1polaris Burmese Library _ Singapore _ Collected Articles Volume 71 - Booklet Version A5 Size - 11.6

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ppftmPm&Sifpepfwdkufzsufa&; jidrf;csrf;a&;'dDrdkua&pDa&;vlYtcGifhta&; aqmif;yg;rsm; twGJ 71

txl;aqmif;yg;

ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဦးသန္႔ရာျပည့္

ေကာင္းကင္စိတ္နဲ႔ ေျမလိုက်င့္တဲ့ ဧည့္သည္ႀကီး

----------

ေနျခဴး

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

1

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

2

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ppftmPm&Sifpepfwdkufzsufa&; jidrf;csrf;a&;'dDrdkua&pDa&;vlYtcGifhta&; aqmif;yg;rsm; twGJ 71

txl;aqmif;yg;

ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဦးသန္႔ရာျပည့္

ေကာင္းကင္စိတ္နဲ႔ ေျမလိုက်င့္တဲ့ ဧည့္သည္ႀကီး

----------

ေနျခဴး

yHkEdSyfrSwfwrf;

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) twGuftxl;xkwfa0onf 2009 ckESpf pifumyledKifiH

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

3

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

4

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

rmwdum

1/ ဆိုင္းဘုတ္မ်ားႏွင့္ တို႔တိုင္းဌာေန

---------- မင္းေအာင္ႏိုင္

2/ သတင္းသမားဘ၀ 3/ ပါတီေထာင္လိမ့္မယ္ သို႔ေသာ္လည္း ေကအိုင္အို မဟုတ္ (ေဒါက္တာ တူးဂ်ာႏွင့္ စကားစျမည္) 4/ ေဒါင္မေရ ကလိုက္ခ်ည္ေသး ---------5/ လူ႔အခြင့္အေရး ေရွ႕ေန ကိုဖိုးျဖဴ အဖမ္းခံရ

ေနသန္ေမာင္

6/ ေရႊ၀ါေရာင္လႈပ္ရွားမႈ ေခါင္းေဆာင္ ဦးဂမၺီရ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပ 7/

Freezing Temperatures Hit Remote Areas of Burma

8/

Bush Slaps Sanctions on More Junta Cronies

9/

Tracking the Tycoons

10/

Third Offshore Gas Probe Comes Up Empty, Vietnam Army Telecom Plans Burma Business , India Rejects Burma Pulses in Favor of Vietnam

11/

Police may get ‘move on’ powers

12/ သက္တမ္းရွည္ပဋိပကၡ (အပုိင္း ၁)

---------- ေအာင္သာငယ္

13/ အဲဒီတုန္းက.. ဦးႏု ၾကားျဖတ္အစိုးရ 14/ အမႀကီး ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္

----------------- ေရြးေကာက္ခံ ကိုယ္စားလွယ္တဦး

------------- ေမာင္စြမ္းရည္

15/

အလကၤာပန္းသခင္ ဖန္မီးအိမ္ရွင္ ---------- ဘုန္းျမတ္ေက်ာ္

16/

မန္း၀င္းေမာင္ အတၳဳပၸတၱိ - အပိုင္း ၅

17/

ႏုိင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရး တကၠသိုလ္ဆင္းေတြ အရပ္ဘက္မွာ ၫႊန္ခ်ဳပ္အဆင့္သာေပးမည္

18/

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ “အမွန္တရားစိတ္ဓာတ္ ႏႈိးေဆာ္သူဆု” ရ

19/

မႏၲေလး-မုံရြာ ပဲခြဲစက္မ်ား ရပ္ဆုိင္းထားရ

20/ တကၠစီအားလုံး မီတာတပ္ရန္အမိန္႔ထုတ္ 21/ နာဂစ္ဒဏ္ နာလန္ထူေရး (၃-၄) ႏွစ္ၾကာႏုိင္ဟု ကုလမွန္း 22/ ေဂ်ာက္ဂ်က္ ၀န္ခံကတိထုိးရ ဆင္ဆာမဲ့ေခြႏွင့္ မပတ္သက္ဟု ေျပာ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

5

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

23/ စီးပြားေရးဒဏ္ခတ္မႈကုိ စစ္အစိုးရ ဘာေၾကာင့္ ေၾကာက္ရသလဲ 24/ ဴမန္မာ့အေရး ဴမန္မာေတၾသာ ဆံုးဴဖတ္ လုပ္ေဆာင္သင့္လုိႚ တရုတ္အစိုးရ မူဝၝဒကို တရုတ္ပညာရႀင္ေဟာေဴပာ 25/ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ေတၾအေပၞ ကန္ႛသတ္ပိတ္ပင္မႁေတၾ တုိးမဵားလာ 26/ ကေလးစစ္သားစုေဆာင္းမႁအေပၞ တားဴမစ္ခဲ့သူကို ဝတၨရားေႎႀာက္ယႀက္မႁနဲႛ ေထာင္ခဵ 27/ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ 28/

ဓာတ္ပုံသတင္း

Memories Keep Hope Alive in Insein Prison

29/

BEYOND 1988 — REFLECTIONS Strange Encounters of a Revolutionary Kind

30/

ဆရာ သိန္းေဖျမင့္၏ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းအတၳဳပၸတၱိ ---------- ထိန္လင္း

31/ ဦးတင္ေမာင္၀င္း ကြယ္လြန္ျခင္း ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ ----------

တာရာေ၀ယံ

32/ ေနအိမ္ခန္းအတြင္းက ဘာသာေရးဆုေတာင္းပြဲမ်ား တားျမစ္ခဲ့ 33/ အုိဘားမား၏ေရွ႕ေရး စံဇာဏီဘုိ ေဟာကိန္းထုတ္ၿပီ 34/ လင္ကြန္း၊ မာတင္လူသာကင္းနဲ႔ အိုဘားမား မွသည္ …

ေမာင္ရစ္

35/

ဘရက္ခ္ အုိဘားမား ၄၄ ဦးေျမာက္ အေမရိကန္သမၼတသစ္ ျဖစ္လာ

36/

ဦးသန္႔ ရာျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ တံဆိပ္ေခါင္း ထုတ္မည္

37/ ျမန္မာေငြ ႐ုတ္တရက္မာ၊ ေငြလႊဲလုပ္ငန္းတခ်ိဳ႕ ရပ္ဆိုင္း 38/

UN envoy to visit Myanmar

39/

Aspirin prevents liver damage

40/

Regional forum on refugees

41/ ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဦးသန္႔ရာျပည့္ (အပိုင္း - ၁) (အပိုင္း - ၂) ---- ဦးအုန္းေက်ာ္ 42/ အႏွစ္တရာ မေမ့သာ

---------- ဉာဏ္ဦးေမာင္

43/ မန္း၀င္းေမာင္ အတၳဳပၸတၱိ အပိုင္း(၇) 44/ အုတ္ဂူထဲက လာတဲ့စာ 45/

-------

---------- ေက ဘာသာျပန္သည္

ေကာင္းကင္စိတ္နဲ႔ ေျမလိုက်င့္တဲ့ ဧည့္သည္ႀကီး ---------- ေနျခဴး

46/ အမ်ဳိးသားစာဆို ကဗ်ာဆရာတင္မိုး ---------- ထိန္လင္း 47/ ကမၻာႀကီး ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ေန႔ ---------- ဥတၱရမြန္း vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

6

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

48/ ျမန္မာစာေပသမိုင္းမွာ တင္မိုးရဲ႔ က႑ကို သုံးသပ္ၾကရင္

(တင္မိုးကြယ္လြန္ျခင္း ၂ ႏွစ္ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္) ---------- ေမာင္စြမ္းရည္

49/ ရုပ္ရွင္ အကယ္ဒမီဆု ---------- ၀င္းေဖ 50/ ၂၀၀၉ ဂါလီလီယို ႏွစ္ ၄၀၀ ျပည့္ အထူးႏွစ္ ---------51/ နာဂစ္ေဒသက လာတဲ့စာ ----------

ေငြစင္ေယာ္

ဂရုဏာရွင္

52/ ‘ေရႊျပည္စုိး’ နဲ႔ ‘ေဟ၀န္နန္း’ ---------- မာမာေအး 53/ ဖလ္မီးအိမ္ကဗ်ာမ်ား ---------- ေရးသူ-တင္မိုး 54/ ဖန္မီးအိမ္အတြက္ ဒဂုန္တာရာ၏ အမွာ 55/ ဴမန္မာစစ္တပ္၏လက္နက္မဵားကို ဝတပ္ဖၾဲႚသိမ္းယူ 56/ သံဃာ့အေရးအခင္း မႀတ္တမ္းရုပ္ရႀင္ တည္းဴဖတ္မႁဆိုင္ရာ ႎိုင္ငံတကာရုပ္ရႀင္ဆုရ 57/ ညၾန္ႛေပၝင္းအစိုးရ (NCGUB) ဴပန္လည္ဖဲၾႛစည္း 58/ ရာဇဝတ္မႁမဵားႎႀင့္ ပတ္သက္ေနသည့္ ဆရာေတာ္တပၝးကို ႎိုင္ငံေတာ္ သံဃာ့အဖၾဲႚ ကာကၾယ္ 59/ ေဒါက္တာစိန္၀င္းကိုပင္ စင္ျပိဳင္အစိုးရ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ 60/ ျမန္မာျပည္တြင္း ပထမဆံုး ႏိုင္ငံေရးဂ်ာနယ္ ထြက္မည္ဟုဆို 61/ အတိုက္အခံ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ စင္ျပိဳင္ အစိုးရကို တိုက္တြန္း 62/ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ဆိုင္ရာ မဟာဗ်ဴဟာအျမင္ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ပဋိပကၡအတြင္း အျပဳသေဘာ အျမင္ရိွသူမ်ား အခန္းက႑

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

7

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ဆိုင္းဘုတ္မ်ားႏွင့္ တို႔တိုင္းဌာေန မင္းေအာင္ႏိုင္ ၾကာသပေတးေန႔၊ ဇန္နဝါရီလ 15 2009 17:39 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

သတင္းသမားမို႔ ခရီးမၾကာခဏ ထြက္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္အႏွံ႕ ျမိဳ႕ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္္ခဲ့ဖူးျပီ။ ေရာက္ခဲ့သည့္ ျမိဳ႕ေတြအ၀င္တိုင္း အေရာင္တူ အဓိပၸာယ္တူ ဆိုင္းဘုတ္တခုက

စိတ္အေႏွာက္အယွက္ေပးျမဲ။ စိတ္ဆိုးေဒါသ ထြက္ရသလို ရယ္စရာေကာင္းသည့္ ဟာသတခု

ဖတ္ရသလို ၾကိတ္ရယ္ခဲ့ရျမဲ။ မတူကြဲျပားသည့္ ရသႏွစ္ခုေပးစြမ္းသည့္ အစိမ္းေရာင္ေအာက္ခံအေပၚ

အျဖဴေရာင္စာလံုးမ်ားျဖင့္ ေရးသားထားေသာ ေဆာင္ပုဒ္တခု ျဖစ္သည္။ ထိုေဆာင္ပုဒ္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၅ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကတည္းက ေပၚခဲ့ေသာ ေဆာင္ပုဒ္ျဖစ္မည္ဟု သူထင္သည္။ ဘယ္ပညာရွိက

ေဖာ္ထုတ္ျပီး အဆိုပါ ေဆာင္ပုဒ္ ေရးထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္ကို ျမိဳ႕တိုင္းမစိုက္မေနရ စိုက္ထူေစခဲ့ေသာ ဆိုင္းဘုတ္မွန္းေတာ့မသိ။ သတင္းေထာက္ျဖစ္ျပီး ဒီဆိုင္းဘုတ္ အေၾကာင္း မသိသည္ကေတာ့ ညံ့ရာက်မွန္း ကိုယ့္ဘာသာ ၀န္ခံရေပမည္။

ျမန္မာျပည္အ၀ွမ္းျမိဳ႕တိုင္းတြင္ေတြ႔ၾကရသည့္ထိုဆိုင္းဘုတ္ကား….. "ျမိဳ႕ရြာမ်ား အျမန္ေခတ္မီ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ေစရမည္"ဟု ေၾကြးေက်ာ္ထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္ေတာ္ၾကီးပင္

ျဖစ္ပါသည္။ ျမိဳ႕တျမိဳ႕ တျမိဳ႕ျဖတ္တိုင္း ေရာက္တိုင္း အဆိုပါ ဆိုင္းဘုတ္ရွိမရွိ မရွာၾကည့္ဘဲလဲ မေနႏိုင္။ ျမိဳ႕အ၀င္တြင္ မေတြ႔လွ်င္ ျမိဳ႕လယ္တြင္ ေတြ႔မည္။ ျမိဳ႕လယ္တြင္ မရွိလွ်င္ျမိဳ႕အထြက္မွာ ေတြ႔ရႏိုင္သည္။ လံုး၀မေတြ႔မွာ မပူရ မေတြ႔ခ်င္ မျမင္ခ်င္လည္း ေတြ႔ရမည္ပင္။

သူေရာက္ခဲ့ဖူးသည့္ ျမိဳ႕မ်ားကို လအတန္ၾကာ အခ်ိဳ႕ႏွစ္ေပါက္မွ ျပန္ေရာက္ျဖစ္သည္မ်ား ရွိသည္။ အျမန္ ေခတ္မီဖြံ႔ျဖိဳး တိုးတက္ေရး ဆိုင္းဘုတ္မ်ား ၾကြားၾကြား၀င့္၀င့္ ေထာင္ထားသည့္ အႏွီျမိဳ႕ရြာမ်ားမွာ ဘာမွ မေျပာင္းလဲပါ။ လြန္ခဲ့ေသာ မိမိေရာက္ခဲ့ဖူးခ်ိန္က အတိုင္းပင္။ သေကာင့္သား ဆိုင္းဘုတ္ကေတာ့ အျမဲသစ္လြင္ေနျမဲ ေတြ႔ရပါသည္။ ျမိဳ႕ေလးေတြ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ခ်င္း မရွိေသာ္လည္း အဆိုပါ

ဆိုင္းဘုတ္အသစ္ ျပန္ေရးေထာင္ရတိုင္း ယင္းျမိဳ႕ေလးမ်ား၏ စည္ပင္သာယာေရး ဦးစီးဌာန အရာရွိမ်ားမွာ အမွန္ပင္ ဆူျဖိဳးတိုးတက္သြားမည္ ထင္ေပသည္။ ဆိုင္းဘုတ္ ျပန္လည္ျပဳျပင္ရခ၊ ဆိုင္းဘုတ္ေရးခ၊ ေရးဆြဲရေသာ ေဆးဖိုး ဘာခညာခမ်ားက သူတို႔ တင္ခ်င္းတိုင္းတင္ေပေရာ့။

စစ္သားေတြ တိုင္းျပည္တက္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ေခတ္ေရာက္လာမွပင္ ျမန္မာျပည္တြင္ ေဆာင္ပုဒ္မ်ိဳးစံု

ၾကားရမွတ္ရ ေတြ႔ရေပေတာ့သည္။ ျမန္မာျပည္အႏွ႔ံက ျမိဳ႕ရြာမ်ားတြင္ သူတို႔ လက္သံုး ေဆာင္ပုဒ္မ်ား ေရးျပီးေထာင္ထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္ မရွိေသာ ေဒသဟူ၍ မေတြ႔ႏိုင္ပါ။ ျမိဳ႕ရြာတိုင္းတျမိဳ႕လံုးတရြာလံုးအႏွံ႕ဆိုင္းဘုတ္မ်ားျမင္ေတြ႔ရႏိုင္ပါသည္။

ေနာက္ေပါက္သည့္ ေရႊၾကာပင္ ေကာင္းစားဆိုသလိုပင္ ေရွးေရွးပေ၀သဏီထဲက ရွိႏွင့္ေနေသာ

ျမိဳ႕ရြာမ်ားထက္ အလ်င္အျမန္ ေကာင္းစားလာသည္ကေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္သား သက္တမ္းရွိလာျပီျဖစ္သည့္ ၾကပ္ေျပးေဒသ ေနျပည္ေတာ္ကေတာ့ အမွန္ပင္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

8

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ေခတ္မီဖြံ႔ျဖိဳး တိုးတက္လာသည္မွာ ျမန္လွပါေပသည္။ အဆိုပါ ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္ ေဒသတြင္လည္း ေဆာင္ပုဒ္အသီးသီး ေရးထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္မ်ားႏွင့္ မလြတ္ျပန္ပါ။ ျမိဳ႕ရြာေပါင္း ရာေထာင္ခ်ီရွိသည့္ ျမန္မာျပည္တြင္ သေကာင့္သား ေနျပည္ေတာ္ ေဒသတခုသာ အျမန္ေခတ္မီ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္

လာပါေသးသည္။ က်န္တိုင္းႏွင့္ ျပည္နယ္အႏွံ႕ ျမိဳ႕ရြာမ်ားကား ေကာင္းစားဖို႔ ကံမပါလာေရာ့ထင့္။

တိုင္းမႉးတယကဥကၠဌမွ စကာ ခယက၊ မယက၊ ရယက၊ ကယက ဥကၠမ်ားအလည္ အစိုးရဌာနဆိုင္ရာ လူၾကီးမင္းမ်ားအဆံုး တေယာက္တက္ တေယာက္ဆင္းကာ ၾကီးပြားတိုးတက္

ခ်မ္းသာသြားၾကပါေလေသာ္လည္း ထိုသူတို႔ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည့္ ျမိဳ႕ရြာမ်ားမွာကား ဖြတ္ဖြတ္ေၾက မြဲေတေနျမဲပင္။

အလ်င္အျမန္ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ေစရမည္ ဆိုသည့္ ျမိဳ႕ရြာမ်ားကား အာဏာရွင္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေအာက္ရွိေနေသးသ၍ ေခတ္မီ ဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္ရန္ အေၾကာင္းမျမင္ပါေပ။

"ျမိဳ႕ရြာမ်ား အျမန္ေခတ္မီ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ေစရမည္" ဆိုသည္မွာ ဆိုင္းဘုတ္ေပၚတြင္သာ ရွိေနပါဦးမည္။ မင္းေအာင္ႏိုင္

သတင္းသမားဘ၀ ေဆာင္းပါး ျပည္တြင္းသတင္းေထာက္တဦး ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဇန္နဝါရီလ 07 2009 20:12 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

က်ေနာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားတြင္ မိဘဟူသည္ ဘုရားႏွင့္ တဂိုဏ္းထဲ ထားအပ္ေသာ အနႏၲဂိုဏ္း၀င္ ေက်းဇူးရွင္မ်ားအျဖစ္ အေလးအျမတ္ျပဳၾကပါသည္။ မိဘေက်းဇူး မေက်ေတာင္မွ မိဘကို စိတ္ဆင္းရဲေအာင္

ဘယ္ေသာအခါမွ် မျပဳၾကရပါ။ မိဘမ်က္ရည္တစက္ သားသမီး ဆင္းရဲတသက္ဟု ဆိုစကား ရွိျပန္ပါေသးသည္။ ဒီလိုသာ အမွန္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္ႏွင့္တကြ ဘ၀တူ လုပ္ေဘာ္ကိုင္ဘက္မ်ား ဤတသက္ ခ်မ္းသာစရာ

မျမင္ေတာ့ေပ။ အမွန္လည္း က်ေနာ္တို႔ဘ၀ေတြက ယခုအလုပ္ႏွင့္ ၾကီးပြားတိုးတက္စရာ မျမင္ပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ၀ါသနာႏွင့္ အနစ္နာခံကာ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း အခက္အခဲမ်ားၾကားမွ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားေနလ်က္ပင္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

9

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ကိုယ့္အတြက္ မိဘေတြ စိတ္ဆင္းရဲရေစေသာ္လည္း အမ်ားအတြက္၊ ျပည္သူႏွင့္ ႏိုင္ငံအတြက္ အနည္းငယ္မွ် အမွန္တရားကို ေဖာ္ထုတ္ခြင့္ ရလိုက္သည္ႏွင့္ က်ေနာ္တို႔အျပစ္ေတြ ေက်ေပမည္ဟု ယံုၾကည္ထားပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ဆိုသည္မွာ အတားအဆီး၊ အက်ပ္အတည္းမ်ားၾကားမွ ေထာင္ႏုတ္ခမ္း၀ နင္းကာ

ေလွ်ာက္လွမ္းလုပ္ေနရေသာ ျမန္မာျပည္က ဂ်ာနယ္လစ္၊ ျပည္တြင္းသတင္းဂ်ာနယ္မ်ားမွ သတင္းေထာက္အခ်ဳိ႕ ျဖစ္ပါသည္။

က်ေနာ္၏ မိခင္ေရာ၊ ဖခင္ပါ က်ေနာ့္ကို အေ၀းကေန တတြတ္တြတ္ လွမ္းမွာၾကသည္က … "သား …

ေျပာမွားဆိုမွား၊ အေရးမွားေတြ မျဖစ္ပါေစနဲ႔ေနာ္။ သား တခုခုျဖစ္သြားရင္ အေမတို႔ ရင္က်ဳိးရေခ်ရဲ႕" ဟု မၾကာခဏ အမွာစကားဆိုသည္။

၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွ စတင္ကာ ၂၀၀၈ နာဂစ္မုန္တိုင္းအၿပီးႏွင့္ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ တႏွစ္လံုးအတြင္း ျပည္တြင္း သတင္းဂ်ာနယ္လစ္မ်ား၏ ဘ၀က လံုၿခံဳမႈမရွိေတာ့ေသာ အေနအထားသို႔ ေရာက္ခဲ့ပါသည္။

ျပည္သူ႔ထံ သတင္းအေျခအေနမွန္မ်ား ေရးသားတင္ျပခြင့္ မရေသာ အေနအထား က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲမွ ရသမွ် အခြင့္အေရးကို အသံုးခ်ကာ လိမၼာပါးနပ္စြာ က်ေနာ္တို႔တေတြ သတင္းမ်ား လွည့္ပတ္ေရးသား

ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၾကပါသည္။ ဤသို႔ေသာ အေနအထားအတြင္းပင္လွ်င္ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွသူတို႔မွာ နအဖ စစ္အာဏာရွင္မ်ား၏ မတရားဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္၊ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းက် ခံခဲ့ၾကရျပန္ေသးသည္။ စက္တင္ဘာ ေတာ္လွန္ေရးအတြင္း ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရေသာ ဂ်ာနယ္လစ္မ်ား၊ နာဂစ္အလြန္

ဖမ္းဆီးခံခဲ့ၾကရသူမ်ား၊ ဘာအျပစ္မွ မရွိပါဘဲ အမႈဆင္ လုပ္ၾကံခံရကာ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ျခင္း ခံခဲ့ရေသာ သတင္းစာသမား ဂ်ာနယ္လစ္ေတြ မ်ားလွေခ်ၿပီ။

ျမန္မာေနးရွင္းဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ကိုသက္ဇင္၊ ႐ံုးအဖြဲ႔မႉး ဦးစိန္၀င္းေမာင္၊ ျမန္မာထရီျဗဳန္းဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဦးေအာင္ေက်ာ္ဆန္း၊ ကိုဥာဏ္လင္းေအာင္၊ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သန္႔၊ အီကိုဗီးရွင္းဂ်ာနယ္

သတင္းေထာက္ မအိမ့္ခိုင္ဦး၊ ကိုေဇာ္သက္ေထြး၊ နယူး၀ပ္ခ်္ဂ်ာနယ္မွ အယ္ဒီတာႏွင့္ သတင္းေထာက္တို႔မွာ လူမဆန္ေသာ နအဖ၏ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားအတြင္း ဖိႏွိပ္အက်ဥ္းက် ခံစားေနၾကရဆဲ။ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြ

ေျခတလွမ္းမွားသည္ႏွင့္ တရားစြဲအမႈဆင္ ေထာင္ခ်ႏိုင္သည္ဆိုသည့္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ဳိးကိုလည္း ဖလား၀ါးနယူး သတင္းဂ်ာနယ္၏ သတင္းေထာက္ခ်ဳပ္ ကိုေစာျမင့္သန္းကို ၃ လၾကာ ေထာင္သြင္း အက်ဥ္းခ်ခဲ့ပံုမ်ဳိးျဖင့္ ဥပမာျပထားျပန္ေသးသည္။

ျပည္ပကို သတင္းအပို႔ေကာင္း၍ ဖုန္းအပိတ္ခံရေသာ ျပည္တြင္းမွ ႏိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္မ်ားလည္း

ရွိပါေသးသည္။ ဖုန္းတလံုး ျမန္မာက်ပ္ေငြ သိန္း ၂၀ ခန္႔ေပး၀ယ္၍ ကိုင္ၾကရသည့္ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာေတာ့ ဤအေနအထားက ၾကီးမားလွေသာ ဆံုး႐ႈံးမႈပင္။ သက္ဆိုင္ရာ ၀န္ၾကီးဌာနမ်ားကို စာအဆင့္ဆင့္ တင္ျပေသာ္လည္း ဘယ္ဌာနကမွ မိမိတို႔ တာ၀န္ပါဟု ၀န္မခံဘဲ ဟိုဌာနလိုလို၊ ဒီဌာနလိုလို ပုတ္ထုတ္ခဲ့ၾကသည္ဟု ၾကားသိရျပန္သည္။

လက္ရွိ ျပည္တြင္းဂ်ာနယ္လစ္မ်ား အေနအထားမွာ သြားသတိ၊ ေမးသတိ၊ ေရးသတိ၊ ေျဖသတိ အေနထားျဖင့္ သတိၾကီးစြာထားကာ လုပ္ကိုင္ေနၾကရေသာ အေျခအေနပင္။ စာေပစိစစ္ေရးဟူေသာ ဌာနကလည္း တင္သမွ်စာကို ျဖတ္ေတာက္စိစစ္၊ စိတ္တိုင္းက် ျဖဳတ္ပယ္ထားၿပီးသည့္ အေနအထားမွာ သူတို႔

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

10

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ခြင့္ျပဳေပးလိုက္ေသာ သတင္းတပုဒ္ ကံမေကာင္းစြာ ျပႆနာၾကံဳရပါက သူတို႔ႏွင့္မဆိုင္

ေဘးထိုင္ေနေပေတာ့သည္။ ပို၍ ဆိုး၀ါးေသာ အျဖစ္မ်ားကား ၀န္ၾကီးဌာနမ်ားႏွင့္ ၿငိၾကရေသာ သတင္းမ်ားပင္။ ကံဆိုးလွေသာ ထိုဂ်ာနယ္မ်ားမွာ တရားစြဲဆိုခံရကာ အမႈရင္ဆိုင္ၾကရပါသည္။

ဤသို႔ေသာ အေျခအေနမ်ားကပင္ က်ေနာ္တို႔၏ မိဘမ်ား စိတ္ဆင္းရဲေစရေသာ အေနအထားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္၏ မိဘမ်ားဆိုလွ်င္ က်ေနာ့္ကို အလုပ္ ေျပာင္းလုပ္ခိုင္းေနသည္မွာ မၾကာခဏ ဆိုသလိုပင္။

က်ေနာ့္မွာကလည္း ဤအလုပ္မွလြဲလွ်င္ တျခား ဘာအလုပ္မွ မလုပ္တတ္၊ မလုပ္ခ်င္။ လက္ရွိအလုပ္ႏွင့္

တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိး အက်ဳိးျပဳမႈ အမွန္တကယ္ လုပ္ႏိုင္မည္ဟု ယံုၾကည္လက္ခံထားသည့္အေလ်ာက္ မည္သို႔

အေျခအေနၾကံဳၾကံဳ သတင္းစာဆရာ ဂ်ာနယ္လစ္တေယာက္ အျဖစ္သာ ရပ္တည္သြားမည္ဟု ေခါင္းမာမာျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ထားပါသည္။ မိဘမ်ား စိတ္ဆင္းရဲရသည့္အတြက္ ကန္ေတာ့ေတာင္းပန္ရေပမည္။

ပါတီေထာင္လိမ့္မယ္ သို႔ေသာ္လည္း

ေကအိုင္အို မဟုတ္ (ေဒါက္တာ တူးဂ်ာႏွင့္ စကားစျမည္) အင္တာဗ်ဴး မဇၩိမသတင္းဌာန အဂၤါေန႔၊ ဇန္နဝါရီလ 13 2009 17:22 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

ခ်င္းမုိင္ (မဇၩိမ) ။

။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ (ေကအိုင္အို) က

ႏိုင္ငံေရးပါတီအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ျပဳိင္မွာ မဟုတ္ဘဲ အရပ္ဘက္က လူမ်ားကသာ ပါတီဖြဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္သြားမွာျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ၿငိမ္းအဖြဲ႔မ်ားကို လက္နက္ခ်ရန္ ဖိအားေပးမႈမ်ား ရွိေနသည္ဆိုေသာ

သတင္းမ်ားအေပၚ သတိထားေစာင့္ၾကည့္သြားမွာျဖစ္ေၾကာင္း စစ္အစိုးရႏွင့္ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္ကတည္းက

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

11

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူ

လက္မွတ္ေရးထိုးထားေသာ ကခ်င္

အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ ဒုတိယ ဥကၠ႒ ေဒါက္တာ တူးဂ်ာက ေျပာသည္။

မဇၩိမ သတင္းေထာက္ ဖနိဒါက ေကအိုင္အို ေခါင္းေဆာင္၏

ႏို္င္ငံေရးအျမင္ အပါအ၀င္ စီးပြားေရး၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကိစၥ၊ က်န္းမာေရးဆုိင္ရာမ်ားပါ ေမးျမန္းထားသည္။

ပါတီ တခုထဲအေနနဲ႔ ၀င္ၿပိဳင္မွာလား။

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ေကအိုင္အိုက

ေကအုိင္အုိအေနနဲ႔ လံုး၀ ႏုိင္ငံေရးပါတီ မထူေထာင္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲလည္း ၀င္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ႏုိင္ငံေရးပါတီဖြဲ႔ဖုိ႔၊ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ဖုိ႔ဆုိတာ ေကအုိင္အုိနဲ႔ မဆုိင္ဘူး။ အရပ္ဘက္က လူေတြ ဖြဲ႔မယ္ေျပာတာ။ သူတုိ႔က ဖြဲ႔စည္းသြားမွာပါ။

ကခ်င္အတုိင္ပင္ခံ ေကာင္စီကေန ႏုိင္ငံေရး ပါတီဖြဲ႔မယ္လုိ႔ ၾကားတယ္။ အဲဒါ ဟုတ္ပါသလား။ ဒါကေတာ့ ကခ်င္အတိုင္ပင္ခံေကာင္စီအေနနဲ႔ ပါတီ မဖြဲ႔စည္းပါဘူး။ အခုပါတီဖြဲ႔မွာက ျပည္သူလူထုက ဖြဲ႔မွာပါ။ အဲဒီမွာ ကခ်င္အတုိင္ပင္ခံေကာင္စီ လူၾကီးေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းတုိင္းမွ လူၾကီးေတြ တခါတေလ

ညိႇႏုိင္း ေဆာင္ရြက္မႈေတြေတာ့ ရွိၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကခ်င္အတုိင္ပင္ခံ အေနနဲ႔ကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးပါတီ မေထာင္ဘူး။ ပါတီႏုိင္ငံေရးနဲ႔ မသက္ဆုိင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္မလုိ႔ အတုိင္ပင္ခံအေနနဲ႔ မထူေထာင္ဘူး။

ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စုစည္းၿပီးေတာ့မွ ပါတီတရပ္ ထူေထာင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခု စီစဥ္ေနတာ အဲဒါပဲ။

အကယ္၍ ေကအိုင္အိုေတြက ပါတီထဲ ၀င္ခ်င္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ပါတီ၀င္မယ္ဆုိရင္ ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းကုိမွ မပါရဘူး။ ပါမယ္ဆုိရင္လည္း အဖြဲ႔ထဲက ႏုတ္ထြက္ရမယ္။ အခုဖြဲ႔မဲ့ ပါတီက လြတ္လပ္တဲ့ ပါတီျဖစ္ရမယ္။ အဲဒီလုိ ျဖစ္လာရမယ္။ အဲဒီလုိ ျဖစ္လာမွာပါ။

ထပ္ေမးပါရေစ၊ ေကအိုင္အိုအေနနဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ မလုပ္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာသြားၿပီလား။

က်ေနာ္တုိ႔ ေကအုိင္အုိအေနနဲ႔က ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ပါတီလည္း ဖြဲ႔စည္းမွာ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔က သြားၿမဲလမ္းအတုိင္း သြားၿပီးေတာ့မွ လမ္းျပေျမပံု

ဆံုးတဲ့ေနာက္ပုိင္းမွာ တက္လာတဲ့ အစုိးရနဲ႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးသြားဖုိ႔ ဆႏၵရွိတယ္။ အခုက

ေကအုိင္အုိအေနနဲ႔ ႏုိင္ငံေရး ပါတီလည္း မထူေထာင္ဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲလည္း မ၀င္ဘူး။ လမ္းျပေျမပံု

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

12

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ အဆံုးထိ အေႏွာင့္အယွက္မေပးဘဲ ရပ္တည္သြားဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္။ စစ္အစုိးရက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔ေတြကို လက္နက္ခ်ၿပီး တပ္ေတြဖ်က္သိမ္းဖို႔ ေတာင္းဆိုေနတယ္လို႔

သတင္းေတြ ထြက္ေပၚေနတယ္။ ဖိအားေတြ ရွိေနတယ္လို႔ဆိုတယ္။ အဲဒီအေပၚကို ဘယ္လိုေျပာလိုပါသလဲ။ ဒါကေတာ့ သတင္းအရပါ။ ေကအုိင္အုိကုိေတာ့ ဘာမွ လာေျပာတာေတာ့ မရွိပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔လည္း ေရဒီယိုမွာသာ ၾကားေနရတာ။ တိတိက်က် ေျပာလုိ႔ေတာ့ မရဘူးေပါ့ေနာ္။ ဒါက ေစာင့္ၾကည့္ရမယ့္ သေဘာလည္း ရွိပါတယ္။

၂၀၁၀ အလြန္ (ေနာက္ပိုင္းမွာ) ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအေျခအေန ဘယ္လိုအေျပာင္းအလဲ ျဖစ္လာႏုိင္မလဲရွင့္။ ၂၀၁၀ ေနာက္ပုိင္း ေရြးေကာက္ပြဲ ၿပီးလုိ႔ရွိရင္ လႊတ္ေတာ္ေတြ ေပၚေပါက္လာမယ္။ တႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ

ျပည္ေထာင္စု အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္၊ အစရွိတဲ့ လႊတ္ေတာ္ေတြ ေပၚေပါက္လာမယ္။ တုိင္းန႔ဲ ျပည္နယ္ လႊတ္ေတာ္ေတြ ေပၚေပါက္လာမယ္။ ၿပီးေတာ့ အစိုးရသစ္ေတြ ေပၚလာမယ္။ ျပည္နယ္အစုိးရ၊

တုိင္းအစုိးရေတြ ေပၚလာမယ္။ အဲဒီလႊတ္ေတာ္ေတြ ေပၚလာမယ္ဆုိရင္ လက္ရွိအစုိးရက ႏုိင္ငံေတာ္

အာဏာကုိ လႊဲေျပာင္းေပးမယ္ဆုိတာ၊ အစီအစဥ္က ဒီလုိ ရွိလာမယ္ဆုိတာ ႐ႈျမင္သံုးသပ္ ရပါတယ္။ ကမၻာမွာ စီးပြားေရး ဆုတ္ယုတ္က်ဆင္းမႈ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာေကာ ထိခုိက္မႈေတြ ျဖစ္သလားရွင့္။ ဘာေတြ ျဖစ္ပါသလဲ။

စီးပြားေရးကေတာ့ ကမၻာမွာ ျဖစ္ေနေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံမွာေတာ့ တုိက္႐ုိက္ ထိခုိက္တာကုိေတာ့ ေျပာဖုိ႔ ခက္တယ္။ လူတုိင္း ဒီလုိပါပဲ။ သိပ္ထူးျခားတာကုိေတာ့ မေတြ႔ရဘူး။

ကခ်င္ေဒသမွာ အလုပ္အကိုင္ေတြ ပိုမိုေပါမ်ားလာေအာင္၊ လူေတြ စီးပြားေရး ေခ်ာင္လည္လာေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္မယ့္ လုပ္ငန္းကိုင္ငန္းေတြ ေကအိုင္အိုအေနနဲ႔ လုပ္ႏိုင္စရာေတြ ရွိလား။ ဥပမာေလးေတြ ေျပာျပပါရွင့္။

ဒါကေတာ့ အခုအခ်ိန္အခါမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ေကအုိင္အုိအေနနဲ႔ အာဏာ အတိအက် အျပည့္အ၀ မရေသးတဲ့ အခါက်ေတာ့ လုပ္ခ်င္တုိင္း လုပ္လုိ႔မရဘူး။ ဒါေပမဲ့ ႏုိင္ငံေရး အေျခအေန

ေျပာင္းလဲလာတာနဲ႔အမွ် ပုိၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာလာမယ္။ အလုပ္အကုိင္ ပုိမုိရွိလာမယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ဆုိ အလုပ္လက္မဲ့ေတြ နည္းသြားမယ္။ အလုပ္လက္ရွိ ပုိမ်ားလာစရာ ရွိလာမယ္။

ဖားကန္႔ေဒသမွာ ေက်ာက္စိမ္းေတြ အင္မတန္ ထြက္လာေပမယ့္ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ ေဒသတြင္း အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းေပါမ်ားမႈ ျဖစ္သင့္သေလာက္ မျဖစ္လာတာေတြ ဘာေၾကာင့္လဲ။

ဒီစီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြကုိေတာ့ ေျပာဖုိ႔ ခက္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ဆုိတာေတာ့ ေျပာဖုိ႔ ခက္တယ္။

အခ်င္းခ်င္း ၿပိဳင္ဆုိင္လုိ႔လည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ အခုေတာ့ တြင္းထြက္ပစၥည္းေတြကလည္း ရွားပါးလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဆင္မေျပမႈေတြ ရွိလာတယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ ေအာင္ျမင္တဲ့ လူေတြလည္း ရွိေနတာပဲေလ။ အေျခအေန အရမ္း ေျပာင္းလဲသြားတာေတာ့ မရွိပါဘူး။

ကခ်င္ေဒသမွာ အလြန္အကြ်ံ သစ္ခုတ္မႈေၾကာင့္ သစ္ေတြေလ်ာ့ပါးလာတယ္ဆိုတဲ့ ေ၀ဖန္မႈေတြအေပၚ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

13

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ သစ္ေတာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္မႈေတြ ေကအိုင္အိုအေနနဲ႔ လုပ္ေနၿပီလား။ ေကအုိင္အုိအေနနဲ႔ ေတာက္ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာဘဲ။ သစ္ေတာထိန္းသိမ္းေရး၊ ပတ္၀န္းက်င္

ထိန္းသိမ္းေရးကုိ လုပ္ေနပါတယ္။ အခု သစ္လုပ္ငန္းေတြကုိလညး္ အားလံုး ရပ္ဆုိင္းသြားပါၿပီ။ အစုိးရနဲ႔ ေကအုိင္အုိေတြ မလိုလားပါဘူးေလ။ အခု သစ္ေမွာင္ခုိလုပ္ငန္းေတြ အားလံုး ရပ္ဆုိင္းသြားပါၿပီ။ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး၊ သစ္ေတာ ထိန္းသိမ္းေရးကုိေတာ့ ေကအုိင္အုိအေနနဲ႔ အဓိက အေရးၾကီးဆံုး လုပ္ငန္းတခုအေနနဲ႔ အၿမဲတမ္း လုပ္ေဆာင္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကခ်င္ေဒသမွာ ခရီးသြားလုပ္ငန္းေတြ အားေကာင္းလာေအာင္ လုပ္ဖို႔ အခြင့္အလမ္းေတြကေရာ။ ျပည္ပ ဧည့္သည္ ခရီးသြားလုပ္ငန္းေတြကေတာ့ အစုိးရနဲ႔ တုိက္႐ုိက္ဆုိင္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္ အစိုးရ

တရား၀င္ ဖြင့္ထားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းအတုိင္း လာရမွာပဲေလ။ က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ့ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ပိုမုိေကာင္းလာတာေတာ့ ရွိတယ္ေလ။ ခရီးသြားလုပ္ငန္းကေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တုိးတက္လာတာနဲ႔အမွ် တုိးတက္လာမယ္လုိ႔ ခန္႔မွန္းထားတာပဲ။

ကခ်င္အၾကီးအကဲ တေယာက္အေနနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ အျမင္ သို႔မဟုတ္ ပထ၀ီႏုိင္ငံေရးအေပၚ သံုးသပ္ခ်က္ ေျပာေပးပါလား။

ဒါကေတာ့ က်ယ္ျပန္႔လြန္းပါတယ္။ တုိတုိေလး နည္းနည္းေျပာမယ္ဆုိရင္ မထူးျခားဘူးေပါ့။ အေ၀းမွာရွိတဲ့ ႏုိင္ငံၾကီးေတြက တမ်ဳိး၊ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြက တမ်ဳိးေပါ့ေနာ္။ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြက ပုိၿပီး လက္ေတြ႔ က်တယ္လုိ႔ ေျပာရမွာေပါ့ေနာ္။ သူတု႔ိ အခုလက္ရွိ တပ္မေတာ္ အစုိးရရဲ႕ လမ္းျပေျမပံုကုိ အေကာင္အထည္ ေဖာ္သြားမယ္ဆုိတဲ့ ဆႏၵရွိၾကတယ္ေလ။ အားေပးၾကတယ္ေလ။

ေရထုညစ္ညမ္းမႈနဲ႔ ေရႊက်င္လုပ္ငန္း ဆက္စပ္ေနတဲ့အတြက္ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေကအုိင္အုိက ဘာေတြ ေဆာင္ရြက္တာ ရွိပါသလဲရွင့္။

ေရႊက်င္တာကေတာ့ ေရထု ညစ္ညမ္းမႈကေတာ့ အနည္းနဲ႔ အမ်ားေတာ့ ျဖစ္ေနတာပဲ။ ဒါကလဲ

စည္းကမ္းေတာ့ ခ်မွတ္တာေပါ့။ မလုိအပ္ဘဲနဲ႔ ေရႊက်င္းေဖာ္တာေတြ၊ ေျမၿပိဳတာေတြကုိေတာ့ မလုပ္ဖုိ႔ ကာကြယ္ေအာင္ ခ်မွတ္ထားေပမဲ့ လူေတြက လုိက္နာတဲ့လူ ခပ္နည္းနည္းပါပဲ။

လူထုအတြင္း HIV/AIDA တားဆီး ကုသေရးအတြက္ ေကအိုင္အိုအေနနဲ႔ လုပ္ေဆာင္မႈ ရွိေနလဲရွင့္။ ေကအုိင္အုိကေတာ့ ေတာက္ေလွ်ာက္ ၾကိဳးစားၿပီး လုပ္ေနပါတယ္။ ႏုိင္ငံတကာအေနနဲ႔လည္း အဓိကထားၿပီး လုပ္ေနတာေပါ့ေနာ္။ ေကအုိင္အုိကလည္း က်န္းမာေရးက႑ကေန အဓိက

လုပ္ေဆာင္ေနပါတယ္။ ဒီ AIDA ကာကြယ္ေရးကုိ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ကာကြယ္ဖုိ႔ လုပ္ေဆာင္ေနပါတယ္။ ပညာေပး ေဟာေျပာတာေတြကအစ အဓိက ထားလုပ္ေဆာင္ေနပါတယ္။

ကခ်င္ေဒသမွာ အေရးတၾကီးဆံုး လိုအပ္ေနတဲ့ အရာေတြဟာ ဘာေတြပါလဲ။ ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ကခ်င္ေဒသမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္တံ့ခုိင္ၿမဲဖုိ႔ေတာ့ အဓိကပဲ။ ေနာက္ ႏုိင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး၊ တေန႔တျခား တမူထူးျခား ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ေအးခ်မ္းသာယာ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

14

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္လာဖုိ႔ အေရးၾကီးတာေပါ့။ အဲဒီလုိ ျဖစ္လာၿပီဆုိ ျပည္သူလူထုက စား၀တ္ေနေရး

ဖူလံုလာမယ္။ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး တုိးတက္လာမယ္။ လူေနမႈအဆင့္အတန္း ျမင့္တက္လာမယ္။ တျခားႏုိင္ငံေတြနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္း လာႏုိင္မယ္ေလ။

တျခား ထူးထူးျခားျခား ေျပာလုိတာမ်ား က်န္ေသးရင္ ေျပာပါရွင္။ တျခား ေထြေထြထူးထူးေတာ့ မရွိေတာ့ပါဘူး။ အခုအခ်ိန္ခါမွာေတာ့ လူတုိင္းလူတုိင္းက ႏုိင္ငံေရး ေခတ္ေရစီးေၾကာင္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈအေပၚမွာ ေတာ္ေတာ္လည္း စိတ္၀င္စားၾကပါတယ္။ ဒီလုိ အခ်ိန္အခါမွာ က်ေနာ္တုိ႔ တုိင္းရင္းသားေတြ လူမ်ဳိးဘာသာ မခြဲျခားဘဲ စုေပါင္းၿပီးေတာ့

ကုိယ့္ျပည္နယ္သားမ်ား ေကာင္းက်ဳိးကုိ တတ္အားသေရြ႔ ပါ၀င္ကူညီ လုပ္ေဆာင္သြားဖုိ႔၊ ပါတီကုိ အမ်ားက နားလည္သေဘာေပါက္ ေထာက္ခံအားေပးၾကဖုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

ေဒါင္မေရ ကလိုက္ခ်ည္ေသး ရသေဆာင္းပါး ေနသန္ေမာင္ အဂၤါေန႔၊ ဇန္နဝါရီလ 13 2009 16:03 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

ဆီးႏွင္းေတြ သိပ္သည္းစြာက်ေနၿပီး ဝါးတ႐ိုက္အကြာေလာက္ကို မျမင္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အထိ ျမဴခိုးေတြ

အံု႔ဆိုင္းေနေပမယ့္လည္း ရြာထဲကေန လူေတြဟာ ဆိုင္ကယ္ေတြ၊ ဆိုင္ကယ္ရဲ႕ေနာက္မွာ တြဲလ်က္ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ ပစၥည္းေတြ ထည့္ထားလို႔ရတဲ့ သံုးဘီးပါ ေနာက္တြဲလ်က္ေတြ ကိုယ္စီနဲ႔ ေျမနီလမ္း က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲကေန ေစ်းရွိရာကို ထြက္သြားေနၾကပါတယ္။

အလွ်ဳိအလွ်ဳိေပါက္ေနတဲ့ သစ္ပင္ၾကီးေတြေပၚကေန ဆီးႏွင္းက်သံ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္နဲ႔အတူ

ဘန္းမိုင္ဆမားကီးရြာကေလးဟာ ႏိုးထအသက္ဝင္လာပါတယ္။ အာ႐ုဏ္က်င္း အလင္းေရာင္ဟာ

ျမဴေတြၾကား မပြင့္တပြင့္ ေပၚထြက္လာေနသလို ရြာကလူေတြကလည္း ထူးျခားတဲ့ေန႔တေန႔အတြက္ ရင္ခုန္စြာ သက္ဝင္လႈပ္ရွားေနၾကပါတယ္။

''ေစ်းသြားၾကမယ္။ လိုတဲ့ဟာေတြ ဝယ္ျခမ္းေပါ့။ သိပ္မေဝးပါဘူး၊ ေအာက္ဖက္မွာပဲ'' လို႔

ဆိုင္ကယ္ေပၚကေန ကခ်င္လူငယ္တဦးက ေလသံခပ္ဝဲဝဲနဲ႔ ဗမာလို လွမ္းေအာ္ေျပာပါတယ္။ အသက္ ၆ဝ နီးပါး ကခ်င္အမ်ဳိးသမီးၾကီး ခမ္းအင္က ေျခတံရွည္အိမ္ အေပၚထပ္ကေန မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔

သစ္သားေလွကားအတိုင္း တေရြ႔ေရြ႔ ဆင္းလာပါတယ္။ သူမမ်က္ႏွာက ပြင့္လင္းတဲ့ အၿပံဳးခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ျမဴေတြၾကားထဲ တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။

ရြာထဲကေန ေစ်းရွိရာကိုသြားတဲ့ ကားလမ္းမဆီ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ ေလွ်ာက္ရပါတယ္။ အဲဒီကမွတဆင့္ ၂

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

15

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ကီလိုမီတာေလာက္ ေဝးတဲ့ ေတာင္ေပၚေစ်းေလးကို ေရာက္ပါတယ္။ အနီးအနားမွာ ရွိၾကတဲ့ ကခ်င္၊ လားဟူ၊ လီဆူး တိုင္းရင္းသားေတြ၊ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးေတြ၊ ေဒသခံ ထိုင္းရြာသားေတြနဲ႔

ေတာင္ေပၚေစ်းေလးဟာ နံနက္ေစာေစာမွာ ပ်ားပန္းခတ္မွ် လႈပ္ရွားေနပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရွမ္းျပည္နယ္မွာ အမ်ားဆံုးေတြ႔ရေလ့ရွိတဲ့ ေဒသအစားအစာျဖစ္တဲ့ ရွမ္းတို႔ဟူးေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေတြရွိၾကသလို ျမန္မာႏိုင္ငံထြက္ ေဆးေပါ့လိပ္၊ တို႔ဟူး၊ ရွမ္းခ်ဥ္၊ လက္ဖက္၊

အဝတ္အထည္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ျမန္မာစကား ခပ္ဝဲဝဲအသံေတြ၊ ရွမ္းစကား ကခ်င္စကားသံေတြဟာ ေတာင္ေပၚေစ်းေလးထဲမွာ လြင့္ပ်ံ႕ေနပါတယ္။

ဘန္းမိုင္စမားကီးလို႔ ေခၚတဲ့ ကခ်င္ရြာေလးဟာ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ကေန ကီလိုမီတာ ၁၄ဝ အကြာမွာရွိတဲ့ ခ်င္းေဒါင္းခ႐ိုင္ထဲကျဖစ္ၿပီး ျမန္မာနယ္စပ္နဲ႔ ၅ ကီလိုမီတာသာ ကြာေဝးပါတယ္။ အဲဒီေန႔ဟာ

ထိုင္းဘုရင္မင္းျမတ္ရဲ႕ ၇၅ ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔ျဖစ္တာမို႔ ဒီရြာမွာ ပထမဦးဆံုး က်င္းပျပဳလုပ္မယ့္ မေနာပြဲေတာ္ေၾကာင့္ ရြာသားေတြဟာ သိပ္ကိုတက္ၾကြေနပါတယ္။

''ဒီေန႔က ေနာက္ဆံုးေန႔ေလ။ အကုန္လံုး ကၾကမယ္။ ေပ်ာ္စရာၾကီးေပါ့'' လို႔ ကခ်င္မေလး လုအင္က

ေျပာျပပါတယ္။ ''ျမန္မာျပည္က ကိုယ္နဲ႔သိတဲ့သူေတြ၊ အမ်ဳိးအေဆြေတြကိုလည္း ဖိတ္ထားၾကတယ္။ လာၾကတယ္။ ဒီေန႔ ေနာက္ဆံုးေန႔ဆိုေတာ့ မေနာအက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ကမယ္ေလေနာ့''

ေနပြင့္လာခ်ိန္မွာ မေနကြင္းရွိရာ ရြာလမ္းတိုတိုေလးထဲက ေစ်းဆိုင္တန္းေတြမွာ ေဒသခံလူေတြ၊

ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕က လာၾကသူေတြ၊ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြနဲ႔ စည္ကားစ ျပဳလာပါတယ္။ မေနာအက

ကဖို႔အတြက္ ကခ်င္႐ိုးရာဝတ္စံုေတြကို ေရာင္းခ်ေပးတဲ့ ဆိုင္ေတြရွိသလို ငွားတဲ့ဆိုင္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ မညီမညာ ေျမနီလမ္းေပၚ ကခ်င္႐ိုးရာ ဝတ္စံုေတြဝတ္ၿပီး တဖြဲဖြဲ ေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ေနက မြန္းတည့္ေရာက္ေနပါၿပီ။

မေနာပြဲအတြက္ ပြဲေပးတယ္လို႔ ျမန္မာလို မွတ္ယူႏိုင္တဲ့ ထမင္း၊ အမဲေျခာက္ျပဳပ္၊ ၾကက္သား၊ ဂ်င္းေတြကို သစ္ရြက္ဖက္နဲ႔ထုပ္ၿပီး ေက်ာမွာလြယ္ရာတဲ့ ပလိုင္းျခင္းထဲ အစီအရီ ထည့္သိုထားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေပၚကေန ပိတ္ျဖဴနဲ႔အုပ္ၿပီး ဖံုးအုပ္ထားပါတယ္။ ''မေနာအက ေနာက္ဆံုးပူေဇာ္တဲ့ေနရာမွာ

ဒီအစားအစာျခင္းကို ထည့္ၿပီး ပူေဇာ္ရတယ္ေလ။ မေနာပြဲ ေအာင္ျမင္ျခင္းအေနနဲ႔ လုပ္တာေပါ့'' လို႔ ခမ္းအင္က လက္ကေလးလႈပ္လႈပ္နဲ႔ ေျပာျပရွာပါတယ္။

''ေဖာ့မီ၊ ၃ နာရီမွာ စကမယ္တဲ့'' ဆိုၿပီး ၿခံဝိုင္းထဲ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ဝင္လာရင္း ေနာ္ဂ်ာက ကခ်င္လို

ေအာ္ေျပာပါတယ္။ အသက္ ၁၉ ႏွစ္သာ ရွိေသးတဲ့ ေနာ္ဂ်ာရဲ႕ကိုယ္ေပၚမွာ ကခ်င္႐ိုးရာဝတ္စံုအျပည့္ကို ဝတ္ထားပါတယ္။ ေအာက္ခံအကၤ်ီအျဖဴေရာင္ေပၚ ကခ်င္႐ိုးရာအဆင္နဲ႔ ရက္လုပ္ထားတဲ့ နက္ခ္တိုင္၊

ပုခံုးမွာ စလြယ္သိုင္းထားတဲ့ ကခ်င္လြယ္အိတ္၊ ေဘာင္းဘီအနက္နဲ႔ ေငြေရာင္ေျပးေနတဲ့ ဓားလြယ္တခု၊ ခရမ္းေရာင္ အနက္ေရာင္အဆင္နဲ႔ ရက္ေဖာက္ထားတဲ့ ေခါင္းေပါင္းကို တင္ထားတဲ့ ေနာ္ဂ်ာ့ရဲ႕ဟန္က တက္ၾကြေနပါတယ္။

''မေနာဆိုတာ အထိမ္းအမွတ္ တခုခုရွိတဲ့အခါ ကခ်င္မ်ဳိးႏြယ္စုေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ဂ်ိမ္းေဖာ၊ ရဝမ္၊ လီဆူး၊ လြန္ဗို၊ လာခ်စ္နဲ႔ ဇိုင္ဝါးတို႔ အားလံုး စုစည္းၿပီး ကျပေဖ်ာ္ေျဖၾကတဲ့ ပြဲေတာ္တခုေပါ့။ မေနာအက

ဘယ္ကေန ဆင္းသက္လာသလဲဆိုေတာ့ ေအာက္ခ်င္းငွက္ဟာ ေနနတ္မင္း ကျပတာကို ျပန္ၿပီးေတာ့မွ

ကတာကို လူေတြက အတူယူၿပီး လိုက္ကၾကတာပဲ'' လို႔ မေနာပြဲ ကပြဲမွာ ဦးေဆာင္သူ ဆရာေဂၚဆိုင္းက ရွင္းျပပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

16

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ သူဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕ကေန ထိုင္းႏိုင္ငံနယ္ျခားက ကခ်င္ရြာေလးရဲ႕ ပထမဦးဆံုးေသာ မေနာပြဲအတြက္ ဖိတ္ၾကားခံရလို႔ ေရာက္လာသူေတြထဲက တဦးပါ။ ေအာက္ခ်င္းငွက္နဲ႔

ေနနတ္မင္းရဲ႕အကကို လူသားေတြဆီ ျပန္ကျပတာမို႔ ကခ်င္တိုင္းရင္းသားေတြက နမူနာယူၿပီး ကၾကတယ္လို႔ သူက ဆက္ရွင္းျပပါတယ္။

မေနာတိုင္ေတြမွာ ကကြက္ ၅၈ ကြက္ရွိတဲ့အနက္ အဓိကက်တဲ့ ၆ ကြက္ကို ပံုေဖာ္ေရးဆြဲထားၿပီး

မေနာတိုင္ရဲ႕ ေအာက္ေျခမွာ ေအာက္ခ်င္းငွက္ကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္ ထည့္သြင္းထားပါတယ္။ မေနာတိုင္ရဲ႕ ေအာက္ဘက္မွာ ဖားစည္ၾကီးေတြ ခ်ိတ္ဆြဲထားၿပီး မေနာကတဲ့အခါ ကခ်င္လူငယ္ ၁ဝ ေယာက္ေလာက္က ဖားစည္ကို တခ်က္ၿပီးတခ်က္ အဆက္မျပတ္ ထုႏွက္ရပါတယ္။

''မေနာအကကို တရက္ထဲလည္း ကလို႔မရဘူး။ လံုးဝလည္း အမွားမခံဘူး။ မွားရင္ ပြဲအထမေျမာက္ဘူး။ အနည္းဆံုး ၄-၅ ရက္ေတာ့ ကရတယ္။ ေနာက္ဆံုးေန႔မွာ လက္က်န္ကကြက္ကို ပံုေဖာ္ကရတယ္။ တခါကရင္ ၂ နာရီေက်ာ္ေလာက္ ၾကာတတ္တယ္ဗ်'' လို႔ ဆရာ ေဂၚဆိုင္းက ရွင္းျပပါတယ္။

ကခ်င္မ်ဳိးႏြယ္စုေတြရဲ႕ ပထမဆံုး မေနာပြဲဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ကခ်င္အၾကီးအကဲျဖစ္တဲ့

ဒူမရစ္ဝါခြန္းဂ်ာက ခ်ဳိင္ခုမေဂ်ာမွာ စတင္ခဲ့တာလို႔ အဆိုရွိပါတယ္။ ေနာက္ သူရဲ႕သားျဖစ္သူ ဆြတ္မဒူးဟာ ေနာ္ရေယာင္မွာ ဒုတိယေျမာက္ မေနာပြဲကို ဦးေဆာင္က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ ပံုမွန္အားျဖင့္ေတာ့ ကခ်င္႐ိုးရာ မေနာပြဲေတာ္ကို ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ ျပဳလုပ္ၾကသလို တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ရင္ဂ်န္း၊ မန္ရွီ၊ ေရႊလီနဲ႔ ကူမင္း စတဲ့

အရပ္ေတြမွာ ျပဳလုပ္ၾကပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အိႏိၵယႏိုင္ငံ အာသံနယ္က တင္ဆူကီးယားနဲ႔ မာဟီရီတာတို႔မွာ ျပဳလုပ္ေလ့လည္း ရွိပါတယ္။

ကခ်င္မ်ဳိးႏြယ္စုေတြ အားလံုးဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဝးကြာေနၾကတဲ့ မိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္း၊

ေဆြမ်ဳိးေတြကို မေနာပြဲမွာသာ ျပန္လည္ဆံုေတြ႔ႏိုင္ၾကတာမို႔ သူတို႔အတြက္ေတာ့ အထူးျခားဆံုးနဲ႔

အထင္ရွားဆံုးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္ကာလေတြတုန္းကေတာ့ မေနာပြဲေတာ္ဟာ ႐ိုးရာဓေလ့အရ နတ္ေတြကို ယစ္ပူေဇာ္ ပသတဲ့ အခမ္းအနားၾကီး ျဖစ္ခဲ့ၿပီး၊ ဒီကေန႔ေခတ္မွာေတာ့ နတ္ဘုရားေတြကို အကနဲ႔သာ ေဖ်ာ္ေျဖၾကတဲ့ လူမႈေရး ပြဲေတာ္ၾကီးတခု ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

ကခ်င္မ်ဳိးႏြယ္စုေတြဟာ မြန္ဂိုလီးယားေတာင္တန္းေတြဆီက ခရစ္ေတာ္မေပၚခင္ ႏွစ္ ၂ဝဝ ေလာက္ကေန တိဘက္ ကုန္းျပင္ျမင့္ေတြဆီ ေျပာင္းေရႊ႔လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကမွတဆင့္ ဟိမဝႏၲာေတာင္တန္းနဲ႔

ျမန္မာျပည္ ေျမာက္ဖ်ားပိုင္းက ေျမျပန္႔လြင္ျပင္ေပါမ်ားတဲ့ ကခ်င္ေတာင္တန္းေတြဆီ ၈ ရာစုခန္႔မွာ ေျပာင္းလာခဲ့ျပန္ပါတယ္။ အိႏိၵယပိုင္ အာသံနယ္အထိ ေရာက္ၿပီး အဲဒီမွာ အေျခခ်ေနထိုင္တဲ့

ကခ်င္ေတြကို ခ်ိန္ဖို၊ တိဘက္နဲ႔ ယူနန္နယ္တဝိုက္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ မ်ဳိးႏြယ္ေတြကို ဂ်င္ဖိုလို႔ ေခၚၾကၿပီး

ျမန္မာျပည္ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းနဲ႔ ကခ်င္ျပည္ထဲက မ်ဳိးႏြယ္ေတြကိုေတာ့ ဂ်ိမ္းေဖာလို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ ကခ်င္မ်ဳိးႏြယ္စုေတြဟာ ဘယ္လိုအခါသမယမ်ဳိးမွာ မေနာပြဲကို က်င္းပၾကသလဲ၊ ၿပီးေတာ့ ဘာအတြက္ေၾကာင့္ က်င္းပၾကတာလဲ။

''မေနာပြဲက လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္မရဘူးဗ်။ တႏွစ္တခါ လုပ္ရမယ္ဆိုတာလည္း မရွိဘူး။ ေျပာရရင္ တိတိပပ သတ္မွတ္ထားတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူးေပါ့။ မေနာပြဲဆိုတာ မ်ဳိးႏြယ္စုတခုထဲက၊ လူတေယာက္ထဲကေန လုပ္ခ်င္းတိုင္းလည္း လုပ္လို႔ မရဘူး။ အားလံုး အားလံုး တစိတ္တဝမ္းထဲ ရွိၾကၿပီး အထမ္းအမွတ္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

17

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ တခုခုဆိုမွ လုပ္ၾကတာ။ အရင္တုန္းကေတာ့ မ်ဳိးႏြယ္စု အၾကီးအကဲ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘာသာေရးဆရာ

အၾကီးအကဲရဲ႕ ၂၅ ႏွစ္ေျမာက္တို႔၊ ႏွစ္ ၅ဝ ေျမာက္တို႔မွာဆိုရင္ အၾကီးအက်ယ္ လုပ္ၾကတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မေနာေပါ့ေနာ့။ စစ္ေအာင္ႏိုင္တဲ့ အက ကတဲ့ မေနာဆိုတာလည္း ရွိေသးတယ္။ ေကာက္သစ္စားပြဲလို

ရာသီဥတုေကာင္းၿပီး မ်ဳိးႏြယ္စုေတြအကုန္ ၾကီးပြားခ်မ္းသာၾကဖို႔အတြက္ဆိုၿပီး လုပ္တဲ့ မေနာပြဲမ်ဳိးလည္း ရွိတယ္"' လို႔ ပူတာအိုဇာတိသား ဦးေယာနသန္က ဆိုပါတယ္။

ေနျပင္းျပင္း ပူလွတဲ့ေအာက္မွာ မေနာကြင္းတား လူေတြ ႐ုံးစု႐ုံးစု ျဖစ္စျပဳေနၿပီ။ အစဥ္အလာေတြအတိုင္း ဆိုရင္ေတာ့ မေနာပြဲမွာ မပါမျဖစ္ အေရးၾကီးတာက ေခါင္ရည္ပါ။ မေနာကြင္းထဲမွာ ေခါင္ရည္ကို ဝါးဆစ္ပလိုင္းေတြထဲ အလွ်ံအပယ္ထည့္ထားၿပီး ေခြ်းသံရဲႊရဲႊနဲ႔ မေနာကလိုက္၊

ေခါင္ရည္တက်ဳိက္ေသာက္လိုက္ ရွိၾကစၿမဲေပမယ့္ ထိုင္းနယ္စပ္ ရြာကေလးရဲ႕ မေနာပြဲမွာေတာ့ ေခါင္ရည္ကို ေပၚေပၚထင္ထင္ ေတြ႔ရခဲပါတယ္။

အသက္ ၃ဝ ဝန္းက်င္ အမ်ဳိးသားေတြကေတာ့ အိမ္မွာ တႏိုင္တပိုင္ ကိုယ္တိုင္ခ်က္လုပ္ထားတဲ့ ေခါင္ရည္ကို အိမ္ဝိုင္းထဲမွာ ေသာက္ၾကၿပီး ပြဲခင္းထဲကိုေတာ့ ယူခြင့္ပိတ္ထားပါတယ္။ ဆန္၊ ေကာက္ညႇင္းနဲ႔ ႐ိုးရာအတိုင္း ခ်က္ထားတဲ့ ကခ်င္ေခါင္ရည္ဟာ အလည္ေရာက္လာတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကိုေတာ့ အေတာ္ကေလး ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။

မနက္ခင္းက အေအးဓာတ္ေတြ လံုးဝလြင့္စင္ေပ်ာက္ကြယ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ မေနအက စတင္ခ်ိန္ နီးလာတဲ့အခါ အပူရွိန္က အေတာ္ျပင္းေနပါၿပီ။ ေနျမင့္လာေပမယ့္ ထူထူထဲထဲ ကခ်င္႐ိုးရာ ဝတ္စံုေတြဝတ္ထားတဲ့ တိုင္းရင္းသူေတြကေတာ့ အၿပံဳးဝင့္ဝင့္ရွိဆဲ။ ေငြေရာင္၊ ေဘာ္ေရာင္

အျဖဴဝိုင္းၾကီးေတြကို အကၤ်ီအနက္ေပၚက ရင္ဘတ္မွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားၿပီး ေခါင္းမွာေတာ့ ဂ်ိမ္းေဖာဝတ္စံု ေခါင္းေပါင္းအနီနဲ႔ အနက္ဟာ သူတို႔ရဲ႕အၿပံဳးေတြနဲ႔ ပနံရေနပါတယ္။

မေနာကြင္းထဲ ႏွစ္ေယာက္တတြဲ ယွဥ္တြဲဝင္ၿပီး တန္းစီၾကတဲ့အခါ ေရွ႕ဆံုးက အကဦးေဆာင္သူ ေနာ္ေရွာင္ အမ်ဳိးသားၾကီး ၆ ေယာက္ (တဖက္ ၃ ဦးစီ) က လက္မွာ ဓားကို ညာဘက္နဲ႔ကိုင္၊ ဘယ္ဘက္က

ဓားဦးျပာကိုကိုင္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကို ဖားစည္သံ တဒံုဒံုအတုိင္း ဘယ္ညာယိမ္းၿပီး ကြင္းထဲစဝင္ပါတယ္။ ေနာ္ေရွာင္ေတြက အဝါေရာင္ ဝတ္႐ုံရွည္ၾကီးေတြကို ဝတ္ဆင္ထားၿပီး ဝတ္႐ုံေပၚမွာ ဥေဒါင္း႐ုပ္၊

ေအာက္ခ်င္းငွက္႐ုပ္နဲ႔ အျခားငွက္ေတြရဲ႕ ပံုေတြကို အစိမ္းေရာင္နဲ႔ ခ်ယ္သေရးဆြဲထားပါတယ္။ ဦးေခါင္းမွာ ေဒါင္းေမြးေတြကို ေထာင္ထားၿပီး ေတာဝက္အစြယ္ေတြကို ေအာက္ေျခမွာ အက်အန တပ္ဆင္ထားတဲ့ ဦးေပါင္းေတြကို ဆင္ယင္ထားပါတယ္။

အမ်ဳိးသမီးေတြက လက္ကိုင္ပုဝါအျဖဴကို ႀတိဂံပံုကိုင္၊ အမ်ဳိးသားေတြက ညာဘက္က ဓားကိုကိုင္ၿပီး

ေရွ႕ဆံုးက ေနာ္ေရွာင္ေတြရဲ႕ အကအတိုင္း တလွမ္းမကြာ ကခုန္ၿပီး မေနာကြင္းထဲမွာ အကေတြ တစတစ ပီျပင္လာပါတယ္။

မေနာတိုင္ေတြ ေရးဆြဲထားတဲ့ ကကြက္၊ ကဟန္ေတြအတိုင္း ေရွ႕က ဦးေဆာင္သူေတြဟာ ပံုေဖာ္ၿပီး ကြင္းကို စတင္ပတ္ပါေတာ့တယ္။ ေနာ္ေရွာင္ ၆ ဦးအနက္ ၄ ဦးဟာ အကတန္းရွည္ၾကီးကို ၄

တန္းျဖစ္သြားေအာင္ ခြဲထုတ္ၿပီး ဆက္လက္ပံုေဖာ္ေနစဥ္မွာ က်န္ ၂ ဦးက ကြင္းစပတ္ပါတယ္။ သီးျခားစီျဖစ္သြားတဲ့ အကတန္းရွည္ၾကီး ၄ တန္းဟာ ကြင္းတပတ္ျပည့္တိုင္း မေနာတိုင္ေရွ႕မွာ

ျပန္ဆံုလိုက္၊ ျပန္ခြဲထုတ္လိုက္နဲ႔ လွလွပပ စီစီရီရီ ကကြက္ကို ပံုေဖာ္ၾကပါတယ္။ တနာရီေက်ာ္လာတဲ့အခါ လူေတြဟာ ေမာဟိုက္စျပဳလာတယ္။ စက္ဝိုင္းပံု ရစ္ေခြၿပီး ကတဲ့အခါ တျခားတဖက္ လူတန္းနဲ႔ ဆံုလိုက္၊

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

18

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာလိုက္နဲ႔ စည္သံ တဒံုဒံုၾကားမွာ ကကြက္ဟာ သြက္လာလိုက္ အရွိန္ေလ်ာ့သြားလိုက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ေနပူရွိန္ က်ဆင္းလာတာနဲ႔အမွ် မေနာကကြက္ေတြဟာ ပိုၿပီး သြက္သြက္လက္လက္ ျဖစ္လာၾကပါတယ္။ မၾကာခင္မွာ ၿပီးဆံုးေတာ့မယ့္ မေနာပြဲေတာ္ၾကီးအတြက္ စိတ္အားတက္ၾကြမႈေတြနဲ႔ တီးခတ္ေနတဲ့ ဖားစည္သံက ႐ိုက္ခ်က္ေတြဟာ ပိုၿပီးျမဴးလာတယ္လို႔ ထင္ရၿပီး မေနာပ်ဳိျဖဴေတြကလည္း ေခြ်းေပါက္ေတြၾကားက အၿပံဳးေတြက လွပေနဆဲ။

မေနာတိုင္ဆီ ေနာက္ဆံုးအေခါက္ ဦးတိုက္ၿပီး အစားအစာေတြ ထည့္ထားတဲ့ ျခင္းပလိုင္းကို ကခ်င္အမ်ဳိးသမီးၾကီး ၃ ဦးက မေနာတိုင္ေအာက္ေျခက ေျမျပင္မွာခ်၊ အကဦးေဆာင္သူ

ေနာ္ေရွာင္တဦးက သူ႔ရဲ႕ေျခတဖက္ကို ျခင္းေတာင္းေပၚတင္ရင္ ကခ်င္ဘာသာနဲ႔ ဆုေတာင္းသံေတြ

ထြက္လာပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ကြင္းထဲကေန လာလမ္းအတိုင္း ျပန္ထြက္သြားၿပီး အေနာက္ဘက္မွာရွိတဲ့ ႐ိုးရာေျခတံရွည္ အိမ္ၾကီးေပၚ တက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ မေနာကပြဲၾကီး ၿပီးဆံုးသြားပါတယ္။ ည ၈ နာရီမွာ စတင္မယ့္ ေထာင္ကာ အကနဲ႔ အဆိုေတာ္ ေကဂ်ာႏူးနဲ႔ အဆိုေတာ္ ၄ ဦးရဲ႕

ဂီတေဖ်ာ္ေျဖပြဲနဲ႔အတူ ဘန္းမိုင္စမားကီး ေက်းရြာေလးရဲ႕ ပြဲေတာ္က အဆံုးသတ္ေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပြဲေတာ္ရက္အတြင္း မၿငိမ္းဘဲထားတဲ့ မေနာမီးပံုကို ၿငိႇမ္းသတ္ရဦးမွာပါ။

ခ်င္းေဒါင္းခ႐ိုင္ထဲက ဘန္းမိုင္စမားကိီး ေက်းရြာေလးကို ၁၉၇၆ ခုႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး ျမန္မာျပည္ဘက္က ကခ်င္လူမ်ဳိးေတြက ရွမ္းျပည္နယ္ မိုင္းတံုၿမိဳ႕ကေန နယ္စပ္ကိုျဖတ္ၿပီး ေရာက္လာခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

သူတို႔ေတြကို ဦးေဆာင္လာခဲ့သူကေတာ့ မာရစ္ေနာ္ဆိုသူ ကခ်င္အမ်ဳိးသားၾကီးတဦး ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၈ဝ

ျပည့္ႏွစ္မွာ ထိုင္းဘုရင္ရဲ႕ ေတာင္တန္းေဒသ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးစီမံခ်က္အရ ဘန္းမိုင္စမားကီးဟာ လူမႈဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေတြ ေပၚလာၿပီး အထူးေဒသအျဖစ္ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ ေနထိုင္ခြင့္ ရလာခဲ့ပါတယ္။

၁၉၈၄ ခုႏွစ္မွာ မိဖုရားၾကီး သီရိေခတ္ကိုယ္တိုင္ ဒီရြာကေလးကို ေရာက္လာၿပီး

ကခ်င္တိုင္းရင္းသားေတြကို တရားဝင္ေနထိုင္ခြင့္ (ေတာင္ေပၚသားလက္မွတ္) ေပးခဲ့ပါတယ္။ ''အရင္ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကိုယ္က်ေနာ္တို႔ လားဟူေတြလို႔ လိမ္ေျပာထားရတယ္၊

ေတာင္ေပၚသားကတ္မွာလည္း လားဟူေတြလို႔ပဲ ေဖာ္ျပထားတယ္၊ အခုေတာ့ က်ေနာ္တို႔မွာ ကိုယ္ပိုင္႐ိုးရား "ေလ့ယဥ္ေက်းမႈေတြ ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဟာ ကခ်င္ေတြပါလို႔ ဘုရင္ကို

ဖြင့္ေျပာၿပီးေတာ့မွာ အခုလို ကခ်င္ေတြအျဖစ္ တရားဝင္ ေနခြင့္ရသြားတာေလ'' လို႔ ေဇာ္ေအာင္က ဆိုပါတယ္။

ေနာက္ပိုင္း ထိုင္းဘုရင္နဲ႔ မိဖုရားဆီ ကခ်င္႐ိုးရာ ဝတ္စံုနဲ႔ လက္မႈပစည္းေတြကို လက္ေဆာင္ဆက္ခဲ့ၿပီး၊ ကခ်င္တိုင္းရင္းသားေတြအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳ ခံရသလို အခုလို ႐ိုးရာအကနဲ႔လည္း ေဖ်ာ္ေျဖခြင့္ရခဲ့တယ္လို႔ ေဇာ္ေအာင္က ဆက္ေျပာျပပါတယ္။

ဒီရြာေလးမွာ လူဦးေရ ၄၈၇ ဦးေနတဲ့ အိမ္ေျခ ၆၈ ခုရွိၿပီး အဓိကအားျဖင့္ ေျပာင္းနဲ႔ေျမပဲကို

စိုက္ပ်ဳိးၾကပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ အစိုးရဆီက အမေတာ္ေၾကး ေခ်းေငြေတြ ရၾကပါေသးတယ္။ ကခ်င္တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ႐ိုးရာအစဥ္အလာေတြကို ထိန္းသိမ္းတဲ့အေနနဲ႔ မေနာပြဲၾကီး

က်င္းပျဖစ္ခဲ့တာေၾကာင့္ သူ သိပ္ကို ေပ်ာ္တယ္လို႔ အသက္ ၇ဝ ေက်ာ္ၿပီျဖစ္တဲ့ တိန္႔႐ိုင္ (အေမၾကီး) က ႐ိုးရာဝတ္စံုကို ခြ်တ္လဲရင္း ဆိုပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

19

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ''အေမတို႔ သိပ္ဝမ္းသာတာပဲ။ ေမာေပမယ့္လည္း ကရတာပဲ။ ကခ်င္လြန္းလို႔ကို မေရာက္ေရာက္ေအာင္ လာခဲ့ရတာေပါ့။ ဝမ္းသာတယ္။ ဝမ္းသာတယ္'' လို႔ ျမန္မာလို တတြတ္တြတ္ဆိုပါတယ္။ အေမၾကီးက ဗန္းေမာ္ကေန ရွမ္းျပည္တေလွ်ာက္၊ ေနာက္ နယ္စပ္ကိုျဖတ္ၿပီး ဒီရြာရဲ႕ မေနာပြဲကုိ လာႏႊဲသူပါ။

ေနာက္တခါဆိုရင္ ေဆြမ်ဳိးေတြကိုပါ ေခၚခဲ့ဦးမယ္လို႔ ဆိုပါေသးတယ္။ ''အေမတို႔က အသက္ၾကီးၿပီ။ ကိုယ့္ဇာတိမွာပဲ ျပန္ၿပီး ေခါင္းခ်ေတာ့မယ္''

ညက ေမွာင္လာတာနဲ႔ ႏွင္းေတြ တဖြဲဖြဲက်လာသလို ၿငိမ္းလုဆဲဆဲ မေနာမီးပံုေလးဟာ

ႏွင္းစက္ေတြၾကားထဲ တေငြ႔ေငြ႔ ေလာင္းကြ်မ္းေနဆဲ။ ကခ်င္သီခ်င္းသံေတြ လြင့္ပ်ံ႕ေနတဲ့ ရြာကေလးထဲက စတိတ္႐ႈိးဆီက အသံေတြဟာ ခပ္ေဝးေဝးက ေတာင္တန္း စိမ္းညိဳ႕ညိဳ႕ေတြဆီထိ ေမ်ာလြင့္ေနဆဲ။ အေႏြးထည္ကို ရင္ဘတ္အထိ ဆြဲေစ့ရင္း ပြဲခင္းထဲေရာက္ေနတဲ့ ေနာ္ဂ်ာက ေနာက္ ၃ ႏွစ္က်ရင္

ေနာက္တခါ မေနာကဦးမယ္ဗ်လို႔ ျမန္မာသံဝဲဝဲနဲ႔ ေျပာပါတယ္။ ''အေမက ဒီရြာမွာပဲ ေနေတာ့မယ္လို႔ေတာ့ ေျပာတယ္။ ထိုင္းစကားသင္ရဦးမယ္ေလ။ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ေပါ့''

ဂ်ပ္ခုတ္သံေတြ မၾကားရေပမယ့္ ကခ်င္စကားသံ၊ သီခ်င္းသံေလးေတြ လြင့္ေမ်ာေနတဲ့ ဘန္းမိုင္စမားကီးဟာ ေျပာင္းလဲမႈေတြၾကားမွာ တျဖည္းျဖည္း ေရႊ႔လ်ားေနပါတယ္။ ''ေခါင္ရည္မရွိေပမယ့္ မေနာအကနဲ႔တင္ ခ်ာခ်ာလည္ မူးပါတယ္ဗ်ာ'' ေနသန္ေမာင္

(အယ္ဒီတာမွတ္ခ်က္။ ။ မေနာပြဲေတာ္ က်င္းပခဲ့သည့္ ကာလမွာ ၂ဝဝ၂ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလျဖစ္ပါသည္။

ကိုေနသန္ေမာင္က ယခု ရသေဆာင္းပါးကို ထိုစဥ္က တည္ရွိခဲ့ေသာ အျမင္သစ္အြန္လိုင္းႏွင့္ ဂ်ာနယ္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။)

လူ႔အခြင့္အေရး ေရွ႕ေန ကိုဖိုးျဖဴ အဖမ္းခံရ 17 January 2009 http://www.voanews.com/burmese/2009-01-17-voa4.cfm ျမန္မာျပည္က အတင္းအဓမၼလုပ္အားေပး ခုိင္းေစမႈေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အိုင္အယ္လ္အို ကမၻာ့အလုပ္သမားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို တိုင္ၾကားခဲ့လို႔ ေထာင္ခ်ခံခဲ့ရတဲ့ လယ္သမားေတြရဲ႕အမႈကို

လိုက္ပါေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး ေရွ႕ေန ကိုဖိုးျဖဴ ဟာ ေအာင္လံၿမိဳ႕က အျပန္

ၾကာသပေတးေန႔က ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရပါတယ္။ ေရွ႕ေန ကိုဖိုးျဖဴကို အာဏာပိုင္ေတြက ဘာေၾကာင့္

ဖမ္းဆီးခဲ့တာလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ အေၾကာင္းစံုကို စံုစမ္းထားတဲ့ မေအးေအးမာ က တင္ျပထားပါတယ္။ ျပီးခဲတဲ့အပတ္ကတည္းက အမႈစစ္ၿပီးအျပန္ အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ စစ္ေဆးေမးျမန္းတာကို ခံခဲ့ရၿပီးတဲ့ေနာက္ အခု အပတ္မွာေတာ့ သူကိုယ္စား တရားရံုး ရဲ႕ ထြက္ဆိုခ်က္ေတြမွာ သက္ေသအေထာက္အထားနဲ႔

တင္ျပႏိုင္ဖို႔ အခ်က္အလက္ေတြ လာေပးရင္း ေရွ႕ေန ဦးဖိုးျဖဴ ဟာ ဖမ္းဆီးခံလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

20

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ဦးဖိုးျဖဴ အဖမ္းခံလုိက္ရတာနဲ ့ပတ္သက္ျပီး ဖမ္းဆီးခံထားရတဲ့ လယ္သမား ဦးေဇာ္ေဌးရ႕ဲ မိသားစု၀င္တဦး ေျပာျပတာကေတာ့ -

“ကိုဖိုးျဖဴဟာ ေအာင္လံကေနၿပီးေတာ့ မေကြးကေန ထြက္လာတဲ့ ေအာင္ကမၻာကားကို ေရႊမိုး

လၻက္ရည္ဆုိင္ ကေန ဆက္စီးၿပီးေတာ့ ၁၀ နာရီေလာက္မွာ အထြက္မွာ ေအာင္လံကအထြက္

ေတာင္ဘက္ တံပိုး ရြာနားမွာ အထြက္ဂိတ္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီဂိတ္ကေနၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕နယ္မွဴး အပါအ၀င္

ရဲေတြအားလံုးက အက္စ္ပီ ေတြက မေကြးက ၫႊန္ၾကားထားတဲ့အတိုင္း ဖမ္းဆီးၿပီးေတာ့ ညတြင္းခ်င္း မေကြးကို ဂ်စ္ကားနဲ႔ ပို႔လိုက္တယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ သိရတယ္ခင္ဗ်။”

နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ က လယ္သမား ဦးလွစိုးနဲ႔ ေအာင္လံက ဦးေဇာ္ေဌးတို႔ ၂ ဦးဟာ သူတို႔ရဲ႕လယ္ေတြကို စစ္တပ္ကေန အဓမၼ သိမ္းဆည္းတာ နဲ႔ပတ္သက္ျပီး အိုင္အယ္လ္အုိ ကို တိုင္ၾကားရင္း

ဖမ္းဆီးခံလိုက္ရသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ အဖမ္းခံရတာနဲ႔ပတ္သက္ျပီး လူငယ္ေရွ႕ေန ဦးဖိုးျဖဴ က အမူလိုက္ေပးေနရာကေန တရားရံုးမွာ ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ မမွန္ကန္တဲ့သက္ေသေတြကို ေခၚလာမႈ၊

မွန္ကန္တဲ့ သက္ေသေတြကို စကားေျပာဆုိခြင့္ မေပးတာေတြနဲ႔ပတ္သက္ျပီး အေျခအတင္ ျဖစ္ျပီး ေရွ႕ေနပါ၀ါကို ရုတ္သိမ္းျပီး သူနဲ႔ တဲြဘက္ျဖစ္တဲ့ ေရွ႕ေန ဦးေအာင္သြင္လင္း ကို အမူ

ဆက္လုိက္ေစခဲ့ပါတယ္။ အခုအပတ္ ဦးေဇာ္ေဌး တို ့တရားရံုးထုတ္စစ္ေဆးတဲ့ ေန႔ကို

သူေရာက္ရိွလာခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္ ရန္ကုန္အျပန္မွာ ဖမ္းဆီးခံလုိက္ရတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ မိသားစု၀င္ေတြကို ဆက္သြယ္ေမးျမန္း ၾကည့္တဲ့အခါမွာေတာ့ အခုလိုေျပာၾကားပါတယ္။ “အဲဒါေတာ့ မသိပါဘူးရွင္။ အိမ္နဲ႔လည္း ဘာ အဆက္အသြယ္မွ မရွိပါဘူး။” ဦးဖိုးျဖဴနဲ႔ပတ္သက္ျပီး သူဟာ ဥပေဒအတုိင္း မွန္မွန္ကန္ကန္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနတဲ့ ေရွ႕ေနတဦးျဖစ္ၿပီး နစ္နာသူေတြဘက္ကေန ဖိဖိစီးစီး လုပ္ေဆာင္ေပးေနတဲ့သူသာ ျဖစ္ေႀကာင္း ဦးေဇာ္ေဌးရဲ႕ မိသားစု၀င္တဦးက ေျပာပါတယ္။

“ကိုဖိုးျဖဴကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဒီတိုင္းျပည္မွာရွိတဲ့ တိုင္းသူျပည္သားတိုင္း မည္သူမဆိုေပါ့ဗ်ာ။

တရားဥပေဒရဲ႕ အကာအကြယ္ အေစာင့္အေရွာက္ ကို ရရွိသင့္တယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ေနတဲ့သူပဲေလ။ ေနာက္တခါ အခုတရားခံအျဖစ္ စြပ္စြဲခံထားရတဲ့ ကိုေဇာ္ေဌး ရဲ႕ အက်ိဳးေဆာင္အျဖစ္

ေဆာင္ရြက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ ဖိဖိစီးစီး လုပ္ရတာေပါ့ဗ်ာ။ ေက်းရြာေတြကို ေရာက္တယ္၊ ရြာသူရြာသားေတြကို ေတြ႔တယ္။ တရားဥပေဒရဲ႕ အကာအကြယ္ ရရွိဖို႔အတြက္ ႀကိဳးႀကိဳးပမ္းပမ္း

ႏိုက္ႏိုက္ခၽြတ္ခၽြတ္ ေဆာင္ရြက္တတ္တဲ့အတြက္ လက္ရွိ ဒီ ဆုလဒ္ ရတယ္လို႔ပဲ က်ေနာ္တို႔ေတာ့ ထင္တယ္။”

ေနာက္ဆံုးႀကားရတဲ့သတင္းေတြအရ ဦးဖိုးျဖဴ ကို မေကြးရဲစခန္းမွာပဲ အာဏာပိုင္ေတြက ထိန္းသိမ္းထားဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

21

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ေရႊ၀ါေရာင္လႈပ္ရွားမႈ ေခါင္းေဆာင္ ဦးဂမၺီရ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပ

17 January 2009http://www.voanews.com/burmese/2009-01-17-voa5.cfm စက္တင္ဘာ သံဃာ့လႈပ္ရွားမႈေခါင္းေဆာင္ သံဃာေတာ္တပါး ျဖစ္တဲ့ ဂမၺီရဟာ မႏၱေလး အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ

အစာငတ္ခံဆႏၵျပေနၿပီးေတာ့ က်န္းမာေရး မေကာင္းဘူးလို႔

သိရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေထာင္၀င္စာ သြားေတြ႔တဲ့ သူ႔မိသားစု

ကိုလည္း အာဏာပိုင္ေတြဘက္က ေထာင္၀င္စာ ေတြ႔ခြင့္မေပးတဲ့ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ သံဃာေတာ္မ်ာရဲ႕ ေရြ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး

ျမင္ကြင္းတရပ္ (စက္တင္ဘာ ၂၄၊ ၂၀၀၇)

အျပင္ အခုဆိုရင္ ပါဆယ္ကိုေတာ့ ေပးခြင့္မရွိဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ အရွင္ဂမၺီရ အေနနဲ႔ မႏၱေလးေထာင္တြင္းမွာ ဘာေၾကာင့္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပေနတာလဲ။ ဘယ္ေန႔ကစၿပီး

အစာငတ္ခံဆႏၵျပခဲ့တာလဲ ဆိုတာကို သိရေအာင္လို႔ အရွင္ဂမၺီရ ရဲ႕ အစ္မျဖစ္သူကို ေမးၾကည့္ေတာ့ -

“ဘယ္ေန႔ကလဲဆုိေတာ့ ၁၃ ရက္ေန႔ကလို႔ေတာ့ ေျပာတယ္။ ဒီေန႔ ၁၇ ရက္ ဆိုေတာ့ ၄ ရက္ေတာ့ ရွိၿပီေပါ့။”

ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ သူ ဆႏၵျပတာလဲရွင္။ “အဲဒါ အေမနဲ႔ေတြ႔မွ သိရမွာပါ။ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ဆိုတာ ေမးေတာ့ေမးတယ္။ မသိဘူးတဲ့

ေမးၾကည့္ေတာ့လည္း ေျပာတယ္ေလ။ အယ္ မိသားစု နဲ႔မေတြ႔ရတာလား၊ အဲဒါကလည္း တေၾကာင္းေတာ့ ပါမယ္ထင္တယ္။ အဲဒီထက္ ႀကီးတဲ့ဟာလည္း ရွိလိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ ထင္တာပဲ။”

ေထာင္၀င္စာေတြေရာ ေတြ႔ခြင့္ရွိလား အစ္မ။ “၂ ပတ္ရွိၿပီ။ မေတြ႔ရတာ။ ေထာင္၀င္စာလည္း မေတြ႔ရဘူး။ ပါဆယ္လည္း မေပးရဘူး။”

သူ႔ရဲ႕ က်န္းမာေရး အေျခအေနေရာ ဘယ္လိုရွိလဲရွင့္။ “အခု ဘယ္လိုရွိလဲ ဆိုေတာ့ အိပ္ယာထဲမွာ လဲေနတယ္တဲ့။ ေရေတာင္မွ မေသာက္ဘူး။ ေရလည္း မခ်ိဳးဘူး။ ဘာဆိုဘာမွမစားဘူး ဆုိေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ စိတ္ပူေနတယ္။ အေျခအေနလည္း ဆုိးေနတယ္လို႔ေတာ့ ေျပာတယ္။”

ေထာင္၀င္စာ သြားေတြ႔ေတာ့ အရွင္ဂမၺီရ ရဲ႕ မယ္ေတာ္ပဲ သြားေတြ႔တာလားရွင္။ “ပထမဆံုး ဒီဇင္ဘာ ၂၄ ရက္ေန႔ ေတြ႔ရတုန္းကေတာ့ အေဖ နဲ႔ အေမ သြားတာေလ။ အဲဒီတုန္းက

တေခါက္ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ အဲဒါၿပီးေတာ့ ေနာက္ ၂ ပတ္မွာ ေမာင္ေလးနဲ႔အေမ နဲ႔သြားတာေပါ့။ အဲဒါ

မေတြ႔ရဘူး။ ၁၄ ရက္ေန႔ကေပါ့။ သူက ဗုဒၶဟူး တရက္ပဲ ေတြ႔လို႔ရတာေလ။ အခက္အခဲ ရွိတာေပါ့။

ေငြေၾကး အခက္အခဲဆို ဒီလို သြားဖို႔လာဖို႔အတြက္ ေတာ္ေတာ္ စုယူရတယ္။ အလုပ္ေတြကလည္း အရင္ ဆိုင္ကယ္ ၀က္ေရွာ့ ရွိတာနဲ႔ ကုန္စံုဆုိင္ကလည္း သူတို႔ ပိတ္ပစ္တယ္ေလ။ ပိတ္ပစ္တယ္ ဆုိတာက

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

22

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ လူေတြမလာရဲေအာင္ ပိတ္တာေပါ့။ ဗံုးေတြ အလံုး ၅၀ ရွိတယ္တို႔၊ လက္နက္ေတြ ေတြ႔တယ္တို႔ ဆိုေတာ့

လူေတြက မလာရဲၾကေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ လံုးလံုး ပိတ္ပစ္ရတယ္။ အဲဒီလို ေန႔စဥ္၀င္ေငြလည္း မရွိ၊ ဘာ

၀င္ေငြ မွလည္း မရွိတဲ့အခါက်ေတာ့ ဦးပဥၹင္းကို အပတ္စဥ္ ကူဖို႔ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ခဲယဥ္းပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ ႀကိဳးစားရတယ္။”

ဒါကေတာ့ မႏၱေလးအက်ဥ္းေထာင္တြင္းမွာ ႏွစ္ရွည္ ေထာင္ဒဏ္က်ခံေနရတဲ့ သံဃာလႈပ္ရွားမႈ ေခါင္းေဆာင္ အရွင္ ဂမၺီရ အစာငတ္ခံဆႏၵျပေနတဲ့အေျခအေနနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အစ္မျဖစ္သူက ေျပာျပခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

Freezing Temperatures Hit Remote Areas of Burma By MIN LWIN

Friday, January 16, 2009

Freezing temperatures have hit residents of Burma’s mountainous eastern and western border areas, making life tougher for marginalized ethnic minorities and many of the country’s political prisoners. In Chin State, where a famine has afflicted a large part of the population since last year, temperatures have fallen below zero in some areas. According to the state-owned New Light of Myanmar, the thermometer reached -2 degrees Celsius in the state capital of Hakah on Sunday.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

23

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ Tun Lwin, the director general of the Department of Meteorology and Hydrology, told The Irrawaddy on Friday that temperatures were below the seasonal average in some places, but were normal for this time of year in other areas. A cold snap across Burma and Thailand has been especially hard on the impoverished rural villagers. (Source: www.nairobroo.com)

However, he said that nighttime temperatures for the whole country would likely be 3 to 5 degrees below average for the

next few days, with border areas of Chin, Shan, Karen and Karenni states experiencing especially cold conditions. Residents of some of the worst-affected areas said that many people were struggling to stay warm by burning firewood in their homes. “They don’t have enough warm clothes and blankets because they can’t afford them,” said an ethnic Chin man living in Hakah. Despite the harsh conditions, however, he said that he had heard no reports of death due to the unusual cold. Many areas also reported heavy fog, which reduced visibility to just a few meters and made transportation on mountain roads dangerous. In some hillside villages, schoolchildren without winter clothing were being taught outside when the sky cleared, and in classes heated by burning firewood when clouds or fog returned. Meanwhile, the governor of Thailand’s Tak Province, which borders Karen State in Burma, declared nine districts of the province a disaster area because of the cold temperatures. The area is home to a large Karen refugee population, and across the border in Karen State, hundreds of villagers displaced by conflict are in desperate need of warm clothes and blankets, according to the Committee for Internally Displaced Karen People. The cold snap was also adding to the misery of Burma’s political prisoners, many of whom have been transferred to remote prisons in recent months. “The health condition of political prisoners is getting worse, especially in the labor camps,” said Bo Kyi, joint secretary of the Assistance Association for Political Prisoners—Burma

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

24

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ (AAPP). “Without the support of their families, their health will undoubtedly deteriorate further,” he added. Bo Kyi quoted Min Ko Naing, a leading political activist who was transferred to Kengtung prison in Shan State, as saying, “My prison cell is like a refrigerator.” But cold temperatures were not the only hardship facing Burma’s more than 2,100 political prisoners. Zaw Naing Htwe, a detainee at the Four Mile Labor Camp near Taungoo Town in Pegu Division, is believed to be close to death due to harsh treatment at the hands of prison authorities. Zaw Naing Htwe is currently being held in iron shackles and being forced to perform hard labor by the authorities, and is not receiving enough food and water, according to AAPP. Copyright © 2008 Irrawaddy Publishing Group | www.irrawaddy.org

Bush Slaps Sanctions on More Junta Cronies By LALIT K JHA

Friday, January 16, 2009

WASHINGTON — With just five days left in its presidency, the Bush administration on Thursday slapped sanctions against two junta cronies, their business entities and 14 companies in an effort to put additional pressure on the Burmese military regime, which has been feeling the pinch of US-led international sanctions.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

25

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ Win Aung of Dagon International and Zaw Zaw of Max Myanmar are the two junta cronies added to the list of “Specially Designated Nationals and Blocked Persons” under the Tom Lantos Block Burma Jade Law. Myanmar Ivanhoe Company, a Canadian joint-venture business, has also been slapped with sanctions by the US, according to an announcement made by the Treasury Department’s Office of Foreign Assets Control (OFAC). “Congress and the administration have made clear the need to apply vigorous sanctions against the Burmese junta as long as it continues to suppress democratic dissent,” said OFAC Director Adam J Szubin in a statement. “The junta’s imprisonment of prominent democracy advocates confirms Burma’s unwillingness to abide by international commitments and underscores the need to maintain pressure against one of the world’s worst violators of human rights,” Szubin said. The announcement comes on a day on which the newly appointed US ambassador to the UN, Susan Rice, in her testimony before the Senate Foreign Relations Committee, said she favored imposing multilateral sanctions against the Burmese military regime. Under the Bush administration, the US has led the world, in particular the developed countries, in imposing sanctions against the Burmese military junta. So far, as many as 100 individuals and entities has been targeted by US sanctions, including key state-owned enterprises, senior junta officials, regime cronies and their business networks. Zaw Zaw is the managing director of the Max Myanmar Group of Companies, a Burmese entity with interests in the gem, timber, construction and tourism industries. Max Myanmar, the statement alleged, has provided important services in support of the Burmese junta, particularly in the form of construction projects. The Treasury Department’s action targets eight companies belonging to the Max Myanmar Group, as well as Zaw Zaw’s Singapore-based company, Max Singapore International Pvt Ltd. The statement also said that Win Aung has made large financial donations to the Burmese junta and has provided services in support of the regime on significant construction projects. Win Aung is being designated along with two of his companies, Dagon International Ltd and Dagon Timber Ltd. OFAC also announced the levying of a third round of sanctions against the financial network of Tay Za, a notorious regime henchman and arms dealer. Today’s action targets Espace Avenir, a Rangoon hotel owned or controlled by Tay Za.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

26

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ Sanctions have also been imposed on Sentosa Treasure Pvt Ltd, a Singaporean firm owned by Cecilia Ng, who was singled out for sanctions on February 25, 2008, along with her husband, junta crony Steven Law. Also designated are nine firms that previously had been identified as being owned by Ng. OFAC has also targeted Myanmar Ivanhoe Copper Company Ltd (MICCL), a joint venture between a Canadian company and the Burmese state-owned No 1 Mining Enterprise. It controls the Monywa copper project, the biggest of its kind in the country, located in Burma’s northwestern Sagaing Division. Meanwhile, the US ambassador to the UN-designate, Susan Rice, said on Thursday that she favored “multilateral sanctions” with the support of regional powers as a measure to put pressure on the Burmese junta to release political prisoners and restore democracy in the country. Rice expressed her views on Burma in a written response to Senator Richard Lugar, the ranking member of the powerful Senate Foreign Relations Committee, which held nomination hearings for the US ambassador to the UN-designate on Thursday. During her testimony before the Senate Foreign Relations Committee, Rice, considered to be a key foreign policy advisor to US President-elect Barack Obama, identified Burma as one of the countries of the world where persecution and repression of the innocent continue. The international community needs to do more, she said. She also identified Burma as a country where Security Council measures have not yielded the desired results. “Burma, and its reclusive and repressive regime, may represent one of the most intractable challenges for the global community,” Rice said in response to a question to Senator Lugar. “This is as much, if not more, a challenge for key regional players—Russia, China, India and Asean countries—several of whom sit on the UN Security Council and have limited the ability to do more,” she said, in apparent reference to Russia and China, which have blocked efforts in the Security Council to take more effective action against the Burmese military regime. Rice argued that there is scope for greater regional and international action to pressure Burma’s dictators. “Multilateral sanctions should be pursued, despite the opposition that such measures have faced in the past. This will require creative strategies that push the key regional states to support tougher sanctions,” Rice said. Related story: “Tracking the Tycoons”

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

27

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ http://www.irrawaddy.org/article.php?art_id=14151 Copyright © 2008 Irrawaddy Publishing Group | www.irrawaddy.org

COVER STORY

Tracking the Tycoons SEPTEMBER, 2008 - VOLUME 16 NO.9

THREE years after profiling Burma’s most successful tycoons in its September 2005 issue, The Irrawaddy is again directing attention to the men who govern the country’s business world. They continue to prosper, and have been joined by others, yet they are coming increasingly under the international spotlight and critical scrutiny. Many of those who featured in our September 2005 issue found themselves on another list last year—penalized by US and EU sanctions because of their relationship with, and unquestioning support for, Burma’s military regime. The sanctions list contained such names as Tay Za and his elder brother, Thi Ha; Asia World’s director Tun Myint Naing; Aung Thet Mann, whose father is the regime’s third most powerful general; and Khin Shwe, who faithfully attended the regime-sponsored National Convention and is well connected to the top junta leaders. They were penalized by the US shortly after the regime they so assiduously back brutally suppressed demonstrations last September demanding changes that would advance prosperity and freedom for all, not just a favored clique. The US sanctions were also clamped on 25 top military generals and ministers who keep the tycoons in business—including the junta’s triumvirate of Snr-Gen Than Shwe, Vice SnrGen Maung Aye and Gen Thura Shwe Mann. The targeted sanctions were applied under Washington’s Burmese Freedom and Democracy Act, which came into force in July 2003 after junta-backed thugs ambushed opposition leader Aung San Suu Kyi and her supporters in Depayin, Sagaing Division. Although the list of military leaders, family members and their business cronies is long, many other names deserve to be added to it. There are also doubts whether the sanctions have a real effect on the privileged lifestyle of the generals and their business cronies. They continue to enjoy the good life while the masses live in poverty.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

28

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ By naming these members of an uncaring caste, we hope to shame them. It won’t be the last list we’ll publish—the clique is growing, but so is international awareness of its members’ perfidious practices. The Irrawadd Tay Za Htoo Trading Company

The 44-year-old CEO and managing director of Htoo Trading Company plays a major role in the Burmese economy. His business activities range from logging, tourism, hotels, air transport and construction to technological investment in the regime’s newly built Tay Za (Photo: AFP)

Yadanabon Cyber City in Upper Burma.

Tay Za’s connection to the regime is the key to his success. He is known to be close to Burma’s top leaders, including Snr-Gen Than Shwe and Gen Shwe Mann. Than Shwe once stayed at Tay Za’s beach resort in Ngwe Saung and the senior general was reportedly impressed by his meeting with the young tycoon there. Since then, Tay Za has been offered more and more lucrative business concessions. Tay Za, or Teza, is especially close to Gen Shwe Mann, who he has known since the general was regional commander in the Irrawaddy delta. After setting up the Htoo Company in the early 1990s, Tay Za dramatically expanded his business empire by working closely with the military regime. Myanmar Avia Export Co Ltd, a company he created to supply the Burmese military with spare parts for its aircraft, is Burma’s sole representative of Russia’s Export Military Industrial Group, known as MAPO, and of the Russian helicopter company Rostvertol. Because of his Russian connections, he was said to be instrumental in the junta’s purchase of advanced MiG-29 fighter-bombers and military helicopters. The company denied this, saying it helped to purchase only civilian helicopters for the regime. Last year, Tay Za expanded his empire by entering the airline business with the launch of Air Bagan, which began its operations with domestic and regional routes. Faced with US sanctions in October 2007, however, the airline suspended its flights to Singapore, citing the effects of the punitive measures.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

29

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ Tay Za’s wife, Thida Zaw, and oldest son, Pye Phyo Tay Za, were also put on the sanctions list. His son’s lavish lifestyle in Singapore was exposed by pro-democracy blog sites, causing an outcry. Thida Zaw recently bought the London Cigarette Company and is believed to control Burma’s tobacco industry. During the crackdown in September 2007, a rumor spread that Tay Za had helped Than Shwe’s wife, Kyaing Kyaing, and members of her family to fly to Dubai to seek refuge there. Tay Za’s relatives denied the rumor, saying that although Tay Za and business associates traveled to Dubai during the turmoil in Rangoon, Kyaing Kyaing was not with them. Despite the sanctions, the young tycoon is still thriving in Burma’s struggling economy. His company claims that it spent about US $3 million on rescue and rehabilitation work following Cyclone Nargis. Observers noted that Tay Za received lucrative trade concessions from the junta in exchange for donations to the relief effort Tun Myint Naing (aka Steven Law) Asia World Co

Tun Myint Naing is the managing director of Asia World Co, Burma’s biggest firm. He is also well-known as the son of former drug kingpin and militia leader Lo Hsing Han, who controlled the opium business in Shan State in the 1970s. Lo Hsing Han assisted the regime to reach a ceasefire agreement with Wa and Kokang insurgents in early 1990. Asia World was founded on June 5, 1992, and has developed into the country’s biggest business Tun Myint Naing (Illustration Harn Lay/The Irrawaddy)

conglomerate, with interests ranging from transport to construction and retailing. The company’s many government contracts include road building in Shan

State, the renovation of Rangoon’s international airport, and the construction of a deepwater port and toll highways. Tun Myint Naing and Lo Hsing Han were put on the US sanctions lists in February 2008, along with their companies Asia World Co Ltd, Asia World Port Management, Asia World Industries Ltd and Asia World Light Ltd. Golden Aaron Pte Ltd and nine other Singapore-based companies managed by Tun Myint Naing’s wife Cecilia Ng were also targeted, as was Ng herself.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

30

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ Golden Aaron Pte Ltd is associated with a contract between Myanmar Oil and Gas Enterprise and a business group—including the China National Offshore Oil Company Myanmar Ltd—to carry out oil and gas exploration in Kyauk Phyu, Arakan State. Asia World built a port for cargo ships on the island of Ramree specifically to service China’s shipping needs. The port at Kyauk Phyu was connected to a new 1,950-km (1,220mile) highway to be built through Burma directly to Kunming, the capital of China’s Yunnan Province. Asia World has been assigned to build hydropower projects across the country and is now involved in constructing the Myit Sone hydropower project, 42 km (26 miles) north of Myitkyina, the capital of Kachin State. Company business is still going strong, thanks to Tun Myint Naing’s connections in China. Beijing has no interest in imposing sanctions on Burma as long as it enjoys a special relationship with the Burmese regime and its cronies. The company maintains a very close relationship with the regime. Tun Myint Naing recently accompanied Snr-Gen Than Shwe on a visit to cyclone-affected areas of the Irrawaddy delta and has been given contracts for reconstruction projects in the region. Zaw Zaw Max Myanmar Group of Companies

Zaw Zaw, 42, is the managing director of the Max Myanmar Group of Companies, which he founded in 1993. The conglomerate is involved in the beverage market, gems and jewelry, transportation, civil construction, hotels and tourism, palm oil production, rubber plantations and mechanical engineering exports and imports. The company operates a three-star hotel in Chaung Tha, a popular resort town, and the Royal Kumudra Hotel in Naypyidaw. It is also involved in the construction of an expressway and an eight-lane road in Naypyidaw. Like Tay Za and Tun Myint Naing, Zaw Zaw (Photo: Cristina Dorada/The Irrawaddy)

played a very visible role in the aftermath of Cyclone Nargis. The three top businessmen

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

31

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ accompanied senior generals on trips to the devastated Irrawaddy delta and were instructed to contribute to reconstruction projects in the region. According to Burmese media reports, Max Myanmar contributed $1.6 million to the relief effort. Besides his business interests, Zaw Zaw is the chairman of the Myanmar Football Federation and the Myanmar Tennis Federation. He is considered to be very close to the grandson of Than Shwe. Pyi Aung & Nay Aung Aung Yee Phyo Co Ltd and IGE Co Ltd

Brothers Nay Aung and Maj Pyi Aung, two rising businessmen, are no strangers to the world of crony business in Burma. They are the sons of Aung Thaung, the powerful Minister for Industry (1). Aung Thaung, a known hardliner in the cabinet, is close to both Than Shwe and Vice Snr-Gen Maung Aye. His son, Pyi Aung, is married to Nandar Aye, daughter of Maung Aye. Pyi Aung and Nay Aung founded Aung Yee Phyo Co Ltd and IGE Co Ltd, gaining a foothold in the oil, gas, agricultural products and timber trading industries. IGE was established in 1994 and registered in Singapore in 2001, when the company opened its office in Shenton Way, an exclusive area of the Lion City. IGE is one of Burma’s leading companies. It is a major supplier of materials used in the construction of electrical substations and transmission lines, and sells equipment and machinery to both private- and public-sector companies in the oil and gas industry. It also provides compressed natural gas (CNG) filling stations for government projects. The company exports rice and imports machinery and spare parts for electrical generating projects, as well as steel, fertilizers and chemicals. In March 2007, IGE signed a contract with little-known Rimbunan Petrogas Ltd, a partner in a joint venture with the state-owned Myanmar Oil and Gas Enterprise to explore for offshore oil and gas in Block A, off the Arakan coast. According to a report in The New Light of Myanmar newspaper, Rimbunan Petrogas Ltd is registered in the British Virgin Islands. The two brothers reportedly own three US-made Hummers, the civilian version of the military Humvee. They are banned from traveling to Australia or the European Union, but have managed to avoid becoming targets of US sanctions by maintaining a low profile.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

32

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ Aung Thet Mann Ayer Shwe Wah Company

A graduate of the Rangoon Institute of Economics, Aung Thet Mann, 33, set up the Ayer Shwe Wah Company several years ago. The company is involved in construction, palm oil production and the import and export of chemical fertilizers and agricultural products. When his father, Gen Thura Shwe Mann, was the regional commander in Irrawaddy Division, Aung Thet Mann received lucrative government contracts to supply fertilizers to farmers throughout the delta region. More recently, his company has been involved in construction Aung Thet Mann (Illustration Harn Lay/The Irrawaddy)

projects in the new administrative capital of Naypyidaw. Ayer Shwe Wah is a subsidiary of Htoo Trading

Company, which Aung Thet Mann joined in 1997 after he was recruited by CEO Tay Za. In 2001, the regime gave Ayer Shwe Wah more than 30,000 acres of wetlands and rice paddy in the delta region. In 2005, it became the first private company to receive permission to export rice to Bangladesh and Singapore. Business rivals accuse Aung Thet Mann of using access to government supplies of cheap cement to underbid them for construction contracts related to the Defense Ministry’s relocation to Naypyidaw. In an interview with The Irrawaddy, Aung Thet Mann claimed that he provided $1 million in emergency aid to victims of Cyclone Nargis. He also called for more international assistance and urged the US to lift its sanctions. Last year, the US placed his company on the sanctions list. His younger brother, Capt Toe Naing Mann, also has close connections to the business community. He is married to the daughter of another tycoon, Zaykabar Khin Shwe. Michael Moe Myint

Myint & Associates Group A former senior pilot at Myanmar Airways, Michael Moe Myint later worked at an airways equipment export company in California. He founded Myint & Associates Group Companies in 1989 and currently serves as the managing director.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

33

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ Myint & Associates was the first private Burmese company to enter the oil and gas industry as a service contractor and is now recognized one of the top 10 companies in this booming sector of the Burmese economy. The company provides a wide range of services, including warehouse construction and rental, logistics, maintenance, procurement, equipment rental, engineering, agency representation and general services related to oil and gas exploration and (Photo: PTTEP)

production.

Myint & Associates is currently excavating raw petroleum in Minbu, Magwe Division, and is involved in the Yadana and Yetagun gas projects. Michael Moe Myint has several international business connections. He served as a consultant and local agent for the American-owned Baker Hughes and FMC Group, Japanese-owned Mitsui & Co Ltd, McDermott International Inc, UK-owned Bredero Price International, and Thai-owned Shinawatra International. The company’s clients include Total, Unocal, Halliburton, Premier Oil, Petronas and Daewoo. Michael Moe Myint proudly claims that he is one of the few businessmen in Burma who pay tax to the government (about $1 million per month) and is considered to be one of the 10 richest people in Burma.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

34

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ Ne Win Tun Ruby Dragon Jade & Gems Co Ltd

Ne Win Tun, the CEO of Ruby Dragon Jade & Gems Co Ltd, is the right-hand man of Aung Kham Hti, the leader of the Pa-O National Organization (PNO) from southern Shan State. After reaching a peace agreement with the regime in 1991, the PNO set up Jade Dragon (Gems) Co Ltd, the parent company of Ruby Dragon Jade & Gems Co Ltd, and appointed Ne Win Tun to run the business. Ne Win Tun operates gold and gem mines in Mong Hsu Ne Win Tun (Illustration Harn Lay/The Irrawaddy)

in Shan State, Pha Khant and Tawmaw in Kachin State, Kawlin and Khamti in Sagaing Division and Mogok in Mandalay Division.

He has also diversified into other sectors. In 2004, his Ruby Winery Factory went into operation in Nyaung Shwe in southern Shan State, with a total investment of $3 million. In 2005, he built the Dragon Cement Factory on a 728-acre site in Tigyit, Shan State, with an initial investment of about $21 million. And in March 2007, he opened the Ruby Jade Hotel Resort and Spa in Rangoon. It is widely believed that high-ranking Burmese generals are shareholders in Ruby Dragon Jade & Gems Co Ltd, the largest company of its kind in Burma. In the early 2000s, the company donated a massive 3,000-tonne slab of jade to the junta. (Photo: Azuna Ali/The Irrawaddy)

Ne Win Tun is regarded as one of the 10 richest people in Burma. Observers say

that it is unlikely that the US Block Burmese Jade Act of 2008 will have much impact on his gem-trading business, since most of his customers are from China.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

35

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ Khin Shwe Zaykabar Company

A pioneer in the Burmese real estate industry, 58-yearold Khin Shwe runs Zaykabar Company, the country’s leading property developer. The company has been behind numerous high-profile projects, including the Yangon Industrial Park, the Royal Mingaladon Golf and Country Club, the Kandawgyi Nature Park and Recreation Zone, the Mya Yeik Nyo Royal Hotel, the Pyay Garden Condominium and the Karaweik Palace reception hall and restaurant on Rangoon’s Kandawgyi Lake. Khin Shwe (Illustration Harn Lay/The Irrawaddy)

As president of the Myanmar Construction Entrepreneurs Association and chairman of the Myanmar Hotelier Association, Khin Shwe has played a

major role in developing and promoting Burma’s tourism industry. He has also served as chairman of the Myanmar-Japan Friendship Association, the Myanmar-Korean Friendship Association and the Myanmar Thai Development Co. In 1997, he hired an American PR company, Bain and Associates Inc, to improve relations with the US. However, in 2007, he was placed on the US sanctions list for his close ties to the regime. Khin Shwe is an active supporter of the regime’s “road map” and attended the National Convention to draft a junta-friendly constitution. His daughter is married to the younger son of Gen Thura Shwe Mann, the country’s third most powerful general. Htay Myint

Yuzana Company Htay Myint, who founded the Yuzana Company in 1994, started out in business with investments in a fisheries venture in Mergui. He later entered Rangoon’s residential and commercial property markets, embarking on his biggest project, the Yuzana Garden City, a suburban housing development, in the mid-1990s. The Yuzana Company has interests in a number of industries, including transportation, construction, hotel and tourism, palm oil production and rubber plantations. The company also owns the Yuzana Supermarket and Yuzana Hotel in Rangoon and has established an oil refinery in Rangoon’s Thaketa Township.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

36

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ Htay Myint is also chairman of the Myanmar Fisheries Federation, president of the Construction Owners Association and president of the Fishing Vessel Owners Association. He is now on the US sanctions list. Eike Tun Olympic Construction Co

The managing director of Olympic Construction Co and vice president of Asia Wealth Bank (AWB), Eike Tun is an ethnic Kokang-Chinese from Shan State. He was one of the first to establish a private bank in Burma after the ruling regime introduced limited economic reforms allowing private investment in the financial sector in the early 1990s. AWB suffered a major blow in 2003 when a banking crisis hit the country and the bank came under scrutiny from the US Treasury Department. The US imposed special sanctions on AWB because of its alleged involvement in money laundering. In March 2006, the Burmese regime forced the bank to close for failing to abide by currency regulations. Eike Tun’s other major operation, the Olympic Construction Co, continues to thrive, however. The company invests heavily in residential property and hotel development in Rangoon. Olympic is also involved in hydroelectric projects and plans to build the Baluchaung 3 hydropower dam in Karenni State. Chit Khaing Eden Group

Chit Khaing, a leading property developer, is the managing director of Eden Group, a major player in the construction industry in Rangoon, Pagan, Naypyidaw and Kachin State. The regime has granted him lucrative construction projects, including government buildings. Eden Group owns the Aye Tha Yar Golf Resort in Taunggyi and numerous hotel complexes in popular tourist spots around the country. Chit Khaing (Illustration Harn Lay/The Irrawaddy)

Chit Khaing’s name rarely appears in the local media. Business sources in Rangoon claim that he is involved with Russian companies exploring for uranium and

minerals in Mandalay Division and Arakan and Kachin states.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

37

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ Aung Ko Win Kanbawza Bank

Aung Ko Win is the president of Kanbawza Bank, one of the largest private banks in Burma. He also heads several other successful enterprises, including Myanmar Billion Group Co Ltd, Nilar Yoma Co Ltd, Kanbawza Hospital in Taunggyi and Shwegonedaing Specialist Client in Rangoon. Nilar Yoma Co Ltd operates gold and gem mines in Mong Hsu in Shan State. Aung Ko Win also has a stake in a cement factory in Pimpet in southern Shan State. Aung Ko Win, sometimes known as “Saya kyaung,” once taught the daughter of Vice SnrGen Maung Aye and is still believed to be close to the junta’s second most powerful general. His decision to move to Taunggyi in Shan State earlier this year fuelled speculation that Maung Aye’s influence was on the wane. In July, Aung Ko Win and his managing director, Zaw Win Naing, came under investigation for suspected money transfer irregularities. Aung Ko Win is a patron of the national football squad and has donated large sums of money to the team, in addition to contributions of more than $2 million to various public projects. Aung Ko Win (Illustration Harn Lay/ The Irrawaddy) Serge Pun (aka Theim Wai) Serge Pun & Associates (Myanmar) Limited

Serge Pun left Burma for Beijing in 1965 and spent many years in China and Hong Kong, where he began a business career in real estate. He returned to Burma and founded the multinational Serge Pun & Associates (Myanmar) Limited in 1991. He established Yoma Bank the following year. SPA Myanmar is a successful conglomerate of some 40 business enterprises with interests in financial services, manufacturing, technology, construction, real estate, the automotive industry and health care.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

38

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ Foreign joint venture partners include multinational corporations such as the Nissan and Suzuki automobile companies and Sumitomo Corporation of Japan, as well as international private investment companies and investors from North America, Europe and Asia. He is also chairman of First Myanmar Investment Co Ltd, a publicly traded company holding a 35.6 percent stake in Yoma Bank. Rumors circulated last September that the regime revoked the banking license for his bank and that it was subsequently unable to complete money transfers. However, the rumors proved to be untr Kyaw Win Shwe Than Lwin Company

Kyaw Win is the chairman of the Shwe Than Lwin Company, which imports vehicles, construction materials and heavy machinery to Burma. He also engages in business with ethnic insurgent groups, especially the Democratic Karen Buddhist Army, which has reached a ceasefire agreement with the regime. Shwe Than Lwin is one of the few companies allowed to import coconut cooking oil. It is also involved in cement and agricultural projects in Irrawaddy Division and is the sole distributor of tires from Thaton Tire Industry, under the Ministry of Industry (2) Win Aung Dagon International Ltd

Win Aung (better known as “Dagon” Win Aung) is the CEO of Dagon International Ltd. He co-founded the company with former army captain Win Thein in the early 1990s to invest in construction projects in Rangoon. Dagon International Ltd was granted a construction license to upgrade the Rangoon-Mandalay highway and extension, as well as several agricultural and irrigation projects across the country. He is also involved in the Win Aung (Illustration Harn Lay/The Irrawaddy)

timber trade, construction and import-export. His business licenses and contracts are usually approved without delay as he has close connections with the

ruling generals. Interestingly, his partner, Win Thein, was involved in a failed assassination plot against

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

39

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ former dictator Gen Ne Win in 1976. Win Thein became a government witness in the case against Captain Ohn Kyaw Myint, who was later sentenced to death as the leader of the would-be assassins. In recent years, Dagon International Ltd has made its mark on Rangoon with the construction of a modern shopping complex, the Dagon Center, in the main commercial district of the city. Win Aung also invests in tourism and has opened resorts at Ngwe Hsaung beach in Irrawaddy Division. Aung Myat Mother Trading Company Ltd

The founder of the Mother Trading Company Ltd, Aung Myat, has invested heavily in the country’s cement industry. The young Chinese businessman embarked on building his cement empire in the early 1990s, and is now assured of lucrative construction projects from government ministries. (Photo: AFP) He is said to be a welcome visitor at the homes of Snr-Gen Than Shwe and Minister of Industry (1) Aung Thaung. Rumor has it that he usually pays respect to the paramount leader by always sitting on the floor and addressing him with royal titles Tin Win Tin Win Tun Company

The managing director of Tin Win Tun Company is heavily involved in teak plantations and in the hotel industry. The company is ranked as the second largest timber enterprise in Burma and is a major exporter of teak and other rare hardwoods. Tin Win was closely associated with the late Prime Minister Gen Soe Win.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

40

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ Maung Weik Maung Weik & Family Company

Maung Weik founded the Maung Weik & Family Company a decade ago as the biggest importer of steel and gilding glue for use in the building and maintenance of pagodas. He stirred up controversy in 2004 with the purchase of the 44-acre Rangoon Hlaing Campus, formerly known as Regional College No. 2. The purchase was reportedly approved by then Prime Minister Gen Khin Nyunt.

Maung Weik (Illustration Harn Lay/The Irrawaddy)

He still has strong connections within senior army officers, but his future doesn’t look bright. He was recently arrested and charged with drug abuse and importing ecstasy and ketamine. He reportedly catered

to wealthy young people, notably the sons of the generals. According to the semi-official Myanmar Times, he has engaged in drug trafficking from Malaysia to Burma since 2003. Maung Weik and his young followers often threw lavish parties attended by celebrities and models, who also allegedly purchased drugs from him. As an extra service, he reportedly provided high-end prostitutes and celebrity girls to military officers. Written by Aung Zaw. Min Lwin, Wai Moe and Ko Htwe contributed to this report.

Copyright © 2008 Irrawaddy Publishing Group | www.irrawaddy.org

Weekly Business Roundup (January 16, 2009) By WILLIAM BOOT

Friday, January 16, 2009

UK Insurance Firm Fined for ‘Suspicious Payments’

A London-based insurance firm has been fined millions of dollars by the British government for “suspicious payments” to procure business in Burma and other Asian

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

41

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ countries. The fine of US $7.75 million was made against the British subsidiary of Aon Corporation of the U.S. Aon admitted to the UK’s Financial Services Authority that it had made “inappropriate payments” to third parties overseas in what were described in The Times of London as “high risk jurisdictions.” The payments were made to potential business procurers in a number of countries, including Bangladesh, Burma, Indonesia and Vietnam. In ordering the fine under British anti-corruption laws, the FSA said it was “completely unacceptable for firms to conduct business overseas without having in place appropriate anti-bribery and corruption systems and controls.” The Burma Campaign UK which lobbies to stop companies doing business with the Burmese junta this week urged the London government to investigate all British insurance companies. The human rights group has been waging a campaign to stop major insurance broker Lloyd’s of London members from providing insurance coverage to Burmese junta-owned or linked businesses. “Corruption is endemic in Burma, the Financial Services Authority must now investigate all companies that have insured business in Burma, focusing on Lloyd’s of London,” said group spokesman Johnny Chatterton. “We know a number of Lloyd’s of London companies, including Catlin, Atrium and Kiln, have insured business in Burma, but the million dollar question is have they bribed the junta?”

Third Offshore Gas Probe Comes Up Empty Another probe for gas in Burma’s offshore waters has drawn a blank— the third in less than two months. Drilling in a well on a license held by Thailand’s PTTEP in the Gulf of Martaban is being abandoned, the company announced on Thursday, at a loss of US $27 million. It’s the second exploratory probe to be abandoned as barren by PTTEP in a month. In December, the Thai state-controlled firm said it would plug and abandon a deep sea

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

42

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ drilling operation in its M-7 block, also in the Gulf of Martaban, at a similar financial loss. PTTEP’s latest dry drilling loss is in the M-3 block, in which China National Overseas oil Corp. has a 20 percent stake. Earlier in December, South Korea’s Daewoo International said it was abandoning an undersea probe in the AD-7 block it licensed to explore in the Bay of Bengal. That drilling was at the center of a territorial waters controversy between Burma and Bangladesh which saw a confrontation between naval vessels between both countries. The Bangladeshis claim the AD-7 waters as being inside their offshore border. The counterclaims have been unresolved for years.

Vietnam Army Telecom Plans Burma Business The Vietnamese state telecommunications company Viettel is expanding into Burma as it spreads across Southeast Asia in a bid to become a major regional player. Vietnam’s state media reports that the company intends to open an office in Rangoon as a first step to offering telecoms services in Burma. Viettel’s full name is Vietnam Military Telecom Company, and it’s owned by the Vietnamese army. The firm has already established business in Laos and Cambodia, as well as operating one of the biggest mobile phone networks in Vietnam. It announced recently that it had acquired 100,000 mobile subscribers in recent months in Cambodia and aimed to become that country’s second-biggest mobile services provides by the end of this year. It’s not yet clear what business Viettel is planning in Burma, or how close its contacts are with the Burmese army.

India Rejects Burma Pulses in Favor of Vietnam Burma’s pulse crops growers and wholesalers have lost up to 1 million tons of exports to India after buyers abandoned negotiations because of inflated prices and bought from

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

43

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ Vietnam instead, reports say. Indian buyers had been seeking extra purchases because of higher than usual demand at home, but negotiations collapsed at the end of last year when Burmese sellers attempted to inflated prices by US $200 per ton, according to the Myanmar Times and India’s Financial Express. India announced last year it would seek up to 1 million tons of lentils, beans, peas and chickpeas from Burma. India has an annual shortfall of about 3 million tons and traditionally imports from Burma, Australia and Canada. The cause of the deal collapse is being investigated by Burma’s Ministry of Commerce, said the Times this week. Earlier last year during high-level bilateral talks, Burma offered 40,000 hectares of land for contract farming for Indian to raise pulse crops. But the outcome of that proposal—at the time of India’s negotiations to develop the west coast Arakan port of Sittwe—remains unknown. Copyright © 2008 Irrawaddy Publishing Group | www.irrawaddy.org

Police may get ‘move on’ powers Saturday, 17 January 2009, 9:07 am | 784 views Report from Today: MHA reviewing public order laws

WHEN members of the Singapore Democratic Party attempted to disrupt the IMF-World Bank meetings here in 2006, it turned into a three-day standoff with the police. When Falungong activists protested along Orchard Road in 2005, they were warned that they did not have a permit. Yet this did not stop them from protesting the very next day. Armed with only the Miscellaneous Offences (Public Order and Nuisance) Act (MOA) and Public Entertainment and Meetings Act (Pema) police could only deal with such acts of civil disobedience via prosecution after the incidents. Now, the Ministry of Home Affairs (MHA) wants to give its security forces the powers to deal with such situations “pre-emptively on the ground and not let it occur and then deal with the consequences and perpetrators later”. Responding to queries, MHA told Weekend Today that it is studying how other countries have responded post-911 and is considering enacting new public order laws here.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

44

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ Certain Australian states, for example, have given their police “move-on” powers, “in a way which minimises disruption by asking people to leave a particular location”. If they leave, there is no arrest. If they refuse to comply, the police arrest them for defying the law. “This creates an intermediary step between ‘doingnothing’, which is not acceptable in today’s context, and ‘outright arrests’, which is not necessary in all situations,” said MHA in a written reply. “Our current public order laws have evolved over time in piece-meal fashion … (and) were conceived in an era when security threats were of an entirely different scale and impact,” said MHA, noting that such a situation was “not tenable” intoday’s world which is threatened by “suicide bombers and anarchistic fanatics”. Significantly, Singapore is hosting the Asia-Pacific Economic Cooperation (Apec) meeting this year and with “mega events increasingly an important means of profiling Singapore”, the risk level is higher. “They are ‘trophy’ targets for terrorists or disruptive elements who seek global attention in promoting their causes or agenda,” said MHA. Legislative changes could rationalise the two laws, which were meant to govern recreational and social activities. “We should not continue to have politics treated as entertainment or as a miscellaneous offence … We should distinguish between political and non-political activities. “By enacting a new law to deal with public order incidents arising from cause-related activism, we can liberalise the Miscellaneous Offences Act and Public Entertainment and Meetings Act to allow greater self-regulation in activities that matter to the average citizen and are less likely to create public disorder. “Cause-related or ideologically related activities, including those pertaining to race and religion that certain groups wish to promote, can then be addressed squarely for the heightened risks they pose,” explained the Ministry. The review comes at a time when the Government is freeing up political space. Since September, citizens can stage outdoor demonstrations at Speakers’ Corner. While reiterating that Singaporeans’ desire to express their views publicly about a range of different causes was “positive”, MHA added: “Greater freedom must come with greater accountability. “Abuse of the freedom to the detriment of the community and nation must have its consequences.”

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

45

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

သက္တမ္းရွည္ပဋိပကၡ (အပုိင္း ၁) ေအာင္သာငယ္

ဇန္န၀ါရီ ၁၅၊ ၂၀၀၉ နိဒါန္း

ပါလက္စတိုင္း-အစၥေရး ပဋိပကၡ၊ အာရပ္-အစၥေရး ပဋိပကၡဟာ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေတာက္ေလာင္ေနခဲ့တဲ့ မီးပံုတခုပါပဲ။ ယခု လက္ရွိ ေခတ္ကာလမွာလည္း ဒီမီးပံုႀကီးဟာ ျငိမ္းမလိုလိုနဲ႕ ျပန္လည္ ႀကီးထြားလာတာကို စိတ္ မခ်မ္းေျမ့စရာ ျမင္ေတြ႔ ၾကားသိေနရပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႕ အေ၀းႀကီးလို႕ ေျပာလို႕ ရေပမယ့္ အနည္းဆံုး အဆင့္ ကေတာ့ တီဗီြ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ မီးေတြကို ေတြ႔ျမင္ရတိုင္း ကိုယ့္ကိုလည္း အပူေတြ လာဟပ္တာပါပဲ။ ကမၻာ့ အေ၀းဆံုး ေထာင့္ၾကားမွာ ေနခဲ့ရင္ေတာင္ တီဗီြ ဖြင့္ၾကည့္မိရင္ အပူေတြ ဟပ္တယ္။

တကယ္ေတာ့လည္း မီးပံုႀကီးတခုဟာ အလိုအေလ်ာက္ မႀကီးထြားလာပါဘူး။ မီးပြားေလးေတြကေန စလာရတာ ပါပဲ။

ဒီေတာ့လည္း ဒီမီးပံုႀကီးကို မၿငိမ္းသတ္ႏိုင္ေသးခင္မွာ ၿငိမ္းသတ္ဖို႕ နည္းလမ္းရွာတဲ့ အေနနဲ႕ မီးပြားေလးကေန မီးေတာက္ႀကီး၊ မီးေတာက္ႀကီးကေန မီးပံုႀကီးအထိ အဆင့္ဆင့္ ေရာက္သြားေအာင္ အစျပဳခဲ့တဲ့ နဂိုမူလ မီးပြားေလးေတြကို ျပန္ၾကည့္မိပါတယ္။ ဒီအခါမွာ အလြန္ရႈပ္ေထြးလွတဲ့ တကမၻာလံုးဆိုင္ရာ အခင္းအက်င္းေတြကို သတိျပဳမိပါတယ္။ အေရွ႕နဲ႔ အေနာက္၊ ကြန္ျမဴနစ္နဲ႔ အရင္းရွင္၊ ခရစ္ယာန္နဲ႕ မြတ္ဆလင္၊ စီးပြားေရးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရး၊ အာဃာတနဲ႕ အမုန္း တရား၊ ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား အားလံုးဟာ ခြဲျခားလို႕ မရႏိုင္ေအာင္ စုျပံဳေရာျပြမ္းေနတာကို ေတြ႔ျမင္မိတဲ့အခါမွာ ဒီေဆာင္းပါးကို ေရးမိပါတယ္။ ဘာလို႔ဆို အမိဗမာျပည္ရဲ႕

အေရးကိစၥတိုင္းကလည္း ဒီလိုပဲ ေရာျပြမ္း ရႈပ္ေထြးေနတာကို သတိျပဳမိလို႕ပါပဲ။ ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္ဘူးလို႔ ေျပာလို႕မရတဲ့ တကမၻာလံုးရဲ႕ ပတ္သက္ ဆက္စပ္ေနတဲ့ အခင္းအက်င္းေတြဟာ သတိမျပဳလို႕ မရႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ပါပဲ။ အာဆီယံႏိုင္ငံေတြ၊ အီးယူႏိုင္ငံေတြ၊ ကမၻာ့ႏုိင္ငံႀကီးေတြ ပါ၀င္ ပတ္သက္ေနတဲ့၊ ၿပီးရင္ အထက္မွာ ေျပာခဲ့သလို အေရွ႕နဲ႕

အေနာက္၊ ကြန္ျမဴနစ္နဲ႕ အရင္းရွင္၊ စီးပြားေရးနဲ႕ ႏုိင္ငံေရး၊ အာဃာတနဲ႕ အမုန္းတရား၊ ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား ဒါေတြအားလံုး စုရံုးရႈပ္ေထြးေနတဲ့ က်ေနာ္တို႕ ႏိုင္ငံ အတြက္ အာရပ္-အစၥေရး ပဋိပကၡဟာ ေလ့လာစရာ (Case Study) တခု ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဒီေဆာင္းပါးအတြက္ အားထုတ္ရက်ိဳး နပ္ပါၿပီ။ ျပႆနာ စေတာ့မယ္ အာရပ္-အစၥေရးပဋိပကၡ၊ ပါလက္စတိုင္း-အစၥေရး ပဋိပကၡကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဆြဲယူ ထုတ္ႏႈတ္စရာေတြက မ်ားျပား

လြန္းလွပါတယ္။ သို႕ေသာ္လည္း လက္ရွိ အနီးကပ္ဆံုး က်ေနာ္တို႕ ရွင္သန္ေနၾကတဲ့ ကာလကိုပဲ အာရံုျပဳမယ္ ဆိုရင္ ဒုတိယ ကမၻာစစ္အၿပီး ကာလေတြကေနပဲ အစျပဳၾကရမွာပါ။ သို႕ေသာ္လည္း အေျခခံက်တဲ့ အခ်က္အလက္ တခ်ိဳ႕ကိုလည္း ခ်န္လွပ္ထားခဲ့လို႕ မရပါဘူး။ ဒီေတာ့ ပထမ ကမၻာစစ္ အၿပီးမွာ ေပၚေပါက္လာခဲ့တဲ့ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေပါင္းခ်ဳပ္ အသင္းႀကီး (League of Nations) က အတည္ျပဳခဲ့ၿပီး စစ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ မဟာမိတ္

ႏိုင္ငံေတြနဲ႕ သူတို႕ရဲ႕ ပတ္သက္စပ္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံေတြက အဆိုျပဳခဲ့တဲ့ British Mandate of Palestine ဆိုတဲ့ ပါလက္စတိုင္း ေဒသ အဆိုျပဳခ်က္ကေန စတင္ရမွာပါပဲ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

46

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ပါလက္စတိုင္းေဒသ အဆိုျပဳခ်က္ဟာ ၁၉၂၂ ခုႏွစ္မွာ ေပၚေပါက္လာပါခဲ့တယ္။ ဒီအဆိုျပဳခ်က္ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ထဲမွာလည္း ဂ်ဴး လူမ်ိဳးမ်ား အတြက္ ေနထိုင္စရာ အိမ္ယာႏိုင္ငံတခု ျဖစ္လာေရး ဆိုတာလည္း ပါ၀င္ ပါတယ္။ ဒီအဆိုျပဳခ်က္မွာ ပါတဲ့

ပထ၀ီဆိုင္ရာ နယ္နိမိတ္ သတ္မွတ္မႈေတြကလည္း သမိုင္းတြင္ေအာင္ကို အျငင္းပြားမႈေတြ ျဖစ္ခဲ့တာပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႕ ဒုတိယ ကမၻာစစ္အၿပီး ၁၉၄၇ ႏို၀င္ဘာ ၂၉ မွာ United Nations Partition Plan for Palestine (United Nations General Assembly Resolution 181) ကို ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံက အတည္ျပဳလိုက္ပါတယ္။ ျပႆနာ စၿပီ ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ British Mandate of Palestine ကို ၁၉၄၈ ၾသဂုတ္ ၁ ရက္ေန႕မွာ တရား၀င္ ရပ္စဲရမွာျဖစ္ၿပီး ဂ်ဴးနဲ႕ အာရပ္ေဒသ ၂ ခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို အာရပ္ႏိုင္ငံေတြက လက္မခံဘဲ ပယ္ခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာမွ ေမလ ၁၄ ရက္မွာ အစၥေရးက လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိေနတဲ့ အာရပ္ႏိုင္ငံေတြက ဒီ ေၾကညာခ်က္ကို လက္မခံတဲ့အခါ စစ္ပြဲတခု စတင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ။

(ဆက္ရန္)

သက္တမ္းရွည္ပဋိပကၡ (အပုိင္း ၂) ေအာင္သာငယ္

ဇန္န၀ါရီ ၁၆၊ ၂၀၀၉ ပထမ အာရပ္-အစၥေရးစစ္ပြဲ (၁၉၄၈) ဒီစစ္ပြဲဟာ အာရပ္ျပည္နဲ႔ ဂ်ဴးျပည္ ၂ ခု အတူတြဲ ရွိရမယ္ ဆိုတဲ့ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႕ႀကီးက အတည္ျပဳ လိုက္တဲ့ အေထြေထြ ညီလာခံ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အမွတ္(၁၈၁) ကို အာရပ္ကမၻာက ျငင္းပယ္ခဲ့တာကေန စတင္ခဲ့တာပါပဲ။

ဒီအခါမွာ အစၥေရး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဒးဗစ္ဘန္ဂူရီယမ္က အစၥေရးႏိုင္ငံဟာ ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ ဖန္တီးခြင့္ ရွိတဲ့ လြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္ ႏိုင္ငံ ျဖစ္ေၾကာင္း ေမလ ၁၄ ရက္မွာ ေၾကညာၿပီး တုန္႕ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ အာရပ္ႏိုင္ငံေတြက အစၥေရးကို စတင္ ၀င္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ရာကေန ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ စစ္ပြဲပါ။ အခ်ိန္ကာလ ရွည္ၾကာစြာ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ အာရပ္-အစၥေရးပဋိပကၡ တေလွ်ာက္ ျဖစ္ပြားခဲ့သမွ် စစ္ပဲြေတြ အားလံုးရဲ႕ ပထမဆံုးေသာ စစ္ပြဲလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အစၥေရးကေတာ့ လြတ္ေျမာက္ေရး စစ္ပြဲလို႕ အမည္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အစၥေရးကုိ ႏုိင္ငံအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳၿပီ

အစၥေရးႏိုင္ငံက လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာလိုက္တာနဲ႕ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ အီရန္၊ ဆိုဗီယက္ ျပည္ေထာင္စု အပါအ၀င္ အျခားႏိုင္ငံ အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကို ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ရက္ အနည္းငယ္ အၾကာမွာေတာ့ လက္ဘႏြန္၊ ဆီးရီးယား၊ ေဂ်ာ္ဒန္၊ အီဂ်စ္နဲ႕ အီရတ္ ႏိုင္ငံေတြက တပ္ေတြ အလံုးအရင္းနဲ႕ အစၥေရးႏိုင္ငံကို ၀င္တိုက္ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။ ေဆာ္ဒီအာေရးဘီးယား၊ လစ္ဗ်ားနဲ႕ ယီမင္ႏိုင္ငံေတြ ကလည္း အေပ်ာ္ထမ္း တပ္ေတြ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

47

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ေပးပို႕ၿပီး ပါ၀င္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ ကုလသမဂၢရဲ႕ ၀င္ေရာက္ေစ့စပ္မႈနဲ႕ ႏွစ္ဖက္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲခဲ့ၾကၿပီး ၁၉၄၉ ခုႏွစ္မွာ အစၥေရးက အီဂ်စ္၊ လက္ဘႏြန္၊ ေဂ်ာ္ဒန္၊ ဆီးရီးယားႏိုင္ငံေတြနဲ႕ သီးျခား စစ္ေရး သေဘာတူညီခ်က္ေတြကို ခ်ဳပ္ဆိုခ့ဲတယ္။ စစ္ပြဲ ၿပီးဆံုးခဲ့ပါတယ္။ ရန္လုိမႈေတြကေတာ့ မၿပီးဆုံးေသးပါဘူး။

စစ္ပဲြရလဒ္အျဖစ္ အစၥေရးဘက္က

စစ္သားနဲ႔အရပ္သား စုစုေပါင္း ၆၀၀၀ ေက်ာ္ ေသဆုံးတယ္။ အာရပ္ေတြဘက္ တေသာင္းေက်ာ္ ေသဆုံးတယ္။ လတ္တေလာ စစ္ပြဲမ်ား

ဒုတိယကမၻာစစ္ေနာက္ပိုင္း အနီးကပ္ဆံုး သမိုင္း စာမ်က္ႏွာေပၚက ၂၀ ရာစုရဲ႕ ကမၻာ့အေရွ႕အလယ္ပုိင္းေဒသ အျငင္းပြားမႈမွာ

“အာရပ္-အစၥေရး ၆-ရက္ စစ္ပြဲ” ကုိ လူသိအမ်ားဆံုး စစ္ပဲြအျဖစ္ ေတြ႔ၾကရမွာပါ။ ဒီေတာ့ အဲဒီ စစ္ပြဲရဲ႕ အရင္းအျမစ္ေတြကေန စတင္ၾကည့္ရမွာပါ။ အေျခခံ အက်ဆံုးကေတာ့ စူးအက္တူးေျမာင္း ပါပဲ။ စူးအက္ တူးေျမာင္းအေရးအခင္းကပဲ ၆-ရက္စစ္ပြဲကို ေမြးဖြားေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီတူးေျမာင္းမွာ အားလံုးရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားေတြ ပါ၀င္ေနတယ္။ ဒီေတာ့လည္း ပဋိပကၡတခုဟာ အလြယ္တကူ ေျဖရွင္းလို႕ မရႏိုင္တာ ဘာမွ မထူးဆန္းေတာ့ပါဘူး။ စူးအက္တူးေျမာင္း ျပသနာေတြ အားလံုးရဲ႕ အစဟာ စူးအက္တူးေျမာင္းလို႕ ေျပာရင္ မလြန္ဘူးလို႕ ထင္ပါတယ္။ စူးအက္ တူးေျမာင္းဟာ အာဖရိကတိုက္ကို ေကြ႕ပတ္ၿပီး သြားစရာ မလိုဘဲ ဥေရာပနဲ႕ အာရွကို တိုက္ရိုက္ ကူးသန္းႏိုင္ေအာင္ ဆက္သြယ္ေပးထားတဲ့ တူးေျမာင္းျဖစ္ပါတယ္။

စူးအက္တူးေျမာင္း (ေျမပုံ - wikimedia.org)

ပင္လယ္ ၂ခုကုိ ဆက္သြယ္ထားတ့ဲ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

48

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ အာရွနဲ႕ အာဖရိကၾကားမွာရွိတဲ့ အိႏၵိယ သမုဒၵရာရဲ႕ လက္ခြဲတခုျဖစ္တဲ့ ပင္လယ္နီနဲ႕ ဥေရာပတိုက္၊ အာရွတိုက္နဲ႕ အာဖရိကတိုက္ကို ပိုင္းျခားထားတဲ့ ေျမထဲပင္လယ္တို႕ အၾကားက ကုန္းေျမကို ျဖတ္သန္းၿပီး ေဖာက္လုပ္ထားတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၈၅၉ နဲ႕ ၁၈၆၉ ႏွစ္မ်ားအၾကားမွာ ျပင္သစ္ ေကာ္ပိုေရးရွင္းတခုျဖစ္တဲ့ Universal Suez Ship Canal Company က တူးေဖာ္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ၿပီး

ရွယ္ယာအမ်ားစုကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့တဲ့အျပင္ စူးအက္တူးေျမာင္း အေရးအခင္းကို ျဖစ္ပြားတဲ့ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္ အထိ တူးေျမာင္းကိစၥအ၀၀ကို တာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒုတိယ အာရပ္-အစၥေရးစစ္ပြဲ (စူးအက္ဇ္တူးေျမာင္းအေရးအခင္း - ၁၉၅၆)

ဒီအေရးအခင္းဟာ အီဂ်စ္ႏုိင္ငံက စူးအက္ဇ္တူးေျမာင္းကို ျပည္သူပိုင္ သိမ္းရာကေန ျဖစ္ပြားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစစ္ပြဲကို ျဖစ္ပြားေစတဲ့ အေၾကာင္း ၂ခ်က္ရွိပါတယ္။ အာရပ္-အစၥေရးပဋိပကၡမ်ားကို ေျဖရွင္းရာမွာ အီဂ်စ္က ဦးစီး ဦးေဆာင္ျပဳ ေျဖရွင္းေပးဖို႔ သေဘာ တူညီ ခ်က္တခု ရိွခ့ဲတယ္။

အျပန္အလွန္အားျဖင့္ အီဂ်စ္ႏိုင္ငံမွာ ေရကာတာတခု တည္ေဆာက္ဖို႕ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုနဲ႕ ျဗိတိန္ ႏိုင္ငံတို႔က ေဒၚလာ သန္း ၂၇၀ ထုတ္ေခ်းခဲ့တယ္။ သို႕ေသာ္လည္း စစ္လက္နက္ ပစၥည္းေတြနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး အေနာက္ႏိုင္ငံေတြကို မွီခိုေနရတဲ့ အျဖစ္ကေန အီဂ်စ္ ႏိုင္ငံကို လြတ္ေျမာက္ သြားေစခဲ့တဲ့ လွ်ိဳ႕၀ွက္ စစ္ေရး သေဘာတူညီခ်က္ တခုကို အီဂ်စ္နဲ႕ ခ်က္ကိုဆလိုဗက္ ႏွစ္ႏိုင္ငံ အၾကား ၁၉၅၅မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။

ခ်က္ကိုဆလိုဗက္ကီးယားနဲ႕ အီဂ်စ္ သေဘာတူညီခ်က္ ရခဲ့တာကလည္း အေရွ႕ အလယ္ပိုင္း ေဒသမွာ သူ႕ရဲ႕ ၾသဇာ လႊမ္းမိုး ေစခ်င္တဲ့ ဆိုဗီြယက္ ျပည္ေထာင္စုက အေရွ႕ အုပ္စုလို႕ ေခၚတဲ့ ၀ါေဆာ စာခ်ဳပ္အဖြဲ႕၀င္ အေရွ႕ ဥေရာပ ကြန္ျမဴနစ္ ႏိုင္ငံေတြကို မီးစိမ္းျပခဲ့တာ ေၾကာင့္ပါပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း တင့္ကားေတြ၊ တိုက္ေလယာဥ္ေတြ၊ ဗံုးၾကဲေလယာဥ္ေတြ၊ သယ္ယူပို႕ေဆာင္ေရး

ေလယာဥ္ေတြ၊ ဟယ္လီေကာ္ပတာေတြကအစ ေခတ္မွီ လက္နက္ႀကီးငယ္ မ်ိဳးစံု အထိ ခ်က္ကိုဆလိုဗက္ကီးယားက အီဂ်စ္ကို အေၾကြးနဲ႕ ေရာင္းခ်ေပးခဲ့ပါတယ္။ အာရပ္ေတြ မျမင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေခတ္မီလက္နက္ေတြကို အီဂ်စ္မွာ အစုလိုက္ အပံုလိုက္ ေရာက္သြားတဲ့အခါ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုနဲ႕ ျဗိတိန္ႏိုင္ငံ ကလည္း လက္ပိုက္ၾကည့္ မေနေတာ့ပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ေမလ ၁၆ ရက္ေန႕မွာ တရုပ္ ျပည္သူ႔သမတႏိုင္ငံကို အီဂ်စ္အစိုးရက တရား၀င္ အသိအမွတ္ ျပဳလိုက္တာကလည္း ထိုင္၀မ္ႏိုင္ငံကို ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ေပးတဲ့ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုကို အႀကီးအက်ယ္ ေဒါသူပုန္ ထေစခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

လက္တုံ႔ျပန္တဲ့အေနနဲ႕ နဂိုက သေဘာတူညီထားတဲ့ ေရကာတာ တည္ေဆာက္ေရး ရန္ပံုေငြကို ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္ေန႕မွာ ျဗိတိန္နဲ႕ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုက လံုး၀ ဖ်က္သိမ္း ပစ္ခဲ့ ပါတယ္။ တပတ္အၾကာမွာေတာ့ အီဂ်စ္က စူးအက္ဇ္တူးေျမာင္းကို ျပည္သူပိုင္ သိမ္းေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ အီဂ်စ္ရဲ႕ ေၾကညာခ်က္အၿပီးမွာေတာ့ ေအာက္တိုဘာလ ၂၉ ရက္ေန႕မွာ ျဗိတိန္၊ ျပင္သစ္နဲ႕ အစၥေရး ႏိုင္ငံမ်ားက အီဂ်စ္ကို ၀င္တိုက္ၾကပါတယ္။ တူးေျမာင္းကို ထိန္းခ်ဳပ္ ႏိုင္ဖို႕နဲ႕ တူးေျမာင္း အေရးအခင္းကို လက္ဦးမႈ ရယူၿပီး ေျဖရွင္း ႏိုင္ဖို႕အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ အစၥေရးက ေျမျပင္တပ္ေတြနဲ႕ ၀င္ေရာက္တိုက္ခိုက္ကာ ဆိုင္းႏိုင္း ကၽြန္းဆြယ္ကို သိမ္းယူထားခဲ့ၿပီး ျဗိတိန္၊ ျပင္သစ္တုိ႔က ေလေၾကာင္း စိုးမိုးမႈနဲ႕ ေထာက္ပံ့ေရးကို တာ၀န္ ယူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုနဲ႕ ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုတို႕ရဲ႕ သံတမန္ေရးရာ ဖိအားေပးမႈေတြေၾကာင့္ ႏို၀င္ဘာလ ၄ ရက္ေန႕မွာ အီဂ်စ္နဲ႕ အစၥေရး ႏွစ္ႏိုင္ငံလံုးက ဆုတ္ခြာေပးဖို႕ သေဘာတူညီခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီအေရးအခင္းကို ၿပီးဆံုးသြားေအာင္ ကေနဒါ ႏိုင္ငံက အဆိုျပဳခဲ့တဲ့ ပထမဆံုးေသာ ကုလသမဂၢ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ထိန္းသိမ္းမႈတပ္ ေပၚေပါက္လာခဲ့တယ္။

ဆိုင္းႏိုင္းကၽြန္းဆြယ္နဲ႕ စူးအက္တူးေျမာင္းကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ထိန္းသိမ္းမႈ တပ္ေတြက ထိန္းခ်ဳပ္ လိုက္ၿပီး စစ္ပြဲ ၿပီးစီးသြားခဲ့ပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

49

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

သက္တမ္းရွည္ပဋိပကၡ (အပုိင္း ၃) ေအာင္သာငယ္ ဇန္န၀ါရီ ၁၇၊ ၂၀၀၉ တတိယ အာရပ္-အစၥေရး စစ္ပြဲ ( ၆ ရက္ စစ္ပြဲ - ၁၉၆၇)

၁၉၆၄ ခုႏွစ္မွာ အစၥေရးက ေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္ေရကို သူရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ ေရေပးေ၀ေရး အစီအစဥ္ အတြက္ စတင္ ထုတ္ယူ သံုးစြဲခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၅ ခုႏွစ္မွာ အာရပ္ႏိုင္ငံေတြက စုေပါင္းၿပီး Headwater Diversion Plan ေခၚတဲ့ ေရလႊဲယူေရး စီမံကိန္း တခုကို အေကာင္ အထည္ ေဖာ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီစီမံကိန္းသာ အျပည့္ အ၀ အေကာင္ အထည္ ေပၚခဲ့ရင္ ဆီးရီးယားပိုင္ ဂိုလန္ကုန္းျမင့္မွာရွိတဲ့ Banias စမ္းေခ်ာင္းက ေရေတြ အစၥေရးႏိုင္ငံနဲ႕ အစၥေရးရဲ႕ ဂါလိလဲ (Galilee) ပင္လယ္ကို မေရာက္ခင္မွာ လမ္းလႊဲယူၿပီး

ေဂ်ာ္ဒန္နဲ႕ဆီးရီးယားရဲ႕ Mukhaiba ေရကာတာထဲ ထည့္မွာ ျဖစ္သလို၊ ေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္ထဲ စီး၀င္ေနတဲ့ ျမစ္ခြဲတခုျဖစ္တဲ့ Hasbani ျမစ္ရဲ႕ ေရေတြကို လက္ဘႏြန္မွာရွိတဲ့ Litani ျမစ္ထဲကို လႊဲယူမွာ လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ရလဒ္အျဖစ္ အစၥေရးရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ ေရေပး ေ၀ေရး

အစီအစဥ္ အတြက္ ရယူႏိုင္မယ့္ ေရပမာဏဟာ ၃၅% ကို က်သြားမွာ ျဖစ္သလို တႏိုင္ငံလံုးရဲ႕ ေရေပးေ၀ႏိုင္မႈ ပမာဏဟာလည္း ၁၁% အထိ ထိုးက်သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို လက္မခံႏိုင္တဲ့ အစၥေရးႏိုင္ငံဟာ အစၥေရး ကာကြယ္ေရးတပ္ (Israel Defense Forces – IDF) ေတြကို ပို႕လႊတ္ၿပီး ၁၉၆၅ ခုႏွစ္ မတ္လ၊ ေမလနဲ႕ ၾသဂုတ္လေတြထဲမွာ ေရလႊဲယူေရး လုပ္ငန္းေတြ တည္ေဆာက္ အေကာင္ အထည္ ေဖာ္ေနတဲ့ ေဒသေတြ အားလံုးကို ၀င္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ ဖ်က္ဆီးလုိက္ပါတယ္။ ဒီ အျဖစ္ အပ်က္ ေတြဟာ အာရပ္-အစၥေရး (၆)ရက္စစ္ပြဲကို ဦးတည္သြားေစတဲ့ တိုက္ရိုက္ အက်ိဳး သက္ေရာက္မႈ ျဖစ္ေစတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

၆ ရက္ စစ္ပြဲ - ၁၉၆၇တြင္ က်ဆုံးခ့ဲသူတဦး (ဓာတ္ပုံ- TopFoto) အီဂ်စ္ရဲ႕ရာဇသံ

၁၉၆၇ ခုႏွစ္ ေမလမွာေတာ့ အီဂ်စ္ သမတ နတ္ဆာက စူးအက္တူးေျမာင္း ေဒသ အပါအ၀င္ ဆိုင္းႏိုင္း ကၽြန္းဆြယ္မွာ ရွိေနတဲ့ ၁၉၅၇ ခုႏွစ္ ကတည္းက တပ္စြဲထားခဲ့တဲ့ ကုလသမဂၢ ျငိမ္းခ်မ္းမႈ ထိန္းသိမ္းေရး တပ္ေတြကို ရုတ္သိမ္းဖို႕ ရာဇသံေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဆိုင္းႏိုင္း ကၽြန္းဆြယ္နဲ႕ ေဆာ္ဒီအာေရးဘီးယား အၾကားက Tiran ေရလက္ၾကားကိုပါ

ပိတ္ခဲ့ပါတယ္။ အစၥေရးအလံ တင္လာသမွ် သေဘၤာေတြအားလံုးကို ပိတ္ဆို႕ခဲ့ပါတယ္။ Tiran ေရလက္ၾကားဟာ ေဂ်ာ္ဒန္ရဲ႕ တခုတည္းေသာ ဆိပ္ကမ္း ျဖစ္တဲ့ Aqaba နဲ႕ အစၥေရးရဲ႕ အိႏၵိယ သမုဒၵရာဘက္ျခမ္းမွာ ရွိတဲ့ တခုတည္းေသာ ဆိပ္ကမ္းျဖစ္တဲ့ Eilat တို႕ကို ၀င္ထြက္ရာ ေရလမ္းေၾကာင္းျဖစ္ပါတယ္။ အစၥေရး ႏိုင္ငံက ကန္႕ကြက္ေနတဲ့ ၾကားမွာပဲ ကုလသမဂၢ တပ္ေတြကို ရုပ္သိမ္းခိုင္းၿပီး အီဂ်စ္တပ္မေတာ္နဲ႕ အစားထိုးခဲ့ပါတယ္။

ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကပဲ ဇြန္လ (၅) ရက္မွာ စတင္ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ အာရပ္-အစၥေရး (၆)ရက္စစ္ပြဲကို ေမြးဖြား ေပးခဲ့တာပါပဲ။

