Christopher Beausart

Dieter Moeyaert Christopher Beausart, kleuterleider: “We moesten op onze tellen passen tijdens de affaire-Dutroux.” Christopher Beausart is een dertigjarige kleuterleider uit Westkapelle, een dorpje niet ver van Knokke-Heist. Hij is gelukkig getrouwd – zijn vrouw beviel onlangs van hun eersteling – en ziet zijn werk als een uit de hand gelopen hobby. Tijdens een vakantiejob bij de speelpleinwerking, een project waarin tieners kleine kinderen bezighouden, vond hij zijn roeping: hij wilde kleuterleider worden. “Ik heb het altijd tof gevonden om met kleuters te werken, want hun spontaniteit en de onbevangen manier waarop ze omgaan met hun omgeving werkt verfrissend.” Christopher is een van de weinige mannen die het beroep uitoefenen. “Eigenlijk maakt het niks uit of er een vrouw of een man voor het klasje staat. Toch niet in het tweede of derde jaar. De kleinsten hebben nog een sterke behoefte aan een moederfiguur, dus in die zin is het beter als een vrouw zich bezighoudt met hen. In de periode rond de affaire-Dutroux kwam er wel een duidelijk verschil aan de oppervlakte. De mannen moesten extra op hun tellen passen, want er hing een rare sfeer van verdachtmaking in de lucht. Voor je het wist had je een klacht aan je broek van kwade ouders. We hebben toen afgesproken dat we ons wat meer op de achtergrond gingen houden, en minder affectie tonen ten opzichte van de kinderen. Gelukkig is die vervelende periode voor ons overgewaaid zonder drama’s. Ik heb een fantastische job, vind ik. Elke ochtend wandel ik naar de school met een goed gevoel, want ik haal veel voldoening uit het werken met de kleuters. Ook de positieve samenwerking met mijn – overwegend vrouwelijke – collega’s en de waardering van de ouders maken het voor mij erg aangenaam. Soms gebeurt het wel eens dat ik er geen zin in heb, maar dat is meestal in de drukke periodes rond, bijvoorbeeld, schoolfeesten. De hoeveelheid administratie neemt dan onevenredig toe en de kinderen voelen dat ze uit hun routine gehaald worden. Ze doen dan wel eens vervelend. Een kind is nooit lastig zonder reden. Meestal valt de oorzaak te vinden in de gezinssituatie: de ouders maken veel ruzie, hebben het te druk met hun professionele bezigheden, of gaven het kind gewoon een slechte opvoeding. Ik probeer dan met hen te overleggen, te zorgen voor een aangepaste kalender om de kleuter zoveel mogelijk stabiliteit te geven. Iets wat ik ook heb geleerd is dat je nooit mag tussenkomen in de band tussen het kind en zijn of haar ouders, want dan raakt het in de war. Afstand houden en de opvoeding tussen de schoolmuren voor je rekening nemen is de boodschap. Ik heb nooit reacties gekregen van “Amai, een mannelijke kleuterleider? Waar jij je mee bezighoudt…” Nee, soms krijg ik wel een plagende opmerking, maar over het algemeen ervaren mensen het als normaal dat een man een kleuterklas leidt. Waar ik me wel soms aan kan storen is de sfeer onder mijn vrouwelijke collega’s: die is niet altijd optimaal. Ik merk ook dat samenwerken met vrouwen wat minder vlot gaat dan met mannen: zij zoeken niet altijd naar de consensus, maar gaan recht op hun doel af. Ik pleit hierbij dus voor meer mannelijke kleuterleiders, want zij kunnen eventuele spanningen wat breken.” Streamers:

-

Ik heb een fantastische job, vind ik. Elke ochtend wandel ik naar de school met een goed gevoel, want ik haal veel voldoening uit het werken met de kleuters.