1511

Druk nr 1511 Warszawa, 31 października 2008 r. SEJM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ VI kadencja

Pan Bronisław Komorowski Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu niżej podpisani posłowie wnoszą projekt ustawy:

-o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw. Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy upoważniamy panią poseł Joannę Kluzik-Rostkowską. (-) Waldemar Andzel; (-) Zbigniew Babalski; (-) Piotr Babinetz; (-) Barbara Bartuś; (-) Andrzej Bętkowski; (-) Mariusz Błaszczak; (-) Zbigniew Chmielowiec; (-) Witold Czarnecki; (-) Edward Czesak; (-) Zbigniew Dolata; (-) Jan Dziedziczak; (-) Krystyna Grabicka; (-) Dawid Jackiewicz; (-) Lech Kołakowski; (-) Robert Kołakowski; (-) Jan Filip Libicki; (-) Gabriela Masłowska; (-) Mirosława Masłowska; (-) Kazimierz Moskal; (-) Jacek Osuch; (-) Józef Rojek; (-) Adam Śnieżek; (-) Jacek Tomczak; (-) Zbigniew Wassermann; (-) Jadwiga Wiśniewska; (-) Maria Zuba.

Projekt

USTAWA z dnia …………. 2008 r. o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw

Art. 1. W ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: 1) w Art. 46 ust. 1 dodaje się punkt 3) w brzmieniu:

„3) przyznać osobie nie posiadającej statusu bezrobotnej, w wieku po 50. roku życia, jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 5-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia, pod warunkiem że osoba ta nie uzyskuje dochodów z pracy lub prowadzonej działalności.”

2) po art. 105 dodaje się art. 105a w następującym brzmieniu:

„Art. 105a. Pracodawcy nie opłacają składek na Fundusz Pracy za zatrudnionych pracowników, o których mowa w art. 39 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.”.

3) W art. 108 ust. 1 dodaje się pkt 9a w brzmieniu:

„9a) koszty szkoleń pracowników w wieku powyżej 50 lat przeprowadzanych przez pracodawcę, z zastrzeżeniem ust.3”

4) W art. 108 dodaje się ust.3 w następującym brzmieniu: „3. Pracodawca zwraca kwoty pobrane z Funduszu Pracy na pokrycie kosztów szkoleń, o których mowa w art. 9a, jeżeli wypowie przeszkolonemu z tych środków pracownikowi umowę o pracę w terminie 2-ch lat od dnia przelania środków na rachunek pracodawcy.”

5) W Art. 109a. ust.1 otrzymuje brzmienie: „1. Koszty szkoleń, o których mowa w art. 108 ust. 1 pkt 9 i 9a, nie mogą przekroczyć dziesięciokrotności minimalnego wynagrodzenia za pracę na jedną osobę w okresie kolejnych trzech lat.” Art. 2. W ustawie z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 28 dodaje się ust. 3 w następującym brzmieniu: „3. Pracodawca nie opłaca składek na Fundusz za zatrudnionych pracowników, o których mowa w art. 39 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.”.

Art. 3.

W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:

1) Art. 41 otrzymuje następujące brzmienie:

„Art. 41. 1. Pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu pracownika, a także w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. 2. Pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę z przyczyny uzyskania przez pracownika uprawnień emerytalnych.”

Art. 4.

W ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wprowadza się następujące zmiany: 1) w dziale VIII uchyla się rozdział 2; 2) w art. 116 dodaje się ust. 6 w następującym brzmieniu: „6. Emeryt, który przez co najmniej 3 lata opłacał podwyższoną składkę emerytalna, o której mowa w art. 9 ust. 4 Ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, od podstawy opodatkowania w wysokości co najmniej 60% średniego wynagrodzenia jest uprawniony do złożenia wniosku o ponowne przeliczenie wysokości pobieranego świadczenia, z kwotą bazowa na dzień złożenia wniosku.” 3) uchyla się art. 127; 4) w art. 134 ust 1 uchyla się pkt 1. 5) w art. 138 a) ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: „1) świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie prawa do świadczeń albo wstrzymanie wypłaty świadczeń w całości lub

w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenia była pouczona o braku prawa do ich pobierania;” b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: „4. Nie można żądać zwrotu kwot nienależnie pobranych świadczeń za okres dłuższy niż 12 miesięcy, jeżeli osoba pobierająca świadczenia zawiadomiła organ rentowy o zajściu okoliczności powodujących ustanie prawa do świadczeń albo wstrzymanie wypłaty świadczeń w całości lub w części, a mimo to świadczenia były jej nadal wypłacane, w pozostałych zaś wypadkach - za okres dłuższy niż 3 lata, z zastrzeżeniem ust. 5.”; c) skreśla się ust. 5. 6) w art. 144 uchyla się ust. 2.

Art. 5.

W ustawie z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych wprowadza się następujące zmiany: a) uchyla się art. 5 i 6; b) art. 25 ust 3 otrzymuje brzmienie: „3. W zakresie ustania i zawieszenia prawa do zasiłku przedemerytalnego oraz wstrzymania jego wypłaty art. 4 stosuje się odpowiednio.”.

