Internationaal Terrorisme En Antisemitisme

Internationaal terrorisme en antisemitisme

Dr. Ely Karmon, (ICT) February 16, 2007 Geplaatst op 12-03-2007 door Joop Broekemans De originele tekst is te vinden op: http://ict.org.il/apage/10207.php

Dit essay analyseert de correlatie tussen antisemitisme en het gebruik van terrorisme gericht tegen Joodse gemeenschappen en individuen wereldwijd.[1] Het verklaart de antizionistische en anti-Israel ideologie van radicale Islamisten zowel als sommige extreem linkse, extreem rechtse en anti globalistische groepen, als voorwendsel voor moordaanslagen op Joden en Israelische burgers. Deze trend verscheen tijdens het begin van het moderne terrorisme eind 1960, maar intensifieerde na de 9/11 aanslag op de Verenigde Staten en de groeiende globalisatie, die sommige verassende antisemitische coalities teweegbracht. Op antisemitisme gebaseerde coalities uit de jaren 1970s -80s Racistische en antisemitische vooroordelen zijn belangrijke factoren, geweest voor enkel terroristische leiders aan beide einden van het Europese spectrum – radicaal links enradicaal rechts om elkaar te steunen in een politiek van samenwerking met Palestijnse organisaties om aanslagen uit te voeren tegen Israelische en Joodse doelwitten. Deze trend was bijzonder duidelijk in het geval van de Rote Armee Faction (RAF) en de Revolutionale Zellen (RZ) wiens leiders poogden om hun anti Joodse aanvallen te legitimeren door het verenigen van antisemitische thema’s in hun ideologie en strategische verhandelingen.[2] Het RAF document drukt steun uit voor de Black September terreur aanval op deIsraelische atleten tijdens de Olympische spelen in München in 1972 en illustreert deze trend. De operatie werd omschreven als een “anti fascistische daad [met de intentie] hetuitwissen van de herinnering aan de in 1936 [Olympische spelen Berlijn, Auschwitz en de Kristalnacht” verder werd Israel verantwoordelijk gehouden voor de dood van de atleten, net zoals de Nazi’s verantwoordelijk werden gehouden voor de dood van de Joden.[3] Hors Mahler, een RAF leider die het genoemde document in de gevangenis schreef, argumenteerde:

Zo macaber als het lijkt, Zionisme is de erfgenaam van het Duitse fascisme, door het wreed verdrijven van het Palestijnse volk van hen land, waar ze duizenden jaren hebben gewoond. [4] Hij eiste dat elk schuldgevoel die de organisatie zou koesteren naar de Joden toe, hen niet zou verblinden voor het kwaad van de “Zionistische fascistische agressie.” Het is daarom dan ook niet verassend, dat jaren later Mahler overstapte naar extreem rechts, en een militante Holocaust ontkennen werd.[5] In november 1999 tijdens een samenkomst van extreem rechts in Oostenrijk hij sprak over de noodzaak om Duitsland te bevrijden van “judischen Prinzipien,” en van “Joodse aanbidding van Geld.” Toen hij in een interview werd gevraagd, over zijn overgang van extreem links naar extreem rechts, antwoordde hij dat zijn geloof fundamenteel niet was verandert, omdat de vijand dezelfde bleef.[6] RAF en RZ teroristen zijn betrokken geweest in een aantal meest dodelijke aanvallen tegen Joden en Israelisch, inclusief de poging een El Al vliegtuig boven Nairobi in 1975 op te blazen, en de kaping van een Air France vliegtuig naar Entebbe, en een explosie in de bagage van een passagier op Lod vliegveld (israel) in 1976. In 1969 trachte een kleine anarchistische beweging, de Tupamaros-West Berlin (TW) tevergeefs om de belangrijkste synagoge in West Berlijn op te blazen, op de gedenkdag van de Kristalnacht, als een teken van solidariteit met de Palestijnen. Leden van TW beweerden dat Kristalnacht dagelijks door de zionisten werd opgevoerd in de bezette gebieden, en vluchtelingen kampen, en in de Israelische gevangenissen. De Duitse terrorist Hans Joachim Klein, die uiteindelijk zijn dwaling openlijk erkende, was geshockeerd, toen hij hoorde dat zijn RZ kameraden die betrokken waren in de kaping van het Air France vliegtuig naar Entebbe, de Joodse passagiers hadden gescheiden van de niet Joodse passagiers. Voor hem deed deze daad hem herinneren aan de Nazi selecties in Auschwitz. Klein beschouwde de twee Duitse terroristen die aan de Entebbe operatie hadden meegedaan, grotere antisemieten dan Wadi’ Haddad, leider van de operationele divisie van het Popular Front for the Liberation of Palestine (PFLP), omdat ze plannen hadden om Nazi jager Simon Wiesenthal te vermoorden. [7] Vergelijkbaar, de links radicaal Franse groep Action Directe (AD) trachtte een serie vananti Israel en anti Joodse aanvallen in 1982 te rechtvaardigen, door IDF acties tegen Palestijnse eenheden in Libanon te vergelijken met nazi en fascisten acties; vervolgens zette de groep ’Joodse eenheden op om de Zionistische staat en haar belangengroep de Zionistisch Joodse lobby in Frankrijk’ te bevechten. [8] Een vooraanstaand AD terrorist, de dolle antisemitische Marc Frérot, vroeg het hoofd van zijn organisatie toestemming, “zich te mogen opblazen samen met het Joodse uitschot in een aanval tegen de Leumi Bank, als een daad van menselijke eer.” Gedurend zijn tweede rechtzaak in oktober 1992, fulmineerde hij dat de “Joodse lobby” Frankrijk regeerde via de socialisten sinds 1981.

