Isa Va Ye Khoda

‫ﻋﻴﺴﻲ و ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‬ ‫دﻛﺘﺮ ﻣﻬﺮداد ﻓﺎﺗﺤﻲ‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬ ‫اﻧﺠﻴﻞ ﺑﻪ رواﻳﺖ ﻣﺮﻗﺲ‪ ،‬ﺧﺪﻣﺎت و ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻋﻴﺴﻲ را ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻼﺻﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪» :‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺸﺎرت ﺧﺪا را‬ ‫اﻋﻼم ﻣﻲﻛﺮد و ﻣﻲﮔﻔﺖ‪" :‬زﻣﺎن ﺑﻪ ﻛﻤﺎل رﺳﻴﺪه و ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻮﺑﻪ ﻛﻨﻴﺪ و ﺑﻪ‬ ‫اﻳﻦ ﺑﺸﺎرت اﻳﻤﺎن آورﻳﺪ"« )ﻣﺮﻗﺲ ‪15:1‬؛ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﺎ ﻣﺘﻲ ‪17:4‬و‪ .(23‬ﻣﺮﻗﺲ ﺧﻼﺻﺔ درﺳﺘﻲ‬ ‫را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﺮﺿﻪ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻮﺿﻮﻋﻲ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻴﺶ از ﻫﺮ ﭼﻴﺰ درﺑﺎرة آن ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻔﺖ و ﺧﺪﻣﺎت‬ ‫ﺧﻮد را در ﭘﺮﺗﻮ آن ﻣﻲدﻳﺪ‪ ،‬ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﺑﻮد "ﺑﺸﺎرت" )در ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ‬ ‫ﻳﻮاﻧﮕﻠﻴﻮن ﻳﺎ اﻧﺠﻴﻞ( ﺑﺰرﮔﻲ ﻛﻪ ﻣﺤﻮر ﻫﻤﺔ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ و ﺧﺪﻣﺎت او را ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲداد‪ .‬از او ‪ 61‬ﮔﻔﺘﺔ‬ ‫ﻣﺨﺘﻠﻒ درﺑﺎرة ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا در ﺳﻪ اﻧﺠﻴﻞ ﻧﺨﺴﺖ )اﻧﺎﺟﻴﻞ ﻫﻢﻧﻈﺮ( وﺟﻮد دارد‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻣﻮﺿﻮع‬ ‫دﻳﮕﺮي ﺗﺎ اﻳﻦ اﻧﺪازه ﺑﺮ ﻫﻤﺔ اﺑﻌﺎد زﻧﺪﮔﻲ او ﺳﺎﻳﻪ ﻧﻴﺎﻓﻜﻨﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻪ ﻣﺤﺒﺖ‪ ،‬ﻧﻪ آﻣﺮزش ﮔﻨﺎﻫﺎن‪ ،‬و ﻧﻪ‬ ‫ﭘﺪر ﺑﻮدن ﺧﺪا‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻤﺔ اﻫﻤﻴﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي او داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺪﻳﻦ ﻟﺤﺎظ ﺑﺎ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﻗﻴﺎسﭘﺬﻳﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻫﺮﭼﻪ او ﻣﻲﮔﻔﺖ و ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﺣﻮل اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺮﻛﺰي ﻣﻲﮔﺸﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻌﻨﻲ اﺻﻄﻼح ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‬ ‫وﻗﺘﻲ ﻋﻴﺴﻲ در ﺳﺨﻨﺎن ﺧﻮد ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻋﺖﻫﺎي ﻳﻬﻮدي در اﺳﺮاﺋﻴﻞ دو ﻫﺰار ﺳﺎل ﭘﻴﺶ‪ ،‬از‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻔﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﻘﺼﻮدي داﺷﺖ و ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻧﺶ ﭼﻪ ﺑﺮداﺷﺘﻲ از ﺳﺨﻨﺎن او داﺷﺘﻨﺪ؟‬ ‫او ﻛﻪ ﺑﻲﺷﻚ ﻳﻜﻲ از ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ آﻣﻮزﮔﺎراﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﺧﻮد دﻳﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﻗﻄﻌﺎً در اﻧﺘﺨﺎب‬ ‫ﻛﻠﻤﺎت دﻗﺖ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻪ ﺧﺮج ﻣﻲداد و ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻘﺼﻮد ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻧﺶ اﻟﻘﺎء ﻛﻨﺪ‪ .‬او‬ ‫ﺑﻲﺷﻚ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮ ﻣﻌﻠﻢ ﻛﺎرآزﻣﻮدهاي‪ ،‬از ﻛﻠﻤﺎت و ﻣﻔﺎﻫﻴﻤﻲ ﺳﻮد ﻣﻲﺟﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻧﺶ‬ ‫دﺳﺖﻛﻢ ﺗﺎ ﺣﺪي آﺷﻨﺎ ﺑﻮد‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ ﻣﺮدم ﺑﻪﻛﻠﻲ از درك ﺳﺨﻨﺎن او درﻣﻲﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﻳﻦ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ او ﻫﺮﮔﺰ ﻣﻌﻨﻲ ﻣﻌﻤﻮل آن ﻛﻠﻤﺎت را ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻤﻲداد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﻛﺮد ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﺧﻮد‬ ‫را از آن آﮔﺎه ﻣﻲﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي درك ﻣﻘﺼﻮد ﻋﻴﺴﻲ از ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‪ ،‬ﺑﺮرﺳﻲ آن در‬ ‫ﻳﻬﻮدﻳﺖ زﻣﺎن ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺴﻴﺎر روﺷﻨﮕﺮ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺿﺮوري اﺳﺖ‪ .‬ﺧﻄﺮ ﺑﺰرگ‪ ،‬ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﺨﻨﺎن ﻣﺴﻴﺢ در‬ ‫اﻳﻦ ﺧﺼﻮص ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﻔﺮوﺿﺎت و زﻣﻴﻨﻪﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻳﻬﻮدي زﻣﺎن ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪاﻧﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺮاي ﻣﺎ اﻳﺮاﻧﻴﺎن ﻣﺴﻴﺤﻲ از اﻫﻤﻴﺖ دو ﭼﻨﺪان ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ‪ .‬در ﺗﺮﺟﻤﺔ ﻗﺪﻳﻤﻲ‬ ‫ﻓﺎرﺳﻲ‪ ،‬ﻛﻠﻤﺔ "ﻣﻠﻜﻮت" ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﻌﺎدل واژة ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ "ﺑﺎﺳﻴﻠﻴﺎ" )ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ( در اﻧﺎﺟﻴﻞ ﺑﻪﻛﺎر ﺑﺮده‬ ‫ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ اﻣﺮ ﻛﺞﻓﻬﻤﻲﻫﺎﻳﻲ را در ﻣﻮرد ﻣﻔﻬﻮم ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺳﺒﺐ ﮔﺮدﻳﺪه‪ ،‬ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ‬ ‫ﺑﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﻓﺎرﺳﻲزﺑﺎن ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﺒﻊ ﺗﻐﺬﻳﺔ آنﻫﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺮﺟﻤﺔ ﻗﺪﻳﻤﻲ اﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﻓﺎﻗﺪ درﻛﻲ دﻗﻴﻖ ﻳﺎ ﺣﺘﻲ درﺳﺖ از ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع در ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ و ﺧﺪﻣﺎت ﻣﺴﻴﺢ ﻫﺴﺘﻨﺪ! ﻛﻠﻤﺔ ﻋﺮﺑﻲ‬ ‫"ﻣ‪‬ﻠَﻜﻮت‪ "،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ در رﻳﺸﻪ ﺑﻪﻣﻌﻨﻲ ﺣﻜﻮﻣﺖ و ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ اﺳﺖ‪ ،‬وﻟﻲ در ادﺑﻴﺎت ﻓﺎرﺳﻲ و ﻛﺎرﺑﺮد‬ ‫اﻣﺮوزﻳﻦ ﻣﻌﻤﻮﻻً در اﺷﺎره ﺑﻪ ﻋﻮاﻟﻢ ﺑﻬﺸﺘﻲ‪ ،‬ﻣﻜﺎن ﺣﻀﻮر ﺧﺪا و ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن‪ ،‬و ﺟﻬﺎن ارواح ﻣﺠﺮد ﺑﻪ‬ ‫ﻛﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬از ﺳﻮي دﻳﮕﺮ‪ ،‬اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺘﻲ در ﺑﺴﻴﺎري ﺟﺎﻫﺎ ﻋﺒﺎرت "ﻣﻠﻜﻮت آﺳﻤﺎن" را ﺑﻪ ﺟﺎي‬ ‫"ﻣﻠﻜﻮت ﺧﺪا" ﺑﻪﻛﺎر ﻣﻲﺑﺮد‪ .‬اﻳﻦ دو ﺑﺮ روي ﻫﻢ ﺳﺒﺐ ﮔﺮدﻳﺪه ﻛﻪ در ذﻫﻦ ﺑﺴﻴﺎري "ﻣﻠﻜﻮت ﺧﺪا"‬ ‫ﻛﻤﺎﺑﻴﺶ ﻫﻢﻣﻌﻨﻲ ﺑﺎ ﻣﻔﻬﻮم "آﺳﻤﺎن" در اﻳﻤﺎن ﻣﺴﻴﺤﻲ ﺗﻠﻘﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺣﺎل آﻧﻜﻪ اﻳﻦﻫﺎ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺣﺪي‬ ‫ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﺮﺑﻮﻃﻨﺪ‪ ،‬وﻟﻲ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ وﺟﻪ ﻣﺘﺮادف و ﻫﻢ ﻣﻌﻨﻲ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻛﻠﻤﺔ "ﺑﺎﺳﻴﻠﻴﺎ" ﻛﻪ در ﺗﺮﺟﻤﺔ ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ ﺳﺨﻨﺎن ﻋﻴﺴﻲ در اﻧﺠﻴﻞ ﺑﻪﻛﺎر رﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ و‬ ‫ﺣﻜﻮﻣﺖ اﺳﺖ و ﻫﻴﭻ ارﺗﺒﺎط ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﻲ ﺑﺎ ﻋﻮاﻟﻢ ﻣﻠﻜﻮﺗﻲ ﻧﺪارد! ﻣﻌﺎدل آراﻣﻲ اﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ‬ ‫اﺣﺘﻤﺎل زﻳﺎد ﻋﻴﺴﻲ آن را ﺑﻪﻛﺎر ﻣﻲﺑ‪‬ﺮد "ﻣ‪‬ﻠﻜﻮﺗَﻪ" اﺳﺖ ﻛﻪ آن ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺣﻜﻮﻣﺖ و ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻳﻚ ﻳﻬﻮدي ﻳﺎ ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ اﻳﻦ ﻛﻠﻤﺎت را ﻣﻲﺷﻨﻴﺪ‪ ،‬آﻧﭽﻪ در ﻧﻈﺮش ﻣﺠﺴﻢ ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﺟﻬﺎن‬ ‫ﻣﻌﻨﻮي ﻳﺎ ﻋﻮاﻟﻢ ﺑﻬﺸﺘﻲ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺳﭙﺎه و ﻟﺸﻜﺮﻛﺸﻲ و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺑﻮد! ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﻘﺼﻮد ﻋﻴﺴﻲ از‬ ‫"ﺑﺎﺳﻴﻠﻴﺎ" ﻧﻪ ﻳﻚ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﻠﻜﻪ ﺣﻜﻮﻣﺘﻲ از ﻧﻮع دﻳﮕﺮ ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﻲ در ﻫﺮ ﺣﺎل ﺑﻪﻧﻮﻋﻲ ﺣﻜﻮﻣﺖ‬ ‫ﻧﻈﺮ داﺷﺖ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﺑﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ و ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‪.‬‬ ‫ﻳﻬﻮدﻳﺎن از دﻳﺮﺑﺎز ﺑﻪ ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ و ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻛﻠﻲ ﺧﺪا ﺑﺮ ﺗﻤﺎم ﺧﻠﻘﺖ اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺘﻨﺪ )ﻣﺰﻣﻮر ‪1:97‬؛‬ ‫‪1:99‬؛ ‪ .(3:95‬وﻟﻲ وﻗﺘﻲ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﮔﻔﺖ »ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪه اﺳﺖ«‪ ،‬ﻗﻄﻌﺎً ﻣﻘﺼﻮد او اﻳﻦ‬ ‫ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﻛﻠﻲ ﻧﺒﻮد‪ .‬زﻳﺮا ﻣﺴﻠﻢ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪا ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﻛﻠﻲ ﺑﺮ ﺧﻠﻘﺖ ﺧﻮد ﺣﺎﻛﻢ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ ،‬و‬ ‫ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻨﻜﻪ اﻳﻦ ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ او ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪه‪ ،‬ﻣﻌﻨﺎ ﻧﺪارد‪.‬‬ ‫ﻣﻘﺼﻮد ﻋﻴﺴﻲ از ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪن "آﺳﻤﺎن" ﻳﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﻫﻢ‬ ‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ دﻳﮕﺮ ﺳﺨﻦ‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻓﻘﻴﺮي ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺷﻨﻴﺪن ﻣﻮﻋﻈﺔ او ﺟﻤﻊ‬ ‫ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ وﻋﺪه ﻣﻲداد ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻘﺼﻮدش ﻗﻄﻌﺎً اﻳﻦ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺑﻪزودي‬ ‫ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻣﺮد و ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ رﻓﺖ! اﺻﻄﻼح "ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ آﺳﻤﺎن" در اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺘﻲ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ‬ ‫"آﺳﻤﺎن" ﻳﺎ ﺑﻬﺸﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﺘﻲ از آن رو ﻛﻠﻤﺔ "آﺳﻤﺎن" را ﺑﻪ ﺟﺎي "ﺧﺪا" ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻲﺑﺮد ﻛﻪ‬

‫ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻪﻃﻮر ﻛﻠﻲ از ﺑﻪﻛﺎر ﺑﺮدن ﻧﺎم ﺧﺪا ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬از اﻳﻦ رو در ﺑﺴﻴﺎري از ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎي‬ ‫ﺧﻮد ﺑﻪ ﺟﺎي "ﺧﺪا" ﻛﻠﻤﺎت دﻳﮕﺮي را ﻣﺎﻧﻨﺪ "آﺳﻤﺎن" ﻳﺎ "آن ﻣﺘﻌﺎل" ﺑﻪﻛﺎر ﻣﻲﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل‪،‬‬ ‫در ﻣﺜﻞ ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﭘﺴﺮ ﺗﻮﺑﻪﻛﺎر ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﺑﻪ "آﺳﻤﺎن" ﮔﻨﺎه ﻛﺮدهام )ﻟﻮﻗﺎ ‪ (21:15‬ﻣﻨﻈﻮر‬ ‫ﮔﻨﺎه ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺪاﺳﺖ‪ .‬در ﺑﺴﻴﺎري از آﺛﺎر ﻳﻬﻮدي ﺑﻪﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪه‪ ،‬ﻛﻠﻤﺔ "آﺳﻤﺎن" ﺑﻪ ﺟﺎي "ﺧﺪا" ﺑﻪﻛﺎر‬ ‫رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬و از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﺘﻲ اﻧﺠﻴﻞ ﺧﻮد را ﺑﺮاي ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ ﻛﻪ از زﻣﻴﻨﺔ ﻳﻬﻮدي ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻛﻠﻤﺔ‬ ‫"آﺳﻤﺎن" را در ﺧﻴﻠﻲ ﺟﺎﻫﺎ ﺑﻪﺟﺎي "ﺧﺪا" ﺑﻪﻛﺎر ﻣﻲﺑﺮد‪ .‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان ﺑﺮ اﻳﻦ اﻋﺘﻘﺎدﻧﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﺧﻮد‪ ،‬اﺻﻄﻼح "ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا" را ﺑﻪﻛﺎر ﻣﻲﺑ‪‬ﺮد و اﻳﻦ ﻣﺘﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖﻫﺎي‬ ‫ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﻳﻬﻮدياش ﻛﻠﻤﺔ "آﺳﻤﺎن" را ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﻌﻨﻲ اﺻﻄﻼح "ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ آﺳﻤﺎن" در وﻫﻠﺔ‬ ‫اول ﻧﻪ آن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﻛﻪ "در" آﺳﻤﺎن اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ آن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ "از" آﺳﻤﺎن ﺑﺮ زﻣﻴﻦ اِﻋﻤﺎل‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﻣﻘﺼﻮد ﻋﻴﺴﻲ از ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‪ ،‬ﺑﺮﻗﺮاري ﻣﺠﺪد ﺣﻜﻮﻣﺖ و ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﺧﺪا ﺑﺮ ﻗﻮم ﺧﺎص‬ ‫او اﺳﺮاﺋﻴﻞ و از ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺴﻴﺤﺎي اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﺮ ﺗﻤﺎم ﺟﻬﺎن ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺎﻛﻤﻴﺘﻲ ﻛﻪ از زﻣﺎن ﮔﻨﺎه آدم و ﺣﻮا‬ ‫زﻳﺮ ﺳﺆال رﻓﺘﻪ و اﻧﺴﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ آن ﻃﻐﻴﺎن ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺧﺪا ﺑﺎ اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﻋﻬﺪ ﺑﺴﺖ ﻛﻪ از ﻃﺮﻳﻖ ﻧﺴﻞ او‬ ‫ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﺧﻮد را ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﺟﻬﺎن ﺑﺮﻗﺮار ﻛﻨﺪ و ﺑﺮﻛﺖ از دﺳﺖرﻓﺘﻪ را دوﺑﺎره ﻧﺼﻴﺐ ﻫﻤﺔ اﻗﻮام‬ ‫ﺳﺎزد )ﭘﻴﺪاﻳﺶ ‪ .(1-3:12‬ﻧﺠﺎت ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ از اﺳﺎرت ﻣﺼﺮ و ﺗﺌﻮﻛﺮاﺳﻲ ﺑﺮﻗﺮار ﺷﺪه از ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫ﻣﻮﺳﻲ ﻣﺮﺣﻠﺔ ﻣﻬﻤﻲ از اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﻮد‪ .‬وﻟﻲ از ﻫﻤﺎن آﻏﺎز اﻳﻦ ﻧﻈﺎم ﺑﺎ ﺑﺤﺮان روﺑﻪرو ﺷﺪ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬ ‫در اﺛﺮ ﮔﻨﺎه و ﻋﺼﻴﺎن ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن اﺳﺮاﺋﻴﻞ و ﻋﻬﺪﺷﻜﻨﻲ ﻗﻮم ﻓﺮوﭘﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬و آنﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦ اﺳﺎرت‬ ‫)اﻳﻦﺑﺎر اﺳﺎرت ﺑﺎﺑﻞ( ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫وﻟﻲ ﺧﺪا ﺑﻪوﺳﻴﻠﺔ اﻧﺒﻴﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ وﻋﺪه داد ﻛﻪ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﻪ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﺎز ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺸﺖ و ﮔﻨﺎﻫﺎن آنﻫﺎ‬ ‫را آﻣﺮزﻳﺪه ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﻋﻬﺪي ﺗﺎزه ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺴﺖ و اﻳﺸﺎن را ﻳﻚ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ از دﺳﺖ دﺷﻤﻨﺎن و از‬ ‫ﺳﺮزﻣﻴﻦ اﺳﺎرت ﺧﻮاﻫﺪ رﻫﺎﻧﻴﺪ و ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦ وﻋﺪه ﺑﺎز ﺧﻮاﻫﺪ آورد‪ .‬وﻋﺪة ﺗﻔﻘﺪ ﺧﺪا از اﺳﺮاﺋﻴﻞِ‬ ‫اﺳﻴﺮ و ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪن آنﻫﺎ از ﺳﺮزﻣﻴﻦ اﺳﺎرت ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦ وﻋﺪه‪ ،‬ﺗﺎ ﺣﺪي ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻣﻜﺎﻧﻲ در زﻣﺎن‬ ‫ﻛﻮروش‪ ،‬ﺷﺎه اﻳﺮان ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬وﻟﻲ اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻖ از ﺑﺮﺧﻲ ﻟﺤﺎظ دﻳﮕﺮ ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻢرﻧﮓ و ﻛﻢﻓﺮوغ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺗﺎرﻳﺦ اﺳﺮاﺋﻴﻞ از زﻣﺎن ﺑﺎزﮔﺸﺖ از اﺳﺎرت ﺑﺎﺑﻞ ﺗﺎ ﻇﻬﻮر ﻣﺴﻴﺢ ﻛﻤﺎﻛﺎن ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ و ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ‬ ‫اﻗﻮام ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﻗﻮم ﺧﺪا ﺑﻮد‪ .‬و در اﻳﻦ ﻓﺎﺻﻠﺔ زﻣﺎﻧﻲ ﺟﺰ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﻲ ﻛﻮﺗﺎه در اﻳﺎم ﻣﻜﺎﺑﻲﻫﺎ اﺳﺮاﺋﻴﻞ‬ ‫روزﮔﺎر ﺧﻮش ﺑﻪﺧﻮد ﻧﺪﻳﺪ‪ .‬و ﺣﺘﻲ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﻜﺎﺑﻲﻫﺎ ﻧﻴﺰ از ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪا ﻛﻴﻔﻴﺘﻲ ﻣﺨﻠﻮط داﺷﺖ و از‬

‫آرﻣﺎنﻫﺎي اﻟﻬﻲ ﻓﺮﺳﻨﮓﻫﺎ دور ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪﻋﻼوه ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ روﺣﺎﻧﻲ ﻫﻨﻮز از ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺧﺪا ﺑﻪ اﺳﺮاﺋﻴﻞ و‬ ‫ﺳﻜﻮﻧﺖ ﻣﺠﺪد او در ﻣﻴﺎن ﻗﻮم ﺑﺎ آن ﺟﻼل و ﺷﻜﻮهِ ﻋﻈﻴﻢِ زﻣﺎن ﻣﻮﺳﻲ اﺛﺮي ﻧﺒﻮد‪.‬‬ ‫ﻫﻤﺔ اﻳﻦﻫﺎ ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻳﻬﻮدي ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻣﺴﻴﺢ ﻛﻪ زﻳﺮ ﭼﻜﻤﻪﻫﺎي ﺧﻮنآﻟﻮد ﺣﻜﻮﻣﺖ روم زﻧﺪﮔﻲ‬ ‫ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﺪا ﻫﻨﻮز ﮔﻨﺎه اﺳﺮاﺋﻴﻞ را در ﺷﻜﺴﺘﻦ ﻋﻬﺪ ﻧﻴﺎﻣﺮزﻳﺪه و ﺑﻪ وﻋﺪهﻫﺎي‬ ‫ﺧﻮد ﺗﺤﻘﻖ ﻧﺒﺨﺸﻴﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ دﻳﮕﺮ ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻣﻜﺎﻧﻲ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮد وﻟﻲ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺳﻴﺎﺳﻲ‪ ،‬اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ‪ ،‬اﻗﺘﺼﺎدي و ﺑﻪﺧﺼﻮص روﺣﺎﻧﻲ ﻫﻨﻮز در اﺳﺎرت ﺑﻮد‪ .‬از ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫رو ﺑﺴﻴﺎري در اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻫﻨﻮز در اﻧﺘﻈﺎر ﺗﻔﻘﺪ ﺧﺪا و آﻣﺪن او ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت و اﺣﻴﺎي اﺳﺮاﺋﻴﻞ و‬ ‫رﻫﺎﻧﻴﺪن آنﻫﺎ از دﺳﺖ دﺷﻤﻨﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎي اﻧﺒﻴﺎ اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ رﻫﺎﻳﻲ‬ ‫اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﻪدﺳﺖ ﭘﺎدﺷﺎه ﻳﺎ ﻛﺎﻫﻨﻲ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه و ﻣﺴﺢ ﺷﺪه ﻛﻪ "ﻣﺴﻴﺤﺎ" ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﺻﻮرت ﺧﻮاﻫﺪ‬ ‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺮاي ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺑﺮ اﺳﺮاﺋﻴﻞ و از ﻃﺮﻳﻖ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﺮ ﺗﻤﺎم دﻧﻴﺎ‪ ،‬ﺑﺎ اﻣﻴﺪ ﺑﻪ اﺣﻴﺎي ﺗﻤﺎﻣﻲ‬ ‫ﺧﻠﻘﺖ ﻫﻤﺮاه ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﻴﺪ ﺑﻪ ﺑﺎزآﻓﺮﻳﻨﻲ آﺳﻤﺎن و زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺻﻮرت آﺳﻤﺎن و زﻣﻴﻨﻲ ﺟﺪﻳﺪ ﻛﻪ در آن‬ ‫ﻋﺪاﻟﺖ‪ ،‬اﻣﻨﻴﺖ‪ ،‬وﻓﻮر ﻧﻌﻤﺖ و ﺳﻼﻣﺘﻲ در ﻫﻤﺔ اﺑﻌﺎد ﺣﺎﻛﻢ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﻫﻤﻴﻦ راﺳﺘﺎ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺗﺎرﻳﺦ را ﺑﻪ‬ ‫دو دوره ﻳﺎ ﻋﺼﺮ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ :‬ﻋﺼﺮ ﺷﺮﻳﺮِ ﺣﺎﺿﺮ ﻛﻪ ﺑﺮ آن ﮔﻨﺎه‪ ،‬ﺑﻴﻤﺎري‪ ،‬ﺷﻴﻄﺎن و ﻣﺮگ ﺣﺎﻛﻢ‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬و ﻋﺼﺮ آﻳﻨﺪه ﻛﻪ زﻣﺎن ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﭘﺎرﺳﺎﻳﻲ‪ ،‬ﺳﻼﻣﺘﻲ‪ ،‬روحاﻟﻘﺪس و ﺣﻴﺎت ﺑﻮد‪ .‬در ﺗﻔﻜﺮ ﻳﻬﻮد‪،‬‬ ‫آﻣﺪن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺑﻪﻣﻌﻨﻲ ﻓﺮارﺳﻴﺪن ﻋﺼﺮ آﻳﻨﺪه ﺑﻮد‪.‬‬ ‫در ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎل و ﻫﻮاﻳﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺷﻬﺮﻫﺎ و روﺳﺘﺎﻫﺎي اﺳﺮاﺋﻴﻞ را ﺑﺎ ﮔﺮوﻫﻲ از ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ‬ ‫درﻣﻲﻧﻮردﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻴﻤﺎران و دﻳﻮزدﮔﺎن را ﺷﻔﺎ ﻣﻲﺑﺨﺸﻴﺪ‪ ،‬و اﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﺧﻮش را اﻋﻼم ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻣﺮدم ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺑﻪ از ﮔﻨﺎﻫﺎن و اﻳﻤﺎن آوردن ﺑﻪ او و ﭘﻴﺎﻣﺶ‬ ‫ﺑﺪان داﺧﻞ ﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻓﻀﺎ‪ ،‬ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ از ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮدن ﻳﺎ ﻓﺮارﺳﻴﺪن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ‬ ‫ﺟﺰ اﻳﻦ ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ زﻣﺎن ﺗﺤﻘﻖ وﻋﺪهﻫﺎي ﺧﺪا ﻓﺮارﺳﻴﺪه و او آﻣﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﺮ اﺳﺮاﺋﻴﻞ و از‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﺮ ﺗﻤﺎم ﺟﻬﺎن ﭘﺎدﺷﺎه ﺷﻮد‪.‬‬ ‫از ﮔﻔﺘﻪﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺴﻴﺢ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮﻣﻲآﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﻘﺼﻮد او از ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﻮدِ ﺣﻜﻮﻣﺖ و‬ ‫ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﺧﺪا ﺑﻮد ﺗﺎ ﻗﻠﻤﺮوي ﺣﻜﻮﻣﺖ او‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﺻﻄﻼح ﻓﻮق در ﻣﻮاردي ﺑﻪﻣﻌﻨﻲ ﻗﻠﻤﺮو ﻫﻢ ﺑﻪﻛﺎر‬ ‫رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﻮاه ﺑﻪﻣﻌﻨﻲ ﺳﺮزﻣﻴﻦ و ﺧﻮاه ﺑﻪﻣﻌﻨﻲ ﻣﺮدﻣﻲ ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎه ﺑﺮ آنﻫﺎ ﺣﻜﻢ ﻣﻲراﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاي‬ ‫ﻣﺜﺎل‪ ،‬در ﻣﺮﻗﺲ ‪ 23:6‬ﻫﻴﺮودﻳﺲ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﻲﺧﻮرد ﻛﻪ ﻧﻴﻤﻲ از "ﻣﻤﻠﻜﺖ" ﺧﻮد را ﺑﻪ دﺧﺘﺮﺧﻮاﻧﺪة‬

