Bahai Faith / آیین جهانی بهایی

‫شرح مختصری از حیات حضرت‬ ‫باب‬ ‫)‪(۱۸۱۹-۱۸۵۰‬‬

‫حضرت باب که نام مبارکشان‪ ،‬سیّد علی محمد است در تاریخ اول محّرم‬ ‫سال ‪ 1235‬هجری قمری برابر ‪ 20‬اکتبر ‪ 1819‬در شهر شیراز متولد شدند‪.‬‬ ‫اظهار امر حضرت باب در شب ‪ 23‬مى ‪ 1844‬بوقوع پيوست ‪ .‬هيكل اطهر‬ ‫در آنوقت ‪ 25‬سال از عمر مباركشان ميگذشت ‪.‬‬ ‫اصمل مو منسمب محضرت مباب مبمه محضرت ممحممد ‪ ،‬مراجمع مو مخاندان مایشان مبه‬ ‫نجابت و اصالت‪ ،‬معروف و موصوف بودند‪ .‬در ایام کودکی و جوانی چنان‬ ‫آثار معظممت مو مقدرت ماز محضرت مباب مبمه مظهور مرسمید مکمه مهیمچ مکمس منمی‬ ‫توانسمت مبما مآن مبرابری مکند‪ .‬ق بل ماز ماینکمه حضرت مباب‪ ،‬مرسمالت مخویش مرا‬ ‫اعلن نمایند‪ ،‬برخی از نفوس در اکناف عالم در اعماق قلب خویش می‬ ‫دانستند که موعود به زودی ظاهر خواهد شد‪ .‬از جمله این نفوس‪ ،‬شیخ‬ ‫اح مد اح سائی بود ایشان که دارای قل بی پاک و بی ر یا بود‪ ،‬از فساد و‬ ‫زبونی که در اثر اعمال علماء بر مسلمانان وارد آمده بود و اسلم را به‬ ‫فَرق مو م ُ‬ ‫عب ممختلمف متقسمیم مکرده مبود و ممردم مرا ماسمیر مجنگ مو جدال مو‬ ‫ِ‬ ‫ش َم‬ ‫دشمنی و مغروق بحر نادانی و دشمنی کرده بودند‪ ،‬قلبش آزرده شده و‬ ‫حاضر نبود در مقابل این همه ظلمت سکوت اختیار کند‪.‬‬ ‫او در نجف و کربل‪ ،‬شروع به دایر کردن کلس های بحث و خطابه و تربیت‬ ‫شاگردا نی حق پژوه و مخ لص کرد تا م سلمانان را از خواب غفلت بیدار‬ ‫کند و آنان را متوجه علئم ُ‬ ‫قرب ظهور قائم نماید‪.‬‬

‫پس از درگذشت این عالم ربّانی‪ ،‬یکی از شاگردانش به نام سیّد کاظم رشتی‬ ‫جانشیمن مشیمخ مشمد ماو منیمز ممتوجمه منزدیکمی مو مقرب مظهور مالهی مشده مبود مو‬ ‫شاگردانش را تعلیم می داد که از طریق تحقیق و مداقه پی به ظهور جدید‬ ‫برند و قبل از وفاتش از ایشان خواست که به جستجوی قائم پردازند زیرا او‬ ‫به زودی ظاهر خواهد شد‪ .‬جناب مّل حسین بشرویه ای‪ ،‬یکی از شاگردان سید‬ ‫کاظم رشتی بود که به قصد تحقیق و یافتن ظهور قائم‪ ،‬پس از آنکه مدت‬ ‫چهمل مروز مدر ممسمجدی مبمه مدعما مو متوجمه‪ ،‬ممشغول مشمد مبمه مهمرای مدو منفر ماز‬ ‫همراهانممممش ممممبممممه ممممسمممممت ممممبوشهممممر ممممو ممممشیراز ممممحرکممممت ممممکرد‪.‬‬ ‫در همان روز ورود او به شیراز و همان شب یعنی پنجم جمادی الولی ‪1260‬‬ ‫هجری قمری در محضر حضرت باب که جوانی ‪ 25‬ساله بودند‪ ،‬به ندای ایشان‬ ‫لب ّیک گفت و بعد از جناب مّل حسین‪ ،‬هفده نفر دیگر‪ ،‬مستقل ً و به تنهایی‬ ‫توانستند محبوب قلبی خود یعنی حضرت باب را بیایند و هر کدام به هدایت‬ ‫خداونمد‪ ،‬محقیقمت مظهور مجدیمد مرا میافتمه ممؤممن مشدنمد مو مهمر میمک ماز ماین منفوس‬ ‫مؤممن مجهمت ماعلن ماممر محضرت مباب مبمه ماطراف مایران ممسمافرت مکردنمد م(این‬ ‫ی"‬ ‫حروف م َ‬ ‫هجده منفمر ماز محواریون محضرت مباب‪ ،‬ماز مطرف مایشان مبمه ملقمب م" ُ‬ ‫ح ّ‬ ‫مل ّ‬ ‫قب شدند) ‪.‬‬ ‫ی به نام مّل محمدعلی بارفروشی‬ ‫حضرت باب به همراهی یکی از حروف ح ّ‬ ‫قب به ُ‬ ‫مل ّ‬ ‫ن امرالله به شریف‬ ‫قدّوس به سمت مکّه حرکت نمودند و پس از اعل ِ‬ ‫مکّه به سمت ایران رهسپار شدند‪.‬‬

‫حضرت باب به محض رسیدن به شیراز به نزد حاکم‪ ،‬بُرده شدند و توهین‬ ‫از جانمب حا کم شیراز مشنیدند‪ .‬حکمم بمه ماقا مت بمه شرط ت حت منظمر بودند‬ ‫حضرت ماعلمی مدادند ‪ .‬سپس محضرت ماعلمی م(از مالقاب محضرت مباب) را مبه‬ ‫اصفهان بردند در آنجا در منزل منوچهرخان معتمدالدوله منزل گرفتند‪ ،‬و‬ ‫معتمدالدو له از هم صحبتی با حضرت اع لی ب سیار م سرور بود‪ ،‬ا ما این‬ ‫سرور مو ماوقات مروحانمی مدیری منپائیمد مو مپمس ماز مسمه مماه‪ ،‬ممنوچهر مخان‬ ‫درگذشت‪ .‬جانشین او نیز پس از کسب تکلیف از محمد شاه قاجار‪ ،‬حضرت‬ ‫سرگون (تبع ید) نمود‪ .‬نی ّت شاه ایمن بود که با‬ ‫اع لی را به سمت طهران ُ‬ ‫حضرت ماعلمی مملقاتمی مداشتمه مباشمد مامما مدر ممیانم ۀ مراه‪ ،‬مصدراعظم‪ ،‬ممیرزا‬ ‫آقاسی‪ ،‬شاه را مجبور کرد فرمان را عوض کند و حضرت اعلی را به تبریز‬ ‫بفرستد‪.‬‬ ‫در بین راه نیز همچنان حضرت اعلی‪ ،‬جاذب قلوب صافیه بودند و روز به‬ ‫روز مممممممممممبر مممممممممممتعداد مممممممممممپیروانشان مممممممممممافزوده مممممممممممشد‪.‬‬ ‫همین امر سبب شد که حضرت اعلی را به قلع ۀ ماکو و سپس به چهریق‬ ‫تبعید نمایند اما این امر هم از نفوذ و پیشرفت امر حضرت باب‪ ،‬ذّره ای‬ ‫نکاست‪.‬‬ ‫سرانجام علماء و اولیای امور‪ ،‬به این نتیجه رسیدند که تا حضرت باب در‬ ‫قید حیات هستند‪ ،‬همچنان این نفوذ و پیشرفت امر ادامه دارد‪.‬‬

‫یکمی ماز موقایمع ممهمم مدر مایام متبعیمد مو محبمس مدر مزندان مقلعمه مماکمو‪ ،‬متشکیل‬ ‫مجلسمی مبما محضور مولیعهمد مو معلمای مطراز ماول مکشور مدر متبریز مبود‪.‬‬ ‫ناصرالدین میرزا که در آن زمان ولیعهد‪ ،‬محمد شاه قاجار بود مجلسی را‬ ‫ترتیب داد تا علما و بزرگان کشور در آن گرد هم آیند‪ ،‬و حضرت باب را به‬ ‫آن جمع دعوت کرد تا در مورد ادعای قائمی ّت از ایشان سوال کند و علما‬ ‫نسمبت مبمه مصمدق میما مکذب مادعای مایشان ماظهار منظمر منمایند‪ .‬در مایمن ممجلس‬ ‫حضرت باب‪ ،‬با کمال صراحت ادّعای خود را مبنی بر این که همان قائم‬ ‫موعودی هستند که مسلمانان هزار سال است‪ ،‬منت ظر ظهور او هستند‬ ‫ضار جمع از صراحت و اقتدار روحانی حضرت باب‪،‬‬ ‫اعلن نمودند‪ .‬علما و ح ّ‬ ‫چنان مبهوت و متحیّر شدند که نتواستند سوال و جواب از ایشان را ادامه‬ ‫دهند و مجلس به پایان رسید و ایشان دوباره به زندان ماکو بازگردانده‬ ‫شدند‪.‬علما و اولیای دولت که از نفوذ و گسترش دیانت بابی هراسان شده‬ ‫بودنممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممد‪ ،‬مممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممم‬ ‫ایشان مرا مبمه مقلعمه مچهریمق مدر مجبال مآذربایجان متبعیمد منمودنمد متما مشایمد مبُعد‬ ‫مسافت و نیز تبعید در میان مردم سنّی مذهب آن منطقه از گسترش امر‬ ‫بابی جلوگیری کند ولی این ترفند نیز اثری نداشت تا اینکه سرانجام بنا به‬ ‫دسمتور مشخمص مشاه مو مصمدراعظم موقمت‪ ،‬مامیمر مکبیمر مو مفتوای مبزرگترین‬ ‫علمای مممممآذربایجان‪ ،‬مممممحکمممممم مممممقتمممممل مممممایشان مممممصمممممادر مممممشد‪.‬‬

