Gen eukariotyczny Działanie i regulacja
"
Geny eukariotyczne Procesy transkrypcji i translacji są rozdzielone w przestrzeni i
czasie Każdy gen ma własny promotor, nie występują operony Proces ekspresji genu składa się z wielu etapów Na każdym z etapów możliwe działanie regulacyjne Informacja kierująca syntezą białka może być modyfikowana
po transkrypcji (alternatywne składanie, redagowanie) – złożoność proteomu przekracza złożoność genomu
Po co regulacja?
Większa liczba genów wymusza bardziej złożoną/ścisłą
regulację Homeostaza komórki Odpowiedź na zmienne środowisko Komunikacja między komórkami i utrzymanie funkcji
organizmu u wielokomórkowców Rozwój
Etapy ekspresji/poziomy regulacji struktura chromatyny transkrypcja obróbka i kontrola jakości RNA transport RNA degradacja RNA translacja modyfikacje post-translacyjne degradacja białka
Losy mRNA w komórce • Transkrypcja • Dodanie „czapeczki” na końcu 5’ • Składanie (splicing) • Poliadenylacja na końcu 3’
• Transport do cytoplazmy • Translacja • Degradacja
Transkrypcja Kluczowym etapem regulacyjnym większości genów jest
transkrypcja Regulacja z reguły na poziomie inicjacji transkrypcji Czynniki cis – sekwencje regulatorowe w obrębie
promotorów i enhancerów (wzmacniaczy) Czynniki trans – białka wiążące się z sekwencjami
regulatorowymi (elementami cis)
Czynniki cis
Hartwell, Hood, Goldberg, Reynolds, Silver, Veres. Genetics. From Genes to Genomes. Copyright © e McGraw-Hill Companies, Inc.
Czynniki trans
Hartwell, Hood, Goldberg, Reynolds, Silver, Veres. Genetics. From Genes to Genomes. Copyright © e McGraw-Hill Companies, Inc.
3 (+1) główne polimerazy RNA Eukaryota Polimeraza I – geny rRNA Polimeraza II – geny kodujące białka, większość snRNA,
miRNA Polimeraza III – małe RNA: tRNA, snoRNA, 5S rRNA, U6
snRNA Polimeraza mitochondrialna
Polimeraza I i rRNA
Hartwell, Hood, Goldberg, Reynolds, Silver, Veres. Genetics. From Genes to Genomes. Copyright © e McGraw-Hill Companies, Inc.
Polimeraza III i małe RNA
Hartwell, Hood, Goldberg, Reynolds, Silver, Veres. Genetics. From Genes to Genomes. Copyright © e McGraw-Hill Companies, Inc.
Polimeraza II
Hartwell, Hood, Goldberg, Reynolds, Silver, Veres. Genetics. From Genes to Genomes. Copyright © e McGraw-Hill Companies, Inc.
Promotor i czynniki podstawowe
Podstawowe czynniki tworzą platformę, do której wiąże się polimeraza
Hartwell, Hood, Goldberg, Reynolds, Silver, Veres. Genetics. From Genes to Genomes. Copyright © e McGraw-Hill Companies, Inc.
Enhancer i aktywatory
Aktywatory ułatwiają przejście polimerazy do kompleksu otwartego i start transkrypcji Hartwell, Hood, Goldberg, Reynolds, Silver, Veres. Genetics. From Genes to Genomes. Copyright © e McGraw-Hill Companies, Inc.
Czynniki transkrypcyjne i koaktywatory Podstawowe – wspólne dla wielu promotorów, wiązanie w
proksymalnej części promotora Specyficzne (tkankowo, w odpowiedzi na sygnały
regulacyjne, w rozwoju), wiązanie w dystalnej części promotora i w enhancerach Koaktywatory –uczestniczą w aktywacji transkrypcji, ale nie
wiążą się z DNA. Działają przez oddziaływania z białkami kompleksu transkrypcyjnego Kompleks mediatora jest ogólnym koaktywatorem polimerazy II
Kompleks transkrypcyjny
Czynniki transkrypcyjne Struktura domenowa: domena wiążąca DNA (specyficznie) domena aktywująca transkrypcję
Hartwell, Hood, Goldberg, Reynolds, Silver, Veres. Genetics. From Genes to Genomes. Copyright © e McGraw-Hill Companies, Inc.
