Tauren Bezetting, The Complete Storie

tauren bezetting

-1

Één man kan strijden voor de vrede van de hele aarde, Één man kan de mensheid bevrijden.

inleiding: hij heeft 100 jaar geslapen en wordt nu wakker. jeaga, wakker worden. jeaga kijkt om zich heen, zei iemand wat? wat heb ik gedaan!. jeaga loopt naar buiten en ziet dat alles is vernietigd, de stad waarin hij woont is met de grond gelijk gemaakt. dan hoort jeaga weer iets: jeaga, je hebt 100 jaar geslapen. de wereld is over genomen door taurens, een krijgers-ras dat 75 jaar geleden naar de aarde is gekomen en alle inwoners van aarde tot slaaf gemaakt. bevrijd de aarde, ze verwachten je niet.

hoofdstuk 1 kathlyn het is 2106, de aarde is onder de voet gelopen door een buitenaards ras genaamd de taurens. de taurens zijn een gewelddadig en sterk ras dat net als de saiyans genoot van het vechten. ze vochten tegen de beschermers van aarde, met behoorlijk wat gemak versloegen ze piccolo en krillin en de rest, maar met vegeta, gohan, trunks en goten hadden ze meer moeite, maar na flink wat gevechten waren die ook verslagen. de laatste die stand kon houden was pan, ze vocht met alles wat ze in haar had, ze doodde meer dan 100 taurens, maar op een gegeven moment had ze gewoon geen kracht meer en werd ze overmand, als laatste afscheid blies ze zichzelf op om zoveel mogelijk taurens mee te nemen. nu hadden de taurens de planeet in hun bezit en ze rekenden niet meer op verzet, ten minste dat dachten ze. 100 jaar na de dood van pan gebeurde er iets in een kamer verstopt in een bergketen, er gaat een stasus-pod open, daar uit stapt een jongeman met een ijzeren ketting om zijn hand. hij hoort iets: “jeaga, je hebt 100 jaar geslapen. jouw missie is¼.” opeens hield de stem op. uit de computer komt rook, hij was door gebrand. ‘wie ben ik?‘, dacht jeaga, ‘het enige dat ik weet is dat ik jeaga heet.’ jeaga begon te lopen, na een half uurtje kwam hij een uitgemoord dorpje tegen. toen kreeg hij een flashback, hij zag de taurens landen, mensen die er heen liepen om te kijken wat er gebeurt en dat dat tuig zonder reden ki-blasts begint af te vuren. als jeaga verder loopt ziet hij een bang meisje verstopt in een hoek. toen hij op dat meisje afliep begon ze te schreeuwen en probeerde ze weg te rennen. toen hij op het meisje afliep en vroeg wat er gebeurd was keek ze hem raar aan, “weet je dat niet?”. “nee, ik ben de laatste tijd nogal ergens anders geweest.”. “er is 75 jaar geleden een buitenaards ras op aarde gekomen en hebben de planeet over genomen en de mens slaaf gemaakt.”. “en nu moet jij iets vertellen.” zei het meisje. “ik weet niet zoveel, het enige dat ik weet is dat ik jeaga heet en een missie heb die ik niet ken.”. “misschien is jouw missie om de taurens weg te te jagen.” oppert het meisje. “misschien.” is alles wat jeaga zei. hij hoorde het meisje bijna niet want hij was te diep verzonken in gedachten. “hoe heet je eigelijk?” vroeg jeaga aan het meisje. “ik heet kathlyn.” antwoordde ze. “hoi kathlyn, ik heet jeaga.” toen jeaga even goed rond keek zag hij dat dit stadje niet zo dood was als hij dacht, hij zag overal nu mensen lopen, op zoek

