διακονία-948-31.03.2019.pdf

ΕΤΟΣ 19Ο

ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019

ΑΡΙΘΜ.

ΦΥΛΛΟΥ 948

Διακονία ΚΥΡΙΑΚΗ Γ’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ

ΑΓΙΟΥ

Σε κάθε λάθος και πάθος, σε κάθε αστοχία και αμαρτία μας, στο πόνο και την δοκιμασία μας, ο Χριστός δεν είναι απέναντι μας, αλλά μαζί μας. Δεν μας απειλεί αλλά μας κατανοεί, δεν μας δικάζει αλλά μας αγκαλιάζει. Στην πτώση και το λάθος ας μην θυμόμαστε την κόλαση και την τιμωρία, αλλά την Αγάπη και την Θυσία Του. " Ουράνιε Βασιλεύ, δώσε μας να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είσαι, λόγω των αμαρτιών μας, εναντίον μας, αλλά μαζί μας, ώστε η ενθύμησή σου, όταν ξυπνάει μέσα μας και κάθε φορά που ξυπνάει, να μη μας θυμίζει τις αθετήσεις μας, αλλά την συγχώρεσή Σου..." (Ποίημα του Σαίρεν Κίρκεγκωρ) π.Λίβυος

"Πιστεύεις στη ζωή μετά τον τοκετό;"... Στη μήτρα μιας μητέρας βρίσκονται δύο μωρά. Το ένα ρωτά το άλλο: "Πιστεύεις στη ζωή μετά τον τοκετό;" κι εκείνο απάντησε: "Γιατί ρωτάς; Φυσικά, κάτι θα υπάρχει μετά τον τοκετό. Μπορεί να είμαστε εδώ για να προετοιμαστούμε, γι' αυτό που θα επακολουθήσει αργότερα." "Ανοησίες", είπε το πρώτο. "Δεν υπάρχει ζωή μετά τον τοκετό. Τι είδους ζωή θα ήταν αυτή"; Το δεύτερο είπε: "Δεν ξέρω, αλλά θα υπάρχει περισσότερο φως από ό,τι εδώ. Ίσως να περπατάμε με τα πόδια μας και να τρώμε με το στόμα. Ίσως να έχουμε περισσότερες αισθήσεις που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε τώρα". Το πρώτο απάντησε: "Αυτό είναι παράλογο! Το περπάτημα είναι αδύνατο. Και να τρώμε με το στόμα; Γελοίο! Ο ομφάλιος λώρος μάς δίνει την τροφή και όλα όσα χρειαζόμαστε. Αλλά ο ομφάλιος λώρος είναι πολύ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ

ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ

ΧΑΝΙΩΝ

κοντός. Οπότε, η ζωή μετά τον τοκετό, λογικά, αποκλείεται". Το δεύτερο όμως επέμενε: "Λοιπόν, νομίζω ότι υπάρχει κάτι και ίσως είναι διαφορετικό από ό,τι είναι εδώ. Ίσως να μη μας χρειάζεται αυτό το φυσικό 'καλώδιο' πια". Και το πρώτο απάντησε, "Ανοησίες! Και επιπλέον, αν υπάρχει ζωή, τότε γιατί ποτέ κανείς δεν έχει γυρίσει πίσω από εκεί; Ο τοκετός είναι το τέλος της ζωής, και μετά τον τοκετό δεν υπάρχει τίποτα, παρά μόνο σκοτάδι, σιωπή και λήθη. Δεν οδηγεί πουθενά"! "Λοιπόν, δεν ξέρω", λέει το δεύτερο, "αλλά σίγουρα θα συναντήσουμε τη μητέρα και αυτή θα μας φροντίσει". Τότε το πρώτο μωρό απάντησε, "Μητέρα; Πιστεύεις στη μητέρα; Αυτό είναι γελοίο. Αν η μητέρα υπάρχει, τότε πού είναι τώρα"; Το δεύτερο είπε: "Είναι παντού γύρω μας. Είμαστε περικυκλωμένοι από αυτήν. Είμαστε μέρος της. Είμαστε μέσα της, γι' αυτό και υπάρχουμε. Χωρίς αυτήν, αυτός ο κόσμος δεν θα μπορούσε καν να υπάρχει". Τότε είπε το πρώτο: "Λοιπόν, εγώ δεν την βλέπω, έτσι είναι λογικό ότι δεν υπάρχει"! Και τότε το δεύτερο μωρό απάντησε: "Μερικές φορές, όταν κάνεις ησυχία και επικεντρωθείς και ακούσεις πραγματικά, μπορείς να αντιληφθείς την παρουσία της, και μπορείς να ακούσεις την αγαπημένη της φωνή, να σε καλεί από πάνω"!... Útmutató a Léleknek (Ούγγρος συγγραφέας)

