Microsoft Word - Paper On Aesthetics

စာေပေရးသားမွဳပံုသ႑န္၊ေျပာင္္းလဲလာမွဳမ်ား၊သတင္းႏွင့္ လူ႕အဖြ႕ဲ အစည္း (စိုးေနလင္း) (၁) လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရယ္လို႔ စၿပီးျဖစ္ေပၚလာၿပီး စာေပရယ္လို႔စတင္ေပၚေပါက္လာကတည္းက လူသားေတြဟာ သူတို႔ရ႕ဲ အလိုဆႏၵေတြ၊ အေတြ႔အႀကံဳအျဖစ္အပ်က္ခံစားမႈေတြကို စာေပပံုသ႑ာန္အမ်ိဳးမ်ဳိးနဲ႔ ေဖာ္ျပခဲ့ၾက ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ဟာ ျမင္သာထင္ရွားၿပီး ျဖစ္တဲ့အတြက္ အက်ယ္မတင္ျပေတာ့ပါဘူး။ လူသားေတြဟာ အကၡရာစာလံုးေတြကို အသံုးျပဳၿပီး သူတို႔ရ႕ဲ အလိုဆႏၵ အေတြ႔အႀကံဳအျဖစ္အပ်က္ေတြကို စၿပီးေရးသားလာၾက ကတည္းက ေရးသားတဲ့ ပံုသ႑န္ေပၚမွာ မူတည္ၿပီး စာေပပံုသ႑န္အမ်ဳိးမ်ဳိး ထြက္ေပၚလာခဲ့တာပဲျဖစ္ပါ တယ္။ အဆက္ဆက္က စာေပေရးသားခဲ့ၾကသူေတြရ႕ဲ စာေပေတြကို ေႏွာင္းေခတ္ပညာရွိမ်ား၊ ပညာရွင္မ်ားက ဒါကေတာ့ ဘာစာေပျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး ခြဲျခားမွတ္သားခဲ့ၾက၊ အမည္နာမတပ္ခ့ၾဲ က၊ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းသတ္မွတ္ခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္း စာေပေရးသားခဲ့သူေတြက ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာ စာေပပံုသ႑န္ကို ေရြးခ်ယ္အသံုးျပဳၿပီး သူတို႔ေဖၚျပလိုရာ မွတ္တမ္းတင္လိုရာ အေၾကာင္းအရာေတြကို ေဖာ္ျပေရးသားခဲ့ၾကတာ ဒီေန႔ေခတ္အထိေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကပါၿပီ။ ဒီေနရာမွာ လြယ္လြယ္ခြဲျခားမယ္ဆိုရင္ လူတေယာက္ရ႕ဲ အေတြ႔အႀကံဳ ဒါမွမဟုတ္ သူေနထိုင္ျဖတ္သန္း ေနရတဲ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ အေတြ႔အႀကံဳ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို သာမာန္မွတ္တမ္းတင္ေရးသားတာမ်ဳိး ဒါမွမဟုတ္ ရွာေဖြေတြ႔ရွိမႈတခု၊ တီထင ြ ္ဖန္တီးမႈတခုကို အမ်ားသိရွိေအာင္ ေရးသားမွတ္တမ္းတင္ ေဖာ္ျပတာမ်ဳိး၊ အသိပညာတခုကို သတင္းအခ်က္အလက္တခုကိုေဖာ္ျပေရးသားတဲ့စာမ်ဳိးနဲ႔ အျဖစ္ပ်က္ အေၾကာင္းအရာအေတြ႔အႀကံဳတခု၊ ခံစားမႈတခုကို တျခားသူေတြလည္း သူ႔လိုခံစားလာရေအာင္ ေရးသားေဖာ္ျပတာမ်ဳိး၊ စိတ္ကူးဥာဏ္ကြန္႔ျမဴးၿပီး တကယ္မဟုတ္ဘဲ အေၾကာင္းအရာ အျဖစ္ပ်က္တခုကို လုပ္ႀကံဖန္တီးေရးသားၿပီး တျခားသူေတြရ႕ဲ ခံစားမႈကို ႏိႈးႂကြလာေအာင္ ေဖာ္ျပေရးသားတဲ့စာမ်ဳိး ဆိုၿပီးခြဲျခားလို႔ရပါတယ္။ စာသံ ေပသံနဲ႔ ေရးသားရရင္ေတာ့ သုတစာေပနဲ႔ ရသစာေပ ဆိုၿပီး ကြဲျပားသြားပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ေဆာင္းပါး၊ ေလ့လာသံုးသပ္ခ်က္၊ ေ၀ဖန္ခ်က္၊ သုေတသနစာတမ္း၊ ျဖန္႔က်က္ေတြးေခၚျခင္း တက္က်မ္း စတဲ့ စာေပအေရးအသားမ်ဳိးနဲ႔ ကဗ်ာ၊ ၀တၳဳတို၊ ၀တၳဳရွည္၊ အက္ေဆး၊ ၀တၳဳႀကီးမ်ဳိးေတြလို စာေပအေရးအသားမ်ဳိးရယ္လို႔ ကြဲထြက္လာပါတယ္။ အဲဒီစာေပအေရးအသားပံုသ႑န္ႏွစ္မ်ဳိးစလံုးဟာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို အက်ဳိးျပဳခဲ့ၾက အက်ဳိးျပဳေနၾကဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကိုလည္း အျငင္းပြားစရာမရွိပါဘူး။ လူေတြဟာ ေန႔စဥ္သတင္းေတြ၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုသခ ိ ်င္တယ္။ ေ၀ဖန္သံုးသပ္ခ်က္ေတြကို ဖတ္ခ်င္တယ္။ အသစ္ေပၚထြက္လာတဲ့ နည္းပညာေတြ၊ တီထင ြ ္မႈေတြ၊ ေဆး၀ါးေတြ၊ ကုထံုးေတြ အေၾကာင္းကို သိခ်င္မယ္။ ဘ၀အဆင့္ တိုးတက္ျမင့္မားေအာင္ျမင္ခ်င္မယ္။ အဲဒီအခါ လူေတြဟာ သက္ဆိုင္ရာေဆာင္းပါး၊ စာတမ္း၊ သုေတသနစာတမ္း တက္က်မ္းစတာေတြကို ရွာေဖြဖတ္႐ႈျခင္း အားျဖင့္ သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ

အေၾကာင္းအရာေတြ၊ ပစၥည္းေတြနဲ႔ နည္းေဗဒေတြကို သိရွိႏိုင္ၾကပါတယ္။ ဒီအတြက္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈမွာ ႀကီးမားတဲ့ အက်ဳိးေက်းဇူးေတြ ရရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူသားေတြရ႕ဲ စိတ္ခံစားမႈဆိုင္ရာ ေၾကနပ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ အားတက္ရႊင္လန္းမႈ၊ အားမာန္သတၱိ ေဒါသ၊ အမွန္တရားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမႈ၊ တရားမွ်တမႈ၊ သာတူညီမွ်ျဖစ္မႈ၊ အႏုပညာခံစားမႈ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာစတဲ့ စိတ္ခံစားမႈ၊ က်င္၀ ့ တ္သိကၡာတန္ဖိုးစတာေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္စြမ္းအရာမွာေတာ့ လံုး၀မလုပ္ႏိုင္ဘူးလို႔ေျပာလို႔မရေပမယ့္ ေလွ်ာ့ပါးအားနည္းတယ္လို႔ ေျပာရမွာပါပဲ။ တနည္းအားျဖင့္ လူသားေတြလိုအပ္ေနတဲ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေတာင့္တေမွ်ာ္မွန္းမႈေတြကို သုတစာေပလို႔ေခၚတဲ့ စာအုပ္စာေပေတြက ျဖည္႕ဆည္းမေပးႏိုင္ခဲ့ၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ကမၻာေပၚမွာ ရသစာေပရယ္လို႔ ေပၚထြန္းျဖစ္တည္လာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သုတစာေပ၊ ရသစာေပေတြနဲ႔ ပတ္သက္္ၿပီး စနစ္တက်သုေတသနလုပ္ထားတဲ့ စာတမ္းေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိခဲ့ပါၿပီ။ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းက စာေပနဲ႔ သုေတသနပညာရွင္ေတြလည္း စာတမ္းေရးသား တင္သင ြ ္း ဖတ္ၾကားထုတ္ေ၀ခဲ့ၾကတာလည္း ကာလအေတာ္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ အေတာ္ႀကီး ျပည့္စံုေကာင္းမြန္တဲ့ စာတမ္းေတြရွိႏွင့္ခဲ့ၿပီးျဖစ္လို႔ ျမန္မာျပည္တင ြ ္း စာဖတ္ပရိသတ္ေတြအေနနဲ႔ ရသ စာေပရဲ႕အခန္းက႑ကို သိရွိနားလည္ထားႏွင့္ေနၿပီလို႔ ဆိုရပါလိမ့္မယ္။ (၂) ကမၻာစာေပနယ္ထဲကို ရသစာေပဆိုၿပီး စတင္ထြန္းပလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရွ႕တန္းကဦးေဆာင္ ျမင့္တက္ဖြ႔ံၿဖိဳးခဲ့တာကေတာ့ ကဗ်ာလို႔ဆိုရပါမယ္။ နန္းမခန္းေဆာင္ေတြကစလို႔ လယ္ကင ြ ္းအဆံုးမွာ ကဗ်ာလကၤာေတြက လႊမ္းမိုးလင္းလက္ခဲ့ပါတယ္။ ကဗ်ာလကၤာရဲ႕ ပံုသ႑န္ေတြဟာလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးေပၚထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၁၈၃၀ ခုႏွစ္ေတြအေတာအတြင္းမွာေတာ့ ကဗ်ာကို ယွဥ္ၿပိဳင္အန္တုလာတဲ့ အေရးအသား ပံုစံတခု ေပၚထြန္းလာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ႏိုဗယ္ (Novel) လို႔ေခၚတဲ့ ၀တၳဳရွည္ပါပဲ။ ၀တၳဳရွည္ဟာ ၁၈၄၀ ကေန ၅၀ ခုႏွစ္အတြင္းေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ကဗ်ာနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းေနေလာက္ေအာင္ ဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္လာခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ျပင္သစ္မွာ BALZAZ (1799-1850), အဂၤလန္မွာ SIR WALTER SCOTT (1771-1832), အေမရိကမွာ JAMES FENIMORE COPPER (1789-1851), ေနာက္ ပိင ု ္းျပင္သစ္မွာ EMILE ZOLA (1840-1902)စတဲ႕သူေတြဟာ ၁၈၇၅ ခုႏွစ္ကေန ၁၉၆၅ ခုႏွစ္ကာလေလာက္အထိ ၀တၳဳရွည္ဆရာမ်ားအျဖစ္ ၾသဇာႀကီးမား လႊမ္းမိုးႏိုင္ခဲ့ၾကသလို ၀တၳဳေကာင္းႀကီးေတြလည္း အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ေပၚထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီ့အခ်ိန္က ကမၻာေက်ာ္၀တၳဳရွည္ ဆရာ၊ ဆရာမႀကီးမ်ားရဲ႕ ဇာတ္အိမ္ေနာက္ခံ သမိုင္း၊ လူထု စီးပြားေရးစနစ္နဲ႔ ဇာတ္ေကာင္စ႐ိုက္ေတြဟာ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြရ႕ဲ အတြင္းစိတ္ အဇ်တၱအထဲထိ လႊမ္းမိုးစြဲထင္သြားေစခဲ့ပါတယ္။ေန႔စဥ္လူမႈ႔ဘ၀ေနထိုင္ပံု၊ေတြးေခၚစဥ္းစားပံု၊ တန္ဖိုးျဖတ္ပံု၊ ကိုယ္က်င့္သိကၡာစတဲ့ လူ႔ဘ၀ရဲ႕ အေရးပါတဲ့ အခ်င္းအရာေတြအထိ ၾသဇာသက္ေရာက္ ႐ိုက္ခတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရသစာေပအေရးအသားမဟုတ္တဲ့စာေပေတြမွာလည္း သူ႔ဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္မႈနဲ႔သူရွိေနခဲ့ပါတယ္။ သတင္းေဆာင္းပါးေတြဆိုရင္လည္း ထံုးစံအတိုင္း `ဘေျခာာက္လံုး´ (5W&H) ပံုစံနဲ႔အခ်က္အလက္အျဖစ္ အပ်က္ကိုပဲ အဓိကထားၿပီးေနာက္ခံအခင္းအက်င္းး ႐ႈခင္း႐ႈကြက္ေတြကို လစ္လ်ဴ႐ႈေရးသားေလ့ရွိၾကပါတယ္။

လူေတြဟာ အခ်က္အလက္ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို အခ်က္အလက္အျဖစ္အပ်က္ေတြအျဖစ္ပဲ ဖတ္႐ႈသိရွိ လက္ခံခဲ့ၾကပါတယ္။ေရးသားတင္ျပပံုသတင္းေပးပို႕ပံုေတြကေတာ့သက္ဆိုင္ရာသတင္းစာတေစာင္စီရ႕ဲ ကိုယ္ ပိုင္မ၀ ူ ါဒမ်ားေပၚမွာမူတည္ျပီးကြဲျပားနိူင္ပါတယ္။သတင္းစာမူ၀ါဒေတြကိုေဖၚျပေနရင္ေတာ့ရွည္လွ်ားလြန္းမွာ ျဖစ္လို႕မေဖၚျပေတာ့ပါဘူး။ေယဘုယ်အားျဖင့္ေတာ့နိုင္ငံေရးစံနစ္အရအရင္းရွင္နိုင္ငံေတြကသတင္းစာေတြရ႕ဲ မူ၀ါဒနဲ႕ဆိုရွယ္လစ္နိုင္ငံေတြကသတင္းစာေတြရ႕ဲ မူ၀ါဒဟာ ကြဲျပားျခားနားပါတယ္။အက်ိဳးစီးပြားစီးဆင္းမွဳအရ ကြဲျပားျခားနားႀကတာျဖစ္ပါတယ္။ဒီေနရာမွာေတာ့သတင္းကိုခ်ဥ္းကပ္ပံုေရးသားတင္ျပပံုကိုပဲတင္ျပပါမယ္။ လက္စကာမာကယ္ ဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္က သတင္းကိုနည္းသံုးနည္းနဲ႕ခ်ဥ္းကပ္ေရးသားနိူင္တယ္လို႕ဆိုပါတယ္။ ပထမနည္းက ပကတိ အခ်က္အလက္ေဖၚျပနည္း(ဥပမာ-ရုရွားေခါင္းေဆာင္ ကရူးရွက္ဖ္ က အေမရိကန္ သမတ ကေနဒီ ထံ စကားကမ္းလွမ္းသည္ဆိုေသာ အေျဖာင့္သတင္းေရးသားနည္း) ဒုတိယနည္းမွာ အဓိပါယ္ ဖြင့္သတင္းေရးသားနည္း(ဥပမာ-ကရူးရွက္က၏ဘာေႀကာင့္စကားးကမ္းလွမ္းရသလဲဆိုတာကိုအေႀကာင္းအ ေပါင္းစံုန႕ဲ ဆက္စပ္ေဖၚထုတ္ အဓိပါယ္ဖင ြ ့္ေရးသားနည္း)နဲ႕ တတိယ နည္းမွာ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေရးနည္း(ဥ