Art. 6

W ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych wprowadza się następującą zmianę: Art. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) działalność socjalna - usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, działalności szkoleniowej osób w wieku powyżej 50 roku, sportoworekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, opłacania abonamentu medycznego dla osób powyżej 50. roku zycia, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową,”

Art.7 W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych wprowadza się następujące zmiany: 1) Art. 9 ust. 4 – 4e otrzymuje następujące brzmienie: „4. Osoby, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 mające ustalone prawo do renty,

podlegają

obowiązkowo

ubezpieczeniom

emerytalnemu

i

rentowym. 4a. Osoby, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, które nabyły uprawnienie do emerytury, lub mające ustalone prawo do emerytury, podlegają obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu, o powiększonej składce emerytalnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1a. 4b. Osoby, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3 i 18a, mające ustalone prawo do emerytury lub renty, podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. 4c. Osoby, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4, mające ustalone prawo do emerytury lub renty podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, jeżeli równocześnie nie pozostają w stosunku pracy, z zastrzeżeniem ust. 4b. 4d. Osoby, o których mowa w ust. 4a, podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, jeżeli umowa agencyjna, umowa zlecenia lub inna umowa o świadczenie usług, do której zgodnie z

Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowa o dzieło, została zawarta z pracodawcą, z którym pozostają równocześnie w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonują pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostają w stosunku pracy. 4e. Osoby prowadzące pozarolniczą działalność, o której mowa w art. 8 ust. 6 pkt 1, mające ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym do czasu ustalenia prawa do emerytury.” 2) Art. 13 pkt 1 otrzymuje brzmienie: „1) pracownicy – od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 4a” 3) Art. 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie: 1. Wysokości składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe wyrażone są w formie stopy procentowej, jednakowej dla wszystkich ubezpieczonych, z wyjątkiem podwyższonej składki emerytalnej, o której mowa w art. 9 ust. 4a.” 4) Art. 16 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Składki na ubezpieczenia emerytalne: 1) pracowników, 2) osób wykonujących pracę nakładczą, 3) członków spółdzielni, 4) zleceniobiorców, 5) posłów i senatorów, 6) stypendystów sportowych,

7) pobierających stypendium słuchaczy Krajowej Szkoły Administracji Publicznej, 8) osób wykonujących odpłatnie pracę, na podstawie skierowania do pracy, w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania, 9) osób współpracujących ze zleceniobiorcami, 10) funkcjonariuszy Służby Celnej, 11) poborowych odbywających służbę zastępczą – finansują z własnych środków, w równych częściach, ubezpieczeni i płatnicy składek, z zastrzeżeniem ust. 1b 1a. Składki na ubezpieczenia emerytalne osób pobierających świadczenie szkoleniowe po ustaniu zatrudnienia finansują z własnych środków, w równych częściach, ubezpieczeni i płatnicy składek. 1b. Powiększona składkę emerytalna, o której mowa w art. 9 ust. 4a, finansują z własnych środków, w wysokości 11,26% podstawy wymiaru ubezpieczeni i w wysokości 14,26 % podstawy wymiaru składek płatnicy skladek. 1c. Składki na ubezpieczenia rentowe osób, o których mowa w ust. 1 i 1a, finansują z własnych środków, w wysokości 1,5% podstawy wymiaru ubezpieczeni i w wysokości 4,5% podstawy wymiaru płatnicy składek.” 5) Art. 22 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Stopy procentowe składek wynoszą: 1) 19,52 % podstawy wymiaru – na ubezpieczenie emerytalne, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4; 1a) 25,52 % podstawy wymiaru – na powiększone ubezpieczenie emerytalne, o którym mowa w art. 9 ust. 4a, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4; 2) 6,00% podstawy wymiaru – na ubezpieczenia rentowe; 3) 2,45 % podstawy wymiaru – na ubezpieczenie chorobowe;

4) od 0,40 % do 8,12 % podstawy wymiaru – na ubezpieczenie wypadkowe.”

UZASADNIENIE Niniejszy projekt ustawy stanowi realizację Programu aktywizacji osób po 50. roku życia, którego celem jest szeroka nowelizacja przepisów prawnych mająca na celu pomoc osobom w wieku powyżej 50. roku życia w konkurowaniu na rynku pracy. Wnioskodawcy niniejszego postulują zmiany w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Poprzez dodanie w art. 46 ust. 1 punktu 3, wnioskodawcy proponują poszerzenie katalogu osób mogących otrzymać jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji

i

doradztwa

związane

z

podjęciem tej

działalności. Do

wymienionego katalogu postuluje się włączyć osoby nie posiadającej statusu bezrobotnej, w wieku po 50. roku życia. Obecne przepisy uzależniają prawo do dotacji na założenie własnej firmy od posiadania statusu osoby bezrobotnej. Powoduje to, że wiele osób, które nie są zarejestrowane w urzędzie pracy i ma skończone 50 lat (na przykład otrzymują świadczenie przedemerytalne, emeryturę czy rentę) nie może skorzystać z dotacji na biznes. Takie rozwiązanie będzie wyraźnym sygnałem ze strony państwa, że zależy mu na aktywności zawodowej starszych osób. Skutkiem wprowadzenia powyższej nowelizacji będzie większe zainteresowanie osób po 50. roku życia założeniem własnej

działalności gospodarczej. Ograniczenie bariery braku kapitału „na start” i większa szansa na przeżycie firmy w początkowym, najtrudniejszym okresie. W Rozdziale 18 wymienionej Ustawy zatytułowanym „Fundusz Pracy” ustawodawca

określił

obowiązki

pracodawców

obowiązkowych składek na Fundusz Pracy.

w

zakresie

opłacania

Kategorie osób, za które

pracodawcy zobowiązani są opłacać wymienione składki zostały w art. 104 enumeratywnie wymienione. Zgodnie z art.140 ust.1 pkt 1 lit. a pracodawcy oraz inne jednostki organizacyjne opłacają obowiązkowe składki na Fundusz Pracy m.in. za osoby pozostające w stosunku pracy lub stosunku służbowym, wykonujące pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą, wykonujące pracę w okresie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania, za żołnierzy zawodowych oraz funkcjonariuszy niespełniających warunków do nabycia prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji

Bezpieczeństwa

Wewnętrznego,

Agencji

Wywiadu,

Służby

Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej, za których po zwolnieniu ze służby lub stosunku pracy na podstawie przepisów odrębnych. Wspólną cechą wyżej wymienionych kategorii osób jest fakt wykonywania przez nich pracy na podstawie stosunku pracy, którego prawa i obowiązki stron normuje Kodeks Pracy. Oprócz powyższych kategorii osób ustawa nakłada obowiązek płacenia składek na Fundusz Pracy także innym kategoriom podmiotów za inne kategorie osób, do których łączącej ich więzi prawnej nie będzie miał zastosowania Kodeks Pracy, ze względu na cywilnoprawny lub korporacyjny charakter tych więzi – rolnicze spółdzielnie produkcyjne, spółdzielnie kółek rolniczych lub spółdzielnie usług rolniczych i ich członkowie, jednostki organizacyjne współpracujące z pracownikami na podstawie umowy

agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy. Ustawa nakłada także powyższy obowiązek na inne osoby niż wymienione, podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu. Ustawa wylicza enumeratywnie kategorie osób, które zwolnione są z obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy. Są to: duchowni,

osoby pobierające

zasiłek stały na podstawie przepisów o pomocy społecznej, osoby pobierające świadczenie pielęgnacyjne lub dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, osoby podlegające ubezpieczeniu społecznemu rolników, żołnierze niezawodowi w służbie czynnej, osoby odbywające zastępcze formy służby wojskowej, osoby przebywające na na urlopach wychowawczych oraz pobierające zasiłek macierzyński, osoby pobierające świadczenia szkoleniowe, a także przedsiębiorcy Polskiego Związku Głuchych i Polskiego Związku Niewidomych oraz Związku Ociemniałych Żołnierzy Rzeczypospolitej Polskiej, Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi, Zakład Opieki dla Niewidomych w Laskach oraz zakłady aktywności zawodowej – w zakresie zatrudnionych pracowników o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Intencją wnioskodawców niniejszego projektu jest poszerzenie zakresu zwolnienia pracodawców od obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy o osoby, o których mowa w art. 39 Ustawy Kodeks Pracy, tj. o pracowników, którym brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia im uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku. Celem powyższej nowelizacji jest zwolnienie od wymienionej składki pracodawców w sytuacji, gdy są oni zmuszeni przez art.. 39 Kodeksu Pracy do zatrudniania pracowników przez okres 4-ch lat „okresu ochronnego” pracownika. Pracodawca zatrudniając pracownika w „okresie ochronnym” bierze na siebie w wystarczającym stopniu koszty funkcjonowania szczególnych uprawnień pracowniczych jakie daje pracownikom Kodeks Pracy w art. 39.

Analogiczne przesłanki, cel i uzasadnienie przyświecały wnioskodawcom przy projektowaniu zmian w ustawie z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych. Analogicznie poprzez dodanie w art. 28 wymienionej ustawy ustępu 3, z kręgu osób zobowiązanych do opłacania składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych zostaną wyłączeni pracodawcy, którzy zatrudniają pracowników, do których znajdzie zastosowanie art. 39 Kodeksu Pracy, tj. pracowników znajdujących się w wieku przedemerytalnym. Skutkiem uchwalenia projektowanej nowelizacji w zakresie art. 1 i art. 2 niniejszego projektu ustawy, będzie obniżenie kosztów zatrudnienia pracownika w wieku przedemerytalnym. Obniżenie to przyczyni się w doniosły sposób do promocji zatrudnienia osób w wieku przedemerytalnym – w okresie, który dla wieloletniego pracownika bywa najczęściej najtrudniejszy pod względem konkurencyjności na rynku pracy. Osoby starsze, w wieku przedemerytalnym przeważnie przegrywają konkurencję w walce o miejsca pracy z osobami młodymi, silnymi i prężnymi. Tym samym powiększają one liczbę osób bezrobotnych, którzy z poczucia mniejszej atrakcyjności na rynku pracy nieposzukują już pracy. Niniejsza nowela stanowi próbę uatrakcyjnienia zatrudnienia przez pracodawców osób w wieku, w którym na rynku pracy o prace najtrudniej. W Polsce pracuje ok. 28 proc. osób w wieku 55-64 lata. W Unii Europejskiej średnia osób pracujących w tym wieku wynosi 43,5 proc. To ogromne marnotrawstwo potencjału społecznego i często skazywanie starszych osób na konieczność egzystencji na warunkach niskich świadczeń społecznych. Istotnym jest także, że w bieżącym roku wygasa większość uprawnień do wcześniejszych emerytur i zdecydowanie mniej osób, które nie ukończyły ustawowego wieku emerytalnego, będzie uprawnionych do odchodzenia z rynku pracy. Konieczne jest zatem stworzenie takich warunków prawnych, które zapewnią realną możliwość