naar een schuilplaats voor de nacht. nu hij even nadacht had hij zelf ook geen slaapplaats. toen zei kathlyn: “jeaga, heb je al een plek om te slapen?”, “nee, eigenlijk niet.”. “je mag vast wel bij ons slapen.” zegt het meisje vrolijk, “we hebben best een groot huis.”. “ik zou het zeer waarderen, maar vraag het eerst.”. toen kathlyn en jeaga naar het huis van kathlyn lopen kwam er een jongeman uit een steegje lopen en greep kathlyn vast. kathlyn schreeuwde om hulp maar niemand reageerde, behalve jeaga. jeaga liep op de man af en zei: “laat haar met rust, nu!”. “wat wil je er tegen doen kerel.”. “jou het dichtstbijzijnde ziekenhuis in slaan.”. als de man op jeaga af komt rennen stapt jeaga uit de weg en vangt de man op, hij smeet de man vol tegen de muur en zette zijn hand op zijn keel, “als jij ooit nog een meisje grijpt, zal ik je vermoorden.” fluisterde jeaga met een gevaarlijk zware stem in het oor van de man, en om zijn woorden kracht bij te zetten sloeg jeaga vol in de muur naast het hoofd van de man, waar een gat achter bleef. “dank je jeaga, maar ik ben bang dat je het alleen maar erger hebt gemaakt. nu zal ik de volgende zijn om door de tauren te worden vermoord.”. “als dat zo is, zal ik hem opsporen, en vermoorden voordat hij jou vermoorden kan. ik zal je beschermen, dat beloof ik je.”. er verscheen een flauwe glimlach op zijn gezicht en ze liepen naar het huis. toen ze bij het huis van kathlyn binnen liepen vroeg de moeder angstig aan kathlyn: “wie is deze vreemdeling? je weet beter dan vreemdelingen mee naar huis te nemen.” de moeder vervolgde hysterisch “misschien is het een spion van de taurens!”. “nee moeder, hij joeg juist een spion weg die mij wou v-vverkrachten.”. nu pas zonk het bij kathlyn in dat ze verkracht zou zijn als jeaga er niet was. “nou, als hij dat voor jou heeft gedaan is hij hier altijd welkom.” zei de moeder nu zonder angst en een lichte ondertoon van blijheid. “kathlyn, breng jij….” en toen kwam moeder er achter dat ze niet wist hoe jeaga heette, “jeaga mevrouw, en u heet?”. “amanda, jeaga, amanda.”. kathlyn, breng jij jeaga naar de logeerkamer?”. “tuurlijk mam, jeaga, volg mij maar.”. “ok,zei jeaga. ik wil graag slapen.”. de dag erna werd jeaga vroeg wakker, hij kleedde zich aan en liep naar de keuken. toen hij de keuken binnen liep zag hij dat amanda huilend aan de tafel zat, jeaga vroeg aan haar: “wat is er?”. “de taurens kwamen gisteravond laat hier binnen zetten en arresteerde kathlyn.” vertelde amanda met snikkende stem. “waarom heb je me niet wakker gemaakt?” vroeg jeaga verontwaardigd. “omdat we niet in nog meer problemen wilden komen. jij bent de reden dat ze is opgepakt.” zei amanda, nu in plaats van verdriet met woede in haar stem. “waar is ze,

