Younger So
This document was uploaded by user and they confirmed that they have the permission to share it. If you are author or own the copyright of this book, please report to us by using this DMCA report form. Report DMCA
Overview
Download & View Younger So as PDF for free.
More details
- Words: 550
- Pages: 3
စစ္သားငယ္တစ္ေယာက္၏ ဖြင့္ဟ၀န္ခံခ်က္ Aဲဒီေန႔ညက လမ္းေပၚမွာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနတယ္။ သူနဲ႕႔ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ေတာ့ ည(၉) နာရီေလာက္ပဲရွိခ့လ ဲ ိမ့္မည္္။
မနက္ျဖန္
လူႀကီးတစ္ေယာက္
လမ္းေၾကာင္းရွိလုိ႔ဆုိၿပီး
တစ္ညလုံး
သူေစာင့္ေနခဲ့ရသည္။ ဘယ္ေနရာမွာ Aိပ္မလဲဆုိေတာ့ ဒီေန႔ညကေတာ့ တစ္ညလုံး Aိပ္ရမယ္မ ထင္ဘူးတဲ့။ Aိပ္စရာကလည္း သိတဲ့Aတုိ္င္း လမ္းမႀကီးေပၚဆုိေတာ့၊ ေစာင္လည္းမရွိ၊ ေခါင္းAုံး ဆုိတာေ၀လာေ၀း။ လြယ္ထားတဲ့ ေသနတ္တစ္လက္ကုိ ေခါင္းAုံးAိပ္စက္ ရမလား။ သူေ၀ခဲြရ ခက္ေနလိမ့္မည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဒီေန႔ညကေတာ့ Aိပ္ရေတာ့မယ္လုိ႔ မထင္ခ့ေ ဲ ပ။ သူနဲ႔ေတြ႕ေတာ့ ကုိးနာရီေလာက္သာ ရွိေသးခဲ့ေသာ္လည္း။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ဖုိ႔လုပ္ေတာ့ ည(၁၂) နာရီထုိးေနခဲ့ေလၿပီ။ ပါလာေသာ ေဆးေပါ့လိပ္ေလးကုိ ႏွစ္ေယာက္မွ်ေသာက္ရင္း ေတာင္ေရာက္ ေျမာက္ဆုိသလုိ စကားေတြေျပာျဖစ္ခ့ၾဲ ကသည္။ လူသားတစ္ေယာက္၏ ပုံရိပ္မ်ား ေျပာေနစU္Aတြင္း မွာပင္ ေ၀၀ါးသြားခဲ့ေလသည္။ ေAးေAးေဆးေဆး ေျပာေနေပမယ့္ စကားလုံးမ်ား၏ ခြန္Aားေတြကုိ သိေနခဲ့ရသည္။ လူသားတစ္ေယာက္၏ Aျဖစ္သည္ ဒီလုိပဲၿပီးသြားေတာ့မွာလား ေတြးရင္း ရင္ေမာလာ ခဲ့သည္။ ဘာမဟုတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ ဒီလမ္းကုိလာဖုိ႔Aေရး သူဘယ္ေလာက္ထိ Aိပ္ေရးပ်က္တ့ဲ ညေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ဘ၀Aတြက္AလုိAပ္ဆုံးျဖစ္တ့ဲ Aိပ္စက္Aနားယူဖုိ႔ ဆုိတဲ့ညေတြ ဘယ္ေလာက္ထိ စေတးခဲ့ၿပီးၿပီလဲ။ က်န္းမာေရးဆုိတာ ဘာလဲ။ သူ႔ကုိေျဖခုိင္းလ်င္ သူရယ္ေမာေနခဲ့ေလမည္။ ညွိဳးေလ်ာ့ ေပ်ာ့ေခြေသာ သူ႔ရုပ္ရည္ကုိ ျမင္ရေတာ့ Aီသရုိးပီးယားမွ ငတ္မြတ္မႈဒဏ္ခံေနရတဲ့ လူတစ္ေယာက္လုိ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ထုိေန႔ညက သူေျပာခဲ့တ့ဲ စကားတစ္ခ်ဳိ႕႔ေလာက္ကုိ ျပန္လည္တင္ျပခ်င္သည္။ စစ္မွန္ေသာ သူ႔ ရင္တြင္းမွ လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားလုိ႔မရေသာ စကားတစ္ခ်ဳိ႕ကုိ ၾကားခဲ့ရသည္။ သူေျပာတဲ့Aတုိင္း Aခု ျပန္လည္ ေျပာျပခ်င္သည္။ “ က်ဳပ္ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားဗ်၊ ေတာ္ေတာ္ငယ္ ေသးေတာ့ က်ဳပ္က ေက်ာင္းသားႀကီးေတြလုိ ဘာမွမလုပ္ရဘူး။ သူတုိ႔န႔A ဲ တူ ေဆာ့ကစားဖုိ႔ေတာင္ ဘုန္းႀကီးက ထိခုိက္မွာစုိးလုိ႔ဆုိၿပီး တားျမစ္တ့A ဲ ေနနဲ႔ ေတာ္ေတာ္တန္တန္္ကစားပဲြေတြမွာ မပါေလ ေAာင္ဘုန္းႀကီးက ခံခ့ရ ဲ တယ္။
ဒီလုိနဲ႔
Aရိပ္တၾကည့္ၾကည့္န႔ဲ မထင္မွတ္တဲ့
Aၿမဲတန္းေစာင့္ၾကည့္ၿပီး
Aေၾကာင္းေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္
ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မႈေတြကုိ က်ဳပ္Aသက္
(၁၈)ႏွစ္
Aရြယ္ေရာက္ေတာ့ ဒီစစ္တပ္ထဲကုိ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ က်ဳပ္၀င္ခ့တ ဲ ့ဲ ေန႔ကစၿပီး Aခုထိ တစ္ရက္မွေပ်ာ္ရႊင္ခ့တ ဲ ာ မ်ဳိးဆုိတာေတြ မရွိခ့ပ ဲ ါဘူး။ သူတုိ႔ထားရာမွာ ေနခဲ့ရတယ္။ သူ႔တုိ႔ခုိင္း တာေတြ တစ္ခုမက်န္ဆုိသလုိ လုပ္ရင္းေနလာခဲ့တယ္။ Aခုေတာ့ (၁၀)ႏွစ္ေတာင္ ေက်ာ္လာခဲ့ၿပီေပါ့။ Aမွန္တုိင္းေျပာရရင္ က်ဳပ္လုံး၀ကုိ မေပ်ာ္သလုိ၊ လုံး၀လည္း ၀ါသနာမပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္ေျပးဖုိ႔ Aႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ Aခုထိေတာ့ ျဖစ္မလာေသးဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက က်ဳပ္ေဆးစာနဲ႔ ႏႈတ္ထြက္ဖုိ႔ Aထက္မွာရွိတ့ဲ လူတစ္ႀကီး တစ္ေယာက္ကုိ ေျပာျပခဲ့တယ္။ သူက လုံး၀ေပးမထြက္ဘူး။ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆုိတာေတြန႔ဲ ျငင္းပယ္ရင္း Aခုထိ ဒီစစ္တပ္ထဲမွာ Aျမစ္တြယ္ေနခဲ့ရတယ္။ ၿပီးခဲ့တ့ဲ ၂၀၀၇-စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးမွာ က်ဳပ္ကုိယ္တုိင္ေတာ့ မပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္Aေခြေတြ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ က်ဳပ္Aေနနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ထိ
ခုိက္မိၿပီး စစ္သားတစ္ေယာက္Aတြက္ ပထမဆုံးAေနနဲ႔ က်ခဲ့တ့ဲ မ်က္ရည္ေတြ က်ဳပ္မ်က္ႏွာတျပင္ လုံး စုိရႊဲေနခဲ့တယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ထိခုိက္နစ္နာခဲ့တ့ဲ Aတြက္ က်ဳပ္ၾကည့္ရင္း ပါးစပ္ေတြAန္ႀကိတ္ ရင္း ကုိယ့္နခမ္းကုိေတာင္ ျပန္ကုိက္မိတယ္။ ေသြးေတြ ပါးစပ္ထဲကယုိစီးလာခဲ့ၿပီး က်ဳပ္၀တ္ထားတဲ့ စစ္၀တ္စစ္စားျဖစ္တ့ဲ
ေဘာင္ဘီေပၚ
စီးက်လာခဲ့ေတာ့
က်ဳပ္ဘယ္လုိျဖစ္သြားလဲ
မသိေတာ့ဘူး။
Aဲဒီေနာက္ပုိင္း တစ္ခါမွမၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ၾကည့္ႏုိင္ေလာက္တ့ဲ စြမ္းAားေတြလည္း မရွိခဲ့ေတာ့ ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ Aဲဒီျမင္ကြင္းကုိ ၾကည့္ၿပီးခဲ့တ့ေ ဲ န႔ကစၿပီး က်ဳပ္ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကုိ ျမင္ရတုိင္း စိတ္ေတြမခုိင္ေတာ့ဘူး။ ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ေနလည္းဆုိတာ မသိေတာ့ဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔ ၾကည္ညဳိေလးစားခဲ့ရတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြရဲ႕ ေသြးေတြက တကယ္ေတာ့ သူတုိ႔Aတြက္ က်ခဲ့တာ
မဟုတ္ဘူး။
က်ဳပ္Aေနနဲ႔
ဆ္ုိရင္
ျပည္သူလူထုAတြက္
က်ခဲ့ရတဲ့
ေစာေစာကေျပာခဲ့သလုိ
ေသြးေတြ၊
ေခၽြးေတြျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕
ေမတၱာရိပ္ေAာက္မွာ
ဆရာေတာ္ကုိယ္တုိင္ ခံေကၽြး ခဲ့တ့ဲ ဆြမ္းေတြစားၿပီး ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရတယ္။ က်ဳပ္တင္မဟုတ္ပါဘူး က်ဳပ္ေမးၾကည့္တ့ဲ စစ္သားေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သူတုိ႔လည္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား ဘ၀နဲ႔ႀကီးျပင္း လာခဲ့သူေတြ
