Kado Ghelghele Zan

 

1386  ‫آﺪو ﻗﻠﻘﻠﻪ زن‬

WWW.KETABNET.BLOGFA.COM  [email protected]  1386 

‫ﮐﺪو ﻗﻠﻘﻠﻪ زن ‪...‬‬ ‫ﻳﻜﻲ ﺑﻮد‪.‬ﻳﻜﻲ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﭘﻴﺮزﻧﻲ ﺳﻪ ﺗﺎ دﺧﺘﺮ داﺷﺖ آﻪ هﺮ ﺳﻪ را ﺷﻮهﺮ دادﻩ ﺑﻮد و ﺧﻮدش ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد ﺗﻚ و ﺗﻨﻬﺎ‪.‬‬ ‫روزي از روزهﺎ از ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺣﻮﺻﻠﻪ اش ﺳﺮ رﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻒ »از وﻗﺘﻲ دﺧﺘﺮ آﻮﭼﻜﺘﺮم را ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ام ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺨﺖ‪ ,‬ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ام ﺧﻴﻠﻲ ﺳﻮت و آﻮر ﺷﺪﻩ‪ ,‬ﺧﻮب اﺳﺖ ﺑﺮوم ﺳﺮي ﺑﺰﻧﻢ ﺑﻪ او و ﺁب و هﻮاﻳﻲ ﻋﻮض آﻨﻢ»‪.‬‬ ‫ﭘﻴﺮزن ﭘﺎﺷﺪ ﭼﺎدرﭼﺎﻗﭽﻮر آﺮد؛ ﻋﺼﺎ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و راﻩ اﻓﺘﺎد ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ دﺧﺘﺮ ﺗﺎزﻩ ﻋﺮوﺳﺶ آﻪ ﺑﻴﺮون ﺷﻬﺮ‪ ,‬ﺑﺎﻻي ﺗﭙﻪ‬ ‫اي ﻗﺮار داﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﭼﺸﻤﺘﺎن روز ﺑﺪ ﻧﺒﻴﻨﺪ! از دروازﻩ ﺷﻬﺮ آﻪ ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺖ ﺑﻴﺮون ﮔﺮگ ﮔﺮﺳﻨﻪ اي ﺟﻠﻮش ﺳﺒﺰ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﻴﺮزن ﺗﺎ ﭼﺸﻤﺶ اﻓﺘﺎد ﺑﻪ‬ ‫ﮔﺮگ‪ ,‬دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﺷﺪ و ﺳﻼم ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎﻻﻳﻲ آﺮد‪.‬‬