dan zal ik haar gaan halen.” antwoordde jeaga met een ijskoude stem. “ze is in de stad, op het kantoor van taurens. het is een kleine gemeenschap daar.”. op dat moment kwam kathlyn binnen strompelen, zwaar gewond, haar arm vast houdend. “kathlyn, wat is er met je gebeurt?” vraagt amanda aan haar dochter. “ik ben afgetuigd door een groepje slaven van de taurens.”. “kathlyn, dit accepteer ik niet, waar hebben ze je heen gebracht?”. kathlyn antwoordde: “ik weet het niet, ze hadden me geblinddoekt.”. “dan hebben ze mazzel.” zei jeaga. jeaga verzorgde de wonden van kathlyn, die versteld stond van de kennis van jeaga over wonden. jeaga merkte deze verbazing en zei: “ik heb vaak genoeg mijn eigen wonden moet verzorgen.”. na een uurtje was kathlyn verbonden en lag ze in haar bed zodat ze wat rust had. ondertussen zitten jeaga en amanda te praten. “misschien is het beter dat ik vertrek, ik breng jullie in gevaar.” zei jeaga, “het lijkt me het beste, maar kathlyn is helemaal weg van jou, ik heb haar in tijden niet zo blij meer gezien. zelfs nu ze zo afgetuigd is, is ze blij dat je er nog bent.”. “maar, ik ben bang, bang dat als ik nu nog langer blijf dat ze jullie de volgende keer doden, en dat kan ik me zelf niet vergeven.” antwoordde hij. “jeaga, als je moet gaan, wacht dan tenminste tot morgen zodat kathlyn afscheid kan nemen.”. “goed, ik zal nog 1 nacht blijven, en dan vertrek ik.”. kathlyn was vroeg wakker en stapte voorzichtig uit bed zodat ze niet al te veel pijn had. toen ze dan de woonkamer kwam binnen lopen zag ze dat jeaga in de kamer zat met een gezichtsuitdrukking die uit steen zou kunnen worden gehouwen. “goedemorgen jeaga.” zei kathlyn met een licht behoedzame stem. “goedemorgen kathlyn, ga even zitten, ik moet je iets vertellen.”. kathlyn ging niet zitten, “ik weet het al, je gaat weg.” zei ze met een bedroefde stem. “dat klopt. kathlyn, ik zal je altijd herinneren, je bent de eerste die mij de betekenis van vriendschap toonde, je zal voor altijd in mijn hart zitten.”. met deze woorden nam hij kathlyn in zijn armen en knuffelde haar voorzichtig zodat hij haar niet teveel pijn zou doen, hierna liep hij naar amanda en knuffelde haar ook en bedankte beiden voor hun gastvrijheid en vertrouwen. en toen was hij weg. jeaga steeg op en vloog weg. hopelijk zijn er meer van dit soort mensen in de wereld, dacht jeaga toen hij opeens een carrier van de taurens zag landen bij het dorp. jeaga bedacht zich geen seconde en draaide zich om en vloog op het dorp af. nee!, dacht jeaga. hij vloog op volle snelheid achter de carrier aan, in de hoop dat hij hem kon vangen. toen het transportvoertuig in het dorp landde en het luik open ging

kwamen er allemaal ki-blasts uit. een halve minuut later landde jeaga in het dorp. hij bogen gelijk te vechten. hij greep de dichts bijzijnde tauren en smeet hem tegen een muur, schoot een aantal ki-blasts in de richting van de carrier. een groep van zo’n 5 taurens kwam op jeaga afrennen en begon hem te slaan, jeaga haalde zijn rechter vuist aan en sloeg er 1 knock-out, daarna haalde hij met zijn linker elleboog naar achter waardoor hij weer een tauren raakte. hij probeerde een tauren te trappen maar die ving de voet op, jeaga sprong en trapte hem alsnog met zijn rechter voet. jeaga kwam op zijn voeten terecht, 2 van zijn tegenstanders kwamen van de zijkanten op hem afrennen, om deze dreiging te stoppen spreidde hij zijn armen en vuurde uit elke hand een ki-blast. hij zelf was nu even veilig maar de inwoners van het dorp nog niet, ze werden nog steeds aangevallen. jeaga rende op de dichtstbijzijnde af, trok hem naar achter, schoot een ki-blast tegen hem aan, draaide zich om, schoot 2 taurens neer met een paar blasts. door deze acties kregen de rest van de buitenaardsen hem in het vizier en begonnen op hem af te rennen. de mensen hadden nu pas in de gaten dat ze werden beschermd. nu wilden ze jeaga helpen, maar hij schreeuwde: “ik kan wel voor me zelf zorgen, rennen jullie maar voor jullie levens, ik dek jullie!”. “jeaga, denk ook aan je zelf!” hoorde hij kathlyn nog net horen. hij had nu 3 taurens om zijn nek hangen, hij haalde uit met zijn ellebogen waardoor hij er 2 van zijn nek afhaalde, de derde hing via zijn rug om zijn keel, dus steeg jeaga op en liet zich vol op zijn rug vallen waardoor de tauren zo’n stoot ontving waardoor hij los liet, hij schakelde er nog een paar uit, maar hij wist dat hij dit niet kon winnen, hij rekte alleen maar tijd voor de inwoners om te ontsnappen. toen jeaga zag dat er geen inwoners waren ontsnapt schoot hij 5 ki-blasts op de tauren-carrier en steeg toen op om zijn eigen ontsnapping een feit te maken. jeaga was nu ook ontsnapt maar zijn kracht was nu bekend geworden en hij zou niet veilig voor de taurens zijn, bedacht hij. hij vloog nog een tijdje door toen het donker begon te worden en jeaga merkte dat hij nogal moe werd. hij zocht naar een goede slaapplek toen hij een boomhut zag bij een uitgebrand huis, van het huis was niet veel meer over, maar de boomhut was nog intact. hij landde bij de hut, klom omhoog en ging slapen. toen jeaga de volgende dag wakker werd was het nog vroeg maar hij had honger. hij liep het aanliggende bos in om wat fruit te zoeken. toen hij het bos in was hoorde hij stemmen, mensenstemmen. jeaga gluurde en zag dat het 2 mannen waren met een schaal fruit in hun handen. jeaga besloot om deze mannen te volgen om te zien waar ze heen gingen. “knak”, jeaga had niet gekeken waar hij liep, hij had op een stokje gestaan die gebroken was. de mannen draaide zich om en riepen “kom maar te