‫برای ماجرای محکمم‪ ،‬مایشان مرا مبمه متمبریز ممنتقمل مکردند مو مدر مروز م‪ 28‬شعبان‬ ‫‪ 1266‬هجری قمری (‪ 9‬جولی ‪ 1850‬میلدی ) پس از شش سال از آغاز اعلم‬ ‫رسممالت ممایشان‪ ،‬ممدسممتور ممبممه ممتیممر ممباران ممحضرت ممباب ممرا ممصممادر ممکردند‪.‬‬ ‫ابتدا‪ ،‬سام خان ارمنی‪ ،‬سرتیپ فوج ارامنه را مأمور اجرای حکم تیرباران‬ ‫حضرت مباب منمودند ‪ .‬سام مخان مدر مملقاتمی مکمه مپیمش ماز ماجرای محکمم مبا‬ ‫حضرت باب داشت‪ ،‬ابراز داشت که او یک مسیحی است و هیچ دشمنی با‬ ‫اولد محضرت مرسمول مندارد مو منممی مخواهمد مکمه مدسمتش مبمه مخون مسیّد مباب‪،‬‬ ‫آلوده شود‪.‬‬ ‫حضرت باب به او اطمینان دادند که اگر نیّت قلبی او خیر باشد‪ ،‬خداوند آن‬ ‫را مممممممممممممممممممبرآورده مممممممممممممممممممخواهمممممممممممممممممممد مممممممممممممممممممکرد‪.‬‬ ‫صبح مروز مبعمد‪ ،‬مهزاران منفمر ماز ممردم مشهمر متمبریز مو ماطراف مآن مدر ممیدان‬ ‫سربازخانه تبریز‪ ،‬مح ّ‬ ‫ل اعدام آن حضرت جمع شده و منتظر اجرای حکم‬ ‫بودند ‪ .‬صبح آن روز حضرت باب با جناب سيّد حسين کاتب به نجوا مشغول‬ ‫بيانات بودند که فّراشباشی آمد دست آقا سيّد حسين را کشيده‪ ،‬به دست‬ ‫يک فّراش داده گفت‪ :‬امروز روز نجوی نيست‪ .‬حضرت باب فرمودند‪ " :‬تا‬ ‫من اين صحبت ها را که با او می داشتم تمام نکنم‪ ،‬اگر جميع عالم با تير‬ ‫و مشمشيمر مبر مممن محملمه منماينمد‪ ،‬مموئمی ماز مسمر مممن مکمم منخواهد مشد‪".‬‬

‫مأموران دولتی حضرت باب را به نزد علمای طراز اول تبریز بردند و آنها‬ ‫فتوای قتل ایشان را صادر کردند ‪ .‬سام خان‪ ،‬حکم کرد که در پيش همان‬ ‫حجره که جناب آقا سيّد حسين "کاتب وحی" محبوس بودند‪ ،‬نردبام نهادند‬ ‫و بر پايه ای که ما بين دو حجره بود ميخ آهنی کوبيدند و دو ريسمان به‬ ‫مد‬ ‫آن ميخ بستند که با يکی طلعت اعلی را و با ديگری حضرت ميرزا مح ّ‬ ‫علی (مل ّ‬ ‫قب به " انیس" یکی از مؤمنین مخلص حضرت باب بود قصد فدا‬ ‫شدن مدر مراه ممولیمش مرا مداشمت مو مداوطلبانمه مبمه ممیدان مشهادت مدوید) را‬ ‫بياويزند‪ .‬جناب مانیمس از مآنهما ماسمتدعا منمود‪ " :‬مرا مرو مبمه مايشان مببنديمد متا‬ ‫هدف بليای ايشان شوم"‪.‬‬ ‫چنان او را بستند که سرش بر سينهء مبارک واقع شد و بعد از آن‪ ،‬سه‬ ‫ول حکم شلّيک‬ ‫صف سرباز ايستادند هر صف دويست و پنجاه نفر بصف ا ّ‬ ‫داد ند شل ّيک کرده نش ستند و بلفاصله صف ثانی مأمور به شل ّيک شدند‬ ‫وم بدون فاصله شل ّيک نمودند و از‬ ‫آنها هم شل ّيک نموده نشستند صف س ّ‬ ‫دود باروت روز روشن نيمهء روز مثل نيمهء شب تاريک شد و به قدر ده‬ ‫مشرف به سربازخانه‬ ‫هزار نفر در پشت بام سربازخانه و بام هايی که ُ‬ ‫بود‪ ،‬ايستاده تماشا مي کردند‪.‬‬ ‫مد ع لی ان يس را ديد ند اي ستاده و اصلً‬ ‫چون دود فرو نش ست‪ ،‬ميرزا مح ّ‬ ‫اثری ماز مجراحمت مدر مبدنشان منيسمت محت ّمی مقبای مسمفيد متازه‌ای مکه مپوشيده‬ ‫بودند غباری بر آن ننشسته بود – تیر ها تنها ریسمان ها را پاره کرده بود‪-‬‬ ‫ولی حضرت باب را غائب ديدند و هم ۀ مردم فریاد زدند که" سيّد باب غائب‬

‫حضرت باب به فّراشباشی فرمودند ‪ " :‬من صحبت خود را تمام نمودم حال‬ ‫هر چه مي خواهيد بکنيد که به مقصود خواهيد رسيد‪".‬‬

‫فّراشباشی از همانجا عازم خانهء خود شد و از آن شغل استعفا داد‪ .‬سام‬ ‫خان ن یز ایمن واق عه را دلی لی بر ماجا بت دعای خود دان ست و میدان را با‬ ‫سربازان مممخود مممترک مممکرد مممو مممحاضمممر مممبمممه مممتکرار مممتیراندازی مممنشد‪.‬‬ ‫پس از مدتی آقا جان بیک‪ ،‬سرتیپ فوج خمسه‪ ،‬داوطلب اجرای حکم شد‬ ‫و مفوج م‪ 750‬نفره مخود مرا مدر مسمه مصمف مآراسمت‪ .‬در ماین مهنگام محضرت مباب‬ ‫خطاب مبمه ممردممی مکمه مشاهمد مایمن مواقعمه مبودنمد مبما مصمدای مبلنمد مفرمودنمد‪:‬‬ ‫" ای مردم اگر مرا می شناختید‪ ،‬مثل این جوان (اشاره به جناب انیس)‪ ،‬که‬ ‫ج ّم‬ ‫سبیل‪ ،‬مقربان ممی مشدید ‪ .‬من مقائمم مموعود مشما‬ ‫اَ َ‬ ‫ل ماز مشماسمت مدر ایمن م َم‬ ‫هستم ‪ .‬به زودی روزی خواهد رسید که مرا بشناسید ولی در آن روز من‬ ‫دیگمممممممممممر مممممممممممبممممممممممما مممممممممممشمممممممممممما مممممممممممنیسمممممممممممتم‪".‬‬ ‫سربازان مفوج مخمسمه‪ ،‬مبما مدسمتور مآتمش‪ ،‬محضرت مباب مو مجناب مانیس مرا‬ ‫تیرباران کردند‪ .‬شدت ضربات گلوله ها به ترتیبی بود که هر دو جسد با هم‬ ‫دس سالم باقی مانده‬ ‫ممزوج شده بود ند و تنها صورت آن دو ن فس مق ّ‬

‫پمس از اجرای محکمم‪ ،‬پیکمر آن دو بزرگوار را بمه خندق منزدیمک محل اعدام‬ ‫افکنده بودند که برخی از بابیان شبانه و به طور پنهانی‪ ،‬موفق شدند آنها‬ ‫را از آن نقطه خارج کنند و پس از قریب به ‪ 60‬سال‪ ،‬مراقبت و انتقال از‬ ‫هر محضرت مباب مو مجناب مانیمس مبه مآرامگاه‬ ‫جایمی مبمه مجای مدیگمر‪ ،‬مَرممس ممط ّم‬ ‫مل واقع در شهر حیفا منتقل شد‪.‬‬ ‫ابدی خود ” مقام اعلی“ در کوه کَر ِ‬

