Gereformeerde Kerk Bloemfontein Suid

Die eerste vyftig jaar van hierdie gemeente se bestaan is alles deel van die jubeljaar van Christus. Oor hierdie lang tyd kon ons ten volle in sy groot Versoening deel. Ons kyk met dankbaarheid daaroor terug. Maar dit kan ook gebeur dat ons só gewoond raak aan dié genade van die Here dat ons nie meer daaroor jubel nie. Daarom is dit my bede dat hierdie feestyd vir ons soos die blaas van ramshorings sal wees. Dit moet ons oproep om ‘n nuwe begin te maak met vergifnis en herstel, versoening en vernuwing en so ‘n jubelende gemeente in die Here bly. Johan Schutte.

Dit klink vir ons ongelooflik dat so iets kon gebeur en tog is dit wat ons deur ons geloof in Jesus Christus ontvang soveel meer aangrypend. Sy koms het die groot “genadejaar” (jubeljaar, sabbatsjaar) van die Here ingelui (Luk 4:19): die tyd van versoening, kwytskelding, herstel en nuwe begin met jubeling.

So het elke vyftigste jaar in Israel ‘n “jubeljaar” geword. Skulde is afgeskryf en mense het teruggekeer na hulle families en erfgrond toe. Die wanbalans tussen ryk en arm is uitgewis en almal kon weer nuut begin! Maar dit was ook ‘n “sabbatsjaar”, ‘n jaar van rus en verkwikking, van herstel van verhoudinge met God en met mekaar.

Vir die Israeliete was elke vyftigste jaar iets besonders. Dit is met die blaas van ramshorings aangekondig (Lev 25:9). Dit was die teken dat die jaar aangebreek het waarin alle skulde afgeskryf, slawe vrygestel en gronde teruggegee moes word. Daarom ook dat dit op “die groot versoendag” begin het.

Voorwoord Die vroeëre jare Dopper toe, Dopper nou Ons eerste leraar (1952 – 1955) Prof. Van der Vyver – enig in sy soort (1955 – 1970) Ds. Duvenhage – die stryd teen dwelms begin (1971 – 1981) Die inwyding van die kerkgebou Ds. F. Postma (1975 – 1979) Ons logo sien die lig! Die Bingle’s (1979 – 1984) Ds. Venter (1982 – 1985) Ds. Steenkamp (1985 – 1989) Ons huidige leraarspaar Ds. Tokkie kom Ons gemeentesentrum “Stormagtige” geskiedenis Ons kry ‘n orrel – met ‘n kinkel Die susters woel Die jeug Terte vir klein gemeentes Die koskas soos die weduwee se kruik ‘n Ieder woelt met talente Wat ‘n vriend het ons in Jesus? Dopper en Gaatjeponder vat hande Lief en leed Die groot teeskink Diefstal Die galery Lang debatte in die Kerkraad Die Here en Sy geminate Slotwoord van eindredaksie

Inhoudsopgawe 1 2 4 5 9 11 11 13 14 14 16 17 18 22 25 26 27 28 30 31 31 33 34 34 36 37 38 39 40

gebruik. Die gebou het destyds R10 000 gekos om te bou. Kerkgebou was die gebou in Roselaan nie werklik kerkgebou nie. Oudl. Abel Pienaar verduidelik soos volg:

jaar gelede, tot stand gekom toe van die Gereformeerde Kerk Bloemfontein-

Wes afgestig is. Die navorsing oor toet skep ‘n beeld van ‘n Bloemfontein

wat vandag darem baie anders daaruit sien.

die die

Kerk

by ons opgeneem het.

Die eerste leraar was wyle dr. K.S. van Wyk de Vries, wat in 1952 die amp

ook daar geloop.

resiesbaan, maar later het die koeie

aangehou het. Universitas was ‘n

waar van die publiek melkkoeie

en Fichardtpark was nog net veld,

Wilgehof te ontwikkel. Hospitaalpark

Wes afgestig het, was hulle besig om

Gereformeerde Kerk Bloemfontein-

van

Gereformeerde

Bloemfontein-Suid

toe

In 1961 het die Sinode nog 'n standpunt oor die rassekwessie ingeneem,

Kerke plaasgevind. 'n Hele generasie professore het gekom en gegaan.

Ds. Tokkie sê sedertdien het 'n hele paradigmaskuif in die Gereformeerde

jaar vir hul studies aangemeld.

universiteit was. Ds. Peet Duvenhage en ds. Stoney Steenkamp het daardie

beteken dat twee ander oud-leraars van die gemeente, toe groentjies op

Hy was in sy eerste jaar op universiteit toe die gemeente gestig is, wat

gestaan het, roep heelwat sake op wat nie so 'n tong in die kies verdien nie.

Ds. Tokkie, wat vir 'n groot deel van die afgelope 50 jaar in die bediening

deur vroue, en die dra van wit dasse deur kerkraadslede geskryf.

Elders word na "gewigtige" kwessies soos die dra van hoede en broekpakke

Dopper toe, Dopper nou

verkoop!!”

lidmate van die gemeente. Sy skryf: “Ja-nee, die jare stap aan. Die jare

wat eers voorlopig was, was toe vir altyd, en so is die saal-kerk toe later

Sr. Essie wat ons kerkkantoor so getrou behartig, is een van die vroegste

“Daar het ons eers die saal gebou om later die kerk vooraan te bou, maar

Baptistekerk verkoop, en die Agapé-gemeente maak tans van die gebou

kerkgebou in Roselaan betrek. Hierdie gebou is later aan die Afrikaanse

Gedurende sy bedieningstydperk, wat tot 1955 geduur het, is die eerste

Die Gereformeerde Kerk Bloemfontein-Suid het in 1951, vanjaar presies 50

Die vroeëre jare

Hy moes omtrent bontstaan. Een van die eerwaarde kerkraadslede wou selfs weet of die dominee die toga aspris, of per abuis, op Reitz vergeet het!

moes die Gereformeerde Kerke twee stelle professore onderhou.

Vandag word die teologiese skool internasionaal hoog aangeslaan, en is

voorstander na die voorspraak-teenstander. "Maar hoekom is dominee dan so gekant teen vroue wat broekpakke dra?" "Broeke is mos mansklere!" kom die antwoord. "Maar hoekom gaan koop u dan nie vir u so 'n pakkie nie?"

kerkdiens word nou net in breë trekke uitgespel. Deur die verruiming het

predikante nou 'n groter soepelheid om die kerkdiens tot verheerliking van

God aan te pas.

kon word.

ook vir 'n verruimde visie plek gemaak. Ds. Tokkie stel dit egter duidelik dat

afgetrap. As leraar by Lindley, moes hy gereeld by die destyds vakante

Saam met die veranderende gebruike het ds. Tokkie ook 'n stelletjie

God se almag hoegenaamd nie deur die verruimde visie aangetas word nie.

is soveel energie vermors wat eerder vir evangelisasie of sending gebruik

wyse van spreke, sonder ophef gewaai het, was baie gelukkig. By die ander

Die hoede het figuurlik die bloed laat vloei. 'n Gemeente waar die hoede, by

Die strakke onversoenbaarheid tussen die teologie en die wetenskap het

het, is vir ds. Tokkie 'n hartseersaak.

Die kwessie van die vrou in die amp, wat opnuut in 'n doodloopstraat beland

het mekaar in 'n woeste debat getakel. Teetyd stap die voorspraak-

onbuigsaamheid van die liturgie verander is. Die liturgiese volgorde in die

"Nee, dis mos vroueklere!"

gaar. Van die raadslede wat deur die Gereformeerde Kerke aangewys is,

Op 'n dag was die gort in die universiteitsraad van die PU vir CHO behoorlik

'n Ander saak wat baie verander het sedert die gemeente gestig is, is dat die

die Kongo, kom graag aan die walle van die Mooirivier studeer.

