Dungeons And Dragons Calypso.docx

DUNGEONS AND DRAGONS EMILY’S CHARACTER / CALYPSO

ΕΜΦΑΝΙΣΗ Η Καλυψώ είναι μια κοπέλα 23 χρονών. Έχει μακριά ασημένια μαλλιά και ασημένια μάτια που φαίνονται σχεδόν άσπρα ή γκρι ανάλογα με το φως. Τα μάτια της είναι σχιστά και δεν έχουν ίριδα και κόρη. Τα κέρατα της είναι σκούρα γκρι, πάνε προς τα πίσω και πάνω, και δεν είναι ιδιαίτερα ψηλά. Έχει ολόλευκο δέρμα, και η ουρά της είναι και αυτή γκρι ενώ μαυρίζει λίγο προς την μυτερή άκρη της. Είναι αδύνατη με μεγάλη λεκάνη με πολύ δυνατό και γυμνασμένο σώμα. Τα δόντια της είναι λευκά και κάποια είναι μυτερά στην άκρη τους, κυρίως οι κυνόδοντες. Η φωνή της είναι απίστευτα μελωδική και γλυκιά, σχεδόν αγγελική.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Ζει με τον αδελφό της, τον Mars πολύ κοντά στους γονείς τους. Γεννήθηκαν στην Valerya, και δεν έχουν ταξιδέψει πολύ, μόνο μέχρι τα γύρω χωριά. Οι γονείς της είναι δύο tiefling, η Αρια και ο Aemon, και διοικούν την φρουρά της πόλης μαζί με 2 elf, την Zahara και τον Ramos και έναν half-elf τον Erevan. Οι γονείς της θεωρούνται ήρωες για την πόλη. Μάλιστα στην κεντρική πλατεία της πόλης ο δήμαρχος έχτισε πριν από μερικά χρόνια ένα σιντριβάνι με τους 6 (τότε) της φρουράς, για να τους τιμήσει, αφού σώσανε την πόλη από μια τεράστια εισβολή. Ο έκτος ήταν ένας νάνος, ο Castameer, ο οποίος θυσιάστηκε για να σώσει την αγαπημένη του, την Zahara. Η οικογένεια της Καλυψώ θεωρείται noble της περιοχής και ποτέ οι κάτοικοι της πόλης δεν τους έχουν υποτιμήσει, χλευάσει ή επιτεθεί για οποιονδήποτε λόγο. Είναι πολύ αγαπητοί και δεν έχουν βιώσει ρατσιστική συμπεριφορά. Παρ’ όλ’ αυτά οι διάφοροι περαστικοί και ταξιδευτές που έρχονται στην πόλη έχουν δείξει τέτοια δείγματα τα οποία συνήθως λύνουν οι κάτοικοι μέσα σε λίγα λεπτά, με τον καλό ή τον άσχημο τρόπο. BACKSTORY Η Καλυψώ μεγάλωσε βλέποντας τους γονείς της ως πρότυπα. Είχε πάντα ιδιαίτερη σχέση με τον πατέρα της ο οποίος την λάτρευε, και η μητέρα της ήταν πάντα δίπλα της να την βοηθήσει στα πάντα. Είναι από μικρή μαθημένη με τα όπλα και είχε πάντα την επιθυμία να μπει στην φρουρά της πόλης και να φανεί όσο άξιοι φάνηκαν οι γονείς της. Είναι από τους καλύτερους μαθητές στην εκπαίδευση και πάντα πιέζει τον εαυτό της για περισσότερα. Έχει μια πλευρά που είναι πολεμίστρια και αυτό όπως της λέει και ο μπαμπάς της κυλάει στο αίμα της, έχει όμως και μια γλυκιά πλευρά που όσοι την ξέρουν, αυτή την χαρακτηρίζει ακόμη περισσότερο. Έχει μια τάση να βοηθάει τον κόσμο, και την κοινότητα. Φτιάχνει ζεστό φαγητό και κέικ μούρων για τους φτωχούς και τα ορφανά και κάνει περίπατους στην πόλη βοηθώντας πάντα όποιον