Issue#1

2

Μηνιαία έκ­δο­ση της Λα.Μό.Σ.Α (Λαϊκή Μορφωτική Στέγη Αμπελοκήπων)

ανα πτη ρας

Νοέμβριος 2007•Τεύ­xος 1• Περίοδος Β ΕΚ­ΔΟ­ΤHΣ: ΛΑ­ΜΟ­ΣΑ ΣΥ­ΝΤΑ­ΚΤΕΣ: ΧΡΙ­ΣΤΙ­ΝΑ ΑΝΤΩ­ΝΙΟΥ, ΧΡHΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΣΟΦΙΑ ΑΣΛΑΝΙΔΟΥ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΡΤΣΑΚHΣ, ΤΑΣΟΣ ΒΕΝΕΤΙΚΙΔHΣ, ΕΛΕΝΗ HΛΙΟΠΟΥΛΟΥ, ΒΙΚΥ ΛΟΪΖΟΥ, ΕΥΓΕΝΙΑ ΛΟΪΖΟΥ, ΦΩΤΕΙΝΗ ΝΑΛΜΠΑΝΤΗ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΙΣΚΙΟΥΛHΣ, ΑΚHΣ ΣΑΜΟΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΤΣΑΚΑΝΙΚΑ, ΠΑΠΑΛΕΞΙΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΩ­ΤΟ­ΓΡΑ­ΦΙ­ΚΗ ΕΠΙ­ΜΕ­ΛΕΙΑ: ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ, ΤΙΝΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ ΔΙΟΡ­ΘΩ­ΣΗ: ΕΥΓΕΝΙΑ ΛΟΪΖΟΥ ΣΧΕ­ΔΙΑ­ΣΜΟΣ: ΧΡH­ΣΤΟΣ ΑΝΤΩ­ΝΙΟΥ ΔΙΑΦHΜIΣΕΙΣ: ΕΥΓΕΝΙΑ ΛΟΪΖΟΥ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΤΣΑΚΑΝΙΚΑ ΓΡΑ­ΦΕΙΑ: ΠΕ­ΡΑΝ 24-28, ΑΜΠΕ­ΛΟ­ΚH­ΠΟΙ

ana­pti­[email protected] Δι­α­φη­μί­σεις: 2310-732662 & 6974024663 Ο «Ανα­πτH­ρας» ανά­βει: ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ • ΔΗ­ΜΟ­ΤΙ­ΚΗ ΒΙ­ΒΛΙΟ­ΘΗ­ΚΗ • ΛΑ.ΜΟ.Σ.Α • ΔΗΣΝΑ • TA­XY­ΔΡΟ­ΜΕΙΟ • Α & Β ΚΑΠΗ ΣΤΑ ΒΙ­ΒΛΙΟ­ΠΩ­ΛΕΙΑ: • ΓΡΑ­ΦΕΥΣ • ΙΑ­ΝΟΣ • ΚΥ­ΒΟΣ • ΠΑ­ΠΥ­ΡΟΣ • ΣΟΥΣΛΟΓΛΟΥ ΣΤΑ ΩΔΕΙΑ: • ΔΗ­ΜΟ­ΤΙ­ΚΟ • ΘΕΡ­ΜΑ­Ι­ΚΟ • ΛΥ­ΔΙ­ΚΟ ΣΤΑ ΦΡΟ­ΝΤI­ΣΤΗ­ΡΙΑ: • eKΠΑΙΔΕΥΣΗ • ΚΥΤΤΑΡΟ • ΜΠΟΖΑ • Ξ.Γ. ΒΛΑ­ΧΟ­ΠΟΥ­ΛΟΥ • ΠΕΔΙΟ • ΠΕΧΛΙΒΑΝΙΔΗΣ • WIN NET ΣΤΑ ΚΑ­ΤΑ­ΣΤΗ­ΜΑ­ΤΑ: • ΑMA­ΡYΛ­ΛIΣ • ΑΝ­ΘΟ­ΔΕ­ΣΜΙΟΙ • BO­DY SHOP • BOΤΑΝΟΛΟΓΙΟ • ΓΟΝ­ΔΟ­ΛΑ • COTTON BLUE • GO­O­DY 'S • ΙΝ SPOT • ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ • ΚΟ­ΚΟΥΣ • MAD NET • ΜΑΝΑΣΙΔHΣ • MELT • ΜΟΥ­ΣΙ­ΚΟΣ ΟΙ­ΚΟΣ ΝΑ­ΚΑΣ • ΟΠΤΙ­ΚΑ ΖΑ­ΧΑ­ΡΕ­ΓΚΑΣ • ΟΠΤΙ­ΚΑ ΣΙ­ΔΕ­ΡΙ­ΔΗΣ • ΟΠΤΙ­ΚΑ ΣΤΟ­ΓΙΑΝ­ΝΗΣ • ΟΠΤΙ­ΚΑ ΟΠΤΟ­ΡΑ­ΜΑ • ΠΑ­ΓΩ­ΤΑ PAL­MA • ΠΟ­ΔΗ­ΛΑ­ΤΗΣ • RAIN­BOW • JUNIOR ΤΣΑΦ ΤΣΟΥΦ • VE­STA • VI­DEO LAND • VI­DEO SEVEN • FO­TO EX­PERTS • ΦΩ­ΤΟ ΣΑΒ­ΒΑ • ΦΩ­ΤΟ­ΤΥ­ΠΙ­ΚΟ ΚΕ­ΝΤΡΟ ΣΤΑ ΚΑ­ΦΕ: • AK BAR • CREAM • CAL­DO • ΤΟ ΚΑ­ΦΕ • THE BAR • LA VIE • LOBBY • ΝΟ­ΤΙΟΣ ΑΝΕ­ΜΟΣ • NOVA • ΠΕ­ΠΟ­ΝΙ • ΠΛΑ­ΤΕΙΑ • SILK • ΣΚΑ­ΡΑ­ΒΑΙ­ΟΣ • SMALL • WHITE MOLINARI Κ Ε Ν Τ Ρ Ο • ΦΩ­ΤΟ­ΓΡΑ­ΦΙ­ΚΟ ΚΕ­ΝΤΡΟ • ΔΗ­ΜΑΡ­ΧΕΙΟ ΘΕΣ/ΝΙ­ΚΗΣ ΣΤΑ ΚΑ­ΤΑ­ΣΤΗ­ΜΑ­ΤΑ: • ΑΝΕ­ΜΗ (Π.ΜΕ­ΛΑ) • CI­NESHOP • CO­MI­CON (IKTI­NOY) • MH ME ΛΗ­ΣΜΟ­ΝΕΙ • ΠΑ­ΡΕ-ΔΩ­ΣΕ • SE­COND HAND MUSIC ΤΑ­ΒΕΡ­ΝΕΣ: • ΖΥ­ΘΟΣ • ΚΙ­ΒΩ­ΤΟΣ (ΡΟ­ΤΟ­ΝΤΑ) • ΚΡΑ­ΣΟ­ΔΙ­ΚΕΙΟ • ΟΥ­ΖΟ ΜΕ­ΛΑ­ΘΡΟΝ • ΠΙ­ΝΑ­ΚΑΣ

• ΡΟΥ­ΓΑ • ΤΕΣ­ΣΕ­ΡΙΣ ΕΠΟ­ΧΕΣ • ΤΖΟ­ΒΑ­Ε­ΡΙ (ΡΟ­ΤΟ­ΝΤΑ) • ΤΟ­ΜΠΟΥΡ­ΛΙ­ΚΑ ΚΑ­ΦΕ: • ΑΒHΣ­ΣΥ­ΝΙΑ (ΡΟ­ΤΟ­ΝΤΑ) • ΑΛΕΑ (ΙΣΑΥ­ΡΩΝ) • ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ • ΑΝΕ­ΜΟ­ΕΣ­ΣΑ (Α. ΣΒΟ­ΛΟΥ) • AΣΤΟΡΙΑ (ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ) • BI­GA­RO­ON (Π. ΜΕ­ΛΑ) • ΓΑ­ΖΙΑ (ΚΑ­ΡΟ­ΛΟΥ ΝΤΗΛ) • CARDHOU (Π.Π ΓΕΡ­ΜΑ­ΝΟΥ) • CAR­PE DIEM (ΝΑΥ­Α­ΡΙ­ΝΟ) • ΔΑΔΑ (ΡΟΤΟΝΤΑ) • ΔΕ­ΛΕ­ΑΡ (ΡΟ­ΤΟ­ΝΤΑ) • DE FA­CTO (Π. ΜΕ­ΛΑ) • ΔHΜΙΟΥΡ­ΓΙΑ (ΡΟ­ΤΟ­ΝΤΑ) • ΔΟΝ ΚΙ­ΧΩ­ΤHΣ (Π.ΜΕ­ΛΑ) • ΕΛ­ΠΙ­ΔΟ­ΦΟ­ΡΟΣ (ΚΑ­ΜΑ­ΡΑ) • ΕΛΛHΝΙΚΟΝ (ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ) • ΕΝΤΕ­ΧΝΟΝ (ΔΕΛ­ΛΙΟΥ) • ΕΡΩΣ (ΡΟ­ΤΟ­ΝΤΑ) • ΕΜΙ­ΓΚΡΕ (ΑΓ­ΓΕ­ΛΑ­ΚΗ) • ΕΝ ΜΙ­ΚΡΩ (ΑΓ­ΓΕ­ΛΑ­ΚΗ) • FORUM (NΑΥ­ΑΡ­ Ι­ΝΟ) • GRO­TESQUE (Π.ΜΕ­ΛΑ) • ΖΩ­ΓΙΑ (ΑΓ­ΓΕ­ΛΑ­ΚΗ) • ΖΩ­ΓΙΑ (ΚΟ­ΜΝΗ­ΝΩΝ) • ΖΩ­ΓΙΑ (ΒΕ­ΝΙ­ΖΕ­ΛΟΥ) • HΛΙΟ­ΤΡΟ­ΠΙΟ (ΑΓ­ΓΕ­ΛΑ­ΚΗ) • ΚΟΥΡ­ΔΙ­ΣΤΟ ΠΟΡ­ΤΟ­ΚΑ­ΛΙ • ΛΩ­ΞΑΝ­ΔΡΑ (ΖΑ­ΛΙ­ΚΗ) • ΜΕ­ΤΑΙΧ­ΜΙΟ (ΡΟ­ΤΟ­ΝΤΑ) • ΜΙ­ΚΡΟ ΜΠΛΕ ΚΑ­ΦΕ (ΡΟ­ΤΟ­ΝΤΑ) • ΜOND (ΙΣΑΥ­ΡΩΝ) • ΜOY­ΣΕΣ • ΝΟ­ΣΤΟΣ (ΡΟ­ΤΟ­ΝΤΑ) • ΞΑ­ΓΝΑ­ΝΤΟ (ΡΟ­ΤΟ­ΝΤΑ) • HAR­RY’S SPOT (Α.ΣΒΩ­ΛΟΥ) • ΟΙΩ­ΝΟΣ (Α.ΣΒΩ­ΛΟΥ) • ΠΡΙ­ΓΚHΠΟΣ (ΤΟΥΡΚ. ΠΡΟΞ.) • ΡLAY HOUSE (Π.Π.ΓΕΡ­ΜΑ) • ΣΑ­ΡΩ­ΘΡΟΝ (ΛΑ­ΛΑ­ΔΙ­ΚΑ) • SNOB CA­FΕ (ΝΑΥ­Α­ΡΙ­ΝΟ) • STRET­ΤO (ΚΑ­ΡΟ­ΛΟΥ ΝΤΗΛ) • ΤΟ ΝΕ­ΡΟ ΠΟΥ ΚΑΙ­ΕΙ • ΤΟ ΠΤΥ­ΧΙΟ (ΡΟ­ΤΟ­ΝΤΑ) • VER­DI (ΑΓ­ΓΕ­ΛΑ­ΚΗ) • ΦΡΟΥ­ΤΟ­ΤΥ­ΠΟ (ΝΑΥ­ΑΡ­ Ι­ΝΟ) ΣΤΑ ΒΙ­ΒΛΙΟ­ΠΩ­ΛΕΙΑ: • Η ΑΓΝΩ­ΣΤΗ ΚΑ­ΝΤΑΘ • ΒΙ­ΒΛΙΟ­ΒΑΡ­ΔΙΑ • BI­BΛΙΟ­ΡΥΘ­ΜΟΣ • BI­BΛΙΟ­STOCK • ΙΑ­ΝΟΣ • ΜΑΛΛΙΑΡHΣ • ΜΠΑΡ­ΜΠΟΥ­ΝΑ­ΚHΣ • ΤΟ ΚΑ­ΤΩΙ ΤΟΥ ΒΙ­ΒΛΙΟΥ • ΠΡΩ­ΤΟ­ΠΟ­ΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΚΙ­ΝΗ­ΜΑ­ΤΟ­ΓΡΑ­ΦΟΥΣ: • ΑΘHΝΑΙΟΝ • ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ • ΒΑ­ΚΟΥ­ΡΑ • ΜΑ­ΚΕ­ΔΟ­ΝΙ­ΚΟΝ • ΟΛΥ­ΜΠΙΟΝ Π Ο Λ­ Υ ­Χ Ω ­Ρ Ο Ι • ΜΟΝΗ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ • ΜΥ­ΛΟΣ Ε Υ Ο Σ Μ Ο Σ • ΒΙ­ΒΛΙΟ­ΚΙ­ΝH­ΣΗ • ΠΟ­ΛΙ­ΤΙ­ΣΤΙ­ΚΟ ΚΕ­ΝΤΡΟ • ΩΔΕΙΟ ΠΡΑΚΤΕΟΝ M E N E Μ Ε Ν Η • ΠΝΕΥ­ΜΑ­ΤΙ­ΚΟ ΚΕ­ΝΤΡΟ Ν Ε Α Π Ο Λ Η • ΣΤΕ­ΚΙ ΝΕ­Ο­ΛΑΙ­ΑΣ Π Ο Λ Ι Χ Ν Η • ΜΥ­ΡΟ­ΒΟ­ΛΟΣ • ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΘΟΥΜΕΝΑ

Ένα αντίο στο Στάθη. Το πρωί της 18ης Οκτωβρίου έφυγε από τη ζωή ο φίλος μας και μέλος της Λα.Μό.Σ.Α. Στάθης Τσολάκης. Ένα δεκαεφτάχρονο παιδί που με φιλότιμο, αγάπη, συνέπεια και ανιδιοτέλεια μπήκε στις ζωές μας προσφέροντας στην κοινωνική ζωή των Αμπελοκήπων. Στάθη ήσουν μια ψυχούλα, θα σε θυμόμαστε πάντα. Το παρόν τεύχος είναι αφιερωμένο σε σένα.

1825 ημέρες πέρασαν από τότε που «σταμάτησε» ο Αναπτήρας. Κι όμως δεν υπήρχε ούτε μια, στη διάρκεια της οποίας να μην έμπαινε το ερώτημα: «Ρε παιδιά, πότε θα βγάλουμε το περιοδικό;» Μπορεί η φλόγα του να είχε σβήσει, όμως βαθιά μέσα στην άκρη του μυαλού και της ψυχής μας απλά τρεμόπαιζε. Πέντε χρόνια μετά ξαναγεμίσαμε το υγραέριο για να «βάλουμε» (και πάλι) στην πόλη μας φωτιά. Σκληρά και τρυφερά. Σοβαρά και χιουμοριστικά. Κριτικά και αυτοσαρκαστικά.

(εν αρχεί)

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ:

Σε πρώτο και σε τρίτο πρόσωπο. Έγχρωμα, εικοσασέλιδα, με παλιές και φρέσκες ιδέες, με παλιούς αλλά και νέους φίλους. Ανάβουμε τσιγάρο και μέσα από τη φλόγα του φωτίζουμε και ζεσταίνουμε τα ταξίδια της καρδιάς μας. Ανάψτε και σεις τον δικό σας κι ακολουθήστε.

Φω­το­θε­ρα­πεΙα ΦΩ­ΤΟ-ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ:

ΤΙΝΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ

Η Επέλαση

Δε με κοιτάς.. Και σε κοιτώ Σαν σήμερα .. Σαν χθες .. Σαν όπου να `ναι.. το φεστιβάλ πρόκειται να αρχίσει.. Δεν προπαγανδίζω Μόνο ρωτώ.. Τι περιμένουμε στο δρόμο σαστισμένοι..; Είναι οι Βάρβαροι να φτάσουν σήμερα!!..…!

3

ρωγμη

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ

«Το πρόβλημα με την αναγνώριση των ΚΕΣ δεν είναι το ποιος από τους απόφοιτους έχει καλύτερο πτυχίο ή ποιου τα επαγγελματικά δικαιώματα πλήττονται αλλά ότι με αυτόν το τρόπο καταργείται η δημόσια δωρεάν παιδεία»

Μάθε παιδί μου γράμματα

4 ΤΣΑΚΑΝΙΚΑ

Μια ματιά να ρίξει κανείς στην τηλεόραση θα καταλάβει ότι καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από διαφημίσεις για σπουδές σε ιδιωτικά πανεπιστήμια, κυρίως ξένων χωρών, η πλειοψηφία των οποίων έχει να κάνει με τις λεγόμενες τεχνοκρατικές σχολές δηλαδή οικονομικά, πληροφορική, πολυτεχνεία, γραφιστικά κ.ά. όπου σύμφωνα με τα λεγόμενα τους προσφέρουν στους αποφοίτους τους επαγγελματική αποκατάσταση. Στην πραγματικότητα τα ιδιωτικά αυτά ιδρύματα που θα ονομάζονται πια ΚΕΣ (Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών) παρέχουν στους σπουδαστές τους εξειδικευμένες γνώσεις πάνω σε διάφορα επιστημονικά πεδία οι οποίες αλλάζουν και εξελίσσονται σύμφωνα πάντα με τις ανάγκες τις αγοράς .Μέχρι σήμερα τα πτυχία τους δεν κατοχύρωναν κανένα επαγγελματικό δικαίωμα όμως αυτό αλλάζει με τη ψήφιση νόμου (με μορφή προεδρικού διατάγματος) στη Βουλή ο οποίος αναγνωρίζει τα πτυχία των ιδιωτικών αυτών κολεγίων ως ισάξια με αυτά των δημόσιων δωρεάν ιδρυμάτων. Το πρόβλημα με την αναγνώριση των ΚΕΣ δεν είναι το ποιος από τους απόφοιτους έχει καλύτερο πτυχίο ή ποιου τα επαγγελματικά δικαιώματα πλήττονται, αλλά ότι με αυτόν τον τρόπο καταργείται η δημόσια δωρεάν παιδεία. Στην πραγματικότητα τα ΚΕΣ και τα πτυχία που δίνουν δεν αναβαθμίζονται, απλά τα πτυχία των δημόσιων πανεπιστημίων υποβαθμίζονται ακόμη περισσότερο με αποτέλεσμα οι απόφοιτοι και των δυο ιδρυμάτων να βρίσκουν πολύ πιο δύσκολα δουλειά πάνω στο αντικείμενο τους και με ακόμα πιο σκληρούς και απάνθρωπους όρους (ελαστικό ωράριο, ημιαπασχόληση υπερωρίες χωρίς πληρωμή και ένσημα με το ζόρι). Έτσι λοιπόν τα πτυχία σε λίγο θα κοστολογούνται από κάποιους ειδικούς σε Υπουργεία, ενώ η γνώση θα πωλείται σε πάγκους μέσα από κολέγια και θα αγοράζεται από τους λίγους που θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στο κόστος της. Όσο γι’ αυτούς που δε μπορούν…τι να κάνουμε δε γίνεται να ’μαστε όλοι «σοφοί».Προσπαθούν να μετατρέψουν την παιδεία από αγαθό σε εμπόρευμα και εμείς είμαστε αναγκασμένοι να υπακούμε σιωπηλά στις εντολές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γι’ αυτό λοιπόν και εγώ που δε χωράω στη «σοφία» τους, λίγο πριν αφιερώσω τη ζωή μου στο βωμό του κέρδους τους, θα βγω στους δρόμους μαζί με όλους τους άλλους να παλέψω γι’ αυτό που μου ανήκει, γι’ αυτό που ανήκει σ’ όλους μας, γι’ αυτό που προσπαθούν με όλα τα μέσα να μας κλέψουν…για την παιδεία ρε γαμώτο!

ΦΟΝΤΑνΜΕΝΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ:

ΦΩ­ΤΕΙ­ΝΗ ΝΑΛ­ΜΠΑ­ΝΤΗ

«Οδηγούμαστε λοιπόν μοιραία στα έντυπα. Τα περιοδικά; Ακριβό σπορ. Οι καθημερινές εφημερίδες, τα πρωτοσέλιδα των οποίων «διαβάζω» πριν τη δουλειά από την Τ.V., μία στεγνή από χιούμορ, πρωτοτυπία και αλήθειες σελίδα που το μόνο που φροντίζει να δηλώνει στο εξώφυλλο είναι τη στάμπα της χειραγώγησής της»

Τηλεκοντρόλ ή τηλεβόας;

Ως αναγνώστης, τηλεθεατής και ακροατής, τις περισσότερες φορές νιώθω να με υποτιμούν και να με κοροϊδεύουν. Στην τηλεόραση η κατευθυνόμενη πληροφόρηση, οι εκπομπές σκουπίδια, τα σίριαλ κονσέρβες οδηγούν σε τέλμα και κάποιες φορές σε συμβιβασμό την ενημέρωση και την ψυχαγωγία μου. Στο ραδιόφωνο, λόγω της αναγκαστικής διαμονής μου στη Θάσο και της περιορισμένης γκάμας σταθμών που ακούω, αποτελεί κανόνα η διαφήμιση και εξαίρεση η μουσική και ο σχολιασμός της επικαιρότητας. Αν ζητήσω δε και μουσική της αρεσκείας μου εκεί χάνω το παιχνίδι με τα βραχέα στα σίγουρα! Οδηγούμαστε λοιπόν μοιραία στα έντυπα. Τα περιοδικά; Ακριβό σπορ. Οι καθημερινές εφημερίδες, τα πρωτοσέλιδα των οποίων «διαβάζω» πριν τη δουλειά από την Τ.V, μία στεγνή από χιούμορ, πρωτοτυπία και αλήθειες σελίδα που το μόνο που φροντίζει να δηλώνει στο εξώφυλλο είναι τη στάμπα της χειραγώγησής της. Για να μη χαρακτηριστώ όμως γκρινιάρα και απαισιόδοξη και χάσουμε την επαφή - ακόμα δεν αρχίσαμε-

προχωρώ σε παραδείγματα. Πέρσι, αρχές της σχολικής χρονιάς, ο κλάδος μου προχώρησε σε απεργία με διεκδικήσεις για καλύτερη και δημόσια παιδεία κατεβήκαμε στους δρόμους. Το κλίμα πυρωμένο και έτοιμο από τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος. Τα αιτήματα πολλά και σημαντικά. Τα προβλήματα στα σχολεία άλυτα εδώ και χρόνια. Η παιδεία, ένα θέατρο του παραλόγου. Η απεργία κλείνει μέρες, εβδομάδες και η ενημέρωση ανύπαρκτη. Τα δελτία περνάνε στα ψιλά ένα ζήτημα που απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενους και όλες τις ελληνικές οικογένειες. Το θέμα δε πουλούσε. Σε έντυπα, τηλεόραση, ραδιόφωνο, οι αναφορές ελάχιστες. Και ήταν καλύτερα…. Η ενημέρωσή μου προερχόταν αποκλειστικά από το διαδίκτυο. Από σελίδες της εκπαίδευσης (επίσημες και όχι), από πολιτικές κινήσεις (του αριστερού χώρου), από forum εκπαιδευτικών. Και τότε άρχισε ο βομβαρδισμός. Η απεργία είχε κλείσει δύο εβδομάδες και η «ενημέρωση» ξεκίνησε. Δεν υπήρχε δάσκαλος να εκφράσει την άποψή μας στα

κανάλια, το έκαναν οι δημοσιογράφοι και ο εκάστοτε «άσχετος» καλεσμένος τους. Οι εικόνες από τις διαδηλώσεις ελάχιστες. Η επιλογή των ομιλητών μονόπλευρη. Η κοινή γνώμη μπερδεμένη. Έτσι βρέθηκα σε θέση να απολογούμε για μένα και τα προβλήματά μου. Στους γονείς στο σχολείο, στην πωλήτρια στο παντοπωλείο, στο παιδί στο μπαρ το βράδυ. Ακούγανε για πρώτη φορά το σύνολο των αιτημάτων. Αγνοούσαν την κατάσταση στα σχολεία. Κάποιοι θέλησαν να καταλάβουν, άλλοι δεν έκαναν καν την προσπάθεια. Η «ενημέρωση» είχε κάνει τη δουλειά της. Με έβλεπαν ανταγωνιστικά και η κοινή μοίρα των εργαζομένων ενάντια σε μια αιμοδιψή κρατική πολιτική, δε τους συγκινούσε. Η απεργία έληξε. Κερδισμένοι και χαμένοι ταυτόχρονα, προχωρήσαμε. Παραμένω τηλεθεατής, αναγνώστης, ακροατής. Ξέρω όμως πως την αλήθεια, τη δική μου αγωνία δεν θα την πει κανείς εκφωνητής, θα πρέπει να την φωνάξω μόνη μου στους δρόμους, με τον τηλεβόα και όχι το τηλεκοντρόλ στο χέρι.

