Jaarverslag Vredeseilanden 2007 - De Ogen Van Vredeseilanden, Patrick De Spiegelaere

De ogen van

Vredeseilanden PATRICK De Spiegelaere 1961-2007

Patrick De Spiegelaere 1961-2007

Patrick De Spiegelaere overleed onverwacht op

Maart 2007

2 maart 2007. Hij was lange tijd onze huis-

Voor mij ligt de Knack. Ik lees de paginabrede titel: “Ik heb al een beeld in mijn hoofd” Déjà vu. We zitten in de roodlederen vergaderzetels van een Brussels reclamebureau. Buiten is het lente. Onder ons voelen we de treinen die Brussel Centraal binnenrijden. Eén van de jonge creatieven van het bureau stelt enthousiast de ideeën voor de volgende campagne voor. Patrick zal de beelden maken.

fotograaf. Zijn beelden lieten een indruk achter die tot zwijgen stemde. Een klein verhaal soms. Beelden zeggen veel meer dan duizend woorden. Het werd door Patrick elke keer opnieuw bewezen. Wij zijn hem er voor altijd dankbaar voor. In deze brochure krijgt u van ons, bij wijze van eerbetoon, enkele van die beelden.

De uiteenzetting zit erop … het blijft lang stil. Het gezicht van Patrick zit in een frons. Ik zie hem denken: “Die reclamejongens …”. En dan: “Goh, ik weet het zo niet … moesten we nu eens… en wat zouden jullie ervan denken als we …..”. Nu zie ik het fronsen aan de andere kant van de tafel. Drie kwartier later. We staan buiten. Patrick ritst zijn motorjas dicht. “Wat denk je?” vraag ik. Patrick kijkt me monkelend aan. “Ge moogt gerust zijn, dat komt in orde”, zegt hij ”. Ik heb al een beeld in mijn hoofd”. “Rij voorzichtig”, zeg ik. Senegal - 2001

Jo Vermeersch

“Patrick maakte geen foto’s maar ‘beelden’. Die beelden zaten in zijn hoofd, en om ze vorm te geven gebruikte hij stukjes werkelijkheid. Dat konden mensen zijn, maar ook landschappen - liefst lege landschappen (…) In die zin was Patrick ook een dichter: de foto’s die hij de voorbije jaren in Afrika en Latijns-Amerika maakte in opdracht van Vredeseilanden tonen inderdaad de gestolde tijd, terwijl hij tegelijkertijd de valkuil wist te vermijden van wat de documentairemaker Joris Ivens ooit ‘exotic dirt’ noemde. Armoede, gezien door de zonnebril van een toerist of de lens van een fotograaf dreigt algauw iets pittoresks te krijgen. Niet bij Patrick De Spiegelaere.” Piet Piryns, Knack 7/03/07



David Diop Celui qui a tout perdu. Le soleil brillait dans ma case Et mes femmes étaient belles et souples Comme les palmiers sous la brise des soirs. Mes enfants glissaient sur le grand fleuve Aux profondeurs de mort Et mes pirogues luttaient avec les crocodiles La lune, maternelle, accompagnait nos danses Le rythme frénétique et lourd du tam-tam, Tam-tam de la joie, tam-tam de l’insouciance Au milieu des feux de liberté. Puis un jour, le Silence... Les rayons du soleil semblèrent s’éteindre Dans ma case vide de sens. Mes femmes écrasèrent leurs bouches rougies Sur les lèvres minces et dures des conquérants aux yeux d’acier Et mes enfants quittèrent leur nudité paisible Pour l’uniforme de fer et de sang. Votre voix s’est éteinte aussi Les fers de l’esclavage ont déchiré mon coeur Tams-tams de mes nuits, tam-tams de mes pères.

Senegal - 2001



Senegal - 2001



Séckou Kandé, Senegal - 2002



Bantancountou, Senegal - 2002

Bantancountou, Senegal - 2002



Jorge Enrique Adoum Ecuador Amargo Yo, que salí de mujer como del alba, que ardí, que he muerto pocas veces todavía y todavía espero por las cosas, hoy vuelvo con la misma camisa que tocaron los pechos de tantas despedidas, vuelvo y te encuentro en tu liviana muerte de materia, y me detengo, no por duda en los pies, no de paso a la ciudad: es por destino, y traigo mi alma llena de tu páramo, de escombros, de huesos cuyo nombre reconozco y debo enterrar inútilmente: sólo lamento y plural dolor el alma.

Fausta Mwasapania, Tanzania - 2003



Ecuador - 2001

Porque en las visitas, en las fiestas donde alguien agoniza, porque en los restaurantes, en los diarios, en la gente que habita casas y familias, hay alguien que dice algo, hay un suceso caído como un muerto tras la puerta, sufro de noticias, de necesidades puras, y no puedo más, no puedo despegarme de fantasmas que corren buscando domicilios, no puedo sino escuchar con el oído apegado al alma.



Gioconda Belli Uno no escoge Uno no escoge el país donde nace; pero ama el país donde ha nacido. Uno no escoge el tiempo para venir al mundo; pero debe dejar huella de su tiempo. Nadie puede evadir su responsabilidad. Nadie puede taparse los ojos, los oidos, enmudecer y cortarse las manos. Todos tenemos un deber de amor que cumplir,. una historia que nacer una meta que alcanzar. No escogimos el momento para venir al mundo: Ahora podemos hacer el mundo en que nacerá y crecerá la semilla que trajimos con nosotros.

Nicaragua - 2000



Nicaragua - 2000



Nicaragua - 2000

10

Oeganda - 2006

11

Gerry De Mol uit: Sporen - 2001 De stappen in het stof De ribbels in je zolen De jaren in je boek Het trillen van je stem De stempels in een paspoort De mensen op de wegen De krassen in een ziel De rimpels rond je ogen Het tikken in een kamer Het doven van een oor De tekens op je huid De manen van een jaar De pijn in je knieën Het smelten van de sneeuw De gletsjers in de dalen Het vuur in alle staten De kloven in de aarde Het Stof

Senegal - 2001

12

De Sporen …

Ibembwa, Tanzania - 2003

13

Met medewerking van en met veel dank aan de erven De Spiegelaere Vredeseilanden | Blijde Inkomststraat 50, 3000 Leuven | Tel ++32(0-)16 31 65 80 | [email protected] | www.vredeseilanden.be