Ο Πατριάρχης Ειρηναίος για το Άγιο Φως Συγκλονίζει ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Ειρηναίος με την εμπειρία του από το θαύμα του Αγίου Φωτός: "Δεν ξέρω τι λένε οι άλλοι ,δεν ξέρω αν τα είπαν ή πως τα είπαν,εγώ εκείνο που ξέρω είναι αυτό που έζησα όσες φορές με αξίωσε ο Θεός να τελέσω την Ακολουθία του Αγίου Φωτός. Εισερχόμουν στον Πανάγιο Τάφο, προσευχόμουν γονατιστός κρατώντας τις δέσμες των λαμπάδων που,

ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4

Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019

ΕΤΟΣ 19Ο

όπως και το καντήλι, άναβαν μόνα τους, ποτέ δεν έψαξα το «πως» και το «γιατί», ζούσα το Γεγονός και το θαύμα της Αναστάσεως του Κυρίου με φόβο Θεού και δέος όπως όλοι οι παλιοί και σύγχρονοι γνήσιοι Αγιοταφίτες Πατέρες και κάθε πιστός Ορθόδοξος Χριστιανός". Ποιος αληθινά πιστός εξαρτά την αγάπη του στο πρόσωπο του Χριστού από το αν ανάβουν ή όχι με αναπτήρα τη λαμπάδα στον Άγιο Τάφο;... Ο ίδιος ο Ιησούς θλιβόταν άμα του ζητούσαν θαύματα. Είναι πίστη εκείνη που απαιτεί απτές αποδείξεις; Ακυρώστε με συνετή αδιαφορία το "σκάνδαλο" που θέλουν ξανά να πουλήσουν γύρω από αυτά. Μάρω Βαμβουνάκη

Ο Σέρβος επιθετικός που συγκλόνισε: Ομολόγησε Χριστό μέσα σε Τουρκικό γήπεδο Ποτέ δεν είναι αργά να ανακαλύψει κανείς τη χάρη του Χριστού, να μετανοήσει και να ζητήσει τη σωτηρία. Επιπλέον, ο καθένας μπορεί να ομολογεί την πίστη του στο Χριστό ακόμα και εντός εχθρικών γηπέδων! O πρώην διεθνής Σέρβος ποδοσφαιριστής Ματέια Κέζμαν (Mateja Kezman), και νυν ατζέντης επιτυχημένων αθλητών του γηπέδου δεν έμεινε στην ιστορία του αθλήματος μόνο ως ικανότατος σκόρερ αλλά και ως ο άνθρωπος που τόλμησε να κάνει το απίστευτο μέσα στην Τουρκία: Να πανηγυρίσει γκολ του δείχνοντας την μπλούζα του με στάμπα μία εικόνα του Χριστού, ενώ ήταν ποδοσφαιριστής της Φενέρμπαχτσε κατά τη σεζόν 2006-2007! Η πράξη του αυτή είχε προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις και τον είχε φέρει στα πρωτοσέλιδα εφημερίδων και περιοδικών. Ο Κέζμαν που στο παρελθόν δήλωνε εθισμένος στα τατουάζ – ένα πάθος που τον βοήθησε να ξεπεράσει η ορθόδοξη πίστη του – σε όλο το χέρι του έχει γράψει στα σέρβικα : «Μόνο ο Θεός μπορεί να με κρίνει». Πρόκειται για μία φράση του πατέρα Tadej, ενός απ’ τους σύγχρονους μοναχούς της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αυτό που προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση όμως είναι ότι ο Κέζμαν δηλώνει μέγας θαυμαστής της ζωής των μοναχών και σκέφτεται μετά το τέλος της καριέρας του να επιλέξει το δρόμο του μοναχισμού με πιθανό προορισμό το Άγιο Όρος! «Όταν πιο παλιά έκανα επισκέψεις σε μοναστήρια λυπόμουν τους καλόγερους. Τώρα ζηλεύω τον τρόπο ζωής τους. Είναι η μέγιστη προσφορά στον Κύριο. Είναι πολύ δύσκολο να ζεις σε αυτόν τον κόσμο και να σέβεσαι όλες τις Εντολές του Θεού. Προσπαθώ να περνάω όσο το