ျဖစ္ေနတတ္တယ္။
သူတုိ႔လည္း
ေတာ္ေတာ္နာက်ည္းမႈေတြ
ျဖစ္ေနတဲ့လူေတြ
က်ဳပ္လုိလူမ်ဳိးေတြေပါ့ Aမ်ားႀကီးရွိေနခဲ့တယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ဟာ ခင္ဗ်ားသိတ့A ဲ တုိင္း Aခုဆုိရင္ က်ဳပ္တုိ႔ၾကည္ညဳိေလးစားခဲ့ရတဲ့ ေလးစားေနဆဲ ျဖစ္တ့ဲ
ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြန႔ဲ
သူးစိမ္းဆန္ဆန္ျဖစ္ေနသလုိ
ရန္သူေတြပုံစံမ်ဳိးျဖစ္ေနခဲ့ရတယ္။
တကယ္ေတာ့ က်ဳပ္ဒါတာေတြ ေတြးမိေလးတုိင္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ေတာ္ေတာ္ရင္နာေနခဲ့ရတယ္။ Aမွန္က က်ဳပ္တုိ႔က Aထက္က လက္တစ္ဆုပ္စာ လူေတြAတြက္ေလာက္ပဲ လုပ္ေပးေနခဲ့ရတယ္။ သုူတုိ႔ Aာဏာတည္ၿမဲဖုိ႔၊ Aသက္ရွင္ေနထုိင္ဖုိ႔၊ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာေနဖုိ႔ေလာက္Aတြက္သာ ဘ၀ေတြစ ေတးၿပီး လုပ္ေနခဲ့ၾကရတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြကေတာ့ Aမွန္က ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လုံးAတြက္ လုပ္ေနတယ္ဆုိေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔စစ္သားငယ္ေလးေတြAတြက္လည္း ပါတယ္မဟုတ္လား။ Aမွန္က ေတာ့ စစ္တပ္ထဲမွာ ဗုိလ္Aဆင့္ေလာက္ေတာင္ လုပ္စားတတ္ရင္ေတာ့ သင့္သင့္တယ္တယ္ေလာက္ ေတာ့ ေနႏုိင္တာေပါ့ဗ်ာ၊ က်ဳပ္တုိ႔လုိ တပ္သားAဆင့္ေလာက္ကေတာ့ ေရွးဆက္ၿပီးမုိက္မုိက္ကန္း ကန္းနဲ႔ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ေနေနၾကရUီးမွာပါ။ ဒါေတြဟာ က်ဳပ္တစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္လုိဘ၀သူ ရဲေဘာ္ေတြAမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ သူတုိ႔လည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ နာၾကင္မႈေတြန႔ဲ ေနေနၾကရဆဲပါ။ က်ဳပ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ႀကဳံေသးရင္း သူတုိ႔န႔ဲ မိတ္ဆက္ေပးပါUီးမယ္။ သူတုိ႔ဘ၀ေတြက လည္း Aခ်ဳိ႕႔လူေတြဆုိရင္ က်ဳပ္ထက္ဘ၀ နာႀကီးစရာေတြန႔ဲ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ သူတုိ႔စိတ္ထဲမွာလည္း မလႊဲသာလုိ ေနေနရေနေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ေလး နာက်ည္းေနခဲ့ၾကတယ္။ မေန႔ကဆုိ က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ Aခ်ိန္ေနာက္က်လုိ႔ဆုိၿပီး မရွိမဲ့ရွိမ့ဲ ရာထူးေလး Aခ် ခံလုိက္ရတယ္။ ဒါနဲ႔ သူလည္းေတာ္ေတာ္ေလး မေက်နပ္မႈျဖစ္သြားၿပီး ညေနဘက္ေရာက္ေတာ့ Aဲဒီ သူ႔ကုိရာထူးခ်တဲ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေခါင္းကုိ ရုိက္ခဲြလုိက္လုိ႔ သူ႔ကုိဘယ္ေခၚသြားၿပီး၊ ဘာေတြ၊ ဘယ္လုိလုပ္ခံရUီးမယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ ပုိ႔ပစ္Uီးမယ္ဆုိတာေတာ့ မသိဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ က်ဳပ္တစ္ခု က်န္သြားတယ္ ။ က်ဳပ္ရဲ႕ညီAငယ္္ဆုံးက ရဟန္းဘ၀နဲ႔ဗ်၊ က်ဳပ္သူ႔ကုိေတြ႕ဖုိ႔ ႀကိဳးစားတယ္။ ဘယ္လုိ မွ ရွာမေတြ႔ခ့ဘ ဲ ူး။ ဘယ္မွာေရာက္ေနတယ္ဆုိတာလည္း မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရဟန္းA၀တ္နဲ႔လုိ႔ေတာ့
