Fasting

‫روزة ﻣﺴﻴﺤﻲ‬ ‫)ﺑﺎ آﻏﺎز ﻣﺎه رﻣﻀﺎن ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺴﻴﺎري از ﻋﺰﻳﺰان ﻣﺴﻴﺤﻲ و ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﻴﺤﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ روزه ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ از ﺳﺮي دروس ﻫﻔﺖ ﻗﺪم اﺳﺎﺳﻲ ﻛﻤﻚ ﺷﺎﻳﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن‬ ‫ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪(.‬‬ ‫اﮔﺮ ﻗﺼﺪ روزه ﮔﺮﻓﺘﻦ دارﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﺎ ﺑﻪ ﻛﺎرﮔﻴﺮي ﻣﺮاﺣﻞ زﻳﺮ ﻟﺤﻈﺎت ﭘﺮﺑﺮﻛﺘﻲ را در ﺣﻀﻮر ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﺳﭙﺮي ﻛﻨﻴﺪ و از ﺑﺮﻛﺎت روﺣﺎﻧﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﺮﺧﻮردار ﺷﻮﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮﺣﻠﻪ اول‪ :‬ﻫﺪف ﺧﻮد را ﻣﺸﺨﺺ ﻛﻨﻴﺪ‬ ‫ﻫﺪف ﺷﻤﺎ از روزه ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭼﻴﺴﺖ؟ آﻳﺎ ﺑﺮاي ﺗﻌﻤﻖ و ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﺷﺪن در اﻣﻮر ﻣﻌﻨﻮي‪ ،‬ﺑﻴﺪاري روﺣﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻃﻠﺐ‬ ‫ﻫﺪاﻳﺖ‪ ،‬ﺷﻔﺎ‪ ،‬ﺣﻞ ﻣﺸﻜﻼت ﻳﺎ ﺑﺮﺧﻮرداري از ﻓﻴﺾ اﻟﻬﻲ ﺑﺮاي روﻳﺎروﻳﻲ ﺑﺎ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻲ دﺷﻮار روزه ﻣﻲﮔﻴﺮﻳﺪ؟‬ ‫از روحاﻟﻘﺪس ﺑﺨﻮاﻫﻴﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ را در اﻧﺘﺨﺎب ﻫﺪف ﺑﺮاي روزه و دﻋﺎي ﺧﻮد ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ اﻣﺮ ﺷﻤﺎ را ﻗﺎدر‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎ ﻣﺸﺨﺺ و ﻣﻨﻈﻢﺗﺮ دﻋﺎ ﻛﻨﻴﺪ و روزه ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺎ روزه و دﻋﺎ‪ ،‬ﻣﺎ ﺧﻮد را در ﺣﻀﻮر ﺧﺪا ﻓﺮوﺗﻦ ﻣﻲﺳﺎزﻳﻢ و ﺑﻪ روحاﻟﻘﺪس اﺟﺎزه ﻣﻲدﻫﻴﻢ ﻛﻪ روح ﻣﺎ را ﺗﺎزه‬ ‫ﮔﺮداﻧﺪ ﻛﻠﻴﺴﺎي ﻣﺎ را ﺑﻴﺪار ﻛﻨﺪ و ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ دوم ﺗﻮارﻳﺦ ‪ 14:7‬زﻣﻴﻦ ﻣﺎ را ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺸﺪ‪ .‬ﻣﺸﺨﺺ ﻛﺮدن ﻫﺪف‪،‬‬ ‫اوﻟﻴﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ در روزه ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮﺣﻠﻪ دوم‪ :‬ﺑﺎ ﺧﺪا ﻋﻬﺪ ﺑﺒﻨﺪﻳﺪ‬ ‫در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻧﻮع روزه ﺧﻮد دﻋﺎ ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﭘﻴﺮوان ﺧﻮد ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻛﺮد ﻛﻪ روزه ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ )ﻣﺘﻲ‬ ‫‪ 14:9 ،18-16:6‬و ‪ .(15‬اﻧﺘﺨﺎب زﻣﺎن روزهداري ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﺧﻮد ﺷﻤﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭘﻴﺶ از روزه ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫ﺳﺆاﻻت زﻳﺮ را ﻣﺸﺨﺺ ﺳﺎزﻳﺪ‪:‬‬ ‫ ﭼﻪ ﻣﺪت روزه ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬‫ﻧﺼﻒ روز‪ ،‬ﻳﻚ روز‪ ،‬ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ‪ ،‬ﭼﻬﻞ روز )اﻟﺒﺘﻪ اﻓﺮادي ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺑﺎر اول ﻗﺼﺪ دارﻧﺪ روزه ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪،‬‬ ‫ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﺪت زﻳﺎدي را اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ از ﻧﺼﻒ روز آﻏﺎز ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ اﻳﻦ ﻣﺪت را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬زﻳﺮا‬ ‫ﺑﺪنﻫﺎي ﻣﺎ ﻣﺴﻜﻦ روحاﻟﻘﺪس اﺳﺖ و ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﺻﺪﻣﻪاي ﺑﻪ آن وارد ﺳﺎزﻳﻢ(‪.‬‬

‫ ﭼﻪ ﻧﻮع روزهاي ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﮔﺮﻓﺖ؟‬‫)ﻓﻘﻂ آب‪ ،‬آب و آبﻣﻴﻮه‪ ،‬ﭼﻪ ﻧﻮع آبﻣﻴﻮهﻫﺎﻳﻲ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻧﻮﺷﻴﺪ و ﺑﺎ ﭼﻪ ﻓﻮاﺻﻠﻲ(‪.‬‬ ‫ از ﭼﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎي ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻛﻨﺎرهﮔﻴﺮي ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻛﺮد؟‬‫ ﻫﺮ روزه ﭼﻪ ﻣﺪت زﻣﺎﻧﻲ را ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﻼم ﺧﺪا و دﻋﺎ اﺧﺘﺼﺎص ﺧﻮاﻫﻴﺪ داد؟‬‫ﺑﺴﺘﻦ اﻳﻦ ﻋﻬﺪﻫﺎ ﺑﺎ ﺧﺪا ﭘﻴﺶ از روزه ﮔﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻛﻤﻚ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد ﺗﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ وﺳﻮﺳﻪﻫﺎ و ﻓﺸﺎرﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ‬ ‫در ﻫﻨﮕﺎم روزهداري ﺑﺮ ﺷﻤﺎ وارد ﺧﻮاﻫﻨﺪ آﻣﺪ اﻳﺴﺘﺎدﮔﻲ ﻛﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮﺣﻠﺔ ﺳﻮم‪ :‬ﺧﻮد را از ﻟﺤﺎظ روﺣﺎﻧﻲ آﻣﺎده ﻛﻨﻴﺪ‬ ‫اﺳﺎس روزه و دﻋﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﮔﻨﺎﻫﺎن اﻋﺘﺮاف ﻧﺸﺪه ﻣﺎﻧﻌﻲ در ﺟﻬﺖ دﻋﺎ ﻛﺮدن ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﺎ اﻧﺠﺎم ﻛﺎرﻫﺎي ذﻛﺮ ﺷﺪه ﻗﻠﺐ ﺧﻮد را ﺑﺮاي روزه ﮔﺮﻓﺘﻦ آﻣﺎده ﻛﻨﻴﺪ‪:‬‬ ‫ ﺑﺎ ﻫﺪاﻳﺖ ﺧﺪا ﻓﻬﺮﺳﺘﻲ از ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺧﻮد ﺑﻨﻮﻳﺴﻴﺪ‪.‬‬‫ ﺗﻤﺎم ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﻲ را ﻛﻪ روحاﻟﻘﺪس ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻳﺎدآوري ﻛﺮده اﺳﺖ اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﻴﺪ و از ﺧﺪا ﻃﻠﺐ ﺑﺨﺸﺶ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ‬‫)اول ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪.(9:1‬‬ ‫ از ﺗﻤﺎم اﻓﺮادي ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ رﻧﺠﺶ آﻧﻬﺎ ﺷﺪهاﻳﺪ ﻃﻠﺐ ﺑﺨﺸﺶ ﻛﻨﻴﺪ و ﺧﻮد ﻧﻴﺰ ﺗﻤﺎم اﻓﺮادي را ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ‬‫رﻧﺠﺶ ﺷﻤﺎ ﺷﺪهاﻧﺪ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ )ﻣﺮﻗﺲ ‪25:11‬؛ ﻟﻮﻗﺎ ‪ 3:17 ، 4:11‬و ‪.(4‬‬ ‫ اﮔﺮ روحاﻟﻘﺪس ﺷﻤﺎ را ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﺮد ﺑﺮاي ﺟﺒﺮان اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت ﺧﻮد اﻗﺪام ﻛﻨﻴﺪ‪.‬‬‫ از ﺧﺪا ﺑﺨﻮاﻫﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺣﻜﻢ ﺧﻮد در اﻓﺴﺴﻴﺎن ‪ 18:5‬و وﻋﺪه ﺧﻮد در اول ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪ 14:5‬و ‪ 15‬ﺷﻤﺎ را از‬‫روح ﭘﺮ ﺳﺎزد‪.‬‬ ‫ ﺗﻤﺎم ﺟﻮاﻧﺐ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺳﺮور و ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﻮد ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻛﻨﻴﺪ و از ﻃﺒﻴﻌﺖ ﮔﻨﺎهآﻟﻮد ﺧﻮد‬‫اﻃﺎﻋﺖ ﻧﻜﻨﻴﺪ )روﻣﻴﺎن ‪ 1:12‬و ‪.(2‬‬ ‫ در ﻣﻮرد ﻣﺤﺒﺖ‪ ،‬اﻗﺘﺪار‪ ،‬ﺣﻜﻤﺖ‪ ،‬ﻗﻮت‪ ،‬اﻣﺎﻧﺖ‪ ،‬ﻓﻴﺾ‪ ،‬رﺣﻤﺖ و ﺳﺎﻳﺮ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت ﺧﺪا ﺑﻪ ﺗﻔﻜﺮ ﺑﭙﺮدازﻳﺪ‬‫)ﻣﺰﻣﻮر ‪ 9:48‬و ‪(13-11 ،8-1:103 ،10‬‬

‫ ﺑﺎ ﻗﻠﺒﻲ ﻣﺸﺘﺎق دﻋﺎ و روزه ﺧﻮد را آﻏﺎز ﻛﻨﻴﺪ )ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ‪.(6:11‬‬‫ ﺟﻨﮓ روﺣﺎﻧﻲ را ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺎدﻳﺪه ﻧﮕﻴﺮﻳﺪ‪ .‬ﮔﺎﻫﻲ ﺷﻴﻄﺎن ﺗﻀﺎد و ﻛﺸﻤﻜﺶ ﺑﻴﻦ روح و ﺟﺴﻢ را ﺗﺸﺪﻳﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‬‫)ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪ 16:5‬و ‪.(17‬‬

‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﺎﺷﻴﺪ‬ ‫اﮔﺮ واﻗﻌﺎً در ﺣﻀﻮر ﺧﺪا ﻓﺮوﺗﻦ ﺷﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺗﻮﺑﻪ و دﻋﺎ ﻛﻨﻴﺪ و روي او را ﺑﻄﻠﺒﻴﺪ و ﻫﻤﻮاره در ﻣﻮرد ﻛﻼم او ﺑﻪ‬ ‫ﺗﻌﻤﻖ ﺑﭙﺮدازﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺣﻀﻮر او را اﺣﺴﺎس ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻛﺮد )ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪ .(21:14‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻌﺮﻓﺖ روﺣﺎﻧﻲ‬ ‫ﺗﺎزهاي ﻋﻄﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪ .‬اﻋﺘﻤﺎد و اﻳﻤﺎن ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﺪا ﻧﻴﺰ اﻓﺰاﻳﺶ ﺧﻮاﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﺷﻤﺎ از ﻟﺤﺎظ روﺣﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺟﺴﻤﻲ‬ ‫و روﺣﻲ ﺗﺎزه ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ و ﭘﺎﺳﺦ دﻋﺎﻫﺎي ﺧﻮد را درﻳﺎﻓﺖ ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻛﺮد‪.‬‬ ‫اﮔﺮ ﭼﻪ روزه ﺣﻼل ﺗﻤﺎم ﻣﺸﻜﻼت ﻧﻴﺴﺖ وﻟﻲ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺎز دارﻳﻢ ﻛﻪ ﻫﺮ روز از روح ﭘﺮ ﺷﻮﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫روزﻫﺎﻳﻲ را ﻧﻴﺰ در روزه ﺳﭙﺮي ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻳﻚ روز روزه ﮔﺮﻓﺘﻦ در ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺮﻛﺖ ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﺷﺪه‬ ‫اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﺎ ﺑﺎ روزه ﮔﺮﻓﺘﻦ از ﻟﺤﺎظ روﺣﻲ ﻧﻴﺰ آﻣﺎدﮔﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﻲآورﻳﻢ و ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن از ﻟﺤﺎظ روﺣﻲ و‬ ‫ﺟﺴﻤﻲ ﺑﻪ روزه ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻋﺎدت ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺎر اول در روزه ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮردﻳﺪ‪ ،‬ﻣﺄﻳﻮس ﻧﺸﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ‬ ‫ﻣﺠﺪداً روزه ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﺪا ﺷﻤﺎ را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ وﻓﺎداريﺗﺎن ﺑﺮﻛﺖ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪.‬‬ ‫در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻴﺪ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻛﺎﻣﻞ را ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﻨﻴﺪ ﻟﻄﻔﺎً از ﺳﺎﻳﺖ ‪www.lifeagape.org/farsi/7steps‬‬ ‫دﻳﺪن ﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪.‬‬

‫روزة ﭘﺴﻨﺪﻳﺪة ﺧﺪا ﭼﻴﺴﺖ؟‬ ‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬ ‫»اﻳﻨﻚ ﺷﻤﺎ در روز روزه ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮﺷﻲ ﺧﻮد را ﻣﻲﻳﺎﺑﻴﺪ« اﺷﻌﻴﺎ ‪58:3‬‬ ‫ﻳﻜﻲ از اوﻟﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮات ﻣﻦ در ﻣﻮرد روزه‪ ،‬ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ دوران ﻧﻮﺟﻮاﻧﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﻳﻜﻲ از روزﻫﺎي ﮔﺮم‬ ‫ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺳﻮار اﺗﻮﺑﻮس ﺷﺮﻛﺖ واﺣﺪ ﺷﺪم‪ .‬ﺑﻪدﻟﻴﻞ ﻧﺒﻮدن ﺟﺎي ﺧﺎﻟﻲ ﺧﻮدم را راﺿﻲ ﻛﺮدم ﻛﻪ روي ﻳﻜﻲ از‬ ‫ﺻﻨﺪﻟﻲﻫﺎي آﺧﺮ اﺗﻮﺑﻮس ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﮔﺮمﺗﺮ از ﻫﺮ ﺟﺎي دﻳﮕﺮ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ‪ .‬ﻣﺎه رﻣﻀﺎن ﺑﻮد و ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻨﻜﻪ‬ ‫ﻫﻨﻮز وﻗﺖ زﻳﺎدي ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ اﻓﻄﺎر ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻣﺮدم ﺑﻲﻗﺮار ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﭘﺴﺮﻛﻲ ﻛﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮردن‬