‫ﺧﻮد ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ "ﻣﻤﻠﻜﺖ" ﻛﻪ ﻫﻤﺎن "ﺑﺎﺳﻴﻠﻴﺎ" اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦ اﺷﺎره دارد‪ .‬و در ﻣﺮﻗﺲ ‪24:3‬‬ ‫وﻗﺘﻲ ﻋﻴﺴﻲ از ﺗﺠﺰﻳﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻘﺼﻮدش از "ﺣﻜﻮﻣﺖ" )ﺑﺎﺳﻴﻠﻴﺎ( اﺗﺒﺎع ﺣﻜﻮﻣﺖ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ در اﻳﻨﺠﺎ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ارواح ﭘﻠﻴﺪ اﺷﺎره دارد‪.‬‬ ‫وﻟﻲ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا در ﺳﺨﻨﺎن ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ دو ﻣﻌﻨﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬وﻗﺘﻲ او ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ »ﺗﻮﺑﻪ ﻛﻨﻴﺪ‬ ‫زﻳﺮا ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪه اﺳﺖ«‪ ،‬آﺷﻜﺎر اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻘﺼﻮدش ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ اﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﻨﻴﺪ‬ ‫زﻳﺮا ﻗﻠﻤﺮوي ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺧﺪا ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻳﺎ ﻣﺮدﻣﻲ ﻛﻪ ﺧﺪا ﺑﺮ آنﻫﺎ ﺣﻜﻢ ﻣﻲراﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺰدﻳﻚ‬ ‫ﺷﺪهاﻧﺪ! اﻳﻦﻫﺎ ﻣﻌﻨﻲ درﺳﺘﻲ ﻧﺪارد‪ .‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻘﺼﻮد ﻋﻴﺴﻲ ﺧﻮدِ آن ﻗﻮة ﺣﺎﻛﻤﻪ و ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﺧﺪاﺳﺖ‪.‬‬ ‫در اﻳﻦ ﺻﻮرت‪ ،‬ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﻫﻢ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻞِ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺣﺎﻛﻢ ﻳﺎ ﭘﺎدﺷﺎه ﺑﺎﺷﺪ و ﻫﻢ آن‬ ‫وﺿﻊ ﻳﺎ ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻧﺘﻴﺠﺔ اِﻋﻤﺎل اﻳﻦ ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ و ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑ‪‬ﻌﺪ آﻳﻨﺪة ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‬ ‫ﺑﺮرﺳﻲ ﺳﺨﻨﺎن ﻋﻴﺴﻲ در اﻧﺎﺟﻴﻞ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ در اﻧﺪﻳﺸﺔ او ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا از دو ﺑ‪‬ﻌﺪ ﺣﺎل و‬ ‫آﻳﻨﺪه ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد‪ .‬ﺷﻤﺎري از ﮔﻔﺘﻪﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ ﺣﺎﻛﻲ از آن اﺳﺖ ﻛﻪ او در اﻧﺘﻈﺎر ﻓﺮارﺳﻴﺪن‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا در آﻳﻨﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪﻋﻼوه در ﺑﺴﻴﺎري از اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪﻫﺎ‪ ،‬آﻳﻨﺪهاي ﻛﻪ در آن ﻋﻴﺴﻲ اﻧﺘﻈﺎر‬ ‫ﺑﺮﻗﺮاري ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا را ﻣﻲﻛﺸﺪ‪ ،‬آﻳﻨﺪهاي ﻧﺰدﻳﻚ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل‪ ،‬ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﺮﻗﺲ ‪ 15:1‬و ﻣﺘﻲ ‪17:4‬و‪ 23‬ﻛﻪ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﺧﻼﺻﺔ ﭘﻴﺎم ﻋﻴﺴﻲ اﺳﺖ‪ ،‬او از ﻧﺰدﻳﻚ‬ ‫ﺷﺪن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻔﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻫﻢ آﻳﻨﺪه ﺑﻮدن آن را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﻫﻢ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮدن آن‬ ‫را‪.‬‬ ‫ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎلﻫﺎ )ﻣﺘﻲ ‪ 3-12:5‬؛ ﻟﻮﻗﺎ ‪ (-2620:6‬ﻧﻴﺰ در ﻣﻮرد آﻳﻨﺪه ﺑﻮد‪ .‬در ﺗﻤﺎم ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎلﻫﺎ‪،‬‬ ‫ﺟﺰ ﻳﻜﻲ‪ ،‬اﻓﻌﺎل آﻳﻨﺪه ﺑﻪﻛﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن درﺑﺎرة آﻧﭽﻪ در آﻳﻨﺪه واﻗﻊ ﻣﻲﺷﺪ‬ ‫وﻋﺪه ﻣﻲداد‪ .‬ﺑﻪ آنﻫﺎ ﻣﻲﮔﻔﺖ‪» :‬ﺷﻤﺎ اﻳﻦﻫﺎ را ﺧﻮاﻫﻴﺪ دﻳﺪ‪ ،‬و اﻳﻦﻫﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ «.‬ﺗﻨﻬﺎ در اوﻟﻴﻦ‬ ‫ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل اﺳﺖ ﻛﻪ زﻣﺎن ﺣﺎل ﺑﻪﻛﺎر ﻣﻲﺑﺮد و ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا از آنِ ﻓُﻘﺮاﺳﺖ‪.‬‬ ‫وﻟﻲ اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻘﺼﻮد آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﻣﻴﺮاث آنﻫﺎﺳﺖ و از آنِ آنﻫﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬وﻟﻲ‬ ‫اﻳﻦ آﻳﻨﺪه ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ آﻳﻨﺪة دور ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮﻛﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آﻳﻨﺪة دور‪ ،‬ﻣﺜﻼً دو ﻫﺰار ﺳﺎل ﺑﻌﺪ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬دردي از ﻓﻘﻴﺮان و ﻣﺎﺗﻤﻴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺨﺎﻃﺒﻴﻦ ﻋﻴﺴﻲ را ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲدادﻧﺪ‪ ،‬دوا ﻧﻤﻲﻛﺮد‪ .‬آن‬

‫ﻣﺮدم در ﺻﻮرﺗﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ از اﻳﻦ ﺑﺮﻛﺎت ﺑﺮﺧﻮردار ﮔﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﻮد‪ ،‬اﻣﻜﺎن ﺗﺠﺮﺑﺔ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‬ ‫را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎلﻫﺎ در ﻣﻮرد آﻳﻨﺪه ﺑﻮد آن ﻫﻢ آﻳﻨﺪة ﻧﺰدﻳﻚ‪.‬‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ در دﻋﺎي رﺑﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان آﻣﻮﺧﺖ ﻛﻪ دﻋﺎ ﻛﻨﻨﺪ‪» :‬ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺗﻮ ﺑﻴﺎﻳﺪ«‪ .‬اﻳﻦ ﺑﻪ آﻳﻨﺪه ﻣﺮﺑﻮط‬ ‫ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ دﻋﺎ درﺧﻮاﺳﺘﻲ ﺑﻮد ﻋﺎﺟﻞ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺧﺪا ﺑﺎ ﺑﺮﻗﺮاري ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ و ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﺧﻮد ﺑﺮ‬ ‫اﺳﺮاﺋﻴﻞ و ﺗﻤﺎم ﺧﻠﻘﺖ ﺑﻪ وﻋﺪهﻫﺎي دﻳﺮﻳﻦ ﺧﻮد ﺗﺤﻘﻖ ﺑﺨﺸﺪ و اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻫﺮﭼﻪ زودﺗﺮ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺘﻲ ‪ 11:8‬در ﻣﻮرد ﺧﻮردن و ﻧﻮﺷﻴﺪن در ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪاﺳﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎري از ﺷﺮق و‬ ‫ﻏﺮب ﺧﻮاﻫﻨﺪ آﻣﺪ و در ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ آﺳﻤﺎن ﺑﺎ اﺑﺮاﻫﻴﻢ و اﺳﺤﻖ و ﻳﻌﻘﻮب ﺑﺮ ﺳﺮ ﻳﻚ ﺳﻔﺮه ﺧﻮاﻫﻨﺪ‬ ‫ﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﺮزﻧﺪان اﻳﻦ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺑﻴﺮون اﻓﻜﻨﺪه ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪ «.‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺮﻗﺲ ‪25:14‬‬ ‫»آﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﻛﻪ از ﻣﺤﺼﻮل ﻣﻮ دﻳﮕﺮ ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﻧﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ روزي ﻛﻪ آن را در ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‬ ‫ﺗﺎزه ﺑﻨﻮﺷﻢ‪ «.‬اﻳﻦﻫﺎ ﻫﺮ دو ﺗﺼﻮﻳﺮي از ﻳﻚ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﻲدﻫﻨﺪ ﻛﻪ در آن ﻫﻤﺔ ﻣﺆﻣﻨﺎن ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮ‬ ‫ﺳﻔﺮة ﺧﺪا ﻣﻲﻧﺸﻴﻨﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮي ﺑﻮد ﺳﻨﺘﻲ از ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﻛﻪ ﻫﻢ در ﻋﻬﺪﻋﺘﻴﻖ و ﻫﻢ در دﻳﮕﺮ‬ ‫آﺛﺎر دﻳﻨﻲ ﻳﻬﻮد ﺑﻪﻓﺮاواﻧﻲ ﺑﻪﭼﺸﻢ ﻣﻲﺧﻮرد )ر‪.‬ك‪ .‬ﺑﻪ اﺷﻌﻴﺎ ‪ .(6:26‬اﻳﻦ آﻳﺎت ﻧﻴﺰ ﺑﻪ آﻳﻨﺪه اﺷﺎره‬ ‫داﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺷﺎﻳﺪ از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢﺗﺮ‪ ،‬ﻣﺮﻗﺲ ‪ 1:9‬و ﻣﺘﻲ ‪ 23:10‬اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ دو ﻫﻢ آﻳﻨﺪه ﺑﻮدن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‬ ‫را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻢ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮدن اﻳﻦ آﻳﻨﺪه را‪ .‬در اوﻟﻲ ﻣﺴﻴﺢ ﻗﺎﻃﻌﺎﻧﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ »ﺑﺮﺧﻲ اﻳﻨﺠﺎ‬ ‫اﻳﺴﺘﺎدهاﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ آﻣﺪن ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪاﻧﺔ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا را ﻧﺒﻴﻨﻨﺪ ﻃﻌﻢ ﻣﺮگ را ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﭼﺸﻴﺪ‪ «.‬ﭘﺲ‬ ‫روﺷﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻨﺘﻈﺮ آﻣﺪن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺑﻮد و آن ﻫﻢ آﻣﺪن ﻓﻮري آن‪ .‬در دوﻣﻲ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان ﻫﺸﺪار ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﻓﺮﺻﺖ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺔ ﺷﻬﺮﻫﺎي اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﺸﺎرت را‬ ‫ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬زﻳﺮا آﻣﺪن ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺧﻴﻠﻲ زود ﺑﻪوﻗﻮع ﺧﻮاﻫﺪ ﭘﻴﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑ‪‬ﻌﺪ ﻛﻨﻮﻧﻲ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‬ ‫در ﻛﻨﺎر آﻳﺎت ﺑﺎﻻ ﻛﻪ ﺑ‪‬ﻌﺪ آﻳﻨﺪة ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا را در ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻋﻴﺴﻲ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻨﺪ‪ ،‬آﻳﺎت دﻳﮕﺮي‬ ‫وﺟﻮد دارﻧﺪ ﻛﻪ آﺷﻜﺎرا ﺣﺎﻛﻲ از ﺣﻀﻮر ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا در ﺧﺪﻣﺎت ﻣﺴﻴﺢ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ (1‬در ﺑﺮﺧﻲ از ﻗﺴﻤﺖﻫﺎ ﻋﻴﺴﻲ از ﺗﺤﻘﻖ وﻋﺪهﻫﺎي دﻳﺮﻳﻨﺔ ﺧﺪا ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل‪ ،‬در ﻟﻮﻗﺎ‬ ‫‪ 23:10‬و ﻣﺘﻲ ‪16:13‬و‪ 17‬ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ ﻛﻪ آﻧﭽﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻲﺑﻴﻨﻨﺪ‪ .‬زﻳﺮا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎري از اﻧﺒﻴﺎ آرزو داﺷﺘﻨﺪ آﻧﭽﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‬

‫و ﻧﺪﻳﺪﻧﺪ‪ ،‬و آﻧﭽﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻲﺷﻨﻮﻳﺪ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ و ﻧﺸﻨﻴﺪﻧﺪ‪ «.‬ﺑﺮﺧﻲ اﺳﺘﺪﻻل ﻛﺮدهاﻧﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻟﺰوﻣﺎً ﺣﺎﻛﻲ‬ ‫از آن ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا آﻣﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺻﺮﻓﺎً ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎي‬ ‫آﻣﺪن ﻗﺮﻳﺐاﻟﻮﻗﻮع آن ﺑﻪﻇﻬﻮر رﺳﻴﺪه اﺳﺖ‪ .‬وﻟﻲ اﻳﻦ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻳﻦﻛﻪ آﻧﭽﻪ اﻧﺒﻴﺎ در‬ ‫آرزوي دﻳﺪﻧﺶ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺻﺮﻓﺎً ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎي آﻣﺪن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺑﻮد ﻧﻪ ﺧﻮد آن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ‪ ،‬ﺑﺲ ﺑﻌﻴﺪ‬ ‫ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫در ﻣﺮﻗﺲ ‪ -2218:2‬و ﻟﻮﻗﺎ ‪ ،-3933:5‬آﻧﮕﺎه ﻛﻪ از ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﭘﺮﺳﻨﺪ ﭼﺮا ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ روزه‬ ‫ﻧﻤﻲﮔﻴﺮﻧﺪ‪ ،‬او ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲدﻫﺪ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ داﻣﺎد ﺑﺎ آنﻫﺎﺳﺖ‪ ،‬روزه ﮔﺮﻓﺘﻦ درﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻳﻨﺠﺎ ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫ﺗﺸﺒﻴﻬﺎت ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪهاي را در ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد ﺑﻪﻛﺎر ﻣﻲﺑﺮد‪ .‬در ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎي دﻳﻨﻲ ﻳﻬﻮد‪،‬‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻳﻚ ﺟﺸﻦ ﻋﺮوﺳﻲ ﻣﻴﺎن ﺧﺪا و اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ ﺑﻪﻛﺎر ﺑﺮدن ﺗﺸﺒﻴﻪ‬ ‫داﻣﺎد ﺑﺮاي ﺧﻮد‪ ،‬ادﻋﺎ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺟﺸﻦ ﻋﺮوﺳﻲ ﻫﻢاﻛﻨﻮن در ﺧﺪﻣﺖ او ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ در ﺟﺎﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ادﻋﺎ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ در ﺳﺨﻨﺎن و اﻋﻤﺎل او اﻣﻴﺪﻫﺎي ﺑﻴﺎن ﺷﺪه در اﺷﻌﻴﺎ ‪1-:61‬‬ ‫‪ 2‬و ‪ 6:58‬ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ )ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ر‪.‬ك‪ .‬ﺑﻪ ﻟﻮﻗﺎ ‪ 16-21:4‬و ‪ .(18-23:7‬ﺷﻜﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ در‬ ‫زﻣﺎن ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖﻫﺎ ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﻲ آﻣﺪن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا و ﻓﺮارﺳﻴﺪن روزي ﻛﻪ او اﺳﻴﺮان را آزاد‬ ‫ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪ (2‬ﺑﺮﺧﻲ از ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻣﺴﻴﺢ ﺣﻀﻮر ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا را ﻣﻔﺮوض ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل‪ ،‬در ﻣﺜﻞ دوم از‬ ‫دو ﻣﺜﻞ ﻛﻮﭼﻚ ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﺘﻲ ‪ ،44-46:13‬ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺗﺎﺟﺮ ﻣﺮوارﻳﺪي ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺷﺪه ﻛﻪ‬ ‫ﭼﻮن ﻣﺮوارﻳﺪي ﮔﺮانﺑﻬﺎ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ‪ ،‬ﻣﻲرود و ﻫﺮ آﻧﭽﻪ دارد ﻣﻲﻓﺮوﺷﺪ و ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ‪ ،‬آن را ﻣﻲﺧﺮد‪.‬‬ ‫ﻧﻜﺘﺔ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺎديِ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‪ ،‬ﺳﺮﺳﭙﺮدﮔﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﻪ آن را اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ ﻣﻲﺳﺎزد‪.‬‬ ‫ﻓﺮض ﻣ‪‬ﺜَﻞ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا در ﺧﺪﻣﺖ ﻋﻴﺴﻲ ﺣﻀﻮر دارد‪ ،‬آنﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺷﺨﺺ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ آن را "ﺑﻴﺎﺑﺪ" و ﺳﭙﺲ آن را "از آن ﺧﻮد ﺳﺎزد"‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ اﻣﺮ در ﻣﻮرد ﻣﺜﻞ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺻﺎدق‬ ‫اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﺜﻞ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺑﺰرگ در ﻟﻮﻗﺎ ‪ 15-24:14‬ﭼﻨﻴﻦ آﻏﺎز ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﻳﻚ ﻓﺮﻳﺴﻲ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬ ‫»ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل آن ﻛﻪ در ﺿﻴﺎﻓﺖ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﻧﺎن ﺧﻮرد«‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ در ﭘﺎﺳﺦ‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را ﻣﻲآورد ﻛﻪ‬ ‫ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺿﻴﺎﻓﺘﻲ ﺑﺰرگ دﻋﻮت ﺷﺪه و ﺑﻪ آن ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺜﺒﺖ داده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻓﺮض ﻣﺜﻞ‪ ،‬رﺳﻢ ﻣﻌﻤﻮل در‬ ‫ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ آن زﻣﺎن اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ آن ﻧﺨﺴﺖ ﺷﻤﺎر ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ دﻋﻮت ﺑﻪ ﺿﻴﺎﻓﺖ را ﻣﻲﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﻣﻌﻴﻦ ﻣﻲﮔﺸﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي آن ﻏﺬاي ﻛﺎﻓﻲ ﺗﻬﻴﻪ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬آﻧﮕﺎه ﭼﻮن ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻲﺷﺪ‪،‬‬

‫ﺧﺪﻣﺘﻜﺎران ﻣﻲرﻓﺘﻨﺪ و ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن را ﺑﻪ ﺟﺸﻦ ﻓﺮاﻣﻲﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﻮرد‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن‬ ‫ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ در ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻫﺮ ﻳﻚ ﻋﺬر و ﺑﻬﺎﻧﻪاي آوردﻧﺪ ﻛﻪ در آن ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﻪ‬ ‫ﻫﻴﭻوﺟﻪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﻲ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ در واﻗﻊ رد ﻛﺮدن ﺗﻮﻫﻴﻦآﻣﻴﺰ دﻋﻮت ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﻛﺪام اﺳﺮاﺋﻴﻠﻲ‬ ‫ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد زﻣﻴﻨﻲ ﺑﺨﺮد ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ آن را دﻳﺪه ﺑﺎﺷﺪ؟ ﻳﺎ ﭘﻨﺞ ﺟﻔﺖ )ﻳﻮغ( ﮔﺎو ﺑﺨﺮد ﺑﺪون‬ ‫اﻳﻨﻜﻪ ﻧﺨﺴﺖ آنﻫﺎ را آزﻣﻮده ﺑﺎﺷﺪ؟ و ﻳﺎ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد در ﻓﺎﺻﻠﺔ ﺑﻴﻦ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﻳﻚ دﻋﻮت و‬ ‫ﺷﺮﻛﺖ در ﺿﻴﺎﻓﺖ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺳﻪ روز ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن و ﺑﻪﻃﻮر ﻛﺎﻣﻼً ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮه ازدواج ﻛﻨﺪ؟! ﭘﺲ‬ ‫ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺗﺮﺗﻴﺒﻲ ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﺟﺎي دﻋﻮتﺷﺪﮔﺎن را دﻳﮕﺮان ﭘﺮ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ اﮔﺮ اﻳﻨﺎن ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ‬ ‫ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ و دﻳﻨﻲ از ﻃﺒﻘﺎت ﻣﺤﺮوم ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬ ‫در ﭼﺎرﭼﻮب ﺧﺪﻣﺖ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪﻃﻮر ﻛﻠﻲ‪ ،‬و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﺆال ﻓﺮﻳﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﺜﻞ در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ آن آورده‬ ‫ﺷﺪه‪ ،‬ﻧﻜﺘﺔ ﻣﺜﻞ ﻛﺎﻣﻼً روﺷﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺪﻋﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ آﻧﭽﻪ ﻓﺮﻳﺴﻲ در اﻧﺘﻈﺎر آن اﺳﺖ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‪ ،‬ﻫﻢاﻛﻨﻮن ﺣﺎﺿﺮ و آﻣﺎده اﺳﺖ ﺗﺎ وي از آن ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﺷﻮد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن را‬ ‫ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪه ﺗﺎ در اﻳﻦ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺳﻬﻴﻢ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬وﻟﻲ آﻧﺎن ﺑﺮﻛﺎت ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا را ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ آﻧﺎن‬ ‫ﭘﻴﺸﻜﺶ ﻛﺮده‪ ،‬ردﻛﺮدهاﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺣﺎل‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎي آنﻫﺎ‪ ،‬ﻃﺮدﺷﺪﮔﺎن اﺟﺘﻤﺎع و ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران از اﻳﻦ‬ ‫ﺑﺮﻛﺎت ﺑﺮﺧﻮردار ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪ (3‬ﺑﺮﺧﻲ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ دﻳﮕﺮ ﻋﻴﺴﻲ درﺑﺎرة ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺣﺎﻛﻲ از ﺣﻀﻮر آن در ﺧﺪﻣﺎت او ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻟﻮﻗﺎ‬ ‫‪20:17‬و‪ 21‬ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬آﻣﺪن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا را ﻧﻤﻲﺗﻮان ﺑﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪه درﻳﺎﻓﺖ‪ ....‬زﻳﺮا ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‬ ‫در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎﺳﺖ«‪ .‬در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﮔﻔﺘﺔ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺤﺚﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﺧﻲ ﻋﺒﺎرت آﺧﺮ را "در‬ ‫ﺷﻤﺎ" و ﺑﺮﺧﻲ دﻳﮕﺮ "در دﺳﺘﺮس ﺷﻤﺎ" ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ در ﻫﺮ ﺻﻮرت ﺑﺮ ﺣﻀﻮر ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‬ ‫دﻻﻟﺖ دارد‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ در ﻟﻮﻗﺎ ‪ 16:16‬ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺗﻮرات و اﻧﺒﻴﺎ ﺗﺎ زﻣﺎن ﻳﺤﻴﻲ ﺑﻮد‪ .‬از آن ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‬ ‫ﺑﺸﺎرت داده ﻣﻲﺷﻮد و ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﻪ ﺟﺒﺮ و زور راه ﺧﻮد ﺑﺪان ﻣﻲﮔﺸﺎﻳﺪ‪ «.‬ﺷﻜﻞ دﻳﮕﺮي از ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ‬ ‫در ﻣﺘﻲ ‪ 12:11‬آﻣﺪه اﺳﺖ‪ ...» :‬ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ آﺳﻤﺎن ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺑﻪﭘﻴﺶ ﻣﻲرود؛ اﻣﺎ زورﻣﻨﺪان ﺑﺪان‬ ‫ﺳﺘﻢ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ«‪ .‬ﻣﻌﻨﻲ ﻣﺘﻦ ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻛﺎﻣﻼً روﺷﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬آﻳﺎ ﻣﻘﺼﻮد اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ‬ ‫ﺧﺪا ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺑﻪﭘﻴﺶ ﻣﻲرود ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻮرد ﺳﺘﻢ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد؟ وﻟﻲ در ﻫﺮ دو ﺻﻮرت‪ ،‬ﻓﺮض ﻣﺴﻠﻢ‬ ‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا در ﺧﺪﻣﺖ ﻋﻴﺴﻲ ﺣﻀﻮر دارد‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﺮدم ﺑﺪان داﺧﻞ ﺷﻮﻧﺪ و ﭼﻪ ﺑﺎ آن‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺮﺧﻴﺰﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﺷﺎﻫﺪ ﺣﻀﻮر ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﻣﺘﻲ ‪) 28:12‬م‪.‬ك‪ .‬ﻟﻮﻗﺎ ‪ (20:11‬ﺑﺎﺷﺪ‪» :‬اﮔﺮ ﻣﻦ‬ ‫ﺑﻪواﺳﻄﺔ روح )اﻧﮕﺸﺖ( ﺧﺪا دﻳﻮﻫﺎ را ﺑﻴﺮون ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ رﺳﻴﺪه‬ ‫اﺳﺖ«‪.‬‬

‫راﺑﻄﺔ اﺑﻌﺎد ﺣﺎل و آﻳﻨﺪة ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‬ ‫در ﺗﺒﻴﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪﻫﺎي ﺑﺎﻻ و ﺗﻮﺿﻴﺢ درك ﻋﻴﺴﻲ از ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‪ ،‬ﻧﻈﺮﻳﻪﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﻣﻄﺮح ﮔﺮدﻳﺪه‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮ اﺳﺎس ﮔﻔﺘﻪﻫﺎي دﺳﺘﺔ اول‪ ،‬ﺑﺮﺧﻲ ﻫﻤﭽﻮن ﻳﻮﻫﺎﻧﺲ واﻳﺲ و آﻟﺒﺮت ﺷﻮاﻳﺘﺰر ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎور‬ ‫ﺑﻮدهاﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻋﻴﺴﻲ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا و ﺑﻪواﻗﻊ ﭘﺎﻳﺎن ﺗﺎرﻳﺦ‪ ،‬ﻳﻜﺴﺮه ﺑﻪ آﻳﻨﺪه‪ ،‬وﻟﻲ آﻳﻨﺪة ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﺮﺑﻮط ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬در ﻧﻘﻄﺔ ﻣﻘﺎﺑﻞ‪ ،‬ﺳﻲ اچ داد ‪ C. H. Dodd‬ﺑﺮ اﺳﺎس ﮔﻔﺘﻪﻫﺎي دﺳﺘﺔ دوم‬ ‫اﺳﺘﺪﻻل ﻛﺮد ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻖ ﻛﺎﻣﻞ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا در ﺧﺪﻣﺎت ﺧﻮد اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺖ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻪﻛﻤﺎل‬ ‫رﺳﻴﺪن آن در آﻳﻨﺪه ﻧﺒﻮد‪ .‬وﻟﻲ ﺷﻮاﻫﺪ ﺑﺎﻻ اﮔﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ و ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﻓﺪاي دﻳﮕﺮي‬ ‫ﻧﮕﺮدﻧﺪ آﺷﻜﺎرا ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا در اﻧﺪﻳﺸﻪ و ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻋﻴﺴﻲ از ﻫﺮ دو ﺑ‪‬ﻌﺪ ﺣﺎل و‬ ‫آﻳﻨﺪه ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ و ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ اﺑﻌﺎد ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻳﻚﺟﺎﻧﺒﻪ ﻛﺮد و ﺑ‪‬ﻌﺪ دﻳﮕﺮ را ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫از ﻳﻚ ﺳﻮ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا از ﻃﺮﻳﻖ ﺷﺨﺺ او و ﺧﺪﻣﺎﺗﺶ آﻏﺎز ﺷﺪه اﺳﺖ و‬ ‫از ﺳﻮي دﻳﮕﺮ‪ ،‬در اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻪ اوج رﺳﻴﺪن و ﺗﺤﻘﻖ ﻛﺎﻣﻞ اﻳﻦ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ در آﻳﻨﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪﻋﻼوه ﺑﺮﺧﻲ‬ ‫از ﮔﻔﺘﻪﻫﺎي او ﺣﺎﻛﻲ از آﻧﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ آﻳﻨﺪه‪ ،‬دﺳﺖﻛﻢ از ﺑﺮﺧﻲ ﻟﺤﺎظ‪ ،‬آﻳﻨﺪهاي ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻮد ﻛﻪ‬ ‫ﺣﺪود ﻳﻚ ﻧﺴﻞ ﺑﻪﻃﻮل ﻣﻲاﻧﺠﺎﻣﻴﺪ‪ .‬ﺣﺎل آﻧﻜﻪ ﺑﺮﺧﻲ ﮔﻔﺘﻪﻫﺎي دﻳﮕﺮ‪ ،‬زﻣﺎن ﺑﻪﻛﻤﺎل رﺳﻴﺪن‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ را ﺑﺎز ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲﮔﺬارﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺧﺎﺗﻤﻪ و ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮي‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ ﻋﻴﺴﻲ ﺳﺮآﻏﺎز ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا در ﭘﺎﻛﺴﺎزي و ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﺴﻴﺤﺎﻳﻲ اﺳﺮاﺋﻴﻞ در ﺗﺎرﻳﺦ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ دﻳﮕﺮ‬ ‫ﺳﺨﻦ‪ ،‬آﻣﺪن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا در ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ او ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن دﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﻣﻄﻠﻖ اﺷﺎره ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺗﺤﻮﻟﻲ‬ ‫ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦ در دﻧﻴﺎي اﺳﺮاﺋﻴﻞ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﺤﻮل در ﺧﺪﻣﺖ او آﻏﺎز ﺷﺪه اﺳﺖ و در‬ ‫وﻗﺎﻳﻊ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﺮگ‪ ،‬رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ‪ ،‬رﻳﺰش روحاﻟﻘﺪس‪ ،‬ﺗﺒﺪﻳﻞ و دﮔﺮﮔﻮﻧﻲ ﻗﻮم ﺧﺪا ﺑﻪﺻﻮرت "ﻛﻠﻴﺴﺎ"‬ ‫و داوري اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﻲاﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﻳﻚ ﻧﻘﻄﺔ اوج‪ ،‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻧﻪ ﻛﻤﺎل ﻧﻬﺎﻳﻲ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﻮد ﻣﻌﻨﻲ‬ ‫وﻋﺪهﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ درﺑﺎرة آﻣﺪن ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪاﻧﺔ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا در آﻳﻨﺪة ﻧﺰدﻳﻚ‪.‬‬