‫برخی از آثار حضرت باب‬

‫ثار بسیاری به زبان های فارسی و عربی هستند‪ .‬در ذیل برخی از آثار ایشان‬

‫صص" ‪،‬تفسمممیر مممسممموره مممیوسمممف‪ ،‬ممممشتممممل ممم‬ ‫سن مممال ِ‬ ‫ممم ( یا ممم"اَح َممم‬ ‫ق َمم‬ ‫مسممممممممتطاب ممممممممبیان ممممممممفارسممممممممی مممممممم(مشتمممممممممل ممممممممبر ممم‬ ‫طاب مممبیان مممعربمممی ممم (یا ممم" کتاب مممالجزاء"‪ ،‬مممنازلمممه مممدر مممزندان مم‬ ‫ت دلیل در اثبات حقانی ّت مظاهر مقدسه الهی و عظمت آیات متعالی رحمانی‬ ‫سممممممممممممممممممممممیر ممممممممممممممممممممممسممممممممممممممممممممممور ۀ مممممممممممممممممممممموالعص‬ ‫سممممممممممممممممممممممیر ممممممممممممممممممممممسمممممممممممممممممممممموره ممممممممممممممممممممممکو‬ ‫یا ممممممممممم"شعائمممممممممممر ممممممم‬ ‫(‬ ‫ائل مممممممممممسمممممممممممبعه ممممممممممم‬ ‫ممممممممممممممخطاب ممممممممممممممبممممممممممممممه مممممممممممممممحمممممممممممممممد ممممممممممممممشا‬ ‫رسمممممممممممممممممممممممممممممممممممائل مممممممممممممممممممممممممممممممممممسممممممممممممممممم‬ ‫شرح مممممممممممممممممممممممممممحدیمممممممممممممممممممممممممممث مممممممممممممممممممممممممممکُمیممممم‬ ‫رسممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممال ۀ ممممممممممممممممممممممممممممم‬

‫حضرت باب‪ ،‬علوه بر اینکه در زمر ۀ مظاهر مقدسه الهی و نیز یکی از دو‬ ‫دیانت بهائی‬ ‫مقام حضرت باب در‬ ‫مب ّ‬ ‫شر دیانت بهائی را نیز دارند‪.‬‬ ‫ظهور موعود جمیع ادیان هستند‪ ،‬مقام ُ‬ ‫حضرت باب اگر چه دارای شریعتی مستقل و دیانتی کامل هستند‪ ،‬ولی‬ ‫مهمم متمر ماز مآمن مخود مرا مبشارت مدهنده مبمه مظهور مبزرگتری مبعمد ماز مخود ممی‬ ‫داننمد مکمه مهمان مظهور محضرت مبهاءاللمه ماسمت‪ .‬محور ماصملی متعالیم مایشان‪،‬‬ ‫آماده کردن مؤمنان‪ ،‬برای قبول و پذیرش دیانت بعد‪ ،‬یعنی دیانت بهائی‬ ‫است‪.‬‬ ‫به طوری که در کتاب "بَیان" می فرمایند‪:‬‬ ‫"بدان که در بیان‪ ،‬هیچ حرفی نازل نشده مگر آنکه قصد شده که اطاعت‬ ‫زل بیان‪ ،‬قبل از ظهور خود‪".‬‬ ‫م ْ‬ ‫هَرهُ الله را که او بوده ُ‬ ‫کنید َ‬ ‫من ِ‬ ‫ن یُظ ِ‬ ‫" ای اهل بیان‪ ،‬نکرده آنچه اهل فرقان کردند که ثمرات لیل خود را باطل‬ ‫حم بر خود کرده‪ ،‬اگر نصرت نمی کنید‪ ،‬مظهر ُربوبیّت را محزون‬ ‫کنید‪ ،‬تر ّ‬ ‫نکرده که ظاهر می شود مثل آنکه من ظاهر شدم‪".‬‬ ‫ه"‬ ‫م ْ‬ ‫ن یَنظُُر اِلی نَظم بهاءالله و یَشکُُر َرب ّ ُ‬ ‫" طوبی ل ِ َ‬ ‫(ترجمه‪ :‬خوشا به حال کسی که نظر کند به سوی نظم بهاءالله و شاکر‬

‫ک ایّا َ‬ ‫"ایّا َ‬ ‫ن ذلک الواحد خلق‬ ‫ک اَیّام ظُهوره اَن تَحتَجب بالوا ِ‬ ‫ح ِ‬ ‫وا ّ‬ ‫د البیانیّة َ‬ ‫ت ما نُّز َ‬ ‫ل فی البَیان"‬ ‫ِ‬ ‫عنده و ایّاک ایّاک اَن تَحتَجب بکلما ِ‬ ‫(ترجمه‪ :‬مبادا مبادا‪ ،‬ایام ظهور او اینکه محتجب بمانید به واحد بیان و به‬ ‫درستی که آن واحد‪ ،‬خلق اوست و مبادا اینکه غافل گردید به کلمات آنچه‬ ‫نازل شده است در بیان‪).‬‬ ‫همچنانکه از این آیات مشهود است‪ ،‬حضرت باب‪ ،‬قبول ایمان مؤمنین خود‬ ‫را منوط به شناختن مظهر امر جدید و ایمان آوردن به حضرت بهاءالله‬ ‫می دانند و پیروان خود را انذار می فرمایند که مبادا مانند ادیان گذشته‪،‬‬ ‫سک نادرست به ظاهر آیات و کلمات‬ ‫از پیامبر جدید غافل شوند و با تم ّ‬ ‫کتب مقدسه‪ ،‬پیامبر جدید را نشناسند و انکار نمایند‪.‬‬ ‫حضرت باب‪ ،‬خود را به کلّی فدای ظهور حضرت بهاءالله می کنند‪ ،‬چنانچه‬ ‫در یکی از آثار مبارکه خود در کتاب‬ ‫" قیّوم السماء" می فرمایند‪:‬‬ ‫ت بکُلّی ل َ َ‬ ‫سبیل ِ َ‬ ‫قد َ‬ ‫ةالله‪َ ،‬‬ ‫ت اِّل‬ ‫" یا بَقی ّّ َ‬ ‫و َر َ‬ ‫س ّ‬ ‫منّی ُ‬ ‫ضی ُ‬ ‫فدَی ُ‬ ‫ب فی َ‬ ‫ت ال َ‬ ‫و ما ت َ َ‬ ‫ک َ‬ ‫ک َ‬ ‫حبّت ِ َ‬ ‫ال َ‬ ‫قت َ‬ ‫ک‪"...‬‬ ‫م َ‬ ‫ل فی َ‬

‫حضرت بهاءالله می فرمایند ‪:‬‬ ‫" جمیع عوالم ما لنهایه اذکار و الفاظ و بیان از نقط ۀ اولیه تفصیل شده‬ ‫و کل به آن نقطه راجع و آن نقطه به اراده قدمیه ظاهر ‪ .‬هر نفسی که‬ ‫حسمنی مو مصمفات معلیا مو‬ ‫الیوم مبمه محمب ماو مفائمز مشمد مصماحب مجمیمع ماسمماء م ُ‬ ‫صاحب علم و بیان بوده و خواهد بود و لکن احدی از زلل این بیان که از‬ ‫یمین عرش رحمن جاری است‪ ،‬نیاشامد مگر اهل بهاء"‬ ‫مشرق است‪ ،‬استقامت‬ ‫" و دلیل و برهان دیگر که چون شمس‪ ،‬بین دلئل‪ُ ،‬‬ ‫ن شباب‬ ‫آن جمال اََزلی (حضرت باب) است بر امر الهی که با اینکه در س ّ‬ ‫(جوانی) بودند و امری که مخالف ک ّ‬ ‫ل اهل ارض از وضیع و شریف و غنی‬ ‫و فقیر و عزیز و ذلیل و سلطان و رعی ّت بود‪ ،‬با وجود این‪ ،‬قیام بر آن‬ ‫امر فرمود چنانچه کل‪ ،‬استماع نمودند و از هیچ کس و هیچ نفس‪ ،‬خوف‬ ‫ر مالهمی مو ممشیّت‬ ‫ر مام ِ‬ ‫ننمودنمد مو ماعتنما منفرمودند‪ .‬آیما مممی مشود مایمن مبمه مغی ِ‬ ‫ربّانی؟"‬

‫حضرت ولی امرالله می فرمایند ‪:‬‬ ‫" در محقیقمت معظممت محضرت مباب‪ ،‬منمه مفقمط ماز مآمن ملحاظ ماسمت مکمه ممن‬ ‫عندالله به تبشیر چنین ظهور منیعی مبعوث گشته بلکه بیشتر از آن جهت‬ ‫اسمت مکمه مبما مقدرت مو ماختیارات مانبیای ماولوالعزم مظاهمر مشده مو معصای‬ ‫رسالت مستقله را به نحوی که در هیچ یک از ظهورات قبل سابقه نداشته‬ ‫د اقتدار گرف ته ا ست‪ .‬دوره کوتاه ا مر حضرت باب و محدودیت دائر ۀ‬ ‫در ی َ ِ‬ ‫اجرای ماحکام مو مفرائمض مآمن محضرت‪ ،‬منبایمد مبمه مهیمچ موجمه ممیزان مسنجش‬ ‫حقانیّت و عظمت امر آن حضرت قرار گیرد‪".‬‬

