Sportska Tehnika Word 03

TEHNIKA ZAUSTAVLjANjA I BACANjA NA LEĐA ZA PRIJEM LOPTE

Munjiza Jovan Mentor: Zoran Bratusa Sportska akademija Beograd

UVOD :

Sportska tehnika predstavlja racionalno i efikasno izvođenje pokreta radi rešavanja određenog zadatka. Za sportsku tehniku je specifična opšta forma izvođenja određenog motornog zadatka, a kasnije sledi kod svakog pojedinca razvijanje intenziteta kretanja, shodno individualnim mogućnostima.Kao sportska igra, vaterpolo je klasifikovan u grupu sportova u kojima preovlađuju nestereotipni pokreti i situacije (konstantna promena dinamičkog i motoričkog stereotipa) i karakteriše se kompleksni ispoljavanjem svih osnovnih fizičkih svojstava. Takođe, tokom utakmice vrhunski vaterpolisti izvedu veliki broj različitih specifičnih kretanja u vodi u horizontalnom, vertikalnom, poluvertikalnom ili raznim specifičnim pozicijama, sa ili bez kontakta sa protivničkim igračem, kao i veliki broj elemenata tehnike sa loptom.

Analiza tehnike:

Izvođenje tehnike zaustavljanja i okretanja na leđa za prijem lopte se vrši u fazama : plivanja(kraul) sa glavom iznad vode, zaustavljanja i postavljanja u stav za prijem lopte, što će biti opisano u nastavku rada. FAZA I – plivanje(kraul) sa glavom iznad vode FAZA II – zaustavljanje FAZA III – zauzimanje položaja za prijem lopte

IZVOĐENJE FAZA:

FAZA I :

KRAUL SA PODIGNUTOM GLAVOM IZNAD VODE – razlikuje se od klasičnog, plivačkog kraula, po položaju tela. Ramena i glava su podignuti iznad vode, leđa savijena u predelu slabina, kukovi nešto niži nego u plivačkom kraulu, a ruke savijene u laktovima, koji su podignuti visoko. Zaveslaji su kraći i idu sa strane. Udarci nogama kraul su snažni i pomažu da se održi izdignut donji deo tela. Ovim stilom se ne mogu plivati duže deonice.Koristi se kada je potrebna stalna kontrola igre za vreme kretanja po terenu.

FAZA II :

ZAUSTAVLJANJE -- Pojavljuje se kao druga faza u tehnici zaustavljanja i bacanja na leđa za prijem lopte. Vrši se suprotnom rukom od ruke za prijem lopte, stvaranjem otpora u suprotnom smeru od smera kretanja tela, tako što se rukom(suprotnom od one koja prima loptu) koja se nalazi u završnoj fazi zaveslasaja(uz telo),izvrši opružanje u zglobu šake. Tada se ta ruka ispruža u napred čime se stvra otpor tela dotadašnjem kretanju i ono se zaustavlja. Istovremeno se vrši pregibanje u zglobu kuka i kolena čime se noge povlače sa površine u vodu a telo se iz horizontalnog polžaja dovodi u upravan(vertikalan) položaj u odnosu na površinu vode.

FAZA III :

ZAUZIMANJE POLOŽAJA ZA PRIJEM LOPTE : U poslednjoj fazi treba da zauzmemo položaj za prijem lopte i stavimo do znanja saigračima da nam mogu uputiti loptu. Kod položaja za prijem lopte veoma je važno da nam glava i rameni pojas budu izdignuti iz vode a da noge rade jake, naizmenične pokrete takozvane ˝bicikle˝. Ruke su u širini ramena i dok jedna ruka pravi kružne pokrete u vodi druga je izdignuta iznad površine vode, blago savijena u zglobu lakta i spremna za prijem lopte. Pri tome je telo pomereno iz sagitalne ravni, u stranu suprotnu od strane ruke koja prima loptu, takođe telo je u odnosu na površinu vode je nagnuto blago unapred. Suprotna ruka i noge konstantno deluju nasuprot sili zemljine teže i održavaju telo na povrsini vode. Pokreti ruke i nogu u vodi stvaraju vecu silu potiska, neophodnu za pravilno izvodjenje tehnike.

Zaključak:

Veoma je bitno obratiti pažnju na parcijalno uvežbavanje svih elemenata tehnike sa i bez lopte. Što se ti elementi bolje uvežbaju, to će njihovo spajanje u celinu biti jednostavnije i izgubiće manje od svojih jedinstvenih pokreta. Ne može se raditi na složenim elementima ako se osnova ne dovede do automatizma. Sa radom ovih elemenata počinje se već sa uzrastom od devet godina. U vrhunskom vaterpolu veliki akcenat je stavljen na posmatranje i otkrivanje tehnike izvođenja elemenata protivničkih igrača i ekipa. U zavisnosti od toga kako pojedinac izvodi neke elemente tehnike, može se postaviti adekvatna pojedinačna i ekipna odbrana.