Een Fragment Uit "mijn Jaar Bij Jean-marie Dedecker"

Een fragment uit Mijn jaar bij Jean-Marie Dedecker van Thierry Debels Voorwoord door meester Leo Goovaerts Wetenschapper én journalist Thierry Debels vertelt in dit boek de interne partijgebeurtenissen van zijn éénjarig verblijf bij LDD. Hij tekent de man Jean-Marie Dedecker zelf, ten voeten uit. Het boek, scherp en toch positief, geeft een beeld van het fenomeen JMDD én van de weeën van een politieke partij die in barensnood verkeert. Het is een spannende bijdrage tot inzicht in het politieke leven dat in de traditionele partijen afgedekt blijft. Als strategisch onderhandelingsanalist kan ik Debels alleen maar feliciteren voor zijn werk. Debels' verhaal toont aan dat Dedecker - als persoon vergelijkbaar met het wisselende Noordzeeklimaat - (nog) geen strategische politicus is. Dedecker doet aan politiek voor de publieksliefde, met een groot ego. Hij neemt risico's, is transparant, loslippig en reageert impulsief. Zijn onzekerheid compenseert hij met een pathetische mix van sympathie, emotionaliteit en calimerogevoelen. De levensgrote vraag die uit het boek druipt, is dan ook: 'Wat heeft de sportman JMDD nog in petto en hoe zal hij zichzelf "verwerken" in zijn politieke toekomst?' Ikzelf had twee gesprekken met JMDD en blijf dat een existentiële vraag vinden. Wat de partij betreft: Debels, als enigszins ontgoochelde waarnemer, nuanceert de woelige organisatie van de partij en terecht - want het is gewoonweg onmogelijk een liberale partij op poten te brengen binnen aan aantal maanden waar anderen er decennia over deden. Het grote voordeel van de verkiezingen van 7 juni is dat men bij LDD nu weet wie wat waard is en vooral, wie dacht wat waard te zijn. De partij LDD van voor 7 juni komt uit het verhaal als een politieke partij zonder oligarchische bovenlaag, golvend op een gedesorganiseerde verzameling van tooghelden. De interne frustraties en afrekeningen liggen op een bijna pathologisch niveau. Het is ook duidelijk dat Debels van oordeel is dat de machts- en activiteitsconcentratie bij één man de partij verlamt. Het liberale 'waardepatroon' van LDD zit in ontelbare tegenstrijdige hersenpannen. De auteur vraagt zich af of Dedecker dat aankan.

Debels ziet met enige bewondering een bewogen politieke waakhond als LDD wel zitten. Ook al blaft die soms als er geen dieven te zien zijn. Het populisme van het gezond verstand kan in deze barre tijden alle richtingen uit nu de instellingen kraken en het vertrouwen van de burgers erin naar een nulpunt neigt. In de verdere toekomst lijkt Debels wel te hopen op een LDDkeizersnede voor de geboorte van een Liberale Vlaamse Partij. JMDD moet dan wel het juiste spoor kiezen. En erop blijven. Want er zullen hem geen cadeaus gedaan worden. Leo Goovaerts Voormalig penningmeester VLD Brussel, september 2009 ©2004 Houtekiet.com