5

CINEFREAK

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ: EΛΕΝΗ

ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

«Και όμως πόσοι από εμάς δεν έχουν κρατήσει ημερολόγιο; Ένα ημερολόγιο, στο οποίο ακόμα και αν έχουμε κλειδώσει τις πιο μύχιες σκέψεις μας , επιθυμούμε διακαώς να διαβαστεί; Γράφουμε απευθυνόμενοι σε ένα κοινό, ψάχνοντας για ένα κοινό»

Αθεράπευτοι ματάκηδες Μιλάμε ολοένα και συχνότερα πλέον για τα προσωπικά δεδομένα. Όχι άδικα. Έχουμε την υποψία, πως η κάθε μας κίνηση καταγράφεται. Χλωμοί υπάλληλοι με σημάδια ακμής χωμένοι στα σύγχρονα λαγούμια-γραφεία παρακολουθούν τα πάντα από απόσταση. Η σκέψη αυτή υπάρχει πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας, αλλά τείνουμε να τη θεωρούμε συχνά αποκύημα μιας υπερβολής που αγγίζει τα όρια μιας κινηματογραφικής πραγματικότητας. Εν ολίγοις είναι βαθιά ριζωμένη η πίστη πως η προσωπική μας ζωή αποτελεί όντως την προσωπική μας ζωή. Οτιδήποτε άλλο το αντιλαμβανόμαστε ως προσβολή ή και ακόμα χειρότερα ως ταπείνωση. Και όμως πόσοι από εμάς δεν έχουν κρατήσει ημερολόγιο; Ένα ημερολόγιο, στο οποίο ακόμα και αν έχουμε κλειδώσει τις πιο μύχιες σκέψεις μας , επιθυμούμε διακαώς να διαβαστεί; Γράφουμε απευθυνόμενοι σε ένα κοινό, ψάχνοντας για ένα κοινό. Πόσοι από εμάς δεν έχουμε κάνει κάτι, πει κάτι, νιώσει κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να μοιραστούμε; Θέλουμε να το φωνάξουμε, να γίνει ο κόσμος παρατηρητής μας. Ο Ίρβιν Υάλομ είχε πει κάποτε πως παντρευόμαστε, για να υπάρχει κάποιος άνθρωπος μάρτυρας της ζωής μας. Είναι αφόρητη η αίσθηση του αόρατου. Η ζωή μας υπάρχει ως αντανάκλαση στο βλέμμα των άλλων. Ίσως αυτό δικαιολο-

Dr. Milgram

γεί την τόσο μεγάλη και την τόσο πρόθυμη έκθεση του ατόμου στα ΜΜΕ, ιδιαίτερα σήμερα που βιώνουμε σε μεγάλο βαθμό την αδιαφορία μιας κοινωνίας συνηθισμένης σε όλων των ειδών τα δράματα και τα σκάνδαλα. Κανείς δε νοιάζεται αλλά όλοι ενδιαφερόμαστε να προξενήσουμε το ενδιαφέρον του άλλου. Στο «Ημερολόγιο ενός ρομαντικού ηδονοβλεψία» ο Jamie Bell ενσαρκώνει ένα ήρωα του οποίου η συνήθεια να κατασκοπεύει αρχικά απωθεί όποιον αποτελεί το αντικείμενο μελέτης του. Τη συνήθεια αυτή έχουμε μάθει να θεωρούμε διαστροφή. Τα μυστικά της κρεβατοκάμαρας μας λέμε πως θέλουμε να παραμείνουν μυστικά. Και όμως οι γυναίκες θύματα γρήγορα περνάνε στο χερισμό του χαρακτήρα, αποδεχόμενες ουσιαστικά το γεγονός της παρακολούθησης τους, το οποίο δρα ξεκάθαρα στο σεξουαλικό ασυνείδητο. Η ζωή γίνεται κινηματογράφος και οι κοινές θνητές δανείζονται για λίγο τη λάμψη των ηθοποιών. Το βλέμμα, έστω και «βρώμικο», έστω και κρυφό παραμένει προσηλωμένο σε αυτές. Τις εξυψώνει, τις λατρεύει. Με τον άλφα ή το βήτα τρόπο είμαστε, και ιδιαίτερα οι σινεφίλ, σκλάβοι της εικόνας, αθεράπευτοι ματάκηδες που παρακολουθούμε αχόρταγα τις αδιακρισίες των άλλων, ώστε και οι άλλοι, ακόμα και οι πιο παθητικοί πρωταγωνιστές αυτού του κόσμου να λάβουν επιτέλους την προσοχή που τους αξίζει.

netΟz

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ

KΕΛΙΔHΣ

http://www.phorum.gr/viewtopic.php?p=179732 http://www.new-life.net/milgram.htm

Διευθύνσεις, διευθύνσεις, διευθύνσεις! www.afto.gr, www.ekino.gr και κάπου εκεί μέσα εγώ, συντροφιά με τη μηχανή αναζήτησης που προσπαθεί με τις δεκάδες προτεινόμενες σελίδες της να γιατρέψει τα κενά της περιέργειάς μου. Πόση περιέργεια όμως νομίζετε ότι έχω, πόση περιέργεια νομίζετε ότι έχετε; Όχι τόση όσο αυτή του Dr. Milgram, που μάλλον από καθαρό επιστημονικό πρίσμα, απέδειξε κάτι πολύ «αρρωστημένο», αλλά και πολύ φυσιολογικό, όπως θα διαπιστώσετε στις διευθύνσεις http://www.phorum.gr/viewtopic.php?p=179732 για τους ελληνομαθείς και την http://www.new-life.net/milgram.htm για τους πολύ ευρωπαίους, μέσω ενός παιχνιδιού ερωταπαντήσεων, όπως ακριβώς του παιχνιδιού στη σελίδα www. αλλά με περισσότερα volt! Το όλο πόνημα, γνωστό ως πείραμα του Milgram, είναι μια προσπάθεια να αποδειχθεί η αδυναμία του ανθρώπου να ασκήσει δημιουργική κριτική στον οποιοδήποτε φορέα ισχύος που υπηρετεί. Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά να δικαιολογήσει επιστημονικά και συνεπώς εμπεριστατωμένα, από την πολύ συχνά απαντώμενης «αυταρχικής» και απαράδεκτης για τους πολλούς, συμπεριφορά ενός ελεγκτή που έχει ως μόνες δικαιοδοσίες, να ελέγχει και να τιμωρεί, ως τις ακραίες αντιδράσεις, κάτω από πίεση, του προϊστάμενου μας! Αν κάτι τέτοιο δεν σας ενδιαφέρει επιστημονικά, αλλά μόνο καλλιτεχνικά, τότε μπορείτε να πάρετε μια γερή γεύση του πειράματος στην ταινία γερμανικής παραγωγής Das Experiment (2001), βλέποντας τι μπορεί να κάνει μια λευκή ποδιά γιατρού, ένα κλομπ και είκοσι απλοί καθημερινοι χαρακτήρες!;! Όσοι την έχετε δει σίγουρα θα αναρωτιέστε ακόμα πόσο μικρό είναι ακόμα το ιντερνετικό χάος μπροστά στην ανθρώπινη ψυχολογία!

6

κα­βά­λαστΑΗΛΕΚΤΡΟΝΙΑ ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ:

Αμφιβάλω εάν ο προφητικός Alice Cooper είχε στο μυαλό του τη σειρά «Μαρία η άσχημη» όταν έγραφε το δίσκο «Welcome to my Nightmare» το 1975. Κι όμως, δεν έπεσε πολύ έξω. Πέρα από το αν η σειρά είναι γελοία ή όχι, νομίζω ότι αξίζει να ασχοληθείς μόνο και μόνο επειδή συμπυκνώνει πολλές αναφορές στον εξαιρετικό δίσκο του Cooper. Και να εξηγηθώ: όσο εφιαλτική είναι η βία που ασκείται σε μεγάλο κομμάτι του γυναικείου πληθυσμού όπως την περιγράφει ο Alice Cooper στο «Only women bleed», τόσο εφιαλτική είναι και η βία που ασκείται στο μυαλό και την ψυχή όλων των γυναικών που ταυτίζονται με το μύθο της άσχημης που έγινε όμορφη επειδή γνώρισε τον ταξικό έρωτα. Όσο άρρωστος είναι ο έρωτας που περιγράφεται στο «Cold Ethyl» (νεκροφιλία), άλλο τόσο είναι και αυτός ανάμεσα σ’ αυτήν την ξενέρωτη και ασθενική Μαρία και του κομπλεξικού Αλέξη. Οι διάλογοι και οι χαρακτήρες της σειράς ανήκουν στη σφαίρα μιας άλλης πραγματικότητας που «δολοφονεί» οποιοδήποτε στοιχείο καλαισθησίας, χιούμορ και ζωντάνιας, όπως και ο Steven, ο ήρωας του Alice στα τραγούδια «Years ago», «Steven», «The awakening» που δολοφονεί (με τη δική του στρεβλή πραγματικότητα) ό,τι όμορφο βρει μπροστά του. Στο «Black Widow» γίνεται αναφορά στη μαύρη αράχνη και τον τρόπο με τον οποίο καταβροχθίζει τα θύματά της. Κάτι τέτοιο φαίνεται να «παίζει» και με τη σειρά του MEGA. Γιατί εάν είναι να ερωτευόμαστε, να γελάμε, να εργαζόμαστε, να ζούμε όπως η Μαρία τότε χίλιες φορές να γίνουμε πρεζάκια. Τουλάχιστον μ’ αυτή τη διαφυγή συμφωνεί και ο Cooper στο «Escape». Κάνω λοιπόν μια αντιπρόταση: το τραγουδάκι του Σταμάτη Κραουνάκη στους τίτλους τέλους να αντικατασταθεί από το «Welcome to my nightmare» Εκτός του ότι είναι πολύ πιο ωραίο, είναι και ειλικρινές.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Όταν ο Alice Cooper συνάντησε τη Μαρία την άσχημη «Γιατί εάν είναι να ερωτευόμαστε, να γελάμε, να εργαζόμαστε, να ζούμε όπως η Μαρία τότε χίλιες φορές να γίνουμε πρεζάκια. Τουλάχιστον μ’ αυτή τη διαφυγή συμφωνεί και ο Cooper στο «Escape»

7

ΖΟΥΝΑΝΑΜΕΣΑΜΑΣ

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ: ΣΟΦΙΑ

ΑΣΛΑΝΙΔΟΥ

«Υπάρχουν οι λάτρεις του εαυτού τους τσούχτρες, ερωτευμένες με τον ήχο της ίδιας τους της φωνής που δεν αφήνουν ποτέ το περιθώριο να διακόψεις την ακατάσχετη λογοδιάρροια που τις πιάνει όταν μιλούν για τον εαυτό τους ή οτιδήποτε έχει να κάνει με αυτές»

Οι τσούχτρες Οι τσούχτρες… όχι, όχι της θάλασσας, αυτές είναι απλές, μονοδιάστατες. Αυτές οι κοκόνες που κινούνται ανάμεσα μας και τα πλοκάμια τους δεν έχουν συγκεκριμένες διαστάσεις… Θεωρώ δεδομένο ότι όλοι κάποια στιγμή έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με αυτές. Είναι πολλές και δεν απειλούνται από καμιά οικολογική καταστροφή. Συνήθως είναι καλοδιατηρημένες και η ηλικία τους ποικίλλει. Αυτές που τσούζουν πιο πολύ, αυτές με το πολύ δηλητήριο είναι συνήθως άνω των τριάντα, μην πω σαράντα (πιστεύω ότι τα κορίτσια που είναι είκοσι κάτι, ασχολούνται κυρίως με την πάρτη τους και ανταλλάσουν το οξύ μεταξύ συνομήλικων). Οι μεγάλες όμως…αχ αυτές που το εκτοξεύουν προς πάσα κατεύθυνση χωρίς διακρίσεις είναι οι επικίνδυνες. Μπορούν να είναι επαγγελματικά ενεργές ή απλά να ξεζουμίζουν κάνα σύζυγο. Το χειρότερο, αυτό που πραγματικά με αηδιάζει είναι η επίθεση σε εύκολους στόχους. Το καλύτερο της κάθε τσούχτρας που σέβεται τον εαυτό της. Επιτίθενται σε τέτοιους στόχους όταν δεν έχουν ιδιαίτερα κέφια έτσι για να τους φτιάξει η διάθεση. Έπειτα υπάρχουν οι ίντριγκες, οι αντιπάθειες ετών που όμως δρουν μέσα σε ένα πολιτισμένο κατά τα άλλα πλαίσιο, καθώς ποια grandee τσούχτρα θέλει να ξεκατινιασθεί σαν καμιά απλή καθημερινή γυναικούλα. Όχι, αυτές τον ευθύ λόγο τον χρησιμοποιούν όταν προστάζουν. Θα μπορούσαμε να τις κατατάξουμε σε κατηγορίες όπως η τσούχτρα αρπακτικό, η οποία δε θα μείνει μόνο στο ρόλο της σκύλας αλλά υπάρχει και μια μεγάλη περίπτωση να χιμήξει και στον

