Yat Won Thit Vol 2 July 2009

လြတလ ္ မး္ ၀တဳၳရည ွ ္

အျိႏာၵ

VOLUME 02

လမး္

ေရ႕ွကမေလ်ွာကပ ္ ါနဲ႕ ငါလက ုိ ခ ္ ်ငမ ္ ွ လက ုိ ႏ ္ င ုိ ေ ္ ပလမ ိ မ ့္ ယ္ ေနာကက ္ လညး္မေလ်ွာကပ ္ ါနဲ႕ ငါလမး္ျပခ်ငမ ္ ွ ျပႏင ုိ ေ ္ ပလမ ိ မ ့္ ယ္ ေက်းဇးူျပဳၿပးီ ေဘးကေလ်ွာကပ ္ ါ ငါမ ့ တ ိ ေ ္ ဆြအေနနဲ႕ေပ ့ါ (အဲလဘ ္ တက ္ မးူစ)္

JULY

2009

ရပ၀ ္ နး္သစ္ ေခတၿ္ပဳိငစ ္ ာစု ျဖစေ ္ ပၚလာရျခငး္ ရညရ ္ ြယခ ္ ်ကသ ္ ည္ စာေပ၀ါသနာရင ွ မ ္ ်ား၏ စာေပအႏပ ု ညာလကရ ္ ာမ်ားကုိ စစ ု ညး္ ေဖၚထတ ု တ ္ ငျ္ပရန္ အတြကျ္ဖစပ ္ ါသည။္ ထအ ုိ တြကေ ္ ၾကာငပ ့္ င္ ၀ါသနာရင ွ မ ္ ်ားအားလးုံ ၄ငး္တ၏ ႕ုိ စာေပအႏပ ု ညာလကရ ္ ာမ်ားကုိ ရပ၀ ္ နး္သစ္ Email ျဖစေ ္ သာ [email protected] သေ ႕ုိ ပးပ႕ုိ ႏင ုိ ပ ္ ါသည။္

၁ ။ တစလ ္ လၽင ွ တ ္ စႀ္ကမ ိ ္ လဆနး္တင ုိ း္ ထြကရ ္ ရ ိွ န္ ရညရ ္ ြယပ ္ ါသည။္ ၂ ။ ကဗ်ာ ၊ ကာတြနး္ ၊ ၀တဳၳတုိ ၊ ေဆာငး္ပါးတပ ႕ုိ ါ၀ငပ ္ ါမည။္ ္ းုံထား၍ ေပးပရ ႕ုိ ပါမည။္ ၃ ။ လ၏ တတယ ိ ပါတက ္ ုိ ေနာကဆ ၄ ။ ကြနပ ္ ်ဴတာျဖင့္ Email တြငျ္မနမ ္ ာစာရက ုိ ္ ၍ေပးပရ ႕ုိ ပါမည။္ ၅ ။ စာမ်ကႏ ္ ာွ ကနသ ႕္ တခ ္ ်ကရ ္ ပ ိွ ါသည။္

စာေပ၀ါသနာရင ွ မ ္ ်ား၏ စာေပအႏပ ု ညာလကရ ္ ာမ်ားကုိ စစ ု ညး္ေဖၚျပရနမ ္ လ ွ ြဲ၍ အျခား ရညရ ္ ြယခ ္ ်က္ အလ်ငး္မရပ ိွ ါ။ တစစ ္ တ ုံ စရ ္ ာ တက ုိ ဆ ္ င ုိ ထ ္ ခ ိ က ုိ ခ ္ ဲသ ့ ညရ ္ ေ ိွ သာ္ ရပ၀ ္ နး္သစမ ္ ွ အႏးူအညြတ္ ေတာငး္ပနအ ္ ပပ ္ ါသည။္

ဤေခတၿ္ပဳိငစ ္ ာစု ျဖစေ ္ ျမာကေ ္ ရးအတြက္ အဖကဖ ္ ကမ ္ ွ ၀င ုိ း္၀နး္ပပ ့ံ းုိၾကသမ ူ ်ား အားလးုံကုိ အထးူပင္ ေက်းဇးူတငရ ္ ပ ွိ ါသည။္

me 02 Jul lu y o 2 V

m

e0

lu • Vo me 0 2

2 July 2009

9 00

•

ခ်စခ ္ ငေ ္ လးစားစြာျဖင့္

2009 • Vol ly u Ju

[email protected]

လမ္း

အိုင္လြယ္ပန္

အနိစၥလမ္း

မိုးျမင္႔တိမ္

လမ္းကေလး

ymon13

ေရခဲမွတ္ေအာက္ေရာက္ ခၽြတ္ျခဳံက် စိတ္ဓါတ္ကေလးကုိပဲ ရင္ေငြ႕နဲ႕ ေထြးေႏြးေစသူ

02

ေနမ်ဳိး

ငါသည္ မိစာၦ

လူရိုင္းေလး

ေနာက္ဆံုးအေျဖ

မင္းသုခ

ေခတ္ကူးည

လင္းလူ

009 JULY 2

VOLUME

ကဗ်ာ

ကာတြန္း လမ္း

ကိုေျပာင္

ေဆာင္းပါး လမ္း (ဗမာလူငယ္မ်ား၏)

ေမာင္ငယ္

၀တၳဳတို သြားရန္က်န္ေသးသည္

ေဗဒါ

အိမ္အျပန္

သင့္ျမစ္ဆံု

၀တၳဳရွည္ လြတ္လမ္း

အိျႏၵာ

ကဗ်ာ

အ႐းုိစြဲေနတဲျ့ပဌနး္ခ်က္ စာမ်ကႏ ္ ာွေတြနဲ႔ တစအ ္ ႔ံု ေႏြးေႏြးႏလ ွ းုံသားေတြကုိ ေခၽြးသပ ိ မ ္ ခခ ံ ်ငတ ္ ဲေ ႔ နာက္ ။ ေခါငး္က်တ္ ေခါငး္ အၿမးီွက်တ္ အၿမးီွ ကမာၻမာွ အစာအမ ိ ္ ေနရာလြတမ ္ ်ားစြာနဲ႔ အမ ံ ဝင္ ဂြငမ ္ က်တဲေ ႔ နာက္ ။ ေထာကခ ္ သ ံ ရ ူ ဲဆ ႕ ႏမ ၵ ်ားနဲပ ႔ ဲ ေပ်ာကဆ ္ းုံသြားတဲ႔ မဲတစ႐ ္ ြက္ ဘယရ ္ ငခ ္ ြငမ ္ ာွမွ ျပနမ ္ ေတြရ ႔ ေတာတ ႔ ဲေ ႔ နာက္ ။ တစစ ္ ခ်ငး္ဆကသ ္ လ ီ က ုိ ္ တစစ ္ ခ်ငး္ျဖညခ ္ ်လက ုိ န ္ ဲ႔ လးုံလညခ ္ ်ာလညလ ္ က ုိ ္ ကယ ုိ အ ႔္ ၿမးီွ ကယ ုိ ျ္ပနက ္ က ုိ မ ္ တ ိ ဲေ ႔ နာက္ ။ ္ ညရ ္ ဲ႕ ခပႏ ္ ြမး္ႏြမး္ အက ီ် ၤတစထ အေပါကအ ္ ၿပဲ ရာဇဝငမ ္ ာွ ဖာရာေထးရာေတြ ခ်ဳပ႐ ္ းုိမခင ုိ တ ္ ဲေ ႔ နာက္ ။ ရငေ ႔္ ထာေ ္ နတဲ႔ စတ ိ အ ္ နာကမ ုိ ွ ရာသမ ီ ေရြး ႏၿုပဳိလနး္ဆနး္ေနေအာင္ မနး္လက ုိ မ ္ တ ႈ လ ္ က ုိ ္ လပ ု ခ ္ ဲၿ့ပးီတဲေ ့ နာက္ ။ အေဖေရ အေမေရ သင ူ ယခ ္ ်ငး္ေရ ခ်စသ ္ ေ ူ ရ အၾကမ ိ ၾ္ကမ ိ ္ ေခၚခဲတ ့ ဲ႔ ေခၚသေ ံ တြ ေခၚရာမဝငေ ္ တာတ ့ ဲေ ႔ နာက္ ။ ဒလ ီ ပ ုိ ါ ေကာငး္ကငရ ္ ဲတ ႕ စမ ္ းုိေအာက္ အႀကမ ိ ႀက ္ မ ိ မ ္ းုိေသာက္ ေကာငး္ကငရ ္ ဲတ ႕ စမ ္ းုိထဲ

o n t i r a t s l u i l

b y

:

m

o e

a l k y

အႀကမ္ ိ ႀကမ ိ ္ မးုိသညး္ ရငဘ ္ တသ ္ ေ ံ တြ စဲစဲသြား တဲအ ႔ ေၾကာငး္ ဒလ ီ ပ ုိ ါ ငါဟာ ေက်ာက္ ခ် လမး္ ေတြကသာ ငါအ ႔ ေပၚက လမ ွ း္လမ ွ း္သြားတဲ႔ အေၾကာငး္ ငါ ေရး လက ုိ ္ မိ တာ ။။။

အင ုိ လ ္ ြယပ ္ န္

VOLUME

02

J U LY

2009

ကဗ်ာ

အနိစၥလမ္း တပ္မက္မႈနဲ႔လည္း ေလွ်ာက္တယ္ ရက္စက္မႈနဲ႔လည္း ေလွ်ာက္တယ္ တဒဂၤအမွားနဲ႔လည္း ေလွ်ာက္တယ္ ျပင္မရအမွားနဲ႔လည္း ေလွ်ာက္တယ္ စာနာမႈနဲ႔လည္း ေလွ်ာက္တယ္ မညွာတာမႈနဲ႔လည္း ေလွ်ာက္တယ္ က်င္႔၀တ္သိကၡာနဲ႔လည္း ေလွ်ာက္တယ္ လြင္႔ပ်က္စိတ္အနာနဲ႔လည္း ေလွ်ာက္တယ္ လိုက္ဖက္ညီမွ်ျခင္းနဲ႔လည္း ေလွ်ာက္တယ္ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းခါးေစာင္းတင္ရင္းလည္း ေလွ်ာက္တယ္ ေမတၱာနဲ႔လည္း ေလွ်ာက္တယ္ သစၥာနဲ႔လည္း ေလွ်ာက္တယ္ ၀င့္ၾကြားမႈနဲ႔လည္း ေလွ်ာက္တယ္ လြင္႔ပါးမႈနဲ႔လည္း ေလွ်ာက္တယ္ ေငြေၾကးနဲ႔လည္း ေလွ်ာက္တယ္ ဘ၀ေခြ်းနဲ႔လည္း ေလွ်ာက္တယ္ ။ ။ လမ္းေပါင္း အသြယ္သြယ္ လွမ္းေလွ်ာက္ဖြယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေပါင္းစံုတဲ႔ ဒီေနရာမ်ိဳးမွာ ၾကီးျမတ္မႈကအစ သိမ္ငယ္မႈအဆံုး ရင္႔က်က္မႈကအစ လႈပ္ရွားမႈအဆံုး ၾကြယ္၀မႈကအစ ခြ်တ္ျခံဳက်မႈအဆံုး မာနကအစ ခ၀ါခ်မႈအဆံုး အားလံုး စြန္႔လႊတ္ခ်ခင္းနင္းပစ္လိုက္ ဟို..ေရွ႕တစ္ဖက္ကမ္းမွာ ငါတို႔.... အနိစၥလမ္း လွမ္းရမယ္ ။ ။ စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ မိုးျမင္႔တိမ္ VOLUME

02

J U LY

2009

ကဗ်ာ

လမး္ကေလး လမး္ကေလးေရ အလငး္မေဖာက္ မးုိေရေအာကမ ္ ာွ တယ ူ ဥ ွ သ ္ ာလ်ွက္ ျဖတေ ္ လ်ွာကခ ္ ဲတ ့ ာ မေမသ ့ ာၿပီ...။ လမး္ကေလးေရ လမး္ကေလးေရ အလငး္မဖတ ္ိ ္ ဟးုိအတတ ိ က ္

အေတြးထဲမာွ ပရ ုံ ပ ိ မ ္ ်ားစြာ ထငလ ္ ာသမ်ွ

မတ ွ မ ္ သ ိ မ်ွ

ေရးျပရလ်ွင္

လြမး္ခဲရ ့ ၿပီ

ဆးုံလမ ိ မ ့္ ထင္

ႏစ ွ လ ္ ခ်၍ ီ

လြမး္မးူခ်ငစ ္ ရာ

ဘယမ ္ ေမ။့

ေကာငး္လေ ွ ပါ။့ လမး္ကေလးေရ ရကမ ္ လ ွ ေျပာငး္ ႏစ ွ ေ ္ တြေဟာငး္ေတာ့ နယ ီ ြနမ ္ းီေအာက္

