Dr Lun Swe's Travelogue
This document was uploaded by user and they confirmed that they have the permission to share it. If you are author or own the copyright of this book, please report to us by using this DMCA report form. Report DMCA
Overview
Download & View Dr Lun Swe's Travelogue as PDF for free.
More details
- Words: 3,421
- Pages: 28
ေဒါင္းတမန္မ်ား ပ်ံသန္းၿမိဳင္ၿမိဳင္ခ်ီ ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ (
ခ
ရီ
း
သြာ
း
A
က္
ေ
ဆ
း
)
နAဖတီဗမ ီြ ွ ထုတ္လႊင့္ျပသေနသည့္ သတင္းတပုဒ္ကို ၾကည့္႐ႈေနရင္း ရွစ္ေလးလံုးAေရးAခင္းကာလက ႏိုင္ငံေရးစကား၀ိုင္းတခုတြင္ နာၾကားခဲ့ဖူးသည့္ စကားတခြန္း နားထဲသို႔ ပဲ့တင္ေရာက္ရွိလာသည္။ “ႏိုင္ငံေရး လုပ္တယ္ဆိုတာ လိႈင္းစီးရသလိုပဲ။ လိႈင္းေတြက Aဆက္မျပတ္ တလံုးၿပီးတလံုး တက္လာေနတယ္။ တ ခ်က္မွားတာနဲ႔ လိႈင္းစီးသူဟာ မာယာမ်ားတဲ့ ပင္လယ္ထဲ စုန္းစုန္းျမဳပ္သြားႏိုင္သလို ႏိုင္ငံေရးမွာလည္း တ ခ်က္မ်က္စိလည္တာနဲ႔ သြားမွာပဲ။ လံုး၀ Aတိမ္းAေစာင္းမခံဘူး။ ဆရာႀကီးေ႐ႊUေဒါင္းတို႔ ဆရာသိန္းေဖျမင့္ တို႔ကိုပဲၾကည့္။ ဗိုလ္ေန၀င္း တခ်က္Aလွည့္မွာ မ်က္စိလည္သာြ းၿပီး ခံလိုက္ရတာပဲ” ဆိုသည့္ စကားကို ျပန္ လည္ၾကားေယာင္ ေနမိျခင္းျဖစ္သည္။ တီဗီြဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ ေကာက္က်စ္စU္းလဲေသာ နAဖ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား၏ လက္ေAာက္ငယ္သား ႐ုပ္ ေသးစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား၏ Aသက္မပါေသာ Aျပံဳးမ်ားကို ယခင့္ယခင္Aခါမ်ားကAတိုင္း ထူးမျခားနားစြာ ေတြ႔ ျမင္ေနရသည္။ ထူးျခားသည္က စင္ျမင့္ေပၚတြင္ တေျမထဲေန ညီေနာင္လူမ်ဳိးစုတိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ႀကီးတUီးက ႐ိုးသားေAးေဆးလွသည့္ မ်က္ႏွာAသြင္Aျပင္ႏွင့္ စကားေျပာေနသည္ကို ေတြ႔ျမင္ရျခင္းပင္ျဖစ္ သည္။ ဗမာလူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒကို AစU္Aဆက္ကိုင္စြဲခဲ့ေသာ စစ္Aုပ္စုဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ စစ္Aာဏာရွင္စနစ္ကို ႏွစ္ ရွည္လမ်ား ရရာလက္နက္ျဖင့္ စြဲကိုင္တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့သည့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၏ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ပင္ပန္းဆင္းရဲ လွသည့္ ေတာ္လွန္ေရးခရီးၾကမ္းတေလွ်ာက္ ဒုကၡမ်ဳိးစံု ခါးစည္းရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္ကို သက္ေသထူေနသည့္ A ေရးAေၾကာင္းမ်ား Aထင္းသား ေပၚလြင္ေနသည္။ ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္း က်ေနာ္၏မ်က္စိထဲ၌ ေAးေဆးတည္ၾကည္စြာ စကားေျပာေနသည့္ တိုင္းရင္းသားေခါင္း ေဆာင္ႀကီး၏ ႐ုပ္ပံုလႊာႏွင့္ သူ႔Aား ‘Aဘ၊ Aဘ’ ဟု ခ်စ္စႏိုး ေခၚေ၀ၚၾကသည့္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ (ေAဘီAက္စ္ဒီAက္ဖ္) တပ္ရင္း (၈) မွ ရဲေဘာ္တို႔၏ ပံုရိပ္လႊာမ်ား ေရာယွက္ေ၀့၀ဲေနေတာ့သည္။ သူ႔Aား
တပ္ရင္း (၈) ရဲေဘာ္မ်ားက ‘Aဘ၊ Aဘ’ ဟု ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာ ေခၚေ၀ၚသံကို လြန္ခဲ့သည့္ ဇန္န၀ါရီလ (၁၂) ရက္ေန႔ မြန္းလြဲပိုင္းက သူးမြဲနီေက်း႐ြာရွိ ရဲေဘာ္ကိုေပါက္၏ တဲကေလးသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္တြင္ က်ေနာ္ စ တင္ၾကားဖူးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ••••• ထိုေန႔မနက္က ကားေနာက္ခန္းတြင္ က်ေနာ္ႏွင့္Aတူ ရဲေဘာ္ႏွစ္ေယာက္၊ ကားေရွ႕ခန္း ဒါ႐ိုက္ဘာေဘးမွ ခံု တြင္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ တပ္ရင္း (၈) တပ္ရင္းမွဴးတို႔လိုက္ပါၿပီး ေသာင္းရင္းကမ္းနားသို႔ ခရီးထြက္ခဲ့ၾက ျခင္းျဖစ္သည္။ က်ေနာ္က တပ္ရင္း (၈) သို႔ Aလည္Aပတ္လိုက္ခ်င္သည္ဟု တပ္ရင္းမွဴးကို ေျပာထားသည္ မွာ ႏွစ္ပတ္လည္လုနီးပါး ရွိၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း သူတို႔သြားသည့္Aခ်ိန္ႏွင့္ က်ေနာ္Aားသည့္Aခ်ိန္ မတိုက္ဆိုင္ ၍ ယခင္Aေခါက္မ်ားက မလိုက္ပါျဖစ္ခဲ့။ ဒီတေခါက္ေတာ့ လိုက္ျဖစ္ေAာင္ကိုလိုက္မည္ဟု သႏၷိဌာန္ခ်ၿပီး ဇန္န၀ါရီလဆန္းပိုင္းကတည္းက Aလုပ္ေတြလက္စသပ္ကာ လမ္းေၾကာင္းရွင္းထားျခင္းျဖစ္သည္။ တနာရီေက်ာ္ခန္႔ ေမာင္းၿပီးေနာက္ ကားက ဘဲကေလာ့ (မယ္လ) ဒုကၡသည္စခန္းသို႔ ဆိုက္ေရာက္လာသည္။ က်ေနာ္က ဘဲကေလာ့ ဒုကၡသည္စခန္းကို Aျပင္မွေန၍ AသြားAျပန္ သံုးႀကိမ္ခန္႔ ျဖတ္သြားဖူးေသာ္လည္း စခန္းAတြင္းသို႔မူ ထဲထ၀ ဲ င္၀င္ မေရာက္ဖူးေပ။ ယမန္ႏွစ္က မယ္ဆရီယန္းမွAျပန္ ပထမAေခါက္တြင္ ဘဲ ကေလာ့ ဂိတ္၀တေနရာရွိ ကားေမာင္းပို႔သူ ေနာ္ဘားဘလြတ္တို႔ ကရင္ညီမငယ္ႏွစ္Uီး၏ မိဘမ်ားAိမ္သို႔ ခ ဏတျဖဳတ္ ၀င္နားဖူးသည္မ်ဳိးသာရွိသည္။ ထိုAေခါက္က က်ေနာ္ႏွင့္ ကိုေဇာ္ႀကီး (ကဗ်ာဆရာ သစ္ေကာင္း Aိမ္) တို႔ စားရကံၾကံဳသျဖင့္ ေနာ္ဘားဘလြတ္တို႔Aိမ္မွ တည္ခင္းသည့္ မုန္႔ဟင္းခါးစားခဲ့ရသည္ကို Aမွတ္ရ ေနမိသည္။ သူတို႔ညီAစ္မႏွစ္Uီး၏ Aိမ္တြင္ ဒုကၡသည္ကေလးငယ္မ်ားAတြက္ မူႀကိဳေက်ာင္းကေလး တြဲ ဖက္ဖြင့္လွစ္ထားၿပီး သူတို႔၏မိခင္က ၾကည့္႐ႈေစာင့္ေရွာက္ထားရသည့္ ကေလးငယ္ေလးမ်ားကိုလည္း ေတြ႔ခဲ့ ရသည္။ ယခုတေခါက္ ဘဲကေလာ့စခန္းသို႔ ကားဆိုက္သည့္Aခါတြင္ က်ေနာ္ ၀င္နားခဲ့ဖူးသည့္ ေနာ္ဘားဘလြတ္တို႔ Aိမ္ရွိရာ ဂိတ္၀ကို သတိတရ ရွာေဖြၾကည့္မိေသာ္လည္း မည္သည့္ဂိတ္၀မွန္း က်ေနာ္မမွတ္မိေတာ့။ ဘဲက ေလာ့ဒုကၡသည္စခန္းကား စခန္းဟုိဘက္ထိပ္ သည္ဘက္ထိပ္ကို လမ္းေလွ်ာက္လွ်င္ တနာရီေက်ာ္ၾကာသည္ ဟု တပ္ရင္းမွဴးက ေျပာျပသည့္Aခါမွ ဤမွ်က်ယ္၀န္းရွည္လ်ားၿပီး A၀င္ဂိတ္၀ေတြ မ်ားသည့္Aတြက္ က် ေနာ္ မမွတ္မိျခင္းျဖစ္မည္ဟု ေတြးမိေလေတာ့သည္။ တဆက္တည္းမွာပင္ စစ္Aုပ္စုAဆက္ဆက္ ေပးခဲ့၊ ေပးေနဆဲ ဒုကၡမ်ားက တိုင္းဆ၍မရေAာင္ပင္ ႀကီးမားလြန္းေပစြဟုလည္း က်ေနာ္စU္းစားေနမိပါသည္။ ဒုကၡသည္စခန္းAတြင္း
နိမ့္ျမင့္ေတာင္ကုန္းေလးမ်ားေပၚတြင္
စစ္Aုပ္စုAဆက္ဆက္၏
ဖိႏွိပ္ရက္စက္မႈ
ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံAတြင္းမွ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္လာၾကရသည့္ ႏိုင္ငံေရးဒုကၡသည္၊ စစ္ေျပးဒုကၡသည္၊ ဘာသာေရးဒုကၡသည္ လူမ်ဳိးေပါင္းစံု ခိုလံႈေနထိုင္ေနၾကသည့္ တဲAိမ္ကေလးမ်ားကို AစီAရီ ေတြ႔ရသည္။ Aေ၀းကၾကည့္လွ်င္ မိႈင္းညိဳ႕ညိဳ႕ေတာင္ႀကီးေနာက္ခံႏွင့္ ျမင္ေတြ႔ရသည့္ ဘဲကေလာ့ဒုကၡသည္စခန္းသည္ ႐ႈ ေမာ၍မဆံုးသည့္ ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္သဖြယ္ပင္။ ထိုပန္းခ်ီကားကို ကားလမ္းမေပၚမွ ရပ္ေငးေနရင္း “ဒုကၡတဲ့ … Aေ၀းက ၾကည့္ေတာ့လည္း ရသေပါ့” ဆိုသည့္ သစ္ေကာင္းAိမ္၏ ကဗ်ာစာသားေလးကို သတိရမိကာ သက္ျပင္းရွည္ႀကီးတခ်က္ မႈတ္ထုတ္လိုက္မိသည္။ ဤဘဲကေလာ့ (မယ္လ) ဒုကၡသည္စခန္းသည္ ထိုင္း-ျမန္ မာနယ္စပ္ရွိ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားAနက္ ဒုကၡသည္ Aမ်ားဆံုးေနထိုင္သည့္ Aႀကီးမားဆံုး ဒုကၡသည္စခန္း ႀကီးျဖစ္သည္ဟု သိရၿပီး ၿမိဳ႕ႀကီးတၿမိဳ႕စာမက ႀကီးမားက်ယ္၀န္းသည္ကို က်ေနာ္ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႔ ေနရသည္။
Aခုိက္Aတန္႔မွ် ရပ္ေငးေနၿပီးေနာက္ ကားရပ္ထားသည့္ ေနရာ၏ ေရွ႕ဘက္ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ ျဖဲဟထားသည့္ သံဆူးႀကိဳးေAာက္မွ ငံု႔၀င္ကာ တပ္ရင္းမွဴးတို႔ေနာက္သို႔ က်ေနာ္လိုက္သြားသည္။ တပ္ရင္းမွဴးတို႔က ဘဲက ေလာ့စခန္းထဲရွိ တပ္ရင္း (၈) ႐ုံးသို႔ သြားျခင္းျဖစ္သည္။ Aိမ္ႀကိဳAိမ္ၾကားAတိုင္း ေလွ်ာက္လာၿပီး ဘယ္ ဘက္သို႔ ခ်ဳိးေကြ႔လိုက္သည္တြင္ စာၾကည့္တိုက္ကေလးတခုကို ေတြ႔သည္။ Aင္ဖက္မိုး၊ ၀ါးထရံကာထား သည့္
စာၾကည့္တိုက္ကေလးရွိရာ
ျခံ၀င္းထဲ၀င္သြားသည့္Aခါ
၀ါးျခမ္းက်ဲကဲ်
႐ိုက္ထားသည့္
နံရံတြင္
FAMILY ဆိုသည့္ စာၾကည့္တိုက္Aမည္Aား စကၠဴAျဖဴေပၚ၌ ေရးကပ္ထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ Aထဲတြင္
စာAုပ္Aေတာ္မ်ားမ်ား စုေဆာင္းထားသည္ကို ေတြ႔ရွိရၿပီး ကေလးငယ္ခ်ီပိုထားသည့္ Aမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္A႐ြယ္ ကရင္Aမ်ဳိးသမီးငယ္တခ်ဳိ႕ စာAုပ္ဖတ္ေနၾကသည္ကို Aမွတ္တရ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ကူး ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ စာၾကည့္တိုက္ကို ႀကီးၾကပ္သူ တပ္ရင္း (၈) မွ ကိုေထာ္ႀကီးက သူေနထိုင္ရာ Aိမ္ေဘးရွိ Aဂၤေတ ကာ Aုတ္ႂကြပ္မိုးတို႔ျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ေနဆဲ မူႀကိဳေက်ာင္းကေလးရွိရာသို႔ က်ေနာ့္ကို ေခၚသြားသည္။ ဂ်ပန္မွ သစၥာAင္Aားစု၊ သစၥာေတာ္လွန္ေရးစာေပမဂၢဇင္း ထုတ္ေ၀သူ ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာေရာက္ ရဲေဘာ္ မ်ား၏ AကူAညီျဖင့္ ဤမူႀကိဳေက်ာင္းကေလးကို ေဆာက္လုပ္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ယခုႏွစ္ ေက်ာင္းဖြင့္ရာသီAမီ ဖြင့္လွစ္ႏိုင္မည္ဟု ကိုေထာ္ႀကီးက ေျပာျပသည္။ ထို႔ေနာက္ ေက်ာင္းေဟာင္းရွိရာသို႔ လိုက္ျပUီးမည္ဆိုသည့္ Aတြက္ ေကြ႔ပတ္ကာေလွ်ာက္သြားၿပီး တံတားငယ္ကေလးတခုကို ေက်ာ္လိုက္သည့္Aခါ YAMOUNNAR ဟု Aဂၤလိပ္လို ေရးထိုးစိုက္ထူထားသည့္ နီညိဳေရာင္ ဆိုင္းဘုတ္ကေလးကို ခန္႔ညားစြာေတြ႔ရသည္။ ေက်ာင္း ကေလးမွာမူ Aင္ဖက္မိုး၊ ထရံကာႏွင့္ Aိုေဟာင္းေဆြးေျမ႕ေနၿပီျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းကေလးႏွင့္ ကပ္လ်က္ရွိ ေခ်ာင္းငယ္ေလးထဲတြင္ ေယာက်ၤားကေလးတခ်ဳိ႕ ေရစပ္စပ္၌ ငါးရွာေနၾကသည္လားမသိ၊ ကုန္းကုန္း ကုန္း ကုန္းႏွင့္ Aလုပ္႐ႈပ္ေနၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ က်ေနာ္က တံတားကေလးAတိုင္း ျပန္ဆုတ္ကာ တဘက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွေန၍ ေက်ာင္းကေလးကို ကင္မရာျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ေနမိသည္။
Aျပန္တြင္ ကိုေထာ္ႀကီးက စာၾကည့္တိုက္ေဘးရွိ ကြယ္လြန္သူ ကဗ်ာဆရာ ရဲေဘာ္ကိုထက္မိုး၏ Aိမ္ကိုျပ သည္။ က်ေနာ္ သိကြၽမ္းခင္မင္ခြင့္မရလိုက္သည့္ ကိုထက္မိုး၏ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိလွသည့္ Aိမ္ကေလးကိုေငး ေနရင္း “ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေဘထုတ္ေတြေ၀တုန္းက” ဆိုသည့္ ကိုထက္မိုး၏ ကဗ်ာထဲက စာသားတခ်ဳိ႕ကို ဟိုတစဒီတစ သတိရေနမိသည္။
ေသကြဲရွင္ကြဲ ေလာကဓံမ်ား ဒို႔ေခတ္မွာ ပိုမ်ားတယ္။ ………………… ‘မာနယ္ပေလာ’ Aက် ေကာင္းကင္မရွိခဲ့တဲ့ Aဲ့ဒီည ငါတို႔တပ္ရင္းမွဴး က်ခဲ့တဲ့ည ငါတို႔ ေကာက္ကာငင္ကာ ႏြမ္းပါးသြားခဲ့တာေတြ။ ………………… ႏိုင္ငံျခားသားက ဒုကၡသည္စခန္းကို လာၿပီး ဒုကၡသည္က ႏိုင္ငံျခားကိုသြားတယ္ ငါတို႔က Aသနားခံရမွာလား သနားရမွာလား Aေဟာင္းကို Aေကာင္းလုပ္ေပးလည္း Aလွဴရွင္ျဖစ္တတ္တာပါပဲ။ ဒီပဲယင္းနဲ႔ လမ္းျပေျမပံုက ႏွစ္လသာျခားေပမယ့္ ဒီႏွစ္လAတြင္းမွာ ႏွစ္ျခမ္းျခားသြားတာလည္း
ေခတ္ပါပဲေလ။ သံလြင္ကမ္းေဘးမွာ သဲေတြကို လက္နဲ႔ထိုးထိုးဖြ ‘သားကို ေဆးကုဖို႔ေငြ Aေဖမရွာႏိုင္ေတာ့ဘူး သားရယ္’ ။ ………………… ‘ကဲ … ကဲ … ခ်ီတက္ၾကမယ္’ ဆိုသည့္ တပ္ရင္းမွဴး၏ ေလာေဆာ္သံကိုၾကားမွ ကင္မရာကို Aိတ္ထဲျပန္ ထည့္ရင္း ကားရွိရာသို႔ AေျပးAလႊား ျပန္ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ Aမိုးဖြင့္ကား ေနာက္ခန္းေပၚတြင္ ေနာက္ ထပ္ရဲေဘာ္ငါးUီး ေက်ာပိုးAိတ္ကိုယ္စီႏွင့္ ထိုင္ေနၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ကားထြက္ၿပီးမၾကာမီ စစ္ေဆး ေရးဂိတ္တခုကို ျဖတ္ရသည္။ ထုိမွ မိနစ္ (၂၀) ခန္႔ စီးလာၿပီးသည့္ေနာက္ ေသာင္ရင္းျမစ္ေရ စိမ္းညိဳ႕ညိဳ႕ကို ျမင္ရေတာ့သည္။
ကားေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္ႏွင့္ ျမစ္ျဖတ္ေလကို Aားပါးတရ ႐ႈ႐ႈိက္လိုက္သည္။ Aနီးကေလးေတြ႔ေနရသည့္ ျမန္မာဘက္ကမ္းကို ျဖတ္ကနဲ လွမ္းၾကည့္မိသည္။ က်ေနာ္တို႔Aုပ္စုကို ျမင္သည္ႏွင့္ တဖက္ကမ္းမွ စက္ေလွ တစီးက က်ေနာ္တို႔ရွိရာ ထိုင္းဘက္ကမ္းဆီသို႔ ျပန္ေမာင္းလာသည္။ ေနပူက်ဲက်ဲ ေသာင္ရင္းကမ္းစပ္တြင္ တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ ရဲေဘာ္မ်ားက Aထုပ္Aပိုးကိုယ္စီႏွင့္ စက္ေလွကပ္Aလာကို ေစာင့္ေနၾကသည္။ က်ေနာ္က ေသာင္ျပင္ေပၚမွေန၍ ခပ္လွမ္းလွမ္း သဲေခ်ာင္းထဲရွိ သစ္ျမစ္ဆံုႀကီးေAာက္တြင္ ေရခ်ဳိးဆင္းေနၾကသည့္ ႐ြာ သူတခ်ဳိ႕ကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္ေနသည္။ စက္ေလွဆိုက္သည့္Aခါ ေလွေပၚတြင္ ေနရာယူလိုက္ၿပီး ျမန္မာဘက္ ကမ္းသို႔ ေမာ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေလွဆိပ္Aတက္ ေလွကားထိပ္၌ ေထာင္ထားသည့္ Aလံတိုင္တြင္ နက္ျပာ ေရာင္ Aလံကေလးတခု တလူလူလြင့္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ေကAဲန္ယူ (သို႔) ေကAဲန္Aယ္လ္ေAတပ္ မေတာ္၏ Aလံျဖစ္မည္ဟု စိတ္ထဲက ေတြးလိုက္သည္။
စက္ေလွက ထိုင္းဘက္ကမ္းမွ စခြာေလၿပီ။ ေနပူက်ဲက်ဲေAာက္တြင္ ေလွစီးရေသာ္ျငား ျမစ္ျဖတ္ေလ တျဖဴး ျဖဴးေၾကာင့္ ေAးျမသည့္Aရသာကို ခံစားရသည္။ ႏွစ္မိနစ္ သံုးမိနစ္ေလာက္Aတြင္း ျမန္မာဘက္ကမ္းကို စက္ေလွကပ္ေတာ့မည္။ Aမိေျမကိုေျခမခ်ရသည္မွာ တႏွစ္ခြဲေက်ာ္ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည့္ က်ေနာ္ ရင္ေတြတဒိတ္ ဒိတ္ခုန္လာသည္။ စက္ေလွက ေသာင္ရင္းျမစ္ကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္ခုတ္ေမာင္းေနသည္။ ေတာင္မွေျမာက္သို႔ ေျပာင္းျပန္စီးဆင္းေန သည့္ ေသာင္ရင္းျမစ္ေရျပင္ကို ေငးစိုက္ၾကည့္ရင္း “ေျပာင္းျပန္စီးေသာျမစ္လိုပဲ xxx ကိုယ့္ရဲ႕ဘ၀ဟာ xxx A
စီAစU္မွန္သမွ် လြဲေခ်ာ္ေန xxx Aားလံုးေျပာင္းျပန္ပဲ xxx” ဟူသည့္ Aဆိုေတာ္စံလင္း၏ သီခ်င္းစာသားကို က်ေနာ္ ခပ္ဖြဖြ ညည္းဆိုေနမိသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္Aတူ စက္ေလွစီးလာသည့္ တခရီးတည္းသြားမ်ားသည္ ေA ဘီAက္စ္ဒီAက္ဖ္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ တပ္ရင္း (၈) မွ တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ ရဲေဘာ္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ရဲေဘာ္မ်ားသည္ ေက်ာင္းသားA႐ြယ္ေတြျဖစ္လင့္ကစား သမိုင္းေခတ္၏ ေတာင္းဆိုခ်က္Aရ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ ျဖစ္ေနၾကရသည္။ ပညာရွာေဖြ ဆည္းပူးေနၾကရမည့္Aစား ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ သည့္ စစ္Aာဏာရွင္စနစ္ကို Aျမစ္ပါမက်န္ ဖယ္လွန္ႏိုင္ေရးAတြက္ လက္နက္စြဲကိုင္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကရ သည္။ တပ္ရင္းမွဴးဆိုလွ်င္လည္း Aင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ကို စြန္႔လႊတ္ကာ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးထဲ ဘ၀ကို ႏွစ္ျမႇဳပ္ခဲ့ရသည္။ က်ေနာ္သည္လည္း နားက်ပ္ကို ေဆာင္ရမည့္Aစား ကေလာင္လက္နက္ကို ကိုင္စြဲကာ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္မ်ားနည္းတူ ျမန္မာျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးတိုက္ပြဲထဲ ေရာက္ရွိေနရသည္။ ဒါေတြသည္ပင္ က်ေနာ္တို႔ဘ၀ေတြ၏ AစီAစU္လြဲေခ်ာ္မႈေတြျဖစ္ၿပီး ထိုAစီAစU္လြဲေခ်ာ္မႈေတြကပင္ Aနာဂတ္ျမန္မာႏိုင္ငံ သားေတြAတြက္ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာကို AစီAစU္တက် ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္ေစလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ေမွ်ာ္ လင့္ေနမိေလသည္။
ေလွUီးက ကမ္းစပ္ကို ေဆာင့္မိၿပီး တုန္႔ခနဲျဖစ္သြားမွ Aေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနသည့္က်ေနာ္ ဖ်တ္ကနဲ Aသိျပန္၀င္ လာသည္။ ျမန္မာဘက္ကမ္းသို႔ ေလွကပ္ေပၿပီ။ က်ေနာ္ ခပ္ျမန္ျမန္ရပ္လိုက္ၿပီး ကမ္းစပ္ႏွင့္ထိေတြ႔ေနသည့္ ေလွUီးထိပ္သို႔ ဒယီးဒယုိင္ေလွ်ာက္သြားသည္။ ၿပီးမွ ရင္ခုန္စြာျဖင့္ ကမ္းေပၚသို႔ ခုန္ခ်လိုက္သည္။ Aမိေျမေပၚ
ဲ ျမ xxx” ဆိုသည့္ ဖီလင္ထူးကို က်ေနာ္ ကို ေျခAစံုခ်နင္းမိသည္ႏွင့္ “ဒါတို႔ေျပ xxx ဒါတို႔ေျမ xxx တို႔ပိုင္တ့ေ စီးစီးပိုင္ပိုင္ ခံစားလိုက္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ တပ္ရင္း (၈) ရွိ ရဲေဘာ္ေတြAတြက္ လက္ေဆာင္ယူလာသည့္ ရိကၡာAထုပ္ေတြကို သယ္ရန္ က် ေနာ္လိုက္ရွာသည္။ က်ေနာ့္Aထုပ္ေတြAား တပ္ရင္းမွဴးက ကိုင္ထားေပးလ်က္သား ေတြ႔ရသည့္Aတြက္ တပ္ရင္းမွဴးကို က်ေနာ္ Aားနာသြားမိသည္။ တပ္ရင္းမွဴးက “က်ေနာ္သယ္ခဲ့မယ္ ဓာတ္ပံုပဲ႐ိုက္ပါ” ဟု လွမ္း ေျပာသည္။ က်ေနာ္ကလည္း ဓာတ္ပံုမွတ္တမ္းတင္ခ်င္ေဇာႀကီးေနသည္မို႔ “ေက်းဇူးပဲ တပ္ရင္းမွဴး” ဟုေျပာ ၿပီး ေလွဆိပ္Aဆင္းAတက္ ေလွကားထိပ္သို႔ေျပးကာ Aေပၚစီးမွရပ္၍ ထိုင္းဘက္ကမ္းသို႔ ဓာတ္ပံုတဖ်တ္ ဖ်တ္႐ိုက္ေတာ့သည္။ ေရာက္ခဲလတ္သည့္ နယ္ေျမတခုျဖစ္သည့္Aတြက္လည္း က်ေနာ့္မွာ ေရာက္တုန္း ေရာက္ခိုက္ ဓာတ္ပံု႐ိုက္လို႔မ၀ ျဖစ္ေနသည္။ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ၿပီး သမင္လည္ျပန္လွည့္Aၾကည့္တြင္ ေလွကားထိပ္ရွိ ကင္းတဲမွ ေကAန္Aယ္လ္ေA တပ္မဟာ (၇) ၏ Aေစာင့္ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕ႏွင့္ တပ္ရင္းမွဴးတို႔ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ရဲေဘာ္တသိုက္ Aျပန္Aလွန္ သ တင္းဖလွယ္ေနၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ က်ေနာ့္နားထဲ “Aဘျပန္ေရာက္ေနၿပီ” ဟူသည့္ ေျပာဆိုသံကို ထူး ထူးျခားျခား သတိထားမိသည္။ သို႔ေသာ္ ‘Aဘ’ ဆိုတာ ဘယ္သူလဲဆိုသည္ကိုမူ က်ေနာ္ မစပ္စုမိ။ ေျမႀကီး ေပၚတြင္ ခ်ထားသည့္ ေလးေထာင့္ပလပ္စတစ္ျခင္းပံုးAနီထဲမွ ၀က္ေပါက္ကေလးႏွစ္ေကာင္ကိုသာ က်ေနာ္ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ တပ္ရင္းရိကၡာAတြက္ ေမြးျမဴရန္ ဘဲကေလာ့ဒုကၡသည္စခန္းမွ ၀ယ္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္ ေၾကာင္း ရဲေဘာ္တUီးက က်ေနာ့္ကို ေျပာျပသည္။ ထို႔ေနာက္ ရဲေဘာ္မ်ားက Aထုပ္Aပိုးမ်ားႏွင့္ ၀က္ေပါက္ ကေလးႏွစ္ေကာင္ကို ထမ္းပိုးၿပီး တပ္ရင္းရွိရာ စခန္းကုန္းသို႔ ခ်ီတက္သြားႏွင့္ၾကသည္။ တပ္ရင္းမွဴး၊ က်ေနာ္ ႏွင့္ က်န္ရဲေဘာ္ႏွစ္Uီးက ကမ္းနားရွိ ရဲေဘာ္ကိုေပါက္ (ယခု ေAဘီAက္စ္ဒီAက္ဖ္ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ - စည္း ႐ံုးေရးမွဴး) ေနထိုင္ခဲ့ရာ တဲAိမ္ကေလးတြင္ ခရီးတေထာက္Aနားယူရန္ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကသည္။