ပမာ-ကရူးရွက္ဖ္ရ႕ဲ ကမ္းလွမ္းခ်က္ ဟာမွနသ ္ လား မွန္သလား အေမရိကန္သမတ ဘာလုပ္သင့္သလဲ စတဲ့ေ၀ ဖန္ဆန္းစစ္ခ်က္ေတြပါတဲ့ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္သတင္းေရးနည္း) ေတြျဖစ္ပါတယ္။ပထမသတင္းေရးနည္း က ဒီကေန႕မွာျပည္႕စံုတဲ့နည္းမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ဒုတိယနည္းက ဓမၼဓိဌာန္ အကဲျဖတ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ တတိယနည္းက ပုဂၢလဓိဌာန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။သတင္းသမားဟာေခတ္ရ႕ဲ ေတာင္းဆိုခ်က္ကိုလြန္ ဆန္လို႕မရပါဘူး။ေတာင္းဆိုခ်က္န႕ဲ အညီေရးသတင္းေရးသားေဖၚျပရာမွာဒုတိယနည္းကိုသံုးစြဲလာရတဲ့အထိ ေျပာင္းလဲလာရပါတယ္။အဲဒီေလာက္မွာနဲ႕တင္လည္းရပ္မသြားေသးပါဘူး။ဒီကေန႕ေခတ္ရ႕ဲ သတင္းေတြဟာ ရွဳပ္ေထြးေထြျပားလြန္းလွတဲ့အတြက္ ဘာျဖစ္သလဲ ဆိုတဲ့ျဖစ္ပ်က္ပံု ေဖၚျပခ်က္သတင္းပံုစံေရးသားရံုန႕ဲ တင္ မလံုေလာက္ေတာ့ပါဘူး။ျဖစ္ရတဲ့အေႀကာင္းရင္းအေျခအေနအ၀န္းအ၀ိုင္း ဖြင့္ဆိုရွင္းျပ ခ်က္ေတြန႕ဲ အဓိပါယ္ ဖြင့္ေရးသားနည္းကိ္ု သံုးလာရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္ေလာက္မွာေတာ့ အဲဒီလိုသမား႐ိုးက်ေရးဟန္ကေနေဖာက္ထြက္ၿပီးသတင္းအခ်က္အလက္အခင္းအက်င္း ႐ႈခင္း႐ႈကြက္ကို အေသးစိတ္ေရးျခယ္ဖြဲ႔ႏြဲ႔ၿပီးသတင္းအခ်က္အလက္ရ႕ဲ ျမင္ကင ြ ္းအခင္းအက်င္း႐ႈခင္း႐ႈကြက္ကိုအေသးစိတ္ဖြဲ႔ႏြဲ႔ ျပီးသတင္းအခ်က္အလက္ရ႕ဲ ျမင္ကင ြ ္းကိုပိုၿပီးက်ယ္ျပန္္႔အားေကာင္းလာေအာင္ေရးသားးလာခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သမား႐ိုးက်သတင္းသမားေတြက ဒါဟာသတင္းျဖစ္အေရးအသားမဟုတ္ဘူး ၀တၳဳဆန္တယ္ ရသဆန္တယ္ဆိုၿပီး ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕ခဲ့ၾကပါတယ္။ ၀တၳဳေရးဆရာေတြကလည္း ဒါ၀တၳဳမဟုတ္မွာပါဘူး သတင္း ေဆာင္းပါးရွည ွ ္ႀကီးေတြပါလို႔ဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူေတြကပဲ႐ႈတ္ခ် ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕ၾက ၊ ႐ႈံ႕ၾကပါေစ (၆၀) ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းကာလေတြမွာ ေတာ့ အဲဒီအေရးအသားပံုစံသစ္ဟာ စာဖတ္ပရိသတ္ရ႕ဲ လက္ခံမႈေၾကာင့္ ထြန္းကားက်ယ္ျပန္႔လာခဲ့ပါတယ္။ လူေတြအာ႐ုံထားတဲ့ အေရးအသားပံုစံသစ္ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီအေရးအသားပံုစံသစ္ဟာ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္ပိုင္းေရာက္မွ လူေတြဂ႐ုျပဳအေလးထားရတဲ့ အေျခ အေနကိုေရာက္ရွိခဲ့ေပမယ့္ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္ေတြကတည္းကစၿပီး