Document.docx

Paalam Paalam, yan ang mga katagang binatawan Ng ako’y iyong iwan ng di inasahan Ako’y umiyak at labis na nasaktan Hihintayin ang araw na muli kang masilayan Gabi ko’y masali limuot pagkat walang kayakap Init ng iyong pag mamahal ay langing hanap -hanap Wala ka sa tabi tuwing araw ay sisikat Bukas pa kaya’y aking mahaharaps Patawad mahal dahil ako’y naging mahina Aking pag sisi ay tila huli na Dahil sa mga panahong ika’y nadapa Wala ako sayong tabi at walang nagawa Sana ako pa ay naririnig mo Alay kong bulaklak sanay magustuhan mo kahit ikay nasalangit na at wala sa piling ko asahanin mo ikaw lang ang nilalaman ng puso ko.

“Ang panitikan ay salamin ,larawan, isang repleksyon o reprentasyonng buhaykaranasan, lipunan ,kasaysayan,isang pang tradisyonal na sagot ang natuturing sa panitikan bilang isang likahang ginamitan ng magandang salita o talinghaga upang ipamalas ang aliw-iw at galaw ng buhay. Tinatangap din ang paniniwala na ang panitikan ay isang kathang nilikha upang mapagkunan ng aral o leksyon na mapag bunga ng mambabasa o nakikinig sa isang buhay. Dito masasaksihan ang gawi, kultura, kaugalian, pananamit, batas at maging pananampalataya ng isang bansa na naisulat sa pagdaan ng panahon. Mula rito, ang kasalukuyang henerasyon ay magkakaroon ng kaalaman na siyang magiging batayan ng kanyang magiging pamumuhay sa makabagong panahon”

ANG AKING TALAMBUHAY Ako si Jonathan R. De Leon, labing walong taong gulang. Ako ay nag aaral sa isang pribadong paaralan ng Tumauini Isabela. Ang aking mga magulang ay sina Anavel at Joel Elina. Ako ang panganay sa aming apat na magkakapatid. Isa sa mga pagsubok na naranasan ko sa aking buhay ay noong naghiwalay ang aking mga magulang . napakahirap para sa akin ang nangyari sapagkat malayo ako sa aking mga kapatid. Lumaki po ako sa puder ng aking lola na syang nagtaguyod at gumabay sa aking paglaki. Pagtungtong ko ng unang taon sa Highschool, ako po kinuha ng aking ina at ng aking pangalawang ama. Mahirap pong iwan sina lolo at lola dahil napamahal na po ako sa kanila. Pinagtapos po nila ako sa highschool at kinuha naman ako ng aking pinsan pagtungtong ng kolehiyo. Hanggang sa kasalukuyan, naninirahan pa rin ako sa kanila. Hindi man nagging madali ang buhay na malayo sa aking pamilya ay tiniis ko parin para sa aking kinabukasan. Ang masasabi ko p sa mga katulad ko ng karanasan ay huwag kayong mawalan ng pag asa sapagkat habang buhay ka pa, may pag asa.