In Italie en Duitsland diende antisemitisme in de 1970s – 80s als een krachtig cement tussen radicaal rechtse organisaties en Islamisten. De grondleggers van de Italiaanse revolutionaire/nationalistische organisaties behielden hun nauwe banden met het Khomeini regime in Iran, en bewondereden de libanese Hezbollah en de Algerijnse FIS (Islamic Salvation Front). Iran financierde de meeste publicaties van deze organisaties. Het nieuwe ‘Anti-wereldwijde’ verbond De strategische keuzes van radicale groepen en bewegingen die vandaag actief zijn in de wereldwijde arena, kunnen terugherleid worden naar de modellen van de 1970s en de 1980s. De acteurs gedurend die periode kozen bepaalde conflictgebieden als verzamelpunt voor solidariteit, samenwerking, en coalitie building: de Vietnam oorlog van de VS, en de gewapende strijd van de Palestijnen tegen israel (voornamelijk geleid door terroristische middelen). Revolutionaire linkse organisaties, nationalisten en zelfs rechtse groepen die de VS, Westerse landen en de NATO belasterden en soms aanvielen om de oorlog in Vietnam, en de Palestijnen aanmoedigden in hun gevecht tegen Israel. [35] Samenwerking tussen de verschillende groepen, zoals met de ‘slachtoffers’ uitgevoerd door een vloed van propaganda en informatie activiteiten, inclusie demonstraties, en folders, conferenties, congressen en publicaties. Een vergelijkbaar patroon herleefde in de vooravond van de door de VS geleide coalitie in de ‘oorlog tegen het terrorisme’ gevolgd door de 9/11 aanval, en intensifieerde met de invasie van Afghanistan en Irak. De Palestijnse zaak is krachtig herontdekt, sinds de ineenstorting in oktober 2000 van het vredesproces, waartegen extreem islamitische groepen en hun extreem linkse, en rechtse aanhangers sterk tegen gekant waren. De geweldadige tweede intifada werd toen gelanceerd door alle Palestijnse politieke bewegingen, en terroristen groepen.[36] De belangrijkste spelers, die tegen de VS en de coalitie landen, Israël en de NATO vechten, behoren tot verschillende ideologische richtingen. Onder de Extreem linkse groepen, zijn anarchisten potentieel gezien de gevaarlijkste, omdat sommige kunnen escaleren van verspreid geweld in terrorisme. De Italiaanse Rode Brigades onder de nieuwe naam Partito Comunista Combattente (BRPCC) en de Nuclei Anti-imperialisti (NTA), riepen alle revolutionairen van de wereld op zich te verenigen met het Islamitische terrorisme, en eer te bewijzen aan de “Heroïsche acties van al-Qaida tegen het Amerikaanse imperialisme” In een verklaring van maart 2003 werd door hen de verantwoordelijkheid opgeëist, voor de moord op de adviseur van de Minister van arbeid Massimo D’Atona.