voorschijn, we zullen je niks doen.”. iets in de stemmen van de mannen deed jeaga hun vertrouwen en hij ging staan. “ah, gegroet vreemdeling.” zei de eerste man. toen de tweede man jeaga even goed opnam verscheen er een glimlach op het gezicht van de tweede man, “jeaga, ik vroeg me al af wanneer je weer kwam.”

hoofdstuk 2 het verlaten landhuis “mijn naam is diego," zei de man. "mijn taak, is net zoals die van mijn vader, jou vertellen over je missie en geschiedenis.”. “dan, vertel mij alles.” zei jeaga vol hoop. “jeaga, volg me naar het kamp. daar vertel ik je alles.”. dus zo gezegd, zo gedaan. jeaga, diego en de derde man liepen naar het kamp. onderweg vroeg jeaga honderd uit, “wat is mijn achternaam?” was een van de vragen. “nou jeaga, jouw achternaam is rains.” was diego’s antwoord. eenmaal bij het kamp aangekomen stelde ook de andere man zich voor als john. diego zei: “john is mijn broer, hij is altijd aan mijn zijde geweest en zal waarschijnlijk ook altijd aan mijn zijde blijven.”. “maar diego, wat moet je me eigenlijk allemaal vertellen?” vroeg jeaga. “jeaga, mijn taak is het om je alles te vertellen dat ik weet, alles over jou, en alles dat moet je weten om de taurens van de aarde te verdrijven.” “maar hoe kan één man een hele beschaving verdrijven?”vroeg jeaga verontwaardig. “het zal veel tijd en werk kosten, maar het zal jou lukken. maar nu eerst eten.” zei diego, “een strijder moet ook eten.”. john stak het vuur aan, en diego haalde een grote pot uit zijn tent en hing die aan een rek boven het vuur en gooide er water in. “we eten soep vanavond.” zei john. na een half uurtje was de soep klaar en gingen de drie mannen eten. toen ze een goede maaltijd hadden genuttigd gingen ze naar bed, ten minste diego en john, jeaga had niks. maar dat maakte hem niets uit, dan sliep hij maar in een boom. de volgende dag stond jeaga al vroeg op om hout te zoeken. het was koud, echt koud, en jeaga’s dunne kleren boden niet veel bescherming. toen jeaga al wat stokken had gevonden kwam hij een groot oud huis tegen, verweerd, maar toch nog steeds prachtig. jeaga liep naar binnen en zag daar een stoffig maar compleet ingericht huis. toen hij de trap opliep kwam hij wel 10 deuren tegen. hij liep de eerste binnen en kwam in een meisjes kamer. hij keek rond en zag dat de poppen nog op de grond lagen. toen jeaga de tweede kamer binnen liep zag hij dat het de kamer van de ouders moeten zijn geweest, jeaga had kleren nodig dus keek hij in de kast. in de kast zag hij allemaal kleren hangen. polo-shirts, pakken, nette broeken, spijkerbroeken, dikke truien. jeaga pakte een dikke trui en een spijkerbroek, klopte de dikke laag stof eraf en zag dat de broek nog in goede staat was. hij kleedde zich direct om en kreeg het al een beetje warmer. hij vond het zonde om zijn