‫ﺗﻜﻪاي ﻧﺎن ﺑﺮﺑﺮي ﺑﻮد ﺑﺎ دﻳﺪن ﻧﮕﺎهﻫﺎي ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮﻳﻦ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﺮﻣﻲﮔﺸﺖ و در ﭘﻨﺎه ﻣﺎدر ﺑﻪ ﺧﻮردن‬ ‫اداﻣﻪ ﻣﻲداد‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻣﻲﻛﺮدم اﮔﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ‪ ،‬ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲزد ﻛﻪ »ﺑﺎور ﻛﻨﻴﺪ ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻮﭼﻜﻢ!«‬ ‫اﻳﺴﺘﮕﺎه ﺑﻌﺪي‪ ،‬ﻣﺴﺎﻓﺮﻳﻦ ﺗﺎزهاي از در ﺟﻠﻮ ﺳﻮار اﺗﻮﺑﻮس ﺷﺪﻧﺪ و در آن ﺑﻴﻦ ﺧﺎﻧﻢ زﻧﺒﻴﻞ ﺑﻪدﺳﺖ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﭘﻴﺮي‬ ‫ﻫﻢ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲﺧﻮرد‪ .‬اﺗﻮﺑﻮس ﻫﻨﻮز راه ﻧﻴﻔﺘﺎده ﺑﻮد‪ ،‬ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﭘﻴﺮ ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ ﺑﻠﻨﺪ ﺳﺮﻧﺸﻴﻨﺎن اﺗﻮﺑﻮس را ﻣﻮرد‬ ‫ﺳﺮزﻧﺶ ﻗﺮار داده و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﻤﻲﻛﺸﻦ! ﻣﻦ ﭘﻴﺮ ﺑﺎ زﺑﺎن روزه ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮﭘﺎ ﺑﺎﺷﻢ و اﻳﻦ ﻧﺮ‪...‬ﻫﺎ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫ﻃﻮري ﻧﺸﺴﺘﻦ!« ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮي از ﻫﻤﺎن ﺟﻠﻮ دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻫﻨﻮز آﺑﺮورﻳﺰي ﻧﺸﺪه ﻗﺎﺋﻠﻪ را ﺧﺘﻢ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬آن روز از ﺧﻮدم ﭘﺮﺳﻴﺪم واﻗﻌﺎً دﻟﻴﻞ روزه ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭼﻴﺴﺖ و روزه ﺑﺮاي ﻛﻴﺴﺖ؟ ﺟﺎن وﺳﻠﻲ واﻋﻆ‬ ‫ﻣﻌﺮوف ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺑﺮﺧﻲ روزه را ﺣﺘﻲ ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﻛﻼم ﺧﺪا و ﻋﻘﻞ ﺟﺎي دادهاﻧﺪ؛ و ﺑﺮﺧﻲ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻛﻠﻲ آن را‬ ‫ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ«‪.‬‬ ‫در ﻓﺮﻫﻨﮓ اﻣﺮوز و ﺑﺎ وﺟﻮد رﺳﺘﻮرانﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن و آﺷﻨﺎﻳﻲ ﻫﺮ روزه ﺑﺎ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻏﺬاﻳﻲ ﺟﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺳﺨﻦ‬ ‫ﮔﻔﺘﻦ از روزه ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻲﺟﺎ و ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺟﻠﻮه ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﺑﺮﺧﻲ ﺑﺎ اﺳﺘﻨﺎد از آﻳﺔ زﻳﺮ روزه و ﺳﻮءﺗﻐﺬﻳﻪ ﻫﻢ‬ ‫ﻣﻌﻨﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪» ،‬زﻳﺮا ﻫﺮﮔﺰ ﻛﺴﻲ از ﺑﺪن ﺧﻮد ﻧﻔﺮت ﻧﺪارد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ آن ﺧﻮراك ﻣﻲدﻫﺪ و از آن ﻧﮕﺎﻫﺪاري‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ« )اﻓﺴﺴﻴﺎن ‪ .(29:5‬ﻋﺪهاي ﻫﻢ ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻠﻲ ﺣﺎﻛﻲ از ﺗﻌﺠﺐ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ روزه ﻣﺴﺌﻠﻪاي‬ ‫ﺟﺰﻣﻲ و ﻓﺎﻗﺪ اﻋﺘﺪال ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪﺳﻲ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﻪراﺳﺘﻲ رﻳﺸﻪ اﻳﻦ ﻃﺮز ﺗﻔﻜﺮ در ﻛﺠﺎ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ؟‬ ‫ﺑﺎ اﻧﺤﺮاف از واﻗﻌﻴﺖ ﻣﻌﻨﻮي و ﺑﺎﻃﻨﻲ اﻳﻤﺎن ﻣﺴﻴﺤﻲ در دوران ﭘﺲ از رﺳﻮﻻن و ﺧﺼﻮﺻﺎً در ﻗﺮون وﺳﻄﻲ‪،‬‬ ‫روزه ﻧﻴﺰ ﺑﻪﺻﻮرت ﻳﻜﻲ از اﺷﻜﺎل رﻳﺎﺿﺖ درآﻣﺪ‪ .‬و ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﭘﻮﻟﺲ درﺑﺎرة ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ »ﺻﻮرتِ ﻇﺎﻫﺮ‬ ‫دﻳﻨﺪاري دارﻧﺪ ﻟﻴﻜﻦ ﻣﻨﻜﺮ ﻗﺪرت آن ﻫﺴﺘﻨﺪ« درﺳﺖ از ﻛﺎر درآﻣﺪ )دوم ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ‪.(5:3‬‬ ‫ﺑﺎ ﻇﻬﻮر اﺻﻼﺣﺎت‪ ،‬ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ ﺷﺎﻫﺪ اﻧﻘﻼﺑﻲ در ﻋﺮﺻﺔ رﻳﺎﺿﺖﻛﺸﻲ و ﻫﺮ آﻧﭽﻪ از آن ﻗِﺴﻢ ﺑﻪﺷﻤﺎر‬ ‫ﻣﻲرﻓﺖ‪ ،‬ﺷﺪ‪ .‬ﻛﻠﻴﺴﺎ ﻫﻨﻮز از ﻋﻮاﻗﺐ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ ﺷﺪﻳﺪي رﻧﺞ ﻣﻲﺑﺮد و ﺑﻪﺳﺨﺘﻲ در ﻣﺴﻴﺮ اﺣﻴﺎي اﻳﻤﺎن‬ ‫ﻣﺘﻌﺎدل ﻣﺴﻴﺤﻲ در دورة ﻋﻬﺪﺟﺪﻳﺪ ﮔﺎم ﺑﺮﻣﻲدارد‪ .‬در ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس و ﺗﺎرﻳﺦ ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺑﻪ اﻓﺮاد ﻧﺎﻣﻲ ﺑﺴﻴﺎري‬ ‫ﺑﺮﻣﻲﺧﻮرﻳﻢ ﻛﻪ روزه ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻬﻤﻲ از زﻧﺪﮔﻲ روﺣﺎﻧﻲ آنﻫﺎ را ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲداد‪.‬‬

‫ﻣﻌﻨﺎ و ﻣﺒﺪاء ﭘﻴﺪاﻳﺶ روزه‬ ‫روزه ﻣﻨﺤﺼﺮاً آﺋﻴﻦ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻣﺴﻴﺤﻲ ﻧﺒﻮده و در ﻫﻤﺔ ادﻳﺎن ﺑﺰرگ ﺟﻬﺎن و ﺣﺘﻲ ادﻳﺎن ﺑﺪوي ﻧﻴﺰ ﻳﺎﻓﺖ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬اﻓﻼﻃﻮن‪ ،‬ﺳﻘﺮاط و ارﺳﻄﻮ ﻫﻤﮕﻲ روزه ﻣﻲﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻘﺮاط‪ ،‬ﭘﺪر ﻋﻠﻢ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻣﺪرن ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﺰاﻳﺎي‬ ‫روزه اذﻋﺎن داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫در ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس‪ ،‬روزه ﭘﺮﻫﻴﺰ از ﻏﺬا ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﻫﺪاف روﺣﺎﻧﻲ و ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻋﺒﺎدت ﻓﺮدي و ﻳﺎ ﻋﻤﻮﻣﻲ‬ ‫ﻣﻄﺮح ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﻲ اﺷﻜﺎل دﻳﮕﺮ اﻧﻜﺎر ﻧﻔﺲ ﺑﻪ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻋﻤﻴﻖﺗﺮ و وﺳﻴﻊﺗﺮي از روزه‬ ‫ﺑﺮﺳﻴﻢ‪ .‬در اﻳﻦ ﺻﻮرت روزه ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﺧﻮدداري از ﺧﻮردن و آﺷﺎﻣﻴﺪن ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﭘﺮﻫﻴﺰ از ﻫﺮ آﻧﭽﻪ در‬ ‫راﺑﻄﻪ و ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﻲﮔﺬارد اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﻌﻨﻲ اوﻟﻴﺔ روزه‪ ،‬ﭘﺮﻫﻴﺰ از ﻏﺬا ﺧﻮردن‬ ‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬زﻳﺮا ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎري ﺑﻪﻃﻮر ﻛﻠﻲ‪ ،‬ﻃﺒﻴﻌﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺴﻴﺤﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻌﻨﺎي ﻋﺎدي روزه در ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس‬ ‫ﭘﺮﻫﻴﺰ از ﻫﺮ ﻧﻮع ﻏﺬا اﻋﻢ از ﺟﺎﻣﺪ و ﻣﺎﻳﻊ اﺳﺖ و ﭘﺮﻫﻴﺰ از آب را درﺑﺮ ﻧﻤﻲﮔﻴﺮد‪.‬‬

‫روزه ﻋﻤﻮﻣﻲ‬ ‫اﮔﺮ ﭼﻪ روزه اﻣﺮي ﺷﺨﺼﻲ اﺳﺖ و ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ راﺑﻄﺔ ﺷﺨﺼﻲ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺧﺪاﺳﺖ اﻣﺎ در ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﺑﻪ‬ ‫روزﻫﺎي ﺧﺎص روزه ﺑﺮاي ﻋﻤﻮم ﻧﻴﺰ ﺑﺮﻣﻲﺧﻮرﻳﻢ‪ .‬روزة روز ﻛﻔﺎره )ﻻوﻳﺎن ‪ (27:23‬ﺗﻨﻬﺎ روزي ﺑﻮد ﻛﻪ در‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﻮﺳﻲ ﻣﻌﻴﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬در ﮔﺎهﺷﻤﺎر ﻳﻬﻮدي اﻳﻦ ﺗﺎرﻳﺦ‪ ،‬روزي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺮدم در آن ﺑﺮاي ﻛﻔﺎرة ﮔﻨﺎﻫﺎن‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺎﺗﻢ ﻣﻲﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺗﺪرﻳﺠﺎً روزﻫﺎي دﻳﮕﺮي ﻧﻴﺰ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﻌﺪاد اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ در زﻛﺮﻳﺎ ‪ 19:8‬ﺑﻪ ﭼﻬﺎر‬ ‫روز دﻳﮕﺮ در ﻃﻮل ﺳﺎل اﺷﺎره ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﭘﺲ از دوران اﺳﺎرت و ﺗﺎ زﻣﺎن ﻣﺴﻴﺢ آن را ﻧﮕﺎه‬ ‫ﻣﻲداﺷﺘﻨﺪ‪ .‬اﻣﺮوزه در ﺑﻴﻦ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻴﺴﺖ روز از ﺳﺎل روزة ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺑﺮﻗﺮار اﺳﺖ‪.‬‬ ‫در ﺷﺮاﻳﻂ اﺿﻄﺮاري رﻫﺒﺮان اﺟﺘﻤﺎع‪ ،‬ﺑﺎ ﺑﺤﺮاﻧﻲ دﻳﺪن ﺷﺮاﻳﻂ اﻋﻼم روزة ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ )ﻳﻮﺋﻴﻞ ‪ 15:2‬و‬ ‫دوم ﺗﻮارﻳﺦ ‪ (1-4:20‬ﻛﻪ در ﻫﻤﺔ ﻣﻮارد ﺑﺎ ﺗﻔﻘﺪ و ﻋﻤﻞ ﻧﺠﺎتﺑﺨﺶ ﺧﺪا ﻫﻤﺮاه ﺑﻮده اﺳﺖ )داوران ‪ 26:20‬و‬ ‫اول ﺳﻤﻮﺋﻴﻞ ‪ 14:24‬و اول ﺳﻤﻮﺋﻴﻞ ‪ .(6:7‬ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﺑﺎ اﻟﻬﺎم از اﻳﻦ اﻟﮕﻮي ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪﺳﻲ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﻛﺸﻮرﺷﺎن را ﺣﻤﻠﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻮﻳﺎن ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻲﻛﺮد و ﻳﺎ در ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻲ دوم اﻋﻼم دﻋﺎ و روزة ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﻪﺟﺎ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺷﺮاﻳﻂ و ﺑﺤﺮانﻫﺎي اﻣﺮوزي از اﻳﻦ ﺳﻨﺖ ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪﺳﻲ ﭘﻴﺮوي ﻛﺮده و ﺑﺎ‬ ‫اﻋﻼم روزة ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺧﺪا را ﺑﻪ ﻣﻴﺪان ﺑﻜﺸﻴﻢ )دوم ﺗﻮارﻳﺦ ‪ .(7:14‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در ﻛﻠﻴﺴﺎي ﻣﺤﻠﻲ ﺧﻮد ﺷﺎﻫﺪ‬ ‫ﺷﻘﺎق و ﺟﺪاﻳﻲ‪ ،‬اﻓﻮل ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ و ارزشﻫﺎي ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪﺳﻲ‪ ،‬ﺗﺰاﻳﺪ ﻣﻴﻞ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ و ﻣﺎدﻳﺎت‪ ،‬ﻋﺪم رﺷﺪ روﺣﺎﻧﻲ‪،‬‬ ‫ﺑﻲاﻳﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺳﻘﻮط و ﻟﻐﺰشﻫﺎ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬ﻫﻤﻪ اﻳﻦﻫﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ اﻳﺠﺎد ﻛﻨﺪ ﺗﺎ رﻫﺒﺮان ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺑﺎ اﻋﻼم‬ ‫روزه ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻣﻨﺒﻊ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫اﺟﺒﺎر ﻛﺮدن روزه‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﻲ )ﭼﻪ ﻧﻈﺎم ﺣﻜﻮﻣﺘﻲ و ﭼﻪ ﻧﻈﺎم ﻣﺬﻫﺒﻲ( ﻛﻪ ﻣﺮدم را ﺑﻪ روزه داﺷﺘﻦ وادار ﻛﻨﺪ‪ ،‬اﻳﻤﺎﻧﺪاران را از ﻟﺬت‬ ‫ﻃﺎﻋﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﺸﺄت ﮔﺮﻓﺘﻪ از اﺣﺘﺮام و ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺪاﺳﺖ ﻣﺤﺮوم ﻛﺮده و آن را ﺑﺎ ﻇﺎﻫﺮداري و اﻃﺎﻋﺖِ از روي‬

‫اﺟﺒﺎر ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و اﻳﻦ ﺑﺎ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻨﺎﻓﺎت دارد‪ .‬روزه ﭼﻪ در ﺷﻜﻞ ﻓﺮدي و ﭼﻪ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻣﺴﺌﻠﻪاي‬ ‫اﺳﺖ ﺑﻴﻦ ﺧﺪا و اﻧﺴﺎن‪.‬‬ ‫ﺧﻄﺮي ﻛﻪ در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ وﺟﻮد دارد اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺒﺪﻳﻞ روزه از ﻳﻚ ﻋﺒﺎدت ﺷﺨﺼﻲ ﺑﻪ ﻳﻚ رﺳﻢ ﻛﻠﻴﺴﺎﻳﻲ‪،‬‬ ‫در ﮔﺎم ﺑﻌﺪي آن را ﺑﻪ ﻳﻚ ﻗﺎﻧﻮن ﻛﻠﻴﺴﺎﻳﻲ و در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﺑﺎري ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﺮاي ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫رﻳﭽﺎرد ﻓﻮﺳﺘﺮ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻛﺘﺎب ‪ Celebration of Discipline‬ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﺪ‪» :‬روزة ﻣﻨﻈﻢ ﻳﺎ ﻫﻔﺘﮕﻲ در زﻧﺪﮔﻲ‬ ‫ﺑﺮﺧﻲ ﭼﻨﺎن ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﻛﻮﺷﻴﺪهاﻧﺪ از ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﺣﻜﻤﻲ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺪان ﻣﺸﺮوﻋﻴﺖ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺒﺨﺸﻨﺪ و‬ ‫ﺑﺪﻳﻦ وﺳﻴﻠﻪ ﻫﻤﺔ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن را ﺑﻪ آن ﺳﻔﺎرش ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬وﻟﻲ ﺟﺴﺘﺠﻮي ﻣﺰﺑﻮر ﺑﻴﻬﻮده ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻗﺎﻧﻮن ﻳﺎ‬ ‫ﺣﻜﻢ ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪﺳﻲ در ﻣﻮرد ﻧﮕﻪداﺷﺘﻦ روزة ﻣﻨﻈﻢ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد آزادي ﻣﺎ در اﻧﺠﻴﻞ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي‬ ‫ﺑﻲﺑﻨﺪ و ﺑﺎري و ﻻﻗﻴﺪي ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻣﻌﻨﺎي آزادي در اﻧﺠﻴﻞ اﺳﺘﻔﺎده از ﻓﺮﺻﺖﻫﺎﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ آزاد و ﻣﺨﺘﺎرﻳﻢ ﺗﺎ در ﻫﺮ‬ ‫روزي ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻴﻢ روزه ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل را آوﻳﺰة ﮔﻮش ﺧﻮد ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬ ‫»زﻧﻬﺎر آزادي ﺧﻮد را ﻓﺮﺻﺖ ﺟﺴﻢ ﻣﮕﺮداﻧﻴﺪ« )ﻏﻼﻃﻴﺎن ‪.(3:5‬‬ ‫ﺧﻄﺮ دﻳﮕﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﻫﺮ ﻋﻤﻞ روﺣﺎﻧﻲ ﻛﻪ از ﺳﺮ ﻋﺎدت اﻧﺠﺎم ﺷﻮد ﺑﻪ ﻗﺎﻟﺒﻲ ﻋﺎري از ﻣﺤﺘﻮا ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬اﻣﺎ اﻳﻦ‬ ‫ﺧﻄﺮات ﺑﻪﻃﻮر ﻛﻠﻲ دﻟﻴﻞ ﻣﻨﻄﻘﻲ و ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺮاي ﺗﺮك روزه ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﻛﻪ در ﻣﻮرد دﻋﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻲﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﺎ ﭘﻴﺮاﻳﻪ ﻛﺮدن روزه از ﺗﻤﺎﻳﻼت ﺷﺮﻳﻌﺖﮔﺮاﻳﺎﻧﻪ ﻣﻲﺗﻮان ارزش واﻗﻌﻲ روزه را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮد‪ .‬روزه ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﻓﺮﺻﺘﻲ را ﺑﺮاي ﺗﻔﺤﺺ و ﺑﺎزﻧﮕﺮي ﺷﺨﺼﻲ ﺑﻪوﺟﻮد ﻣﻲآورد‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ روش ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي ذﺧﻴﺮه ﻛﺮدن ﻛﺎﻻي‬ ‫ارزﺷﻤﻨﺪي ﭼﻮن زﻣﺎن اﺳﺖ‪ .‬وﻗﺘﻲ را ﻛﻪ ﺑﺎ روزه ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻲآورﻳﻢ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﻲ ﺧﺪا ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺧﺼﻮﺻﺎً اﮔﺮ روزه ﺑﺎ دﻋﺎ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﻣﻌﺠﻮﻧﻲ ﻋﺎﻟﻲ ﺑﺮاي ﺗﺎزه‬ ‫ﻛﺮدن روح و ﺟﺴﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫دﻳﺪﮔﺎه ﻣﺴﻴﺢ در ﻣﻮرد روزه‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ در ﻣﻮﻋﻈﻪ ﺳﺮﻛﻮه ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ در ﻣﻮرد دﻋﺎ‪ ،‬روزه و ﺻﺪﻗﻪ دادن ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد‪ ،‬ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﺧﻮد را از‬ ‫ﺑﻴﻬﻮدﮔﻲ ﻃﺎﻋﺘﻲ ﻛﻪ از ﺳﺮ ﺗﻈﺎﻫﺮ و رﻳﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬آﮔﺎﻫﺎﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ او ﻫﺮﮔﺰ ﻧﮕﻔﺖ »اﮔﺮ ﺧﻮاﺳﺘﻴﺪ روزه ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ‪«...‬‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ روزه ﻣﻲﮔﻴﺮﻳﺪ‪ .«...‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ‪ ،‬او روزه ﮔﺮﻓﺘﻦ را ﺑﺮاي ﻳﻚ اﻳﻤﺎﻧﺪار ﻣﻔﺮوض‬ ‫داﻧﺴﺖ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﻣﺎرﺗﻴﻦ ﻟﻮﺗﺮ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ روزه ﮔﺮﻓﺘﻦ را رد ﻛﻨﺪ و ﻧﻪ آن را ﺧﻮار‬ ‫ﺑﺸﻤﺎرد‪ ...‬او ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ روزه ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺻﺤﻴﺢ را اﺣﻴﺎء ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ «.‬ﻣﺴﻴﺢ در ﻣﻮرد دﻋﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻜﻞ ﺗﻌﻠﻴﻢ‬ ‫ﺧﻮد را آﻏﺎز ﻛﺮد و ﻣﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻً دﻋﺎ را ﻣﻮﺿﻮع ﻛﻢ اﻫﻤﻴﺖ و ﻏﻴﺮﺿﺮوري ﺗﻠﻘﻲ ﻧﻤﻲﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺑﺮ‬