ရဲေဘာ္ကိုေပါက္ စခန္းခ်ခဲ့ရာ တဲAိမ္ကေလးကား တံခါးမရွိ ဓားမရွိ ၀င္ထြက္ႏိုင္သည့္ ေျခတံတို တဲAိမ္က ေလးျဖစ္သည္။ သည္တဲကေလးတြင္ သူတUီးတည္း ကာလၾကာျမင့္စြာေနထိုင္၍ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ႏွင့္ မဟာမိတ္တို႔ ေပးAပ္ေသာတာ၀န္ကို မပ်င္းမရိ ထမ္း႐ြက္ခဲ့သည္ဟု သိရသည္။ ယခုေတာ့ စည္း႐ံုးေရး မွဴးတာ၀န္ေတြႏွင့္ ၿမိဳ႕ေပၚတြင္ ႐ံုးထိုင္ေနရသည့္Aတြက္ ဤခရီးစU္တြင္ က်ေနာ္တို႔ႏွင့္Aတူ သူမလိုက္ပါႏိုင္ ခဲ့။ တဲေပၚတြင္ သူAိပ္ခဲ့သည့္ ႀကိဳးပုခက္၊ ခ်က္စားသည့္ Aိုးခြက္ပန္းကန္Aခ်ဳိ႕ႏွင့္ ထင္းမီးဖိုကေလးကိုသာ ေတြ႔ရသည္။ ၀ါးျခမ္းက်ဲတံခါးႏွင့္ ေသာ့ခတ္ပိတ္ထားသည့္ Aခန္းက်U္းေလးထဲသို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည့္ Aခါ ေသနတ္တလက္၊ စက္ပစၥည္းတခ်ဳိ႕၊ ၀ါယာႀကိဳးမ်ားႏွင့္ သူဖတ္႐ႈခဲ့သည့္ စာAုပ္မ်ား၊ ေရးမွတ္ခဲ့သည့္ စာ႐ြက္စာတမ္းမ်ား ၀ါးၾကမ္းခင္းေပၚ ျပန္႔က်ဲေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ သူသည္ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးAျပင္ စာေပ(ကေလာင္) ကိုပါ တိုက္ပြဲလက္နက္Aသြင္ ေပါင္းစပ္ကိုင္ စြဲထားသူတUီးျဖစ္သည့္Aတြက္ သူ၏ ကေလာင္Aမည္ ‘ကမာပုလဲ’ ကို ေတြ႔တိုင္း က်ေနာ္ AေလးAနက္ ထား ဖတ္႐ႈျဖစ္ခဲ့သည္။ ရင္ဘတ္ခ်င္းလည္း သူႏွင့္ က်ေနာ္ ပို၍ နီးနီးကပ္ကပ္ ရွိခဲ့ၾကသည္။ ႀကိဳးပုခက္ဆင္ ထားသည့္ေဘး ၀ါးနံရံတြင္ သူAျမတ္တႏိုး ကပ္ထားသည့္ ကမၻာေက်ာ္ ေဘာလံုးသမားပံုAခ်ဳိ႕ကို ေတြ႔ရ သည္။ က် ေနာ္က လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ သူ၏ဘ၀၊ ကမာပုလဲႏွင့္ သူ၏ဘ၀၊ ေရာ္နယ္လ္ဒင္ဟုိ၊ မက္ဆီ၊ ဘာစီလိုနာေဘာလံုးသမားမ်ားႏွင့္ သူ၏ဘ၀၊ တဲေရွ႕ ၀ါး႐ံုပင္ေတြေAာက္ရွိ ႏြယ္ႀကိဳးေခြႀကီးေပၚက သူ၏ဘ၀တို႔ကို စိတ္ကူးျဖင့္ မွန္းဆၾကည့္ရင္း သူေနထိုင္ခဲ့ရာ တဲတင ြ ္းတဲျပင္တ၀ိုက္ကို ကင္မရာျဖင့္ မွတ္ တမ္းတင္ေနမိသည္။ က်ေနာ့္နည္းတူပင္ ပါ၀ါမ်က္မွန္တပ္၊ လွ်ာထိုးUီးထုပ္ေဆာင္းထားသည့္ ရဲေဘာ္တUီးကလည္း ကိုေပါက္ေန ထိုင္ခဲ့ရာ တဲတြင္းတဲျပင္ကို ဗီဒ ြ ီယုိကင္မရာျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ရင္း ပါးစပ္မွလည္း Aဂၤလိပ္လိုေတြ တေယာက္ တည္း ေျပာေနသည္။ သူ႐ိုက္ကူးေနသည့္ မွတ္တမ္းA႐ုပ္ေတြAတြက္ ေနာက္ခံစကားေျပာကို တပါတည္း သြင္းေနဟန္တူသည္။ သူ မည္သူမည္၀ါမွန္း က်ေနာ္မသိ။ ကားစီးလာတုန္းက စကားAနည္းငယ္ ေျပာျဖစ္ ေသာ္လည္း Aခ်င္းခ်င္း မိတ္မဆက္မိခဲ့။ တဲေပၚသို႔ သူတက္လာသည့္Aခါမွ တပ္ရင္းမွဴးက က်ေနာ့္ကို သူ ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးသည္။ ထိုAခါက်မွ သူသည္ ေAဘီAက္စ္ဒီAက္ဖ္ ရဲေဘာ္ေဟာင္း ကိုမင္းဆန္းမင္းျဖစ္ ေၾကာင္းႏွင့္ Aေမရိကန္ႏိုင္ငံမွ ေခတၱAလည္Aပတ္ လာေရာက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
တပ္ရင္းမွဴး၊ က်ေနာ္ႏွင့္ ပစၥည္းကူသယ္ေပးသူ ရဲေဘာ္ကိုရဲေနာင္တို႔သံုးUီး တပ္ရင္းမွဴးယူလာသည့္ စမူဆာ၊ ေကာက္ညႇင္းေပါင္းႏွင့္ က်ေနာ္ထည့္လာသည့္ ထမင္း၊ ၾကက္Uဘိုစားပဲသီးေက်ာ္တို႔ကို Aဆာေျပ ျဖည္စား ၾကသည္။ ကိုမင္းဆန္းမင္းကမူ ဗိုက္မဆာလို႔ဟုဆိုကာ ထမင္း၀င္မစား။ က်ေနာ္တို႔သံုးUီး စားေသာက္ေန သည္ကို ဗီဒ ြ ီယုိကင္မရာျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ေနသည္။ တပ္ရင္းမွဴးက ထမင္းစားေနရင္း နAဖစစ္Aုပ္စုႏွင့္ သြားေရာက္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့သည့္ ေကAန္Aယ္လ္ေA တပ္မဟာ (၇) မွဴး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္ ဒီကေန႔ မ နက္ပဲ ျပန္ေရာက္လာသည္ဟု က်ေနာ့္ကို ေျပာျပသည္။ ထိုAခါက်မွ ေလွဆိပ္Aတက္တြင္ က်ေနာ့္နားထဲ သတိထားမိခဲ့သည့္ ‘Aဘ’ ဆိုသည္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္ကို ေျပာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရေတာ့သည္။ ထို႔ ေနာက္ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေတြ ေဆးေၾကာၿပီး တပ္ရင္း (၈) ရွိရာ စခန္းကုန္းေပၚသို႔ က်ေနာ္တို႔ေလးUီး ခ်ီ တက္ခဲ့ၾကသည္။
ရဲေဘာ္ကိုေပါက္တဲမွ လာလမ္းAတိုင္း ျပန္ေလွ်ာက္လာရာ ေလွဆိပ္ေလွကားထိပ္နား မေရာက္မီ ညာဘက္ ျခမ္းတြင္ Aင္ဖက္မိုးပ်U္ကာ ေျခတံတို တထပ္Aေဆာက္AUီးတခုကို ေတြ႔ရသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းျဖစ္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္၏ လံုျခံဳေရးကို တာ၀န္ယူသည့္ တပ္ရင္း (၂၁) မွ ရဲေဘာ္မ်ားလည္း ထိုAေဆာက္AUီး တြင္ စခန္းခ်သည္ဟု သိရသည္။ ဆက္ေလွ်ာက္လာရာ ေလွဆိပ္Aတက္ ဘယ္ဘက္Aျခမ္းတြင္ ကြၽန္းလံုး (၁၁၇) လံုးျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထားသည္ဟု သိရသည့္ တပ္မဟာ (၇) မွဴး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္၏ ပ်U္ေထာင္ Aိမ္ႀကီးကို ေတြ႔ရသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္၏ Aိမ္ေဘးမွ လူသြားလမ္းေလးAတိုင္း ဆက္တက္လာသည့္Aခါ ေကAန္Aယ္လ္ေA တပ္မဟာ (၇) ၏ Aစည္းAေ၀းခန္းမ Aေဆာက္AUီးႀကီးကို ခန္႔ညားထည္၀ါစြာ ေတြ႔ရသည္။ ခန္းမႀကီး၏ ဘယ္ဘက္ေဘးတြင္ ေတာ္လွန္ေရးAတြင္း Aသက္ေပးလွဴသြားေသာ ေကAန္Aယ္လ္ေA ရဲေဘာ္မ်ားA တြက္ ဂုဏ္ျပဳစိုက္ထူထားသည့္ Aထိမ္းAမွတ္ Aာဇာနည္ေက်ာက္တိုင္ကို ေတြ႔ရသည္။
ထို႔ေနာက္ ညာဘက္ခ်ဳိးၿပီး ေဘာလံုးကြင္းကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္ ျဖတ္ေလွ်ာက္လာရာ ဘယ္ဘက္ျခမ္းတြင္ သူးမြဲနီ ေက်း႐ြာ မူလတန္းေက်ာင္းေလးႏွင့္ ေဘာလံုးကြင္းAလြန္တြင္ သူးမြန ဲ ီေက်း႐ြာ ေဆးေပးခန္းကို ေတြ႔ရသည္။ ေက်ာင္းကေလးကား ေခါင္းေလာင္းသံတိတ္ဆိတ္ၿပီး လူသူေသြ႔ေျခာက္ေနသည္။ ေဆးခန္းေဘးရွိ ေျမလမ္း ေပၚတြင္ ငွက္ဖ်ားေဆးသြင္းေနသည့္ ကေလးငယ္ကို စလြယ္သိုင္း ခ်ီပိုးထားၿပီး လက္တဖက္က ေဆးပုလင္း ခ်ိတ္ထားသည့္ ၀ါးလံုးကိုကိုင္ကာ ပိုက္တန္းလန္းႏွင့္ လမ္းေလွ်ာက္ေနသည့္ ကရင္Aမ်ဳိးသမီးတUီးကို ေတြ႔ရ သည္။
က်ေနာ္ႏွင့္ ကိုမင္းဆန္းမင္းက ဓာတ္ပံု၊ ဗီဒ ြ ီယုိ႐ိုက္ကူးခြင့္ေတာင္းရာ ထိုAမ်ဳိးသမီးက Aသာတၾကည္ပင္ ခြင့္ ေပးသည္။ သူမAား ေက်းဇူးတင္စကားေျပာၾကားၿပီး ေဆးခန္းAတြင္းသို႔ က်ေနာ္၀င္ၾကည့္သည္။ ဖုန္တက္ ေနေသာ ကုတင္ေတြ စီတန္းထားသည့္Aထဲတြင္ ငွက္ဖ်ားေဆးပုလင္း ခ်ိတ္ေနသည့္ ကေလးငယ္သားAမိ ႏွင့္ Aမ်ဳိးသားလူနာတUီးကို ေတြ႔ရသည္။ Aထဲမွေန၍ က်ေနာ္လွမ္းၾကည့္ရာ ေဆးခန္းA၀င္၀ ေဆးေပး သည့္ စားပြဲတြင္ Aမ်ဳိးသမီးႏွစ္Uီးႏွင့္ Aမ်ဳိးသားတUီး စကားလက္ဆံုက်ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ေဆးခန္းမွ ၀န္ထမ္းေတြျဖစ္မည္ထင္၍ မိတ္ဆက္ၿပီး စကားစျမည္ေျပာဖို႔ စိတ္ကူးမိေသာ္လည္း တပ္ရင္းမွဴးတို႔ ေစာင့္ေန ရမည္စိုး၍ ေဆးခန္းထဲမွ က်ေနာ္ Aျမန္ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။
ေဆးခန္းAျပင္သို႔Aေရာက္တြင္ ကိုမင္းဆန္းမင္းတေယာက္တည္း ေဆးခန္းေနာက္ဘက္ရွိ ကုန္းေလးA တိုင္း ဆက္ေလွ်ာက္ေနသည္ကိုေတြ႔၍ က်ေနာ္တေယာက္တည္း က်န္ခဲ့မွာစိုးၿပီး AေျပးAလႊား လိုက္သြားမိ သည္။ တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ ရဲေဘာ္ကိုရဲေနာင္တို႔ႏွစ္Uီး က်ေနာ္တို႔ ပါလာသည္Aမွတ္ႏွင့္ Aထုပ္Aပိုးေတြသယ္ ၿပီး ဆက္ေလွ်ာက္သြားၾကၿပီထင္သည္။ Aရိပ္Aေယာင္မွ်ပင္ မေတြ႔ရေတာ့။ က်ေနာ္ႏွင့္ ကိုမင္းဆန္းမင္းတို႔ ႏွစ္Uီး စိုးတထိတ္ထိတ္ျဖင့္ ဆက္ေလွ်ာက္ၾကလာရာ ေတာAစပ္သို႔ ေရာက္လာသည္။ သို႔ေသာ္ ေရွ႕တြင္ လူ သြား လမ္းႏွစ္ခုကို ေတြ႔ရ၍ ဘယ္လမ္းကို ဆက္ေလွ်ာက္ရမည္မွန္းမသိဘဲ ေယာင္လည္လည္ ျဖစ္ေနေလ သည္။ ေတာႀကီးမ်က္မဲထဲတြင္ လမ္းေပ်ာက္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ ေတာAစပ္ကေလးတြင္ပင္ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ လမ္း
စေပ်ာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာျဖစ္၍ မိုင္းေတြဘာေတြ ေထာင္းထားလွ်င္ ဒုကၡဟုေတြးၿပီး ဆက္မေလွ်ာက္ရဲဘဲ AကူAညီေတာင္းဖို႔ လူသူAရိပ္Aေယာင္ကို ရွာေဖြေနမိသည္။ သို႔ေသာ္ မေတြ႔။ စခန္း ကုန္းေပၚသို႔ ေရာက္ရန္Aတြက္လည္း ဘယ္ေလာက္Aထိ ဆက္ေလွ်ာက္ရUီးမည္ကို က်ေနာ္တို႔မသိ။ ပတ္ ပတ္လည္တြင္ သစ္ပင္၀ါး႐ံုေတြကိုသာ ေတြ႔ေနရသည္။ ေနာက္ကေန က်ေနာ္တို႔ ပါမလာရင္ တပ္ရင္းမွဴးတို႔ ျပန္လာေခၚမွာပဲဟုေတြးၿပီး လမ္းႏွစ္ခြေတြ႔ရာတြင္ ႏွစ္Uီးသား Aတန္ၾကာရပ္ေစာင့္ေနမိသည္။ ထိုစU္ လူတUီး ေျပးလာသည္ကို သစ္ပင္၀ါး႐ံုပင္မ်ားၾကားတြင္ ရိပ္ကနဲ ေတြ႔ရသည္။ Aနားေရာက္လာလွ်င္ AကူAညီ ေတာင္းရန္Aတြက္ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။
ေမွ်ာ္တုန္းေမွ်ာ္ဆဲ သူလည္းေပၚလာဆိုသလို ေတာAစပ္ခ်ဳံAကြယ္မွ ဘြားကနဲ ထြက္ေပၚလာသူမွာ ရဲေဘာ္ ကိုရဲေနာင္ျဖစ္ေန၍ လမ္းစေပ်ာက္ေနေသာ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္Uီး၏ မ်က္ႏွာမ်ား ၀င္းကနဲျဖစ္သြားၾကသည္။ ကိုယ္ ေပၚ ေျပာက္က်ားAက်ႌ႐ံုၿပီး ေဘာင္းဘီတိုႏွင့္ ေျပးလာသူ ကိုရဲေနာင္က “ဆရာတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘာေတြမ်ား
ျဖစ္ေနလဲမသိဘူး၊ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ လိုက္ၾကည့္စမ္းလို႔ တပ္ရင္းမွဴးက Aမိန္႔ရွိလို႔ Aျမန္ျပန္ေျပးလာတာ” ဟု Aေမာတေကာ ဆီးေျပာသည္။ က်ေနာ္က ကိုရေ ဲ နာင္Aား “ေဆာရီးပဲ၊ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ သူးမြဲနီ
ေဆးခန္းထဲ ခဏ၀င္ၾကည့္ၿပီး ဓာတ္ပံု၊ ဗီဒ ြ ီယိုမွတ္တမ္းေတြ ေလွ်ာက္႐ိုက္ေနလို႔ ေနာက္မွာျပတ္က်န္ခဲ့တာ” ဟု ေတာင္းပန္စကား ဆိုလိုက္သည္။ ကိုရဲေနာင္က “ဒါဆို ခ်ီတက္ၾကမယ္၊ ဆရာတို႔ကို တပ္ရင္းမွဴး ရပ္
ေစာင့္ေနတယ္” ဟုေျပာ၍ သူ႔ေနာက္မွ ခပ္သုတ္သုတ္ လိုက္ေလွ်ာက္ၾကေတာ့သည္။ တကိုယ္စာ လူသြားလမ္းက်U္းေလးAတိုင္း ေလွ်ာက္လာၿပီးေနာက္ မိနစ္ပိုင္းAတြင္းမွာပင္ တပ္ရင္းမွဴးကို လွမ္းေတြ႔ရသည္။ တပ္ရင္းမွဴးက Aျပံဳးႏွင့္ ဆီးႀကိဳရင္း Aက်ဳိးAေၾကာင္း ေမးျမန္းသည္။ ထို႔ေနာက္ က်ေနာ္ တို႔ေလးေယာက္ ခပ္ေျပေျပတက္သြားေသာ Aေကြ႔Aေကာက္ ေတာလမ္းက်U္းေလးAတိုင္း ဆက္ေလွ်ာက္ ၾကသည္။ တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ ရဲေဘာ္ကိုရဲေနာင္က ပစၥည္းေတြသယ္ၿပီး ေရွ႕မွေလွ်ာက္ၾကသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္ ကို မင္းဆန္းမင္းက ေဘးဘီကို စပ္စုရင္း ေနာက္မွလုိက္ၾကသည္။ ေဘးပတ္ပတ္လည္တြင္ Aင္ပင္ႀကီးမ်ား၊ ၀ါး႐ံု ပင္မ်ား ကာဆီးေနၿပီး မြန္းလြဲေနေျပာက္မ်ားက က်ေနာ္တို႔Aေပၚ ဟိုတကြက္ဒတ ီ ကြက္ ထိုးက်ေနသည္။
“ကုန္းေပၚေရာက္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ဆက္ေလွ်ာက္ရUီးမလဲ” ဟု ေမးခ်င္စိတ္ေပၚမိေသာ္လည္း ေရွ႕မွ ပစၥည္းေတြသယ္ပိုးၿပီး ေလွ်ာက္ေနၾကသည့္ တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ ရဲေဘာ္ကိုရဲေနာင္တို႔ကို Aားနာ၍ ဓာတ္ပံုမွတ္ တမ္းတင္ရင္းသာ Aသံတိတ္ လိုက္ပါခဲ့သည္။ Aက်င့္မရွိ၍လားမသိ။ လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း ေဟာဟဲေဟာ ဟဲ ျဖစ္ခ်င္လာသည္။ သို႔ေသာ္ သိပ္မေမာခင္မွာပင္ တပ္ရင္းမွဴးတို႔က ဘယ္ဘက္လမ္းခြဲေလးAတိုင္း
ေလွ်ာက္၀င္သြားၾကသည္။ ေနာက္မွ ထပ္ၾကပ္မကြာ လိုက္ေလွ်ာက္လာရာ ၀ါး႐ံုပင္ေတြၾကားမွAထြက္ ေျမ ကြက္လပ္တခုတြင္ Aင္ဖက္မိုး AကာAရံမဲ့သည့္ ေျခတံတို ၀ါးတဲႀကီးတခုကို ေတြ႔ရသည္။ တပ္ရင္း (၈) A စည္းAေ၀းျပဳလုပ္ရာ ဘားတိုက္ဟု သိရၿပီး ဇရပ္ႀကီးတခုႏွင့္ တူလွသည္။
ဘားတိုက္ေရွ႕ ေျမကြက္လပ္ေပၚတြင္ ၿဂိဳလ္တုစေလာင္းတခု တပ္ဆင္ထားသည္ကို ေတြ႔ရ၍ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္၏ ဂလိုဘယ္လိုက္ဇ္ျဖစ္မႈကို သေဘာေခြ႔သြားမိသည္။ ေတာထဲေတာင္ထဲရွိ ဘားတိုက္ေပၚတြင္ တီဗ၊ီြ ဗီစ ြ ီဒီျပစက္ႏွင့္ ဘက္ထရီAိုးမ်ားကို ေတြ႔ရ၍လည္း Aံ့Aားတသင့္ ျဖစ္ေနမိသည္။ သူတို႔၏ ေခတ္မီ ေAာင္ ေဆာင္က်U္းထားပံုကို ၾကည့္ၿပီး “တယ္ဟုတ္တ့ဲ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ပါလား” ဟု စိတ္ထဲမွ ႀကိတ္ခ်ီးက်ဴးေနမိသည္။ တပ္ရင္းရွိ ရဲေဘာ္မ်ားကို နည္းပညာေခတ္ႀကီးတြင္ ျဖစ္ေပၚေနသည့္ ေနာက္ဆံုး ေပၚ သတင္းAခ်က္Aလက္မ်ားႏွင့္ Aျမဲမျပတ္ ထိေတြ႔ေစလို၍ Aခက္Aခဲၾကားမွ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ထား ပံုေပၚသည္။
ဘားတိုက္ပတ္ပတ္လည္ကို ဓာတ္ပံုမွတ္တမ္းတင္ၿပီးေနာက္ ဆက္ေလွ်ာက္ၾကရာ ဘားတိုက္ေျမကြက္လပ္မွ Aဆင္း ညာဘက္ေဘးတြင္ တပ္ရင္း (၈) ၏ ေရခ်ဳိးဆိပ္ကို ေတြ႔ရသည္။ ေရခ်ဳိးဆိပ္တြင္ ၀ါးေဆြး၊ သက္ ကယ္ေဆြးမ်ား က်ဳိးတိုးက်ဲတဲ Aုပ္ထားသည့္ စိမ့္တြင္းAေဟာင္းႀကီးတခုကို ေတြ႔ရသည္။ သက္တမ္းၾကာခဲ့ပံု ရသည့္ စိမ့္တင ြ ္းႀကီးနားတြင္ ေရခ်ဳိး၊ A၀တ္ေလွ်ာ္ရန္ သစ္လံုးျခမ္းႀကီး တခုခင္းထားၿပီး ပလပ္စတစ္ပံုးတခ်ဳိ႕ ႏွင့္ A၀တ္ေတြလွန္းထားသည့္ ၀ါးလံုးတန္းတခုကို ေတြ႔ရသည္။ တပ္ရင္း (၈) ေရခ်ဳိးဆိပ္ကိုၾကည့္ရင္း ကဗ်ာ ဆရာ မႏၱေလးသိန္းေဇာ္၏ ‘ေရခ်ဳိးဆိပ္’ ကဗ်ာကို သတိရမိသည္။ မႏၱေလးသိန္းေဇာ္က သူ၏ ေရခ်ဳိးဆိပ္တြင္ ‘ပင္လယ္မွာ … စံပယ္ေတြပင ြ ့္လို႔’ ဟု ကဗ်ာကို Aဆံုးသတ္ထားသည္။ က်ေနာ္ကမူ တပ္ရင္း (၈) ေရခ်ဳိးဆိပ္ ကို ေငးၾကည့္ရင္း ‘ေတာစိမ္းစိမ္းထဲ … ၾကယ္ျဖဴေတြပင ြ ့္လို႔’ ဟု Aစားထိုး ခံစားေနမိသည္။ ကိုမင္းဆန္းမင္း က ေရခ်ဳိးဆိပ္Aား ဗီဒ ြ ီယုိကင္မရာျဖင့္ ႐ိုက္ကူးေနသည္ကို က်ေနာ္က သူ႔ေနာက္မွေန၍ ကင္မရာျဖင့္ မွတ္ တမ္းတင္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ေရခ်ဳိးဆိပ္မွ ဆက္တက္လာရာ မိနစ္၀က္ခန္႔Aၾကာတြင္ ဘယ္ဘက္သို႔ ခ်ဳိးသြားသည့္ လူသြား လမ္းကေလးတခုကို ေတြ႔ရသည္။ လမ္းကေလးAဆံုး ၀ါး႐ံုေတာမ်ားၾကားတြင္ Aင္ဖက္မိုး၊ Aင္ဖက္ကာ တဲ ကေလးတလံုးကို ေတြ႔ရသည္။ တပ္ရင္း (၈) ရဲေဘာ္မ်ား Aသံုးျပဳသည့္ ေရAိမ္ဟု သိရသည္။ ဓာတ္ပံုမွတ္ တမ္းတင္ၿပီး တပ္ရင္းမွဴးတို႔ေနာက္ ဆက္လိုက္ခဲ့ရာ မိနစ္ပိုင္းAၾကာမွာပင္ စခန္းကုန္းကို လွမ္းျမင္ရေလ သည္။ ကုန္းတက္ေလးAတိုင္း ေရွ႕ကိုေမွ်ာ္၍ Aကဲခတ္လိုက္ရာ ဘူးသီးတခ်ဳိ႕ တြဲေလာင္းက်ေနသည့္ ဘူး စင္ေရွ႕ တဲႀကီးေAာက္တြင္ လူမ်ားစု ႐ံုးစု႐ံုးျဖစ္ေနၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ တပ္ရင္း (၈) စားဖိုတဲႀကီးဟု သိ ရသည္။ တဲAတြင္းမွ တီရွပ္Aျပာ၀တ္ လူငယ္ရဲေဘာ္တUီး ၀မ္းသာAားရ ေျပးထြက္လာၿပီး ရဲေဘာ္ကိုရဲ ေနာင္ႏွင့္ တပ္ရင္းမွဴးတို႔ထံမွ ပစၥည္းမ်ားကို ကူသယ္သည္။
တဲေAာက္သို႔ ၀င္သြားသည္ႏွင့္ တပ္ရင္း (၈) ရဲေဘာ္မ်ားက Aျပံဳးကိုယ္စီႏွင့္ ဆီးႀကိဳၾကသည္။ သူတို႔၏ တပ္ ရင္းမွဴးႏွင့္Aတူ Eည့္သည္ေတြ ပါလာသည့္Aတြက္လည္း ေပ်ာ္႐ႊင္ေနၾကပံုေပၚသည္။ ‘Eည့္သည္ေတြပါလာ လို႔ ဒီညေနေတာ့ ဟင္းေကာင္းစားရၿပီေဟ့’ ဟု ရဲေဘာ္တUီး ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ေAာ္လိုက္သံကို ၾကားရသည္။ က်ေနာ္ လက္ေဆာင္ယူလာသည့္ ရိကၡာထုပ္မ်ားကို စားဖိုေသာ့ကိုင္ (ရိကၡာထိန္း) ရဲေဘာ္စိန္႐ိုးထံ Aပ္လိုက္ သည္။ ပစၥည္းေပးရင္း ရဲေဘာ္စိန္႐ိုး၏ မ်က္ႏွာကို လွ်ပ္တျပက္ Aကဲခတ္လိုက္ရာ လူ႐ႊင္ေတာ္စိန္႐ိုး၏ မ်က္ ႏွာႏွင့္ ဆင္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည့္Aတြက္ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ ျပံဳးခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြားသည္။ နာမည္ေျပာင္ေပးထား တာလားဟု ေမးမည္Aလုပ္မွာပင္ တပ္ရင္းမွဴးက ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ တUီးခ်င္း မိတ္ဆက္ ေပးေလသည္။ သို႔ေသာ္ ရဲေဘာ္Aေယာက္ Aစိတ္ေက်ာ္ သံုးဆယ္နီးပါးရွိသည့္Aတြက္ နာမည္Aားလံုးကို က်ေနာ္ ခ်က္ခ်င္းမမွတ္ႏိုင္ဘဲ ဆရာေက်ာင္း၊ ကိုစိန္႐ိုး၊ ကိုရန္ကုန္၊ ကိုသားႀကီး၊ ဆရာခ်ိန္ စသည့္ ထူးျခား ေသာ နာမည္တခ်ဳိ႕ကိုသာ Aရင္မွတမ ္ ိလိုက္သည္။ က်ေနာ္၏ နာမည္ကိုမူ တပ္ရင္းမွဴး Aရင္တေခါက္လာ စU္က ႀကိဳေျပာထားသည္ေၾကာင့္တေၾကာင္း၊ ေခတ္ၿပိဳင္ဂ်ာနယ္တြင္ ေဆာင္းပါးလစU္ ဖတ္ေနရသည္ေၾကာင့္ တဖံု ရဲေဘာ္မ်ားက ရင္းႏွီးေနၾကသည္။ ေAဘီAက္စ္ဒီAက္ဖ္ ရဲေဘာ္ေဟာင္း ကိုမင္းဆန္းမင္းကလည္း ရဲ ေဘာ္မ်ားကို ၀မ္းသာAားရ ဖက္လွဲတကင္း လိုက္လံႏႈတ္ဆက္ေနသည္။ ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ စကားစျမည္ေျပာရင္း ေကာ္ဖီမစ္ေသာက္ရင္း ေခတၱခဏ Aနားယူၿပီးေနာက္ တပ္ရင္းမွဴး၊ ဆ ရာေက်ာင္း (တပ္ခြဲမွဴး) တို႔ႏွင့္Aတူ စခန္းကုန္းတ၀ိုက္ လွည့္လည္ၾကည့္႐ႈရန္ က်ေနာ္ႏွင့္ ကိုမင္းဆန္းမင္းတို႔ စားဖိုတဲAျပင္ ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ တပ္ရင္းမွဴးတို႔ ရပ္စကားေျပာေနတုန္း စခန္းကုန္း၏ AေနAထားကို က် ေနာ္ Aကဲခတ္ေနမိသည္။ ကုန္းေပၚတြင္ တဲငယ္ႏွစ္လံုးစီကပ္လ်က္ Aတန္းလိုက္ ေဆာက္ထားသည့္ တဲ တန္းကို ေတြ႔ရသည္။ တဲတလံုးစီတြင္ ရဲေဘာ္မ်ား ႏွစ္ေယာက္တတြဲ ဘယ္ညာစခန္းခ် ေနထိုင္ၾကသည္။ က် ေနာ္က ကင္မရာလြယ္ရင္း တပ္ရင္း (၈) ရဲေဘာ္တို႔ စခန္းခ်ေနထိုင္ရာ တဲတလံုးခ်င္းစီကို စိတ္၀င္တစား လိုက္လံၾကည့္႐ႈေနမိသည္။