μπορεί. Έχει υπέροχη σχέση με τους θεραπευτές, αφού ουκ ολίγες φορές έχει πάει κάποιον εκεί για βοήθεια. Έχει πάει βέβαια και αυτή αρκετές φορές σε αυτούς μετά από τραυματισμούς της στην εκπαίδευση. Πολλές φορές τους βοηθάει με την περίθαλψη αρρώστων και ηλικιωμένων, αλλά βοηθάει και με το να τους μαζεύει διάφορα βότανα και υλικά από το δάσος και την θάλασσα. Έχει όμως και κάτι άλλο που βοηθάει στην περίθαλψη, και κάνει τους θεραπευτές, και τους αρρώστους να αναζητούν την παρουσία της. Αυτό είναι η φωνή της. Κάθεται πολλές φορές στο θεραπευτήριο ή το ορφανοτροφείο και ηρεμεί τους αρρώστους και τα μικρά παιδία, τραγουδώντας τους. Η φωνή της όσοι την ακούνε, λένε πως είναι αγγελική, πως είναι δώρο που της έχουν δώσει οι θεοί απλόχερα, και πως ξεπερνάει τα όρια του υπέροχου. Είναι θεραπευτική. Επίσης αγαπάει πολύ τα ζώα, ιδιαίτερα τα άλογα και τις γάτες. Φροντίζει το άλογο της καθημερινά, και κάνει ιππασία μόνη της ή με την κολλητή της (Helena – half-elf), όπου πάνε τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα και τρέχουνε στο δάσος. Λατρεύει την θάλασσα και το κολύμπι, αλλά το πραγματικά αγαπημένο της χόμπι είναι η αναρρίχηση. Ανεβαίνει κάθε απόγευμα τους πύργους της Valerya σκαρφαλώνοντας από την μία σκεπή στην επομένη, μέχρι να φτάσει στην κορυφή, ώστε να κάτσει εκεί μόνη της και να κοιτάει τον ήλιο να βασιλεύει και το φεγγάρι να κυβερνά, ανάμεσα στα αγάλματα και τους πυλώνες της πανέμορφης Valerya. Μια μέρα του χειμώνα, χιόνι πυκνό είχε καλύψει την πόλη. Η Καλυψώ περίμενε πως και πως να σταματήσει να πέφτει ώστε μπορέσει να καβαλήσει την Elyria, για μια βόλτα στην πόλη. Είχε δύο ώρες που δεν είχε χιονίσει, και ο ήλιος είχε αρχίσει να βγαίνει πίσω από τα σύννεφα, οπότε αποφάσισε πως είναι καλή ώρα για να φύγει. Η Elyria μόλις την είδε, της χλιμίντρησε ελαφρά, και η Καλυψώ αφού της έβαλε ζεστές κουβέρτες κάτω από την σέλα μέχρι το λαιμό, την καβάλησε να φύγουνε. Είχε πολύ κρύο και αποφάσισε να βάλει την κουκούλα της, η οποία ήταν ραμμένη αρκετά μεγάλη για να μπορεί να βάλει και τα κέρατα της μέσα, σε αντίθεση με τις περισσότερες που έχει και μπορεί να τα περάσει μέσα από τις ειδικές τρύπες. Ξεκινώντας λοιπόν για την πόλη, πρώτη της στάση ήταν το θεραπευτήριο, για να δει αν μπορεί να βοηθήσει, αφού οι περισσότεροι φτωχοί θα είχαν μαζευτεί εκεί για ζεστασιά. Ο αρχιθεραπευτής (Devan – high elf) μόλις την είδε σχεδόν έβαλε τα κλάματα από την χαρά του. «Κορίτσι μου να σε ‘χουν καλά οι θεοί που εμφανίστηκες! Έχεις το άλογο σου μαζί? Γίνεται χαμός εδώ πέρα, έχουμε κόσμο άρρωστο από το κρύο και δεν μας έχει μείνει καθόλου belladonna. Δεν είχαμε δει ότι το απόθεμα τελειώνει.