kontynuowania

zatrudnienia

przez

osoby

w

wieku

przedemerytalnym. Poważnym problemem pracodawców jest coraz większy

brak zasobów kadrowych na rynku pracy. Prawdziwym rezerwuarem siły roboczej jest ta kategoria osób, które ukończyły 50 lat, będąca przedmiotem niniejszego uregulowania. Wskaźniki zatrudnienia osób w wieku 25-45 lat nie odbiegają zasadniczo od tych, które notują kraje Unii Europejskiej. Prawdziwa przepaść dzieli nas jednak jeśli chodzi o osoby po 50. roku życia. Przedmiotowa nowelizacja ma na celu poprawę sytuacji tych osób. Jeśli zastosuje się równolegle zachęty dla pracodawców, aby je zatrudniali i dla nich samych, aby podejmowały pracę i nie odchodziły wcześnie z rynku pracy dla korzystać ze świadczeń społecznych - zyskają na tym pracodawcy, pracownicy i Państwo. Osoby w wieku przedemerytalnym zyskają dodatkowe dochody, umiejętności i wyższe emerytury. Pracodawcy zyskają pracowników, zaś budżet, czyli podatnicy - dodatkowe wpływy i oszczędności. Dodatkowym argumentem dla wnioskowanego kierunku zmian legislacyjnych jest pogarszająca się sytuacja demograficzna i równoległe wydłużanie się czasu trwania życia ludzkiego, a zarazem poprawa kondycji zdrowotnej polskiego społeczeństwa. Te zjawiska powodują, że możemy i powinniśmy pracować dłużej. Czteroletnie zwolnienie pracodawców od opłacania składek na Fundusz Pracy i Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych , którzy zatrudnią osoby po 50. roku życia z opłacania składek do Funduszu Pracy i do Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych przyczyni się do uatrakcyjnienia dla pracodawców zatrudniania takich osób. Dzięki zwolnieniu zyskają 2,45 proc. nieodprowadzonej składki do Funduszu Pracy i 0,10 proc. nieodprowadzonej

składki

do

Funduszu

Gwarantowanych

Świadczeń

Pracowniczych. Firma wypłacając pracownikom przeciętne wynagrodzenie 2900 zł, zyska z tego tytułu prawie 890 zł rocznie za jedną zatrudnioną osobę. Spowoduje to większa skłonność pracodawców do zatrudniania i utrzymaniu w zatrudnieniu osób, które ukończą 50 lat. W art. 3 niniejszego projektu ustawy wnioskodawcy postulują dodanie w art. 41 Kodeksu Pracy ustępu 2, przy jednoczesnym nadaniu numeracji „1”

dotychczasowej treści wymienionego przepisu. Nowelizacja ta ma na celu wprowadzenie ustawowego zakazu zwalniania pracownika tylko z tego powodu, że ukończył wiek emerytalny. Obecnie pracodawca może jako przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę podać fakt, że osoba ma ukończony wiek emerytalny co oznacza, że na dzień przed ukończeniem przez kobietę 60 lat, a mężczyznę 65 lat, zobowiązany jest uzasadnić merytorycznie jej zwolnienie, a dwa dni później już nie. Jest to dyskryminacja ze względu na wiek, a podtrzymują je w swoich orzeczeniach sądy powszechne. Przewidywanym skutkiem uchwalenia powyższej zmiany będzie redukcja liczby zwolnień osób kończących wiek emerytalny, oraz czytelny sygnał dla osób starszych o docenieniu ich roli jako pracowników, a także zniesienie ewidentnej dyskryminacji pracownika. Wnioskodawcy

niniejszego projektu proponują w ustawie z dnia 17

grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wprowadzić zmiany polegające na uchyleniu rozdziału 2 w dziale VIII wymienionej Ustawy. Rozdział ten zatytułowany „Zawieszanie lub zmniejszanie świadczeń” zawiera konstrukcje prawne, które miały zapobiec pobieraniu przez rencistów i emerytów świadczeń w dotychczasowej wysokości w sytuacji, gdy uzyskiwali oni dochód z innych źródeł. W takich sytuacjach, zgodnie z art. 103 ust. 1 wymienionej ustawy świadczenia tych osób ulegały zmniejszeniu lub zawieszeniu. Zgodnie z art. 103 ust. 2a prawo rencisty lub emeryta do świadczenia rentowego lub emerytalnego ulegało zawieszeniu bez względu na wysokość uzyskiwanych przychodów, jeżeli był to przychód uzyskiwany z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez rozwiązania stosunku pracy po uzyskaniu tego uprawnienia. Zgodnie z art. 104 ust.1 wymienionej ustawy prawo do emerytury lub renty ulegało zawieszeniu lub zmniejszeniu w przypadku osiągania przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia

społecznego,

przy

czym

za

działalność

podlegają

ca

obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu uważało się zatrudnienie, służbę lub inna pracę zarobkową albo prowadzenie pozarolniczej działalności. Dla

emerytów i rencistów prowadzących pozarolniczą działalność, za przychód przyjmowało się przychód stanowiący podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych. Za przychód, zgodnie z art. 104 ust.6 uważało się również kwoty pobranych zasiłków: chorobowego, macierzyńskiego i opiekuńczego oraz wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, wypłacanego na podstawie przepisów

Kodeksu

wyrównawczego,

Pracy,

zasiłku

i

kwoty

świadczenia

wyrównawczego

i

rehabilitacyjnego

dodatku

i

wyrównawczego.