‫ﺑﻪﻋﻼوه ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻋﻴﺴﻲ درﺑﺎرة ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﻋﻤﺪﺗﺎً ﺑﺮ اﻣﻴﺪﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺧﺮوﺟﻲ ﻧﻮﻳﻦ از اﺳﺎرت‬ ‫ﻣﺒﺘﻨﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻛﺘﺎب اﺷﻌﻴﺎ وﻋﺪه داده ﺷﺪه اﺳﺖ )اﺷﻌﻴﺎ ‪ 1-13:40‬و ﺑﺎبﻫﺎي ‪ 40-65‬ﺑﻪﻃﻮر‬ ‫ﻛﻠﻲ(‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺗﻮﺿﻴﺢ داده ﺷﺪ ﺑﺴﻴﺎري از ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺣﺘﻲ در ﺳﺮزﻣﻴﻦ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻫﻨﻮز اﺣﺴﺎس‬ ‫ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ در ﺗﺒﻌﻴﺪﻧﺪ و از ﺑﺮﻛﺎت ﺧﺪا ﺑﻪدور اﻓﺘﺎدهاﻧﺪ‪ .‬آنﻫﺎ در اﻧﺘﻈﺎر "ﻧﺠﺎت" ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ‬ ‫ﻛﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدﻧﺪ و اﻣﻴﺪ داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪﻃﺮزي ﭘﺮﺟﻼل از ﭼﻨﮕﺎل ﻧﻴﺮوﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ آﻧﺎن ﺳﺘﻢ ﻣﻲﻛﺮد و‬ ‫در ﺑﻨﺪﺷﺎن ﻧﮕﺎه ﻣﻲداﺷﺖ‪ ،‬رﻫﺎﻳﻲ ﻳﺎﺑﻨﺪ‪ .‬آﻧﺎن ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق ﺑﺴﻴﺎر در اﻧﺘﻈﺎر ﺗﺤﻘﻖ ﻛﻼم ﻳﻬﻮه در اﺷﻌﻴﺎ‬ ‫‪1:40‬و‪ 2‬ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻲﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﺴﻠﻲ دﻫﻴﺪ! ﻗﻮم ﻣﺮا ﺗﺴﻠﻲ دﻫﻴﺪ!‪ ...‬ﺳﺨﻨﺎن دﻻوﻳﺰ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﮔﻮﻳﻴﺪ‬ ‫و او را ﻧﺪا ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﮔﻨﺎه وي آﻣﺮزﻳﺪه ﮔﺮدﻳﺪه و از دﺳﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺶ دو ﭼﻨﺪان‬ ‫ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ«‪ .‬اﻳﻦ ﺑﻮد آﻣﺮزش ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﻲ ﻛﻪ آﻧﺎن اﻧﺘﻈﺎرش را ﻣﻲﻛﺸﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﭘﺎﻳﺎن دورة ﺗﻨﺒﻴﻪ‬ ‫ﺗﺎرﻳﺨﻲ اﺳﺮاﺋﻴﻞ و آﻏﺎز وﺿﻊ ﻛﺎﻣﻼً ﻧﻮﻳﻨﻲ ﺑﺮاي او‪ .‬آﻧﺎن در اﻧﺘﻈﺎر وﻗﻮع ﺧﺮوﺟﻲ ﻧﻮﻳﻦ از اﺳﺎرت‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺧﺮوﺟﻲ ﻛﻪ در آن ﺑﻨﺎ ﺑﺮ اﻟﮕﻮي ﻛﺘﺎب اﺷﻌﻴﺎ ﺧﺪا ﭼﻮن ﭘﺎدﺷﺎه ﻗﻮﻣﺶ ﻧﺰد اﻳﺸﺎن ﺑﺎز ﮔﺮدد و‬ ‫رﻫﺎﻳﻲﺷﺎن ﺑﺨﺸﻴﺪه‪ ،‬از ﻃﺮﻳﻖ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻲ ﺑﺪل ﺷﺪه ﺑﻪ ﺑﻮﺳﺘﺎن‪ ،‬و ﺑﺎ ﻓﺮاﻫﻢ آوردن ﻣﻌﺠﺰهآﺳﺎي‬ ‫ﺧﻮراك‪ ،‬ﺑﻪ ﺻﻬﻴﻮﻧﻲ اﺣﻴﺎ و ﺑﺎزﺳﺎزي ﺷﺪه ﻫﺪاﻳﺘﺸﺎن ﻛﻨﺪ‪ .‬و اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪدﺳﺖ ﻧﺒﻲ و‬ ‫ﺧﺎدﻣﻲ ﻣﺴﺢ ﺷﺪه ﻛﻪ ﻃﻨﻴﻦ ﻣﻮﺳﻲ و داوود ﻫﺮ دو از او ﺷﻨﻴﺪه ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ از آن ﻫﺮ دو ﻓﺮاﺗﺮ‬ ‫ﻣﻲرﻓﺖ‪) ،‬ر‪.‬ك‪ .‬اﺷﻌﻴﺎ ‪1-4:42‬؛ ‪ (1-4:61‬ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﻗﻠﺐ اﻳﻦ اﻣﻴﺪ‪ ،‬رﻫﺎﻳﻲ از ﻗﺪرتﻫﺎي ﻇﺎﻟﻢ‪،‬‬ ‫و اﺣﻴﺎ و ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪن ﺑﻪ ﻗﻮﻣﻲ ﭘﺎرﺳﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ آزاداﻧﻪ ﺧﺪا را ﺑﭙﺮﺳﺘﺪ و ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﺪ‪ ،‬و اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﻮري ﺑﺮاي ﻫﻤﺔ ﻗﻮمﻫﺎ ﻣﺒﺪل ﮔﺮدد‪ .‬رﻳﺸﻪﻫﺎي واژﮔﺎن و ﮔﻔﺘﺎر ﻋﻴﺴﻲ درﺑﺎرة "ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا"‪" ،‬ﺧﺒﺮ‬ ‫ﺧﻮش"‪" ،‬ﺻﻠﺢ و ﺳﻼﻣﺖ" ﻣﺴﻴﺤﺎﻳﻲ‪ ،‬و "ﻧﺠﺎت" را در ﭼﻨﻴﻦ اﻣﻴﺪﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﺮد‪ .‬ﻧﻤﻮﻧﺔ‬ ‫ﺑﺎرزي از ﻣﺘﻮن اﺷﻌﻴﺎ ﻛﻪ ﺷﻤﺎر ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ از اﻳﻦ واژﮔﺎن و ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﻛﻠﻴﺪي را در ﺧﻮد ﺟﻤﻊ دارد‬ ‫اﺷﻌﻴﺎ ‪ 7-10:52‬اﺳﺖ‪:‬‬ ‫»ﭼﻪ زﻳﺒﺎﺳﺖ ﺑﺮ ﻛﻮهﻫﺎ ﭘﺎيﻫﺎي ﻣﺒﺸﺮ ﻛﻪ ﺳﻼﻣﺘﻲ را ﻧﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺑﻪ ﺧﻴﺮات ﺑﺸﺎرت ﻣﻲدﻫﺪ و ﻧﺠﺎت‬ ‫را ﻧﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬و ﺑﻪ ﺻﻬﻴﻮن ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ "ﺧﺪاي ﺗﻮ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ"‪ .‬اﻳﻦ آواز دﻳﺪهﺑﺎﻧﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬ ‫ﻛﻪ آواز ﺧﻮد را ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮده ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﺮﻧﻢ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬زﻳﺮا وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﺻﻬﻴﻮن رﺟﻌﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫اﻳﺸﺎن ﺑﻪﭼﺸﻢ ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﻨﺪ دﻳﺪ‪ .‬اي ﺧﺮاﺑﻪﻫﺎي اورﺷﻠﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻪ آواز ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﺮﻧﻢ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ‪ ،‬زﻳﺮا‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﻮم ﺧﻮد را ﺗﺴﻠﻲ داده و اورﺷﻠﻴﻢ را ﻓﺪﻳﻪ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ«‪.‬‬ ‫در ﺷﻤﺎرة ﺑﻌﺪ اﺑﻌﺎد ﺣﻀﻮر ﻛﻨﻮﻧﻲ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا را در ﺧﺪﻣﺖ و ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮرﺳﻲ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‪:‬‬ ‫در ﺷﻤﺎرة ﭘﻴﺶ دﻳﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا در اﻧﺪﻳﺸﻪ و ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻋﻴﺴﻲ از دو ﺑ‪‬ﻌﺪ ﺣﺎل و آﻳﻨﺪه‬ ‫ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد‪ .‬از ﻳﻚ ﺳﻮ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا از ﻃﺮﻳﻖ ﺷﺨﺺ او و ﺧﺪﻣﺎﺗﺶ‬ ‫آﻏﺎز ﺷﺪه اﺳﺖ و از ﺳﻮي دﻳﮕﺮ‪ ،‬در اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻪ اوج رﺳﻴﺪن و ﺗﺤﻘﻖ ﻛﺎﻣﻞ اﻳﻦ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ در آﻳﻨﺪه‬ ‫ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺧﺪﻣﺎت ﻋﻴﺴﻲ ﺳﺮآﻏﺎز ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا در ﭘﺎﻛﺴﺎزي و ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﺴﻴﺤﺎﻳﻲ اﺳﺮاﺋﻴﻞ در ﺗﺎرﻳﺦ ﺑﻮد‪ .‬آﻣﺪن‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا در ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ او ﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن دﻧﻴﺎ ﺑﻪﻣﻌﻨﺎي ﻣﻄﻠﻖ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺗﺤﻮﻟﻲ ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦ در دﻧﻴﺎي اﺳﺮاﺋﻴﻞ‬ ‫اﺷﺎره داﺷﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﻮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﺤﻮل در ﺧﺪﻣﺖ او آﻏﺎز ﺷﺪه اﺳﺖ و در وﻗﺎﻳﻊ ﻣﺮﺑﻮط‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺮگ‪ ،‬رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ‪ ،‬رﻳﺰش روحاﻟﻘﺪس‪ ،‬ﺗﺒﺪﻳﻞ و ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞ ﻗﻮم ﺧﺪا ﺑﻪﺻﻮرت "ﻛﻠﻴﺴﺎ" و داوري‬ ‫اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﻲاﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﻳﻚ ﻧﻘﻄﺔ اوج‪ ،‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻧﻪ ﻛﻤﺎل ﻧﻬﺎﻳﻲ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪﻋﻼوه ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻋﻴﺴﻲ درﺑﺎرة ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﻋﻤﺪﺗﺎً ﺑﺮ اﻣﻴﺪﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺧﺮوج و آزادياي ﻧﻮﻳﻦ از‬ ‫اﺳﺎرت ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻛﺘﺎب اﺷﻌﻴﺎ وﻋﺪه داده ﺷﺪه اﺳﺖ )ﺑﺎبﻫﺎي ‪ .(40-65‬ﺑﺴﻴﺎري از ﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫ﺣﺘﻲ در ﺳﺮزﻣﻴﻦ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻫﻨﻮز اﺣﺴﺎس ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ در ﺗﺒﻌﻴﺪﻧﺪ و از ﺑﺮﻛﺎت ﺧﺪا ﺑﻪدور اﻓﺘﺎدهاﻧﺪ‪.‬‬ ‫آنﻫﺎ در اﻧﺘﻈﺎر "ﻧﺠﺎت" ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﻛﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدﻧﺪ و اﻣﻴﺪ داﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪﻃﺮزي ﭘﺮﺟﻼل از‬ ‫ﭼﻨﮕﺎل ﻧﻴﺮوﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ آﻧﺎن ﺳﺘﻢ ﻣﻲﻛﺮد و در ﺑﻨﺪﺷﺎن ﻧﮕﺎه ﻣﻲداﺷﺖ‪ ،‬رﻫﺎﻳﻲ ﻳﺎﺑﻨﺪ‪.‬‬ ‫آﻧﺎن در اﻧﺘﻈﺎر وﻗﻮع آزادي و ﺧﺮوﺟﻲ ﻧﻮﻳﻦ از اﺳﺎرت ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺧﺮوﺟﻲ ﻛﻪ در آن ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺗﺼﻮﻳﺮ‬ ‫ﻛﺘﺎب اﺷﻌﻴﺎ‪ ،‬ﺧﺪا ﭼﻮن ﭘﺎدﺷﺎه ﻗﻮﻣﺶ ﻧﺰد اﻳﺸﺎن ﺑﺎز ﮔﺮدد و رﻫﺎﻳﻲﺷﺎن ﺑﺨﺸﻴﺪه‪ ،‬از ﻃﺮﻳﻖ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻲ‬ ‫ﺑﺪل ﺷﺪه ﺑﻪ ﺑﻮﺳﺘﺎن‪ ،‬و ﺑﺎ ﻓﺮاﻫﻢ آوردن ﻣﻌﺠﺰهآﺳﺎي ﺧﻮراك‪ ،‬ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻤﻲ اﺣﻴﺎ و ﺑﺎزﺳﺎزي ﺷﺪه‬ ‫ﻫﺪاﻳﺖﺷﺎن ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ اﻋﻼم ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ در ﺧﺪﻣﺖ او آﻏﺎز ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺪف ﻣﺎ در‬ ‫اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﺎر ﺑﺮرﺳﻲ ﻳﻜﻲ از اﺑﻌﺎد اﻳﻦ ﺣﻀﻮر ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا در زﻧﺪﮔﻲ و ﺧﺪﻣﺎت ﻋﻴﺴﻲ ﻳﻌﻨﻲ‬ ‫ﻣﻌﺠﺰات اوﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻌﺠﺰات و ﻧﻘﺪ ﺗﺎرﻳﺨﻲ‬ ‫ﻳﻜﻲ از ﺷﮕﻔﺖاﻧﮕﻴﺰﺗﺮﻳﻦ ﺧﺪﻣﺎت ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ او ﻛﺴﺎﻧﻲ را ﻛﻪ در اﺳﺎرت ارواح ﭘﻠﻴﺪ ﺑﻮدﻧﺪ‬ ‫آزاد ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﻣﺮﻳﻀﺎن را ﺷﻔﺎ ﻣﻲﺑﺨﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺮ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻃﺒﻴﻌﺖ اِﻋﻤﺎل ﺳﻠﻄﻪ و ﻗﺪرت ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬و ﺣﺘﻲ‬ ‫ﻣﺮدﮔﺎن را زﻧﺪه ﻣﻲﻧﻤﻮد‪ .‬ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﻳﻚﺳﻮم اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺮﻗﺲ از ﻣﻌﺠﺰات ﻋﻴﺴﻲ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫در ﺟﻬﺎن اﻣﺮوز‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎري ﺑﻪ ﻣﻌﺠﺰات ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ دﻳﺪة ﺗﺮدﻳﺪ ﻣﻲﻧﮕﺮﻧﺪ‪ .‬ﭼﺮا ﻛﻪ در ﻧﻈﺮ اﻳﻨﺎن ﻛﺎﻣﻼً‬ ‫ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﺎرﻫﺎي ﺑﻪﻧﻈﺮ اﻓﺴﺎﻧﻪاي و ﺷﮕﻔﺖاﻧﮕﻴﺰ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎي ﺑﺰرگ اﻳﺎم ﻛﻬﻦ‬ ‫و ﺑﻪﺧﺼﻮص ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ از ﻧﻮﻋﻲ ﻗﺪاﺳﺖ دﻳﻨﻲ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺴﺒﺖ داده ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻪﻋﻼوه ﻏﺎﻟﺒﺎً‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮض ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﺮدم در اﻳﺎم ﻗﺪﻳﻢ ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺎدهﻟﻮح ﺑﻮدهاﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاي ﻛﻪ در آنﻫﺎ‬ ‫ﮔﺮاﻳﺸﻲ ﺧﺎماﻧﺪﻳﺸﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮش ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻌﺠﺰاﺗﻲ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬وﻟﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮي از ﮔﺬﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺣﺎﻛﻲ از ﻋﺪم آﮔﺎﻫﻲ ﻛﺴﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺪان ﺑﺎور دارﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان ﺑﺮﺟﺴﺘﻪاي ﻫﻤﭽﻮن ﻫﺎروي ‪ Harvey‬و ﻣﺎﻳﺮ ‪ Meier‬ﻧﺸﺎن دادهاﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺮدﻣﺎن اﻳﺎم‬ ‫ﭘﻴﺸﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻣﺮوز ﻣﺨﻠﻮﻃﻲ از اﻓﺮاد ﺳﺎدهﻟﻮح و ﺷﻜﺎك ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻﻛﺲ در ﻗﺮون ﺟﺪﻳﺪ‬ ‫ﺑﻪﻃﺮزي ﺑ‪‬ﺮﻧﺪهﺗﺮ از ﻟﻮﺳﻴﻦ اﻫﻞ ﺳﺎﻣﻮﺳﺎﺗﺎ )ﻣﺘﻮﻟﺪ ‪ 120‬ﻣﻴﻼدي( ﻣﻌﺘﻘﺪانِ ﺑﻪ ﻣﻌﺠﺰات را ﺑﻪ رﻳﺸﺨﻨﺪ‬ ‫ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﻬﻢﺗﺮ از اﻳﻦ‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ دو ﻣﺤﻘﻖ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻨﺪ ﻛﻪ دﻻﻳﻞ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺮاي ﺑﻪ ﺟﺪ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﻌﺠﺰات ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫وﺟﻮد دارد‪ :‬ﻧﺨﺴﺖ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻌﺠﺰاﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻧﺴﺒﺖ داده ﺷﺪه‪ ،‬از آن ﻧﻮع ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ‬ ‫اﺷﺨﺎص ﻛﺎرﻳﺰﻣﺎﺗﻴﻚ اﻳﺎم ﻛﻬﻦ ﻧﺴﺒﺖ داده ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬در ﻳﻬﻮدﻳﺖ زﻣﺎن ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻌﺠﺰهاي ﻛﻪ ﺑﻴﺶ از‬ ‫ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﺧﻲ اﻓﺮاد ﻣﻘﺪس ﻧﺴﺒﺖ داده ﺷﺪه ﻣﻌﺠﺰة آوردن ﺑﺎران اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻫﻴﭻ ﻛﺠﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ داده ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻌﺠﺰة ﻣﻌﻤﻮل دﻳﮕﺮ ﻏﻴﺐﮔﻮﻳﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻜﺎﺷﻔﺔ ﻣﺎﻓﻮقﻃﺒﻴﻌﻲ ﺣﻘﻴﻘﺘﻲ‬ ‫ﻣﺨﻔﻲ درﺑﺎرة ﻓﺮدي ﺧﺎص و ﻳﺎ آﻳﻨﺪه‪ ،‬ﻛﻪ در ﻣﻮاردي ﻣﻌﺪود ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻧﺴﺒﺖ داده ﺷﺪه وﻟﻲ ﻣﻮرد‬ ‫ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻗﺮار ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﻮرد دﻳﮕﺮ‪ ،‬اﺧﺮاج دﻳﻮﻫﺎ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻣﻮاردي ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻌﺪود ﺑﻪ اﻓﺮادي ﻧﺴﺒﺖ داده ﺷﺪه وﻟﻲ ﺣﺘﻲ‬ ‫در اﻳﻦ ﻣﻮارد ﻣﻌﺪود ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺎن ﺑﺎ ﺟﺎدو و ﺟﻨﺒﻞ و ﺧﻮاﻧﺪن وردﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ و اﻧﺠﺎم ﻛﺎرﻫﺎي ﻋﺠﻴﺐ‬ ‫ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎﻫﻴﺖ آنﻫﺎ اﺳﺎﺳﺎً ﺑﺎ آﻧﭽﻪ درﺑﺎرة ﻋﻴﺴﻲ ﮔﺰارش ﺷﺪه ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﻧﻘﻄﺔ‬ ‫ﻣﻘﺎﺑﻞ‪ ،‬ﻣﻌﺠﺰاﺗﻲ ﭼﻮن ﺷﻔﺎي اﺷﺨﺎص ﻟﻨﮓ و ﻛﻮر و ﻛﺮ و ﮔﻨﮓ ﻛﻪ ﻓﺮاوان درﺑﺎرة ﻋﻴﺴﻲ ﮔﺰارش‬

‫ﺷﺪه‪ ،‬در ﻳﻬﻮدﻳﺖ زﻣﺎن ﻣﺴﻴﺢ در ﻫﻴﭻ ﻛﺠﺎي دﻳﮕﺮ ﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﻲﺷﻮد‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ در ﻣﻮرد زﻧﺪهﻛﺮدن‬ ‫ﻣﺮدﮔﺎن ﻧﻴﺰ ﺻﺎدق اﺳﺖ‪ .‬ﻳﻚ ﻣﻮرد زﻧﺪه ﻛﺮدن ﻣﺮدﮔﺎن در زﻣﻴﻨﺔ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدي ﺑﻪ ﻓﻴﻠﺴﻮف ﻓﻴﺜﺎﻏﻮري‪،‬‬ ‫آﭘﻮﻟﻮﻧﻴﻮس اﻫﻞ ﺗﻴﺎﻧﺎ‪ ،‬ﻧﺴﺒﺖ داده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬وﻟﻲ ﻓﻴﻠﻮﺳﺘﺮاﺗﻮس ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲﻧﺎﻣﺔ او را ﻧﻮﺷﺘﻪ اذﻋﺎن‬ ‫ﻣﻲدارد ﻛﻪ ﺧﻮدش ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ دﺧﺘﺮ ﻣﻮردﻧﻈﺮ واﻗﻌﺎً ﻣﺮده ﺑﻮده ﻳﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﺑﻪﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ‪،‬‬ ‫ﻣﻌﺠﺰاﺗﻲ ﻛﻪ درﺑﺎرة ﻋﻴﺴﻲ ﮔﺰارش ﺷﺪه ﺑﻪ ﻫﻴﭻ وﺟﻪ از آن دﺳﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺳﺎﺧﺘﻦ و ﻧﺴﺒﺖ دادن‬ ‫آنﻫﺎ ﺑﻪ اﺷﺨﺎص ﻣﻘﺪس در آن روزﮔﺎر رواج داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ن ﻧﻘﺎد اﻧﺎﺟﻴﻞ ﺑﻪﻛﺎر ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮ ﻣـﻮﺛﻖ‬ ‫دوم اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻼكﻫﺎي وﺛﺎﻗﺖ ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮِ ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮا ِ‬ ‫ﺑـﻮدن ﻣﻌﺠـﺰات ﻣﺴﻴـﺢ ﺻﺤﻪ ﻣﻲﮔـﺬارد‪ .‬ﻣﻼك "ﮔـﻮاﻫﻲ ﭼﻨـﺪﮔﺎﻧﻪ"‬

‫‪Multiple‬‬

‫‪ Attestation‬دﻟﻴﻞ ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﻣﻬﻤﻲ ﺑﺮ ﺻﺤﺖ ﺳﻨﺖ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﻌﺠﺰات ﻋﻴﺴﻲ اﺳﺖ‪ .‬زﻳﺮا اﻳﻦ‬ ‫ﻣﻌﺠﺰات در ﻫﻤﺔ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺗﺸﻜﻴﻞدﻫﻨﺪة اﻧﺎﺟﻴﻞ و ﻧﻴﺰ در ﺳﺒﻚﻫﺎ و ﻗﺎﻟﺐﻫﺎي ‪ Forms‬ﻣﺨﺘﻠﻒ ادﺑﻲ‬ ‫)ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻣﻌﺠﺰه‪ ،‬ﮔﻔﺘﻪﻫﺎﻳﻲ درﺑﺎرة ﻣﻌﺠﺰات و ﻏﻴﺮه( ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ آب و رﻧﮓ ﻳﻬﻮدي‬ ‫‪ Semitic flavour‬و ﻫﻤﺨﻮاﻧﻲ ‪ Coherence‬آنﻫﺎ ﺑﺎ ادﻋﺎي ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ اﻳﻦﻛﻪ او ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ‬ ‫آزاديﺑﺨﺶ ﺧﺪا را ﺑﻪارﻣﻐﺎن آورده اﺳﺖ‪ ،‬دﻻﻳﻞ ﻣﻬﻤﻲ ﺑﺮ وﺛﺎﻗﺖ ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﻣﻌﺠﺰاﺗﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪواﻗﻊ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺧﻲ از ﺷﻔﺎﻫﺎي ﻣﺴﻴﺢ از ﻗﻮيﺗﺮﻳﻦ ﮔﻮاﻫﻲ ﺗﺎرﻳﺨﻲ در ﻣﻴﺎن ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻋﻬﺪﺟﺪﻳﺪ ﺑﺮﺧﻮردار‬ ‫اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺳﻮم اﻳﻨﻜﻪ ﺷﻮاﻫﺪ و ﻗﺮاﺋﻦ ﻣﻮﺟﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن و ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻏﻴﺮﻣﺴﻴﺤﻲ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺠﺰهﮔﺮ‬ ‫ﺑﻮدن ﻋﻴﺴﻲ را اذﻋﺎن ﻣﻲدارﻧﺪ‪ .‬در ﻫﻴﭻ ﻗﺴﻤﺖ از اﻧﺎﺟﻴﻞ‪ ،‬واﻗﻌﻴﺖِ اﻧﺠﺎم ﻣﻌﺠﺰات ﺑﻪدﺳﺖ ﻋﻴﺴﻲ از‬ ‫ﺳﻮي دﺷﻤﻨﺎن زﻳﺮ ﺳﺆال ﻧﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ آﻧﭽﻪ زﻳﺮ ﺳﺆال رﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺸﺄ ﻣﻌﺠﺰات اﻧﺠﺎم ﺷﺪه و ﻣﻌﻨﻲ و‬ ‫دﻻﻟﺖﻫﺎي اﻟﻬﻴﺎﺗﻲ آنﻫﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪﻋﻼوه ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻏﻴﺮﻣﺴﻴﺤﻲِ ﺧﺎرج از اﻧﺎﺟﻴﻞ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻮﺳﻔﻮس و‬ ‫ﺗﻠﻤﻮد‪ ،‬ﻣﺴﻴﺢ را ﻳﻚ ﻣﻌﺠﺰهﮔﺮ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺜﻼً ﺟﺰوة ‪ b.Sanh 43a‬از ﺗﻠﻤﻮد اﻇﻬﺎر ﻣﻲدارد‬ ‫ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺢ اﻋﺪام ﺷﺪ »زﻳﺮا دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺤﺮ و ﺟﺎدو ﻣﻲزد و اﺳﺮاﺋﻴﻞ را ﺑﻪ ارﺗﺪاد ﻣﻲﻛﺸﺎﻧﺪ«‪.‬‬ ‫اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﺘﻮان ﺑﻪﻃﻮر ﻗﻄﻌﻲ ﺑﻪ ﻓﺮدي ﺷﻜﺎك ﻳﺎ ﺑﻲاﻋﺘﻘﺎد ﺑﻪ ﺧﺪا ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻣﻌﺠﺰات ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫واﻗﻌﺎً ﺑﻪوﻗﻮع ﭘﻴﻮﺳﺘﻪاﻧﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﻣﻌﺠﺰه ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺗﻌﺮﻳﻒ روﻳﺪادي اﺳﺖ ﺧﺎرقاﻟﻌﺎده ﻛﻪ ﺑﺎ دﺧﺎﻟﺖ ﺧﺪا‬ ‫اﻧﺠﺎم ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬و ﻛﺴﻲ ﻛﻪ در ﺑﻲاﻋﺘﻘﺎدي ﺑﻪ ﺧﺪا ﭘﺎﻓﺸﺎري ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻃﺒﻌﺎً در ﺟﺴﺘﺠﻮي راهﻫﺎي دﻳﮕﺮي‬ ‫ﺑﺮاي ﺗﺒﻴﻴﻦ ﻣﻌﺠﺰات ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮﻣﻲآﻳﺪ‪ .‬ﺑﻪﻋﻼوه‪ ،‬ﺑﺮاي ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻣﻌﺠﺰات را ﺑﭙﺬﻳﺮد‪ ،‬ﻫﻤﻴﺸﻪ‬ ‫اﻣﻜﺎن ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﺗﺒﻴﻴﻦﻫﺎي دﻳﮕﺮ وﺟﻮد دارد‪ .‬اﻣﺎ ﻫﺮ ﭘﮋوﻫﻨﺪة ﺑﻲﻃﺮﻓﻲ دﺳﺖ ﻛﻢ ﺑﺎﻳﺪ اذﻋﺎن دارد ﻛﻪ‬ ‫دوﺳﺖ و دﺷﻤﻦ اﺗﻔﺎقﻧﻈﺮ دارﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻛﺎرﻫﺎي ﺧﺎرقاﻟﻌﺎدهاي اﻧﺠﺎم ﻣﻲداد ﻛﻪ ﺗﺒﻴﻴﻦ آنﻫﺎ ﺑﻪ‬

‫ﺷﻴﻮة ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺑﺲ دﺷﻮار ﻣﻲﻧﻤﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﻛﺎرﻫﺎ را ﻣﺴﻴﺢ و ﺷﺎﮔﺮدان او ﺑﻪ دﺧﺎﻟﺖ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺧﺪا ﻧﺴﺒﺖ‬ ‫ﻣﻲدادﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻓﻠﺴﻔﺔ ﻣﻌﺠﺰات ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫از دﻳﺮﺑﺎز اﻳﻦ ﻛﺞﻓﻬﻤﻲ در ﻣﻴﺎن ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﺠﺰات ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮاي‬ ‫اﺛﺒﺎت اﻟﻮﻫﻴﺖ و ﻳﺎ رﺳﺎﻟﺖ ﻣﺴﻴﺤﺎﻳﻲ او اﻧﺠﺎم ﺷﺪهاﻧﺪ‪ .‬دو اﻳﺮاد ﻋﻤﺪه ﺑﺮ اﻳﻦ دﻳﺪﮔﺎه وارد اﺳﺖ‪:‬‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ اﻳﻨﻜﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﻌﺠﺰات در ﻧﻈﺮ ﻫﻢﻋﺼﺮان ﻋﻴﺴﻲ دﻟﻴﻞ ﺑﺮ اﻟﻮﻫﻴﺖ ﺗﻠﻘﻲ ﻧﻤﻲﺷﺪ‪ .‬در آن ﻋﺼﺮ‪،‬‬ ‫ﻣﻌﺠﺰات ﺑﻪ اﺷﺨﺎﺻﻲ دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﻧﺴﺒﺖ داده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﭘﻴﺶ از ﻋﻴﺴﻲ و ﭼﻪ ﭘﺲ از او‪ .‬وﻟﻲ‬ ‫ﻫﻴﭻﻛﺲ اﻳﻦ ﻣﻌﺠﺰات را دﻟﻴﻞ اﻟﻮﻫﻴﺖ ﻧﺪاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻠﻴﺎ و اﻟﻴﺸﻊ‪ ،‬از اﻧﺒﻴﺎي ﻣﻌﺠﺰهﮔﺮ اﺳﺮاﺋﻴﻞ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬وﻟﻲ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ آنﻫﺎ را ﺧﺪا ﺗﻠﻘﻲ ﻧﻜﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻌﺠﺰاﺗﻲ از ﻧﻮع ﻣﻌﺠﺰات ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ دﺳﺖ رﺳﻮﻻن ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬ﻣﺒﺸﺮاﻧﻲ ﭼﻮن اﺳﺘﻴﻔﺎن و ﻓﻴﻠﻴﭙﺲ‪ ،‬و ﺣﺘﻲ ﺗﻮﺳﻂ اﻋﻀﺎي ﻋﺎدي‬ ‫ﻛﻠﻴﺴﺎﻫﺎ )اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ‪9:12‬و‪ (10‬اﻧﺠﺎم ﻣﻲﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬وﻟﻲ آنﻫﺎ ﺧﺪا اﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﻧﻤﻲﺷﺪﻧﺪ‪ .‬واﻛﻨﺶ‬ ‫ﻣﻌﻤﻮل ﻓﺮدي ﻳﻬﻮدي در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻌﺠﺰاﺗﻲ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ آنﻫﺎ را ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺧﺪا از ﻃﺮﻳﻖ ﺷﺨﺺ‬ ‫ﻣﻌﺠﺰهﮔﺮ ﻧﺴﺒﺖ دﻫﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺪﻳﺪهﻫﺎي ﺧﺎرقاﻟﻌﺎدهاي ﺑﻪدﻓﻌﺎت از ﻛﺴﻲ ﺑﻪﻇﻬﻮر ﻣﻲرﺳﻴﺪ‪ ،‬او‬ ‫ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺷﺨﺼﻲ ﻣﻘﺪس ﻳﺎ ﻧﺒﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬ ‫از ﺳﻮي دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪﻧﺎﭼﺎر ﻣﻌﺠﺰات او را ﺑﻪ ﻧﻴﺮوﻫﺎي دﻳﮕﺮي ﭼﻮن ﺟﺎدو و ﻳﺎ ﻗﺪرتﻫﺎي‬ ‫اﻫﺮﻳﻤﻨﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻲدادﻧﺪ )ﻣﺮﻗﺲ ‪ .(30-20:3‬ﭘﺲ در ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ‪ ،‬ﻳﻚ ﻳﻬﻮدي ﺷﺨﺺ ﻣﻌﺠﺰهﮔﺮ‬ ‫را ﻋﺎﻣﻞ ﻳﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدة ﺧﺪا ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬ﻣﻌﺠﺰات ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻓﺮد ﻳﻬﻮدي را ﺑﻪ اذﻋﺎن اﻳﻨﻜﻪ ﻛﺴﻲ‬ ‫ﻣﺮد ﺧﺪا ﻳﺎ ﺣﺘﻲ ﻣﺴﻴﺢ ﺧﺪاﺳﺖ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰد‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ اذﻋﺎن اﻳﻨﻜﻪ ﻛﺴﻲ ﺧﻮد ﺧﺪاﺳﺖ‪.‬‬ ‫اﻳﺮاد ﺟﺪي دوم اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻧﻈﺮ ﻛﻪ ﻣﻌﺠﺰات ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر اﺛﺒﺎت ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ رﺳﺎﻟﺖ‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﺎﻳﻲ او اﻧﺠﺎم ﺷﺪهاﻧﺪ‪ ،‬دﻻﻳﻞ و ﺷﻮاﻫﺪ ﻣﺤﻜﻤﻲ در دﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﻌﻨﺎ درﺳﺖ اﺳﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﻣﻌﺠﺰات ﻋﻴﺴﻲ ﻫﻮﻳﺖ او و ﻣﺎﻫﻴﺖ رﺳﺎﻟﺘﺶ را آﺷﻜﺎر ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﻛﻪ ﻛﻴﻔﻴﺖ‬ ‫ﻣﺎﻓﻮقﻃﺒﻴﻌﻲ ﻛﺎرﻫﺎي او ﻓﻲﻧﻔﺴﻪ و ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺮ ﻣﺴﻴﺤﺎ ﺑﻮدن او ﮔﻮاﻫﻲ ﻣﻲداد‪ .‬ﺑﻠﻜﻪ ﻧﻮع‬ ‫ﻣﻌﺠﺰات او در ﭘﺮﺗﻮ وﻋﺪهﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﻋﻬﺪﻋﺘﻴﻖ درﺑﺎرة ﻋﺼﺮ ﻣﺴﻴﺤﺎﻳﻲ وﺟﻮد داﺷﺖ ﺑﺮ ﻣﺴﻴﺤﺎ ﺑﻮدن‬ ‫او دﻻﻟﺖ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ در ﺑﺨﺶﻫﺎي ﺑﻌﺪي اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﺎر روﺷﻦﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬از ﺳﻮي دﻳﮕﺮ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ ﻛﻪ در اﻧﺎﺟﻴﻞ ﻫﻢﻧﻈﺮ ﻋﻴﺴﻲ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﻣﻌﺠﺰة ﺻﺮف‪ ،‬ﺑﻪﻋﻨﻮان دﻟﻴﻞ و ﺷﺎﻫﺪ اﻳﻦ ﻛﻪ‬