တဲကိုယ္စီတြင္ စစ္၀တ္တန္ဆာမ်ား၊ လက္နက္မ်ား ခ်ိတ္ဆဲြထားသည္ကို ေတြ႔ရၿပီး ရဲေဘာ္မ်ား ဖတ္မွတ္ေန သည့္ စာAုပ္စာတမ္းမ်ား၊ Aဂၤလိပ္-ျမန္မာ Aဘိဓာန္ႏွင့္ ဂစ္တာတခ်ဳိ႕ကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။ ကုန္းAစြန္ နားက တဲတတဲတြင္ ရဲေဘာ္တUီး ငွက္ဖ်ားတက္ၿပီး လဲေနသည္ကိုေတြ႔ရ၍ လူနာAေျခAေနကို ေမးျမန္းရင္း စကားလက္ဆံုက်ေနမိသည္။ လူနာျပဳစုေနသည့္ ရဲေဘာ္က က်ေနာ့္Aား ငွက္ဖ်ားေရာဂါႏွင့္ နပမ္းလံုးေနရ သည့္ သူတို႔၏ ဘ၀ၾကမ္းေတြAေၾကာင္း ေဆြးေဆြးေျမ႕ေျမ႕ ေျပာျပသည္။ ယံုၾကည္ခ်က္Aတြက္ Aနာခံ ေပးဆပ္ေနၾကေသာ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္တို႔၏ ဘ၀သံစU္ေတြကို ေၾကေၾကကြဲကြဲ နားဆင္ရင္း ဒီမိုကေရစီ ေAာင္ပြဲ Aျမန္ရပါေစေၾကာင္း စိတ္ထဲမွ က်ေနာ္ ဆုေတာင္းေနမိသည္။ တဆက္တည္းမွာပင္ ဘ၀ကိုပံုကာ ေပးဆပ္တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကသည့္ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္မ်ားထံ ဒီမိုကေရစီလိုလားသူ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားတို႔ ၏ ေစတနာ သဒၶါတရားမ်ား ေဖာေဖာသီသီ သက္ဆင္းက်ေရာက္ပါေစဟုလည္း က်ေနာ္ ထပ္ဆင့္ဆုေတာင္း ေပးေနမိသည္။ ထိုစU္ နားထဲသို႔ သီခ်င္းသံသဲ့သဲ့ ၀င္ေရာက္လာသည္။
“xxx စိုးစU္းမွ် စိုးရိမ္ေၾကာက္စိတ္မရွိတယ္
xxx
ခင္းထားတဲ့လမ္းဟာ တို႔ရဲ႕သစၥာ
xxx
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးAတြက္
တိုက္ပြဲရွိရမယ္ xxx နီတဲ့ေသြး ရဲရင့္လို႔ xxx ရန္သူမင္းေရွ႕ကို ခ်ီတက္ခဲ့ၿပီ xxx” “မိုးမခပင္ေတြ
xxx
တို႔သက္ေသတည္
xxx
စိမ္းရင့္ေသာ ေAးျမကန္သာေျမ
xxx
႐ိုးမေတာင္ေျခ
xxx
ေနေရာင္
မခတဲ့ ေတာင္ေတြ xxx ၿငိမ္းခ်မ္းေစ xxx” ရစ္သမ္ဂစ္တာခတ္သံႏွင့္Aတူ ရဲေဘာ္တUီး၏ သီခ်င္းဆိုသံကို ၾကားေနရျခင္းျဖစ္သည္။ သူဆိုေနသည္မွာ ေAဘီAက္စ္ဒီAက္ဖ္ ရဲေဘာ္ေဟာင္း Aဆိုေတာ္ ကိုမြန္းေAာင္၏ ‘ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတိုက္ပြဲ’ သီခ်င္းျဖစ္သည္။ ထိုသီခ်င္းသံစU္ကို Aဆိုေတာ္ခင္ေမာင္တိုးက ‘လြန္ခဲ့ေသာေန႔’ Aမည္ျဖင့္ သီဆိုသည္ကို ျပည္တြင္း၌ရွိစU္ က ၾကားခဲ့ဖူးၿပီးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ Aခုၾကားရသည့္ ကိုမြန္းေAာင္၏ သီခ်င္းစာသားက ပိုမိုေလးနက္လွ သည္မို႔ Aဆိုေတာ္ ခင္ေမာင္တိုးAေနႏွင့္ စာေပစိစစ္ေရးမွ ဆင္ဆာလြတ္ေAာင္ မူရင္းစာသားကို ျပင္ဆိုခဲ့ ေလသလားဟု က်ေနာ္ စU္းစားေနမိသည္။ က်ေနာ္ Aလြန္Aမင္း ႏွစ္သက္သည့္ သီခ်င္းမို႔ နားဆင္ခ်င္စိတ္ေပၚလာသည္ႏွင့္ စကားလက္ဆံုက်ေနသည့္ ရဲေဘာ္ကို ႏႈတ္ဆက္ကာ ျပန္တက္လာခဲ့သည္။ တဲတလံုးေရွ႕တြင္ ဆရာခ်ိန္ဟု က်ေနာ္မွတ္မိေနသည့္ မ်က္
မွန္ႏွင့္ ရဲေဘာ္က မတ္တပ္ရပ္ဂစ္တာတီးကာ သီခ်င္းဆိုေနၿပီး တပ္ရင္းမွဴးက ေပါင္ကို လက္ႏွင့္ပုတ္ကာပုတ္ ကာ စည္းခ်က္လိုက္ရင္း မ်က္စိမိွတ္ခံစားေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ Aဆိုပါျမင္ကြင္းAား ကိုမင္းဆန္းမင္းက ဗီဒ ြ ီယုိကင္မရာျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ေနသည္ကို တပ္ခြဲမွဴးဆရာေက်ာင္းက နံေဘးမွ ျပံဳးျပံဳးႀကီး ၾကည့္ေနေလ သည္။ ပူရွိန္ျပင္းသည့္မြန္းလြဲခ်ိန္ႀကီးတြင္ ဘယ္လိုAေၾကာင္းေၾကာင့္ သီခ်င္းေAးေAးကို သီဆိုေနၾကပါလိမ့္ ဟု ေစ့ငုၾကည့္မွ ကိုမင္းဆန္းမင္း ပြဲေတာင္း၍ ဆိုျပျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ သီခ်င္းဆံုးသည္ႏွင့္ စခန္းကုန္း ျခံစည္း႐ိုးနားဆီသို႔ ကတုတ္က်င္းႀကီးကိုေက်ာ္ကာ က်ေနာ္တို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ့ ၾကသည္။ ဆရာေက်ာင္းက ေျပာက္က်ားေဘာင္းဘီ၊ စစ္တီရွပ္၀တ္ၿပီး ေသနတ္လြယ္ကာ လိုက္ပါလာသည္။ တံခါးေပါက္တခုAေရာက္တြင္ ဆရာေက်ာင္းႏွင့္ တပ္ရင္းမွဴးတို႔ ၀ါး႐ံုေတာႀကီးရွိရာ ျခံစည္း႐ိုးAျပင္သို႔ ထြက္ သြားၾကသည္။ ေရွ႕တြင္ မိုင္းေတြေထာင္ထားၿပီး ရန္သူနAဖစခန္းႏွင့္လည္း နီးနီးေလးဟုဆိုသျဖင့္ က်ေနာ္ တို႔ Eည့္သည္ႏွစ္ေယာက္ ကိုယ္သေဘာႏွင့္ကိုယ္ ေလွ်ာက္မသြားရဲဘဲ ေနာက္မွေန၍ ဆရာေက်ာင္းႏွင့္ တပ္ ရင္းမွဴးတို႔ ေလွ်ာက္သေလာက္သာ ကြက္တိလိုက္ေလွ်ာက္ၾကသည္။
ခဏAၾကာတြင္ ျပန္လွည့္လာၾကၿပီး ျဖဴေကာင္၏ ဆူးေတာင္မ်ားသဖြယ္ ရက္လုပ္ကာရံထားသည့္ ျခံစည္း႐ိုး တံခါး၀နားတြင္ ေသနတ္လြယ္ထားသည့္ ဆရာေက်ာင္းAား Aမွတ္တရ ဓာတ္ပံု႐ိုက္သည္။ ထိုျခံစည္း႐ိုးA သစ္ကို တပ္ရင္းမွ ရဲေဘာ္မ်ားကိုယ္တိုင္ ၀ါးထြက္ခုတ္ၿပီး သံုးလၾကာမွ် တပင္တပန္း ရက္လုပ္ကာရံခဲ့ရသည္ ဟုဆိုသည္။ ထို႔ေနာက္ ဆရာေက်ာင္းႏွင့္ တပ္ရင္းမွဴးတို႔ ျခံစည္း႐ိုးAတြင္းပိုင္းမွ ကပ္ေလွ်ာက္သည့္ေနာက္ ထပ္ၾကပ္မကြာ လိုက္ပါခဲ့သည္။ ျခံစည္း႐ိုးAဆံုးတြင္ သြပ္ဆူးႀကိဳးမ်ား တပ္ဆင္ထားသည့္ သစ္သားတံခါးမ ႀကီးကို ေတြ႔ရသည္။ ထိုတံခါးမႀကီးကို ေန႔ခင္းတြင္ ဖြင့္ထားၿပီး ညတြင္ေသာ့ခတ္သည္ဟု သိရသည္။
တံခါးမႀကီးမွ ျပန္၀င္Aလာတြင္ ရဲေဘာ္မ်ား စခန္းခ်သည့္ ေနာက္ထပ္ တဲAစုAေ၀းကို ေတြ႔ရသည္။ တဲမ်ား က ပံုစံတူမ်ားမို႔ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း က်ေနာ္မ်က္စိလည္ေနၿပီး ကနUီးၾကည့္႐ႈခဲ့သည့္ တဲမ်ားပင္ ထင္မွတ္ေနသည္။ ေနာက္မွ စခန္းကုန္းဟိုဘက္ျခမ္း သည္ဘက္ျခမ္းကို Aင္ေတာႀကီး ျခားထားမွန္း က်ေနာ္သိသြားသည္။ က် ေနာ္တို႔ေလးေယာက္ ရဲေဘာ္ဘၾကည္၏ တဲAနီးရွိ သစ္ငုတ္တိုမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔တည္ေနသည့္ လက္ဘက္ရည္ ၾကမ္း၀ိုင္းတြင္ထိုင္ၿပီး Aမွတ္တရ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ၾကသည္။ ေနာက္မွသစ္ပင္တြင္ ေဒၚေAာင္ဆန္းစုၾကည္ပံုပါ သည့္ တီရွပ္Aနက္ကေလး ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္က Aမွတ္တရပိုျဖစ္ေစသည္။
စားဖိုတဲရွိရာ စခန္းကုန္းဘက္ျခမ္းသို႔ Aျပန္တြင္ လူခြဲၿပီး Aႀကိတ္Aနယ္ ကစားေနၾကသည့္ ေက်ာင္းသားရဲ ေဘာ္တို႔၏ ဆည္းဆာခ်ိန္ ေဘာလံုးပြက ဲ ို က်ေနာ္ရပ္ေငးရင္း ဓာတ္ပံုတဖ်တ္ဖ်တ္ ႐ိုက္ေနမိသည္။ ထို႔ေနာက္ စားဖိုတဲထဲ ျပန္A၀င္တြင္ ဘဲကေလာ့စခန္းမွ ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ လိုက္လာသည့္ ရဲေဘာ္ေထာ္ႀကီးကို ေတြ႔ရ သည္။ ကိုေထာ္ႀကီးကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး တပ္ရင္းမွဴး၊ ကိုမင္းဆန္းမင္းတို႔ႏွင့္Aတူ ေရမိုးခ်ဳိးရန္ စခန္းကုန္းေAာက္ ဘက္ ေရခ်ဳိးဆိပ္သို႔ က်ေနာ္ဆင္းခဲ့ေလသည္။
စိမ့္တြင္းထဲမွေရကို ေခါင္းမွေလာင္းခ်ဳိးလိုက္သည္ႏွင့္ ခရီးပန္းေနသည့္ က်ေနာ့္တကိုယ္လံုး ေAးစိမ့္လန္း ဆန္းသြားသည္။ က်ေနာ္ေရခ်ဳိးေနစU္ တပ္ရင္းမွဴးက ေရAိမ္ရွိရာ ကုန္းဆီသို႔ ဆင္းလိုက္တက္လိုက္ႏွင့္ ေရ ျဖည့္ေနသည္။ ကိုမင္းဆန္းမင္းက က်ေနာ့္Aရင္ေရခ်ဳိးၿပီး ကုန္းေပၚတက္သြားၿပီ။ က်ေနာ္က ေရခ်ဳိးရသည္ကို Aရသာေတြ႔ေန၍ စိမ္ေျပနေျပ ဆက္ခ်ဳိးေနမိသည္။ AေၾကာAခ်U္ေတြ ေျပသြားသလိုခံစားရၿပီးေနာက္ ေရ ခ်ဳိးရပ္ကာ က်ေနာ္ ကုန္းေပၚျပန္တက္ခဲ့သည္။
စားဖိုတဲAတြင္း က်ေနာ္A၀တ္AစားလဲေနစU္ ေဘာလံုးကစားသည့္ ရဲေဘာ္မ်ား တဲထဲ၀င္လာၾကသည္။ သူ တို႔ကို ရဲေဘာ္စိန္႐ိုးက စားဖိုေဆာင္ရွိ ေရပီပါထဲ ေရျဖည့္ၾကဖို႔ ေဆာ္ၾသေနသည္။ တပ္ရင္းမွဴး ေရခ်ဳိးၿပီးတက္ လာသည္ႏွင့္ ရဲေဘာ္မ်ား တေယာက္တလွည့္ ေရခ်ဳိးဆိပ္သို႔ဆင္းၿပီး ေရခပ္ၾကေတာ့သည္။ ဓာတ္ဆီထည့္ သည့္ ပလပ္စတစ္ ဂါလံပုံးႀကီးႏွင့္ တေယာက္တပံုးႏႈန္း ဆြဲျဖည့္ၾကရာ တခဏတြင္းမွာပင္ ေရပီပါျပည့္လွ်ံ သြားသည္။ မခိုမကပ္ တက္ညီလက္ညီ လုပ္ေဆာင္ေနၾကသည့္ ရဲေဘာ္ေတြကိုၾကည့္ရင္း က်ေနာ္ပီတိျဖစ္ ေနမိသည္။ ထိုညေနက စားဖိုတာ၀န္က်သည့္ ရဲေဘာ္ရန္ကုန္တို႔ လက္ရာကလည္းေကာင္း၊ ဗိုက္ကလည္း ေဟာင္း ေလာင္းျဖစ္ေနသည့္Aတြက္ ၾကက္သားဟင္း၊ ဘူးသီးဟင္း၊ ငါးပိရည္ တို႔စရာတို႔ႏွင့္ ညေနစာသံုးေဆာင္ရ သည္မွာ ၿမိန္ေရယွက္ေရရွိလွသည္။ ထမင္းသံုးေဆာင္ၾကၿပီးသည္ႏွင့္ ရဲေဘာ္Aားလံုး စီးကရက္၊ ေဆးေပါ့ လိပ္ ခြဲတမ္းယူၿပီး ကိုယ့္တဲကိုယ္ ျပန္သာြ းၾကသည္။ ေမွာင္ရီေ၀၀ိုးတ၀ါး Aခ်ိန္ေလာက္တြင္ ရဲေဘာ္Aားလံုး ယူနီေဖာင္းAျပည့္Aစံု ၀တ္ဆင္ၿပီး လက္နက္ကိုယ္စီလြယ္ကာ စားဖိုတဲဆီ ျပန္ေရာက္လာၾကသည္။ ထို႔ ေနာက္ တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ရဲေဘာ္Aားလံုး (ကင္းေစာင့္ ရဲေဘာ္ႏွစ္UီးမွAပ) တပ္ရင္းAစည္းAေ၀းလုပ္ရန္ ဘား တိုက္ရွိရာသို႔ ဆင္းသြားၾကေတာ့သည္။ Aေမွာင္ထုက စခန္းကုန္းတခုလံုးကို သိမ္းပိုက္လိုက္ေပၿပီ။ က်ေနာ္ ႏွင့္ ကိုမင္းဆန္းမင္းက ဓာတ္ပံု၊ ဗီဒ ြ ီယိုမွတ္တမ္းတင္ေပးရန္ ဘားတုိက္သို႔ ေခတၱလိုက္သြားၿပီး Aစည္းAေ၀း စသည္ႏွင့္ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ကုန္းေပၚျပန္တက္ခဲ့ၾကသည္။
ထိုညက စားဖိုတဲေရွ႕ေျမကြက္လပ္ရွိ ၀ါးစားပြဲပတ္လည္မွ သစ္ငုတ္တိုေတြေပၚထိုင္ရင္း ကင္းေစာင့္ရဲေဘာ္ႏွစ္ Uီးႏွင့္ က်ေနာ္ Aခ်ိန္Aေတာ္ၾကာ စကားလက္ဆံုက်ခဲ့သည္။ ကိုမင္းဆန္းမင္းက သူသိခ်င္တာေတြကို ရဲ ေဘာ္ႏွစ္UီးAား ေမးျမန္းေျပာဆိုၿပီး စားဖိုတဲထဲရွိ ႀကိဳးပုခက္ေပၚတြင္ သြားAိပ္ေနသည္။ လမိုက္သည့္ ေဆာင္းညမို႔ ေကာင္းကင္တြင္ တိမ္ကင္းစင္ၿပီး ၾကယ္ေတြ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ေျမျပင္ေပၚရွိ A ေမွာင္ထုကမူ တေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ မျမင္ရေလာက္ေAာင္ပင္ ဆြတ္ဆြတ္ေမွာင္ေနသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္ ရဲေဘာ္ႏွစ္Uီး စကားဆက္ေျပာေနခ်ိန္တြင္ ရန္သူနAဖကင္းစခန္းေတြဆီမွ Aခ်က္ေပးတံုးေမာင္း ေခါက္သံေတြကို တနာရီတႀကိမ္ေလာက္ ၾကားၾကားေနရသည္။ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္သို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့ၾက ပံုကို စိတ္Aားထက္သန္စြာ ေျပာျပေနၾကသည့္ ရဲေဘာ္ႏွစ္Uီး၏ စကားသံမ်ားက Aေမွာင္ထုထဲ ပဲ့တင္ေန သည္။ ထိုညက ရဲေဘာ္ႏွစ္UီးAား တ႐ုတ္ျပည္ခရီးရွည္ခ်ီတက္ပြဲAေၾကာင္း၊ ငုယင္ဗန္ထ႐ြိဳင္းႏွင့္ ဗီယက္ ေကာင္းေတြAေၾကာင္း၊ ဂရာမာေလွကေလးႏွင့္ က်ဴးဘားေတာ္လွန္ေရးAေၾကာင္း၊ ေဒါက္တာAာနက္စတို ေခ်ေဂြဗားရားAေၾကာင္းတို႔ကို Aခ်ိန္Aေတာ္ၾကာ က်ေနာ္ေျပာျပေနမိသည္။ သန္းေခါင္နားနီးခ်ိန္တြင္ Aစည္းAေ၀းၿပီး၍ထင့္၊ ရဲေဘာ္မ်ား ကုန္းေပၚသို႔ ျပန္တက္လာၾကသည္။ ရဲေဘာ္တ Uီးက က်ေနာ္ႏွင့္ ကိုမင္းဆန္းမင္းAား ဘားတိုက္တြင္ လာAိပ္ရန္ တပ္ရင္းမွဴးက မွာလိုက္ေၾကာင္း လာေျပာ သည္။ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္Uီး ေမွာင္ႀကီးမည္းမည္းထဲ စမ္းတ၀ါး၀ါးေလွ်ာက္လွမ္း၍ ဘားတိုက္သို႔ ေရာက္သာြ းခ်ိန္ တြင္ တပ္ရင္းမွဴးက Aိပ္ရန္ျပင္ေနၿပီ။ က်ေနာ္တို႔လည္း ပါလာသည့္Aိတ္ေတြကို ေခါင္းခုၿပီး တပ္ရင္းမွဴးေဘး တြင္ လဲွလိုက္ၾကသည္။ က်ေနာ္တို႔သံုးUီးAား ရဲေဘာ္ထြန္းထြန္းက ေစာင့္Aိပ္ေပးသည္။ သူ႔ေဘးတြင္ ေသ နတ္တလက္ ေထာင္ထားသည္။ တပ္ရင္းမွဴး Aိပ္ေပ်ာ္သြားေသာ္လည္း ဖေယာင္းတိုင္မီး ၿငိမ္းသြားသည္A ထိ က်ေနာ္ႏွင့္ကိုမင္းဆန္းမင္းတို႔ Aိပ္လို႔မေပ်ာ္ၾကေသး။ AကာAရံမရွိသည့္ ဘားတိုက္ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေစာင္ ေခါင္းၿမီးျခံဳေကြးရင္း ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရး၊ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးAေၾကာင္း ေဘးခ်င္းကပ္ တြတ္ထိုးေနၾကသည္။ ထုိ႔ ေနာက္ ဘယ္သူAရင္ Aိပ္ေပ်ာ္သာြ းသည္လဲ ဆိုသည္ကို က်ေနာ္ မသိလိုက္ေတာ့ေပ။
ဘားတိုက္Aမိုးေပၚ ႏွင္းေတြ တေပါက္ေပါက္ က်ဆင္းေနသံေၾကာင့္ က်ေနာ္ Aိပ္ရာမွႏိုးလာသည္။ ေခါင္မိုး Aင္ဖက္ေတြေပၚ ႏွင္းက်သံေတြက မိုးသီးမိုးေပါက္ေတြAလား က်ယ္ေလာင္ျပင္းထန္ေနသည္။ ေစာင္ကိုမ ခြာေသးဘဲ ပက္လက္AေနAထားAတိုင္း ေခါင္းကို တပတ္လည္ၿပီး က်ေနာ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေ၀လီေ၀ လင္းက်ေနသည့္ ႏွင္းေတြက ျဖဴဖြဖြ ဂြမ္းစိုင္ႀကီးသဖြယ္ ဘားတိုက္ႀကီးကို Aုပ္မိုးထားသည္။ က်ေနာ့္Aရင္ ၀ီ ရိယေကာင္းႏွင့္ၾကေသာ တပ္ရင္းမွဴး၊ ကိုမင္းဆန္းမင္းႏွင့္ ရဲေဘာ္ထြန္းထြန္းတို႔သံုးUီးက ဘားတိုက္ေလွကား ဘက္ျခမ္း ေျမကြက္လပ္တြင္ မီးလႈံရင္း စကားလက္ဆံုက်ေနၾကသည္။ က်ေနာ္လည္း Aိပ္ရာမွ လူးလဲထ ကာ Aခ်မ္းေပါ့သြားေAာင္ မီးလံႈဖို႔ ဘားတိုက္ေပၚမွ ဆင္းခဲ့သည္။ မီးဖိုနားAေရာက္တြင္ ‘ညက တပ္ရင္းAစည္းAေ၀းလုပ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသား’ ဟု Aရင္းမပါ Aဖ်ားမပါ က်ေနာ္ ေျပာလိုက္သည္။ တပ္ရင္းမွဴးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္ကိစၥႏွင့္ ကိုရဲေနာင္ကိစၥ ေက်လည္ေAာင္ ေဆြး ေႏြးေနရ၍ Aစည္းAေ၀းၾကာသြားေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ထိုကိစၥႏွစ္ခုကို မေန႔တုန္းကတည္းက တပ္ရင္းမွဴး Aရိပ္Aႁမြက္ ေျပာျပထား၍ Aၾကမ္းဖ်င္းေတာ့ က်ေနာ္သိထားသည္။ တပ္ရင္း၏ Aတြင္းကိစၥ Aေသးစိတ္ ကို ဆက္မေမးသင့္၍ မီးလံႈရင္း ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဆက္စU္းစားေနမိသည္။ တပ္ရင္းမွဴးေျပာသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္ကိစၥဆိုသည္မွာ တပ္ရင္း (၈) ရဲေဘာ္မ်ားက ‘Aဘ’ ဟု ခ်စ္စႏိုး ေခၚၾကသည့္ ေကAန္Aယ္လ္ေA တပ္မဟာ (၇) မွဴး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္ႏွင့္Aဖြဲ႔ ရန္ကုန္သို႔သြား၍ နAဖ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေနသည့္ကိစၥျဖစ္ၿပီး ကိုရဲေနာင္ကိစၥဆိုသည္မွာ စခန္းကုန္းေပၚသို႔A လာတြင္ က်ေနာ္တို႔၏ ပစၥည္းမ်ားကို ကူသယ္ေပးသည့္ ရဲေဘာ္ကိုရဲေနာင္ႏွင့္မိသားစု တတိယႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ ခြာမည့္ကိစၥဟု က်ေနာ္နားလည္ထားသည္။ တတိယႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ခြာမည့္ကိစၥAေပၚ တပ္ရင္းရွိရဲေဘာ္မ်ား Aားလံုးက နားလည္ေက်နပ္မႈရွိေAာင္ ရဲေဘာ္ကိုရဲေနာင္က Aစည္းAေ၀းတြင္ Aက်ယ္တ၀င့္ ရွင္းလင္း တင္ျပျခင္းျဖစ္မည္ဟု က်ေနာ့္ဘာသာ ေတြးေနမိသည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္ ပို၍စိတ္၀င္စားသည္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္ကိစၥျဖစ္သည္။ ေကAန္Aယ္လ္ေA တပ္မဟာ (၇) သည္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္တပ္ရင္း (၈) ၏ Aဓိကေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ မဟာမိတ္ျဖစ္ၿပီး ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္က ထိုတပ္မဟာ (၇) ၏ တပ္မဟာမွဴးျဖစ္သည့္Aတြက္ ေဆြးေႏြးပြဲရလဒ္သည္ တပ္ရင္း (၈) ၏ Aနာဂတ္Aတြက္ Aလြန္Aေရးႀကီးေပသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္ ရန္ကုန္မွျပန္ေရာက္လာၿပီဟူသည့္ သ တင္းကိုၾကား၍လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္ႏွင့္ မေတြ႔မီ တပ္ရင္း (၈) Aတြင္း Aႀကိတ္Aနယ္ ေဆြးေႏြးေနၾက ျခင္းျဖစ္မည္ဟု က်ေနာ္စU္းစားေနမိသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္၏ တပ္မဟာ (၇) Aေနႏွင့္ ေကAန္Aယ္လ္ေAတပ္မေတာ္မွ ခြဲထြက္ၿပီး နAဖစစ္Aုပ္စု ႏွင့္ ပူးေပါင္းသြားလွ်င္ ေကAန္ယူႏွင့္ ေကAန္Aယ္လ္ေAတပ္မေတာ္၏ AေနAထား သိသိသာသာ A ေျပာင္းAလဲရွိႏိုင္မည္လား၊ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ တပ္ရင္း (၈) Aေနႏွင့္ေရာ ဘာဆက္လပ ု ္မည္နည္းဆို သည့္ ေမးခြန္းေတြAေပၚ က်ေနာ္ စိတ္လႈပ္ရွားေနမိသလို ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲတခုလံုးAတြက္လည္း စိုးရိမ္ပူ ပန္ေနမိသည္။ တပ္ရင္းမွဴးတို႔Aေနႏွင့္ ညကျပဳလုပ္သည့္ တပ္ရင္းAစည္းAေ၀းတြင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျပတ္ ျပတ္သားသား ခ်ၿပီးေလာက္ေပၿပီ။ Aကယ္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္၏ တပ္မဟာ (၇) Aေနႏွင့္ နAဖစစ္Aုပ္စု ႏွင့္ ပူးေပါင္းမည္ဆိုလွ်င္ တပ္ရင္း (၈) လုပ္ေဆာင္မည့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္သည္ က်ေနာ္ ေတြးဆထားသည့္ ဆံုး ျဖတ္ခ်က္ႏွင့္ တထပ္တည္းက်လိမ့္မည္ဟုပင္ လံုး၀Uႆံု ယံုၾကည္စိတ္ခ်ေနမိေပသည္။ Aင္ဖက္ေတြ တထပ္ႀကီးသယ္လာသည့္ ရဲေဘာ္ရန္ကုန္ကို ျမင္လိုက္မွ က်ေနာ္၏ Aေတြးနယ္ခ်ဲ႕မႈမ်ား ရပ္ တန္႔သြားသည္။ မိုးမက်မီ စခန္းရွိတဲမ်ားAား Aမိုးသစ္ျပန္မိုးႏိုင္ရန္ Aင္ဖက္မ်ားကို မနက္ေစာေစာစီးစီး ထ ၿပီး ေကာက္ယူစုေဆာင္းေနပံုေပၚသည္။ ႏွင္းစက္မ်ားျဖင့္ ႐ႊ႐ ဲ ႊဲစိုေနသည့္ Aင္ပင္၊ ၀ါး႐ံုပင္မ်ားကို ၾကည့္ေငး ရင္း ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးႀကီးထဲ ၀ီရိယေကာင္းလြန္းသည့္ ရဲေဘာ္ရန္ကုန္ကို ခ်ီးက်ဴးစကားဆိုလိုက္မိသည္။ ထို႔ ေနာက္ ေဆာင္းမီးဖိုမွခြာၿပီး သြားတိုက္၊ မ်က္ႏွာသစ္ရန္ စခန္းကုန္းေပၚ က်ေနာ္တို႔ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကသည္။
စားဖိုတဲထတ ဲ ြင္ ရဲေဘာ္မ်ား နံနက္စာ စားေနၾကၿပီ။ စားဖိုေဆာင္တာ၀န္က်သည့္ ရဲေဘာ္ႏွစ္Uီးကလည္း ထ မင္းဟင္း ခ်က္ျပဳတ္ေနၾကၿပီ။ စားဖိုတဲAျပင္၌မူ တပ္ရင္းရိကၡာAတြက္ ေမြးျမဴထားသည့္ ၾကက္ဖ၊ ၾကက္မ မ်ားႏွင့္ ၾကက္ေပါက္ကေလးမ်ားကို ရဲေဘာ္ကိုUီးက Aစာေကြၽေနၿပီး မနီးမေ၀းရွိ ၀က္ျခံထဲမွ ၀က္ေပါက္ေလး ႏွစ္ေကာင္ကို ရဲေဘာ္စိုးကိုက Aစာေကြၽးေနသည္။ ႏွင္းမႈန္ေဖြးေဖြေAာက္မွ စားဖိုတဲ၀န္းက်င္Aား ကင္မရာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္မွတဆင့္ ျမင္ေတြ႔ရသည္မွာ သႏၱရသကိုေပးစြမ္းသည့္ ေဆာင္းပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ကို ခံစား ရသလိုပင္။ နံနက္စာစားၿပီးေနာက္ ရဲေဘာ္မ်ားAား လက္ေဆာင္ေပးရန္ ယူေဆာင္လာသည့္ Aက်ႌ၊ ေဘာင္းဘီ၊ Aေႏြး ထည္၊ တီရွပ္မ်ားႏွင့္ မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါႀကီးကို ေက်ာပိုးAိတ္ထဲမွ က်ေနာ္ထုတယ ္ ူလာၿပီး စားဖိုတဲေရွ႕ရွိ ၀ါး စားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ Aထည္AေရAတြက္က (၁၆) ထည္သာရွိသည့္Aတြက္ မဲႏိႈက္ကာ ေ၀ ျခမ္းေပးဖို႔ တပ္ရင္းမွဴးက စီစU္သည္။ တေယာက္ခ်င္းနာမည္ေခၚၿပီး မဲႏႈိက္ၾကသည္။ ရဲေဘာ္တေယာက္ မဲ