သိိခဲ့တယ္။တစ္ေန႔ ဆြမ္းခံၾကြလာတဲ့သူ႕ကုိ က်ဳပ္သူကုိလွမ္းျမင္တာနဲ႔ ေAာ္ေခၚလုိက္တယ္။ မသိမွာ စုိးတာနဲ႔ က်ဳပ္ကသူ႔ရဲ႕ ငယ္နာမည္ကုိ ေခၚလုိက္တယ္။ သူတစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ဘာမွျပန္မ ေျပာဘဲ
ေရွးဆက္ၿပီး
မသင့္ေတာ္ဘူးထင္တာရယ္၊
ထြက္သြားခဲ့တယ္။
က်ဳပ္ေျပးလုိက္ဖုိ႔
စိတ္ေတြျဖစ္လုိက္ေပမယ့္။
ေနာက္ၿပီး သူ႔ကုိAေႏွာက္Aယွက္ ျဖစ္မွာစုိးတာနဲ႔ ေျပးမလုိက္ျဖစ္
ပါဘူး။ တကယ့္ေတာ့ဗ်ာ က်ဳပ္ကုိ သူသိပါတယ္။ ေကာင္းေကာင္းလည္း မွတ္မိေလာက္မယ္လုိ႔ ယူဆရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာစကားတစ္ခြန္းမွ ေျပာမသြားေတာ့ က်ဳပ္ရင္ထဲ ေတာ္ေတာ္ေလးထိခိုက္ နစ္နာသြားရျပန္တယ္။ ဘယ္ ေလာက္ေတာင္ နာၾကင္စရာေကာင္းသလဲဆုိတာ ခင္ဗ်ားစU္းစားၾကည့္ ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္လည္း က်ဳပ္Aျပစ္Aတုိင္း ဘာမွေတာ ့ေဗြမယူခဲ့ပါဘူး။ သူ႔ကုိ မထင္မွတ္တ့ဲ ေနရာေလးမွာ
ဖူးေမွ်ာ္လုိက္ရတာကုိ
က်ဳပ္ေတာ္ေတာ္ေလး
ၾကည္ညဳိ၀မ္းသာသြားတယ္။
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ က်ဳပ္ဒီဘက္ကုိ ကင္းက်ရင္ သူ႔ကုိေတြ႕မ်ား ေတြ႕မလားဆုိတ့ဲ Aသိနဲ႔ေမွ်ာ္ခဲ့ရ တယ္။ ဒါေပမယ့္ Aဲဒီေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ သူ႔ကုိ ဘယ္ေတာမွ့ ျပန္ၿပီး မဖူးရေတာ့ဘူး။ သူက်ဳပ္ကုိေတာ္ေတာ္ေလး နာက်ည္းေနတယ္န႔ဲ တူတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ Aခုျဖစ္ ေနတာက က်ဳပ္Aထက္ကေျပာခဲ့သလုိ က်ဳပ္တုိ႔ၾကည္ညဳိေလးစားခဲ့ရတဲ့၊ ေက်းဇူးရွင္ဆရာေတာ္ေတြ ကုိ က်ဳပ္တုိ႔ဟာ ဘာမဟုတ္တ့လ ဲ ူေတြAတြက္ မဟုတ္တာေတြ၊ မေကာင္းတာေတြ လုပ္မိေတာ့ သူတုိ႔ လည္း က်ဳပ္တုိ႔ကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး နာက်ည္းေနခဲ့မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ကေတာ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြျမင္တုိင္း က်ဳပ္ရဲ႕Aငယ္္ဆုံးညီေလးမ်ာ ျဖစ္ေနမလားလုိ႔ Aခုထိၾကည့္ၾကည့္ ေနခဲ့ပါတယ္။ Aမွန္တရားဆုိတာလည္း က်ဳပ္တုိ႔စစ္တပ္မွာ လာမေျပာနဲ႔၊ ေမတၱာဆုိတာလည္း လာ မေျပာနဲ႔၊ သနားၾကင္နာမႈ၊ စာနာေလးစားမႈ-ဆုိတာေတြ သြားမေျပာနဲ႔၊ ရွိလည္းမရွိဘူး။ ရွိေAာင္လည္း သင္ေပးမွာ မဟုတ္သလုိ ဒီလုိေကာင္မ်ဳိးရွိလာရင္လည္း ၾကာၾကာခံလိမ့္မယ္ မထင္ဘူးဗ်၊ ဒီေကာင္ ေတြက ခုနယ္္ကေျပာခဲ့သလုိ သူတုိ႔Aာဏာကုိ ထိခုိက္လာမယ္ဆုိရင္ ရဟန္းသံဃာမဟုတ္ဘူး၊ Aေမ ဆုိတာေတာင္ သတ္မယ့္ေကာင္ေတြ၊ ေတာ္ေတာ္ေလး ရက္စက္ယုတ္မာတဲ့ေကာင္ေတြ၊ က်ဳပ္တုိ႔A ေနနဲ႔လည္း သူတုိ႔လက္ခုပ္ထဲကေရေတြAျဖစ္ သူ႔တုိ႔ေကၽြးတဲ့ မ၀ေရစာေလးစားၿပီး သူတုိ႔ရဲ႕သစၥာခံ ေတြAျဖစ္တည္ရွိေနေတာ့ လူယုတ္မာAျဖစ္ သတ္မွတ္ခံခ့ရ ဲ တယ္။ သတ္မွတ္လည္း သတ္မွတ္သင့္ပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္တစ္ေန႔ေတာ့. . . . . . . .ေက်းဇူးတရားကုိ ျပန္လည္Aသိမွတ္ျပဳၿပီး လုပ္သင့္ တာကုိ လုပ္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ထားပါတယ္“ Aဲဒီညက သူ႔ဆီကေနျပန္လာေတာ့ လမ္းေပၚကေခြးတစ္ေကာင္ ထုိးေဟာင္ေနခဲ့တာမွAပ လူေျခသူေျခ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနခဲ့တယ္။ သူေျပာျပတဲ့ ၀မ္းနည္းဖြယ္Aျဖစ္ေတြ ၾကားခဲ့ရေတာ့ စိတ္ထဲမွာလည္း ထိခုိက္ေနခဲ့တယ္။ ရာဇာစုိး၊ရန္ကုန္။