‫او ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻮﻋﻮد اﺳﺖ ﺗﻮﺳﻞ ﻧﻤﻲﺟﻮﻳﺪ‪ .‬ﺑﺮﻋﻜﺲ‪ ،‬در ﻣﺮﻗﺲ ‪11:8‬و‪ ،12‬او ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻄﻠﻖ‪ ،‬و ﺑﺎ ﺗﺄﻛﻴﺪ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر‪ ،‬از اراﺋﺔ ﻣﻌﺠﺰهاي ﺑﺮاي اﺛﺒﺎت اﻗﺘﺪار ﺧﺪادادياش اﺑﺎ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ در اﻧﺠﻴﻞ ﻳﻮﺣﻨﺎ ﻧﻴﺰ‬ ‫آﻳﺎت ﻋﻴﺴﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻜﻲ از ﺷﻬﻮد او را ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲدﻫﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪﻋﻼوه ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺧﺎص ﻫﺮ ﻳﻚ از آﻳﺎت او ﺑﻮد‬ ‫ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﻴﻨﺎ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻬﻤﻲ درﺑﺎرة ﺷﺨﺼﻴﺖ او ﺷﻬﺎدت ﻣﻲداد‪.‬‬ ‫واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻮدن ﺧﻮد را ﺑﻪﻃﻮر ﻋﻠﻨﻲ و ﻋﻤﻮﻣﻲ اﻋﻼم ﻧﻜﺮد ﺗﺎ ﺑﻌﺪ دﺳﺖ ﺑﻪ‬ ‫اﻧﺠﺎم ﻣﻌﺠﺰاﺗﻲ ﺑﺮاي اﺛﺒﺎت آن ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬او ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻌﺠﺰه ﻧﻤﻲﻛﺮد ﺗﺎ ﻣﺮدم ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﺑﻴﺎورﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‬ ‫درﺳﺖﺗﺮ آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﻋﻴﺴﻲ ﻓﻘﻂ زﻣﺎﻧﻲ ﻣﻌﺠﺰه ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ اﻳﻤﺎﻧﻲ را در ﻣﺮدم‬ ‫ﻣﻲدﻳﺪ‪ .‬اﻳﻦ را ﻣﻲﺗﻮان از ﻣﺮﻗﺲ ‪5:6‬و‪ 6‬درﻳﺎﻓﺖ‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ در ﺷﻬﺮ‬ ‫ﺧﻮد‪ ،‬ﻧﺎﺻﺮه‪ ،‬ﻣﻌﺠﺰات زﻳﺎدي اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ .‬ﻣﺘﻲ ‪ 58-53:13‬ﻋﻠﺖ اﻣﺮ را ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻲدﻫﺪ‪:‬‬ ‫»در آﻧﺠﺎ ﺑﻪﻋﻠﺖ ﺑﻲاﻳﻤﺎﻧﻲ اﻳﺸﺎن ﻣﻌﺠﺰات زﻳﺎدي ﻧﻜﺮد«‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻌﺠﺰه ﻧﻜﺮد ﺗﺎ آن ﻣﺮدم ﺑﻲاﻳﻤﺎن ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﺑﻴﺎورﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاي ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻣﻌﺠﺰه ﻛﺮد ﻛﻪ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ اﻳﻤﺎﻧﻲ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ را ﻣﻲﺗﻮان در ﻣﻮرد اﻓﺴﺮ روﻣﻲ ﻛﻪ ﻏﻼﻣﺶ ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻮد )ﻟﻮﻗﺎ ‪،(10-1:7‬‬ ‫در ﻣﻮرد ﻣﺮد ﻣﻔﻠﻮﺟﻲ ﻛﻪ از ﺳﻘﻒ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪ )ﻣﺮﻗﺲ ‪ ،(12-1:2‬و ﻧﻴﺰ در ﻣﻮرد زﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻮﻧﺮﻳﺰي ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻮد )ﻣﺮﻗﺲ ‪ (25-34:5‬ﺑﻪروﺷﻨﻲ دﻳﺪ‪ .‬ﺳﺨﻦ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ زن ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰي را‬ ‫ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻌﺠﺰات ﻋﻴﺴﻲ ﺗﻌﻤﻴﻢ داد‪» :‬اﻳﻤﺎﻧﺖ ﺗﻮ را ﺷﻔﺎ داده اﺳﺖ« )ﻣﺮﻗﺲ ‪ .(34:5‬اﮔﺮ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﻌﻨﻲ و اﻫﻤﻴﺖ اﻟﻬﻴﺎﺗﻲ ﻣﻌﺠﺰات در ﻛﺠﺎﺳﺖ و ﭼﻪ ﻧﮕﺮﺷﻲ را ﺑﺎﻳﺪ در ﻣﻮرد آنﻫﺎ‬ ‫اﺗﺨﺎذ ﻛﺮد؟‬

‫اﺧﺮاج دﻳﻮﻫﺎ‪:‬‬ ‫اﺧﺮاج دﻳﻮﻫﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﺎﻳﺪ از ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻋﻴﻨﻲ ﺣﻀﻮر ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا در ﺗﺎرﻳﺦ و از اﺑﻌﺎد ﻛﺎر‬ ‫ﺧﺪا در رﻫﺎﻳﻲ اﺳﺮاﺋﻴﻞِ اﺳﻴﺮ و ﺗﺤﺖ ﺳﻠﻄﻪ‪ ،‬و ﺗﺒﺪﻳﻞ و اﺣﻴﺎء آن ﺗﻠﻘﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﺎﺟﺮاي ﻧﻘﻞ ﺷﺪه در‬ ‫ﻣﺘﻲ ‪ 22:12‬ﺑﻪ ﺑﻌﺪ در اﻳﻦ ﺧﺼﻮص ﺑﺴﻴﺎر روﺷﻨﮕﺮ اﺳﺖ‪ .‬در اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ‪ ،‬ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻲ اﺗﻬﺎم‬ ‫ﻣﻲزﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺷﻴﻄﺎن ﻫﻢدﺳﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻳﺎري اوﺳﺖ ﻛﻪ دﻳﻮﻫﺎ را اﺧﺮاج ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﭘﺎﺳﺦ ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺪﻳﻬﻲ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻴﻄﺎن ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺧﻮدش را از زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺮدم ﺑﻴﺮون ﺑﺮاﻧﺪ؟ ﺑﻲﺷﻚ اﻳﻦ ﺑﻪﻣﻌﻨﻲ وﻗﻮع ﺟﻨﮓ‬ ‫داﺧﻠﻲ در ﻗﻠﻤﺮو او ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬در اﻳﻦ ﺻﻮرت ﺣﻜﻮﻣﺖ او ﻗﻄﻌﺎً ﻣﺘﻼﺷﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻋﻴﺴﻲ‬

‫ﺗﺒﻴﻴﻦ ﺧﻮدش را از اﺧﺮاج دﻳﻮﻫﺎ در ﻗﺎﻟﺐ ﻳﻚ ﺗﻤﺜﻴﻞ ﺑﻴﺎن ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬او ادﻋﺎ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺪرت روح‬ ‫ﺑﺮ ﺧﻮدِ ﺷﻴﻄﺎن ﻏﺎﻟﺐ آﻣﺪه اﺳﺖ و اﻛﻨﻮن ﻣﺸﻐﻮل ﻏﺎرت ﻣﺘﻌﻠﻘﺎت او ﻳﻌﻨﻲ رﻫﺎﻧﻴﺪن ﻣﺮدان و زﻧﺎﻧﻲ‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻴﻄﺎن آنﻫﺎ را در ﺑﻨﺪ ﻧﻬﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻔﺘﺎر ﻋﻴﺴﻲ ﺣﺎﻛﻲ از آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ اﺧﺮاج دﻳﻮﻫﺎ‬ ‫ﺑﻪدﺳﺖ ﺧﻮد را ﻧﺸﺎﻧﺔ ﺷﻜﺴﺖ ﺳﺨﺘﻲ ﻣﻲداﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﻴﻄﺎن ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﺷﻜﺴﺖ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل‬ ‫زﻳﺎد ﺑﻪ ﭘﻴﺮوزي او ﺑﺮ ﺷﻴﻄﺎن در ﻣﺎﺟﺮاي وﺳﻮﺳﻪﻫﺎ اﺷﺎره دارد‪ ،‬و ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ در ﺧﻮد اﺧﺮاج دﻳﻮﻫﺎ‬ ‫ﺑﻪدﺳﺖ او ﺑﻪوﻗﻮع ﻣﻲﭘﻴﻮﺳﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺗﻤﺜﻴﻞ ﻏﺎرت ﺧﺎﻧﺔ ﻣﺮد ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺧﺮوﺟﻲ ﻧﻮﻳﻦ از اﺳﺎرت در ﻛﺘﺎب اﺷﻌﻴﺎ ﻣﺮﺑﻮط اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ آن اﺷﺎره ﺷﺪ‪ .‬در اﺷﻌﻴﺎ ‪ 25-23:42‬ﻣﻲﺧﻮاﻧﻴﻢ ﻛﻪ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﻪﻏﺎرت ﺑﺮده ﺷﺪه و ﭼﻮن‬ ‫ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺑﻪ ﺗﺎراج رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺳﭙﺲ در اﺷﻌﻴﺎ ‪ 26-24:49‬ﺧﺪا ﻣﻲﭘﺮﺳﺪ ﻛﻪ‪» :‬آﻳﺎ ﻏﻨﻴﻤﺖ از ﺟﺒﺎر‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد ﻳﺎ اﺳﻴﺮان از ﻣﺮد ﻗﺎﻫﺮ رﻫﺎﻧﻴﺪه ﮔﺮدﻧﺪ؟« در ﭘﺎﺳﺦ‪ ،‬ﺧﻮد ﺧﺪا وﻋﺪه ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ اﺳﺮاﺋﻴﻞ‬ ‫را ﺷﺨﺼﺎً از ﭼﻨﮕﺎل ﻧﻴﺮوي ﻗﺎﻫﺮي ﻛﻪ آن را ﺑﻪ ﺗﺎراج ﺑﺮده اﺳﺖ ﺧﻮاﻫﺪ رﻫﺎﻧﻴﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ اﺷﺎره ﺑﻪ‬ ‫اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﺪﻋﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در اﺧﺮاج دﻳﻮﻫﺎ ﺑﻪدﺳﺖ او اﻳﻦ ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﻲ اﺷﻌﻴﺎ در ﺣﺎل ﺗﺤﻘﻖ اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪا‬ ‫در او و ﺗﻮﺳﻂ او اﺳﺮاﺋﻴﻞ را از ﭼﻨﮕﺎل ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻗﺎﻫﺮي ﻛﻪ آن را اﺳﻴﺮ ﻛﺮدهاﻧﺪ ﻣﻲرﻫﺎﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬اﺧﺮاج دﻳﻮﻫﺎ ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﮕﺮ آﻏﺎز ﻣﺮﺣﻠﻪاي ﺗﺎزه در ﺗﺎرﻳﺦ اﺳﺮاﺋﻴﻞ و ﺑﻪواﻗﻊ ﺗﺎرﻳﺦ‬ ‫ﺑﺸﺮ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺮﺣﻠﻪاي ﻛﻪ در آن ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﻗﺪرتﻫﺎي اﻫﺮﻳﻤﻨﻲ ﺑﺮ زﻧﺪﮔﻲ اﻧﺴﺎنﻫﺎ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺧﻴﻠﻲ از ﮔﺮوهﻫﺎي ﻳﻬﻮدي ﺑﻪ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﻲ ﺑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺸﻜﻞ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺻﺮﻓﺎً ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ و ﻇﻠﻢ‬ ‫ﻗﺪرتﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫از زﻣﺎن داﻧﻴﺎل ﺑﻪﺑﻌﺪ اﻳﻦ ﺑﺎور ﻧﺸﻮ و ﻧﻤﺎ ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ در ﭘﺲ ﻗﺪرتﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﻧﻴﺰ ﺑﺴﻴﺎري دﻳﮕﺮ از‬ ‫اﺳﺎرتﻫﺎي اﺧﻼﻗﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ‪ ،‬ﻧﻴﺮوﻫﺎي روﺣﺎﻧﻲ ﺷﺮﻳﺮ وﺟﻮد دارﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ در ﻗﺴﻤﺖﻫﺎي‬ ‫ﻗﺪﻳﻤﻲﺗﺮ ﻋﻬﺪﻋﺘﻴﻖ ﻫﻨﻮز آﺷﻜﺎر ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺣﺎل آنﻛﻪ از داﻧﻴﺎل ﺑﻪﺑﻌﺪ و ﺑﻪﺧﺼﻮص در ادﺑﻴﺎت‬ ‫ﺑﻴﻦاﻟﻌﻬﺪﻳﻦ ﻣﺮﺗﺐ از رﻳﺎﺳﺖﻫﺎ و ﻗﺪرتﻫﺎ و ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺗﺎرﻳﻜﻲ‪ ،‬ﻓﻮجﻫﺎي ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺑﻠﻴﻌﺎر‪ ،‬ﺧﻮد‬ ‫ﺷﻴﻄﺎن و ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺷﻴﻄﺎن ﺳﺨﻦ ﻣﻲرود‪ .‬ﭘﺲ اﻧﺪك اﻧﺪك‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎري در اﺳﺮاﺋﻴﻞ درﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻓﻘﻂ ﻇﻠﻢ روم ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮاي وﺿﻌﻴﺖ ﺧﺮاب اﺳﺮاﺋﻴﻞ رﻳﺸﻪﻫﺎي روﺣﺎﻧﻲ وﺟﻮد دارد و ﻳﻜﻲ‬ ‫از اﻳﻦ رﻳﺸﻪﻫﺎ را ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫در ﻧﺘﻴﺠﻪ‪ ،‬اﻳﻦ اﻣﻴﺪ ﻧﺸﻮ و ﻧﻤﺎ ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ آﻣﺪن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ اﻳﻦ ﻗﺪرتﻫﺎ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺧﻮاﻫﺪ‬ ‫ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل‪ ،‬در ﻛﺘﺎب "وﺻﻴﺖ زﺑﻮﻟﻮن" ‪ 8:9‬از ﻣﺠﻤﻮﻋﺔ "وﺻﺎﻳﺎي دوازده ﭘﺎﺗﺮﻳﺎرخ" ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﺘﺐ‬

‫دﻳﻨﻲ ﻳﻬﻮد در زﻣﺎن ﻣﺴﻴﺢ ﺗﻌﻠﻖ دارد‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ آﻣﺪه اﺳﺖ‪» :‬ﭘﺲ از آن‪ ،‬ﺧﻮد ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻃﻠﻮع‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﻧﻮر ﻋﺪاﻟﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺑﺎلﻫﺎﻳﺶ ﺷﻔﺎ و ﺷﻔﻘﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬او ﻫﻤﺔ آدﻣﻴﺰادﮔﺎنِ اﺳﻴﺮ‬ ‫ﺑﻠﻴﻌﺎر را از اﺳﺎرت او ﺧﻮاﻫﺪ رﻫﺎﻧﻴﺪ‪ ،‬و ﻫﺮ روح ﺧﻄﺎﻳﻲ ﭘﺎﻳﻤﺎل ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮدﻳﺪ«‪ .‬و در "وﺻﻴﺖ‬ ‫ﻳﻬﻮدا" ‪ 12:18‬آﻣﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ‪» :‬او ﺑﻠﻴﻌﺎر را در ﺑﻨﺪ ﺧﻮاﻫﺪ ﻧﻬﺎد‪ .‬و ﺑﻪ ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﻮﻳﺶ اﻳﻦ اﻗﺘﺪار را‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻛﻪ ارواح ﭘﻠﻴﺪ را ﭘﺎﻳﻤﺎل ﻛﻨﻨﺪ‪«.‬‬ ‫از ﻫﻤﺔ اﻳﻦﻫﺎ ﭼﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪاي ﻣﻲﺗﻮان ﮔﺮﻓﺖ؟ ﮔﻔﺘﺔ ﻋﻴﺴﻲ در ﻣﺘﻲ ‪ 28:12‬ﻣﻮﺿﻮع را در ﻳﻚ ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫ﺧﻼﺻﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪» :‬اﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﻪواﺳﻄﺔ روح ﺧﺪا دﻳﻮﻫﺎ را ﺑﻴﺮون ﻣﻲﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‬ ‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ رﺳﻴﺪه اﺳﺖ«‪ .‬اﮔﺮ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﻗﺪرت روح ﺧﺪا ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺗﺎرﻳﻜﻲ را از زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻋﻘﺐ‬ ‫ﻣﻲراﻧﺪ و آنﻫﺎ را ﺗﺎر و ﻣﺎر ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ ﺟﺰ اﻳﻦ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‬ ‫آﻏﺎز ﺷﺪه اﺳﺖ و در ﺻﺤﻨﺔ ﺗﺎرﻳﺦ ﺑﺎ ﻗﺪرت ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬اﺧﺮاج دﻳﻮﻫﺎ و آزادﺳﺎزي اﺳﺮاي ﺷﻴﻄﺎن‬ ‫ﻧﻪ ﻳﻚ اﻣﺮ ﺣﺎﺷﻴﻪاي و ﻳﺎ ﺻﺮﻓﺎً وﺳﻴﻠﻪاي ﻣﻮﻗﺖ ﺑﺮاي اﺛﺒﺎت ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻠﻜﻪ ﺟﺰء ﻻﻳﻨﻔﻚ ﻇﻬﻮر‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا و ﻛﺎر رﻫﺎﻳﻲﺑﺨﺶ ﻋﻴﺴﻲ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻌﺠﺰات ﺷﻔﺎ‪:‬‬ ‫ﺷﻔﺎﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ را ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ از ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻋﻴﻨﻲ ﺣﻀﻮر ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا و اﺣﻴﺎ و ﺑﺎزﺳﺎزي اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ‬ ‫ﻣﻔﻬﻮم ﺧﺮوﺟﻲ ﻧﻮﻳﻦ از اﺳﺎرت ﺗﻠﻘﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻧﻮع ﺷﻔﺎﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻧﺴﺒﺖ داده ﻣﻲﺷﻮد و‬ ‫ﻣﺸﺎﺑﻪ آنﻫﺎ در ﻳﻬﻮدﻳﺖ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ ،‬ﻛﻠﻴﺪي ﻣﻬﻢ ﺑﺮاي درك ﻣﻌﻨﺎ و اﻫﻤﻴﺖ آنﻫﺎ ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﺷﻔﺎﻫﺎ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از ﺑﻴﻨﺎﻳﻲ ﺑﺨﺸﻴﺪن ﺑﻪ ﻛﻮران‪ ،‬ﺷﻨﻮاﻳﻲ ﺑﺨﺸﻴﺪن ﺑﻪ ﻧﺎﺷﻨﻮاﻳﺎن‪ ،‬ﮔﻮﻳﺎﻳﻲ ﺑﺨﺸﻴﺪن ﺑﻪ‬ ‫ﮔﻨﮕﺎن‪ ،‬و ﺷﻔﺎ دادن ﻟﻨﮕﺎن و ﻣﻔﻠﻮﺟﺎن‪ .‬اﻳﻦﻫﺎ دﻗﻴﻘﺎً ﺷﻔﺎﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ اﺷﻌﻴﺎ ‪ 5:35‬و ‪ 1) 6‬و‬ ‫‪ 2‬و ‪ 10-8‬را ﻫﻢ ﺑﺨﻮاﻧﻴﺪ( و ‪ 1:61‬و ‪ 2‬اﻧﺘﻈﺎر وﻗﻮع آنﻫﺎ را در اﻳﺎم اﺣﻴﺎ و ﺑﺎزﺳﺎزي اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﻪ‬ ‫ﻫﻨﮕﺎم ﺧﺮوج ﻧﻮﻳﻦ از اﺳﺎرت دارد‪» :‬آﻧﮕﺎه ﭼﺸﻤﺎن ﻛﻮران ﺑﺎز ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﮔﻮشﻫﺎي ﻛﺮان ﻣﻔﺘﻮح‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬آﻧﮕﺎه ﻟﻨﮕﺎن ﻣﺜﻞ ﻏﺰال ﺟﺴﺖ و ﺧﻴﺰ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮد و زﺑﺎن ﮔﻨﮓ ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺮاﺋﻴﺪ«‬ ‫)اﺷﻌﻴﺎ ‪ 5:35‬و ‪] 6‬ﺗﻤﺎم ﺑﺎب ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﻮد[؛ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ م‪.‬ك‪ 1:61 .‬و ‪.(2‬‬ ‫ﻟﻮﻗﺎ ‪ 18:7‬و ‪ 22‬آﺷﻜﺎرا ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺧﻮد ﻧﻴﺰ ﺷﻔﺎﻫﺎي ﺧﻮد را ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻧﺠﺎت و اﺣﻴﺎي‬ ‫اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ اﻣﻴﺪ ﺧﺮوج ﻧﻮﻳﻦ ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬ﺷﺎﮔﺮدان ﻳﺤﻴﻲ آﻣﺪه از ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﭘﺮﺳﻨﺪ »آﻳﺎ ﺗﻮ‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻳﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻛﺴﻲ دﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷﻴﻢ؟« ﻋﻴﺴﻲ ﻧﺨﺴﺖ ﺗﻮﺟﻪ آنﻫﺎ را ﺑﻪ ﻣﻌﺠﺰات‬ ‫رﻫﺎﻳﻲﺑﺨﺶ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ اﺷﻌﻴﺎ ‪ 5:35‬و ‪ 1:61‬و ‪ 2‬ﻛﻪ در آن ﻣﻌﺠﺰات ﺗﺤﻘﻖﻳﺎﻓﺘﻪ‪،‬‬

‫اﺷﺎره ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﺑﻪ آنﻫﺎ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻛﻮران ﺑﻴﻨﺎﻳﻲ ﻣﻲﻳﺎﺑﻨﺪ‪ ،‬ﻟﻨﮕﺎن راه ﻣﻲروﻧﺪ‪ ،‬ﻛﺮان‬ ‫ﻣﻲﺷﻨﻮﻧﺪ و ﺑﻪ ﻓﻘﻴﺮان ﺑﺸﺎرت داده ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦﻫﺎ ﺧﻮد ﮔﻮاه اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻧﻢ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﻛﻪ اﻳﻦ آزادي ﻧﻮﻳﻦ از اﺳﺎرت را ﺑﺮاي ﻗﻮم ﺧﺪا ﻣﻬﻴﺎ ﻣﻲﺳﺎزد‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻗﻄﻌﺎً از ﻧﻈﺮ ﺗﺎرﻳﺨﻲ ﻣﻮﺛﻖ اﺳﺖ‪ ،‬زﻳﺮا ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻌﻴﺪ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﻣﺎﺟﺮاي ﺷﻚ‬ ‫ﻛﺮدن ﻳﺤﻴﻲ درﺑﺎرة ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻮدن ﻋﻴﺴﻲ را از ﺧﻮد ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﻳﺤﻴﻲ را‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻨﺪ ﻗﻄﻌﻲ ﺗﺎرﻳﺨﻲ درﺑﺎرة ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻋﻴﺴﻲ از ﺷﻔﺎﻫﺎي ﺧﻮد ﺗﻠﻘﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﭘﺎﺳﺦ ﻋﻴﺴﻲ ﮔﻮﻳﺎي اﻳﻦ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ او ﺷﻔﺎﻫﺎ و ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻌﺠﺰات ﺧﻮد را ﺟﺰﺋﻲ ﻻﻳﻨﻔﻚ از ﻧﺠﺎت و ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﻣﻲداﻧﺴﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﺧﻮد و ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﺑﺪان ﺑﺸﺎرت ﻣﻲدادﻧﺪ‪ .‬ﻣﻌﺠﺰات ﺻﺮﻓﺎً دﻻﻳﻞ اﺛﺒﺎت ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻮدن ﻳﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪ اﻋﺘﺒﺎر‬ ‫ﭘﻴﺎم ﻋﻴﺴﻲ ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ آنﻫﺎ ﻣﻈﺎﻫﺮ آﺷﻜﺎر آن ﻧﺠﺎﺗﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ او ﺑﻪارﻣﻐﺎن آورده ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺠﺎﺗﻲ‬ ‫ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻧﺎ رﻫﺎﻳﻲ و اﺣﻴﺎي اﻧﺴﺎنﻫﺎ در ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪاﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻫﻤﻴﻦ ﻃﺮز ﺗﻠﻘﻲ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل زﻳﺎد درﺑﺎرة ﺷﻔﺎي ﺟﺬاﻣﻴﺎن و ﺷﻤﺎر ﻣﻌﺪود زﻧﺪه ﻛﺮدن ﻣﺮدﮔﺎن ﺻﺎدق‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ دو ﻧﻮع ﻣﻌﺠﺰه ﻧﻪ در اﺷﻌﻴﺎ ‪ 53‬ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﺷﻮد و ﻧﻪ در اﺷﻌﻴﺎ ‪ 61‬و ﺑﺮﺧﻲ ﺗﺎ اﻳﻦ اواﺧﺮ‬ ‫ﮔﻤﺎن ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ اﻳﻦﻫﺎ اﻓﺰودة ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﺼﻮﺻﺎً زﻧﺪه ﻛﺮدن ﻣﺮدﮔﺎن‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺘﺪﻻل‬ ‫ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺘﻈﺎري از ﻣﺴﻴﺤﺎي ﻣﻮﻋﻮد و ﻳﺎ دوران ﻣﺴﻴﺤﺎﻳﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬دﺳﺖﻛﻢ‬ ‫ﭘﻴﺶ از ﺑﻪﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪن ﺗﺎرﻳﺦ‪.‬‬ ‫اﻣﺎ ﻛﺸﻒ ﺳﻨﺪ ‪ Q5214‬ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻃﻮﻣﺎرﻫﺎي درﻳﺎي ﻣﺮده ﻫﻤﺔ اﻳﻦ اﺳﺘﺪﻻلﻫﺎ را ﻧﻘﺶ ﺑﺮ آب ﻛﺮد‪.‬‬ ‫در اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻧﻴﻢ‪» :‬آﺳﻤﺎنﻫﺎ و زﻣﻴﻦ و ﻫﺮﭼﻪ در آنﻫﺎﺳﺖ از ﻣﺴﻴﺤﺎي او اﻃﺎﻋﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ‬ ‫ﻛﺮد‪ ...‬روح ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ ﺣﻠﻴﻤﺎن ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ و او اﺷﺨﺎص وﻓﺎدار را ﺑﻪ ﻗﻮت ﺧﻮد اﺣﻴﺎ ﺧﻮاﻫﺪ‬ ‫ﻛﺮد‪ .‬او ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎن را ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ اﺑﺪي ﺟﻼل ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ‪ .‬اﺳﻴﺮان را رﻫﺎﻳﻲ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪،‬‬ ‫ﻛﻮران را ﺑﻴﻨﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد و ﻟﮕﺪﻣﺎلﺷﺪﮔﺎن را ﺑﻠﻨﺪ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ ...‬آﻧﮕﺎه ﺑﻴﻤﺎران را ﺷﻔﺎ ﺧﻮاﻫﺪ‬ ‫ﺑﺨﺸﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺮدﮔﺎن را زﻧﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﻠﻴﻤﺎن ﺑﺸﺎرت ﺧﻮاﻫﺪ داد‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﺨﺎوت ﺑﻪ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪان‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺗﺒﻌﻴﺪﺷﺪﮔﺎن را رﻫﺒﺮي ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد و ﮔﺮﺳﻨﮕﺎن را ﺳﻴﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﻧﻤﻮد«‪ .‬ﻛﺎﻣﻼً روﺷﻦ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺟﻤﻠﺔ دوم ﺑﻪ ﺑﻌﺪ درﺑﺎرة ﻣﺴﻴﺤﺎ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺟﻤﻠﺔ اول ﺑﻪ او اﺷﺎره ﺷﺪه ﻳﺎ درﺑﺎرة ﺧﺪاوﻧﺪ‪.‬‬ ‫اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻫﺮ دو ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺪ ﻧﻈﺮﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺲ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺷﻔﺎﻫﺎي ﺧﻮد را ﺳﺮآﻏﺎز رﻫﺎﻳﻲ ﻣﺴﻴﺤﺎﻳﻲ و ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي ﺑﺎرزي از آن‬ ‫ﻧﻮع ﺑﺮﻛﺎﺗﻲ ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ آزادي ﻧﻮﻳﻦ از اﺳﺎرت ﺑﺮاي ﻗﻮم ﺧﺪا ﺑﻪارﻣﻐﺎن ﻣﻲآورد‪ .‬اﻳﻦ اﻟﺒﺘﻪ‬

‫ﻣﺆﻳﺪ ﺗﺼﻮﻳﺮي اﺳﺖ ﻛﻪ ﻟﻮﻗﺎ از ﺑﻴﺎﻧﻴﺔ ﺧﺪﻣﺖ ﻋﻴﺴﻲ در ﻛﻨﻴﺴﺔ ﻧﺎﺻﺮه ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﻲدﻫﺪ )ﻟﻮﻗﺎ ‪16-:4‬‬ ‫‪.(21‬‬