‫اﻳﻨﻜﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﻳﻬﻮدي او دﻋﺎ‪ ،‬روزه و ﺻﺪﻗﻪ دادن را اﻋﻤﺎل دﻳﻨﺪاراﻧﺔ دلﺑﺨﻮاﻫﻲ ﻧﻤﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ آنﻫﺎ ﻧﻪ‬ ‫در ﻣﻮرد ﺿﺮورت روزه ﺑﻠﻜﻪ در ﻣﻮرد ﻧﺤﻮة ﺑﺠﺎ آوردﻧﺶ ﺗﻌﻠﻴﻢ داد )ﻣﺘﻲ ‪ .(18-1:6‬اﺷﺎره ﺟﺪاﮔﺎﻧﺔ او ﺑﻪ دﻋﺎ‬ ‫و روزه ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ اﻳﻦ اﻣﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺢ روزه را ﺗﺠﺮﺑﺔ روﺣﺎﻧﻲ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ از دﻋﺎ ﻣﻲداﻧﺴﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﻏﺎﻟﺒﺎً دﻋﺎ و‬ ‫روزه در ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﻣﻔﺎﻫﻴﻤﻲ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ اﻣﺎ ﻳﻜﻲ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻣﺴﻴﺢ ﭼﻮن اﻧﺒﻴﺎء ﭘﻴﺶ از ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻠﻮص ﻧﻴﺖ در روزه ﻣﺮﺑﻮط ﻣﻲﺷﻮد و اﻳﻨﻜﻪ روزه ﻫﻤﭽﻮن ﻫﺮ ﻋﻤﻞ‬ ‫ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎراﻧﻪ دﻳﮕﺮي ﺑﺮاي ﺟﻼل ﺧﺪاﺳﺖ ﻧﻪ ﺑﺮاي ﺗﺠﻠﻴﻞ ﺷﺪن روزهدار از ﺧﻠﻖ )اﺷﻌﻴﺎ ‪3:58‬و‪4‬؛ ﻣﺘﻲ‬ ‫‪ .(18-16:6‬ﻣﺴﻴﺢ دو ﻧﻮع دﻳﻨﺪاري را در اﻳﻦ آﻳﺎت ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﻢ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ‪ :‬دﻳﻨﺪاري ﻓﺮﻳﺴﻲﻣ‪Ĥ‬ﺑﺎﻧﻪ و‬ ‫دﻳﻨﺪاري ﻣﺴﻴﺤﻲ‪ .‬اوﻟﻲ ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺮ ﺧﻮدﻧﻤﺎﻳﻲ‪ ،‬ﺟﺎهﻃﻠﺒﻲ و ﭘﺎداش از اﻧﺴﺎن اﺳﺖ و دﻳﮕﺮي ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺮ ﻓﺮوﺗﻨﻲ و‬ ‫ﭘﺎداش از ﺧﺪاﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻧﮕﺎه ﻣﻠﻮل‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮ ﭘﺮﻳﺸﺎن و ﮔﺎمﻫﺎي ﺑﻲرﻣﻖ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﻧﻤﺎﻳﺶ دﻳﻨﺪاري آنﻫﺎ در روزه ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺮاي‬ ‫ﺗﺠﻠﻴﻞ و ﺗﻜﺮﻳﻢ ﺧﻠﻖ از اﻳﺸﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻛﺎرﺑﺮد داﺷﺖ‪ .‬از دﻳﺪ ﻣﺴﻴﺢ آﺳﻤﺎن از اﻳﻦ ﻋﻤﻠﻜﺮد رﻳﺎﻛﺎراﻧﻪ روﻳﮕﺮدان‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺨﺺ رﻳﺎﻛﺎر ﻣﻨﺎﺳﻚ دﻳﻨﻲ ﺧﻮد را در ﻣﻼءﻋﺎم ﺑﻪﺟﺎ ﻣﻲآورد »ﺗﺎ ﻣﺮدم اﻳﺸﺎن را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ«‪ .‬ﻓﻌﻞ ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ‬ ‫ﺑﻪﻛﺎر رﻓﺘﻪ در اﻳﻦ آﻳﻪ ﺑﺎ ﻛﻠﻤﻪ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﻫﻢ ﻣﻌﻨﻲ اﺳﺖ‪ .‬در ﻣﻘﺎﺑﻞ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻣﺴﻴﺤﻲ ﻧﻈﺎرهﮔﺮ او‪ ،‬ﻧﻪ دﻳﮕﺮ‬ ‫اﻧﺴﺎنﻫﺎ و ﻧﻪ ﺧﻮدش‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ "ﭘﺪر ﻧﻬﺎن ﺑﻴﻦ" اوﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺧﻮراك ﻳﻜﻲ از اﺳﺎﺳﻲﺗﺮﻳﻦ ﻧﻴﺎزﻫﺎي ﺑﺪن اﺳﺖ و ﻃﻤﻊ ﻳﻜﻲ از اﺳﺎﺳﻲﺗﺮﻳﻦ ﮔﻨﺎﻫﺎن‪ .‬ﻟﺬا "ﺗﺴﻠﻂ ﺑﺮ ﻧﻔﺲ"‬ ‫ﺑﺪون ﺗﺴﻠﻂ ﺑﺮ ﺑﺪن و اﻧﻈﺒﺎط آن ﺑﻲﻣﻌﻨﺎﺳﺖ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻓﺮاﺗﺮ از "ﻧﮕﺎه ﺗﻤﺠﻴﺪﮔﺮ ﻣﺮدم" آﻧﭽﻪ ﻓﻜﺮ رﻳﺎﻛﺎر را ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻮد ﻣﺸﻐﻮل ﻣﻲﺳﺎزد "ﻏﺮه ﺷﺪن ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ" اﺳﺖ‪ .‬ﻓﺮﻳﺴﻲ روزدار‪ ،‬ﺑﺮ ﺧﻮراك ﻛﻪ از ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﺧﻮاﻫﺶﻫﺎي‬ ‫ﺟﺴﻢ اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺴﺒﺘﺎً ﭼﻴﺮه ﺷﺪه اﻣﺎ در ﻛﻤﺎل ﺗﺄﺳﻒ‪ ،‬در ﺑﺮاﺑﺮ ﺿﻌﻒ روﺣﺎﻧﻲ ﺧﻄﺮﻧﺎكﺗﺮي ﭼﻮن ﻏﺮور از ﭘﺎي‬ ‫درآﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬از اﻳﻦ رو در ﻛﻼم ﺧﺪا روزه ﮔﺮﻓﺘﻦ و ﻓﺮوﺗﻦ ﺷﺪن در ﺣﻀﻮر ﺧﺪا ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺘﺮادف ﺑﻪﻛﺎر‬ ‫رﻓﺘﻪاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ -1‬روزه ﺑﺮاي ﺧﺪا‬ ‫»ﭼﻮن روزه داﺷﺘﻴﺪ و ﻧﻮﺣﻪﮔﺮي ﻧﻤﻮدﻳﺪ‪ ،‬آﻳﺎ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ روزه ﻣﻲداﺷﺘﻴﺪ؟« )زﻛﺮﻳﺎ ‪.(5:7‬‬ ‫ﺣﺠﻢ زﻳﺎدي از ﺑﺎورﻫﺎي ﻣﺎ در ﻣﻮرد روزه ﻣﺘﺄﺛﺮ از ﺗﻔﻜﺮات ﺧﻮدﻣﺤﻮراﻧﺔ ﻣﺎ اﺳﺖ و اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﻋﺎﻳﺪ ﻣﻦ‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ؟ ﺣﺘﻲ ﮔﺎه ﻋﻼﻳﻖ روﺣﺎﻧﻲ ﻣﺎ ﻋﺎري از ﻣﻴﻞ ﺑﻪ رﺿﺎي ﺷﺨﺼﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﺴﻴﺎر ﺷﻨﻴﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻧﻴﺰ از روزه ﺑﺮاي ﻧﻔﻊ ﺷﺨﺼﻲ ﻳﺎد ﻛﺮدهاﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاي درﻳﺎﻓﺖ ﻗﻮت‪ ،‬ﻋﻄﺎﻳﺎي روﺣﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺷﻔﺎي ﺟﺴﻢ و ﻳﺎ‬ ‫ﺟﻮاب دﻋﺎ‪ .‬و ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ اﺻﻞ ﻗﻀﻴﻪ ﺑﻪ ﻓﺮاﻣﻮﺷﻲ ﺳﭙﺮده ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﻃﻠﺒﻴﺪن ﻫﻤﻪ اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪،‬‬

‫اﻣﺎ اﻧﮕﻴﺰه و ﻧﻴﺖ اﺻﻠﻲ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺤﻴﺢ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻪ ﻗﺪري اﻫﻤﻴﺖ دارد ﻛﻪ ﻗﺴﻤﺖ اﺳﺎﺳﻲ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫در ﺑﺎب روزه را ﺑﻪﺧﻮد ﺗﺨﺼﻴﺺ ﻣﻲدﻫﺪ )ﻣﺘﻲ ‪.(18-16:6‬‬ ‫آﻧﭽﻪ ﺑﺮاي ﺧﺪا در درﺟﺔ اول اﻫﻤﻴﺖ ﻗﺮار دارد اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﭼﻄﻮر ﻛﺎري را اﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫﻴﻢ ﺑﻠﻜﻪ ﭼﺮا اﻧﺠﺎم‬ ‫ﻣﻲدﻫﻴﻢ‪ .‬ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﻋﻤﻞ ﻧﻴﻜﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻧﮕﻴﺰة ﻏﻠﻂ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎﺷﺪ ارزش ﺧﻮد را ﻛﺎﻣﻼً ﺑﺒﺎزد‪ .‬ﻳﻬﻮدﻳﺎن دﻳﻨﺪار ﻋﺼﺮ‬ ‫اﺷﻌﻴﺎ ﻣﻲﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ‪» :‬ﭼﺮا ﻣﺎ روزه دارﻳﻢ و ﺗﻮ ﻧﺪﻳﺪي؟« )اﺷﻌﻴﺎ ‪ .(3:58‬از ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ ﺳﺮزﻧﺶآﻣﻴﺰ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﻛﻪ روزة آنﻫﺎ ﺗﻈﺎﻫﺮ و ﻓﺨﺮﻓﺮوﺷﻲ ﻋﻮامﻓﺮﻳﺒﺎﻧﻪاي ﺑﻴﺶ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﭼﺮا ﻛﻪ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪» :‬آﻳﺎ اﻳﻦ را‬ ‫روزة ﻣﻘﺒﻮل ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻲﺧﻮاﻧﻲ؟«‬ ‫اﻳﻦ ﻧﻮع ﺗﻈﺎﻫﺮ و ﻓﺨﺮﻓﺮوﺷﻲ در رﻓﺘﺎر ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن روزﮔﺎر ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﻬﻮد ﺑﻮد‪ .‬آنﻫﺎ ﻧﻤﺎز ﺧﻮد را ﺑﻪ درازا‬ ‫ﻣﻲﻛﺸﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬در ﻛﻨﺎﻳﺲ و ﮔﻮﺷﻪﻫﺎي ﻛﻮﭼﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﻤﺎز ﻣﻲاﻳﺴﺘﺎدﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺮدم اﻳﺸﺎن را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ و اﺣﺘﺮام ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻫﻨﮕﺎم روزه ﻧﻴﺰ ﺗﺮﺷﺮو ﺷﺪه ﭼﻬﺮة ﺧﻮد را دﮔﺮﮔﻮن ﻣﻲﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﺰد ﻣﺮدم روزهدار ﺟﻠﻮه ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ‬ ‫دﻟﻴﻞ ﻣﺴﻴﺢ ﺷﺎﮔﺮدان را از ﭼﻨﻴﻦ دﻳﻨﺪاري و روزهاي ﻣﻨﻊ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬در ﻫﻤﻴﻦ راﺳﺘﺎ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻲ ﻣ‪‬ﺜَﻞ ﻓﺮﻳﺴﻲ و‬ ‫ﺑﺎﺟﮕﻴﺮ را ﻧﻴﺰ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﻪ دﻋﺎي ﻓﺨﺮﻓﺮوﺷﺎﻧﻪ ﻳﻚ ﻓﺮﻳﺴﻲ اﺷﺎره دارد‪» :‬ﺧﺪاﻳﺎ‪ ،‬ﺗﻮ را ﺷﻜﺮ ﻣﻲﮔﻮﻳﻢ ﻛﻪ‬ ‫ﻫﻤﭽﻮن دﻳﮕﺮ ﻣﺮدﻣﺎن‪ ...‬ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ ،‬دو ﺑﺎر در ﻫﻔﺘﻪ روزه ﻣﻲﮔﻴﺮم« )ﻟﻮﻗﺎ ‪11:18‬و‪ .(12‬ﺟﻤﻼت ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‬ ‫ﺷﻨﻮﻧﺪه را ﻣﺘﻮﺟﻪ واﻗﻌﻴﺘﻲ ﻋﻤﻴﻖ و ﺗﻜﺎندﻫﻨﺪه ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪» :‬ﻣﺮد ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﭘﺎرﺳﺎ‬ ‫ﺷﻤﺮده ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﺔ ﺧﻮد رﻓﺖ ﺑﺮ ﺧﻼف آن ﻓﺮﻳﺴﻲ دﻳﻨﺪار«‪ .‬در ﻣﺘﻨﻲ ﻛﻪ از اﺷﻌﻴﺎ ذﻛﺮ ﺷﺪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ آﻧﭽﻪ‬ ‫روزة ﻣﻘﺒﻮل ﺧﻮد ﻣﻲداﻧﺪ اﺷﺎره ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬روزه ﭘﺴﻨﺪﻳﺪة ﺧﺪا ﺑﺮاي ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺷﺪن از او‪ ،‬ﺧﺪﻣﺖ او‪ ،‬ﺟﻼل و‬ ‫ﺗﻜﺮﻳﻢ او و ﭘﻴﺎده ﻛﺮدن ارادة ﻣﺘﻌﺎل او ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -2‬روزه ﺑﺮاي ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺷﺨﺼﻲ‬ ‫روزه ﺟﺰء ارزﺷﻤﻨﺪي از زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻘﺪﻳﺲﺷﺪة ﻣﺴﻴﺤﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﮔﻮﻳﻲ ﺷﻜﻢ ﺳﻴﺮ و ﺗﻜﺒﺮ ارﺗﺒﺎط ﺗﻨﮕﺎﺗﻨﮕﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ‬ ‫دارﻧﺪ )ﺣﺰﻗﻴﺎل ‪ .(49:16‬ﻣﻮﺳﻲ‪ ،‬در آﺳﺘﺎﻧﺔ ورود ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻴﺮ و ﺷﻬﺪ ﺟﺎرﻳﺴﺖ‪،‬‬ ‫ﺗﺠﺮﺑﺔ آنﻫﺎ را در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻳﺎدآوري ﻣﻲﻛﻨﺪ )ﺗﺜﻴﻨﻪ ‪2:8‬و‪ .(3‬او ﻫﺸﺪار ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ »ﺑﺎ ﺣﺬر ﺑﺎش‪ ،‬ﻣﺒﺎدا‬ ‫ﺧﻮرده ﺳﻴﺮ ﺷﻮي ‪ ...‬و دل ﺗﻮ ﻣﻐﺮور ﺷﺪه ‪ ...‬ﺧﺪاي ﺧﻮد را ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﻨﻲ« )آﻳﺎت ‪ .(14-11‬ﻫﻮﺷﻊ ﻣﺎ را از‬ ‫آﻧﭽﻪ ﺳﭙﺲ رخ داد آﮔﺎه ﻣﻲﻛﻨﺪ )ﻫﻮﺷﻊ ‪.(6:13‬‬ ‫ﺑﺮاي ﻳﻬﻮدﻳﺎن روزه ﺑﺎ ﻓﺮوﺗﻨﻲ‪ ،‬ﺧﺸﻮع و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺎﺗﻢ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺮاه ﺑﻮد )اول ﺳﻤﻮﺋﻴﻞ ‪ 13:31‬و ﻋﺰرا ‪.(5:9‬‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ در ﻣﺘﻲ ﻛﻠﻤﺎت روزه و ﻣﺎﺗﻢ را ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺘﺠﺎﻧﺲ ﺑﻪﻛﺎر ﻣﻲﺑﺮد )‪ .(15:9‬ﻃﺒﻴﻌﻲ اﺳﺖ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻋﻤﻴﻘﺎً از‬

‫ﮔﻨﺎه و ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮد ﻣﺘﺄﺳﻒ اﺳﺖ ﺑﺮاي آن ﻣﺎﺗﻢ ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻬﻤﻲ از روﻧﺪ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻣﺎ اﺳﺖ ﻛﻪ در روزه‬ ‫ﺟﻠﻮهﮔﺮ ﻣﻲﺷﻮد و »ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﻣﺎﺗﻤﻴﺎن‪ ،‬زﻳﺮا اﻳﺸﺎن ﺗﺴﻠﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ«‪.‬‬ ‫اﻣﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺳﻄﺤﻲ ﻓﺮاﺗﺮ از ﻣﺎﺗﻢ ﺑﺮاي ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺷﺨﺼﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺗﻮﺳﻂ روح ﺧﺪا‬ ‫ﻟﻤﺲ ﺷﺪه و ﺑﺮاي ﮔﻨﺎﻫﺎن ﻛﻠﻴﺴﺎي ﺧﻮد‪ ،‬ﻣﻠﺖ ﺧﻮد و ﺣﺘﻲ دﻧﻴﺎ ﻣﺎﺗﻢ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ در رؤﻳﺎي ﺣﺰﻗﻴﺎل‬ ‫)ﺣﺰﻗﻴﺎل ‪ (9-6:2‬آﻣﺪه‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎن ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪدﻧﺒﺎل ﻛﺴﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در اﺣﺴﺎس او ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺖ روﺣﺎﻧﻲ‬ ‫ﻣﺮدﻣﺎﻧﺶ ﺷﺮﻳﻚ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺷﻜﻞ دﻳﮕﺮي از اﻳﻦ ﺗﻘﺪﻳﺲ در ﺷﺮوع ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬ﺑﻌﺪ از ﭘﺎﻳﺎن دورة روزه او و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در ﺟﺪا ﻛﺮدن‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ و ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ ﺑﺮاي ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﺑﺸﺎرﺗﻲ ﻣﺘﺠﻠﻲ اﺳﺖ )اﻋﻤﺎل ‪ .(3:13‬اﻳﺸﺎن ﻧﻪ در ﻳﻚ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺑﺎ ﺷﻜﻮه ﺑﻠﻜﻪ »در‬ ‫ﻋﺒﺎدت ﺧﺪا و روزه ﻣﺸﻐﻮل ﻣﻲﺑﻮدﻧﺪ!« ﭘﻮﻟﺲ و ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ روش را در ﻣﻮرد رﻫﺒﺮاﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺮاي‬ ‫ﻛﻠﻴﺴﺎﻫﺎي ﺗﺎزه ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺷﺪه ﻣﻨﺴﻮب ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻋﻤﺎل ﻧﻤﻮدﻧﺪ )اﻋﻤﺎل ‪ .(23:14‬ﺷﺎﻳﺪ ﻳﻜﻲ از دﻻﻳﻞ ﻋﻤﺪهاي‬ ‫ﻛﻪ ﮔﺎه ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖﻫﺎي ﺧﺪﻣﺘﻲ در ﻛﻠﻴﺴﺎي اﻣﺮوزي‪ ،‬ﺳﺒﻚ اﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد و ﻳﺎ ﺑﺎ ﺟﺪﻳﺖ اداﻣﻪ ﻧﻤﻲﻳﺎﺑﺪ در‬ ‫ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺑﺎ ﺑﺮوز ﻛﻮﭼﻚﺗﺮﻳﻦ ﻣﺸﻜﻼت و اﺧﺘﻼﻓﺎﺗﻲ دﭼﺎر ﺗﻼﻃﻢ ﺟﺪي ﻣﻲﺷﻮد‬ ‫ﻣﻲﺗﻮان ﻧﻘﺶ روزه را در ﺣﻴﺎت آن ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺑﺎزﻧﮕﺮي ﻛﺮد‪.‬‬ ‫اﮔﺮ روﺣﻴﻪ ﻣﺎ در اﺛﺮ ﺷﻜﺴﺖ ﺷﺨﺼﻲ دﭼﺎر ﺗﻀﻌﻴﻒ ﺷﺪه و ﻳﺎ ﻧﻴﺎز ﺧﻮد را ﺑﻪ آﻣﺮزش ﻋﻤﻴﻖﺗﺮ و ﺗﻘﺪﻳﺴﻲ ﻧﻮ‬ ‫اﺣﺴﺎس ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ و ﻳﺎ اﮔﺮ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺘﻲ در ﭼﺎﻟﺶ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ آن ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪه اﻣﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻛﺎﻓﻲ‬ ‫ﻣﺠﻬﺰ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬روزه ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻛﺎﻧﺎﻟﻲ ﺑﺮاي ﺑﺮﻛﺖ ﺧﺪا در زﻧﺪﮔﻲﻣﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -3‬روزه ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ دﻋﺎي ﻣﺎ ﺷﻨﻴﺪه ﺷﻮد‬ ‫»و روزه ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺧﺪاي ﺧﻮد را ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻃﻠﺐ ﻧﻤﻮدﻳﻢ و ﻣﺎ را ﻣﺴﺘﺠﺎب ﻓﺮﻣﻮد« )ﻋﺰرا ‪.(23:8‬‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ در اﺷﻌﻴﺎ ‪ 17-11:1‬ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﻲرﻏﺒﺘﻲ و ﻛﺮاﻫﺖ ﺧﻮد را از ﻫﺪاﻳﺎ و دﻋﺎﻫﺎي ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﻪدﻟﻴﻞ‬ ‫اﻧﮕﻴﺰهﻫﺎي ﺧﻮدﺧﻮاﻫﺎﻧﻪ و ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪاﻧﻪﺷﺎن اﻋﻼم ﻣﻲدارد‪ .‬ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‪» :‬ﮔﻨﺎه را ﺑﺎ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻘﺪس ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ‬ ‫ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﻢ«‪ .‬اﻧﮕﻴﺰه ﻣﻨﻔﻲ و ﻋﺪم ﺧﻠﻮص ﻧﻴﺖ را ﻧﻴﺰ دﻟﻴﻞ ﻣﺮدود ﺷﻤﺮدﮔﻲ روزهﻫﺎ و ﺷﻨﻴﺪه ﻧﺸﺪن‬ ‫دﻋﺎﻫﺎيﺷﺎن ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ )اﺷﻌﻴﺎ ‪3:58‬و‪.(4‬‬ ‫اﻣﺎ ﻳﻜﻲ از ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻋﻤﺪة روزة ﻣﻘﺒﻮل ﺧﺪا ﺑﺎ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺧﻮد ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮﻣﻲﺷﻤﺎرد‪ ،‬اﻳﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ‬ ‫»آﻧﮕﺎه دﻋﺎ ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﺮد و ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻮ را اﺟﺎﺑﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﻓﺮﻣﻮد و اﺳﺘﻐﺎﺛﻪ ﺧﻮاﻫﻲ ﻧﻤﻮد و ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ اﻳﻨﻚ‬

‫ﺣﺎﺿﺮ ﻫﺴﺘﻢ« )آﻳﻪ ‪ .(8‬روزه ﻗﻮﺗﻲ ﻣﻀﺎﻋﻒ ﺑﺮاي دﻋﺎ و ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻣﺮد ﺧﺪا ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬اﻳﻨﻜﻪ ﺷﺨﺺ ﺣﺎﺿﺮ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد از ﺣﻘﻮق ﺣﻘﺔ ﺧﻮد ﭼﻮن ﺧﻮراك ﺑﮕﺬرد ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﺟﺪﻳﺖ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺮاي اوﺳﺖ )ﻳﻮﺋﻴﻞ ‪12:2‬و‪.(13‬‬ ‫ﺧﺎرج از ﺣﻴﻄﺔ ﻣﻌﻨﻮﻳﺎت‪ ،‬ﺧﻮدداري از ﺧﻮردن ﺑﻪ ﺷﻜﻞ اﻋﺘﺼﺎب ﻏﺬا ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎدة ﺳﻴﺎﺳﻴﻮن و زﻧﺪاﻧﻴﺎن ﺑﻮده‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬آنﻫﺎ ﺑﺪﻳﻦوﺳﻴﻠﻪ ﺑﺮ ﺻﺎﺣﺒﺎن ﻣﻨﺼﺐ ﻓﺸﺎر ﻣﻲآوردﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت ﺧﻮد ﺑﺮﺳﻨﺪ‪ .‬ﻣﻬﺎﺗﻤﺎ ﮔﺎﻧﺪي روزه را‬ ‫ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﻘﺎوﻣﺖ اﻧﻔﻌﺎﻟﻲ در ﺑﺮاﺑﺮ اﻧﮕﻠﻴﺴﻲﻫﺎ ﺑﻪﻛﺎر ﺑﺮد‪ .‬اﻳﻦ روزﻫﺎ ﻧﻴﺰ اﻋﺘﺼﺎب ﻏﺬاي ﻛﺴﺎﻧﻲ ﭼﻮن اﻛﺒﺮ‬ ‫ﮔﻨﺠﻲ‪ ،‬روزﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎر زﻧﺪاﻧﻲ در اﻳﺮان‪ ،‬ﻣﻮﺿﻮع ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺴﻴﺎري اﺳﺖ‪ .‬آﻧﭽﻪ ﮔﻨﺠﻲ را در ﻧﻈﺮ ﻋﺪة رو ﺑﻪ‬ ‫رﺷﺪي ﺑﻪ رﺗﺒﺔ ﻳﻚ ﻗﻬﺮﻣﺎن ﻣﻠﻲ رﺳﺎﻧﺪه‪ ،‬ﺟﺪﻳﺖ او در ﭘﻴﮕﻴﺮي ﻣﻄﺎﻟﺒﺎﺗﺶ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪوﺳﻴﻠﺔ اﻋﺘﺼﺎب ﻏﺬا‬ ‫ﻋﻴﻨﻴﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﻏﻴﺮت و ﺟﺪﻳﺖ ﮔﻨﺠﻲ اﻣﺮوز اﺣﺘﺮام ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﺮدم ﻋﺎدي را ﺧﺮﻳﺪه‪ ،‬ﭼﻘﺪر ﺑﻴﺸﺘﺮ‬ ‫ﺧﺪاي ﻣﺤﺒﺖ در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ روزة ﭘﺴﻨﺪﻳﺪه ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﺻﺪاي ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ را ﺷﻨﻴﺪه و ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ )ﻟﻮﻗﺎ ‪.(8-1:18‬‬ ‫اﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ روزه ﺑﺎ اﻋﺘﺼﺎب ﻏﺬا ﻓﺮق ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﺧﺪا را ﺑﺎ روزه ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ ﺗﻦ‬ ‫دادن ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮدﻣﺎن ﻧﻤﻲﻛﻨﻴﻢ ﺑﻠﻜﻪ ﺧﻮد را در ﻣﺴﻴﺮ اراده او ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﻴﻢ‪ .‬روزه ﭼﻮن ﻣﻬﺮ "ﻓﻮري و‬ ‫اﺿﻄﺮاري" اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ دﻋﺎﻫﺎي ﺧﻮد ﻣﻲزﻧﻴﻢ و ﺑﻪ آﺳﻤﺎن اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲﻓﻬﻤﺎﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺟﺪي ﺑﻮده و ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﺑﺮﻛﺖ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪاﻳﻢ ﻗﺼﺪ ﻋﻘﺐﻧﺸﻴﻨﻲ ﻧﺪارﻳﻢ‪ .‬در ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس روزه ﻧﻘﺶ ﺗﻌﻴﻴﻦﻛﻨﻨﺪهاي در ﺗﻘﻮﻳﺖ دﻋﺎي ﺷﻔﺎﻋﺘﻲ‬ ‫داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﺑﺎر ﻛﻪ ﻗﻮم ﺧﺪا ﺑﺎ ﻣﺮگ ﻳﺎ ﺧﻄﺮ روﺑﺮو ﺷﺪﻧﺪ روزه راهﮔﺸﺎ ﺑﻮد )داوران ‪ 2‬و ﻋﺰرا ‪ .(8‬ﻫﺮ ﮔﺎه‬ ‫ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺗﺤﻘﻖ وﻋﺪة ﺧﺪا را ﻃﺎﻟﺐ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬روزه روﺷﻨﮕﺮ راه ﺑﻮد )داﻧﻴﺎل ‪ .(9‬ﺑﺴﻴﺎري اوﻗﺎت ﻣﺎ دﻋﺎﻳﻲ ﭘﺮ از‬ ‫روح داﺷﺘﻪاﻳﻢ اﻣﺎ ﺟﻮاﺑﻲ درﻳﺎﻓﺖ ﻧﻜﺮدهاﻳﻢ‪ .‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻴﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ آﺳﻤﺎن ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﻛﺎري‬ ‫اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ ،‬اﻣﺎ در واﻗﻊ آﺳﻤﺎن ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫در ﺷﻤﺎرهﻫﺎي ﺑﻌﺪي ﻛﻠﻤﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﭘﺮداﺧﺖ‪:‬‬ ‫روزه ﺑﺮاي آزادﺳﺎزي اﺳﻴﺮان‪ ،‬روزه ﺑﺮاي ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪن ﻧﻈﺮ ﺧﺪا‪ ،‬روزه ﺑﺮاي درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻜﺎﺷﻔﺔ اﻟﻬﻲ‪ ،‬روزه‬ ‫ﺑﺮاي ﺗﺤﺖ ﺗﺴﻠﻂ درآوردن ﺗﻦ‪ ،‬رﻳﺎﺿﺖ و روزه‪ ،‬ﺗﺸﺎﺑﻬﺎت و ﺗﻔﺎوتﻫﺎ‪ ،‬ارﺗﺒﺎط روزه ﺑﺎ ﺳﻼﻣﺖ ﺟﺴﻢ‪ ،‬اﺷﻜﺎل‬ ‫ﻣﺨﺘﻠﻒ روزه‪ ،‬ﭼﻄﻮر روزه ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ؟‬

‫اﻗﺘﺒﺎس از‪:‬‬ ‫‪Nelson’s Illustrated Bible Dictionary‬‬ ‫‪The Interpreter’s Dictionary of the Bible, Vol 2‬‬ ‫‪The Lion Encyclopedia of the Bible‬‬

‫‪New Bible Dictionary 3rd Edition‬‬ ‫‪Celebration of Discipline, Richard Foster‬‬ ‫‪Sermon on the mount, John Stott‬‬ ‫‪God’s chosen Fast, Arthur Wallis‬‬ ‫در ﺷﻤﺎرة ﻗﺒﻞ در ﻣﻮرد ﻣﻌﻨﺎ و ﻣﺒﺪاء ﭘﻴﺪاﻳﺶ روزه ﺧﻮاﻧﺪﻳﻢ و دﻳﺪﮔﺎه ﻣﺴﻴﺢ در ﻣﻮرد روزه‪ ،‬روزه ﻋﻤﻮﻣﻲ و‬ ‫ﺑﺮﺧﻲ از اﻫﺪاف روزه را ﻣﻮرد ﺑﺮﺳﻲ ﻗﺮار دادﻳﻢ‪ .‬اﻛﻨﻮن ﺑﻪ اداﻣﺔ اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﻣﻲﭘﺮدازﻳﻢ‪:‬‬