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ

ΑΡΙΘΜ.

ΦΥΛΛΟΥ 948

δυνατόν περισσότερο χρόνο αναλογιζόμενος τον Θεό, πού μου επέτρεψε να γνωρίζω την αλήθεια και να είμαι στο πλευρό ανθρώπων που τον υπηρετούν» είχε πει χαρακτηριστικά σε παλαιότερη συνέντευξή του. http://thesecretrealtruth.blogspot.com

Στην Θεία Λειτουργία συναντιόμαστε όλοι μας με τον Χριστό. Γινόμαστε όλοι μία οικογένεια Να μπορεί να λειτουργεί ένας ιερέας σημαίνει ότι μπορεί να κοινωνεί Χριστό. Δεν υπάρχει πιο φοβερό γεγονός από αυτό στην ζωή κάθε ανθρώπου, να μετέχει στο Σώμα και το Αίμα του Θεανθρώπου Κυρίου, να τρώει τον Θεό. Κάθε Θεία Λειτουργία ειδικά για τον ιερέα είναι ένα γεγονός αποκάλυψης και συγκατάβασης του Θεού στον άνθρωπο που στέκεται μπροστά στην Αγία Τράπεζα ιερουργώντας και ιερουργούμενος μέσα στο Μυστήριο της Κοινωνίας. Η Θεία Λειτουργία δεν είναι απλά μία πράξη που καλείται να κάνει ο ιερέας ως μισθωτός αλλά μία συνάντηση που καλείται να πραγματώσει με τον Χριστό σε προσωπικό επίπεδο και έπειτα να προσφέρει και σε όλους τους πιστούς αυτήν την μετοχή στην αφθαρσία. Είναι μεγάλη ευλογία να λειτουργήσε. Είναι μεγάλη ευλογία για εμάς τους ιερείς να λειτουργούμε συχνά (όσο μπορεί ο καθένας). Για μένα προσωπικά η Θεία Λειτουργία παίρνει μια επιπλέον γλυκάδα όταν στην Αγία Τράπεζα στέκει ευλαβικά ο πατέρας και πνευματικός, ο γέροντας και δεσπότης μου. Νομίζω είναι αυτό το συναίσθημα -πέρα από την δεδομένη χαρά της Θείας Λειτουργίας- που έχει ο κάθε χριστιανός όταν εκκλησιάζεται σε κάποιο ναό και ιερουργεί ο πνευματικός του. Χαίρεσαι περισσότερο. Είναι ανθρώπινο και όμορφο να λειτουγείσαι από τον πνευματικό σου, να σε κοινωνεί Χριστό ο άνθρωπος που κοινώνησε την αμαρτία σου. Έτσι λοιπόν και εγώ -ίσως και εσύ- χαίρομαι ένα περισσότερο όταν συλλειτουργώ με τον πατέρα μου και αδελφούς αγαπημένους, όταν στο ψαλτήρι ακούγονται φωνές οικείες, όταν στο εκκλησίασμα βλέπω πρόσωπα γνώριμα που οι καρδιές μας έχουνε γελάσει και κλάψει μαζί. Είναι όμορφη η Θεία Λειτουργία· πρωτίστως γιατί συναντιόμαστε όλοι μας με τον Χριστό και έπειτα μεταξύ μας δια του Χριστού. Είναι όμορφη κάθε Θεία Λειτουργία γιατί γινόμαστε όλοι μία οικογένεια, γνωστοί και ξένοι, μικροί και μεγάλοι, παρόντες και απόντες.

ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4

Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019

ΕΤΟΣ 19Ο

Είναι ομορφότερη όμως –από ανθρωπίνης πλευράςόταν μέσα στο ναό υπάρχουν άνθρωποι που τους νιώθεις ήδη οικογένειά σου πριν γίνουνε οικογένειά σου δια του Χριστού. Δεν είναι κακό να το νιώθουμε αυτό. Γιατί τελικά δεν μένουμε σ’αυτό, αλλά πάμε παρακάτω· στο πέρα της οικειότητας που είναι ο Χριστός, στο πέρα της χαράς που είναι η αγάπη, στο πέρα της στιγμής που είναι αιωνιότητα. π.Παύλος Παπαδόπουλος

«Κάθε πρωί που ξυπνάμε πρέπει να σταυρώνουμε το κεφάλι μας και να λέμε Κύριε δώσε μου καλούς λογισμούς.» Πρέπει να αποφεύγεις την παρατηρητικότητα. Να μην παρατηρείς τους άλλους. Αλλά έστω και να μην έρθει η κρίση-Κατάκριση στο μυαλό είναι των τελείων ανθρώπων. Αλλά αν έρθει η κατάκριση στο μυαλό τουλάχιστον μην το πεις μην το κάνεις καταλαλιά μην πεις στον άλλον αλλά κράτησε το για τον εαυτό σου. Διότι ο άλλος μπορεί να έχει ένα καλό λογισμό για τον αδερφό. Εδώ στο Άγιον Όρος έλεγαν: «μην πεις τίποτα και χαλάσεις το λογισμό του αδερφού μου». Είναι μεγάλη αμαρτία να χαλάμε το λογισμό του αδελφού. Ο λογισμός χαλάει πάρα πολύ εύκολα και πρέπει να τον φυλάμε τον λογισμό μας. Κάθε πρωί που ξυπνάμε πρέπει να σταυρώνουμε το κεφάλι μας και να λέμε Κύριε δώσε μου καλούς λογισμούς δώσε μου αγαθούς λογισμούς και φύλαξε το νου μου καθαρό για να μπορώ να έχω νουν ΧΡΙΣΤΟΥ. Γεροντας Γρηγόριος Αρχιπελαγίτης, Καθηγούμενος Ι. Μ. Δοχειαρίου.

Πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών κρύβεται η αλήθεια της ζωής μας Το ποιοι πραγματικά είμαστε φαίνεται πίσω από την πόρτα του σπιτιού μας. Πολλές φορές η ευλάβεια, η ταπείνωση, η απλότητα, η σιωπή, η ευγένεια είναι σχήματα επίπλαστα. Μοιάζει η αρετή μας σαν ένα ένδυμα που φοράμε αφού βγούμε έξω από το σπίτι μας. Ντυνόμαστε το χαμόγελο, κάνουμε τα μαλλιά μας κότσο, χαμηλώνουμε τον τόνο της φωνής μας, ηρεμούμε τα χαρακτηριστικά του προσώπου μας. Και αρχίζει το θέατρο της ευσέβειας, αρχίζει η κωμωδία της χριστιανικής ζωής μας, η τραγωδία των επίπλαστων σχέσεών μας. Εάν με τους ανθρώπους μας –μέσα στο σπίτι μας- δεν ζούμε τον παράδεισο, τότε τίποτα δεν έχουμε καταφέρει. Η συμπεριφορά μας μέσα στο σπίτι, με τους οικείους μας, δείχνει την πνευματική μας κατάσταση. Ξέρετε, με τους ανθρώπους έξω από το σπίτι μας μπορεί να είμαστε οι πιο γλυκείς άνθρωποι ενώ μέσα στο σπίτι να είμαστε δικτάτορες, κατηφείς. Έξω από το σπίτι απλοί και καταδεχτικοί, μέσα στο σπίτι ιδιότροποι.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ

ΑΡΙΘΜ.

ΦΥΛΛΟΥ 948

Όλα για τους “έξω”; Ποιο το νόημα; Και γίνεται η ζωή μας τόσο μπερδεμένη που δεν ξέρουμε πλέον ποιοι είμαστε. Είμαστε οι θεατρίνοι του έξω ή οι μίζεροι του σπιτιού μας; Έχουμε χάσει κάθε αίσθηση πραγματικού και πλαστού. Εάν δεν κάνουμε το σπίτι μας χώρο συγχώρεσης, κατανόησης, αποδοχής, συγκατάβασης τότε το “έξω” θα παραμένει πάντα ένας χώρος θεάτρου. Ολοι μας έχουμε πέσει σ’αυτήν την παγίδα, να απαξιώνουμε τους ανθρώπους μας (του σπιτιού μας) και να δίνουμε υπεραξία σε ανθρώπους έξω από το σπίτι μας. Και όλα αυτά για λίγο χειροκρότημα. Συνθηκολογήσαμε με την αποτυχία μας και αντί να την αντιμετωπίσουμε νομίζουμε ότι η λύση είναι εμπαίζουμε τους συνανθρώπους μας, λες και είναι θεατές σε κάποιο θεατρικό έργο. Άλλες φορές πασχίζουμε να φαίνεται το σπίτι μας εξωτερικά περιποιημένο, όμορφο, φρεσκοβαμμένο αλλά μέσα το αφήνουμε στο έλεος του εγώ μας. Πίσω από την κλειστή πόρτα του σπιτιού μας φαίνεται ποιοι είμαστε τελικά. Τότε που τα φώτα του κόσμου σβήσουν και θα μείνουμε με τους ανθρώπους μας, αυτούς που λέμε ότι αγαπούμε. Δεν θέλει πολλά για να γίνει ξανά παράδεισος το σπιτικό μας. Ένα χάδι που μέχρι τώρα δεν είχε δοθεί, ένας καλός λόγος που μέχρι τώρα τσιγκουνεύτηκε, ένα χαμόγελο που μέχρι τώρα περίμενε, ένα φιλί που μέχρι τώρα ήταν ένα ξερό “τα λέμε”. Η ευτυχία έρχεται με το πώς θα τοποθετηθούμε στις καθημερινές καταστάσεις κυρίως μέσα στο σπιτικό μας κι έπειτα και έξω από αυτό. Πνευματική ζωή δεν είναι να πηγαίνουμε κάθε Κυριακή στο Ναό ντυμένοι τα καλά μας. Πνευματική ζωή είναι να βιώνεται το σπιτικό μας ως η κατ'οίκον Εκκλησία, όπου κυριαρχεί η αλληλοπεριχώρηση και η ελευθερία ως απόρροια της εμπιστοσύνης. Ας κάνουμε το σπιτικό μας μια γεύση παραδείσου και όχι μια αίσθηση φυλακής. Όλοι φέρουμε ευθύνη γι’αυτό. Τουλάχιστον, όσο πασχίζουμε να φαινόμαστε στους “έξω” καλοί, να προσπαθούμε να είμαστε με τους ανθρώπους μας. Ο παράδεισος φαίνεται κάπου εκεί…μέσα από την κλειδαρότρυπα ενός σπιτιού που παρά τα προβλήματα που έχει, υπάρχει μέσα του ομόνοια, μετάνοια, ειρήνη και αγάπη εν Χριστώ. Εκεί όπου υπάρχει ο έρωτας για ζωή… π. Παύλος Παπαδόπουλος