လာႏိႈက္တိုင္း တေဟးေဟး တဟားဟား ေAာ္သူေAာ္၊ လက္ခုပ္တီးသူတီးႏွင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကည္ႏူးစရာေကာင္း လွသည္။ ေနာက္ဆံုးလက္က်န္Aထည္ မဲေပါက္ၿပီးခ်ိန္တြင္ ကိုမင္းဆန္းမင္းက သူ၀တ္ထားသည့္ Aေႏြး ထည္ႀကီးကို ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ‘ဒါႀကီးကိုလည္း မဲေဖာက္ေပးပါ’ ဟုေျပာေတာ့ စခန္းကုန္းေပၚ လက္ခုပ္ၾသဘာ ေသာေသာညံသြားေလသည္။ ကိုမင္းဆန္းမင္း၏ AေႏြးAကႌ်ကို မဲႏိႈက္ၿပီးေနာက္ ‘ကံစမ္းမဲAစီAစU္ မၿပီးေသးဘူးဗ်ဳိ႕၊ မဟာကံထူးရွင္ေ႐ြး ပြဲ ရွိေသးတယ္’ ဟု က်ေနာ္က ေAာ္ေျပာလိုက္ရာ ရဲေဘာ္မ်ား လက္ခုပ္တေဖ်ာင္းေဖ်ာင္း တီးၾကျပန္သည္။ ထို႔ေနာက္ မဲလိပ္ထပ္လိပ္ၿပီး က်ေနာ္မတည္သည့္ ထိုင္းေငြဘတ္ (၃၀၀) Aေပၚ မဟာကံထူးရွင္ေ႐ြးခ်ယ္ပြဲ စ တင္ေလသည္။ ပို၍ေပ်ာ္စရာေကာင္းဖို႔ ဖန္လာေလသလားမသိ။ ေနာက္ဆံုးႏွစ္မဲသာ က်န္သည္Aထိ မဟာ ကံထူးရွင္က ေပၚထြက္မလာေသး။ ႏႈိက္ရမည့္သူက တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ ရဲေဘာ္ေက်ာ္စြာတို႔ႏွစ္Uီးသာ က်န္ေတာ့ သည္။ တပ္ရင္းမွဴးက Aရင္ႏိႈက္သည္။ ရဲေဘာ္မ်ားက တေဟးေဟးႏွင့္ လက္ခုပ္တီးၿပီး Aားေပးေနၾက သည္။ တပ္ရင္းမွဴးက မဲလိပ္ျဖည္ၾကည့္ၿပီး ‘ဗလာ’ ဟု ေAာ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ မဲႏႈိက္ရန္ တUီးတည္းက်န္ေတာ့ သည့္ ရဲေဘာ္ေက်ာ္စြာတေယာက္ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းၿပီး ေAာ္ဟစ္ခုန္ေပါက္ေလေတာ့သည္။ က်န္ရဲ ေဘာ္မ်ားAားလံုးက မဲမႏိႈက္လိုက္ရဘဲ ေနာက္ဆံုးလက္က်န္မဲျဖင့္ မဟာကံထူးရွင္ျဖစ္သြားသည့္ ရဲ ေဘာ္ေက်ာ္စြာကို ၀ိုင္း၀န္းဂုဏ္ျပဳၾကသည္။ တပ္ရင္းတြင္ Aသက္Aငယ္ဆံုးျဖစ္သည့္ ရဲေဘာ္ေက်ာ္စြာသည္ Aက်ႌမဲႏိႈက္တုန္းကလည္း ေပါက္သည့္Aတြက္ Aလြန္ကံထူးသည့္ ရဲေဘာ္တUီးAျဖစ္ က်ေနာ္Aမွတ္ရေန မိေတာ့သည္။ မဲႏိႈက္သည့္AစီAစU္ၿပီးသည့္ေနာက္ ကိုမင္းဆန္းမင္းက ညကားျဖင့္ဘန္ေကာက္သို႔ ဆင္းရန္ ရွိသည့္Aတြက္ Aားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ရဲေဘာ္ကိုရဲေနာင္ႏွင့္Aတူ ဘဲကေလာ့စခန္းသို႔ ျပန္ဆင္းသြားေတာ့ သည္။ ထို႔ေနာက္ ကံစမ္းမဲလံုး၀မေပါက္သည့္ ရဲေဘာ္မ်ားAပါA၀င္ ရဲေဘာ္Aားလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ ဆင္ႏႏ ႊဲ ိုင္ရန္ AစီAစU္တခုကို က်ေနာ္ေၾကညာလိုက္သည္။ ‘ကဲ AခုAခ်ိန္ကစၿပီး Aသင္းေလးသင္းခြဲၿပီး ဂိုးက်U္းေဘာ လံုးၿပိဳင္ပြဲ က်င္းပပါမယ္။ ဗိုလ္စြဲတဲ့Aသင္းကို ဘတ္ (၄၀၀) ခ်ီးျမႇင့္ပါမယ္။ ဒုတိယရတဲ့Aသင္းကို ဘတ္ (၂၀၀) ခ်ီးျမႇင့္ပါမယ္’ ဟု က်ေနာ္ေAာ္ေျပာလိုက္ရာ ရဲေဘာ္Aားလံုး လက္ခုပ္လက္၀ါးတီးၿပီး ေဘာလံုးကန္ ရန္ ျပင္ၾကေလသည္။ ရဲေဘာ္စိန္႐ိုးက Uီးေဆာင္ၿပီး စားဖိုတဲထဲရွိ သင္ပုန္းေပၚမွ နာမည္Aားလံုးကိုၾကည့္ကာ Aသင္း ေလးသင္းခြဲသည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ တပ္ရင္းမွဴးက ဒိုင္လူႀကီးလုပ္ကာ ေလးသင္းပတ္လည္ ဂိုးက်U္း ေဘာလံုးၿပိဳင္ပြဲကို စတင္ေလသည္။ ေဆာင္းနံနက္ခင္း ေနျခည္ႏုေAာက္တြင္ ႏွစ္နာရီခန္႔ Aႀကိတ္နယ္ ယွU္ ၿပိဳင္ကစားၾကၿပီးေနာက္ ပထမဆုရ ရဲေဘာ္သားႀကီး Uီးေဆာင္သည့္Aသင္းႏွင့္ဒုတိယဆုရ ရဲေဘာ္မင္းမင္း Uီးေဆာင္သည့္ Aသင္းတို႔ကို တပ္ရင္းမွဴးက ဆုမ်ားခ်ီးျမႇင့္ေပးေလသည္။ ထိုနံနက္ခင္းသည္ ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ Aတူ လြတ္လတ ြ ္လပ္လပ္ ေႏြးေထြးေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ့ရသည့္ ၾကည္ႏူးAမွတ္ရဖြယ္ ေဆာင္းနံနက္ခင္းေလးတခု ျဖစ္ ခဲ့ေလသည္။
ေဘာလံုးပြဲၿပီးသည့္ေနာက္ တပ္ရင္းမွဴးက ညပိုင္းတြင္ ဘူးသီးေၾကာ္ ေၾကာ္စားၾကမည့္Aေၾကာင္း သတင္း ေကာင္းပါးေလသည္။ ထိုAစီAစU္Aတြက္ ရဲေဘာ္ႏွစ္Uီး ဘူးစင္ေပၚမွ ဘူးသီးႀကီးကိုခူးကာ စားဖိုတဲထဲမွ ထ မင္းစား စားပြဲေပၚတြင္ ထိုင္လီွးေနၾကသည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ ဟင္းAုပ္သည့္ ေကာ္Aုပ္ေဆာင္းႀကီးထဲထည့္ၿပီး စားဖိုတဲAျပင္ရိွ စားပြဲေပၚတြင္ ေနလွန္းထားေလသည္။ ေန႔လည္စာ စားေသာက္ၿပီးခ်ိန္တြင္ တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ ရဲေဘာ္မ်ား ဘားတိုက္သို႔ ဆင္းသြားၾကၿပီး တပ္ရင္းAစည္းAေ၀း ထိုင္ၾကျပန္သည္။ ကုန္းေပၚတြင္ ကင္း ေစာင့္က်န္ခဲ့သည့္ ရဲေဘာ္ကိုUီး၊ ရဲေဘာ္ေက်ာ္စြာႏွင့္ က်ေနာ္တို႔သံုးUီးသာ က်န္ခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္ ကိစၥ Aေရးႀကီးေန၍ျဖစ္မည္ဟုပဲ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ မွတ္ထင္လိုက္သည္။ မြန္းလြဲခ်ိန္တေလွ်ာာက္လံုး စားဖိုတဲထဲတြင္ ရဲေဘာ္ႏွစ္Uီးႏွင့္ စကားေျပာလုိက္ ႀကိဳးပုခက္ထဲ ၀င္Aိပ္လိုက္ လုပ္ေနမိသည္။ ထူးဆန္းသည္မွာ တပ္ရင္းသို႔ေရာက္ခိုက္တြင္ ဘာAလုပ္မွ ပင္ပင္ပန္းပန္းမလုပ္ရပါဘဲ ရွိ သည့္ ဟင္းလ်ာမ်ားႏွင့္ ထမင္းစားေကာင္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ စကားေျပာေနရင္း ဗိုက္ဆာလာျပန္သျဖင့္ ရဲ ေဘာ္ေက်ာ္စြာက ငါးပိေကာင္ေတြကို ေထာင္းေပးသည္။ ဟင္းAိုးထဲမွာရွိသည့္ ပဲဟင္းႏွင့္ ရဲေဘာ္ေက်ာ္စြာ၏ လက္ရာ ငါးပိေထာင္းစပ္စပ္တို႔ကို နယ္ဖတ္ၿပီးစားရသည္မွာ ၿမိန္ေရယွက္ေရရွိလြန္းလွသည္။ ထမင္းစားၿပီး ပန္းကန္ေဆးရန္Aသြား ဟင္းစားခုတ္ထစ္သည့္ စင္ေပၚ၌ စန္႔စန္႔ႀကီးလွဲေနသည့္ ေခြးေသေကာင္ မည္းမည္း ႀကီးကို ႐ုတ္ခ်ည္းေတြ႔လိုက္ရာ က်ေနာ္လန္႔ျဖန္႔သြားသည္။ ရဲေဘာ္ကိုUီးကို ေမးၾကည့္ေတာ့မွ မနက္ျဖန္ ေခြး သားဟင္းခ်က္စားဖို႔ ေျမႀကီးထဲက်င္းတူးၿပီး မီးဖုတ္ထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ခုနကမွ က်င္းထဲက သူျပန္ေဖာ္လာ တာျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။ ညေနထမင္းစားAၿပီး ေမွာင္စပ်ဳိးခ်ိန္တြင္ မေန႔ကေတြ႔ရသည့္Aတိုင္း ရဲေဘာ္Aားလံုး ၀တ္စံုျပည့္၀တ္ဆင္ၿပီး လက္နက္ကိုယ္စီလြယ္ကာ စားဖိုတဲနား စု႐ံုးေနၾကသည္ကို ေတြ႔ရျပန္သည္။ ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕က လက္နက္ေတြ ကို စားဖိုတဲတြင္ ခ်ိတ္ဆၿဲြ ပီး ဘူးသီးေၾကာ္ AစီAစU္Aတြက္ တဲAျပင္ေျမကြက္လပ္တြင္ မီးဖိုလုပ္ရန္ ျပင္ ဆင္ေနၾကသည္။ ကင္းေစာင့္တာ၀န္က်သည့္ ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕က ကင္းလွည့္ေနၾကသည္။ Aေမွာင္ထုသိပ္ သည္းလာခ်ိန္တြင္ ဘူးသီးေၾကာ္ရန္Aတြက္ မီးဖိုAဆင့္သင့္ျဖစ္ေနၿပီး မီးဖိုမွ ထင္းမီးေရာင္ေၾကာင့္ စခန္း ကုန္းတ၀ိုက္ Aေတာ္Aသင့္ လင္းေနသည္။ ရဲေဘာ္မင္းUီးက ဆန္ႏွစ္ႏွင့္ ဘူးသီးေတြကို ေမႊထည့္ေပးေနၿပီး ရဲေဘာ္ေAာင္ေAာင္က တုတ္ရွည္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုင္ကာ ဆီးAိုးထဲမွ ဘူးသီးေၾကာ္ေတြ က်က္မက်က္ကို တာ
၀န္ယူၾကည့္ေပးေနသည္။ မီးဖိုေဘးတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနသည့္ တပ္ရင္းမွဴးက ဆီAိုးထဲသို႔ ဓာတ္မီးႏွင့္ မၾကာမၾကာထိုး ရင္း ၀ိုင္းၾကည့္ေပးေနသည္။ က်ေနာ္က မီးဖိုႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းရွိ ၀ါးစားပြဲတြင္ထိုင္ရင္း ဘူးသီးေၾကာ္စားလိုက္ ရဲေဘာ္ေတြႏွင့္ ရပ္စကား ေျပာလိုက္လုပ္ေနသည္။ ရဲေဘာ္ေတြႏွင့္ ေAးေAးေဆးေဆး စကားေျပာၾကည့္မွ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ရဲေဘာ္တို႔၏ ယံုၾကည္ခ်က္ခိုင္မာမႈႏွင့္ စြန္႔လႊတ္Aနစ္နာခံႏိုင္မႈတို႔ကို Aထင္းသားေတြ႔လိုက္ရၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ထိန္ေမာင္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ က်ေနာ္၏ စိတ္ပူပန္မႈမ်ား လံုးလံုးလ်ားလ်ား ေလ်ာ့က်သြားေတာ့သည္။ ရဲေဘာ္Aားလံုးသည္ ဒီမိုကေေရစီတိုက္ပြဲ မုခ်ေAာင္ရမည္၊ စစ္Aာဏာရွင္စနစ္ လံုး၀Uႆံုက်ဆံုးရမည္ဟူ သည့္ ခံယူခ်က္ကိုယ္စီႏွင့္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္သို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္ကို သူတို႔၏ လုပ္ရပ္၊ သူတို႔၏ စိတ္ဓာတ္မ်ားက Aခိုင္Aမာ သက္ေသျပေနေပသည္။ သူတို႔သည္ ျမန္မာျပည္ ေနရာAႏွံ႔Aျပားမွေန၍ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္သို႔ ဆက္သြယ္၀င္ေရာက္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ တပ္ရင္း (၈) တြင္မူ ရန္ကုန္သား A မ်ားစုျဖစ္သည္ကို ေတြ႔ရသည္။
ဘူးသီးေၾကာ္စားၿပီးေနာက္ စားပြဲ၀ိုင္းတြင္ မထိုင္ေတာ့ဘဲ Aေမွာင္ထဲတြင္ရပ္ကာ ဆရာခ်ိန္၊ ကိုသားႀကီးတို႔ ႏွင့္ ေလမိေနသည္။ ထိုစU္ စားဖိုတဲAတြင္း ဂစ္တာ၀ိုင္းမွ သံၿပိဳင္ဟစ္ေႂကြးသံႀကီး လြင့္ပ်ံလာေလသည္။ က် ေနာ္တို႔သံုးUီး ေျပာလက္စကားကိုရပ္ကာ သီခ်င္းသံကို ၿငိမ္ၿပီးခံစားေနမိၾကသည္။
လမ္းမထက္ က်တဲ့ေသြးေတြ ျမစ္ေတြ ရဲရဲနီသတဲ့ေလ
xxx
ေတြပ်ံလို႔ ေသြးမိုးတိမ္ေတြဖြဲ႔
xxx
(ျမစ္ေတြထဲမွ ပင္လယ္ဆီ xxx
ေဆာက္AAံုေတြ ၿဖိဳဖ်က္ပစ္ဖို႔ ခတ္ၿပီေဟ
xxx
ေပ်ာက္ပ်က္ကာ သြားၿပီမထင္နဲ႔ေလ xxx
xxx
ေခ်ာင္းထဲမွ ျမစ္သို႔စီး၀င္
သမုဒၵရာေတြ ရဲရဲနီ)၂
xxx
ေကာင္းကင္နီရဲ xxx ေသြးမုန္တိုင္း တိုက္ခတ္ေလၿပီ xxx
xxx
ေသြး
ေနပူရွိန္မွာ AခိုးAေငြ႔ xxx
(ေဟာင္းႏြမ္းတဲ့ A
ေဖာက္ျပန္တဲ့ လူတန္းစားေတြ တိုက္စားပစ္ဖို႔)၂ xxx ေသြးမုန္တိုင္း တိုက္
ေဟး … မုန္တိုင္းကို ဂုဏ္ျပဳၾက
xxx
ေဟး … မုန္တိုင္းမွာ ေပ်ာ္ပါးၾက
xxx
ကမၻာသစ္ကို ဖန္တီး
ပါ xxx Aင္Aားေတြ ျဖည့္ဆည္းပါ xxx သီခ်င္းနားေထာင္ေနစU္ က်ေနာ့္စိတ္က ရွစ္ေလးလံုးAေရးAခင္းကာလဆီျပန္ေရာက္သြားၿပီး ၾကက္သီးေမြး ညႇင္းမ်ားပင္ထလာသည္။ သီခ်င္းသံဆံုးၿပီး Aတန္ၾကာမွ က်ေနာ္တို႔ စကားဆက္ႏိုင္သည္။ ဆရာခ်ိန္ႏွင့္ ကို သားႀကီးတို႔က ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္သို႔ ၀င္ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပံုေတြကို က်ေနာ့္Aား ခံစားမႈAျပည့္ႏွင့္ ဆက္
ေျပာျပသည္။ ပါ၀ါမ်က္မွန္တပ္ထားသည့္ ဆရာခ်ိန္က ခႏၶာကိုယ္ ပိန္ပိန္ပါးပါးျဖစ္ၿပီး ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၌ မ ဟာ၀ိဇၥာတက္ေနဆဲတင ြ ္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္သို႔ ဆက္သြယ္၀င္ေရာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ကိုသားႀကီးက ေတာ့ ကိုသားႀကီးဟု ရဲေဘာ္ေတြက နာမည္ေပးထားသည့္Aတိုင္း ႐ုပ္ရွင္မင္းသားေဒြးႏွင့္ Aေတာ္ဆင္ၿပီး ေမၿမိဳ႕တပ္မေတာ္နည္းပညာတကၠသိုလ္တြင္ တက္ေနရင္းမွ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္သို႔ ဆက္သြယ္၀င္ ေရာက္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ရန္ကုန္သားေတြျဖစ္ၾကသည္။ ရဲေဘာ္ေတြ၏ ျဖတ္သန္းမႈAေတြ႔Aၾကံဳေတြကို နားဆင္ၿပီး က်ေနာ့္ရင္ထဲ ေလးစားစိတ္ႏွင့္ ေၾကကြဲစိတ္တို႔ တၿပိဳင္နက္တည္း ျဖစ္ေပၚေနသည္။ စစ္Aာဏာရွင္စနစ္ဆိုးကို တိုက္ဖ်က္ရန္Aတြက္ Aၫြန္႔တလူလူ တက္ ေနသည့္ သူတို႔၏ ဘ၀Aခြင့္Aလမ္းေတြကို Aဆံုး႐ံႈးခံကာ ေပးဆပ္ေနၾကျခင္းAေပၚ က်ေနာ္ ေလးစားေၾက ကြဲေနမိျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ရဲေဘာ္ေတြကို ၾကည့္ရသည္မွာ နAဖ စစ္သားေတြလို ညႇိဳဳးႏြမ္းေျခာက္ခန္းမ ေနဘဲ တက္ႂကြလန္းဆန္းေနသည္။ လက္နက္Aားကိုးႏွင့္ ဗိုလ္က်ေနသည့္ စစ္Aုပ္စုကို လက္နက္ႏွင့္ပင္ ေတာ္လွန္ေခ်မႈန္းလိုသည့္ ရဲစိတ္ရဲမာန္ေေတြ Aျပည့္ရွိေနသည္။ က်န္းမာၾကံ႕ခိုင္ၿပီး AသိAျမင္ ဗဟုသုတ ေတြကို Aျမဲမျပတ္ ျဖည့္ဆည္းေနၾကသည္။ ယU္ေေက်းသိမ္ေမြ႔ၿပီး တUီးႏွင့္တUီး ကူညီေဖးမၾကသည္။ စည္း ကမ္းေသ၀ပ္ၿပီး က်ရာတာ၀န္ကို မခိုမကပ္ ထမ္းေဆာင္ၾကသည္။ ထိုAေျခခံေကာင္းမ်ားသည္ Aနာဂတ္ဒီမို ကေရစီႏိုင္ငံေတာ္Aတြက္ Aဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ AသီးAပြင့္မ်ားျဖစ္လိမ့္မည္ဟု က်ေနာ္ယံုၾကည္ေနမိသည္။
တပ္ရင္းတြင္ သံုးညAိပ္ ေလးရက္ေနၿပီးေနာက္ တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္က်ေနာ္ ကုန္းေပၚမွျပန္ဆင္းခဲ့ၾကသည္။ မျပန္ ခင္ခ်က္ေကြၽးသည့္ ေခြးသားဟင္းကိုမူ က်ေနာ္စားလို႔မရခဲ့။ စားက်င့္မရွိသည္ကတေၾကာင္း၊ မေန႔က ေခြး ေသႀကီးကို မ်က္စိထဲျမင္ေနသည္ကတေၾကာင္း က်ေနာ္မ်ဳိခ်လို႔မရျခင္းျဖစ္မည္။ ကုန္းေပၚတြင္ က်န္ခဲ့သည့္ ရဲေဘာ္မ်ားကို သႀကၤန္မတိုင္မီ တေခါက္ထပ္လာUီးမည့္Aေၾကာင္း က်ေနာ္ေျပာခဲ့သည္။ တပ္ခြဲမွဴး ဆရာ ေက်ာင္းက က်ေနာ္တို႔ကို ျမန္မာဘက္ကမ္း ေလွဆိပ္Aထိ လိုက္ပို႔သည္။ ခြင့္ႏွင့္ ဘဲကေလာ့စခန္းျပန္မည့္ ရဲ ေဘာ္သားႀကီး၊ ရဲေဘာ္မင္းUီး၊ ရဲေဘာ္ထြန္းထြန္း၊ ရဲေဘာ္ေAာင္ေAာင္၊ ရဲေဘာ္ဆရာခ်ိန္တို႔ ငါးUီးက ထိုင္း ဘက္ကမ္းAထိ က်ေနာ္တို႔ႏွင့္Aတူ ပါလာသည္။ ရဲေဘာ္Aိုက္ေဇာ္ႏွင့္ ရဲေဘာ္ေမာင္ခ်စ္တို႔ႏွစ္Uီးက က်ေနာ္ တို႔Aရင္ ထိုင္းဘက္ကမ္းသို႔ ကူးသြားၾကၿပီး ဘဲကေလာ့စခန္းသို႔ ေျခလ်င္ေလွ်ာက္သြားၾကၿပီဟုဆိုသည္။ A လာတုန္းက လိုက္ပို႔သည့္ကား လာဖို႔ၾကာUီးမည္ဆိုသည့္Aတြက္ ခရီးဆက္ရန္ရွိေသးသည့္ က်ေနာ္ႏွင့္ တပ္ ရင္းမွဴးတို႔ ကားမေစာင့္ေတာ့ဘဲ ဘဲကေလာ့စခန္းAထိ ဆိုင္ကယ္တေယာက္တစီး ငွားစီးကာ ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ ရဲေဘာ္ငါးUီးက ပစၥည္းေတြပါသည့္Aတြက္ ကားေစာင့္ရင္း က်န္ခဲ့ၾကသည္။
မိနစ္ (၂၀) ခန္႔ဆိုင္ကယ္စီးၿပီး ဘဲကေလာ့စခန္းသို႔ ေရာက္လာသည္။ တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ က်ေနာ္ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္တဆိုင္တြင္ ေခတၱ၀င္နားရန္ ဒုကၡသည္စခန္းထဲ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကသည္။ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္း က် ေနာ္သိခ်င္သည့္ ေမးခြန္းတခုကို တပ္ရင္းမွဴးAား ေမးသင့္မေမးသင့္ ခ်ိန္ဆေနမိသည္။ တပ္ရင္းမွဴးကို ၾကည့္ ရသည္မွာလည္း Aေၾကာင္းAရာတခုခုကို စU္းစားေနပံုေပၚသည္။ Aတန္ၾကာခ်ိန္ဆေနၿပီးမွ က်ေနာ္က တိတ္ဆိတ္မႈကို စတင္ၿဖိဳခြဲလိုက္သည္။ ‘တပ္ရင္းမွဴး … ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္တို႔Aဖြဲ႔ နAဖနဲ႔ ပူးေပါင္းမယ္ဆိုရင္ တပ္ရင္းမွဴးတို႔ တပ္ရင္း (၈) Aေနနဲ႔ ေရာ ဘယ္လိုစU္းစားထားလဲ။ လိုက္သြားမွာလား’ ဟု က်ေနာ္ Aရဲစန ြ ္႔ၿပီး ေမးလိုက္သည္။ တပ္ရင္မွဴးက ေသာက္မည့္ဟန္ျပင္ထားသည့္ လက္ဖက္ရည္ခြက္ကို ျပန္ခ်လိုက္ရင္း … ‘ဟာ … လိုက္သြားလို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ၊ သမိုင္းေကြးကုန္မွာေပါ့’ ဟု Aလ်င္Aျမန္ တုန္႔ျပန္သည္။ တပ္ရင္းမွဴး ၏ ‘သမိုင္းေကြးကုန္မွာေပါ့’ ဆိုသည့္ စကားကို ႐ုတ္ခ်ည္းၾကားလိုက္ရေတာ့ ဘူးသီးေၾကာ္စားသည့္ ညက ရဲ ေဘာ္မ်ားသီဆိုသည့္ သီခ်င္းတပုဒ္ နားထဲပဲ့တင္ျပန္သည္။
‘xxx သမိုင္းေရးေသာ တို႔ရဲ႕လက္မ်ား
xxx
လြတ္ေျမာက္ေရး ေရွ႕႐ႈကာထား
xxx
ရွင္သန္ခ်ိန္ဒီဘ၀ထဲမွာ
xxx
ညီ
ေစေနာ္ ငါတို႔ေက်ာင္းသား xxx’ သမိုင္းေရးသည့္လက္မ်ားက သမိုင္းAေကြးခံမည္ မဟုတ္မွန္းကို က်ေနာ့္Aေနႏွင့္ နဂိုကတည္းက ယံုၾကည္ စိတ္ခ်ၿပီးသားျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ တပ္ရင္းမွဴး၏ ႏႈတ္ထြက္စကားကို ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ ေတာ္လွန္ေရးA တြက္ ပိုAားရွိသလို က်ေနာ္ခံစားလိုက္ရသည္။ တပ္ရင္းမွဴးက … ‘တပ္ရင္းမွာ Aစည္းAေ၀းဆက္တိုက္ ထိုင္ေနရတာလည္း Aဲဒီကိစၥပဲ။ ႏွစ္ရွည္လမ်ား Aတူလက္တၿဲြ ပီး တိုက္ပြဲ၀င္လာတဲ့Aခါက်ေတာ့ Aဘတို႔နဲ႔ ရဲေဘာ္ေတြၾကား သံေယာဇU္ႀကီးၾကတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္လည္း A ဘတို႔ Aထဲျပန္၀င္သြားခဲ့ရင္ေတာ့ တပ္ရင္းကို ေနရာေ႐ႊ႕ၿပီး ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႔ပဲ က်ေနာ္တို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ တယ္။ Aဘကိုေတာ့ တပ္ခမ ဲြ ွဴး ဆရာေက်ာင္းနဲ႔ တပ္စိတ္မွဴး ရဲေဘာ္စိန္႐ိုးတို႔ သြားေတြ႔ၾကလိမ့္မယ္္’ ဟု ေျဖး ေျဖးခ်င္း ဆက္ေျပာျပသည္။ Aျပန္လိုင္းကားေပၚတြင္ တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ က်ေနာ္ စကားမေျပာျဖစ္ၾကေတာ့ဘဲ ကိုယ္Aေတြးႏွင့္ကိုယ္ ထုိင္စီး လာၾကသည္။ က်ေနာ္၏Aာ႐ံုတြင္ စစ္Aာဏာရွင္မ်ား မျပဳတ္က်မခ်င္း၊ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီမရမခ်င္း ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္ေနUီးမည့္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ရဲေဘာ္တို႔၏ ပံုရိပ္လႊာမ်ား ေ၀့၀ဲလာသည္။ လိုင္း ကားေလးက ႏိုင္လြန္ကတၱရာလမ္းေပၚ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ေျပးေနသည္။ က်ေနာ္က ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္တို႔၏ ယံု ၾကည္ခ်က္၊ ရပ္တည္ခ်က္ခိုင္မာမႈ၊ Aနစ္နာခံေပးဆပ္တိုက္ပြဲ၀င္မႈေတြကို စိတ္ထဲမ ွUီးၫႊတ္ရင္း ေAဘီAက္ စ္ဒီAက္ဖ္ရဲေဘာ္ Aဆိုေတာ္မြန္းေAာင္၏ ‘ေဒါင္းတမန္’ သီခ်င္းကို ဆိုညည္းဂုဏ္ျပဳေနမိပါသည္။
‘(ပ်ံသာပ်ံပါ ခြပ္ေဒါင္းနီ xxx မုန္တိုင္းမိုးထက္ဆီ)၂ လွန္ပန္းနီနီ AစU္သယ္ခ်ီ
xxx
xxx
A႐ိုင္းျမႇင့္ေလၾကမ္း တုိးျဖတ္သန္းသည္
Aနတၱစြမ္းရည္ သင့္ေတာင္ပံဆီ
xxx
xxx
ေတာ္
သင့္ခြန္Aားကို တို႔တေတြ ယံုၾကည္
xxx
သမိုင္းတေခတ္ Aာ႐ံုUီးဆီ xxx လွမ္းတက္ဖို႔ ေရွ႕သို႔ျမန္ျမန္ခ်ီ xxx (ပ်ံသာပ်ံပါ ခြပ္ေဒါင္းနီ
xxx
မုန္တိုင္းမိုးထက္ဆီ)၂
xxx
စနစ္သစ္တည္ေဆာက္ တို႔ေခတ္ေရာက္ၿပီ
xxx
ေတာ္