Ymon13

လမး္ေတြေလ်ွာကရ ္ ငး္ မငး္လညး္ငါက ့ ုိ ေမခ ့ ဲျ့ပီ...။

VOLUME

02

J U LY

2009

ကဗ်ာ ေရခဲမတ ွ ေ ္ အာက္ ေရာကခ ္ ၽြတျ္ခဳက ံ ် စတ ိ ဓ ္ ါတက ္ ေလးကပ ို ဲ ရငေ ္ ငြန ႕ ဲ႕ေထြးေႏြးေစသူ လမး္ေပ်ာကၿ္ပးီ ကမး္ေ၀းခဲရ ့ တဲ့ ငါႏ ့ လ ွ းံုသားကို နားလညမ ္ အ ႈ လငး္ေရာငန ္ ဲ႕ မးီျပတက ို အ ္ ျဖစ္ ရပတ ္ ညေ ္ ပးသူ

ငါဘ ့ ၀ရဲေ ႕ ဖာကလ ္ ဲႊေဖာကျ္ပန္ ရာသဥ ီ တက ု ို မငး္ခနမ ႔္ န ွ း္ခ်ကန ္ ဲ႕လဲႊေခ်ာတ ္ င ို း္ ညဳိျငငး္မႈ တစတ ႕ို ေစမ ့ ွ မရသ ိွ ူ

ဖနတ ္ စရ ္ ာထပ္ ကတေ ိ တြနဲ႕ ဒဓ ီ ါတျ္ပားေဟာငး္ႀံကးီကပ ို ဲ ေခါကရ ္ းိုက်ဳးိေတးသြားကုိ ဖြငျ့္ပတင ို း္လညး္ စာနာမျႈဖင့္ နားဆငေ ္ ပးသူ

တစခ ္ ါတစခ ္ ါ က်ားနာတစေ ္ ကာငရ ္ ဲ႕နာက်ငမ ္ မ ႈ ်ဳုးိနဲ႕ ေလာကကို ကက ို ခ ္ ဲစတ ု ၿ္ဖဲခ်ငစ ္ တ ိ က ္ ို ိ ာဥ္ သးိုတစေ ္ ကာငရ ္ ဲ႕ရးိုစငး္မႈ ၀ည ငါကယ ို တ ္ ြငး္ ေမာွသ ္ ြငး္ေပးခဲသ ့ ူ

ရပ ႈ ေ ္ ထြးတဲ့ ဘ၀သအ ီ ရ ို ေ ီ တြၾကားမာွ ငါက နာမလညႏ ္ င ို ေ ္ သးတဲ့ ေက်ာငး္သားတစေ ္ ယာက္ မငး္က အေျဖက္ုိ လကသ ္ ပ ိ ထ ္ းိုေပးသြားခဲသ ့ ူ

ကယ ို ေ ္ စာငန ့္ တတ ္ စပ ္ ါးလို ငါက ့ ုိ ေဖးမသေ ူ ရ.....................

မငး္ရြာတဲ့ ေမတာၱတရားက ငါရငခ ္ ြငမ ္ ာွ ဆညေ ္ တာငက ္ ်ဳးိေတာမ ့ ယ္ တစန ္ ဲတ ႕ စေ ္ ပါငး္ရင္ တစဘ ္ ၀ျဖစေ ္ စဖ႔ို ကယ ို တ ္ ႏ ႔ို စ ွ ဦ ္ း နားလညမ ္ န ႈ ဲ႕ေပးဆပမ ္ က ႈ မငး္က ခ်န ိ ခ ္ ြငလ ္ ်ွာတစဖ ္ က္ သာလြနး္ေနေတာ့ ငါရ ့ ဲျ႕ဖစတ ္ ညမ ္ က ႈ ို ငါသမ ိ င ့္ ယမ ္ တ ိ ယ။္

il lu

s t ra ti o n

by :

m

o

e

k

y

a

l

ေနမ်ဳးိ

VOLUME

02

J U LY

2009

ကဗ်ာ

ငါသည္ မစ ိ ာၦ အရာေတြအားလးုံ ရပ ႈ ယ ္ က ွ ခ ္ ကေ ္ နခ်န ိ ္ ငါဆတ ုိ ဲ့ မစ ိ ာၦ အတဆ ၱ တ ုိ ဲ့ ဂဏ ု ပ ္ ဒ ု န ္ ဲ႔ သြပသ ္ ြပခ ္ ါရးူေစတဲ့ အခ်စက ္ ုိ ၾကၾံ့ကခ ့ံ ံ ျငငး္ပယဆ ္ ဲပါလား ငါသည္ နာၾကငစ ္ ြာပဲ ခ်စတ ္ တ၏ ္ ငါသည္ ခစ ံ ားခ်ကမ ္ ဲစ ့ ြာ ေနတတ၏ ္ ငါသည္ အတေ ၱ တြပဲ ပင ုိ ဆ ္ င ုိ ၏ ္ ငါသည္ မငး္တေ ႔ုိ ပ်ာရ ္ င ႊ ္ မနာက်ငေ ္ စဖ႔ုိ အေဝးတစေ ္ နရာမွ စစေ ္ ၾကျငာ၏ ငါ၏ရနသ ္ ူ အခ်စန ္ တလ ္ ညး္ အားမာနျ္ဖညတ ့္ ငး္ တက ုိ စ ္ စစ ္ င၏ ္ ခ်စျ္ခငး္ႏင ွ အ ့္ တူ အရးႈံေပးျခငး္အား မးီေလာငတ ္ က ုိ သ ္ ြငး္ ျပာျဖစေ ္ စအ့ံ ငါသည္ မစ ိ ာၦ ။

။

လရ ူ င ုိ း္ေလး illus tration by : moe ky al

VOLUME

02

J U LY

2009

ကဗ်ာ

ေနာကဆ ္ းုံအေျဖ ခငဗ ္ ်ားဖကက ္ ၾကညေ ့္ တာ့ သပ ူ န ု .္ .. သတ ူ ႔ုိ ဖကက ္ ၾကညေ ့္ တာ့ သရ ူ ဲေကာငး္.. ငါက ့ ယ ုိ င ္ ါၾကညေ ့္ တာ့ ဖန ိ ပစ ္ းီတဲႏ ့ ြား... ........ သတမ ္ တ ွ ခ ္ ်ကေ ္ တြ ခနခန ရြာခ်တတတ ္ ဲေ ့ ကာငး္ကငေ ္ အာကမ ္ ာွ ေကာကက ္ ာငငက ္ ာ ထပြငတ ့္ ဲ့ အဝါေရာငမ ္ တ ႈိ စပ ္ ြင.့္ ..

ကယ ုိ ခ ္ ငး္ခဲတ ့ ဲလ ့ မး္ ကယ ုိ ျ္ဖတသ ္ နး္ခြင့္ မရတဲ့ ပမ ုံ ်ား

သဘ ံ းီတပ္ လည ွ း္မေမာငး္ရ" ...တဲ့ ။

မငး္သခ ု

i l l u s t r a t i o n

b y

:

m o e

k y a l

"ကတရ ၱ ာလမး္ေပၚ

VOLUME

02

J U LY

2009

ကဗ်ာ

illustration by: m o e kyal

ေခတက ္ းူည အဲဒည ီ မာွပဲ ငါက ့ ယ ုိ င ္ ါ အေခ်ာသတၿ္ပးီခဲတ ့ ယ။္ မနကျ္ဖနခ ္ ါဆုိ ကမာဥ ၻ းီပနး္ေတြ ပြငၾ့္ကလမ ိ မ ့္ ယ။္

လငး္လူ

VOLUME

02

J U LY

2009

ကာတြန္း V VO OL LU UM ME E

0 02 2

JJ U UL LY Y

2 20 00 09 9

ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ လူငယ္မ်ား၏ ဘ၀တစ္ေကြ႕ဟုဆိုႏိုင္ေသာ အထက္တန္းစာေမးပဲြေအာင္စာရင္း ထုတ္ျပန္ခဲ့ၿပီးေလၿပီ။ အရင့္အရင္ႏွစ္မ်ားကဲ့သို႕ပင္ အျငင္းပြားစရာ ေကာလဟာလမ်ား အျပည့္ႏွင့္ပင္ ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။ ဂဏန္းမ်ားႏွင့္ အမည္ မ်ားကိုတန္းစီေရးထားေသာ ဤစာရြက္သည္ လူငယ္မ်ားကို ဘယ္သြားရမည္၊ ဘာလုပ္ရမည္ကို ျပ႒ါန္းေတာ့မည္။ စာရင္းအရ ေရြးခ်ယ္စရာမ်ားသလိုရွိေသာ္လည္း အနည္းငယ္မွ်သာ အလုပ္ျဖစ္သည္။ သူတို႕ဘ၀လမ္းေၾကာင္းေရြးခ်ယ္ျခင္းထက္ တကၠသိုလ္ သို႕သြားရမည့္လမ္းကို ေရြးခ်က္ျခင္းက ပိုအေရးႀကီးသည္။ တေျမာ္တေခၚ သြားရေသာလမ္းမ်ားသည္ ပူအိုက္စြတ္စိုေသာ ရာသီ ဥတုအတြက္ အပန္းႀကီးလြန္းလွသည္။ လွပေက်ာ့ရွင္းခ်င္ေသာ ဆယ္ေက်ာ္သက္မ်ားအတြက္ အိပ္မက္ဆိုးတစ္ခုလိုပင္။

ေဆာင္းပါး

လမ္း (ဗမာလူငယ္မ်ား၏)

