Epo31 Krisi1277

Λόγιος στον οποίο αποδίδεται η άποψη

ΚΟΣΜΟΣ

Αβερρόης

Σχετικά άρθρα

Θέση των φιλοσόφων

[Άρθρο 6]

Κυκλικότητα της δημιουργίας

[Άρθρο 9]

Αιωνιότητα της ανθρώπινης γένεσης Αιωνιότητα του κόσμου

Αβερρόης, Σίζερ της [Άρθρο 87] Μπραμπάντ, Βοήθιος της Δακίας Αβερρόης ("μονοψυχισμός"): το άυλο μέρος της ανθρώπινης ψυχής, η "νοητική ψυχή" δεν είναι ατομική, αλλά ένας ενιαίος νους στον οποίο μετέχουν οι άνθρωποι, κι επομένως, αυτός ο "συλλογικός νους" επιβιώνει μετά θάνατον. Αβερρόης [Άρθρο 140]

Σημεία τριβής

Αιωνιότητα του κόσμου

Η ψυχή δεν επιβιώνει του σώματος

Αιωνιότητα της ψυχής

Ένα συμβεβηκός δεν μπορεί να υπάρχει χωριστά από την ουσία

Σχέση ουσίας-συμβεβηκότος

Βοήθιος De consolatione [Άρθρο 21] philosophiae, Βιβλίο V, Prose I Βοήθιος της Δακίας [Άρθρο 18]

Οι διαδικασίες της φύσης είναι αιτιοκρατικές

Αιτιοκρατία Ο φιλόσοφος αρνείται την ανάσταση των νεκρών

[Άρθρο 74] Αριστοτέλους Περί Ουρανού, [Άρθρο 34] Ι.9: Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν πολλοί κόσμοι [Άρθρο 35]

ΘΕΟΣ

[Άρθρο 48]

[Άρθρο 49]

[Άρθρο 141]

[Άρθρο 147]

Αστρολογικός ντετερμινισμός

Θεία Πρόνοια

Αδυναμία του Θεού να δημιουργήσει πολλούς κόσμους Αδυναμία του Θεού να δημιουργήσει τον άνθρωπο (Αδάμ) Αδυναμία του Θεού να πραγματοποιήσει την πράξη της δημιουργίας Αδυναμία του Θεού να μετακινήσει τον εξώτατο ουρανό του σύμπαντος ευθύγραμμα (αυτό θα δημιουργούσε κενό, το οποίο δεν μπορείτου να Θεού υπάρχει) Αδυναμία να δημιουργήσει ένα συμβεβηκός χωρίς υποκείμενο (ουσία) Αδυναμία του Θεού να πραγματοποιήσει το απολύτως αδύνατο

Παντοδυναμία (Ελεύθερη Βούληση) του Θεού

ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΓΝΩΣΙΟΛΟΓΙΑ

Σίζερ της Μπραμπάντ: η [Άρθρο 90] φιλοσοφία μπορεί να ασκείται χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η θεολογία

Η αλήθεια του φιλοσόφου είναι η μόνη

Βοήθιος της Δακίας: δεν υπάρχει ερώτημα επιδεχόμενο έλλογης διερεύνησης που να βρίσκεται εκτός της δικαιοδοσίας του φιλοσόφου Βοήθιος της Δακίας

Το πεδίο της γνώσης υπάγεται στη φιλοσοφία

[Άρθρο 145]

[Άρθρο 175] [Άρθρο 154] [Άρθρο 152] [Άρθρο 153] [Άρθρο 174]

Διαχωρισμός θεολογίας και φιλοσοφίας Η γνώση των φιλοσόφων υπερτερεί Ταύτιση θεολογίας και μύθου Η θεολογία δεν προσφέρει τίποτε στη γνώση Σύνδεση θεολογίας και μύθου

Θεωρία της διττής αλήθειας

Προτεραιότητα της φιλοσοφίας ή της θεολογίας

Θεολογία και μύθος

Θέση των θεολόγων Πίστη στη μοναδικότητα της δημιουργίας που ακολουθεί μία εφάπαξ πορεία Ο δημιουργία του ανθρώπου έχει αρχή Ο κόσμος είναι δημιούργημα του Θεού Πίστη στην αθανασία της ψυχής

Πίστη στο δόγμα της μετουσίωσης κατά τη Θεία Ευχαριστία, σύμφωνα με το οποίο μετά τη μετατροπή της ουσίας του άρτου και του οίνου σε ουσία του σώματος και του αίματος του Κυρίου, τα ορατά συμβεβηκότητα του άρτου και του οίνου συνεχίζουν να υπάρχουν, παρόλο που δεν υπάρχουν σε άλλη ουσία Η παρατηρούμενη αιτιακή τάξη δεν είναι αναγκαία, αλλά ελεύθερο αποτέλεσμα της Θείας Βούλησης Πίστη στην ανάσταση των νεκρών και την ύπαρξη θαυμάτων