သည္စစ္ပြဲမွာေတာ့ အစၥေရးနဲ႔ နယ္နိမိတ္ခ်င္း ဆက္ေနတဲ့ အာရပ္ ႏိုင္ငံေတြ ျဖစ္တဲ့ အီဂ်စ္၊ ေဂ်ာ္ဒန္၊ ဆီးရီးယား ႏိုင္ငံေတြအျပင္ အီရတ္၊ ေဆာ္ဒီ အာေရးဘီးယား၊ ဆူဒန္၊ တ်ဴနီးရွား၊ ေမာ္ရိုကိုနဲ႕ အယ္လ္ဂ်ီးရီးယား ႏိုင္ငံေတြကပါ တပ္ေတြေရာ လက္နက္ အင္အား ေတြေရာ ထည့္၀င္ ပူးေပါင္းၿပီး အစၥေရး ႏိုင္ငံကို ၀ိုင္းၿပီး တိုက္ခိုက္ ခဲ့ၾကတာပါ။ အဲသည္အခ်ိန္ကေတာ့ က်ေနာ္တို႕ ႏိုင္ငံရဲ႕ ဦးသန္႕က ကုလသမဂၢအဖြဲ႕ႀကီးမွာ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး အျဖစ္ တာ၀န္ယူ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

50

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ အီဂ်စ္ႏိုင္ငံ ကိုင္ရိုျမိဳ႕ကို သူကိုယ္တိုင္ သြားေရာက္ၿပီး ပဋိပကၡ အဆံုးသတ္ ႏိုင္ဖို႕အတြက္ အဆိုျပဳခ်က္ ၃ ခုကို အၾကံျပဳ ခဲ့တာပါ။ အီဂ်စ္က သေဘာတူေသာ္လည္း အစၥေရးက ပယ္ခ် ခဲ့တဲ့အတြက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မက်ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

သံတမန္ေရး ခ်ဥ္းကပ္မႈေတြနဲ႕ပဲ ဇြန္လ (၁၀)ရက္ေန႕မွာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး စာခ်ဳပ္နဲ႕ (၆) ရက္ၾကာ စစ္ပြဲ ၿပီးဆံုးခဲ့ပါတယ္။ သို႕ေသာ္လည္း ဒီအျဖစ္အပ်က္ဟာ ယြန္ကစ္ပူးစစ္ပြဲ-လို႕ ေခၚတဲ့ ေနာက္ (၆)ႏွစ္ အၾကာမွာ ျဖစ္မဲ့ ၁၉၇၃ အာရပ္-အစၥေရးစစ္ပြဲရဲ႕ အစလည္း ျဖစ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ စစ္ပြဲ အၿပီးမွာေတာ့ အစၥေရးဟာ အီဂ်စ္ရဲ႕ ဆိုင္းႏိုင္းကၽြန္းဆြယ္နဲ႕ ဂါဇာ ကမ္းေျမွာင္ေဒသ၊ ဆီးရီးယားရဲ႕ ဂိုလန္ ကုန္းျမင့္၊ ေဂ်ာ္ဒန္ရဲ႕ ေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္ အေနာက္ ကမ္းပါးျဖစ္တဲ့ West Bank ၊ အေရွ႕ ေဂ်ရုဆလင္ စတဲ့ ေဒသေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ ႏိုင္စြမ္း ရွိသြားတာပါပဲ။

ၿပီးေတာ့ geopolitics ေခၚတဲ့ ပထ၀ီ ႏိုင္ငံေရးမွာ ႀကီးမားတဲ့ ရိုက္ခတ္မႈ ေတြကို ျဖစ္ေပၚေစခဲ့ေတာ့တာပါပဲ။ အစၥေရး ႏိုင္ငံဟာ ၃ ဆ ပိုၿပီး ႀကီးသြားခဲ့ၿပီး အာရပ္ လူဦးေရ တသန္း ေက်ာ္ဟာ အစၥေရး ႏိုင္ငံ ထိန္းသိမ္းထားရာ ေဒသေတြမွာ ေရာက္ေနခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဒီစစ္ပြဲက ႏိုင္ငံေရး အရ အေရးပါတဲ့ အခ်က္အလက္အခ်ိဳ႕ကိုလည္း သက္ေသျပခဲ့ပါတယ္။ အစၥေရး ႏိုင္ငံဟာ ေဒသ တခုလံုးမွာ အင္အား ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ ညီမွ်ေနေအာင္ အခ်ိန္မေရြး ျပဳႏိုင္စြမ္း ရွိေနတဲ့အျပင္ အခ်ိန္မေရြး တိုက္ခိုက္ဖို႕လည္း အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ပါလက္စတိုင္းလြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႕ အာရပ္-အစၥေရးပဋိပကၡ၊ ပါလက္စတိုင္း-အစၥေရး ပဋိပကၡေတြကို ေျပာရင္ PLO – Palestine Liberation organization က အေရးႀကီးတဲ့ ေနရာမွာ ပါေနပါတယ္။ PLO ဟာ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ ေမလအတြင္း ေဂ်ရုဆလင္ျမိဳ႕မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ပါလက္စတိုင္း အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ ၄၄၂ ဦးရဲ႕ အစည္းအေ၀းအၿပီး ေမလ ၂၈ ရက္ ပါလက္စတိုင္း လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႕ ေၾကညာစာတမ္းနဲ႕အတူ ေပၚေပါက္လာတဲ့ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕ အစည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဇီယြန္၀ါဒ တည္ရွိမႈနဲ႕ လႈပ္ရွားမႈကို ပိတ္ပင္ တားဆီးရမယ္ ဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံနဲ႕ ေပၚထြက္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ အၾကမ္းဖက္ လုပ္ရပ္ေတြနဲ႕အတူ

အၾကမ္းဖက္ အဖြဲ႔အစည္း တခု အျဖစ္ ႏိုင္ငံတကာ စာမ်က္ႏွာေတြမွာ ထင္ရွားလာေတာ့တာပါပဲ။ ၁၉၇၃ အာရပ္-အစၥေရး စစ္ပြဲ မတိုင္မီ ကာလေတြကေတာ့ အစၥေရး စစ္တပ္နဲ႕ အီဂ်စ္ စစ္တပ္၊ အစၥေရး စစ္တပ္နဲ႕ PLO တိုက္ခိုက္ ေနခဲ့ၾကတဲ့ ကန္႔သတ္ စစ္ပြဲေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ကာလေတြပါပဲ။

အဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္ ယာဆာအာရာဖတ္ စတုတၳ အာရပ္-အစၥေရးစစ္ပြဲ (ယြန္ကစ္ပူးစစ္ပြဲ - ၁၉၇၃)

ဒီစစ္ပြဲကေတာ့ ယြန္ကစ္ပူး (Yom Kippur War) စစ္ပြဲလို႕လည္း နံမည္ ႀကီးပါတယ္။ ယြန္ကစ္ပူး ဆိုတာ အေရးႀကီးတဲ့ ဂ်ဴးဘာသာေရး ပဲြေတာ္ရက္ျဖစ္ၿပီး ၂၅-နာရီၾကာ ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္းနဲ႕၊ ဆုေတာင္း ၀တ္ျပဳျခင္းေတြကို ျပဳလုပ္ရတဲ့ အခ်ိန္ကာလျဖစ္ပါတယ္။ လူအမ်ားစုဟာ ဘုရားေက်ာင္းနဲ႕ ၀တ္ျပဳ ဆုေတာင္းရာ ေနရာ ေဒသေတြမွာ ေရာက္ရွိ ေနၾကတဲ့

အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေန႕မွာ အလစ္အငိုက္ ယူၿပီး အီဂ်စ္နဲ႔ ဆီးရီးယား ႏိုင္ငံေတြက ဦးေဆာင္တဲ့ အာရပ္ ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ တပ္ေတြက အာရပ္-အစၥေရး (၆) ရက္ စစ္ပြဲမွာ သိမ္းပိုက္ ခံထားခဲ့ရတဲ့ ဆိုင္းႏိုင္းကၽြန္းဆြယ္နဲ႕ ဂိုလန္ကုန္းျမင့္ေတြမွာ ရွိေနတဲ့ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး မ်ဥ္းေၾကာင္းကို တိတ္တဆိတ္ ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး အစၥေရးႏိုင္ငံကို စတင္တိုက္ခိုက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေအာက္တိုဘာလ ၆ ရက္ကေန ၂၆ ရက္ေန႕ အထိ တိုက္ခိုက္ခဲ့တဲ့ စစ္ပြဲျဖစ္ပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

51

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ႏုိင္ငံႀကီးတုိ႔၏ အဆင္း ဘီးတပ္ေပးမႈ

ဒီစစ္ပြဲ ျဖစ္ေပၚလာရတဲ့ အေၾကာင္းေတြအနက္ အဓိကက်တဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ ဆုိဗီယက္ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ ဆုိင္တယ္၊ ေခတ္သစ္ စစ္ပြဲေတြမွာ တခါမွ အသံုးမခ်ခဲ့ဘူးေသးတဲ့ သူတို႕ရဲ႕လက္နက္ေတြကို လက္ေတြ႔ စစ္ေျမျပင္မွာ အေမရိကန္ လက္နက္ ေတြနဲ႕ ယွဥ္ျပိဳင္ အစမ္းသပ္ခံဖို႕ ေမာ္စကိုက ေခါင္းေဆာင္မ်ားက စဥ္းစားရာကေန စတင္လာတာျဖစ္တယ္ စသျဖင့္ ေထာက္လွမ္းေရး သတင္း ရပ္ကြက္ေတြက သံုးသပ္ၾကပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္မွာ အီဂ်စ္ႏိုင္ငံဟာ ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုကေန မစ္ဂ္-၂၁ ဂ်က္တိုက္ေလယာဥ္ေတြ၊ အက္စ္ေအ-၂၊ -၃၊ -၄၊ ၆၊ -၇၊ စတဲ့ ေျမျပင္မွ ေ၀ဟင္ပစ္ ဒံုးက်ည္ေတြ၊ တီ-၅၅ နဲ႕ -၆၂ တင့္ကားေတြကို လက္ခံရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ အီဂ်စ္ သမတ အန္၀ါဆဒတ္က အီဂ်စ္ႏိုင္ငံဟာ အစၥေရးႏိုင္ငံကို စစ္ခင္းမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အီဂ်စ္ စစ္သည္ေတာ္ တသန္း အထိ အသက္ေတြ စြန္႕လႊတ္ တိုက္ပြဲ၀င္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း တရား၀င္ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာခဲ့ ပါတယ္။

ေအာက္တိုဘာလ ၆ ရက္ေန႕မွာေတာ့ အာရပ္ႏိုင္ငံမ်ားက ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈမ်ားနဲ႕ အတူ စတုတၳေျမာက္ အာရပ္-အစၥေရး စစ္ပြဲ စတင္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ စစ္ပြဲစတင္ၿပီး ေနာက္ ၃ ရက္အၾကာ ေအာက္တိုဘာ ၉ ရက္ေန႕က စတင္ၿပီး အီဂ်စ္နဲ႕ ဆီးရီးယားကို

ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုက ေရေၾကာင္း၊ ေလေၾကာင္းကေန ေထာက္ပံ့ေရး ပစၥည္းေတြ မ်ိဳးစံု ေပးပို႕ခဲ့ပါတယ္။ စစ္ပြဲမွာ အီဂ်စ္၊ ဆီးရီးယား၊ ေဂ်ာ္ဒန္၊ အီရတ္ ႏိုင္ငံေတြ တိုက္ရိုက္ ပါ၀င္ၾကပါတယ္။ အယ္လ္ဂ်ီးရီးယား၊ လစ္ဗ်ား၊ ေမာ္ရိုကို၊

ေဆာ္ဒီအာေရးဘီးယားနဲ႕ ကူ၀ိတ္တုိ္႕က စစ္ေရးနဲ႕ ဘ႑ာေရး အကူအညီေတြ ေပးခဲ့ၾကသလို၊ ပါကစၥတန္၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံေတြ ကေတာင္ ေလယာဥ္မွဴးေတြ၊ ေဆးကုသေရး အဖြဲ႕ေတြ လႊတ္ေပးၿပီး ကူညီခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အစၥေရးဘက္ကုိေတာ့ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုက စစ္ေရး အကူအညီေတြ အစြမ္းကုန္ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ေတာ့တာပါပဲ။ သို႕ေသာ္လည္း ေအာက္တိုဘာလ ၂၂ ရက္ေန႕ အေရာက္မွာေတာ့ ဆိုင္းႏိုင္း ကၽြန္းဆြယ္ထဲမွာ အီဂ်စ္ရဲ႕ အမွတ္(၃) တပ္ေတာ္ဟာ အစၥေရး စစ္တပ္ရဲ႕ ၀ိုင္းပတ္ ေခ်မႈန္းမႈကို လည္စင္းခံရဖို႕ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတဲ့ အေနအထားကို ေရာက္သြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုနဲ႕ ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စု အၾကား အထပ္ထပ္ ေစ့စပ္ ညွိႏိႈင္းမႈ ေနာက္မွာ ကမၻာ့ ကုလသမဂၢရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အမွတ္ (၃၃၈) နဲ႕ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ ပါတယ္။ ေနာက္ ၂ ရက္အၾကာမွာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အမွတ္ (၃၃၉) ကို ထုတ္ျပန္ခဲ့ၿပီး ေအာက္တိုဘာလ ၂၆ ရက္ေန႕က စတင္ၿပီး တိုက္ခိုက္မႈေတြ ရပ္ဆိုင္းခဲ့ပါတယ္။ စစ္ပြဲလည္း ၿပီးဆံုး ခဲ့ပါတယ္။

သက္တမ္းရွည္ပဋိပကၡ (အပုိင္း ၄) ေအာင္သာငယ္

ဇန္န၀ါရီ ၁၇၊ ၂၀၀၉

၁၉၄၆ မွ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္အတြင္း ပါလက္စတုိင္းနယ္ေျမ ဆုံးရွဳံးမႈ။

အစိမ္းေရာင္မွာ ပါလက္စတုိင္းနယ္ေျမျဖစ္ၿပီး၊ အျဖဴေရာင္မွာ အစၥေရးနယ္ေျမျဖစ္သည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

52

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ လက္ဘႏြန္ ပဋိပကၡ (၁၉၇၈)

ဒီျပသနာရဲ႕ အစကေတာ့ PLO ကေန ခြဲထြက္ခဲ့တဲ့ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕တခုျဖစ္တဲ့ ဖာတာ (Fatah) အဖြဲ႕က အဖြဲ႕၀င္ ၁၁ ေယာက္ဟာ ၁၉၇၈ မတ္လ ၁၁ ရက္မွာ အေမရိကန္ ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္ တေယာက္ကို သတ္ျဖတ္ခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒီေနာက္ သူတို႕ဟာ အစၥေရးႏိုင္ငံရဲ႕ တတိယ အႀကီးဆံုး ၿမိဳ႕ျဖစ္တ့ဲ Haifa ၿမိဳ႕အနီးက ကမ္းရိုးတမ္း လမ္းေပၚမွာ ခရီးသည္တင္ ကားတစီးကို စီးနင္းခဲ့တယ္၊ အစၥေရး ႏိုင္ငံရဲ႕ ဒုတိယ အႀကီးဆံုး ျမိဳ႕ျဖစ္တဲ့ Tel Aviv ကို ေနာက္ထပ္ ခရီးသည္တင္ ကားတစီးနဲ႕ ေမာင္းခ် လာခဲ့တဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ပစ္ခတ္မႈေတြမွာ အစၥေရး ႏိုင္ငံသား ၃၆ ေယာက္ ေသေၾကခဲ့ၿပီး ၇၆ ေယာက္ ဒဏ္ရာရခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေနာက္ထပ္ မျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္တဲ့ အေနနဲ႕ Litani စစ္ဆင္ေရးလို႕ အမည္ ေပးၿပီး အစၥေရး

ကာကြယ္ေရးတပ္ဖြဲ႕က ဆင္ႏႊဲခဲ့တဲ့ စစ္ပြဲတခုပဲျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ဆင္ေရးရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ ကေတာ့ လက္ဘႏြန္ ေတာင္ပိုင္းေဒသကို ေျခကုပ္ယူၿပီး အစၥေရး ႏိုင္ငံထဲကို ၀င္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ PLO အပါအ၀င္ တျခား ပါးလက္စတိုင္း လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕ေတြကို Litani ျမစ္ရဲ႕ ေျမာက္ဖက္ျခမ္းကို ေရာက္သည္ အထိ တိုက္ထုတ္ဖို႕ပါပဲ။ လက္ဘႏြန္ ႏိုင္ငံထဲကို မတ္လ ၁၄ ရက္ေန႕မွာ ၀င္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အစၥေရးရဲ႕ ဒီ စစ္ဆင္ေရးဟာ စစ္ေရးအရ ေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီး PLO နဲ႕ တျခား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕ေတြကို Litani ျမစ္ေျမာက္ဖက္ျခမ္း ေရာက္ေအာင္ တိုက္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ လက္ဘႏြန္ အစိုးရရဲ႕ ကန္႕ကြက္မႈေၾကာင့္ ကုလသမဂၢျငိမ္းခ်မ္းေရးထိန္သိမ္းမႈတပ္ က မတ္လ ၂၃ ရက္ေန႔ကေန စတင္ၿပီး ပဋိပကၡ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ေဒသေတြမွာ တပ္စြဲလုိက္ပါတယ္။ အစၥေရး ကာကြယ္ေရး တပ္ဖြဲ႕ကို တစိပ္တပိုင္း တပ္ရုတ္သိမ္းေစခဲ့ပါတယ္။ ပထမ လက္ဘႏြန္စစ္ပြဲ (၁၉၈၂)

ပထမလက္ဘႏြန္စစ္ပြဲလို႕ အစၥေရးႏိုင္ငံက ေခၚဆိုေလ့ရွိတဲ့ ဒီစစ္ပြဲဟာ ဇြန္လ ၆ ရက္ေန႕မွာ အစၥေရးကာကြယ္ေရးတပ္က လက္ဘႏြန္ႏိုင္ငံ ေတာင္ပိုင္းကို ၀င္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ရာကေန စတင္ ျဖစ္ပြားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အစၥေရးက ဒီစစ္ဆင္ေရးကုိ Operation Peace of the Galillee လုိ႔ အမည္ေပးပါတယ္။ ဒီစစ္ပြဲရဲ႕ အေၾကာင္းခံကေတာ့ ဇြန္လ ၃ ရက္ေန႕မွာ ေသနတ္သမား ၃ ေယာက္က အစၥေရးသံအမတ္ Shlomo Argov ကို

လန္ဒန္ျမိဳ႕ေပၚမွာ ဦးေခါင္းကို ပစ္ခတ္ၿပီး လုပ္ၾကံခ့ဲမႈျဖစ္ပါတယ္။ လုပ္ၾကံသူ ၃ ဦးလံုးကို ဖမ္းဆီးရမိၿပီး Abu Nidal Organization (ANO) ရဲ႕ အဖြဲ႕၀င္ေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရပါတယ္။ Abu Nidal ဟာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီလို႕ ေခၚတဲ့ Fatah အဖြဲ႕ကို တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ပါလက္စတိုင္း ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို လက္တုန္႕ျပန္တဲ့အေနနဲ႕ PLO တပ္ဖြဲ႕ေတြ တည္ရွိေနတဲ့ လက္ဘႏြန္ေတာင္ပိုင္းေဒသကို အစၥေရး နယ္စပ္ကေန ကီလိုမီတာ ၄၀ အကြာ အထိ ရွင္းလင္းမယ္လို႕ တရား၀င္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၿပီး တိုက္ခိုက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ပဲ စက္တင္ဘာလထဲမွာေတာ့ လက္ဘႏြန္မွာ ရွိေနတဲ့ တိုက္ခိုက္ေရး အင္အား ၆၅၀၀ အထိ ရွိတဲ့ PLO တပ္ေတြဟာ ေဂ်ာ္ဒန္၊ ဆီးရီးယား၊ အီရတ္၊ ဆူဒန္၊ ေတာင္ယီမင္၊ ေျမာက္ယီမင္၊ ဂရိ၊ တူနီးရွား စတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကို တရား၀င္

ဆုတ္ခြာခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ Multinational Force in Lebanon (MNF) ေခၚတဲ့ ႏိုင္ငံစံု တပ္ေတြ ျဖစ္တဲ့ အေမရိကန္၊ ျပင္သစ္၊ အီတလီနဲ႕ ျဗိတိသွ် တပ္ေတြက PLO ဆုတ္ခြာမႈကို ႀကီးၾကပ္ ကြပ္ကဲခဲ့ၾကပါတယ္။ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္ ေမလမွာေတာ့ အစၥေရးတပ္ အခ်ိဳ႕ လက္ဘႏြန္ေတာင္ပိုင္းကေန စတင္ ဆုတ္ခြာေပးခဲ့ၿပီး စစ္ပြဲ ၿပီးဆံုးခဲ့ပါတယ္။ သို႕ေသာ္လည္း ၁၉၈၅ ခုႏွစ္ ဇြန္လ အထိ အစၥေရးတပ္မ်ား လက္ဘႏြန္ တပ္မေတာ္နဲ႕အတူ လက္ဘႏြန္ေတာင္ပိုင္းမွာ ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ ဟစ္ဇဘိုလာ အစၥေရးကာကြယ္ေရးတပ္ဖြဲ႕ေတြ လက္ဘႏြန္ေတာင္ပိုင္းကို ၀င္ေရာက္ သိမ္းပိုက္ခ်ိန္ကေန စတင္ ေပၚေပါက္ လာၿပီး

ယေန႕အခ်ိန္အထိ အစၥေရးတပ္ေတြကို ေပ်ာက္က်ားစစ္ ဆင္ႏႊဲေနခဲ့တဲ့ ဟစ္ဇဘိုလာ (Hezbollah) အဖြဲ႕ကိုလည္း အာရပ္-အစၥေရး ပဋိပကၡထဲမွာ ထည့္သြင္း ေျပာဆိုရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဟစ္ဇဘိုလာဟာ လက္ဘႏြန္ ေတာင္ပိုင္းေဒသမွာ ယေန႕အခ်ိန္ထိ ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္ေနတုန္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႕ဟာ ရွီယာမြတ္ဆလင္ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕ တခုျဖစ္ၿပီး အာရပ္ကမၻာနဲ႕ မြတ္ဆလင္ကမၻာက အသိအမွတ္ျပဳထားတဲ့ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႕အစည္း တခုလည္း ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

53

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ဟစ္ဇဘုိလာ တပ္ဖဲြ႔၀င္ ၂ဦး (ဓာတ္ပုံ-AP)

အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု၊ အစၥေရး၊ ကေနဒါနဲ႕ နယ္သာလန္ ႏို္င္ငံေတြကေတာ့ ဟစ္ဇဘိုလာကို အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႕အစည္းအျဖစ္ ေၾကညာထားပါတယ္။ ၁၉၈၂ လက္ဘႏြန္ စစ္ပြဲ အခ်ိန္ကေန စတင္ၿပီး ယေန႕ထက္ထိ အေသခံ ဗံုးခြဲမွႈမ်ား၊ ျပန္ေပးဆြဲမႈမ်ား၊

ေခ်ာင္းေျမာင္း ပစ္ခတ္မႈမ်ား၊ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ စီးနင္းတိုက္ခိုက္မႈမ်ားနဲ႕ အစၥေရး ကာကြယ္ေရး တပ္ဖြဲ႕ေတြကို ဟစ္ဇဘိုလာ တပ္ဖြဲ႕ေတြက ဆက္တိုက္ တိုက္ခိုက္ေနခဲ့ပါတယ္။ တခု အံ့ၾသစရာ ေကာင္းတာကေတာ့ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၁၁ ရက္ေန႕မွာ World Trade Center ကို Al Qaeda က တိုက္ခိုက္မႈကို ဟစ္ဇဘိုလာေတြက အရပ္သားမ်ားကို တိုက္ခိုက္မႈအျဖစ္ ရႈံ႕ခ်ခဲ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပင္တဂြန္စစ္ဌာနခ်ဳပ္အေပၚ တိုက္ခိုက္မႈကိုေတာ့ ေထာက္ခံျခင္းလည္း မျပဳ၊ ရႈံ႕ခ်ျခင္းလည္း မရွိဘဲ ဟစ္ဇဘိုလာက ႏႈတ္ပိတ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ပထမ အင္တီဖာဒါ လႈပ္ရွားမႈ (၁၉၈၇) Intifada ဒါမွမဟုတ္ war of stones လို႕ ေခၚတဲ့ အစၥေရး ကာကြယ္ေရး တပ္ဖြဲ႕ေတြကို ေက်ာက္တံုး ေက်ာက္ခဲ ေတြနဲ႕ ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈ ျဖစ္တဲ့ ပါလက္စတိုင္း ျပည္သူလူထုရဲ႕ အစၥေရး အုပ္ခ်ဳပ္မႈကို ဆန္႕က်င္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈဟာ Jabalia ဒုကၡသည္စခန္းကေန စတင္ ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီလႈပ္ရွားမႈအတြင္းမွာ ပါလက္စတိုင္းျပည္သူ ၁၀၀၀ ေလာက္ကို ပါလက္စတိုင္းေတြကပဲ သစၥာေဖာက္တယ္လို႕ ယူဆၿပီး သတ္ျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ့္တကယ္ကေတာ့ သတ္ျဖတ္ခံရသူေတြရဲ႕ အနည္းစုကိုသာ အစၥေရး အာဏာပိုင္ေတြနဲ႕ ဆက္သြယ္ခဲ့တယ္လို႕ သက္ေသျပႏိုင္ခဲ့တာပါ။ ဒီလႈပ္ရွားမႈဟာ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ကေန ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ထိ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကာလေတြအတြင္းမွာ အစၥေရးတပ္ေတြ လက္ခ်က္နဲ႕ ပါလက္စတိုင္းျပည္သူေတြ ၁၂၀၀ ေလာက္ ေသေၾကခဲ့ၿပီး ပါလက္စတိုင္း လူထု လက္ခ်က္နဲ႕ အစၥေရးစစ္သား ၁၆၀ ေက်ာ္လည္း ေသဆံုးခဲ့ရပါတယ္။ ပါလက္စတိုင္းျပည္သူ ၁၂၀,၀၀၀ ေက်ာ္လည္း အဖမ္းအဆီးခံခဲ့ရပါတယ္။ ပင္လယ္ေကြ႕စစ္ပြဲ (၁၉၉၀) ဒီစစ္ပဲြကေတာ့ အီရတ္ႏုိင္ငံက သူ႔လုိပဲ အာရပ္ႏုိင္ငံတခုျဖစ္တ့ဲ ကူ၀ိတ္ကုိ က်ဴးေက်ာ္ သိမ္းပုိက္ရာကေန ျဖစ္ခ့ဲပါတယ္။ ၁၉၉၀ ၾသဂုတ္ ၂ ရက္ေန႕ကေန ၁၉၉၁ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၈ ရက္ေန႕အထိ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ပါရွန္းပင္လယ္ေကြ႕ စစ္ပြဲမွာလည္း အစၥေရးႏိုင္ငံဟာ ပါ၀င္ ပတ္သက္ခ့ဲရျပန္ပါတယ္။

ၾသဂုတ္လမွာ ကူ၀ိတ္ႏိုင္ငံကို ၀င္ေရာက္သိမ္းပိုက္ခဲ့တဲ့ အီရတ္ႏိုင္ငံအေပၚ စစ္ေရးအရ အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ အျဖစ္ ကုလသမဂၢရဲ႕ အတည္ျပဳခ်က္နဲ႕အတူ ႏိုင္ငံေပါင္း ၃၄ ႏိုင္ငံပါ၀င္တဲ့ ညြန္႕ေပါင္း တပ္ဖြဲ႕ေတြက ကူ၀ိတ္ကို က်ဴးေက်ာ္ထားတဲ့ အီရတ္တပ္ေတြကို တိုက္ထုတ္ရာကေန ပင္လယ္ေကြ႕စစ္ပြဲ စတင္ခဲ့ ပါတယ္။ ပင္လယ္ေကြ႕စစ္ပြဲမွာ အီရတ္က အစၥေရးႏိုင္ငံကို စစ္ထဲပါ၀င္လာေအာင္ စကဒ္ဒံုးက်ည္ေတြ ပစ္ခတ္ၿပီး ရန္စခဲ့ပါတယ္။ အီရတ္ရဲ႕

တြက္ကိန္းမွာေတာ့ ညြန္႕ေပါင္းတပ္ဖြဲ႕ထဲမွာ အစၥေရးႏိုင္ငံ ပါ၀င္လာခဲ့ရင္ အေမရိကန္နဲ႕ ညြန္႕ေပါင္းအျဖစ္ တြဲေနတဲ့ အာရပ္ႏိုင္ငံေတြ ထြက္သြားလိမ့္မယ္လို႕ ယူဆခဲ့တာပါပဲ၊ ဒါ့အျပင္ ဘာသာေရး စစ္ပြဲအသြင္ ေဆာင္ေအာင္လည္း အားထုတ္ခဲ့တာပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႕ အစၥေရးႏိုင္ငံေပၚ စကဒ္ဒံုးက်ည္ စုစုေပါင္း ၃၉ လံုး ပစ္ခတ္ၿပီး ရန္စခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္တုန္းကမွ နားရြက္ တံေတြး ဆြတ္တာကုိ ၿငိမ္မခံခဲ့တဲ့ အစၥေရးႏိုင္ငံက ဒီတခါေတာ့ ၿငိမ္ခံခ့ဲပါတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ဖိအားေပးမႈေၾကာင့္သာ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

54

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ျငိမ္ခံေနခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု ကလည္း အစၥေရးကို စစ္ေရးအရ ၀င္ေရာက္ မစြက္ဖက္ေအာင္ သံတမန္နည္းအရ အစြမ္းကုန္ ဖိအား ေပးခဲ့တဲ့ အျပင္ Patriot ေခၚတဲ့ ဒံုးခြင္းဒံုး Anti-Missile System ေတြ ေပးပို႕ၿပီး

စကဒ္ဒံုးက်ည္ေတြရန္က ကာကြယ္ႏိုင္ေအာင္ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ပါတယ္။ အကယ္၍သာ အစၥေရး ေလတပ္က အီရတ္ကို လာေရာက္ ဗံုးၾကဲခဲ့ရင္ ေဂ်ာ္ဒန္နဲ႔ ဆီးရီးယားႏိုင္ငံေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္လာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ဒီႏိုင္ငံေတြကလည္း စစ္ပြဲထဲကို အီရတ္ဘက္ကေန ပါ၀င္ တိုက္ခိုက္ လာႏိုင္ေျခ ရွိတာေၾကာင့္ ပိုမို ရႈပ္ေထြးမႈ ျဖစ္လာေစမွာပါပဲ။

သူ႕ကို ထိလာရင္ အျမဲတမ္း လက္တုန္႕ျပန္ေလ႕ရွိတဲ့ အစၥေရးႏိုင္ငံကိုေတာ့ ဒီစစ္ပြဲမွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက နားခ်ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

မုိင္းနင္းမိေသာ ကေလးငယ္တဦး ေအာ္စလို သေဘာတူညီခ်က္ (၁၉၉၃) အေမရိကန္သမတ ကလင္တန္ ေရွ႕ေမွာက္မွာ ဆိုဗီယက္ ျပည္ေထာင္စုက အဲန္ဒရီေကာ့ဇီယက္ဗ္၊ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုက ၀ါရဲန္ခရစၥတိုဖာတို႕ကို သက္ေသထားၿပီး အစၥေရး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ယစ္ဇက္ရာဘင္နဲ႕ PLO ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ ယာဆာရာရာဖတ္တို႕

ေနာ္ေ၀းႏိုင္ငံ ေအာ္စလိုျမိဳ႕မွာ ၾသဂုတ္လ ၂၀ ရက္ေန႕က တရား၀င္ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကတဲ့ သေဘာတူညီခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ သေဘာတူညီခ်က္အရ ဂါဇာကမ္းေျမွာင္ေဒသနဲ႕ West bank ေခၚတဲ့ ေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္ အေနာက္ဖက္ကမ္း ေဒသေတြ ကေန အစၥေရး ကာကြယ္ေရး တပ္ေတြကို ဆုတ္ခြာေပးမွာ ျဖစ္ၿပီး Palestinian Authority ေခၚတဲ့ ပါလက္စတိုင္း အစိုးရကို ဖြဲ႕စည္းၿပီး ဒီေဒသေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနည္းနဲ႔ ပါလက္စတုိင္း အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသ ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ ။

(အပုိင္း ၅ နိဂုံးပုိင္းကုိ ဆက္လက္ဖတ္ရွဳပါ)

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

55

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

သက္တမ္းရွည္ပဋိပကၡ (အပုိင္း ၅) ေအာင္သာငယ္

ဒုတိယ အင္တီဖာဒါ လႈပ္ရွားမႈ (၂၀၀၀)

ဇန္န၀ါရီ ၁၉၊ ၂၀၀၉

၂၀၀၀ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလမွာ စတင္ခဲ့တဲ့ ပါလက္စတိုင္းျပည္သူလူထုရဲ႕ ဒုတိယအၾကိမ္ေျမာက္ အံုၾကြမႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ယေန႕ထက္ထိ ဒီအံုၾကြမႈရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ေတြကို ေတြ႔ေနရဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ဴဒစ္ဇဲမ္နဲ႕ အစၥလာမ္ ဘာသာေတြမွာ ဘာသာေရးအရ အေရးပါတဲ့ ေဂ်ရုဆလင္ ျမိဳ႕ေဟာင္းမွာရွိတဲ့ Temple Mount ဆိုတဲ့ ဘုရားေက်ာင္းကို စက္တင္ဘာလ ၂၈ ရက္မွာ အစၥေရးအတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္ ေအရီယယ္လ္ရွရြန္ နဲ႕ လီကြတ္ပါတီက ကိုယ္စားလွယ္တခ်ိဳ႕ သြားေရာက္လည္ပတ္ခဲ့တဲ့ အေပၚ အာရပ္ ကမၻာက မခံမရပ္ႏိုင္ ျဖစ္ရာကေန အံုၾကြမႈေတြ ျဖစ္လာတဲ့ ျဖစ္စဥ္အျပင္ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၁ ရက္ ကေန ၂၅ ရက္ထိ က်င္းပခဲ့တဲ့ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေဒးဗစ္စခန္း ထိပ္သီးေဆြးေႏြးပြဲကေန PLO ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ယာဆာရာရာဖတ္ ေက်ာခိုင္းထြက္လာတဲ့ ျဖစ္စဥ္ကလည္း ဒီ အျဖစ္အပ်က္ႀကီးကို ျဖစ္ပြား ေစခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီအံုၾကြမႈမွာ ပါလက္စတိုင္းေတြရဲ႕ တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ အစၥေရး ျပည္သူလူထု ၁၀၀၀ ေက်ာ္ ေသဆံုးခဲ့ရၿပီး ပါလက္စတိုင္းျပည္သူလူထု ၅၀၀၀ နီးပါးလည္း အသက္ဆံုးရႈံးခဲ့ရပါတယ္။

ဒုတိယ လက္ဘႏြန္စစ္ပြဲ (၂၀၀၆) ဒီစစ္ပြဲကို ျဖစ္ေစခဲ့တဲ့ ဘက္ ႏွစ္ဖက္ကေတာ့ အစၥေရး ကာကြယ္ေရးတပ္ဖြဲ႕နဲ႕ ဟက္ဇ္ဘိုလာ ျပည္သူ႕စစ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဇူလိုင္လ ၁၂ ရက္ေန႕မွာ အစၥေရးနယ္စပ္ျမိဳ႕ေတြမွာရွိတဲ့ စစ္စခန္းေတြကို ဟက္ဇ္ဘိုလာ ျပည္သူ႕စစ္ေတြက ဒံုးက်ည္ေတြနဲ႕

တိုက္ခိုက္မႈကေန စတင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အစၥေရးနယ္စပ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ေပ်ာက္က်ားတပ္ေတြနဲ႕ အစၥေရးတပ္ဖြဲ႕ေတြကို ဟက္ဇ္ဘိုလာ ျပည္သူ႕စစ္ေတြက စတင္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ပါတယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ အစၥေရးကာကြယ္ေရးတပ္ဖြဲ႕ေတြနဲ႕ အစၥေရးေလတပ္က လက္ဘႏြန္ႏိုင္ငံအတြင္းက စစ္ေရးအရ အခ်က္အခ်ာက်တဲ့ တံတားေတြ အေဆာက္အဦးေတြကို အေျမာက္နဲ႕ပစ္ ဗံုးၾကဲၿပီး တိုက္ခိုက္ ခဲ့ပါတယ္။ ဇူလိုင္ ၁၆ ရက္မွာေတာ့ ဆီးရီးယားနဲ႕ အီရန္ႏိုင္ငံေတြက ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳေပးထားၿပီး လက္ဘႏြန္ ႏိုင္ငံက ဧည့္ခံေပးထားတဲ့

အၾကမ္းဖက္သမားေတြကို အစၥေရးႏိုင္ငံက တိုက္ထုတ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ လက္ဘႏြန္ အစိုးရကိုေတာ့ တိုက္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး လို႕ အစၥေရး အစိုးရက တရား၀င္ ေၾကျငာခ်က္ ထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ အၾကမ္းဖက္သမားေတြကို လက္ခံထားတဲ့ လက္ဘႏြန္အစိုးရသာ အရာရာ ကိစၥအားလံုး အတြက္ တာ၀န္ ရွိပါတယ္ လို႕လည္း တရား၀င္ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားခဲ့ပါေသးတယ္။

စစ္ပြဲအတြင္း အျပစ္မဲ့ ျပည္သူလူထု မ်ားစြာ ေသေၾကခဲ့ရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ကုလသမဂၢ လံုျခံဳေရး ေကာင္စီ က ၾသဂုတ္လ ၁၁ ရက္ေန႕မွာ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့တဲ့ ကုလသမဂၢလံုျခံဳေရးေကာင္စီ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အမွတ္ (၁၇၀၁) ထြက္ရွိလာပါတယ္။ ေနာက္တေန႕မွာ လက္ဘႏြန္အစိုးရနဲ႕ ဟက္ဇ္ဘိုလာက ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို လက္ခံခဲ့ၿပီး အစၥေရးက ၁၃ ရက္ေန႕မွာ

လက္ခံခဲ့ၿပီးတဲ့အခါ ၾသဂုတ္လ ၁၄ ၇က္ေန႕မွာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး စတင္ခဲ့ ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ စစ္ပြဲလည္း ၿပီးဆံုးခဲ့ပါတယ္။ ဟားမတ္ဇ္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

56

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ဟားမတ္ဇ္ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ အစၥလမ္ခုခံေရးလႈပ္ရွားမႈ (Islamic Resistance Movement) လို႕ ဆိုပါတယ္။

ဟားမတ္ဇ္ေတြဟာ ပါလက္စတိုင္း-ဆြန္နီမြတ္ဆလင္္ျပည္သူ႕စစ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရွိမွာ ပါလက္စတိုင္း အစိုးရအဖြဲ႕မွာ ေနရာအမ်ားဆံုး ရရွိထားတဲ့ အဖြဲ႕လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဟားမတ္ဇ္ဟာ ၁၉၈၇ ခုုႏွစ္ ပထမ အင္တီဖာဒါး လႈပ္ရွားမႈမွာ စတင္ ဖြဲစည္းခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေသခံ ဗံုးခြဲမႈေတြ အရပ္သားေတြကို ပစ္မွတ္ထား တိုက္ခိုက္ခဲ့မႈေတြေၾကာင့္ နံမည္ဆိုးနဲ႕ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ အဖြဲ႕အစည္း တခုလည္း ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။

ဟားမတ္ဇ္ရဲ႕ ေၾကညာခ်က္ကေတာ့ အစၥေရးႏိုင္ငံကို သိမ္းယူၿပီး အစၥေရးလို႕ အမည္ရေနတဲ့ ေဒသမွာ ပါလက္စတိုင္း အစၥလာမ္ႏိုင္ငံနဲ႕ အစားထိုးေရးပဲ ျဖစ္တယ္လို႕ ဆိုထားပါတယ္။ ဂါဇာပဋိပကၡ (၂၀၀၈-၂၀၀၉) ၂၀၀၈ ဒီဇင္ဘာ ၁၉ ရက္ေန႕မွာ ကုန္ဆံုးသြားတဲ့ ၆ လၾကာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီခ်က္ အၿပီး ဒီဇင္ဘာ ၂၇ ရက္ေန႕မွာ Operation Cast Lead လို႕ ေခၚတဲ့ စစ္ဆင္ေရးနဲ႕ အစၥေရး ကာကြယ္ေရး တပ္ဖြဲ႕ေတြက ဟားမတ္ဇ္ တပ္ဖြဲ႕ေတြရွိရာ ဂါဇာေဒသကို ထိုးစစ္ဆင္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ပါတယ္။ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲ ထားစဥ္ ကာလေတြအတြင္းမွာ အစၥေရးႏိုင္ငံ

ေတာင္ပိုင္းေဒသေတြမွာ ရွိတဲ့ ျမိဳ႕ေတြကို ဟားမတ္ဇ္တပ္ေတြက ဒံုးက်ည္ေတြနဲ႕ ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈေတြ ရွိခဲ့တာေၾကာင့္ ေနာင္ကို ဒီလို တိုက္ခိုက္မႈမ်ိဳးေတြ ေနာက္ထပ္ မျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ဖို႕အတြက္ ရည္ရြယ္တာလို႕လည္း အစၥေရးစစ္တပ္က ေျပာဆိုပါတယ္။

စစ္ဆင္ေရးစတင္ၿပီး ၄ မိနစ္အတြင္းမွာ အစၥေရးေလတပ္က ဟမားဇ္ အေျခခံစခန္းေတြ၊ ေလ့က်င့္ေရး ဌာနေတြ၊ ကြပ္ကဲေရးရံုးေတြ အပါအ၀င္ ပစ္မွတ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ကို ဗံုးၾကဲ တိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ သို႕ေသာ္လည္း လက္ေတြ႔မွာ ကေလးငယ္ေပါင္း ၄၀၀ ခန္႔၊ အမ်ိဳးသမီး တရာေက်ာ္ အပါအ၀င္ အရပ္သား ၁၃၀၀ ေက်ာ္ ေသဆံုးခဲ့ရတာပါပဲ။ ဗံုးၾကဲတိုက္ခိုက္မႈမ်ား အၿပီး ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ၃ ရက္ေန႕မွာ စတင္ခဲ့တဲ့ အစၥေရး ကာကြယ္ေရးတပ္မေတာ္ရဲ႕ ေျမျပင္ စစ္ဆင္ေရးက ဂါဇာေဒသကို ၃ ပိုင္းပိုင္းၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္ထားပါတယ္။ ဇန္န၀ါရီ ၈ ရက္ေန႕မွာ ကမၻာ့ ကုလ သမဂၢ

လံုျခံဳေရးေကာင္စီက ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အမွတ္ (၁၈၆၀)ကို ထုတ္ျပန္ၿပီး အပစ္အခတ္ရပ္စဲဖို႕နဲ႕ အစၥေရး တပ္ေတြ ဂါဇာေဒသကေန ဆုတ္ခြာေပးဖို႕ ေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။ သို႕ေသာ္လည္း ႏွစ္ဖက္လံုးက ခ်က္ခ်င္း မလုိက္နာပါဘူး။ ၃ ပတ္အၾကာမွာမ အပစ္အခတ္္ ရပ္စဲေရးေၾကညာၾကပါတယ္။

ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းက လူေပါင္းမ်ားစြာ ေသေၾကခဲ့ၿပီးေၾကာင္းနဲ႕ အမ်ားစုဟာ အျပစ္မဲ့ အရပ္သားေတြသာ ျဖစ္ေၾကာင္းကိုေတာ့ ထုတ္ေဖာ္ေျပာသြားခဲ့ပါၿပီ။

ကုလသမဂၢ၏ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားလည္း အတုိက္ခုိက္ခံခ့ဲရၿပီး အမ်ားအျပား ေသဆုံးခ့ဲသည္။ နိဂံုး စစ္ပြဲတခုမွာ အေသအေပ်ာက္ဆိုတာကေတာ့ ရွိၾကစျမဲပါပဲ။ သို႕ေသာ္လည္း တိုက္ခိုက္ ေနၾကတဲ့ ႏွစ္ဖက္က စစ္သည္ေတြအစား စစ္ပြဲ ခင္းက်င္းရာ ေဒသမွာ ေနထိုင္ေနတဲ့ အျပစ္မဲ့တဲ့ ကေလးေတြ ေသေၾကေနၾကတာကေတာ့ ေၾကကြဲစရာေကာင္းတဲ့ အျဖစ္ အပ်က္ပါပဲ။ အာရပ္-အစၥေရးစစ္ပြဲကေနတဆင့္ ဆက္စပ္စဥ္းစားမိတဲ့အခါ က်ေနာ္တို႕ တိုင္းျပည္မွာလည္း အျပစ္မဲ့တဲ့ ကေလးေတြ အျပစ္မဲ့တဲ့ ျပည္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ ေသေၾကခဲ့ၾကၿပီလည္း ဆိုတာ စဥ္းစားမိပါတယ္။ ဒီလို အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ရပ္တန္းကရပ္ေအာင္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

57

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ဘယ္လို အာရပ္-အစၥေရး

လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကမလဲ။ ပဋိပကၡလို

အားလံုး

ဆက္စပ္

ပတ္သက္

ယွက္ႏြယ္

ရႈပ္ေထြးေနတဲ့

သံုးသပ္ၾကည့္ၿပီးတဲ့အခါ က်ေနာ္တို႕ ႏိုင္ငံအတြက္ သင္ခန္းစာယူစရာ တခုခု ရိွမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ။

ျဖစ္စဥ္ေတြကို

ေလ့လာ

(ၿပီးပါၿပီ)

အဲဒီတုန္းက.. ဦးႏု ၾကားျဖတ္အစိုးရ ေရြးေကာက္ခံ ကိုယ္စားလွယ္တဦး ဇန္န၀ါရီ ၁၇၊ ၂၀၀၉

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီမုိကေရစီအေရးလူထုအုံၾကြမႈကာလက ရန္ကုန္တြင္ ေတြ႔ရေသာ ဦးႏု၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္းတင္ဦး

ရက္ေတြ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႕ကုန္လာၿပီး ရွစ္ေလးလံုး ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံုႀကီးကလည္း ရက္ရင့္လာၿပီ။

ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ေခၚထားတဲ့ အေရးေပၚ ညီလာခံနဲ႕ လႊတ္ေတာ္ေတာင္ ရက္ နီးလာၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ေကာင္စီက မႀကီးၾကပ္ႏိုင္။ ၿမိဳ႕နယ္တာ၀န္က် ဗိုလ္မွဴးကလည္း တာ၀န္လႊဲယူဖို႔ ဖိအားေတြ ေပးေနေတာ့ လုပ္ရကိုင္ရ နည္းနည္း ၾကပ္တည္း ခက္ခဲလာပါတယ္။ ၾကားျဖတ္ အစိုးရရယ္လို႔ ျဖစ္လာရင္လည္း ၾကားျဖတ္အစိုးရရဲ႕ ညႊန္ၾကားခ်က္ ေအာက္မွာ လုပ္ရင္ နည္းနည္း ပိုၿပီး စည္းကမ္းတက် ျဖစ္လာမယ္။ ၾကားျဖတ္ အစိုးရကို ေမွ်ာ္ပါတယ္။ ေရဒီယိုမွာ တေန႔ေပၚလာႏိုး ေစာင့္မိပါတယ္။ စက္တင္ဘာလ(၉)ရက္ေန႔မွာေတာ့ ပါလီမန္အစိုးရရဲ႕ ေနာက္ဆံုး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးႏုက သူရဲ႕ အစိုးရအဖြဲ႕ကို ေၾကညာပါတယ္။ သူ႕အစိုးရဟာ ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ျပည္သူလူထုက တရား၀င္ ေရြးေကာက္ တင္ေျမွာက္ထားတဲ့ အစိုးရ ျဖစ္တယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္က ဗိုလ္ေန၀င္းက အာဏာသိမ္းၿပီး လုယူတာ ခံခဲ့ရတယ္။ အခု ျပည္သူလူထုက ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ႕

စစ္တပ္အစိုးရကို မေထာက္ခံဘဲ လူထုအံုၾကြ ဆႏၵျပ ျဖဳတ္ခ်လိုက္လို႔ သူ႔အစိုးရသာလွ်င္ တရား၀င္ အစိုးရျဖစ္လာၿပီ။ သူ႔ရဲ႕ တရား၀င္ အစိုးရအဖြဲ႕ကို ျပန္လည္ ေၾကညာလိုက္ၿပီ။ စစ္တပ္ေတြက သူ႕ဆီ သတင္းပို႕ၿပီး အမိန္႕နာခံၾက။ ႏိုင္ငံျခားသံ႐ုံးေတြက သံအမတ္ေတြလည္း သူ႔ အစိုးရကို ဆက္သြယ္ၾကဖို႔ ေၾကညာပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕လုပ္ရပ္က မူအားျဖင့္ မွန္ကန္တယ္လို႔ က်ေနာ္ ယူဆပါတယ္။ သူ႕ကို ေထာက္ခံရမယ့္ အေျခအေနပါ။ ဒါေပမဲ့ လုပ္နည္း လုပ္ဟန္ ခ်ဳိ႕ယြင္းသြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီ(၉)ရက္ေန႔ ညေန ေရဒီယိုသတင္းမွာပဲ သူ႔အစိုးရဟာ

ၾကားျဖတ္အစိုးရျဖစ္လာႏိုင္မဲ့အေျခအေနမရွိေတာ့တာကို သေဘာေပါက္မိပါတယ္။ ေရဒီယို သတင္း အဆိုအရ ဦးႏုက (၉)ရက္ (၉)လ (၉) နာရီမွာ သူ႔အစိုးရအဖြဲ႕ကို ျပန္လည္ ဖြဲ႕စည္းသင့္တယ္ထင္လို႔ ဖြဲ႕လိုက္တယ္။ တလအတြင္း လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တတဲ့ ပါတီစံုေရြးေကာက္ပြဲကို က်င္းပေပးမယ္။ အဖြဲ႕၀င္ေတြ အျဖစ္ သူနဲ႕ တပ္မွဴးေဟာင္းႀကီးမ်ား မျဖစ္မီက ဖြဲ႕စည္းထားခဲ့တဲ့

ဒီမိုကေရစီနဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအဖဲြ႔ (ဒီၿငိမ္း) အဖဲြ႔၀င္ေတြကို ထည့္သြင္းထားတယ္။ အဖြဲ႕၀င္(၂၅)ဦး ပါ၀င္တဲ့ ဦးႏုရဲ႕ အစိုးရအဖြဲ႕မွာ ယခင္ပါလီမန္ေခတ္က အစိုးရအဖြဲ႔၀င္ေဟာင္းအျဖစ္ သမၼတေဟာင္း မန္း၀င္းေမာင္၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌေဟာင္း ဗိုလ္မွဴးေအာင္၊

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

58

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ အတြင္း၀န္ေဟာင္း ဦးသန္းစိန္နဲ႕ ဗိုလ္ခင္ေမာင္ စတဲ့ ထင္ရွားတဲ့သူေတြ ပါပါတယ္။ ေနာက္ျပီး လက္ရွိ အေရးေတာ္ပံုမွာ

ထင္ရွားလာတဲ့ ဆရာ၀န္ေတြ တကၠသိုလ္ ပါေမာကၡေတြပါ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ဖြဲ႕စည္းလိုက္ေပမဲ့ အဲဒီအစိုးရ အဖြဲ႔၀င္စာရင္းမွာ ပါတ့ဲသူေတြကို သူက ႀကိဳတင္ မညႇိႏႈိင္းခဲ့ပါဘူး။ မၾကာေသးခင္က ဖြဲ႔လိုက္တဲ့ ဒီၿငိမ္းအဖဲြ႔၀င္ တပ္မွဴးေဟာင္းႀကီးေတြကိုေတာင္ ႀကိဳတင္ ညႇိႏႈိင္းျခင္း မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဒီၿငိမ္းက တပ္မွဴးေဟာင္းႀကီးေတြက အဖြဲ႕ထဲမွာ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ျခင္း မရွိလို႕ သူတို႔ လက္မခံႏိုင္ဘူးလို႕ ေၾကညာလိုက္ ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ကန္႕ကြက္ခံလိုက္ရတယ္။ သူ႔အစိုးရ အဖြဲ႕၀င္အျဖစ္ ေၾကညာခံထားရတဲ့ တျခားပုဂၢိဳလ္မ်ားကလည္း သူတို႕ကို ႀကိဳတင္ညႇိႏႈိင္း တိုင္ပင္ျခင္း မရွိလို႕ ၀န္ႀကီးရာထူးမ်ားကို လက္မခံႏိုင္ဘူးလို႔ ေၾကညာၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီ(၉)ရက္ေန႔မွာဘဲ ဖြဲ႕ၿပီး နာရီပိုင္း အတြင္းမွာ ႏႈတ္ထြက္သူ အမ်ားဆံုး ျဖစ္ၿပီး ခိုင္မာမႈ ခ်ိနဲ႕သြားတဲ့ အစိုးရအဖြဲ႕ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဘီဘီစီက ဦးႏုကို တယ္လီဖံုးနဲ႕ ဆက္သြယ္ေမးျမန္း ေတာ့လည္း ဦးႏုက က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီလူေတြနဲ႔ အစိုးရဖြဲ႔ဖို႔ စိတ္ကူးရလို႔ ဖြဲ႕စည္းလိုက္တာ၊ က်ဳပ္က ဘယ္သူ႔မွ တိုင္ပင္ စရာမလိုဘူး၊ ဘာေၾကာင့္တိုင္ပင္ရမွာလဲ ဆိုတဲ့ စကားကို ၾကားရတဲ့ တျပည္လံုး ျပည္သူလူထုက ၀မ္းနည္းၾကရပါတယ္။

မူအားျဖင့္ ဦးႏုလုပ္ရပ္မွန္တယ္လို႔ က်ေနာ္ျမင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျဖစ္သင့္တာ က ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ အာဏာအသိမ္းခံရစဥ္က အစိုးရအဖြဲ႕၀င္ေဟာင္းျဖစ္တဲ့ သမၼတ မန္း၀င္းေမာင္၊ လႊတ္ေတာ္သဘာပတိ ဗိုလ္မွဴးေအာင္၊ သူကိုယ္တိုင္၀န္ႀကီး အဖြဲ႕၀င္ တေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခင္ေမာင္တို႕ ဦးသန္းစိန္တို႔ေလာက္ဆိုရင္ လံုေလာက္သေလာက္ ရွိေနၿပီ။ ဒီအဖြဲ႕၀င္ေဟာင္းေတြနဲ႔ပဲ

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို လူထုက လက္မခံလို႔ အလိုလို အစိုးရအဖြဲ႕၀င္ေတြ ျပန္ျဖစ္လာၿပီး က်န္တဲ့ ၀န္ႀကီး အဖြဲ႕ ၀င္ေဟာင္းမ်ားက သမၼတ၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌ နဲ႕ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္တို႔ထံ လာေရာက္ ဆက္သြယ္သတင္းပို႕ပါ။ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကလည္း သူ႔အစိုးရေဟာင္းထံ သတင္းပို႕ပါ။ ႏိုင္ငံျခားသံတမန္မ်ားကလည္း မူလ တရား၀င္ဦးႏု အစိုးရကိုပဲ ဆက္သြယ္ပါ။ သပိတ္အဖြဲ႕ ေပါင္းစံု အတြက္လည္း တလ အတြင္း ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ေပးမွာမိုလို႕ ဦးႏုအစိုးရကို ေထာက္ခံပါ။ အဲဒီလို ပံုစံသာဆိုရင္ သမိုင္းမွာ အေျခအေန တစ္မ်ဳိး ေျပာင္းလာမယ္။ ဦးႏုကို ၀မ္းပမ္းတသာ ေထာက္ခံ ၾကမယ္လို႔ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္။

သူကလည္း ေထာက္ခံမႈ ရခ်င္လို႔ အေရးေတာ္ပံုအတြင္း ထင္ရွားလာတဲ့ ေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕ကို သူ႔အစိုးရထဲ ထည့္လိုက္တယ္။ အဲဒီ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ကလည္း အာဏာလိုခ်င္လို႔ လုပ္တဲ့သူလို႔ ေက်ာင္းသားနဲ႕ ျပည္သူ အျမင္မွားသြားမွာကို စိုးရိမ္တယ္။ ႀကိဳတင္ေဆြးေႏြးခ်က္ကလည္း မရွိလို႕ လက္မခံႏိုင္။ ဒီလိုမ်ဳိးနဲ႕ ျဖစ္သင့္၊ ေပၚေပါက္လာသင့္တဲ့ ၾကားျဖတ္အစိုးရ တခုဟာ ဦးႏုရဲ႕ ေဗဒင္ ယၾတာ ယံုၾကည္မႈ၊ ဘယ္သူ႔မွ မတိုင္ပင္ဘဲ ဇြတ္တရြတ္ လုပ္မႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားျပည္သူ ေထာက္ခံမႈ မရဘဲ

ေသာင္မတင္ ေရမက် ေဟာင္းေလာင္းက်န္ခဲ့တဲ့ အစိုးရျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။ ရွစ္ေလးလံုး လႈပ္ရွားမႈရဲ႕ အထြတ္အထိပ္မွာ ဦးႏုရဲ႕ ဇြတ္လုပ္မႈအရ သူ႕ကို အားလံုးက ေက်းဇူးရွင္အျဖစ္ ၀ိုင္း၀န္း ေထာက္ခံမႈကို ရသင့္ရက္သားနဲ႕ မရဘဲ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ သမိုင္းမွာ ၀မ္းနည္းစရာ တခုေပါ့။ ။

အမႀကီး ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္ ေမာင္စြမ္းရည္

ဇန္န၀ါရီ ၁၇၊ ၂၀၀၉ http://moemaka.blogspot.com/ ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္၊ လူထုေဒၚအမာနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ဟာ ၁၉၁၅ ခုႏွစ္မွာ ၁ ႏွစ္တည္း ေမြးဖြားၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္နဲ႔ က်ေနာ္ဟာ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ ကြာလို႔ အေမအရြယ္ ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္ကို ေဒၚေဒၚခ်စ္၊ အေမခ်စ္ ဆိုတာမ်ဳိး ေခၚသင့္ေပမယ့္

က်ေနာ္က

ဆရာေသာ္တာေဆြေရးတဲ့

အမႀကီးပဲ

ေခၚလိုက္မိတယ္။

ဟာသ၀တၳဳေတြမွာ

ဘာျဖစ္လို႔လဲ

ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္ကို

ဆိုေတာ့

“အမႀကီး”

လို႔

က်ေနာ္

ငယ္စဥ္က

ရႈမ၀မဂၢဇင္းမွာ

ေခၚေ၀ၚသုံးစြဲေလ့ရွိလို႔

က်ေနာ္လည္း

ႏႈတ္က်ဳိးေနခဲ့ပါတယ္။

ဘဘလတ္နဲ႔ အမႀကီးတို႔ဟာ အလြန္ သေဘာသကာယ ေကာင္းၿပီး လူငယ္ေတြကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ အားေပးခ်င္တဲ့ စိတ္ထား အလြန္ျပင္းျပပါတယ္။ ကမာရြတ္မွာရွိတဲ့ သူတို႔အိမ္ဟာ စစ္ၿပီးစ ေခတ္က စာေရးဆရာေပါက္စ၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ရႈမ၀မဂၢဇင္းမွာ ပါ၀င္ေရးသားတဲ့ စာေရးဆရာ လူႀကီး လူငယ္အေပါင္းတို႔ရဲ႕ စားအိမ္ ေသာက္အိမ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ (တကၠသိုလ္၀င္း၊ တေကာင္းေဆာင္ေနာက္က

အိမ္အိုေဟာင္းတခု၊

ဧရိပ္သာလို႔

အမည္ေပးခဲ့)။

ပထမမ်ဳိးဆက္ဟာ ၁၉၅၀ - ၆၀ ေလာက္အတြင္းမွာ၊ ဒုတိယမ်ဳိးဆက္မွာ ပါ၀င္တဲ့ က်ေနာ္တို႔က ၁၉၇၀ - ၈၀ ခုႏွစ္အတြင္းမွာ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

59

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ စုစည္းမိၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ( တကၠသိုလ္ လိုင္းေပါက္၀င္းေရွ႔က ျပည္ရိပ္သာလမ္းက အိမ္ကို ဆိုလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္)။ လူငယ္ စာေပသမားေတြကို အဂၤလိပ္စာ သင္တန္း ဖြင့္ေပးတာဟာ ကမာၻ႔စာေပသမိုင္း ပို႔ခ်သလို အပင္ပန္းခံၿပီး သင္ျပ

ပို႔ခ်ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဘလတ္ဟာ ေက်ာင္းဆရာႀကီးျဖစ္ၿပီး အမႀကီးက ပီဘိစာေရးဆရာမႀကီးပါပဲ။ အင္မတန္ လြတ္လပ္ ပြင့္လင္းပါတယ္။ မိုးမခမွာ ဦး၀င္းတင္က အမႀကီး အေၾကာင္းကို အမွတ္တရ ေရးထားတာေလး ဖတ္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ ဦး၀င္းတင္ ႏွစ္ဦးတည္း အမႀကီးဆီ အလည္သြားခဲ့ၾကတာကို သတိရမိပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို ျပည္တြင္းမွာ ရွိေနတုန္းက က်ေနာ္ ေရးခဲ့ဖူးေပမယ့္

ထပ္ေရးပါရေစအုံး။ ဒီအေၾကာင္းကို လက္ေဆာ့ေရးၿပီးေတာ့ အမႀကီး “ဆဲ” မွာ ေၾကာက္တာနဲ႔ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ အလည္မသြားဘဲ ေရွာင္ေနခဲ့ေတာ့ ဘဘၾကီးနဲ႔ အမၾကီးတို႔ ႏွစ္ဦးလုံး အိမ္ကိုေရာက္လာျပီး “လာခဲ့ … တုတ္ေကာက္ခဲ့” ဆိုၿပီး က်ေနာ္ကို ေခၚပါတယ္။

အမၾကီးရယ္၊ ဦး၀င္းတင္ရယ္ က်ေနာ္ရယ္ ၃ ေယာက္တည္း ဆုံေတာ့ အမၾကီးက သူငယ္စဥ္က လူၾကီးမိဘေတြ မႀကိဳက္တာေတြ အကုန္လုပ္ခဲ့ေၾကာင္း စပ္မိစပ္ရာ ေျပာပါတယ္။ နိဂုံးခ်ဳပ္ေတာ့ “ဒို႔မ်ား တသက္လုံး အမွားေတြ လုပ္ခဲ့တယ္။ အမွန္လုပ္ခဲ့တာ တခုပဲရွိတယ္

ဆိုရင္ေတာ့

ငါ့အေနနဲ႔

ကိုလတ္ကို

အိမ္ေထာင္ဖက္အျဖစ္

ေရြးခ်ယ္ျခင္းပါပဲ”

တဲ့။

ဒီလိုေျပာဆဲမွာ ဘဘလတ္အျပင္က ျပန္လာၿပီး “ဘာေတြ ေျပာေနၾကတုန္းေဟ့ …” လို႔ ေျပာေျပာဆိုဆို ၀င္လာပါတယ္။ က်ေနာ္က “ အမၾကီးဟာ တသက္လုံး အမွားေတြ လုပ္ခဲ့သတဲ့။ သူ႔ဘ၀မွာ မွန္တာ တခု လုပ္ခဲ့တာ ရွိတယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ အဲဒါဟာ ဘဘလတ္ကို

အိမ္ေထာင္ဖက္အျဖစ္

ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္းပါပဲ

လို႔

ေျပာေနပါတယ္။

ဘဘလတ္အေနနဲ႔

ဆိုရင္

တသက္လုံး

မွန္တာေတြခ်ည္း လုပ္ခဲ့ျပီး အမွားတခု လုပ္ခဲ့တာ ရိွတယ္ဆိုရင္ … အဲဒါဟာ …” လို႔ က်ေနာ္က ျဖည့္ၿပီး ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒီမွာတင္

အမၾကီးက

ျပင္တလင္းသား”

မဂၢဇင္းတေစာင္မွာ အမၾကီးက

လို႔

ယုဒႆန္အဘိဓာန္ထဲက ေခၚၿပီး

ေက်ာကို

ေရးခဲ့တာပါ။

ဟာသသမားျဖစ္ပါတယ္။

စကားလုံးတလုံးနဲ႔

ေဗ်ာတီးေတာ့တာပါပဲ။

(ဒါက ျမန္မာမႈ

အမၾကီးရဲ႕ ျမန္မာ့ဓေလ့

က်ေနာ့္ကို

အဲဒါကို

အမူအရာကို

“ဆဲ”

က်ေနာ္က

ေနက်အတိုင္းအတုိင္း ဆရာေသာ္တာေဆြ

စာျဖည့္

ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ

အျဖစ္ ေျပာၿပီး

“ဟဲ့

…

အားက်ၿပီး

ေရးလိုက္တာပါပဲ။) ရယ္ရယ္ေမာေမာ

ေနတတ္တယ္။ အညာက ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ အေျပာေကာင္းသူေတြ လာရင္ အမၾကီးဆီ ေခၚသြားၿပီး လက္ဖက္ရည္အဖန္၀ိုင္း

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

60

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ဖြဲ႔ၾကပါတယ္။ ႏြားထိုးၾကီးက ဆိတ္ ငါး ေကာင္ ဦးခင္ေမာင္ ဆိုတာရယ္၊ ကဗ်ာဆရာ ကိုေလး (အင္း၀ ဂုဏ္ရည္) ရယ္၊ မုံရြာဦးေလးခန္႔ ရယ္ က်ေနာ္ေခၚသြားခဲ့ဖူးတာေတြ သတိရပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ျမန္မာမႈ ျမန္မာစာ အရြတ္အဖတ္ ေကာင္းတဲ့အျပင္ ေရႊဘိုဖက္က

လွေတာသားစကား၊

စကားေတာင္စား

စကားေတြတို႔လို

ဟာေတြကို

ေလယူေလသိမ္းနဲ႔တကြ

ေျပာဆိုတတ္သူေတြပါ။

ကြက္စိတ္ဆရာေတြလိုပါပဲ။

အမၾကီးက လြတ္လပ္ေရး ေမာ္ကြန္း၀င္ တဦးပါ။ ဒါေပမယ့္ သူငယ္စဥ္က ဘာလုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာေတြကို ၾကြားၾကြား၀ါ၀ါ ေျပာေလ့မရွိပါဘူး။

ျမင္းျခံေက်းလက္က

က်ေနာ့္ဦးေလး

ဘီအိုင္ေအ၊

ဘီဒီေအ၊

ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြဟာ

ရန္ကုန္လြတ္လပ္ေရးပြဲကို ေမာ္ကြန္း၀င္ေတြအျဖစ္ တက္ေရာက္ဖို႔ လာၾကေတာ့ သူတို႔ကို လိုက္ပို႔ရင္းက ဂ်ပန္ေခတ္စစ္ရုံးခ်ဳပ္မွာ အမၾကီး အလုပ္လုပ္ခဲ့စဥ္က အေၾကာင္းေတြကို စကားစပ္မိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆက္စပ္ေမးျမန္းျပီး ေျပာျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဒီလို မစပ္မိရင္

ဘာမွ

ဂ်ပန္ေခတ္

စစ္ရုံးခ်ဳပ္ဟာ

ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ဖို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက

ခုအခါက

ေျပာမွာ

ကမာရြတ္

စစ္ထြက္ၾကေတာ့

“နီးရာ

ရန္သူကို

အထက

၁

မရမ္းျခံကေန

ရွာတိုက္ၾက၊

အရာရွိ

ေခၚ

မဟုတ္ပါဘူး။

မရမ္းျခံေက်ာင္းေနရာမွာ

တည္ရွိခဲ့ပါတယ္။

ေတာ္လွန္ေရးပန္းျခံေနရာကို

တပ္သား

မခြဲျခားဘဲ

ခ်ီတက္ၾကျပီး

တိုက္ပြဲ၀င္ၾက

မိန္႔ခြန္းေျပာခဲ့တဲ့အေၾကာင္း

…”

လို႔

လူတိုင္းၾကားဖူးၾကပါတယ္။

အဲဒီ မရမ္းျခံ စစ္ရုံးခ်ဳပ္မွာ စစ္သားေတြ ၀တ္ဖို႔ ခ်ဳပ္ထားတဲ့ စစ္ယူနီေဖာင္းဖို႔ယို႔ဖားယားၾကီး ကို ၀တ္ျပီး ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္ဟာ ရုံးခ်ဳပ္မွာ

“ခ်ာပရာစီ”

ေခၚ

၀င္စာထြက္စာ

ဖိုင္တြဲရတဲ့

စာေရးအလုပ္မ်ဳိးကို

ဟန္ေဆာင္လုပ္ရင္း

လွ်ိဳ႔၀ွက္တာ၀န္

ထမ္းေဆာင္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ရန္ကုန္ ေရႊေတာင္ၾကားထဲမွာ ဆရာၾကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၊ ဦးႏု၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္သန္းထြန္း စတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေနၾကတယ္။ ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္က လူလစ္ရင္ ရုံးနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ ရွိေနတဲ့ မီးဖိုေခ်ာင္လို အေဆာက္အဦးတခု

အတြင္းကို သြားျပီး ေရဒီယိုကလာတဲ့ ကမၻာ့သတင္း၊ အထူးသျဖင့္ စစ္သတင္းေတြကို လက္ႏွိပ္စက္နဲ႔ လိုက္ကူးျပီး သခင္ႏု၊ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္သန္းထြန္း စတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြဆီကို လက္ဆြဲျခင္းထဲမွာ စာေတြ ဖုံး၀ွက္ ယူသြားျပီး ပို႔ရပါတယ္။ ဂ်ပန္က ေရဒီယို နားေထာင္ရင္ ေသဒဏ္ အမိန္႔ေၾကညာထားတဲ့အတြက္ ဒီကိစၥကို သိသြားရင္ အသက္ေပးရမွာပါ။ ရုံးခ်ဳပ္မွာ

စစ္တပ္အရာရွိေတြ ရွိေပမယ့္ ဘယ္သူမွ မသိရပါဘူး။ ဓမၼိကဘသန္းတို႔လို အလြန္ရင္းႏွီးတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြက ရိပ္မိဟန္ ရွိေပမဲ့ မသိဟန္ေဆာင္ေနခဲ့ၾကပါတယ္တဲ့။

ရုံးခ်ဳပ္မွာက

ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္က

တဦးတည္းေသာ

အမ်ဳိးသမီး

စစ္မႈထမ္းပါ။

လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက သူ႔ကို ကုလားစကားနဲ႔ ဂ်ပန္စကားေတြ ၀ိုင္း၀န္း သင္ေပးၾကရာမွာ မဟုတ္က ဟုတ္က တလြဲေတြ သင္ေပးၾကလို႔

လူရယ္ခံရသတဲ့။

ဗိုလ္ေန၀င္းဟာ လူၾကီးတဦးျဖစ္ေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးကိစၥေတြမွာေတာ့ သိပ္အားမကိုးရလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက သူ႔ကို သူနဲ႔တန္တဲ့ စစ္ပစၥည္းေတြ ထားရွိရာ ဆပၸလိုင္းရံုးမွာပဲ ခပ္လွမ္းလွမ္းပို႔ျပီး အုပ္ခ်ဳပ္ခိုင္းထားသတဲ့။ ကိစၥရွိတဲ့အခါ ရုံးကို လာရတယ္။

တေန႔ေတာ့ ဗိုလ္ေန၀င္း ရုံးခ်ဳပ္ လာတယ္။ သူတို႔ ဆပၸလိုင္းရုံးက စာေတြ ရုံးခ်ဳပ္မွာ ေရာက္ေနလို႔ ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္က ၾကဳံတုန္း ေပးလိုက္ခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ “ဗိုလ္ေန၀င္းတို႔ ‘ေဒါရေဘာ ဘိုထိုင္း’ ကစာေတြ ေရာက္ေနတယ္။ က်မ ေပးလိုက္ခ်င္တယ္ …” လို႔

ဗိုလ္ေန၀င္းကို

ဗိုလ္ေန၀င္းကလည္း

ဘာေျပာလိုက္တာလဲ။

ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္နဲ႔

ရင္းႏွီးေနေတာ့ ျပန္ေျပာစမ္း

လွမ္းေျပာသတဲ့။

နာမည္ရင္း

“မခင္ျမ”လို႔ပဲ

…”

ေခၚတယ္။ လို႔

“ဟဲ့

မခင္ျမ

…

ခုန

ဆိုသတဲ့။

“ေဒါရေဘာ ဘိုထိုင္းအတြက္ စာေတြ ၀င္ေနတာ ရွိတယ္ …” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့၊ ဗိုလ္ေန၀င္းက “ေဒါရေဘာ ဘိုထိုင္း” ဆိုတာ

အဓိပၸာယ္

ေခၚၾကတာၾကားလို႔

သိရဲ႕လားလို႔

ျပန္ေမးသတဲ့။

“ဂ်ပန္လို

မွတ္ထားတာ”

ဆပၸလိုင္းရုံးလို႔

ေခၚတာမဟုတ္လား၊ လို႔

သူမ်ားေတြ

အဲသလို

ျပန္ေျဖတယ္။

ဗိုလ္ေန၀င္းက ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္ရဲ႕ အနီးကို လာျပီး ေခါင္းပုတ္ရင္း “ဟဲ့ အဲဒါ ဂ်ပန္လို သူခိုးဌာန လို႔ ေခၚတာဟဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္ေလ၊ ငါတို႔ဌာနကလည္း သူခိုးခ်ည္းပါပဲ …” လို႔ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာရင္း သူ႔တို႔ဌာနက စာေတြ ယူျပီး ျပန္သြားပါေရာတဲ့။

ဒီအေၾကာင္းေတြကို မရမ္းျခံေက်ာင္းႏွစ္ပတ္လည္မဂၢဇင္းအတြက္ ထည့္ဖို႔ ဆရာမ ၂ ဦးက အမၾကီးကို လာေရာက္ေတြ႔ဆုံ ေမးျမန္းပါတယ္။ က်ေနာ္ေျပာျပလို႔ လာေတြ႔တာပါ။ မဂၢဇင္းထြက္ေတာ့ ပါမလာဘူး။ ဘယ္အဆင့္က ဘယ္သူက ပယ္လိုက္မွန္း မသိလိုက္ရပါဘူး။ လုပ္သားျပည္သူ႔ေန႔စဥ္ (အဂၤလိပ္)မွာ ဘဘလတ္နဲ႔ အမၾကီးတို႔ ႏွစ္ဦးစလုံး လုပ္ၾကတယ္။ ဗိုလ္ေန၀င္းက မၾကိဳက္ေတာ့

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

61

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ “ကိုလတ္တို႔

ပင္ပန္းၾကျပီ၊

သံအမတ္အျဖစ္နဲ႔

ဘယ္ႏိုင္ငံသြားခ်င္သလဲ”

လို႔

ေခၚေျပာသတဲ့။

ဘဘလတ္က

“ဗိုလ္ခ်ဳပ္

ဘာဆိုလိုတယ္ ဆိုတာ သိပါျပီ။ က်ေနာ္တုိ႔ကို မလိုလားေတာ့ဘူး မဟုတ္လား။ သံအမတ္လုပ္ဖို႔ ၀ါသနာမပါဘူး။ ေက်ာင္းဆရာပဲ ကိုယ့္ဘာသာ ျပန္လုပ္ပါ့မယ္” လို႔ ေျဖတယ္။ “မခင္ျမ စိတ္မေကာင္းမွာ စိုးလို႔” လို႔ ဗိုလ္ေန၀င္းက ဆက္ေျပာေတာ့ “စကတည္းက လုပ္ခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ ခုလုိ အလုပ္ျပဳတ္တဲ့ သတင္းၾကားရင္ မခင္ျမက ထ က မွာ” လို႔ ေျပာျပီး ႏႈတ္ဆက္ျပန္ခဲ့ေတာ့ ဗိုလ္ေန၀င္းဟာ

ပါးစပ္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔

က်န္ရစ္ပါေလေရာတဲ့။

သံအမတ္ရာထူးကို သူတို႔ စစ္အရာရွိေတြနဲ႔ သာမန္လူေတြကသာ မက္ၾကတာကိုး။ ဘဘလတ္က စာေရးဆရာသတၱိကို ျပလိုက္ခဲ့တာပါပဲ။ (ဆရာ တက္တိုးကိုလည္း သံအမတ္ ရာထူးေပးျပီး ဖယ္ရွားခဲ့ပါတယ္။ ဆရာတက္တိုးကလည္း ျငင္းခဲ့ပါတယ္။ ဘဘလတ္လည္း သတင္းစာတိုက္ကို ျပန္သြားျပီး သူနဲ႔ အထူးရင္းႏွီးတဲ့ ေၾကးမုံဦးေသာင္း (ေအာင္ဗလ)နဲ႔ ဦး၀င္းတင္တို႔ကို လွမ္းေခၚျပီး

လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ

ရွယ္လက္ဖက္ရည္

မွာတိုက္ရင္း

အလုပ္ျပဳတ္ေအာင္ပြဲၾကီး

က်င္းပလိုက္ခဲ့ပါသတဲ့။

အိမ္ေရာက္ေတာ့ အမၾကီးကို “ဒို႔ ၂ ေယာက္လုံး အလုပ္ျပဳတ္ခဲ့ျပီ။ ဗိုလ္ေန၀င္း ကိုယ္တိုင္ ျဖဳတ္လိုက္တာ” လုိ႔ ျပန္ေျပာေတာ့

အမၾကီး တကယ္ ထ က သလား၊ မက သလားေတာ့ မသိရပါ။ ဒါေပမယ့္ သတင္းစာသမိုင္းမွာျဖင့္ ဆရာၾကီး ဦးခင္ေမာင္လတ္၊ ဆရာတက္တိုးနဲ႔ အမၾကီး ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္တို႔ရဲ႔ “စာေရးဆရာ မာန္” ဟာျဖင့္ ဂုဏ္ေရာင္ေျပာင္ က်န္ခဲ့ပါျပီ။ က်ေနာ္ကလည္း ေရာက္ရာ အရပ္မွာ ဒီအေၾကာင္းေတြကို အရသာခံျပီး ျဖန္႔ခ်ိလ်က္ပါပဲ။ ျပည္တြင္းမွာေတာ့ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေရးလို႔ ေျပာလို႔ မရဘူးေလ။

စာေရးဆရာ

သတင္းစာဆရာၾကီး

သျဂိဳဟ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ကြယ္လြန္သြားၾကေတာ့

ႏွစ္လည္အခမ္းအနားေတြလည္း

ျပည္သူေတြက

က်င္းပၾကပါတယ္။

တေလးတစား

လွလွပပ

စာေရးဆရာၾကီးေတြ

ပို႔ေဆာင္

ကြယ္လြန္ေပမယ့္

သူတို႔ဂုဏ္သတင္းက ထာ၀ရ ရွင္သန္ ထြန္းေျပာင္ေနလ်က္ပါပဲ။ ဗိုလ္ေန၀င္း ကြယ္လြန္ေတာ့ ဘယ္သူေတြက လိုက္လံ

ပို႔ေဆာင္ျပီး ဘယ္လို သျဂႋဳဟ္ခဲ့ၾကပါလိမ့္။ သူ႔ႏွစ္လည္ကို ဘယ္သူေတြက ဘယ္လို က်င္းပၾကတယ္ မသိ။ က်ေနာ္သိတဲ့ ဂ်ပန္ေခတ္က

“ေဒါရေဘာ

ဘိုထိုင္း”

ဗိုလ္မွဴးၾကီးအေၾကာင္းကေတာ့ျဖင့္

အမၾကီးအတြက္

ေရးတဲ့

ေဆာင္းပါးထဲမွာ

အဆစ္ပါသြားေလရဲ႕။ ။ ေမာင္စြမ္းရည္ ( ဇန္န၀ါရီ ၉၊ ၂၀၀၉) (ဓာတ္ပုံ - ၁၉၇၀ ၀န္းက်င္၊ ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္နဲ႔ သူ႔ေျမး အမႊာ ၂ ေယာက္)

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

62

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

အလကၤာပန္းသခင္ ဖန္မီးအိမ္ရွင္ ဘုန္းျမတ္ေက်ာ္

ဇန္န၀ါရီ ၁၈၊ ၂၀၀၉

(၁) ၂ဝဝ၇ ဇန္နဝါရီလ၊ ၂၂ ရက္ေန႔၊ ေလာ့စ္အိန္ဂ်ယ္လိစ္၊ ေဒသစံေတာ္ခ်ိန္ ၃နာရီ။ ယူနီယံစေတရွင္ ဘူတာရုံေထာင့္ထဲအျဖတ္မွာ ထုိင္ခံုကေလးေတြကုိ ထီးေရာင္စုံမုိးထားတဲ့ ေနရာေလးကုိ ေတြ႔လုိက္ရေတာ့ သူအေတာ္ေလး သေဘာက်သြားတယ္။

တခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့ေနရာမို႔ အသစ္အဆန္းျဖစ္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေဖာ္ပါလာတဲ့ ကုိတင္ေမာင္ျမင့္ကုိ ဒီဆုိင္ေလးမွာ ထုိင္ဖုိ႔ အေဖာ္ၫွိလုိက္တယ္။ တဆက္ထဲပဲ ဆုိင္ေလးဘာေလးမရွိဘူးလားလုိ႔ ေမးလုိက္တယ္။ သူ႔အထာကုိ သေဘာက္ေပါက္တဲ့ ကုိတင္ေမာင္ျမင့္က ေခါင္းညိတ္ၿပီး ထြက္သြားေတာ့တယ္။ မၾကာပါဘူး။ လက္ထဲမွာ အေငြ႔တလူလူနဲ႔ ေကာ္ဖီတခြက္။ ရထားလက္မွတ္လည္း ဝယ္ၿပီးၿပီဆုိေတာ့ ေကာ္ဖီကုိ ခပ္သြက္သြက္ ေသာက္လုိက္ရတယ္ေပါ့။ ရင္ထဲ ေႏြးသြားတယ္။ ၃နာရီ ၂ဝ ရထားထြက္မွာေၾကာင့္ ဘူတာစႀကၤန္ဆီ ႏွစ္ေယာက္သား ခပ္သုတ္သုတ္ ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္။ ရထားေပၚတက္တာနဲ႔ ရထားက လူးလြန္႔စျပဳၿပီ။ ရထားထုိင္ခုံ ထုိင္မိတာနဲ႔ သူ စိတ္ပ်က္ရတယ္။ ရထားလားရာနဲ႔ သူထုိင္တဲ့ေနရာက ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနတယ္။ ျပတင္းေပါက္က ရႈခင္းေတြကုိ သူ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ျမင္ကြင္းေတြက သူ႔အပါးက အေဝးဆီဖယ္ခြာေနတယ္။ သူ မႏွစ္သက္။ ဒါေၾကာင့္ ထုိင္ခုံေ႐ွ႕က အသားမည္းမေလးကုိ “ေက်းဇူးျပဳ၍” ဆုိတဲ့ စကားတခြန္းနဲ႔ ေနရာလဲလုိက္ရတယ္။ ရထားျပတင္းကေနတဆင့္ အျပင္ဘက္ ျမင္ကြင္းေတြကုိ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ၾကၫ့္ရတာ အေတာ္ ႏွစ္ၿခိဳက္စရာေကာင္းတယ္။ ႐ွခင္းလွလွေတြက ကေလးငယ္ေတြ ကုိယ့္ရင္ခြင္ထဲ ေျပးဝင္လာသလုိပဲ။ လက္ဆန္႔တန္း ေပြ႔ဖက္မိတယ္။ ရထားက

အရွိန္ရလာသလုိ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ေျပးလႊားေနတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြကလည္း ဇာတ္ခုံေနာက္ခံ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေတြႏွယ္ ဖ်တ္ခနဲ ဖ်တ္ခနဲ ေျပာင္းလဲေနတယ္။ ခရစ္ယာန္ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းေတြ အေဆာက္အဦးေတြ၊ ပန္းၿခံ၊ ခရစၥမတ္ ထင္းရႈးပင္ ခြၽန္ခြၽန္ေတြ။ ေနျခည္လဲ့လဲ့က သစ္ပင္အေဆာက္အဦးေတြၾကား ေပၚလုိက ္ေပ်ာက္လုိက္နဲ႔။ ဒီအခ်ိန္ဆုိရင္ သူ႔ဇာတိ ေမြးရပ္ အညာေျမမွာ - - - ။

သူက ျပည္ပေရာက္တာ ၈ႏွစ္ရွိခဲ့ေပမဲ့ ဘာရႈခင္း ဘာအေဆာက္အဦ ေတြ႔ေတြ႔ ကုိယ့္ၿမိဳ႕ ကုိယ့္ရြာ ကုိယ့္ေဒသနဲ႔ပဲ ႏႈိင္းၾကည္႔ကာ သတိတရျဖစ္မိတာ အက်င့္ျဖစ္ေနၿပီေလ။ ႏုိင္ငံခ်စ္စိတ္နဲ႔အတူ ဇာတိလြမ္းစိတ္က ခြဲျခားမရေအာင္ အေသြးအသားထိေအာင္ စြဲေနေတာ့လည္း အလြမ္းစိတ္နဲ႔ ကဗ်ာေတြ ေရးမိျပန္တယ္။ ‘ကဗ်ာဆရာ ငါျဖစ္ေတာ့ ငါခ်စ္တဲ့ အမိေျမ

အလြမ္းေတြ ေဝ၏ ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

63

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ သူတုိ႔ျပည္ သူတုိ႔ရြာ

တုိက္တာေတြ လမ္းေတြ အသစ္နဲ႔ ေခတ္မီမီ ပုံစံက် အစစျပည့္စုံ

နတ္ဘုံလုိအေရာင္ေတာက္ေပမဲ့ ဝမး္ေျမာက္ဖြယ္ရွိေသာ္လည္း လြမ္းေလာက္ဖြယ္မရွိ။’ ရထားက တေဝါေဝါ ေရြ႔လ်ားေနတယ္။ လမ္းေကြ႔အေကာက္မွာ ရထားေခါင္းတြဲက ေျမြတေကာင္လုိ တေရွာေရွာ၊

ေက်ာျပင္ကေျပာင္ေခ်ာေခ်ာ။ ဘူတာမွတ္တုိင္ေတြကုိ ေရတြက္မိေတာ့ တဘူတာ၊ ႏွစ္ဘူတာ၊ ေနာက္တဘူတာၿပီးရင္ သူတုိ႔ခရီးဆုံးမဲ့ ေဘာ္ဒြင္ပါ့ခ္ကို ေရာက္ေတာ့မယ္လုိ႔ ကုိတင္ေမာင္ျမင့္က လွမ္းေျပာလုိက္တယ္။ ဘူတာသုံးခု၊ နာရီဝက္၊ သူက ရႈခင္းေတြက ခံစားလုိ႔အားမရေသး။ အဲဒီကတဆင့္ ကုိယ္ျ့ပည္ကုိယ့္ရြာအလြမ္းကုိ ပႏၷက္ရုိက္တုန္းရွိေသး။ ရြာ ဆုိတာက သူရဲ႕ ဇာတိေမြးရပ္ေျမ ဇဂ်မ္းကန္ၿမဲ။ (၂)

ရခုိင္ရုိးမနဲ႔ ပဲခူးရုိးမႏွစ္ခုတုိ႔ အတားအဆီးေၾကာင့္ ဗမာျပည္အလယ္ပုိင္းကုိ မုတ္သုံေလက ေက်ာ္ျဖတ္မလာႏုိင္ခဲ့တာေၾကာင့္ မိုးေခါင္ရပ္ဝန္းေဒသ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ အပူပုိင္းလြင္ျပင္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ‘ျမဴေတြကဆုိင္းဆုိင္း မုန္တုိင္းကမႈန္မႈန္

ဖုံေတြကတေထာင္းေထာင္း လွည္းလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ထေနာင္းေၾကာင္ျခစ္ ဆူးရစ္ပြင့္ ခါ မိုးမရြာသည္ ရြာပါေသာ္လည္း၊မိုးမသည္း။ ’ ေျမာက္မွ ေတာင္သုိ႔ စီးဆင္းေနတဲ့ ဧရာဝတီျမစ္ ႀကီးက အညာေဒသကုိ ျဖတ္ေတာ့ တေနရာအေရာက္ ဆီမီးခုံ၊ ျမင္းၿခံ၊ ေညာင္ဦး စတဲ့ၿမိဳ႔ေတြကုိ လက္ေမာင္းနဲ႔ေပြ႔ခ်ီၿပီး ဗမာျပည္အတြင္းပုိင္း ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းေနသလုိပါပဲ။ ျမင္းၿခံနဲ႔ေတာင္သာၾကားမွာေတာ့ သူ ့ဇာတိေမြးရပ္ေျမ ဇဂ်မ္းကန္ၿမဲ။ ‘ ဇဂ်မ္းကန္ၿမဲမွာ

ႏွမ္းႀကဲတာ စမ္းဆြဲတာ မင္းအသိ’ ‘ ဇဂ်မ္းကန္ၿမဲမွာ ပန္းလဲအျဖာျဖာနဲ႔

စခန္းလဲသာပါဘိ။ ’ ‘ဇဂ်မ္းကန္ၿမဲ ဝမ္းနည္းစရာက လမ္းလဲမသာဘိ။’ ၫြန္႔ဗြက္ေတြအထဲမွာ

ထြန္စက္ေတြ ကြၽဲလုိေမာင္း တေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းေန၏။’ ‘ဇဂ်မ္းကန္ၿမဲမွာ ရဟန္းလဲတဝါဝါ နဲ႔

ဆြမ္းပြဲတကာေတြ အျပည့္ လမ္းထဲမွာ အရမ္းဆဲတာလဲ မရွိ။’

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

64

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ‘ရြာလုံး ႀကီး သေလာက္

ရြာဘုန္းႀကီး ရြာအဆုံးအမေတြနဲ႔ ရတနာ သုံးဝရွိ။’ သူက ဇာတိေမြးရပ္ေျမကုိ သတိရလြမ္းဆြတ္မိတုိင္း ကဗ်ာေတြ ရင္ထဲဖိတ္အန္ပြင့္ထြက္လာစၿမဲပင္။ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ကုိယ့္ရပ္ဌာေနမွာ ေခါင္းခ်ေပ်ာ္ႏုိင္ေလမလဲလုိ႔ စိတ္အစဥ္မွာ ေတြးေနဆဲ။ ‘ေျမသားရဲရဲ၊ ပဲႏွမ္းႀကဲလုိ႔

ကန္ၿမဲ ဇဂ်မ္းမွာ ေပ်ာ္ခ်င္တယ္။ ’ သူက ေလာကကုိခ်စ္သူ၊ ကဗ်ာကုိျမတ္ႏုိးသူ၊ ဂီတကုိတြယ္တာသူ၊ စာေပေမြ႔ေလ်ာ္သူ၊ အမွန္တရားနဲ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ အလုိရွိသူ၊ ျပည္သူ႔ဘက္ရပ္တည္တဲ့ ကဗ်ာဆရာဘဝ ခံယူမိျပန္ေတာ့လဲ ဒါေတြအားလုံးက သူ႔အတြက္သစၥာတရား ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ (၃) ၂ဝဝ၇ ဇန္နဝါရီလ၂၂ ရက္ ေန႔၊ ေလာ့စ္အိန္ဂ်ယ္လိစ္၊ ေဒသစံေတာ္ခ်ိန္ ၃နာရီ ၅၅မိနစ္။ ေဘာ္ဒြင္ပါခ္ဘူတာကုိေရာက္ေတာ့ လူေတြအသီးသီး ရထားေပၚက ဆင္းၾကတယ္။ ကုိယ္လုိရာ ခရီးဆုံးၿပီမဟုတ္လား။ ရထားကေတာ့ဆက္ထြက္သြားၿပီ။

ဆရာဦးသုခရဲ႕ ‘ခရီးပန္းတုိင္မေရာက္မခ်င္း တေယာက္ဆင္း တေယာက္တက္ ဆက္လက္ထြက္ခြာလာ’ ဆိုတဲ့ ဘဝသံသရာ သီခ်င္းထဲကလုိပါပဲ။ သူလည္း သံသရာခရီးသည္တေယာက္မုိ႔ ခရီးပန္းတုိင္မေရာက္မခ်င္း ဆက္လက္ခ်ီတက္ဖုိ႔ပဲေပါ့။ တရြာထဲသား ကန္ၿမဲကုိေအးေက်ာ္ရဲ႔ ကဗ်ာ တပုိင္းတစကုိ သူ ရြတ္မိေသးတယ္။ ‘သံသရာဘဝ ဓာတ္ျပားျပင္ဆီ

နာမ္ခႏၶြာႏွစ္ဝ ဇာတ္လ်ားအစဥ္သည္ ကံၾကမၼာက အပ္သြားတင္ေလၿပီ’ ကုိတင္ေမာင္ျမင့္နဲ႔ ဘူတာရုံထဲကေန ပစိဖိတ္အဲဗဲနယူးလမ္းမေပၚ ႏွစ္ေယာက္သား တြဲေလွ်ာက္လုိက္တယ္။ မီးပိြဳင့္တခုအေရာက္ သူက ကုိတင္ေမာင္ျမင့္ကုိ လက္ကာျပလုိက္ၿပီး အနားက ေက်ာက္ခုံေလးေပၚ ခဏ နားလုိက္တယ္။ အျပင္မွာ အေအးဓာတ္က လြမ္းၿခဳံထားေပမဲ့ သူ႔ရင္ထဲမွာ ဘာရယ္မသိ ပူရွိန္းရွိန္းခံစားေနတယ္။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ပဲ သူငယ္ခ်င္းၾကည္ေအာင္နဲ႔ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ ေက်ာက္သားေလွကားရင္းမွာ သီခ်င္းေတြဆုိခဲ့တာ အမွတ္ရမိေသးတယ္။ ‘ အသက္ရထား ေမာင္းႏွင္သြား ၿပီေပါ့ေလ။ ခံစားမႈဆုိတဲ့

ေငြသားခရီးစရိတ္ အိတ္ထဲမွာက်န္ေသးရဲ႔လားမိတ္ေဆြ’ ေက်ာက္ခုံေလးေပၚ ထုိင္ေနရာကထၿပီး မီးပြဳိင့္ကတဆင့္ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ လမ္းျဖတ္ကူးလုိက္ၾကတယ္။

လမ္းေဘးပလက္ေဖာင္းေပၚ ျဖတ္အေလွ်ာက္ ကုန္စုံဆုိင္ေလးတဆုိင္မွာ စီးကရက္ ၂ဘူး ဝင္ဝယ္လုိက္တယ္။ “ေဆးေပါ့လိပ္ တဖြာႏွစ္ဖြာ ငါသာယာေန၏။ စီးကရက္ကိုေတာ့ မီးမပ်က္ေအာင္ ငါခဲေပမဲ့ အစြဲအလမ္းမရွိ။”

သူ ေဆးလိပ္မျပတ္ဖြာတုိင္း အနီးအနားက မိတ္ေဆြတစုက ေစတနာ၊ ကရုဏာ၊ ေမတၱာအျပည့္နဲ႔ အၿမဲတေစ ေျပာၾကတယ္။ “ဆရာေဆးလိပ္ေသာက္တာမ်ားလွတယ္၊ ေလွ်ာ့ပါဆရာ။ျဖတ္ပါဆရာ။” “ဆရာသိပ္ဝေနတယ္။ က်န္းမာေရးဂရုစုိက္ပါအုံး။ လုိအပ္တဲ့ေဆးေတြေကာေသာက္ရဲ႔လား။ လက္ဖက္ရည္လဲေလွ်ာ့ပါအုံး” သူက မ်က္လုံးပိတ္ေအာင္ ရယ္ေမာတတ္တယ္။ သူ႔မွာ ဘာအေႏွာင္အဖြဲ႔မွ မရွိခ်င္။ လြတ္လပ္ခ်င္တယ္။ ေဆးကုိ ပုံမွန္ေသာက္ရတာလည္း သူ႔အတြက္ အတားအဆီးတခုလုိ။ ေဆးစစ္သြားရတာလဲ သူ႔အတြက္ အေႏွာက္အယွက္တခုလုိ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

65

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေလွ်ာက္လာလုိက္ၾကတာ ေက်ာက္ခုံေလးေတြကို ထီးေတြမုိးထားၿပီး သားသားနားနား ျပင္ဆင္ထားတဲ့

မကၠဆီကုိဆုိင္ေလးကုိ ေရာက္လာခဲ့ၾကတယ္။ ဒီေနရာနဲ႔ဆုိ သူ႔အိမ္ သိပ္မေဝးေတာ့တဲ့ခရီးမုိ႔ ခဏနားခ်င္ေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ အိမ္ျပန္မယ္ေပါ့။ ၾကည္ေအာင္က “ေဆးလိပ္ေတြလည္း တုိၿပီ၊ ေနလည္း ညိဳပီ၊ က်ေနာ္အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္”တဲ့။ အဲဒီလွ်ပ္တျပက္အခ်ိန္ေလးမွာပဲ “ေဟ့ - - ခဏေနဦးဆုိၿပီး ေရွ႔မွာ ခ်ထားတဲ့ ဗလာစာအုပ္ေလးထဲမွာ ေကာက္ျခစ္မိလုိက္တယ္”။ ‘ဧည့္သည္ႀကီး’ လုိ႔ ေခါင္းစဥ္တပ္လုိက္မိတယ္။

ဘူတာရုံတုန္းက ေကာ္ဖီေသာက္လာေတာ့ ဒီဆုိင္မွာ အေအးရရင္ အေအးပဲေသာက္ေတာ့မယ္လုိ႔ စိတ္ကူးမိတယ္။ ခုနက ရင္ထဲပူထားတာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ညေနေစာင္းလာေတာ့ အေအးဓာတ္နဲ႔ အေမွာင္ဓာတ္က မိတ္ေဆြဖြဲ႔ တိုက္ခုိက္ၾကေလၿပီ။ ေကာင္းကင္မွာေတာ့ ျမဴပဝါပါးပါးလွပ္လွပ္က အလင္းဓာတ္ကုိ ပိတ္ဆီးထားတယ္။ အလင္းက မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့။ ကားသံလူသံဆူညံသံ ရုတ္တရက္ တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ အရာဝတၳဳပုံရိပ္ေတြက မႈန္ဝါးသြားတယ္။ သူတေယာက္ထဲ အထီးက်န္သြားသေယာင္ေယာင္။ အုိ- - တကယ္ျဖစ္ေနတာေတြလား။ အိပ္မက္လား။ ဒါဟာ

ကဗ်ာတပုဒ္ထက္ေတာ့ မပုိေလာက္ဘူးထင္ပါရဲ႕။ သူ႔လက္ထဲက အေအးခြက္ကုိႏႈတ္ခမ္းမွာေတ့ၿပီး တငုံေသာက္လုိက္တယ္။ ႏွာေခါင္းဝမွာ ေအးျမျမ တခ်က္စိမ့္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။လည္ေခ်ာင္းဝမွာလဲ ပူရွိန္းရွိန္းနဲ႔။ ေခ်ာင္းဟန္႔လုိက္ေတာ့ ‘သီး’သြားတယ္။ ေဆးလိပ္လည္းတုိ ေနလည္းညဳိၿပီ

ငါ့ကုိအိမ္ျပန္ပုိ႔ၾကပါေလ။ တဲ့ ၾကည္ေအာင္က “ေဟာ - - - ဟုတ္တယ္ဗိ်ဳ႔ - - - က်ေနာ္ျပန္ေတာ့မယ္”။ တဲ့။ သူေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။ ဆရာတင္မုိးကြယ္လြန္ျခင္း(၂)ႏွစ္ျပည့္အမွတ္တရ ၁၅-၁-ဝ၉

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

66

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

မန္း၀င္းေမာင္ အတၳဳပၸတၱိ - အပိုင္း ၅ မွတ္စုမွတ္တမ္း

ဇန္န၀ါရီ ၁၇၊ ၂၀၀၉

ထုိင္းဘုရင္ႀကီး ဘူမိေဘာႏွင့္အတူ ေရႊတိဂုံေစတီတြင္ ေတြ႔ရေသာ သမၼတမန္း၀င္းေမာင္ အေကာက္ခြန္ဌာနမွာ ကာကြယ္ေရး အရာရွိရာထူး လစ္လပ္ေတာ့ ပါပါ ေလွ်ာက္ပါတယ္။ သံုးေလးေနရာ လစ္လပ္ပါတယ္။ ကာကြယ္ေရး အရာရွိရာထူးဟာ ရာျဖတ္အရာရွိထက္ လစာနည္းပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လက္ေထာက္မင္းႀကီး

(ကာကြယ္ေရးဆိုင္ရာ)ဟာ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး ရဲ၀န္ထမ္းအဖြဲ႕ (ပထမတန္း)မွ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ေထာက္မင္းႀကီး (ကာကြယ္ေရးဆိုင္ရာ)ဟာ ပါပါ့ကို ေခၚေတာ့ စစ္ေဆး ေမးျမန္းပါတယ္။ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး ျဖစ္တဲ့ အေကာက္ခြန္မင္းႀကီးဟာ ကာကြယ္ေရးအရာရွိ ခန္႔တဲ့ေနရာမွာ လက္ေထာက္မင္းႀကီး (ကာကြယ္ေရးဆိုင္ရာ)ကို အာဏာ ေပးအပ္ထားပါတယ္။ လက္ေထာက္မင္းႀကီး (ကာကြယ္ေရးဆိုင္ရာ) ႏွင့္ ပါပါ ေတြ႔ဆံု အစစ္ခံၿပီး တပတ္အၾကာမွာ ပါပါ့ကို ခန္႔အပ္ေၾကာင္း စာလာပါတယ္။ ကာကြယ္ေရးအရာရွိ ရာထူးကို ပါပါ လက္ခံၿပီး ၀င္လုပ္ပါတယ္။ ပါပါ ၀င္လုပ္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ကာကြယ္ေရးအရာရွိ အလုပ္မွ ရာျဖတ္အလုပ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ လုပ္ကိုင္ရန္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ေျပာင္းေရႊ႕ ခန္႔ထားျခင္းခံရၿပီး လုပ္ကိုင္တဲ့လူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ကာကြယ္ေရး အရာရွိအျဖစ္ ပထမ ပါပါ အလုပ္သင္ရပါတယ္။ ပါပါ ပထမဆံုး သင္ရေသာ အလုပ္ဟာ

ပင္လယ္ကူးသေဘၤာေပၚ တက္ေရာက္ စစ္ေဆးရေသာအလုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ကာကြယ္ေရးအရာရွိ လုပ္သူမွာ ၀င္လာေသာ ပင္လယ္ကူးသေဘၤာေပၚ တက္ေရာက္ၿပီး ေလွကားထိပ္နားမွာ လက္နက္မ်ားခြင့္မျပဳ ဆိုင္းဘုတ္ကို ခ်ိတ္ဆြဲထားရပါတယ္။ ၎ေနာက္ မာလိန္မွဴးႏွင့္အတူ သေဘၤာစတိုခန္းသုိ႔ သြားရပါတယ္။ တက္ေရာက္ စစ္ေဆးေသာ သေဘၤာမွာ သေဘၤာသားအားလံုး မည္မွ်ရွိေၾကာင္း၊ ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းမွာ ဘယ္ႏွစ္ရက္ ၾကာမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မာလိန္မွဴးအား ေမးျမန္းၿပီး သေဘၤာစတိုးခန္းထဲမွာ ရွိေသာ စားေသာက္ဖြယ္ရာယိုဘူးမ်ား၊ စီးကရက္၊ အရက္ စသည္တို႔ကို တြက္ခ်က္ၿပီး ထုတ္ေပးရပါတယ္။ ၎ေနာက္ စတိုးခန္းကို ခ်ိတ္ပိတ္ထားရပါတယ္။ အကယ္၍ သေဘၤာသည္ မူလ သတ္မွတ္ထားေသာရက္မ်ားထက္ ပိုေနလွ်င္ ပိုေနေသာရက္မ်ားအတြက္ တြက္ခ်က္ၿပီး စတိုခန္းမွ စားစရာ ေသာက္စရာမ်ားကို ထပ္မံ ထုတ္ေပးရပါတယ္။ ၎ေနာက္ စတိုခန္းကို ထပ္မံ ခ်ိတ္ပိတ္ရပါတယ္။ ေန႔လယ္စာစားရန္ အခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ

မာလိန္မွဴးႏွင့္အတူ စားရပါတယ္။ မာလိန္မွဴးက စားေကာင္း ေသာက္ဖြယ္မ်ားႏွင့္ တည္ခင္း ဧည့္ခံသည့္အျပင္ ျပန္ေတာ့လည္း အလိပ္ငါးဆယ္၀င္ စီးကရက္ဘူးမ်ားလည္း လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးလိုက္ပါတယ္။ ကာကြယ္ေရးအရာရွိ၏ တာ၀န္၀တၱရားမ်ားမွာ သေဘၤာေပၚ တက္ေရာက္ စစ္ေဆးရေသာ တာ၀န္အျပင္ ေရထဲ ပတ္တေရာင္လွည့္ရေသာ တာ၀န္ႏွင့္ ဆိပ္ကမ္းဂိုေဒါင္မွာ လုပ္ရေသာ တာ၀န္မ်ားလည္း ရွိပါတယ္။ ကာကြယ္ေရးအရာရွိအျဖစ္ တလၾကာမွ် တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ၿပီး ေနာက္၊ ပါပါသည္ အေကာက္ခြန္မင္းႀကီးႏွင့္ ၀င္ေရာက္ ေတြ႔ဆံုၿပီး ကာကြယ္ေရးအရာရွိအလုပ္မွ ရာျဖတ္အလုပ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရွိမရွိ အေကာက္ခြန္မင္းႀကီးအား ေမးျမန္းပါတယ္။ ပါပါသည္ အေကာက္ခြန္မင္းႀကီးေအာက္မွာ အရာရွိကေလးပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ပါပါကို ယဥ္ေက်းစြာျဖင့္ လက္ခံေတြ႔ဆံု စကားေျပပါတယ္။ အလုပ္ကို ေျပာင္းေရႊ႕ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ေသာ္လည္း မည္မွ်ၾကာမွ် လုပ္ကိုင္ႏိုင္မည္ကို သူ အတိအက် မေျပာႏိုင္ေၾကာင္း မ႐ုတ္မလြန္ ပါပါ့ကို ျပန္ေျပာပါတယ္။ ပါပါသည္ အေကာက္ခြန္မင္းႀကီးႏွင့္ ေတြ႔ဆံုၿပီး မၾကာမီ ကာကြယ္ေရးအရာရွိ ရာထူးမွ ႏွဳတ္ထြက္လိုက္ပါတယ္။ ၎ေနာက္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

67

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ဘ႑ာေရးမင္းႀကီး႐ံုးသို႔ ျပန္လည္၍ စာေရးအလုပ္ကို လုပ္ပါတယ္။ ဘ႑ာေရးမင္းႀကီး႐ံုးမွာ ပါပါႏွင့္အတူ အလုပ္လုပ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ရာထူးေကာင္းေကာင္း ရရွိသူမ်ားလည္း ရွိပါတယ္။ ၎တုိ႔မွာ ဦးလွေအာင္

(ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ထမ္းအၿငိမ္းစား)၊ ဦးဘခ်စ္ (ႏိုင္ငံျခားေရး႐ံုး ဌာနခြဲမွဴး၊ အၿငိမ္းစား)၊ ဦးထြန္းသိန္း (စက္မွဳလက္မွဳဌာန ညႊန္ၾကားေရး၀န္ အၿငိမ္းစား)တုိ႔ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဦးလွေအာင္ႏွင့္ ဦးထြန္းသိန္းဟာ ညီအစ္ကုိျဖစ္ပါတယ္။ ပါပါ ဘ႑ာေရးမင္းႀကီး႐ံုးမွာ အလုပ္ျပန္လုပ္ၿပီး မ်ားမၾကာမီ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီး စတင္ ျဖစ္လာပါတယ္။ စစ္ႀကီး ျဖစ္လာတဲ့အတြက္ ေမၿမိဳ႕မွာ စစ္ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္းေက်ာင္း ဖြင့္လွစ္ပါတယ္။ စစ္ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္းေက်ာင္း မတက္မီ

ပထမဆင့္အေနျဖင့္ စစ္သား႐ိုး႐ိုး အျဖစ္ သံုးလၾကာမွ် စစ္သားသင္တန္း တက္ရပါတယ္။ စစ္သားသင္တန္း ေအာင္ျမင္မွသာ စစ္ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္း တက္ရပါတယ္။ တတိယ အႀကိမ္ေျမာက္ စစ္ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္း တက္ေရာက္ရန္ ပါပါေလွ်ာက္ထားရာ ၀င္ခြင့္ရရွိပါတယ္။ စစ္သား ႐ိုး႐ိုးသင္တန္း ပထမအဆင့္အေနျဖင့္ သင္ၾကားရန္ ပါပါ ေမၿမိဳ႕သုိ႔ ထြက္ခြာသြားပါတယ္။

ေမၿမိဳ႕သုိ႔ ပါပါ ၁၉၄၁ ခု၊ ေအာက္တိုဘာလကုန္မွာ ေရာက္ရွိပါတယ္။ ေမၿမိဳ႕သုိ႔ ပါပါ ဒုတိယအႀကိမ္ ေရာက္ရွိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမအႀကိမ္ ေရာက္ရွိစဥ္က ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား ဘ၀က ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၃၄ ခု ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ယူတီစီ (UTC) ေခၚတဲ့ တကၠသိုလ္စစ္တပ္ရင္းဟာ ေမၿမိဳ႕တက္ၿပီး စခန္းခ်ကာ ေလ့က်င့္ေရးမ်ား ျပဳလုပ္မည္ျဖစ္၍ ပါပါဟာ

အဖြဲ႕၀င္စစ္သားတေယာက္အေနျဖင့္ လိုက္ပါသြားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေကာလိပ္ေက်ာင္းစစ္သားေတြဟာ တေပ်ာ္တပါးႀကီး အထူးမီးရထားျဖင့္ ရန္ကုန္မွ နံနက္အခ်ိန္ စထြက္ၿပီး ေနာက္တေန႔ နံနက္အခ်ိန္မွာ မႏၱေလးၿမိဳ႕သုိ႔ ေရာက္ရွိသြားပါတယ္။ ပါပါ့အေနနဲ႕ မႏၱေလးသုိ႔ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေရာက္ရွိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေမၿမိဳ႕သုိ႔ ေန႔လယ္မွ

မီးရထားဆက္ထြက္မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မႏၱေလးၿမိဳ႕ထဲသို႔ အေဖာ္မ်ားႏွင့္အတူ ေလွ်ာက္လည္ၾကပါတယ္။ နန္းေတာ္ထဲ သြားၾကပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက နန္းေတာ္ဟာ ေဟာင္းသည္မွတပါး ပ်က္စီးျခင္း သိပ္မရွိေသးပါ။ တိုင္တလံုးတလံုးမွာ လူတဖက္မက ႀကီးပါတယ္။ ေမွ်ာ္စင္လည္း ရွိပါေသးတယ္။ လူတက္လုိ႔ မရေတာ့ေၾကာင္း သိရပါတယ္။

၁၉၄၁ ခု၊ ႏို၀င္ဘာလ (၁)ရက္ေန႔မွာ ပါပါ စစ္သားသင္တန္း တက္ရပါတယ္။ ပထမေန႔မွာ စစ္၀တ္စစ္စား ယူနီေဖာင္း

ထုတ္ေပးတာနဲ႕ အခ်ိန္ကုန္သြားပါတယ္။ စစ္သင္တန္းဟာ သံုးလ ၾကာပါတယ္။ သံုးလအတြင္း တန္းစီလမ္းေလွ်ာက္၊ ဘယ္လွည့္၊ ညာလွည့္၊ ေလ့က်င့္ေရး အငယ္စားလက္နက္မ်ား ကိုင္တြယ္ေရး (အဲဒီတံုးက ဒသမ ၃၀၃ ႐ိုင္ဖယ္ႏွင့္ ဘရင္းေခၚတဲ့ စက္ေသနတ္ အငယ္စားပဲ သင္ရပါတယ္) လွံစြပ္ထိုးနည္း၊ စစ္ခ်ီတက္နည္း၊ အခက္အခဲ ေက်ာ္လႊားသြားနည္း အစရွိသည္တုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။

လွံစြပ္ထိုး ႏွင့္ အခက္အခဲေက်ာ္လႊား ေလ့က်င့္ရတဲ့အခါ အလြန္မွ ပင္ပန္းပါတယ္။ ထမင္းစား ပ်က္ပါတယ္။ စစ္သားသင္တန္း ၿပီးဆံုးခါနီးမွာ ပစ္ကြင္းရွိရာသုိ႔ သြားၿပီး ႐ိုင္ဖယ္ေသနတ္ ေလ့က်င့္ရပါတယ္။ စစ္သားသင္တန္း တက္ေနစဥ္ ခရစ္စမတ္ပြဲေတာ္အတြက္ ေက်ာင္းတပတ္ ပိတ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းတပတ္ပိတ္စဥ္အတြင္း ပါပါ ရန္ကုန္သုိ႔ ဆင္းသြားပါတယ္။ ပါပါ ရန္ကုန္သုိ႔ ေရာက္တဲ့ေန႔ဟာ ဂ်ပန္တုိ႔ ဗံုးလာခ်ၿပီး ေနာက္တေန႔ ျဖစ္တယ္။ ၿမိဳ႕ဟာ က်ီးလန္႔စာစား ျဖစ္ၿပီး၊ လူေတြဟာ ေျခဦးတည့္ရာသြား ေနၾကပါတယ္။ ပါပါေရာက္တဲ့အခ်ိန္ဟာ နံနက္ပိုင္းျဖစ္ၿပီး မီးရထားေတြ တိုးေခ်ာင္ကေလး၊ သကၤန္းကြ်န္း ေရာက္ေတာ့ လူေတြဟာ အထုပ္ႀကီး အထုပ္ငယ္နဲ႕ မီးရထားလမ္းအတိုင္း၊ ကားလမ္းအတိုင္း အထက္သုိ႔ သြားေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ၿမိဳ႕ထဲေရာက္ေတာ့ ဗံုးဒဏ္ေၾကာင့္ ေသတဲ့ လူေတြရဲ႕ အေလာင္းမ်ား ဖယ္ရွားရွင္းလင္းပစ္တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ပါပါလည္း အဲဒီေန႔မွာပဲ မႏၱေလးသုိ႔ မြန္းလြဲ ၂း၃၀ အခ်ိန္မွာ ျပန္ထြက္တဲ့ မီးရထားနဲ႕ မႏၱေလးၿမိဳ႕သုိ႔ ျပန္တက္လာပါတယ္။ စစ္၀တ္စစ္စားနဲ႕ ျဖစ္လုိ႔ သြားလာေရး လြယ္ကူတယ္။

ပါပါစစ္သားသင္တန္း တက္ေရာက္ေနစဥ္ ဦးညြန္႕လြင္ (ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးေဟာင္း)၊ ဦးပက္ထရစ္ဖိုးလွ (ဗိုလ္မွဴးေဟာင္း၊ ဩစေၾတးလ်ျပည္ေရာက္) ဦးစံသိန္း (ေလ်ာ္ေၾကးေပးအရာရွိခ်ဳပ္၊ လယ္ယာေျမ ျပည္သူပိုင္လုပ္ေရးဌာန၊ အၿငိမ္းစား)၊ ဦးေအးေငြ (ဗိုလ္မွဴးေဟာင္းအိုးဘို၊ ၾကည့္ျမင္တိုင္ ) တုိ႔ႏွင့္ အေပါင္းအသင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးညြန္႔လြင္ရဲ႕ ေယာက္ဖ ဦးေအးေဖဟာ

အဲဒီအခ်ိန္မွာ မႏၱေလး မီးရထားဌာန ပို႕ေဆာင္ေရး၀န္ေထာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ပါပါတုိ႔ စစ္သားသင္တန္းေက်ာင္းဟာ စေနေန႔တိုင္း ေန႔လယ္ (၁၂) နာရီမွာ ပိတ္ၿပီး တနလၤာေန႔၊ နံနက္ (၆) နာရီအခ်ိန္မွာ ျပန္ဖြင့္ပါတယ္။ စေန၊ တနဂၤေႏြ ေလွ်ာက္လည္ခ်င္ရင္

သက္ဆိုင္ရာကို ေျပာသြားရပါတယ္။ ပါပါတုိ႔ အေပါင္းအသင္းဟာ စေနေန႔ မြန္းလြဲတိုင္းလိုလို ဦးညြန္႕လြင့္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး မႏၱေလး ညအိပ္ ညေန သြားၾကပါတယ္။ ဦးေအးေဖအိ္မ္မွာပဲ တည္းခိုစားေသာက္ၾကပါတယ္။ ဦးေအးေဖ အလြန္မွ စိတ္ေကာင္းရွိၿပီး ေဖာ္ေရြပါတယ္။ ပါပါတုိ႔ကို အၿမဲတမ္း စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ား ႏွင့္ ဧည့္ခံ ေကြ်းေမြးပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ပါပါ ပို႕ေဆာင္ဆက္သြယ္ေရးဌာန ၀န္ႀကီး ျဖစ္လာေတာ့ ပါပါနဲ႕ ဦးေအးေဖ ျပန္လည္ ဆံုဆည္း ၾကပါတယ္။ ပါပါ သမၼတျဖစ္ၿပီး ျမင္းေပၚမွ လိမ့္က်ေတာ့ ဦးေအးေဖ လာၾကည့္ ပါတယ္။ ပါပါ အခ်ဳပ္ခံရၿပီး ျပန္လြတ္လာေတာ့လည္း ေမၿမိဳ႕မွာ ေနထိုင္စဥ္ ဦးေအးေဖဟာ ေမၿမိဳ႕လာတိုင္း ပါပါဆီ အလည္လာပါတယ္။ ပါပါစစ္သားသင္တန္း ၿပီးဆံုးၿပီး ေအာင္ျမင္သျဖင့္ စစ္ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္း တက္ခြင့္ရပါတယ္။ စစ္ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္း မတက္ေရာက္မီ ေက်ာင္း ဆယ့္ငါးရက္ ပိတ္ထားပါသျဖင့္ ရန္ကုန္သုိ႔ ပါပါသြားပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့႐ံုးေတြဟာ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

68

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ အထက္ဗမာျပည္သုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ဖို႔ အစီအစဥ္ လုပ္ေနၾကပါတယ္။ ပါပါ စစ္ထဲ၀င္ေသာ္လည္း လစာကေတာ့ ဘ႑ာေရး မင္းႀကီး႐ံုးက ထုတ္ေပးပါတယ္။ ဘ႑ာေရးမင္းႀကီး႐ံုးမွာ ပါပါ ရသင့္တဲ့ လစာေငြေတြ ထုတ္ယူၿပီး ပုသိမ္ရွိ ပါပါ

ေက်ာင္းအုပ္ေဟာင္း ဦးေရႊေတာဆီ အလည္သြားပါတယ္။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ဦးေရႊေတာဆီေရာက္ေတာ့ သူတုိ႔လည္း ပုသိမ္မွ ေျပာင္းေရႊ႔ဖုိ႔ ထုပ္ပိုး ျပင္ဆင္ေနၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ထား၀ယ္က်ၿပီး၊ ေမာ္လၿမိဳင္က်ၿပီး ဆိုတဲ့ သတင္းေတြ

ထြက္ေပၚေနပါတယ္။ ပါပါလည္း ပုသိမ္မွာ ႏွစ္ရက္ေနၿပီး ရန္ကုန္ ျပန္လာတယ္။ ရန္ကုန္အျပန္ ေရၾကည္ၿမိဳ႕မွာ တေထာက္နားၿပီး တရက္ေနပါတယ္။ ေရၾကည္ၿမိဳ႕ဟာ ပုသိမ္၊ ဟသၤာတ မီးရထားလမ္းေပၚ တည္ရွိတဲ့ ၿမိဳ႕ျဖစ္ပါတယ္။ ေရၾကည္ၿမိဳ႕မွာ ပါပါ သိကြ်မ္းတဲ့ ဌာနအုပ္ (စခန္းမွဴး) ဦးမိုင္ကယ္ေမာင္ထင္ထံ ၀င္လည္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ (ဂ်ပန္ေခတ္မွာ ပါပါဟာ က်ေနာ္္ တုိ႔အေမ ဦးမိုင္ကယ္ ေမာင္တင္ ညီမနဲ႕ အိမ္ေထာင္ က်ပါတယ္။)

ေမၿမိဳ႕သုိ႔ စစ္ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္းေက်ာင္း မဖြင့္မီ တရက္အလိုမွာ ပါပါ ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္းေက်ာင္း ဖြင့္ေတာ့ သင္တန္းတက္ခြင့္ရတဲ့ လူတခ်ိဳ႕ ျပန္လာသည္ကို မေတြ႔ရပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ဟာ ဂ်ပန္ေတြ ေမာ္လၿမိဳင္၊

ထား၀ယ္သိမ္းၿပီးခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္းမွာ ေျမပံုဖတ္နည္း၊ အိမ္ေျမႇာင္ျဖင့္ ခရီးသြားနည္း၊ စစ္တိုက္ခိုက္ေရးနည္း ပရိယာယ္၊ ေသနဂၤဗ်ဴဟာ၊ တပ္ရင္း၊ တပ္ခြဲ၊ တပ္စိတ္ဖြဲ႔စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံု အစ ရွိသည္တုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္တိုက္ခိုက္ေရး နည္းပရိယာယ္ ေသနဂၤဗ်ဴဟာ သင္ၾကားရာမွာ တိုက္ခိုက္ရမည့္ ေနရာကို ရႊံ႕ျဖင့္ ပံုစံထုလုပ္ၿပီး ခ်ီတက္ရမည့္ လမ္းေၾကာင္း၊ စစ္သားျဖန္႔ထားရမည့္ေနရာ၊ အစရွိသည္တုိ႔ကို သဘာ၀က်က် သင္ၾကားပါတယ္။ ဗမာျပည္ေအာက္ပိုင္းမွာ တၿမိဳ႕ၿပီးတၿမိဳ႕၊ တေနရာၿပီး တေနရာ ဂ်ပန္သိမ္းပိုက္ေၾကာင္း သတင္းေတြ ပါလာသည္ႏွင့္အမွ် ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္းေက်ာင္းက ဆရာေတြလည္း တက္သုတ္႐ိုက္ သင္ၾကားေနပါတယ္။ အေရးႀကီးေသာ ကိစၥရပ္မ်ားကိုသာ သင္ၾကားပါတယ္။ သင္တန္းမဆံုးမီ လူတခ်ိဳ႕ကို ဗိုလ္ရာထူးေပးၿပီး ကုလားျပည္ကို ေစလႊတ္တာလည္း ရွိပါတယ္။ အဂၤလိပ္ဘက္ ၀င္ကူတိုက္ေပးတဲ့

ခ်န္ေကရွိတ္တ႐ုတ္တပ္ႏွင့္ ဂ်ပန္တုိ႔ေတာင္ငူမွာ အႀကိတ္အနယ္ တိုက္ခိုက္ခ်ိန္မွာ ဗုိလ္ေလာင္းသင္တန္းေက်ာင္း ပိတ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းမပိတ္မီ တပတ္အလိုမွာ ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္းေက်ာင္းအုပ္ႀကီးဟာ ပါပါ့ကို ေခၚေျပာပါတယ္။ ကုလားျပည္ လိုက္သြားၿပီး ေထာက္လွမ္းေရးသင္တန္း တက္ရန္၊ ေနာက္ ေလထီးႏွင့္ ဗမာျပည္ထဲသုိ႔ ျပန္ခုန္ဆင္းၿပီး သူလွ်ိဳအလုပ္ လုပ္ရန္ ေျပာပါတယ္။ ပါပါက ဒီအလုပ္ မလုပ္လိုေၾကာင္း ျပန္ေျပာပါတယ္။ ဒီအလုပ္ကိုလက္ခံၿပီး လိုက္သြားတဲ့ လူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ပါပါက ဒီအလုပ္ကို လက္မခံသျဖင့္ ေနာက္တေန႔ ဒုတိယေက်ာင္းအုပ္က ပါပါသြားလိုရာ သြားႏိုင္ေၾကာင္း ေခၚေျပာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သြားစရာေနရာ မႏၱေလး၊ ေမၿမိဳ႕အထက္ပိုင္းရွိ အရပ္ေဒသမ်ားသာ ျဖစ္သျဖင့္ ျမစ္ႀကီးနားသုိ႔ သြားရန္ မီးရထား၀ရမ္းယူၿပီး ပါပါ ျမစ္ႀကီးနားသုိ႔ သြားပါတယ္။ ပါပါ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဘ႑ာေရးမင္းႀကီး႐ံုးမွာ အလုပ္လုပ္စဥ္ ျမစ္ႀကီးနားသား ဦးစက္တင္ဆိုသူႏွင့္ သိကြ်မ္းခဲ့ပါတယ္။ ဦးစက္တင္က ကုန္သည္ ျဖစ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဗံုးႀကဲခံရၿပီးေနာက္ သူ ျမစ္ႀကီးနားသုိ႔ ျပန္တက္သြားပါတယ္။ သူ႔ဇနီးဟာ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီးမွ သူနာျပဳဆရာမ ရီဘယ္ကာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကခ်င္အမ်ိဳးသမီးျဖစ္၍ ကခ်င္နာမည္ဟာ မခြမ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ပါပါ

ျမစ္ႀကီးနားေရာက္ေတာ့ ဦးစက္တင္ - ေဒၚရီဘယ္ကာအိမ္မွာသြား ေနပါတယ္။ ျမစ္ႀကီးနားကို ဂ်ပန္ မသိမ္းပိုက္မီ အခ်ိန္ကေလးမွာ ဗမာျပည္ဘုရင္ခံ ဆာေဒၚမန္စမစ္ ႏွင့္ ဆာေပၚထြန္းတုိ႔ ျမစ္ႀကီးနားမွတဆင့္ ကုလားျပည္သုိ႔ ေလယာဥ္ပ်ံျဖင့္ သြားေၾကာင္း ၾကားသိရပါတယ္။ ပါပါ ျမစ္ႀကီးနားေရာက္ၿပီး ဆယ္ရက္အၾကာမွာ ဂ်ပန္ေတြ ဗန္းေမာ္ကေနၿပီး ျမစ္ႀကီးနားကို ခ်ီတက္လာကာ ျမစ္ႀကီးနားႏွင့္ သိပ္အလွမ္းမေ၀းေသာ ကဆူးသုိ႔ ေရာက္ေနေၾကာင္း၊ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕မွာ ႐ုပ္တရက္ သတင္း ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ အဲဒီသတင္း ထြက္ေပၚလာေတာ့ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕က လူေတြ ႐ုတ္ခ်ည္း ေျပာင္းေရႊ႕ၾကပါတယ္။ ပါပါလည္း ဦးစက္တင္တုိ႔ ေနာက္လိုက္ၿပီး ျမစ္ႀကီးနား တဖက္ကမ္း ဓားလြယ္ခုတ္ေလာက္မွာ တည္ရွိတဲ့ မိုင္းနားရြာသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ ေနထိုင္ၾကပါတယ္။ (ပါပါ သမၼတျဖစ္ၿပီးေနာက္ ကခ်င္ျပည္နယ္ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕မွာ က်င္းပတဲ့ မေနာပြဲကို တက္ေရာက္တဲ့ အခါမွာ ပါပါ မိုင္းနားရြာကို

သြားလည္ပါတယ္။ ဦးစတက္တင္တုိ႔ႏွင့္အတူ ပါပါ တည္းခို ေနထိုင္ခဲ့တဲ့ အိမ္ကို သြားပါတယ္။ အိမ္ရွင္ေတြႏွင့္ေတြ႔ၿပီး သူတုိ႔ကို ေစာင္မ်ား ေပးပါတယ္။ ေငြလည္း ေပးသံုးပါတယ္။ အိမ္၀င္းထဲမွာေတာ့ ဦးစက္တင္ႏွင့္ ပါပါတုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ၿပီးေနာက္ ဗံုးက်လုိ႔ ဗံုးက်င္း ခပ္ႀကီးႀကီးတက်င္းကို ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ မဟာမိတ္ေတြ လာခ်တဲ့ဗံုးလုိ႔ ေျပာပါတယ္။) ပါပါတုိ႔ မိုင္းနားရြာကို ေရာက္ၿပီး သံုးရက္အၾကာ ၁၉၄၂ ခု ေမလ(၆) ရက္ေန႔မွာ ဂ်ပန္စစ္တပ္ေတြ အခုအခံမရွိဘဲ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ကို သိမ္းပိုက္လိုက္ပါတယ္။

ဂ်ပန္တုိ႔၀င္လာေသာအခါ မိုင္းနားရြာဟာ ရွမ္းရြာျဖစ္ပါတယ္။ ျမစ္ႀကီးနားဘက္က ရွမ္းစကားဟာ ရွမ္းျပည္က ရွမ္းစကားနဲ႔ မတူဘူးလုိ႔ ေျပာၾကတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

69

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ဘယ္ေလာက္ ကြာျခားသလဲဆိုတာ ပါပါမသိပါ။ ပါပါတုိ႔ တည္းခို ေနထိုင္တဲ့အိမ္ဟာ ျမစ္ကမ္းပါးနဲ႔ ကိုက္ေလးရာေလာက္ ေ၀းပါတယ္။ ပါပါတုိ႔နဲ႔အတူ ဦးေမာင္ေမာင္တင္ - ေဒၚကိုင္ တုိ႔လည္း တည္းခိုပါတယ္။ သူတုိ႔လင္မယားဟာ ဦးစက္တင္ ေဒၚရီဘယ္ကာတုိ႔ရဲ႕ မိတ္ေဆြမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဦးေမာင္ေမာင္တင္ဟာ ထား၀ယ္သားျဖစ္ၿပီး ျမစ္ႀကီးနားခ႐ိုင္၀န္႐ံုးမွာ အမွဳထမ္းပါတယ္။ ေဒၚကိုင္ကေတာ့ သူနာျပဳဆရာမ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္မ်ားမၾကာမီ ေဒၚသဲႏု ေရာက္လာပါတယ္။ သူ႔ ကရင္နာမည္က အကေလာင္း လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ (ယခု ေျမာက္ဥကၠလာပေဆး႐ံုမွာ စစ္စတာေဒၚသဲႏု ျဖစ္ပါတယ္။)

ပါပါ မိုင္းနားမွာ ေနတာ ပါပါနဲ႔ အတူတူေနတဲ့ ဦးစက္တင္၊ ဦးေမာင္ေမာင္တင္တုိ႔က လြဲရင္ ဘယ္သူ႔မွ စစ္ျပန္ဆိုၿပီး မသိၾကဘူး။ ရန္ကုန္က စာေရးတေယာက္လိုပဲ သိၾကတယ္။ မိုင္းနားမွာ ေနတဲ့အတြက္ အိမ္ရွင္ကို ဦးစက္တင္တုိ႔က အိမ္လခေပးပါတယ္။

ထမင္းေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ခ်က္စားပါတယ္။ သံုးေရေသာက္ေရ ခပ္တဲ့အလုပ္ကေတာ့ ပါပါ ဒိုင္ခံလုပ္ၿပီး၊ တခါတေလ ထမင္း ၀င္ကူခ်က္ပါတယ္။ အိမ္ရွင္လုပ္တဲ့ လူေတြက စပါးေထာင္းစားေတာ့ သူတုိ႔ စပါးေထာင္းတဲ့အခါ ပါပါ ၀င္ကူေထာင္းေပးပါတယ္။ အားလပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ပါပါ ရွမ္းစကား သင္ပါတယ္။ ဘယ္သြားမလဲ ဘယ္ကျပန္လာသလဲ ‘ေရခပ္ၿပီးၿပီလား’ ‘ေနေကာင္းရဲ႕လား’

‘အိမ္လည္လာပါဦး’ အစရွိသည္တုိ႔ ပါပါ တတ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ေမ့ကုန္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ေတြ ဗံုးလာႀကဲမယ္ဆိုလုိ႔ ပါပါတုိ႔ မိုင္းနားမွာ ေနစဥ္ ဗံုးခိုက်င္း တူးရပါေသးတယ္။ ေလယာဥ္ပ်ံေတာ့ လာပါတယ္။ ဗံုးမႀကဲျဖစ္ဘူး။ ျမစ္ႀကီးနားကို ဂ်ပန္ေတြ သိမ္းပိုက္ၿပီး တပတ္အၾကာမွာ ဂ်ပန္အာဏာပိုင္မ်ားက မိုင္းနားကို ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ေနတဲ့ ျမစ္ႀကီးနားက ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖမ်ားကို ေတြ႔လိုေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေနာက္တေန႔နံနက္ လူဆယ့္ငါးေယာက္ ေလွႏွစ္စင္းႏွင့္ သြားၾကတယ္။ ပါပါလည္း လိုက္သြားတယ္။ ၿမိဳ႕မိ၊ ၿမိဳ႕ဖအေနႏွင့္ လိုက္သြားျခင္း မဟုတ္၊ ေလွေလွာ္သမားတေယာက္ အေနႏွင့္

လိုက္သြားျခင္း ျဖစ္တယ္။ ဂ်ပန္စစ္ဌာနခ်ဳပ္ဟာ ကမ္းနားမွာရွိတဲ့ ယခင္ အစိုးရ ဗိုလ္တဲ ျဖစ္တယ္။ ဗိုလ္တဲဆိပ္မွာ ေလွဆိုက္ၿပီး ဗိုလ္တဲသုိ႔တက္ သြားၾကတယ္။ ပါပါက ေလွေလွာ္သမားျဖစ္ေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွာ တက္သြားတယ္။ ဗိုလ္တဲနားမွာရွိတဲ့ သစ္ပင္ႀကီးမွာ အဂၤလိပ္စစ္သားဟာ ပါပါ့ကို စီးကရက္ေတာင္းေသာက္ပါတယ္။ ပါပါက ေပးေသာက္ခ်င္ေသာ္လည္း ဂ်ပန္စစ္သား ေစာင့္ေနလုိ႔ မေပးတတ္ပါ။ (၎ အဂၤလိပ္စစ္သားကို ညေနက် ဂ်ပန္ေတြက လည္ပင္းျဖတ္ သတ္ေၾကာင္း ေနာက္ပိုင္းမွာ သိရပါတယ္။) ဗိုလ္တဲအေပၚထပ္မွာ ၿမိဳ႕မိ၊ ၿမိဳ႕ဖလုပ္တဲ့လူေတြက ဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္နဲ႔ သြားေတြ႔တယ္။ ပါပါတုိ႔ ေလွေလွာ္သမားေလးေယာက္ဟာ ေအာက္မွာ ေစာင့္ေနၾကတယ္။ ခဏအၾကာမွာ ဂ်ပန္စစ္သားတေယာက္က ပါပါတုိ႔ဆီ လာၿပီး စကားျပန္နဲ႔ ကမ္းနားမွာ ေသာင္တင္ေနတဲ့ သေဘၤာကို တြန္းခ်ဖုိ႔ လာေျပာပါတယ္။ ပါပါတုိ႔ ေလွေလွာ္သမား ေလးေယာက္

ပြဲဦးထြက္ ဂ်ပန္ခို္င္းတာကို လုပ္ရေတာ့မယ့္ဆဲဆဲ ၿမိဳ႕မိ၊ ၿမိဳ႕ဖမ်ား ျပန္ဆင္းလာလို႔ သက္သာရာ ရသြားပါတယ္။ ပါပါတုိ႔အားလံုး ေလွေပၚျပန္တက္ၿပီး မိုင္းနား ျပန္သြားၾကတယ္။ မိုင္းနားမွာေနစဥ္ တေန႔ မိုင္းနားရြာသား အေဖာ္တေယာက္နဲ႕ အမဲပစ္ရန္ သြားပါတယ္။ ရြာျပင္ ႏွစ္မိုင္ခန္႔ အေ၀းက်ေတာ့ က်ားႀကီးေျခရာ ေတြ႔ရတယ္။ ရြာသားမုဆိုးက က်ားေျခရာမ်ားကို ၾကည့္ရင္း က်ားဟာ တေကာင္တည္းျဖစ္ၿပီး၊ ဒီေျခရာေတြဟာ သိပ္မၾကာေသးဘူးလုိ႔ ေျပာတယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ က်ားႀကီးဟာ ပါပါတုိ႔ ေရာက္သြားတဲ့ ေနရာနဲ႕ သိပ္မေ၀းဘူးဆိုတာ တြက္ဆလုိ႔

ရတယ္။ က်ားႀကီးေျခရာေတြ႔ၿပီး ပါပါတုိ႔ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္ဆုတ္ရပါတယ္။ အျပန္မွာ သစ္ပင္တပင္ေပၚမွာ ေအာက္ခ်င္းတအုပ္ နားေနတာ ေတြ႔ပါတယ္။ ေအာက္ခ်င္းဆုိုတာ အထီးေသရင္ အမပါ လိုက္ေသတယ္။ အမေသရင္လည္း အထီးပါ

လိုက္ေသတယ္ဆိုတာ ၾကားဖူးေတာ့ ပါပါမပစ္ေတာ့ဘူး။ က်ားရန္ကလည္း ေၾကာက္ရေသးေတာ့ ရြာကိုပဲ သုတ္ေျခတင္ ျပန္လာခဲ့တယ္။ မိုင္းနားရြာမွာ ပါပါတုိ႔ တလနီးပါးမွ်ေနၿပီး ျမစ္ႀကီးနားဘက္ကမ္း၊ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕နဲ႕ သံုးေလးမိုင္ခန္႕ ေ၀းကြာတဲ့ ဦးလွရင္ၿခံသုိ႔ တဖန္ ေျပာင္းေရႊ႕သြားျပန္တယ္။ ဒီတခါဦး ေမာင္ေမာင္တင္၊ ေဒၚကိုင္တုိ႔ ပါမလာေတာ့ပါ။ ဦးလွရင္ျခံထဲမွာ ေဆာက္ထားတဲ့ တဲအိမ္တအိမ္မွာ ပါပါတုိ႔ ေနပါတယ္။ တျခားတဲအိမ္ေတြလည္း ရွိၿပီး စစ္ေျပးေတြ ေနၾကတယ္။ ဦးလွရင္ၿခံမွာ ေနစဥ္ မီးရထားေဒါက္တာဦးသိန္းေမာင္ - ေဒၚတီ (မီးရထား ခ႐ိုင္ဆရာ၀န္ ဦးသိန္းေမာင္ ကြယ္လြန္)၊ ဦးဘၾကည္ (မီးရထား

အင္ဂ်င္နီယာ)၊ ဦးစိန္ခန္႔ (မီးရထား႐ံုပိုင္)၊ ေဒါက္တာေမာင္ေက်ာ္၊ စစ္ေဆး႐ံု ဗိုလ္မွဴး ေမာင္ေက်ာ္ (ကြယ္လြန္) တုိ႔ႏွင့္ ေတြ႔ဆံု သိကြ်မ္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေဒါက္တာသိမ္းေမာင္ဇနီး ေဒၚတီဟာ ကိုယ္၀န္ အရင့္အမာႏွင့္ျဖစ္ေနၿပီး ၎တုိ႔ေနထိုင္တဲ့ တဲအိမ္မွာပဲ သားဦး ေမြးဖြားပါတယ္။ ပါပါတုိ႔ တဲအိမ္က ဦးစက္တင္ဇနီး ေဒၚရီဘယ္ကာ (ေဒၚခြမ္)လည္း ကိုယ္၀န္နဲ႔ ျဖစ္ေနေတာ့

ပါပါ ‘ခ်က္ထိုး’ အလုပ္ကို လုပ္ရပါတယ္။ ေတာ၀က္သား၊ ဂ်ီသား၊ ဆတ္သား တခါတေလ လာေရာင္း ပါတယ္။ လာေရာင္းတဲ့အခါ အၿမဲတမ္း ၀ယ္ၿပီး အမ်ိဳးမ်ိဳး ခ်က္စားပါတယ္။ ျမစ္ႀကီးနားတခြင္မွာ ငွက္ဖ်ားေရာဂါ ရတတ္တဲ့အတြက္ ေရကို အၿမဲ ႀကိဳေသာက္ရပါတယ္။ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕မွ တိမ္းေရွာင္ေနတဲ့ လူေတြလည္း အေျခအေနေကာင္းလာသျဖင့္ တျဖည္းျဖည္း ၿမိဳ႕ထဲသုိ႔ ျပန္ေျပာင္းေရႊ႕ ေနထိုင္ၾကပါတယ္။ ပါပါတုိ႔လည္း ဦးလွရင္ျခံထဲမွာ တလနီးပါးမွ် ေနထိုင္ၿပီး ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕သုိ႔ ျပန္ေျပာင္း ေနထိုင္ၾကတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျမစ္ႀကီးနားမွ မႏၱေလးသုိ႔ မီးရထား အျပန္အလွန္ စတင္ေျပးဆြဲေနပါတယ္။ ပါပါလည္း သက္ဆိုင္ရာႏွင့္ ေျပာဆိုၿပီး မီးရထားလက္မွတ္ ယူပါတယ္။ ၎ေနာက္ ဦးစက္တင္- ေဒၚရီဘယ္ကာတုိ႔အား ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း၊ ေက်းဇူး မေမ့ေၾကာင္း၊ ျမစ္ႀကီးနားကိုလည္း အခါအခြင့္သင့္လွ်င္ ျပန္လာဦးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး ပါပါ ျမစ္ႀကီးနားမွ မီးရထားျဖင့္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

70

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ထြက္ခြာလာပါတယ္။ အခ်ိ္န္က ဇူလိုင္လ ဒုတိယပတ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ပန္ေခတ္ မီးရထားစီးရတာ မလြယ္ပါ။ အလြန္မွ စိတ္ညစ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ လူစီးတြဲ မလံုေလာက္လုိ႔ ကုန္တြဲမွာ စီးရပါတယ္။ အမိုးအကာ ပါတဲ့ ကုန္တြဲဆိုလွ်င္ ေတာ္ေသးတယ္။ အမိုးအကာ မပါတဲ့ တြဲပက္လက္ေတြစီးလုိ႔ မိုးရြာရင္

တကိုယ္လံုးစိုရႊဲပါတယ္။ ဂ်ပန္ေတြက ရပ္ခ်င္တဲ့ေနရာ အၾကာႀကီးရပ္ၿပီး ထြက္ခ်င္ေတာ့ ႐ုတ္တရက္ ေကာက္ထြက္ပါတယ္။ ႐ုတ္တရက္ ေကာက္ထြက္လုိ႔ စႀကႍေပၚ ထြက္ေလွ်ာက္တဲ့ ခရီးသည္ေတြ က်န္ရစ္တာလည္း ရွိပါတယ္။ ခရီးသည္ေတြကိုလည္း သြားလိုရာ ခရီးမေရာက္မီ လမ္းခုလတ္ဘူတာမွာ ဆြဲခ်ခ်င္လည္း ဆြဲခ်ထားပါတယ္။ စိတ္မထင္ရင္ ခရီးသည္ေတြကို ပါးခ် နားခ် လုပ္ပါတယ္။

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)

မန္း၀င္းေမာင္ အတၳဳပတၱိ အပိုင္း(၆) မွတ္စုမွတ္တမ္း ဇန္န၀ါရီ ၂၁ ရက္ ္

ပါပါစီးနင္းလိုက္ပါတဲ့ မီးရထားဟာ ျမစ္ႀကီးနားမွ နံနက္ပိုင္းမွာ ထြက္ပါတယ္။ လူစီးတြဲေတြမွာ ဂ်ပန္စစ္သား ေတြရွိလို႕

ပါပါကုန္တြဲမွာပဲ စီးရပါတယ္။ နဘားဘူတာကို ေန႕လယ္ေလာက္မွာ ေရာက္ပါတယ္။ နဘားဘူတာဟာ ကသာသြားတဲ့လမ္းခြဲ ဘူတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ေခတ္မွာ ရထားဆိုက္တဲ့အခ်ိန္တြင္ အင္ဖက္ႏွင့္ထုပ္ထားတဲ့ထမင္းႏွင့္ ဟင္းေရာင္းပါတယ္။ က်ပ္လံုးေလာက္ရွိတဲ့ ၀က္အူေခ်ာင္း ေၾကာ္အႀကီးစားလဲ ေရာင္းပါတယ္။ အလြန္မွ စားေကာင္းပါတယ္။ နဘားဘူတာမွာ စားစရာဘာမ်ား ရွိသလဲဆိုၿပီး ဆင္းၾကည့္ရာ မီးရထား ႐ုတ္တရက္ျပန္ထြက္လို႕ အေျပးအလႊား ျပန္လိုက္စီးရပါတယ္။ ေရႊဘိုကို ညမိုးခ်ဳပ္မွ ေရာက္ပါတယ္။ ေရႊဘိုမွာ အေတာ္ကေလး ၾကာေအာင္ ရပ္ပါတယ္။ ေရႊဘိုဘူတာမွာ ရပ္နားေနစဥ္ပါပါစီးတဲ့ ကုန္တြဲအေပါက္၀နားမွာ

လိုက္ပါလာတဲ့

ဂ်ပန္လိုဆဲဆိုႀကိမ္းေမာင္းၿပီး ဂ်ပန္ကဘာေၾကာင့္

ခရီးသည္ေတြကို

ပါး႐ိုက္ပါတယ္။

ပါးလာ႐ိုက္သလဲဆိုတာ

ပါပါက

ေရႊဘိုဘူတာမွာ

တာ၀န္က်တဲ့

တြဲေထာင့္တစ္ေနရာမွာ

မီးရထားထြက္မွ

သိရတာက

ေနေတာ့

ဂ်ပန္စစ္သားေတြက

ပါးအ႐ိုက္မခံလိုက္ရဘဴး။

ေရႊဘိုကခရီးသည္တစ္စု

ပါပါတို႕စီးတဲ့တြဲမွာ

တက္မယ္လုပ္ေတာ့ အ၀နားမွာ ေနတဲ့ခရီးသည္ေတြက လက္မခံခဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သိရတယ္။

မီးရထားဟာ စစ္ကိုင္းသို႕ မိုးလင္းေတာ့ ေရာက္သြားပါတယ္။ အင္း၀မီးရထားတံတားကို အဂၤလိပ္ေတြအဆုတ္မွာ ဖ်က္ထားလို႕ မီးရထား

စစ္ကိုင္းအထိသာ

အသိျဖစ္လာတယ္။ ျမင္းလွည္းစီးကာ

သြားႏိုင္ပါတယ္။

၎ခရီးသည္ႏွင့္အတုူ

ျမစ္ႀကီးနားမွာ

စစ္ကိုင္းမွ

မႏၱေလးဘက္သြားၾကပါတယ္။

ထြက္လာစဥ္

သေျပတန္း

မႏၱေလးလဲ

မႏၱေလးသား

ခံတပ္ဘိုက္သို႕

ဂ်ပန္ဗံုးႀကဲထားလို႕

သမၺာန္ျဖင့္

ခရီးသည္တစ္ေယာက္ႏွင့္ ကူးၿပီး

အနည္းအက်ဥ္း

၎မွတစ္ဆင့္ ပ်က္စီးပါတယ္။

ပါပါေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ၿမိဳ႕ဟာ သိပ္မစည္ကားေသးပါ။ မီးရထားဘူတာ႐ံုသြားၿပီး မီးရထား အသြားအလာစံုစမ္း ေမးျမန္းရာ ရန္ကုန္သို႕ မီးရထား နံနက္ (၇)နာရီ အခ်ိန္မွာ ထြက္ေၾကာင္း သိရပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

71

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ညဘက္မွာ ခရီးသည္ အသိအိမ္မွာ ပဲ အိပ္ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႕နံနက္ (၆)နာရီအခ်ိန္ မႏၱေလးဘူတာ႐ံုအေရာက္

ပါပါသြားပါတယ္။ ဘဴတာ႐ံုက်ေတာ့ ခရီးသည္ေတြ တန္းစီၿပီး လက္မွတ္၀ယ္ေနတာ ေတြ႕ေတာ့ ပါပါလဲ၀င္ၿပီး တန္းစီပါတယ္။

လက္မွတ္၀ယ္တဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့ ပါပါ့ကို ေရာဂါကာကြယ္ေရး ေဆးထိုးၿပီးေၾကာင္း လက္မွတ္ေတာင္းပါတယ္။ ျမစ္ႀကီးနားမွ မထြက္လာမီ

ပါပါပလိပ္ေရာဂါ

လက္မွတ္၀ယ္ခြင့္ရပါတယ္။

ႏွင့္

၀မ္းေရာဂါကာကြယ္ေရး

ေဆးထိုးလာၿပီး

ရရွိထားတဲ့

လက္မွတ္ကို

ထုတ္ျပမွ

ဂ်ပန္ေခတ္မွာ ဂ်ပန္ေတြက မီးရထား၊ ဘူတာ၊ သေဘၤာဆိပ္လိုလူသြား လူလာမ်ားေသာ ေနရာမွာ ေရာဂါကာကြယ္ေရး ေဆးထိုးႏွံေပးၿပီး

ခရီးသြားလာတဲ့အခါ

လက္မွတ္ထုတ္ေပးပါတယ္။

တစ္ခါက

ေဆာင္သြားရပါတယ္။

ႏွစ္ခါအထိုးမခံရေအာင္

ထုတ္ေပးတဲ့လက္မွတ္ဟာ

သူတို႕

ရက္စြဲပါၿပီး

ထုတ္ေပးတဲ့လက္မွတ္ကို

တစ္လပဲသံုးခြင့္ျပဳပါတယ္။

တစ္လေက်ာ္လြန္ၿပီး သဴတို႕ ေဆးထိုးတဲ့ေနရာျဖတ္သြားရင္ ထပ္မံထိုး ရပါတယ္။ လက္မွတ္အသစ္ထုတ္ေပးပါတယ္။ မီးရထားဟာ

သတ္မွတ္ထားတဲ့

အခ်ိန္အတိုင္း

နံနက္

(၇)နာရီမွာ

ထြက္ပါတယ္။

လူစီးတြဲမ်ားမ်ား

ပါလို႕လူစီးတြဲမွာ

ပါပါတစ္ေနရာရပါတယ္။ မီးရထားဟာ ဂ်ပန္ထံုးစံအတိုင္း ရပ္ခ်င္တဲ့ေနရာ ၾကာၾကာရပ္ၿပီး ထြက္ခ်င္ေတာ့ ႐ုတ္တရပ္ေလွ်ာက္

ထြက္ပါတယ္။ ခရီးလမ္း ဘူတာမ်ားမွာ မီးရထားရပ္တဲ့အခါ စႀကံေပၚမွာ အဂၤလိပ္လက္ထက္က ပါပါေတြ႕ဖူးျမင္ဖူးတဲ့အစိုးရ အရာရွိႀကီးငယ္မ်ား လမ္းေလွ်ာက္တာ

ေတြ႕ေတာ့

သူတို႕လဲ စစ္ေျပးဘက္မွ

ရန္ကုန္ကို ျပန္သြားေၾကာင္း သိရပါတယ္။

မီးရထားဟာ တစ္ေနကုန္ တစ္ညလံုး ခုတ္ေမာင္းၿပီး ေနာက္တစ္ေန႕နံနက္ပိုင္းမွာ ရန္ကုန္ဘဴတာကုိ ေရာက္သြားပါတယ္။ ပါပါဘ႑ာေရး မင္းႀကီး႐ံုးမွာ အလုပ္လုပ္စဥ္ ဟံသာ၀တီ အေရးပိုင္ (ခ႐ိုင္၀န္)႐ံုးမွာ စာေရးႀကီး ဦးထြန္းရွိန္ႏွင့္ သိကြ်မ္းခဲ့ပါတယ္။ ေမၿမိဳ႕မွာ စစ္သင္တန္း မတက္မီ ပါပါအ၀တ္အစားမ်ား ဦးထြန္းရွိန္နဲ႕ အပ္ထားခဲ့ပါတယ္။ ဦးထြန္းရွိန္တို႕ မိသားစုဟာ ၈၁၊ အလံုဌာနလမ္းမွာ

ေနၿပီး

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဂ်ပန္

မသိမ္းမီ

၎တို႕မိသာသးစုဟာ

ကုလားတန္းသံုးအိမ္ရြာသို႕ ေျပါင္းေရႊ႕ေနထိုင္ၾကပါတယ္။

၎တို႕ေဆြမ်ိဳးရွိရာ

တြံေတးၿမိဳ႕နယ္၊

သံုးအိမ္ရြာဟာ တြံေတးတူးေျမာင္း မိုင္တိုင္ (၆)မွာ တည္ရွိတဲ့ ကုလားတန္းေက်းရြာအတြင္း ဘက္ႏွစ္မိုင္ခန္႕ကြာေ၀းတဲ့ေနရာမွာ

တည္ရွိၿပီး၊ တြံေတးတူးေျမာင္းမွ တက္လာေသာ သံပယိုေခ်ာင္းေဘးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သံုးအိမ္ရြာမွ တြံေတးတဴးေျမာင္းကို သံပယိုေခ်ာင္းအတိုင္း သြားလွ်င္ ႏွစ္မုိင္ခန္႕ ေ၀းပါတယ္။ ရန္ကုန္ဘူတာမွ ကုလားတန္းသံုးအိမ္ရြာသြားရန္ လမ္းမေက်ာ္ ဆိပ္ကမ္းသို႕ ပါပါသြားပါတယ္။ ပါပါအေနနဲ႕ ပစၥည္း ဆိုလို႕ လြယ္အိတ္တစ္အိတ္ပဲ ပါတယ္။ သံုးအိမ္ရြာသို႕ ပါပါတစ္ခါမွ မေရာက္ဘူးပါ။ ကုလားတန္းရြာအေရာက္သြားၿပီး ကုလားတန္းမွ တစ္ဆင့္ သံုးအိမ္ရြာကို ေမးၿပီးသြားရန္ ႀကံရြယ္ထားပါတယ္။ လမ္းမေတာ္ဆိပ္ကမ္းမွာ ေရအလွည့္သင့္ၿပီး ေရစတက္ခ်ိန္ျဖစ္လို႕ တြံေတးသြားမည့္ သမၺာန္သံုး ေလးစင္း ေတြ႕ပါတယ္။ (ဂ်ပန္ေခတ္မွာ ရန္ကုန္တြံေတးသြား ကူးတို႕သေဘၤာအဂၤလိပ္ လက္ထက္ ကလို မရွိပါ။ သမၺာန္ျဖင့္ သာ ေရလွည့္သင့္သလိုသြား ရပါတယ္။ ေရလွည့္သင့္သလိုဆိုရျခင္းမွာ ဒီေရအတက္အက် အေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ ဒီေရအတက္အက်လဲ လဆန္းလဆုပ္အေပၚမွာ ထပ္မံ မူတည္ပါတယ္။ လဆန္းျဖစ္ေစ၊ လဆုပ္ျဖစ္ေစ တစ္ရက္ႏွင့္ တစ္ရက္ ေရတက္ေရက်ခ်ိန္မတဴပါ။ (၇၅) မိနစ္ခန္႕ ကြာျခါး ပါတယ္။ လဆန္း၊ လဆုပ္ (၁၀) ရက္ဟာ ေရေသရက္မ်ားျဖစ္ၿပီး လျပည့္လကြယ္မွ လဆဳတ္လဆန္း (၄) ရက္ထိဟာ ေရထရက္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ေရေသရက္မ်ားမွာ ေရစီး ေပ်ာ့ၿပီး ေရထရက္မ်ားမွာ ေရစီးသန္ပါတယ္။) တြံေတးကိုသြားမယ့္သမၺာန္တစ္စင္းနဲ႕

ပါပါလိုက္သြားပါတယ္။

ကုလားတန္းရြာက်ေတာ့

ပါပါဆင္းက်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။

အဆင္သင့္ခ်င္ေတာ့ ကုလားတန္းရြာမွာ ဦးထြန္းရွိန္နဲ႕ ပါပါေတြ႕ပါတယ္။ ဦးထြန္းရွိန္ေနာက္ကိုပဲ ပါပါလိုက္သြား ပါတယ္။

သံုးအိမ္ရြာမွာ ဦးထြန္းရွိန္အိမ္ ေဆာက္ေနပါတယ္။ ဦးထြန္းရွိန္အိမ္မွာ သူ႕ဇနီးႏွင့္ သားသမီးမ်ားအျပင္ သူ႕အေမ၊ သူ႕အစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ညီမအပ်ိဳတစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ ဦးထြန္းရွိန္အိမ္ဟာ ငါး (?)နီကာ ျဖစ္ပါတယ္။ သံုးအိမ္ရြာဟာအိမ္ေျခ ေလးငါးဆယ္ခန္႕ရွိၿပီး ရြာသူရြာသားမ်ားဟာ ဗုဒၶဘာသာ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ၿပီး လယ္ယာလုပ္ကိုင္စားေသာက္ ၾကပါတယ္။ ပါပါေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ မိုးတြင္းျဖစ္သျဖင့္ ရြာထဲမွာ ေရ၀င္ပါတယ္။ အိမ္ေတြလဲ ေျခတံျမင့္ျမင့္ ေဆာက္ရပါတယ္။ ဦးထြန္းရွိန္တို႕အိမ္ေထာင္စု ဦးစံေရႊသည္

အိမ္ေဆာင္ၿပီး

မေနထိုင္မီသံုးအိမ္

အသက္ငါးဆယ္ပတ္၀န္းက်င္မွာ

ေျပျပစ္သလိုလူငယ္လူရြယ္ေတြႏွင့္လဲ

အဆင္ေျပပါတယ္။

ရွိၿပီး

သူႀကီး

ဦးစံေရႊ

(ယခုကြယ္လြန္)