Domeny wiążące DNA
Palce cynkowe Helisa-skręt-helisa (H-T-H) – np. homeodomena,
domena HMG, domena PAU Helisa-pętla-helisa (H-L-H) i wiele innych
Domeny wiążące DNA
Homeodomena
Palec cynkowy
Dimeryzacja czynników transkrypcyjnych Suwak leucynowy Np. protoonkogeny rodziny c-Fos
i c-Jun
System Myc-Max
Komórki nie dzielące się Homodimer Max – brak aktywacji
Komórki dzielące się Heterodimer Myc-Max – aktywacja Hartwell, Hood, Goldberg, Reynolds, Silver, Veres. Genetics. From Genes to Genomes. Copyright © e McGraw-Hill Companies, Inc.
Represory
Hartwell, Hood, Goldberg, Reynolds, Silver, Veres. Genetics. From Genes to Genomes. Copyright © e McGraw-Hill Companies, Inc.
Podstawowe elementy cis Promotor rdzeniowy – wiąże czynniki podstawowe
kompleksu polimerazy II element TATA (wiązanie TBP) miejsce inicjacji Elementy promotora podstawowego – wiążą czynniki
wspólne dla wielu różnych promotorów i zapewniające podstawowy poziom transkrypcji element CAAT –czynniki NF-1 i NF-Y element GC – czynnik Sp1 oktamer – czynnik Oct1
Specyficzne elementy cis promotorów i enhancerów Moduły odpowiedzi na sygnał np. moduł CRE – odpowiedź na cAMP (czynnik
transkrypcyjny CREB) Moduły specyficzne dla komórek i tkanek np. moduł mioblastowy rozpoznawany przez czynnik
MyoD; moduł limfoblastoidalny – czynnik NF-κB Moduły rozwojowe np. moduły Bicoid i Antennapedia D. melanogaster
Regulacja kombinatoryczna W sekwencjach regulatorowych występują różne kombinacje
elementów cis wiążących różne czynniki trans, co daje bardzo wiele możliwości regulacji przy udziale stosunkowo niewielkiej liczby regulatorów – kombinatoryka
Promotor ludzkiego genu insuliny
Alternatywny start transkrypcji Wiele genów wyższych eukariontów posiada wiele
alternatywnych miejsc startu transkrypcji (promotorów), specyficznych tkankowo Dzięki temu z jednego powstają różne transkrypty i białka w
różnych komórkach i tkankach kora
mięśnie móżdżek
siatkówka
kom. Schwanna
Gen dystrofiny człowieka
pozostałe tkanki
Struktura chromatyny Wiele poziomów organizacji Heterochromatyna – skondensowana,
nieaktywna. Powstawanie heterochromatyny jest jednym z mechanizmów wyciszania genów i całych chromosomów Stała (np. centromery, telomery, część Y) Fakultatywna Euchromatyna – może być aktywna
transkrypcyjnie
Nukleosomy a regulacja
Występowanie nukleosomów decyduje o dostępności
promotora i jest elementem regulacji inicjacji Modyfikacje histonów i DNA są mechanizmami
regulacyjnymi Podczas elongacji konieczne jest usuwanie nukleosomów
przez specjalne czynniki elongacyjne
Regulacja dostępności chromatyny
Hartwell, Hood, Goldberg, Reynolds, Silver, Veres. Genetics. From Genes to Genomes. Copyright © e McGraw-Hill Companies, Inc.
Remodelowanie chromatyny
Hartwell, Hood, Goldberg, Reynolds, Silver, Veres. Genetics. From Genes to Genomes. Copyright © e McGraw-Hill Companies, Inc.