Oor die broekpakkwessie vir vroue is daar ook 'n staaltjie of twee te vertelle.

dat hy besef die toga het die vorige Sondag nie saam teruggery huis toe nie.

teologiese skool te Potchefstroom saamgesmelt. Voor die samesmelting

ook baie gewild onder buitelandse studente. Studente uit Korea, en nou ook

en sien sy toga hang nie op sy gebruiklike plek netjies in sy plastieksak nie,

Dis eers toe hy die volgende Sondagoggend by Lindley se konsistorie instap

Reitz gaan preek. Na een so 'n diens vergeet hy sy toga in die konsistorie.

So is die teologiese skool te Hammanskraal gestig, maar het later met die

nie oral vir soetkoek opgegeëet nie.

wat ds. Tokkie meen dwarsdeur die siel gesny het. Dié standpunte is egter

Gereformeerde Kerke van Suid-Afrika, die lig gesien.

“Dr. Van Wyk de Vries was ‘n besondere begaafde predikant wat sonder

afskeid by ons Prof. Van der Vyver se tweede gepublisseerde werk het ook met ‘n

Heidelbergse Kategismus gehou wat deur ons eerste skriba, wyle ouderling

Arie van Krimpen op band opgeneem is, oorgetik en persklaar gemaak is.

Dit is moontlik nog beskikbaar. Die boek is: “Deur bloed gekoop.”

in dankbaarheid vir die mooie wat die Here uit die genade aan hom geskenk

eerste voorsitster van die Susters.

Prof. Van der Vyver – enig in sy soort (1955 – 1970)

karakter van so ‘n hooggeagte en geliefde leraar, om sekere sake te opper,

vrou, tant Hettie, die gemeente se eerste orreliste was. Sy was ook die

vergaderings het hy ferm en beslis opgetree. Vir elke probleem had hy ‘n

het. Sy optrede teenoor al sy gemeentelede was altyd warm en hartlik. By

“Dit is tog ‘n behoefte van die hart, om as ons terug kyk na die persoon en

gestel word nie as deur br. Hennie van den Berg:

Hoe ‘n merkwaardige man prof. Van der Vyver was, kan eintlik nie beter

verjaarsdag-herdenking, kry ons die waardevolle historiese inligting dat sy

Uit ‘n vertelling van Oom Chris van der Walt met die gemeente se 40ste

die gemeente se eerste herder.

bestaansjaar heel ongewoon ‘n leespreek gelewer het – uit die bundel van

bundel aan ds. Schutte besorg het, en hy in die gemeente se vyftigste

gesien.

heel gepas was dat dr. De Vries se weduwee onlangs ‘n afskrif van die

Die titel hiervan was: “My

Teologiese Skool en universiteit die lig

Of die boek nog beskikbaar is, weet ons nie. Wat wel gebeur het, is dat dit

eeufeesherdenking, naamlik dié van die

Prof. en mev. Van der Vyver met hul

terwyl hy gepreek het nie. In sy bedieningstyd het hy ‘n reeks preke oor die

erfenis is vir my mooi”.

Postma 1818 – 1890”. Hierdie werk het in 1958, die eeufeesjaar van die

soos volg oor ons eerste leraar:

enige skets gepreek het en sonder om te herhaal, en niks het hom gesteur

leraar. Sy eerste gepubliseerde werk was: “Die Biografie van professor Dirk

was. Dr. G.C.P. van der Vyver, later professor, was van 1955 tot 1970 die

en beide publikasies is geskryf terwyl hy aan hierdie gemeente verbonde

Met die gemeente se veertigste verjaarsdag skryf br. Hennie van den Berg

Ons eerste leraar (1952 – 1955)

Die tweede leraar van die gemeente het ook sy pennevrug in druk gesien,

‘n huis waar meer as een gesin gewoon het, op pad om ‘n senior lidmaat wat in die huis gewoon het, te gaan besoek. In die voordeur staan ‘n man met ‘n kind op die arm, hy self lekker getrek. Toe ons wil ingaan om die oom te gaan besoek, keer die hoenderkop-man ons voor. Ek merk toe dat daar fout is, en ek stel aan die dominee voor dat ons solank oorkant die straat by ‘n gesin gaan huisbesoek doen. So ewe stap ons oor die straat, maar toe ons op die oorkantste sypaadjie kom vra die dominee vir my: ‘Maar ou Pietie, sal ons hom nie gaan opvoeter nie?’ Ja sê ek, maar ons sal mos in die koerant lees: ‘Dominee en ouderling in huismoles betrokke.’ ‘Dan laat staan ons maar’ was die dominee se besluit.” Klaarblyklik ‘n dominee met die oortuiging dat jy diegene wat jy liefhet moet tug.

sin vir humor sal deur almal onthou word wat met hom saamgewerk het en

met wie hy gekommunikeer het, selfs by die gholf- en skietbaan.

Vir kinders was hy besonder lief en het altyd ‘n troetelnaampie vir hulle

gehad; seuntjies het hy aangespreek as my boesman en dogtertjies as my

poppie.

Sy belydenisklas Sondae was nie net vir die katkisante ‘n belewenis nie,

maar die Jeugdeputate het dit almal bygewoon, tot ons versoek is om beurte

te maak. Die Katkisasie-uitstappies na Mazelspoort was ‘n groot

geleentheid. Dit is hier waar hy die vriend van ons almal en die vader van

ons kinders was, waar sy persoonlikheid en liefde vir sy gemeentelede en

hul kinders tot openbaring gekom het.

Sy prediking het altyd getuig van diepe erns en kinderlike geloof en hy het

hom so ingeleef in die prediking dat hy menigmaal diep bewoë geraak het.

predikant gebring het. By ‘n sekere huis is die broeder wat besoek word in die kooi aangetref. Met griep in die bed - wingerdgriep. Die bottel tiermelk is weggesteek, maar nie goed genoeg vir die waaksame oog van die gemeentelike herder nie.

Hy het katkisasieklasse gegee vir afgedwaaldes en daar is ook diegene

opgeneem is die gemeenskap van ons kerk.

Sy liefde vir Bloemfontein-Suid was groot en innig en hy het altyd met ons

besoeke aan Potchefstroom met lewendige belangstelling uitgevra na die

wel en weë van die bekendes."

“Seker maar ‘n vriend van my wat hier gekuier het, wat dit daar gelos het”

waaruit die diep menslike karakter van dié merkwaardige leraar blyk:

kom die antwoord seep-glad.

“Maar oom, wie se vuurwater staan daar onder die bed?”

Broeder Peet van der Walt skryf ook ‘n staaltjie of wat oor dr. Van der Vyver

Na die predikant die “kranke” aangespreek het, vra hy:

Br. Van der Walt vertel van nog ‘n huisbesoek wat hy saam met dieselfde

Phahameng dienste waargeneem.