Πίστη στη Θεία Πρόνοια Πίστη στην παντοδυναμία του Θεού

Ο άνθρωπος (Αδάμ) είναι δημιούργημα του Θεού

Η ύπαρξη κενού είναι δυνατή εξαιτίας θεϊκής ενέργειας

Η ύπαρξη κενού είναι δυνατή εξαιτίας θεϊκής ενέργειας

Η αλήθεια του φιλοσόφου και του θεολόγου είναι διαφορετικές και η δεύτερη είναι ανώτερης τάξης Η υπέρτατη αλήθεια παρέχεται μόνο από τη θεολογία

Η φιλοσοφία είναι θεραπαινίδα της θεολογίας Η φιλοσοφική γνώση είναι υποδεέστερη της θεολογικής

Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο

1 2 3 4 5 6

Άρθρο 7 Άρθρο 8 Άρθρο 9 Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο

10 11 12 13 14 15 16 17 18

Άρθρο 19 Άρθρο 20 Άρθρο 21

Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο

22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35

Άρθρο 36 Άρθρο 37 Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο

38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49

Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο

50 51 52 53 54 55

Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο

56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74

Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο

75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87

Άρθρο 88 Άρθρο 89 Άρθρο 90 Άρθρο 91 Άρθρο 92

Άρθρο 93 Άρθρο 94 Άρθρο 95 Άρθρο 96 Άρθρο 97 Άρθρο 98 Άρθρο 99 Άρθρο 100 Άρθρο 101 Άρθρο 102 Άρθρο 103 Άρθρο 104 Άρθρο 105

Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο

106 107 108 109 110

Άρθρο 111 Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο

112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137

Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο

138 139 140 141

Άρθρο 142 Άρθρο 143 Άρθρο 144 Άρθρο 145

Άρθρο 146 Άρθρο 147 Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο

148 149 150 151

Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο

152 153 154 155 156 157 158 159 160

Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο

161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186

Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο

187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201

Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο Άρθρο

202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219

Ότι όταν όλα τα ουράνια σώματα επιστρέψουν στο ίδιο σημείο - πράγμα που θα συμβεί σε 36.000 χρόνια - τα ίδια αποτελέσματα που βρίσκονται τώρα σε λειτουργία θα επαναληφθούν.

Ότι δεν υπήρξε πρώτος άνθρωπος ούτε και θα υπάρξει τελευταίος. Αντίθετα, πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει γέννηση ανθρώπου από άνθρωπο.

Ότι η μέλλουσα ανάσταση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από το φιλόσοφο γιατί είναι αδύνατο το θέμα αυτό να εξεταστεί με λογικό τρόπο. Ότι τίποτε δεν συμβαίνει κατά τύχη, αλλά όλα τα πράγματα συμβαίνουν από αναγκαιότητα και ότι όλα τα μελλοντικά πράγματα που θα υπάρξουν θα υπάρξουν από αναγκαιότητα και αυτά που δεν θα υπάρξουν είναι αδύνατον να υπάρξουν. Και ότι λαμβάνοντας υπόψη όλα τα αίτια [θα γίνει κατανοητό] ότι τίποτε δεν συμβαίνει συμπτωματικά. [Αυτό είναι] λάθος διότι εξ ορισμού ένα πλήθος αιτίων εμφανίζεται τυχαία, όπως λέει ο Βοήθιος στο βιβλίο του "Παρηγορία [της Φιλοσοφίας]".

Ότι το πρώτο αίτιο δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει πολλούς κόσμους. Ότι χωρίς τον κατάλληλο παράγοντα, όπως τον πατέρα και τον άνθρωπο, δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας άνθρωπος [μόνο] από τον Θεό. Ότι τίποτε δεν θα πρέπει να πιστεύουμε εκτός κι αν είναι αυταπόδεικτο ή μπορεί να συναχθεί από πράγματα που είναι αυταπόδεικτα. Ότι ο Θεός δεν θα μπορούσε να είχε φτιάξει την πρωταρχική ύλη χωρίς τη μεσολάβηση ενός ουράνιου σώματος.

νέου. Ότι ο Θεός δεν θα μπορούσε να μετακινήσει τους ουρανούς [δηλ. τον κόσμο] με ευθύγραμμη κίνηση διότι θα παρέμεινε ένα κενό.

πράγματα είναι αιώνια.

Ότι υπάρχουν πολλά πρώτα κινούντα.