Να συναντιέστε όσο πιο συχνά μπορείτε... Όπως στο μυστήριο της Εκκλησίας υπάρχει η επικοινωνία μέσω της προσευχής, αλλά και η κοινωνία μέσω της Θείας Ευχαριστίας (ένα σώμα γινόμαστε οι πολλοί μέσω της θείας Κοινωνίας), έτσι και μεταξύ των ανθρώπων, οι διαβαθμίσεις της επικοινωνίας είναι διαφορετικές...

ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4

Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019

ΕΤΟΣ 19Ο

Η γραπτή επικοινωνία είναι σαν μια προσευχή... ενώ η επικοινωνία μέσω της οράσεως και της επαφής, είναι μια κοινωνία και μια βεβαιότητα που στεφανώνει κάθε συνάντηση.. Τα μάτια, η ζεστασιά του δέρματος, ο ρυθμός της αναπνοής, ο τρόπος που περπατάμε, ο τρόπος που αρθρώνουμε τις λέξεις, η ένταση της φωνής, η απόσταση από την οποία μιλάμε, όλα αυτά περιέχουν δυνάμεις που δεν υπάρχουν στον γραπτό λόγο. Ακόμη και στα πιο μυστικά λόγια, εάν κάποιος δεν τους προσδώσει την αρχική τους δύναμη δεν δίδουν καρπό. Η αντικατάσταση της κατ'ιδίαν συνάντησης με την γραπτή επικοινωνία, κυρίως δια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αποβαίνει εις βάρος της ακεραιότητος των διαπροσωπικών σχέσεων… Η ιδέα όσων έγραψα παραπάνω είναι να συναντιέστε οσο πιο συχνά μπορείτε με τα αγαπημένα σας πρόσωπα, να μιλάτε μαζί τους, να τους αγγίζετε, ή έτσι απλά να τους κοιτάτε. Η βασική προυπόθεση της επικοινωνίας είναι η παρουσία. Αλλιώς ο Θεός δεν θα ενσαρκωνόνταν αλλά θα μας έστελνε γράμμα από ...τον Ουρανό! π. Σαββατίου Μπαστοβόϊ

Ένα ταξίδι με αμαρτωλούς,τρελούς και ερωτευμένους... Πολλοί δισταγμοί... Άλλοι δεν θέλουν να εξομολογηθούν , άλλους τους τρελαίνει το πρωϊνό ξύπνημα για την Εκκλησία, η νηστεία φαντάζει βουνό ενώ η δίαιτα για την παραλία παιχνιδάκι. Βλέπεις παπά στον δρόμο και θες να περάσεις στο απέναντι πεζοδρόμιο. Η αμαρτία με άγκυρα σε θέλει στο δικό της λιμάνι. Και όλα αυτά γιατί ; Δεν θέλουμε να αφήσουμε την αμαρτία. Μας αρέσει. Είναι γλυκό το ποτό της αμαρτίας που λέει και ένα τραγούδι. Δεν θέλουμε να την αφήσουμε, είμαστε χρόνια μαζί , μας αρέσει αυτός ο γάμος. Έχουμε γίνει ένα πλέον. Όποιος πάει να την αγγίξει ακόμα και αν είναι ένα κήρυγμα γινόμαστε αγρίμια , λογικό. Όλα αυτά μας ελέγχουν. Βλέπουμε τον Εσταυρωμένο και κλαίμε τη Μεγάλη Πέμπτη, αλλά δεν θέλουμε να κάνουμε το επόμενο βήμα. Αυτή η θέα του σταυρού μας ελέγχει , αλλά είμαστε αδύναμοι για να μπούμε στον δρόμο της θεραπείας. Η αμαρτία μοιάζει με την ερωμένη που σε εκβιάζει ότι θα σου διαλύσει τον γάμο αν πεις κουβέντα. Έρχεσαι στο ναό, απλά ανάβεις ένα κεράκι και με κατεβασμένο το κεφάλι φεύγεις, ακόμα και τους Αγίους δεν μπορείς να τους κοιτάξεις στα μάτια, διότι καθρεπτίζεται η κατάσταση σου και δεν θέλεις, ντρέπεσαι, αλλά μένεις εκεί. Τα δικαιώματα που έχεις δώσει είναι πολλά. Δυσκολεύεσαι. Όταν έχεις συνηθίσει να είσαι στο κελί της φυλακής σου, η ελευθερία σου φαντάζει αρρώστια. Και έρχεται ο Χριστός στη ζωή σου και σου ψιθυρίζει μέσα από διάφορες καταστάσεις, ότι δεν θες να είσαι αυτό που είσαι , ότι αυτή η φυλακή που ζεις δεν είναι η