‫شرح مختصری از حیات حضرت‬ ‫بهاءالله‬

‫حضرت بهاءالله در تاريخ ‪ 12‬نوامبر ‪ 1817‬در طهران پايتخت ايران متولد‬ ‫شدند‪ .‬از كودكى اخلق و صفات عجيبى داشتند و طرز رفتار ايشان‪،‬‬ ‫والدينشان را مطمئن ساخت كه در آينده مقام عظيمى خواهند داشت‪ .‬پدر‬ ‫حضرت بهاءالله كه وزير مشهورى در دربار شاه بودند‪ ،‬عشق وفيرى به‬ ‫پسر خود داشتند‪ .‬يك شب ايشان در رويا ديدند كه حضرت بهاالله در‬ ‫اقيانوس بزرگى شنا مي كنند‪.‬دور سر نوراني ايشان موهاي سياهشان بر‬ ‫روي آب شناور بود و تعداد زيادي ماهي هر يك تاري از موي مبارك را‬ ‫گرفته بودند‪ .‬حتي يك تار مو از سر ايشان جدا نشده بود‪ .‬حضرت بهاءالله‬ ‫آزادانه و با عظمت بر روى آب شنا مي نمودند و ماهيها بدنبال ايشان‬ ‫شناور بودند‪ .‬پدر حضرت بهاء الله از شخص معبري خواست تا اين رؤيا را‬ ‫تعبير كند‪ .‬آن شخص معبر گفت اين اقيانوس بي حد و حصر عالم وجود‬ ‫است و حضرت بهاء الله فريدا وحيدا بر اين دنيا سلطنت خواهند‬ ‫نمود‪.‬ماهيان زياد نشانه آشوب و اضطراب است كه با ظهور حضرتش برپا‬ ‫خواهد شد ولكن ايشان در تحت حفظ و حمايت الهى محفوظ خواهند ماند‬ ‫و هيچ چيز آسيبى به ايشان نخواهد رساند ‪.‬‬

‫وقتي كه حضرت بهاءالله به سن چهارده سالگي رسيدند در دربار شاه به‬ ‫حكمت و علم معروف بودند ‪ .‬در بيست و دو سالگى پدرشان صعود نمود و‬ ‫دولت‪ ،‬منصب عالى پدر را به ايشان پيشنهاد كرد ولكن حضرت بهاءالله كه‬ ‫نمي خواستند حيات خود را صرف امور مادي نمايند‪ ،‬شغل دربار و وزارت‬ ‫را قبول ننمودند و طريقى را كه خداوند براي ايشان مقدر فرموده بود‬ ‫برگزيدند و وقت خود را صرف كمك به فقراء و ضعفاء و بيماران نمودند و‬ ‫بزودى به عدالت و انصاف معروف خاص و عام شدند‪.‬‬ ‫در سن بيست و هفت سالگى حضرت بهاءالله به وسيله فرستاده خاصى‬ ‫بعضى از آثار حضرت باب را دريافت نمودند كه در آن بشارت قرب ظهور‬ ‫يوم الله داده شده بود‪ ،‬همان روزي كه مظهر ظهور جديد ظاهر خواهد‬ ‫شد و صلح عمومى و وحدت و عدالتى را كه عالم انسانى مدتها منتظر آن‬ ‫بوده متحقمق مخواهمد مبخشيد‪ .‬حضرت بهاءاللمه بلفاصله مپيام محضرت مباب مرا‬ ‫قبول مفرمودنمد مو ميكمى ماز مپيروان ممشتاق مآمن محضرت مگرديدند‪ .‬متأسفانه‬ ‫زمامداران ايران كه به وسيله هواهاى نفسانى خود نابينا شده بودند به‬ ‫نحوى مشديمد مو موحشيانمه مبمه متعذيب مپيروان محضرت مباب مپرداختند‪ .‬حضرت‬ ‫بهاءاللمه مكمه مبمه مشرافمت مو محسمن مسميرت ممعروف مبودنمد ماز مايمن ممصائب‬ ‫مستثننى نگرديدند‪ .‬حدود هشت سال پس از بعثت حضرت باب و دو سال‬ ‫پس ماز مشهادت مآمن محضرت‪ ،‬ماسمير مسمجن مسمياه مچال مشدند‪ .‬زنجيرى مكه‬ ‫برگردن آن حضرت بود آنقدر سنگين بود كه قادر بر بلند نمودن سرشان‬ ‫نبودند‪ .‬در اين سجن حضرت بهاءاالله چهار ماه تحمل دشواريهاي بسيار‬

‫پس از ‪ 4‬ماه مسجونيت در سجن سياه چال‪ ،‬تمام املك و دارايي حضرت‬ ‫بهاءاللمه مرا ممصمادره نموده و مايشان مرا مبما مخانواده مشان متبعيد منمودند‪ .‬در‬ ‫سرماى سخت زمستان از طريق كوههاى غربى ايران به سوى بغداد كه‬ ‫يكى از شهمر هاى حكومت عثمانى بود و اكنون پايتخت عراق است حركت‬ ‫نمودند‪ .‬كلمات نمي تواند رنج هاي اين سفر را توصيف نمايد كه چگونه‬ ‫صدها مكيلومتمر مرا مدر مجاده مهاي مپوشيده ماز مبرف مو ميمخ مبندان مپياده مطى‬ ‫نمودند‪.‬‬ ‫شهرت مبارك به سرعت در بغداد و ديگر شهرهاى آن منطقه منتشر شد و‬ ‫مردم مدسمته مدسمته مبمه ممنزل مبراي مكسمب مفيمض مبه مديدن مايشان ممي‌آمدند‪.‬‬ ‫ولكن بعضى ديگر به شهرت آن حضرت حسادت مي ورزيدند‪.‬يكى از آنها‬ ‫برادر ناتنى آن حضرت ميرزا يحيى بود كه در ظل عنايت و محبت مبارك‬ ‫مى زيست‪ .‬ميرزا يحيى كه در آن ايام مورد احترام بود بناى مخالفت با‬ ‫حضرت بهاءالله گذاشت به خيال اينكه بابيان كه به او احترام زيادي مي‬ ‫گذاشتند او را به عنوان رهبر قبول خواهند كرد‪ ،‬ولى نمي دانست كه با‬ ‫روى برگرداندن از مظهر ظهور الهى تدنى و سقوط او حتمي خواهد بود‪.‬‬ ‫وقت مظهر ظهور الهى ظاهر مي شود تنها نفوسي كه عبوديت و بندگى‬ ‫او مرا مقبول مممى مكننمد مبمه معظممت محقيقمى مخواهنمد مرسميد‪ .‬حتمى ماقربا مو‬ ‫نزديكان نبايد فراموش كنند كه آن حضرت حائز مقامى به مراتب بالتر از‬ ‫جميمع ماهمل معالمم مهسمتند مو مهيچكمس منممى متوانمد مدر مآمن ممقام مبما محضرتش‬

‫دسيسه هاى ميرزا يحيى موجب اختلف بين پيروان حضرت باب گرديد و‬ ‫باعث حزن شديد حضرت بهاءالله شد ‪ .‬يك شب جمال مبارك بدون آنكه به‬ ‫كسى بگويند خانه را ترك فرموده و به كوههاى كردستان هجرت نمودند‪.‬‬ ‫در مآنجما معزلمت ماختيار مفرموده مبمه مدعما مو ممناجات مو متأمل مپرداختند‪ .‬در مغار‬ ‫كوچكى زندگى كردند و به ساده ترين غذا قناعت فرمودند كسى ايشان را‬ ‫نمى شناخت و اسمشان را نمي دانست‪ .‬ولكن به تدريج مردم آن منطقه‬ ‫در باره "شخص نا شناس " و درويش بزرگواري كه علم الهي داشت سخن‬ ‫گفتند و چون خبر اين شخص بزرگوار به پسر ارشدشان حضرت عبدالبهاء‬ ‫رسيد‪ ،‬بل فاصله علمتهاى پدر عزيز خود را شناختند و رقائمى بوسيله‬ ‫فرسمتاده ماى مبمه مآمن محضرت مارسمال مو مرجما مو متمنما منمودنمد مكمه مبه مبغداد‬ ‫مراجعمت مفرماينمد مو مايشان مقبول مفرمودنمد مو مبالخره مبعمد ماز مدو مسمال مبه‬ ‫دوران پر مشقت عزلت خود خاتمه دادند‪.‬‬ ‫در ايام غيبت حضرت بهاالله اوضاع جامعه بابى به سرعت به سوى قهقرا‬ ‫كشيده شد‪ .‬حضرت بهاءالله به محض بازگشت به تصحيح اخلق و تحسين‬ ‫اعمال مپيروان مسمتمديده مو مسمرگردان محضرت مباب مپرداختند ‪ .‬با موجودي مكه‬ ‫هنوز ايشان مقام عظيم خود را اعلم ننموده بودند‪ ,‬قدرت كلم و حكمت‬ ‫حضرتشان متعداد مكثيرى ماز مبابيان مرا متحمت متأثير مقرار مداده مو مافراد ماز‬ ‫طبقات مختلفه مجذوب ايشان گشته و از مريدان آن حضرت شدند‪ .‬ولكن‬ ‫علماى متع صب و برادر حسود ايشان ميرزا يحيى نتوانستند نفوذ عظيم‬ ‫حضرت بهاءالله را بر اين تعداد زياد از مردم تحمل كنند‪ .‬لذا به مسئولين‬

