Paradigm

Artist unknown

‫گروهي از دانشمندان ‪ 5‬ميمون را در قفسي قرار دادند‪ .‬در وسط‬ ‫قفس يك نردبان‬ ‫‪.‬و بالي نردبان موز گذاشتند‬

‫هر زماني كه ميموني بالي نردبان مي‌رفت دانشمندان بر روي ساير‬ ‫‪.‬ميمون‌ها آب سرد مي‌پاشيدند‬

‫پس از مدتي‪ ،‬هر وقت كه ميموني بالي نردبان مي‌رفت سايرين او‬ ‫‪.‬را كتك مي‌زدند‬

‫پس از مدتي ديگر هيچ ميموني علي‌رغم وسوسه‌اي كه داشت‬ ‫‪.‬جرات بال رفتن از نردبان را به خود نمي‌داد‬

‫‪.‬دانشمندان تصميم گرفتند كه يكي از ميمون‌ها را جايگزين كنند‬ ‫اولين كاري كه اين ميمون جديد انجام داد اين بود كه بالي نردبان‬ ‫‪.‬برود كه بلفاصله توسط سايرين مورد ضرب و شتم قرار گرفت‬ ‫پس از چندبار كتك خوردن ميمون‬ ‫جديد با اين كه نمي‌دانست چرا اما‬ ‫‪.‬ياد گرفت كه بالي نردبان نرود‬

‫‪ .‬ميمون دومي جايگزين گرديد و همان اتفاق تكرار شد‬ ‫سومين ميمون هم جايگزين شد و دوباره همان اتفاق (كتك خوردن)‬ ‫تكرار گرديد‪ .‬به همين ترتيب چهارمين و پنجمين ميمون نيز عوض‬ ‫‪.‬شدند‬

‫آن چيزي كه باقي مانده بود گروهي متشكل از ‪ 5‬ميمون بوده كه با‬ ‫اين كه هيچ‌گاه آب سردي بر روي آن‌ها پاشيده نشده بود‪ ،‬ميموني را‬ ‫‪.‬كه بالي نردبان مي‌رفت را كتك مي‌زدند‬

‫اگر امكان داشت كه از ميمون‌ها بپرسند كه چرا ميموني كه بالي‬ ‫نردبان مي‌رود را كتك مي‌زنند شرط خواهيم بست كه جواب آن‌ها‬ ‫‪:‬اين خواهد بود‬ ‫”من نمي‌دانم‪ ،‬اين اتفاقي‌ست كه اطرافمان مي‌افتد”‬ ‫اين جواب به نظر شما آشنا نمي‌آيد؟‬

‫فرصت ارسال اين را براي اطرافيانتان از دست ندهيد چون ممكن‬ ‫است از خودشان بپرسند كه چرا ما هميشه به كاري كه انجام‬ ‫‪.‬مي‌دهيم ادامه داده علي‌رغم اين كه راه ديگري نيز وجود دارد‬

‫تنها براي دو چيز نمي‌توان حدي تصور نمود؛‬ ‫جهان و حماقت بشر‪ .‬البته در خصوص مورد‬ ‫‪.‬اول زياد مطمئن نيستم‬ ‫آلبرت اينشتين‬