άντρα ή αρραβωνιαστικό σου, εννοείται χωρίς ενδοιασμούς. Υπάρχουν οι τσούχτρες ξερόλες, οι οποίες έχουν τις περισσότερες εμπειρίες, πάντα έχουν δίκιο, είναι οι εξυπνότερες και τα λένε όλα με τ’ όνομα τους (εδώ γελάμε). Υπάρχουν οι λάτρεις του εαυτού τους τσούχτρες, ερωτευμένες με τον ήχο της ίδιας τους της φωνής που δεν αφήνουν ποτέ το περιθώριο να διακόψεις την ακατάσχετη λογοδιάρροια που τις πιάνει όταν μιλούν για τον εαυτό τους ή οτιδήποτε έχει να κάνει με αυτές. Οι μουλωχτές τσούχτρες – από τα χειρότερα είδη – ξέρετε τώρα όλα καλά από μπροστά, κερδίζουν την εμπιστοσύνη των ανυποψίαστων θυμάτων τους και μεταμορφώνονται σε μαύρες οχιές σε κάθε καλή περίπτωση μείωσης τους π.χ. μπροστά στο αφεντικό ή στον γκόμενο. Και μέσα σε ένα ντελίριο ιντρίγκων, καθημερινών χολών κ.λπ. αυτές επιβιώνουν και, πιστέψτε με, τα έχουν και πολύ καλά με τον εαυτό τους. Τώρα που το σκέφτομαι υπάρχουν άπειρα είδη καθώς πολλή κακία στον κόσμο, παιδιά… Η ζωή διαμορφώνει με τα χρόνια τους χαρακτήρες και τις αξίες, ο καθένας φέρνει στα μέτρα του τα δεδομένα και διαχειρίζεται τη σοφία των χρόνων που έχει ζήσει ανάλογα με τις διαθέσεις του και το μυαλό που διαθέτει. Είναι τόσο απλό και εύκολο να γίνεσαι κακός, η καλοσύνη θέλει προσπάθεια. Δεν αναφέρομαι στο καυστικό χιούμορ καθώς και εγώ ανήκω σε αυτήν την παράταξη, μιλάω για την κακία, τα πικρόχολα σχόλια και τις πανταχού απόπειρες μείωσης των συνανθρώπων μας. Μην προσπαθείς να μοιάσεις σε κάτι τόσο άσχημο, πίσω από το ντεμέκ χαϊλίκι αυτών των ατόμων υπάρχει μούχλα. Όπως λέει και η διαφήμιση: δες τη θετική πλευρά της ζωής και κάνε το σωστό.

ΚΑΘΕΤΑΙΚΑΙΚΛΑΙΕΙ ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ: Η

ΜΙΚΡΗ ΕΛΕΝΗ

«Τι αναζητώ από αυτόν τον άνθρωπο; Καθώς δουλεύει τον περιεργάζομαι. Την άνεση στον τρόπο που καπνίζει, το βλέμμα του που αλήτικα περιπλανάται στο χώρο, την εξουσία που φαίνεται να ασκεί ο όγκος του στο χώρο»

One Night Stand Καταφέρνω να θεωρήσω αμελητέο παράγοντα την ασυνεννοησία που οδηγεί τις σκόρπιες μας κουβέντες σε σύγχυση. Προσπαθώ διακαώς να παραμερίσω την αμηχανία που μού προκαλούν οι επιθετικές παρατηρήσεις του. Ως ένα σημείο πετυχαίνω να συγχρονιστώ με τη μουσική πιέζοντας το μυαλό μου στην αποστασιοποίηση από μια κατάσταση που δεν ξέρω να χειριστώ. Τι αναζητώ από αυτόν τον άνθρωπο; Καθώς δουλεύει τον περιεργάζομαι. Την άνεση στον τρόπο που καπνίζει, το βλέμμα του που αλήτικα περιπλανάται στο χώρο, την εξουσία που φαίνεται να ασκεί ο όγκος του στο χώρο. Υποψιάζομαι επιτήδευση. Η μακρόχρονη πείρα του στο χώρο της νύχτας έχει σημαδέψει τις κινήσεις του, έχει δημιουργήσει ένα περίβλημα cool συμπεριφοράς που λειτουργεί ταυτόχρονα ως μηχανισμός προσέλκυσης και άμυνας. Δεν πρόκειται ποτέ να ταιριάξουμε, συνειδητοποιώ. Και όμως θέτει σε εγρήγορση όλη μου τη σεξουαλική υπόσταση. Υγραίνω τα χείλη μου, μισοκλείνω τα μάτια μου, χαϊδεύω την καμπύλη του

λαιμού μου. Δε με αφορούν οι περαιτέρω προοπτικές. Θέλω από αυτόν τον άνθρωπο να φυλακίσω για μια νύχτα την ιδρωμένη οσμή του κορμιού του. Δεν περιορίζομαι από καταπιεστικές προκαταλήψεις σε ό,τι αφορά τη διάθεση του σώματος μου. Θα έλεγε κανείς, όσο γελοίο και αν βρίσκω προσωπικά τον όρο, πως είμαι από τις εύκολες γυναίκες. Κατά πάσα πιθανότητα το θεώρησε και αυτός. Το κρεβάτι ήταν η μοναδική κατάληξη μιας βραχύβιας γνωριμίας και την ίδια κιόλας στιγμή η πλήρης απομυθοποίησή της. Το σεξ είναι ένας μύθος και μάλιστα ένας μύθος υπερεκτιμημένος. Η ίδια η τέλεση της πράξης σε τελική ανάλυση δε σημαίνει πολλά. Δεν είναι παρά η σωματική έκφραση μιας κατάστασης. Είναι οι στιγμές της έξαψης, του ερωτικού πάθους που δονούν την ατμόσφαιρα, οι στιγμές όπου ο χρόνος χάνει τη συνέχειά του και το περιβάλλον την υπόστασή του, οι στιγμές που αξίζει να απολύεις τις άμυνές σου για να τις παραδοθείς πλέρια. Είναι ίσως στις μέρες μας ο μοναδικός δρόμος για να κατακτήσεις την ελευθερία.

Δυστυχώς και μετά τους οργασμούς η εικόνα καταστρέφεται, διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη. Η ψυχρότητα θρονιάζεται στο βλέμμα του, η αδιαφορία ξαναβρίσκει καταφύγιο στο κορμί του, η στάση του αποτελεί αδιάψευστη μαρτυρία της απομάκρυνσης. Δε μου επιτρέπει καν να απολαύσω αυτήν έστω τη μία νύχτα. Δε με ενδιαφέρει το μέλλον, θέλω να του φωνάξω. Δεν πρόκειται και δεν ενδιαφέρομαι να σε τυλίξω με τεχνάσματα και μαγγανείες. Είμαι εδώ και θέλω να σε χαρώ για όσο μπορώ, γιατί αύριο αυτή η ασυνεννοησία που μας τυραννάει ολόκληρο βράδυ θα πάρει μοιραία την πρωτοκαθεδρία. Το τοίχος του φόβου που χτίζει γύρω του είναι απροσπέλαστο. Φεύγω. Ξημερώματα σε μια Θεσσαλονίκη που μυρίζει ακόμα τη φρεσκάδα της αυγής. Χαμογελάω μυστικά στον εαυτό μου. Πού θα πάει; Θα βρω κι εγώ κάποια στιγμή τον εύκολο τον άντρα το σωστό, αυτόν που δε φοβάται μην τυχόν και τον αποπλανήσουν, μην τυχόν και τον δέσουν στα βρακιά τους οι γυναίκες…

8

9

ΜΕΣΑΑΠ'ΤΟΝΚΑΘΡΕΦΤΗ ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ:

10

ΕΥΓΕΝΙΑ ΛΟΪΖΟΥ

Μετρό Ένα έργο πολυδάπανο και πολυαναμενόμενο από τους περισσότερους Θεσσαλονικείς, η λειτουργία του οποίου θα ανακουφίσει (;) το κέντρο της πόλης από το καθημερινό και άκρως εκνευριστικό μποτιλιάρισμα. Οδηγοί αυτοκινήτων, μοτοσικλετών, πεζοί αναμένουν πώς και πώς τη λήξη των εργασιών του στο τέλος του 2012 και τη λειτουργία του το 2013 ώστε να μετακινούνται γρηγορότερα και με λιγότερο άγχος μες στην πόλη. Συγκεκριμένα προβλέπεται ότι ο χρόνος μετακίνησης στο κέντρο της πόλης θα μειωθεί από 35-50%. Η κατασκευή του δεν είναι όμως μια πρόσφατη σκέψη στο μυαλό των πολιτικών των τελευταίων χρόνων. Και μάλιστα όταν η σκέψη αυτή εκφράστηκε ήταν πολλά χρόνια πριν…

Η Αρχή Το 1976 ο τότε νομάρχης Θεσσαλονίκης Πυλαρινός περιλαμβάνει στον προϋπολογισμό του την κατασκευή «μετρό»: ενός υπογείου δηλαδή τραμ με αργούς και στενούς συρμούς. Άλλωστε το δίλημμα που αντιμετώπιζε η τότε κυβέρνηση (ΠΑ.ΣΟ.Κ) και ο δήμος Θεσσαλονίκης (Ν.Δ.) ήταν μετρό ή τραμ; Ο δήμος μάλιστα προχώρησε και σε εκπόνηση εμπεριστατωμένης μελέτης για το μετρό τη στιγμή που μηχανικοί της κυβέρνησης υποστήριζαν τη δημιουργία τραμ. Η κυβέρνηση δεν αναλάμβανε την ευθύνη του μετρό στη Θεσσαλονίκη και η αντιπολίτευση το εκμεταλλευόταν

ταλαιπωρώντας ημάς αμφότεροι, ώσπου μεταξύ 1986-1989 ο Σωτήρης Κούβελας, δήμαρχος Θεσ/νίκης, ανοίγει μια τρύπα κοντά στο 424 Γ.Σ.Ν. (Καυταντζόγλου-3ης Σεπτεμβρίου) με βάση τη χάραξη υπόγειου σιδηρόδρομου κάτω από το οδόστρωμα της Εγνατίας μεταξύ Καυταντζόγλου και Βαρδάρη. Το έργο αυτό του Κούβελα, που δικαίως ονομάζεται «τρύπα του Κούβελα», πραγματοποιήθηκε χωρίς καμιά μελέτη απλά και μόνο για να δείξει ότι κάτι γίνεται από έργα και στη Θεσσαλονίκη, σπατάλησε δημόσιο χρήμα και τελικά όταν αποδείχθηκε ότι δεν είχε καμιά χρησιμότητα, πριν ο δήμαρχος εγκαταλείψει τη θέση

του ανέθεσε τη συνέχιση των έργων σε μια από τις μεγαλύτερες «κατασκευαστικές» εταιρίες στον κόσμο της τηλεθέασης: στη νεοϊδρυθείσα TV-100… Η ενέργεια αυτή όχι μόνο όφελος δεν είχε αλλά προκάλεσε και ζημιές σε υδροφόρο δίκτυο του οποίου οι διαρροές πλήττουν μέχρι και σήμερα τα θεμέλια της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ. Και η Συνέχεια… Από το 1992 ως το 2003 η γραφειοκρατία έχει την τιμητική της: δημοπρατήσεις, κυρώσεις συμβάσεων, πρόδρομες εργασίες, υποβολές και εγκρίσεις χρηματοδοτικού σχεδίου, ψηφίσμα-

τα προς έναρξη εργασιών κι ένα σωρό ανάλογες διαδικασίες και φαίνεται πως όλα έχουν πάρει το δρόμο τους, μέχρι που το 2000 το Υ.Πε.Χω.Δ.Ε ζητά εγγυήσεις για τη βιωσιμότητά του έργου και το έργο παίρνει παράταση κι έπειτα έρχεται και η Ευρωπαϊκή Ένωση και ζητά το ίδιο κι έτσι αισίως φτάνουμε ως τον Ιούνιο του 2006 που ξεκινούν τα πρώτα έργα.