ဘယ္လမ္းသို႕သူတို႕သြားၾကမည္နည္း။ အမ်ားသြားသည္လမ္းကို လိုက္မည္ေလာ။ ထိုေမးခြန္းမ်ားကို သူတို႕၀ါသနာ ၊ စိတ္သန္ရာ ကိုမူတည္၍ သူတို႕၏ကိုယ္ပိုင္စဥ္းစားဆင္ျခင္မႈျဖင့္ အေျဖေပးရေတာ့မည္။ သို႕ေသာ္ႏွစ္ ၃၀ ၊ ၄၀ တြင္းသမိုင္းအစဥ္အလာအရ လူႀကီးမ်ားက သူတို႕ကေလးမ်ားအတြက္ ထိုအေျဖကိုေပးၾကလိမ့္မည္။ အထက္တန္းအမွတ္စာရင္း ၊ ေရပန္းစားမႈ ၊ ရာထူးအလုုပ္ အကိုင္ စသည္တို႕ေပၚ အေျခခံေသာ သူတို႕၏ အေျဖသည္ စီးပြါးတြက္ တြက္လွ်င္ေတာ့မဆိုးလွ။ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ ၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေတာ့ေကာင္းခ်င္မွ ေကာင္းေပလိမ့္မည္။ လူငယ္သဘာ၀အေနႏွင့္မူ စြန္႕စားမႈ ၊ စိန္ေခၚမႈႏွင့္ ၀ါသနာကိုအေျခခံေသာ ေဖာက္ထြက္ မႈလမ္းေၾကာင္းကို ပိုႏွစ္သက္ၾကလိမ့္မည္။ အာဏာရွင္ဆန္ေသာ မိသားစုစနစ္ေၾကာင့္ လူႀကီးမ်ားညႊန္ရာလမ္းကိုသာ ေလွ်ာက္ ၾကရေပမည္။ ပညာေရးကိုအားမေပးသည့္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈအဖြဲ႕အစည္း တစ္ရပ္ေအာက္တြင္ရွိေသာ တကၠသိုလ္မ်ား၌ ပညာသည္မရွိတတ္။ ႂကြယ္၀ ခ်မ္းသာသူမ်ား အတြက္မူအေရးမႀကီး။ ပညာရွိသည့္ တကၠသိုလ္တစ္ခုသို႕ ေငြေပး၍တက္ႏိုင္ေပမည္။ ေငြမရိွသူမ်ားအတြက္မူ ေရွး႐ိုးလမ္းကိုသာ လိုက္ၾကရမည္။ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး၍ အခ်ိန္ယူ အပင္းပန္းခံကာ ပညာကိုရွာမွီးဆည္းပူးရမည္။ ပညာမရွိေသာ တကၠသိုလ္မ်ားတြင္ အခ်ိန္ကုန္လူပန္းမျဖစ္ရန္ အေမွ်ာ္အျမင္ႀကီးႀကီးျဖင့္ ပညာ၀မ္းစာကို ဆင္ျခင္ရွာေဖြၾကရေပမည္။ စစ္မွန္ေသာ လမ္းတစ္ခုသည္ စစ္မွန္ေသာဘ၀တစ္ခုသို႕ပို႕ေပးႏိုင္မည္။ အရည္အခ်င္းႏွင့္ ဉာဏ္ပညာကို အေျချပဳေသာလမ္းသည္ လူငယ္ မ်ားအဖို႕စိတ္လႈပ္ရွား ၀င့္ႂကြားဖြယ္ရာအတိပင္ျဖစ္သည္။ မ်က္ေမွာက္ကာလသည္ နည္းပညာထြန္းကားမႈ၏ အက်ိဳးဆက္ကို လူငယ္မ်ား ခံစားအသံုးျပဳႏိုင္ေသာ ေခတ္ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ သူတို႕၏စူးစမ္းေလ့လာမႈက သူတို႕ကိုအျမင္ၾကယ္ေစလိမ့္မည္။ ကမၻာတ၀ွမ္းလံုးဆက္သြယ္မႈျမန္ဆန္လာသည္အတြက္ ကြန္ပ်ဴတာ၊ အင္တာနက္ ႏွင့္ အဂၤလိပ္စာ တို႕ကိုတတ္သိနားလည္ႏိုင္မႈမွာ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ ျဖစ္လာေနေပသည္။ အေရွ႕ ကမၻာသည္ သူတို႕၏စည္းစိမ္ဥစၥာကို အေနာက္ကမၻာမွ ပညာႏွင့္ လဲလွယ္ေနၾကရသည္။ အေနာက္ကမၻာမွ လူငယ္မ်ားသည္ သူတို႕လူႀကီးမ်ား၏ အားေပးအားေျမွာက္ျပဳမႈျဖင့္ သူတို႕လမ္းကို သူတို႕ေရြးခ်ယ္ကာ ပညာတြင္ ယံုၾကည္စြာျဖင့္ ရင္းႏွီးျမွတ္ႏွံ ေနခဲ့ၾကသည္။ ဤအေျခအေနသည္ မာ့(ခ္)ဇူကာဘာ့(ဂ္) - Facebook တည္ေထာင္သူ၊ စေကာ့(တ္) ေဖာ္စတယ္ - Senior Vice President (Apple iPhone Software)၊ လာရီေပ့(ဂ်္) ၊ ဆာဂ်ီဘရင္း - Google တည္ေထာင္သူ စသကဲ့သို႕ေသာပါရမီရွင္ လူရြယ္မ်ားကို ထြက္ေပၚလာေစခဲ့သည္။ လူငယ္မ်ားသည္ လမ္းသစ္ေဖါက္ခ်င္ၾကသည္။ လမ္းသစ္ေဖါက္ရန္ လမ္းေဟာင္းကိုေလ့လာဖို႕လိုသည္။ လမ္းေဟာင္းကိုေလ့လာ ရန္လူႀကီးမ်ားက သူတို႕ေဖါက္ခဲ့ေသာလမ္း၏ သမိုင္းေၾကာင္းမွတ္တမ္းမွတ္ရာကို လက္ဆင့္ကမ္းၾကရမည္။ သူတို႕လုပ္ခဲ့သည္ အတိုင္းလုပ္ရန္ မတိုက္တြန္းအပ္။ တိုက္တြန္းမႈဆႏၵ အားျပင္းလြန္းလွ်င္ အာဏာရွင္ဆန္လာေပမည္။ ဤတြင္ လူငယ္မ်ား၏ အိပ္မက္လမ္းမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ၾကရသည္။ ႐ိုးသားမႈ၊ ရဲရင့္မႈ၊ ေလ့လာစူးစမ္းမႈ၊ ငယ္ရြယ္မႈ စသည့္ရွိရင္းစြဲ အရည္အခ်င္းတို႕ကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္၍ ကိုယ္ပိုင္ဟန္လမ္းမ်ားကို လူငယ္မ်ား ေဖါက္ၾကရမည္။ မရွိေနခဲ့ေသာ အၿခံအရံမ်ားကို ကိုးကားေန၍မျဖစ္။ ကိုယ့္တြင္ရွိေသာ လုပ္ႏိုင္စြမ္း၊ စိတ္၀င္စားမႈေပၚ မူတည္၍ ျဖစ္ႏိုင္ေသာ ပညာတစ္ခုကို ႏုပ်ိဳေသာအခ်ိန္တြင္ ရင္းႏွီးျမွတ္ႏွံၾကရမည္။ အဆိုးဆံုးအေျခအေန ေအာက္တြင္ပင္မူ သင့္ေလွ်ာ္ေသာ လမ္းသည္ အၿမဲရွိတတ္ေပသည္။

ေမာင္ငယ္

VOLUME

02

J U LY

ေမာင္ငယ္

2009

၀တၳဳတို

သြားရန္က်န္ေသးသည္ ေဗဒါ အိမ္ေရွ႔လမ္းမတြင္ မိုးတဖြဲဖြဲရြာေနသည့္ၾကား ျဖည္းျဖည္း

“အဘြားႀကီးက ဟိုးငယ္ငယ္ကတည္းက ဘုရားတရား

ခ်င္းေမာင္းႏွင္သြားၾကေသာ ကားတန္းႀကီးကို

တအားလုပ္လာတာဆိုပဲ၊ အခုဆို နတ္ျပည္ကိုေတာင္

ဦးတင္ကိုကိုတစ္ေယာက္ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။

ေရာက္ေနေလာက္ၿပီလို႔ သူ႔အေမေသတာကိုပဲ

“အင္း မိုးေတြသည္းေနလို႔ပဲ၊ ဒါပါနဲ႔ဆို ဒီတစ္ေန႔တည္း

စာေရးႀကီးက ရုံးမွာ ၾကြားေနေသးတာဗ်“

သုံးႀကိမ္ရွိသြားၿပီ“

သားမက္ျဖစ္သူ၏ မနက္ကစကားကို ျပန္ၾကားေယာင္

စိတ္ထဲမသက္မသာေတြးရင္း

ေနမိသည္။

ကားမ်ားကိုလိုက္ၾကည့္

ငါေသရင္ေကာ ဘယ္ေရာက္မလဲ မသိဘူးဟု

ေနဆဲ ဟိုင္းလတ္တစ္စီးေပၚတြင္

ဦးတင္ကိုကို အေတြး မဆုံးမီ

ပါသြားေသာသားမက္

“သနားၾကပါခင္ဗ်ာ သနားၾကပါ၊ အစ္ကိုတို႔

ျဖစ္သူကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။

အစ္မတို႔ ဟိုေရွ႔က　ဘဘႀကီးတို႔၊　

“ဒီအသုဘက သူတို႔ရုံးက စာေရးႀကီးရဲ႔

မရွိဆင္းရဲသားေလး က်ေနာ့္ကို ထမင္းဖိုး

အေမပဲျဖစ္မယ္“

ဟင္းဖိုးေလး စြန္႔ႀကဲေပးၾကပါ“

ဦးတင္ကိုကို၏သားမက္ကအစိုးရဌာနတ

မိုးေရေတြတစ္ကိုယ္လုံး စိုရႊဲေနေသာ

စ္ခုတြင္အရာရွတ ိ စ္ဦးျဖစ္ၿပီး ပုသိမ္ၿမိဳ႔သို႔

ညစ္စုတ္စုတ္ သူေတာင္းစားတစ္ဦး

တာ၀န္က်ေျပာင္းေရႊ႔လာသည္မွာ

အိမ္တံစက္ၿမိတ္ေအာက္ အုတ္ဖိနပ္ခုံထိ

ေျခာက္လခန္႔ရွိၿပီ။ ၿမိဳ႔ခံမိတ္ေဆြတစ္ဦးက

တက္လာၿပီး အသံၿပဲႀကီးျဖင့္ေအာ္၍

တေဂါင္းဘုရားလမ္းရွိ သူ၏လြတ္ေနေသာ

ပိုက္ဆံလာေတာင္းျခင္းျဖစ္ရာ ယင္းအတင့္ရဲလွသည့္

အိမ္တစ္လုံးတြင္သူငယ္ခ်င္းမိသားစုကိုေပးေနထား

သေကာင့္သားကို ဦးတင္ကိုကို အလိုလိုစိတ္တိုသြားၿပီး

သည္။ မွီခိုသူပင္စင္စား ဦးတင္ကိုကိုလည္း သမီး

“ အာ ဒီမသာေကာင္၊ ဘာကိစၥ ဒီအထိတက္လာရ

မိသားစုႏွင့္ အတူတူပါလာသည္။ တေဂါင္း ဘုရား

တာလဲ၊ သြား သြား၊ မင္းကို ဘာမွမေပးဘူး“

လမ္းကား ပုသိမ္ ၿမိဳ႔သေရာင္းေခ်ာင္းမီးသၿဂိဳလ္စက္ ႏွင့္

“ ဘဘႀကီးရယ္၊ မသာျဖစ္ရင္လည္း နိဗၺာန္ယာဥ္ထဲ

သုႆန္သို႔သြားရာ လမ္းေၾကာင္းေပၚတြင္ရွိသည္ျဖစ္ရာ

ဇိမ္နဲ႔အိပ္ၿပီး လုိက္သြားရုံပါပဲဗ်ာ၊ ခုလို

ယင္းကဲ့ သို႔ အသုဘယာဥ္တန္းကို ေန႔တိုင္းလိုလို

မိုးထဲေလထဲ ခြက္တစ္လုံးစြဲၿပီးလမ္းတကာေလွ်ာက္

အၿမဲျမင္ေတြ႔ ေနရသည္မွာ မဆန္း။ သို႔ေသာ္ဒုၫႊန္မွဴး

ေတာင္းေနစရာေတာင္မလိုဘူး“ ဟု

ဘ၀မွပင္စင္ယူ လာသည္ပင္ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခု

ေျပာရင္းမိုးရြာေနသည့္လမ္းမေပၚ ျပန္ထြက္သြားသည့္

နီးပါးၾကာေနၿပီျဖစ္ေသာ ဦးတင္ကိုကိုလို လူမ်ဳိးက်ေတာ့

သူေတာင္းစားကိုဘာျပန္ေျပာလိုက္ရမည္မွန္း မသိ။

သည္လိုျမင္ကြင္းကို မၾကာခဏျမင္ေနရျခင္းမွာ

ဦးတင္ကိုကို ေၾကာင္ၿပီးက်န္ရစ္ခဲ့၏။

ေက်ာခ်မ္းစရာျဖစ္ေနသည္။ “ ဘဘႀကီးရယ္၊ မသာျဖစ္ရင္လည္း နိဗၺာန္ယာဥ္ထဲ ဇိမ္နဲ႔အိပ္ၿပီး လုိက္သြား ရုံပါပဲဗ်ာ၊ ခုလို မိုးထဲေလထဲ ခြက္တစ္လုံး စြဲၿပီးလမ္းတကာေလွ်ာက္ေတာင္းေနစရာ ေတာင္မလိုဘူး“ VOLUME