Wymienione przepisy na mocy art. 104 ust. 3 stosowało się także do osób wyłączonych od obowiązku ubezpieczenia społecznego z tytułu ustalenia prawa do

emerytury

i

renty

lub

wykonujących

działalność

niepodlegającą

obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu z uwagi na podleganie temu obowiązkowi z innego tytułu. Prawo do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy oraz renty rodzinnej ulegało zawieszeniu w razie osiągania przychodu w kwocie wyższej niż 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał

kalendarzowy,

ogłoszonego

przez

Prezesa

Głównego

Urzędu

Statystycznego. W razie osiągania przychodu w kwocie przekraczającej 70% przeciętnego

miesięcznego

wynagrodzenia

za

kwartał

kalendarzowy,

ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, nie wyżej jednak niż 130% tej kwoty, świadczenie ulegało zmniejszeniu o kwotę przekroczenia, nie większa jednak niż wskazane w ustawie kwoty. Podobna sytuacja dotyczyła osób pobierających renty rodzinne. Na podstawie art. 105 wymienionej ustawy wysokość renty rodzinnej przysługującej więcej niż jednej osobie ulegała zmniejszeniu w przypadku, gdy osoba uprawniona do części renty osiągała przychód w kwocie wyższej niż 70% przeciętnego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, nie wyższej jednak niż 130% tej kwoty miesięcznie. Przychód osiągany przez osobę uprawnioną w kwocie przekraczającej 130%

przeciętnego

wynagrodzenia

za

kwartał

kalendarzowy,

powodowało

zawieszenie prawa do części renty rodzinnej dla tej osoby. Celem projektowanych przez wnioskodawców zmian w ustawie – wykreślenia rozdziału 2 w dziale VIII – jest zniesienie limitów „dorabiania” dla osób posiadających uprawnienie do emerytury i renty, w tym także renty rodzinnej. Przyczyną projektowanych

przez

wnioskodawców zmian jest obecnie

ukształtowana sytuacja na rynku pracy. Obecnie na 370 tys. pracujących emerytów około 30 tys. posiada zmniejszone lub zawieszone świadczenie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Pozostali, według oficjalnych danych - nie przekraczają dopuszczalnych limitów lub ukończyli 60/65 lat i mogą „dorabiać” bez ograniczeń. Limity „dorabiania” powodują jednak negatywne skutki społeczne - dezaktywizację osób otrzymujących emerytury i renty. Osoby te boją się przekroczenia dopuszczalnych kwot i utraty całości lub części świadczenia, co zniechęca ich do podejmowania dodatkowej działalności. Osoby

te

obawiają

się

także

nierzadko

spiętrzonych

problemów

biurokratycznych przy rozliczeniach z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych i w konsekwencji wolą nie podejmować pracy. Część z nich, jeśli ją już podejmuje, pracuje często niewykazując uzyskanych przychodów, czym poszerzaja kosztowna dla budżetu Państwa „szarą strefę”. Ponadto obowiązujące przepisy powodują

zwiększone

koszty

funkcjonowania

Zakładu

Ubezpieczeń

Społecznych, który musi na bieżąco podejmować czynności rozliczające dodatkowe przychody emerytów, co generuje większe koszty funkcjonowania tejInstytucji. Zatem skutkiem projektowanych zmian będzie zniesienie limitów dla emerytów i rencistów, co spowoduje zmniejszenie „szarej strefy” zatrudnienia oraz zdecydowanie zwiększy zainteresowanie emerytów, którzy nie ukończyli ustawowego

wieku

podejmowaniem

emerytalnego,

dodatkowej

poszukiwaniem

działalności.

Obniżą

legalnej się

pracy,

koszty

lub

obsługi

zmniejszania i zawieszania świadczeń ponoszone przez Zakład Ubezpieczeń

Społecznych. Skutkiem projektowanych zmian, będzie zniesienie obecnie obowiązujących limitów, co podobnie jak w przypadku emerytów i rencistów - spowoduje zmniejszenie

„szarej

strefy”

zatrudnienia

i

zdecydowanie

zwiększy

zainteresowanie tych osób poszukiwaniem legalnej pracy. Obniżą się także koszty obsługi zmniejszania i zawieszania ponoszone przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Konsekwencją uchylenia Działu VIII Rozdział 2 wymienionej Ustawy będą zmiany legislacyjne dotyczące przepisów o zawieszaniu lub zmniejszaniu świadczeń Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, znajdujące się w dalszej części wymienionej Ustawy. I tak wnioskodawcy proponują uchylenie art. 127 wymienionej Ustawy. Zgodnie z tym przepisem emeryt lub rencista był zobowiązany zawiadomić organ rentowy o podjęciu działalności, o której mowa w art. 104 ust. 1-4 wymienionej Ustawy, i o wysokości osiąganego z tego tytułu przychodu, a po upływie roku kalendarzowego – o wysokości tego przychodu uzyskanego w poprzednim roku kalendarzowym. Obowiązki te spoczywały odpowiednio na pracodawcy i zleceniodawcy, a w przypadku osoby pełniącej służbę

-

na

właściwej

komórce

kadrowej.

Art. 134 ust. 1 pkt 1 normował uprawnienie o zawieszania lub zmniejszania świadczeń, tj. w sytuacjach, kiedy powstaną okoliczności uzasadniające zawieszenie

prawa

do

świadczeń

lub

ustanie

tego

prawa.

Art. 138 normuje kwestie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń. Z racji projektowanego usunięcia możliwości zmniejszenia lub zawieszenia prawa do świadczeń, odpada także możliwość nienależnego pobrania świadczenia z tytułu zatajenia

okoliczności

powodujących

zmniejszenie

lub

zawieszenie

świadczenia. Zatem treść art. 138 ust 2 pkt 1 została uaktualniona poprzez usuniecie słów dotyczących zawieszenia lub zmniejszenia świadczenia. Podobnie uaktualniony w zakresie powyższej zmiany został ust 4 w art. 138 poprzez usunięcie słów dotyczących zmniejszenia lub zawieszenia prawa do świadczenia.

