Deel 2 Les 2

Deel 2 les 2 (video) Koningin bezoekt miljoenste huis — Was u nerveus? — Nou, niet echt nerveus. Zullen we het maar gezonde spanning noemen? Deze week is het precies 38 jaar geleden dat in Zwolle op Koninklijke wijze de éénmiljoenste na-oorlogse woning in gebruik werd genomen. Mevrouw Hendriks die destijds met haar prille gezin de woning kreeg toegewezen, herinnert zich de voorbereiding van het theebezoek van koningin Juliana als de dag van gisteren. Dat miljoenste huis staat in Zwolle. — Waarom denkt u dat u de eenmiljoenste woning heeft gekregen? — Er waren natuurlijk veel gegadigden. Maar ik denk dat wij hét gezin waren. Man 34, vrouw 30 en een jongetje van 5 en een meisje dat net geboren was, 7 maanden. Vandaar. — U was het perfecte gezin? — Perfect, ja. Koningin Juliana was ervoor overgekomen evenals de minister van volkshuisvesting en bouwnijverheid, minister van Artsen. Een klein gedenkteken ter ere van dat miljoen werd met de vaardigheid die kenmerkend is voor het bouwbedrijf vrijwel in één klap neergezet en op het teken van de koningin onthuld. — We moesten zorgen voor sigaretten. De koningin rookte Stuyvesant, maar ze heeft niet gerookt hoor, maar we moesten wel sigaretten klaar hebben. — U kreeg een heel waslijstje met dingen? — Ja, een waslijstje, zeg dat wel. En we moesten ook het toilet vrijhouden dus ... En zo ging het. Hier zit mijn man, hier zit de koningin, hier zit ik en hier zit Erik. Toen de koningin bij de familie Hendriks in Zwolle, de bewoners van het miljoenste huis, op visite kwam om de nieuwe woning te bekijken — Ik serveerde de thee, dat ging goed totdat ik het seintje kreeg van: mevrouw, u hebt het koekje vergeten. Dat was wel enige hilariteit want dat vond ik wel vervelend, terwijl ik nu nog steeds de koekjes vergeet hoor als er bezoek komt, dus, maar de koningin glimlachte erom en ze vond het niet zo erg van mij. Het heeft wel uitgebreid in de kranten gestaan. Dus ik ben nu nog de vrouw denk ik van Nederland die het koekje heeft vergeten bij de thee van de koningin. De koningin natuurlijk leek erg gehaast want, het was toen de tijd dat prinses Wilhelmina ziek was. Ze moest weer snel vertrekken. Ze had al afscheid van ons genomen en het gevolg dat maande haar eigenlijk dat ze weg moest en het aardige was daaraan vond ik dat ze zei: Ik wil dat jongetje ook nog even een hand geven. Dat vond ik heel erg aardig.