02

J U LY

2009

အမ ိ အ ္ ျပန္

p

h

o

t

o

i

l

l

u

s

t

r

a

t

i

o

n

b

y

:

m

o

e

k

y

a

l

သငျ့္မစဆ ္ ုံ

၀တဳၳတုိ

အမ ိ အ ္ ျပန္

ၾကညရ ့္ သညမ ္ ာွ ဘယလ ္ မ ုိ အ ွ ဆငမ ္ ေျပ။ ေျခာကျ္ခားစရာေကာငး္တဲ့ အခ်ဳိးအေကြေ ႕ တြကလညး္မနညး္။ မာေၾကာတဲ့ ေက်ာကန ု း္တစခ ္ ေ ု ပၚ တကေ ္ လ်ွာကေ ္ နရသလပ ုိ င။္ အဆတ ု လ ္ က ုိ ပ ္ ြငအ ့္ ာေနတဲ့ ပနး္ေတြကလညး္ ညေမာွငမ ္ ာွ ပစ ုံ မ ံ က်။ တစေ ္ နလ ႕ းုံ ဘယသ ္ က ူ မွ ဒေ ီ နရာကုိ မေရာကခ ္ ဲဟ ့ ု ထငစ ္ ရာပငရ ္ သ ိွ ည။္ ေျခေထါကေ ္ တြလညး္ ပြနး္ပဲေ ့ နၿပ။ီ ၀တထ ္ ားတဲ့ ေျခညပ ွ ဖ ္ န ိ ပက ္ ေျခေထာကက ္ က ုိ ာကြယေ ္ ပးဖမ ႕ုိ စြမး္ သာေတာ။့ အျမနသ ္ ြားရမည။္ ေရာကေ ္ အာငသ ္ ြားရမည။္ သအ ႕ူ သက႐ ္ သ ူ မ ံ မန ွ သ ္ ညက ္ ုိ သသ ူ သ ိ ည။္ သမ ူ လညး္သသ ိ ည။္ သမ ူ ပခးုံက ျမငေ ္ နၾကအမတ ွ ေ ္ လးကုိ ၾကညရ ့္ ငး္ သမ ူ ကမ ုိ ျပနဖ ္ ရ ႔ုိ ာ ႀကဳိးစားႏစ ွ သ ္ မ ိ သ ့္ ည။္ သက ႕ူ ဒ ုိ ပ ီ စ ုံ ျံမငတ ္ င ုိ း္ သမ ူ မ်ကႏ ္ ာွက မေကာငး္။ ဧညခ ့္ နး္ကျုိဖတေ ္ လ်ွာကသ ္ ြားတဲ့ ညမ ီ က သမ ူ ကႏ ုိ တ ႈ ဆ ္ ကရ ္ ငး္ သနားၾကည့္ ၾကညသ ့္ ည။္ ညမ ီ ႏင ွ ့္ အေမ၊ အေဖ ေတြကသက ႕ူ ုိ အေရးမလပ ု ၾ္ကေတာ။့ သက ူ ေတာ့ အားလးုံကုိ မတည ူ ေ ီ သာ အခ်စ္ မ်ဴိးစႏ ုံ င ွ ့္ ခ်စသ ္ ည။္ သတ ူ ၏ ႕ုိ အျဖစအ ္ ပ်ကတ ္ င ုိ း္ကလ ုိ ညး္ ရငႏ ္ င ွ အ ့္ မ်ွခစ ္ ရ ွ ံ ားရသည။္ သမ ူ ာွးေကာငး္မာွးခဲမ ့ ည။္ ျပငလ ္ လ ႔ုိ ညး္ ရခ်ငမ ေတာမ ့ ည။္ သအ ူ ေနႏင ွ က ့္ ေတာ့ သဘ ႕ူ ၀ကုိ ဒအ ီ တင ုိ း္သာ ျဖတသ ္ နး္ေစေတာမ ့ ည။္ ၿပဳိးပ်ကေ ္ နတဲအ ့ လငး္ေရာငေ ္ အာကမ ္ ာွ သမ ူ ဟနႏ ္ င ုိ ေ ္ တာ။့ ျပနထ ္ ဖရ ႕ုိ ာ ဘယလ ္ မ ုိ မ ွ လြယေ ္ တာ။့ အသကက ္ ႀုိကဳိးစား႐ဴွရငး္ မ်ကလ ္ းုံကဖ ုိ ြငက ့္ ာ ေဘးကလ ုိ မ ွ း္ၾကညသ ္ ည။္ လတ ူ စခ ္ ်ဳိသ ႕ ဆ ႕ူ က ီ လ ုိ ာေနၾကသည။္ သူ မ်ကႏ ္ ာွကုိ ပမ ုံ န ွ အ ္ ေနအထားေရာကေ ္ အာင္ ျပဳျပငလ ္ က ုိ သ ္ ည။္ သတ ူ က ႕ုိ ုိ မလနေ ႕္ စခ်င။္ သတ ူ အ ူ ည။္ တတႏ ္ င ုိ သ ္ ေလာကေ ္ တာ့ ႀကဳိးစားထရငး္ ပါတ၀ ္ နး္ ႕ုိ ခ်ငး္ခ်ငး္ စကားေျပာၿပးီ ႏစ ွ ေ ္ ယာကက ္ သက ူ ထ ုိ ဖ႕ုိတြဲထသ က်ငက ္ ုိ မန ွ း္ဆၾကညသ ့္ ည။္ လေ ူ တြကသက ႕ူ ုိ ဓါတမ ္ းီတင ုိ ေ ္ အာကက ္ ေ ုိ ခၚသြားၾကသည။္ ဒတ ီ စခ ္ ါေတာ့ မလြယႏ ္ င ုိ ေ ္ တာ။့ သမ ႕ူ ်ကလ ္ းုံထဲတြင္ ပရ ုံ ပ ိ မ ္ ်ဳိးစုံ ျဖတသ ္ နး္ေနသည။္ အေဖရ ့ ဲလ ႕ ကျ္ပန႐ ္ က ုိ ခ ္ ်ကက ္ သမ ႕ူ ်ကႏ ္ ာွမာွျမငလ ္ မ ႕ုိ ေကာငး္။ ပါးစပဟ ္ လက ုိ ရ ္ င္ ေမး႐းုိကေတာေ ္ တာန ္ ာသည။္ အေမက အေဖက ့ ုိ ္ းုံႏင ွ ့္ သက ႕ူ မ ုိ သကမ ္ သာၾကညသ ့္ ည။္ ညမ ီ ကအခနး္ထဲကပငမ ္ ထြက။္ သမ ူ က ခပဆ ္ တ ိ ဆ ္ တ ိ ္ ေထာကခ ္ ေ ံ သာလ ္ ညး္ ၾကငန ္ ာေသာမ်ကလ ထင ုိ ရ ္ ငး္ သက ႕ူ က ုိ ည ူ ဖ ီ ႕ုိမသ ိ ားစအ ု ကဲကုိ ေစာငေ ့္ နသည။္ ေနာကဆ ္ းုံအားလးုံက ေကာငမ ္ ေလးႏင ွ ့္ သက ႕ူ ထ ုိ ားရစခ ္ ဲသ ့ ည။္ မ်ကႏ ္ ာွကုိ လကႏ ္ င ွ ထ ့္ ရ ိ ငး္ သမ ူ အနားကတ ုိ းုိေရထ ႕ႊ င ုိ သ ္ ည။္ ရငခ ္ န ု ျ္မနေ ္ စတဲ့ သမ ူ ရဲက ႕ ယ ုိ သ ္ ငး္နက ႕ံ အရာအားလးုံကုိ ခဏေတာေ ့ မသ ့ ြားေစသည။္ အမ ိ မ ္ ာွဘယသ ္ မ ူ ွ ရမ ိွ ေနလ်ွင္ အရာအားလးုံ ေမသ ့ ြားေအာင္ သမ ူ ႀကဳိးစားလမ ိ မ ့္ ည။္ သတက ိ ရတခ်က္ မရတခ်က။္ သေ ႕ူ ဘးမာွလေ ူ တြက ပမ ုိ ်ားလာသည။္ ေျပာေနၾကသညမ ္ ာွလညး္အစ။ုံ အျဖဴေရာငတ ္ နး္ေတြၾကားမာွ သူ ျဖတရ ္ မယလ ့္ မး္က ေတာေ ္ တာက ္ ်နေ ္ သးသည။္ အားကမရေ ိွ တာ။့ အလငး္လြနေ ္ နတဲ့ လမး္မတေလ်ွာကမ ္ ာွ မငး္သားတစပ ္ ါးလုိ သေ ူ လ်ွာက္ ခဲသ ့ ည။္ လမး္ေဘး၀ဲယာမွ လမ ူ ်ားက လကေ ္ တြေ၀ယ ႕ွ မး္ကာ သက ႕ူ ထ ုိ ေ ိ တြဖ ႕ ႀ႕ုိကဳိးစားၾကသည။္ အထအ ိ ေတြက ႕ အားျပငး္လြနး္ေတာ့ သက ႕ူ ုိ ၀င ုိ း္႐က ုိ ေ ္ နသညႏ ္ င ွ ပ ့္ င္ တေ ူ နသည။္ အခ်န ိ ေ ္ တာေ ္ တာၾ္ကာသညအ ္ ထိ ဒလ ီ မး္ကျုိဖတေ ္ နခဲသ ့ ည။္ လဘ ူ ယသ ္ မ ူ မ ွ ရေ ွိ တာသ ့ ည့္ သစပ ္ ငတ ္ နး္ေတြ ေရာကသ ္ ညအ ္ ထိ မနားတမး္ သျူဖတခ ္ ဲသ ့ ည။္ ေကာငမ ္ ေလးႏင ွ ့္ အတရ ူ ေ ွိ နခဲတ ့ ာ ႏစ ွ ရ ္ က၊္ ႏစ ွ ည ္ ရၿွိပ။ီ အခ်ဴိဆးုံေသာ ခစ ံ ားမမ ႈ ်ားကုိ သမ ူ ႏင ွ ေ ့္ သာကသ ္ းုံခဲသ ့ ည။္ သမ ူ ပင ုိ ္ မဟတ ု ္ သလပ ုိ င္ သမ ူ ၏တစက ္ ယ ုိ လ ္ းုံကုိ သဆ ႕ူ ပ ီ အ ုံ ပခ ္ ဲသ ့ ည။္ သမ ူ ေျပာတဲ့ အခ်စက ္ ုိ သန ူ ားေထာငေ ္ နခဲသ ့ ည။္ သက ူ ေတာသ ့ ပ ိ မ ္ ေျပာျဖစ။္ သမ ူ က သက ႕ူ အ ုိ လြနခ ္ ်စသ ္ ည။္ ေပးဆပလ ္ သ ုိ ည။္ ပင ုိ ဆ ္ င ုိ လ ္ သ ုိ ည။္ သမ ူ အတက ၱ ုိ သမ ူ ပေ ုံ ဖၚရငး္ ရငခ ္ န ု သ ္ က ံ ုိ တငျ္ပခဲသ ့ ည။္ အေဖက ့ ုိ ့ ဲ႕ေရျႊပညေ ္ အး ေတာ့ စကားေျပာခ်ငစ ္ တ ိ ္ မရေ ွိ သး။ ႏစ ွ ေ ္ ယာကၾ္ကားထဲက အကြာအေ၀းက မန ွ း္ဆဖပ ႕ုိ ငေ ္ တာေ ္ တာခ ္ က္သည။္ အေမရ တရားနဲ႕ညမ ီ ရဲ႕စတ ိ ပ ္ ်ကရ ္ ြရ ံ ာွမႈ ေတြကလ ုိ ညး္ သဘ ူ ယလ ္ မ ုိ ွ မတန ု ျ႕္ပနတ ္ တ။္ လဘ ူ ၀က အႏတ ႈ တ ္ နဖ ္ းုိျပေနသည။္ ၾကားရတဲအ ့ သေ ံ တြ တျဖညး္ျဖညး္တးုိလာၿပ။ီ မ်ကလ ္ းုံထဲမာွလညး္ လ်ွပပ ္ ်ကသ ္ လအ ုိ လငး္ကလြဲလ႕ုိအေမာွငအ ္ တၿိပးီေနၿပ။ီ အားလးုံကုိ ႏတ ႈ ဆ ္ ကရ ္ ေတာမ ့ ည။္ ခ်စခ ္ ငဖ ္ ြယေ ္ ကာငး္ေသာ အရာအားလးုံကုိ မ်ကက ္ ြယျ္ပဳရေတာမ ့ ည။္ အဆးုိမ်ားလညး္ ဆးုံခနး္တင ုိ ၿ္ပ။ီ သအ ႕ူ မာွး ေတြလညး္ရေ ိွ တာမ ့ ညမ ္ ဟတ ု ။္ ဆးုံေအာငမ ္ ေရာကခ ္ ဲေ ့ သာလ ္ ညး္ သေ ူ လ်ွာကခ ္ ဲၿ့ပးီၿပ။ီ အျပငက ္ အေအးဓါတက ္ ရငဘ ္ တထ ္ ဲအထိ တးုိလာ သည။္ လြယလ ္ ငတ ့္ ကူ သျူဖတသ ္ နး္ခဲတ ့ ဲ့ လမး္ေတြက မ်ဥး္ၿပဳိငေ ္ တြလုိ ေဘးမာွအစအ ီ ရေ ီ ရာကေ ္ နသည။္ အရငအ ္ ခါကေ ္ တြလုိ အေမာွင္ ဆးုံလမး္ကေ ုိ ရြးၿပးီ သတ ူ းုိ၀ငလ ္ က ုိ သ ္ ည။္ အေဖရယ၊္ အေမရယ၊္ ညမ ီ ရယ၊္ ေကာငမ ္ ေလးရယ္ လမး္လယမ ္ ာွ ရပစ ္ ကားေျပာေနၾကသည။္ သက ႕ူ ေ ုိ တာ့ သတ ္ မး္ေနၿပ။ီ သက ႕ူ ေ ုိ စာငေ ့္ နတဲ့ သေ ူ တြဆီ သဘ ူ ယလ ္ မ ုိ ွ ူ မ ႕ုိ ေတြၾ႕က။ သူ အမ ိ ျ္ပနမ ္ ရာကႏ ္ င ုိ ေ ္ တာ။့ ႐းုိတြငး္ခ်ဥဆ ္ ီ ကန ု ခ မေရာကႏ ္ င ုိ ေ ္ တာ။့ ႏတ ႈ လ ္ ညး္မဆကႏ ္ င ုိ ေ ္ တာ။့ အားလးုံဆးုံခနး္တင ုိ ေ ္ လၿပ။ီ