လွန္ပန္းနီနီ AစU္သယ္ခ်ီ xxx လူ႔Aခြင့္Aေရးေတြ တို႔ျပည္သူဆီ xxx သင့္ခြန္Aားနဲ႔ တို႔ၾကံေဆာင္မည္ xxx သ မိုင္းတေခတ္ Aေကာင္းAမွန္ေျပာင္းရန္ xxx ေဒါင္းတမန္မ်ား ပ်ံသန္းၿမိဳင္ၿမိဳင္ခ်ီ xxx
N g N h N i N g N
ခ
ရီ
း
သြာ
း
A
က္
ေ
ဆ
း
)
နAဖတီဗမ ီြ ွ ထုတ္လႊင့္ျပသေနသည့္ သတင္းတပုဒ္ကို ၾကည့္႐ႈေနရင္း ရွစ္ေလးလံုးAေရးAခင္းကာလက ႏိုင္ငံေရးစကား၀ိုင္းတခုတြင္ နာၾကားခဲ့ဖူးသည့္ စကားတခြန္း နားထဲသို႔ ပဲ့တင္ေရာက္ရွိလာသည္။ “ႏိုင္ငံေရး လုပ္တယ္ဆိုတာ လိႈင္းစီးရသလိုပဲ။ လိႈင္းေတြက Aဆက္မျပတ္ တလံုးၿပီးတလံုး တက္လာေနတယ္။ တ ခ်က္မွားတာနဲ႔ လိႈင္းစီးသူဟာ မာယာမ်ားတဲ့ ပင္လယ္ထဲ စုန္းစုန္းျမဳပ္သြားႏိုင္သလို ႏိုင္ငံေရးမွာလည္း တ ခ်က္မ်က္စိလည္တာနဲ႔ သြားမွာပဲ။ လံုး၀ Aတိမ္းAေစာင္းမခံဘူး။ ဆရာႀကီးေ႐ႊUေဒါင္းတို႔ ဆရာသိန္းေဖျမင့္ တို႔ကိုပဲၾကည့္။ ဗိုလ္ေန၀င္း တခ်က္Aလွည့္မွာ မ်က္စိလည္သာြ းၿပီး ခံလိုက္ရတာပဲ” ဆိုသည့္ စကားကို ျပန္ လည္ၾကားေယာင္ ေနမိျခင္းျဖစ္သည္။ တီဗီြဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ ေကာက္က်စ္စU္းလဲေသာ နAဖ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား၏ လက္ေAာက္ငယ္သား ႐ုပ္ ေသးစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား၏ Aသက္မပါေသာ Aျပံဳးမ်ားကို ယခင့္ယခင္Aခါမ်ားကAတိုင္း ထူးမျခားနားစြာ ေတြ႔ ျမင္ေနရသည္။ ထူးျခားသည္က စင္ျမင့္ေပၚတြင္ တေျမထဲေန ညီေနာင္လူမ်ဳိးစုတိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ႀကီးတUီးက ႐ိုးသားေAးေဆးလွသည့္ မ်က္ႏွာAသြင္Aျပင္ႏွင့္ စကားေျပာေနသည္ကို ေတြ႔ျမင္ရျခင္းပင္ျဖစ္ သည္။ ဗမာလူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒကို AစU္Aဆက္ကိုင္စြဲခဲ့ေသာ စစ္Aုပ္စုဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ စစ္Aာဏာရွင္စနစ္ကို ႏွစ္ ရွည္လမ်ား ရရာလက္နက္ျဖင့္ စြဲကိုင္တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့သည့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၏ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ပင္ပန္းဆင္းရဲ လွသည့္ ေတာ္လွန္ေရးခရီးၾကမ္းတေလွ်ာက္ ဒုကၡမ်ဳိးစံု ခါးစည္းရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္ကို သက္ေသထူေနသည့္ A ေရးAေၾကာင္းမ်ား Aထင္းသား ေပၚလြင္ေနသည္။ ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္း က်ေနာ္၏မ်က္စိထဲ၌ ေAးေဆးတည္ၾကည္စြာ စကားေျပာေနသည့္ တိုင္းရင္းသားေခါင္း ေဆာင္ႀကီး၏ ႐ုပ္ပံုလႊာႏွင့္ သူ႔Aား ‘Aဘ၊ Aဘ’ ဟု ခ်စ္စႏိုး ေခၚေ၀ၚၾကသည့္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ (ေAဘီAက္စ္ဒီAက္ဖ္) တပ္ရင္း (၈) မွ ရဲေဘာ္တို႔၏ ပံုရိပ္လႊာမ်ား ေရာယွက္ေ၀့၀ဲေနေတာ့သည္။ သူ႔Aား
တပ္ရင္း (၈) ရဲေဘာ္မ်ားက ‘Aဘ၊ Aဘ’ ဟု ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာ ေခၚေ၀ၚသံကို လြန္ခဲ့သည့္ ဇန္န၀ါရီလ (၁၂) ရက္ေန႔ မြန္းလြဲပိုင္းက သူးမြဲနီေက်း႐ြာရွိ ရဲေဘာ္ကိုေပါက္၏ တဲကေလးသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္တြင္ က်ေနာ္ စ တင္ၾကားဖူးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ••••• ထိုေန႔မနက္က ကားေနာက္ခန္းတြင္ က်ေနာ္ႏွင့္Aတူ ရဲေဘာ္ႏွစ္ေယာက္၊ ကားေရွ႕ခန္း ဒါ႐ိုက္ဘာေဘးမွ ခံု တြင္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ တပ္ရင္း (၈) တပ္ရင္းမွဴးတို႔လိုက္ပါၿပီး ေသာင္းရင္းကမ္းနားသို႔ ခရီးထြက္ခဲ့ၾက ျခင္းျဖစ္သည္။ က်ေနာ္က တပ္ရင္း (၈) သို႔ Aလည္Aပတ္လိုက္ခ်င္သည္ဟု တပ္ရင္းမွဴးကို ေျပာထားသည္ မွာ ႏွစ္ပတ္လည္လုနီးပါး ရွိၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း သူတို႔သြားသည့္Aခ်ိန္ႏွင့္ က်ေနာ္Aားသည့္Aခ်ိန္ မတိုက္ဆိုင္ ၍ ယခင္Aေခါက္မ်ားက မလိုက္ပါျဖစ္ခဲ့။ ဒီတေခါက္ေတာ့ လိုက္ျဖစ္ေAာင္ကိုလိုက္မည္ဟု သႏၷိဌာန္ခ်ၿပီး ဇန္န၀ါရီလဆန္းပိုင္းကတည္းက Aလုပ္ေတြလက္စသပ္ကာ လမ္းေၾကာင္းရွင္းထားျခင္းျဖစ္သည္။ တနာရီေက်ာ္ခန္႔ ေမာင္းၿပီးေနာက္ ကားက ဘဲကေလာ့ (မယ္လ) ဒုကၡသည္စခန္းသို႔ ဆိုက္ေရာက္လာသည္။ က်ေနာ္က ဘဲကေလာ့ ဒုကၡသည္စခန္းကို Aျပင္မွေန၍ AသြားAျပန္ သံုးႀကိမ္ခန္႔ ျဖတ္သြားဖူးေသာ္လည္း စခန္းAတြင္းသို႔မူ ထဲထ၀ ဲ င္၀င္ မေရာက္ဖူးေပ။ ယမန္ႏွစ္က မယ္ဆရီယန္းမွAျပန္ ပထမAေခါက္တြင္ ဘဲ ကေလာ့ ဂိတ္၀တေနရာရွိ ကားေမာင္းပို႔သူ ေနာ္ဘားဘလြတ္တို႔ ကရင္ညီမငယ္ႏွစ္Uီး၏ မိဘမ်ားAိမ္သို႔ ခ ဏတျဖဳတ္ ၀င္နားဖူးသည္မ်ဳိးသာရွိသည္။ ထိုAေခါက္က က်ေနာ္ႏွင့္ ကိုေဇာ္ႀကီး (ကဗ်ာဆရာ သစ္ေကာင္း Aိမ္) တို႔ စားရကံၾကံဳသျဖင့္ ေနာ္ဘားဘလြတ္တို႔Aိမ္မွ တည္ခင္းသည့္ မုန္႔ဟင္းခါးစားခဲ့ရသည္ကို Aမွတ္ရ ေနမိသည္။ သူတို႔ညီAစ္မႏွစ္Uီး၏ Aိမ္တြင္ ဒုကၡသည္ကေလးငယ္မ်ားAတြက္ မူႀကိဳေက်ာင္းကေလး တြဲ ဖက္ဖြင့္လွစ္ထားၿပီး သူတို႔၏မိခင္က ၾကည့္႐ႈေစာင့္ေရွာက္ထားရသည့္ ကေလးငယ္ေလးမ်ားကိုလည္း ေတြ႔ခဲ့ ရသည္။ ယခုတေခါက္ ဘဲကေလာ့စခန္းသို႔ ကားဆိုက္သည့္Aခါတြင္ က်ေနာ္ ၀င္နားခဲ့ဖူးသည့္ ေနာ္ဘားဘလြတ္တို႔ Aိမ္ရွိရာ ဂိတ္၀ကို သတိတရ ရွာေဖြၾကည့္မိေသာ္လည္း မည္သည့္ဂိတ္၀မွန္း က်ေနာ္မမွတ္မိေတာ့။ ဘဲက ေလာ့ဒုကၡသည္စခန္းကား စခန္းဟုိဘက္ထိပ္ သည္ဘက္ထိပ္ကို လမ္းေလွ်ာက္လွ်င္ တနာရီေက်ာ္ၾကာသည္ ဟု တပ္ရင္းမွဴးက ေျပာျပသည့္Aခါမွ ဤမွ်က်ယ္၀န္းရွည္လ်ားၿပီး A၀င္ဂိတ္၀ေတြ မ်ားသည့္Aတြက္ က် ေနာ္ မမွတ္မိျခင္းျဖစ္မည္ဟု ေတြးမိေလေတာ့သည္။ တဆက္တည္းမွာပင္ စစ္Aုပ္စုAဆက္ဆက္ ေပးခဲ့၊ ေပးေနဆဲ ဒုကၡမ်ားက တိုင္းဆ၍မရေAာင္ပင္ ႀကီးမားလြန္းေပစြဟုလည္း က်ေနာ္စU္းစားေနမိပါသည္။ ဒုကၡသည္စခန္းAတြင္း
နိမ့္ျမင့္ေတာင္ကုန္းေလးမ်ားေပၚတြင္
စစ္Aုပ္စုAဆက္ဆက္၏
ဖိႏွိပ္ရက္စက္မႈ
ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံAတြင္းမွ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္လာၾကရသည့္ ႏိုင္ငံေရးဒုကၡသည္၊ စစ္ေျပးဒုကၡသည္၊ ဘာသာေရးဒုကၡသည္ လူမ်ဳိးေပါင္းစံု ခိုလံႈေနထိုင္ေနၾကသည့္ တဲAိမ္ကေလးမ်ားကို AစီAရီ ေတြ႔ရသည္။ Aေ၀းကၾကည့္လွ်င္ မိႈင္းညိဳ႕ညိဳ႕ေတာင္ႀကီးေနာက္ခံႏွင့္ ျမင္ေတြ႔ရသည့္ ဘဲကေလာ့ဒုကၡသည္စခန္းသည္ ႐ႈ ေမာ၍မဆံုးသည့္ ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္သဖြယ္ပင္။ ထိုပန္းခ်ီကားကို ကားလမ္းမေပၚမွ ရပ္ေငးေနရင္း “ဒုကၡတဲ့ … Aေ၀းက ၾကည့္ေတာ့လည္း ရသေပါ့” ဆိုသည့္ သစ္ေကာင္းAိမ္၏ ကဗ်ာစာသားေလးကို သတိရမိကာ သက္ျပင္းရွည္ႀကီးတခ်က္ မႈတ္ထုတ္လိုက္မိသည္။ ဤဘဲကေလာ့ (မယ္လ) ဒုကၡသည္စခန္းသည္ ထိုင္း-ျမန္ မာနယ္စပ္ရွိ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားAနက္ ဒုကၡသည္ Aမ်ားဆံုးေနထိုင္သည့္ Aႀကီးမားဆံုး ဒုကၡသည္စခန္း ႀကီးျဖစ္သည္ဟု သိရၿပီး ၿမိဳ႕ႀကီးတၿမိဳ႕စာမက ႀကီးမားက်ယ္၀န္းသည္ကို က်ေနာ္ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႔ ေနရသည္။
Aခုိက္Aတန္႔မွ် ရပ္ေငးေနၿပီးေနာက္ ကားရပ္ထားသည့္ ေနရာ၏ ေရွ႕ဘက္ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ ျဖဲဟထားသည့္ သံဆူးႀကိဳးေAာက္မွ ငံု႔၀င္ကာ တပ္ရင္းမွဴးတို႔ေနာက္သို႔ က်ေနာ္လိုက္သြားသည္။ တပ္ရင္းမွဴးတို႔က ဘဲက ေလာ့စခန္းထဲရွိ တပ္ရင္း (၈) ႐ုံးသို႔ သြားျခင္းျဖစ္သည္။ Aိမ္ႀကိဳAိမ္ၾကားAတိုင္း ေလွ်ာက္လာၿပီး ဘယ္ ဘက္သို႔ ခ်ဳိးေကြ႔လိုက္သည္တြင္ စာၾကည့္တိုက္ကေလးတခုကို ေတြ႔သည္။ Aင္ဖက္မိုး၊ ၀ါးထရံကာထား သည့္
စာၾကည့္တိုက္ကေလးရွိရာ
ျခံ၀င္းထဲ၀င္သြားသည့္Aခါ
၀ါးျခမ္းက်ဲကဲ်
႐ိုက္ထားသည့္
နံရံတြင္
FAMILY ဆိုသည့္ စာၾကည့္တိုက္Aမည္Aား စကၠဴAျဖဴေပၚ၌ ေရးကပ္ထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ Aထဲတြင္
စာAုပ္Aေတာ္မ်ားမ်ား စုေဆာင္းထားသည္ကို ေတြ႔ရွိရၿပီး ကေလးငယ္ခ်ီပိုထားသည့္ Aမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္A႐ြယ္ ကရင္Aမ်ဳိးသမီးငယ္တခ်ဳိ႕ စာAုပ္ဖတ္ေနၾကသည္ကို Aမွတ္တရ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ကူး ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ စာၾကည့္တိုက္ကို ႀကီးၾကပ္သူ တပ္ရင္း (၈) မွ ကိုေထာ္ႀကီးက သူေနထိုင္ရာ Aိမ္ေဘးရွိ Aဂၤေတ ကာ Aုတ္ႂကြပ္မိုးတို႔ျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ေနဆဲ မူႀကိဳေက်ာင္းကေလးရွိရာသို႔ က်ေနာ့္ကို ေခၚသြားသည္။ ဂ်ပန္မွ သစၥာAင္Aားစု၊ သစၥာေတာ္လွန္ေရးစာေပမဂၢဇင္း ထုတ္ေ၀သူ ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာေရာက္ ရဲေဘာ္ မ်ား၏ AကူAညီျဖင့္ ဤမူႀကိဳေက်ာင္းကေလးကို ေဆာက္လုပ္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ယခုႏွစ္ ေက်ာင္းဖြင့္ရာသီAမီ ဖြင့္လွစ္ႏိုင္မည္ဟု ကိုေထာ္ႀကီးက ေျပာျပသည္။ ထို႔ေနာက္ ေက်ာင္းေဟာင္းရွိရာသို႔ လိုက္ျပUီးမည္ဆိုသည့္ Aတြက္ ေကြ႔ပတ္ကာေလွ်ာက္သြားၿပီး တံတားငယ္ကေလးတခုကို ေက်ာ္လိုက္သည့္Aခါ YAMOUNNAR ဟု Aဂၤလိပ္လို ေရးထိုးစိုက္ထူထားသည့္ နီညိဳေရာင္ ဆိုင္းဘုတ္ကေလးကို ခန္႔ညားစြာေတြ႔ရသည္။ ေက်ာင္း ကေလးမွာမူ Aင္ဖက္မိုး၊ ထရံကာႏွင့္ Aိုေဟာင္းေဆြးေျမ႕ေနၿပီျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းကေလးႏွင့္ ကပ္လ်က္ရွိ ေခ်ာင္းငယ္ေလးထဲတြင္ ေယာက်ၤားကေလးတခ်ဳိ႕ ေရစပ္စပ္၌ ငါးရွာေနၾကသည္လားမသိ၊ ကုန္းကုန္း ကုန္း ကုန္းႏွင့္ Aလုပ္႐ႈပ္ေနၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ က်ေနာ္က တံတားကေလးAတိုင္း ျပန္ဆုတ္ကာ တဘက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွေန၍ ေက်ာင္းကေလးကို ကင္မရာျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ေနမိသည္။
Aျပန္တြင္ ကိုေထာ္ႀကီးက စာၾကည့္တိုက္ေဘးရွိ ကြယ္လြန္သူ ကဗ်ာဆရာ ရဲေဘာ္ကိုထက္မိုး၏ Aိမ္ကိုျပ သည္။ က်ေနာ္ သိကြၽမ္းခင္မင္ခြင့္မရလိုက္သည့္ ကိုထက္မိုး၏ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိလွသည့္ Aိမ္ကေလးကိုေငး ေနရင္း “ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေဘထုတ္ေတြေ၀တုန္းက” ဆိုသည့္ ကိုထက္မိုး၏ ကဗ်ာထဲက စာသားတခ်ဳိ႕ကို ဟိုတစဒီတစ သတိရေနမိသည္။
ေသကြဲရွင္ကြဲ ေလာကဓံမ်ား ဒို႔ေခတ္မွာ ပိုမ်ားတယ္။ ………………… ‘မာနယ္ပေလာ’ Aက် ေကာင္းကင္မရွိခဲ့တဲ့ Aဲ့ဒီည ငါတို႔တပ္ရင္းမွဴး က်ခဲ့တဲ့ည ငါတို႔ ေကာက္ကာငင္ကာ ႏြမ္းပါးသြားခဲ့တာေတြ။ ………………… ႏိုင္ငံျခားသားက ဒုကၡသည္စခန္းကို လာၿပီး ဒုကၡသည္က ႏိုင္ငံျခားကိုသြားတယ္ ငါတို႔က Aသနားခံရမွာလား သနားရမွာလား Aေဟာင္းကို Aေကာင္းလုပ္ေပးလည္း Aလွဴရွင္ျဖစ္တတ္တာပါပဲ။ ဒီပဲယင္းနဲ႔ လမ္းျပေျမပံုက ႏွစ္လသာျခားေပမယ့္ ဒီႏွစ္လAတြင္းမွာ ႏွစ္ျခမ္းျခားသြားတာလည္း
ေခတ္ပါပဲေလ။ သံလြင္ကမ္းေဘးမွာ သဲေတြကို လက္နဲ႔ထိုးထိုးဖြ ‘သားကို ေဆးကုဖို႔ေငြ Aေဖမရွာႏိုင္ေတာ့ဘူး သားရယ္’ ။ ………………… ‘ကဲ … ကဲ … ခ်ီတက္ၾကမယ္’ ဆိုသည့္ တပ္ရင္းမွဴး၏ ေလာေဆာ္သံကိုၾကားမွ ကင္မရာကို Aိတ္ထဲျပန္ ထည့္ရင္း ကားရွိရာသို႔ AေျပးAလႊား ျပန္ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ Aမိုးဖြင့္ကား ေနာက္ခန္းေပၚတြင္ ေနာက္ ထပ္ရဲေဘာ္ငါးUီး ေက်ာပိုးAိတ္ကိုယ္စီႏွင့္ ထိုင္ေနၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ကားထြက္ၿပီးမၾကာမီ စစ္ေဆး ေရးဂိတ္တခုကို ျဖတ္ရသည္။ ထုိမွ မိနစ္ (၂၀) ခန္႔ စီးလာၿပီးသည့္ေနာက္ ေသာင္ရင္းျမစ္ေရ စိမ္းညိဳ႕ညိဳ႕ကို ျမင္ရေတာ့သည္။
ကားေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္ႏွင့္ ျမစ္ျဖတ္ေလကို Aားပါးတရ ႐ႈ႐ႈိက္လိုက္သည္။ Aနီးကေလးေတြ႔ေနရသည့္ ျမန္မာဘက္ကမ္းကို ျဖတ္ကနဲ လွမ္းၾကည့္မိသည္။ က်ေနာ္တို႔Aုပ္စုကို ျမင္သည္ႏွင့္ တဖက္ကမ္းမွ စက္ေလွ တစီးက က်ေနာ္တို႔ရွိရာ ထိုင္းဘက္ကမ္းဆီသို႔ ျပန္ေမာင္းလာသည္။ ေနပူက်ဲက်ဲ ေသာင္ရင္းကမ္းစပ္တြင္ တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ ရဲေဘာ္မ်ားက Aထုပ္Aပိုးကိုယ္စီႏွင့္ စက္ေလွကပ္Aလာကို ေစာင့္ေနၾကသည္။ က်ေနာ္က ေသာင္ျပင္ေပၚမွေန၍ ခပ္လွမ္းလွမ္း သဲေခ်ာင္းထဲရွိ သစ္ျမစ္ဆံုႀကီးေAာက္တြင္ ေရခ်ဳိးဆင္းေနၾကသည့္ ႐ြာ သူတခ်ဳိ႕ကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္ေနသည္။ စက္ေလွဆိုက္သည့္Aခါ ေလွေပၚတြင္ ေနရာယူလိုက္ၿပီး ျမန္မာဘက္ ကမ္းသို႔ ေမာ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေလွဆိပ္Aတက္ ေလွကားထိပ္၌ ေထာင္ထားသည့္ Aလံတိုင္တြင္ နက္ျပာ ေရာင္ Aလံကေလးတခု တလူလူလြင့္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ေကAဲန္ယူ (သို႔) ေကAဲန္Aယ္လ္ေAတပ္ မေတာ္၏ Aလံျဖစ္မည္ဟု စိတ္ထဲက ေတြးလိုက္သည္။
စက္ေလွက ထိုင္းဘက္ကမ္းမွ စခြာေလၿပီ။ ေနပူက်ဲက်ဲေAာက္တြင္ ေလွစီးရေသာ္ျငား ျမစ္ျဖတ္ေလ တျဖဴး ျဖဴးေၾကာင့္ ေAးျမသည့္Aရသာကို ခံစားရသည္။ ႏွစ္မိနစ္ သံုးမိနစ္ေလာက္Aတြင္း ျမန္မာဘက္ကမ္းကို စက္ေလွကပ္ေတာ့မည္။ Aမိေျမကိုေျခမခ်ရသည္မွာ တႏွစ္ခြဲေက်ာ္ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည့္ က်ေနာ္ ရင္ေတြတဒိတ္ ဒိတ္ခုန္လာသည္။ စက္ေလွက ေသာင္ရင္းျမစ္ကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္ခုတ္ေမာင္းေနသည္။ ေတာင္မွေျမာက္သို႔ ေျပာင္းျပန္စီးဆင္းေန သည့္ ေသာင္ရင္းျမစ္ေရျပင္ကို ေငးစိုက္ၾကည့္ရင္း “ေျပာင္းျပန္စီးေသာျမစ္လိုပဲ xxx ကိုယ့္ရဲ႕ဘ၀ဟာ xxx A
စီAစU္မွန္သမွ် လြဲေခ်ာ္ေန xxx Aားလံုးေျပာင္းျပန္ပဲ xxx” ဟူသည့္ Aဆိုေတာ္စံလင္း၏ သီခ်င္းစာသားကို က်ေနာ္ ခပ္ဖြဖြ ညည္းဆိုေနမိသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္Aတူ စက္ေလွစီးလာသည့္ တခရီးတည္းသြားမ်ားသည္ ေA ဘီAက္စ္ဒီAက္ဖ္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ တပ္ရင္း (၈) မွ တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ ရဲေဘာ္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ရဲေဘာ္မ်ားသည္ ေက်ာင္းသားA႐ြယ္ေတြျဖစ္လင့္ကစား သမိုင္းေခတ္၏ ေတာင္းဆိုခ်က္Aရ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ ျဖစ္ေနၾကရသည္။ ပညာရွာေဖြ ဆည္းပူးေနၾကရမည့္Aစား ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ သည့္ စစ္Aာဏာရွင္စနစ္ကို Aျမစ္ပါမက်န္ ဖယ္လွန္ႏိုင္ေရးAတြက္ လက္နက္စြဲကိုင္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကရ သည္။ တပ္ရင္းမွဴးဆိုလွ်င္လည္း Aင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ကို စြန္႔လႊတ္ကာ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးထဲ ဘ၀ကို ႏွစ္ျမႇဳပ္ခဲ့ရသည္။ က်ေနာ္သည္လည္း နားက်ပ္ကို ေဆာင္ရမည့္Aစား ကေလာင္လက္နက္ကို ကိုင္စြဲကာ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္မ်ားနည္းတူ ျမန္မာျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးတိုက္ပြဲထဲ ေရာက္ရွိေနရသည္။ ဒါေတြသည္ပင္ က်ေနာ္တို႔ဘ၀ေတြ၏ AစီAစU္လြဲေခ်ာ္မႈေတြျဖစ္ၿပီး ထိုAစီAစU္လြဲေခ်ာ္မႈေတြကပင္ Aနာဂတ္ျမန္မာႏိုင္ငံ သားေတြAတြက္ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာကို AစီAစU္တက် ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္ေစလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ေမွ်ာ္ လင့္ေနမိေလသည္။
ေလွUီးက ကမ္းစပ္ကို ေဆာင့္မိၿပီး တုန္႔ခနဲျဖစ္သြားမွ Aေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနသည့္က်ေနာ္ ဖ်တ္ကနဲ Aသိျပန္၀င္ လာသည္။ ျမန္မာဘက္ကမ္းသို႔ ေလွကပ္ေပၿပီ။ က်ေနာ္ ခပ္ျမန္ျမန္ရပ္လိုက္ၿပီး ကမ္းစပ္ႏွင့္ထိေတြ႔ေနသည့္ ေလွUီးထိပ္သို႔ ဒယီးဒယုိင္ေလွ်ာက္သြားသည္။ ၿပီးမွ ရင္ခုန္စြာျဖင့္ ကမ္းေပၚသို႔ ခုန္ခ်လိုက္သည္။ Aမိေျမေပၚ
ဲ ျမ xxx” ဆိုသည့္ ဖီလင္ထူးကို က်ေနာ္ ကို ေျခAစံုခ်နင္းမိသည္ႏွင့္ “ဒါတို႔ေျပ xxx ဒါတို႔ေျမ xxx တို႔ပိုင္တ့ေ စီးစီးပိုင္ပိုင္ ခံစားလိုက္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ တပ္ရင္း (၈) ရွိ ရဲေဘာ္ေတြAတြက္ လက္ေဆာင္ယူလာသည့္ ရိကၡာAထုပ္ေတြကို သယ္ရန္ က် ေနာ္လိုက္ရွာသည္။ က်ေနာ့္Aထုပ္ေတြAား တပ္ရင္းမွဴးက ကိုင္ထားေပးလ်က္သား ေတြ႔ရသည့္Aတြက္ တပ္ရင္းမွဴးကို က်ေနာ္ Aားနာသြားမိသည္။ တပ္ရင္းမွဴးက “က်ေနာ္သယ္ခဲ့မယ္ ဓာတ္ပံုပဲ႐ိုက္ပါ” ဟု လွမ္း ေျပာသည္။ က်ေနာ္ကလည္း ဓာတ္ပံုမွတ္တမ္းတင္ခ်င္ေဇာႀကီးေနသည္မို႔ “ေက်းဇူးပဲ တပ္ရင္းမွဴး” ဟုေျပာ ၿပီး ေလွဆိပ္Aဆင္းAတက္ ေလွကားထိပ္သို႔ေျပးကာ Aေပၚစီးမွရပ္၍ ထိုင္းဘက္ကမ္းသို႔ ဓာတ္ပံုတဖ်တ္ ဖ်တ္႐ိုက္ေတာ့သည္။ ေရာက္ခဲလတ္သည့္ နယ္ေျမတခုျဖစ္သည့္Aတြက္လည္း က်ေနာ့္မွာ ေရာက္တုန္း ေရာက္ခိုက္ ဓာတ္ပံု႐ိုက္လို႔မ၀ ျဖစ္ေနသည္။ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ၿပီး သမင္လည္ျပန္လွည့္Aၾကည့္တြင္ ေလွကားထိပ္ရွိ ကင္းတဲမွ ေကAန္Aယ္လ္ေA တပ္မဟာ (၇) ၏ Aေစာင့္ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕ႏွင့္ တပ္ရင္းမွဴးတို႔ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ရဲေဘာ္တသိုက္ Aျပန္Aလွန္ သ တင္းဖလွယ္ေနၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ က်ေနာ့္နားထဲ “Aဘျပန္ေရာက္ေနၿပီ” ဟူသည့္ ေျပာဆိုသံကို ထူး ထူးျခားျခား သတိထားမိသည္။ သို႔ေသာ္ ‘Aဘ’ ဆိုတာ ဘယ္သူလဲဆိုသည္ကိုမူ က်ေနာ္ မစပ္စုမိ။ ေျမႀကီး ေပၚတြင္ ခ်ထားသည့္ ေလးေထာင့္ပလပ္စတစ္ျခင္းပံုးAနီထဲမွ ၀က္ေပါက္ကေလးႏွစ္ေကာင္ကိုသာ က်ေနာ္ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ တပ္ရင္းရိကၡာAတြက္ ေမြးျမဴရန္ ဘဲကေလာ့ဒုကၡသည္စခန္းမွ ၀ယ္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္ ေၾကာင္း ရဲေဘာ္တUီးက က်ေနာ့္ကို ေျပာျပသည္။ ထို႔ေနာက္ ရဲေဘာ္မ်ားက Aထုပ္Aပိုးမ်ားႏွင့္ ၀က္ေပါက္ ကေလးႏွစ္ေကာင္ကို ထမ္းပိုးၿပီး တပ္ရင္းရွိရာ စခန္းကုန္းသို႔ ခ်ီတက္သြားႏွင့္ၾကသည္။ တပ္ရင္းမွဴး၊ က်ေနာ္ ႏွင့္ က်န္ရဲေဘာ္ႏွစ္Uီးက ကမ္းနားရွိ ရဲေဘာ္ကိုေပါက္ (ယခု ေAဘီAက္စ္ဒီAက္ဖ္ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ - စည္း ႐ံုးေရးမွဴး) ေနထိုင္ခဲ့ရာ တဲAိမ္ကေလးတြင္ ခရီးတေထာက္Aနားယူရန္ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကသည္။