အိမ္မွာတည္းခိုပါတယ္။

ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးမွာ

ပါပါသံုးအိမ္ရြာေရာက္ၿပီး

လူႀကီး

မၾကာမီအတြင္းမွာပဲ

ေတြႏွင့္

သူႀကီးဦးစံေရႊႏွင့္

အေပါင္းအသင္းျဖစ္ပါတယ္။ ပါပါလဲ စစ္ျပန္ဆိုတဲ့ ၀ိေသသနဲ႕ ဦးစံေရႊလဲ ဩဇာတိတၲိမနဲ႕ ျပည့္စံုေသာသူႀကီး ဆိုတဲ့ ၀ိေသသနဲ႕၊ ဘုတ္က်ီး ႐ိုေသ၊ က်ီးဘုတ္႐ိုေသ သေဘာနဲ႕ အေပါင္းအသင္းျဖစ္ပါတယ္။ သံုးအိမ္ရြာနဲ႕နီးစပ္တဲ့ က်ီးကန္း၊ ကလီေအာ္ သံပယို၊

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

72

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ကုလားတန္း၊ မ်က္နီကုန္း၊ ေဗ်ာက္႐ိုး၊ သာစည္၊ ကံရြာအစရွိတဲ့ ေက်းရြာမ်ားကို ေလွျဖင့္ သြားလို႕ ရလွ်င္ ေလွေလွာ္ သို႕မဟုတ္ ကုန္းေၾကာင္းျဖင့္ ပါပါႏွင့္ ဦးစံေရႊတို႕ ေလွ်ာက္လည္ၾကတယ္။ ဦးစံေရႊမွာ ႏွစ္လံုးျပဴးေသနတ္ရွိလို႕ တစ္ခါတေလ သူ႕ေသနတ္ကို သူယူသြားပါတယ္။ ပါပါတို႕ႏွစ္ေယာက္သား ေလွႏွင့္ ေလွ်ာက္လည္တဲ့အခါ ေလွေမွာက္လို႕ ႏွစ္ေယာက္သား ေရဆင္းကူးရတဲ့ အခါလည္း ရွိပါတယ္။ သံုးအိမ္ရြာက လူေတြဟာ လယ္ယာလုပ္ကိုင္စားေသာက္ၾကေသာ္လည္း ေဘး႕န္းအျဖစ္ သမၺာန္ေထာင္ ခပ္စားတဲ့လူႏွစ္ဦး၊ သံုးဦးရွိပါတယ္။

မိ႐ိုးဖလာအရ

ဆန္စက္မွာ

ဆံုႀကိတ္၊

ပဲႀကိတ္ခြဲၾကပါတယ္။

ဆန္ဖြတ္လုပ္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း

ဆန္ႀကိတ္ခြဲတဲ့အခါမွာ

တြံေတးတူးေျမာင္းမွာ

ျဖစ္ေစ၊

ရန္ကုန္သို႕မဟုတ္

ဆန္စက္ေတြရွိလာေတာ့ တြံေတးသို႕သြားရန္

လူေလးငါးေယာက္ရွိလွ်င္ သမၺာန္သမား ေတြက အခေၾကးေငြယူၿပီး လိုက္ပို႕ပါတယ္။ ရြာထဲမွာ သမၺာန္သမား တစ္ေယာက္ဟာ သမၺာန္ခပ္တဲ့အျပင္ သူအားလပ္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အရက္ခ်က္ၿပီး ေရာင္းပါတယ္။ သူ႕နာမည္က ဦးဘိုးသန္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပါပါက သူ႕သမၺာန္စီးရင္း

သူနဲ႕အကြ်မ္း

၀င္ေတာ့

သူအရက္ခ်က္တဲ့အေၾကာင္း

ေျပာျပပါတယ္။

ပါပါလဲ

ေတာအရက္ခ်က္တာ

ျမင္ဖူးခ်င္တယ္ ေျပါေတာ့ တစ္ေန႕သူအရက္ ခ်က္ေတာ့ ပါပါ့ကိုလာေခၚပါတယ္။ သူ႕အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေပါင္းအိုးနဲ႕ ဆက္ထားတဲ့ငါးျပြန္ေခ်ာင္းမွ အရက္ရည္ေတြက်ေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ေအာက္မွာေတာ့ ဇလံုနဲ႕ခံထားပါတယ္။ ေပါင္းအိုး ဖင္မွာ ေဆးရြက္တပ္ထားရင္ အရက္က ပိုၿပီးျပင္းတယ္လို႕ ဦးဘိုးသန္းက ေျပာပါတယ္။ (ယခုေခတ္ ေတာအရက္ခ်က္တဲ့ လူေတြဟာ ဓာတ္ဆား ေျမဩဇာသံုး တယ္လို႕ ၾကားသိရတယ္) ေနာက္ထန္းလ်က္စိမ္တာက စၿပီး ျပြန္တန္မွ အရက္က်ဆင္းလာသည္အထိ ဦးဘိုးသန္းကသူ႕လုပ္ငန္းကို ရွင္းျပပါတယ္။ ရွင္းျပအၿပီးမွာ ပါပါ့ကို ဗိုလ္ႀကီးအရက္ေသာက္ တတ္သလားလို႕ ေမးပါတယ္။ (ပါပါစစ္ျပန္ျဖစ္လို႕ သံုးအိမ္ရြာက လူတခ်ိဳ႕ဟာ ပါပါ့ကို ဗိုလ္ႀကီးလို႕ ေခၚပါတယ္။) ေမးမွေမး ရက္ပေလ၊ စစ္ျပန္ပဲ၊ မေသာက္တတ္ဘဲ ေနပါ့မလားလို႕ စိတ္ထဲမွာသာ ေျဖၿပီး ပါးစပ္ကေတာ့ “ေသာက္တတ္ပါတယ္” လို႕သာ ပါပါကျပန္ ေျဖပါတယ္။ ဒါနဲ႕ဦးဘိုးသန္းက ပါပါ့ကို အရက္ပူပဴေႏြးေႏြး တစ္ခြက္ ကမ္းေပးပါတယ္။ ရြာနီးခ်ပ္စပ္တ၀ိုက္မွာမွာ ေသနတ္သံၾကားတိုင္း

ညတိုင္းလိုလို

ရြာသား

ေတြက

ေသနတ္သံမ်ားၾကားရ ပါပါကိုလာေခၚပါတယ္။

ပါတယ္။

ဓားျပတိုက္ျခင္း

ဦးထြန္းရွိန္မွာလဲ

ႏွစ္လံုးျပဴး

ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီလို

ေသနတ္တစ္လက္ရွိေတာ့

ဦးထြန္းရွိန္ေသနတ္ကိုယူၿပီး ပါပါရြာျပင္ ထြက္ၿပီး ေစာင့္ရပါတယ္။ စစ္ျပန္ဆိုၿပီး ရြာသူရြာသားမ်ားက ပါပါ့ကို အားကိုးပါတယ္။ ဘယ္သဴက လႊင့္ထားတဲ့သတင္းေတာ့ ပါပါမသိပါ။ သတင္းကေတာ့ ပါပါျပန္လာတာ လက္နက္ခဲယမ္းမီးေက်ာက္ေတြ အမ်ားႀကီး ပါလာတယ္ဆိုတဲ့သတင္း

ပဲ

ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီသတင္းေၾကာင့္

ရြာနီးခ်ပ္စပ္သာ

ဓားျပအတိုက္ခံရၿပီး

သံုးအိမ္ရြာ

ဓားျပအတိဳက္မခံရပါ။ ပါပါသံုးအိမ္ရြာေရာက္ၿပီး တစ္လအၾကာမွာ ဦးထြန္းရွိန္ရဲ႕ ညီမ ေဒၚျမေမ (ေဌး၀င္းေမာင္တို႕အေမ) ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ပါတယ္။ အဲဒီအ

ခ်ိန္မွာ

ေဒါက္တာ

ဆင္းသြားၾကပါတယ္။

ဘေမာ္အစိုးရဖြဲ႕ၿပီး၍

ေဒါက္တာ

ပါပါႏွင့္

ဘေမာ္အစိုးရအဖြဲ႕ဟာ

ဦးထြန္းရွိန္

အတြင္း

အလုပ္အကိုင္

၀န္မ်ား႐ံုးမွာ

စံုစမ္းေမးျမန္းရန္

႐ံုးထိုင္ပါတယ္။

ရန္ကုန္သို႕

အတြင္း၀န္မ်ား႐ံုး

ေရာက္ေတာ့အလုပ္လာရွာတဲ့ လူေတြ၊ ဘီအိုင္ေအ စစ္ဗိုလ္ေတြ၊ တို႕ဗမာ အစည္းအ႐ံုး၀င္သခင္ေတြ၊ ေဒါက္တာ ဘေမာ္အဖြဲ႕၀င္ ထားမ ေတြေျခခ်င္း လိမ္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ထူးဆန္းတဲ့ျမင္ကြင္းတစ္ခုကေတာ့ အေစာင့္အေရွာက္နဲ႕

အတြင္း၀န္မ်ား႐ံုး

အမွိဳက္သ႐ိုက္မ်ား

ပတ္၀န္းက်င္မွာ

အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးဆယ္ေယာက္ခန္႕၊

လိုက္လံေကာက္ေနတာကို

ေတြ႕ရတယ္။

ဂ်ပန္စစ္သား

ဒါဂ်ပန္တို႕ရဲ႕စိတ္ဓာတ္

စစ္ဆင္ေရးနည္းတစ္နည္း ပဲျဖစ္တယ္။ တစ္ခ်ိန္က အတြင္း၀န္မ်ား႐ံုးဟာ အဂၤလိပ္ေတြ မင္းမူခဲ့တဲ့ ေနရာျဖစ္တယ္။ ခုေတာ့ သူတို႕မင္းမူခဲ့တဲ့႐ံုး ပတ္၀န္းက်င္မွာသူတို႕ အမွိဳက္သ႐ိုက္ေတြ လိုက္လံ ေကာက္ေနရတယ္။ ေလာကဓံတရားအရ ေရစီးတစ္ခါ၊ ေရသာတစ္လွည့္၊ မွန္ကင္းတစ္လွည့္၊ ထင္းတစ္လွည့္ ဆိုတဲ့အတိုင္းပါပဲ၊ အလုပ္ကို ခ်စ္တဲ့လဴေတြ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ပံုးထဲမွာ ေလွ်ာက္လႊာထည့္ရမယ္ ဆိုတဲ့ ေၾကာ္ျငါစာေတြေတာ့ ပါပါနဲ႕ ဦးထြန္းရွိန္ဟာ ပံုးထဲမွာ ေလွ်ာက္လႊာမ်ား ထည့္ၿပီး သံုးအိမ္သို႕ ျပန္လာပါတယ္။ မ်ားမၾကာမီ ဆား၊ သၾကား၊ မီးျခစ္မ်ား ကိုယ္စားလွယ္မ်ားမွ တစ္ဆင့္ ျဖန္႕ျဖဴးေရာင္းခ်မယ္ဆိုတဲ့သတင္း ထြက္ေပၚလာတယ္။ ကုန္သြယ္ေရး

၀န္ႀကီးက

ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို

ခန္႕အပ္တယ္ဆိုတဲ့

သတင္း

လဲတဆက္တည္း

ထြက္ေပၚလာပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကုန္သြယ္ေရး ဌာန ၀န္ႀကီးဟာ သထံု ဦးလွေဖျဖစ္ပါတယ္။ ၀န္ႀကီး ဦးလွေဖကို ပါပါကိုယ္တိုင္ မသိပါ။ ဒါေပမယ့္ ဦးလွေဖကို

သိကြ်မ္းတဲ့

လူ

ေတြႏွင့္

ဆက္သြယ္ၿပီး

တြံေတးၿမိဳ႕အတြက္

ပါပါ့နာမည္နဲ႕ေတာ့မဟုတ္၊ ဘႀကီး ဦးထြန္းရွိန္နာမည္နဲ႕ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆားလက္လီ

ကိုယ္စားလွယ္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

ရရွိခဲ့ပါတယ္။

73

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ တြံေတးမွာဆားေရာင္းရမည္ျဖစ္ေတာ့

တြံေတးျမဴနီစပါယ္

ေဈးမွာ

ေနရာသြားၾကည့္ထား

ရပါတယ္။

ေနာက္ဆားထည့္ရန္ စကၠဴအိတ္ေတြလုပ္ဘို႕၊ သတင္းစာ စကၠဴေဟာင္း ေတြစုေဆာင္းၿပီး ကိုယ္တိုင္ စကၠဴအိတ္မ်ား လုပ္ပါတယ္။ ဆားတစ္ပိသာဆန္႕ မယ့္အရြယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆား လက္ကားကိုယ္စားလွယ္ဟာ ရန္ကုန္ အေနာက္ပိုင္းမွာ ေနေတာ့ သူ႕ဂိုေဒါင္မွာ ဆားသြားထုတ္ရပါတယ္။ ဆားအိုးဟာ ေငြတစ္ေထာင္နီးပါးျဖစ္ေတာ့ ပါပါတို႕လက္ထဲမွာ အဂၤလိပ္ေငြ စကၠဴပဲ ရွိတယ္။ ဂ်ပန္ေငြ စကၠဴမ်ားမ်ားစားစား မရွိပါ။ အဂၤလိပ္ေငြ စကၠဴနဲ႕လဲ ပါပါတို႕ ဆားဖိုး မေခ်ခ်င္ဘူး။ ဒါနဲ႕ အသိတစ္ေယာက္ ဆီမွာ ပါပါတို႕

အဂၤလိပ္ေငြ စကၠဴနဲ႕ သူ႕ဆီက ဂ်ပန္ေငြစကၠဴနဲ႕လဲထား ရပါတယ္။ (အဂၤလိပ္ေတြ ျပန္၀င္လာေတာ့ ဂ်ပန္ေငြ စကၠဴတန္ဖိုး မရွိေၾကာင္း ေၾကညာပါတယ္။) ဆား ကိုအိတ္လိုက္ထုတ္ၿပီး ပါပါတို႕ လက္ထဲ ေရာက္ေတာ့ တစ္ပိသာ စီ ခ်ိန္ၿပီး စကၠဴအိတ္ထဲ ထည့္ရပါတယ္။ ဂ်ပန္ဆားဟာ

အတံုးအခဲ

ျဖစ္ေတာ့

ပါပါတို႕က

ေထာင္းထုၿပီး

မွထည့္ရပါတယ္။

လက္ကား

ကိုယ္စားလွယ္ထံမွ

ထုတ္ယူတဲ့ဆားအိတ္ဟာ သတ္မွာတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္အတိုင္း မျပည့္ေတာ့ ပါပါတို႕လဲ စကၠဴအိတ္ထဲ ျပန္ထည့္တဲ့အခါ ေလ်ာ့ခ်ိန္ၿပီး ထည့္ရပါတယ္။ လက္လီဆား တစ္ပိသာကိုဆင့္ ေလးဆယ္ သတ္မွတ္ပါတယ္။ (ဂ်ပန္ေခတ္မွာ ျပါး အစား ဆင့္ သံုးပါတယ္။ တစ္က်ပ္ကို ဆင့္တစ္ရာျဖစ္ပါတယ္) အျပင္မွာ ေဈးမွာ ငါးမတ္၊ တစ္က်ပ္ခြဲ ေလာက္ရွိပါတယ္။ တြံေတးၿမိဳ႕၊ ျမဴနီစပါယ္ေဈး ေရာက္ေတာ့ ဆားတစ္ပိသာ ဆင့္ေလးဆယ္၊ ဆားတစ္ပိသာ ဆင့္ေလးဆယ္ ဆိုၿပီး ပါပါေအာ္ေရာင္းပါတယ္။ ၾကာၾကာ မေအာ္ရပါ။ ဆားေရာင္းမွန္း သိေတာ့ၿပံဳးၿပီး၊ တိုးၿပီး လာၾကပါတယ္။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ပိသာစီ ပဲေရာင္းတဲ့အတြက္ အခ်ိဳ႕လူမ်ားေလးငါး ေျခါက္ခါ ျပန္ေက်ာ့ၿပီး လာ၀ယ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်လဲ ဆားရရင္ၿပီးေရာ ဆိုၿပီး သူတို႕ေပးတဲ့ ပိုက္ဆံ ပိုလို႕ ျပန္အမ္းတာ ေတာင္ မေစာင့္ဘူး။ ဆားဟာ အေရာင္းရသြက္ေတာ့ မ်ားမၾကာမီ ကုန္သြားပါတယ္။ ဒီလိုႏွင့္ ပဲဆားဟာ တစ္လႏွစ္ခါေလာက္ တြံေတးမွာ သြားေရာင္းရပါတယ္။ ဆားေရာင္းရင္း သံုးအိမ္ရြာမွာေနၿပီး ေလးငါးလခန္႕ ၾကာတဲ့အခါ သံုးအိမ္ရြာမွာ ေနတဲ့ ဦးဘစိန္ဟာ ပါပါ့ကို ေျပါပါတယ္။ တြံေတးက ရဲအုပ္ (ဒုလံုၿခံဳေရးမွဴး)က ဂ်ပန္ခိုင္း ေစခ်က္အရ ပါပါ့အေၾကာင္း ကိုလိုက္လံ စံုစမ္းတယ္။ စံုစမ္းတဲ့အေၾကာင္းက ပါပါဟာ စစ္ျပန္ျဖစ္လို႕ လက္ထဲမွာ လက္နက္ခဲယမ္း မီးေက်ာက္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိတဲ့အေၾကာင္းပဲ ျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး ဦးဘစိန္က ပါပါ့ကို ေျပာတယ္။ အဆိုပါအုပ္ဟာ

ပါပါသံုးအိမ္မွာ

မရွိတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ

အိမ္လာၿပီး

လက္နက္အေၾကာင္း

ပါပါကို

ေမးပါေသးတယ္။

ပါပါ့ရွိတဲ့ေလေသနတ္ တစ္လက္ကို ထုတ္ျပရပါတယ္။ ပါ့ပါ့ကို ဂ်ပန္လိုက္လံစံုစမ္းတယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္းလဲ ကုလားတန္းရြာမွာ

ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ထံမွ ပါပါထပ္မံၾကားသိရျပန္တယ္။ ဒီသတင္းကို ၾကားရေတာ့ ပါပါလဲ ရန္ကုန္မွာ အလုပ္တစ္ခုခု သြားလုပ္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ရန္ကုန္သြားၿပီး အလုပ္ရွာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဦးထြန္းရွိန္က သူအရင္လုပ္ခဲ့တဲ့ ဟံသာ၀တီအေရးပိုင္

(ခ႐ိုင္၀န္) ႐ံုးမွာ အလုပ္၀င္လုပ္ ေနၿပီး ျဖစ္တယ္။ ခ႐ိုင္၀န္ကေတာ့ ဦး ဘသိန္း (ဓားမ) (သမီးေတာ္ အပ္ခ်ဳပ္စက္ ကုမၸဏီ) ျဖစ္ပါတယ္။ ပါပါအလုပ္ဆင္း ရွာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ႐ံုး ေတြဟာ အတြင္း၀န္ မ်ား႐ံုးမွာ မရွိေတာ့ပါ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို မဟာမိတ္ေတြက ဗံုးလာခ်လို႕ ဗဟန္းႏွင့္ ဗဟန္းတ၀ိုက္မွာ ေျပါင္းေရႊ႕႐ံုးဖြင့္ၾကတယ္။ ဂ်ပန္ေခတ္မွာ ဘ႑ာေရး မင္းႀကီး႐ံုးဟာ မလိုေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ျပန္မဖြင့္ပါ။ ဘ႑ာေရး မင္းႀကီး႐ံုးမွာ ပါပါနဲ႕ အဂၤလိပ္ေခတ္တံုၚ က အတူတူ အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ လူေတြကို လိုက္လံစံုစမ္း ေတာ့ လယ္ေျမႏွင့္

စိုက္ပ်ိဳးေရး ၀န္ႀကီးဌာနမွာ အလုပ္လုပ္ေၾကာင္း သိရတယ္။ ၀န္ႀကီးက သခင္သန္းထြန္း ျဖစ္ပါတယ္၊ ႐ံုးေနရာက အမွတ္ (၁၂) ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္း လမ္းမွာ ျဖစ္တယ္။ ၀န္ႀကီးသခင္ သန္းထြန္း႐ံုး ေရာက္ေတာ့ဘ႑ာေရး မင္းႀကီး႐ံုးမွာ ပါပါနဲ႕အတူတူ အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့လူေတြ ေတြ႕ရပါတယ္။ သဴတို႕႐ံုး ပါပါသြားေမးတဲ့

အခ်ိန္မွာ

လစ္လပ္တဲ့

ေနရာမရွိပါ။

ေလွ်ာက္လႊာတင္ထားၿပီး

တစ္ပတ္တစ္ခါ

လာစံုစမ္းပါဆိုၿပီး

ပါပါ့ကိုအႀကံေပးတဲ့ အတိုင္း ပါပါေလွ်ာက္လႊာတင္ထားၿပီး ရြာကိုျပန္လာပါတယ္။ ႐ံုးအုပ္၊ စာေရးႏွင့္ မင္းေစအလုပ္မ်ားကို ၀န္ႀကီး ကိုယ္တိုင္ ခန္႕ပါတယ္။ ၀န္ႀကီးသခင္သန္းထြန္း႐ံုးတြင္ ေလွ်ာက္လႊာတင္ၿပီး ႏွစ္ပတ္အၾကာမွာ အထက္တန္းစာေရး အလုပ္ကိဳပါပါ ရရွိပါတယ္။ လယ္ေျမႏွင့္

စိုက္ပ်ိဳးေရး၀န္ႀကီးဌာနမွ

အတြင္း၀န္ဟာ

အိုင္စီအက္(စ)

ဦးေစာဟန္ျဖစ္ပါတယ္။

အတြင္း၀န္ကေလးဟာ

သခင္ဗိုလ္ျဖစ္ၿပီး၊ သခင္သန္းထြန္းရဲ႕ လူယံုေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။ သခင္သန္းထြန္း႐ံုး ေရာက္စမွာ ပါပါအလုပ္ပဲလုပ္ၿပီး ေအးေအး

ေနပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ေအးေအး မေနေတာ့ဘဲ ဂ်ပန္မေကာင္းေၾကာင္း ေျပါပါတယ္။ ဒီလိုဂ်ပန္မေကာင္းေၾကာင္း ေျပါေတာ့ ပါပါနဲ႕အတူတူ အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ လူေတြက ဘာေျပါသလဲဆိုေတာ့ ႐ံုးမွာ သခင္သန္းထြန္း လူေတြ တစ္၀က္ရွိေၾကာင္း ဒီလဴေတြမွ တစ္ဆင့္ သခင္သန္းထြန္း နားေပါက္ၾကားရင္ မေကာင္းေၾကာင္း ပါပါ့ကို သတိေပးပါတယ္။ ပထမေတာ့ ပါပါက ၿငိမ္ေနၿပီး ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ေျပာၿမဲေျပာပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

74

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ရန္ကုန္မွာ ပါပါအလုပ္လုပ္ေတာ့ ဘႀကီး ဦးထြန္းရွိန္နဲ႕အတူ ၈၁-ဌာနလမ္း၊ အလံုမွာ ေနပါတယ္။ ေနာက္ဘႀကီး ဦးထြန္းရွိန္နဲ႕ တစ္၀မ္းကြဲ ေတာ္သူဘႀကီး ဦးေအာင္ေက်ာ္လဲ ေနပါတယ္။ ဦးေအာင္ေက်ာ္က အျမတ္ေတာ္ေၾကး႐ံုးမွာ အလုပ္လုပ္ပါတယ္။ ပါပါတို႕သံုးေယာက္

ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္ခ်က္စားၿပီး

ဗဟန္းမွာ

ရွိတဲ့႐ံုးသို႕

ေန႕တိုင္းလမ္းေလွ်ာက္သြားၾကပါတယ္။

အျပန္လဲလမ္းေလွ်ာက္ ျပန္ပါတယ္။ ဒီလို႐ံုးတက္ရာမွ တစ္ေန႕ ဦး၀ိစာရေက်ာက္တိုင္ ေရာက္ေတာ့ ေဟ့-ကို၀င္းေမာင္၊ ေဟ့-ကို၀င္းေမာင္ ဆိုၿပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ စက္ဘီး စီးလာတဲ့လူတစ္ေယာက္က ပါပါ့ကိုလွမ္း ေခၚ ပါတယ္ ဒါနဲ႕ ပါပါက ရပ္ၿပီး အဲဒီလူကိုလွမ္းၾကည့္ပါတယ္။ လူကအရပ္

အေမာင္းေကာင္းေကာင္း၊ ၀တ္ထားတာက၊ ကာကီေဘာင္းဘီရွည္ တစ္ပတ္ႏြမ္း၊ အက်ႌစက စပို႕ရွပ္အေဟာင္း၊ ေခါင္းေပၚမွာ ဂ်ပန္ဦးထုပ္၊ အနား ေရာက္လာမွ ပါပါက အံ့ဩစြာႏွင့္ ေဟ့ေစာဘသက္ႀကီး လို႕ေခၚ လိုက္ပါတယ္။ ေစာဘသက္ႀကီးဟာ ပါပါနဲ႕အတူ ေမၿမိဳ႕မွာ စစ္သားသင္တန္းႏွင့္ ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္း တက္ေရာက္ခဲ့တဲ့ လူျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္းၿပီးခါနီးမွ သူတို႕ကုလားျပည္ေရာက္ၿပီး

သူလွ်ိဳအလုပ္လုပ္ ေထာက္လွမ္း

လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။

ေရးသင္တန္းတက္ရတယ္။

ေစာဘသက္ႀကီး

ေလထီး

ကပါပါကိုေတြ႕ေတာ့

ျဖင့္ခုန္ဆင္းနည္း

ေလ့က်င့္ရတယ္။

ေနာက္သူလွ်ိဳအလုပ္ လုပ္ရန္ ဗမာျပည္ထဲသို႕ ေလထီးႏွင့္ ျပန္ဆင္းရတဲ့အေၾကာင္း၊ ေနာက္ဂ်ပန္ဆီအဖမ္းခံတဲ့အေၾကာင္း၊ ခုဂ်ပန္က

သူ႕ကို

အက်ယ္ခ်ဳပ္ႏွင့္

ပါပါကံေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း

မဟုတ္ရင္

ထားလို႕

ၿမိဳ႕ထဲမွာသြားလာႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း

သူတို႕လိုပဲ

ေလထီးႏွင့္

ျပန္ဆင္းရမည့္

ပါပါကုလားျပည္

အေၾကာင္း

မလိုက္သြားလို႕

အစရွိသည္တို႕ကို

ပါပါ့ကို

ေျပါျပပါတယ္။ ပါပါလဲ

ကုလားျပည္ကို

လိုက္သြားတဲ့

မိတ္ေဆြသဂၤဟအေၾကာင္း

ေတြကို

ေစာဘသက္ႀကီး

အား

ေမးပါတယ္။

ေစာဘသက္ႀကီးႏွင့္ နာရီ၀က္ခန္႕ၾကာေအာင္ စကားေျပါပါတယ္။ (ေစာဘသက္ႀကီးဟာ က်ဆံုးတဲ့ကရင္ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္

ေစာဘဦးႀကီးနဲ႕ ညီအစ္ကို တစ္၀မ္းကြဲ ေတာ္ပါတယ္။ ဂ်ပန္အဆုတ္မွာ သဴ႕ကို ေမာ္လၿမိဳင္ဘက္ ေခၚသြားပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ဂ်ပန္လက္ခ်က္ျဖင့္ က်ဆံဳးေၾကာင္း ၾကားသိရပါတယ္။) သခင္သန္းထြန္း႐ံုးမွာ ပါပါအလုပ္လုပ္ရင္း ဂ်ပန္မေကာင္းေၾကာင္း ေျပါတာေၾကာင့္ ပါပါ့အတြက္ ထူးျခါးတာက အတြင္း၀န္ကေလး သခင္ဗိုလ္(?) ဟာ ႐ံုးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ သူသိခ်င္တဲ့ ကိစၥကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ပါပါ့ကို တစ္ေန႕တစ္ခါေလာက္ ေခၚၿပီး ေမးျမန္းပါတယ္။ အမွန္ပါ ပါပါ့အထက္က႐ံုးအုပ္ကို ေခၚရန္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ပါပါကိုပဲ ေခၚေမးပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ သခင္ဗိုလ္နဲ႕ စတင္ရင္းႏွီးပါတယ္။

႐ံုးမွာ

စတင္ရင္းႏွီးပါတယ္။

႐ံုးမွာ

စတင္ရင္းႏွီးရာမွ

သတင္ခင္ဗိုလ္က

သူေနတဲ့အိမ္ကို

အလည္လာရန္ေခၚပါတယ္။ သူေနတဲ့အိမ္ဟာ စမ္းေခ်ာင္း၊ စမ္းေရတြင္းလမ္းမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ (ယင္းအိမ္ဟာ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအၿပီးမွာ သခင္သန္းထြန္း ေနပါတယ္။ သခင္ဗိုလ္နဲ႕ရင္းႏွီး သထက္ရင္းႏွီးလာေတာ့ သခင္ဗိုလ္က ပါပါ့ကို ႏိုင္ငံေရး သေဘာတရား တစ္လံုးစ၊ ႏွစ္လံုးစ ေျပါလာပါတယ္။ ကန္တီဘူတာရီ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ??? () ေရးတဲ့ကမၻာ့ေျခာက္ပံုတစ္ပံုရဲ႕ ဆိုရွည္လစ္တိုင္းျပည္ () စာအုပ္ကို ဖတ္ရန္ ပါပါ့ကို ေပးပါတယ္။ ယင္းစာအုပ္ကို ပါပါႏွစ္ေခါက္ဖတ္ၿပီး ဆိုရွယ္လစ္သေဘာတရားကို ပါပါစတင္စိတ္၀င္စား လာပါတယ္။ ဆိုရွယ္လစ္သေဘာတရားကို ေတာ္လွန္ခ်င္တဲ့

စိတ္၀င္စားသည္ထက္

စိတ္ဟာပိုၿပီး

ျပင္းျပပါတယ္။

ဂ်ပန္ေတြရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တာကို

ဂ်ပန္ကိုေတာ္လွန္ရတယ္ဆိုလွ်င္

ျမင္ရ၊

ၾကားရေတာ့

ဘယ္က႑ကပဲ

ေနရ၊

ဂ်ပန္ကို ေနရ

ေနဘို႕အဆင့္သင့္ျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး သခင္ဗိုလ္ကို ပါပါေျပါျပပါတယ္။ သခင္ဗိုလ္နဲ႕ ရင္းႏွီးသထက္ရင္းႏွီးလာေတာ့ သခင္ဗိုလ္ရဲ႕ အိမ္ဟာ ပါပါရဲ႕စားအိမ္ေသာက္အိမ္ ျဖစ္လာပါတယ္။ တစ္ခါတေလ ညအိပ္ညေန ေနပါတယ္။ သခင္ဗိုလ္ဟာ အိမ္အေပၚထပ္မွာ အိပ္ပါတယ္။ ဘုရား စင္လဲရွိပါတယ္။ “ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ

ကြန္ျမဴနစ္

သခင္ဗိုလ္က ပါပါ့ကို ေျပါပါတယ္။)

ျဖစ္ေသာ္လည္း၊

ဘုရားတရားၾကည္ညိဳေလးစားတဲ့လဴေတြပါ”

လို႕ဘုရားစင္ကို

ျပရင္း

သခင္သန္းထြန္း႐ံုးမွာ ပါပါသံုးေလးလလုပ္ၿပီး ခ်ိန္မွာ လယ္ေျမႏွင့္ စိုက္ပ်ိဳးေရး ၀န္ႀကီးဌာနလက္ေအာက္မွာ ျမင္းေမြးျမဴေရးဌာန ခြဲဖြင့္လွစ္လိုက္ပါတယ္။ ျမင္းေမြးျမဴေရးဌာနခြဲ ညႊန္ၾကားေရး၀န္ အျဖစ္ ျမင္း ၀ိဇၨာ ဦးဘ၀င္းကို ခန္႕ၿပီး ဒုတိယညႊန္ၾကားေရး ၀န္အျဖစ္

မစၥတာကလူး(စ)

မင္းေခၚ

ဦးသာထူးကို

ခန္႕ပါတယ္။

(ဦးသာထဴးဟာ

အဂၤလိပ္လက္ထက္မွာ

ရဲ၀န္ေထာက္ျဖစ္ပါတယ္။) ျမင္းေမြးျမဴေရး ဌာနခြဲ႐ံုးမွာ ႐ံုးအုပ္အျဖစ္ သခင္သန္းထြန္းက ပါပါ့ကို ခန္႕အပ္ပါတယ္။ ျမင္းေမြးျမဴေရးဌာနခြဲဖြင့္လွစ္ရျခင္း ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ဂ်ပန္စစ္ေအာင္ႏိုင္ေရး အတြက္ လိုအပ္တဲ့ျမင္းမ်ား ေမြးျမဴသားစပ္ ေပးေရး ျဖစ္ပါတယ္။ က်န္လုပ္ငန္း အေကာင္အထည္ ေပၚလာရန္အတြက္ တစ္ျပည္လံုးမွာ ရွိတဲ့ျမင္းမ်ားကို စာရင္းေကာက္ယူၿပီး ေမြးျမဴ သားစပ္ ရန္သင့္ေလ်ာ္ေသာ ျမင္းမ်ားကို မွတ္ပံုတင္ရန္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဂ်ပန္ကသားစပ္ရန္ အတြက္ မ်ိဳးေကာင္းေသာ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

75

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ျမင္းထီးမ်ားကို ေပးထားပါတယ္။ ျမင္းပိုင္ရွင္မ်ား ျမင္းမွတ္ပံုတင္ရမည္ျဖစ္ေတာ့ ရန္ကုန္ရွိ ျမင္းပိုင္ရွင္မ်ား ပါပါတို႕႐ံုးမွာ လာၿပီး မွတ္ပံုတင္ၾကပါတယ္။ ဂ်ပန္ေခတ္ၿမိဳ႕ထဲ သြားလာေရးမွာ ျမင္းလွည္းျဖင့္ သာ သြားလာရပါတယ္။ ဆင္မလိုက္

၀က္သတ္႐ံုမွ

ရန္ကုန္သို႕

၀က္သား

ပို႕ေသာ

ျမင္းလွည္းပိုင္ရွင္မ်ား

ႏွင့္

ပါပါတို႕႐ံုးက

လူေတြနဲ႕

အေပါင္းအသင္းျဖစ္ၾကလို႕ ပါပါတို႕ လိုခ်င္တဲ့ ၀က္သား ကိုလြယ္ကူစြာျဖင့္ ၀ယ္လို႕ရပါတယ္ (ဂ်ပန္ေခတ္မွာ စားဆီရွားပါးသျဖင့္ ၀က္သား၀ယ္ေသာ

အခါ

အဆီကိုထုတ္ထားေသာ

၀က္သားသာ၀ယ္လို႕

ရပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ဂ်ပန္ေခတ္

၀က္သားဟာ

တကဲ့၀က္သားလို႕ ဆိုစမွတ္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။) (ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)

မာတင္ လူသာကင္း အမွတ္တရဆု ေဒၚစု ခ်ီးျမႇင့္ခံရ 19 January 2009 ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအ၀င္ အေမရိကန္ ဆီးနိတ္လႊတ္ေတာ္အမတ္ တက္ ကေနဒီ (Ted Kennedy)၊ ေအာက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဂၽြန္ လီး၀စ္ (John Lweis) နဲ႔ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ကေလာဒီ ဘလက္ (Claude Black) တို႔ကို

လူ႔အခြင့္အေရးေခါင္းေဆာင္ မာတင္လူသာကင္းရဲ႕ သားသမီးေတြက ယုံၾကည္ခ်က္အတြက္ အိမ္မက္ေတြကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္သူေတြအျဖစ္ လူ႔အခြင့္အေရးဆု ခ်ီးျမႇင့္လိုက္ပါတယ္။ ဒီေန႔ ဇန္န၀ါရီလ ၁၉ ရက္ေန႔ဟာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ လူ႔အခြင့္အေရး ရဲေဘာ္ႀကီး မာတင္လူသာကင္း ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့ေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔မွာ မာတင္လူသားကင္း အမွတ္တရ အျဖစ္ ဆုခ်ီးျမႇင့္တာပါ။ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစိေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္

၀ါရွင္တန္ၿမိဳ႕ေတာ္ Hyatt Regency - Capital Hilton ေဟာ္တယ္မွာ အခု

အသံလႊင့္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ အခမ္းအနား က်င္းပေနပါတယ္။ အခမ္းအနား

က်င္းပေနတဲ့ေနရာကို ေရာက္ေနတဲ့ ဗြီအိုေအ ျမန္မာပိုင္း အစီအစဥ္က မေအးသႏၱာေက်ာ္ ကို မခင္ျဖဴေထြး က ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားပါတယ္။

မေအးသႏၱာေက်ာ္ေရ၊ အခု အခမ္းအနားအေၾကာင္းကို နည္းနည္း ရွင္းျပေပးပါ႔လား။ အခမ္းအနားမွာ ေဒၚေဆာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုလည္း ဆုခ်ီးျမွင့္မယ္ဆို -

"ဟုတ္ကဲ့ မခင္ျဖဴေထြးေရ၊ အခု က်င္းပေတာ့မယ့္ အခမ္းအနား က အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ ႏုိင္ငံသားအခြင့္အေရးနဲ႔ လူျဖဴလူမည္း အခြင့္အေရး တန္းတူေရးအတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့တဲ့ မာတင္လူသာကင္း အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ Realizing the

Dream လို႔ ေခၚတဲ့က်င္းပတဲ့ ဆုေပးပြဲအခမ္းအနားပါ။ အိမ္မက္ေတြကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ျခင္းဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေပးတဲ့ ဆုေပးပြဲ အခမ္းအနားပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကေတာ့ Triumph of Conscience လို႔ေခၚတဲ့ ယုံၾကည္မႈ ေအာင္ျမင္ျခင္း ဆုကို ရရွိတာပါ။ ဒီပြဲမွာ တျခား ဆုရရွိတဲ့သူေတြကေတာ့ အေမရိကန္ ဆီးနိတ္လႊတ္ေတာ္အမတ္ တက္ ကေနဒီ၊

ေအာက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဂၽြန္ လီး၀စ္ နဲ႔ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ကေလာဒီ ဘလက္ တို႔ပါ။ အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ တက္ကေနဒီ က Realizing the Dream လို႔ ေခၚတဲ့ အိမ္မက္ေတြကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ျခင္း ဆုကို ရရွိပါတယ္။ မႏွစ္ကေတာ့ အေမရိကန္ သမၼတေဟာင္း ေဘ ကလင္တန္ (Bill Clinton) က ရရွိပါတယ္။ ဒီႏွစ္အခမ္းအနားကေတာ့ မာတင္လူသာကင္းကို

ေလးႀကိမ္ေျမာက္ ဆုခ်ီးျမႇင့္တဲ့ အခမ္းအနားပါ။ ဒီလို Realizing the Dream ဆုေပးပြဲမ်ဳိးကိုလည္း ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ ေပးတဲ့ ဆုေပးပြဲ အခမ္းအနားပါ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

76

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ဒီေတာ့ ဒီ ဆုေပးပြဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ကိုယ္စား ဘယ္သူက ဆုကို ကိုယ္စားတက္ၿပီးယူပါသလဲ။ ဒီ ဆုကေရာ

ျမန္မာ့အေရးအေပၚ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ မူ၀ါဒကို ရိုက္ခတ္မႈ ရွိႏုိင္ပါ႔မလား။ ဘယ္ေလာက္အထိ အေရးႀကီးသလဲ။ "ဟုတ္ကဲ့။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္စားေတာ့ အေမရိကန္ အေျခစိုက္ လူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႔ USCB က

ကိုေအာင္ဒင္ ဆုကို လက္ခံရယူမွာျဖစ္ပါတယ္။ အခု ဒီအခမ္းအနားမွာ ဆုတက္ယူတဲ့ USCB က အခုလို ေျပာပါတယ္ရွင္။" ဦးေအာင္ဒင္။ ။ ဒီဆုေပးပြဲက ေတာ္ေတာ္အေရးႀကီးတယ္ဗ်ာ။ ဘာလို႔အေရးႀကီးလဲဆုိေတာ့ ဒါ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ ဒါဟာ ႀကီးမားတဲ့ အေျပာင္းအလဲ ႀကီးပဲေလ။ ေနာက္ အခုဆိုလို႔ရွိရင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ လူမဲ သမၼတ ေပါ့ေနာ္။

ေနာက္ႏွစ္ရက္ အၾကာမွာ သမၼတအျဖစ္ က်မ္းသစၥာ က်ိမ္ဆိုေတာ့မယ္။ အဲဒီလိုအခ်ိန္မွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု တခုလံုးက လူမဲ လူ႔အခြင့္အေရး ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ ႀကိဳးပမ္းရင္းနဲ႔ ကြယ္လြန္ခဲ့တဲ့ ေဒါက္တာ မာတင္လူသာကင္း ဂ်ဴနီယာ ကို

တႏိုင္ငံလံုးက သတိရေနၾကတဲ့အခ်ိန္ေပါ့ဗ်ာ။ ဆိုေတာ့ ဒီအခ်ိန္မွာ အခုလို သမၼတ အိုဘားမား ရဲ႕ အစိုးရအဖြဲ႔သစ္ကလည္း မၾကာခင္ အိမ္ျဖဴေတာ္ကို သိမ္းပိုက္ၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံ့တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာ အခုလိုမ်ိဳး ဆုေပးပြဲ က်င္းပတာဆိုေတာ့ ႀကီးမားပါတယ္။ အဲဒီလို ဆုခ်ီးျမႇင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္မိုလို႔ အုိဘားမား ရဲ႕ အစိုးရအဖြဲ႔သစ္ အဖြဲ႔အေနနဲ႔ ဒီ ေဒါက္တာ မာတင္လူသာကင္း ဂ်ဴနီယာ ကိုယ္ႏွိက္က သူ႔ရဲ႕သားသမီးမ်ားက ဂုဏ္ျပဳခ်ီးျမႇင့္တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နဲ႔ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈအေပၚမွာ ဆက္ၿပီးေတာ့ အားသြန္ခြန္စိုက္ ကူညီေဆာင္ရြက္ဖို႔လုပ္လိမ့္မယ္လို႔ က်ေနာ္တုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတာေပါ့ေနာ္။ "မာတင္လူသာကင္း ရဲ႕ အိပ္မက္ ဆိုၿပီးေတာ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ လူ႔ေဘာင္အသိုင္းအ၀ုိင္း ျဖစ္ဖို႔ကို သူတို႔ ဆက္ၿပီးေတာ့ လႈပ္ရွားသြားမယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ သူတို႔ ဒီလိုမ်ိဳး ဆုေပးပြဲ အခမ္းအနာကို က်င္းပတာျဖစ္ပါတယ္။" အခမ္းအနားက်င္းပတဲ့ေနရာမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ဗြီအိုေအ ျမန္မာပိုင္း အစီအစဥ္က မေအးသႏၱာေက်ာ္ကို ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

77

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ႏုိင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရး တကၠသိုလ္ဆင္းေတြ အရပ္ဘက္မွာ ၫႊန္ခ်ဳပ္အဆင့္သာေပးမည္ NEJ/ ၂၀ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၀၉

ရန္ကုန္ ႏုိင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရး တကၠသိုလ္ သင္တန္းသားအေရအတြက္ မ်ားေနသည့္အတြက္ သင္တန္းဆင္း စစ္အရာရွိမ်ားကုိ ယခင္က တပ္မမႉး၊ တုိင္းမႉးရာထူးမ်ား တုိက္႐ုိက္ေပးရာမွ ယခုအခါ အရပ္ဘက္ဌာနမ်ားတြင္ ၫႊန္ခ်ဳပ္အဆင့္မ်ိဳးသာ ေပးေတာ့မည္ဟု သင္တန္းသားတဦးက ေျပာသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

78

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ “ခုေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရး တကၠသိုလ္ သင္တန္းသားက (၁၃၂) ဦးေတာင္ ရွိေနတဲ့အတြက္ မင္းတို႔အကုန္လုံးေတာ့ တုိင္းမႉး၊ တပ္မမႉး အကုန္မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ မင္းတုိ႔ ႏုိင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရး တကၠသိုလ္ဆင္းေတြကုိပဲ ေနာင္မွာ ၫႊန္ခ်ဳပ္တုိ႔ ဦးေဆာင္ၫႊန္ၾကားေရးမႉးတုိ႔ ေပးမယ္၊ တျခားသူေတြ မေပးဘူး” ဟု သင္တန္းဆရာက ေျပာသည့္အတြက္ စစ္ဘက္ရာထူးႀကီးႀကီးမွန္းထားသည့္ သင္တန္းသားမ်ား စိတ္ပ်က္ကုန္သည္ဟု သင္တန္းသားတဦးက ေျပာသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးတကၠသိုလ္ သင္တန္းကုိ ယခင္က တပတ္လွ်င္ ဗိုလ္မႉးႀကီးအဆင့္ (၃၀) မွ (၅၀) ၾကားသာ လက္ခံေလ့ရွိေသာ္လည္း ယခုအခါ (၁၀၀) ေက်ာ္သည္ထိ သင္တန္းသား မ်ားျပားလာသည့္အတြက္ တပ္မမႉး၊ တုိင္းမႉးရာထူးမ်ား မေပးႏုိင္ျခင္း ျဖစ္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သူေရႊမန္း (ၾကည္း ၁၁၅၃၄) ဆုိလွ်င္ ႏုိင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးတကၠသိုလ္ သင္တန္း အမွတ္စဥ္ (၁) ဆင္းျဖစ္ၿပီး အဆုိပါသင္တန္းတက္စဥ္က တမခ (၆၆) မွ ဗိုလ္မႉးႀကီးရာထူးႏွင့္ တက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ယေန႔ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္

အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ႏုိင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရး တကၠသိုလ္ သင္တန္း အမွတ္စဥ္ (၁) ဆင္းျဖစ္သည္။ နအဖ အတြင္းေရးမႉး (၁) ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သီဟသူရ တင္ေအာင္ျမင့္ဦးသည္လည္း ႏုိင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးတကၠသိုလ္ သင္တန္း အမွတ္စဥ္ (၁) ဆင္းျဖစ္သည္။

စီးပြားကူးသန္း၀န္ႀကီး ဗိ္ုလ္မႉးခ်ဳပ္ တင္ႏုိင္သိန္းသည္ ႏုိင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရး တကၠသိုလ္ သင္တန္း အမွတ္စဥ္ (၄) ဆင္းျဖစ္သည္။ နအဖ အမိန္႔စာအခ်ဳိ႕ကုိ နအဖ အတြင္းေရးမႉးအျဖစ္ လက္မွတ္ထုိးထုတ္ေနသည့္ ေနျပည္ေတာ္ ၫႊန္ခ်ဳပ္ ဗိုလ္မႉးႀကီး သန္႔ရွင္းသည္လည္း ႏုိင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရး တကၠသိုလ္ သင္တန္း အမွတ္စဥ္ (၆) ဆင္းျဖစ္သည္။

ျမန္မာစစ္အစိုးရသည္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲေနာက္ပုိင္း အရပ္ဘက္ဌာနဆုိင္ရာမ်ားတြင္ ေရာက္ရွိေနသည့္ စစ္အရာရွိမ်ားကုိ ေလွ်ာ့ခ်ေတာ့မည္ျဖစ္ရာ မၾကာခင္ အရပ္ဘက္ စစ္အရာရွိမ်ား၏ စြမ္းေဆာင္ရည္ကုိ ျပန္သုံးသပ္ေတာ့မည္ဟု ေနျပည္ေတာ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္႐ုံးႏွင့္ နီးစပ္သည့္အရာရွိတဦးက ေျပာသည္။ အရပ္ဘက္ရွိ စစ္အရာရွိမ်ား၏ စြမ္းေဆာင္ရည္ကုိ ျပန္သုံးသပ္ၿပီးေနာက္ ထူးခၽြန္သူမ်ားကုိသာ ထားၿပီး က်န္စစ္အရာရွိမ်ားကုိ ပင္စင္ေပးမည္ဟုလည္း စုံစမ္းသိရသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

79

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္

“အမွန္တရားစိတ္ဓာတ္ ႏႈိးေဆာ္သူဆု” ရ NEJ/ ၂၀ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၀၉

စစ္အစိုးရကုိ တုိက္ပြဲ၀င္ရာ၌ ျမန္မာျပည္သူမ်ားအား ဦးေဆာင္ခဲ့မႈအတြက္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံရွိ Realizing the Dream အဖြဲ႕မွ “အမွန္တရားစိတ္ဓာတ္ ႏႈိးေဆာ္သူဆု” (Trumpet of Conscience Award) ကုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား ေပးအပ္လုိက္သည္။

Trumpet of Conscience ဆိုသည္မွာ ကြယ္လြန္သူ လူမဲေခါင္းေဆာင္ ေဒါက္တာ မာတင္လူသာကင္း၏ ၁၉၆၇ ခု ႏုိ၀င္ဘာႏွင့္

ဒီဇင္ဘာတြင္ ေဟာေျပာခဲ့သည့္ နာမည္ေက်ာ္ လူ႕အခြင့္အေရးဆုိင္ရာ မိန္႔ခြန္းေပါင္းခ်ဳပ္ကုိ ေခၚဆုိသည့္ အမည္ျဖစ္သည္။ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္ ေဒါက္တာ မာတင္လူသာကင္း အလုပ္ႀကံခံရၿပီးေနာက္ပုိင္း သူ၏ မိန္႔ခြန္းေပါင္းခ်ဳပ္ကုိ အမွန္တရားစိတ္ဓာတ္ ႏႈိးေဆာ္သူ (Trumpet of Conscience) အမည္ျဖင့္ ထုုတ္ေ၀ႏုိင္ခဲ့သည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

80

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

မႏၲေလး-မုံရြာ ပဲခြဲစက္မ်ား ရပ္ဆုိင္းထားရ မင္းႏုိင္သူ/ ၁၆ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၀၉ http://www.khitpyaing.org/news/January_09/16-1-09d.php

ျပည္ပအထြက္မရွိျခင္း၊ ျပည္တြင္း၀ယ္လုိအား က်ဆင္းေနျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ မႏၲေလးႏွင့္ မုံရြာ စက္မႈဇုန္မ်ားရွိ ပဲခြဲစက္မ်ား ရပ္ဆုိင္းထားရေၾကာင္း လုပ္ငန္းရွင္မ်ားက ေျပာသည္။

မႏၲေလးတြင္ ပဲခြဲစက္ (၅၀) ေက်ာ္ႏွင့္ မုံရြာတြင္(၂၂) စက္ရွိၿပီး အမ်ားစုမွာ ၿပီးခဲ့သည့္ (၆) လခန္႔မွ စတင္ရပ္ဆုိင္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

“အခုထိလည္း လုပ္ငန္းျပန္ေကာင္းမလာေသးပါဘူး။ ဒီမွာေတာ့ တ၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္က ရပ္ထားၾကရၿပီ။ လက္ရွိလည္ေနတဲ့စက္က (၇) ခုေလာက္ပဲရွိမယ္။၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္၊

ၾသဂုတ္ေလာက္ကစၿပီး အိတ္စ္ပုိ႔ မထြက္ကတည္းက လုပ္ငန္းေတြ တျဖည္းျဖည္းက်လာတာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြတုန္းကေတာ့ အျခမ္း (ပဲခြဲၿပီး အျခမ္း) ကုိပဲ ဘုရင့္ေနာင္ကုန္စည္ဒုိင္ကေနတဆင့္ ျပည္ပကုိပုိ႔ေနတာေလးေတြရွိတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွ မၾကားရဘဲ

အထြက္ရပ္သြားေတာ့ ခြဲစက္လုပ္ငန္းေတြ ထိခုိက္လာတာေပါ့” ဟု မႏၲေလးၿမိဳ႕မွ လုပ္ငန္းရွင္က ေျပာသည္။

ယင္းကဲ့သုိ႔ လုပ္ငန္းမ်ား ရပ္ဆုိင္းထားရျခင္းေၾကာင့္ အလုပ္သမားမ်ားအား အလုပ္ျဖဳတ္ရသည္အထိ အေျခအေန ျဖစ္ပြားေနေၾကာင္း သိရသည္။ မုံရြာ စက္မႈဇုန္မွ ပဲခြဲစက္လုပ္သားမ်ားအေနျဖင့္

ေန႔စဥ္လုပ္အားခ က်ပ္ေငြ (၁,၅၀၀)ႏွင့္ (၂,၀၀၀) အၾကား ရၿပီး ပဲခြဲစက္အႀကီးအေသးေပၚမူတည္ကာ အလုပ္သမား (၅) ဦးမွ (၃၅) ဦး ခန္႔အထိ ခန္႔ထားၾကသည္။

“အလုပ္သမားေတြ ေလ်ာ့တဲ့စက္က ေလ်ာ့ရတယ္။ အနားခုိင္းတဲ့ စက္က ခုိင္းရတယ္။

စက္ပုိင္ေတြအေနနဲ႔ကလည္း မလုပ္ခ်င္ေပမယ့္ လုပ္ၾကရတာပဲေလ။ စက္မွမလည္ေတာ့ သူတုိ႔ကုိလည္း အလုပ္မေပးႏုိင္ဘူးျဖစ္ေနတာေပါ့။ တခ်ဳိ႕အလုပ္သမားေတြကေတာ့ ေရနံတြင္းလုပ္သားေတြ

ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ေတြလည္း အဲဒီဘက္မွာလည္း အဆင္မေျပၾကဘူးၾကားတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ခြဲစက္ေတြတင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ပဲြ႐ုံေတြလည္း အလုပ္ပါးေတာ့ အလုပ္သမားေတြ ေလ်ာ့ကုန္တာပါပဲ” ဟု မုံရြာစက္ပုိင္က ဆုိသည္။

ယမန္ႏွစ္မွစကာ သိသာစြာယုိင္နဲ႔လာေသာ ေကာက္ပဲသီးႏွံေစ်းကြက္အတြင္း ဘုရင့္ေနာင္ကုန္စည္ဒုိင္မွ ပဲကုန္သည္ႀကီးအခ်ဳိ႕ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္မႈေၾကာင့္ ပုိမုိဆုိး၀ါးသြားကာ နယ္ကုန္စည္ဒုိင္မ်ားလည္း ထိခုိ္က္ခဲ့သည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

81

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

တကၠစီအားလုံး မီတာတပ္ရန္အမိန္႔ထုတ္ NEJ/ ၁၆ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၀၉

ရန္ကုန္ရွိ City Taxi အားလုံး မီတာတပ္ရန္ ထပ္မံအမိန္႔ထုတ္ျပန္သည္ဟု ရန္ကုန္တုိင္း City Taxi ေမာင္းသူမ်ားထံမွ သိရသည္။

“တကၠစီဆြဲေနတာမွာ စီအန္ဂ်ီေျပာင္းတဲ့ ကတၠစီနဲ႔ ဓာတ္ဆီ၊ ဒီဇယ္သုံး တကၠစီေတြဆုိၿပီး ရွိတယ္။ မီတာစတပ္ခုိင္းေတာ့ စီအန္ဂ်ီေျပာင္းၿပီး Taxi ေတြကုိ တပ္ခုိင္းတာ။ အခုေတာ့ စီအန္ဂ်ီပဲျဖစ္ျဖစ္၊

ဓာတ္ဆီ၊ ဒီဇယ္ဆီပဲျဖစ္ျဖစ္၊ City Taxi ဆုိလုိ႔ကေတာ့ မီတာေတြ တပ္ဆုိတပ္ပဲ” ဟု ယာဥ္ေမာင္းတဦးက ေျပာသည္။

ရန္ကုန္တုိင္း ယာဥ္စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရး ႀကီးၾကပ္မႈေကာ္မတီ ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူတဦးက

“ဟုတ္တယ္၊ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီ (၂၈) ရက္ေန႔ ေနာက္ဆုံးအၿပီးတပ္ရမယ္လုိ႔ တုိင္းမႉးက ၫႊန္ၾကားထားတယ္” ဟု ေျပာသည္။

အဆုိပါ ၫႊန္ၾကားခ်က္ကုိ မလုိက္နာပါက စီအန္ဂ်ီ ေျပာင္းၿပီးေသာ ယာဥ္စာရင္းႏွင့္ မီတာတပ္ဆင္ၿပီး

ယာဥ္စာရင္းတုိ႔ကုိ တုိက္၍စစ္ေဆးကာ မီတာမတပ္ရေသးေသာ ယာဥ္မ်ားကုိ ေတြ႕ရွိပါက စာရင္းျပဳစု၍ ကုန္လမ္းပုိ႔ေဆာင္ေရး ၫႊန္ၾကားမႈဦးစီးဌာန၊ ပုိ႔ေဆာင္ေရးစီမံကိန္းဦးစီးဌာနတုိ႔ကုိ ေပးပုိ႔ကာ လုပ္ငန္းလုိင္စင္ ျပဳလုပ္ေပးျခင္းကုိ ဆုိင္းငံ့ခုိင္းမည္ျဖစ္ၿပီး သက္တမ္းတုိးခြင့္မျပဳျခင္း၊

လက္ရွိေမာင္းႏွင္ေနေသာ လုိင္စင္အနီကုိ လုိင္စင္အနက္သုိ႔ ေျပာင္းကာ City Taxi စာရင္းမွ ထုတ္ပယ္မည္ဟု သိရသည္။

ထုိ႔အျပင္ စက္သုံးဆီအေရာင္းဆုိင္မ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ လမ္းေပၚတြင္လည္းေကာင္း

ယာဥ္ထိန္းတပ္ဖြဲ႕ရဲမ်ားက ေစာင့္၍ စစ္ေဆးမည္ဟု အဆုိပါ ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူက ဆုိသည္။ ရန္ကုန္တြင္ တကၠစီစီးေရ (၁၅,၈၉၅) စီးရွိၿပီး စီအန္ဂ်ီေျပာင္းၿပီးယာဥ္မွာ (၁၂,၂၃၉) စီးရွိကာ မီတာတပ္ဆင္ၿပီးယာဥ္မွာ (၉,၈၀၂) စီးရွိေၾကာင္း စီအန္ဂ်ီေျပာင္းထားေသာ္လည္း

မီတာမတပ္ရေသးေသာ ယာဥ္မွာ (၂,၄၃၇) စီးရွိၿပီး ဓာတ္ဆီ၊ ဒီဇယ္ City Taxi ယာဥ္ (၁,၂၁၉) စီး၊ စုစုေပါင္း မီတာမတပ္ရေသးေသာ City Taxi မွာ (၃,၆၅၆) ရွိေနေသးေၾကာင္း ကုန္းလမ္းပုိ႔ေဆာင္ေရးၫႊန္ၾကားမႈ ဦးစီးဌာန၏ စာရင္းမ်ားအရ သိရသည္။

မီတာတပ္ရန္ ကုမၸဏီ (၅) ခုက ရရွိထားရာတြင္ ကုမၸဏီမ်ားအား မီတာတပ္ဆင္မႈမ်ားကုိ ခြဲတမ္းခ်ရန္ ၫႊန္ၾကားထားၿပီး ျဖစ္သည္ဟု ရန္ကုန္တုိင္း ယာဥ္စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရး ႀကီးၾကပ္မႈေကာ္မတီ၀င္ အစည္းအေ၀းမ်ားအရ သိရသည္။

LYNX Co., Ltd မွ မီတာအလုံးေရ (၅၇၆) လုံး၊ Aye Family Co., Ltd မွ (၃,၃၈၀) လုံး၊ SAUKR Co.,

Ltd မွ (၁၂၀) လုံး၊ ASIA Value Co., Ltd မွ (၁,၀၀၀) လုံး၊ Champion Co., Ltd မွ (၁၂၀) လုံး စုစုေပါင္း (၁၁,၃၈၈) လုံးကုိ ပထမအႀကိမ္ တပ္ဆင္ၾကရန္ ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၀၈ ခု ဇန္န၀ါရီ၌ တုိင္းမႉးက ၫႊန္ၾကားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

အဆုိပါ ကုမၸဏီ (၅) ခုမွ တပ္ဆင္ေပးရန္ ခြဲတမ္းမွ က်န္ရွိေသာ မီတာမ်ားမွာ စုစုေပါင္း (၁,၅၀၀)

ေက်ာ္ရွိေနေသးေၾကာင္း၊ မီတာတပ္ရန္ စတင္ၫႊန္ၾကားခဲ့သည္မွာ စီအန္ဂ်ီေျပာင္းၿပီး တကၠစီမ်ားကုိ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

82

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုအခါ စီအန္ဂ်ီအျပင္ ဓာတ္ဆီ၊ ဒီဇယ္ ယာဥ္မ်ားကုိလည္း မီတာတပ္ရန္

အမိန္႔ထုတ္ထားေၾကာင္း၊ LYNX Co., Ltd ႏွင့္ Aye Family Co., Ltd ကုမၸဏီက မီတာထပ္မံတင္သြင္းခြင့္ ရထားေၾကာင္း သိရသည္။

“အဓိပၸာယ္မရွိတဲ့ ကိစၥေတြကုိ တခုၿပီးတခု လုပ္ေနတာဗ်။ တကၠစီေတြကုိ စီအန္ဂ်ီ ေျပာင္းမယ္ဆုိလုိ႔

ေျပာင္းၾကရတယ္။ ၿပီးေတာ့ မီတာ တပ္ရမယ္ဆုိလုိ႔ တပ္ရျပန္ေရာ။ ဆီေစ်းေတြက်လာေတာ့ စီအန္ဂ်ီ

မေျပာင္းၾကေတာ့ဘူးေလ။ အဲဒီေတာ့ မီတာတပ္ရမယ့္ကိစၥက စီအန္ဂ်ီယာဥ္တခုတည္းဆုိေတာ့ ဓာတ္ဆီ၊ ဒီဇယ္နဲ႔ ေမာင္းတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ မီတာခ သက္သာသြားလုိ႔ ေနၾကတာ။ အခု ဒီဇယ္၊ ဓာတ္ဆီယာဥ္ကုိပါ တပ္ရမယ္လုိ႔ လုပ္လာတယ္။ မတပ္ရင္ လုိင္စင္သိမ္းမယ္ဆုိေတာ့လည္း အာဏာေအာက္မွာ

ခံၾကရတာေပါ့။ ဒီလုိကိစၥေတြ ျဖစ္စဥ္အားလုံးမွာ တကၠစီလုပ္ငန္းလုပ္တဲ့လူေတြ၊ ေမာင္းသူေတြ၊

ကားပုိင္ဆုိင္သူေတြေရာ၊ မပုိင္သူေတြေရာ ကုိယ္ပုိင္ဆႏၵ လုံး၀မပါၾကဘူးဗ်ာ” ဟု တကၠစီပုိင္ရွင္ တဦးက ေျပာသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ ဇန္န၀ါရီ (၁) ရက္ေန႔မွစ၍ စီအန္ဂ်ီေျပာင္းၿပီး တကၠစီမ်ား မီတာမတပ္ရေသးဘဲ က်န္ရွိေနေသးသည္ကုိ မီတာတပ္ရန္ ရန္ကုန္တုိင္း တုိင္းမႉးသစ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၀င္းျမင့္က အမိန္႔ထုတ္ခဲ့ေသးသည္။

နာဂစ္ဒဏ္ နာလန္ထူေရး (၃-၄) ႏွစ္ၾကာႏုိင္ဟု ကုလမွန္း NEJ/ ၁၉ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၀၉

ျမန္မာႏုိင္ငံမွ နာဂစ္မုန္တုိင္းဒဏ္ထိသူမ်ားအား လုံး၀နာလန္ထူေအာင္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး

လုပ္ရမည္ဆုိလွ်င္ (၄) ႏွစ္ခန္႔ထိ အခ်ိန္ယူရႏုိင္သည္ဟု ကုလသမဂၢအရာရွိတဦးက ေျပာသည္။ အကူအညီေငြ ရသည့္အတုိင္းအတာေပၚ မူတည္ၿပီး နာဂစ္မုန္တုိင္းဒဏ္ထိသူမ်ားအား

လုံး၀နာလန္ထူေအာင္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးမွာ (၃) ႏွစ္မွ (၄) ႏွစ္ထိ ၾကာႏုိင္သည္ဟု ကုလသမဂၢ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

83

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ဌာနေနကုိယ္စားလွယ္လည္းျဖစ္၊ လူမႈေရးညႇိႏႈိင္းမႈတာ၀န္ခံလည္းျဖစ္သူ Bishow Parajuli က ရန္ကုန္ IRIN ကုလသတင္းဌာနသို႔ ေျပာသည္။

၂၀၀၉ ဧၿပီလထိ နာဂစ္ အေရးေပၚကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး ရန္ပုံေငြ အေမရိကန္ ေဒၚလာ (၄၇၇) သန္း လုိမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ကုလသမဂၢအဖြဲ႕ (၁၃) ဖြဲ႕ႏွင့္ အန္ဂ်ီအုိ (၂၃) ခုကုိယ္စား ကုလသမဂၢက ၿပီးခဲ့သည့္ ဇူလုိင္လအတြင္း ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ရာ ေတာင္းခံေငြ၏ (၆၄) ရာႏႈန္းသာ ရရွိေသးသည္။

ေဂ်ာက္ဂ်က္ ၀န္ခံကတိထုိးရ

ဆင္ဆာမဲ့ေခြႏွင့္ မပတ္သက္ဟု ေျပာ NEJ/ ၁၉ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၀၉

Bi Weekly Eleven ဂ်ာနယ္က ေရးသားသည့္သတင္းေၾကာင့္ ဟစ္ေဟာ့အဆုိရွင္ ေဂ်ာက္ဂ်က္အား စာေပစိစစ္ေရးႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဂီတအစည္းအ႐ုံးက ေခၚယူ၍ ခံ၀န္ကတိလက္မွတ္ထုိးခုိင္းေၾကာင္း ဟစ္ေဟာ့သတင္းရပ္ကြက္က သိရသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ ဇန္န၀ါရီ (၁၅) ရက္ ေစ်းကြက္တြင္း ျဖန္႔ခ်ိခဲ့ေသာ အဆုိပါဂ်ာနယ္တြင္ “ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ

အစဥ္အလာႏွင့္ လူေနမႈစနစ္အား ထိခုိက္ႏုိင္ေသာ ဆင္ဆာမဲ့ ျမန္မာသီခ်င္း ညစ္ညမ္းေခြမ်ား သိန္းနဲ႔ခ်ီထိ ပ်ံ႕ႏွံ႔လ်က္ရွိ၊ နာမည္ရလူငယ္အဆုိေတာ္အခ်ဳိ႕ႏွင့္ တီး၀ုိင္းအခ်ဳိ႕ ပတ္သက္မႈရွိ၊ ဖန္တီးသူ ထုတ္လုပ္သူ၊

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

84

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ျဖန္႔ခ်ိသူႏွင့္ လက္၀ယ္ထားရွိသူ မည္သူမဆုိ ဆင္ဆာဥပေဒ၊ ညစ္ညမ္းဥပေဒႏွင့္ အေရးယူခံရႏုိင္” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေရးသားထားျခင္းျဖစ္သည္။

ယင္းျဖစ္ရပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကာယကံရွင္ ေဂ်ာက္ဂ်က္အား ဆက္သြယ္ေမးျမန္းရာ ၀န္ခံကတိ ထုိးရသည္မွာ ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း၊ သုိ႔ေသာ္ အဆုိပါသတင္းတြင္ ပါေသာ ၎၏သီခ်င္းမ်ားအား

အေခြအျဖစ္ထုတ္၍ ေရာင္းခ်သူမွာ မိမိနဲ႔ မပတ္သက္ေၾကာင္း၊ ေလာေလာဆယ္ သီခ်င္းေခြထုတ္ျခင္းကုိ ရပ္ထားရေၾကာင္း ေျပာသည္။

စာေပစိစစ္ေရး၏ ၀န္ထမ္းတဦးက “က်မတုိ႔ စာေပစိစစ္ေရး႐ုံးကေတာ့ ေဂ်ာက္ဂ်က္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အင္တာဗ်ဴး၊ သတင္း၊ ေဆာင္းပါးေတြကုိ ရပ္ဆုိင္းထားဖုိ႔ ၫႊန္ၾကားထားတယ္” ဟု ဆုိသည္။

ဟစ္ေဟာ့ ႏွစ္သက္သူ လူငယ္တဦးက “ေ၀ဖန္ေရးလုပ္တယ္ဆုိတာ ေ၀ဖန္မယ့္ Subject ကုိ နားလည္မွ ေ၀ဖန္သင့္တယ္။ ႏုိင္ငံတကာမွာ ဟစ္ေဟာ့ေတြရဲ႕ သီဆုိမႈဟာ မေက်နပ္တာေတြ၊ စိတ္ထဲရွိတာေတြကုိ ေပါက္ကြဲတာပဲ။ အာဖရိကက လူမည္းေတြဆီကတဆင့္ ဒီ ဟစ္ေဟာ့ဂီတဆုိတာ စီး၀င္လာခဲ့တာ

လူသားေတြၾကားကုိ၊ ဒါ ေတာ္လွန္ေရးဂီတပဲ။ ေဂ်ာက္ဂ်က္သီဆုိတဲ့ ဟစ္ေဟာ့မွာ ညစ္ညမ္းတာပါတယ္၊ ဟုတ္တယ္၊ ဒါ သူ႔အသုိင္းအ၀န္းနဲ႔ နီးစပ္တဲ့ အရာေတြထဲက သူရထားတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလုိ သီဆုိမႈေတြကို ေဂ်ာက္ဂ်က္ တေကာင္တည္း ဆုိတာမဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာ Underground သီဆုိခဲ့သူေတြ၊ ခု နာမည္ရေနတဲ့ ေကာင္ေတြလည္း လုပ္ခဲ့တယ္။ ေဂ်ာက္ဂ်က္က အခုမွ အဆုိေတာ္ေတာင္ မျဖစ္ေသးဘူးဗ်ာ၊ ဒီေကာင့္တေယာက္တည္းကုိ

ပစ္မွတ္ထားသလုိျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ေတာ့ က်ေနာ္ စိတ္မေကာင္းဘူး” ဟု ေျပာသည္။ ဟစ္ေဟာ့ ေတးသံရွင္မ်ားစြာရွိသည့္အနက္ ေဂ်ာက္ဂ်က္အား လူငယ္အမ်ား ႏွစ္သက္ၾကေၾကာင္း၊ ဟစ္ေဟာ့ႏွစ္သက္သည့္ လူငယ္မ်ား၏ ေျပာဆုိမႈကုိ ကုိးကား၍ သိရသည္။

ေဂ်ာက္ဂ်က္သည္ ဟစ္ေဟာ့ေလာကထဲသုိ႔ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္က စတင္ေရာက္ရွိလာကာ Underground

အေခြမ်ား ေ၀ၿပီးခ်ိန္မွစ၍ နာမည္ရလာၿပီး VIP အဖြဲ႕တြင္ Ah.Boy၊ ထိန္၀င္း၊ ေက်ာ္ထြဋ္ေဆြတုိ႔နဲ႔အတူ သီဆုိသူတဦးျဖစ္သည္။

Rock Star အျဖစ္ ေျပာင္းလဲလုိက္ကာ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ အကုန္တြင္ ေတးစီးရီးထြက္ရန္ ရွိေၾကာင္း၊ ယခု အဆုိပါ ေတးစီးရီး ထြက္လာႏုိင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ျမန္မာႏုိင္ငံ ဂီတအစည္းအ႐ုံးႏွင့္ နီးစပ္သူတဦးက ေျပာသည္။

ေဂ်ာက္ဂ်က္၏အမည္ရင္းမွာ ဇင္မင္းလြင္ျဖစ္ၿပီး အသက္ (၂၂) ႏွစ္ခန္႔သာရွိကာ တ႐ုတ္-ဗမာ ကျပား

လူမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္ ဗုိလ္တေထာင္ၿမိဳ႕နယ္တြင္ ေနထိုင္သူျဖစ္သည္ဟု ႐ုပ္ရွင္အျမဳေတမဂၢဇင္းအရ သိရသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

85

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

စီးပြားေရးဒဏ္ခတ္မႈကုိ စစ္အစိုးရ ဘာေၾကာင့္ ေၾကာက္ရသလဲ

၂၀ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၀၉ http://www.khitpyaing.org/editorial/January_09/20-1-09.php ျမန္မာစစ္အစိုးရအေနျဖင့္ အာဏာကုိ Road Map ခုႏွစ္ခ်က္ျဖင့္ ဆက္လက္္ကုိင္စြဲသြား ႏုိင္ေအာင္

ျပင္ဆင္၏။ တဘက္ကလည္း အေမရိကန္စီးပြားေရး ဒဏ္ခတ္ထားမႈ ဖြင့္ေပးေအာင္ ႏုိင္ငံတကာကုိလည္း အခြင့္ရတုိင္း ေျပာ၏။ ထုိင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အခ်ိဳ႕ကတဆင့္ ေျပာသည့္ပုံစံမ်ိဳးလည္း လုပ္၏။

ကုန္ကုန္ေျပာရလွ်င္ အေရွ႕တီေမာသမၼတ ဟုိေဆး ရာေမာ့စ္ ေဟာ္တားလုိ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကုိပင္ စစ္အစိုးရက ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး အေမရိကန္ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈ မေကာင္းေၾကာင္း ေျပာခုိင္းရသည့္အျဖစ္ ေရာက္၏။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိလည္း စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈအတြက္ တာဝန္ရွိသေယာင္ ဆက္တုိက္စြပ္စြဲ အက်ပ္ကုိင္၏။ စစ္အစိုးရသတင္းစာ ေဆာင္းပါးေတြကလည္း စဥ္ဆက္မျပတ္ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈ ဖြင့္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိ၏။ ထုိသည္တုိ႔ကုိၾကည့္လွ်င္ အေမရိကန္စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈေၾကာင့္

ျမန္မာစစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္ပိုင္း အႀကီးအက်ယ္ နစ္နာေနသည္မွာ မျငင္းႏုိင္။ ဟန္မေဆာင္ႏုိင္။ စင္စစ္ ျမန္မာစစ္အစိုးရသည္ အေမရိကန္စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈျပန္ဖြင့္ေရး၊ ႏုိင္ငံတကာမွာ စစ္အစိုးရ သိကၡာျပန္တင္ႏုိင္ေရးကုိ ယခုမွ ေတာင္းဆုိ ႀကိဳးပမ္းေနသည္မဟုတ္။ လြန္ခဲ့သည့္ (၁ဝ)

ႏွစ္ေက်ာ္ကတည္းက ေဒၚလာသန္းေပါင္းမ်ားစြာ အကုန္ခံ၊ အေမရိကန္ PR (Public Relations)

ကုမၸဏီေတြငွားၿပီး ခုိးေၾကာင္ခုိးဝွက္ ႀကိဳးစားခဲ့၏။ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈကုိ စစ္အစိုးရ အဘယ္ေၾကာင့္ ထုိမွ် ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ေနရလဲ စဥ္းစားဖုိ႔လုိ၏။

လူသိနည္းခဲ့သည့္ ထုိအေၾကာင္းေတြကုိ ေခတ္ၿပိဳင္က ျပန္လည္ေဖာက္သည္ခ်လုိ၏။ ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ အေစာပုိင္းကစၿပီး Jefferson Waterman International ဆုိသည့္ အေမရိကန္ PR

ကုမၸဏီကုိ ျမန္မာစစ္အစိုးရက တႏွစ္ ေဒၚလာ ေလးသိန္းႏွင့္ငွား၏။ မေအာင္ျမင္။ ထုိ႔ေနာက္ Bain & Associates အေမရိကန္ ကုမၸဏီကုိ ရန္ကုန္ ေဇကမာၻကုမၸဏီပုိင္ရွင္ ဦးခင္ေရႊက တဆင့္ ေဒၚလာ ႏွစ္သိန္းခြဲေက်ာ္ေပးၿပီး ငွားျပန္၏။ တြက္ေရးႏွင့္ စက္သူေဌးမကုိက္။

တဖန္ Atlantic Group ကုမၸဏီကုိ ေဒၚလာမ်ားစြားေပးၿပီးငွား၏။ အလုပ္မျဖစ္။ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္တြင္ Van

Kloberg & Associates ကုိ ငွား၍ ႀကိဳးစားျပန္၏။ အေၾကာင္းမထူး။ ၂ဝဝ၂ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္ DCI Group ဆုိသည့္ PR ကုမၸဏီကုိ ရွစ္လအတြက္ ေဒၚလာ သုံးသိန္းခြဲေပးၿပီး ငွားျပန္၏။ သို႔ေသာ္ ၂ဝဝ၃ ခုအေရာက္တြင္ DCI ႏွင့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရတုိ႔ ခြာၿပဲေလၿပီ။

အေမရိကန္စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈျပန္ဖြင့္ေရး၊ ႏုိင္ငံတကာမွာ စစ္အစိုးရ သိကၡာျပန္တင္ႏုိင္ေရး စီမံကိန္းကုိ တခ်ိန္က OSS ေထာက္လွမ္းေရး စစ္ဗိုလ္ေတြ ဦးစီးလုပ္ခဲ့သည္ဟုပင္ ႏုိင္ငံျခားစာနယ္ဇင္းေတြမွာ ဖတ္ရ၏။

အေမရိကန္ PR ကုမၸဏီ (၅) ခုအတြက္ ထုိအခ်ိန္က ျမန္မာစစ္အစိုးရ လွ်ဳိ႕ဝွက္သုံးစြဲခဲ့သည့္ ေငြပမာဏမွာ အေနာက္စာနယ္ဇင္းေတြ ေဖာ္ျပခ်က္အရပင္ အနည္းဆုံးေဒၚလာ ႏွစ္သန္းေက်ာ္၏။ ေဇကမာၻ ကုမၸဏီပုိင္ရွင္ ဦးခင္ေရႊလုိ ၾကားပြဲစား အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ငွားရမ္းခဲ့သည့္အတြက္ အမွန္တကယ္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

86

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ကုန္က်စရိတ္မွာ ထုိ႔ထက္ အဆမ်ားစြာကုန္ႏုိင္၏။ စင္စစ္ ထုိေဒၚလာေတြမွာ တုိင္းျပည္ဘ႑ာေငြေတြ

ျဖစ္၏။ ျပည္သူကုိ အသိမေပးဘဲ ျပည္သူ႔ဘ႑ာ အလြဲသုံးစားလုပ္မႈအတြက္ စစ္အစိုးရမွာ တာဝန္ရွိ၏။ အေမရိကန္ PR ကုမၸဏီမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံရာတြင္ အဓိက ၾကားခံဆက္သြယ္ေပးခဲ့ရသူမွာ ထုိအခ်ိန္က အေမရိကန္ႏုိင္ငံ ဝါရွင္တန္ဒီစီ ျမန္မာသံအမတ္ႀကီး ဦးေသာင္းျဖစ္၏။

ဇာတ္ေပါင္းေသာ္ ျမန္မာသံအမတ္ႀကီး ဦးေသာင္းက ေနာင္တြင္ သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာဝန္ႀကီးဌာန

ဝန္ႀကီးျဖစ္လာသလုိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ ယုံၾကည္ရသည့္ မင္းတုိင္ပင္အမတ္ႀကီး ျဖစ္လာ၏။ အေမရိကန္စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈျပန္ဖြင့္ေရး၊ ႏုိင္ငံတကာမွာ စစ္အစိုးရ သိကၡာျပန္တင္ႏုိင္ေရး ေရႊဥာဏ္ေတာ္စူးခဲ့သည့္ ေထာက္လွမ္းေရးအရာရွိေတြ ေထာင္ထဲ ေရာက္ကုန္၏။

တခိ်န္က ျမန္မာစစ္အစိုးရ ငွားရမ္းခဲ့သည့္ ထုိကုမၸဏီေတြမွာလည္း စင္စစ္ ေခသူမ်ားမဟုတ္။ Jefferson Waterman International ႏွင့္ Van Kloberg & Associates ကုမၸဏီတု႔ိဆုိလွ်င္ အေမရိကန္

Republican Party ႏွင့္ ဆက္ဆံေရးခုိင္မာသည့္ ကုမၸဏီႀကီးေတြ ျဖစ္၏။ Van Kloberg & Associates ပီအာကုမၸဏီပုိင္ရွင္ Von Kloberg ၏ ေဖာက္သည္စာရင္းတြင္ ျမန္မာစစ္အာဏာ ရွင္သာမက၊

ကမၻာ့အာဏာရွင္ေတြ အမ်ားအျပားပါဝင္၏။ ဥပမာ-အီရတ္ အာဏာရွင္ ဆတ္ဒန္ဟူစိန္၊ ႐ုိေမးနီးယား အာဏာရွင္ Nicolae Ceauşescu စသည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေတြ ျဖစ္၏။

ခ်ဳပ္ၾကည့္လွ်င္ ျမန္မာစစ္အစိုးရသည္ အေမရိကန္စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈျပန္ဖြင့္ေရး၊ ႏုိင္ငံတကာ မွာ စစ္အစိုးရ သိကၡာျပန္တင္ႏုိင္ေရးစီမံကိန္းကုိ စနစ္တက် လွ်ဳိ႕ဝွက္အားထုတ္ လုပ္ကုိင္ခဲ့ ေၾကာင္း ေပၚလြင္၏။

ထုိအေမရိကန္ကုမၸဏီမ်ားႏွင့္ ဝါရွင္တန္ျမန္မာသံ႐ုံးတုိ႔ လွ်ဳိ႕ဝွက္ဆက္သြယ္ၿပီး လုပ္ကုိင္ခဲ့၏။

ခရီးေပါက္ကာနီးမွ စစ္အစိုးရအႀကံပ်က္ခဲ့ရ၏။ ထုိမွ်ဆုိလွ်င္ စစ္အစိုးရသည္ အေမရိကန္ စီးပြားေရး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈအေပၚ ဘာေၾကာင့္ အာသာငမ္းငမ္းျဖစ္ေနသည္ကုိ ရိပ္စားမိေလာက္ ၿပီဟု ယူဆ၏။

မည္မွ်ႀကိဳးစားေစကာမူ ႏုိင္ငံတကာအလည္မွာ စစ္အစိုးရ သိကၡာ က်ၿမဲက်ေနသလုိ အေမရိကန္ကလည္း စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔ၿမဲ ပိတ္ဆုိ႔၏။ ပိတ္လည္း ပိတ္ဆုိ႔ထုိက္၏။

သုိ႔ေသာ္ ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ စီးပြားေရးဒဏ္ခတ္မႈကုိ အခ်ိန္မေရြးျပန္႐ုပ္သိမ္းႏုိင္သည့္

ႃခြင္းခ်က္အေျခအေနမ်ိဳးေတြ အေမရိကန္ စီးပြားေရးဒဏ္ခတ္မႈ ဥပေဒတြင္ ျပ႒ာန္းထားျပန္၏။ ဥပမာ- လူ႕အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြ သိသိသာသာ ရပ္ဆုိင္းသြားသည့္ တုိးတက္မႈမ်ိဳး၊

အရပ္သားအစုိးရအေပၚ အာဏာလႊဲေပးမည္ဟု ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြအေပၚ စစ္အစိုးရက

ကတိေပးသည့္ တုိးတက္မႈမ်ိဳး၊ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္သားေတြ လႊတ္ေပးၿပီး ဒီမိုကေရစီအစိုးရ တရပ္

ေပၚထြန္းလာေစရန္ ေဖာ္ေဆာင္မည့္ တုိးတက္မႈမ်ိဳး ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ရွိပါၿပီဟု ေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရ အရပ္သားအစိုးရက ေမတၱာရပ္ခံလာလွ်င္ ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔ထားမႈကုိ အေမရိကန္သမၼတက ခ်က္ခ်င္း ႐ုပ္သိမ္းႏုိင္သည္ဆုိသည့္ အခ်က္ျဖစ္၏။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

87

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ဴမန္မာ့အေရး ဴမန္မာေတၾသာ ဆံုးဴဖတ္ လုပ္ေဆာင္သင့္လုိႚ တရုတ္အစိုးရ မူဝၝဒကို တရုတ္ပညာရႀင္ေဟာေဴပာ 2009-01-18 http://www.rfa.org/burmese/news/china_policy_toward_burma01182009114642.html/story_main?textonly=1 ဴမန္မာႎုိင္ငံမႀာ ႎုိင္ငံေရးေဴပာင္းလဲဖိုႛကိစၤနဲႛ ပတ္သက္ရင္ ဴမန္မာေတၾသာ ဆံုးဴဖတ္လုပ္ကိုင္ သင့္တယ္လိုႛ တရုတ္ပညာရႀင္တဦးက ေဴပာလိုက္ပၝတယ္။ အေမရိကန္ဴပည္ေထာင္စု ဝၝရႀင္တန္ဒီစီအေဴခစိုက္ မဟာဗဵႃဟာနဲႛ ႎုိင္ငံတကာ ေလ့လာေရး ဗဟုိဌာနမႀာ ႓ပီးခဲ့တဲ့ ဇန္နဝၝရီလ ၁၆ ရက္ေနႛညေနက ဴပႂလုပ္တဲ့ အာဆီယံႎုိင္ငံမဵားအေပၞ တရုတ္အစိုးရမူဝၝဒ သေဘာထားဆိုင္ရာ ေဆၾးေႎၾးပၾဲမႀာ တရုတ္ႎုိင္ငံ ရႀန္ဟိုင္း ႎုိင္ငံတကာ ေလ့လာေရးသိပၯံက အာရႀနဲႛ ပစိဖိတ္ေရးရာ ဌာနမႀႃး Dr. Ma Ying က ဴမန္မာ့အေရးနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး ေမးဴမန္းခဵက္ကုိ ေဴဖဳကားတာဴဖစ္ပၝတယ္။ ဴမန္မာကိစၤမႀာ အာဆီယံအဖၾဲႛဟာ ထဲထဲဝင္ဝင္ ပၝရႀိေန႓ပီး အာဆီယံ ပဋိညာဥ္လည္း ခဵမႀတ္ထား႓ပီးဴဖစ္လုိႛ အာဆီယံအေနနဲႛ ဥပေဒေဳကာင္းအရပၝ ပို႓ပီး ဳသဇာ အာဏာ ရႀိပၝတယ္လိုႛ တရုတ္ပညာရႀင္က ေဴပာသၾားပၝတယ္။ ကုလသမဂၢရဲႚ ေဆာင္ရၾက္မႁေတၾမႀာ တရုတ္အစိုးရက ေထာက္ခံခဲ့တာဟာလည္း ဴမန္မာ့ ႎုိင္ငံေရး ဴပႍနာမႀာ တရုတ္ႎုိင္ငံရဲႚ လုပ္ေဆာင္ခဵက္ကို ဴပသရာ ေရာက္တယ္လိုႛလည္း Dr. Ma Ying က ေဴပာပၝတယ္။ ကုလသမဂၢ အတၾင္းေရးမႀႃးခဵႂပ္ရဲႚ အထူးအဳကံေပး မစၤတာဂမ္ဘာရီရဲႛ ဴမန္မာ ခရီးစဥ္ ဴဖစ္ေဴမာက္ေရး ပူးေပၝင္းေဆာင္ရၾက္ခဲ့႓ပီး ဴမန္မာ့ႎုိင္ငံေရးကိစၤ အေဴဖရႀာေရးအတၾက္ အကူညီေပးခဲ့တာေတၾကို ေထာက္ရင္ တရုတ္အစိုးရက ဴမန္မာ့အေရးကို ဂရုစိုက္တယ္ ဆိုတာ ထင္ရႀားတဲ့အေဳကာင္း၊ ဒၝ့အဴပင္ တရုတ္ႎုိင္ငံအေနနဲႛ ဴမန္မာ့အေရးမႀာ ႎုိင္ငံတကာ အသိုင္းဝိုင္းနဲႛ ပူးေပၝင္း ေဆာင္ရၾက္ေနတယ္ ဆိုတာလည္း သက္ေသဴပေနေဳကာင္း၊ ဴမန္မာ့ ႎုိင္ငံေရးအေပၞ တရုတ္အစိုးရမူဝၝဒနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး တရုတ္ႎုိင္ငံ ရႀန္ဟိုင္း ႎုိင္ငံတကာ ေလ့လာေရးသိပၯံက အာရႀနဲႛ ပစိဖိတ္ေရးရာ ဌာန မႀႃး Dr. Ma Ying က ေဴပာသၾားပၝတယ္။

ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ေတၾအေပၞ ကန္ႛသတ္ပိတ္ပင္မႁေတၾ တုိးမဵားလာ 2009-01-18 http://www.rfa.org/burmese/news/religious_restriction_in_burma01182009122310.html/story_main?textonly=1 ရန္ကုန္နဲႛ အနီးပတ္ဝန္းကဵင္႓မိႂႚေတၾမႀာ ခရစ္ယာန္ ဘာသာဝင္ေတၾအေပၞ အာဏာပိုင္ေတၾရဲႚ ကန္ႛသတ္ ခဵႂပ္ခဵယ္မႁေတၾ တဴဖည္းဴဖည္း မဵားဴပားလာေနတဲ့ သတင္းေတၾကို ႓ပီးခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းေတၾက အာအက္ဖ္ေအက ထုတ္လၿင့္ေပးခဲ့ပၝတယ္။ ႓ပီးခဲ့တဲ့သီတင္းပတ္က ရန္ကုန္႓မိႂႚ လမ္း ၃၀ က ခရစ္ယာန္အသင္းေတာ္၊ လမ္း ၅၀ က Wather Hope အသင္းေတာ္၊ ဗႎၭႂလပန္းဴခံက ဧမာေႎၾလ အသင္းေတာ္နဲႛ စမ္းေခဵာင္း႓မိႂႚနယ္က AG အသင္းေတာ္ေတၾကို မိမိတိုႛေနအိမ္၊ တိုက္ခန္းေတၾမႀာ လူစုလူေဝးနဲႛ ဘုရားရႀိခိုးတာ၊ ဘုရားသီခဵင္းေတၾ သီဆိုတာေတၾ လုပ္ခၾင့္မရႀိဘူးလိုႛ သက္ဆိုင္ရာက

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

88

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ အေဳကာင္းဳကားခဲ့တယ္လိုႛ သိရပၝတယ္။ ဘာေဳကာင့္ပိတ္ ပင္ရသလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ အာဏာပိုင္ေတၾက ရႀင္းမဴပခဲ့ဘူးလိုႛ ခရစ္ယာန္ ဘာသာဝင္ ေဒသခံတဦးက အာအက္ဖ္ေအကို ေဴပာပၝတယ္။ ေဒသခံတဦး။ ။ "အဲဒီလို ကန္ႛသတ္မႁေတၾထားတယ္ဆိုေပမယ့္ ဘာေဳကာင့္တားဴမစ္ ရတယ္ဆိုတဲ့ အေဳကာင္း ေဴပာဆိုမႁေတၾကေတာ့ လံုး၀မရႀိပၝဘူး၊ အသင္း၀င္ေတၾအေနနဲႛ ဒီလုိဟာမဵိႂးေတၾမလုပ္ဖုိႛ နယ္လႀည့္႓ပီးေတာ့လည္း တရားေဟာေဴပာမႁေတၾ မလုပ္ဖုိႛ၊ အခုလိုလာရင္ လက္မခံဖုိႛကို္ပဲ သူတုိႛႌၿန္ဳကားထားတာရႀိတယ္၊ ဘာေဳကာင့္ ဆိုတာကိုေတာ့ သူတိုႛထင္ထင္ရႀားရႀား ေဴပာမဴပဘူးခင္ဗဵ။" ဒၝအဴပင္ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ေတၾအေနနဲႛ နယ္လႀည့္ တရားေဟာေဴပာခၾင့္မရႀိဘူးလိုႛ ႓မိႂႛနယ္၊ ရပ္ကၾက္၊ ေကဵးရၾာေတၾက သက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္ေတၾကို ႌၿန္ဳကားခဵက္ေတၾ ထုတ္ဴပန္ထားပၝတယ္။ ဒီလိုမဵိႂးကန္ႛသတ္မႁေတၾဟာ ဘာသာေရး လၾပ္လပ္ခၾင့္ေတၾအေပၞ ပိတ္ပင္တားဆီးတာဴဖစ္တယ္လိုႛ အဲဒီေဒသခံက ေဴပာပၝတယ္။ ေဒသခံတဦး။ ။ "ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ေတၾ အေနအထားကေတာ့ ဗုဒၭဘာသာဝင္ဴဖစ္တဲ့ တိုင္းဴပည္မႀာ အခုလို သာသနာဴပႂအဖၾဲႛေတၾအေပၞ ကန္ႛသတ္ေနမႁကို သူတုိႛအေနနဲႛ တစံုတရာ ဴပန္လည္တုန္ႛဴပန္ ေဴပာဆိုဴခင္းမဴပႂေပမဲ့ သူတိုႛရဲႚ စိတ္ထဲမႀာေတာ့ အခုလုိ ပိတ္ပင္မႁအေပၞမႀာ ေကဵနပ္မႁမရႀိဘူးခင္ဗဵ။ ဒၝဟာဘာသာေရး လၾတ္လပ္မႁကို ပိတ္ဆိုႛထားတယ္၊ ဘာသာေရး လၾတ္လပ္စၾာ စည္းရံုးပိုင္ခၾင့္ေတၾကို အာဏာပိုင္ အဖၾဲႛအစည္းေတၾက လံုးဝပိတ္ပင္ ထားတဲ့ အတၾက္ ဒၝကိုေတာ့ ေကဵနပ္မႁမရႀိဳကပၝဘူးခင္ဗဵ။" အလားတူပဲ ပဲခူးတိုင္းနဲႛ ဧရာဝတီတိုင္းအတၾင္းက ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ေတၾ အေပၞမႀာလည္း အာဏာပို္င္ေတၾက ဖိႎႀိပ္ကန္ႛသတ္မႁေတၾ လုပ္ေနတယ္လိုႛ သိရပၝတယ္။

ကေလးစစ္သားစုေဆာင္းမႁအေပၞ တားဴမစ္ခဲ့သူကို ဝတၨရားေႎႀာက္ယႀက္မႁနဲႛ ေထာင္ခဵ 2009-01-19 http://www.rfa.org/burmese/news/NLD_member_who_complaint_ILO_got_2-year_sentenced01192009122216.html/story_main?textonly=1

ကေလးစစ္သား ပေပဵာက္ေရးကိစၤမဵားကို ဴမန္မာစစ္အစိုးရႎႀင့္ ေဆၾးေႎၾးရန္ ကေလးမဵားႎႀင့္ လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡမဵားဆိုင္ရာ ကုလသမဂၢ အထူးကိုယ္စားလႀယ္ မီးစ္ ရာခဵစ္ကာ ကူမားရား ဆၾာမိ (ဝဲ) သည္ ၂၀၀၇ ခုႎႀစ္၊ ဇၾန္လ၊ ၂၇ရက္ေနႛက ဴမန္မာႎိုင္ငံ ေနဴပည္ေတာ္သိုႛ သၾားေရာက္၍ ယာယီဝန္႒ကီးခဵႂပ္ (ယခုဝန္႒ကီးခဵႂပ္) ဒုတိယ ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး သိန္းစိန္ (ယာ)ႎႀင့္ ေတၾႚဆံုစဥ္ မႀတ္တမ္းပံု ဴဖစ္ပၝသည္။ (Photo: AFP)

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

89

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ရန္ကုန္တိုင္း ေတာင္ဒဂံု႓မိႂႛနယ္မႀာ ေဒသခံတပ္နဲႛ အာဏာပိုင္ေတၾက အရၾယ္မေရာက္ ေသးတဲ့ ကေလးသူငယ္ေတၾကို စစ္သားအဴဖစ္ စုေဆာင္းတာေတၾကို ေထာက္ဴပ ေဝဖန္ခဲ့တဲ့ အမဵိႂးသား ဒီမိုကေရစီအဖၾဲႛခဵႂပ္ စည္းအဖၾဲႛဝင္ ကိုသိန္းစုိးကို ဒီကေနႛ ေတာင္ဒဂံု တရားရံုးက ဝတၨရားေႎႀာက္ယႀက္မႁနဲႛ ေထာင္ဒဏ္ ၂ ႎႀစ္ အမိန္ႛခဵလိုက္ တယ္လိုႛ သိရပၝတယ္။ ဒီကေနႛ ရံုးခဵိန္မႀာ အတူလိုက္ပၝသၾားခဲ့တဲ့ အစ္ကိုဴဖစ္သူ ကိုေရၿဂဵိႂးက အာအက္ဖ္ေအကို အခုလို ရႀင္းဴပပၝတယ္။ ကိုေရၿဂဵိႂး။ ။ "ေတာင္ဒဂံုတရားရံုးက ႓မိႂႛနယ္တရာသူ႒ကီး ေဒၞေဌးေဌးေပၝ့၊ အမိန္ႛ ကေတာ့ ၂ ႎႀစ္ေပၝ့ဗဵာ၊ ၂ ႎႀစ္ခဵလိုက္တယ္ဗဵ။ သူက ဘာမႁလည္းဆုိေတာ့ အရင္တုန္းက ကေလးစစ္သားေလးေတၾကို ေခၞလုိႛရႀိရင္ သူကလိုက္႓ပီးေတာ့ သားတိုႛမင္းတုိႛ အိုင္အယ္အိုနဲႛ ႓ငိတယ္၊ အသက္မဴပည့္တဲ့ဟာကို မင္းတိုႛအဲလုိမလုပ္ရဘူး၊ အဲလိုလုပ္ရင္ ငၝတိုႛကတိုင္မႀာ ႎိုင္ငံတကာတိုင္မယ္ဆိုေတာ့ ဒီေကာင္ေတၾက ဴပန္ဴပန္႓ပီးေတာ့ လၿတ္ေပးရတယ္။ အဲဒၝကို မေကဵနပ္တဲ့အတၾက္နဲႛ ဒီေကာင့္ကို အမႁဆင္႓ပီးေတာ့ အခုဖမ္းတာေပၝ့ဗဵာ။ ဘာမႁနဲႛခဵလည္းဆုိေတာ့ ၁၈၉ နဲႛ ခဵတာ၊ ဝတၨရား ေႎႀာက္ယႀက္မႁ ေပၝ့ဗဵာ။ ႓ခိမ္းေဴခာက္မႁေပၝ့၊ အဲဒၝေတၾနဲႛခဵတာ။" ဴပင္မႁထင္ရႀားေဳကာင္း တရားသူ႒ကီးက အမိန္ႛဖတ္ရာမႀာလည္း အသံတိုးတိုးသာ ဖတ္တဲ့အတၾက္ မိသားစုအေနနဲႛ အဴပစ္စီရင္မႁကို သဲသဲကၾဲကၾဲမသိရဘူးလိုႛလည္း ကိုေရၿဂဵိႂးက ေဴပာပၝတယ္။ ကိုသိန္းစုိးရဲႚ အမႁကို ဒီကေနႛ ညေန ၄ နာရီခန္ႛက အမိန္ႛခဵခဲ့တာဴဖစ္႓ပီး ခဵက္ခဵင္း အကဵဥ္းေထာင္ကားနဲႛ တင္႓ပီး ေခၞေဆာင္သၾားတဲ့အတၾက္ ကိုသိန္းစိုးမႀာ ညဝတ္ အေႎၾးထည္ေတာင္ မပၝသၾားဘူးလိုႛလည္း မိသားစုက ေဴပာပၝတယ္။ ဒီအမႁကို နယ္ေဴမခံ ေထာက္လႀမ္းေရးနဲႛ အာဏာပိုင္ေတၾက တရားစၾဲဆိုခဲ့တာဴဖစ္႓ပီး ကာယကံရႀင္ ကိုသိန္းစိုးအေနနဲႛ တရားစၾဲထားမႀန္း အမႁဖၾင့္႓ပီး ၄ လ အဳကာမႀာ သိရႀိခဲ့ရတာပၝ။ ဒီအမႁနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး ကိုသိန္းစိုးရဲႚ မိသားစုက ရန္ကုန္မႀာရႀိတဲ့ အဴပည္ဴပည္ဆိုင္ရာ အလုပ္သမားအဖၾဲႛ အိုင္အယ္အိုရံုးကို ဆက္သၾယ္တိုင္ဳကားမယ္လိုႛ ေဴပာပၝတယ္။ ကိုသိန္းစိုးဟာ ၂၀၀၃ ခုႎႀစ္ ဒီပဲယင္း လုပ္ဳကံမႁမႀာ ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ရဲႚ အနီးကပ္ လံုဴခံႂေရးတာဝန္ယူခဲ့သူ အင္အယ္ဒီ ပၝတီဝင္ လူငယ္တဦးဴဖစ္တယ္လိုႛလည္း သိရပၝတယ္။ ဒီအေဳကာင္း ဦးေကဵာ္မင္းထၾန္းရဲ ့ ဆက္သၾယ္ေမးဴမန္းခဵက္အေသးစိတ္ကို ဆက္႓ပီး နားဆင္ႎုိင္ပၝတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

90

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ ဓာတ္ပုံသတင္း

ဇန္္န၀ါရီ ၁၉၊ ၂၀၀၉

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ (ပင္မ) ရဲ႕ အဓိပတိလမ္း အ၀င္၀ ဆိုင္းဘုတ္ျဖစ္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ စိန္ရတု (၁၉၉၅) က မြမ္းမံထားခဲ့တဲ့ ဒီဆိုင္းဘုတ္ဟာ အခုဆို စာလံုးမ်ား ကြာက်မတတ္ျဖစ္ေနပါၿပီ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

91

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

အဓိပတိလမ္းမေပၚမွ ပါေမာကၡေတြေနတဲ့ အိမ္ေတြျဖစ္ပါတယ္။

နာဂစ္ေၾကာင့္အမိုးေတြ ပ်က္စီးေနတာ ျပန္မျပင္ႏုိင္ရွာေသးဘူး။

ေက်ာင္းသားေတြ ေနထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ အေဆာင္တေဆာင္ရဲ႕ ပ်က္စီးေနတဲ့ ျမင္ကြင္းျဖစ္ပါတယ္။ သစ္ပင္ႀကီးက ၿပိဳလဲၿပီး၊ အမိုးေတြကလည္း ေပါက္ၿပဲေနပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

92

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

အဓိပတိလမ္းမေပၚကပါပဲ။ ေက်ာင္းသားအေဆာင္ေတြေရွ႕က ျခံစည္းရိုး။

အဓိပတိလမ္းမေဘးက ေၾကမြေနတဲ့ ပလက္ေဖာင္း။ ၀ါးလံုးတိုင္နဲ႕ က်ားကန္ထားရတဲ့ ျခံစည္းရုိး။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

93

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ၿခံစည္းရိုးေတြရဲ႕ အနီးကပ္ပံု။

တကၠသိုလ္မ်ား စာၾကည့္တိုက္ေရွ႕က ႏွစ္ခုေပါင္းမွ အဂၤါစံုမယ့္ ခံုတန္းေလးႏွစ္ခုက

မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေနတယ္။ တခုက ေက်ာမွီ မရွိေတာ့ဘူး။ တခုက ထိုင္စရာ မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါေရာ နာဂစ္ေၾကာင့္ပဲလား။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

94

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ဒါကေတာ့ သစ္ပင္ငုတ္တိုေလး တခုရဲ႕ ေနာက္က တကၠသုိလ္ စာၾကည့္တိုက္ျမင္ကြင္း။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

95

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

အပန္းေျဖရိပ္သာ (RC) ရဲ႕ အမိုးကေတာ့ တေျပာင္ေျပာင္ ျဖစ္သြားပါၿပီ။

သစ္ပုပ္ပင္အနီး အဓိပတိလမ္းမေဘးျမင္ကြင္း။ အုတ္တိုင္ေတြၿပိဳက်သြားလုိ႔ သစ္သားတိုင္ေတြနဲ႔ အစားထိုးထားတ့ဲ ၿခံစည္းရိုး။

ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမကို သိပၸံေဆာင္ေရွ႕ကေန လွမ္းျမင္ရပံု။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

96

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ဒါကေတာ့ အဓိပတိလမ္းမတည့္တည့္က ေန လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ခန္႔ထည္ေနဆဲ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္။

ပိတ္ေလွာင္ထားတဲ့ ၿခံစည္းရိုးထဲက ထိုးထြက္ခက္ျဖာေနတဲ့ သစ္ပုပ္ပင္ႀကီး။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

97

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ေရႊဘိုေဆာင္ေနာက္ဘက္ကေန RC ထဲကို ၀င္တဲ့ လမ္းၾကားေလး။ အမိုးေတြ ေပါက္ၿပဲေနတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

98

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

အတြင္းပုိင္းျမင္ကြင္း။

ဂ်ပ္ဆင္ႀကီးက ထီးထီးမားမား ရပ္ေနဆဲပါ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

99

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ဂ်ပ္ဆင္ေရွ႕က ဆိုင္းဘုတ္ျပာရယ္.. သစ္ကိုင္းေလးနဲ႕ ေထာက္ထားရတယ္။

ၿခံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္းၾကားက သီရိေဆာင္။ က်က္သေရ ျပည့္၀ေနေသးရဲ႕လား။

ေရႊဘိုေဆာင္နဲ႔ ဒဂုံေဆာင္တို႔ၾကားက ေပါင္းကူးေနရာေလး။

အဲဒီေပါင္းကူးေဘးက ေတာင္ငူေဆာင္ဘက္ သြားတဲ့လမ္းမွာ အတံုးအရုံး က်ဆံုးေနတာ ဘာေတြပါလိမ့္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

100

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

အရိုးက်ဲက်ဲနဲ႔ အမိုးၿပဲေနေသာ ဒဂုံေဆာင္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

101

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ေတာင္ငူေဆာင္ရဲ႕ ေရွ႕တည့္တည့္ ျမင္ကြင္း။

ေတာင္ငူေဆာင္ေရွ႕မွာ ေရကန္တခု အသစ္လုပ္ထားတယ္။ ေဘးမွာ ခံုတန္းနဲ႕ဘာနဲ႕။ ေရကူးကန္ေတာ့ မဟုတ္တာ ေသခ်ာတယ္။

ေ၀သာလီေဆာင္ေရွ႕မွာေတာ့ ေရွးေခတ္သံပိုက္လံုးကို ျဖဳတ္ထားတယ္။ ပလတ္စတစ္ပိုက္နဲ႔ အစားထိုးမယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

102

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Memories Keep Hope Alive in Insein Prison By JIM ANDREW

Tuesday, January 20, 2009

MAE SOT — They look like dog kennels, but human beings are locked up in these concrete boxes, with tiny wire-enclosed yards for exercise. “They’re the latest cell block at Insein Prison,” explains Aung Kyaw Oo, who spent 14 years in Insein and is the latest addition to the dedicated staff of the Thailand-based Assistance Association for Political Prisoners (AAPP). He shows visitors around the AAPP’s small museum, one room of the organization’s headquarters in the ThaiBurmese border town of Mae Sot. Centerpiece of the museum exhibits is a scale model of Insein. Against one wall of the room is its latest exhibit—a model of the prison’s new cell block. “I wouldn’t want even my dog locked up in there,” said one visitor. Insein’s new block is probably full to bursting these days following the series of kangaroo court trials late last year in which more than 400 activists were sentenced to prison terms of up to 68 years. Bo Kyi, co-founder of the Assistance Association for Political Prisoners, outside the organization’s offices in Mae Sot, Thailand. (Photo: The Irrawaddy)

A further 600 dissidents are still being detained, awaiting trial, according to Bo Kyi, co-founder of the AAPP.

From their cramped offices in a Mae Sot backyard, Bo Kyi and his staff of 15 (including two volunteers) monitor the fate of more than 2,100 Burmese political prisoners and their families. They give material support, helping prisoners’ families to survive and to keep in

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

103

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ touch with their loved ones. The regime’s callous decision to send convicted activists to prisons scattered throughout Burma has placed an additional burden on the AAPP, according to Bo Kyi. Some of Burma’s 43 prisons are at least a day’s journey from Rangoon or Mandalay, making it very difficult for family members or friends to visit. The AAPP tries to make it financially possible for families to keep in touch and to provide small necessities and food on an annual budget of US $200,000, provided by the US National Endowment for Democracy and other donors. A small bank of computers in the AAPP’s main office contains the personal records of most of Burma’s increasing number of political prisoners. “It’s difficult to keep track,” says Bo Kyi. “We rely on many sources, some of them even in the prison service.” Aung Kyaw Oo, who studied economics in Rangoon before his arrest and imprisonment in 1991, believes the AAPP brings not only material aid but hope to political prisoners and their families. He speaks from his experience of so many years of extreme hardship in Insein Prison. After his release in 2005, Aung Kyaw Oo escaped to Thailand and joined the AAPP staff in August 2007, determined to work for the relief and eventual release of his fellow prisoners. Aung Kyaw Oo has the AAPP to thank for AAPP’s Aung Kyaw Oo, with a scale model of Rangoon’s Insein Prison, where he spent 14 years of his life. (Photo: The Irrawaddy)

helping him to escape to Thailand, sending him the money he needed to finance his hazardous trip.

Financial assistance was also recently sent to the wife of a political prisoner who sold her hair to raise the money to feed her family and visit her husband. “We were able to help her open a small shop to support herself and her family,” said Bo Kyi. Aung Kyaw Oo’s dedication to his new job is strengthened whenever he conducts a visitor around the AAPP museum. Everywhere are reminders of his own prison life—leg irons, a

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

104

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ guard’s baton, scraps of art and handicraft secretly made and smuggled out, photographs of fellow activists, some of whom have died of disease or torture. On one wall hangs an eloquent testimonial to the sheer indomitability of Burma’s political prisoners—a beautifully embroidered piece of linen, with a love poem stitched above a cluster of flowers. “I want you to know that everything reminds me to remember you,” wrote the unknown prisoner, working undercover in a bare cell. Memories kept him (or perhaps her?) going. And memories, the poet seems to be saying, are something no amount of oppression can destroy. Copyright © 2008 Irrawaddy Publishing Group | www.irrawaddy.org

BEYOND 1988 — REFLECTIONS

Strange Encounters of a Revolutionary Kind By AUNG NAING OO

Saturday, September 13, 2008

During my stay in the jungle and in my travels to southern Shan state, I met a number of extraordinary characters. My encounters with them were brief but the impressions they made have lingered in my memory. These individuals often seemed as though one could have only read about them in fiction. Yet they were real. Here are a few of them. Rambo monk: In May 1989, the Thay Baw Boe Camp Committee organized military training to boost flagging morale in the camp. We could not blame the students, who were just bored. There was no fighting in the vicinity. In fact, there were only a few guns to go around even if hostilities did break out. Everyone in the whole camp, except for me and several others, was involved in the training so there was no one to guard the camp.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

105

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

One afternoon during the training, a pick-up truck rolled into the unguarded camp. S Aung Lwin, the camp chairman, Soe Khaing, another leader, and I rushed to try and stop the vehicle, which finally came to a halt in the middle of the camp ground. The passenger was a monk. We asked him to leave Aung Naing Oo

immediately because no one could enter the camp without permission. He was suddenly indignant and told us that he was

a friend of Karen leader Gen Bo Mya. We paid little attention to what he said. We did not know him and kept telling him— though politely—that he had no business in the camp. At that, he pulled out two guns and said: "You want to shoot me? Now go ahead." We were completely stunned and did not know what say. For a moment we just looked at him and the guns in his hands. We then pushed the guns away, saying: "Please don't do this." We were extremely surprised to see a Buddhist monk producing guns. We were even more stunned that he asked us to shoot him. Finally we realized who he was. He was a high profile monk known in Karen rebel territory as "Rambo monk." And it was suddenly clear why he had been given this name. Educated in a monastery in Mandalay, and a friend of Gen Bo Mya, he was known to carry guns while travelling in the conflict area, perhaps for protection. And, in keeping with Burma’s superstitions, we had heard that he was bullet-proof. Perhaps that was the reason he asked us to shoot him, we thought. On that day, we let him drive around the camp. He was still not happy when he left us. Later I was told that he had a monastery near the border, on the way to Wawlay. So I went to pay respects to him. The last time I saw him was at Padoe Manshar's funeral this year. He provided the sermon for the funeral service but, taking advantage of the gathering of Karen leaders, he berated them for not paying attention to their own security. Indeed, he was right. Abadula, the Yemeni: I travelled to Manerplaw in March 1989 for the first time. My stopover on the way was Kawmoora, near the border with Mae Sot and the battleground at that time for heavy fighting between the Karen and Burmese army. Kyaw Kyaw (now with the Political Defiance Committee) was an ABSDF Central Committee member and chairman of ABSDF (KNU Territory), overseeing 13 camps in order to coordinate between the camps and the ABSDF Central Committee.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

106

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

There I met Abadula, who was working with Kyaw Kyaw. I could not understand his heavily accented English so Kyaw Kyaw, who had grown accustomed to his accent, had to help. I found out later that he had gone into exiled from southern Yemen after the war there. He was said to be a resistance fighter during the civil war in Yemen. He said he wanted to help Muslims in the Burmese revolution, and was planning to contact Muslim organizations in the Middle East to get financial backing for Burmese Muslims. He stayed in Kawmoora for about six months. I am not sure if he had any success. But I still cannot believe I found a southern Yemeni in our midst. The Mission to the Wa Area: In 1990, I was sent to southern Shan State as the head of a mission of doctors and teachers to the Wa base there. At that time, they were at war with Khun Sa, the late drug kingpin, whose private army wanted to eject the Wa from the area. The main reason for waging war against each other was to secure control over drug trafficking routes to Thailand and the fertile opium growing areas in Shan State. I remember a Wa officer proudly telling us after showing us a grainy video of rocky mountaintop that the earth there was "so fertile that an ordinary potato grows twice as big." During my sojourn with the Wa, I met many interesting people—Wa officers from China, former Burmese communist cadres, Wa students from Lashio college, Lahu tribesmen and even a former CIA-radio operative who had served in the Vietnam War. I will mention two of them here: Maung Maung the executioner: U Maung Maung (I don’t know if this was his real name) was about 60 years old. He was small and thin. When I first met him he looked frail and I thought that he was not very healthy. I learned that he was with the Communist Party of Burma (BCP). After the Wa—who made up the BCP rank and file—mutinied against the party's Burman leadership in 1989, he had remained with the Wa, like many other Burman cadres; he did not go into exile into China as the party leadership had done. I had seen him walk around the Wa military base but did not know who he was. But one day I happened to talk to him and realized that he was a Burmese and not a Wa. During our conversation, I learned that he used to be the BCP's executioner before the munity. He said his duty was to execute suspected spies once they were caught. I was taken aback yet fascinated. Such an old frail man capable of killing people he might or might not know! So I ventured to ask him how many people he had killed.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

107

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

He said: "Many." But he seemed reluctant to go any further so I stopped and changed the subject. But Wa commanders who knew him confirmed his previous job. The Wa headhunter: Like U Maung Maung, the Wa headhunter was over 60. I don't remember his name. I saw him walking around the Wa military base but it never occurred to me that he was a Wa headhunter. By the time I knew who he was, I had already learned from Wa officers about the Was’ not-so-ancient rituals of beheading strangers who were unfortunate enough to have to pass through Wa villages and got their heads chopped off as offerings for a good crop and bountiful food. The ritual was still in practice until the late 1960s and early 1970s before the BCP's arrival in the Wa area ended it. The headhunter did not speak Burmese so I could not communicate with him. I had to ask Wa officers about him. According to them, he had decapitated about 30 people before the BCP put an end to his work. Later he became a Christian. After the Wa ceasefire with the Burmese military regime in 1989, he went to Rangoon and confessed his crime at a church in Insein. Aung Naing Oo left Burma after the 1988 uprising and went to Thailand, joining the All Burma Students' Democratic Front and becoming the organization’s longest serving foreign affairs secretary. He was camp secretary of the Thay Baw Boe camp, Karen State and head of the "Jungle University." Based now in Thailand, he writes about Burmese politics. Copyright © 2008 Irrawaddy Publishing Group | www.irrawaddy.org

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

108

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ စာေပအႏုပညာ (၂၂)

ဆရာ သိန္းေဖျမင့္၏ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းအတၳဳပၸတၱိ ထိန္လင္း

ဇန္န၀ါရီ ၂၂၊ ၂၀၀၉

သခင္ကုိယ္ေတာ္မိႈင္း

စာေပနဲ႔အႏုပညာသမားေတြဟာ ေခတ္အေျခအေနေတြေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ရပ္တည္ ရွင္သန္ၾကရပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ကမၻာစစ္ ျဖစ္တဲ့အခါ ျမန္မာ ရုပ္ရွင္အႏုပညာသည္ေတြက ရုပ္ရွင္နဲ႔ ရပ္တည္လို႔မရေတာ့ ျပဇာတ္ေတြ ကျပရင္း ဝမ္းေက်ာင္းရတဲ့သေဘာ ျဖစ္ပါတယ္။ စာေပပညာရွင္ေတြထဲမွာလည္း စာေပလုပ္ငန္းတစ္ခုတည္း ေဇာက္ခ်လုပ္ကိုင္သူ စာေရးဆရာေတြ ရွိသလို ဝန္ထမ္းအလုပ္၊ လက္လုပ္လက္စား စသျဖင့္ လုပ္ငန္းမ်ဳိးစံုကို တဖက္က လုပ္ရင္း တဖက္မွာ စာေရးဆရာ အျဖစ္ ရပ္တည္ေနၾကသူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ဒီလိုပဲ ႏိုင္ငံေရးတာဝန္ ထမ္းေဆာင္ရင္း စာေပတာဝန္ေတြ ထမ္းေဆာင္သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမားက စာေရးတာ၊ စာေရးဆရာက ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာေတြ ရွိေပမယ့္ ၂ ဖက္စလံုးမွာ ထူးခြၽန္သူေတြကေတာ့ နည္းပါတယ္။ အဲဒီလို ထူးခြၽန္သူေတြထဲမွာ ဆရာ သိန္းေဖျမင့္ကေတာ့ နယ္ပယ္ ၂ ခုစလံုးမွာ ထင္ရွားသူျဖစ္ပါတယ္။ နဂါးနီစာအုပ္အသင္းရဲ႕ ပထမဆံုးစာအုပ္ဟာ ဆရာ သိန္းေဖျမင့္ေရးသားတဲ့ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း အမည္ခံ ဦးလြန္း

အတၳဳပၸတၱိစာအုပ္ျဖစ္ၿပီး အေစာဆံုး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း အတၳဳပၸတၱိျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ ေရးတဲ့အခ်ိန္ ဆရာသိန္းေဖျမင့္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢမွာ အလုပ္အမႈေဆာင္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ဟာ ဆရာသိန္းေဖျမင့္ရဲ႕ ထင္ရွားတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ဆရာသိန္းေဖျမင့္ရဲ႕ တိုးတက္တဲ့ သေဘာတရား ရွိပံုကို ကဗ်ာဆရာတင္မိုးက အခုလို ေျပာျပဖူးပါတယ္။

“ပထမဦးဆံုး စာေပသစ္သေဘာတရားကို စတင္ၿပီးေတာ့ မ်ဳိးေစ့ခ်တာကေတာ့ သိန္းေဖျမင့္ပါ။ သိန္းေဖျမင့္ရဲ႕ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းအတၳဳပၸတၱိ … ဆရာလြန္း အတၳဳပၸတၱိနိဒါန္းမွာ သူပုန္စာေရးဆရာႀကီးဆိုတာက စတယ္။ သိပ္ေကာင္းတာပဲ အဲဒီနိဒါန္းက။ နိဒါန္းကလည္း ေကာင္းတယ္၊ ဆရာလြန္း အတၳဳပၸတၱိကလည္း ေကာင္းတယ္။ အဲဒီေတာ့ စာေပမွာ အရမ္း

ၾသဇာႀကီးသြားတယ္။ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကလည္း တိုင္းျပည္နဲ႔အဝွမ္း ပိုၿပီးေတာ့ ႀကီးမားသြားတာေပါ့။ ထုတ္တာကလည္း နဂါးနီက ထုတ္တာ။ ၁၉၃၇ ခုႏွစ္က။ အဲဒါက စတာပဲဆိုပါေတာ့။ ေနာက္ေတာ့ စစ္ၿပီးေခတ္ ေရာက္လာေတာ့ သိန္းေဖျမင့္ကလည္း ေဆာင္းပါးေရးတယ္၊ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲေနေသာ စာေရးဆရာမ်ား ဆိုၿပီးေတာ့ ျမန္မာစာေပကို ေဝဖန္တယ္။ အဲဒီမွာ ဘယ္စာေရးဆရာ ေရးတာကေတာ့ ဘယ္လိုအခ်စ္ပဲ ဝဲလည္ေနတယ္။ ဘဝသရုပ္ေဖာ္ မပါဘူး။

ဘယ္စာေရးဆရာ ေရးတာ သရုပ္မမွန္ဘူး ဘာညာဆိုတာေတြေပါ့။ အေတြးအေခၚေတြ ဘယ္လို ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲတယ္ ဆိုၿပီး သိန္းေဖျမင့္ကလည္း ေရးတယ္” ဆရာတင္မိုး ေျပာသလိုပါပဲ။ စာအုပ္နိဒါန္းရဲ႕ အစမွာပဲ “ဗမာစာေပ၏ အတၳဳပၸတၱိကို ၾကည့္လွ်င္ ပင္ကိုဉာဏ္ကို အသံုးခ်၍

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

109

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ေရးသားထားခဲ့ေသာ စာေပအပိုင္းအစ အလြန္႔အလြန္ ေခါင္းပါးသည္ကို ေတြ႔ရမည္ျဖစ္သည္။ ဗမာစာေပကို ၾကည့္၍

အကဲခတ္ရလွ်င္ ဗမာလူမ်ဳိးသည္ ပင္ကိုဉာဏ္ အနည္းဆံုး (ဝါ) ပင္ကို ဉာဏ္ကို မသံုးဆံုးေသာ လူမ်ဳိးတမ်ဳိး ျဖစ္သည္ဟု ဆံုးျဖတ္ရေလေတာ့မည္” လို႔ ေရးလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဗုဒၾၶြဘာသာ က်မ္းဂန္မ်ားကေန လြယ္လင့္တကူ ရႏိုင္တဲ့ စာေပသေဘာေတြကို ေရးျပၿပီး သက္ဦးဆံပိုင္ေခတ္ စာဆိုေတာ္ေတြအေၾကာင္း အခုလို ေရးသားပါတယ္။ “ေရွးအခါက စာပံုႏွိပ္စက္ မရွိျခင္း၊ ေပတြင္ ကူးေရးရသည္မွာ မလြယ္ကူျခင္း၊ ေပရြက္ႏွင့္ပ်ဥ္ျပား မီးေသြးႏွင့္

အမည္းဆိုးထားေသာ သင္ပုန္းမွတပါး ေရးစရာမရွိျခင္း၊ ေရႊၿမိဳ႔ေတာ္သို႔ မသြားႏိုင္လွ်င္ ဗမာပညာရွိမွာ ငတ္ေသရေတာ့မည့္ အေၾကာင္းမ်ားသာ ရွိျခင္း၊ ဘုရင္မသံုးလွ်င္ အညြန္႔တံုးသြားရျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ေရွးအခါ ဗမာပညာရွိတို႔သည္ ေရႊၿမိဳ႔ေတာ္ နန္းေတာ္ႀကီးသို႔သာလွ်င္ ေရွးရႈတိုးလွ်ဳိးၾကရေလသည္။ ဘုရင့္စိတ္ႏွလံုးကို ဖရဏာပီတိ ဂြမ္းဆီထိေအာင္၊ ဘုရင္က

ခ်ီးက်ဴးေအာင္ ‘ေဗာင္းေတာ္ညိတ္ စိတ္ေတာ္သိ’ဟူသျဖင့္ ဘုရင့္အႀကိဳက္ကိုသာ အမ်ားအားျဖင့္ စာေရးဆရာတို႔သည္ ေရးၾကရေလသည္။ ဘုရင္စက္ေတာ္ေခၚေနက ၾကမ္းကို ျမည္ျမည္ မနင္းရနည္း၊ ဘုရင့္သားေတာ္ သမီးေတာ္တို႔ကို ေျမွာက္နည္း၊ ဘုရင္လုပ္သမွ်ကို မေတာ္လွန္ဘဲ ခံရမည့္နည္း စသည္မ်ားကို အဖြဲ႔အႏြဲ႔ အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ေရးၾကေလသည္။ ဗမာရာဇဝင္ရွိ ဘုရင္အမ်ားလည္း သူတို႔အား အေကာင္းဆံုး ေျမွာက္ပင့္ေရးထားေသာ စာေရးဆရာ၊ တိုင္းသူျပည္သား လူအမ်ားအား ကြၽန္စိတ္ အသြင္းေပးဆံုးေသာ စာေရးဆရာ၊ သူတို႔ မိန္းမ ပိုးပန္းရာ၌ ကူညီအားေပးေသာ စာေရးဆရာ အတိုခ်ဳပ္အားျဖင့္ သာရာညာစား စာေရးဆရာမ်ားကိုသာ ခ်ီးေျမွာက္ခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္၊ မင္းအလိုေတာ္ရိ စာေရးဆရာမ်ားကိုသာ ခ်ီးေျမ‡ာက္ခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္ မင္းအလိုေတာ္ရိ စာေရးဆရာမ်ားသာ ထြန္းကားခဲ့ေလသည္။ ဗမာစာေပသည္ မင္း မွဴးမတ္ သူေဌးတို႔၏ စာေပသာ ျဖစ္ခဲ့၍ ဆင္းရဲသား ဗမာအမ်ား၏ စာေပမဟုတ္ခဲ့ေပ”

ဒီလို ေဝဖန္တဲ့အခါ ပေဒသရာဇ္ေခတ္အတြင္း ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ စာဆိုေတာ္ေတြ၊ သူတို႔ရဲ႕စာေပေတြကို ဥပမာျပၿပီး ေရးသားထားပါတယ္။ စာမ်က္ႏွာ ၂၃ မ်က္ႏွာရွိတဲ့ အဲဒီနိဒါန္းမွာပဲ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းကို ဘာေၾကာင့္ သူပုန္စာေရးဆရာလို႔ ေခၚရေၾကာင္း အခုလို ေရးထားပါတယ္။ “၁၉၂ဝ ခုႏွစ္ကမွ တျပည္လံုး ေက်ာ္သြားသည့္ မစၥတာေမာင္မႈိင္း အမည္ခံ ဆရာလြန္းကား အႀကီးဆံုးေသာ

သူပုန္စာေရးဆရာျဖစ္ေလသည္။ သူေရးနည္းမွာ ဗမာစာေပတြင္လည္း မေပၚဖူးေသး၊ အဂၤလိပ္စာေပ စေသာ အျခားစာေပမ်ားတြင္လည္း မေပၚဖူးေသး၊ ဆရာလြန္း၏ ပင္ကိုဉာဏ္ျဖင့္ ထြင္ထုတ္လိုက္ေသာ ေရးနည္းျဖစ္သည္။ သူ႔ကိုယ္သူ ေယာဂီဆရာႀကီးအသြင္ ေဆာင္လိုက္၏။ တပည့္မ အမ်ား တရားေဟာ၏။ သူ႔ေရးနည္းမွာ လကၤာစကားေျပ

ႏွစ္ေထြေရာရာျဖစ္၏။ စကားေျပအျဖစ္ျဖင့္ ေရးထားေသာ္လည္း တလံုးႏွင့္တလံုး ကာရန္မိသည္ခ်ည္း ျဖစ္၏။ ဗမာစာေပ၌ ေပၚၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ေခတ္မစားေသးေသာ ေလးခ်ဳိးႀကီးမ်ားကို ေရးသားေလသည္။ ေလးခ်ဳိးကို အထူးေလ့လာေရးသားသျဖင့္ ဗမာစာေပ၌ ဆရာလြန္းေရးေသာ ေလးခ်ဳိးေလာက္ ေကာင္းေသာ ေလးခ်ဳိးမ်ား မေပၚဖူးေခ်။ သို႔လို ေရးနည္းျဖင့္ စတင္ပုန္ကန္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ‘စာေရးဆရာ သူပုန္ႀကီး’ ေခၚရေပသည္”

ဒီလို မိတ္ဆက္ၿပီးတဲ့အခါ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းရဲ႕ စာေပေတြဟာ တိုင္းျပည္ကြၽန္ျဖစ္ရတာ နစ္နာတဲ့အေၾကာင္း၊ လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔လိုတဲ့အေၾကာင္း၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြ လိမ္တဲ့အေၾကာင္း၊ တိုင္းေရးျပည္ေရး၊ ပညာေရး

ေတာသူေတာင္သားေတြရဲ႕ အေျခအေန စသျဖင့္ ေအာက္ေျခလူတန္းစား အလႊာစံုအတြက္ ေရးတဲ့ စာေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏွစ္ေပါင္း ၉ဝဝ ေက်ာ္ တည္တံ့လာခဲ့တဲ့ ဗမာစာေရးဆရာေတြရဲ႕ ထံုးစံကို ေတာ္လွန္ခဲ့သူ သတၱိအရွိဆံုး ‘စာေရးဆရာ သူပုန္ႀကီး’ လို႔ ကင္ပြန္းတပ္လိုက္ပါတယ္။

ဒီစာအုပ္ကို ဆရာသိန္းေဖျမင့္က ဆရာႀကီးနဲ႔ အနီးကပ္ေနထိုင္ရင္း ေရးသားခဲ့ၿပီး အပိုင္း ၄ ပိုင္း ခြဲထားပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးျဖစ္တဲ့ စတုတၳပိုင္း ကိုေတာ့ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ဳိက ျဖည့္စြက္ေရးသားခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလမွာ တတိယအႀကိမ္အျဖစ္ ထုတ္ေဝတဲ့ စာအုပ္မွာေတာ့ ဆရာႀကီးကြယ္လြန္ၿပီး ဗိုလ္တေထာင္ သတင္းစာမွာေရးသားခဲ့တဲ့

ဆရာသိန္းေဖျမင့္ရဲ႕ ‘မ်ဳိးခ်စ္စာဆိုႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း’ နဲ႔ ‘သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းဆိုတာ ဘာလဲ’ ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါး ၂ ပုဒ္ကို ထပ္ထည့္ထားပါတယ္။ စာအုပ္ရဲ႕ အဆံုးမွာ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၃ ရက္ေန႔က ဆရာသိန္းေဖျမင့္ ေရးထားတဲ့ စာတိုကေလးကို ပံုႏွိပ္ထားၿပီး အဲဒီထဲမွာ ၁၉၃၈ ေနာက္ပိုင္း ကာလေတြမွာ ၾကားသိ ေတြ႔ျမင္ရတဲ့ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းအေၾကာင္း စာအုပ္တစ္အုပ္ ေရးဖို႔ ရည္ရြယ္ထားတယ္လို႔ ေတြ႔ရပါတယ္။

တကယ္လို႔သာ အဲဒီစာအုပ္ ေရးျဖစ္ခဲ့မယ္၊ ပံုႏွိပ္ႏိုင္ခဲ့မယ္ ဆိုရင္ တိုင္းျပည္အတြက္ အလြန္ အက်ဳိးရွိလိမ့္မယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္။ ။ ထိန္လင္း (၁၃၊ ၁၊ ၂ဝဝ၈) ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၁၆ ရက္ ေနာ္ေဝအေျခစိုက္ ဒီမုိကရက္တစ္ျမန္မာ့အသံ၏ ထုတ္လႊင့္ခ်က္အား ျပန္လည္ေဖာ္ျပပါသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

110

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ဦးတင္ေမာင္၀င္း ကြယ္လြန္ျခင္း ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ တာရာေ၀ယံ

ဇန္န၀ါရီ ၂၁၊ ၂၀၀၉

အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ခရမ္း ၂ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးတင္ေမာင္၀င္း (၁၉၄၀-၁၉၉၁) ကြယ္လြန္ျခင္း ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ ဆြမ္းေကၽြးအလွဴကို ဇန္န၀ါရီ ၁၈ နံနက္ပိုင္းက ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဆြမ္းေကၽြးအလွဴကို ဦးတင္ေမာင္၀င္းရဲ႔ ေနအိမ္ရွိရာ အမွတ္ ၁၇၊ ဗိုလ္ဉာဏလမ္း၊ ဗိုလ္စိန္မွန္ ရပ္ကြက္၊ ဗဟန္းျမိဳ႔နယ္မွာ က်င္းပခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

သခင္အုန္းျမင့္၊ သခင္သိန္းေမာင္၊ ဦး၀င္းတင္၊ ဦးအုန္းေမာင္၊ ဦးေမာင္ေမာင္ၾကီး၊ ေမာင္၀ံသ၊ ဖ်ာပုံနီလုံဦး အစရွိတဲ့

ႏိုင္ငံေရး အသိုင္းအ၀ိုင္းမွ ပုဂၢဳိလ္မ်ား၊ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ပါတီ၀င္မ်ားနဲ႔ စည္ကားသိုက္ျမိဳက္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ဦးတင္ေမာင္၀င္းဟာ ၁၉၅၇ - ၅၈ မွာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ တက္ခဲ့ျပီး ခရမ္းျမိဳ႔နယ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴး၊

တကၠသိုလ္ ခရမ္းျမိဳ႔နယ္ အသင္း၊ ဟံသာ၀တီခရိုင္ အသင္း၊ ကေလာင္ရွင္ အသင္း၊ သဟာယနဲ႔ စာဖတ္အသင္းမ်ားမွာ

ေရွ႔တန္းက ပါ၀င္ခဲ့ျပီး ဗကသမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ တကသ အဖြဲ႔၀င္၊ ေက်ာင္းသားညီညြတ္ေရး တပ္ဦး တြဲဖက္ အတြင္းေရးမွဴးႏွင့္ သဘာ၀တိ အဖြဲ႔၀င္၊ ၁၉၆၂ ဇူလိုင္အေရးအခင္းမွာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား အခြင့္အေရး ကာကြယ္မႈ တိုက္ပြဲေကာ္မီတီ ဥကၠ႒အျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

111

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

၁၉၈၈ ျပည္သူ႕ဒီမုိကေရစီ အေရးေတာ္ပုံကာလမွာ စစ္ျပီးေခတ္ႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးေက်ာင္းသားသမဂၢ၀င္ေဟာင္းမ်ား ေကာ္မီတီမွာ ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ရန္ကုန္တိုင္း စည္းရုံးေရးေကာ္မီတီ

အဖြဲ႔၀င္အျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့ျပီး ခရမ္းျမိဳ႔နယ္ အမွတ္ ၂ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ျခင္း ခံရပါတယ္။ ဦးတင္ေမာင္၀င္းဟာ သူရဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ ယွဥ္ျပိဳင္ဘက္ တစညအမတ္ေလာင္း ဦးေဇာ္၀င္း (အျငိမ္းစား ဗိုလ္မွဴးၾကီး ေဇာ္၀င္း) ရဲ႔ ညီအရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၉၁

ဇန္န၀ါရီလ

၁၈

ရက္မွာ

စစ္အစိုးရရဲ႔

အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ

ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပုံအတြက္

အသက္ေပးခဲ့ရတဲ့ သူရဲေကာင္းတဦးျဖစ္ပါတယ္။

ေနအိမ္ခန္းအတြင္းက

ဘာသာေရးဆုေတာင္းပြဲမ်ား တားျမစ္ခဲ့ မိုးမခ အေထာက္ေတာ္ ၀၀၇ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၊ ၂၀၀၉

၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး ေနာက္ပိုင္းတြင္ စစ္အစုိးရက ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမ်ား၊ တရားပြဲမ်ားကို ဖိႏွိပ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။

သံဃာေတာ္မ်ားကိုလည္း သံဃာသပိတ္ေမွာက္ကံေဆာင္မႈကို ႏွိမ္ႏွင္းရန္ ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်ျပီး အခ်ဳိ႔ကို ရဲဘက္စခန္းမ်ားအထိ ပို႔ေဆာင္ခဲ့သည္။ ယခုအခါ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသာမက အျခား ဘာသာေရး

လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားကိုပါ ကန္႔သတ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ ဆက္လက္ တိုးပြားလာေၾကာင္း သတင္းမ်ားက ဆိုသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

112

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ရန္ကုန္

စည္ပင္သာယာနယ္နမိတ္အတြင္းရွိ

မိမိကိုယ္ပိုင္အစီစဥ္ျဖင့္

လူေနအိမ္မ်ား၊

စုေပါင္းျပဳလုပ္ေနၾကေသာ

တိုက္ခန္း

ဘာသာေရး

အေဆာက္အဦမ်ားအတြင္း

၀တ္ျပဳဆုေတာင္းမႈမ်ားကို

အျမန္ရပ္တန္႔ရန္ ၊ ရန္ကုန္တိုင္း သာသနာေရးမွဴး ဦးစုိးႏုိင္အမိန္႔ ျဖင့္ ဇန္န၀ါရီ ၅ ရက္ေန႔ က စာတေစာင္ ထုတ္ျပန္လုိက္သည္ ။

အခ်က္ ၃ ခ်က္ပါသည့္ သာသနာေရးမွဴး ဦးစိုးႏုိင္၏အမိန္႔ကို ကိုးကားကာ ျမိဳ႔နယ္ မယက ဥကၠ႒မ်ားက သက္ဆိုင္ရာ ခရစ္ယာန္ ဘာသာေရးဆုေတာင္းသူမ်ား ၊ အစၥလန္ ဘာသာေရး ဆုေတာင္းသူမ်ားကို ေခၚယူသတိေပးခဲ့ျပီး

၀န္ခံကတိ

လက္မွတ္ထိုးေစခဲ့သည္

ထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ေဖၚျပထားသည္ ။

။

လုိက္နာမႈမရွိလွ်င္

အေရးယူမည္ဟု

လူဦးေရ ၄ သန္း ေက်ာ္အထိ တိုးပြါးလာသည့္ ယေန႔ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ေပၚတြင္ ခရစ္ယာန္မ်ားႏွင့္

အစၥလန္တို႔လည္း ပိုမို တိုးပြားလာခဲ့သည္ ။ အထူးသျဖင့္ လူအမ်ား အလြယ္တကူ စုႏိုင္သည့္ ပန္းပဲတန္း၊

ေက်ာက္တံတား၊ ပုဇြန္ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္မ်ားရွိ တိုက္ခန္းမ်ားတြင္ ၀တ္ျပဳဆုေတာင္းမႈ ပို မ်ားလာသည္။ ပန္းဆုိးတန္းလမ္းအတြင္းမွာပင္

၀တ္ျပဳဆုေတာင္းရန္

စုေ၀းသည့္

ခရစ္ယာန္

အသင္းေတာ္

၃၀

ခန့္ရွိသည္ ။ ပန္းပဲတန္း ေက်ာက္တံတား ပုဇြန္ေတာင္ ၃ ၿမိဳ့နယ္ ေပါင္းလိုက္လွ်င္ ၀တ္ျပဳဆုေတာင္းသည့္ ေနရာေပါင္း

၈၀

ခန္႔

ရွိသည္။

၄င္းကဲ့သို႔

ေနအိမ္တိုက္ခန္းမ်ားတြင္

၀တ္ျပဳဆုေတာင္းမႈျပဳသူ

ခရစ္ယာန္အမ်ားစုမွာ ခ်င္းတုိင္းရင္းသားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ဟု ဆိုသည္။ အစၥလန္ ဆုေတာင္းပြဲလုပ္သည့္ ေနရာႏွင့္ အေရအတြက္ကိုမူ မုိးမခမွ ဆက္လက္ စုံစမ္းဆဲျဖစ္သည္။

အုိဘားမား၏ေရွ႕ေရး စံဇာဏီဘုိ ေဟာကိန္းထုတ္ၿပီ AFP သတင္းဌာန

ဇန္န၀ါရီ ၂၀၊ ၂၀၀၉

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

113

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ သမၼတအုိဘားမားသည္ ေနာက္ထပ္ သမၼတသက္တမ္းတခု အေရြးခံရၿပီး၊ ႀကဳံလာမည့္

လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္မႈမ်ားမွလည္း လြတ္ေျမာက္ဦးမည္ဟု ျမန္မာျပည္မွ ထိပ္သီး ေဗဒင္ပညာရွင္တဦးက ယမန္ေန႔က ေျပာၾကားလုိက္သည္။

ေဗဒပညာရွင္ စံဇာဏီဘုိက "အုိဘားမားက ေနာက္တေခါက္ကုိ အေရြးခံရဦးမယ္ဗ်ာ၊

သိဟ္ရာသီဖြားေတြက တျခားလူေတြကုိ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ဖုိ႔ ေမြးလာတာပဲ။ သူ႔ဇာတာကုိၾကည့္လုိက္၊ ဧကရာဇ္အမွတ္အသား ေတြ႔ရမယ္"ဟု ေျပာလုိက္သည္။ ဆရာစံဇာဏီဘုိသည္

ရန္ကုန္စီးတီးအက္ဖ္အမ္ေရဒီယုိမွတဆင့္ ေန႔စဥ္ေဟာကိန္းမ်ား ေၾကညာေနသူျဖစ္သည္။ အုိဘားမား၏ ေမြးေန႔ ၾသဂုတ္လ ၄ ရက္ေန႔သည္ "နံပတ္၄ ေန႔မွာ ေမြးဖြားတ့ဲ အုိဘားမားရဲ႕

ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာ ႏုိင္ငံက တုိးတက္လာမယ္"ဟု အဓိပၸာယ္ရေၾကာင္း ၎က ရွင္းျပသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း နကၡတာရာမ်ားကုိ ၾကည့္ရွဳတြက္ခ်က္ထားေသာ ဆရာစံဇာဏီဘုိက သတိထားဖြယ္

တခုကုိ ေျပာျပသည္။ ၂၀၀၉၊ ၂၀၁၀၊ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္မ်ားတြင္ "လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္မႈမ်ား"ႏွင့္ ရင္ဆုိင္ရမည္၊ သူ၏ ဇာတာအရ ထုိလုပ္ႀကံမႈမ်ား ေအာင္ျမင္မည္မဟုတ္ ဆုိသည္။

"ဒီအတုိင္း တြက္ၾကည့္ရင္ေတာ့ လုပ္ႀကံဖုိ႔ႀကိဳးစားတာေတြက က်ရွဳံးမွာပဲ၊ ေအာင္ျမင္မွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ေျပာႏုိင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ လကၡဏာကုိ မၾကည့္ဘဲနဲ႔ ေသခ်ာေပါက္ေတာ့ ဘယ္ေျပာလုိ႔ရမလဲ။"

သူက ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဟီလာရီကလင္တန္တြင္လည္း အသက္အႏၱရာယ္ကုိ ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ား ရိွလာမည္ဟု သတိေပးလုိက္သည္။

အုိဘားမားက စစ္အစုိးရလက္ေအာက္မွ ျမန္မာျပည္သူမ်ားကုိ ကူညီမည္ဟု ျမင္ပါသလားဟူေသာ ေမးခြန္းကုိ ဆရာစံဇာဏီဘုိက သိဟ္ရာသီ၏ ၄ ရက္ေန႔တြင္ ေမြးဖြားသူမ်ားသည္ "အားနည္းသူမ်ားဘက္မွ ရပ္တည္ေလ့ရိွသည္" ဟု ဆုိသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

114

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

လင္ကြန္း၊ မာတင္လူသာကင္းနဲ႔ အိုဘားမား မွသည္ … ေမာင္ရစ္

ဇန္န၀ါရီ ၂၀၊ ၂၀၀၉

လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၄၀ (၁၉၆၈ ဧျပီ ၄) မွာ လူမည္း လူ႔အခြင့္အေရးေခါင္းေဆာင္ "မာတင္လူသာကင္း ဂ်ဳနီယာ" က်ဆုံးခဲ့တယ္။ သူ႔ေမြးေန႔ကို အေမရိကန္ရဲ႔ အာဇာနည္ေန႔တေန႔ အျဖစ္သတ္မွတ္တယ္။

ဇန္န၀ါရီ ၁၉။ ေနာက္တရက္ - အႏွစ္ ၄၀ အၾကာ - ဇန္န၀ါရီ ၂၀၊ ၂၀၀၉ မွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက လူမည္းတဦးကို ပထမဦးဆုံး သမၼတၾကီးတဦးအျဖစ္ တခဲနက္ ေရြးခ်ယ္လိုက္တယ္။ သူ႔နံမယ္က ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တို႔ရဲ႔ "အိုဘားမား" …

ဂႏၶီကို စံထားတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးေခါင္းေဆာင္ မာတင္လူသာကင္းရဲ႔ ေမာ္ကြန္း၀င္ မိန္႔ခြန္းက "အိပ္မက္နဲ႔

ငါတို႔ … အားလုံး သာတူညီမွ် ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ဘ၀ … ငါတုိ႔ တေန႔မွာ ေရာက္ၾကရမယ္ …" တဲ့။ "တို႔ေခတ္ကို ေရာက္ရမည္မွာ မလြဲပါေပါ့ …"။

လူမည္းေတြကို ကၽြန္ဘ၀က လြတ္ေျမာက္ေစဖို႔ ျပည္တြင္းစစ္ၾကီး ခင္းယူခဲ့ရတဲ့ သမၼတၾကီး လင္ကြန္းရဲ႔

ျပည္နယ္က လာတဲ့ လူမည္းသမၼတေလာင္း အိုဘားမားက " ငါတို႔အားလုံး ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲၾကစုိ႔ …" တဲ့။ အာဇာနည္ မာတင္လူသာကင္းဂ်ဳနီယာရဲ႔ အိပ္မက္ဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ အၾကာ ေရြးခ်ယ္ခံသမၼတ

အိုဘားမား လက္ထက္မွာ အေကာင္အထည္ေပၚလာေတာ့မယ္လို႔ အားလုံးက ေမွ်ာ္လင့္တက္ၾကြေနပါျပီ။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသမိုင္းမွာ မၾကဳံစဖူး ထူးျခားတဲ့ သမၼတသစ္ က်မ္းသစၥာက်ိန္ဆိုပြဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကမာၻတ၀ွမ္းက လူငယ္ လူၾကီးေတြ လာေရာက္ ဆင္ႏႊဲၾကမွာမို႔ ဧည့္ပရိသတ္ သန္းနဲ႔ခ်ီမယ္။

လူမည္းကျပား အိုဘားမားဟာ အာဖရိက ႏိုင္ငံသားတဦးရဲ႔ သား၊ အေရွ႔ေတာင္အာရွမွာလည္း

ၾကီးျပင္းခဲ့သမို႔ ကမာၻတ၀ွမ္းက သူ႔ကို သူတို႔မိ္တ္ေဆြသဖြယ္၊ သားခ်င္းသဖြယ္ အိမ္နီးခ်င္းသဖြယ္ မွတ္ထင္ေနၾကပုံပါပဲ။

စီးပြားေရး ျခြတ္ျခဳံက်ေနတဲ့ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသားေတြမွာ အျမင့္မားဆုံး ဂုဏ္သိကၡာၾကီးကေတာ့ အာမခံခ်က္ ျပည့္၀တဲ့ ႏိုင္ငံေရး စနစ္ပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ အဲသည္ လြတ္လပ္မႈ၊ တရားမွ်တမႈနဲ႔

အမွန္တရားကို အာမခံတဲ့ ႏိုင္ငံေရးစနစ္က လူမည္းသမၼတတဦးနဲ႔ အစိုးရအသစ္တခုကို ဒီႏွစ္မွာ ေမြးဖြားေပးလိုက္ႏိုင္တာမို႔ အေမရိကန္မဟုတ္သူ ေမာင္ရစ္လို လူမ်ဳိးေတြက မွင္သက္လို႔ ရႈေမာမဆုံးႏိုင္ေအာင္ အံ့ၾသကုန္ႏိုင္ဖြယ္ ျဖစ္ေနရတာေပါ့ ခင္ဗ်ာ။

အာဏာရွင္ေတြ၊ ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္ မင္းဆက္ေတြ၊ ဖိတ္ခ်င္းဖိတ္ ကိုယ့္အိတ္ထဲ ဖိတ္လို႔မကုန္ႏိုင္တဲ့

တခါးပိတ္ အသိုင္းအ၀ိုင္းက်ဥ္းေတြၾကားထဲ ေနထိုင္ ရွင္သန္ရတာ အက်င့္ပါလြန္းေနေတာ့ ျပည္ေထာင္စု အေမရိကန္ႏိုင္ငံၾကီးက ႏိုင္ငံၾကီးသားစိတ္ဓာတ္ေတြကို ဉာဏ္မမီေလာက္ေတာင္ ျဖစ္မိပါရဲ႔။

ဒါ့အျပင္ အိုဘားမားရဲ႔ ကြယ္လြန္သူ ဖခင္ၾကီးဇစ္ျမစ္ျဖစ္တဲ့ ကင္ညာႏိုင္ငံက အိုဘားမားအမ်ဳိးေတြက

သူတို႔ႏိုင္ငံနဲ႔ တိုက္ရိုက္ မဆီမဆိုင္ ဂုဏ္ေတြယူျပီး ေပ်ာ္ရႊင္တက္ၾကြေနၾကတာကိုလည္း မနာလိုမိသလိုလို အားက်မိသလိုလိုနဲ႔ေပါ့ ခင္ဗ်ာ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

115

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ဆန္ဖရန္စစၥကို တကၠသိုလ္ (SFSU) မွာ ကင္ညာႏိုင္ငံသားေလး တဦး လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္က ေက်ာင္းလာတက္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းစရိတ္ကလြဲရင္ အပိုသုံးစရာမရွိေတာ့ အားကစားရုံက

ေက်ာင္းဘီဒိုေလးမွာ သူ႔ပစၥည္းေတြထည့္သိမ္း၊ စာၾကည့္တိုက္က ၂၄ နာရီ စာဖတ္ခန္းက်ယ္ကို နားစရာ၊ စာက်က္ရာ ျပီးေတာ့ အိပ္စရာအျဖစ္ ထားျပီး ေက်ာင္းတက္ခဲ့တယ္။ စာက ေတာ္လြန္းေတာ့ ဆရာေတြ ေက်ာင္းသားေတြက ခ်စ္ျပီး ၀ိုင္းကူေတာ့ အခ်ိန္ပိုင္း စာျပဆရာအလုပ္ရတယ္။ ပညာေရး ေခ်းေငြ နည္းနည္းပါးပါးရတယ္။ သူကလည္း အျမဲတမ္း စာဖတ္ရင္ဖတ္၊ မဖတ္ရင္ သူမ်ားေတြကို

စာရွင္းျပေနတာခ်ည္းပဲ ေတြ႔ရတယ္။ မ်က္ႏွာမွာက မာန္မာနကင္းစင္တဲ့ အျပဳံး။ ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာေတာ့ သူ အေဆာင္ခန္း ငွားျပီး ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ သူက ေဆးပညာရွင္တဦးျဖစ္ေအာင္ ပညာေတြ ဆက္သင္သြားမွာတဲ့။ ၾကီးမားတဲ့ အိပ္မက္နဲ႔။

အေမရိကန္နဲ႔ တခ်ဳိ႔ကမာၻအျခမ္းကလူေတြ "အိုဘားမား" ေရာဂါသည္းေနခ်ိန္မွာ

အဲသည္ေက်ာင္းသားငယ္ေလးဟာ သူ႔အလုပ္သူ လုပ္ေနတာပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့ အိုဘားမား သမၼတအျဖစ္ ေရြးေကာက္ခံရခ်ိန္၊ က်မ္းသစၥာက်ိန္ဆိုပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ေနၾကခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔ကို ၀ါရွင္တန္သြားဖို႔ အထုပ္အပိုးျပင္ဆင္ေနတာကို ေတြ႔ရပါေတာ့တယ္။

အိုဘားမားက သူ႔အေဖဘက္က ကင္ညာႏိုင္ငံသား ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း ၂၅ ဦးကို ပြဲတက္ဖို႔ ဖိတ္ပါတယ္တဲ့။ အဲဒီထဲမွာ အဲသည္က က်ေနာ္တို႔ရဲ႔ေက်ာင္းသားေလးလည္း တဦးပါတယ္။ သူက အေဖ့ဖက္က ညီမ (သို႔မဟုတ္ အမ) ရဲ႔ သား။ သူနဲ႔ဆိုရင္ ျမန္မာအေခၚ ၀မ္းကြဲညီ။ ဆန္ဖရန္စစၥကို တကၠသိုလ္က ရိုးကုပ္ဆင္းရဲတဲ့ ကင္ညာႏိုင္ငံသားေက်ာင္းသားေလးတေယာက္ဟာ အိုဘာမားရဲ႔ သားခ်င္းတဦးဆိုတာက အဲဒီအခ်ိန္မွ ေမာင္ရစ္တို႔ သိရတယ္။

အိုဘားမားရဲ႔ သားခ်င္းတဦး ဆန္ဖရန္စစၥကိုတကၠသိုလ္မွာ တက္သြားတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ဟာ

ဂုဏ္ယူစရာတခု ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ အဲဒီ ၀မ္းကြဲညီကေလးက သူ႔အရည္အခ်င္းနဲ႔ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး ကိုယ္ဒူးကိုယ္ခၽြန္လို႔ ခ်ီတက္သြားတယ္ဆိုတာ ပိုျပီး ဂုဏ္ယူစရာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔

"အိုဘားမား"အေၾကာင္းကို သူ႔တို႔ႏိုင္ငံသားမ်ားနဲ႔ တန္းတူညီမွ် အတူတကြ ဂုဏ္ယူခဲ့ျပီး ထူးထူးျခားျခား ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ထုတ္ေဖာ္ၾကြား၀ါသြားျခင္း အလ်င္းမရွိတာကလည္း ခ်ီးက်ဴးစရာ အားမာန္တခုပဲ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။

ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးရဲ႔ အေ၀းကို ေရာက္ရွိေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတဦးအေနနဲ႔

ျပည္ေထာင္စု အေမရိကန္ႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးရဲ႔ တရားမွ်တမႈ၊ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ အမွန္တရားကို အာမခံခ်က္ ေပးတဲ့ ႏိုင္ငံေရးစနစ္အျဖစ္ မ်ဳိးဆက္ေတြ အဆင့္ဆင့္ လက္ဆင့္ကမ္း ၾကိဳးပမး္ခဲ့ၾကတဲ့ လုံလ၀ီရိယေတြကို အေလးျပဳမိပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႔ အသားအေရာင္မခြဲ၊ က်ားမ မခြဲ၊

အဆင့္အတန္းမခြဲျခားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးစနစ္တခုအျဖစ္ ယခုလို လင္ကြန္းကေန မာတင္လူသာကင္း၊ အဲဒီေန အိုဘားမားအထိ မဆုတ္မနစ္တဲ့ ခရီးရွည္ၾကီးကို ဦးညြတ္မိပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ လူသားတိုင္း တမိုးေအာက္တည္းမွာ သာတူညီမွ် လြတ္လပ္ၾကသည္ဆိုတဲ့ အေျခခံမူၾကီးကို အၾကြင္းမဲ့ ယုံၾကည္လို႔ ေဆြေတြ မ်ဳိးေတြ အမွီအခိုေတြ ေက်းဇူးခံ ေက်းဇူးစားေတြ အေမြအႏွစ္ေတြ အေပးအယူ နားလည္မႈေတြက ကင္းလြတ္စြာနဲ႔ ျဖစ္ထြန္း ထူေထာင္တဲ့ အေမရိကန္ရဲ႔

ႏိုင္ငံသားေကာင္းေတြထဲက တဦးျဖစ္တဲ့ အိုဘားမားကိုသာမက၊ ထိုကဲ့သုိ႔ ယုံၾကည္ရဲရင့္တဲ့

ကင္ညာႏိုင္ငံရဲ႔ အိုဘားမားညီ၀မ္းကြဲ ေက်ာင္းသားငယ္ေလးကဲ့သို႕ေသာ တမာၻတလႊားက လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံသားေကာင္းေတြကိုပါ အားက်ဂုဏ္ယူမိလိုက္ပါရဲ႔။

က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံၾကီးသားေကာင္းေတြကလည္း "တို႔ေခတ္ေရာက္မွ ညံ့ၾကေတာ့မွာလား …"

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

116

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ၂၁ ရာစုရဲ႔ သမိုင္းသစ္

ကင္မရာေတြအားလံုး ၀ါရွင္တန္ကို ခ်ိန္ထားမယ့္ေန႔ ဥတၱရမြန္း ဇန္န၀ါရီ ၁၉ ရက

္

အဂၤါေန႔ ၂၀ရက္မွာ အုုိဘားမား က်မ္းက်ိမ္သစၥာဆိုၿပီး အေမရိကန္သမၼတအျဖစ္ လက္ခံယူေတာ့မဲ့ သမိုင္း၀င္အခန္းအနားကို သန္းနဲ႔ခ်ီမဲ့လူေတြ ၀ါရွင္တန္မွာ စုရံုးေရာက္ရွိမွာ ျဖစ္သလို

အျခားသန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ လူမ်ားလည္း အလုပ္ခြင္ေတြရဲ႕ ရုပ္ျမင္သံၾကားစက္ အနားမွာ ေရာက္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

“ဒါဟာ

သမိုင္းတြင္သြားမဲ့

အျဖစ္အပ်က္နဲ႔

လူေတြအားလံုး

ေပ်ာ္ရႊင္၀မ္းေျမာက္မႈကို

အတူတကြ

ခံစားသြားေစမဲ့ ေန႔ျဖစ္သြားမယ္၊ လူေတြအားလံုး လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ကေန ရပ္တန္႔ၿပီး ၾကည့္ၾကမယ္” ဟု စီအင္အင္ဌာနမွ အႀကီးအကဲ တစ္ဦးျဖစ္သူ ေဒးဗစ္ဘုိမင္(David Bohrman) က ေျပာပါတယ္။