Ότι μια κινητήρια ευφυΐα των ουρανών επηρεάζει την ορθολογική ψυχή, ακριβώς όπως ένα ουράνιο σώμα επηρεάζει το ανθρώπινο σώμα.

Ότι ο κόσμος είναι αιώνιος σε ότι αφορά όλα τα είδη που εμπεριέχονται σε αυτόν. Και ότι ο χρόνος είναι αιώνιος, όπως είναι η κίνηση, η ύλη, ο παράγοντας και ο δέκτης. Και επειδή ο κόσμος προέρχεται από την άπειρη δύναμη του Θεού, είναι αδύνατος να υπάρχει καινοτομία σε ένα αποτέλεσμα χωρίς να υπάρχει καινοτομία στην αιτία. Ότι τίποτε δεν θα μπορούσε να είναι νέο εκτός κι αν ο ουρανός ήταν διαφορετικός σε σχέση με την ύλη των πραγμάτων που μπορούν να γεννηθούν. Ότι ο φυσικός φιλόσοφος οφείλει να αρνείται το καινοφανές [δηλ. τη δημιουργία] του κόσμου, διότι αυτός εξαρτάται από φυσικά αίτια και φυσικούς λόγους. Οι πιστοί, ωστόσο, μπορούν να αρνηθούν την αιωνιότητα του κόσμου διότι εξαρτώνται από υπερφυσικά αίτια. Ότι το επιχείρημα του φιλοσόφου που αποδεικνύει ότι η κίνηση ότι ουρανού είναι αιώνια δεν είναι σοφιστικό. Και είναι καταπληκτικό που εμβριθείς άνδρες δεν το βλέπουν. Ότι τα ουράνια σώματα κινούνται από μια εσωτερική αρχή, η οποία είναι η ψυχή. Και ότι κινούνται από μία ψυχή και μία επιθυμητική δύναμη (per virtutem appetitvam) [δηλ. από την δύναμη της επιθυμίας], ακριβώς όπως ένα ζώο. Διότι όπως ένα ζώο κινείται από την επιθυμία, το ίδιο συμβαίνει και με τον ουρανό. Ότι τα ουράνια σώματα έχουν αιωνιότητα ουσίας αλλά όχι αιωνιότητα κίνησης. Ότι υπάρχουν δύο αιώνιες αρχές, δηλαδή το σώμα του ουρανού και η ψυχή του. Ότι υπάρχουν τρεις αρχές στα ουράνια σώματα: (1) το υποκείμενο της αιώνιας κίνησης, (2) η ψυχή του ουράνιου σώματος και (3) το πρώτο κινούν, ως αντικείμενο της επιθυμίας. Το λάθος αφορά μόνο τις δύο πρώτες. Ότι ο κόσμος είναι αιώνιος, διότι αυτό που είχε μια φύση με τη βοήθεια της οποίας θα μπορούσε να υπάρχει κατά τη διάρκεια ολόκληρου του μέλλοντος [σίγουρα] είχε μια φύση με τη βοήθεια της οποίας θα μπορούσε να είχε υπάρξει σε ολόκληρο το παρελθόν. Ότι ο κόσμος, μολονότι δημιουργήθηκε από το τίποτε, δεν δημιουργήθηκε, ωστόσο, εκ νέου. Και μολονότι δημιουργήθηκε μη είναι, τοότι μη ο είναι ωστόσο δενουράνια] προηγήθηκε του φορές είναι σε διάρκεια, μόνο στη φύση. Ότι οι θεολόγοι από που το υποστηρίζουν ουρανός [ή τα μερικές βρίσκεται σεαλλά ακινησία επιχειρηματολογούν από μια λανθασμένη υπόθεση. Και το να πεις ότι ο ουρανός υφίσταται και δεν κινείται σημαίνει ότι εκφέρεις αντιφατικές προτάσεις. Ότι προηγήθηκε ένας άπειρος [αριθμός] ουράνιων περιστροφών, κάτι που δεν είναι απίθανο για το πρώτο αίτιο [δηλ. για το Θεό] να τις συλλάβει, αλλά είναι απίθανο να τις συλλάβει ένας δημιουργημένος νους. Ότι η ψυχή του ουρανού είναι νοημοσύνη και ότι οι ουράνιες τροχιές δεν είναι εργαλεία της νοημοσύνης αλλά όργανα, όπως το αυτί και το μάτι είναι όργανα της αισθητήριας δύναμης.

Ότι το άμεσο ποιητικό αίτιο όλων των μορφών είναι μια τροχιά. Ότι τα στοιχεία είναι αιώνια. Ωστόσο, έγιναν [ή δημιουργήθηκαν] εκ νέου στη σχέση στην οποία έχουν τώρα.