ရဲေဘာ္ကိုေပါက္ စခန္းခ်ခဲ့ရာ တဲAိမ္ကေလးကား တံခါးမရွိ ဓားမရွိ ၀င္ထြက္ႏိုင္သည့္ ေျခတံတို တဲAိမ္က ေလးျဖစ္သည္။ သည္တဲကေလးတြင္ သူတUီးတည္း ကာလၾကာျမင့္စြာေနထိုင္၍ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ႏွင့္ မဟာမိတ္တို႔ ေပးAပ္ေသာတာ၀န္ကို မပ်င္းမရိ ထမ္း႐ြက္ခဲ့သည္ဟု သိရသည္။ ယခုေတာ့ စည္း႐ံုးေရး မွဴးတာ၀န္ေတြႏွင့္ ၿမိဳ႕ေပၚတြင္ ႐ံုးထိုင္ေနရသည့္Aတြက္ ဤခရီးစU္တြင္ က်ေနာ္တို႔ႏွင့္Aတူ သူမလိုက္ပါႏိုင္ ခဲ့။ တဲေပၚတြင္ သူAိပ္ခဲ့သည့္ ႀကိဳးပုခက္၊ ခ်က္စားသည့္ Aိုးခြက္ပန္းကန္Aခ်ဳိ႕ႏွင့္ ထင္းမီးဖိုကေလးကိုသာ ေတြ႔ရသည္။ ၀ါးျခမ္းက်ဲတံခါးႏွင့္ ေသာ့ခတ္ပိတ္ထားသည့္ Aခန္းက်U္းေလးထဲသို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည့္ Aခါ ေသနတ္တလက္၊ စက္ပစၥည္းတခ်ဳိ႕၊ ၀ါယာႀကိဳးမ်ားႏွင့္ သူဖတ္႐ႈခဲ့သည့္ စာAုပ္မ်ား၊ ေရးမွတ္ခဲ့သည့္ စာ႐ြက္စာတမ္းမ်ား ၀ါးၾကမ္းခင္းေပၚ ျပန္႔က်ဲေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ သူသည္ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးAျပင္ စာေပ(ကေလာင္) ကိုပါ တိုက္ပြဲလက္နက္Aသြင္ ေပါင္းစပ္ကိုင္ စြဲထားသူတUီးျဖစ္သည့္Aတြက္ သူ၏ ကေလာင္Aမည္ ‘ကမာပုလဲ’ ကို ေတြ႔တိုင္း က်ေနာ္ AေလးAနက္ ထား ဖတ္႐ႈျဖစ္ခဲ့သည္။ ရင္ဘတ္ခ်င္းလည္း သူႏွင့္ က်ေနာ္ ပို၍ နီးနီးကပ္ကပ္ ရွိခဲ့ၾကသည္။ ႀကိဳးပုခက္ဆင္ ထားသည့္ေဘး ၀ါးနံရံတြင္ သူAျမတ္တႏိုး ကပ္ထားသည့္ ကမၻာေက်ာ္ ေဘာလံုးသမားပံုAခ်ဳိ႕ကို ေတြ႔ရ သည္။ က် ေနာ္က လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ သူ၏ဘ၀၊ ကမာပုလဲႏွင့္ သူ၏ဘ၀၊ ေရာ္နယ္လ္ဒင္ဟုိ၊ မက္ဆီ၊ ဘာစီလိုနာေဘာလံုးသမားမ်ားႏွင့္ သူ၏ဘ၀၊ တဲေရွ႕ ၀ါး႐ံုပင္ေတြေAာက္ရွိ ႏြယ္ႀကိဳးေခြႀကီးေပၚက သူ၏ဘ၀တို႔ကို စိတ္ကူးျဖင့္ မွန္းဆၾကည့္ရင္း သူေနထိုင္ခဲ့ရာ တဲတင ြ ္းတဲျပင္တ၀ိုက္ကို ကင္မရာျဖင့္ မွတ္ တမ္းတင္ေနမိသည္။ က်ေနာ့္နည္းတူပင္ ပါ၀ါမ်က္မွန္တပ္၊ လွ်ာထိုးUီးထုပ္ေဆာင္းထားသည့္ ရဲေဘာ္တUီးကလည္း ကိုေပါက္ေန ထိုင္ခဲ့ရာ တဲတြင္းတဲျပင္ကို ဗီဒ ြ ီယုိကင္မရာျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ရင္း ပါးစပ္မွလည္း Aဂၤလိပ္လိုေတြ တေယာက္ တည္း ေျပာေနသည္။ သူ႐ိုက္ကူးေနသည့္ မွတ္တမ္းA႐ုပ္ေတြAတြက္ ေနာက္ခံစကားေျပာကို တပါတည္း သြင္းေနဟန္တူသည္။ သူ မည္သူမည္၀ါမွန္း က်ေနာ္မသိ။ ကားစီးလာတုန္းက စကားAနည္းငယ္ ေျပာျဖစ္ ေသာ္လည္း Aခ်င္းခ်င္း မိတ္မဆက္မိခဲ့။ တဲေပၚသို႔ သူတက္လာသည့္Aခါမွ တပ္ရင္းမွဴးက က်ေနာ့္ကို သူ ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးသည္။ ထိုAခါက်မွ သူသည္ ေAဘီAက္စ္ဒီAက္ဖ္ ရဲေဘာ္ေဟာင္း ကိုမင္းဆန္းမင္းျဖစ္ ေၾကာင္းႏွင့္ Aေမရိကန္ႏိုင္ငံမွ ေခတၱAလည္Aပတ္ လာေရာက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
တပ္ရင္းမွဴး၊ က်ေနာ္ႏွင့္ ပစၥည္းကူသယ္ေပးသူ ရဲေဘာ္ကိုရဲေနာင္တို႔သံုးUီး တပ္ရင္းမွဴးယူလာသည့္ စမူဆာ၊ ေကာက္ညႇင္းေပါင္းႏွင့္ က်ေနာ္ထည့္လာသည့္ ထမင္း၊ ၾကက္Uဘိုစားပဲသီးေက်ာ္တို႔ကို Aဆာေျပ ျဖည္စား ၾကသည္။ ကိုမင္းဆန္းမင္းကမူ ဗိုက္မဆာလို႔ဟုဆိုကာ ထမင္း၀င္မစား။ က်ေနာ္တို႔သံုးUီး စားေသာက္ေန သည္ကို ဗီဒ ြ ီယုိကင္မရာျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ေနသည္။ တပ္ရင္းမွဴးက ထမင္းစားေနရင္း နAဖစစ္Aုပ္စုႏွင့္ သြားေရာက္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့သည့္ ေကAန္Aယ္လ္ေA တပ္မဟာ (၇) မွဴး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္ ဒီကေန႔ မ နက္ပဲ ျပန္ေရာက္လာသည္ဟု က်ေနာ့္ကို ေျပာျပသည္။ ထိုAခါက်မွ ေလွဆိပ္Aတက္တြင္ က်ေနာ့္နားထဲ သတိထားမိခဲ့သည့္ ‘Aဘ’ ဆိုသည္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္ကို ေျပာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရေတာ့သည္။ ထို႔ ေနာက္ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေတြ ေဆးေၾကာၿပီး တပ္ရင္း (၈) ရွိရာ စခန္းကုန္းေပၚသို႔ က်ေနာ္တို႔ေလးUီး ခ်ီ တက္ခဲ့ၾကသည္။
ရဲေဘာ္ကိုေပါက္တဲမွ လာလမ္းAတိုင္း ျပန္ေလွ်ာက္လာရာ ေလွဆိပ္ေလွကားထိပ္နား မေရာက္မီ ညာဘက္ ျခမ္းတြင္ Aင္ဖက္မိုးပ်U္ကာ ေျခတံတို တထပ္Aေဆာက္AUီးတခုကို ေတြ႔ရသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းျဖစ္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္၏ လံုျခံဳေရးကို တာ၀န္ယူသည့္ တပ္ရင္း (၂၁) မွ ရဲေဘာ္မ်ားလည္း ထိုAေဆာက္AUီး တြင္ စခန္းခ်သည္ဟု သိရသည္။ ဆက္ေလွ်ာက္လာရာ ေလွဆိပ္Aတက္ ဘယ္ဘက္Aျခမ္းတြင္ ကြၽန္းလံုး (၁၁၇) လံုးျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထားသည္ဟု သိရသည့္ တပ္မဟာ (၇) မွဴး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္၏ ပ်U္ေထာင္ Aိမ္ႀကီးကို ေတြ႔ရသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္၏ Aိမ္ေဘးမွ လူသြားလမ္းေလးAတိုင္း ဆက္တက္လာသည့္Aခါ ေကAန္Aယ္လ္ေA တပ္မဟာ (၇) ၏ Aစည္းAေ၀းခန္းမ Aေဆာက္AUီးႀကီးကို ခန္႔ညားထည္၀ါစြာ ေတြ႔ရသည္။ ခန္းမႀကီး၏ ဘယ္ဘက္ေဘးတြင္ ေတာ္လွန္ေရးAတြင္း Aသက္ေပးလွဴသြားေသာ ေကAန္Aယ္လ္ေA ရဲေဘာ္မ်ားA တြက္ ဂုဏ္ျပဳစိုက္ထူထားသည့္ Aထိမ္းAမွတ္ Aာဇာနည္ေက်ာက္တိုင္ကို ေတြ႔ရသည္။
ထို႔ေနာက္ ညာဘက္ခ်ဳိးၿပီး ေဘာလံုးကြင္းကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္ ျဖတ္ေလွ်ာက္လာရာ ဘယ္ဘက္ျခမ္းတြင္ သူးမြဲနီ ေက်း႐ြာ မူလတန္းေက်ာင္းေလးႏွင့္ ေဘာလံုးကြင္းAလြန္တြင္ သူးမြန ဲ ီေက်း႐ြာ ေဆးေပးခန္းကို ေတြ႔ရသည္။ ေက်ာင္းကေလးကား ေခါင္းေလာင္းသံတိတ္ဆိတ္ၿပီး လူသူေသြ႔ေျခာက္ေနသည္။ ေဆးခန္းေဘးရွိ ေျမလမ္း ေပၚတြင္ ငွက္ဖ်ားေဆးသြင္းေနသည့္ ကေလးငယ္ကို စလြယ္သိုင္း ခ်ီပိုးထားၿပီး လက္တဖက္က ေဆးပုလင္း ခ်ိတ္ထားသည့္ ၀ါးလံုးကိုကိုင္ကာ ပိုက္တန္းလန္းႏွင့္ လမ္းေလွ်ာက္ေနသည့္ ကရင္Aမ်ဳိးသမီးတUီးကို ေတြ႔ရ သည္။
က်ေနာ္ႏွင့္ ကိုမင္းဆန္းမင္းက ဓာတ္ပံု၊ ဗီဒ ြ ီယုိ႐ိုက္ကူးခြင့္ေတာင္းရာ ထိုAမ်ဳိးသမီးက Aသာတၾကည္ပင္ ခြင့္ ေပးသည္။ သူမAား ေက်းဇူးတင္စကားေျပာၾကားၿပီး ေဆးခန္းAတြင္းသို႔ က်ေနာ္၀င္ၾကည့္သည္။ ဖုန္တက္ ေနေသာ ကုတင္ေတြ စီတန္းထားသည့္Aထဲတြင္ ငွက္ဖ်ားေဆးပုလင္း ခ်ိတ္ေနသည့္ ကေလးငယ္သားAမိ ႏွင့္ Aမ်ဳိးသားလူနာတUီးကို ေတြ႔ရသည္။ Aထဲမွေန၍ က်ေနာ္လွမ္းၾကည့္ရာ ေဆးခန္းA၀င္၀ ေဆးေပး သည့္ စားပြဲတြင္ Aမ်ဳိးသမီးႏွစ္Uီးႏွင့္ Aမ်ဳိးသားတUီး စကားလက္ဆံုက်ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ေဆးခန္းမွ ၀န္ထမ္းေတြျဖစ္မည္ထင္၍ မိတ္ဆက္ၿပီး စကားစျမည္ေျပာဖို႔ စိတ္ကူးမိေသာ္လည္း တပ္ရင္းမွဴးတို႔ ေစာင့္ေန ရမည္စိုး၍ ေဆးခန္းထဲမွ က်ေနာ္ Aျမန္ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။
ေဆးခန္းAျပင္သို႔Aေရာက္တြင္ ကိုမင္းဆန္းမင္းတေယာက္တည္း ေဆးခန္းေနာက္ဘက္ရွိ ကုန္းေလးA တိုင္း ဆက္ေလွ်ာက္ေနသည္ကိုေတြ႔၍ က်ေနာ္တေယာက္တည္း က်န္ခဲ့မွာစိုးၿပီး AေျပးAလႊား လိုက္သြားမိ သည္။ တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ ရဲေဘာ္ကိုရဲေနာင္တို႔ႏွစ္Uီး က်ေနာ္တို႔ ပါလာသည္Aမွတ္ႏွင့္ Aထုပ္Aပိုးေတြသယ္ ၿပီး ဆက္ေလွ်ာက္သြားၾကၿပီထင္သည္။ Aရိပ္Aေယာင္မွ်ပင္ မေတြ႔ရေတာ့။ က်ေနာ္ႏွင့္ ကိုမင္းဆန္းမင္းတို႔ ႏွစ္Uီး စိုးတထိတ္ထိတ္ျဖင့္ ဆက္ေလွ်ာက္ၾကလာရာ ေတာAစပ္သို႔ ေရာက္လာသည္။ သို႔ေသာ္ ေရွ႕တြင္ လူ သြား လမ္းႏွစ္ခုကို ေတြ႔ရ၍ ဘယ္လမ္းကို ဆက္ေလွ်ာက္ရမည္မွန္းမသိဘဲ ေယာင္လည္လည္ ျဖစ္ေနေလ သည္။ ေတာႀကီးမ်က္မဲထဲတြင္ လမ္းေပ်ာက္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ ေတာAစပ္ကေလးတြင္ပင္ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ လမ္း
စေပ်ာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာျဖစ္၍ မိုင္းေတြဘာေတြ ေထာင္းထားလွ်င္ ဒုကၡဟုေတြးၿပီး ဆက္မေလွ်ာက္ရဲဘဲ AကူAညီေတာင္းဖို႔ လူသူAရိပ္Aေယာင္ကို ရွာေဖြေနမိသည္။ သို႔ေသာ္ မေတြ႔။ စခန္း ကုန္းေပၚသို႔ ေရာက္ရန္Aတြက္လည္း ဘယ္ေလာက္Aထိ ဆက္ေလွ်ာက္ရUီးမည္ကို က်ေနာ္တို႔မသိ။ ပတ္ ပတ္လည္တြင္ သစ္ပင္၀ါး႐ံုေတြကိုသာ ေတြ႔ေနရသည္။ ေနာက္ကေန က်ေနာ္တို႔ ပါမလာရင္ တပ္ရင္းမွဴးတို႔ ျပန္လာေခၚမွာပဲဟုေတြးၿပီး လမ္းႏွစ္ခြေတြ႔ရာတြင္ ႏွစ္Uီးသား Aတန္ၾကာရပ္ေစာင့္ေနမိသည္။ ထိုစU္ လူတUီး ေျပးလာသည္ကို သစ္ပင္၀ါး႐ံုပင္မ်ားၾကားတြင္ ရိပ္ကနဲ ေတြ႔ရသည္။ Aနားေရာက္လာလွ်င္ AကူAညီ ေတာင္းရန္Aတြက္ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။
ေမွ်ာ္တုန္းေမွ်ာ္ဆဲ သူလည္းေပၚလာဆိုသလို ေတာAစပ္ခ်ဳံAကြယ္မွ ဘြားကနဲ ထြက္ေပၚလာသူမွာ ရဲေဘာ္ ကိုရဲေနာင္ျဖစ္ေန၍ လမ္းစေပ်ာက္ေနေသာ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္Uီး၏ မ်က္ႏွာမ်ား ၀င္းကနဲျဖစ္သြားၾကသည္။ ကိုယ္ ေပၚ ေျပာက္က်ားAက်ႌ႐ံုၿပီး ေဘာင္းဘီတိုႏွင့္ ေျပးလာသူ ကိုရဲေနာင္က “ဆရာတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘာေတြမ်ား
ျဖစ္ေနလဲမသိဘူး၊ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ လိုက္ၾကည့္စမ္းလို႔ တပ္ရင္းမွဴးက Aမိန္႔ရွိလို႔ Aျမန္ျပန္ေျပးလာတာ” ဟု Aေမာတေကာ ဆီးေျပာသည္။ က်ေနာ္က ကိုရေ ဲ နာင္Aား “ေဆာရီးပဲ၊ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ သူးမြဲနီ
ေဆးခန္းထဲ ခဏ၀င္ၾကည့္ၿပီး ဓာတ္ပံု၊ ဗီဒ ြ ီယိုမွတ္တမ္းေတြ ေလွ်ာက္႐ိုက္ေနလို႔ ေနာက္မွာျပတ္က်န္ခဲ့တာ” ဟု ေတာင္းပန္စကား ဆိုလိုက္သည္။ ကိုရဲေနာင္က “ဒါဆို ခ်ီတက္ၾကမယ္၊ ဆရာတို႔ကို တပ္ရင္းမွဴး ရပ္
ေစာင့္ေနတယ္” ဟုေျပာ၍ သူ႔ေနာက္မွ ခပ္သုတ္သုတ္ လိုက္ေလွ်ာက္ၾကေတာ့သည္။ တကိုယ္စာ လူသြားလမ္းက်U္းေလးAတိုင္း ေလွ်ာက္လာၿပီးေနာက္ မိနစ္ပိုင္းAတြင္းမွာပင္ တပ္ရင္းမွဴးကို လွမ္းေတြ႔ရသည္။ တပ္ရင္းမွဴးက Aျပံဳးႏွင့္ ဆီးႀကိဳရင္း Aက်ဳိးAေၾကာင္း ေမးျမန္းသည္။ ထို႔ေနာက္ က်ေနာ္ တို႔ေလးေယာက္ ခပ္ေျပေျပတက္သြားေသာ Aေကြ႔Aေကာက္ ေတာလမ္းက်U္းေလးAတိုင္း ဆက္ေလွ်ာက္ ၾကသည္။ တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ ရဲေဘာ္ကိုရဲေနာင္က ပစၥည္းေတြသယ္ၿပီး ေရွ႕မွေလွ်ာက္ၾကသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္ ကို မင္းဆန္းမင္းက ေဘးဘီကို စပ္စုရင္း ေနာက္မွလုိက္ၾကသည္။ ေဘးပတ္ပတ္လည္တြင္ Aင္ပင္ႀကီးမ်ား၊ ၀ါး႐ံု ပင္မ်ား ကာဆီးေနၿပီး မြန္းလြဲေနေျပာက္မ်ားက က်ေနာ္တို႔Aေပၚ ဟိုတကြက္ဒတ ီ ကြက္ ထိုးက်ေနသည္။
“ကုန္းေပၚေရာက္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ဆက္ေလွ်ာက္ရUီးမလဲ” ဟု ေမးခ်င္စိတ္ေပၚမိေသာ္လည္း ေရွ႕မွ ပစၥည္းေတြသယ္ပိုးၿပီး ေလွ်ာက္ေနၾကသည့္ တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ ရဲေဘာ္ကိုရဲေနာင္တို႔ကို Aားနာ၍ ဓာတ္ပံုမွတ္ တမ္းတင္ရင္းသာ Aသံတိတ္ လိုက္ပါခဲ့သည္။ Aက်င့္မရွိ၍လားမသိ။ လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း ေဟာဟဲေဟာ ဟဲ ျဖစ္ခ်င္လာသည္။ သို႔ေသာ္ သိပ္မေမာခင္မွာပင္ တပ္ရင္းမွဴးတို႔က ဘယ္ဘက္လမ္းခြဲေလးAတိုင္း
ေလွ်ာက္၀င္သြားၾကသည္။ ေနာက္မွ ထပ္ၾကပ္မကြာ လိုက္ေလွ်ာက္လာရာ ၀ါး႐ံုပင္ေတြၾကားမွAထြက္ ေျမ ကြက္လပ္တခုတြင္ Aင္ဖက္မိုး AကာAရံမဲ့သည့္ ေျခတံတို ၀ါးတဲႀကီးတခုကို ေတြ႔ရသည္။ တပ္ရင္း (၈) A စည္းAေ၀းျပဳလုပ္ရာ ဘားတိုက္ဟု သိရၿပီး ဇရပ္ႀကီးတခုႏွင့္ တူလွသည္။
ဘားတိုက္ေရွ႕ ေျမကြက္လပ္ေပၚတြင္ ၿဂိဳလ္တုစေလာင္းတခု တပ္ဆင္ထားသည္ကို ေတြ႔ရ၍ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္၏ ဂလိုဘယ္လိုက္ဇ္ျဖစ္မႈကို သေဘာေခြ႔သြားမိသည္။ ေတာထဲေတာင္ထဲရွိ ဘားတိုက္ေပၚတြင္ တီဗ၊ီြ ဗီစ ြ ီဒီျပစက္ႏွင့္ ဘက္ထရီAိုးမ်ားကို ေတြ႔ရ၍လည္း Aံ့Aားတသင့္ ျဖစ္ေနမိသည္။ သူတို႔၏ ေခတ္မီ ေAာင္ ေဆာင္က်U္းထားပံုကို ၾကည့္ၿပီး “တယ္ဟုတ္တ့ဲ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ပါလား” ဟု စိတ္ထဲမွ ႀကိတ္ခ်ီးက်ဴးေနမိသည္။ တပ္ရင္းရွိ ရဲေဘာ္မ်ားကို နည္းပညာေခတ္ႀကီးတြင္ ျဖစ္ေပၚေနသည့္ ေနာက္ဆံုး ေပၚ သတင္းAခ်က္Aလက္မ်ားႏွင့္ Aျမဲမျပတ္ ထိေတြ႔ေစလို၍ Aခက္Aခဲၾကားမွ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ထား ပံုေပၚသည္။
ဘားတိုက္ပတ္ပတ္လည္ကို ဓာတ္ပံုမွတ္တမ္းတင္ၿပီးေနာက္ ဆက္ေလွ်ာက္ၾကရာ ဘားတိုက္ေျမကြက္လပ္မွ Aဆင္း ညာဘက္ေဘးတြင္ တပ္ရင္း (၈) ၏ ေရခ်ဳိးဆိပ္ကို ေတြ႔ရသည္။ ေရခ်ဳိးဆိပ္တြင္ ၀ါးေဆြး၊ သက္ ကယ္ေဆြးမ်ား က်ဳိးတိုးက်ဲတဲ Aုပ္ထားသည့္ စိမ့္တြင္းAေဟာင္းႀကီးတခုကို ေတြ႔ရသည္။ သက္တမ္းၾကာခဲ့ပံု ရသည့္ စိမ့္တင ြ ္းႀကီးနားတြင္ ေရခ်ဳိး၊ A၀တ္ေလွ်ာ္ရန္ သစ္လံုးျခမ္းႀကီး တခုခင္းထားၿပီး ပလပ္စတစ္ပံုးတခ်ဳိ႕ ႏွင့္ A၀တ္ေတြလွန္းထားသည့္ ၀ါးလံုးတန္းတခုကို ေတြ႔ရသည္။ တပ္ရင္း (၈) ေရခ်ဳိးဆိပ္ကိုၾကည့္ရင္း ကဗ်ာ ဆရာ မႏၱေလးသိန္းေဇာ္၏ ‘ေရခ်ဳိးဆိပ္’ ကဗ်ာကို သတိရမိသည္။ မႏၱေလးသိန္းေဇာ္က သူ၏ ေရခ်ဳိးဆိပ္တြင္ ‘ပင္လယ္မွာ … စံပယ္ေတြပင ြ ့္လို႔’ ဟု ကဗ်ာကို Aဆံုးသတ္ထားသည္။ က်ေနာ္ကမူ တပ္ရင္း (၈) ေရခ်ဳိးဆိပ္ ကို ေငးၾကည့္ရင္း ‘ေတာစိမ္းစိမ္းထဲ … ၾကယ္ျဖဴေတြပင ြ ့္လို႔’ ဟု Aစားထိုး ခံစားေနမိသည္။ ကိုမင္းဆန္းမင္း က ေရခ်ဳိးဆိပ္Aား ဗီဒ ြ ီယုိကင္မရာျဖင့္ ႐ိုက္ကူးေနသည္ကို က်ေနာ္က သူ႔ေနာက္မွေန၍ ကင္မရာျဖင့္ မွတ္ တမ္းတင္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ေရခ်ဳိးဆိပ္မွ ဆက္တက္လာရာ မိနစ္၀က္ခန္႔Aၾကာတြင္ ဘယ္ဘက္သို႔ ခ်ဳိးသြားသည့္ လူသြား လမ္းကေလးတခုကို ေတြ႔ရသည္။ လမ္းကေလးAဆံုး ၀ါး႐ံုေတာမ်ားၾကားတြင္ Aင္ဖက္မိုး၊ Aင္ဖက္ကာ တဲ ကေလးတလံုးကို ေတြ႔ရသည္။ တပ္ရင္း (၈) ရဲေဘာ္မ်ား Aသံုးျပဳသည့္ ေရAိမ္ဟု သိရသည္။ ဓာတ္ပံုမွတ္ တမ္းတင္ၿပီး တပ္ရင္းမွဴးတို႔ေနာက္ ဆက္လိုက္ခဲ့ရာ မိနစ္ပိုင္းAၾကာမွာပင္ စခန္းကုန္းကို လွမ္းျမင္ရေလ သည္။ ကုန္းတက္ေလးAတိုင္း ေရွ႕ကိုေမွ်ာ္၍ Aကဲခတ္လိုက္ရာ ဘူးသီးတခ်ဳိ႕ တြဲေလာင္းက်ေနသည့္ ဘူး စင္ေရွ႕ တဲႀကီးေAာက္တြင္ လူမ်ားစု ႐ံုးစု႐ံုးျဖစ္ေနၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ တပ္ရင္း (၈) စားဖိုတဲႀကီးဟု သိ ရသည္။ တဲAတြင္းမွ တီရွပ္Aျပာ၀တ္ လူငယ္ရဲေဘာ္တUီး ၀မ္းသာAားရ ေျပးထြက္လာၿပီး ရဲေဘာ္ကိုရဲ ေနာင္ႏွင့္ တပ္ရင္းမွဴးတို႔ထံမွ ပစၥည္းမ်ားကို ကူသယ္သည္။
တဲေAာက္သို႔ ၀င္သြားသည္ႏွင့္ တပ္ရင္း (၈) ရဲေဘာ္မ်ားက Aျပံဳးကိုယ္စီႏွင့္ ဆီးႀကိဳၾကသည္။ သူတို႔၏ တပ္ ရင္းမွဴးႏွင့္Aတူ Eည့္သည္ေတြ ပါလာသည့္Aတြက္လည္း ေပ်ာ္႐ႊင္ေနၾကပံုေပၚသည္။ ‘Eည့္သည္ေတြပါလာ လို႔ ဒီညေနေတာ့ ဟင္းေကာင္းစားရၿပီေဟ့’ ဟု ရဲေဘာ္တUီး ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ေAာ္လိုက္သံကို ၾကားရသည္။ က်ေနာ္ လက္ေဆာင္ယူလာသည့္ ရိကၡာထုပ္မ်ားကို စားဖိုေသာ့ကိုင္ (ရိကၡာထိန္း) ရဲေဘာ္စိန္႐ိုးထံ Aပ္လိုက္ သည္။ ပစၥည္းေပးရင္း ရဲေဘာ္စိန္႐ိုး၏ မ်က္ႏွာကို လွ်ပ္တျပက္ Aကဲခတ္လိုက္ရာ လူ႐ႊင္ေတာ္စိန္႐ိုး၏ မ်က္ ႏွာႏွင့္ ဆင္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည့္Aတြက္ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ ျပံဳးခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြားသည္။ နာမည္ေျပာင္ေပးထား တာလားဟု ေမးမည္Aလုပ္မွာပင္ တပ္ရင္းမွဴးက ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ တUီးခ်င္း မိတ္ဆက္ ေပးေလသည္။ သို႔ေသာ္ ရဲေဘာ္Aေယာက္ Aစိတ္ေက်ာ္ သံုးဆယ္နီးပါးရွိသည့္Aတြက္ နာမည္Aားလံုးကို က်ေနာ္ ခ်က္ခ်င္းမမွတ္ႏိုင္ဘဲ ဆရာေက်ာင္း၊ ကိုစိန္႐ိုး၊ ကိုရန္ကုန္၊ ကိုသားႀကီး၊ ဆရာခ်ိန္ စသည့္ ထူးျခား ေသာ နာမည္တခ်ဳိ႕ကိုသာ Aရင္မွတမ ္ ိလိုက္သည္။ က်ေနာ္၏ နာမည္ကိုမူ တပ္ရင္းမွဴး Aရင္တေခါက္လာ စU္က ႀကိဳေျပာထားသည္ေၾကာင့္တေၾကာင္း၊ ေခတ္ၿပိဳင္ဂ်ာနယ္တြင္ ေဆာင္းပါးလစU္ ဖတ္ေနရသည္ေၾကာင့္ တဖံု ရဲေဘာ္မ်ားက ရင္းႏွီးေနၾကသည္။ ေAဘီAက္စ္ဒီAက္ဖ္ ရဲေဘာ္ေဟာင္း ကိုမင္းဆန္းမင္းကလည္း ရဲ ေဘာ္မ်ားကို ၀မ္းသာAားရ ဖက္လွဲတကင္း လိုက္လံႏႈတ္ဆက္ေနသည္။ ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ စကားစျမည္ေျပာရင္း ေကာ္ဖီမစ္ေသာက္ရင္း ေခတၱခဏ Aနားယူၿပီးေနာက္ တပ္ရင္းမွဴး၊ ဆ ရာေက်ာင္း (တပ္ခြဲမွဴး) တို႔ႏွင့္Aတူ စခန္းကုန္းတ၀ိုက္ လွည့္လည္ၾကည့္႐ႈရန္ က်ေနာ္ႏွင့္ ကိုမင္းဆန္းမင္းတို႔ စားဖိုတဲAျပင္ ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ တပ္ရင္းမွဴးတို႔ ရပ္စကားေျပာေနတုန္း စခန္းကုန္း၏ AေနAထားကို က် ေနာ္ Aကဲခတ္ေနမိသည္။ ကုန္းေပၚတြင္ တဲငယ္ႏွစ္လံုးစီကပ္လ်က္ Aတန္းလိုက္ ေဆာက္ထားသည့္ တဲ တန္းကို ေတြ႔ရသည္။ တဲတလံုးစီတြင္ ရဲေဘာ္မ်ား ႏွစ္ေယာက္တတြဲ ဘယ္ညာစခန္းခ် ေနထိုင္ၾကသည္။ က် ေနာ္က ကင္မရာလြယ္ရင္း တပ္ရင္း (၈) ရဲေဘာ္တို႔ စခန္းခ်ေနထိုင္ရာ တဲတလံုးခ်င္းစီကို စိတ္၀င္တစား လိုက္လံၾကည့္႐ႈေနမိသည္။