‫آﻳﺎ رﻫﺎﻳﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﻫﻢاﻛﻨﻮن واﻗﻊ ﻣﻲﺷﻮد؟‬ ‫ﺑﻨﺎ ﺑﺮ آﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ راﺑﻄﺔ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻴﻦ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا و ﺷﻔﺎ از اﻣﺮاض ﻛﺎﻣﻼً ﻋﻴﺎن و آﺷﻜﺎر اﺳﺖ‪ :‬در‬ ‫ﺧﻠﻘﺖ ﺗﺎزة ﺧﺪا‪ ،‬ﺑﻴﻤﺎري‪ ،‬دﻳﻮزدﮔﻲ و ﻣﺮگ ﺟﺎﻳﻲ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‬ ‫ﻃﻠﻮع ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮان اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ آنﺟﺎ اﺧﺮاج دﻳﻮﻫﺎ‪ ،‬ﺷﻔﺎي ﺑﻴﻤﺎران و زﻧﺪه ﺷﺪن ﻣﺮدﮔﺎن‬ ‫)ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻧﻪ رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﻣﺮدﮔﺎن( ﺑﻪوﻗﻮع ﺑﭙﻴﻮﻧﺪد‪ .‬وﻟﻲ اﻳﻦ را ﻧﻤﻲﺗﻮان ﺑﻪ وﻋﺪة ﺷﻔﺎي ﻛﺎﻣﻞ و‬ ‫ﻫﻤﮕﺎﻧﻲ ﺑﺮاي ﻣﺆﻣﻨﺎن در زﻣﺎن ﺣﺎل ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﺮد‪.‬‬ ‫ﻣﻲﺗﻮان ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻋﻴﺴﻲ رﻫﺎﻳﻲ اﻳﻤﺎﻧﺪاران از ﭼﻨﮕﺎل ارواح ﭘﻠﻴﺪ ﻳﻚ رﻫﺎﻳﻲ ﻛﺎﻣﻞ و‬ ‫ﻫﻤﮕﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻓﺮزﻧﺪِ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا را ﻧﻤﻲﺗﻮان ﺗﺤﺖ ﺣﺎﻛﻤﻴﺖ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺷﻴﻄﺎن و ارواح ﺷﻴﻄﺎﻧﻲ‬ ‫ﺑﻪﺣﺎل ﺧﻮد واﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬در اﻳﻨﺠﺎ‪ ،‬رﻫﺎﻳﻲ وﻋﺪه داده ﺷﺪه ﻳﻚ رﻫﺎﻳﻲ ﻛﺎﻣﻞ‪ ،‬ﻫﻤﮕﺎﻧﻲ و ﻓﻮري اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﻲﺗﻮان اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ ﻫﻤﺔ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا راه ﻣﻲﻳﺎﺑﻨﺪ اﻣﺮوز از اﻳﻦ رﻫﺎﻳﻲ ﻛﺎﻣﻞ‬ ‫ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦﻛﻪ در ﻋﻤﻞ اﻳﻦ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﺗﺤﻘﻖ ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻣﺆﻣﻨﺎن ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ در زﻧﺪﮔﻲ‬ ‫ﺧﻮد ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ آن را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻧﻜﺘﺔ دﻳﮕﺮي اﺳﺖ‪ .‬وﻟﻲ اﻧﺘﻈﺎر رﻫﺎﻳﻲ ﻛﺎﻣﻞ اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺠﺎﻳﻲ‬ ‫اﺳﺖ‪.‬‬ ‫در ﻧﻘﻄﺔ ﻣﻘﺎﺑﻞ‪ ،‬ﺑﻪﺳﺨﺘﻲ ﺑﺘﻮان ﺗﺼﻮر ﻛﺮد ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ زﻧﺪه ﺷﺪن ﻣﺮدﮔﺎن را ﭼﻴﺰي ﻏﻴﺮ از اﻣﺮي‬ ‫اﺳﺘﺜﻨﺎﻳﻲ ﺗﻠﻘﻲ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻲﺷﻚ او ﻧﻜﻮﺷﻴﺪ ﻫﻤﺔ ﻣﺮدﮔﺎنِ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦِ زﻣﺎن ﺧﻮد را زﻧﺪه ﻛﻨﺪ! اﻣﺮوز‬ ‫ﻧﻴﺰ اﻧﺘﻈﺎر زﻧﺪه ﺷﺪن ﻣﺮدﮔﺎن ﺟﺰ در ﻣﻮارد ﻣﻌﺪود ﻗﻄﻌﺎً اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺠﺎﻳﻲ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪﻋﻼوه ﻫﻤﺔ‬ ‫ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻫﻢ ﻛﻪ از ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪاي ﺑﺮﺧﻮردار ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﺑﺎز ﻣﺮگ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﺔ ﻣﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ‬ ‫روزي ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ در ﭘﻴﺮوزي ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮ ﻣﺮگ ﻧﻴﺰ ﺷﺮﻳﻚ ﮔﺮدﻳﻢ‪ .‬وﻟﻲ آن روز ﻫﻨﻮز ﻓﺮا ﻧﺮﺳﻴﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺷﻔﺎ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل زﻳﺎد ﺟﺎﻳﻲ ﺑﻴﻦ اﻳﻦ دو ﺣ‪‬ﺪ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد و از ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ و ﻓﻮرﻳﺖ اﺧﺮاج دﻳﻮﻫﺎ‬ ‫ﺑﺮﺧﻮردار ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺷﻔﺎ از ﺑﻴﻤﺎريﻫﺎي ﺟﺴﻤﻲ در ﻋﺼﺮ ﻛﻨﻮﻧﻲ ﺑﻴﻌﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻮﺑﺮ و ﻧﺸﺎﻧﺔ ﺧﻠﻘﺖ ﻧﻮﻳﻦ‬ ‫ﺧﺪاﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺮوع ﺷﺪه وﻟﻲ ﻫﻨﻮز ﺑﻪﻛﻤﺎل ﻧﺮﺳﻴﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﻲﺗﻮان و ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ و‬ ‫دﻋﺎ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺟﺰﺋﻲ از ﺑﺮﻛﺎت ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺑﻪﻇﻬﻮر ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬ﺷﻔﺎ از ﺟﻠﻮهﻫﺎي راﺳﺘﻴﻦ ﻇﻬﻮر‬

‫ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا در اﻳﻦ ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‪ .‬وﻟﻲ ﻧﻤﻲﺗﻮان آن را از اﺟﺰاء ﺿﺮوري ﺗﺠﺮﺑﺔ ﻛﻨﻮﻧﻲ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ‬ ‫ﺧﺪا در ﻫﻤﺔ اوﻗﺎت ﻳﺎ در ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻳﺎ ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر آورد‪.‬‬ ‫در ﺷﻤﺎرة ﺑﻌﺪ ﻳﻜﻲ دﻳﮕﺮ از اﺑﻌﺎد ﺣﻀﻮر ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا در ﺧﺪﻣﺎت ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ‬ ‫آﻣﺮزش ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران و آﺷﺘﻲ دادن آنﻫﺎ ﺑﺎ ﺧﺪاﺳﺖ‪.‬‬

‫آﻣﺮزش ﮔﻨﺎﻫﺎن و آﺷﺘﻲ دادن آنﻫﺎ ﺑﺎ ﺧﺪا‬ ‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬ ‫ﺑﻲﺷﻚ ﻳﻜﻲ دﻳﮕﺮ از اﺑﻌﺎد ﻣﻬﻢ ﺣﻀﻮر ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا در ﺧﺪﻣﺖ ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬آﻣﺮزش ﮔﻨﺎﻫﺎن و ﺑﺨﺸﻴﺪن‬ ‫ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﺑﻮد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﭼﻪ در ﺳﺨﻨﺎن و ﭼﻪ در اﻋﻤﺎل ﺧﻮد آﺷﻜﺎرا و ﺑﻲﻣﺤﺎﺑﺎ اﻋﻼم ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ ﺧﺪا‬ ‫آﻣﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران را ﺑﺒﺨﺸﺪ‪ .‬او ﺑﻪﺻﺮاﺣﺖ ﺑﻪ ﻣﺮدم اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻣﻲﺑﺨﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎنﺷﺎن‬ ‫آﻣﺮزﻳﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ‪) .‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل در ﻣﺎﺟﺮاي ﺷﻔﺎي ﻣﺮد ﻣﻔﻠﻮج‪ :‬ﻟﻮﻗﺎ ‪17-26:5‬؛ زن ﺑﺪﻛﺎرهاي ﻛﻪ‬ ‫ﭘﺎﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ را ﻋﻄﺮآﮔﻴﻦ ﻛﺮد‪ :‬ﻟﻮﻗﺎ ‪36-49:7‬؛ زﻛﺎي ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮ‪ :‬ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(1-10:19‬او در ﻣﺜﻞﻫﺎي‬ ‫ﺧﻮد از ﺑﺨﺸﻮدﮔﻲ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﺳﺨﻦ ﻣﻲﮔﻔﺖ )ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل در ﻣﺜﻞ ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه‪ :‬ﻟﻮﻗﺎ ‪11-32:15‬؛‬ ‫ﻣﺜﻞ ﻓﺮﻳﺴﻲ و ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮ‪ :‬ﻟﻮﻗﺎ ‪9-14:18‬؛ ﻣﺜﻞ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺑﺰرگ‪ :‬ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(15-23:14‬او در ﭘﺬﻳﺮش‪،‬‬ ‫ﻫﻤﻨﺸﻴﻨﻲ و دوﺳﺘﻲ ﺑﺎ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران و ﻣﻄﺮودﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻋﻤﻼً اﻳﻦ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲداد‪ .‬ﺑﻪﻋﻼوه دﺷﻤﻨﺎنْ او‬ ‫را ﺑﻪﻫﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ ﻣﻮرد ﺳﺮزﻧﺶ ﻗﺮار ﻣﻲدادﻧﺪ‪ .‬در ﻟﻮﻗﺎ ‪ 34:7‬ﺧﻮد ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن‬ ‫آﻣﺪ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮرد و ﻣﻲﻧﻮﺷﺪ؛ ﻣﻲﮔﻮﻳﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺮدي اﺳﺖ ﺷﻜﻤﺒﺎره و ﻣﻴﮕﺴﺎر‪ ،‬دوﺳﺖ ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮان و‬ ‫ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران«‪ .‬ﻛﺎﻣﻼً روﺷﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ آﻣﺮزش ﮔﻨﺎﻫﺎن را ﻳﻜﻲ از اﺑﻌﺎد ﻣﻬﻢ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‬ ‫ﻣﻲدﻳﺪ ﻛﻪ در ﺧﺪﻣﺖ او ﺑﻪﻇﻬﻮر رﺳﻴﺪه اﺳﺖ‪.‬ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺗﺎزهاي در ﭘﻴﺎم ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮاي "ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران"‬ ‫وﺟﻮد داﺷﺖ‪ ،‬و ﭼﺮا ﭘﻴﺎم او ﭼﻨﺎن ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺳﺨﺘﻲ را از ﺳﻮي ﮔﺮوهﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ رﻫﺒﺮي در ﻳﻬﻮدﻳﺖ‬ ‫ﺑﺮﻣﻲاﻧﮕﻴﺨﺖ؟ ﭘﺎﺳﺦ ﻛﻠﻴﺸﻪاي ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ اﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶ داده ﻣﻲﺷﻮد ﭼﻴﺰي ﺷﺒﻴﻪ اﻳﻦ اﺳﺖ‪:‬‬ ‫‪ (1‬ﻋﻴﺴﻲ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻲداد ﻛﻪ ﻫﻤﺔ ﻣﺎ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎرﻳﻢ و اﻣﻴﺪ ﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮده ﺷﺪن ﺑﺮ ﭘﺎﻳﺔ اﻳﻤﺎن اﺳﺖ‬ ‫)ﻳﻌﻨﻲ ﻫﻤﺎن ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﭘﻮﻟﺲ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻲداد(‪.‬‬ ‫‪ (2‬او ﺑﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ را ﻣﻲﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬و ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﺧﺪا ﺗﻮﺳﻞ ﻣﻲﺟﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻃﻤﻴﻨﺎن از آﻣﺮزﻳﺪه‬ ‫ﺷﺪن ﮔﻨﺎﻫﺎنﺷﺎن و ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺣﻴﺎت روﺣﺎﻧﻲ ﻣﻲﺑﺨﺸﻴﺪ‪.‬‬

‫‪ (3‬از آﻧﺠﺎ ﻛﻪ رﻫﺒﺮان ﻳﻬﻮد ﺷﺮﻳﻌﺖﮔﺮا ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻧﺠﺎت ﺑﺮ ﭘﺎﻳﺔ اﻧﺠﺎم اﻋﻤﺎل ﺷﺮﻳﻌﺖ اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺘﻨﺪ‬ ‫و ﺧﻮد را ﺑﺮ اﻳﻦ اﺳﺎس ﭘﺎرﺳﺎ ﻣﻲﺷﻤﺮدﻧﺪ‪ ،‬از ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪﺧﺸﻢ ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﻛﻪ او ﻓﻴﺾ ﺧﺪا را‬ ‫ﺑﺮ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ و ﺗﻼش ﺑﺸﺮ ﻣﻘﺪم ﻣﻲداﻧﺴﺖ‪ .‬ﺑﻪﻋﻼوه‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻛﺴﺎﻧﻲ را ﻛﻪ از ﻧﻈﺮ ﻣﺬﻫﺒﻲ و اﺧﻼﻗﻲ‬ ‫ﺑﻲﺑﻨﺪ و ﺑﺎر ﺑﻮدﻧﺪ در ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﻲ ﺑﻬﺘﺮ از اﺷﺨﺎص ﻣﺘﺪﻳﻦ و درﺳﺘﻜﺎر ﻗﺮار ﻣﻲداد‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﭘﺎﺳﺦ از ﺑﺴﻴﺎري ﺟﻬﺎت‪ ،‬و ﺑﻴﺶ از ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺗﺼﻮﻳﺮي ﻛﻪ از ﻳﻬﻮدﻳﺖ و رﻫﺒﺮان ﻳﻬﻮد ﺑﻪدﺳﺖ‬ ‫ﻣﻲدﻫﺪ‪ ،‬ﻓﺎﻗﺪ دﻗﺖ ﻛﺎﻓﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻗﻮﻳﺎً ﺑﻪ رﺣﻤﺖ ﺧﺪا و آﻣﺮزش او ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﺷﺨﺎص ﺗﻮﺑﻪﻛﺎر‬ ‫اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮﺧﻲ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران را ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﺮﻣﻲاﻧﮕﻴﺨﺖ‪ ،‬اﻳﻦ ﻗﺎﻋﺪﺗﺎً ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﺸﻢ‬ ‫ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﻧﻤﻲﺷﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺳﺒﺐ ﻣﻲﺷﺪ او را ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻜﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺸﻜﻞ را ﺑﺎﻳﺪ در ﺟﺎي دﻳﮕﺮ‬ ‫ﺟ‪‬ﺴﺖ‪ .‬ﺑﺮاي درك ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺨﺴﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﮕﺮش ﻳﻬﻮدﻳﺖِ زﻣﺎن ﻣﺴﻴﺢ را درﺑﺎرة "ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران"‬ ‫ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻳﻬﻮدﻳﺖ و ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران‬ ‫ﻳﻬﻮدﻳﺖ ﻣﻲﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﺔ ﻣﺮدم ﮔﻨﺎه ﻛﺮدهاﻧﺪ‪ .‬وﻟﻲ آﻧﺎن ﻛﻪ ﻋﻬﺪ ﺧﺪا را ﻧﮕﺎه ﻣﻲداﺷﺘﻨﺪ )ﻛﻪ اﻳﻦ‬ ‫اﻟﺒﺘﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﻔﻆ روز ﻛﻔﺎره و ﻗﺮﺑﺎﻧﻲﻫﺎي ﮔﻨﺎه ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺷﺪ( ﻣﻌﻤﻮﻻً "ﭘﺎرﺳﺎ" ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻪ‬ ‫"ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر"‪ .‬در ﻧﻘﻄﺔ ﻣﻘﺎﺑﻞ‪ ،‬واژة "ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران" ﻣﻌﻤﻮ ً‬ ‫ﻻ ﺑﺮاي ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﻪﻛﺎر ﺑﺮده ﻣﻲﺷﺪ ﻛﻪ در ﻧﻈﺮ‬ ‫ﮔﻮﻳﻨﺪه ﺑﻴﺮون از ﺣﻴﻄﺔ ﻋﻬﺪ ﺧﺪا ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﺔ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﮔﺮوهﻫﺎي زﻳﺮ را از "ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران"‬ ‫ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪:‬‬ ‫‪(1‬ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫‪(2‬ﺻﺎﺣﺒﺎن ﻣﺸﺎﻏﻞ ﻧﺎﻣﺸﺮوع از ﻧﻈﺮ ﺷﺮﻳﻌﺖ )ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻓﺎﺣﺸﻪﻫﺎ‪ ،‬ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮان و ﻏﻴﺮه(‪.‬‬ ‫‪(3‬ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺑﺰرﮔﻲ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺷﺪه ﻳﺎ در آنﻫﺎ اداﻣﻪ ﻣﻲدادﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ از آنﻫﺎ ﺗﻮﺑﻪ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ ﻳﺎ ﻛﺎرﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﺗﻮرات ﺑﺮاي آﻣﺮزش ﮔﻨﺎه ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ‪.‬‬ ‫وﻟﻲ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻣﻮارد ﺑﺎﻻ‪ ،‬واژة "ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران" ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﻌﻨﺎي ﻛﻠﻲﺗﺮ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺑ‪‬ﻌﺪ ﺟﺪﻟﻲ داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪﻛﺎر‬ ‫ﻣﻲرﻓﺖ‪ .‬ﮔﺮوهﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻳﻬﻮدﻳﺎن در ﺗﻼش ﺑﺮاي ﺟﻠﺐ رﺿﺎﻳﺖ ﺧﺪا و اﻳﺠﺎد "اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺣﻘﻴﻘﻲ" ﻛﻪ‬ ‫ﻣﻮرد ﻟﻄﻒ ﺧﺪا ﻗﺮار ﮔﻴﺮد و ﺳﺒﺐ ﻧﺠﺎت آنﻫﺎ از وﺿﻊ ﻏﻢاﻧﮕﻴﺰﺷﺎن ﺷﻮد‪ ،‬راهﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ را در‬ ‫ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺜﻼً ﮔﺮوﻫﻲ ﻛﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﻪﻧﺎم "ﻏﻴﻮرﻫﺎ" ﻣﻮﺳﻮم ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺒﺎرزة ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ را ﻃﺮﻳﻖ‬

‫رﻫﺎﻳﻲ ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﮔﺮوﻫﻲ دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﭼﻮن ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻛﻮﻣﺮان‪ ،‬اﻧﺰوا در ﺑﻴﺎﺑﺎن و اﺗﺨﺎذ ﻧﻮﻋﻲ زﻫﺪ‬ ‫ﺳﺨﺘﮕﻴﺮاﻧﻪ و ﺷﺮﻳﻌﺖﮔﺮا را راه ﭼﺎره ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬و ﺑﺎز ﮔﺮوﻫﻲ دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﭼﻮن ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن‪ ،‬ﺟﺪاﻳﻲ از‬ ‫ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻧﺠﺎﺳﺖ و زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺎ ﻃﻬﺎرت و ﻗﺪوﺳﻴﺘﻲ ﻛﺎﻫﻨﺎﻧﻪ را ﻃﺮﻳﻖ ﺧﺸﻨﻮد ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺧﺪا ﺑﻪﺷﻤﺎر‬ ‫ﻣﻲآوردﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻫﺮ ﻳﻚ از اﻳﻦ ﮔﺮوهﻫﺎ ﺧﻮد را "اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺣﻘﻴﻘﻲ" ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲﻛﺮد و ﻛﺴﺎﻧﻲ را ﻛﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ درك آنﻫﺎ‬ ‫از "ﻗﺪوﺳﻴﺖ" و ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻦ ﺷﺮﻳﻌﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻤﻲﻛﺮدﻧﺪ‪" ،‬ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر" ﻣﻲﺷﻤﺮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬اﺻﻄﻼح‬ ‫"ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران" در وﻫﻠﺔ ﻧﺨﺴﺖ از ﻣﻔﻬﻮﻣﻲ اﺧﻼﻗﻲ ﺑﺮﺧﻮردار ﻧﺒﻮد ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮ وﺿﻌﻴﺖ ﺷﺨﺺ در ﻗﺒﺎل‬ ‫ﻋﻬﺪ ﺧﺪا اﺷﺎره داﺷﺖ‪ .‬ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﻛﺴﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ دﻟﻴﻠﻲ ﺧﺎرج از ﺣﻴﻄﺔ ﻋﻬﺪ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﻪﻋﻼوه‪ ،‬ﻣﻔﻬﻮﻣﻲ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ دﻗﻴﻖ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺣﺪود آن ﻧﺎﻣﺸﺨﺺ و ﺗﺎر ﺑﻮد و ﺑﺴﻴﺎري‬ ‫اوﻗﺎت از ﺳﻮي ﻳﻚ ﮔﺮوه در ﻣﻮرد ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﺎرج از آن ﮔﺮوه ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪﻛﺎر ﻣﻲرﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﺣﺎل‪ ،‬در ﺗﻠﻘﻲ ﻳﻬﻮدﻳﺎن‪ ،‬آﻣﺪن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪﻣﻌﻨﻲ ﻓﺮارﺳﻴﺪن روز داوري و رﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪن‬ ‫ﺧﺸﻢ ﺧﺪا ﺑﺮ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﻣﺠﺎزات ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن‪ ،‬ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮان و "ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران"‬ ‫ﺑﺰرگ را ﺑﻪﻫﻤﺮاه ﻣﻲآورد‪ .‬ﺣﺘﻲ ﭘﻴﺎم ﻳﺤﻴﻲ درﺑﺎرة ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﭘﺲ از او ﻣﻲآﻣﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺣﺎوي‬ ‫داوري و ﻣﺠﺎزات ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﺑﻮد‪ .‬ﻳﺤﻴﻲ ﺧﻮد را آﺧﺮﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮي ﻣﻲداﻧﺴﺖ ﻛﻪ اﺳﺮاﺋﻴﻞ را ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ و‬ ‫ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺣﻴﺎت روﺣﺎﻧﻲ ﻓﺮاﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺧﺪﻣﺖ او ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﻌﻨﺎ ﻏﺮﺑﺎل اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﻪوﺳﻴﻠﺔ ﻣﻮﻋﻈﻪ و ﺗﻌﻤﻴﺪ‬ ‫ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻛﻪ در آن ﻛﺎه و ﮔﻨﺪم از ﻫﻢ ﺟﺪا ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎل از دﻳﺪ ﻳﺤﻴﻲ‪ ،‬ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﻣﺴﻴﺤﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻴﺎﻳﺪ‬ ‫و اﻧﺒﻮه ﻛﺎه را ﺑﻪ آﺗﺶ ﺑﻴﺎﻓﻜﻨﺪ! ﺑﻪواﻗﻊ ﻛﻪ آن آﻳﻨﺪه ﻫﻢاﻛﻨﻮن ﻛﺞﺑﻴﻞ ﺧﻮد را در دﺳﺖ داﺷﺖ و‬ ‫آﺗﺶ اﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد )ﻟﻮﻗﺎ ‪17:3‬؛ ‪ .(7-9:3‬ﺑﻴﺎ اي ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺗﺎ "ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران" ﺑﻪﺳﺰاي‬ ‫اﻋﻤﺎل ﺧﻮد ﺑﺮﺳﻨﺪ! اﻳﻦ ﺑﻮد ﺣﺎﻟﺖ و اﻧﺘﻈﺎر ﻳﻬﻮدﻳﺎن در ﻣﻮرد آﻣﺪن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا و ﭘﻲآﻣﺪ آن‬ ‫ﺑﺮاي ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران‪.‬‬

‫ﭘﺬﻳﺮش ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران از ﺳﻮي ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫در ﭼﻨﻴﻦ وﺿﻌﻲ‪ ،‬ﻃﺒﻴﻌﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻋﻼم آﻣﺮزش ﮔﻨﺎﻫﺎن و دوﺳﺘﻲ و ﻫﻤﺴﻔﺮه ﺷﺪن ﺑﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﺑﻮدن آنﻫﺎ ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ﻣ‪‬ﺴﺠ‪‬ﻞ ﺑﻮد‪ ،‬از ﺗﻜﺎندﻫﻨﺪهﺗﺮﻳﻦ ﻛﺎرﻫﺎي ﻋﻴﺴﻲ در ﻧﻈﺮ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻮد‪.‬‬ ‫اﻫﻤﻴﺖ ﻫﻤﺴﻔﺮه ﺷﺪن ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻜﺘﻪ روﺷﻦ ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬

‫در ﻣﺸﺮقزﻣﻴﻦ‪ ،‬دﻋﻮت ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﻏﺬا ﻳﻚ اﻓﺘﺨﺎر ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﻏﺬا ﺧﻮردن ﺑﺎ ﻛﺴﻲ ﺑﻪﻣﻌﻨﻲ ﭘﻴﺸﻜﺶ‬ ‫ﻛﺮدن ﺻﻠﺢ و ﺻﻔﺎ‪ ،‬اﻋﺘﻤﺎد‪ ،‬ﺑﺮادري و ﺑﺨﺸﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺮاﻛﺖ در ﺳﻔﺮه ﺑﻪﻣﻌﻨﻲ ﺷﺮاﻛﺖ در زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﻪﻋﻼوه‪ ،‬ﻏﺬا ﺧﻮردن ﺑﻪﻣﻌﻨﻲ ﻣﺸﺎرﻛﺖ در ﺣﻀﻮر ﺧﺪا ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺮﻛﺖ در ﻧﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭘﺎره ﻣﻲﺷﺪ ﺑﻪﻣﻌﻨﻲ‬ ‫ﺳﻬﻴﻢ ﺷﺪن در ﺑﺮﻛﺘﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﻪ آن را در دﻋﺎ ﻧﺼﻴﺐ ﻫﻤﺔ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﻣﻲﻛﺮد‪.‬‬ ‫ﺑﻪﺧﺼﻮص ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن‪ ،‬ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺧﻮد را در ﺳﻔﺮه ﻧِﻤﺎد آﻧﭽﻪ اﺳﺮاﺋﻴﻞِ ﺣﻘﻴﻘﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻠﻘﻲ‬ ‫ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻘﺪس ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﻳﻬﻮه ﺧﺪاي آنﻫﺎ ﻗﺪوس اﺳﺖ )ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﺎ‬ ‫ﻻوﻳﺎن ‪ 1:19‬و ‪ .(2‬ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن اﻳﻦ ﺗﻘﺪس را ﺑﺎ ﻃﻬﺎرﺗﻲ آﺋﻴﻨﻲ ﻳﻜﻲ ﻣﻲاﻧﮕﺎﺷﺘﻨﺪ‪ .‬از ﻫﻤﻴﻦ رو‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫رﻋﺎﻳﺖ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻃﻬﺎرت در ﺳﻔﺮه اﻫﻤﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻲدادﻧﺪ‪ .‬از ﻧﻈﺮ آنﻫﺎ ﻳﻚ ﻳﻬﻮدي ﻣﺘﺪﻳﻦ‬ ‫ﻓﻘﻂ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻏﺬا ﺑﺨﻮرد ﻛﻪ در ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻘﺪس ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاي‬ ‫ﺗﺤﺮﻳﻚﻛﻨﻨﺪه ﺑﺎ "ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران" ﺑﻪ ﻏﺬا ﻣﻲﻧﺸﺴﺖ و آنﻫﺎ را ﻣﻲﭘﺬﻳﺮﻓﺖ و اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻧﻴﺰ ﻧﻪ ﺑﻪﻋﻨﻮان‬ ‫ﻓﺮدي ﻋﺎدي ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺳﺨﻨﮕﻮي ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا اﻧﺠﺎم ﻣﻲداد‪ .‬ﭘﻴﺎﻣﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎدﻳﻦ او ﺑﻪ‬ ‫ﻫﻤﻪ ارﺳﺎل ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ وﻋﺪهﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺧﺮوج ﻧﻮﻳﻦ و اﺣﻴﺎي اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻫﻢاﻛﻨﻮن در‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ اﻳﻦ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪا آﻣﺮزش و ﻓﻴﺾ اﺣﻴﺎﻛﻨﻨﺪه ﺧﻮد را ﺑﻪ آﻧﺎن ارزاﻧﻲ‬ ‫داﺷﺘﻪ و اﻳﺸﺎن را در ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﻮد ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫اﻟﺒﺘﻪ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﻫﻴﭻ اﻳﺮادي ﺑﺮ ﻛﺎر ﻋﻴﺴﻲ ﻧﻤﻲداﺷﺘﻨﺪ اﮔﺮ او اﻳﻦ "ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران" را ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ‬ ‫ﺑﺎزﻣﻲﮔﺮداﻧﻴﺪ! و ﻫﺮ زﻣﺎن ﻛﻪ آنﻫﺎ ﻣﺮاﺣﻞ ﻳﻚ ﺗﻮﺑﺔ ﺷﺮﻋﻲ را ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺟﺒﺮان ﺧﺴﺎرت و ﺗﻘﺪﻳﻢ‬ ‫ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺷﺪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲدادﻧﺪ‪ ،‬از آن ﭘﺲ دﻳﮕﺮ "ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر" ﻣﺤﺴﻮب ﻧﻤﻲﺷﺪﻧﺪ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻫﻴﭻ‬ ‫اﻳﺮادي ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﻫﻤﺴﻔﺮه ﺷﺪن ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ آنﻫﺎ وارد ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﻪواﻗﻊ‪ ،‬اﮔﺮ ﻋﻴﺴﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪاي داﺷﺖ‪ ،‬ﻧﻪ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺴﻲ ﺑﺎ او ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻲ ﻧﻤﻲﻛﺮد ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮد او را ﻗﻬﺮﻣﺎن دﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺗﻠﻘﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﻪ ﻫﻤﺴﻔﺮه ﺷﺪن ﺑﺎ "ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران" ﻣﺘﻬﻢ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻛﻲ از آن اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ "ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران" را ﺑﻪﻋﻨﻮان راهﻳﺎﻓﺘﮕﺎن ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﻣﻲﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﺑﺪون اﻳﻨﻜﻪ از آنﻫﺎ‬ ‫ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺑﺎ ﺟﺒﺮان ﺧﺴﺎرت و ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲﻫﺎي ﻣﻘﺮره ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﺷﺮﻳﻌﺖ را در ﺧﺼﻮص ﺗﻮﺑﻪ از ﮔﻨﺎه‬ ‫ﺑﻪﺟﺎ آورﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ دﻳﮕﺮ ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﺮ ﭘﺎﻳﺔ راﺑﻄﺔ اﻳﻦ "ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران" ﺑﺎ‬ ‫ﺧﻮدش و ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺜﺒﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺎم او ﻣﻲدادﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺪﻳﺸﺎن اﻃﻤﻴﻨﺎن از آﻣﺮزش ﮔﻨﺎﻫﺎن و ﻧﺼﻴﺐ ﻳﺎﻓﺘﻦ‬ ‫در ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﻣﻲﺑﺨﺸﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ رﻓﺘﺎر و ﻋﻤﻠﻜﺮدي در ﻧﻈﺮ ﮔﺮوهﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻳﻬﻮدي ﭼﻴﺰي در‬ ‫ﺣﺪ ﻛﻔﺮ ﺑﻮد و ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎً ﺑﻪ ﻃﻌﻨﺔ ﻣﻨﺪرج در ﻟﻮﻗﺎ ‪ 34:7‬ﻣﻲاﻧﺠﺎﻣﻴﺪ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ "ﻣﺮدي اﺳﺖ ﺷﻜﻤﺒﺎره و‬ ‫ﻣﻴﮕﺴﺎر‪ ،‬دوﺳﺖ ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮان و ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران"‪ .‬ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ ﻋﻠﻤﺎي دﻳﻦ در ﻣﺎﺟﺮاي ﺷﻔﺎي ﻣﺮد ﻣﻔﻠﻮج‬