‫‪ -3‬روزه ﺑﺮاي آزادﺳﺎزي اﺳﻴﺮان‬ ‫»ﻣﮕﺮ روزهاي ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﻲﭘﺴﻨﺪم اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻨﺪﻫﺎي ﺷﺮارت را ﺑﮕﺸﺎﺋﻴﺪ و ﮔﺮهﻫﺎي ﻳﻮغ را ﺑﺎز ﻛﻨﻴﺪ و‬ ‫ﻣﻈﻠﻮﻣﺎن را آزاد ﺳﺎزﻳﺪ و ﻫﺮ ﻧﻮع ﻳﻮغ را ﺑﺸﻜﻨﻴﺪ؟« )اﺷﻌﻴﺎ ‪(6:58‬‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ از ﻃﺮﻳﻖ اﺷﻌﻴﺎ اﻋﻼم ﻣﻲدارد ﻛﻪ »ﺷﻤﺎ در روز روزة ﺧﻮﻳﺶ ‪ ...‬ﺑﺮ ﻋﻤﻠﻪﻫﺎي ﺧﻮد ﻇﻠﻢ ﻣﻲﻧﻤﺎﺋﻴﺪ«‪.‬‬ ‫ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﻛﻪ از رﻫﺒﺮان و روﺣﺎﻧﻴﻮن ﻣﺬﻫﺒﻲ دوران ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﻮﺳﻂ او اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪» :‬زﻳﺮا‬ ‫ﺑﺎرﻫﺎي ﺗﻮانﻓﺮﺳﺎ را ﻣﻲﺑﻨﺪﻧﺪ و ﺑﺮ دوش ﻣﺮدم ﻣﻲﮔﺬارﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﻮد ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺑﺮاي ﺣﺮﻛﺖ دادن آن‬ ‫ﺣﺘﻲ اﻧﮕﺸﺘﻲ ﺗﻜﺎن دﻫﻨﺪ«‪ .‬و ﻫﻤﺔ اﻳﻦﻫﺎ در ﺣﺎﻟﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ دو روز در ﻫﻔﺘﻪ را روزه ﻣﻲﮔﺮﻓﺘﻨﺪ! در ﺻﻮرﺗﻲﻛﻪ‬ ‫ارادة ﺧﺪا ﺑﻪﺻﻮرت ﺻﺮﻳﺤﻲ در آﻳﺔ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ اﻳﻦ ﺑﺨﺶ آﺷﻜﺎر ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬روزه ﺑﺮاي ﻇﻠﻢ رﺳﺎﻧﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ آزادي ﻣﻈﻠﻮﻣﺎن اﺳﺖ و ﺑﺮاي ﮔﺴﺴﺘﻦ ﺑﻨﺪﻫﺎي ﺷﺮارت‪.‬‬ ‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ از ﺧﻮد ﺳﺆال ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ در ﺟﺎﻣﻌﻪاي ﻛﻪ ﻣﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﻨﻢ اﻳﻦ آﻳﻪ ﭼﻪ ﻣﺼﺪاﻗﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ داﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺑﻲﻋﺪاﻟﺘﻲﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ‪ ،‬اﻳﻦ اﺻﻞ ﺣﻮزة روﺣﺎﻧﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎ را ﻧﻴﺰ درﺑﺮﻣﻲﮔﻴﺮد‪.‬‬ ‫اﺳﺎرتﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻧﻪ در ﻏﻞ و زﻧﺠﻴﺮ آﻫﻨﻴﻦ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎ زﻧﺠﻴﺮﻫﺎي ﺷﺮارت و ﻧﺎﭘﺎﻛﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬در ﻣﺴﻴﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد ﺑﺎ‬ ‫اﻓﺮادي ﺑﺮﺧﻮرد دارﻳﻢ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ آنﻫﺎ ﺗﺤﺖ اﺳﺎرت ﺷﺮﻳﺮ اﺳﺖ‪ .‬در ﺑﻨﺪ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻛﻪ ﻧﻪ آن را درك‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و ﻧﻪ ﻗﺪرت رﻫﺎﻳﻲ از آن را در ﺧﻮد ﻣﻲﻳﺎﺑﻨﺪ‪ .‬ﻋﺪة ﺑﻲﺷﻤﺎري در ﺟﺎﻣﻌﺔ اﻣﺮوز ﻣﺎ در ﺑﻨﺪ ﻣﻮاد‬ ‫ﻣﺨﺪر‪ ،‬اﻟﻜﻞ‪ ،‬ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺟﻨﺴﻲ و اﻣﺜﺎل آن ﮔﺮﻓﺘﺎرﻧﺪ و ﻋﺪهاي دﻳﮕﺮ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮔﺮاﻳﺸﺎت اﺳﻴﺮﻛﻨﻨﺪهاي ﭼﻮن ﻗﻤﺎر‪،‬‬ ‫ﺟﺎدوي ﺳﻴﺎه و ﺳﻔﻴﺪ‪ ،‬اﺣﻀﺎر ارواح و ﻏﻴﺮهاﻧﺪ‪ .‬از ﻫﻤﻪ اﻳﻦﻫﺎ ﺗﺄﺳﻒﺑﺎرﺗﺮ‪ ،‬ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺑﻨﺪ ﺗﺮس‪،‬‬ ‫ﻧﻔﺮت‪ ،‬ﺣﺴﺎدت‪ ،‬ﻃﻤﻊ و ﻧﺎﭘﺎﻛﻲ ﺑﺴﺮ ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ و ﺧﻮد ﺑﺮ ﺗﻀﺎد اﻳﻦ ﻧﻮع زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺎ اﻧﺠﻴﻞ آزاديﺑﺨﺸﻲ ﻛﻪ آن را‬ ‫اﻋﻼم ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ واﻗﻔﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ وﺟﻮد دﻋﺎﻫﺎ و دﻳﮕﺮ ﺗﻼشﻫﺎ ﻫﻢﭼﻨﺎن ﺧﻮد را اﺳﻴﺮ ﻣﻲﻳﺎﺑﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎ اﺳﺎرتﻫﺎ ﻧﻤﻮﻧﻪاي ﻋﺎﻟﻲ ﺑﻪ ﻣﺎ اراﺋﻪ ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎ ﺷﺨﺺ دﻳﻮزدهاي ﻛﻪ اﻧﺘﻈﺎر‬ ‫آزادي ﻣﻲﻛﺸﻴﺪ روﺑﺮو ﺷﺪ ﺑﻪ او ﻧﮕﻔﺖ »ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺗﻮ آﻣﺮزﻳﺪه ﺷﺪ«‪ .‬ﺑﻠﻜﻪ او ﺑﺎ ﻛﻼﻣﻲ دﻳﻮﻫﺎ را اﺧﺮاج ﻛﺮد‪.‬‬ ‫وﻗﺘﻲ زﻧﻲ را در ﻛﻨﻴﺴﻪ دﻳﺪ ﻛﻪ ﺳﺎلﻫﺎ ﺷﻴﻄﺎن او را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ وي ﻧﮕﻔﺖ »اﻳﻤﺎﻧﺖ ﺗﻮ را ﺷﻔﺎ داد‪ ،‬ﺑﻪﺳﻼﻣﺖ‬ ‫ﺑﺮو« ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮ او دﺳﺖ ﻧﻬﺎده ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬اي زن از ﺿﻌﻒ ﺧﻮد ﺧﻼص ﺷﻮ!« ﭼﻘﺪر اﻣﺮوز ﻛﻠﻴﺴﺎ در ﻣﻮرد ﻓﺮﻣﺎﻧﻲ‬ ‫ﻛﻪ ﻣﺴﻴﺢ داد ﺗﺎ »دﻳﻮﻫﺎ را ﺑﻴﺮون ﺑﺮاﻧﻨﺪ و ﺑﻴﻤﺎريﻫﺎ را ﺷﻔﺎ دﻫﻨﺪ« )ﻟﻮﻗﺎ ‪ 1:9‬و ‪ (2‬ﺿﻌﻴﻒ ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﮔﺎه‬ ‫اﻓﺮاط و ﻧﻤﺎﻳﺸﻲ ﻛﺮدن اﻳﻦ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ اﻟﻬﻲ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺮﺧﻲ و ﻛﻢ اﻫﻤﻴﺖ ﺟﻠﻮه دادن و ﺣﺘﻲ ﺑﻲﺑﺎوري ﺑﺮﺧﻲ‬ ‫دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺎﻫﻴﺖ اﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎن ﻣﺴﻴﺢ اﻧﺠﺎﻣﻴﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻛﻠﻴﺴﺎﻳﻲ اﻣﺮوز ﭼﻘﺪر ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ اﻓﺮادي‬ ‫ﺑﺎ ﻋﻄﺎي ﺗﻤﻴﻴﺰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖﻫﺎ را درﺳﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ داده و ﺑﺎ ﻗﻮت در آزادي اﺳﻴﺮان ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﮔﺮﭼﻪ ﻣﻌﻨﻲ اوﻟﻴﻪ و ﻟﻐﻮي آزادي ﻛﻪ در اﺷﻌﻴﺎ ‪ 6:58‬ﺑﻪ آن اﺷﺎره ﺷﺪه‪ ،‬ﺑﻨﺪﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﺑﺮدﮔﻲ اﺳﺖ‪،‬‬ ‫اﻣﺎ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﻛﺎرﺑﺮد روﺣﺎﻧﻲ ﻧﻴﺰ دارد و از اﻫﻤﻴﺖ روزه در "ﺧﺪﻣﺖ رﻫﺎﻳﻲ" ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪ‪ .‬آزادي ﻛﺴﺎﻧﻲ‬ ‫ﻛﻪ در اﺳﺎرت ﺷﻴﻄﺎن ﺑﺴﺮ ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺧﻮد ﻳﻚ درﮔﻴﺮي و ﺟﻨﮓ روﺣﺎﻧﻲ اﺳﺖ‪ .‬روزهاي ﻛﻪ ﻫﻤﮕﺎم ﺑﺎ ارادة ﺧﺪا‬ ‫ﺗﻮﺳﻂ ﺷﺨﺺ ﺷﻔﻴﻊ ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻪﻋﻨﻮان اﻫﺮم ﻓﺸﺎري ﺑﺮ دﺷﻤﻦ ﻋﻤﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪» .‬زﻳﺮا ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪ :‬اﺳﻴﺮان از ﺟﺒﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ و ﻏﻨﻴﻤﺖ از دﺳﺖ ﺳﺘﻢﭘﻴﺸﻪ رﻫﺎﻧﻴﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬زﻳﺮا ﻛﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﺑﺎ دﺷﻤﻨﺎن ﺗﻮ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻮاﻫﻢ ﻧﻤﻮد و ﻣﻦ ﭘﺴﺮان ﺗﻮ را ﻧﺠﺎت ﺧﻮاﻫﻢ داد« )اﺷﻌﻴﺎ ‪.(25:49‬‬

‫‪ -4‬روزه ﺑﺮاي ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪن ﻧﻈﺮ ﺧﺪا‬ ‫ﻣﺮدم ﻧﻴﻨﻮا ﺑﺎ درﻳﺎﻓﺖ ﭘﻴﺎم ﻫﺸﺪار ﺧﺪا‪ ،‬دﺳﺖ ﺑﻪ دﻋﺎ و روزه ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻲﺧﻮاﻧﻴﻢ‪» :‬آﻧﮕﺎه ﺧﺪا از ﺑﻼﻳﻲ ﻛﻪ‬ ‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﭘﺸﻴﻤﺎن ﮔﺮدﻳﺪ و آن را ﺑﻪﻋﻤﻞ ﻧﻴﺎورد« )ﻳﻮﻧﺲ ‪.(10-5:3‬‬ ‫ﺗﻮﺑﺔ آنﻫﺎ در دﻋﺎ و روزه ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺧﺪاوﻧﺪ از داوري ﻛﻪ ﺑﺮ اﻳﺸﺎن ﻣﻨﻈﻮر ﻛﺮده ﺑﻮد ﺻﺮفﻧﻈﺮ ﻛﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ‬ ‫ﻣﻮﺿﻮع ﭘﻴﭽﻴﺪﮔﻲ اﻟﻬﻴﺎﺗﻲ ﺧﺎﺻﻲ را ﻧﻴﺰ اﻳﺠﺎد ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎورﻳﻢ ﻛﻪ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت اﺑﺪي ﺧﺪا از ﺟﻤﻠﻪ‬ ‫داﻧﺎﻳﻲ ﻣﻄﻠﻖ و ﭘﻴﺶداﻧﻲ او ﻛﻪ اﻧﺘﻬﺎ را از اﺑﺘﺪا ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮﻧﺎﭘﺬﻳﺮﻧﺪ )ﻣﻼﻛﻲ ‪ .(6:3‬اﻣﺎ ﺳﺆال اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﭼﺮا ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻋﻬﺪﻋﺘﻴﻖ در ﭼﻨﺪ ﻣﻮرد ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻲ ﺧﺪا ﻳﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻈﺮ او اﺷﺎره دارد‪.‬‬ ‫ﺟﻮاب اﻳﻦ ﺳﺆال را در آﻳﺎت ﻛﻠﻴﺪي اﻋﺪاد ‪ 19:23‬و ارﻣﻴﺎ ‪ 7:18‬و ‪ 8‬ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﺔ اﻳﻦ آﻳﺎت‬ ‫درﻣﻲﻳﺎﺑﻴﻢ ﻛﻪ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻲ ﺧﺪا ﺑﻮاﻟﻬﻮﺳﻲ از ﺟﺎﻧﺐ او ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻈﺮ ﺧﺪا ﺑﻪ ﮔﻨﺎه ﻣﺮﺑﻮط ﻧﻤﻲﺷﻮد ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ‬ ‫اﺟﺮاي داوري او در ﻣﻮرد ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﻣﺮﺑﻮط اﺳﺖ‪ .‬در واﻗﻊ در داﺳﺘﺎن ﻣﺮدم ﻧﻴﻨﻮا و ﻣﻮارد دﻳﮕﺮ اﻳﻦ ﺧﺪا ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﻧﺘﻴﺠﺔ ﻫﺸﺪار ﺧﺪا از ﮔﻨﺎه ﺧﻮد ﺑﺎزﻣﻲﮔﺮدد‪.‬‬

‫ﻧﻤﻮﻧﻪاي دﻳﮕﺮ از اﻳﻦ ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺧﺪا را در ﻣﻮرد اﺧﺎب ﭘﺎدﺷﺎه ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ )اول ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن‪ .(29-27:21‬ﭼﻘﺪر‬ ‫رﺣﻤﺖ ﺧﺪا ﻋﻈﻴﻢ اﺳﺖ و ﭼﻘﺪر روزه در دﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ رﺣﻤﺖ ارزﺷﻤﻨﺪ اﺳﺖ! »وﻟﻜﻦ اﻵن ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣﻲ دل و ﺑﺎ روزه و ﮔﺮﻳﻪ و ﻣﺎﺗﻢ ﺑﻪﺳﻮي ﻣﻦ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ‪ .‬و دل ﺧﻮد را ﭼﺎك ﻛﻨﻴﺪ ﻧﻪ رﺧﺖ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ را‪ ،‬و ﺑﻪ ﻳﻬﻮه ﺧﺪاي ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ زﻳﺮا ﻛﻪ او رﺋﻮف و رﺣﻴﻢ اﺳﺖ و دﻳﺮﺧﺸﻢ و ﻛﺜﻴﺮاﺣﺴﺎن و از‬ ‫ﺑﻼ ﭘﺸﻴﻤﺎن ﻣﻲﺷﻮد« )ﻳﻮﺋﻴﻞ ‪.(14-12:2‬‬

‫‪ -5‬روزه ﺑﺮاي درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻜﺎﺷﻔﺔ اﻟﻬﻲ )داﻧﻴﺎل ‪ 21 ،3 ،2:9‬و ‪(22‬‬ ‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺮﺧﻲ ﻛﺎرﺑﺮد ﺧﻮاب و رؤﻳﺎ و درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻜﺎﺷﻔﻪ اﻟﻬﻲ را ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ و اﻳﺎم ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﻣﻲداﻧﻨﺪ‪،‬‬ ‫اﻣﺎ ﺧﻮد ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس و ﺗﺎرﻳﺦ ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺧﻼف اﻳﻦ ﻧﻈﺮ را ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ اﻣﺮوزه ﻧﻴﺰ از ﻃﺮق ﻏﻴﺮﻋﺎدي ﺑﻪ‬ ‫ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﺑﺎ اﻧﺴﺎنﻫﺎ ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ‪ .‬در اﻋﻤﺎل ‪ 17:2‬ﭘﻄﺮس رﺳﻮل ﺑﺎ‬ ‫اﺷﺎره ﺑﻪ ﻳﻮﺋﻴﻞ ‪ 28:2‬ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺧﺪا ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﻳﺪ در روزﻫﺎي آﺧﺮ از روح ﺧﻮد ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺑﺸﺮ ﻓﺮو ﺧﻮاﻫﻢ‬ ‫رﻳﺨﺖ‪ .‬ﭘﺴﺮان و دﺧﺘﺮان ﺷﻤﺎ ﻧﺒﻮت ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد‪ ،‬ﺟﻮاﻧﺎنﺗﺎن رؤﻳﺎﻫﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪ دﻳﺪ و ﭘﻴﺮانﺗﺎن ﺧﻮابﻫﺎ«‪ .‬اﻳﻦ‬ ‫روزﻫﺎ وزش روح ﺧﺪا را در ﺳﺮاﺳﺮ ﻣﻴﻬﻦﻣﺎن ﻣﻲﺗﻮان اﺣﺴﺎس ﻛﺮد‪ .‬ﺷﻬﺎدتﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎري از ﻫﻢوﻃﻨﺎﻧﻢ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪهام ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲﺷﺎن ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮاب و رؤﻳﺎﻫﺎ دﮔﺮﮔﻮن ﺷﺪه و از اﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﻋﺪة ﺑﺴﻴﺎري ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﺴﻴﺢ و‬ ‫اﻳﻤﺎن ﺑﻪ او رﺳﻴﺪهاﻧﺪ‪.‬‬ ‫اﻟﺒﺘﻪ ﺧﻄﺮ ﺗﻮﻫﻢ و اﻓﺮاطﮔﺮاﻳﻲ در اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﻤﻴﺸﻪ وﺟﻮد ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪ .‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﭼﻴﺰ ﺗﺎزهاي ﻧﻴﺴﺖ و ﺣﺘﻲ‬ ‫در زﻣﺎن ارﻣﻴﺎ و ﺣﺰﻗﻴﺎل ﻧﻴﺰ ﻋﺪهاي ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ "ﺑﻪ رؤﻳﺎﻫﺎي ﻛﺎذب" ﻧﺒﻮت ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ )ارﻣﻴﺎ ‪ 14:14‬و ﺣﺰﻗﻴﺎل‬ ‫‪ 6:13‬و ‪ .(7‬ﻣﺎ ﻫﻴﭽﮕﺎه اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﻮل را ﺑﻪ دﻟﻴﻞ وﺟﻮد اﺳﻜﻨﺎسﻫﺎي ﺟﻌﻠﻲ ﻗﻄﻊ ﻧﻤﻲﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﺷﺮﻳﺮ ﻛﻪ‬ ‫دروﻏﮕﻮ و ﭘﺪر دروﻏﮕﻮﻳﺎن اﺳﺖ از ﺟﻌﻞ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ ﻧﻴﻜﻮﺳﺖ ﺑﺎز ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺧﺪا ﺑﺮاي ﻫﺮ ﻧﺒﻲ دروﻏﻴﻨﻲ‬ ‫ﭼﻮن ﺻﺪﻗﻴﺎ‪ ،‬ﺧﺎدم اﻣﻴﻨﻲ ﭼﻮن ﻣﻴﻜﺎﻳﺎ دارد )اول ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ‪ (22‬و ﺑﺮاي ﻫﺮ ﺣﻨﺎﻧﻴﺎ ﻳﻚ ارﻣﻴﺎ )ارﻣﻴﺎ ‪ .(28‬ﺑﺎ‬ ‫اﻳﻦ وﺟﻮد ﺟﺎﻧﺐ اﺣﺘﻴﺎط را ﻧﺒﺎﻳﺪ از دﺳﺖ داد‪ .‬ﻣﺎ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻫﺸﺪار ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس را در اﻳﻦ راﺑﻄﻪ ﺳﺒﻚ‬ ‫ﺑﻴﺎﻧﮕﺎرﻳﻢ‪ .‬ﺟﺎن وﺳﻠﻲ ﺗﻮﺻﻴﻪاي ﺑﻪﺟﺎ در اﻳﻦ راﺑﻄﻪ دارد‪» :‬آﻧﭽﻪ از ﺧﺪا ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ او ﻧﺴﺒﺖ ﻧﺪﻫﻴﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﺧﻮاب‪،‬‬ ‫ﺻﺪا‪ ،‬ﺣﺎﻟﺖ‪ ،‬رؤﻳﺎ و ﻣﻜﺎﺷﻔﻪاي را ﺑﻪﺳﺎدﮔﻲ ﭘﻴﺎﻣﻲ از ﺧﺪا ﻣﻔﺮوض ﻧﮕﻴﺮﻳﺪ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﺷﻮاﻫﺪ ﻛﺎﻓﻲ ﻛﻪ ﻣﺆﻳﺪ آن‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺮﺧﻲ از اﻳﻦ اﻣﻮر اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺑﺎﺷﺪ و در ﺑﺮﺧﻲ ﺣﺘﻲ دﺳﺖ ﺷﺮﻳﺮ در ﻛﺎر ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‬ ‫ﻫﺸﺪار رﺳﻮﻻن ﻣﺴﻴﺢ را آوﻳﺰة ﮔﻮش ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ "اي ﻋﺰﻳﺰان‪ ،‬ﻫﺮ روح را ﻧﭙﺬﻳﺮﻳﺪ ﺑﻠﻜﻪ آن را ﺑﻴﺎزﻣﺎﻳﻴﺪ ﻛﻪ از‬ ‫ﺧﺪاﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ"‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﺎ ﻛﻼم ﻣﻜﺘﻮب ﺧﺪا ﺑﻴﺎزﻣﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﻃﺎﻋﺖ آن درآﻳﺪ«‪.‬‬