‫آپريل ‪ 1863‬براى مردم بغداد مملو از حزن و اندوه بود‪ .‬قرار بود شخصى‬ ‫كه به او عشق مى ورزيدند شهر را به مقصد نا معلوم ترك نمايد‪ .‬چند روز‬ ‫قبل از عزيمت‪ ،‬حضرت بهاءالله به باغى در بيرونى شهر منتقل شدند و‬ ‫‪ 12‬روز در آن باغ خيمه زدند و تعداد زيادى از نفوس دسته دسته براى‬ ‫وداع با آن حضرت مى آمدند و پيروان حضرت باب با قلوبى آكنده از حزن‬ ‫به زيارت ايشان نائل مي شدند و بعضى از آن نفوس با آن حضرت در‬ ‫سرگونى به شهر استانبول همراه مى شدند ولكن خيلى ها باقى مي‬ ‫ماندند و از همراهي حضرت بهاالله محروم مي شدند‪ .‬ولكن اراده الهى‬ ‫چنان نبود كه اين واقعه با حزن خاتمه يابد‪ .‬ابواب فضل بي منتها به روي‬ ‫احباء گشوده شد و حضرت بهاءالله به همراهان اعلن فرمودند كه من‬ ‫يظهره الله و موعود اهل بيان مى باشند‪ .‬در اين حين حزن مبدل به سرور‬ ‫گرديد و قلوب به عشق حضرت بهاءالله مشتعل شد‪ .‬اين ‪ 12‬روز از ‪21‬‬ ‫آپريل تا ‪ 2‬مي(اول ارديبهشت تا ‪ 12‬ارديبهشت) به عنوان عيد رضوان ( عید‬ ‫گل) سالگرد اظهار امر علنى حضرت بهاءالله را بهائيان در سراسر عالم و‬ ‫در طى قرون آينده جشن خواهند گرفت‪.‬‬

‫اسمتانبول ممركمز مامپرطورى معثمانمى مبود‪ .‬در ماينجما منيمز مدوباره معظمت مو‬ ‫حكمت و جذابيت حضرت بهاءا لله نفوس بسياري را به سوي خود مجذوب‬ ‫نمود‪ .‬نمايندگان مدولمت مايران مو مدشمنان مديگمر‪ ،‬ممسمئولين مدولمت مرا مقانع‬ ‫نمودند كه جمال مبارك را به ادرنه سرگون كنند‪ .‬در ادرنه حضرت بهاءالله‬ ‫الواحى به ملوك و سلطين نوشتند و از آنها دعوت نمودند دست از ظلم‬ ‫و ستم بردارند و خود را وقف راحتى و آسايش ملت سازند ‪ .‬پس از مدتي‬ ‫مقامات دولت عثماني آن حضرت را به عكا فرستادند ودر قلعه نظامي‬ ‫شهمر مزندانمي مكردند‪ .‬عكما مدر مآمن مزمان مسمخت مترين مزندان مدر متمام‬ ‫امپراطورى معثمانمى ممحسموب مممي مشمد مو مدشمنان مگمان منمودنمد مكه مدر‬ ‫اوضاع مسمخت مقشلمه معكما ممعروفيمت محضرت مبهاءالله مفراموش مو منورشان‬ ‫خاموش خواهد شد و با اين عمل مي توانند مانع امر و اراده الهى شوند‪.‬‬ ‫رنجهاي محضرت مبهاءاللمه مدر معكما مبيمش ماز محمد مو ماندازه مبود‪ .‬در مبدايمت مبه‬ ‫تنهائى در سلولي مسجون شدند كه حتى فرزندان مبارك اجازه ملقات‬ ‫نداشتند ‪ .‬شب و روز اعداء احاطه نموده و جميع وسائل آسايش و راحتى‬ ‫مفقود مبود‪.‬ولمى ماوضاع مسمجن م مبمه متدريمج متغييمر منمود م ‪ .‬ساكنين معكا مو‬ ‫مأمور ين حكومت قا نع شد ند كه حضرت بهاءال له و بهائيان بي گناه مي‬ ‫باشند‪ .‬در اينجا نيز دو باره مردم مجذوب علم و درايت و محبت آن حضرت‬ ‫شدند با وجودي كه هنوز عظمت حقيقى آن حضرت را درك نمي كردند‪.‬‬ ‫پس از چند سال ابواب سجن مفتوح شد و حضرت بهاءالله آزاد شدند و به‬ ‫ايشان اجازه داده شد به منزلى راحت تر در آن حوالى منتقل شوند محلي‬

‫آرامگاه حضرت بهاءالله ( روضهء مبارکه ) درعکا‪ ،‬قبل ۀ بهائیان عالم‬ ‫می باشد‬

‫حضرت بهاءالله علم صلح عمومى و وحدت عالم انساني را بلند نمودند و‬ ‫كلمات الهيه را نازل فرمودند ‪ .‬با وجودي كه دشمنان آن حضرت به جميع‬ ‫قوا بر عل يه ايشان قيام نمود ند‪ ،‬آن حضرت نا صرا مظفرا بر آنان غالب‬ ‫شدند و وعده الهى كه در سياه چال طهران در تحت سلسل به ايشان‬ ‫داده مشده مبود متحقق ميافت‪ .‬در مدوره محيات مايشان مپيام محضرتشان مقلوب‬ ‫هزاران نفر را زنده كرد و گروهي از آنان جان خود را در رهش فدا كردند‪.‬‬ ‫و مامروز متعاليمم ممبارك ممسمتمرا مدر معالمم مانتشار مميابمد مو مهيمج مامرى منمي‬ ‫توانمد متح قق غائمى آن مرا مكمه موحدت معالمم انسمانى در ظمل مديان تى جهانى‬ ‫است مانع شود ‪.‬‬

‫حضرت بهاءالله در طول رسالت خود و علیرغم زندان و تبعید‪ ،‬بیش از صد‬ ‫جلد کتاب و نوشته در زمینه های گوناگون از قبیل تفسیر آیات قرآن و‬ ‫کتب مقدسه قبل‪ ،‬وضع احکام و قوانین‪،‬عرفان‪ ،‬حکمت و فلسفه‪ ،‬اخلق‬ ‫و تربیت‪ ،‬مسائل اجتماعی و ‪ ...‬به زبان فارسی و عربی به رشت ۀ تحریر در‬ ‫آوردند‪.‬‬ ‫مهمم متریمن ماثمر محضرت مبهاءاللمه م" کتاب مسمتطاب اقدس " به مزبان معربی‬ ‫م الکتاب دیانت بهائی به شمار می رود و حاوی احکام و قوانین‬ ‫است که ا ّ‬ ‫دور مجدیمد مو منیمز ممباحمث مکلمی مدر ممورد ماصول ماعتقادی‪ ،‬ماخلق‪ ،‬معرفان مو‬ ‫فلسفه‪ ،‬مبادی اجتماعی و اداری است‪.‬از دیگر آثار حضرت بهاءالله " کتاب‬ ‫ایقان " به زبان فارسی است که در تفسیر و توضیح آیات کتب آسمانی‬ ‫پیشیمن مو مبیان مرموز مو ماسمرار منهفتمه مدر مآنهما مو مهمچنیمن ماثبات مرسالت مو‬ ‫حقانیت ظهورات الهیه و به خصوص حضرت باب‪ ،‬نگاشته شده است‪ .‬از‬ ‫دیگر آثار مهم ایشان‪ ،‬الواح و نامه هایی است که خطاب به سلطین و‬ ‫روسای کشورها و پیشوایان روحانی و علمای ادیان نوشته شده است‪ .‬در‬ ‫این نامه ها حضرت بهاءالله‪ ،‬مقصود از ظهور خویش را بیان نموده‪ ،‬خود‬ ‫را موعود ک تب آ سمانی و پیا مبران ال هی خواند ند وآئ ین شان را به آنها‬ ‫ابلغ نموده و شناسایی و پیروی از تعالیمشان را که ضامن صلح و سلم و‬