Vir die sending hier plaaslik het hy ‘n groot liefde gehad en het dikwels by

“Een middag was ek en die dominee besig met huisbesoek. Ons kom toe by

antwoord en was hy feitlik dadelik daar om te vertroos en te bemoedig. Sy

bygekom het om na die bediening in Heidedal om te sien.

stem, en was hy iemand wat baie lekker en aansteeklik kon lag.

gevloei het, hoog in die mode was, het die dwelmprobleem onder ons

dié gemeente as ‘n “soet-suur” herinnering.

jongmense gehad wat uitgereik het na die mense met geestelike nood. Een

verskil, maar terselfdertyd ook ontstellende ooreenkomste toon.

almal kon hy uit elke sak van sy swaar jas ‘n verskeidenheid van die dwelms vis! Dit, meer as enigiets anders, het die aand die groep oortuig van die

diep en suiwer. Hy het geweldige hoë agting geniet. Soms was dit moeilik

om in sy voetspore te volg.”

swaar op sy gemoed gerus. Veral bitter was onderlinge verskille in die

het litte roer gekos om by alle nuwe intrekkers te kom voordat sommiges

weer koers gekry het.

Ds. Duvenhage se gesondheid, asook dié van sy eggenote en dogter, het

731 lidmate gegroei. Die wisseling was soms tot 260 lidmate per jaar, en dit

In ds. Duvenhage se bedieningstydperk het die gemeente in ‘n stadium tot

weet hoe dagga, ‘black bombs’, ‘bennies’ ens. lyk. Tot die verbasing van

dit was ‘n voorreg om na hom te dien: “Die ploegvore wat hy getrek het was

werklikheid van die nood wat bestaan.”

dwelmafhanklikheid gekyk. ‘n Jong man het opgestaan en gevra of almal

Aan die pluskant bring hy hulde aan sy voorganger, dr. Van der Vyver, en sê

koue wintersaand het ons in die lig van die Bybel na die gevare van

“In ‘n stadium het ons naas die Junior en Senior JV ‘n sterk groep

wat in sommige gevalle baie van ons huidige gemeente-omstandighede

Ds. Duvenhage se herinneringe diep ‘n geskiedenis van omstandighede op

Afrikaner saamgeval het. Benewens dat partytjies waar die drank vryelik

wat sy eie pennevrug was, behoue gebly. Hy beskryf sy herinneringe aan

mense ook kop uitgesteek. Hy skryf soos volg:

Hy skryf egter ook dat dit met die tyd van die geestelike verval van die

blankes dit anderkant die duikweg gewaag het.

geloop, en evangelisasiewerk gedoen. Boonop was dit onlustejare, toe min

gemeentelede het na werk en oor naweke van huis tot huis in Heidedal

herinneringe aan ons gemeente het vir ons, danksy ‘n kort, bondige geskrif

Ds. A.P.C. Duvenhage was die derde leraar van die gemeente. Sy

Ds. Duvenhage – die stryd teen dwelms begin (1971 – 1981)

Duvenage dankbaar was toe ds. Kiepie Jafta, naas ‘n tweede leraar

was hy volgens ds. Tokkie vd Walt tog ‘n baie joviale mens met ‘n sterk

Van die

Hoe ingrypend die gemeente van die huidige verskil het, blyk daaruit dat ds.

Hoewel die algemene herinneringe aan dr. Van der Vyver imposant was,

program is aangebied, en die gedrukte program vir die naweek behels ‘n indrukwekkende bundel – versigtig en pynlik netjies met ‘n tikmasjien getik. Op die omslag van die gedrukte program verskyn die huidige kerkgebou,

kerklike gemeenskap – baie kosbaar is. So dikwels as ons in Bloemfontein

kom, dan het ‘n mens nog steeds die warm gevoel van ‘dit-is-ons-plek-

hierdie’ – ons mense bly hier!” ‘n

standaard-logo

geword

het.

Schutte vertel soos volg oor hierdie gemeente: “Die stigting van die Gereformeerde kerk Heidedal (in 1987) was ‘n dankbare vrug vir toegewyde evangliseringswerk deur Gereformeerde lidmate. Ds. Kiepie Jaftha se bevestiging op 28 Maart 1976 het vir die nodige stimulus gesorg. Hy is destyds beroep as predikant van Lyciumville by Venterstad, maar sy opdrag was Heidedal.

grootliks vir sy onderhoud verantwoordelik wees. Die betrokkenheid van heelwat van ons lidmate was deur die jare ‘n mooi deel van die verhaal.

deur prof. Van der Vyver. Die Saterdagaand is ‘n feesprogram na die

erediens aangebied. Die program het uit koormusiek, voorlesings en

samesang bestaan. Die boukoste was toe R110 000, ‘n volle R100 000

meer as die vorige gebou, maar vandag kan ‘n huis in die stad nie meer vir

dié prys aangeskaf word nie.

In die tydperk tussen die verkoop van die ou kerkgebou en die bou van die

nuwe is dienste in die sale van die Hoër- en Laerskole Jim Fouché gehou.

Dr. Van der Vyver se afskeidspreek is in die Hoërskool se saal gehou.

Bloemfontein-Suid sou

Postma het self die lidmate vir evangelisasiewerk en sending toegerus. Ds.

gelei, die Sondagoggend deur ds. Duvenhage, en die Sondagaand weer

die

die gemeente se sendingaksie was, het in dié tyd tot stand gekom. Ds.

sonder

eredienste ingesluit! Die Saterdagaand is ‘n diens deur prof. Van der Vyver

Natuurlik

Deur ds. Postma se ywer het die Gereformeerde Kerk Heidedal, wat vir jare

gemeentesentrum – dié is maar 1990 ingewy.

materiaal

geneem. Die feesvieringe vir die ingebruikneming het nie minder nie as drie

Die huidige kerkgebou is van 15 tot 16 April 1972 amptelik in gebruik

Die inwyding van die kerkgebou

24 – 26 Januarie 1975 in die gemeente verwelkom. ‘n Indrukwekkende

groot en die liefde van medegelowiges – en selfs van mense buite ons

wat sedertdien as logo vir ons nuusbrief, kalenders en ander gedrukte

Ds. Ferdinand Postma, mev. Mart-Sofie en twee kinders is die naweek van

Ons logo sien die lig!

Ds. F. Postma (1975 – 1979)

tien jaar terugkyk, dan besef ‘n mens dat die genade van die Here oneindig

Hy sluit egter op ‘n positiewe noot af: “As ‘n mens vandag na ‘n tydperk van

om die onderlinge verskille te probeer bylê as swaar, bitter swaar.

Kerkraad, en selfs probleme met die klassis. Hy beskryf ‘n spesiale visitasie

Br. Abel Pienaar skryf dat hy altoos in die uitdrukking van sy gedagtes die krag en skoonheid van die Afrikaanse taal geopenbaar het.

selfs ongelukkigheid, maar deur die genade van die Here is dit nou ook

dinge van die verlede. Tans is daar ‘n mooi beweging om spontane en

leraar

van

Kerk

die

met Hansie.

huisves, die adres van die huidige pastorie. Op die foto verskyn hulle saam

Herman en mev. Elize Venter en hul kinders.

leraarspaar aangebied is, meld dat hulle hul in Louis Bokstraat 16 gaan

Ds. Venter (1982 – 1985) Die gemeente het op Saterdagaand 22 Junie 1985 afskeid geneem van ds.

Steynsburg, Hofmeyer en

Gereformeerde

het,

die beroep na ons aanvaar

verwelkom. Hy was voor hy Op Saterdag 3 Maart 1984 is afskeid geneem van die Bingle-egpaar.

gesterf.

gemeente

1979

die

geëis. Altesaam ses van daardie klas se seuns het in daardie ses maande

Bingle, is op 23 November in

een het na die gemeente teruggekeer. ‘n Ongeluk het nog een se lewe

Johannes en mev. Betsie

Vier van die jongelinge het saam met hul diensplig begin, maar net

het.