Μπορείς να πας στο δάσος να μαζέψεις? Δεν μπορώ να αποδεσμεύσω κανέναν από τους θεραπευτές, έχουν όλοι 3 και 4 πλάσματα υπό την εποπτεία τους.» «Ναι φυσικά και μπορώ, σε δύο ώρες θα είμαι πίσω, ξέρω τα κατατόπια πλέον.» Και έτσι η Καλυψώ ξεκίνησε για το δάσος. Η Belladonna φυτρώνει συνήθως γύρω από το δάσος και μέσα, αν ξέρεις βέβαια που να ψάξεις. Φτάνοντας στις παρυφές του δάσους εντοπίζει το δηλητηριώδες φυτό και με τεράστια προσοχή και χωρίς να βγάλει τα γάντια της ξεκινάει να κόβει τους καρπούς και τα άνθη και μερικές φορές ξεριζώνει ολόκληρα τα φυτά για να χρησιμοποιηθούν και οι ρίζες τους. Έχει ήδη μάθει να φτιάχνει τα αποστάγματα και τα φίλτρα και να χρησιμοποιεί τα περισσότερα βότανα για θεραπευτικούς σκοπούς. Έχοντας λοιπόν μια καλή ποσότητα από το φυτό, την οποία διαχειρίζεται με τεράστια προσοχή, αλλάζει τα γάντια της και αφού αποθηκεύσει την μπελαντόνα, ξεκινάει την επιστροφή της στην πόλη. Κάνοντας το γύρο του για να φτάσει στις πύλες της πόλης, ξαφνικά ακούει μια φωνή πίσω της να έρχεται από το δάσος. Γυρνώντας το κεφάλι της βλέπει μακριά έναν νάνο, να κουβαλάει ένα πλάσμα αρκετά μεγαλύτερο του στα χέρια του και αίμα να στάζει στο φρέσκο χιόνι. Με το που την βλέπει ο νάνος, αφήνει κάτω το πλάσμα, πέφτει στα γόνατα και σηκώνει το χέρι του για βοήθεια. Η Καλυψώ τρέχει προς το μέρος τους και πλησιάζοντας, διακρίνει πως κάτω κείτονταν ένα elf βαριά χτυπημένο. Ήταν ένας άντρας, που τα ασημένια, μακριά του μαλλιά, βουτηγμένα στο αίμα, έλιωναν από κάτω το χιόνι που ακουμπούσαν. Έκανε μια πρωτόγνωρη σκέψη, για το πόσο όμορφη είναι αυτή η εικόνα, όταν αίμα, ασήμι και χιόνι συναντιούνται, και αμέσως κούνησε το κεφάλι της για να ξεθολώσει το μυαλό της. Δεν πρόλαβε όμως, γιατί η Elyria σταμάτησε ξαφνικά σαν κάτι να την χτύπησε από το πουθενά. Δεν φαινόταν να υπάρχει τίποτα άλλο τριγύρω, αλλά το βλέμμα της θόλωσε και άρχισε να ζαλίζεται και να ακούει ένα συνεχές βουητό. Η εικόνα με τους δύο χτυπημένους άντρες θόλωνε όλο και περισσότερο, και φωνές σε μια γλώσσα που δεν καταλάβαινε άρχισαν να αντηχούν στ’ αυτιά της. Ζαλιζόταν τόσο που χωρίς να το καταλάβει, η κοπέλα έπεσε από το σταματημένο άλογο της και με το που έρχεται σε επαφή με το χιόνι, έγινε κάτι πάρα πολύ περίεργο. Έμεινε να αιωρείται εκεί, πέντε εκατοστά από το χιονισμένο έδαφος , και φλόγες κυρίευσαν το σώμα της. Φλόγες που δεν την έκαιγαν απ’ έξω, αλλά εσωτερικά. Ένιωσε μια εφορία να την κυριεύει ενώ οι φλόγες έκαιγαν κάθε εκατοστό του σώματος της, και καθώς οι φωνές άρχισαν να γίνονται κατανοητές, έλεγαν το όνομα της. Με την επόμενη της πνοή, όλα σταμάτησαν, και καθώς πέφτει στο χιονισμένο έδαφος, το χιόνι που ακουμπάει λιώνει από κάτω της και γύρω της, βγάζοντας καπνούς. Καθώς άρχισαν να επιστρέφουν οι αισθήσεις της βλέπει το άλογο της ήρεμο να στέκεται από πάνω της, και δίπλα της στο λιωμένο χιόνι ακουμπισμένο, ένα ασημένιο περιδέραιο με μια γυάλινη μπάλα που μέσα έχει ένα κόκκινο υγρό. Κάνει να το ακουμπήσει και βλέπει πως τα