Boek 'de Ondergang Van Fortis' Is Toegankelijke Reconstructie

“De ondergang van Fortis” is toegankelijke reconstructie Bespreking door E.B. van Dijk, ZOETERMEER op Bol van het boek “De ondergang van Fortis” van Thierry Debels (Houtekiet/Business Contact) Een aanrader is "De ondergang van Fortis" voor iedere buitenstaander of belegger. Alleen de verarmde Fortis-aandeelhouder vindt er nét te weinig om zijn woede aan te scherpen. Dit komt door het kader dat auteur Thierry Debels koos voor zijn, overigens zeer toegankelijke reconstructie van Fortis' deconfiture: in de beschrijving staan naast financieel-economische drijfveren van alle hoofdrolspelers ook nadrukkelijk hun economisch-psychologische gedragingen centraal. Debels gaat ervan uit dat mensen te lang vasthouden aan hun overtuigingen en aanwijzingen van het tegendeel afwijzen. Zo wordt toplui, toezichthouders, politici, analisten, aandeelhouders en journalisten de maat gemeten. Echter, juist door Debels werkwijze komt het boekje enigszins in contrast te staan tot de wervende tekst op de achterflap. De auteur stelt iedereen liever voor als dom en onverbeterlijk dan als berekenend en slecht. Hoofdrolspelers zijn naast rationele ook vooral emotionele

wezens. Voor zaken die verdacht lijken, geeft Debels daarom telkenmale liever mainstream no-nonsense verklaringen. Dat werkt nogal afvlakkend. Toch bevat het boekje ontegenzeggelijk aanwijzingen voor de slechtheid van sommigen. De accountant die protesteerde dat Fortis vanaf medio 2007, -vlak voor de claimemissie van 13,4 mrd -, het potentiele waardeverlies op rommelkredieten bewust onderbelichtte, werd ontslagen (pag. 74). Dit terwijl Fortistoplui zelf in oktober-november 2007 claimrechten en warrants haastig verkochten (pag.50). Evenzo kan de auteur er niet omheen dat Bos en Wellink in de week van 29 september tot 3 oktober doelbewust op een tweede faillissement van Fortis aanstuurden. Bijzaak ABNAmro bleek hoofdzaak, het financiele systeem werd bijzaak (pagg.99-123). Thierry Debels geeft niet aan waar de onverbeterlijke domheid van bankiers, toezichthouders en politici wanbeleid wordt. Wel toont hij overtuigend aan dat de risicomodellen waarmee zij, maar ook de journalisten, analisten en beleggers, werken, ondeugdelijk zijn. De lezer moet even doordenken achter de domheid van iedereen, om te beseffen hoe ontluisterend die conclusie eigenlijk is. Vooral voor bankiers en autoriteiten. Het is hun

professionele taak de tekortkomingen van modellen middels eigen kennis en ervaring meer dan te compenseren. Die conclusie trekt de schrijver echter niet. Toch, dat Debels probeert ons, publiek, bestuurders en beleggers, te wijzen op onze fouten, zodat we ons kunnen verbeteren, - al zal hij daaraan wanhopen - , maakt "De ondergang van Fortis" informatief en sympathiek.