‫را ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺎس درك ﻛﺮد‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﻣﻔﻠﻮج ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬اي ﻓﺮزﻧﺪ‪ ،‬ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺖ‬ ‫آﻣﺮزﻳﺪه ﺷﺪ«‪ ،‬ﺑﺮﺧﻲ از ﻋﻠﻤﺎي دﻳﻦ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﻲاﻧﺪﻳﺸﻨﺪ ﻛﻪ »اﻳﻦ ﻛﻔﺮ اﺳﺖ! ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺟﺰ ﺧﺪا‬ ‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﮔﻨﺎﻫﺎن را ﺑﻴﺎﻣﺮزد؟« )ﻣﺮﻗﺲ ‪ .(5-7:2‬اﻳﺮاد ﻋﻠﻤﺎي دﻳﻦ ﺑﺮ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل زﻳﺎد اﻳﻦ‬ ‫ﺑﻮد ﻛﻪ او ﺧﺎرج از ﻃﺮﻳﻘﻲ ﻛﻪ ﺧﺪا ﻣﻘﺮر داﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺮ اﺳﺎس اﻗﺘﺪار ﺷﺨﺼﻲ ﺧﻮدش اﻳﻦ ﻛﺎر را‬ ‫اﻧﺠﺎم ﻣﻲداد‪ ،‬ﺣﺎل آﻧﻜﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺎﻫﻨﺎن ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﻴﺎﻧﺠﻲﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺧﺪا ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﺮده ﺑﻮد‬ ‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻲ از ﺧﺪا آﻣﺮزش ﮔﻨﺎﻫﺎن را ﺑﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﺷﺮﻳﻌﺖ را در اﻳﻦ ﻣﻮرد‬ ‫اﻧﺠﺎم ﻣﻲدادﻧﺪ‪ ،‬اﻋﻼم ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ .‬در ﻧﻈﺮ ﻋﻠﻤﺎي دﻳﻦ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ اﻋﻼم آﻣﺮزش ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺑﺪون ارﺟﺎع ﺑﻪ‬ ‫ﻧﻈﺎم رﺳﻤﻲ ﻛﻬﺎﻧﺖ ﻛﻪ ﻃﺮﻳﻖ ﺧﺪا ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﻛﺎر ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﮔﻮﻳﻲ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺧﺪا ﺑﺮاﺑﺮ‬ ‫ﻣﻲﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل زﻳﺎد‪ ،‬ﻳﻜﻲ از ﻋﻠﻞ ﻋﻤﺪه ﻛﻪ ﺳﺒﺐ ﮔﺮدﻳﺪ رؤﺳﺎي ﻛﺎﻫﻨﺎن درﺻﺪد ﻗﺘﻞ ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫ﺑﺮآﻳﻨﺪ ﻫﻤﻴﻦ اﻓﺎﺿﺔ آﻣﺮزش ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺧﺎرج از ﭼﺎرﭼﻮب ﻣﻌﺒﺪ و ﻧﻈﺎم ﻛﻬﺎﻧﺖ ﺑﻮد‪ .‬وﻟﻲ ﺳﺎﻳﺮ‬ ‫ﮔﺮوهﻫﺎي ﻳﻬﻮدي ﻧﻴﺰ ﺑﻲﺷﻚ اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻋﻴﺴﻲ را ﺣﻤﻠﻪاي ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﻪ ﻫﻮﻳﺖ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻗﻮم‬ ‫ﻣﻘﺪس ﺧﺪا و اﻣﺎﻧﺖ اﻳﻦ ﻗﻮم ﺑﻪﻋﻬﺪ ﺧﺪا ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫دﻓﺎع ﻋﻴﺴﻲ از ﻃﺮز ﺑﺮﺧﻮردش ﺑﺎ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران‬ ‫‪ (1‬در ﻗﺴﻤﺖﻫﺎﻳﻲ ﭼﻨﺪ از اﻧﺎﺟﻴﻞ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﺧﻮد را در ﻗﺒﺎل "ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران" ﺑﺎ ﺑﻬﺮهﮔﻴﺮي از‬ ‫ﻛﻠﻤﺎت و ﻋﺒﺎراﺗﻲ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ از ﺣﺰﻗﻴﺎل ‪ 34‬ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در اﻳﻦ ﺑﺎب‪ ،‬ﺷﺒﺎﻧﺎنِ‬ ‫ﺑﻲاﻳﻤﺎن اﺳﺮاﺋﻴﻞ در ﺗﻀﺎد و ﺗَﺒﺎﻳﻦ ﺑﺎ ﺧﻮد ﺧﺪا ﺗﻮﺻﻴﻒ ﮔﺮدﻳﺪهاﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺷﺒﺎﻧﺎنِ ﺑﻲاﻳﻤﺎن در ﭘﻲ‬ ‫ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﻮد رﻓﺘﻪ‪ ،‬اﺳﺮاﺋﻴﻞ را در ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺠﺰﻳﻪ‪ ،‬ﮔﻤﺮاﻫﻲ و ﮔﻢﮔﺸﺘﮕﻲ ﺑﻪﺣﺎل ﺧﻮد واﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺣﺰﻗﻴﺎل وﻋﺪه ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ در ﻧﻘﻄﺔ ﻣﻘﺎﺑﻞ اﻳﻦ ﺷﺒﺎﻧﺎنِ دروﻏﻴﻦ‪ ،‬ﺧﻮد ﺧﺪا از ﻃﺮﻳﻖ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ از ﻧﺴﻞ‬ ‫داود‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﻫﻤﺎن ﻣﺴﻴﺤﺎ‪ ،‬ﺷﺒﺎن ﻧﻴﻜﻮي اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬در ﺣﺰﻗﻴﺎل ‪ ،16:34‬ﺧﺪا ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬ ‫»ﮔﻢﺷﺪﮔﺎن را ﺧﻮاﻫﻢ ﺟ‪‬ﺴﺖ و راﻧﺪهﺷﺪﮔﺎن را ﺑﺎز ﺧﻮاﻫﻢ آورد و ﺷﻜﺴﺘﻪﻫﺎ را ﺷﻜﺴﺘﻪﺑﻨﺪي ﻧﻤﻮده‪،‬‬ ‫ﺑﻴﻤﺎران را ﻗﻮت ﺧﻮاﻫﻢ داد«‪ .‬ﮔﻔﺘﺔ ﻋﻴﺴﻲ در ﻟﻮﻗﺎ ‪ ،10:19‬ﺣﺘﻲ در ﻟﻐﺖ‪ ،‬ﺑﺮ ﻫﻤﻴﻦ آﻳﻪ از ﺣﺰﻗﻴﺎل‬ ‫ﻣﺒﺘﻨﻲ اﺳﺖ‪» :‬زﻳﺮا ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن آﻣﺪه ﺗﺎ ﮔﻤﺸﺪه را ﺑﺠﻮﻳﺪ و ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ«‪ .‬ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ آﻳﻪ ﺑﻪﻟﺤﺎظ‬ ‫ﻣﻔﻬﻮﻣﻲ اﻟﻬﺎمﺑﺨﺶ ﻣﺘﻲ ‪ 24:15‬ﺑﻮده اﺳﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاي ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﮔﻢﺷﺪة ﺑﻨﻲاﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻓﺮﺳﺘﺎده‬ ‫ﺷﺪهام«‪ .‬در اﻳﻦ آﻳﺎت ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺪﻋﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﻲ ﺣﺰﻗﻴﺎل در ﺷﺨﺺ او و ﺧﺪﻣﺎﺗﺶ ﺑﻪﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮﻗﺲ ‪ 17:2‬ﻧﻴﺰ ﺑﻪاﺣﺘﻤﺎل زﻳﺎد ﺑﺮ ﺣﺰﻗﻴﺎل ‪ 16:34‬ﻣﺒﺘﻨﻲ اﺳﺖ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﻪ ﻫﻤﻨﺸﻴﻨﻲ ﺑﺎ‬ ‫ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮان و ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﻣﺘﻬﻢ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬او ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲدﻫﺪ‪» :‬ﺑﻴﻤﺎراﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﺒﻴﺐ ﻧﻴﺎز دارﻧﺪ ﻧﻪ‬ ‫ﺗﻨﺪرﺳﺘﺎن‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺮاي دﻋﻮت ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎن ﻧﻴﺎﻣﺪهام‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ آﻣﺪهام ﺗﺎ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران را دﻋﻮت ﻛﻨﻢ«‪ .‬ﺑﻪ دﻳﮕﺮ‬ ‫ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﺟﺎي ﻃﺒﻴﺐ ﻛﺠﺎﺳﺖ اﮔﺮ ﻧﻪ در ﻣﻴﺎن آﻧﺎن ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎريﺷﺎن ﻋﻴﺎن و آﺷﻜﺎر اﺳﺖ‪ .‬وﻟﻲ اﻳﻦ ﻫﻤﺔ‬ ‫داﺳﺘﺎن ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﻇﺎﻫﺮِ ﮔﻔﺘﺔ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ اﻳﻦ ﺗﺼﻮر را اﻳﺠﺎد ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﭘﺎرﺳﺎﻳﻲ ﻋﻠﻤﺎي دﻳﻦ و ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن را‬ ‫ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﻲﻛﻨﺪ و اﻇﻬﺎر ﻣﻲدارد ﻛﻪ ﺧﺪﻣﺖ و ﻣﺄﻣﻮرﻳﺘﺶ ﻣﺤﺪود ﺑﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ آنﻫﺎ اﻳﺸﺎن را‬ ‫"ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر" ﻣﻲﻧﺎﻣﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮداﺷﺘﻲ‪ ،‬از ﻃﻨﺰ ﻣﻮﺟﻮد در ﮔﻔﺘﺎر ﻋﻴﺴﻲ ﻏﺎﻓﻞ اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﻋﻴﺴﻲ از‬ ‫ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺧﻮد و ﻃﺮز رﻓﺘﺎرش ﺑﺎ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﺑﺎ اﺷﺎره ﺑﻪ ﺣﺰﻗﻴﺎل ‪ 34‬دﻓﺎع ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬در اﻳﻦ ﺻﻮرت‪،‬‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ در ﻧﻈﺮ او "ﺷﺒﺎﻧﺎنِ ﺑﻲاﻳﻤﺎن" اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻛﻴﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬آﻧﺎن ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺷﻔﺎ ﺧﻮد ﻋﺎﻣﻞ اﻳﺠﺎد‬ ‫ﺑﻴﻤﺎرياﻧﺪ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻛﺎﻧﺪﻳﺪﻫﺎي اﻳﻔﺎي اﻳﻦ ﻧﻘﺶ ﺑﻲﺷﻚ ﻫﻤﺎن ﻋﻠﻤﺎي دﻳﻦ و ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ او را‬ ‫ﺑﻪ ﺑﺎد اﻧﺘﻘﺎد ﻣﻲﮔﺮﻓﺘﻨﺪ! ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮداﺷﺘﻲ ﺑﺎ ﺣﻤﻼت ﺳﺨﺖ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﮔﺮوهﻫﺎ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﻛﺎﻣﻞ دارد‬ ‫)ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﺎ ﻣﺘﻲ ‪.(23‬‬ ‫اﮔﺮ "ﮔﻨﺎﻫﻜﺎراﻧﻲ" ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻫﻤﺴﻔﺮه ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﺑﻮدنﺷﺎن آﺷﻜﺎرﺗﺮ‬ ‫از ﻫﻤﻪ ﺑﻮد و از ﻫﻤﻴﻦرو ﺑﻴﺶ از ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻃﺒﻴﺐ ﻧﻴﺎز داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬رﻓﺘﻦ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪﺳﺮاغ آنﻫﺎ از اﻳﻦ ﺟﻬﺖ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺑﻮد ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ روﺷﻦﺗﺮﻳﻦ ﺷﻜﻞ وﺿﻊ ﺧﺮاب ﻫﻤﺔ اﺳﺮاﺋﻴﻞ را ﺑﻪﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ و ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﻫﻤﺔ اﺳﺮاﺋﻴﻞ را ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ و ﭘﺬﻳﺮش ﭘﻴﺎم او دﻋﻮت ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺆﻳﺪ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ‬ ‫اﺳﺖ )ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﺮﻗﺲ ‪14-45:1‬؛ ‪71-73:6‬؛ ﻟﻮﻗﺎ ‪.(1-16:10‬‬ ‫ﭘﺲ آﻣﺪن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺑﺮاي ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺧﺪا از ﻃﺮﻳﻖ ﺷﺨﺺ او و ﺧﺪﻣﺎﺗﺶ آﻣﺪه‬ ‫اﺳﺖ ﺗﺎ ﮔﻤﺸﺪﮔﺎن را ﺑﺠﻮﻳﺪ و ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ‪ .‬او آﻣﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران و ﻣﻄﺮودﻳﻦ اﺟﺘﻤﺎع را ﻛﻪ‬ ‫ﻣﺬﻫﺒﻴﻮن زﻣﺎﻧﻪ آﻳﻨﺪهاي ﺟﺰ ﻣﺠﺎزات اﺑﺪي ﺑﺮاي آنﻫﺎ ﻧﻤﻲدﻳﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ و دﺧﻮل ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ‬ ‫ﭘﺪرش ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺗﻤﺮﻛﺰ او در ﻣﺪت ﻛﻮﺗﺎه ﺧﺪﻣﺘﺶ ﺑﺮ ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﻮد‪ .‬و از ﻫﻤﻴﻦ روﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ را از رﻓﺘﻦ ﻧﺰد ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن و ﺳﺎﻣﺮﻳﺎن ﺑﺎز ﻣﻲدارد‪ .‬وﻟﻲ اﻳﻦ از آن رو ﻧﺒﻮد ﻛﻪ او در‬ ‫ﻓﻜﺮ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻧﺒﻮد ﻳﺎ ﻓﻴﺾ و آﻣﺮزش ﺧﺪا را ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻣﻲداﻧﺴﺖ‪ .‬ﺑﻠﻜﻪ او ﺑﺮاي‬ ‫اﺣﻴﺎي ﻗﻮم ﺑﺮﮔﺰﻳﺪة ﺧﺪا آﻣﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ آنﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﻮري ﺑﺮاي ﻫﻤﺔ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﺪل ﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬اﺳﺎﺳﺎً‬ ‫ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ و رﺳﺎﻟﺖ اﺳﺮاﺋﻴﻞ و ﻓﻠﺴﻔﺔ ﮔﺰﻳﻨﺶ آنﻫﺎ ﻣﻄﺎﺑﻖ وﻋﺪة ﺧﺪا ﺑﻪ اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫اﻣﺮوز ﻧﻴﺰ ﮔﻤﺸﺪﮔﺎن را ﻣﻲﺟﻮﻳﺪ‪ .‬او اﻣﺮوز ﻧﻴﺰ دوﺳﺖ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران اﺳﺖ!‬

‫‪ (2‬در ﻣﺜﻞ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺑﺰرگ )ﻟﻮﻗﺎ ‪ ،(15-23:14‬دﻓﺎع ﻋﻴﺴﻲ از رﺳﺎﻟﺖ ﺑﺤﺚاﻧﮕﻴﺰش در ﻣﻴﺎن‬ ‫ﻣﻄﺮودﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﻳﻬﻮد اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن‪ ،‬ﻛﻪ ادﻋﺎ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‬ ‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬در واﻗﻊ دﻋﻮت او را ﺑﻪ ﺷﺮﻛﺖ در ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا رد ﻛﺮدهاﻧﺪ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺟﺎي آنﻫﺎ در اﻳﻦ‬ ‫ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﻄﺮودﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ! اﻣﺮوز ﻧﻴﺰ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﻛﻪ ﻣﺬﻫﺒﻴﻮن و روﺣﺎﻧﻲﻧﻤﺎﻫﺎ‪ ،‬از ﻫﺮ‬ ‫دﺳﺘﻪ و ﻗﻤﺎش و دﻳﻨﻲ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ از ﺿﻴﺎﻓﺖ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺑﻪدور اﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮان‬ ‫و ﻓﺎﺣﺸﻪﻫﺎ و "ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران" از ﺳﻔﺮة رﻧﮕﺎرﻧﮓ آن‪ ،‬ﺳﻴﺮ ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﮔﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪ (3‬ﻋﻴﺴﻲ در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪﻫﻤﻴﻦ دﺳﺘﻪ از ﻣﻨﺘﻘﺪﻳﻦ ﻣﺜﻞﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ آورده اﺳﺖ‪ .‬آﻧﺎن از اﻳﻨﻜﻪ ﻓﻴﺾ‬ ‫ﺧﺪا ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎﻣﻞ "ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران" ﺷﺪه ﻟﺐ ﺑﻪﺷﻜﺎﻳﺖ ﮔﺸﻮدهاﻧﺪ‪ .‬ﭼﻪ در ﻧﻈﺮ آنﻫﺎ اﻳﻦ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران‬ ‫ﺗﻼﺷﻲ ﺑﺮاي ﺗﺤﺼﻴﻞ آن ﻓﻴﺾ ﻧﻜﺮدهاﻧﺪ و اﺳﺘﺤﻘﺎق درﻳﺎﻓﺘﺶ را ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬آﻳﺎ اﻳﻦ ﻣﻨﺘﻘﺪﻳﻦ‬ ‫ﻧﻤﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪﺟﺎي ﮔﻠﻪ و ﺷﻜﺎﻳﺖ‪ ،‬از اﻳﻨﻜﻪ ﻓﻴﺾ ﺧﺪا ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎل اﻳﻦ ﻣﺴﻜﻴﻨﺎن ﺷﺪه ﺷﺎدﻣﺎن ﺑﺎﺷﻨﺪ؟‬ ‫ﻧﻜﺘﺔ ﻣﺜﻞ ﻛﺎرﮔﺮان ﺗﺎﻛﺴﺘﺎن )ﻣﺘﻲ ‪ (1-16:20‬دﻗﻴﻘﺎً ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺖ‪» :‬آﻳﺎ ﭼﺸﻢ دﻳﺪن ﺳﺨﺎوت ﻣﺮا‬ ‫ﻧﺪاري؟« ﻣﺜﻞ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻢﺷﺪه )ﻟﻮﻗﺎ ‪ (3-7:15‬و ﺳﻜﺔ ﮔﻢﺷﺪه )‪ (8-10:15‬ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺘﻘﺪﻳﻦ را‬ ‫ﺑﺮﻣﻲاﻧﮕﻴﺰد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺎي ﻏﺮﻏﺮ‪ ،‬در ﺟﺸﻦ و ﺷﺎدي اﻟﻬﻲ ﺑﺮاي اﺣﻴﺎي راﺑﻄﺔ ﻣﺮدم ﺑﺎ ﺧﺪا ﺷﺮﻳﻚ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪ (4‬وﻟﻲ ﻗﻮيﺗﺮﻳﻦ دﻓﺎع ﻋﻴﺴﻲ از رﺳﺎﻟﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران داﺷﺖ ﺑﻲﺷﻚ در ﻣﺜﻞ ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪه‬ ‫ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﻫﻴﭻ ﺗﻮﺿﻴﺢ و ﺗﻔﺴﻴﺮي ﺑﺮ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﺧﻮاﻧﺪن دوﺑﺎرة ﺧﻮدِ آن در‬ ‫ﭘﺮﺗﻮ ﺑﺤﺚ ﺑﺎﻻ ﺣﻖ ﻣﻄﻠﺐ را درﺑﺎرة آن ادا ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﻳﻚﺑﺎر دﻳﮕﺮ اﻳﻦ ﻗﺼﺔ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا را از‬ ‫اﻧﺠﻴﻞ ﻟﻮﻗﺎ ﻓﺼﻞ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ﺑﺨﻮاﻧﻴﻢ و ﭘﻴﺎم آن را ﺑﻪ ﮔﻮش ﺟﺎن ﺑﺸﻨﻮﻳﻢ‪:‬‬ ‫»ﻣﺮدي را دو ﭘﺴﺮ ﺑﻮد‪ .‬روزي ﭘﺴﺮ ﻛﻮﭼﻚ ﺑﻪ ﭘﺪر ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪" :‬اي ﭘﺪر‪ ،‬ﺳﻬﻤﻲ را ﻛﻪ از داراﻳﻲ ﺗﻮ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻦ ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ‪ ،‬اﻛﻨﻮن ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪه‪ ".‬ﭘﺲ ﭘﺪر داراﻳﻲ ﺧﻮد را ﺑﻴﻦ آن دو ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮد‪ .‬ﭘﺲ از‬ ‫ﭼﻨﺪي‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﻛﻮﭼﻚﺗﺮ آﻧﭽﻪ داﺷﺖ ﮔﺮد آورد و راﻫﻲ دﻳﺎري دوردﺳﺖ ﺷﺪ و ﺛﺮوت ﺧﻮﻳﺶ را در‬ ‫آﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﻋﻴﺎﺷﻲ ﺑﺮ ﺑﺎد داد‪ .‬ﭼﻮن ﻫﺮ ﭼﻪ داﺷﺖ ﺧﺮج ﻛﺮد‪ ،‬ﻗﺤﻄﻲ ﺷﺪﻳﺪ در آن دﻳﺎر آﻣﺪ و او ﺳﺨﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﺗﻨﮕﺪﺳﺘﻲ اﻓﺘﺎد‪ .‬از اﻳﻦ رو‪ ،‬ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاري ﻳﻜﻲ از ﻣﺮدﻣﺎن آن ﺳﺎﻣﺎن ﭘﻴﺸﻪ ﻛﺮد‪ ،‬و او وي را ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻮكﺑﺎﻧﻲ در ﻣﺰرﻋﺔ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﻤﺎﺷﺖ‪ .‬ﭘﺴﺮ آرزو داﺷﺖ ﺷﻜﻢ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺧﻮراك ﺧﻮكﻫﺎ ﺳﻴﺮ ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ‬ ‫ﻫﻴﭻﻛﺲ ﺑﻪ او ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻲداد‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ ﺧﻮد آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ‪" :‬اي ﺑﺴﺎ ﻛﺎرﮔﺮان ﭘﺪرم ﺧﻮراك اﺿﺎﻓﻲ‬ ‫ﻧﻴﺰ دارﻧﺪ و ﻣﻦ اﻳﻦﺟﺎ از ﻓﺮط ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ ﺗﻠﻒ ﻣﻲﺷﻮم‪ .‬ﭘﺲ ﺑﺮﻣﻲﺧﻴﺰم و ﻧﺰد ﭘﺪر ﻣﻲروم و ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ‪:‬‬ ‫ﭘﺪر‪ ،‬ﺑﻪ آﺳﻤﺎن و ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻨﺎه ﻛﺮدهام‪ .‬دﻳﮕﺮ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﭘﺴﺮت ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﻮم‪ .‬ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﻤﭽﻮن ﻳﻜﻲ از‬ ‫ﻛﺎرﮔﺮاﻧﺖ رﻓﺘﺎر ﻛﻦ‪".‬‬

‫ﭘﺲ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و راﻫﻲ ﺧﺎﻧﺔ ﭘﺪر ﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز دور ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﺪرش او را دﻳﺪه‪ ،‬دل ﺑﺮ وي ﺑﺴﻮزاﻧﺪ و‬ ‫ﺷﺘﺎﺑﺎن ﺑﻪﺳﻮﻳﺶ دوﻳﺪه‪ ،‬در آﻏﻮﺷﺶ ﻛﺸﻴﺪ و ﻏﺮق ﺑﻮﺳﻪاش ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺖ‪" :‬ﭘﺪر‪ ،‬ﺑﻪ آﺳﻤﺎن و ﺑﻪ‬ ‫ﺗﻮ ﮔﻨﺎه ﻛﺮدهام‪ .‬دﻳﮕﺮ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﭘﺴﺮت ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﻮم‪ ".‬اﻣﺎ ﭘﺪر ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎراﻧﺶ ﮔﻔﺖ‪" :‬ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ!‬ ‫ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺟﺎﻣﻪ را ﺑﻴﺎورﻳﺪ و ﺑﻪ او ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﻴﺪ‪ .‬اﻧﮕﺸﺘﺮي ﺑﺮ اﻧﮕﺸﺘﺶ و ﻛﻔﺶ ﺑﻪ ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬ﮔﻮﺳﺎﻟﺔ‬ ‫ﭘﺮواري آورده‪ ،‬ﺳﺮ ﺑﺒﺮﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺨﻮرﻳﻢ و ﺟﺸﻦ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪ .‬زﻳﺮا اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﻣﺮده ﺑﻮد‪ ،‬زﻧﺪه ﺷﺪ؛ ﮔﻢ ﺷﺪه‬ ‫ﺑﻮد‪ ،‬ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪ!" ﭘﺲ ﺑﻪ ﺟﺸﻦ و ﺳﺮور ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫»و اﻣﺎ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ در ﻣﺰرﻋﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻮن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪ و ﺻﺪاي ﺳﺎز و آواز ﺷﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻳﻜﻲ از‬ ‫ﺧﺪﻣﺘﻜﺎران را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و ﭘﺮﺳﻴﺪ‪" :‬ﭼﻪ ﺧﺒﺮ اﺳﺖ"‪ .‬ﺧﺪﻣﺘﻜﺎر ﭘﺎﺳﺦ داد‪" :‬ﺑﺮادرت آﻣﺪه و ﭘﺪرت‬ ‫ﮔﻮﺳﺎﻟﺔ ﭘﺮواري ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪه‪ ،‬زﻳﺮا ﭘﺴﺮش را ﺑﻪﺳﻼﻣﺖ ﺑﺎزﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ ".‬ﭼﻮن اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺮآﺷﻔﺖ و‬ ‫ﻧﺨﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ درآﻳﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﭘﺪر ﺑﻴﺮون آﻣﺪ و ﺑﻪ او اﻟﺘﻤﺎس ﻛﺮد‪ .‬اﻣﺎ او در ﺟﻮاب ﭘﺪر ﮔﻔﺖ‪" :‬اﻳﻨﻚ‬ ‫ﺳﺎلﻫﺎﺳﺖ ﺗﻮ را ﭼﻮن ﻏﻼﻣﺎن ﺧﺪﻣﺖ ﻛﺮدهام و ﻫﺮﮔﺰ از ﻓﺮﻣﺎﻧﺖ ﺳﺮ ﻧﭙﻴﭽﻴﺪهام‪ .‬اﻣﺎ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﺣﺘﻲ‬ ‫ﺑﺰﻏﺎﻟﻪاي ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺪادي ﺗﺎ ﺑﺎ دوﺳﺘﺎﻧﻢ ﺿﻴﺎﻓﺘﻲ ﺑﻪﭘﺎ ﻛﻨﻢ‪ .‬و ﺣﺎل ﻛﻪ اﻳﻦ ﭘﺴﺮت ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺴﺮي ﻛﻪ‬ ‫داراﻳﻲ ﺗﻮ را ﺑﺎ روﺳﭙﻲﻫﺎ ﺑﺮ ﺑﺎد داده‪ ،‬ﺑﺮاﻳﺶ ﮔﻮﺳﺎﻟﺔ ﭘﺮواري ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪهاي!" ﭘﺪر ﮔﻔﺖ‪" :‬ﭘﺴﺮم‪ ،‬ﺗﻮ‬ ‫ﻫﻤﻮاره ﺑﺎ ﻣﻨﻲ‪ ،‬و ﻫﺮ آﻧﭽﻪ دارم‪ ،‬ﻣﺎل ﺗﻮﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ اﻛﻨﻮن ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺸﻦ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ و ﺷﺎدي ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬زﻳﺮا اﻳﻦ‬ ‫ﺑﺮادر ﺗﻮ ﻣﺮده ﺑﻮد‪ ،‬زﻧﺪه ﺷﺪ؛ ﮔﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪ!"«‬

‫ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮي‪:‬‬ ‫در ﻧﻈﺮ ﺑﺴﻴﺎري از دﻳﻦ‪-‬داران ﻳﻪ‪-‬ود ﻋﻤﻞ ﻋﻴﺴﻲ در ﭘﻴﺸﻜﺶ ﻛﺮدن ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﺔ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا‬ ‫ﺑﻪ "ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران" ﺳﻨﮓ ﻟﻐﺰﺷﻲ ﺑﺰرگ ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﻋﻤﻞ او ﺑﻪاﺣﺘﻤﺎل زﻳﺎد ﺑﺮﺧﻼف ﺗﺼﻮر و اﻧﺘﻈﺎري ﺑﻮد‬ ‫ﻛﻪ آﻧﻬﺎ از آﻣﺪن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا در ذﻫﻦ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﺑﺮاي ﻋﻴﺴﻲ ﺳﺮﺷﺖ ﺧﺪا ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻮد و از‬ ‫ﻫﻤﻴﻦرو ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ او ﻗﺒﻞ از ﻫﺮ ﭼﻴﺰ و ﺑﻴﺶ از ﻫﺮ ﭼﻴﺰ اﻳﻦ ﻣﺤﺒﺖ را ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻲﺳﺎﺧﺖ‪ .‬از آﻧﺠﺎﻳﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ "ﻛﻮر" و "ﻛﺮ" و "ﺳﺨﺖدل" )ﻣﺮﻗﺲ ‪ 11:4‬و ‪12‬؛ ‪52:6‬؛ ‪68:7‬؛ ‪ 17:8‬و ﻏﻴﺮه(‪ ،‬و‬ ‫ﺑﻪﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ‪" ،‬ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر" ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻇﻬﻮر ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا در ﻣﻴﺎن آنﻫﺎ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻴﺶ از ﻫﺮ ﭼﻴﺰ‬ ‫ﺑﻪﺻﻮرت ﻓﻴﻀﻲ رﻫﺎﻳﻲﺑﺨﺶ‪ ،‬آﻣﺮزﻧﺪة ﮔﻨﺎه و آﺷﺘﻲدﻫﻨﺪه ﺑﺎ ﺧﺪا ﺟﻠﻮهﮔﺮ ﺷﻮد‪ .‬و ﺑﻲﺷﻚ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ و‬ ‫ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪﺗﺮﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ رﺳﺎﻧﺪن اﻳﻦ ﭘﻴﺎم ﻫﻤﺎﻧﺎ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ آﺷﻜﺎرا ﺧﺎرج از ﻣﺤﺪودة‬ ‫دﻳﻨﺪاري ﺷﺮﻳﻌﺖﻣﺤﻮر ﻳﻬﻮد ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﻣﺤﺪوده‪ ،‬ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻫﻤﺔ اﻧﺴﺎنﻫﺎ را ﺻﺮفﻧﻈﺮ از ﻧﮋاد و زﺑﺎن و ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ در ﺑﺮﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﭼﻪ‪ ،‬ﻗﺼﺪ ﺧﺪا از آﻏﺎز ﻧﻪ ﺻﺮﻓﺎً رﺳﺘﮕﺎري ﻗﻮم ﻳﻬﻮد ﺑﻠﻜﻪ ﻧﺠﺎت ﻫﻤﻪ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺻﺮﻓﺎً‬ ‫ﻧﻤﻮﻧﻪاي ﺑﻮدﻧﺪ از ﻫﻤﺔ ﺑﺸﺮ ﻛﻪ ﺧﺪا از آنﻫﺎ ﺑﺮاي رﺳﺘﮕﺎري ﺟﻤﻠﺔ آدﻣﻴﺎن ﺑﻬﺮه ﺟﺴﺖ‪ .‬ﻫﻤﺔ اﻧﺴﺎنﻫﺎ‬ ‫در ﮔﻨﺎه ﻓﺮوﻏﻠﻄﻴﺪهاﻧﺪ و ﺑﻪ آﻣﺮزش و آﺷﺘﻲ ﺑﺎ ﺧﺪا ﻧﻴﺎز دارﻧﺪ‪ .‬ﺑﺸﺎرت ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ در او‬ ‫ﺧﺪاي ﻣﺤﺒﺖ و رﺣﻤﺖ ﺑﺮاي آﻣﺮزش ﮔﻨﺎه اﻧﺴﺎن و ﺑﺮﻗﺮاري راﺑﻄﺔ ﻣﺠﺪد ﺑﺎ او ﭘﻴﺸﻘﺪم ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ‬ ‫ﮔﻔﺘﺔ ﭘﻮﻟﺲ ﺷﺎﮔﺮد راﺳﺘﻴﻦ او‪» ،‬ﺧﺪا در ﻣﺴﻴﺢ ﺟﻬﺎن را ﺑﺎ ﺧﻮد آﺷﺘﻲ ﻣﻲداد«‪.‬‬