‫شرح مختصری از حیات حضرت‬ ‫عبدالبهاء‬

‫حضرت معبدالبممها ء مدر‪ ۲ ۳‬ممی م‪ ۱۸۴ ۴‬در مهمان ميوم ماظهار مامر محضرت مباب‬ ‫يعنمى مآغاز معصمر مجديمد مدر مسملسله ماديان ممتولمد مشدند ‪ .‬از ماوان مکودکى مدر‬ ‫مصائب پدر بزرگوارش شريک و سهيم بود‪ .‬حضرت عبدالبمهاء ‪ ۸‬ساله بود‬ ‫که پدر بزرگوارشان‪ ،‬حضرت بمهاءالله‪ ،‬براى نقشى که در دفاع و ترويج‬ ‫ول‌بار مبمه مزندان مافتاد مو مدر مسمراسر ممدّمتى مکه محضرت‬ ‫ديمن مبابمى مداشمت ما ّ‬ ‫بمهاءالله به پايتخت امپراطورى عثمانى و بالخره به فلسطين آنروز تبعيد‬ ‫شدند همراه پدر بودند ‪.‬‬ ‫حضرت معبدالبهاء پس ماز مصمعود محضرت مبهاءاللمه‪ ،‬مبنابر موصیّت محضرت‬ ‫بهاءاللمه جانشیمن مو ممبیّن مآیات مو مآثار مایشان مگشتند‪ .‬حضرت معبدالبهاء ماز‬ ‫مقام و جایگاه ویژه ای در دیانت بهائی برخوردارند‪ .‬ایشان نه تنها فرزند‬ ‫ارشد حضرت بهاءالله و جانشین ایشان بودند‪ ،‬بلکه به عنوان مرکز عهد و‬ ‫میثاق الهی شناخته می شوند‪ .‬حضرت بهاءالله‪ ،‬مظهر ظهور الهی عصر‬ ‫ما طی اقدامی که در تاریخ ادیان بی سابقه بود‪ ،‬حضرت عبدالبهاء را در‬ ‫وصیت نام ۀ خویش به طور منصوص و آشکار‪ ،‬جانشین خود‪ ،‬اعلن نمودند‬ ‫و بدین وسیله اجازه ندادند که انشقاق و چند دستگی در دیانت جدید‪ ،‬پس‬ ‫از صعودشان رخ دهد‪ .‬حضرت عبدالبهاء شخصيتي بى مثيل در تاريخ بشر‬ ‫ه ستند و هيچ يك از اديان گذش ته از موه بت داش تن ا ين چن ين شخصيتى‬ ‫برخوردار نبوده است‪.‬‬ ‫فضل و عنايت حضرت بهاءالله كه جامعه بهائى را پس از صعود در ظل‬ ‫حمايمت مغصمن ماعظمم محضرت معبدالبهاء مقرار مداده مقابمل موصمف منيست‪.‬‬ ‫حضرت بهاءالله نه تنها ظهور مبارك خود را به عالميان ارزانى داشته اند‬

‫اول ‪ :‬حضرت عبدالبهاء مركز عهد و پيمان حضرت بهاءالله ميباشند‪ .‬قوه‬ ‫ميثاق جامعه بهائى را متحد ساخته از تعدى دشمنان و تفرقه و انقسام‬ ‫حفظ خواهد نمود‪ .‬قوه ميثاق است كه ضامن فتح و ظفر محتوم است‪.‬‬ ‫اساسا ً پيمانى كه حضرت بهاءالله با پيروان خود بسته اند لزمه اش اين‬ ‫است كه قلب هاى خود را به مركز عهد متوجه ساخته و به آن وفادار‬ ‫باشيمم م‪ .‬حضرت معبدالبهاء ممركمز معهمد مالهمى مهسمتند مو مطبمق مالواح ممباركه‬ ‫وصايا بعد از آنحضرت شوقى افندى ولى امر و مركزي هستند كه بايد به‬ ‫ايشان توجه نماي يم ‪ .‬اليوم مركز عهد ب يت العدل اع ظم ا ست كه بنا به‬ ‫د ستورات صريحه حضرت بهاءال له و تعليمات واضحه حضرت عبدالبهاء و‬ ‫حضرت ولى امرالله تشكيل گشته است‪.‬‬ ‫ثان يا ‪ :‬حضرت عبدالبهاء مبين مصمون از خطاى حضرت بهاءالله ميباشند‪.‬‬ ‫ظهور حضرت بهاءالله و آثار منزله چنان وسيع است و معانى مكنونه در‬ ‫هر يك از بيانات نازله چنان عميق كه حضرتشان لزم دانستند بعد از خود‬ ‫مبينى جهت اين آثار بجا گذارند‪ .‬و ايشان را الهام فرمايند و بدين ترتيب‬ ‫نسملهاى مآينده مبشمر مميتواننمد متعاليمم ممباركمه محضرت مبهاءاللمه مرا ماز مطريق‬ ‫تبيينات حضرت عبدالبهاء در الواح و خ طب عديده ادراك نمايد ‪ .‬و بعد از‬ ‫حضرت معبدالبهاء مشوقمى مافندى مممبين مآيات ماللمه مبوده مو مبما مصعودشان‬ ‫وظيفه تبيين تا ابد و تا انتهاى دور بهائى خاتمه يافت‪.‬‬

‫همچنين بايد بدانيم كه با تعيين مبين آيات حضرت بهاءالله فضل عظيمى‬ ‫شاممل مجامعمه مبهائمى منمودند‪ .‬در مگذشتمه مهمر ميمك ماز ماديان مبه مطرق ممتعدد‬ ‫منقسم شدند زيرا از داشتن مركزى كه ياران بتوانند در حين اختلف نظر‬ ‫درباره ممعا نى كلمات منز له در ك تب ممقد سه بدان مراج عه نمايند محروم‬ ‫بودند‪ .‬ولى در ا ين ظهور چنانچه معني و مفهوم بيانات حضرت بهاءالله‬ ‫براي مياران مروشمن منباشمد مبمه متمبيينات محضرت معبدالبهاء مو محضرت مولى‬ ‫امرالله مراجعه مينمايند و چنانچه مطلب واضح نگردد به بيت العدل اعظم‬ ‫توجه ميكنند و بدين ترتيب فرصتى براى اختلف در تعاليم مباركه باقى‬ ‫نميماند و وحدت امر الهى محفوظ ميگردد‪.‬‬ ‫ثالثما م‪ :‬حضرت معبدالبهاء ممثمل ماعلى متعاليمم ممباركه مپدر مبزرگوارشان‬ ‫ميباشند ‪ .‬هر چند ما هيچگاه نميتوانيم به آن مرحله از كمال واصل شويم‬ ‫ولى بايد هميشه آن حضرت را مورد نظر داشته و سعى كنيم در اثر اقدام‬ ‫حضرتشان ممشمى منمائيم ‪ .‬وقتمى مدر مآثار ممباركمه مدرباره معشمق مو ممحبت‬ ‫ميخوانيمم مبمه محضرت معبدالبهاء متوجمه منموده مو ممنبمع معشمق مو ممهربانى مرا‬ ‫مشاهده ممينمائيم‪ .‬وقتمى مدر مباره متنزيمه مو متقديمس‪ ،‬معدالمت مو م مانصاف‪،‬‬ ‫راسمتى مو مصمداقت‪ ،‬مفرح مو مسمرور‪ ،‬مجود مو مسمخاوت مميخوانيمم مبمه محضرتش‬

‫بيان مذيمل ماز محضرت معبدالبهاء منشانمه مآرزوى ممبارك مبمه مخدممت ماست مو‬ ‫چنان چه ايمن بيان را ح فظ نمائ يد هادى و راهنماى شمما در سبيل خدمت‬ ‫خواهد بود‪:‬‬ ‫« نام من عبدالبهاءست صفت من عبدالبهاءست‪ .‬حقيقت من عبدالبهاءست‬ ‫نعت من عبدالبهاءست‪ .‬رقيت به جمال قدم اكليل جليل و تاج وهاج من‬ ‫است و خدمت به نوع انسان آئين قديم من ‪...‬نه اسمي دارد نه لقبي نه‬ ‫ذكرى خواهد نه نعتى جز عبدالبهاء ‪ .‬اين است آرزوى من‪ .‬اين است اعظم‬ ‫آمال من‪ .‬اين است حيات ابدي من‪ .‬اين است عزت سرمدي من ))‬

‫حضرت عبدالبهاء از سن هشت سالگی در حبس و تبعید با حضرت بهاءالله‬ ‫همراه مبودنمد مو مسمرانجام مدر مسمال م‪ 1909‬میلدی مدر مسمن مشصت مو مچهار‬ ‫سالگی‪ ،‬از زندان و تبعید رهایی یافتند‪ .‬ایشان یک سال بعد‪ ،‬از حیفا عازم‬ ‫مصر شدند و پس از یک سال اقامت‪ ،‬دوره سفرهای تبلیغی خود را به‬ ‫اروپما مو مآمریکما مدر مسمال م‪ 1911‬میلدی مشروع منمودند‪ .‬ایشان مدر مطمی ماین‬ ‫سفر مدر مکلیسما مهما‪ ،‬مکنیسمه مهما‪ ،‬مدانشگاه مهما‪ ،‬ممراکمز معلممی مو مفرهنگی مو‬ ‫مجامع عمومی به ایراد سخنرانی در مورد معرفی دیانت بهائی و هدف از‬ ‫تعالیم حضرت بهاءالله و نوید صلح و آشتی بین المللی پرداختند‪.‬‬ ‫حضرت عبدالبهاء در این سفر موفق شدند با عد ۀ کثیری از اعاظم‪ ،‬دانایان‬ ‫و چهره های شاخص علمی و دینی در مغرب زمین دیدار کنند و ندای آئین‬ ‫جهانی بهایی را به گوش اهل غرب برسانند‪.‬‬

‫از حضرت عبدالبهاء‪ ،‬آثار مکتوب بسیاری به جای مانده است که از مهم‬ ‫ترین آنها می توان به کتاب های ”مفاوضات ” “ رسال ۀ مدنی ّه “‪ “ ،‬رسال ۀ‬ ‫سیاسیّه “‪ “ ،‬مقاله شخصی سیاح ” و مجموعه مناجات های ایشان اشاره‬ ‫کرد‪ .‬مجموعمه مهای مچنمد مجلدی ممکاتیمب مو مخطابمه مهای مایشان مدر مسمفر مبه‬ ‫اروپا و آمریکا نیز از آثار مهم ایشان به شمار می روند‪.‬‬ ‫حضرت معبدالبهاء مسمرانجام مپمس ماز مآنکه متمام‬ ‫زندگی خود را در راه خدمت به امر یزدان و تبلیغ‬ ‫آئین جدید فدا کرده بودند‪ ،‬در سن هفتاد و هفت‬ ‫سالگی در شهر حیفا‪ ،‬به سال ‪ 1921‬میلدی برابر‬ ‫با م‪ 1300‬هجری مشمسمی مبمه معالمم مباقمی مصعود‬ ‫نمودند‪ .‬آرامگاه ممایشان مدر ممحجره‌اى ممدر ممشمال‬ ‫مقام ماعلمى ماسمتقرار ميافمت مکه محال مزيارتگاه‬ ‫بمهائيان عالم است‪.‬‬