မနက္ျဖန္
လူႀကီးတစ္ေယာက္
လမ္းေၾကာင္းရွိလုိ႔ဆုိၿပီး
တစ္ညလုံး
သူေစာင့္ေနခဲ့ရသည္။ ဘယ္ေနရာမွာ Aိပ္မလဲဆုိေတာ့ ဒီေန႔ညကေတာ့ တစ္ညလုံး Aိပ္ရမယ္မ ထင္ဘူးတဲ့။ Aိပ္စရာကလည္း သိတဲ့Aတုိ္င္း လမ္းမႀကီးေပၚဆုိေတာ့၊ ေစာင္လည္းမရွိ၊ ေခါင္းAုံး ဆုိတာေ၀လာေ၀း။ လြယ္ထားတဲ့ ေသနတ္တစ္လက္ကုိ ေခါင္းAုံးAိပ္စက္ ရမလား။ သူေ၀ခဲြရ ခက္ေနလိမ့္မည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဒီေန႔ညကေတာ့ Aိပ္ရေတာ့မယ္လုိ႔ မထင္ခ့ေ ဲ ပ။ သူနဲ႔ေတြ႕ေတာ့ ကုိးနာရီေလာက္သာ ရွိေသးခဲ့ေသာ္လည္း။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ဖုိ႔လုပ္ေတာ့ ည(၁၂) နာရီထုိးေနခဲ့ေလၿပီ။ ပါလာေသာ ေဆးေပါ့လိပ္ေလးကုိ ႏွစ္ေယာက္မွ်ေသာက္ရင္း ေတာင္ေရာက္ ေျမာက္ဆုိသလုိ စကားေတြေျပာျဖစ္ခ့ၾဲ ကသည္။ လူသားတစ္ေယာက္၏ ပုံရိပ္မ်ား ေျပာေနစU္Aတြင္း မွာပင္ ေ၀၀ါးသြားခဲ့ေလသည္။ ေAးေAးေဆးေဆး ေျပာေနေပမယ့္ စကားလုံးမ်ား၏ ခြန္Aားေတြကုိ သိေနခဲ့ရသည္။ လူသားတစ္ေယာက္၏ Aျဖစ္သည္ ဒီလုိပဲၿပီးသြားေတာ့မွာလား ေတြးရင္း ရင္ေမာလာ ခဲ့သည္။ ဘာမဟုတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ ဒီလမ္းကုိလာဖုိ႔Aေရး သူဘယ္ေလာက္ထိ Aိပ္ေရးပ်က္တ့ဲ ညေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ဘ၀Aတြက္AလုိAပ္ဆုံးျဖစ္တ့ဲ Aိပ္စက္Aနားယူဖုိ႔ ဆုိတဲ့ညေတြ ဘယ္ေလာက္ထိ စေတးခဲ့ၿပီးၿပီလဲ။ က်န္းမာေရးဆုိတာ ဘာလဲ။ သူ႔ကုိေျဖခုိင္းလ်င္ သူရယ္ေမာေနခဲ့ေလမည္။ ညွိဳးေလ်ာ့ ေပ်ာ့ေခြေသာ သူ႔ရုပ္ရည္ကုိ ျမင္ရေတာ့ Aီသရုိးပီးယားမွ ငတ္မြတ္မႈဒဏ္ခံေနရတဲ့ လူတစ္ေယာက္လုိ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ထုိေန႔ညက သူေျပာခဲ့တ့ဲ စကားတစ္ခ်ဳိ႕႔ေလာက္ကုိ ျပန္လည္တင္ျပခ်င္သည္။ စစ္မွန္ေသာ သူ႔ ရင္တြင္းမွ လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားလုိ႔မရေသာ စကားတစ္ခ်ဳိ႕ကုိ ၾကားခဲ့ရသည္။ သူေျပာတဲ့Aတုိင္း Aခု ျပန္လည္ ေျပာျပခ်င္သည္။ “ က်ဳပ္ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားဗ်၊ ေတာ္ေတာ္ငယ္ ေသးေတာ့ က်ဳပ္က ေက်ာင္းသားႀကီးေတြလုိ ဘာမွမလုပ္ရဘူး။ သူတုိ႔န႔A ဲ တူ ေဆာ့ကစားဖုိ႔ေတာင္ ဘုန္းႀကီးက ထိခုိက္မွာစုိးလုိ႔ဆုိၿပီး တားျမစ္တ့A ဲ ေနနဲ႔ ေတာ္ေတာ္တန္တန္္ကစားပဲြေတြမွာ မပါေလ ေAာင္ဘုန္းႀကီးက ခံခ့ရ ဲ တယ္။
ဒီလုိနဲ႔
Aရိပ္တၾကည့္ၾကည့္န႔ဲ မထင္မွတ္တဲ့
Aၿမဲတန္းေစာင့္ၾကည့္ၿပီး
Aေၾကာင္းေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္
ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မႈေတြကုိ က်ဳပ္Aသက္
(၁၈)ႏွစ္
Aရြယ္ေရာက္ေတာ့ ဒီစစ္တပ္ထဲကုိ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ က်ဳပ္၀င္ခ့တ ဲ ့ဲ ေန႔ကစၿပီး Aခုထိ တစ္ရက္မွေပ်ာ္ရႊင္ခ့တ ဲ ာ မ်ဳိးဆုိတာေတြ မရွိခ့ပ ဲ ါဘူး။ သူတုိ႔ထားရာမွာ ေနခဲ့ရတယ္။ သူ႔တုိ႔ခုိင္း တာေတြ တစ္ခုမက်န္ဆုိသလုိ လုပ္ရင္းေနလာခဲ့တယ္။ Aခုေတာ့ (၁၀)ႏွစ္ေတာင္ ေက်ာ္လာခဲ့ၿပီေပါ့။ Aမွန္တုိင္းေျပာရရင္ က်ဳပ္လုံး၀ကုိ မေပ်ာ္သလုိ၊ လုံး၀လည္း ၀ါသနာမပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္ေျပးဖုိ႔ Aႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ Aခုထိေတာ့ ျဖစ္မလာေသးဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက က်ဳပ္ေဆးစာနဲ႔ ႏႈတ္ထြက္ဖုိ႔ Aထက္မွာရွိတ့ဲ လူတစ္ႀကီး တစ္ေယာက္ကုိ ေျပာျပခဲ့တယ္။ သူက လုံး၀ေပးမထြက္ဘူး။ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆုိတာေတြန႔ဲ ျငင္းပယ္ရင္း Aခုထိ ဒီစစ္တပ္ထဲမွာ Aျမစ္တြယ္ေနခဲ့ရတယ္။ ၿပီးခဲ့တ့ဲ ၂၀၀၇-စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးမွာ က်ဳပ္ကုိယ္တုိင္ေတာ့ မပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္Aေခြေတြ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ က်ဳပ္Aေနနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ထိ
ခုိက္မိၿပီး စစ္သားတစ္ေယာက္Aတြက္ ပထမဆုံးAေနနဲ႔ က်ခဲ့တ့ဲ မ်က္ရည္ေတြ က်ဳပ္မ်က္ႏွာတျပင္ လုံး စုိရႊဲေနခဲ့တယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ထိခုိက္နစ္နာခဲ့တ့ဲ Aတြက္ က်ဳပ္ၾကည့္ရင္း ပါးစပ္ေတြAန္ႀကိတ္ ရင္း ကုိယ့္နခမ္းကုိေတာင္ ျပန္ကုိက္မိတယ္။ ေသြးေတြ ပါးစပ္ထဲကယုိစီးလာခဲ့ၿပီး က်ဳပ္၀တ္ထားတဲ့ စစ္၀တ္စစ္စားျဖစ္တ့ဲ
ေဘာင္ဘီေပၚ
စီးက်လာခဲ့ေတာ့
က်ဳပ္ဘယ္လုိျဖစ္သြားလဲ
မသိေတာ့ဘူး။
Aဲဒီေနာက္ပုိင္း တစ္ခါမွမၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ၾကည့္ႏုိင္ေလာက္တ့ဲ စြမ္းAားေတြလည္း မရွိခဲ့ေတာ့ ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ Aဲဒီျမင္ကြင္းကုိ ၾကည့္ၿပီးခဲ့တ့ေ ဲ န႔ကစၿပီး က်ဳပ္ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကုိ ျမင္ရတုိင္း စိတ္ေတြမခုိင္ေတာ့ဘူး။ ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ေနလည္းဆုိတာ မသိေတာ့ဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔ ၾကည္ညဳိေလးစားခဲ့ရတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြရဲ႕ ေသြးေတြက တကယ္ေတာ့ သူတုိ႔Aတြက္ က်ခဲ့တာ
မဟုတ္ဘူး။
က်ဳပ္Aေနနဲ႔
ဆ္ုိရင္
ျပည္သူလူထုAတြက္
က်ခဲ့ရတဲ့
ေစာေစာကေျပာခဲ့သလုိ
ေသြးေတြ၊
ေခၽြးေတြျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕
ေမတၱာရိပ္ေAာက္မွာ
ဆရာေတာ္ကုိယ္တုိင္ ခံေကၽြး ခဲ့တ့ဲ ဆြမ္းေတြစားၿပီး ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရတယ္။ က်ဳပ္တင္မဟုတ္ပါဘူး က်ဳပ္ေမးၾကည့္တ့ဲ စစ္သားေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သူတုိ႔လည္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား ဘ၀နဲ႔ႀကီးျပင္း လာခဲ့သူေတြ
ျဖစ္ေနတတ္တယ္။
သူတုိ႔လည္း
ေတာ္ေတာ္နာက်ည္းမႈေတြ
ျဖစ္ေနတဲ့လူေတြ
က်ဳပ္လုိလူမ်ဳိးေတြေပါ့ Aမ်ားႀကီးရွိေနခဲ့တယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ဟာ ခင္ဗ်ားသိတ့A ဲ တုိင္း Aခုဆုိရင္ က်ဳပ္တုိ႔ၾကည္ညဳိေလးစားခဲ့ရတဲ့ ေလးစားေနဆဲ ျဖစ္တ့ဲ
ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြန႔ဲ
သူးစိမ္းဆန္ဆန္ျဖစ္ေနသလုိ
ရန္သူေတြပုံစံမ်ဳိးျဖစ္ေနခဲ့ရတယ္။
