τεύχος 8

ΤΕΥΧΟΣ 8ο

ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ 10ου ΛΥΚΕΙΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΕΤΟΣ 2007

Η ΧΑΡΙΣΤΙΚΉ ΒΟΛΉ!!! Το παραλήρημα τελείωσε!!! – FACE THE REALITY!!! Λίγες εβδομάδες πριν τελειώσει το σχολείο, εκτός από κατάθλιψη αισθάνομαι την ανάγκη να βάλω ένα τέλος σε όλο το θέμα με την ΑΝΑCONDA και την κακία που εκφράζω μέσα από την εφημερίδα του σχολείου μας!!! Αυτή τη φορά θα αναφερθώ περισσότερο στους μαθητές της Γ΄ Λυκείου, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν προσπαθώ να επηρεάσω και τις υπόλοιπες τάξεις. Το θέμα λοιπόν είναι οι πανελλήνιες, η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, το πτυχίο και γενικότερα όλο το πακέτο που είναι αναγκασμένη η Γ΄ Λυκείου να αντιμετωπίσει!! To begin with, θα ήθελα να πω ότι για χρόνια οι μαθητές της Γ΄ πασχίζουν για να περάσουν σ’ ένα πανεπιστήμιο, ξεκινάνε φροντιστήρια από την «Έκτη Δημοτικού», πλακώνονται με βοηθήματα μέχρι και σε μαθήματα όπως «γυμναστική», ξεχνάνε εντελώς το τι σημαίνει κάνω μια βόλτα για να ξελαμπικάρω από κανόνες, θεωρίες, ορισμούς. Άλλοι πάλι το θεωρούν ως τιμωρία, όπως π.χ. οι Ινδιάνοι, που για να αναγνωριστούν από τη φυλή τους, αυτομαστιγώνονται μέχρι τελικής πτώσης, έτσι και αυτοί παθαίνουν εμμονή και κλειδώνονται στα δωμάτιά τους για μέρες!!! Το μόνο που δεν έχουν κάνει ακόμα είναι να πουν «άντε να έρθουν οι πανελλήνιες να χάσω και κανένα κιλό!!!». Έλεος! λυπηθείτε με πια είμαι και είδος προς εξαφάνιση!!! Και δε λέω, τα κάνεις όλα αυτά αλλά αν δε περάσεις στο πανεπιστήμιο ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟΤΕ??? ΟΕΟ!!! Λες τώρα τελείωσα, καταπίνεις και ένα καραφάκι κώνιον και αποχαιρετάς το μάταιο τούτο κόσμο;;; GUYS νομίζω ότι ξεφεύγουμε!!! Κάποιοι «ανεγκέφαλοι» χρόνια τώρα λένε διάφορες «φιλοσοφίες» που εμείς τα «σφουγγαράκια» απορροφάμε στη στιγμή!!! Όσοι λοιπόν δεν καταφέρνουν να περάσουν σε μια σχολή θεωρούνται : 1. ΑΧΡΗΣΤΟΙ !!! 2. ΑΝΙΚΑΝΟΙ !!! 3. ΑΠΟΒΛΗΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ !!! 4. ΑΤΟΜΑ ΧΩΡΙΣ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ΜΟΙΡΑ !!! Και άλλα εξίσου… όμορφα!!! Που αν έρθουν και τα πουν σε μένα συγκεκριμένα είμαι διατεθειμένη να τους εξηγήσω το όνειρο δυο φορές!!! Συνεχίζοντας φτάνω και στο εξής συμπέρασμα: Αν κάθε χρόνο οι μαθητές της Γ΄ γίνονταν νευρωτικοί και οξύθυμοι, τότε μετά τα αποτελέσματα των εξετάσεων θα είχαμε μαζικές απώλειες!!! Και τους λίγους ζωντανούς – «χαμένους» της υπόθεσης – να διαδηλώνουν για τις πανελλήνιες: «Γι’ αυτές εγώ μπορώ στο απόσπασμα να πάω, στο πανεπιστήμιο δε μπήκα, μην μου δώσετε να φάω»!!!!!!!!!!!

Θα μας ράψουν και κάτι φοβερές στολές να μας αναγνωρίζει ο κόσμος στο δρόμο και να μας δείχνει με το δάχτυλο σαν παράδειγμα προς αποφυγήν!!!! Μια παράκληση μόνο: οι στολές να είναι δημιουργία του οίκου μόδας D & G, σε χρωματάκι φούξια και μεγάλα μεγέθη!!! XXXXXXXXXXXXXL! Βλέπω τεράστιες πινακίδες, παντού αφίσες τοιχοκολλημένες να γράφουν: Όσες δε πέρασαν στο πανεπιστήμιο… => ΣΤΟ ΚΛΑΡΙ !!!(****) Όσοι δε πέρασαν στο πανεπιστήμιο… => ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ!!! (****) ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΝΑ ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ!!! ΦΥΛΑΚΗ!!! ΚΑΛΟ!!! Να μας κλείσουν, λέει, μέσα επειδή ντροπιάσαμε την Ελλάδα!!! Να μας τη φέρουν να της ζητήσουμε και συγνώμη της κυρίας!!! Φανταστείτε εφημερίδες να γράφουν : «ΣΤΟ ΚΕΛΙ 33 ΤΟΥΣ ΚΛΕΙΔΩΣΑΝΕ ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΤΥΧΙΟ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΔΩΣΑΝΕ»!!!!!!!!!!!!!! Ε, ΡΕ ΓΛΕΝΤΙΑ!!! Και καθώς θα κλαίω τη μοίρα μου θα τραγουδάω: ΓΙΑΤΙ, ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΦΑΝΤΑΣΤΩ, ΠΩΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΧΑΜΕΝΗ ΘΑ ΒΓΩ… ΓΙΑΤΙ, ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΩ, ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΣΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΜΗ ΜΠΩ!!!!!!!!! Δεν πάμε καλά και το κακό είναι ότι το ξέρουμε. Σκεφτείτε το λίγο λογικά: αν δεν τα καταφέρετε με την πρώτη προσπαθήστε με τη δεύτερη, την τρίτη μέχρι εκεί που μπορείτε να φτάσετε!!! Όσοι πάλι δε θέλετε να ξαναμπείτε σ’ αυτή τη διαδικασία μην τρελαίνεστε· ευκαιρίες παρουσιάζονται στη ζωή, απλά πρέπει να ξέρετε πώς να τις εκμεταλλευτείτε!!! Όταν υπάρχει θέληση όλα μπορούν να γίνουν!!! Μη σας γεμίζουν κάποιοι το μυαλό με διάφορα «σοφίσματα» του τύπου: «Κοίτα να περάσεις κάπου αλλιώς θα θεωρείσαι ένας αποτυχημένος !!!» Στείλτε τον σ’ εμένα να του μάθω τεχνικές του καράτε μέσα σε 5 δεύτερα!!!! Finally, θέλω να ευχηθώ σε όλους καλή επιτυχία και με το χαρτάκι στο χέρι!!! Υ.Γ. Αν φέτος βρεθώ και εγώ μέσα στους «αποτυχημένους» ένα σας λέω: «ΦΕΥΓΩ ΚΑΙ ΑΦΗΝΩ ΠΙΣΩ ΜΟΥ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ, ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ, ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΚΑΣΙΑΡΧΕΙΑ!!! ΦΕΥΓΩ ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΠΕΤΡΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΑ ΗΤΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΟΥ»!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Βενετικίδου Ξένια, Γ1

2 Σχολείο 2007

Finale Tο σχολείο τελειώνει, ευτυχώς ή δυστυχώς; Δεν ξέρω, δεν μπορώ να ξεκαθαρίσω ακόμα τι υπερισχύει, η χαρά ή η λύπη; Όχι, όχι νομίζω ότι χαίρομαι… Ε; Ναι, ναι σίγουρα χαίρομαι… Έτσι νομίζω δηλαδή. Και τι, τώρα θα λησμονήσω όλα αυτά τα χρόνια; Πωπω! Πολλές ερωτήσεις… Βαρέθηκα, θα σταματήσω τώρα. Ή μάλλον όχι, θα μιλήσω. Βαρέθηκα τα πρωινά ξυπνήματα, τη γκρίνια των όποιων διευθυντών στην προσευχή. Αφού βλέπετε, μπαίνω μέσα και δε ζητάω άδεια, τι αρχίζετε τον εξάψαλμο; Βαρέθηκα να μας κατηγορούν όποτε δεν πάμε με τα νερά τους. Βαρέθηκα να μας υποδεικνύουν οι καθηγητές τα λάθη μας και να κατακρίνουν τη συμπεριφορά μας. Και όταν εμείς οι μαθητές κατακρίνουμε τις δικές τους συμπεριφορές, αδικίες, να εξάπτονται. Βαρέθηκα να προσποιούνται ότι μας ξέρουν, κάποιοι μάλιστα προσποιούνται ότι νοιάζονται. Όχι δε θα μου λείψουν αυτά. Από την άλλη, όμως θα στενοχωρηθώ που δε θα λέω καλημέρα στον Πετράν μου, που δε θα ακούω τις τσιρίδες της Σόνιας, που δε θα βλέπω το ραβδάκι της Βικτωρίας. Θα μου λείψει ακόμα που μαλώνουμε με τις υπόλοιπες τάξεις. Όλοι μας θα χαθούμε και το ξέρουμε αυτό. Για πολλούς από εμάς ο μόνος δεσμός μας είναι το σχολείο, άρα όταν χαθεί αυτός ο δεσμός θα χαθούμε και εμείς. Δε θα υπάρχουν πια συμμαθητές. Σ’ αυτό το σχολείο –για μένα το σχολείο είναι οι άνθρωποι– κλάψαμε, πληγωθήκαμε, γελάσαμε, πειραχτήκαμε, μαλώσαμε – αυτά δε θα τα λησμονήσω ποτέ. Υ.Σ: Όσοι αξίζουν στα μάτια τα δικά μας το ξέρουν. Από την άλλη, όμως, όσοι πειραχτούν από τα παραπάνω, αν σας πω ότι θα ενοχληθώ, θα πω ψέματα. Γι’ αυτό φέρτε πίσω τη μύγα. Arrivederci, λοιπόν, Νιόβη. Ιωσηφίδου Νιόβη, Γ1

