Metoda Rodowodowa

Metoda rodowodowa: dla roślin o wysokim współczynniku rozmnażania (pomidor, sałata)P:.AxB – form wyjściowychF1.rozmnożenie F1(wszystkie heterozygoty)F2.wybór najlepszych fenotypowo roślin w F2 F3.wysiew potomstwa pojedynków - rody A + (St. Standard)F4. z wybranych pojedynków robimy więcej linni - wybór z rodów AF5-F7. zmniejszamy liczbe linii – eliminacja linii słabych na czynniki abiotyczne i biotyczne - wybór z rodów AF8,9,10.Wyrównane homozygotyczne rody rozmnażamy i porównujemy w doświadczeniach porównawczych z rodami B,C,D oraz wykonujemy selekcje na podstawie plenności. Na podstawie wyników doświadczeń porównawczych w których stosowany jest wzorzec i odm, standardowa z pok. F8,9,10 wybieramy najlepsze linie które mogą być materiałem matecznym nowej odmiany. Zalety: duże ograniczenie linii - bo wcześnie zaczyna się selekcje, znany rodowód całej linii, skuteczna dla cechy o wysokiej odziedziczalności, szybka metoda otrzymania odmian. Wady: duża heterozygotyczności selekcjonowanego potomstwa powoduje ze wybieramy pojedynki o większym wigorze które się rozszczepiają i wydłuża się proces homozygotyczności linii, mało skuteczna dla cech o niskiej odziedziczalności, pracochłonna i kosztowna. Metoda populacyjna – ramszów: dla gat. uprawianych w łanie (pszenica, fasola) P.AxBF1-F5 rozmnażanie w ramszu + selekcja naturalna F6-rozmnażanie + pierwsza selekcja sztuczna - wybór najlepszych pojedynków wysoce homozygotycznych pod względem cech struktury plonu F7.Wysiew pojedynków w liniach - rody A +(St.standard) + ostra selekcjaF8,.wybór najlepszych linii - rody B (małe doświadczenie)F9. Wybór najlepszych linii - rody C (doświadczenie porównawcze) F10 wybór najlepszych linii do uzyskania materiału matecznego nowej odmiany. Zalety: wysoka homozygotyczność linii ułatwia selekcje (brak rozszczepień), zwiekszona adaptacja linii na szkodliwe czynniki środowiska (selekcja naturalna), tańsza metoda hodowlana, mało pracochłonna w pierwszych latach. Wady: selekcja linii bez rodowodów, konieczność prowadzenia dużej liczby linii – pracochłonne, eliminacja cennych, rzadkich genotypów podatnych na warunki środowiska (selekcja naturalna) Metoda pojedynczych nasion SSD:dla roślin samopylnych o wysokim współczynniku rozmnażania – do przyśpieszenia liczby pokoleń w roku P:AxBF1:AB - samozapylamy F2: (wysiewamy populacje roślin tak liczną jak liczny materiał chcemy uzyskać w pok. F6) indywidualny zbiór nasion z każdego pojedynku i wysiew po jednym nasieniu z każdej rośliny z pokoleń F3-F6, F3-F5: następuje homozygotacja materiału, powstają rekombinacjeF6:pierwsza selekcja – wybór pojedynków (materiał homozygotyczny)F7:wysiewamy więcej roślin na pole selekcyjne – wybór liniiF8F9:pole selekcyjne, wybór linii, doświadczenie poloweF10: rozmnożenie najlepszych linii. Zalety:Dużo homozygot – nie tracimy osobników o interesujących cechach, Wady: kosztowna i pracochłonna Metoda populacji cząstkowych P:AxB F1: samozapylam AB - rozmnożenie F1F2: rozmnożenie F2, wybór pojedynków (możemy podzielic na 3 grupy pod względem cech i prowadzimy je jako oddzielne ramsze)F3: rody A F4: populacja cząstkowa (p.c) F5:rozmnożenie p.c w ramszu ew. w kilku miejscowościach F6 tak jak F5 F7: testowanie najlepszych p.c w doświadczeniu porównawczym, ew. kilku miejscowościach  F8: siew punktowy najlepszych p.c, wybór pojedynków z każdej z nich F9;rody A z każdej p.c F10: rody B, wstepne doświadczenie porównawczerody C, dośw.porównawcze F11: rody D, doświadczenie porównawcze w kilku miejscowościach.