‫ارﺗﺒﺎط روزه و درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻜﺎﺷﻔﻪ اﻟﻬﻲ ﻋﻘﻴﺪهاﻳﺴﺖ ﻣﺸﺘﺮك و ﻣﻮرد ﻗﺒﻮل ادﻳﺎن ﻏﻴﺮﻣﺴﻴﺤﻲ ﭼﻮن ﺑﻮداﺋﻴﺴﻢ‪،‬‬ ‫ﻫﻨﺪوﺋﻴﺴﻢ‪ ،‬آﺋﻴﻦ ﻛﻨﻔﻮﺳﻴﻮس و اﺳﻼم‪ .‬ﻗﺪرت ﺟﺪا ﺷﺪن از ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺎده و ﺑﺎﻻﺑﺮدن ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ روح‬ ‫ﺗﻮﺳﻂ روزه اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫داﻧﻴﺎل و دوﺳﺘﺎﻧﺶ از دوران ﺟﻮاﻧﻲ ﺧﻮد را ﺑﺎ روزه آﺷﻨﺎ ﻛﺮدﻧﺪ و در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ روﺣﻴﻪاي ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ‬ ‫آنﻫﺎ »ﻣﻌﺮﻓﺖ و ادراك در ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻋﻠﻢ و ﺣﻜﻤﺖ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﻮد و داﻧﻴﺎل در ﻫﻤﺔ رؤﻳﺎﻫﺎ و ﺧﻮابﻫﺎ ﻓﻬﻴﻢ ﮔﺮدﻳﺪ«‬ ‫)داﻧﻴﺎل ‪ .(1:17‬او ﺑﻪﻣﺪد ﻋﻄﺎﻳﻲ ﻛﻪ از ﺧﺪا ﻳﺎﻓﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از رؤﻳﺎ ﺑﻴﻨﻨﺪﮔﺎن ﺑﺰرگ ﻋﻬﺪﻋﺘﻴﻖ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﻄﺮس و ﭘﻮﻟﺲ در روزهداري‪ ،‬رؤﻳﺎﻫﺎﻳﻲ دﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﻴﺎر ﺗﻌﻴﻴﻦﻛﻨﻨﺪهاي در زﻧﺪﮔﻲ آنﻫﺎ و ﺣﻴﺎت‬ ‫ﻛﻠﻴﺴﺎﻳﻲ داﺷﺖ )اﻋﻤﺎل‪ 10:10‬و دوم ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ‪27:11‬و اﻋﻤﺎل ‪ .(24-21:27‬اﻟﺒﺘﻪ ذﻛﺮ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻻزم اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫ﻣﺎ در ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﺑﻪ ﺗﻼش ﺑﺮاي رؤﻳﺎ دﻳﺪن دﻋﻮت ﻧﺸﺪهاﻳﻢ‪ ،‬ﻃﻮري ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ در ﭘﻲ آن ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ‬ ‫روزهدار اﺳﺖ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﻧﻴﺰ ﺣﻀﻮر و ﻣﻜﺎﺷﻔﺔ ﺧﺪا را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫در زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ دورهﻫﺎﻳﻲ ﭘﻴﺶ ﻣﻲآﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ درﻳﺎﻓﺖ ﻫﺪاﻳﺖ اﻟﻬﻲ و درك ارادة ﺧﺪاوﻧﺪ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﻪﻃﻮر ﺧﺎص ﺑﻪ ﺣﻜﻤﺖ و ﻓﻬﻢ روﺣﺎﻧﻲ ﻧﻴﺎز دارﻳﻢ ﺗﺎ از ﺧﻮاﺳﺖ او در ﻣﻮرد ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﺑﺤﺚاﻧﮕﻴﺰي ﭼﻮن‬ ‫اﺟﺘﻤﺎع‪ ،‬ﺳﻴﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻛﻠﻴﺴﺎ و ﻋﻤﻠﻜﺮد آن و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎي ﺧﺪا ﺑﺮاي آﻳﻨﺪه ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﻮﻳﻢ‪ .‬ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﺮ داﻧﻴﺎل ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪه‬ ‫و او را ﻓﻄﺎﻧﺖ و ﻓﻬﻢ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﻧﻮري در ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺎ ﻧﻴﺰ اﻳﻦ اﻣﻜﺎن وﺟﻮد ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪ ،‬اﮔﺮ ﺑﻪ‬ ‫اﻧﺪازة داﻧﻴﺎل ﺑﻬﺎ ﺑﭙﺮدازﻳﻢ‪ .‬وﻋﺪة ﺧﺪا در ﻣﻮرد روزة ﭘﺴﻨﺪﻳﺪه ﺧﻮد ﺑﺎﻗﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ‪» :‬آﻧﮕﺎه ﻧﻮر ﺗﻮ در ﺗﺎرﻳﻜﻲ‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ درﺧﺸﻴﺪ و ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻏﻠﻴﻆ ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﻇﻬﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬و ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻮ را ﻫﺪاﻳﺖ ﻧﻤﻮده‪ ،‬ﺟﺎن ﺗﻮ را در‬ ‫ﻣﻜﺎنﻫﺎي ﺧﺸﻚ ﺳﻴﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد‪) «...‬اﺷﻌﻴﺎ ‪ 10:58‬و ‪.(11‬‬

‫‪ -6‬روزه ﺑﺮاي ﺗﺤﺖ ﺗﺴﻠﻂ درآوردن ﺗﻦ‬ ‫»ﺗﻦ ﺧﻮد را ﺳﺨﺘﻲ ﻣﻲدﻫﻢ و در ﺑﻨﺪﮔﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﻲدارم‪ ،‬ﻣﺒﺎدا ﭘﺲ از ﻣﻮﻋﻈﻪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان‪ ،‬ﺧﻮد‬ ‫ﻣﺮدود ﮔﺮدم« )اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ‪.(27:9‬‬ ‫ﻋﺪهاي اﺳﺎرت ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺷﻜﻢ‪ ،‬ﻣﺨﻔﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ﻻﭘﻮﺷﺎﻧﻲ ﻫﻢ ﻧﻤﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﻴﻞ و ﻇﺮﻓﻴﺘﺸﺎن ﺑﺮاي ﻏﺬا ﻣﺬاح‬ ‫ﺑﺰرﮔﻲ اﺳﺖ و ﺑﻌﻀﻲ اوﻗﺎت ﺷﻬﻮت ﺧﻮراك را ﺑﺎ اﺷﺘﻬﺎي ﺳﺎﻟﻢ و ﻃﺒﻴﻌﻲ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻳﻨﻜﻪ‬ ‫ﺷﺎﮔﺮد ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻮدن‪ ،‬اﻧﻀﺒﺎط ﺷﺨﺼﻲ در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ را ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻲﺷﻮد در وﺟﺪاﻧﺸﺎن رﺳﻮخ ﻧﻜﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﮔﺎه‬ ‫ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ روزه ﻧﮕﺮﻓﺘﻪاﻳﻢ از ﻃﻤﻊ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻏﺬا ﻧﺎآﮔﺎﻫﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﺷﻜﺴﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺷﻬﻮت ﺧﻮراك وﺳﻮﺳﻪﻫﺎي دﻳﮕﺮي ﺑﻪﻫﻤﺮاه دارد‪ .‬ارﺗﺒﺎط ﺷﻜﻢ ﺳﻴﺮ و ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺟﻨﺴﻲ‬ ‫ﻣﺴﺌﻠﺔ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪهاي اﺳﺖ‪ .‬ﮔﻨﺎه ﺳﺪوم ﭘﺮﺧﻮري ﻳﺎ ﺷﻜﻢﺑﺎرﮔﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﭼﻮن ﻣﻦ‬

‫اﻳﺸﺎن را ﺳﻴﺮ ﻧﻤﻮدم ﻣﺮﺗﻜﺐ زﻧﺎ ﺷﺪﻧﺪ« )ارﻣﻴﺎ ‪ 7:5‬و ‪ .(8‬او ﭘﻴﺶ از آن از ﻃﺮﻳﻖ ﻣﻮﺳﻲ ﻫﺸﺪار داده ﺑﻮد ﻛﻪ‬ ‫وﺳﻮﺳﻪﻫﺎي ﺗﺎزهاي در ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺟﺪﻳﺪﺷﺎن‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻴﺮ و ﺷﻬﺪ ﺟﺎرﻳﺴﺖ‪ ،‬در اﻧﺘﻈﺎرﺷﺎن ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد )ﺗﺜﻴﻨﻪ‬ ‫‪15:32‬و‪.(16‬‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ ﻛﻪ ﺑﻪﺿﺮورت اﻧﻀﺒﺎط و ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎري روﺣﺎﻧﻲ واﻗﻒ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺎ را ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ »در ﭘﻲ ارﺿﺎي اﻣﻴﺎل‬ ‫ﻧﻔﺲ ﺧﻮد« ﻧﺒﺎﺷﻴﻢ )روﻣﻴﺎن ‪ .(14:13‬او از ﺗﺸﺒﻴﻪ اﻳﻤﺎﻧﺪار ﺑﻪ ﻳﻚ ورزﺷﻜﺎر ﺑﻬﺮه ﺟﺴﺘﻪ و زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺴﻴﺤﻲ را ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺴﺎﺑﻘﻪاي ﺗﺸﺒﻴﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ دوﻧﺪة ﻣﺴﻴﺤﻲ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ وﺳﻮﺳﻪﻫﺎ آﻣﺎده ﻧﻜﺮده ﺑﺎﺷﺪ در روز ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ‬ ‫ﺟﺎﻳﺰه را ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﺮد‪» .‬ﻫﺮ ﻛﻪ در ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻲﺟﻮﻳﺪ در ﻫﺮ ﭼﻴﺰ‪ ،‬ﺗﻦ ﺑﻪ اﻧﻀﺒﺎﻃﻲ ﺳﺨﺖ ﻣﻲدﻫﺪ‪... .‬‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ ﺗﻦ ﺧﻮد را ﺳﺨﺘﻲ ﻣﻲدﻫﻢ و در ﺑﻨﺪﮔﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﻲدارم‪ ،‬ﻣﺒﺎدا ﭘﺲ از ﻣﻮﻋﻈﻪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان‪ ،‬ﺧﻮد‬ ‫ﻣﺮدود ﮔﺮدم« )اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ‪ .(27-25:9‬ﭼﻄﻮر ﻣﻲﺗﻮان ﺟﺎﻳﺰة ﻳﻚ ﻓﺎﺗﺢ ﭘﻴﺮوزﻣﻨﺪ را ﻧﺼﻴﺐ ﺧﻮد ﻛﺮد وﻗﺘﻲ‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎ داﺳﺘﺎن ﺗﻜﺮاري ﻏﻠﺒﺔ داﺋﻤﻲ اﺷﺘﻬﺎيﻣﺎن ﺑﺮ ﻣﺎ اﺳﺖ؟‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان ﻣﺴﻴﺢ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺗﻬﻴﺔ ﻏﺬا رواﻧﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ در ﺑﺎزﮔﺸﺖ او را در ﺣﺎل ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ زن ﺳﺎﻣﺮي‪ ،‬ﻛﻨﺎر ﭼﺎه‬ ‫آب ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ‪ .‬در ﺑﺤﺒﻮﺣﺔ ﻧﺠﺎت اﻳﻦ زن و رواﻧﻪ ﺷﺪن ﺳﻴﻞ ﻣﺮدم ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻪﻧﺰد ﻋﻴﺴﻲ‪ ،‬ﺷﺎﮔﺮدان از ﻋﻴﺴﻲ‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨﺪ ﭼﻴﺰي ﺑﺨﻮرد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻨﺪ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎ وﺟﻮد ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ ﺑﻲﺻﺒﺮاﻧﻪ از ﻏﺬاﻳﻲ ﻛﻪ آنﻫﺎ ﺑﺎ ﺧﻮد‬ ‫آورده ﺑﻮدﻧﺪ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻛﻨﺪ و ﺑﻪﻗﻮل ﺧﻮدﻣﺎن آب اﮔﺮ در دﺳﺖ دارد زﻣﻴﻦ ﮔﺬارده و ﭘﺎي ﺳﻔﺮه ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺴﻴﺢ ﮔﻮﻳﺎي ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﺪاري اﺳﺖ ﻛﻪ ﺛﻤﺮة روح اﺳﺖ‪ .‬او در ﺟﻮاب ﺷﺎﮔﺮدان ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﻣﻦ ﺧﻮراﻛﻲ ﺑﺮاي‬ ‫ﺧﻮردن دارم ﻛﻪ ﺷﻤﺎ از آن ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻲداﻧﻴﺪ ‪ ...‬ﺧﻮراك ﻣﻦ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ارادة ﻓﺮﺳﺘﻨﺪة ﺧﻮد را ﺑﻪﺟﺎ آورم‬ ‫و ﻛﺎر او را ﺑﻪﻛﻤﺎل ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ« )ﻳﻮﺣﻨﺎ ‪ 8:4‬و ‪.(34-31‬‬ ‫ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺛﻤﺮة روح در ﻣﺎ ﺑﻪﺑﺎر آﻳﺪ ﺧﺪاوﻧﺪ اﻧﺘﻈﺎر دارد ﻛﻪ ﻣﺎ »ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ ﺧﺪاوﻧﺪ را در ﺑﺮﻛﺮده و در‬ ‫ﭘﻲ ارﺿﺎي اﻣﻴﺎل ﻧﻔﺲ ﺧﻮد ﻧﺒﺎﺷﻴﻢ« )روﻣﻴﺎن ‪ .(14:13‬ﺿﺮوري اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻔﺲ ﺧﻮد را ﺑﺎ او ﻣﺼﻠﻮبﺷﺪه ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ‬ ‫)روﻣﻴﺎن ‪ .(6:6‬رﺳﺎﻻت ﻋﻬﺪﺟﺪﻳﺪ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺧﺎﺻﻲ ﺑﺮ اﻳﻦ ﻣﻘﻮﻟﻪ دارﻧﺪ ﻛﻪ »از اﻣﻴﺎل ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ روح ﻣﺎ در‬ ‫ﺳﺘﻴﺰﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻛﺮده« )اول ﭘﻄﺮس ‪11:2‬؛ دوم ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ‪ (22:2‬و »‪...‬اﻣﻴﺎل دﻧﻴﻮي را ﺗﺮك ﮔﻔﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎ‬ ‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﺪاري و ﭘﺎرﺳﺎﻳﻲ و دﻳﻨﺪاري در اﻳﻦ ﻋﺼﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻴﻢ« )ﺗﻴﻄﺲ ‪.(12:2‬‬ ‫از ﻧﻜﺎت ارزﺷﻤﻨﺪ روزه ﻧﻘﺶ ﻳﺎريدﻫﻨﺪة آن در ﺑﻪ ﺗﺤﺖ ﻓﺮﻣﺎن آوردن ﺟﺴﻢ و ﻛﻨﺘﺮل اﺷﺘﻬﺎ اﺳﺖ‪ .‬در‬ ‫اﻋﺘﻘﺎدﻧﺎﻣﻪاي از ﻛﻠﻴﺴﺎي اﺳﻘﻔﻲ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن‪ ،‬از اوﻟﻴﻦ ﻧﺘﺎﻳﺞ روزه ﺑﻪ زﺑﻮن ﻛﺮدن ﺟﺴﻢ و ﻛﻨﺘﺮل زﻳﺎدهﺧﻮاﻫﻲ‬ ‫آن اﺷﺎره ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺟﺴﻢ ﺑﻪﻛﻨﺘﺮل روح درآﻳﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺣﺴﺎس ﺑﻮده و ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻗﺮاﺑﺖ‬ ‫ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻲ ﺑﺎ رﻳﺎﺿﺖ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻛﻪ در ﻗﺴﻤﺖ ﺑﻌﺪي ﺑﻪ آن ﻣﻲﭘﺮدازﻳﻢ‪.‬‬