Αντιδράσεις Ωστόσο, κι όπως είναι φυσικό, υπάρχουν διαφόρων ειδών και ποικίλες αντιδράσεις για την κατασκευή του

11

μετρό. Ειδικότερα, η μία σήραγγα θα περάσει 30μ κάτω από τα θεμέλια του Πολυτεχνείου το οποίο έχει χαμηλά υπόγεια και ήδη αντιμετωπίζει προβλήματα σκουριάς στα θεμέλιά του εξαιτίας της τρύπας του Κούβελα. Επιπλέον οι κραδασμοί που θα δημιουργούνται συνεπάγονται αλλοιώσεις σε πειράματα και μετρήσεις 10 εργαστηρίων του Πολυτεχνείου. Τίθεται ακόμη ζήτημα στατικής επάρκειας της πτέρυγας των Τοπογράφων και του κτιρίου της Θεολογικής Σχολής, καθώς και το θέμα καταπάτησης του ασύλου σε Πολυτεχνείο και Θεολογική όπου και θα δημιουργηθούν σταθμοί, αν και ο πρύτανης του Αριστοτέλειου κ.Μάνθος δήλωσε ότι το άσυλο θα ισχύσει. Οι εργασίες του μετρό επίσης εγείρουν αντιδράσεις από τους καταστηματάρχες επί της Εγνατίας οι οποίοι αναφέρουν πτώση του τζίρου τους μέχρι και 60%. Αναφέρεται επίσης ότι τα δίκτυα, παρά τις μελέτες, θα υποστούν ζημιές σε πιθανό σεισμό, υπάρχουν καλώδια και πεπαλαιωμένοι αγωγοί που μπλέκονται μεταξύ τους, αλλά και οι «δενδροστοιχίες» των πλατανιών ηλικίας μέχρι και 50ετών στο Βαρδάρη που θα κοπούν συγχύζουν κάποιους υπέρ του δέοντος ευαίσθητους … Χαρακτηριστικά-πληροφορίες • • • • • • • • • • • •

προϋπολογισμός € 1,1δις 9,6χμ από Ν.Σ.Σ μέχρι αμαξοστάσιο Πυλαίας χρόνος διαδρομής περ.25’ 13 σταθμοί κατά μήκος της διαδρομής 18 συρμοί τελευταίας τεχνολογίας 2 ανεξάρτητες σήραγγες (πρβλ Κοπεγχάγης) θα εργαστούν 2 μετροπόντικες επιβάτες που θα εξυπηρετεί: 37000/ώρα ανασκαφή 20000τ.μ.-θα αναδείξει τα σημαντικότερα ευρήματα λήξη εργασιών: 2012 επεκτάσεις: εντός 15ετίας από τη λειτουργία του επίβλεψη και ευθύνη έργου: ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε

Χρειάστηκαν 30 χρόνια. Πόσο άραγε να επιδεινώθηκε το κυκλοφοριακό χάος στην πόλη μας; Ήδη το πρόβλημα ήταν ορατό και έχριζε αντιμετώπισης από το 1976. Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, το κυκλοφοριακό οξύνεται και κορυφώνεται

και όταν πλέον το μετρό θα είναι πραγματικότητα το πρόβλημα θα έχει φτάσει το ζενίθ του. Όταν το μετρό θα είναι ένα έργο ολοκληρωμένο με όλες τις απαραίτητες προεκτάσεις του και θα εξυπηρετεί τις μετακινήσεις των πολιτών από το ένα άκρο της πόλης στο άλλο θα έχουν περάσει το λιγότερο 20 χρόνια! Όταν θα μπορεί π.χ. ένας σπουδαστής που μένει στην Καλαμαριά να πάει στα Τ.Ε.Ι της Σίνδου κάνοντας χρήση μόνο του μετρό θα έχουμε φτάσει το 2030-αν όχι περισσότερο. Για να μην αναφέρουμε και το αδιαχώρητο της κατάστασης όσο γίνονται οι πρόδρομες εργασίες. Διότι, τουλάχιστον προς το παρόν, το μετρό μόνο προβλήματα έχει δημιουργήσει κι ακόμα δεν έχει ξεκινήσει καλά καλά. Ήδη η Εγνατία έχει περιοριστεί σε δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση και αναμένονται και οι μονοδρομήσεις βασικών οδών όπως η Δωδεκανήσου και η Αγ.Σοφίας. Τελικά κατά πόσο θα είναι λειτουργικό ένα τέτοιο έργο σε μια πόλη όπως η Θεσσαλονίκη; Τουλάχιστον όσον αφορά στο κέντρο της το οποίο είναι αρκετά μικρό και προσφέρεται για περπάτημα. Για παράδειγμα η απόσταση από τα Λαδάδικα μέχρι την Καμάρα με γρήγορο περπάτημα είναι λιγότερο από μισή ώρα! Ιδανική για όποιον δεν καταβάλλεται από το άγχος και επιθυμεί να κάνει ταυτόχρονα και μια βόλτα. Ας θυμηθούμε λοιπόν να περπατάμε. Ωστόσο, παρά τις σχετικά μικρές αυτές αποστάσεις και τη μικρή απόσταση που θα καλύπτει και το μετρό στο κέντρο -περίπου 4-5 χμ- ακόμα και με τη λειτουργία του αυτοί που θα επιλέγουν να το χρησιμοποιούν και να μετακινούνται με αυτό θα είναι οι ίδιοι άνθρωποι που σήμερα χρησιμοποιούν τα λεωφορεία του Ο.Α.Σ.Θ. Οι υπόλοιποι στην πλειοψηφία τους θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν το Ι.Χ. τους και μόνο ένα ποσοστό της τάξης του 3%-6% θα το επιλέξει για τις μετακινήσεις του. Το κέντρο της Θεσσαλονίκης δε θα απαλλαγεί από τη συμφόρηση με τη δημιουργία του μετρό. Θα απαλλαγεί μόνο όταν συνειδητοποιήσουμε την αναγκαιότητα να μην χρησιμοποιούμε αυτοκίνητο στο κέντρο της. Όταν αλλάξουμε νοοτροπία, όταν μάθουμε να κυκλοφορούμε στους δρόμους, όταν αποκτήσουμε παιδεία, όταν γίνουμε ευσυνείδητοι. Το μετρό σαν έργο σαφώς θα ωφελήσει και θα διευκολύνει κάποιες μετακινήσεις, ωστόσο τη στιγμή που θα είναι έτοιμο να λειτουργήσει οι ανάγκες των θεσσαλονικιών θα είναι άλλες: αυξημένες, διαφορετικές και θα έχουν εμφανιστεί νέες απαιτήσεις. Θα εξυπηρετεί τις σημερινές μας ανάγκες σε 5 χρόνια ενώ τότε θα υπάρχουν μεγαλύτερα συγκοινωνιακά προβλήματα που, πιθανότατα, δε θα αρκεί ένα μετρό για να λυθούν.

ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΝΑΦΥΓΟΥΜΕ

Mου­σι­κΗ Ι

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ:

AKHΣ ΣΑΜΟΣ

«αφιερωμα στον καββαδια» Θαλασσοδαρμένος τόπος η Ελλάδα. «Μόνον ποιητές και ναυτικούς καλούς μπορούσε να βγάζει». Ευτύχησε και στα δύο. Στον εκ ναυτομάνας Κεφαλονιάς Νίκο Καββαδία έλαχε το προνόμιο να τα συνδυάσει εξαίρετα και τα δύο. Πρώτα μάλιστα πήρε το βάπτισμα του υγρού πυρός (ταξίδι με τον Πολικό στη Μεσόγειο-για να συνεχίσει οριστικά μετά το Λύκειο, στα 19 του, διά βίου ναυτικός) και μετά να μπαρκάρει στην ποίηση, στα 23 του, με φυλλάδιο το θρυλικό «Μαραμπού» που έμελλε να γίνει η θαλάσσια Βίβλος της ναυτοσύνης, μαζί με το «Πούσι» και το «Τραβέρσο»-όλοι οι τίτλοι των συλλογών του καθώς και το πεζό του, «Η βάρδια» ναυτολογημένοι από το θαλασσινό ιδίωμα. Οι θάλασσές του δεν είναι οι θάλασσες των τουριστικών φυλλαδίων. Οι δικές του είναι αγριεμένες και μοναχικές. Τα δικά του καράβια δεν ήταν πολυτελή κρουαζιερόπλοια, αλλά καρβουνιάρικα και πειρατικά που 'χαν τα φανάρια τους στην πρύμνη. Ο δικός του ήλιος δεν μαυρίζει αγαλματένια κορμιά…Είναι σκληρός, ανελέητος… Πριν από περίπου 30 χρόνια ο ναυτικός μέχρι μυελού οστέων Κόλλιας, ασυρματιστής κι αρμενιστής του ονείρου, έδενε για πάντα στη στεριά, αυτός ο αλμπατρός που δεν ήξερε να την περπατήσει ανοίγοντας φτερά κι όχι πανιά αυτήν τη φορά, αυτός που μπορούσε «να καταλάβει από το τρέκλισμα του μεθυσμένου το πιοτό που τον ζάλισε», αυτός που έκανε δέρμα του τον πελαγίσιο μύθο (τατουάζ γοργόνας στο στήθος, στο μπράτσο) που σιχαινόταν «το ναυτικό που εμάζεψε λεφτά / εμούτζωσε τη θάλασσα και την εκατουράει» Φέτος παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ «Δυτική Αμφυκτιονία» οπτικοαουστικό αφιέρωμα στον ποιητή Νίκο Καββαδία. Η μουσικότητα των στίχων αλλά και η μελοποίηση τους από γνωστούς μουσικοσυνθέτες, μας έδωσε το ερέθισμα να πραγματοποιήσουμε αυτή τη δουλειά. Ύστερα από κάλεσμα του συλλόγου «Ορφέας», στις 10/11, το κοινό των Σερρών αγκάλιασε αυτή τη προσπάθεια δίνοντας μας το έναυσμα για μια εκ νέου παρουσίαση του αφιερώματος. Στις 24/11 θα ξαναθυμηθούμε το Νίκο Καββαδία στη μπουάτ που θα πραγματοποιηθεί στον Σύλλογο μας για να τραγουδήσουμε όλοι μαζί τα αλησμόνητα αυτά τραγούδια. Σας περιμένουμε όλους στην δική μας στέγη στο υπογειάκι της Πέραν 22-24.

Σι­νε­μΑ

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ:

ΕΛΕ­ΝΗ ΗΛΙΟ­ΠΟΥ­ΛΟΥ

«hallam foe» ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΥ ΗΔΟΝΟΒΛΕΨΙΑ Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Μακένζι Σενάριο: Ντέιβιντ Μακένζι, Εντ Γουάιτμορ (βασισμένο σε μυθιστόρημα του Πιτερ Τζινκς) Παίζουν: Τζέιμι Μπέιλ, Σοφία Μάιλερ, Κιαράν Χιντς, Κλερ Φορλάνι Ο Άλαμ Φο είναι ένας νεαρός με ανησυχητικές διαστροφές. Γιος ενός ευκατάστατου σκοτσέζου αρχιτέκτονα, παρακολουθεί τις ζωές των άλλων και κυρίως αυτή της νεαρής μητριάς του, που κατηγορεί για το θάνατο της μητέρας του. Εκδιωγμένος από την οικογενειακή εστία, καταφεύγει στο Εδιμβούργο όπου συναντάει μια νεαρή γυναίκα με ανατριχιαστική ομοιότητα προς τη νεκρή, την οποία και αρχίζει να παρακολουθεί. Μοιραία την ερωτεύεται. Η σχέση του μαζί της είναι αυτή που τελικά θα τον οδηγήσει στη συμφιλίωσή του με το παρελθόν. Αν υπάρχει κάτι που ξεχωρίζει σε αυτή την ταινία είναι η παρουσία του Jamie Bell, ο οποίος ξεφεύγοντας από τη σκιά του Billy Elliot, ερμηνεύει με τόση αληθοφάνεια τον κεντρικό χαρακτήρα, ώστε να φωτίζει με ανθρωπιά έναν ήρωα που συχνά ακόμα και μας απωθεί. Πρόκειται για ένα στέρεα δομημένο πρωταγωνιστή και ίσως το πιο δυνατό σημείο του σεναρίου, που κατά τα άλλα μοιάζει

μερικές φορές να γίνεται ιδιαίτερα προφανές ως προς το στόχο του, αποδυναμώνοντας τις όποιες ανατροπές του. Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις που προκαλούν την απορία, γιατί ο σεναριογράφος-σκηνοθέτης αρνείται να δώσει συνέχεια, όπως η σχέση με την αδερφή του, η βανδαλιστική επίθεση στο δενδρόσπιτο και η σεξουαλική έλξη με τη μητριά του. Πρόκειται για στοιχεία που εγείρουν το ενδιαφέρον και είναι πολύ πιο επικίνδυνα στο χειρισμό τους σε σύγκριση με την ερωτική ιστορία που αναπτύσσεται αργότερα, για την οποία είμαστε σχεδόν βέβαιοι ήδη από την αρχή για το πώς θα εξελιχθεί. Και όμως… Η ταινία μπορεί να γοητεύσει. Η ιδιαίτερη ατμόσφαιρά της αναδίδει τη βαθύτερη μελαγχολία του ήρωα, το Εδιμβούργο, γραφικό και παραμυθένιο ενσαρκώνει κατά κάποιο τρόπο την ίδια την υπαρξιακή ουσία του και η κάθαρση του τέλους βιώνεται ως πραγματική απελευθέρωση.