Ότι οι ουράνιες κινήσεις λαμβάνουν χώρα εξαιτίας μιας νοητικής ψυχής. Αλλά μια νοητική ψυχή ή νους δεν μπορεί να δημιουργηθεί παρά μόνο με τη βοήθεια ενός σώματος. Ότι κανένα σχήμα που προέρχεται απέξω δεν μπορεί να ενωθεί με την ύλη. Διότι ό,τι είναι διαχωρίσιμο δεν μπορεί να γίνει ένα με κάτι φθαρτό.

Ότι μολονότι η γέννηση του ανθρώπου μπορεί να μειωθεί, αυτό δεν γίνεται εξαιτίας της δύναμης της πρώτης τροχιάς, η οποία κινείται όχι μόνο για να δημιουργήσει τα στοιχεία αλλά και τους ανθρώπους.

αντίφαση. Ότι ο Θεός δεν μπορεί να κάνει ένα συμβεβηκός να υφίσταται χωρίς υποκείμενο, ούτε και να κάνει περισσότερες [από τρεις] διαστάσεις να υπάρχουν ταυτόχρονα. Ότι από τα διαφορετικά ζωδιακά σημεία του ουρανού διαφορετικές συνθήκες ανατίθενται στους ανθρώπους, τόσο σε σχέση με τα πνευματικά χαρίσματα, όσο και σε σχέση με τα χρονικά πράγματα. Ότι δεν υπάρχει κανένα ερώτημα αμφισβητήσιμο με το λόγο που ο φιλόσοφος δεν οφείλει να αμφισβητεί και να καθορίζει, μια και τα επιχειρήματα (rationes) λαμβάνονται [ή βασίζονται] σε πράγματα. Επιπλέον, η φιλοσοφία πρέπει να εξετάζει όλα τα πράγματα σύμφωνα με τα ποικίλα μέρη τους. Ότι το απολύτως αδύνατο δεν μπορεί να γίνει από το Θεό ή άλλον παράγοντα. Είναι λάθος, αν το αδύνατο εννοείται σύμφωνα με τη φύση. Ότι με την τροφή ένας άνθρωπος μπορεί να γίνει άλλος αριθμητικά και ατομικά. αυθεντία. Ότι για έναν άνθρωπο να έχει βεβαιότητα οποιουδήποτε συμπεράσματος, είναι αναγκαίο να το βρει με προφανείς αρχές. Είναι λάθος, διότι μιλά γενικά τόσο για τη βεβαιότητα της κατανόησης, όσο και [τη βεβαιότητα] της adhesion. Ότι οι θεολογικές συζητήσεις βασίζονται σε μύθους. Ότι τίποτε δεν γνωρίζουμε καλύτερα επειδή γνωρίζομε θεολογία. Ότι οι μόνοι σοφοί άνθρωποι του κόσμου είναι οι φιλόσοφοι. Ότι δεν χρειάζεται να νοιαζόμαστε για το μνήμα μας

Ότι οι επιδράσεις των αστεριών στη ελεύθερη βούληση είναι λανθάνουσες. Ότι η θέλησή μας υπόκειται στη δύναμη των ουρανίων σωμάτων.

Ότι η εγκράτεια δεν αποτελεί από μόνη της αρετή. Ότι η πλήρης αποχή από το έργο της σάρκας διαφθείρει την αρετή και το ανθρώπινο είδος.

Ότι ο χριστιανικός νόμος έχει τους μύθους και τα λάθη του, όπως και οι άλλες θρησκείες. Ότι αποτελεί εμπόδιο στην επιστήμη. Ότι η ευτυχία βρίσκεται σε αυτή τη ζωή κι όχι στην άλλη.

δημιουργία. Ότι ο ουρανός δεν βρίσκεται ποτέ σε αδράνεια διότι η γένεση των κατώτερων πραγμάτων, που είναι ο τελικός σκοπός της ουράνιας κίνησης, οφείλει να μην παύσει. Άλλος λόγος είναι διότι ο ουρανός αντλεί την ύπαρξη και τη δύναμή του από το κινούν του, τα πράγματα του οποίου διατηρούνται από την κίνησή του. Επομένως αν η κίνησή του παύσει, η ύπαρξή του θα έπαυε.

Ότι Αυτός που γεννά ολόκληρο τον κόσμο υποθέτει ένα κενό διότι η θέση προηγείται κατ' ανάγκη αυτού που γεννάται σε αυτή τη θέση. Επομένως, πριν τη γένεση του κόσμου υπήρχε η τοποθεσία μιας θέσης που είναι το κενό.