I Can Wait..

..

วันนี้ไม่ใช่วันหยุดแต่ตั้งใจแล้วว่าจะหยุดงานและกลับไปบ้านที่จันทบุรี แต่ตอน เช้ากะว่าจะไปเดินตลาดนัดจตุจักรเพือ ่ ซื้อต้นเฟิร์นก่อน เฟิร์นนี้เป็นสายพันธุ์ เดียวกับเฟิร์นนาคราชที่ทั่ว ๆ ไปจะขายกันใบละบาทสำาหรับจัดดอกไม้ ได้เคยคุย กับลูกพี่ลูกน้องที่บ้านไว้ว่าถ้าเจอก็จะซื้อไปปลูกไว้สำาหรับงานรับจัดดอกไม้เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ลูกพีล ่ ูกน้องรับงานไว้ ไปถึงตลาดนัดตั้งแต่แปดโมงเช้า คิดว่าเรามา แต่เช้าน่าจะมีคนขายเยอะกว่าคนซื้อ แต่คาดผิดเพราะคนซื้อและคนขายมี จำานวนใกล้เคียงกัน เดินดูไปเรือ ่ ย ๆ ก็เจอผู้ซื้อต่อรองราคากับผู้ขายเรื่อย ๆ ลืม บอกไปว่าวันนี้เป็นวันพฤหัส ต้นไม้จะมาขายตั้งแต่เช้ามืด ตลาดนัดสวนจตุจักร จะหยุดวันจันทร์ อย่ามาเด็ดขาดนะเพราะไม่มีผู้ขายมาขายของวันนี้ พูดถึงต้นไม้ เดินดูเรือ ่ ย ๆ ก็เพลินดี ตั้งแต่ทางเข้ามีต้นไม้ที่เรียกว่าชวนชมเชือ ้ เชิญมาชม ต้นไม้ บอกได้ว่าเจ้าหน้าที่เค้าเข้าใจจัด หรือผู้ขายเข้าใจเลือกทำาเลก็ไม่ทราบได้ เมื่อเชิญอย่างนี้จะไม่เข้าก็ใช่ที่ เดินผ่านชวนชมต้นเล็ก ๆ ออกดอกสีสันให้ชมแล้ว เข้าไปอีกนิดเลี้ยวซ้ายไปโซนต้นไม้เล็ก ถ้าเลี้ยวขวาจะเจอต้นไม้ใหญ่ขึ้นเรือ ่ ยๆ วันนี้จะต้องเดินทางกลับบ้าน เอาต้นไม้ใหญ่ไปคงไม่ถึงบ้านง่าย ๆ ไปซื้อต้น เฟิร์นอย่างที่ตั้งใจดีกว่า เดินผ่านร้านกล้วยไม้ ร้านตะบองเพ็ชร หรือที่เรีกสั้น ๆ ว่า แคตตัส ออกดอกสีสันสวยงาม ทั้งสองฝั่ง น่าซื้อไปหมด อดใจไว้ของที่ตั้งใจ มาซื้อยังไม่ได้ซื้อเลย เดินเลยมาประมาณสี่ถึงห้าร้านก็เจอร้านขายเฟิร์นที่ว่านี้ มี ต้นใหญ่ให้ดูด้วย ท่าจะใช่ต้นที่ต้องการซื้อแน่ ๆ ราคาต้นใหญ่เนี่ยสามร้อยบาท ขอบอกว่าใหญ่เนี่ยใหญ่จริง ๆ เหลือบมองต้นเล็ก ๆ ที่นำาเสนอความน่ารักของ ตนเองและเสนอความภาคภูมิใจในต้นอันเล็กกะทัดรัด เหมาะกับการพกพา และ นำาไปด้วยเป็นอย่างดี พอถามราคาก็เล็กสมชื่อ ต้นละยี่สิบห้าบาท สามร้อยซื้อได้ ต้นใหญ่หนึ่งต้น สามร้อยเดียวกันซื้อต้นเล็ก ๆ ได้ถึงสิบสองต้น คำาตอบมีในใจ ทันทีเอาต้นเล็กแหละ “รอได้” เห็นต้นใหญ่แล้วด้วยหน้าตาเป็นอย่างไร ตัดสิน ใจทันทีซื้อมาหกต้น หมดไปร้อยห้าสิบบาท นำ้าหนักต้นไม้ก็ถือไหวเล็กสมราคา แถมมีเงินเหลือกซื้อต้นไม้ใบสีสันสวยงามมาอีกสี่กระถางเล็ก ๆ เช่นกัน โดย แนวคิดแบบเดิมว่า “รอได้” อดีตเป็นคนที่เห็นอะไรแล้วอยากได้ก็ซื้อทันทีโดยไม่เคยคิดถึงค่าใช้จ่ายทีจ ่ ่าย ออกไปเท่าไร บางครั้งซื้อมาแล้วไม่ได้ใช้เลย หรือใช้เพียงครั้งเดียวแล้วก็บริจาก ไปก็มี ปัจจุบันยุคเศรษฐกิจไม่ดี ต้องรัดเข็มขัด ความคิดก็เปลี่ยนไป เมือ ่ เจอของ ที่อยากได้ก็จะไม่รีบซื้อ ถ้าเป็นเสื้อผ้าก็ไปลองดูก่อนว่าใส่แล้วสวยหรือไม่ ขอบ อกว่าลองก่อนจริง ๆ แต่ยังไม่ซื้อนะ ขอกลับไปบ้านดูเสื้อผ้าในตู้ก่อน ดูแล้วดูอีก ว่าจะมีที่ว่างเหลือสำาหรับผู้ทจ ี่ ะมาใหม่หรือเปล่า พร้อมทั้งดูที่มอ ี ยู่แล้วว่าชิ้นไหน ที่หลงลืมไม่เคยได้ใส่ ไม่เคยได้ออกไปเที่ยวไหนเลยหรือไม่ ถ้ามีอยู่จริงต้องให้ โอกาสเสื้อผ้าที่อยู่ในตู้แสดงความสามารถก่อน แสดงความสวยงามของเค้าออก มา แล้วต้องตัดใจไม่กลับไปซื้อ ความคิดเช่นนี้ช่วยให้ตนเองประหยัดเงินได้ จำานวนหนึ่ง และทำาให้เกิดความเป็นธรรมแก่เสื้อผ้าเดิมที่ซื้อมาด้วย สำาหรับ รองเท้า กระเป๋า และเฟอร์นิเจอร์อื่น ๆ ก็ใช้หลักการคิดเดียวกัน ซึ่งหมายถึงถ้า จะได้ของใหม่เข้ามาก็ตอ ้ งมีของเดิมออกไป เข้าหนึ่งออกหนึ่งให้สมดุลกัน หน้า 1 จาก 3