Die volgende leraar, ds.

kategese saam in graad een begin het, en saam hul geloofsbelydenis afgelê

van die begrafnisse binne ses maande insluit van drie jong seuns wat hul

Cradock. ‘n Koerantberig oor die afskeid wat in die stadsaal vir die

Die Bingle’s (1979 – 1984)

buitengewone hartseer opgelewer het. Ses begrafnisse in ses weke is

die twee gemeentes vir almal verrykend sal wees.”

ongewoon, maar dit het hier gebeur. Wat dit die hartseerste maak is dat dit

Ds. Bingle se termyn sal egter ook seker opgeteken staan as die een wat

van die Here. Ons hoop en bede is dat die wedersydse bevrugting tussen

georganiseerde samewerking tussen die twee gemeentes uit te bou tot eer

van ‘n professor in Afrikaans- en Nederlands. Afrikaans loop diep in hul are.

sien. Hy en sy broer, ds. Pieter Bingle van Kaapstad, is immers die kinders

Ds. Bingle is veral bekend vir die nuwe Skrifberymings wat hy die lig laat

Daar was ook die probleem van verfloude belangstelling, minder kontak en

mettertyd al meer vir sy eie onderhoud te sorg.

Finansieel kon ons nie die pas volhou nie en ds. Jaftha was genoodsaak om

hy selfs saam met haar, as dieetkundige van die Departement van Gesondheid gaan reis.

verskeie opsigte reeds in sy eie leeftyd ‘n legende.

As voormalige rugby-vleuel vir die destydse Wes-Transvaal, was hy

Steenkamp ‘n getuienis van die

en was hy reeds in groot pyn.

Ds. Stoney, wenner van die Abey Bailybeurs as PUK-student, se werkywer,

Ons huidige leraarspaar, ds. Johan en mev. Elsa Schutte, is op 28 Januarie 1989 in die gemeente verwelkom. By dié geleentheid is die bekende kerklogo ook op die gedrukte program gebruik, maar wat dié program anders en

leraar te beroep nie. Hy sien kans vir die hele gemeente alleen.

(Vir gedeeltes van hul termyne was daar twee leraars: ds Duvenhage en

later voeg ds. Postma hom by ds. Duvenhage, dan kom ds. Bingle vir ‘n kort

Gou-gou verklaar hy dat dit nie nou nodig sal wees om weer ‘n tweede

plat-op-die-aarde geaardheid en besondere preekvermoë het altyd opgeval.

laaste amptelike optrede geneem,

Br. Abel Pienaar roep sy herinneringe aan ds. Stoney soos volg op:

Christen-in-pyn. Die foto is met sy

ds.

diens gedoen het.

was

Vanuit

br. Steenkamp is ‘n rugbyman, wat as agsteman vir die Junior Springbokke

siekbed

later nie meer kon beweeg nie.

was, moes gaan afrig. Ds. Stoney en br. Koot Steenkamp was neefs. Ook

sy

Liefdevol versorg sy hom toe hy

beteken het dat hy soms in snerpende winterkoue, wanneer die klasse verby

Ons huidige leraarspaar

Eers gaan hy daagliks vir dialise, maar dan doen hy en Petro dit self en kon

verskeie ander leraars van hierdie gemeente, was ds. Stoney ook in

besonder lief vir rugby. Hy het Kovsiespanne jare lank afgerig, wat ook

‘n Nierdeffek wat lei tot die aftakeling van sy gesondheid is skielik ontdek.

bou van die sentrum word dan ook in sy ampstermyn verwesenlik.

as neseier vir die kerksentrum waarvoor ds. Stoney hom so beywer het. Die

Petrie is op 26 Januarie 1985 amptelik in die gemeente ontvang. Soos

Ds. Stoney Steenkamp en sy eggenote, met hul kinders Wim, Mimi, Esti en

Ds. Steenkamp (1985 – 1989)

Spoedig word die tweede pastorie te Clegsingel 4 verkoop en dien die geld

Hulle vertrek kort na mekaar, en toe kom ds. Steenkamp).

geleentheid, en by gebrek aan ‘n eie gemeentesentrum, is die geleentheid in

die saal van die Primêre Skool Universitas aangebied.

tyd saam met ds. Duvenhage en daarna voeg ds. Venter hom by ds. Bingle.

Br. Koot en mev. Elsabé Steenkamp was die gasheer en gasvrou by dié

Tokkie nie net twaalf preke per jaar in ons kerk lewer nie, maar

ding met die mond kan doen. Hy was seremoniemeester.

maak om met die kinders te gesels en weer "gelaai" te word. Die kinderhuis het 'n ontsettende impak op hom gehad, sê ds. Tokkie.

predikante-galery. Hy het in 1998 as afgetrede leraar kom aflos toe ds.

Schutte met drie maande studieverlof is. Reeds in daardie stadium is hy

die gemeente toe reeds baie groot was.

deur die kerkraad gevra om maar op die senior lidmate te fokus, aangesien

as die ligpunt van sy bediening ervaar, en hy het gereeld daar 'n draai gaan

veranderende politieke klimaat. Sy betrokkenheid by die kinderhuis het hy

emeritaat aanvaar, na 'n paar stormagtige jare as gevolg van die

van ons lidmate tog 'n hegte band daar. Ds. Tokkie het op Reddersburg sy

Ds. Tokkie van der Walt is die nuutste toevoeging tot die gemeente se

Ds. Tokkie kom

opstaan om te fiets te gaan koerant aflewer.

13) en Carien (toe 15) die koerant omdat hulle so vroegdag saam met pa Hoewel die Pres. Kruger Kinderhuis buite ons gemeentegrense val, het baie

en predikante van die NG Kerk

die koerant. Ons dominee is waarskynlik meer bekend vir sy lang-afstand-

hardlopery, maar dié slag haal hy en sy dogters, Jana (toe 16), Alida (toe

gesindheid tussen die lidmate

pragtige

het nie, haal hy en drie van sy dogters in 1991 – dus presies tien jaar gelede

'n

Tokkie,

met sy aankoms by ons die koerant gehaal

heers

aftree-oord. Hier, meen ds.

Hoewel ds. Schutte so ver ons weet nie

ook 9 preekbeurte by Striata

As deel van sy pligte moet ds.

en Gereformeerde Kerke.

op senior lidmate. Hy het die roeping aanvaar.

vaardig met die pen is nie, maar ook die

dié geleentheid getoon dat hy nie net

Ons huidige skriba, br. Hennie Kruger, het

kerkraad geskryf om te vra dat ds. Tokkie permanent kan aanbly. 'n Ruk

gedoen het, weet ons nie, maar dit kon beslis nie ‘n man gewees het nie.

later is ds. Tokkie gevra om as hulpdiensleraar te kom werk, met die fokus

Voor die drie maande om was, het van die senior lidmate 'n brief aan die

uniek maak, dis met ‘n baie netjiese handskrif geskryf. Wie dié skryfwerk

toe julle jul kerkie hier kom staan maak het! Ek sal julle baie dinge kan vertel… Sal ek vergeet hoe spanningsvol dit vir my was toe ds. Stoney en Johan Steyn afgetree het waar die kerksentrum moet kom…? Die einde van my

toe die gemeentesentrum ingewy is. Volgens ‘n berig in die Ons Stad van 31

Mei 1990 het die sentrum R220 000 gekos om opgerig te word, en is in vyf

maande gebou. Ds. Stoney Steenkamp was toe ook nog leraar van die

gemeente.

gekyk? Daardie groot merke is waar van my takke verwyder is sodat die saalmuur daar kon inpas. En het julle al gekyk tot waar toring my takke en

Mei verloop het, het ingesluit

met die viering van die Heilige Nagmaal afgesluit.