12

ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΝΑΦΥΓΟΥΜΕ

Mου­σι­κΗ ΙΙ

«ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΔΗΜΟΥ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ» Η Φιλαρμονική του Δήμου Αμπελοκήπων είναι ένα 55μελές μουσικό σύνολο το οποίο συμμετέχει ενεργά στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης μας. Μέλη της Φιλαρμονικής, δημότες του Δήμου που κοινό γνώρισμα τους είναι η αγάπη για τη μουσική. Έχει πραγματοποιήσει συναυλίες σε διάφορες πόλεις (Κομοτηνή, Κατερίνη, Αλεξανδρούπολη, Χαλκίδα, Φλώρινα), έχει λάβει μέρος σε Φεστιβάλ Φιλαρμονικών και έχει μαγνητοσκοπηθεί-ηχογραφηθεί για τηλεοπτικές-ραδιοφωνικές εκπομπές. Η Φιλαρμονική δραστηριοποιείται σε δύο επίπεδα: Μπάντα συναυλίας (concert band) και μπάντα παρέλασης (marching band). Αιτήσεις για νέες συμμετοχές στο τηλέφωνο του Δημοτικού Ωδείου Αμπελοκήπων: 2310/720-555 Τη Φιλαρμονική διευθύνει ο Αρχιμουσικός Χρυσοχόου Νικόλαος

ΒΙΒΛΙΟ

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ: ΕΥΓΕΝΙΑ

ΛΟΪΖΟΥ

«NEVER CRY WOLF» έψαχνε στοιχεία για να ενοχοποιήσει τους λύκους για τη μείωση των καριμπού και πλήρωνε αδρά τους κυνηγούς κεφαλών, ο Mowat πέρασε δύο καλοκαίρια κι ένα χειμώνα παρατηρώντας μια οικογένεια λύκων και απέδειξε περίτρανα ότι την ευθύνη φέρουν οι άνθρωποι. Οι λύκοι, που με τόσο ζήλο και μανία θανατώνονταν από τους κυνηγούς κεφαλών για διόλου ευκαταφρόνητα ποσά, όχι μόνο δε σκότωναν τα ελάφια για να τραφούν, αλλά επειδή συνειδητοποιούσαν τη μείωση του πληθυσμού των τρέφονταν με ποντίκια και έλεγχαν τον αριθμό γεννήσεων στην αγέλη. Πέρα από τις διαπιστώσεις του Μόατ, που οδήγησαν μέχρι και τη Σοβιετική Ένωση να απαγορέψει το κυνήγι των λύκων, η αφήγηση του είναι αυτή που συναρπάζει: εκτός από την περιγραφική του δεινότητα με έξυπνο κι ενίοτε δηκτικό χιούμορ, θίγει την ανθρώπινη αλαζονεία και αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι δε λογαριάζουμε πραγματικά τίποτα μπροστά στα χρηματικά κέρδη. Κι όλο αυτό εν έτει 1963…

Το “Never cry wolf”, ή αλλιώς ελληνιστί «Λύκοι, σας παρακαλώ μην κλαίτε» του βιολόγου Farley Mowat, είναι μια μονογραφία για τη ζωή και τις συνήθειες των λύκων στον Καναδά. Ακούγεται βαρετό; Το κάθε άλλο! Πρόκειται για ένα βιβλίο που δεν είναι επιστημονικό, παρόλο που αναφέρεται στην έρευνα του Μόατ για τα αίτια της σταδιακής εξαφάνισης των καριμπού (είδος ελαφιού που ζει στον Καναδά) και στο κατά πόσο ευθύνονται οι λύκοι της περιοχής γι’αυτό. Σε μια εποχή που οι βιολόγοι ασχολούνταν με την παρατήρηση άβιων όντων και η καναδική κυβέρνηση

ΜΟΥΣΙΚΟΘΕΑΤΡΙΚΟ

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ: ΒΙΚΥ

ΛΟΪΖΟΥ

«ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ»

Πού; Αίθουσα τελετών Α.Π.Θ. Πότε; 21/10/2007 Ποιοι; Μαθητές του Αρσάκειου Δημοτικού σχολείου Αφορμή: 42α Δημήτρια Πενήντα χρόνια πέρασαν από το θάνατο του Νίκου Καζαντζάκη. Που σημαίνει πως πρέπει να τιμήσουμε την προσφορά του έστω και με 2 ωρίτσες στην αίθουσα τελετών του Αριστοτέλειου. Τι αξιοθαύμαστο είχε αυτή η δουλειά; Πενήντα περίπου μαθητές του δημοτικού κατάφεραν να φέρουν την Κρήτη στην Θεσσαλονίκη τραγουδώντας τη δίψα της ζωής, χορεύοντας την παράδοση, αναπαριστώντας στο σανίδι τις ανησυχίες, τις αναμνήσεις και τις προσδοκίες μιας τίγρης: αυτής που έκρυβε μέσα του ο Καζαντζάκης. Η εκδήλωση αυτή βασίστηκε στο βιβλίο της Ξένιας Καλογεροπούλου «Σ’ ευχαριστώ Νίκο Καζαντζάκη» και άφησε έκπληκτο το κοινό μα και την ίδια, η οποία εξέφρασε την επιθυμία της να παρουσιαστεί αυτή η δουλειά και έξω από την Ελλαδίτσα μας. Η παράσταση των παιδιών του Αρσάκειου αποδεικνύει πως ακόμη και σήμερα το «μικρό μας μέλλον» κατανοεί και μπορεί εντέλει να μεταδώσει υψηλά νοήματα.

13

ΠΡΟΣΩΠΟΤΟΥΜΗΝΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:

ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ

Περιστοιχισμένος από 20.000 βιβλία, ο παλαιότερος βιβλιοθηκονόμος των Αμπελοκήπων, θυμάται την πρώτη μέρα λειτουργίας της Δημοτικής Βιβλιοθήκης -2/1/1985 - και τα κλάματα που έβαλε όταν έμαθε πως θα διορισθεί στους Αμπελόκηπους τότε… «χωριό». Μας καλοδέχεται στο νεοκλασικό, αυτόνομο και κατάλληλα διαμορφωμένο κτήριο (Φιλιππουπόλεως/Μ. Αλεξάνδρου), εξηγεί πως η σχέση του με το βιβλίο είναι ερωτική και πως τρομάζει στη σκέψη μιας βιβλιοθήκης–αποθήκης. Ενοχλείται από τα βιβλία «φασών» που η μόδα της τηλεόρασης επιβάλλει και γελάμε όταν κάποτε του ζήτησαν τα «Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά» του Νταλάρα.

ΚΩΣΤΑΣΚΟΚΤΣΙΔHΣ Χωροταξικά και υλικοτεχνικά η βιβλιοθήκη ανταποκρίνεται στις ανάγκες των δημοτών αλλά και του προσωπικού; Οι νέες συνθήκες, η αυτονομία, η αισθητική αναβάθμιση του χώρου, ο εμπλουτισμός των υλικών, και η σωστή συνεργασία με τον Δήμο καλύπτουν ως ένα πολύ μεγάλο βαθμό τις ανάγκες του προσωπικού αλλά και των δημοτών. Θεωρώ πως έχουμε μια από τις αρτιότερες και ομορφότερες βιβλιοθήκες. Πώς κατανέμονται τα μέλη της βιβλιοθήκης σε σχέση με το φύλο και την ηλικία; Τι προτιμούν να διαβάζουν οι νέοι; Η βιβλιοθήκη μας απαρτίζεται από 2,600 ενεργά μέλη. Η κατανομή γενικότερα έχει ως εξής: 70% γυναίκες οι οποίες προτιμούν λογοτεχνία, 30% άνδρες οι οποίοι προτιμούν ιστορία. Ένα αρκετά μεγάλο μέρος του ποσοστού κατέχουν οι νέοι, οι οποίοι επιλέγουν κυρίως ποίηση. Εφόσον το σημερινό οικονομικό τοπίο χαρακτηρίζεται από περικοπές, φορολογικές επιβαρύνσεις, πώς χρηματοδοτούνται οι δανειστικές βιβλιοθήκες; Οι βασικοί πόροι προέρχονται από τον προϋπολογισμό του Δήμου. Από κάποια κονδύλια που κατά καιρούς δίνει το Υπουργείο Παιδείας και από δωρεές δημοτών. Αποτελεί ο χώρος της βιβλιοθήκης κέντρο πολιτιστικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων (κάτι που θα

προσέλκυε νέους); Πραγματοποιούνται διαγωνισμοί, διαλέξεις, ομιλίες, εκθέσεις, μουσικές εκδηλώσεις; Για το καινούριο κτίριο της βιβλιοθήκης έχει μελετηθεί ειδικός χώρος εκδηλώσεων. Παρόλα αυτά ο αριθμός των εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται δεν είναι ικανοποιητικός. Όπως σωστά αναφέρεις, το σημερινό οικονομικό τοπίο δε διευκολύνει τέτοιου είδους εκδηλώσεις, και πίστεψε με, προτιμώ τα όποια κονδύλια δίνονται σε μας να επενδύονται σε αγορές νέων βιβλίων. Τι λένε οι στατιστικές σου για το ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Ο Έλληνας αγαπάει το βιβλίο; Έχει βελτιωθεί η κατάσταση απ' ότι στο παρελθόν; Σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ο Έλληνας αρχίζει και διαβάζει περισσότερο. Τώρα για να γίνει η σύγκριση με τους Ευρωπαίους θα πρέπει να πάρουμε υπόψη μας πολλές παραμέτρους: την οικονομία, την εκπαίδευση, τη νοοτροπία μέχρι και το κλίμα. Σκέψου, ο Σουηδός ζει 360 ημέρες μες στη «μούχλα», δεν το σηκώνει το διάβασμα; Τα βιβλία κατατάσσονται σε λογοτεχνικά, επιστημονικά, πολιτικά, ιστορικά, καλλιτεχνικά. Σε ποιοτικά; Θα πρέπει αρχικά να προσδιορίσουμε τι κάνει ένα βιβλίο ποιοτικό. Το περιεχόμενο, ο συγγραφέας, η αισθητική του. Θέτοντας ως κριτήριο, για παράδειγμα, την αισθητική τα βιβλία που εκδίδονται πλέον από τους μεγάλους εκδοτικούς οίκους είναι προσεγ-

μένα και ποιοτικά. Δεν φτάνει όμως μόνο αυτό. Τελικά ίσως από μόνη της η διαδικασία του διαβάσματος να είναι ποιοτική. Το διάβασμα αποτελεί πολιτική πράξη; Οι επιλογές μας συνιστούν πολιτική πράξη. Άρα και το διάβασμα. Να και κάτι ίσως πιο ουσιαστικό, να αφήνεις ένα καλό βιβλίο που διάβασες στο ράφι μιας Δημοτικής βιβλιοθήκης. Το διάβασμα σου προσθέτει νοημοσύνη, σε κάνει όμως ευτυχισμένο; Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, δηλαδή! Δεν ξέρω αν το διάβασμα είναι ευτυχία, δυστυχία, ψυχαγωγία ή καταφύγιο. Ίσως και να τα εμπεριέχει όλα μαζί, όπως η ζωή. Το βιβλίο είναι ένα ταξίδι. Ένα μέλος της δανειστικής βιβλιοθήκης το αντιμετωπίζεις ως συνεπιβάτη ή ως «γραφειοκρατικό αντικείμενο» που πρέπει να εξυπηρετηθεί; Ανθρώπινη επαφή, σ' αυτό εστιάζω. Ο βιβλιοθηκονόμος είναι η γέφυρα που πατάει ο αναγνώστης - επιβάτης για να ταξιδέψει με το καράβι. Το προφίλ των βιβλιοθηκονόμων στη αντίληψη του κόσμου έχει κυρίαρχα χαρακτηριστικά όπως την εσωστρέφεια, τον συντηρητισμό, τη σεξουαλική καταπίεση ή ίσως ως «αυτοί που βάζουν τα βιβλία στα ράφια». Ποιοι παράγοντες συντελούν στην καλλιέργεια αυτού του στερεότυπου; Μήπως λοιπόν όλη αυτή η ιστορία

έχει να κάνει απλά με χάσμα γενεών; Οι κοινωνίες έχουν αλλάξει άρα και οι σχέσεις των ανθρώπων. Ένας βιβλιοθηκονόμος δεν μπορεί να είναι απόμακρος, η σχέση που αναπτύσσεται με τον αναγνώστη είναι βαθιά αληθινή και ανθρώπινη. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που οι περισσότεροι συγγραφείς έχουν μια γλυκιά ανάμνηση από τους βιβλιοθηκονόμους των παιδικών τους χρόνων. Η τεχνολογία και συγκεκριμένα το internet είναι σύμμαχος ή αντίπαλος του βιβλίου; Παρακολουθώ τις εξελίξεις της τεχνολογίας και σίγουρα δε θεωρώ το internet αντίπαλο του βιβλίου. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τον κινηματογράφο. Αρκετά βιβλία μεταφέρονται στη μεγάλη οθόνη. Αυτό ενδυνάμωσε το μάρκετινγκ των εκδοτικών οίκων. Είναι πολυμέσα. Αλλά στην τελική, δεν μπορούν να αντικαταστήσουν το βιβλίο. Η αφή είναι απαραίτητο στοιχείο σε μια ερωτική σχέση. Δημιουργεί το διάβασμα ανοσοποιητικές άμυνες ενάντια σε οτιδήποτε αποβλακώνει; Ναι! Είναι το καλύτερο αντιβιοτικό. Μπορείς να μας προτείνεις μια συνταγή, βιβλιοπροτάσεων, ριζοσπαστικής θεραπείας ενάντια στη βλακεία; Μια κάρτα δανεισμού.