สำาหรับของที่ไม่เคยใช้เลยเป็นเวลาหนึ่งปีติดต่อกันของชิ้นนั้นก็สามารถนำาไปบริ จากได้ทันที ไม่ต้องคิดอีกแล้ว ให้เค้าไปอยู่กับคนที่เหมาะสมและเห็นคุณค่าของ เค้าจะดีที่สุด แต่สิ่งของบางชิ้นก็เก่าเกินกว่าจะบริจาก หมายถึงการปลดประจำา การเปลี่ยนสถานะจากเดิมเป็นผู้รับใช้ติดกายไปเป็นอย่างอื่นที่มีประโยชน์ตาม สภาพ เช่นเป็นผ้าเช็ดมือ ผู้ถูบ้าน เป็นต้น บางชิ้นก็กลายไปเป็นกระถางต้นไม้ไป ถ้าไม่ได้จริง ๆ ก็ต้องทิ้ง หมายถึงทิ้งอย่างมีศักดิ์ศรีเพราะทำางานจนวาระสุดท้าย รับใช้เราด้วยดีมาตลอด ไม่เคยบ่น ไม่เคยว่า ไม่เคยเถลไถล อยากจะใช้เมื่อไรก็ เสนอตัวให้เราใช้ได้ทันที วิธีทิ้งก็ทิ้งแบบให้เกียรติกันหน่อย คำาว่า “รอได้” จึงใช้ได้ดีเสมอในชีวิตประจำาวัน ได้ทุกเวลาและทุกโอกาส กระทั่ง เวลาทำางาน ได้ฟังคำาที่ไม่ถูกใจ ได้รับงานที่ไม่ถูกใจ ได้ทำางานกับคนที่ไม่ชอบใจ ต้องไปทำางานในสถานที่ที่ไม่ชอบใจ ต้องไปประชุมกับคนที่ไม่รู้ใจ ใจโกรธไป แล้วจะแสดงอาการโกรธทันทีหรือ “รอก่อน” อยากให้เค้าทำางานให้เราเร็ว ๆ ไป เร่งเค้าให้รีบทำา หรือ “รอก่อน” งานทุกชิ้นต้องอาศัยแรงใจแรงกายในการทำา งานที่เร่งมักออกมาคุณภาพไม่คอ ่ ยดีเท่าไร แต่งานที่ทำาอย่างพิถีพิถันต้องใช้ เวลาและเราจะได้งานที่สมควรแก่เวลาที่เราใช้ในการรอ สำาหรับเรือ ่ งงานนี้คง ใช้ไม่ได้กับทุกคนนะ บางคนก็รอจนวินาทีสุดท้ายถึงค่อยทำา และถ้ามีข้อผิด พลาดเกิดขึ้นก็ไม่มีแวลาแก้ไข เพราะฉะนั้นเมื่อได้รับงานมาแล้วให้ดูงาน ประกอบกับประเมินความสามารถของตนเองก่อนแล้วจึงรับปากเรื่องเวลาที่ สามารถส่งงานได้ เมือ ่ รับงานมาแล้วให้รีบดำาเนินการทันทีไม่ควรรั้งรอ ทั้งนี้ เมื่อพบข้อผิดพลาดจะได้มีเวลาแก้ไขได้ กลับมาที่เรือ ่ งต้นไม้เล็ก ๆ ต่อดีกว่า ทั้งหมดรวมกันที่ซื้อมาก็สิบต้นพอดีหมดเงิน ไปสองร้อยห้าสิบบาท เห็นมั้ยยังเหลืออีกห้าสิบบาทสำาหรับการซื้อปุ๋ย ซื้อดิน เตรียมให้เค้าเติบโตเป็นต้นไม้ใหญ่ในอนาคต พาต้นไม้มาถึงเอกมัยอย่าง สวัสดิภาพ ตกใจเล็กน้อยว่าวันนี้ทำาไมเอกมัยคนเยอะจัง บริษัทที่เราทำางานก็ไม่ ได้หยุด คนจะไปไหนกันเยอะแยะ ถึงเอกมัยประมาณสิบโมงเช้า