Domeny strukturalne euchromatyny
Pętle DNA – domeny strukturalne Obszary wiązania macierzy jądrowej
Domeny funkcjonalne i izolatory Izolatory oddzielają domeny
funkcjonalne w chromatynie Białka wiążące się z izolatorami
uniemożliwiają interferencję regulatorów z sąsiedniej domeny (innych genów)
Izolator
Izolator
Obszary kontrolujące loci
LCR (locus control regions) – utrzymują domeny
funkcjonalne otwarte, czyli aktywne transkrypcyjnie
Modyfikacje histonów i DNA
Modyfikacje histonów (“kod histonowy”) Acetylacja (aktywacja) i deacetylacja (inaktywacja)
histonów Metylacja – efekty długoterminowe Fosforylacja Ubikwitynacja, SUMOilacja Metylacja DNA – wyciszenie
Metylacja DNA Metylacja prowadzi do
wyciszenia ekspresji przez upakowanie chromatyny Rzadka u niższych Hartwell, Hood, Goldberg, Reynolds, Silver, Veres. Genetics. From Genes to Genomes. Copyright © e McGraw-Hill Companies, Inc.
eukariontów, powszechna u kręgowców (do 10% C) Powstaje 5-metylocytozyna
Metylacja DNA
Inaktywacja jednej kopii X u samic Piętno genomowe
Piętno genomowe Stwierdzone u ssaków, podobne procesy mogą występować u
D. melanogaster i roślin, niezbędne do prawidłowego rozwoju zarodka Ekspresja wyłącznie jednego z pary alleli genu,
odziedziczonego po konkretnym rodzicu (matce lub ojcu) Przykład – gen Igf2 – aktywna wyłącznie kopia
odziedziczona po ojcu Metylacja DNA utrzymuje się podczas mitozy, ale w
procesie mejozy jest usuwana
Piętno genomowe
Mejoza
Hartwell, Hood, Goldberg, Reynolds, Silver, Veres. Genetics. From Genes to Genomes. Copyright © e McGraw-Hill Companies, Inc.
Piętno genomowe i choroby genetyczne W przypadku genów podlegających piętnowaniu efekt może
być różny przy dziedziczeniu od ojca lub matki Np. delecje na chromosomie 15 (15q11-q13) U matki – zespół Angelmana U ojca – zespół Prader-Willi
Obróbka RNA
Czapeczka na końcu 5’ Poliadenylacja końca 3’ Wycinanie intronów – składanie (splicing) Transport z jądra do cytoplazmy Degradacja
Czapeczka 5’
Synteza tuż po inicjacji transkrypcji Istotna dla eksportu i translacji
mRNA
Terminacja i poliadenylacja
Terminacja i poliadenylacja
Poliadenylacja
Kontroluje (zwiększa) stabilność mRNA Dotyczy większości mRNA, wyjątkiem są mRNA kodujące
histony
Składanie
Introny – fragmenty pierwotnego transkryptu, które są
wycinane i nie występują w dojrzałym transkrypcie Większość genów wyższych eukariontów zawiera introny, w
przeciętnym genie stanowią przeważającą większość sekwencji transkrybowanej Alternatywne składanie – różne kombinacje eksonów dają
różne ostateczne transkrypty tego samego genu
Składanie mRNA
Mechanizm składania
Składanie mRNA W składaniu uczestniczą kompleksy białek i snRNA: snRNP
Alternatywne składanie Wybór różnych miejsc łączenia (tzw. miejsca kryptyczne) Składanie różnych kombinacji eksonów Jeden gen – wiele białek Często tkankowo-specyficzne
Alternatywne składanie przykłady Bardzo wiele genów człowieka Amylaza śliniankowa i wątrobowa Tachykininy: neurotransmitery w narządach zmysłów neuropeptyd P w układzie nerwowym neuropeptyd K w tarczycy i jelicie Determinacja płci Drosophila
Redagowanie (editing) Zmiana konkretnego nukleotydu w RNA po transkrypcji Częste w organellach niższych eukariontów Np. apolipoproteina B człowieka
Wątroba, białko 4563 aa
Jelito, białko 2153 aa
Kontrola jakości RNA
Tylko w pełni obrobione (czapeczka, poliadenylacja,
składanie) transkrypty są eksportowane z jądra Transkrypty nieprawidłowo obrobione są degradowane Degradacja transkryptów z przedwczesnym kodonem STOP
(NMD – nonsense mediated decay) – wykrywane nieprawidłowe położenie STOP względem miejsc styku intron/ekson
Degradacja RNA Czas życia mRNA jest krótki (średnio 10-20 min. drożdże,
kilka godzin ssaki) Różne ścieżki degradacji 3’-> 5’ (egzosom) deadenylacja, usunięcie czapeczki, egzonukleaza 5’->3’ Na stabilność wpływają sekwencję nie podlegające translacji
(UTR) i poliA Może podlegać regulacji przez czynniki trans
Regulowana degradacja RNA
Hartwell, Hood, Goldberg, Reynolds, Silver, Veres. Genetics. From Genes to Genomes. Copyright © e McGraw-Hill Companies, Inc.