‫ﭘﺎرﺳﺎﻳﻲ ﻧﻮﻳﻦ و راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﭘﺪر‬ ‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬ ‫در ﺷﻤﺎرهﻫﺎي ﭘﻴﺶ دو ﺑﻌﺪ از اﺑﻌﺎد ﺣﻀﻮر ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا را در ﺧﺪﻣﺎت ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮدﻳﻢ‪.‬‬ ‫دﻳﺪﻳﻢ ﻛﻪ از ﻧﻈﺮﮔﺎه ﻋﻴﺴﻲ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا در ﺷﻔﺎﻫﺎ و آزادي از ﺗﺴﻠﻂ ارواح ﭘﻠﻴﺪ و ﻧﻴﺰ در آﻣﺮزﻳﺪه‬ ‫ﺷﺪن ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﺟﻠﻮهﮔﺮ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﺷﻤﺎره‪ ،‬دو ﺑ‪‬ﻌﺪ دﻳﮕﺮ از اﺑﻌﺎد ﺣﻀﻮر ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا را ﺑﻪ‬ ‫اﺧﺘﺼﺎر ﺑﺮرﺳﻲ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﺗﺒﺪﻳﻞ درون و ﭘﺎرﺳﺎﻳﻲ ﻧﻮﻳﻦ‬ ‫آﻣﺪن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا اﻧﺴﺎن را آزاد ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺑﻪ او اﻳﻦ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ را ﻣﻲﺑﺨﺸﺪ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺘﻔﺎوﺗﻲ‬ ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬آﻣﺪن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا و ﺗﺠﺮﺑﺔ آﻣﺮزش اﻟﻬﻲ اﻧﺴﺎن را از زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮدﻣﺤﻮر و اﺳﺎرت‬ ‫ﮔﻨﺎه ﻛﻪ ﻧﺘﻴﺠﺔ آن اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻲرﻫﺎﻧﺪ و ﺑﻪ او ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻣﻲﺑﺨﺸﺪ ﻛﻪ از ﭘﺎرﺳﺎﻳﻲ ﻧﻮﻳﻨﻲ ﻛﻪ ﻣﺤﻮر آن‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ و ﺑﺨﺸﺶ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮردار ﮔﺮدد‪.‬‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ از ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد اﻧﺘﻈﺎر دارد در زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد از ﻛﻴﻔﻴﺖ و ﻣﺮﺗﺒﺔ ﻧﻮﻳﻨﻲ از ﭘﺎرﺳﺎﻳﻲ ﺑﺮﺧﻮردار‬ ‫ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬در ﻣﺘﻲ ‪ 20:5‬ﻣﻲﺧﻮاﻧﻴﻢ‪» :‬زﻳﺮا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ‪ ،‬ﺗﺎ ﭘﺎرﺳﺎﻳﻲ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺗﺮ از ﭘﺎرﺳﺎﻳﻲ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن و‬ ‫ﻋﻠﻤﺎي دﻳﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا راه ﻧﺨﻮاﻫﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ‪ «.‬ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﻣﺬﻫﺒﻲﺗﺮﻳﻦ ﻓﺮﻗﺔ ﻳﻬﻮد در‬ ‫آن زﻣﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﻲﻣﻬﺎﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺬﻫﺒﻴﻮن زﻣﺎﻧﻪ را ﺑﻪﺷﺪت ﻣﻮرد ﻧﻜﻮﻫﺶ ﻗﺮار داده ﺑﻮد‪.‬‬ ‫آنﻫﺎ ﻫﻤﭽﻮن ﻗﺒﻮر ﺳﻔﻴﺪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻇﺎﻫﺮي ﺑﺲ روﺣﺎﻧﻲ و ﻣﺬﻫﺒﻲ‪ ،‬درﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ درونﺷﺎن ﭘﺮ‬ ‫از ﻓﺴﺎد و ﺗﺒﺎﻫﻲ ﺑﻮد‪ .‬آنﻫﺎ ﭘﺸﻪ را ﺻﺎﻓﻲ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬وﻟﻲ ﺷﺘﺮ را ﻓﺮوﻣﻲﺑﻠﻌﻴﺪﻧﺪ! ﭘﺮ ﻛﺎه را در ﭼﺸﻢ‬

‫ﺑﺮادر ﺧﻮد ﻣﻲدﻳﺪﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ از ﺗﻴﺮآﻫﻨﻲ ﻛﻪ در ﭼﺸﻢ ﺧﻮد داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻏﺎﻓﻞ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬دهﻳﻚِ ﺷﻮﻳﺪ و ﺟﻌﻔﺮي‬ ‫و ﮔﺸﻨﻴﺰ ﺧﻮد را ﻣﻲدادﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ در زﻧﺪﮔﻲ و رﻓﺘﺎر آنﻫﺎ از اﻣﺎﻧﺖ و ﻋﺪاﻟﺖ و رﺣﻤﺖ ﺧﺒﺮي ﻧﺒﻮد‪.‬‬ ‫رﻳﺎﻛﺎري ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ آﻓﺖ اﻳﻦ روﺣﺎﻧﻴﺖ و ﭘﺎرﺳﺎﻳﻲ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺑﻮد و ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻫﺴﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﺳﺨﺖ ﻫﺸﺪار ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﭘﺎرﺳﺎﻳﻲ و روﺣﺎﻧﻴﺖ آنﻫﺎ ﺑﺮﺗﺮ از اﻳﻦﻫﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ‬ ‫ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا راه ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﭘﺎرﺳﺎﻳﻲ ﺑﺮﺗﺮي ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺪان ﻧﻈﺮ داﺷﺖ در ﻣﺜﻞ او در اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺘﻲ ‪ 35-21:18‬ﺑﻪروﺷﻨﻲ ﺗﺼﻮﻳﺮ‬ ‫ﮔﺮدﻳﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺎدم ﭘﺎدﺷﺎه ﻣﺒﻠﻐﻲ ﻣﻌﺎدل ﭼﻨﺪ ﻣﻴﻠﻴﺎرد ﺗﻮﻣﺎن ﺑﻪ او ﻣﻘﺮوض اﺳﺖ و ﭼﻮن ﻗﺎدر ﺑﻪ‬ ‫ﭘﺮداﺧﺖ آن ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬زﻧﺪان اﻧﺘﻈﺎرش را ﻣﻲﻛﺸﺪ‪ .‬اﻣﺎ او از ﭘﺎدﺷﺎه ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺮ او رﺣﻢ ﻛﻨﺪ و‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎه ﻫﻢ ﺗﻤﺎم ﻗﺮض او را ﻣﻲﺑﺨﺸﺪ! ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻤﻲﮔﺬرد ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎدم ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاري‬ ‫ﭘﺎﻳﻴﻦرﺗﺒﻪﺗﺮ از ﺧﻮد را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﭼﻨﺪ ﻫﺰار ﺗﻮﻣﺎن ﻛﻪ ﺑﻪ او ﻣﻘﺮوض اﺳﺖ ﺑﻪ زﻧﺪان ﻣﻲاﻓﻜﻨﺪ! ﭘﺎدﺷﺎه‬ ‫ﭼﻮن از اﻳﻦ اﻣﺮ آﮔﺎه ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﻗﺮض او را دوﺑﺎره ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ و او را ﺑﻪ زﻧﺪان ﻣﻲاﻧﺪازد‪.‬‬ ‫درﺳﻲ ﻛﻪ از اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﺎﻣﻼً روﺷﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪا از ﺳﺮ رﺣﻤﺖ‪ ،‬ﻗﺮض ﻫﻨﮕﻔﺖ ﭘﻄﺮس را ﻛﻪ‬ ‫ﻣﺜﻞ در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺳﺆال او آورده ﺷﺪه‪ ،‬ﺑﺨﺸﻴﺪه اﺳﺖ‪) .‬در زﺑﺎن آراﻣﻲ ﻛﻠﻤﻪاي واﺣﺪ ﺑﺮاي ﮔﻨﺎه و‬ ‫ﻗﺮض وﺟﻮد دارد‪ (.‬ﺣﺎل اﮔﺮ ﭘﻄﺮس ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﻗﺮض ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺑﺮادر ﺧﻮد را ﺑﺒﺨﺸﺪ‪ ،‬در ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺧﺎدم ﻧﺎﺳﭙﺎسِ ﻣ‪‬ﺜَﻞِ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻲﺳﺎزد‪.‬‬ ‫در ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ وﺳﻴﻊﺗﺮ‪ ،‬ﻧﻜﺘﻪ اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ وﻗﺘﻲ ﻛﺴﻲ آﻣﺮزش ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪ و ﺑﻲﺣﺪ و ﺣﺼﺮ ﺧﺪا را‬ ‫درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲرود در او آﻣﺎدﮔﻲ ﻧﻮﻳﻨﻲ ﺑﺮاي ﺑﺨﺸﻴﺪن دﻳﮕﺮان ﭘﺪﻳﺪ آﻳﺪ‪ .‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﺧﺪا ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﻃﺒﻴﻌﺘﺎً ﺑﺎ ﻫﻤﻨﻮع ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬وﻟﻲ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻓﻴﺾ ﺑﻴﻜﺮان ﺧﺪا را‬ ‫ﭼﺸﻴﺪه‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﻓﻴﺾ را در رواﺑﻄﺶ ﺑﺎ دﻳﮕﺮان ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ .‬وﮔﺮﻧﻪ ﻗﺼﻮري اﺳﺎﺳﻲ در او وﺟﻮد‬ ‫دارد‪.‬‬ ‫اﻫﻤﻴﺖ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع و وﺧﺎﻣﺖ وﺿﻊ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺑﺨﺸﻴﺪه ﺷﺪن از ﺳﻮي ﺧﺪا‪ ،‬از ﺑﺨﺸﻴﺪن‬ ‫ﺧﻄﺎي ﺑﺮادر ﺧﻮد اﺑﺎ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬در دﻋﺎي رﺑﺎﻧﻲ ﻛﺎﻣﻼً آﺷﻜﺎر اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان آﻣﻮﺧﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﭘﺪر ﭼﻨﻴﻦ دﻋﺎ ﻛﻨﻨﺪ‪» :‬ﻗﺮضﻫﺎي ﻣﺎ را ﺑﺒﺨﺶ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻗﺮﺿﺪاران ﺧﻮد را ﻣﻲﺑﺨﺸﻴﻢ« )اﻧﺠﻴﻞ‬ ‫ﻣﺘﻲ ‪ .(12:6‬و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ از ﭘﺎﻳﺎن دﻋﺎ ﺑﺎز ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻛﺮد‪» :‬زﻳﺮا اﮔﺮ ﺧﻄﺎﻫﺎي ﻣﺮدم را ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ‪ ،‬ﭘﺪر‬ ‫آﺳﻤﺎﻧﻲ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺷﻤﺎ را ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﺧﻄﺎﻫﺎي ﻣﺮدم را ﻧﺒﺨﺸﻴﺪ‪ ،‬ﭘﺪر ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺧﻄﺎﻳﺎي ﺷﻤﺎ‬ ‫را ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ« )‪ .(15-14:6‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮاي ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ‪ ،‬ﻣﻮﺿﻮع را ﻫﻢ ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻨﻔﻲ و ﻫﻢ‬ ‫ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺜﺒﺖ ﺑﻴﺎن ﻛﺮده اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺎ ﻫﻴﭻ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﺗﺮدﻳﺪ ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﻛﺎﻣﻼً روﺷﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺿﻮع‬

‫ﺑﺨﺸﻴﺪن ﺧﻄﺎﻳﺎي دﻳﮕﺮان از ﭼﻨﺎن اﻫﻤﻴﺘﻲ در اﻧﺪﻳﺸﻪ و ﭘﻴﺎم ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻜﻲ‬ ‫از ﻣﺜﻞﻫﺎي ﻣﻬﻢ او در اﻳﻦﺑﺎره اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ در دﻋﺎي رﺑﺎﻧﻲ ﻧﻴﺰ ﺟﺎي ﻣﻬﻤﻲ ﺑﺪان اﺧﺘﺼﺎص ﻳﺎﻓﺘﻪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪﻋﻼوه‪ ،‬از ﺗﻤﺎم ﻣﻄﺎﻟﺐ دﻋﺎ‪ ،‬اﻳﻦ ﻳﻚ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ از ﭘﺎﻳﺎن دﻋﺎ ﺑﺎز ﻣﻮرد ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ‬ ‫اﺳﺖ! ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﺑﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻣﻲﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻛﻪ از ﭼﺸﻢ ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬آﻣﺮزﻳﺪه ﺷﺪن از ﺟﺎﻧﺐ ﭘﺪر ﻣﻨﻮط و‬ ‫ﻣﺸﺮوط ﺑﻪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺨﺺ ﻫﻤﻴﻦ رﺣﻤﺖ را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ .‬ﭼﻪ در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت‬ ‫در ﺟﻬﺘﻲ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺎ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻌﻤﻮﻻً ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ در ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ ﮔﻨﺎه ﻛﺒﻴﺮه و ﺻﻐﻴﺮه وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬اﻳﻦ ﭼﻨﺪان ﻫﻢ درﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﻲﺷﻚ ﻧﺒﺨﺸﻴﺪن ﻳﻜﻲ از ﮔﻨﺎﻫﺎن ﻛﺒﻴﺮه در ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ اﺳﺖ‪ ،‬ﮔﻨﺎﻫﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺎ را از آﻣﺮزش ﺧﺪا‬ ‫ﻣﺤﺮوم ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻧﺒﺨﺸﻴﺪن‪ ،‬ﺧﻮد را در ﺟﻬﺘﻲ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺎ ﺟﻬﺖﮔﻴﺮي ﺑﻨﻴﺎدي ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﻗﺮار‬ ‫ﻣﻲدﻫﻴﻢ و ﻛﺎر ﻣﺎ ﻫﻤﺎنﻗﺪر ﺗﻜﺎندﻫﻨﺪه و ﻧﺎﺑﺨﺸﻮدﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺎر ﺧﺎدم ﻧﺎﺳﭙﺎس ﻣ‪‬ﺜَﻞ ﻋﻴﺴﻲ‪.‬‬ ‫وﻟﻲ ﺑﺨﺸﻴﺪه ﺷﺪن از ﺳﻮي ﺧﺪا ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺘﻲ ﻧﻮﻳﻦ ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻧﻮﻳﻨﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن‬ ‫ﻣﻲآورد‪ .‬اﺻﻮﻻً وﻗﺘﻲ ﺧﺪا اﻧﺠﺎم ﻛﺎري را از ﻣﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ‪ ،‬ﻗﺪرت اﻧﺠﺎﻣﺶ را ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬ ‫آﻣﺮزش ﻓﺮاﮔﻴﺮ و ﺑﻲﺣﺪ و ﺣﺼﺮ ﺧﺪا ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮاي اﺳﺮاﺋﻴﻞ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ آدﻣﻴﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن‬ ‫ﻣﻲآورد‪ ،‬آنﻫﺎ را ﭼﻨﺎن ﻣﺪﻳﻮن ﺧﺪا ﻣﻲﺳﺎزد ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ اﻳﻦ ﺑﺨﺸﺶ و ﻓﻴﺾ ﻗﺎدر ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‬ ‫آنﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﻫﻤﺎن ﻓﻴﺾ و ﺑﺨﺸﺶ را ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ‪ .‬ﭼﻮن ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺧﺪا ﻣﻲﺑﺨﺸﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺒﺨﺸﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ در ﻫﻤﺎن ﻧﻮع راﺑﻄﺔ ﻓﻴﺾآﻣﻴﺰ‬ ‫ﺑﺎ دﻳﮕﺮان ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﻛﻪ ﺧﺪا در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻋﻴﺴﻲ در ﻣﻮرد ﺑﺨﺸﺶ ﺑﺮ اﻳﻦ‬ ‫اﺻﻞ اﺳﺘﻮار اﺳﺖ ﻛﻪ اﮔﺮ ﺑﺨﺸﻮده ﺷﺪهاﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ‪ ،‬و ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﻗﺎدر ﻣﻲﺷﻮﻳﺪ‬ ‫ﻛﻪ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ‪ .‬ﭼﻮن ﻓﻴﺾ ﺧﺪا را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻲ‪ ،‬اﻳﻦ ﻓﻴﺾ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻣﻲﺑﺨﺸﺪ ﺗﺎ ﻗﺮض ﻛﻮﭼﻚ ﺑﺮادرت را‬ ‫ﺑﺒﺨﺸﻲ‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺑﻪراﻳﮕﺎن ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻪراﻳﮕﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺪﻫﻴﺪ«‪ .‬اﮔﺮ ﺑﻪراﻳﮕﺎن‬ ‫ﻳﺎﻓﺘﻪاي‪ ،‬ﻗﺎدر ﺧﻮاﻫﻲ ﺑﻮد ﺑﻪراﻳﮕﺎن ﻫﻢ ﺑﺪﻫﻲ‪ .‬و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﮔﺮدان و ﭘﻴﺮوان ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﻧﻤﻚ و ﻧﻮر ﺟﻬﺎﻧﻨﺪ‪ .‬آنﻫﺎ ﭼﻴﺰي را ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﻣﻲدﻫﻨﺪ ﻛﻪ دﻧﻴﺎ از آن ﺑﺮﺧﻮردار ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬آنﻫﺎ‬ ‫ﺧﻤﻴﺮﻣﺎﻳﻪاي ﺗﺎزه و ﻛﻴﻔﻴﺘﻲ ﻧﻮﻳﻦ را ﺑﻪ دﻧﻴﺎ وارد ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻤﺎم دﻧﻴﺎ را ﻣﺨﻤﺮ ﻛﻨﺪ‪ .‬از‬ ‫آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺧﺪا زﻧﺪﮔﻲ ﺷﺎﮔﺮدان را ﻟﻤﺲ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﻓﻴﺾ او ﺑﺪان وارد ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬اﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﺷﻜﻠﻲ‬ ‫ﺗﺎزه ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲﮔﻴﺮد‪.‬‬

‫از اﻳﻦروﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ اﻧﺘﻈﺎر دارد ﺷﺎﮔﺮدان او ﭘﺎرﺳﺎﻳﻲ و اﺧﻼﻗﻴﺎﺗﻲ ﺑﺮﺗﺮ از ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬ ‫او در واﻗﻊ اﻟﮕﻮي رﻓﺘﺎري ﺗﺎزهاي ﺑﻪ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻋﺮﺿﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﻣﺮﺣﻠﺔ ﺟﺪﻳﺪ راﺑﻄﺔ آنﻫﺎ‬ ‫ﺑﺎ ﺧﺪاﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺮﺣﻠﻪاي ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﺮﺣﻠﺔ ﺗﺠﺮﺑﺔ آﻣﺮزش ﺧﺪا و آزادي از اﺳﺎرت اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ اﻟﮕﻮي‬ ‫رﻓﺘﺎري ﻧﻮﻳﻦ در اﻧﺠﻴﻞ ﻟﻮﻗﺎ ‪ 36:6‬ﻓﺮﻣﻮﻟﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪» :‬ﭘﺲ رﺣﻴﻢ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﭘﺪر ﺷﻤﺎ رﺣﻴﻢ‬ ‫اﺳﺖ‪ «.‬ﺳﺨﻦ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪواﻗﻊ ﺻﻮرتﺑﻨﺪي ﺗﺎزهاي اﺳﺖ از ﻻوﻳﺎن ‪ 2:19‬ﻛﻪ ﻣﺤﻮر ﺗﻔﻜﺮ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن و‬ ‫اﺧﻼﻗﻴﺎت آﻧﺎن ﺑﻮد‪» :‬ﻣﻘﺪس ﺑﺎﺷﻴﺪ زﻳﺮا ﻛﻪ ﻣﻦ ﻳﻬﻮه ﺧﺪاي ﺷﻤﺎ ﻗﺪوس ﻫﺴﺘﻢ‪ «.‬ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن اﻳﻦ ﺗﻘﺪس‬ ‫را ﺻﺮﻓﺎً ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺟﺪاﻳﻲ از آﻧﭽﻪ ﻧﺎﻣﻘﺪس و ﻧﺎﭘﺎك اﺳﺖ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺮ اﻃﺎﻋﺖ از‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ‪ ،‬ﺧﺼﻮﺻﺎً اﺣﻜﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن را از ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺟﺪا ﻣﻲﺳﺎﺧﺖ‪ ،‬و ﻧﻴﺰ ﺑﺮ دوري از ﻫﺮ‬ ‫ﻧﺎﭘﺎﻛﻲ و ﻧﺠﺎﺳﺖ آﺋﻴﻨﻲ‪ ،‬ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻲﻧﻤﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ از آن ﺳﺒﺐ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻫﻤﺔ آنﻫﺎ ﺷﺮور ﺑﻮدﻧﺪ ﻳﺎ‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻼش ﺧﻮد رﺳﺘﮕﺎري را ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ اﻳﻦ واﻛﻨﺶ و راهﺣﻞ آﻧﺎن‪ ،‬ﺑﺮاي آﻣﺎده‬ ‫ﻛﺮدن راه ﺧﺪاوﻧﺪ و ﺗﻔﻘﺪ او از اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫در ﻧﻘﻄﺔ ﻣﻘﺎﺑﻞ اﻳﻦ ﻃﺮز ﺗﻠﻘﻲ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻗﺪوﺳﻴﺖ ﺧﺪا را در ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﻗﻮﻣﻲ ﻛﻪ از ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﻗﺪوﺳﻴﺖ ﺷﺪﻳﺪاً ﻗﺎﺻﺮ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ در رﺣﻤﺖ و ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ او ﻣﻲدﻳﺪ‪ ،‬و ﻳﮕﺎﻧﻪ اﺧﻼﻗﻴﺎت ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ وﺿﻌﻲ را اﺧﻼﻗﻴﺎﺗﻲ ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺮ رﺣﻤﺖ ﻣﻲداﻧﺴﺖ‪ .‬ﭘﺲ او اﺻﻞ ﻗﺪوﺳﻴﺖ را در ﻗﺎﻟﺐ اﺻﻞ‬ ‫رﺣﻤﺖ رﻳﺨﺖ و آن را ﻣﺤﻮر اﺧﻼﻗﻴﺎت ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬دﻋﻮت او از ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا را‬ ‫ﻣﻲﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ و رواﺑﻂ ﺧﻮد را ﺑﺮ اﺻﻞ اﺳﺎﺳﻲ رﺣﻤﺖ ﺑﻨﺎ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻪ اﻳﻦ از اﺑﻌﺎد‬ ‫ﺑﻨﻴﺎدي و ﻻﻳﻨﻔﻚ آن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ او ﺑﺮاي اﺳﺮاﺋﻴﻞ‪ ،‬و ﺑﻪواﻗﻊ ﺑﺮاي ﺗﻤﺎم ﺑﺸﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن آورده‬ ‫ﺑﻮد‪.‬‬ ‫اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺘﻲ ‪ 48-43:5‬ﻣﺆﻳﺪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﺳﺖ‪ .‬در اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ اﺻﻞ رﺣﻤﺖ ﺑﻪﺷﻜﻠﻲ ﻣﺘﻔﺎوت آﻣﺪه‬ ‫اﺳﺖ‪» :‬ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ ﺷﻤﺎ ﻛﺎﻣﻞ اﺳﺖ« )‪ .(48‬وﻟﻲ اﮔﺮ ﺑﻪ آﻳﺎت ﻗﺒﻠﻲ‬ ‫ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬درﻣﻲﻳﺎﺑﻴﻢ ﻛﻪ در اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﻋﻴﺴﻲ ﻛﻤﺎل ﺧﺪا را در اﻳﻦ ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ او »آﻓﺘﺎب ﺧﻮد را ﺑﺮ‬ ‫ﺑﺪان و ﻧﻴﻜﺎن ﻣﻲﺗﺎﺑﺎﻧﺪ و ﺑﺎران ﺧﻮد را ﺑﺮ ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎن و ﺑﺪﻛﺎران ﻣﻲﺑﺎراﻧﺪ« )‪ .(45‬ﭘﺲ از ﺷﺎﮔﺮدان‬ ‫ﺧﻮد ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻤﺎل را در ﻣﺤﺒﺖ ﻛﺮدن ﺑﻪ دﺷﻤﻨﺎن ﺧﻮد ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﺻﻮرت اﺳﺖ‬ ‫ﻛﻪ آنﻫﺎ ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﻠﻒ ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻔﺎوت ﻣﻴﺎن اﻟﮕﻮي رﻓﺘﺎري ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن و اﻟﮕﻮي رﻓﺘﺎري ﻋﻴﺴﻲ ﺳﺒﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد آنﻫﺎ ﺑﺎ او ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺮﺧﻴﺰﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ دو اﺻﻞ ﻣﺘﻔﺎوت اﺧﻼﻗﻲ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻊﮔﻴﺮيﻫﺎي ﻣﺘﻔﺎوﺗﻲ در ﻗﺒﺎل ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت‬ ‫ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻨﺠﺮ ﻣﻲﮔﺸﺖ‪:‬‬

‫• اﻟﮕﻮي رﻓﺘﺎري ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن اﻳﺠﺎب ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ روز ﺷﺒﺎت را ﺑﺎ ﺳﺨﺘﮕﻴﺮي ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﮕﺎه دارﻧﺪ‪.‬‬ ‫وﻟﻲ اﻟﮕﻮي ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﻘﺮرات ﺷﺒﺎت ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﺎﻧﻊ از اﻋﻤﺎل ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺮ رﺣﻤﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮﻋﻜﺲ‪،‬‬ ‫روز ﺧﺪا ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ روز ﺑﺮاي ﻇﻬﻮر ﭼﻨﻴﻦ اﻋﻤﺎﻟﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ در ﺷﺒﺎت ﺷﻔﺎ ﻣﻲداد‪.‬‬ ‫• اﻟﮕﻮي رﻓﺘﺎري ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﻣﻲﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻃﻬﺎرت ﻛﺎﻫﻨﺎن ﻏﺬا ﺧﻮرد‪ .‬اﻣﺎ اﻟﮕﻮي‬ ‫ﻋﻴﺴﻲ ﻣﻲﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاي ﻏﺬا ﺧﻮرد ﻛﻪ ﻣﻨﻌﻜﺲﻛﻨﻨﺪه و ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪة رﺣﻤﺖ ﺧﺪا ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭘﺲ‬ ‫ﺑﺎ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎران ﻫﻢﺳﻔﺮه ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬ ‫• اﻟﮕﻮي رﻓﺘﺎري آﻧﺎن ﺑﺮ دادن دهﻳﻚ از ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦ اﻋﺘﻘﺎد ﻛﻪ ﺑﺎ وﻗﻒ ﻛﺮدن‬ ‫دهﻳﻚ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ‪ ،‬ﺗﻤﺎم آن ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﻟﮕﻮي ﻋﻴﺴﻲ در راﺳﺘﺎي ﭘﻴﺎم اﻧﺒﻴﺎ‪ ،‬ﺑﺮ ﻋﺪاﻟﺖ و رﺣﻤﺖ‬ ‫و اﻣﺎﻧﺖ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻲﻛﺮد‪.‬‬ ‫• اﻟﮕﻮي آﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﺳﺮاﺋﻴﻠﻲ ﭘﺎرﺳﺎ و ﻧﻔﺮت ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دﺷﻤﻨﺎن اﺳﺮاﺋﻴﻞ اﺻﺮار ﻣﻲورزﻳﺪ‪.‬‬ ‫اﻣﺎ اﻟﮕﻮي ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮ ﻣﺤﺒﺖ ﺣﺘﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دﺷﻤﻨﺎن اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺄﻛﻴﺪ در "ﺣﻜﻢ ﺗﺎزة" ﻣﺤﺒﺖ ﻛﻪ در اﻧﺠﻴﻞ ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪ 34:13‬آﻣﺪه‪ ،‬و ﻧﻴﺰ ﺑﻪﻃﻮر ﺗﻠﻮﻳﺤﻲ در‬ ‫ﻗﺎﻧﻮن ﻃﻼﻳﻲ اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺘﻲ ‪ 12:7‬ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﺷﻮد‪» :‬ﺑﺎ ﻣﺮدم ﻫﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻴﺪ آﻧﺎن‬ ‫ﺑﺎ ﺷﻤﺎ رﻓﺘﺎر ﻛﻨﻨﺪ«‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ ﺑﺮاي ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺣﻜﻤﻲ ﻛﺎﻣﻼً ﺗﺎزه ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل راﺑﻲﻫﺎي ﻳﻬﻮدي ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻲدادﻧﺪ ﻛﻪ »آﻧﭽﻪ را ﺧﻮد از آن ﻧﻔﺮت داري ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﻨﻮع ﺧﻮد اﻧﺠﺎم ﻧﺪه‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻤﺎم‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ اﺳﺖ و ﻣﺎﺑﻘﻲ ﺻﺮﻓﺎً ﺗﻮﺿﻴﺢ آن«‪ .‬در ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎي دﻳﮕﺮ ﻳﻬﻮد‪ ،‬ﺑﻴﺎﻧﺎت ﻣﺜﺒﺖﺗﺮي ﻧﻴﺰ ﻳﺎﻓﺖ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬در دوم ﺧﻨﻮخ ‪ ،1:61‬ﻳﻜﻲ دﻳﮕﺮ از ﻛﺘﺐ دﻳﻨﻲ ﻳﻬﻮد‪ ،‬آﻣﺪه اﺳﺖ‪» :‬ﻫﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ اﻧﺴﺎن‬ ‫ﺑﺮاي روح ﺧﻮد از ﺧﺪا ﻣﺴﺌﻠﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻫﺮ اﻧﺴﺎن دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻨﺪ«‪ .‬ﻧﻴﺰ ﻧﺎﻣﺔ‬ ‫آرﻳﺴﺘﺌﺎس ‪ 207‬ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ آرزو داري ﻫﻴﭻ ﺑﺪي ﺑﺮ ﺗﻮ واﻗﻊ ﻧﺸﻮد ﺑﻠﻜﻪ از ﭼﻴﺰﻫﺎي ﺧﻮب‬ ‫ﺑﺮﺧﻮردار ﮔﺮدي‪ ،‬ﺑﺎ اﺗﺒﺎع ﺧﻮد ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي ﻫﻤﻴﻦ اﺻﻞ رﻓﺘﺎر ﻛﻦ‪ ...‬زﻳﺮا ﺧﺪا ﺑﺎ ﺧﻴﺮﺧﻮاﻫﻲ و‬ ‫ﻛﺮاﻣﺖ ﺧﻮد ﻫﻤﺔ آدﻣﻴﺎن را ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻲﻛﺸﺪ«‪.‬‬ ‫اﻣﺎ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪﻧﺤﻮي ﻛﻪ در ﻳﻬﻮدﻳﺖ ﻛﺎﻣﻼً ﺑﻲﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﻜﻢ ﻣﺤﺒﺖ و ﺑﺨﺸﺶ را ﻣﺤﻮر اﺧﻼﻗﻴﺎت‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﺑﻪﻋﻼوه او ﺑﺪﻳﻦ ﺣﻜﻢ ﻋﻤﻘﻲ ﺗﺎزه ﺑﺨﺸﻴﺪ و ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ دﺷﻤﻨﺎن را ﻣﻮرد ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻗﺮار‬ ‫داد‪.‬‬