Die Saterdagaand is in die saal feesgevier, en die Sondag is die verrigtinge

bykomende stresfaktor?”

gemeentetoerusting met die tema: “Is die kerk en gemeentelike aktiwiteite ‘n

Sonder letsels het dit ook nie gegaan nie! Het julle al ‘n bietjie na my stam

Mei tot Sondag 20

Ds. Johan Schutte roep sy herinneringe oor die kerksaal soos volg op:

groot God se skepping is…al is dit maar net in ‘n ou doringboom!”

Ek nooi almal om onder my te kom staan en dan bewys te word van hoe

Hartlik gelyk met jul mylpaal!

en ‘n seun wens ‘n meisie sterkte toe!!

sal ook interessante geheime kan uitlap as die leerlinge kom eksamen skryf

doringboom!…Die jeugdeputate kom onder die doringboom bymekaar…’ Ek

Elke Sondag hoor ek: ‘Blok 4 se susters vergader onder die

blare bo die saal uit?

behou!

word (hulle het dit werklik gedoen: verskuif sodat ek ook my staanplek kon

naweekprogram, wat van Vrydag 18

dan al ‘so mooi groot’! Wat ‘n verligting toe die sentrum ‘n bietjie verskuif

Die

bestaan! Ek sou moes plek maak! Dan kom daar tog pleidooie, want ek is

“A nee a, julle kan my nie vergeet nie! Ek was al hier as ‘n tenger boompie

Die doringboom sê….

kleiner as nou, reeds. Hieroor skryf oudl. Abel Pienaar soos volg:

In 1990 was ds. Schutte – die keer saam met die gemeente – in die nuus

Ons gemeentesentrum

‘n lidmaat. Op die skets pryk die bekende doringboom, destyds heelwat

Die kunstenaar van die skets op die program is sr. Annalien Pienaar, steeds

Saayman wat vir my baie spesiaal is en in die portaal by die pastorie hang, die ander deur Hansie Reinecke en sy werkers. Dit het weer sý ereplek by die kerk gekry. Die woorde op die bord bly steeds ook my persoonlike siening oor wat ons te doen staan om die liggaam van Christus gesond te laat lewe. ‘n Liggaam is immers so sterk soos sy swakste lid.”

een groot doringboom gestaan waaronder ons Sondae tee gedrink het.

Oom Willie Snyman se groot vrees was dat dié boom gaan verdwyn. Dit het Al die voorafwerk was klaar gedoen: die

toe darem nie. Net halfpad.

kombuis is beplan onder Petro Steenkamp se leiding, die planne is geteken

deur Herman Venter. Lou van der Walt wou graag minder saal en meer

bruikbaar maak nie!

Dit beteken niks sonder hande en voete (mense) wat dit diensbaar en

was ‘n poging om ‘n kinderlike boodskappie oor die sentrum tuis te bring.

(die koppe gelukkig nie!) en kon die onbeholpe bokse tog iets regkry. Dit

mekaar gestamp op die verhoog. Toe is die hande en die voete uitgehaal

elkeen in ‘n groot kartonboks ingedruk en het on-handig en on-voetig teen

items was ‘n “boksgeveg”. Die predikant en skriba (niks verander nie!) was

Op die aand van die ingebruikneming was daar ‘n konsert. Een van die

ander wat die ideaal gekoester het dit nie kon meemaak nie.

die sentrum in gebruik geneem. Dit was ons hartseer dat Johan Steyn en

diens en ‘n bietjie uit die ou boufonds kon die ding doen. Op 19 Mei 1990 is

pas verkoop en die koopsom tesame met lidmate se gratis of goedkoop

Die sentrum is sonder skuld gebou, want die pastorie in Cleggsingel was

en Lou is albei onlangs oorlede. Ons dank die Here vir hulle aandeel.

waarom dit so moes wees. Koot Steenekamp was die bou-aannemer. Koot

dryfkrag. Sy oorlye daardie selfde jaar in Desember het agterna gewys

19 Mei 1990

die aanddiens begewe.

treine uit die stad veroorsaak het. Tog het ‘n klompie brawe mense hulle na

vererger. So erg was die storm, dat dit selfs vertragings met die vertrek van

“Die wind en weer was die hele Sondag onplesierig en het geleidelik

waarneem het.

van die Gereformeerde Kerk Bloemfontein-Noord ‘n aanddiens kom

Sy meen dit was hier in die tagtigerjare, toe ds. Van Dalsen, destyds leraar

gemeente nie, maar die elemente teen hom gehad het.

Suster Magda Steyn se verhaal handel egter oor ‘n predikant wat nie die

ruildienste maar ‘n warm ontvangs gekry het.

Die Kerkgeskiedenis lewer heelwat verhale op van predikante wat met

“Stormagtige” geskiedenis

Jes 35:3

SONDER ARMS KAN EK NIE DIEN NIE SONDER BENE KAN EK NIE WERK NIE “BEMOEDIG DIÉ WIE SE KNIEË SLAP HANG, HELP DIÉ WIE SE KNIEË KNIK”

hang. Daar is twee van dié borde identies gemaak: een deur Fanie

gekoesterde ideaal. Toe ons in Januarie 1989 hier gekom het, het daar net

katkisasielokale gehad het, maar uiteindelik was Johan Steyn die groot

Dié gedagte leef voort in die bord wat langs die deurgeeluik in die gang

“Die ‘gemeentesentrum’ (kombuis, kerksaal en kantore) was ‘n lang

susters van Wes leen. Destyds was daar nog net twee susters wat kon motor bestuur, naamlik tant Koekie Pretorius en tant Sannie du Plooy. Tant Koekie het altyd die vervoer behartig. Oom Simon moes twee keer die kussings van die motor vervang. Daar was ook nie fasiliteite vir funksies om fondse in te samel nie. Pale is ingeplant en seile by die Spoorweë gehuur.

Van Dalsen het moedig voortgegaan om te midde van die gedruis sy

boodskap te bring. Die ergste sou egter nog kom! Halfpad deur die diens

tuimel ‘n dakteël skynbaar deur die plafon, en mis ‘n diaken rakelings. Skriba

Hennie sê wat blykbaar werklik gebeur het, was dat die wind ‘n teël

losgeruk, en deur ‘n venster bo in ons kerk se dak gewaai het. Die teël het

die plafon aan die ander skuins kant van die dak getref, en stukke uitgeruk.

toe ‘n regte Bloemfonteinse wind die spulletjie omwaai. Wat ‘n gemors!

hulle en laat spaander na die naaste deur. Die res het nog geaarsel en die

dominee het moedig verder gepreek, totdat ‘n woeste rukwind stof en sand

moes nog by die Spoorweë bekom word. Met die bakkery het dit darem veel beter gegaan, skryf tannie Essie.

gemeentelede aan om onder die galery te gaan skuil – terwyl hy voortpreek.

Met die kerk amper leeg, steek ds. Van Dalsen in die middel van ‘n sin vas

ruite is uitgeslaan, en tuine is verwoes. Gelukkig het die kerk nie ruite verloor nie, hoewel ‘n paar lekplekke maar weer hul bydrae gelewer het.

In ons kerkgebou se geskiedenis was die binnekant nog nooit so gou leeg

soos daardie aand nie!

nie.

Dit was egter nie die enigste keer dat die elemente “teen” die gemeente was

twee haelstorms Bloemfontein kort na mekaar getref. Baie woonhuise se

maar moet huistoe gaan.”

nie. Broer Abel skryf van ‘n geval in die saal-kerk in Roselaan, waar dr.

Dis egter nie net storms wat die wêreld vir ‘n ruilprediker kan warm maak

Maar feesvier, wou die gemeente feesvier.