‫رﻳﺎﺿﺖ و روزه‬ ‫ﺳﺨﻦ از روزه و ﻧﻘﺶ آن در اﻧﻈﺒﺎط ﺗﻦ‪ ،‬اﻳﻦ ﻧﮕﺮاﻧﻲ را در ﺑﺮﺧﻲ ﺑﺮﻣﻲاﻧﮕﻴﺰد ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺑﺮ روزه‬ ‫ﺑﻪ رﻳﺎﺿﺘﻲ ﻧﺎﺳﺎﻟﻢ و ﺣﺘﻲ اﻓﺮاطﮔﺮاﻳﻲ ﺑﻴﺎﻧﺠﺎﻣﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ اﺟﺎزه ﺑﺪﻫﻴﻢ اﻳﻦ ﺗﺮس ﻣﺎ را از ﻳﻚ اﻓﺮاط‪ ،‬ﺑﻪ داﻣﻦ‬ ‫ﺗﻔﺮﻳﻄﻲ در ﺟﻬﺖ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺳﻮق دﻫﺪ‪.‬‬ ‫اﻣﺎ رﻳﺎﺿﺖ ﭼﻴﺴﺖ؟ رﻳﺎﺿﺖ ﻳﺎ ‪ asceticism‬از ﻳﻚ ﻟﻐﺖ ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ ﺑﻪﻣﻌﻨﻲ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﻛﺮدن ﺑﺮاي ﺣﺼﻮل ﺑﻪ ﻫﺪﻓﻲ‬ ‫ﺑﺮﺗﺮ و آرﻣﺎﻧﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ در ﻣﻮرد ﻧﻈﺎﻣﻲﮔﺮي‪ ،‬ورزﺷﻜﺎري‪ ،‬داﻧﺶﺟﻮﻳﻲ و دﻳﻨﺪاري ﻛﺎرﺑﺮد دارد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ‬ ‫ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻋﻴﺴﺎي ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬رﺳﻮﻻن و ﺑﺴﻴﺎري از ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن را ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺗﻮان رﻳﺎﺿﺖﭘﻴﺸﻪ داﻧﺴﺖ‪ .‬اَﺷﻜﺎل ﻏﻠﻄﻲ از‬ ‫رﻳﺎﺿﺖ ﻛﻪ در ﻗﺮون ﻣﺘﻤﺎدي ﺑﻌﺪ از رﺳﻮﻻن ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﻌﺮﻳﻒ اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪ‪ ،‬آن را در ﻧﻈﺮ ﺑﺴﻴﺎري ﺑﻪ واژهاي ﺑﺎ ﺑﺎر‬ ‫ﻣﻨﻔﻲ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﺮده اﺳﺖ‪.‬‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺮاي رﻳﺎﺿﺖ ﺳﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﺎﺷﻴﻢ اوﻟﻴﻦ آن ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻛﻨﺘﺮلﺷﺪه و ﻣﻘﻄﻌﻲ از ﻧﻴﺎزﻫﺎي ﻣﺸﺮوع ﺑﺪن‬ ‫ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﻧﮕﻴﺰه ﺻﺤﻴﺢ و روش روﺣﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻳﻦ رﻳﺎﺿﺖ ﻧﺘﻴﺠﺔ ﻣﺜﺒﺘﻲ در ﺑﺮ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪ .‬و‬ ‫روزهاي ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺧﺪاوﻧﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد از اﻳﻦ ﻧﻮع اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﺮﺣﻠﺔ دوم ﺧﻮدداري از ﻫﺮ ﻧﻮع ﻟﺬت ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ و ارﺗﺒﺎﻃﺎت ﻣﻌﻤﻮل اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻣﻮرد ﺑﺮﺧﻲ زاﻫﺪﻳﻦ‬ ‫و راﻫﺒﺎن ﻣﺴﻴﺤﻲ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺻﻮﻓﻴﺎن اﺳﻼﻣﻲ دﻳﺪه ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬در ﻣﺮﺣﻠﺔ ﻧﻬﺎﻳﻲ ﮔﺮوﻫﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﻮد را ﺗﺤﺖ‬ ‫ﺷﻜﻨﺠﻪﻫﺎي ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ‪ ،‬از ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻮاﺑﻴﺪن روي ﻣﻴﺦﻫﺎ‪ ،‬راه رﻓﺘﻦ روي آﺗﺶ و ﮔﺬراﻧﺪن ﺳﻴﺦ از‬ ‫ﮔﻮﻧﻪﻫﺎ و ﻏﻴﺮه ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎ اﺷﻜﺎﻟﻲ از اﻳﻦ ﻧﻮع در ﺑﺮﺧﻲ ﺻﻮﻓﻴﺎن و ﻫﻤﻴﻦﻃﻮر ﻣﺮﺗﺎﺿﺎن ﻫﻨﺪو آﺷﻨﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪.‬‬ ‫در ﭘﺲ رﻳﺎﺿﺖ ﭘﻴﺸﻪﮔﻲ اﻓﺮاﻃﻲ ﻗﺮون وﺳﻄﺎﻳﻲ‪ ،‬ﺳﻪ درك ﻏﻠﻂ از ﺧﺪا و اﻧﺴﺎن وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬اﺑﺘﺪا ﻋﻘﻴﺪهاي‬ ‫ﻛﻪ ﻃﺒﻖ آن ﺧﺪا را از درد و رﻧﺞ ﻛﺸﻴﺪن اﻧﺴﺎنﻫﺎ ﺧﺸﻨﻮد ﻣﻲدﻳﺪ‪ .‬اﻣﺮوزه ﻧﻴﺰ ﻋﺪهاي ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎورﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ‬ ‫آﻧﭽﻪ ﺳﺨﺖ و ﻋﺬابآور اﺳﺖ از ﺧﺪاﺳﺖ! در آﻧﭽﻪ در ﻣﺘﻲ ‪ 24:25‬ﻣﻲﺧﻮاﻧﻴﻢ ﻃﺮز ﻓﻜﺮ ﺑﺴﻴﺎري را در ﺧﻮد‬ ‫ﺧﻼﺻﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪» :‬ﭼﻮن ﻣﻲداﻧﺴﺘﻢ ﻣﺮد ﺗﻨﺪ ﺧﻮﻳﻲ ﻫﺴﺘﻲ‪ .«...‬ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﻳﺎدآور ﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫رﺣﻤﺖ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻧﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ )ﻣﺘﻲ ‪.(7:12‬‬ ‫دوم‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻏﻠﻂ اﻧﺴﺎن از ﺧﻮدش ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬او ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎور اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﻔﺲﻛُﺸﻲ ﺷﺪﻳﺪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬ ‫ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺧﻮد را ﺟﺒﺮان ﻧﻤﻮده و ﻳﺎ ﻛﺴﺐ ﺻﻮاب ﻛﻨﺪ! در اﻳﻦ ﻃﺮز ﻓﻜﺮ ﻏﺮور ﺧﺎﻣﻮﺷﻲ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪﺟﺎي‬ ‫ﺻﻠﻴﺐ ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻳﻞ و ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺧﻮد در رﻧﺞ ﻛﺸﻴﺪن ﻓﺨﺮ ﻣﻲورزد‪ .‬ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻛﺎﻣﻞ و ﻛﺎﻓﻲ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮ روي‬ ‫ﺻﻠﻴﺐ ﺑﺮاي ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺑﺸﺮ‪ ،‬ﻧﻴﺎزي ﺑﻪ ﻣﻜﻤﻠﻲ ﭼﻮن رﻳﺎﺿﺖ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻧﺪارد‪ .‬اﻧﮕﻴﺰه روزه‪ ،‬ﺻﻮاب ﻛﺮدن و‬

‫ﻛﺴﺐ رﺿﺎي ﺧﺪا ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ! ﻋﻤﻞ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﺎرﺳﺎﺷﻤﺮدﮔﻲ ﻣﺎ در ﻧﻈﺮ ﺧﺪا ﻣﻲاﻧﺠﺎﻣﺪ ﺑﻠﻜﻪ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﻋﻤﻞ‬ ‫ﻧﺠﺎتﺑﺨﺶ ﻋﻴﺴﺎي ﻣﺴﻴﺢ‪.‬‬ ‫ﺳﻮم‪ ،‬ﻃﺮز ﻓﻜﺮ اﺷﺘﺒﺎه در ﻣﻮرد ﺟﺴﻢ اﻧﺴﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ آن را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻮروﺛﻲ و ﺑﻪ ﺷﻜﻞ اﺻﻼحﻧﺎﭘﺬﻳﺮي ﺷﺮﻳﺮ‬ ‫ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎنﻛﻪ ﺿﺮوري ﻣﻲﻧﻤﻮد ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ ﻗﺪاﺳﺖ و ﭘﺎﻛﻲ روح‪ ،‬آن را از ﻫﺮ ﻧﻮع واﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ ﺟﺴﻢ‬ ‫رﻫﺎ ﻧﻤﻮده و ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر آن را ﺑﻪ رژﻳﻢ اﻧﻀﺒﺎط ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﺷﺪﻳﺪي ﺳﭙﺮد‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﻃﺮز ﻓﻜﺮ‪،‬‬ ‫ﺗﻌﺠﺐآور ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻋﺪهاي در واﻛﻨﺶ ﺑﻪ ﻧﻴﺎزﻫﺎي ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺟﺴﻢ آن را ﺗﺎ ﺑﻪﺣﺪ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﺑﺮاي ﮔﻨﺎﻫﺎن ﻣﺮﺗﻜﺐ‬ ‫ﺷﺪه‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ و ﻓﺸﺎري ﺑﻲﺣﺪ ﺑﺴﭙﺎرﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻪ ﻣﺴﻴﺢ و ﻧﻪ رﺳﻮﻻن ﻣﻘﺮرات ﺧﺎﺻﻲ را ﺑﺮاي روزه وﺿﻊ ﻧﻜﺮدﻧﺪ‪ .‬روزه اﻣﺮي ﺷﺨﺼﻲ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﻳﺪ و ﻣﺮادش‬ ‫)ﺧﺪاوﻧﺪ( ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﻴﺎزﻫﺎ و ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻮﺟﻮد و ﺑﺎ اﻋﺘﺰال ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ اوﻟﻴﻪ در ﻗﺮون ﺳﻮم ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪،‬‬ ‫ﺗﺄﻛﻴﺪ ﻓﺰاﻳﻨﺪهاي ﺑﺮ اَﺷﻜﺎل ﺧﺎرﺟﻲ دﻳﻨﺪاري ﻣﺴﻴﺤﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻣﻲﺷﺪ و ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﻪ ﺧﻠﻖ ﻗﻮاﻧﻴﻨﻲ در ﺑﺎب روزه‬ ‫ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ ﻛﻪ در ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫در ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﻮﺳﻲ ﻳﻚ روز ﻛﻔﺎره ﺑﻪﻋﻨﻮان روز روزه ﻣﻘﺮر ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﺗﺎ ﻋﺼﺮ زﻛﺮﻳﺎ ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﭼﻬﺎر روزه‬ ‫در ﺳﺎل اﻓﺰاﻳﺶ ﻳﺎﻓﺖ )زﻛﺮﻳﺎ ‪ .(19:8‬در زﻣﺎن ﻣﺴﻴﺢ‪ ،‬ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن دو روز در ﻫﻔﺘﻪ را روزه ﻣﻲداﺷﺘﻨﺪ و ﺗﺎرﻳﺦ‬ ‫ﻛﻠﻴﺴﺎ ﺗﻜﺮار ﭼﻨﻴﻦ روﻧﺪي اﺳﺖ‪ .‬ﻛﺘﺎﺑﭽﻪﻫﺎي راﻫﻨﻤﺎ و ﺗﻮﺿﻴﺢاﻟﻤﺴﺎﺋﻞﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ‪ ،‬اﻳﻦ ﻋﺒﺎدت ﺷﺨﺼﻲ را ﺑﻪ‬ ‫ﻓﺮﻳﻀﻪاي واﺟﺐ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ادﺑﻴﺎت ﻣﺴﻴﺤﻲ ﭘﺲ از دوران رﺳﻮﻻن روﺷﻨﮕﺮ اﻳﻦ ﻧﻜﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ روزهﻫﺎي‬ ‫ﭘﻴﺶ از ﻋﻴﺪ ﻗﻴﺎم و ﭘﻴﺶ از ﻣﺮاﺳﻢ ﺗﻌﻤﻴﺪ آب در ﻣﻴﺎن ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن اوﻟﻴﻪ ﻣﺮﺳﻮم و راﻳﺞ ﺑﻮده و اﻳﻤﺎﻧﺪاران ﺣﺘﻲ‬ ‫ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ ﭼﻮن ﻳﻬﻮدﻳﺎن دو روز در ﻫﻔﺘﻪ )ﭼﻬﺎرﺷﻨﺒﻪ و ﺟﻤﻌﻪ( روزه ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪.‬‬ ‫در ﻧﻘﻄﺔ ﻣﻘﺎﺑﻞ‪ ،‬ﻣﺎ در ﻋﺼﺮي زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ از ﺷﺎﺧﺼﻪﻫﺎي اﺻﻠﻲ آن راﺣﺖﻃﻠﺒﻲ و ﺧﻮدﻧﻮازﺷﮕﺮي‬ ‫اﺳﺖ! ﻫﻤﻴﺸﻪ وﻗﺘﻲ ﺧﺪا ﻛﺎر ﺟﺪﻳﺪي را در ﻣﺎ ﺷﺮوع ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻄﺮ اﻳﻦ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ ﺗﻨﺪي ﺑﻪ روح‬ ‫راﺣﺖﻃﻠﺐ ﺧﻮد داﺷﺘﻪ و ﺑﻪ زودي ﺧﻮد را در رﻳﺎﺿﺘﻲ ﻏﻴﺮﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس ﺑﻴﺎﺑﻴﻢ‪ .‬ﻏﻴﺮﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ داﻧﺶ و ﻣﻌﺮﻓﺖ‬ ‫اﺳﺘﻮار ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺧﺮاﺑﻲ ﺑﻪ ﺑﺎر ﻣﻲآورد‪.‬‬ ‫ﺟﺴﻢ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﺔ ﻧﻴﺎزﻫﺎ و ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎﻳﺶ ﻣﺨﻠﻮق ﺧﺪاﺳﺖ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺷﺮي در اﺷﺘﻴﺎق ﻳﻚ اﻧﺴﺎن ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﻪ ﻗﺪري‬ ‫ﻧﺎن ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻃﺮﻳﻖ ﺧﺪا ﺳﺮﻛﻮب اﻳﻦ اﻣﻴﺎل ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻛﻨﺘﺮل آنﻫﺎ در ﭼﺎرﭼﻮب ﻣﻘﺒﻮل ﺧﺪاﺳﺖ‪.‬‬ ‫رﻳﺎﺿﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺤﺼﻮل ﻣﻮازﻳﻦ اﻧﺴﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ از ﻣﻮاﺟﻬﺔ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺎ ﺷﻬﻮت ﺟﺴﻢ ﻧﺎﺗﻮان اﺳﺖ‪ .‬ﺣﺎل آﻧﻜﻪ‬ ‫اﻧﻀﺒﺎط روﺣﺎﻧﻲ و ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎري ﺛﻤﺮة روح ﺧﺪا ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ و از ﺣﻴﺎت ﺧﺪا در ﻣﺎ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﻲﮔﻴﺮد‪.‬‬

‫ﭘﺲ ﺣﺎل ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺪرتﻫﺎي روﺣﺎﻧﻲ ﻣﺴﻠﻂ ﺑﺮ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻣﺮدهاﻳﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﻫﻤﭽﻮن ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ‬ ‫ﻫﻨﻮز ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺗﻌﻠﻖ دارﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻦ ﺑﻪ ﻗﻮاﻋﺪ آن ﻣﻲدﻫﻴﺪ‪ ،‬ﻗﻮاﻋﺪي ﻛﻪ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪» :‬اﻳﻦ را ﻟﻤﺲ ﻣﻜﻦ! ﺑﻪ آن ﻟﺐ ﻧﺰن‬ ‫و ﺑﺮ آن دﺳﺖ ﻣﮕﺬار!؟« اﻳﻦﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﺼﺮف از ﺑﻴﻦ ﻣﻲرود‪ ،‬و ﺑﺮ اﺣﻜﺎم و‬ ‫ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺸﺮي ﺑﻨﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ در ﺑﺮ داﺷﺘﻦ ﻋﺒﺎدت داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ و ﺧﻮار ﻛﺮدن ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ و رﻳﺎﺿﺖ‬ ‫ﺑﺪﻧﻲ‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮي ﺣﻜﻴﻤﺎﻧﻪ دارد‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﺎﻗﺪ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ارزش ﺑﺮاي ﻣﻬﺎر ﺗﻤﺎﻳﻼت ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ اﺳﺖ )ﻛﻮﻟﺴﻴﺎن ‪-20:2‬‬ ‫‪.(23‬‬

‫ارﺗﺒﺎط روزه ﺑﺎ ﺳﻼﻣﺖ ﺟﺴﻢ‬ ‫ﺧﺪا ﻫﻴﭻ ﻋﻼﻗﺔ ﺧﺎﺻﻲ ﺑﻪ ﻣﺮض و ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ ﻧﺪارد‪ .‬ﺧﻮاﺳﺖ او ﺳﻼﻣﺘﻲ و ﺷﻔﺎ ﺑﺮاي ﻣﺤﺒﻮﺑﺎن ﺧﻮﻳﺶ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﺑﻪﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﻛﻠﻴﺴﺎ را ﺑﻪ ﻗﺪرت ﺷﻔﺎ ﺗﺠﻬﻴﺰ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬از ﺟﻤﻠﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﺒﺎرك روزة ﻣﻘﺒﻮل ﺧﺪا اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫»آﻧﮕﺎه ﻧﻮر ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﻓﺠﺮ ﻃﺎﻟﻊ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﺻﺤﺖ ﺗﻮ ﺑﻪزودي ﺧﻮاﻫﺪ روﻳﻴﺪ« )اﺷﻌﻴﺎ ‪.(8:58‬‬ ‫اﻳﻦ ﺷﻔﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻫﻢ از ﻃﺮﻳﻖ ﻋﻤﻞ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ و ﻣﻌﺠﺰهآﺳﺎي ﺧﺪا و ﻫﻢ از راه روزه ﺟﺎري ﺷﻮد‪ .‬ﮔﺎﻫﮕﺎه‬ ‫ﻫﺸﺪارﻫﺎي داﻧﺸﻤﻨﺪان در ﻣﻮرد ﺧﻄﺮات ﭼﺎﻗﻲ ﻣﻔﺮط و ﭘﺮﺧﻮري ﺧﺼﻮﺻﺎً در ﺟﻮاﻣﻊ ﻏﺮﺑﻲ ﻣﻮﺿﻮع اﺻﻠﻲ‬ ‫اﺧﺒﺎر ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ در ﺟﻮاﻣﻌﻲ ﻛﻪ ﻏﺬا و ﺧﻮراك ﺑﻪﻓﺮاواﻧﻲ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﺷﻜﻢﺑﺎرﮔﻲ ﺗﻬﺪﻳﺪات‬ ‫ﺟﺪيﺗﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﻮءﺗﻐﺬﻳﻪ ﺑﺮاي ﺳﻼﻣﺖ ﺟﺴﻤﻲ ﻣﺮدم اﻳﺠﺎد ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ روزه ﻋﻤﻞ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺑﺪن در دﻓﻊ‬ ‫ﺳﻤﻮم ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺷﺪه و ﻳﻚ ﻧﻮع ﭘﺎﻛﺴﺎزي ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺻﻮرت ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬ﺑﻪﺟﺎﺳﺖ ﻛﻪ در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺘﺬﻛﺮ ﺷﻮﻳﻢ‪ ،‬ﺟﻼل‬ ‫ﺧﺪا و ﺑ‪‬ﻌﺪ روﺣﺎﻧﻲ روزه ﺑﺮ ﻣﺰاﻳﺎي دﻳﮕﺮ آن از ﺟﻤﻠﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺟﺴﻤﻲ ارﺟﻬﻴﺖ دارد‪.‬‬