เดินไปถึงเค้า เตอร์ขายตั๋วเวลาเร็วที่สุดสำาหรับวันนี้ทจ ี่ ะกลับบ้านได้คือเที่ยง เห็นมั้ยคำาว่า “รอ ได้” ต้องใช้ตอนนี้ด้วยแต่ไม่ใช่สำาหรับต้นไม้ สำาหรับตนเองมากกว่า “ไม่มีเที่ยวที่ เร็วกว่านี้แล้วเหรอค๊ะ” คนขายก็ใจเย็น “ถ้ามีก็เห็นแล้วแหละ” ในใจก็ “รอก่อน นะ” โกรธตอนนี้ไม่ได้กลับบ้านแน่เลย “เที่ยงก็เอาค่ะ รอได้” ได้ตั๋วเรียบร้อยแล้ว ก็เดินเข้าไปในสถานที่รอรถโดยสาร ไม่มีที่นั่งว่างสำาหรับเราเลย ทุกคนนั่งรอ เหมือนกันหมด รถเที่ยว 10:20 เข้ามารอผู้โดยสาร เจ้าหน้าที่ก็เรียกผู้โดยสารขึ้น รถ ไปรอดีกว่าเผื่อจะได้ไปเร็วหน่อย เจ้าหน้าที่แจ้งให้ทราบว่ารถเต็มทุกเที่ยว ไม่ตอ ้ งมายืนรอหรอก ทีนี้ไม่ยืนก็ไม่ได้ไม่มีเพราะไม่มีที่นั่ง แล้วต้องรอเกือบสอง ชั่วโมงทำาไงดีล่ะ ที่จริงไม่เคยเดินดูสถานีขนส่งเอกมัยตั้งแต่ต้นจนถึงท้ายสถานี ซักครั้ง คราวนี้ก็เลยถือโอกาสเดินตั้งแต่ร้านแรกถึงร้านสุดท้าย เมื่อเข้าไป ภายในสถานนีทั้งด้านซ้ายและด้านขวามือก็มร ี ้านค้าอยู่ ร้านแรกด้านซ้ายมือ และขวามือก็ขายอาหารและเครือ ่ งดื่ม ร้านถัดไปด้านขวามือเป็นร้านขายหนังสือ เดินไปอีกนิดเป็นร้านขายอาหารเครื่องดื่ม แวะที่ร้านขายอาหารซื้อนำ้ามาหนึ่ง ขวดเพราะตั้งแต่ออกจากบ้านเพื่อนยังไม่ได้กินนำ้าเลย จากนั้นก็เดินมาเรือ ่ ยๆ เป็นร้านขายอาหารเครือ ่ งดื่มอีกเช่นกัน ซึ่งร้านนี้มีแผงขายหนังสือหน้าร้านเล็ก หน้า 2 จาก 3

กว่าร้านขายหนังสือที่พบร้านแรกเล็กน้อยประมาณครางหนึ่งและภายในร้านก็ มีอาหารและเครือ ่ งดื่มขายเช่นกัน เดินไปถึงร้านสุดท้ายก็เป็นร้านขายอาหาร เครื่องดื่มและมีอาหารตามสั่งขายด้วย คราวหน้าคงได้แวะชิม ตอนนี้ยังไม่ถึง เวลาอาหารกลางวัน เดินกลับมาที่ร้านขายหนังสือนี้อีกรอบ มองดูที่แผงหนังสือ ว่าจะอ่านหนังสือฉบับไหนฆ่าเวลาดี ก็ได้หนังสือขวัญเรือนปักษ์หลังเดือนกรกฏ าคม 2551 ออกใหม่พอดี หลังจากซื้อหนังสือเสร็จเดินมาเจอที่นั่งว่างเช่นกัน พอ อ่านจบรถก็มาพอดี เป็นอันว่า “รอได้” จริง ๆ จากความช่วยเหลือของขวัญเรือน ผู้ที่อ่านมาถึงตอนจบคงเดาได้ว่าวันหยุดนี้ตรงกับเทศกาลอะไร

หน้า 3 จาก 3