‫ﮔﺮگ ﮔﻔﺖ »اي ﭘﻴﺮزن! آﺠﺎ ﻣﻲ روي؟‬

‫»‬

‫ﭘﻴﺮزن ﮔﻔﺖ« ﻣﻲ روم ﺧﺎﻧﻪ دﺧﺘﺮم‪ .‬ﭼﻠﻮ ﺑﺨﻮرم؛ ﭘﻠﻮ ﺑﺨﻮرم؛ ﻣﺮغ و ﻓﺴﻨﺠﺎن ﺑﺨﻮرم؛ ﺧﻮرش ﻣﺘﻨﺠﺎن ﺑﺨﻮرم؛ ﭼﺎق ﺑﺸﻮم؛‬ ‫ﭼﻠﻪ ﺑﺸﻮم»‪.‬‬ ‫ﮔﺮگ ﮔﻔﺖ »ﺑﻲ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮدت زﺣﻤﺖ ﻧﺪﻩ‪ .‬ﭼﻮن ﻣﻦ هﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ ﻳﻚ ﻟﻘﻤﻪ ات ﻣﻲ آﻨﻢ»‪.‬‬ ‫ﭘﻴﺮزن ﮔﻔﺖ »ﻳﻚ ﻟﻘﻤﻪ ﭘﻮﺳﺖ و اﺳﺘﺨﻮان آﻪ ﺳﻴﺮت ﻧﻤﻲ آﻨﺪ؛ ﺑﮕﺬار ﺑﺮم ﺧﺎﻧﻪ دﺧﺘﺮم؛ ﭼﻨﺪ روزي ﺧﻮب ﺑﺨﻮرم و ﺑﺨﻮاﺑﻢ‪,‬‬ ‫ﺗﻨﻢ ﮔﻮﺷﺖ ﺗﺮ و ﺗﺎزﻩ ﺑﻴﺎرد و ﺣﺴﺎﺑﻲ ﭼﺎق و ﭼﻠﻪ ﺑﺸﻮم‪ ,‬ﺁن وﻗﺖ ﻣﻦ را ﺑﺨﻮر»‪.‬‬ ‫ﮔﺮگ ﮔﻔﺖ »ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب! اﻣﺎ ﻳﺎدت ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻦ از اﻳﻨﺠﺎ ﺟﻢ ﻧﻤﻲ ﺧﻮرم ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺮﮔﺮدي»‪.‬‬ ‫ﭘﻴﺮزن ﮔﻔﺖ »ﺧﻴﺎﻟﺖ ﺗﺨﺖ ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬زود ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮدم»‪.‬‬ ‫و راﻩ اﻓﺘﺎد‪.‬‬ ‫ﭼﻨﺪ ﻗﺪم آﻪ رﻓﺖ ﭘﻠﻨﮕﻲ‪ ,‬ﻣﺜﻞ اﺟﻞ ﻣﻌﻠﻖ ﭘﺮﻳﺪ ﺟﻠﻮش و ﭘﺮﺳﻴﺪ »آﺠﺎ ﻣﻲ روي ﭘﻴﺮزن؟»‬

‫ﭘﻴﺮزن از ﺗﺮس ﺟﺎﻧﺶ ﺗﻌﻈﻴﻢ آﺮد و ﮔﻔﺖ« ﻣﻲ روم ﺧﺎﻧﻪ دﺧﺘﺮم‪ .‬ﭼﻠﻮ ﺑﺨﻮرم؛ ﭘﻠﻮ ﺑﺨﻮرم؛ ﻣﺮغ و ﻓﺴﻨﺠﺎن ﺑﺨﻮرم؛ ﺧﻮرش‬ ‫ﻣﺘﻨﺠﺎن ﺑﺨﻮرم؛ ﭼﺎق ﺑﺸﻮم؛ ﭼﻠﻪ ﺑﺸﻮم»‪.‬‬ ‫ﭘﻠﻨﮓ ﮔﻔﺖ »زﺣﻤﺖ ﻧﻜﺶ؛ ﭼﻮن ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﮔﺮﺳﻨﻪ ام و هﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮ را ﺑﺨﻮرم»‪.‬‬ ‫ﭘﻴﺮزن ﮔﻔﺖ »ﻳﻚ ﻟﻘﻤﻪ ﭘﻴﺮزن آﺠﺎي ﺷﻜﻤﺖ را ﭘﺮ ﻣﻲ آﻨﺪ؟ ﺑﮕﺬار ﺑﺮم ﺧﺎﻧﻪ دﺧﺘﺮم‪ ,‬ﭼﻨﺪ روزي ﺧﻮب ﺑﺨﻮرم و ﺧﻮب‬ ‫ﺑﺨﻮاﺑﻢ‪ ,‬ﺣﺴﺎﺑﻲ ﭼﺎق وﭼﻠﻪ ﺑﺸﻮم‪ ,‬ﺁن وﻗﺖ ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮدم اﻳﻨﺠﺎ‪ ,‬ﻣﻦ را ﺑﺨﻮر»‪.‬‬ ‫ﭘﻠﻨﮓ ﮔﻔﺖ »ﺑﺪﻓﻜﺮي ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺮﮔﺮدي‪ ,‬ﻣﻦ دﻧﺪان رو ﺟﮕﺮ ﻣﻲ ﮔﺬارم و هﻤﻴﻦ دور و ﺑﺮ ﻣﻲ ﭘﻠﻜﻢ»‪.‬‬ ‫ﭘﻴﺮزن ﮔﻔﺖ »زﻳﺎد ﭼﺸﻢ ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎرت ﻧﻤﻲ ﮔﺬارم؛ زود ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮدم»‪.‬‬ ‫و ﺑﺎز ﺑﻪ راﻩ اﻓﺘﺎد؛ اﻣﺎ هﻨﻮز ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ دﺧﺘﺮش ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮد آﻪ ﺷﻴﺮي ﻏﺮش آﻨﺎن ﺟﻠﻮش را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﭘﻴﺮزن از ﺗﺮس ﺳﺮ‬ ‫ﺟﺎش ﺧﺸﻜﺶ زد و اﺗﻪ ﭘﺘﻪ آﻨﺎن ﺳﻼم آﺮد و ﺟﻠﻮ ﺷﻴﺮ اﻓﺘﺎد ﺑﻪ ﺧﺎك‪.‬‬