Το σχολείο τελειώνει σε λίγο και μένουν πίσω τα δώδεκα χρόνια που δεν καταλαβαίνω τώρα πώς πέρασαν, πώς έμειναν μέσα στη καρδιά που δεν έχει μπέσα. Τώρα θυμάμαι, τώρα φοβάμαι Δεν μπορώ τα βράδια να κοιμάμαι Γιατί γυρίζουν και μου χτυπούν τα περασμένα μέσα μου ξυπνούν και φωνάζουν «Τέλος πια αυτά!» Πάμε για νέα, ξέχνα τα παλιά! Μετά τις εξετάσεις «Τι πίκρα είναι αυτή;»! Θα χάσουμε το μπούσουλα, το σκουλαρίκι στο αυτί Το καφεδάκι, το βραδάκι που συζητούσαμε με μεράκι: την αυριανή κοπάνα, που δε λέμε στη μάνα την φυσική, που μας βγάζει την ψυχή την πίστη του καθηγητή, που δεν έχει βρει τη χρυσή τομή. Οι δάσκαλοι φωνάζουνε «Διάβασε ρε παιδί, αν θες να περάσεις σε καμιά σχολή»! αλλά στους μαθητές μπαίνει και βγαίνει από το άλλο αυτί, καθώς δε θέλουν να χάσουν την τελευταία στιγμή, να γράψουν το όνομά τους, να πειράξουν τα μαλλιά τους, να παίξουνε, να τρέξουνε, να φαν’ τα λυσσακά τους. Ψάχνουν να βρουν πώς θα αφήσουν το στίγμα Που θα αφηγούνται στα εγγόνια τους κάποτε σ’ ένα κτήμα, Λίγο πριν τη μίζερη δουλειά Που εξαιτίας της θα χάσουν όλα τους τα ιδανικά. Τι κρίμα που το καλοκαίρι του 2007 θα χαθούν όλα τα λιγοστά λόγια αυτά! Διαμαντόπουλος Νάσος, Γ1

SCHOOL IS COOL!

Άλλη μια σχολική χρονιά τελειώνει, με μόνη διαφορά ότι για την Γ΄ Λυκείου δεν θα υπάρξει επόμενη (ελπίζουμε δηλαδή!). Η χρονιά αυτή τα είχε όλα: φωνές, γέλια, κλάματα, τσακωμούς, εντάσεις, παρεξηγήσεις και πάνω απ’ όλα πολλή τρέλα – γι’ αυτό και το καταδιασκέδασα! Τελικά φέτος ζήσαμε μεγάλες στιγμές και είμαι πολύ χαρούμενη γιατί έχει μεγάλη αξία να ζεις τη στιγμή πριν γίνει ανάμνηση. Τι κι αν το σχολείο είναι υποχρεωτικό και με χιλιάδες κανόνες και πρέπει; Εμένα μου αρέσει γιατί συνειδητοποίησα πως σχολείο δε σημαίνει μόνο μάθημα, αλλά σημαίνει συμμαθητές, φίλοι, παρέα, συζητήσεις, γέλια, καθηγητές που τους πας και σε πάνε… και σε περνάνε! Νομίζω πως είναι μαγκιά να καταφέρνεις να περνάς καλά όπου κι αν είσαι. Κι ακόμα καλύτερα, όπως λέει μια φίλη μου, «ό,τι δεν μπορείς να αποφύγεις, απόλαυσέ το!» – ένα μότο πραγματικά σωτήριο. Σίγουρα δηλώνω πως πέρασα τέλεια και θα μου λείψετε όλοι σας! Και για να μην ξεχνιόμαστε: «Το ’χουμε κάψει και το χαιρόμαστε!». Ευσταθιάδου Σόνια, Γ1

3 ΟΤΑΝ ΛΕΊΠΕΙ Ο ΓΆΤΟΣ… ΧΟΡΕΎΟΥΝ ΤΑ ΠΟΝΤΊΚΙΑ;;; Σίγουρα θα απορείτε τι μπορεί να σημαίνει αυτός ο τίτλος! Λοιπόν, πολλοί νομίζουν πως, όταν είσαι παιδί χωρισμένων γονιών, όλα είναι δύσκολα και πως η ψυχολογική κατάσταση του παιδιού είναι λίγο διαταραγμένη και θέλει ΠΡΟΣΟΧΗ! Ακόμη η καραμέλα που πιπιλίζουν οι περισσότεροι είναι πως όταν λείπει ο πατέρας απ’ το σπίτι η μητέρα είναι πιο ανεκτική και αφήνει τα παιδιά πιο ελεύθερα απ’ όσο πρέπει! Γι’ αυτό κιόλας πολλοί έφηβοι (αναφέρομαι συγκεκριμένα στην περίοδο της εφηβείας, γιατί σ’ αυτή την ηλικία είμαστε πιο επιρρεπείς) πέφτουν στα ναρκωτικά, παραστρατούν και γενικά έχουν περισσότερες αποτυχίες στη ζωή τους από έναν άνθρωπο που έχει ζήσει σε μια ομαλή οικογένεια! Είμαι ένα παιδί χωρισμένων γονιών, όπως και χιλιάδες άλλα παιδιά! Σας πληροφορώ λοιπόν πως όλα τα παραπάνω, ναι συμβαίνουν, αλλά αφορούν τη μειονότητα! Το να χωρίζουν οι γονείς σου δεν είναι βέβαια ό,τι καλύτερο, αλλά ούτε ό,τι χειρότερο! Σε προσωπικό επίπεδο δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα και νομίζω πως οι περισσότεροι που ανήκουν στο club δεν έχουν! Γιατί κάποιοι προσπαθούν να μας δημιουργήσουν; Δεν θα ξεχάσω ποτέ την έκφραση που είχε το πρόσωπο της συμμαθήτριάς μου, όταν ο καθηγητής, επειδή δεν διάβαζε καθημερινά, την πρόσβαλε λέγοντάς της: «πρέπει κάποιος να αρχίσει να σε ελέγχει! Έχεις χαρακτήρα χωρίς συνείδηση και αδιαφορείς για τα πάντα, γιατί οι γονείς σου σε έχουν ανεξέλεγκτη επειδή είναι χωρισμένοι! Αυτό δεν σημαίνει ότι θα σε λυπηθώ!»

ΑΝΔΡΑΣ… ΑΝΩΡΙΜΟ Θα ήθελα πραγματικά να εκφράσω τη γνώμη μου για τη γενική συμπεριφορά των αγοριών, είτε πρόκειται για φιλίες είτε για σχέσεις. Στην εποχή μας βασικά, οι περισσότεροι παρατηρώντας μια εμφανίσιμη κοπέλα κάθε άλλο παρά αγνές διαθέσεις δείχνουν… Τώρα θα μου πείτε, και η κοπέλα θα μπορούσε να προκαλεί, αλλά αυτό δεν το κάνουν όλες. Μήπως όμως φταίει η ανωριμότητα των αγοριών; Δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στις ορμόνες που πιθανόν έχουν, αλλά μη μου πείτε πως έχω άδικο! Θα έλεγα ότι μάλλον θέλουν να επιδείξουν περισσότερο τον «δήθεν» ανδρισμό και την υπερηφάνεια τους, παρά το χαρακτήρα τους, τον εαυτό τους… Εκτός κι αν ο χαρακτήρας τους περιβάλλεται από ανωριμότητα και εγωισμό… Πα-

Κι όμως οι πληροφορίες του ήταν λανθασμένες! Ο πατέρας της έλειπε απ’ το σπίτι, αλλά επειδή είχε σκοτωθεί!… Ποιος του ζήτησε να την λυπηθεί; Δεν είμαστε για λύπηση! Η δική μου οικογένεια αποτελείται από το μπαμπά μου (κι ας μη μένουμε μαζί, είναι μέλος της), τη μαμά μου και τη μεγαλύτερη κατά πέντε χρόνια αδελφή μου! Ε, λοιπόν, όταν λείπει ο γάτος δεν χορεύουν τα ποντίκια! Για την ακρίβεια… οι ποντικίνες! Η μαμά μου είναι πολύ προσεκτική στον τρόπο διαπαιδαγώγησής μας και η συγκεκριμένη κατάσταση μπορώ να πω ότι την έχει επηρεάσει αρκετά! (Το λέω αυτό, γιατί αν «ξεφύγουμε», κάποιοι καλοθελητές θα πουν τα παραπάνω και όλο το βάρος της ευθύνης θα πέσει πάνω της). Έχει κάνει τα αδύνατα δυνατά για να μη μας λείψει τίποτα και σε απόλυτη συνεργασία με τον πατέρα μου φροντίζει να μη στερηθούμε το πατρικό πρότυπο και να μην αποκτήσουμε ψυχολογικά προβλήματα! Ο χωρισμός των γονιών μου ήταν μια αφορμή να έρθω πολύ κοντά με την αδελφή μου και να έχουμε μια άψογη σχέση! Είμαι υπερήφανη για την οικογένειά μου, όπως κάθε παιδί – χωρισμένων ή όχι γονιών. Δεν διαχωρίζω ποτέ τα παιδιά αλλά έκανα μια εξαίρεση για να σας δείξω πόσο άσχημα ακούγεται! Ελπίζω να πάψουμε να τα ξεχωρίζουμε! Η ευτυχία δεν εξαρτάται από το αν τα πρόσωπα της οικογένειας ζουν μαζί αλλά από τις σχέσεις που δημιουργούν μεταξύ τους! Μαρία Βαλαβανιώτη, Β1

??

ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΟΝ ρόλα αυτά μπορούν να γίνουν έμπιστοι φίλοι και, παρά το ακατάπαυστο χιούμορ και τις πλάκες τους, μπορείς να στηριχτείς πάνω τους και να μοιραστείς τα μυστικά σου, αρκεί βέβαια να ξέρεις πως αυτός θα είναι «κλειστό βιβλίο» για όσα πρόκειται να του εκμυστηρευτείς. Περί σχέσεων τώρα, καλύτερα να μην αναφερθώ γιατί το κάθε αγόρι, εκτός από ορισμένα κοινά γνωρίσματα που έχουν όλοι, έχει τη δική του συμπεριφορά και στάση. Όσον αφορά τα γνωρίσματα είναι τα εξής: υποτιθέμενα και συνεχή βλέμματα και ματιές, συγκεκριμένη συμπεριφορά κ.α. Αν το σκεφτεί κανείς θα έλεγα ότι ούτε οι ίδιοι ξέρουν τι έχουν στο μυαλό τους και αν πράττουν συχνά με την καρδιά τους ή με τον εγωισμό τους. Μίνα Μαρτάκη, Β2

4

ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΚΤΗΡΙΟ Με αφορμή την εγκατάσταση του σχολείου μας στο νέο κτήριο, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις που βγήκαν αυθόρμητα μετά την αλλαγή που πραγματοποιήθηκε και επηρέασε απρόσμενα την καθημερινότητά μας. Εμένα μου αρέσει το νέο κτήριο επειδή: 1. Έχουμε άνεση στους χώρους κι έτσι μεγαλύτερη ευχέρεια στο να επιλέγουν οι μαθητές μας τα μαθήματα επιλογής από ένα μεγαλύτερο φάσμα μαθημάτων. Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να εξαντλούμε όλες τις επιλογές, μια και είμαστε ένα μικρό σχολείο, και ο αριθμός των καθηγητών είναι συνάρτηση του αριθμού των μαθητών. Ωστόσο, επειδή «επιλογή» σημαίνει ανοίγω ένα παράθυρο στη γνώση και όχι μια μη ωφελιμιστική ώρα μαθήματος, θα προσπαθήσουμε να αξιοποιήσουμε τα νέα δεδομένα. 2. Έχουμε περισσότερη ελευθερία στις κινήσεις μας ως σχολική μονάδα, αφού δεν υπάρχει η άμεση αλληλεξάρτη-

ση από άλλες σχολικές μονάδες που στεγάζονται στον ίδιο χώρο. 3. Υπάρχουν μεγάλα δέντρα στο σχολικό αυλόγυρο, που δίνουν μια ανάσα ζωής, αλλά και ο περιβάλλοντας χώρος με κατάλληλη φροντίδα μπορεί να αναδειχθεί σε μια γωνιά πράσινου, ευχάριστη για όλους μας. 4. Δεν ψάχνουμε να παρκάρουμε τα αυτοκίνητά μας, αφού σύμφωνα με τις σύγχρονες αντιλήψεις για τη χρηστικότητα των χώρων οι προδιαγραφές του Ο.Σ.Κ. έχουν εξασφαλίσει υπόγειο «παρκιν» για το εκπαιδευτικό προσωπικό. 5. Κοιτώντας από τα παράθυρα στον πρώτο όροφο βλέπεις σημεία που σου θυμί-

ζουν παλαιότερες εποχές, τις γραμμές του τρένου με τις σιδερόβεργες παρατημένες δίπλα στις γραμμές, τους ευκαλύπτους αλλά και τους θάμνους γύρω από το γεφυράκι που στέκεται πάνω από το ρυάκι που επιμένει με την παρουσία του μέσα στο τσιμέντο. 6. Έχουμε τη βιβλιοθήκη μας που μακάρι να γίνει το στέκι των μαθητών μας όχι μόνο τις ώρες των μαθημάτων αλλά και μετά από αυτές. 7. Έχουμε την «Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων» που αποτελεί πηγή ελπίδων για τις πολιτιστικές μας δραστηριότητες. Κάποτε, όχι πολύ μακριά χρονικά τη θέλαμε αλλά δυστυχώς δεν την είχαμε. Τώρα που την έχουμε ελπίζω να βρούμε τι θα την κάνουμε. Διαφορετικά είναι μεγάλος ο κίνδυνος των ομφαλοσκοπήσεων που στο τέλος οδηγούν σε καταστάσεις που «κολλάει η φράση», «καποιανού του χαρίζανε γάιδαρο κι, αυτός τον κοίταζε στα δόντια». Παναγιωτόπουλος Ηλίας

ΗΛΙΑΚΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ Σε πρόσφατη έκθεση τηλεπικοινωνιών που έγινε στο Τόκιο, παρουσιάστηκε μεταξύ άλλων και το πρωτότυπο ενός πρωτοποριακού κινητού τηλεφώνου, το οποίο χρησιμοποιεί για την λειτουργία του ούτε λίγο ούτε πολύ, ηλιακή ενέργεια! Οι ηλιακές ακτίνες τροφοδοτούν με ενέργεια το κινητό αυτό και πιστεύεται ότι οι κοινές μπαταρίες θα αντικατασταθούν στο μέλλον από ηλιακή ενέργεια. Το μόνο που θα χρειάζεται σε περίπτωση μείωσης της στάθμης της υπάρχουσας μπαταρίας, θα είναι να εκτεθεί για κάποιο διάστημα στον ήλιο. Αυτό το κινητό τηλέφωνο δημιουργήθηκε από ειδικούς επιστήμονες της NTT DoCoMo στα ερευνητικά της εργαστήρια και εμφανισιακά θυμίζει μια μικρή κονσόλα της

Νintento, το Gameboy Advance SP. Εκτός από το ότι λειτουργεί με τον ήλιο είναι τέταρτης γενιάς, με GPS και άλλες δυνατότητες και λόγω της ιδιαίτερης ικανότητάς του θεωρείται βέβαιο ότι θα προσελκύσει το ενδιαφέρον των καταναλωτών, κυρίως σε χώρες όπως η παρτίδα μας. Προς το παρόν, η κατασκευάστρια εταιρεία άφησε να εννοηθεί ότι θα κυκλοφορήσει -εκτός της Ιαπωνίας- μόνο στις ΗΠΑ. Κατά τη γνώμη μου, μόλις το κινητό αυτό παρουσιαστεί επίσημα και έρθει στην χώρα μας πολλοί δεν θα πιστέψουν ότι πράγματι λειτουργεί με τον ήλιο. Κάποιοι άλλοι όμως θα τρέξουν γρήγορα να το αποκτήσουν. Στέλιος Βλαντούσης - Άλκης Κοτσάνης, Β1

5

ΣΤΟΥΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΎΣ ΉΡΩΕΣ «Μαϊμού» Σαρβάιβορ!!! Βλέπουμε κάθε τόσο και ένα νέο παιχνίδι-τηλερεάλιτι με τίτλο «σαρβάιβορ» να ξεπροβάλει σε διάφορα μέρη στον Αμαζόνιο, στην Αφρική και σε αλλά εξωτικά μέρη. Με παίκτες που αγωνίζονται με πρόσχημα να υπερασπιστούν την ομάδα τους ή τη χώρα τους όπως στην Ελληνό-Τουρκική βερσιόν, στην πραγματικότητα όμως παλεύουν για την πάρτη τους, για να πάρουν αυτοί τα λεφτά, να κυριαρχήσουν, να πάρουν δημοσιότητα η οποία αποδεικνύεται πρόσκαιρη. Όμως δεν θα έπρεπε να προβάλλονται αυτοί, γιατί οι πραγματικοί επιζήσαντες βρίσκονται ανάμεσά μας, είναι αφανείς ήρωες που κανένα χρηματικό έπαθλο δεν παίρνουν και καμία δημοσιότητα δεν λαμβάνουν, ούτε καν τα 5 λεπτά δημοσιότητας που τους αντιστοιχούν.Οι πραγματικοί Σαρβάιβορ είναι οι πατεράδες που κάνουν δυο δουλειές για να παρέχουν στα

παιδιά τους ό,τι η σύγχρονη εποχή επιτάσσει. Σαρβαιβορ είναι οι συνταξιούχοι που προσπαθούν με πενιχρή σύνταξη να βγάλουν το μήνα. Είναι οι μητέρες που μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους και προσπαθούν να είναι και μάνα και πατέρας μαζί. Σαρβάιβορ είναι ο φοιτητής που δουλεύει για να μπορέσει να σπουδάσει αξιοπρεπώς, είναι ο καθημερινός άνθρωπος που έμπλεξε και προσπαθεί να ξαναέρθει στον ίσιο δρόμο. Αυτοί είναι οι καθημερινοί Σαρβάιβορ που παλεύουν στην πραγματική ζούγκλα της σκληρής ζωής στη σημερινή κοινωνία.