VOLUME

02

J U LY

2009

p h o t o i l l u s t r a t i o n f o r Ya t W o n T h i t b y : m o e k y a l

လြတလ ္ မး္

လြတ္လမ္း

၁။ တိတ္ဆိတ္ျခင္းဟာ..တရြရြ ကုတ္ဖဲ့ေနတဲ့ လက္သည္းရွည္တစ္မ်ိဳးပဲ..။ တိတ္ဆိတ္ျခင္းတို႔..ေအာ္ေအာ္အုပ္အုပ္ရွိလြန္းလာတဲ့ အခါ နားစည္က မခံရပ္ႏိုင္ေအာင္နာက်င္လာခဲ့တယ္..။ ကိုယ့္အသက္ရူသံဟာ..ကိုယ္တိုင္အတြက္ ေသြးေလေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ရာ ဂီတတစ္မ်ိဳးေပါ့...။ ၾကာရင္.....ျဖစ္ပါေတာ့မလား....။ ၾကာရင္.... ၾကာရင္.... ၾကာရင္ေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကာခဲ့ပါလိမ့္....။ ၾကည့္စမ္း..ဒီအခန္းက်ဥး္ထဲမွာ...အလူးလူးအလဲလဲ ေအာင္ျမင္ေနတယ္ဆိုတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္တည္း ေသြးေလေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ရာ ဂီတတစ္မ်ိဳးကို နားေထာင္ေနခဲ့ရတာ.... ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီတဲ့...လဲ.........ကြယ္.။ ---------------------------------------------------------၂။ မခံမရပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆံုး..တံခါးမႀကီးကို ဆြဲဖြင့္ပစ္လိုက္မိေတာ့..ျဗဳန္းကနဲ လမ္းမတစ္ခု ေတြ႔လိုက္ရတယ္..။ အိးု..လမ္းမ တစ္ခုပါပဲ.... ဟိုးအေ၀းႀကီးကို ေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ႏိုင္တ့ဲ.. လမ္းဆံုးမွာ ဘာေတြရွိေနမလဲ ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အသစ္တစ္ခ်ိဳ႔ကို ေပးခ်င္ေပးႏုိင္ဦးမွာျဖစ္တဲ့.. ရင္ခုန္ယစ္မူးဖြယ္ရာ ေမွာ္ဆန္ဆန္ရန႔႔ံတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးတသိပ္သိပ္ ပ်ံ႔လြင္ေနတဲ့... အို သူမကို လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းလို လိပ္ယူမ်ိဳခ်သြားႏိုင္တဲ့.... သက္ေတာင့္သက္သာႀကီးကို လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ လမ္းမ တစ္ခုပါပဲ.... သူမကို..ေစာင့္ေနခဲ့တာလား... ဘယ္အခ်ိန္ထြက္လာထြက္လာ...အင္မတန္ဧည့္၀တ္ေက်ပြန္တဲ့ ေရႊႀကိဳတစ္ေယာက္လို လမ္းမက သူမကိ လိႈက္လွဲပ်ဳငွာလို႔ပါလား.....။ ဟင့္အင္း...... ၀ုန္းကနဲ... သူမ.. တံခါးကိုပိတ္ခ်ပစ္လိုက္တယ္..။ --------------------------------------------------------------၃။ ဘုရား...ဘုရား..... သူမရင္ေတြက တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္လို႕..အို...တိမ္းမူးဖြယ္ရာ ရန႔ံေတြက လမ္းမတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ ဆန္းၾကယ္လွပေနတဲ့ ပန္းပြင့္ေတြဆီကမ်ားလား.. ေအးညွင္းတဲ့ ေလျပည္က တစ္ဘ၀လံုးကို တစ္ထိ္ုင္တည္းျငိမ္းေအးသက္သာေစေတာ့မလိုပါလားကြယ္..။ အို..လမ္းရဲ႔ အဆံုးမွာ ဘာရွိမယ္မွန္းမသိဘဲ... လမ္းဟာ...အဆံုးသတ္ရွိမရွိ ဆိုတာမသိဘဲနဲ႔... လမ္းဟာ..ဘယ္ေလာက္ေကာက္ေကြ႔ဦးမွာလဲ..ဆိုတာကို မသိေသးဘဲ.. အနည္းဆံုး...သူမအတြက္ လမ္းျပေျမပံုေလး..တစ္ခ်ပ္တစ္ေလမွ မရွိဘဲ.. သူမက လမ္းရဲ႔ ဆြဲေဆာင္ရာေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္သြားေလာက္ေအာင္..ညံံ့ဖ်င္းတဲ့ မိန္းမမွမဟုတ္တာပဲ...။ ဒါဆို..သူမက လမ္းမတစ္ေလွ်ာက္ကို စိတ္ကူးနဲ႔ မွန္းဆျပီး... ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ေလာက္ဆြဲထားရင္ေကာင္းမလား... ဒါဆို သူမကဘယ္အေရာင္ကို ကဲျပီးေရးဆြဲလိုက္ရမွာလဲ...။ ဟုတ္တယ္...သူမက အေရာင္ေတြရဲ႔ ခြန္အားနဲ႔သက္ေရာက္ႏိုင္မႈကို.. သူမ်ားထက္ေစ့ေစ့စပ္စပ္သိေနတဲ့..မိန္းမတစ္ေယာက္ေလ...... ဒါဆို...လမ္းဟာ....လမ္းမဟာ.... သူမအာရံုေတြ ျဖဳန္းကနဲ မည္းနက္သြားခဲ့တယ္..။ ------------------------------------------------------------------

၀တၳဳရွည္

၁

၄။ ဒီအခန္းေလးကို သူမက ထားရစ္ျပီးထြက္ခြာသြားရမွာတဲ့လား.. ဟက္ကနဲ..... ရယ္ရယ္ေမာေမာမ်က္ရည္က်ခဲ့ရတာေတြက မ်ားျပီပဲကြယ္..။ သူမအခန္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္မိတယ္...။ အို...ေ၀ါကနဲ ထြက္က်လာတဲ့ အနံ႔ေတြ..သူမကို မီးလိုဆီးဟတ္လိုက္ပါေရာ.. ကိုယ္သင္းနံ႔ လိုလို ၊ ေခၽြးနံ႔လိုလို ၊ မိႈစြဲကပ္ေနသလိုလို ပရုတ္လံုးနံ႔လိုလို အို သူမသိပ္ႀကိဳက္တဲ့ ယုဇနပင္ရဲ႔ သစ္ရြက္စိမ္းနံ႔မ်ိဳးေရေမႊးနံ႔ေရာပါမွာပါပဲ..။ အားလံုးေရာျပြန္းျပီး ေအာ္ဂလီဆန္စရာေကာင္းလြန္းေနလိုက္တာ.။ သူမ ေမ့ကိုေမ႔ထားရမယ့္ ခပ္စူးစူးေပမယ့္ ခ်ိဳေနတဲ့ရန႔ံတစ္မ်ိဳးေရာ ပါေနေသးသလား...။ ဟင့္အင္း..ဒါကတိတိက်က်ကို ေမ့ကိုေမ့ထားရမယ့္အရာ..ေလ.။ ဒီအနံ႕ေတြက အ၀တ္ေတြ ၀တ္စံုေတြ... အေရာင္စံုအမ်ိဳးစံုေတြဆီကလြင့္ပ်ံ႔လာခဲ့တာ..ေပါ့. သူမဒီ၀တ္စံုေတြကို ၀တ္ဆင္ခဲ့တယ္တဲ့လား... အေရာင္ေလးကိုႀကိဳက္ႏွစ္သက္လို႔..၊ အဆင္ဒီဇိုင္းေလးကိုႀကိဳက္ႏွစ္သက္လို႔.။ ရာသီဥတု ပြဲလမ္းသဘင္ေတြနဲ႔ သင့္ေလွ်ာ္လို႔... အို...တစ္ဘ၀လံုးသူမ၀တ္ဆင္ခဲ့တဲ့ ၀တ္စံုေတြ....။ နည္းမွ မနည္းခဲ့ပဲ......။ မဟုတ္ပါဘူး......တကယ္ေတာ့... အရွက္တရားေတြ အေရာင္ေတြ အဆင္ဒီဇိုင္းေတြ ရာသီဥတုနဲ႔ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြက သူမကို စနစ္တက်၊လွလွပပနဲ႔ ေၾကးၾကီးၾကီးကို ၀တ္ဆင္ခဲ့တာပါ... ဟုတ္တယ္ သူမဟာ..တစ္ဘ၀လံုး၀တ္ဆင္ခံေနခဲ့ရတာ...။

သူမဟာ..တစ္ဘ၀လံုး တစ္စံုတစ္ရာေတြရဲ႕ ၀တ္ဆင္မႈေအာက္မွာ ေသ၀ပ္က်ိဳးႏြံေနခဲ့ရတာပါ..။ --------------------------------------------------------------------------၅။ ဟိုး..အခန္းသူမေခါက္မသိမ္းပဲ ခ်ိတ္ရက္ထားခဲ့တဲ့ အျဖဴႏွစ္ႏွစ္ပိုးသားဂါ၀န္ရွည္ကေတာ့ သူမလက္ထပ္ပြဲနဲ႔ ကြာရႈင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ ၀တ္ဆင္ခဲ့တဲ့ ၀တ္စံုေပါ့..။ ဒီ၀တ္စံုတစ္စံုတည္းေပမယ့္ သူမမ်က္လံုးထဲက တဖ်တ္ဖ်တ္လဲ့ျဖာေနတဲ့ အလင္းရိပ္အလင္းေငြ႔ေတြက ကြာျခားေနခဲ့လိုက္တာ... ဟိုတုန္းကေတာ့ အဲဒီ့၀တ္စံု၊ မင္းပရိတ္သတ္ နဲ႔ အခ်စ္ ဆိုတာရဲ႔ ၀တ္ဆင္မႈေအာက္မွာ သူမက ခိုးခိုးခစ္ခစ္ရယ္ေမာလို႔..။ ေနာက္ေတာ့ ေဟာဒီ့ဧည့္ခန္းရဲ႕ ဆိုဖာဆက္တီေပၚမွာ ပံု႔ပံု႔ေလးထိုင္ျပီး.. ေရွ႔ေနနဲ႔ သူမနဲ႔ အတူမေနတာၾကာျပီျဖစ္တဲ့ သူမရဲ႔ ခင္ပြန္းသည္လို႔ အမည္သညွာရွိေနေသးတဲ့ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကို ေစာင့္ေနခဲ့ရသတဲ့...........။ ခ်က္ခ်င္းကို တရိပ္ရိပ္မူးေ၀လာသလိုပါလားကြယ္...။ ကြာရႈင္းတဲ့ေန႔မွာ လက္ထပ္၀တ္စံုကို.ခမ္းခမ္းနားနား.၀တ္ဆင္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးကို ၾကည့္ေနၾကတဲ့ မ်က္၀န္းေတြက..သူကကို ကဲ့ရဲ႔အံႀသလိုမႈေတြနဲ႔ ကြာရႈင္းခြင့္ေတာင္းတဲ့ ေယာက်္ားကို သိပ္မွန္တာပဲလို႔ ေထာက္ခံေနသလိုေပါ့... တစ္သက္လံုးစိတ္အတိုင္း လုပ္လာခဲ့တဲ့မိန္းမဟာ... ပိုးသားအိအိဂါ၀န္ရွည္ေအာက္က အေတာ္အတန္ေလ်ာ့လ်ဲစျပဳေနျပီျဖစ္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ဘယ္လိုခြန္အားေတြနဲ႔ ထိမ္းမတ္ေဆာက္တည္ထားရသလဲ.. ဘယ္သူမွမရိပ္မိႏိုင္ၾကပါဘူးကြယ္..။ ဒါေပမယ့္ သူမက ဘယ္လိုမွထိမ္းခ်ဴပ္ႏိုင္မစြမ္းေတာ့ပဲ သူမရင္ခြင္ကိုေခါင္းအပ္ငိုေၾကြးလာတဲ့ သူ႔ရဲ႔ ဆံပင္ၾကမ္းရွရွေတြကို ႏုႏုဖြဖြပြတ္သပ္ေပးလိုက္ႏိုင္ေသးရဲ႔.. ေမာင့္ ကိုခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔... ေမာင္..ေလ....ဘယ္လိုမွ.... ႏိုး...မင္း မွ မမွား..ပဲ..ဟန္နီ..။ အားလံုးျပန္သြားျပီးတဲ့ေနာက္ သူမက ဒီဂါ၀န္နဲ႔..သူမရဲ႔မ်က္ရည္ေတြကို