တဲကိုယ္စီတြင္ စစ္၀တ္တန္ဆာမ်ား၊ လက္နက္မ်ား ခ်ိတ္ဆဲြထားသည္ကို ေတြ႔ရၿပီး ရဲေဘာ္မ်ား ဖတ္မွတ္ေန သည့္ စာAုပ္စာတမ္းမ်ား၊ Aဂၤလိပ္-ျမန္မာ Aဘိဓာန္ႏွင့္ ဂစ္တာတခ်ဳိ႕ကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။ ကုန္းAစြန္ နားက တဲတတဲတြင္ ရဲေဘာ္တUီး ငွက္ဖ်ားတက္ၿပီး လဲေနသည္ကိုေတြ႔ရ၍ လူနာAေျခAေနကို ေမးျမန္းရင္း စကားလက္ဆံုက်ေနမိသည္။ လူနာျပဳစုေနသည့္ ရဲေဘာ္က က်ေနာ့္Aား ငွက္ဖ်ားေရာဂါႏွင့္ နပမ္းလံုးေနရ သည့္ သူတို႔၏ ဘ၀ၾကမ္းေတြAေၾကာင္း ေဆြးေဆြးေျမ႕ေျမ႕ ေျပာျပသည္။ ယံုၾကည္ခ်က္Aတြက္ Aနာခံ ေပးဆပ္ေနၾကေသာ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္တို႔၏ ဘ၀သံစU္ေတြကို ေၾကေၾကကြဲကြဲ နားဆင္ရင္း ဒီမိုကေရစီ ေAာင္ပြဲ Aျမန္ရပါေစေၾကာင္း စိတ္ထဲမွ က်ေနာ္ ဆုေတာင္းေနမိသည္။ တဆက္တည္းမွာပင္ ဘ၀ကိုပံုကာ ေပးဆပ္တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကသည့္ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္မ်ားထံ ဒီမိုကေရစီလိုလားသူ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားတို႔ ၏ ေစတနာ သဒၶါတရားမ်ား ေဖာေဖာသီသီ သက္ဆင္းက်ေရာက္ပါေစဟုလည္း က်ေနာ္ ထပ္ဆင့္ဆုေတာင္း ေပးေနမိသည္။ ထိုစU္ နားထဲသို႔ သီခ်င္းသံသဲ့သဲ့ ၀င္ေရာက္လာသည္။
“xxx စိုးစU္းမွ် စိုးရိမ္ေၾကာက္စိတ္မရွိတယ္
xxx
ခင္းထားတဲ့လမ္းဟာ တို႔ရဲ႕သစၥာ
xxx
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးAတြက္
တိုက္ပြဲရွိရမယ္ xxx နီတဲ့ေသြး ရဲရင့္လို႔ xxx ရန္သူမင္းေရွ႕ကို ခ်ီတက္ခဲ့ၿပီ xxx” “မိုးမခပင္ေတြ
xxx
တို႔သက္ေသတည္
xxx
စိမ္းရင့္ေသာ ေAးျမကန္သာေျမ
xxx
႐ိုးမေတာင္ေျခ
xxx
ေနေရာင္
မခတဲ့ ေတာင္ေတြ xxx ၿငိမ္းခ်မ္းေစ xxx” ရစ္သမ္ဂစ္တာခတ္သံႏွင့္Aတူ ရဲေဘာ္တUီး၏ သီခ်င္းဆိုသံကို ၾကားေနရျခင္းျဖစ္သည္။ သူဆိုေနသည္မွာ ေAဘီAက္စ္ဒီAက္ဖ္ ရဲေဘာ္ေဟာင္း Aဆိုေတာ္ ကိုမြန္းေAာင္၏ ‘ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတိုက္ပြဲ’ သီခ်င္းျဖစ္သည္။ ထိုသီခ်င္းသံစU္ကို Aဆိုေတာ္ခင္ေမာင္တိုးက ‘လြန္ခဲ့ေသာေန႔’ Aမည္ျဖင့္ သီဆိုသည္ကို ျပည္တြင္း၌ရွိစU္ က ၾကားခဲ့ဖူးၿပီးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ Aခုၾကားရသည့္ ကိုမြန္းေAာင္၏ သီခ်င္းစာသားက ပိုမိုေလးနက္လွ သည္မို႔ Aဆိုေတာ္ ခင္ေမာင္တိုးAေနႏွင့္ စာေပစိစစ္ေရးမွ ဆင္ဆာလြတ္ေAာင္ မူရင္းစာသားကို ျပင္ဆိုခဲ့ ေလသလားဟု က်ေနာ္ စU္းစားေနမိသည္။ က်ေနာ္ Aလြန္Aမင္း ႏွစ္သက္သည့္ သီခ်င္းမို႔ နားဆင္ခ်င္စိတ္ေပၚလာသည္ႏွင့္ စကားလက္ဆံုက်ေနသည့္ ရဲေဘာ္ကို ႏႈတ္ဆက္ကာ ျပန္တက္လာခဲ့သည္။ တဲတလံုးေရွ႕တြင္ ဆရာခ်ိန္ဟု က်ေနာ္မွတ္မိေနသည့္ မ်က္
မွန္ႏွင့္ ရဲေဘာ္က မတ္တပ္ရပ္ဂစ္တာတီးကာ သီခ်င္းဆိုေနၿပီး တပ္ရင္းမွဴးက ေပါင္ကို လက္ႏွင့္ပုတ္ကာပုတ္ ကာ စည္းခ်က္လိုက္ရင္း မ်က္စိမိွတ္ခံစားေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ Aဆိုပါျမင္ကြင္းAား ကိုမင္းဆန္းမင္းက ဗီဒ ြ ီယုိကင္မရာျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ေနသည္ကို တပ္ခြဲမွဴးဆရာေက်ာင္းက နံေဘးမွ ျပံဳးျပံဳးႀကီး ၾကည့္ေနေလ သည္။ ပူရွိန္ျပင္းသည့္မြန္းလြဲခ်ိန္ႀကီးတြင္ ဘယ္လိုAေၾကာင္းေၾကာင့္ သီခ်င္းေAးေAးကို သီဆိုေနၾကပါလိမ့္ ဟု ေစ့ငုၾကည့္မွ ကိုမင္းဆန္းမင္း ပြဲေတာင္း၍ ဆိုျပျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ သီခ်င္းဆံုးသည္ႏွင့္ စခန္းကုန္း ျခံစည္း႐ိုးနားဆီသို႔ ကတုတ္က်င္းႀကီးကိုေက်ာ္ကာ က်ေနာ္တို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ့ ၾကသည္။ ဆရာေက်ာင္းက ေျပာက္က်ားေဘာင္းဘီ၊ စစ္တီရွပ္၀တ္ၿပီး ေသနတ္လြယ္ကာ လိုက္ပါလာသည္။ တံခါးေပါက္တခုAေရာက္တြင္ ဆရာေက်ာင္းႏွင့္ တပ္ရင္းမွဴးတို႔ ၀ါး႐ံုေတာႀကီးရွိရာ ျခံစည္း႐ိုးAျပင္သို႔ ထြက္ သြားၾကသည္။ ေရွ႕တြင္ မိုင္းေတြေထာင္ထားၿပီး ရန္သူနAဖစခန္းႏွင့္လည္း နီးနီးေလးဟုဆိုသျဖင့္ က်ေနာ္ တို႔ Eည့္သည္ႏွစ္ေယာက္ ကိုယ္သေဘာႏွင့္ကိုယ္ ေလွ်ာက္မသြားရဲဘဲ ေနာက္မွေန၍ ဆရာေက်ာင္းႏွင့္ တပ္ ရင္းမွဴးတို႔ ေလွ်ာက္သေလာက္သာ ကြက္တိလိုက္ေလွ်ာက္ၾကသည္။
ခဏAၾကာတြင္ ျပန္လွည့္လာၾကၿပီး ျဖဴေကာင္၏ ဆူးေတာင္မ်ားသဖြယ္ ရက္လုပ္ကာရံထားသည့္ ျခံစည္း႐ိုး တံခါး၀နားတြင္ ေသနတ္လြယ္ထားသည့္ ဆရာေက်ာင္းAား Aမွတ္တရ ဓာတ္ပံု႐ိုက္သည္။ ထိုျခံစည္း႐ိုးA သစ္ကို တပ္ရင္းမွ ရဲေဘာ္မ်ားကိုယ္တိုင္ ၀ါးထြက္ခုတ္ၿပီး သံုးလၾကာမွ် တပင္တပန္း ရက္လုပ္ကာရံခဲ့ရသည္ ဟုဆိုသည္။ ထို႔ေနာက္ ဆရာေက်ာင္းႏွင့္ တပ္ရင္းမွဴးတို႔ ျခံစည္း႐ိုးAတြင္းပိုင္းမွ ကပ္ေလွ်ာက္သည့္ေနာက္ ထပ္ၾကပ္မကြာ လိုက္ပါခဲ့သည္။ ျခံစည္း႐ိုးAဆံုးတြင္ သြပ္ဆူးႀကိဳးမ်ား တပ္ဆင္ထားသည့္ သစ္သားတံခါးမ ႀကီးကို ေတြ႔ရသည္။ ထိုတံခါးမႀကီးကို ေန႔ခင္းတြင္ ဖြင့္ထားၿပီး ညတြင္ေသာ့ခတ္သည္ဟု သိရသည္။
တံခါးမႀကီးမွ ျပန္၀င္Aလာတြင္ ရဲေဘာ္မ်ား စခန္းခ်သည့္ ေနာက္ထပ္ တဲAစုAေ၀းကို ေတြ႔ရသည္။ တဲမ်ား က ပံုစံတူမ်ားမို႔ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း က်ေနာ္မ်က္စိလည္ေနၿပီး ကနUီးၾကည့္႐ႈခဲ့သည့္ တဲမ်ားပင္ ထင္မွတ္ေနသည္။ ေနာက္မွ စခန္းကုန္းဟိုဘက္ျခမ္း သည္ဘက္ျခမ္းကို Aင္ေတာႀကီး ျခားထားမွန္း က်ေနာ္သိသြားသည္။ က် ေနာ္တို႔ေလးေယာက္ ရဲေဘာ္ဘၾကည္၏ တဲAနီးရွိ သစ္ငုတ္တိုမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔တည္ေနသည့္ လက္ဘက္ရည္ ၾကမ္း၀ိုင္းတြင္ထိုင္ၿပီး Aမွတ္တရ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ၾကသည္။ ေနာက္မွသစ္ပင္တြင္ ေဒၚေAာင္ဆန္းစုၾကည္ပံုပါ သည့္ တီရွပ္Aနက္ကေလး ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္က Aမွတ္တရပိုျဖစ္ေစသည္။
စားဖိုတဲရွိရာ စခန္းကုန္းဘက္ျခမ္းသို႔ Aျပန္တြင္ လူခြဲၿပီး Aႀကိတ္Aနယ္ ကစားေနၾကသည့္ ေက်ာင္းသားရဲ ေဘာ္တို႔၏ ဆည္းဆာခ်ိန္ ေဘာလံုးပြက ဲ ို က်ေနာ္ရပ္ေငးရင္း ဓာတ္ပံုတဖ်တ္ဖ်တ္ ႐ိုက္ေနမိသည္။ ထို႔ေနာက္ စားဖိုတဲထဲ ျပန္A၀င္တြင္ ဘဲကေလာ့စခန္းမွ ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ လိုက္လာသည့္ ရဲေဘာ္ေထာ္ႀကီးကို ေတြ႔ရ သည္။ ကိုေထာ္ႀကီးကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး တပ္ရင္းမွဴး၊ ကိုမင္းဆန္းမင္းတို႔ႏွင့္Aတူ ေရမိုးခ်ဳိးရန္ စခန္းကုန္းေAာက္ ဘက္ ေရခ်ဳိးဆိပ္သို႔ က်ေနာ္ဆင္းခဲ့ေလသည္။
စိမ့္တြင္းထဲမွေရကို ေခါင္းမွေလာင္းခ်ဳိးလိုက္သည္ႏွင့္ ခရီးပန္းေနသည့္ က်ေနာ့္တကိုယ္လံုး ေAးစိမ့္လန္း ဆန္းသြားသည္။ က်ေနာ္ေရခ်ဳိးေနစU္ တပ္ရင္းမွဴးက ေရAိမ္ရွိရာ ကုန္းဆီသို႔ ဆင္းလိုက္တက္လိုက္ႏွင့္ ေရ ျဖည့္ေနသည္။ ကိုမင္းဆန္းမင္းက က်ေနာ့္Aရင္ေရခ်ဳိးၿပီး ကုန္းေပၚတက္သြားၿပီ။ က်ေနာ္က ေရခ်ဳိးရသည္ကို Aရသာေတြ႔ေန၍ စိမ္ေျပနေျပ ဆက္ခ်ဳိးေနမိသည္။ AေၾကာAခ်U္ေတြ ေျပသြားသလိုခံစားရၿပီးေနာက္ ေရ ခ်ဳိးရပ္ကာ က်ေနာ္ ကုန္းေပၚျပန္တက္ခဲ့သည္။
စားဖိုတဲAတြင္း က်ေနာ္A၀တ္AစားလဲေနစU္ ေဘာလံုးကစားသည့္ ရဲေဘာ္မ်ား တဲထဲ၀င္လာၾကသည္။ သူ တို႔ကို ရဲေဘာ္စိန္႐ိုးက စားဖိုေဆာင္ရွိ ေရပီပါထဲ ေရျဖည့္ၾကဖို႔ ေဆာ္ၾသေနသည္။ တပ္ရင္းမွဴး ေရခ်ဳိးၿပီးတက္ လာသည္ႏွင့္ ရဲေဘာ္မ်ား တေယာက္တလွည့္ ေရခ်ဳိးဆိပ္သို႔ဆင္းၿပီး ေရခပ္ၾကေတာ့သည္။ ဓာတ္ဆီထည့္ သည့္ ပလပ္စတစ္ ဂါလံပုံးႀကီးႏွင့္ တေယာက္တပံုးႏႈန္း ဆြဲျဖည့္ၾကရာ တခဏတြင္းမွာပင္ ေရပီပါျပည့္လွ်ံ သြားသည္။ မခိုမကပ္ တက္ညီလက္ညီ လုပ္ေဆာင္ေနၾကသည့္ ရဲေဘာ္ေတြကိုၾကည့္ရင္း က်ေနာ္ပီတိျဖစ္ ေနမိသည္။ ထိုညေနက စားဖိုတာ၀န္က်သည့္ ရဲေဘာ္ရန္ကုန္တို႔ လက္ရာကလည္းေကာင္း၊ ဗိုက္ကလည္း ေဟာင္း ေလာင္းျဖစ္ေနသည့္Aတြက္ ၾကက္သားဟင္း၊ ဘူးသီးဟင္း၊ ငါးပိရည္ တို႔စရာတို႔ႏွင့္ ညေနစာသံုးေဆာင္ရ သည္မွာ ၿမိန္ေရယွက္ေရရွိလွသည္။ ထမင္းသံုးေဆာင္ၾကၿပီးသည္ႏွင့္ ရဲေဘာ္Aားလံုး စီးကရက္၊ ေဆးေပါ့ လိပ္ ခြဲတမ္းယူၿပီး ကိုယ့္တဲကိုယ္ ျပန္သာြ းၾကသည္။ ေမွာင္ရီေ၀၀ိုးတ၀ါး Aခ်ိန္ေလာက္တြင္ ရဲေဘာ္Aားလံုး ယူနီေဖာင္းAျပည့္Aစံု ၀တ္ဆင္ၿပီး လက္နက္ကိုယ္စီလြယ္ကာ စားဖိုတဲဆီ ျပန္ေရာက္လာၾကသည္။ ထို႔ ေနာက္ တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ရဲေဘာ္Aားလံုး (ကင္းေစာင့္ ရဲေဘာ္ႏွစ္UီးမွAပ) တပ္ရင္းAစည္းAေ၀းလုပ္ရန္ ဘား တိုက္ရွိရာသို႔ ဆင္းသြားၾကေတာ့သည္။ Aေမွာင္ထုက စခန္းကုန္းတခုလံုးကို သိမ္းပိုက္လိုက္ေပၿပီ။ က်ေနာ္ ႏွင့္ ကိုမင္းဆန္းမင္းက ဓာတ္ပံု၊ ဗီဒ ြ ီယိုမွတ္တမ္းတင္ေပးရန္ ဘားတုိက္သို႔ ေခတၱလိုက္သြားၿပီး Aစည္းAေ၀း စသည္ႏွင့္ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ကုန္းေပၚျပန္တက္ခဲ့ၾကသည္။
ထိုညက စားဖိုတဲေရွ႕ေျမကြက္လပ္ရွိ ၀ါးစားပြဲပတ္လည္မွ သစ္ငုတ္တိုေတြေပၚထိုင္ရင္း ကင္းေစာင့္ရဲေဘာ္ႏွစ္ Uီးႏွင့္ က်ေနာ္ Aခ်ိန္Aေတာ္ၾကာ စကားလက္ဆံုက်ခဲ့သည္။ ကိုမင္းဆန္းမင္းက သူသိခ်င္တာေတြကို ရဲ ေဘာ္ႏွစ္UီးAား ေမးျမန္းေျပာဆိုၿပီး စားဖိုတဲထဲရွိ ႀကိဳးပုခက္ေပၚတြင္ သြားAိပ္ေနသည္။ လမိုက္သည့္ ေဆာင္းညမို႔ ေကာင္းကင္တြင္ တိမ္ကင္းစင္ၿပီး ၾကယ္ေတြ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ေျမျပင္ေပၚရွိ A ေမွာင္ထုကမူ တေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ မျမင္ရေလာက္ေAာင္ပင္ ဆြတ္ဆြတ္ေမွာင္ေနသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္ ရဲေဘာ္ႏွစ္Uီး စကားဆက္ေျပာေနခ်ိန္တြင္ ရန္သူနAဖကင္းစခန္းေတြဆီမွ Aခ်က္ေပးတံုးေမာင္း ေခါက္သံေတြကို တနာရီတႀကိမ္ေလာက္ ၾကားၾကားေနရသည္။ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္သို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့ၾက ပံုကို စိတ္Aားထက္သန္စြာ ေျပာျပေနၾကသည့္ ရဲေဘာ္ႏွစ္Uီး၏ စကားသံမ်ားက Aေမွာင္ထုထဲ ပဲ့တင္ေန သည္။ ထိုညက ရဲေဘာ္ႏွစ္UီးAား တ႐ုတ္ျပည္ခရီးရွည္ခ်ီတက္ပြဲAေၾကာင္း၊ ငုယင္ဗန္ထ႐ြိဳင္းႏွင့္ ဗီယက္ ေကာင္းေတြAေၾကာင္း၊ ဂရာမာေလွကေလးႏွင့္ က်ဴးဘားေတာ္လွန္ေရးAေၾကာင္း၊ ေဒါက္တာAာနက္စတို ေခ်ေဂြဗားရားAေၾကာင္းတို႔ကို Aခ်ိန္Aေတာ္ၾကာ က်ေနာ္ေျပာျပေနမိသည္။ သန္းေခါင္နားနီးခ်ိန္တြင္ Aစည္းAေ၀းၿပီး၍ထင့္၊ ရဲေဘာ္မ်ား ကုန္းေပၚသို႔ ျပန္တက္လာၾကသည္။ ရဲေဘာ္တ Uီးက က်ေနာ္ႏွင့္ ကိုမင္းဆန္းမင္းAား ဘားတိုက္တြင္ လာAိပ္ရန္ တပ္ရင္းမွဴးက မွာလိုက္ေၾကာင္း လာေျပာ သည္။ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္Uီး ေမွာင္ႀကီးမည္းမည္းထဲ စမ္းတ၀ါး၀ါးေလွ်ာက္လွမ္း၍ ဘားတိုက္သို႔ ေရာက္သာြ းခ်ိန္ တြင္ တပ္ရင္းမွဴးက Aိပ္ရန္ျပင္ေနၿပီ။ က်ေနာ္တို႔လည္း ပါလာသည့္Aိတ္ေတြကို ေခါင္းခုၿပီး တပ္ရင္းမွဴးေဘး တြင္ လဲွလိုက္ၾကသည္။ က်ေနာ္တို႔သံုးUီးAား ရဲေဘာ္ထြန္းထြန္းက ေစာင့္Aိပ္ေပးသည္။ သူ႔ေဘးတြင္ ေသ နတ္တလက္ ေထာင္ထားသည္။ တပ္ရင္းမွဴး Aိပ္ေပ်ာ္သြားေသာ္လည္း ဖေယာင္းတိုင္မီး ၿငိမ္းသြားသည္A ထိ က်ေနာ္ႏွင့္ကိုမင္းဆန္းမင္းတို႔ Aိပ္လို႔မေပ်ာ္ၾကေသး။ AကာAရံမရွိသည့္ ဘားတိုက္ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေစာင္ ေခါင္းၿမီးျခံဳေကြးရင္း ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရး၊ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးAေၾကာင္း ေဘးခ်င္းကပ္ တြတ္ထိုးေနၾကသည္။ ထုိ႔ ေနာက္ ဘယ္သူAရင္ Aိပ္ေပ်ာ္သာြ းသည္လဲ ဆိုသည္ကို က်ေနာ္ မသိလိုက္ေတာ့ေပ။
ဘားတိုက္Aမိုးေပၚ ႏွင္းေတြ တေပါက္ေပါက္ က်ဆင္းေနသံေၾကာင့္ က်ေနာ္ Aိပ္ရာမွႏိုးလာသည္။ ေခါင္မိုး Aင္ဖက္ေတြေပၚ ႏွင္းက်သံေတြက မိုးသီးမိုးေပါက္ေတြAလား က်ယ္ေလာင္ျပင္းထန္ေနသည္။ ေစာင္ကိုမ ခြာေသးဘဲ ပက္လက္AေနAထားAတိုင္း ေခါင္းကို တပတ္လည္ၿပီး က်ေနာ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေ၀လီေ၀ လင္းက်ေနသည့္ ႏွင္းေတြက ျဖဴဖြဖြ ဂြမ္းစိုင္ႀကီးသဖြယ္ ဘားတိုက္ႀကီးကို Aုပ္မိုးထားသည္။ က်ေနာ့္Aရင္ ၀ီ ရိယေကာင္းႏွင့္ၾကေသာ တပ္ရင္းမွဴး၊ ကိုမင္းဆန္းမင္းႏွင့္ ရဲေဘာ္ထြန္းထြန္းတို႔သံုးUီးက ဘားတိုက္ေလွကား ဘက္ျခမ္း ေျမကြက္လပ္တြင္ မီးလႈံရင္း စကားလက္ဆံုက်ေနၾကသည္။ က်ေနာ္လည္း Aိပ္ရာမွ လူးလဲထ ကာ Aခ်မ္းေပါ့သြားေAာင္ မီးလံႈဖို႔ ဘားတိုက္ေပၚမွ ဆင္းခဲ့သည္။ မီးဖိုနားAေရာက္တြင္ ‘ညက တပ္ရင္းAစည္းAေ၀းလုပ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသား’ ဟု Aရင္းမပါ Aဖ်ားမပါ က်ေနာ္ ေျပာလိုက္သည္။ တပ္ရင္းမွဴးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္ကိစၥႏွင့္ ကိုရဲေနာင္ကိစၥ ေက်လည္ေAာင္ ေဆြး ေႏြးေနရ၍ Aစည္းAေ၀းၾကာသြားေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ထိုကိစၥႏွစ္ခုကို မေန႔တုန္းကတည္းက တပ္ရင္းမွဴး Aရိပ္Aႁမြက္ ေျပာျပထား၍ Aၾကမ္းဖ်င္းေတာ့ က်ေနာ္သိထားသည္။ တပ္ရင္း၏ Aတြင္းကိစၥ Aေသးစိတ္ ကို ဆက္မေမးသင့္၍ မီးလံႈရင္း ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဆက္စU္းစားေနမိသည္။ တပ္ရင္းမွဴးေျပာသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္ကိစၥဆိုသည္မွာ တပ္ရင္း (၈) ရဲေဘာ္မ်ားက ‘Aဘ’ ဟု ခ်စ္စႏိုး ေခၚၾကသည့္ ေကAန္Aယ္လ္ေA တပ္မဟာ (၇) မွဴး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္ႏွင့္Aဖြဲ႔ ရန္ကုန္သို႔သြား၍ နAဖ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေနသည့္ကိစၥျဖစ္ၿပီး ကိုရဲေနာင္ကိစၥဆိုသည္မွာ စခန္းကုန္းေပၚသို႔A လာတြင္ က်ေနာ္တို႔၏ ပစၥည္းမ်ားကို ကူသယ္ေပးသည့္ ရဲေဘာ္ကိုရဲေနာင္ႏွင့္မိသားစု တတိယႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ ခြာမည့္ကိစၥဟု က်ေနာ္နားလည္ထားသည္။ တတိယႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ခြာမည့္ကိစၥAေပၚ တပ္ရင္းရွိရဲေဘာ္မ်ား Aားလံုးက နားလည္ေက်နပ္မႈရွိေAာင္ ရဲေဘာ္ကိုရဲေနာင္က Aစည္းAေ၀းတြင္ Aက်ယ္တ၀င့္ ရွင္းလင္း တင္ျပျခင္းျဖစ္မည္ဟု က်ေနာ့္ဘာသာ ေတြးေနမိသည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္ ပို၍စိတ္၀င္စားသည္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္ကိစၥျဖစ္သည္။ ေကAန္Aယ္လ္ေA တပ္မဟာ (၇) သည္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္တပ္ရင္း (၈) ၏ Aဓိကေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ မဟာမိတ္ျဖစ္ၿပီး ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္က ထိုတပ္မဟာ (၇) ၏ တပ္မဟာမွဴးျဖစ္သည့္Aတြက္ ေဆြးေႏြးပြဲရလဒ္သည္ တပ္ရင္း (၈) ၏ Aနာဂတ္Aတြက္ Aလြန္Aေရးႀကီးေပသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္ ရန္ကုန္မွျပန္ေရာက္လာၿပီဟူသည့္ သ တင္းကိုၾကား၍လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္ႏွင့္ မေတြ႔မီ တပ္ရင္း (၈) Aတြင္း Aႀကိတ္Aနယ္ ေဆြးေႏြးေနၾက ျခင္းျဖစ္မည္ဟု က်ေနာ္စU္းစားေနမိသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္၏ တပ္မဟာ (၇) Aေနႏွင့္ ေကAန္Aယ္လ္ေAတပ္မေတာ္မွ ခြဲထြက္ၿပီး နAဖစစ္Aုပ္စု ႏွင့္ ပူးေပါင္းသြားလွ်င္ ေကAန္ယူႏွင့္ ေကAန္Aယ္လ္ေAတပ္မေတာ္၏ AေနAထား သိသိသာသာ A ေျပာင္းAလဲရွိႏိုင္မည္လား၊ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ တပ္ရင္း (၈) Aေနႏွင့္ေရာ ဘာဆက္လပ ု ္မည္နည္းဆို သည့္ ေမးခြန္းေတြAေပၚ က်ေနာ္ စိတ္လႈပ္ရွားေနမိသလို ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲတခုလံုးAတြက္လည္း စိုးရိမ္ပူ ပန္ေနမိသည္။ တပ္ရင္းမွဴးတို႔Aေနႏွင့္ ညကျပဳလုပ္သည့္ တပ္ရင္းAစည္းAေ၀းတြင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျပတ္ ျပတ္သားသား ခ်ၿပီးေလာက္ေပၿပီ။ Aကယ္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္၏ တပ္မဟာ (၇) Aေနႏွင့္ နAဖစစ္Aုပ္စု ႏွင့္ ပူးေပါင္းမည္ဆိုလွ်င္ တပ္ရင္း (၈) လုပ္ေဆာင္မည့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္သည္ က်ေနာ္ ေတြးဆထားသည့္ ဆံုး ျဖတ္ခ်က္ႏွင့္ တထပ္တည္းက်လိမ့္မည္ဟုပင္ လံုး၀Uႆံု ယံုၾကည္စိတ္ခ်ေနမိေပသည္။ Aင္ဖက္ေတြ တထပ္ႀကီးသယ္လာသည့္ ရဲေဘာ္ရန္ကုန္ကို ျမင္လိုက္မွ က်ေနာ္၏ Aေတြးနယ္ခ်ဲ႕မႈမ်ား ရပ္ တန္႔သြားသည္။ မိုးမက်မီ စခန္းရွိတဲမ်ားAား Aမိုးသစ္ျပန္မိုးႏိုင္ရန္ Aင္ဖက္မ်ားကို မနက္ေစာေစာစီးစီး ထ ၿပီး ေကာက္ယူစုေဆာင္းေနပံုေပၚသည္။ ႏွင္းစက္မ်ားျဖင့္ ႐ႊ႐ ဲ ႊဲစိုေနသည့္ Aင္ပင္၊ ၀ါး႐ံုပင္မ်ားကို ၾကည့္ေငး ရင္း ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးႀကီးထဲ ၀ီရိယေကာင္းလြန္းသည့္ ရဲေဘာ္ရန္ကုန္ကို ခ်ီးက်ဴးစကားဆိုလိုက္မိသည္။ ထို႔ ေနာက္ ေဆာင္းမီးဖိုမွခြာၿပီး သြားတိုက္၊ မ်က္ႏွာသစ္ရန္ စခန္းကုန္းေပၚ က်ေနာ္တို႔ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကသည္။
စားဖိုတဲထတ ဲ ြင္ ရဲေဘာ္မ်ား နံနက္စာ စားေနၾကၿပီ။ စားဖိုေဆာင္တာ၀န္က်သည့္ ရဲေဘာ္ႏွစ္Uီးကလည္း ထ မင္းဟင္း ခ်က္ျပဳတ္ေနၾကၿပီ။ စားဖိုတဲAျပင္၌မူ တပ္ရင္းရိကၡာAတြက္ ေမြးျမဴထားသည့္ ၾကက္ဖ၊ ၾကက္မ မ်ားႏွင့္ ၾကက္ေပါက္ကေလးမ်ားကို ရဲေဘာ္ကိုUီးက Aစာေကြၽေနၿပီး မနီးမေ၀းရွိ ၀က္ျခံထဲမွ ၀က္ေပါက္ေလး ႏွစ္ေကာင္ကို ရဲေဘာ္စိုးကိုက Aစာေကြၽးေနသည္။ ႏွင္းမႈန္ေဖြးေဖြေAာက္မွ စားဖိုတဲ၀န္းက်င္Aား ကင္မရာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္မွတဆင့္ ျမင္ေတြ႔ရသည္မွာ သႏၱရသကိုေပးစြမ္းသည့္ ေဆာင္းပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ကို ခံစား ရသလိုပင္။ နံနက္စာစားၿပီးေနာက္ ရဲေဘာ္မ်ားAား လက္ေဆာင္ေပးရန္ ယူေဆာင္လာသည့္ Aက်ႌ၊ ေဘာင္းဘီ၊ Aေႏြး ထည္၊ တီရွပ္မ်ားႏွင့္ မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါႀကီးကို ေက်ာပိုးAိတ္ထဲမွ က်ေနာ္ထုတယ ္ ူလာၿပီး စားဖိုတဲေရွ႕ရွိ ၀ါး စားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ Aထည္AေရAတြက္က (၁၆) ထည္သာရွိသည့္Aတြက္ မဲႏိႈက္ကာ ေ၀ ျခမ္းေပးဖို႔ တပ္ရင္းမွဴးက စီစU္သည္။ တေယာက္ခ်င္းနာမည္ေခၚၿပီး မဲႏႈိက္ၾကသည္။ ရဲေဘာ္တေယာက္ မဲ
