Blz002 Ontstaan Aarde

Deel 2 : Ontstaan Aarde : 4,5 miljard jaar geleden De eerste berekening vd ouderdom vd aarde kwam van geleerden die de chronologie van de bijbel bestudeerden, om door optelling van de leeftijden van Adam en zijn afstammelingen, uit te rekenen hoeveel tijd er verstreken was sinds het paradijs. Daarbij kwamen ze tot een datum van 4004 voor Christus – en wel exact op 22 oktober. De idee van een jonge aarde werd einde van de 18de eeuw ontkracht, toen geologen ontdekten dat de gesteenten van hun planeet opgebouwd waren uit lagen. Deze lagen worden gevormd door krachten die nog steeds werkzaam zijn : de gestage erosie van bergen en de afzetting op rivierbeddingen, dit gebeurt zéér langzaam, & moet dus het werk van miljarden jaren zijn. Pas id twintigste eeuw slagen wetenschappers erin de leeftijd vd aarde exact vast te stellen. Kort nadat natuurkundigen de radio-activiteit hadden ontdekt, konden zij dit gebruiken om gesteenten te dateren. In de jaren vijftig onderzocht de geochemicus Clair Patterson de verhouding tussen lood en uranium in gesteenten op aarde, en in meteorieten die op aarde waren ingeslagen. Al deze monsters wezen op een gemeenschappelijke oorsprong, die ongeveer samenviel met het ontstaan van het zonnestelsel. Toen de aarde begon af te koelen, en er een korst ontstond vormde zich het eerste gesteente, n hierdoor kunnen we de aarde dateren, met behulp van zirkonen, die, als magma afkoelt, sterke kleine kristallen vormen, dat, eenmaal gevormd, zich afsluit van elke vorm van contaminatie, & zo een tijdsklok wordt. Ondertussen is de planetenjacht in volle gang. Astronomen hebben al verschillende stelsels als het onze ontdekt, waar een planeet rond haar ster(zon) draait, n waar dus leven kan ontstaan, maar wegens omstandigheden(oa te korte afstand tussen planeet en haar zon), geen leven mogelijk is zoals wij het kennen. Toch zijn zij ervan overtuigd om spoedig zulke stelsels te ontdekken. De reden dat de aarde lange tijd ongemoeid wordt gelaten door interferentie van ruimteobjecten, is de aanwezigheid vd reus Jupiter. Bij het ontstaan vd aarde, is deze kurkdroog, maar er ligt water opgeslagen in ijskoude embryo’s id buitenste regionen van het zonnestelsel, Jupiter sleurt deze met zijn zwaartekracht in het zonnestelsel waardoor een flinke plens water op aarde terecht komt, evenals op Mars, waar we ondertussen weten, dat er zich ook gigantische watervoorraden op bevinden, weliswaar in bevroren toestand. In een later stadium zijn planeten als Jupiter de lijfwachten van deze waterrijke planeten. In een pasgeboren zonnestelsel zouden nog honderden miljoenen jaren, brokken ijs en steen rondzweven, die een planeet als de aarde met gemak kunnen verwoesten. Maar in ons zonnestelsel heeft Jupiter geholpen om de buurt schoon te vegen. Dankzij de enorme zwaartekracht slokt hij sommige van deze vandalen op en slingert andere weer de ruimte, of de zon in. Het resultaat was een beschermde zone waar de aarde kon overleven. Verwacht wordt, dat tegen het operationeel worden vd ruimtetelescoop Keppler, rond 2011, een stuk of tien planeten ontdekt worden, zo groot als de aarde of Mars, die ver genoeg van hun sterren liggen om leven mogelijk te maken…