‫ﺷﻴﺮ ﮔﻔﺖ »آﺠﺎ داري ﻣﻲ روي ﭘﻴﺮزن؟‬

‫»‬

‫ﭘﻴﺮزن ﮔﻔﺖ »دارم ﻣﻲ روم ﺧﺎﻧﻪ دﺧﺘﺮم‪ .‬ﭼﻠﻮ ﺑﺨﻮرم؛ ﭘﻠﻮ ﺑﺨﻮرم؛ ﻣﺮغ و ﻓﺴﻨﺠﺎن ﺑﺨﻮرم؛ ﺧﻮرش ﻣﺘﻨﺠﺎن ﺑﺨﻮرم؛ ﭼﺎق‬ ‫ﺑﺸﻮم؛ ﭼﻠﻪ ﺑﺸﻮم»‪.‬‬ ‫ﺷﻴﺮ ﮔﻔﺖ »ﻧﻪ‪ .‬ﻧﻤﻲ ﮔﺬارم؛ ﭼﻮن ﺷﻜﻢ ﻣﻦ از ﮔﺸﻨﮕﻲ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻪ ﻏﺎر و ﻏﻮر و هﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ ﺗﻮ را ﻣﻲ ﺧﻮرم»‪.‬‬

‫ﭘﻴﺮزن ﮔﻔﺖ »اي ﺷﻴﺮ! ﺗﻮ ﺳﻠﻄﺎن ﺟﻨﮕﻠﻲ؛ دل و ﺟﮕﺮ ﮔﺎو ﻧﺮ ران ﮔﻮرﺧﺮ هﻢ ﺷﻜﻤﺖ را ﺳﻴﺮ ﻧﻤﻲ آﻨﺪ؛ ﺗﺎ ﭼﻪ رﺳﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﭘﻴﺮزن آﻪ ﻳﻚ ﭼﻨﮓ ﭘﻮﺳﺖ و اﺳﺘﺨﻮان ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺘﻢ؛ ﺻﺒﺮ آﻦ ﺑﺮم ﺧﺎﻧﻪ دﺧﺘﺮم‪ ,‬ﭼﻨﺪ روزي ﺧﻮب ﺑﺨﻮرم و ﺑﺨﻮاﺑﻢ‪ ,‬ﺣﺴﺎﺑﻲ‬ ‫ﭼﺎق و ﭼﻠﻪ ﺑﺸﻮم و ﺑﺮﮔﺮدم‪ .‬ﺁن وﻗﺖ ﻣﻦ را ﺑﺨﻮر»‪.‬‬ ‫ﺷﻴﺮ ﮔﻔﺖ »ﺑﺮو! اﻣﺎ زﻳﺎد ﻣﻌﻄﻞ ﻧﻜﻦ آﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﮔﺸﻨﻪ ام»‪.‬‬ ‫ﭘﻴﺮزن ﮔﻔﺖ »زﻳﺎد ﭼﺸﻢ ﺑﻪ راهﺖ ﻧﻤﻲ ﮔﺬارم»‪.‬‬ ‫و راهﺶ را ﮔﺮﻓﺖ رﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ دﺧﺘﺮش رﺳﻴﺪ‪.‬‬ ‫دﺧﺘﺮ و داﻣﺎدش ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬وﻗﺖ ﺷﺎم ﭘﻴﺮزن را ﺑﺎﻻي ﺳﻔﺮﻩ ﻧﺸﺎﻧﺪﻧﺪ و ﭘﻠﻮ و ﺧﻮرش و ﻣﻴﻮﻩ و ﺷﺮﺑﺖ ﺟﻠﻮش ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‬