Nadia Desdemona Lioce, een van de intellectuelen van de organisatie, nodigde “Arabische en Islamitische massa… onteigende en vernederde, natuurlijke bondgenoten van de metropoliete arbeiders uit” de wapens op te nemen vanuit een uniek internationaal middelpunt, aan de zijde van het anti- imperialistische voorhoede van strijders, in het zicht van een nieuw offensief van het burgelijke bestuur” Lioce zag in” de ZionistischeAmerikaanse agressie tegen Irak… een imperialistische keuze om het principieel obstakel tegen de Zionistische hegemonie neer te sabelen” en “ de vernietiging van het Palestijnse verzet.” De Rode Brigades deden gedurende de oorlog een beroep op Saddam, om”zich tegen alle toekomst bestemmingen van de Israël-Anglo-Amerikanen te keren.”[37] Extreem rechtse groepen[38] De leider van de Engelse neo-nazi beweging, David Myat(nu Abdul Aziz ibn Myatt) deed een beroep op alle vijanden van de Zionisten de Jihad te omhelzen, als “ware militaire religie” hetgeen de” meest effectieve strijdmethode tegen de Joden en de Amerikanen is.”[39] David Duke Amerika’s opperheer en stichter van de ridders van de Klu Klux Clan (KKK), valt Christelijke predikanten die Israël steunen aan, en legt uit, waarom de Islam dichte bij het Christendom staat.[40] Anti globalisten en extreem thema groepen (sociaal welzijn, milieu, mensenrechten, racisme) Sinds anti globalistische bewegingen het anti Zionisme hebben ontdekt, is hun aandacht van’ Globalisme’/’kapitalisme’ gericht op Israël en Palestina. In Italië, het centrum van de leidende anti Globalisatie beweging, zoals Ya Basta, riepen op 1 maart 2002 op voor een boycot van Israelische producten. Acht dagen later demonstreerden zo’n 100.000 anti globalistische activisten in Rome, “om de intifada te steunen” Toen de demonstranten de Joodse wijk passeerden werden anti joodse leuzen tegen de Joden geschreeuwd. De Europese marxistische- Islamitische coalitie bied geen consequent politiek platform. Haar ideologie is gebaseerd op drie thema’s: Haat tegen de VS, Israël van de kaart vegen, en een te verwachten ineenstorting van het wereldomvattende economische systeem. De linkse hardliners in Europa, ziet de moslims als de nieuwe onderklasse van dit contigent.“Zijn dit niet de nieuwe slaven? “zo vraagt Besanconneau, leider van de Franse Trotskisten.“Is het niet natuurlijker, dat zij zich verenigen met de werkende klasse, om het kapitalistische systeem te vernietigen?” Volgens Arlette laguillere, de gepassioneerde ophitser van de arbeiders strijd, beweert dat de Palestijnse strijd een integraal deel uitmaakt van de”Wereldwijde arbeiders revolutie”[45] Conclusie Er is een groeiende trend van solidariteit tussen linkse. Marxisten, anti globalisten, en zelfs rechtse elementen samen met Islamisten. Het feit, dat Libanese Hezbollah twee strategische conferenties in Beiroet van anti globalistische groepen en bewegingen heeft

gesponsord( September 2004 en November 2006 is en indicatie van een potentiële toekomstige coalitie.

Notes: 1] This article is based on a keynote address at the Zionist Federation of Australia plenary conference in Melbourne, 28 Aug. 2005. [2] Ely Karmon, Coalitions of Terrorist Organizations: Revolutionaries, Nationalists and Islamists (Leiden, 2005). [3] “The Black September Operation in Munich: The Strategy of the Anti-imperialist Struggle,” published in late 1972, in Texte der RAF, pp. 411−47. . [4] See quotation from his speech shortly before his trial in CONTROinformazione 1−2 (Feb.-March 1974), p. 26. [5] In March 2001 Mahler published on the Internet a fiercely antisemitic article, “Discovery of God instead of Jewish Hatred,” which was to be presented at the Conference of Revisionist Historians in Beirut, Lebanon on 3 April 2001 (subsequently prohibited by the Lebanese government). See the article in German Lecture Series on the Final Solution of the Jewish Question at www.regmeister.net/h_mahler.htm. [6] Roni Stauber, “Continuity and Change: Extreme Right Perceptions of Zionism,” in Anti-Semitism Worldwide 1999/2000, Stephen Roth Institute for the Study of Contemporary Antisemitism and Racism, Tel Aviv University, at http://www.tau.ac.il/Anti-Semitism/asw99-2000/stauber.htm. [7] Ely Karmon, Coalitions of Terrorist Organizations, pp. 43, 47. Antisemitism among German terrorists was reportedly so deeply entrenched that they could not even bear to hear anyone whistling the theme tune of the film Exodus. In contrast, the Palestinians were far more tolerant. [8] In fact, the AD had no ‘Jewish fighters unit’. The only Jewish AD militant identified, Michel Azeroual, was opposed to attacking Jewish targets. He later abandoned the organization. [35] Karmon, Coalitions of Terrorist Organizations, pp.71−2. [36] Ely Karmon, “The Middle East, Iraq, Palestine − Arenas for Radical and AntiGlobalization Groups Activity,” paper presented at the NATO ARW (Advanced Research Workshop) on Terrorism and Communications – Countering the Terrorist Information Cycle, Smolenice, Slovakia, 8– 11 April 2005 (forthcoming in a NATO book). [37] Alexandre dell Valle, “The Reds, The Browns and the Greens or the Convergence of Totalitarianisms,” 6 Dec. 2004 at http://www.alexandredelvalle.com/publications.php? id_art=131. [38] For instance in the 1970s and 1980s some Italian rightist terrorists and German radicals supported

the Palestinians and even the Iranian Khomeinist regime; the Oklahoma City Federal Building bombing in 1995 was a clear act of terror by rightist elements against the democratic liberal system in the US. [39] dell Valle, “The Reds, The Browns and the Greens.” [40] “Evangelicals Who Serve the Anti-Christ!” David Duke Online Radio Report, 25 Jan. 2003, at http://www.davidduke.com/wp-print.php?p=100. [41] This paragraph is based on Ely Karmon, “Hizballah and the Antiglobalization Movement: A New Coalition?” PolicyWatch 949 (27 Jan. 2005), Washington Institute for Near East Policy, at http://www.washingtoninstitute.org/templateC05.php?CID=2244. [45] Amir Taheri, “The Black-Red