Trahedya Ng Kabataan

“Bulaang mangangaral animo’y pantas sa katuwiran

Naniniwala nga ba sila sa Diyos,

Trahedya ng Kabataan

Pananalita’y mainam pupukawin iyong isipan Iisa lamang ang aming hinihiling Maski merong makikitang mga musmos? Pamantayan ay sa laman at di sa banal Iyon na ay kasulatan kaming buong pusong Matindi tanggapin ba ang pundasyon ng paniniwala, Pagkat sa salita ng Diyos sila’y walang Bilangalam isang grupong nagmamahal Maski P i n esa d aang ,Diyos C h rpakiramdam i s t e l l e G r a c e A . parang | A n a l i r i amag-isa? Dito sa mundong punung-punong batikos Pamanhik ng ilan sila daw ang totoo

Buong pasalamat ang binibigay ko

Pastor nila’y sugo sa huling araw na itoSubalit ‘di ito ang nakakalungkot Sa tagapagligtas - ng mundo at ako Mga hula daw sa Biblia kanilang patotoo Kundi ang tinatawag nila na “lugod” Subalit kundi dahil sa kanyang awa Ngunit pag iyong sinuri totoong napakalabo” Lugod sa pag-inom, paninigarilyo Sakali ako’y nahulog na sa dusa Lugod ng kabataang mata’y sarado Nambibintang, nanunuro, naninira

Ilang taon ba ‘ko nawala sa landas?

Ngunit ‘di ‘lam totoong paniniwala

Landas na inihanda ng tagaligtas

Kung sakaling buksan ang sariling mata,

Depresyon ng puso ang aking nadanas

Makita kaya ang rason ng kabila?

Ng malaman ang kamatayan ng sinta

Sa pagsabi ko ng aking panibulos

Lahat ng nangyayaring gulo sa mundo

‘di ba dapat sila’y walang hagkis?

Kagupitan man, hapis, o suwisidyo

Dapat sila mismo alam ang salita

Aking hinihiling na laging tandaan

Layunin ng libro ng tagapaglaya

Ang Diyos ay magpakailanman naririyan