သေႏၶတည္လာခဲ့တာပါ။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ကာလီဖိုးနီးယားက သတင္းေထာက္ ရစ္ခ်က္ေရးမင္းနဲ႔ အေပါင္းအပါ သတင္းေထာက္အခ်ဳိ႕က ဒီအေရးအသားမ်ဳိးေတြကို စမ္းစစ္ေရးသားေနခဲ့ၾကပါၿပီ။ သူတို႔ဟာ အဲဒီအေရး အသားကို (၁၈) ရာစုအစပိုင္းေလာက္က ထြန္းကားခဲ့တဲ့ ခရီးသြားစာေပအေရးအသားက နည္းခံအတုယူ ေရးသားခဲ့ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၆၀ ႏွစ္ဦးပိုင္းမွာ BRESLEIN က ဒီအေရးသားပံုစံသစ္ကို ESQUIRE မဂၢဇင္းမွ စတင္ေရးသားခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ NEWYORKER နဲ႔ TRUE မွာလည္း အဲဒီအေရးအသားမ်ဳိးေတြ ထည့္သင ြ ္းလာခဲ့ၾကပါတယ္။ ၁၉၆၅ ခုႏွစ္ထဲမွာ TRUEMAN CAPOTE က NEWYORKER မွာ IN COLD BLOOD လို႔ နာမယ္တပ္ၿပီး ေရးသားလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ စာေပေလာကတခုလံုး ပြက္ေလာ႐ိုက္သြားၿပီး ၀ိုင္း၀န္း႐ႈတ္ခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က `မ်ဳိးမစစ္စာေပ´ တခ်ဳိ႕က `စာနယ္ဇင္းပညာတု´ လို႔ ႐ႈတ္ခ်ေခၚေ၀ၚ ခဲ့ၾကပါတယ္။ TRUEMAN ကိုယ္တုိင္ကလည္း သူ႔စာေပကို `စိတ္ကူးယဥ္မဟုတ္ေသာ၀တၳဳရွည´ ္ (NONFICTION NOVEL) အမည္တပ္ခဲ့ပါတယ္။ HUNTER THOMPSON ရဲ႕ “HELL’S ANGLES” ဆိုရင္ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္စီးလူငယ္ ဒုစ႐ိုက္ဂိုဏ္းတခုထဲကို ဂိုဏ္း၀င္အျဖစ္ ၁၈ လေလာက္၀င္ေနၿပီး သတင္းအခ်က္အလက္စုေဆာင္းခဲ့ၿပီးေပၚသြားလို႕ မေသ႐ံုတမယ္ အ႐ိုက္အႏွက္ အထိုးအႀကိတ္ခံၿပီးမွေရးသားခဲ့တဲ့ စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရ႕ဲ အဲဒီ “THE STRANGE AND TERRIBLE SAGA OF THE OUTLAW MOTORCYCLE GANG” ဆိုတဲ့ စာအုပ္က ‘အေကာင္းဆံုး အလြတ္သတင္းေထာက္ဆ´ ု ခ်ီးျမႇင့္တာကိုခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒီအခ်က္အလက္ေတြကို က်ေနာ္တင္ျပလိုရင္းက ႐ိုး႐ိုးသတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို စာဖတ္သူေတြကို အသိေပးဖို႔ေရးသားတဲ့ သုတစာေပအေရးအသားကေန စိတ္ကူးယဥ္ဖန္တီးမႈမဟုတ္ဘဲ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္အခ်က္အလက္မွန္ေတြကို ရသစာေပေရးဟန္နဲ႔ အႏုစိတ္ျခယ္မႈန္းေရးဖြဲ႔လိုက္တဲ့အခါ စာေပပရိသတ္ရ႕ဲ အသိအျမင္ကို တိုးပြားေစ႐ံသ ု ာမဟုတ္ဘဲ ခံစားမႈအရပါ ႏိႈးဆြလႈံ႕ေဆာ္ေပးလိုက္ႏိုင္ၿပီး ရင္ထအ ဲ ထိ စြဲၿမဲတင္က်န္ရစ္ေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္လာာတယ္ဆိုတာကို ေျပာခ်င္တာပါ။ဒီေနရာမွာ နံမည္ေက်ာ္ သတင္းစာဆရာ စာေရးဆရာႀကီး ဇ၀န ေျပာဆိုခဲ့တဲ့ "သတင္းစာဆရာေကာင္းသည္္ အေရးႀကီးေသာသတင္းမ်ား ကိုျပည္သူတို႕စိတ၀ ္ င္စားေအာင္ျပဳ၍ ထိုစိတ၀ ္ င္စားမွဳ ကိုအင္အားအျဖစ္အသံုးျပဳ ကာ တိုင္းျပည္တင ြ ္လိုအပ္ေနေသာ ျပဳျပင္ေရးႏွင့္ႀကီးပြြားတိုးတက္ေရးတို႕အတြက္ေဆာင္ရြက္နိုင္စြမ္းရွိေသာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေလသည္။"ဆိုတဲ့စကားအရျပည္ သူလူထုစိတ၀ ္ င္စားေအာင္ေရးသားတင္ျပဖို႕အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာေဖၚျပေနပါတယ္။ေရးဟန္ဆိုတာနည္းပရိယယ္ ျပသနာသာျဖစ္ပါတယ္။ျပည္သူလူထုရ႕ဲ အက်ိဳးစီးပြား ရွိမယ္ဆိုရင္ ေျပာင္းလဲဖို႕လိုအပ္ရင္ေျပာင္း လဲရမွာပါပဲ။