VOLUME

02

J U LY

2009

စနစ္တက် သိမ္းထုတ္လို႔... သိလား.. ဒီ၀တ္စံုဟာ...ကိုယ့္ဘ၀မွာ..ေနာက္ဘယ္၀တ္စံုတစ္စံုကိုမွ ရွာေဖြေနစရာမလိုေလာက္ေအာင္.. ကိုယ့္ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ကိုယ့္အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြအတြက္ ျပီးျပည့္စံုေနခဲ့တဲ့ အရာ..။ ---------------------------------------------------------------------------------၆။ ဒီအခန္းကေတာ့ သူမရဲ႔ငိုေၾကြးသံေတြနဲ႔ သူမရဲ႔ရယ္ေမာသံေတြကို စနစ္တက်သိမ္းဆည္းထားတဲ့ အခန္းေလးတစ္ခုေပါ့..။ သူမက စိတ္ရွည္လက္ရွည္ နဲ႔ သူမရဲ႔ ငိုေၾကြးျခင္းေတြ ရယ္ေမာျခင္းေတြကို ဒီဂရီခြဲၾကည့္ခ်င္ေသးသတဲ့... ကဲ..သူမမွာ ရယ္ေမာသံ စစ္စစ္ ဘယ္ေလာက္ရာခိုင္ႏႈန္း..ရွိေနခဲ့ပါသလဲ...။ ေသေသခ်ာခ်ာေရြးၾကည့္ေလ သူမရယ္ေမာသံေတြက အရည္အေသြးမမွီေလပါလား..ကြယ္..။ ခံစားခ်က္ ျပင္းထန္ေလ..မ်က္ရည္ေတြမွာ..အငံဓါတ္ပိုျပီးမ်ားျပားေလ.. ဆိုတာမ်ိဳးလား... သူမအခန္းေလးဟာ.စိုစြတ္မာခဲလို႔. အို..သူရယ္ေမာလိုက္သံဟာ..သိပ္နားေထာင္ေကာင္းတာပဲဆိုတာမ်ိဳးမေတြးမိေစနဲ႔ ။ မေတြးမိေစနဲ႔..။ ေမ မင္းတကယ္ မ်က္ရည္မက်ပဲေနႏိုင္တယ္..လား....တဲ့ မင္းသိပ္ေလာဘမႀကီးနဲ႔ေလ..ဟန္နီ ကိုယ္က မင္းကို သေဘာထားႀကီးႀကီးစြန္႔လႊတ္ေပးလိုက္တဲ့ မိန္းမေပါ့ ကိုယ္က မင္းကို စြန္႔လႊတ္လိုက္ရလို႔ေၾကကြဲတႀကီးငိုေၾကြးေနရတဲ့ မိန္းမေပါ့ ကိုယ္က မင္း ကို တမ္းမြတ္ တသစိတ္ေတြနဲ႔ ရူးႏွမ္းလြင့္ေမ်ာက်န္ေနခဲ့တဲ့..မိန္းမေပါ့ အဲဒီ့လိုလား.... အဲသေလာက္အထိမင္းေလာဘမႀကီးနဲ႔ေလကြယ္...။ ကိုယ့္မ်က္ရည္ေတြကို မင္းဘယ္ေတာ့မွမျမင္ေစရတဲ့ ျပစ္ဒဏ္မ်ိဳးေလာက္ေတာ့ မင္းရသင့္တာေပါ့...။ ------------------------------------------------------------------------------------၇။ ဘယ္သူမွမသိေအာင္... အႏွစ္ခ်ဳပ္ထားရတဲ့မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ သူမပါးေတြ ဆားပြင့္ေနတာ... ဟင္းဟင္း.... သူမရယ္လည္းရယ္ေမာခဲ့ေသးရဲ႔... တစ္ခန္းလံုး....သူမရဲ႔ ငိုသံရယ္သံေတြနဲ႔ ပြက္ပြက္ထဆူညံလာသလိုလို.. အိုး... ငိုျခင္း ရယ္ျခင္း မရွိတဲ့ အရပ္.... ဆတ္ကနဲ... လမ္းမရွိရာဆီသူမ မ်က္ႏွာမူမိသြားျပန္တယ္..။ ----------------------------------------------------------------------------------------၈။ ဒီအခန္းဟာ...သူမရဲ႔ ဒုတိယ၀ိညာဥ္တစ္ခု တသီးတသန္႔နန္းစိုက္ရာေပါ့.. သူ႔မရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးစစ္စစ္တစ္ခု အလွပဆံုးေတာက္စားရာေပါ့... သူမရဲ႔ အတိတ္..သူမရဲ႔ ပစပဳန္...ေနာက္ သူမရဲ႔...အနာဂတ္...နဲ႔...သူမရဲ႔ အရာရာ. ဒါမွမဟုတ္..သူမရဲ႔ အတိတ္..ပစပဳန္....အနာဂတ္...နဲ႔...သူမရဲ႔ အရာရာေတြ မဟုတ္တဲ့ (အားလံုးရဲ႔အျပင္ဘက္က) တစ္စံုတစ္ရာ နံရံမွာခ်ိတ္ဆြဲထားတာေတြ...၊ ေဒါက္တိုင္မွာ ဒီ့အတိုင္းတင္ရက္ ကင္းဘတ္စေတြ.. ေရေဆး၊ဆီေဆး..ပန္းခ်ီဆြဲေဆးအနံ႔ေတြနဲ႔..သင့္ပ်ံ႔ယစ္မူးဖြယ္ရာ... သူမရဲ႔နိဗန္ဘံုေသးေသးေလးတစ္ခုပါကြယ္... ၾကည့္စမ္း...သူမခုထိလက္စမသတ္ႏိုင္ေသးတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြဘယ္ႏွစ္ခ်ပ္ေတာင္မွလဲ...

၀တၳဳရွည္

၂

သူမ ေနာက္ဆံုး..ေရးလက္စပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေပၚမွာ..ပိတ္ျဖဴတစ္စ က ကပိုကရိုဖံုးအုပ္လို႔ . (ဘုရားေရ ေနာက္ဆံုးလို႔ သူမက ဘာေၾကာင့္သံုးလိုက္မိပါလိမ့္..) အဲဒါ...ကိုယ္၀န္ေဆာင္သည္မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႔ပံုေလ.... အဲဒါ..ေဘးနားက..သူ႔ခင္ပြန္းရဲ႔လက္ေမာင္းကို အားကိုးတႀကီး..မွီႏြဲ႔တြယ္တာထားတဲ့ ကိုယ္၀န္ေဆာင္သည္မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႔ပံု... အဲဒါ အခုထိ အမ်ိဳးသမီးရဲ႔မ်က္နွာကို အျပီးမသတ္ႏိုင္ေသးတဲ့ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေပါ့ အို ေဘးက ၾကင္နာၾကည္ႏူးရိပ္ေတြ ဂုဏ္ယူ၀ံ့ၾကြားစိတ္ေတြနဲ႔ သူ႔အမ်ိဳးသမီးေလးကိုငံု႔ၾကည့္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသားကေတာ့ သူပဲေပါ့.. အိပ္ေမြ႔ အခ်ခံထားရသူလို အိမ္မက္ကေနကေယာင္ကရမ္းေတြ ထလုပ္ေနသူလို... အဲဒီ့ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ကိုေသြးပ်က္ေခ်ာက္ျခားရလြန္းစြာနဲ႔ သူမေရးဆြဲခဲ့တာ ဘယ္ႏွစ္ညပါလိမ့္... ေသခ်ာတာ ကြာရႈင္းစာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္တဲ့ ေန႔မတိုင္ခင္ညကအထိ.... ဟုတ္တယ္..။ ကဲ..ဘယ္သူက အဲဒီ့လက္စမသတ္ႏိုင္ေသးတဲ့ ကုိယ္၀န္ေဆာင္အမ်ိဳးသမီးရဲ႕မ်က္ႏွာဟာ...သူမ မဟုတ္ပါဘူးလို႕ ျငင္းဆိုခ်င္ၾကမလဲ..။ အဲဒါ သူမ ပံုေလ..။ သူမကိုယ္တိုင္ေရးဆြဲထားခဲ့တာ...သူ႔ရဲ႔ မ်က္၀န္းအိမ္က အဲသလိုမ်ိဳး ႏူးညံ့ေႏြးျမေနေအာင္ျဖာထြက္ေနတဲ့ အရိပ္အေငြ႕ေတြဟာ.. သူမ အတြက္ပဲ သီးသန္႔ရွိေနခဲ့ရမွာ.... ဟုတ္တယ္...ရွင္တို႔ မေလွာင္ၾကပါနဲ႔..။ ဟန္နီ မင္းကေရာကိုယ့္ကိုေလွာင္ခ်င္ေနဦးမလား...... အဲဒီ့ကိုယ္၀န္ေဆာင္သည္မိန္းမဟာ..ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ဆြဲထားခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႔ပံုတူပါ.. အဲဒီ့ကိုယ္၀န္ကိုလြယ္ထားခဲ့ရတာ...ကိုယ္ပါ.....။ ကိုယ္ပဲျဖစ္ရမွာေပါ့ ဟန္နီရယ္.... ------------------------------------------------------------------၉။ ငိုသံေတြဟာ.ခ်ဳပ္တည္းပါမ်ားလာရင္ မီးက်ည္မီးခဲလို ႏွလံုးသားမွာ အနည္က်တတ္က်သလား... သူမ ႏွလံုးသားအေရျပားေတြေလာင္ကၽြမ္းတဲ့ ေညွာ္နံ႔ေတြကမ်ား... အခန္းေလးထဲမွာ မြန္းပိတ္ေစျပီလား... အသက္ရူၾကပ္လိုက္တာကြယ္.... အို...လမ္းမဆီက ေအးျမသန္႔ရႈင္းေနတဲ့ ေလျပည္ေတြ...ဆီ... သူမ ဆာဆာေလာင္ေလာင္ တမ္းတလိုက္မိရဲ႕...။ ---------------------------------------------------------------------------------------၁၀။ အခန္း၀ဆီကတည္းက ေသြးေတြကိုဖ်မ္းကနဲပူေႏြးသြားေစခဲ့တယ္..။ လွပတဲ့ ပန္းခက္က်ဲက်ဲအဆင္ဒီဇိုင္းနဲ႔ေမြ႔ယာဖံုးကလည္း.. သူေနာက္ဆံုးအိပ္စက္သြားတဲ့ ညက အတိုင္း... သူ႔ဦးေခါင္းရာေလးခြက္က်န္ခဲ့တဲ့ ေခါင္းအုံးကို သူမ မမွတ္မသံု ထိုင္ေငးေနခဲ့တာေရာ..ဘယ္ႏွစ္ညပါလိမ့္.. သူေနာက္ဆံုးေရသုတ္ခဲ့တဲ့ ေမႊးပြတစ္ဘက္ေလးမွာ..သူ႔ ကိုယ့္နဲထိစပ္ထားတဲ့ ေရပြင့္ေတြရွိေနဦးမလားေပါ့ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ဆိုတာ..တစ္ေယာက္တည္းရွိေနတဲ့ သူအတြက္ သိပ္ကိုမာေက်ာရက္စက္တဲ့ေက်ာက္ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ဆိုတာ.. သူမ ဘာလို႔ ခုမွသတိထားမိခဲ့ရတာလဲကြယ္...။ --------------------------------------------------------------------၁၁။ အႏုပညာဆိုတာကို ကိုယ့္လက္ေကာက္၀တ္ကေသြးျပန္ေၾကာ ဆိုတဲ့ ေၾကြးေက်ာ္သံမ်ိဳးနဲ႔... သူမ ရူးလို႔ရတဲ့ အစြမ္းကုန္ စိတ္ေတြ ေပ်ာ္၀င္ေတာက္စားေနခဲ့ တာ.... သူမ ဘ၀ ဆိုတာမ်ိဳး...။ သေခ်ာရဲ႕လားကြယ္...။