Art. 138 ust. 5 także normował kwestie związane z nienależnie pobranymi świadczeniami. W projektowanym przypadku usunięcia z ustawy instytucji zawieszania lub zmniejszania świadczeń przepis ten stał się bezprzedmiotowy, przez co został przez wnioskodawców w projekcie postulowany do skreślenia. Art. 144 ust.2 normuje zastosowanie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji do sytuacji, w której doszło do wypłaty nienależnie pobranego świadczenia w postaci świadczenia, które podlegało zmniejszeniu lub zawieszeniu i jednocześnie, gdy tego nienależnie pobranego świadczenia nie można potrącić z innych świadczeń. Z racji tej, iż instytucję zmniejszania lub zawieszania świadczeń projektodawcy usunęli z postulowanej treści ustawy, przedmiotowe przepis staje się bezprzedmiotowy, a zatem podlega skreśleniu, co tez wnioskodawcy niniejszego projektu postulują. Wnioskowana nowelizacja art. 116 daje możliwość przeliczenia przyznanej wcześniej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych emerytury - po trzech latach opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od minimum 60 proc. średniej płacy - z nową kwotą bazową obowiązującą w momencie złożenia wniosku o przeliczenie. Przepis ten ma na celu uregulowanie, aby osoby otrzymujące emeryturę (z ustalonym prawem do niej), które podejmowałyby pracę i opłacały do ZUS składki ubezpieczeniowe (nie mniej niż 60 proc. średniej płacy, aby ominąć fikcyjne zatrudnianie dające później prawo do podwyższenia świadczenia) miały opłacaną wyższą składkę emerytalną (bez rentowej), a jeśli przepracowałyby trzy lata zyskiwałyby dodatkowo prawo do przeliczenia emerytury z nową kwotą bazową. Dzięki temu ich świadczenia byłyby wyższe. Obecnie osoby takie muszą podawać nowe lata (10 lub 20), ale zazwyczaj „dorabiają” mniej niż za czasów pracy i dlatego spada im wskaźnik podstawy wymiaru. Przez to praca na emeryturze nie jest dla nich motywująca. Skutkiem uchwalenia postulowanego przepisu powinien być powrót na rynek pracy wielu osób, otrzymujących obecnie emeryturę, oraz ograniczenie „szarej strefy” zatrudnienia tych osób. Wyższe wpływy do ZUS z tytułu składek

zrekompensują ewentualne wyższe wydatki z tytułu wypłaty wyższych świadczeń (przyznawane wyższe, przeliczane świadczenia). Ustawa o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, w art. 2 pkt 1 określiła

zakres

przedmiotowy

swojego

zastosowania.

W

katalogu

przedmiotowym w pojęciu „działalność socjalna” umieszczono następujące rodzaje działalności pracodawców: usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportoworekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. Wnioskodawcy niniejszego projektu postulują rozszerzenie katalogu przedmiotowego ustawy poprzez poszerzenie pojęcia „działalność socjalna” o następujące rodzaje działań pracodawcy: usługi na rzecz działalności szkoleniowej osób w wieku powyżej 50 roku, opłacania abonamentu medycznego dla osób powyżej 50. roku życia. Celem nowelizacji powyższego przepisu jest umożliwienie finansowania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych szkoleń, w tym szczególnie szkoleń mających na celu przekwalifikowanie zawodowe osób po 50. roku życia. W czasach nowoczesnej gospodarki, kiedy pracownik w ciągu swojego życia przeciętnie kilkukrotnie, a czasami kilkunastokrotnie zmienia pracodawcę, niezwykle istotne, aby pracownikom, którzy ukończyli 50. rok życia, zapewnić możliwość szybkiego przekwalifikowania się do nowych wymagań pracodawcy. Przekwalifikowanie to ma zapewnić możliwość organizowania ze środków przeznaczanych przez pracodawców na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych szkoleń dla pracowników powyżej 50. roku życia. Firmy potrzebują pracowników, którzy potrafią szybko dostosować się do wyzwań i to oni staja się dla nich najatrakcyjniejsi. W Polsce pracownicy szkolą się niewiele w porównaniu z innymi krajami Unii Europejskiej. Tzw. wskaźnik life-long learning (osoby w wieku 25-64 lata uczące się lub szkolące) dla naszego Kraju należy do jednego z najniższych w Unii Europejskiej i wynosi 4,7 proc.

Tymczasem średni współczynnik w Unii Europejskiej wynosi 9,6 proc., zaś przykładowo

w

Danii

i

Wlk.

Brytanii

-

powyżej

25

proc.

Skutkiem uchwalenia projektowanych zmian będzie większa atrakcyjność na rynku pracy osób po 50. roku życia, podwyższenie ich kwalifikacji i zwiększenie ich motywacji do ich zdobywania, a także łatwiejsze zdobywanie pracy

przez

osoby

lepiej

wykwalifikowane.

Rozszerzenie pojęcia „działalność socjalna” na opłacanie przez pracodawcę, z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, abonamentów medycznych dla osób powyżej 50. roku życia, ma na celu lepszą profilaktykę zdrowotną pracowników w takim przedziale powyżej 50. roku życia, w szczególności dzięki lepszemu niż w publicznej służbie zdrowia dostępowi do świadczeń medycznych, wprowadzenia dodatkowego bonusu dla pracownika. Z natury rzeczy osoby starsze przeciętnie częściej chorują niż osoby w młodszym wieku, będzie to więc zachęta do pozostania w pracy, zaś dla firmy zysk w postaci mniejszej liczby dni absencji chorobowej pracownika (lepsza opieka, profilaktyka, kontrola stanu zdrowia pracownika). Wnioskodawcy przewidują, iż skutkiem uchwalenia nowelizacji powyższego przepisu będzie większa motywacja dla pracownika do pozostania na rynku pracy, oraz mniejsze wydatki firm z tytułu wynagrodzeń za czas choroby (33 dni w roku choroby pracownika), a także lepsza organizacja czasu pracy w firmie (dzięki mniejszej liczbie zwolnień), mniejsza presja na wzrost płac (bonus w postaci abonamentu medycznego) – a przez to większa atrakcyjność dla dla Firm osób w wieku przedemerytalnym. Dotychczasowe brzmienie art. 9 ust.4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych ustalało obowiązek opłacania składek emerytalnej i rentowej dla osób mających ustalone prawo do renty lub emerytury. Wnioskodawcy niniejszego projektu postulują wprowadzenie wyraźnej zachęty dla osób mających ustalone prawo do emerytury oraz uprawnionych do emerytury, w postaci zwiększenia emerytury za pozostawanie na rynku pracy lub powrót na ten rynek („dorabianie” do świadczenia) poprzez zniesienie obowiązku