‘THE NEW JOURNALISM’ စာအုပ္ကိုေရးသားခဲ့သူႏွစ္ဦးမွာ တဦးျဖစ္တဲ့ သတင္းစာဆရာ ‘TOM WOLFE’ က ‘(၂၀) ရာစုတခုလံုး စာေပေလာကဟာ သမ႐ိုးက်စာေပအမ်ဳိးအစားေတြနဲ႔ပဲ ခပ္ေအးေအးရပ္တည္ခဲ့ၾကတယ္။ စာေပေလာကရဲ႕သတ္မွတ္ခ်က္ေတြဟာလည္း (၁၈) ရာစုေခတ္ကလူတန္းစားသတ္မွတ္ခ်က္ေတြအတိုင္းပဲ

ရွိေနခဲ့တယ္။ စာေပေေလာကရဲ႕ အျမင့္ဆံုးအထက္လႊာမွာ ၀တၳဳေရး စာေရးဆရာေတြရွိခဲ့ၾကတယ္။ ျပဇာတ္ဆရာနဲ႔ ကဗ်ာဆရာေတြလည္း အဲဒီအလႊာမွာ ပါ၀င္ၾကတယ္။ သူတို႔သည္သာ စာေပေရးသားသူ၊ စာေပအႏွပညာရွင္ေတြျဖစ္တယ္လို႔ သတ္မွတ္ၾကတယ္။ သူတို႔သာလွ်င္လူသားရဲ႕ ၀ိဥာဥ္အတြင္းပိုင္းကိ၀ ု င္ႏုိင္ခင ြ ့္ရွိၾကတယ္။ လူသားရဲ႕ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ၊ ခံစားမႈ၊ လွ်ိဳ႕၀ွက္ဆန္းက်ယ္မႈေတြထဲကထိုိ သူတို႔သာလွ်င္ ျဖန္႔က်က္ႏိုင္ခင ြ ့္ရွိတယ္လို႔ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကတယ္။ `အလတ္လႊာ´ ကေတာ့ စာေပပညာရွင္လို႔ေခၚၾကတဲ့ အက္ေဆးဆရာေတြ၊ေ၀ဖန္ေရးဆရာေတြ၊ အတၳဳပတၱိေရးဆရာ၊ သမိုင္းပညာရွင္နဲ႔ သိပၸံပညာရွင္ေတြပါ၀င္တယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားၾကတယ္။ `စိတ္ကူးစာေပ´ မဟုတ္တဲ့နယ္ပယ္မွာေတာ့ သူတို႔ဟာ သရဖူမေဆာင္းတဲ့ ဘုရင္ငယ္ေတြပဲလို႔ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ သတင္းစာသမား ဂ်ာနယ္လစ္ေတြကေတာ့ `ေအာက္ဆံုးလႊာ´ မွာပါ။ သူတို႔ရွိေနမွန္းေတာင္ လူေတြကသတိ မထားမိၾကပါဘူး။ သူတို႔ကို ၀တၳဳေရးဆရာေတြအတြက္ေရးစရာ ကုန္ၾကမ္းရွာေပးတဲ့သူေတြအျဖစ္ေလာက္ပဲ သေဘာထားခဲ့ၾကပါတယ္။ နာမယ္ႀကီးသတင္းစာေတြနဲ႔ မဂၢဇင္းႀကီးေတြကမဟုတ္တဲ့ အလြတ္သတင္းသမား ေတြဆိုရင္ `ကေလကေခ် ပစၥည္းမဲ့ေတြ´ လို႔ေတာင္ အေခၚခံခဲ့ၾကရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ (၆၀)ေႏွာင္းပိုင္းကာလေတြမွာေတာ့ အဲဒီ ` ကေလကေခ် ပစၥည္းမဲ့ေတြ´ က ၀တၳဳေရးဆရာေတြကို သူတို႔အပိုင္စီးထားတဲ့ အလႊာကေန ဆြခ ဲ ်ပစ္လိုက္ၾကပါၿပီ လို႔ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ (၃) ဟုတ္ပါတယ္။ ကဗ်ာကိသ ု ူ႔ရ႕ဲ ေရွွ႕တန္းဦးေဆာင္ အခန္းက႑ကေန ဖယ္ရွားေနရာယူလာတဲ့ ၀တၳဳရွည္ဟာ `လူမႈသ႐ုပ္မွန´ ္ ၀ါဒလက္နက္ကို သံုးစြခ ဲ ဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ လူမႈဘ၀နယ္ပယ္မွာ အမွန္တကယ္ ရွိေနျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြ လူေတြရ႕ဲ ခံစားခ်က္ အေတြးအျမင္စတာေတြကိုေလ့လာမွတ္သားၿပီး ဓာတ္ပံု႐ိုက္သလို စိတ္ကူးဖန္တီး ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ေရးသားျခယ္မႈန္းျပႏိုင္ခဲ့လို႔ ၀တၳဳနဲ႔ ၀တၳဳဖတ္သူေတြဟာ ကြဲျပားမေနေတာ့ပဲ တသားတည္းျဖစ္သြားခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ လူထုကေနရာေပးလက္ခံ ဖတ္႐ႈေနရာေပးလာခဲ့ၾကေတာ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ။ အခုက်ေနာ္တင္ျပခဲ့တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္နဲ႔ သတင္းေဆာင္းပါးအေရးအသားသစ္ဟာလည္း သာမာန္သုတေပးအေရးအသားပံုသ႑ာန္ကို `လူမႈသ႐ုပ္မွန´ ္ လက္နက္နဲ႔ပဲ တိုး၀င္ေနရာယူလာခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူက လူမႈလက္ေတြ႔ဘ၀ထဲက တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ တကယ့္ေတြးျမင္စဥ္းစားပံုေတြကို ပိုၿပီး အႏုစိတ္ေရးသားေဖာ္ျပဖို႔ ႀကိဳးစားလုိက္တာပါပဲ။ေနာက္ခံအေၾကာင္းအရာ အခင္းအက်င္း ႐ႈခင္း ႐ႈကြက္ကို အႏုစိတ္က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ေရးသားဖြဲ႔ႏြဲ႔လိုက္ေတာ့အခါ စာဖတ္သူေတြရ႕ဲ အာ႐ံုခံစားမႈဟာသူတို႔တကယ္ ေတြ႔ႀကံဳခံစားေနရသလို ျဖစ္ေပၚလာၿပီး အျဖစ္အပ်က္သတင္းအခ်က္အလက္ သက္သက္မဟုတ္ေတာ့ပဲ ခံစားမႈပါ ပါလာၿပီး ပိုမိုအားေကာင္းျပင္းထန္တဲ့ခ်စ္စိတ္၊ ျမတ္ႏုိးစိတ္၊ တန္ဖိုးထားစိတ္၊ မုန္းတီးစက္ဆုတ္စိတ္၊ ဆန္႔က်င္တြန္းကန္လိုစိတ္ေတြကိုေပါက္ဖြားျဖစ္ထြန္းစြဲၿမဲသြားေစႏိုင္လာတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါပဲ။ လြယ္လြယ္ကူကူေျပာရရင္ေတာ့ သာမာန္အသိပညာေပး သုတေပး အေရးအသားသက္သက္ကေန

ရသစာေပအေရးအသား နည္းနာတခ်ဳိ႕ကို အသံုးျပဳၿပီးေရးသားလိုက္တာပါပဲ။ အက်ဳိးရလဒ္ကေတာ့ ေျပာမႏိုင္ေအာင္မ်ားျပားလွတယ္လို႔ေျပာရမွာပါပဲ။ေဒါက္တာ J.C MARRILL ကေတာ့ "သတင္းစာဟူထို သည္ လူ႕အဖြ႕ဲ အစည္းကို ေႀကးမံုကဲ့သို႕ထင္ဟပ္သည္ဆိုေသာစကားရွိ သည္မွန္ေသာ္လည္းသတင္း စာေကာင္းသည္ထိုထက္ပို၍ ေလးနက္ေသာ တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ရန္လိုသည္။သတင္းစာသည္ျဖစ္စဥ္ ျဖစ္ရပ္မ်ားကို သတင္္းေပးရံုသာမက အဆံုးအျဖတ္လည္းေပးရမည္။ထိုျဖစ္စဥ္ျဖစ္ရပ္ မ်ားႏွင့္ပါတ္သက္၍ တိက် ဲ င့္ရင့္ ေဖၚထုတ္ေရးသားျခင္း ခိုင္မာေသာ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားလည္းရွိရမည္။ထိုထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားကို ရဲရရ လည္းျပဳရမည္။"လို႕ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ျပည္သူလူထုအတြက္ပိုျပီးတာ၀န္ႀကီးမားမွဳ ရွိေနတယ္လို႕ေျပာတာပါပဲ။

နိဂုံးအေနနဲ႔ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဟာ လူသားေတြရ႕ဲ အဆင့္ဆင့္ ျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြထက္ ‘ေဗာ္လဂါမွ ဂဂၤါသိ´ ု႔ ကို ပိုၿပီးအမွတရ ္ ေနၾကတယ္။ အေမရိကန္ကၽြန္စနစ္ ကၽြန္ေခတ္ရ႕ဲ သမိုင္း စာမ်က္ႏွာေတြထက္ `ဇစ္ျမစ္´ (THE ROOTS)၊ `ဦးေလးးတြမ´ ္ (UNCLE TOM) တို႔ကို ပိုအမွတ္ရေနၾကတယ္။ အေမရိကန္စက္မႈေတာ္္လွန္ေရး အကူးအေျပာင္းကာလရဲ႕ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြထိုက` ္ ေဒါသမာန္´ (THE RAGE OF ANGEL) ကိုပိုၿပီး စြဲၿမဲအမွတ္ရေနၾကရတယ္။ ႐ုရွ ဆိုရွယ္လစ္ေတာ္လွန္ေရး၊ေျမယာျပဳျပင္ေျပာင္း လဲေရး သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြထက္ `ေတာ႐ိုင္းေျမ´ (VIRIGIN SOIL UPTURNED) ကို သတိတရရွခ ိ ဲ့ၾကတယ္။ ျမန္မာလြတ္လပ္ေရးကိုလိုနီေခတ္ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈသမိုင္း စာမ်က္ႏွာေတြထက္ ဆရာသိန္းေဖျမင့္ရ႕ဲ `သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသား´ ကိုပိုလို႔ စြဲၿမဲအမွတ္ရေနၾကရတယ္။ လူတန္းစားစ႐ိုက္သေဘာေတြ အခ်က္ေတြ လုပ္ေဆာင္မႈ လႈပ္ရွားမႈေတြကို မာစ္ (MARX) ရဲ႕သေဘာတရားက်မ္းေတြထက္ ဆရာျမသန္းတင့္ရ႕ဲ `ဓားေတာင္ကိုေက်ာ္၍ မီးပင္လယ္ကိုျဖတ္မည္´ မွာ ပိုလို႔အမွတ္ရ စြဲၿမဲေနခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္ပါလား။

က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ဒီစာတမ္းကို ဖတ္ဖို႔မရည္ရြယ္ခဲ့ပါဘူး။ ကဗ်ာဆရာ `ေမာင္လြမ္းဏီ´ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္ေၾကာင့္ က်ေနာ္ အခ်ိန္တိုအတြင္း ရတတ္သမွ် အကိုးအကားေတြကိုရယူ ကိုယ့္အေတြးအျမင္ခံစားခ်က္ ခံယူခ်က္ေတြနဲ႔ေပါင္းစပ္ၿပီးေရးသားတင္ျပခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ရ႕ဲ စာတမ္းဟာ ဘယ္လိုမွ ၿပီးျပည့္စံုေအာင္ေကာင္းမြန္မွာ မဟုတ္သလို စံကိုက္ျဖစ္မွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဆ ဲ ိုေတာ့ က်ေနာ့္ရ႕ဲ ပတ္၀န္းက်င္မွာ က်ေနာ္လိုခ်င္လိုအပ္ေနတဲ့ စာအုပ္စာတမ္းေတြမရွိလို႔ပါပဲ။ ဒီအေျခအေနကို အခု BMA ညီလာခံကို တက္ေရာက္လာၾကတဲ့ စာနယ္ဇင္းသမားေတြအေနနဲ႔ နားလည္ေပးၾကပါလို႔ေမတၱရပ္ခံရင္း က်ေနာ္နိဂံုးခ်ဳပ္အပ္ပါတယ္။ ေလးစားစြာျဖင့္

"ေတာအုပ္မ်ားရဲ႕အင္နားရွား"

စိုးေနလင္း

တခါတခါ... သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြဟာ အမာရြတ္ဗရပြ နဲ႕အရုပ္ဆိုး အရိုးမတြန္နိုင္ႀက ေသာရုပ္ႀကြင္းမ်ားရဲ႕ ပင့္သက္ျပင္းမ်ား ေအာင္းပူမွာ ေသြးဆာေနလိုက္ႀကပံုမ်ား။ ဘယ္တရားကို ဘယ္နတ္က ေစာင့္တာပါလဲ ဦးပုညရဲ႕"သႀကားလိမ"္ ကိုသာ ဘက္စ္ဆယ္လာ စာရင္းသြင္း သူေတာ္ခ်င္း သတင္းေလြ႕ေလြ႕ရွိႀက၏။ "အမွန္တရားက ဖိနပ္စီးေနစဥ္မွာ လိမ္လည္မွဳက ကမၻာတပတ္ခရီး ပတ္ျပီးသြားႏွင့္ခဲ့ျပီ"ဆိုတဲ့ ျဖစ္ရပ္မွန္ဆိုရိုးစကားဟာ ဗားရွင္း* အမိ်ဳးမ်ိဳးရွိပံုရရဲ႕။ ထပ္ျပန္တလဲ မိုက္မဲမွဳမ်ားႀကားမွာ ဇင္ဘာေဘြ ဆူဒန္ အာဖဂန္ ပါလက္စတိုင္း အႏွိင္းမဲ့ ရိုင္းျပ ေနႀက ေပါက္ပင္န႕ဲ ဗ်ိဳင္း ကိုင္းသူူနားသူ အသံတူေနႀကေသာကာလ။ ေဟာဒီမွာလည္း အာဏာအရွာေကာင္းသူန႕ဲ ဥစၥာအရွာေကာင္းသူတို႕ခ်င္း

ရိုင္းပင္းကူညီမွဳ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ ေသြးဆုတ္ေနတဲ့လူမမာ ဒါဟာ...ဧရာ၀တီ က်ံဳလွီမိန္းေမာေနရွာျပီထင့္။ ရွဥ္႕မေလွွ်ာက္သာပဲ ပ်ားခ်ည္းပဲ စြခ ဲ င ြ ့္ရေသာဇာတ္လမ္းမွာ ပတ္ႀကမ္းတိုက္ခ်က္မ်ားသာ အပ္ေႀကာင္းထပ္ ကပ္ႀကီးေလးပါးသင့္ေနႀကဆဲ။ ကဲ...အဲဒီမွားယြင္းမွဳနဲ႕ ဒုစရိုက္အေမွာင္ထုကိုခေ ြဲ ဖာက္ ပင္လယ္ျပင္ေအာက္ကိုငုတ္လွ်ိဳး ဘယ္သူ... လွိဳင္းတံပိုးေတြကို လွဳပ္ႏွိဳးရဲသလဲ။ ။

*ဘာသာ ေျပာင္းလဲ ျပန္ဆိုမွဳ