VOLUME

02

J U LY

2009

ပန္းခ်ီျပပြဲေတြ အတြက္..။ ႏိုင္ငံျခား ပို႔ဖို႔ေတြအေရးႀကီးတဲ့အတြက္.. ေနာက္ခံစားခ်က္ေတြ သိပ္ျဖစ္ထြန္းေနလို႔... စသျဖင့္ေတြနဲ႔ ဒီေမြ႔ရာဟာ...သူ႔အတြက္ ဘယ္ေလာက္မာေက်ာခဲ့မလည္း....။ အိပ္ေနရက္နဲ႔ေတာင္မလိုမက်သလိုမ်က္ေမွာင္က်ဳတ္ထားတဲ့သူ႔ကို သူမ ကေက်ာေပးျပီး ပန္းခ်ီကားေတြေရးဆြဲေနခဲ့သတဲ့.. သူမက မိဘေတြလဲရွိေနတဲ့ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ..အခ်ိန္သြားသြားကုန္ေနတတ္တဲ့... ေမေရ...ေမာင္ အခု အသစ္ဖြင့္တဲ့ဆိုင္က....ဆိုတဲ့စကားကိုျဖတ္ျပီး... သူမခုထိေဆးစပ္လို႔မရေသးတဲ့ ခရန္းႏုေရာင္အေၾကာင္း..။ စီးရီးလိုက္ထြက္ျပီးသံုးစြဲရ သိပ္အဆင္ေျပတဲ့ Winsor & Newton ဆိုတဲ့ ပန္းခ်ီဆြဲေဆးအေၾကာင္း ေနာက္Surreslism နဲ႔ Expressionism ပန္းခ်ီေရးဆြဲနည္းေတြရဲ႔ ကိုယ္ႏွစ္သက္မိရာ အားသာေတြ..။ ဟန္နီေရ..မင္းနဲ႔ကိုယ့္ရဲ႔ၾကားက အက္ေၾကာင္းဟာ.ဒီလိုနဲ႔ စတင္ခဲ့တယ္ထင္ပါရဲ႕...။ သူရဲ႔အလိုမက်မႈေတြဟာ..ျမံဳေနတဲ့မီးေတာင္တစ္ခုရဲ႔ အတြင္းသားေတြလိုရွိေနခဲ့လိမ့္မလား..။ အႏုပညာရွင္မႀကီးရဲ႔ မင္း ေယာက္်ားယူခဲ့ဖို႔မေကာင္းဘူး ဆိုတာမ်ိဳး နဲ႔ နင့္နင့္သည္းသည္းေတြေျပာထြက္လာတဲ့အခါ ရွင္က ရွင္ရွာေပးတဲ့ ပိုက္ဆံကုိ လက္ျဖန္႔ေတာင္း..ရွင္ေျပာသမွ်ဆိုသမွ် ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ ကေလးေတြ တျပြတ္ျပြတ္ပဲထိုင္ေမြးတတ္တဲ့ ခပ္ညံ့ညံ့မိန္းမမ်ိဳးနဲ႔ညားရမွာ ဆိုတာမ်ိဳး သူမကျပန္ပက္ဖို႔ အသင့္ရွိေနတတ္ခဲ့တယ္..။ ႏိုင္ငံျခားမွာအျပီးတိုင္ေနၾကစို႔ဆိုတဲ႔ကိစၥကို ဘယ္လိုမွညွိမရတဲ့အဆံုး သြားခ်ည္လာလွည့္ဆိုတာမ်ိဳးနဲ႔ သူမက သူ႔ကို အေလ်ာ့ေပးထားခဲ့တယ္ေပါ့.. ေဟ့..ယူ႕အမ်ိဳးသား အသံေတြၾကားေနရတယ္..ဆိုတာကို ကိုယ္ျပန္သြားလို႔ ကိုယ့္အမ်ိဳးသားျဖစ္ေနျပီေရာ..လို႕...ေပါ့ေပါ့ပါးပါး သူမက သေဘာထားႀကီးနိုင္တယ္ေပါ့... ကဲ..ဘယ္ေလာက္မ်ားရယ္စရာေကာင္းလိုက္ပါသလဲ..။ အေတာ္အသင့္လည္း သနားစရာ ေကာင္းေနခဲ့ပါလိမ့္ဦးမယ္..။ -------------------------------------------------------------------------------------၁၂။ သူမဆြဲထားတဲ့ သူက သူမကို နမ္းရိႈက္ေနတဲ့ပံုပန္းခ်ီကားကို ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ေလ... ဒီအခ်ိန္ဆို.... အို မေတြးလိုက္နဲ႔...မေတြးနဲ႔...... ခ်က္ခ်င္းပဲ သူ႔ကိုယ္သင္းနံ႔ေတြ ခ်ံဳလႊမ္းရစ္ပတ္လာသလိုလို.. သူမေသြးေတြ အရွိန္ရွိန္ေတာက္ေလာင္လာသလိုလို... အို... ကိုယ္ထြက္ေျပးမွျဖစ္မယ္ ထင္ပါရဲ႔ ဟန္နီရယ္... ဟုတ္တယ္...ဟိုး....အေရွ႔မွာ..လမ္းမတစ္စင္းက ကိုယ့္ကိုေစာင့္ေနခဲ့ျပီေလ...။ -------------------------------------------------------------------------------------၁၃။ ဧည့္ခန္းထဲ၀င္လာေတာ့ သူမရဲ႔ မျဖစ္ညစ္က်ယ္စႏၱရား.လက္သံမွာ ခပ္ဖြဖြလိုက္ညည္းေနခဲ့တဲ့ သူရဲ႔ေတးသံ မပီမသကိုၾကားလိုက္ရတယ္..။ သူမဆံႏြယ္ေတြကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ဖီးသင္ေပးေနတဲ့ ပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္ကို ျမင္ေယာင္လာတယ္..။ ေသးေကြးေပါ့ပါးလြန္းတဲ့ သူမကို ဆတ္ကနဲ ဘယ္သူျမင္ျမင္ကြာဆို ေပြ႔ခ်ီသြားတတ္တာမ်ိဳးေလးေတြေရာ.... အို...မေတြးနဲ႔ေလ....။ ဟုတ္တယ္.သူမအခုအခ်ိန္မွာျပန္ေတြးသင့္တာက ဒီတစ္ေခါက္ၾကာသြားတယ္ဆိုတဲ့ အားတံုးအားနာ.စိတ္နဲ့ ခၽြဲႏြဲ႔ေခ်ာ့ေမာ့ခ်င္ေနတဲ့.. သူမမ်က္ႏွာရိပ္အေျခကိုေတာင္ သတိမျပဳအားပဲ.... ေမ...ေရာက္မလာရင္လည္း ေမာင္ဖုန္းဆက္ေတာ့မလို႔ .. ဆိုတာကိုခ်ည္းတတြတ္တြတ္ေရရြတ္ေနတဲ့

၀တၳဳရွည္

၃

တစ္စံုတစ္ရာနဲ႔ ေဆာက္တည္ရာမရ လႈပ္ခတ္ေနမွန္းသိသာလြန္းေနတဲ့သူ႔ကို သူမက ခရီးေဆာင္အိပ္ကိုေတာင္ေနရာခ်မေနေတာ့ပဲ.. ေမာင္ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ..လို႔ စေမးလိုက္တဲ့အခ်ိန္ကေန အဲဒီ့အခ်ိန္ရဲ႔ေနာက္ပိုင္းေတြကိုပဲ..ျပန္စဥ္းစားသင့္တာပါ.ေလ.။ ဒီေနရာမွာလဲ သူမက လူကဲခတ္ကၽြမ္းသေလာက္.. သူ႔မ်က္ခုံးသီသီေလးတြန္႔သြားတာကိုေတာင္အဓိပါယ္ေဖၚႏိုင္သေလာက္.. သူက သနားစရာေကာင္းေလာက္ေအာက္ ဟန္မေဆာင္တတ္မသြယ္၀ိုက္တတ္ သူေပါ့..။ ေမ...ေကာင္မေလးမွာ ကိုယ္၀န္ရွိေနျပီ...တဲ့ ဘုရားေရ.... ဘယ္လို.. ေမာင္ ဘယ္လို....ဘယ္ကေကာင္မေလးလဲ.... ေမာင့္အတြင္းေရးမွဴးမေလးပါ ေမ..ေမာင္တို႔...ေမာင္တို႔..ေလ.... မင္း..ဘာေတြေျပာလိုက္တာလဲ ဟန္နီ..။ ကိုယ္၀န္ တဲ့ အို သူမသိပ္ခ်စ္တဲ့ သူမျမတ္ႏိုးတဲ့ သူမအမ်ိဳးသားက တစ္ျခားအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ဒီေလာက္အထိယဥ္ပါးေဖါက္ျပန္ခဲ့တာလား အဲဒီ့အေၾကာင္းကို သူမကိုသိပ္ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ သူက သူမကိုေျပာျပေနတာပါလား...... သူမ တကိုယ္လံုးဆတ္ဆတ္ခါေနခဲ့မွာပါ..။ သူမတစ္ကုိယ္လံုး တျငီးျငီးေလာင္ေတာက္ေနခဲ့မွာပါ။ အဲဒီ့တစ္ခဏ သူမ စိတ္နဲ႔ကိုယ္တကြဲတျပား...အရုတ္ႀကိဳးျပတ္လြင့္စင္သြားတယ္ ဆိုတာကေတာ့ေသခ်ာတယ္.။ နင္..သိပ္ရွက္စရာေကာင္းတဲ့ ဘာတန္ဖိုးမွမရွိေတာ့တဲ့ မိန္းမပါလား...ေမ..။ သူမက သူ႔ရဲ႔ နီေထြးလံုး၀န္းတဲ့ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ကေယာင္ကတမ္းေငးရင္း... အဲ..ေတာ့....အဲ..ဒီ့ေတာ့.... အဲေတာ့ ကိုယ္ဘာလုပ္ရမွာလဲ..ဟင္...ကိုယ္က ဘာလုပ္ရမွာလဲ... ကိုယ္ ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ.... ေမာင့္ကို ကြာရႈင္းေပးပါလား..မိန္းမရယ္... မင္းသတိျပဳမိလိုက္လား ဟန္နီ..၊ ေမ ဆိုတဲ့ႏိုင္ငံေက်ာ္ပန္းခ်ီဆရာမတစ္ေယာက္ဟာ... ၂၀၀၇ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ ၁၂ရက္ေန႔ ေန႔လည္ ၁၂နာ၇ီ၀န္းက်င္ေလာက္မွာ.. ပြဲခ်င္းျပီးေသဆံုးသြားခဲ့တာ..။ --------------------------------------------------------------------၁၄။ တကယ္ဆို သူမေကာင္းကင္ယံထဲက အလင္းေတြ ရုတ္ခ်ည္း စံုးစံုးခ်ဳပ္သြားတာ.. တကယ္ဆို ဘယ္ေလာက္နက္တယ္မွန္းမသိတဲ့ ေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးထဲမွာ သူမ ဦးစိုက္ေနာက္ျပန္ က်ဆံုးသြားခဲ့တာ.....။ -----------------------------------------------------------------------------------၁၅။ ကိုယ္တို႔ကေလးေလးရဲ႔ေရွ႔ေရး.... ကိုယ္တို႔ကေလးေလးရဲ႔ေရွ႔ေရး.... ကိုယ္တို႔ကေလးေလးရဲ႔ေရွ႔ေရး.... တဲ့ ကိုယ့္ပါးကို လႊဲရိုက္လိုက္ပါလား ဟန္နီရယ္....။ ဒါမွမဟုတ္ ဓါးသြားျမျမတစ္လက္နဲ႔ ကိုယ့္ရင္အံုေပၚထိုးစိုက္ခ်လွည့္ ။ ကိုယ္က မင္းနဲ႔ တစ္သက္လံုး.............။ ကိုယ္ က မင္းကို ထာ၀ရ........။ ကိုယ္က မင္းနဲ႔ အေ၀းဆံုး.....ဟုတ္လား....ဟန္နီ... ကိုယ္တို႔ကေလးေလး...တဲ့...။ အဲဒါ ကိုယ္နဲ႔ မင္းခ်ိန္စက္ပစ္လိုက္တဲ့ အရာေလးေပါ့..ဟုတ္လား... ဒီအသက္အရြယ္ ၄၀နားနီးမွ ကိုယ့္ကေလးလို႔ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရတာဟာ.. သူ႔အတြက္ဘာနဲ႔မွလဲမရနိုင္တဲ့ဆုလဘ္ေပါ့..။ ၾကည့္စမ္း.... သူမဟာ.....ဘယ္ေလာက္မ်ား ညံ့ဖ်င္းခဲ့တဲ့မိန္းမလဲ.....။ ဘယ္ေလာက္မ်ားမသိသားဆိုး၀ါးခဲ့သလဲ...။ အိုး...သူမက...ဘာ...မွမဟုတ္တဲ့ မိန္းမပဲ...။ အဲဒီ့ညကေနစျပီးသူမက အဲဒီ့ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ကို