δάχτυλά της ήταν μαυρισμένα. Προσπαθεί να τα σκουπίσει αλλά δεν έφευγε η μαυρίλα. Της έρχεται στο μυαλό πως κάπου τα είχε ξαναδεί αυτά τα μαυρισμένα δάχτυλα.. Δεν θυμόταν όμως που.. Σοκαρισμένη, αλλά καθόλου φοβισμένη, παίρνει το μενταγιόν και το φοράει μηχανικά στο λαιμό της. Τα ρούχα της είχαν μουσκέψει από το λιωμένο χιόνι και η κουκούλα της είχε πέσει από το κεφάλι. Κοιτάει εκεί που πριν βρισκόταν ο νάνος και το elf και βλέπει το elf να κείτεται ακόμα εκεί, μέσα στα αίματα, αλλά ο νάνος πουθενά. Τα ίχνη από τα πόδια του στο χιόνι δείχνουν ότι έτρεξε, σύρθηκε και ξαναέτρεξε προς το δάσος. «Θα φοβήθηκε ο καημένος» σκέφτηκε, χωρίς να μπορεί να καταλάβει τι της είχε συμβεί. Με γρήγορες κινήσεις ανέβασε το elf πάνω στο άλογο και ξεκίνησε να τρέχει προς την πόλη. Σταμάτησε μόνο στην είσοδο, για να ειδοποιήσει τους φρουρούς να ψάξουν στο δάσος για τον λαβωμένο νάνο, συνταξιδιώτη του ξωτικού, και συνέχισε για το θεραπευτήριο. Μόλις έφτασε εκεί, αμέσως φώναξε τον αρχιθεραπευτή, και μέχρι να έρθει ξεκίνησε να τον προετοιμάζει. Τον ξάπλωσε σε ένα από τα κρεβάτια, και του έβγαλε τα ρούχα για να εξετάσει τα τραύματα, αφού πρώτα όμως περιποιήθηκε το τραύμα στο κεφάλι. Μετά από λίγα λεπτά έφτασε ο αρχιθεραπευτής τρέχοντας και με απόλυτη ακρίβεια, άρχισε να γιατρεύει τις πληγές του. Η Καλυψώ κατευθείαν έκανε στην άκρη και έμεινε εκεί στη γωνία να κοιτάζει αγχωμένη, μέχρι που άρχισε να της δίνει οδηγίες και να ζητά την βοήθεια της. Ενώ βοηθούσε

και του έδινε τα μπουκαλάκια και τις καθαρές γάζες, είδε τον Devan (αρχιθεραπευτής) να ρίχνει μια γρήγορη αλλά εξεταστική ματιά, στα μαυρισμένα της δάχτυλα, όμως γρήγορα συνέχισε την δουλειά του. Ενώ θεράπευε, ξεκίνησε να της εξηγεί για τις πληγές, το πύον και το ειδικό τελετουργικό που ακολουθεί σε τέτοιες περιπτώσεις. Η Καλυψώ μαθημένη σε αυτή τη διδασκαλία, έμεινε κοντά και ξεκίνησε να βοηθάει και αυτή. Το elf ήταν σε άσχημη κατάσταση, όμως με την θεραπεία άρχισε να ζωντανεύει λίγο σιγά σιγά. Άνοιξε τα μάτια του για λίγα δευτερόλεπτα, και είδε από πάνω του την Καλυψώ, τρομαγμένος, αλλά μη μπορώντας να αντιδράσει άρχισε να κουνιέται σπασμωδικά, ο Devian όμως με απαλές κινήσεις, του γύρισε το κεφάλι προς το μέρος του για να εξετάσει τα μάτια του. Αμέσως το πλάσμα ηρέμισε και ξανακοιμήθηκε. Η Καλυψώ πέρασε τη μέρα στο θεραπευτήριο, μέχρι που ξεκίνησε να σκοτεινιάζει. Εκεί που ήταν έτοιμη να φύγει, ξαφνικά ακούει φωνές από τον διάδρομο. Κοιτάει από την πόρτα και βλέπει 2 άντρες της φρουράς, να φέρνουν δεμένο σε φορείο τον νάνο, ο οποίος βγάζει κραυγές. Ο νάνος κοιτάει προς το μέρος της, και αρχίζει να φωνάζει ακόμα δυνατότερα. “ΔΑΙΜΟΝΑΣ”, κραυγάζει ενώ την δείχνει με το δάχτυλό του. Η Καλυψώ κοιτάει στεναχωρημένη έναν από τους φρουρούς, και ξαναμπαίνει στο δωμάτιο, μέχρι να τον πάνε μέσα. Μόλις περάσαν, ενημέρωσε έναν θεραπευτή για τον νάνο, και ξεκίνησε για το σπίτι. Στην διαδρομή το μυαλό της ήταν άδειο. Σκεφτόταν τους δύο ταξιδιώτες, πόσο είχαν τρομάξει με την όψη