Minder as ‘n week voor die gemeente se vyftigste verjaarsdagvieringe het

“Broeders en susters, ek dink die omstandighede is van só ‘n aard dat u

en sê:

Daarna het br. Peet van der Walt ‘n staalkonstruksie opgerig, maar die seile

voortvlugtiges in aller yl te volg. Intussen moedig die dominee die verskrikte

op die gemeente laat neerdaal. Ook hierdie groep besluit om die

By geleentheid was die susters besig om pannekoek in dié skuiling te bak,

sand val en voor die preekstoel aan skerwe spat, begewe ‘n groep se moed

Almal se oë skiet dakwaarts, en toe daar nog ‘n teël te midde van stof en

Tannie Essie skryf oor die vroeë jare. Die susters moes breekware by die

Terwyl die diens aan die gang was, het die reën boonop begin uitsak, en ds.

in die oggende in die skadukant van Maitlandstraat? Ons het maar matjies

ook.

en die strate nat en glad. Die susters het ‘n groot bestelling koesisters (wat maar in die kombuisie van ‘n suster gebak is) gehad. Daar word gebak; nou

geroep is om die doopbelofte te kom aflê, toe gebeur daar niks. ‘n

Ongemaklike stilte heers…

ouderling

het

die

besluit daar gaan ‘n groter orrel aangekoop word. Die susters spring in en

“Wat nou? Op 12 Oktober 1956 word

wanneer hulle vir so twee tot drie weke in sitting was. ‘n Mens moet ook net

gehad het.

teruggepak word. Harde werk, maar ons het dit in ‘n goeie gees geniet.

moes uitgepak word - wat ‘n werk! En as alles verby was, moes alles weer

onthou dat vervoer destyds maar altyd ‘n probleem was. Al die silwerware

In die begin het die susters ook nog vir die Provinsiale Raad tee geskink

Die susters woel

Die orrel is op 6 November 1965 in gebruik geneem.

gebak en gebrou en nie te lank was alles betaal”.

toe ons nog net ‘n huisorrel in gebruik

Tannie Essie vertel ook van destyds

Ons kry ‘n orrel – met ‘n kinkel

volgende Sondag is toe wel gedoop.

verkeerde Sondag beetgehad. Die

Die

Daar moes orrelpype bygekoop word. Die susters het maar weer ingespring,

het hard gewerk, mekaar leer ken en baie grappe gehad.

kopskuddend daar is g’n teken van doopouers of die baba nie.

gewas.

om ons te help. Na ‘n slakkepas in die strate is alles darem afgelewer. Ons

na ‘n leë ruimte staar nie. Rooi in die gesig kom verduidelik die ouderling al

Die orrel is klaar betaal maar met die bou van die kerk is die orrel te klein!

Dr. V/d Vyver kom met sy kakieklere, reënjas en gepantser teen die koue

pluk hy die deur heeltemal oop, en kyk rond asof hy sy oë nie kan glo dat hy

Die kerkraad is hierop deeglik die kop

Wat nou?? Soos dit maar gaan hardloop die susters maar na die predikant.

‘n Ouderling gaan vasberade na die konsistorie, en loer by die deur in. Toe

is dit gereed om afgelewer te word, maar dit is koud, nat en spierwit buite.

U weet hoe seldsaam is sneeu in Bloemfontein. In 1963 was alles spierwit

Plegtig is die doopformulier voorgehou, maar toe die doopouers na vore

gebring vir die voete.

begin bak, hou straattafels, ens. Kan u u indink hoe koud is dit in die winter

G.P.L. van der Linde ‘n ruilpreek moes waarneem. Boonop was dit doop

wat sy onthou, dui daarop dat dit, soos sy self sê, ‘n groot indruk op haar gemaak het. Die jeugvereniging het as die JV Ebenaezer bekend gestaan.

vergader. Een jaar, skryf tannie Essie, was die susters besig om die hele

week te bak en te brou, aangesien hulle die Saterdag ‘n funksie sou hê. Die

nasionale konferensie wat in Welkom gehou is, het die jongklomp saam met die predikante die geleentheid gehad om in ‘n mynskag af te gaan. Doer onder, met hul wit oorpakke aan, en mynhelms op die kop, het sy onder die indruk gekom van presies hoé diep onder die grond mense onder gevaarlike omstandighede moet werk, en hoe dankbaar ons hier bo moet wees om vars suurstof in te asem. Die afsluitingsdiens by die betrokke konferensie is in die sendingkerk gehou.

Die susters is gewillig om die verversings te voorsien, maar die mense werk.

Bloemfontein se susters sal die breekware voorsien, maar daar is geen

groot borde om die verversings in uit te pak nie. Alles is in blikke, en wat

nou sonder ‘n telefoon? Gelukkig kry ons ‘n kafee wat papierborde verkoop,

maar geen papierdoilies nie. In die middel van die borde staan ‘n kok op

een been, ‘n koek in die hand bo in die lug. Ons moes maar die verversings

uitpak. Gelukkig het die pienk voorskoot die bord versier.

reeds uitgegroeide seuns, so met ‘n barshou kon stilkyk as hulle woelig begin raak het. Boonop was sy in ‘n stadium ook “Sondagskoolonderwyseres”. Die kerk is in denkbeeldige klaskamers verdeel, met ‘n klassie in elke hoek. Onder die kleingoed in haar klas het nie net haar eie boetie nie, maar ook die leraar,

bestaan is dat daar nie op die oombklik ‘n jeugaksie is nie. Die kategese

vervul wel ‘n belangrike rol, maar ‘n geleentheid waar die jeug werklik self

die leiding kan neem, is daar op die oomblik nie. ‘n Poging is wel verlede

jaar aangewend om ‘n omvattende jeugstrategie van stapel te stuur, maar

dit is na ‘n ruk eers op die ys geplaas.

ken.

dr. Van der Vyver, se dogtertjie, Louisa, getel. Juffrou moes dus haar storie

pa. Laat ‘n mens nogal dink aan die kwaai omie op die galery, wat sy, nou

‘n Kleinding het nog gedink hy is woelig, toe verys hy onder die blik van sy

wat ook in ons kerk kon afspeel.

Seker een van die telleurstellendtse aspekte van die gemeente se 50-jarige

Die jeug

ondervindings wat daarmee gepaard gegaan het. Tydens een so ‘n

skink. Dié saal is intussen verkoop en gesloop.

Die eiesoortigheid van die geleentheid het haar bygebly, asook ‘n insident

Sy onthou ook van die konferensies wat gehou is, en ook die heerlike

tee vir die Sinode in die Totiussaal langs die Bloemfontein-gemeente te

Maandagoggend laat weet hulle egter dit is Bloemfontein-Suid se beurt om

Sr. Nina Marais roep die jare tussen 1955 en 1959 op. Die besondere detail

Die nasionale Sinode het destyds ook nog by die verskillende gemeentes

vermoë om 'n predikant te beroep en na behore te trakteer, doodeenvoudig

daarop dui dat die kleingoed buite sal moet baljaar.

handjie by om dié gemeentes by te staan.

Gemeente Bloemfontein, by ons kom praat het. Ds. Willie sit na sy emeritaat

ook onder ons aandag gebring, toe ds. Willie Venter, voorheen van die

Die bittere nood van vier klein swart gemeentes in ons omgewing is vanjaar

word.

nie, want dis immers bekeerde lidmate en gemeentes wat bedien moet

Maar dan is daar die werklike nood hier onder ons. Tegnies nie sendingwerk

Deesdae is daar al sendingaksies na post-Christelike Europa.

eksoties, na Japan gaan.

amper onbekende oerwoud invaar, of dalk ietwat meer gesofistikeerd en

Vir baie is sending iets amper romaties - die geroepe sendeling wat die

TERTE VIR KLEIN GEMEENTES

duidelike bewys dat ‘n klein Doppertjies behoorlik kàn baljaar.