အေမရိကန္သတင္းဌာန အားလံုးက ၀ါရွင္တန္မွာ ျပဳလုပ္မဲ့ သမၼတက်မ္းက်ိမ္ပဲြကို သာမက၊ အဲဒီေန႔ တေန႔လံုးရဲ႔

အျခားအခန္းအနား၊

ေတးဂီတ

တင္ဆက္သြားႏိုင္ဖို႔ အလြန္အလုပ္မ်ား ေနၾကပါတယ္။

ေဖ်ာ္ေျဖမႈ

စတာေတြကို

ရႈေထာင့္ေပါင္းစံုက

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

117

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

တစ္တိုင္းျပည္လံုးရဲ႔ စိတ္၀င္စားမႈဟာ သိပ္ႀကီးမားလြန္းလို႔ ခါတိုင္း ႏိုင္ငံေရးသတင္းေတြကို ေဖာ္ျပျခင္း

မျပဳတဲ့ သတင္းဌာနေတြေတာင္ ဒီအခန္းအနားအတြက္ ျပင္ဆင္ေနၾကပါတယ္။ လူမည္း ပရိသတ္ေတြကို အဓိကထားတဲ့ BET နဲ႔ TV One အသံလြင့္ဌာနေတြကလည္း ဟိုးအရင္တုန္းက လူမည္းကြ်န္ေတြ ေဆာက္လုပ္ခဲ့တဲ့

Capital

Building

ရဲ႕

ေလွကားထစ္ေတြေပၚကို

တက္ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ ေရာက္ရွိေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

လူမည္းသမၼတ

အုိဘားမား

“က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ အိပ္မက္ဟာ အမွန္တကယ္ျဖစ္လာတယ္ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းကို ပရိသတ္ေတြကို တင္ျပဖုိ႔ပါပဲ” ဟု BET မွ ေျပာျပပါတယ္။

ကေလးလူငယ္မ်ားၾကည့္ၾကတဲ့ Nickelodeon ကလည္း သတင္းေထာက္ ႏွစ္ေယာက္လြတ္ထားကာ၊ MTV ကလည္း သမၼတက်မ္းက်ိမ္ဆိုမဲ့ ေကာ္မတီက လူငယ္မ်ားရဲ႕ ေဖ်ာ္ေၿဖမႈပဲြကို တင္ဆက္မွာျဖစ္ၿပီး၊ ေနာက္ဆံုး

ရုပ္ျမင္သံၾကားကေန

ပစၥည္းေတြေရာင္းတဲ့

အမွတ္တရပစၥည္းေတြကို ေရာင္းခ်မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

QVC

ကေတာင္

သမၼတက်မ္းက်ိမ္ပဲြမွာ

“အခုလို စီးပြားေရးအေျခအေနက မေကာင္း၊ ဂါဇာကမ္းေျမာင္ေဒသမွာလည္း စစ္ေတြျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ အိုဘားမားရဲ႕

သတင္းေတြကို

ေဖာ္ျပမယ္ဆိုေတာ့

လူေတြမွာ

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးေတြ ရွိလာႏိုင္ေစပါတယ္” လို႔ NBC သတင္းက ေျပာပါတယ္။

အေကာင္းဖက္ကေန

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

118

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ အေမရိကန္ျပည္သူေတြက သမၼတက်မ္းက်ိမ္မဲ့ေန႔မွာ ကြန္ျပဴတာေရွ့မွာ ေရာက္ေနမွာကို ႀကိဳသိထားၾကေတာ့ သတင္းဌာနေတြကလည္း သူတို႔ရဲ႕ ၀က္ဘ္ဆိုက္ေတြမွာ

တိုက္ရုိက္သတင္း၊ အခန္းအနား၊ မိန္႔ခြန္းေတြကို တင္ဆက္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ါရွင္တန္ဒီစီဟာ

အဓိကေနရာ ျဖစ္ေပမဲ့လည္း ဌာနအသီးသီးက သတင္းေထာက္ေတြဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ေနရာအႏွံ႔မွာ အိုဘားမားအတြက္ ျပဳလုပ္မဲ့ အထိမ္းအမွတ္ပဲြေတြကိုလည္း တင္ဆက္သြားမယ္လို႔ သိရပါတယ္။

နာမည္ႀကီးသတင္းဌာနေတြျဖစ္တဲ့ ABC, NBC နဲ႔ CBS သတင္းဌာနေတြက ၂၀ရက္ေန႔မွာ နံနက္

၇ နာရီကစၿပီး တေနလံုး အိုဘားမားရဲ႕ သမၼတက်မ္းက်ိမ္ပဲြ အခန္းအနားကို ထုတ္လႊင့္သြားမွာျဖစ္ၿပီး၊ HBO

ကေတာ့ ယေန႔စတင္လိုက္တဲ့ Lincoln Memorial က ေတးဂီတဖြင့္ပဲြကို ဒီေန႔ပဲ ျပသသြားပါတယ္။ ၁၉ ရက္ေန႔မွာေတာ့

ဒစ္စေနကျပဳလုပ္မဲ့

အိုဘားမား

ဂုဏ္ျပဳပဲြေတးဂီတ

အစီအစဥ္ကို

ဒစ္စေနခ်န္နယ္(Disney Channel)ကေန ည ၈ နာရီမွာ တင္ဆက္သြားမယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အဲဒီပဲြမွာ

လူငယ္အသဲစဲြ နာမည္ေက်ာ္ အႏုပညာရွင္ Miley Cyrus နဲ႔ the Jonas Brothers တုိ႔လည္း ပါ၀င္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ဘရက္ခ္ အုိဘားမား ၄၄ ဦးေျမာက္ အေမရိကန္သမၼတသစ္ ျဖစ္လာ

21 January 2009 http://www.voanews.com/burmese/2009-01-21-voa1.cfm

အေမရိကန္သမၼတသစ္ ဘရက္ခ္ အုိဘားမားႏွင့္ ဇနီးသည္ မစ္ရွဲလ္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

119

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ အိုဘားမား။ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၊ ၂၀၀၉။ အေမရိကန္ေတြအေနနဲ႔ မိမိနဲ႔အတူ ႏုိင္ငံတာ၀န္၊ ကမၻာ့တာ၀န္ယူရင္း ေခတ္သစ္ထဲကို ၀င္ၾကပါစို႔

လုိ႔ သမၼတ ဘရက္ခ္ အုိဘားမား (Barack

Obama) က တုိက္တြန္းလုိက္ပါတယ္။ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံ စီးပြားေရး အက်ပ္အတည္း၊ အခက္အခဲမ်ား နဲ႔ ၾကာျမင့္ေနတဲ့ စစ္ပြဲႏွစ္ပြဲ ဆင္ႏႊဲေနရတဲ့အခ်ိန္

အဲဒါေတြေက်ာ္လႊားႏုိင္ေရး အေမရိကန္ေတြ အတူ

တကြ လုပ္ေဆာင္ၾကပါလို႔လည္း သမၼတျဖစ္လာသူ ဘရက္ခ္ အုိဘားမားက ေျပာဆုိသြားပါတယ္။ ၀ါရွင္တန္ၿမိဳ႕ေတာ္ အမ်ဳိးသားရင္ျပင္မွာ

လူတသန္းေက်ာ္ တက္ေရာက္တဲ့ ပရိသတ္ႀကီးကို

အေမရိကန္ႏုိင္ငံရဲ႕ ၄၄ ဦးေျမာက္ သမၼတအျဖစ္ က်မ္းသစၥာက်ိန္ဆုိရင္း ဘရက္ခ္

အုိဘားမားက အဲဒီလုိ ထည့္သြင္းေျပာဆုိသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူက အေမရိကန္ႏုိင္ငံ ရဲ႕ ပထမဆုံး အာဖရိကႏြယ္ဖြား သမၼတ ျဖစ္ပါတယ္။

အေမရိကန္ႏုိင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးဟာ ေလာဘရမၼက္နဲ႔ စုေပါင္းလြဲေခ်ာ္မႈမ်ားေၾကာင့္

အက်ပ္အတည္းျဖစ္ရတယ္၊ အိမ္ျဖဴေတာ္ကိုေရာ ကြန္ဂရက္စ္လႊတ္ေတာ္ကိုပါ ဒီမုိ

ကရက္တို႔ လႊမ္းမုိးထားတဲ့အခ်ိန္ ႏုိင္ငံေရးအျငင္းပြားမႈေတြ ေဘးဖယ္ထားကာ ႏုိင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖဳိးမႈ တုိးတက္ဖို႔၊ အလုပ္အကုိင္သစ္မ်ား ဖန္တီးဖို႔ လွ်င္ျမန္ရဲ၀ံ့စြာ

လုပ္ေဆာင္ၾကရလိမ့္မယ္လို႔လည္း သမၼတ ဘရက္ခ္ အိုဘားမားက ေျပာဆုိသြားပါ တယ္။

ႏုိင္ငံျခား၀ါဒမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အီရတ္ႏုိင္ငံကေန တာ၀န္ရွိစြာထြက္ခြာၿပီး အာဖဂန္ နစၥတန္ႏုိင္ငံမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရေစရမယ္၊ အေမရိကန္ရဲ႕စိတ္ဓာတ္ဟာ ႀကံ့ႀကံ့ခုိင္မာ

အင္အားႀကီးလို႔ မၿဖိဳခြင္းႏုိင္ဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ အၾကမ္းဖက္သမားမ်ားကို အႏုိင္ယူရမယ္ လို႔လည္း ကတိျပဳ ေျပာဆုိသြားပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

120

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ဦးသန္႔ ရာျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ တံဆိပ္ေခါင္း ထုတ္မည္ 22 January 2009 http://www.voanews.com/burmese/2009-01-22-voa2.cfm

ဒီေန႔ ဇန္န၀ါရီလ ၂၂ရက္ေန႔ဟာ ျမန္မာအမ်ိဳးသားေတြကို ကမၻာကသိလာေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ငံတဲ့ ကုလသမဂၢ

အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးသန္႔ရဲ႕ အႏွစ္တရာျပည့္ ေမြးေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုလသမဂၢမွာ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္အျဖစ္နဲ႔

၁၉၆၁ခုႏွစ္ကေန ၁၉၇၁ခုႏွစ္အထိ သက္တမ္း ၂ ႀကိမ္ ဆက္ၿပီး တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဦးသန္႔ ႏွစ္တရာျပည့္ အထိမ္းအမွတ္နဲ႔ ကုလသမဂၢ က ဦးသန္႔ပံု တံဆိပ္ေခါင္းေတြကို ထုတ္ေ၀ၿပီး ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၆ရက္ေန႔မွာ စၿပီးထုတ္ေ၀မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပည့္အစံုကို ေဒၚခင္မ်ိဳးသက္က တင္ျပေပးပါတယ္။

၁၉၀၉ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၂၂ရက္ေန႔က ေအာက္ျမန္မာျပည္

ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕ကေလးမွာ ျမန္မာ့ ဂုဏ္ေဆာင္ တဦး ျဖစ္လာမယ့္ ဦးသန္႔(ဓာတ္ပံု ကုလသမဂၢ)

အဖ ဦးဘုိးႏွစ္၊ အမိ ေဒၚနန္းေသာင္ တုိ႔က ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ သား

၄ဦးအနက္ အႀကီးဆံုး သားျဖစ္တဲ့ ဦးသန္႔ဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းက

စာေပကို လုိက္စားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တဦးပါ။ စကားနည္းၿပီး၊ ေျဖာင့္မတ္တည္ၾကည္တဲ့ ဦးသန္႔ဟာ ပညာေရးမွာ ထူးခၽြန္ၿပီး အသက္ ၂၅ႏွစ္အရြယ္မွာပဲ ပန္းတေနာ္ ေက်ာင္းအုပ္တာ၀န္ကုိ ယူခဲ့ပါတယ္။

၁၉၄၈ခုႏွစ္မွာေတာ့ အသံလႊတ္ဌာန ၫႊန္ၾကားေရးမႉး အျဖစ္ ခန္႔အပ္ခံရၿပီး ၁၉၅၃ ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ

သတင္းနဲ႔ ျပန္ၾကားေရးဌာန အတြင္း၀န္ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးႏုအတြက္ မိန္႔ခြန္းေတြ ေရးေပးခဲ့ရၿပီး ဦးႏုရဲ႕ အယံုၾကည္ရဆံုး ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၅၅ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ စီးပြားေရးနဲ႔

လူမႈေရးဌာန အႀကီးအကဲ ျဖစ္လာၿပီး၊ ျမန္မာႏုိင္ငံဆုိင္ရာ ကုလသမဂၢ သံအမတ္အေနနဲ႔ ၁၉၅၇ခုႏွစ္ကေန ၁၉၆၁ခုႏွစ္အထိ တာ၀န္ယူခဲ့သူပါ။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ယာယီ ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္တာ၀န္ကိုပါ ပူးတဲြထမ္းေဆာင္ခဲ့ရပါတယ္။ ၁၉၆၁ခုနွစ္ကေန ၁၉၇၁ခုႏွစ္အထိ ၁၀ႏွစ္တိတိ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္တာ၀န္ယူခဲ့သူျဖစ္ၿပီး သူ႔ကို ကမၻာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ စြမ္းစြမ္းတမံ

ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူလုိ႔ ကမၻာကေန အသိအမွတ္ ျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။ အခု ကုလသမဂၢကေန ဦးသန္႔ကို

ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ႏွစ္တရာျပည့္ တံဆိပ္ေခါင္းေတြ ထုတ္ေ၀ေတာ့မယ္လို႔ သိရတာေၾကာင့္ ကုလသမဂၢ စာတုိက္ စီမံခန္႔ခဲြေရးဌာနက ေဒၚေမဦးကို ေမးၾကည့္ပါတယ္။

ယူအင္ ဌာနခ်ဳပ္ ၃ခုရွိတဲ့ နယူးေယာက္၊ ဂ်နီဗာ၊ ဗီယာနာမွာ နယူးေယာက္ကေတာ့ ယူဆက္

တန္ဖုိးနဲ႔ထုတ္တယ္။ ၉၄ ဆန္႔(94 cent) ႏုိင္ငံတကာ သံုးလုိ႔ရေအာင္ ထုတ္တယ္။ Swiss Bank က ၁.၃၀၊ ယူရုိ တန္ဖုိးက ၁.၁၅။

အေမရိကန္ ႏုိင္ငံမွာ ထုတ္မယ့္ တံဆိပ္ေခါင္း ပံုက ဦးသန္႔ ကိုယ္တပိုင္းပံု၊ ေဘးနားက ခရမ္းေရာင္၊

အလယ္မွာ သူ႔ပုံက ေရႊေရာင္၊ ၿပီးေတာ့ ဂ်နီဘာက Swiss Bankနဲ႔ ထုတ္တာက အဲဒီ တ၀က္ ဓာတ္ပံုပဲ၊ ေဘးက အနီေရာင္နဲ႔၊ ၿပီးေတာ့ ဂ်ာမန္က်ေတာ့ အစိမ္းေရာင္။ ယူအင္မွာ ဦးသန္႔ ဓာတ္ပံု

အႀကီးႀကီးရွိတယ္ေလ။ အဲဒီပံုကို အေသးလုပ္ထားတာ။ ပံုေလးေတြက ဆင္တူရုိးမွာပါပဲ။ သိပ္ေတာ့ မကြာပါဘူး။ ၃မ်ိဳးေပါ့။ ၿပီးေတာ့ တံဆိပ္ေခါင္း စာရြက္လႊာတခုမွာ ဓာတ္ပံုေပါင္း ၂၀ပါတယ္။ ဒီဟာက ပထမဆံုး အႀကိမ္ထုတ္တာ။ ဦးသန္႔ ႏွစ္ ၁၀၀ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္နဲ႔ ထုတ္တာပဲ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

121

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္တဲ့ ျမန္မာ အမ်ိဳးသား ဦးသန္႔ဟာ ကမၻာ့ ေခါင္းေဆာင္ အမ်ားအျပားရဲ႕

ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ၾကည္ညိဳေလးစားမႈကို ခံရတဲ့အျပင္၊ ဂုဏ္ျပဳမႈအမ်ိဳးမ်ိဳး ကိုပါ ခံရပါတယ္။ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးသန္႔ဟာ ပညာရည္ ျပည့္၀ၿပီး၊ ထူးျခားတဲ့ သူျဖစ္ရံုမကဘဲ၊ ဇ၀နဥာဏ္ရွိတဲ့သူလုိ႔လည္း ျမန္မာစာေပပညာရွင္ ဦး၀င္းေဖက အခုလုိ ေျပာပါတယ္။

ဦးသန္႔နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ၾကားဖူးတာရွိတယ္။ ဦးသန္႔ကို ကုလသမဂၢအေထြေထြ

အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ခန္႔ေတာ့မယ္လုိ႔ ျပင္သစ္က သေဘာမတူဘူးဆုိတဲ့ဟာေလ။ သူတုိ႔ရဲ႕ မွတ္ခ်က္က

ဒီေလာက္ လူပုပုေလး တေယာက္ကို ဘယ့္ႏွယ့္ေၾကာင့္ ခန္႔ရမွာလည္း ဆုိတာေပါ့။ ဦးသန္႔မွာ abrupt

answer ရွိတယ္။ သူဟာ နပိုလီယံထက္ေတာ့ ရွည္ပါတယ္လို႔ ေျဖလုိက္တယ္။ ဇ၀န ဥာဏ္နဲ႔ ျပန္လည္ တုန္႔ျပန္မႈေလးေပါ့ေလ။ အေျဖေလးက သိပ္ေကာင္းတယ္။ အဲဒါေလးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိတယ္။

ဦးသန္႔က အေတာ့္ကို ထူးျခားတဲ့ ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးတေယာက္ျဖစ္တယ္။ ဦးသန္႔ကို ဒတ္ ဟမ္းမား ရိႉး ေလယာဥ္ပ်ံ ပ်က္က်ၿပီး ရုတ္တရက္ ဆံုးေတာ့ ဦးသန္႔ကို ရုတ္တရက္

ခန္႔ရေတာ့မယ္ဆုိတဲ့ အခ်ိန္မွာ တကယ္တမ္း အသြင္အျပင္ ေကာင္းလွလုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဦးသန္႔ တတ္တာကေတာ့ မွန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ၾကား၀င္ႏုိင္ငံမ်ား အဖဲြ႔၀င္ႏုိင္ငံေတြ အေနနဲ႔

ထူေထာင္တဲ့ အေျခခံ ငါးႏုိင္ငံ သိကၡာက ေတာ္ေတာ္ႀကီးတယ္ဗ်။ အဲဒီသိကၡာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဦးသန္႔ကို ခန္႔တာ။ ခန္႔တဲ့ အခ်ိန္က အလြန္အေရးႀကီးတဲ့ စစ္ေအးေခတ္ အခိ်န္ႀကီးမွာ သူ႔ရဲ႕

လုပ္ရည္ကုိင္ရည္ျပလုိက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေနာက္တခါ သူဟာ ျပန္ၿပီး အေရြးခံရတယ္။ အေရြးခံရတဲ့အျပင္

ဒုတိယ သက္တမ္းမွာ ျပန္ၿပီး အေရြးခံရတယ္။ အဲဒီေလာက္ ထူးျခားတဲ့ လူတေယာက္ကို နယူးေယာက္ ဟက္ဆင္ ျမစ္ထဲမွာ ဦးသန္႔အတြက္ ကၽြန္းကို ရွိတယ္၊ ဂုဏ္ျပဳထားတာ။

ဦးသန္႔ဟာ ၁၉၇၄ခုႏွစ္ ႏုိ၀င္ဘာလ ၂၅ရက္ အသက္ ၆၅ႏွစ္မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီး သူ႔ဆႏၵအရ သူ႔ရုပ္ကလာပ္ကို ျမန္မာႏုိင္ငံကို ျပန္ၿပီး ပို႔ေပးခဲ့ရပါတယ္။

ျမန္မာေငြ ႐ုတ္တရက္မာ၊ ေငြလႊဲလုပ္ငန္းတခ်ိဳ႕ ရပ္ဆိုင္း THURSDAY, 22 JANUARY 2009 19:09 ေအးခ်မ္းေျမ႕

HTTP://WWW.IRRAWADDY.ORG/BUR/INDEX.PHP?OPTION=COM_CONTENT&VIEW=ARTICLE&ID=632:2009-0122-12-09-43&CATID=1:NEWS&ITEMID=2

ျမန္မာေငြေစ်း ၂ ရက္အတြင္း ႐ုတ္တရက္ တက္လာၿပီး ျမန္မာေငြႏွင့္ ဆက္စပ္ ေနသည့္ အေမရိကန္

ေဒၚလာ၊ ထိုင္း ဘတ္ေငြ၊ တ႐ုတ္ ယြမ္ေငြ၊ စင္ကာပူ ေဒၚလာ စသည့္ ေငြေၾကးမ်ား ေစ်းထိုးက်သြားသျဖင့္ တခ်ိဳ႕ေသာ ေငြလႊဲလုပ္ငန္းမ်ား

ရပ္ဆိုင္းထားေၾကာင္း ၾကားသိရသည္။ ယေန႔အေမရိကန္ တေဒၚလာ ေပါက္ေစ်း (ေရာင္းေစ်း) မွာ ၁၀၇၀ က်ပ္သာရွိၿပီး

ယမန္ေန႔က ၁၁၀၀ က်ပ္ျဖစ္သည္။ ၂၀ ရက္ေန႔က အေမရိကန္ တေဒၚလာ

ေပါက္ေစ်း (ေရာင္းေစ်း) မွာ ၁၁၉၀ က်ပ္အထိ ရွိခဲ့သည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

122

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ထိုင္းဘတ္ ၁ ဘတ္လွ်င္ လြန္ခဲ့သည့္ ၂ ရက္ခန္႔က က်ပ္ ၃၀ ေက်ာ္ ဝန္းက်င္ခန္႔ ရွိရာမွ ယမန္ေန႔ ညေနက ၂၅ က်ပ္ ဝန္းက်င္သာ ရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံမွ ျမန္မာျပည္သို႔ ေငြလႊဲသည့္ လုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္ေနသူတခ်ိဳ႕ လုပ္ငန္းရပ္ဆိုင္းထားသည္ဟု ၾကားသိရသည္။

“လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ရက္က ျမန္မာေငြ ၁ သိန္းအတြက္ ဘတ္ ၃၂၀၀ ေက်ာ္ပဲလႊဲရတယ္။ မေန႔ညေနက ၃၄၀၀ ေက်ာ္ျဖစ္သြားတယ္။ ႐ုတ္တရက္ႀကီးအဲလို ျဖစ္သြားေတာ့ အလုပ္ ဆက္မလုပ္ရဲေတာ့ဘူး။

ခဏရပ္ထားဦးမယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ဖြင့္ႏိုင္မလဲ မေျပာတတ္ဘူး” ဟု ထိုင္းႏုိင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္၍ ေငြလႊဲလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ေနသူ တဦးက ေျပာသည္။

စင္ကာပူ ႏုိင္ငံမွ ျမန္မာေငြလႊဲႏႈန္းလည္း တရိပ္ရိပ္ထိုးက်လွ်က္ရွိရာ ဇန္နဝါရီ ၁၇၊ ၁၈၊ ၁၉ ရက္

ေန႔မ်ားတြင္ စင္ကာပူ ၁ ေဒၚလာလွ်င္ ျမန္မာက်ပ္ ၇၅၀ ဝန္းက်င္ရွိေနရာမွ ၂၀ ရက္ေန႔တြင္ ၇၃၇ က်ပ္၊ ၂၁ ရက္ေန႔တြင္ ၇၂၀ က်ပ္ျဖစ္သြားၿပီး ယေန႔ေငြလႊဲႏႈန္းမွာ ၇၁၅ က်ပ္ ဝန္းက်င္သာရွိေတာ့ေၾကာင္း

စံုစမ္းသိရွိရသည္။ ထိုႏႈန္းမ်ားမွာ စင္ကာပူ ေဒၚလာ ၁ ေထာင္ႏွင့္အထက္ လႊဲသူမ်ားအတြက္ျဖစ္သည္။ “မနက္က က်ေနာ္လွမ္းေမးေတာ့ ၇၀၇ က်ပ္တဲ့။ အဲဒါနဲ႔ မလႊဲျဖစ္ေတာ့ဘူး” ဟု စင္ကာပူ တြင္

အလုပ္လုပ္ေန သည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ကြန္ပ်ဴတာ Hard ware ပညာရွင္ တဦးက ေျပာျပ သည္။ စင္ကာပူရွိ ေငြလႊဲလုပ္ငန္းတခ်ိဳ႕ လုပ္ငန္းရပ္ဆိုင္းထားသကဲ့သုိ႔ ျမန္မာျပည္သို႔ ေငြပို႔မည့္သူ အေတာ္မ်ားမ်ား သည္လည္း ယခုရက္ပိုင္းအတြင္း ေငြမပို႔ၾကေၾကာင္း ၾကားသိရသည္။

တ႐ုတ္ - ျမန္မာနယ္စပ္တြင္လည္း ေငြလဲႏႈန္းအေနႏွင့္ ျမန္မာေငြ က်ပ္ ၁ သိန္းအတြက္ ၅၆ ယြမ္ မွ ၅၇၊ ၅၈ စသည္ျဖင့္ တရိပ္ရိပ္တက္လာရာ ယခုအခါ ၆၀၊ ၆၁ ယြမ္အထိ ျဖစ္လာသည္ ဟု သိရသည္။ “ဗမာေငြေစ်းတက္လာတာပါ။ ခုခ်ိန္မွာ အေရာင္းအဝယ္ေတြအားလံုးလည္း ရပ္ေနတယ္။

အေရာင္းအဝယ္ရပ္တာကေတာ့ တ႐ုတ္ႏွစ္သစ္ကူးနဲ႔လည္း ဆိုင္ပါတယ္။ တ႐ုတ္ဘက္က လည္း မဝယ္ေတာ့ဘူး။ ျမန္မာဘက္ကလည္း မေရာင္းၾကေတာ့ဘူး” ဟု တ႐ုတ္ျမန္မာ နယ္စပ္တြင္ ေက်ာက္စိမ္းအေရာင္းအဝယ္ ျပဳလုပ္ေနသည့္ ကုန္သည္တဦးက ေျပာျပသည္။

ေဒၚလာေစ်းအတက္အက်မွာ ႏိုင္ငံ၏ export - import ႏွင့္ တုိက္ရုိက္သက္ဆုိင္သည္ဟု ရန္ကုန္တြင္ ေနထိုင္သည့္ လုပ္ငန္းရွင္တဦးျဖစ္သူ ကိုေအးသူရက ေျပာသည္။

၎က ျပည္တြင္း၌ ေဒၚလာေစ်းက်ျခင္းမွာ ေဒၚလာကို သံုးမည့္သူမ်ား မရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု

သံုးသပ္ျပသည္။ ေဒၚလာကို မသံုးျခင္းမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိႏုိင္ၿပီး အစိုးရ ကိုယ္တိုင္က သံုးခြင့္မေပးျခင္း (import ကုိ ကန္႔သတ္ျခင္း)၊ ကမၻာ့စီးပြားေရး ကပ္ေၾကာင့္ ျပည္တြင္း ဝယ္လိုအား က်လာကာ လုပ္ငန္းရွင္မ်ား import မလုပ္ေတာ့ျခင္း စသည္ျဖင့္ ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု ဆိုသည္။

“import သမားေတြ မ်ားရင္ ယူအက္စ္ေဒၚလာ demand က တက္လာမွာပဲ။ ျမန္မာေငြ ေစ်းတက္တာ import ေတြ နည္း သြားတာနဲ႔ အမ်ားႀကီးဆိုင္တယ္။ ဒီမွာက သူမ်ား ႏုိင္ငံေတြလုိ open market

economy မဟုတ္ေတာ့ ေျပာရခက္တယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရး ေတာင့္တင္းလာလုိ႔ ျမန္မာေငြ မာလာတာ မဟုတ္တာေတာ့ အေသအခ်ာပဲ” ဟု ကိုေအးသူရက ဆက္ေျပာသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

123

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ေငြေၾကးေစ်းကြက္ ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားကမူ ယခုကဲ့သို႔ ျမန္မာေငြေစ်း ႐ုတ္တရက္ ထိုးတက္ လာျခင္းမွာ

ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္အတြင္း အေမရိကန္ေဒၚလာ အေျမာက္အျမား ဝင္ေရာက္ေန ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟု သံုးသပ္ၾကသည္။

အတည္မျပဳႏုိင္ေသာ သတင္းမ်ားအရ ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္အတြင္း အေမရိကန္ ေဒၚလာမ်ား

ေဖာင္းပြေနရျခင္းမွာ ရန္ကုန္သို႔ ဘိန္းေမွာင္ခိုႀကီးမ်ားဆင္းလာကာ ဘိန္းအေရာင္းအဝယ္ အႀကီးအက်ယ္ ျပဳလုပ္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။

ရန္ကုန္တြင္ ေဒၚလာေစ်း ထိုးက်ေနေသာေၾကာင့္ မျဖစ္မေန ေရာင္းဝယ္ေနသူတို႔မွအပ ေငြေၾကးအေရာင္းအဝယ္ မရွိေၾကာင္း စံုစမ္းသိရွိရသည္။ Jan 27, 2009

UN envoy to visit Myanmar UNITED NATIONS - THE UN special envoy to Myanmar will be returning soon to pursue a dialogue between the country's military rulers and the opposition led by Aung San Suu Kyi but details are still being worked out, the UN said on Monday. UN deputy spokesman Marie Okabe said she could not confirm reports from Yangon that quoted a diplomat as saying Dr Ibrahim Gambari would visit Myanmar on Jan 31. The diplomat spoke on condition of anonymity because the news had not yet been officially announced. 'I can confirm that the secretary-general has asked Mr. Gambari to return soon and the Myanmar government has extended an invitation for him to visit the country,' Ms Okabe said. 'At this point, however, discussions are ongoing about the details of the visit.' Dr Gambari will be visiting Myanmar in the wake of a judicial crackdown during which government courts handed down harsh prison sentences to scores of pro-democracy activists. It will be his first visit in five months, and his seventh since he began his assignment in mid-2006. Mr Ban has expressed frustration at the failure of Myanmar's military government to open its political process and urged the junta to take 'tangible steps' to include opponents like Ms Suu Kyi, the Nobel Peace Prize winner who has spent more than 13 of the past 19 years under house arrest. Asked about Mr Ban's expectations for Dr Gambari's visit, Ms Okabe said, 'the secretary-general has expressed his expectation that more

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

124

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

progress is necessary on issues which Mr Gambari raised with the government on his last visit'. She said these include especially 'the need for dialogue between the government and Ms Aung San Suu Kyi, and he has therefore asked Dr Gambari to return to continue his discussions and engage with the Myanmar government, opposition and other stakeholders'. The country's pro-democracy movement has been disappointed by Dr Gambari's previous visits, which have failed to secure the release of Ms Suu Kyi from more than 13 years under house arrest. During Dr Gambari's last visit in August, Ms Suu Kyi refused to meet him, and he also failed to be received by junta chief Senior Gen Than Shwe. Nonetheless, the coming visit was welcomed by Ms Suu Kyi's National League for Democracy. 'I believe the special envoy's visit this time will be beneficial as the envoy and the NLD share the same principles on achieving political reform in the country,' party spokesman Nyan Win said on Friday. During Dr Gambari's visit, Mr Nyan Win said his party will discuss the arrests and sentencing of more than 300 NLD members and other political prisoners last year. The current junta came to power in 1988 after violently crushing a nationwide pro-democracy uprising. It called elections in 1990 but refused to honour the results after Ms Suu Kyi's National League for Democracy party won a landslide victory. – AP

Aspirin prevents liver damage

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

125

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Prof Mehal explained that drugs that have failed clinical trials and were not pursued due to their toxicity for the liver could be used if combined with aspirin. -- PHOTO WASHINGTON Jan 27, 2009 - TAKING aspirin on a regular basis can prevent liver damage which afflicts millions and can result from alcohol abuse, use of certain drugs and obesity-related disease, a study said on Monday. 'Many agents such as drugs and alcohol cause liver damage, and we have found two ways to block a central pathway responsible for such liver injury,' said Prof Wajahat Mehal, lead author of the Yale University study. 'Our strategy is to use aspirin on a daily basis to prevent liver injury, but if it occurs, to use TLR antagonists (a class of molecules that block receptors known to activate inflammation) to treat it.' The study, published in the Journal of Clinical Investigation, was conducted on mice. Prof Mehal explained that drugs that have failed clinical trials and were not pursued due to their toxicity for the liver could be used if combined with aspirin. 'This offers the exciting possibility of reducing a lot of pain and suffering in patients with liver diseases, using a new and very practical approach,' said Prof Mehal, an associate professor at the Section of Digestive Diseases and Department of Immunobiology of the Yale School of Medicine. The preventative benefits of aspirin to combat cardiovascular diseases and certain types of cancer are have already been studied and documented. -- AFP

Jan 27, 2009

Regional forum on refugees vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

126

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Mr Abhisit's suggestion came after the United Nations' refugee agency (UNHCR) expressed concern over the fate of 126 boat people from Myanmar who were detained in Thailand, as authorities refused to reveal their location. -- PHOTO: AP BANGKOK- THAI Prime Minister Abhisit Vejjajiva on Tuesday proposed the formation of a regional forum for dealing with illegal immigration following allegations the Thai army mistreated a group of refugees.

Mr Abhisit's suggestion came after the United Nations' refugee agency (UNHCR) expressed concern over the fate of 126 boat people from Myanmar who were detained in Thailand, as authorities refused to reveal their location. THAILAND DETAINS 78 MORE ROHINGYA MIGRANTS BANGKOK - A BOAT of 78 ethnic Rohingya migrants was detained in Thailand, several with lacerations, burns and other wounds they said were inflicted by Myanmar soldiers, Thai authorities and TV reports said on Tuesday. A Thai navy patrol spotted the migrants Monday in

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

127

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

the Andaman sea off Thailand's south-west coast in a rickety boat with a broken engine, said navy Col. Manat Kongpan, chief of the Internal Security Operations Command in Ranong province. They were put in police custody but were expected to be expelled from Thailand, officials said. ... more

'There are talks within the foreign ministry that if UNHCR were to be invited in on this issue it would be under the framework of four countries - India, Bangladesh, Myanmar, and Thailand - so that the problem can be addressed at its origin,' Mr Abhisit told reporters at parliament. The UN refugee agency last week officially requested access to the group after reports that Thailand had abandoned up to 1,000 members of Myanmar's Muslim Rohingya minority out at sea in ill-equipped boats with scant supplies.

Kitty McKinsey, Asia spokeswoman for the United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR), told AFP it had not received a response from the Thai government to its request. The Thai army has denied knowing the whereabouts of the 126 refugees, reportedly found at sea and brought ashore by the military. Accusations of mistreatment surfaced earlier this month after nearly 650 Rohingya were rescued off India and Indonesia. Hundreds of the boat people are still believed to be missing at sea. Last week the permanent secretary of Thailand's foreign ministry, Virasakdi Futrakul, met ambassadors from Myanmar, India, Bangladesh, Indonesia and Malaysia for immigration talks and agreed to hold further discussions. Meanwhile, Mr Abhisit said the authorities were investigating CNN's claims that photographs it had obtained showed Thai security officials towing refugees out to sea before cutting them loose and abandoning them. But he said plenty of other evidence showed humane treatment of refugees.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

128

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ 'There is a lot of evidence and there are many photographs showing how we have treated them,' he said. -- AFP

ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဦးသန္႔ရာျပည့္ (အပိုင္း - ၁) ဦးအုန္းေက်ာ္ ဇန္န၀ါရီ ၂၂၊ ၂၀၀၉

ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဦးသန္႔ဟာ ၁၉ဝ၉ ဇန္နဝါရီလ ၂၂ ရက္ ေသာၾကာေန႔ဖြားမို႔ အခုအခ်ိန္အထိ အသက္ထင္ရွား ရွိေနဦးမယ္ဆိုရင္ အသက္ ၁ဝဝ ျပည့္ပါၿပီ။

ရာျပည့္အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတြလည္း ကမၻာအႏွံ႔ေရာက္ ျမန္မာေတြက က်င္းပၾကတာလည္း ၾကားေနရပါၿပီ။ တကယ္ေတာ့ ဦးသန္႔ဟာ ကမၻာနဲ႔ ျမန္မာ ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းစဥ္ တခုလံုးမွာ အၿမဲတမ္းေတာက္ပေနတဲ့ ၾကယ္တစ္ပြင့္အျဖစ္ မွတ္တိုင္စိုက္ထူခဲ့သူပါ။

ကမၻာ့သမိုင္း ဇာတ္ခံုႀကီးရဲ႕ အခက္အခဲဆံုး ျပႆနာေတြ၊ အရႈပ္ေထြးဆံုး ပုစၧာေတြနဲ႔ နပန္းလံုးခဲ့ရတဲ့ (၁၉၆ဝ - ၇ဝ တဝိုက္က) ကမၻာ့ကုလသမဂၢအဖြဲ႔ႀကီးဟာ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဦးသန္႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈေအာက္မွာ သိကၡာတက္ခဲ့ရတယ္။ ကမၻာတလႊားမွာ စစ္မီးပြားေတြဟာ

မီးဟုန္းဟုန္းမေတာက္ခင္ ဦးသန္႔ေၾကာင့္ အစြယ္က်ဳိး ၿငိမ္းကုန္ၾကတယ္။ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ

တစထက္တစ ပိုၿပီး ခိုင္မာလာခ့ဲ့တယ္။ အခုေနအခါ ကမၻာ့ေဒသႀကီးေတြက ဘယ္သမိုင္းစာအုပ္ကို လွန္လွန္ ‘ဦးသန္႔’ဆိုတဲ့ အမည္ကို ထင္းခနဲေနေအာင္ ေတြ႔ရမွာပါ။ သူ႔ကို

ေလးစားၾကည္ညိဳစရာေကာင္းတဲ့ အျမင့္မားဆံုး စကားလံုးေတြနဲ႔ ခ်ီးက်ဴးၾကတယ္။ တကၠသိုလ္ႀကီးေတြက အျမင့္မားဆံုး ဂုဏ္ထူးေဆာင္ဘြဲ႔ေတြ အပ္ႏွင္းၾကတယ္။ ႏိုင္ငံတကာက အမြန္ျမတ္ဆံုး အေတာ္ဆံုး လူခြၽန္လူေကာင္းဆုေတြ ေပးအပ္ၾကတယ္။

၁၉၆၄ ခုႏွစ္မွာ အယ္လ္ဂ်ီးရီးယားႏိုင္ငံကို အလည္အပတ္သြားေတာ့ အဲဒီႏိုင္ငံ သမၼတက

သူ႔အစိုးရတစ္ဖြဲ႔လံုးနဲ႔ ေလဆိပ္မွာ ဆင္းႀကိဳတယ္။ ေကာ္ေဇာနီ၊ ဂုဏ္ျပဳတပ္ဖြဲ႔နဲ႔အတူ အေျမာက္ ၂၁ ခ်က္ ပစ္ေဖာက္ၿပီး ႀကိဳတာမ်ဳိးကို ခမ္းခမ္းနားနား လုပ္ခဲ့တယ္။ (တကယ္ေတာ့ အဲဒီလို အေျမာက္ ၂၁ ခ်က္ ေဖာက္တယ္ဆိုတာမ်ဳိးက ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္၊ သမၼတေတြလာမွ လုပ္ေလ့ရွိတာမ်ဳိးပါ။

ကုလသမဂၢရဲ႕ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ခရီးစဥ္မ်ဳိးမွာ ဘယ္ႏိုင္ငံကမွ မလုပ္ခဲ့ဖူးဘူး။) ေနာက္ၿပီး အဲဒီ သမၼတက မိန္႔ခြန္းေခြ်ေတာ့ “က်ေနာ္တို႔ အယ္လ္ဂ်ီးရီးယားႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရဖို႔အတြက္ စြမ္းစြမ္းတမံ

ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ ဦးသန္႔ကို ေက်းဇူး အထူးတင္ရွိတဲ့အေၾကာင္း ဒီနည္းနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ျပသခ်င္လို႔ပါ” တဲ့။ (အဲဒီေနာက္ပိုင္းက စၿပီး ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္အဆက္ဆက္ အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံေတြကို လာလည္ၾကတဲ့အခါ အေျမာက္ ၂၁ ခ်က္ ပစ္ေဖာက္တဲ့ အစဥ္အလာ ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။)

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

129

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ကေနဒီႏွင့္

ဦးသန္႔ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ကို ပိုၿပီး လူသိမ်ားလာတယ္။ ကမၻာ့ေျမပံုေပၚမွာ Burma ဘယ္နားမွာမွန္း မသိရွာၾကတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကို (ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ရွင္းျပ ေျပာျပေနမယ့္အစား) ‘ဦးသန္႔ရဲ႕ တိုင္းျပည္’

လို႔ တစ္ခြန္းတည္း ေျပာလိုက္ရံုနဲ႔ ကိစၥျပတ္တယ္။ “ကမၻာမွာ ဗမာေဟ့” လို႔ (ဘယ္သူၾကားၾကား မၾကားၾကား)

ေနာက္လူေတြက

ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကိစၥေတြမွာလည္း

လက္ဆင့္ကမ္းၿပီး

(အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္

မျဖစ္ခင္က)

အသံကုန္ဟစ္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။

ေဆာင္ရြက္ခဲ့တာေတြဟာ

စာေပအေရး၊ အမ်ဳိးသားေရးအပါအဝင္ နည္းတာေတြမွ မဟုတ္ဘဲ။ ဦးသန္႔အေရးအခင္းဆိုတဲ့ (၁၉၇၄) မွတ္တိုင္

လႈပ္ရွားမႈႀကီးနဲ႔

(ကြယ္လြန္ၿပီးတဲ့တိုင္ေအာင္)

ေကာင္းေကာင္းႀကီး အဲဒီလို

ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းလွတဲ့

ျမန္မာ့လူခြၽန္လူေကာင္း

တို႔တိုင္းျပည္ရဲ႕

သမိုင္းေၾကာင္းကို

ေက်းဇူးျပဳသြားခဲ့ရွာတယ္။

ဦးသန္႔ရဲ႕အေၾကာင္း

ေက်ာင္းေတြမွာ

အေလးထားၿပီး သင္ၾကားေပးဖို႔လိုတယ္။ ဦးသန္႔နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ စာအုပ္စာတမ္းေတြ ေရးသားထုတ္ေဝခြင့္ ပိတ္ပင္ထားတာကို

ခံေနရတယ္။

အဲဒါေၾကာင့္

လက္လွမ္းမီသေလာက္

စာအုပ္ေတြထဲက

ေကာင္းႏိုးရာရာေတြကို ဟိုတစ ဒီတစ ေရးျပလိုက္ရပါတယ္။ ဦးသန္႔ရာျပည့္ႏွစ္မွာ သူ႔ရဲ႕ ေက်းဇူးကို ေအာက္ေမ့ သတိရၾကရေအာင္ပါ။

xxxxx (က)

“ကြၽႏ္ုပ္တို႔ကမၻာႀကီး၏ အဖိုးတန္ ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားအနက္ လူသားအျဖစ္ကို ရရွိျခင္းသည္သာ အမြန္ျမတ္ဆံုး

တန္ဖိုးတစ္ခု ျဖစ္သည္ဟု က်ေနာ္ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ပိုခံစားေနမိပါသည္။ ထို လူသားအျဖစ္သည္သာ က်ေနာ္တို႔၏ ရည္မွန္းႀကိဳးပမ္းမႈ အစႏွင့္ အဆံုး ျဖစ္ရမည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ယခု ကမၻာေပၚရွိ အစိုးရမ်ား၊ စနစ္မ်ား၊ ဝါဒမ်ား၊

အဖြဲ႔မ်ားသည္ကား

ခုျမင္

ခုေပ်ာက္

သခၤါရ

သေဘာအရ

ကြယ္ေပ်ာက္သြားမည္ျဖစ္ၿပီး

လူသားအျဖစ္သည္သာ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲမည္ ျဖစ္ေပသည္။ လူသားမ်ား၏ အေရးပါမႈႏွင့္ အသေခ်ၤအနႏၲ (စြမ္းပကား)

အဖုံဖံုကို

တားဆီးပိတ္ဆို႔ထားမည္ဆိုပါက

လ်စ္လ်ဴရႈ

ဖယ္ထုတ္ထားမည္

ဤလူ႔အဖြဲ႔အစည္း

(ဝါ)

ရွင္သန္ခြင့္မရေအာင္

သတၱေလာကႀကီးသည္

အဓိပၸာယ္မဲ့

ဟင္းလင္းျပင္ပမာ ျဖစ္ေခ်ေတာ့မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ လူသားအျဖစ္ သဘာဝႏွင့္ အေရးပါမႈကို တိုး၍ တိုး၍ လက္ခံ

တန္ဖိုးထား၊

ႏွစ္သက္ေလးစားေနၾကရၿပီ

မဟုတ္ပါေလာ။”

"I feel more strongly than ever that the worth of the individual humam being is the most unique and precious of all our assets and must be the beginning and the end of all our efforts. Govemments, systems, ideologies and institutions come and go, but humanity remains. Then nature

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

130

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ and value of this most precious asset is increasingly appreciated as we see how empty organized life becomes when we remove or suppress the infinite variety and vitality of the individual.”

အဲဒီစာပိုဒ္ကို ဦးသန္႔က (၁၉၇၁ ခုႏွစ္မွာ) ကုလသမဂၢကို တင္သြင္းတဲ့ သူ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအစီရင္ခံစာရဲ႕

နိဒါန္းပိုင္းမွာ ထည့္သြင္းေရးသားခဲ့တာပါ။ ဘယ္ေလာက္ လူသားဘဝကို တန္ဖိုးထားတဲ့ စာသားေတြလဲ။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ေတာ့ “ဒီကမၻာႀကီးမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘယ္သူေခါင္းေဆာင္လုပ္လုပ္၊ ဘယ္ဝါဒပဲ က်င့္သံုးက်င့္သံုး

က်ေနာ္တို႔လူသားေတြရဲ႕

ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ရင္ေတာ့ ေျပာခ်လိုက္တာပါပဲ။

ဘာမွ

ျဖစ္မလာဘဲ

တန္ဖိုးကို

ဘာအဓိပၸာယ္မွလည္း

အခ်င္းခ်င္းေလးစားမႈေတြ

ရွိမွာမဟုတ္ဘူး”လို႔

ရဲရဲဝံ့ဝံ့

xxxxx

(ခ)

ဗုဒၶဘာသာဝင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ဗုဒၶ၊ ဓမၼ စာေပအရပ္ရပ္နဲ႔ ႀကီးျပင္းလာခဲ့တဲ့ ဦးသန္႔အဖို႔ လူသားသစၥာနဲ႔ ျဗဟၼစိုရ္တရားေတြဟာ အလ်ဥ္းသင့္တိုင္း သူ႔ရဲ႕ မိန္႔ခြန္းေတြ၊ အစီရင္ခံစာေတြမွာ ထင္ဟပ္

ေပၚလြင္ခဲ့တယ္။ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ယံုၾကည္ထားတဲ့တရားေတြ ဆိုေတာ့လည္း ကိုယ္ စိတ္ ၂ ပါးစလံုးမွာ အၿမဲ ၿခံဳလႊမ္းေနေတာ့တာေပါ့။ ကုလသမဂၢရဲ႕ ႏွစ္ ၂ဝ ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ အခမ္းအနားကို ၁၉၆၅ ခုႏွစ္မွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ဆန္ဖရန္စစၥကိုၿမိဳ႔မွာ လုပ္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕မိန္႔ခြန္းထဲမွာ ဘယ္လိုထည့္ေျပာခဲ့သလဲ ဆိုေတာ့ -

“ဤအခမ္းအနားတြင္ လူသားအားလံုးအက်ဳိး ေမွ်ာ္ကိုး၍ က်ေနာ္၏ ဆုေတာင္း ဆႏၵျပဳခ်က္မ်ားကို

ေဖာ္ျပခ်င္ပါသည္။ ဤကမၻာေျမေပၚမွ လူသားမ်ားတြင္ အာဃာတ အမုန္းတရားမ်ား ကြယ္ေပ်ာက္ပါေစ။ - တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး၊ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ မတူကြဲျပား ျခားနားေသာ လူမ်ဳိး၊ အသားအေရာင္၊ ႏိုင္ငံေရး၊ ဘာသာေရး၊ အယူဝါဒ၊ အစြဲအလမ္းမ်ားေၾကာင့္ မုန္းတီးျခင္း၊ သတ္ျဖတ္ျခင္းမ်ား ကင္းေဝးၾကပါေစ။

- ကံတရား၏ အစီအမံေၾကာင့္ ယခုဘဝတြင္ ခ်မ္းသာသုခႏွင့္ ျပည့္စံု ၾကြယ္ဝသူမ်ားကလည္း ကံမြဲရွာသူ ဆင္းရဲသား ေက်ာမြဲမ်ားအား စာနာေထာက္ထားကာ မွ်ေဝခံစား သဒၶါတရား ထားႏိုင္ၾကပါေစ။ - အင္အားႀကီးႏိုင္ငံမ်ားမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနျဖင့္လည္း (အခ်င္းခ်င္း ရန္ေစာင္မႈ ကင္း၍)

သင့္သင့္ျမတ္ျမတ္ ညီညီညြတ္ညြတ္ျဖင့္ လူသားထုအက်ဳိးအတြက္ ရည္ရြယ္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၾကပါေစ။ “On the occasion of the twentieth anniverary of the Urited Nations, I would like to express the following wishes for humanity: - I wish that men cease to hate and kill their fellow-men for reasons of race, colour, religion, nationalism or ideology; - I wish that the rich and privileged share their blessings with the poor; - I wish that the leaders of the great nations of our time surmount their differences and unite their efforts for the benefits of all mankind. ...” xxxxx (ဂ)

ကမၻာ့ဘာသာတရားေတြအေပၚမွာ ရွင္းလင္း ျပတ္သားတဲ့အျမင္ ဦးသန္႔မွာ ရွိတယ္။ ဘာသာတရားရဲ႕ အခန္းက႑ဟာ လူ႔ဘဝခရီးအတြက္ (တနည္း) ၿငိမ္းခ်မ္းေရးခရီးအတြက္ အဓိကေသာ့ခ်က္တစ္ခု ျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္တယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

131

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ၁၉၆၄ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ႕မိန္႔ခြန္းတစ္ခုထဲမွာ ဘယ္လို ထည့္သြင္းေျပာၾကားခဲ့သလဲ ဆိုေတာ့

“ကမၻာႀကီးေပၚတြင္ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းႏွင့္ မိတ္ေဆြ ပီပီသသ အတူယွဥ္တြဲ ေနထိုင္ရန္အတြက္ မည္သို႔ေသာ အေျခခံစိတ္ထားမ်ဳိး ေမြးျမဴထားရပါမည္နည္း။

ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ သာယာဝေျပာေရး ထူေထာင္ရန္အတြက္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ ဆႏၵစြမ္းအင္ကို မည္ကဲ့သို႔ မယိုင္မလဲ ခိုင္ၿမဲေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရပါမည္နည္း။

ထိုပုစၧာ ေမးခြန္းမ်ားအတြက္ အေျဖသည္ (ကြၽႏု္ပ္အျမင္ကို တင္ျပရမည္ဆိုပါက) ကြၽႏု္ပ္တို႔ လူသားမ်ား၏ အေကာင္းဆံုး လံု႔လဥႆဟ ျပဳႏိုင္မႈအေပၚတြင္လည္းေကာင္း၊ ဘာသာတရား အရပ္ရပ္၏

အေျခခံအဆံုးအမ၊ တရားဓမၼ ပညတ္ခ်က္မ်ားအား လိုက္နာက်င့္သံုးႏိုင္မႈ အေပၚတြင္လည္းေကာင္း လံုးဝ ဥႆံု တည္ေနေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မူဆလင္ဘာသာဝင္မ်ား အေနျဖင့္ ပို၍ေကာင္းမြန္ေသာ မူဆလင္မ်ား ျဖစ္လာေအာင္၊ ဟိႏၵဴဘာသာဝင္မ်ားအေနျဖင့္ ပို၍ေကာင္းမြန္ေသာ

ဟိႏၵဴမ်ားျဖစ္လာေအာင္၊ ခရစ္ယာန္ ဘာသာဝင္မ်ားအေနျဖင့္ ပို၍ေကာင္းမြန္ေသာ ခရစ္ယာန္မ်ား

ျဖစ္လာေအာင္၊ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားအေနျဖင့္ ပို၍ေကာင္းမြန္ေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား ျဖစ္လာေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ၾကရန္သာ ရွိေၾကာင္း ဆႏၵျပဳ တိုက္တြန္းရပါသည္။

“What states of mind are necessary for all of us to live together in peace with anolher as good neighbours? How are we to unite our strength to maintain internalional peace and security? The answers to these questions lie, it seems to me, in our ability to bring out the best in us and to return the basic moral and ethical principles of all great religions. Let us, therefore, dedicate ourselves anew to a new pledge: to make Muslims better Muslims, Hindus better Hindus, Christians better Christians and Buddhists better Buddhists.”

ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚတြင္

ဒုတိယပိုင္း ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

132

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

သန္႔ရာျပည့္ (အပိုင္း - ၂) ဦးအုန္းေက်ာ္ ဇန္န၀ါရီ ၂၆၊ ၂၀၀၉

ျမန္မာ့သာသနာေရး

အာဇာနည္

၁

ႏွစ္အၾကာ)

(ဃ)

အရွင္သူျမတ္တစ္ပါးျဖစ္တဲ့

(ေတာင္ၿမိဳ႔)အမရပူရ

မဟာဂႏၶာရံု

ဆရာေတာ္ႀကီး (၁၉ဝဝ-၁၉၇၇) ရဲ႕ ‘အနာဂတ္ သာသနာေရး’ စာအုပ္ဟာ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ (လြတ္လပ္ေရးရၿပီး မွာ

ေပၚထြက္လာခဲ့တယ္။

“(လြတ္လပ္ၿပီးစ) ဤအခ်ိန္မ်ဳိး၌ ငါတို႔သာသနာဝင္ အရွင္ျမတ္တို႔သည္ ကိုယ္စီကိုယ္င ဣေျႏၵရရႏွင့္ ထထၾကြၾကြ

ရွိလိုက္ၾကမည္ဆိုလွ်င္

အက်ဳိးကို

ေျမာ္ျမင္ကာ

လြတ္လပ္ၿပီးေနာက္

၁ဝ

ႏွစ္ေလာက္

အၾကာဝယ္

ကမၻာက

ေလးစားရေသာ တိုင္းျပည္ကေလး တျပည္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဟု မည္သူ ကန္႔ကြက္ရဲအံ့နည္း။ ထိုကဲ့သို႔

ဟု

ရဲရဲဝံ့ဝံ့

ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔

နိဒါန္းခ်ီကာ

ယခုအခ်ိန္မွာ

ဤက်မ္းစာမ်ဳိး

သာသနာေရးအတြက္

သေဘာထားတူညီတဲ့

ဦးသန္႔က

ရွိသင့္ၿပီဟု

ထင္ျမင္လာေပသည္”

ျပဳျပင္သင့္တာေတြကို

လက္မလႊတ္တမ္း

ေရးသားခဲ့ရွာတယ္။

ဖတ္ရႈသင့္တယ္

ဆိုၿပီး

တိုက္တြန္းထားျပန္ေသးတယ္။ တိုင္းျပည္ တိုးတက္ေရးမွာ သာသနာေရး ျပဳျပင္မႈဟာ အေရးႀကီးတယ္ ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ ဘာသာျခားေတြ (ဒီစာအုပ္ကို ဖတ္မိၿပီး) ဗုဒၶရဲ႕ အေျခခံတရား အႏွစ္သာရကို သိရွိေစခ်င္တဲ့ ေစတနာ သူ႔မွာ ရွိခဲ့တယ္ဆိုတာ ေပၚလြင္တယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

133

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

အနာဂတ္သာသနာေရး နိဒါန္းမိတ္ဆက္

အဲဒီနိဒါန္းကို ေရးတဲ့ ၁၉၅၁ မွာ ဦးသန္႔ဟာ (ဦးႏုရဲ႕ အစိုးရလက္ထက္မွာ) ျပန္ၾကားေရးဌာနဝန္ႀကီး အျဖစ္

တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတာျဖစ္ၿပီး ၆ ႏွစ္အၾကာ(၁၉၅၇)မွာ ျမန္မာအစိုးရရဲ႕ ကုလသမဂၢဆိုင္ရာ အၿမဲတမ္း ကိုယ္စားလွယ္

ျဖစ္လာခဲ့တယ္။

တက္လွမ္းႏိုင္ခဲ့ၿပီး

အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ

၁ဝ

ႏွစ္ၾကာ

၁၉၆၁

မွာေတာ့

အေထြေထြ

လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာပါ။

ရိုက္ႏွိပ္ထုတ္ေဝေနဆဲပါ။

ဒါေပမယ့္

အဲဒီ

အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္

အနာဂတ္

ဦးသန္႔ရဲ႕

စစ္အစိုးရရဲ႕ ‘မေတာ္မတရား စိစစ္ေရး’ေၾကာင့္ ပါမလာရွာေတာ့ဘူး။

အဲဒီ

ရာထူးအထိ

သာသနာေရးစာအုပ္ကို အမွာစာကေလးေတာ့

xxxxx (င)

ကုလသမဂၢရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ျဖစ္တဲ့ ဆြီဒင္ျပည္သား ဒက္ဟမၼားရႈိး ၁၉၆၁ မွာ ေလယာဥ္ပ်က္က်ၿပီး ကြယ္လြန္သြားေတာ့ တတိယေျမာက္ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ေနရာအတြက္

ယွဥ္ၿပိဳင္ အေရြးခံတာေတြ၊ အေရွ႕အေနာက္ အုပ္စုေတြ သူ႔လူ ကိုယ့္လူ အႀကိတ္အနယ္ မဲဆြယ္တာေတြ စည္းရံုးတာေတြ ရွိတာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဦးသန္႔ကို (ကုလသမဂၢရဲ႕ က႑အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သံတမန္အသိုင္းအဝိုင္းမွာ သူ႔ရဲ႕ အရည္အခ်င္းကို ျပသခဲ့ၿပီးၿပီမို႔) တညီတညြတ္တည္း

ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီ ေရြးေကာက္ပြဲ မတိုင္ခင္ကေလးမွာပဲ သူ႔အေပၚ တီးတိုးတီးတိုး ခနဲ႔သံေတြ ေပၚလာတယ္။ ေျခေျချမစ္ျမစ္လည္း မရွိပါဘူး။ အမွန္ကေတာ့ သံတမန္ေလာကမွာ ဒါဟာ

ကေလးကလား စကားပါ။ (“ျပင္သစ္ေတြက ဦးသန္႔ဟာ အရပ္ သိပ္ပုလြန္းတယ္လို႔ ေျပာေနၾကသတဲ့”) အဲဒါလည္း ၾကားေရာ ခပ္တည္တည္ ခပ္ျပတ္ျပတ္ (သံတမန္ ဆန္မေနေတာ့ဘဲ) တံု႔ျပန္ ေျပာခ်လိုက္တာကေတာ့ -

“က်ေနာ္ ျပင္သစ္ဘုရင္ နပိုလီယံထက္ေတာ့ အရပ္ပိုရွည္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး နပိုလီယံက အဂၤလိပ္လိုလည္း မေျပာတတ္ဘူးဗ်”

(“I am taller than Napoleon, who did not speak English.”)

ျပင္သစ္ဘုရင္ နပိုလီယံက အရပ္ပုတာ ၅ ေပ ၂ လက္မပဲ ရွိတယ္လို႔ ဆုိၾကတယ္။ ဦးသန္႔က ၅ ေပ ၇

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

134

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ လက္မ ရွိတယ္။ ၅ လက္မေတာင္ ပိုျမင့္ေသးတယ္။ အဲဒါကို ရယ္စရာလိုလို ခ်က္က်က် ျပန္ေျပာလိုက္တာပါ။ သံႀကီးတမန္ႀကီးဆန္ဆန္ ႏႈိင္းႏိႈင္းခ်ိန္ခ်ိန္

ေျပာေလ့ရွိတဲ့ ကုလသမဂၢလို ေနရာမ်ဳိးမွာ ဒဲ့ဒိုး ေျပာခဲ့တာေတြလည္း အခါအားေလ်ာ္စြာ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ကေနဒါႏိုင္ငံမွာ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ကပါ။ သတင္းေထာက္ေတြက (ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး) အေမရိကန္ အမတ္တစ္ေယာက္က ေလာေလာဆယ္ အဆိုတင္သြင္းထားတဲ့ အႏုျမဴဗံုး ခ်ပစ္ဖို႔ကိစၥကို ထင္ျမင္ခ်က္ ေပးပါဦးလို႔ ဦးသန္႔ကို ေျပာတယ္။

“ခင္ဗ်ားတို႔ သိၿပီးျဖစ္တဲ့အတိုင္း က်ေနာ္ဟာ အႏုျမဴလက္နက္ကို ဘယ္ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္၊

ဘာအေၾကာင္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ လူသတ္လက္နက္အေနနဲ႔ သံုးတာကို ကန္႔ကြက္သူပါ။ ဗီယက္နမ္မွာ အႏုျမဴဗံုး သံုးဖို႔ စိတ္ကူးေပါက္တဲ့သူဟာ (က်ေနာ့္အျမင္မွာေတာ့) ရူးသြပ္တဲ့သူပါ။ လူစိတ္ေပ်ာက္တဲ့သူပါ။

နည္းနည္း အက်ယ္ခ်ဲ႕ၿပီး ေျပာပါရေစဦး။ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္မွာ ဂ်ပန္ျပည္ ဟီရိုရွီးမားနဲ႔ နာဂါးစကီၿမိဳ႕ေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ အႏုျမဴဗံုး ခ်ခဲ့တာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး “ဂ်ပန္ေတြဟာ အျဖဴမဟုတ္တဲ့ အာရွသားေတြ ျဖစ္ေနလို႔ အႏုျမဴဗံုးနဲ႔ အသတ္ခံရတာ။ မဟာမိတ္ေတြနဲ႔ တခ်ိန္တည္း၊ တၿပိဳင္တည္း စစ္ျဖစ္ေနတဲ့ နာဇီဂ်ာမနီျပည္ကိုေတာ့ (အျဖဴေတြ ျဖစ္ေနလို႔) အႏုျမဴဗံုး မခ်ခဲ့ဘူး” ရယ္လို႔ အာရွတိုက္သား

ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက နားလည္ခံစားမိၾကတယ္။ လူမ်ဳိးေရးဟာလည္း အေၾကာင္းတရပ္ျဖစ္တယ္လို႔ က်ေနာ္ ဆိုခ်င္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေစာေစာက က်ေနာ္ေျပာတဲ့ အႏုျမဴဗံုး ဗီယက္နမ္မွာ

သံုးဖို႔စိတ္ကူးေနတဲ့သူေတြဟာ အဲဒီအခ်က္ကို အေလးအနက္ထားၿပီး စဥ္းစားေစခ်င္တယ္။ " As you are no dout aware, I am against the use of atomic weapons for destructive

purpose anywhere, under any circumstances. Anyၻody who proposes the use of atomic

weapons is, in my view, out of his mind. Let me elaborate there is, in my view a RACIAL

FACTOR in such a projected operation.... In 1945, when atomic bombs were dropped over Hiroshima and Nagasaki in Japan, there was a widespreaded feeling in my many parts of Asia that these deadly atomic weapons were dropped on Japanese cities because the

Japanese were non-whites, and it was also argued at that time that atomic bombs would never have been dropped over cities in Nazi Germany, which was also at war with the

allies. So there is a RACIAL ELEMENT which I would commend to the attention of those who are thinking of launching such atomic blasts.”

အဲဒီေျပာၾကားခ်က္ေတြဟာ ေနာက္ေန႔ထုတ္တဲ့ အေမရိကန္နဲ႔ ကေနဒါက သတင္းစာေတြမွာ

မ်က္ႏွာဖံုးသတင္းအျဖစ္ ေဝေဝဆာဆာ ပါလာၿပီးေတာ့ ဦးသန္႔ကို ဝိုင္းၿပီး ‘တြယ္ၾကလိမ့္မယ္’လို႔ ထင္ထားေပမယ့္ ဘယ္သူက ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ ၿငိမ္သြားၾကေတာ့တယ္။ xxxxx အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ရံုးရဲ႕ ဝါရင့္ဝန္ထမ္းတစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးသန္႔ရဲ႕ ျပန္ၾကားေရးအရာရွိအျဖစ္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးတဲ့သူရဲ႕ ေရးသားခ်က္ေတြထဲမွာ ဦးသန္႔ကို ‘သတင္းေထာက္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ရမွာ၊

အေမးအေျဖ လုပ္ရမွာကို ႏွစ္သက္တဲ့ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္’ တဲ့။ အေရွ႕ျခမ္းတိုင္းျပည္မွာ ေမြးတဲ့

ႏိႈင္းႏႈိင္းဆဆ ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္ လူတစ္ေယာက္၊ ေအာက္သက္ေၾကတဲ့ ေဟာေဟာဒိုင္းဒိုင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း လူတစ္ေယာက္ (ဦးသန္႔)ဟာ တကယ့္ အေနာက္ႏိုင္ငံသား ရင့္မႀကီးေတြလို က်င့္ႏိုင္သတဲ့ (‘Direct And

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

135

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ Almost Western’)။ ဦးသန္႔အရင္ ကြယ္လြန္သူ ဒက္ဟမၼားရႈိးကေတာ့ သူ႔လိုမဟုတ္ဘဲ ေျပာင္းျပန္ တဲ့။

အေနာက္ႏိုင္ငံ(ဆီြဒင္)သား တကယ့္ေဆြႀကီးမ်ဳိးႀကီးက ေပါက္ဖြားလာၿပီး မပြင့္တပြင့္နဲ႔ ေၾကာက္သလိုလို

ရြံ႕သလိုလို၊ သတင္းေထာက္ေတြေရွ႕မွာ အိုးနင္းခြက္နင္း ျဖစ္မွာ စိုးရိမ္လြန္ေနရွာတဲ့ ဒက္ဟမၼားရႈိးကေတာ့ အေရွ႕တိုင္းက စ်ာန္ရသူလိုပဲ (Eastern Mystic)တဲ့။

ေၾသာ္ - ဘယ္အရပ္မွာ ေမြးေမြး လူသာပဓာန မဟုတ္ပါလား။

ဒက္ဟမၼားရႈိး၏ ဂူေပၚတြင္ ပန္းေခြခ်ေနပံု xxxxx

ကမၻာတလႊားက ေက်ာ္ေပ့ ေမာ္ေပ့ ေတာ္ေပ့ ဆိုတဲ့ ပညာရွင္ သုခမိန္ေတြၾကားထဲမွာ ဟုတ္ပါေပတယ္၊ မွန္ပါေပတယ္၊ ေခါင္းေဆာင္ လုပ္ထိုက္ပါေပတယ္လို႔ ေသာင္းေသာင္းျဖျဖ တညီတညာတည္း မြန္မြန္ျမတ္ျမတ္ အပ္ႏွင္းခဲ့တဲ့ ရာထူးတာဝန္ကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္နဲ႔ အေကာင္းဆံုး

ေျပာင္ေျပာင္ေျမာက္ေျမာက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ တို႔ျမန္မာျပည္သား ဦးသန္႔အတြက္ တို႔တေတြ အႀကီးအက်ယ္ ဂုဏ္ယူတတ္ၾကဖို႔ လိုတယ္။ (ဂုဏ္ျပဳရမွာ ပ်က္ကြက္ခဲ့တဲ့ အစိုးရကို

ေက်ာင္းသားနဲ႔လူထုက မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္လို႔ ၁၉၇၄ ဒီဇင္ဘာလမွာ ဦးသန္႔အေရးအခင္း ဆိုၿပီး အံုၾကြလႈပ္ရွား ဆႏၵျပမႈႀကီး ျဖစ္ပြားခဲ့တာကို မေမ့သင့္ၾကဘူး။)

အခုေခတ္အခ်ိန္အခါမွာ တို႔တိုင္းျပည္က မလြတ္လပ္ေသးေတာ့ (တို႔ျပည္သူရဲ႕ စိတ္ေတြကို အတင္းခ်ဳပ္ခ်ယ္ ပိတ္ဆို႔ထားေလေတာ့) ဦးသန္႔ရဲ႕ ေက်းဇူးတရားေတြကို ထုတ္ေဖာ္ျပသဖို႔ အခြင့္မႀကံဳၾကရရွာဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း တခ်ိန္ခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ “ဗမာ့သားေကာင္းမ်ားကို အဆိုအတီးအမႈတ္နဲ႔ပင္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

136

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ရိုေသခင္မင္၊ အားတက္ အေလးျပဳလ်က္ပဲ အစဥ္” ဆိုတဲ့ ၿမိဳ႔မၿငိမ္းရဲ႕ ‘လူခြၽန္လူေကာင္း’ သီခ်င္းထဲကလိုပဲ ဂုဏ္ျပဳခြင့္၊ အေလးျပဳခြင့္ ရၾကမွာ မလြဲပါဘူး။ ။ ဦးအုန္းေက်ာ္

ရည္ညႊန္း -

၁၊ U THANT: THE SEARCH FOR PEACE ( by June ၻingham) ၂၊ U THANT: THE SEARCH FOR PEACE ( by June Bingham) ၃၊ U THANT IN NEW YORK( 1961-1971) (By RsnsesN assif) ၄၊ U THANT : DIVINITY'S SMILE, HUMANITY'S CRY (by Sri Chimoy) ၅၊ AN INSIDE LOOK AT THE UNITED NATIONS (UN First 50 years) (by Stanley Meisler) ၆၊ THE RIVER OF LOST FOOTSTEPS (By Thant Myinr-U)

အႏွစ္တရာ မေမ့သာ ဉာဏ္ဦးေမာင္

ဇန္န၀ါရီ ၂၅၊ ၂၀၀၉

ဒီေန႔ ေန႔လယ္ပုိင္းက ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီး ရဲ႕ တတိယေျမာက္ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ျဖစ္တဲ့ ကြယ္လြန္သူ ဦးသန္႔ရဲ႕ ႏွစ္တရာျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ပဲြ ျပဳလုပ္ၾကပါတယ္။ ေနရာက ဖရီးေမာင့္ၿမိဳ႔ ေမတၱာနႏၵဝိဟာရ ဓမၼ ရိပ္သာမွာပါ။ ဒီပဲြကုိ ဆန္ဖရန္စစၥကုိ ေဘးဧရာရွိ လူငယ္မ်ားက ဦးေဆာင္ ကမကထျပဳလုပ္ကာ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔

က်င္းပၾကတာပါ။

က်င္းပၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဦးသန္႔အေၾကာင္းကုိ

ဆရာမင္းဇင္တုိ႔က

အရွင္ဉာဏိက၊

လူငယ္ေတြ

ဆရာဦးလွမင္း၊

ပုိမုိ

သိရွိေစဖုိ႔ဆုိတဲ့

ဆရာကုိထိန္လင္းနဲ႔

ေဟာေျပာၾကပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ကုလသမဂၢရဲ႕ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ တဦး ျဖစ္ေပမယ့္ ဦးသန္႔အေၾကာင္းကုိ လူငယ္မ်ား

သိပ္ၿပီး

သိႏုိင္ဖုိ႔ဆိုတာက စတာေတြက

မသိၾကပါဘူး။

ဦးသန္႔အေၾကာင္း

မ်ားမ်ားရွိပါမွ

ေရးသားထုတ္ေဝထားတဲ့

ဒါကလည္း

လူငယ္ေတြရဲ႕

က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔

မဟုတ္လား။

စာအုပ္စာတန္းနဲ႔

ဒါေပမယ့္

အားနည္းခ်က္

ေရးသားထားတဲ့

ကံဆုိး

အျခားမွတ္တမ္းက

လွစြာ

မဟုတ္ပါဘူး။

စာေပမွတ္တမ္းမ်ဳိး

ဦးသန္႔အေၾကာင္းကုိ

မ်ားမ်ားစားစား

မရွိလွ

ပါဘူး။

တကယ္ေတာ့ ဦးသန္႔က တုိင္းျပည္ဂုဏ္ေဆာင္ပုဂၢိဳလ္။ ကမၻာကပင္ အသိအမွတ္ျပဳ ေလးစားရတဲ့သူ။ ကုိယ္

တုိ႔လူမ်ဳိးေတြအဖုိ႔

ဂုဏ္ယူထုိက္တဲ့သူ။

စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့။

ကုိယ္တုိ႔တုိင္းျပည္မွာ

အဲဒီလုိကမၻာကအသိအမွတ္ျပဳေလး စားတဲ့သူ ဘယ္ႏွေယာက္မ်ားရွိခဲ့ဘူးလို႔လဲ။ တုိင္းျပည္ဂုဏ္ေဆာင္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

137

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ပုဂိၢဳလ္တေယာက္အေၾကာင္းဆုိတာ က်ယ္က်ယ္ ျပန္႔ျပန္႔ အမ်ားသိေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကရမွာပါ။ ဦးသန္႔အေၾကာင္းက ေျပာစရာေတြ အမ်ားႀကီး။ ေျပာရရင္ သူ႔လုပ္ေဆာင္မႈေတြက တတုိင္းတျပည္

တလူမ်ဳိး အက်ဳိးေတာင္ မဟုတ္။ တကယ့္ကုိမွ ကမၻာနဲ႔ဆုိင္တဲ့ အေရးအရာေတြ။ ေနာက္ၿပီးလည္း သူ႔ရုိးသားမႈနဲ႔ ႀကိဳးစားမႈကုိ ကမၻာ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကပင္ အသိအမွတ္ျပဳ ေလးစားခဲ့ၾကတာ။ ဒီလုိ ရုိးသားႀကိဳးစားသူတဦးထံမွာ အတုယူစရာ စံျပဳဖြယ္ေတြ ဆုိတာလည္း ဘယ္နည္းလိမ့္မလဲ။ ယူတတ္ရင္ ရႏုိင္မည့္အရာေတြ

တပုံတပင္ရွိမွာေပါ့။

သုိ႔ေပမယ့္

ေျပာခဲ့

သလုိပါပဲ။

သူ႔အေၾကာင္းကုိ

ထုတ္ေဖာ္ထားတာက သိပ္မ်ားမ်ားစားစား မရွိဘူး။ ဒီေတာ့ သူ႔အေၾကာင္းကိုလည္း သိပ္မသိရဘူး။ မသိေတာ့လည္း သူ႔ဆီကေနရမယ့္ အတုယူဖြယ္ေတြကုိလည္း မ်ားမ်ား မရႏုိင္ၾကေတာ့ဘူးေပါ့။ ရဖုိ႔ ခက္ခဲတဲ့ အရာေတြေတာင္ မရမေန ခက္ခက္ခဲခဲ ယူၾကရတာ။ ကုိယ္တုိ႔က လြယ္လြယ္နဲ႔ရႏုိင္မယ့္ အရာမ်ဳိးကုိ

ေတာင္

အနာဂတ္ကုိေမွ်ာ္ၾကည့္ရာမွာ

မယူတတ္လုိ႔

ေရွ႕ကုိ

မရႏုိင္ျဖစ္ေနၾကရတာ။

ေရာက္ႏုိင္သမွ်ေရာက္ေအာင္

ေမွ်ာ္ေခၚၾကည့္ၾကရမွာ။

ေရတုိအခုိက္အတန္႔ေလးမွ် ၾကည့္ၿပီး ပုဂၢိဳလ္ေရးမုန္းတီးမႈ အေျခခံေတြနဲ႔ စဥ္းစားလုပ္ေဆာင္ၾကရမွာမ်ဳိး

မဟုတ္ဘူး။ တကယ္ဆုိေတာ့ လူငယ္လူရြယ္ေတြဆုိတာက စံျပဳစရာ ပုဂၢိဳလ္ေတြဆုိ စံျပဳတတ္ၾကတာ။ ေကာင္းတဲ့စံကုိ

အေတြ႔မ်ားရင္လည္း

ေကာင္းတ့ဲစံကုိ

ယူဖုိ႔

အခြင့္အလမ္း

ပုိမ်ားတတ္ပါတယ္။

အျပန္အလွန္အားျဖင့္ မေကာင္းရာမွာ စံျပဳဖြယ္ေတြ အေတြ႔မ်ားရင္လည္း မေကာင္းတာကုိပဲ စံယူဖုိ႔ အခြင့္အလမ္း မ်ားသြားတတ္တာ။ ဒါက လူငယ္သဘာဝ။ ပုိမုိ တိတိက်က် ဆုိရရင္ လူ႔သဘာဝ။ ဒါေၾကာင့္

စံျပဳဖြယ္ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ အေၾကာင္းဆုိတာက လူငယ္လူရြယ္ေတြ မ်ားမ်ားသိႏုိင္ေစဖုိ႔ ဖန္တီးေပးၾကရမွာ။ လူငယ္ေတြၾကားမွာ ေကာင္းတ့ဲစံေတြ က်ယ္ျပန္႔ႏုိင္သေလာက္ က်ယ္ျပန္႔ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပး ၾကရမွာ။ ေနာက္ၿပီးလည္း ယဥ္ေက်းမႈ မတူသူေတြ၊ ဘာသာလူမ်ဳိး ျခားနားသူေတြရဲ႕ စံျပဳဖြယ္ အေၾကာင္းေတြကုိ အသိေပးတာထက္ ကုိယ့္ယဥ္ေက်းမႈ ကုိယ့္ဓေလ့စရိုက္နဲ႔ ကုိက္ညီတဲ့သူေတြရဲ႕ စံျပဳဖြယ္ဂုဏ္ရည္ေတြကုိ မွ်ေဝတာက

ကုိယ့္တုိင္းျပည္ကုိ

လွပလာေအာင္

ကုိယ့္ဆီမွာ

အဲဒီလုိစံျပဳဖြယ္ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊

ပုံေဖာ္ရာမွာ

ပုိမုိၿပီးလည္း

အားက်အတုယူဖြယ္ပုဂၢိဳလ္ေတြ

ဆီေလ်ာ္ႏုိင္ပါတယ္။

ရွိေနပါလ်က္

အတုယူခြင့္

မရႏုိင္ေအာင္ တားဆီးထားတာမ်ဳိးကေတာ့ အလြန္မွပဲ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းပါတယ္။ ဦးသန္႔ဆုိတာ ဘယ္လုိလူမ်ဳိးလဲ။

ဦးသန္႔

ေျပာၾကားခဲ့တဲ့

စကားေလးတခြန္း

ႏွစ္ခြန္း

မွ်ေလာက္ကုိပဲ

ျမည္းစမ္းၾကည့္လုိက္ပါ။ ဘယ္ေလာက္မ်ား သူ႔အေၾကာင္းကုိ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အသိေပးဖုိ႔ လုိမယ္ ဆိုတာ

သေဘာေပါက္လာပါလိမ့္မယ္။

‘စစ္ပြဲေတြဆုိတာ

သနားၾကင္နာမႈကပဲ

လူသားေတြရဲ႕

တည္ေဆာက္ႏုိင္ပါတယ္’ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေျပာဆုိခဲ့ရာမွာလည္း

စိတ္ထဲကပဲ

ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ

တဲ့။

စိတ္ထားေတြ

တန္ဖုိးႀကီးမားတဲ့

စခဲ့တာပါ။

အဲဒီစိတ္ထဲက

ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ ျပဳျပင္

အရာပါလဲ။

ေျပာင္းလဲၾကဖုိ႔

လူသားခ်င္း

အလြန္မွတ္သားေလးစား

ခ်စ္ေမတၱာတရားနဲ႔

အရံအတားကုိလည္း

တုိက္တြန္း

တန္းတူ

ရည္တူ

ႏႈိးေဆာ္ခဲ့မႈဟာ တန္ဖုိးထားဖုိ႔

လုိက္နာဖြယ္ေကာင္းပါတယ္။

‘ေနရာေဒသ ေတြ၊ ဘာသာလူမ်ဳိးေတြ မတူကြဲျပားျခားနားေပမယ့္ လူသားတုိင္းဟာ လူသားဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ ညီစြာ

ေလးစားထုိက္သူ

အျခားသူေတြကုိလည္း

ခ်ည္းပါ။

က်ေနာ္တုိ႔ဟာ

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ

ေလးစားတန္ဖုိးထားဖုိ႔လုိ

ေလးစား

တန္ဖုိးထားသလုိ ပါတယ္’။

ဦးသန္႔ေျပာခဲ့သလုိပါပဲ။ လူသားအခ်င္းခ်င္း အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ ေလးစား တန္ဖုိးထားကာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ယွဥ္တြဲ

ေနထုိင္သြားၾကမယ္ဆုိလ်င္

အခ်င္းခ်င္းၾကား

ျငင္းခုံေနၾကရတဲ့

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

ပုဂၢိဳလ္ေရးဆုိင္ရာ

138

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ အခ်င္းမ်ားမႈေတြ၊ တစုနဲ႔ တစု၊ တဖဲြဲ႔နဲ႔တဖြဲ႔၊ တႏုိင္ငံနဲ႔တႏုိင္ငံ တုိက္ခုိက္ေနၾကတဲ့ စစ္ပြဲေတြဆိုတာ ဒီကမၻာေျမေပၚမွာ ဘယ္မွာလာလုိ႔ ေပၚေပါက္လာႏုိင္စရာ အေၾကာင္း ရွိပါေတာ့မလဲ။

မန္း၀င္းေမာင္ အတၳဳပၸတၱိ အပိုင္း(၇) မွတ္စုမွတ္တမ္း

ဇန္န၀ါရီ ၂၄၊ ၂၀၀၉

ျမန္မာျပည္သုိ႔ လာေရာက္လည္ပတ္ေသာ ထိုင္းဘုရင္ နဲ႔ သမၼတမန္း၀င္းေမာင္ ျမင္းေမြးျမဴေရးနဲ႔ သားစပ္ေရးစခန္းမ်ား သုံးေနရာ ဖြင့္လွစ္ထားပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာ တေနရာ၊ မႏၱေလးမွာ တေနရာနဲ႔ ေတာင္ႀကီးမွာ တေနရာျဖစ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္စခန္းကုိ ဦးဘလႈိင္၊ မႏၱေလး စခန္းကုိ ဦးကင္းနဲ႔ ေတာင္ႀကီးစခန္းကုိ ဦးဘေပါတုိ႔က အုပ္ခ်ဳပ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္စခန္းဟာ သမၼတအိမ္ေတာ္ဝင္း ရွမ္းလမ္းနဲ႔ အလုံလမ္းေထာင့္ဘက္မွာ

ဖြင့္လွစ္ထားပါတယ္။

ရန္ကုန္ျမင္းေမြးျမဴေရးစခန္း

အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရာရွိဦး

ဘလွဳိင္ဟာ စခန္းနားမွာ ရွိတ့ဲ သစ္သားအိမ္ႀကီးမွာ ေနပါတယ္။ တခါတေလ ပါပါ ဦးဘလွဳိင္ဆီသြားၿပီး အိပ္ပါတယ္။

အဲဒီအခါ

သမၼတအိမ္ေတာ္ဝင္းမွာ

တေန႔က်သမၼအိမ္ေတာ္ႀကီးထဲမွာ

ပါပါအိပ္ရမယ္လုိ႔

ရွိတဲ့

သစ္သားအိမ္မွာ

စိတ္မကူးခဲ့ပါ။

ပါပါ

အိပ္ခ့ဲေသာ္လည္း

အိပ္မက္လည္း

မမက္ခဲ့ပါ။

ဦးဘလွဳိင္ဟာ အဂၤလိပ္လက္ထက္မွာ ျမင္းပြဲမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့အတြက္ ျမင္းအေၾကာင္း၊ ျမင္းပြဲအေၾကာင္း

ေတာ္ေတာ္ ေျပာႏုိင္၊ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ပါပါသူနဲ႔ သြားအိပ္တဲ့အခါ ျမင္းအေၾကာင္းပဲ သူေျပာပါတယ္။ ဦးဘလွဳိင္ေျပာျပလုိ႔

ပါပါလည္း

ျမင္းအေၾကာင္း၊

ျမင္းပဲြအေၾကာင္း

ေတာ္ေတာ္

နားလည္ပါတယ္။

အဂၤလိပ္ေခတ္မွာ ပါပါ ျမင္းပြဲ မေရာက္ဘူးပါ။ ေနာက္ပုိင္း ဝန္ႀကီးျဖစ္မွ ျမင္းပြဲ သြားတတ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ေမြးျမဴေရးစခန္းမွာ

ရွိတဲ့

ျမင္းေတြဟာ

တခါတေလ

နာၿပီး

ေသတတ္ပါတယ္။

ဒီေတာ့

ေျမျမဳပ္ပစ္ရပါတယ္။ ေျမျမဳပ္ရတာ အလုပ္ပုိတခုျဖစ္ေတာ့ 'စုိက္' ေခၚတဲ့ ျမင္းထိန္းေတြဟာ ဦးဘလွဳိင္နဲ႔

တုိင္ပင္ၿပီး နာပုံ လကၡဏာ ျပတဲ့ ျမင္းေတြကုိ သတ္ၿပီး စားၾကပါတယ္။ ပါပါလည္း စားရပါတယ္။ ျမင္းသား မစားရတာၾကာရင္ ပါပါက ဦးဘလွဳိင္ကုိ ျမင္းေတြမနာေတာ့ဘူးလား လုိ႔ ရယ္စရာအျဖစ္ ေမးပါတယ္။ ျမင္းေမြးျမဴေရးဌာနခြဲမွာ

ပါပါ

ေျပာင္းေရႊ႕

အလုပ္လုပ္ေသာ္လည္း

သခင္ဗုိလ္နဲ႔ေတာ့

အဆက္အသြယ္မျပတ္ပါ။ တပတ္ ႏွစ္ခါ၊ သုံးခါ သူေနတဲ့ စမ္းေရတြင္းလမ္းအိမ္ကုိ ေရာက္ပါတယ္။

ျမင္းသားရတဲ့ အခါလည္း သူေနတဲ့အိမ္ကုိ ယူသြားၿပီး တေပ်ာ္တပါး ခ်က္စားၾကတယ္။ သခင္ဗုိလ္ဟာ ေညာင္းတုံးသားျဖစ္ၿပီး ေခတ္ပညာတတ္တေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာလိပ္မွာ ေက်ာင္းေနဖူးတဲ့လူ

ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ကုိယ္သူ 'ကြန္ျမဴနစ္' သာ ဆုိတယ္၊ သူ႔အသုိင္းအဝုိင္းက သူ႔ကုိ 'ဘူဇြာ'လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ 'ဘူဇြာ' ဆုိတာ လူလတ္တန္းစားလုိ႔ ေခၚျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ 'ကြန္ျမဴနစ္' ဆုိရင္ ပစၥည္းမဲ့ လူတန္းစား

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

139

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ျဖစ္ရမယ္လုိ႔ အယူရွိၾကတယ္။ ျမင္းေမြးျမဴေရး ဌာနခြဲမွာ ပါပါသုံးလခန္႔ၾကာတ့ဲအခါ သခင္သန္းထြန္းဟာ လက္ေျမနဲ႔စုိက္ပ်ဳိးေရးဌာန ဝန္ႀကီး အျဖစ္မွ ပုိ႔ေဆာင္ေရးနဲ႔ ကုန္စည္ျဖန္႔ျဖဴးေရးဌာန ဝန္ႀကီးအျဖစ္ ေျပာင္းေရႊ႕ လုပ္ကုိင္ရပါတယ္။ ပါပါ့ကုိလည္း

သူလုပ္ကုိင္ရမယ့္

ျမင္းေမြးျမဴေရးဌာနခြဲမွ

ဝန္ႀကီးဌာနသစ္မွာ

အလုပ္လုပ္ဖုိ႔

သခင္ဗုိလ္မွတဆင့္

ပုိ႔ေဆာင္ေရးနဲ႔ ကုန္စည္ျဖန္႔ျဖဴးေရးဝန္ႀကီးဌာနသုိ႔

ေျပာၾကတဲ့အျဖစ္အပ်က္တခုရွိပါတယ္။

တခါက

ဂ်ပန္စစ္တပ္စု

တစု

ေခၚယူလုိ႔

ပါပါ ေရာက္သြားပါတယ္။

ရြာတရြာကုိ

ဝင္သြားသတဲ့။

အုန္းပင္ေပၚမွာ သီးေနတဲ့ အုန္းသီးကုိ စားခ်င္ေတာ့ ရြာသားတေယာက္ကုိ တက္ခုိင္းသတဲ့၊ ရြာသားက မတက္တတ္၊

တက္တတ္နဲ႔

ေဆာင္ရြက္ေပးတဲ့အတြက္

မ်က္ႏွာလုိမ်က္ႏွာရ

ဂ်ပန္စစ္ဗုိလ္ထံမွ

တက္ေပးသတဲ့၊

လက္မွတ္

ေတာင္းသတဲ့။

ဂ်ပန္အက်ဳိးကုိ

ဂ်ပန္္စစ္ဗုိလ္ကလည္း

ထုတ္ေပးသတဲ့။ ေနာက္ ဒီရြာကုိတျခား ဂ်ပန္တပ္စု ဝင္လာေတာ့လည္း အဲဒီရြာသားက ဂ်ပန္စစ္ဗုိလ္ကုိ သူရထားတဲ့လက္မွတ္ တက္ခုိင္းျပန္သတဲ့။

ထုတ္ျပသတဲ့။

ဒီလုိနဲ႔

ဝင္လာတဲ့

ဂ်ပန္စစ္ဗုိလ္က

လက္မွတ္ၾကည့္ၿပီး

ဂ်ပန္ေတြကုိ

သူ

သူ႔ကုိ

လက္မွတ္ထုတ္ျပတုိင္း

အုန္းပင္

သူ႔ကုိ

အုန္းပင္တက္ခုိင္းေတာ့ သူရထားတဲ့ လက္မွတ္အေၾကာင္းကုိ သူ စုံစမ္းေမးျမန္းသတဲ့။ ဒီေတာ့က်မွ သူ ရထားတဲ့ လက္မွတ္ဟာ အုန္းပင္တက္ေကာင္းေၾကာင္း လက္မွတ္ျဖစ္တယ္ ဆုိတာ သူသိရသတဲ့။ သခင္ဗုိလ္က

ဂ်ပန္စစ္႐ုံးကုိ

ဘူးသီးငါးေပါင္းေၾကာ္

လက္မွတ္

သြားယူမယ္

လုပ္ေတာ့

အုန္းပင္အတက္ေကာင္းလက္မွတ္ သြားယူတာလား လုိ႔ ႐ုံးက သူ႔ကုိ ဝုိင္းစၾကတယ္။ ဂ်ပန္လက္မွတ္ရၿပီး သယ့္ေနာက္

သြားလာလုိ႔

ေမာ္ေတာ္ေရယာဥ္ပါ

စီစဥ္ရတယ္။

ပုဂၢလိကပုိင္

ေမာ္ေတာ္ေရယာဥ္ပဲ

ျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ပန္ေခတ္မွာ တြံေတးတူးေျမာင္းနဲ႔ ဆိပ္ႀကီးဝမွာ ေက်ာက္ခ်ထားတဲ့ ဂ်ပန္သေဘၤာတစင္း ရွိၿပီး ေရယာဥ္ အဝင္အထြက္မ်ား အားလုံးကုိ ရွာပါတယ္။ ဝန္ႀကီး သခင္သန္းထြန္း ခရီးထြက္ေတာ့

သခင္ဗုိလ္ ပါမသြားပါ။ သခင္သန္းထြန္းတုိ႔ ျပန္ေရာက္လာေတာ့ တြံေတးတူးေျမာင္းနဲ႔ ဆိတ္ႀကီးဝမွာ သူတုိ႔သေဘၤာကုိ ေျပာပါတယ္။

အသြားေရာ၊

(ကြမ္းၿခံကုန္းကုိ

ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တဲ့

အျပန္ပါ

ေစ့ေစ့ငင

ဝန္ႀကီးသခင္သန္းထြန္း

သခင္စုိးနဲ႔

သိရပါတယ္။)

ဂ်ပန္က

ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးဖုိ႔

ရွာတဲ့အေၾကာင္း

သြားတဲ့

သူ႔အဖြဲ႔ဝင္မ်ားက

ကိစၥဟာ

သြားျခင္း

ေျမေအာက္

ျဖစ္ေၾကာင္း

ပါပါေနာက္မွ

ပုိ႔ေဆာင္ေရးနဲ႔ကုန္စည္ျဖန္႔ျဖဴးေရး ဝန္ႀကီးဌာနမွာ ပါပါေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ပါပါဟာ သခင္ဗုိလ္ကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ခ်စ္ၾကည္ေရး'

လွ်ဳိ႕ဝွက္

ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးသမား

'ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး'

စာရြက္စာတမ္းမ်ားကုိ ၾကက္ကြ်န္းစခန္းမွာ

ပါပါ

လွ်ဳိ႕ဝွက္စြာ

ကရင္အမ်ဳိးသား

သူတုိ႔ထမ္းေဆာင္ရမယ့္

လုပ္ငန္းဟာ

'ျပည္သူ႔စစ္'

ေဝငွ

တေယာက္

ျဖန္႔ျဖဴး

ျဖစ္ေနပါတယ္။

အစရွိတဲ့

ရတယ္။

ဝန္ထမ္းအရာရွိေတြ

လက္ႏွိပ္စက္

အဲဒီအခ်ိန္မွာ

သင္တန္း

ကရင္ဗမာခ်စ္ၾကည္ေရးလုပ္ငန္း

တက္ေရာက္တက္ေနတဲ့ အရာရွိတခ်ဳိ႕ကုိ ပါပါသိေတာ့

တနဂၤေႏြေန႔

'ကရင္-ဗမာ

႐ုိက္ထားတဲ့

အင္းလ်ားကန္

တက္ေရာက္ေနပါတယ္။ ျဖစ္တယ္။

တေန႔မွာ

သင္တန္း

ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး

စာရြက္စာတမ္းမ်ား ယူၿပီး သူတုိ႔ဆီကုိ ပါပါ စက္ဘီးနဲ႔ သြားပါတယ္။ ပါပါ ယခင္ကပင္ သိကြ်မ္းခဲ့တဲ့ မန္းေပါေအးျငိမ္း

(ယခုအထက

ေခါင္းေဆာင္)တုိ႔အား

ေက်ာင္းအုပ္)

ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး

နဲ႔

မန္းဘဇံ

စာရြက္စာတမ္းမ်ားကုိ

(ယခုေတာခုိ

ေပးၿပီး

ေကအင္ဒီအုိ

အက်ဳိးအေၾကာင္းမ်ားကုိ

ရွင္းလင္း ေျပာျပပါတယ္။ သူတုိ႔မွ တဆင့္ သင္တန္းတက္ တျခား အရာရွိမ်ားကုိလည္း ေျပာသင့္က ေျပာျပ ရွင္းလင္းဖုိ႔ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ ေျပာပါတယ္။ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး စာရြက္စာတမ္းမ်ား လုိက္လံ ေဝငရာမွာ

အတင့္မရဲဖုိ႔

မန္းဘဇံက

ပါပါ့ကုိ

သတိေပး

စကားေျပာပါတယ္။

မန္းေပါေအးၿငိမ္းနဲ႔ မန္းဘဇံတုိ႔ကုိ ေတြ႔ၿပီးေနာက္ မၾကာမီ ဝန္ႀကီးသခင္သန္းထြန္းက ပါပါ့ကုိ ကုန္စည္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

140

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ျဖန္႔ျဖဴးေရး လုပ္ငန္း စစ္ေဆးၾကည့္႐ႈရန္ အထူးအရာရွိအျဖစ္ ခန္႔အပ္ပါတယ္။ ခန္႔အပ္စာကုိ ႐ုံးတံဆိပ္႐ုိက္ၿပီး သခင္သန္းထြန္း ကုိယ္တုိင္ လက္မွတ္ ေရးထုိးပါတယ္။ အထူးအရာရွိ ျဖစ္လာေတာ့

လွ်ဳိ႕ဝွက္ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကုိ ပုိၿပီး လုပ္ကုိင္ခုိင္းပါတယ္။ မန္းေပါေအးၿငိမ္းနဲ႔ ပါပါ မၾကာခဏ ေတြ႔ဆုံၿပီး ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚမွာ ရွိတဲ့ ကရင္အမ်ဳိးသားေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ရရန္ ပါပါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္

ကုိယ္တုိင္ ဆင္းၿပီး စည္း႐ုံးရန္ သေဘာတူၾကပါတယ္။ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚသုိ႔ သြားရန္ သတ္မွာတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္ဟာ

မန္းေပါေအးၿငိမ္း

ဝန္ထမ္းသင္တန္းေက်ာင္း ေျပာသလဲဆုိေတာ့

ကုလားျပည္သြားၿပီး

ဝန္ထမ္းသင္တန္းေက်ာင္း

မဆင္းမီ

'က်ေနာ္တုိ႔

ရက္ပုိင္းအလုိမွာ၊

ဆင္းတဲ့

တေန႔သခင္ဗုိလ္က

ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္းဟာ

လက္နက္ခဲယမ္း

မီးေက်ာက္ယူဖုိ႔

အခ်ိန္

ပါပါ့ကုိ

ဒီမွာတင္

လုိတယ္။

ျဖစ္ပါတယ္။

လုပ္လုိ႔

က်ေနာ္တုိ႔

ဘယ္လုိ

မၿပီးဘူး၊

ကုလားျပည္သြားရင္

ကုိဝင္းေမာင္ပါ လုိက္ေစခ်င္တယ္' လုိ႔ ပါပါကုိ ေျပာတယ္။ ပါပါလည္း ဂ်ပန္ကုိ ေတာ္လွန္ရရင္ၿပီးေရာ

ဘာပဲ လုပ္ရလုပ္ရ စိတ္ဓာတ္က ရွိေတာ့ 'လုိက္မယ္' လုိ႔ ပါပါ ျပန္ေျပာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပါပါရဲ႕

သားဦး (ေဌးဝင္းေမာင္တုိ႔ အစ္ကုိအႀကီးဆုံး) ကုိမင္းၾကည္ ေခၚ ကုိေအာင္ဝင္း ဟာ အခါလည္ေက်ာ္သာ ရွိၿပီး ပါပါရဲ႕ ဒုတိယသား လွေဌးလည္း မုိမုိ (အေမ) ဗုိက္ထဲမွာ ရွိပါတယ္။ ပါပါ့ အေနနဲ႔ ေနာက္ဆံတင္းစရာ ရွိေသာ္လည္း ဂ်ပန္ကုိ ေတာ္လွန္ရမယ္ျဖစ္ေတာ့ သခင္ဗုိလ္ေခၚတာကုိ လြယ္လြယ္နဲ႔ပဲ လုိက္မယ္လုိ႔

ေျဖလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပါပါလည္း မန္းေပါေအးၿငိမ္းနဲ႔ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚ ဆင္းၿပီး စည္း႐ုံးစရာရွိလုိ႔ ေနာက္မွ လုိက္ႏုိင္မယ့္အေၾကာင္း သခင္ဗုိလ္ကုိ ေျပာျပပါတယ္။ (သခင္ဗုိလ္တုိ႔ မူလ အစီအစဥ္ဟာ ပါပါ့ကုိ

ေျပာၿပီး

ဆင္းမယ္ဆုိေတာ့

တပတ္အၾကာမွာ ပါပါ

ေရႊ႕ဆုိင္းထားလုိက္ပါတယ္။) မန္းေပါေအးၿငိမ္း

ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚသုိ႔ သခင္ဗုိလ္က

ကုလားျပည္သြားရန္

ျပန္လာသည္အထိ

ေက်ာင္းဆင္းၿပီး

ပါပါတုိ႔

လွည့္လည္သြားရန္

မွာလုိက္ပါတယ္။

ပါပါ

ျဖစ္တယ္၊

ပုသိမ္

ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚ

ကုလားျပည္သြားရန္

ခရီးစထြက္ပါတယ္။

မူလက

ပါပါက

အနည္းဆုံး

ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိေသာ္လည္း မြန္ကရင္အထက္တန္းမွာ

အစီအစဥ္ကုိ

ဆယ့္ငါးရက္ၾကာမွ်

ဆယ္ရက္ထဲသြားရန္

ေနစဥ္

သိကြ်မ္းခဲ့တ့ဲ

ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ ေနာက္ပုိင္းမွ သိကြ်မ္းတ့ဲ မိတ္ေဆြမ်ားထံ သြားေရာက္ၿပီး စည္း႐ုံးရန္

ျဖစ္ပါတယ္။ ပါပါတုိ႔ထြက္ေတာ့ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး စာရြက္စာတမ္းမ်ား ပါသြားပါတယ္။ ရန္ကုန္မွ ခရီးစထြက္စဥ္ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး စာရြက္စာတမ္းမ်ားကုိ သမၺာန္အမုိးၾကားထဲမွာ ထုိးထားပါတယ္။ တြံေတးတူးေျမာင္းဝနဲ႔ ဆိပ္ႀကီးဝမွာ ေစာင့္ေနတဲ့ ဂ်ပန္သေဘၤာဆီေရာက္ေတာ့ ဂ်ပန္က ရွာပါတယ္။ အမုိးကုိ

ဆြဲၿဖဲ

မရွာၾကည့္ေတာ့

ဘာမွ

မေတြ႔ပါ။

ပါပါတုိ႔ စတင္ခရီးထြက္စဥ္ သမၺန္ျဖင့္ ထြက္ေသာ္လည္း မအူပင္ လြန္ေတာ့လမ္းခရီးမွာ ေလွတလွည့္၊ သမၺာန္တလွည့္ အလ်ဥ္းသင့္သလုိ သြားပါတယ္။ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း တဇင္းေတာ၊ ေထာင့္ႀကီး၊ ေက်ာင္းေတာ္ကေလး၊

မရမ္း၊

စံက်၊

အိမ္မဲၿမိဳ႕နယ္အတြင္း

ႀကဳံတုိင္းႀကီး၊

ႀကဳံတုိင္းကေလး၊

ေရႊေဇာင္းနယ္အတြင္း ကင္းဝႀကီး၊ ပုိက္တန္းဦးတုိ႔ ေညာင္ငူ၊ တုိက္ကလား၊ ဝါးခယ္မၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ေမာင္းတီး၊

လပြတ္တလုပ္ကေလး၊

သေျပေခ်ာင္း၊

ကံမေငး၊

ပရြာကေလး

အစရွိေသာ

ေက်းရြာမ်ားကုိေရာက္ရွိပါတယ္။ ေရႊေလာင္းနယ္ တုိက္ကလားရြာကုိ ေလွျဖင့္ ေရာက္ၿပီး မၾကာမီ 'ကြ်ဲ'

ေခၚတဲ့ ေလယာဥ္တစင္း ေပၚလာပါတယ္။ ပါပါတုိ႔လည္း အိမ္ထဲ ေရာက္ေနၿပီး ျဖစ္တယ္။ ေလယာဥ္ဟာ တပတ္ႏွစ္ပတ္ ဝဲၾကည့္ၿပီး ျပန္သြားပါတယ္။ ဂ်ပန္ေခတ္မွာ ကုန္းလမ္း၊ ေရလမ္း ခရီးမွာ သြားလာေနတဲ့

မီးရထား၊ ေမာ္ေတာ္ကား၊ ေရယာဥ္၊ ေလွ အစရွိသည္တုိ႔ကုိ 'ကြ်ဲ' ေခၚတဲ့ အဂၤလိပ္ ေလယာဥ္က လုိက္လံရွာေဖြ ပစ္ခတ္ပါတယ္။ ေလယာဥ္အေရာင္ဟာ အမည္းျဖစ္ၿပီး အဂၤလိပ္လုိ (?) လုိ႔ ေခၚပါတယ္။

ဗမာလုိ ကြ်ဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရာက္ရာေနရာမ်ားမွာ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ မိတ္သဂၤဟမ်ားနဲ႔

ေတြ႔ဆုံၿပီး ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး ကိစၥမ်ားကုိ ေျပာျပပါတယ္။ စာရြက္စာတမ္းမ်ားလည္း ေဝငွပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

141

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ အားလုံးက ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးကုိ စိတ္ဝင္စားၿပီး လက္နက္သာ ခုရွိရင္ ခု ေတာ္လွန္ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာတဲ့ လူေတြ

ရွိပါတယ္။

ပါပါ့ကုိ

မြန္ကရင္အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ

အမ်ားဆုံး

ေနစဥ္က

ပါပါရဲ႔

အကူအညီေပးတဲ့လူေတြက

ေက်ာင္းေနဖက္

သူငယ္ခ်င္းမ်ား

ပုသိမ္

ျဖစ္ပါတယ္။

ေျမာင္းျမၿမိဳ႕နယ္ဘက္သုိ႔ သြားၿပီး ၎မွတဆင့္ ပုသိမ္ဘက္သုိ႔ သြားလုိေသာ္လည္း အခ်ိန္မရသျဖင့္ ပါပါ ရန္ကုန္ျပန္လာပါတယ္။ မန္းေပါေအးၿငိမ္းက သူ႔ဇာတိရြာ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕နယ္ ေက်ာင္းေတာ္ကေလးသုိ႔

ခဏ ျပန္သြားပါတယ္။ ပါပါ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သခင္ဗုိလ္တုိ႔က ကုလားျပည္သြားဖုိ႔ အစီအစဥ္ေတြ လုပ္ေနပါတယ္။

ကုလားျပည္သြားမယ့္

ယူနီေဖာင္းဝတ္ၿပီး

တပ္မေတာ္သား

လူေတြဟာ

ဘီဒီေအ

အေဆာင္အေယာင္အျဖစ္

(ဗမာ့ကာကြယ္ေရးတပ္မေတာ္)

သြားရမယ္

ျဖစ္ပါတယ္။

ပါပါက

တပ္ၾကပ္အျဖစ္ သြားရမယ္ျဖစ္ေတာ့ လုိအပ္တဲ့ ယူနီေဖာင္္းရွာရာ အက်ႌ၊ ေဘာင္းဘီ၊ ဦးထုပ္ရေသာ္လည္း ေျခသလုံးမွာ ပတ္ဖုိ႔ (?) ေခၚတဲ့ သားေရပတ္ကုိ ရွာမရပါ။ ပါပါက ေျခသလုံးနည္းနည္းႀကီးေတာ့

ပါပါ့အရြယ္ ရွာမရပါ။ ဒါနဲ႔ ပါပါ့ကုိ ေျခသလုံးႀကီးတဲ့ ဗုိလ္ဗတင္ (သံတြဲသား၊ ကြယ္လြန္) ထံမွာ သြားယူရပါတယ္။ ပါပါတုိ႔ မွတ္ပုံတင္လက္မွတ္၊ တံဆိပ္အမွတ္အသား အစရွိသည္တုိ႔ကုိ သခင္တင္ျမ (ယခုလမ္းစဥ္ပါတီ

ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္)

က

လုိက္လံ

လုပ္ကုိင္

ရွာေဖြေပးပါတယ္။

ပါပါ ရန္ကုန္မွာ အလုပ္လုပ္စဥ္ မုိမုိ (အေမ)ကုိ သုံးအိမ္ရြာမွာပဲ ထားခဲ့ပါတယ္။ သုံးအိမ္ရြာေရာက္စက

ဦးထြန္းရွိန္တုိ႔နဲ႔အတူ ေနၿပီး၊ ေနာက္ပုိင္း ပါပါတုိ႔ သပ္သပ္ အိမ္ေထာင္ ခြဲေနပါတယ္။ ပါပါ တပတ္တခါ

စေနေန႔တုိင္း သုံးအိမ္ရြာျပန္သြားၿပီး၊ တနလၤာေန႔မနက္ အေစာႀကီး ရန္ကုန္႐ုံးတက္ အမီွ ျပန္လာပါတယ္။ သုံးအိမ္ရြာကုိ ပါပါေနာက္ဆုံး ျပန္သြားတဲ့အေခါက္ဟာ ဘီဒီေအ ယူနီေဖာင္း ဝတ္ထားေတာ့ အားလုံးက ယုံၾကည္ၾကပါတယ္။ ရြာျပန္သြားၿပီး ေနာက္တေန႔မွာပဲ ပါပါ ရန္ကုန္ျပန္လာပါတယ္။ ကုလားျပည္ မသြားမီ

ႏွစ္ရက္သုံးရက္ အလုိမွာ တေန႔ည (၇)နာရီ အခ်ိန္ သခင္ဗုိလ္က ပါပါ့ကုိ ဝန္ႀကီးသခင္သန္းထြန္းအိမ္သုိ႔ ေခၚသြားပါတယ္။

ဝန္ႀကီးသခင္သန္းထြန္းအိမ္ဟာ

ဝန္ႀကီးအိမ္ေရာက္ေတာ့ ေလးငါးေယာက္ရွိၿပီး

အေပၚထပ္

ဖေယာင္းတုိင္ပဲ

ေရႊေတာင္ၾကားရပ္ကြက္မွာ

အခန္းတခန္းထဲကုိ

ထြန္းထားပါတယ္။

ေခၚသြားပါတယ္။ အားလုံး

အခန္းထဲမွာ

ၾကမ္းျပင္ေပၚ

ရွိပါတယ္။ လူေတြ

ဖ်ာခင္းၿပီး

ထုိင္ေနၾကပါတယ္။ ပါပါနဲ႔ သခင္ဗုိလ္လည္း ဝင္ထုိင္ပါတယ္။ ခဏေန သခင္သန္းထြန္း ဝင္လာပါတယ္။ အခန္းထဲမွာ

ရွိတဲ့

လူေတြကုိ

အခ်င္းခ်င္း

တေယာက္စီ

မိတ္ဆက္ေပးၿပီး

ကုလားျပည္သြားမယ့္

လူေတြျဖစ္ေၾကာင္း သခင္သန္းထြန္းက ေျပာပါတယ္။ သခင္ဗုိလ္နဲ႔ ကက္အုိေခၚ ကုိသန္းက လြဲလုိ႔ က်န္လူေတြကုိ ပါပါ တေယာက္မွ မသိပါ။ ကုလားျပည္အတူ သြားမယ့္ ရဲေဘာ္မ်ားကုိ ပထမဆုံးအႀကိမ္

ေတြ႔ဆုံျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သခင္ဗုိလ္က ေခါင္းေဆာင္၊ ပါပါက ဒုတိယေခါင္းေဆာင္ဆုိၿပီး သတ္မွတ္ပါတယ္။ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္၍ ပါပါတုိ႔ လုပ္ကုိင္ ေဆာင္ရြက္ရမယ့္ လုပ္ငန္းစဥ္ကုိ ေျပာျပပါတယ္။

သူေျပာတဲ့စကားထဲမွာ

ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္းကုိေတာ့ အဂၤလိပ္ေခတ္တုံးက

ပုလိပ္

(ရဲသား)

ပါပါမွတ္မိသေလာက္

အပ်က္မခံႏုိင္ဘူး၊

ေလာက္ေတာင္

ဆုိရင္

'ေသခ်င္ရင္

ဂ်ပန္ေခတ္မွာ

ႏွင္

အာဏာမရွိဘူး၊

ေသပါေစ၊

ဝန္ႀကီးလုပ္ရတာ ခင္ဗ်ားတို႕

ခု

ကုလားျပည္သြားတာ မေရာက္ေရာက္ ေအာင္သြားၿပီး ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ လက္နက္ခဲယမ္း မီးေက်ာက္မ်ား

ျပန္ယူလာရမယ္၊'

အစရွိသည္တုိ႔

ျဖစ္ပါတယ္။

အစီအစဥ္အရ ပါပါတုိ႔ ပထမ မႏၱေလးအေျမာက္တပ္မွ ဗုိလ္မွဴးႀကီး ဗထူးဆီ သြားရမယ္၊ ဗုိလ္မွဴးႀကီး ဗထူးမွတဆင့္

ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက

အထက္ကုိ

ဆက္လက္သြားရန္

စလြန္းကားတစင္း

ျဖစ္တယ္။

စီစဥ္ေပးပါတယ္။

အဲဒီ

မႏၱေလးသြားရန္

စလြန္းကားကုိ

အာ(ရ္)အီတီ မသြားမီ

(?)မွ

တရက္

သခင္ဗုိလ္အိမ္ကုိ ပုိ႔ထားတယ္။ ပါပါက ဘီဒီေအယူနီေဖာင္း အျပယ့္အစုံနဲ႔ ဆုိေတာ့ ႐ုိင္ဖယ္ေသနတ္နဲ႔ လွံစြပ္ပါပါတယ္။ လွံစြပ္ကုိေတာ့ ခါးမွာ ခ်ိတ္ထားရေပမယ့္ ညက်ေတာ့ လွံစြပ္ကုိ ခါးမွာ ခ်ိတ္ကာ၊

ကားေနာက္ဘက ္ဝင္ထုိင္ၿပီး ႐ုတ္တရက္ တံခါးဖြင့္ ဆင္းၾကည့္တယ္။ ဆင္းတုိင္း ဆင္းတုိင္း လွံစြပ္ဟာ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

142

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ တံခါးနဲ႔ ညွိေနတယ္။ အဲဒီလုိဆင္းၾကည့္ရျခင္းဟာ လမ္းမွာ အဂၤလိပ္ေလယာဥ္ပ်ံနဲ႔ ဆုံရင္ ႐ုတ္တရက္ ဆင္းေျပးရမွာျဖစ္လုိ႔ ၁၉၄၄

ခု၊

လွံစြပ္ဟာ

စက္တင္ဘာလ

ခရီးထြက္တယ္။

ကားတံခါးေပါက္နဲ႔

(၁၈)

ညိွမညိွ

ရက္ေန႔နံနက္ပုိင္းမွာ

လုိက္ပါသြားတဲ့လူမ်ားမွာ

သိခ်င္တဲ့အတြက္

ပါပါတုိ႔

ပါပါနဲ႔တကြ

သခင္ဗုိလ္အိမ္မွ

သခင္ဗုိလ္

(ကြယ္လြန္)၊

ျဖစ္တယ္။

ေန၍

စတင္

ဦးေက်ာ္ရင္

(မႏၱေလးတကၠသုိလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ - ကြယ္လြန္)၊ ဗုိလ္မွဴးခ်စ္ေကာင္း (ကြယ္လြန္)၊ ဦးအုန္းေမာင္ (ေလထီး)၊

ဦးတက္ဥေခၚ

ဦးသန္း

(ယခုတ႐ုတ္ျပည္ေရာက္)နဲ႔

ကားေမာင္းတဲ့လူ

ကုိျမၾကည္တုိ႔

ျဖစ္ပါတယ္။ (ရက္စြဲကုိ ဗုိလ္မွဴးခ်စ္ေကာင္းေရး အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ကုိ မွီျငမ္းပါတယ္။) ကားေပၚေရာက္ေတာ့ လွံစြပ္ခ်ိတ္ထားတဲ့

ခါးပတ္ကုိ

ျဖဳတ္ထားပါတယ္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ

ထြက္ၿပီး

မဂၤလာဒုံလြန္ေတာ့

မုိးရာသီျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ လမ္းေဘး ႏွစ္ဖက္ႏွစ္ခ်က္မွာ စပါးပင္မ်ား စိမ္းလန္း စုိေျပေနပါတယ္။ ျမကတၲီပါ ခင္းထားသည့္အလား ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေန႔လယ္ (၁) နာရီခန္႔ အခ်ိန္ ပဲႏြယ္ကုန္းအထြက္မွာ

(ကြ်ဲ) ေခၚတဲ့ အဂၤလိပ္ေလယာဥ္ပ်ံ ႏွစ္စင္းဟာ ပါပါတုိ႔စီးတဲ့ကားကုိ ေဘးတဖက္တစင္း စီယွဥ္ၿပီး လုိက္လာတယ္။

(ေရႊေလာင္းနယ္တုိက္တဗားရြာမွာ

ပါပါႀကဳံေတြ႔ခဲ့တဲ့

ေလယာဥ္ပ်ံမ်ဳိး

ျဖစ္တယ္)

ေလယာဥ္ပ်ံကုိ ေတြ႔ေတာ့ ပါပါတုိ႔ ဆင္းေျပးပါတယ္။ ရန္ကုန္မွ အထြက္မွာ လွံစြပ္တဲ့ခါးပတ္ကုိ ေတြ႔ေတာ့ ပါပါျဖဳတ္ထားမိလုိ႔

ခုလုိအေရးႀကဳံေတာ့

ေလ်ာရွဳစြာ

ဆင္းႏုိင္ျခင္းျဖစ္တယ္။

ပါပါတုိ႔

ဆင္းေျပးတဲ့

ေနရာဟာ ကမ္းတဖက္ တဖက္မွာ အပင္ႀကီးမ်ားရွိၿပီး ညာဘက္ကားလမ္းေဘးမွာ လည္ပင္းအထိ နက္ေသာ

ေရေျမာင္းရွိပါတယ္။

ေရေျမာင္းထဲမွာ

ပိန္းပင္မ်ား

ေပါက္ေနပါတယ္။

ပါပါတုိ႔

အေဖာ္ေတြအားလုံး အဲဒီေရေျမာင္းထဲကုိ ဆင္းေျပးၾကပါတယ္။ ေလယာဥ္ပ်ံႏွစ္စင္းက ပါပါတုိ႔ကားကုိ ေက်ာ္သြားၿပီးမွ

စက္ေသနတ္သံ

တပတ္ေက်ာ့လာေတာ့

ေပ်ာက္သြားေတာ့

ထြက္ေပၚလာတာကုိ ပါပါတုိ႔

ပါပါတုိ႔

ေရငုပ္လုိက္ပါတယ္။

ၾကားရပါတယ္။

ေခါင္းေဖာ္ၾကည့္ရာ

ေလယာဥ္ပ်ံသံနဲ႔

ေရငုပ္လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ စက္ေသနတ္သံေတြ

ကားမီးေလာင္ေနတာကုိ

ေတြ႔ရပါတယ္။

ကားမီးေလာင္ေနတာကုိ ၾကည့္ရင္း ေလယာဥ္ပ်ံ ေနာက္တေက်ာ့ ထပ္မံျပန္လာေတာ့ ပါပါတုိ႔တဖန္ ေရငုပ္ရပါတယ္။ ေနာက္တဖန္ ပါပါေရငုပ္မွာ ကြ်ဲေမွ်ာ့ႀကီး သုံးေလးေကာင္ ပါပါ့ဆီ ကူးလာတာကုိ

ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီတႀကိမ္ ေလယာဥ္ပ်ံ ျပန္ေက်ာ့လာေတာ့ ပါပါတုိ႔ကုိပဲ ပစ္မွာပဲလုိ႔ တြက္ဆထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပါပါတုိ႔အေပၚ ေလယာဥ္ပ်ံ ေရာက္ေတာ့ ပစ္ခတ္သံ မၾကားရပါ။ သူတုိ႔ပစ္ထားတဲ့ကား မီးေလာင္မေလာင္ ျပန္ၾကည့္ျခင္း ျဖစ္တယ္လုိ႔ပဲ ယူဆရပါတယ္။ ေလယာဥ္ပ်ံႏွစ္စင္းဟာ ပါပါတုိ႔ကားကုိ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းပစ္ရင္

ပါပါတုိ႔အားလုံး

ကုိယ္ေရာင္ျပၿပီးမွ

ေသမွာ

ေသခ်ာပါတယ္။

ခုေတာ့

ပါပါတုိ႔လူစုေတြ

ကားလမ္းေပၚသုိ႔

ျပန္တက္ၾကပါတယ္။

တပတ္ေက်ာ့ၿပီး

ေလယာဥ္ပ်ံေပ်ာက္သြားေတာ့

ျပန္လာပစ္တယ္လုိ႔

ခရီးသည္ဆင္းႏုိင္ရန္ ယူဆရပါတယ္။ လူတုိင္း

ကုိယ္ေပၚမွာ ကုိယ္စီ ေမွ်ာ့ေတြ တြယ္ကပ္ေနပါတယ္။ ပါပါ့ကုိယ္ေပၚမွာေတာ့ ေခါင္းမွာေရာ လက္မွာပါ

ေမွ်ာ့ေတြ တြယ္ထားေတာ့ လက္နဲ႔သပ္ခ်ရတယ္။ ေသနတ္သံၾကားရစဥ္ ေမွ်ာ့ေၾကာက္ရမွန္း မသိပါ။ ေသနတ္သံေပ်ာက္မွ

ေမွ်ာ့မ်ားမ်ား

အတြယ္ခံရေတာ့

အသည္းယားသလုိ

ျဖစ္ပါတယ္။

မ်ားမၾကာမီ ပဲႏြယ္ကုန္းမွ ကူညီရန္ ေရာက္လာသူမ်ား ကားမီးကုိ ဝုိင္း၍ သတ္ၾကပါတယ္။ ဌာနအုပ္ (စခန္းမွဴး)လည္း

ေရာက္လာပါတယ္။

ပါပါတုိ႔ကုိ

ဘီဒီေအ

ယူနီေဖာင္းနဲ႔

ေတြ႔ေတာ့

တပ္မေတာ္သားေတြပဲလုိ႔ ယူဆၾကပါတယ္။ မီးေလာင္ေနတဲ့ကားကုိ ဌာနအုပ္လက္သုိ႔ အပ္ၿပီး ျဖဴးၿမိဳ႕သုိ႔

ျမင္းလွည္းနဲ႔ ခရီးဆက္ထြက္ၾကပါတယ္။ ျဖဴးၿမိဳ႕ ရာဇဝတ္ ဝန္ေထာက္ ဦးထြန္းေရႊဆီသြားရန္ ျဖစ္တယ္။ ျဖဴးၿမိဳ႕ကုိ

ညဥ္႔နက္မွ

ေရာက္တယ္။

သခင္ဗုိလ္က

ရာဇဝတ္္ဝန္ေထာက္အိမ္မွာ

အိပ္ၿပီး

ပါပါက

သခင္ဗုိလ္စီစဥ္ေပးတဲ့ အိမ္တအိမ္မွာ အိပ္ပါတယ္။ ေနာက္တေန႔ညေန ျဖဴးမွ ရန္ကုန္သုိ႔ ပါပါတုိ႔လူစု မီးရထားနဲ႔ ျပန္လာၾကပါတယ္။ သကၤန္းကြ်န္းဘူတာမွာ

မုိးလင္းေတာ့

ပါပါတုိ႔

ဆင္းၿပီး

မီးရထား

သကၤန္းကြ်န္းဘူတာသုိ႔

ရန္ကုန္ကုိ

ျမင္းလွည္းနဲ႔

ေရာက္လာတယ္။

ျပန္လာၾကပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

143

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ သခင္ဗုိလ္အိမ္အသြား ေျမနီကုန္းေရာက္ေတာ့ သခင္တင္ျမနဲ႔ ေတြ႔တယ္။ သခင္တင္ျမက အံ့ၾသစြာျဖင့္ 'ဘယ္လုိ

ျဖစ္လာၾကတာလဲလုိ႔'

ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ၿပီးေနာက္

ထပ္သြားရန္

အစီအစဥ္

ေမးပါတယ္။

လုပ္ရျပန္တယ္။

ဒီတခါ

လူခြဲၿပီး

သြားရန္

စီစဥ္ခ်က္အရ စက္တင္ဘာလ (၂၂) ရက္ေန႔မွာ တပ္မေတာ္မွ ဗုိလ္ႀကီးတင္ထြန္း (ထားဝယ္) ရဲ႕ ကားနဲ႔

ပါပါ၊ ကုိအုန္းေမာင္ (ေလထီးအုန္းေမာင္)နဲ႔ တက္ေခၚ ကုိသန္းတို႔ လုိက္ပါသြားပါတယ္။ (၁၉၇ဝ - ၇၁ ခုေလာက္မွာ

မႏၱေလးမွ

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သုိ႔

အျမန္မီးရထားျဖင့္

ပထမတန္းတြဲမွာ

ပါပါစီးနင္းလာစဥ္

ဗုိလ္ႀကီးတင္ထြန္းနဲ႔ ဆုံၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဗုိလ္ႀကီး မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ဦးတင္ထြန္းျဖစ္ၿပီး ပလကမွာ

တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ေနေၾကာင္း ပါပါ့ကုိ ေျပာပါတယ္။) ဒီတႀကိမ္ ပထမတႀကိမ္လုိ ေန႔ဘက္ မသြားဘဲ

ညဘက္မွာ သြားပါတယ္။ ေမာ္ေတာ္ကား တညလုံး ေမာင္းၿပီး သန္းေခါင္ေက်ာ္သုံးနာရီ အခ်ိန္ခန္႔မွာ ၿမိဳ႕လွ ေရနီသုိ႔

ေရာက္ရွိသြားပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ

အထက္ဘက္မွ

ဆင္းလာေသာ

ကုန္ကားတစင္း

လမ္းေဘးရပ္ၿပီး ဓာတ္ဆီထယ့္ေနပါတယ္။ တေယာက္က ဓာတ္ဆီထည့္ၿပီး တေယာက္ မီးတုိင္ကုိင္ၿပီး မီးျပေနပါတယ္။

အဲဒီ

ဓာတ္ဆီထည့္ေနတဲ့

ကားကုိ

ကုိက္ႏွစ္ဆယ္ခန္႔

ေက်ာ္လြန္သြားတဲ့အခါ

ပါပါတုိ႔ကားကုိ ေမာင္းတဲ့ ရဲေဘာ္က သူ႔သေဘာနဲ႔သူ ကားရပ္ၿပီး ပါပါတုိ႔ ေရာက္တဲ့ေနရာကုိ သိလုိသျဖင့္ ဓာတ္ဆီထည့္တဲ့လူကုိ သြားေမးပါတယ္။ ဓာတ္ဆီထည့္ေနတဲ့လူက ရဲေဘာ္ကုိ ျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ဓာတ္ဆီထည့္တဲ့လက္ပါ လန္႔ျဖန္႔ၿပီး

လွည့္မိသား

ဓာတ္ဆီပုံးကုိ

သူ႔ကုိယ္ေပၚမွာ

အေပၚ

က်ဆင္းလာၿပီး

မီးေတာက္မီးလွ်ံထြက္လာေတာ့ လက္အပ္ခ်ီကာ

ပါးစပ္က

ျဖစ္ေတာ့

မီးတုိင္က

ေျမႇာက္တင္လုိက္တယ္။

သူ႔အနား

ကယ္ေတာ္မူပါ

မီးနဲ႔တုိက္မိတယ္။

သူ႔တကုိယ္လုံးကုိ ဘယ္သူမွ

ဘုရား

ပုံးေျမႇာက္တင္ခါမွ

မီးထေတာက္ေတာ့

မီးေလာင္တယ္။

မကပ္ရဲပါ။

ဓာတ္ဆီေတြဟာ

ေသြး႐ူးေသြးတမ္း

ကယ္ေတာ္မူပါဘုရား

ရြတ္ဆုိၿပီး

သူ႔ကုိယ္မွ ျဖစ္ၿပီး

တလွမ္းခ်င္း

ေလွ်ာက္ေနတယ္။ ခဏေန လဲက်သြားပါတယ္။ ပါပါတုိ႔ သြားၾကည့္ေတာ့ တကုိယ္လုံးမ ည္းေနၿပီး

ႏွဳတ္ခမ္းနား တဝုိက္မွာေတာ့ ျဖဴေနတယ္။ ေရေသာက္ခ်င္တယ္၊ ေရေသာက္ခ်င္တယ္လုိ႔ အသံသဲ့သဲ့နဲ႔ ေျပာေနတယ္။

ပါပါတုိ႔

(မင္းေလာင္ခံရတဲ့

ခဏေန

ခရီး

လူလည္းအဲဒီမနက္

ဆက္ထြက္ၿပီး

(၉)နာရီ

မုိးလင္းေတာ့

အခ်ိန္မွာပဲ

ပ်ဥ္းမနားေရာက္သြားတယ္။

ေသဆုံးေၾကာင္း

သတင္း

မႏၱေလး

ေရာက္ၿပီးေနာက္ ၾကားသိရပါတယ္) ပ်ဥ္းမနားမွာ သခင္တင္ထြန္း (ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဗဟုိေကာ္မတီဝင္ က်ဆုံး)

နဲ႔

သခင္ေဖတင့္တုိ႔ဆီမွာ

သြားၿပီး

အနားယူပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ

သခင္တင္ထြန္းနဲ႔

သခင္ေဖတင့္တုိ႔ဟာ ၿမိဳ႕နဲ႔ ႏွစ္မုိင္ခန္႔ ေဝးတ့ဲအရပ္မွာ ေနထုိင္ၾကပါတယ္။ ပါပါတုိ႔ေရာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူတုိ႔ ေတာင္သူလယ္သမား အစည္းအေဝး လုပ္ေနၾကပါတယ္။ ။

[ ဆက္လက္ ေဖာ္ျပပါမည္ ]

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

144

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

သီရိလကၤာမွ နာမည္ေက်ာ္ သတင္းစာအယ္ဒီတာ Lasantha Wickramatunga သည္ မၾကာေသးမီက လုပ္ၾကံခံခ့ဲရသည္.

အုတ္ဂူထဲက လာတဲ့စာ ေက ဘာသာျပန္သည္ ဇန္န၀ါရီ ၂၄၊ ၂၀၀၉

ၿပီးခဲ့တဲ့ ၾကာသပေတး ေန႔က သီရိလကၤာ ႏုိင္ငံရဲ႕ The Sunday Leader သတင္းစာ အယ္ဒီတာ တေယာက္ျဖစ္တဲ့ အသက္ ၅၂ ႏွစ္ အရြယ္ Lasantha Wickramatunga ဟာ အလုပ္ကေန

အိမ္အျပန္ခရီးမွာ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္စီး ေသနတ္သမား ၂ေယာက္ရဲ႕ ပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္ျခင္းကို

ခံလိုက္ရပါတယ္။ The Sunday Leader သတင္းစာရဲ႕ စံုစမ္းေဖာ္ထုတ္ ေရးသားခ်က္ေတြဟာ လက္ရွိ အစိုးရနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ တမီးလ္ ခြဲထြက္ေရးသမားမ်ားအေပၚ ဆင္ႏႊဲေနတဲ့ စစ္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေဝဖန္

ေထာက္ျပမႈေတြ ရွိခဲ့တယ္။ ဝစ္ကရာ ကိုယ္တိုင္ကိုလည္း အရင္ကတည္းက တိုက္ခိုက္ခံရတာေတြ

ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူကလည္း သူ လုပ္ၾကံ ခံရႏုိင္တယ္ဆိုတာ သိတဲ့အတြက္ သူေသသြားခဲ့ရင္ ေဖာ္ထုတ္ တင္ျပဖို႔ စာတေစာင္ ေရးထားခဲ့တာပါ။ ဒီေန႔ပဲ အဲဒီ စာကို သူရဲ႕ မိတ္ေဆြ တခ်ဳိ႕ဆီကေန ရခဲ့တာပါ။

အျပည့္အစံုကို ေအာက္မွာ ဖတ္ၾကည့္ေပးပါ။ ဒီစာဟာ ခင္ဗ်ားတို႔ ဒီေန႔ ဖတ္လိုက္ရတဲ့ တျခားစာေတြနဲ႔ လံုးဝ ကြဲျပားျခားနားတယ္လို႔ က်ေနာ္ ေျပာပါရေစ။

သမိုင္းေနာက္ခံ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကေတာ့ သီရိလကၤာ အစိုးရဟာ ႏုိင္ငံရဲ႕ လူမ်ားစု ျဖစ္တဲ့

ဆင္ဟာလိမ်ဳိးႏြယ္ေတြရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကို ရထားတယ္။ လူနည္းစု တမီးလ္ မ်ဳိးႏြယ္ေတြကို ကိုယ္စားျပဳေနတဲ့ ခြဲထြက္ေရး စစ္ေသြးၾကြ အုပ္စုေတြနဲ႔ စစ္ခင္းေနခဲ့တယ္။ ၁၉၈ဝ

ျပည့္ႏွစ္လြန္ကတည္းက ျဖစ္ပါတယ္။ အခု ႏွစ္မ်ား အတြင္းမွာေတာ့ အေမရိကန္ နဲ႔ တခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံေတြက

အၾကမ္းဖက္အဖဲြ႔အစည္းလုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ တမီးလ္ေပ်ာက္က်ားသူပုန္ (LTTE) နဲ႔ အစိုးရအၾကား စစ္ပြဲ ပံုစံကေနၿပီး ၿပိဳင္ပြဲမ်ား ပံုစံ ျဖစ္လာပါတယ္။ တမီးလ္ ေပ်ာက္က်ားေတြကလည္း တမီးလ္ ျပည္သူေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ထင္ဟပ္ သလိုလို ေျပာဆိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕ လွဳပ္ရွား ေဆာင္ရြက္မႈေတြကေတာ့

ကေလးစစ္သား အသံုးျပဳမႈေတြ၊ အေသခံ ဗံုးခြဲမႈေတြနဲ႔ တျခား ေသြးပ်က္ဖြယ္ရာမ်ားသာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အျပန္အလွန္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကစဥ္က ဆင္ဟာလိ လူမ်ဳိး ေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာ အသတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရသလို အခုလည္း အစိုးရကလည္း တမီးလ္လူမ်ဳိးမ်ားကို လက္စတုံး သတ္ျဖတ္မႈေတြ မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေနပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

145

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ အခု ဝစ္ကရာရဲ႕ စာထဲမွာ ရည္ညႊန္းထားတဲ့ လက္ရွိ သမၼတ မဟင္ဒါဟာ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ျပဳျပင္

ေျပာင္းလဲေရးေတြ လုပ္မယ္ ဆိုၿပီး အာဏာရယူခဲ့သူ တေယာက္ပါ။ သို႕ေသာ္လည္း အခု လက္ရွိမွာေတာ့ တမီးလ္ေပ်ာက္က်ား ျပႆနာကို စစ္ေရးနဲ႔ ေျဖရွင္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ သီရိလကၤာတပ္ေတြဟာ စာနယ္ဇင္း သတင္းသမားေတြကို တင္းတင္း ၾကပ္ၾကပ္ ကန္႔သတ္ၿပီးမွ တမီးလ္နယ္ေျမေတြထဲကို သြားခြင့္ ျပဳခဲ့တယ္။ ေဒသခံ စာနယ္ဇင္းသမားေတြကိုလည္း စစ္ဆင္ေရးကို သစၥာေဖာက္တယ္လုိ႔

စြပ္စြဲပါတယ္။ အဲဒီလို မဟုတ္တမ္းတရား စြပ္စြဲခ်က္ေတြနဲ႔ သူတို႔ကိုေရာ ရံုးခန္းေတြကိုပါ တိုက္ခိုက္ဖို႔

အေၾကာင္းရွာခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ဝစ္ကရာ ကလည္း သူ အသတ္ခံရလိမ့္မယ္လုိ႔ သိနားလည္ထားၿပီး အဲဒီလုိ လုပ္ၾကံမႈ အတြက္ တာဝန္ရွိတဲ့သူဟာလည္း အစိုးရ ကိုယ္တိုင္ပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ဆိုတာ သိထားပါတယ္။ သီရိလကၤာက ထုတ္ျပန္တဲ့ သတင္းတခ်ဳိ႕အရ အစိုးရက ဝစ္ကရာ အသတ္ခံရမႈကို ရွဳတ္ခ်လိုက္ၿပီး

စံုစမ္းမႈေတြ ျပဳလုပ္ဖုိ႔လည္း အမိန္႔ ထုတ္ထားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သီရိလကၤာ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ားနဲ႔ လူအခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဒီေန႔ ၿမိဳ႕ေတာ္ ကိုလံဘိုမွာ အသံတိတ္ ခ်ီတက္ ဆႏၵျပၾကတယ္။ ျပင္သစ္ အေျခစိုက္

နယ္စည္းမထား သတင္းေထာက္မ်ား အသင္း ကေတာ့ ဆႏၵျပခ်ီတက္ပြဲကို ေထာက္ခံလိုက္ၿပီး `ဝစ္ကရာ အသတ္ခံရျခင္း အတြက္ လက္ရွိ မဟင္ဒရာ အစိုးရႏွင့္ အေပါင္းအပါမ်ားတြင္ တိုက္ရိုက္ တာဝန္ရွိသည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဝစ္ကရာ အေပၚ မုန္းတီးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚရန္ လွံဳ႕ေဆာ္ခဲ့ၾကၿပီး စာနယ္ဇင္းမ်ားအေပၚ ထိပါး ေစာ္ကားမႈမ်ားကိုလည္း မျပစ္မယူဘဲ ၾကည့္ေနခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္´ လုိ႔ စာထုတ္ျပန္ပါတယ္။

ဒါကေတာ့ သူ႔ရဲ႕စာပါ။

ဘယ္အတတ္ပညာကမွ သူ႔ရဲ႕ ပညာရွင္ေတြကုိ ဖန္တီးမႈအႏုပညာနဲ႔ လက္နက္ကိုင္ အင္အားစုေတြကုိ ကူညီလုိက္ ဆိုၿပီး အသက္စြန္႔ခုိင္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သီရိလကၤာမွာ ဆိုရင္ေတာ့ စာနယ္ဇင္းပညာ ေပါ့။ သိပ္မၾကာခင္ႏွစ္ေတြတုန္းက မီးရွိဳ႕ခံရတယ္၊

ဗံုးခြဲခံရတယ္။

လြတ္လပ္တဲ့

သတင္းဌာနေတြ

ခ်ိတ္ပိတ္ခံရတယ္။

တိုးျမွင့္

တိုက္ခိုက္ခံလာရတယ္။

အၾကပ္ကိုင္ခံၾကရတယ္။

မေရတြက္ႏုိင္တဲ့

သတင္းသမားေတြလည္း အေႏွာင့္အယွက္ ေပးခံရတယ္။ ၿခိမ္းေျခာက္ခံရတယ္။ အသတ္ခံခဲ့ရတယ္။

အဲဒါေတြ အားလံုးကို ခံခဲ့ရတဲ့ အတြက္လည္း က်ေနာ္ ဂုဏ္ယူပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေနာက္ဆံုး တခုေပါ့။ က်ေနာ္ဟာ စာနယ္ဇင္းေလာကမွာ အဆင္ေျပေျပနဲ႔ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ လုပ္ခ့ဲပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ၂ဝဝ၉ ဟာ The Sunday Leader ၁၅ ႏွစ္ေျမာက္တဲ့ ႏွစ္ပါ။ ဒီအခ်ိန္ပဲ သီရိလကၤာမွာ အမ်ားႀကီး

ေျပာင္းလဲခဲ့တယ္။ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ အဆိုးဖက္ကို ေျပာင္းတယ္ ဆိုတာကုိေတာ့ ေျပာစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ေတြဟာ ေသြးဆာေနတဲ့ ဦးေဆာင္သူတခ်ဳိ႕ရဲ႕ ရက္ရက္ စက္စက္ ေခ်မွဳန္း သတ္ျဖတ္တာေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးထဲ ရွိေနၾကတယ္။ အၾကမ္းဖက္မႈ ဆိုတာကို အၾကမ္းဖက္သမားေတြကပဲ ဖန္တီးဖန္တီး၊ အစုိးရေတြ ကိုယ္တိုင္ကပဲ လုပ္ေဆာင္လုပ္ေဆာင္ ယေန႔

ကမၻာမွာေတာ့ ျဖစ္စဥ္တခု ျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။ တကယ္ေတာ့ သတ္ျဖတ္ျခင္းဟာ အေျခခံ လက္နက္တခုလို

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

146

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ျဖစ္လာေနတာပါ။ ဒီလိုနဲ႔ ႏုိင္ငံေတြဟာ လြတ္လပ္မႈရဲ႕ ကိုယ္လက္အဂၤါ အစိတ္အပိုင္းေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ႔ ျဖစ္လာရေတာ့တာပဲ။

ဒီေန႔

သတင္းသမားေတြ

ျဖစ္မယ္။

နက္ဖန္

တရားသူႀကီး

ျဖစ္မယ္။

ဘယ္လိုလူမ်ဳိးအတြက္မဆို စြန္႔စားမႈေတြ ဒီ့ထက္ပိုမ်ားမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး ဒါမွမဟုတ္ ေလာင္းေၾကးက ဒီ့ထက္ ဒါဆို

ပိုနည္းမွာ

က်ေနာ္တုိ႔

ဘာလုိ႔

မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။

လုပ္ေနၾကတာလဲ။

တခါတခါ

က်ေနာ္လည္း

စဥ္းစားမိပါတယ္။

က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း အိမ္ေထာင္ရွင္ တေယာက္၊ ခ်စ္စရာေကာင္းလွတဲ့ ကေလးသံုးေယာက္ရဲ႕ ဖခင္ပါ။ က်ေနာ့္မွာလည္း

တရားဥပေဒ

မိသားစုတာဝန္နဲ႔ မတန္ဘူးလုိ႔

နဲ႔

စာနယ္ဇင္းလုပ္ငန္း

လုပ္ေဆာင္ရမွာေတြ

ေျပာၾကတယ္။

ရွိတာပါပဲ။

မိတ္ေဆြေတြကလည္း

ဒီလို

ဆိုတဲ့

စြန္႕စားဖုိ႔

ပိုေကာင္းတဲ့

အလုပ္တာဝန္ထက္

တန္ရဲ႕လား။

ပိုလံုျခံဳတဲ့

မကတဲ့

လူအမ်ားကေတာ့

တရားေရးဘက္မွာပဲ

ျပန္ထမ္းေဆာင္ဖုိ႔ ေျပာၾကတယ္။ ႏွစ္ဖက္စလံုးက ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြ အပါအဝင္ တခ်ဳိ႕ဆို

ႏုိင္ငံေရးထဲ ဝင္ဖုိ႔ထိ၊ ေနာက္ဆံုး ႀကိဳက္တဲ့ဝန္ႀကီးဌာနယူဖုိ႔အထိ ေျပာလာ ကမ္းလွမ္းလာၾကတာေတြ ရွိပါတယ္။ သံတမန္ေတြက ဆိုရင္လည္း သီရိလကၤာမွာ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ စာနယ္ဇင္းသမား တေယာက္ရဲ႕ မလံုျခံဳမႈကို

အသိအမွတ္ျပဳၿပီး

လံုျခံဳတဲ့လမ္းေၾကာင္းေတြ

ႏုိင္ငံသား

အခြင့္အေရးေတြေတာင္

ေပးၾကပါတယ္။ ဘယ္လို အေၾကာင္းနဲ႔မွ က်ေနာ္ ကုပ္ကပ္ေနရမွာလဲ။ ေရြးခ်ယ္ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ တခု အတြက္

ဖက္တြယ္ေနတာ

ေခၚသံေတြကလည္း

မဟုတ္ပါဘူး။

ရွိေနပါတယ္။

ရာထူးအဆင့္အတန္း၊

ဒါေပမဲ့

ဒါက

ေက်ာ္ၾကားမႈ၊

ေငြ

အသိတရားရဲ႕

ဆိုတဲ့

ေခၚသံပါ။

The Sunday Leader ဟာ အျငင္းပြားဖြယ္ရာ သတင္းစာတေစာင္ပါ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆိုရင္ က်ေနာ္တုိ႔က

က်ေနာ္တုိ႔ျမင္တဲ့အတိုင္း ေျပာလုိ႔ပါ။ သူခုိးပဲျဖစ္ျဖစ္ လူသတ္သမားပဲ ျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္တုိ႔က ဒီအတိုင္း နံမယ္ေပးလိုက္တာပါပဲ။

စကားလံုး

ႏုလွေတြနဲ႔

ဖံုးကြယ္မထားပါဘူး။

စံုစမ္း

ေဖာ္ထုတ္ထားသမွ်

ေဆာင္းပါးေတြဟာလည္း သက္ေသ စာတမ္း အျပည့္အစံုနဲ႔ပါ။ ႀကီးမားတဲ့ စြန္႔စားမႈေတြ ၾကားထဲက အဲဒါေတြကို

ေရာက္ေအာင္

ပို႕ေပးၾကတဲ့

ျပည္သူ႔စိတ္ဓာတ္

အျပည့္ရွိတဲ့

ႏုိင္ငံသားေတြကိုလည္း

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ အရွဳပ္ေတာ္ပံုေတြကို တခုၿပီး တခု ေဖာ္ထုတ္ တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒီ ၁၅ ႏွစ္ အတြင္းမွာ မွားယြင္းမႈ ရွိတယ္လုိ႔ ဘယ္တစံုတေယာက္ကမွ သက္ေသ မျပႏုိင္ခဲ့သလို တရားလည္း အစြဲ မခံခဲ့ရပါဘူး။

စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္အတြက္ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ေနသူ သီရိလကၤာ သတင္းသမားတဦး (photo: Reuters)

လြတ္လပ္တဲ့

သတင္းဌာနေတြဟာ

မ်က္ေတာင္တုေတြ

ဆံပင္ေပၚက

ေၾကးမံု

မွန္တခ်ပ္လိုပါပဲ။

ေခါင္းလိမ္းဆီေတြကို

အတိုင္းသား

အဲဒီထဲမွာ

ျပည္သူေတြက

ျမင္ႏုိင္တာပါ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

ခင္ဗ်ားတုိ႔

147

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ သားသမီးေတြကို ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့ အနာဂါတ္ေတြ ေပးႏုိင္ဖုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ဆီကေနၿပီး ႏုိင္ငံအတြက္

အထူးသျဖင့္

ခင္ဗ်ားတုိ႔

ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ထားတဲ့

လူေတြရဲ႕

ခင္ဗ်ားတုိ႔

စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈကို

သင္ခန္းစာယူပါ။ တခါတေလ ဒီမွန္ထဲမွာ ျမင္ရတဲ့ ပံုရိပ္က စိတ္ခ်မ္းသာစရာ ေကာင္းခ်င္မွ ေကာင္းမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားဟာ ပက္လက္ကုလားထုိင္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး ထုိင္ၿပီး ၿငီးတြား ေဝဖန္ေနမယ့္

အခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားေရွ႕မွာ ျမင္ေနရတဲ့ မွန္ကို ကိုင္ထားတဲ့ စာနယ္ဇင္းသမားေတြကေတာ့ အသက္နဲ႔လဲ စြန္႕စား

လုပ္ေနၾကရတာပါ။

ဒါဟာ

က်ေနာ္တုိ႔အတြက္

ေခၚသံပါ။

ေရွာင္လြဲ

မေနခဲ့ၾကပါဘူး။

သတင္းစာတိုင္းမွာ သူ႔ကုိယ္ပုိင္ အာေဘာ္ ရွဳေဒါင့္ ရွိမွာပါ။ က်ေနာ္တုိ႔မွာလည္း က်ေနာ္တုိ႔ကိုယ္ပိုင္ ရွိတယ္ ဆိုတာ မျငင္းကြယ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ အဓိ႒ာန္က သီရိလကၤာႏုိင္ငံကို ထင္သာ ျမင္သာရွိတဲ့

ဘာသာအယူဝါဒစြဲ ကင္းတဲ့၊ လြတ္လပ္ မွ်တတဲ့ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံတခု အျဖစ္ ျမင္ခ်င္တာပါပဲ။ အဲဒီ

စကားလံုးေတြကို စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ စကား တလံုးခ်င္းမွာ သိပ္ကို ေလးနက္တဲ့ အဓိပၸာယ္ေတြ ရွိပါတယ္။ ထင္သာျမင္သာ

ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း

ရွိရပါမယ္။

ဘာသာအယူဝါဒစြဲ

အသိေပး

ဘာအတြက္လဲ

ဆိုရင္

ေနရမွာျဖစ္ၿပီး

ကင္းရပါမယ္။

သူတုိ႔ရဲ႕

ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ

အစိုးရ

တရပ္ဟာ

ယံုၾကည္မႈကို

ဆိုရင္

ျပည္သူလူထု

အလြဲသံုးစား

က်ေနာ္တုိ႔ႏုိင္ငံလိုမ်ဳိး

အတြက္

မျပဳသင့္လုိ႔ပါ။

လူမ်ဳိးစု

ေပါင္းစံု၊

ယဥ္ေက်းမႈ ေပါင္းစံု ပါဝင္ေနတဲ့ လူ႔အေဆာက္အဦးတခုမွာ အယူဝါဒစြဲကင္းမွသာ အားလံုး ညီညႊတ္ ပါဝင္ႏုိင္မယ့္ အေျခခံေကာင္းတခု ရွိႏုိင္မွာမို႕ပါ။ လြတ္လပ္မွ်တမႈ ရွိရပါမယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုရင္ လူသားတိုင္းဟာ

မတူညီစြာ

ဖန္တီးတည္ရွိ

ေနၾကတာကို

က်ေနာ္တုိ႔

အသိအမွတ္ျပဳလုိ႔ပါပဲ။၊

တျခားတပါးေသာသူကို သူျဖစ္တဲ့အတိုင္း လက္ခံႏုိင္ဖုိ႔ လိုအပ္ၿပီး ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္သလို ျပဳလုပ္လုိ႔ မရပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ရင္ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းက် ရပါမယ္။ ကဲ - ခင္ဗ်ား က်ေနာ့္ကို ဒီမိုကေရစီ ဘာျဖစ္လုိ႔ အေရးႀကီးလဲလုိ႔

ရွင္းျပေစခ်င္ရင္ေတာ့၊

ဒီသတင္းစာကို

ဝယ္ေနတာသာ

ရပ္လိုက္ပါေတာ့။

Sunday Leader သတင္းစာဟာ လူအမ်ားစုရဲ႕ အျမင္ကိုသာ ေဖာ္ျပရင္း လံုျခံဳမႈ ဘယ္တုန္းကမွ မရွာခဲ့ပါဘူး။ ရင္ဆိုင္စရာကို ရင္ဆိုင္လိုက္တာပါပဲ။ ဒီလိုပံုစံနဲ႔ပဲ သတင္းစာကို တင္ဆက္ေနခဲ့ပါတယ္။

တဖက္မွာ ေျပာစရာရွိတာက ဒီႏွစ္ေတြထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႔ အေတြးအျမင္ အယူအဆ ေတြကို အေသအခ်ာ ရွင္းလင္းေဖာ္ျပ ျဖစ္တဲ့အတြက္ တခါတေလ လူတခ်ဳိ႕အတြက္ နားဝင္ခ်ဳိခ်င္မွ ခ်ဳိမွာပါ။ ဥပမာ ခြဲထြက္ေရး အၾကမ္းဖက္သမားေတြကို အျမစ္ျပတ္ ေျခမွဳန္းရမယ္ ဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာ အၾကမ္းဖက္မႈရဲ႕ မူလဇစ္ျမစ္ အေၾကာင္းခံကို ျပန္သံုးသပ္ဖုိ႔ဆိုတဲ့ အျမင္ကို ေတာက္္ေလွ်ာက္ ေရးသား ေနပါတယ္။ အစိုးရကိုလည္း

သီရိလကၤာ လူနည္းစု လူမ်ဳိးစုေတြရဲ႕ နာက်ည္းခ်က္ ေဒါသေတြကို အၾကမ္းဖက္မႈ ဆိုတဲ့ မွန္ေျပာင္းႀကီးနဲ႔ မၾကည့္ဘဲ

သမိုင္းစာမ်က္မွာေတြမွာ

အၾကမ္းဖက္ဝါဒ

ဆန္႔က်င္တဲ့

စစ္ပဲြလုိ႔

ျပန္ရွာၾကည့္ဖုိ႔

နာမည္တပ္ၿပီး

အျမဲ

တိုက္တြန္းေနတယ္။

အစိုးရ

ကိုယ္တိုင္က

က်ေနာ္တုိ႔ဟာ

အၾကမ္းဖက္ေနမႈကို

ေထာက္ျပခဲ့တယ္။ သီရိလကၤာဟာ ကမၻာေပၚမွာ သူ႔ ျပည္သူေတြကို အလွည့္က် ဗံုးေထာင္ေနတဲ့ တခုတည္းေသာႏုိင္ငံ ဆိုတဲ့ ေသြးပ်က္စရာ အျဖစ္ႀကီးကိုလည္း ဖံုးကြယ္ မထားခဲ့ဘူး။ အဲဒီလို အျမင္ ရွဳေထာင့္ေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ကို သစၥာေဖာက္ေတြလုိ႔ အမည္တပ္တယ္။ ဒါဟာ သစၥာမဲ့မႈ ဆိုရင္လည္း က်ေနာ္တုိ႔

ဂုဏ္ယူေက်နပ္စြာနဲ႔ပဲ

လက္ခံပါ့မယ္။

လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက The Sunday Leader မွာ ႏုိင္ငံေရး ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ပါေနတယ္လုိ႔ သံသယ ရွိၾကတယ္။ အဲဒါ မဟုတ္ပါဘူး။ အကယ္၍မ်ား က်ေနာ္တုိ႔က အတိုက္အခံပါတီထက္ ပိုၿပီး အစိုးရအေပၚ ေဝဖန္ေနပံု ေပါက္ေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ( ခရစ္ကက္ စကားနဲ႔ေျပာရရင္ ) ကြင္းေခါင္ေခါင္ဘက္ ေဘာလံုးသြားပစ္လုိ႔ ဘာအဓိပၸာယ္မွ မရွိဘူးဆုိတာ က်ေနာ္တုိ႔ ယံုၾကည္မိလုိ႔သာ ျဖစ္ပါတယ္။ UNP

အာဏာရေနတဲ့ တေလွ်ာက္ က်ေနာ္တုိ႔ ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြ အတြင္းမွာ မတရားမႈ ခ်စားမႈ မွန္သမွ်ကို ေဖာ္ထုတ္ရင္း သူတုိ႔ရဲ႕ အသားထဲက အႀကီးဆံုး ဆူးတေခ်ာင္း အျဖစ္ သက္ေသ ျပႏုိင္ခဲ့တာကို

အမွတ္ရမိတယ္။ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေတာက္ေလွ်ာက္ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝလာခဲ့တဲ့ စိတ္မသက္သာစရာ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

148

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ အမွန္တရားေတြက ဒီအစိုးရကို အက်ပိုင္း ေရာက္ေအာင္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး တြန္းပို႔ခ်င္ ပုိ႔ေနခဲ့မွာပါ။ ဒီစစ္ပြဲကို က်ေနာ္တုိ႔ မႀကိဳက္ဘူး ဆိုတာကုိ “က်ား(သူပုန္) ေတြကို ေထာက္ခံတယ္” လုိ႔ ဘာသာ မျပန္သင့္ပါဘူး။

အရက္စက္ဆံုးနဲ႔

တမီးလ္ခြဲထြက္ေရးက်ား

ေသြးအဆာဆံုး

ဆိုတာေတြဟာ

အဖဲြ႔အစည္းေတြထဲက

တခု

ဒီၿဂိဳဟ္ႀကီးေပၚမွာ အပါအဝင္ပါ။

စြဲကပ္လာတဲ့

ဒါေပမဲ့

သူတုိ႔ကုိ

အျပဳတ္တိုက္ပစ္ရမယ္လုိ႔လည္း က်ေနာ္တုိ႔ အႏုိင္ပိုင္း မေျပာခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တမီးလ္ ျပည္သူေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးေတြကို

ခ်ဳိးေဖာက္ၿပီး

ဒီလို

ရက္ရက္စက္စက္

ဗံုးေထာင္

သတ္ျဖတ္ေနျခင္းဟာ

မွားယြင္းယံုတင္မက ဓမၼကို ေစာင့္ေရွာက္ ထိမ္းသိမ္းသူမ်ားလုိ႔ ေျပာေနတဲ့ ဆင္ဟာလိ လူမ်ဳိးေတြအတြက္ ရွက္စရာ

ျဖစ္တယ္။

ၾကမ္းၾကဳတ္မႈေတြဟာ

ဆင္ဆာ

တားျမစ္မႈေတြေၾကာင့္

ဆင္ဟာလိေတြအတြက္

လူထုက

အျမဲ

မသိမျမင္ႏုိင္တဲ့

ေမးခြန္းထုတ္စရာ

ဒီလို

ရက္စက္

ျဖစ္ေနမွာပါ။

ေနာက္တခုက တိုင္းျပည္ရဲ႕ ေျမာက္ဘက္နဲ႔ အေရွ႕ဘက္မွာ စစ္တပ္က သိမ္းပိုက္ တပ္စြဲထားမႈဟာ အဲဒီေဒသမွာ ရွိတဲ့ တမီးလ္ လူမ်ဳိးေတြအတြက္ ကိုယ္ပိုင္ ေလးစား ေစာင့္ထိန္းမႈေတြ အကုန္လံုးကို ဖယ္ရွားၿပီး တသက္လံုး ဒုတိယတန္းစား ႏုိင္ငံသားအေတြအျဖစ္ တြန္းပို႔ေစေတာ့မွာပါ။ စစ္ၿပီးခ်ိန္မို႕ သူတုိ႔အတြက္ ျပည္လည္ တည္ေဆာက္ေရးေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေတြ ပါဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ အခ်ဳိသပ္ ႏုိင္မယ္လုိ႔ မေမွ်ာ္လင့္ပါနဲ႔။ စစ္ရဲ႕ ဒဏ္ရာေတြက သူတုိ႔အတြက္ ေသရာပါ အမာရြတ္ေတြပါ။ ပိုၿပီးေတာ့ ခါးသက္ မုန္းတီးမႈေတြ ျပည့္ေနတဲ့ ျပင္ပလူတစုနဲ႔သာ ရင္ဆိုင္လာရဖုိ႔သာ ရွိလာပါလိမ့္မယ္။ ႏုိင္ငံေရးနည္း