တကယ္ေတာ့ က်ဳပ္ဒါတာေတြ ေတြးမိေလးတုိင္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ေတာ္ေတာ္ရင္နာေနခဲ့ရတယ္။ Aမွန္က က်ဳပ္တုိ႔က Aထက္က လက္တစ္ဆုပ္စာ လူေတြAတြက္ေလာက္ပဲ လုပ္ေပးေနခဲ့ရတယ္။ သုူတုိ႔ Aာဏာတည္ၿမဲဖုိ႔၊ Aသက္ရွင္ေနထုိင္ဖုိ႔၊ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာေနဖုိ႔ေလာက္Aတြက္သာ ဘ၀ေတြစ ေတးၿပီး လုပ္ေနခဲ့ၾကရတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြကေတာ့ Aမွန္က ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လုံးAတြက္ လုပ္ေနတယ္ဆုိေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔စစ္သားငယ္ေလးေတြAတြက္လည္း ပါတယ္မဟုတ္လား။ Aမွန္က ေတာ့ စစ္တပ္ထဲမွာ ဗုိလ္Aဆင့္ေလာက္ေတာင္ လုပ္စားတတ္ရင္ေတာ့ သင့္သင့္တယ္တယ္ေလာက္ ေတာ့ ေနႏုိင္တာေပါ့ဗ်ာ၊ က်ဳပ္တုိ႔လုိ တပ္သားAဆင့္ေလာက္ကေတာ့ ေရွးဆက္ၿပီးမုိက္မုိက္ကန္း ကန္းနဲ႔ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ေနေနၾကရUီးမွာပါ။ ဒါေတြဟာ က်ဳပ္တစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္လုိဘ၀သူ ရဲေဘာ္ေတြAမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ သူတုိ႔လည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ နာၾကင္မႈေတြန႔ဲ ေနေနၾကရဆဲပါ။ က်ဳပ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ႀကဳံေသးရင္း သူတုိ႔န႔ဲ မိတ္ဆက္ေပးပါUီးမယ္။ သူတုိ႔ဘ၀ေတြက လည္း Aခ်ဳိ႕႔လူေတြဆုိရင္ က်ဳပ္ထက္ဘ၀ နာႀကီးစရာေတြန႔ဲ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ သူတုိ႔စိတ္ထဲမွာလည္း မလႊဲသာလုိ ေနေနရေနေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ေလး နာက်ည္းေနခဲ့ၾကတယ္။ မေန႔ကဆုိ က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ Aခ်ိန္ေနာက္က်လုိ႔ဆုိၿပီး မရွိမဲ့ရွိမ့ဲ ရာထူးေလး Aခ် ခံလုိက္ရတယ္။ ဒါနဲ႔ သူလည္းေတာ္ေတာ္ေလး မေက်နပ္မႈျဖစ္သြားၿပီး ညေနဘက္ေရာက္ေတာ့ Aဲဒီ သူ႔ကုိရာထူးခ်တဲ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေခါင္းကုိ ရုိက္ခဲြလုိက္လုိ႔ သူ႔ကုိဘယ္ေခၚသြားၿပီး၊ ဘာေတြ၊ ဘယ္လုိလုပ္ခံရUီးမယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ ပုိ႔ပစ္Uီးမယ္ဆုိတာေတာ့ မသိဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ က်ဳပ္တစ္ခု က်န္သြားတယ္ ။ က်ဳပ္ရဲ႕ညီAငယ္္ဆုံးက ရဟန္းဘ၀နဲ႔ဗ်၊ က်ဳပ္သူ႔ကုိေတြ႕ဖုိ႔ ႀကိဳးစားတယ္။ ဘယ္လုိ မွ ရွာမေတြ႔ခ့ဘ ဲ ူး။ ဘယ္မွာေရာက္ေနတယ္ဆုိတာလည္း မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရဟန္းA၀တ္နဲ႔လုိ႔ေတာ့
သိိခဲ့တယ္။တစ္ေန႔ ဆြမ္းခံၾကြလာတဲ့သူ႕ကုိ က်ဳပ္သူကုိလွမ္းျမင္တာနဲ႔ ေAာ္ေခၚလုိက္တယ္။ မသိမွာ စုိးတာနဲ႔ က်ဳပ္ကသူ႔ရဲ႕ ငယ္နာမည္ကုိ ေခၚလုိက္တယ္။ သူတစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ဘာမွျပန္မ ေျပာဘဲ
ေရွးဆက္ၿပီး
မသင့္ေတာ္ဘူးထင္တာရယ္၊
ထြက္သြားခဲ့တယ္။
က်ဳပ္ေျပးလုိက္ဖုိ႔
စိတ္ေတြျဖစ္လုိက္ေပမယ့္။
ေနာက္ၿပီး သူ႔ကုိAေႏွာက္Aယွက္ ျဖစ္မွာစုိးတာနဲ႔ ေျပးမလုိက္ျဖစ္