της… Δεν είχε συνηθίσει κάτι τέτοιο, και όποτε τέτοια περιστατικά συνέβαιναν η Καλυψώ ήθελε απλά να κρυφτεί κάπου, χωρίς να την βλέπει κανείς. Δεν το καταλάβαινε, αλλά της το είχαν εξηγήσει. Είχαν λέει το είδος της μια κατάρα στο αίμα. Είναι λένε γέννημα δαιμόνων, και των κολάσεων παιδιά. Αυτό την τάραζε, και την φόβιζε. Δεν μπορούσε παρά να σκεφτεί το τι έγινε έξω από το δάσος. Τι ήταν αυτό που την κυρίευσε, τι συνέβη.. Δεν μπορούσε να το εξηγήσει. Και τώρα ειδικά μετά από αυτήν την συμπεριφορά του νάνου και του ξωτικού, φοβόταν να το πει στους δικούς της. Και αν ήταν δαιμονικό αυτό που έγινε? Και αν οι άλλοι έχουν δίκιο? Και αν μεγαλώνοντας γίνει η ντροπή της οικογένειάς της? Έχουν χτίσει τόσα πολλά, που δεν τους αξίζει κάτι τέτοιο.. Οι σκέψεις αυτές την περιτριγύριζαν μέχρι που έφτασε σπίτι. Εκεί βρήκε τον Mars, ο οποίος μόλις είχε βάλει να φάει. «Τι γίνεται αδελφούλα? Πως πήγε σήμερα?» την ρωτάει καθώς έβαζε ένα πιάτο και για αυτήν στο τραπέζι. Η Καλυψώ κάθεται, «Όλα καλά.» του αποκρίνεται. Το αγόρι καταλαβαίνει ότι δεν είναι για πολλά λόγια η αδερφή του σήμερα.. Συχνό φαινόμενο, το κάνει όταν σκέφτεται πολύ. Βάζει φαγητό και στα δύο πιάτα και κάθεται απέναντι της να φάει. Συνεχίζει να μιλάει καθώς τρώει: «Έμαθα βρήκες ένα ελφ και έναν νάνο στο δάσος σήμερα. Είναι καλά και οι δύο, έμαθα. Το ελφ το αναγνώρισε ένας από τη φρουρά, είναι λέει ένας Κασπιανός πρίγκιπας του Eremeere. Πως βρέθηκε στα μέρη μας ούτε που ξέρει κανείς. Ο νάνος δε μιλάει, μόνο μουγκρίζει και φωνάζει ακαταλαβίστικα πράγματα.» «Α φαίνεται να ξέρεις πιο πολλά από εμένα. Πως τα έμαθες όλα αυτά? Άσε, ξέρω, από τον κουτσομπόλη τον Lester.» «Τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα αδελφούλα. Τι έχεις όμως εσύ? Κουρασμένη είσαι? Γιατί δεν τρως?» «Θα φάω.» λέει κοιτάζοντας κρυφά τα δάχτυλα της. Αποφασίζει να κάνει πως δεν συμβαίνει τίποτα, και ξεκινάει να τρώει γρήγορα και με μεγάλες μπουκιές. Μέχρι να τελειώσει ο Μαρς το φαγητό του εκείνη είχε φάει και είχε πάει στο δωμάτιο της να ετοιμαστεί να φύγει ξανά. Έβαλε καθαρά ρούχα και παπούτσια, πήρε μαζί της τα γάντια της, και έφυγε γρήγορα προς τα έξω. Άρχισε να σκαρφαλώνει την γνωστή πλέον σ’ αυτήν διαδρομή, από ταράτσα σε ταράτσα και από ανεμόσκαλα σε φράχτη, και ανέβηκε στον ανατολικό πυργίσκο της Valerya. Τα πάντα ήταν χιονισμένα και γλιστρούσαν, αλλά είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στην διαδρομή και στα πατήματά της. Έκατσε κάτω από την σκεπή, οπού ήταν πιο στεγνά, και έβγαλε να επεξεργαστεί το μενταγιόν. Το βγάζει από το λαιμό της και το κοιτάει προσεκτικά. Βλέπει πάνω στο ασήμι χαραγμένα σύμβολα, και την φράση: “Heart of Kandrakar”. Δεν έχει ιδέα τι σημαίνει αυτό. Ούτε ποιος είναι ο Kandrakar. Φαίνεται πάντως πολύ ακριβό κόσμημα, σμιλευμένο με εξαιρετική δεξιοτεχνία. Το κόκκινο υγρό μέσα στην γυάλινη μπάλα δεν είχε επίσης ιδέα τι μπορεί να είναι. Μετά από λίγη ώρα αποφασίζει να το φορέσει και για την ώρα να μην ασχοληθεί άλλο με αυτό.