andere kleren weg te gooien dus nam ze mee onder z’n arm. toen hij de derde kamer inliep zag hij een leger-style behang, een hoog-slaper, een bureau met een oude computer en een verzameling speelgoed-autootjes. in de hoek zag hij een schooltas liggen en pakte hem, stopte zijn oude kleren er in en liep de kamer weer uit. toen hij een zoldertrap zag liep hij die ook op en merkte op dat hier wat kampeerspullen lagen. een tent, slaapzakken, potten en pannen. toen jeaga de tent en een slaapzak pakte hoorde hij iets achter hem kraken, toen hij zich omdraaide keek hij een man recht in de ogen. “wie ben jij?” vroeg jeaga verbaasd. “ik heet will, ik woon hier. wie ben jij en wat kom jij doen?”. “ik ben jeaga. en wat ik hier kom doen? ik zocht in het bos naar hout en ik kwam dit huis tegen en was nieuwsgierig.”. “ik snap het. het is fijn om weer mensen te ontmoeten. ik ben al zolang alleen in dit grote huis, ik zie niet veel mensen meer. heb je honger jeaga?”. jeaga knikte alleen en will liep de zolder af en jeaga volgde hem. toen jeaga in de keuken van het huis kwam zag hij dat het net zo smerig en stoffig was als de rest van het huis. “will, ik wil niet klagen, maar is het huis niet een beetje smerig?”. “eigenlijk wel, maar ik ben ook geen mens, ik ben maar een hologram.” zei will. “een hologram, dat bestaat niet, dat is gewoon niet mogelijk.” antwoordde jeaga verbaasd. “het is toch zo jeaga. de eigenaar van dit landhuis is 87 jaar geleden gestorven, daarvoor heeft hij een holografische opname van mij gemaakt. ik was geprogrammeerd om te functioneren als een welkoms comité voor de bezoekers, maar er was ook een extra programma geïnstalleerd om een zekere jeaga te begroeten zodra hij hier binnen kwam. en die jeaga ben jij, jeaga rains.”. “maar hoe wist jouw meester dat ik hier binnen zou lopen 87 jaar geleden?” vroeg jeaga verward. “mijn meester was één van de leden die jou in stasis brachten 100 jaar geleden. samen met william jasons. mr. jasons was later verantwoordelijk om jou in te lichten hoe je de taurens kon verslaan en je ook je geschiedenis te vertellen.”. “ik snap het, maar wat heeft dat met jou te maken?” vroeg jeaga geïnteresseerd. “ik ben gemaakt om mr. jasons te vervangen als hij zou sterven.” antwoorde will simpel. “maar had mr. jasons 2 zonen?” vroeg jeaga na een korte rust. “ja, ze heten diego en john. maar die zijn 20 jaar geleden gestorven in een tauren-gevangenis. ze zaten daar om informatie over jou los te laten, gelukkig zeiden ze niets.” antwoordde will met de stem van een computer. “maar wie zijn de 2 mannen in het bos dan die zich voorstelde als diego en john?” vroeg jeaga weer aan de digitale afbeelding van will. “geen idee, misschien zijn het ook hologrammen. maar in het bos zijn geen projectoren voor een hologram dus moeten het spionnen voor de taurens zijn.”. als will net zijn heeft afgemaakt horen jeaga en zijn digitale informatiebron het

bekende gebrul van een tauren-voertuig. “jeaga, je moet hier verdwijnen!” zei will geschrokken. “waar moet ik heen dan?” vroeg jeaga verdwaasd. “ga naar het westen, zoek naar een klein eiland, daar leeft een man genaamd joey. hij is betrouwbaar.” antwoord will snel. “en jij dan?” vroeg jeaga bezorgd. “als ik ontdekt wordt zal ik mezelf moeten vernietigen.” zei will. “en ga nu jeaga. het was fijn om je eindelijk te ontmoeten.” voegde will er achteraan. “insgelijks will, het is jammer dat ik alweer zo snel weg moet gaan.” en met deze woorden liep jeaga de keuken uit en steeg op met de rugtas nog steeds op z’n rug.