opłacania składki rentowej dla pracujących osób, które ukończyły wiek emerytalny (60 lat dla kobiet i 65 dla mężczyzn). Składka ta opłacana przez pracujących emerytów nie daje im prawa do żadnych świadczeń. W miejsce zniesionej składki rentowej wnioskodawcy postulują podniesienie składki emerytalnej o 6 pkt proc. – do 25,52 proc. podstawy wymiaru, dzięki czemu za każdy rok pracy po ukończeniu wieku emerytalnego pracujący emeryt zyskiwałby zdecydowanie wyższe świadczenie. W zamian za wyższą składkę przysługiwałaby wyraźnie wyższa emerytura: - dla osób mających przyznane świadczenie według starego algorytmu (lub tych, które będą miały je tak wyliczone w przyszłości) dzięki przeliczaniu każdego roku pracy po osiągnięciu 60/65 lat według trzykrotnie wyższego niż obecnie wskaźnika lat składkowych (zamiast 1,3 - 3,9). W efekcie osoba, która pracowałaby dłużej zyskiwałaby zdecydowaną zachętę do pozostawania na rynku pracy, a ta, która miałaby przyznane świadczenie do powrotu na rynek pracy. Z poniższego przykładu wynika, że osoba, która przepracowała 30 lat i ma ponadto 4 lata nieskładkowe, jeśli pozostanie obecnie na rynku pracy o 2 lata dłużej podwyższy swoją emeryturę o 3,9 proc. Po wprowadzeniu nowego sposobu wyliczania lat składkowych po podwyższy swoją emeryturę (za dwa lata pracy) o 11 proc.

OBECNIE Emerytura osoby, która odchodzi na świadczenie po 30 latach pracy i 4 latach nieskładkowych, wskaźnik podstawy wymiaru 100 proc. (tj. dla zarabiającego średnio) kwota bazowa (w zł)

część socjalna (24% kb)

lata składkowe (30 lat x 1,3 proc.)

lata podstawa nieskładkowe wymiaru część (4 lat x 0,7 suma (100 emerytury proc.) lat proc.) z lat

cała emerytura (z lat + socjalna)

2275,37

546,09

0,39

0,03

1497,19

0,42

2275,37

951,10

Emerytura osoby, która odchodzi na świadczenie po 32 latach pracy i 4 latach nieskładkowych, wskaźnik podstawy wymiaru 100 proc.

kwota bazowa (w zł)

Część socjalna (24% kb)

lata składkowe (32 x 1,3 proc.)

lata podstawa nieskładkowe wymiaru część emerytury (4 lat x 0,7 suma (100 lat z lat proc.) proc.)

cała emerytura (z lat + socjalna)

2275,37

546,09

0,42

0,03

1556,35

0,44

2275,37

1010,26

59,2 (tj.3,9 proc.)

OBECNIE ZYSK (MIESIĘCZNIE) ZA DWA LATA PRACY

zł

PO ZMIANACH Emerytura osoby, która odchodzi na świadczenie po 32 latach pracy i 4 latach nieskładkowych (z tego 2 lata ma przeliczone według wskaźnika 3,9), wskaźnik podstawy wymiaru 100 proc.

kwota bazowa (w zł)

lata składkowe Część (30 lat x socjalna 1,3 proc.+ (24% 2 lata x kb) 3,9 proc.)

lata podstawa nieskładkowe wymiaru część (4 lat x 0,7 suma (100 emerytury proc.) lat proc.) z lat

cała emerytura (z lat + socjalna)

2275,37

546,09

0,03

1674,67

0,47

0,50

2275,37

1128,58

ZYSK (MIESIĘCZNIE) ZA DWA LATA PRACY PO ZMIANACH

177,48 (tj.11 proc.)

zł

- dla osób, które będą mieć wyliczane świadczenie według nowego wzoru (suma kapitału emerytalnego i początkowego dzielona przez dalsze trwanie życia) zamiana składki rentowej na emerytalną (po ukończeniu ustawowego wieku) będzie powodować zwiększenie kapitału na emeryturę i „potrójne sprzężenie” – kapitał na świadczenie będzie wyższy dzięki wyższej składce. Konsekwencją wprowadzenia przez wnioskodawców postulowanej zmiany jest nowelizacja następujących art. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych: art. 9 ust. 4 – 4e, art. 13 pkt 1, art. 15 ust. 1, art. 16 ust. 1 – 1c, art. 22 ust. 1 wymienionej Ustawy. Powodem wnioskowania powyższej zmiany ustawy jest brak w obecnych uregulowaniach prawnych wyraźnej zachęty do pozostawania na rynku pracy dla osób kończących wiek emerytalny i mogących skorzystać ze świadczenia. Brak jest też zachęty do podejmowania pracy jeśli ma się już ustalone prawo do

emerytury. Ponadto osoby otrzymujące emeryturę, jeśli pracują i muszą opłacać składkę na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, wypadkowe, chorobowe) mogą skorzystać z prawa do świadczeń, jakie daje im konieczność opłacania tylko trzech z czterech składek. Płacąc składkę emerytalną, mają prawo do przeliczenia świadczenia i w efekcie mogą je podwyższyć. Składka na ubezpieczenie wypadkowe daje im prawo m.in. do odszkodowania w razie wypadku przy pracy, a chorobowa m.in. do zasiłku chorobowego. Pracujący emeryci nie korzystają jednak z wpłacanej do ZUS składki rentowej. Emeryt ma przyznane

świadczenie

dożywotnio

i

nie

stanie

się

już

rencistą.