‫شرح مختصری از حیات حضرت ولی‬ ‫امرالله‬

‫حضرت عبدالبهاء در وصيّت‌نامهء خو يش ( الواح وصايا ) نوهء ارشد خود‪،‬‬ ‫حضرت مشوقمى مافندى مربّانمى مرا مولمى ماممر مو مممبيّن متعاليمم مبهائمى متعيين‬ ‫فرمودند‪ .‬ايشان در طى سى و شش سال بسيارى از آثار حضرت بهاءالله‬ ‫و محضرت معبدالبهاء مرا مبمه مانگليسمى مترجممه مو متشريمح منموده‪ ،‬متأسيس‬ ‫مؤسسات محلّى و ملّى بهائى را تشويق فرموده و انتشار افکار بهائى را‬ ‫در ماقطار معالمم متحمت منقشه‌هائمى ممنظمم مو ممسمتمر مرهبرى مکردند‪ .‬حضرت‬ ‫ولمى مامراللمه ميادگار مجاودانمه مخود مرا مبما مايجاد متزئينات مباشکوهمى مجهت‬ ‫استقرار مرکز جهانى بهائى در ارض اقدس تأسيس فرمودند‪ .‬بناى مقام‬ ‫ب ماعلمى مو مسماختمان مآرشيمو مبين‌المللمى مبهائى‪ ،‬مو‬ ‫هر محضرت مر ّم‬ ‫عرش ممط ّم‬ ‫همچنين طراحى و تنظيم و ترتيب باغهاى زيباى قصر بهجى و دامنه کوه‬ ‫کرمل از خلقي ّت بی نظير آن حضرت است ‪ .‬در مدت ولیت ایشان‪ ،‬دامن ۀ‬ ‫جامعه جهانی بهائی به بیش از دویست کشور و منطقه گسترده شد و‬ ‫اساس تشکیلت اداری و تحکیم قوانین و احکام دیانت جدید پی ریخته شد‪.‬‬ ‫خدمات حضرت ولی امرالله تنها به این موارد محدود نمی شد‪ ،‬ایشان با‬ ‫تبییمن مو متوضیمح مآثار محضرت مبهاءاللمه مو محضرت معبدالبهاء‪ ،‬مو مبالخمص مبا‬ ‫ترجمه وزین آثار بهائی به زبان انگلیسی که امکان استفاده مردم غرب را‬ ‫نیز از عمق و محتوای آثار بهائی فراهم می کرد‪ ،‬نقشی حیاتی در تکوین‬ ‫و گسترش دیانت بهائی بر عهده داشتند‪.‬‬

‫حضرت ولی امرالله در اوان جوانى در سال ‪ 1922‬در سن بیست و چهار‬ ‫سالگی‪ ،‬ماداره مامور مبهائیان مرا مدر مسمراسر معالمم مبر معهده مگرفتنمد ‪ .‬غم مو‬ ‫اندوه درگذشت جد ّ بزرگوارش بر بار سنگين مسئوليّت جديدش بيافزود و‬ ‫ضربت ناگهانى سختى بر وجود مقد ّسش وارد آورد ‪ .‬آن حضرت ابدا ً حتّى‬ ‫باشاره ماطّلع منداشمت مکمه مبمقام موليمت مامراللمه ممنصموب مخواهد مشد ‪ .‬لذا‬ ‫براى آنکه خويش را آماده چنان مقامى فرمايد و بر غم و اندوه فائق آيد‬ ‫ول مپمس ماز مصمعود محضرت عبمدالبمهاء ماز مارض ماقدس مبيرون‬ ‫در مچنمد مماه ما ّ‬ ‫رفمت مو معزلمت مو متنهائمى مبرگزيد‪ .‬در مايمن ممدّت مغيبت ماز مارض ماقدس مامور‬ ‫امراللمه مرا مدر مکمف مکفايمت مبهي ّمه مخانمم مخواهمر محضرت معبممدالبهاء مو ممعتمد‬ ‫خویش نمهاد‪ .‬بمهيّه خانم که مل ّ‬ ‫قب به حضرت ورقه عليا بود بسيار خردمند‬ ‫ی امرالله‬ ‫و تا سال ‪ ۱۹۳ ۲‬که در ا ين جهان زند گى فرمود به حضرت ول ّ‬ ‫بسيار وفادار بود‪.‬‬ ‫وج تعاليم حضرت بمهاءالله بود‪.‬‬ ‫ى امرالله يگانه مبيّن آثار و مر ّ‬ ‫حضرت ول ّ‬ ‫نظم امر بمهائى را بنا فرمود‪ .‬باجراء نقشه هائى برای انتشار امر بمهائى‬ ‫طبق دستور حضرت عبمدالبمهاء قيام نمود‪ .‬بترجمه آثار مقدّسه از فارسى‬ ‫و معربمى مبمه مزبان مانگليسمى مپرداخمت مکمه مخود مميزانمى مبراى مترجممه مآثار مبه‬ ‫ول مبمهائى ممرقوم‬ ‫زبانهاى مديگمر مجهان مشد‪ .‬کتاب متاريخمى مدرباره مقرن ما ّ‬ ‫داشمت مو ماملک مبممهائى مرا مدر محيفما مو معک ّما متعميمر مو مبحدائمق مزيبائمى ممزيّن‬ ‫ى امرالله بود‬ ‫فرمود‪ .‬اينها سرلوحه اقدامات و خدمات مشهود حضرت ول ّ‬ ‫ى امرالله‬ ‫ما به همان اندازه اه ّ‬ ‫ا ّ‬ ‫م يت دارد که اشاره کن يم که حضرت ول ّ‬

‫نامه هاى بيشمارى‪ ،‬کوتاه يا دراز‪ ،‬به جامعه هاى بمهائى در سراسر عالم‬ ‫مرقوم داشت ند و بمهائيان را دعوت کرد ند که قيام نمايند و بخدمت دين‬ ‫خويش و خدمت خلق پردازند‪ .‬مثل ً در نامه اى به بمهائيان امريکا در سال‬ ‫‪ ۱۹۴ ۸‬آنانرا م"بانيان مدليمر منظمم مجهان مآراى محضرت مبممهاءالله" مخاطب‬ ‫ساخت ند و از ايشان خواست که "هر قدر عالم انسانى در غمرات يأس و‬ ‫انحطاط و نفاق و استيصال بيشتر فرو رود" آنان "بايد بيشتر در مدارج‬ ‫عاليه شجاعت و علّو همت صعود نمايند‪”.‬‬ ‫وج مآثار‬ ‫حضرت م ولمی مامراللمه نيمز مماننمد ممرکمز مميثاق مممبيّن ممنصوص مو ممر ّ‬ ‫مقدّس امر بمهائى بود و هر سئوالی که راجع به تبيين بود به ايشان راجع‬ ‫ميشد‪ .‬اگرچه که در آنچه از قلم حضرت بمهاءالله و حضرت عبمدالبهاء نازل‬ ‫ما در ح ّ‬ ‫ل‬ ‫ى امرالله نبود تغييری دهد ا ّ‬ ‫شده بود در حيطه اختيار حضرت ول ّ‬ ‫مسائل مبهمه و تعاليم نازله توضيحات وافى باهل بهاء عنايت ميفرمود و‬ ‫در مايمن مکار مهزاران مناممه مبمه مافراد مو مجامعمه مهاى مبممهائى مدر ماطراف معالم‬ ‫مرقوم داشت اين هدايت ها اهل بمهاء را در فهم و عرفانشان از الواح و‬ ‫آثار مقدّسه متّحد ساخت‪.‬‬ ‫حضرت ولی امرالله آثار بمهائى را در نهايت فصاحت‪ ،‬از زبان نزولى يعنى‬