‫و ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻮاب ﺑﺮاش رﺧﺘﺨﻮاب ﺗﺮﻣﻪ ﭘﻬﻦ آﺮدﻧﺪ‬

‫‪.‬‬

‫ﭘﻴﺮزن ﺳﻪ ﭼﻬﺎر روز ﺧﻮرد و ﺧﻮاﺑﻴﺪ‪ .‬وﻗﺖ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ دﺧﺘﺮش ﮔﻔﺖ« ﺑﺮو ﻳﻚ آﺪو ﺗﻨﺒﻞ ﺑﺰرگ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺑﻴﺎر»‪.‬‬ ‫دﺧﺘﺮ رﻓﺖ آﺪوي ﺑﺰرﮔﻲ ﺁورد‪.‬‬ ‫ﭘﻴﺮزن ﮔﻔﺖ »در ﺟﻤﻊ و ﺟﻮري ﺑﺮاي آﺪو ﺑﺴﺎز و ﺗﻮي آﺪو را ﺧﻮب ﺧﺎﻟﻲ آﻦ»‪.‬‬ ‫دﺧﺘﺮ ﭘﺮﺳﻴﺪ »ﺑﺮاي ﭼﻪ اﻳﻦ آﺎر را ﺑﻜﻨﻢ؟»‬ ‫ﭘﻴﺮزن هﺮ ﭼﻪ را آﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺁﻣﺪن ﺑﺮاش ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد ﺷﺮح داد و ﺁﺧﺮ ﺳﺮ ﮔﻔﺖ »وﻗﺘﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮم‪ ,‬ﻣﻲ روم ﺗﻮي آﺪو؟‬ ‫ﺗﻮ هﻢ ﺑﺒﺮم ﺑﻴﺮون هﻠﻢ ﺑﺪﻩ و ﻗﻠﻢ ﺑﺪﻩ»‪.‬‬ ‫دﺧﺘﺮ ﺗﻮي آﺪو را ﺧﻮب ﺧﺎﻟﻲ آﺮد‪ .‬ﭘﻴﺮزن رﻓﺖ ﺗﻮ آﺪو و دﺧﺘﺮ آﺪو را ﺑﺮد ﺑﻴﺮون و از ﺳﺮازﻳﺮي ﺟﺎدﻩ ﻗﻠﺶ داد ﭘﺎﻳﻴﻦ‪.‬‬

‫آﺪو ﻗﻠﻘﻠﻪ زن ﻗﻞ ﺧﻮرد ﺗﺎ رﺳﻴﺪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﻴﺮ‬

‫‪.‬‬

‫ﺷﻴﺮ ﺗﺎ دﻳﺪ آﺪو دارد ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪ ,‬ﭘﺮﻳﺪ ﺟﻠﻮ ﮔﻔﺖ« آﺪو ﻗﻠﻘﻠﻪ زن! ﻧﺪﻳﺪي ﭘﻴﺮزن؟»‬ ‫آﺪو ﮔﻔﺖ »واﷲ ﻧﺪﻳﺪم؛ ﺑﺎﷲ ﻧﺪﻳﺪم؛ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﻖ ﺗﻖ ﻧﺪﻳﺪم؛ ﺑﻪ ﺟﻮز ﻟﻖ ﻟﻖ ﻧﺪﻳﺪم؛ ﻗﻠﻢ ﺑﺪﻩ؛ وﻟﻢ ﺑﺪﻩ؛ ﺑﮕﺬار ﺑﺮم»‪.‬‬ ‫ﺷﻴﺮ ﮔﻔﺖ »ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب»‪.‬‬ ‫و آﺪو را ﻗﻞ داد و ول داد‪.‬‬