‫ﭼﻄﻮر روزه ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ؟‬ ‫اﮔﺮ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل روزه ﻧﮕﺮﻓﺘﻪاﻳﺪ و ﻗﺼﺪ روزهﮔﺮﻓﺘﻦ دارﻳﺪ‪ ،‬ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻲﻛﻨﻢ ﻳﻜﺒﺎره ﺑﺎ روزة ﺑﻠﻨﺪﻣﺪت ﭼﻬﻞ روزه‬ ‫ﺷﺮوع ﻧﻜﻨﻴﺪ! ﻣﮕﺮ اﻳﻨﻜﻪ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎدي ﺑﻪ دﻋﻮت ﺧﺪا از ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻧﻮع روزه دارﻳﺪ‪ .‬ﺑﺪن ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺑﻪﺷﻜﻞ ﺗﺪرﻳﺠﻲ ﺑﻪ روزهﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪﻣﺪتﺗﺮ ﻋﺎدت ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﻴﺰ در دﻋﻮت ﺧﻮد از ﺷﻤﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ ﺗﻨﺎﺳﺐ‬ ‫اﻳﻦ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺑﺪﻧﻲ ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﺮاي ﺷﺮوع‪ ،‬روزهﻫﺎي ﺟﺰﺋﻲ و ﺳﭙﺲ روزة ﻳﻚروزه ﻣﻨﺎﺳﺐﺗﺮﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺲ از آن‪ ،‬ﺷﻤﺎ آﻣﺎده ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ دﻋﻮت ﺧﺪا ﺑﺮاي روزهﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪﻣﺪتﺗﺮ ﭘﺎﺳﺦ دﻫﻴﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺑﻲﺟﺎي آﻧﭽﻪ دﻳﮕﺮان اﻧﺠﺎم دادهاﻧﺪ اﺣﺘﺮاز ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻫﺮﭼﻘﺪر ﻫﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻓﺮاد روﺣﺎﻧﻲ‬ ‫ﺑﻮده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻧﺒﺎﻳﺪ اﺟﺎزه داد اﻣﻴﺎل دﻧﻴﻮي ﺑﺮ اﻧﮕﻴﺰة ﻣﺜﺒﺖ ﻣﺎ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ روزه ﻏﻠﺒﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‬ ‫ﻛﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ از روزة ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﻧﻔﺮت داﺷﺘﻪ و از آن رويﮔﺮدان ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺷﺎﻳﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﭘﺮﺳﺸﻲ ﻛﻪ در زﻳﺮ ﺑﻪ آن اﺷﺎره ﺷﺪه ﺑﻪ ﻣﺎ در آﻣﺎدﮔﻲ ﺧﻮد ﺑﺮاي روزه ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ‪:‬‬ ‫‪ -1‬آﻳﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘﻢ اﻳﻦ اﺷﺘﻴﺎق ﺑﻪ روزه از ﻃﺮف ﺧﺪاﺳﺖ؟ »آﻧﮕﺎه روح ﻋﻴﺴﻲ را ﺑﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﺮد«‬ ‫)ﻣﺘﻲ ‪.(1:4‬‬ ‫‪ -2‬آﻳﺎ اﻧﮕﻴﺰة ﻣﻦ ﺻﺤﻴﺢ اﺳﺖ؟ آﻳﺎ ﻫﻴﭻ ﻧﺎﺧﺎﻟﺼﻲ و اﺷﺘﻴﺎق ﻧﻬﺎﻧﻲ در ﻣﻦ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ دﻳﮕﺮان را ﺑﻪوﺳﻴﻠﺔ‬ ‫روزهداري ﺧﻮد ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻗﺮار دﻫﻢ؟ »و ﭘﺪر ﻧﻬﺎن ﺑﻴﻦ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭘﺎداش ﺧﻮاﻫﺪ داد« )ﻣﺘﻲ ‪ .(18:6‬ﺳﻌﺪي ﭼﻪ‬ ‫زﻳﺒﺎ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬ ‫رﻳﺎﺿﺖﻛﺶ از ﺑﻬﺮ ﻧﺎم و ﻏﺮور ﻛﻪ ﻃﺒﻞ ﺗﻬﻲ را رود ﺑﺎﻧﮓ دور‬ ‫‪ -3‬اﻫﺪاف روﺣﺎﻧﻲ ﻛﻪ در اﻳﻦ روزه ﺑﻪدﻧﺒﺎل آن ﻫﺴﺘﻢ ﭼﻴﺴﺖ؟‬ ‫اﻟﻒ‪ -‬ﺗﻘﺪﻳﺲ و وﻗﻒ ﺷﺨﺼﻲ‬ ‫ب‪ -‬ﺷﻔﺎﻋﺖ‪ ،‬ﺑﺎرِ ﺧﺎص روﺣﺎﻧﻲ‬ ‫ج‪ -‬ﻣﻌﺠﺰة ﺧﺪا‪ ،‬ﻫﺪاﻳﺖ و ﺑﺮﻛﺖ او‬ ‫د‪ -‬ﭘﺮي از روح ﺧﺪا‬ ‫ه‪ -‬آزاد ﺳﺎزي اﺳﻴﺮان )ﺧﺪﻣﺖ رﻫﺎﻳﻲ(‬ ‫و‪ -‬ﻃﻠﺐ رﺣﻤﺖ ﺧﺪا ﺑﻪدﻟﻴﻞ ﮔﻨﺎه ﺧﺎﺻﻲ ﻳﺎ درﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻴﺪاري‬ ‫‪ -4‬آﻳﺎ اﻫﺪاف ﻣﻦ ﺧﻮدﻣﺤﻮراﻧﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ ﻳﺎ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻣﺘﻌﺎدﻟﻲ از ﻣﻴﻞ ﺑﻪ ﺑﺮﻛﺖ ﺷﺨﺼﻲ و ﻋﻼﻗﻪ و ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ‬ ‫دﻳﮕﺮان اﺳﺖ؟‬ ‫»ﻫﻴﭻﻛﺲ درﭘﻲ ﻧﻔﻊ ﺧﻮد ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻧﻔﻊ دﻳﮕﺮان را ﺑﺠﻮﻳﺪ« )اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ‪.(24:10‬‬ ‫‪ -5‬آﻳﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻫﺮ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي ﺑﺮاي ﺧﺪﻣﺖ ﺧﺪا ﺟﺪﻳﺖ ﻛﺎﻓﻲ دارم؟‬

‫اﺷﻜﺎل ﻣﺨﺘﻠﻒ روزه‬

‫اﻟﻒ‪ :‬روزة ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ‬ ‫روزهاي اﺳﺖ ﻛﻪ در آن ﺷﺨﺺ روزهدار از ﺧﻮردن ﻏﺬا ﭼﻪ ﺑﻪﺷﻜﻞ ﺟﺎﻣﺪ و ﭼﻪ ﻣﺎﻳﻊ آن ﺧﻮدداري ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻮﺷﻴﺪن آب از اﻳﻦ ﻗﺎﻋﺪه ﻣﺴﺘﺜﻨﻲ اﺳﺖ‪ .‬از ﺷﻮاﻫﺪ اﻣﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮﻣﻲآﻳﺪ ﻛﻪ ﻋﻴﺴﻲ ﻣﺴﻴﺢ ﭼﻨﻴﻦ روزهاي‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ )ﻟﻮﻗﺎ ‪ .(2:4‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﺮﺟﻤﻪاي از آﻳﺎت اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ‪ 5-3:7‬ﺗﺄﺛﻴﺮ زﻳﺎدي ﺑﺮ اﻳﻦ آﻣﻮزه داﺷﺘﻪ ﻛﻪ‬ ‫روزه ﺷﺎﻣﻞ ﭘﺮﻫﻴﺰ از راﺑﻄﻪ زﻧﺎﺷﻮﻳﻲ در ﻣﻮرد اﻓﺮاد ﻣﺘﺄﻫﻞ ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬

‫ب‪ :‬روزه ﻣﻄﻠﻖ )ﻛﺎﻣﻞ(‬ ‫ﻣﺜﺎلﻫﺎﻳﻲ ﭼﻨﺪ در ﻛﺘﺎبﻣﻘﺪس در ﺧﺼﻮص روزة ﻣﻄﻠﻖ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺧﻮدداري از ﺧﻮردن و‬ ‫آﺷﺎﻣﻴﺪن ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻣﺪت زﻣﺎن اﻳﻦ روزه ﺑﻴﺶ از ﺳﻪ روز ﻧﻤﻲﺑﻮد‪.‬‬ ‫وﺿﻌﻴﺖ رﻗﺖﺑﺎر و ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻲ ﻛﻪ ﻋﺰرا و اﺳﺘﺮ ﺷﺎﻫﺪ آن ﺑﻮدﻧﺪ آنﻫﺎ را ﺑﺮ آن داﺷﺖ ﻛﻪ از ﺧﻮردن و آﺷﺎﻣﻴﺪن‬ ‫ﺧﻮدداري ﻛﻨﻨﺪ )ﻋﺰرا ‪ 3:9‬و ‪ 6:10‬و اﺳﺘﺮ ‪ .(16:4‬ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل در ﭘﻲ ﻣﻼﻗﺎت ﭘﺮﻣﺎﺟﺮاي ﺧﻮد ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﺳﻪ‬ ‫روز و ﺳﻪ ﺷﺐ روزة ﻣﻄﻠﻖ ﮔﺮﻓﺖ )اﻋﻤﺎل ‪ (9:9‬و در ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻧﻘﻼب روﺣﺎﻧﻲ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺟﻮان ﻓﺮﻳﺴﻲ ﺷﻜﻞ‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺗﺎرﻳﺦ ﻛﻠﻴﺴﺎي ﻣﺴﻴﺤﻲ ﻧﻴﺰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻳﺎﻓﺖ‪.‬‬ ‫اﺷﺎراﺗﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ روزة ﻣﻄﻠﻖ در ﻣﺪت زﻣﺎﻧﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲﺗﺮ وﺟﻮد دارد‪ .‬ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻮﺳﻲ در دو دورة‬ ‫ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﭼﻬﻞ روز روزه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﺨﻮرد و ﻧﻴﺎﺷﺎﻣﻴﺪ‪) .‬ﺗﺜﻨﻴﻪ ‪ 9:9‬و ‪ 18‬و ﺧﺮوج ‪ (28:34‬از آن ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺪن‬ ‫آدﻣﻲ ﺑﻴﺶ از ﺳﻪ روز ﺗﻮان ﺑﻲآﺑﻲ را ﻧﺪارد‪ ،‬ﻫﻢ ﻣﻮﺳﻲ و ﻫﻢ اﻳﻠﻴﺎ ﺣﺘﻤﺎً ﺑﺎ ﻗﻮﺗﻲ ﻣﺎﻓﻮقاﻟﻄﺒﻴﻌﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪاﻧﺪ‬ ‫ﭼﻬﻞ روز روزة ﻛﺎﻣﻞ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬از ﻫﻤﻪ اﻳﻦ ﻣﻮارد ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻲﺗﻮان ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ روزة ﻣﻄﻠﻖ در ﻣﻮارد ﻣﻌﺪود‬ ‫و در ﺷﺮاﻳﻂ اﺳﺘﺜﻨﺎﻳﻲ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﻃﺒﻴﻌﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ از ﻫﺪاﻳﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮاي ﺷﺮوع روزهاي ﻛﻪ‬ ‫ﺑﻴﺶ از ﺳﻪ روزه ﺑﻪﻃﻮل ﻣﻲاﻧﺠﺎﻣﺪ‪ ،‬اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻛﺎﻓﻲ داﺷﺖ‪.‬‬

‫ج‪ :‬روزة ﺟﺰﺋﻲ‬ ‫در ﻛﺘﺎب داﻧﻴﺎل ﻣﺎ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ روزهاي آﺷﻨﺎ ﻣﻲﺷﻮﻳﻢ‪ .‬او و ﺳﻪ دوﺳﺘﺶ ﻛﻪ در درﺑﺎر ﭘﺎدﺷﺎه ﺑﺎﺑﻞ ﻛﺎر ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ و‬ ‫ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﭘﺎك ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻦ ﺧﻮد از ﺧﻮراكﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺗﻘﺪﻳﻤﻲ ﺑﻪ ﺧﺪاﻳﺎن ﺑﺎﺑﻠﻲ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫روزهاي ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺗﺄﺛﻴﺮ ﭼﻨﻴﻦ روزهاي ﺑﺴﻴﺎر ﻓﺮاﺗﺮ از ﻣﺰاﻳﺎي ﺟﺴﻤﻲ آن ﻛﻪ در داﻧﻴﺎل ‪15:1‬ﺑﻪﭼﺸﻢ ﻣﻲﺧﻮرد‪،‬‬ ‫در اداﻣﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻧﺒﻮﺗﻲ داﻧﻴﺎل ﻧﻤﻮدار ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎن ﻛﻪ او ﺑﺮاي درﻳﺎﻓﺖ ﺗﻌﺒﻴﺮ رؤﻳﺎﻳﻲ ﻛﻪ دﻳﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺳﻪ ﻫﻔﺘﻪ از‬ ‫ﺧﻮردن »ﺧﻮراك ﻟﺬﻳﺬ و ﮔﻮﺷﺖ و ﺷﺮاب« ﺧﻮدداري ﻛﺮد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖﻫﺎي او در درﺑﺎر اﺟﺎزة روزة‬

‫ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ را ﺑﻪ او ﻧﻤﻲداد و ﻳﺎ ﻫﺪاﻳﺖ ﺧﺎﺻﻲ در ﻣﻮرد ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ روزهاي داﺷﺖ‪ .‬اﻣﺎ آﻧﭽﻪ ﻣﺴﻠﻢ اﺳﺖ‬ ‫ﭘﻴﺮوزي روﺣﺎﻧﻲ ﺑﺰرﮔﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ او در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻣﺨﺎﻟﻒ روﺣﺎﻧﻲ ﺑﻪدﺳﺖ آورد‪.‬‬ ‫زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﻳﻠﻴﺎي ﻧﺒﻲ آﻣﺎدة ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ ﺧﺎﺻﻲ از او ﺗﻮﺳﻂ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪﻋﻤﻞ آﻣﺪ‪ .‬اﻣﺎ در‬ ‫وﻗﺖ اﻳﺎم ﻗﺤﻄﻲ او ﻛﻪ ﻫﻤﻨﺸﻴﻦ ﭘﻴﺮزن ﻓﻘﻴﺮي ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ »ﺟﺮﻋﻪاي آب و ﻟﻘﻤﻪاي ﻧﺎن« ﺑﺴﻨﺪه ﻣﻲﻛﻨﺪ )اول‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ‪ .(17‬ﺑﺮاي ﺧﺎدم ﺧﺪا ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻮل ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﺎ درد ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ ﻣﺮدم ﺟﺎﻣﻌﻪاي ﻛﻪ ﺧﺪﻣﺘﺸﺎن‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ آﺷﻨﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﻮت و ﻣﻌﺠﺰات ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﻪ اﻣﺎﻧﺖ ﻣﻲﺳﭙﺎرد ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ اﻧﻜﺎر ﻧﻔﺲ و‬ ‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﺪاري را در ﻫﺮ ﺷﺮاﻳﻄﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬در ﻃﻮل زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮد ﭼﻪ ﺑﺴﺎ اﻓﺮاد زﻳﺎدي را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ‬ ‫آرزوي ﺧﺪﻣﺖ ﻣﺮدم ﻣﺤﺮوم و ﻓﻘﻴﺮ را دارﻧﺪ اﻣﺎ ﺑﻪﻣﺤﺾ اﻳﻨﻜﻪ ﻳﻚ وﻋﺪه ﻏﺬاﻳﻲ را از دﺳﺖ ﻣﻲدﻫﻨﺪ از‬ ‫زﻣﻴﻦ و آﺳﻤﺎن ﮔﻠﻪﻣﻨﺪ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ!‬ ‫ﺑﻪﻋﻠﺖ ﺧﺎﺻﻴﺖ اﻧﺘﺨﺎبﭘﺬﻳﺮي‪ ،‬اﻳﻦ روزه‪ ،‬اﺷﻜﺎل ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ را ﻧﻴﺰ درﺑﺮ ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬ﺑﺮﺧﻲ از ﺧﻮراك ﺧﺎﺻﻲ‬ ‫ﺧﻮدداري ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و ﺑﺮﺧﻲ دﻳﮕﺮ از ﻳﻜﻲ از وﻋﺪهﻫﺎي ﻏﺬاﻳﻲ‪ .‬ﻣﺰﻳﺖ ﭼﻨﻴﻦ روزهاي وﻗﺘﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪدﻻﻳﻠﻲ‬ ‫روزة ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﻣﻘﺪور ﻧﻴﺴﺖ و ﻳﺎ ﺑﺮاي ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ روزة ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻪاﻧﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﻧﻮع روزه ﺷﺮوع ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻧﻀﺒﺎط روﺣﺎﻧﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎ را ﻏﻨﻲﺗﺮ ﺳﺎزد‪.‬‬

‫اﻗﺘﺒﺎس از‪:‬‬

‫‪Nelson’s Illustrated Bible Dictionary‬‬ ‫‪The Interpreter’s Dictionary of the Bible, Vol 2‬‬ ‫‪The Lion Encyclopedia of the Bible‬‬ ‫‪New Bible Dictionary 3rd Edition‬‬ ‫‪Celebration of Discipline, Richard Foster‬‬ ‫‪Sermon on the mount, John Stott‬‬ ‫‪God’s chosen Fast, Arthur Wallis‬‬