Και φυσικά υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι μπόρεσαν να ξεπεράσουν τον εγωισμό τους, την αλαζονεία τους, τον υλισμό της εποχής και αφιερώνουν την ζωή τους σε όσους τους χρειάζονται. Μιλάω για όλους εκείνους που είναι σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, που έχουν αφήσει την πατρίδα τους, έχουν πάει σε κάποια τριτοκοσμική χώρα για να παρέχουν φροντίδα στους τόσο ταλαιπωρημένους από πείνα και αρρώστιες συνάνθρωπους μας. Αυτοί είναι οι πραγματικοί Σαρβάιβορ. Αυτούς πρέπει να προβάλουμε, αυτούς πρέπει να τιμήσουμε και αυτούς να κάνουμε παράδειγμα προς μίμηση

για όλα αυτά που έχουν καταφέρει και ακόμη καταφέρνουν χωρίς βοήθεια και με δύναμη ψυχής. Μαδαρού Αργυρώ, Β1

6

Η Ισμήνη Καπάνταη στο σχολείο μας! Στα πλαίσια της έκθεσης βιβλίου που οργάνωσε το σχολείο μας με μεγάλη επιτυχία, προσκλήθηκε και παραβρέθηκε στα εγκαίνια η συγγραφέας Ισμήνη Καπάνταη, η οποία μίλησε για το έργο της, απάντησε σε ερωτήσεις του κοινού και παραχώρησε συνέντευξη για την εφημερίδα μας. Δ. Γ. Καλησπέρα σας. Με λένε Δικαία Γαβαλά και μαζί με τον Άκη Μπομπότα θα θέλαμε να σας πάρουμε μια συνέντευξη για την εφημερίδα μας. Αυτά είναι τα προηγούμενα τεύχη… Ι. Κ. Α, ωραία! Θα μπορέσω να τα πάρω μαζί μου;

κατά κάποιον τρόπο, τους άλλους. Για μένα, το σημείο που τα πράγματα κερδίζονται και αρχίζουν πια να δουλεύουν κανονικά είναι, όταν αισθανθώ ότι ένας από τους ήρωές μου, αυτός ο πρώτος, έχει αποκτήσει τη δική του οντότητα δηλαδή δεν

Η Ισμήνη Καπάνταη υπογράφει τα βιβλία της Δ. Γ. Δικά σας. Στην εφημερίδα μας κάνουμε μια έρευνα για την ιστορία του επωνύμου μας. Θα θέλατε να μας πείτε την ιστορία του δικού σας επωνύμου; Ι..Κ. Το «Καπάνταη»; Είναι το επίθετο του άντρα μου. «Καπάνταης», λέει η εγκυκλοπαίδεια του Πυρσού, είναι αρχηγός γενναιοφρόνων ανδρών. «Νταής» είναι ο παλικαράς. «Καπά» τουρκικά σημαίνει αρχηγός. «Καπάνταης»: αρχηγός των νταήδων. Δ. Γ. Δηλώνει κάτι από τον τόπο καταγωγής σας; Ι. Κ. Ο άντρας μου είχε γεννηθεί στη Μυτιλήνη αλλά οι γονείς του ήταν από τη Μικρά Ασία. Κι άρα… Άκης: Ωραία. Ο άντρας σας οδηγούσε νταήδες…(γέλια) το δικό σας επίθετο ποιο είναι; Ι. Κ. Νικολάου. Άκης: Νικολάου. Ναι, δεν μας λέει τίποτε σημαντικό. Ι. Κ. Όχι, όχι… Δ. Γ. Θα μπορούσατε να μας μιλήσετε για τον τρόπο που δουλεύετε τα μυθιστορήματά σας; Ι. Κ. Τα είπαμε, βέβαια και πάνω. Τα πάντα ξεκινούν από μια ιδέα, από κάτι που σε βασανίζει ή σε απασχολεί… Κοίταξε η τέχνη μέσα σε πολλά άλλα είναι και μια μορφή επικοινωνίας. Δηλαδή γράφεις, γιατί θέλεις να επικοινωνήσεις με τους γύρω σου. Αυτό κάνεις. Ή ζωγραφίζεις, γιατί θες να επικοινωνήσεις, να μιλήσεις. Λοιπόν, ξεκινάς από μια ιδέα, από κάτι που σε απασχολεί… Εγώ προσωπικά, στην αρχή δυσκολεύομαι πολύ ώσπου να καταλάβω ότι κάποιος από τους ήρωες έχει αποκτήσει οντότητα, δηλαδή κάπου έχει ζωή. Δεν είναι σκέφτομαι ο τάδε… και αυτός… Και από κει και πέρα αισθάνομαι ότι αναπνέω, αυτό με βοηθάει στο να χτιστούν από κει και πέρα και οι άλλοι γύρω του, γιατί ο καθένας από μας αλλιώς επικοινωνεί με το περιβάλλον του, εκείνος δημιουργεί,

είναι απολύτως κατασκεύασμα δικό μου. Είναι κατασκεύασμά μου, αλλά όχι απολύτως. Δ. Γ. Δηλαδή, όταν ξέρετε πως θα αντιδράσει σε κάποια κατάσταση. Ι. Κ. Ναι. Άκης: Όταν αρχίσει κι αντιδρά μόνος του. Ι. Κ. Ακριβώς. Άκης: Μια ερώτηση πάνω στην τέχνη, γιατί είπατε ότι (η τέχνη) ίσως είναι ανάμεσα σ’ όλα τ’ άλλα και μια μορφή επικοινωνίας… Ι. Κ. Όχι, ίσως. Είναι. Άκης: Για μένα… δεν ξέρω… Εγώ αντιλαμβάνομαι την τέχνη πρώτα απ’ όλα σα μια μορφή επικοινωνίας… τα υπόλοιπα ποια είναι; Ι. Κ. Ε, τώρα, δεν θα κάνω… είσαι πολύ πονηρός, δεν πρόκειται να… ας’ το… (γέλια). Λοιπόν προχωρούμε. Δ. Γ. Αμφιβάλλετε ποτέ για το έργο σας;

Ι. Κ. Διαρκώς. Αλίμονο. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς που είναι… Δ. Γ. Ποια συναισθήματα, γενικά, σας διακατέχουν όταν γράφετε;

7 Ι. Κ. Κοίταξε, εξαρτάται από το αν βρίσκομαι σε δύσκολη στιγμή ή σε περισσότερο εύκολη. Όταν αρχίζω να βλέπω φως, λέω, τι χαρά! Όταν τα πράγματα είναι στριμωγμένα, είναι δύσκολο. Κοίταξε… είναι μια μοναχική δουλειά κι αυτό την κάνει δύσκολη, τουλάχιστον το να γράφεις. Αν είσαι ζωγράφος μπορείς, έχεις κι άλλους δίπλα σου να μιλάτε. Όταν είσαι ηθοποιός, ούτως ή άλλως μετέχεις, έτσι δεν είναι; Είσαι τμήμα ενός συ-

Άκης: Μπα… οι δικές μου ερωτήσεις υποκινούνται περισσότερο από την πορεία της συζήτησης, οπότε ας την αφήσουμε να εξελιχθεί κανονικά. Δ. Γ. Συνήθως στα έργα σας πρωταγωνιστούν γυναίκες. Για ποιους λόγους συμβαίνει αυτό; Απευθύνεστε, κυρίως, στο γυναικείο κοινό; Ι. Κ. Όχι, ελπίζω να μην απευθύνομαι μόνο στο γυναικείο κοινό και δεν είναι γυναικείο κυρίως το κοινό μου.

νόλου, του σκηνοθέτου, των άλλων ηθοποιών. Η συγγραφική τέχνη είναι της μοναξιάς, είναι δύσκολη. Δ. Γ. Τα θέματά σας είναι συνήθως ιστορικά. Γιατί προτιμάτε να τα διαλέγετε από εποχές του Βυζαντίου και της Τουρκοκρατίας; Ι. Κ. Γιατί αυτές έχω μελετήσει, αυτές έχω μάθει. Δ. Γ. Οι ήρωες των έργων σας είναι άνθρωποι βασανισμένοι και καταπιεσμένοι. Γιατί επιλέγετε τέτοιους χαρακτήρες; Ι. Κ. Εγώ προσωπικά δεν τους βλέπω σαν βασανισμένους και καταπιεσμένους. Είναι άνθρωποι που ζουν και άρα έχουν δυσκολίες. Κοίταξε, μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι να τα περνάνε πιο ελαφριά. Είναι αυτοί που λέμε «οι σκληρόπετσοι». Αυτοί, ενδεχομένως, τα αντίστοιχα προβλήματα να τα περνάνε πιο εύκολα, αλλά εμένα δε με ενδιαφέρουν αυτοί οι χαρακτήρες. Δ. Γ. Ο έρωτας είναι βασικό στοιχείο στις ιστορίες σας. Ι. Κ. Ε, δεν είναι βρε παιδιά; (γέλια). Φυσικό είναι… δεν είναι; Δ. Γ. Είναι πηγή έμπνευσης και δύναμης; Ι. Κ. Σίγουρα. Δ. Γ. (στον Άκη) Ήθελες να ρωτήσεις κάτι;

Οπωσδήποτε, γενικότερα, είναι γυναικείο το κοινό του μυθιστορήματος. Είναι πιο πολλές οι γυναίκες που αγοράζουν μυθιστόρημα απ’ ότι οι άντρες. Κι εσύ (στον Άκη) να προσέξεις και να αγοράζεις μυθιστορήματα. Άκης: Εγώ διαβάζω μυθιστορήματα. Και μυθιστορήματα διαβάζω και διηγήματα διαβάζω… ποίηση δε διαβάζω και τόσο πολύ. Ι. Κ. Είναι ωραία η ποίηση. Άκης: Δεν ξέρω… αυτό που βλέπω και παρατηρώ είναι ότι μυθιστορήματα διαβάζουν και οι άντρες. Ποίηση δεν διαβάζουν τόσο πολύ. Δεν το κάνω επίτηδες. Ι. Κ. Εντάξει, αν διαβάζεις, έχει καλώς. Άκης: Προτιμώ τη μουσική, όταν θέλω να ξεφύγω. Ι. Κ. Η μουσική είναι, κατά την άποψή μου, η νούμερο ένα τέχνη. Άκης: Κι εγώ έτσι πιστεύω. Ι. Κ. Τα καλύπτει όλα. Δ. Γ. Αυτά. Σας ευχαριστούμε πολύ. Ι. Κ. Αυτά. Να‘ στε καλά παιδιά. Δ. Γ. (Στον Άκη). Θες κάτι να προσθέσεις; Άκης: Όχι, εντάξει. Νομίζω ότι είμαστε καλά για μια μαθητική εφημερίδα.