‫آﺪو ﻗﻞ ﺧﻮرد و ﻗﻞ ﺧﻮرد ﺗﺎ رﺳﻴﺪ ﻧﺰدﻳﻚ ﭘﻠﻨﮓ‬

‫‪.‬‬

‫ﭘﻠﻨﮓ ﺗﺎ دﻳﺪ آﺪو دارد ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪ ,‬رﻓﺖ ﺟﻠﻮ ﮔﻔﺖ »آﺪو ﻗﻠﻘﻠﻪ زن! ﻧﺪﻳﺪي ﭘﻴﺮزن؟»‬ ‫آﺪو ﮔﻔﺖ »واﷲ ﻧﺪﻳﺪم؛ ﺑﺎﷲ ﻧﺪﻳﺪم؛ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﻖ ﺗﻖ ﻧﺪﻳﺪم؛ ﺑﻪ ﺟﻮز ﻟﻖ ﻟﻖ ﻧﺪﻳﺪم؛ ﻗﻠﻢ ﺑﺪﻩ؛ وﻟﻢ ﺑﺪﻩ؛ ﺑﮕﺬار ﺑﺮم»‪.‬‬ ‫ﭘﻠﻨﮓ هﻢ ﮔﻔﺖ »ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب»!‬ ‫و آﺪو را ﻗﻞ داد و ول داد‪.‬‬ ‫آﺪو ﻗﻞ ﺧﻮرد و ﻗﻞ ﺧﻮرد ﺗﺎ رﺳﻴﺪ ﻧﺰدﻳﻚ ﮔﺮگ‪.‬‬ ‫ﮔﺮگ ﺗﺎ دﻳﺪ آﺪو دارد ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪ ,‬دوﻳﺪ ﺟﻠﻮ ﮔﻔﺖ »آﺪو ﻗﻠﻘﻠﻪ زن! ﻧﺪﻳﺪي ﭘﻴﺮزن؟»‬

‫آﺪو ﮔﻔﺖ »واﷲ ﻧﺪﻳﺪم؛ ﺑﺎﷲ ﻧﺪﻳﺪم؛ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﻖ ﺗﻖ ﻧﺪﻳﺪم؛ ﺑﻪ ﺟﻮز ﻟﻖ ﻟﻖ ﻧﺪﻳﺪم؛ ﻗﻠﻢ ﺑﺪﻩ؛ وﻟﻢ ﺑﺪﻩ؛ ﺑﮕﺬار ﺑﺮم»‪.‬‬ ‫ﮔﺮگ ﺻﺪاي ﭘﻴﺮزن را ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﮔﻔﺖ »ﺳﺮ ﻣﻦ آﻼﻩ ﻣﻲ ﮔﺬاري؟ ﺗﻮ هﻤﺎن ﭘﻴﺮزﻧﻲ هﺴﺘﻲ آﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﺨﻮرﻣﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ رﻓﺘﻪ‬ ‫اي ﺗﻮي آﺪو»‪.‬‬ ‫ﮔﺮگ ﺷﺮوع آﺮد ﺑﻪ ﺳﻮراخ آﺮدن آﺪو و هﻤﻴﻦ آﻪ از اﻳﻦ ور آﺪو رﻓﺖ ﺗﻮ ‪,‬ﭘﻴﺮزن درآﺪو را ورداﺷﺖ و از ﺁن ور آﺪو ﺁﻣﺪ‬

‫ﺑﻴﺮون‪ .‬دوﻳﺪ ﺗﻮي ﺧﺎﻧﻪ اش و در را ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﺴﺖ‬

‫ﭘﺎﻳﺎن‪.‬‬

‫‪.‬‬