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ

ΑΡΙΘΜ.

ΦΥΛΛΟΥ 948

πραγματική σου θέση. Πολλές φορές σου μιλάει στον πόνο, διότι είναι η μόνη κατάσταση που μπορείς να Τον ακούσεις. Και ξαφνικά έρχεται η στιγμή να πάρεις αποφάσεις. Αν πεις ναι στην πρόσκληση Του, τότε όπως έλεγαν και οι Άγιοι ο έρωτας της αμαρτίας σβήνει και λιώνει μπροστά στον έρωτα του Νυμφίου και αρχίζει η θεραπεία. Στην εκκλησία αυτό το λέμε μετάνοια, ένα ταξίδι με πηδαλιούχο τον Χριστό, τη θεραπεία τη λέμε Αγιότητα και εν Χριστώ μεταμόρφωση. Τη δεκτικότητα τη λέμε προαίρεση. Και την αίσθηση της αλλαγής τη λέμε άγγιγμα της Χάριτος. Το ψιθύρισμα του Χριστού το λέμε Αποκάλυψη. Και εσύ είσαι ο άρρωστος , αλλά ο πρώτος προσκεκλημένος να κάτσεις σε ένα τραπέζι και είσαι το τιμώμενο πρόσωπο. Το τραπέζι είναι η Αγία Τράπεζα. Ο οικοδεσπότης είναι ο Χριστός που σου μίλησε και ΕΣΥ είσαι το τιμώμενο πρόσωπο. Αυτός που κάθεται στο στασιδάκι και μπορεί κάποιος να σε κοροϊδεύει ότι έμπλεξες με τις γριές και τις κουτσομπόλες, αλλά είσαι ήδη αλλού. Κοιτάς την αμαρτία και την αποστρέφεσαι και ξαφνικά ακούς τον ήχο από την πόρτα της Βασιλείας των Ουρανών να ανοίγει και Κάποιος να σε προσκαλεί να περάσεις...Αυτά γίνονται μέσα στην Εκκλησία, εκεί με αρρώστους, με τρελούς, με αμαρτωλούς και ερωτευμένους. Καλό αγώνα αδερφέ , είσαι μέλος του σώματος Του. Μην το ξεχνάς. π.Σπυρίδων Σκουτής

Δίκτυο Προσευχής Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε βράδυ 11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την Ευχή, για όλα τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά στον τόπο μας, την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και σε κάθε ψυχή που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας. «Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου, Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σέ καταφεύγομεν, ώς άρρηκτον τείχος και προστασίαν.» Ἐπισκεφθεῖτε τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἐνορίας μας: http://saintpanteleimochania.wordpress.com Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ: Πρωτ π.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ Πρωτ.π.ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ: 2821043053

ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4

Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