8 Ποιοι είμαστε εμείς οι Έλληνες; Ένα στατιστικό πορτραίτο του Έλληνα εφήβου Το στατιστικό πορτραίτο που παρουσιάζεται στη συνέχεια αυτού του άρθρου βασίζεται στις απαντήσεις που έδωσαν 54 μαθητές της Α’ και της Β’ τάξης του Λυκείου μας σ’ ένα ερωτηματολόγιο που φτιάχτηκε με στόχο να βρεθούν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ενός μέσου έλληνα μαθητή, σε σχέση με τις Δραστηριότητές του, την Ενημέρωσή του, τις απόψεις του για την Οικογένεια, τη Συμπεριφορά του και τις απόψεις του για την Επιτυχία-Ευτυχία. Κίνητρό μας για τη διεξαγωγή μιας τέτοιας έρευνας ήταν η συνεργασία μας με το σχολείο Fjölbrautaskóli Norðurlands vestra της Ισλανδίας, στα πλαίσια του προγράμματος e-twinning, το ενδιαφέρον που έδειξαν οι Ισλανδοί συνεργάτες μας να γνωρίσουν εμάς τους Έλληνες και το αμφίπλευρο ενδιαφέρον μας να βρούμε ομοιότητες και διαφορές μεταξύ των δύο λαών.

(Φωτογραφία του Ισλανδικού σχολείου –πάνω– και από την τελετή βράβευσης των συνεργατών μας στα εθνικά βραβεία e-twinning της Ισλανδίας – κάτω)

Την προηγούμενη σχολική χρονιά, η ίδια έρευνα διεξήχθη στο Λύκειο Νεμέας και, από αυτή την άποψη, υπάρχει και το ενδιαφέρον της σύγκρισης ανάμεσα στις απαντήσεις των μαθητών που ζουν σε μΙα αστική περιοχή, όπως ο Πειραιάς, με αυτές των μαθητών που ζουν σε μΙα επαρχιακή κωμόπολη. Τα συνολικά αποτελέσματα παρουσιάζονται στο ηλεκτρονικό περιοδικό Τα αστέρια της Ευρώπης, που δημιουργήθηκε στα πλαίσια της συνεργασίας μας με το ισλανδικό σχολείο, στη διεύθυνση www2.edu.fi/magazinefactory/magazines/eurostars (στα αγγλικά). Στη συνέχεια αυτού του άρθρου παρουσιάζουμε τις απαντήσεις που έδωσαν οι μαθητές του σχολείου μας. Α. Δραστηριότητες Στο πρώτο μέρος του ερωτηματολογίου ασχοληθήκαμε με τις δραστηριότητες των μαθητών.

Στην πρώτη ερώτηση, ζητήθηκε από τους μαθητές να εκτιμήσουν το χρόνο που περνούν σε υπαίθριους χώρους τις διάφορες εποχές. Καθώς οι απαντήσεις των μαθητών βασίστηκαν στις εκτιμήσεις τους και όχι σε ακριβή καταμέτρηση, οι απαντήσεις τους ίσως δεν είναι ακριβείς. Πάντως, ο μέσος χρόνος που περνούν οι μαθητές μας σε υπαίθριους χώρους υπολογίστηκε στις 4,5 ώρες τη μέρα την άνοιξη, στις 7,5 ώρες το καλοκαίρι, στις 3,4 ώρες το φθινόπωρο και στις 2,7 ώρες το χειμώνα. Στη συνέχεια, ρωτήσαμε τους μαθητές αν ασχολούνται με κάποιο άθλημα. Οι απαντήσεις ήταν απόλυτα μοιρασμένες: 34,5% απάντησαν ότι ασχολούνται τακτικά, 31% ασχολούνται περιστασιακά και 34,5% δεν ασχολούνται καθόλου. Μεταξύ των μαθητών που ασχολούνται τακτικά ή περιστασιακά με ένα ή περισσότερα σπορ, τα αγαπημένα τους σπορ βρέθηκε ότι είναι το μπάσκετ (56%) και το ποδόσφαιρο (44%), ακολουθούμενα από το βόλεϊ (23,5%), την κολύμβηση και την ποδηλασία (15% για κάθε απάντηση), ενώ λιγότεροι (9%) ασχολούνται με το τένις. Καταγράφηκαν επίσης απαντήσεις για το σκι, το στίβο και την άσκηση σε γυμναστήριο (από 2 μαθητές σε κάθε κατηγορία) και ακόμα για το καράτε, την πυγμαχία, ακόμα και το μπάντμιντον!!! (1 μαθητής σε κάθε κατηγορία) Στην επόμενη ερώτηση, ασχοληθήκαμε με τους τρόπους διασκέδασης των μαθητών. Διάφοροι τρόποι διασκέδασης προτάθηκαν στους μαθητές και τους ρωτήσαμε πόσο τους αρέσει ο καθένας. Οι απαντήσεις τους, μεταξύ των «μου αρέσει πολύ», «μου αρέσει αρκετά», «μόνο αν δεν έχω άλλη επιλογή» και «δεν μου αρέσει», βαθμολογήθηκαν με 3, 2, 1 και 0 αντίστοιχα. Σύμφωνα με τις μέσες βαθμολογίες, στους μαθητές

μας αρέσει πολύ μια βόλτα με φίλους (2,77) και να ακούν μουσική (2,71), με πάνω από το 70% των μαθητών να δίνουν τον ανώτερο δυνατό βαθμό σ’ αυτούς τους τρόπους διασκέδασης. Τους αρέσει επίσης αρκετά να πηγαίνουν σε κλαμπ και κέντρα διασκέδασης (2,12), στο σινεμά και στο θέατρο (2,06), τα πάρτυ (1,98) και οι συναυλίες-ζωντανή μουσική (1,94), ενώ λιγότερο τους αρέσει να βλέπουν τηλεόραση (1,73) και να χορεύουν(1,65). Ο λιγότερο δημοφιλής τρόπος διασκέδασης (Η συνέχεια στην επόμενη σελίδα)

9 Ποιοι είμαστε εμείς οι Έλληνες; (Συνέχεια από την προηγούμενη σελίδα) είναι να πηγαίνουν στο γήπεδο, με μέσο βαθμό μόλις 1,23 και 40% αρνητικές απαντήσεις, ίσως γιατί δεν τον προτιμούν ιδιαίτερα τα κορίτσια. Β. Ενημέρωση Με την πρώτη ερώτηση αυτού του μέρους, ερευνήσαμε με ποιους τρόπους ενημερώνονται οι μαθητές μας. Τους ζητήσαμε να βάλουν σε μία σειρά 8 τρόπους πληροφόρησης, ξεκινώντας από αυτόν που χρησιμοποιούν περισσότερο και καταλήγοντας σ’ αυτόν που χρησιμοποιούν λιγότερο. Τρόποι πληροφόρησης που δεν χρησιμοποιούνται καθόλου, ζητήθηκε από τους μαθητές να τους αφήσουν έξω από αυτήν την κατάταξη. Σ’ αυτήν την περίπτωση, θεωρήσαμε ότι τους κατέταξαν στην 9η θέση. Μ’ αυτόν τον τρόπο, και λαμβάνοντας τη μέση θέση στην κατάταξη των μαθητών κάθε τρόπου πληροφόρησης, ο πιο δημοφιλής τρόπος πληροφόρησης αναδείχθηκε μακράν η Τηλεόραση, με μέση θέση 2,49, με το 45% των μαθητών να την κατατάσσουν πρώτη και πάνω από το 75% σε μία από τις 3 πρώτες θέσεις. Ακολούθησε η ερώτηση προς τους γονείς (μέση θέση 4,30), το ραδιόφωνο (4,83), οι εφημερίδες, περιοδικά και άλλα έντυπα (4,89) και η ενημέρωση από φίλους (4,91) σε πολύ κοντινές θέσεις. Η πληροφόρηση από το σχολείο (5,26) ή ακούγοντας συζητήσεις των μεγαλύτερων (5,70) δεν είναι τόσο δημοφιλείς τρόποι, ενώ στην τελευταία θέση βρέθηκε η ενημέρωση από το Internet (με μέση θέση 6,72). Η τελευταία θέση του internet μπορεί ίσως να εξηγηθεί, καθώς μόνο οι μισοί από τους μαθητές έχουν πρόσβαση στο internet από το σπίτι, όπως φαίνεται από την επόμενη ερώτηση. Πάντως, η κατάσταση στον Πειραιά είναι σαφώς καλύτερη από αυτή στη Νεμέα, όπου μόνο το 24% των μαθητών είχε απαντήσει καταφατικά. Στη συνέχεια, οι μαθητές ρωτήθηκαν πόσο καλά γνωρίζουν τα πράγματα που αφορούν την πόλη τους, τη χώρα τους, την Ευρώπη, τον κόσμο, την εκπαίδευσή τους και την υγεία τους. Οι απαντήσεις τους δόθηκαν σε μία πεντάβαθμη κλίμακα, από το «Πολύ καλά», που βαθμολογήθηκε με 4, μέχρι το «Καθόλου», που βαθμολογήθηκε με 0. Σύμφωνα με αυτές, δείχνουν να είναι καλά ενημερωμένοι για την υγεία τους (μέσος βαθμός 3,17, με πάνω από τους μισούς μαθητές να απαντούν «πολύ καλά»), την εκπαίδευσή τους (3,04, με το 65% των απαντήσεων στο «καλά») και την πόλη τους (2,88). Η γνώση για τη χώρα τους είναι μέτρια προς καλή (μέσος βαθμός 2,56), με ένα μέτριο 2,14 για τον κόσμο και μόλις 1,98 για την Ευρώπη. Οι απαντήσεις στην επόμενη ερώτηση είναι επίσης ενδιαφέρουσες, καθώς αρκετοί μαθητές λένε ότι θα ήθελαν περισσότερη ενημέρωση για θέματα που θεωρούν ότι ήδη γνωρίζουν καλά! Έτσι, το 50% των μαθητών θέλει περισσότερες πληροφορίες για την εκπαίδευσή του και το 38,5% για την υγεία του, ενώ δημοφιλή θέματα είναι και ο κόσμος (46%) και η χώρα (40%). Περισσότερη ενημέρωση για την πόλη του θέλει μόνο το 21% και για την Ευρώπη μόλις το 13,5%. Κάποιες απαντήσεις καταγράφηκαν επίσης για τη διασκέδαση και τα χόμπι (3 μαθητές), τον αθλητισμό, το σεξ, την πολιτική και οικονομία (2 μαθητές για κάθε απάντηση) και επίσης για τον πολιτισμό, την εφηβεία και την επιστήμη-τεχνολογία (από 1 απάντηση). Γ. Οικογένεια Στην πρώτη ερώτηση αυτού του μέρους, ζητήσαμε από τους μαθητές να βαθμολογήσουν τις σχέσεις τους με διάφορα μέλη της οικογένειάς τους σε μία πεντάβαθμη κλίμακα, από «Πολύ καλές», που βαθμολογήθηκε με 4, μέχρι «Κακές», που βαθμολογήθηκε με 0. Οι απαντήσεις τους δείχνουν ότι έχουν πολύ καλές σχέσεις με τα μέλη της οικογένειάς τους, τουλάχιστον με τα πιο κοντινά.

