Uhrevi Koro

Kutsal Koro Her gelenek diğerleri tarafından bir şekilde yanlış anlaşılmıştır ancak çok azı Kutsal Koro kadar antipati görür. Koro’nun açıktan açığa ve utançsızca dindar olduğu doğrudur ancak ateşli Yükseliş idealleri diğer Geleneklerin ağzında kötü bir tat bırakmıştır. Ancak bu gelenek hakkında, itibarını zedeleyen diğerlerinin görmek istemediği kadar, çok şey vardır. Kutsal Koro bir inanç değil, bir meta-inanç’dır, tüm inanç sistemlerini kapsaması öngörülür. Doğal olarak bir çok takipçisi batı’nın tek tanrı inançlı dinlerinden gelmektedir ancak bir Koro üyesi’nin otomatikman Hristiyan olduğunu düşünmek oldukça büyük bir saflık olacaktır. Ancak, bu geleneğin üyeleri ortak bir inanç ve felsefe’yi paylaşırlar: Başlangıçta, Zaman’dan önceki zamanda, Bir vardı. Ve Bir harika bir Şarkı söyledi. Bir kendine Yaşam’ı söyledi ve Çok oldu. Bir’den geri kalanlar, Uyanmışlar ve Uyuyanlar, Bir’e geri dönme amacındadır. Koro üyeleri kendilerini çobanlar olarak görürler ve Uyuyanları da koyun olarak. Görevleri Uyuyanları Yükseliş’e sürmektir. Kardeşlik gibi, Koro da çok eski zamanlardan kalma ve saygıdeğer bir gelenektir. Kendileri tüm Geleneklerin Ana’sı olduklarını iddia etseler de, Bir gibi bir çok parçaya bölünmüş, tarihi olarak 18. yüzyıla, Ikhnaton zamanına kadar takip edilebilirler. Bazı Gelenekler Koro’dan önceye dayansada(Verbena ve Rüyakonuşanlar gibi), Kutsal Koro Üyeleri kendilerini daimi bir felsefenin tezahürü olarak görürler, Gelenek görgüleri çok sonra oturmuş olsa bile, “ilkel” Gelenekler zamanında bile var olduklarını iddia ederler. Tarih boyunca Koro üyeleri çok çeşitli roller üstlendiler: Bir kısmı koruyucular olarak, bir kısmı bekçiler olarak bir kısmı da askerler olarak. Her sürü’nün bir kurtu vardır, ve Koro’nun görevi sürüsünü bu kurtlardan korumaktır – Nephandi’ler, yaşayan ölüler ve Uyuyanları av bilecek diğer varlıklar. Bir’in genel sembolü olarak Güneş oldukça doğru bir seçimdir, çünkü Koro kendini gece parlayan ve dünyanın kötülüklerini yok eden bir umut feneri olarak görür. Koro üyeleri Teknokrasiye sıklıkla karşı çıkar ve Bir’in inancı üzerine kendi inançlarını yaymalarını hiç hoşgörmez. Ne yazık ki, bazı Koro üyeleri zamanında bu alevli inançları için çok ileri gittiler ve Engizisyon’daki rolleri diğer büyücüler tarafından oldukça iyi biliniyor. Geleneğin Yeni Dünya Düzeni ile(daha doğrusu, ataları olan Saf Düşünce Hizbi) olan ilişkisi Konsey tarihçileri tarafından iyi bilinir. Orta Çağ’daki Kiliseler’de yaşayan büyücüler insanlığın geleceğinde oynayacakları rolü ikiye böldüler. Tek bir kilise ve devlet aracılığı ile yönetmeyi arzulayanlar Hizbi kurarken onlara karşı çıkanlar da Kutsal Koro’yu kurdular. Bu ikisi arasındaki çekişme ve bağ hala devam etmektedir. Kutsal Koro adında hafif bir kıyamet hissi hep olmuştur. Onlara göre, Mutabakat(Reconciliation) anı, Bir’in yeniden bütün olacağı an, yakındır. Ancak, Mutabakat’ın şahıslarının kimler olduğu bilinmemektedir – özellikle doğal olarak