နဲ႔ ေျဖရွင္းလုိ႔ရမဲ့ ျပႆနာေတြကေနၿပီး ပုပ္ပြေနတဲ့ ဒဏ္ရာႀကီးအျဖစ္ တသက္လံုး နာက်င္ အမ်က္ရွ

ေနရပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ့္ စကားေတြက စိတ္တို၊ အခ်ဥ္ေပါက္ေနဟန္ ေပၚေနမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာ က်ေနာ္

ခုေရးတဲ့

ရွင္းရွင္းလင္းလင္း

စာကို

အမ်ားစု

ျပည္သူေတြနဲ႔

အစိုးရကလူေတြ

ဖတ္ခြင့္မရႏုိင္လုိ႔

နံရံတခုေပၚမွာ

ပီပီသသ ပါပဲ။

က်ေနာ့္ကို ျဖစ္ရပ္ႏွစ္ခုနဲ႔ လူမဆန္စြာ ေစာ္ကားခဲ့တယ္ဆိုတာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိၾကပါတယ္။ တခုက က်ေနာ့္အိမ္ကို စက္ေသနတ္နဲ႔ ေမႊေနွာက္ ပစ္ခတ္ သြားတာပါ။ အစိုးရက သံေကာင္း ဟစ္ၿပီး ကတိေပးတာက လြဲလုိ႔ တိုက္ခိုက္ခဲ့တဲ့ လူဆိုးေတြ အေပၚမွာ ရဲဘက္ စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈေတြ ဖိဖိစီးစီး

မရွိခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီလူေတြကိုလည္း ဘယ္တုန္းကမွ မဖမ္းမိခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီလို ကိစၥရပ္ေတြ အားလံုးေၾကာင့္ တိုက္ခိုက္ခဲ့သူေတြဟာ အစိုးရ ခိုင္းေစ ေထာက္ပံ့ခဲ့တယ္ဆိုတာ ယံုၾကည္စရာ အေၾကာင္း ရွိပါတယ္။ အခု ေနာက္ဆံုး က်ေနာ္ အသတ္ခံရၿပီ ဆိုရင္ေတာင္၊ ဒါဟာ အစိုးရက သတ္တာပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

Lasantha Wickramatunga သည္ ကားေမာင္းေနစဥ္ ဦးေခါင္း၊ ရင္ဘတ္တုိ႔ကုိ ပတ္ခတ္ လုပ္ၾကံခံခ့ဲရသည္။ (photo: Reuters)

ဒီေနရာမွာ လွည့္ကြက္တခု ျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္နဲ႔ မဟင္ဒါဟာ ရာစုႏွစ္ တစိတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

149

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္ ဆိုတာကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မသိခဲ့ၾကပါဘူး။ တကယ္ဆို က်ေနာ္ထင္တယ္။ သူနဲ႔စကားေျပာတဲ့အခါ သူရဲ႕ ေရွ႕နာမည္နဲ႔ `အိုရာ´ ဆိုတဲ့ ရင္းႏွီးေနတဲ့ ဆင္ဟာလိ နာမည္ကို သံုးတဲ့

လူအနည္းငယ္ထဲမွာ က်ေနာ္လည္း တေယာက္ေပါ့။ သတင္းစာ အယ္ဒီတာေတြကို ပံုမွန္ ေတြ႔ဆံုတတ္တဲ့ အစည္းအေဝးေတြကို

က်ေနာ္

မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြခ်ည္းပဲ

မတက္ေရာက္ေပမဲ့၊

လြတ္လြတ္လပ္လပ္

သမၼတရဲ႕

ေတြ႔ဆံုေလ့ရွိတဲ့

အိမ္မွာ

ပြဲမွာလည္း

ရင္းႏွီးတဲ့

မေတြ႔ျဖစ္တာ

တလေက်ာ္ေလာက္ ရွိပါၿပီ။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တုိ႔ စကားေတြ ဖလွယ္ၾကတယ္။ ႏုိင္ငံေရး အေၾကာင္းေတြ

ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ တခ်ိန္က ေန႔ရက္ေဟာင္းေတြကို ေနာက္ေျပာင္ရင္း သတိရတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ သူ႔ကို မွတ္ခ်က္ေပး ေဝဖန္ၾကတာလည္း ရိွတာေပါ့။

-------

မဟင္ဒါ ၂ဝဝ၅

မွာ

SLFPပါတီကုိယ္စားျပဳ

သမၼတေလာင္းအျဖစ္

အေရြးခံရတဲ့

အခ်ိန္မွာ

-

ဒီသတင္းစာ

ေကာ္လံေလာက္ မင္းကို ေႏြးေႏြး ေထြးေထြး ႀကိဳဆိုတဲ့ေနရာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ မင္းရဲ႕ ေရွ႕နာမည္ကို

မေခၚျဖစ္ေတာ့ဘဲ

ငါတုိ႔လမ္းခြဲ

ေနခဲ့ၾကတာ

ဆယ္စုႏွစ္

တစုစာ

ရွိခဲ့ၿပီေလ။

မင္း

လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ လြတ္လပ္မွ်တမႈ တန္ဖိုးေတြအေပၚ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကတုန္းက ငါတုိ႔အတူ ရွိခဲ့ၾကတာ တကယ့္ ေလေကာင္းေလသန္႔ေတြကို ရွဳရွိဳက္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြေပါ့။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ မိုက္မဲတဲ့ အျပဳအမႈ

တခုနဲ႔အတူ မင္းဟာ ဟန္ဘန္တိုတာ ေဒသ ကူညီေရး အရွဳပ္ေတာ္ပံုမွာ ပါဝင္ ပတ္သက္ ေနခဲ့ၿပီ။ အဲဒီ ဇာတ္လမ္းကို ငါတုိ႔ ေဖာ္ထုတ္ၿပီးတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ မင္းကို ေငြေတြ ျပန္ေပးဖုိ႔ တိုက္တြန္းခဲ့တယ္။

ရက္သတၱပတ္ အေတာ္ၾကာေတာ့ မင္း ျပန္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္းရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို အမ်ားႀကီး ထိခိုက္သြားခဲ့တယ္။

ဒါဟာ

မင္း

ခုထက္ထိ

မေက်ခ်မ္းႏုိင္

မေမ့ႏုိင္

ျဖစ္ေနတဲ့

တခုေပါ့။

မင္းကိုယ္တိုင္ပဲ ငါ့ကို ေျပာခဲ့ဖူးတယ္၊ သမၼတရာထူးကို မမက္ေမာ ပါဘူးတဲ့။ မင္း မက္ေမာ ေတာင့္တ

ေနဖုိ႔လည္း မလိုခဲ့ပါဘူး။ အခြင့္အေရးက မင္းဆီကုိ ေရာက္လာခဲ့တာပါ။ မင္း ငါ့ကို ေျပာဖူးေသးတယ္၊ မင္းရဲ႕ သားေတြဟာ မင္းရဲ႕ အႀကီးက်ယ္ဆံုး ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္မႈပဲ တဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ယႏၱယားကို လည္ပတ္ဖုိ႔ မင္းညီအကိုေတြနဲ႔ ပစ္ထားၿပီး မင္းရဲ႕သားေတြနဲ႔ပဲ မင္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ ဒီ

ယႏၱယားႀကီးက ေကာင္းလြန္းလုိ႔ ငါ့ရဲ႕သားသမီးေတြကို အေဖမဲ့ေအာင္ လုပ္သြားခဲ့ၿပီ ဆိုတာ အားလံုး ရွင္းရွင္းလင္းလင္း

ျမင္ရပါလိမ့္မယ္။

ငါသိတယ္။ ငါ့ အသုဘမွာ မင္းလုပ္ေနက် အတိုင္း ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ အသံေကာင္းေတြ ဟစ္ၿပီး ရဲတပ္ေတြကို အမႈစစ္ေဆးဖုိ႔ မင္း အမိန္႔ထုတ္ဦးမယ္။ ဒါေပမဲ့ အတိတ္က မင့္ အမိန္႕ထုတ္ခဲ့ဘူးတဲ့ တျခား စစ္ေဆး ေဖာ္ထုတ္မႈေတြလိုပဲ ဒီတခါလည္း ဘာမွ အေျဖထြက္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အမွန္ ကို ေျပာရရင္

ငါတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး ဒီ ေသဆံုးမႈ ေနာက္ကြယ္မွာ ဘယ္သူ ရွိတယ္ဆိုတာ သိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့

သူ႔နာမည္ကို မေျပာရဲၾကဘူး။ အဲဒီအေပၚမွာ ငါ့ဘဝတင္ မကဘူး၊ မင့္ ဘဝပါ မွီတည္ေနရတယ္ေလ။ ဝမ္းနည္းစရာ

ေကာင္းတာက

မင္းရဲ႕

ငယ္ဘဝ

အခ်ိန္ေတြက

တိုင္းျပည္

အတြက္

အိမ္မက္

မက္ခဲ့တာေတြဟာ ဒီ သံုးႏွစ္ေလာက္ကေလး အတြင္းမွာပဲ ေလပူေပါင္းေတြ ျဖစ္သြားခဲ့တာပဲ။ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ ဆိုတဲ့

နာမည္ေအာက္မွာ

မင္းဟာ

လူ႔အခြင့္အေရးေတြကို

နင္းေခ်ပစ္ခဲ့တယ္။

အေတာမသတ္တဲ့

အရုပ္ဆိုင္ထဲမွာ

ကေလးတေယာက္

ေငြေၾကးခ်စားမႈေတြကို ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ မင္း အရင္က သမၼတေတြလိုပဲ ျပည္သူ႔ ဘ႑ာေတြကို ျဖဳန္းတီးပစ္ခဲ့တယ္။

တကယ္ေတာ့

မင္းရဲ႕

လုပ္ရပ္ေတြက

ရုတ္တရက္ စိတ္ရူးေပါက္ၿပီး ေလွ်ာက္ေဆာ့ေနသလို ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီ ဥပမာပံုျပခ်က္ကမွ နဲနဲ လြဲခ်င္

လြဲေနဦးမယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆိုရင္ ဘယ္ကေလး တေယာက္ကမွ မင္းလုပ္ခဲ့သလို ဒီေျမေပၚမွာ ေသြးေတြ မစြန္းေပေစခဲ့ပါဘူး။ အခု မင္း မျမင္ဖူးခဲ့တဲ့ အာဏာ ပါဝါေတြကို ယစ္မူးေနေပမဲ့ အဲဒီေသြးေၾကြး

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

150

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ အေမြေတြနဲ႔ သိပ္ခ်မ္းသာေနမယ့္ မင္းရဲ႕သားေတြ အတြက္ မင္း ေနာင္တရလာဦးမွာပါ။

အဲဒီ

ေနာင္တကလည္း ေၾကကြဲစရာေတြကိုပဲ သယ္ေဆာင္လာမွာပါ။ ငါ့အတြက္ကေတာ့ ဒါဟာ ငါ့ရဲ႕ ပိုင္ရွင္ကို ေတြ႔ဖုိ႔ သြားတာပဲလုိ႔ စိတ္ရွင္းပါတယ္။ ငါ ဆႏၵျပဳပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး မင္းအခ်ိန္ ေရာက္လာရင္ မင္းလည္း အဲဒီလိုပဲ

ခံယူ

နားလည္ႏုိင္ပါေစလုိ႔။

ငါ

ဆႏၵျပဳပါတယ္ကြာ။

ငါ့အတြက္ေတာ့ ငါဟာ ဘယ္သူ တဦးတေယာက္ကိုမွ ဦးမညႊတ္ခဲ့ဘဲ ငါ့လမ္းကိုငါ တည့္တည့္ မတ္မတ္ ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္

ဆိုတာကို

ေလွ်ာက္ခဲ့တာလည္း

သိေနတ့ဲအတြက္

မဟုတ္ဘူး။

သတင္းသမားေတြနဲ႔အတူ

တျခား

ေလွ်ာက္ခဲ့တာပါ။

ငါ

ေက်နပ္တယ္။

စာနယ္ဇင္း

နယ္ပယ္

ေရာင္းရင္းအမ်ားစုက

ဒီလမ္းကို

အသီးသီးက

ငါတေယာက္တည္း

အခုဆိုရင္

ငါ့ရဲ႕

ေရာင္းရင္း

ေသတဲ့သူကေသ၊

တရားစီရင္တာ မခံရဘဲ ေထာင္ေတြထဲ ေရာက္လိုေရာက္၊ ေဝးလံတဲ့ ႏုိင္ငံေတြအထိ ေျပးေနရတယ္။ တခ်ဳိ႕ေတြကေတာ့ ေသမင္း အရိပ္ေအာက္ လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကရတယ္။ မင္း တခ်ိန္က ခက္ခက္ခဲခဲ

တိုက္ယူခဲ့ရတဲ့ လြတ္လပ္မႈေတြ ဆိုတာ သမၼတႀကီးအျဖစ္ မင္း ေရြးခ်ယ္ခံရေတာ့ ေပ်ာက္ကုန္ၿပီေလ။ မင္းရဲ႕ မ်က္စိေအာက္မွာပဲ ငါအသတ္ခံခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ကုိ မင္း ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒီလူသတ္သမားေတြကို ကာကြယ္ေပးဖုိ႔က လြဲလုိ႔ မင္းမွာ ေရြးခ်ယ္စရာ မရွိဘူး ဆိုတာကိုလည္း ငါ သိတယ္။

မင္း

ဒိီလိုပဲ

လုပ္ရလိမ့္မယ္လုိ႔ကို

ငါ

နာနာက်င္က်င္

သိေနပါတယ္။

အျပစ္ရွိတဲ့

တေယာက္ဟာလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ရာဇဝတ္မႈ က်ခံရမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ မင္း ျမင္ေနမွာပါ။ မင္းမွာ ေရြးခ်ယ္စရာ မရွိပါဘူး။ မင္း အတြက္ ငါ စိတ္မေကာင္း ခံစားရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ မင္းရဲ႕ ဇနီးသည္ ရွာရန္သီ

ေနာက္တခါ

အျပစ္ေျဖဖုိ႔

သြားတဲ့အခါ

အၾကာႀကီး

ဒူးေထာက္ရေတာ့မယ္။

သူ

မလုပ္ခ့ဲတာေတြအတြက္၊ ၿပီးေတာ့ မင္း ရာထူးၿမဲေနေအာင္ သူ႔အမ်ဳိးအေဆြေတြ ျပဳခဲ့တာေတြ အတြက္ သူအျပစ္ရိွတယ္ဆုိၿပီး

သူ

ဝန္ခံရရွာေတာ့မယ္။

Sunday Leader ရဲ႕ စာဖတ္ ပရိသတ္ေတြကုိေတာ့၊ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ဦးတည္လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို ေထာက္ခံတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လုိ႔ ေျပာရံုကလြဲလုိ႔ က်ေနာ္ ဘာမွ မေျပာႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။

က်ေနာ္တုိ႔ေတြဟာ လူမသိ သူမသိ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ေတာင္

မရပ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္ရြံ႕ တုန္လွဳပ္ေနတဲ့ လူေတြအတြက္ က်ေနာ္တုိ႔ ရပ္တည္ေပးခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ ရင္းျမစ္ ဇာတိကိုေတာင္ မသိႏုိင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ အာဏာဆိပ္ တက္ေနတဲ့ ဦးခ်ဳိႀကီးေတြကို ထူးခပ္ခဲ့တယ္။

အက်င့္ပ်က္

ျခစားမႈေတြ၊

ေခၽြးႏွဲစာ

အခြန္ေငြေတြ

ျဖဳန္းတီးေနတာေတြကို

ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ ဝါဒျဖန္႔ စကားေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရိွေနပါေစ ဆန္႔က်င္တဲ့ အျမင္ေတြကိုလည္း ခင္ဗ်ားတုိ႔ ၾကားသိခြင့္ ရခ့ဲၿပီ။ အဲဒီအတြက္ က်ေနာ္နဲ႔ က်ေနာ့္မိသားစုဟာ တေန႔မွာ ေပးဆပ္ရလိမ့္မယ္လုိ႔ သိေနခဲ့တဲ့ အဖုိးအခကုိလည္း ေပးခဲ့ပါၿပီ။ အဲဒီ အတြက္လည္း က်ေနာ္ အသင့္ရွိတယ္၊ ရွိေနခဲ့တယ္။ အဲဒီလို

မျဖစ္ေအာင္လည္း

ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈမွ က်ေနာ္ဟာ

အျပစ္မဲ့တဲ့

ယူထားတဲ့သူ႔လို

က်ေနာ္

ဘာမွ

မကာကြယ္ခဲ့ဘူး။

လူေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကို

သူရဲေဘာနည္းတဲ့ေကာင္

ဘာလံုၿခံဳေရးမွ

သတ္ျဖတ္ၿပီး

မဟုတ္ဘူး

ဆိုတာ

လူတစုရဲ႕

က်ေနာ့္ကို

မထားဘူး။

ဘာ

မလုပ္ခဲ့ဘူး။

အကာအကြယ္ကို သတ္တဲ့လူကို

သိေစခ်င္လုိက္တာ။ အခု ေရးခဲ့တာေတြထဲမွာ က်ေနာ္ဟာ ဘာလဲ။ က်ေနာ့္ကုိ သတ္ေတာ့မယ္၊

ဘယ္သူက သတ္မယ္ ဆုိတာ က်ေနာ္ အမ်ားႀကီး ေရးခဲ့ပါၿပီ။ က်န္တာေတြကိုေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဆက္ေရးၾကမလဲ။

--------

Sunday Leader ဟာ တရားတဲ့ တိုက္ပြဲကို ဆက္တိုက္သြားမယ္လုိ႔လည္း ေျပာခဲ့ ေရးခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဒီတိုက္ပြဲကိုလည္း က်ေနာ္ တေယာက္တည္း တိုက္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီသတင္းစာႀကီးကို

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

151

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ပိတ္မပစ္ခင္အထိ က်ေနာ္တုိ႔ေတြ အမ်ားႀကီးဟာ အသတ္ခံရႏုိင္တယ္၊ ခံၾကရလိမ့္မယ္၊ က်ေနာ့္ကို လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ျခင္းဟာ လြတ္လပ္ျခင္းကို အႏုိင္ပိုင္းသြားျခင္းလုိ႔ မျမင္ၾကဘဲ

ရွင္သန္က်န္ရစ္သူေတြရဲ႕ေျခလွမ္းေတြကို ေရွ႕တလွမ္း တိုးေစမယ့္ ယံုၾကည္မႈ ခြန္အားေတြပဲ ျဖစ္လာမယ္လုိ႔ က်ေနာ္ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

တကယ္ပဲ က်ေနာ္ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဒါဟာ က်ေနာ္တို႕ အမိေျမမွာ လူသားေတြ လြတ္လပ္တဲ့

ေခတ္သစ္တခုကို တြဲေဆာင္ယူဖို႕ အင္အားေတြ လႈံ႔ေဆာ္ေပးပါလိမ့္မယ္။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ဆိုတဲ့

ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ လူအမ်ားကို သတ္ျဖတ္ေနေပမဲ့ လူသား ၀ိညာဥ္ အညြန္႔အေညာက္ေတြဟာ တံုးမသြားဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္ကလည္း သမၼတႀကီးရဲ႕ မ်က္စိကုိ ဖြင့္ေပးလိမ့္မယ္လို႔လည္း က်ေနာ္ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

ဒီလို ဘာေၾကာင့္စြန္႔စားရတာလဲလို႔ လူေတြက မၾကာခဏ က်ေနာ့္ကို ေမးၾကတယ္။ က်ေနာ္

အသတ္ခံရလိမ့္မယ္လုိ႔ ေျပာၾကတယ္။ က်ေနာ္ သိတာေပါ့။ ဒါဟာ မေရွာင္လႊဲနိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ .. အခု

က်ေနာ္တို႔ မေျပာရင္ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုေတြ၊ ဒုကၡေရာက္ေနသူေတြ၊ ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ခံေနရသူေတြ အတြက္ စကားေျပာေပးဖို႔ လူတေယာက္မွ က်န္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။

စာနယ္ဇင္း လုပ္သက္ တေလွ်ာက္လံုးမွာ က်ေနာ့္ကုိ အားအင္ေတြ ေပးခဲ့တဲ့ ဂ်ာမန္ ဘုန္းေတာ္ႀကီး

Martin Niemoller ဆိုတာ ရွိခဲ့တယ္။ ငယ္တုန္းက သူဟာ ဂ်ဴးဆန္႔က်င္ေရး သမားတေယာက္ ျဖစ္ၿပီး

ဟစ္တလာကိုလည္း ေထာက္ခံခဲ့တယ္။ ဂ်ာမဏီမွာ နာဇီေတြ အာဏာရလာတဲ့အခါ သူက နာဇီ၀ါဒဆုိတာ ဟစ္တလာက ဂ်ဴးေတြကို လိုက္ သုတ္သင္ေနတာ သက္သက္ မဟုတ္ပဲ ဒါဟာ လူတေယာက္ရဲ႕

မတူညီတဲ့ အျမင္တခုလုိ႔ပဲ ယူဆခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူလည္း အဖမ္းဆီးခံရၿပီး ၁၉၃၇ ကေန ၁၉၄၅ အထိ

အလုပ္ၾကမ္း စခန္းေတြမွာ အသတ္ခံရလုနီးပါးထိ ေနခဲ့ရဖူးတယ္။ သူ အက်ဥ္းက်စဥ္ အတြင္း ကဗ်ာတပုဒ္ ေရးခဲ့တယ္။ အဲဒီကဗ်ာကို က်ေနာ္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္မွာ ပထမဆံုး ဖတ္လိုက္တဲ့အခါက စၿပီး စိတ္ထဲမွာ ေျခာက္ေျခာက္ ျခားျခားကို စြဲၿမဲ သြားခဲ့မိတယ္။ ပထမ အႀကိမ္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ားကို ဖမ္းဆီးေသာအခါ ကၽြႏု္ပ္ ဘာတခြန္းမွ် မဟ

ကၽြႏု္ပ္က ဂ်ဴးလူမ်ိဳး မဟုတ္သည့္အတြက္.... ေနာက္.. ကြန္ျမဴနစ္မ်ားကို ဖမ္းဆီးရန္ ေရာက္လာျပန္ ကၽြႏု္ပ္ ဘာတခြန္းမွ် မေျပာပါ

ကၽြႏု္ပ္ ကြန္ျမဴနစ္ တေယာက္ မျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္.... ေနာက္တဖန္.... အလုပ္သမား သမဂၢ၀င္ မ်ား အေပၚ ဖမ္းဆီးရန္ ေရာက္လာျပန္

ကၽြႏု္ပ္ စကားတခြန္းမွ် မဆို

ကၽြႏု္ပ္သည္ အလုပ္သမား သမဂၢ၀င္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္.... ယခု..ကၽြႏု္ပ္ကို ဖမ္းဆီးရန္ လာၾကပါၿပီ

သို႕ေသာ္... ကၽြႏု္ပ္အတြက္ ေျပာဆိုဖုိ႔တဦး တေယာက္မွ် မရွိေတာ့.... ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာမွ မမွတ္ထားခ်င္ဘူး ဆိုရင္ေတာင္ The Sunday Leader ဟာ ေဟာဒီမွာ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

152

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္ ဆိုတာကို မွတ္ထားေပးပါ။ ဆင္ဟာလိေတြ၊ တမီးလ္ေတြ၊ မူဆလင္ေတြ၊

ဇာတ္နိမ့္ေတြ၊ လိင္တူခ်င္းႏွစ္သက္သူေတြ၊ အစိုးရ အတုိက္အခံေတြ၊ အႏွိမ္ခံနင္းျပားေတြအတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။

The Sunday Leader သတင္းစာတုိက္ ၀န္ထမ္းေတြကလည္း ဆက္ၿပီး တိုက္ေနပါဦးမယ္။ ဦးမညြတ္၊ မေၾကာက္ရြံ႕ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း အဲဒီလို သတိၱမ်ိဳးေတြနဲ႔ အသားက်လာပါလိမ့္မယ္။

အဲဒီလို စြန္႔စားမူမ်ိဳးကိုလည္း တစံုတရာ ခံစားခြင့္ရဖုိ႔အတြက္ မလုပ္ၾကပါနဲ႔။ က်ေနာ္တို႔ သတင္းသမားေတြ ဘယ္လုိ စြန္႔လြတ္ စြန္႕စားမူကိုပဲ လုပ္လုပ္၊ ဒါဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ဂုဏ္ေရာင္ ထြန္းေျပာင္ဖို႔အတြက္ လုပ္တာ မဟုတ္ဘဲ... အမ်ားအတြက္ လုပ္တယ္ ဆိုတာကို ဘယ္သူကမွ သံသယ မရွိေစပါနဲ႔။

အဲဒီလို စြန္႔လြတ္မႈေတြနဲ႕ ခင္ဗ်ားထိုက္တန္တယ္ မတန္ဘူး ဆိုတာကေတာ့ တပိုင္းပါ။ က်ေနာ္ ႀကိဳးစား ေဆာင္ရြက္ခ့ဲတယ္ ဆိုတာကုိေတာ့ ဘုရားသခင္ သိပါတယ္။ ။

မူရင္း- http://www.newyorker.com/online/blogs/stevecoll/2009/01/letter-from-the.html (မွတ္ခ်က္- ကဗ်ာ ဘာသာျပန္အား အဂၤလန္အေျခစိုက္ လူ႔အခြင့္အေရး အဖဲြ႔မွ ထုတ္ေ၀ေသာ လူ႕အခြင့္အေရး လက္စြဲ ဗမာျပန္စာအုပ္မွ ယူပါသည္)

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

153

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ေကာင္းကင္စိတ္နဲ႔ ေျမလိုက်င့္တဲ့ ဧည့္သည္ႀကီး ေနျခဴး ဇန္န၀ါရီ ၂၃၊ ၂၀၀၉

အမွာစာ

အေဖ ကဗ်ာဆရာဦးတင္မိုး ဆုံးၿပီး လအနည္းၾကာတဲ႔ တေန႔မွာ ကိုယ္႔လက္ထဲကို စာအုပ္ေလး

တအုပ္ ေရာက္လာပါတယ္။ အေဖ႔ သားအရင္းတေယာက္လို ခ်စ္ခင္တဲ႔ ေက်ာင္းသားေလး တေယာက္ရဲ႔ အေဖ႔အေၾကာင္းေရးထားတဲ႔ စာမူပါ။ မလြတ္လပ္တဲ႔ ေနရာ၊ အက်ဥ္းေထာင္ထဲကေန ႏွလုံးေသြးနဲ႔ ေရးလိုက္တဲ႔ စာမူေလးပါ။

အေဖ႔အေၾကာင္းကို

လူေတြ

သူတို႔ျမင္တဲ႔ေထာင္႔ကေန

အမ်ိဳးမ်ိဳးေရးၾကတာ

ဖတ္ဖူး

မွတ္ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အမွန္တရားအတြက္ အေဖ မတရားအဖမ္းဆီးခံရစဥ္ အင္းစိန္ေထာင္ထဲမွာ ေနခဲ႔ရတဲ႔ အခ်ိန္ေတြကိုေတာ႔ မသိခဲ႔ရပါဘူး။ လြတ္လပ္မွဳကို ျမတ္ႏိုးလြန္းတဲ႔ အေဖ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ဘယ္လိုမ်ား ေနထိုင္ခဲ႔သလဲ ကိုယ္ေတြးၾကည္႔မိဖူးတယ္။

ျဖစ္တဲ႔၊

အခု ေဖာ္ျပမဲ႔ ဒီစာေလးဟာ အဲဒီကြက္လပ္ေလးကို ျဖည္႔လိုက္တာပါပဲ။ ဒီစာထဲမွာ အက်ဥ္းစံေတြ အာဏာရွင္စနစ္ကို

မရွိခိုးႏိုင္ၾကတဲ႔

ေက်ာင္းသားေလးတေယာက္နဲ႔

ေက်ာင္းဆရာ

ကဗ်ာဆရာတေယာက္ရဲ႔ မျမင္ရတဲ႔ သံေယာဇဥ္ေတြကို ေတြ႔ရမွာပါ။ အက်ဥ္းက်သူေတြရဲ႔ ရင္ဆိုင္ ရုန္းကန္ေနရတဲ႔

ဘဝေတြကို

နားလည္ခံစားလို႔ရမယ္၊

သူတို႔ရဲ႔

ခံစားခ်က္ေတြကို ဖတ္ရင္း စာနာနားလည္ႏိုင္ေစဖို႔ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္၊

ယုံၾကည္ခ်က္၊

စာမူကို အပိုင္းခြဲၿပီး တင္သြားပါမယ္။ ဖတ္ၾကည္႔ၾကပါအုံးရွင္။ မိုးခ်ိဳသင္း စာေရးသူရဲ႔ မိတ္ဆက္စာ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

154

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ အမတို႔ခင္ဗ်ား

လူတစ္ေယာက္ ဆုံးပါးသြားတဲ႕အခါ သူ႕ကို ခ်စ္ခင္တန္ဖိုးထား ေလးစားတဲ႕သူေတြက လူကိုယ္တိုင္

စ်ာပနအခမ္းအနားကို

တက္ေရာက္ၾကတယ္။

ဝမ္းနည္းေၾကာင္းသဝဏ္လႊာ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းရေၾကာင္း

၊

အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင္႕

လြမ္းသူ႕ပန္းေခြ

သူတို႕ရဲ႕စာနာမွဳေတြကို

ဓေလ႕ထုံးတမ္းအစဥ္အလာတစ္ခုပါဘဲ။

က်ေနာ္က

ပန္းစည္းေတြပို႕ၿပီး

ျပသေလ႕ရွိၾကတယ္။

မတက္ေရာက္ႏိုင္ၾကရင္

မိသားစုနဲ႕အတူထပ္တူ

ဒါဟာယဥ္ေက်းတဲ႕သူေတြရဲ႕

လူကိုယ္တိုင္လည္းတက္လို႕မရ

သဝဏ္လႊာလည္း ပို႕လို႕ မရ ဆိုေတာ႕ က်ေနာ္က မယဥ္ေက်းတဲ႕သူမ်ားျဖစ္ေနမလားပဲ။ ဆရာႀကီးက

ဆရာႀကီးဆုံးသြားလို႕

အမတို႕သိပ္ခ်စ္ရတဲ႕အေဖပါ။ အမတို႕ညီအမေတြ

ဒီလိုဘဲ။

ပန္းေခြပန္းစည္း

က်ေနာ္႕ရဲ႕အေဖဆိုလည္း

ေၾကကြဲထိခိုက္ၾကရသလို

မမွားပါဘူး။

က်ေနာ္လည္း

ဘယ္ေလာက္ေၾကကြဲထိခိုက္ရသလဲဆိုတာ ခုက်ေနာ္ပို႕လိုက္တဲ႕စာအုပ္ကို စ … ဆုံး ဖတ္ၾကည္႕ရင္ ေတြ႕ရပါလိမ္႕မယ္။

တိုင္းသိျပည္သိဆရာႀကီးရဲ႕

အမ်ားသိၿပီးသားအေၾကာင္းေတြကို

ထည္႕မေရးေတာ႕ဘဲ

တကယ္ျဖစ္ခဲ႕ၿပီး လူသိပ္မသိတဲ႕ အေၾကာင္းေတြကိုပဲ ေရးထားတာပါ။ အထူးသျဖင္႕ ဘာမွမဟုတ္တဲ႕ ခပ္ရိုင္းရိုင္း ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ယဥ္ေက်းတဲ႕ လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ သူ ဘယ္လို ထုဆစ္ခဲ႕တယ္ ဆိုတာ လူသိရွင္ၾကားသိေစခ်င္တာပါ။

လူသူမျမင္ႏိုင္တဲ႕ေနရာမ်ိဳးေတြမွာေတာင္ ဆရာႀကီးဟာ အရိုးခံသက္သက္ ျပဳမူေနထိိုင္ခဲ႕တာေတြ၊

ဟန္ေဆာင္မွဳကင္းၿပီး မာန္မာန မရွိတာေတြ၊ ျဖဴစင္ရိုးသားၿပီး စာနာတရား ႀကီးမားတာေတြ ကဗ်ာ၊ စာေပနဲ႕ ပညာကို ခ်စ္မက္ တန္ဖိုးထားတာေတြ သိေစခ်င္လို႕၊ အထူးသျဖင္႕ က်ေနာ္႕လို အရိုင္းကို

အယဥ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္စြမ္းတဲ႕ ေမတၲာတရား ႀကီးမားတာကို အမတို႕ သိေစခ်င္လို႕ ''ေကာင္းကင္စိတ္နဲ႕ ေျမလိုက်င့္တဲ့ ဧည့္သည္ႀကီး'' ျဖစ္လာရတာပါပဲ။ အေရးႀကီးဆုံးကေတာ့

ဆရာႀကီးရဲ႕

လူသိရွင္ၾကား ဟစ္ေႄကြးလိုက္တာပါပဲ။

အရိုးျပာအိုး

ျမန္မာျပည္ကို

မုခ်

ျပန္ေရာက္ရမယ္လို႕

အမတို႔ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ.. ေနျခဴး

Tue, Feb 6 , 2007 10:05 PM

ေကာင္းကင္စိတ္နဲ႔ ေျမလိုက်င့္တဲ့ ဧည့္သည္ႀကီး ေနျခဴး

ဇန္န၀ါရီ ၂၃၊ ၂၀၀၉ ၂ဝဝ၇၊ ဇန္နဝါရီ ၂၂ ၊ ညေန ၄ နာရီ၊ အေမရိကန္၊ ေလာ့အိန္ဂ်လိစ္မွာ ဆရာႀကီးဆံုးၿပီတဲ့။

က်င္စက္နဲ႔

တို႔ခံလိုက္ရသလို

ကိုယ္မယံုခ်င္ဘူး။

ေရ႐ြတ္ေနမိတယ္။

တကိုယ္လံုး

"မဟုတ္ပါေစနဲ႔ အျမင္၊

…

ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးျဖစ္သြားရတဲ့အထိ။

မဟုတ္ပါေစနဲ႔

အၾကားအာ႐ံုေတြ

…"

ဆြံ႕အသြားသလို

လို႔

ကိုယ့္နားေတာင္

တကုိယ္တည္း

ပတ္ဝန္းက်င္တခုလံုး

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

နတ္ပူးသလို

လင္းလိုက္

155

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ေမွာင္လိုက္နဲ႔။ ေဆာင္း ေခါင္ေခါင္ႀကီး မိုးၿခိမ္းသံေတြ တဂ်ဳန္းဂ်ဳန္း၊ တဂ်ိမ္းဂ်ိမ္း။ ဘုရား ... ဘုရား ... အိပ္မက္ မဟုတ္ဘူးပဲ။ တကယ္ ဆရာႀကီး ဆံုးၿပီတဲ့..။

တမာနံ႕သင္းသင္း၊ ေနျပင္းျပင္း အညာေဒသမွာ ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ အညာသားစစ္စစ္ႀကီး ဦးဘဂ်မ္း တင္မိုး

ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈ ေက်းလက္စ႐ိုက္ကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ မ်ိဳးခ်စ္ကဗ်ာစာဆိုႀကီး 'ဖန္မီးအိမ္' 'ဧည့္သည္ႀကီး' ကဗ်ာေတြနဲ႔ ကဗ်ာတေခတ္ ေမာ္ကြန္းထိုးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာသူရဲေကာင္းႀကီး ဒီမိုကေရစီေရးနဲ႔

လြတ္လပ္ခြင့္ကို

ျပည္သူ႕ဘက္ေတာ္သားႀကီး

ခ်စ္ျမတ္ႏိုးလြန္းလို႔

ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းက်ခံရတဲ့

အမ်ားက ''သခင္ကိုယ္ေတာ္မိုး''လို႔ မွည့္ေခၚရေလာက္ေအာင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစိတ္ ျပင္းျပလြန္းတဲ့

တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ ဆရာႀကီး …

ခုေတာ့ သူသိပ္ခ်စ္တဲ့ သူ႕ေမြးရပ္တုိင္းျပည္မွာ ေခါင္းခ်ခြင့္ မရ႐ွာတာ ဘယ္ေလာက္ ေၾကကြဲ

ထိခိုက္ဖို႔ ေကာင္းလိုက္သလဲလို႔ …

သူ႕ကို က်ေနာ္ စေတြ႕ခဲ့တာ … ဟိုး လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ ႏွစ္ ေလာက္က ခုလို ႏွစ္တႏွစ္ရဲ႕ ႏွစ္ဦးကာလ

ႏွင္းေတြေဝေနတဲ့ မနက္ခင္းေလး။ အင္းစိန္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ အမွတ္ ၁ အိပ္ေဆာင္မွာပါ။

က်ေနာ္နဲ႔ သက္ဝင္းေအာင္က အမႈတြဲ၊ အေပၚ (၁ - ခ) မွာ အတူတူေန ေနရတဲ့အခ်ိန္။ ၁၉၉၁၊

ဇြန္လ ထဲက ႐ံုးထြက္ ႐ံုးျပန္နဲ႔ ဒီအေဆာင္မွာ ေန ေနရတာ။ ၁၉၉၂ ဇန္နဝါရီ လကုန္ပိုင္းေလာက္ တညေနခင္းမွာ ႐ံုးျပန္တစ္ေယာက္ က်ေနာ္တို႔ဆီေရာက္လာၿပီး ''ကဗ်ာဆရာတင္မိုး'' ဆိုတာ ဒီေန႔ အခ်ဳပ္သစ္နဲ႔ ပါလာတယ္လို႔ သတင္းလာေပးတယ္။

က်ေနာ္က ''ကဗ်ာဆရာတင္မိုး''ဆိုတာကို မသိဘူး။ မသိဆို ၾကားေတာင္ မၾကား ဖူးဘူး။

သက္ဝင္းေအာင္က လူကိုသာ မသိတာ။ သူ႕နာမည္ ၾကားဖူးတယ္။ ထင္႐ွားတဲ့ ကဗ်ာဆရာႀကီးဆိုတာ သိေနတယ္။

က်ေနာ္တို႔က

အရင္ေရာက္ႏွင့္ေနတဲ့

ႏွစ္ေယာက္သား တိုင္ပင္ျဖစ္ၾကတယ္။

လူေဟာင္းေတြဆိုေတာ့

လိုအပ္တာေတြကူညီဖို႔

သူက ဒီေန႔မွ စေရာက္တာဆိုေတာ့ ပံုစံခန္းဝင္ရဦးမယ္။ ပံုစံခန္းဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ေနတဲ့ အခန္းရဲ႕

ေအာက္တည့္တည့္ အခန္းနံပါတ္ (၁-က)။ ေရာက္လာခဲ့သူမွန္သမွ် ဒီအခန္းကိုဝင္ၾကရတာ ထံုးစံပဲ။

ပံုစံျပ

ပံုစံခန္း ဆိုတဲ့အတိုင္း ေရာက္လာတဲ့အခ်ဳပ္သစ္ေတြကို သံမံတလင္းမွာ ဖင္ခ်ထိုင္ခိုင္းထားၿပီး တစ္ေယာက္က

ေ႐ွ႕မွာ

ပံုစံျပမယ္။

''စည္းကမ္းထိန္း''

ဆိုတဲ့သူေတြက

တုတ္ေတြ၊

သားေရပတ္ေတြကိုင္ထားၿပီး ေတြ႕ကရာလူကို ေလွ်ာက္႐ိုက္မယ္။ "ပံုစံ" လို႔ ေအာ္လိုက္ရင္ လက္မကို လက္ဖဝါးထဲ

ထည့္ဆုတ္ၿပီး

တင္ပလႅင္ခ်ိတ္

ထိုင္ထားတဲ့

ဒူးႏွစ္ဖက္ေပၚ

တင္တား၊

ခါးဆန္႔ၿပီး

ေခါင္းငံု႔ထားရတယ္။ ''ေအးေစ'' လို႔ ေအာ္မွ ေခါင္းေမာ့ရတယ္။ ''ပံုစံရပ္''နဲ႔ ''အေရးေပၚပံုစံ''ဆိုတာ ႐ွိေသးတယ္။ ကိုလိုနီစ႐ိုက္နဲ႔ အာဏာ႐ွင္ဝါဒ သားစပ္က်ထားတဲ့ "ေမာ္ဖူးေစ" ပံုစံ တခုပါပဲ။ ပံုစံ

ျပေနတုန္း

အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖစ္တဲ့သူကို

စည္းကမ္းထိန္းေတြက

တအံုးအံုး၊

တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ ႐ိုက္ႏွက္ ကန္ေက်ာက္ၾကေတာ့တာပဲ။ ပံုစံခန္း ဆိုတာ ငရဲခန္း အေသးစားေလးဆိုရင္ မမွားဘူး။ အခ်ဳပ္သစ္နဲ႔ ေရာက္လာသူမွန္သမွ် ဒီအခန္းထဲကို ဝင္ရတယ္။ ၂ ရက္ေလာက္ေနၿပီးမွ တျခားအခန္းကို ခြဲပို႔တယ္။

က်ေနာ္နဲ႔ သက္ဝင္းေအာင္လည္း ဒီအခန္းမွာ ၂ ရက္ေလာက္ေနၿပီးမွ အခုေနတဲ့ ( အခန္း ၁-ခ )

ကို ေရာက္ေနၾကရတာ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

156

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ညေနဖက္ သူ ေရာက္တယ္ၾကားၿပီး ေနာက္တေန႔မနက္ တန္း ဖြင့္ေတာ့

က်ေနာ္နဲ႔

သက္ဝင္းေအာင္တို႔ ပံုစံ ခန္းသြားၿပီး သူ႕ကို႐ွာၾကတယ္။ အခုမွ ေရာက္တာဆိုေတာ့ သူမွာ ဘာမွ ပါမွာ

မဟုတ္ဘူးဆိုတာ အေတြ႕အႀကံဳအရ သိႏွင့္ၿပီးသား။ ဒါေၾကာင့္ သြားတိုက္တံအသစ္ တစ္ေခ်ာင္း႐ွာၿပီး သြားတိုက္ေဆးပါ

ယူသြားၾကတယ္။

သူ႔ကို

လူမျမင္ဖူးေတာ့

''ဦးတင္မိုး''

ဘယ္သူလဲဆိုတာ

လိုက္ေမးၾကရတာ။ အခန္းဝရပ္ေနတဲ့ လူ တစ္ေယာက္က လက္ၫႇိဳးထိုးျပလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အသက္ႀကီးႀကီး ဝဝဖိုင့္ဖိုင့္ အဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ေခါင္းရင္းဘက္ျပတင္းေပါက္ သံတိုင္ေတြကိုကိုင္ၿပီး အျပင္ကို ေငးၾကည့္ေနတယ္။ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ သူ႕ဆီသြားၿပီး ''အဘက ဦးတင္မိုးလား''

လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ သူက ေက်ာခိုင္းလ်က္ က်ေနာ္တို႔ဘက္ လွည့္ၿပီး ''ဟုတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တင္မိုးပါ'' လို႔ ျပန္ေျဖတယ္။

မ်က္လံုးကဝိုင္းဝိုင္း၊ ပါးက ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးနဲ႔ အံ့ၾသတဲ့ အမူအရာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို

တစ္လွည့္စီ ၾကည့္ေနတယ္။

က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားေတြပါ။ နာမည္ ဘယ္သူ ဘယ္ဝါပါ ဆိုၿပီး က်ေနာ္တို႔အေၾကာင္း

အက်ဥ္းခ်ဳံး

မိတ္ဆက္လိုက္ေတာ့

သူ႕မ်က္ႏွာဝင္းသြားၿပီး

သူ႕ျဖစ္စဥ္အေၾကာင္းလည္း အက်ဥ္းခ်ဳံး ေျပာျပပါတယ္။

ဖက္လွဲတကင္း

ျပန္ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔က

"အဘ … မ်က္ႏွာမသစ္ရေသးဘူး မဟုတ္လား။ လာ..ေရကန္သြားမယ္"

ဆိုၿပီး ေခၚသြားပါတယ္။ ေရကန္ေရာက္ေတာ့ သြားတိုက္တံေပၚ သြားတိုက္ေဆးၫႇစ္ထည့္ၿပီး

သူ႔ကိုေပးလိုက္ေတာ့

သူက

သြားတိုက္တံေပၚက

သြားတိုက္တံကို ျပန္ေပးတယ္။

သြားတိုက္ေဆးကို

လက္ၫႇိဳးေလးနဲ႔ေကာ္ၿပီး

က်ေနာ္က

''အဘ ႐ြံတတ္လို႔လား။ ဒါ သြားတိုက္တံအသစ္ပါ …" လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ သူက

''ဟာ … မဟုတ္ဘူး။ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ မ႐ြံတတ္ပါဘူး။ သြားတိုက္တံနဲ႔ တိုက္လို႔ မရလို႔ပါ'' လို႔

ပ်ာပ်ာသလဲ

ျပန္ေျဖၿပီး

သူ႕ပါးစပ္ကို

''ဟ''

ျပပါတယ္။

ၾကည့္လိုက္ေတာ့

ပါးစပ္ကေဟာင္းေလာင္းႀကီး၊ သြားေတြ တေခ်ာင္းမွ မ႐ွိဘူး။ ဟုတ္တာေပါ့။ သြားဖံုးခ်ည္း သက္သက္ကို သြားတိုက္တံနဲ႔ တိုက္လို႔ ဘယ္ရပါ့မလဲ။ က်ေနာ္နဲ႔

သက္ဝင္းေအာင္

တစ္ေယာက္

မ်က္ႏွာ

ၿပံဳးစိစိေလးျဖစ္သြားေတာ့ သူက အားရပါးရ ရယ္ေမာလိုက္ပါေတာ့တယ္။

တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး

အဲဒါ သူနဲ႔က်ေနာ္ ပထမဆံုး စေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း အမွတ္ရစရာ ေလးပါ။ ၁၉၉၂ ႏွစ္ဦးပိုင္း ႏွင္းေတြေဝေနတဲ့ ေဆာင္းနံနက္ခင္းေလးက အစျပဳလို႔ ေအးျမတဲ့ ေႏြးေထြးတဲ့

ေမတၱာရိပ္ေတြ က်ေနာ့္ႏွလံုးသားကို သိုင္းၿခံဳ ရစ္ပတ္ေတာ့မယ္ဆုိတာ က်ေနာ္မသိခဲ့ဘူးေလ။

သူ ပံုစံခန္းက ထြက္ေတာ့ က်ေနာ္ေနတဲ့ အေပၚ (၁-ခ) မွာ လာေနရတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔

ေဘးခ်င္းယွဥ္ အိပ္ရတာပါ။ သက္ဝင္းေအာင္က ကပ္လ်က္အခန္းက အေပၚ (၁-က) မွာ။ အဲဒီတုန္းက

က်ေနာ္နဲ႔

သက္ဝင္းေအာင္က

အသက္

၁၉

ႏွစ္အ႐ြယ္၊

၉

တန္း

ေက်ာင္းသားေလးေတြ၊ သူက ေက်ာင္းဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာ ၊ ပညာနဲ႔ ေမြ႕ေလ်ာ္သူဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ၂

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

157

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ေယာက္ကို ၉ တန္း ျပန္ေျဖၿပီး ဘြဲ႕ရေအာင္ယူဖို႔ တိုက္တြန္းတယ္။ ကတိလည္း ေတာင္းတယ္။ သက္ဝင္းေအာင္က ျပန္ေျဖဖို႔ ကတိေပးလိုက္ေပမဲ့ က်ေနာ္က မေပးဘူး။ မေသခ်ာဘဲနဲ႔ ဘာ ကတိမွ

မေပးခ်င္ဘူး လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ သူ က်ေနာ့္ကို စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ ဘာမွေတာ့ မေျပာဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူ႕မ်က္ႏွာမွာ ခပ္မႈိင္းမႈိင္း အရိပ္ေလးေတြ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။

အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္က ခပ္ထန္ထန္၊ ခပ္႐ိုင္း႐ိုင္း။ ကခ်င္ျပည္နယ္ ေတာေတာင္ေတြထဲ ၂

ႏွစ္ခြဲေလာက္ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ခိုက္ေနရာကေန၊ ေလာေလာလတ္လတ္ အခ်ဳပ္က်ေနတဲ့ ကာလ။ ေျပာရရင္

အ႐ွင္လတ္လတ္

ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲ

ထည့္ပိတ္ခံထားရလို႔

႐ွဴး႐ွဴး႐ွား႐ွားျဖစ္ေနတဲ့

ေတာ႐ိုင္းတိရိစၧာန္ တေကာင္လိုမ်ိဳး။ အစြယ္ တျပျပ၊ လက္သည္း တျပင္ျပင္နဲ႔။ ပိုဆိုးတာက ဘာ ဘာသာေရးမွ မ႐ွိတာ။ အ႐ိုင္းတံုးႀကီး။ အေဖက ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳး၊ အေမက ခရစ္ယာန္

ကရင္လူမ်ိဳးဆိုေတာ့ ဘာသာက ဖက္စပ္၊ လူမ်ိဳးက ကျပား။ ၾသကာသ မသိ၊ သခင္ေယ႐ႈ မသိ၊ ကိုယ္ထင္ရာ ကိုယ္ စိုင္းေနတဲ့ စိတ္အခံမ်ိဳး။ အဲဒီလို

ဘာသာမဲ့၊

ေတာျပန္၊

အခ်ဳပ္က်၊

႐ိုင္းခ်င္တိုင္း

႐ိုင္းေနတဲ့

က်ေနာ့္ကို

သူက

က်ေနာ္ႀကံဳရေလ့႐ွိတဲ့ တျခားလူႀကီးေတြလိုမ်ိဳး ေ႐ွာင္ဖယ္ဖယ္ ေနတာမ်ိဳး မလုပ္ဘူး။ ေဖးေဖးမမနဲ႔ တရင္းတႏွီး

ဆက္ဆံတယ္။

က်ေနာ့္ေနာက္ခံ

ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းကို

ခေရေစ့တြင္းက်

ေမးတယ္။

အေဖအေၾကာင္း၊ အေမအေၾကာင္း၊ မိသားစုေနထိုင္မႈပံုေတြ အေၾကာင္း၊ က်ေနာ္တက္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းက အစ၊ ေတာထဲ ေနခဲ့ရတဲ့ တိုက္ပြဲေတြအဆံုး အကုန္ေမးတယ္။ တိုက္ဆိုင္ခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္ရဲ႕အတန္းေဖာ္ ခိုင္ဝတ္မႈန္ဆိုတာ

သူ႕ရဲ႕

ရဲေဘာ္ႀကီး

ဦးတင္ေမာင္ဝင္းရဲ႕

သမီး၊

အဲဒီလိုေလွ်ာက္ေမးေနေတာ့ က်ေနာ္က ေျပာျပရတယ္။ အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတာက

က်ေနာ္ေျပာသမွ်ကို

သူက

သူ႕တပည့္မ

ျဖစ္ေနတယ္။

ေသေသခ်ာခ်ာကို

အာ႐ံုစိုက္ၿပီး

နားေထာင္တာ။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ သူေမးတာကို က်ေနာ္က ''ဘု'' ျပန္ေတာမိတာလည္း ႐ွိတယ္။ အဲဒီလုိအခါမ်ိဳးမွာ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္ဆိုးဟန္ မျပဘူး။ ''ေအး

…

ေအး

လမ္းေလွ်ာက္ၾကရေအာင္''

…

ခု

မေျပာခ်င္လည္း

ေန၊

ေနာက္မွ

ေျပာေပါ့။

လာ

…

အခု

ဆိုၿပီး က်ေနာ္႔လက္ကို ဆြဲၿပီး ထ လမ္းေလွ်ာက္ေတာ့တာပဲ။

အမွန္ပဲ။

ဒီအေၾကာင္း အခု ျပန္ေတြးေတာ့ သူ႕မ်က္ႏွာ ျမင္ေယာင္ၿပီး ရင္ထဲ ဆစ္ကနဲ နာက်င္မိတာ

အဲဒီလို တရင္းတႏွီးေနၾကရင္း က်ေနာ္ သူ႔ကို ''အဘ'' လို႔ ေခၚရာကေန ''ဆရာႀကီး''လို႔

ေျပာင္းေခၚမိတယ္။ ဘယ္လို ဘယ္လို အဲဒီလို ေခၚမိတယ္မသိဘူး။ စာသင္တဲ့ ဆရာ၊ အသက္ႀကီးလို႔ ေခၚမိတာလား၊

ကဗ်ာဆရာႀကီးမို႔လို႔

ေခၚမိတာလားလည္း

သက္ဝင္းေအာင္ေရာ ဆရာႀကီးလို႔ ေခၚျဖစ္ၾကေတာ့တယ္။

မသိဘူး။

ေနာက္ပိုင္း

က်ေနာ္ေရာ၊

သူက ပထမ သူ႕ကိုယ္သူ 'က်ေနာ္' လို႔ ေျပာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ 'ကိုယ္' 'ေမာင္ရင္' လို႔

ေျပာရာကေန 'မင္း' 'ငါ' ဆိုၿပီး တရင္းတႏွီး ျဖစ္လာတယ္။ တခါတေလ "ေဟ့ေကာင္၊ ေခြးေကာင္ ... ေခြးမသား ... လာ ..."

ဆိုၿပီး အာလုတ္သံႀကီးနဲ႔ တလံုးတခဲ ေျပာၿပီး က်ေနာ္ေခါင္းကို သူ႔ရင္ဘတ္မွာ ဖိထားတာမ်ိဳး

လုပ္တတ္တယ္။ ပထမေတာ့ အဲဒီလိုေခၚတာကို က်ေနာ္မႀကိဳက္ဘူး။ စိတ္ဆိုးမိတယ္။ "ဆရာႀကီး က်ေနာ့္ကို ဘာျဖစ္လို႔ ေခြးေကာင္လို႔ ေခၚတာလဲ" လို႔ ျပန္ေမးေတာ့ သူ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားပံုရတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

158

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ''မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ ငါ ဘယ္သူ႔ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ေလာက္ ငယ္ငယ္ 'မင္း' 'ငါ' ဆိုတာမ်ိဳးေတာင္

မသံုးပါဘူး။ မင္းကိုေတာ့ ငါ ခ်စ္လို႔ ဒီလို ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေျပာတာပါ။ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ကြာ။ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းဆိုရင္လည္း ေျပာဆိုတာပဲ''

သခင္ႏုတို႔၊

သခင္ေအာင္ဆန္းတို႔ကို

အဲဒီလို

ရင္းရင္းႏီွးႏွီး

လို႔ ျပန္ေျပာတယ္။

အဲဒီက စလို႔ သူနဲ႔ က်ေနာ္ၾကား ဘယ္အခါ ေတြ႕ေတြ႕ ''ေဟ့ေကာင္ ... ေခြးေကာင္ ... ေခြးမသား ... လာ''

ဆိုၿပီး က်ေနာ့္ ေခါင္းကို အတင္းဆြဲ သူ႕ရင္ဘက္နဲ႔ အတင္း ဖိကပ္ထားေတာ့တာပဲ။ အဲဒီ သူ

က်ေနာ္႔ကို ႏႈတ္ဆက္ေနက် ပံုရိပ္ေလး တခုအျဖစ္ က်ေနာ့္ရင္ထဲ စြဲက်န္ေနမိတယ္။

အဲဒီလို သူနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ၄ လေလာက္ အတူေနရာကေန တေန႔ သူ႕ကို စစ္ခံု႐ံုးကေနေခၚၿပီး

အမိန္႔ခ်မွတ္လိုက္တယ္။ ၄ ႏွစ္ တဲ့။ စစ္ခံု႐ံုး

အမိန္႔ခ်ၿပီးတာနဲ႔

"အက်"ေဆာင္

၅

ကို

တန္း

ပို႔လိုက္ေတာ့

က်ေနာ္တို႔ခ်င္း

မေတြ႕ၾကရေတာ့ဘူး။ ေနာင္ သူနဲ႔ အက်ေဆာင္မွာ ျပန္ေတြ႕ေတာ့မွ စစ္ခံု႐ံုးအေတြ႕အႀကံဳကို ဖလွယ္ရင္း သူ႕ကို ဘယ္လို စီရင္ခ်က္ စြဲတယ္ဆိုတာ သူ ျပန္ေျပာလို႔သိရတယ္။

စစ္ခံု႐ံုးက သူ႕ကဗ်ာေလး ဖတ္ျပၿပီး စီရင္ခ်က္ခ်လိုက္တာ … တဲ့။

ခုံ႐ံုး တရားသူႀကီးက သူ႔ ကဗ်ာကို ဖတ္ေတာ့ ယူနီေဖာင္းအျပည့္အစံုနဲ႔တဲ့။

''လမ္းေဘး ေသြးအိုင္ထဲ လဲေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေလး ... သား ျပန္အလာကို ေမွ်ာ္ေနတဲ့ အေမ

တေယာက္ရဲ႕ အျဖစ္ ...'' စတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။

''ဒီ တခုနဲ႔တင္ တန္ သြားၿပီကြာ'' တဲ့။ ဆရာႀကီး အမိန္႔ခ်ခံရၿပီး တလေလာက္ ထပ္ေနၿပီးေတာ့ သက္ဝင္းေအာင္ အခ်ဳပ္ဘဝကေန

လြတ္ေျမာက္ သြားတယ္။ ေနာက္ထပ္ တစ္လေလာက္ ထပ္ေနၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ကို စစ္ခံု႐ံုးက ၇ ႏွစ္ အမိန္႔ခ်လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ ဆရာႀကီး ႐ွိတဲ့ ၅ ေဆာင္ကို ေရာက္ၿပီး သူနဲ႔ ျပန္ဆံုရတယ္။ က်ေနာ့္ကို စစ္ခုံ႐ံုး အမိန္႔ခ်လုိက္တာ မွတ္မွတ္ရရ ၁၉၉၂၊ ဇူလိုင္ ၂၃ ရက္ေန႔။ ထံုးစံအတိုင္း

အက်ေဆာင္ေရာက္ေတာ့

အခ်ဳပ္ေဆာင္တုန္းကလိုပဲ

ပံုစံခန္းဆိုတာ

ဝင္ရေသးတယ္။ က်ေနာ္ အမိန္႔က်ၿပီး ၅ ေဆာင္ ေရာက္တယ္ ဆိုတာ ညတြင္းခ်င္း ဆရာႀကီး သိတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ တန္းဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း သူ က်ေနာ့္ဆီ ေရာက္လာတယ္။

မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါ ပုခံုးေပၚ တင္၊ ဆပ္ျပာခြက္၊ သြားတိုက္ေဆး၊ သြားတိုက္တံ လက္ထဲ ကိုင္လို႔။

က်ေနာ့္ဆီ လာေတြ႕မယ္ဆိုတာ သိေနရက္နဲ႔ ျဗဳန္းကနဲ အျဖဴေရာင္ ထက္ေအာက္ 'ေထာင္ဝတ္စံု'နဲ႔ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ရင္ထဲ တစ္မ်ိဳးႀကီး ျဖစ္သြားတယ္။ အခ်ဳပ္ေဆာင္တုန္းက အရပ္ဝတ္ အရပ္စားနဲ႔ ေတြ႕ေနၾကေလ။ ခုေတာ့ ေထာင္ဝတ္စံုႀကီးနဲ႔ ေခါင္းကလည္း ေဖြးေဖြးျဖဴလို႔။ ေတြ႕ရတာ တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ။ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း သူကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ''ေဟ့ … ေခြးေကာင္ ... လာ''

ဆိုၿပီး က်ေနာ့္ ေခါင္းကိုဆြဲၿပီး သူ႔ရင္ဘတ္နဲ႔ ထိထားတယ္။ ၿပီးမွ မ်က္ႏွာ သြားသစ္ရေအာင္လို႔

ေျပာတယ္။ က်ေနာ္က သူ႕လက္ထဲက သြားတိုက္ေဆး၊ သြားတိုက္တံကို တလွည့္၊ သူ႕ကို တလွည့္ ၾကည့္ေနေတာ့၊ သူက …

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

159

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ "ဘာလဲ၊ မင္း ႐ြံ႕တတ္လို႔လား။ သြားတိုက္တံက အသစ္ပါ ကြ။ သြားတိုက္ေဆးကို လက္ၫႇိဳးနဲ႔ေကာ္ၿပီး တိုက္စရာ မလိုပါဘူး။ မင္းသြားေတြက အေကာင္းေတြခ်ည္းပဲ'' တဲ့။ တူပါရဲ႕။

က်ေနာ္တို႔ အခ်ဳပ္ေဆာင္မွာ ပထမဆံုးေတြ႕ခဲ့ၾကတဲ့ ျမင္ကြင္းေလးကို အမွတ္ရလို႔ ျပန္ေျပာတာနဲ႔ က်ေနာ္လည္း စေတြ႕ၾကတုန္းက သူေျပာခဲ့တဲ့ပံုကို ျပန္ေျပာၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား အားပါးတရ

ရယ္ေမာမိၾကတယ္။

အခ်ဳပ္ေဆာင္မွာတုန္းက

က်ေနာ္က

သြားတိုက္ေဆး

လာေပးသူ၊

ဒီအက်ေဆာင္မွာေတာ့ သူက လာေပးရတဲ့သူ။ ဟိုမွာတုန္းက သူက လူသစ္၊ က်ေနာ္က လူေဟာင္း။ ဒီက်ေတာ့ သူက လူေဟာင္း၊ က်ေနာ္က လူသစ္။ အဲဒီတုန္းက ဇန္နဝါရ နံနက္ခင္း၊ ႏွင္းေတြ ေဝလို႔။ ခုေတာ့ ဇူလိုင္ နံနက္ခင္း မိုးေတြ ႐ြာ လို႔။

ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ၅ ေဆာင္မွာ အတူ ေနၾကရျပန္တယ္။ အခန္းကေတာ့ မတူဘူး။ သူက ၃၊

က်ေနာ္က

၄။

ညေနခင္းေတြဆို

မနက္ခင္းေတြမွာ

က်ေနာ္က

က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္

ေတာင္ယာထဲ

အတူတူ

ဆင္း၊

လမ္းေလွ်ာက္ၾက၊

သူက

လမ္းေလွ်ာက္ေပါ့။

စကားေတြ

ေျပာၾကနဲ႔။

ေန႔ခင္းေတြဆို သူက ထံုးစံ အတိုင္း ေမးခြန္းေတြ ေမး၊ က်ေနာ္က ေျဖေပါ့ေလ။ သူက စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြအေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။ ႀကံဳရင္ ႀကံဳသလို ကဗ်ာေလးေတြ ၫႇပ္ၿပီး ႐ြတ္ျပေသးတယ္။ ထူးဆန္းတာက သူ႐ြတ္တဲ့ကဗ်ာေတြထဲ သူ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မွ မပါတာဘဲ။ ''ဧည့္သည္ႀကီး''

ကဗ်ာအေၾကာင္းေတာ့

တခုတ္တရ

ေျပာျပတယ္။

မႏၲေလးမွာ

သူနဲ႔

ေမာင္စြမ္းရည္၊ ေမာင္ၾကည္ေအာင္တို႔ ကဗ်ာေတြ စုေရးၾကပံုေတြလည္း ပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ သူ ႐ြတ္ျပတဲ့ကဗ်ာေတြဟာ ဆရာႀကီးမင္းသုဝဏ္နဲ႕ ဆရာႀကီးေဇာ္ဂ်ီ ကဗ်ာေတြပါပဲ။ သူ

ေျပာျပတဲ့အထဲမွာ

ေဒါက္တာသန္းထြန္း၊

လူထုဦးလွ

ဆရာႀကီးေဖေမာင္တင္အေၾကာင္း နဲ႔

အေမမာအေၾကာင္း၊

၊

ဆရာႀကီးဒဂုန္တာရာ၊

ေမာင္သာႏိုး၊

ေမာင္ၾကည္ေအာင္စတဲ့ သူနဲ႔ ေခတ္ၿပိဳင္ ကဗ်ာဆရာႀကီးေတြအေၾကာင္း ... အစံုပါပဲ။

ေမာင္စြမ္းရည္၊

ခက္တာက သူ ေျပာတဲ့ လူေတြအေၾကာင္း တေယာက္မွ က်ေနာ္ မသိတာပဲ။ နာမည္ေတာင္

ၾကားဖူးတာ မဟုတ္ဘူး။ ကဗ်ာဆိုတာ ဘာမွန္းလည္း မသိ။ ခံစားရေကာင္းမွန္း၊ ဖတ္ရေကာင္းမွန္းေတာင္ သိတာမဟုတ္ဘူး။ အားနာလို႔သာ နားေထာင္ေနရတာ၊ ပ်င္းလည္းပ်င္း၊ စိတ္ကလည္းညစ္ေပါ့။ ဒါကို သူ

ရိပ္မိတယ္နဲ႔ တူပါတယ္။ တေန႔ က်ေနာ့္ကို ကဗ်ာနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ဘယ္လို သေဘာထားလဲ ဆိုၿပီး ေမးခြန္း ေမးလာတယ္။

က်ေနာ္ကလည္း သိတဲ့အတိုင္း ဘုဆတ္ဆတ္၊ ဂ်စ္ကန္ကန္နဲ႔ ဆိုေတာ့

''ဟာ ... ကဗ်ာဆိုတာ လူေဘာ္ေၾကာ့ေတြ၊ အလုပ္အကိုင္မ႐ွိ၊ လူပ်င္းေတြ လုပ္တဲ့ အလုပ္ပါ။

ဘာမွန္းလည္း မသိဘူး။ ခံစားလို႔လည္း မရဘူး …"

လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ သူ ခဏ ေတြသြားတယ္။ ၿပီးမွ က်ေနာ့္ပခံုးေပၚ လက္တင္ၿပီး

"အဲလို မဟုတ္ပါဘူးကြာ။ ကဗ်ာဆိုတာ အင္မတန္ သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့တဲ့ ပစၥည္းပါ။ လူ႔ႏွလံုးသား

ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းဖို႔ ကဗ်ာဖတ္ဖို႔ လိုတယ္။ ႏွလံုးသားၾကမ္းတမ္းတဲ့သူေတြဟာ ေလာကကို အပ်က္ ျမင္တတ္ၾကတယ္ …"

ဆိုၿပီး ကဗ်ာနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ သေဘာ သဘာဝေတြ တသီတတန္းႀကီး ေျပာေနပါေတာ့တယ္။

ဥပမာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။ က်ေနာ္ အေသးစိတ္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္

ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြအတြက္ အခု ဆရာႀကီးကို လက္အုပ္ခ်ီေတာင္းပန္မိတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

160

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ တကယ္ေတာ့ ဆရာႀကီးဟာ စိတ္ႏွလံုး ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းသူပါ။ မေတာင္းပန္ခင္က

ခြင့္လႊတ္ၿပီးသား ဆိုတာ က်ေနာ္ အေသအခ်ာ ယံုတယ္။ ကဗ်ာကို ႐ႈတ္႐ႈတ္ခ်ခ်ေျပာခဲ့တဲ့ က်ေနာ္၊ ခုေတာ့

ကဗ်ာကို

ခံစား

ဖတ္႐ႈႏိုင္႐ံုမက

ကိုယ္တိုင္

ဒီအေၾကာင္းေတြ ဆရာႀကီး သိမွသိသြားပါေလစ။

ကဗ်ာဖန္တီးသူတစ္ေယာက္

ျဖစ္ခဲ့ရၿပီ

။

က်ေနာ့္စိတ္ကူးထဲ ေထာင္ကလြတ္လို႔ ဆရာႀကီးနဲ႔ျပန္ဆံုရင္ ေျပာမယ့္စကားေတြ ရင္ထဲအျပည့္။

ရင္ဘတ္ႀကီးထဲ အကန္႔လိုက္ ခြဲခြဲ သိမ္းထားခဲ့ရတာေတြ။ ခုေတာ့ ဆရာႀကီး ဆံုးၿပီတဲ့။ ဆရာပြင့္ကို က်ေနာ္ တခါက ဒီလို ေျပာဖူးတယ္။

"ဆရာပြင့္ထက္ အရင္ က်ေနာ္ ေစာလြတ္ရင္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ" လို႔။ ဆရာပြင့္ကလည္း က်ေနာ့္ကို ဒီလို ျပန္ေမးတယ္။ ''ခင္ဗ်ားထက္ က်ေနာ္ ေစာလြတ္ရင္ေကာ'' တဲ့။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္က

“ဆရာႀကီးနဲ႔ ထိေတြ႔ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ က်ေနာ့္ႏွလံုးသားထဲ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ဝင္လာသူဟာ

ဆရာပြင့္ပါပဲ လို႔။ အခု က်ေနာ္ အထဲမွာ ဘာေတြ လုပ္ေနတယ္၊ ဘယ္လို က်င့္ႀကံေနတယ္ ဆိုတာေတြ ဆရာပြင့္

အသိဆံုးပါပဲ။

က်ေနာ့္စိတ္ကူး၊

က်ေနာ့္အိပ္မက္ေတြ၊

ခံစားမႈေတြကို

ေကာင္းေကာင္း

သိတဲ့သူဟာလည္း ဆရာပြင့္ပါပဲ။ က်ေနာ္ ဆရာႀကီးအေပၚ ဘယ္လို သေဘာထားတယ္ ဆိုတာလည္း အသိဆံုးပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာပြင့္ က်ေနာ့္ထက္ ေစာလြတ္ရင္ ဆရာႀကီးနဲ႔ ဆက္သြယ္ၿပီး အဲဒါေတြ ေျပာျပေပးပါ”

လို႔ ဆရာပြင့္ကို က်ေနာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ မွာခဲ့ဖူးတယ္။

ဒါေတြသာ သိရင္ ဆရာႀကီး ဘယ္ေလာက္မ်ား ဝမ္းသာပီတိ ျဖစ္ေနလိုက္မလဲ ဆိုတာ စိတ္ကူးနဲ႔

က်ေနာ္ ျမင္ေယာင္မိပါေသးေတာ့တယ္။

အခုေတာ့ ဆရာႀကီးမ႐ွိေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္ သိေစခ်င္တဲ့ က်ေနာ့္ရင္ထဲက စကားေတြ သိမွ

သိသြားပါ့မလား။ ဆရာႀကီး မဆံုးခင္ တႏွစ္ခြဲေလာက္ ႀကိဳ ၿပီး ဆရာပြင့္ လြတ္သြားပါရဲ႕။

ဒါေပမယ့္ သူ ေျပာမွ ေျပာျဖစ္ပါ့မလား...။ ေျပာခ်င္အံုးေတာ့ ေျပာခြင့္မွ သာရဲ႕လား။ က်ေနာ့္

ရင္ဘတ္ထဲ တဆစ္ဆစ္ ကိုက္ေနလိုက္တာ။

ဆရာႀကီးနဲ႔ က်ေနာ္ ၅ ေဆာင္မွာ ၅ လေလာက္ပဲ အတူေနရေသးတယ္။ ၁၉၉၂၊ ဒီဇင္ဘာ ၇ ရက္

ညမွာ ေထာင္ဝန္ထမ္းေတြ အံုလိုက္က်င္းလိုက္ဝင္လာၿပီး က်ေနာ္အပါအဝင္ ၁၅ ေယာက္ေလာက္ကို နာမည္ေခၚ၊

ေခါင္းစြပ္

အမ်ိဳးသားညီလာခံနဲ႔

စြပ္ၿပီး

ပတ္သက္ၿပီး

သီးသန္႔ေထာင္ကို အထဲမွာ

ပို႔လိုက္တယ္။

မၾကာခင္

လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြျဖစ္ေနတယ္လို႔

က်င္းပေတာ့မယ့္

ယူဆတယ္နဲ႔

တူပါရဲ႕။

က်ေနာ္တို႔ကို လူစု ခြဲလိုက္တဲ့သေဘာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာႀကီးနဲ႔ တခါ ထပ္ခြဲရျပန္တယ္။ သူက ၅ ေဆာင္မွာပဲ က်န္ခဲ့တာ။

သီးသန္႔ေရာက္လို႔ ဆရာႀကီးနဲ႔ ေဝးရေတာ့မွ က်ေနာ္ ဆရာႀကီးကို သတိရ ရေကာင္းမွန္း

သိလာတယ္။ ညေနခင္း လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ပံုေတြ၊ က်ေနာ့္ကို ေမးခြန္းေတြ ေမးခဲ့ပံုေတြ၊ ... အစံုပါပဲ။ ဆရာႀကီးကို က်ေနာ္ လြမ္းေနၿပီေလ။

ပါတယ္။

၅

ေဆာင္ကေန က်ေနာ္နဲ႔အတူ

သူက

ပညာကို

ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူ။

ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခဲရတဲ့ သူေတြထဲမွာ ေအးေအးေဆးေဆး

ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ဝင္းလည္း

ေနတတ္ၿပီး

ကဗ်ာဖြဲ႕ဖို႔

ႀကိဳးစား

အားထုတ္ေနတဲ့သူ။ သီးသန္႔မွာ ေနၾကတုန္း သူဖြဲ႕ျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာေလးေတြ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း က်ေနာ့္ကို ႐ြတ္ျပေလ့႐ွိ တယ္။ ဘယ္လုိ သေဘာလဲ မသိပါဘူး။ အဲဒီ ကဗ်ာဆိုတာႀကီးနဲ႔ က်ေနာ့္ကို လာ လာ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

161

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ပတ္သတ္ေနတာ ေျပာပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာႀကီးရဲ႕ ကဗ်ာေဗဒ ကြန္ယက္ကေန လြတ္ၿပီ၊ ကြၽတ္ၿပီ မွတ္တယ္။ ခု ကဗ်ာဆရာ ေလးရဲ႕ေထာင္ေခ်ာက္မွာ ယက္ကန္၊ ယက္ကန္နဲ႔ လာၿငိေနျပန္ေရာ။

ဒီလိုနဲ႔ေနၾကရင္း တေန႔မွာ က်ေနာ္နဲ႔ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ဝင္း လမး္ေလွ်ာက္ေနၾကတုန္း ေလအေဝွ႕မွာ

လြင့္လာတဲ့

စာ႐ြက္တ႐ြက္

က်ေနာ္တို႔

ေ႐ွ႕တည့္တည့္

လာက်တယ္။

ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ဝင္းက

လွမ္းေကာက္ၿပီး ဖတ္ၾကည့္ကာ ဖတ္ရင္း သူ အံ့ၾသသြားပံုက ပါးစပ္ကေတာင္ အသံထြက္လာတယ္။ "ေဟ့လူ၊ ဒီမွာ ၾကည့္စမ္း။ ဆရာႀကီးရဲ႕ ကဗ်ာေလးဗ်" တဲ့။

က်ေနာ္လည္း ဆြဲယူ ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ … အဟုတ္ပဲ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ အပိုင္းေတာ့ စုတ္ၿပဲေနလို႔

မပါေတာ့ဘူး။ ကဗ်ာေအာက္ေျခမွာေတာ့ 'တင္မိုး' ဆိုၿပီး ထင္ထင္႐ွား႐ွား ပါေနေသးတယ္။ 'ဆရာႀကီးမႈိင္းကို

ဖြဲ႕ထားတဲ့

ျပ႒ာန္းစာအုပ္မွာပါတဲ့

ကဗ်ာေလးပါ။

'ကြမ္းအစ္

တလံုး၊

ေယာင္တထံုးနဲ႔ အစခ်ီၿပီး ... ေသာင္းျမန္ျပည္တန္ခိုး ေဒါင္းအလံ လႊင့္ထိုး' … ဆိုၿပီး အဆံုးသတ္ထားတဲ့ ကဗ်ာေလး။

ဘာေျပာေျပာ က်ေနာ္ေရာ၊ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ဝင္းပါ ဝမ္းသာသြားၾကတယ္။

"ဒါ ဆရာႀကီး က်ေနာ္တို႔ကို ပို႔လိုက္တဲ့ ေမတၱာလက္ေဆာင္ေလးပဲ။ က်ေနာ္တို႔ မၾကာခင္

ဆရာႀကီးနဲ႔ ျပန္ဆုံရမယ့္သေဘာပဲ"

လုိ႔ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ဝင္းက ေျပာတယ္။

က်ေနာ္လည္း ဒီအတိုင္းခံစားရတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဒီကဗ်ာေလးကို အလြတ္က်က္ထားၿပီး ဆရာႀကီးနဲ႔ ျပန္ဆံုရင္

႐ြတ္ျပရေအာင္လို႔ သေဘာတူၿပီး က်က္ထားလိုက္ၾကတယ္။ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ဝင္းကေတာ့

အထဲမွာ

ဆရာႀကီးနဲ႔

ျပန္မဆံုျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။

အဲဒီစာ႐ြက္ရၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ လြတ္ရက္ေစ့လို႔ သူ လြတ္ေျမာက္သြားတယ္ေလ။ သူ႔ကို လႊတ္ဖို႔ လာေခၚတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္အခန္းေ႐ွ႕ ေျပးလာၿပီး "ခင္ဗ်ား

ဆရာႀကီးနဲ႔

ျပန္ဆံုရင္

က်ေနာ့္ကိုယ္စားပါ ၂ ေခါက္ ႐ြက္ျပလိုက္''

ဒီကဗ်ာေလးရပံု

ေျပာၿပီး

အလြတ္

ဘာေၾကာင့္ဆို

႐ြတ္ျပလိုက္ဗ်ာ။

လို႔ အမွတ္တရ လာ ေျပာသြားပါေသးတယ္။ သီးသန္႔မွာ ၈ လ ေလာက္ ေနရၿပီး က်ေနာ္တို႔ကို ေထာင္မႀကီးထဲ ျပန္ေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။ ေထာင္မႀကီး

ထံုးစံအရ

ကိုယ္

ေရာက္လို႔

ထြက္သြားတဲ့

နဲ႔

မိန္းေဂ်လ္းမွာ

အေဆာင္ကို

ထြက္သြားရတာဆိုေတာ့

၃

၄

ျပန္သိရတာက

ထြက္သြားခဲ့တဲ့

ေဆာင္

ထိုင္ခိုင္းထားၿပီး

အေဆာင္ခြဲပို႔ဖို႔

ျပန္ပို႔ေလ့မ႐ွိဘူး။

က်ေနာ္က

တခုခုေရာက္ရမယ္။

လူစစ္ၾကတယ္။ ၅

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့

ေဆာင္က ဘယ္က

ဘယ္လိုခြဲလိုက္တယ္မသိဘူး။ က်ေနာ္က ၅ ေဆာင္ ျပန္ေရာက္မယ့္ စာရင္းထဲပါေနတယ္။ ေနာင္မွ က်ေနာ္

အေဆာင္စာရင္းမွာ

၅

ေဆာင္အစား

၃

ေဆာင္လို႔

ေရးထားတယ္လို႔ဆိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၃ ေဆာင္ကို မေရာက္ေတာ့ဘဲ ဆရာႀကီး ႐ွိရာ ၅ ေဆာင္ကို ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ျပန္ေရာက္ပါေလေရာ။

က်ေနာ္တို႔အေဆာင္ထဲကို ဝင္တဲ့အခ်ိန္က ေန႔ခင္းႀကီး ဆိုေတာ့ က်န္တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြက ထြက္ၿပီး

ႀကိဳေနၾကတယ္။ က်ေနာ္လည္း အိပ္ယာလိပ္က တစ္ဖက္၊ က်န္တဲ့ပစၥည္းေတြက တစ္ဖက္နဲ႔ ၅ ေဆာင္ထဲ ဝင္႐ံု႐ွိ ေသးတယ္။ လူအုပ္ၾကားထဲက ဆရာႀကီး ထြက္လာၿပီး

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

162

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ''ေဟ့ေကာင္ ... ေခြးေကာင္ ... လာ'' ဆိုၿပီး က်ေနာ့္ေခါင္းကို ဆြဲ၊ သူ႕ရင္ဘတ္ထဲ ဖိထားေတာ့တာပဲ။

က်ေနာ္လည္း အိပ္ယာလိပ္နဲ႔ ပစၥည္းေတြ ပစ္ခ်လိုက္ၿပီး ဆရာႀကီးကို ဖက္ထားလိုက္တယ္။ တေအာင့္ေနလို႔

မ်က္ရည္ၾကည္ေတြ

လူခ်င္းခြာၿပီး

ရစ္ဝိုင္းေနတာ

ဆရာႀကီးမ်က္ႏွာ

ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့

ေတြ႕လိုက္ရတယ္။

႐ုတ္တရက္

သူ႕မ်က္ဝန္းမွာ က်ေနာ္

ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္သြားတယ္။ ဟုတ္မွာပါ။ ဆရာႀကီးက ''ေဟ့ … ေခြးေကာင္ … လာ'' ဆိုၿပီး ရင္ခြင္ထဲ အတင္းဖိကပ္ထားတဲ့အခ်ိန္တိုင္း က်ေနာ္ သူ႕ကို ျပန္ဖက္ေလ့ မ႐ွိခဲ့ဘူးေလ။ သူ က်ေနာ့္ေခါင္းကို အတင္း ဖိကပ္ထားလို႔1သာ

ဒီအတိုင္း

ေန

ေနရတာပဲ

႐ွိတယ္။

ခုမွ

က်ေနာ္က

ပထမဆံုးအႀကိမ္

ျပန္

ဖက္ထားလိုက္မိတာကိုး။ ဖက္ထားတာမွ တအားကို ဖက္ထားတာ။ နဲနဲလည္း ၾကာသြားတယ္ထင္ပါရဲ႕။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာႀကီး မ်က္ရည္ဝဲ သြားတာျဖစ္မွာ။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္က

"ဆရာႀကီး … ခဏေလး။ ဒီ အိပ္ရာလိပ္ေတြ သြား ထားလိုက္ဦးမယ္။ ၿပီးရင္ ခ်က္ျခင္း

ျပန္လာခဲ့မယ္။ ေျပာစရာ ႐ွိတယ္ …"

လို႔ ေျပာၿပီး ပစၥည္းေတြ သြားထားလိုက္တယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ခ်က္ျခင္း ျပန္လာၿပီး ဆရာႀကီးေနတဲ့ ၃

ခန္းမွာ ႏွစ္ေယာက္သား ထိုင္လိုက္ၾကတယ္။ က်ေနာ္လည္း လႈပ္လႈပ္ ႐ွား႐ွားသြားလာခဲ့ရေတာ့ နဲနဲ ေမာေနတာနဲ႔ အေမာေျဖ ထိုင္ေနတုန္း ဆရာႀကီးက

"ကဲ၊ ေျပာစရာ႐ွိတယ္ဆို ... ေျပာ ... ဘာေျပာမွာလဲ'' ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ၿပံဳးၿပီး ၾကည့္ေနတယ္။ က်ေနာ္က …

''တျခားမဟုတ္ဘူး ဆရာႀကီး။ ကဗ်ာ တပုဒ္ ႐ြတ္ျပမလို႔"

လို႔ ေျပာၿပီး ''ကြမ္းအစ္တလံုး ေယာင္တထံုးနဲ႔ …" အစခ်ီၿပီး ေတာက္ေလွ်ာက္ ႐ြတ္ျပလိုက္တယ္။

႐ြတ္ရင္း သူ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေနေတာ့ သူ အေတာ္ အံ့ၾသ သြားပံုရတယ္။ ကဗ်ာအေၾကာင္းေျပာရင္ အၿမဲဲ ညစ္ေနတတ္တဲ့ က်ေနာ္က အခု သူ႕ကဗ်ာကို အလြတ္႐ြတ္ ျပေနေတာ့ သူ မအ့ံၾသဘဲ ဘယ္ေနပါ့မလဲ။ " မင္း … ဒီ ကဗ်ာ ဘယ္လို ရေနတာလဲ။ အရင္က မရပါဘူး …" လို႔ တအံ့တၾသ ေမးပါတယ္။ က်ေနာ္က

"ဆရာႀကီးပဲ က်ေနာ္တို႔ကို ေမတၱာလက္ေဆာင္ ပို႔ေပးလိုက္တာေလ။ အဲဒီက ရတာေပါ့ …"

လို႔ အတည္ေပါက္ ဟဲ လိုက္ေတာ့ သူ မ်က္ေမွာက္ၾကဳတ္သြားတယ္။ သူလည္း မေပးရပါလား၊

ဘယ္လိုပါလိမ့္ ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့။ အဲဒီေတာ့မွ က်ေနာ္က ကဗ်ာ ရပံု ထူးထူးဆန္းဆန္းအေၾကာင္းေလး ေျပာၿပီး ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ဝင္းမွာတဲ့အတုိင္း ေနာက္တႀကိမ္ေတာင္ ႐ြတ္ျပလိုက္ပါေသးတယ္။

ဆရာႀကီး အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက က်ေနာ့္ကို ၾကည့္တဲ့ အၾကည့္က တမ်ိဳးေလးပဲ။ က်ေနာ္ပါးစပ္က

ကဗ်ာ ႐ြတ္ေနတာကို သူ အေတာ္ ပီတိ ျဖစ္ေနတဲ့ပံုပါ။

ၿပီးေတာ့မွ က်ေနာ့္ကို သူ႔ထံုးစံအတိုင္း ျဖည္းျဖည္း တိုးတိုးေလး ေျပာပါေတာ့တယ္။ ''မင္းတို႔ ကဗ်ာရပံုေလး ဆန္းတယ္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ဝင္း လြတ္သြားတာ ဝမ္းသာတယ္။ မင္း

ကဗ်ာ႐ြတ္တာ ပိုလို႔ေတာင္ ဝမ္းသာေသးတယ္။ ငါလည္း မင္းကို သတိရေနတာ။ ကဗ်ာ ဆိုတာ ႏွလံုးသားနဲ႔ ထိေတြ႕ရတဲ့ အရာပါ။ မင္း ႏွလံုးသားက ခက္ထန္ မာေၾကာလြန္းတယ္ကြာ။ မင္းမွာ ေျဖာင့္မတ္မႈ၊ သစၥာ႐ွိမႈေတြ ႐ွိတယ္။ သတၱိလည္း အရမ္းေကာင္းတဲ့ ေကာင္။ ဒါေပမဲ့ မင္း ႏွလံုးသား

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

163

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ေပ်ာ့ေျပာင္းဖို႔ လိုေနတယ္။ အဲဒီလို ေပ်ာ့ေျပာင္းလာတာနဲ႔ မင္းဟာ အရမ္းကို ျပည့္စံုသြားမယ့္သူပဲ။ တိုင္းျပည္အတြက္

အားကိုးရမယ္။

ငါတို႔က

အသက္ႀကီးလာၿပီ

ဆိုေတာ့

ေနာင္အနာဂတ္အတြက္

မင္းတို႔လို လူငယ္ေတြကိုပဲ အားကိုးရမွာ။ ဒါေၾကာင့္ မင္းကဗ်ာဖတ္ဖို႔ လိုတယ္။ စာေတြ အမ်ားႀကီး ဖတ္ဖို႔ လိုတယ္။ ငါက ေက်ာင္းဆရာဆိုေတာ့ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေပါင္း မ်ားစြာကို စာသင္ေပးခဲ့ရတယ္။ မင္းက ထူးဆန္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ မင္းကို သားတစ္ေယာက္လို ခ်စ္တာပါကြာ..'' လို႔ တသီတတန္းႀကီး ေျပာလိုက္ပါတယ္။

က်ေနာ္ သူ႕စကားနားေထာင္းရင္း ၾကက္သီးေမႊးညင္း ထ သြားတယ္။ ေဖာ္ျပလို႔မရတဲ့ ထူးဆန္းတဲ့

ခံစားမႈေလး ခံစားလိုက္ရတာ။ ဘာမွ မေျပာမိဘဲ သူ႕ေ႐ွ႕ ဒီအတိုင္း ငူငူႀကီး ထိုင္ေနမိတယ္။ က်ေနာ့္ရင္ထဲ အသည္းထဲကေန သိလိုက္ပါၿပီ။ က်ေနာ့္ကို ခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့ သူရဲ႕ေမတၱာႀကိဳးဟာ ဘယ္ေလာက္ခိုင္မာ သလဲဆိုတာေလ..။

(ဆက္ပါအုံးမည္..)

ေကာင္းကင္စိတ္နဲ႔ ေျမလိုက်င့္တဲ့ ဧည့္သည္ႀကီး - ၂ ေနျခဴး

ဇန္န၀ါရီ ၂၄၊ ၂၀၀၉

ဒီလိုနဲ႔ ဆရာႀကီးနဲ႔အတူ (၅)ေဆာင္မွာေနရင္း ၁၉၉၃၊ ႏိုဝင္ဘာ၊ ၁၉ ရက္မွာ ဆရာႀကီး အသက္(၆ဝ)

ျပည့္တယ္။ (၆ဝ) ျပည့္ အမွတ္တရအေနနဲ႔ သူ ကဗ်ာတပုဒ္ဖြဲ႕တယ္။ ကဗ်ာက တိုတိုေလးပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီ ကဗ်ာေလးဟာ သူ အက်ဥ္းခံကာလမွာ ပထမဆံုး ဖြဲ႔တဲ့ ကဗ်ာေလး လို႔ ေျပာပါတယ္။ ''ငါကြ၊ ငါဟ

ဘာကမွ ႐ွာမရ မာန ျပာက်

စာနာမွ်သည္

လငပုတ္ဖမ္း လြတ္ခဲ့ၿပီ...'' တဲ့။ ဒါပါပဲ။ ဒီကဗ်ာေလးကို က်ေနာ္နဲ႔အတူ တျခား ရဲေဘာ္ေတြကိုလည္း ႐ြတ္ျပတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

164

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ အျပင္ထုတ္ထားခ်င္တယ္လို႔လည္း ေျပာတယ္။ ခက္တာက အဲဒီကာလ ေထာင္တြင္း အေျခအေနက အေနအထိုင္ ေတာ္ေတာ္ၾကပ္တဲ့ ကာလ။ စာအုပ္ဖတ္ခြင့္ အလ်ဥ္းမ႐ွိ။ စာေရးဖို႔ ဆိုတာ ေဝးေရာ။ စာ႐ြက္ဆိုရင္ ေထာင္ဝင္စာမုန္႔ထုပ္ထဲ ပါတဲ့ တံဆိပ္ေတာင္ ေဖာက္ထုတ္ထားၾကတာ။ က်ေနာ္တို႔

လက္ထဲ ေဘာပင္တေခ်ာင္း မိရင္ ေသနတ္တလက္ မိသေလာက္ကို အျပစ္ႀကီးတာ။ အဲဒီကာ လမွာ သူ႔ကဗ်ာကို အျပင္ထုတ္ဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္သေလာက္ ႐ွိေနတယ္။

ဒါေပမဲ့ အင္းစိန္မွာေနတဲ့ ႐ိုး႐ိုး အက်ဥ္းသားတေယာက္ လြတ္ရက္ေစ့ခါနီးၿပီ။ သူ႔ကို အက်ဳိးအေၾကာင္း ေျပာၿပၿပီး သူ႔အကႌ် ခ်ဳပ္႐ိုးေၾကာင္းထဲ သူ႐ွာေပးတဲ့ မွင္တံေလးနဲ႔ ျခစ္ျခစ္ကုတ္ကုတ္ ေရးၿပီး

ထည့္လိုက္တယ္။ သူလြတ္ေတာ့ အဲဒီ့ အကႌ်ဝတ္ၿပီး ထြက္သြားေလရဲ႕။ ေနာက္ ဆရာႀကီး မိသားစု

ေထာင္ဝင္စာလာေတာ့ အဲဒီ့ကဗ်ာေလး အိမ္ ေရာက္သြားၿပီ ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ဝမ္းသာသြားၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၁၉၉၇ က်ေနာ္ လြတ္ေတာ့ ဆရာႀကီး ကဗ်ာစာအုပ္ ထုတ္တဲ့အထဲ အဲဒီကဗ်ာေလးပါတာ မေတြ႔ဘူး။ ဒါနဲ႔ ဆရာႀကီးကို ေမးၾကည့္ေတာ့ သူက ''ေအး..ဒီကဗ်ာေလး အသိမ္းလြန္ၿပီး

ေပ်ာက္ေနတယ္။ ငါလည္း မမွတ္မိေတာ့ဘူး'' တဲ့။ က်ေနာ္ အလြတ္ရေသးတယ္ ဆိုေတာ့

သူဝမ္းသာအားရ ေရးမွတ္သြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အနားမွာ ကိုယဥ္မင္းပိုက္ ႐ွိေနေတာ့ ဆရာႀကီးက သူ႔ကို

ကဗ်ာေလးျပၿပီး ေနာက္တခါ ထပ္႐ိုက္ရင္ ထည့္ရေအာင္လို႔ ေျပာလိုက္ တယ္။ ခုထိ ထည့္ျဖစ္၊ မထည့္ျဖစ္ က်ေနာ္မသိဘူး။

ဒီလို ဆရာႀကီးနဲ႔ (၅) ေဆာင္မွာ အတူေနၾကတုန္း မွတ္မွတ္ရရေလးတခု ျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္။ ၁၉၉၄၊

ၾသဂုတ္လေလာက္မွာ ထင္ပါရဲ႕။ အဲဒီတုန္းက ဆရာႀကီးနဲ႔ က်ေနာ္ ေနရတာ အခန္း မတူဘူး။ သူက (၃)၊ က်ေနာ္က (၄)ခန္း။ တခန္းထဲ အတူတူေနရဖို႔ ဆရာႀကီးေရာ၊ က်ေနာ္ေရာ ေထာင္မွဴးေစာထြန္းကို

အႀကိမ္ႀကိမ္ တင္ျပၾကေပမဲ့ မရခဲ့ဘူး။ ေထာက္လွမ္းေရး တင္ျပရဦးမယ္ တို႔၊ ႐ံုးခ်ဳပ္ထိ တင္ရမွာ တို႔နဲ႔ အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးျပခဲ့တာ (၁)ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ႐ွိၿပီ။

တေန႔ေတာ့ (၄) ခန္းမွာ အတူတူေနတဲ့ ကိုကိုႀကီး(ျမမႏၲလာ)နဲ႔ ကိုေက်ာ္ေငြတို႔ “Food Poison”

ျဖစ္ၾကတယ္။ အန္လဲအန္၊ ဝမ္းလည္းသြားၾကတယ္။ ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္က တန္းပိတ္ၿပီး ည (၇)နာရီေလာက္မွာ ျဖစ္တာ။ အဲဒီေန႔ကေတာင္ အသားအစား ငါးေၾကာ္ ေကြၽးတဲ့ေန႔။ (တပတ္မွာ တခါ ေကြၽးတာ။) ညေနခင္း ငါးေၾကာ္နဲ႔ ထမင္းစားၾကေတာ့ ငါးက အေပၚယံ က်က္ေပမဲ့ အတြင္းပိုင္း မက်က္ဘူး။

ေသြးစေသြးနေလးေတြ ေတြ႔ရတယ္။ အဲဒါစားလို႔ (အခန္႔လည္း မသင့္လို႔) ခုလုိျဖစ္တာပါ။ ဒါကို တာဝန္က်ဝန္ထမ္း ေခၚၿပီး ေဆး႐ံု အေၾကာင္းၾကားေပးဖို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေထာင္မွဴးေစာထြန္း

ေရာက္ခ်လာၿပီး ''မင္းတို႔က အစားအေသာက္မွ မဆင္ျခင္ၾကတာ၊ အခုေတာ့ ဟိုလူကယ္ပါ၊ ဒီလူကယ္ပါ နဲ႔ ဇာတ္လမ္းကို ႐ႈတ္တယ္..'' ဆိုၿပီး ေအာ္ႀကီး ဟစ္က်ယ္ လုပ္ပါေတာ့တယ္။

က်ေနာ္လည္း ေထာင္းကနဲ ေဒါသထြက္သြားၿပီး ''ေထာင္မွဴး - ခင္ဗ်ား ဘာသိလို႔ ေျပာေနတာလဲ။

အခုျဖစ္တာ အစားေသာင္းက်န္းလို႔ မဟုတ္ဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ေထာင္က ေပးတဲ့ ငါးေၾကာ္ မက်က္လို႔

ျဖစ္တာ။ အပိုေတြ ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔။ အေရးႀကီးတာ ေဆး႐ံုအျမန္ပို႔ေပး'' လို႔ေျပာခ်လိုက္တယ္။ ေထာင္းမွဴးေစာထြန္းကလည္း မခံဘူး။ ''မင္းက ငါ့ကို ျပန္ေျပာရေအာင္ ဘာေကာင္မို႔လုိ႔လဲ။ အက်ဥ္းသားက ငါ့ကို ဘာမွ ျပန္ေျပာစရာမ႐ွိဘူး။ မင္းကို အေရးယူလိုက္လို႔ရတယ္။ အခု ထုတ္႐ိုက္ပစ္လိုက္မယ္..'' ဘာညာဆိုၿပီး ႐ွဴး႐ွဴး႐ွား႐ွား ျပန္ေအာ္တယ္။ က်ေနာ္ကလည္း

''အက်ဥ္းသားလည္း လူပဲ။ ခင္ဗ်ား သတိၱ႐ွိရင္ ထုတ္႐ိုက္စမ္းပါ။ သတ္ပစ္လုိ႔ရတယ္။ က်ဳပ္က လံုးဝ ဂ႐ုစိုက္တဲ့ေကာင္ မဟုတ္ဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ဘက္က မွားတာကို ကာကြယ္ခ်င္တာနဲ႔ ဟိုဟုိဒီဒီ

အျပစ္ေလွ်ာက္ဖို႔ခ်င္ေသးတယ္။ အခု ေဆး႐ံု အျမန္ အေၾကာင္းၾကားေပး..'' ဆိုၿပီး စိတ္ထဲ႐ွိရာ ေဖာက္ခြဲပစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆက္ၿပီး ဝုန္းဒိုင္းႀကဲလိုက္ေတာ့ ေထာင္မွဴးထြက္သြားတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

165

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ကိုကိုႀကီးတို႔ အေျခအေနက ဆက္တိုက္ အန္၊ ဝမ္းလည္းသြား ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္း ႏြမ္းနယ္

ေနၿပီ။ အဲဒါကို စိုးရိမ္တာေရာ၊ လူကို ႏိုင့္ထက္စီးနင္း လာေဟာက္တာကိုေရာေၾကာင့္ က်ေနာ္ ေဒါသ အထြတ္အထိပ္ ျဖစ္ေနတာ။ လူေပါင္း (၁၂ဝ)ေလာက္႐ွိ တဲ့ က်ေနာ္တို႔ အခန္းလည္း အားလံုး

တိတ္ဆိတ္ေနၾကတယ္။ ဟိုဘက္ ဆရာႀကီးတို႔ အခန္းကေတာင္ က်ေနာ္နဲ႔ေထာင္မွဴး အျပန္အလွန္

ေအာ္ဟစ္ေနၾကတာကို အတုိင္းသား ၾကားေနရတယ္။ ခဏေနေတာ့ ဝန္ထမ္းေတြ ေရာက္လာၾကၿပီး

က်ေနာ့္ကို စားမတတ္၊ ဝါးမတတ္ ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကတယ္။ ေတာက္တေခါက္ေခါက္၊ တုတ္တကိုင္ကိုင္နဲ႔။ က်ေနာ္လည္း မထူးဘူး ဆိုၿပီး ''အေရးေပၚလူနာ၊ အေရးေပၚလူနာ..'' ဆိုၿပီး ဆက္တိုက္ အသံကုန္ ဟစ္ေအာ္ေနလိုက္တယ္။ ဒီေတာ့မွ တံခါးလာဖြင့္ၿပီး ကိုကိုႀကီးတို႔ကို ေဆး႐ံုေခၚသြားတယ္။ ေဆး႐ံုေရာက္ၿပီး အငန္ရည္သြင္းၿပီး သက္သာသြားတယ္လို႔ ေနာက္ပိုင္း ျပန္သိရတယ္။

ေနာက္တေန႔မနက္ တန္းဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ဆရာႀကီး က်ေနာ့္ဆီ ေရာက္လာတယ္။ ညကျဖစ္ပ်က္ပံု ေမးလို႔

က်ေနာ္ အေသးစိတ္ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ ေျပာျပလိုက္တယ္။ ''ညက ေထာင္မွဴး အေတာ္ ႐ွက္သြားတယ္။ မင္းကို အေရးယူမယ္လို႔ ေျပာသံၾကားတယ္'' လို႔ သူ မ်က္ႏွာ မသာမယာနဲ႔ ေျပာတယ္။ က်ေနာ္က

''ယူပေစ၊ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ ဒီကိစၥ က်ေနာ္ လံုးဝ မမွားဘူး။ သူတို႔လည္း မွားေသးတယ္။ က်ေနာ္လည္း အေရးယူခံရဦးမယ္ ဆိုေတာ့ ဒါ လံုးဝ သဘာဝ မက်ဘူး။ က်ေနာ္ ရတဲ့နည္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္မယ္'' လို႔

ေျပာလိုက္ေတာ့ ဆရာႀကီးက ''ျဖစ္စဥ္ကေတာ့ မင္းမမွားဘူးဆိုတာ ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က

လုပ္ပိုင္ခြင့္ ႐ွိေနေတာ့ အႏၲရာယ္ေပးႏိုင္တယ္။ ျပႆနာတခုက မွန္႐ံုတင္ မၿပီးေသးဘူးေလ။ လုပ္နည္း လုပ္ဟန္ လိုေသးတာကိုး။ ညကဆို ငါ အေတာ္ စိုးရိမ္သြားတယ္။ မင္းကို သူတို႔

ထုတ္႐ိုက္ၾကေတာ့မွာလား၊ စစ္ေခြးတိုက္ပဲ ပို႔ပစ္လိုက္ေတာ့မွာလားလို႔ ပူမိတယ္။ ငါေျပာခ်င္တာက

ျပႆနာကို ေဒါသနဲ႔ မေျဖ႐ွင္းပါနဲ႔။ ေဒါသပါရင္ ကိုယ့္ဘက္က မွန္ေနဦးေတာ့ ကြဲစရာ႐ွိရင္ ကိုယ္က ကြဲမွာ။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္က လက္မဲ့၊ သူတို႔က လက္႐ွိ၊ ဒါေၾကာင့္ ..'' သူ႔စကား မဆံုးေသးဘူး၊

က်ေနာ္ကျဖတ္ၿပီး ''ကြဲပေစ..ႀကိဳက္သေလာက္ကြဲ.. က်ေနာ့္ဘက္က မွန္ေနသ၍ ကြဲ႐ံုမကဘူး၊

ေသမွာေတာင္ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ ေျပာသမွ် မွားမွား မွန္မွန္ ေခါင္းငံု႔ခံေနရင္ က်ေနာ္ ေထာင္ထဲေတာင္

ေရာက္စရာအေၾကာင္း မ႐ွိဘူး။ ကိုယ့္ထမင္း ကိုယ္စား ေက်ာင္းတက္ၿပီး ေအးေအး လူလူ ေနလို႔ရတယ္။ မမွန္တာႀကီးကို ေခါင္းငံု႔ မခံႏိုင္လို႔ ေထာင္ထဲေရာက္လာတာ။ အက်ဥ္းသား လာျဖစ္ေနရတာ။

လက္ၫွိဳးေထာင္၊ ေခါင္းညိမ့္၊ ေပးတာယူ၊ ေကြၽးတာစားေတြအထဲ က်ေနာ္မပါဘူး” လို႔ ေဒါသစိတ္နဲ႔ ျပန္ေျပာခ်လိုက္တယ္။ ဆရာႀကီး မ်က္ႏွာ တခ်က္ မဲ့ခနဲ ျဖစ္သြားတယ္။

က်ေနာ့္ကို ေသေသ ခ်ာခ်ာစိုက္ၾကည့္ၿပီး ''မင္းက အကဲဆတ္လြန္းတယ္ ကြာ၊ ခုကိစၥ မင္း မွားတယ္လို႔

ငါမေျပာေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေျဖ႐ွင္းပံုက ပရိယာယ္မဲ့ရာ က်လြန္းတယ္။ အရာရာ ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္ေနလို႔

အက်ဳိးမ႐ွိဘူး။ တခ်ဳိ႕ကိစၥေတြမွာ ေနာက္တလွမ္းဆုတ္တယ္ ဆိုတာ အ႐ႈံးေပးတာ မဟုတ္ဘူး။ လိုအပ္ရင္ ေနာက္ထပ္ ဆုတ္ခ်င္ ဆုတ္ရဦးမယ္။ အဲဒါ ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ ျပင္ဆင္တာပဲ။

မလိုအပ္ဘဲ အထိအခိုက္ မျဖစ္ေအာင္ ေ႐ွာင္တဲ့သေဘာပဲ'' လို႔ သူ႔အသံကို ထိန္းၿပီး ေျပာေနတယ္။ က်ေနာ္ ညကျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေဒါသေတြ ႐ုတ္ခ်ည္း ျပန္ေပၚလာတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ျဖစ္ရမွာက ဆရာႀကီးကို။ သူ႔ေနရာမွာ တျခားတေယာက္ဆို ေသခ်ာတယ္၊ က်ေနာ့္ရင္ထဲ ႐ွိတာ ေဖာက္ခြဲပစ္လိုက္မိမွာပဲ။ ''ခင္ဗ်ားတို႔ လူႀကီး ဆိုတာေတြ အသက္ေတြ ႀကီး၊ အဖိုးႀကီးေတြ ျဖစ္လာတာနဲ႔အမွ်

ေသြးေၾကာင္လာၾကတယ္၊ ဟိုဟာေ႐ွာင္၊ ဒီဟာေ႐ွာင္နဲ႔ ေ႐ွာင္ရင္း ေ႐ွာင္ရင္း ဘာမွလုပ္စရာ

မ႐ွိေတာ့ေအာင္ အနင္းခံေနၾကရၿပီ။ အဲဒါေတြ ခင္ဗ်ားတို႔ ေတြေဝေနၾကလို႔ ျဖစ္တာ။ ခင္ဗ်ားတို႔

တာဝန္႐ွိတယ္..'' ဘယ္သို႔ ဘယ္ညာ ဆိုၿပီး စိတ္လြတ္ကုိယ္လြတ္ ေျပာပစ္လိုက္မွာ အမွန္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒါေတြ ဆရာႀကီးကို က်ေနာ္ မေျပာျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ရင္ထဲက ေျပာခ်င္ခဲ့စကားေတြ မ်ဳိသိပ္ ထားရေတာ့ မ်က္ႏွာက တင္းမာေနမွာ ေသခ်ာတယ္။ ဒါကို ဆရာႀကီး ရိပ္စားမိတယ္နဲ႔ တူတယ္။ က်ေနာ့္ပုခံုးကို

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

166

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ပုတ္ၿပီး ''ကဲ..ကဲ မ်က္ႏွာသြားသစ္ရေအာင္၊ ၿပီးမွ ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာတာေပါ့'' လို႔ ေျပာတယ္။ က်ေနာ္လည္း မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ဆရာႀကီးဆီ မသြားေတာ့ဘဲ ေတာင္ယာထဲ ဆင္းခဲ့တယ္။ သြားခ်င္စိတ္၊

ေျပာခ်င္စိတ္လည္း မ႐ွိေတာ့ဘူး။ ျဖစ္စဥ္တခုလံုး က်ေနာ္မွန္ေနရက္နဲ႔ ဆရာႀကီး နားမလည္ႏိုင္တာကို ဝမ္းနည္းေနတာ။ ခဏေနေတာ့ ဆရာႀကီး ႐ံုးခန္းထဲက ျပန္ထြက္လာၿပီး က်ေနာ္႐ွိရာ ေတာင္ယာထဲ လိုက္လာတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာက မနက္တုန္းကလို ညွိဳးမေနေတာ႔ဘဲ ဝမ္းသာတ့ဲ အရိပ္အေယာင္ေတြ ေတြ႔ေနရတယ္။ က်ေနာ့္ကိုေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း ထံုးစံအတိုင္း ''ေဟ့.. ေခြးေကာင္ ..လာ .. မင္း ငါ့အခန္း ေျပာင္းလို႔ရၿပီ။ ခုပဲ ေထာင္မွဴးက ေျပာင္းခြင့္ ျပဳလိုက္တာ'' ဆိုၿပီး တကယ့္ကို ဝမ္းဝမ္းသာသာနဲ႔

ေျပာတာပါ။ က်ေနာ့္ စိတ္ထဲ ထင့္ကနဲျဖစ္သြားတယ္။ ေထာင္မွဴးေစာထြန္း အၫႇာကိုင္လိုက္ၿပီပဲ။ ေထာင္မွာ အျပစ္ေပးတဲ့ပံုစံ အမ်ဳိးမ်ဳိး ႐ွိတယ္။ အခန္းေျပာင္း ျပစ္ဒဏ္၊ အေဆာင္ေျပာင္း တိုက္ပိတ္၊ ေဒါက္၊ ေျခက်င္းခတ္ ဆိုၿပီး ျပစ္ဒဏ္ေတြ ႐ွိတယ္။ အခု က်ေနာ့္ကို အခန္းေျပာင္းျပစ္ဒဏ္ ဆိုၿပီး

လုပ္ခ်လိုက္တာပဲ။ ဒါ သဘာဝမက်ဘူး။ တကယ္ဆို က်ေနာ္တို႔ အခန္းေျပာင္းၿပီး ဆရာႀကီးနဲ႔ တူတူေနဖို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး အႀကိမ္ႀကိမ္ တင္ျပခဲ့ဖူးၿပီပဲ။ ခြင့္မျပဳခဲ့ဘူး။ ခုက်မွ သူ႔ကိုျပန္ေျပာလို႔ ျပစ္ဒဏ္ခတ္တဲ့ အေနနဲ႔ အခန္းေျပာင္း ဆိုၿပီး လုပ္လိုက္တဲ့သေဘာပဲ။ ဒါကို က်ေနာ္ လက္သင့္ခံလို႔ မျဖစ္ဘူး။

ဆရာႀကီးကေတာ့ ႐ိုး႐ိုးေလးေတြးၿပီး က်ေနာ္တို႔ အတူေနခြင့္ရလို႔ ဝမ္းသာေနတာ။ က်ေနာ္ အခန္း

မေျပာင္းေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ဆရာႀကီး အံ့အားသင့္သြားတယ္။ ဘာလို႔လဲလို႔ ေမးတယ္။ ခုနက က်ေနာ္ စဥ္းစားခဲ့သလို က်ေနာ္ျမင္တဲ့ ႐ႈေထာင့္ကေန အက်ဳိးအေၾကာင္း ႐ွင္းျပလိုက္တယ္။ ဆရာႀကီး ခဏၿငိမ္သြားတယ္။ ၿပီးမွ ''မဟုတ္ဘူးေလကြာ။ အခုဟာက သူ႔ ဟာသူ ဘယ္လိုပဲ လုပ္လုပ္ မင္းနဲ႔ငါ

အတူေနခ်င္တာ ေနခြင့္ရၿပီေလ။ လက္ငင္းအက်ဳိးပဲ။ အခန္းေျပာင္းဖို႔သာ လုပ္ပါကြာ'' တဲ့။ က်ေနာ္စိတ္ထဲ ေၾကကြဲ သြားမိတယ္။

''မဟုတ္ေသးဘူး ဆရာႀကီး။ က်ေနာ္ မမွားဘဲ အျပစ္ဒဏ္နဲ႔ အခန္းေျပာင္းရတာမ်ဳိးက အဓိပၸာယ္မ႐ွိဘူး။ အမ်ားအျမင္မွာ ေထာင္မွဴးကို ျပန္ေျပာလို႔ အျပစ္ဒဏ္ ခံရတယ္ ဆိုတာမ်ဳိးက အလားအလာ

မေကာင္းဘူး။ ေနာက္ဆို ကုိယ့္ဘက္က မွန္ေနရက္နဲ႔ ဘာမွ ျပန္မေျပာရဲဘဲ ေခါင္းငံု႔ခံေနရမယ့္ကိန္း

ဆိုက္ေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္မေျပာင္းႏိုင္ဘူး။ အဲလို မေျပာင္းလို႔ ျဖစ္လာမယ့္ အက်ဳိးဆက္ေတြအတြက္ က်ေနာ္ခံမယ္'' လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ ''မင္း ႐ႈေထာင့္က ၾကည့္ရင္ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခုဟာက ျပစ္ဒဏ္နဲ႔ ေျပာင္းတာလို႔ဆိုရင္ေတာင္ တို႔ဘက္က အတူေနခြင့္ရတဲ့ အက်ဳိးေတာင္ ႐ွိေသးတယ္။ ဒီထက္ပိုၿပီး ျပစ္ဒဏ္ခတ္တာ ဆိုရင္ေတာ့ ထားပါေတာ့။ တဖက္မွာလည္း ထိပ္တိုက္ တိုးမိၿပီး

အေဆာင္ေျပာင္း၊ တိုက္ပိတ္၊ ေထာင္ေျပာင္းဆိုရင္ ဘယ္ႏွယ့္လုပ္မလဲ။ ငါ့ဆႏၵကေတာ့ မင္းကို

ငါ့မ်က္စိေ႐ွ႕မွာ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးျဖစ္တာမ်ဳိး မေတြ႔ခ်င္ဘူးကြာ။ အထူးသျဖင့္ တို႔ေတြ မလြတ္ေျမာက္ခင္မွာ

အတူတူ ေနသြားခ်င္တယ္။ အဲဒါ င့ါဆႏၵပဲ'' တဲ့။ က်ေနာ္ ဆရာႀကီးကို ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘူး။ ေျမႀကီးေပၚ ေျခပစ္လက္ပစ္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး က်ေနာ့္ ေ႐ွ႕တည့္တည့္က အုတ္နံရံကို ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။

သူလည္း ဘာမွ ထပ္မေျပာေတာ့ဘဲ ဒီအတုိင္း ထိုင္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္အခန္းက အခန္းလူႀကီး(တန္းစီး) ေရာက္လာၿပီး က်ေနာ့္ကို ေထာင္မွဴးက အခန္းေျပာင္းဖို႔ ေျပာေၾကာင္း

လာေျပာတယ္။ က်ေနာ္ ဆတ္ကနဲ တခ်က္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ''ခင္ဗ်ားတို႔ ေထာင္မွဴးကို ေျပာလိုက္။ က်ဳပ္ အခန္း မေျပာင္းႏိုင္ဘူးလို႔ ...။ က်ဳပ္ မမွားဘဲနဲ႔ ျပစ္ဒဏ္ခတ္တာမ်ဳိး ဆိုရင္ မခံဘူး။

ႀကိဳက္တဲ့ေနရာတင္ က်ဳပ္ ရင္ဆိုင္မယ္။ ခင္ဗ်ား ေထာင္မွဴးကို အဲဒီ အတိုင္း သတင္းပို႔လိုက္'' လို႔ ခပ္မာမာ ေျပာလႊတ္လိုက္တယ္။ တန္းစီးလည္း ဘာမွမေျပာဘဲ လွည့္ျပန္သြားတယ္။ ဆရာႀကီးက သူ႔ေနာက္ လိုက္သြားဖို႔ဟန္ ျပင္ေနတာနဲ႔ က်ေနာ္က ''ဆရာႀကီး လိုက္မသြားနဲ႔။ ဒီကိစၥ ဆရာႀကီး

သက္သာသလိုေနပါ။ ျဖစ္သမွ် က်ေနာ္ ရင္ဆိုင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီ'' လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ဆရာႀကီးက

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

167

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ေလာေလာဆယ္ စိတ္လိုက္မာန္ပါ မဆံုးျဖတ္ဖို႔၊ အခုေရခ်ဳိးၿပီး ေအးေအး ေဆးေဆး ေနဖို႔၊ ေန႔လည္ (၂)နာရီ တန္းဖြင့္မွ ဆက္ေျပာၾကဖို႔ ေျပာၿပီး သူ႔အခန္း ျပန္သြားပါတယ္။

က်ေနာ္လည္း ေရခ်ဳိးထမင္းစားၿပီး တေန႔လည္လံုး အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ျဖစ္စဥ္ တခုလံုးကို ၿခံဳၾကည့္ရင္ က်ေနာ့္ဘက္က လံုးဝ မမွားတာ ေသခ်ာတယ္။ တျခားရဲေဘာ္ေတြကလည္း က်ေနာ္ မွန္ေၾကာင္း၊ အခန္း မေျပာင္းသင့္ေၾကာင္း၊ ဒီအတိုင္း ေတာင့္ခံထားသင့္ေၾကာင္း

ဝိုင္းေျပာၾကတယ္။ ခက္ေနတာက ဆရာႀကီး။ သူက တျခားကိစၥေတြမွာသာ ဝင္ပါေလ့မ႐ွိတာ။ အခုကိစၥ က်ေနာ္နဲ႔ တိုက္႐ိုက္ ပတ္သက္ေနေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ ေထာင္မွဴးနဲ႔ စကားေျပာၿပီး ထဲထဲ ဝင္ဝင္ ပါဝင္

ပတ္သက္ေနတယ္။ သူ က်ေနာ့္ အေပၚ ဘယ္ေလာက္ သံေယာဇဥ္ႀကီးတယ္။ ေစတနာႀကီးတယ္ ဆိုတာ က်ေနာ့္ႏွလံုးသားထဲက သိေနတယ္။ က်ေနာ့္အက်ဳိးအတြက္ ခုလို သူဝင္ပါေနတယ္ ဆိုတာလည္း က်ေနာ္ သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ တဖက္က အမွန္တရားနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ကိစၥ၊ မတရားမႈကို ေခါင္းငံု႔မခံဘဲ

တြန္းလွန္ေနတဲ့ကိစၥ၊ ေနာက္ၿပီး ဒါဟာ က်ေနာ္ တဦးတည္းနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ကိစၥ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္ေလာက္ မွန္မွန္ ေထာင္အာဏာပိုင္ကို ခံေျပာရင္ ျပစ္ဒဏ္ခံရမယ္ ဆိုတဲ့ အစဥ္အလာ ျဖစ္သြားမွာ စုိးရတယ္။ ပိုဆိုးတာက ဒီထက္ပိုတဲ့ အျပစ္ဒဏ္ ခံရမွာ ေၾကာက္လို႔ အခန္းေျပာင္းျပစ္ဒဏ္ပဲ ေက်ေက်နပ္နပ္ ခံယူသြားတယ္လို႔ အျမင္ခံရမယ့္သေဘာ ႐ွိေနတာပဲ။ စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ''အမွန္တရားနဲ႔

ဂုဏ္သိကၡာ'' က တဖက္၊ ''ေမတၱာတရား''က တဖက္ အျပင္းအထန္ လြန္ဆြဲေနတယ္ဆိုတာ ေတြ႔ရတယ္။ ''ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါမေျပာင္းဘူးကြာ။ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္စမ္း'' ဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္ၾကည့္တယ္။ ဆရာႀကီးမ်က္ႏွာ ဘြားကနဲ ေပၚလာတယ္။ ဒီလိုဆို သူအႀကီးအက်ယ္ စိတ္ထိခိုက္သြားႏိုင္တယ္။ က်ေနာ္

ဘယ္လိုဆံုးျဖတ္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ေခါင္းထဲလဲ ထူပူၿပီး ႐ႈတ္ယွက္ခတ္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့

ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ေနာ္ အၿပီးသတ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္ပါတယ္။ ရင္ထဲက ဆစ္ခနဲပူသြားတာ အမွန္ပဲ။ ထာဝရ အမွန္တရား မဟုတ္တဲ့ သမုတိ အမွန္တရားနဲ႔ ေမတၱာတရား ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္ရတဲ့ ပြဲမွာ ဘယ္ဖက္ကို အေလးေပးသင့္တယ္ ဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ဳိး အဲဒီတုန္းက ခ်မွတ္ႏိုင္ခဲ့တာ အခု ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ အံ့ၾသမိတယ္။

ေန႔လည္ (၂) နာရီ တန္းဖြင့္ေတာ့ က်ေနာ္ ဆရာႀကီးဆီ တန္းတန္းမတ္မတ္ သြားလုိက္တယ္။ ဆရာႀကီး အိပ္ယာထဲ လွဲေနတုန္း ႐ွိေသးတယ္။ က်ေနာ့္ကိုျမင္မွ ထထိုင္လိုက္တယ္။ သူ စကားစ႐ွာရင္း

က်ေနာ့္မ်က္ႏွာကို လွမ္းအကဲခတ္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ က်ေနာ္က ''အခန္းေျပာင္းဖို႔ က်ေနာ္

ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီ'' လို႔ ျဗဳန္းစားႀကီး ေျပာခ်လိုက္ေတာ့ သူ အံ့ၾသလြန္းလို႔ ႏႈတ္ကေတာင္ ''ေဟ'' လို႔ ထြက္သြားတယ္။ မ်က္ႏွာလည္း ဝင္းကနဲျဖစ္သြားၿပီး ''ေခြးေကာင္.. ငါဝမ္းသာတယ္ ..အခုပဲ ေျပာင္းေတာ့ကြာ'' တဲ့။ သူအံ့ၾသမယ္ဆိုလည္း အံ့ၾသေလာက္တယ္ေလ။

ေနာက္မွ သူျပန္ေျပာလို႔သိရတာ တေန႔လည္လံုး သူ စဥ္းစားၾကည့္တာ က်ေနာ္ အခန္းေျပာင္းမယ့္ပံု လံုးဝ မ႐ွိဘူး။ အသက္ (၁၆) ႏွစ္ေလာက္နဲ႔ မိဘ အသိုင္းအဝိုင္းကို ေက်ာခိုင္းၿပီး ေတာခိုသြားတဲ့သူ၊

ေခါင္းမာမာနဲ႔ ကိုယ္မွန္တယ္ ထင္ရာ စြတ္လုပ္မယ့္သူ၊ ခုလည္း မွန္တယ္လို႔ ရပ္ခံထားၿပီး လံုးဝ ေလွ်ာ့မယ့္ အရိပ္အေရာင္မ႐ွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ (၂)နာရီ ထိုးရင္ ျပစ္ဒဏ္နဲ႔ေျပာင္းတာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ က်ေနာ့္ကို ေခၚေျပာဖို႔ ေထာင္မွဴးကို သြားေျပာမယ္လို႔ စိတ္ကူးထားတာတဲ့ေလ။ အခုက်မွ က်ေနာ္က ဆိုင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ အခန္းေျပာင္းေတာ့မယ့္ လို႔ေျပာေတာ့ သူအံ့ၾသသြားရေတာ့တာေပါ့။ ''က်ေနာ္အခန္း

ေျပာင္းဖို႔ေတာ့ ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ေထာင္မွဴးေစာထြန္းနဲ႔ သြားေတြ႔ၿပီး စကား တခြန္းႏွစ္ခြန္း သြား ေျပာဦးမယ္'' လို႔ေျပာေတာ့ ဆရာႀကီးက ''ငါလည္းလိုက္ေတြ႔မယ္'' ဆိုၿပီး ေျပာေျပာ ဆိုဆို

က်ေနာ့္ေနာက္က လိုက္လာတယ္။ က်ေနာ္က မလိုက္ခဲ့ဖို႔၊ က်ေနာ္ဖာသာ က်ေနာ္ သြားေျပာမယ္ ဆိုတာ မရဘူး။ ေနာက္က အတင္း လိုက္လာတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

168

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ေထာင္မွဴး႐ံုးခန္းထဲဝင္ေတာ့ ေထာင္မွဴးက က်ေနာ့္ကို ေက်ာ္ၾကည့္ၿပီး ေနာက္က ဝင္လာတဲ့ ဆရာႀကီးကို ''ဦးတင္မိုး .. လာ ထိုင္ပါ။ ဘာေျပာစရာ ႐ွိလို႔လဲ'' လို႔ေမးတယ္။ တခုခုျဖစ္မွာ စိုးလုိ႔သာ ဆရာႀကီးက က်ေနာ့္ေနာက္ လုိက္လာတာ။ က်ေနာ္ဘာေျပာမယ္ ဆိုတာ သူမသိဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္နဲ႔

ေထာင္မွဴးကို တလွည့္စီ ၾကည့္ၿပီး ေယာင္နနျဖစ္ေနတယ္။ ''ေျပာမွာက က်ေနာ္ပါ။ တျခားမဟုတ္ဘူး။ ခု က်ေနာ့္ကို အခန္းေျပာင္းဖို႔ ေထာင္မွဴးက ေျပာတယ္လို႔ သိရတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မေန႔ညက က်ေနာ္ေထာင္မွဴးကို ျပန္ေျပာလို႔ ျပစ္ဒဏ္အေနနဲ႔ အခန္းေ႐ႊ႕တဲ့ သေဘာလို႔ က်ေနာ္ယူဆတယ္။

ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ေျပာင္းမွာပါ။ ဒါက မေျပာင္းဘဲေနရင္ ျဖစ္လာစရာ ႐ွိတဲ့ အက်ဳိးဆက္ေတြကို စိုးရိမ္လို႔၊ ေၾကာက္လို႔ ေျပာင္းေပးတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ မေန႔ညက ျဖစ္တဲ့ ကိစၥကလည္း က်ေနာ့္ဘက္က

မွားတယ္လို႔ လံုးဝ မယူဆဘူး။ အခု က်ေနာ့္ေ႐ွ႕က ဆရာသမားလို၊ မိဘလို ဆရာႀကီးတင္မိုးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ေထာက္ၿပီး အခန္း ေျပာင္းေပးလိုက္တာပဲ။ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာ ဒါပါပဲ'' လို႔ ေျပာၿပီး ႐ံုးထဲက

တန္းထြက္လာခဲ့တယ္။ ေထာင္မွဴးက ေနပါဦး၊ ဘာညာနဲ႔ ေျပာေနပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ေနာက္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘူး။ တန္းထြက္လာခဲ့တယ္။ ဆရာႀကီးကေတာ့ က်န္ခဲ့ၿပီး စကားစျမည္

ေျပာေနပါေသးတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဆရာႀကီးေနတဲ့ (၃) ခန္းကို ေရာက္သြားၿပီး သူနဲ႔ ေဘးခ်င္းကပ္ အိပ္ရတယ္။ အခု ဒီအေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာေတာ့ ဆရာႀကီးရဲ႕ ေမတၱာကို က်ေနာ္ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ပါလား ဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ ရင္ထဲ ေႏြးေႏြးေလး ခံစားလိုက္ရတယ္။

(၅) ေဆာင္ (၃) ခန္းမွာ ေနရင္း ဆရာႀကီးနဲ႔ က်ေနာ္ၾကားမွာ အမွတ္ရစရာေလးတခု ျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီေန႔က ၁၉၉၄၊ ဒီဇင္ဘာလ (၃၁) ရက္ေန႔ည။ ၁၉၉၅ႏွစ္သစ္ကို ႀကိဳဖို႔ ဆရာႀကီးနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ဝိုင္းဖြဲ႕စကားေျပာေနၾကတယ္။ က်ေနာ္က ''ဆရာႀကီး ေခ်ာင္းေတြ အရမ္းဆိုးေနတယ္။

ေဆးလိပ္ျဖတ္ပါလား''လို႔ ေကာက္ခါငင္ကာ ေျပာလိုက္မိတယ္။ သူ နည္းနည္း ေတြသြားတယ္။ ''ေအး .. ငါ့အမ်ဳိးသမီး ႐ွိတုန္းကေကာ၊ သမီးေတြကေကာ အားလံုး ငါ့ကို ေဆးလိပ္ျဖတ္ဖို႔ခ်ည္း ေျပာၾကတယ္။ ငါက ေဆးလိပ္နဲ႔ လက္ထပ္ ေပါင္းသင္းလာတာ ႏွစ္ေပါင္း ၾကာလွၿပီကြ။ ျဖတ္ဖို႔လည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားၾကည့္ပါေသးတယ္။ မရဘူး။ ေဆးလိပ္မေကာင္းဘူးဆိုတာ သိတယ္။ ဒါေၾကာင့္

ကိုယ္နဲ႔ရင္းႏွီးသူတိုင္းကို ေဆးလိပ္မေသာက္ဖို႔ အၿမဲေျပာတာပဲ။ ငါကေတာ့ စြဲေနၿပီ ျဖတ္ဖို႔

မလြယ္ေတာ့ဘူး'' လို႔ ေျပာပါတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း မေလွ်ာ့ေသးဘူး.. ''ဆရာႀကီး စကားကို က်ေနာ္

အၿမဲလိုလုိ နားေထာင္ခဲ့တယ္ေနာ္။ ဒီ အခန္းေျပာင္းတဲ့ကိစၥဆို အထင္အ႐ွားပဲ။ ေဘးၾကပ္နံၾကပ္ကိစၥမွာ ဆရာႀကီး စိတ္ထိခိုက္မွာစိုးလို႔ ဒီေျပာင္းဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာ ဆရာႀကီးသိပါတယ္။ အခုလည္း ဆရာႀကီးရဲ႕ က်န္းမာေရး ကို ေ႐ွ႕႐ႈၿပီး က်ေနာ္ ေတာင္းဆိုတာကို ဆရာႀကီး အသိအမွတ္ျပဳသင့္တယ္။ ခုတေလာ

ဆရာႀကီး ေဆးလိပ္ တအားေသာက္တယ္။ ဘယ္ခါ ၾကည့္ၾကည့္ လက္ၾကားထဲ ေဆးလိပ္ၫႇပ္လ်က္ပဲ။ ဒီအတုိင္းဆို ဆရာႀကီးရဲ႕ က်န္းမာေရးမလြယ္ဘူး။ ခုေတာင္ ေခ်ာင္းေတြ တအားဆိုးေနၿပီ'' လို႔

ထပ္ေျပာလိုက္ေတာ့ သူက ''သမီးေတြလည္း ေထာင္ဝင္စာ လာတိုင္း ေဆးလိပ္ျဖတ္ဖို႔ ေျပာတယ္။ ငါလည္း ျဖတ္ဖို႔ စဥ္းစားေနတာပဲ။ အေျခအေနေပးရင္ ျဖတ္ၾကည့္တာေပါ့'' တဲ့။

''ဟာ..ဆရာႀကီးကလည္း အေျခအေန ေပးရင္ဆုိၿပီး ေစာင့္ေနရင္ ျဖတ္ျဖစ္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဒီေန႔ဆို (၉၄)ရဲ႕ေနာက္ဆံုးညပဲ။ (၉၅)ႏွစ္သစ္ ေရာက္ဖို႔ နာရီပိုင္းပဲ လိုေတာ့တာ။ ဒီေတာ့ အမွတ္တရအေနနဲ႔ စ

ျဖတ္ရင္ မေကာင္းဘူးလား'' လို႔ က်ေနာ္က ေျပာေတာ့ ေဘးနားက ကိုေအာင္ထြန္း (မ/ဥကၠလာ)၊ ေဝမိုးနဲ႔ တျခား ရဲေဘာ္ေတြက ေကာင္းတယ္ လို႔ ဝိုင္းေျပာၾကေတာ့ ေနာက္ဆံုး ဆရာႀကီး ေဆးလိပ္ျဖတ္ဖို႔ သေဘာတူလိုက္တယ္။

''(၉၄) မကုန္ခင္ ေသာက္မယ္ကြာ။ ည (၁၂)နာရီေက်ာ္ၿပီး ဟိုဘက္ႏွစ္သစ္ ေရာက္ရင္

မေသာက္ေတာ့ဘူး'' လို႔ေျပာၿပီး ေဆးလိပ္ စ ျဖတ္ပါေတာ့တယ္။ တကယ္ဆို ဆရာႀကီးဟာ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

169

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ သူ႔သမီးေတြဆႏၵကို ျဖည့္ဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ အားယူေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ က်ေနာ္ ကလည္း တြန္းအားတရပ္ ေပးမိရက္သား ျဖစ္သြားေတာ့ သူ သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ ေဆးလိပ္ကို ျဖတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာေလ။ အဲဒီရက္ေတြအတြင္း ဆရာႀကီး သိပ္ သနားဖို႔ေကာင္းတယ္။

အရင္လို ႐ႊင္႐ႊင္ လန္းလန္း မ႐ွိဘူး။ ေငါင္ေနတတ္တယ္။ သူအရမ္းကို ခံရခက္ေနတာေလ။ က်ေနာ့္ကို ေတြ႔တိုင္း ေဆးလိပ္ျဖတ္တာ ဘယ္ႏွစ္ရက္႐ွိၿပီေနာ္၊ ဘာညာနဲ႔ ေျပာတတ္တယ္။ ေထာင္ဝင္စာေတြ႔ၿပီး ျပန္လာေတာ့လည္း သူ ေဆးလိပ္ျဖတ္တာ သမီးေတြ အရမ္း ဝမ္းသာေနၾကတယ္ ဆိုၿပီး တခုတ္တရ ေျပာတတ္ေသးတာ။ ဒါေပမဲ့ သူအရမ္းခံစားေနရတာ သိသာတယ္။

ႀကိတ္မွိတ္ခံေနတာ သိလို႔ တခါေတာ့ က်ေနာ္က ''ဆရာႀကီး အရမ္း ခံစားေနရရင္ အာ႐ံု

ေျပာင္းသြားေအာင္ ကြမ္းေလးဘာေလး ငံုပါလား။ ျမန္မာအဖိုးႀကီး၊ အဖြားႀကီးေတြ ကြမ္းတၿမံဳ႔ၿမံဳ႔နဲ႔

က်န္းမာေနၾကတာပဲ။ ေဆးလိပ္နဲ႔စာရင္ ကြမ္းက အႏၲရာယ္ ကင္းေလာက္ပါတယ္ လို႔ ေျပာမိေတာ့ ဆရာ ႀကီးက ''ဟာ..ေခြးေကာင္.. ငါ..သြားတေခ်ာင္းမွ မ႐ွိဘဲ ဘယ္လို ကြမ္းဝါးရမလဲ'' လို႔ ေျပာေတာ့ ဝိုင္းရယ္ၾကရေသးတယ္။ ဆရာႀကီး သြားေတြ ဘယ္လိုျဖစ္ကုန္တာလဲ၊ ဘာလို႔ျပန္မစိုက္ဘဲ ဒီအတုိင္းထားရတာလဲလို႔ က်ေနာ္ တခါက သူ႔ကို ေမးဖူးတယ္။ ''မင္းလိုေကာင္ေတြ

ငါ့ဒုကၡေပးသြားၾကတာကြ။ သြားေကာလိပ္ ေက်ာင္းသားေတြေပါ့။ သူတို႔ လက္တည့္စမ္းခ်င္တာလား

မသိပါဘူး။ ငါ့ေတြ႔တိုင္း ဆရာ့သြားေတြ မေကာင္းဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ႏႈတ္ေပးမယ္၊ ၿပီးမွ ျပန္စိုက္ေပးမယ္၊ ႐ွယ္လုပ္ေပးမယ္ခ်ည္း ေျပာေနၾကတာ၊ ငါလည္း အဟုတ္မွတ္တာေပါ့။ ႏႈတ္ေပါ့ေလ။ ၿပီးေတာ့

ဒီေကာင္ေတြ ေက်ာင္းဆင္းလို႔ နယ္ေတြ ေရာက္သြားၾကၿပီး တေကာင္မွ ျပန္ေပၚမလာၾကဘူး။ အဲဒီလို တေယာက္က လာႏႈတ္လုိက္၊ ျပန္စိုက္ေပးမယ္ ေျပာၿပီး ေပ်ာက္သြားလိုက္နဲ႔ ငါ့သြားေတြသာ

ကုန္သြားတယ္။ ေခြးေကာင္ေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္တယ္ မသိဘူး။ ငါလည္း သြားစိုက္ဖို႔ သူတို႔ကို တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္နဲ႔ ေထာင္ထဲေရာက္လာတဲ့အထိ မင္းအျမင္ပဲ။ တေခ်ာင္းမွကို မ႐ွိ ေတာ့ဘူး'' လို႔ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာဖူးတယ္။

ဆရာႀကီးက အဲဒီလိုလူစားမ်ဳိးပါ။ က်ေနာ္နဲ႔ေနစဥ္တေလွ်ာက္ တခါမွ ေဒါသထြက္တာ မေတြ႔ခဲ့ဖူးဘူး။ ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း မေကာင္းေျပာတာ မၾကားခဲ့ရဖူးဘူး။ သူ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ လက္ကိုင္ထားတဲ့ ဝါဒက

''အေကာင္းျမင္'' ဝါဒေလ။ ဘယ္ေလာက္ဆိုးတဲ့လူ ျဖစ္ပါေစ ေကာင္းကြက္ေတာ့ ႐ွိစၿမဲပဲလို႔ သူက ခံယူထားတာ။ သူသူငါငါ ႐ွာေတြ႔ဖို႔ ခက္တဲ့ အဲဒီ႕ မဆိုစေလာက္ ေကာင္းကြက္ေလးကို သူက

အၿမဲ႐ွာေတြ႔တတ္စၿမဲပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ထင္ပါ ရဲ႕။ က်ေနာ့္လို ဂ်စ္ကပ္ကပ္၊ ခပ္႐ိုင္း႐ိုင္း၊ ခပ္ဆိုးဆိုးေကာင္ကို သူလာၿပီး သံေယာဇဥ္ျဖစ္ေနတာေနမွာ။ ေနာက္ ဆရာႀကီးရဲ႕ ထူးျခားခ်က္က မ်က္လံုးပဲ။

က်ေနာ့္အထင္ပါ။ သူ႔မ်က္လံုးက အျပစ္ကင္းတဲ့ ကေလးေလး တေယာက္ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြလိုပဲ၊ ႐ႊင္လန္း

တက္ႄကြေနတတ္တယ္။ အေရာင္လက္ေနျပီး တခုခုကို အၿမဲ စူးစမ္းေနတတ္တဲ့ မ်က္လံုးေတြ။ ဆံပင္ေတြ ျဖဴ၊ သြားေတြ တေခ်ာင္းမွ မ႐ွိလို႔ ခႏၶာကိုယ္တခုလံုး အိုမင္း ရင့္ေရာ္ေနေပမဲ့ ဆရာႀကီးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက

အၿမဲႏုဖပ္၊ ၿပံဳး႐ႊင္၊ ခ်ဳိျမေနတတ္တာ။ ဆရာႀကီး ကြယ္ရာမွာ ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕က ေအာင္ထြန္းေလးလို႔ ခ်စ္စႏိုး

ေခၚၾကေသးတယ္။ အဲဒီလုိ ေခၚၾကတဲ့အေၾကာင္း က်ေနာ္က ေျပာျပေတာ့ သူက စိတ္မဆိုးဘဲ ရယ္ေတာင္ ေနလိုက္ေသးတယ္။

တခါတေလ သူေရခ်ဳိးတာနဲ႔ႀကံဳရင္ က်ေနာ္က 'ဂ်ီး' တြန္းေပးတတ္တယ္။ သူ႔ဗိုက္က ေဖာင္းေဖာင္း

ကားကားႀကီး။ အဲဒီဗိုက္ႀကီးရဲ႕ခလယ္တည့္တည့္မွာ စူထြက္ေနတဲ့ ''ခ်က္''ႀကီး ႐ွိတယ္။ ဘုသီးႀကီးတခု တင္ထားသလိုပဲ။ က်ေနာ္က ဆရာႀကီးကို စ ခ်င္ရင္ အဲဒီခ်က္ႀကီးကို လက္ၫႇိဳးနဲ႔ ဖိတြန္းၿပီး

ကလိသြားထိုးတယ္။ အဲဒီအခါေတြဆို ဆရာႀကီးက ''ဟာ..ေဟ့ေကာင္ .. ေခြးေကာင္ .. ယားတယ္ မလုပ္နဲ႔'' ဆိုၿပီး ေအာ္ဟစ္ေနေတာ့တာ။ က်ေနာ္က ရယ္ေပါ့။ ဆရာႀကီးက အရမ္းယားတတ္တာ။ သူ႔ဗိုက္ႀကီးကို လက္နဲ႔ သြားထိမိရင္ ယားလို႔ တြန္႔ခနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားတတ္တယ္။ သူ႔ကို ဘယ္သူမွ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

170

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ မစၾကပါဘူး။ က်ေနာ္ပဲ အဲဒီလို ကလိထိုး သြားသြားစတာ။ သူ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္တာကို

ၾကည့္ခ်င္လို႔။ သူ အဲဒီလို ရယ္ရင္ မ်က္လံုးႏွစ္လံုးကပိတ္ၿပီး ေပ်ာက္သြားေရာ။ သြားေတြ တေခ်ာင္းမွ မ႐ွိတဲ့ ပါးစပ္ႀကီးက ဟလို႔၊ တကယ့္ကို ခ်စ္စရာႀကီး။ တခါတေလ က်ေနာ္က ''ဆရာႀကီး က်ေနာ္

ကေလးမွ မဟုတ္ေတာ့တာ..'' လုိ႔ ေျပာေတာ့ သူက ''ဘာ႐ွက္စရာလဲကြ။ မင္းနဲ႔ငါက သားအဖ၊ ေျမးအဖိုး အ႐ြယ္ပဲ'' လို႔ျပန္ေျပာတတ္ တယ္။ က်ေနာ္က ''ဒါဆို ဆရာႀကီးရဲ႕ ခ်က္ႀကီးကိုလည္း က်ေနာ့္လက္နဲ႔ အတင္းဖိမယ္'' လို႔ေျပာေတာ့ ''ဟာ..ေခြးေကာင္'' ဆိုၿပီး ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေနေတာ့တယ္။ တကယ့္ကို ျဖဴစင္ၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဆရာႀကီးပါ။

ေနာက္ သူနဲ႔က်ေနာ့္ၾကားမွာ႐ွိတဲ့ ဆက္သြယ္မႈက က်ေနာ္ ထမင္းစားေနတာနဲ႔ ႀကံဳရင္ က်ေနာ့္

ထမင္းပန္းကန္ထဲက တလုတ္၊ ႏွစ္လုတ္ ဇြန္းနဲ႔ ခပ္စားတတ္တယ္။ တခါတေလလည္း က်ေနာ္က

လက္နဲ႔ခြံ႕ေပးရတယ္။ ဘာဟင္းနဲ႔စားစား ေကာင္းေကာင္း၊ မေကာင္းေကာင္း က်ေနာ္ထမင္းစားတာနဲ႔

ႀကံဳလို႔ကေတာ့ အနည္းဆံုး တလုတ္ေလာက္စားလိုက္ရမွ ေက်နပ္တာ။ သူ ထမင္းစားတာနဲ႔ ႀကံဳရင္လည္း က်ေနာ္ကို ''ေခြးေကာင္ .. လာ ဆိုၿပီး'' အတင္း ခြံ႕ေကြၽးေတာ့တာပဲ၊ မစားခ်င္ဘူးေျပာလည္း မရဘူး။

အထူးသျဖင့္ ဟင္းေကာင္းတဲ့ေန႔ေတြဆို အတင္းကို ေကြၽးေတာ့တာ။ အထဲမွာ သိတဲ့အတိုင္း ''ကိုယ္တာ'' နဲ႔ စားရေတာ့ ဟင္းနည္းသြားမွာစိုးလို႔ က်ေနာ္ ျငင္းရင္မရဘူး။ အနည္းဆံုး တလုတ္ေလာက္စားလိုက္မွ သူ ေက်နပ္သြားတာ။ က်ေနာ္တို႔အျပင္မွာ ျပန္ဆုံၾကေတာ့ ''ငါ အစားေကာင္းစားတဲ့ အခါတိုင္း မင္းကို သတိရတယ္ကြာ'' လို႔ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။

အဲဒီလို ဆရာႀကီး ေဆးလိပ္ျဖတ္ၿပီး (၁)လေလာက္႐ွိေတာ့ တေန႔မွာ ကိုေအာင္ထြန္း (မ/ဥကၠလာ)က ဆရာႀကီး ေဆးလိပ္ျပန္ေသာက္ေနတာ သိလား လို႔ က်ေနာ့္ကို လာေမးတယ္။

က်ေနာ္ေတာင္ယာလုပ္ရင္း တန္းလန္းႀကီး ဆိုေတာ့ လက္ေတြေျခေတြမွာလည္း ႐ႊံ႕ေတြ ေပေနတယ္။ က်ေနာ္က မသိပါဘူးေပါ့။ က်ေနာ္နဲ႔အတူေနတာ က်ေနာ္ သိတာပဲ။ သူ ျပန္မေသာက္ပါဘူး လို႔

ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ ကိုေအာင္ထြန္းက မယံုရင္ ဟိုး .. ျပတင္းေပါက္နားမွာ သြားၾကည့္တဲ့။ က်ေနာ္ သြားၾကည့္ေတာ့ သူေျပာတဲ့ေနရာမွာ ဆရာႀကီးနဲ႔ ကိုေအာင္မင္းတို႔ ထိုင္ေနၾကတယ္။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ေဆးလိပ္မီးခိုးေတြ ေတြ႔ေနရတယ္။ ဒါေပမဲ့ မီးၫႇိထားတဲ့ ေဆးလိပ္က ကိုေအာင္မင္းလက္ၾကားမွာ။

က်ေနာ့္ကို ေတြ႔ေတာ့ ဆရာႀကီးက ဘာလဲလို႔ေမးတယ္။ က်ေနာ္က ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆရာႀကီးတို႔ ဘာလုပ္ေနတာလဲ လာၾကည့္တာလို႔ ေျပာေတာ့ သူက ဘာလုပ္ေနရမွာလဲ။ စကားထိုင္ေျပာေနတာ

ေပါ့ကြလို႔ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ျပန္ေျပာတယ္။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ မ႐ွင္းဘူး။ ဆရာႀကီး ၾကည့္ရတာ ေဆးလိပ္မ်ား ျပန္ေသာက္ေနၿပီလားေပါ့။ ဒါနဲ႔ ေနာက္တေန႔မွာ ဆရာႀကီးနဲ႔ကိုေအာင္မင္းတို႔ ထိုင္ေနတုန္း ေနာက္ကေန တိတ္တိတ္ေလး သြားၾကည့္တယ္။ အဟုတ္ပဲ။ ကိုေအာင္မင္းလက္ထဲ မီးၫႇိၿပီးသား ေဆးလိပ္ကို

ဆရာႀကီး ယူဖြာတယ္။ ႏွစ္ဖြာေလာက္ဖြာၿပီး ကိုေအာင္မင္း လက္ထဲ ေဆးလိပ္ ျပန္ထည့္လိုက္တယ္။ က်ေနာ္လည္း တိတ္တိတ္ကေလး ဆက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။

ေနာက္တႀကိမ္ သူဖြာေတာ့ ျဗဳန္းဆို က်ေနာ္ ထလိုက္ၿပီး ''မိၿပီ။ မိၿပီ။ ဆရာႀကီး ေဆးလိပ္

ျပန္ေသာက္ေနၿပီ''လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္ေတာ့ ဆရာႀကီး ချမာ ႐ွက္ကိုး ႐ွက္ကန္းနဲ႔ ရယ္ေနတယ္။

“ေအးကြာ။ ငါမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကိုေအာင္မင္းဆီက တဖြာ၊ ႏွစ္ဖြာ ယူယူဖြာေနတာ'' လို႔

ေျပာ႐ွာတယ္။ ကိုေအာင္မင္းကလည္း ''ဟုတ္တယ္၊ ဆရာႀကီးက မင္းကို ကတိေပးထားေတာ့ မင္းေ႐ွ႕မွာ ေဆးလိပ္ျပန္ေသာက္ဖို႔ ခက္ေနတာ။ ဆရာႀကီး ေတာ္ေတာ္ ခံေနရတယ္။ ေသာက္ပါေစကြာ။ မမ်ားရင္ ၿပီးတာပါပဲ'' လို႔ ဆရာႀကီးဘက္က ေ႐ွ႕ေနလိုက္ေနပါေသးတယ္။ က်န္တဲ့ရဲေဘာ္ တခ်ဳိ႕ကလည္း အဲဒီအတိုင္းဝိုင္းေျပာၾကတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း ဆရာႀကီး အရမ္းခံေနရတာ သိတယ္။ ဒါေပမဲ့

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

171

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ က်န္းမာေရးအတြက္ ေျပာတာ။ သိပ္မေနႏိုင္လြန္းရင္ ေသာက္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ တတ္ႏိုင္သေလာက္

ေလွ်ာ့ေသာက္ဖို႔ ေျပာေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာ လက္ခနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ''ေအးပါကြာ။ နည္းနည္းပါးပါးပဲ

ေသာက္မွာပါ။ အရင္ေသာက္ေနက်ရဲ႕ ေလးပံုတပံုပဲ ေသာက္မယ္'' လို႔ ေျပာ႐ွာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဆရာႀကီး ေဆးလိပ္ ျပန္ေသာက္ျဖစ္သြားတယ္။ ''သမီးေတြကိုေတာ့ မေသာက္ေတာ့ဘူး ေျပာထားတာ ဘယ္လို ျပန္ေျပာရမလဲ မသိဘူး။ မ်က္ႏွာပူလိုက္တာ'' လို႔ ၿငီးတြားေနပါ ေသးတယ္။ ဆရာႀကီးက ကိုယ့္သားသမီးေတြကိုေတာင္ အဲဒီလို အေလးထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးပါ။

က်ေနာ္နဲ႔ ဆရာႀကီးၾကားမွာ႐ွိတဲ့ အထင္ကရ အမွတ္တရတခုက ''ဘာသာေရး'' ကိစၥပါ။ သိတဲ့အတိုင္း က်ေနာ္က ကရင္ကျပား၊ ဘာသာတရား သတ္သတ္မွတ္မွတ္ မ႐ွိတဲ့သူ။ ဒါကိုသူက ဘာသာတရားရဲ႕ အႏွစ္သာရကို နားဝင္ေအာင္ ေျပာျပတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ေလးနက္ပံုကို ႐ွင္းျပတယ္။

ဓမၼစၾကာရဲ႕ တရားကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္တဲ့ အစြန္းတရားႏွစ္ပါး ေ႐ွာင္တဲ့ အလယ္အလတ္ မဇၩိမ ပဋိပဒါ လမ္းစဥ္၊ မဂၢင္ (၈) ပါး စတာေတြကို အပ္ေၾကာင္း ထပ္ေအာင္ ေျပာျပခဲ့တယ္။ သူအၿမဲေျပာေလ့႐ွိတာက (၃၈)ျဖာ မဂၤလာ တရားေတာ္ပါပဲ။ အႀကိမ္ရာနဲ႔ေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး သူေျပာေနက်ကေတာ့ “စိတ္႐ွည္၊ ဇြဲသန္၊ သည္းခံ၊ ဧကန္ နိဗၺာန္ေရာက္'' တဲ့။ ဒါေလးကို ခဏ ခဏ ေျပာတယ္။ တဖြဖြ ေျပာတယ္။ ႀကံဳတိုင္းေျပာတယ္။

သူနဲ႔ရင္းႏွွီးတဲ့သူတိုင္း ၾကားဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ့္ကိုလည္း ''ပရိတ္'' နဲ႔ ''ဓမၼစၾကာ'' ကို က်က္ဖို႔ ခဏ ခဏ ေျပာတာ က်ေနာ္ကလည္း သိတဲ့အတိုင္း ဂ်စ္တီးဂ်စ္ကန္ဆိုေတာ့ မက်က္ဖူးခ်ည္း ျပန္ေျပာတာ။ ဒါကို သူက မေလွ်ာ့ဘူး။ ႀကံဳတိုင္း တဖြဖြ က်က္ခိုင္းေနေတာ့တာ။

တေန႔ေတာ့ သူက ''မင္းက ခုိင္ဝတ္မႈန္တို႔နဲ႔ တတန္းထဲဆိုေတာ့ (S) ခန္းကေပါ့။ (S) ခန္းဆိုတာ

စာေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းသားခ်ည္းထားတာ ဆိုေတာ့ မင္းလည္း စာေတာ္လို႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းစာ

ဘယ္ေလာက္ ေတာ္ေတာ္ ဘုန္းႀကီးစာေတြကိုေတာ့ မလြယ္ဘူး။ အရမ္း ခက္တယ္။ ''ပရိတ္''ထဲက ''ရတနသုတ္'' ဆိုရင္ ေတာ္႐ံုလူ ရဖို႔ မလြယ္ဘူး။ မင္းလည္း က်က္လို႔ရမွာ မဟုတ္ပါဘူးကြာ” လို႔

ေျပာလာတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း သိတဲ့အတိုင္း မာန္က ခပ္ေထာင္ေထာင္ ဆိုေတာ့ ဘာလို႔ မရရမွာလဲ၊ မက်က္ ခ်င္လို႔။ က်က္ရင္ ရၿပီးသားပဲ လို႔ မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ ျပန္ေျပာေတာ့ ဆရာႀကီးက ''ဒါဆို မင္းနဲ႔ငါ

ေလာင္းရေအာင္၊ ရတနသုတ္ကို (၂)ရက္နဲ႔ရရင္ မင္းလိုခ်င္တာ ေတာင္း ငါေပးမယ္။ မရရင္ ငါလိုခ်င္တာ ေတာင္းမယ္။ မင္း ေပး'' ဆိုၿပီး စိန္ေခၚပါေလေရာ။ က်ေနာ္ကလည္း မခံခ်င္ေတာ့၊ ရတယ္။ က်က္မယ္ ဆိုၿပီး သူ႔ေလာင္းေၾကးကို သေဘာတူလိုက္တယ္။

တကယ္ က်က္ေတာ့ မေခ်ာင္ဘူး။ က်ေနာ္က 'ၾသကာသ'ေတာင္ ေျဖာင့္ေအာင္ ႐ြတ္တတ္တဲ့သူ

မဟုတ္ေတာ့ ခက္ေနၿပီ။ ပါဠိ ဆိုတာလည္း ကိုယ္နဲ႔ ယဥ္ပါးတာမဟုတ္ေတာ့ အသံထြက္ဖို႔ေတာင္

မလြယ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဆရာႀကီးက အသံခ်ေပးပါတယ္ ဒီလိုနဲ႔ (၂)ရက္လံုးလံုး ဘာမွမလုပ္ဘဲ ထုိင္က်က္၊ ထက်က္၊ လွဲက်က္နဲ႔ တတြတ္တြတ္ ႐ြတ္ေနရတယ္။ ဆင္တူ အပိုဒ္ေတြပါလို႔ ေ႐ွ႕ကရလိုက္၊ ေနာက္က ေမ့လိုက္နဲ႔ ခ်ာလပတ္ကို လည္ေနေတာ့တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ (၂)ရက္ျပည့္လို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ ရသြားပါတယ္။ က်ေနာ့္ဘဝမွာ ဘုရားစာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ပထမဆံုး ရတာလို႔ ဆိုရမယ္။ ေလာင္းေၾကးႏိုင္သြားတဲ့အတြက္ ဆရာႀကီးက က်ေနာ့္ကို လိုခ်င္တာေတာင္း၊ သူေပးမယ္လို႔

ေျပာပါတယ္။ တကယ္က က်ေနာ္ တခုခုလိုခ်င္လို႔ က်က္တာမွ မဟုတ္ဘဲ။ မခံခ်င္လို႔က်က္ခဲ့တာေလ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ဘာမွမေတာင္းပါဘူးလို႔ ေျပာေတာ့ ဆရာႀကီးက ''မင္းမေတာင္းလည္း ငါက ဂုဏ္ျပဳရမွာပဲ'' ဆိုၿပီး သူ႔ေထာင္ဝင္စာထဲက အေကာင္းဆံုးမုန္႔ ေတြကို ခ်ေကြၽးပါေတာ့တယ္။

က်ေနာ္နဲ႔အတူ ရဲေဘာ္ေတြ ဝိုင္းစားၾကရင္း ဆရာႀကီးက ''ဒီေကာင္ ေတာ္တယ္၊ ဉာဏ္လည္း ေကာင္းတယ္'' ဆိုၿပီး ခ်ီးက်ဴးေနေတာ့ လူၾကားထဲ ေနရထိုင္ရေတာင္ ခက္ပါေသးတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

172

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ တကယ္ဆို က်ေနာ္က်က္လို႔ရမယ္မွန္း ဆရာႀကီး သိပါတယ္။ ဘယ္သူမဆို က်က္လို႔ ရႏိုင္တာပဲေလ။ ဘာသာတရားနဲ႔ ထိေတြ႔ေပးခ်င္လို႔။ ႐ိုး႐ိုးတန္းတန္း က်က္ခိုင္းတာ၊ မက်က္လို႔၊ ရတဲ့နည္းနဲ႔ လွည့္ပတ္

က်က္ခိုင္းတယ္ဆိုတာ ေနာင္မွ က်ေနာ္သိရတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဆရာႀကီးေၾကာင့္ ရတနသုတ္ကေန ဓမၼစၾကာ၊

ေမတၱာသုတ္၊ ပ႒ာန္းေတြပါ အားလံုး က်ေနာ္ အလြတ္ရသြားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေနတဲ့အခန္းက မနက္ (၅) နာရီထၿပီး ပ႒ာန္းတရက္၊ ဓမၼစၾကာတရက္၊ ပရိတ္တရက္ ေန႔တိုင္း ႐ြတ္ၾကတယ္။ အရင္ကေတာ့ က်ေနာ္က မထဘူး။ သူမ်ားေတြ ႐ြတ္လည္း ေခါင္းၿမီးၿခံဳၿပီး ေပအိပ္ေနတာပဲ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့

ဆရာႀကီးက မရဘူး။ အတင္းလာႏႈိးၿပီး ထ႐ြတ္ခိုင္းေတာ့တာပဲ။ သူကိုယ္တိုင္လည္း ႐ြတ္တယ္။ က်ေနာ့္မွာ မထခ်င္ဘဲနဲ႔ သူလာ လာႏႈိးလို႔ ထ႐ြတ္ေနရတယ္။ အဲဒါ ဆရာႀကီးခ်ေပးတဲ့

ဘာသာတရားမ်ဳိးေစ့ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ေနာက္မွ သိလာရတယ္။ ခုေတာ့ က်ေနာ္ဟာ

ဗုဒၶဘာသာတရားကို တကယ္ ယံုၾကည္လာသူ တေယာက္ျဖစ္လာၿပီး တရားဘာဝနာကိုေတာင္

က်င့္ေနပါၿပီ။ ဒီေတာ့မွ ဆရာႀကီးေက်းဇူး ဘယ္ေလာက္ ႀကီးမားတယ္ဆိုတာ သိလာရတယ္။ ဝမ္းနည္းဖို႔ ေကာင္းတာက က်ေနာ္ ခုလိုဗုဒၶတရားကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ယံုၾကည္ေနၿပီ ဆိုတာ ဆရာႀကီး သိမသြား႐ွာဘူး။ သူနဲ႔ လူခ်င္း ျပန္ဆံုၾကရင္ ကဗ်ာနဲ႔ ဘာသာတရားအေၾကာင္း က်ေနာ္

သိနားလည္ထားတာေတြ ေျပာဖို႔၊ ေဆြးေႏြးဖို႔ စိတ္ကူးခဲ့တာ၊ အခုေတာ့ ေျပာခြင့္မရေတာ့ဘူး။ ဒါထက္ ... သူ က်ေနာ့္ကို ျမင္ေစ၊ ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့တာေတြ က်ေနာ္ျဖစ္ေနၿပီ၊ ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားေနၿပီ ဆိုတာ သူသိမသြားရလို႔ ယူႀကံဳးမရျဖစ္မိတယ္။

ဆရာႀကီးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း ေျပာသံ၊ ဆိုသံ တခ်ဳိ႕ ၾကားရတယ္။ ဆရာတင္မိုးဟာ လက္ဝဲဝါဒကို

အလြန္အမင္း ယံုၾကည္သူ၊ ဘာသာတရားမ႐ွိသူ'' တဲ့ေလ။ လက္ဝဲဝါဒ ယံုၾကည္မႈဆိုတာ ထားပါ။ က်ေနာ္ ဘာမွ မွတ္ခ်က္မျပဳလိုဘူး။ လူတိုင္း ဘယ္သူမဆို ကိုယ္ႀကိဳက္ရာဝါဒကို စြဲကိုင္ယံုၾကည္ခြင့္

႐ွိၾကတာခ်ည္းပဲ။ ကိုယ္သန္ရာ ကိုယ္ယံု။ အေရးႀကီးတာက လူ႔အဖြဲ႕အစည္းကို အႏၲရာယ္မေပးတဲ့

ဝါဒျဖစ္ဖို႔ပဲ လိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာႀကီးနဲ႔ လက္ဝဲဝါဒကိစၥ က်ေနာ္ဘာမွ မေျပာလိုဘူး။ တခါမွလည္း က်ေနာ္ သူ႔ကိုမေမး ၾကည့္ဖူးဘူး။ သူကလည္း အဲဒီအေၾကာင္း တလံုးတပါဒမွ ေျပာသံမၾကားရဘူး။ ႐ုပ္႐ွင္မင္းသားႀကီး ဦးျမတ္ေလးနဲ႔ ေလးေလးလို႔ ေခၚတဲ့ ဦးထြန္းေဝအေၾကာင္းေတာ့ တဖြဲ႔တႏြဲ႕ ေဆြးေဆြးေျမ႕ေျမ႕ ေျပာခဲ့ဖူးတာပဲ႐ွိတယ္။

အခု က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက ဆရာႀကီးမွာ ဘာသာတရား မ႐ွိ ဆိုတဲ့ကိစၥပါ။ ဒါကို က်ေနာ္လံုးဝ လက္သင့္မခံႏိုင္ပါဘူး။ ဒီလုိေျပာတဲ့သူေတြဟာ ဆရာႀကီး အေၾကာင္း ဂဃဏန မသိၾကလို႔

တဆင့္စကားနဲ႔ ေျပာေနၾကတာပဲျဖစ္မယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ ေနစဥ္ ကာလမွာ သူ႔ေမြးေန႔၊ တခါတေလ

လျပည့္ေန႔ေတြမွာ သူ ဥပုသ္ေစာင့္ေလ့႐ွိတယ္။ ဆရာႀကီးဟာ အင္မတန္ ႏွိမ့္ခ်တတ္ၿပီး မာန္မာန

ကင္းစင္တဲ့သူပါ။ ဘာသာတရားကိုလည္း အလြန္ ေလးစားတယ္။ အထင္႐ွားဆံုး သာဓကနဲ႔ျပရရင္ က်ေနာ္တို႔ (၅)ေဆာင္မွာ (၂၉၅)ပုဒ္မနဲ႔ ေထာင္က်ေနတဲ့ စာခ်ဘုန္းႀကီးေလးတပါး ႐ွိတယ္။

ဘုန္းႀကီးေလးက အသက္ (၃ဝ) စြန္းစြန္းဆိုေတာ့ ဆရာႀကီးနဲ႔ အသက္ ေခါက္ခ်ဳိးေလာက္ ကြာတယ္။

ဘုန္းႀကီးဆိုေပမယ့္ ေထာင္ထဲမွာဆိုေတာ့ သူလိုကိုယ္လို ေထာင္ဝတ္စံုနဲ႔ ဆံပင္နဲ႔ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အျပင္မွာ စာခ်ဘုန္းႀကီး လုပ္ခဲ့တာဆိုေတာ့ ဆရာႀကီးက သူ႔ဆီက အဘိဓမၼာ သင္ယူခ်င္ေနတယ္။

ဘုန္းႀကီးကလည္း လိုလိုခ်င္ခ်င္ပဲ သင္ေပးပါတယ္။ ထူးျခားတာက ဆရာႀကီးဟာ မသင္ခင္မွာေရာ သင္ၿပီးမွာပါ အဲဒီဘုန္းႀကီးေလးကို ကုန္းဦးခ်တာပါပဲ။ ကန္ေတာ့တာမွ ထိျခင္း ငါးျဖာ ဆိုသလို နဖူးနဲ႔ၾကမ္းျပင္ ထိၿပီး ႐ို႐ိုေသေသ လက္အုပ္ခ်ီ ကန္ေတာ့တာပါ။ စားစရာေလးေတြ ယူၿပီး

ဘုန္းႀကီးေလးကို သြားေပးတ့ဲအခါမွာလည္း ရိုရုိေသေသ လက္အုပ္ခ်ီ ကန္ေတာ့ၿပီးမွ ေပးတာပါ။ က်ေနာ္က ဒီ ကိုယ္ေတာ္ေလးဟာ 'ကတံုး' လည္းမဟုတ္၊ သကၤန္း လည္း မစီးထားဆိုေတာ့ လူပဲေပါ့။ ဆရာႀကီးနဲ႔လည္း အသက္ အရမ္းကြာတယ္။ အဲဒါ ဘာေၾကာင့္ ကန္ေတာ့ရတာလဲ လို႔ ေမးဖူးတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

173

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ဆရာႀကီးက ''ရဟန္း''ဆိုတာ ဝိနည္းနဲ႔အညီ သကၤန္းစီးၿပီးရင္ ဝိနည္း မခ်ဳိးေပါက္သေရြ႕ အဲဒီရဟန္းရဲ႕ စိတ္ဆႏၵမပါဘဲ သကၤန္းခြၽတ္လို႔ မရဘူး။ ႐ုပ္ဝတၴဳျဖစ္တဲ့ သကၤန္းကိုပဲ အတင္းခြၽတ္လို႔ ရခ်င္ရမယ္။ ရဟန္းအျဖစ္ကေတာ့ ဖယ္႐ွားလို႔ မရဘူး။ ရဟန္းက ရဟန္းပါပဲ။ ဒီကိုယ္ေတာ္ေလးက ဝိနည္း

မခ်ဳိးေဖာက္ပါဘဲနဲ႔ အဓမၼသကၤန္းခြၽတ္ ေထာင္ထဲထည့္ခံထားရတာ။ ခုထိ သိကၡာမခ်ေသးလို႔ သူ႔ကိုယ္သူ ရဟန္းလို႔ ခံယူေနေသးတယ္။ ရဟန္းလိုပဲ က်င့္ႀကံေနေသးတယ္။ ဗုဒၶတရားေတာ္ေတြ သူ႔ကိုယ္ထဲမွာ ကိန္းဝပ္ေနတယ္။ အဲဒီတရားေတာ္ေတြကို ငါ့ကို ပို႔ခ်ေနေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရိုရိုေသေသ ကန္ေတာ့တာလို႔ . . . စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းျပတယ္။

ေနာက္တခုက ညေနခင္းေတြမွာ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးရင္ က်ေနာ္နဲ႔ ဆရာႀကီးတို႔ သြားထိုင္ေလ့႐ွိတဲ့

ေစတီေလးတဆူ႐ွိတယ္။ ဆရာႀကီး တခါမွ ဦးမခ်ဘဲနဲ႔ ေစတီထဲ မဝင္ဘူး။ ဦးမခ်ဘဲနဲ႔ ေစတီထဲက ထြက္ေလ့မ႐ွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္က ''ေစတီဆိုတာ အုတ္၊ သဲ၊ ေက်ာက္၊ ဘိလပ္ေျမနဲ႔

လုပ္ထားတဲ့အရာပဲ။ အဲဒါကို ၿဖိဳခ်ၾကည့္လိုက္ရင္ အုတ္၊ ေက်ာက္၊ သဲေတြပဲ ထြက္လာမွာေပါ့။ ဒါကို

ဆရာႀကီးက ကန္ေတာ့ေနေတာ့ အုတ္၊ သဲ၊ ေက်ာက္အပံုႀကီးကို ကန္ေတာ့ေနသလို ျဖစ္ေနတယ္ .. မဟုတ္ဘူးလား..''လို႔ ေျပာေတာ့ သူက ''မင္းေျပာသလို အုတ္၊ သဲ၊ ေက်ာက္ေတြနဲ႔ လုပ္ထားတယ္

ဆိုတာေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အထိမ္းအမွတ္ သေကၤတဆိုတာ ႐ွိတယ္။ ေက်းဇူးတရားကို

အေလးအျမတ္ ျပဳတာနဲ႔ အေမြအႏွစ္ကို လက္ဆင့္ကမ္း သယ္တယ္ဆုိတာ ႐ွိတယ္။ ဥပမာ မင္းအေဖနဲ႔ မင္းအမိုးတို႔ ေကြၽး ေမြးခဲ့တာေတြကို မင္း ေက်းဇူးမတင္ဘူးလား။ သူတို႔ေက်းဇူးကို ရည္မွတ္ၿပီး သူတို႔နဲ႔ဆိုင္တဲ့ ပစၥည္းေတြ သိမ္းမထားဘူးလား။ ဒီလိုပဲေပါ့။ ေစတီဆိုတာလည္း ဗုဒၶရဲ႕

အေမြအႏွစ္ေတြပါပဲ။ ဗုဒၶရဲ႕ ေက်းဇူးကို ရည္မွတ္ၿပီး အထိမ္းအမွတ္လုပ္ တည္ထားတယ္ဆိုေတာ့ ဒါေတြကို ရည္မွန္းၿပီး ကန္ေတာ့တာပဲ။ ဒီအစဥ္အလာ အေမြအႏွစ္ေတြကို ေ႐ွးလူေတြက လက္ဆင့္ကမ္း

သယ္လာၾကလို႔ ခုထိ႐ွိေနၾကတာ။ တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေတြမွာဆို တိမ္ေကာ ပ်က္စီးကုန္ၾကတာေတြ ႐ွိတယ္။ ဒီလို မျဖစ္ေအာင္ တို႔ေတြကလည္း လက္ဆင့္ကမ္းသယ္ေဆာင္ သြားရမယ့္ တာဝန္ ႐ွိတယ္။ ဒါမွ

ေက်းဇူးသိတတ္တဲ့ လူသား ျဖစ္မွာ..'' လို႔ က်ေနာ္ နားလည္ႏိုင္ေလာက္မယ့္ စကားေတြ ေ႐ြးၿပီး တခုတ္တရ ႐ွင္းျပခဲ့တာပါ။

ဒီလိုမ်ဳိး ဘာသာတရားအေပၚ ၾကည္ညိဳအေလးျမတ္ ထားတဲ့ ဆရာႀကီးကို ''ဘာသာတရားမ႐ွိသူ'' လို႔

ေျပာဆိုတာကို က်ေနာ္ နားမလည္ႏိုင္ဘူး။ ခု အသက္႐ြယ္ႀကီးမွ သက္ဝင္ ယုံၾကည္လာတာ ျဖစ္မွာေပါ႕။ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ဘာသာတရား ရွိခ်င္မွရွိမယ္ ''လို႕ အဲဒီလို လွည့္ေျပာၾကရင္လည္း က်ေနာ္

လက္မခံႏိုင္ပါဘူး။ ဆရာႀကီးက ငယ္ငယ္ကတည္းက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ပညာေရးနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာသူပါ။

သူ ဆယ္တန္းေအာင္တုန္းက ျမန္မာတျပည္လုံး ျမန္မာစာ ပထမဆု ရခဲ႕တယ္။ အဲဒီ႕ ဂုဏ္ထူးရ ျမန္မာစာ အေျဖလႊာ စာစီစာကုံးမွာ ပရိတ္တရားေတာ္ထဲက ေႏြဦးအလွကို ပါဠိလို အပိုဒ္လိုက္ ကိုးကားၿပီး

ထည့္ေရးထားတာ။ ဒါကိုၾကည့္ရင္ ဆရာႀကီးဟာ ငယ္ငယ္ကတည္းက သူ႔ႏွလုံးလားထဲ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ဗုဒၶတရားေတာ္ ကိန္းဝပ္ေနတယ္ဆိုတာ အထင္အရွားပဲ ။ အဲဒီ႕အျပင္ ဆရာႀကီးဟာ ဗုဒၶတရားေတာ္ကို

သက္ဝင္ ယုံၾကည္သူသက္သက္ မဟုတ္ဘဲ တရားေတာ္နဲ႔အညီ တသက္လုံး က်င့္ႀကံ ေနထိုင္သြားတယ္ ဆိုရင္ ဘယ္သူ ျငင္းဦးမွာလဲ. . . ။

ေနာက္ ဆရာႀကီးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မရွင္းတာ တခု ရွိေသးတယ္။ အထင္အျမင္ လြဲၾကတာပါ။ ကိုတိုးတိုးထြန္းက က်ေနာ့္ကို ဒီလို ေမးဖူးပါတယ္။ ဆရာတင္မိုးက ကပ္ေစးနည္းတယ္ဆို။

သူ႔ေထာင္ဝင္စာကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေကြၽးဘူးဆို . . ဟုတ္လားတ့ဲ ။ က်ေနာ္ အႀကီးအက်ယ္

အံ့အားသင့္သြားတယ္။ တကယ့္ကို ေျပာင္းျပန္ႀကီးဗ်ာ။ ကိုတိုးတိုးထြန္းက သူမ်ားေျပာတာ ၾကားလို႔ ဟုတ္လား ဆိုၿပီး စကားအျဖစ္ ေမးၾကည့္တ့ဲ သေဘာပါပဲ။ ဘယ္က ၾကားတယ္ဆိုတာလည္း သူ ေျပာျပပါတယ္။ အဲဒါေတာ့ ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ။ က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာက ဆရာႀကီးဟာ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

174

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ရုပ္ဝတၳဳပစၥည္းနဲ႔ ေငြ ဆိုတာကို ဘယ္တုန္းကမွ မက္ေမာခဲ႕တာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာပါပဲ။ ေငြအေၾကာင္းကို ဘယ္တုန္းကမွ စကားထဲေတာင္ ထည့္ေျပာခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ မဆလပါတီ မဝင္လို႕ အၿငိဳးခံထားရၿပီး ေနာက္ေတာ့ က်ဴရွင္ျပလို႔ ဆိုတ့ဲ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ တကၠသိုလ္က အနားေပးေတာ့ သူ႔မွာ

ေနစရာအိမ္ေတာင္ မရွိပါဘူး။ ဒီလို ဆင္းရဲခဲ့တာ သူနဲ႔ နီးစပ္သူတိုင္း သိၾကမွာပါ။ အဲဒီလို ေငြေၾကး ရုပ္ဝတၳဳပစၥည္းေတြကို တန္ဖိုးမထားခဲ့တ့ဲသူဟာ ေထာင္ထဲ ေရာက္မွ ဘာမဟုတ္တ့ဲ ေထာင္ဝင္စာထုပ္ေလးကို မက္ေမာေနပါ့မလား။ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ၾကပါေတာ့။

ဆရာႀကီးရဲ႕ ထမင္းစားဝိုင္းမွာ သူကလြဲရင္ ဘယ္သူမွ ေထာင္ဝင္စာ ဟုတ္တိပတ္တိ မလာႏိုင္ၾကပါဘူး သူ႔ရွိတာနဲ႔ မွ်စားေနၾကတာပါ။ ဆရာႀကီးနဲ႔ တဝိုင္းတည္းစားၿပီး ဆရာႀကီးကို အစစအရာရာ

လုပ္ကိုင္ေပးေနတ့ဲ ကိုသိန္းေအာင္ အသိဆုံးပါ။ ဆရာႀကီးက ( ၁၄ ) ရက္ တခါ ေထာင္ဝင္စာ လာတယ္။ သူ႔အိမ္က ထည့္ေပးလိုက္တ့ဲ အစား အစာေတြဟာ သူတေယာက္တည္းစားရင္ ( ၁၄ )ရက္ မဟုတ္ဘူး၊ တလစားေတာင္ ကုန္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဆရာႀကီးက မရွိတ့ဲသူေတြနဲ႔ မရွိအတူ ရွိအတူ ဝိုင္းဖြဲ႕ၿပီး

မွ်ေဝ စားေသာက္တာပါ။ ေထာင္ဝင္စာလာလို႔ အခန္းျပန္ေရာက္တာနဲ႔ သူ႔ ေထာင္ဝင္စာထုပ္ကို လွည့္ကို မၾကည့္ေတာ့ဘူး ။ ထမင္းဝိုင္းကို အၿပီး အပ္လိုက္တာပဲ။ ထမင္းဝိုင္းက စီစဥ္တ့ဲသူက စီစဥ္ၿပီး သူ႔ကို ထည့္ေကြၽးတာပဲ စားတယ္။ ဟိုဟာေပးပါ ဒီဟာေပးပါ တခါဖူးမွ မေတာင္းဖူးဘူး။ ရဲေဘာ္ႀကီး

ကိုသိန္းေအာင္က အားလုံး သိမ္းဆည္းၿပီး စီမံေပးတာ။ တခါတေလ စားစရာ ျပတ္သြားတ့ဲအခါေတာင္

ရွိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာႀကီးက တခါမွ မညည္းဖူးဘူး။ သူ႔ထည့္ေကြၽးတာနဲ႔ စားတာပဲ။ တကယ္ဆို သူ႔အသက္အရြယ္ သြားေတြလည္း မရွိ ဆိုေတာ့ အခြင့္ထူးယူမယ္ဆို ယူခြင့္ရွိလ်က္နဲ႔ သူမယူဘူး။ ဒါေတြအားလုံး သူ႔ဝိုင္းစားေတြ အသိဆုံးပါ။ အထူးသျဖင့္ ကိုသိန္းေအာင္ႀကီး အသိဆုံးပါ။

တခါတေလ ဆရာႀကီး မိတ္ေဆြတခ်ဳိ႕က သူ႔ဆီက စားစရာေတာင္းရင္ သူပိုင္ပစၥည္းေတြပဲ

သူယူေပးလို႕ရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ ကိုယ္တိုင္ ယူေပးတာမိ်ဳးမလုပ္ဘူး။ ကိုသိန္းေအာင္ကို

ေမးတယ္။ ရွိေသးရဲ႕လား ရွိရင္ နည္းနည္း ေပးလိုက္ပါ။ မရွိလည္း ကိစၥမရွိဘူး။ အဲဒီလို ခြင့္ေတာင္းတာပါ။ ၿပီးေတာ့ ဆရာႀကီးဟာ အရမ္းလည္း အားနာတတ္တယ္။ တဖက္သားကို အရမ္း ငဲ့ညွာတတ္တယ္။ ဒီလို စိတ္အခံရွိတ့ဲ ဆရာႀကီးကို ခုနကလို ေျပာၾကတာေတြ ၾကားရေတာ့ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသပါတယ္။ ေလာကႀကီးက ေျပာင္းျပန္ႀကီးပါလား။ မေသခ်ာမွဳေတြ ျပည့္ႏွက္ေနပါလား လို႔ ခံစားမိတယ္။ ဂဃနဏမသိဘဲ ထင္ရာေလွ်ာက္ ေျပာေနေတာ့ တဆင့္စကားတဆင့္နဲ႔ မဟုတ္တာႀကီး

အဟုတ္ျဖစ္သြားၾကရေရာ။ ခုဆို ကိုတိုးတိုးထြန္းက သူၾကားတာေမးလို႔ေပါ့။ မေမးဘဲ တကယ္ ထင္ေနရင္ မခက္ပါလား။ ကိုေငြလင္းလည္း ဒီလိုပဲ သိထားတာလို႔ က်ေနာ့္ကို ေျပာဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္

က်ေနာ္ရွင္းျပလိုက္ေတာ့ သူတို႔ေတြ ရွင္းသြား ၾကပါတယ္။ အမွန္ သိသြားၾကတာပါ။ ဒါေၾကာင့္

ကိုယ္တကယ္မသိဘဲနဲ႔ ထင္ေၾကးနဲ႔ ေျပာတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သိလ်က္နဲ႔ တျခား မေက်နပ္ခ်က္ တခုခုေၾကာင့္ ရည္ရြယ္ၿပီးေျပာတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီႏွစ္ခုလုံး မေကာင္းဘူး ။ အကုသိုလ္ခ်ည္းပဲ။ ။ ဆက္ပါဦးမည္..

