ﺗﻮي ﺟﻴﺐ هﻢ ﻣﺬهﺒ ﺸﺎن ﺑ ﺮﻩ! ﻣﺨ ﺼﻮﺹﺎ‬ ‫ﺳﻌﻲ ﺑﻜﻨﻴﺪ در ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻋﻤﻮﻣﻲ و در ﻗﻬﻮﻩﺧﺎﻧﻪهﺎ رﺳﻮخ ﺑﻜﻨﻴﺪ‪ ،‬و ﺑﺨﺼﻮص ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﻨﻴﺪ آ ﻪ ﺷ ﻬﺮته ﺎﻳﻲ ﺑ ﺮ ﺿ ﺪ روسه ﺎ ﺑﺪﻳ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ‬ ‫ﺳﻴﻨﻤﺎ‪ ،‬ﺗﻴﺎﺗﺮ‪ ،‬ﻗﺎﺷﻖ و ﭼﻨﮕ ﺎل‪ ،‬هﻮاﭘﻴﻤ ﺎ‪ ،‬اﺗﻮﻣﺒﻴ ﻞ و ﮔﺮاﻣ ﺎﻓﻮن را ﺗﻜﻔﻴ ﺮ ﺑﻜﻨﻴ ﺪ! در اﻳ ﻦ ﻗ ﺴﻤﺖ دﻳﮕ ﺮ ﺧﻮدﺗ ﺎن اﺳ ﺘﺎدﻳﺪ! ﻣﺜ ﻞ دﻓﻌ ﻪي ﻗﺒ ﻞ آ ﻪ‬ ‫ﺷﻬﺮت دادﻳﺪ رادﻳﻮ هﻤﺎن ﺧﺮ دﺟﺎﻝﻪ آﻪ ﻳﻚ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ دارﻩ و از هﺮ ﺗﺎر ﺳﻴﻤﺶ هﺰار ﺹﺪا ﻣﻴﺪﻩ و از اﻳﻦ ﻗﺒﻴ ﻞ ﭼﻴﺰه ﺎ‪ .‬ﺑ ﻲدﻳﻨ ﻲ زﻣ ﺎن‬ ‫رﺿﺎﺷﺎﻩ را ﺗﻘﺒﻴﺢ ﺑﻜﻨﻴﺪ‪ ،‬ﭼﺎدر ﻧﻤ ﺎز و ﭼ ﺎدر ﺳ ﻴﺎﻩ و ﻋﻤﺎﻣ ﻪ را ﺑ ﻴﻦ ﻣ ﺮدم ﺗ ﺸﻮﻳﻖ و در ﺹ ﻮرت ﻝ ﺰوم ﺗﻮزﻳ ﻊ ﺑﻜﻨﻴ ﺪ! از ﻣﻌﺠ ﺰﻩي ﺳ ﻘﺎﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ! اﻳﻦ دﻓﻌﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮي دهﺎت رﺧﻨﻪ ﺑﻜﻨﻴﺪ؛ ﭼﻮن ﺗﻮ ﺷﻬﺮهﺎ ﺑﻪ ﻗﺪر آﺎﻓﻲ دﺳﺖ دارﻳﻢ‪ .‬هﻤﻴﻦ ﻗﺪر ﺳﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺷ ﻤﺎ ﻣ ﻴﮕﻢ آ ﻪ ﻣ ﺎ ﺗﻨﻬ ﺎ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ و دﺳﺘﮕﺎﻩ ﺑﺰرﮔﻲ از ﻣﺎ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻲآﻨﻪ! ﻋﻼوﻩ ﺑﺮ اﻳﻦ آﻪ دﺳﺘﮕﺎﻩ ﺣﺎآﻤﻪ و زور و ﻗﺸﻮن و ﻗﺎﻧﻮن از ﺧﻮدﻣﺎﻧﻪ! ﭘﻮﻝ ﺪار ه ﺮ ﺟ ﺎ ﺑﺎﺷ ﻪ‪،‬‬ ‫آﻮرآﻮراﻧﻪ از ﻣﺎ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﺧﻮاهﺪ آﺮد‪ .‬ﭼ ﻮن ﭘﻮﻝ ﺪار ﺷ ﺎﻣﻪي ﺗﻴ ﺰي دارﻩ و ﺧﻄ ﺮ را ﺣ ﺲ ﻣ ﻲآﻨ ﻪ‪ .‬در اﻳ ﻦ ﺹ ﻮرت ﺣ ﺮف ﺁزادﻳﺨ ﻮاﻩه ﺎ و‬ ‫اﻧﻘﻼﺑﻲهﺎ ﻧﻘﺶ ﺑﺮ ﺁب ﻣﻴﺸﻪ!‬ ‫ﺑﻌﺪ دﺳﺖ آﺮد و ﭼﻜﻲ از ﺟﻴﺐ ﺟﻠﺬﻗﻪاش درﺁورد ﺑﻪ ﻣﺒﻠﻎ هﺸﺖ هﺰار و دوﻳ ﺴﺖ ﺗﻮﻣ ﺎن و ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ ﺣﺠ ﻪاﻝ ﺸﺮﻳﻌﻪ داد‪ .‬او ﮔﺮﻓ ﺖ‪،‬‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ آﺮد و ﭼﺸﻢهﺎﻳﺶ ﺑﺮق زد و ﺑﺎ دﺳﺖ ﻝﺰران ﺁن را در ﺟﻴﺒﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﺪا ﺳﺎﻳﻪي ﺣﻀﺮتﻋﺎﻝﻲ را از ﺳﺮ ﺑﻨﺪﻩ آﻢ ﻧﻜﻨﻪ!‬ ‫ـ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﭘﻮل را “اﻧﺠﻤﻦ” ﺗﺼﻮﻳﺐ آﺮدﻩ و ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺼﺮف ﺗﺒﻠﻴﻐ ﺎت ﺑﺮﺳ ﻪ! از اﻳ ﻦ ﻗ ﺮار ﻓ ﺮدا ﺹ ﺒﺢ ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف اروﻣﻴ ﻪ‬ ‫ﺣﺮآﺖ ﻣﻲآﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﺪ؟! اﻝﺒﺘﻪ ﺗﺎ ﻣﻤﻜﻨﻪ در ﻣﺨﺎرج ﺑﺎﻳﺪ اﻣﺴﺎك آ ﺮد و ه ﺮ وﻗ ﺖ ﭘ ﻮل ﻻزم ﺷ ﺪ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬ه ﺮ وﻗ ﺖ اﺣﺘﻴ ﺎج ﭘﻴ ﺪا آﺮدﻳ ﺪ‪،‬‬ ‫ﺗﻠﮕﺮاف رﻣﺰ ﺑﺰﻧﻴﺪ‪ ،‬ﻓﻮرا ﺑﻨﺪﮔﻲ ﻣﻴﺸﻪ! اﻣﺎ اﻳﻦ دﻓﻌﻪ ﺹﻮرت ﺣﺴﺎب را زودﺗﺮ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﺪ‪ .‬دﻳﮕﺮ ﺧﻮدﺗ ﺎن ﺑﻬﺘ ﺮ ﻣ ﻲداﻧﻴ ﺪ‪ .‬از ﻣﺎﻣﻮرﻳ ﺖ ﺳ ﺎﺑﻖ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﮔﺰارش ﺧﻮﺑﻲ رﺳﻴﺪ و از ﺑﺲ آﻪ ﻣﻦ از ﺷﻤﺎ ﺗﻌﺮﻳﻒ و ﺗﻤﺠﻴﺪ آﺮدم‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﻃﺮف اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺷﺪﻳﺪ‪ .‬هﺮ ﭼﻨﺪ ﺧﻴﺎل داﺷ ﺘﻨﺪ ﺑﻜﺎءاﻝ ﺬاآﺮﻳﻦ را‬ ‫ﺑﻪ ﺟﺎي ﺷﻤﺎ ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ اﺹﺮار و ﺑﺎ ﻣﺴﺌﻮﻝﻴﺖ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدن ﺷﻤﺎ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻤﻜﻨﻪ در ﺁن ﺟﺎ ﺑﻪ ﺁﺧﻮﻧﺪهﺎي دﻳﮕﺮي ﺑﺮﺑﺨﻮرﻳﺪ آﻪ از‬ ‫ﻋﺮاق و ﺑﻴﻦاﻝﻨﻬﺮﻳﻦ ﺁﻣﺪﻩاﻧﺪ‪ .‬ﺣﺴﺎب ﺁنهﺎ ﺟﺪاﺳﺖ و ﻣﻮﺿﻮع رﻗﺎﺑﺖ در ﺑ ﻴﻦ ﻧﻴ ﺴﺖ! ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﺎ ﺁنه ﺎ ﺹ ﻤﻴﻤﺎﻧﻪ هﻤﻜ ﺎري ﺑﻜﻨﻴ ﺪ؛ ﭼ ﻮن ﻣﻘﺎﻣ ﺎت‬ ‫ﺹﻼﺣﻴﺖداري اﻳﻦ ﻃﻮر ﺹﻼح دﻳﺪﻩاﻧﺪ‪ .‬اﻝﺒﺘﻪ ﺧﺪﻣﺎت ﺷﻤﺎ ﺑﺪون اﺟﺮ ﻧﻤﻲﻣﺎﻧﺪ‪ .‬از وﺿﻊ ﻣﺮدم و ﺗﺠ ﺎر ﺑﻨﻮﻳ ﺴﻴﺪ‪ ،‬ﭘﻮﻝ ﺪارهﺎ هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ ﻃﺮﻓ ﺪار‬ ‫ﻣﺎ هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﻌﻲ آﻨﻴﺪ اﺑﺘﺪا ﺑﺎ ﺁنهﺎ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺸﻴﺪ )اﻧﮕﺸﺘﺶ را ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺁﻣﻴﺰي ﺗﻜ ﺎن داد( ﻣﻮﻗ ﻊ ﻏﻔﻠ ﺖ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﻣ ﻦ دﺳ ﺘﻮر دادﻩام ﺑ ﻪ ﻣﺤ ﺾ‬ ‫ورود هﻤﻪي ﺗﺠﺎر و اﻋﻴﺎن ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻮاز ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﻧﺪ!‬ ‫ـ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻤﻚ ﭘ ﺮوردﻩ ه ﺴﺘﻢ‪ .‬اﺟ ﺎزﻩ ﺑﺪهﻴ ﺪ دﺳ ﺘﺘﺎن را ﺑﺒﻮﺳ ﻢ! )ﺣﺠ ﻪاﻝ ﺸﺮﻳﻌﻪ ﺧ ﻢ ﺷ ﺪ‪ ،‬دﺳ ﺖ آﭙﻠ ﻲ و ﭘ ﺸﻢ ﺁﻝ ﻮد ﺣ ﺎﺟﻲ را‬ ‫ﺑﻮﺳﻴﺪ و رﻳﺶ و ﺳ ﺒﻴﻞ زﺑ ﺮ ﺧ ﻮد را ﺑ ﻪ ﺁن ﻣﺎﻝﻴ ﺪ( اﺟ ﺎزﻩ ﺑﺪهﻴ ﺪ اﻣ ﺮوز ﻋ ﺼﺮ ﻳ ﻚ ﻣﺮﺗﺒ ﺎن ﻣﺮﺑ ﺎي ﺷ ﻘﺎﻗﻞ ﺑ ﻪ ﺣ ﻀﻮرﺗﺎن ﺗﻘ ﺪﻳﻢ ﺑﻜ ﻨﻢ‪ ،‬ﺑ ﺮاي‬ ‫ﺣﻀﺮتﻋﺎﻝﻲ آﻪ از ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ درﻣﻲﺁﻳﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻘﻮي و ﻣﺒﻬﻲ و ﻣﺸﻬﻲ اﺳﺖ!‬ ‫ـ اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ از ﺷﻤﺎ ﺗﺸﻜﺮ ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﻤﺎ ﺙﻮاب ﺟﻬﺎد ﺑﺎ آﻔﺎر را ﻣﻲﺑﺮﻳﺪ! ﻣﻲداﻧﻴﺪ آﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ راﺣ ﺖ ﻧﺸ ﺴﺖ‪ ،‬اوخ‪،‬‬ ‫اوخ‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬ﻓﺮدا ﻣﻴﺮم ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺣﺎﻻ هﺮ ﺑﺪي‪ ،‬هﺮ ﺧﻄﺎﻳﻲ از ﻣﺎ ﺳﺮ زدﻩ ﺣﻼﻝﻤﺎن ﺑﻜﻨﻴﺪ‪ ،‬دﻧﻴﺎﺳﺖ دﻳﮕﺮ!‬ ‫ـ ﺧﺪا ﺳﺎﻳﻪﺗﺎن را از ﺳﺮﻣﺎن آﻢ ﻧﻜﻨﺪ‪ ،‬ﺧ ﺪا ﭼﻨ ﻴﻦ روزي را ﻧﻴ ﺎورد! اﻧ ﺸﺎاﷲ رﻓ ﻊ ﺧﻮاه ﺪ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺑﻨ ﺪﻩ دﻋ ﺎي ﻣﺠﺮﺑ ﻲ دارم‪ ،‬ﺁن را ه ﻢ‬ ‫اﻣﺮوز ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﺧﻮاهﻢ ﺁورد‪ .‬ﺑﻪ ﺑﺎزوي ﭼﭙﺘﺎن ﺑﺒﻨﺪﻳﺪ! ﻣﻘﺪاري هﻢ ﺗﺮﺑﺖ اﺹﻞ ﻣﻲﺁورم آﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻮﺙﺮ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد‪ :‬ﺑﻲاﻧﺪازﻩ ﻣﺘﺸﻜﺮم‪.‬‬ ‫ﺑﻌﺪ دﺳﺖ آﺮد‪ ،‬ﺳﺎﻋﺘﺶ را ﺁورد‪ ،‬ﻧﮕﺎﻩ آﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺮاد!‬ ‫ﻣﺮاد وارد ﺷﺪ و دو آﺎرت وﻳﺰﻳﺖ آﻪ ﻳﻜﻲ ﺑﻪ اﺳﻢ ﻋﻠﻴﻘﻠﻲ ﺧﻴﺒﺮﺁﺑﺎدي و دﻳﮕﺮي از ﺹﻔﺪر رادﻳﺎﺗﻮر ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺖ ﺣﺎﺟﻲ داد‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﻝﺤﻈﻪاي ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮو رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮو ﺁن اﻣﺎﻧﺖ را از آﻠﺐ زﻝﻔﻌﻠﻲ ﺑﺴﺘﺎن و ﺑﻴﺎر ﺗﻮ هﻤﻴﻦ اﺗﺎق‪ ،‬هﻤﭽﻴﻦ‬ ‫آﻪ ﺑﭽﻪهﺎ ﻧﺒﻴﻨﻦ!‬ ‫ﻣﺮاد ﺑﻴﺮون رﻓﺖ‪ .‬ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ را ﻣﺮﺧﺺ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ؟!‬ ‫ـ دﺳﺖ ﺧﺪا ﺑﻪ هﻤﺮاهﺘﺎن‪ ،‬اﻝﺘﻤﺎس دﻋﺎ‪ ،‬ﻓﺮدا ﺣﺮآﺖ ﻣﻲآﻨﻴﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﻃﻮر ﻧﻴﺴﺖ؟‬ ‫ـ اﻝﺒﺘﻪ‪ ،‬اﻝﺒﺘﻪ‪ ،‬ﺳﺎﻳﻪي ﻣﺒﺎرك ﻣﺴﺘﺪام!‬ ‫ـ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﺳﺮآﺎر زﻳﺎد!‬ ‫ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ رﻓﺖ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪ‪ ،‬ﭼﻨ ﺪ ﻗ ﺪم راﻩ رﻓ ﺖ‪ .‬ﺑﺮﮔ ﺸﺖ‪ ،‬دﺳ ﺘﻤﺎﻝﺶ را ﺑﺮداﺷ ﺖ‪ ،‬دﻗ ﺖ آ ﺮد دﻳ ﺪ آ ﻪ ﺟ ﺎي ﺁﺑ ﺎد‬ ‫ﻧﺪارد‪ .‬دور و ﺑﺮش را ﻧﮕﺎﻩ آﺮد و در داﻣ ﻦ ﻋﺒ ﺎﻳﺶ دﻣ ﺎغ ﮔﺮﻓ ﺖ و ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدش ﮔﻔ ﺖ‪“ :‬ﻓ ﺮدا ﻣﻴ ﺮم ﻣﺮﻳ ﻀﺨﻮﻧﻪ” ﺑﻌ ﺪ رﻓ ﺖ د ِر ﻳﻜ ﻲ از ﮔ ﺎو‬

‫ﺹﻨﺪوقهﺎ را ﺑﺎز آﺮد و آﺎﻏ ﺬي در ﺁن ﮔﺬاﺷ ﺖ‪ .‬در اﻳ ﻦ وﻗ ﺖ ﺑﻨ ﺪ ﺷ ﻠﻮار ﺣ ﺎﺟﻲ ﺑ ﻪ زﻣ ﻴﻦ اﻓﺘ ﺎد‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ اول ﺗﺮﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺁن را ﺑﺮداﺷ ﺖ و‬ ‫روي ﮔﺎو ﺹﻨﺪوق ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬دوﺑﺎرﻩ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﮔﻮﺷﻪي ﻳﻜﻲ از ﻗﺎﻝﻲهﺎ را دﺳﺘﻤﺎﻝﻲ آﺮد و زﻳﺮ ﻝﺐ ﺑﺎ ﺧ ﻮدش ﺣ ﺮف زد‪ .‬در اﻳ ﻦ ﺑ ﻴﻦ ﻣ ﺮاد ﺑ ﺎ‬ ‫ﺳﻴﻨﻲ ﻧﺎن و ﺟﮕﺮك وارد ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺳﺮ ﻏﺬا ﻧﺸﺴﺖ و در ﺣﺎﻝﻲ آ ﻪ روﻏ ﻦ و ﺧﻮﻧﺎﺑ ﻪ از ﭼ ﻚ و ﭼ ﻴﻠﺶ ﻣ ﻲﭼﻜﻴ ﺪ و ﺷ ﻘﻴﻘﻪه ﺎﻳﺶ ﺑ ﻪ ﺣﺮآ ﺖ‬ ‫درﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺮاد ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺮو از ﻣﺶ رﻣﻀﻮن ﭘﻨﺞ ﺳﻴﺮ اﻧﮕﻮر ﺧﻮب ﺑﮕﻴﺮ!