Ο μέσος βαθμός για τις σχέσεις με τους γονείς ήταν 3,56 (67% των απαντήσεων τις χαρακτήρισε «πολύ καλές»), με τα αδέλφια 3,51 (71% στο «πολύ καλές»), με παππούδεςγιαγιάδες 3,48 (60% στο «πολύ καλές») και για τις σχέσεις με άλλους συγγενείς 3,04 (57% στο «καλές»). «Κακές» σχέσεις αναφέρθηκαν μόνο από 2 μαθητές, και οι 2 μιλώντας για τα αδέρφια τους, ενώ 1 μαθητής ή μαθήτρια χαρακτηρίζει «μάλλον κακές» τις σχέσεις με τους γονείς, πράγμα που δείχνει ότι τα μέλη μιας οικογένειας έχουν –σε γενικές γραμμές– στενούς δεσμούς και πολύ καλές σχέσεις.

Στην επόμενη ερώτηση, ρωτήσαμε τους μαθητές αν θεωρούν το γάμο απαραίτητο για τη δημιουργία οικογένειας. Το 64% απάντησε ναι και το 36% όχι. Το 36% του «όχι» ίσως θεωρείται υψηλό ποσοστό, ας μην ξεχνάμε όμως ότι αυτές είναι οι απόψεις των εφήβων για το θέμα, καθώς, όσον αφορά τους ενηλίκους, ο γάμος στην ελληνική κοινωνία δείχνει να είναι εξαιρετικά ισχυρός: Σύμφωνα με στοιχεία της Ε.Σ.Υ.Ε., κατά την απογραφή του 2001, ο αριθμός των μη παντρεμένων συντρόφων που συζούν είναι μόλις 85.000, πολύ λιγότεροι από τα περίπου 5.000.000 των παντρεμένων συντρόφων που ζουν μαζί. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, αν και ο αριθμός των μονογονεϊκών οικογενειών είναι πάνω από 350.000, το 51% από αυτές είναι αποτέλεσμα χηρείας, το 47% οφείλονται σε διάσταση ή διαζύγιο και μόλις το 2% είναι γονείς που δεν παντρεύτηκαν ποτέ, ενώ, κατά το 2005, ο αριθμός των γεννήσεων εκτός γάμου ήταν μόνο το 5% των συνολικών γεννήσεων εκείνου του έτους. Η επόμενη ερώτηση αφορούσε τα σχέδια των μαθητών μας για τη δημιουργία δικής τους οικογένειας. Το 37% των μαθητών μας σχεδιάζει να το κάνει μεταξύ 25 και 30 ετών, ενώ 27,5% λένε ότι θα το κάνουν αν και όταν βρεθεί ο κατάλληλος σύντροφος. Ένα 17,5% τοποθετεί τη δημιουργία οικογένειας κάποια στιγμή μεταξύ 30 και 35 ετών, 6% μεταξύ 20 και 25 και ένα άλλο 6% λέει ότι δεν θα το κάνει ποτέ. 4% είναι αβέβαιοι (ίσως κάποια στιγμή) και 2% θέλει να δημιουργήσει οικογένεια το συντομότερο δυνατόν. Τέλος, ρωτήσαμε τη γνώμη των μαθητών μας για το διαζύγιο. Τα αποτελέσματα ήταν τα εξής: Θα ’πρεπε να απαγορεύεται, ιδίως αν υπάρχουν παιδιά, 9,6% Δεν συμφωνώ. Όλα τα προβλήματα μπορούν να λύνονται χωρίς αυτό, 3,8%. (Η συνέχεια στην επόμενη σελίδα)

10 Ποιοι είμαστε εμείς οι Έλληνες; (Συνέχεια από την προηγούμενη σελίδα) Είναι μια αποδεκτή λύση αν η συμβίωση του ζευγαριού είναι αδύνατη, 65,4%. Αν ο σύντροφός σου δεν σε καλύπτει πια, γιατί όχι; 9,6%. Είναι σωστό, όλοι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία, 3,8%. Αιτία διαζυγίου είναι ο ίδιος ο τρόπος ζωής μέσα στο γάμο, 1,9%. Διαζύγιο; Γιατί, ποιος μίλησε για γάμο; 5,8%. Η μεγάλη πλειοψηφία επομένως των μαθητών μας θεωρεί το διαζύγιο ως μία απλώς αποδεκτή λύση, ενώ το ίδιο δείχνει και το μέσο επίπεδο αποδοχής, που μπορεί να υπολογιστεί αν αντιστοιχίσουμε κάθε μία από τις 6 πρώτες απαντήσεις με έναν βαθμό από το 0 (για την έντονη διαφωνία που εκφράζει η πρώτη απάντηση) ώς το 5 (για την έκτη απάντηση που εκφράζει την άποψη ότι το διαζύγιο είναι η σχεδόν αναπόφευκτη κατάληξη ενός γάμου!), χωρίς να υπολογίσουμε το 5,8% της τελευταίας απάντησης που δεν ασχολούνται με το ζήτημα του γάμου –άρα και– του διαζυγίου. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το γεγονός ότι και οι απαντήσεις των μαθητών της –πιο συντηρητικής– Νεμέας, παρότι παρουσιάζουν σαφώς μεγαλύτερη διασπορά, δίνουν ως αποτέλεσμα σχεδόν ίσο μέσο επίπεδο αποδοχής.

Δ. Συμπεριφορά Σ’ αυτό το μέρος του ερωτηματολογίου, δώσαμε στους μαθητές 11 επίθετα ή φράσεις και τους ζητήσαμε να απαντήσουν πόσο καλά ταιριάζει στον τρόπο συμπεριφοράς τους καθένα από αυτά, με μια πεντάβαθμη κλίμακα, από «πολύ καλά» (που βαθμολογήθηκε με 4) έως «καθόλου» (που βαθμολογήθηκε με 0). Κοιτάζοντας τους μέσους όρους για καθένα από αυτά, φαίνεται ότι οι μαθητές μας είναι πολύ φιλικοί (μέσος όρος 3,62), κοινωνικοί (3,23) και ενθουσιώδεις (3,21), αν και λιγότερο εύκολοι στην προσέγγιση (3,02). Θεωρούν τον εαυτό τους αρκετά δραστήριο (2,98) και εργατικό (2,98), μάλλον ανοιχτόμυαλο (2,92), ελάχιστα λιγότερο αποτελεσματικό (2,87) και μέτρια έως αρκετά τελειομανή (2,61). Πιστεύουν επίσης ότι δεν θυμώνουν ιδιαίτερα εύκολα (2,48), αν και αρκετά πιο εύκολα συγχωρούν (2,94). Ε. Επιτυχία-Ευτυχία Στην πρώτη ερώτηση αυτού του μέρους του ερωτηματολογίου, ζητήσαμε από τους μαθητές να κατατάξουν σε μία σειρά 12 χαρακτηριστικά που γενικά πιστεύεται ότι συμβάλλουν στην επιτυχία και την ευτυχία ενός ανθρώπου, ανάλογα με το πόσο πολύ πιστεύουν ότι τα εκτιμά ο κόσμος. Η λο-