VOLUME

02

J U LY

2009

ေသြးရူးေသြးတမ္းေရးဆြဲေနမိခဲ့တာ...... ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ထဲမွာ ကိုယ္၀န္ေဆာင္သည္က သူမပဲ....။ ဟုတ္တယ္..။ ဘယ္သူမွမဟုတ္တဲ့ သူမပဲ...။ ေသဆံုးသြားျပီျဖစ္တဲ့ သူမက ရက္ရက္စက္စက္ႀကီး ဆက္လက္ေလာင္ကၽြမ္းေနခဲ့တာပါကြယ္..။ ----------------------------------------------------------------------------၁၆။ အိုေကေလ..ဟန္နီ..ရက္တစ္ရက္ေရြးလုိက္ေပါ့..။ ျမန္ေလေကာင္းေလထင္တယ္...ေကာင္မေလးကကိုယ္၀န္နဲ႕ဆိုေတာ့ေလ... ေမ... ေမ..ေမာင့္ကို တစ္ခုခုေျပာပါလား...။ ဆဲ ရင္ဆဲ လိုက္..ရိုက္ရင္ရိုက္ကြာ.... ႏိုး...။ လိုမွမလိုတာ..ဟန္နီရယ္..။ ဒါဟာ သိပ္ကိုသာမန္ရိုးက်ဆန္တဲ့ နည္းနည္းေတာင္ပ်င္းရိျငီးေငြ႔ဖြယ္ရာေကာင္းေနတဲ့ ပံုေသနည္းဆန္ဆန္ ဇာတ္၀င္ခန္းပါပဲ...။ ကိုယ္က သာမန္ရိုးက်အတိုင္းပဲ နာက်ည္း..နာက်ဥ္..။ငိုေၾကြး..ေပါက္ကြဲ စတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြကို စနစ္တက်ျဖစ္ျပလိုက္ယံုနဲ႔ ျပီးလြယ္ေျပေပ်ာက္သြားႏိုင္မယ့္ ခပ္တိမ္တိမ္ကိစၥမ်ိဳးေလမွ မဟုတ္ပဲ...။ ဟန္နီ မင္းေမ့မ်ားေနလားကြယ့္.. ကိုယ္က ပန္းပြင့္ေလးရဲ႔ ပြက့္ဖတ္နုနုေပၚက အေရာင္ခ်ယ္ဂရင္းေလး.မိႈန္ေဖ်ာ့တဲ့ အခ်က္အလက္ကိုေတာင္ ရင္ထဲ တယုတယထည့္ထားတတ္တဲ့သူေလကြယ္..။ ႏွစ္ခုတည္းပါပဲ.. ကိုယ္သိပ္ခ်စ္ ကိုယ္သိပ္ျမတ္ႏိုးမိတဲ့ ကိုယ္ခင္ပြန္းသည္ေယာ္က်ား ဟာ.. ဒီေလာက္အထိ ည့ံဖ်င္းရက္စက္တတ္လိမ့္မယ္လို႔ ေတြးေတာင္မၾကည့္ခဲ့မိတာရယ္... ကိုယ့္မိတ္ေဆြေတြ အတန္တန္သတိေပးေနတဲ့ၾကားက ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ၾကားက ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ သစၥာတရားဆိုတာႀကီးကို ကိုယ္က စံုလံုးမွိတ္ ပစ္ပစ္ခတ္ခတ္ ယံုစားေနလိုက္မိတာရယ္.. မဟုတ္ပါဘူး.... ဒီႏွစ္ခုတည္းတင္မကပါဘူး.......ကိုယ္ က အႏုပညာကလြဲလို႔ အရာရာမွာ ရွက္ရြံ႕သိမ္ငယ္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ညံ့ဖ်င္းႏံုခ်ာခဲ့သူပါ ဟန္နီရယ္..။ ----------------------------------------------------------------------------------၁၇။ အိးု..လမ္းမ တစ္ခုပါပဲ.... ဟိုးအေ၀းႀကီးကို ေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ႏိုင္တ့ဲ.. လမ္းဆံုးမွာ ဘာေတြရွိေနမလဲ ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အသစ္တစ္ခ်ိဳ႔ကို ေပးခ်င္ေပးႏုိင္ဦးမွာျဖစ္တဲ့.. ရင္ခုန္ယစ္မူးဖြယ္ရာ ေမွာ္ဆန္ဆန္ရန႔႔ံတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးတသိပ္သိပ္ ပ်ံ႔လြင္ေနတဲ့... အို သူမကို လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းလို လိပ္ယူမ်ိဳခ်သြားႏိုင္တဲ့.... သက္ေတာင့္သက္သာႀကီးကို လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ လမ္းမ တစ္စင္း... ကိုယ့္အိမ္ေရွ႔တြခါး၀ေလးမွာတင္ ရွိေနခဲ့တယ္ကြယ့္..။ ---------------------------------------------------------------------------------၁၈။ ဟင့္အင္း.. မဟုတ္ဘူးေမ... မင္းတစ္ခုခုေတာ့ ျဖစ္လိုက္.. မင္းတစ္ခုခု ျဖစ္မွျဖစ္မယ္... ဒါပံုမွန္မဟုတ္ဘူး... မင္းတစ္ခုခုျဖစ္လိုက္စမ္းပါေမ...။ သူမက အိမ္မက္ထဲမွာလြင့္ေနတဲ့ သူလို သူ႔ဆီေလွ်ာက္သြားလိုက္ခဲ့တယ္..။ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်ေနတဲ့..သူ႔မ်က္ႏွာကို..ဆြဲေမာ္ယူလိုက္တယ္...။ ေနာက္..ျဖည္းျဖည္းျငင္ျငင္သာသာ... သူ႔ပါးျပင္ကို နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္းနမ္းရႈိက္လိုက္ပါတယ္.. လံုေလာက္ျပီ..ဟန္နီ...။ ကိုယ္သိပ္ျမန္ႏိုးခဲ့တဲ့ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခဲ့ဖူးတဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ဆီမွာ...

ကိုယ္ဒီေလာက္ေတာ့ ရပိုင္ခြင့္ရွိေနမွာပါေနာ္..... ျဗဳန္းကနဲ သူမကိုတင္းၾကပ္ေနေအာင္ေပြ႔ဖက္လိုက္တဲ့ သူ႔လက္ထဲက ရုန္းမထြက္မိလိုက္ဘူး...။ အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္..သူမကမ်က္ရည္တစ္စက္မွမထြက္ႏိုင္ပဲ သူကေတာ့ တအိအိရိႈက္ငင္လို႔.... ေမာင္ ေမ့ကို သိပ္ခ်စ္တာပါ..၊ေမာင္ ေမ့ကို အခ်စ္ဆံုးပါ...။ ေမာင္ ဘယ္လို..မွ... ကဲ..ရွင္ လဲသာေသလိုက္ေတာ့ .ဟန္နီေရ..။.. ---------------------------------------------------------------------------------၁၉။ ၾကည့္စမ္း..ဒီအခန္းက်ဥး္ထဲမွာ...အလူးလူးအလဲလဲ ေအာင္ျမင္ေနတယ္ဆိုတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္တည္း ေသြးေလေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ရာ ဂီတတစ္မ်ိဳးကို နားေထာင္ေနခဲ့ရတာ.... ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီတဲ့...လဲ.........ကြယ္.။ ----------------------------------------------------------------------------------၂၀။ ဒီဂဏန္းရွစ္လံုးရဲ႔ေနာက္မွာ သူရွိေနတာေပါ့..။ ေမလား ကၽြန္ေတာ္ပါ ေနေကာင္းရဲ႔လား..ဆိုတာမ်ိဳး ရယ္စရာေကာင္းခ်င္ေလာက္စရာတမင္လုပ္ထားတဲ့အသံမွန္းသိပ္သိသာေနတဲ့ သူ႔အသံ ေလးငါးဆယ္ခြန္းကို...မအိပ္မေနလို ေမွ်ာ္ေနမိတာကေတာ့ ကိုယ္ကတယ္ရူးေနတာပဲျဖစ္လိမ့္မယ္..။ သူ႔ က ကိုယ္႔ကို သတိတရရွိေနတုန္း..ပူပန္ေနတုန္းဆိုတာမ်ိဳး.. သူမက ဇကာနဲ႔စစ္သလို စစ္ယူေနခ်င္ေသးသတဲ့..။ ကိုယ္ေနမေကာင္းဘူး..ဟန္နီရယ္... ကိုယ္အိပ္မိေသးလား...စားမိသလား...မေသခ်ာသေလာက္ေတာ့သလိုပဲ... မင္းဖုန္းသံကို..ကိုယ္..လြတ္သြားမွာ...ကိုယ္သိပ္ေၾကာက္ေနခဲ့မိတာ... ဟင္း..ဟင္း..ကိုယ္က နည္းနည္းမ်ားသနားစရာေကာင္းေနခဲ့ေလမလား..ဟင္...။ အို... ဒါ သူ႔ဖုန္းသံ....။ ေသခ်ာတာေပါ့.... ကိုယ္ေျပာလိုက္ေတာ့မယ္..ကိုယ္ ဟန္ေဆာင္တင္းမတ္ေနႏိုင္ေတာ့ဘူး... ေနလို႔လည္းမျဖစ္ေတာ့ဘူးထင္ရဲ႔... ကိုယ္...ငိုခ်င္ေနတဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔.... ကိုယ့္ မင္းကို ခဏေလး ျဖစ္ျဖစ္ ေတြ႔ခ်င္ျမင္ခ်င္လိုက္တာလို႔ မေျပာျဖစ္ေအာက္ႀကိဳးစားထိမ္းခ်ဳပ္မေနခ်င္ေတာ့ဘူး..ကြယ္... ေမလား..၊ မိန္းမလား ဟင္. အို သူ က သူမကို မိန္းမ လို႔ေခၚလိုက္ တာလား... ေမာင့္ မိန္းမ ေမြးျပီးသိလား...။ မိန္းကေလး..ေမာင္ နဲ႔သိပ္တူပဲ... ထြားလည္းထြား............. သူ ဟန္ေဆာင္ဖို႔ ထိမ္းသိမ္းဖို႕ ထိမ္းခ်ဳပ္ဖို႔၊ စာနာဖို႔ေတာင္ သတိမရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စိတ္လႈပ္ရွားေပ်ာ္ရြင္ေနတာပါလား.. သူမက Congratulation ဆိုတာေတာ့ေျပာလိုက္မိတယ္..ထင္ပါရဲ႔..။ အို... ခုခ်ိန္မွာ သူ႔ဇနီးေဟာင္း သတိလစ္လဲက်သြားတာထက္ သူ႔ သမီးဦး.နားေလ.. ျခင္တစ္ေကာင္ ၀င္လာတာကပိုမိုႀကီးမားတဲ့ ျပသနာႀကီးေပါ့... ခုခ်ိန္မွာ သူ႔ဇနီးေဟာင္း ေသဆံုးသြားမယ္ဆိုရင္ေတာင္ သူ႔ဇနီးမယားေလး စိတ္လက္ၾကည္သာဖို႔က အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥေပါ့...... သူဘာေတြဆက္ေျပာေနဦးမလဲ.....ဆိုတာကို..သူမ အမွန္တကယ္.. ၾကားခ်င္ခဲ့တာပါကြယ္.....။ ----------------------------------------------------------------------------------သူမ အိမ္တံခါးမကို..ဆြဲဖြင့္ပစ္လိုက္တယ္.. အို...တိမ္းမူးဖြယ္ရာ ရန႔ံေတြက လမ္းမတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ ဆန္းၾကယ္လွပေနတဲ့ ပန္းပြင့္ေတြဆီကမ်ားလား.. ေအးညွင္းတဲ့ ေလျပည္က တစ္ဘ၀လံုးကို တစ္ထိ္ုင္တည္းျငိမ္းေအးသက္သာေစေတာ့မလိုပါလားကြယ္..။

၀တၳဳရွည္

၄

အိျႏၵာ(၃၀.၆.၂၀၀၉) VOLUME

02

J U LY

2009

VOLUME 03 AUGUST 2009

အေယာင္

လဆ ီ ယေ ္ သာ၀နး္က်ငက ္ ုိ ေက်ာခင ုိ း္၍ ကၽြႏပ ္ု တ ္ ႕ုိ၏ျဖစတ ္ ညမ ္ ၌ ႈ ကၽြႏပ ္ု တ ္ ႕ုိရဲ၀ၾ့ံကရမည။္ စစမ ္ န ွ ရ ္ းုိသားမအ ႈ တြက္ ကၽြႏပ ္ု တ ္ ႕ုိေပးဆပၾ္ကရမည။္