Die poegaai kleingoed wat na afloop van so ‘n uitstappie weer tuis kom, is ‘n

werkloos, en die wat 'n ietsie verdien se inkomste aan die skraps kant, is die

heerlike kamp of uitstappie gehou. Die sonbrandolie is ‘n staande item, wat

gemeente 'n leë maag is.

vir nie-bederfbare kos is ingestel om te help voorsien waar daar in die

diakonie vir die versorging van behoeftiges verantwoordelik, en die koskas

koskas in die voorportaal vir behoeftige lidmate. Tradisioneel is die Dopper-

'n Instelling van ook die vyftigste bestaansjaar van die gemeente is die

DIE KOSKAS SOOS WEDUWEE SE KRUIK

bakster in ons midde het.

van dié terte in die hande te kry, is dit duidelik dat ons sommer 'n bobaas

Te oordeel aan die gestoei om na die diens eerste by Darryl uit te kom om

gemeentes gegaan.

Smith te koop aangebied. Die opbrengs van die verkoping het na dié

genoem wil hê nie, het nou al 'n paar keer melkterte gebak en via Darryl

Die pleidooi het nie op dowe ore geval nie. 'n Lidmaat wat nie haar naam

Daar waar die nood so groot is, daar is die middele net eenvoudig nie.

inkomste te werk nie.

nie daar nie. Nie eens as die geroepe leraar bereid is om vir feitlik geen

Die nood is ontsettend groot. Met verreweg die meeste van die lidmate

gebou. Dit beteken egter nie net “Sondagskool” nie. Elke jaar word ‘n

Deesdae is die meeste van die jeugaktiwiteite juis rondom die kategese

Terwyl die debat hoofsaaklik in hogere kringe gevoer word, moet die

om so mildelik geseën te wees dat ander gehelp kan word.

iewers vasbrand.

Met die oggenddiens van 21 Oktober het ds. Johan 'n paar verse uit Psalm

die melodie sal 'n staande reëling wees.

waarin die beroepe en talente van lidmate wat as entrepreneurs ‘n bestaan

maak, geadverteer word. So weet ons wie kan ons ondersteun as ons

Later, so wil dit voorkom, het sy besluit die vervanging van die melodie met

Penning op die gedagte gekom om ‘n gereelde advertensie uit te bring,

Maar hoeveel weet ons werklik van mekaar? So het Johan en Hannetjie

melodie, en dan gaan dit goed.

dieselfde diens opgegee word, speel tannie Magda eenvoudig 'n ander

eintlik al 'n instelling is.

vreemdelinge.

'n Slag of wat het die orreliste al plan gemaak. As die soveelste vers in

mate

Ons gemeente is geseën om 'n standhoudende kern te hê met mense wat

'n

singbaarste wysie nie.

in

gemeentebou-aksies

mekaar

bekend is as die langste Psalm, seker nie onthou word as die Psalm met die

ander trek uit. So bly 'n groot deel van die gemeente ten spyte van alle

vir

Psalm 119, is dit nogal 'n probleem. Dié Psalm sal, afgesien daarvan dat dit

En met dié dat ds. Tokkie, en in 'n mindere mate ook ds. Johan, lief is vir

terug aanvaar is.

veel met die berymings te make nie, maar die melodieë wat 'n klompie jare

Selfs 'n gemeente wat 50 jaar oud is, is dinamies. Die lidmate trek in, en

'n IEDER WOELT MET TALENTE

Mag die koskas geen Sondag leeg bly nie.

Skrifgetrouheid te meet, en kommentaar van die lidmate te verkry.

dankbaarheid om in 'n tyd van nood versorg te word, en die dankbaarheid

gemeentes steeds die ou berymings sing. Die probleem, so lyk dit, het nie

Gereformeerde Kerke het besluit om die nuwe Psalmberymings eers aan

en die Hervormde Kerk die nuwe liedereboek in gebruik gestel het. Die

Die gemeente se vyftigste verjaarsdag is ook die jaar waarop die NG Kerk

Die dankbaarheid is groot. Hierdie dankbaarheid sny na weerskante. Die

wat kom kos uithaal behoorlik onder die vrag, veral as daar blikkieskos by is.

Die poging is ook nie sonder dividende nie. Sommige dae steier die diaken

Wat 'n vriend het ons in Jesus?

met onse dominee Johan die prediker.

het ons in Jesus" weggeval.

kerkgebou. En al het die donderweer geraas, het dit geen storm afgegee nie. Inteendeel, geseënde reën het tydens en na die diens uitgesak.

Kerk Universitas-rif in ons kerkgebou.

Die besoekende leraar het, soos wat die skrywer Herman Charles Bosman

in een van sy verhale geskerts het oor slegs die opgee van Psalms waar

Die vyftigste bestaansjaar het nie net vreugde opgelewer nie. Wie sal ooit vergeet hoe hartseer ds. Johan was toe hy oor die tragiese dood van die

Vir die tweede keer dieselfde dag kon die gemeente wegval op die wysie

van "Wat 'n vriend het ons in Jesus!"

Pellat het gereeld voor kerk saam met sy pa in die konsistorie gekom, en in almal se harte gekruip met sy "vat vyf". Pellat se kort lewetjie op die aarde het tot 'n skielike einde gekom toe 'n

Natuurlik is daar diegene wat nie lekker byt kry hieraan nie.

Maar musieksmaak verskil nou maar te ene male.

DOPPER EN GAATJIEPONDER VAT HANDE

diegene wat ons voorafgegaan het, vreugde en seer sekerlik 'n glimlag om die mondhoeke bring. Vir ons as gemeente bly die taak egter om sy ouers

bestaansjaar ook histories in die strewe na hande vat in die strewe na

kerkeenheid.

en boetie wat nog met ons is, by te staan.

Gelukkig weet ons dat dié woelwater nou baie gelukkig is daar waar hy vir

Soos in die vorige brokkie vermeld is, was die gemeente se vyftigste

swaar sementwasbak by sy ouerhuis op hom omgekantel het.

waarskynlik nie 'n enkele gemeentelid se hart nie geskeur nie.

Inderdaad 'n Vriend, as twee gemeentes so lekker kan saamsing.

klein woelwater, Pellat Henn, met die gemeente gepraat het. Dié dag het

Lief en leed

En een was sowaar weer Psalm 119!

Gaatjieponder en Dopper saam diens hou, ook net Psalms opgegee.

die gasprediker in 'n gesamentlike aanddiens met sy gemeente in ons

Met die aanddiens was daar 'n historiese gesamentlike erediens met die NG

'n Paar maande later was die rolle geruil. Ds. Badenhorst van die Rif was

Vroeër vanjaar was ons gemeente die gaste van die NG Kerk Universitas-rif,

119 opgegee, en die gemeente het lustig op die melodie van "Wat 'n vriend

Moenie hierdie vreugde misloop nie”. Iets van hierdie omvang moes met bykans militêre presisie uitgevoer word.

altwee sowat twee weke uitmekaar na die Vader verhuis het.

