Een Behouder Van Alle Mensen

Een Behouder van alle mensen    Commentaar op 1 Timotheüs 4:10 door Ruben Hadders    Het  staat  er  toch  zo  duidelijk:  God  is  een  Behouder  van  alle  mensen,  maar  allermeest  van  de  gelovigen. Hebben alverzoeners dus gelijk, als zij zeggen dat uiteindelijk iedereen behouden wordt?    Begrijpend lezen  Als we nog eens heel rustig dit tekstgedeelte nalezen, dan zien wij dat Paulus helemaal niet zegt dat  alle  mensen  behouden  worden.  Hij  doet  daar  zelfs  helemaal  geen  uitspraak  over  in  dit  vers!  Hij  vertelt hier simpelweg Wat God is, namelijk: “een Behouder van alle mensen”.     Laat  ik  dit  wat  verduidelijken:  Beatrix  is  de  koningin  van  alle  Nederlanders.  Toch  zijn  er  heel  at  republikeinen  in  ons  land,  mensen  die  tegen  de  monarchie  zijn  en  in  principe  dus  ook  tegen  de  koningin als staatshoofd. Desondanks is Beatrix ook de koningin van deze republikeinen, of zij haar  nu als zodanig erkennen of niet.     God is de Behouder van alle mensen, zoals Hij ook de Heerser is over al wat bestaat. Paulus noemt  hier een op zichzelf staand feit. Er is niemand anders die mensen kan behouden, behalve God. Voor  alle mensen geldt dus dat God de Behouder is. Hij is het echter “allermeest van de gelovigen”, omdat  zij  daadwerkelijk  gebruik  maken  van  Zijn  macht  als  Behouder.  Dat  niet‐gelovigen  de  Heere  niet  erkennen als Behouder, wil niet zeggen dat Hij niet is voor hen. Als wij evangeliseren zeggen wij toch  ook tegen ongelovigen dat God hun Redder is?    Gods toorn  De alverzoeningsleer zegt dat alle mensen uiteindelijk behouden zullen worden. De gelovigen ‘in het  bijzonder’ en de ongelovigen na een periode van ‘loutering’ in de Poel des Vuurs. Allereerst is dit een  onbijbelse gedachte, maar zelfs al zou het zo zijn, dan kan er – Schriftuurlijk gezien – niet gesproken  worden over behoud.     De Bijbel leert dat de mensen behouden moet worden van Gods toorn (d.i. woede) (Rom. 2:8, 5:9, Ef.  5:6, Kol. 3:6, 1 Tess. 5:9 e.a.). De vraag is echter: waaruit bestaat de toorn van God? Als we middels  een concordantie alle Bijbelteksten opzoeken die over de toorn van God spreken, dan zien wij dat dit  altijd een oordeel tot gevolg heeft. Nu zijn er diverse oordelen waar de Bijbel over spreekt, maar er is  er één in het bijzonder. Daarover lezen wij bijvoorbeeld in Romeinen 2:    “…  naar  uw  hardheid,  en  onbekeerlijk  hart,  vergadert  gij  uzelf  toorn  als  een  schat,  in  de  dag  des  toorns,  en  der  openbaring  van  het  rechtvaardig  oordeel  Gods.  Die  een  ieder  vergelden  zal  naar  zijn  werken; Hun wel, die met volharding in goeddoen, heerlijkheid, en eer, en onverderfelijkheid zoeken,  het  eeuwige  leven;  Maar  hun,  die  twistgierig  zijn,  en  die  de  waarheid  ongehoorzaam,  door  de  ongerechtigheid  gehoorzaam  zijn,  zal  verbolgenheid  en  toorn  vergolden  worden.  Verdrukking  en  benauwdheid over alle ziel des mensen, die het kwade werkt, eerst van de Jood, en ook van de Griek;  Maar  heerlijkheid,  en  eer,  en  vrede  een  ieder,  die  het  goede  werkt,  eerst  de  Jood  en  ook  de  Griek.  Want er is geen aanneming des persoons bij God” (vs. 4‐11) 

  Paulus verwijst hier naar het oordeel voor de Grote Witte troon, het laatste oordeel (Op. 20). Daar  lezen wij: “En zo iemand niet gevonden werd geschreven in het Boek des Levens, die werd geworpen  in de Poel des Vuurs” (vs. 15). Dit is het oordeel over ongelovigen, hetgeen alverzoeners overigens  ook  erkennen.  Dit  is  ook  het  ‘verloren  gaan’  waar  de  Bijbel  voor  waarschuwt.  Hierna  zal  er  geen  oordeel meer zijn.  

Dus als we spreken over ‘behouden worden’, dan gaat het voornamelijk om het ontvluchten van het  laatste oordeel: de Poel des Vuurs. Zelfs al zou dit een tijdelijke situatie zijn en de ongelovige alsnog  terugkeren  tot  God,  zoals  de  alverzoeningsleer  veronderstelt,  dan  kan  men  –  Bijbels  gezien  –  geen  behoud noemen, want de toorn Gods is wel degelijk over de ongelovige gekomen. Behoudenis staat  in  de  Bijbel  namelijk  altijd  in  relatie  tot  (een)  oordeel.  Aangezien  de  Poel  des  Vuurs  het  laatste  oordeel is kan er daarna niet meer gesproken worden van behoud. Want waarvan zou men dan nog  behouden moeten worden?    Dit  weerlegt  dus  ook  de  uitleg  van  1  Tim.  4:10  dat  letterlijk  alle  mensen  behouden  zullen  worden,  omdat  Op.  20  duidelijk  laat  zien  dat  er  mensen  veroordeeld  zullen  worden  voor  de  grote  Witte  Troon. Zij worden niet  behouden van  het laatste oordeel. Zelfs  al zouden deze mensen  uiteindelijk  toch weer terugkeren naar God, dan heeft dit met behoud in elk geval niets te maken. Bovendien is  dit pure filosofie, want de Bijbel spreekt hier niet over. Maar de wens is de vader van de gedachte.