mı geleceği yoksa tetiklenmesi mi gerektiği ve Yükselmemiş olanlara ne olacağı hala tartışma konusudur. Bir çok Koro üyesi dinsel reform hareketlerine körük olmuştur. Sonuç olarak, çabaları Uyuyanların inançları üzerinde etkilere sahip olmuştur. Ancak şimdilerde Koro üyeleri dinsel çekişmeleri ve yeni dini inançları körüklemekten uzak durmaktadır. Koro üyeleri Semfoni’nin önemli bir parçası olabilirler, müziğe kendi tatlarını katarak. Ancak asla var olanı yeniden yazmazlar. Kutsal Koro için orkestra metaforu oldukça uygundur çünkü din ve müzik ayrılamaz derecede iç içe geçmiştir. Müzik, özellikle şarkı, ruhsallığın en yüksek noktasıdır ve asla iyi bir sanat’a veya eğlenceye indirgenemez. Büyü, Küreler’in müziğidir ve Şarkı yaratımın ana maddesidir; bundan dolayı Koro genelde büyüye “Şarkı” diye hitap eder. Şarkı’da bir çok ses bire dahil olur ve Koro üyesine daima Bir’i hatırlatır. Felsefe: Tüm insanlık Bir’den gelmiştir ve ona geri dönene kadar gerçekten mutlu olmamalıdır. Birlikte, Uyuyanları olağanüstü Yükseliş’e götürmeliyiz. Bir’in kucaklamasına varana kadar nasıl biz Bir’in ışığı ile yönlendiriliyorsak bizim ışığımız da onları yönlendirmelidir. Stil: Bu büyücüler Sanat’ı amaç ve inanç ile birleştirirler. Onlara göre Sanat Bir’in dokunuşudur. Onlar ise sadece onun parmakları ve dilidir. Küre: Prime Genel Odak: Ateş ve ışık, şarkı (ve nadiren müzikal enstrümanlar), su veya yağ, kutsal semboller ve dokunuş. Organizasyon: Kutsal Koro genel olarak oldukça sıkı bir yapıdadır. Bir çok yapısal yönü Roma Cumhuriyeti zamanında belirlenmiştir. Seviye ve statü oldukça resmidir. Dini inançlara göre bir çok alt hizipler mevcuttur. Üye Kabülü: Koro üyeleri yeni katılacak adaylarını genelde Kilise temelli organizasyonlarda arar. Nadiren kendi kendine yüksek dini öğeler ile, ve genelde müziği de kapsayan, bir uyanış yaşayanlar da zaman zaman kendi yolunu bulur buraya. Yardımcıları: Rahip, Koro Şefi, Sosyal İşçi, İnançlılar Konsept: Gezici Vaiz, şair, teoloji uzmanı, cadı-avcısı, şifacı

Diğer Gelenekler Hakkındaki Düşünceleri Akaşik Kardeşlik: Kendi seslerini mükemmelleştirmeyi öğrendiler ama uyum içinde şarkı söylemeyi değil. Esrik Kült: Şarkı’yı duyuyorlar ancak uyum yerine uyumsuzluk arıyorlar. Rüyakonuşanlar: Eski bir Şarkı ama saf değil. Çok’un dünyasında kaybolmuş bir şekilde Bir’i göremiyorlar.

Euthanatos: Şeytan’ın akoru. Uyumsuzluk. Hermetik Düzen: Bireysel notaları manipule ediyorlar ve sadece kişisel kazanç için şarkı söylüyorlar. Ether’in Oğulları: Promatheanlar Teknotratlardan sadece birazcık daha az gururlular. Verbena: Kendi söylenmiş Şarkıları var. Şimdi onlara güvensekte, kucaklamamalıyız. Sanal Üstatlar: Nota ile Enstrüman’ı karıştırıyorlar. Boş Olanlar: Şarkı’yı arıyorlar ama sesleri olmadan.