14

ΕΚΤΟΣΚΥΚΛΩΜΑΤΟΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

16

ΠΙΣΚΙΟΥΛΗΣ

Ο αναπτήρας συνάντησε το Στέριο και το Δημήτρη στο Βαρδάρη, στο μικρό νοικιασμένο δωματιάκι που οι Global Vibe διαμόρφωσαν σε ένα στοιχειώδες studio και προβάδικο. Μια πολυκατοικία με εργαστήρια και βιοτεχνίες ενδυμάτων, ένα από τα μικρά μέρη που γεννιέται η μουσική στην γκρίζα αυτή πόλη. Οι Global Vibe συστάθηκαν τον Οκτώβρη του 2002 με πρωτοβουλία του Βάκη Γκούλιου (φωνητικα, κιθάρα). Aποτελούνταν από έναν πυρήνα τεσσάρων ατόμων το Δημήτρη Πανάγου (μπάσο), το Θανάση Τζίγκοβιτς (κιθάρα) και το Στέριο Κόγια (ντράμς). Αργότερα προστέθηκε και ο Θάνος Κοσμίδης (πλήκτρα) που τώρα δε συμμετέχει στο σχήμα. Το 2007 με τους αρχικούς τέσσερις συμμετέχουν ο Γρηγόρης Ταντανόζης στη φωνή, ο Θεόφιλος Ταντανόζης στα κρουστά και ο Ορέστης Μπενέκας στα πλήκτρα. Έχοντας ακούσματα από μαύρη μουσική κυρίως, όλοι ατομικά συμμετείχαν κατά καιρούς σε διάφορα σχήματα Blues, funk, jazz και αργότερα ήρθε και η reggae. Οι ήχοι που πραγματεύονται κυρίως Reggae, Ska και Dub, με επίκεντρο καλλιτέχνες όπως ο Marley, Manu Chao, Third World καθώς και δικές τους συνθέσεις με αγγλόφωνο στίχο. Στο www.myspace.com/globalvibegr μπορείτε να ακούσετε τα τραγούδια τους. Οι Global Vibe θα εμφανιστούν στις 25 Νοεμβρίου πριν από τους Skatalites, το θρυλικό σχήμα από την Τζαμάικα, στο Principal.

Global Vibe

Η Reggae έχει συνδεθεί με το καλοκαίρι, το φραπέ και το μοχίτο, συμφωνείτε με αυτή την αντίληψη; Δημήτρης: Είναι λανθασμένη αυτή η αντίληψη. Βεβαίως η reggae προέρχεται από ένα τροπικό νησί, την Τζαμάικα και διακατέχεται από έναν εξωτισμό. Στην πραγματικότητα όμως είναι μια βαθιά προβληματισμένη και πολιτικοποιημένη μουσική. Είναι η στιγμή όπου οι νέγροι σκλάβοι, γενιές μετά, συνειδητοποιούν την ταυτότητα τους. Πολλά τραγούδια του Marley και άλλων καλλιτεχνών μιλούν για επαναπατρισμό, για την Αφρική, για την κοινωνική θέση που είχανε, για την καταπίεση, για την ειρήνη. Σήμερα βέβαια Reggae δε γράφεται και δεν παίζεται μόνο από τους Τζαμαϊκανούς. Συγκροτήματα Reggae απ' την Ευρώπη και την Αμερική σε κάθε χώρα, στιχουργικά έχουν παρόμοια θεματολογία, μιλούν για τη ζωή, για την κοινωνική κατάσταση κ.λ.π. Δεν λείπει βέβαια ο έρωτας στη στιχουργία της reggae. Τα δικά σας τραγούδια που περιλαμβάνονται στο demo με τίτλο“destination”, πού κινούνται θεματολογικά;

Στέριος: Το Soul body είναι ερωτικό και τα destination, Spiritual Dash, Free Your Mind είναι πολιτικά και μιλάνε για την ελεύθερη σκέψη, τα σκουπίδια της τηλεόρασης, τη στόχευση στη ζωή, για την κοινωνική αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων ως ένα έθνος αφήνοντας τα πλούτη και την πολυτέλεια. Η Reggae είναι μη εμπορική μουσική, μπορείτε να ζήσετε παίζοντας μόνο Reggae; Δημήτρης: Στην Ελλάδα οι μόνοι που το κάνουν αυτό είναι οι Locomondo προς το παρόν. Χρειάζεται να ασχολείσαι και με άλλα πράγματα για να επιβιώσεις. Στην περίπτωση που σας ζητούσε ένα μεγάλο όνομα να παίξετε μαζί του σε μια μεγάλη “λαϊκή” πίστα θα κάνατε έναν τέτοιο πειραματισμό, όπως συνέβη με κάποια hip hop συγκροτήματα που παλαιότερα θεωρούνταν μη εμπορικά, ή το Reggae δεν ταιριάζει στις πίστες; Δημήτρης: Δε νομίζω, σε καμία περίπτωση. Όχι βέβαια για λόγους σνομπισμού, απλά δε θα ταίριαζε. Αυτό που λες ότι κάνουν άλλοι μπορεί να ταιριάζει. Το

hip hop για παράδειγμα των Active Member, δε θα έμπαινε ποτέ στην πίστα και δεν πιστεύω ότι μπορεί να γίνει στην πράξη κάτι τέτοιο και με μας σαν ύφος και φιλοσοφία. Σας έχουμε παρακολουθήσει σε αρκετές εμφανίσεις σας για κοινωνικούς σκοπούς, όπως οι εκδηλώσεις τον Ιούνη του 2003 για την παγκοσμιοποίηση όπου παίξατε αφιλοκερδώς, πώς τοποθετείστε σε αυτό το ζήτημα; Δημήτρης: Ούτως η άλλως εμείς δεν ανήκουμε στο εμπορικό κομμάτι της μουσικής. Αντιλαμβανόμαστε τη μουσική ως κοινωνικό αγαθό και ως τρόπο επικοινωνίας. Συμμετέχουμε συνειδητά στην όλη διαδικασία. Για παράδειγμα στις εκδηλώσεις της ΛΑ.ΜΟ.Σ.Α. στη Δυτική Αμφικτιονία των Αμπελοκήπων, αντιπολεμικά και αντιρατσιστικά φεστιβάλ, θέλουμε να είμαστε και είμαστε εκεί. Κάποια πράγματα δεν γίνονται για τα λεφτά. Δεν είναι ανάγκη να γίνονται όλα για τα λεφτά. Επίσης στη μη εμπορική μουσική χρειάζονται και περισσότερες ευκαιρίες, να βγει ένα συγκρότημα και να παίξει τη μουσική του.

ΠΕΝΑΤΟΥνυκτου

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ

ΒΑΡΤΣΑΚΗΣ

Πού 'ναι τα χρόνια

rockofages

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ: ΤΑΣΟΣ

ΒΕΝΕΤΙΚΙΔΗΣ

Snakes and arrows

Πήγα στα μέρη που σε είχα πρωτοδεί….. Με φτερά τη φαντασία μου, γύρισα μερικές δεκαετίες πίσω σε μια φτωχογειτονιά κάποιας πόλης (δεν έχει σημασία ποιας) και προσγειώθηκα σε μια μικρή αυλή. Το σκηνικό είναι λίγο πολύ γνωστό: τα παιδιά που παίζουν, η γειτόνισσα που απλώνει τα ρούχα της κτλ. Τη στιγμή που η μητέρα ανοίγει το τρανζιστοράκι η φωνή σου πλημμυρίζει την αυλή: «Έχω έναν καφενέ στου λιμανιού την άκρη….» Μικρό παιδί ήσουν όταν τραγούδησες Τσιτσάνη, Κουγιουμτζή, Λοΐζο. Ποιους να πρωτοθυμηθώ; Τώρα πια στα ψηλά τα παραθύρια προσπαθείς να φτάσεις σε ακόμη ψηλότερα. Κανένας πια δεν αναρωτιέται πώς θα πετάξεις σ’ αυτόν τον μαύρο ουρανό… Έχεις τον τρόπο σου εσύ…. Δεν έχω μάτια να σε δω, πόσο μάλλον αυτιά για να ακούσω πλέον τις νέες σου «δημιουργίες». Δέκα παλικάρια στήσανε χορό, και συ απ’ ό, τι φαίνεται τον ακολουθείς πιστά. Δεν συχνάζεις πια στο μικρό καφέ μαζί με όλους «εκείνους»! Δεν είσαι πια τύπος των σταδίων και των μεγάρων. Έγινες κριτής και τους κρίνεις με την αξία σου. Αλλά στην ίδια «πίστα» με τα ίδια «φώτα»; Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι γέρασες και τώρα τρέχεις να προλάβεις… Τι ακριβώς; Φήμη; Δόξα; Λεφτά….; Εγώ πάντως θα γυρίσω την πλάτη στη τελευταία λέξη της μόδας. Προτιμώ το πουκάμισο το θαλασσί…..

Πόσο δύσκολο είναι να συνεργάζεσαι με τους ίδιους ανθρώπους σταθερά για πολλά χρόνια; Ξεπερνιούνται οι ασυμφωνίες και οι κάθε είδους τριβές; Και δη σε έναν χώρο όπως αυτός της μουσικής όπου η δημιουργικότητα είναι (ή φαντάζομαι πως πρέπει να είναι) ο αντικειμενικός στόχος. Οι Rush είναι μια μπάντα που παρά το πέρας του χρόνου, παρέμεινε αμετάβλητη κατά τη διάρκεια της δισκογραφικής παρουσίας της (με μικρή εξαίρεση την είσοδο του drummer και βασικού στιχουργού Neil Peart από το δεύτερο album και έπειτα). 33 χρόνια εποποιίας των Καναδών Geddy Lee, Alex Lifeson και Neil Peart στο προοδευτικό και τεχνοκρατικό rock που όρισαν και εξέλιξαν όσο κανένας άλλος. Εν έτει 2007 μας παρουσιάζουν την νέα τους καλλιτεχνική πρόταση ονόματι “Snakes and Arrows”. Ίσως σε μια κρίση μέσης ηλικίας τους βρίσκουμε ιδιαιτέρως ανήσυχους και ενεργητικούς. Εμπνευσμένους; Προφανώς! Κάθε δίσκος των Rush διακρίνεται για την ποιότητα του και την καλαισθησία του. Παρόλα αυτά, αδυνατώ να το συγκρίνω με αριστουργήματα του παρελθόντος τους. Αναπόφευκτα, ο χρόνος είναι αμίληκτος στην δημιουργικότητα του εκάστοτε καλλιτέχνη και τέλος πάντων, πόσες δισκάρες μπορούν πια να συνθέσουν; Βέβαια, για να μην παρεξηγηθώ, το “Snakes and Arrows” είναι μερικά επίπεδα πάνω από τη πλέμπα του σύγχρονου rock που κυκλοφορεί και ίσως η σύγκριση με το δισκογραφικό παρελθόν τους να είναι άτοπη. Απλά δοσμένα, πολύ καλό μουσικό αποτέλεσμα με εξαιρετική, όπως πάντα, στιχουργία που συντηρεί το μύθο.

