Laatste Groet Uit Tanzania

Laatste groet uit Tanzania! Zo dit zal mijn laatste berichtje zijn uit Tanzania. Ik weet heel goed dat ik niet zo heel erg veel heb geschreven en zeker niet zoveel als in Ghana. Ik wil absoluut niet zeggen dat Ghana minder leuk was, maar daar hadden we minder te doen op een dag. Hier is zoveel te doen, dat op Internet gaan om een berichtje te schrijven gewoon niet zo vanzelf gaat. Het is, denk ik, alleen maar positief. Over minder dan een week zitten Guido en ik in het vliegtuig, weg van hier, op weg naar Nederland. Ik wil hier nog helemaal niet weg… Hoewel het een stuk langer was dan Ghana voelt het niet zo. Ik heb het gevoel alsof ik hier nog maar net ben. Dat ik over een week weer in Nederland ben kan ik bijna niet geloven. Dar es Salaam, Tanzania, is geweldig geweest. Het is een ervaring om nooit meer te vergeten. Het onderzoek hebben we 2 weken geleden afgesloten en de afgelopen 2 weken zijn we vol aan de bak gegaan met het schrijven van een artikel. Dit artikel hebben we afgekregen en is naar Dr. Simon gegaan die commentaar heeft gegeven. Niet heel veel, wel nog 2 dagen werk. De aanpassingen zijn inmiddels ook klaar. We hebben nu een artikel wat praktisch klaar is voor publicatie. Wel hebben we nog overleg met Dr. Merkx. Met hem zullen we de allerlaatste aanpassingen doen. We richten ons op het tijdschrift: The International Journal of Aral and Maxillofacial Surgery. Of dit zal lukken, weten we natuurlijk niet, wat ik wel weet is dat het onderzoek meer dan goed is geslaagd!! Deze laatste week is een week vakantie. Ook al hebben we dan nog een week vakantie, het voelt als een klote week. Na deze week moeten we hier weg. Maar wie wil er nou weg van een plek als deze? Ik niet. Maar goed, ook Nederland heeft zo zijn voordelen, mijn vriendin, mijn ouders, zus en broer, familie, mijn vrienden. Daar houdt het eigenlijk wel een beetje op… Het heeft niet zoveel als dit land hier, al heb ik vernomen dat de temperatuur ergens op begint te lijken. Maar alleen de temperatuur maakt nog geen Tanzania. Al met al, jammer dat we moeten gaan. Vanaf het weekend is onze vakantie week al ingegaan. Heerlijk naar mooie plekken geweest (slipway) en naar het zwembad. Dat zwembad is van het hotel The golden tulip. Het is een prachtig zwembad waarin je over de Indische oceaan uitkijkt en ook over de stad. Ja, daar is het even slikken als ik denk dat ik over een week weer uitkijk over de Piet Heinstraat… Zaterdag hebben we ook als vanouds, de “proefpakking” gedaan. Na de eerste keer proberen, paste het bij beide niet. Dat was dus even slikken. Maar toen we beide alles eruit haalde en nog een selectie maakte wat wel en wat niet meeging, paste het maar net. We hebben dus beide nogal veel zooi gekocht :-) . Dan hebben we ook nog eens elke dag in gepland, ook met naar markten gaan. Eigenlijk kunnen we dus niets meer kopen, maar onze zelfkennis is groot genoeg om te weten dat we toch wel weer in de verleiding komen om dingen te komen. Maar ja, gewoon nog meer proppen, of nog meer hier achterlaten! Elke dag is dus wel vol gepland, iets wat de tijd nog sneller laat gaan. Maandag hebben we afscheid genomen van het Ziekenhuis. Dat ging redelijk snel. We moesten natuurlijk weer naar iedereen toe en officieel zeggen dat we weg gingen, maar het was echt top! Iedereen waarmee we innig hebben samengewerkt was er en na een

paar officiële praatjes konden wij ook onze dank aan iedereen tonen. Het was een mooi begin van de week. Na het ziekenhuis, waar we stiekem toch nog vrijdag zijn, zijn we gaan fitnessen. Na de fitness was het bij Sea clif zitten, een hotel met een TOP uitzicht. Met etenstijd zijn we een sparerib restaurant in gegaan en ons flink klem gegeten! Verder zijn we nog naar het Museum geweest, wat niet heel veel voorstelde en de Botanische tuin. Heel klein, maar wel even lekker om geweest te zijn. Vandaag zijn we eerst naar de hout-markt geweest. Een plek waar gewoon veel souvenirs te koop zijn. Omdat we niet veel meer mee konden nemen hebben we niet zoveel gekocht, maar het is er wel leuk om rond te lopen. Vanavond gaan we eten met Dr. Omar. Morgen (donderdag) gaan we nog naar Kariakoo, een markt waar praktisch alles te koop is. Vrijdag hebben we met vrienden hier afgesproken en zaterdag zullen we de tassen inpakken en van bijzondere plekken “afscheid” nemen. Dan is het naar ons favoriete restaurant (Bali’s) en lekker naar bed. De volgende morgen moeten we er al om 05.30 uit. En ja dan is het allemaal afgelopen… :-( De aankomst gaat weer mooi worden. Zoals Ghana, hebben ze hier ook genoeg (tweedehands/nep) kleding te koop. En ja, Guido en ik zijn eigenlijk gewoon 2 vrouwen die winkelen beide heel leuk vinden. Een mooie P-I-M-P outfit is het resultaat. Dus niet op zoek naar 2 blanken, maar naar 2 Wikkers (? Of hoe je dat ook spelt) Deze laatste week zal een mooie week worden waarin ik van alles nog zal genieten. Veel Liefs en tot snel!! Erik.