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

175

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ေကာင္းကင္စိတ္နဲ႔ ေျမလိုက်င့္တဲ႔ ဧည့္သည္ႀကီး - ၃ ေနျခဴး

ဇန္န၀ါရီ ၂၆၊ ၂၀၀၉

ေနာက္ ဆရာႀကီးရဲ႕ ခ်စ္စရာေကာင္းတာေလးက သူ႔ေၾကာင့္ တဖက္သား ထိခိုက္ နစ္နာသြားမွာကို

မလိုလားတာပဲ။ ခ်စ္စရာေကာင္းတာထက္ ေလးစားဖုိ႔ ေကာင္းတာပါ။ ( ၅ ) ေဆာင္မွာ ''ဘိုးေတာ္ဟိန္း''

ဆိုတဲ႔ ဘိုးေတာ္တေယာက္ ရွိတယ္။ ေယာင္ထုံးႀကီးနဲ႔။ ဆန္ေတြ စုထားၾက၊ ဆီေတြ စုထားၾက၊ တိုင္းျပည္ ပ်က္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး သူ႔တပည့္ေတြကို ေျပာလုိ႔ စစ္ခုံရုံးက (၅-ည) ပုဒ္မ တပ္ၿပီး ေထာင္ (၁ဝ)ႏွစ္

ခ်ခံထားရသူပါ။ ဘိုးေတာ္ဟိန္းကို အျပင္မွာ စီးပြားေရးသမား လူခ်မ္းသာေတြ ကိုးကြယ္ၾကတယ္လုိ႔ သိရတယ္။ အထဲမွာေတာ့ ေနခ်င္သလိုေန၊ ျဖစ္သလိုစား၊ ပါးစပ္ကလည္း ေတာင္ေတာင္အီအီ

ေလွ်ာက္ေျပာေနတာပါပဲ။ ဘယ္သူ႔ကိုမွေတာ့ ဒုကၡမေပးဘူး။ ဒါေပမယ့္ အရူးႀကီးတေယာက္လို

စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္နဲ႔ေနတာ။ ပုဆိုးတထည္ကို ေတဇလူငယ္ေတြ ပုခုံးသိုင္း လည္စီး ထားသလိုမ်ဳိး အၿမဲ စည္းထားတယ္။ မနက္ခင္းနဲ႔ ညေနခင္းေတြဆိုရင္ အဲဒီ့ ပုဆိုးႀကီးနဲ႔ ေဝွ႕ယမ္းၿပီး ပါးစပ္ကလည္း တတြတ္တြတ္နဲ႔ ရြတ္ဖတ္ေနတတ္တာ။ ဘယ္သူမွ သူ႔ကို အဖက္မလုပ္ၾကပါဘူး။ တခ်ဳိ႕

ရိုးရိုးအက်ဥ္းသားေတြဆို သူ႔ကို ဖင္ပုတ္ ေက်ာပုတ္ စ ေနာက္ၿပီး ထြက္ေျပးၾကတာ။ သူက စိတ္ဆိုးၿပီး ေနာက္က လိုက္ေပါ့။

အဲဒီလိုေနတ့ဲ ဘိုးေတာ္ဟိန္းကို ဆရာႀကီးက သနားေနတယ္။ ''သူ႔ခမ်ာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ပါကြာ၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူ႔မွ ဒုကၡမေပးပဲ ရိုးရိုးသားသား ေနရွာတယ္'' လုိ႔ ဆရာႀကီးက ခဏခဏ

ေျပာေလ့ရွိတယ္။ ဘိုးေတာ္ဟိန္းက ဘယ္သူ႔ကိုမွ စကား ဟက္ဟက္ ပက္ပက္ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ ေဘာက္ခ်ည္း ေျပာေနတတ္တာ။ ဒါေပမယ့္ ဆရာႀကီးက သူနဲ႔ စကား သြားသြားေျပာရင္း ၾကာေတာ့ ဆရာႀကီးကို စိတ္လိုလက္ရ စကားေတြ ေဖာင္ေအာင္ ေျပာေနေတာ့တယ္။ ဆရာႀကီးကလည္း

ထုံးစံအတိုင္း ဟိုေမး ဒီေမးေပါ့။ ဒီလိုေနၾကရင္း တေန႔ေတာ့ ဘိုးေတာ္ဟိန္းက သူ႔ကို ကုလားသီခ်င္းေတြ

ဆိုျပတယ္လုိ႔ ဆရာႀကီး ျပန္ေျပာျပပါတယ္။ ဘိုးေတာ္ဟိန္းဟာ အိႏိၵယကို အႏွ႔ံ ေလွ်ာက္သြားဖူးတယ္လုိ႔

ဆိုတယ္။ အဲဒီလို ဘိုးေတာ္ဟိန္းက ဆရာႀကီးကို သီခ်င္းေတြဆိုျပ စကားေတြ ေျပာေျပာေနလိုက္ၾကတာ တေန႔ေတာ့ ဘိုးေတာ္ဟိန္းက ထေပါက္ပါေလေရာ။

ျဖစ္ပုံက ဆရာႀကီးကို ပထမ သီခ်င္း ( ၂ ) ပုဒ္ ဆိုျပတယ္ တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ထသြားမယ္ လုပ္ေတာ့

ဆရာႀကီးက ေနပါဦး ေနာက္တေခါက္ေလာက္ ဆိုျပပါဦးလုိ႔ ေျပာလည္းေျပာ၊ လက္လည္းဆြဲ ေပါ့ေလ။

ဒီမွာတင္ ဘိုးေတာ္ဟိန္းက '' ဟာ . . ဒီေကာင္ . . ေတာ္ေတာ္ လက္ေပါက္ကပ္တဲ႔ အေကာင္ပဲ '' ဆိုၿပီး ျဗဳန္းခနဲ ဆရာႀကီးကို ''နားရင္း'' ပိတ္အုပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္ ေဒါသျဖစ္ၿပီး ဘိုးေတာ္ဟိန္းကို

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

176

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ႀကိမ္းေမာင္း ထိုးႀကိတ္မယ္ လုပ္ေတာ့၊ ဆရာႀကီးက ပ်ာပ်ာသလဲ ေျပးလာၿပီး ''မလုပ္နဲ႔၊ မလုပ္နဲ႔ . . ငါမွားတာ.. ငါမွားတာ.. သူမမွားဘူး .. သူ႔ဖာသာ ေနတာ ငါ သြားေႏွာက္ယွက္လုိ႔ ျဖစ္ရတာ၊ သူ႔ကို ဘာမွသြားမလုပ္ပါနဲ႔… '' လုိ႔ အေမာတေကာ တားရွာတယ္။

တကယ္ဆို ဆရာႀကီးဟာ သူ႔အသက္အရြယ္၊ သူ႔ဂုဏ္နဲ႔ ဘယ္သူမွ သူ႔ကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္

ေနေနသာသာ၊ စကားေတာင္ မာမာထန္ထန္ မေျပာၾကပါဘူး။ အခုလို နားရင္းအုပ္ခံရတာ ေတာ္ေတာ္

လြန္လြန္းေနၿပီေလ။ ဒါေပမယ့္ ဆရာႀကီးက သူ႔ေၾကာင့္ တဖက္သား ထိခိုက္နစ္နာသြားမွာ မလိုလားဘူး။ သူမွားလုိ႔ ဆိုတာခ်ည္း ထပ္တလဲလဲ ေျပာၿပီး သူ႔အမွားကို ဝန္ခံရဲတ့ဲသတၲိ ရွိသူပါ။ ေနာင္ေတာ့ သူ႔ကို ေအးေအးေဆးေဆး ေမးၾကည့္တယ္။ နားရင္းအုပ္ခံလိုက္ရတာ စိတ္မဆိုးဘူးလား လို႔။ သူက ၿပံဳးၿပီး ''ျဗဳန္းခနဲ ထအုပ္လိုက္ေတာ့ စိတ္ထဲ ပူခနဲ ျဖစ္သြားတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္က အတင္းအၾကပ္ သြားလုပ္ေတာ့ ကိုယ္မွားတာေပါ့။ ကုိယ္မွားလုိ႔ ခံရတာပဲ၊ စိတ္ထဲ ဘာမွမရွိေတာ့ပါဘူး'' လို႔

ျပန္ေျဖပါတယ္။ ဆရာႀကီးဟာ အဲဒီလို လူစားမ်ဳိးပါ။ သူ႔အစၨ်တၲရုပ္ကို ထင္းခနဲ ေတြ႔ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ဆရာႀကီးနဲ႔က်ေနာ္က ထမင္းစားဝိုင္း မတူဘူး။ ဆရာႀကီးတုိ႔ဝိုင္းမွာက ကိုသိန္းေအာင္၊ ကိုရင္ေလး၊ ေက်ာင္းဆရာ ကိုစိုးလြင္ အပါအဝင္ စုစုေပါင္း (၅) ေယာက္ေလာက္ ရွိမယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ဝိုင္းမွာက

ကိုတင္ဝင္းေအာင္၊ ေဝမိုး၊ ကိုမ်ဳိးေအာင္၊ ရဲေက်ာ္လွိဳင္၊ ကိုခင္ေမာင္ဝင္း၊ ကိုေမာင္ဦး အားလုံး ( ၇ )

ေယာက္။ ကိုတင့္ေဝေအာင္က လူႀကီးဆန္တယ္။ ျပႆနာတခုကို ဘယ္ေတာ့မွ ထိပ္တိုက္ မေျဖရွင္းဘူး၊ ဒါေပမယ့္ လြယ္လြယ္နဲ႔ အေလွ်ာ့ေပးတတ္တ့ဲ လူစားမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ မရ ရတ့ဲနည္းနဲ႔

က်ားကုတ္က်ားခဲ လုပ္တတ္တ့ဲ ဝိရိယမ်ဳိးရွိသူ။ က်ေနာ္က သူ႔ကို ေအာင္ဘုလုိ႔ ေခၚတယ္။ က်ေနာ့္အေပၚ ေတာ္ေတာ္ နားလည္ေပးႏိုင္တ့ဲသူပါ။ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ္ ေဒါသထြက္ရင္ အၿမဲ အေလွ်ာ့ေပးတတ္တယ္။ ၿပီးမွ အက်ဳိးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ ျပန္ေျပာတတ္သူ။

ကိုမ်ဳိးေအာင္ကေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ စစ္သင္တန္း အတူတူ တက္ခဲ့တ့ဲ တိုက္ေဖာ္တိုက္ဖက္ ရဲေဘာ္ေဟာင္း၊ ေထာင္ထဲေရာက္မွ ျပန္ဆုံတာ။ သူက ရွဳးရွဳးရွားရွားသမား။ တခုခုျဖစ္တာနဲ႔

ခ်မယ္ႏွက္မယ္ ဆိုတာခ်ည္းပဲ။ က်ေနာ္ေတာင္ ဘရိတ္အုပ္အုပ္ထားရတဲ့ လူစားမ်ဳိး။ ရဲေက်ာ္လွိဳင္က က်ေနာ့္ထက္ အသက္(၁) ႏွစ္ေလာက္ပဲ ငယ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ကို အကိုတေယာက္လို ဆက္ဆံတတ္တယ္။ အနစ္နာခံစိတ္ ရွိတ့ဲသူ၊ ထမင္းဝိုင္းမွာ ဘယ္သူမွ မလုပ္တ့ဲ အလုပ္မ်ဳိးကို

သိမ္းႀကံဳးလုပ္တတ္တာ။ ဘယ္သူလုပ္လုပ္ မလုပ္လုပ္၊ ဘာကိုမွ မေျပာတာ၊ သူပဲလုပ္လိုက္တယ္။ အစားအေသာက္လည္း အရမ္းညွာတတ္တယ္။ ဟင္းကို အလယ္မွာပုံၿပီး ခပ္စားၾကမယ္ ဆိုရင္

အျဖစ္ေလာက္ ထည့္စားၿပီး ထသြားတာ။ ေနာက္လူ ေရွ႔လူ အတြက္ အျမဲ ဦးစားေပးတယ္။ ''ေဝပုံက်'' ''ကိုယ္တာ''နဲ႔ စားတာေတာင္ သူရတဲ့ ေဝစုကို ဘယ္ေတာ့မွ အကုန္မစားဘူး။ တဝက္ေလာက္စားၿပီး ထမင္းဝိုင္းထဲ ဘယ္သူ ဟင္းလိုသလဲ လိုက္ၾကည့္ၿပီး ဟင္းကုန္ေနတဲ့ သူ ပန္းကန္ထဲ အတင္း

ထည့္ေပးတာ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ က်ေနာ့္ဟင္းပန္းကန္ထဲ ေရာက္တာ မ်ားပါတယ္။ က်ေနာ္က အျမဲ ဟင္းကုန္ကုန္ေနတတ္လို႔။

ေဝမိုးကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဝိုင္းမွာ အငယ္ဆံုး။ က်ေနာ့္ညီတေယာက္လို ခ်စ္ရတဲ့သူ။

က်ေနာ့္အေပၚကိုလည္း အစ္ကိုလို သေဘာထားတာ။ သူက လူပံုက ျဖဴျဖဴႏြဲ႔ႏြဲ႔ ကလန္ကလားႀကီး ဆိုေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္ အေတာ္မာတဲ့ေကာင္။ အရြယ္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ စာဖတ္အား မ်ားတယ္။

ယံုၾကည္ခ်က္ ခိုင္မာျပင္းထန္သလို၊ အျငင္းလည္း သန္တယ္။ အဲဒီလုိ အျငင္းသန္လို႔ တခါက ဆရာႀကီးနဲ႔ “ဘု” ျဖစ္ခဲ့ရေသးတာေပါ့။ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္နဲ႔ ေဝမိုး စာေပ စိစစ္ေရးကိစၥ ေျပာရင္း

စာေပလြတ္လပ္ခြင့္ အေၾကာင္း ေရာက္သြားတယ္။ သူက စာေပလြတ္လပ္ခြင့္ ဆိုတာ အလံုးစံု

လြတ္လပ္ရမယ္လို႔ သေဘာရတယ္။ က်ေနာ္က လိုအပ္တဲ့ အကန္႔အသတ္ စည္း ေဘာင္ေတာ့

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

177

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ရိွသင့္တယ္လို႔ ယူဆတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ အမ်ဳိးသားေရးဆိုင္ရာ ကိစၥမ်ဳိးမွာ ထိန္းထိန္း သိမ္းသိမ္း ရိွသင့္တယ္လို႔ လက္ခံထားလို႔ပါ၊ ေဝမိုးကမဟုတ္ဘူး။ လံုးဝ လြတ္လပ္ရမယ္။ အလံုးစံု

အကန္႔အသတ္မဲ့ေနရမယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ရပ္ခံထားတယ္။ က်ေနာ္က လိင္မႈဆိုင္ရာ အညွီအေဟာက္ ကိစၥ မ်ဳိးမွာ ပရမ္းပတာ ျဖစ္တာနဲ႔စာရင္ လုိအပ္တဲ့ထိန္း သိမ္းမႈရိွရင္ ေကာင္းမယ္ လို႔ျမင္တယ္။ သူက “၁၆ ႏွစ္ေအာက္ မဖတ္ရ” စာတမ္း ကပ္လိုက္တာနဲ႔ လံုေလာက္တယ္လို႔ ယူဆတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ သူနဲ႔က်ေနာ္ ေဒါင့္တခုစီကေန ရပ္ခံေျပာေနၾကတုန္း စကားဝိုင္းထဲကို ဆရာႀကီး ဝင္လာတယ္။ ဆရာႀကီးက က်ေနာ့္ရွဳေဒါင့္အျမင္ကို လက္ခံတယ္။ သူေျပာတာပိုၿပီးေတာင္ ျပည့္စုံေသးတယ္။

သမိုင္းေၾကာင္း၊ ယဥ္ေက်းမွဳ၊ အမ်ဳိးသားေရးလကၡဏာ၊ ဘာသာတရားေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးၿပီး က်ေနာ့္အျမင္ကို

ထပ္ျဖည့္စြက္တယ္။ ေဝမိုးက သူ႔အျမင္ သူ႔ရွဳေဒါင့္ကေန တျပားမွ မေလွ်ာ့ဘူး။ အဲ့ဒီလို ေျပာေနရင္းကေန ေဝမိုးက ''ဒါဆို ဆရာႀကီးက န.ဝ.တ အာဏာပိုင္ေတြကို အားေပးေနသလိုပဲေပါ့။ ဘာထူးေသးလဲ။

ဆရာႀကီးလည္း အာဏာရွင္ပါပဲ'' လုိ႔ ေျပာေတာ့ ဆရာႀကီးမ်က္ႏွာ တင္းခနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ''ေအး..

ငါသာ အစိုးရ ယႏၲယားထဲရွိရင္ မင္းလိုေကာင္မ်ဳိးကို အရင္ ဖမ္းခ်ဳပ္ပစ္မယ္'' လုိ႔ ေျပာၿပီး စကားဝိုင္းထဲက ထထြက္သြားပါေလေရာ။

မွတ္မွတ္ရရ ဆရာႀကီး စကားမာမာနဲ႔ မ်က္ႏွာတင္းတင္းနဲ႔ ေျပာတာ ဒီတခါတည္း ေတြ႔ဖူးတယ္။ သူက အာဏာရွင္ဆိုတာကို ေသြးထဲ အသားထဲကေန ဆန္႔က်င္ေနတ့ဲသူပဲေလ။ အခု သူကိုယ္တိုင္

အာဏာရွင္လုိ႔ ေျပာခံလိုက္ရေတာ့ 'ဘု' သြားတယ္နဲ႔ တူပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဝမိုးအေပၚမွာေတာ့

ဘယ္လိုမွ သေဘာမထားပါဘူး။ ေနာင္ေန႔ေတြမွာလည္း ေဝမိုးကို ဖက္လဲတကင္း ေႏြးေႏြးေထြးေထြး

ဆက္ဆံေနတာပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ေဝမိုးအေဖကလည္း စာေပနယ္ကပဲေလ။ ဆရာႀကီးနဲ႔ ရင္းႏွီးေနတာ

ႏွစ္ေပါင္းၾကာလွၿပီ။ ေဝမိုးအကို ေဝဦးကိုလည္း ( ၁ဝ ) တန္းမွာ ဆရာႀကီးက စာသင္ေပးခဲ့ဖူးတာ။ ၁၉၉၈ ေဝမိုး ေထာင္ကလြတ္လုိ႔ ဘုန္းႀကီးဝတ္ေတာ့လည္း က်ေနာ္နဲ႔ ဆရာႀကီး သြားခဲ့ၾကပါေသးတယ္။

ရယ္စရာေလးတခုရွိေသးတယ္။ (၅) ေဆာင္မွာ ကိုရင္ေဂါင္းျပားဆိုတ့ဲ ကိုရင္ေလးရွိတယ္။ သူက

ဘုန္းႀကီး ကံေဆာင္သပိတ္မွာ ပါၿပီး ေထာင္က်ေနတာ။ အဖမ္းခံရေတာ့ ( ၁၆ ) ႏွစ္သား ရွိေသးတယ္ ဆိုလားပဲ။ သူက အသက္ကလည္း ငယ္၊ သြက္ကလည္းသြက္၊ ယဥ္လည္းယဥ္ေက်းလုိ႔ အားလုံးက ဝိုင္းခ်စ္ေနၾကတာ။ အဲဒီတုန္းက ေထာင္ထဲမွာ ဆရာႀကီးရဲ႕ ' ဧည့္သည္ႀကီး ' ကဗ်ာကို သူသူငါငါ

ေျပာေနၾကတ့ဲအခ်ိန္ေလ။ ကဗ်ာေလးက ရြတ္လုိ႔ကလည္း ေကာင္း၊ တိုလည္း တိုတိုေလးဆိုေတာ့ လူတိုင္းပါးစပ္ဖ်ားမွာ 'ေဆးလိပ္လည္းတို၊ ေနလည္းညိဳၿပီ၊ ငါ့ကို ျပန္ပုိ႔ၾကပါေလ' ဆိုၿပီး

ရြတ္ရြတ္ေနၾကတာ။ အဲဒါကို.. ကိုရင္ေဂါင္းျပားက '' ပုံစံလည္းၿပဲ၊ ဝဲလည္းစြဲၿပီ၊ ငါလည္း အိမ္ျပန္ခ်င္လွၿပီ ..'' ဆိုၿပီး လုပ္ခ်လိုက္တာ။ လူတိုင္း တေသာေသာ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။

' ပုံစံ ' ဆိုတာ ေထာင္ဝတ္စုံနဲ႔အက်ႌ၊ ပုဆိုးကို ေခၚတာ။ ေထာင္မွာက အားလုံး ပုံစံနဲ႔ မလြတ္ဘူး။ ပုံစံထိုင္၊

ပုံစံထ၊ ပုံစံရပ္၊ ပုံစံပန္းကန္၊ ပုံစံခြက္၊ ပုံစံေဆာင္၊ ပုံစံထမင္း၊ ပုံစံဟင္း၊ ပုံစံဆပ္ျပာ၊ ပုံစံနဲ႔သြား၊ ပုံစံနဲ႔ေျပာ..

ဆိုၿပီး ေထာင္ထဲ ရွိရွိသမွ် ပုံစံဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ေနေတာ႔တာ။ ' ငါးပိ ' ေတာင္ ေထာင္က ေပးတ့ဲ ' ငါးပိ ' ကို ' ပုံစံငါးပိ ' လုိ႔ ေခၚတာေလ။ ကိုရင္ေဂါင္းျပားက အဲဒီ ' ပုံစံ ' ဆိုတာကို အမိအရ ယူၿပီး ဆရာႀကီးရဲ႕

'ဧည္႔သည္ႀကီး' ကဗ်ာကို တုဆိုလိုက္ေတာ့ အားလုံး သေဘာက်သြားၾကတယ္။ ဆရာႀကီးကိုယ္တိုင္က 'ကိုရင္ေတာ္တယ္၊ ကဗ်ာဉာဏ္ရွိတယ္' ဆိုၿပီး ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ ခ်ီးက်ဴးေနလိုက္ေသးတယ္။

အဲဒီ့ေနာက္ပိုင္းေတာ့ 'ေဆးလိပ္လည္းတို' ဆိုတ့ဲေနရာမွာ 'ပုံစံလည္းၿပဲ' ဆိုၿပီး ေျပာေနၾကေတာ႔တာပဲ။ ဆရာႀကီးကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ၿပဳံးၿပဳံး ၿပဳံးၿပဳံးနဲ႔။

ဆရာႀကီးက သီခ်င္းလည္း အေတာ္ ဝါသနာႀကီးတာ။ သူ႔အသံကေတာ့ သိၾကတ့ဲအတိုင္းပဲ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

178

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ စကားေျပာတာေတာင္ မနည္း ညွစ္ေျပာေနရတာ။ ဒါေတာင္ အသံက သိပ္မထြက္ခ်င္ေသးဘူး။ ရွရွႀကီး။ ဒါေပမယ့္ သူက သီခ်င္းေတာ့ ဆိုခ်င္ေသးတာ။ က်ေနာ္တုိ႔ ရဲေဘာ္ႀကီး ကိုခင္ေမာင္ညြန္႔က

သီခ်င္းႀကီးေတြ အကုန္ရတာဆိုပဲ။ ဘယ္သီခ်င္း ေျပာလိုက္ေျပာလိုက္ အကုန္ သူရၿပီးသားပဲ။ ဒါကို

ဆရာႀကီးက သိပ္ သေဘာေတြ႔ေနတာ။ အားတာနဲ႔ ကိုခင္ေမာင္ညြန္႔ကို သီခ်င္း ဆိုခိုင္းေတာ့တာပဲ။ ကိုခင္ေမာင္ညြန္႔ကလည္း သိပ္ မဆိုခ်င္ရွာပါဘူး။ ငိုခ်င္လ်က္ လက္တုိ႔သူ ဆိုသလို

မဆိုခိုင္းခင္ကတည္းက ဆိုခ်င္လြန္းလုိ႔ ပါးစပ္ တျပင္ျပင္ ျဖစ္ေနတာ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို 'ဖုိးဆိုခ်င္ ခင္ေမာင္ညြန္႔' လုိ႔ ေခၚၾကတာ။

သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ဆုံၿပီ ဆိုတာနဲ႔ သီခ်င္းပဲ။ ကိုခင္ေမာင္ညြန္႔ သီခ်င္းေတြရဲ႕ စာသားေတြသာ ရတာ၊ အသံကေတာ့ ( ၅ ) ေဆာင္ပရိတ္သတ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ 'တအီအီ၊ တအာအာ' ဆိုတာမ်ဳိး။

''ခင္ေမာင္ညြန္႔ သီခ်င္းဆိုရင္ ဆရာႀကီးက စည္းခ်က္ေလး လိုက္ၿပီး သူလည္း လိုက္ဆိုလိုက္ေသးတယ္။

က်ေနာ္က ဆရာႀကီးနဲ႔ ကိုခင္ေမာင္ညြန္႔ အျပင္ေရာက္လုိ႔ 'စီးရီး' ထုတ္ရင္ ဝက္ဝက္ကြဲမွာပဲ။ 'ဝက္ဝက္ကြဲ' မယ္ဆိုတာ ပရိသတ္ ဝက္ဝက္ကြဲမွာ မဟုတ္ဘူး။ ရွိသမွ် စည္းစိမ္ ဝက္ဝက္ကြဲမွာကို ေျပာတာလုိ႔'' လုိ႔

ေျပာေတာ့ ဆရာႀကီးက ထုံးစံအတိုင္း ' ေခြးေကာင္. . ေခြးမသား ' ဆိုၿပီး က်ေနာ့္ေခါင္းကို ထုပါေလေရာ။ ၿပီးေတာ့ ရယ္လိုက္တာမွ မ်က္လုံးႀကီးကို ပိတ္လုိ႔။ ဒီျမင္ကြင္းေလးကို ခုထိ က်ေနာ့္မ်က္စိထဲ စြဲက်န္ေနေသးတယ္။

ေနာက္ ဆရာႀကီးနဲ႔ အတြဲမိသူတေယာက္က စာေရးဆရာ ေမာင္သာမညပါ။ ကိုသာမညက က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ တဝိုင္းတည္း စားတာ။ ေနာက္ပိုင္းမွ သီးသန္႔ ေျပာင္းခံလိုက္ရတယ္။ ဆရာႀကီးနဲ႔သူ အမ်ားဆုံး

ေျပာျဖစ္တာကေတာ့ စာအေၾကာင္းေပအေၾကာင္းေတြပါပဲ။ ဆရာႀကီးက ကိုသာမညကို ေတာ္ေတာ္ ခ်ီးက်ဴးတယ္။ စာ အရမ္းဖတ္ေၾကာင္း၊ ႏွံ႕စပ္ေၾကာင္း၊ အေတြးအေခၚ မွ်တေၾကာင္း ခဏခဏ

ေျပာဖူးတယ္။ အျပင္ေရာက္ေတာ့လည္း သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ မၾကာခဏေတြ႔ျဖစ္၊ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္ လုိ႔ ဆိုတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ ကိုသာမညက အျပင္မွာ တခါမွ မဆုံျဖစ္ၾကပါဘူး။

ဒီလိုနဲ႔ ၁၉၉၅ ေဖေဖာ္ဝါရီလမွာ တပ္မေတာ္ ေရႊရတု အထိမ္းအမွတ္နဲ႔ ဆရာႀကီး လြတ္သြားတယ္။ သာမန္ လြတ္ရက္ေစ႕ဖုိ႔ (၄) လ ေလာက္ပဲ လိုေတာ့တယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ဆရာႀကီးလြတ္တ့ဲေန႔က တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္ သူ ေထာင္ဝင္စာေတြ႔ရမယ့္ေန႕။ သူ႔သမီးေတြ ေထာင္ဝင္စာလာေတြ႔တာ သူ႔ကို လာႀကိဳသလို ျဖစ္သြားၾကတာေပါ့။ ေထာင္ဝင္စာ ပစၥည္းေတြကို က်ေနာ္တုိ႔ကို လွမ္းပုိ႔ေပးလိုက္ပါတယ္။

ဆရာႀကီးမရွိေတာ့ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ဟာသြားတယ္။ အထူးသျဖင့္ ညေနပိုင္းေတြမွာ ေနလုိ႔ ထိုင္လုိ႔ကို မရဘူး။ အဲဒီ့အခ်ိန္က ဆရာႀကီးနဲ႔က်ေနာ္လမ္းေလွ်ာက္၊ စကားေတြေျပာ၊ ေစတီေလးထဲ သြားထိုင္၊

အဲဒီလို ေနေနက်ေလ။ က်ေနာ္ သိရသေလာက္ ရနံ႔သစ္မွာ ကဗ်ာက႑အေနနဲ႔ ဆရာႀကီးလြတ္ေတာ့ သူ႔ကဗ်ာေလးတပုဒ္ ပါလာတယ္။ “တကိုယ္ေတာ္” တဲ႔။ က်ေနာ္တုိ႔အတြက္ အမွတ္တရ လက္ေဆာင္ လွမ္းပုိ႔ေပးတယ္။ သင့္ဘဝမဂၢဇင္း ထင္ပါရဲ႕။

'သည္လစကား' မွာ ဆရာႀကီးကဗ်ာေတြထဲက ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ေလး ထည့္ေပးလိုက္တာ။ ' ရိကၡာနဲ႔ သိကၡာ အတူယွဥ္လာၿပီ ဆိုရင္. . ရိကၡာ မရႊင္ေပမယ့္ သိကၡာတင္ရတ့ဲအခါလည္း ရွိရဲ႕. . သိကၡာစင္မွ

လိပ္ျပာရႊင္မွာ မဟုတ္လာ း. . ' တ့ဲ။ က်ေနာ္တုိ႔အတြက္ ပုိ႔လိုက္တ့ဲ အမွတ္တရ လက္ေဆာင္ဆိုတာ က်ေနာ္တုိ႔ ခ်က္ခ်င္း တန္းသိတယ္။ သိတ့ဲအတိုင္းပဲ က်ေနာ္တုိ႔ ေနေနရတ့ဲအေျခအေနက

အစားအေသာက္ အဝတ္အစား၊ အေနအထိုင္ကစလုိ႔ ခ်ဳိ႕တ့ဲျခင္း ေပါင္းစုံနဲ႔ ေနေနရတာေလ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ ရဲေဘာ္ေတြ ရုပ္ဝတၳဳပစၥည္းဆိုတ့ဲ ရိကၡာေတြ ခ်ဳိ႕တ့ဲေနေပမယ့္ သိကၡာစင္ေနၾကတယ္

မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ လိပ္ျပာလည္း ရႊင္ေနၾကတာေပါ့။ ဆရာႀကီး ရင္ထဲက စကားလုံးေတြနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ျဖစ္ေနတာေတြနဲ႔က တထပ္တည္းပဲေလ။ ဒါကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဆရာႀကီးဟာ ရိကၡာနဲ႔ သိကၡာမွာ ဘယ္ဟာကို ပိုတန္ဖိုးထားရမယ္ဆ ိုတာ ေတြ႔ရမယ္။ လိပ္ျပာသန္႔ဖုိ႔

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

179

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ဘယ္ေလာက္လိုလားတယ္ဆိုတာလည္း ထင္းခနဲေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ဆရာႀကီးလြတ္ၿပီး ( ၇ ) လအၾကာ၊ ၁၉၉၅ခု စက္တင္ဘာလ ( ၅ ) ရက္ေန႕မွာ က်ေနာ္

ေထာင္ေျပာင္းခဲ့ရတယ္။ မႏၲေလးေထာင္ကေနတဆင့္ ျမင္းၿခံေထာင္ ေရာက္တယ္။ ျမင္းၿခံေထာင္မွာ ( ၂ ) ႏွစ္ေလာက္ ေနရၿပီး ၁၉၉၇၊ ေအာက္တိုဘာလ ( ၈ ) ရက္ေန႕မွာ က်ေနာ္ လြတ္ရက္ေစ႕လုိ႔လြတ္တယ္။ ရန္ကုန္ေရာက္ၿပီး ( ၂ ) ရက္ေလာက္ေနၿပီးေတာ့ ဆရာႀကီးဆီ သြားေတြ႔တယ္။ က်ေနာ္နဲ႔အတူ အမွဳတြဲ ေထာင္က်တ့ဲ ထြန္းထြန္းက လိုက္ပုိ႔ေပးတာ။ သူက က်ေနာ့္အရင္ ( ၁ ) ႏွစ္ေလာက္ေစာၿပီး

လြတ္သြားတ့ဲသူ။ အင္းစိန္က ဆရာႀကီးအိမ္ေရာက္ေတာ့ သံတံခါးမွာ ခ်ိတ္ထားတ့ဲ ေခါင္းေလာင္းေလးကို ဆြဲလိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ ခပ္ဝဝ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ ထြက္လာတယ္။ ဘယ္သူနဲ႔ ေတြ႔ခ်င္လုိ႔လဲလုိ႔

ေမးေတာ့၊ က်ေနာ္က ဆရာတင္မိုးနဲ႔ ေတြ႔ခ်င္လုိ႔ပါ လုိ႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ေခၚေပးမယ္လုိ႔ ေျပာၿပီး သူ ျပန္လွည့္ထြက္သြားတယ္။ က်ေနာ့္ကို တံခါး မဖြင္႔ေပးဘူး။ က်ေနာ္နဲ႔ ထြန္းထြန္းလည္း တံခါးဝမွာ ဒီအတိုင္း ရပ္ေနရတာေပါ့။

ဒီလို လွည့္ထြက္ၿပီး ေျခလွမ္း သုံးလွမ္းေလာက္ လွမ္းၿပီးေတာ့မွ ေနာက္ျပန္လွည့္ၿပီး ဘယ္သူလုိ႔

ေျပာလိုက္ရမလဲလုိ႔ ေမးပါတယ္။ က်ေနာ္က 'ေနျခဴး လုိ႔ ေျပာလိုက္ပါ' လုိ႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ 'ဟယ္ . . ေနျခဴးလား' လုိ႔ ေျပာၿပီး တံခါးလည္း ျပန္ေျပးဖြင့္၊ ပါးစပ္ကလည္း 'ေဖေဖေရ . . ဒီမွာ ေနျခဴး

ေရာက္ေနတယ္' လုိ႔ အိမ္ထဲကိုလည္း ေအာ္ေျပာလိုက္ေသးတယ္။ တံခါးဖြင့္ၿပီး က်ေနာ့္ကို အိမ္ထဲ

ေခၚထိုင္ခိုင္းထားၿပီးတ့ဲ အခ်ိန္ထိ ဆရာႀကီ းေရာက္မလာေသးဘူး။ ေနာက္ထပ္ အမ်ဳိးသမီး ႏွစ္ေယာက္

ထပ္ေရာက္လာတယ္။ 'ေနျခဴး..လား၊ ေဖေဖ ေျပာျပလုိ႔ ေမာင္ေလးအေၾကာင္း အမတုိ႔ သိထားၾကၿပီးသား. . ေနေကာင္းလား. . ေဖေဖေအာက္မွာ၊ ခုပဲတက္ခဲ့မယ္။ လြတ္တာ ဘယ္ႏွစ္ရက္ ရွိၿပီလဲ. .” ဆိုၿပီး

ဝမ္းပမ္းတသာနဲ႔ ေျပာေနလိုက္ၾကတာ ခရီးေဝးက ျပန္ေရာက္လာတ့ဲ သူတုိ႔ေမာင္ေလးကို ဝိုင္းႏွဳတ္ဆက္ ေနၾကသလိုမ်ဳိးပါပဲ။

ခဏေနေတာ့မွ ဆရာႀကီး ေလွကားကေန အေမာတေကာ တက္လာၿပီး၊ က်ေနာ့္လည္း ျမင္ေရာ ' ဟာ . . ေခြးေကာင္ . .' ဆိုၿပီး တအားဖက္ ႏွဳတ္ဆက္ပါေတာ့တယ္။ ဆရာႀကီး မ်က္ဝန္းထဲမွာ မ်က္ရည္စေတြ ရစ္ဝဲေနတယ္။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီလိုပဲ ျဖစ္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ဆရာႀကီး အသံေတြေတာင္

တုန္ခါေနလုိ႔။ ေမးတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။ 'ေနေကာင္းရဲ႕လား။ အခုဘယ္မွာေနလဲ။ ျမင္းၿခံေထာင္မွာ ေသလုေမ်ာပါး ျဖစ္ေနတယ္ ၾကားလုိ႔ . ဟုတ္လား ..' နဲ႔ စုံေနတာပါပဲ။ သမီးေတြနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးေတာ့ အမႀကီး မမိုးမိုးစံ၊ မမိုးမိုးေအး၊ မမိုးမိုးႏွင္းတုိ႔ကို လူနဲ႔နာမည္နဲ႔ တြဲမိသြားတယ္။ မမိုးခ်ဳိသင္းနဲ႔

ကိုဉာဏ္မိုးစန္းတုိ႔က အိမ္မွာမရွိၾကဘူး။ သူတုိ႔ (၂)ေယာက္နဲ႔ ေနာက္ပိုင္းက်မွ လူခ်င္း ေတြ႔ဖူးၾကတာ။ မမိုးမိုးစံကဆို က်ေနာ့္ကို ေမာင္ေလးတေယာက္လိုပဲ။ 'ဘာလုိလဲ.. လိုတာရွိရင္ေျပာေနာ္' ဆိုၿပီး

အႀကိမ္ႀကိမ္ ေျပာတာ။ ဆရာႀကီးအိမ္က အျပန္မွာ ထြန္းထြန္းက 'မင္းကို ဆရာႀကီးက ေတာ္ေတာ္

ခ်စ္တာပဲ၊ သူ႔သမီးေတြဆိုလည္း မင္းနဲ႔လူခ်င္းခုမွ ေတြ႔ဖူးတယ္သာ ဆိုတာ၊ တကယ့္ ေဆြမ်ဳိးရင္းခ်ာ တေယာက္လိုမ်ဳိး ႏုတ္ဆက္ၾကတာ' လုိ႔ သူအံ့ၾသၿပီးေတာ႔ကို ေျပာတာပါ။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း အ့ံၾသသြားမိတာ အမွန္ပါပဲ။

ပထမခ်က္ခ်င္း တံခါးမဖြင့္ေပးဘူး။ ေနာက္ က်ေနာ့္နာမည္ၾကားတာနဲ႔ တံခါးဖြင့္ၿပီး ပ်ာပ်ာသလဲ ႏွဳတ္ဆက္ပုံေတြက လူခ်င္း မေတြ႔ဖူးၾကေပမယ့္ က်ေနာ့္အေၾကာင္းကို သူတုိ႔ရင္ထဲ

ရင္းႏွီးေနၾကၿပီးသားဆိုတာ ေဖာ္ျပေနတာပါပဲ။ ဒါကိုၾကည့္ရင္ ဆရာႀကီး က်ေနာ့္အေၾကာင္း

ဘယ္ေလာက္မ်ား ရႊန္းရႊန္းေဝေအာင္ ေဖာက္သည္ခ်ထားမလဲဆိုတာ ေတြးၾကည့္ရုံနဲ႔ သိသာပါတယ္။ တကယ္ဆို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ အဲဒီေလာက္ ထင္မထားခဲ့မိဖူး။ ဆရာႀကီးနဲ႔သာ ရင္းႏွီးတာေလ။

သူ႔မိသားစုနဲ႔ကေတာ့ ပုံမွန္ ဝတ္ေက်တန္းေက်ေလာက္ ဆက္ဆံၾကမယ္ ထင္ခဲ့တာ။ အဲဒီ့တုန္းက

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

180

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ျမင္ကြင္းေလး ခုထိ က်ေနာ့္မ်က္လုံးထဲ စြဲထင္ေနဆဲပါ။ ဆရာႀကီးနဲ႔ေရာ သူ႔မိသားစုေတြနဲ႔ပါ စကားေျပာ ႏွဳတ္ဆက္ၿပီး ျပန္မယ္လုိ႔ လုပ္ေတာ့ ဆရာႀကီးက

ခဏဆိုၿပီး အိမ္ထဲ ဝင္သြားတယ္။ ျပန္ထြက္လာေတာ့လက္ထဲမွာ ပိုက္ဆံေတြ ကိုင္လာၿပီး ' ေရာ့. . မင္းသုံးဖုိ႔ ယူသြား' ဆိုၿပီး ေပးတယ္။ က်ေနာ္က မယူဘူး ျငင္းတာ မရဘူး။ အတင္းအိတ္ထဲထည့္ ေပးေတာ့တာပဲ။ 'ဆရာႀကီး က်ေနာ္မယူခ်င္ဘူး။ က်ေနာ္ ဒီကိုလာတာ ဆရာႀကီးကို ေတြ႔ခ်င္လုိ႔

လာႏႈတ္ဆက္တာ၊ ပိုက္ဆံမလိုဘူး' လုိ႔ ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ ဆရာႀကီးက 'အထဲက ထြက္လာတဲ႔သူေတြ ငါ့ဆီလာၾကရင္ ငါက သုံးဖုိ႔ဆိုၿပီး ေပးေနက်ပဲ။ ထြက္ခါစမွာ သုံးဖုိ႔ လိုတယ္မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္

ယူပါကြာ' ဆိုၿပီး အတင္း ေပးေနျပန္တယ္။ က်ေနာ္ကလည္း အတင္း ျငင္းေနတာ။ မ်က္စိမ်က္ႏွာ ပ်က္ၿပီး ျငင္းလြန္းမက ျငင္းေတာ့မွ ဆရာႀကီး မေပးေတာ့ပါဘူး။ မမိုးမိုးစံအနား ကပ္ၿပီး တိုးတိုးေလး

ေျပာလိုက္ေတာ့ မမိုးမိုးစံအထဲ ျပန္ဝင္သြားတယ္။ ျပန္ထြက္လာေတာ့ ပုဆိုးနဲ႔အက်ႌတစုံ ပါလာတယ္။

''ဒါေတြ ယူကြာ။ အသစ္ေတြပဲ။ မင္းဝတ္လုိ႔ရတာေပါ့'' ဆိုၿပီး ေပးေနျပန္ေရာ။ က်ေနာ္လည္း အေတာ္ေလး စိတ္ကသိကေအာက္ ျဖစ္သြားတယ္။

မယူခ်င္ဘူးဆိုၿပီး ဇြတ္ျငင္းေတာ့ ဆရာႀကီးက ''ငါမင္းကို အမွတ္တရေပးတာ၊ ယူပါကြာ'' ဆိုၿပီး အတင္း

ေပးျပန္တယ္။ ''အမွတ္တရလား။ ဆရာႀကီးနဲ႔က်ေနာ့္ၾကားမွာ ရုပ္ဝတၳဳပစၥည္းအမွတ္တရ လိုေသးလုိ႔လား၊ က်ေနာ္တုိ႔ရင္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လုိ႔ မရတ့ဲ အမွတ္တရ ရွိႏွင့္ၿပီးသားပဲ။ ဒါေတြ

ဆရာႀကီးဝတ္ဖုိ႔ ယူထားလိုက္ပါ'' လုိ႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ဆရာႀကီး လွစ္ခနဲ ၿပံဳးတာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။

က်ေနာ္ ေျပာလိုက္တ့ဲစကားကို သေဘာက်သြားပုံရပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ သူေပးတာ က်ေနာ္ မယူလုိ႔ ''မင္း ေတာ္ေတာ္မာနႀကီးတ့ဲေကာင္ကြာ'' လုိ႔ ၿငီးျငဴလိုက္တယ္။ အဲဒီလို မွတ္ခ်က္မ်ဳိး အထဲမွာ

ေနစဥ္ကတည္းက သူ က်ေနာ့္ကို မၾကာခဏ ေျပာခဲ့ဖူးသားပါ။ က်ေနာ္က အစားအေသာက္ကအစ

မလိုအပ္ပဲ သူမ်ားဆီက မယူတတ္ဘူးေလ။ အထူးသျဖင့္ အလကားရတာကို မလိုခ်င္တာပဲ။ ေနာက္ သူနဲ႔က်ေနာ္ၾကားမွာ ခဏခဏ ကသိကေအာက္ ျဖစ္ရတာရွိေသးတယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရင္

ေငြရွင္းတ့ဲကိစၥ။ သူလည္းရွင္းမယ္ က်ေနာ္လည္း ရွင္းမယ္ ျဖစ္ၾကတာ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဆရာႀကီးက ဒီလို စည္းမ်ဥ္း ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။ သူေနတ့ဲ အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္ ပရိဝုဏ္ထဲမွာဆိုရင္ သူရွင္းမယ္။ က်ေနာ္ေနတဲ႔ၿမိဳ႕နယ္ ဧရိယာထဲဆိုရင္ က်ေနာ္က ရွင္း။ ဒီလိုေတာ့မွ အဆင္ေျပသြားေတာ့တယ္။ က်ေနာ္က ပစၥည္းတခုရဲ႕ တန္ဘိုးကို လိုအပ္မွဳနဲ႔ တိုင္းတာတယ္။ လူ႔သတ္မွတ္ခ်က္အရ

ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးရွိတ့ဲ ပစၥည္း ျဖစ္ေနပါေစ၊ က်ေနာ္ မလိုအပ္ရင္ ဒီပစၥည္းက က်ေနာ့္အတြက္ တန္ဖိုး မရွိဘူး။ သတ္မွတ္ခ်က္အရ တန္ဖိုးနည္းေနေပမယ့္ က်ေနာ့္ အတြက္ လိုအပ္ေနရင္ အဲဒီ့ပစၥည္း

တန္ဖိုးႀကီးတယ္။ ေနာက္တခုက အလကားရတာကို က်ေနာ္မယူတာပဲ။ အလကားရလုိ႔ယူရင္ စိတ္က အဲဒီ့ အလကားရမွဳအေပၚကို သာယာသြားၿပီး အလကားလိုခ်င္စိတ္ အေခ်ာင္လိုခ်င္စိတ္ေတြ

ျဖစ္သြားတတ္တယ္ လုိ႔ ယူဆတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အားထုတ္မွဳတခု စိုက္ထုတ္ၿပီးမွ က်ေနာ္ လိုခ်င္တယ္။ အဲဒီ့လိုအားထုတ္မွဳနဲ႔ ရတ့ဲ အေပၚတန္ဖိုးထားတယ္။

ေနာက္တခုက လူ႔စိတ္က တခုခုေပးၿပီးရင္ တခုခုျပန္လိုခ်င္ၾကတယ္။ တန္ရာတန္ေၾကး

ျပန္ေတာင္းခ်င္တတ္ၾကတာ ထုံးစံလို ျဖစ္ေနၿပီ။ ဆရာႀကီး က်ေနာ့္အေပၚ အဲဒီလိုမ်ဳိး မရွိဘူးဆိုတာ

က်ေနာ္ အတိအက် ယုံၾကည္တယ္။ က်ေနာ့္စိတ္မွာ ကိုယ္က ကိုယ္ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ ကိုယ္ အခုအခံ

ျဖစ္ေနတာေလ။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ တခုခု ယူၿပီးရင္ တခုခုျပန္ေပးဖုိ႔ တာဝန္ရွိတယ္လုိ႔ ခံယူထားတယ္။

ဒီခံယူခ်က္ေၾကာင္႔ပဲ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မလိုရင္ မယူဘူး။ အလကားရလုိ႔ ယူတာမ်ဳိး ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ဘူး။ ေငြေၾကးဥစၥာသာ မကပဲ က်ေနာ္ ပညာေရးမွာလည္း ဒါမ်ဳိး က်င့္သုံးခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္

အမ်ားအျမင္မွာေတာ့ က်ေနာ္ဟာ မာနႀကီးတယ္၊ ေခါင္းမာတယ္ဆိုၿပီး အၿမဲလိုလို အျမင္ခံရတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

181

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ဒီအျမင္ကို က်ေနာ္ရွင္းဖုိ႔ မႀကိဳးစားဘူး။ လူပဲေလ။ အျမင္ခံရတတ္တာခ်ည့္ပဲ။ အဲဒါ လူ႔ေလာကရဲ႕ ထုံးတမ္း အစဥ္အလာတခုခုလိုေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီေလ။

က်ေနာ္ လြတ္ခါစအခ်ိန္ေတြမွာ ဆရာႀကီးနဲ႔ သုံးေလးႀကိမ္ေလာက္ပဲ လူခ်င္း ေတြ႔ျဖစ္ၾကတယ္။

ဖုန္းနဲ႔ေတာ့ ေန႔တိုင္း ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ေထာင္ကထြက္ေတာ့ က်ေနာ့္အသက္က ( ၂၆ ) ႏွစ္၊ ပညာ

အရည္အခ်င္းက ( ၉ ) တန္း၊ စီးပြားေရးက ဘာမွမရွိ၊ လက္မွဳပညာကလည္း ေသနတ္ပစ္တာက လြဲရင္ ဘာတခုမွ မလုပ္တတ္မကိုင္တတ္။ ရြယ္တူ တန္းတူေတြ အားလုံး လိုလိုက ဘြဲ႔ေတြရလုိ႔ တခုခုမွာ ေျခကုတ္ ရေနၾကၿပီ။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ( ၈၈ ) လိုမ်ဳိး လူထုတိုက္ပြဲႀကီး ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါလား

ဆိုတာေတာင္ ေမ႕သေလာက္ရွိေနၾကတယ္။ စိတ္ထဲမွာ အားမလို အားမရမွဳေတြ၊ မခံခ်င္မွဳေတြနဲ႔ မုန္တိုင္း ထန္ေနေတာ့တယ္။ လူေတြကို ၾကည့္ၿပီး အဓိပၸာယ္မဲ့သလိုမ်ဳိး ခံစားလာရတယ္။ ဒီေတာ့ လူေတြနဲ႔

ေဝးသထက္ေဝးၿပီး တကိုယ္တည္း အထီးက်န္လာတယ္။ ေထာင္ထဲ က်န္ခဲ့တ့ဲ ရဲေဘာ္ေတြအတြက္ ဘာမွ မကူညီ မေထာက္ပံ႕ႏိုင္လုိ႔ အႀကီးအက်ယ္ ေၾကကြဲ ဝမ္းနည္းရတယ္။

ကိုယ့္စိတ္ကို ဘုန္းဘုန္းလဲၿပိဳက်မသြားေအာင္ အႏိုင္ႏိုင္ စုစည္းမတည္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ကို ငယ္ငယ္က စာသင္ေပးခဲ့တ့ဲ ဆရာမ (၂ ) ေယာက္က က်ေနာ့္စိတ္ အေျခအေနကို နားလည္တယ္။

က်ေနာ့္ကို အားေပးတယ္။ စာေမးပြဲ ျပန္ေျဖဖုိ႔ တိုက္တြန္းတယ္။ လိုအပ္တာမွန္သမွ် သူတုိ႔ တာဝန္ယူဖုိ႔

ေျပာတယ္။ တကယ္ဆို ဒီဆရာမႏွစ္ေယာက္ဟာ က်ေနာ့္ အေမလိုပါပဲ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက က်ေနာ့္ကို

ေစာင္႔ေရွာက္ခဲ့တာပါ။ သားတေယာက္နဲ႔ မျခားပါပဲ။ သူတုိ႔တမိသားစုလုံး ဆရာ ဆရာမေတြခ်ည္းဆိုေတာ့ သူတုိ႔အိမ္ကလည္း ေဘာ္ဒါေဆာင္လို ျဖစ္ေနတယ္။ အၿမဲတမ္းေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ တရုံးရုံး၊

ဒီလိုအေျခအေနမွာ က်ေနာ္သာ စာေမးပြဲ ျပန္ေျဖမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ့္ရဲ႕ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အစစအရာရာ တာဝန္ယူမယ္။ က်ေနာ့္ဘက္က ဆုံးျဖတ္ဖုိ႔ပဲ လိုေတာ့တယ္။

ပထမေတာ့ က်ေနာ္ ပညာေရးကို ေက်ာခိုင္းလိုက္ဖုိ႔ပါပဲ။ အသက္က ( ၂၆ ) ႏွစ္၊ အတန္းက ( ၉ ) တန္း၊ အစပ္အဟပ္က အရမ္း ကြာလြန္းတယ္။ ဆရာမေတြကေတာ့ စာေမးပြဲျပန္ေျဖဖုိ႔ပဲ တပူပူတစာစာ

လုပ္ေနၾကတယ္။ သူတုိ႔က စာသင္ၾကားမွဳအျပင္ ကုန္က်စရိတ္ အကုန္လုံး တာဝန္ယူဖုိ႔ အဆင္သင့္။ က်ေနာ္ငယ္ငယ္က စာႀကိဳးစားတာ သူတုိ႔ သိေနတယ္ေလ။ (၈၈) ေၾကာင့္ ပညာေရး တပိုင္းတစ

ျဖစ္သြားရတာကို စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနၾကတာ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဆရာမေတြရဲ႕ေမတၲာ ေစတနာကို လိုက္ေလ်ာဖုိ႔က တေၾကာင္း၊ အေျခအေနေတြရဲ႕ ျပဌာန္းခ်က္ေၾကာင္႔တေၾကာင္း က်ေနာ္ျပန္ေျဖဖုိ႔

ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးမွ ဆရာႀကီးဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီး က်ေနာ္ ျဖစ္ေနတ့ဲ အေျခအေနေတြနဲ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကိုပါ ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။

သူ ဝမ္းသာသြားပါတယ္။ ဖုန္းထဲကေန ''မင္းအခုအိမ္မွာ ရွိလား၊ ခုပဲ ငါလာခဲ့မယ္၊ ေစာင့္ေန ''ဆိုၿပီး ဖုန္း

ခ်ၿပီးတာနဲ႔ က်ေနာ့္ဆီ တန္းလာခဲ့တယ္။ လူခ်င္းေတြ႔ေတာ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မွန္ေၾကာင္း သူလည္း လိုအပ္တာ မွန္သမွ် အကုန္ ပံ့ပုိးေပးမယ္ဆိုတ့ဲအေၾကာင္း၊ က်ေနာ့္ဖက္ကသာ မာနမထားပဲ လက္ခံဖုိ႔ လိုတ့ဲ

အေၾကာင္းေတြ ေျပာၿပီး၊ ''အထဲမွာကတည္းက မင္းက ကတိ မေပးခဲ့ဘူး။ အခု မင္း ျပန္ေျဖမယ္လုိ႔

ဆုံးျဖတ္လိုက္တ့ဲအတြက္ မင္း ျဖစ္ထြန္းေအာင္ျမင္မယ္ဆိုတာ ငါယုံတယ္။ မင္းက ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ၿပီးရင္ မရရေအာင္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္တတ္တယ္။ ဒါကို ငါအျပည့္အဝ ယုံေနတယ္.. '' တ့ဲ .။

ေထာင္က လြတ္တာက ၉၇ ေအာက္တိုဘာ၊ စာေမးပြဲက ၉၈ ေဖေဖာ္ဝါရီ ဆိုေတာ့ အခ်ိန္က (၄)

လေလာက္ ရွိတာ။ ဒါေတာင္မွ လြတ္ခါစက ဟိုဟိုဒီဒီနဲ႔ အခ်ိန္ (၁) လ ေက်ာ္ေက်ာ္ကုန္သြားၿပီးမွ

စာေမးပြဲျပန္ေျဖဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္တာ ဆိုေတာ့ ျပင္ဆင္ခ်ိန္ (၃) လေတာင္မရွိေတာ့ဘူး။ ( ၈၈ ) မျဖစ္ခင္

က်ေနာ္ တက္ခဲ့တဲ႔ ေက်ာင္းမွာပဲ ျပန္ေျဖဖုိ႔ လုပ္တာဆိုေတာ့ ဆရာမ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက က်ေနာ့္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

182

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ေနာက္ခံအေၾကာင္း သိေနၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔အားလုံး အကူအညီ ဝိုင္းေပးၾကတယ္။ က်က္ရ

ဖတ္ရမယ့္ သင္ခန္းစာေတြကို ဘာသာရပ္အလိုက္ မွတ္စုထုတ္ၿပီး ေကာ္ပီ ကူးေပးၾကတယ္။ အျပင္ေျဖ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ ဖြင့္ထားတ့ဲ သင္တန္းေတြကိုလည္း လာတက္ဖုိ႔ ေခၚၾကေသးတယ္။

က်ေနာ္ကလည္း ကိုယ့္ယုံၾကည္ခ်က္အတိုင္း စာ လုံးဝ ခိုးမခ်ဘူး။ က်ေနာ္မသိတ့ဲ စာတလုံးကို

အေျဖလႊာထဲ ပါမသြားေစရဘူး။ အားကုန္ က်က္မယ္၊ ႀကိဳးစားမယ္၊ ရသေလာက္ေျဖမယ္၊ အဲ့လို

အားထုတ္မွဳေတြနဲ႔ ရတ့ဲ ေအာင္ျမင္မွဳမ်ဳိးကိုပဲ က်ေနာ္ ယူမယ္။ ခိုးခ်ၿပီး ေအာင္တ့ဲ စာေမးပြဲမ်ဳိးကို က်ေနာ္ လုံးဝ တန္ဖိုးမထားဘူး။ ဒီလို က်ေနာ့္ခံယူခ်က္ေတြကို ဆရာမေတြကို ႀကိဳေျပာထားတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ အခ်ိန္ဇယားဆြဲၿပီး စာထဲ ႏွစ္ထားလိုက္တယ္။

ေတာထဲနဲ႔ေထာင္ထဲ စုစုေပါင္း ( ၁ဝ ) ႏွစ္ေလာက္ စာနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားေတာ့ ထင္သေလာက္ မလြယ္ဘူး။ စိတ္မွာလည္း အျခား အခုအခံေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ မနည္း အားထုတ္ေနရတယ္။ ဆရာႀကီးလည္း က်ေနာ့္ဆီ လူ ကိုယ္တိုင္ လာတ့ဲအခါလာ ဖုန္းနဲ႔ေတာ့ အၿမဲ ေျပာျဖစ္တယ္။ စာေမးပြဲ ေျဖခါနီးဆဲဆဲမွာ အေဒၚ အသည္းအသန္ျဖစ္လုိ႔ ေဆးရုံတင္ရတယ္။ စာေမးပြဲတဖက္ ေဆးရုံတဖက္နဲ႔

ဗ်ာမ်ားသြားပါေသးတယ္။ စာေမးပြဲေျဖၿပီး မၾကာဘူး၊ အေဒၚလည္း ဆုံးသြားတယ္။ က်ေနာ္ စာေမးပြဲေတာ့ ေအာင္သြားပါတယ္။ ဆက္ပါဦးမည္..

ေကာင္းကင္စိတ္နဲ႔ ေျမလိုက်င့္တဲ႔ ဧည့္သည္ႀကီး - ၄ ေနျခဴး ဇန္န၀ါရီ ၂၇၊ ၂၀၀၉

၁၉၉၈ သႀကၤန္အၿပီးေလာက္မွာ ဆရာႀကီးရဲ႕ ရပ္ေဆြရပ္မ်ဳိးတေယာက္ရဲ႕သမီး မဂၤလာေဆာင္ရွိလုိ႔

သူ ျမင္းျခံသြားရမယ့္အေၾကာင္း ေပၚလာတယ္။ ဆရာႀကီးညီမ အန္တီစန္းလည္း ရန္ကုန္ေရာက္ေနၿပီး သူနဲ႔အတူ ျမင္းၿခံ ျပန္မယ္။ က်ေနာ့္ကို သူနဲ႔လိုက္ဖုိ႔ ဆရာႀကီးက အတင္းေခၚတယ္။ ဆရာႀကီးရဲ႕ သမီးေတြကလည္း သူတုိ႔ အေဖနဲ႔အေဒၚ လူငယ္အေဖာ္ မပါပဲ ခရီးသြားရမွာ ပူေနတာနဲ႔ က်ေနာ္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

183

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ လိုက္သြားႏိုင္ရင္ သိပ္ေကာင္းမယ္လုိ႔ ေျပာၾကတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း ျမင္းၿခံေထာင္က ထြက္လာေတာ့ အထဲက ရဲေဘာ္ေတြကို စားစရာ ေပးခ်င္တာနဲ႔ အေၾကာင္းဆုံၿပီး လိုက္သြားျဖစ္ေရာ ဆိုပါေတာ့။ က်ေနာ္တုိ႔ကို

သမီးေလးက

ဆရာႀကီး

သူ႔အဖိုးနဲ႔

သမီးေတြက

လိုက္မယ္ခ်ည္း

အေဝးေျပးဂိတ္အထိ

တကဲကဲ။

လိုက္ပုိ႔ၾကတယ္။

ဒီကေလးေလးက

ဆရာႀကီးနဲ႔

မမိုးေအးရဲ႕

အေတာ့္ကို

ခြၽတ္စြတ္တူတာ။ ရဲလိုက္တာမွ လြန္ေရာ။ ဘာကိုမွ မေၾကာက္တတ္ဘူး။ က်ေနာ့္ကိုလည္း ျမင္ရဖန္ မ်ားလာေတာ့ မွတ္မိေနၿပီ။ ဦး.. ဦး ဆိုၿပီး လက္ကမ္းေပးတတ္တယ္။ က်ေနာ္ကလည္း သူ႔အတြက္ ကစားစရာေလးေတြ ယူသြားေပးတတ္တာကိုး။

အဲဒီ့ ျမင္းၿခံခရီးကေတာ့ ဆရာႀကီးနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ တကယ့္ အမွတ္တရေလးပဲ။ ဆရာႀကီးနဲ႔ က်ေနာ္

ပထမဦးဆုံးနဲ႔ ေနာက္ဆုံး ခရီးရွည္ ထြက္ျခင္းပါပဲ။ ဆရာႀကီး အတြက္ကေတာ့ သူ႔ဇာတိေျမကို ျပန္ခဲ့တဲ့

ေနာက္ဆုံး ခရီးရွည္ ထြက္ျခင္းပါပဲ။ ဆရာႀကီး အတြက္ေတာ့ သူ႔ဇာတိေျမကို ျပန္ခဲ့တဲ့ ေနာက္ဆုံးခရီး ျဖစ္မယ္ဆိုတာ

အဲဒီ့တုန္းက

ေတာက္ေလွ်ာက္ပဲ။

မသိခဲ့ၾကဘူးေလ။

တေမွးေလာက္ပဲ

ကားစစထြက္ခ်င္း

ေမွးခဲ့ရတယ္။

စကားေတြ

ဆရာႀကီးကေတာ့

ကားတခါရပ္ရင္ ေဒသစာ တခုမဟုတ္ တခု ဝယ္စားတယ္။ တလမ္းလုံးပဲ။

ေျပာလိုက္တာ

စကားေတြလည္း

ေျပာ၊

သူ႔ဇာတိေျမ ျပန္ရမွာဆိုေတာ့ သူ႔ပုံစံက တက္ၾကြ လန္းဆန္း ျမဴးတူးေနတယ္။ တကယ့္ ပီဘိ

ကေလးေလး တေယာက္လိုပဲ။ သူ႔ဇာတိေျမ အေၾကာင္း၊ သူ႔ငယ္ဘဝ ေနပုံထိုင္ပုံ အေၾကာင္းေတြ၊

ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္း အစုံပဲ ေဖာင္ေနေအာင္ ေျပာျပတာ။ အခု က်ေနာ္တုိ႔ စီးေနတဲ့ကားက သူ႔အဆက္ေဟာင္း ပိုင္တဲ့ ကားလိုင္း လုိ႔ ရွက္အမ္းအမ္းနဲ႔ ေျပာျပေသးတယ္။ ကားေပၚမွာ ‘‘ေရႊသုႏၵရီ ‘‘သီခ်င္းဖြင့္ေတာ့ သူ႔ရြာသား 'ပန္းရည္ဘဏ္တိုက္' သီခ်င္းေရးဖဲြ႔သူ အေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပပါတယ္။

အဲဒီ့ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ အႏုပညာဗီဇနဲ႔ သူ႔အစ္မႀကီးအေၾကာင္း၊ သူဆုံးေတာ့ သူ႔အစ္မႀကီးက က်န္ခဲ့တဲ့ အႏုပညာ အစအန အားလုံးကို မီးရွိဳ႕လိုက္လုိ႔ ႏွေျမာတသ ျဖစ္ရတဲ့အေၾကာင္း ေဆြးေဆြးေျမ႕ေျမ႕ ေျပာျပပါတယ္။ က်ေနာ္ သိသမွ် ဆရာႀကီး ရႊင္လန္း အတက္ၾကြဆုံး အခ်ိန္ဟာ အဲဒီ့ ခရီးစဥ္ပဲ ျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။

ေနာက္တေန႔ မနက္ေစာေစာ ျမင္းၿခံေရာက္ေတာ့ မဂၤလာပြဲ က်င္းပတဲ့ အိမ္မွာပဲ က်ေနာ္တုိ႔

တည္းရတယ္။ ေတာဓေလ့ မဂၤလာပြဲ ဆိုေတာ့ ရြာနီး ဝန္းက်င္က ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြ မဂၤလာပြဲ မစခင္

တပတ္ေလာက္ထဲက ႀကိဳေရာက္ေနၾကတာ တအိမ္လုံး ဧည့္သည္ေတြခ်ည္း တရုံးရုံးနဲ႔။ ဆရာႀကီးကို ဝိုင္း

ႏွဳတ္ဆက္ၾကတဲ့ အထဲမွာ သူ႔သူငယ္ခ်င္း အဖိုးႀကီးတခ်ဳိ႕လည္း ပါတယ္။ 'ေဟ့ . . ဘဂ်မ္း.. ေဟ့ဘယ္သူ.. မင္း.. ငါ' နဲ႔ ေျပာေနလိုက္ၾကတာ။ ရယ္လိုက္ ေမာလိုက္နဲ႔ တကယ့္ လူပ်ဳိ ေပါက္စနေလးေတြ အတိုင္းပါပဲ။ ေဘးက က်ေနာ္တုိ႔ကိုေတာင္ အမွတ္မရၾကေတာ႔ဘူးနဲ႔ တူပါတယ္။

မဂၤလာပြဲက ေနာက္ ( ၁ ) ရက္ေက်ာ္မွ က်င္းပတယ္။ အဲဒီ့အိမ္နဲ႔ မနီးမေဝး ဧည့္ခန္းမမွာပါ။

ျမင္းၿခံၿမိဳ႕ရဲ႕ အေကာင္းဆုံးခန္းမ လုိ႔ ဆိုတာပါပဲ။ ဆရာႀကီးနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုေရွ႕ဆုံးက လူႀကီးေတြ အတြက္ သီးသန္႔ထားတဲ့

ခုံေတြမွာ

ေနရာခ်ေပးတယ္။

အဖိုးႀကီးေတြ

ၾကားေနရတာဆိုေတာ့

က်ေနာ့္မွာ

မလြတ္မလပ္နဲ႔ မအီမသာႀကီးကို ျဖစ္လုိ႔။ မဂၤလာပြဲအစီအစဥ္စေတာ့ ဆရာႀကီးက သူ႔ရဲ႕အခ်စ္ ကဗ်ာတပုဒ္

စင္ျမင္႔တက္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ ရြတ္တယ္။ ‘‘အခ်စ္ဆိုတဲ့'ေခ်ာက္'.. လက္တြဲကာ အတူေလွ်ာက္ေတာ့ .. ’’ ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ မဂၤလာပြဲ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေနာက္ထပ္ ( ၃ ) ရက္ေလာက္ ေနၾကေသးတယ္။ ျမင္းၿခံေထာင္ထဲ

ရဲေဘာ္ေတြအတြက္

အစားအေသာက္ေတြ

သြားပုိ႔

ျဖစ္တယ္။

ဆရာႀကီးနဲ႔

သူ႔မိတ္ေဆြေတြက ဝိုင္းေပးၾက ဆိုေတာ့ ပစၥည္းေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ျမင္းၿခံသပိတ္ ကိစၥနဲ႔ ေထာင္က်ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ႀကီး ကိုသန္းေဌးအိမ္လည္း ေရာက္ခဲ့ေသးတယ္။ သူ႔ကို ေထာင္ဝင္စာ သြားေတြ႔ေသးေပမယ့္ ဝန္ထမ္းေတြ က်ေနာ့္ကို မွတ္မိသြားလုိ႔ မေတြ႔ရဘဲ ျပန္ခဲ့ရတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

184

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ႀကီး ရုပ္ကလာပ္ကို သြားဖူးဖုိ႔ ဆရာႀကီးက ေခၚသြားတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့

ဆရာႀကီးနဲ႔ သူ႔မိတ္ေဆြက ရုပ္ကလာပ္ကို ဝပ္ခ် ကန္ေတာ႔ေနေတာ့ က်ေနာ္တေယာက္တည္း မိုးတိုး မတ္တပ္ႀကီး ျဖစ္ေနတာ။ ဆရာႀကီးက က်ေနာ့္လက္ဆြဲၿပီး အတင္း ဝပ္ခ်ကန္ေတာ့ဖုိ႔ မ်က္ရိပ္ မ်က္ကဲျပ၊ ပါးစပ္ကလည္း ေလသံေလးနဲ႔ ‘‘ကန္ေတာ့.. ဦးခ်’’ လုိ႔ ေျပာေသးတာ။ က်ေနာ္က ေပရပ္ေနေတာ့ သူ က်ေနာ့္နား ကပ္ၿပီး ဒီဆရာေတာ္ႀကီးကို ဖူးရခဲတယ္၊ ဖူးထား .. တဲ့။

တညေနေတာ့ ဆရာႀကီးက ၿမိဳ႕ျပင္ ထန္းေတာသြားဖုိ႔ က်ေနာ့္ကို ေခၚသြားတယ္။ သူ႔မိတ္

ေဆြလူႀကီး ( ၂ ) ေယာက္နဲ႔ လူလတ္ပိုင္း ေက်ာင္းဆရာေဟာင္း တေယာက္လည္း ပါတယ္။ ဆရာႀကီးက ‘‘ငါ.. ေသာက္က်င္႔ မရွိေတာ့ မူးရင္ နည္းနည္း ပါးပါး ငါ့ ထိန္းဦး။ ငါ့အနားမွာေန။ လိုရင္ မင္းကို တြဲေလွ်ာက္လုိ႔

ရတာေပါ့’’

လုိ႔

က်ေနာ့္ကို

ႀကိဳေျပာထားပါတယ္။

ထန္းေတာ

ေရာက္ေတာ့

တဲေလးတလုံးေရွ႕ အပင္ေအာက္မွာ သစ္သား ကြပ္ပ်စ္ေလးတခု၊ ဘာခြက္ ဘာပုလင္းမွ မရွိဘူး။ တျခားလည္း ဘယ္သူမွ မရွိဘူး။ ခဏေနေတာ့ ထန္းရည္ အျပည့္ ျဖည့္ထားတဲ့ ေျမအိုးေလးတလုံး လာခ်ေပးတယ္။

လက္ကိုင္တပ္ထားတဲ့

အုန္းမွဳတ္တလုံးပါ

လာခ်ေပးတယ္။

က်ေနာ္

အေတာ္

အံ့ၾသေနတာ။ လူက ( ၅ ) ေယာက္၊ အိုးတလုံး၊ ခြက္တခြက္တည္း၊ ဘယ္လိုေသာက္ၾကမလဲေပါ့။

အျမည္းဆိုလုိ႔ ပဲေလွာ္နဲ႔ ေျမပဲေလွာ္ ( ၂ ) မ်ဳိးတည္း။ ေက်ာင္းဆရာ ယူလာတဲ့ အမဲေၾကာ္ေလး ပါလာလုိ႔ ေတာ္ေသးတယ္။

အဲဒီ့တုန္းက ဆရာႀကီးက သူ႔သြားေတြ ျပန္စိုက္ၿပီးၿပီ ဆိုေတာ့ ပဲေလွာ္လည္း ဝါးလုိ႔ရေနၿပီ။

(ႀကံဳတုန္းေျပာရဦးမယ္။ က်ေနာ္ ေထာင္က လြတ္ခါစက ဆရာႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး အံ့ၾသရေသးတယ္။

ၾကည့္ဦးေလ။ သြားေတြ အကုန္ ျပန္စိုက္ထားတယ္။ စပုိ႔ရွပ္နဲ႔။ ေခါင္းလည္း ေဆးဆိိုးထားေတာ့ နက္လုိ႔။ သူ႔သမီးေတြ

သူ႔ကို

အျပတ္

ရွိဳင္းေပးထားတာ။

က်ေနာ္က

''ဆရာႀကီးက

ဒီလိုဆိုေတာ့

ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ေကာင္းတာပဲ၊ ႏုဖတ္လုိ႔ ''ဆိုေတာ့ သူက ''မင္းေျပာသလိုဆို ခုမွ ၾကည့္ေကာင္းတယ္

ဆိုေတာ့ အရင္က ေတာ္ေတာ္ ၾကည့္ရဆိုးတဲ့သေဘာ ျဖစ္ေနၿပီ’’ လုိ႔ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ျပန္ေျပာတယ္) ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ထန္းရည္ တေယာက္ၿပီးတေယာက္

ေသာက္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။

ေသာက္ၾကတယ္ဆိုပါေတာ့။ သူတုိ႔ ထန္းရည္ ေသာက္တဲ့ဓေလ့က

အလွည့္က်

ဝိုင္းပတ္ေသာက္ၾကတာ။

သူ႔ခြက္ကိုယ့္ခြက္

သပ္သပ္စီ

ေသာက္ရင္းနဲ႔ ( ၂ ) အိုး ကုန္ၿပီ ေနာက္( ၁ ) အိုး ထပ္ေသာက္ၾကတယ္။ က်ေနာ္က ေတာ္ၿပီ။

က်ေနာ့္ကို အလွည့္ေက်ာ္လိုက္ဖုိ႔ ေျပာတာ မရဘူးတဲ့။ တေယာက္ ေတာ္ရင္ တဝိုင္းလုံးေတာ္ ရတာ။ ေက်ာ္လုိ႔ မရဘူး တဲ့ေလ။ ဒါနဲ႔ တအိုးကုန္ ဆက္ေသာက္လိုက္ရတယ္။ ေသာက္လုိ႔ၿပီးလုိ႔ ျပန္ဖုိ႔ထၾကေတာ့

ဆရာႀကီးက က်ေနာ့္ အနား ကပ္ၿပီး ‘‘ငါ နည္းနည္းထိတယ္ကြ’’ ဆိုၿပီး က်ေနာ့္ပုခုံးကို ကိုင္ၿပီး ကားရပ္ထားတဲ့ဆီ ေလွ်ာက္လာၾကတယ္။ ေမလ ေနပူရွိန္ကလည္း ျပင္း၊ က်ေနာ္က ေသာက္ေလ့ ေသာက္ထလည္း

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း

သိပ္မရွိေတာ့ မနည္း

လူက

မဟန္ဘူး

မတ္ထားရတယ္။

ျဖစ္ေနတယ္။

ကားနားေရာက္ေတာ့

ယိုင္တိုင္တိုင္

က်ေနာ္က

ျဖစ္ေနတာ

မဟန္ေတာ့ဘူး။

ထိန္းထားရင္းနဲ႔ကို လဲက်သြားပါေရာ။ ဆရာႀကီးက က်ေနာ့္ကို ျပန္ထူေနရတယ္။ သူက ထိတယ္သာ ဆိုတယ္

ေအးေအး

ေဆးေဆး

လမ္းေလွ်ာက္လုိ႔

မေနႏိုင္ဘူး။ အန္ခ်င္ေနတာ။ မနည္း ထိန္းထားရတယ္။

ရေသးတယ္။

ကားေပၚေရာက္ေတာ့

က်ေနာ္

တည္းတဲ့အိမ္ ေရာက္လုိ႔ ကားေပၚကဆင္း အိမ္ထဲဝင္ရုံ ရွိေသးတယ္။ က်ေနာ္ ထိုးအန္ပါေလေရာ။

ဧည့္သည္ေတြ အမ်ားႀကီး က်ေနာ့္ကို ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကတာ။ အိမ္ထဲက လူငယ္ (၂) ေယာက္ ထြက္လာၿပီး က်ေနာ့္ကို

လာတြဲေခၚၾကတယ္။

ေရခ်ဳိးခန္းေရာက္ေတာ့

အားရေအာင္

အန္လိုက္မွ

နည္းနည္း

သက္သာသြားသလို ရွိလာတယ္။ ဆရာႀကီးက ေရခ်ဳိးခန္းထဲထိ လိုက္လာၿပီး ခ်က္ခ်င္း ေရမခ်ဳိးဖုိ႔

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

185

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ လာသတိေပးတယ္။ အဲဒီ့ညေနက က်ေနာ္ ထမင္းလည္း မစားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တညလုံးလည္း အိပ္လုိ႔မရဘူး။ ရင္ပူလုိ႔ထလိုက္ ေရေသာက္လိုက္နဲ႔ မိုးကို စင္စင္လင္းေရာ။

ေဘးနားက ဆရာႀကီးကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း တေခါေခါနဲ႔ ေဟာက္ေတာင္ ေနလိုက္ေသးတယ္။

မိုးလင္းလုိ႔ ေရခ်ဳိးေကာ္ဖီၾကမ္းေသာက္၊ မုန္႔စားၿပီးမွ ေနလုိ႔ သက္သာလာတယ္။ မေန႔ကေတာ့ မူးေနလုိ႔ ရွက္ရေကာင္းမွန္း

မသိတာ။

ဒီမနက္ေတာ့

ရွက္လြန္းလုိ႔

လူေရွ႕ေတာင္

မ်က္ႏွာ

မျပရဲေတာ့ဘူး။

အိမ္ရွင္ေတြကေတာ့ ရယ္ရယ္ေမာေမာပါပဲ။ ‘‘ရန္ကုန္သားသာ ဆိုတယ္၊ ထန္းရည္ေလး နည္းနည္း ေသာက္တာ ေခါင္းကို မေထာင္ႏိုင္ေတာ့ .. အံ႕ပါရဲ႕’’ တဲ့။ ဆရာႀကီးကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ‘‘ေခြးေကာင္.. ငါမင္းကို

ျပန္တြဲေနရတယ္၊

ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနၿပီ’’

ဆိုၿပီး

က်ေနာ့္ေခါင္းကို

ထုပါေလေရာ။

ခုေန

ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ မေန႔တေန႔တုန္းကလိုပဲ ဆရာႀကီးမ်က္ႏွာ ျမင္ေယာင္လာၿပီး လြမ္းလိုက္တာ။ ရင္ထဲ ဆုိ႔တက္လာမိတယ္။

ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ၿပီး သိပ္မၾကာလိုက္ဘူး။ ဆရာဦးျမသန္း ဆံုးတယ္။ ဆရာႀကီးအိမ္မွာ ႐ွိ၊ မ႐ွိ

ဖုန္းဆက္ၿပီး ႐ွိတယ္ဆိုေတာ့ အိမ္ကို ကဗ်ာေတာင္းဖို႔ လူကိုယ္တိုင္သြား လိုက္တယ္။ ဟုိေရာက္ေတာ့ အက်ဳိးအေၾကာင္း ေျပာလိုက္ေတာ့ ဆရာႀကီးမ်က္ႏွာ မႈိင္းက်သြားတယ္။ ''ကိုျမသန္းက ေတာ္ေတာ္ စိတ္ႏွလံုး ႏူးညံ့တဲ့သူပဲ။ ဆရာဆိုတဲ့ ဂုဏ္နဲ႔ ရာႏႈန္းျပည့္ ထိုက္တန္တဲ့သူ။ ေစတနာနဲ႔ စာသင္ဖို႔

ေလာကမွာ လူအျဖစ္ ေမြးဖြားလာတဲ့လူပဲ။ သိပ္ႏွေျမာဖို႔ေကာင္းတယ္” ဆိုၿပီး ေလးေလး တြဲ႔တြဲ႔ႀကီး ေျပာေနေတာ့တယ္။

ၿပီးမွ

ဒီည

သူ

ကဗ်ာေရးမယ္

ဆိုတဲ့

အေၾကာင္းနဲ႔၊

မနက္ျဖန္မနက္

က်ေနာ့္ဆီကမွတဆင့္ ဆရာဦးျမသန္းအိမ္ကို သြားၾကဖို႔ ေျပာတယ္။ ေနာက္တေန႔မနက္ အေစာႀကီး သူ

က်ေနာ့္ဆီ ေရာက္ခ်လာၿပီး က်ေနာ့္ လက္ထဲ ကဗ်ာ (၂) ပုဒ္ ထည့္ေပးတယ္။ တပုဒ္က “ျမတ္ဆရာ” ဆိုလားပဲ။

“အၿပံဳးတျမျမနဲ႔ ႏွလံုးလွတဲ့တို႔ရဲေဘာ္..” ဆိုၿပီး

ေနာက္တပုဒ္ကေတာ့ စကားလံုးေတြက ခပ္မာမာ၊ ခပ္ျပင္းျပင္း။ ဟုိေရာက္ေတာ့

(၂)

ပုဒ္လံုးကို

white

ႏုႏုညက္ညက္

board

မွာ

သိမ္သိမ္

ေမြ႕ေမြ႕ေလး။

ကူးေရးလိုက္တယ္

ဆိုေတာ့

နာေရးလာေမးသူတိုင္း အလြယ္တကူ ဖတ္လို႔ရသြားတာေပါ့။ စ်ာပန အဖဲြ႔ေလး ဖဲြ႔ၿပီး တာဝန္ေတြ ခြဲေတာ့ က်ေနာ္လည္း တာဝန္ထည့္ ခြဲထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေျမခ်တဲ့ေန႔မွာ ဆရာႀကီးက သူ႔ကားနဲ႔ သြားဖို႔

ေျပာေပမယ့္ က်ေနာ္ လိုက္လို႔ မရဘဲ လြမ္းသူ႔ပန္းေခြကိစၥ လုပ္ေနရတယ္။ က်ေနာ့္ တသက္တာမွာ

အဲဒီေလာက္ စည္ကားၿပီး လူမ်ားမ်ား စားစား လိုက္ပို႔ၾကတဲ့ စ်ာပန အခမ္းအနားမ်ဳိး တခါမွ မေတြ႔ဖူးဘူး။ လမ္းတခုလံုး ျပည့္ေနတဲ့အျပင္၊ အျပင္ဘက္ လမ္းမႀကီးအထိ ကားေတြ၊ လူေတြ ျပြတ္ခဲေနတယ္။ ဆရာ့ကို ခ်စ္ခင္ေလးစားသူေတြ ဘယ္ေလာက္ မ်ားခဲ့တယ္ဆိုတာ သူရဲ႕ ေနာက္ဆံုးခရီးမွာ အထင္းသား ေတြ႔ေနရတယ္ေလ။ ဆရာက တာေမြ (၅) ေက်ာင္းမွာ အလုပ္လုပ္ဖူးတယ္။ အခုလည္း ေတာက္ေလွ်ာက္

စာသင္ေနတာ။ ဆရာဝန္က က်န္းမာေရးအရ အနားယူဖို႔၊ အထပ္ျမင့္ မတက္ဖို႔ သတိေပးလ်က္နဲ႔

သူ႔တပည့္ေတြကို ငဲ႔ၿပီး အထပ္ျမင့္တုိက္ေတြေပၚ တက္ၿပီး စာသြားျပတာ။ သင္ရင္းနဲ႔ ေဆး႐ံုေရာက္ၿပီး ဆံုးသြားရတာ ဆိုေတာ့ ဆရာဟာ ေသတဲ့အထိ စာသင္သြားသူလို႔ ေျပာရမွာပဲ။ တကယ္ေတာ့

သက္ဝင္းေအာင္

တို႔၊

ေထာင္ကလြတ္ေတာ့

ဆရာ့ကို

က်ေနာ္

ေဇယ်ာဝင္းတို႔

ဆရာ့ဆီမွာ

လူခ်င္းမႀကံဳဖူးပါဘူး။

ေျပာျပလို႔

အဂၤလိပ္စာ

ဆရာ့အေၾကာင္း

သြားသင္ဖို႔

က်ေနာ့္အမႈတြဲေတြ သိေနၾကရတာ။

ဆရာႀကီးက

ျဖစ္တဲ့

က်ေနာ္

တိုက္တြန္းခဲ့တယ္။

က်ေနာ္သြားခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာအိမ္မွာမ႐ွိလို႔ မဆံုလိုက္ရဘူး။ ေနာက္ပိုင္းလည္း က်ေနာ္ မေရာက္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ အခု သူဆံုးမွ ေရာက္ျဖစ္တာ။ ေျပာရရင္ ဆရာ့အေၾကာင္း နားနဲ႔ မဆံ့ေအာင္ ေမႊးေမႊးျမျမ

ၾကားခဲ့ရေပမဲ့

သက္႐ွိထင္႐ွား

တခါမွ

မေတြ႔ခဲ့ဖူးဘူး။

ဆရာရဲ႕

စိတ္ေကာင္း

ေစတနာေကာင္းေတြေၾကာင့္ပဲ ဆရာ့ကို လာေရာက္ ဂါရဝျပဳသူေတြ ေဖြးေဖြး လႈပ္ေနၾကတာေလ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

186

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ လူေတြက တအားမ်ားေတာ့ ထိမိခိုက္မိမွာ စိုးလုိ႔ ဆရာ့ ႐ုပ္ကလာပ္ကို ကာထားတာပါ။ က်ေနာ့္ကို ကာဖို႔

တာဝန္ေပးထားေတာ့ ႀကိဳးဝိုင္းထဲ ဝင္ၿပီး ဆရာ့႐ုပ္ကလာပ္ နားမွာ ေစာင့္ၾကည့္ေပး ေနရတယ္။ ဆရာက ေသတာနဲ႔

မတူဘူး။

အိပ္ေပ်ာ္ေနသလိုပဲ။

မ်က္ႏွာမွာ

ဆရာ့လက္ထဲ ေဘာလ္ပင္ေလး ထည့္ေပးထားၾကတယ္။

တင္းမာမႈ

အ႐ွင္းမ႐ွိဘူး။

ၿငိမ္းခ်မ္းလို႔။

အျပန္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ေတာ့ ဆရာႀကီး ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြ က်ေနာ့္နားထဲ အခုထိ

ၾကားေယာင္ေနေသးတယ္။ အေသေကာင္းမယ္။

အေနေကာင္းခဲ့တယ္။

''လူက

ကိုျမသန္းဆို

တကယ့္

အေသေကာင္းဖို႔

ဘဝ

ေစတနာဆရာ၊

လိုတယ္၊

တေလွ်ာက္လံုး ျမတ္ဆရာ

ဒါေပမဲ့

ေကာင္းတာေတြပဲ

တေယာက္ပဲ။

အေနေကာင္းမွ

စာသင္တဲ့

လုပ္ခဲ့ေတာ့

အလုပ္ကို

ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး လုပ္ခဲ့တဲ့သူ။ သူျမတ္ႏိုးတဲ့ အလုပ္ကို ေသတဲ့အထိ လုပ္သြားတာ အားက်ဖို႔ ေကာင္းတယ္။ ေသေတာ့လည္း ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဒုကၡ ေပးမသြားဘူး။ အေနလည္း ေကာင္းခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေသလည္း ေကာင္းတာ..''

ဆရာဦးျမသန္း ရက္လည္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ (၁ဝ)တန္း ေျဖဖို႔၊ က်ဴ႐ွင္တက္၊ ျပင္ဆင္တာေတြ

လုပ္ရေတာ့တယ္။ ဆရာႀကီးက သန္လ်င္က သူ႔ၿခံႀကီးဆီ သြားတိုင္း က်ေနာ့္ဆီ ဝင္လာတတ္တယ္။ တေန႔က် အဲဒီၿခံ အသြား က်ေနာ့္ဆီ ဝင္လာတယ္။ က်ေနာ့္ အိမ္မွာ ခဏေနၿပီး ဖုန္းဆက္ေသးတယ္။ ၿပီးမွ

ထြက္သြားၾကတာ။ ေနာက္တေန႔ညေနက်ေတာ့ ဖုန္းနဲ႔ နံရံၾကားမွာ ပိုက္ဆံအိတ္တလံုး ေတြ႔လို႔ အံ့ၾသၿပီး ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဆရာႀကီးအိတ္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ ခ်က္ခ်င္း ဖုန္းဆက္လိုက္ေတာ့ မမိုးမိုးစံ

ဖုန္း လာကိုင္တယ္။ ည (၇)နာရီ ေလာက္႐ွိမယ္။ က်ေနာ္က ဆရာႀကီး ပိုက္ဆံအိတ္ က်ေနာ့္ဆီ က်န္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာေတာ့ မစံက ရယ္ေနတယ္။ ''ဟုတ္လား..ေဖေဖက သူ ခါးပိုက္ႏႈိက္ခံရတယ္ ေျပာေနတာ။ သူ႔ႏႈိက္တဲ့ ခါးပိုက္ႏႈိက္ေတာင္ သူျမင္ရင္ မွတ္မိတယ္တဲ့။ သူ႔ကို ဝင္တိုက္သြားၿပီးမွ ႏႈိက္သြားတာလို႔ အတိအက် ေျပာေနတာ” လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္က ''ဒါဆို မစံ သူ႔ကို သြားေခၚေပး။ ဘာမွ သြားမေျပာနဲ႔ဦး။ က်ေနာ္ စဦးမယ္” လို႔ ေျပာေတာ့ မစံ သြားေခၚေပးတယ္။

သူ ဖုန္းကိုင္ေတာ့ က်ေနာ္က ဘာမွ မသိေသးသလိုနဲ႔ မေန႔က ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ ဆိုၿပီး

ေမးလိုက္ေတာ့

သူက

''ေအးကြာ

..

မင္း

အိမ္က

ထြက္ၿပီး

သံလ်င္အသြား

ကားေပၚမွာ

ခါးပိုက္ႏႈိက္ခံလိုက္ရတာ။ ငါ့ကို ဝင္တိုက္သြားေသးတာ။ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ေပါ့။ ကားခေပးဖို႔ ၾကည့္လိုက္မွ ပိုက္ဆံအိတ္ မ႐ွိေတာ့ဘူး။ ပါသြားၿပီ။ ငါ့ ဝင္တုိက္သြားတဲ့ ခါးပိုက္ႏႈိက္ ၾကည့္ေတာ့လည္း မ႐ွိေတာ့ဘူး။ ဘယ္မွာ

ဆင္းသြားတယ္

မသိဘူး။

ကားသမားကို

အက်ဳိးအေၾကာင္း

ေျပာၿပီး

စီးခဲ့ရတယ္။

သန္လ်င္ေရာက္ေတာ့ မိတ္ေဆြ တေယာက္ဆီ ေငြေခ်းၿပီး ျပန္လာခဲ့ရတာ” လို႔ ေျပာေတာ့တာပဲ။ ဒါနဲ႔

က်ေနာ္က

ပိုက္ဆံအိတ္က

''ဘာမွ

ခါးပိုက္

က်ေနာ့္လက္ထဲမွာ။

မႏႈိက္ဘူး။

ဆရာႀကီး

ကိုယ့္ဟာကိုယ္

ဖုန္းဆက္ၿပီး

ေမ့က်န္ခဲ့ၿပီးေတာ့။

ေမ့က်န္ခဲ့တာ။

အခု

က်ေနာ္လည္း

ၾကားထဲက်ေနေတာ့ မျမင္ဘူး။ အခုမွ ေတြ႔လို႔ ဆရာႀကီးဆီ ခ်က္ခ်င္းဖုံးဆက္လုိက္တာ။ မနက္ျဖန္ က်ေနာ္ျပန္ေပးမယ္။

ဒါေပမယ့္

ဒီအတိုင္းမရဘူး။

ေရအဆံုး၊

ကုန္းတဝက္ဆိုေတာ့

က်ေနာ္တဝက္ပိုင္တယ္” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ သူက ရယ္ၿပီး ''ရပါတယ္ကြာ” တဲ့။ ေနာက္တေန႔ မနက္

ပိုက္ဆံအိတ္ သြားျပန္ေပးေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ သူ႔သမီးေတြက ဝိုင္းစၾကေသးတယ္။ ''ခါးပိုက္ႏိႈက္ခံရသေလး ဘာေလးနဲ႔။ ခါးပိုက္ႏႈိက္ပဲ သူ သိသလိုလို၊ ဘာလိုလုိနဲ႔ ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့ေလ။ သူက သူ႔အျပစ္ သူသိေတာ့ ဘာမွ မေျပာဘူး။ ရယ္ပဲ ရယ္ေနတယ္။ က်ေနာ္က ထပ္ၿပီး ''ဆရာႀကီးကလည္း လူႀကီး ႐ွက္ေတာ့ရယ္

ဆိုတာ ဒါမ်ဳိးျဖစ္မယ္ ဆိုေတာ့ သူက ''ေခြးေကာင္ .. မရယ္လို႔ ငါက ကေလးလို ငိုရမွာလား'' တဲ့။ အဲဒီေန႔က သူ႔ပိုက္ဆံအိတ္ ျပန္ရလို႔ က်ေနာ္နဲ႔ ကိုပိုက္ႀကီးကို လက္ဖက္ရည္ လိုက္တိုက္ပါေသးတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

187

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သတ္ရင္ က်ေနာ့္မွာ အၿမဲ အခက္အခဲ ေတြ႔ရတတ္တယ္။

ခုလည္း

(၁ဝ)တန္းေျဖဖို႔ က်ဴ႐ွင္ တက္ေနတုန္း ဒီႏွစ္ပညာေရးစနစ္ ေျပာင္းၿပီ ဆိုၿပီး ျဖစ္ေရာ။ (၁ဝ)တန္း က်ဖူးသူေတြသာ အျပင္ေျဖလို႔ရမယ္။ အခုမွ (၉)တန္းေအာင္ (၁ဝ)တန္း စ တက္တဲ့ သူေတြ အျပင္ေျဖလို႔ မရဘူး။ ေက်ာင္းတက္၊ ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္ ျပည့္မွ စာေမးပြဲေျဖလို႔ ရမယ္ ဆိုၿပီး လုပ္ေရာ။ အဓိက ကေတာ့ ေဘာ္ဒါေဆာင္ေတြကို

သတ္ခ်င္တာပါ။

အမ်ားစုက

ေက်ာင္းမတက္ေတာ့ဘဲ ေဘာ္ဒါတက္ၿပီး အျပင္

(၉)တန္းေအာင္တယ္

ဆိုတာနဲ႔

ဝင္ေျဖၾကတာ မဟုတ္လား။ ဒါကို

သတ္ခ်င္လို႔

စနစ္ေျပာင္းဖို႔ လုပ္။ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ သတင္းဆိုးႀကီးပါပဲ။ က်ေနာ္က ခုမွ (၉)တန္းေအာင္တဲ့သူ

ဆိုေတာ့ (၁ဝ)တန္းကို အျပင္ေျဖလို႔ မရေတာ့ဘူးေပါ့။ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ ဆိုတာကလည္း ၾကည့္ပါဦး။ အသက္က (၂၇)ႏွစ္၊ ကိုယ့္ထက္ (၁ဝ)ႏွစ္ (၁၁)ႏွစ္ေလာက္ငယ္တဲ့ တူ၊ တူမ အ႐ြယ္ေတြနဲ႔ အတူ

အျဖဴအစိမ္း ဝတ္ၿပီး ေက်ာင္းျပန္တက္ဖို႔ ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဆရာမေတြကေတာ့ ေက်ာင္းအပ္ၿပီး ေျဖဖို႔ပဲ တိုက္တြန္းေနၾကတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း ဒီအ႐ြယ္ႀကီးက်မွ အျဖဴအစိမ္း ဝတ္ၿပီး ေက်ာင္းထဲ ျပန္မဝင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မေျဖေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး ေနလိုက္တယ္။

ဒါကို ဆရာႀကီး သိေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူး။ ပညာေရးစနစ္ ကေမာက္ကမကိုလည္း သူသိတယ္။

''တတ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ ေက်ာင္းအပ္ၿပီး ဝင္ေျဖကြာ။ သူသူငါငါ (၁ဝ)တန္းေအာင္ဘဲြ႔ရေနခ်ိန္မွာ ကိုယ္က

(၁ဝ)တန္းေတာင္ မေအာင္ဘူးဆိုေတာ့ အမ်ားအျမင္မွာ မတင့္တယ္ဘူး။ အထင္ေသးခံရတတ္တယ္..” ေျပာလိုက္ေတာ့

က်ေနာ့္ရင္ထဲ

ေအာင့္သြားတယ္။

သူ႔ကို

တခ်က္ၾကည့္ၿပီး

''က်ေနာ္မေအာင္တာ

မဟုတ္ဘူး ဆရာႀကီး။ မေျဖတာ...'' လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ သူက ''ဒါေပမဲ့ အမ်ားက အဲဒါေတြ သိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ပညာ အရည္အခ်င္း ေမးရင္ (၁ဝ)တန္းပဲ။ ဒါဆို (၁ဝ)တန္း မေအာင္ဘူး။ ဒါပဲ သိၾကမွာ” လို႔ ျပန္ေျပာတယ္။

က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ ဆစ္ကနဲ နာသြားတယ္။ အတန္းပညာ (၁ဝ)တန္း ပဲ႐ွိလို႔ အထင္ေသးတတ္တဲ႔

သူေတြထဲ ဆရာႀကီး ပါေနၿပီလား။ ဒါဆို လူတေယာက္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းကို (၁ဝ)တန္းေအာင္၊ မေအာင္နဲ႔ တိုင္းတာၾကတာလား။ က်ေနာ့္ အျမင္မွာေတာ့ (၁ဝ) တန္းေအာင္ ဘဲြ႔ရၿပီး ''ဖြတ္'' ျဖစ္ေနတဲ့သူေတြ

တပံုႀကီး၊ မျမင္ခ်င္မွ အဆံုး။ အတန္းပညာ မ႐ွိေပမဲ့ အရည္အခ်င္း ႐ွိတဲ့သူေတြ ဒုနဲ႔ေဒးပဲ။ က်ေနာ့္ရင္ထဲ ဗေလာင္ဆူေနတယ္။ ဆရာႀကီးကိုေတာ့ ဘာဘာညာညာ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထျပန္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္

မ်က္ႏွာမေကာင္း

ျဖစ္သြားတာ

သူသိတယ္။

ဒါေၾကာင့္

ေနာက္ေန႔မွာ

ေက်ာင္းတက္ဖို႔ကိစၥ ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီလားလို႔ ဖုန္းနဲ႔လွမ္း ေမးတယ္။ က်ေနာ္က မဆံုးျဖတ္ရေသးဘူး၊ ဆရာမေတြ

နားပူနားဆာလုပ္ေနလို႔

က်ေနာ္

ဂြက်ေနတယ္လို႔

''ေခါင္းေအးေအးထားၿပီး စဥ္းစား ဆံုးျဖတ္ပါကြာ” လို႔ ေျပာၿပီး ဖုန္းခ်သြားတယ္။

ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။

က်ေနာ္ ဘယ္လိုဆံုးျဖတ္ရမလဲ မသိေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မ်က္စိထဲ ျပန္ျမင္ၾကည့္တယ္။

အျဖဴ၊ အစိမ္းဝတ္၊ လက္ပိုက္၊ စာေအာ္ဆို. . ေဘးက ကိုယ့္ တူ၊ တူမ အ႐ြယ္ေတြ၊ တဖက္မွာကလည္း ကိုယ့္ကို

သားလို

ခ်စ္ၾကတဲ့

အေမလို

က်ေနာ့္

ေခါင္းထဲ

ခ်ာခ်ာလည္ေနတယ္။

ဆရာမေတြ၊

ကိုယ့္ကို(၁ဝ)တန္းေအာင္

ဘဲြ႔ရေစခ်င္တဲ့

ေမတၱာ႐ွင္ေတြ။ ေနာက္တဘက္မွာက '(၁ဝ)တန္းေတာင္ မေအာင္ဘူး' ဆိုၿပီး အထင္ေသးၾကတဲ့သူေတြ။ ခ်လိုက္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့

က်ေနာ္

ယတိျပတ္

ဆံုးျဖတ္ခ်က္

ေနာက္တေန႔မနက္ ဆရာမေတြဆီ သြားၿပီး ေက်ာင္းတက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္ၿပီဆိုေတာ့

ဆရာမေတြခမ်ာ ဝမ္းသာလြန္းလို႔ မ်က္ရည္ေတြ ဘာေတြ က်လို႔။ ''ငါ့သား.. မင္းေျဖရင္ ေသခ်ာေပါက္

ေအာင္မွာ။ ဆရာမတို႔ ယံုတယ္'' တဲ့။ ''က်ေနာ္ ေအာင္႐ံုေလးနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ၿပီး ေျဖမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘာသာစံုဂုဏ္ထူး

ရရမယ္။

ဒါေတြကို

အထင္ႀကီးလို႔၊

မက္ေမာလို႔ေတာ့

မဟုတ္ဘူး။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

ေထာင္က်

188

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ဖိႏွိပ္ခံခဲ့ရေပမဲ့ အ႐ႈံး ေပးမသြားဘူး။ ဒါမ်ဳိးရေအာင္ လုပ္လို႔ရတယ္ဆိုၿပီး ျပခ်င္လို႔၊ က်ေနာ့္ အရင္းႏွီးဆံုး လူေတြထဲကေတာင္ ရင္နာလြန္းလို႔

..

(၁ဝ)တန္း

ဒါေၾကာင့္

မေအာင္တာကို

ဘာသာစံု

ဂုဏ္ထူး

အထင္ေသးခ်င္တဲ့ ရေအာင္

အသံေတြ

ခ်မယ္''

ဆိုၿပီး

ၾကားရတာကို

ရင္ထဲ

႐ွိတာေတြ

ဖြင့္ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဆရာမေတြက ပိုေတာင္ ဝမ္းသာၾကေသးတယ္။ ''ငါ့သား .. ခ် ဆရာမတို႔ ေနာက္ကေန လိုတာ မွန္သမွ် အျပည့္အဝ ပံ့ပိုးေပးမယ္..” လို႔ အားေပးၾကတယ္။

က်ေနာ္ ဒီလို ဆံုးျဖတ္တာ ဆရာႀကီးကို မေျပာဘူး။ ဟိုေန႔က သူေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြေၾကာင့္

ရင္ထဲ ခုထိ မေကာင္းေသးလို႔။ ေက်ာင္းအပ္ေတာ့ က်ေနာ္ အရင္ တက္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းက လက္မခံဘူး။

ဆရာမေတြက လက္ခံခ်င္ေပမဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးက ေထာင္ထြက္ ေက်ာင္းသားကို ေက်ာင္းတက္ခြင့္ မေပးရဘူး

ၫႊန္ၾကားထားလို႔

တဲ့။

က်ေနာ႔္စိတ္ထဲ တင္းခနဲ ျဖစ္သြားတယ္။

က်ေနာ္

ထိပ္တိုက္

ဝင္တိုးလည္း ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔က ဓားထက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေလ။ က်ေနာ္႔အကိုႀကီးနဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီး

က်ေနာ့္ေနာက္ေၾကာင္း မသိတဲ့ လူလည္းနည္းတဲ့ တျခားေက်ာင္းမွာ သြားအပ္လိုက္တယ္။ ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာမႀကီးကိုေတာ့ လိမ္ထားရတာေပါ့။ အေရးအခင္းမွာ ေက်ာင္းက တပိုင္းတစနဲ႔ စကၤာပူ ထြက္ၿပီး

အလုပ္လုပ္ေနလို႔။ အခု (၁ဝ)ႏွစ္ေလာက္ ၾကာမွ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္တာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုး ဘဲြ႔ရေနၾကလို႔၊ မခံခ်င္တာနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ၿပီး ဘဲြ႔ယူမလို႔ ဆိုၿပီး အေၾကာင္းျပရတယ္။ ဒါနဲ႔ အဆင္ေျပၿပီး ေက်ာင္းတက္ျဖစ္ေရာ ဆိုပါေတာ့။ ဆရာမေတြ

ဝယ္ေပးတဲ့

အျဖဴအစိမ္းဝတ္ၿပီး

ေက်ာင္းထဲဝင္ေတာ့

ေက်ာင္းသူ၊

ေက်ာင္းသားေတြက ဆရာအသစ္လို႔ ထင္ေနၾကတာ။ က်ေနာ္က ခႏၶာကိုယ္ကလည္း ခပ္ႀကီးႀကီး၊ (၁၄၅) ေပါင္႐ွိတယ္။ အရပ္က (၅ေပ ၇လက္မ)။ ဆံပင္လည္း တိုတုိကပ္ကပ္ေလး ၫႇပ္ထားလိုက္ေတာ့ မ်က္စိထဲ ျမင္သာ ျမင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့။ ပထမဆံုး ေက်ာင္းထဲ စဝင္တဲ့ေန႔က ရင္ေတြဘာေတြ ခုန္လို႔။ စာသင္ခံုမွာ

ဝင္ထုိင္ၿပီး

''မဂၤလာပါဆရာမ”လို႔

ေက်ာင္းသူ

ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔အတူ

သံၿပိဳင္ႏႈတ္ဆက္ရေတာ့ ရင္ထဲ တမ်ဳိးႀကီး။ တလွပ္လွပ္နဲ႔။ ႐ွက္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။ (၈၈) မတိုင္ခင္ ငယ္ဘဝ စာသင္ခန္းေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္ၿပီး လြမ္းသလိုလုိ။

စာမွာပဲ

ေနာက္ေန႔ေတြမွာေတာ့ သူ႔ဟာသူ အထာက်သြားပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း အခ်ိန္ျပည့္ ေက်ာင္းနဲ႔ ႏွစ္ထားလိုက္တယ္။

ဘယ္သူနဲ႔မွလည္း

သိပ္

မေတြ႔ျဖစ္ဘူး။

ကိုယ့္ဝန္းက်င္နဲ႔

အဆက္ျဖတ္ထားလိုက္တယ္။ ေက်ာင္းတက္တဲ့ ကိစၥ ဆရာႀကီး မသိေသးဘူး။ ဆရာႀကီး ေျပာခဲ့တဲ့

စကားနဲ႔ အၾကည့္က ခုထိရင္ထဲ အခုအခံ ႐ွိေနေသးလို႔ ေက်ာင္းတက္တာကို သူ႔မေျပာဘဲ ထားလိုက္တာ။ တေန႔ေတာ့

အျဖဴ

အစိမ္း

ဝတ္စံုနဲ႔

ေက်ာင္းသြားဖို႔

အထြက္မွာ

ဆရာႀကီး

က်ေနာ့္ဆီအလာနဲ႔

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ သြားဆံုတယ္။ က်ေနာ့္ကို အျဖဴအစိမ္းနဲ႔ လြယ္အိတ္နဲ႔ ျမင္ေတာ့ ဆရာႀကီးမ်က္ႏွာ အၿပံဳးနဲ႔

အေရာင္လက္သြားတယ္။

''ေခြးေကာင္

..

ဒီလိုဆိုေတာ့

ထံုးစံအတိုင္း က်ေနာ့္ေခါင္းကို ဆြဲၿပီး သူ႔ရင္ဘက္နဲ႔ ဖိထားေတာ့တယ္။ တကယ္ေတာ့

သိထားၿပီးသားပါ။

က်ေနာ္

အခု

ေက်ာင္းတက္ေနၿပီဆိုတာ

က်ေနာ္

မင္းက

က်ေနာ့္အမိုး

ေက်ာင္းသြားမယ့္အခ်ိန္ကိုက္

ေခ်ာသားပဲကြ”

ဖုန္းထဲက

က်ေနာ့္ကို

ဆိုၿပီး

ေျပာထားလို႔

လာၾကည့္တာ

''ဆယ္တန္းေအာင္မွ လူရာဝင္တယ္ဆိုတာ ငါ သတ္မွတ္တာ မဟုတ္ဘူးကြ။ မင္းနဲ႔ ငါတို႔ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြ သတ္မွတ္ၾကတာ။ လူေတြနဲ႔ေနရင္ ႀကိဳက္ႀကိဳက္ မႀကိဳက္ႀကိဳက္ လူ႔သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကို ေ႐ွာင္လို႔

မလြတ္ဘူး။

အဲဒီသတ္မွတ္ခ်က္

..က်ေနာ္

မေျဖေသးလို႔ပါ။

ေဘာင္ထဲမွာ

ရာႏႈန္းျပည့္ျဖစ္ေအာင္

ကိုယ့္ကိုကိုယ္

လုပ္ဖို႔ပဲလိုတာ” လို႔ေျပာပါတယ္။ က်ေနာ့္ ရင္ထဲက အဖုအထစ္ေလးကို သူျဖည္တာပါ။ ''ဆရာႀကီး ေျဖရင္

ေအာင္႐ံုတင္မကဘူး။

ဟိုဘက္ကမ္းေတာင္

လြန္ေသးတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

189

ဆရာႀကီးေစာင့္ၾကည့္” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ၿပီး က်ေနာ္က ေက်ာင္းသြား၊ သူက ၿမိဳ႕ထဲ ထြက္သြားပါတယ္။

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ က်ေနာ္ ေက်ာင္းအပ္ေတာ့ ဇူလိုင္ ပံုမွန္အပ္ရမွာထက္ (၁)လ ေနာက္က်ၿပီးမွ အပ္ျဖစ္တာ။ အခု ေက်ာင္းတက္ၿပီး

(၁)လ

ရင္ဆိုင္တိုးရျပန္ေရာ။ တပ္လွန္႔လိုက္တယ္။ က်ေနာ္တက္ေနတဲ့

NLD

ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ က

႐ွိေသးတယ္။

'လႊတ္ေတာ္'

ႏိုင္ငံတကာေရာ၊

ေက်ာင္းက

ေခၚေပးဖို႔

ျပည္တြင္းမွာပါ

တာေမြၿမိဳ႕နယ္မွာ

မထင္မွတ္တဲ့

ေတာင္းဆိုၿပီး

လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြ

လူဦးေရ

မုန္တိုင္းတခုနဲ႔

ျမန္မာတျပည္လံုးကို

ျဖစ္သြားၾကတယ္။

အနည္းဆံုး၊

အခု

အစဥ္အလာအရ

ႏိုင္ငံေရးလႈပ္႐ွားမႈေတြမွာ ဘယ္တုန္းကမွ မပါဝင္ခဲ့ဖူးဘူး။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္ ခိုးၿပီးတက္တဲ့ႏွစ္က်မွ

တျခားေက်ာင္းေတြ ၿငိမ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီေက်ာင္းက ထဆႏၵျပပါေလေရာ။ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေရး ကိစၥနဲ႔ တျပည္လံုး

ႏုိင္ငံေရးစိတ္

ေထာက္လွမ္းေရးေတြ ဒီဘက္မွာလည္း

ႏိုးၾကားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ

ခ်က္ျခင္း

စစ္ကားေတြ

ေရာက္လာၿပီး

ဒီေက်ာင္းက

ေက်ာင္းကို

ပိတ္ထားလိုက္ၾကတယ္။

ထဆႏၵျပတာ

ဆိုေတာ့

ဝိုင္းထားလိုက္တယ္။

ေက်ာင္းသားမိဘေတြ

ရဲေတြ၊

လမ္းဟိုဘက္

ေရာက္လာၾကၿပီး

ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြကို မိဘေတြ လက္ထဲ ထည့္ၿပီး ျပန္လႊတ္ေနတယ္။

ဆႏၵျပဖို႔ စတင္တဲ့ ေက်ာင္းသား (၁၅)ေယာက္ေလာက္က ေက်ာင္းအျပင္ ေရာက္သြားႏွင့္ၾကၿပီ။

က်ေနာ္လည္း

လူအုပ္ၾကားထဲက

ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ၿပီး

ေက်ာင္းျပင္ထြက္ဖို႔

ႀကိဳးစားေပမဲ့

ေထာက္လွမ္းေရးေတြက က်ေနာ့္ကို ေတြ႔သြားၾကတယ္။ က်ေနာ့္အေၾကာင္ းသိထားၾကေတာ့ ဒီကိစၥ

က်ေနာ့္လက္ခ်က္လို႔ ယူဆၿပီး ညက်ေတာ့ က်ေနာ့္ကုိ လာဖမ္းပါေလေရာ။ က်ေနာ္ကလည္း မေ႐ွာင္ဘူး။ စာေမးပြဲေအာင္ေရးပဲ ဗ်ဴဟာခ်ထားေတာ့ က်န္တာေတြ အားလံုး ျဖတ္ထားတယ္။ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီး အပါအဝင္ တေက်ာင္းလံုးက ဆရာမေတြ၊ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြ အားလံုး က်ေနာ့္အေၾကာင္း မသိၾကဘူး။

စကၤာပူက

ျပန္လာၿပီး

ေက်ာင္းျပန္တက္တယ္ပဲ

ေက်ာင္းသားေတြ ကိုယ္တိုင္လည္း မသိၾကဘူး။

သိထားၾကတာ။

ဆႏၵထျပတဲ့

ေထာက္လွမ္းေရးကေတာ့ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္႐ွားမႈေတြမွာ ပါဝင္ေလ့မ႐ွိတဲ့ ေက်ာင္းက ခုမွ ဒီလို

ျဖစ္တာဆိုေတာ့

က်ေနာ့္ေၾကာင့္ပဲလို႔

ေက်ာင္းသားေလးေတြကို

က်ေနာ္

ေကာက္ခ်က္

ခိုင္းလို႔လုပ္တာ

အခိုင္အမာ

မဟုတ္လား

ခ်ထားတယ္။

ဆိုၿပီး

အတင္း

ဖမ္းထားတဲ့

ေမးၾကတာ။

ဟုတ္မွမဟုတ္ပဲ။ အားလံုးက ထြက္ခ်က္ေတြ တူေနေတာ့ ေနာက္ဆံုး က်ေနာ့္ကို ျပန္လႊတ္လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းထဲ မဝင္ဖို႔ ဝင္ရင္ ဖမ္းမယ္ ဆိုၿပီး အတိအလင္း ေျပာလိုက္တယ္။ က်ေနာ္ အႀကီးအက်ယ္ ေဒါပြသြားတယ္။

''ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ လြန္လြန္းတယ္ဗ်ာ။ ေအးေအး ေဆးေဆး ပညာသင္တာကို ခြင့္မျပဳရေအာင္

က်ေနာ္က ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ။ ရာဇဝင္ လူဆိုးမို႔လား။ အၾကမ္းဖက္သမား မို႔လား။ ေထာင္က လြတ္ၿပီးမွ အျပင္မွာ ေထာင္က်ေနတဲ့ အက်ဥ္းသားလို ျဖစ္ေနၿပီ။ ေကာင္းၿပီ။ က်ေနာ္ေက်ာင္းထဲ မဝင္ရရင္ ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္ရေအာင္ မာမာထန္ထန္ပဲ

ခင္ဗ်ားတို႔

လုပ္ေပး။

ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။

ဒါေပမဲ့

အဲဒါမွ

မရပါဘူး။

က်ေနာ္

စာေမးပြဲေျဖလို႔ရမွာ..''

ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္ကိစၥ

သူတို႔

ဆိုၿပီး

လုပ္ေပးလို႔

မရႏိုင္ဘူး။ သူတို႔ အေနနဲ႔ေတာ့ ေက်ာင္းထဲ ဝင္ရင္ ဖမ္းရမွာပဲလို႔ အတိအလင္း ထပ္ေျပာပါတယ္။

လူကို

ဒါ မတရားမႈတခုပဲ။ လက္နက္႐ွိတယ္၊ အာဏာ႐ွိတယ္ ဆိုၿပီး ဥပေဒကို ေဘးဖယ္လိုက္တာပဲ။

ႏိုင့္ထက္စီးနင္း

လုပ္တာပဲ။

တိုင္းသူျပည္သား

တေယာက္ရဲ႕

အဓမၼက်င့္ပစ္လိုက္တာပဲ။ က်ေနာ့္ရင္ထဲ ဗေလာင္ဆူေနတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့

ဘယ္သူနဲ႔မွ

စကားမေျပာေတာ့ဘဲ

ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ

အိပ္ယာထဲ

ပညာသင္ခြင့္ကို

တန္းဝင္ၿပီး

ကုတင္ေပၚ

ပစ္လွဲလိုက္တယ္။ က်ေနာ့္မွာ ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္၊ ေ႐ြးခ်ယ္စရာ ဘာမွ မ႐ွိေတာ့ဘူး။ ေက်ာင္းထဲ ဝင္ရင္

အဖမ္းခံရမယ္။ ေက်ာင္းထဲ မဝင္ရင္ ေက်ာင္းမတက္လို႔ ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္ မရရင္ စာေမးပြဲေျဖလို႔ မရဘူး။ အျပင္လည္း ေျဖလို႔မရဘူး။ ဒီ စာေမးပြဲေျဖဖို႔ က်ေနာ္ အခက္အခဲေတြ၊ စိတ္ညစ္စရာေတြ အားလံုးကို

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

190

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ နပမ္းလံုးၿပီး ႀကိဳးစားခဲ့ရတာ။ အားခဲထားတာ။ ႏွစ္ၿပီး လုပ္ထားတာ။ ဆယ္တန္းေအာင္တာကို

မက္ေမာလြန္းလို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္ ေျပာခဲ့သလို မခံခ်င္လို႔ ထလုပ္ခဲ့တာ။ အခုေတာ့ မွ်တတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္

မ႐ွိဘဲနဲ႔

က်ေနာ္

ေက်ာင္းက

ျဖတ္႐ိုက္သလိုမ်ဳိး ခံစားေနရတာ။ ဗလာခ်ည္ႀကီး။ မတရားမႈမွန္း

သိပါလ်က္နဲ႔

ဘာမွ

ထြက္ခဲ့ရျပန္ၿပီ။

မ်က္ႏွာကို

ျပန္လုပ္လို႔မရတာေလာက္

အစိမ္းသက္သက္

ခံရခက္တာ

ေလာကမွာ

ဘာမွမ႐ွိေတာ့ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္လက္ထဲ လက္ပစ္ဗံုးသာ႐ွိရင္ အဲဒီ ေထာက္လွမ္းေရး႐ံုးကို သြားထုမိမွာ အေသအခ်ာပဲ။ အဲဒီအခိ်န္မွာပဲ ေဘးနား စာၾကည့္စားပြဲေပၚက ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြ ျမင္ေတာ့ က်ေနာ့္ရင္ထဲ နင့္ခနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ က်ေနာ္ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ စာအုပ္ေတြ အားလံုးကို ေအာက္ထပ္ သံမံတလင္းေပၚခ်ၿပီး တအုပ္မက်န္ မီး႐ိႈ႕ပစ္လိုက္ေတာ့တယ္။ မီးေတာက္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ့္ ရင္ထဲမွာလည္း မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေနတယ္ေလ။ ရင္ထဲကမီးက ပုိပူတယ္ဆိုတာ ေျပာဖို႔ေတာင္ မလိုဘူးထင္ပါရဲ႕။

စာအုပ္ေတြ

မီး႐ႈိ႕ပစ္တာကို

အမိုးကတဆင့္

ဆရာႀကီးသိေတာ့

ခ်က္ျခင္း

က်ေနာ့္ဆီ

ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ အေတာ္ ဖလက္ျပေနၿပီ။ မုန္ယိုေနတဲ့ ဆင္တေကာင္လိုလား။ ဒါမွမဟုတ္ နာေနတဲ့ က်ားနာတေကာင္လိုလားေတာ့ ဘာျဖစ္မယ္ က်ေနာ္မသိဘူး။ ေသခ်ာတာကေတာ့ က်ေနာ္

အႀကီးအက်ယ္

နာေနတာပဲ။

ဆရာႀကီး

က်ေနာ့္

အေျခအေန

ျမင္ေတာ့

အေတာ္

စိတ္ထိခိုက္သြားပံု ရပါတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ ေဖာ္ျပလို႔မရတဲ့ အသြင္ျပင္မ်ဳိးလို႔ က်ေနာ္ထင္တယ္။

မႈိင္းၿပီး ေမွာင္ေနတာမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ဘူး။ ေဒါသနဲ႔ ခက္ထန္ေနတာမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ဘူး။ ထိန္းခ်ဳပ္

ထားရလို႔ ခံရခက္တဲ့ အရိပ္ေယာင္ေလးေတာ့ ေတြ႔ရတယ္။ က်ေနာ့္အတြက္ သူလည္း စိတ္ထိခိုက္ေနတာ ေသခ်ာတယ္ေလ။ ဒါဟာ မတရားမႈ ဆိုတာ သူလည္း သိေနတယ္ေလ။ ၿပီးမွ က်ေနာ့္ကို စကား တလံုးခ်င္း

ေျပာပါေတာ့တယ္။

''စာအုပ္ေတြ

မီး႐ႈိ႕ပစ္တာေတာ့

မီးေလာင္သြားရင္ မခက္ပါလား..'' တဲ့။

မေကာင္းဘူး။

မေတာ္လို႔

အိမ္ပါ

''အိမ္ပါမဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္ပါ မီးထဲပါသြားရင္ ပိုိေတာင္ ေကာင္းဦးမယ္..'' လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့

သူက ''မင္း ဘယ္လို ခံစားရမယ္ဆိုတာ ငါနားလည္ပါတယ္။ မင္း အစြမ္းကုန္ လုပ္ခဲ့ၿပီးၿပီပဲ။ သူတို႔က လက္နက္ေတြ၊

အာဏာေတြနဲ႔

မင္းသြားမယ့္

လမ္းကို

ပိတ္ဆို႔လိုက္ၾကတာ။

ကိုယ္မွန္းထားတဲ့၊

ကိုယ္အားခဲထားတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ဆႏၵကို ပိတ္ပင္ခံလုိက္ရတာေလာက္ ခံရခက္တာ ဘာ႐ွိဦးမွာလဲ။ ဒါေပမဲ့ ငါအခုေျပာမွာ

ေသခ်ာ

နားေထာင္ကြာ။

မင္းအခု

(၁ဝ)တန္း

မေျဖရေတာ့

ဘာျဖစ္ေသးလဲ။

ဘဲြ႕မရေတာ့ေကာ ဘာျဖစ္ေသးလဲ။ ဒီမွာ .. ဆယ္တန္း ေအာင္၊ ဘဲြ႔ရဆိုတာ သာမန္ ႐ြက္ၾကမ္းရည္က်ိဳ

လူေတြအတြက္ပဲ လိုတာပါ။ မင္းလို အရည္အခ်င္း႐ွိတဲ့ လူေတြ အတြက္ေတာ့ ဆယ္တန္းေအာင္ ဘဲြ႔ရ

ဆိုတာ မလိုပါဘူး။ အေမရိကန္ သမၼတေတြထဲမွာ အေတာ္ဆံုးလို႔ ေျပာလို႔ရတဲ့ လင္ကြန္းကို ၾကည့္.. ေနာက္

ေဒါက္တာႏိုင္ပန္းလွ..

ေနာက္..”

ဆိုၿပီး

ေနာက္ထပ္

နာမည္

သံုးေလးခုေလာက္

ဆက္ေျပာပါေသးတယ္။ က်ေနာ့္နားထဲ ပဲ့တင္ထပ္ က်န္ခဲ့တာကေတာ့ '႐ြက္ၾကမ္းေရက်ဳိ' ... 'မင္းလို အရည္အခ်င္း ႐ွိသူေတြ' .. 'ဆယ္တန္းေအာင္ ဘဲြ႔ရ..လိုမလို' ဆိုတာေတြပါပဲ။ က်ေနာ္

ဆရာႀကီးကို

ေသေသခ်ာခ်ာ

ၾကည့္လိုက္မိတယ္။

ခါတိုင္းလို

ရယ္ရယ္ေမာေမာ

မဟုတ္ဘူး။ ေလးနက္ တည္ၾကည္ၿပီး ၿငိမ္သက္ေနတယ္။ တိုင္းျပည္ကို တိုက္႐ိုက္ စကားေျပာေနတဲ့

သမၼတ တေယာက္ရဲ႕ဟန္မ်ဳိး။ သူ႔အသံက ခါတိုင္းနဲ႔ မတူဘူး။ ခပ္ေလးေလး။ ဒါေပမဲ့ မာေနတယ္။ ဆယ္တန္းေအာင္ မေအာင္ကိစၥ သူအရင္က ေျပာခဲ့တဲ့စကား က်ေနာ့္နားထဲ ျပန္ၾကားေယာင္လာတယ္။ ''သူသူငါငါ ဆယ္တန္းေအာင္၊ ဘဲြ႔ရေနတဲ့ ေခတ္မွာ ကိုယ္က ဆယ္တန္းေလးေတာင္ မေအာင္ဘူး

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

191

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ဆိုေတာ့ လူရာမဝင္ဘူး၊ လူအထင္ေသး ခံရတတ္တယ္..” ဆိုတာေလ။ အခုေလးတင္ သူေျပာလိုက္တဲ့ စကားနဲ႔ အရင္ေျပာခဲ့တဲ့ စကား အေၾကာင္း အရာ တခုေပၚမွာပဲ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္မေနဘူးလား။

က်ေနာ့္ရင္ထဲ သိခ်င္စိတ္ ျပင္းျပလာတာနဲ႔ ''ဆရာႀကီး အရင္တခါက ဆယ္တန္းေလးေတာင္

မေအာင္ရင္ လူရာ မဝင္ဘူး၊ လူအထင္ေသးခံရတတ္တယ္ လို႔ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္ မဟုတ္လား။ အခုေတာ့

က်ေနာ့္လိုလူေတြအတြက္ ဆယ္တန္းေအာင္ဖို႔ မလိုဘူး ေျပာေနျပန္ၿပီ။ ေ႐ွ႕စကားနဲ႔ ေနာက္စကား ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္မေနဘူးလား” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ သူက ''ေအး ဟုတ္တယ္။ အဲဒီတုန္းက မင္း ေျဖခြ

င့္႐ွိတယ္ မေျဖတာ။ အခုက ေျဖမယ္။ ဒါေပမဲ့ ေျဖခြင့္ ပိတ္ခံရတယ္။ ရတနသုတ္ က်က္ခဲ့တာ မွတ္မိေသးလား။

က်က္ရင္

ရရဲ႕သားနဲ႔

မက်က္ဘဲေနတာ။

မင္းရဲ႕

မခံခ်င္စိတ္ကို

ဆြေပးလိုက္မွ

မင္းက်က္တယ္။ တကယ္လည္း ရခဲ့တယ္။ ခုလည္း ဒီအတိုင္းပဲ။ ေျဖခြင့္႐ွိတာကို မင္းက မေျဖခ်င္ဘူး။ မင္းေျဖရင္

ေအာင္မယ္ဆိုတာ

ငါယံုတယ္။

မင္းစကားနဲ႔

ေျပာရရင္

ေအာင္႐ံုတင္

မကဘူး။

ေက်ာင္းအပ္ၿပီးတာေတာင္

မင္းငါ့ကို

ဟိုဘက္ကမ္းေတာင္ လြန္ေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မင္း ေျဖျဖစ္ေအာင္ ငါ တမင္ေျပာလိုက္တာပဲ။ မင္းငါ့ကို စိတ္ကြက္သြားတယ္

ဆိုတာလည္း

ငါသိတယ္။

ဒါေၾကာင့္

အသိမေပးခဲ့ဘူး။ အခု အဲဒါေတြ ထားလိုက္ေတာ့။ မင္းလိုလူအတြက္ ဆယ္တန္း မေအာင္လည္း

ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ပင္ကိုယ္ အရည္အခ်င္း ႐ွိၿပီးသားပဲ။ ဘဝမွာ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိေသးတယ္။ အဲဒီအတြက္ အစြမ္းကုန္

အားေမြး၊

လုပ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မင္းညံ့လို႔

တည္ေဆာက္ရမွာ

မဟုတ္ဘူး။

အေရးႀကီးဆံုးပဲ။

မတရားမႈေၾကာင့္

မင္းလုပ္ႏိုင္သမွ်

ကိုယ့္ရည္႐ြယ္ခ်က္

အထ

မေျမာက္ရတာ။ ဘာမွ ဝမ္းနည္းစရာ မလိုဘူး..” က်ေနာ္ ဆရာႀကီးစကားေတြ နားေထာင္ေနရင္း ေလဟာနယ္ထဲ

ေျမာက္တက္သြားသလို

ခံစားလိုက္ရတယ္။

ရင္ထဲမွာလည္း

ေပါ့ပါး

လြတ္လပ္

သြားသလိုမ်ဳိး၊ ကာလတခုထိ ဆရာႀကီးေပၚ ''ဖု''ေနတဲ့ စိတ္အခံေရာ၊ အခု ေလာေလာလတ္လတ္ ခံစားေနရတာေတြေရာ အားလံုး လြင့္စင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။

ဆရာႀကီးကို ၾကည့္ရင္း က်ေနာ္ လက္အုပ္ခ်ီလိုက္မိတယ္။ ''က်ေနာ့္ကို ခြင့္လႊတ္ပါ။ ေက်းဇူး

ႀကီးလြန္းပါတယ္ ဆရာႀကီး” လုိ႔ေျပာခ်င္ေနတာ။ ဒါေပမဲ့ ပါးစပ္က ဘာအသံမွ ထြက္က် မလာဘူး။ ႏႈတ္ခမ္းေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္ရင္း ပါးျပင္ေပၚ မ်က္ရည္ေတြ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္ က်လာတယ္။ က်ေနာ္ စကားေျပာခ်င္ေနေပမဲ့

ေျပာလို႔

မရဘူး။

စကားေတြအဆက္မျပတ္ေျပာေနသလိုပဲ။

တဒဂၤ

ဆြံ႕အသြားသလို

ဆရာႀကီးက

ခံစားေနရတယ္။

လက္အုပ္ခ်ီထားတဲ့

ရင္ထဲမွာ

က်ေနာ့္လက္ကို

ကိုင္လိုက္ၿပီး က်ေနာ့္ေခါင္းကို သူ႔ ရင္ဘတ္နဲ႔ ထိၿပီး ဖိထားလိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ရင္ထဲက စကားကို

ဆရာႀကီးသိသြားၿပီေလ။ တကယ္ဆို က်ေနာ့္ရင္ထဲ ထိုးေဖာက္ ျမင္ႏိုင္တဲ့ သူဟာ ဆရာႀကီးပဲေလ။ ခုလို က်ေနာ္ မ်က္ရည္ ပိုးပိုး ေပါက္ေပါက္ က်တာကို ဆရာႀကီး ျမင္ဖူးတာ ပထမဆံုးပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္လည္း ေနာက္ဆံုးပါပဲ။ (၂ဝဝ၇၊ ဇန္နဝါရီ နံနက္ခင္း ႏွင္းေတြၾကားမွာ က်တဲ့ မ်က္ရည္ေတြကိုေတာ့ သူ

မျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။

ျခားထားၾကတယ္ေလ။)

သူမွ

မဟုတ္ပါဘူး။

ဘယ္သူမွ

မျမင္ႏိုင္ေအာင္

နံရံေတြ

အထပ္ထပ္

[ မူရင္း - http://moechothin.blogspot.com ]

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

192

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ေကာင္းကင္စိတ္နဲ႔ ေျမလိုက်င့္တဲ႔ ဧည့္သည္ႀကီး - ၅ ေနျခဴး ဇန္နဝါရီ ၂၇၊ ၂ဝဝ၉

ကဗ်ာဆရာႀကီးတင္မုိး (၁၉၃၃-၂၀၀၇) အဲဒါျဖစ္ၿပီး တပတ္ေလာက္ အၾကာမွာ ေဝမိုး က်ေနာ့္ဆီ ေရာက္လာတယ္။ သူက ျပန္လြတ္လာတာ

မၾကာေသးဘူး။ လြတ္လြတ္ၿပီးခ်င္း ဘုန္းႀကီးဝတ္ေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ ဆရာႀကီးတို႔ သြားၾကေသးတယ္။ အခု သူက ဘုန္းႀကီးထြက္ခါစ အိမ္မွာ အနားယူေနတဲ့ အခ်ိန္။ က်ေနာ့္ဆီေတာ့ မၾကာခဏ လာတတ္တယ္။ အခု လာတာကေတာ့ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ပါ။ ''အကုိ႔ကို လူတေယာက္က ေတြ႔ခ်င္လို႔ တဲ့။ အေရးႀကီးတယ္။ လွ်ဳိ႕ဝွက္ေတြ႔ရမွာ..''။ ေတြ႔မယ္ သူ ဘယ္သူလဲ လို႔ေမးလိုက္ေတာ့ သူက ''ဘယ္သူလို႔ မေျပာရဘူးလို႔ မွာလိုက္တယ္။ ေတြ႔ရင္ သိမွာပဲ။”

ဒါဆို ငါမေတြ႔ေတာ့ဘူးကြာ။ မင္းပဲ စဥ္းစားၾကည့္။ အခုလို ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းမ်ဳိးမွာ

ဘယ္သူမွန္းလည္း

ႀကိဳမသိ၊

အေရးလည္း

ႀကီး၊

လွ်ဳိ႕ဝွက္လည္း

ဆိုေသး

ဆိုေတာ့

ငါ

မေတြ႔ေတာ့ဘူးကြာ..''။ ေဝမိုးျပန္သြားတယ္။ က်ေနာ္ ျပတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္က ခုိင္လံုေနတယ္ေလ။ ေနာက္တေန႔ ေဝမိုး ျပန္ေရာက္လာတယ္။ က်ေနာ့္နား နားကပ္ၿပီး ''ခုေတြ႔မယ့္ လူက တျခားသူ မဟုတ္ဘူး။ ကိုသက္ဝင္းေအာင္ပဲ” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ က်ေနာ္ ရင္ထဲ ဒိန္းခနဲ ျဖစ္သြားတယ္။

သက္ဝင္းေအာင္နဲ႔ က်ေနာ္ မေတြ႔ရတာ (၆)ႏွစ္ ေက်ာ္ၿပီ။ ၁၉၉၂ သူ လြတ္သြားၿပီး က်ေနာ့္ကို

႐ံုးထြက္မွာ လာေတြ႔ခဲ့တာ ေနာက္ဆံုးပဲ။ ၁၉၉၇ က်ေနာ္ ေထာင္က လြတ္ေတာ့ သူ ရန္ကုန္မွာ မ႐ွိေတာ့ဘူး။ ႏိုင္ငံေရး ကိစၥေတြနဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရး လုိက္ဖမ္းေနလို႔ ထိုင္းဘက္ ထြက္သြားၿပီ။ ဒါေၾကာင့္

သက္ဝင္းေအာင္ကို ေတြ႔ရင္ ဖမ္းဖို႔ ေထာက္လွမ္းေရးက ဝရမ္း ထုတ္ထားတဲ့အခ်ိန္။ ဒါေပမဲ့ သူ ထုိင္းမွာ

႐ွိေနတယ္ဆိုေတာ့ ကိစၥမ႐ွိဘူးေပါ့။ ခုေတာ့ ျမန္မာျပည္ထဲ ျပန္ေရာက္ၿပီး လႈပ္႐ွားေနၿပီေပါ့။ ၾသဂုတ္ လွည္းတန္းကိစၥ၊ ပံုမွန္ ထြက္ေနတဲ့ Statement ကိစၥ၊ ေက်ာင္းသား လႈပ္႐ွားမႈေတြ..။ တခုခ်င္း က်ေနာ့္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

193

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ေခါင္းထဲ အစီစီ အရီရီ ေပၚလာတယ္။ ဒါ သူ႔လက္ေတြပဲ။ သူနဲ႔ တစံုတရာ ပတ္သက္ေနတယ္ ဆိုတာ သိထားေပမဲ့ လူကိုယ္တိုင္ ျပည္တြင္း ျပန္ေရာက္ၿပီး လႈပ္႐ွားေနမယ္ေတာ့ ထင္မထားခဲ့မိဘူး။ အခု သူျပန္ေရာက္ေနၿပီ။ လႈပ္႐ွားေနၿပီ။ က်ေနာ့္ကို ေတြ႔ဖို႔ ခ်ိန္းေနၿပီ။ က်ေနာ္ ဘာလုပ္ရမလဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာက

ညတိုင္း

လူဖမ္းပြဲႀကီး

လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္။

NLD

အဖဲြ႔ဝင္ေတြေရာ၊

ေက်ာင္းသားေတြေရာ တသုတ္ၿပီး တသုတ္ ဖမ္းခံေနရခ်ိန္။ က်ေနာ္က ေထာင္က ထြက္လာတာ (၁)ႏွစ္ေတာင္ တင္းတင္း မျပည့္ခ်င္ ေသးဘူး။ ေထာက္လွမ္းေရး စစ္ေၾကာေရးခန္းက ျပန္ထြက္လာတာ ရက္ပိုင္းပဲ ႐ွိေသးတယ္။ ဒီ အေျခအေနမွာ သူ႔ကို သြားေတြ႔မလား။ မေတြ႔ဘဲ ျငင္းလိုက္မလား။

သြားေတြ႔ရင္ အႀကီးအက်ယ္ အႏၲရာယ္ ႐ွိႏိုင္တယ္။ အနည္းဆံုး ေထာင္ဒဏ္ (၇)ႏွစ္ပဲ။ မေတြ႔ဘဲ ျငင္းလိုက္ရင္ေကာ က်ေနာ့္ ေခါင္းထဲ ဆက္တိုက္ ျဖစ္လာတဲ့ အေတြးေတြပါ။ က်ေနာ္ ၿငိမ္က်သြားတာကို

ေဝမိုး သတိထားမိတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ေနာ္ ေတြ႔မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ ေတြ႔မယ့္ အခ်ိန္နဲ႔ ေနရာ သတ္မွတ္ၿပီး ေဝမိုး ျပန္သြားတယ္။

ခုလို သက္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တာဟာ က်ေနာ့္အတြက္ အႏၲရာယ္ၾကားက

စြန္႔စားမႈတခုပါပဲ။ သာမန္အခ်ိန္မွာ အဲဒီေလာက္ မဟုတ္ေပမဲ့ အဲဒီတုန္းက ႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းက ဇာတ္႐ွိန္ အျမင့္ဆံုး ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္၊ က်ေနာ္ ျပင္ဆင္သင့္တာေတြ အေသးစိတ္ ျပင္ဆင္တယ္။ က်ေနာ့္ အမိုးအတြက္ လုိအပ္တာေတြ၊ ေပးရမယ့္ အရာေတြ၊ ရစရာ႐ွိတာေတြ အကုန္ စာရင္းခ်ၿပီး အၿပီး

လုပ္ထားလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေန႔မနက္ (၉)နာရီေလာက္ ေဝမုိး ေရာက္လာတယ္။ သူလည္း လိုက္ဖို႔ လာေျပာတာပါ။ ဒါေပမဲ့ ေတြ႔ဖို႔ ခ်ိန္းထားတာက ေန႔လည္ (၂)နာရီ။ အခ်ိန္ အေစာႀကီး ႐ွိေသးလို႔ က်ေနာ္တို႔ အိမ္မွာပဲ စကား ထိုင္ေျပာေနၾကတယ္။ (၁၁)နာရီေလာက္က်ေတာ့ ဆရာႀကီးက ဆိုင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ ျဗဳန္းစားႀကီး ေရာက္ခ်လာတယ္။ သူနဲ႔လိုက္ခဲ့ဖို႔ အတင္း ေခၚေနေတာ့တယ္။ ပထမ က်ေနာ္

ျငင္းေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက မရဘူး။ အေၾကာင္းျပခ်က္ မခိုင္လံုလို႔ကေတာ့ အတင္း ဇြတ္ေနေတာ့တာ။ က်ေနာ္လည္း နာရီၾကည့္ေတာ့ အခုမွ (၁၁)နာရီဆိုေတာ့ (၃)နာရီေလာက္ လိုေသးတာပဲ ဆိုၿပီး သူနဲ႔ လုိက္သြားလိုက္တယ္။

ေဝမိုးလည္း လုိက္လာတယ္။ ပထမေတာ့ မဂၢဇင္းတိုက္ကို သြားၾကတာ။ ေနာက္ က်ေနာ္တို႔ေတြ

ပန္းဆိုးတန္းက ဟိႏၵဴဘုရားဝင္းထဲ ဖြင့္ထားတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ သြားထိုင္ၾကတယ္။ အဲဒီမွာက စားစရာ စံုတယ္ေလ။ အဲဒီမွာ ေနရင္း (၁)နာရီထိုးေတာ့ က်ေနာ္ ထြက္ဖို႔ လုပ္တယ္။ ဆရာႀကီးက မရဘူး။ ညေနထိသူနဲ႔ေနခ်ည္း လုပ္ေနတယ္။ သူျပန္ပို႔ေပးမယ္ေပါ့။ က်ေနာ္ကလည္း ခ်ိန္းထားတာ ႐ွိလို႔ သြားမယ္ ဆိုတာကို ''ဘာလဲ မင္း ရည္းစားရေနၿပီလား။ ငါ့ကို မိတ္ဆက္ေပး၊ ငါလည္း လိုက္မယ္'' ဆိုၿပီး လုပ္ေနတယ္။

က်ေနာ္လည္း

ဘယ္လိုေျပာရမလဲ

မသိေတာ့ဘူး။

နာရီၾကည့္ၿပီး

ေဝမိုးလည္း

မ်က္စိမ်က္ႏွာ ပ်က္ေနၿပီ။ သက္ဝင္းေအာင္နဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ ကိစၥကို က်ေနာ္ ဆရာႀကီးကို အသိမေပးခ်င္ဘူး။ သူ႔ကို အႏၲရာယ္ စက္ကြင္းထဲ မေရာက္ေစခ်င္လို႔။ ဘာေျပာေျပာ သိထားရင္ အႏၲရာယ္ ႐ွိတယ္ေလ။ ဘယ္လိုမွ

ထြက္လို႔မရတဲ့အဆံုး

လက္ကုတ္လိုက္တယ္။

က်ေနာ္

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က

သက္ဝင္းေအာင္ျဖစ္ေၾကာင္း

ဆရာႀကီး

ေဝမိုးကို

ထြက္လာၿပီး

အႏၲရာယ္႐ွိမွာစိုးလို႔

မ်က္ရိပ္ျပလိုက္ၿပီး

ဆရာႀကီးနားကပ္ၿပီး

အသိမေပးတာ

ဆရာႀကီးကို

အခုေတြ႔မွာ

ျဖစ္ေၾကာင္း၊

အခု

ခ်ိန္းထားတဲ့အခ်ိန္ မိနစ္ပိုင္းပဲ လိုေတာ့ေၾကာင္း၊ ေျပာလိုက္မွ မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္။ ခ်က္ျခင္းပဲ ‘‘ေအး..