‫ون ساختند‬ ‫ى امرالله آثار مه ّ‬ ‫م حضرت بمهاءالله را ترجمه و مد ّ‬ ‫حضرت ول ّ‬ ‫تا بمهائيان جهان بتوانند به ترجمه هاى مستند آثار دست يابند‪ .‬تاريخ نبيل‬ ‫وليمه مآئيمن مبهائمى ماسمت متلخيمص مو مترجمه مو مبنام‬ ‫اعظمم مرا مکمه متاريمخ مايّام ما ّ‬ ‫مطالمع مالنوار ممنتشمر مفرمود متما مانگليسمى مزبانان ماز مکارنامه مفوق مالعاده‬ ‫اسلف روحانى خويش بمهره ور شوند و اظهارات شاهدهاى عينى را که‬ ‫به زيارت حضرت باب و حضرت بمهاءالله فائز شده بودند بخوانند‪ .‬حضرت‬ ‫ولمی مامراللمه نيمز مخود مکتاب متاريخمى مبمه منام مقرن مبديع م(‪)God Passes By‬‬ ‫مرقوم فرمود‪.‬‬ ‫بعنوان مسمازنده منظمم مادارى ماممر مبممهائى‪ ،‬محضرت م ولمی مامراللمه پس ماز‬ ‫مطالعه دقيق بيانات حضرت بمهاءالله و حضرت عبدالبهاء درباره تأسيس‬ ‫سسات مو‬ ‫سسات مبممهائى مبرناممه ماى مطرح مفرمود متما مبما مآمن مبتوان ممو ّ‬ ‫مو ّم‬ ‫تشکيلت را ايجاد نممود‪ .‬بيانات و اشارات حضرت بمهاءالله و مرکز ميثاق‬ ‫ى مامراللمه مگشمت متا‬ ‫راجمع مبمه منظمم مادارى مبممهائى مراهنماى محضرت مول ّم‬ ‫جامعههاى مضعيمف مبممهائى مدر ماطراف مجهان مرا مبمه ممرتبه‌اى مبرسماند مکه‬ ‫‌‬ ‫بتواننمد متشکيلتمى مرا مکمه محضرت مبممهاءالله مبدان ماشاره مفرموده مپشتيبانی‬

‫از آثار مهم ایشان می توان به مجموعه های چند جلدی توقیعات‪ ،‬کتاب "‬ ‫قد مظهمر میوم مالمیعاد م"‪ ،‬ممجموعمه م" قرن مبدیمع م" و م" ظهور معدل مالهی م"‬ ‫اشاره کرد‪ .‬حضرت ولی امرالله که مقام ولیت امر تنها مختص به ایشان‬ ‫بوده است‪ ،‬در سال ‪ 1957‬میلدی و در سن شصت سالگی پس از سى و‬ ‫شش سال دوره وليتشان صعود نمودند‪.‬‬

‫(بیت العدل اعظم الهی )معهد اعلی‬

‫حضرت بهاءالله‪ ،‬شارع شریعت بهائی برای تحقق اهداف الهی کاخ نظمی‬ ‫در جهان پی افکند که در هیچیک از ادیان گذشته سابقه نداشت و در رأس‬ ‫این نظم جهان آرای بدیع‪ ،‬موسسه ی بیت العدل اعظم الهی را قرارداد تا‬ ‫آیین یزدانی از افکار و آرای شخصی و تصورات مجهول انسانی مصون و‬ ‫محفوظ بماند و این موسسه فخیمه در سایهء وحدت فکر و وجدان‪ ،‬جامعه‬ ‫ی بشری را به عصر ذهبی و مقام والی بلوغ انسانی هدایت فرماید و‬ ‫عل َمم ِم صملح معموممی مو موحدت معالمم مانسمانی مرا مکمه ممنتهما مآرزوی مهمه می‬ ‫َ‬ ‫برگزیدگان خداوند است در جهان خاکی بر افرازد و این آرزو را ممکن و‬ ‫میسر گرداند ‪ .‬پس از درگذشت حضرت ولی امرالله‪ ،‬هیئتی به نام "هیئت‬ ‫ایادی امرالله"‪ ،‬اداره امور جامعه جهانی بهائی را به طور موقت به عهده‬ ‫گرفتند‪ .‬این هیئت پیش تر توسط حضرت ولی امرالله انتخاب شده بودند و‬ ‫دو وظیفه خطیر "حفظ و صیانت جامعه بهائی" و "تبلیغ و انتشار آئین‬ ‫را ممممممممممممممبر ممممممممممممممعهده ممممممممممممممداشتند‪.‬‬ ‫بهائممممممممممممممی"‬ ‫بنیان گذاری و انتظام جوامع بهائی و تشکیل شوراهای انتخابی محلی و‬ ‫ملی که از زمان ولیت حضرت ولی امرالله آغاز گشته بود‪ ،‬تحت هدایت‬ ‫هیئت ایادی امرالله‪ ،‬به پختگی و اکمال لزم برای انتخاب و تشکیل هیئت‬ ‫بین المللی بهائی رسیدند ‪ .‬به ا ین ترتیب درآوریل ‪ 1963‬میلدی‪ ،‬در طی‬ ‫برگزاری انتخابات در سطح بین المللی‪ ،‬شورای ‪ 9‬نفره به نام بیت العدل‬ ‫اعظم الهی برای نخستین بار تشکیل شد‪ .‬بیت العدل اعظم الهی همچنان‬ ‫که در آثار حضرت بهاءالله تعیین شده است‪ ،‬بالترین مرجع تصمیم گیری‬

‫بیت العدل اعظم الهی‪ ،‬بالترین مرجع تصمیم گیری و اداره امور جامعه‬ ‫جهانمی مبهائمی‪ ،‬منهادی مبمی مسمابقه مدر متاریمخ مادیان ماسمت ‪ .‬به مطوریکه مبرای‬ ‫نخسمتین مبار مدر متاریمخ مادیان‪ ،‬مبالتریمن ممرجمع مدینمی منمه میمک مفرد مبلکمه میک‬ ‫شورای ممنتخمب مرأمی معموممی منمایندگان مجامعمه مبهائمی مدر مسمطح مجهانی‬ ‫است‪.‬‬ ‫بیمت مالعدل ماعظمم الهمی (معهمد ماعلمی)‪ ،‬معلوه مبر مهدایت مو ماداره مامور‬ ‫بهائیان‪ ،‬وظیف ۀ تشریع قوانینی که در آثار حضرت بهاءالله به آنها اشاره‬ ‫ای نشده است و یا بر عهده بیت العدل گذاشته شده است‪ ،‬را دارد و می‬ ‫توانمد مبنابر ممقتضیات مزمان مقوانیمن مجدیدی م(غیرمنصوص مدر مآثار مو ماحکام‬ ‫حضرت بهاءالله) را وضع و یا نسخ کند‪ .‬قلم اعلی‪ ،‬رجال بیت العدل را به‬ ‫امنا ُ‬ ‫ر فی بِلِده ستوده ا ند و از یراعه ی‬ ‫ن ِ‬ ‫ئ الل ِ‬ ‫مطال ِ ُ‬ ‫ه بَی َ‬ ‫و َ‬ ‫عباِده َ‬ ‫ع الَم ِ‬ ‫مراکز میثاق اینچنین درباره ی بیت العدل اعظم صادر شده است ‪:‬‬ ‫و تِل َ‬ ‫قل یا َ‬ ‫ُ‬ ‫ک‬ ‫قوم ِ ا ِ َ‬ ‫ت َ‬ ‫ت ال َ‬ ‫م تَح َ‬ ‫ن بَی َ‬ ‫ح َربِک ُ ُ‬ ‫ل الَعظ َ َ‬ ‫ن الَرحیم ِ َ‬ ‫عد ِ‬ ‫م الَرحم ِ‬ ‫جنا ِ‬ ‫ُ‬ ‫هَرهمَم َ‬ ‫م َ‬ ‫ه‬ ‫ه مالقا ِ‬ ‫ه مالطا ِ‬ ‫ال ُ‬ ‫ف َم‬ ‫قدَم َ‬ ‫ملَکُوتِی ٌ‬ ‫سلطَنَتُها م َ‬ ‫س َ‬ ‫ه مال ُ‬ ‫و مالث ّل َم َ‬ ‫ه مالطَیِب َم َ‬ ‫عصمب َ َ‬ ‫هَرهمَم َ‬ ‫ه‪.‬‬ ‫مها اِلها ِ‬ ‫ه ُروحانی ٌ‬ ‫می َ ٌ‬ ‫و اَحکا ُ‬ ‫َرحمانِی َ ٌ‬ ‫ه َ‬ ‫مضمون بیان حضرت عبدالبهاء به فارسی چنین است ‪ :‬بگو ای قوم‪ ،‬بیت‬

‫و از کلک اطهر حضرت ولی امرالله به " رکن ثانی و اعلی ذروه ی قصر‬ ‫مشید نظم اداری امرالله و آخرین ملجأ و پناه مدنیت متزلزل و پر آشوب"‬ ‫وصف شده است‪.‬‬ ‫و حضرت عبدالبهاء مبین آیات الله در الواح وصایا می فرمایند ‪:‬‬ ‫“مرجع کل کتاب اقدس و‬ ‫عمومی‪ ،‬و بیت عدل آنچه‬ ‫وَز‬ ‫مراد الله است‪َ ،‬‬ ‫من تَجا َ‬ ‫ق‪” ...‬‬ ‫ض َ‬ ‫عن َر ِ‬ ‫اَعَر َ‬ ‫ب المیثا ِ‬

‫هر مسأله ی غیر منصوصه راجع به بیت عدل‬ ‫به اتفاق یا اکثریت آراء تحقق یابد‪ ،‬همان حق‬ ‫ح َّ‬ ‫ه َ‬ ‫و‬ ‫َ‬ ‫ب ال ِ‬ ‫و ِ‬ ‫من ا َ َ‬ ‫و اَظ َ‬ ‫ف ُ‬ ‫م َ‬ ‫عن ُ‬ ‫هَر النِفاق َ َ‬ ‫شقا ق َ َ‬ ‫ه َ‬