Die groot teeskink

Dinsdagoggend tot Vrydag-oggend 08:15. Almal wat kan help met uitpak en voorberei, kom elke dag voor die Callie Human bymekaar.

geldkoffertjie ‘n bietjie voller te maak. ‘n Groot kerkekonferensie is in die

Callie Humansaal gehou, en vanjaar was dit weer so.

gehelp het. Dit het alles goed afgeloop en dit was weer eens ‘n geseënde aksie.

een span gewerk het en hoe dit vir ons ‘n saak van eer was om die 2000

koppies tee en koffie op die minuut gereed te hê. En hoe elkeen gou-gou sy

Normaalweg het 'n mens die beeld van misdadigers wat maar 'n lae profiel probeer handhaaf om nie die oog te vang nie. Sommiges, so lyk dit, het skynbaar nie 'n probleem daarmee om gehoor te word nie. Vanjaar het diewe op 'n misterieuse wyse toegang tot die kerkgebou gekry, en hulle met die klankstelsel uit die voete gemaak.

die gelag en gesels so tussendeur, van mense wat in ‘n paar dae mekaar

soveel beter leer ken het.

Wat ‘n vreugde, wat ‘n fees!

Binne sing en trompetter en praat dit!

Buite staan ons gereed om hulle te bedien,

uiteindelik weer gewas word klink nou nog in my ore. Maar beste van alles:

Die klanke van koppies en pierings wat uitgepak, bymekaar gemaak en

Diefstal

Baie dankie aan almal wat op een of ander manier met die groot teeskink

skryf, veral as dit ‘n goeie onthou is. Ek onthou nog hoe ons verlede jaar as

plek gekry het waar hy / sy iets nuttigs kan doen.

En na die tyd die groot dankie:

(Dinsdag tot Vrydag) om 10:00 voor die Callie Human bymekaar.

“Ek onthou nog…. . Dis altyd lekker om sulke ‘ek onthou nog’-stories te

So skryf hy vanjaar vlak voor die tweede groot teeskink:

Die twee geleenthede het onse dominee Schutte amper digterlik laat word.

goed na die Callie Human Sentrum te vervoer en reg te pak.

deur ‘n groot teeskink-aksie, ‘n sommer werklike groot teeskink-aksie, die

Vir die wat net met die skink en opwas kan help: kom asb. elke oggend

Maandagoggend 09:00. Karweiers kom by die kerk bymekaar om al die

Verlede jaar, en vanjaar weer, het die gemeente die geleentheid gehad om

So het die instruksies gelui:

maar veral met die liefde van die Here.

Ook die skriba, Hennie Kruger, het 'n dubbele tragedie beleef toe sy ouers

nie net met tee nie,

probleem op te los.

totdat geoordeel is dat alles nou onder beheer is. Die luidsprekers op die

'n Kassie is aanmekaargetimmer, en siedaar? Die probleem is opgelos. Hoe is dit nou in ons kerkgebou gesteld? Sit 'n mens agter op die galery, en

Min kerkgeboue met 'n galery het nie maar 'n verhaal of twee oor daardie

galery nie.

Gelukkig is die dae van die hoede iets van die verlede, maar die mode het 'n geneigdheid om te draai.

Bloemfontein-Suid het van Bloemfontein-Wes afgestig, wie se kerkgebou

onlangs, kort nadat dit vyftig jaar lank gestaan het, afgebreek is.

aan die kerkgebou kort tevore gekos het nie.

was dat die "lig" van die galery nie veel minder sal kos as wat die bouwerk

Deskundige advies van argitekte en ingenieurs is ingeroep. Die probleem

hulle kan nie die predikant sien nie.

Kort na die kerkgebou ingewy is, begin die gemeentelede op die galery kla

aantrek. In die afgelope vyftig jaar was die minirok ook boonop ‘n slag hoog

‘n Mens kan hierby seker voeg die vroue wat langbroekpakke kerk toe

hoed, die wit das, en of ‘n man kerk toe durf gaan sonder ‘n baadjie aan.

Br. Abel skryf dat lang debatte in die Kerkraad gevoer is oor die vrou en die

Lang debatte in die Kerkraad

oog te kry.

veroorsaak nie, dan is dit die argitektuur daarvan.

Daardie kerkgebou se galery het 'n stukkie geskiedenis van sy eie gehad.

mens, dan is dit maar, kassie of de not, deurkorrel om die predikant in die

As dit nie 'n Psalmboek is wat per abuis aftuimel en onder pandemonium

van die gemeente se lang lidmate, van wie daar heelwat is, kom sit voor 'n

die predikant te lig nie?

ingenieurswese nie, maar sal dit nie dalk help om eerder as die galery te lig,

DIE GALERY

geheimsinnige diefstal.

Dis toe dat 'n ou omie opstaan, en sê hy weet nie veel van argitektuur en

geleerde here bygewoon is, maar besluit om die oë toe te knyp, en die

akoestiek van ons kerkgebou die probeer oorkom. Lank is geëksperimenteer

regte plekke en die regte hoogte, alles perfek uitgewerk, en toe kom die

Nadat alle opsies oorweeg is, is op 'n kerkraadsvergadering wat deur die

Die ironie is dat die klankstelsel juis dié jaar geïnstalleer is om die moeilike

na 50 jaar) om in reinheid saam met Hom voor die hemelse “kansel” te staan!

maar ook as die drag van uitvoerende bestuurslede beskou is, het ‘n

kerkraadslid reguit van die werk af kerkraadsvergadering toe gegaan – in sy

Dit was vir ons as gesin ‘n besondere eer om aan hierdie bundel te kon werk. Vandat ons enkele jare gelede in die gemeente beland het, is ons met ope arms ontvang, en het gou vriende gemaak. Vir ons het dié werk die geleentheid gebied om die talente wat die Here vir ons gegee het, in te span

Die onlangse geskiedenis is egter gekenmerk deur debatte oor die

bediening van die Nagmaal. Hoewel die gesamentlike Nagmaalstafel

belangrik bly, het die gedagte posgevat dat die Nagmaalstafel na die banke

uitgebrei kan word. ‘n Verdere fase was die instelling van kelkies.

vrolike geaardheid vreugde bring. Dankie aan almal wat hul bydraes ingelewer het. Ons het so ver as moontlik

te kan doen.

DIE HERE EN SY GEMEENTE

Deur sy toedoen is daar eenheid, want ons is soos een jongmeisie wat aan

om hulle tot ‘n eenheid saam te snoer. Net die Heilige Gees kan dit doen.

beroepe, bekwaamhede en gawes is só groot dat dit menslik onmoontlik is

Die verskeidenheid in ouderdom, agtergrond, lewensomstandighede,

het die Here ons nog altyd geseën met ‘n ryk verskeidenheid van lidmate.

versteur dit die fokus op die HERE en sy gemeente. In Bloemfontein-Suid

om net ‘n bietjie te veel oor die predikant(e) van ‘n gemeente te praat en dan

Die Here se gemeente is so oneindig ryk in alles. Soms maak ons die fout

wat sy ouers met die rekenaar moes touwys maak, en Jandré wat met sy

by die tafel te gaan aansit en die wyn uit die gesamentlike beker te drink, dit

Ons vertrou dat u die inhoud geniet het.

kon word.

elke bydraer se eie skryfstyl probeer behou, sodat die verteltrant vasgevang

tikwerk gedoen het en ook die proefleeswerk en drukwerk behartig het, Nic

Die belangrike is egter dat die keuse daar is vir diegene wat verkies om voor

– Herman wat die meeste van die skryfwerk gedoen het, Joan, wat van die

Slotwoord van eindredaksie

voorgelees omdat hy nie ‘n pak aangehad het nie!

safaripak. Met teetyd het sy mede-broeders hom omtrent die leviete

een jongman verloof is (2 Kor 11:2). Ons opdrag en strewe bly steeds (selfs

mode. In die sewentigerjare, toe safaripakke nie net hoogmode was nie,