Filantrooptrouw040209b

TR 04-02-09 katern 1 pagina 02

’In goede-doelensector is winst gek genoeg nog een vies woord’ Een anonieme gever vertelt over valkuilen bij het opzetten van goede doelen. „Aan een softe aanpak heb je niks.” Van onze verslaggeefster Zijn naam wil hij niet in de krant omdat hij niet graag te koop loopt met zijn geefgedrag. Willem, laten we hem zo noemen, verkocht in 1999 zijn goedlopende IT-bedrijf en beschikte toen ineens over geld, veel geld. „Op dezelfde dag dat ik mijn bedrijf verkocht, kreeg ik te horen dat mijn broer leukemie had”, vertelt Willem. „Dan is al dat geld opeens niks meer waard. Ik was rijk maar machteloos. Ik kon er geen dag extra met mijn broer voor kopen.” Door deze ervaring en vanuit zijn christelijke levensovertuiging besloot Willem zijn geld te gebruiken om minderbedeelden te helpen. „Ik had het aan een goed doel kunnen geven, maar ik ben ondernemer in hart en nieren, dus wilde ik zelf iets beginnen.” Via een bevriende dominee die zendingswerk deed, begon Willem met verscheidene projecten, van onderwijs tot huisvesting, in Israël, Afrika, Sri Lanka en de Oekraïne. Na gevallen van mismanagement en teleurstellende resultaten trok hij de stekker uit alle projecten – behalve het weduwen-en-wezenproject Ceylon Christian Care in het door de burgeroorlog getroffen Sri Lanka. Willems organisatie bouwt weeshuizen en dagverblijven voor de kinderen van de weduwen, organiseert projecten voor weduwen en biedt ondersteuning bij onderwijs. Tot op heden is Ceylon Christian

Care een succes, volgens Willem. „De dominee die dat runt, weet van aanpakken en heeft zijn financiën op orde’, zegt hij vanuit India, waar hij verblijft voor weer een ander project. Willem en zijn vijf compagnons zitten er dan ook bovenop. „Wij gaan vier keer per jaar naar onze projecten toe.” Run je goede doel zoals je een bedrijf in Nederland zou runnen, is Willems advies aan filantropen in spe. „Bij een bedrijf kijk je ook elke week in de boeken. Dat moet bij een goed doel ook. Dus je moet er fysiek zijn. Dat is een investering als het om projecten in ontwikkelingslanden gaat, maar wel zinvol. Ook moet je niet bang zijn om mensen die hun werk niet goed doen te ontslaan.” Volgens Willem heeft zijn zakelijke instinct hem geholpen. „Niemand is gebaat bij een softe aanpak. Je wilt resultaat en het liefst nog winst maken. Niet als het om een weeshuis gaat, dan neem je afscheid van je geld. Maar bij een landbouwproject is het fijn als het inkomsten en dus banen genereert. In de goededoelensector is winst gek genoeg nog een vies woord.” Nóg een valkuil waar veel doe-hetzelf-hulporganisaties in trappen, is dat ze hun goede doel te veel ’verwennen’. „Een meisjesweeshuis in India was met zo veel luxe omgeven dat de meisjes de normale levensstandaard in India naderhand niet meer aankonden. Ze belandden in de criminaliteit omdat ze naar diezelfde luxe verlangden.” Een laatste tip van Willem: kies je goede doel niet uit op basis van emoties. „Daar koop je niks voor. Kies iets uit wat werkt en wat mensen een toekomst geeft.”