18. De Bijbel En Archeologie (2)

Sir William Flinders Petrie heeft de basis gelegd voor de combinatie van gegevens uit de Bijbel en archeologisch onderzoek. In de jaren rond 1900 waren veel geleerden en avonturiers op zoek naar bewijzen voor de historische correctheid van de inhoud van de Bijbel. Hij deed twee belangrijke ontdekkingen. Heuvels in het woestijnlandschap zag hij als resten van Bijbelse gemeenschappen. Een “tel” bestond uit verschillende lagen. Na een natuurramp of oorlog werd de stad weer opnieuw opgebouwd. Behalve deze ontdekking vond hij ook een manier om de verschillende lagen te dateren. Dit deed hij aan de hand van aardewerk. Iets wat tot nu toe over het hoofd was gezien. Aardewerk verandert door de eeuwen in stijl en ornamentering en leent zich dus prima voor datering. Het was tegens in grote hoeveelheden in de verschillende lagen aanwezig. Een bizar detail: Petrie liet na zijn dood zijn hoofd amputeren en op sterk water zetten. Het hoofd kwam uiteindelijk in het Victorian Museum in Londen terecht. Na 1948, toen Israël een zelfstandig staat werd, zijn op de belangrijkste Bijbelse locaties opgravingen gedaan. Een bijzondere vondst werd gedaan in een graf bij Jeruzalem dat dateerde uit de 7e eeuw BC. Hierin werd een zilveren armband gevonden, met de volgende tekst: “De Here zegene u en behoede u: de Here doe zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig; de Here verheffe zijn aangezicht over u en geve u vrede.” Deze 7e eeuwse tekst (BC) is precies gelijk aan de tekst in Numeri 6:24 ev. Eens te meer een bewijs dat de teksten van het Oude Testament nauwkeurig werden gekopiëerd. De eerste geschriften, die zijn overgeleverd, dateren uit de 3e eeuw BC. In 1947 deed een Bedouïnenherder een geweldige ontdekking. In de grotten bij de Dode Zee vond hij een complete bibliotheek. In aardewerken potten vond men uiteindelijk 800 schriftrollen. Deze collectie bevatte alle boeken uit het Oude Testament, op 1 na, en nog andere religieuze geschriften. De rollen dateren uit de tijd van Jezus en behoorden aan een sekte, de Essenen, die hun bibliotheek voor de Romeinse dreiging wilden verbergen. In 1919 kwam de Amerikaan Allbright naar Jeruzalem. Hij zou er 16 jaar blijven. Een periode van veldwerk, maar vooral ook van inventarisatie en systematisering. Terug in de Verenigde Staten staat hij aan het begin van een generatie archeologen, die hij wist te inspireren. Eén daarvan is de Israëlische kolonel Jadin. Hij deed onderzoek in Jericho, Massada en Hazur. Deze laatste, Kanaänitische stad is door Josua veroverd en vernietigd. Honderden jaren later wordt Hazur door koning Salomon herbouwd als fortificatie aan de noordelijke grens. Jadin is tot einde van zijn leven ervan overtuigd geweest, dat in deze stad de archieven van Salomon verborgen lagen. Het bekendst is hij echter geworden door zijn opgravingen bij Massada. Dit bergfort speelde een belangrijke rol in de opstand van de Joden tegen de Romeinen (66-70 AD.). 960 Joodse rebellen hadden zich hier volgens de historicus Josephus (80 AD) teruggetrokken. De Romeinen bouwden een helling, die naar het fort leidde. Toen de verdedigers inzagen dat de situatie hopeloos, besloten ze om zelfmoord te plegen. Dit liever dan in de handen van de Romeinen te vallen. Volgens Josephus trokken de Israëlieten loten om aan te wijzen, wie de anderen zouden moeten doden. Deze sloegen uiteindelijk de hand aan zichzelf. De Romeinen troffen slechts lichamen aan. Tijdens de opgraving werd een kom gevonden met steentjes, waarop Hebreeuwse namen werden gevonden. Zou Josephus gelijk hebben gehad. Jadin twijfelt omdat hij maar 25 skeletten vindt. Veel minder dan de honderden, die je volgens het verhaal zou verwachten Het Boek der Boeken 17: De Bijbel en archeologie (2)