Translacja
Regulowany może być każdy etap translacji Wybór kodonu AUG Inicjacja Elongacja Terminacja Np. zahamowanie translacji i indukcja GCN4 w odpowiedzi
na głodzenie u drożdży
Białka też podlegają złożonym modyfikacjom Fałdowanie – wspomagane przez białka opiekuńcze Modyfikacje chemiczne (fosforylacja, glikozylacja
itp.) Ubikwitynacja i degradacja Naturalna Degradacja źle sfałdowanych białek
Nowe role RNA Odkrycie roku 2002 – regulacyjna rola małych RNA
Nagroda Nobla w dziedzinie medycyny 2006, za odkrycie mechanizmu interferencji RNA A. Fire i C. Mello
Interferencja RNA
Wyciszanie ekspresji genów przez krótkie dwuniciowe RNA
homologiczne do sekwencji genu Może działać na różnych etapach PTGS – posttranskrypcyjne wyciszanie genów hamowanie translacji degradacja RNA
TGS – transkrypcyjne wyciszanie genów wpływ na strukturę chromatyny zmiana aktywności czynników transkrypcyjnych
siRNA, miRNA, stRNA... siRNA (short interfering RNA) – pochodzą z dwuniciowych
cząsteczek, głównie egzogenne (np. wirusy RNA) miRNA (micro RNA) – pochodzą z cząsteczek o strukturze szpilki
do włosów, kodowane w genomie stRNA (small temporally regulated RNA) – miRNA regulujące rozwój (odkryte u nicieni) smRNA (small modulatory RNA) – reguluje działanie genów w
neuronach przez zmianę funkcji białka regulującego transkrypcję (represor → aktywator)
siRNA a miRNA
siRNA – egzogenny dsRNA (np. wirusa)
miRNA – endogenny dsRNA
siRNA - jak to działa?
dsRNA jest egzogenny Efekt – degradacja mRNA Hannon G.J.: ‘RNA interference’, Nature 418, July 11, 2002
miRNA – jak to działa?
dsRNA kodowany w genomie
Efekt – degradacja mRNA lub hamowanie translacji
Regulacyjne RNA działają też na transkrypcję
Efekt – zmiana struktury chromatyny
RNA też może modyfikowac ekspresję chromosomu
Wyciszanie jednej kopii chromosomu X u kobiet przez RNA XIST
Zastosowania Badanie funkcji genów (“odwrotna genetyka”) - szczególnie skuteczne u
nicienia Caenorhabditis, ale działa też w komórkach owadów, ssaków i roślin
Hamowanie wybranych genów jako metoda leczenia (np. zwalczania
wirusów czy nowotworów)
RNA a terapia genowa siRNA skierowane przeciwko: wirusom (HIV, HCV) zmutowanym genom (np. pląsawica Huntingtona) onkogenom obniżenie poziomu cholesterolu LDL u myszy przez siRNA
przeciwko apolipoproteinie B
Podsumowanie
Eukaryota mogą regulować każdy z licznych i złożonych
etapów ekspresji Złożoność mechanizmów regulacyjnych wzrasta ze wzrostem
złożoności organizmu Obok białek regulatorowych istnieją też liczne regulatorowe
RNA, których istnienie poznaliśmy niedawno
Dziękuję za uwagę dr Paweł Golik
[email protected]
"