Przewidywanym skutkiem uchwalenia powyższej regulacji jest większa liczba osób niż obecnie, która zdecyduje się dłużej pozostać na rynku pracy (wyższa składka i w zamian wyższe świadczenie) lub wrócić na ten rynek. Osoby te będą świadome, że dłuższa praca zdecydowanie podwyższy ich świadczenie. Niniejszy projekt ustawy nie przewiduje negatywnych skutków dla budżetu państwa i budżetów samorządów terytorialnych. Przedmiotowy projekt ustawy pozostaje poza zakresem regulacji prawa Unii Europejskiej.

Warszawa, 17 listopada 2008 r. BAS – WAEM – 3157/08 Pan Bronisław Komorowski Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej Opinia w sprawie zgodności z prawem Unii Europejskiej poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw (przedstawiciel wnioskodawców: poseł Joanna Kluzik-Rostkowska) Na podstawie art. 34 ust. 9 uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 lipca 1992 roku – Regulamin Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jednolity: Monitor Polski z 2002 r., Nr 23, poz. 398 z późn. zm.) sporządza się następującą opinię:

1. Przedmiot projektu ustawy Projekt ustawy przewiduje wprowadzenie zmian w ustawach: a) z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2008 r., Nr 69, poz. 415, ze zm.), b) z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. Nr 158, poz. 1121, ze zm.), c) z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, ze zm.), d) z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2004 r., Nr 39, poz. 353, ze zm.), e) z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. Nr 120, poz. 1252), f) z dnia 4 marca 1994 r. o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych (t.j. Dz. U. z 1996 r., Nr 70, poz. 335, ze zm.) oraz g) z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2007 r., Nr 11, poz. 74, ze zm.). Projektowane zmiany mają na celu poprawę sytuacji w dziedzinie zatrudnienia osób, które ukończyły 50 rok życia, stworzenia możliwości

udzielania przez starostów pomocy w rozwijaniu własnej działalności przez osoby powyżej 50 roku życia oraz wprowadzenie zakazu wypowiadania umów o pracę przez pracodawcę wyłącznie ze względu na osiągnięcie wieku emerytalnego przez pracownika. 2. Stan prawa wspólnotowego w materii objętej projektem Prawo Unii Europejskiej nie reguluje materii będącej przedmiotem projektu ustawy. 3. Analiza przepisów projektu pod kątem ustalonego stanu prawa wspólnotowego Przedmiot projektu ustawy nie jest objęty zakresem prawa Unii Europejskiej. 4. Konkluzje Projekt ustawy o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw nie jest objęty zakresem prawa Unii Europejskiej. Opracował: Zespół Prawa Europejskiego Akceptował: Dyrektor Biura Analiz Sejmowych Michał Królikowski

Deskryptory bazy REX: Unia Europejska, prawo pracy, emerytury i renty, zatrudnienie.

2

Warszawa, 17 listopada 2008 r. BAS – WAEM – 3158/08 Pan Bronisław Komorowski Marszałek Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej Opinia w sprawie, czy poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw (przedstawiciel wnioskodawców: poseł Joanna Kluzik-Rostkowska) jest projektem ustawy wykonującej prawo Unii Europejskiej Projekt ustawy przewiduje wprowadzenie zmian w ustawach: a) z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2008 r., Nr 69, poz. 415, ze zm.), b) z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. Nr 158, poz. 1121, ze zm.), c) z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, ze zm.), d) z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2004 r., Nr 39, poz. 353, ze zm.), e) z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. Nr 120, poz. 1252), f) z dnia 4 marca 1994 r. o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych (t.j. Dz. U. z 1996 r., Nr 70, poz. 335, ze zm.) oraz g) z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2007 r., Nr 11, poz. 74, ze zm.). Projekt ustawy o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustawnie nie jest projektem ustawy wykonującej prawo Unii Europejskiej. Opracował: Zespół Prawa Europejskiego Akceptował: Dyrektor Biura Analiz Sejmowych Michał Królikowski Deskryptory bazy REX: Unia Europejska, prawo pracy, emerytury i renty, zatrudnienie.

Klub Parlamentarny,,Prawo i Sprawied|iwość,, Warszawa, dnia5 grudnia2008roku

Joanna Kluzik-Rostkowska Posełna Sejm Rzeczpospolitej Polskiej

Szanowny Pan Bronisław Komorowski Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

W odpowiedzi na pismo Pana Marszałkaz dnia 25 listopada br. jako reprezentantwrrioskodawcórvposelskiegoprojektuustawyo zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i inwesĘcjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw uprzejmie inforrnuję Pana Marszałka, iz skutki przedmiotowego są bardzo trudne do oszacowania z uwagi na brak mozliwości dokładnego określenia 1iczby osób, które skorzystają z projek1owanychprzepisów. Niemniej, po wnikliwej anahzie proponowanych zmian skutki ich finansowe mozna określić na poziomie około2.472.0m|n zt.

J0a1naKluzik-RostkoTlg,.-?

\--"--'/I\'fl,t I i \l lr-l *Pósełna Sejm