‬ ‫* * *‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﻝﺨﺖ ﻣﺎدرزاد‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﺎﻝﺖ ﻗﺒﺾ روح ﭘﺎهﺎي ﺧﻮد را ﺗﻮي دﻝﺶ ﺟﻤﻊ آﺮدﻩ ﺑﻮد و ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ را روي دو دﺳ ﺖ ﺧ ﻮد ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ‪،‬‬ ‫دﻣﺮو روي ﺗﺨﺖ ﻋﻤﻞ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻝﻮﻝﻪي دﻋﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﺑﺎزوي ﭼﭗ او دﻳﺪﻩ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬زﻳﺮﻝﺐ “ﺁﻳ ﻪاﻝﻜﺮﺳ ﻲ” ﻣ ﻲﺧﻮاﻧ ﺪ و ﺁب دﻣ ﺎﻏﺶ روي‬ ‫ﺗﺨﺖ ﻋﻤﻞ ﻣﻲﭼﻜﻴﺪ و از ﭘﺸﺖ ﻧﻮراﻓﻜﻦ ﻗﻮياي ﻣﻮﺿﻊ ﻧﺎﺧﻮش ﺑﺪﻧﺶ را روﺷﻦ ﻣﻲآﺮد‪ .‬ﻋ ﺪﻩي زﻳ ﺎدي از رﺟ ﺎل و اﻋﻴ ﺎن و ﺑ ﺎزاريه ﺎ ﺑ ﺎ‬ ‫ﺑﻲﺗﺎﺑﻲ در اﺗﺎق اﻧﺘﻈﺎر و داﻻنهﺎي ﻣﺮﻳﻀﺨﺎﻧﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ راﻩ ﻧﺘﻴﺠﻪي ﻋﻤﻞ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺗﻠﻔﻦ ﭘﺸﺖ ﺗﻠﻔﻦ از ﺣﺎﺟﻲ اﺣﻮاﻝﭙﺮﺳﻲ ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻮي اﻝﻜﻞ ﺳﻮﺧﺘﻪ و دواهﺎي ﺿﺪﻋﻔﻮﻧﻲ در هﻮا ﭘﺮاآﻨﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬دآﺘﺮ ﺟﺎﻝﻴﻨﻮساﻝﺤﻜﻤﺎ آﻪ ﻣﻮهﺎي ﺧﺎآﺴﺘﺮي و ﻗﻴﺎﻓ ﻪي ﺳ ﻴﻪ ﭼ ﺮدﻩ اﻣ ﺎ‬ ‫ﻣﻮدﺑﻲ داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﻗﻔﺴﻪي دوا رﻓﺖ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ دزدآﻲ او را ﻣﻲﭘﺎﻳﻴﺪ و دآﺘﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺷﻤﺮ ذياﻝﺠﻮﺷﻦ ﻣﻲﺁﻣ ﺪ و زﻧ ﺪﮔﻲ و ﻣ ﺮگ ﺧ ﻮد‬ ‫را در دﺳﺖ او ﻣﻲداﻧﺴﺖ؛ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ هﺮ ﺑﺎر آﻪ دآﺘ ﺮ ﻧﺰدﻳ ﻚ ﺗﺨ ﺖ ﻣ ﻲﺷ ﺪ‪ ،‬اﮔ ﺮ ﭼ ﻪ ﻧﻤ ﻲﺗﻮاﻧ ﺴﺖ ﻗﻴﺎﻓ ﻪي او را ﺑﺒﻴﻨ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ زورآ ﻲ‬ ‫ﻝﺒﺨﻨﺪ ﺗﻤﻠﻖ ﺁﻣﻴﺰي ﻣﻲزد‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﻧﺸﺪ آﻪ دآﺘﺮ ﺟﻠﻮ ﻗﻔﺴﻪ ﭼﻪ آﺎري اﻧﺠﺎم داد‪ ،‬اﻣﺎ دﻳﺪ آﻪ زن ﺟ ﻮان ﺧ ﻮشروﻳ ﻲ آ ﻪ روﭘ ﻮش ﺳ ﻔﻴﺪي‬ ‫ﺑﻪ ﺑﺮ داﺷﺖ و ﺗﺎ ﺁن وﻗﺖ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺨﺖ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﭼﺮاغ اﻝﻜﻠﻲاي رﻓﺖ آﻪ در ﺣﺎل ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺑﻮد‪ .‬از ﺁﻧﺠﺎ آ ﻪ ﺣ ﺎﺟﻲ از وﺿ ﻊ ﺟﺪﻳ ﺪ ﺧ ﻮد‬ ‫ﺟﻠﻮ اﻳﻦ زن ﺧﺠﺎﻝﺖ ﻣﻲآﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺗﺒﺮﺋﻪي ﺧﻮدش ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺁﻩ و ﻧﺎﻝﻪ آﺮد‪ .‬دآﺘﺮ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺨﺖ ﺷﺪ و ﺳﻮزﻧﻲ ﺑﻪ ﻝﻨﺒﺮ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ زد آ ﻪ اﺑﺘ ﺪا‬ ‫درد ﺷﺪﻳﺪي ﺣﺲ آﺮد و ﻓﺮﻳﺎدش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫دآﺘﺮ ﺑﺎ ﻝﺤﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻲ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬اﻻن ﺗﻤﺎم ﻣﻴﺸﻪ!‬ ‫دﻧﺒﺎﻝﻪي ﺁن ﺣﺎﺟﻲ آﺮﺧﺘﻲ و راﺣﺘﻲ ﮔﻮاراﻳﻲ ﺣﺲ آ ﺮد آ ﻪ در ﺗ ﻦ او ﭘﺨ ﺶ ﻣ ﻲﺷ ﺪ‪ .‬دآﺘ ﺮ دوﺑ ﺎرﻩ ﭘﻬﻠ ﻮي ﻗﻔ ﺴﻪ رﻓ ﺖ و ﺑﺮﮔ ﺸﺖ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﻓﻘﻂ ﺁﺑﺪزدك را در دﺳﺖ دآﺘﺮ آﻪ دﺳﺘﻜﺶ ﻻﺳﺘﻴﻜﻲ داﺷﺖ‪ ،‬دﻳﺪ‪ .‬زن ﺟﻮان ﻧﺰدﻳ ﻚ ﺗﺨ ﺖ ﺷ ﺪ و ﻧ ﺒﺾ ﺣ ﺎﺟﻲ را ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬دآﺘ ﺮ ﺳ ﻮزن‬ ‫دﻳﮕﺮي ﺑﻪ ﺣﺎﺟﻲ زد‪ ،‬وﻝﻴﻜﻦ اﻳﻦ ﺑﺎر ﻋﻼوﻩ ﺑﺮ اﻳﻦ آﻪ ﺣﺎﺟﻲ هﻴﭻ دردي را ﺣﺲ ﻧﻜﺮد‪ ،‬ﺑﻲﺣﺴﻲ ﮔﻮارا و ﺧﻮﺷﻲ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﺗ ﻨﺶ ﺳ ﺮاﻳﺖ آ ﺮد‬ ‫و ﺑﻌﺪ از ﻣﺎﻩهﺎ زﺟﺮ و ﺑﻲﺧﻮاﺑﻲ‪ ،‬ﺑﺮاي اوﻝﻴﻦ ﺑﺎر در ﻋﺎﻝﻢ آﻴﻒ و ﻧﺸﺌﻪ ﺳ ﻴﺮ ﻣ ﻲآ ﺮد‪ .‬دﻳﮕ ﺮ ﭼﻴ ﺰ زﻳ ﺎدي ﻣﻠﺘﻔ ﺖ ﻧ ﺸﺪ‪ ،‬ﻓﻘ ﻂ آﻠﻤ ﺎت ﺗ ﺸﻮﻳﻖ‬ ‫ﺁﻣﻴﺰ دآﺘﺮ را ﺟﺴﺘﻪ‪/‬ﮔﺮﻳﺨﺘﻪ ﻣﻲﺷﻨﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎز ﺳﺎﻳﻪي دﺳﺖ دآﺘﺮ را ﺟﻠﻮ ﭘﺮﺗﻮ ﻧﻮراﻓﻜﻦ ﺑﻪ دﻳﻮار ﻣﻘﺎﺑﻞ دﻳﺪ آﻪ ﺑﻪ ﺳﻮي او ﺁﻣﺪ و ﺣ ﺲ آ ﺮد ﻣ ﺎﻳﻊ‬ ‫ﮔﺮﻣﻲ از ﻣﻮﺿﻊ ﻧﺎﺧﻮش ﺑﺪﻧﺶ ﺳﺮازﻳﺮ ﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﺑﺎر ﺑﻲﺣﺴﻲ آﺎﻣﻞ ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ ﭼﺸﻢهﺎﻳﺶ از ﺷﺪت آﻴﻒ و ﻝﺬت ﺑﻪ هﻢ رﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﻳﻚ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺁﻣﺪ آﻪ دراز ﺑﻪ دراز ﺗ ﻮي آﻔ ﻦ ﺧﻮاﺑﻴ ﺪﻩ‪ ،‬آ ﺴﻲ ﺑ ﺎزوي او را ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد و ﺗﻜ ﺎن ﻣ ﻲداد و ﺑ ﻪ ﺹ ﺪاي‬ ‫رﺳﺎﻳﻲ ﻣﻲﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ!‬ ‫ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ آﺮد‪“ :‬ﺑﻠﻪ!” اﻣﺎ ﺣﺲ آﺮد آﻪ ﺑﺎ ﻓﻜﺮش ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺎ ﻝﺐهﺎﻳﺶ‪.‬‬ ‫ﺹﺪا ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎ‪ ،‬ﺟﺎﻳﺖ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﻴﺴﺖ!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ اﺑﺘﺪا ﻳﻜﻪ ﺧﻮرد‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺪون زﺣﻤﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬دﻳﺪ دو ﻓﺮﺷﺘﻪي ﺑﺎ وﻗﺎر و ﺟﺪي در ﻣﻘﺎﺑﻞ او اﻳﺴﺘﺎدﻩاﻧ ﺪ و ﺑ ﺎله ﺎﻳﻲ‬ ‫ﻣﺜﻞ ﺑﺎلهﺎي آﺒﻮﺗﺮ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺁنهﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﺮﺷﺘﻪي دﺳﺖ ﭼﭗ ﺷﺒﻴﻪ ﮔﻞ و ﺑﻠﺒﻞ ﭘ ﺴﺮﻋﻤﻮي ﻣﺤﺘ ﺮم ﺑ ﻮد و ﻝﺒﺨﻨ ﺪ ﻧﻤﻜﻴﻨ ﻲ ﻣ ﻲزد‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ اﻃﻤﻴﻨ ﺎن‬ ‫ﺣﺎﺹ ﻞ آ ﺮد و ﺑ ﺎز در ﻓﻜ ﺮش ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﻣ ﻦ در زﻧ ﺪﮔﻲ ﺑ ﺎ ﻣ ﺮدم ﺧ ﻮش رﻓﺘ ﺎري آ ﺮدﻩام‪ ،‬هﻤ ﻪاش آ ﺎر راﻩ اﻧ ﺪازي آ ﺮدﻩام‪ ،‬ﻣ ﺎل آ ﺴﻲ را‬ ‫ﻧﺨﻮردﻩام‪ ،‬ﻗﻤﺎرﺑﺎز و ﻋﺮﻗﺨﻮر ﻧﺒﻮدﻩام‪ ،‬آﺴﻲ را ﻧﺮﻧﺠﺎﻧﺪﻩام‪ .‬هﻤﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻲﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ﭼﻪ ﻣﺮد ﺣﻠﻴﻢ ﺳﻠﻴﻤﻲ!‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺟﻮاب داد‪ :‬اﺧﺘﻴﺎر داري ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ!‬ ‫ـ ﻣﻦ ﻣﺮﺗﺐ ﺧﻤﺲ و ذآﺎﺗﻢ را دادﻩام‪.‬‬ ‫ـ اﺧﺘﻴﺎر داري ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ!‬ ‫ـ ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺑﻨﺪﻩهﺎي ﺧﺪا آﺎرﮔﺸﺎﻳﻲ ﻣﻲآﺮدم‪ .‬اﮔﺮ ﻗﺼﻮري در ﻧﻤﺎز و روزﻩام ﺷﺪﻩ‪ ،‬وﺹﻴﺖ آﺮدﻩام ﭘﻮﻝﺶ را ﺑﻪ ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ ﺑﺪﻧﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﺟﺒﺮان ﺑﺸﻪ!‬ ‫ـ اﺧﺘﻴﺎر داري‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ!‬ ‫ـ ﻣﻦ ﺑﺎ رووﻝﻮﺳﻴﻮن ﻣﺨﺎﻝﻒ ﺑﻮدم و ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮدم آﻪ ﺑﺎﻳﺪ اووﻝﻮﺳﻴﻮن آﺮد‪.‬‬ ‫ـ اﺧﺘﻴﺎر داري‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ!‬ ‫ـ هﻤﻴﺸﻪ هﻤﻴﻦ ﺗﻌﺎرف را ﺑﻪ ﻣﻦ آﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪاﻧﻢ آﻪ ﺷﻤﺎهﺎ ﻣﻲﺧﻮاهﻴﺪ ﻣﻨﻮ ﺑﻪ آﺠﺎ ﺑﺒﺮﻳﺪ؟!‬ ‫ـ اﺧﺘﻴﺎر داري‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ!‬ ‫ـ ﻣﻦ درﺳﺖ ﻳﺎدم ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬اﻣﺎ آﺎرهﺎي ﺧﻮب از ﻣﻦ ﺳﺮ زدﻩ‪ ،‬وﺟﻮدم ﻣﻨﺸﺎء اﺙﺮ ﺑﻮدﻩ!‬ ‫ـ درﺳﺖ ﻓﻜﺮ آﻦ‪ ،‬ﭼﻪ آﺎر ﺧﻮﺑﻲ آﺮدﻩاي؟‬ ‫ـ ﺁﻧﻘﺪر زﻳﺎدﻩ آﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺸﻤﺮم‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻳﻚ روز آﻪ ﺁﺑﺪوغ‪/‬ﺧﻴﺎر ﻣﻲﺧﻮردي‪ ،‬ﻣﮕﺴﻲ ﺁﻣﺪ ﺗﻮي ﺁﺑﺪوغ‪/‬ﺧﻴﺎرت اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺗﻮ ﺁن را درﺁوردي و از ﻣﺮگ ﻧﺠﺎﺗﺶ دادي‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ آﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﻳﻦ ﺟﻮاب ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻓﻮرا ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﺨﺘﺮع اﻣﺸﻲ اﻓﺘﺎد آﻪ در اﻳﻦ ﺹﻮرت ﮔﻨﺎهﺎﻧﺶ از ﺗﻤﺎم ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺧﺪا ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮد و‬ ‫ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫“ﭼﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪهﺎي ﺷﻮﺧﻲ!” اﻣﺎ دﻳﺪ آﻪ ﻗﻴﺎﻓﻪي ﺟﺪي ﺁنهﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻜﺮد‪ .‬دوﺑﺎرﻩ ﻓﻜﺮ آﺮد‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬از ﺑﺲ آﻪ ﻣﻦ در زﻧﺪﮔﻲ دل رﺣﻴﻢ ﺑﻮدم‪ ،‬هﻤﻴﺸﻪ‬ ‫زﻳﺮ ﭘﺎﻳﻢ را ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲآﺮدم ﺗﺎ ﻣﻮرﭼﻪهﺎ را ﻝﮕﺪ ﻧﻜﻨﻢ‪ ،‬ﭘﺲ ﺣﺎل… !؟‬ ‫ـ ﭘﺲ ﺣﺎﻻ ﺑﻔﺮﻣﺎ‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ!‬ ‫ـ ﻣﻦ از ﺷﻤﺎ ﻳﻚ ﺧﻮاهﺶ دارم‪.‬‬ ‫ـ ﺑﻔﺮﻣﺎ‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ!‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﻪهﺎ ﺑﺎلهﺎي اﺑﻠﻘﺸﺎن را ﺑﺎز آﺮدﻧﺪ و زﻳﺮ ﺑﻐﻞ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ را ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ و ﻣﺜ ﻞ ﺣﻜﺎﻳ ﺖ ﺑ ﻂ و ﻻكﭘ ﺸﺖ آﻠﻴﻠ ﻪ و دﻣﻨ ﻪ در ه ﻮا ﺑﻠﻨ ﺪ‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻳﻚ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ هﻢ زدن ﺣﺎﺟﻲ ﺟﻠﻮ ﺧﺎﻧﻪاش ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺷﺪ‪ ،‬دﻳﺪ آﻪ ﻣﺮاد ﺟﻠﻮ ﺧﻴﺒﺮﺁﺑﺎدي را ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬در ﺣﺎﻝﻲ آﻪ ﺧﻴﺒﺮﺁﺑﺎدي ﺑﺎ ﭼ ﺸﻤﻲ‬ ‫آﻪ ﺳﺎﻝﻚ ﮔﻮﺷﻪاش را ﭘﺎﺋﻴﻦ آﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲزد و ﻣﻲﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﻪ ﺧﺎآﻲ ﺑﻪ ﺳﺮم ﺑﺮﻳﺰم‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜ ﻪي دزد و ﺷ ﻴﺎد‪ ،‬هﻤ ﻪي اﻣ ﻮاﻝﻢ را ﺑ ﺎﻻ‬ ‫آﺸﻴﺪﻩ‪ ،‬اﺳﻨﺎدم از ﺑﻴﻦ رﻓﺖ‪ ،‬ﻳﻚ دﺳﺘﮕﺎﻩ رادﻳﻮ و دو اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺑﺎري آﻪ هﻨﻮز ﭘ ﻮﻝﺶ را ﻧ ﺪادﻩام‪ ،‬از آ ﻲ ﭘ ﺲ ﺑﮕﻴ ﺮم؟ ﭘ ﺪرم درﺁﻣ ﺪ‪ ،‬ورﺷﻜ ﺴﺖ‬ ‫ﺷﺪم‪ ،‬ﻣﻦ هﻤﻴﻦ اﻻن ﺑﺎﻳﺪ وﺹﻴﺖﻧﺎﻣﻪي اﻳﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜﻪي ﺑﻲﺷﺮف را ﺑﺒﻴﻨﻢ؛ ﺷﺎﻳﺪ ﭼﻴﺰي ﻧﻮﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ! ﭼ ﻪ ﺧ ﺎآﻲ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮم ﺑﺮﻳ ﺰم؟ اﻳ ﻦ ﻧﺎﺣ ﺎﺟﻲ‬ ‫ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﺧﺎك ﺳﻴﺎﻩ ﻧﺸﺎﻧﺪ!‬ ‫ﻣﺮاد ﺟﻮاب داد‪ :‬آﺪام ﺁﻗﺎ؟ ﺗﺮآﻴﺪ ﻣﺎ را راﺣﺖ آﺮد‪ .‬از ﺹﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺎم آﺎرش دزدي و آﻼﻩﺑﺮداري ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎ از وﻗﺘﻲ آ ﻪ ﺗﻨﺒ ﺎن ﭘﺎﻳﻤ ﺎن‬ ‫آﺮدﻳﻢ‪ ،‬هﻤﭽﻴﻦ ﺁﻓﺘﻲ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬ﺑﻪ درك واﺹﻞ ﺷﺪ‪ .‬ﺁﺗﻴﺶ از ﮔﻮرش ﺑﺒﺎرﻩ‪ ،‬ﺑﺮو ﭘﻴﺶ ﻣﻠﻚ دوزخ از ﺣﺎﺟﻲ ﺷﻜﺎﻳﺖ آﻦ!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﭘﺮﺧﺎش آﺮد‪ :‬ﻣﺮﺗﻴﻜﻪي ﻗﺮﻣﺴﺎق‪ ،‬اﮔﺮ دورﻩي ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺪري ازت در ﻣﻲﺁوردم آﻪ ﻳﺎ ﻗﺪوس ﺑﻜﺸﻲ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ‬ ‫)اﻣﺎ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺷﺪ آﻪ ﻣﺮاد ﻧﻪ او را ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ و ﻧﻪ ﺣﺮﻓﺶ را ﻣﻲﺷﻨﻮد( ﺑﻪ ﺣﺎﻝﺖ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ رو آﺮد ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪهﺎ و ﻓﻜﺮ آﺮد‪“ :‬ﺑﺮﻳﻢ ﺗﻮ!”‬ ‫در هﺸﺘﻲ ﺧﺎﻧﻪاش دﻳﺪ آﻪ ﺁﻗﺎ آﻮﭼﻴﻚ و آﻴﻮﻣﺮث ﺑﺎ ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ و ﺧﻀﻮري ﺣﺰﻗﻴﻞ و دواماﻝﻮزارﻩ ﺟﻠﻮ ﺳ ﻔﺮﻩاي ﻧﺸ ﺴﺘﻪ و ﻣ ﺸﻐﻮل‬ ‫ﺁس ﺑﺎزي هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘﺴﺮهﺎﻳﺶ آﻪ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻚهﺎي آﻼﻧﻲ ﻣﻲآﺸﻴﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﺁنهﺎ ﻣﻲدادﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺟﻠﻮ ﭼﺸﻤﺶ ﺳﻴﺎهﻲ رﻓﺖ و ﻓﺮﻳﺎد زد‪ :‬ﺗﺨﻢﺳﮓهﺎ‪ ،‬ﻣﻲداﻧﻴﺪ ﭼﻪ آﺎر ﻣﻲآﻨﻴﺪ؟ ﭘﻮلهﺎﻳﻲ را آﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ آﺪ ﻳﻤﻴﻦ و ﻋﺮق ﺟﺒ ﻴﻦ‬ ‫اﻧﺪوﺧﺘﻪام‪ ،‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﺑﻲﺷﺮفهﺎ ﻣﻲﺑﺎزﻳﺪ‪ ،‬اﻻن ﻣﻲدم…‬ ‫ﭘﻲ ﺑﺮد آﻪ ﺁنهﺎ هﻢ ﻧﻪ او را دﻳﺪﻧﺪ و ﻧﻪ ﺣﺮﻓﺶ را ﺷ ﻨﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬در ﺣ ﺎﻝﻲ آ ﻪ ﻓﺮﺷ ﺘﻪه ﺎ ﺑ ﻪ دﻧﺒ ﺎﻝﺶ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬از داﻻن ﮔﺬﺷ ﺖ‪ :‬دم ﭘ ﺮدﻩي‬ ‫ﺣﻴﺎط ﺳ ﻴﻨﻪاش را ﺹ ﺎف آ ﺮد‪ .‬هﻤ ﻴﻦ آ ﻪ وارد ﺷ ﺪ‪ ،‬دﻳ ﺪ دم و دﺳ ﺘﮕﺎﻩ ﻏﺮﻳﺒ ﻲ ﺑﺮﭘﺎﺳ ﺖ‪ .