ေအး..သြား.. ငါ့ကားယူသြား” ဆိုၿပီး ကားပါ ေပးလိုက္တယ္။ သူကေတာ့ အဲဒီမွာပဲ က်န္ခဲ့တယ္။ ကားေပၚ တက္ခါနီး က်ေနာ့္နားနား ကပ္ၿပီး ‘‘သက္ဝင္းေအာင္ကို ေျပာလိုက္၊ ငါ သတိရေနတယ္လုိ႔။ ငါ့ကို ေပးစရာရွိတဲ့ အေၾကြးလည္း ဆပ္ဦး” လုိ႔ မွာလိုက္ေသးတယ္။ သူ႔ကို ေပးစရာရွိတဲ့အေၾကြး ဆိုတာက

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

194

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ အထဲမွာ ေနၾကတုန္း စာေမးပြဲျပန္ေျဖဖုိ႔ သူေတာင္းထားတဲ့ ကတိကို သက္ဝင္းေအာင္က ေပးခဲ့ၿပီး စာေမးပြဲ မေျဖျဖစ္ေသးတာကို ေျပာတာပါ။

ခ်ိန္းထားတဲ့ ေနရာေရာက္ေတာ့ သက္ဝင္းေအာင္က ႀကိဳေရာက္ႏွင့္ ေနၿပီ။ သူ႔ပံုစံက လြန္ခဲ့တဲ့

(၆) ႏွစ္က အတိုင္းပဲ။ ဘာမွ သိပ္မေျပာင္းဘူး။ က်ေနာ့္ကို ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း က်ေနာ့္လက္ေမာင္းကို

လက္သီးနဲ႔ ထိုးလိုက္တယ္။ က်ေနာ္လည္း သူ႔ရဲ႕ေျပာင္ေနတဲ့ နဖူးကို လက္နဲ႔ လွမ္းေတာက္ခ်လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ (၂)ေယာက္သား ၿပိဳင္တူ ရယ္လိုက္ၾကၿပီး ေဘးခ်င္းယွဥ္လွ်က္က တေယာက္ပခံုး တေယာက္

လွမ္းဖက္ထားလိုက္ၾကတယ္။ အဲဒါ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ႏႈတ္ဆက္ေနက် ပုံစံေလ။ သူနဲ႔က်ေနာ္ (၁) ေဆာင္

မွာ

အတူတူ

ေနၾကတုန္းက

က်ေနာ္က

ေန႔တိုင္း

'ဒိုက္'

ထိုးတယ္။

အဲဒါကို

သူက

''မင္းလက္ေမာင္းေတြက ေကာင္းသားပဲ။ မွန္း .. ငါစမ္းၾကည့္စမ္းမယ္” ဆိုၿပီး ထိုးေတာ့တာပဲ။ က်ေနာ့္ကို ဘယ္အခ်ိန္ေတြ႔ေတြ႔ က်ေနာ့္လက္ေမာင္းကို ထိုးလိုက္ရမွ ေက်နပ္တဲ့ေကာင္။ က်ေနာ္ကလည္း သူ႔နဖူးကို

လက္နဲ႔ လွမ္းလွမ္းေတာက္တယ္။ သူ႔နဖူးျပင္က ထူးထူးျခားျခားကို က်ယ္ေနတာ။ အဲဒါကို သူက ဆံပင္နဲ႔ ဖုန္းထားတတ္တယ္။

က်ေနာ္က

သူ႔ကို

ဘယ္အခ်ိန္

ေတြ႔ေတြ႔

သူ႔နဖူးကို

တခ်က္ေလာက္

ေတာက္လိုက္ရမွ ေက်နပ္တဲ့ေကာင္ေလ။ ဒီလိုနဲ႔ သူနဲ႔က်ေနာ္ၾကားမွာ အဲဒီလို ႏႈတ္ဆက္တဲ့ ပံုစံေလး ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္သြားၾကတာေလ။ အဲဒီမွာ

ခဏပဲေနၿပီး

ေ႐ႊတိဂံုဘုရားသြားဖို႔

သူကေျပာတယ္။

သူက

သူ႔ဆိုင္ကယ္နဲ႔

သက္သက္သြားတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ ေဝမိုးက ဆရာႀကီးကားနဲ႔။ ဘုရားေပၚမွာ ညေန (၅)နာရီေလာက္ထိ ေအးေအး ေဆးေဆး စကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ သူ က်ေနာ့္ကို ေတြ႔ဖို႔ ေခၚတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ အလုပ္ကိစၥထက္

အရင္သံေယာဇဥ္အရ

ေခၚေတြ႔တဲ့

သေဘာပါပဲ။

အဲဒီမွာ

သူ

က်ေနာ့္ကို

ေျပာခဲ့တာေတြကေတာ့ ပံုမွန္ တရားထိုင္ဖို႔၊ သူလည္း ပံုမွန္ တရားထိုင္ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း၊ အခက္အခဲေတြ

ႀကံဳလာတဲ့ အခါတိုင္း တရားထိုင္ထားတဲ့ အက်ဳိးေၾကာင့္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ရင္ဆိုင္လို႔ ရခဲ့ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္

တရားထိုင္တာ

အက်ဳိးမ်ားေၾကာင္း၊

က်ေနာ္အေနနဲ႔

ေလာေလာဆယ္

ႏိုင္ငံေရးကိစၥ

ခဏနားထားၿပီး ပညာေရးကိစၥကို ေဇာင္းေပးသင့္ေၾကာင္း၊ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ဟိုဖက္ထြက္ၿပီး ပညာေရး ဆက္လုပ္သင့္ေၾကာင္းေတြ ေျပာတာပါ။ အဲဒီတုန္းက သူက က်ေနာ္ ေနခဲ့ရတာကုိ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနတာ။

ေထာင္ထဲ (၆)ႏွစ္ ေက်ာ္

က်ေနာ္ကေတာ့ သူ႔ကို သိပ္ၿပီး မေျပာျဖစ္ပါဘူး။ သိပ္ၿပီး အတင့္မရဲဖို႔နဲ႔ ကိစၥဝိစၥ ၿပီးရင္

ေျခရာေဖ်ာက္ေနဖို႔ေလာက္သာ

သတိေပးလိုက္တာပါ။

ညေန

(၅)နာရီထိုးေတာ့

က်ေနာ္တို႔

ျပန္ဖို႔

ထရပ္လိုက္ၾကတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း သူက က်ေနာ့္ လက္ေမာင္းကို ထိုးလိုက္ေတာ့ က်ေနာ္က သူ႔နဖူးကို

လွမ္းေတာက္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ တေယာက္ပခုံး တေယာက္ဖက္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကတယ္။ အဲဒါ က်ေနာ္တို႔ ေနာက္ဆံုး ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္ဆိုတာ (၂)ေယာက္လံုး မသိခဲ့ၾကဘူးေလ။ က်ေနာ္နဲ႔ေတြ႔ၿပီး ေနာက္(၂)ရက္ေလာက္ ေနေတာ့ သူ အဖမ္းခံရတယ္။ အဲဒီထဲက အျပင္ေလာကကို အသက္႐ွင္လ်က္ ျပန္ထြက္လာခြင့္ တိုက္ပြဲေတြနဲ႔

ေအာက္တိုဘာ

မရေတာ့ပါဘူး။

ရင္ဆိုင္တိုးခဲ့ရၿပီး (၁၆)မွာ

ေထာင္ထဲမွာ

ပထမ

(၈)ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္

ေအာက္ပိုင္း

မႏၲေလးေထာင္ထဲမွာ

ေသသြားတယ္။

က်ဆံုးသြားရတယ္။

ခက္ခဲ

ၾကမ္းတမ္းမႈေတြ၊

ေနာက္ေတာ့

သူဆံုးေတာ့

(၂ဝဝ၆)

က်ေနာ္က

သာယာဝတီမွာ၊ နံရံေတြၾကားကေနပဲ သူ႔ကို ''သက္ဝင္းေအာင္ (သို႔မဟုတ္) ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဝိညာဥ္” လို႔ ကင္ပြန္းတပ္ၿပီး လွမ္း ဦးၫြတ္ခဲ့ရတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

195

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ေထာင္ဒဏ္ ၅၉ ႏွစ္ ခ်မွတ္ခံထားရစဥ္ ကြယ္လြန္ခ့ဲသူ သက္၀င္းေအာင္ (အသက္ ၃၄ ႏွစ္) (၁၉၇၁-၂၀၀၆) သက္ဝင္းေအာင္ အဖမ္းခံရၿပီး ဘိုဘိုလည္း ဖမ္းခံရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုထြန္းျမင့္ေအာင္ပါ

အဖမ္းခံရေတာ့ က်ေနာ္လည္း အိမ္မွာ သိပ္မေနဘဲ ေ႐ွာင္ေနလိုက္ရေတာ့တယ္။ အဲဒီ အေတာအတြင္း ပညာေရးစနစ္ အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္သြားတယ္။ ႏွစ္စတုန္းက ေျပာခဲ့တဲ့စနစ္က ေနာက္ႏွစ္မွစမွာ ဆိုေတာ့ ဒီႏွစ္မွာ ဘယ္သူမဆို ဆယ္တန္း အျပင္ေျဖခြင့္ ႐ွိေသးတယ္။ က်ေနာ့္ ဆရာမေတြက က်ေနာ့္အတြက္ 'ေဖာင္' ဝယ္ၿပီး တင္ဖို႔လုပ္တယ္။ က်ေနာ့္လက္မွတ္ လိုေနလို႔ က်ေနာ့္ဆီ

အေၾကာင္းၾကားေတာ့ လက္မွတ္ သြားထိုးေပးလိုက္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ စာေမးပြဲေျဖဖို႔

စိတ္ကူး လံုးဝ မ႐ွိေတာ့ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ ပညာေရးကို လံုးဝ ေက်ာခိုင္းလိုက္ပါၿပီ။ ေလာေလာဆယ္ က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း အဖမ္းခံရမလား၊ ထြက္ေျပးရမလား ဆိုတာလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ

မသိႏိုင္ေသးဘူး။ ဒါေတြကို ဆရာမေတြ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာစိုးလို႔ ဖြင့္မေျပာခဲ့ပါဘူး။ ဒီအေတာအတြင္း အေျခအေနက ပို ႐ႈပ္ေထြးလာတယ္။ က်ေနာ့္အိမ္ကို ေထာက္လွမ္းေရးေတြ လာေမးေနၿပီ ဆိုတာ သိေတာ့ က်ေနာ္ နယ္ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။

နယ္မွာ (၃)လေလာက္ ေ႐ွာင္ေနၿပီး ေအးေဆးၿပီဆိုမွ ရန္ကုန္ ျပန္တက္လာခဲ့တယ္။ မွတ္မွတ္ရရ

က်ေနာ္ ရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္တဲ့ေန ႔က ၁၉၉၈ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႔ ဒီဇင္ဘာ (၃၁)ရက္ေန႔ပါ။ ေနာက္ေန႔မွာ ဆရာမေတြ

သြားႏႈတ္ဆက္တယ္။

ဟိုေရာက္ေတာ့

ဆရာမေတြက

က်ေနာ္႔ကို

ေမွ်ာ္ေနၾကတာ။

စာေမးပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ဖို႔၊ စာက်က္ဖို႔ အတြက္ပါ။ ဒီေတာ့မွ က်ေနာ္ စာေမးပြဲေျဖဖို႔ အစီအစဥ္ မ႐ွိတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္တယ္။ ဆရာမက မရဘူး၊ ေျဖကို ေျဖရမယ္ ဆိုၿပီး အတင္း လုပ္ေတာ့တာပဲ။ က်ေနာ္လည္း

မေျဖေတာ့ဘူးဆိုတာ

အေၾကာင္းေတြ

႐ွိတယ္ေလ။

စာေမးပြဲေျဖရမွာက

မတ္လ

(၉)ရက္ေန႔။ ၾကားထဲမွာ (၂)လေလာက္ပဲ အခ်ိန္႐ွိေတာ့တာ။ ေခါင္းထဲမွာလည္း ဘာစာမွ မ႐ွိေတာ့ဘူး။ ဒီၾကားထဲမွာလည္း ႏြမ္းနယ္ေနၿပီ။

အိပ္မက္ဆိုးေတြ

ဒါေၾကာင့္

ျဖတ္သန္း

မေျဖေတာ့ဘူး။

မက္ခဲ့ရေသးေတာ့

ေျဖရင္လည္း

က်ဖို႔ပဲ

က်ေနာ္

ေတာ္ေတာ္

႐ွိေတာ့တယ္။

ပင္ပန္း

က်ေနာ့္မူက

''ေျဖရင္ေအာင္ရမယ္''။ ဆရာမေတြက ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေျဖကို ေျဖရမယ္၊ ေနာက္ဆံုး က်ရင္ က်ပါေစ။ က်ေနာ္ စာေမးပြဲခန္းထဲဝင္ရင္ ေတာ္ၿပီ။

ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ ဆရာမတို႔ စကား အေျခအတင္ ျဖစ္ၾကတယ္။ က်ေနာ္က မေျဖေတာ့ဘူးလို႔

ေျပာၿပီး ျပန္ဆင္းဖို႔လုပ္ေတာ့ ဆရာမက ''မင္းမျပန္နဲ႔။ ဒီမွာ စာက်က္ရမယ္။ မင္း ေျဖကို ေျဖရမယ္” လို႔လွမ္းေျပာတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း မရဘူး။ ဖိနပ္စီးၿပီး တံခါးဖြင့္ဆင္းမယ္ လုပ္ေတာ့ ဆရာမက ေနာက္ကေန က်ေနာ့္ဂုတ္ကို ကိုင္ၿပီး မ်က္ႏွာကို လက္သီးနဲ႔ ထိုးခ်လိုက္တယ္။ က်ေနာ့္မ်က္စိထဲ မီးေတာင္ ပြင့္သြားတယ္။ ဆရာမအေဖက နာမည္ေက်ာ္ လက္ေဝွ႔သမားႀကီး။ ဆရာမလည္း ငယ္ငယ္က

သဲအိတ္ေတြ ဘာေတြ ထိုးၿပီး လက္သီးက်င့္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဆရာမ။ သူက ေက်ာင္းသားေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

196

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ မ႐ိုက္ဘူး။ မာမာထန္ထန္ေတာင္ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ စာသင္ရင္ အၿမဲ ၿပံဳး႐ႊင္ေနတတ္တာ။ ဒါေပမဲ့ သူစိတ္ဆိုးၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ ခုနကလို ဂုတ္ဆြဲၿပီး ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ထိုးေတာ့တာ။ က်ေနာ့္အကုိ

ငယ္ငယ္တုန္းက

သူ႔လက္သီးစာ

မိၿပီး

(၃)ရက္ေလာက္

ထမင္းမစားႏိုင္

ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ က်ေနာ္လည္း (၈)တန္းႏွစ္ေလာက္က တႀကိမ္ ထိခဲ့ဖူးတယ္။ အခု တႀကိမ္ ထိျပန္ၿပီ။

စိတ္ထဲ ထူပူသြားၿပီး ဆရာမကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူက မင္း အထဲျပန္ဝင္ ဆိုၿပီး ေနာက္တခ်က္ ထိုးခ်လိုက္ျပန္တယ္။ ဒီတခါ က်ေနာ္ ေ႐ွာင္လိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီတခ်က္ပါ ထိရင္ေတာ့ က်ေနာ္ထင္တယ္ (၅)ရက္ေလာက္ ဆန္ျပဳတ္ ေသာက္ရမယ့္ကိန္းပဲ။ က်ေနာ္လည္း အသားလည္း နာ၊ ႐ွက္လည္း

႐ွက္ဆိုေတာ့ ဆရာမကို စူးစူးရဲရဲ ျပန္ၾကည့္လိုက္တယ္။ အ႐ိုင္းစိတ္ေတြ ၾကြလာတယ္။ ဆရာမ ေနရာမွာ

တျခားလူ ဆိုရင္ေတာ့ အ႐ိုးတျခား၊ အသားတျခား ျဖစ္သြားမွာ အမွန္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီဆရာမက က်ေနာ့္ကို ငယ္ငယ္ထဲက သားတေယာက္လို ေစာင့္ေ႐ွာက္ခဲ့တဲ့ ဆရာမ၊ က်ေနာ္က အေမ တေယာက္လို ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့

ဆရာမ ဆိုေတာ့ စိတ္ေလွ်ာ့ၿပီး ေခါင္းငံု႔ခံလိုက္ရတယ္။ ဆရာမအေမ ေရာက္လာၿပီး က်ေနာ္တို႔ကို အိမ္ထဲ ေခၚသြားလို႔ ဆရာမလည္း ဘာမွ ထပ္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္

စဥ္းစားၾကည့္တယ္။

က်ေနာ့္

ဘဝမွာ

အႏိုင္က်င့္မႈ

မွန္သမွ်ကို

ဘယ္ေတာ့မွ

ဒူးေထာက္

အညံ့ခံခဲ့ရတဲ့

ေခါင္းငံု႔ခံေလ့ မ႐ွိဘူး။ ရတဲ့နည္းနဲ႔ တြန္းလွန္ခဲ့တာခ်ည္းပဲ။ ႐ုပ္ပိုင္းနဲ႔ တြန္းလွန္လို႔မရတဲ့ ကိစၥေတြဆိုရင္ စိတ္ပိုင္းနဲ႔

တြန္းလွန္ခဲ့တာပဲ။

ဒါေပမဲ့

က်ေနာ္

တြန္းလွန္လို႔

မရဘဲ

အႏိုင္က်င့္မႈေတာ့ ႐ွိတယ္။ အဲဒါ 'ေမတၱာရဲ႕ အႏိုင္က်င့္မႈပဲ'။ အခု ဆရာမ လုပ္ရပ္နဲ႔ က်ေနာ္ ေထာင္ထဲမွာ ႐ွိစဥ္ ေထာင္မွဴးေစာထြန္းနဲ႔ ျဖစ္တဲ့ကိစၥမွာ ဆရာႀကီး ပါဝင္ခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္မ်ဳိးေတြပါပဲ။ အဲဒါေတြကို က်ေနာ္က 'ေမတၱာရဲ႕ အႏိုင္က်င့္မႈ' လို႔ ေခၚခ်င္တယ္။ လူတေယာက္က လူတေယာက္ကို အႏိုင္က်င့္တယ္ ဆိုတာ

အႏိုင္က်င့္သူက

သူ႔ရဲ႕အတၱ

အက်ဳိးစီးပြားအတြက္

အႏိုင္က်င့္တာပါပဲ။

ဒါေပမဲ့

ေမတၱာရဲ႕

အႏိုင္က်င့္မႈကေတာ့ အဲဒါနဲ႔ေျပာင္းျပန္ပါ။ အႏိုင္က်င့္သူက သူရဲ႕အတၱ အက်ဳိး စီးပြား လံုးဝ မပါပဲ

အႏိုင္က်င့္ခံရသူရဲ႕ အက်ဳိးကို ေ႐ွး႐ႈၿပီး အႏိုင္က်င့္တာပါ။ ဒီလို အႏိုင္က်င့္မႈမ်ဳိးကို ေမတၱာရဲ႕အႏိုင္က်င့္မႈလို႔ ယူဆတယ္။ က်ေနာ့္ဘဝမွာ က်ေနာ္ ဘာကိုမွ မေၾကာက္ပါဘူး။ ေမတၱာရဲ႕ အစြမ္းသတၱိကိုေတာ့ အရမ္း ေၾကာက္တယ္။

ဒီဒဏ္ကို

က်ေနာ္

မခံႏိုင္ဘူး။

အေတာင့္တဆံုး အရာဟာ ေမတၱာပဲေလ။

တကယ္ေတာ့

က်ေနာ့္ဘဝမွာ

အငတ္မြတ္ဆံုး၊

အဲဒီလို ေမတၱာရဲ႕ အႏိုင္က်င့္မႈေၾကာင့္ (၁ဝ)တန္းေျဖဖို႔ လုပ္ရပါေတာ့တယ္။ ေျဖရဖို႔ရက္က

တအား နီးေနေတာ့ ဂုဏ္ထူး ထြက္ဖို႔ မေမွ်ာ္မွန္းေတာ့ဘူး။ ေအာင္မွတ္ရဖို႔ေတာင္ မနည္း လုပ္ရမွာ။

ေတာ္ေသးတာက ဝိဇၨာတြဲ (၃)ဘာသာမွာ (၂)ဘာသာ (၄ဝ) ရရင္ ေအာင္တယ္။ သိပၸံတြဲလည္း ဒီလုိပဲ။ အခ်ိန္မရေတာ့လို႔ ဝိဇၨာတြဲထဲက သမိုင္းနဲ႔အီကိုပဲ ၾကည့္ၿပီး ပထဝီကို လံုးဝ လႊတ္ထားလိုက္တယ္။

သိပၸံတြဲထဲက Chemistry နဲ႔ Physics ကိုပဲ ၾကည့္ၿပီး Bio ကို လံုးဝ လႊတ္လိုက္တယ္။ အိပ္ခ်ိန္ (၅) နာရီေလာက္ပဲ ထားၿပီး က်န္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ စာနဲ႔ပဲ မ်က္ႏွာအပ္ထားလိုက္တယ္။ ဆရာႀကီးက က်ေနာ့္ဆီ

တပတ္တခါေလာက္

လူကိုယ္တိုင

္ေရာက္လာတတ္ၿပီး

ဖုန္းနဲ႔ေတာ့

ေန႔တိုင္းနီးပါး

ေဆးေဆးပဲ။

သခ်ာၤလည္း

ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ စာအုပ္ေတြ၊ ေမးခြန္းလႊာေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ ပို႔ေပးပါတယ္။ စာေမးပြဲ စ ေျဖေတာ့ ျမန္မာစာ

ေ႐ွာေ႐ွာ႐ႈ႐ႈပဲ

ေျဖႏိုင္တယ္။

ေအာင္မွတ္ရေအာင္ ေျဖႏိုင္တယ္။

အဂၤလိပ္လည္း

ေအးေအး

သိပၸံတြဲ မေျဖခင္ညမွာေတာ့ ဆရာမက က်ေနာ့္အတြက္ နည္းနည္း စိုးရိမ္ေနတယ္။ Bio ကို လံုးဝ

လႊတ္ထားေတာ့ က်န္တဲ့ Physics နဲ႔ Chemistry ကို အျပည့္ ရထားေစခ်င္တယ္။ Physics ကေတာ့ ရပါရဲ႕။ Chemistry ကေတာ့ (၁) ခန္းေလာက္ လႊတ္လိုက္ရတယ္။ အခ်ိန္လည္း မ႐ွိ၊ က်ေနာ္လည္း အရမ္း

ပန္းေနၿပီေလ။ ဒါေပမဲ႔ က်ေနာ္ကေတာ့ က်ရာမွ က်ေရာ။ က်ေနာ္ ခံယူခ်က္ကို လံုးဝ အထိ မခံဘူး။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

197

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ကူးခ်လို႔ ေအာင္တာထက္စာရင္ အက်ခံၿပီး ဂုဏ္ယူလိုက္မယ္။ စာခိုးခ်တာ ဘယ္သူမွ မသိရင္ေတာင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေတာ့ သိေနဦးမွာပဲ။ ကိုယ့္လိပ္ျပာ ကုိယ္မလံုတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိး မလုပ္ခ်င္ဘူး။ က်ေနာ္ လိပ္ျပာသန္႔ခ်င္တာလုိ႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ဆရာမက က်ေနာ့္ကို အထူးအဆန္းလို ၾကည့္ေနတယ္။

စာေမးပြဲ ေျဖၿပီးၿပီးခ်င္းပဲ က်ေနာ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတို႔ စုေပါင္းၿပီး အလူမီနီယံကုမၸဏီတခု ေထာင္

လိုက္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးက သေဘာေတြ က်လို႔။ သူလည္း ႐ွယ္ယာထည့္မယ္ ဆိုၿပီး သူ႔သမီးဆီက ပိုက္ဆံယူလာၿပီး က်ေနာ့္ဆီမွာ ႐ွယ္ယာထည့္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ကုမၸဏီဖြင့္ပြဲမွာ ဆရာႀကီးလာၿပီး

ဧည့္မွတ္တမ္း စာအုပ္မွာ ေအာင္ျမင္ေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းလက္မွတ္ ထိုးေပးခဲ့ေသးတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၾသဂုတ္လထဲမွာ အလုပ္ကိစၥနဲ႔

(၁ဝ)တန္း

မအူပင္

ေအာင္စာရင္းထြက္တယ္။

ေရာက္ေနတယ္။

ေအာင္စာရင္း

အဲဒီေန႔က

က်ေနာ္

ထြက္မွန္းေတာင္

ရန္ကုန္မွာ

မသိပါဘူး။

မ႐ွိဘူး။

ရန္ကုန္က

ဖုန္းဆက္ေျပာမွ သိတာ။ ေနာက္တေန႔ ရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္ ဆရာႀကီးဆီ သြားလိုက္တယ္။

က်ေနာ့္ ျမင္ေတာ့ ဆရာႀကီးက ထံုးစံအတုိင္း ''ေခြးေကာင္.. ငါ အရမ္း ဝမ္းသာတယ္ကြာ။ မင္း စာေမးပြဲေအာင္တာ..''ဆိုၿပီး

က်ေနာ့္

ေခါင္းကို

ဂုဏ္ျပဳမယ္လို႔လည္း ေျပာပါေသးတယ္။ “ငါက

ေက်ာင္းဆရာတေယာက္

သူ႔ရင္ဘတ္နဲ႔

ဆိုေတာ့

ဖိကပ္ထားေတာ့တယ္။

ေက်ာင္းသားတေယာက္

က်ေနာ့္ကို

စာေမးပြဲေအာင္တာ

မဆန္းသလို က်တာလည္း မဆန္းဘူး။ ဒါေပမဲ့ မင္းေအာင္တာ အတြက္ေတာ့ ဆန္းတယ္။ အခက္ခဲေတြ၊

အပိတ္ဆို႔ အတားဆီးေတြ အထပ္ထပ္ကေန ေျဖရမလို မေျဖရေတာ့ဘူး လိုလိုနဲ႔ ကေမ်ာ ေသာပါး ေျဖခဲ့ရတာ မဟုတ္လား။ ဒါထက္ပိုတာက စာ လံုးဝ ခိုးမခ်ဘဲ ေျဖမယ္ဆိုတဲ့ မင္းရဲ႕ခံယူခ်က္ အတြက္ ငါခ်ီးက်ဴးတာ..”

ေရာင္ျပန္ဟပ္မႈပဲ”

လို႔

စပ္ဆက္ေနလဲေပါ့။

ဝမ္းသာအားရ

လို႔

ေျပာပါတယ္။

အဲေတာ့မွ

ဆက္ေျပာေနပါေသးတယ္။

သူက

က်ေနာ္ ''မင္း

သူက “အဲဒါသစၥာပဲကြ။

ေၾကာင္သြားတယ္။

စာေမးပြဲ

ခုကိစၥနဲ႔

မေျဖခင္ကတည္းက

သစၥာနဲ႔

သစၥာရဲ႕

ဘယ္လို

ကိုယ္မသိတာေတြ၊

အေျဖလႊာထဲ မပါသြားေစရဘူး။ က်ရင္ က်ပေစ။ စာ လံုးဝ ခိုးမခ်ဘူး ဆိုၿပီး မင္းဆံုးျဖတ္ထားတယ္

မဟုတ္လား။ အဲဒီ ခံယူခ်က္က သစၥာပဲ။ မွန္တဲ႔ သစၥာေၾကာင့္ မင္းအခု အခက္အခဲေတြ ၾကားကေန ေအာင္ခဲ့တာ” တဲ႔။

က်ေနာ္က သစၥာဆိုတာ သိပ္ နားမလည္ေသးေတာ့ သူ႔ကို ထပ္ေမးမိတယ္။ သူက ''ဗုဒၶဘာသာ

တရားေတာ္ကို ျခံဳလိုက္ရင္ စကား လံုး (၂)လံုးပဲ ထြက္လာတယ္။ အဲဒီ (၂)လံုးက ပညာနဲ႔ သစၥာပဲ။ ပညာဆိုတာက

''အေကာင္းျမင္”နဲ႔

''အဆိုးျမင္''က

လြတ္တဲ့

“ယထာဘူတအျမင္”ကိုရတဲ့ပညာ။

သစၥာဆိုတာကေတာ့ အမွန္တရား ပဲ။ တကယ့္ အစစ္အမွန္၊ တကယ့္ အျဖစ္တရား၊ အ႐ွိတရားပဲ။

ဗုဒၶတရားေတာ္ေတြမွာ ပညာအေၾကာင္း အမ်ားႀကီး ပါသလို၊ သစၥာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးလည္း အမ်ားႀကီး ပါတယ္။

သစၥာေလးပါးကုိ

ခဏထားလိုက္။

ေထာင္ထဲမွာတုန္းက

႐ြတ္ေနတဲ့

ပရိတ္ထဲမွာ

အဂၤုလိမာလသုတ္ ဆိုတာ ႐ွိတယ္။ အဲဒါက သစၥာကို ေဟာတာပဲ။ ‘ငါသည္ အရိယာ ျဖစ္ၿပီးသည့္

အခ်ိန္မွစ၍ မည္သည့္အသက္ကိုမွ သတ္ျခင္း မ႐ွိခဲ့ပါ။ ဤမွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ မိခင္ေရာ၊

ကေလးပါ ခ်မ္းသာရာ ရပါေစ။’ ဆိုၿပီး သစၥာျပဳတာ ဒါကို ႐ွင္း႐ွင္း ယူၾကည့္ရင္ ကိုယ္ တကယ္ ေစာင့္ထိန္းတဲ့၊ က်င့္ႀကံတဲ့ တရားတခုကို သစၥာျပဳရင္ အဲဒီ သစၥာ စူး႐ွတာပဲ..” လို႔ ႐ွင္းျပ တယ္။

တကယ္ဆို အဲဒီတုန္းက ဆရာႀကီး ေျပာခဲ့တာေတြကို က်ေနာ္ ေသေသခ်ာခ် ာနားမလည္ခဲ့ပါဘူး။ ေရးေရးေလးေလာက္သာ မိခဲ့တာပါ။

က်ေနာ့္ကို ဘာေမဂ်ာေလွ်ာက္မွာလဲ လို႔

ေမးပါေသးတယ္။

က်ေနာ္က Law ေလွ်ာက္ဖို႔

စဥ္းစားထားတယ္ ဆိုေတာ့ သူက Law မယူနဲ႔ကြာ။ ဥပေဒ အေၾကာင္းက အျပင္ကေန စာေတြ ဖတ္ယူလို႔ရတယ္။ မင္းနဲ႔ကိုက္တာ ''ဖီေလာ္''ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ''ဖီေလာ္''ယူကြာ တဲ့။ က်ေနာ္သိထား တဲ့

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

198

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ဖီေလာ္ ဆိုတာက နက္နက္နဲနဲ စဥ္းစားရတဲ့အလုပ္။ အၿငိမ္အလုပ္။ က်ေနာ္က လႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွား သမား။ အပူနဲ႔အေအး တျခားစီလို႔ ဆရာႀကီးကို ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ “ဆရာႀကီးက မင္းကို အေပၚယံ သေဘာ ၾကည့္ရင္ေတာ့ ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္းရဲ႕ အေတြးေတြထဲမွာ ဖီေလာ္နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္။ ဥပမာ ေစတီကို ၿဖိဳၾကည့္လိုက္ရင္ အုတ္၊ သဲ၊ ေက်ာက္ပဲ ထြက္လာမယ္။ ဒါကို ဘာလို႔ ကန္ေတာ့ရလဲ ဆိုတဲ့

မင္းအသက္ (၂ဝ)ေလာက္က ငါ့ကို ေမးခဲ့တဲ့ စကားမ်ဳိး ေနာက္ အမ်ားႀကီး ႐ွိေသးတယ္။ မင္းက အမ်ား လက္ခံထားတဲ့အတိုင္း လက္ခံခ်င္မွ လက္ခံတာ။ အဲဒီအျမင္ေတြက ဖီေလာ္နဲ႔ အကိုက္ဆံုးပဲ။ ဒါေၾကာင့္

မင္း ဖီေလာ္ ယူသင့္တယ္။ ငါမင္းကို အႀကံေပးလို႔ မင္းဒုကၡ ေရာက္တာ ရွိဖူးလား” ဆိုၿပီး ေမးပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာႀကီးေၾကာင့္ ဒုကၡမေတြ႔ရဖူးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ စဥ္းစားဦးမယ္လို႔ ေျပာေတာ့ ဆရာႀကီးက “အဲဒါပဲ။ မင္းက ကိစၥတခုကို ဘယ္ေတာ့မွ လြယ္လြယ္နဲ႔ အေျဖ မေပးဘူး။ စဥ္းစားၿပီးမွ

ေပးတယ္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ၿပီးၿပီ ဆိုရင္လည္း ေရကုန္ေရခမ္း လုပ္ေတာ့တာပဲ။ အဲဒါ မင္းဆီမွာ ငါႀကိဳက္တဲ့ စ႐ိုက္ေတြထဲက တခုပဲ''တဲ့။

ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ ဆရာႀကီးေျပာခဲ့တဲ့ “ဖီေလာ္” မေလွ်ာက္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဘာေမဂ်ာမွ မေလွ်ာက္ရခင္

ေထာင္ထဲ ေရာက္လာခဲ့တာ ခုထိပါပဲ။ က်ေနာ္ ေထာင္ထဲေရာက္ၿပီးမွ စာအုပ္တအုပ္ထဲမွာ ''ဖီေလာ္''ကို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ထားတာက “Philo” နဲ႔ “Sophia” ကေန လာထားတာ လို႔ ဆိုတယ္။ အဓိပၸာယ္ကေတာ့

Love and Wisdom or Love of Wisdom တဲ့။ ဆိုေတာ့ ''ပညာကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးျခင္း'' လို႔လည္း အဓိပၸာယ္ထြက္ႏိုင္တယ္ေလ။ ''အေတြးအေခၚပညာ''

ကို

ဒီေတာ့

ေလ့လာ

ဆရာႀကီး

က်ေနာ့္ကို

ဆည္းပူးခိုင္းတာပဲလား။

ဖီေလာ္

ဒီထက္ပိုၿပီး

ေလွ်ာက္ခိုင္းတာဟာ

ပညာကို

ခ်စ္ျမတ္ႏိုးဖို႔

ပညာသားပါပါ တြန္းအား ေပးခဲ့တာမ်ားလား.. က်ေနာ့္ စိတ္ထဲ သိခ်င္တာ။ ဆရာႀကီးနဲ႔ ေတြ႔ၿပီး ေျပာလိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚခဲ့ဖူးတယ္။ ခုေတာ့ ဆရာႀကီး မ႐ွိေတာ့ဘူး။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆရာႀကီး

ဆံုးတယ္

ေက်ာင္းတက္ျဖစ္ရင္

ၾကားတဲ့

ေနာက္တေန႔မွာပဲ

''ဖီေလာ္''ဘာသာရပ္

က်ေနာ္

ယူမယ္။

ဆံုးျဖတ္ခ်က္

ခမ္းခမ္းနားနား

ခ်လိုက္ပါတယ္။

မဟုတ္ရင္ေတာင္

နက္နဲတဲ့

ဒႆနစာတမ္းတေစာင္ ျပဳစုဖို႔ ႀကိဳးစားမယ္။ က်ေနာ့္အေပၚ တင္ေနတဲ့ ဆရာႀကီးရဲ႕ ေက်းဇူးေတြအတြက္ ဒီစာတမ္းနဲ႔ ဆရာႀကီးကို က်ေနာ္ ပူေဇာ္မယ္။ ေအာင္စာရင္း

ထြက္ၿပီး

သိပ္မၾကာဘူး။

တညေနမွာ

ဆရာႀကီး

က်ေနာ့္ကို

ဖုန္းဆက္ၿပီး

ေခၚပါတယ္။ အေရးႀကီးလို႔ အခုပဲ လာခဲ့ပါတဲ့။ က်ေနာ္ ဖုန္းလက္ခံတဲ့ အခ်ိန္က ည (၇)နာရီေလာက္႐ွိၿပီ။ တာေမြ

နဲ႔

အင္းစိန္က

(၁)နာရီေလာက္

သြားရေတာ့

ဟိုကို

(၈)နာရီေလာက္မွ

ေရာက္တယ္။

ဟိုေရာက္ေတာ့ ဆရာႀကီးက ''ငါ မနက္ျဖန္ ႏိုင္ငံျခား ထြက္ေတာ့မယ္” လို႔ ေျပာေတာ့ က်ေနာ္

အံ့ၾသသြားတယ္။ နံမည္ရင္း ျဖစ္တဲ႔ ဦးဘဂ်မ္းဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ တင္ၿပီး သိုသိုဝွက္ဝွက္ လုပ္ခဲ့လုိ႔ အခုမွ အသိေပးတာလို႔

ဆက္ေျပာပါတယ္။

မနက္ျဖန္ေလဆိပ္မွာ

အတားခံရမယ့္

ဒါေတာင္

အႏၲရာယ္

ဒီည

လွ်ဳိ႕ဝွက္ထားဖို႔

႐ွိေသးတယ္ေလ။

ေျပာပါေသးတယ္။

မိသားစုဝင္ေတြေလာက္နဲ႔

အရင္းႏွီးဆံုး မိတ္ေဆြေတြေလာက္ပဲ အသိေပးထားတာ တဲ့။ ဘာေျပာေျပာ ဆရာႀကီးနဲ႔ ခြဲရေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ဝမ္းနည္းသြားတယ္။ ဘယ္ေတာ့ေလာက္ ျပန္လာမလဲ ေမးေတာ့ ''သိပ္မၾကာ ပါဘူးကြာ။ အလြန္ဆံုး (၃)ႏွစ္ေပါ့'' တဲ့။ က်ေနာ္

ဆရာႀကီးကို

ၾကမ္းျပင္မွာ

ထိုင္ၿပီး

ကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္။

ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့

မမိုးခ်ဳိသင္းက ခံုကထၿပီး ေဘးကေန ရပ္ၾကည့္ေနတယ္။ က်ေနာ္ေရာ၊ ဆရာႀကီးပါ မ်က္ရည္ေတြ

ဝဲေနတာ သူ ထင္ထင္႐ွား႐ွား ေတြ႔ရမွာပဲေလ။ အဲဒါ က်ေနာ္ ဆရာႀကီးကို ေနာက္ဆံုး ကန္ေတာ့ျခင္းပါပဲ။

အဲဒီတုန္းကေတာ့ ေနာက္ဆံုးလို႔ ဘယ္ထင္ပါ့မလဲ။ ၿပီးေတာ့မွ ဆရာႀကီးက မင္းနဲ႔ငါ အမွတ္တရ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ရေအာင္ ဆိုၿပီး အိမ္က ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ တံခါးလိုက္ဖြင့္ေပးတဲ့ မမိုးခ်ဳိသင္းက သိပ္ေဝးေဝး

မသြားဖို႔

မွာတယ္။

က်ေနာ္

သူ႔ကို

လွည့္ၾကည့္ေတာ့

''မနက္ျဖန္ေလဆိပ္မွာ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

199

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ အတားအဆီးျဖစ္မွာ ပူေနလုိ႔'' တဲ့။ က်ေနာ္ ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။ သူတို႔လဲ သူတို႔အေဖကို ပူၾကမွာပါပဲ။

တကယ္ဆို ဒီအခ်ိန္မွာ အျပင္ မထြက္သင့္ေတာ့ဘူးေလ။ ခါတိုင္းအခ်ိန္ေတြမွာ ဘာမွ ေျပာေလ့မ႐ွိေပမဲ့ အခု သူတို႔စိုးရိမ္မႈကို က်ေနာ္ အသိအမွတ္ျပဳရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္က မသြားေတာ့ဘူး ေျပာေတာ့ ဆရာႀကီးက မရဘူး။ ''လမ္းထဲက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလး သြားထုိင္မယ္'' တဲ့။ ဒါနဲ႔ သူနဲ႔က်ေနာ္ ထိုင္ျဖစ္သြားတယ္။

ဆရာႀကီးအတြက္

ျမန္္မာျပည္ရဲ႕

ေနာက္ဆံုး

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ျခင္း

ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီညက ဆရာႀကီးက သူ႔အိမ္မွာ အိပ္ဖို႔ က်ေနာ့္ကုိ ေျပာေသးတယ္။ က်ေနာ္ ျငင္းလိုက္တယ္။ သူ သမီးေတြနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ႏႈတ္ဆက္ၾကပါေစ။ လူစိမ္းတေယာက္ ႐ွိေနရင္ သူတို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္မႈကို အနည္းအမ်ား ထိခုိက္ႏိုင္တယ္ေလ။ အဲဒီေန႔ညက ဆရာႀကီးအိမ္က က်ေနာ္ ျပန္ထြက္ေတာ့ ည (၉)နာရီ ေက်ာ္ေနပါၿပီ။

ေနာက္တေန႔ ဆရာႀကီး ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္ကို ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ေရာက္သြားတယ္။ ေနာက္

တပတ္ေလာက္ေနေတာ့ က်ေနာ္လည္း ဒုတိယအႀကိမ္ ေထာင္နန္းစံရတာ ခုထိ စံေနရတုန္းပါပဲ။

ခုေတာ့ ဆရာႀကီး ဆံုးၿပီ။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ႐ွိေနလ်က္နဲ႔ ကိုယ့္ျပည္ ကိုယ့္႐ြာကို ခ်စ္လ်က္နဲ႔

သူတပါး တိုင္းျပည္မွာ ဆံုးပါးရတာ က်ေနာ္ ဘယ္လို ေျဖရမလဲ ဆရာႀကီး။ ဆရာႀကီး ႐ုပ္အေလာင္း ႐ွိတဲ့ L.A

မွာ

ႏွင္းေတြ

က်ေနလား။

က်ေနာ္

မသိဘူး။

ျမန္မာျပည္

သာယာဝတီမွာေတာ့

ႏွင္းေတြ

တအားက်ေနတယ္။ ခါတိုင္းႏွစ္ေတြထက္ အေအးပိုလြန္းတဲ့ ဒီႏွစ္မွာ ထူးထူးျခားျခား အေအးကလည္း တာ႐ွည္ေနေသးတယ္။ က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေနေလရဲ႕။ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ (၁၅)ႏွစ္က ခုလို ဇန္နဝါရီ

ႏွင္းေတြေဝေနတဲ့

မနက္ခင္းေလးမွာ

ဆရာႀကီးရယ္၊

က်ေနာ္ရယ္၊

သက္ဝင္းေအာင္ရယ္

(၃)ေယာက္ေလ။ ခုေတာ့ က်ေနာ္ တေယာက္တည္း က်န္ပါေတာ့လား။ ၂ဝဝ၆၊ ေအာက္တိုဘာ ၁၆ရက္ေန႔မွာ သက္ဝင္းေအာင္ ဆံုးတယ္။ ေနာက္ (၃)လအၾကာမွာ ဆရာႀကီး ဆံုးျပန္တယ္။ က်ေနာ္ ဘယ္လိုေျဖရမလဲ ဆရာႀကီး။ ပိုေၾကကြဲဖို႔ ေကာင္းတာက ဒီႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ စ်ာပန အခမ္းအနားကို

က်ေနာ္ တက္ေရာက္ခြင့္ မရဘူးေလ။ အုတ္႐ိုး၊ သံတိုင္၊ ေသာ့ခေလာက္ေတြက မိစၧာေတြ အလိုက် က်ေနာ့္ကို တားဆီးထားၾကတယ္ေလ။ 8’ 10’ အခန္း က်ဥ္းေလးထဲမွာ က်ေနာ္တေယာက္တည္း စိတ္နဲ႔ ဦးၫြတ္ အေလးျပဳေနရတယ္ေလ။ တိုက္ဆိုင္လြန္းတယ္ပဲ

ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕

ထုတ္ေဖာ္ျပေနခ်ိန္မွာ

ေျပာရမလား။

“အျဖဴေရာင္ေဖာ္ျပခ်က္” သက္ဝင္းေအာင္က

သက္ဝင္းေအာင္ဆံုးေတာ့

လႈပ္႐ွားမႈကာလ။ သူ႔ရဲ႕

လူတိုင္း

ခႏၶာကိုယ္ကို

၈၈မ်ဳိးဆက္သစ္

အျဖဴေရာင္ဝတ္ၿပီး

မီးသၿဂႋဳလ္စက္ထဲ

ဆႏၵ

ထည့္၊

ျပန္ထြက္က်လာတဲ့ အျဖဴေရာင္ျပာမႈန္႔ေတြနဲ႔ အျမင့္ဆံုး ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ျပလိုက္တယ္ေလ။ အခု ဆရာႀကီး ဆံုးတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း

(၈၈)

မ်ဳိးဆက္ေတြရဲ႕

“ရင္ဖြင့္လႊာ”

လႈပ္႐ွားမႈကာလ။

လူတိုင္းလူတိုင္း

သူတို႔ခံစားေနရတဲ့ ဒုကၡေတြ၊ မတရားမႈေတြကုိ ဖြင့္ဟထုတ္ေဖာ္ စာေရးသားေနခ်ိန္မွာ ဆရာႀကီးက “ငါသိပ္ခ်စ္တဲ့

ငါ့တိုင္းျပည္ကို

တားဆီးထားၾကတယ္ေဟ့”

ဆိုၿပီး

ငါျပန္ခ်င္တာ

လူသိ႐ွင္ၾကား

ငါ့ကို

ျပန္ခြင့္မျပဳဘဲ

ျဖစ္ေအာင္

မတရား

အေကာင္းပကတိကေန

လဲေသျပလိုက္ပါေရာလား။ ဒါဟာ “အျမင့္ဆံုး ရင္ဖြင့္လႊာ” ေရးျပလိုက္တာမ်ားလား..။

ပိတ္ပင္

ဘုန္းခနဲ

သက္ဝင္းေအာင္ေရာ ဆရာႀကီးပါ (၂) ေယာက္လံုး ဘုန္းခနဲ လဲက်၊ ႏွလံုးရပ္ၿပီး ေသသြားၾကပံု

တူေနတာ

တမင္တကာ

တိုက္ဆိုင္မႈေတြမ်ားလား။

သက္ဝင္းေအာင္က

သူ႔မိသားစုနဲ႔

ေဝးရာ

နံရံေလးဘက္ၾကား တေယာက္တည္း ေရကန္အသြား ဘုန္းခနဲ လဲက် ႏွလံုးရပ္သြားတယ္။ ဆရာႀကီးက

သူ႔မိသားစုနဲ႔ေရာ သူခ်စ္တဲ့ တိုင္းျပည္နဲ႔ေဝးရာ တိုင္းတပါးမွာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ရင္း ဘုန္းခနဲ လဲက် ႏွလံုးရပ္သြားတယ္။ သက္ဝင္းေအာင္ အ႐ိုးအိုးကို သူ႔ဇာတိ ရန္ကုန္မွာ ျပန္သၿဂႋဳဟ္ခ်င္တာ ခြင့္မျပဳဘူး

တဲ့ေလ။ ဆရာႀကီးရဲ႕ အ႐ိုးအိုးကို သူ႔ဇာတိ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္သယ္ခ်င္တာ သယ္ခြင့္ မရဘူး ဆိုပါလား။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

200

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ က်ေနာ္ ဘယ္လိုေျဖရမလဲ ဆရာႀကီး။ က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ အုတ္႐ိုး၊ သံတိုင္၊ နံရံေလးဘက္ၾကားမွာ ဒီ ေၾကကြဲဖြယ္ရာ ျဖစ္ရပ္ေတြကို ရင္နဲ႔ မဆ့ံေအာင္ ခံစားေနရတယ္ေလ။

သူတို႔ သိပ္ရက္စက္ၾကပါလား.. အဟုတ္ပဲ သူတို႔ သိပ္ကို ရက္စက္လြန္းတယ္ ဆရာႀကီးေရ..။

ဆရာႀကီး အ႐ိုးျပာအိုးကို ျမန္မာျပည္ သယ္ခြင့္မေပးတာ ထားပါဦး။ ဆရာႀကီး နာေရးေၾကာ္ျငာကိုေတာင္

ထည့္ခြင့္ မျပဳၾကဘူးတဲ့။ လူၾကားလို႔မွ ေကာင္းၾကေသးရဲ႕လား။ ဒါ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္တဲ့လား။

ယဥ္ေက်းပါတဲ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ ကမၻာ့အလယ္မွာ ဘယ္လို မ်က္ႏွာျပဝံ့ၾကေတာ့မွာလဲ။ ဆရာႀကီးေရ သူတို႔ ဆရာႀကီးကို အူလႈိက္ သည္းလႈိက္ မုန္းေနၾကပါေရာလား။ သူရဲ၊ တေစၧေတြ 'ဂုဏ္ေတာ္' ျမင္ရင္ ထြန္႔ထြန္႔လူး

ေၾကာက္ၾကသလို

သူတို႔

ဆရာႀကီးရဲ႕

ဝိညာဥ္ကို

ေၾကာက္ေနၾကၿပီေလ။

ဒါေၾကာင့္

ဆရာႀကီးရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဝိညာဥ္ ျပည္ေတာ္ဝင္ခြင့္ကို မေပးရဲၾကေတာ့တာေလ။ ဆရာႀကီး ေရးခဲ့ဖူးသားပဲ။

ဗုဒၶဆင္းတုကို သံႀကိဳးနဲ႔တုပ္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ဆိုတာေလ။ ဆရာႀကီး မလြန္ဘူး။ သူတို႔ ျမင္ျမင္ကရာ သံႀကိဳးနဲ႔တုပ္၊ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခ်င္ေနၾကတာ ဘုရားေတာင္ ခ်မ္းသာမေပးၾကေတာ့ဘူးေလ။

ဆရာႀကီး က်ေနာ္ ဘယ္လိုေျဖရမလဲ။ ဆရာဦးျမသန္း စ်ာပနမွာ ဆရာႀကီး ေျပာခဲ့ဖူးတယ္ေလ။

''လူဟာ အေသေကာင္းဖို႔ လိုတယ္။ အေနေကာင္းမွ အေသေကာင္းမယ္'' ဆိုတာေလ။ ဆရာႀကီးေရာ၊ သက္ဝင္းေအာင္ေရာ အေနေကာင္းခဲ့ၾကတယ္ ဆိုတာ က်ေနာ္ အျပည့္အဝ လက္ခံတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေသေကာ ေကာင္းၾကရဲ႕လား။ ဆရာႀကီးက အေနေကာင္းရင္ အေသေကာင္းမယ္လို႔ ျမင္တယ္ေနာ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ အေသေကာင္းဖို႔အတြက္ အေနေကာင္း႐ံု သက္သက္နဲ႔ မလံုေလာက္ဘူးလို႔ ယံုေနတယ္။ အေသလည္း

ေျဖာင့္ဖို႔လိုတယ္

မဟုတ္လား။

အေသေျဖာင့္မွ

အေသေကာင္းမယ္ေလ။

အေနလည္းေကာင္း၊ အေသလည္း ေျဖာင့္မွ အေသလည္း ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရမယ္ေလ။

ဒါဆို ဆရာႀကီး အေသေျဖာင့္ခဲ့ရဲ႕လား။ အေနေကာင္းခဲ့ေပမဲ့ အေသမေျဖာင့္ခဲ့ဘူး မဟုတ္လား။

မေသခင္မွာ ဆရာႀကီး သိပ္ခ်စ္တဲ့ တိုင္းျပည္ကို ျပန္ခ်င္တဲ့ အိမ္လြမ္းစိတ္ ေဝဒနာ အႀကီးအက်ယ္

ခံစားခဲ့ရတယ္ မဟုတ္လား။ အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵ မျပည့္ဘဲ ေသသြားခဲ့ရတာ မဟုတ္လား။ ဆရာႀကီး သိပ္ခ်စ္တဲ့ တိုင္းျပည္လည္း အေမွာင္လႊမ္းေနဆဲ မဟုတ္လား။ ဒီမိုကေရစီမ႐ွိ၊ လူ႔အခြင့္အေရးမ႐ွိ၊

ဆင္းရဲျခင္းနဲ႔ မတရားမႈေတြၾကားမွာ ဆရာႀကီး ခ်စ္တဲ့ ျပည္သူေတြ မခ်ိမဆ့ံ ခံစားေနရဆဲဆိုတာ ဆရာႀကီးအသိပဲ မဟုတ္လား။ ဒီေဝဒနာေတြက လြတ္ေျမာက္ ေစခ်င္လြန္းလို႔ ဆရာႀကီးပဲ တဖြဖြ ေျပာေနခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ကိုယ့္ျပည္ကုိယ့္႐ြာ ျပန္ခြင့္မရပဲ ေသခဲ့ရတဲ့ ဆရာႀကီး၊ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို လြတ္လပ္တဲ့၊

တရားမွ်တတဲ့

ဒီမိုကေရစီ

ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးအျဖစ္

မ်က္ဝါးထင္ထင္

မျမင္လိုက္ရဘဲ

ေသခဲ့ရတဲ့ ဆရာႀကီး အေသမေျဖာင့္ခဲ့ဘူး မဟုတ္လား။ ဟုတ္တယ္။ ဆရာႀကီး အေသမေျဖာင့္ခဲ့တာ ေသခ်ာတယ္။

ဆရာႀကီး

..

က်ေနာ္

ဘယ္လို

ေျဖရမလဲ။

ဆရာႀကီးနဲ႔

ေတြ႔ရင္

ေျပာဖို႔

ရင္ဘတ္ထဲ

ထည့္သိမ္းထားခဲ့တဲ့ စကားေတြ အခု က်ေနာ္ဘယ္သူ႔ကို သြားေျပာရေတာ့မွာလဲ။ က်ေနာ့္ရင္ထဲက စကားေတြ ဆရာႀကီး မၾကားႏိုင္ေတာ့ဘူးလား။ ဆရာႀကီး က်ေနာ့္ကို ကဗ်ာခံစား ဖတ္႐ႈေစခ်င္ခဲ့တာ မဟုတ္လား။ အခု က်ေနာ္ ကဗ်ာကို တ႐ႈိက္မက္မက္ ခံစားတတ္ေနၿပီ။ ကဗ်ာကို ကိုယ္တိုင္ ဖန္တီးေနၿပီ။

ကဗ်ာနဲ႔ က်ေနာ့္ႏွလံုးသားကို ႏူးညံ့ေအာင္ မြမ္းမံေနၿပီေလ။ ဆရာႀကီး က်ေနာ့္ကို ဘာသာတရား နဲ႔ ယဥ္ေက်းတဲ့ လူသားတေယာက္ ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့တာ မဟုတ္လား။ အခု က်ေနာ္ ဘာသာတရားကို သက္ဝင္

ယံုၾကည္သူတေယာက္ ျဖစ္ေန႐ံုတင္မက ဘာဝနာပါ က်င့္ႀကံေနၿပီေလ။ ဒါေတြ ဆရာႀကီး သိမသြားရဘူး။ ဒီအေၾကာင္းေတြ က်ေနာ္ ဆရာႀကီးကို မေျပာလိုက္ရေသးဘူး။

ဆရာႀကီး .. က်ေနာ္ ဘယ္လိုေျဖရမလဲ။ က်ေနာ္ ဆရာႀကီးကို ကတိေပးမယ္။ ဆရာႀကီး

သိပ္ခ်စ္တဲ့ တိုင္းျပည္အတြက္၊ ဆရာႀကီး သိပ္တန္ဖိုးထား ျမတ္ႏိုးတဲ့ ပညာေရးလုပ္ငန္းေတြ အတြက္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

201

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ဘဝတခုလံုး ႏွစ္ၿပီး အစြမ္းကုန္ လုပ္သြားဖို႔ ကတိေပးတယ္။ ဆရာႀကီး .. က်ေနာ့္အသံ ၾကားရလား။ က်ေနာ္ ကတိေပးတာ ၾကားရရဲ႕လား။ က်ေနာ္ ကတိေပးတယ္။ က်ေနာ့္ အသက္နဲ႔ ထပ္ၿပီး ေပးတဲ့ ကတိပါ ဆရာႀကီး။

သူမ်ားတိုင္းျပည္မွာ

မေရာက္ေရာက္ေအာင္

က်ေနာ္

ေနေနရတဲ့

ဆရာႀကီးရဲ႕

ျပန္သယ္မယ္။

အ႐ိုးျပာအုိးကို

မျဖစ္ျဖစ္တဲ့

နည္းနဲ႔

ကိုယ့္ျပည္

ကိုယ့္႐ြာကို

ေရာက္ေအာင္

က်ေနာ္

ျပန္သယ္မယ္။ ဆရာႀကီးလို တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးရဲ႕ အုတ္ဂူဟာ ျမန္မာျပည္မွာ အထင္ကရ ႐ွိေနရမယ္ေလ။ က်ေနာ္ သစၥာျပဳတယ္။

က်ေနာ္

ဆရာႀကီးရဲ႕ အ႐ိုးျပာအိုး ျမန္မာျပည္ ျပန္မေရာက္မခ်င္း က်ေနာ္ မေသေသးဘူး။ ဆရာႀကီး ကတိေပးၿပီေလ။

“မင္းက

ကတိေပး

ၿပီးရင္

မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္

လုပ္တတ္တယ္ဆိုတာ

ငါယံုတယ္”လို႔ ဆရာႀကီး ေျပာခဲ့ဖူးတယ္ မဟုတ္လား။ ယံုေတာ့ ဆရာႀကီး။ အခု က်ေနာ္ကတိေပးၿပီ။ အသက္နဲ႔ထပ္ၿပီး ေပးတဲ့ ကတိေလ။ သစၥာျပဳၿပီးေပးတဲ့ ကတိေလ။ ဆရာႀကီး က်ေနာ့္အသံ ၾကားရရဲ႕လား။ က်ေနာ္ ကတိေပးတာ ၾကားရရဲ႕လား။ က်ေနာ့္ရင္ထဲကို အလိုအေလ်ာက္ ထိုးေဖာက္ သိႏိုင္စြမ္းတဲ့ ဆရာႀကီး၊ အခု က်ေနာ္႔ ရင္ထဲ သိမ္းထားတဲ့ စကားေတြ ျမင္ရရဲ႕လား။

က်ေနာ္ တက္ခြင့္မရတဲ့ ဆရာႀကီးရဲ႕ စ်ာပန အခမ္းအနားမွာ ဆရာေအာင္ေဝးက ''ဆရာ

ကြယ္လြန္သြားပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ဆရာမေသဘူး တဲ့။ ဆရာ သက္ေတာ္ ရာေက်ာ္ ႐ွည္ပါေစ'' တဲ့။ ဟုတ္တယ္။ ဆရာေအာင္ေဝးေျပာတာ က်ေနာ္ အျပည့္အဝ သေဘာတူတယ္။ ဆရာႀကီး မေသဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွ

ဆရာႀကီး မေသဘူး။ ဆရာႀကီးကိုယ္တိုင္ ေရးခဲ့ဖူးတာပဲ။ ''အာဇာနည္မ်ဳိး၊ ေသ႐ိုးမ႐ွိ၊ အာဇာနည္တိုင္း၊ သမိုင္းမေသ”ဆိုတာေလ။ ဆရာႀကီးက က်ေနာ့္ အာဇာနည္ပဲ။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အာဇာနည္ပဲ။ အာဇာနည္

ဆရာႀကီး ေသ႐ိုးထံုးစံ မ႐ွိဘူး။ ျမန္မာရာဇဝင္မွာ ဆရာႀကီး သမိုင္းတြင္ရစ္ေနဦးမယ္။ ဆရာႀကီး ထာဝရ ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ ...

ေနျခဴး 2.2.07 11:10 PM

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

202

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ စာေပအႏုပညာ (၂၃)

အမ်ဳိးသားစာဆို ကဗ်ာဆရာတင္မိုး ထိန္လင္း

ဇန္န၀ါရီ ၂၃၊ ၂၀၀၉

ကုလသမဂၢ

အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္း

ဦးသန္႔အေၾကာင္း

ေရးသားတုန္းက

အေမရိကန္သမၼတ

ဂြၽန္ဆင္ဟာ ဦးသန္႔ရဲ႕ ၆၄ ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ဦးသန္႔ေရးထားတဲ့စာအုပ္ထဲက ေကာက္ႏုတ္ၿပီး

ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့

စာဆိုႀကီးတစ္ေယာက္အေၾကာင္းေတာ့

သူကြယ္လြန္ၿပီးမွ

ဦးသန္႔

သူ႔ေမြးေန႔မွာ

သိမသြားခဲ့ပါဘူး။

ကြယ္လြန္ခဲ့တဲ့

သူကေတာ့

ကဗ်ာဆရာႀကီး

တင္မိုးျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာတင္မိုးက ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂၂ ရက္ေန႔မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့တာဆိုေတာ့

ဦးသန္႔ရဲ႕ ရာျပည့္ေမြးေန႔ျဖစ္တဲ့ အခုႏွစ္မွာ ဆရာတင္မိုး ကြယ္လြန္ခဲ့တာ ၂ ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ပါၿပီ။ ကမၻာ့ႏိုင္ငံ အႏွံ႔အျပားကို

ပုဆိုးနဲ႔

ပင္နီတိုက္ပံု

သိပ္ခ်စ္တဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။

ဝတ္ဆင္ရင္း

သြားလာခဲ့တဲ့

ဆရာဟာ

ျမန္မာျပည္ကို

ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ရင္ သူ႔အတြက္အႏၲရာယ္ရွိလို႔ ဘယ္လိုမွ မျပန္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အၿမဲတမ္း ျမန္မာျပည္ကို လြမ္းဆြတ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ေနထိုင္သြားခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ တခါတခါ ဖမ္းခ်င္လည္း ဖမ္း၊ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ ဆိုၿပီး

ျပန္ဖို႔ စိတ္ကူးမိတဲ့ အေၾကာင္းလည္း မၾကာခဏ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ကေလာင္နဲ႔

တိုင္းျပည္အက်ဳိးကို သယ္ပိုးရင္း ျပည္ပမွာပဲ ကြယ္လြန္ခဲ့ရပါတယ္။ ဆရာကြယ္လြန္ခဲ့ရတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေမလူထု ေဒၚအမာက “သူ႔လို မေနရလို႔ ေသရရင္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာပဲ ေသေစ့ခ်င္တယ္။ ေနာက္ဆံုး ျမင္ရ၊ ေတြ႔ရ၊

သၿဂႋဳဟ္ရတာေပါ့”

တကယ္ခ်စ္တဲ့

လို႔

အႏုပညာသည္၊

ေၾကေၾကကြဲကဲြ

လူထုဘက္က

ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ရပ္တည္တဲ့

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္

တိုင္းျပည္ကို

အႏုပညာသည္ဆိုရင္

ဒီလိုပဲ

ရပ္တည္သြားရမယ္လို႔ ဆရာက လက္ေတြ႔က်င့္ႀကံ ေနထိုင္ရင္း ျပသသြားတယ္လို႔ ေတြးမိပါတယ္။ ဆရာတင္မိုးကို ၁၉၃၃ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ ၁၉ ရက္ေန႔မွာ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး ဆရာ့ရဲ႕ ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္စာမူက ၁၉၅ဝ ျပည့္ႏွစ္ သီတင္းကြၽတ္ အထူးအျဖစ္ ထုတ္ေဝတဲ့ မႏၲေလးၿမိဳ႔ ပဟိုရ္စည္ သတင္းစာမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့

‘ဝါကြၽတ္သဘင္’ ဆိုတဲ့ ကဗ်ာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာကို ‘ကန္ၿမဲသက္ႏွင္း’ဆိုတဲ့ ကေလာင္အမည္နဲ႔ ေရးသားခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ကိုရင္ဂ်မ္း၊ စန္းေရာင္ စတဲ့ ကေလာင္နာမည္ေတြနဲ႔လည္း ေရးသားခဲ့ၿပီး ‘တင္မိုး’ဆိုတဲ့

ကေလာင္အမည္ကို

ဆရာတင္မိုးအေၾကာင္းကို ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့

‘ဖန္မီးအိမ္’

၁၉၅၈

ေျပာၾကတဲ့အခါ

ခုႏွစ္

ေဖေဖာ္ဝါရီလမွာ

မႏၲေလးတကၠသိုလ္

ကဗ်ာစာအုပ္အေၾကာင္း

စတင္သံုးစြဲခဲ့ပါတယ္။

ကေလာင္ရွင္အသင္းက

ေျပာတတ္ၾကသလို

ပထမဆံုး

‘ထီးကေလးနဲ႔

မနီ’

စာအုပ္အေၾကာင္း ပါဝင္ေလ့ရွိပါတယ္။ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ လက္ရွိ ‘က ကေလးငယ္ ခ်စ္စဖြယ္၊ ခ ခေရကံုး မေလးၿပံဳး’၊ ‘မမ ဝဝ ထထက အက ပထမ’ စတဲ့ သင္ပုန္းႀကီးဖတ္စာထဲက ကဗ်ာေတြအေၾကာင္း ေျပာၾကပါတယ္။

အဲဒီ

ကဗ်ာေတြလိုပဲ

ျမန္မာျပည္အႏွံ႔က

လူေတြရဲ႕

ေန႔စဥ္သံုး

စကားေတြထဲက

ဘဝေမ့တတ္သူေတြကို ေျပာေလ့ရွိတဲ့ ‘ဆီးသီးသည္ မဗ်ဳိင္း’ ဆိုတဲ့ စကားရပ္ဟာ ဆရာေရးသားခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ‘ဆီးသီးသည္ မဗ်ဳိင္း’ဆိုတဲ့ အဲဒီစာအုပ္ဟာ စာဖတ္ရွိန္ျမွင့္တင္ေရး

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

203

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ သက္ႀကီးစာစဥ္တစ္ခု ျဖစ္ၿပီး ၁၉၇၂ ခုႏွစ္မွာ ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ စာအုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ‘ဆီးသီးသည္ မဗ်ဳိင္း’ ပံုဝတၳဳဟာ ဘယ္ပံုျပင္ ဘယ္အေၾကာင္းအရာေတြကိုမွ ျပန္ေရးတာ မဟုတ္ဘဲ သူ႔ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးနဲ႔ ေရးသားခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ဆရာတင္မိုးရဲ႕

ဆရာကိုယ္တိုင္

အထင္ကရ

စာစီစာကံုးၿပိဳင္ပြဲေတြ

လုပ္ေဆာင္ခ်က္

ျဖစ္ပါတယ္။

ေျပာျပခဲ့ဖူးပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့

တို႔ေက်ာင္းသား

‘တို႔ေက်ာင္းသား’စာေစာင္ရဲ႕

ဆုရစာစီစာကံုးေတြဟာ

အခုထက္ထိ

ေက်ာင္းသားေတြ၊ ဆရာ ဆရာမေတြ အားထားရတဲ့ စာမူေတြျဖစ္ၿပီး အဲဒီၿပိဳင္ပြဲမွာ ဆုရခဲ့တဲ့ တခ်ဳိ႔ ေက်ာင္းသားေတြ ဆိုရင္လည္း လက္ရွိ ျမန္မာစာေပေလာကမွာ အယ္ဒီတာေတြ၊ စာေရးဆရာေတြအျဖစ္

ရွိေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။ တို႔ေက်ာင္းသား ထုတ္ေဝသူျဖစ္တဲ့ စာေရးဆရာ မင္းယုေဝကို အဲဒီၿပိဳင္ပြဲေတြ ျပဳလုပ္ဖို႔ ဆရာက အႀကံေပးခဲ့သလို ၿပိဳင္ပြဲ တေလွ်ာက္မွာလည္း အကဲျဖတ္အဖြဲ႔ အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ စာမူေရြးခ်ယ္တာေတြ၊

မွတ္ခ်က္ေရးသားတာေတြ

လစဥ္

ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီလို ကဗ်ာေတြ၊ စာေပေတြၾကားမွာပဲ ေနထိုင္လာခဲ့တဲ့ ဆရာဟာ ၈၈ ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံု ေပၚေပါက္လာတဲ့အခါ လူထုဘက္က ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ရပ္တည္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ

အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ တတ္သိပညာရွင္ အဖြဲ႔မွာ ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္တယ္ဆိုရင္၊ အာဏာရွင္ကို အံတုတယ္ဆိုရင္ စာေပသမားျဖစ္ျဖစ္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ သည္းမခံဘူးဆိုတဲ့ ေခတ္ဆိုေတာ့ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ကေန

၁၉၉၅ ခုႏွစ္အထိ ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်တာကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ ေထာင္က ျပန္ထြက္လာျပန္ေတာ့လည္း ပိတ္ပင္

တားျမစ္တာေတြ

အလုပ္ခံရၿပီး

ေနာက္ဆံုး

ျပည္ပမွာပဲ

ေနထိုင္ခဲ့ရတဲ့

အျဖစ္ကို

ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ေထာင္က ျပန္လြတ္လြတ္ခ်င္း ဆရာ့ကို စာေရးခြင့္ ဖြင့္ေပးလား လို႔ က်ေနာ္က

ေမးၾကည့္ေတာ့ ဆရာက အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ ဆက္ဆံပံု တခ်ဳိ႔အေၾကာင္း အခုလို ေျပာျပဖူးပါတယ္။ “ဖြင့္ေပးလို႔

ဘယ္ရမလဲ။

၂

ခါေလာက္

လာၿပီးေတာ့ကို

ဟိုဟာေပး

ဒီဟာေပး

ေပးတာ။

ေငြ

ဘယ္ေလာက္လိုသလဲ၊ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံဖို႔ ဘယ္ေလာက္ေလာက္ လိုသလဲ၊ သိန္းႏွစ္ဆယ္ ဆိုလည္း ႏွစ္ဆယ္၊

ငါးဆယ္ဆိုလည္း ငါးဆယ္ ေပးမွာ။ တိုက္ခန္းလိုသလား တယ္လီဖုန္း လိုသလားေပါ့။ လာေပးေနတာ။ က်ေနာ္က အဲဒါေတြ နားမလည္ဘူးဗ်ာ လို႔၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ က်ေနာ္က လြတ္ရင္ကိုပဲ ဝမ္းသာပါၿပီ။

မဟုတ္ပါဘူး တဲ့၊ လူႀကီးေတြက လႊတ္လိုက္လို႔ပါ တဲ့။ ဘယ္သူ ဘယ္သူေတြကေတာ့ မေျပာဘူး၊ တစ္ခါေတာင္ လာေျပာတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ လို႔၊ က်ေနာ္ စီးပြားေရး မလုပ္တတ္ေတာ့ ကိုယ္က စာသင္တာနဲ႔

စာေရးတာ

ဒါပဲ

ဝါသနာပါတယ္။

ကေလးေတြလည္း

ေပ်ာ္ကုန္ၾကပါၿပီ

က်ေနာ္လြတ္လာေတာ့။ ေက်နပ္ပါၿပီ၊ သည္းခံပါဗ်ာ လို႔ အဲဒီလို ေျပာလုိက္တယ္။ ယဥ္ယဥ္ေလးနဲ႔

ျငင္းလိုက္တာ။ သိမ္းသြင္းဖို႔ ႀကိဳးစားတာေပါ့ေလ ေနာ္။ ေၾသာ္ - ကိုယ္ကလည္း ကိုယ့္သမိုင္းကို အဲလိုႀကီး ဘယ္လိုလုပ္ ေရာင္းႏိုင္မွာလဲ။ ပထမေတာ့ သူက ပ်ဴပ်ဴငွာငွာ ျဖစ္ေနတာ လြတ္လာေတာ့။ အဲဒါလည္း ကိုယ္က ျငင္းၿပီးေရာ ေနာက္ ေထာက္လွမ္းေရးက လိုက္ေတာ့တာပဲ။ ဒီေကာင္ မရဘူး၊ ေစာင့္ၾကည့္မွ ဆိုၿပီး

ေနာက္ကေန

တေကာက္ေကာက္

ျဖစ္သြားတယ္”

ဆရာဟာ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပခြင့္ ရသည္ျဖစ္ေစ၊ မရသည္ျဖစ္ေစ ကဗ်ာေတြကို မရပ္မနား ေရးခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာ့ရဲ႕

ထူးျခားခ်က္ကေတာ့

ကဗ်ာေတြေရးသားတဲ့အခါ

ျပင္လိုက္

ဖ်က္လိုက္

ေရးသားတာေတြမဟုတ္ဘဲ ျပင္ရာဖ်က္ရာမရွိဘဲ ေရးသားႏိုင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာေရာ ျပည္ပမွာပါ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ ဆရာ့ရဲ႕ ကဗ်ာနဲ႔ စကားေျပ လံုးခ်င္းစာအုပ္ေပါင္း ၂ဝ ေက်ာ္ရွိၿပီး ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပျခင္း မရွိေသးတဲ့ ဆရာ့ကဗ်ာေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိေနပါေသးတယ္။ ဒီစာမူေတြအားလံုး မေပ်ာက္မပ်က္နဲ႔

တခ်ိန္မွာ

ပံုႏွိပ္ႏိုင္မယ္လို႔

ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

ဆရာ့ရဲ႕ကဗ်ာေတြ စာေတြမွာ အညာရနံ႔၊ ျမန္မာျပည္ရနံ႔ေတြ အၿမဲတမ္း ကိန္းေအာင္းေနၿပီး လက္ရွိ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

204

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ အခ်ိန္အခါေတြနဲ႔လည္း ကိုက္ညီတာေတြ ေတြ႔ရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကို ဘယ္လို လြမ္းဆြတ္ေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္ကို ဘယ္လို ေကာင္းစားေစခ်င္ေၾကာင္း ေစတနာေတြကိုလည္း သူ႔စာေတြမွာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုပညာရွင္မ်ဳိး

ဆံုးရႈံးလိုက္ရတာ

တိုင္းျပည္အတြက္

အရမ္း

နစ္နာလွပါတယ္။

တခ်ိန္မွာေတာ့

ဆရာတင္မိုး အပါအဝင္ ဂုဏ္ျပဳထိုက္သူေတြကို ထိုက္ထိုက္ တန္တန္ ဂုဏ္ျပဳႏိုင္မယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္။ ။

ထိန္လင္း (၄၊ ၁၉၊ ၂ဝဝ၈) ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂၃ ရက္ ေနာ္ေဝအေျခစိုက္ ဒီမုိကရက္တစ္ျမန္မာ့အသံ၏ ထုတ္လႊင့္ခ်က္အား ျပန္လည္ေဖာ္ျပပါသည္။

ကမၻာႀကီး ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ေန႔ ဥတၱရမြန္း

ဇန္န၀ါရီ ၂၂ ရက္

ဇန္န၀ါရီ ၂၀ ရက္၊ ပစိဖိတ္ စံေတာ္ခ်ိန္ နံနက္ ၉နာရီ ၅မိနစ္မွာ အသက္ ၄၇ ႏွစ္သာ ရွိေသးတဲ့ အိုဘားမားဟာ ေအဘရာဟင္လင္ကြန္း

သံုးဖူးတဲ့

က်မ္းစာအုပ္ေပၚမွာ

လက္တင္ၿပီး

က်မ္းက်ိန္သစၥာဆိုကာ

ပထမဦးဆံုးေသာ

လူမည္း

အေမရိကန္ သမၼတ ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ၀ါရွင္တန္မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ သမၼတ က်မ္းက်ိန္ပဲြကို လူေပါင္း ၁ သန္းေက်ာ္ေလာက္ တက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး လူအုပ္ႀကီးဟာ ၂မိုင္ နီးပါးေလာက္ ရွည္လ်ားပါတယ္။ သမၼတအုိဘာမားရဲ႕ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ရွိတဲ့ သမိုင္း၀င္မိန္႔ခြန္းကို တကမၻာလံုးက သန္းေပါင္း မ်ားစြာေသာ လူမ်ား နားေထာင္ ၾကည့္ရႈခဲ့ၾကပါတယ္။

အင္တာနက္မွ ၾကည့္ရႈသူလည္း အလြန္မ်ားခဲ့ၿပီး က်မ္းက်ိန္ခါနီး အခ်ိန္ေလာက္မွာ စၿပီး အင္တာနက္ ကြန္ယက္မ်ား ရပ္တန္႔သြားသေလာက္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၂ နာရီအတြင္း စီအင္အင္ရဲ႕ အင္တာနက္ကေန တုိက္ရုိက္ ၾကည့္ရႈတဲ့ အႀကိမ္ေပါင္း ၂၅ သန္း ေက်ာ္ခဲ့ၿပီး ၿပီးခဲ့တဲ့ သမၼတ ေရြးေကာက္ပဲြတုန္းက ၂၄နာရီအတြင္းၾကည့္ရွဳတ့ဲ အေရအတြက္ ၅သန္းေက်ာ္ထက္ မ်ားစြာ

ေက်ာ္လြန္ခဲ့ပါတယ္လို႔ စီအင္အင္သတင္းဌာနက ထုတ္ေဖာ္ပါတယ္။ ယူက်ဴ (youtube) ကေန တဆင့္ ၾကည့္ရႈသူမ်ားလည္း ၃ သန္းေက်ာ္ရွိပါတယ္။ အိုဘားမားရဲ႕ဖခင္ ေမြးဖြားရာႏိုင္ငံ ကင္ညာ နဲ႔ အုိဘားမားငယ္စဥ္က ေက်ာင္းတက္ဖူးတဲ့ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံတို႔သာမက အျခား အာရွ၊ ဥေရာပ၊ အာဖရိကနဲ႔ လက္တင္အေမရိက ႏိုင္ငံမ်ားကပါ အုိဘားမားကို ဂုဏ္ျပဳ ႀကိဳဆိုတဲ့ ပဲြေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

205

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ေတာင္အာဖရိက သမၼတေဟာင္းျဖစ္တဲ့ နယ္ဆင္မင္ဒဲလား (Nelson Mandela)က အုိဘားမားဆီသို႔ ေပးပို႔တဲ့ ဂုဏ္ျပဳစာထဲမွာ “သင္ သမၼတအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံရျခင္းဟာ လူသားမ်ားအတြက္ ပိုေကာင္းမယ့္ ကမၻာႀကီးျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္မယ္၊ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းႏုိင္မယ္ ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အသစ္ကို ေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္” လုိ႔ ေရးသားထားပါတယ္။

ကင္ညာမွာ ရိုးရာအကမ်ား၊ အစားအေသာက္မ်ားနဲ႔ ရုပ္ရွင္ပိတ္ကားႀကီးေတြကို ေထာင္ၿပီး က်မ္းက်ိန္ပဲြ

အခမ္းအနားကို ၾကည့္ရႈ အားေပးခဲ့ပါတယ္။ အိုဘားမားနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးဆက္စပ္မႈရွိတဲ့ အဘိုးရဲ႕ အဘိုး ေနထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ အိုင္ယာလန္ႏိုင္ငံက Moneygall လို႔ ေခၚတဲ့ ရြာေလးမွာလည္း အနီ၊ အျဖဴ၊ အျပာေရာင္ အလံမ်ားနဲ႔ တန္ဆာဆင္ကာ ဂုဏ္ျပဳ ႀကိဳဆိုပါတယ္။ ဘရားဇီးနဲ႔ အိႏိၵယႏိုင္ငံမွာလည္း ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားက အိုဘားမားရုပ္ပုံ မ်က္ႏွာဖံုးကို စြပ္ကာ အထိမ္းအမွတ္ပဲြ လုပ္ပါတယ္။ Guyana လို႔ အမည္ရတဲ့

ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံေလးမွာ

ပိတ္ေပးလိုက္ၿပီး

အလုပ္သမားေတြကို

အလုပ္ရံု

ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို

က်မ္းက်ိန္ပဲြ

ေန႔လည္ခင္းမွာ

ႀကည့္ရႈေစခဲ့ပါတယ္။

ပီရူးႏိုင္ငံရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ လီမာ(Lima)တြင္ ဘရာဇီး၊ ပီရူး၊ မက္ဆီကို၊ ဘိုလီးဗီးယားႏိုင္ငံသား shaman

ဘာသာ၀င္ တခ်ိဳ႕က ရိုးရာပူေဇာ္မႈ ပံုစံျဖင့္ ကခုန္ကာ ပါးစပ္မွလည္း “အုိဘားမား … အုိဘားမား…” ဟု

ေရရြတ္ၿပီး အိုဘားမား ဓာတ္ပံုေပၚကို ပန္းမ်ား ႀကဲခ်ပါတယ္။ “ေရွးေခတ္ကေတာ့ ဒီရိုးရာပူေဇာ္မႈဟာ ဘုရင္ေတြအတြက္

ျဖစ္ပါတယ္။

အခုဟာက

အိုဘားမားအတြက္

ရည္ရြယ္ၿပီး

လုပ္တာပါ၊

ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အိုဘားမားရဲ႕ ႏွလံုးသားဟာ ကမၻာႀကီးတစ္ခုလံုးအတြက္ ျဖစ္ပါတယ္” လို႔ ေျပာပါတယ္။

လန္ဒန္မွာလည္း နာမည္ေက်ာ္ Madame Tussauds ဖေယာင္းျပတိုက္မွာ ျပထားတဲ့ အုိဘားမားပံုတူ အသစ္ကို

ၾကည့္ႏိုင္ဖို႔

လက္မွတ္

အခမဲ့

ေပးပါတယ္။

အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ ဂ်ာကာတာၿမိဳ႕က Menteng 1 Elementary မူလတန္းေက်ာင္းေလးမွာ ငယ္စဥ္က အိုဘားမားနဲ႔ ေက်ာင္း အတူတက္ဖူးတဲ့ ေက်ာင္းသားေဟာင္းတစုဟာ တီဗီြကေန က်မ္းက်ိန္ပဲြကို အတူ ၾကည့္ရႈၾကပါတယ္။ မူလတန္း ေက်ာင္းသားဘ၀က အိုဘားမားကို Barry လို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ “အခု အေမရိကန္သမၼတဟာ တခ်ိန္တုန္းက ေက်ာင္းေနဘက္ ဆိုတာ သိရလို႔ က်ေနာ္ ဂုဏ္ယူမိပါတယ္” လို႔ ေက်ာင္းသားေဟာင္း ေဂ်ာ့ဘုရွ္က

သူရဲ႕

Rully

သမၼတ

သက္တမ္း

Dasaad

ေနာက္ဆံုးေန႔မွာ

က

ႏႈတ္ခြန္းဆက္

ေျပာျပပါတယ္။

ဂုဏ္ျပဳစာတိုေလးကို

ကဒ္ျပားေလးတခုမွာ ေရးၿပီး Oval Office လို႔ ေခၚတဲ့ သမၼတရံုးခန္းထဲက စားပဲြ အံဆဲြေလးထဲကို ထည့္ထားခဲ့ပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

206

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ (ဇန္န၀ါရီ ၂၁ ေန႔ထုတ္ San Francisco Chronicle မွ ေကာက္ႏုတ္သည္။

ျမန္မာစာေပသမိုင္းမွာ တင္မိုးရဲ႔ က႑ကို သုံးသပ္ၾကရင္

(တင္မိုးကြယ္လြန္ျခင္း ၂ ႏွစ္ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္) ေမာင္စြမ္းရည္ ဇန္န၀ါရီ ၂၂၊ ၂၀၀၉

ဓာတ္ပုံ - ၂၀၀၆ ႏို၀င္ဘာ ၁၂၊ မုိးမခ ၃ ႏွစ္ျပည့္ မိတ္ဆုံပြဲ ကာလ။ တင္မိုးနဲ႔ ေမာင္စြမ္းရည္။ ဆန္ဖရန္စစၥကို ဧည့္ရိပ္သာ

ကဗ်ာဆရာ တင္မိုး ကြယ္လြန္တာ ၂၀၀၉ ဇန္န၀ါရီ ၂၂ မွာ ၂ ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ပါၿပီ။ တင္မိုးဟာ "လူသာ ေသ၊ နာမည္ မေသဘူး" လို႔ လူတိုင္းက မွတ္ခ်က္ခ်ႏိုင္တဲ့ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ပါတယ္။

တင္မိုးဟာ တသက္လုံး ကဗ်ာေရးသြားခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ တင္မိုးဟာ ကဗ်ာကို ထုံ႔ပိုင္း ထုံ႔ပုိင္း ႀကိဳးၾကား ရံခါ ေရးသူ မဟုတ္ပါ။ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေရးသလဲဆိုရင္ ကြယ္လြန္ခါနီး အခ်ိန္အထိ ေန႔စဥ္လို ေရးသြားခဲ့ပါတယ္။ မကြယ္လြန္မီ တေန႔အထိ ေရးသြားခဲ့ေလရဲ႕။

ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပုံကာလ ၁၉၈၈ က ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ သူကြယ္လြန္ခ်ိန္အထိ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ နီးပါး

ကာလမွာေတာ့ ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပုံကို ဖြဲ႔ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေတြ စိုက္လိုက္မတ္တတ္၊ တက္တက္ၾကြၾကြ ေရးသြားခဲ့တာေၾကာင့္ သူ႔ကို "ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပုံ စာဆိုႀကီး" လို႔လည္း ဆိုရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအဆိုကိုလည္း ဘယ္သူကမွ ကန္႔ကြက္ ေျပာဆိုၾကမွာ မဟုတ္ပါ။

ျမန္မာစာေပသမိုင္းမွာ တင္မိုးရဲ႕ က႑ကို ေႏွာင္းေခတ္စာဆိုမ်ား၊ စာေပသမိုင္းရွင္မ်ားနဲ႔

စာေပေ၀ဖန္ေရးဆရာမ်ားက ၀ိုင္း၀န္း ခ်င့္တြက္ၾကရပါလိမ့္မယ္။ တင္မိုးနဲ႔ အနီးဆုံးေနခဲ့သူတဦးအေနနဲ႔ က်ေနာ္ သိသမွ်ကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ တင္ျပထားခ်င္ပါတယ္။

ခုအခါဟာ "မႏၱေလး တကၠသိုလ္ ေရႊရတု အခါကာလ" ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔

ပါ၀င္လႈပ္ရွားခဲ့တဲ့ "မႏၱေလးတကၠသိုလ္ ကေလာင္ရွင္အသင္း" ရဲ႕ စာေပလႈပ္ရွားမႈေတြမွာ တင္မိုး ဘယ္လိုက႑က ဘာေတြလုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္ ဆိုတာကို တင္ျပပါမယ္။

ျမန္မာျပည္မွာ တင္မိုးရဲ႕ နာမည္ကို စစ္အစုိးရက လုံး၀ေဖာ္ျပခြင့္ မရွိတာေၾကာင့္ ဒါေတြကို

ဖတ္ရႈၾကားသိၾကရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္ပမွာ ေဖာ္ျပခြင့္ရွိတဲ့ေနရာကပဲ ေဖာ္ျပလိုက္ပါမယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

207

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ မႏၱေလးေကာလိပ္မွာ ျမန္မာအသင္းဆိုတာ ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ ေနာက္မွ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ ကေလာင္ရွင္အသင္း ဆိုတာ ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ က်ေနာ္ ေရာက္သြားတဲ့ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာအသင္း ရွိေသးတယ္။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ ေခၚ ေဇာ္(သလႅာ) ေခၚ ကိုေဇာ္ျမင့္က

အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္နဲ႔ စာေပၿပိဳင္ပြဲလုပ္တာကို က်ေနာ္ မီလိုက္တယ္။ ေနာက္ႏွစ္ ၁၉၅၇ မွာ

ေမာင္သိန္းႏိုင္ (ခု - ဂုဏ္ထူးသိန္းႏိုင္)နဲ႔ ေမာင္ဘဂ်မ္း (အဲဒီတုန္းက ကေလာင္နာမည္ ကန္ၿမဲ

နန္းျမင့္ႏြယ္) တို႔ ျမန္မာစာ ဂုဏ္ထူးရွင္မ်ားအျဖစ္နဲ႔ ေရာက္လာေတာ့ ကို၀င္း (တကၠသိုလ္ ၀င္း)က

ေက်ာင္း ျပန္၀င္လာတာနဲ႔ ဆုံမိၿပီး ကေလာင္ရွင္မ်ားအသင္းကို ျပန္လည္ ဖြဲ႔စည္း လႈပ္ရွားလိုက္တယ္။ တကၠသိုလ္၀င္း ဆိုတာက လူထုသတင္းစာ အယ္ဒီတာ ျဖစ္ဖူးသူ၊ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္က ေအာက္တိုဘာ

အေရးေတာ္ပုံမွာ ပါ၀င္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ ကေလာင္ရွင္အသင္းကို တကၠသိုလ္

ႏြယ္ထြန္း ေခၚ ကိုထြန္းအံ့ (ျမန္မာပညာရွိ ဆရာလင္းၾကီးရဲ႔ ေျမး) နဲ႔ ေမာင္ေပါက္စည္ (မန္းတကၠသိုလ္)

ေခၚ အင္ဒရူးျမဟန္ (ေနာင္အခါ ခရစ္ယာန္ သာသနာပိုင္ခ်ဳပ္) တို႔နဲ႔အတူ တည္ေထာင္ခဲ့သူ တဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ "ေရွ႔သို႔" လို႔ အမည္တပ္ထားတဲ့ သစ္စက္လုပ္သားဘ၀ ထင္ဟပ္တဲ့ လုံးခ်င္း၀တၳဳ တပုဒ္လည္း ထုတ္ဖူးသူ တဦးျဖစ္လို႔ မႏၱေလးမွာ ထင္ရွားစ စာေရးဆရာတဦး ေပါ့။

သူတို႔ ျပန္လည္ ဖြဲ႔စည္းတဲ့ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ ကေလာင္ရွင္အသင္း (၁၉၅၈ - ၅၉) မွာ တကၠသိုလ္၀င္း က ဥကၠ႒၊ ကန္ၿမဲနန္းျမင့္ႏြယ္ ေခၚ ကိုဘဂ်မ္းက ဒုတိယဥကၠ႒၊ ေမာင္သိန္းႏိုင္က အတြင္းေရးမွဴးပါ။ သူတို႔က တကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢကလြဲရင္ ၾသဇာ အရွိဆုံး၊ အက်ယ္ျပန္႔ဆုံး အဖြဲ႔အစည္း ျဖစ္လာပါတယ္။ သူတို႔ ဦးစီးက်င္းပတဲ့ စာဆိုေတာ္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတြဟာ မႏၱေလးၿမဳိ႔ထဲက စာဆိုေတာ္ေန႔ထက္ စည္ကားတယ္။

အဲဒီအဖြဲ႔မွာ ကန္ၿမဲနန္းျမင့္ႏြယ္က စာအုပ္ထုတ္ေ၀ေရးကို အထူးစိတ္၀င္စားတယ္။ ေရစႀကိဳ အထကမွာ နံရံကပ္စာေစာင္နဲ႔ ေက်ာင္းမဂၢဇင္း ထုတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ လူထုဂ်ာနယ္မွာ ကေလာင္ေသြးခဲ့သူ ျဖစ္တယ္။ တကၠသိုလ္ႏွစ္လည္မဂၢဇင္းမွာလည္း ျမန္မာစာ စာတည္း လုပ္ခဲ့တယ္။

ကန္ၿမဲနန္းျမင့္ႏြယ္ရဲ႕ စိတ္ကူးနဲ႔ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ ကေလာင္ရွင္အသင္း စာစဥ္ေတြ အဆက္မျပတ္ ထုတ္ေ၀သြားဖို႔ စီစဥ္တယ္။ အဲဒီအခါက "အင္း၀ေအာင္ေဆြ" နာမည္နဲ႔ ကေလာင္ေသြးေနတဲ့

ၾကည္ေအာင္၊ ေမာင္၀င္းေဖ (ျမင္းျခံ) အမည္နဲ႔ ကေလာင္ေသြးေနတဲ့ ေမာင္စြမ္းရည္၊ ေလးျမင့္ (ျမင္းျခံ) အမည္နဲ႔ ကေလာင္ေသြးေနတဲ့ ကိုေလးေမာင္ (ကိုကိုးကၽြန္း အစာငတ္ခံတိုက္ပြဲ က်ဆုံး)၊ ေမာင္မိုးသူ (ကိုစိန္ျမင့္)၊ ကသာ၀င္းၾကြယ္ (ခင္ေမာင္၀င္း) စတဲ့ တကၠသိုလ္ ကေလာင္ရွင္ ေပါက္စေတြကို သူပဲ ဒိုင္ခံစည္းရုံးတယ္။ စာအုပ္ေတြ ထုတ္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္း ႏႈိးေဆာ္တယ္။

ကန္ၿမဲနန္းျမင့္ႏြယ္က ၁၉၅၉ ခုႏွစ္မွာ ကေလာင္ရွင္အသင္း စာစဥ္ ၁ အျဖစ္ ဖန္မီးအိမ္ ကဗ်ာစာအုပ္ကို ထုတ္တယ္။ တျခား ကေလာင္ရွင္ေတြက အသင့္ မျဖစ္ေသးဘူး။ သူက သူရဲ႔ ကေလာင္နာမည္ကို မၾကိဳက္လို႔ အသစ္ရွာၿပီး "တင္မိုး" လို႔ တပ္လိုက္ပါတယ္။ စာေပေလာကမွာ တခါမွ မသံုးေသးတဲ့ ကေလာင္အမည္သစ္ပါ။ ဒီစာအုပ္က ၁၉၅၉ စာေပဗိမာန္ဆု ရခဲ့ပါတယ္။

ႏုယဥ္ (ဆရာမင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ ႏွမ)၊ မင္းယုေ၀ (ေဇာ္ဂ်ီ၊ မင္းသု၀ဏ္တို႔ရဲ႕ တပည့္ရင္း)၊ ေဒါင္းႏြယ္ေဆြ

(ကဗ်ာဆရာအသင္း ဥကၠ႒) စတဲ့ ၀ါရင့္ ကဗ်ာဆရာေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး လူသစ္၊ လူစိမ္းတဦးက

ရသြားတာဆိုေတာ့ ဟိုးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ အကဲျဖတ္အဖြဲ႔မွာ ပညာရွိ ကဗ်ာဆရာႀကီးမ်ား

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

208

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ျဖစ္ၾကတဲ့ ဆရာေဇာ္ဂ်ီနဲ႔ မင္းသု၀ဏ္တို႔ ဦးေဆာင္ပါ၀င္တယ္။ ေဒါင္းႏြယ္ေဆြက "ေလာကမ်က္ကန္း" ဆိုတဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ တအုပ္ထုတ္ၿပီး အကဲျဖတ္အဖြဲ႔ကို

မေက်နပ္ေၾကာင္း ဆႏၵျပခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူကိုယ္တုိင္က တင္မိုးရဲ႕ ကဗ်ာစာအုပ္ကို ဖတ္၊ တင္မိုးနဲ႔ ေတြ႔ၿပီးေတာ့ တင္မိုးကို သူရဲ႕ ေရးေဖာ္ ရဲေဘာ္တဦးလို တသက္လုံး ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးသြားခဲ့ၿပီး တင္မိုးရဲ႕

ကဗ်ာမ်ားကိုလည္း အလြတ္က်က္ၿပီး ဘယ္ေနရာက ဘယ္လို ေကာင္းတာပဲ လို႔ ခ်ီးက်ဴးစကားေတြ ဆိုခဲ့ပါတယ္။

ဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္းနဲ႔ အိုးေ၀ဦးညိဳျမတို႔က လူထုသတင္းစာတိုက္ အေပၚထပ္၊ တင္မိုး ဖန္မီးအိမ္ ဂုဏ္ျပဳပြဲမွာ ခ်ီးက်ဴးတဲ့ စကားနဲ႔ ဆရာေဇာ္ဂ်ီက ေဒါင္းႏြယ္ေဆြကို ေျပာျပဖူးတဲ့စကားေတြဟာ ထပ္တူက်ပါတယ္။

"တင္မိုးက အညာသား၊ မန္းတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား။ ေရွးက ျမန္မာဂႏၳ၀င္စာေပေတြဟာ

အညာေဒသက ရွင္လူရဟန္း စာဆိုေတြက အညာေဒသ ၀န္းက်င္ကို ေနာက္ခံျပဳ ေရးသားျပဳစုခဲ့ၾကတာ။ ေႏွာင္းေခတ္မွာ အညာသား ကေလာင္ရွင္ေလာင္းလ်ာေတြက ဂႏၳ၀င္စာေပကို ေလ့လာခံစားၾကရမွာ

ခက္ဆစ္အေျဖရွာစရာ မလိုဘဲ နားလည္ခံစားႏိုင္ၾကတယ္။ အေၾကသား ေအာက္သားေတြက ခက္ဆစ္ အေျဖရွာၿပီးမွ ခဲခဲယဥ္းယဥ္း ေလ့လာခံစားႏိုင္ၾကတယ္။ ကဗ်ာဆိုတာ ဘာသာစကား ကိစၥျဖစ္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကဗ်ာဗီဇ ဓာတ္ခံ တူအုံးေတာ့ အညာသားက ဘာသာစကားအရာမွာ ပိုစြမ္း ပိုကၽြမ္းတဲ့အတြက္ မပင္မပန္း ဖြဲ႔ဆိုႏိုင္ၾကတယ္။ အညာ အေၾက ကြာျခားမႈ ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အညာသား တင္မိုးက

ဘာသာစကား ကၽြမ္းက်င္မႈ၊ စြမ္းမႈ ရွိလို႔ ကဗ်ာစိတ္ကူး လွလွေလးေတြကို စကားလုံး လွလွေလးေတြနဲ႔ ပီသေခ်ာေမြ႔ေအာင္ သီကုံးႏိုင္တဲ့ အရာမွာ ပိုၿပီး ေကာင္းမြန္ ေသသပ္တယ္ ..." လို႔ ခ်ီးက်ဴးခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။

ကန္ၿမဲနန္းျမင့္ႏြယ္ဟာ တင္မိုးျဖစ္လာၿပီးေနာက္ မႏၱေလးတကၠသိုလ္က ကဗ်ာစာအုပ္ေတြခ်ည္း

ဆက္တိုက္ ထြက္ခဲ့တယ္။ တင္မိုး အမွာစာေရးၿပီး ၾကည္ေအာင္နဲ႔ ေမာင္စြမ္းရည္ ႏွစ္ဦးေပါင္း ေရးဖြဲ႔တဲ့

"စိၾတ ကဗ်ာမ်ား" ကို ထုတ္တယ္။ ဖန္မီးအိမ္လမ္းစနဲ႔ ဘုတလင္ခ်စ္ေလး၊ တကၠသိုလ္ ေမာင္ထြန္းေ၀၊

ကသာ၀င္းၾကြယ္၊ ၾကည္ေအာင္၊ ကိုေလး(အင္း၀ဂုဏ္ရည္)၊ ေမာင္စြမ္းရည္၊ ေမာင္သန္းေဌး၊ ေမာင္မ်ဳိးျမင့္၊ မုံရြာ၀င္းေဖ တို႔က အစ ၂၀၀၇ စာေပဆုရ ေရစႀကိဳသန္းေအာင္ အထိ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ

ဆက္တိုက္ထုတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေမာင္သိန္းႏိုင္က ဇာတ္သဘင္နဲ႔ ရုပ္ေသးဆိုင္ရာ သုေတသနစာအုပ္ေတြ ထုတ္ေ၀ပါတယ္။ မင္းသစ္တိ႔ု ကဗ်ာစာအုပ္ကေလးေတြ ထုတ္ၾကတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။

တင္မိုး ဆြဲထုတ္လို႔ ထြက္လာခဲ့ရတဲ့ ကဗ်ာဆရာေတြထဲမွာ ဘုတလင္ခ်စ္ေလး၊ ၾကည္ေအာင္၊

ကိုေလး(အင္း၀ဂုဏ္ရည္)၊ ေမာင္စြမ္းရည္တို႔ ဆက္တိုက္ ဆုရၾကတယ္။ ေမာင္သန္းေဌးနဲ႔ ေမာင္မ်ဳိးျမင့္

ညီအကိုက ကေလးကဗ်ာ ပထမနဲ႔ ဒုတိယဆု ရၾကေသးတယ္။ မုံရြာ၀င္းေဖက တတိယ ထင္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ မႏၱေလးတကၠသိုလ္မွာ ကဗ်ာအင္အားစုႀကီး တခု ျဖစ္ထြန္းခဲ့ပါတယ္။

လူထုေဒၚအမာကေတာ့ တင္မိုးရဲ႕ ကဗ်ာေတြကို သူ႔ဆရာေတြျဖစ္တဲ့ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၊ ဆရာမင္းသု၀ဏ္တို႔ ကဗ်ာေတြထက္ ႏွစ္သက္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ "အညာအေငြ႔အသက္ ပါလို႔" တဲ့။ ဆရာ

ဒဂုန္တာရာကေတာ့ အသံ"ခ်ဳိ" တယ္လို႔ ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ တင္မိုးဟာ ဂႏၳ၀င္စာေပ ေက်ညက္သူ၊

မဟာဂီတ ေက်ညက္သူ၊ တီးတတ္မႈတ္တတ္ သီဆိုတတ္သူ ျဖစ္လို႔ သူ႔ကဗ်ာေတြဟာ အသံခ်ဳိတယ္လို႔ သူ႔ရင္းႏွီးသူေတြက မွတ္ခ်က္ခ်ဖူးပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

209

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ တင္မိုး အစရွိတဲ့ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႔ ကဗ်ာေတြကို ေမာင္သာႏိုးက (Neo-Khitsan)

န၀ေခတ္စမ္း ေတြလို႔ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားခဲ့ပါတယ္။ မႏွစ္တႏွစ္ကမွ ေ၀ဖန္စာေတြထဲမွာလည္း ေမာင္သာႏိုးက သူတို႔ဟာ (Traditionalist) ရိုးရာသမားေတြလို႔ပဲ သတ္မွတ္ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန႔

ေပၚေပါက္ေခတ္စားလာတဲ့ "ပို႔စ္ေမာ္ဒန္" ဆိုတဲ့ ကဗ်ာအမ်ဳိးအစားေတြထဲမွာ မပါဘူးလို႔ ဆိုလိုတာပါပဲ။ ေခတ္စမ္းကဗ်ာေတြ အရွိန္ရေနတဲ့ (၁၉၃၀ - ၁၉၄၀) ကာလအလြန္မွာ ဒုတိယကမာၻစစ္ၾကီး ျဖစ္ၿပီး ဂ်ပန္ ဖက္ဆစ္ အုပ္စုိးတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႔ ျပန္၀င္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကာလမွာ ပညာေရးနိမ့္က်ခဲ့တယ္။ ျမန္မာစာေပ အလ်င္နဲ႔ ကဗ်ာအလ်င္ဟာလည္း တုံ႔ဆိုင္းသြားခဲ့တယ္။

စစ္ၿပီးစ ကဗ်ာေတြမွာ ေခတ္စမ္းနဲ႔ မတူတာက ႏိုင္ငံေရးကဗ်ာေတြ အထူးမ်ားျပားလာခဲ့တယ္။

(ႏိုင္ငံေရးကလည္း ဂိုဏ္းကြဲေတြ ေထြျပားတယ္)။ ကဗ်ာေတြဟာ "ဘာသာစကား အားနည္းမႈ"ရဲ႕

အရိပ္လကၡဏာေတြ ကဲ လာတယ္။ တခ်ဳိ႕က "အ အ အိပ္မက္" ေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ေမာင္သာႏိုးက သူဟာ န၀ေဒဒ နတ္သွ်င္ေနာင္ ကဗ်ာေတြကို အေခါက္ ၁၀၀ ေလာက္ ဖတ္ဖူးတယ္။

ခုေခတ္လူငယ္ေတြဟာ လုံး၀ မဖတ္ဖူးဘူး။ ဒါဟာ အားနည္းခ်က္ တခုအျဖစ္ ေထာက္ျပဖူးပါတယ္။ ကဗ်ာဆိုတာ ဘာသာစကားရဲ႕ ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာသာစကား အားနည္းမႈေၾကာင့္ အတၳာ လကၤာရ၊ သဒၵါ လကၤာရ အားနည္းလာခဲ့ပါတယ္။ "ရစ္သမ္" ေခၚ "နရီ" မေျပျပစ္မႈေတြ မ်ားလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို ကာလရဲ႔ အထြတ္အထိပ္မွာ တင္မိုးရဲ႕ ဖန္မီးအိမ္ ေပၚလာခဲ့ရာမွာ ထူးျခားသြားခဲ့ပါတယ္။ အထူး

ေျပျပစ္လွတဲ့ ကဗ်ာေတြပါ။ ဖန္မီးအိမ္ ထြက္ၿပီး ေနာက္ ၁၀ ႏွစ္ အၾကာမွာ တင္မိုးရဲ႔ "ထီးကေလးနဲ႔ မနီ" ကလည္း ကေလးကဗ်ာဆု ရခဲ့ပါတယ္။

တင္မုိးဟာ မႏၱေလးမွာ "သေျပစာအုပ္တိုက္"၊ ကမာၻေခတ္ စာအုပ္တိုက္တို႔ကို အေပါင္းအသင္း

ေရာင္းရင္းေတြနဲ႔ ထူေထာင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံး သူ႔ရဲ႕ ဖန္မီးအိမ္ စာအုပ္တိုက္ကို ထူေထာင္တယ္။ ရသစာေပနိဒါန္း (ေဇာ္ဂ်ီ)၊ ပန္းႏွင့္ပင္စည္ (မင္းသု၀ဏ္)၊ ငဘ (ေမာင္ထင္)၊ အနီႏွင့္အျပာ

(ေမာင္စြမ္းရည္)၊ ဟိုခ်ီမင္းရဲ႕ အက်ဥ္းေထာင္က ပုေလြသံ (ေမာင္စြမ္းရည္ ဘာသာျပန္)၊ ေလွတစင္းနဲ႔ သီခ်င္းသည္ (တင္မိုး)၊ တတိယမ်က္လုံး (ေဒါက္တာသန္းထြန္း ဘာသာျပန္တဲ့ ေလာ့ဘဆန္ရမ္းပါးရဲ႕ စာအုပ္)၊ သိန္းသန္းထြန္းရဲ႕ ကေလးကဗ်ာစာအုပ္ စတာေတြကို ဦးစီး ထုတ္ေ၀ခဲ့ပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္းေတြ အင္အားနဲ႔ ေမာင္မိုးသူက မိုးဦးပန္း စာေပတိုက္ေထာင္ၿပီး တက္တိုး၊ တကၠသိုလ္

ဘုန္းႏိုင္၊ ေမာင္သာရတို႔ စာအုပ္ေတြ ထုတ္ပါတယ္။ ေမာင္စြမ္းရည္က ကေလာင္ရွင္အသင္း စာစဥ္အျဖစ္ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႔ 'ရသစာေပအဖြင့္' ၊ ၀င္းၾကြယ္ရဲ႕ "ေခါင္းေလာင္းသံ ကဗ်ာမ်ား"၊ ဘုတလင္ခ်စ္ေလးရဲ႔ "ကေျခသည္ ကဗ်ာမ်ား" ကို ထုတ္တယ္။

ဒါေတြဟာ တဆက္တည္း ျဖစ္ခဲ့တာေတြပါ။ ပန္းခ်ီ၀င္းေဖနဲ႔ ေပၚဦးသက္တို႔ကလည္း လူထုတိုက္ရဲ႕ လခစား ပန္းခ်ီဆရာေတြပါ။ အားလုံး ေက်ာင္းေနဖက္ေတြခ်ည္းပါ။ သူတို႔က အဖုံးဆြဲေပးတယ္။

မႏၱေလးတကၠသိုလ္ကေလာင္ရွင္အသင္းက ကေလာင္ရွင္ေတြဟာ မႏၲေလးတိုက္က တခုတည္းေသာ

စာအုပ္တိုက္၊ တခုတည္းေသာ သတင္းစာတိုက္အျဖစ္ ရပ္တည္ေနတဲ့ လူထုတိုက္ရဲ႕ အရိပ္အာ၀ါသကို ခို၀င္ၾကတယ္။ တင္မိုးက လူထုသတင္းစာ တနဂၤေႏြကဗ်ာ အခ်ပ္ပိုရဲ႕ အယ္ဒီတာ လုပ္ခဲ့တယ္။

ၾကည္ေအာင္၊ ေမာင္သိန္းႏိုင္နဲ႔ တင္မိုးတို႔ စမ္းလုပ္ၾကည့္ၿပီး သူတို႔မလုပ္ခ်င္တဲ့ စာေပေ၀ဖန္ေရးကို ေမာင္စြမ္းရည္ လက္ လႊဲေပးခဲ့ၾကတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

210

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ (ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)

၀င္းေဖလြယ္အိတ္ အမွတ္ ၁၁

ရုပ္ရွင္ အကယ္ဒမီဆု ၀င္းေဖ

ဇန္န၀ါရီ ၂၈၊ ၂၀၀၉

ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ား ၊ ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က စစ္အစုိးရရဲ႕ ရုပ္ရွင္ဆင္ဆာ အေၾကာင္းေတြ ေျပာရင္းနဲ႔ဆက္ၿပီး ဒီတပတ္ ရုပ္ရွင္ အကယ္ဒမီအေၾကာင္း တင္ျပခ်င္ပါတယ္။

ရုပ္ရွင္ ပညာ ထူးခြၽန္ဆုေတြ ႏွစ္စဥ္ ခ်ီးျမွင့္ေပးတာဟာ အလြန္ေကာင္းတဲ့ အစီအစဥ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ရုပ္ရွင္

အႏုပညာသည္ေတြကလည္း ရုပ္ရွင္ အကယ္ဒမီဆုကုိ ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုုိး တန္ဘုိးထား ေမွ်ာ္လင့္ၾကပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ပညာ ထူးခြၽန္ဆု ရသူေတြဟာ ထုိက္ထုိက္ တန္တန္ ႀကဳိးစား အားထုတ္ ရယူၾကတာလည္း

မွန္ပါတယ္။ တခါတေလ အကယ္ဒမီဆုေပးအဖဲြ႔နဲ႔ အမ်ားျပည္သူဆႏၵ လဲြေခ်ာ္တာမ်ဳိးကေလးေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရုပ္ရွင္အကယ္ဒမီဆုေပးပဲြ အခ်ိန္ကာလ ေရာက္လာၿပီ ဆုိရင္ ရုပ္ရွင္

ေလာကႀကီး တခုလံုးနဲ႔ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ ပရိသတ္ေတြဟာ စိတ္ဝင္တစား လႈပ္လႈပ္ရွားရွား တေပ်ာ္တပါး ရွိၾကတာလည္း မွန္ပါတယ္။

ဆုေပးပဲြေရာက္ၿပီ ဆုိရင္လည္း ျပည္သူခ်စ္တဲ့ ရုပ္ရွင္ အႏုပညာသည္ေတြ တေနရာတည္းမွာ တစုတစည္း တည္းဆံုၾကမယ္၊ အေကာင္းဆံုး အဝတ္အစားေတြနဲ႔ အလွဆံုး အျမဴးၾကြဆံုး ျမင္ၾကရမယ္ မဟုတ္လား။ ဒီသတင္းေတြကုိလည္း ရွိသမွ် မီဒီယာေတြမွာ ေဖၚျပၾကၿပီးေတာ့ တႏုိင္ငံလံုးက စိတ္ဝင္တစား

ဒီအေၾကာင္းေတြကုိပဲ ေဆြးေႏြး ေျပာဆုိၾကမယ္ မဟုတ္လား၊ အေရးအႀကီးဆံုးက ရုပ္ရွင္အကယ္ဒမီ ဆုေပးပဲြကုိ တႏုိင္လံုးက သိပ္ၿပီး စိတ္ဝင္စားၾကတယ္ ဆုိတဲ့ ကိစၥေတြပါပဲ။

ဒီေတာ့စစ္ အစုိးရ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရး နဲ႔စည္းရံုးသိမ္းသြင္းေရးက မ်က္ေစ့ က်လာၿပီေပါ့။ ပထမ စစ္အစိုးရရဲ႕

ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရး ေပၚလစီကားေတြကုိ နာမည္ႀကီး ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ေတြနဲ႔ ရုိက္ကူး ထုတ္လုပ္ ျပသမယ္။ အဲဒီကားေတြဟာ ရုပ္ရွင္ဖလင္နဲ႔ ရုိက္ကူး ျပသတာျဖစ္မယ္ ဆုိရင္ ပါဝင္ လုပ္ေဆာင္ေပးၾကတဲ့

အႏုပညာသည္ေတြကုိ ရုပ္ရွင္ ပညာ ထူးခြၽန္ဆု အကယ္ဒမီ ေပးလုိ႔ရၿပီ။ သိပ္ အရုပ္မဆုိးေအာင္ အနည္းနဲ႔ အမ်ား ထိန္းသိမ္းၿပီး ဆုေတြ ေပးပါေတာ့တယ္။

ပထမေတာ့ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းကေလး ရွိပါေသးတယ္။ ေနာက္ပုိင္းက်ေတာ့ ရုပ္ရွင္ ထူးခြၽန္ဆု

အကယ္ဒမီကုိပဲ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရး လက္နက္၊ စည္းရံုး သိမ္းသြင္းေရး လက္နက္အျဖစ္ ထိထိေရာက္ေရာက္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

211

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ သံုးလာပါေတာ့တယ္။ စစ္အစုိးရ ဝါဒ ျဖန္႔ခ်ိေရး ကားေတြကုိ ရုိက္မေပးဘဲ ေရွာင္ေနၾကတဲ့ ရုပ္ရွင္ အႏုပညာသည္ေတြကုိလည္း အကယ္ဒမီဆုနဲ႔ ေဝးသြားခ်င္သလား ဆုိတဲ့ ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ဳိးေတြနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္လာပါေတာ့တယ္။

အဲဒီလုိနဲ႔ ရုပ္ရွင္အႏုပညာ ထူးခြၽန္ဆု ဆုိတာရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကုိ ထိပါး လာပါေတာ့တယ္။ ရုပ္ရွင္ ထူးခြၽန္ဆု အကယ္္ဒမီရယင္ဘဲ ရုပ္ရွင္ အႏုပညာ တကယ္ထူးခြၽန္လုိ႔ မဟုတ္ဘဲ စစ္အစုိးရကုိ ဖားလုိ႔ စစ္အစုိးရကုိ ပ့ံပုိးလုိ႔ ဆုရတယ္လုိ႔ မွတ္ခ်က္ေပးတာေတြ အေတာ္မ်ားလာပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ဆုရတဲ့သူကုိ

ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးကားနဲ႔ ရတာ ဟုတ္မဟုတ္ စိစစ္ တန္ဘုိးျဖတ္ၾကတဲ့ အဆင့္ကုိ ေရာက္လာပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆုိရင္ စစ္အစိုးရ ဝါဒျဖန္႔ ကားတကား ထြက္တာနဲ႔ အဲဒီကားထဲက ပညာသည္ေတြကုိ ဆုရေတာ့မွာပဲလုိ႔ တစ္ၾကိဳ ေပးေနၾကေတာ့တာပါပဲ။

ဝါဒျဖန္႔ကားနဲ႔ ဆုရၾကတဲ့ ပညာသည္ေတြကလည္း ကုိယ့္အႏုပညာနဲ႔ကုိယ္ ဆုနဲ႔ ထုိက္တန္ေအာင္ ႀကဳိးစားထားတာ အမွန္ျဖစ္ေပမဲ့ တကယ္ ဆုရတဲ့အခါမွာ ခံတြင္းပ်က္ေနတတ္ၾကပါတယ္။

ဝါဒျဖန္႔ကားေတြကုိ ေရွာင္ၾကတဲ့ ရုပ္ရွင္ အႏုပညာသည္ေတြမွာ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိပါတယ္။

စစ္အစိုးရရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကုိ မႀကိဳက္လုိ႔ ေရွာင္ၾကတာေတြ ရွိသလုိ ျပည္သူလူထုက ဆန္႔က်င္ေနတဲ့ စစ္အစုိးရ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးမွာ ပါဝင္မိရင္ ျပည္သူလူထု ၿငိဳျငင္မႈရဲ႕ အမုန္း ဒဏ္ကုိ ေၾကာက္လုိ႔ ေရွာင္ၾကတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။

အာဏာကုိ

အသံုးျပဳၿပီး

အကူ

အညီ

ေတာင္းတာကုိ

မႏွစ္ၿမိဳ႕လုိ႔

ေရွာင္ၾကတာရွိသလုိ

အလကားမတ္တင္းနဲ႔ လုပ္မေပးႏုိင္လုိ႔ ေရွာင္ၾကတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ ပညာသည္ေတြဆုိရင္ ဝါဒျဖန္႔ကားထဲမွာကုိပဲ ျပည္သူ႔ခ်ဥ္ဖတ္ ေနရာမွာ တာဝန္ယူမိရာက ေနာက္ပုိင္း ရုပ္ရွင္ေလာကတခုလံုးက ဝုိင္းပယ္ၿပီး ဒါဟာ

သံုးမယ့္သူ

ရုပ္ရွင္

မရွိေတာ့လုိ႔

အႏုပညာနယ္ပယ္

နယ္ပယ္ေတြမွာလည္း

စစ္အစုိးရရဲ႕

ထမင္းအုိး

ကဲြရတဲ့အျဖစ္ေတြအထိ

တခုတည္းမွာတင္

လုပ္ေဖာ္ကုိက္ဘက္

မဟုတ္ပါဘူး။

ႀကံရာပါလုိ

ခံၾကရရွာပါတယ္။

တျခား

ျဖစ္သြားရင္

အႏုပညာ

ဂုဏ္သိကၡာ

ထိပါးကုန္ပါတယ္။ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ နာမည္ႀကီး စာေရးဆရာႀကီးေတြေတာင္ စစ္အစုိးရနဲ႔ ပလူးပလဲ လုပ္တယ္လုိ႔ ျပည္သူလူထုက ျမင္သြားတာနဲ႔ သိကၡာေရာ ရွင္သန္ ရပ္တည္မႈေရာ ထုိးက်သြားတာကုိ အမ်ားႀကီး

ေတြ႔ေနရပါတယ္။

တကယ့္နာမည္ႀကီး

ဂီတပညာရွင္

အဆုိေတာ္ေတြလည္း

အစုိးရ

ေပၚလစီသီခ်င္း ဆုိေပးမိလုိ႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အၿငိဳအျငင္ ခံရၿပီး သူ႔ကုိယ္ပုိင္ ရပ္တည္မႈ သိသိ သာသာႀကီး ယိမ္းယုိင္သြားတာမ်ဳိးေတြလည္း

သိျမင္ေနၾကရတာပါပဲ။

တကယ္ကေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရတခုမွာ ထုိက္တန္တဲ့ သိကၡာ ရွိေနတာ မွန္ရင္ ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရနဲ႔

ပတ္သက္တယ္၊ နီးစပ္တယ္ ဆုိတဲ့ ကိစၥဟာ ဂုဏ္တက္ၾကရမယ့္ ကိစၥပါ၊ ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရအဖဲြ႔က

ခ်ီးျမွင့္တဲ့ ဆုေတြ ဘာေတြ ရၾကတယ္ ဆုိတာဟာ အလြန္ ၾကက္သေရ မဂၤလာနဲ႔ ျပည့္စုံၾကရမွာပါ။ ျမန္မာ စစ္အစုိးရ

အာဏာပုိင္မ်ား

အေနနဲ႔

အေလးအနက္

ထားၿပီး

စဥ္းစားခ်ိန္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

တန္ပါၿပီ။

212

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ အေလးအနက္ စဥ္းစားေနတာပါပဲ ဆုိရင္လည္း စဥ္းစားပံု စဥ္းစားနည္း မွားေနတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

အႏုပညာ ထူးခြၽန္ဆုေတြကုိလည္း စစ္လက္နက္ပစၥည္းေတြအျဖစ္ သံုးေနရတာ အလြန္ စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းမွန္း သိသိႀကီးနဲ႔ လုပ္ေနၾကရတယ္လုိ႔ ျပည္သူ လူထုက နားလည္ေနၾကပါတယ္။ ျမန္မာ

အႏုပညာသည္ေတြရဲ႕ ေလာကမွာ သန္႔သန္႔ ရွင္းရွင္း ၾကည္ၾကည္ လင္လင္ လန္းလန္း ဆန္းဆန္းနဲ႔

ရွင္သန္ တုိးတက္ခြင့္ ေပးဖုိ႔ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ။ စစ္အာဏာရွင္မ်ား အေနနဲ႔ ျပႆနာ အရင္းအျမစ္ေတြကုိ တကယ္

ျမင္ႏုိင္စြမ္းရွိတဲ့

ဉာဏ္အလင္း

ပြင့္လာၿပီး

အျမန္ဆံုး

ျပဳျပင္ႏုိင္ၾကပါေစ။

က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ။ က်ေနာ္ဝင္းေဖပါ။ ။ [ မူရင္း - ဘီဘီစီအသံလႊင့္ဌာန၊ ျမန္မာပုိင္း ]

၂၀၀၉ ဂါလီလီယို ႏွစ္ ၄၀၀ ျပည့္ အထူးႏွစ္ ေငြစင္ေယာ္ ဇန္န၀ါရီ ၂၈၊ ၂၀၀၉

ဂါလီလီယုိ ဂါလီလီ (Galileo Galilei) - ၁၅၆၄-၁၆၄၂ ဒီႏွစ္ ၂၀၀၉ ကို ဂါလီလီယိုႏွစ္ ဟု ဆုိၾကပါသည္။ တုိင္းျပည္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သူ႕ ႏွစ္ ၄၀၀ ျပည့္

အျဖစ္ သတ္မွတ္ကာ သူ႕အေၾကာင္းေတြ ရုပ္ရွင္ရုိက္ထားတာေတြ ထုတ္လႊင့္ ျပၾကသည္။ တေန႕ကပဲ TV5 ျပင္သစ္လုိင္းတစ္လုိင္းမွ သူ႕အေၾကာင္း ရုပ္ရွင္ ၾကည့္လုိက္ရသည္။ ဒါ့အျပင္ သူ႕ႏွစ္ အျဖစ္ သတ္မွတ္ကာ နကၡတၱေဗဒ

နကၡတာရာျပပဲြမ်ား

ျပဳလုပ္ၾကဖုိ႕ေဆာ္ၾသထားသည္ကို

က်င္းပၾကသည္။

ကုိယ္တုိင္

အမွတ္တရ

ေတြ႕လုိက္ရသည္။

ေကာင္းကင္ယံၾကည့္ပဲြမ်ား

ေဟာေျပာပဲြမ်ား

ျပဳလုပ္ဖုိ႔္လည္း

စီစဥ္ေနၾကတာေတြ ရွိသည္။ ဒီေတာ့ သူ႕အေၾကာင္းေလးကုိ ျပန္လွန္ စဥ္းစား ေကာက္ႏႈတ္ တင္ျပကာ ေကာင္းကင္ယံ၏ သူရဲေကာင္းတစ္ဦးအျဖစ္ တင္စားရင္း ဂုဏ္ျပဳ အမွတ္တရ တင္ဆက္လုိက္ခ်င္ပါသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

213

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ အတိတ္ကျဖစ္ရပ္မ်ား အရစၥတုိတယ္ (၃၈၄-၃၂၂ ဘီစီ) ၏ အဆုိမ်ားထဲက တခုက ၅ ေပါင္ အေလးနဲ႔ ၁ ေပါင္ အေလးကုိ အျမင့္ကေန လႊတ္ခ်ရင္ ေလးတဲ့အေလးက အရင္ ေျမၾကီးကို ထိမယ္။ သူ႕အေတြးအေခၚမ်ားမွာ မွားယြင္းမႈ လဲြမွားမႈေတြ ရွိေနခဲ့ေသာ္လည္း ရာစုေပါငး္မ်ားစြာ သူ႕အဆုိမ်ားကို ယုံၾကည္ခဲ့ၾကပါသည္။ ၁၆ ရာစု မတုိင္မီအထိ

အရစၥတုိတယ္

၏

အဆုိမ်ားကုိ

ျပင္ဆင္

သင္ၾကားေပးခဲ့သူ

ေက်ာင္းဆရာတစ္ဦးပင္လွ်င္ ဒဏ္ေၾကး ၅ ပဲ က်ခံခဲ့ရပါသည္။

အဂၤလန္က

၁၆ ရာစုမွာ ေမြးဖြားခဲ့သူ ဂါလီလီယိုကေတာ့ “သိပၸံပညာရပ္က အဆုိေတြကုိ သက္ေသျပခ်က္မရွိဘဲ လက္မခံႏုိင္ဘူး” ဟု ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ပါသည္။ ၁၆၀၉ ခုႏွစ္ လြန္ခဲ့ေသာ အနွစ္ ၄၀၀ ဂါလီလီယုိသည္

ပါဒူး၀ါး

(Padua)

တကၠသုိလ္တြင္

အလုပ္လုပ္ေနစဥ္

သူတီထြင္ေသာအေ၀းၾကည့္မွန္ေျပာင္းကို ေကာင္းကင္သုိ႕ ေထာင္ ၾကည့္လုိက္သည္။ ထုိအခါ သူသည္ ၾကာသာပေတးျဂိဳလ္ (Jupiter) ေဘးမွ လမ်ား၊ လေပၚရွိ ေတာင္မ်ား၊ ေနေပၚရွိ အေျပာက္မ်ားႏွင့္ ေသာၾကာျဂိဳလ္ (venus) ၏ လည္ပတ္ပုံ ထူးျခားခ်က္တုိ႔ကုိ ေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ ဂါလီလီယုိသည္

လႊတ္ခ်ျပျခင္းျဖင့္

အီတလီရွိ

“ပီစာ”

အရစၥတုိတယ္၏

ေမွ်ာ္စင္ေပၚမွ

အဆုိ

အေလးခ်ိန္မတူေသာ

မွားယြင္းေၾကာင္း

အရာ၀တၳဳႏွစ္ခုကုိ

သက္ေသျပခဲ့သည္။

ေျမျပင္ေပၚကုိ

တျပိဳင္နက္တည္းက်တာကို ျမင္ရသူေတြက “ဒါ လွည့္ကြက္ တခုသာ ျဖစ္တယ္။ ငါတုိ႔မ်က္စိနဲ႕ တပ္အပ္ ျမင္တယ္လို႔ မေျပာၾကနဲ႔ …” ဟု ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကေလသည္။

၁၆၁၅ ခုႏွစ္တြင္ ဂါလီလီယိုသည္ သူ႔ေတြ႕ရွိခ်က္မ်ား ေရးသားထားေသာစာအုပ္ တအုပ္ကုိ ထုတ္ခဲ့သည္။ ထုိ

စာအုပ္ပါ

အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္

ခရစ္ယာန္ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားက အက်ဥ္းခ်ထားသည္။

အရစၥတုိတယ္၏ယူဆခ်က္မ်ားနွင့္

ဂါလီလီယုိမွာ

တရားရုံးတြင္

မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြ

ရုပ္ရွင္ေသခ်ာရုိက္ျပထားသည္ကုိ ေတြ႕လုိက္ရသည္။

သူ၏

မတူညီျခင္းေၾကာင့္

ပူးကပ္ေနျပီဟု

စြပ္စဲြကာ

တရားခြင္ေလွ်ာက္လဲခ်က္မ်ားကုိ

ဤတြင္ သူ႕အား မီးရႈိ႔သတ္ခံရမည့္အေရးကုိ ေရွာင္လဲြဖုိ႔ တခုတည္းေသာနည္းလမ္းက ဂါလီလီယုိသည္ သူေရးခဲ့သမွ်အားလုံး စသည္ျဖင့္

မွားယြင္းေၾကာင္း၊

ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားေရွ႔မွာ

ကမာၻၾကီး

၀န္ခံလက္မွတ္

စာအုပ္မ်ားကုိ ျမိဳ႕လည္ေခါင္တြင္ မီးပုံရႈိ႔ ခဲ့ၾကေလသည္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္

ဖေလာ့ရင့္ျမိဳ႕၌

ေရြ႕လ်ားေနတယ္ဆုိတာလည္း ထုိးခဲ့ရသည္။

ေနာက္ထပ္စာအုပ္တအုပ္

ဂါလီလီယို

ထပ္ေရးသားခဲ့ရာ

မဟုတ္ေၾကာင္း

ေရးသားခဲ့ေသာ

အရစၥတုိတယ္၏

အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ မတူေသာေၾကာင့္ သူ႕ကုိ ေရာမျမိဳ႕က အရာရွိမ်ားက အိမ္မွာ အက်ဥ္းခ်ထားခဲ့သည္။ အိမ္မွာ အက်ဥ္းခ်ခံရစဥ္္၁၆၄၂ တြင္ကြယ္လြန္သည္။ အလာေကာင္းေပမယ့္ အခါေႏွာင္းျပီလား သူကြယ္လြန္ျပီၤးေနာက္ အႏွစ္ ၃၅၉ ႏွစ္ ၾကာေသာအခါက်မွ ဂါလီလီယို အႏုိင္ရေလသည္။ ထုိအခါက်မွ ခရစ္ယာန္အာဏာပုိင္မ်ားက ပုပ္ရဟန္းမင္းၾကီးထံ

သူတုိ႔

တင္သြင္းသည္။

မွားေၾကာငး္၊

ဂါလီလီယို

ပုပ္ရဟန္းမင္းၾကီးကလညး္

ဂါလီလီယုိအေရးယူခဲ့သည္မွာ မွားယြင္ေသာလုပ္ရပ္ျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံသည္။

မွန္ကန္ေၾကာင္း

အဆိုကုိ

ခရစ္ယာန္အာဏာပုိင္မ်ားက

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

214

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ သူကြယ္လြန္ျပီးေနာက္ သူ႕အေတြးအေခၚမ်ား စာအုပ္မ်ား ဥေရာပတခြင္တြင္ ျပန္႔ႏွ႕ံခဲ့သည္။ လူေတြ၏ ဦးေႏွာက္ေတြကုိ ဖြင့္ေပးခဲ့သည္။

“ကုိယ္ ယုံၾကည္တာကို လက္ခံဖုိ႕အတြက္ ေလ့လာဆန္းစစ္ဖုိ႕ လုိပါတယ္” ဤကား ဂါလီလီယို၏ အေတြးအေခၚတခု ျဖစ္ေလေတာ့သည္။ ဂါလီလီယို အမွတ္တရ ေန႔စဲြမ်ားအျဖစ္ ၁၆၀၉ ခုႏွစ္ၾသဂုတ္လ ၂၅ ရက္ေန႕တြင္ တယ္လီစကုတ္ေခၚ အေ၀းၾကည့္မွန္ေျပာငး္ကုိ

ပထမဦးဆုံးအၾကိမ္

လူေတြေရွ႕မွာ

ျပသခဲ့သည္။

ဂ်ဴပီတာ၏ေဘးက လသုံးစင္းကုိ အေ၀းၾကည့္မွန္ေျပာင္းျဖင့္ ေတြ႕ရွိခဲ့သည္။

၁၆၀၉

ခုႏွစ္တြင္ပင္

ဂါလီလီယုိေသဆုံးျပီး အခါေႏွာင္းမွ သူ႕ကုိအသိိအမွတ္ျပဳျခင္းအေပၚ ထရိတကၠသိုလ္ (University of

Trieste) မွ နကၡတၱေဗဒဆုိင္ရာ ပါေမာကၡ မာဂရိတာဟတ္ (Margherita Hack) က “အခါေႏွာင္းတာဟာ လုံး၀ မလာတာနဲ႕စာရင္ ေတာ္ပါေသးရဲ႕” ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ထားသည္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဂါလီလီယုိကုိ အခုထိ မေမ့ၾကပါ။ သူ႔အမွတ္တရကုိ က်င္းပေနၾကတာ ႏွစ္ ၄၀၀ ျပည့္မွာ

ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႕ျပင္ ဇန္န၀ါရီလ ၉ ရက္ေန႔ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ မွာ “အဂၤါျဂဳိလ္ ေပ်ာ္ပဲြရႊင္ပဲြ - မားစ္ပဲြေတာ္” (MarsFestival)ကိုပင္ ဂါလီလီယုိ ႏွစ္ ၄၀၀ အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ၾကျပီး ျဖစ္သည္။

သူ႕အေၾကာင္းေလးေတြ ျပန္ေလ့လာၾကည့္ရတာ စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းသည္။ သူ႕ေခတ္သူ႕အခါေပမယ့္ အမွတ္ရစရာေတြ

အမ်ားၾကီး

ျဖစ္သည္။

အံ့ၾသစရာမဟုတ္ေတာ့တာ ေတြ႔လိုက္ရပါသည္။

ဘ၀ဆုိတာ

တုိက္ပဲြတစ္ခုပါပဲ

ဟု

ဆုိလွ်င္

ဂါလီလီယုိ ကုိသတိရလ်က္ …

နာဂစ္ေဒသက လာတဲ့စာ ဂရုဏာရွင္

ဇန္န၀ါရီ ၂၆၊ ၂၀၀၉ ဒီတေခါက္ နာဂစ္ေဒသက ရြာေတြကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ အေျပာင္းအလဲေတြ ေတြ႔ရတယ္။ ပထမဦးဆုံး

ပုံကေတာ့ ယခင္ ငပုေတာျမိဳ႔နယ္၊ ယခု လပြတၱာျမိဳ႔နယ္က ေအာက္ျပြန္၀ရြာက သဘာ၀ေဘးရန္ကာ အေဆာက္အဦၾကီးျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ေက်ာင္းေတြ အိမ္ေတြကို ပန္းလႈိင္အဖြဲ႔က ျပည္ပအလွဴရွင္မ်ားနဲ႔

ၾကည့္ၾကပ္ျပီး ေဆာက္ေပးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနေရာင္ျခည္သုံး ဓာတ္အားစနစ္၊ ဘက္ထရီအားသြင္း လ်ပ္စစ္မီးစနစ္ေတြကို သံုးထားလို႔ ညဆိုရင္ မီးေတြ ထိန္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ယခင္တုန္းက

သိန္းေလာက္နဲ႔

အဲဒီရြာကေလး မတည္ျပီး

ရြာလုံးကၽြတ္ပါသြားခဲ့ေတာ့

အားေပးခဲ့ရတဲ့

သံဃာေတာ္ေတြက

ရြာကေလးေပါ့။

အဲဒီတုန္းက

ျမန္မာေငြ

၁၅

ေဆာက္ထားခဲ့တဲ့

တဲတန္းရွည္ၾကီးေတြ၊ အိမ္ေတြအားလုံးကို အသစ္ျပင္ေဆာက္လိုက္ၾကျပီ ျဖစ္တယ္။ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးဖြယ္ ျမင္ကြင္း တခုပဲ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

215

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ရြာေလးက တကာ၊ တကာမေတြက ဘုန္းၾကီးတို႔ ျပန္လာတာကို ၀မ္းသာအားရ ၾကိဳဆိုၾကတယ္။ ယခင္က ရႊံ႔ေတြ ႏြံေတြထဲက ရုန္းျပီး တက္လာရတဲ့ ျမစ္ဆိပ္မွာ ရြာသူ ရြာသားေတြက ေစာင္ေတြ ခင္း၊ ထီးေတြ မိုးျပီး

ၾကိဳၾကတယ္။

ေမတၱာတရားရဲ႔

အသီးအပြင့္ေတြဟာ

အခ်ိန္အၾကာၾကီး

မေစာင့္ရဘဲ

ဒီလိုတခ်ဳိ႔ေနရာေတြမွာ သီးပြင့္လာေတာ့ နာဂစ္ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းေတြအတြက္ ပင္ပမ္းသမွ်ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ရပါတယ္။ တခ်ဳ္ိ႔ရြာေတြမွာ

အခုလို

အဆင္ေျပၾကေပမယ့္

အျခားအျခားေသာ

ရြာမ်ားက

ရြာသားေတြမွာ

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ ဆက္လက္ လုိအပ္ေနတုန္းပဲ။ Child Aid Foundation အတြက္ အလွဴေငြေတြကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ဆရာေတာ္ေတြက ေပးအပ္ခ်င္တဲ့အတြက္ မႏၱေလး၊ ငပုေတာ၊ လပြတၱာ၊ ဘိုကေလး၊ ဖ်ာပုံ၊ ေဒးဒရဲနဲ႔ ကြမ္းျခံကုန္းနယ္ေတြက ေက်းရြာေတြ အထိ ခရီးေတြ အမ်ားၾကီး ဆက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

မႏၱေလးက ဓာတ္ပုံ - အစိမ္းေရာင္္ ၃ ထပ္ ေက်ာင္းေဆာင္ၾကီးက မႏၱေလးျမိဳ႔ေပၚက ေဖာင္ေတာ္ဦး

ပရဟိတေက်ာင္း ျမင္ကြင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ဖက္မိဘမဲ့ ကေလး ၂၅ ဦး ရွိျပီး တိုင္းရင္းသား (ကရင္၊ ရွမ္း စသည္) ကေလးသူငယ္ေတြကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္ထားတယ္။ နာဂစ္ကေလးငယ္မ်ားကို အလွဴေငြေတြ ေပးအပ္ၾကတယ္။

ဆရာ

နာဂစ္ကေလးသူငယ္ေတြကို

ဆရာမေတြကို

ေဟာေျပာပြဲတခု

ေစာင့္ေရွာက္ထားတဲ့

ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ခံတက္ကုန္းက

သြားေရာက္ျပီး အလွဴေငြမ်ား ေပးအပ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒါ့အျပင္

မစုိးရိမ္ေက်ာင္းကိုလည္း

ကေလးေတြကို အားမငယ္ဖို႔၊ လူ႔ဘ၀တခုကို ဘာနဲ႔မွ တိုင္းတာ တန္ဖိုးျဖတ္လို႔ မရတဲ့အေၾကာင္း၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ဘ၀ကုိ ရွင္သန္ဖို႔ အစြမ္းကုန္ အားေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

လပြတၱာ ဓာတ္ပုံ - လပြတၱာျမိဳ႔ေပၚက နာဂစ္မိဘမဲ့ ကေလးေတြ အမ်ားဆုံး ရွိတဲ့ေနရာလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။

ဓာတ္ပုံမွာက ေဆာက္လုပ္ဆဲ ေက်ာင္းၾကီး ေအာက္ထပ္မွာ ကေလးေတြ ၂၀၀ နီးပါး လာေရာက္ ေတြ႔ဆုံၾကတယ္။ Child Aid Foundation က ဦးစီးျပီး ျပည္တြင္း ျပည္ပ အလွဴရွင္ေတြ လာေရာက္ ကူညီတယ္

ၾကားၾကလို႔

ကေလးေတြအတြက္

လပြတၱာျမိဳ႔နယ္က

စက္ေလွခကို

ေက်းရြာမ်ားကပါ

ဆရာေတာ္အဖြဲ႔ေတြက

လာေရာက္ၾကတယ္။

ကုသိုလ္ျပဳပါတယ္။

လာတဲ့

လူသားအက်ဳိးျပဳ

ပရိဟိတအလုပ္ဆိုတာ တဦးတည္း၊ တဖြဲ႔တည္း လုပ္လို႔ရတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ အားလုံးက အဖက္ဖက္က ၀ိုင္းလုပ္ရတာကို သိသာထင္ရွားစြာ ေ တြ႔ျမင္ရပါတယ္။

သကၤန္းကုန္း ဓာတ္ပုံ - အဲဒီက ဘုန္းေတာ္ၾကီး ေ က်ာင္းမွာ ဗုဒၶ၀င္ျပခန္းေတြ ေ တြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ရြာနီး ခ်ဳပ္စပ္က ကေလးေတြကိုေကာ၊ မိဘမဲ့ကေလး ၁၀၀ ေက်ာ္ လာစုျဖစ္တယ္။ လွဴမွ်ေ၀ႏိုင္သေလာက္ ကူညီႏိုင္ခဲ့လို႔

ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။

ထာ၀ရ

သက္ကယ္ေသာင္

မဟုတ္ေတာင္

ဓာတ္ပုံ

-

တဒဂၤ

အခုိက္အတန္႔မွာ

သက္ကယ္ေသာင္ဆိုတာ

လန္းဆန္းေပ်ာ္ရႊင္ၾကရတာကို

အဆိုေတာ္

ေ ဇာ္ပိုင္ရဲ႔

ရြာေပါ့။

ဒီ

ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းကေတာ့ မိုးမလုံလို႔ အမိုး ၂ ထပ္ မိုးထားတဲ့ ခန္းမအေဟာင္းတခုျဖစ္ပါတယ္။ နံရံက ပ်ဥ္ေတြလည္း ေ ဟာင္းႏြမ္းေနတယ္။ မိဘမဲ့ကေလး ၅၀ ေက်ာ္ ရွိပါတယ္။ စက္ေလွက ဒီေရ အက်နဲ႔ ၾကဳံလို႔ အားလုံး ေ လွေပၚကဆင္းလို႔ ၀ိုင္းတြန္းၾကရတယ္။ “အခ်ိန္နဲ႔ ဒီေရသည္ လူကုိ မေစာင့္” ဆိုတာ အဲဒီ ေဒသေတြမွာ ပိုသေဘာေပါက္မိပါတယ္။

ဘိုကေလး ဓာတ္ပုံ - အဲဒီမွာ ကေလး ၅၀ နီးပါးရွိတယ္။ မက်င္ျမိဳင္ကၽြန္းတို႔ကေန စက္ေလွငွားျပီး လာေတြ႔ၾကတယ္။

Child

Aid

Foundation

က

ခရီးစာရိတ္ေတြကို

စိုက္ထုတ္ေပးပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

216

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ဆင္းရဲခ်ဳိ႔တဲ့ၾကတာခ်င္း အတူတူ မိဘရွိတဲ့ကေလးေတြဟာ မိဘမဲ့ကေလးေတြနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ရင္ ၀၀လင္လင္ ေသာက္ရတဲ့ အပင္နဲ႔ ေရမ၀တဲ့ သစ္ပင္မ်ားလို အေျခအေနေတြ ကြာျခားလွပါတယ္။

ေရ

ကြမ္းျခံကုန္း ဓာတ္ပုံ - ဖ်ာပုံမွာေတာ့ ကေလးအနည္းအက်ဥ္းပဲ ရွိပါတယ္။ ေဒးဒရဲနဲ႔ ကြမ္းျခံကုန္းမွာေတာ့

နာဂစ္ကေလးငယ္မ်ားကို ကြမ္းျခံကုန္းအိမ္တအိမ္မွာ စုထားျပီး ေတြ႔ဆုံျဖစ္ပါတယ္။ အမႊာညီအမပါတဲ့

ပုံေတြဟာ အဲဒီက ရိုက္လာတဲ့ ပုံေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ကေလးသူငယ္ေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးလာေတာ့ သူတို႔ဟာ ကိုယ့္ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ားလို စိတ္ထဲက ခံစားမိတယ္။

“မည္သူမျပဳ၊ မိမိမႈ” ဆိုေပမယ့္ ဂရုဏာတရားရႈေဒါင့္က ၾကည့္ရင္ေတာ့ မသနားဘဲ မေနႏိုင္ပါဘူး။ သူတို႔အျဖစ္ေတြဟာ

သူတို႔အရြယ္ေလးေတြနဲ႔

မမွ်ေအာင္

ဆိုး၀ါးလွေတာ့

သူတို႔ရဲ႔

ေလာကဓံဟာ

ခါးသီးလြန္းလွပါတယ္။ အခုလို မိမိတို႔ မ်က္စိေရွ႔ေမွာက္မွာ သူတို႔ကို ၾကံဳေတြ႔ရျပန္ေတာ့ ဂရုဏာတရားႏွင့္ ႏြယ္ျပီး

တာ၀န္ဆိုတာက

အလိုလို

ရွိပါပါတယ္။

သူတို႔ဘ၀ေလးေတြဟာ

ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ

ေႏြးေထြးၾကင္နာတဲ့ အရိပ္မွာ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္စက္ႏိုင္ၾကပါလိမ့္မွာလဲ။ ။ ေျပာျပစရာေတြလည္း တပံုႀကီးရွိေသးတယ္ (၂၆၁)

‘ေရႊျပည္စုိး’ နဲ႔ ‘ေဟ၀န္နန္း’ မာမာေအး ဇန္န၀ါရီ ၂၅၊ ၂၀၀၉

ေသာတရွင္မ်ား က်န္းမာေတာ္မူၾကပါစရွင္။ မာေအးခ်စ္တဲ့ေသာတရွင္ေတြ ဂီတဝါသနာရွင္ေတြအားလံုး မာေအးရဲ႕အသံေလး

ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

ၾကားရတဲ့အခါမွာ

ကုိယ္ေရာစိတ္ပါ

ခ်မ္းသာၾကပါေစလို႔

ဆုမြန္ေကာင္း

ေသာတရွင္တုိ႔ေရ၊ ေရွ႕တပတ္မွာတုန္းက မ်ဳိးခ်စ္စာဆုိေတြထဲမွာ တဦး အပါအ၀င္ ျဖစ္တ့ဲ ျပဇာတ္၀ိဇၨာ ဒါရုိက္တာႀကီး ဒဂုန္ဆရာတင္ ေရးခ့ဲတ့ဲ ‘ဓနရွင္’ နဲ႔ ‘အာဏာရွင္’ သီခ်င္း ႏွစ္ပုဒ္ဟာ အသံတူ စာကဲြ

သီခ်င္းေတြ ျဖစ္တ့ဲအေၾကာင္း ေျပာရင္း မသိမသာ ယဥ္ေက်းမႈ လႊမ္းမုိး ထုိးေဖာက္ နယ္ခ်ဲ႕တာမ်ဳိး ခံစားမိေနလုိ႔

သတိေပးတာမ်ဳိးလည္း

ေျပာခ့ဲမိပါတယ္ရွင္။

မာေအး ေျပာျပလာခ့ဲတ့ဲ အစီအစဥ္ေတြထဲမွာ ဂီတစာဆုိကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာခ့ဲတ့ဲ ‘အာယားမ’

သီခ်င္း အေၾကာင္းက နန္းေတာ္ေရွ႕ဆရာတင္လား၊ ျမန္မာညြန္႔ဆရာတင္လား မကဲြျပားတ့ဲ ကိစၥပါရွင္။ ‘စုံေတာၿမိဳင္’သီခ်င္း ေရးတ့ဲ ဆရာကိစၥမွာလည္း နန္းေတာ္ေရွ႕ဆရာတင္လား၊ ေရႊတုိင္ညြန္႔လားေပါ့ရွင္။

တေလာကေတာ့ အီလီႏိြဳက္ ျမန္မာ့အေရး စာတမ္းမ်ားဖတ္တ့ဲဆီက အျပန္မွာ အကုိေတာ္ ဒါရုိက္တာ ၀င္းေဖ

နဲ႔ ‘လက္ေရတျပင္တည္း’ အတူဆုိခ့ဲရပုံကုိ

သတိရၿပီး၊

ဒီသီခ်င္းမွာ

မူကြဲလုိ႔

ေျပာရမယ့္

သီခ်င္းေလးတပုဒ္ ရိွေသးပါလား လုိ႔ အဲဒီ ‘လက္ေရတျပင္တည္း’ နဲ႔ ‘ဇာတိႏြယ္’ အထက္အညာက ေလဘာတီျမရင္နဲ႔ ေအာက္ေျမ အေၾကက မၾကည္ေအာင္တုိ႔ သီခ်င္းႏွစ္ပုဒ္အေၾကာင္း ေျပာခ့ဲတာပါပဲ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

217

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ဒီအထဲမွာ မာေအးရဲ႕ ရည္ရြယ္ရင္း ကိစၥ ဂီတ မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြ လုပ္ဖုိ႔ ေဖာင္ေဒးရွင္းတခု ထူေထာင္ၿပီး အမ်ားအားနဲ႔

လုပ္မွ

ဆုိတာမ်ဳိးလည္္း

ေျပာမိတာကုိး။

ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ထင္ပါရဲ႕ တခ်ဳိ႕ကလည္း ဖုန္းဆက္ၾကတယ္။ စာတခ်ဳိ႕လည္း ေရာက္ပါတယ္။ Email နဲ႔လည္း

ပုိ႔တာမ်ဳိး ရိွပါတယ္။ ဒါေတြထဲကEmail နဲ႔ ပုိ႔ထားတ့ဲ စာတေစာင္မွာကေတာ့ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္ရင္ BBC မွာ ထည့္ေျပာေပးပါ လုိ႔ ဖတ္ရပါတယ္ရွင္။ ေတာင္ကုိရီးယားက ပုိ႔လုိက္တာ တ့ဲ။ Email စာရွင္က “ကုိ၀င္းေပၚေမာင္”

ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာသီခ်င္းေတြကုိ

ေၾကေၾကညက္ညက္

နားဆင္တတ္တ့ဲ

ဂီတ၀ါသနာရွင္၊ ဂီတနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြ အေပၚမွာလည္း ေသခ်ာ သိျမင္ ၾကားခ်င္ နားလည္ခ်င္တတ္တ့ဲ စာေပနယ္သားတဦး

ျဖစ္တ့ဲ

အေၾကာင္းကုိလည္း

သူေရးလုိက္တ့ဲ

စာအရ

သိရတာေပါ့။

အေတာ္ပါပဲ မာေအးကလည္း ကုိယ့္ဆီေရာက္လာတ့ဲ Email ေတြကုိ ကြန္ပ်ဴတာမွာ ဖြင့္ဖတ္တာေလာက္

စာေလး တလုံးစ ႏွစ္လုံးစ ရုိက္တာ ျပင္တာေလာက္သာ လုပ္ႏုိင္တာေလ။ အတိတ္က ျဖတ္သန္းခ့ဲရတ့ဲ

ျဖစ္ရပ္ေတြကုိ မေမ့ေပ်ာက္ေသးတ့ဲ ‘ေခါင္းတလုံးနဲ႔ ညာလက္ရုံးတဖက္’ ေလာကဓံကုိ အံတုဖုိ႔အတြက္ အေကာင္းက်န္ေသးတာ

အနေႏၱာအနႏၱငါးပါး

ဂုဏ္ေက်းဇူးေၾကာင့္လုိ႔

ဆုိရမွာ

ေသာတရွင္တုိ႔ရဲ႕။

အခု သူက BBC မွာ ထည့္ေျပာပါလုိ႔ ေရးလုိက္ေတာ့ အံကုိက္ပဲ။ ၿပီးေတာ့ ေသာတရွင္တုိ႔လုိပဲ သူလည္း BBC ပရိသတ္ တ့ဲ။ မာေအးတုိ႔ အစီအစဥ္ေတြကုိ နားေထာင္တယ္၊ စာလည္း ဖတ္တယ္ တ့ဲ။

ေဖာင္ေဒးရွင္းဖဲြ႔တာကုိ ၀မ္းသာေၾကာင္းနဲ႔ ကူလုိ႔ရတာရိွရင္ ကူခ်င္တယ္ တ့ဲ။ အင္တာနက္ေပၚကေနၿပီး

အရုပ္ေတြ အသံေတြ စာေတြ သေကၤတေတြနဲ႔ ဂီတသင္တန္း ေပးလုိ႔ရိွရင္ ရႏုိင္ပါတယ္၊ နည္းပညာ ကြ်မ္းက်င္တ့ဲ BBCက

ပညာရွင္ေတြ

မာေအးတုိ႔

ကူညီခ်င္တာကုိလည္း သင္တန္းေပးရင္

ရိွတာပဲ

အစီအစဥ္ေတြအေပၚ

ႀကိဳဆုိပါတယ္။

ျဖစ္ႏုိင္မယ္မွန္းေတာ့

လုိ႔

စိတ္၀င္စားတယ္

အေၾကာင္းေပၚေတာ့ သိပါရဲ႕။

ကုိယ္က

အႀကံေပးပါေသးတယ္။

ဆုိလုိ႔

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ေျပာမွာေပါ့ေနာ္။

ခ်မ္းသာတာမွ

အင္တာနက္နဲ႔ မဟုတ္ေတာ့

အေထာက္အကူျပဳစက္ေတြ၊ ေဆာ့(ဖ္)၀ဲလ္ေတြ စုရ ေဆာင္းရဖုိ႔ အခ်ိန္လုိဦးမယ္ေလ။ နည္းပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္ေတြကုိလည္း သူတုိ႔ေပးရမယ့္ အခ်ိန္ေတြ ပညာေတြအတြက္ ထုိက္သင့္သေလာက္ မပ့ံပုိးႏုိင္ရင္ ေနာက္

ဘယ္

သင့္ေတာ္ပါ့မလဲ။

သူေမးထားတာကေတာ့

ျဖည္းျဖည္းေတာ့

‘ေရႊျပည္စုိး’

သီခ်င္းနဲ႔

ျဖစ္လာေအာင္

‘ေဟ၀န္နန္း’

ႀကိဳးစားရမွာေပါ့ရွင္။

သီခ်င္းတုိ႔ဟာ

အေတာ္ကုိ

ထပ္တူျဖစ္ေနပါတယ္ တ့ဲ။ ‘ေရႊျပည္စုိး’ က နန္းေတာ္ေရွ႕ဆရာတင္ ေရးတာ၊ ‘ေဟ၀န္နန္း’ က ေရႊတုိင္ညြန္႔

ေရးတာပါ။ သီခ်င္းေရးဆရာ တဦးစီ ျဖစ္ေနေတာ့ အဲဒါဟာ အသံတူ ပြားယူၾကတာလား၊ မေတာ္တဆ တုိက္ဆုိင္တာလား၊

ဘယ္သူက

အရင္ေရးတာပါလဲ

မရွင္းမလင္း

ျဖစ္ေနလုိ႔

တ့ဲ။

ဆရာနန္းေတာ္ေရွ႕ႀကီးကေတာ့ မူကဲြေတြ ေရးေလ့ရိွလုိ႔ ‘ေရႊျပည္စုိး’ ေနာက္တပုဒ္ေရးၿပီး ကုိယ္တုိင္ ဆုိသြားတ့ဲအေၾကာင္း ဖတ္ဖူးတယ္ လုိ႔လည္း ေရးထားပါေသးတယ္။ အဲဒီ ေရႊျပည္စုိး ေနာက္တပုဒ္ရိွတယ္ ဆုိတာကုိ မာေအးေတာ့ မၾကားဖူးခ့ဲပါဘူးရွင္။ ဖတ္ဖူးတယ္လုိ႔ ဆုိေတာ့ ကုိ၀င္းေပၚေမာင္ဆီက စာကုိ

ေပးဖတ္ပါဦးလုိ႔ ေျပာရေတာ့မွာပဲရွင့္။ ‘ေဟ၀န္နန္း’ သီခ်င္း ဆုိတ့ဲသူ မသိဘူး ဆုိတာ ဖတ္ရေတာ့ မာေအး အ့ံၾသသြားတယ္။ သူက စာအစုံ ဖတ္တ့ဲသူပဲ မဟုတ္လား။ ေခတ္ေဟာင္းက နာမည္ေက်ာ္ အဆုိေတာ္ႀကီး

ဘိလပ္ျပန္သန္း ဆုိခ့ဲတာကုိ မသိဘူး ဆုိလုိ႔ပါရွင္။ ‘ေရႊျပည္စုိး’ နဲ႔ ‘ေဟ၀န္နန္း’ သီခ်င္းႏွစ္ပုဒ္မွာ အစအဆုံး ထပ္တူ မူကဲြ မျဖစ္ေနပါဘူး။ ေျခဆင္းပုိဒ္ အၿပီးမွာ စည္း၀ါးနဲ႔ စၿပီး ဆုိရတ့ဲ ပထမပုိဒ္နဲ႔ သီခ်င္းတပုိဒ္စီရဲ႕ အဆုံး သီခ်င္းအခ်ေတြမွာသာ အလုိက္တူ ျဖစ္ေနတာပါ။ ပုိၿပီး သေဘာေပါက္ရေအာင္

လက္ေတြ႔ ဆုိျပလုိက္မွ ထင္ပါရဲ႕ေနာ္။ ‘ေရႊျပည္စုိး’သီခ်င္းရဲ႕ အပုိဒ္ဆုံးတုိင္းမွာ “xxx ေရႊျပည္စုိး၊ ေရႊျပည္စုိး၊ ေရႊျပည္စုိး လြမ္းပုိဖြယ္ရာ xxx” လုိ႔ ဆုိရပါတယ္။ ‘ေဟ၀န္နန္း’ သီခ်င္းမွာက်ေတာ့ “xxx ေဟ၀န္နန္း၊

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

218

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ေရတံခြန္စမ္း၊ ေဟ၀န္နန္း၊ လြမ္းဖြယ္စုံညီxxx”

တ့ဲ။

အဲဒီလုိ သီခ်င္းအခ်ေတြမွာ အလုိက္တူ ျဖစ္ေနတာကုိ ေျပာတာပါ။ သီခ်င္းတပုဒ္လုံးမွာ ေျခဆင္းအၿပီး စည္းနဲ႔၀ါးနဲ႔

၀င္ဆုိ

၀င္တီးရတ့ဲ

ပထမအပုိဒ္ကေတာ့

အလုိက္တူတယ္

လုိ႔

ေျပာထားၿပီေလ။

‘ေရႊျပည္စုိး’ထဲက ‘ျမနဲ႔ေမာင္နဲ႔ ခုမွေတြ႔တာ’ အဲဒီအပုိဒ္နဲ႔ ‘ေဟ၀န္နန္း’ထဲက ‘ၿမိဳင္တန္းေမွာင္ေ၀ ေဘြမဟီ’ အဲဒီအပုိဒ္က တူၾကတာပါ။ ေရႊျပည္စုိးေတာ့ မၾကာခဏ ၾကားဖူးမွာမုိ႔ ေဟ၀န္နန္းက အဲဒီ တူတ့ဲတပုိဒ္ကုိ နားေထာင္ၾကည့္ေပါ့ေနာ္။ “xxx

ၿမိဳင္တန္းေမွာင္ေ၀

ေဘြမဟီ၊

ဂႏုိင္ေတာတန္းက

နားစဲြလုိ႔

အလြန္သာယာသည္၊

ေဟမ၀ါ

ေသလာထဲမွာ ၀ဲကာပ်ံၿပီ၊ ေဖာ္မစုံ သုိက္ၿမဳံနန္းမွာ လြမ္းကာေနမည္၊ မာဂဓာ ဘာသာေၾကြးလုိ႔ ေမး၍

ေနရွာၿပီ၊ တကယ့္ကုိ သနားေလာက္ဖြယ္ မနားမေန ရွာသည္၊ ေတာနဲ႔ေတာင္မဟီ (တေကာင္တည္း ေဖာ္ကဲြခ့ဲလုိ႔ လြမ္းျပန္သည္)၂၊ ငွက္ကေလးကုိ ေမွ်ာ္ေတြးလုိ႔သာ က်ဳပ္လည္း ေဆြးပါသည္၊ ဂႏုိင္ဆီးတ့ဲ ၿမိဳင္ႀကီးထဲက

ေမွ်ာ္မွန္းလုိ႔သာရည္၊

လြမ္းပုိတ့ဲ

ရာသီ

(မိႈင္းမႈံျပာငယ္ရီ)၂၊

ၿမိဳင္နန္းဘုံသာဦး၀ယ္၊

ခုိင္ပန္းစုံစြာဖူးတယ္၊ တကယ္ပင္ လြန္ၾကည္ႏူးဖြယ္၊ ထူးတ့ဲ ေသလာမဟီ၊ ေဟ၀န္နန္း၊ ေရတံခြန္စမ္္း၊ ေဟ၀န္နန္း လြမ္းဖြယ္စုံညီ xxx” (ေဟ၀န္နန္း - ပပုိဒ္)

[ မူရင္း - ဘီဘီစီအသံလႊင့္ဌာန၊ ျမန္မာပုိင္း ]

Thursday, January 22, 2009

ဖလ္မီးအိမ္ကဗ်ာမ်ား ေရးသူ-တင္မိုး

၁။ ဖလ္မီးအိမ္ ဖလ္မီးအိမ္သည္....

