Recensie Live V

CD-recensie Live – V Na ‘Throwing Copper’ en ‘Distance to here’ uit respectievelijk 1994 en 1999, heeft de Amerikaanse rockband Live een nieuw album met de ongeïnspireerde titel ‘V’ (‘Five’) afgeleverd. De band maakt over het geheel genomen een tamelijk hulpeloze indruk. Werd Live na Throwing Copper nog alom geprezen om zijn haast magische doeltreffendheid en de kunst van de eenvoud, inmiddels neigen de heren naar slappe, would-be gitaarmuziek. Frontman Ed Kowalczyk lijkt met zijn edele delen tussen de broekrits bekneld geraakt, want zijn zanglijnen springen hoog en ielig de kamer in. Waar is zijn krachtige stem gebleven? Door het veelvuldig gebruik van echo’s achter het geknepen stemgeluid, klinkt het bovendien alsof een nieuwe Messias de toehoorder vanuit de hemel berispend toespreekt. In de jeukhit ‘Overcome’, waarmee de band slim profiteerde van de ramp in New York, doet de stem van Kowalczyk nog het meest denken aan een seksueel gefrustreerde bok die een orgasme beleeft. En wat doen al die toontjes, rifjes, priegeltjes, zoefjes en tingeltjes de hele tijd op de achtergrond? Het is onduidelijk wat de heren van Live met dit album hebben getracht na te streven. Willen ze nou rocken, zwijmelen, slijmen of alternatief doen? Waarschijnlijk zoveel mogelijk van dit alles, zolang het maar geld in het laatje brengt. Dit vijfde album is verre van een goede productie te noemen. Vooral omdat Live op ‘V’ nalaat te bewijzen dat juist eenvoud van een grote schoonheid en klasse kan zijn. Michiel van de Peppel

uit: Smoel nummer 34, januari 2002. homepage: www.smoel.nl