Unesco World Heritage.docx

Sa Kalye Mena Crisologo sa Mestizo District ng lungsod ay naroon ang humigit-kumulang sa 150 na bahay na bato. Makikita sa mga ito ang galing ng mga artisanong Filipino bago pa dumating ang panahon ng modernong materyales at teknolohiya sa pagtatayo ng gusali. Ang bahay na bato lamang ang nakatatagal sa lindol at bagyo na madalas bumisita sa rehiyon ng Ilocos. Ang bubong nito ay yari sa tisa habang ang ikalawang palapag at ang sahig ay yari sa kahoy. Marami sa mga ito ay nasa maayos pang kalagayan. Sa Disyembre 11, 1993, ito ay ipinahayag bilang isang World Heritage Site ng UNESCO noong 1999.

Ang Banaue Rice Terraces o Hagdan-hagdang Palayan ng Banawe ay isa sa mga binansagang World Heritage Site ng UNESCO (United Nations Educational, Scientific, and Cultural Organization) at ikawalo sa mga kahangahangang pook sa buong mundo. Ang hagdanang-tanimang ito ay nililok 2000 taon ang nakalilipas ng mga ninuno ng mga mamamayang Batad sa mga bulubundukin ng Ifugao. Tinatawag itong payew sa katutubong pananalita sa Ifugao.

Ang Simbahan ng Miag-ao ay itinayo noong 1797 sa Miag-ao, Iloilo, Pilipinas. Kilala rin ito bilang St. Thomas of Villanueva Church. Ito ay tinatawag din na ang Miagao Fortress Church dahil ito ay nagsilbi bilang nagtatanggol na tore ng bayan laban sa pagsalakay ng mga moro. Ang simbahan ay dineklara bilang UNESCO World Heritage Site noong Disyembre 11, 1993.

Nuestra Señora de la Asuncion' o Simbahan ng Sta. Maria ay itinayo sa tuktok ng burol sa Santa Maria, Ilocos Sur at mapupuntahan sa pamamagitan ng pag-akyat sa hagdan na may 82 hakbang. May red façade na may nakalantad na brickwork ang simbahan. Ito ay ipinahayag na isang Pambansang Makasaysayang Landmark noong Setyembre 26, 1982. Noong Disyembre 11, 1993, ito ay ipinahayag bilang isang World Heritage Site ng UNESCO kasama ang tatlong iba pang mga simbahan baroque maikakalat sa buong Pilipinas.

Ang Simbahan ng Paoay ay parokyang RomanoKatolikong simbahan ng munisipalidad ng Paoay, Ilocos Norte sa Pilipinas. Nakumpleto ito noong 1710, ang simbahan ay sikat para sa kanyang natatanging arkitektura na naka-highlight ng napakalaking buttresses sa mga gilid at likod ng gusali. Noong 1993, ang simbahan ay itinalaga bilang isang UNESCO World Heritage Site bilang isang pinakamahusay na mga halimbawa ng mga Simbahang Baroque ng Pilipinas.

Ang Puerto Princesa Subterranean River National Park ay idineklarang isang UNESCO World Heritage Site at kabilang sa New Seven Wonders of Nature na. Matatagpuan ito sa Palawan, humigit-kumulang 50 kilometro sa hilaga ang layo mula sa siuydad ng Lungsod Puerto Princesa. Ito ay itinuturing na pinakamahabang maaring daanan na underground river sa buong mundo. Ang National Park ay bahagi ng Saint Paul Mountain Range na matatagpuan sa hilagang bahagi ng isla.

Ang Simbahan ng San Agustin ay isang simbahang Romano Katoliko sa ilalim ng Orden ng San Agustin na matatagpuan sa loob ng Intramuros, Maynila. Noong 1993, ang Simbahan ng San Agustin at tatlo pang simbahan sa Pilipinas na itinayo noong panahon ng mga Kastila ay idineklara bilang Pandaigdigang Pamanang Pook ng UNESCO noong 1993. Idineklara ito ng pamahalaan ng Pilipinas bilang Pambansang Makasaysayang Pook noong 1976.

Ang Tubbataha Reef o bahurang Tubbataha ay isang pulo ng korales na pumapaligid sa lawa. Matatagpuan ito sa timog-silangan ng siyudad ng Puerto Prinsesa, Palawan. Ipinrinoklama itong World Heritage Site ng United Nations Educational, Scientific, and Culutral Organization (UNESCO) noong Disyembre 1993 at nasa ilalim ito ng proteksyon ng Department of Natural Defense (DND). Pinapamahalaan ito ng Palawan Council for Sustainable Development at ng Department of Environment and Natural Resources (DENR). Bahagi ang bahurang Tubbataha ng bayan ng Cagayancillo, Palawan.