17

ΜΥΘΟΣ/ΑΛΗΘΕΙΑ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

18

ΠΙΣΚΙΟΥΛHΣ

Η διαφορά του να εστιάζεις στα προβλήματα και του να εστιάζεις στις λύσεις. Όταν η NASA ξεκίνησε την εκτόξευση αστροναυτών στο διάστημα, ανακάλυψαν ότι τα στυλό δεν δούλευαν σε μηδενική βαρύτητα καθώς το μελάνι δεν κυλούσε στην επιφάνεια γραφής. Για να λύσουν αυτό το πρόβλημα, προσέλαβαν την Andersen Consulting (Accenture σήμερα). Τους πήρε μια δεκαετία και 12 εκατομμύρια δολάρια. Έφτιαξαν ένα στυλό που δούλευε σε μηδενική βαρύτητα, ανάποδα, μέσα σε νερό, σε κάθε είδους επιφάνεια συμπεριλαμβανομένου και του κρυστάλλου και σε θερμοκρασίες από πάγο μέχρι πάνω από 300 βαθμούς Κελσίου. Οι Σοβιετικοί χρησιμοποίησαν μολύβι.

ΤΟ NASA SPACE PEN ΕΓΡΑΦΕ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΟΜΙΛΕΙ….. Τι πάθος και παράνοια Αμερικάνοι και Ρώσοι, ορθόδοξοι ημών αδελφοί (Ά εκδοχή) ή ορθότερα σοβιετικοί «κομουνισταράδες» (΄Β εκδοχή) στα 1960,γράφοντας την υπόλοιπη ανθρωπότητα που σπαράζονταν από πολέμους και ψωμολυσούσε από την πείνα, ανταγωνίζονταν καπιταλιστικά και κομουνιστικά στην κούρσα του διαστήματος. Έλα όμως που έχει και μέρη που η μελάνη δεν πιάνει για να γράψουν τους πεινασμένους και διαστημικά. Δεν μιλάω πονηρά, εννοώ το χαώδες διάστημα με την έλλειψη βαρύτητας. Ποία λοιπόν η λύσις; Εδώ ξεκινά η ιστορία και το ανέκδοτο. Το 1999 κυκλοφόρησε στο internet μια ιστοριούλα ότι οι ηλίθιοι Αμερικάνοι ξόδεψαν 1,5δις $ και 2 χρόνια για να φτιάξουν το διαστημικό υπερστυλό, ενώ οι πανέξυπνοι ομόδοξοι Ρώσοι γράφανε με μολυβάκι. Ποια είναι όμως η αλήθεια; Και οι δύο χώρες αρχικά χρησιμοποίησαν μολύβια. Όμως όταν η μυτούλα του μολυβιού έσπαζε, χωρίς βαρύτητα έκανε βολτούλες στη μύτη ή το μάτι κάποιου κακόμοιρου αστροναύτη (κοσμοναύτη) ή βραχυκύκλωνε και κατέστρεφε ηλεκτρονικά συστήματα στο θάλαμο του διαστημόπλοιου. Το ξύλο και το μολύβι επίσης, στις συνθήκες αυξημένης οξυγόνωσης του θαλάμου ήταν ιδιαίτερα εύφλεκτα. Το 1965 ένας τυπάκος, ο Paul Fischer, βρήκε τη λύση (από μόνος του, δεν έκανε καμιά παραγγελία η αμερικανική κυβέρνηση).Δημιούργησε ένα στυλό που δούλευε χωρίς πρόβλημα σε κενό αέρος και σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας και θα άντεχε σε θερμοκρασίες από -120 μέχρι +150 βαθμούς Κελσίου (συνήθεις θερμοκρασίες στο διάστημα, ανάλογα με το αν ο ήλιος βλέπει το διαστημόπλοιο ή όχι). Από το 1968 Η.Π.Α και Ε.Σ.Σ.Δ. χρησιμοποίησαν το space pen στις αποστολές τους.

10 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ/ΠΩΣ ΝΑ KEIMENΑ: AKHΣ

10 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ...ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟΝ ΑΝΑΠΤΗΡΑ!!! 1. Είναι τζάμπα (άρα δε χάνετε τίποτα!) 2. Σας τελείωσαν τα σπίρτα. 3. Δεν έχετε τίποτα καλύτερο να κάνετε. 4. Είστε αναγκασμένοι γιατί είστε φίλοι της συντακτικής ομάδας. 5. Είστε αναγκασμένοι γιατί είστε συγγενής της συντακτικής ομάδας. 6. Γιατί μόλις επανακυκλοφόρησε και θέλουμε κουράγιο. 7. Γιατί όχι; 8. (Γιατί) είστε περίεργοι! (να το προσέξετε αυτό) 9. Γιατί ανάβει…φωτιές! 10. Κάπως πρέπει να περάσει η ώρα στο λεωφορείο!

ΠΩΣ ΝΑ...ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΤΕ ΤΟΝ ΑΝΑΠΤΗΡΑ!!! 1. ΓΙΑ ΓΚΑΝΤΕΜΗΔΕΣ: Φορέστε τον στο κεφάλι σε περίπτωση βροχής. 2. ΓΙΑ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΥΣ: Φτιάξτε βαρκούλες και ρίξτε τις στο Θερμαϊκό τραγουδώντας «ήταν ένα μικρό καράβι…» 3. ΓΙΑ ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ: Κρυφτείτε πίσω του κατά τη διάρκεια μυστικής παρακολούθησης.(Συνιστάται στο ευγενές επάγγελμα των ασφαλιτών. Χρήσιμη συμβουλή ανοίξτε δυο τρύπες για ΜΑΤ-ΑΚΙΑ!!) 4. ΓΙΑ ΘΕΡΜΟΠΛΗΚΤΟΥΣ: Κάντε αέρα τις μέρες του καύσωνα. 5. ΓΙΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΕΣ: Καθαρίστε πάνω του ψάρια ή ζαρζαβατικά. 6. ΓΙΑ ΜΑΘΗΤΕΣ: Πετάξτε σαΐτες στον απέναντι(με ή χωρίς καρφίτσα στην άκρη). 7. ΓΙΑ ΣΤΟΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ: Στην τουαλέτα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης! (αν και δε συνιστάται το είδος χαρτιού) 8. ΓΙΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ: Ανακύκλωση γιατί πάνω απ’ όλα είμαστε οικολόγοι... 9. ΓΙΑ ΜΠΑΚΟΥΡΙΑ: Κάντε εντύπωση στη σοφιστικέ γκόμενα που κάθεται στο διπλανό τραπέζι. 10. ΓΙΑ ΣΠΑΣΤΙΚΟΥΣ: Ενοχλείστε τον διπλανό σας στο λεωφορείο ανοίγοντας τον διάπλατα(Πιάνοντας έτσι τουλάχιστον δυο θέσεις για σάς και την παρέα σας).

ΣΑΜΟΣ & ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΤΣΑΚΑΝΙΚΑ

ΚΤΗΝΩΔΗΖΩΔΙΑ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΕΥΓΕΝΙΟΣ

ΖΩΡΟΑΣΤΡΗΣ

Ζωροαστρισμός Με αυτά και μ’ αυτά ο Αναπτήρας απέκτησε το δικό του «Λεφάκη» (από τούδε και στο εξής Ευγένιος Ζωροάστρης) για να μας πατρονάρει και να μας καθοδηγεί στις αναποδιές και στις δυσκολίες της ζωής. Εσείς πάντως καλού κακού πάρτε κανά φακό (αναπτήρα;) μήπως και δείτε φως στο τούνελ και καλά ξεμπερδέματα.

ΚΡΙΟΣ: Αν νομίζετε ότι είστε οι μεγαλύτεροι καρδιοκατακτητές της υφηλίου επειδή είχατε αυτή την περίοδο κανά δυο τυχερά, πλανάστε οικτρά. Το πολύ πολύ να είναι μουστακαλής που να ζητά kinky καταστάσεις ή καμιά τροφαντή κυρία που έχασε τον προσανατολισμό της και έπεσε πάνω σας νομίζοντας ότι είστε λουκουμάκι. Για προσέχτε σας παρακαλώ. ΤΑΥΡΟΣ: Μεγάλη επιτυχία σας συνοδεύει αυτήν την περίοδο. Έχετε λύσει όλα σας τα προβλήματα (επαγγελματικά, κοινωνικά και σεξουαλικά) γιατί δουλεύετε σαν είλωτας (μόνο 18 ώρες το εικοσιτετράωρο). Η προαγωγή αργεί γιατί στην πραγματικότητα είστε βραδύστροφος και ανίκανος. ΔΙΔΥΜΟΙ: Κάντε κάτι με τη διχασμένη προσωπικότητα και τις κρίσεις ταυτότητος που αντιμετωπίζετε από τότε που θυμάστε τον εαυτό σας. Δεν είναι δυνατόν να συστήνεστε ως «Μπάμπης, όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω» ενώ τα βράδια να είστε γνωστός στην ευρύτερη ζώνη της Δυτικής Θεσαλλονίκης ως «Τόνια η Μισιρλού». Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να ξεπληρώσετε τα δάνεια από τις τράπεζες. ΚΑΡΚΙΝΟΣ: Αφήστε τις τσιγγουνιές και δώστε εκείνο το πανωφόρι της προγιαγιάς σας στην τοπική ενορία (έτσι κι αλλιώς για πέταμα είναι). Πάρτε μέρος σε καμιά απεργία και σταματήστε να κάνετε τον απεργοσπάστη και τον γλύφτη. Θα πιαστεί η μέση σας από το σκύψιμο. ΛΕΩΝ: Είστε τεράστιο ψώνιο. Έχετε άποψη για τα πάντα και πιστεύετε πως είστε γεννημένος ηγέτης. Στην πραγματικότητα είστε ένας ανυπόφορος ξερόλας που όλοι θα ήθελαν να δουν το αλαζονικό κεφάλι του στη λαιμητόμο. Μη δίνετε το τηλέφωνο σας παντού γιατί σας ψάχνουν.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ: Συνεχίζετε να φυλάτε την παρθενία σας ωσάν κόρην οφθαλμού. Ξεχάσατε τις καλοκαιρινές σας επιτυχίες στην Χαλκιδική με τους θεριακλίδες μετανάστες από το Ουαγκαντούγκου. Δεν πειράζει, συνεχίστε στους ίδιους βλάχικους ρυθμούς και θα έχετε γίνει η νέα πορνοστάρ της περιοχής. Δεν είστε με τα καλά σας. ΖΥΓΟΣ: Σταματήστε να παλιμπαιδίζετε και αφήστε τις κουδουνίστρες εκτός δουλειάς. Η μαμά σας έχει κι άλλα πράγματα να κάνει από το να σας διαβάζει την «Κοκκινοσκουφίτσα» κάθε βράδυ και να σας δίνει λεφτά να πληρώσετε το ΙΚΑ. ΣΚΟΡΠΙΟΣ: Τις διαστροφές και τις ανωμαλίες σας θα τις εκτιμούσαν ιδιαιτέρως στην Αρχαία Ρώμη, αλλά οι Αμπελόκηποι είναι μάλλον ακατάλληλο μέρος. Τα μαστίγια και τα δερμάτινα δεν είναι καλός τρόπος να ζητήσετε αύξηση από τον εργοδότη- λογιστή σας. ΤΟΞΟΤΗΣ: Είστε τόσο φαντασμένοι που νομίζετε ότι είστε στο Άλφα του Κενταύρου. Ξεχάστε τα χρέη σας, το πρόβλημα αλκοολισμού που έχετε και δηλώστε αισιόδοξος. Αν δεν σας απολύσουν στείλτε καλού- κακού βιογραφικό στη ΝΑSA.

ΑΙΓΟΚΕΡΟΣ: Παρηγορηθείτε καθώς τίποτα δεν θα αλλάξει για τα επόμενα 250 χρόνια. Η έκφραση «χρυσάφι πιάνω - σκ*τά γίνεται» αποκτά νέες διαστάσεις καθώς όλες σας οι προσπάθειες, στέφονται από παντελή αποτυχία και οι περικοπές στο μισθό σας είναι το λιγότερο από όσα θα έπρεπε να σας απασχολούν. ΥΔΡΟΧΟΟΣ: Φτάσατε στα όρια σας. Μην κάνετε απολύτως τίποτα. Φύγετε από τη δουλειά, χωρίστε με τη γυναίκα σας και καθήστε αναπαυτικά στην πολυθρόνα σας. Επιτέλους θα κάνετε πράξη το ρητό: «Όταν μπορείς να είσαι καθιστός μη στέκεσαι και όταν μπορείς να είσαι ξαπλωμένος μην κάθεσαι». ΙΧΘΥΣ: Υπερβαίνετε τις επιταγές σώματος και πνεύματος και σε στενή συνεργασία με τον ψυχολόγο σας, έχετε περιορίσει τις ερωτικές σας συνευρέσεις σε 4 την ημέρα. Βέβαια, εξακολουθεί και παραμένει ανησυχητικό το γεγονός ότι αυτές είναι με τυχαία άτομα, αμφότερων των φύλων, αλλά όπως και να το κάνουμε είναι μία καλή αρχή.

19