ပါဘူး။ တကယ့္ေတာ့ဗ်ာ က်ဳပ္ကုိ သူသိပါတယ္။ ေကာင္းေကာင္းလည္း မွတ္မိေလာက္မယ္လုိ႔ ယူဆရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာစကားတစ္ခြန္းမွ ေျပာမသြားေတာ့ က်ဳပ္ရင္ထဲ ေတာ္ေတာ္ေလးထိခိုက္ နစ္နာသြားရျပန္တယ္။ ဘယ္ ေလာက္ေတာင္ နာၾကင္စရာေကာင္းသလဲဆုိတာ ခင္ဗ်ားစU္းစားၾကည့္ ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္လည္း က်ဳပ္Aျပစ္Aတုိင္း ဘာမွေတာ ့ေဗြမယူခဲ့ပါဘူး။ သူ႔ကုိ မထင္မွတ္တ့ဲ ေနရာေလးမွာ
ဖူးေမွ်ာ္လုိက္ရတာကုိ
က်ဳပ္ေတာ္ေတာ္ေလး
ၾကည္ညဳိ၀မ္းသာသြားတယ္။
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ က်ဳပ္ဒီဘက္ကုိ ကင္းက်ရင္ သူ႔ကုိေတြ႕မ်ား ေတြ႕မလားဆုိတ့ဲ Aသိနဲ႔ေမွ်ာ္ခဲ့ရ တယ္။ ဒါေပမယ့္ Aဲဒီေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ သူ႔ကုိ ဘယ္ေတာမွ့ ျပန္ၿပီး မဖူးရေတာ့ဘူး။ သူက်ဳပ္ကုိေတာ္ေတာ္ေလး နာက်ည္းေနတယ္န႔ဲ တူတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ Aခုျဖစ္ ေနတာက က်ဳပ္Aထက္ကေျပာခဲ့သလုိ က်ဳပ္တုိ႔ၾကည္ညဳိေလးစားခဲ့ရတဲ့၊ ေက်းဇူးရွင္ဆရာေတာ္ေတြ ကုိ က်ဳပ္တုိ႔ဟာ ဘာမဟုတ္တ့လ ဲ ူေတြAတြက္ မဟုတ္တာေတြ၊ မေကာင္းတာေတြ လုပ္မိေတာ့ သူတုိ႔ လည္း က်ဳပ္တုိ႔ကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး နာက်ည္းေနခဲ့မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ကေတာ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြျမင္တုိင္း က်ဳပ္ရဲ႕Aငယ္္ဆုံးညီေလးမ်ာ ျဖစ္ေနမလားလုိ႔ Aခုထိၾကည့္ၾကည့္ ေနခဲ့ပါတယ္။ Aမွန္တရားဆုိတာလည္း က်ဳပ္တုိ႔စစ္တပ္မွာ လာမေျပာနဲ႔၊ ေမတၱာဆုိတာလည္း လာ မေျပာနဲ႔၊ သနားၾကင္နာမႈ၊ စာနာေလးစားမႈ-ဆုိတာေတြ သြားမေျပာနဲ႔၊ ရွိလည္းမရွိဘူး။ ရွိေAာင္လည္း သင္ေပးမွာ မဟုတ္သလုိ ဒီလုိေကာင္မ်ဳိးရွိလာရင္လည္း ၾကာၾကာခံလိမ့္မယ္ မထင္ဘူးဗ်၊ ဒီေကာင္ ေတြက ခုနယ္္ကေျပာခဲ့သလုိ သူတုိ႔Aာဏာကုိ ထိခုိက္လာမယ္ဆုိရင္ ရဟန္းသံဃာမဟုတ္ဘူး၊ Aေမ ဆုိတာေတာင္ သတ္မယ့္ေကာင္ေတြ၊ ေတာ္ေတာ္ေလး ရက္စက္ယုတ္မာတဲ့ေကာင္ေတြ၊ က်ဳပ္တုိ႔A ေနနဲ႔လည္း သူတုိ႔လက္ခုပ္ထဲကေရေတြAျဖစ္ သူ႔တုိ႔ေကၽြးတဲ့ မ၀ေရစာေလးစားၿပီး သူတုိ႔ရဲ႕သစၥာခံ ေတြAျဖစ္တည္ရွိေနေတာ့ လူယုတ္မာAျဖစ္ သတ္မွတ္ခံခ့ရ ဲ တယ္။ သတ္မွတ္လည္း သတ္မွတ္သင့္ပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္တစ္ေန႔ေတာ့. . . . . . . .ေက်းဇူးတရားကုိ ျပန္လည္Aသိမွတ္ျပဳၿပီး လုပ္သင့္ တာကုိ လုပ္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ထားပါတယ္“ Aဲဒီညက သူ႔ဆီကေနျပန္လာေတာ့ လမ္းေပၚကေခြးတစ္ေကာင္ ထုိးေဟာင္ေနခဲ့တာမွAပ လူေျခသူေျခ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနခဲ့တယ္။ သူေျပာျပတဲ့ ၀မ္းနည္းဖြယ္Aျဖစ္ေတြ ၾကားခဲ့ရေတာ့ စိတ္ထဲမွာလည္း ထိခုိက္ေနခဲ့တယ္။ ရာဇာစုိး၊ရန္ကုန္။
Related Documents
Younger So
December 2019 9
Fantasy Younger Readers
June 2020 2
Younger And Older Learners
May 2020 5
Mysteries Younger Readers
June 2020 3
Noahs Younger Brother Henoch
August 2019 19
Notice Of Younger Alert
October 2019 9More Documents from "Theresa Martin"
Suggestionb
May 2020 11
Aung
December 2019 27
Burma Democratic Diagram3
May 2020 8
2009-2-8 Otsuka
December 2019 26
Vob708
April 2020 11