‫زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻮﻳﻦ ﭼﻮن ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﺪا‬ ‫ﻳﻜﻲ از ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ اﺑﻌﺎد ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺮاي ﭘﻴﺮوان ﺧﻮد ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن آورد‪ ،‬راﺑﻄﻪاي ﻧﻮﻳﻦ‬ ‫ﺑﺎ ﺧﺪا ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮاي ﻳﻬﻮدﻳﺖ ﺧﺪا در وﻫﻠﺔ اول‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎر ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﺎنﻛﻪ ﻣﺰﻣﻮر ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬ ‫»ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻫﻞ زﻣﻴﻦ از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺘﺮﺳﻨﺪ؛ ﺟﻤﻴﻊ ﺳﻜﻨﺔ رﺑﻊ ﻣﺴﻜﻮن از او ﺑﺘﺮﺳﻨﺪ‪ .‬زﻳﺮا ﻛﻪ او ﮔﻔﺖ و ﺷﺪ؛‬ ‫او اﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮد و ﻗﺎﻳﻢ ﮔﺮدﻳﺪ« )ﻣﺰﻣﻮر ‪ .(9-8:33‬او آﻓﺮﻳﻨﻨﺪة ﺗﻤﺎم ﺟﻬﺎن و ﺻﺎﺣﺐ زﻧﺪﮔﻲ و ﻣﺮگ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﺣﺮﻣﺖ و اﻃﺎﻋﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ در ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪن ﺑﻪ اوﺳﺖ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ ﻛﻤﺎﻛﺎن ﺟﺰﺋﻲ‬ ‫ﻻﻳﻨﻔﻚ از راﺑﻄﺔ اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﺧﺪا در اﻧﺠﻴﻞ اﺳﺖ‪ ،‬وﻟﻲ ﻣﺮﻛﺰ و ﻗﻠﺐ آن ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﺮاي ﭘﻴﺮوان ﻋﻴﺴﻲ ﺧﺪا‬ ‫در وﻫﻠﺔ اول "ﭘﺪر" اﺳﺖ‪.‬‬ ‫اﻟﺒﺘﻪ ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻧﻴﺰ آﮔﺎه ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﺪا ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ اﻳﺸﺎن اﺳﺖ‪ .‬او اﺳﺮاﺋﻴﻞ را ﺑﻪ ﻓﺮزﻧﺪي‬ ‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪﻋﻨﻮان ﭘﺪر ﻧﻴﺎزﻫﺎي اﻳﺸﺎن را ﻓﺮاﻫﻢ آورده‪ ،‬از آنﻫﺎ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬در ﻣﻘﺎﺑﻞ‪،‬‬ ‫ﺑﻪﻋﻨﻮان ﭘﺪر اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ اﺳﺮاﺋﻴﻞ او را اﻃﺎﻋﺖ و اﺣﺘﺮام ﻛﻨﺪ‪ .‬در ﺧﺮوج ‪ 23-22:4‬ﺧﺪا در‬ ‫ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﻲ‪ ،‬ﺑﻪ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﭘﺴﺮ ﺧﻮد اﺷﺎره ﻣﻲﻛﻨﺪ‪» :‬ﺑﻪ ﻓﺮﻋﻮن ﺑﮕﻮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪ :‬اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ و ﻧﺨﺴﺖزادة ﻣﻦ اﺳﺖ‪ .‬و ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﭘﺴﺮم را رﻫﺎ ﻛﻦ ﺗﺎ ﻣﺮا ﻋﺒﺎدت‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬و اﮔﺮ از رﻫﺎ ﻛﺮدﻧﺶ اﺑﺎ ﻧﻤﺎﻳﻲ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ ﭘﺴﺮ ﺗﻮ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﻧﺨﺴﺖزادة ﺗﻮ را ﻣﻲﻛﺸﻢ«‪ .‬ﻫﻮﺷﻊ ‪-1:11‬‬ ‫‪ 11‬اﻳﻦ راﺑﻄﺔ ﭘﺪر‪ -‬ﻓﺮزﻧﺪي را ﺑﻪ ﻟﻄﻴﻒﺗﺮﻳﻦ ﺷﻜﻠﻲ ﺑﻴﺎن ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪» :‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻃﻔﻞ ﺑﻮد‪،‬‬ ‫او را دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ و ﭘﺴﺮ ﺧﻮد را از ﻣﺼﺮ ﺧﻮاﻧﺪم ‪ ...‬ﻣﻦ راه رﻓﺘﻦ را ﺑﻪ اﻓﺮاﻳﻢ ﺗﻌﻠﻴﻢ دادم و او را ﺑﻪ‬ ‫ﺑﺎزوﻫﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻢ ‪ ...‬اﻳﺸﺎن را ﺑﻪ رﻳﺴﻤﺎنﻫﺎي اﻧﺴﺎن و ﺑﻪ ﺑﻨﺪﻫﺎي ﻣﺤﺒﺖ ﺟﺬب ﻧﻤﻮدم و ﺑﻪ ﺟﻬﺖ‬ ‫اﻳﺸﺎن ﻣﺜﻞ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﻮدم ﻛﻪ ﻳﻮغ را از ﮔﺮدن اﻳﺸﺎن ﺑﺮﻣﻲدارﻧﺪ و ﺧﻮراك ﭘﻴﺶ روي اﻳﺸﺎن ﻧﻬﺎدم ‪...‬‬ ‫اي اﻓﺮاﻳﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮ را ﺗﺮك ﻛﻨﻢ و اي اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮ را ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻤﺎﻳﻢ؟ ‪ ...‬دل ﻣﻦ در اﻧﺪروﻧﻢ‬ ‫ﻣﻨﻘﻠﺐ ﺷﺪه و رﻗﺖﻫﺎي ﻣﻦ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ«‪.‬‬ ‫وﻟﻲ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﻪﺧﻮﺑﻲ آﮔﺎه ﺑﻮد ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ از اﻳﻦ اﻳﺪهآل ﺑﻪدور اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‪ .‬ﺷﻜﺴﺘﻦ ﻋﻬﺪ ﺧﺪا ﺳﺒﺐ‬ ‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﺧﺪا اﺳﺮﺋﻴﻞ را ﺗﺮك ﮔﻮﻳﺪ‪ .‬ﺗﺎرﻳﺦ ﭼﻨﺪ ﺻﺪ ﺳﺎﻟﺔ اﺳﺎرت و ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ زﻳﺮ ﺳﻠﻄﺔ ﻗﺪرتﻫﺎي‬ ‫ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ‪ ،‬اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ و اﺣﺴﺎس دوري از ﺧﺪا را ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻣﻲﻛﺮد‪ .‬ﭘﺲ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻣﻨﺘﻈﺮ‬ ‫زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ راﺑﻄﺔ ﺧﺪا ﺑﺎ ﻗﻮﻣﺶ ﺑﻪﺷﻜﻠﻲ ﺑﻨﻴﺎدي اﺣﻴﺎ ﮔﺮدد‪ .‬ﻳﻜﻲ از ﻛﺘﺐ دﻳﻨﻲ ﻳﻬﻮد ﺑﻪﻧﺎم‬ ‫"ﭘﻨﺠﺎﻫﻪﻫﺎ" ﻛﻪ در دورة ﺑﻴﻦ دو ﻋﻬﺪ ﺑﻪ ﻧﮕﺎرش درآﻣﺪه اﻳﻦ اﻧﺘﻈﺎر را ﺑﻪﺧﻮﺑﻲ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻲﻛﺸﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪة اﻳﻦ ﻛﺘﺎب از زﺑﺎن ﻣﻮﺳﻲ ﺑﺮاي ﻧﺴﻞ آﻳﻨﺪة ﺧﻮد ﭼﻨﻴﻦ دﻋﺎ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪» :‬اي ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﺑﮕﺬار‬

‫رﺣﻤﺖ ﺗﻮ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎل ﻗﻮﻣﺖ ﮔﺮدد و ﺑﺮاي اﻳﺸﺎن روﺣﻲ راﺳﺖ ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﻦ و ﻣﮕﺬار روح ﺑﻠﻴﻌﺎر )ﻳﻜﻲ از‬ ‫ﻧﺎمﻫﺎي ﺷﻴﻄﺎن در ﻳﻬﻮدﻳﺖ( ﺑﺮ آنﻫﺎ ﺣﻜﻢ ﺑﺮاﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﺰد ﺗﻮ ﺑﺮ اﻳﺸﺎن اﺗﻬﺎم زﻧﺪ و آﻧﺎن را از ﻫﺮ ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫ﭘﺎرﺳﺎﻳﻲ ﮔﻤﺮاه ﺳﺎزد«‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺧﺪا ﺑﺎ اﺷﺎرة ﺗﻠﻮﻳﺤﻲ ﺑﻪ ﺣﺰﻗﻴﺎل ‪ 36‬در ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬آنﻫﺎ ﻧﺰد‬ ‫ﻣﻦ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد ‪ ...‬و ﻣﻦ روﺣﻲ ﻣﻘﺪس ﺑﺮايﺷﺎن ﺧﻮاﻫﻢ آﻓﺮﻳﺪ‪ ،‬و اﻳﺸﺎن را ﻃﺎﻫﺮ ﺧﻮاﻫﻢ‬ ‫ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎ از آن روز ﺑﻪ ﺑﻌﺪ و ﺗﺎ ﺑﻪ اﺑﺪ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭘﺸﺖ ﻧﻜﻨﻨﺪ و ﻣﻦ آﻧﺎن را ﭼﻮن ﭘﺪر ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻮد و‬ ‫آﻧﺎن ﻣﺮا ﭼﻮن ﭘﺴﺮ و اﻳﺸﺎن ﺟﻤﻠﮕﻲ ﭘﺴﺮان ﺧﺪاي زﻧﺪه ﺧﻮاﻧﺪه ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ« )ﭘﻨﺠﺎﻫﻪﻫﺎ ‪.(20:1‬‬ ‫ﭘﻴﺎم ﻋﻴﺴﻲ درﺑﺎرة آﻣﺪن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺑﻪﻣﻌﻨﻲ ﺣﻀﻮر ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ ﺧﺪا در ﻣﻴﺎن ﻗﻮم ﺑﻮد‪ .‬او آﻣﺪه ﺑﻮد‬ ‫ﺗﺎ ﻗﻮم ﺧﻮد را ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮده اﻳﺸﺎن را ﺑﺮﻫﺎﻧﺪ‪ .‬در ﻋﻴﺴﻲ و ﻣﻮﻋﻈﻪ و ﺧﺪﻣﺎت او ﻣﻴﺰان ﻧﻮﻳﻨﻲ از‬ ‫ﺣﻀﻮر ﺧﺪا در دﺳﺘﺮس ﻗﻮم ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪﻋﻼوه اﻳﻦ راﺑﻄﺔ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﺎ ﺧﺪا ﺑﻪﻃﻮر ﺧﺎص در‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺖ او ﺑﻪﻋﻨﻮان ﭘﺪر ﻣﺘﺒﻠﻮر ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺧﺪا را ﺑﻪﻋﻨﻮان ﭘﺪر آﺷﻜﺎر ﻣﻲﻛﺮد )ﻟﻮﻗﺎ ‪.(22:10‬‬ ‫اﻳﻦ ﻣﻜﺎﺷﻔﺔ ﻧﻮﻳﻦ از ﺣﻀﻮر و ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺧﺪا ﺑﻪﻋﻨﻮان ﭘﺪر‪ ،‬ﺑﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺎم ﻋﻴﺴﻲ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺜﺒﺖ‬ ‫ﻣﻲدادﻧﺪ اﻳﻦ اﻣﻜﺎن را ﻣﻲﺑﺨﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﻛﻴﻔﻴﺘﻲ ﻧﻮﻳﻦ از راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺧﺪا را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺜﺒﺖ‬ ‫را ﻋﻴﺴﻲ اﻳﻤﺎن ﻣﻲﻧﺎﻣﻴﺪ‪ .‬و اﻳﻦ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻲﺗﺮﻳﻦ درﺟﻪ در ﺧﻄﺎب "اَﺑﺎ" در دﻋﺎ ﺟﻠﻮهﮔﺮ ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ اﻳﻨﻜﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﺧﻮد‪ ‬ﺧﺪا را "اﺑ‪‬ﺎ" ﺧﻄﺎب ﻣﻲﻛﺮد‪" .‬اﺑ‪‬ﺎ" ﻣﻌﺎدل ﻛﻠﻤﺔ "ﺑﺎﺑﺎ" در ﻓﺎرﺳﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ‬ ‫ﻛﺎر ﺑﺮدن اﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ وﺟﻮد ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ و ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﻣﻴﺎن ﻓﺮزﻧﺪان ﺑﺎ ﭘﺪرﺷﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﺮدن اﻳﻦ‬ ‫ﻛﻠﻤﻪ در ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻗﺮار دادن ﺧﺪا در دﻋﺎ‪ ،‬در ﻳﻬﻮدﻳﺖ زﻣﺎن ﻣﺴﻴﺢ ﻛﺎﻣﻼً ﺑﻲﺳﺎﺑﻘﻪ و ﺗﻜﺎندﻫﻨﺪه ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﻪﻋﻼوه‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮدش ﺧﺪا را "ﺑﺎﺑﺎ" ﺧﻄﺎب ﻣﻲﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﻧﻴﺰ آﻣﻮﺧﺖ ﻛﻪ او‬ ‫را "ﺑﺎﺑﺎ" ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ )ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪6:4‬؛ روﻣﻴﺎن ‪ .(15:8‬دﻋﺎي ﻣﻌﺮوﻓﻲ ﻛﻪ او ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان آﻣﻮﺧﺖ‬ ‫اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﻄﺎب ﺷﺮوع ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪﻃﻮر ﺧﻼﺻﻪ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﻛﺮدن آﺷﻜﺎر "ﭘﺪر" در ﻛﻼم و اﻋﻤﺎل ﺧﻮد‪ ،‬اﻳﻦ اﻳﻤﺎن ﭘﻮﻳﺎ را در‬ ‫ﭘﻴﺮوان ﺧﻮد اﻳﺠﺎد ﻣﻲﻛﺮد ﻛﻪ آنﻫﺎ ﺑﺮاﺳﺘﻲ ﻓﺮزﻧﺪان ﻣﺤﺒﻮب ﺧﺪا ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺗﺠﺮﺑﻲ ﻧﻮﻳﻦ‬ ‫ﺑﺮ ﻫﻤﺔ اﺑﻌﺎد زﻧﺪﮔﻲ ﭘﻴﺮوان او ﺳﺎﻳﻪ ﻣﻲاﻓﻜﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ (1‬ﺗﺸﺨﻴﺺ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﻪ ﺷﺨﺺ ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﺪاﺳﺖ‪ ،‬اﻃﻤﻴﻨﺎﻧﻲ ﭘﺮﻧﺸﺎط از ﺳﻬﻴﻢ ﺷﺪن در ﻧﺠﺎت آﻳﻨﺪه‬ ‫ﺑﺮاي ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﺪا ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن ﻣﻲآورد‪ .‬ﺷﺎﮔﺮدان ﻋﻴﺴﻲ ﻧﻴﻚ ﻣﻲداﻧﻨﺪ ﻛﻪ ارادة ﭘﺪرﺷﺎن اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻳﻚ از آنﻫﺎ از دﺳﺖ ﺑﺮود )اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺘﻲ ‪ 10:18‬و ‪ .(14‬ﻫﺮﭼﻨﺪ آﻧﺎن ﮔﻠﺔ ﻛﻮﭼﻜﻲ ﻣﺘﺸﻜﻞ از‬ ‫اﺷﺨﺎص ﻓﻘﻴﺮ و ﻣﻄﺮود ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻋﻀﻮﻳﺖﺷﺎن در ﺧﺎﻧﻮادة ﺧﺪا وﺿﻊﺷﺎن را ﺣﺘﻲ وﺧﻴﻢﺗﺮ‬

‫ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬وﻟﻲ ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺮﺳﺎن ﺑﺎﺷﻨﺪ زﻳﺮا ﺧﺸﻨﻮدي ﭘﺪرﺷﺎن اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ را ﺑﻪ آنﻫﺎ‬ ‫ﻋﻄﺎ ﻛﻨﺪ )اﻧﺠﻴﻞ ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(2:12‬در اﻳﻨﺠﺎ ﻋﻴﺴﻲ ﺑﻪ ﭘﻴﺮوان ﺧﻮد اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ وﻋﺪة ﺧﺪا در‬ ‫داﻧﻴﺎل ‪ 27:7‬در ﺣﻖ آنﻫﺎ اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪» :‬ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ و ﺳﻠﻄﻨﺖ و ﺣﺸﻤﺖ ﺣﻜﻮﻣﺖﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ زﻳﺮ‬ ‫ﺗﻤﺎﻣﻲ آﺳﻤﺎنﻫﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﻗﻮم ﻣﻘﺪﺳﺎن ﺣﻀﺮت اﻋﻠﻲ داده ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ؛ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ آﻧﺎن ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ‬ ‫ﺟﺎوداﻧﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﺟﻤﻴﻊ ﺣﻜﻮﻣﺖﻫﺎ آنﻫﺎ را ﺧﺪﻣﺖ و اﻃﺎﻋﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد«‪ .‬اﻳﻦ اﻃﻤﻴﻨﺎن از‬ ‫رﺳﺘﮕﺎري ﺗﺎ آﻧﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﺪا روزﻫﺎي ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺳﺨﺖ را ﻛﻪ در‬ ‫ﺟﻬﺎن روي ﺧﻮاﻫﺪ داد ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ رﺳﺘﮕﺎري آنﻫﺎ ﻛﻮﺗﺎه ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد ﺗﺎ آنﻫﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن اﺳﺘﻮار‬ ‫ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ )اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺮﻗﺲ ‪ 13:13‬و ‪.(20‬‬ ‫‪ (2‬اﻃﻤﻴﻨﺎن از ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﺪا ﺑﻮدن اﺣﺴﺎس اﻣﻨﻴﺘﻲ ﻋﻤﻴﻖ ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﻲ روزﻣﺮه ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮد ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫ﻣﻲﺑﺨﺸﺪ‪ .‬ﭘﺪر آﺳﻤﺎﻧﻲ ﻫﻤﺔ اﺣﺘﻴﺎﺟﺎت ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ را ﻣﻲداﻧﺪ و آنﻫﺎ را ﺑﺮآورده ﻣﻲﺳﺎزد )اﻧﺠﻴﻞ‬ ‫ﻣﺘﻲ ‪ 8:6‬و ‪ .(32‬ﻧﻴﻜﻮﻳﻲ اﻳﻦ ﭘﺪر ﺣﺪ و ﻣﺮزي ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺳﺪ )اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺘﻲ ‪ .(45:5‬ﻫﻴﭻ ﻛﺲ و ﻫﻴﭻ‬ ‫ﭼﻴﺰ ﺑﺮاي او ﻛﻢ ارزش ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬او ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن آﺳﻤﺎن و ﺳﻮﺳﻦﻫﺎي ﺻﺤﺮا ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻪ‬ ‫رﺳﺪ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ )اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺘﻲ ‪ .(34-25:6‬ﺗﻮﺟﻪ و ﻣﺮاﻗﺒﺖ اﻳﻦ ﭘﺪر ﺑﻪﻃﻮر ﺧﺎص ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎل‬ ‫ﻛﻮﭼﻚﺗﺮﻳﻦﻫﺎ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬در آﺳﻤﺎن‪ ،‬ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﻧﮕﻬﺒﺎن "اﻳﻦ ﻛﻮﭼﻜﺎن" ﻫﻤﻴﺸﻪ روي ﭘﺪر را ﻣﻲﺑﻴﻨﻨﺪ‬ ‫)اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺘﻲ ‪ ،(10:18‬ﻳﻌﻨﻲ در ﺻﻒ اول ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﮔﺎن و ﻧﺰدﻳﻚﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺧﺪا ﻫﺴﺘﻨﺪ!‬ ‫‪ (3‬اﻃﻤﻴﻨﺎن از رﺳﺘﮕﺎري و اﺣﺴﺎس اﻣﻨﻴﺖ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮد ﻣﺴﻴﺢ اﻳﻦ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ را ﻣﻲﺑﺨﺸﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ آنﭼﻪ ﻧﻴﺰ‬ ‫در ارادة ﺧﺪا ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ روﺑﺮو ﺷﻮد‪ .‬ﺷﻨﺎﺧﺖ "ﭘﺪر" و اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺑﻪ ﻣﺤﺒﺖ او‬ ‫ﺑﺮاي روﺑﻪرو ﺷﺪن ﺑﺎ ﻫﺮ وﺿﻌﻲ ﻛﺎﻓﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪﺧﺼﻮص ﺗﺤﻤﻞ رﻧﺞ و زﺣﻤﺖ در ﭘﺮﺗﻮ آﮔﺎﻫﻲ از ﻣﻘﺎم‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪي ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺗﺎزهاي ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﺪاﺳﺖ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﻣﺮگ رﻧﮓ و ﺑﻮي دﻳﮕﺮي‬ ‫ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬اﮔﺮ ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﮔﻨﺠﺸﻚ ﻧﻴﺰ ﺑﺪون ﺧﻮاﺳﺖ "ﭘﺪر" ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻧﻤﻲاﻓﺘﺪ‪ ،‬ﭼﻘﺪر ﺑﻴﺸﺘﺮ‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﺪا ﻛﻪ ﺑﺎارزشﺗﺮ از ﻫﺰاران ﮔﻨﺠﺸﻚ اﺳﺖ در دﺳﺖﻫﺎي اﻣﻦ و ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ ﭘﺪر اﺳﺖ‬ ‫)اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺘﻲ ‪.(30-29:10‬‬ ‫‪ (4‬ﺗﺠﺪﻳﺪ اﻳﻦ راﺑﻄﺔ ﭘﺪري ﺑﻪ ﻃﺒﻊ در ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻧﻮﻳﻨﻲ از اﻃﺎﻋﺖ ﻓﺮزﻧﺪان ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻣﻲﺷﻮد و اﻳﻦ‬ ‫ﺧﻮد ﭘﺎﻳﻪ و اﺳﺎس اﺧﻼﻗﻴﺎت اﻧﻘﻼﺑﻲ ﺟﺎﻣﻌﺔ ﭘﻴﺮوان ﻋﻴﺴﻲ را ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬اﻳﻦ وﺿﻊ ﻧﻮﻳﻦ ﻗﻮم‬ ‫ﺧﺪا در ﻗﺎﻟﺐ ﻣﻔﻬﻮم ﺑﻨﻴﺎدي ﺑﺮﺧﻮرداري از دﻟﻲ ﺗﺎزه ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﻲﮔﺮدد‪ .‬اﺧﻼﻗﻴﺎت ﻋﻴﺴﻲ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﻣﺴﺘﻠﺰم ﺑﺮﺧﻮرداري از دﻟﻲ ﺗﺎزه اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل‪ ،‬ﺗﺤﻘﻖ اﻳﻦ وﻋﺪة دﻳﺮﻳﻨﻪ را ﻧﻮﻳﺪ ﻣﻲدﻫﺪ‬ ‫)اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺮﻗﺲ ‪12-2:10‬؛ ‪23-14:7‬؛ اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺘﻲ ‪35-33:12‬؛ در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺗﺜﻨﻴﻪ ‪6:30‬؛ ارﻣﻴﺎ‬

‫‪34-31:31‬؛ و ﺣﺰﻗﻴﺎل ‪ (30-25:36‬ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﺪا ﺑﻮدن‪ ،‬و در اﻃﺎﻋﺖ ﺷﺎﻳﺴﺘﺔ ﻳﻚ ﻓﺮزﻧﺪ زﻳﺴﺘﻦ‪،‬‬ ‫ﺟﺰ ﺑﺎ ﺑﺮﺧﻮردار ﺷﺪن از دل ﺗﺎزه ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﺮﺧﻮرداري از ﻣﻘﺎم و زﻧﺪﮔﻲ ﻳﻚ ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﺪا‪،‬‬ ‫ﺣﺎﻛﻲ از ﺑﺮﺧﻮرداري از دﻟﻲ ﺗﺎزه ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ‪.‬‬

‫ﺧﺎﺗﻤﻪ‪:‬‬ ‫ﺧﺪا ﺑﻪ اﺑﺮاﻫﻴﻢ وﻋﺪه داد ﻛﻪ او و ﻧﺴﻞ او را ﺑﺮﻛﺖ ﺧﻮاﻫﺪ داد و از ﻃﺮﻳﻖ او اﻳﻦ ﺑﺮﻛﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺔ اﻗﻮام‬ ‫ﺟﻬﺎن ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﻫﺪف ﺧﺪا از اﻧﺘﺨﺎب ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ رﺳﺘﮕﺎري و ﺑﺮﻛﺖ ﺗﻤﺎم ﺟﻬﺎن ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺮﻛﺖ‬ ‫اﺑﺮاﻫﻴﻤﻲ از ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺴﻴﺤﺎي اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﺟﻬﺎن ﻣﻲرﺳﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﺑﺎ اﻋﻼم ﻧﺰدﻳﻚ آﻣﺪن و در‬ ‫دﺳﺘﺮس ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﻛﺎر اﺣﻴﺎ و ﺑﺎزﺳﺎزي اﺳﺮاﺋﻴﻞ را آﻏﺎز ﻛﺮد و آﻧﺎﻧﻲ را از اﻳﻦ ﻗﻮم‬ ‫ﻛﻪ ﭘﻴﺎم او را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺷﺎﮔﺮدي او را در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﻮري ﺑﺮاي ﻫﻤﺔ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﺮد‪.‬‬ ‫آﻧﭽﻪ او ﺑﺎ زﻧﺪﮔﻲ و ﺧﺪﻣﺎت ﺧﻮد آﻏﺎز ﻛﺮد و ﺑﺎ ﻣﺮگ و ﻗﻴﺎم ﺧﻮد ﺑﻪ ﻧﻘﻄﺔ اوج‪ ،‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻧﻪ ﻛﻤﺎل‬ ‫ﻧﻬﺎﻳﻲ‪ ،‬رﺳﺎﻧﻴﺪ‪ ،‬اﻣﺮوز در دﺳﺘﺮس ﻫﻤﺔ ﻣﺎ ﻗﺮار دارد‪ .‬اﻣﺮوز ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻫﻤﺔ ﻣﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺰدﻳﻚ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺮوز ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻗﺪم اﻳﻤﺎن ﺑﺪان داﺧﻞ ﺷﻮﻳﻢ و ﺑﺎ ﻗﺪمﻫﺎي ﺑﻌﺪي از ﻫﻤﺔ ﻣﻮاﻫﺐ و‬ ‫ﺑﺮﻛﺎت ﻋﺎﻟﻲ آن ﺑﺮﺧﻮردار ﮔﺮدﻳﻢ‪ .‬اﻣﺮوز ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺷﻔﺎ از ﺑﻴﻤﺎريﻫﺎ و آزادي از‬ ‫ﭼﻨﮕﺎل ﻗﺪرتﻫﺎي اﻫﺮﻳﻤﻨﻲ ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن ﻣﻲآورد‪ .‬اﻣﺮوز ﺧﺪا ﺑﺎ رﺣﻤﺖ و ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮد ﺑﻪﺳﺮاغ اﻧﺴﺎن‬ ‫ﮔﻢﺷﺪه از ﻫﺮ ﻧﮋاد و زﺑﺎن و ﻓﺮﻫﻨﮓ آﻣﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ ﮔﻨﺎﻫﺎن او را ﺑﺒﺨﺸﺪ و او را ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ‪ .‬اﻣﺮوز‬ ‫ﺗﺠﺮﺑﺔ ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ اﻟﻬﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ آن ﺗﺤﻮل دروﻧﻲ را در ﻣﺎ ﺑﻪوﺟﻮد آورد ﻛﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ ﻫﻤﭽﻮن او‬ ‫آﻧﺎﻧﻲ را ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺑﺪي روا ﻣﻲدارﻧﺪ ﺑﺒﺨﺸﻴﻢ‪ .‬اﻣﺮوز ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺑﺮاي ﻫﻤﺔ ﻣﺎ اﻳﺮاﻧﻲﻫﺎ راﺑﻄﻪاي‬ ‫ﻧﻮﻳﻦ ﺑﺎ ﺧﺪا ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن دارد‪ ،‬راﺑﻄﻪاي ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﻧﻪ ﺑﺮ ﺗﺮس ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﺤﺒﺖ ﭘﺪراﻧﺔ ﺧﺪا اﺳﺘﻮار‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺮوز ﺧﺪا ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﭘﺪر ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