‬هﻤ ﻪي زنه ﺎﻳﺶ وﺳ ﻤﻪ آ ﺸﻴﺪﻩ و ﺑ ﺰك آ ﺮدﻩ‪ ،‬دور‬ ‫ﺣﻮض ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻧﻴﺲ ﺁﻏﺎ و ﻣﻪ ﻝﻘﺎ ﺑﺎ ﺗ ﻪ ﺁﺑﭙ ﺎش رﻧ ﮓ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﻣﺤﺘ ﺮم و اﻗ ﺪس دﺳ ﺖ ﻣ ﻲزدﻧ ﺪ و ﺑ ﻪ ﻗ ﺪري هﻴ ﺎهﻮ ﻣ ﻲآﺮدﻧ ﺪ آ ﻪ‬ ‫هﻤﺴﺎﻳﻪهﺎ روي ﭘﺸﺖ ﺑﺎم ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷ ﺎ ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺁن وﻗ ﺖ ﺁن ﻣﻴ ﺎن‪ ،‬ﺳ ﻮﮔﻠﻲاش ﭼ ﺎدر ﻧﻤ ﺎز ﮔ ﻞﺑﻬ ﻲ را ﺑ ﻪ آﻤ ﺮش زدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﭼ ﻮﺑﻲ در دﺳ ﺖ‬ ‫داﺷﺖ‪ ،‬ﮔﺸﺎد ﮔﺸﺎد راﻩ ﻣﻲرﻓﺖ‪ ،‬ﻗﺮ ﮔﺮدن ﻣﻲﺁﻣﺪ و ﺑﺎ ﭼﺸﻢهﺎي ﺧﻮش ﺣﺎﻝﺘﺶ آﻪ دل ﺣﺎﺟﻲ را رﺑﻮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﺸﻤﻚ ﻣﻲزد و ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ‪:‬‬ ‫ﻣﺜﻞ آﺮم ﺧﺎآﻴﻪ‬ ‫“ﺷﻮورم ﺗﺮﻳﺎآﻴﻪ‬ ‫از ﻣﻦ ﻣﻴﮕﻴﺮﻩ ﺑﻮﻧﻪ‬ ‫“ﺷﺐ آﻪ ﻣﻴﺎد ﺑﺨﻮﻧﻪ‬ ‫زﻳﺮ ﺳﺒﻴﻠﻢ ﻧﺮوﻓﺘﻲ”‬ ‫“ﺑﺎد ﺗﻮ هﻮﻧﮓ ﻧﻜﻮﻓﺘﻲ‬ ‫ﺁنهﺎي دﻳﮕﺮ ﻣﻲﺧﻨﺪﻳﺪﻧﺪ و ﺑﺸﻜﻦ ﻣﻲزدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ از ﺟﺎ در رﻓﺖ‪:‬‬ ‫زﻧﻴﻜﻪي ﺑﻲﺣﻴﺎ ﺳﻮزﻣﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺧﻔﻪ ﺷﻮ‪ ،‬ﻻل ﺷﻮ‪ ،‬ﺁﺑﺮوم ﭘﻴﺶ در و هﻤﺴﺎﻳﻪهﺎ رﻓﺖ‪ .‬ﭘﺪرﺳﻮﺧﺘﻪهﺎ‪ ،‬ﺳﻠﻴﻄﻪهﺎ‪ ،‬ﻳﺎﻻ از ﺧﻮﻧﻪي ﻣﻦ ﺑﺮﻳﺪ‪،‬‬ ‫ﮔﻮرﺗﺎن را ﮔﻢ آﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺮﻳﺪ!‬ ‫ﺟﻮش و ﺟﻼي ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻼوﻩ ﺁﺑﺮوش ﭘﻴﺶ ﻓﺮﺷﺘﻪهﺎ رﻳﺨﺖ‪ .‬ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﺁنهﺎ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺮﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ‪ ،‬اﮔ ﺮ ﺑﻴﺨ ﻮد ﺑ ﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ زﺣﻤﺖ دادم!‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﻪهﺎ ﺑﺎ هﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ﭼﻪ ﺷﺨﺺ ﺣﻠﻴﻤﻲ‪ ،‬ﭼﻪ ﺁدم ﺳﻠﻴﻤﻲ؟!‬ ‫ﺑﻌﺪ او را ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ و اوج ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻳ ﻚ ﭼ ﺸﻢ ﺑ ﻪ ه ﻢ زدن‪ ،‬ﺣ ﺎﺟﻲ را ﺟﻠ ﻮ ﻗ ﺼﺮ ﺑﺎﺷ ﻜﻮهﻲ ﺑ ﻪ زﻣ ﻴﻦ ﮔﺬاﺷ ﺘﻨﺪ آ ﻪ در ﻣﻴ ﺎن ﺑ ﺎغ‬ ‫درﻧﺪﺷﺘﻲ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و ﻣﺮﻏﺎن ﺧﻮش اﻝﺤﺎن ﺧ ﻮش ﺧ ﻂ و ﺧ ﺎل روي ﺷﺎﺧ ﺴﺎر ﺁوازه ﺎي دﻝﻨ ﻮاز ﻣ ﻲﺧﻮاﻧﺪﻧ ﺪ‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ آﻤ ﺮش را راﺳ ﺖ‬ ‫آﺮد‪ ،‬اول دﻧﺒﺎل ﻋﺼﺎ و دﺳﺘﻤﺎل و ﺗﺴﺒﻴﺤﺶ ﮔﺸﺖ‪ ،‬اﻣﺎ هﻴﭽﻜﺪام را ﭘﻴﺪا ﻧﻜﺮد‪ ،‬ﭼﻮن ﻳﻚ آﻔﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺗﻨﺶ ﻧﺒﻮد‪ ،‬وﻝﻴﻜﻦ ﺗﻌﺠﺐ داﺷﺖ آ ﻪ ﻧ ﻪ‬ ‫اﺙﺮي از ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ ﺑﻮد و ﻧﻪ ﺧﺴﺘﮕﻲ و ﻧﻪ ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ و ﻧﻪ ﺗﺸﻨﮕﻲ ﺣﺲ ﻣﻲآﺮد و هﻴﭻ اﺣﺘﻴ ﺎﺟﻲ ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ ،‬ﭼ ﻮن ﺑ ﺎ ﺗﻤ ﺎم ﺗ ﻨﺶ ﻧﻔ ﺲ ﻣ ﻲآ ﺸﻴﺪ و‬ ‫ﻋﻄ ﺮ و ﻋﺒﻴ ﺮ ه ﻮا در ﺗ ﻨﺶ ﻧﻔ ﻮذ ﻣ ﻲآ ﺮد و ﻝ ﺬت ﻣ ﻲﺑﺨ ﺸﻴﺪ‪ .‬ﻧﮕ ﺎهﻲ ﺑ ﻪ ﻗ ﺼﺮ اﻧ ﺪاﺧﺖ‪ ،‬دﻳ ﺪ از ﻳ ﻚ ﭘﺎرﭼ ﻪ زﺑﺮﺟ ﺪ درﺳ ﺖ ﺷ ﺪﻩ و ﭘﻠ ﻪه ﺎي‬ ‫ﺑﺎﺷﻜﻮهﻲ ﺑﺎ ﺗﺰﻳﻴﻨﺎت و ﻣﻘﺮﻧﺲ آﺎري و آﺎﺷﻴﻜﺎري داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻓﻮارﻩهﺎي ﺁب و ﮔﻞ و ﮔﻴﺎﻩ ﺷﮕﻔﺖ ﺁور ﺁﻧﺠﺎ آ ﻪ ﺷ ﺒﻴﻪ ﻧﻘ ﺶ روي ﻗﻼﺑ ﺪوزي و‬ ‫ﻗﺎﻝﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻴﺮﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲآ ﺮد‪ .‬ﻳ ﻚ ﻣﺮﺗﺒ ﻪ ﻣﻠﺘﻔ ﺖ ﺷ ﺪ آ ﻪ ﻓﺮﺷ ﺘﻪه ﺎ را ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ‪ ،‬راﻩ ﭘﻠ ﻪي ﺟﻠ ﻮ ﺧ ﻮد را ﮔﺮﻓ ﺖ و ﺑ ﻪ ﭼ ﺎﻻآﻲ و ﺑ ﺪون‬ ‫زﺣﻤﺖ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ و وارد داﻻن ﺳﺮﺳﺮا ﺷﺪ؛ هﻤﻴﻦ آﻪ ﺧﻮاﺳﺖ از ﭘﻠﻪهﺎي اﺷﻜﻮب اول ﺑ ﺎﻻ ﺑ ﺮود‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬ ﺎن ﻓﺮﺷ ﺘﻪه ﺎ ﺟﻠ ﻮ او را ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ و ﺑ ﻪ‬ ‫اﺗﺎق درﺑﺎن راهﻨﻤﺎﻳﻲاش آﺮدﻧﺪ آﻪ دم در ﺑﺰرﮔﻲ واﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﺮﺷﺘﻪي دﺳﺖ ﭼﭗ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺗﻮ درﺑﺎن اﻳﻦ ﻗﺼﺮي‪ ،‬هﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺑﻨﺸﻴﻦ!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺗﻮ ﻝﺐ رﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻔﺲ راﺣﺘﻲ آﺸﻴﺪ و روي ﭼﻬﺎرﭘﺎﻳﻪاي آﻪ ﺁنﺟﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﻳﻚ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺷﺪ آﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪهﺎ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷ ﺪﻩ‬ ‫و او را ﻳﻜ ﻪ و ﺗﻨﻬ ﺎ ﮔﺬاﺷ ﺘﻪاﻧ ﺪ‪ .