γική αυτής της κατάταξης ήταν παρόμοια με τη λογική της κατάταξης στην πρώτη ερώτηση του Β μέρους παραπάνω, και η μέση θέση κάθε χαρακτηριστικού στην κατάταξη υπολογίστηκε με ανάλογο τρόπο. Σύμφωνα με αυτή, ο πλούτος είναι μακράν πρώτος στην εκτίμηση του κόσμου, με μέση θέση 3,23 και το 57% των μαθητών να τον τοποθετεί στην 1 η θέση. Ακολουθεί η φήμη (μέση θέση 5,13) και σε μια –παρήγορη αλλά μάλλον υπερεκτιμημένη– 3η θέση η μόρφωση (μέση θέση 5,77). Τέταρτη έρχεται η ομορφιά (6,49), ακολουθούμενη σε κοντινή απόσταση από ένα ενδιαφέρον επάγγελμα (6,62) και τις κοινωνικές γνωριμίες (6,66). Αρκετά πιο πίσω ακολουθούν η πνευματική καλλιέργεια (8,04), η οικογενειακή ευτυχία (8,23) και η αυτοπεποίθηση (8,30), ενώ στις 3 τελευταίες θέσεις κατατάσσονται η ανεξαρτησία (8,51), ο αυτοσεβασμός (9,04) και η δημιουργικότητα (10,11). Μετά από αυτό, ζητήθηκε από τους μαθητές να κατατάξουν ξανά αυτά τα 12 χαρακτηριστικά, αυτή τη φορά ανάλογα με το τι πιστεύουν ότι θα φέρει σ’ αυτούς την επιτυχία και την ευτυχία. Οι απαντήσεις τους διαφοροποιήθηκαν αρκετά σε σχέση με την προηγούμενη ερώτηση. Η μόρφωση ήταν αυτή τη φορά στην πρώτη θέση, με μέση κατάταξη 4,17. Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι η μόρφωση και στις δύο αυτές ερωτήσεις καταλαμβάνει αρκετά υψηλότερες θέσεις για τους μαθητές που ζουν σε αστικό περιβάλλον απ’ ό,τι για τους μαθητές της επαρχίας. Ακολουθεί ένα ενδιαφέρον επάγγελμα (4,79) και στην 3η θέση η οικογενειακή ευτυχία (4,83). Αρκετά πιο πίσω έρχονται ο αυτοσεβασμός (6,15) και η πνευματική καλλιέργεια (7,23), σε υψηλότερες όμως θέσεις από ότι ο πλούτος (7,32), ή από χαρακτηριστικά που συνήθως απολαμβάνουν υψηλότερη εκτίμηση μεταξύ των εφήβων, όπως η αυτοπεποίθηση (7,68) και η ανεξαρτησία (8,02). Λίγο πιο πίσω βρίσκονται οι κοινωνικές γνωριμίες (8,06), ενώ στις 3 τελευταίες θέσεις βρίσκεται και πάλι η δημιουργικότητα (8,64), μαζί με την ομορφιά (8,74) και τη φήμη (9,66). Τέλος, το 55% των μαθητών μας θεωρεί ότι για να αποκτήσει την επιτυχία-ευτυχία είναι διατεθειμένο να κουραστεί πάρα πολύ, το 27,5% πολύ, ενώ το 17,5% αρκετά, δείχνοντας ότι για τους μαθητές μας το κυνήγι της επιτυχίας και της ευτυχίας δεν μοιάζει να είναι ιδιαίτερα εύκολη υπόθεση! ΣΤ. Σύγκριση με την Ισλανδία Στο τελευταίο μέρος του ερωτηματολογίου, ζητήσαμε από τους μαθητές να εκτιμήσουν διαφορές ανάμεσα στους Έλληνες και τους Ισλανδούς μαθητές, ζητώντας τους να μαντέψουν σε ποιες από τις προηγούμενες ερωτήσεις πιστεύουν ότι οι μαθητές από την Ισλανδία θα δώσουν απαντήσεις πολύ διαφορετικές από τις δικές τους. Οι δημοφιλέστερες απαντήσεις τους ήταν η πρώτη ερώτηση για τον χρόνο που περνούν σε υπαίθριους χώρους, καθώς και η ερώτηση για τις απόψεις του κόσμου για την επιτυχία-ευτυχία, με ποσοστό 61,5% για καθεμία από αυτές. Ακολουθούν οι ερωτήσεις για τα σχέδιά τους για δημιουργία οικογένειας και για τις τοποθετήσεις των μαθητών σχετικά με την επιτυχία-ευτυχία, με ποσοστό 52% για καθεμία από αυτές. Τρεις ακόμα ερωτήσεις συγκεντρώνουν ποσοστό πάνω από 40%: Η ερώτηση για το διαζύγιο (44%), η ερώτηση για το πόσο καλά ενημερωμένοι είναι για τα διάφορα θέματα (42%) και αυτή για τους τρόπους πληροφόρησής τους (40%). Το ζήτημα του αν οι προβλέψεις τους αυτές θα επιβεβαιωθούν ή θα διαψευστούν παραμένει ανοιχτό! Έρευνα: Γιάννης Παπαμικρούλης

11 ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΉ ΥΠΌΘΕΣΗ ΟΙ ΠΑΝΕΛΛΉΝΙΕΣ ΕΞΕΤΆΣΕΙΣ. Ιούνιος μήνας. Ωραία μέρα η σημερινή, καθαρός ουρανός. «7.30 π.μ., δεν έχω όρεξη να πάω στη δουλειά, αυτή η μέρα είναι πολύ σημαντική για να τη σπαταλήσω δουλεύοντας». Βγαίνει από την είσοδο, ο δροσερός αέρας δίνει μια αίσθηση ελευθερίας κάτω από το αφόρητο πλέον κουστούμι του. Μπαίνει στο αμάξι και ξεκινάει για τη δουλειά .Πρώτα όμως πρέπει να κάνει μια στάση. Κατεβαίνει ένα άτομο με ένα χαμένο βλέμμα. Συνεχίζει τη διαδρομή και φτάνει πλέον στη δουλειά του. Οι επόμενες τέσσερις ώρες είναι πολύ βασανιστικές. Ο κάποτε δροσερός αέρας λείπει από το εργασιακό του περιβάλλον. Σπασμωδικές οι κινήσεις του σήμερα. Προδίδουν ανυπομονησία, άγχος… Ίσως φόβο; «12.00 το μεσημέρι. Ο ήλιος έχει πάρει τη θέση του. Θα τηλεφωνήσω. Τώρα θα πρέπει να έχει τελειώσει. Ό,τι έγινε, έγινε». Η γραβάτα ξαφνικά ένιωθε να τον πνίγει. Στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου η γυναίκα του. Πώς τα πήγαμε τελικά;

-

Δεν είναι πολύ σίγουρος. Δεν ξέρω τι πρέπει να περιμένουμε.

-

Καλά, δώσε μου τον στο τηλέφωνο.

Ναι, μπαμπά; Είχα πολύ άγχος, τα έγραψα όλα όμως δεν μπορώ να πω τίποτα σίγουρα. Δεν πειράζει παιδί μου, είσαι καλά εσύ; Αυτό έχει σημασία. Το τηλέφωνο κλείνει και αυτή η ρημάδα η γραβάτα δε λέει να χαλαρώσει –αντίθετα ολοένα και σφίγγει. «Δεκαεφτά χρόνια προσπάθειας, δεκαεφτά χρόνια με μια κάρτα στο χέρι που πρέπει να χτυπάω, δεκαεφτά χρόνια πνιγμένος στα βλέμματα περίεργων ανθρώπων και στα χλευαστικά και ειρωνικά γελάκια. Ε, τι να κάνουμε, ένας χρόνος ακόμα δε μας χαλάει». Έβαλε, λοιπόν, πάλι τη μάσκα του καλού εαυτού του και άρχισε να μιλάει με τους συναδέλφους του. Ιωσηφίδου Νιόβη, Γ1

ΟΤΑΝ ΧΑΝΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ… Χάνεις κάποιον. Φυσική απώλεια, τσακωμός, συγκυρίες και κάποιες άλλες αιτίες οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν μια ριζική αλλαγή στη ζωή σου. Τι γίνεται, όμως, όταν ο άνθρωπος που (με όποιον τρόπο) φεύγει, γέμιζε την καθημερινότητά σου και πριν σ’ αφήσει πίσω είχε φροντίσει να γεμίσει την καρδιά σου με αγάπη γι’ αυτόν; Κι αν δεν πρόλαβες να σκεφτείς το «μετά»; Αν ποτέ δεν είχες φανταστεί τη ζωή σου χωρίς αυτόν; Ανωριμότητα, παιδικότητα, λάθος λογική ή ανάγκη; Μάλλον το τελευταίο. Ανάγκη να υπάρχει στη ζωή σου. Είναι ανθρώπινο να διαγράφουμε από το μυαλό μας αυτό που δεν θέλουμε να μας συμβεί· αυτό

που φοβόμαστε. Άκουσα κάτι πολύ λογικό και παράλληλα τρυφερό: «στους ανθρώπους αφιερώνουμε ένα μέρος της καρδιάς μας, αυτό που πρέπει». Φαντάζομαι πως το ίδιο συμβαίνει και με τις σκέψεις μας. Το κακό με τους ανθρώπους είναι ότι καθένας είναι τόσο μοναδικός, ώστε να μην μπορείς να τον αναπληρώσεις. Είναι λογικό, ωστόσο, άλλοι άνθρωποι να γεμίζουν το κενό που αφήνει κάποιος. Δεν είναι αντικατάσταση· είναι κι αυτό ένα είδος ανάγκης. Το βρίσκω έντονο συναίσθημα, καθώς μέσω αυτού, κατά κάποιο τρόπο, επανέρχεσαι στην καθημερινότητά σου, την αναδιαμορφώνεις και ορίζεις νέες συνθήκες. Όσο γι’ αυτόν που

έχασες, του δίνεις καινούριο χώρο στη ζωή σου, ενώ συνεχίζει να σε επηρεάζει είτε το θέλεις είτε όχι. Φοβάμαι να χάνω ανθρώπους. Δεν το αντέχω. Ωστόσο, πιστεύω ότι οι αναμνήσεις και οι σκέψεις τοὺς κρατάνε ζωντανούς. Κι όταν αυτές οι σκέψεις πάψουν να σε πονάνε και φέρνουν ένα γλυκό χαμόγελο στο πρόσωπό σου, τότε έχεις καταφέρει να κερδίσεις ζωή μέσα από κάποιον που δεν υπάρχει πια στη ζωή σου. Έτσι κερδίζεις στη ζωή τη ζωή του και αυτό είναι κάτι μαγικό… Κεσίσογλου Βικτωρία, Γ1

ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ… 1} Θα έχεις σώμα. Μπορεί να σ’ αρέσει ή να το απεχθάνεσαι, ωστόσο θα είναι δικό σου για όλη σου τη ζωή 2} Θα πάρεις μαθήματα. Είσαι γραμμένος σε ένα υποχρεωτικής φοίτησης σχολείο , που λέγεται ζωή. Κάθε μέρα στο σχολείο αυτό έχεις την ευκαιρία να πάρεις διάφορα μαθήματα. Μπορεί να σ’ αρέσουν ή να τα θεωρείς άχρηστα κι ηλίθια. 3} Δεν υπάρχουν λάθη, μόνο μαθήματα. Η προσωπική ανάπτυξη είναι μια διαδικασία πειραματισμού. Τα πειράματα που αποτυγχάνουν, αποτελούν μέρος της διαδικασίας, όπως και το πείραμα που «πετυχαίνει». 4} Κάθε μάθημα επαναλαμβάνεται, μέχρι να το μάθεις. Κάθε μάθημα θα το συναντήσεις σε διάφορες μορφές, μέχρι να το μάθεις. Όταν το μάθεις, μπορείς να προχωρήσεις στο επόμενο. 5} Τα μαθήματα δε σταματούν ποτέ. Δεν υπάρχει περίοδος που δεν έχει μαθήματα. Αφού είσαι ζωντανός έχεις να πάρεις μαθήματα.

6} Το «εκεί» δεν είναι καλύτερο από το «εδώ» Όταν το «εκεί» σου γίνει «εδώ», απλώς θα δημιουργηθεί για σένα ένα άλλο «εκεί» που θα φαίνεται καλύτερο από το «εδώ». 7} Οι άλλοι είναι απλοί καθρέφτες σου Δεν μπορεί να αγαπάς ή να μισείς κάτι στους άλλους, αν δεν αντικατοπτρίζει κάτι που αγαπάς ή μισείς εσύ ο ίδιος. 8} Το τι θα γίνεις στη ζωή σου εξαρτάται από εσένα Έχεις όλα τα εργαλεία και τα μέσα που χρειάζεσαι. Το τι θα κάνεις μ’ αυτά είναι δική σου υπόθεση. 9} Οι απαντήσεις βρίσκονται μέσα σου Οι απαντήσεις της ζωής βρίσκονται μέσα σου. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να παρατηρήσεις και ν’ ακούσεις προσεκτικά. 10} Θα τα ξεχάσεις όλα αυτά. 11} Μπορείς, όμως, όποτε θέλεις! Δευτερίγος Γιάννης Γ1

12 ΜΙΑ ΑΠΆΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΑΜΈΤΟΧΟ ΕΚ ΜΈΡΟΥΣ ΕΝΌΣ ΜΕΤΌΧΟΥ Κατ’ αρχήν, ως απάντηση στο τελευταίο ερώτημα που έθεσες: όχι δεν συμφωνώ μαζί σου. Έχοντας το δικό σου άρθρο ως μπούσουλα και βασιζόμενη στο ότι θέλω να αντικρούσω ένα ένα τα επιχειρήματά σου, λέω τα εξής:

•

•

•

•

Σκέφτηκες πως η εξάσκηση στην απομνημόνευση κειμένων – που στην προκειμένη περίπτωση είναι διάλογοι, δηλαδή μικρές σειρές ερωτήσεων και απαντήσεων, άρα και πιο εύκολη ακόμη η μάθηση – θα σε βοηθούσε να μαθαίνεις πιο γρήγορα και ανώδυνα ό,τι σου φαίνεται βουνό; Άλλωστε ξέρεις τι λένε: η επανάληψη είναι «μήτηρ πάσης μαθήσεως». Ακόμη, το γεγονός ότι οι καθηγητές είναι απαιτητικοί ίσως σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, καθώς το να απαιτούν πράγματα από εσένα σημαίνει ότι πιστεύουν πως μπορείς να καταφέρεις το κάτι περισσότερο, το κάτι υψηλότερο. Βέβαια η πληροφορία περί απαιτήσεων των καθηγητών θέλει λίγο ψάξιμο, αφού μπορώ να πω ότι φάνηκαν ελαστικοί μαζί μας και μας βοήθησαν πολύ στην όλη διαδικασία του θεατρικού έργου. Το μόνο που μπορώ να σου αναγνωρίσω ως λογικό είναι το γεγονός της ανασφάλειας που νιώθεις πάνω στη σκηνή. Είναι δεδομένο πως θέλει πολλά κότσια για να εκτεθείς στα σχόλια άλλων ανθρώπων και όσον αφορά στην εφημερίδα να μπορείς να υποστηρίξεις επώνυμα τις απόψεις σου. Το τι θέλεις να κάνεις τις Κυριακές είναι προσωπική σου υπόθεση, γι’ αυτό και τα παιδιά που παίρνουν μέρος στο θεατρικό το επέλεξαν, δεν υποχρεώθηκαν. Όμως, νομίζω πως η συνέπεια δεν είναι θέμα που σχετίζεται μόνο με το σχολείο. Αλλά εφόσον έχουμε δικαιώματα, έχουμε και υποχρεώσεις στις οποίες πρέπει να είμαστε συνεπείς. Στη ζωή δεν υπάρχει μόνο ο φραπές, η ξεγνοιασιά και η παρέα. Δεν πιστεύω πως τα μόνα χαρίσματα που έχουν οι άνθρωποι περιστρέφονται γύρω από τη ζωγραφική, το χορό, το τραγούδι. Δεν έχεις κανένα ταλέντο που μπορείς να αναδείξεις; Άλλωστε τα προγράμματα του σχολείου δεν στηρίζονται εξολοκλήρου στα παραπάνω τρία. Είναι λογικό να ξεκινούν όλα από τους καθηγητές, αφού κανένας μαθητής δεν έχει προτείνει κάτι – συμπεριλαμβανομένης και εμού της ιδίας. Ούτε εσύ απ’ ότι βλέπω όμως δεν παρουσιάζεις κάποια εναλλακτική δραστηριότητα, μόνο παραπονιέσαι. Επίσης είναι πρακτικά αδύνατο να ρωτήσουν όλους τους μαθητές αν τους ενδιαφέρουν τα προγράμματα. Εκείνοι προτείνουν, και όσα παιδιά ενδιαφέρονται παίρνουν μέρος, πολύ απλό. Τέλος,

•

•

•

•

•

δε νομίζω ότι κάποιος από τους καθηγητές μας, έχει επιβάλει τα θέλω του σε κανέναν μαθητή, πόσο μάλλον να του απαγορέψει κάτι. Ίσα ίσα που προσπαθούν να ενθαρρύνουν κάθε μαθητή να κάνει κάτι περισσότερο από το να έρχεται απλώς στο σχολείο. Εκτός, βέβαια εάν ξέρεις κάποιο γεγονός που φανερώνει το αντίθετο, το οποίο στην προκειμένη περίπτωση έπρεπε να εκθέσεις. Τώρα το αν σε πιάνει αλλεργία στο άκουσμα και μόνο της λέξης «σχολείο» είναι δική σου υπόθεση και δεν έχει να κάνει με τα προγράμματα και την ποιότητά τους. Όσον αφορά στο ότι επιθυμείς να περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου μακριά από προβλήματα και προβληματισμούς είναι πάλι δικό σου θέμα. Σου λέω ωστόσο το εξής: ο προβληματισμός κάνει καλό, οξύνει το νου και χρειάζεται ιδιαίτερα σε μια κοινωνία που προσπαθεί να αποχαυνώσει τα μέλη της. Γιατί εάν ξέρεις να σκέφτεσαι και να κρίνεις, δεν πιάνεσαι κορόιδο. Νομίζω ότι κάτι λάθος έχεις καταλάβει. Στο σχολείο πηγαίνει κάποιος γιατί θέλει να μάθει κάτι παραπάνω, όχι για να χάνει μαθήματα όποτε του κάνει κέφι. Α! Μήπως δεν πληροφορήθηκες ότι η υποχρεωτική εκπαίδευση είναι εννιάχρονη, όχι δωδεκάχρονη; Το ότι είσαι στο Λύκειο είναι δική σου επιλογή. Ολοκληρώνοντας, στην έκθεση βιβλίου συμμετέχει όποιος θέλει να βοηθήσει. Δεν έχει υποχρεωθεί κανένας να αναλάβει βάρη Συντακτική Επιτροπή: που δεν επιλέγει. Γαβαλά Δικαία Και κάτι τελευταίο, σου συνιστώ την επόμενη φορά που θα γράψεις κάποιο άρθρο να ψάξεις καλύτερα τις πηγές σου και τα επιχειρήματα σου να είναι πιο στέρεα ώστε να μην μπορεί κανείς να κάνει αυτό που τόσο φοβάσαι: να σε σχολιάσει αρνητικά. Κουτρώλη Αθηνά, Γ1

Παναγιωτοπούλου Άννα-Μαρία Κώστογλου Κωνσταντίνα Μαλανδρένια Μανταλένα Μπεκαριάν Μαριρόζ Κουτρώλη Έλντα-Αθηνά Μπομπότας Άκης με υπεύθυνους καθηγητές : Αθανασοπούλου Ανδριανή Ζαρταλούδη Σμαρώ Κυριμκύρογλου Ελένη Λιβανού Ειρήνη Παναγιωτόπουλο Ηλία Παπαμικρούλη Γιάννη Χρίστη Μάνια Διεύθυνση Σχολείου: Κεχαγιά 6 Π. Κοκκινιά, Πειραιάς Τηλ.-Fax: 210 4203738