လာႏိႈက္တိုင္း တေဟးေဟး တဟားဟား ေAာ္သူေAာ္၊ လက္ခုပ္တီးသူတီးႏွင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကည္ႏူးစရာေကာင္း လွသည္။ ေနာက္ဆံုးလက္က်န္Aထည္ မဲေပါက္ၿပီးခ်ိန္တြင္ ကိုမင္းဆန္းမင္းက သူ၀တ္ထားသည့္ Aေႏြး ထည္ႀကီးကို ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ‘ဒါႀကီးကိုလည္း မဲေဖာက္ေပးပါ’ ဟုေျပာေတာ့ စခန္းကုန္းေပၚ လက္ခုပ္ၾသဘာ ေသာေသာညံသြားေလသည္။ ကိုမင္းဆန္းမင္း၏ AေႏြးAကႌ်ကို မဲႏိႈက္ၿပီးေနာက္ ‘ကံစမ္းမဲAစီAစU္ မၿပီးေသးဘူးဗ်ဳိ႕၊ မဟာကံထူးရွင္ေ႐ြး ပြဲ ရွိေသးတယ္’ ဟု က်ေနာ္က ေAာ္ေျပာလိုက္ရာ ရဲေဘာ္မ်ား လက္ခုပ္တေဖ်ာင္းေဖ်ာင္း တီးၾကျပန္သည္။ ထို႔ေနာက္ မဲလိပ္ထပ္လိပ္ၿပီး က်ေနာ္မတည္သည့္ ထိုင္းေငြဘတ္ (၃၀၀) Aေပၚ မဟာကံထူးရွင္ေ႐ြးခ်ယ္ပြဲ စ တင္ေလသည္။ ပို၍ေပ်ာ္စရာေကာင္းဖို႔ ဖန္လာေလသလားမသိ။ ေနာက္ဆံုးႏွစ္မဲသာ က်န္သည္Aထိ မဟာ ကံထူးရွင္က ေပၚထြက္မလာေသး။ ႏႈိက္ရမည့္သူက တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ ရဲေဘာ္ေက်ာ္စြာတို႔ႏွစ္Uီးသာ က်န္ေတာ့ သည္။ တပ္ရင္းမွဴးက Aရင္ႏိႈက္သည္။ ရဲေဘာ္မ်ားက တေဟးေဟးႏွင့္ လက္ခုပ္တီးၿပီး Aားေပးေနၾက သည္။ တပ္ရင္းမွဴးက မဲလိပ္ျဖည္ၾကည့္ၿပီး ‘ဗလာ’ ဟု ေAာ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ မဲႏႈိက္ရန္ တUီးတည္းက်န္ေတာ့ သည့္ ရဲေဘာ္ေက်ာ္စြာတေယာက္ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းၿပီး ေAာ္ဟစ္ခုန္ေပါက္ေလေတာ့သည္။ က်န္ရဲ ေဘာ္မ်ားAားလံုးက မဲမႏိႈက္လိုက္ရဘဲ ေနာက္ဆံုးလက္က်န္မဲျဖင့္ မဟာကံထူးရွင္ျဖစ္သြားသည့္ ရဲ ေဘာ္ေက်ာ္စြာကို ၀ိုင္း၀န္းဂုဏ္ျပဳၾကသည္။ တပ္ရင္းတြင္ Aသက္Aငယ္ဆံုးျဖစ္သည့္ ရဲေဘာ္ေက်ာ္စြာသည္ Aက်ႌမဲႏိႈက္တုန္းကလည္း ေပါက္သည့္Aတြက္ Aလြန္ကံထူးသည့္ ရဲေဘာ္တUီးAျဖစ္ က်ေနာ္Aမွတ္ရေန မိေတာ့သည္။ မဲႏိႈက္သည့္AစီAစU္ၿပီးသည့္ေနာက္ ကိုမင္းဆန္းမင္းက ညကားျဖင့္ဘန္ေကာက္သို႔ ဆင္းရန္ ရွိသည့္Aတြက္ Aားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ရဲေဘာ္ကိုရဲေနာင္ႏွင့္Aတူ ဘဲကေလာ့စခန္းသို႔ ျပန္ဆင္းသြားေတာ့ သည္။ ထို႔ေနာက္ ကံစမ္းမဲလံုး၀မေပါက္သည့္ ရဲေဘာ္မ်ားAပါA၀င္ ရဲေဘာ္Aားလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ ဆင္ႏႏ ႊဲ ိုင္ရန္ AစီAစU္တခုကို က်ေနာ္ေၾကညာလိုက္သည္။ ‘ကဲ AခုAခ်ိန္ကစၿပီး Aသင္းေလးသင္းခြဲၿပီး ဂိုးက်U္းေဘာ လံုးၿပိဳင္ပြဲ က်င္းပပါမယ္။ ဗိုလ္စြဲတဲ့Aသင္းကို ဘတ္ (၄၀၀) ခ်ီးျမႇင့္ပါမယ္။ ဒုတိယရတဲ့Aသင္းကို ဘတ္ (၂၀၀) ခ်ီးျမႇင့္ပါမယ္’ ဟု က်ေနာ္ေAာ္ေျပာလိုက္ရာ ရဲေဘာ္Aားလံုး လက္ခုပ္လက္၀ါးတီးၿပီး ေဘာလံုးကန္ ရန္ ျပင္ၾကေလသည္။ ရဲေဘာ္စိန္႐ိုးက Uီးေဆာင္ၿပီး စားဖိုတဲထဲရွိ သင္ပုန္းေပၚမွ နာမည္Aားလံုးကိုၾကည့္ကာ Aသင္း ေလးသင္းခြဲသည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ တပ္ရင္းမွဴးက ဒိုင္လူႀကီးလုပ္ကာ ေလးသင္းပတ္လည္ ဂိုးက်U္း ေဘာလံုးၿပိဳင္ပြဲကို စတင္ေလသည္။ ေဆာင္းနံနက္ခင္း ေနျခည္ႏုေAာက္တြင္ ႏွစ္နာရီခန္႔ Aႀကိတ္နယ္ ယွU္ ၿပိဳင္ကစားၾကၿပီးေနာက္ ပထမဆုရ ရဲေဘာ္သားႀကီး Uီးေဆာင္သည့္Aသင္းႏွင့္ဒုတိယဆုရ ရဲေဘာ္မင္းမင္း Uီးေဆာင္သည့္ Aသင္းတို႔ကို တပ္ရင္းမွဴးက ဆုမ်ားခ်ီးျမႇင့္ေပးေလသည္။ ထိုနံနက္ခင္းသည္ ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ Aတူ လြတ္လတ ြ ္လပ္လပ္ ေႏြးေထြးေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ့ရသည့္ ၾကည္ႏူးAမွတ္ရဖြယ္ ေဆာင္းနံနက္ခင္းေလးတခု ျဖစ္ ခဲ့ေလသည္။
ေဘာလံုးပြဲၿပီးသည့္ေနာက္ တပ္ရင္းမွဴးက ညပိုင္းတြင္ ဘူးသီးေၾကာ္ ေၾကာ္စားၾကမည့္Aေၾကာင္း သတင္း ေကာင္းပါးေလသည္။ ထိုAစီAစU္Aတြက္ ရဲေဘာ္ႏွစ္Uီး ဘူးစင္ေပၚမွ ဘူးသီးႀကီးကိုခူးကာ စားဖိုတဲထဲမွ ထ မင္းစား စားပြဲေပၚတြင္ ထိုင္လီွးေနၾကသည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ ဟင္းAုပ္သည့္ ေကာ္Aုပ္ေဆာင္းႀကီးထဲထည့္ၿပီး စားဖိုတဲAျပင္ရိွ စားပြဲေပၚတြင္ ေနလွန္းထားေလသည္။ ေန႔လည္စာ စားေသာက္ၿပီးခ်ိန္တြင္ တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ ရဲေဘာ္မ်ား ဘားတိုက္သို႔ ဆင္းသြားၾကၿပီး တပ္ရင္းAစည္းAေ၀း ထိုင္ၾကျပန္သည္။ ကုန္းေပၚတြင္ ကင္း ေစာင့္က်န္ခဲ့သည့္ ရဲေဘာ္ကိုUီး၊ ရဲေဘာ္ေက်ာ္စြာႏွင့္ က်ေနာ္တို႔သံုးUီးသာ က်န္ခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္ ကိစၥ Aေရးႀကီးေန၍ျဖစ္မည္ဟုပဲ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ မွတ္ထင္လိုက္သည္။ မြန္းလြဲခ်ိန္တေလွ်ာာက္လံုး စားဖိုတဲထဲတြင္ ရဲေဘာ္ႏွစ္Uီးႏွင့္ စကားေျပာလုိက္ ႀကိဳးပုခက္ထဲ ၀င္Aိပ္လိုက္ လုပ္ေနမိသည္။ ထူးဆန္းသည္မွာ တပ္ရင္းသို႔ေရာက္ခိုက္တြင္ ဘာAလုပ္မွ ပင္ပင္ပန္းပန္းမလုပ္ရပါဘဲ ရွိ သည့္ ဟင္းလ်ာမ်ားႏွင့္ ထမင္းစားေကာင္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ စကားေျပာေနရင္း ဗိုက္ဆာလာျပန္သျဖင့္ ရဲ ေဘာ္ေက်ာ္စြာက ငါးပိေကာင္ေတြကို ေထာင္းေပးသည္။ ဟင္းAိုးထဲမွာရွိသည့္ ပဲဟင္းႏွင့္ ရဲေဘာ္ေက်ာ္စြာ၏ လက္ရာ ငါးပိေထာင္းစပ္စပ္တို႔ကို နယ္ဖတ္ၿပီးစားရသည္မွာ ၿမိန္ေရယွက္ေရရွိလြန္းလွသည္။ ထမင္းစားၿပီး ပန္းကန္ေဆးရန္Aသြား ဟင္းစားခုတ္ထစ္သည့္ စင္ေပၚ၌ စန္႔စန္႔ႀကီးလွဲေနသည့္ ေခြးေသေကာင္ မည္းမည္း ႀကီးကို ႐ုတ္ခ်ည္းေတြ႔လိုက္ရာ က်ေနာ္လန္႔ျဖန္႔သြားသည္။ ရဲေဘာ္ကိုUီးကို ေမးၾကည့္ေတာ့မွ မနက္ျဖန္ ေခြး သားဟင္းခ်က္စားဖို႔ ေျမႀကီးထဲက်င္းတူးၿပီး မီးဖုတ္ထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ခုနကမွ က်င္းထဲက သူျပန္ေဖာ္လာ တာျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။ ညေနထမင္းစားAၿပီး ေမွာင္စပ်ဳိးခ်ိန္တြင္ မေန႔ကေတြ႔ရသည့္Aတိုင္း ရဲေဘာ္Aားလံုး ၀တ္စံုျပည့္၀တ္ဆင္ၿပီး လက္နက္ကိုယ္စီလြယ္ကာ စားဖိုတဲနား စု႐ံုးေနၾကသည္ကို ေတြ႔ရျပန္သည္။ ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕က လက္နက္ေတြ ကို စားဖိုတဲတြင္ ခ်ိတ္ဆၿဲြ ပီး ဘူးသီးေၾကာ္ AစီAစU္Aတြက္ တဲAျပင္ေျမကြက္လပ္တြင္ မီးဖိုလုပ္ရန္ ျပင္ ဆင္ေနၾကသည္။ ကင္းေစာင့္တာ၀န္က်သည့္ ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕က ကင္းလွည့္ေနၾကသည္။ Aေမွာင္ထုသိပ္ သည္းလာခ်ိန္တြင္ ဘူးသီးေၾကာ္ရန္Aတြက္ မီးဖိုAဆင့္သင့္ျဖစ္ေနၿပီး မီးဖိုမွ ထင္းမီးေရာင္ေၾကာင့္ စခန္း ကုန္းတ၀ိုက္ Aေတာ္Aသင့္ လင္းေနသည္။ ရဲေဘာ္မင္းUီးက ဆန္ႏွစ္ႏွင့္ ဘူးသီးေတြကို ေမႊထည့္ေပးေနၿပီး ရဲေဘာ္ေAာင္ေAာင္က တုတ္ရွည္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုင္ကာ ဆီးAိုးထဲမွ ဘူးသီးေၾကာ္ေတြ က်က္မက်က္ကို တာ
၀န္ယူၾကည့္ေပးေနသည္။ မီးဖိုေဘးတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနသည့္ တပ္ရင္းမွဴးက ဆီAိုးထဲသို႔ ဓာတ္မီးႏွင့္ မၾကာမၾကာထိုး ရင္း ၀ိုင္းၾကည့္ေပးေနသည္။ က်ေနာ္က မီးဖိုႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းရွိ ၀ါးစားပြဲတြင္ထိုင္ရင္း ဘူးသီးေၾကာ္စားလိုက္ ရဲေဘာ္ေတြႏွင့္ ရပ္စကား ေျပာလိုက္လုပ္ေနသည္။ ရဲေဘာ္ေတြႏွင့္ ေAးေAးေဆးေဆး စကားေျပာၾကည့္မွ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ရဲေဘာ္တို႔၏ ယံုၾကည္ခ်က္ခိုင္မာမႈႏွင့္ စြန္႔လႊတ္Aနစ္နာခံႏိုင္မႈတို႔ကို Aထင္းသားေတြ႔လိုက္ရၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ထိန္ေမာင္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ က်ေနာ္၏ စိတ္ပူပန္မႈမ်ား လံုးလံုးလ်ားလ်ား ေလ်ာ့က်သြားေတာ့သည္။ ရဲေဘာ္Aားလံုးသည္ ဒီမိုကေေရစီတိုက္ပြဲ မုခ်ေAာင္ရမည္၊ စစ္Aာဏာရွင္စနစ္ လံုး၀Uႆံုက်ဆံုးရမည္ဟူ သည့္ ခံယူခ်က္ကိုယ္စီႏွင့္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္သို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္ကို သူတို႔၏ လုပ္ရပ္၊ သူတို႔၏ စိတ္ဓာတ္မ်ားက Aခိုင္Aမာ သက္ေသျပေနေပသည္။ သူတို႔သည္ ျမန္မာျပည္ ေနရာAႏွံ႔Aျပားမွေန၍ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္သို႔ ဆက္သြယ္၀င္ေရာက္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ တပ္ရင္း (၈) တြင္မူ ရန္ကုန္သား A မ်ားစုျဖစ္သည္ကို ေတြ႔ရသည္။
ဘူးသီးေၾကာ္စားၿပီးေနာက္ စားပြဲ၀ိုင္းတြင္ မထိုင္ေတာ့ဘဲ Aေမွာင္ထဲတြင္ရပ္ကာ ဆရာခ်ိန္၊ ကိုသားႀကီးတို႔ ႏွင့္ ေလမိေနသည္။ ထိုစU္ စားဖိုတဲAတြင္း ဂစ္တာ၀ိုင္းမွ သံၿပိဳင္ဟစ္ေႂကြးသံႀကီး လြင့္ပ်ံလာေလသည္။ က် ေနာ္တို႔သံုးUီး ေျပာလက္စကားကိုရပ္ကာ သီခ်င္းသံကို ၿငိမ္ၿပီးခံစားေနမိၾကသည္။
လမ္းမထက္ က်တဲ့ေသြးေတြ ျမစ္ေတြ ရဲရဲနီသတဲ့ေလ
xxx
ေတြပ်ံလို႔ ေသြးမိုးတိမ္ေတြဖြဲ႔
xxx
(ျမစ္ေတြထဲမွ ပင္လယ္ဆီ xxx
ေဆာက္AAံုေတြ ၿဖိဳဖ်က္ပစ္ဖို႔ ခတ္ၿပီေဟ
xxx
ေပ်ာက္ပ်က္ကာ သြားၿပီမထင္နဲ႔ေလ xxx
xxx
ေခ်ာင္းထဲမွ ျမစ္သို႔စီး၀င္
သမုဒၵရာေတြ ရဲရဲနီ)၂
xxx
ေကာင္းကင္နီရဲ xxx ေသြးမုန္တိုင္း တိုက္ခတ္ေလၿပီ xxx
xxx
ေသြး
ေနပူရွိန္မွာ AခိုးAေငြ႔ xxx
(ေဟာင္းႏြမ္းတဲ့ A
ေဖာက္ျပန္တဲ့ လူတန္းစားေတြ တိုက္စားပစ္ဖို႔)၂ xxx ေသြးမုန္တိုင္း တိုက္
ေဟး … မုန္တိုင္းကို ဂုဏ္ျပဳၾက
xxx
ေဟး … မုန္တိုင္းမွာ ေပ်ာ္ပါးၾက
xxx
ကမၻာသစ္ကို ဖန္တီး
ပါ xxx Aင္Aားေတြ ျဖည့္ဆည္းပါ xxx သီခ်င္းနားေထာင္ေနစU္ က်ေနာ့္စိတ္က ရွစ္ေလးလံုးAေရးAခင္းကာလဆီျပန္ေရာက္သြားၿပီး ၾကက္သီးေမြး ညႇင္းမ်ားပင္ထလာသည္။ သီခ်င္းသံဆံုးၿပီး Aတန္ၾကာမွ က်ေနာ္တို႔ စကားဆက္ႏိုင္သည္။ ဆရာခ်ိန္ႏွင့္ ကို သားႀကီးတို႔က ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္သို႔ ၀င္ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပံုေတြကို က်ေနာ့္Aား ခံစားမႈAျပည့္ႏွင့္ ဆက္
ေျပာျပသည္။ ပါ၀ါမ်က္မွန္တပ္ထားသည့္ ဆရာခ်ိန္က ခႏၶာကိုယ္ ပိန္ပိန္ပါးပါးျဖစ္ၿပီး ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၌ မ ဟာ၀ိဇၥာတက္ေနဆဲတင ြ ္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္သို႔ ဆက္သြယ္၀င္ေရာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ကိုသားႀကီးက ေတာ့ ကိုသားႀကီးဟု ရဲေဘာ္ေတြက နာမည္ေပးထားသည့္Aတိုင္း ႐ုပ္ရွင္မင္းသားေဒြးႏွင့္ Aေတာ္ဆင္ၿပီး ေမၿမိဳ႕တပ္မေတာ္နည္းပညာတကၠသိုလ္တြင္ တက္ေနရင္းမွ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္သို႔ ဆက္သြယ္၀င္ ေရာက္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ရန္ကုန္သားေတြျဖစ္ၾကသည္။ ရဲေဘာ္ေတြ၏ ျဖတ္သန္းမႈAေတြ႔Aၾကံဳေတြကို နားဆင္ၿပီး က်ေနာ့္ရင္ထဲ ေလးစားစိတ္ႏွင့္ ေၾကကြဲစိတ္တို႔ တၿပိဳင္နက္တည္း ျဖစ္ေပၚေနသည္။ စစ္Aာဏာရွင္စနစ္ဆိုးကို တိုက္ဖ်က္ရန္Aတြက္ Aၫြန္႔တလူလူ တက္ ေနသည့္ သူတို႔၏ ဘ၀Aခြင့္Aလမ္းေတြကို Aဆံုး႐ံႈးခံကာ ေပးဆပ္ေနၾကျခင္းAေပၚ က်ေနာ္ ေလးစားေၾက ကြဲေနမိျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ရဲေဘာ္ေတြကို ၾကည့္ရသည္မွာ နAဖ စစ္သားေတြလို ညႇိဳဳးႏြမ္းေျခာက္ခန္းမ ေနဘဲ တက္ႂကြလန္းဆန္းေနသည္။ လက္နက္Aားကိုးႏွင့္ ဗိုလ္က်ေနသည့္ စစ္Aုပ္စုကို လက္နက္ႏွင့္ပင္ ေတာ္လွန္ေခ်မႈန္းလိုသည့္ ရဲစိတ္ရဲမာန္ေေတြ Aျပည့္ရွိေနသည္။ က်န္းမာၾကံ႕ခိုင္ၿပီး AသိAျမင္ ဗဟုသုတ ေတြကို Aျမဲမျပတ္ ျဖည့္ဆည္းေနၾကသည္။ ယU္ေေက်းသိမ္ေမြ႔ၿပီး တUီးႏွင့္တUီး ကူညီေဖးမၾကသည္။ စည္း ကမ္းေသ၀ပ္ၿပီး က်ရာတာ၀န္ကို မခိုမကပ္ ထမ္းေဆာင္ၾကသည္။ ထိုAေျခခံေကာင္းမ်ားသည္ Aနာဂတ္ဒီမို ကေရစီႏိုင္ငံေတာ္Aတြက္ Aဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ AသီးAပြင့္မ်ားျဖစ္လိမ့္မည္ဟု က်ေနာ္ယံုၾကည္ေနမိသည္။
တပ္ရင္းတြင္ သံုးညAိပ္ ေလးရက္ေနၿပီးေနာက္ တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္က်ေနာ္ ကုန္းေပၚမွျပန္ဆင္းခဲ့ၾကသည္။ မျပန္ ခင္ခ်က္ေကြၽးသည့္ ေခြးသားဟင္းကိုမူ က်ေနာ္စားလို႔မရခဲ့။ စားက်င့္မရွိသည္ကတေၾကာင္း၊ မေန႔က ေခြး ေသႀကီးကို မ်က္စိထဲျမင္ေနသည္ကတေၾကာင္း က်ေနာ္မ်ဳိခ်လို႔မရျခင္းျဖစ္မည္။ ကုန္းေပၚတြင္ က်န္ခဲ့သည့္ ရဲေဘာ္မ်ားကို သႀကၤန္မတိုင္မီ တေခါက္ထပ္လာUီးမည့္Aေၾကာင္း က်ေနာ္ေျပာခဲ့သည္။ တပ္ခြဲမွဴး ဆရာ ေက်ာင္းက က်ေနာ္တို႔ကို ျမန္မာဘက္ကမ္း ေလွဆိပ္Aထိ လိုက္ပို႔သည္။ ခြင့္ႏွင့္ ဘဲကေလာ့စခန္းျပန္မည့္ ရဲ ေဘာ္သားႀကီး၊ ရဲေဘာ္မင္းUီး၊ ရဲေဘာ္ထြန္းထြန္း၊ ရဲေဘာ္ေAာင္ေAာင္၊ ရဲေဘာ္ဆရာခ်ိန္တို႔ ငါးUီးက ထိုင္း ဘက္ကမ္းAထိ က်ေနာ္တို႔ႏွင့္Aတူ ပါလာသည္။ ရဲေဘာ္Aိုက္ေဇာ္ႏွင့္ ရဲေဘာ္ေမာင္ခ်စ္တို႔ႏွစ္Uီးက က်ေနာ္ တို႔Aရင္ ထိုင္းဘက္ကမ္းသို႔ ကူးသြားၾကၿပီး ဘဲကေလာ့စခန္းသို႔ ေျခလ်င္ေလွ်ာက္သြားၾကၿပီဟုဆိုသည္။ A လာတုန္းက လိုက္ပို႔သည့္ကား လာဖို႔ၾကာUီးမည္ဆိုသည့္Aတြက္ ခရီးဆက္ရန္ရွိေသးသည့္ က်ေနာ္ႏွင့္ တပ္ ရင္းမွဴးတို႔ ကားမေစာင့္ေတာ့ဘဲ ဘဲကေလာ့စခန္းAထိ ဆိုင္ကယ္တေယာက္တစီး ငွားစီးကာ ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ ရဲေဘာ္ငါးUီးက ပစၥည္းေတြပါသည့္Aတြက္ ကားေစာင့္ရင္း က်န္ခဲ့ၾကသည္။
မိနစ္ (၂၀) ခန္႔ဆိုင္ကယ္စီးၿပီး ဘဲကေလာ့စခန္းသို႔ ေရာက္လာသည္။ တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ က်ေနာ္ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္တဆိုင္တြင္ ေခတၱ၀င္နားရန္ ဒုကၡသည္စခန္းထဲ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကသည္။ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္း က် ေနာ္သိခ်င္သည့္ ေမးခြန္းတခုကို တပ္ရင္းမွဴးAား ေမးသင့္မေမးသင့္ ခ်ိန္ဆေနမိသည္။ တပ္ရင္းမွဴးကို ၾကည့္ ရသည္မွာလည္း Aေၾကာင္းAရာတခုခုကို စU္းစားေနပံုေပၚသည္။ Aတန္ၾကာခ်ိန္ဆေနၿပီးမွ က်ေနာ္က တိတ္ဆိတ္မႈကို စတင္ၿဖိဳခြဲလိုက္သည္။ ‘တပ္ရင္းမွဴး … ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္တို႔Aဖြဲ႔ နAဖနဲ႔ ပူးေပါင္းမယ္ဆိုရင္ တပ္ရင္းမွဴးတို႔ တပ္ရင္း (၈) Aေနနဲ႔ ေရာ ဘယ္လိုစU္းစားထားလဲ။ လိုက္သြားမွာလား’ ဟု က်ေနာ္ Aရဲစန ြ ္႔ၿပီး ေမးလိုက္သည္။ တပ္ရင္မွဴးက ေသာက္မည့္ဟန္ျပင္ထားသည့္ လက္ဖက္ရည္ခြက္ကို ျပန္ခ်လိုက္ရင္း … ‘ဟာ … လိုက္သြားလို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ၊ သမိုင္းေကြးကုန္မွာေပါ့’ ဟု Aလ်င္Aျမန္ တုန္႔ျပန္သည္။ တပ္ရင္းမွဴး ၏ ‘သမိုင္းေကြးကုန္မွာေပါ့’ ဆိုသည့္ စကားကို ႐ုတ္ခ်ည္းၾကားလိုက္ရေတာ့ ဘူးသီးေၾကာ္စားသည့္ ညက ရဲ ေဘာ္မ်ားသီဆိုသည့္ သီခ်င္းတပုဒ္ နားထဲပဲ့တင္ျပန္သည္။
‘xxx သမိုင္းေရးေသာ တို႔ရဲ႕လက္မ်ား
xxx
လြတ္ေျမာက္ေရး ေရွ႕႐ႈကာထား
xxx
ရွင္သန္ခ်ိန္ဒီဘ၀ထဲမွာ
xxx
ညီ
ေစေနာ္ ငါတို႔ေက်ာင္းသား xxx’ သမိုင္းေရးသည့္လက္မ်ားက သမိုင္းAေကြးခံမည္ မဟုတ္မွန္းကို က်ေနာ့္Aေနႏွင့္ နဂိုကတည္းက ယံုၾကည္ စိတ္ခ်ၿပီးသားျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ တပ္ရင္းမွဴး၏ ႏႈတ္ထြက္စကားကို ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ ေတာ္လွန္ေရးA တြက္ ပိုAားရွိသလို က်ေနာ္ခံစားလိုက္ရသည္။ တပ္ရင္းမွဴးက … ‘တပ္ရင္းမွာ Aစည္းAေ၀းဆက္တိုက္ ထိုင္ေနရတာလည္း Aဲဒီကိစၥပဲ။ ႏွစ္ရွည္လမ်ား Aတူလက္တၿဲြ ပီး တိုက္ပြဲ၀င္လာတဲ့Aခါက်ေတာ့ Aဘတို႔နဲ႔ ရဲေဘာ္ေတြၾကား သံေယာဇU္ႀကီးၾကတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္လည္း A ဘတို႔ Aထဲျပန္၀င္သြားခဲ့ရင္ေတာ့ တပ္ရင္းကို ေနရာေ႐ႊ႕ၿပီး ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႔ပဲ က်ေနာ္တို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ တယ္။ Aဘကိုေတာ့ တပ္ခမ ဲြ ွဴး ဆရာေက်ာင္းနဲ႔ တပ္စိတ္မွဴး ရဲေဘာ္စိန္႐ိုးတို႔ သြားေတြ႔ၾကလိမ့္မယ္္’ ဟု ေျဖး ေျဖးခ်င္း ဆက္ေျပာျပသည္။ Aျပန္လိုင္းကားေပၚတြင္ တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ က်ေနာ္ စကားမေျပာျဖစ္ၾကေတာ့ဘဲ ကိုယ္Aေတြးႏွင့္ကိုယ္ ထုိင္စီး လာၾကသည္။ က်ေနာ္၏Aာ႐ံုတြင္ စစ္Aာဏာရွင္မ်ား မျပဳတ္က်မခ်င္း၊ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီမရမခ်င္း ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္ေနUီးမည့္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ရဲေဘာ္တို႔၏ ပံုရိပ္လႊာမ်ား ေ၀့၀ဲလာသည္။ လိုင္း ကားေလးက ႏိုင္လြန္ကတၱရာလမ္းေပၚ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ေျပးေနသည္။ က်ေနာ္က ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္တို႔၏ ယံု ၾကည္ခ်က္၊ ရပ္တည္ခ်က္ခိုင္မာမႈ၊ Aနစ္နာခံေပးဆပ္တိုက္ပြဲ၀င္မႈေတြကို စိတ္ထဲမ ွUီးၫႊတ္ရင္း ေAဘီAက္ စ္ဒီAက္ဖ္ရဲေဘာ္ Aဆိုေတာ္မြန္းေAာင္၏ ‘ေဒါင္းတမန္’ သီခ်င္းကို ဆိုညည္းဂုဏ္ျပဳေနမိပါသည္။
‘(ပ်ံသာပ်ံပါ ခြပ္ေဒါင္းနီ xxx မုန္တိုင္းမိုးထက္ဆီ)၂ လွန္ပန္းနီနီ AစU္သယ္ခ်ီ
xxx
xxx
A႐ိုင္းျမႇင့္ေလၾကမ္း တုိးျဖတ္သန္းသည္
Aနတၱစြမ္းရည္ သင့္ေတာင္ပံဆီ
xxx
xxx
ေတာ္
သင့္ခြန္Aားကို တို႔တေတြ ယံုၾကည္
xxx
သမိုင္းတေခတ္ Aာ႐ံုUီးဆီ xxx လွမ္းတက္ဖို႔ ေရွ႕သို႔ျမန္ျမန္ခ်ီ xxx (ပ်ံသာပ်ံပါ ခြပ္ေဒါင္းနီ
xxx
မုန္တိုင္းမိုးထက္ဆီ)၂
xxx
စနစ္သစ္တည္ေဆာက္ တို႔ေခတ္ေရာက္ၿပီ
xxx
ေတာ္
လွန္ပန္းနီနီ AစU္သယ္ခ်ီ xxx လူ႔Aခြင့္Aေရးေတြ တို႔ျပည္သူဆီ xxx သင့္ခြန္Aားနဲ႔ တို႔ၾကံေဆာင္မည္ xxx သ မိုင္းတေခတ္ Aေကာင္းAမွန္ေျပာင္းရန္ xxx ေဒါင္းတမန္မ်ား ပ်ံသန္းၿမိဳင္ၿမိဳင္ခ်ီ xxx
N g N h N i N g N
Related Documents
Dr Lun Swe's Travelogue
June 2020 4
Dr Lun Swe's Script
November 2019 13
Travelogue
November 2019 6
Egypt Travelogue
December 2019 3
Travelogue - Intramuros
July 2020 5