‬ﻧﮕ ﺎﻩ آ ﺮد‪ ،‬دﻳ ﺪ ﭘﻠ ﻪه ﺎ از ﻣﺮﻣ ﺮ ﺷ ﻔﺎف ﺑ ﺴﻴﺎر ﮔ ﺮانﺑﻬ ﺎﻳﻲ ﺑ ﻮد و ﻧ ﺮدﻩي ﺁنه ﺎ از ﻃ ﻼ و ﭼ ﻮب ﺁﺑﻨ ﻮس و‬ ‫ﺟﻮاهﺮات ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن درﺳﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬از ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺗﺠﻤﻞ و ﺙﺮوت اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺣﺎﺹﻞ آﺮد‪ .‬ﻧﺎﮔﻬ ﺎن دﻳ ﺪ ﺳ ﺎﻋﺖ ﺑﺰرﮔ ﻲ آ ﻪ ﺑ ﻪ دﻳ ﻮار‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺷﺮوع ﺑﻪ زﻧﮓ زدن آﺮد‪ ،‬وﻝﻲ روي ﺹﻔﺤﻪي ﺁن ﻗﺪري ﺷﻠﻮغ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ ﺑﺮاي زﻣﺎن ﻻﻳﺘﻨﺎهﻲ درﺳﺖ ﺷﺪﻩ ﺑ ﻮد و از اﻳ ﻦ ﻗ ﺮار‬ ‫او ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ زﻣﺎن را ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﺪهﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ دﻳﺪ آﻪ ﮔﺮوﻩ اﻧﺒﻮهﻲ ﻓﺮﺷﺘﻪ و ﺣﻮري و ﻏﻠﻤﺎن ﺑﺎ ﻝﺒﺎسهﺎي ﺑﺎﺷﻜﻮﻩ و زﻳﺒﺎ‪ ،‬راﻩ‬ ‫ﭘﻠﻪهﺎ را ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻣﻲﻝﻐﺰﻧﺪ و ﺑﺎﻻ ﻣﻲروﻧﺪ‪ .‬در ﻣﻴﺎن ﺁنهﺎ ﻓﺮﺷﺘﻪي دﺳﺖ ﭼﭗ را ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬اﺷﺎرﻩ آﺮد‪ ،‬ﺟﻠﻮ ﺁﻣﺪ و ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ :‬اﻳﻦ ﻗﺼﺮ آﻴﻪ؟‬ ‫ـ ﻗﺼﺮ ﻣﺎدﻣﻮازل ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮن‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ :‬ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮن؟‬

‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬زن ﺳﺎﺑﻖ ﺣﺎﺟﻲ اﺑﻮﺗﺮاب‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﮔﻨﺎﻩآﺎر ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻗﺪري در ﺧﺎﻧﻪي اﻳﻦ ﻣﺮد زﺟﺮ آﺸﻴﺪ آﻪ دقآ ﺶ ﺷ ﺪ و ﺣ ﺎﻻ در اﻳ ﻦ‬ ‫دﻧﻴﺎ ﺹﺎﺣﺐ اﻳﻦ ﻗﺼﺮ ﺷﺪﻩ!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﻝﺒﺶ را ﮔﺰﻳﺪ و ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ :‬ﺧﺐ‪ ،‬اﻳﻦهﺎ هﻤﻪ آﻨﻴﺰهﺎ و ﻏﻼمهﺎﻳﺶ هﺴﺘﻨﺪ؟‬ ‫ـ ﻧﺨﻴﺮ‪ ،‬ﻣﺎدﻣﻮازل ﺣﻠﻴﻤﻪ اﻣﺸﺐ ﭘﺎرﺗﻲ ﭘﻮآﺮ و رﻗﺺ دارﻩ‪ ،‬اﻳﻦه ﺎ ﻣ ﺪﻋﻮﻳﻦ ﻣﺤﺘ ﺮم ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﭼ ﻮن زن ﺑ ﺴﻴﺎر ﻣﺘﺠ ﺪد و ﻣ ﺴﺘﻔﺮﻧﮕﻲ‬ ‫اﺳﺖ‪ ،‬هﻤﻴﺸﻪ از اﻳﻦ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲهﺎي ﺳﻮارﻩ ﻣﻴﺪﻩ!‬ ‫ﺑﻌ ﺪ ﻣﻴ ﺎن ﺟﻤﻌﻴ ﺖ ﻧﺎﭘﺪﻳ ﺪ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ دوﺑ ﺎرﻩ ﻧﺸ ﺴﺖ و ﺑ ﻪ ﻓﻜ ﺮ ﻓ ﺮو رﻓ ﺖ‪ .‬ﺹ ﺪاي ﺳ ﺎز و ﺁواز ﺑ ﺴﻴﺎر ﻝﻄﻴﻔ ﻲ ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺮق‬ ‫ﺟﻮاهﺮات و ﭼﺮاغهﺎي راﻩ ﭘﻠﻪهﺎ ﭼﺸﻢ ﺣﺎﺟﻲ را ﻣﻲزد‪ .‬ﻣﺪﺗﻲ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد ﺣﻴﺮان ﺑﻮد و ﭼﻮن ﭼﻴﺰي دﺳﺘﮕﻴﺮش ﻧﻤ ﻲﺷ ﺪ‪ ،‬ه ﻴﭻ دردي ﺣ ﺲ‬ ‫ﻧﻤﻲآﺮد و هﻴﭻ اﺣﺘﻴﺎﺟﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻣﻲﺗﺮﺳﻴﺪ اﮔﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد و ﮔﺮدش ﺑﻜﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺴﺌﻮﻝﻴﺘﻲ ﺑﻪ وﺟﻮد ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ .‬ﭼﺮﺗﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ در هﻤﻴﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﺳﺎﻋﺖ‬ ‫دﻳﻮاري دوﺑﺎرﻩ زﻧﮓ زد‪ .‬ﭼﺮت ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﭘﺎرﻩ ﺷﺪ و دﻳﺪ آﻪ ﺳﻴﻞ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺁﻣﺪن آﺮدﻩاﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ در ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻌﻴﺖ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮن‪ ،‬زن ﺳﺎﺑﻖ ﺧﻮدش را ﺷﻨﺎﺧﺖ آﻪ ﻣﺜﻞ ﻣﺎﻩ ﺷﺐ ﭼﻬﺎردﻩ‪ ،‬ﻝﺒﺎس ﺳﻴﺎﻩ ﻣﺠﻠﻠﻲ ﺑ ﻪ ﺑ ﺮ‬ ‫داﺷﺖ و ﺑﺎ ﻳﻚ دﺳﺖ دﺳﺘﻪي ﻋﻴﻨﻜﻲ ﻳﻚ ﭼﺸﻤﻲ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد آﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺮﻣﻲداﺷﺖ و در دﺳ ﺖ دﻳﮕ ﺮش ﺑ ﺎدﺑﺰﻧﻲ از ﻋ ﺎج‬ ‫و ﭘﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻮد آﻪ ﺑﺎ آﺮﺷﻤﻪ و ﻧﺎز ﺧﻮش را ﺑﺎ ﺁن ﺑﺎد ﻣﻲزد و ﺑﺎ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﻣﻲﺧﻨﺪﻳﺪ و ﮔﺮم ﺹﺤﺒﺖ و ﺧ ﺪاﺣﺎﻓﻈﻲ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ ﻣﻴ ﺎن‬ ‫اﻳﻦ هﻤﻪ ﺷﻜﻮﻩ و ﺟﻼل و ﻝﺒﺎسهﺎي ﻓﺎﺧﺮ از آﻔﻦ راﺳﺘﻪاي آﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﺶ ﺑﻮد‪ ،‬ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺷﺪ‪ .