ေၾကာင္လိမ္ႏြယ္ဆင့္၊ နန္းအိမ္ျမင့္မွာ ထြန္းတင့္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ....။ ဖလ္မီးအိမ္သည္....

တိမ္လႊာကိုစား၊ လ ရထားျဖင့္ ၀င့္ႂကြားစြာလွ်င္၊ ခရီးႏွင္သည့္ သခင္တို႔ျမန္း၊ ပန္းခင္းလမ္းတြင္ ညႇိထြန္းႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ....။

ဖလ္မီးအိမ္သည္....

မၿငိမ္မသက္၊ စိတ္ေယာက္ယက္ႏွင့္ လမ္းပ်က္တူ႐ူ၊ ေ႐ွာက္လာသူကို အားကူမွ်သာ ထြန္းမည္တည္း....။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

219

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

သူ႔အဆင္းသည္.... ေနမင္းပမာ၊ ေသာ္တာအလား

မ၀င္းျငားလည္း၊ သူ႔အားသူ႔မာန္ သူပိုင္ဟန္ျဖင့္၊ သူသန္ရာမွ ဤေလာကကို....

အလွဆင္လိုဟန္တကား။ ။

၃။ ခ်စ္သူ႔အေတြး လမင္းက အ႐ွင္ ၾကယ္စင္က ကိုယ္ ဆိုပါေတာ့.....။ ။ ေျမကမၻာ ပတ္ခ်ာ၀ိုက္လို႔၊ လိုက္ပါ့မယ္ေနာ့.....။ ။ ႏွင္းဆီက ကလ်ာ ဆူးညႇာက ကိုယ္ ဆိုပါေတာ့....။ ။ ေ႐ႊလိပ္ျပာ ေတာင္ပံကားကို တားပါ့မယ္ေနာ့.....။ ။ ေဗဒါကသခင္၊ ေရျပင္က ကိုယ္ ဆိုပါေတာ့....။ ။ ေသာင္မတင္ လိုရာႂကြရေအာင္ ေဆာင္ပါ့မယ္ေနာ့.....။ ။ သို႔ေပမင့္....

ေႂကြပြင့္က ခ်စ္ႏွမ၊ အပင္က ကိုယ္ သာလ်င္၊ ျဖစ္ခ်င္ဘူးကိုယ္ေတြး....။ ။ ေႂကြပြင့္ငယ္ ခ်ာခ်ာ၀ဲ၊ ေလထဲမွာ ပ်ံပ်ံကာ၊

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

220

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

သင္လြင့္ရာ ကိုယ္မွာမႂကြႏိုင္ဘု၊ အထီးက်န္ မ်က္ရည္စငယ္နဲ႔၊ လြမ္းရမယ္ေလး.....။ ။

၇။ ဧည့္သည္ႀကီး ေဆးလိပ္လည္းတို ေနလည္းညိဳၿပီ

ငါ့ကို ျပန္ပို႔ၾကပါေလ.....။ ။

၁၁။ စံရာကၽြန္း တိမ္ကေလး ျပာျပာ၊ ဘယ္မွာလဲ ေမး....။ ။

ျမေကာင္းကင္ ခရီးဆန္႔၊ အႏွ႔ံကြဲ႔ေလး....။ ။ ကဗ်ာေတး သာသာ၊

ဘယ္မွာလဲ ေမး....။ ။ သူ႔ရင္ခြင္ သည္းျပင္ျပန္႔၊ အႏွ႔ံကြဲ႔ေလး......။ ။

၁၃။ အရီးတို႔တဲ အရီးတို႔ တဲကေလး၊ ေရေဖြးလို႔ေလး.....။ ။ မိုးလိုက္ၾကေဟ....

တဲေခါင္ေျခ ေ႐ႊထန္း႐ြက္နဲ႔၊ မိုးပက္လို႔ေလး.....။ ။ အရီးတို႔ ေ႐ႊတဲ ယိုင္လဲလို႔ေလး....။ ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

221

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

စိုက္လိုက္ၾကေဟ...

တဲေျခမွာ ၀ါးပိုးထိုးနဲ႔၊ တိုင္က်ိဳးလို႔ေလး....။ ။ အရီးတို႔ တဖက္ရပ္၊ ေလခတ္လို႔ေလး...။ ။ ကာလိုက္ၾကေဟ....

ေျမနီ ေ႐ႊရည္ေလာင္းနဲ႔၊

ေဆာင္း၀င္လို႔ေလး....။ ။

၁၆။ ႐ႈခင္းႏွစ္ကြက္ ေကာင္မကေလး နက္ေျခာက္ေျခာက္၊ ေျမပဲတေတာင့္ ေကာက္။ အေမာက္မေလး လွယဥ္မွဴး၊

ေဖာင္တိန္ေလးႏွင့္ ျမဴး.....။ ။

၂၂။ ခ်စ္သူ႔မ်က္ေမွာက္ေရာက္ေသာခါ တေန႔ေျပာမယ္နဲ႔၊

ရင္ေမာယင္ ကဗ်ာေပါ့၊ ရင္ဆာယင္ ေတးကိုဟစ္ျပန္မိ၊ စိတ္ညစ္ယင္ မ်က္ရည္က်မယ္ေလ့.... ေခါင္းဖြကာ ေနတတ္သူ.....။ ။ မေျပာျဖစ္ႏိုင္ေတာ့၊ ေမာရစ္တယ္ ကိုယ္သာပူရဲ႔၊ ခ်စ္တဲ့သူ တာအႏြဲ႔ကိုလဲ၊ စာဖြဲ႔ကာ မေနပိုင္သမို႔၊ သည္ထိုင္ခံု စာသင္ခန္းဆီက၊

ၾကည့္ယင္းသာ မ်က္လႊာကမ္းကာဘဲ၊

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

222

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

လြမ္းဆြတ္ရင္ဆူ....။ ။ ေတြ႔တိုင္းသာ ျပံဳးခ်င္လိုက္ပါရဲ႔၊

အေလ့႐ိုင္းကာ မုန္းပင္စိုက္မွာလဲ၊ ႐ြံ႕ ထိုက္လို႔ ႐ြံ႕ ကာပူ၊ ျငဴစူမွာထင့္ အို... မရဲ....။ ။ ခ်စ္သူေ႐ွ႔မွာေတာ့......၊

ေမ့တတ္တယ္ ခ်စ္လကၤာ၊ ခြါတတ္တယ္ သတၱိစိတ္၊

ပိတ္တတ္တယ္ ႏႈတ္တံခါးေပမို႔၊ အမွား အေယာင္ေယာင္နဲ႔၊

ကိုယ့္ေက်ာင္းေဆာင္ ကိုယ့္အခန္းဆီသို႔၊ ပင့္သက္ကို ရင္မွာလႊမ္းပါလို႔၊

ျပန္လမ္းသာ ကိုယ္လ်င္ၾကံဳရဲ႔၊ ရင္တခုန္ သည္တန္ေၾကးဟာလဲ၊

ကာရန္သာ ျပန္ကာေပးတယ္ထင့္၊ ေစ်းအရနဲ......။ ။

၃၈။ သုခုမတကၠသိုလ္ (ႏြယ္သာကီသံျဖတ္) ေရျပာ ေ႐ႊၾကာ ေ၀ဆာေမႊးသပ၊

ေ႐ႊညာေက်းက တကၠသိုလ္႐ွင့္...။ ပုဏၰမာ ဂုဏ္၀ါ စံုစြာက်င္း၊ ဘံုပါလင္းတဲ့ တကၠသိုလ္.....။

ကမၻာတုန္ စာစံု အညာဂုဏ္ပ်ိဳ႔တဲ့၊ ရတနာပံုၿမိဳ႔က တကၠသိုလ္....။ နံ႔သာေမႊးျမ ပန္းတခက္လို၊

အညာေက်းက မန္းတကၠသိုလ္....။ ေနျခည္အေစာင္း...

ေလျပည္ေလာင္းေတာ့... ေဆြမဒီအေပါင္းက လမ္းေလွ်ာက္လာ၊

ေရနီေျမာင္းက လြမ္းေလာက္စရာေလ့....။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

223

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

တိမ္တန္းဆင္လို႔ ရီျပာျပာ၊

စိန္ပန္းပင္တို႔ နီတ်ာတ်ာ....။ ေက်ာင္းအ၀င္လမ္းက က်က္သေရ၊

ထေနာင္းပင္တန္းက အခက္ေ၀႐ွင့္......။ ႐ွမ္း႐ိုးမက ျမဴခိုးေ၀ယင္၊ လြမ္းမိုးက်လို႔ ပူမ်ိဳးေထြသ႐ွင္....။ ဆရာတပည့္ လက္ညီစြာငယ္၊

ကမၻာသိတဲ့ တကၠသီလာရယ္....။ အႏုအလွတို႔ မက္သကို

သုခုမၿမိဳ႔ တကၠသိုလ္ေလ့......။ ေမခပင္းတို႔ ဘက္ညီညာ၊

ေ႐ႊေျခက်ဥ္းတို႔ တကၠသီလာေတာ့....။ ေမလြမ္းေယာင္လို႔ တ,တဲ့အခါေနာ္ ေ႐ႊမန္းေဆာင္သို႔ ႂကြခဲ့ပါေတာ္၊

ေလာကီ့အေပါင္းကို ခြါပါခ်င္လ်င္၊ ေဗာဓိေက်ာင္းသို႔ လာပါ႐ွင္...။ အလို.. ဖရက္႐ွာကေလး... ရက္ၾကာမေႏွးေစႏွင့္၊

အထက္အညာေက်း တကၠသိုလ္မကိုဋ္ဆီမွ၊ ေ႐ႊညာသူ ပ်ိဳျဖဴတသိုက္ကယ္တို႔၊ အေမွ်ာ္စိုက္ကာ ႐ႊင္ခ်ိဳခ်ိဳပ၊

သေျပညိဳ ေအာင္ညြန္႔ပန္းေတြနဲ႔၊

လက္ကမ္းကာ ႀကိဳႏွင့္မယ္ေလး....။ ။

ကဗ်ာဆရာႀကီး တင္မိုး ကြယ္လြန္ျခင္း ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္မွာ၊ ဆရာ့ "ဖလ္မီးအိမ္" ႏွစ္ ငါးဆယ္ျပည့္ႏွင့္ တိုက္ဆိုင္လာသျဖင့္၊ ဆရာ့ကို လြမ္းတသေသာအားျဖင့္၊ ဖလ္မီးအိမ္ ပထမႀကိမ္ထုတ္စာအုပ္မွ ေကာင္းႏိုးရာရာတို႔ကို ေ႐ြးထုတ္တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

စာအုပ္အညႊန္း

ဖလ္မီးအိမ္ကဗ်ာမ်ား ကဗ်ာဆရာ- တင္မိုး

ထုတ္ေ၀သူ- မႏၱေလးတကၠသိုလ္ကေလာင္႐ွင္အသင္း၊ စာစဥ္ [၁] ၊ ပထမပံႏွိပ္ျခင္း၊ ၁၉၅၉-ခု ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ မ်က္ႏွာဖံုးပန္းခ်ီ- ေမာင္စိန္ေမာင္ (ေမၿမိဳ႔)၊ မႏၱေလးတကၠသိုလ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

224

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ဖန္မီးအိမ္အတြက္ ဒဂုန္တာရာ၏ အမွာ (၁)

မႏၱေလးတကၠသိုလ္မွ ကိုတင္မိုး၏ "ဖလ္မီးအိမ္" ကဗ်ာမ်ား စာအုပ္အတြက္ အမွာစာေရးေပးရန္

လာေျပာေသာအခါက ကၽြန္ေတာ္မွာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ကေလာင္ အသင္းမွ ႀကီးမွဴးေသာ ရက္သတၱပတ္ စာေပေဆြးေႏြးပြဲတြင္ "ျမန္မာစာေပတြင္ ကဗ်ာ၏အခန္း" ဟူေသာ အေၾကာင္းကို ေျပာရေသာအခါ ျဖစ္ေပသည္။

ကေလာင္အသင္းဥကၠဌ ကဗ်ာဆရာ-မင္းယုေ၀က "ကဗ်ာအေၾကာင္းေျပာပါ" ဟု ဆိုလာေပ၏။ စာေပေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ေဇာ္ဂ်ီ၊ မင္းသု၀ဏ္၊ ေမာင္ထင္၊ သိန္းေဖျမင့္၊ ဦးတင္ေအး (႐ွမ္းျပည္)၊

ပါေမာကၡဦးေအးေမာင္ စေသာပုဂၢိဳလ္မ်ား ေျပာသည့္အထဲတြင္ ကဗ်ာအေၾကာင္း ဟူ၍ သတ္သတ္မပါေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ "ကဗ်ာအေၾကာင္း ေျပာတာေပါ့ေလ" ဟု ကတိေပးခဲ့ သည္။ တကယ္ေျပာမည္႐ွိေသာအခါ ဘာက စေျပာရမွန္း မသိေပ။

သည္ၾကားထဲမွာ မင္းယုေ၀ႏွင့္ေတြ႔ရာ ကၽြန္ေတာ္က "စာေပေ၀ဖန္ေရးအေၾကာင္း ေျပာရယင္

မေကာင္းဘူးလား" ဟု ေျပာမိ၏။ မင္းယုေ၀က "ကဗ်ာဘဲ ေျပာေစခ်င္တယ္၊ ေက်ာင္းသားေတြကလဲ ကဗ်ာအေၾကာင္းေျပာတာ နားေထာင္ခ်င္ေနၾကတယ္" ဟု ဆိုေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း

ကဗ်ာအေၾကာင္းပင္ ေျပာျဖစ္ေလေတာ့သည္။ ေျပာသည့္ ေန႔က ေတာ္ေတာ္လာၾကသည္ကို ေတြ႔ရေလ၏။ (၂)

အမွန္အားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကဗ်ာကို ယံုၾကည္သည္ႏွင့္ ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။ ကဗ်ာကို ယံုၾကည္၍ ကဗ်ာဘက္မွ ကာကြယ္၍ ေျပာရျခင္း ျဖစ္သည္။

ကဗ်ာသည္ ေခတ္မ်ားကို ျဖတ္သန္းကာ တည္တန္႔ခဲ့ေပသည္။ ကဗ်ာသည္ ေခတ္မ်ားကို

ထင္ဟပ္ခဲ့သည္။ ကဗ်ာဆရာသည္ သူ႔ေခတ္၏ အသံ႐ွင္ျဖစ္သည္။ ၾကည့္ပါ- သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းသည္ ကိုလိုနီဆန္႔က်င္ေရး အမ်ိဳးသားလႈပ္႐ွားမႈ၏ အားမာန္ကို ေဘာ္က်ဴးေသာ ကဗ်ာ႐ွင္ျဖစ္ေပသည္။ ကဗ်ာဆရာသည္ သူ၏ ခံစားခ်က္ကို ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း သူေနေသာ ပတ္၀န္းက်င္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၏ ခံစားခ်က္ကို ေဘာ္ျပျခင္းဟု ဆိုႏိုင္ေပသည္။

ကဗ်ာသည္ စိတ္ခံစားမႈကို အႏုဆံုးအစိတ္ဆံုး ေဘာ္ျပႏိုင္ေသာ ဘာသာျဖစ္ေပသည္။ ကဗ်ာသည္ အသစ္အသစ္မ်ားကို ဖန္တီးရသည္။ ဘာသာစကား၏ ျပန္လည္လန္းဆတ္ လာျခင္းကို ကဗ်ာ၌ ထိေတြ႔ရသည္။

ကဗ်ာဆရာကား- ဖန္တီးသူဟု အဓိပၸါယ္ထြက္သည္။ ယေန႔ေခတ္တြင္ တက္သစ္စ လူငယ္မ်ားသည္

ကဗ်ာကို တပ္မက္ၾကသည္။ ယေန႔ တက္သစ္စ လူငယ္မ်ားကို ေလ့လာလိုလွ်င္ သူတို႔၏ ကဗ်ာမ်ားကို

ေလ့လာသင့္ေပသည္။ သူတို႔၏ ကဗ်ာမ်ားတြင္ သူတို႔၏ ခံစားမႈမ်ားကို ေတြ႔ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ (၃)

တက္သစ္စလူငယ္တို႔၏ ကဗ်ာမ်ားအနက္ ကိုတင္မိုး၏ "ဖလ္မီးအိမ္" ကဗ်ာမ်ားမွာ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ႐ွိသည္။ သူသည္ ေတးဆန္ဆန္ စီကံုးသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ခ်ိဳသာေသာ အသံကို ညႇိ၍ စပ္ဟန္႐ွိသည္။ ေျပျပစ္ေသာ အဆင္အယင္ ႐ွိသည္။

သူ၌ ကဗ်ာစိတ္ကူးမ်ား ႐ွိေပရာ ယင္းစိတ္ကူး၏ တင္စားခ်က္မ်ားကို အႏုပညာပံုသ႑န္တြင္

ႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ထည့္သြင္းတတ္သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ လူငယ္တို႔၏ စိတ္ကူးစိတ္သန္းတြင္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

225

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ေပ်ာ္ျမဴး႐ႊင္ျပျခင္း သာမကဘဲ မိမိေနထိုင္ေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၏ ဘ၀မ်က္ႏွာျပင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးအေထြေထြကို ခံစားထိေတြ႔ကာ လွပေသာ ကဗ်ာမ်ား ဆက္လက္၍ သီကံုးႏိုင္ပါေစဟု ေမွ်ာ္လင့္ရေပသည္။

သို႔မွသာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ကဗ်ာစုတြင္ ကံုလံုႂကြယ္၀လာမည္ ျဖစ္ေပသည္။ ဒဂုန္တာရာ ၂၈- ၁- ၅၉

ဴမန္မာစစ္တပ္၏လက္နက္မဵားကို ဝတပ္ဖၾဲႚသိမ္းယူ 2009-01-27 http://www.rfa.org/burmese/news/wa_group_confiscates_arms_from_army01272009124613.html/story_main?textonly=1 ဴမန္မာစစ္အစိုးရ အေရႀႚေဴမာက္တိုင္း စစ္ဌာနခဵႂပ္ လက္ေအာက္ခံ ေဴခဴမန္တပ္ရင္းကို ေပးပိုႛတဲ့ လက္နက္ခဲယမ္းေတၾကို အပစ္အခတ္ရပ္ ဝဴပည္ ေသၾးစည္းညီႌၾတ္ေရးတပ္ UWSA က သိမ္းယူမႁ ၂ ႒ကိမ္ ဴဖစ္ပၾားခဲ့တယ္လိုႛ RFAက သတင္းရရႀိပၝတယ္။ တ႟ုတ္ဴမန္မာနယ္စပ္ ဝေဒသ ပန္ဆန္းမႀာရႀိတဲ့ တန္ႛယန္းလက္ေအာက္ခံ ခမရ (၃၂၆) က တပ္ခၾဲ ၂ ခၾဲဆီကို တပ္ရင္းက ေပးပိုႛတဲ့ လက္နက္ခဲယမ္းေတၾကို အခုလ ဇန္နဝၝရီလ ပထမပတ္ထဲမႀာ ဝနယ္ဴခားေစာင့္တပ္ေတၾက သိမ္းယူထားခဲ့တာ ဴဖစ္ပၝတယ္။ ဒီလက္နက္ေတၾကို အခုခဵိန္ထိ ဴမန္မာစစ္တပ္ဖက္ကို ဴပန္မေပးေသးဘူးလိုႛ ဝေဒသ သတင္းရပ္ကၾက္ေတၾကို ကိုးကား႓ပီး တ႟ုတ္ ဴမန္မာနယ္စပ္ ဴမန္မာ့စစ္ေရး ႎုိင္ငံေရး ေလ့လာသူ ဦးေအာင္ေကဵာ္ေဇာက ေဴပာပၝတယ္။ ဦးေအာင္ေကဵာ္ေဇာ။ ။ “ ပံုမႀန္အားဴဖင့္ေတာ့ ဝနယ္ထဲမႀာ ဝဌာနခဵႂပ္ဴဖစ္တဲ့ ပန္ဆန္းတဝိုက္မႀာ ဗမာစစ္တပ္က တပ္ခၾဲတခၾဲေလာက္ ရႀိ႓ပီးေတာ့ ဝမ္းေကာင္ေပၝ့ မက္မန္းကိုင္ဖက္မႀာ တပ္ခၾဲတခၾဲေလာက္ ရႀိတယ္၊ တပ္ခၾဲႎႀစ္ခၾဲေပၝ့။ ဗမာအစိုးရက ခမရ ၃၂၆ကို ပထမဦးဆံုး မက္မန္းကိုင္ဖက္ေန႓ပီးေတာ့ လက္နက္တခဵိႂႚနဲႛ ခဲယမ္းတခဵိႂႚကို ထပ္ဴဖည့္တယ္။ အဲဒၝကို လၾယ္ပန္လံုနဲႛ မက္မန္းကိုင္ဳကားမႀာ ရႀိတဲ့ ဝတပ္မေတာ္ရဲ့ ဂိတ္ကေန႓ပီးေတာ့ ဒၝကို သိမ္းဆည္းလိုက္တယ္၊ အဲလိုဴဖစ္႓ပီး ႎႀစ္ရက္ေလာက္အဳကာ၊ ဒၝအားလံုးက ဇန္နဝၝရီလဆန္းက ဴဖစ္တာ၊ တခၝ ထပ္မံ႓ပီးေတာ့ ကၾန္လံု ဗဵႃဟာေအာက္ကေန႓ပီးေတာ့ ၃၂၆ သူနဲႛ ဘာမႀ မပတ္သက္ပဲနဲႛ အဲဒီ နန္တဘက္ကေန႓ပီးေတာ့ BA 103ေပၝ့ ဗမာစစ္တပ္က သံုးတဲ့ ေလာင္ခဵာကဵည္တခဵိႂႚကို ပိုႛတယ္။ ပိုႛတဲ့အခၝ အဲဒီမႀာလည္း နန္တဘက္မႀာ ဝနယ္ထဲအဝင္ဴဖစ္တဲ့ နန္တ၊ နန္တင္း ဂိတ္မႀာ သိမ္းဆည္းရမိတယ္။ ဗမာအစိုးရကေန ခဵက္ခဵင္း ေတာင္းဆိုတယ္၊ ဴပန္ေပးဖိုႛ၊ ဝတပ္မေတာ္ဘက္ကေတာ့ ခုထက္ထိ ဆက္လက္ စဥ္းစားထားဆဲဴဖစ္တယ္။ ဴပန္ေပးဖိုႛ၊ မေပးဖိုႛ။ ” ဴမန္မာစစ္အစိုးရ ထိပ္တန္းေခၝင္းေဆာင္ေတၾနဲႛ ဝအဖၾဲႚအဳကား ၂၀၁၀ ေ႟ၾးေကာက္ပၾဲ၊ လက္နက္ ဴဖႂတ္သိမ္းေရးကိစၤနဲႛ ဝဴပည္နယ္ အမည္ေဴပာင္းတာေတၾနဲႛ ႎႀစ္ဖက္ အဆင္မေဴပ ဴဖစ္ေနစဥ္မႀာ အခုလို ေအာက္ေဴခ တပ္ေတၾအဳကား ဴပႍနာတရပ္ တိုးလာတာလိုႛ ေလ့လာသူေတၾက ေဴပာပၝတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

226

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ရႀမ္းဴပည္နယ္ေဴမာက္ပိုင္း ကဵိႂင္းတံု ေဴမာက္ဖက္ ေ႟ၿ႒တိဂံနယ္ေဴမရႀိ ပန္ဆန္းတၾင္ နအဖ စစ္အစိုးရႎႀင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားေသာ ဝ လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖၾဲႚမဵားကို ေတၾႚရေသာ မႀတ္တမ္း ဓာတ္ပံု ဴဖစ္ပၝသည္။ (Photo: AFP) အခုလို တင္းမာမႁဴဖစ္အ႓ပီး ဝေဒသကို ဴမန္မာစစ္အစိုးရ စစ္ဖက္ေရးရာ လံုဴခံႂေရး အရာရႀိခဵႂပ္ ဒုဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး ရဲဴမင့္ ႓ပီးခဲ့တဲ့ ၂၀ ရက္ေနႛက ႒တိဂံစစ္ေဒသတိုင္းမႀႃးနဲႛ အတူ ေရာက္ရႀိလာခဲ့႓ပီး ၀ေခၝင္းေဆာင္ေတၾနဲႛ ၂၀၁၀ ေ႟ၾးေကာက္ပၾဲကိစၤနဲႛ ဝတပ္ဴပန္လည္ ဖၾဲႚစည္းေရးကိစၤေတၾကို ေဆၾးေႎၾးရာမႀာလည္း အဆင္မေဴပခဲ့ဘူးလိုႛ သိရပၝတယ္။ UWSA ဝတပ္ဟာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားေပမဲ့ ဴမန္မာစစ္အစိုးရ ေတာင္းဆိုထားသလို လက္နက္ မခဵေသးပဲ ရႀိေနတဲ့ လက္နက္ကိုင္တိုင္းရင္းသားအဖၾဲႚ ဴဖစ္ပၝတယ္။ ၂၀၁၀ ေ႟ၾးေကာက္ပၾဲ ဝင္ေရးကိစၤ ကနဦးက စဥ္းစားမယ္လိုႛ ေဴပာဆိုထားေပမဲ့ ဝကိုယ္ပိုင္အုပ္ခဵႂပ္ခၾင့္ရ ပိုင္နက္ဆိုင္ရာ သေဘာထား ကၾဲလၾဲမႁနဲႛ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ သေဘာထားကၾဲတာေတၾေဳကာင့္ ဴမန္မာစစ္အစိုးရနဲႛ ဆက္ဆံေရးမႀာ တင္းမာမႁေတၾ ရႀိေနတဲ့အဖၾဲႚလည္းဴဖစ္ပၝတယ္။ ဒီအဴဖစ္အပဵက္ေတၾကို အေဴခခံ႓ပီး ေနာက္ကၾယ္က စစ္ေရးႎုိင္ငံေရးဆိုင္ရာ အေဴခအေနအေဳကာင္း တ႟ုတ္ ဴမန္မာနယ္စပ္က စစ္ေရးႎုိင္ငံေရးေလ့လာသူ ဦးေအာင္ေကဵာ္ေဇာကို RFAမႀ ကိုေကဵာ္မင္းထၾန္းက ဆက္သၾယ္ ေမးဴမန္းထားပၝတယ္။

သံဃာ့အေရးအခင္း မႀတ္တမ္းရုပ္ရႀင္ တည္းဴဖတ္မႁဆိုင္ရာ ႎိုင္ငံတကာရုပ္ရႀင္ဆုရ 2009-01-25 http://www.rfa.org/burmese/news/saffron_films_awarded01252009141611.html/story_main?textonly=1 ေရၿဝၝေရာင္ေတာ္လႀန္ေရးလိုႛ လူသိမဵားတဲ့ ၂၀၀၇ ခုႎႀစ္ စက္တင္ဘာ သံဃာ့အေရးအခင္း အဴဖစ္ပဵက္ေတၾကို လ႖ိႂႚဝႀက္ ဗီဒီယုိေတၾကေန မႀတ္တမ္းရုပ္ရႀင္အဴဖစ္ ေဴပာင္းလဲထားတဲ့ Burma VJ ရုပ္ရႀင္ဟာ တည္းဴဖတ္မႁ ဆိုင္ရာ Sundance ရုပ္ရႀင္ပၾဲေတာ္ဆုကို ဆၾတ္ခူးရရႀိသၾားပၝတယ္။ ဒီရုပ္ရႀင္ကို တည္းဴဖတ္ခဲ့တဲ့ ဖလင္အယ္ဒီတာ Janus Jansen နဲႛ Thomas Papapetros တိုႛကို ဴမန္မာႎိုင္ငံထဲက သတင္းေထာက္ ၃၀ ရဲႚ လ႖ိႂႚဝႀက္ရိုက္ကူး မႀတ္တမ္းတင္ခဲ့တဲ့ ဗီဒီယိုအပိုင္းစေတၾကို ဆက္စပ္႓ပီး မႀတ္တမ္းရုပ္ရႀင္အဴဖစ္ ပီဴပင္ေအာင္ တည္းဴဖတ္ႎိုင္ခဲ့တဲ့အတၾက္ အေမရိကန္ဴပည္ေထာင္စုမႀာ ကဵင္းပတဲ့ Sundance ရုပ္ရႀင္ပၾဲေတာ္က ဆုခဵီးဴမင့္တာဴဖစ္ပၝတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

227

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ Burma VJ ဟာ ႎုိင္ငံတကာသတင္းေထာက္ေတၾကို ပိတ္ပင္ထားတဲ့ ၂၀၀၇ သံဃာ့ အေရးအခင္းကို မႀတ္တမ္း တင္ခဲ့တဲ့ ေနာ္ေဝအေဴခစိုက္ ဒီမိုကရက္တစ္ ဴမန္မာ့အသံက သတင္းေထာက္ ၃၀ ရဲႚအတိုေကာက္ အမည္ဴဖစ္ပၝတယ္။ Burma VJ ရုပ္ရႀင္ကားဟာ လ႖ိႂႚဝႀက္သဲဖို ရုပ္ရႀင္ကားတကားလုိ ဴဖစ္ေနေဳကာင္း၊ ဒၝေပမယ့္ ထိန္ႛလန္ႛစရာ ေကာင္းေနတာက ဒီအဴဖစ္ပဵက္ေတၾဟာ ဴဖစ္ရပ္မႀန္ဴဖစ္ေနတဲ့အတၾက္ ဴဖစ္ေဳကာင္း Sundance ရုပ္ရႀင္ပၾဲေတာ္ အဖၾဲႛရဲႚ အင္တာနက္ စာမဵက္ႎႀာမႀာ ေရးသားထားပၝတယ္။

ေ႟ၿဝၝေရာင္ ေတာ္လႀန္ေရးဟု ေခၞဳကသည့္ သံဃာ့ လႁပ္ရႀားမႁအတၾင္း ၂၀၀၇ခုႎႀစ္ စက္တင္ဘာ ၁၈ရက္ေနႛက ရန္ကုန္႓မိႂႚလယ္တၾင္ ေမတၨာပိုႛ ဆုေတာင္းရင္း စီတန္းလႀည့္လည္လာေသာ သံဃာမဵား ဴဖစ္ပၝသည္။ (Photo: AFP)

ညၾန္ႛေပၝင္းအစိုးရ (NCGUB) ဴပန္လည္ဖဲၾႛစည္း 2009-01-24 http://www.rfa.org/burmese/news/NCGUB_formed_new_cabinet01242009110708.html/story_main?textonly=1

အမဵိႂးသားဒီမိုကေရစီ အဖၾဲႚခဵႂပ္ လၿတ္ေတာ္ကိုယ္စားလႀယ္ ဦးခၾန္ဴမင့္ထၾန္း (ယာအစၾန္)ဳသဂုတ္လ ၇ရက္ေနႚက ဖိလိပိုင္ႎိုင္ငံ မနီလာ႓မိႂႚ သတင္းစာရႀင္းလင္းပၾဲတခုတၾင္ ရႀင္းလင္းေဴပာဳကားေနပံု ဴဖစ္ပၝသည္။ (Photo: AFP)

အိုင္ယာလန္ႎိုင္ငံ ဒၝဗလင္႓မိႂႚမႀာ သံုးရက္တာ ကဵင္းပခဲ့တဲ့ ဴပည္ပေရာက္ ဴပည္သူႚလၿတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလႀယ္မဵား (MPU) ညီလာခံမႀာ ဴပည္ေထာင္စုဴမန္မာႎိုင္ငံ အမဵႃိးသားညၾန္ႚေပၝင္းအစိုးရ (NCGUB) ကို ဴပန္လည္ ဖဲၾႛစည္းခဲ့တယ္လိုႛ ဝန္႒ကီးမဵားအဖဲၾႚမႀာ အသစ္ပၝဝင္လာတဲ့ သထံု႓မိႂႚနယ္ ဴပည္သူႚလၾတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလႀယ္ ဦးခၾန္ဴမင့္ထၾန္းက ေဴပာပၝတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

228

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ဦးခၾန္ဴမင့္ထၾန္း။ ။ "ပထမဆံုးကေတာ့ အစိုးရအဖၾဲႛကိုဴပန္႓ပီးေတာ့ ေရၾးခဵယ္တင္ေဴမႀာက္တာ ဴဖစ္ပၝတယ္။ ဒုတိယအေနနဲႛကေတာ့ ဒီ ၂၀၀၈ ခုႎႀစ္ ေဖေဖၞဝၝရီလမႀာ ကဵင္းပခဲ့တဲ့ညီလာခံရဲႚ ဆံုးဴဖတ္ခဵက္ကို ဆက္လက္ အေကာင္အထည္ေဖၞဖိုႛအတၾက္ ေကာ္မတီတရပ္ ဖၾဲႛစည္း ႓ပီးေတာ့ တာဝန္ေပးခဲ့ပၝတယ္။ ေနာက္မူပိုင္းဆိုင္ရာနဲႛ ပတ္သက္ရင္လည္း ေဆၾးေႎၾး ဆံုးဴဖတ္ႎိုင္ခဲ့ပၝတယ္။" အစိုးရအဖဲၾႛသစ္မႀာ ဝန္႒ကီးခဵႂပ္အဴဖစ္ ေဒၝက္တာစိန္ဝင္းကိုပဲ ဴပန္လည္ေရၾးေကာက္ တင္ေဴမႀာက္ခဲ့ဳကပၝတယ္။ ဝန္႒ကီးအဖဲၾႛထဲမႀာေတာ့ ဦးဘိုလႀတင့္၊ ေဒၝက္တာတင့္ေဆၾ၊ ဦးခၾန္မားကိုးဗန္းတိုႛ ဴပန္လည္ပၝဝင္ခဲ့႓ပီး ဴပည္သူႛလၿတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလႀယ္ေတၾ ဴဖစ္ဳကတဲ့ ဦးခၾန္ဴမင့္ထၾန္း၊ ဦးဝင္းလႁိင္နဲႛ ဦးထၾန္းဝင္းတိုႛကို ဝန္႒ကီးအဖၾဲႛဝင္သစ္ေတၾ အဴဖစ္ ပၝဝင္ ပၝတယ္။ အခု ၂၀၀၉ ဇန္နဝၝရီမႀာ ဖဲၾႛစည္းလိုက္တဲ့ အမဵိႂးသားညၾန္ႛေပၝင္း အစိုးရသစ္အေနနဲႚ စစ္အစိုးရရဲႚ လူႛအခၾင့္အေရး ခဵိႂးေဖာက္မႁေတၾနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး ႎိုင္ငံတကာ ခံုရံုးတင္ႎိုင္ေအာင္ ႒ကိႂးစားသၾားမယ္လိုႛ ဦးခၾန္ဴမင့္ထၾန္းက ေဴပာပၝတယ္။ ဦးခၾန္ဴမင့္ထၾန္း။ ။ "ကုလသမဂၢအေထၾေထၾညီလာခံ႒ကီးက ၁၉၉၄ ခုႎႀစ္ ကတည္းက ခဵမႀတ္ထားတဲ့ ေတၾႛဆံုေဆၾးေႎၾးေရး အေဴခခံလမ္းေဳကာင္းေပၞ မူတည္႓ပီးေတာ့ ရပ္တည္ခဲ့ဳကတယ္။ အထူးသဴဖင့္ နအဖ ကို အဴပႂသေဘာေဆာင္တဲ့ ခဵဥ္းကပ္မႁေတၾအေပၞ မႀာပဲ မဵားခဲ့ပၝတယ္။ အဲေတာ့ အခုအခၝမႀာေတာ့ နအဖ အေနနဲႛက ေတၾႛဆံုေဆၾးေႎၾးေရး လုပ္ေဆာင္ဖုိႛကို လံုးဝဆႎၬမရႀိခဲ့ဘူး၊ ေတၾႛဆံုေဆၾးေႎၾးေရး အတၾက္လည္း ဘာမႀဴပင္ဆင္မႁ မရႀိေတာ့ပၝဘူး။ ဒၝေဳကာင့္မိုႛ ကဵေနာ္တိုႛအေနနဲႛ ေတၾႛဆံုေဆၾးေႎၾးေရးဆိုတဲ့ တံခၝးကိုေတာ့ ကဵေနာ္တိုႛ အဴမဲဖၾင့္ထား ေပးမယ္။ သိုႛေသာ္လည္း ေတၾႛဆံုေဆၾးေႎၾးေရး ဴဖစ္ဘိုႛကေတာ့ နအဖကို ဖိအားေပးမႀရမယ္။ နအဖက ကဵႃးလၾန္ခဲ့တဲ့ ရာဇဝတ္မႁေတၾကိုေတာ့ ႎုိင္ငံတကာ ခံုရံုးေတၾမႀာ တရားစၾဲဆိုေရးလုပ္ငန္းေတၾ လုပ္ေနတဲ့ ကဵေနာ္တိုႛ အားေပးကူညီ ႓ပီး ေထာက္ခံေဆာင္ရၾက္သၾားမႀာ ဴဖစ္ပၝတယ္။" ဴပည္ပေရာက္ ဴပည္သူႚလၾတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလႀယ္အဖဲၾႛဝင္ ၃၃ ဦးရႀိတဲ့အထဲက ဒီညီလာခံ ကို ၃၂ ဦး တက္ေရာက္ခဲ့ ပၝတယ္။ အဖဲၾႛရဲႛညီလာခံကို ေလးႎႀစ္တ႒ကိမ္ကဵင္းပခဲ့႓ပီး ေနာက္ဆံုး ညီလာခံကိုေတာ့ ထိုင္းႎိုင္ငံမႀာ ၂၀၀၈ ခုႎႀစ္ ဇန္နဝၝရီလတုန္းက ကဵင္းပခဲ့ ပၝတယ္။ အဲဒီညီလာခံမႀာ အစိုးရသစ္ဴပန္လည္ေရၾးေကာက္တင္ေဴမႀာက္ဖိုႛ မေဆာင္ရၾက္ ႎိုင္ခဲ့တဲ့အတၾက္ ဒီႎႀစ္ ဇန္နဝၝရီလမႀာ အိုင္ယာလန္ႎိုင္ငံ ဒၝဗလင္႓မိႂႚမႀာ ဆက္လက္ကဵင္းပခဲ့႓ပီး NCGUB ကိုဴပန္လည္ဖဲၾႛစည္းခဲ့တာဴဖစ္ပၝတယ္။ ဒီညီလာခံနဲႛပတ္သက္႓ပီး ဴပည္ေထာင္စုဴမန္မာႎိုင္ငံ အမဵႃိးသားညၾန့္ေပၝင္းအစိုးရ (NCGUB) ဝန္႒ကီးမဵားအဖဲၾႛမႀာ အသစ္ပၝဝင္လာတဲ့ သထံု႓မိႂႚနယ္ ဴပည္သူႚလၾတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလႀယ္ ဦးခၾန္ဴမင့္ထၾန္းကို မအင္ဳကင္းႎိုင္က ဆက္သၾယ္ေမးဴမန္း ထားပၝတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

229

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ရာဇဝတ္မႁမဵားႎႀင့္ ပတ္သက္ေနသည့္ ဆရာေတာ္တပၝးကို ႎိုင္ငံေတာ္ သံဃာ့အဖၾဲႚ ကာကၾယ္ 2009-01-23 http://www.rfa.org/burmese/news/monk_involved_in_death_case01232009174328.html/story_main?textonly=1 မႎၩေလးတိုင္း မလႁိင္႓မိႂႚနယ္ မႀာရႀိတဲ့ ေ႟ၿေပၞက႗န္း ေစေတာ္ဝင္ သာသနာဴပႂစခန္းရဲ့ လက္ရႀိ နာယကဆရာေတာ္ဟာ အမဵိႂးသမီးတေယာက္ကို ႟ိုက္တဲ့အမႁနဲႛ တရားရင္ဆိုင္ေနရပၝတယ္။ ဒၝ့အဴပင္ ၂၀၀၇ ခုႎႀစ္က သာသနာ့ဴပႂစခန္းအတၾင္းမႀာ လူေသမႁနဲႛ ေဖာက္ထၾင္းမႁေတၾမႀာ ပၝဝင္ပတ္သက္တယ္ ဆို႓ပီး စၾပ္စၾဲခံေနရလိုႛ သိရပၝတယ္။ ေ႟ၿေပၞက႗န္း ေစေတာ္ဝင္ သာသနာဴပႂစခန္းဟာ မႎၩေလးတိုင္း မိတၪီလာခ႟ိုင္ မလႁိင္႓မိႂႚနယ္မႀာ တည္ရႀိပၝတယ္။ ေ႟ၿေပၞက႗န္း သာသနာဴပႂစခန္းရဲ့ မူလဆရာေတာ္ဘုရား႒ကီး ဦးေဇယဵသိဒၭိဓမၳဥာဏိကဟာ ၁၂ႎႀစ္ ဆရာေတာ္ပဵံလၾန္ေတာ္မူခ့ဲ အဲဒီေနာက္ ဆရာေတာ္ရဲ့ တပည့္ရင္း၄ပၝးက ဝိုင္းဝန္းေစာင့္ေရႀာက္ရာကေန မႎၩေလးတိုင္း သံဃမဟာနာယက အဖၾဲႚက ဦးကုမာရဆိုတဲ့ ဆရာေတာ္တပၝးကို ေကဵာင္းထိုင္ဆရာေတာ္အဴဖစ္ အပ္ႎႀင္းခဲ့႓ပီး မူလဆရာေတာ္ဘုရားရဲ့ တပည့္ရင္း ၄ပၝးကိုေတာ့ လက္ေထာက္အဴဖစ္ တာဝန္ယူေစခဲ့ပၝတယ္။ ဆရာေတာ္ ဦးကုမာရဟာ သူေကဵာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ဴဖစ္႓ပီး မ႒ကာခင္မႀာ လပိုင္းအတၾင္းမႀာပဲ မူလတပည့္ရင္း ဆရာေတာ္ေတၾကို ေကဵာင္းမႀာမေနႎိုင္ေအာင္ ဖိအားေပးတာေတၾ အတင္းအကဵပ္ လူဝတ္လဲခိုင္းတာေတၾ လုပ္ခဲ့တယ္လိုႛ ေဂၝပကအဖၾဲႚဝင္ေတၾက အာအက္ေအကိုေဴပာပၝတယ္။ အဲဒီေနာက္ ၂၀၀၃ ခု ေအာက္တိုဘာ ၁၇ ရက္ေနႛမႀာ မူလဆရာေတာ္ဘုရားရဲ့ လက္ေထာက္ ဆရာေတာ္တပၝးဴဖစ္တဲ့ ဦးနေႎၬာဘာသကို အတင္းအကဵပ္ ႟ိုက္ႎႀက္႓ပီး လူဝတ္လဲခိုင္းတဲ့ အခဵိန္မႀာ ဝင္ေရာက္ေဴပာဆိုခဲ့သူ ေကဵာင္းေဝယဵဝစၤ လုပ္ေပးေနသူ မႎၾယ္ႎၾယ္ဝင္းကို ဆရာေတာ္နဲႛအဖၾဲႚက ဝိုင္းဝန္း႟ိုက္ႎႀက္ခဲ့တဲ့ အမႁဴဖစ္ပၾားခဲ့တယ္လိုႛ ဆိုပၝတယ္။ ၂၀၀၃ခုႎႀစ္က ဴဖစ္ပၾားခဲ့တဲ့ အဲဒီအမႁဟာ ေနာက္ဆံုးအ႒ကိမ္အဴဖစ္ ဇန္နဝၝရီ ၂၂ရက္ မေနႛက မိတၪီလာ႓မိႂနယ္ တရား႟ံုးမႀာ စစ္ေဆးခဲ့တယ္လိုႛသိရပၝတယ္။ ဒီအမႁမႀာ တရားလိုဴဖစ္တဲ့ ေဒၞႎၾယ္ႎၾယ္ဝင္းက သူ႟ိုက္ႎႀက္ခံရတာ မႀန္ကန္ေ႒ကာင္း အာအက္ဖ္ေအကို ေဴပာဴပပၝတယ္။ ေဒၞႎၾယ္ႎၾယ္ဝင္း။ ။ “အေႎၩာနဲႛ ဗဟိအေမၾမႁဴဖစ္လိုႛရႀိရင္ ပိုင္ဆိုင္မႁအရ ဝိနည္းေတာ္အရ အေႎၩာကပဲ ပိုင္ဆိုင္ခၾင့္ရႀိတယ္။ ဗဟိက ပိုင္ဆိုင္ခၾင့္မရႀိဘူး ဒၝကိုဦးကုမာရက သိထားတဲ့အခၝမႀာ စခန္းတၾင္းမႀာ ရႀိတဲ့ သံဃာေတၾ အကုန္လံုးကို ေဟာဒီိ ေ႟ၿေပၞက႗န္းစခန္းထဲကေန အဴပင္ကို ဆၾဲထုတ္ခဵင္တာ အ႟ိုက္ခံခဲ့ရတာ ဦးနေႎၬာဘာသေလ အဲဒီေတာ့ ကဵမက မဴဖစ္သင့္တာ မဴဖစ္ရေအာင္ ကဵမက ဝင္ေရာက္႓ပီး ေအးေအးသက္သာ တားဴမစ္တဲ့သေဘာရႀင့္၊ အဲဒီတားဴမစ္တဲ့အေပၞမႀာ ကဵမကို အားလံုးနဲႛဝိုင္း႓ပီးေတာ ့႟ိုက္လၿတ္တာ ကဵမေသႎိုင္တဲ့အဆင့္ထိ ရႀိပၝတယ္။” ေဒၞႎၾယ္ႎၾယ္ဝင္း ေဴပာသၾားတဲ့ အေႎၩာဆိုတာကေတာ့ တပည့္ရင္းဆရာရင္းဴဖစ္႓ပီး ဗဟိဆိုတာကေတာ့ ေနာက္မႀေရာက္တဲ့ သံဃာေတာ္ကို ဆိုလို႓ပီး ဦးကုမာရကို ေနာက္မႀေရာက္တဲ့ သံဃာေတာ္လိုႛ ေဴပာတာဴဖစ္ပၝတယ္။ မႎၾယ္ႎၾယ္ဝင္းေဴပာတာနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး ဆရာေတာ္ဦးကုမာရကို အာအက္ဖ္ေအ က ေလ႖ာက္ထားတဲ့အခၝမႀာ တရားရင္ဆိုင္ေနရတာ မႀန္ကန္ေ႒ကာင္း ဒၝေပမဲ့ ေဒၞႎၾယ္ႎၾယ္ဝင္းကို သူ႟ိုက္တယ္ဆိုတာေတာ့ မဟုတ္မႀန္ေ႒ကာင္း မိန္ႛ႒ကားပၝတယ္။ ဦးကုမာရ။ ။ “ ကဵႂပ္က႟ိုက္တာ လံုးဝမဟုတ္ပၝဘူး၊ ဟုတ္ပၝတယ၊္ တရားရင္ဆိုင္ပၝတယ္။ ဘုန္း႒ကီးေကဵာင္းထဲကို သူတိုႛက လာဆဲ႓ပီးေတာ့မႀ အမႁဖၾင့္႓ပီးေတာ့မႀ ဂုဏ္သိကၡာကဵေအာင္ လုပ္တဲ့အမႁ ဴဖစ္ပၝတယ္။ ႎၾယ္ႎၾယ္ဝင္းကို လက္ဖဵားနဲႛလည္းမထိဘူး၊ ေလနဲႛလည္း မဴပစ္ဘူးပၝဘူး။”

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

230

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ဒီအေတာအတၾင္းမႀာပဲ ၂၀၀၇ ဇၾန္လ ၁၉ ရက္ေနႛမႀာ ေ႟ၿေပၞက႗န္းစခန္းအတၾင္း ေဝယဵာ၀စၤေတၾကို လုပ္ကိုင္ေပးေနတဲ့ ဦးေကဵာ္ဴမင့္ဆိုသူဟာ ေသဆံုးသၾားခဲ့ပၝတယ္။ သၾားေရာက္႒ကည့္ရူခဲ့တဲ့ မဵက္ဴမင္သက္ေသတေယာက္က ဦးေကဵာ္ဴမင့္ကို တေယာက္ေယာက္က သတ္႓ပီးမႀ ႒ကိႂးဆၾဲခဵေသတဲ့ပံုစံ လုပ္ထားတာဴဖစ္တယ္လိုႛ အာအက္ဖ္ေအကို ေဴပာပၝတယ္။ မဵက္ဴမင္သက္ေသ။ ။ “ အဲဒီေနႛကပံုစံဆိုရင္ ထုပ္မႀာ ႒ကိႂးက ခဵည္ထားတာ မဟုတ္ဘူးဗဵ ၊ အထပ္ထပ္ရစ္ထားတာ၊ ႒ကိႂးမႀာလည္း အင္ဂဵင္ဝိုင္ဆီေတၾ ေပေနတာ ေနာက္႓ပီး ဆၾဲ႒ကိႂးခဵေသထားတဲ့႒ကိႂးကလည္း ေခၝက္တုပ္ခဵည္ထားတာ ကၾင္းေလဵာမဟုတ္ဘူး ေအာက္က ေဴခေထာက္ကလည္း ေဴမ႒ကီးနဲႛမလၾတ္ဘူး ေသသူရက္လက္မႀ အင္ဂဵင္ဝိုင္စ တစမႀ မရႀိဘူးဗဵ၊ ဴဖႂတ္ခဵလိုက္တဲ့အခဵိန္မႀာ ေခၝင္းက ေသၾးေတၾ ထၾက္လာတယ္ဗဵ။ ဒၝလူသတ္႓ပီးေတာ့ ဆၾဲ႒ကိႂးခဵေသေအာင္ လုပ္တာလားဆိုတာ ထင္ရႀားေနတယ္။ ေသမႁေသခင္းမႀာ သက္ဆိုင္ရာ ေဆး႟ံုေဆးခန္းကို ယူ႓ပီးေတာ့ ေဆးစစ္ခဵက္ ယူ႓ပီးေတာ့မႀ ေဴမဴမၟႂပ္သ႓ဂႇႂဟ္ရမႀာ၊ အမႁဖၾင့္႓ပီးေတာ့မႀာ အဲလိုမလုပ္ပဲနဲႛ ဦးကုမာရရဲ့ လမ္းညၾန္မႁနဲႛ စစ္ေဆးတာမရႀိပ၊ဲ အမႁမဖၾင့္ပဲ၊ ဒၝ႒ကီးကို ေဴမဴမၟႂပ္သ႓ဂႇႂဟ္ လုိက္ပၝတယ္။ ” ဒီအမႁဴဖစ္ပၾားတုန္းက မလႁိင္ရဲစခန္း လက္ေအာက္ခံ ေႎႀာကန္ရဲစခန္းက စခန္းမႀႃး ဦးေနဝင္းနဲႛ တပ္႒ကပ္ ၂ဦး လာေရာက္ စစ္ေဆးခဲ့႓ပီးေနာက္ ဆရာေတာ္ဦးကုမာရ ညၾန္႒ကားမႀႁနဲႛ ခဵက္ခဵင္း အေလာင္းကို ေဴမဴမၟႂပ္လိုက္တယ္လိုႛ ေဴပာပၝတယ္။ အဲဒီေ႟ၿေပၞက႗န္းစခန္းမႀာရႀိေနတဲ့ တဴခားဆရာေတာ္တပၝးဴဖစ္တဲ့ ဦးေတဇနိယကေတာ့ ခုေသဆံုးသၾားတဲ့ ဦးေကဵာ္ဴမင့္ဟာ ဆရာေတာ္ ဦးကုမာရနဲႛ မေဴပာမလည္ဴဖစ္ေနေ႒ကာင္း ဆရာေတာ္ရဲ့ လုပ္ရပ္အမႀားေတၾကို မိမိကိုလည္း လာေရာက္ ေဴပာဆိုအသိေပးခဲ့ေ႒ကာင္း အခုလိုေဴပာဆို႓ပီး မ႒ကာခင္မႀာ ေသဆံုးသၾားတာ ဴဖစ္ေ႒ကာင္း အာအက္ဖ္ေအကို ေဴပာဆိုခဲ့ပၝတယ္။အဲဒီလို ဦးေကဵာ္ဴမင့္က မိမိကိုယ္ေဴပာခဲ့တာကို တဴခားသူမဵားကို မိမိက ဴပန္လည္ေဴပာဆိုခဲ့တဲ့အတၾက္ ဆရာေတာ္ဦးကုမာရ အညၟိႂးထား႓ပီး မိမိကိုယ္တိုင္ပင္လ႖င္ ေ႟ၿေပၞက႗န္းေကဵာင္းက ႎႀင္ထုတ္ခံရ႓ပီး ဆရာေတာ္ဦးကုမာရရဲ့ တပည့္တပန္းေတၾက မိမိပိုင္ ပစၤည္းေတၾကို ခိုးယူခဲ့ေ႒ကာင္း အာအက္ဖ္ေအကို မိန္ႛ႒ကားခဲ့ပၝတယ္။ ဦးေတဇနိယ။ ။ “ ဦးဇင္းကို ညၟိႂး႓ပီး ၈ ရက္ ၇လေနႛမႀာ ေကဵာင္းက ႎႀင္ထုတ္ေတာ့တာပဲ၊ ဘုန္း႒ကီးက ႎႀင္ထုတ္႓ပီးေတာ့ ၁၀ ရက္ေနႛမႀာ ဦးဇင္းေကဵာင္းမႀာရႀိတဲ့ အေပၞက ေသာ့မႀာရႀိတဲ့ ဦးဇင္းမႀာရႀိတဲ့ လက္ဝတ္လက္စား၊ ေ႟ၿေငၾ ဘုန္း႒ကီး လူႛဘဝတုန္းက ဝတ္တဲ့ဟာေလးကို ဘုရားသခင္ရဲ့ သီဟာသနပလင္ေအာက္မႀာ ဝႀက္ထားတာကို ဒီေကာင္ေတၾက အကုန္ ယူခဵသၾားတယ္ဒကာ႒ကီး။ ” ဆက္လက္႓ပီး ဆရာေတာ္ ဦးေတဇနိယက အဲဒီလို သူပိုင္ဆိုင္တဲ့ ကာလတန္ေ႒ကး ၂၈ သိန္းေကဵာ္ ပစၤည္းေတၾနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး ေပဵာက္ဆံုးတဲ့အမႁကို သက္ဆိုင္ရာကို တိုင္႒ကားခဲ့ရာမႀာ ဆရာေတာ္ရဲ့ ေယာက္ဖေတာ္သူ ဦးစိုးဴမင့္ေခၞ ဦးကုမုဒ ၊ ဦးေသာင္းတိုႛက ထၾက္ေဴပး တိမ္းေရႀာင္ခဲ့ေ႒ကာင္း ကဵန္၂ဦးကေတာ့ အစစ္ေဆးခံကာ အာမခံနဲႛ ေနထိုင္ေ႒ကာင္း ေဴပာပၝတယ္။ ဒၝေပမဲ့ ထၾက္ေဴပးတိမ္းေရႀာင္ေနခဲ့တဲ့ ဦးစိုးဴမင့္ နဲႛ ဦးေသာင္းဟာ ခုလက္ရႀိ ေ႟ၿေပၞက႗န္း စခန္းမႀာ ဴပန္လည္ေရာက္ရႀိေန႒ကေပမဲ့ သက္ဆိုင္ရာက ဖမ္းဆီးတာရႀိဘူးလိုႛ ေဴပာပၝတယ္။ ေကဵာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ ဦးကုမာရက ဒီကိစၤဟာလည္း မဟုတ္မမႀန္ လုပ္႒ကံ စၾဲဆိုမႁသာ ဴဖစ္ေ႒ကာင္း မိန္ႛ႒ကားပၝတယ္။ ဦးကုမာရ။ ။ “ ခုခဵိန္ထိ ဘုန္႒ကီးကို ဘာမႀအေရးယူဴခင္း၊ ဘာမႀမလုပ္ပၝဘူး၊ တရားဥပေဒဆိုတာက သူကတိုင္႒ကားသူရႀိလိုႛ စစ္ေဆးဴခင္းသာဴဖစ္ပၝတယ္။ ” ေ႟ၿေပၞက႗န္း စခန္းမႀာ ႎႀစ္ရႀည္လမဵား ေဂၝပကအဖၾဲႚဝင္အဴဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့တဲ့ ပုဂၢိႂလ္တေယာက္ကေတာ့ မူလဆရာေတာ္ဘုရား႒ကီး ထားရစ္ခဲ့တဲ့ ေငၾေ႒ကးပစၤည္းေတၾဟာ ခုလက္ရႀိဆရာေတာ္ ဦးကုမာရလက္ထက္မႀာ ယုတ္ေလဵာ့ကဵဆင္းသၾားခဲ့ေ႒ကာင္း၊ အဲဒီကိစၤေ႒ကာင့္ ဆရာေတာ္ ဦးကုမာရကို ေငၾေ႒ကးအလၾဲသံုးစားလုပ္မႁနဲႛ မႎၩေလးတိုင္း သံဃာ့မဟာနာယကက အဖၾဲႚကို တိုင္႒ကားေ႒ကာင္း အဲဒီေနာက္ တိုင္းသံဃာ့မဟာနယကအဖၾဲႚရဲ့ ညၾန္႒ကားခဵက္အရ ႓မိႂႚနယ္သံဃာ့နာယကက စစ္ေဆးခဲ့႓ပီး

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

231

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ဆရာေတာ္ ဦးကုမာရကို မလႁိင္႓မိႂႚနယ္ကေန ထၾက္ခၾာဖိုႛ ဆံုးဴဖတ္ခဲ့ေ႒ကာင္း အာအက္ေအကို ေဴပာပၝတယ္။ ေဂၝပကအဖၾဲႚဝင္။ ။ “ ေငၾက ၄၀၈သိန္း၊ ဆရာေတာ္႒ကီးက ေစတိီ ၁၀၈ ေတာင္ တည္ဖိုႛဆို႓ပီးေတာ့ အုတ္က ၆သိန္းေကဵာ္၊ ဆန္ဆိုရင္ တင္း ၆၀၀၀ ရႀိတယ္ဗဵာ သစ္ကဆိုရင္ က႗န္းေတၾေရာ သစ္မာေတၾေရာ တန္၂၀၀ ေကဵာ္ရိႀတယ္။ တုိင္ အလံုး၂၀၀ စုေနတာ မင္းတိုႛတဦးခဵင္းအေနနဲႛ မသံုးနဲႛ ဒၝကို ၅ပၝးတိုင္ပင္႓ပီးမႀ သံုးဆို႓ပီး အပ္ခဲ့တဲ့ ေငၾေတၾ ပစၤည္းေတၾ၊ အဲဒၝကို သူတေယာက္တည္း သံုးေတာ့ ေဂၝပက ကမခံႎိုင္ေတာ့ဘူး၊ တိုင္ေတာ့ကဵ တိုင္းဘုန္း႒ကီးကေန အာဏာကို ဖီဆန္တယ္ဆို႓ပီးေတာ့ ႓မိႂႚနယ္ကို ဝိနည္းဓိုရ္လိုႛ ေခၞတဲ့ အဖၾဲႚဖၾဲႚ႓ပီး၊ အဲဒီေကာင္ကို စစ္စမ္းဆို႓ပီး စစ္လိုက္ေတာ့့ ၂၄ နာရီအတၾင္း မလႁိင္႓မိႂႚနယ္အတၾင္းကို ထၾက္ရမယ္ ေကဵာင္းမႀာတင္ မဟုတ္ဘူး ႓မိႂႚနယ္ကကို မေနရဘူးေဴပာတာ။ သူႛမႀာေရးထားတာ ဒုပၯဇ ဆိုတဲ့အဴပစ္ ေရးထားတယ္၊ စည္းကမ္းတကဵလုပ္လာတဲ့ ေကဵာင္းစခန္း႒ကီးကို စည္းပဵက္ကမ္းပဵက္နဲႛ ပဵက္လိုႛပဵက္စီး လုပ္လာတာကို မဴမင္ႎိုင္တာပဲဗဵာ၊ မ႒ကည့္ရက္တာပဲ။” အခုလို မလႁိင္သံဃနာယက ဆံုးဴဖတ္ခဵက္ကို ဆရာေတာ္ ဦးကုမာရက လုိက္နာဴခင္းမရႀိပဲ ႎိုင္ငံေတာ္ သံဃာ့မဟာနာယက အမိန္ႛနဲႛ ဆက္လက္ ေနထိုင္တယ္လိုႛ ဆိုပၝတယ္။ ဆရာေတာ္ ဦးကုမာရကေတာ့ ဒီအမႁနဲႛ ပတ္သက္လိုႛလည္း ေကဵာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ဦးကုမာရက မိမိကို ေဂၝပကအဖၾဲႚ က မိမိဂုဏ္သိကၡာ ညၟိႂးႎၾမ္းေအာင္ လုပ္တာသာဴဖစ္တယ္လိုႛ အာအက္ဖ္ေအကုိ မိန္ႛ႒ကားခဲ့ပၝတယ္။ ဦးကုမာရ။ ။“ ဆရာေတာ္ရႀိခဲ့စဥ္တုန္းက ေငၾဟာသိန္း ၃၅၀ ရိႀတဲ့အခဵိိန္ပဲ ဘုန္း႒ကီးလက္ခံတဲ့အခဵိန္မႀာ သိန္း ၂၇၀ ရႀိပၝတယ္။ အခုဘုန္း႒ကီးသံုးေနတဲ့ သာသာနာေတာ္အတၾက္ေကာ လူမႁေရးအတၾက္ေကာ သုံးလိုက္တာဟာ သိန္း ၂၀၀၀ ေကဵာ္ ရႀိပၝတယ္။ ဆရာေတာ္ရႀိတုန္းက ေငၾဟာ ဘုႎု္း႒ကီးရဲ့ အစိတ္အပိုင္းပဲ ရႀိသၾားပၝ႓ပီ။ အဲဒၝေတၾကလည္း ဘဏ္မႀာ ဘာမႀ မသံုးစၾဲပဲရႀိပၝတယ္။” ဆရာေတာ္ ဦးကုမာရ အဲလိုမိန္ႛ႒ကားေပမဲ့လည္း ေဂၝပက အဆိုအရေတာ့ ဘဏ္မႀာ ၁၅ သိန္းပဲ လက္ကဵန္ရႀိတယ္လိုႛ ေဴပာပၝတယ္။ ဆရာေတာ္ ဥိီးကုမာရနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး ခုတိုင္႒ကားထားတဲ့အမႁေတၾကို မိတၪီလာ႓မိႂႚနယ္ တရားသူ႒ကိီး ဦးခင္ေမာင္ေမာင္ရဲ့႟ံုးမႀာ စစ္ေဆးဆဲဴဖစ္ပၝတယ္။ သက္ဆိုင္သူေတၾကေတာ့ ဒီအမႁနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး အာဏာပိုင္ေတၾ အဆင့္ဆင့္ရဲ့ ေဆာင္႟ၾက္ေနပံုေတၾဟာ မႀန္ကန္မ႖တမႁမရႀိဘူးလိုႛ စၾပ္စၾဲေဴပာဆိုေန႒ကပၝတယ္။ မိတၪီလာ႓မိႂႚနယ္ တရားသူ႒ကီး ဦးခင္ေမာင္ေမာင္ကို ဆက္သၾယ္ခဲ့ေပမဲ့လည္း အခုအခဵိန္ထိအ ဆက္သၾယ္မရခဲ့ေသးပၝဘူး။

ေရႊေပၚကြ်န္းေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ရိုက္ႏွက္မႈျဖင့္ တရားစြဲခံရ ကို၀ိုင္း

တနလၤာေန႔၊ ဇန္နဝါရီလ 26 2009 19:16 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ခ်င္းမုိင္ (မဇၩိမ)။

။ နာမည္ေက်ာ္ ေရႊေပၚကၽႊန္း ေစေတာ္ဝင္ သာသနာျပဳစခန္းအတြင္း

ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ဦးကုမာရသည္ အမ်ဳိးသမီးတဦးအား ရိုက္ႏွက္မႈျဖင့္ မိထၳီလာၿမိဳ႕နယ္ တရား႐ံုးတြင္ အမႈရင္ဆိုင္ေနရသည္။

မႏၱေလးတိုင္း မိထၳီလာခရိုင္ရွိ ေရႊေပၚကၽႊန္း ေစေတာ္ဝင္စခန္းအတြင္း၌ ေနထိုင္သူ ေဝယ်ာဝစၥအဖြဲ႔ဝင္ မႏြယ္ႏြယ္ဝင္းဆိုသူအား ဆရာေတာ္က အုပ္စုျဖင့္ ဝိုင္းရိုက္ေၾကာင္း စြပ္စဲြခံထားရျပီး ယခုလ (၂၁)

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

232

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ရက္ေန႔က မိထၳီလာၿမိဳ႕နယ္ တရားရံုးတြင္ ဆရာေတာ္ ဦးကုမာရကိုယ္တိုင္ စစ္ေဆးခံခဲ့ေၾကာင္း ေစေတာ္ဝင္စခန္း ေဂါပကဥကၠဌေဟာင္း ဦးသာဒင္က မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။

ဦးသာဒင္က " မႏြယ္ကိုရိုက္တဲ့အမႈက အခုလ (၂၁) ရက္ေန႔က မိထၳီလာၿမိဳ႕နယ္ရံုး တရားသူႀကီး

ဦးခင္ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ရံုးမွာ စစ္သြားၿပီ။ ဦးကုမာရက (၁၈) ႀကိမ္ေလာက္ ခ်ိန္းခဲ့တာကို လံုးဝမလာခဲ့တာ။ ေႏွာကန္ရဲစခန္းကို စၿပီး အဆင့္ဆင့္ အမႈတင္တာ။ ခုဆို သံုးႏွစ္ရွိၿပီ" ဟုေျပာသည္။

မလိႈင္ၿမိဳ႕နယ္၊ ေရငန္ေက်းရြာအုပ္စုအတြင္းမွ ေရႊေပၚကၽႊန္းရြာ ေစေတာ္ဝင္စခန္းအား တည္ေထာင္ခဲ့သူ

မူလ ဆရာေတာ္ ဦးေဇယ်သိႏၶိဓမၼ ဉာဏိက ပ်ံလြန္ေတာ္မူျပီးေနာက္ လက္ရွိ ဆရာေတာ္ ဦးကုမာရအား မႏၱေလးတိုင္း သံဃာနာယက ခန္႔အပ္ခဲ့သည္။

ေက်ာင္းဝန္းအတြင္း၌ ေက်ာင္းတိုက္ အလံုး (၃၀၀) ေက်ာ္၊ ေဝယ်ာဝစၥသံုးရန္ ကား (၃၀) စင္း ရွိၿပီး ေဝယ်ာဝစၥလုပ္ ကိုင္သူႏွင့္ ဧည့္သည္ (၁,၀၀၀) ေက်ာ္အား ေန႔စဥ္ေကၽႊးေမြးေနသည္။

အမႈႏွင္ပတ္သက္၍ ဆရာေတာ္ဦးကုမာရႏွင့္ ရဲစခန္းတို႔ထံ ႀကိဳးစားဆက္သြယ္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္အထိ ဆက္သြယ္၍ မရႏုိင္ဘဲရွိသည္။

ထို႔အျပင္ အဆိုပါ ေစေတာ္ဝင္ေက်ာင္းအတြင္း၌ လူေသမႈ၊ ေရွးေဟာင္းဘုရားခိုးမႈမ်ားလည္းျဖစ္ပြားခဲ့ဖူးျပီး တရားခံမ်ားမွာ လြတ္ေျမာက္ေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း ခိုးမႈအတြက္ တရားလိုအျဖစ္ လုိုက္ပါေဆာင္ရြက္ေနသူ ဦးေတဇနိက (လူအမည္ ဦးတင့္ေဆြ) ကမိန္႔သည္။

"ေဖာက္ထြင္းခိုးမႈနဲ႔ တရားစြဲထားတယ္။ ဦးဇင္းအေဆာင္က ေရႊေပၚကၽႊန္းဝန္းအတြင္းမွာရွိတယ္ေလ။ ဇီးကုန္းေက်ာင္း ေဆာင္လို႔ေခၚတယ္။ အဲဒါ ဦးဇင္းမရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ ဦးဇင္းၿခံစည္းရိုးကို ဖ်က္တယ္။ တံခါးေတြကို ရိုက္ဖြင့္ၿပီး ပစၥည္း (၂၈) သိန္းေက်ာ္ပါသြားတယ္။ ပစၥည္းေတြက ဘုန္းႀကီး လူ႔ဘဝတုန္းကရွိခဲ့ပစၥည္းေတြ။ hand change တို႔၊ ဆြဲႀကိဳး၊ နဝရတ္ လက္စြပ္၊ ဒီဂ်ီတယ္ကင္မရာေတြပါတယ္" ဟုမိန္႔ၾကားသည္။

စခန္းအတြင္း ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ဆြဲႀကိဳးခ် လူေသမႈတခုလည္း ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ေႏွာင္းပိုင္းက

ျဖစ္ပြားခဲ့ဖူးေသးသည္။ ေသဆံုးသူမွာ ဦးေက်ာ္ျမင့္ဆိုသူျဖစ္ျပီး ေ၀ယ်ာ၀စၥလုပ္ကိုင္သူျဖစ္သည္။ ေရွးေဟာင္းဘုရားပစၥည္းမ်ား ခုိးရာတြင္ ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ခဲ့ေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုျပီးေနာက္ ေသဆံုးျခငး္ျဖစ္သည္ဟု ေဒသခံမ်ားက ေျပာသည္။

ဦးေက်ာ္ျမင့္၏ အေလာင္းသည္ မ်က္လံုးျပဴးျခင္း၊ လွ်ာထြက္ျခင္းမရွိသည့္အျပင္ ေျခေထာက္သည္လည္း ေျမႀကီးႏွင့္ထိေနၿပီး ဒူးေကြးေနေၾကာင္း၊ ႀကိဳးဆြဲခ်သည့္ႀကိဳးက အင္ဂ်င္ဝိုင္ ဆီမ်ားေပေနေသာ္လည္း ေသဆံုးသူ၏ လက္တြင္ မည္သည့္ဆီမွ်ေပးေနျခင္းမရွိေၾကာင္း အေလာင္းကို ေတြ႔ခဲ့ရသူ မ်က္ျမင္သက္ေသတဦးက ေျပာသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

233

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ေဒါက္တာစိန္၀င္းကိုပင္ စင္ျပိဳင္အစိုးရ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ ဖနိဒါ

တနဂၤေႏြေန႔၊ ဇန္နဝါရီလ 25 2009 01:43 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

http://www.mizzimaburmese.com/news/regional/2320-2009-01-24-19-27-46.html ခ်င္းမိုင္ (မဇၩိမ)။

။ ပံုမွန္လုပ္ေနၾက ေရြးေကာက္ပြဲက အတိုက္အခံ စင္ျပိဳင္အစိုးရ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္အျဖစ္

ေဒါက္တာစိန္၀င္းကိုပင္ ျပန္လည္ေရြးခ်ယ္လိုက္ၾကသည္။

ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ဳိးသားညႊန္႔ေပါင္းအစိုးရ (အန္စီဂ်ီယူဘီ) ၏ အၾကီးအကဲကို

အိုင္ယာလန္ႏိုင္ငံ ဒဗၺလင္တြင္ ဇန္န၀ါရီ ၂၀ ရက္မွ စတင္ကာ ေလးရက္ၾကာျပဳလုပ္ေသာ ျပည္ပေရာက္ ပါလီမန္အမတ္ ၃၀ ေက်ာ္တက္ေရာက္သည့္ အစည္းအေ၀းတြင္ လ်ဳိ႔၀ွက္မဲေပးစနစ္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ျခင္းျဖစ္သည္။

ေရြးခ်ယ္မႈတြင္ ၀န္ၾကီးသစ္ ၃ ဦးလည္း ပိုလာခဲ့ရာ အဖြဲ႕၀င္ ၇ ဦးပါ အစိုးရျဖစ္လာခဲ့သည္။

ယခင္၀န္ၾကီးမ်ားျဖစ္ေသာ ဦးဘိုလွတင့္၊ ေဒါက္တာတင့္ေဆြ၊ ဦးခြန္မာကိုဘန္း တို႔အျပင္ ခြန္ျမင့္ထြန္း (သထံု မဲဆႏၵနယ္)၊ ဦး၀င္းလိႈင္ (တပ္ကုန္းမဲဆႏၵနယ္) ၊ ဦးထြန္း၀င္း (မင္းျပား မဲဆႏၵနယ္)တုိ႔ကို ထပ္တိုးခန္႔ခဲ့သည္။

အသက္ ၆၄ ႏွစ္အရြယ္ ေဒါက္တာစိန္၀င္းသည္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ခံေနရေသာ

နိုဘယ္လ္ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အကိုတ၀မ္းကြဲျဖစ္ျပီး သခ်ၤာပါရဂူဘြဲ႔ကို ဂ်ာမဏီတြင္ ရရွိခဲ့သည္။ သူ၏ ဖခင္ ဦးဘ၀င္းသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း၏ အကိုျဖစ္ျပီး အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္သည္။

အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ၀ါရွင္တန္ဒီစီတြင္ အေျချပဳလ်က္ရွိေသာ အန္စီဂ်ီယူဘီကို ၁၉၉၀ တြင္

လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားထဲမွ ျပည္ပေရာက္ေနသူမ်ားျဖင့္ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္အနီးတြင္ ဖြဲ႔စည္းထားခဲ့ျပီး ေဒါက္တာစိန္၀င္းက ထိုစဥ္ကတည္းက ဆက္တိုက္ေရြးခ်ယ္ခံခဲ့ရသည္။

ဒဗၺလင္အစည္းအေ၀းတြင္ ျမန္မာစစ္အစုိးရကုိ ကုလသမဂၢမွ ဖယ္ရွားေရး ေဆြးေႏြးရာ

သေဘာတူညီမႈမရဘဲ ပယ္ခ်ခံခဲ့ရသည္။ ျပည္ပေရာက္ အတိုက္အခံတပ္ေပါင္းစုၾကီး တခုျဖစ္သည့္ အန္စီယူဘီ ေခၚ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံ အမ်ဳိးသားေကာင္စီက ျမန္မာစစ္အစိုးရသည္

တရားမ၀င္အစိုးရျဖစ္သျဖင့္ ကုလသမဂၢတြင္ စစ္အစိုးရ၏ အဖြဲ႕၀င္ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံအေနျဖင့္ ကို္ယ္စားပါ၀င္မႈကို ကန္႔ကြက္ပယ္ခ်ပါရန္ ၾကိဳးစားေနခဲ့သည္။

ဇန္န၀ါရီ ၁ ရက္ေန႔က အန္စီယူဘီကလည္း စင္ျပိဳင္အစိုးရတရပ္ဖြဲ႔စည္းရန္ ၾကိဳးစားသြား မည္ဟု

ေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပန္ခဲ့ရာ ျပည္ပအေျခစိုက္ အတုိက္အခံမ်ားအၾကား ျငင္းခံု ဆူပြက္သြားခဲ့သည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

234

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ျမန္မာစစ္အစိုးရက ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲအႏိုင္ရ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို အာဏာလႊဲေပးရန္ ျငင္းဆန္ခဲ့ျပီး အေျခခံဥပေဒကို ေရးဆြဲရန္သာ တာ၀န္ရွိသည္ဟုဆုိကာ

ေရြးခ်ယ္ခံကိုယ္စားလွယ္အမ်ားစု သေဘာမတူႏိုင္ေသာ အကန္႔အသတ္မ်ားျဖင့္ အေျခခံဥပေဒကို စိတ္ၾကိဳက္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားျဖင့္ ေရးဆြဲခဲ့သည္။

ျမန္မာျပည္တြင္း ပထမဆံုး ႏိုင္ငံေရးဂ်ာနယ္ ထြက္မည္ဟုဆို ဖနိဒါ တနလၤာေန႔၊ ဇန္နဝါရီလ 26 2009 18:59 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

http://www.mizzimaburmese.com/news/inside-burma/2322-2009-01-26-12-42-49.html ခ်င္းမုိင္(မဇိၩမ) ။ ။ ဆင္ဆာျဖတ္ေတာက္မႈဆိုးရြားလွသည့္ ျမန္မာျပည္တြင္ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းအရာမ်ား ေဖာ္ျပမည္ဆိုေသာ ဂ်ာနယ္တခုကို လာမည့္ ၾကာသာပေတးေန႔တြင္ ထုတ္ေ၀သြားမည္ဟု သိရသည္။

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအမွီ ႏို္င္ငံေရးအျမင္၊ သံုးသပ္ခ်က္ႏွင့္ ေဆာင္းပါးမ်ား အဓိက ေဖာ္ျပမည္ဆိုေသာ Northern Star ဥတၱရအလင္းဂ်ာနယ္ကို စစ္မႈထမ္းေဟာင္းတဦးျဖစ္ျပီး အစိုးရအာေဘာ္

ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ ဒုတိယအယ္ဒီတာခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးသီဟေအာင္က အယ္ဒီတာခ်ဳပ္အျဖစ္ တာ၀န္ယူမွာျဖစ္သည္။

"ျမန္မာႏုိင္ငံ ဒီမုိကေရစီကုိ သြားေနတယ္ေလ။ ဒီမုိကေရစီ အသြင္ ကူးေျပာင္းေရးကာလမွာ

သတင္းစာဆရာ၊ စာေရး ဆရာေတြ ေရးသားခဲ့တဲ့ အမွတ္ရစရာေလးေတြ၊ တုိင္းျပည္အတြက္

အက်ဳိးရွိမဲ့ဟာေတြ ျပန္ရီဗ်ဴးလုပ္ျပီးေတာ့၊ ေနာက္ပုိင္း ပါတီေတြ ဖြဲ႔ေတာ့မယ္။ စည္းရံုးေရးေတြ

လုပ္ေတာ့မယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ေတာ့မယ္။ အတိတ္ကုိ နည္းနည္းျပန္တည္ျပီး လမ္းမွန္ေပါ့ေနာ္။

အန္ကယ္တုိ႔ ျမင္တဲ့ ပံုစံအတုိင္း သြားသင့္တယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆနဲ႔ ထုတ္ေ၀မွာပါ"ဟု ဦးသီဟေအာင္က ေျပာသည္။

"၈၈ကေန ၂၀၀၈ထိ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ထိ ျဖတ္သန္းခဲ့ရျပီေလ။ တိုင္းျပည္တြင္းမွာ ျပည္သူေတြက

သိတာလည္း ရွိတယ္၊ မသိတာေတြလည္း ရွိတယ္။ တခ်ဳိ႔က သိေပမယ့္ ေမ့သြားတာေတြရွိတယ္။

သမုိင္းထဲမွာ မွတ္တုိင္ေတြ ဆုိတာ ရွိတယ္ေလ။ အဲဒီအေရးၾကီးတဲ့ ကာလေတြကုိ ျပည္သူလူထုက ျပန္လည္ သိရွိ၊ မွတ္မိျပီးေတာ့ ခုျဖစ္ေနတဲ့ ေနာက္ဆံုး အေျခအေနေတြကုိ ေပါင္းစပ္ျပီးေတာ့ ေလ့လာသံုးသပ္ႏုိင္ေအာင္ တင္ျပမွာပါ"ဟု သူက ဆက္ေျပာသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

235

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ပထမဆံုးထြက္ရွိမည့္ စာေစာင္တြင္ ဒီမုိကေရစီအသြင္ ကူးေျပာင္းေရးႏွင့္ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ား၏ အခန္း႑၊ ေမာင္၀ံသ၊ ေမာင္စူးစမ္း၊ ေက်ာ္၀င္းတို႔၏ ေဆာင္းပါးမ်ား ပါ၀င္မည္ဟု သိရသည္။

"အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ အခုအမ်ားအားျဖင့္ အန္ကယ္တုိ႔မွာ အားနည္းေနတာက ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ အေၾကာင္းအရာ အျပည့္အ၀ ေပးတဲ႔ ဂ်ာနယ္မရွိဘူး။ ကုိယ္ယံုၾကည့္ရာ

ကုိယ္လုပ္ၾကတာေလ။ ၂၀၀၉- ၂၀၁၀က ဒီအခ်ိန္မွာ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ ပတ္သက္တဲ့ အသိပညာ၊

အေတြ႔အၾကံဳေတြ၊ အယူအဆေတြ ခ်ျပဖို႔ ဆုိတာ နည္းနည္းနဲ႔ ခ်ျပဖုိ႔ ဆုိတာ မလြယ္ဘူး။ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္တာ ေတာ္မ်ားမ်ားပါျပီးေတာ့ ျပည္သူလူထု စဥ္းစားလာႏုိင္ေအာင္ သမာသမတ္ က်က်နဲ႔ ခ်ျပမယ္။ တုိင္းျပည္ေကာင္းေစခ်င္လုိ႔ပါပဲ။ ဒီတခုပါပဲ"ဟု ဦးသီဟေအာင္က ေျပာသည္။

သုိ႔ေသာ္ စာေပကင္ေပတုိင္ဟု နာမည္ဆုိးျဖင့္ေက်ာ္ၾကားေသာ စစ္အစိုးရ၏ ဆင္ဆာဘုတ္ေအာက္မွာ ေပးျဖတ္ခြင့္ မရွိသေလာက္ နည္းပါးလွေသာ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ခံေနရသည့္

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည့္ႏွင့္ သူမ၏ပါတီျဖစ္သည့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၀င္မ်ားႏွင့္

ေခါင္းေဆာင္အမ်ားအျပား ေထာင္က်ခံေနရသည့္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားအေၾကာင္းကိုမူ အေၾကာင္းတစံုတရာ တုိက္ဆိုင္မွသာလွ်င္ ေရးသားေဖာ္ျပျဖစ္ပါလိမ့္မည္ဟု သူက ေျပာသည္။ ဦးသီဟေအာင္သည္ ဗုိလ္မွဴးအျဖစ္ ၁၉၇၂ခုနွစ္မွ ၁၉၉၁ခုနွစ္ တပ္မေတာ္

တာ၀န္ထမ္းဆာင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ျပန္ၾကားေရးဌာနသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႔ကာ ျမန္မာ့အလင္းတြင္ ဒုတိယ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္မွ ညြန္ၾကားေရးမွဴး၊ အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာ ရာထူး တာ၀န္မ်ားယူခဲ့ျပီး ၂၀၀၇ခုနွစ္တြင္ အျငိမ္းစားယူခဲ့သည္။

သတင္းစာဆရာဘ၀မွ ႏိုင္ငံေရးထဲ ၀င္ေရာက္လာခဲ့ျပီး ဆုိးရြားလွေသာ စစ္အစိုးရ၏

အက်ဥ္းေထာင္ထဲတြင္ ႏွစ္ ၂၀ ခန္႔ေနခဲ့သူ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္သူက "ေကာင္းပါတယ္၊ ခုလုိ ထုတ္ေ၀မယ္ဆုိရင္ ဘာပဲ ထုတ္ထုတ္၊ အမွန္တရားကုိ အေျခခံထားဖုိ႔

ေရးသားၾကဖုိ႔ သတင္းစာ က်င့္၀တ္ သိကၡာနဲ႔အညီ တည္းျဖတ္ဖို၊႔ ေဖာ္ျပဖုိ႔ပါပဲ။" က မဇၩိမသို႕ ေျပာသည္။ ျပန္ၾကားေရး ၀န္ၾကီးဌာနမွ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလတြင္း ဂ်ာနယ္ ၆ေစာင္နွင့္ မဂၤဇင္း

၆ေစာင္တုိ႔အား ထုတ္ေ၀ခြင့္ ခ်ေပးခဲ့သည္။ ထုတ္ေ၀ခြင့္မွတ္ပံုတင္ထားသည့္ အပတ္စဥ္ ဂ်ာနယ္သည္ အနည္းဆံုး ၁၃၀ ထက္ရွိသည္။

ျပည္တြင္း အယ္ဒီတာတဦးကမူ ဆင္ဆာျဖတ္ေတာက္မႈ ပိုမိုဆိုးရြားလာေသာ လက္ရွိအေျခအေနတြင္ ႏို္င္ငံေရးအေၾကာင္းဆုိလ်ွင္ ျပည္ပနုိင္ငံေရးသာ ပိုမိုေရးခြင့္ရျပီး ျပည္တြင္းႏို္င္ငံေရးအတြက္မူ အကန္႔အသတ္မ်ားလြန္းလွ၍ သိပ္ေမ်ွာ္လင့္မထားဟု ဆိုသည္။

စာမ်က္ႏွာေပါင္း၂၀ ရွိ Northern Star ဂ်ာနယ္အား ယခုတပတ္ ၾကာသာပေတးေန႔တြင္ ေစာင္ေရ

၃ေထာင္ အနည္းဆံုး ျဖန္႔ခ်ီမည္ျဖစ္ျပီး တန္ဖုိးအားျဖင့္ တေစာင္လွ်င္ ၃၀၀က်ပ္ျဖင့္ စတင္ ေရာင္းခ်မည္ဟု သိရသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

236

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

အတိုက္အခံ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္

ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ စင္ျပိဳင္ အစိုးရကို တိုက္တြန္း ေဆာ္လမြန္ အဂၤါေန႔၊ ဇန္နဝါရီလ 27 2009 17:00 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

http://www.mizzimaburmese.com/news/regional/2325-2009-01-27-10-43-11.html

နယူးေဒလီ (မဇၩိမ)။

။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးတြင္ ထိုးေဖာက္ေအာင္ျမင္မႈတရပ္ ရရွိေရးအတြက္ အတိုက္အခံ

အင္အားစုမ်ား အားလံုးႏွင့္ ညီညြတ္စြာ လုပ္ေဆာင္သင့္ေၾကာင္း ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ဳိးသားေကာင္စီ (အန္စီယူဘီ)က စင္ျပိဳင္အစိုးရကို ေျပာၾကားလိုက္သည္။

စင္ျပိဳင္အစိုးရျဖစ္သည့္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ဳိးသားညႊန္႔ေပါင္းအစိုးရ (အန္စီဂ်ီယူဘီ) သည္ အတိုက္အခံ လႈပ္ရွားမႈ၏ ေခါင္းေဆာင္ အခန္းက႑ကို ယူရာတြင္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္

ယခုအခ်ိန္သည္ ျပည္တြင္း ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈကို အထိေရာက္ဆံုး လုပ္ႏိုင္ရန္ အေလးအနက္ လုပ္ေဆာင္ရမည့္ အခ်ိန္ျဖစ္သည္ဟု တပ္ေပါင္းစုအဖြဲ႔၏ တြဲဘက္ အေထြေထြအတြင္းေရးမႈး(၁) ဦးျမင့္သိန္းက ေျပာသည္။

"အရင္ကေတာ့ အန္စီဂ်ီယူဘီ အေနနဲ႔ ျပည္တြင္းမွာေကာ၊ ျပည္ပမွာပါ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေခါင္းေဆာင္မႈ အခန္းက႑ကို မယူႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ အခုလည္း က်ေနာ္တို႔ သူတို႔ကို ဆက္လက္ျပီး ေစာင့္ၾကည့္သြားပါမယ္" ဟု ဦးျမင့္သိန္းက ေျပာသည္။

ပါလီမန္အမတ္မ်ားသမဂၢ (အမ္ပီယူ)၏ အိုင္ယာလန္ႏို္င္ငံ ဒဗၺလင္ျမိဳ႔တြင္ က်င္းပေသာ အစည္းအေ၀းက ေဒါက္တာစိန္၀င္းကို စင္ျပိဳင္အစိုးရ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ျပန္လည္ ေရြးခ်ယ္အျပီးတြင္ ေပၚထြက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။

အန္စီဂ်ီယူဘီကို ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အႏိုင္ရခဲ့ေသာ လႊတ္ေတာ္

ကိုယ္စားလွယ္မ်ားထဲမွ ျပည္ပေရာက္ အမတ္မ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားျခင္း ျဖစ္သည္။ မၾကာခင္က အသစ္ ေရြးခ်ယ္ခံရေသာ အစိုးရအဖြဲ႔တြင္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္အျပင္ ၀န္ၾကီး ၆ ဦး ပါရွိသည္။

ေဒါက္တာစိန္၀င္းသည္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ က်ခံေနရေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏

အကို၀မ္းကြဲေတာ္သူျဖစ္ျပီး ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ကတည္းက ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ေတာက္ေလွ်ာက္ အေရြးခံခဲ့ရသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

237

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားသာ ပါ၀င္ခြင့္ရွိေသာ အတိုက္အခံ အစိုးရအဖြဲ႔၏ ေခါင္းေဆာင္မႈ

အခန္းက႑ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားမႈတြင္ ေ၀ဖန္ေဆြးေႏြးဖြယ္ရာ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ဇန္န၀ါရီလ ၁ ရက္ေန႔က အန္စီယူဘီ၏ ေၾကညာခ်က္တြင္ အေ၀းေရာက္ အစိုးရသစ္ကို ဖြဲ႔စည္းသြားမည္ဟု ေၾကညာခ်က္တရပ္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့သည္။

ေၾကညာခ်က္ေၾကာင့္ အတိုက္အခံ အင္အားစုမ်ားအၾကား အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ မွန္းဆေျပာၾကားခ်က္မ်ား ျဖစ္ေပၚေစခဲ့ျပီး စင္ျပိဳင္အစိုးရ ႏွစ္ရပ္ေပၚေပါက္လာမည့္ အေရးကို အမ်ားစုက ဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကသည္။

သို႔ေသာ္လည္း အခ်ဳိ႕ကလည္း လက္ရွိ အန္စီဂ်ီယူဘီ၏ အျခားအတိုက္အခံ အဖြဲ႔၀င္မ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔အစည္း အမ်ားအျပားကို လႊမ္းျခံဳ ထိစပ္ထားႏိုင္ျခင္းမရွိ ဟုဆိုကာ ဤစိတ္ကူးကို ေထာက္ခံသူမ်ားလည္း ရွိခဲ့သည္။

ဤအေတာအတြင္း ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ သက္တမ္းအရွည္ဆံုး အတုိက္အခံ လက္နက္ကိုင္

အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ေသာ ကရင္အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ုံး (ေကအင္ယူ) ၏ ဒုဥကၠဌ ေဒးဗစ္သာကေပါကလည္း သူ႔အေနျဖင့္ အန္စီဂ်ီယူဘီသည္ ျပည္သူလူထု၏ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ကို ကိုယ္စားျပဳ လုပ္ေဆာင္ႏို္င္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေၾကာင္း ေျပာသြားသည္။

ထို႔အတူ ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (WLB) ၏ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ေလြးေအးနန္းကလည္း ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး လမ္းေၾကာင္းသည္ အျမင့္ဆံုးအမွတ္သို႔ နီးကပ္လာေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း၊

ယခုအခ်ိန္ကာလသည္ အေရးၾကီးေသာ အခ်ိန္ေရာက္ေနျပီ ျဖစ္သျဖင့္ အတိုက္အခံ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ညီညီညြတ္ညြတ္ လုပ္ေဆာင္သင့္သည္ဟု ေျပာၾကားသည္။

"အျခား အဖြဲ႔အစည္းအားလံုးနဲ႔ ေဆြးေႏြးညႇိႏိႈင္းမယ္ဆိုရင္ က်မတို႔ အေရးေတာ္ပုံအတြက္ ညီညြတ္မႈကို ရရွိျပီး ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ တစံုတရာ ေအာင္ျမင္မႈကို ရႏိုင္မွာပါ" ဟု ေလြးေအးနန္းက ေျပာသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

238

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

၂၀၁၀ ခုႏွစ္ဆိုင္ရာ မဟာဗ်ဴဟာအျမင္ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ပဋိပကၡအတြင္း အျပဳသေဘာ အျမင္ရိွသူမ်ား အခန္းက႑ ေဆာင္းပါး မင္းေဇာ္ဦး ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဇန္နဝါရီလ 28 2009 13:35 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

http://www.mizzimaburmese.com/edop/songpa/2329-2009-01-28-07-20-16.html ျမန္မာႏိုင္ငံအစိုးရဟာ တပ္မေတာ္နဲ႔ အရပ္သား ညြန့္ေပါင္းအစိုးရတရပ္ ေပၚေပါက္ေရးကို ေရွးရႈ တဲ့ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပဲြအသစ္တရပ္ က်င္းပဖို႔ အဆိုျပဳခဲ့ပါျပီ၊ အဆိုပါ ညြန့္ေပါင္းအစိုးရ ပံုစံကို

တပ္မေတာ္အစိုးရ ဦးေဆာင္က်င္းပခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသားညီလာခံမွ ေရးဆဲြခဲ့ျပီး ေ၀ဖန္မႈ အမ်ိဳးမ်ိဳး

ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ လူထုဆနၵခံယူပဲြႏွင့္ ျပီးခဲ့သည့္ႏွစ္က အတည္ျပဳလိုက္ျပီ ျဖစ္ပါတယ္။ NLD အပါအ၀င္ ဆန့္က်င္သူမ်ားအဖို႔ ျပီးခဲ့တဲ့ (၁၈) ႏွစ္အခိ်န္က က်င္းပခဲ့တဲ့ေရြးေကာက္ပဲြ အႏိုင္ရမႈကို

ဆက္လက္ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ အတြက္ ေရြးေကာက္ပဲြသစ္က်င္းပမယ့္ အလားအလာအေပၚ လက္ခံႏိုင္မႈ မရိွၾကပါ။

ေရြးေကာက္ပဲြအသစ္ကို လိုလားသူတဦးအေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ စံေတြနဲ႔မညီတဲ့ ဖဲြ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒတရပ္ကို အားေပးေထာက္ခံသူအျဖစ္သို႔ က်ေရာက္သြားမယ့္ အလားအလာ

တည္ရိွေနျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ အျပဳသေဘာအျမင္ရိွတဲ့ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုမ်ား ပါ၀င္မႈဟာ မဟာဗ်ဴဟာအရ မွန္ကန္သလို ရင္ၾကားေစ့ဖို႔ မ်ားစြာလိုအပ္ေနတဲ့

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ ပဋိပကၡမ်ား ေျပလည္ေစျပီး ႏိုင္ငံျငိမ္းခ်မ္းတည္ျငိမ္မႈ ျဖစ္ေပၚေရးအတြက္ လက္ေတြ႔လိုအပ္ခ်က္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ယခုစာတမ္းမွာ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြ အေရးပါမႈႏွစ္၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြအျပီးကာလတြင္ အျပဳသေဘာအျမင္ရိွသူမ်ားက အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို ဘယ္နည္းဘယ္ပံု ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ ေပးႏိုင္စရာ အလားအလာတို႔ကိုတင္ျပ ေဆြးေႏြးထားပါတယ္။ အစိုးရဆန့္က်င္ေရး လႈပ္ရွားမႈေတြရဲ့ အေနအထား အနာဂတ္ကို မစဥ္းစားေသးခင္မွာ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားရဲ့ ေထာက္ခံမႈရရိွေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီလိုလား

သူမ်ားရဲ့လႈပ္ရွားမႉကို ႐ိုးသားပြင့္လင္းစြာ ဓမၼဓိဌာန္က်က် သံုးသပ္ၾကည့္သင့္တယ္။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ယာဥ္တန္းတိုက္ခိုက္ခံရျပီး NLD ကို ျဖိုခြင္းခဲ့မႈဟာ ပဋိပကၡကို

အလွည့္အေျပာင္းကာလသို႔ ေရာက္ေစခဲ့တယ္၊ တဘက္တြင္ ဒီပဲယင္းျဖစ္ရပ္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ

နာတာရွည္ ေ၀ဒနာျပြမ္းတီးမႈျဖစ္စဥ္အေပၚ အခ်ိဳ့ အတိုက္အခံသမားေတြအဖို႔ မိမိတို႔ရဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို ျပန္လည္ သံုးသပ္လာေစခဲ့တယ္။ ဒီပဲယင္း အျဖစ္အပ်က္ဟာ ျမန္မာအတိုက္အခံ

အသိုင္းအ၀ိုင္းမ်ားအၾကား အၾကီးအက်ယ္ ေဒါသူပုန္ထသြားေစခဲ့တယ္။ တပ္မေတာ္အစိုးရကို ျပန္လည္ဒဏ္ခတ္ဖို႔ ႏွိုးေဆာ္ခဲ့ၾကတယ္။ အေမရိကန္အစိုးရ ထိပ္တန္း တာ၀န္ခံအပါအ၀င္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

239

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ကမၻာ့ႏိုင္ငံမ်ားရဲ့ ျပင္းထန္တဲ့ ေ၀ဖန္မႈေတြ ေပၚထြက္လာခဲ့တဲ့အတြက္ မိမိတို႔အေပၚ အေနာက္ကမၻာက ေထာက္ခံသူမ်ားဟာ စိတ္ဓါတ္ေရးအရ အားေပးမႈ၊ ေငြေၾကး အနည္းအက်ဥ္းပံ့ပိုးမႈေတြ ျပဳေနတဲ့

အေနအထားမွ ေရွ့ကို တဆင့္တက္ေတာ့မယ္လို႔ ျမန္မာဆန့္က်င္ေရးသမားေတြ ယံုၾကည္လာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈဟာ အေနာက္ကမၻာအဖို႔ စိတ္ဓါတ္ျမႇင့္တင္ေရး အားေပးမႈ

အဆင့္မွာသာ ဆက္လက္တည္ရိွေနခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရး နယ္ပယ္တြင္ စိတ္ဓါတ္ေရး အားေပးမႈဟာ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ အေရးပါမႈေလာက္ တန္ဖိုးျမင့္မားမႈ မရိွပါ။ ၁၉၉၈ခုႏွစ္တုန္းက

ဘီကလင္တန္အစိုးရဟာ အီရတ္ အတိုက္အခံမ်ားကို ေဒၚလာသန္း (၁၀၀) ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့ဘူးတယ္။

ယခု ျမန္မာႏိုင္ငံ အတိုက္အခံမ်ားကို အေမရိကန္အစိုးရ ေထာက္ပံ့မႈဟာ ေဒၚလာ (၁၀) သန္းမွ်သာရိွျပီး

အဲဒီအထဲမွာ ဒုကၡသည္နဲ႔ လူသားခ်င္းစာနာမႈ အကူအညီေတြလည္း ပါေနပါေသးတယ္။ ဒီပမာဏဟာျဖင့္ သမုဒၵရာေရထက္ ေရတစက္က်တာေလာက္သာ ရိွပါတယ္။

၂ ဒီပဲယင္းႏွိမ္နင္းမႈဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ႏိုင္ငံတကာအားေပးမႈရဲ့ အတိုင္းအတာ ဘယ္ေလာက္

ရိွတယ္ဆိုတာ လက္ေတြ႔ ျပလိုက္တာပါပဲ။ ျမန္မာဒီမိုကေရစီ လွုပ္ရွားအေပၚ အေနာက္ရဲ့အားေပးမႈဟာ

အစြမ္းကုန္ေနျပီ ဒီအတိုင္းအတာထက္ မေက်ာ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတာ ျပည္ပအေရာက္ အတိုက္အခံအခ်ိဳ့ မ်က္စိပြင့္လာခဲ့ၾကေတာ့တယ္။

ဒီအေရးမွာ ကုလသမဂၢ လံုျခံဳေရးေကာင္စီက ၀င္ေရာက္ေဆာင္ရြက္ဖို႔ NLD က ျပတ္ျပတ္သားသား ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ ယခုလို အေရးေပၚ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ေပးဖို႔ ေတာင္းခံလိုက္ရတာကေတာ့

ျပည္တြင္းမွာ NLD ပါတီရဲ့ စည္း႐ုံးလႈပ္ရွားမႈကို အစိုးရက ျပင္းထန္စြာ ႏွိမ္နင္း ခ်ဳပ္ကိုင္လိုက္ျပီလို႔ ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား သိရိွလာလို ျဖစ္တယ္။ အစိုးရဟာတဘက္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔

လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ ရိွသူေတြကို ထိမ္းသိမ္းလိုက္သလို တခိ်န္တည္းမွာ ပါတီေအာက္ေျခ အဖဲြ႔အစည္းေတြရဲ့ လႈပ္ရွားမႈကိုလည္း ကန့္သတ္ ခ်ဳပ္ကိုင္လိုက္ပါေတာ့တယ္။

ျပည္ပေရာက္ ဆန့္က်င္သူေတြနဲ႔ သူတို႔ကို အားေပးေထာက္ခံသူေတြဟာ NLD ရဲ့ အေရးေပၚ

အသက္ကယ္ အကူအညီေတာင္းခံမႈကို တက္တက္ၾကြၾကြ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတယ္။ ခ်က္သမၼတ ေဟာင္း ဘားကလပ္ဟာဘယ္နဲ႔ ႏိုဘယ္ဆုရွင္ ဒက္စမြန္တူတူးတို႔ ပါ၀င္တဲ့ ေကာ္မရွင္တရပ ္ဖဲြ႔စည္းျပီး ၀ါရွင္တန္မွာရိွတဲ့ အတိုက္အခံ အဖဲြ႔၀င္ေရွ့ေန အခ်ိဳ့က ရွည္လ်ားတဲ့ ပန္ၾကားစာတေစာင္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ၾကတယ္။ ျမန္မာအစိုးရဟာ ေဒသလံုျခံဳေရးကို ထိပါးအႏၲရာယ္ျပဳေနျပီလို႔

ေတာင္းဆိုလိုက္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ား အားလံုးေလာက္က ဒီအဆိုကို ေထာက္ခံျခင္း မရိွၾကပါ။ အေမရိကန္ ပင္တခြန္စစ္ဌာနခ်ဳပ္နဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရး နယ္ပယ္တို႔ကလည္း ဒီအဆိုကို

ေထာက္ခံျခင္း မရိွပါ။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ အစိုးရအေပၚ ပိုမိုဖိအားေပးဖို႔ လံႈ႔ေဆာ္မႈ သက္သက္မွ်သာ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ ကုလသမဂၢ လံုျခံဳေရး ေကာင္စီမွာ ဒီအဆိုဟာ ေအာင္ျမင္မႈမရမွန္း သိသိၾကီးနဲ႔ အေမရိကန္ ကြန္ကရက္လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ဘြတ္ရွ္အစိုးရဟာ အတိုက္အခံေတြရဲ့ လိုလားခ်က္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေပးခဲ့ၾကတယ္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္တုန္းက ကုလသမဂၢဆိုင္ရာ အေမရိကန္

ကိုယ္စားလွယ္ မယ္ဒလင္ေအာဘ႐ိုက္ နဲ႔ ေတြ႔ဆံုစဥ္ကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အလားတူ ေတာင္းဆိုမႈ ျပဳခဲ့ဘူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကလင္တန္ အစိုးရဟာ ဒီအေရးကို ကုလသမဂၢ

လံုျခံဳေရးေကာင္စီအထိ တက္ေရာက္ျခင္း မရိွခဲ့ပါဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္ေျမာက္ေရး လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ တိဘက္လြတ္ေျမာက္ေရး လႈပ္ရွားမႈတို႔ရဲ့ ကံၾကမၼာဟာ တထပ္တည္း က်ေနပါတယ္။ အဆိုပါ

လႈပ္ရွားမႈႏွစ္ရပ္လံုးဟာ လူအမ်ား သိရိွလာေအာင္ လံႈ႔ေဆာ္ႏိုင္တဲ့ အဆင့္အထိေတာ့ ေအာင္ျမင္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္ (Awareness Campaigns)၊ ဒါေပမယ့္ ဒီစြမ္းေဆာင္မႈဟာ ႏိုင္ငံတကာ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

240

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ေထာက္ခံမႈရရိွေရးတြင္ အဆင့္တရပ္မွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေပၚလစီမူ၀ါဒတရပ္ လက္ေတြ႔

အေကာင္အထည္ေဖာ္ေရးမွာ ကမၻာ့အင္အားၾကီးႏိုင္ငံမ်ားရဲ့ သေဘာဆနၵပါ၀င္မွ ျဖစ္မွာပါ။ ျမန္မာ နဲ႔ တိဘက္လႈပ္ရွားမႈ ႏွစ္ခုစလံုးဟာ ႏိုင္ငံတကာ မ်က္ႏွာစာကို ေရာက္သြားျပီဆိုရင္ အရိွန္အဟုန္ ရပ္တန့္သြားၾကတာခ်ည္းပါပဲ။

တပ္မေတာ္အစိုးရဟာလည္း ျပီးခဲ့တဲ့(၈)လအတြင္း အဓိကအၾကပ္အတည္းၾကီး (၂) ရပ္ကို

ေရွ့ဆင့္ေနာက္ဆက္ဆိုတာလိုၾကံဳခဲ့ရပါတယ္။ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြဦးေဆာင္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈဟာ(၁၈) ႏွစ္ အတြင္းပထမဆံုးအၾကိမ္အျဖစ္ လူမ်ားစြာကို လမ္းေတြေပၚထြက္လာေစခဲ့တယ္။ နာဂစ္ဆိုက္ကလံုး မုန္တိုင္းဟာ ဆန္စပါးအဓိကစိုက္ပ်ိဳးရာ ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚေဒသမွာျဖစ္ပြားခဲ့ျပီး လူ (၁၃၀ယ ၀၀၀)ခန့္

ေသေက်ပ်က္စီးေစခဲ့တယ္။ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာအဆိုး၀ါးဆံုး သဘာ၀ေဘးလည္းျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအၾကပ္အတည္း(၂)ရပ္လံုးကို အစိုးရကႏိုင္နင္းစြာကိုင္တြယ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။

ျမန္မာ့လူ႔အဖဲြ႔အစည္းက ဦးစားေပးတဲ့သာသနာ့၀န္ထမ္းပင္ျဖစ္ေပေစ ဥပေဒေရးရာႏွင့္ ပတ္ သက္လာရင္ မငဲ့မကြက္ ေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုတဲ့အစိုးရတစ္ရပ္ရဲ့ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ (Institutional

Capacity) ကိုလည္း ျပသခဲ့တယ္။ ဆိုက္ကလံုးမုန္တိုင္းေၾကာင့္ ဒုကၡဖိစီးမႈမ်ားလာျပီး ႏိုင္ငံေရးထက္ စား၀တ္ေနေရးဘက္ကိုသာ လူထုေတြဦးစားေပးလာေစခဲ့တယ္။ အဆိုပါအၾကပ္အတည္း (၂)ရပ္

ျဖစ္ပြားျပီးတဲ့ေနာက္ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအံတုမႈမ်ားကိုလည္း ေအာင္ျမင္စြာခ်ဳပ္ထိမ္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ၃ တည္ဆဲ တပ္မေတာ္အစိုးရရဲ့ အေနအထား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းရဲ့၁၉၆၂ခုႏွစ္ တပ္မေတာ္အာဏာသိ္မ္းမႈႏွင့္ တည္ဆဲတပ္မေတာ္အစိုးရတို႔ အၾကား

မွာၾကီးမားတဲ့ ကဲြျပားျခားနားမႈ အေျခခံတရပ္ရိွတယ္။ အဲဒါကေတာ့ တပ္မေတာ္အာဏာသိမ္းျပီး (၁၂) ႏွစ္အၾကာမွာ တပါတီအစိုးရစနစ္အျဖစ္သို႔ ဦးေန၀င္းက အသြင္ကူးေျပာင္းကာ မိမိအေျခခံကို ခိုင္မာ ေအာင္ျပဳလုပ္ခဲ့တာျဖစ္ျပီး တည္ဆဲႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းးသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႔ျဖိဳးေရးေကာင္စီ (SPDC) ကေတာ့ မိမိတို႔ဟာ ႏိုင္ငံအာဏာကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္တဲ့ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလ အစိုးရတရပ္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့ျခင္းပဲ ျဖစ္တယ္။

ဒါ့အျပင္ တပ္မေတာ္အစိုးရဟာ ျပည္တြင္းျပည္ပ ဆန့္က်င္သူအမ်ားရဲ့ အဆက္မျပတ္ ဖိအားေပးမႈကို ယခုအခိ်န္အထိ တြန္းလွန္ဖယ္ရွားႏိုင္စြမ္း ရိွေနဆဲျဖစ္ေပမယ့္ တဘက္တြင္ အဆိုပါ ဖိအားဟာ ဆက္လက္ တည္ရိွေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပဲယင္းကိစၥ ျဖစ္ပြါးမႈဟာ တပ္မေတာ္အစိုးရရဲ့

အသြင္ကူးေျပာင္းေရး လမ္းညႊန္ေျမပံုကို အခိ်န္မဆိုင္းဘဲ ထုတ္ျပန္ေၾကညာလာေစခဲ့ပါတယ္။ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးဟာ အစိုးရဦးေဆာင္ေရးဆဲြခဲ့တဲ့ ဖဲြ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒအေပၚမွာ

အေျခစိုက္ထားျပီး ၂၀၀၈ ေမတြင္ ဆိုက္ကလုန္းမုန္တိုင္းဒဏ္ သင့္ေနစဥ္ အခိ်န္အတြင္း လူထုဆနၵခံယူပဲြ က်င္းပ အတည္ျပဳခဲ့တယ္။ ေပၚေပါက္လာမယ့္ ဥပေဒျပဳ လႊတ္ေတာ္တြင္ တပ္မေတာ္ကိုယ္စားလွယ္၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းပါ၀င္ျပီး တပ္မေတာ္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ သြားပါလိမ့္မယ္။

ဒါေပမယ့္ ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို လက္ေတြ႔က်င့္သံုးမႈဟာ ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ အရပ္သားႏိုင္ငံ

ေရးသမားမ်ားပါ၀င္မႈ အတိုင္းအတာရယ္ အစိုးရအဖဲြ႔အတြင္း ေရြးခ်ယ္ခံ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားရဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရယ္တို႔ အေပၚမွာ မီွတည္ေနပါလိမ့္မယ္။ အစိုးရအဖဲြ႔သစ္အတြင္းမွာ ေရြးေကာက္ခံရတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားရဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ အမ်ားၾကီးရရိွႏိုင္ဖို႔ရာ ဖဲြ႔စည္းပံုဥပေဒက အပ္ႏွင္းထားပါတယ္။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြ ရလဒ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္မႈဟာ ဒီမို္ကေရစီလိုလားတဲ့ အရပ္သားေတြ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

241

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ေရြးေကာက္ပဲြမွာ ပါ၀င္မႈ အတိုင္းအတာရယ္ အစိုးရအဖဲြ႔သစ္တြင္ သူတို႔ရဲ့အခန္းက႑ရယ္တို႔ အေပၚမွာ တည္မီွေနပါတယ္။ တပ္မေတာ္ အစိုးရဘက္မွာလည္း အခက္အခဲၾကီး (၃) ရပ္ ရိွေနပါတယ္။ ပထမ အခက္အခဲကေတာ့ ေရြးေကာက္ပဲြအတြက္ မဲဆြယ္စည္း႐ုံးေရး ဆင္းဖို႔ရာ အရပ္သား

ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားကို ႏိုင္ငံေရးလုပ္ပိုင္ ခြင့္ေပးဖို႔ ခိ်န္ဆေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ဆို

ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားကို လႊတ္ေပးျပီး သူတို႔ လိုလားသူမ်ား အၾကားမွာ လႈပ္ရွားစည္း႐ုံးခြင့္

ေပးလိုက္မႈက ရလိုက္တဲ့ ခါးသည္းတဲ့ သင္ခန္းစာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ရဲ့ လႈပ္ရွားမႈဟာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္ သံဃာေတာ္မ်ား ဦးေဆာင္ဆနၵျပမႈေတြ ျဖစ္ေပၚေစခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလားတူအမွားမ်ိဳး ထပ္မံမက်ဴးလြန္မိေအာင္ အစိုးရဘက္က အထူးသတိထားလ်က္ ရိွတယ္။

ဒုတိယအခက္အခဲကေတာ့ ၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ NLD အႏိုင္ရႏိုင္တဲ့ အလားအလာနဲ႔

ပတ္သက္ပါတယ္ ေရြးေကာက္ပဲြအႏိုင္ရ အရပ္သားကိုယ္စားလွယ္မ်ား အၾကားတြင္ တပ္မေတာ္ ဆန့္က်င္ေရးသမားေတြ အမ်ားစုျဖစ္လာျပီး ေရြးေကာက္ပဲြ အျပီးကာလတြင္ တပ္မေတာ္ကို

ထိပ္တိုက္ဆန့္က်င္မႈျပဳဖို႔ အတိုက္အခံမ်ားကို လံႈေဆာ္လာႏုိင္ပါတယ္။ တနည္းဆိုရရင္ လာမယ့္

ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ အျပဳ သေဘာေဆာင္သူေတြ ပိုမိုပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ေရးကို တပ္မေတာ္က လိုလားပါတယ္။ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္တြင္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားကို လႊတ္ေပးလိုက္မႈဟာ NLD ႏွင့္ အစိုးရအၾကား တတိယအင္အားစု တရပ္ ဖန္တီးဖို႔ မူလကရည္ရြယ္ရင္း ရိွခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္

ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားက ျပင္းထန္ တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ သေဘာထားဘက္ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကတယ္။ အစိုးရရဲ့ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ NLD အပါအ၀င္ သေဘာထားျပင္းထန္သူမ်ားရဲ့ အရိွန္ၾသဇာ

ကိုေလွ်ာ့ခ်ေရးျဖစ္ပံုရတယ္။ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူမ်ားကို ေလာေလာဆယ္ဖမ္းဆီး ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ေတြ ခ်မွတ္ေနတာဟာ ေရြးေကာက္ပဲြမတိုင္မီွ သေဘာထားတင္းမာသူမ်ားကို လမ္းရွင္းထားေရးစီမံခ်က္ျဖစ္ ပံုရတယ္။ တဘက္မွာေတာ့အတိုက္အခံအင္အားစုမ်ားဘက္တြင္ အျပဳသေဘာေဆာင္သူေတြတစု

တစည္းတည္း ရပ္တည္မလာႏိုင္ေသးပါ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးဟာ ရန္-ငါ အစြန္းႏွစ္ဘက္သာရိွတဲ့ ဆက္ဆံ ၄ ေရး (Nature of Polarization) ျဖစ္ေနလို႔ အျပဳသေဘာေဆာင္သူ တသီးပုဂၢလမ်ားအေနနဲ႔ တတိယ အင္အားစုအျဖစ္ရပ္တည္ေရးမွာ လက္ေႏွးေနၾကတယ္။ ျမန္မာအတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပါယ္တြင္

အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ကို အေခ်ာင္သမား၊ အစိုးရအလိုေတာ္ရိွလို႔လြယ္လြယ္ပဲ တံဆိပ္ကပ္ ခ်ိဳးႏွိ္မ္ျပစ္ေလ့ရိွတယ္။

တတိယစိုးရိမ္မႈကေတာ့ အရပ္သားေတြဦးေဆာင္တဲ့အစိုးရဟာ တပ္မေတာ္ရဲ့အဓိကဦးတည္ ခ်က္ေတြကို ထိပါးလာမယ့္အလားအလာႏွင့္ပတ္သက္လို႔ပါပဲ အရပ္သားႏိုင္ငံေရးသမားေတြအေပၚ

မယံုၾကည္စိတ္မခ်ႏို္င္လို႔ ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမွာ အထိမ္းအကြပ္ေတြထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အခ်ဳပ္ဆိုရလွ်င္ ၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပဲြအျပီးကာလ ေပၚေပါက္လာမယ့္အစိုးရသစ္မွာ ေရွ့ေနာက္

ခ်င့္ခိ်န္ႏိုင္စြမ္းရိွတဲ့ အရပ္သား လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ မရိွေသးပါ အရပ္သား ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားအေပၚ

စိတ္မခ်ႏိုင္မႈကတဘက္ အျပန္အလွန္မိတ္ေဆြရင္းျခာသဖြယ္ ဆက္ဆံေရးမေပၚေပါက္ေသးတာကလည္း တဘက္ဆိုသလို ၾကံဳေနရတဲ့အတြက္ တပ္မေတာ္ ေခါင္းေဆာင္စုမ်ားအၾကား ကိုယ့္တပ္ကို အခိုင္အလံုျပဳေရးက (Siege mentality) ေရွ့တန္းေရာက္လာျပီး ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမွာ အထိမ္းအကြပ္ေတြ ပိုထည့္လာမႈ ဖမ္းဆီးႏွိပ္ကြပ္မႈေတြနဲ႔ မိမိတို႔ရပ္တည္ခ်က္ေတြကို အကာအကြယ္ယူလာပါေတာ့တယ္။

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြအတြင္း အရပ္သား အင္အားစုမ်ားရဲ့ အခန္းက႑ ေရြးေကာက္ပဲြ၀င္ၾကမယ့္ တပ္မေတာ္လိုလားသူအပါအ၀င္အင္အားစုမ်ားမွာလာမယ့္ေရြးေကာက္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

242

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ပဲြအေပၚထားရိွတဲ့သေဘာထားနဲ႔ အခန္းက႑ေတြေပၚအေျခခံျပီး အရပ္သားႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားအၾကား

(၄)မ်ိဳး(၄)စားခဲြျခားႏိုင္ပါတယ္ အတိုက္အခံအမ်ားစုကေတာ့အစိုးရရဲ့လမ္းညႊန္ေျမပံုကို ဆန့္က်င္ေနၾက တယ္။ သူတို႔ဟာ၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပဲြကို ဆန့္က်င္ကန့္ကြက္ေနဦးမွာျဖစ္တယ္။ အဲဒီလိုသေဘာထား

ျပင္းထန္သူအမ်ားစုဟာျပည္ပမွာရိွေနတယ္ ျပည္တြင္းသေဘာထားျပင္းထန္သူအမ်ားစုကေတာ့ ျပီးခဲ့တဲ့ သံဃာလႈပ္ရွားမႈျဖိုခြင္းျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရျပီးျပီျဖစ္တယ္။ အစြန္းေရာက္သမားေတြရဲ့သေဘာ ထားေတြဟာ ေရြးေကာက္ပဲြက်င္းပမႈအေပၚအနည္းငယ္သာ အက်ိဳးသက္ေရာက္ႏိုင္ပါေတာ့မယ္။ ဒုတိယအမ်ိဳးအစားကေတာ့ လာမယ့္ေရြးေကာက္ပဲြကို ေနာက္တၾကိမ္ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ပဲြအျဖစ္

က်င့္သံုးလိုတဲ့အတိုက္အခံေတြျဖစ္တယ္။ ၁၉၉၀ေရြးေကာက္ပဲြရလဒ္ကို အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ဆက္လက္

ေတာင္းဆိုေနေပမယ့္ ၂၀၁၀ ေနာက္ပိုင္းကာလတြင္ NLD ပါတီ တရား၀င္ရပ္တည္ခြင့္ရေရးလူထုစည္း႐ုံး လႈပ္ရွားႏိုင္ေရးတို႔အတြက္ NLD ဟာ၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပဲြမွာ ပါ၀င္ႏိုင္စရာရိွပါတယ္ ဗမာျပည္ကြန္ျမူနစ္

ပါတီ(ဗကပ) အပါအ၀င္သေဘာထားျပင္းထန္သူမ်ားအဖို႔ကေတာ့ လာမယ့္ေရြးေကာက္ပဲြဟာ ပဋိပကၡပိုမို အရိွန္အဟုန္ျမႇင့္တင္ေရးအတြက္စစ္ေျမျပင္တရပ္ျဖစ္ပါတယ္။

တတိယႏိုင္ငံေရးအင္အားစုကေတာ့ လာမယ့္ေရြးေကာက္ပဲြကို မိမိတို႔အက်ိဳးစီးပြားေတြ ဆက္

လက္ခဲ့်ထြင္ေရးအခြင့္အလမ္းအျဖစ္သေဘာထားတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအဖဲြ႔ေတြျဖစ္တယ္ လာမယ့္ေရြးေကာက္ပဲြလြတ္လပ္တရားမွ်တမႈရိွမရိွဆိုတာထက္ ေရြးေကာက္ပဲြမွတဆင့္မိမိတို႔ရဲ့ရပ္တည္မႈ ပိုမိုခိုင္မာေရးတရား၀င္ျဖစ္လာေရးကို လို္လားၾကတယ္။

စတုတၳအမ်ိဳးအစားတြင္ အျပဳသေဘာအျမင္ရိွတဲ့ တတိယအင္အားစုေတြအျဖစ္ရပ္တည္လိုတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအဖဲြ႔အစည္းေတြပါ၀င္တယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းက တတိယအင္အားစုအျဖစ္ခံယူထားၾကတဲ့ တသီးပုဂၢလမ်ားဟာ NLD မဟုတ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီေရးလႈပ္ရွားသူမ်ားျဖစ္ျပီး စီးပြါးေရးပိတ္ဆို႔မႈကိုလိုလားတဲ့ NLD ရဲ့သေဘာထား ရယ္

အစိုးရႏွင့္ထိပ္တိုက္ေတြ႔ေရးရယ္တို႔ကို မႏွစ္သက္သူေတြျဖစ္တယ္။ အျပဳသေဘာအျမင္ရိွသူမ်ား

အျဖစ္ခံယူထားၾကျပီး NLD ဦးေဆာင္တဲ့အတိုက္အခံလႈပ္ရွားမႈဟာ အေရးနိမ့္ေနျပီလို႔ ယူဆထားၾကသူ ေတြပဲ အဲဒီအသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ ႏို္င္ငံေရးအက်ဥ္းသမားေဟာင္းမ်ား၊ NLD မွ ေရြးခ်ယ္ခံလႊတ္ေတာ္ကိုယ္

စားလွယ္မ်ား၊ လတ္တေလာဖဲြ႔စည္းထားတဲ့ ျြဥ အဖဲြ႔တာ၀န္ခံမ်ား ပတ္၀န္းက်င္ထိမ္းသိမ္းေရးသမား မ်ား ပါ၀င္ၾကတယ္ သူတို႔အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုတရပ္အျဖစ္ တလံုးတစည္းတည္း ေပၚထြက္

မလာေသးေပမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြတြင္မဟာမိတ္ဖဲြ႔ျပီး ယွဥ္ၿပိဳင္မယ့္ အလားအလာရိွေနပါတယ္။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြအျပီးကာလတြင္ ႏိုင္ငံေရးမတည္ျငိမ္မႈ ေပၚေပါက္ႏိုင္စရာအလားအလာ တည္ဆဲဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြအျပီး ေပၚထြက္လာမယ့္ ႏိုင္ငံေတာ္

အစိုးရပံုစံဟာ ရာႏႈန္းျပည့္ဒီမိုကေရစီစနစ္မ်ိဳးျဖစ္မည္မဟုတ္ပါ။ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္မွ ယေန႔အခိ်န္အထိ ကမၻာ

အ၀ွမ္းႏိုင္ငံေရးမတည္ျငိမ္မႈမ်ားကိုေလ့လာဆန္းစစ္ခ်က္အရေခတ္စနစ္တရပ္သို႔ အသြင္ကူးေျပာင္းသည့္ ၾကားကာလတြင္ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီအျပည့္အ၀က်င့္သံုးျခင္းမရိွတဲ့ ႏိုင္ငံတရပ္မွာ စီးပြားေရးက်ဆင္းမႈနဲ႔

ႏိုင္ငံေရးဂိုဏ္းဂနစိတ္၀မ္းကဲြမႈေတြရိွေနျပီဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးမတည္ျငိမ္မႈေတြ မုခ်ေပၚေပါက္လာတတ္တယ္ ဆိုတာ ေတြ႔ရိွရပါတယ္။ (Goldstone , J. Robert Bates , Ted Gurr & et. al. ( 2005 )

အေမရိကန္ႏိုင္ငံေရးသိပၸံတြင္ ႏွစ္ပတ္လည္အစည္းအေ၀းတြင္ ႏိုင္ငံေရးမတည္ျငိမ္မႈေလ့လာေရးအဖဲြ႔ ဖတ္ၾကားတဲ့ ''A global forecasting model of political instability'' စာတမ္း)

အစိုးရသစ္တရပ္ဟာမည့္သည့္အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ပံုစံက်င့္သံုးသည္ျဖစ္ေစ ေလာေလာဆယ္

စီးပြားေရးနိမ့္က်ေနမႈမွ ခ်က္ခ်င္းနလံထူလာႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ လူေနမႈအဆင့္နိမ့္က်ေနမႈဟာ ၂၀၁၀

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

243

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ အျပီးကာလတြင္ ဆက္လက္တည္ရိွေနပါလိမ့္ဦးမည္။ စီးပြားေရးအခက္အခဲေတြဟာႏိုင္ငံေရး မေက်နပ္မႈ မ်ားသို႔ ကူးစက္သြားတတ္တယ္၊ စီးပြားေရးနိမ့္က်ဆင္းရဲမႈ ဆက္လက္တည္ရိွေနရင္ အစိုးရအဖဲြ႔ထဲ တပ္မေတာ္ဆက္လက္ပါ၀င္ေနမႈကို လူထုကအျပစ္ျမင္လာႏိုင္တယ္။

ရာႏႈန္းျပည့္ ပါတိီစံုဒီမိုကေရစိီစနစ္သို႔ ခ်က္ခ်င္းကူးေျပာင္းႏိုင္ျခင္းမရိွေသးတဲ့ ႏိုင္ငံမ်ားမွာတခိ်န္ က

ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခံထားရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအတိုက္အခံမ်ားအဖို႔ လြတ္လပ္ခြင့္တစံုတရာပြင့္လင္းလာပါ တယ္။

စီးပြားေရးမွာမေက်နပ္ျဖစ္ေနတဲ့ လူထုေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးလံႈ႔ေဆာ္မႈေတြေနာက္ကို ပါသြားတတ္ပါ တယ္။ သေဘာထားတင္းမာတဲ့ အတိုက္အခံေတြဟာ အစိုးရသစ္အေပၚ ဖိအားေပးဖို႔ရာ ဆင္းရဲဒုကၡ

ေရာက္ျပီးမေက်နပ္စိတ္ေတြနဲ႔ မြမ္းၾကပ္ေနတဲ့လူထုေတြကို လတ္တေလာပြင့္လင္းလာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအခြင့္ အလမ္းအသံုးျပဳျပီး လံႈ႔ေဆာ္ေလ့ရိွတယ္။ သူတို႔ရဲ့ဦးတည္ခ်က္ကေတာ့ တည္ဆဲဖဲြ႔စည္းပံုဥပေဒပ်က္ျပား ေစေရးနဲ႔ တပ္မေတာ္ကို ႏိုင္ငံေရးမွဖယ္ထုတ္ေရးေတြပါပဲ။

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြျပီးစီးခိ်န္တြင္ မိမိလမ္းညႊန္စီမံခဲ့တဲ့ဖဲြ႔စည္းပံုဥပေဒ အကာအကြယ္ရိွေနေသး

တဲ့တိုင္ေအာင္ တပ္မေတာ္ဟာခံစစ္အေနအထားသို႔ ေရာက္ရိွႏိုင္စရာရိွပါတယ္။ ပါလီမန္အတြင္းရိွ

တပ္မေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ၂၅% ဟာအတိုက္အခံဆန့္က်င္မႈေတြ အႏၲရာယ္မွ တပ္မေတာ္ရဲ့အဓိကဦး တည္ခ်က္မ်ားဆက္လက္တည္တံ့ေရးကို ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္သြားပါလိမ့္မယ္။ တပ္မေတာ္ဟာ

သေဘာထားတင္းမာသူမ်ားကို ၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ မဲဆနၵေပးခြင့္မရိွေအာင္ လုပ္သြားႏိုင္ သလို ၂၀၁၀ ေနာက္ပိုင္းကာလမွာပင္ သူတို႔ရဲ့ႏိုင္ငံေရးလြတ္လပ္ခြင့္ကို ကန့္သတ္သြားႏိုင္စရာရိွပါတယ္။

အဆိုပါ အေျခအေနအလားအလာအရပ္ရပ္အရ ေရြးေကာက္ပဲြအျပီးကာလမွာလည္း တပ္မေတာ္ႏွင့္ သေဘာထားတင္းမာသူမ်ားအၾကားထိပ္တိုက္ေတြ႔မႈဟာ ပိုမိုအရိွန္ျမင့္လာစရာရိွပါတယ္။

၂၀၁၀ ေနာက္ပိုင္းတက္လာမဲ့အစိုးရသစ္အတြက္ စိန္ေခၚမႈေနာက္တခုကေတာ့ အပစ္အခတ္

ရပ္စဲထားတဲ့အဖဲြ႔စည္းမ်ား ဖ်က္သိမ္းေရးပါပဲ။ အႏွစ္ ၂၀ ၾကာခဲ့ျပီျဖစ္တဲ့ လက္နက္ကိုင္အပစ္အခတ္

ရပ္စဲေရး အဓိကအဖဲြ႔အစည္း (၁၅) ခုႏွင့္ႏိုင္ငံေရးသေဘာတူညီမႈရသည္အထိခရီးမေရာက္ေသးပါ။ စုစု ေပါင္းလက္နက္ကိုင္အင္အား ၄၀ယ ၀၀၀ ခန့္ရိွျပီး အာဖဂန္နစၥတန္ရိွ တာလီဘန္အဖဲြ႔ထက္ ( ၄ ) ဆ ၾကိီးပါတယ္။ ၂၀၁၀ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ေျခလွမ္းတခ်က္မွားရင္ တိုင္းျပည္တြင္းမွာ လက္နက္ကိုင္

ပဋိပကၡၾကီးေတြ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ပါတယ္။ စစ္မက္ထူေျပာလာတာနဲ႔အမွ် ျမန္မာႏိုင္ငံေရးတြင္တပ္မေတာ္ရဲ့ အေရးပါမႈဟာလည္း မေရွာင္လဲႊသာဆက္လက္တည္ရိွပါလိမ့္မယ္။

၂၀၁၀ ေနာက္ပိုင္းလက္ေတြ႔က်တဲ့ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ႏိုင္ငံေရးမတည္ျငိမ္မႈေတြ၊ ပ်က္စီးေက်ျပဳန္းမဲ့ထိပ္တိုက္ေတြ႔မႈေတြ၊ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ တဖန္ျပန္

ေခါင္းေထာင္လာမႈေတြ စတဲ့အလားအလာေတြမွေရွာင္ကြင္းဖို႔ရာ တခုတည္းေသာ လမ္းကေတာ့ ၂၀၁၀

အျပီးကာလတြင္ စစ္မွန္တဲ့အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို လက္ခံက်င့္သံုးဖို႔လိုပါတယ္။ အတိုက္အခံ မ်ားရဲ့ အတိတ္က အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ေဆာင္ရြက္မႈမ်ားမွာ အဓိကလိုအပ္ခ်က္မ်ား မပါ၀င္ တဲ့အတြက္ အထမေျမာက္မေအာင္ျမင္ခဲ့တာပါ။

၂၀၁၀ အျပီး အသြင္ကူးေျပာင္းေရးၾကားကာလဟာ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကိုခ်က္ခ်င္း

လက္ငင္းေမြးဖြားေပးမယ္ေတာ့မဟုတ္ပါ ဒါေပမယ့္ ပဋိပကၡအတြင္းက အဓိကတာ၀န္ရိွသူမ်ားအၾကား

အျပန္အလွန္ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ႏိုင္မယ့္ ဘံုရပ္တည္ခ်က္ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပါယ္တရပ္ ဖန္တီးလာႏိုင္ ပါလိမ့္မယ္ အတိတ္တုန္းကေတာ့ ကာယကံရွင္ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္လံုးဟာ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ ေရးစကားလံုးကို တဘက္ႏွင့္တဘက္ အသာစီးရေရးမွာသာ အသံုးခ်ခဲ့ၾကျပီး ႏိုင္ငံႏွင့္ပတ္သက္တဲ့

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

244

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ဘံုအက်ိဳးစီးပြၚးႏွင့္ စပ္ဆိုင္တဲ့ေနရာမွာပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရန္ ဘံုရပ္တည္ခ်က္ (Commonground) ေတြ မရွာေဖြခဲ့ၾကပါ။

(၂၂) ႏွစ္ၾကာျပီးတဲ့ေနာက္ ပါလီမန္အတြင္းတြင္ အရပ္သားႏိုင္ငံေရးသမားကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္

တပ္မေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအတူ ယွဥ္တဲြေဆာင္ရြက္ၾကရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အနာဂတ္အတြက္

မူ၀ါဒေရးရာရွာေဖြ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ခ်မွတ္ရာ အစည္းအေ၀းခန္းမျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ ၂၀၁၀ အသြင္ကူး ေျပာင္းေရးကာလဟာျဖင့္ တိုင္းျပည္တြင္မ်ားစြာ လိုအပ္လ်က္ရိွတဲ့ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို ရွာၾကံရာမွာ အရိွန္အဟုန္ႏွင့္အျပန္အလွန္ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ေရးအစျပဳဖို႔ အခြင့္အလမ္းတရပ္ လည္း ပြင့္လင္းလာစရာရိွပါတယ္။

အစို္းရရဲ့အနာဂတ္လမ္းညႊန္ေျမပံုကိုေတာ့ ေရွာင္ရွားလို႔ရႏိုင္ေတာ့မွာမဟုတ္ပါ အဲဒီလမ္းညႊန္ခ်က္

ကိုစြန့္လႊတ္ျပီး အတိုက္အခံနဲ႔ေစစပ္လိမ့္မယ္လည္းမဟုတ္ပါ။ တပ္မေတာ္ဦးေဆာင္မယ့္ အသြင္ေျပာင္း

ေရးျဖစ္စဥ္မွတဆင့္သာ ႏိုင္ငံေရးခန္းဟာ ျဖစ္ေပၚစရာရိွပါတယ္ အတိတ္တုန္းက ဆန့္က်င္ဘက္ႏိုင္ငံေရး သမားေတြဘက္က မိမိတို႔ခင္းက်င္းထားတဲ့စားပဲြမွာ တပ္မေတာ္ကို ထိုင္ဖို႔ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ ယခုအခိ်န္မွာေတာ့ တပ္မေတာ္ရဲ့အခင္းအက်င္းအတိုင္း ဆန့္က်င္သူ ေတြက လိုက္ပါေဆာင္ရြက္ရေတာ့မယ့္ အေနအထားကို ေရာက္ေနပါျပီ။

၂၀၁၀ ခုႏွစ္အျပီး အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဟာ တပ္မေတာ္၊ ဒီမိုကေရစီလိုလားတဲ့

အတိုက္အခံမ်ားနဲ႔လူမ်ိဳ်းစုမ်ားအၾကား သံုးပြင့္ဆိုင္ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈပံုစံရယ္လို႔ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းေပၚ

ထြက္လာဦးမည္မဟုတ္ပါ ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္နဲ႔ အစိုးရအဖဲြ႔အတြင္း တပ္မေတာ္ႏွင့္အျပဳသေဘာအျမင္ရိွ

သူမ်ားရဲ့ ဆက္ဆံေရးေတြနဲ႔အစျပဳစရာရိွပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပါယ္မွာပါ၀င္ေနျပီျဖစ္တဲ့ အပစ္အခတ္ရပ္ အဖဲြ႔မ်ားဟာ လူမ်ိဳးစုျပသနာမ်ားေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရာတြင္ အေရးပါတဲ့အခန္းက႑မွ ပါ၀င္လာစရာရိွပါ တယ္။

၂၀၁၀ ျပီးကာလရဲ့ ဦးစားေပးလုပ္ငန္းမ်ားဟာ အဖ်က္လုပ္ငန္းဆန့္က်င္ကာကြယ္ေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံ

တည္ေဆာက္ေရးေတြ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီမိုကေရစိီထြန္းကားေရးေအာင္ျမင္ဖို႔ရာ အဆိုပါလုပ္ငန္းစဥ္

(၂)ရပ္ ဟာ အေရးပါလွပါတယ္။ လြတ္လပ္ပြင့္ လင္းေရး(Liberalization) နဲ႔ ဒီမိုကေရစီထြန္းကားေရး

(Democratization) ျဖစ္ေပၚဖို႔တြင္ အုပ္စုဂိုဏ္းဂဏစိတ္၀မ္းကဲြမႈဟာ ဆိုးက်ိဳးကိုသာျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးဆိုင္ရာ ခါးသည္းနာက်ည္းစရာအမွန္တရားကေတာ့ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္မွစလို႔ ေရတြက္ရင္ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းမႈ (၁၀၈)ခုမွာ ႏိုင္ငံ(၁၂)ႏိုင္ငံသာ ဒီမိုကေရစီစခန္းသို႔

တက္လွမ္းေရာက္ရိွႏိုင္ခဲ့တယ္ဆိုတာပါပဲ။ ကိစၥမ်ားစြာမွာ အသြင္ကူးေျပာင္း ေရးေနာက္ေတာ္ပါးမွ ႏိုင္ငံမတည္မျငိမ္မႈေတြလိုက္ပါလာခဲ့ျခင္းပါပဲ။ အခ်ိဳ့ႏိုင္ငံမ်ားမွာေတာ့ အာဏာရွင္

စနစ္အသြင္တမ်ိဳးမ်ိဳးျပန္ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈျပဳေနတဲ့ႏိုင္ငံမ်ားအတြင္း အုပ္စု ဂိုဏ္းဂဏတိုက္ပဲြ စိတ္၀မ္းကဲြမႈ ေတြနဲ႔ၾကံဳေတြ႔ေနၾကရဆဲျဖစ္ပါတယ္။ အျပဳသေဘာ ေဆာင္သူမ်ားရဲ့ အေရးပါမႈ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးပဋိပကၡမွာ ဂိုဏ္းဂဏစိတ္၀မ္းကဲြမႈေတြလည္း မ်ားျပားလွပါတယ္။ တပ္မေတာ္နဲ႔

ဆန့္က်င္ဘက္အုပ္စုတို႔ၾကားမွာလည္း နက္ရိႈင္းတဲ့ကြာဟမႈရိွေနပါတယ္။ ဆန့္က်င္ဘက္အုပ္စုမ်ားက

ေတာ့ ၂၀၁၀ ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း တပ္မေတာ္နဲ႔ထိပ္တိုက္ ဆက္လက္ရင္ဆိုင္သြားစရာရိွတယ္။ စီးပြား ဖြံ႔ျဖိုးေရး ၊ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ လံုျခံဳေရးနဲ႔လူထုဘ၀ဖူလံုေရးလို အက်ိဳးတူကိစၥရပ္မ်ားမွာပင္

အရပ္သားႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားနဲ႔ တပ္မေတာ္တို႔လက္တဲြေဆာင္ရြက္ႏိုင္မႈ မရိွသမွ်ကာလပတ္လံုး ယံုၾကည္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

245

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ မႈတည္ေဆာက္ေရးဟာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။ အလံုးစံုထိပ္တိုက္ဆန့္က်င္ေရးအစား အက်ိဳးတူကိစၥေတြမွာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကေရးဟာအဓိက အလုပ္ပါ။

၂၀၁၀ ေနာက္ပိုင္းကာလမွာ လက္တဲြေဆာင္ရြက္ႏိုင္မယ့္ အရပ္သားႏိုင္ငံေရးသမားေတြ အလံု

အေလာက္ မရိွေသးဖူးလို႔ တပ္မေတာ္အေနနဲ႔ထင္ျမင္ေနေသးရင္ လာမယ့္ေရြးေကာက္ပဲြမွာ အရပ္သား ႏိုင္ငံေရးသမားေတြပါ၀င္မႈနဲ႔ စည္း႐ုံးလႈပ္ရွားႏိုင္မႈေတြကို ကန့္သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားႏို္င္စရာရိွပါတယ္။

တပ္မေတာ္ႏွင့္ယံုၾကည္စိတ္ခ်လက္တဲြေဆာင္ရြက္သြားလိုတဲ့ အရပ္သားအင္အားစုတရပ္ကေတာ့ NLD မဟုတ္တဲ့ အျပဳသေဘာအျမင္ရိွသူ ဒီမိုကေရစီသမားမ်ားျဖစ္တယ္ ဆန့္က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈေတြအေပၚ လိုလားလက္ခံမႈမရိွၾကပါ တပ္မေတာ္အေနနဲ႔ အဆိုပါတတိယအင္အားစုအေပၚ အျပည့္အ၀ယံုၾကည္

စိတ္ခ်မႈမရိွ္ႏိုင္ေပမယ့္ မိမိရဲလမ္းညႊန္ေျမပံုအေကာင္အထည္ေဖာ္ေရးမွာ လက္တဲြေဆာင္ရြက္ရမယ့္ တခု တည္းေသာ အရပ္သားလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ျဖစ္ပါတယ္။

အရပ္ဘက္နဲ႔စစ္ဘက္ဆက္ဆံေရးတြင္ ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ၾကရာမွာ တာထြက္ပဏာမ

အဆင့္ေတြျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံဖြံ႔ျဖိုးေရးဆိုင္ရာနယ္ပါယ္မ်ားတြင္ တပ္မေတာ္ႏွင့္ တတိယအင္အားစုတို႔ အၾကား တူညီတဲ့ ဘံုရပ္တည္ခ်က္ေတြရိွေနၾကတယ္။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးပဋိပကၡအတြင္းက ရန္-ငါ ဆက္ဆံေရး

ေတြကို ေလ်ာ့ပါးေစျခင္းျဖင့္ အစြန္းႏွစ္ဘက္တို႔အၾကား လိုအပ္ေနတဲ့ ၾကားခံစခန္းေထာက္အျဖစ္ အဆို ပါ တတိယအင္အားစုဟာ ထမ္းရြက္ႏိုင္စရာရိွပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းက တတိယအင္အားစုျဖစ္လာႏိုင္ဖို႔ အလားအလာရိွသူမ်ားအၾကား အဓိက

လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္ေနတာကေတာ့ ထက္ျမက္တဲ့ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ ညီညြတ္ေပါင္းစည္းမႈ တို႔ပါပဲ အျပဳသေဘာ အျမင္ရိွသူမ်ားအၾကားမွာ လက္ရိွအေျခအေနတြင္ ႏိုင္ငံေရးအဖဲြ႔အစည္း

တရပ္အျဖစ္လက္ေတြ႔က်က်ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႔ရာ မိမိတို႔ကိုယ္ပိုင္ႏိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္နဲ႔ ေခါင္း

ေဆာင္မႈေတြစုစည္းႏိုင္ျခင္းမရိွေသးပါ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြဟာျဖင့္ ျမန္္မာႏိုင္ငံေရး နယ္ပါယ္ တြင္ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ သေဘာထားရိွသူမ်ား တစုတစည္းတည္း ျဖစ္ေပၚလာေရး အတြက္ ေမြးျမူေလ့က်င့္ေပးမယ့္ ဘူမိနက္သန္ေနရာမွန္ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္

အေျပာင္းအလဲတရပ္ျဖစ္ေပၚေရးအတြက္ တပ္မေတာ္ရဲ့လမ္းျပေျမပံုဟာ မေရွာင္သာတဲ့လိုအပ္ ခ်က္ျဖစ္ေနသမွ်ကာလပတ္လံုး ၂၀၁၀ေနာက္ပိုင္း အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး အရိွန္

အဟုန္ႏွင့္ျဖစ္ေပၚဖို႔ကိစၥတြင္ လုပ္ရည္ၾကံရည္ႏွင့္ျပည့္စံုတဲ့ တတိယအင္အားစု ေပၚေပါက္ေရး ဟာလည္း မဟာဗ်ဳဟာေျမာက္ အေရးပါအရာေရာက္မႈျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။

ဦးမင္းေဇာ္ဦးဟာ ေတာင္အာရွႏွင့္အေရွ့ေတာင္အာရွဆိုင္ရာ ေဒသလံုျခံဳတည္ျငိမ္ေရးျပႆနာႏွင့္

ပတ္သက္ျပီး အထူးျပဳေလ့လာသူျဖစ္တယ္။ သူဟာ ေဂ်ာ့ေမဆင္တကၠသိုလ္မွာ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူး ေျပာင္းမႈ (၁၀၈)ခုအေပၚ ေလ့လာသံုးသပ္ခ်က္ပါရဂူဘဲြ႔ဆိုင္ရာစာတန္း တင္သြင္းထားသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဂ်ာ့ေတာင္းတကၠသိုလ္တြင္ လံုျခံဳမႈဆိုင္ရာေလ့လာေရး မဟာ၀ိဇၨာဘဲြ႔ ေဂ်ာ့ေမဆင္တကၠသိုလ္တြင္ ပဋိပကၡဆန္းစစ္ေျဖရွင္းမႈ မဟာသိပၸံဘဲြ႔မ်ား ရရိွထားသူျဖစ္ပါတယ္။

ရက္စဲြ၊ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီ (၂၂) ဘာသာျပန္သူရဲ့အမွာစာ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္မွအစျပဳလို႔ ဒီကေန႔အထိ ႏိုင္ငံေပါင္း(၁၀၈)ႏိုင္ငံရဲ့ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရး

ျဖစ္ရပ္မ်ားကို သံုးသပ္ေလ့လာထားတဲ့ ပါရဂူဘဲြ႔စာတန္း ေဂ်ာ့ေမဆင္တကၠသိုလ္မွာ တင္သြင္းထားသူ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

246

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/ ဦးမင္းေဇာ္ဦးက ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးဆိုင္ရာ ခါးသည္းနာက်ည္းစရာ အမွန္တရားက ေတာ့

၁၉၅၅ ခုႏွစ္မွစလို႔ေရတြက္ရင္ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းမႈ(၁၀၈)ခုမွာ ႏိုင္ငံ(၁၂)ႏိုင္ငံ သာ ဒိီမိုကေရစီ စခန္းသို႔ ေအာင္ျမင္စြာတက္လွမ္းႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။

ႏိုင္ငံဖြံ႔ျဖိုးေရးဆိုင္ရာ သမိုင္းလမ္းေၾကာင္းမ်ားကို ကိုယ္ပိုင္အေတြ႔အၾကံဳမ်ားမွတဆင့္ ဆည္းပူး

သင္အံအေျဖရွာရတဲ့ ျပည္တြင္းက တို႔မ်ားအဖို႔ေတာ့ ၁၉၇၀ ျပည့္လြန္ကာလမ်ားဆီကပင္ ဒီမိုကေရစီ

အသြင္ကူးေျပာင္းေရးမွာ စက္မႈႏွင့္ကုန္သြယ္အရင္းရွင္တို႔က အုပ္စိုးသူပေဒသရာဇ္လူတန္းစားအေပၚ ဆန့္ က်င္ဦးေဆာင္ဆင္နဲႊတဲ့ ေတာ္လွန္ေရး (Revolution From Below) အမ်ိဳးအစားသာမက ႏိုင္ငံေခတ္မီ ဖြံ႔ျဖိုးေရးကို အုပ္စိုးသူ လူတန္းစားမ်ား အထဲက လမ္းခဲြထြက္ျပီးဦးေဆာင္ဆင္နဲႊတဲ့ေတာ္လွန္ေရးမ်ိဳး

(Revolution From Above) ရိွေၾကာင္း ဂ်ာမနီ၊ ဂ်ပန္၊ ေတာင္ကိုရီးယား၊ တိုင္၀မ္တို႔ရဲ့ အေတြ႔အၾကံဳ မ်ားအရ ေတြ႔ရိွသိျမင္ခဲ့ပါတယ္။

ဦးမင္းေဇာ္ဦးက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြအျပီးတြင္ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ဒီမိုကေရစီလို္လားသူ

အရပ္သားမ်ား ပါလီမန္မွာ တပ္မေတာ္ႏွင့္လက္တဲြသြားဖို႔အေရးဟာ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး အတြက္ အေျခခံ လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပထားပါတယ္။

တို႔မ်ားဟာလည္း အုပ္စိုးသူလူတန္းစားမ်ားထဲက အစိတ္အပိုင္းတရပ္ လမ္းခဲြထြက္ျပီး

ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးဆင္နဲႊတဲ့ ရာဇ၀င္လမ္းေၾကာင္းကို သိျမင္ သေဘာေပါက္ထားတာရယ္

တဘက္မွာလည္း ႏိုင္ငံေရးအရျငိမ္းခ်မ္းတည္ျငိမ္ျပီး စီးပြားဖြံ႔ျဖိုးမႈအရိွန္မပ်က္ျဖစ္ေပၚမွသာ လူထုေတြ ဟာ ဒီမိုကေရစီထံုးစဥ္လာေတြ အေလ့အက်င့္ရ က်င့္သံုးေဆာက္တည္လာႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ မကၡ၀ါဒ

ႏိုင္ငံေရးေဘာဂေဗဒရဲ့ အလင္းေရာင္ေပးမႈရယ္တို႔ေၾကာင့္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာရယူျပီး ပါတီစံုဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ေဈးကြက္စီးပြားေရးကို က်င့္သံုးမယ္လို႔ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္စုမ်ားက

ေၾကျငာလိုက္တဲ့အခိ်န္မွအစျပဳလို႔ ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္ကာလအတြင္းမွာ အျပဳသေဘာေဆာင္

တဲ့ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြေပၚေပါက္ေရးကို သေဘာတရားအရေရာ လက္ေတြ႔အရပါ ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ ေလ့က်င့္ပ်ိဳးေထာင္မႈေတြ အဆက္မျပတ္ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။

လာမဲ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြအၾကိုကာလမွာလည္း အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးလိုလားတဲ့ အဖဲြ႔(၈)ဖဲြ႔ ပူးေပါင္းျပီး အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား ၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ ပါ၀င္ဆင္နဲႊဖို႔ ၾကိုး ပမ္းသြားေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီၾကိုးပမ္းမႈအစဥ္မွာ ပူးတဲြပါ ဦးမင္းေဇာ္ဦးရဲ့စာတန္းဟာျဖင့္ အမတေရႊဂူ ဒီမိုကေရစီျပည္နိဗၺန္သို႔

သယ္ယူေဆာင္ပို႔မယ့္ ေဖာင္ကူးတို႔ၾကီးတစင္းသဖြယ္ျဖစ္ပါေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္လိုက္ရပါတယ္။ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား ေပၚထြန္းေရးသို႔ (လွျမင့္) အမ်ိဳးသားျပန္လည္စည္းလံုးညီညြတ္ေရး

သုေတသနႏွင့္တိုးခဲ့်ထုတ္လုပ္မႈေက်ာင္းေတာ္သားစု

အမွတ္၊၃၄၁၊ ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရားလမ္း၊ ေစ်းရပ္ကြက္၊ သရက္ၿမ့ဳိ ဖုန္း - ၀၆၈ – ၂၁၃၉၈

hla myint 068 – 21352 @ gmail .com

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

247

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 71

248