‬هﻤﻴﻦ آﻪ ﺧ ﺎﺗﻮن ﺑ ﻪ ﭘﻠ ﻪي ﺁﺧ ﺮ رﺳ ﻴﺪ‪ ،‬ﻋﻴﻨ ﻚ را ﺑ ﻪ‬ ‫ﻃﺮف ﭼﺸﻤﺶ ﺑﺮد و ﻣﺘﻮﺟﻪي ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺷﺪ‪ .‬ﺹﻮرﺗﺶ را در هﻢ آﺸﻴﺪ و ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪي دﺳﺖ ﭼﭗ آﻪ ﻧﺰدﻳﻚ او ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ را ﻧﺸﺎن داد و‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ :‬اﻳﻦ آﻴﺴﺖ؟‬ ‫ـ درﺑﺎن ﺗﺎزﻩ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﺁﺑﺪاري آﺮد و ﺑﺎ ﻝﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻨﺪﻩي آﻤﺘﺮﻳﻦ درﮔﺎﻩ‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ اﺑﻮﺗﺮاب!‬ ‫ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺑﺎ ﺑﻲﺗﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﮔﻔﺖ‪ :‬اﻳﻦ ﻣﺮدآﻪي ﻗﺮﻣﺴﺎق را ﺑﻴﺎﻧﺪاز ﺑﻴﺮون!‬ ‫از ﺷﺪت اﺿﻄﺮاب ﭼﺸﻢهﺎي ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎز ﺷﺪ و دﻳﺪ روي رﺧﺘﺨﻮاب در ﻳﻜﻲ از اﺗﺎقهﺎي ﻣﺮﻳ ﻀﺨﺎﻧﻪ ﺧﻮاﺑﻴ ﺪﻩ‪ ،‬زﺑﻴ ﺪﻩ زﻧ ﺶ ﭘﻬﻠ ﻮي‬ ‫ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﻃﺮف دﻳﮕﺮش دﺧﺘﺮ ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮش اﺗ ﺎق ﻋﻤ ﻞ ﻧﺒ ﻀﺶ را ﮔﺮﻓﺘ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬زﺑﻴ ﺪﻩ ﻝﺒﺨﻨ ﺪ زد و ﮔﻔ ﺖ‪ :‬اﻝﺤﻤ ﺪاﷲ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺧﻴ ﺰ ﮔﺬﺷ ﺖ!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﭼﺸﻢ ﺷﻴﻄﺎن آﻮر‪ ،‬از ﺧﻄﺮ ﺟﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ!‬ ‫ﺑﻌﺪ روﻳﺶ را آﺮد ﺑﻪ ﻃﺮف در و ﺑﻪ آﺴﻲ آﻪ ﺁن ﺟﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺮو ﻣﮋدﻩ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﻳﺎن ﺑﺪﻩ آﻪ ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ هﻮش ﺁﻣﺪ!‬ ‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎ ﺹﺪاي ﺧﻔﻪاي ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﻮدم ﻣﻲداﻧﺴﺘﻢ‪.‬‬ ‫ـ ﺁﻗﺎﻳﺎن وزراء و وآﻼء و ﺳﻔﺮاي ﻣﺨﺘﺎر ﺗﻮ اﺗﺎق اﻧﺘﻈﺎرﻧﺪ‪ .‬ﺁﻗﺎي دواماﻝﻮزارﻩ هﻢ اﻳﻦ ﻣﻴﻮﻩ ﺧﻮري ﻃﻼ را ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩاﻧﺪ‪.‬‬ ‫ـ ﻃﻼﺳﺖ؟‬ ‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺗﺎ ﻣﻐﺰش ﻃﻼﺳﺖ!‬ ‫ـ ﺑﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ ،‬وزﻧﺶ زﻳﺎدﻩ؟‬ ‫ـ ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬اي ﻧﻴﻢ ﻣﻦ ﻣﻴﺸﻪ!‬ ‫ﻝﺒﺨﻨﺪ ﻣﺤﻮي روي ﻝﺐهﺎي داﻏﻤﻪ ﺑﺴﺘﻪي ﺣﺎﺟﻲ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺖ؛ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ از رﻓﻘﺎي ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺶ ﻗﺪرداﻧﻲ ﺑﻜﻨ ﺪ و ﻣﻨﺘ ﻲ ﺑ ﻪ‬ ‫ﮔﺮدن ﺁنهﺎ ﺑﮕﺬارد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪ :‬راﺣﺖ ﺷﺪم‪ ،‬دﻳﮕﺮ هﻴﭻ دردي ﻧﺪارم‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ از اﻳﻦ؟ ﻣﺎ ﺟﺎﻧﻤﺎن ﺑﻪ ﻝﺒﻤﺎن رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ را ﺑﮕﻮ آﻪ ﺁﻧﻘﺪر از ﻋﻤﻞ ﻣﻲﺗﺮﺳﻴﺪﻳﺪ!‬ ‫ـ ﻧﻤﻲداﻧﻲ ﭼﻪ دﻳﺪم‪ ،‬ﺁن دﻧﻴﺎ را دﻳﺪم‪.‬‬ ‫ـ ﭼﻪ ﺣﺮفهﺎ ﻣﻲزﻧﻴﺪ‪) ،‬ﺑﻌﺪ آﻨﺠﻜﺎواﻧﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪ( ﺧﺐ‪ ،‬ﭼﻪ دﻳﺪﻳﺪ؟!‬ ‫ـ ﻣﻦ هﻤﻪاش از ﺁن دﻧﻴﺎ ﻣﻲﺗﺮﺳﻴﺪم‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻣﻲﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﻧﻜﻨﻪ آﻪ دوزﺧﻲ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ دﻝﻢ ﺁرام ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻲداﻧﻲ ﭼﻪ آﺎرﻩ هﺴﺘﻢ؟‬ ‫ـ ﻧﻪ!‬ ‫ـ هﻴﭻ ﭼﻲ‪ ،‬اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻗﺎﭘﭽﻲ در ﺧﻮﻧﻪي ﺷﻤﺎهﺎ ﺑﻮدم‪ ،‬ﺁن دﻧﻴﺎ ﻗﺎﭘﭽﻲ ﻗﺼﺮ ﻣﺎدﻣﻮازل ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮن هﺴﺘﻢ!‬ ‫ﺗﻤﺖ اآﺘﺎب ﺑﻌﻮن اﻝﻤﻠﻚ اﻝﻮهﺎب ﻓﻲ داراﻝﺨﻼﻓﻪ‬ ‫ﻃﻬﺮان ﺹﺎﻧﻬﺎ اﷲ ﻋﻦ اﺣﺪﺙﺎن ﻓﻲ ﻋﺼﺮ اﻝﻘﻨﺒﻞ اﻻﻃﻮﻣﻲ‬ ‫مممم‬ ‫ممم‬ ‫مم‬ ‫م‬ ‫هﺮ آﻪ ﺧﻮاﻧﺪ دﻋﺎ ﻃﻤﻊ دارم ﭼﻮن آﻪ ﻣﻦ ﺑﻨﺪﻩي ﮔﻨﻪآﺎرم‬

‫‪http://www.kavehroom.com/‬‬

Related Documents